Robert Vuijsje over vaderschap
‘Ook ik kies te vaak voor mijn werk’
B
este vriend, Robert Vuijsjes tweede boek, gaat
Vrouwen voelen zich in de opvoeding vaak schuldig. Mannen
over een beroemde man in een slecht huwelijk,
schijnen daar minder last van te hebben. Hoe zit dat bij jou?
die liever aan zijn status als BN’er werkt dan tijd
‘Er gaat geen dag, geen uur voorbij dat ik mij niet schuldig voel
doorbrengt met zijn zoon. Een mooie gelegenheid
over de gevolgen die de scheiding heeft op het contact met mijn
om de schrijver aan de tand te voelen over het vaderschap.
zoon. Daarvoor was hij dagelijks in mijn leven, nu zie ik hem veel minder. Dat knaagt nog steeds. Het gevoel niet altijd bij hem te
Wat vind jij van de term ‘zorgvader’?
kunnen zijn, blijft ondraaglijk. Het liefst woon ik met mijn beide
‘Het woordje “zorg” zou er eigenlijk niet bij moeten, want als
kinderen permanent in een huis, maar dat gaat helaas niet.’
vader ben je in de ideale situatie per definitie de verzorger. Helaas is deze ideale situatie vaak ver te zoeken. Zo ook bij mij.
Je eigen vader werd geraakt door Beste vriend. Waarom?
Ik heb twee kinderen: een zoon van vijf uit een eerder huwelijk en
‘Mijn eigen ouders zijn gescheiden toen ik jong was. Mijn moeder
een zoon van twee met mijn huidige vriendin. Zij heeft nog een
maakte de meeste uren als het om mijn opvoeding ging, mijn
zoon van elf. Mijn huwelijk is mislukt, maar hopelijk is deze relatie
vader zag ik veel minder. Hij had een drukke baan en een nieuw
dan wel voor de rest van mijn leven.’
gezin, inclusief stiefzoon. De scheiding heeft hoe dan ook z’n sporen bij mij nagelaten. Ook al is de roman niet autobiografisch,
Je vindt het niets, zo’n patchworkgezin?
dat gegeven kun je er wel uit halen. Kennelijk raakte dat mijn
‘Nee, een ideaal gezin bestaat uit een vader en een moeder.
vader. Hij heeft die impact misschien nooit zo beseft.’
Ik wil het bij één scheiding laten, want een nog ingewikkeldere gezinsconstructie is gewoon niet werkbaar. Bovendien, nog
Hoe groot was die impact?
een keer de nederlaag van een scheiding, dat verdraag ik niet.
‘Dagelijks in elkaars leven zijn schept een band. Misschien geen
Ik heb co-ouderschap met mijn oudste zoon. Als co-ouder ben
diepe vader-zoonband, maar je deelt wel iets wezenlijks met
ik in Amsterdam, omdat mijn zoon daar naar school gaat en mijn
elkaar. Natuurlijk is het belangrijk wat je doet en hoe je bent als
leven zich sowieso voornamelijk in Amsterdam afspeelt. Maar
vader, maar dát je er bent, gewoon dagelijks fysiek aanwezig
mijn jongste zoon gaat in Almere naar de opvang, want daar
zijn, is misschien nog wel belangrijker. Een zoon kijkt op naar
woont mijn vriendin. Het is een enorm geregel. Maar binnenkort
zijn vader. Moet van zijn vader leren hoe hij een man moet zijn.
is dat voorbij, want we gaan samenwonen in Amsterdam en dan
Dat gaat toch beter als je dat dagelijks bij je vader kunt afkijken.’
wordt het makkelijker.’ TEKST: IRIS SPIERENBURG FOTO: MARK & CORNE
De vader moet de zoon leren hoe hij een buffel moet slachten? De zoon uit je boek komt er bekaaid vanaf. Hoe doe jij het
‘Precies. Als jongens alleen door hun moeder worden groot-
als vader?
gebracht, missen ze dat stuk mannelijkheid in de opvoeding. Dat
‘Na het verschijnen van een roman ben ik druk met interviews
gedeelte kunnen moeders hun zonen niet meegeven. Simpelweg
en publiciteit. Daarbuiten ben ik gewoon op gezette momenten
omdat ze vrouw zijn. Daarom knaagt het aan me dat ik niet altijd
aan het schrijven en heb ik tijd voor mijn kinderen. Het is dan
bij mijn kinderen kan zijn.’
juist handig dat ik zo flexibel ben. Beide moeders werken tijdens kantooruren en daarop kan ik makkelijk inspelen. Dan breng en
De geschiedenis herhaalt zich?
haal ik, en ’s middags ben ik uitgewerkt.
‘Een beetje wel. Ik leef, net als mijn vader, niet permanent bij mijn
Ik vind mezelf een leuke vader. Ik zou wat strenger willen zijn,
kinderen. En ook ik kies te vaak voor mijn werk. Mijn vader nam
maar minder streng zijn is nu eenmaal makkelijker. Het blijft een
dit misschien meer als een gegeven aan. Dat doe ik dan weer
morele afweging om op je strepen te staan of de teugels juist te
niet. Ik weet wat het betekent om gescheiden van een vader
laten vieren. Ik kies te vaak voor het laatste. Ook omdat ik mijn
op te groeien. De wil om dat anders te doen en een aanwezige
zoons niet altijd bij me heb.’
vader te zijn, is er dus wel degelijk. Ik doe mijn best.’ ■ Lof 81
LOF23_Vuisje_P - CAV kopie.indd 81
17-05-12 09:56