Poradnik ABC Magazynu Instalatora 11/2016M

2016 6

● Złączki

do gazu ● Wodomierze ● Czyszczenie wentylacji ● Ogrzewanie elektryczne ● Miedź do gazu ● Odprowadzanie spalin ● Szkolenia

nr 112016

Spis treści Podłączenie do gazu - 4 Europejski Instytut Miedzi - 8 Geberit - 10 Henkel - 11 Giacomini - 12 Podłączanie grzejników - 13

Spis treści

SO LOW - innowacyjny odpływ - 14 Wodomierz ultradźwiękowy - 16 Czyszczenie w kanale - 19 Pomiar strumienia - 20 Pod prąd - 22 Montaż komina - 24

ISSN 1505 - 8336

Szkolenia - 27

nakład: 11 015 egzemplarzy

Praktyczny dodatek „Magazynu Instalatora“

Wydawnictwo „TECHNIKA BUDOWLANA“ Sp. z o.o., 80-156 Gdańsk, ul. marsz. F. Focha 7/4.

Redaktor naczelny Sławomir Bibulski Z-ca redaktora naczelnego Sławomir Świeczkowski kom. +48 501 67 49 70, (redakcja-mi@instalator.pl) Sekretarz redakcji Adam Specht Marketing Ewa Zawada (marketing-mi@instalator.pl), tel./fax +48 58 306 29 27, 58 306 29 75, kom. +48 502 74 87 41.

Ilustracje: Robert Bąk Materiałów niezamówionych nie zwracamy.

Redakcja zastrzega sobie prawo do skracania i redagowania tekstów. Redakcja nie odpowiada za treść reklam i ogłoszeń.

www.instalator.pl

ABC Magazynu Instalatora

nr 112016

Podłączenie do gazu

ABC instalacji gazowych

Jarosław Czapliński ● Co

wchodzi w skład instalacji gazowej? ● Z jakich materiałów wykonuje się instalację rurową? ● Jakich złączek można używać do łączenia instalacji gazowej?

Instalacja gazowa to układ przewodów gazowych umieszczonych za kurkiem głównym, spełniających określone wymagania szczelności, prowadzonych na zewnątrz lub wewnątrz budynku wraz z urządzeniami do pomiaru zużycia gazu, armaturą i innym wyposażeniem oraz odbiornikami gazowymi zainstalowanymi zgodnie z potrzebami użytkowymi i przeznaczeniem budynku.

W skład instalacji na paliwa gazowe wchodzą wszystkie jej elementy składowe zlokalizowane za kurkiem głównym, do których zalicza się: przewody gazowe; elementy składowe przewodów, takie jak złączki instalacyjne, zawory itp.; urządzenia

4

sygnalizacyjno-odcinające, jeżeli są zainstalowane; urządzenia pomiaru zużycia gazu, pomimo tego że nie stanowią własności właściciela budynku lub też zarządzającego; butle gazowe, jeżeli instalacja zasilana jest z indywidualnych butli instalowanych u odbiorców; urządzenia gazowe; przewody spalinowe lub powietrzno-spalinowe stanowiące element składowy urządzenia gazowego.

Podstawą do projektowania i wykonywania instalacji gazowych jest Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Zgodnie z tym rozporządzeniem instalacje gazowe należy projektować, wykonywać oraz użytkować zgodnie z obowiązującymi przepisami i zasadami wiedzy technicznej, w sposób zapewniający bezpieczeństwo ludzi i mienia oraz ochronę środowiska naturalnego. Instalacja gazowa w budynkach może być zasilana z sieci rozdzielczej gazu ziemnego niskiego lub średniego ciśnienia przez reduktor gazu. Gaz z sieci gazowej doprowadzony do zewnętrznej ściany budynku nie może mieć ciśnienia wyższego niż 500 kPa. Zawory redukcyjne mogą być instalowane wyłącznie na zewnątrz budynku i powinny być zabezpieczone przed dostępem osób niepowołanych i uszkodzeniami mechanicznymi.

Do montażu instalacji gazowych należy stosować wyłącznie rury, łączniki, armaturę oraz urządzenia gazowe posiadające certyfikat na znak bezpieczeństwa B lub aprobatę techniczną.

www.instalator.pl

nr 112016

www.instalator.pl

równe 5 barów lub mniejsze. Zalecenia funkcjonalne. ● Rozdz. 7. § 164. 1. Przewodów instalacji gazowych nie należy prowadzić przez pomieszczenia mieszkalne oraz pomieszczenia, których sposób użytkowania może spowodować naruszenie stanu technicznego instalacji lub wpływać na parametry eksploatacyjne gazu. ● Rozdz. 7. § 164. 2. Zabrania się prowadzenia przez pomieszczenia mieszkalne przewodów instalacji gazowej z zastosowaniem połączeń gwintowanych, a także z zastosowaniem innych sposobów łączenia rur, jeżeli mogą one stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa mieszkańców.

To tylko niektóre zapisy mówiące o kilku istotnych sprawach związanych z projektowaniem, prowadzeniem i zabezpieczeniem instalacji gazowych w budynkach. Ze względu na konieczność zapewnienia bezpieczeństwa pracy do budowy instalacji gazowych należy używać wyłącznie sprawdzonych i certyfikowanych materiałów oraz urządzeń.

Takim materiałem jest stal. Przewody instalacji gazowych wykonane z rur stalowych są gwarancją bezpieczeństwa i trwałości instalacji gazowej. Grubościenne rury stalowe łączy się poprzez spawanie.

Dopuszcza się również gięcie rur stalowych w granicach normy. W pozostałych przypadkach używa się łączników ze stali lub z żeliwa. Po wykonaniu całość instalacji należy pomalować farbą ochronną w kolorze żółtym.

W przewodach rozprowadzających instalacji gazowych coraz powszechniej stosowanym materiałem jest również miedź. Wszystkie instalacje gazowe należy wykonywać tylko na podstawie projektu opracowanego przez projektanta, który posiada uprawnienia budowlane w specjalności instalacyjnej w zakresie sieci,

5

ABC instalacji gazowych

Instalacja gazowa w budynku powinna być wykonana zgodnie z projektem. Wymagania dotyczące prowadzenia przewodów gazowych w budynkach również określają ww. rozporządzenia. Do najważniejszych wymagań należą: ● Rozdz. 7 § 163. 1.a Przewody instalacji gazowej powinny być wykonane w sposób zapewniający spełnienie wymagań szczelności i trwałości określonych w Polskiej Normie dotyczącej przewodów gazowych dla budynków. ● Rozdz. 7 § 163. 2. Przewody instalacji gazowej, począwszy od 0,5 m przed zewnętrzną ścianą budynku do kurków odcinających przed gazomierzami w budynkach mieszkalnych wielorodzinnych lub do odgałęzień lokali użytkowych w budynkach użyteczności publicznej, powinny być wykonane z rur stalowych bez szwu bądź z rur stalowych ze szwem przewodowych - zgodnych z wymaganiami przedmiotowymi Polskich Norm - łączonych przez spawanie. ● Rozdz. 7. § 163. 4. W budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, budynkach w zabudowie zagrodowej i budynkach rekreacji indywidualnej przewody instalacji gazowej, a w pozostałych budynkach tylko przewody za gazomierzami lub odgałęzieniami prowadzącymi do odrębnych mieszkań lub lokali użytkowych, powinny być wykonane z rur, o których mowa w ust. 2, łączonych również z zastosowaniem połączeń gwintowanych lub z rur miedzianych łączonych przez lutowanie lutem twardym. Dopuszcza się stosowanie innych sposobów łączenia rur, jeżeli spełniają one wymagania szczelności i trwałości określone w Polskiej Normie dotyczącej przewodów gazowych dla budynków.

Mowa tu o normie PN-EN 1775:2009 Dostawa gazu. Przewody gazowe dla budynków. Maksymalne ciśnienie robocze

ABC Magazynu Instalatora

ABC instalacji gazowych

ABC Magazynu Instalatora

nr 112016

instalacji i urządzeń gazowych. Instalacje gazowe z miedzi projektuje się podobnie jak ze stali, uwzględniając różnice technologiczne wynikające z zastosowania innego materiału.

Ze względu na obowiązujące w Polsce przepisy lutowane rury miedziane stosowane do instalacji gazowych można łączyć wyłącznie lutem twardym o temperaturze topnienia powyżej 650°C. Połączenie wykonane metodą lutowania twardego jest połączeniem nierozłącznym. Lutowanie wykonywane jest metodą kapilarnego połączenia kielichowego. Polega ono na tym, że szczelina między łączonymi elementami jest tak mała i równomierna, że powstaje efekt kapilarny. Dodatkowo w procesie lutowania zachodzi zjawisko dyfuzji cząsteczek łączonych elementów i lutu. Decydujący wpływ na jakość połączeń ma skład lutu, a przede wszystkim jego właściwości zwilżające i oczyszczające, które umożliwiają płynięcie i przyleganie lutu do powierzchni materiału. Do lutowania twardego łączników z miedzi stosuje się luty fosforowe (CuP) bez topnika i luty srebrne (AgCuZn) z topnikiem. Do lutowania twardego łączników z brązu i mosiądzu stosuje się luty srebrne i fosforowe z topnikiem. Elementy do lutowania muszą być specjalnie przygotowane. Cięcie rury miedzianej powinno być przeprowadzone z zachowaniem prostopadłości krawędzi cięcia do osi rury. Krawędź powinna być gładka, bez gratów, które powinny być usunięte, jeżeli wystąpią. Zdeformowane końce rury należy poddać kalibracji lub też obciąć. Powierzchnię łączonych elementów przed wykonaniem lutu należy odtłuścić trójchlorkiem etylu lub alkoholem etylowym. Lutowanie lutem twardym wymaga doświadczenia, dlatego też powinny wykonywać to tylko osoby posiadające odpowiednie umiejętności.

6

Innym dopuszczalnym sposobem łączenia przewodów miedzianych jest metoda zaciskowa. Stosuje się tu specjalne łączniki wyposażone w fabrycznie zamontowany o-ring uszczelniający z HNBR w żółtym kolorze. Jest to bardzo wytrzymały i odporny materiał, o właściwościach ognioodporności na poziomie lutów twardych.

Złączki zaciska się na końcach łączonych przewodów za pomocą specjalistycznych narzędzi, tworząc trwałe, nierozłączne połączenie. Na podstawie wytycznych producentów oraz Aprobaty Technicznej wydanej przez Instytut Nafty i Gazu w Krakowie można stosować tę metodę w zakresie średnic przewodów 12-54 mm.

Zwykle takie złączki posiadają wyraźnie widoczne oznaczenia w kolorze żółtym.

Do połączeń rozłącznych stosuje się natomiast łączniki gwintowane z brązu lub mosiądzu. Jako materiał uszczelniający stosuje się niespiekane taśmy teflonowe, pasty doszczelniające oraz preparaty anaerobowe. Złącza można także uszczelniać metodą tradycyjną, korzystając z włókna konopnego. Zaleca się stosowanie jednorodności materiałowej. Najlepiej zastosować złączkę z takiego materiału, z jakiego wykonany jest króciec montażowy gazomierza. Stopy miedzi do produkcji łączników powinny mieć skład chemiczny gwarantujący odporność na odcynkowanie, dlatego w instalacjach gazowych zaleca się stosowanie łączników z brązu. Złączki mosiężne w czasie lutowania twardego bardzo szybko ulegają odcynkowaniu i tracą swoje właściwości wytrzymałościowe, ulegając szybkiej korozji. W instalacjach gazowych mogą być stosowane tylko wtedy, gdy nie biorą bezpośredniego udziału w procesie lutowania.

W miejscach, gdzie spodziewane są znaczne zmiany temperatury, należy przewidzieć możliwość kompensacji wy-

www.instalator.pl

nr 112016

dzenia próby szczelności. Sposób przeprowadzenia tej próby określa Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych (Dz. U. 1999 nr 74 poz. 836).

Gaz ziemny, którego głównym składnikiem jest metan, nie jest trujący, ale przy zawartości w powietrzu powyżej 25% może oddziaływać dusząco i narkotyzująco na organizm człowieka (niedobór tlenu). Przy dłuższym przebywaniu w takiej atmosferze może nastąpić śmierć przez uduszenie. Przy stężeniu w granicach 5-15% tworzy się mieszanina wybuchowa, której zapłon może powstać nawet przy małym zaiskrzeniu. Gaz ziemny jest bezwonny i dlatego w celu jego wykrycia jest specjalnie nawaniany przy pomocy środka odoryzującego THT (tetrahydrotiofen). Dlatego ze względu na niebezpieczeństwo wybuchu przy eksploatacji instalacji gazowych należy bezwzględnie przestrzegać podstawowych zasad bhp i ppoż. Roboty na czynnych instalacjach gazowych należą do prac gazo-niebezpiecznych i powinny być wykonywane przez osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje.

Jarosław Czapliński Literatura: 1. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. 2002 nr 75 poz. 690 ) z późniejszymi zmianami.

2. Instalacje gazów palnych technicznych oraz medycznych wykonanych z przewodów miedzianych. Wymagania techniczno-eksploatacyjne. PCPM Wrocław 2007 r.

Czy jesteś już naszym fanem na Facebooku? www.facebook.com/MagazynInstalatora www.instalator.pl

7

ABC instalacji gazowych

dłużeń cieplnych. Przewody instalacji miedzianych instalowane wzdłuż ścian na podporach lub podwieszane powinny być wykonane w zamocowaniach. Zamocowania powinny być instalowane w odległościach uwzględniających średnicę oraz lokalne warunki eksploatacji. Do montażu rur miedzianych w instalacjach gazowych dopuszczalne jest stosowanie tylko dybli i obejm wykonanych z materiałów niepalnych, np. miedzianych, mosiężnych lub ze stali nierdzewnej.

Zalecane średnie odległości pomiędzy zamocowaniami to: 10 mm - 1,0 m; 12 i 15 mm - 1,25 m; 18 mm - 1,5 m; 22 mm - 2,0 m; 28 mm - 2,25 m; 35 mm - 2,75 m; 42 mm - 3,0 m; 54 mm - 3,5 m. Prowadzenie przewodów instalacji gazowych przez ściany nośne i działowe oraz przez stropy należy wykonywać w tulejach ochronnych wykonanych z materiałów innych niż stalowe, a końce wyprowadzeń należy dokładnie uszczelnić.

Każda wykonana instalacja gazowa rozprowadzająca paliwa gazowe lub też inne rodzaje gazów przed oddaniem do eksploatacji powinna być poddana odbiorowi technicznemu. Odbiór instalacji gazowych w budynkach mieszkalnych polega m.in na sprawdzeniu zgodności jej wykonania z projektem i wprowadzonymi zmianami w trakcie budowy, zgodności z obowiązującymi wymaganymi technicznymi, kontroli jakości wykonania i sprawdzeniu doboru materiałów i wyposażenia oraz certyfikatów dopuszczających. Jednak najważniejszą rzeczą, bez której nie można dokonać odbioru instalacji gazowej, jest wymóg przeprowa-

ABC Magazynu Instalatora

ABC Magazynu Instalatora

nr 112016

ABC instalacji gazowych

Europejski Instytut Miedzi W instalacjach gazowych na paliwa gazowe oprócz rur ze stali węglowej powszechnie stosuje się także miedź z uwagi na jej doskonałe własności fizyczne i mechaniczne oraz mniejsze przekroje rurociągów w porównaniu z instalacjami wykonanymi ze stali węglowej.

Rury miedziane stosowane w instalacjach gazowych charakteryzują się bardzo dobrą jakością gwarantującą dużą (nieograniczoną) trwałość i niezawodność instalacji, a także łatwość i prostotę montażu. Wszystkie wymagania dla rur do wykonywania instalacji gazowych zostały zawarte w Polskiej Normie PN-EN 1057. Rury te produkowane są w trzech stanach materiału: twardym (R 290), półtwardym (R 250) i miękkim (wyżarzonym - R 220). Jednak do tego typu instalacji, ze względów estetycznych, stosuje się rurę twardą lub rzadziej półtwardą, gdyż miedzianej instalacji gazowej nie można zakrywać (tynkować ani prowadzić w zamkniętych kanałach), zaś rura miękka byłaby po rozwinięciu pofałdowana. Rury do instalacji gazowych wykonane są ze stopu miedzi odtlenionej fosforem o skła-

8

dzie: Cu + Ag > 99,9%; fosfor 0,015% < P < 0,040%. Gatunek ten oznaczony jest symbolem CW024A (Cu-DHP).

Wymagania wymiarowe rur dotyczą średnicy zewnętrznej i grubości ścianek.

Dla rury miedzianej stosowanej w instalacjach gazowych min. grubość ścianki nie może być mniejsza niż 1 mm. Wymiary rur miedzianych stosowanych w instalacjach gazowych pokazano w tabeli.

Jakość powierzchni to wymaganie istotne z punktu widzenia trwałości instalacji i dotyczy czystości powierzchni wewnętrznych i zewnętrznych w stosunku do zanieczyszczeń mechanicznych, jakie mogą być na zewnętrznej i wewnętrznej powierzchni rury, oraz obecności węgla na tych powierzchniach.

Dopuszczalna ilość resztkowa węgla na wewnętrznych powierzchniach rur miedzianych nie może przekraczać 0,20 mg/dm2.

Rura miedziana stosowana do instalacji gazowych powinna mieć trwałe oznaczenie, które jest łatwe do skontrolowania rury zarówno na etapie zakupu, jak i po jej zamontowaniu. Przykład oznaczenia rury miedzianej: numer normy, wg której jest

www.instalator.pl

nr 112016

Do instalacji gazowych stosuje się miedziane łączniki do lutowania kapilarnego, łączniki zaprasowywane z miedzi oraz łączniki z brązu z gwintem przyłączeniowym R/Rp, ze szczelnością uzyskaną na gwincie wg PN-EN 10226-1 oraz końcówką do lutowania kapilarnego lub końcówką do zaprasowywania. Łączniki są wykonywane zgodnie z normą PN-EN 1254-1, 2, 4. Dwa pierwsze łączniki służą do łączenia rur miedzianych, zaś trzeci do łączenia nagwintowanej rury stalowej z rurą miedzianą (lutowanej lub zaprasowywanej łącznikiem z gwintem i końcówką do lutowania lub zaprasowywania).

Do łączenia możemy zastosować np. luty twarde CP 203 (L-CuP6) i CP 105 (LAg2P). Przy łączeniu elementów miedzianych topnik nie jest wymagany. Konieczny jest on w przypadku łączenia rury miedzianej z łącznikiem z brązu lub mosiądzu. Zalecany jest topnik FH 10. Należy pamiętać, że kryterium stosowania lutowania twardego w instalacjach z rur miedzianych wynika z przepisów ppoż., wg których szczelność instalacji powinna być zapewniona do temperatury 650°C, co umożliwi ewakuację ludzi z obiektu. Łączniki zaprasowywane stosowane w instalacjach gazowych wykonuje się z miedzi lub brązu. Łączniki te maja żółty o-ring z HNBR i dodatkowo, w celu identyfikacji, na powierzchni zewnętrznej oznaczone są żółtą kropką.

ekspert Kazimierz Zakrzewski Europejski Instytut Miedzi Sp. z o.o. www.instytutmiedzi.pl

www.instalator.pl

Kazimierz Zakrzewski

☎ 71 78 12 503 @

zakrzewski@instytutmiedzi.pl

9

ABC instalacji gazowych

wykonana rura (np. EN 1057), gatunek miedzi (np.

Cu-DHP), wymiary (średnica zewnętrzna x grubość ścianki), stan twardości (np. stan twardy R 290), nazwa producenta, znaki jakości (np. RAL, DVGW), znak CE i numer aprobaty technicznej, kraj pochodzenia, data produkcji [miesiąc (1-12) i rok (00-99)].

Zgodnie z przepisami obowiązującymi w Polsce do wykonania wewnętrznej instalacji gazowej z rur miedzianych instalator ma do dyspozycji dwie metody łączenia: z zastosowaniem łączników lutowanych na twardo oraz z zastosowaniem łączników zaprasowywanych. Obie te metody są wymienione w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie warunków, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie z dnia 12 kwietnia 2002 r. (Dz. U. nr 75 poz. 690 z 202 z późniejszymi zmianami). Metoda lutowania na twardo jest wymieniona wprost, natomiast metoda zaprasowywania jest ujęta ogólnie jako metoda, która ma spełniać wymagania szczelności i bezpieczeństwa określone w polskich normach dotyczących instalacji gazowych. Łącznik zaprasowywany do instalacji gazowych po przebyciu badań i procesu certyfikacji powinien posiadać wymagane prawem oznaczenia (najczęściej na opakowaniu jednostkowym i bezpośrednio na łączniku) zawierające m.in. informacje o numerze Krajowej Deklaracji Zgodności, numerze Aprobaty Technicznej i numerze Certyfikatu oraz podstawowe dane techniczne.

ABC Magazynu Instalatora

ABC Magazynu Instalatora

nr 112016

ABC instalacji gazowych

Geberit Na przestrzeni ostatnich lat nastąpiła duża zmiana w przepisach budowlanych oraz normach dotyczących instalacji gazowych wewnątrz budynków. Na mocy tych zmian, zawartych między innymi w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12.03.2009 r. (Dz. U. nr 56 poz. 461), miedziane zaciskowe systemy rurowe zostały dopuszczone do stosowania na równi z rurociągami stalowymi spawanymi i gwintowanymi oraz miedzianymi lutowanymi lutem twardym.

W powstałe miejsce doskonale wpisuje się system miedzianych złączek zaciskowych Geberit Mapress Kupfer Gas, który jest specjalną wersją standardowego systemu Geberit Mapress Kupfer.

Oprócz posiadania przez system do instalacji gazowych ważnej aprobaty technicznej Instytutu Nafty i Gazu - podstawowe różnice pomiędzy złączkami obu systemów wyglądają następująco: ● zastosowanie koloru żółtego na stemplu z wymaganymi informacjami systemu do instalacji gazowych, zgodnie z normą PNEN 1775:2009, w której to kolor żółty został określony jako kolor charakterystyczny dla instalacji gazowych, ● żółta uszczelka z materiału HNBR zapewniająca wymaganą normą szczelność instalacji w temperaturze 650°C w czasie

30 minut - zamiast standardowej czarnej uszczelki z CIIR z zakresem temperatur od -30 do +120°C, ● żółte zaślepki zabezpieczające złączkę przez ewentualnymi zanieczyszczeniami wnętrza przed montażem wskazują typ uszczelki na gazową HNBR, w odróżnieniu od białych zaślepek, które informują o standardowej czarnej uszczelce CIIR w złączce.

Aby wykonać w pełni bezpieczną instalację gazową, zastosowanie wysokiej jakości produktu jest tylko jedną ze składowych.

W normie PN-EN 1775:2009, dotyczącej przewodów gazowych dla budynków, zawarto dodatkowe wymagania dotyczące procedur i operacji podczas wykonywania połączeń zaciskowych w instalacjach gazowych. Wymaga się między innymi, aby głębokość wprowadzenia była wyraźnie zaznaczona celem wykazania pełnego wprowadzenia rury w złączkę. W tym celu firma Geberit opracowała niezwykle pomocny specjalny szablon do oznaczenia tej głębokości wsunięcia. Szablon ten stanowi standardowe wyposażenie każdego zestawu narzędzi do montażu systemu Mapress.

ekspert Zuzanna Łepkowska Geberit Sp. z o.o. www.geberit.pl

10

Zuzanna Łepkowska

☎ 22 37 60 129 @

zuzanna.lepkowska@geberit.com

www.instalator.pl

nr 112016

ABC Magazynu Instalatora

Henkel Polska Nie jest to mocną stroną „tradycyjnych” systemów. Na szczęście na rynku dostępna jest alternatywa.

Firma Henkel zdecydowała się połączyć zalety pakuł i teflonu w produkcie Tangit UNI-LOCK. Podobnie jak pakuły, jest to przędza, ale poliamidowa, o bardzo wysokiej wytrzymałości. Jednocześnie nić jest łatwa i czysta w aplikacji, jak taśma teflonowa. Jest także gotowa do użycia - nie wymaga użycia pasty, a na dodatek daje możliwość korekty do 45°.

W instalacjach gazowych Tangit UNILOCK ma dopuszczenia do zakresu temperatur od -20 do +70°C oraz obciążenia ciśnieniem do 5 barów.

Tangit UNI-LOCK posiada pozytywną opinię Instytutu Górnictwa Naftowego i Gazownictwa (aktualnie Instytutu Nafty i Gazu - Państwowego Instytutu Badawczego) o możliwości bezpiecznego stosowania nici do połączeń gwintowych wewnętrznych instalacji gazowych.

Tangit UNI-LOCK został również przetestowany odnośnie spełnienia wymogów EN 751-2 dla związków klasy ARP. Produkt może być również stosowany do instalacji wody pitnej, co zostało potwierdzone atestem PZH.

ekspert Rafał Wielgosz Henkel Polska sp. z o.o. www.henkel.pl

www.instalator.pl

Rafał Wielgosz

☎ 22 56 56 350 @

rafal.wielgosz@henkel.com

11

ABC instalacji gazowych

Uszczelnienia połączeń gwintowych w instalacjach gazowych muszą być dobrane z wyjątkową dbałością. Zaniedbania w tym zakresie potrafią skutkować rozszczelnieniem instalacji, a konsekwencje wycieku mogą prowadzić do zatrucia gazem lub nawet wybuchu.

Materiały uszczelniające do metalowych połączeń gwintowych będące w kontakcie z gazami 1., 2. i 3. rodziny oraz gorącą wodą określa norma PN-EN-751-3:2005. Do uszczelnienia instalacji należy stosować tylko materiały posiadające dopuszczenie do danego rodzaju medium. Tradycyjnie w instalacjach gazowych stosuje się pakuły smarowane pastą lub taśmę teflonową. Obydwa systemy, choć tanie, mają istotne wady: ● uszczelnianie pakułami to praca „brudna”, związana z koniecznością użycia pasty. Ponadto wielu producentów nie zapewnia odpowiednich certyfikacji i dopuszczeń, co może wiązać się z problemami przy odbiorach instalacji; ● taśma teflonowa jest z kolei materiałem bardzo kruchym, śliskim. Skręcenie szczelnego połączenia w tym systemie bywa kłopotliwe. Nie daje również możliwości korekty wykonanego połączenia.

Coraz większe znaczenie dla instalatorów mają łatwość i szybkość aplikacji, wpływające na ekonomię czasu pracy.

ABC Magazynu Instalatora

nr 112016

Giacomini

ABC instalacji gazowych

Każde urządzenie hydrauliczne czy gazowe powinno posiadać możliwość niezawodnego i łatwego łączenia/rozłączania z instalacją w celu konserwacji czy ewentualnej wymiany. konieczność zastosowania w instalacjach wszelakiego rodzaju tego typu łączeń jest oczywista dla każdego praktyka.

W ofercie firmy Giacomini znajdziemy śrubunki z teflonowym uszczelnieniem gwarantujące łatwy montaż, szczelność i

wytrzymałość mechaniczną zarówno podczas montażu, jak i eksploatacji (np. możliwość wielokrotnego wykonywania cykli połączeń z zachowaniem pełnej szczelności).

Poniżej przedstawię 10 powodów, dla których warto montować śrubunki Giacomini: 1. Wykonane z mosiądzu CW617N (Mo58) zgodnego z normą EN 12165.

2. Odporne na wysokie temperatury: zakres temperatury pracy 5÷160°C.

3. Opatentowana technologia uszczelnienia połączenia - pierścień teflonowy wprasowany w mosiężny korpus.

4. Śrubunki uniwersalne - możliwość pracy z mediami: woda, glikol, olej opałowy, węglowodory itp.

5. Nowość - śrubunki do gazu zgodne z Normą UNI 7129 odpowiednie dla wszystkich instalacji gazowych (dostępne średnice 1/2", 3/4", 1" - przedłużony, nieradełkowany gwint).

6. Certyfikat Państwowego Zakładu Higieny - śrubunki nadają się do instalacji wody pitnej.

7. Przyłącza gwintowane zgodne z normą EN 10226. (dostępne średnice od 3/8" do 2").

8. Możliwość wielokrotnego rozłączenia przy zachowaniu jednakowej szczelności połączenia w całym okresie eksploatacji.

9. Odpowiednie do stosowania w instalacjach solarnych.

10. Niewielka siła potrzebna do wykonania szczelnego połączenia gwarantuje trwałość i niezawodność połączenia, eliminując niebezpieczeństwo „zapiekania” połączenia.

ekspert Sławomir Grzesik Giacomini Sp. z o.o. www.giacomini.com

12

Sławomir Grzesik

☎ 539 941 000 @ slawomir.grzesik@giacomini.com

www.instalator.pl

Gwarantowana, comiesięczna dostawa „Magazynu Instalatora”: tylko 11 PLN/miesiąc Kliknij po szczegółowe informacje...