2015 02 26 Colin Currie + Ralph van Raat + gasten

Do 26 feb 2015 donderdagavond serie Grote Zaal / 20.15 uur

Colin Currie + Ralph van Raat + Maarten van Veen + benjamin Ramirez Bartók en Adams

PROGRAMMA

do 26 feb 2015 donderdagavond serie grote zaal / 20.15-22.00 uur

DoelenEnsemble presenteert: Colin Currie + Ralph van Raat + Maarten van Veen + Benjamin Ramirez

duur ca. 45 minuten voor de pauze ca. 40 minuten na de pauze

Bartók en Adams

inleiding

Ralph van Raat piano Maarten van Veen piano Colin Currie slagwerk Benjamin Ramirez slagwerk

foyerdeck 1 / 19.15-19.45 uur

Thea Derks in gesprek met Colin Currie, Ralph van Raat en Dave Maric

Béla Bartók (1881-1945) Sonate voor twee piano’s en slagwerk (1937) I Assai lento - allegro molto II Lento ma non troppo III Allegro non troppo John Adams (1947) Hallelujah Junction (1996) voor twee piano’s PAUZE Gavin Bryars (1943) My First Homage (1978) voor twee piano’s Partners Donderdagavondserie:

Dave Maric (1970) Trophic Cascades (2014) voor twee piano’s, pauken en slagwerk Apex Predators sub-Sahara North Atlantic Aleutians Bamff Yellowstone

Tekst toelichting Huib Ramaer

inleiding Stel je zoeft over de snelweg door Californië, zo’n kaarsrechte streep met gele lijnen door een zonovergoten oranje woestijn, deinend op de veren van een Buick, of een andere vierwieler uit de stal van ‘The Big Three’ uit Detroit (General Motors, Chrysler, Ford). De cilinders stampen, de uitlaten dampen, de motor bromt en slikt gretig zijn gallons uit een oversized benzinetank. nemen over de slagwerkers en erop toe te zien dat alle eisen die de partituur stelt ook strikt worden nageleefd.

John Adams noemt het bij zijn eigen muziek nog wel eens als metafoor, ook zijn muziek komt pas tot stilstand als ze ‘out of fuel’ is. Je zou je bijna kunnen voorstellen dat Maarten van Veen en Ralph van Raat achter een Buick en een Cadillac plaatsnemen, maar in de première van Dave Maric houden ze tevens een ecologisch pleidooi voor herstel van de voedselketen, samen met Colin Currie en Benjamin Ramirez. Béla Bartók, meer antropoloog dan ecoloog, waste al in 1911 de liefhebbers van zoetsappige romantische pianomuziek de oren met zijn woest percussieve pianostuk Allegro Barbaro. Zijn Sonate zette in 1937 de toon voor de grote zegetocht van het slagwerk in de muziek van de twintigste eeuw.

Sinds de jaren dertig heeft het vak percussie een enorme ontwikkeling doorgemaakt. Is Bartóks meesterwerk met de zoemende paukenglissando’s voor een beetje slagwerker tegenwoordig een eitje om te spelen, voor de luisteraar blijft het een wonder van vindingrijkheid. Dacht Bartók aan Beethovens Pianosonate op. 111 bij de jazzy passage tegen het einde van het Allegro molto?

Had hij het als herfstbladeren wervelende slotdeel van ‘de’ Chopin-sonate in zijn hoofd bij de wervelende loopjes na de eerste vier minuten van het Lento ma non troppo? Je blijft er nieuwe dingen in ontdekken, elke uitvoering opnieuw.

Als een Michelangelo van de muziek heeft Bartók het werk gebeeldhouwd naar de verhouding van de gulden snede. Het langzame deel in ABA-vorm introduceert een ritmisch motief dat tegen het slot opduikt te midden van een vertraging (in pianobassen en hoge tikken). Het Allegro non troppo ten slotte, lijkt met zijn vaart en energie een optimistisch pleidooi voor vooruitgang. Het einde is onverwacht intiem. Je blijft verbluft achter na een magisch moment van pure eenvoud.

Béla Bartók

Sonate voor twee piano’s en slagwerk Béla Bartók liep in 1937 met de precisie van zijn voorschriften en de originaliteit van zijn ensemblekeuze vooruit op de naoorlogse avantgarde. Een van de pianisten dient in de Sonate voor twee piano’s en slagwerk de leiding te 3

inleiding

Hallelujah Junction

Gavin Bryars

Hallelujah Junction is de naam van een ‘truckstop’ op de kruising tussen de US 395 en de US 40 (tegenwoordig State Route 70), precies daar waar de grens van Californië aanschuurt tegen Nevada. Het sprak tot de verbeelding van Adams, zoals onze fantasie op hol slaat achter het stuur bij het passeren van pompstation Kalix Berna aan de A27 bij Oosterhout, of de afslag Cadier en Keer aan de A2 in Zuid-Limburg.

Of we nu in een winkel staan of over straat lopen, overal doorbreken ringtones, luidsprekers, of subwoofers uit spoilerbakken met glimmende uitlaten de stilte. Muzikaal gesproken dobberen we stuurloos rond op een klotsende zee van stijlen, vervuild door blikkerige kitsch en commerciële stampij.

Niet voor niets kwam de koptelefoon in zwang om juist op straat je eigen klankwereld te scheppen.

John Adams

My First Homage

‘Here we have a case of a great title looking for a piece’, verklaart Adams. Elk woord heeft zijn muzikale consequenties. ‘Junction’ gaf aanleiding tot een interlocking patroon tussen twee piano’s. Korte, ritmisch zeer geladen motieven kaatsen heen en weer in strak gefaseerde opeenvolgingen. Uitgestelde herhaling geeft een ruimtelijk echo-effect. Puls en maatsoort verschuiven voortdurend. ‘Hal-leLU-jah’ vormt de basis van het ritme. Startmotor is een minimalistisch motief gebaseerd op de laatste drie lettergrepen ‘le-lu-jah’. Halverwege klinken de piano’s bijna impressionistisch. Het blijkt de opbouw naar een bevrijdende jubel waarin alle vier syllaben van de titel klinken, opgepookt door vonkende jazzritmes, tegen het slot slinks versneden tot atonaliteit. Ralph van Raat en Maarten van Veen, getrouwen van Adams, horen zelf de muzikale weerslag van diens persoonlijke geschiedenis in Hallelujah Junction, tevens de titel van het boek Hallelujah Junction: composing an American Life, waarin Adams in 2009 zijn memoires publiceerde, ‘with a calm, Californian confidence’ (Michael Church in een boekbespreking).

Gavin Bryars weet als een wichelroedeloper energiebanen te vinden in de chaos, vindt verborgen schatten uit oude tijden, of creëert organische dwarsverbanden tussen verheven kunstmuziek en rauwe doorleefde pop. De grote gevoelige kerel uit Yorkshire, contrabassist én componist, is even gegrepen door Tom Waits als door Arvo Pärt. Hij componeert zowel voor oude-muziekensembles als voor popformaties en fuseert graag instrumenten uit verschillende biotopen. Een spiritueel man, voortdurend tastend naar onze wortels, zoekend naar eigentijdse vormen van muzikale en rituele troost.

Bryars schreef My First Homage als hommage aan de grote jazzpianist Bill Evans. Hij voerde het werk samen de pianist Dave Smith uit in november 1978 in New York. De initialen MFH zijn dezelfde als van het lied My Foolish Heart van Bill Evans, dat Evans ook speelde op de laatste opname van zijn jazztrio. De ritmische flexibiliteit in het spel van de musici verwerkte Bryars in zijn eigen werk. Met deze hommage probeerde Bryars, die begon als jazzmusicus 4

inleiding

maar in 1966 in een bijna pathologische aversie kreeg van jazzmuziek en andere geïmproviseerde muziek, zijn afkeur van deze muziek teniet te doen.

beheersen. Bamff (deel 5) verwijst naar een natuurgebied in de Schotse Hooglanden bij East Perthshire, waar bewust het herstel is ingezet door oorspronkelijke bewoners, vooral bevers en wilde zwijnen, te herintroduceren. Maric is er regelmatig geweest. ‘Ik had persoonlijk contact met iemand die er de leiding had over een deel van het onderzoek naar het proces van transformatie dat daar nu plaatsvindt.’ Bevers werden in Schotland tijdens de zestiende eeuw al vrijwel uitgeroeid.

Dave Maric

Trophic Cascades Dave Maric slaat net als Adams geografische piketpaaltjes in Trophic Cascades maar met hele andere intenties. Zijn muziek, zo schrijft hij in een e-mail, verwijst ‘nu eens losjes dan weer heel direct’ naar de zorgwekkende ontdekking dat het verstoren en verjagen van roofdieren (predators) bovenaan de voedselketen een desastreus effect heeft op het ecosysteem. Men spreekt van een ‘cascading effect’, dat als een waterval zijn weerslag heeft op lagere ‘trophic levels’ in de voedselketen, tot de flora aan toe.

Wildernis en wilde dieren houden Dave Maric sinds zijn jeugd al bezig. Juist het gebrek eraan maakte hem als schooljongen er pijnlijk van bewust hoe het moderne Britse landschap, ‘vooral waar ik opgegroeid ben’, een door landbouw en ontbossing een divers en florerend ecosysteem ontbeert. ‘Mijn kinderdromen over het betreden van een woud of bos om er dieren te bespieden werden slechts beantwoord door een spookachtige leegte. Alleen mijn verbeelding kon daarvan de gaten invullen.’

De subtitels verwijzen vanaf deel 2 naar locaties op aarde waar dit door menselijk ingrijpen is gebeurd en onderzocht, maar Maric laat ook ruimte voor hoop. ‘Er is een kleine groep mensen die zich internationaal inspant het proces te keren. Het stuk geeft zowel uitdrukking aan een gevoel van verlies, het wil waarschuwen, maar biedt ook een glimp van hoop, door het gevecht te belichten – vaak een gevecht tegen de klippen van machtige partijen op – om biodiversiteit te herstellen in vele delen van de wereld.’ Maric wijst er op dat dit herstel veel meer impliceert dan het esthetische genoegen van met je kijker naar wilde dieren turen.

De Aleutian Islands liggen bij Alaska in de Beringstraat, bewoond door Inuit die er het Aleut

Colin Currie en Benjamin Ramirez treden in Trophic Cascades aan op toonhoudend slagwerk: xylofoon, vibrafoon en crotales en vijf pauken.

Het werk is gecomponeerd in opdracht van de Doelen en Capital University (Columbus, Ohio).

5

biografie COMPONISTEN Béla Barók

Béla Bartók (1881-1945) werd geboren in het Hongaarse Nagyszentmiklós. Hij kreeg zijn eerste pianolessen van zijn moeder en in 1899 begon hij zijn studie compositie en piano aan de Muziekacademie van Boedapest.

Als componist begon zijn ontwikkeling pas echt toen hij in 1905 componist Zoltán Kodály ontmoette. De twee gingen op ontdekking naar de ware Hongaarse volksmuziek, maakten er een omvangrijke etnomusicologische studie van en de muzikale taal van Bartók veranderde snel. Met de eenakter Hertog Blauwbaards Burcht en het ballet De Houten Prins vestigde hij zijn naam in Hongarije en de rest van Europa. Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog emigreerde Bartók naar de Verenigde Staten. Daar schreef hij ondanks een zware tijd – zowel financieel als fysiek – belangwekkende werken als het Concert voor Orkest, zijn Derde pianoconcert en het Altvioolconcert. In september 1945 stierf hij aan een vorm van leukemie.

Bartók ontwikkelde zich in eerste instantie als begenadigd pianist en nam in 1907 de docentenpraktijk aan de Muziekacademie van zijn leraar István Thoman over.

6

John Adams

John Adams (1947, Worcester Massachusetts) componeerde vanaf zijn achtste jaar en studeerde later compositie en directie aan de universiteit van Harvard. Het was de uitbundige periode van de flowerpower, van marihuana en rockmuziek, een sfeer die totaal tegenstrijdig was aan de ernstige, op Arnold Schönberg en Anton Webern gerichte leerstof aan de universiteit.

Rond zijn dertigste maakte Adams kennis met het minimalisme van Steve Reich

biografie

en Philip Glass en vond hij zijn eigen stijl waarin hij het minimalisme koppelde aan melodische elementen met een emotionele zeggingskracht. In de jaren negentig werd zijn muziek polyfoner en ook liet hij zich meer inspireren door de jazz en rock. In 1971 werd Adams compositiedocent in San Francisco, waar hij samen met dirigent Edo de Waart de concertserie New and unusual music opzette. Echt beroemd werd Adams met zijn opera’s Nixon in China (1987), The Death of Klinghoffer (1991) en Doctor Atomic (2005) waarin grote eigentijdse thema’s op een swingende, quasiluchtige manier werden behandeld.

De stuwende kracht van de repeterende ritmes en toonladderfiguren in zijn muziek hebben in deze opera’s een ironische bijbetekenis: Met welk doel dendert deze machinerie voort? Gaan we niet recht op onze ondergang af?

Gavin Bryars

Gavin Bryars (1943) is een Engels componist en bassist, die actief is geweest in veel verschillende muziekstijlen, waaronder jazz, vrije improvisatie, minimalisme, experimentele en avant-garde muziek, neoclassicisme en ambient.

Zijn interesse voor compositie werd gewekt toen hij met zijn trio Joseph Hoolbrooke in aanraking kwam met vrije improvisatie. Hij werkte samen met John Cage en zijn New York School, kwam ook in contact met Morton 7

Feldman en Earle Brown en hield zich uitgebreid bezig met het minimalisme. In 1969 begon hij met lesgeven aan de Portsmouth College of Art, waar hij een van de oprichters van de Portsmouth Sinfonia was. Ook schreef hij zijn eerste grote compositie, The Sinking of the Titanic.

Twee jaar later schreef hij Jesus’Blood Never Failed Me Yet. Beide werken werden na opnames in de jaren 90 klassieke best-sellers.

Bryars schreef drie opera’s, Medea (1984), Doctor Ox’s Experiment (1997) en G (2001).

Naast muziek voor ballet en toneel schreef hij veel vocaal werk, waaronder First Book of Madrigals (2000) voor het Hilliard Ensemble.

biografie

aanstekelijke tune van het televisieprogramma Buitenhof.

Als componist begon Maric in 2000 zijn vleugels uit te slaan en wel direct met Colin Currie als klankbord in Trilogy voor solo slagwerk. Opdrachten volgden van topvioliste Viktoria Mullova en de pianozusters Labèque. Met de Katia Labèque Band ging Maric op tournee om zijn eigen muziek te promoten.

UITVOERENDEN Colin Currie Slagwerk

foto: Marco Borggreve

foto: Anja Tanner

Dave Maric

Afgestudeerd in 1991 aan City University (Londen) wist Dave Maric als pianist met een klassieke basis kansen te creëren. Van nature een veelvraat had hij zichzelf jazz- en volksmuziekstijlen bijgebracht en zich in het diepe gestort van de improvisatiescene.

De Schotse slagwerker Colin Currie (1976) won op vijftienjarige leeftijd de Shell/LSO-prijs en verwierf vervolgens de Royal Philharmonic Society Young Artist Award en de BorlettiBuitoni Trust Award. Ook was hij BBC New Generation Artist.

Het bleef niet onopgemerkt en leverde hem partners op als de Amerikaanse componisten John Adams en Gunther Schuller, London Sinfonietta, London Philharmonic Orchestra, BBC Symphony Orchestra en de Steve Martland Band van de jong overleden Andriessen-adept Martland, hier bekend van de

Sindsdien trad Currie op met orkesten als het London Philharmonic Orchestra, het Koninklijk Concertgebouworkest en het Philadelphia Orchestra. Colin Currie heeft een reeks nieuwe, vaak voor hem geschreven, 8

biografie

Ralph van Raat Piano

foto: Simon van Boxtel

werken in première gebracht van componisten als Elliot Carter, Einojuhani Rautavaara, Jennifer Higdon, Kalevi Aho, Simon Holt, Steve Reich, James MacMillan en Louis Andriessen. Op kamermuziekgebied werkt Colin Currie nauw samen met trompettist Håkan Hardenberger, pianist Nicolas Hodges en het Pavel Haas Quartet. Daarnaast richtte hij The Colin Currie Group op, het slagwerkensemble waarmee hij over de wereld toert. Colin Currie is als gastdocent verbonden aan de Royal Academy of Music in Londen en aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag.

Ralph van Raat (1978) studeerde piano bij Ton Hartsuiker en Willem Brons aan het Conservatorium van Amsterdam, en daarnaast Muziekwetenschap aan de Universiteit van Amsterdam.

Beide opleidingen rondde hij cum laude af.

Van Raat volgde ook lessen bij Pierre-Laurent Aimard, Liisa Pohjola en Claude Heffner. Hij was winnaar van onder meer de Philip Morris Kunstprijs (2003), de Elisabeth Everts Prijs (2005) en de Fortis MeesPierson Award (2006).

In 2010 kreeg hij de Prijs Klassiek van NTR Podium.

Van Raat trad solistisch op 9

met gezelschappen als het BBC Symphony Orchestra, London Sinfonietta, het Rotterdams Philharmonisch en het Koninklijk Concertgebouworkest. Hij werkte mee aan festivals als de BBC Proms, het Holland Festival en het zomerfestival van Tanglewood (VS) en bracht een groot aantal (bekroonde) cd’s uit bij onder meer het label Naxos. Daaronder de complete pianomuziek van Louis Andriessen, Magnus Lindberg, John Tavener en John Adams. Componisten als Gavin Bryars en Frederic Rzewski droegen werk aan hem op. Ralph van Raat doceert hedendaagse pianomuziek aan de conservatoria van Utrecht en Amsterdam en geeft masterclasses en lezingen.

biografie

foto: Anne Meyer

Piano

Maarten van Veen (1971) studeerde aan de conservatoria in Utrecht, Praag en Amsterdam, bij Alwin Bär, Kyoko Hashimoto en Ton Hartsuiker. Hij volgde masterclasses bij György Sebök en tijdens zijn studieperiode aan de Mozart Academy bij onder anderen Oleg Maisenberg.

Jeroen. In Orléans kreeg hij de SACEM-prijs (1996). Hij maakte tournees door de Verenigde Staten en Canada en speelde onder leiding van vooraanstaande dirigenten.

Hij is oprichter van het International Piano Quartet.

Sinds 2003 maakt hij deel uit van het HortusEnsemble en sinds 2008 is hij artistiek leider van het daarmee verbonden HortusFestival. Sinds 2007 is hij tevens Artistic Director voor de Murray Dranoff Foundation in Florida. Sinds 2001 legt hij zich ook toe op het dirigeren van met name hedendaagse muziek. Maarten van Veen maakte opnamen voor onder meer de labels Naxos en Koch.

Hij is artistiek leider van het DoelenEnsemble.

Benjamin Ramirez Pauken

foto: Matt Dine

Maarten van Veen

Benjamin Ramirez studeerde slagwerk aan het Curtis Institute of Music, de Juilliard School en aan Indiana University. Hij is eerste paukenist van het Columbus Symphony Orchestra, een positie die hij sinds 1998 bekleedt.

In de jaren 2007-2010 was hij ‘uitgeleend’ aan het National Symphony Orchestra in Washington DC. Daarnaast was hij te gast bij vele Amerikaanse orkesten, waaronder het San Francisco Symphony, het Cincinnati Symphony en het Baltimore Symphony Orchestra. Gedurende vijf seizoenen trad Ramirez op in

Van Veen sloot zijn studie Uitvoerend Musicus in 1997 af aan het Sweelinck Conservatorium met zowel een klassiek als een hedendaags programma. Hij won de 4th Murray Dranoff Two Piano Competition (VS, 1995) samen met zijn broer 10

biografie

DoelenEnsemble

foto: Frank Hanswijk

Tanglewood, waar hij optrad met het Boston Symphony Orchestra en slagwerkseminars verzorgde. In de jaren 90 woonde hij in New York City en werkte hij samen met onder meer het Orpheus Chamber Orchestra.

In het voorjaar van 2010 maakte Benjamin Ramirez zijn Europese orkestdebuut met het Budapest Festival Orchestra, op uitnodiging van Iván Fischer. Ook als solist en kamermusicus is Ramirez zeer actief. Met Robert Craft maakte hij opnamen van werken van Stravinsky. Als docent heeft Benjamin Ramirez samengewerkt met onder meer het Boston UniversityTanglewood Institute, het National Orchestral Institute, de University of Maryland, Capital University en Ohio University.

Het DoelenEnsemble, in 1993 opgericht door violist Frank de Groot en componist Peter-Jan Wagemans, heeft als uitgangspunt het publiek vertrouwd te maken met de belangrijkste stromingen uit het repertoire van de twintigste en de eenentwintigste eeuw.

Het ensemble stelt zich ten doel te fungeren als medium tussen componist en luisteraar.

Werken van erkende meesters worden gecombineerd met die van minder bekende en veelal jonge collega’s. In nauwe samenwerking met de betreffende componisten wordt de nieuwste muziek in een – in tijd en plaats – breder kader geplaatst.

11

VERWACHT

do 5 mrt 2015 donderdagavond serie grote zaal / 20.15 uur

Asko|Schönberg

Tintelfrisse reïncarnaties De Duitse waaghals componist Hans Zender sleutelt onbetwiste meesterwerken om tot eigentijdse klankwerelden. Geen oude wijn in nieuwe zakken maar tintelfrisse reïncarnaties. Alom geprezen werd zijn Winterreise. Met slagwerk, accordeon en trompet bewijst Zender hoe inspirerend en vooral vernieuwend Beethovens Diabelli-variaties nu nog steeds zijn.

Veteraan Frederic Rzewski maakte furore als uitvoerder van zijn sociaal bewogen pianomuziek. Woede over onrecht ventileerde deze New Yorker met Poolse roots in opruiend pianospel met een geweldige drive. Neergestreken in België kreeg hij vanaf 1977 een band met musici en ensembles uit onze regio. De Belgische pianist Daan Vandewalle tekent voor de première van Rzewski’s tweede pianoconcert in korte tijd.

Asko|Schönberg is ensemble in residence

12

Frederic Rzewski

VERWACHT

do 26 mrt 2015 donderdagavond serie serie nieuw ensemble grote zaal / 20.15 uur

Nieuw Ensemble Boulez 90

Van de giganten die het gezicht van de Europese kunstmuziek in de tweede helft van de twintigste eeuw bepaalden – Berio, Stockhausen, Ligeti, Kagel, Nono, Xenakis – is Pierre Boulez (1925) als enige nog in leven. Boulez’ invloed op de hedendaagse muziek is nauwelijks te overschatten. Het Nieuw Ensemble is sinds jaar en dag pleitbezorger van zijn werk. Het ensemble eert de maître vandaag op zijn 90e verjaardag met een prachtig portretconcert.

Pierre Boulez: schepper van een klein maar briljant en blijvend oeuvre, wereldberoemd dirigent met glasheldere techniek en loepzuiver oor, scherpzinnig denker/schrijver/polemist.

Verantwoordelijk voor de oprichting van het toonaangevende Ensemble Intercontemporain en het baanbrekende Ircam, het instituut waar wetenschappers, musici en componisten gezamenlijk nieuwe technologie ontwikkelen, is hij van onschatbaar belang voor de muziek van de toekomst.

13

Pierre Boulez

VERWACHT

Februari

wo 4 mrt / 20.15 uur

do 12 mrt / 20.15 uur

Sonic Acts 2015 The Geologic Imagination

Die Frau Marlene Dietrich Pascal Schumacher + United Instruments of Lucilin

Collegium Vocale Gent + Het Collectief Leos Janác˘ ek

za 28 feb / 20.15 uur

do 5 mrt / 20.15 uur

Gesualdo Consort Amsterdam Alla Madrigalesca

Asko|Schönberg Tintelfrisse reïncarnaties

Judith van Wanroij + Barbara Kozelj Duetten

vr 6 mrt / 20.15 uur

zo 15 mrt / 15.00 uur

Szymanowski Quartet Beethoven plus

Nederlands Kamerkoor Bach, Bach, Bach

Masato Suzuki De dag van het ingenieuze orgel

za 7 mrt / 20.15 uur

di 17 mrt / 20.15 uur

Fatoumata Diawara African Life

zo 1 mrt / 15.00 uur

zo 8 mrt / 15.00 uur

Sweelinck Barokorkest Händel Operajuwelen

Eric Vloeimans Wat is het geheim van de trompet? (8+)

Emma Kirkby + Jakob Lindberg De Gouden Eeuw van het lied + college Michel de Montaigne

vr 27 feb / 21.00 uur

vr 13 mrt / 20.15 uur

Maart zo 1 mrt / 11.00 uur / Kleine Zaal

zo 1 mrt / 15.30 uur / Waalse Kerk

Nederlands Kamerkoor In Amerikaanse kringen… zo 1 mrt / 20.15 uur

Calefax + Holland Baroque Society What if Bach…

di 10 mrt / 12.30 uur

Amsterdam Corelli Collective Lunchconcert ism Conservatorium van Amsterdam

wo 18 mrt / 20.15 uur

Nieuw Amsterdams Peil Aan Barrels do 19 mrt / 20.15 uur

Insomnio God’s own musicians GEANNULEERD

di 10 mrt / 20.15 uur

Van Swieten Society Lieder ohne Worte

14

Geheimtips Bijzondere concerten die je niet mag missen

Muziekgebouw aan ‘t IJ / foto: Erik van Gurp

MUZIEKGEBOUW AAN ’T IJ Piet Heinkade 1 / 1019 BR Postbus 1122 / 1000 BC Amsterdam Kaartverkoop T 020 788 2000 ma t/m za 12.00 -18.00 uur Kantoor T 020 788 2010 F 020 788 2020 E post@muziekgebouw.nl Zakelijke evenementen T 020 788 2023

Restaurant Zouthaven bevindt zich op de begane grond van het Muziekgebouw.

Voor een heerlijke start van uw concertavond.

Openingstijden en reserveren www.zouthaven.nl of T 020 788 2090 WORD VRIEND Steun het Muziekgebouw al vanaf € 75 per jaar. Lees meer op : muziekgebouw.nl/steunons

PARTNERS De activiteiten van het Muziekgebouw aan ’t IJ komen tot stand door steun van:

Gelieve te zorgen dat uw mobiele telefoon uit staat tijdens het concert.

Camerabeeld- en geluidsopnamen alleen toegestaan met toestemming vooraf.

Mediapartner:

Pauzedrankje (indien inbe­grepen) serveren wij op tafels bij de uitgang van de zaal.

Druk binnenwerk:

EARLY BIRD TICKETS Voor jongeren tot 30 jaar, bijna alle concerten € 10. Wees snel: hoe eerder, hoe meer kans. Lees meer op: www.muziekgebouw.nl/earlybirds

Reserveren en openingstijden restaurant Zouthaven: www.zouthaven.nl.

Centraal Station (10-15 min lopen) is met tram 26 bereikbaar tot 00.00 uur. Taxicentrale Amsterdam: T 020 677 7777.

De Piet Heinparkeergarage onder Muziekgebouw aan ’t IJ is 24 uur per dag open.

Informatie + online kaarten bestellen www.muziekgebouw.nl. Ook voor onze nieuwsbrief.