ERLENT
Mori-safnið.
Samtímalist efld í Japan MORI-safnið, nýtt samtímalistasafn sem ætlað er að auka áhuga japansks almennings á japanskri samtímalist, var opnað í Tókýo í vikunni. Japanir hafa til þessa flestir hverjir sýnt vestrænum meisturum á borð við Monet, Manet, Renoir og Picasso meiri áhuga en japönskum samtímalistamönnum og hefur borgina til þessa skort öflugt listasafn sem tileinkað væri sérstaklega nútímalist. Engu að síður hafa listamenn eins og Takashi Murakami, Yayoi Kusama og Mariko Mori undanfarin ár aukið hróður japanskrar samtímalistar á alþjóðavettvangi og ætla stjórnendur Mori-safnsins að reyna að vekja japanskan almenning til vitundar um gæði samtímalistar þjóðarinnar. Til að hrinda verkefninu af stað var fenginn breskur safnstjóri, David Elliott, og segir hann fjarlægð sína frá japanskri menningu vera kost í þessu tilfelli. „Fjarlægðin setur hlutina í rétt samhengi. Ég vil færa nútímalist, sérstaklega japanska og asíska, til jafnstórs hóps áhorfenda og mögulegt er. Það er gagnslaust að flytja inn bandarísk verk í miklu magni. Asíumarkaðurinn er tilbúinn fyrir frekari þróun og við verðum hluti af henni,“ sagði Elliott. Elliott hefur engu að síður kosið að fara rólega í sakirnar og fyrsta sýning hans, Happiness eða Hamingja, ber þess merki, en þar má finna sambland nútímaverka eftir listamenn á borð við Tracey Emin og eldri verka þekktra meistara eins og Bretans Johns Constables.
Hinrik VI á sýningunni í V&A.
Gotnesk list í V&A ÞAÐ er drungalegt um að litast á sýningu Victoria & Albertsafnsins á gotneskri list að mati breska dagblaðsins Daily Telegraph, sem telur skipuleggjendur sýningarinnar hafa lagt lítið á sig til að gera viðfangsefnið lifandi fyrir sýningargesti. Sýningin, sem er mjög yfirgripsmikil og ítarleg, geymir m.a. bronseftirmynd jarlsins af Warwick, Richards Beauchamps, er sameinar ríkulega sýningu auðæfa og auðmjúkan guðsótta er einkennir marga munanna á sýningunni. Skrautleg kóróna Margrétar af Jórvík, systur Játvarðs IV er einnig í hópi þeirra fjölmörgu dýrgripa sem sýningin geymir og nær ekki, frekar en bronsmyndin, að njóta sín til hins ýtrasta. Sama má segja um íburð, litadýrð og fínlegt og munúðarfullt handverk gotneska tímans, sem svo auðveldlega hefðu að mati gagnrýnandans geta vakið tímabilið til lífs á ný í augum áhorfenda. Léleg skipulagning eyðileggur hins vegar hér, að mati Daily Telegraph, frábært tækifæri til að brúa bilið milli gotneskrar listar og nútímans.
14
Morgunblaðið/Kristinn
Sýning Huldu er vel hugsuð með ríkri tilfinningu fyrir efni og umhverfi, og krefst þess af áhorfandanum að hann gefi sér tíma til að njóta þeirra.
Borg og náttúra MYNDLIST Gallerí Skuggi MARGRÉT JÓNSDÓTTIR MÁLVERK Opið þriðjudaga til sunnudags frá kl. 13–17 Til 2. nóvember
Gerðarsafn HULDA STEFÁNSDÓTTIR MÁLVERK, LJÓSMYNDIR Opið alla daga nema mánudaga frá kl. 11–17 Til 2. nóvember
Gerðarsafn GUÐRÚN GUNNARSDÓTTIR Opið alla daga nema mánudaga frá kl. 11–17 Til 2. nóvember
Á NEÐRI hæð Gerðarsafns hefur Hulda Stefánsdóttir sett upp sýninguna Leiftur. Hún samanstendur af ljósmyndum og málverkum, allt unnið á ferhyrndar álplötur af svipaðri stærð. Litirnir eru frekar dempaðir og stórborgarlegir, jafnvel iðnaðarlegir. Áferð málverkanna er frjálsleg og gróf, en mætti ekki vera öðruvísi. Við fyrstu sýn ímyndar maður sér að á sýningunni sé í rauninni um eitt stórt verk að ræða sem liðast eftir veggjunum eins og ljóðræn kvikmynd með dramatískum undirtóni, en hið rétta er að Hulda raðar jafnan einni ljósmynd og tveimur til þremur málverkum saman í alls 11 aðskilin verk og gefur þeim titla eins og Lygn sjór, Nágrannar og Dregið fyrir. Ljósmyndirnar eru gjarnan teknar út um glugga, eða af einhverjum mjög hversdagslegum andartökum í umhverfi hins daglega lífs. Sýningin hefur sterkan þráð sem helst allt í gegn, ef undan er skilið verk númer 10, Nesjavellir Washington. Einhvern veginn passar það ekki inn í það ferli sem sett var af stað í mynd númer eitt. Sýning Huldu er vel hugsuð með ríkri tilfinningu fyrir efni og umhverfi, og krefst þess af áhorfandanum að hann gefi sér tíma til að njóta þeirra. Þræðir Listamenn sem hafa sérhæft sig í vinnu í ákveðið efni eiga stundum erfitt með að losna frá því í listsköpun sinni og hleypa utanaðkomandi hugmyndum inn. Titill sýningar textíllistakonunnar Guðrúnar Gunnarsdóttur í Gerðarsafni, Þræðir, gefur til kynna að einmitt efnið sé hér í öndvegi, en listakonan hefur reyndar sagt í viðtölum að umfjöllunarefni hennar sé hið smæsta í náttúrunni. Þegar inn á sýninguna er komið er sem betur fer meira í sýninguna spunnið en yfirskriftin ein gefur til kynna. Það ber að taka það fram strax að sýningin hefur afar fallegt og stillt yfirbragð þar sem verkin eru í góðu jafnvægi við salinn og hvert annað. Fagmennska ræður för hvert sem litið er. Verk númer 5–8, Ferund, og verk númer 2, Lína, hreyfa lítið við manni en í verkum númer 1, 3 og 4 kveður við annan tón. Guðrún brýst þar út úr efninu, á sinn hófstillta hátt. Verk númer eitt er gert með textíllímbandi og er í sjálfu sér áhugavert. Guðrún hefur límt í beina línu fjölda
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS ˜ MENNING/LISTIR 25. OKTÓBER 2003
límbandsstubba sem hún brýtur saman. Guðrún kallar þetta eyru í viðtali, og það skýrir væntanlega nafngiftina, Leyndarmál, en eyrun hlusta á leyndarmál. Þannig býður hún manni upp á ferðalag og mitt í ferðalaginu kemur hvítt límband sem truflar ferlið og gefur verkinu dulúð og spennu. Verk númer þrjú er athyglisvert að fleiru en einu leyti. Það minnir mann á verk Halldórs Ásgeirssonar myndlistarmanns gerð úr bráðnu hrauni. Litlar kúlur eru „Ekki foss“ Guðrúnar Gunnarsdóttur. fyrir miðju hvers verks og þræðir liggja útfrá því. Verkið samanstendur af mörgum slíkum þústum sem dreift er á vegginn. Þá má einnig hugsa til hraunverka Rögnu Róbertsdóttur í þessu samhengi. Verk Guðrúnar endurspeglar þannig náttúruna á svipaðan hátt og verk þessara listamanna hafa gert. Þá má einnig segja að verkið hafi skemmtilega gagnvirka eiginleika þar sem það platar augað og gerir því erfitt fyrir að stilla fókus. Verk númer fjögur brýtur sýninguna síðan Frá sýningu Margrétar Jónsdóttur. skemmtilega upp. Það er rautt, dálítið draslaralegt, í jákvæðri merkingu, og minnir á hriplegt un sýningarinnar. Á efri hæð eru verkin hengd fiskinet. Verkið heitir „Ekki foss“ og minnir á óþarflega lágt á vegginn og að minnsta kosti eitt æðanet sem færir sýninguna sem snöggvast frá þeirra hangir áberandi skakkt á veggnum, eins náttúrunni og inn í líkamann. og þyngdin sé að sliga skrúfurnar sem notaðar eru til að hengja málverkin upp á. Sú aðferð MarMálverk í römmum grétar að láta verkin standa á gólfi og halla upp Í Gallerí Skugga eru nú til sýnis málverk listað vegg, eitt á efri hæð, og öll verkin á neðri hæð, málarans Margrétar Jónsdóttur. Málverk hennvirkar alls ekki. Það eina sem maður fær á tilar eru rauð, hvítröndótt með gullnu blómafinninguna er að listamaðurinn hafi gefist upp á skreyti út við jaðrana. Þetta eru lagleg verk, að reyna að hengja verkin á veggina. Þó að Einar meinlaus en mynda heildstæða seríu. Enga fráGaribaldi hafi notað þessa lausn á sýningu sinni í sögn er að sjá í verkunum. Í verkunum gætir ASÍ fyrir skemmstu er ekki þar með sagt að hún austurlenskra áhrifa, bæði þegar litið til efnisvirki fyrir alla. Í litla herberginu á efri hæð hefur vals og umfjöllunarefnis, ef hægt er að tala um Margrét veggfóðrað allt herbergið með úrþað. Margrét málar með tempera á pappír og litklippusafni sínu. Þetta er eins konar innsetning ir vinna vel saman á fletinum. sem fjallar um líf hennar í fjölmiðlum. UpphengÞar með er það besta við þessa sýningu upp ið hefur þónokkuð upplýsingagildi. talið. Innrömmun málverkanna er klunnaleg og Í sýningarskrá ritar Margrét texta þar sem ekki í stíl við verkin, þar sem meiri léttleiki ræðvottar fyrir einhvers konar uppgjöri við tilvistur ríkjum. Ramminn er eins og hvít kista og málarkreppu listamannsins. verkunum er tyllt á „botninn“ með prjónum. Eins og fyrr sagði eru málverkin á sýningunni Stærð rammanna er slík að innrömmuð verkin góðra gjalda verð en umgjörð og frágangur sýnpassa ekki inn í sýningarsalina, sérstaklega er ingarinnar er ljóður á framkvæmdinni. þröngt um verkin í neðri sal. Margrét hlýtur að hafa misreiknað sig hvað stærð varðar við hönnÞóroddur Bjarnason