Schrijven alspersoonlijkereis

‘Schrijven werkt voor mij als een vergrootglas. Niet alleen voor mezelf en wie ik ben, maar ook van mijn relaties met anderen en de omgeving. Door te schrijven kan ik dealen met wat er om me heen gebeurt.’

Ellen Oosterom uit Overveen hield als kind al dagboeken bij, als uitlaatklep en voor het verwerken van emoties. Pas op latere leeftijd ontdekte ze dat ze met haar schrijven ook voor anderen van betekenis kan zijn. De aanleiding was ingrijpend: “In 2008, precies in het jaar dat we van Haarlem hierheen verhuisden, kreeg ik acute leukemie. Je leven staat dan op z’n kop. En omdat ik niet de enige ben die worstelt met zulke ingrijpende gebeurtenissen, ben ik erover gaan schrijven in de hoop dat anderen er iets aan hebben.”

Universeel

Het resultaat is ‘Bloedband’, dat gaat over ziekte, kwetsbaarheid en familiebanden. Het boek is geschreven voor mensen die levenspatronen willen veranderen: “Daar hoef je niet per se leukemie voor gehad te hebben. Dat is universeel. Veel mensen maken heftige periodes door, waarin ze geconfronteerd worden met ballast uit het verleden. Soms wil je grip krijgen op familiebanden, en die veranderen omdat ze je tegenwerken. Ik vind

Bloedband

levensverhalen sowieso interessant. Hoe wordt iemand gevormd door het gezin waar hij of zij vandaan komt en waarom maak je bepaalde keuzes?” Zo schreef Ellen ook het levensverhaal van haar vader op, dat voor besloten kring is uitgegeven. “Als je een boek schrijft, ben je bezig met een bouwwerk,” vertelt Ellen. “Elke scene moet een directe link hebben met de rode draad van het verhaal. Je gaat beeldend schrijven. De situaties die je creëert bekijk je van een afstand. Je wilt dat de lezer zich er iets bij kan voorstellen, dat een zintuigelijke ervaring wordt opgeroepen.”

Kwetsbaar

Schrijven was voor Ellen een persoonlijke reis, waarbij ze helemaal naar binnen kon keren. Publiceren is precies het tegenovergestelde. “Je moet met je boek naar buiten en dat was spannend. Mensen gaan iets vinden van je verhaal. Omdat het zo persoonlijk is, voel je je heel kwetsbaar. Tot nu toe zijn de reacties enthousiast. En het heeft me waardevolle nieuwe contacten en diepgaande gesprekken opgeleverd.”

Dit persoonlijke verhaal gaat over de plek in het gezin waarin Ellen Oosterom opgroeide. De titel verwijst naar haar ouders, haar eigen kinderen en haar twee broers. De een overleed na zijn geboorte, de ander was haar stamceldonor. Bloedband is een hoopvol verhaal met thema’s als loyaliteit, kwetsbaarheid, veerkracht en liefde. Het laat zien hoe oude patronen in de weg kunnen staan en tijdens ernstige ziekte zichtbaar worden. En ook hoe je ze kunt doorbreken. ellenoosterom.nl