Do 4 dec 2014 donderdagavond serie serie nieuw ensemble Grote Zaal / 20.15 uur
nieuw ensemble Het leven begint
PROGRAMMA
do 4 dec 2014 donderdagavond serie serie nieuw ensemble Grote Zaal / 20.15-21.55 uur
Nieuw Ensemble
DUUR: ca. 35 minuten voor de pauze ca. 40 minuten na de pauze
Ed Spanjaard dirigent Angel Gimeno viool Harrie Starreveld fluit Makiko Goto koto Wiek Hijmans staalsnarige akoestische gitaar
inleiding
Het leven begint
Mayke Nas (1972) La Belle Chocolatière (2003)
foyerdeck 1 / 19.15-19.45 uur
Joël Bons in gesprek met Mayke Nas, Giel Vleggaar, Régis Campo en Sander Germanus
Helena Tulve (1972) Ligne d’Horizon (2005) Régis Campo (1968) Concert pour violon et ensemble (1997)
Dit concert wordt live uitgezonden door Omroep MAX
PAUZE Misato Mochizuki (1969) Silent Circle (2006) Partners Donderdagavondserie:
Sander Germanus (1972) Adamsarchipel (1997) Giel Vleggaar (1974) Appalachia (2004) Tekst toelichting Paul Janssen
TOELICHTING Een beknopt generatieportret. Dat is kort samengevat de inhoud van het concert van het Nieuw Ensemble onder de titel Het leven begint. Dat leven begint spreekwoordelijk bij de veertig, en dat is precies de leeftijd die deze zes rond 1970 geboren componisten net gepasseerd zijn. Bovendien is het ook een manifest van ‘leven’, van ‘bestaansrecht’. De zes componisten, een Japanse, een Estlandse en een Fransman, en drie Nederlanders, zijn immers de jeugdige status van veelbelovende branie voorbij en behoren nu tot de ‘gearriveerden’. En gearriveerd zijn ze, getuige het feit dat hun werken regelmatig de concertprogramma’s sieren.
Mayke Nas
De zes componisten zijn hun jeugdige status voorbij
Nas en het Nieuw Ensemble zijn goede bekenden van elkaar. In de jaren 2004-2006 was ze composer in residence van het gezelschap. In die tijd componeerde ze onder andere het geestig ontregelende La Chocolatière Brûlée, wat weer een spin off was van het vier minuten durende La Belle Chocolatière. Nas schreef dit laatste werk voor het Nieuw Ensemble tijdens ‘Het Verfijnde Oor’, een intensieve workshop over microtonaliteit van het Nieuw Ensemble.
La belle chocolatière Voor componiste Mayke Nas doet alles er toe. Theater, elektronica, literatuur, cultuur, clichés, het kan allemaal aanleiding zijn voor een voor een muzikale uitdaging, een compositie, voor een zoektocht van de componiste.
Daarbij hebben ze allen al langer een band met het Nieuw Ensemble. Zo geeft het programma niet alleen een overzicht van de diversiteit in het hedendaags componeren, die loopt van Oost-West-invloeden, spiritualiteit en lijnen die lonken naar popmuziek, tot microtonale gekte en zeer gestileerde getuigenissen van culturele clichés, maar ook van de veelzijdige klankrijkdom van de bijzondere samenstelling van het Nieuw Ensemble.
‘Het is genoemd naar het beroemde Drostecacaoblikje uit 1900 met daarop een schone verpleegster – een slinkse manier om cacao te presenteren als medicinaal middel – met een cacaoblikje in haar hand’, zegt ze zelf 3
TOELICHTING
over de compositie. ‘Op dat cacaoblikje staat diezelfde verpleegster weer met datzelfde cacaoblikje in haar hand, met daarop diezelfde verpleegster enzovoort. Het werk is een poging een compositie van Debussy voor piano solo, Mouvement uit de Images I (1903), uit dezelfde tijd als het cacaoblikje, te bekijken door een microtonale Droste-effectmicroscoop. Een poging die natuurlijk gedoemd is te mislukken, maar voor chocola is altijd een goede reden en systemen zijn er om niet te kloppen.’
van analytische precisie en vloeiende intuïtieve voortgang. In haar toelichting gebruikt Tulve zelf doorgaans louter poëtische beelden om de sfeer van haar werk te omschrijven. Zo ook in La ligne d’horizon: ‘De horizon, een denkbeeldige lijn die telkens wegglijdt als we haar proberen te vangen. Zij trekt zich terug als we er een stap naartoe zetten en blijft ons toch oneindig omsingelen. De hemel van het land en de zee scheidend, de hemel in het zichtbare en onzichtbare splitsend. Soms golvend en rafelig, soms een perfecte cirkel om ons heen. Wat ligt er achter die lijn, waar onze ogen niet kunnen reiken? Hoe ver is deze plaats, waar licht en duisternis verdwijnen?’
Helena Tulve Ligne d’horizon
Helena Tulve vertegenwoordigt twee werelden. De in Estland geboren componiste heeft de taal van haar compositiedocenten Arvo Pärt en Erkki-Sven Tüür in haar genen, maar ze verrijkte de ‘spirituele eenvoud’ van deze componisten met technieken die ze in de jaren negentig in Parijs tegenkwam.
Régis Campo
Concert pour violon et ensemble De Franse componist Régis Campo is in Nederland vooral bekend door de Gaudeamusprijs die hij in 1996 won met Commedia. Hij brengt in zijn werk onder andere de Franse spectrale muziek, de lyrische finesse van Henri Dutilleux en de schijnbare eenvoud van Eric Satie bijeen.
Daar bestudeerde ze de Oosterse muziek, het gregoriaans gezang en volgde ze zomercursussen bij György Ligeti. Bovenal kwam ze aan het IRCAM in aanraking met de Franse school van de spectrale muziek, muziek waarin natuurlijke boventoonreeksen worden gebruikt om gecompliceerde klankkleuren te construeren. Dit gaf haar een handvat om de intuïtieve klank- en sfeerbeelden met grote precisie te sturen en te voorzien van een immense gelaagdheid.
Campo studeerde bij Gérard Grisey, een van de peetvaders van de spectrale muziek, en vervolgens bij Edison Denisov en Henri Dutilleux. Daarnaast ontwikkelde hij een voorliefde voor de muziek van uiteenlopende figuren als Clement Jannequin, Eric Satie en György Ligeti. Zijn vertaling van al die invloeden is muziek met een enorme stuwende kracht en immer een hoog melodisch gehalte dat direct aanspreekt.
Ook Ligne d’horizon dat Tulve in 2005 voltooide voor het Nieuw Ensemble, biedt die combinatie 4
TOELICHTING
In het Concert pour violin et ensemble dat Campo in 1997 in opdracht van Gaudeamus voor Angel Gimeno en het Nieuw Ensemble schreef, wordt voornamelijk gebruik gemaakt van diatonische en pentatonische modi. Het werk gaat vooral over gebaren en dansen en de soloviolist gedraagt zich als de leidsman in een barok soort concerto grosso. ‘Het werk begint met een bijna verbrokkeld, aarzelend melodisch motief, en ontwikkelt zich stap voor stap tot viool solo’, zegt Campo over zijn compositie. Deze ‘polymodale’ werkwijze is ook terug te vinden in werken als zijn Concerto de Chambre en Lucis Creator voor twee sopranen en ensemble, gecomponeerd ter nagedachtenis aan Edison Denisov.
componiste een evenwichtige twee-eenheid. Het werk voor basfluit- en koto-solo en een ensemble van percussie, gitaar, harp, viool, altviool en cello ontvouwt zich statig als een muzikaal labyrint, waarbij de componiste ernaar streeft de rationeel luisterende mens zand in de ogen te strooien. ‘Het verstand wordt het zwijgen opgelegd en de geest wordt – in de overgang naar een andere manier van waarnemen – gedwongen verschillende staten van bewustzijn door te maken.’ De cirkel is daarbij het vertrekpunt, de ‘oervorm om de ruimte te begrenzen’. Silent circle ontvouwt zich als een spiraal, om ‘bij iedere draai een stapje verder te komen op de spiraal, in de richting van zijn middelpunt’.
Sander Germanus
Misato Mochizuki
Adamsarchipel
Silent Circle
Sander Germanus is een aangename eenling in het veld van Nederlandse componisten. Zijn muziek is door het geïntegreerd gebruik van kwarttonen anders, verrassender dan vele Nederlandse partituren. Ondans de afwijkende toonmaterialen weet hij echter altijd iets lichtvoetigs, iets humoristisch te behouden.
Zoals bijna alle Japanse componisten is ook Misato Mochizuki muzikaal beschouwd een kind van de grote Japanse componist Toru Takemitsu. Takemitsu liet zijn landgenoten horen dat er een zinvolle combinatie mogelijk was tussen de traditionele Japanse muziek en de westerse idealen.
Adamsarchipel is een van zijn eerste belangwekkende composities die hij in 1997 in opdracht van Festival in de Branding voor het Nieuw Ensemble schreef. Het gebruik van kwarttonen speelt hierin nog niet zo’n alomvattende rol; slechts aan het slot treedt er wat microtonale vervreemding op. De verrassing is wel degelijk aanwezig in het desoriënterende spel met verschillende tempi en zijn originele toepassing van bekende harmonieën.
De eeuwenoude Japanse hof- en volksmuziek nam Mochizuki mee toen ze in Parijs ging studeren om zich de westerse cultuur eigen te maken. Inmiddels heeft de componiste haar eigen synthese gevonden tussen de Japanse verstilling en de westerse ontwikkelingsdrang. In Silent Circle, in 2006 geschreven voor het 25-jarig jubileum van het Nieuw Ensemble, vormen de Westerse en Japanse kant van de 5
TOELICHTING
Het werk is een denkbeeldige reis naar de destijds nog in aanbouw zijnde Amsterdamse eilandengroep IJburg. ‘De aaneengeschakelde delen hebben allen verschillend muzikaal materiaal, gelijk aan de karakters van de eilanden’, aldus Germanus. ‘De delen worden verbonden door een muzikale bootreis van het ene eiland naar het andere, waarbij de boot aan het land en het water voorbij trekt. Dit wordt vertaald door gelijktijdig zowel een constant versnellende beweging als een constant vertragende beweging te exposeren, terwijl het geheel harmonisch onder elkaar blijft staan.’
idee dat een verbinding met westerse (vooruit, Amerikaanse) populaire muziek een uiterst vruchtbaar resultaat op kan leveren. Alles valt of staat natuurlijk bij wat je bronnen zijn, en wat je er mee doet. Ik denk dat mijn muziek vooral het kruispunt opzoekt tussen avant-garde en populaire muziek.’ En dat is precies wat Appalachia doet, het werk dat zijn inspiratie vond in blues, bluegrass en folkmuziek. ‘Met name bluegrass is een van de eerste elementen die me te binnen schoten bij het bedenken wat voor stuk ik zou willen schrijven voor het Nieuw Ensemble’, schrijft Vleggaar in een toelichting. 'Met zijn focus op snaarinstrumenten leent dit ensemble zich bij uitstek voor deze muzieksoort(…). Bluegrass wordt ook wel ‘Folkmusic in overdrive’ genoemd, gezien de hoge tempi en enorme virtuositeit van de solisten. Ik was erg benieuwd naar wat er zou gebeuren als ik bluegrass uit zijn gebruikelijke context zou halen, en de stijlelementen zou vermengen met bebop en speeltechnieken uit hedendaagse klassieke muziek. De hoofdrol in dit stuk is weggelegd voor de akoestische staalsnarige gitaar, die af en toe stevig wordt geholpen door een ‘mandoline in overdrive’.
Giel Vleggaar Appalachia
Sinds zijn even opzwepende als succesvolle Dead as Disco uit 2006 is algemeen duidelijk dat de popmuziek net zo’n bron van inspiratie voor Giel Vleggaar is als het werk van Beethoven, bluegrass, bebob, rock, disco en avant-garde. Al die invloeden verenigen zich vrolijk in even ritmisch aanstekelijke als lyrische partituren. Hij werd componist om gehoord te worden, zegt hij. Om zaken te laten horen en anderen hun eigen conclusies te laten trekken. Daarbij wil hij openlijk muziek schrijven die ‘goed klinkt en communiceert’. In 2004 liep hij rond met de gedachten aan een werk voor het Nieuw Ensemble. In een mail aan artistiek leider Joël Bons schreef hij: ‘Voor mijn gevoel tolt de westerse kunstmuziek al een tijd lang teveel in zichzelf rond. Ik heb persoonlijk het 6
BIOGRAFIEËN COMPONISTEN
Rotterdams Philharmonisch Orkest. Van 2004 tot 2006 was ze composer in residence van het Nieuw Ensemble. In veel van haar werk speelt theater, video en choreografie een belangrijke rol.
Mayke Nas
vergrootte zij haar kennis van de Gregoriaanse zang en woonde zij zomercursussen van onder anderen György Ligeti bij en verfijnde zij haar stijl aan de IRCAM en bij de Franse spectralisten. In haar werk is klankkleur een belangrijke parameter. Sinds 2000 geeft Tulve les aan de Muziekacademie in Tallinn.
Helena Tulve
Ook studeerde ze korte tijd in Australië. Ze kreeg al snel opdrachten van onder andere het Asko|Schönberg, het Ives Ensemble, het Koninklijk Concertgebouworkest en het
Helena Tulve (1972) studeerde compositie aan de Tallinn Muziekschool en aan de Estse Muziekacademie bij ErkkiSven Tüür. Zij was zijn enige compositiestudent. In 1994 studeerde Tulve af in Parijs. Tussen 1993 en 1996 7
foto: C. Daguet - Editions Henry Lemoine
De Nederlandse componiste Mayke Nas (1972) studeerde compositie bij Daan Manneke aan het Conservatorium van Amsterdam en later aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag bij Martijn Padding en Gilius van Bergeijk.
foto: Jérémie Souteyrat
foto: Kai Bienert
Régis Campo
De Franse componist Régis Campo (1968) studeerde eerst filosofie in Aix-en-Provence en daarna compositie in Nice en Parijs.
biografie
Hij won al snel prijzen bij onder andere het Olympia Concours in Athene, de Prix de la Ville Salon de Provence, en het concours voor Keltische harp van Dinan. in 1996 won hij de Gaudeamus Prijs voor Commedia, en voor zijn koperkwintet Exsultate Jubilate kreeg hij tijdens de derde Dutilleux Competitie in datzelfde jaar de ‘prix special jeune compositeur’ en de publieksprijs. Zijn werken worden in heel Europa uitgevoerd.
Misato Mochizuki
of Fine Arts and Music in Tokio. Ze vervolgde haar compositiestudie aan het Conservatoire National Supérieur de Musique in Parijs bij Paul Méfano en Emmanuel Nunes. Aan het IRCAM verdiepte ze zich onder leiding van Tristan Murail in de relatie tussen compositie en computermuziek. Deze laatste studie was bepalend voor haar denken over klank en klankrelaties. Ze gaf compositiecursussen in onder andere Darmstadt en op het Conservatorium van Amsterdam. Sinds 2007 doceert ze op het Meiji Gakuin University in Tokio. In 2008 werd L’heure bleue tijdens de UNESCO International Tribune of Composers verkozen tot het ‘meest indrukwekkende werk’ van dat jaar. Van 2011 tot en met 2013 was ze composer in residence van het Besançon International Music Festival.
De Japanse componiste Misato Mochizuki (1969) behaalde haar masters aan de National University 8
Sander Germanus
Sander Germanus (1972) studeerde vanaf 1988 saxofoon bij Ed Bogaard aan het Sweelinck Conservatorium in Amsterdam, waar hij in 1995 met onderscheiding zijn diploma behaalde. In 1992 begon hij zijn compositielessen bij PeterJan Wagemans aan het Rotterdams Conservatorium. Vanaf 1994 studeert Sander Germanus tevens compositie bij Luc van Hove aan het Koninklijk Vlaams Muziekconservatorium te Antwerpen. In de jaren hierna ontwikkelde hij een grote belangstelling voor microtonaliteit die in al zijn
biografie
werken sinds de late jaren negentig een grote rol speelt. Germanus is directeur van de Stichting Huygens-Fokker en docent microtonale muziek aan het Lemmensinstituut te Leuven.
Giel Vleggaar
en heeft in 1998 enige tijd in Gambia, West-Afrika doorgebracht om de muziek van de Wolof-cultuur te bestuderen. Giel Vleggaar volgde gastlessen bij onder anderen George Crumb. In 2002 won hij de NOG Stimuleringsprijs in het Project Jonge Componisten. Sindsdien wordt zijn werk regelmatig uitgevoerd.
Giel Vleggaar (1974) studeerde Arrangeren en Compositie Jazz bij Jurre Haanstra aan het Hilversums Conservatorium, en Compositie Klassiek aan het Conservatorium van Amsterdam bij Daan Manneke en Theo Verbey. Vleggaar studeerde eveneens Zuid-Indiase muziektheorie bij componist Rafael Reina, 9
biografie
UITVOERENDEN
Harrie Starreveld
Makiko Goto
De Nederlandse fluitist Harrie Starreveld studeerde bij Koos Verheul in Amsterdam en groeide uit tot een van de internationaal toonaangevende fluitisten op het gebied van de hedendaagse muziek.
De Japanse kotospeelster Makiko Goto begon op negenjarige leeftijd koto te spelen en werd al snel beschouwd als een bijzonder talent.
Fluit
Koto
Angel Gimeno Viool
De Venezolaanse violist
Angel Gimeno, geboren in Venezuela, studeerde bij Michèle Auclair in Parijs en bij Evguenya Tchoegaeva in Moskou. In de jaren tachtig van de twintigste eeuw manifesteerde hij zich als solist in zijn vaderland. Vooral zijn inzet voor de hedendaagse muziek was opvallend. Na enkele engagementen in Europa werd hij in 1990 lid van het Nieuw Ensemble. Sindsdien is hij naast solist een gewaardeerd ensemblelid.
Hij werkte met vele internationaal vooraanstaande componisten en hij is sinds de oprichting in 1982 lid van het Nieuw Ensemble. Sinds 1980 doceert hij fluit aan de conservatoria van Amsterdam en Bremen.
10
Vanaf haar twaalfde studeerde ze aan de Sawai Koto Academy in Tokio. Na haar studie vertrok ze naar Hawaii waar ze een Amerikaanse afdeling van deze kotoschool stichtte. Sinds 1992 woont ze in Nederland en is ze in heel Europa veelvuldig betrokken bij nieuwe werken waarin de koto een rol speelt.
biografie
Wiek Hijmans Gitaar
speelt hij als gast bij onder andere het Nieuw Ensemble. Hijmans is ook als componist actief.
Wiek Hijmans geldt als een pionier op het gebied van de elektrische gitaar en de klassieke muziek. Hij werd in 2003 door het Holland Festival solo in de Grote Zaal van het Amsterdamse Concertgebouw gepresenteerd als dĂŠ nieuwe muziekspecialist op de elektrische gitaar en ontving in New York de Andres Segovia Award for outstanding guitarplaying. Hij is als solist te horen bij symfonieorkesten in Europa en daarbuiten. Daarnaast heeft hij een duo met violist Peter Brunt en speelt hij in het trio Raven van Raaf Hekkema. Regelmatig 11
biografie
Ed Spanjaard Dirigent
Ed Spanjaard (1948) kreeg zijn opleiding in Amsterdam en Londen. Hij assisteerde Bernard Haitink, Georg Solti en Herbert von Karajan en was staflid van de opera in Glyndebourne en de Royal Opera Covent Garden in Londen. Hij is sinds 1982 vaste dirigent van het Nieuw Ensemble.
Der Ring des Nibelungen van Richard Wagner. De eerste drie opera’s (Das Rheingold, Die Walküre en Siegfried) werden eveneens onder zijn leiding bij de Nationale Reisopera opgevoerd. Sinds september 2012 is Ed Spanjaard tevens hoofddocent orkestdirectie aan het Conservatorium van Amsterdam. www.edspanjaard.nl
Ook was Spanjaard chefdirigent van het Limburgs Symfonie Orkest (Maastricht) tot eind seizoen 2012. Daarnaast is hij regelmatig gastdirigent bij het Koninklijk Concertgebouworkest, de Nederlandse radioorkesten en het Nederlands Kamerkoor. Hij dirigeerde bij de Münchner Philharmoniker en was ook werkzaam bij de Staatskapelle Weimar, het Deens Nationaal Symfonie Orkest, de Opéra van Lyon, Ensemble Intercontemporain (Parijs), Ensemble Modern (Frankfurt) en KlangForum Wien. In september 2012 werd onder zijn leiding bij de Nationale Reisopera de Götterdämmerung uitgevoerd, de vierde opera in de cyclus 12
13
foto: ANP
biografie
biografie
Nieuw Ensemble Het Nieuw Ensemble is opgericht in 1980 en kent een basisbezetting van twaalf musici. Tokkelinstrumenten behoren tot de vaste kern.
internationale coproducties werden nieuwe projecten gebracht in Brussel, Parijs, München, Edinburgh, Lissabon, Straatsburg, Venetië, Warschau, Turijn, New York.
Het Nieuw Ensemble is ensemble in residence bij het Conservatorium van Amsterdam. Het ontvangt een meerjarige subsidie van de gemeente Amsterdam. www.nieuw-ensemble.nl
Het ensemble heeft een geheel eigen repertoire van ongeveer zevenhonderd stukken. Onder leiding van chef-dirigent Ed Spanjaard heeft het Nieuw Ensemble zich ontwikkeld tot een internationaal toonaangevend ensemble voor hedendaagse muziek, dat concerten geeft over de hele wereld. In 1998 werden het Nieuw Ensemble en artistiek leider Joël Bons onderscheiden met de Prins Bernhard Fonds Muziekprijs.
Het ensemble introduceerde een groot aantal niet-westerse componisten. Groot succes oogstten de concertseries Nieuwe Muziek uit China in 1991 en 1992. Als vervolg daarop bracht het Nieuw Ensemble diverse Chinese opera’s in première en is het inmiddels meerdere keren te gast geweest in China. In 2011 was het ensemble in residence van de Shanghai New Music Week 2011 en in mei 2014 te gast op het Shanghai International Spring Festival.
Het Nieuw Ensemble werkte nauw samen met componisten als Pierre Boulez, Elliott Carter, Franco Donatoni, Brian Ferneyhough, Mauricio Kagel, Ton de Leeuw, György Ligeti, György Kurtág en Theo Loevendie. De groep initieerde thematische festivals en projecten als Complexity?, Regels & Spel, het Tokkelfestival, Het Verfijnde Oor, Bezielde Tijd, OpenMusic en Orientations. In
Tot de geslaagde muziektheaterproducties die het NE bracht, behoren onder meer Viktor Ullmanns in Theresienstadt geschreven Der Kaiser von Atlantis, Robert Heppeners Een Ziel van Hout, Franco Donatoni’s Alfred, Alfred, Johnny & Jones van Theo Loevendie, Raaff van Robin de Raaff, Shadowtime van Brian Ferneyhough, Snow White van Micha Hamel en Lucas Passie van Calliope Tsoupaki. 14
foto: Kadir van Lohuizen
biografie
Harrie Starreveld fluiten Wan Cheng fluit (Campo) Ernest Rombout hobo Anna voor de Wind klarinetten Martine Sikkenk mandoline Helenus de Rijke gitaar Wiek Hijmans staalsnarige gitaar Ernestine Stoop harp Makiko Goto koto Mark Toxopeus piano Fredrike de Winter slagwerk 1 Herman Halewijn slagwerk 2 (Campo) Angel Gimeno viool (solo + Tulve) Tinta von Altenstadt viool
Max Knigge altviool Jeroen den Herder cello Rozemarie Heggen contrabas
15
VERWACHT
do 15 jan 2015 donderdagavond serie grote zaal / 20.15 uur
Ensemble Klang + Ensemble Codarts & Koninklijk Conservatorium In de geest van Bang On A Can
Een programma in de geest van het legendarische New Yorkse ensemble Bang On A Can All-Stars. Met werken van de bezielende krachten achter dit ensemble: de Amerikaanse componisten David Lang, Julia Wolfe en Michael Gordon. In het atypische ‘tromboneconcert’ men (2001) van Lang zoekt de solist zijn eenzame weg in een surrealistisch en gelaagd klankschap. Met Trance (1994) levert Gordon een psychedelische compositie: aanvankelijk fascinerend, dan dwingend, uiteindelijk bedwelmend en verlammend. Al ruim 27 jaar vormen ze een drie-eenheid: de Amerikaanse componisten David Lang, Julia Wolfe en Michael Gordon. In 1987 organiseerden zij in New York hun eerste Bang On A Can marathonconcert vol nieuwe muziek, met onder andere als doel de grenzen tussen verschillende muziekgenres te slechten. Het succes was enorm. Er volgden tal van concertseries en festivals, waarin grote namen als Philip Glass, Yoko Ono, Louis Andriessen en John Zorn schitteren naast veelbelovende jonge componisten.
16
Julia Wolfe
VERWACHT
zo 18 jan 2015 serie nieuw ensemble grote zaal / 20.15 uur
Nieuw Ensemble Masterconcert
‘De eenzame zwarte boot vaart in het holst van de nacht door een duisternis, woest en groot...’ (Hendrik Marsmans, De Overtocht)
Het Nieuw Ensemble neemt het publiek mee op een reis door landschappen van duisternis en licht. De Zwitser Konradin Herzog dirigeert een programma dat Romaanse sereniteit tegenover Germaanse ernst en expressie stelt. En ze weet te verbinden. De Kammersymfonie van Arnold Schönberg staat aan het begin van de moderne muziek van de 20e eeuw. Deze uitermate expressieve muziek weerklinkt naast geconcentreerde, kleurrijke muzikale portretten, Etudes, van de Zwitserse componist Mischa Käser en De overtocht van Otto Ketting, een bootvaart door de nacht met onbekende bestemming. Beide werken zijn, net als het stuk van Bracci, speciaal geschreven voor het Nieuw Ensemble. Luigi Dallapiccola’s Sex Carmina Alcaei vormen het lyrische hoogtepunt van de avond, naast de stille, voor zichzelf sprekende contemplatie van Giuliano Bracci’s Hai sempre occhi segreti. In de woorden van de componist: ‘The idea of a music that doesn’t know that here outside somebody is listening.’ 17
Konradin Herzog
Dit concert is een initiatief van de stichting ARS Lunga. Dirigent Konradin Herzog, stipendiaat van de stichting, sluit er zijn succesvol verlopen mastertraject mee af.
VERWACHT
december 2014 vr 5 dec / 20.30 uur
vr 12 dec / 20.15 uur
za 20 dec / 20.15 uur
Nederlands Kamerorkest Born in the USA
Artis Quartett Muzikale geestgenoten
za 13 dec / 20.15 uur
ma 22 dec / 19.30 uur
Combattimento Stagioni
Nederlandse Bachvereniging Weihnachtsoratorium
zo 14 dec / 15.00 uur
januari 2015
Owen Pallett za 6 dec / 20.15 uur
Cédric Tiberghien Bartók, Szymanowski en Ravel zo 7 dec / 20.15 uur
U-Theatre Sound of the Ocean
Ties Mellema Wat is het geheim van de saxofoon (8+)
zo 4 jan / 15.00 uur
Van Swieten Society Een nieuwjaarsconcert
di 16 dec / 12.30 uur di 9 dec / 20.15 uur
Hugo Ticciati + Anna Larsson + Julian Arp + Hannes Minnaar Nederland - Zweden 400 jaar
Lunchconcert Ism Nationaal Muziekinstrumenten Fonds di 16 dec / 20.15 uur
wo 10 dec / 20.15 uur
Wings BL!NDMAN [drums]
wo 17 + do 18 dec / 19.30 uur
+ 20.15 uur concert
Il Giardino Armonico + Giovanni Sollima Concerto Grosso + college Casanova
Ralph Van Raat + Tai Murray Pärt in perspectief vr 9 jan / 20.15 uur
Nora Fischer My Favorite Songs
do 11 dec / 19.00 uur college
wo 7 jan / 20.15 uur
Match Girl Passion Silbersee (ex VOCAALLAB) za 10 jan / 20.15 uur
Nederlands Kamerkoor + Concerto Copenhagen Weihnachtsoratorium vr 19 dec / 20.30 uur
Robert Henke The Rest is Noise
18
Lets Radiokoor Miserere van Pärt wo 14 jan / 20.15 uur
Cappella Amsterdam Carte Blanche voor MaNOj Kamps
Geheimtips Bijzondere concerten die je niet mag missen
Muziekgebouw aan ‘t IJ / foto: Erik van Gurp
MUZIEKGEBOUW AAN ’T IJ Piet Heinkade 1 / 1019 BR Postbus 1122 / 1000 BC Amsterdam Kaartverkoop T 020 788 2000 ma t/m za 12.00 -18.00 uur Kantoor T 020 788 2010 F 020 788 2020 E post@muziekgebouw.nl Zakelijke evenementen T 020 788 2023
Restaurant Zouthaven bevindt zich op de begane grond van het Muziekgebouw. Voor een heerlijke start van uw concertavond. Openingstijden en reserveren www.zouthaven.nl of T 020 788 2090 WORD VRIEND Steun het Muziekgebouw al vanaf € 75 per jaar. Lees meer op : muziekgebouw.nl/steunons
PARTNERS De activiteiten van het Muziekgebouw aan ’t IJ komen tot stand door steun van:
Gelieve te zorgen dat uw mobiele telefoon uit staat tijdens het concert. Camerabeeld- en geluidsopnamen alleen toegestaan met toestemming vooraf.
Mediapartner:
Pauzedrankje (indien inbegrepen) serveren wij op tafels bij de uitgang van de zaal.
Druk binnenwerk:
EARLY BIRD TICKETS Voor jongeren tot 30 jaar, bijna alle concerten € 10. Wees snel: hoe eerder, hoe meer kans. Lees meer op: www.muziekgebouw.nl/earlybirds
Reserveren en openingstijden restaurant Zouthaven: www.zouthaven.nl. Centraal Station (10-15 min lopen) is met tram 26 bereikbaar tot 00.00 uur. Taxicentrale Amsterdam: T 020 677 7777. De Piet Heinparkeergarage onder Muziekgebouw aan ’t IJ is 24 uur per dag open. Informatie + online kaarten bestellen www.muziekgebouw.nl. Ook voor onze nieuwsbrief.