Woorden die lang gesluimerdhebben

‘Schrijven heeft op mij een verslavende werking. Ik hou erg van taal en kan er urenlang mee bezig zijn. Dan verlies ik elk besef van tijd, het brengt me in een andere wereld, waarin ik me kan verwonderen over de dingen die daar gebeuren.’

Beeldend kunstenaar Barbara van der Kruk schrijft al haar hele leven, maar nooit met de gedachte om haar verhalen uit te geven. “Schilderen had een grotere aantrekkingskracht. De woorden hebben heel lang gesluimerd, maar de tijd was gewoon nog niet rijp om ze uit te drukken voor een groter publiek.”

Onuitgesproken

Tot een paar jaar geleden; toen verscheen haar eerste gedichtenbundel. Afgelopen najaar kwam haar eerste boek uit. ‘Het wit tussen de regels’ is een Indische familieroman. “Ik groeide op met verhalen over Indië die een verdrietig randje hadden, maar ook met verzwegen geheimen en onuitgesproken woorden. Dat bleek ingrijpender dan ik dacht. In losse indrukken en vage herinneringen probeerde ik dat een psycholoog uit te leggen. Omdat me dat niet lukte, adviseerde hij ze eens op te schrijven.” Een manuscript gepubliceerd krijgen bleek niet eenvou- dig: “Uitgevers worden overstelpt met manuscripten. Ik had mijn boek daarom bijna in eigen beheer uitgegeven. Toen de uitgever vertelde dat ze voor het eerst in 23 jaar een roman uit die stapel had gehaald, was ik daar behoorlijk trots op!”

Voorbije Indië

In haar boek zocht Barbara naar een verdwenen Indisch verleden. Een nieuwe historische roman zit alweer in de pen. Lachend: “Maar daarover wil ik nog niks kwijt. Overigens sluit ik zeker niet uit dat ik op een dag over het leven in Bloemendaal ga schrijven. Ik woon aan het Spaarne in Haarlem, maar daarvoor woonde ik ruim twintig jaar in Aerdenhout. De ruime huizen en tuinen daar spreken voldoende tot mijn verbeelding en, afgezien van het klimaat, kan ik me voorstellen dat die doen denken aan het heerlijke wonen in het voorbije Indië.”

Het Wit Tussen De Regels

In een poging het lange zwijgen van haar hoogbejaarde moeder te doorbreken, vertelt Emma haar verhalen over een tijd waarin racisme en spreken over gemengdbloedigen de gewoonste zaak van de wereld waren. De verhalen van vroeger wisselt ze af met gesprekken van nu. Ze doorbreekt hiermee de eeuwenlange familietraditie van zwijgen en beseft hoe belangrijk haar verhalen zijn voor volgende generaties. In deze Indische familieroman heeft Barbara een belangrijk deel van de Nederlandse koloniale geschiedenis verweven. Het verhaal beslaat vijf generaties en gaat over de betekenis van onuitgesproken woorden en de oorsprong van een oud zwijgen. barbaravanderkruk.nl