INTERVIEW
Karel Sabbe
Wandelend op de loopband vindt Karel Sabbe (29) wat tijd voor een gesprek. Elke minuut telt. De tandarts traint intensief voor een buitengewoon project. Karel verzamelt, naast een fabelachtig aantal kilometers, ook wereldrecords. Iets om even bij stil te staan – al is daar dan geen tijd voor...
“T
andarts is een intense job,” getuigt Karel Sabbe. “Je zit de hele dag in een kleine ruimte. Ik zocht een uitlaatklep. Vroeger voetbalde ik, maar een voetbaltraining vond ik te tijdrovend. Je beweegt in verhouding te weinig. Ik had altijd nog energie over, en dus zocht ik een sport die ik in mijn eentje kon doen. Zo begon ik te lopen en vijf jaar geleden werd dat mijn passie.”
ALLES ZELF IN HANDEN Na zijn studies was Karel een halfjaar in Nieuw-Zeeland. “Daar hoorde ik over de Coast to Coast, een combinatie van fietsen, lopen en kajakken. Ik merkte tijdens het trainen dat het lopen wel heel goed ging. Ik deed inspanningstests in het UZ in Gent en zij gaven advies over welke soort trainingen het beste voorbereiden op dat soort uitdagingen. Een keer per jaar ga ik langs bij de cardioloog. Mijn schoonbroer Joren Biebuyck is ook altijd bij de recordpogingen betrokken. Hij is kinesist en volgt alles van heel nabij op.” Ultralopen is relatief populair, maar niet iedereen kan meedoen. De Pacific Crest
“Voor een goede mindset is de juiste uitdaging het belangrijkste.” 22
A-SPECIAL
o uts i de
Trail is gelimiteerd tot vijftienhonderd wandelaars per jaar. De woestijn is fragiel, ze mag niet te zeer worden belast. “Je doet hem op jouw manier,” licht Karel toe. “Tegelijk is dat het moeilijke én het mooie: je hebt alles zelf in handen. Je kiest wanneer je begint, hoe je het doet. De meeste mensen wandelen, omdat de trail zo lang is. Bij mijn record hielp het dat we allebei veel ervaring hadden met langeafstandswandelingen en wandelen in afgelegen gebieden. De omstandigheden waren daar wel gevaarlijk: hitte, wilde dieren die er verspreid leven...”
HITTEGOLF IN DE WOESTIJN Karel was dan wel goed voorbereid, op een gegeven moment viel hij in de woestijn toch zonder water. “Toen begrepen we dat we er toch nog te naïef aan waren begonnen. Die eerste duizend kilometer is echt woestijngebied. Er was bovendien een hittegolf. De dag voordien stond Joren niet op de afgesproken plek, omdat een weg was weggespoeld, wat hij uiteraard niet kon voorzien. Ik schreef met mijn wandelstok een teken in het pad, zodat hij kon zien dat ik al gepasseerd was.” Aan spanning geen gebrek... In dergelijke omstandigheden elke dag tien uur lopen en dan een ontmoeting missen, dan loop je wel risico’s. “Onze gewone telefoons hadden natuurlijk vrijwel nergens bereik. We wilden dan maar een stel satelliettelefoons huren. Zonder satelliettelefoon vertrekken was misschien niet slim, maar vijfhonderd euro voor twee maanden vonden we duur. We probeerden het dus zonder. Ik had toen nog geen palmares of sponsoring, we draaiden elke euro twee keer om.”
5 tips voor beginners
ind de juiste uitdaging. · VK en laat je medisch testen. · B ereidjezelf, je minutieus voor. · B ouw op, van je ervaring. · E en 100% leer betrouwbare partner is van · levensbelang. “De juiste uitdaging vinden is cruciaal,” vindt Karel Sabbe. “Mij boeien lange trails doorheen fantastische natuurgebieden. Op asfalt of op een ander parcours zou ik me veel meer afvragen waarmee ik bezig ben. Bij uitdagingen in natuurparken of beschermde natuurgebieden voel ik me altijd op mijn plaats. De omgeving is de basisreden waarvoor ik het doe.”
TWEE MARATHONS PER DAG Tijdens de Marathon des Sables doe je een marathon per dag, soms twee. “Ik liep meestal, terwijl de meeste mensen wandelen of de twee combineren. Ik werd zevenendertigste van de duizendtweehonderd deelnemers. Met de jaren vergeet je soms dat je toch wel uitzonderlijke prestaties hebt geleverd. Voor veel mensen is de Marathon des Sables een project waar ze jaren naartoe leven. Voor mij was het een voorbereiding op de zomer.” Bij de Appalachian Trail zijn er per jaar ongeveer vierduizend starters. De laatste vijf jaar werd het wereldrecord telkens gebroken, soms met drie, soms met tien uur. “Wij deden er vier dagen en zeven uur af. Het kan nu
