Bewegen met buurvrouwen

Betrokkenheid, samen bewegen, genieten en gezond blijven. In deze Nijmeegse buurvrouwengroep voelt iedereen de meerwaarde van het contact en het er voor elkaar zijn. En dat is heel organisch zo gegroeid.

HHet was altijd al een leuke straat, de Nieuwe Mollenhutseweg in Nijmegen. Zo’n buurt waarin mensen elkaar groeten, een keer per jaar een straatfeest houden en met oud en nieuw bij een vuurtje in een van de voortuinen samen proosten op het volgende jaar. Tien jaar geleden kwam daar na weer zo’n nieuwjaarsborrel, nog iets bij. Een van de dames sprak uit hoe leuk ze het eigenlijk met elkaar hadden, een ander deelde haar goede voornemen om te gaan hardlopen in het nieuwe jaar en de buurvrouwengroep was geboren. De man van Maaike Hoekstra (51) is fysiotherapeut en stopte de volgende ochtend bij iedereen een hardloopschema in de bus. Het doel: de Marikenloop in mei. Maaike: ,,De eerste jaren liepen we met een aantal vrouwen uit de straat twee keer in de week, vijf tot tien kilometer hard. Soms gingen onze tienerdochters ook mee. We wonen dicht bij Heumensoord, een ideaal gebied voor een rondje rennen. We liepen de Marikenloop en de Zevenheuvelennacht en waren apetrots. Daarna gingen we ook steeds meer andere dingen samen doen.” Eten en hiken Zo ontstond ook een eetgroep die werd aangevuld met andere dames uit de straat. Een paar keer per jaar eten ze gezamenlijk bij een van hen thuis. Iedereen brengt dan iets te eten mee. Cecile Vandecasteele (51) zegt in haar mooie Franse accent: ,,Ik heb altijd fanatiek gesport, maar door blessures ging het hardlopen niet meer. Toen ben ik gaan hiken, stevig wandelen zeg maar, afstanden variërend van 8 tot 12 kilometer. Als je dat in een tempo van 6 kilometer per uur over heuvels en dalen doet, heb je echt wel het gevoel dat je sport. Terwijl je ondertussen, als je wilt, gewoon kunt kletsen en genieten van de natuur. Het is eigenlijk een vrij ongecompliceerde, maar toch intensieve manier van bewegen.” Een groot deel van de buurvrouwengroep ging vervolgens met Cecile hiken over de heuvels bij Groesbeek. Cecile: ,,Weer of geen weer, wij gaan drie keer in de week. En daarna voldaan op de bank: heerlijk!” Tijdens het uitlaten van haar hond kwam Cecile in contact met Sabine Geurts (57), een buurtgenote van iets verderop. Cecile vertelde over de hikegroep aan Sabine en zij was meteen enthousiast: ,,Ik heb altijd veel gesport, maar ik heb ook een drukke baan. Drie jaar geleden overleed mijn man. Onze meiden studeerden toen al en woonden niet meer thuis. Door de coronapandemie moest ik thuis werken en was ik opeens wel heel erg op mezelf teruggeworpen. Cecile trok me

‘Zonder dit bijna achter mijn laptop vandaan. Tijclubje was ik dens de lockdowns gingen we een paar keer per week hiken, dat werden voor een minder mij de hoogtepunten van de week. Ik heb veel sociale contacten, maar deze gelukkig mens’ club is me heel dierbaar geworden: stuk voor stuk zijn het warme vrouBrigitte wen met verschillende achtergronvan Amerongen den en ieder met haar eigen bijzondere verhaal.” Lizette de Koning (62 ) doet nu een half jaar mee: ,,Ik woon een paar straten verderop en miste de contacten in de buurt. Ik hou van saamhorigheid, elkaar helpen, dingen delen, koffie of een wijntje. En ik vind het belangrijk om te bewegen, maar ik hou niet van fitnesscentra. Orion, mijn Griekse zwerfhond, gaat nu altijd mee hiken. Als ik twijfel om te gaan, doe ik het toch omdat hij er zo blij van wordt.”

De hardloopgroep, met van links naar rechts: Daphne, Joan, Marieke (komt niet in artikel voor), Maaike, ruzica.

BEWEGEN

met buurvrouwen

Hulp en steun

Cecile: ,,Het bos doet iedereen goed. Je kunt al wandelend gemakkelijker je verhaal vertellen of emoties uiten. En je kiest je eigen tempo. We hebben natuurlijk enorme mazzel met deze mooie omgeving.” Miloushka Kronstadt (54) was een van de eersten die aansloot. Ze had lange tijd intensief aan gewichtheffen gedaan, maar was geblesseerd geraakt. ,,Het hiken was perfect voor mij. Pittig, maar niet te belastend. Toen ik mantelzorger was voor mijn vader en ik moe thuis zat, kwamen de anderen me halen. Ik vraag niet makkelijk om hulp, maar heb veel steun gehad van de groep. Soms helpen we elkaar ook heel praktisch; een pannetje soep of lenen een paar snowboots. We zijn allemaal hardwerkende vrouwen en geneigd een beetje langs elkaar heen te leven. Doordat wij elkaar nu regelmatig zien, zijn we er echt voor elkaar.”

Miloushka vroeg haar schoonzus, Brigitte van Amerongen (54), of ze zin had om mee te doen. Brigitte had net een scheiding achter de rug en was op zoek naar een ander huis. Brigitte: ,,De buurvrouwen leefden enorm met me mee. Het is een ontzettend warm en gezellig groepje. Ik liep al regelmatig hard. Nu hike ik dus ook. Eerst klets je wat, waarna iedereen zijn eigen tempo pakt. Ik werk in de zorg en maak corona van heel dichtbij mee. Zonder dit clubje was ik nu een minder gelukkig mens geweest. Hiken is goed voor lichaam en geest. Ik kan niet meer zonder.” Buitenyoga

Ook voor de uit Bosnië afkomstige Ruzica Simic (50) betekent de buurvrouwengroep veel. ,,Het is meer dan een leuke groep; wij helpen elkaar. Voor mij betekent dat veel. Omdat ik hier geen familie heb, is deze groep voor mij misschien wel extra waardevol. We proberen allemaal bewust te leven en te genieten van de kleine dingen. Daarin vinden we elkaar.” Ruzica volgde de afgelopen jaren een yoga opleiding en nam een stel buurvrouwen in de zomer mee naar het Goffertpark voor buitenyogalessen. Zo ontstond de yogagroep. Toen bijeenkomen niet kon door corona, gaf ze de lessen tijdelijk via zoom.

Bijzonder

Margje Mahler is met haar 44 lentes de jongste van het stel. ,,Ik ben alleenstaand moeder met een drukke baan. Op mijn verjaardagsfeestje zagen mijn ouders wat een leuke club vrouwen ik om me heen heb. Zonder deze groep was ik nooit gaan hardlopen of hiken. Nu mis ik het echt als ik een keer niet mee kan. Ik vind het zo bijzonder dat dit zo is ontstaan. Het bleek te beantwoorden aan een behoefte waarvan ik niet wist dat ik die had. Als ik wil wandelen is er altijd wel iemand die mee wil.”

Hardlopen, hiken, wandelen, yoga en samen eten: Daphne is voornamelijk aan het hardlopen, maar doet regelmatig aan alle groepjes mee. ,,Die sociale contacten en het samen delen vind ik heel waardevol. Of het nou samen naar een prestatie toewerken is, of nieuwe dingen uitproberen: we leren elkaar beter kennen, je helpt elkaar en motiveert en stimuleert elkaar. De band met verschillende buurvrouwen voelt voor mij wel echt als vriendschap.” Joan Weijand (53) valt haar bij: ,,Dat eerste hardloopclubje was een gouden idee. Het leek te voldoen aan een gezamenlijke behoefte aan meer connectie. Voor elkaar klaarstaan, goed noaberschap en nieuwe vrienden!”

Een warm welkom

Hoewel de belangrijkste reden om mee te doen voor iedereen in eerste instantie het bewegen was, samen met leuke mensen, blijkt nu hoe bijzonder deze buurvrouwgroep voor iedereen is. Familie ver weg, alleenstaand moederschap, een overleden partner, behandelingen tegen borstkanker of behoefte aan meer beweging: iedereen heeft zo haar eigen reden om mee te doen aan een van de activiteiten die ze samen organiseren. Zeker in deze coronatijd vinden de dames dit alleen maar belangrijker.”

Maaike: ,,Niet iedereen wil en kan hetzelfde en dat is allemaal goed. We zijn heel verschillend, maar voelen dezelfde band, denk ik. We lopen de deur echt niet bij elkaar plat, maar ik geloof dat niemand ooit nog weg wil uit deze buurt. Het is zo fijn! En als er nieuwe mensen in de straat komen wonen die willen meelopen, dan kan dat. Een mooier welkom kun je niet krijgen, toch?” ¶

De hikegroep met van links naar rechts: brigitte, Miloushka, Lizette, Maaike, Cecile, Sabine