COLUMN

‘Het DNA van Ter Helme blijft’

voordien emmers op hun kamer gestaan, want we hebben last gehad van waterinsijpeling. Het is soms behelpen geweest, maar mensen kwamen echt voor de huiselijke sfeer.” Als kinderen verloren liepen op het strand, vertelden ze dat ze ‘bij Katrien Ter Helme’ bleven, dan kwamen ze altijd wel weer terecht, want iedereen kende Katrien. “Ik maakte altijd met iedereen een praatje en sprak iedereen aan die Ter Helme binnenstapte. Dat vond ik belangrijk.” Een enkele keer moest ze de Kinderen kwamen graag op kamp. politie bellen, vanwege jongeren die hun roes kwamen uitslapen in de duinen. “Je moet vooral rustig blijven, maar je moet wel je verantwoordelijkheid nemen. Je doet wat je moet doen.” “In al die jaren is het werk geëvolueerd. Ik ben begonnen op een typmachine en deed de boekhouding op carbonpapier, later heb ik de eerste elektronische IBM-typmachine weten binnen te komen. Vaak was ik meer in Ter Helme dan thuis. De chef-kok, Rik Baert, zijn vrouw Rita en de conciërge waren als familie. Het was mijn leven. Eind 1986 ben ik gestopt en ben ik een kledingwinkel voor kinderen gestart. Ook na al die jaren spring ik nog altijd binnen als ik naar zee ga; ik wil altijd weten hoe het gaat. Mijn ziel hangt er nog rond.” “Het was een heel familiale sfeer,” herinnert ook Trui Colpaert zich. Ze werkte in de tweede helft van de jaren tachtig deels voor (toenmalig) CMBV en deels voor Ter Helme. “Van juni tot half september werd ik gedetacheerd naar Ter Helme, omdat er toch niet zo veel werk was in de zomer voor CMBV. Dus gingen we in ‘ons’ vakantiehuis werken. Dat was een leuke afwisseling. Het was een levendige boel, met alle kinderen die op vakantie kwamen in de zomer. Ik herinner me ook dat er elk jaar in september een groot kamp was voor kinderen met een handicap. Ik bleef er die maanden ook slapen, dus had ik een beperkt sociaal leven.” “Ik was een manusje-van-alles en deed onder meer administratie maar ook onthaal van gasten – en als het moest, heb ik weleens een appartement schoongemaakt. Mijn voornaamste taak was voor animatie zorgen voor twee vakantiehuizen, waaronder dus Ter Helme. Dan deed ik zaken als een aperitiefconcert, een leuke quiz of een begeleide wandeling. We trokken al eens in de vroege morgen naar de vismijn in Nieuwpoort om de aankomst van de boten mee te maken. In het begin had ik daar helemaal niet veel ervaring mee, maar ik kreeg er altijd positieve reacties op.” Ook voor Lieve Heps, voormalig hoofdredacteur van Markant Magazine, werd Ter Helme een soort tweede thuis. “Elke keer dat we naar de zee komen, logeren mijn man en ik er en we hebben er ons huwelijksjubileum gevierd. Ik ben er destijds wat ingetuimeld. Ik zat al in de raad van bestuur van CMBV toen voorzitter Regine Geûens mij en enkele anderen vroeg of we niets wilden organiseren voor jonge moeders met jonge kinderen, om er eens tussenuit te zijn en de kroost achter te laten voor een paar dagen. Een weekend ‘Verwen jezelf’ was dat. Andere vrouwen konden zich net moeilijker vrijmaken in het weekend, dus deden we een midweek. Me-time is ‘Het was een nu iets evidents, toen was dat bijna ‘not done’. Je trok als vrouw niet zomaar de levendige deur thuis dicht (lacht). Vooraf kenden de vrouwen elkaar meestal niet. Ze kwamen uit de vier windstreken, maar werden boel, met alle vaak vriendinnen. Ze waren erg enthousiast. Soms gingen de vakantiegangers kinderen’ gewoon zwemmen in het zwemparadijs, maar ik organiseerde ook kleine activiteiten. Een modeshow of een quiz, bijvoorbeeld, of we luisterden naar een klassiek concert en hielden achteraf een bespreking. Ik stelde altijd een programma op, je was nooit verplicht om mee te doen, maar de activiteiten waren altijd populair.” Lieve speelde een grote rol in de vernieuwing van het interieur. “Ook daar ben ik wat ingerold. Een opleiding volgde ik daar nooit voor, maar ik had er altijd een grote interesse in. Je leert het al doende. Trendy kleuren laat je beter links liggen. We hebben bijvoorbeeld gekozen voor greige en blauw, wat natuurlijk aan de zee refereert. Verder moet het materiaal tegen een stootje kunnen. Jaren geleden kocht ik bijvoorbeeld stoelen die er vandaag nog staan. Verder is de toegankelijkheid ontzettend belangrijk: ook met een rolstoel moet je hier je plan kunnen trekken.” “We hebben altijd een heel divers publiek aangesproken, van families over vriendengroepen tot sportclubs… De ene week is er een symposium aan de gang of komt hier een harmonie oefenen, terwijl het volgende weekend iemand zijn 70ste verjaardag viert. Sommige vaste klanten komen sinds jaar en dag naar Ter Helme voor hun kerstdiner. Alles kan hier.” 25 procent van de omzet komt nog van zeeklassen, 50 procent van families en 25 procent van groepen in de brede zin van het woord. ▲