VRIJE TIJD
Betrokkenheid, samen bewegen, genieten en gezond blijven. In deze Nijmeegse buurvrouwengroep voelt iedereen de meerwaarde van het contact en het er voor elkaar zijn. En dat is heel organisch zo gegroeid.
H
Het was altijd al een leuke straat, de Nieuwe Mollenhut-
vrij ongecompliceerde, maar toch intensieve manier van
seweg in Nijmegen. Zo’n buurt waarin mensen elkaar
bewegen.”
groeten, een keer per jaar een straatfeest houden en met oud en nieuw bij een vuurtje in een van de voortuinen
Een groot deel van de buurvrouwengroep ging vervolgens
samen proosten op het volgende jaar. Tien jaar geleden
met Cecile hiken over de heuvels bij Groesbeek. Cecile:
kwam daar na weer zo’n nieuwjaarsborrel, nog iets bij. Een
,,Weer of geen weer, wij gaan drie keer in de week. En
van de dames sprak uit hoe leuk ze het eigenlijk met elkaar
daarna voldaan op de bank: heerlijk!”
hadden, een ander deelde haar goede voornemen om te gaan hardlopen in het nieuwe jaar en de buurvrouwen-
Tijdens het uitlaten van haar hond kwam Cecile in contact
groep was geboren. De man van Maaike Hoekstra (51) is
met Sabine Geurts (57), een buurtgenote van iets verderop.
fysiotherapeut en stopte de volgende ochtend bij iedereen
Cecile vertelde over de hikegroep aan Sabine en zij was
een hardloopschema in de bus. Het doel: de Marikenloop
meteen enthousiast: ,,Ik heb altijd veel gesport, maar ik
in mei. Maaike: ,,De eerste jaren liepen we met een aantal
heb ook een drukke baan. Drie jaar geleden overleed mijn
vrouwen uit de straat twee keer in de week, vijf tot tien
man. Onze meiden studeerden toen al en woonden niet
kilometer hard. Soms gingen onze tienerdochters
meer thuis. Door de coronapandemie moest ik
ook mee. We wonen dicht bij Heumensoord, een ideaal gebied voor een rondje rennen. We liepen de Marikenloop en de Ze-
venheuvelennacht en waren apetrots. Daarna gingen we ook steeds meer andere dingen samen doen.”
Eten en hiken
Zo ontstond ook een eetgroep die
thuis werken en was ik opeens wel heel erg
‘Zonder dit clubje was ik een minder gelukkig mens’
werd aangevuld met andere dames
uit de straat. Een paar keer per jaar
Brigitte van Amerongen
op mezelf teruggeworpen. Cecile trok me bijna achter mijn laptop vandaan. Tijdens de lockdowns gingen we een paar keer per week hiken, dat werden voor mij de hoogtepunten van de week. Ik heb veel sociale contacten, maar deze club is me heel dierbaar geworden: stuk voor stuk zijn het warme vrouwen met verschillende achtergronden en ieder met haar eigen bijzondere verhaal.”
eten ze gezamenlijk bij een van hen thuis.
Iedereen brengt dan iets te eten mee. Cecile
Vandecasteele (51) zegt in haar mooie Franse accent:
Lizette de Koning (62 ) doet nu een half jaar mee:
,,Ik heb altijd fanatiek gesport, maar door blessures ging
,,Ik woon een paar straten verderop en miste de contacten
het hardlopen niet meer. Toen ben ik gaan hiken, ste-
in de buurt. Ik hou van saamhorigheid, elkaar helpen, din-
vig wandelen zeg maar, afstanden variërend van 8 tot 12
gen delen, koffie of een wijntje. En ik vind het belangrijk
kilometer. Als je dat in een tempo van 6 kilometer per uur
om te bewegen, maar ik hou niet van fitnesscentra. Orion,
over heuvels en dalen doet, heb je echt wel het gevoel dat
mijn Griekse zwerfhond, gaat nu altijd mee hiken. Als ik
je sport. Terwijl je ondertussen, als je wilt, gewoon kunt
twijfel om te gaan, doe ik het toch omdat hij er zo blij van
kletsen en genieten van de natuur. Het is eigenlijk een
wordt.”
26 Springlevend024
>>
