Za 14 jan 2017 Grote Zaal 20.15 uur
Serie Piano
Piotr Anderszewski Pianist van de nuance
Programma
Serie Piano Za 14 jan 2017 Grote Zaal 20.15 - 22.00 uur
Piotr Anderszewski Pianist van de nuance
ca. 40 minuten voor de pauze ca. 45 minuten na de pauze
Piotr Anderszewski piano Wolfgang Amadeus Mozart (1756 – 1791) Fantasie in c KV475 (1785) en Sonate nr. 14 in c KV457 (1784) Frédéric Chopin (1810 – 1849) Polonaise-fantaisie in As op. 61 (1846) Pauze Leoš Janáček (1854 – 1928) Po zarostlém chodníčku (Op een overwoekerd pad), serie twee (1911) ·· I. Andante ·· II. Allegretto ·· III. Più mosso ·· IV. Vivo ·· V. Allegro Johann Sebastian Bach (1685 – 1750) Engelse suite nr. 6 BWV 811 in d (ca. 1720) ·· Prelude ·· Allemande ·· Courante ·· Sarabande ·· Double ·· Gavotte I ·· Gavotte II ·· Gigue Bent u niet vergeten uw mobiele telefoon uit te zetten? Dank u wel.
2
Toelichting ‘De volgende keer dat Anderszewski Nederland bezoekt, kunt u er maar beter bij zijn’, schreef NRC eind 2015 na een recital van deze Poolse pianist. Die volgende keer is nu. Piotr Anderszewski staat sinds jaar en dag bekend als zijn eigen felste criticus. In 1990 verliet hij de halve finale van de Leeds Piano Competition omdat hij ontevreden was over zijn eigen spel. Nog steeds komt het voor dat hij tijdens een recital een werk integraal herhaalt om het nóg beter voor het voetlicht te brengen. Deze perfectionist kan lang dubben over de werken die hij in een recital wil laten horen. Pas als hij écht iets unieks denkt te kunnen zeggen, zal hij het op een van zijn schaarse recitals spelen. Emotie speelt vanavond een belangrijke rol. Mozarts Fantasie en Sonate in c klein zijn voor zijn doen ongekend heftig en boos. Een vergelijking met Beethoven ligt op de loer. Serie twee uit Janáčeks Op een overwoekerd pad moet het stellen zonder de tot de verbeelding sprekende titels van de eerste serie, maar qua directheid is deze muziek minstens even effectief. In zijn late, improvisatorische en zoekende Polonaisefantaisie verkent Chopin harmonische landschappen waarin hij eerder geen voet durfde te zetten. Bachs Zesde Engels suite is voor velen de meest indrukwekkende van zijn Engelse suites, onder meer vanwege de magistrale openingsprelude en de opwindende en avontuurlijke Gigue als uitsmijter.
Wolfgang Amadeus Mozart Fantasie KV 475 en Sonate KV 457 Begin 1784 verhuisden Mozart en zijn vrouw Constanze naar de Trattnerhof in het centrum van Wenen. Een gigantisch paleisachtig, rijk gedecoreerd wooncomplex met vijf verdiepingen, dat Johann von Trattner een paar jaar daarvoor had laten bouwen. Von Trattner was rijk geworden als uitgever en boekhandelaar en hij hielp Mozart zo nu en dan met zijn financiën. Geen overbodige luxe, want Mozart leefde vaak op te grote voet. Von Trattners vrouw Theresa was een begaafd pianiste, een van Mozarts sterleerlingen. De twee echtparen waren bevriend. De Von Trattners waren later de peetouders van Mozarts kinderen. De Mozarts woonden in vier kamers op de derde verdieping. Ideaal was dat er zich in het gebouw een concertzaal bevond, die Mozart kon gebruiken voor zijn goed bezochte abonnementsconcerten. Drie van zijn pianoconcerten gingen daar in première, met hemzelf als solist. Mozart droeg de Sonate KV 457 en de enige maanden later geschreven Fantasie KV 475 op aan Frau von Trattner. Die Fantasie was bedoeld als inleiding voor die sonate. Zo te horen had zij als pianiste heel wat in haar mars. Van Mozarts achttien pianosonates 3
Toelichting
staan er maar twee in een mineurtoonsoort. De eerste daarvan, de dramatische KV 310 in d klein, schreef hij in Parijs, toen zijn moeder net was overleden en hij dat niet aan zijn vader durfde te schrijven. Die van vandaag staat in de heftige toonsoort c klein. Voor veel musicologen is de verleiding dan ook groot om op zoek te gaan naar omstandigheden die voor Mozart aanleiding vormden om zulke ongekend heftige muziek te schrijven. De somber openende en daarna grillig verlopende Fantasie KV 475, is vol hunkering, opstandigheid en woede. Vooral in de hoekdelen van de Sonate KV 457 klinkt er gepassioneerde en diepzinnige muziek, die Beethoven maar al te graag had willen schrijven en die zelfs vooruitloopt op diens Sonate ‘Pathétique’. Ook het majeur adagio is doortrokken van een zekere tragiek, maar wel met meer berusting.
Mozarts Fantasie en Sonate zijn ongekend heftig Tijdens pianolessen is er, samen zittend op een pianokruk, veel fysiek contact tussen docent en leerling. Ten tijde van de composities was Constanze of hoogzwanger of net bevallen van een zoon. Toen Mozart de Sonate en de Fantasie aan Theresa opstuurde, deed hij er twee brieven bij. Na Mozarts dood was Constanze druk bezig om de nalatenschap van haar geniale man te ordenen. Toen ze Theresa vroeg of ze die begeleidende brieven terug mocht hebben, werd dat geweigerd. Kortom, ruimte voor 4
speculatie. Heeft Mozart een kortstondige affaire gehad met Theresa? Ook al is dit misschien allemaal vergezocht, dan blijft dit toch muziek met een emotionele lading waar je niet omheen kunt.
Frédéric Chopin Polonaise-fantaisie Chopin was de lieveling van de Parijse salons omdat hij beantwoordde aan het romantisch ideaalbeeld van die tijd. Om te beginnen kon hij betoverend mooi pianospelen. Maar omdat hij zelden op openbare concerten speelde – hij kon niet tegen het publiek dat hem aangaapte – maakte hij zichzelf onbedoeld tot een schaars en gewild fenomeen. Wel speelde hij bij mensen thuis. Het werkte volgens hemzelf buitengewoon inspirerend als er enkele mooie vrouwen rond de vleugel gedrapeerd stonden. Hij was niet onknap, klein van stuk, slank, had prachtige handen met dunne, lange vingers en kleedde zich met veel zorg. Hij straalde vaak iets treurigs uit, ook omdat hij voor eeuwig was verbannen uit zijn vaderland Polen. Chopins Frans was niet om aan te horen vanwege zijn accent, maar dat verhoogde alleen maar zijn charme. Verder had hij de toen in de mode zijnde bleke gelaatskleur vanwege een zeer zwakke gezondheid. Juist omdat hij zo vaak ziek was, nam zijn excentrieke, feministische maîtresse, de schrijfster George Sand, hem dikwijls mee
Toelichting
naar haar buitenverblijf Nohant. Nohant is een herenboerderij in de Berry, in midden Frankrijk, die George had geërfd. Het landschap daar is niet echt spectaculair, maar het huis en de tuin zijn idyllisch. De bossen erom heen staan vol wilde aardbeien. In deze omgeving schreef Chopin, vertroeteld door George, meer dan de helft van al zijn werken. Het paar ontving geregeld illustere gasten zoals Liszt en de schrijvers Balzac en Flaubert. Een van de vaste gasten was Eugène Delacroix, schilder van grote en woeste romantische doeken als Het vlot van Medusa. Hij schreef over zo’n logeerpartij: ‘Het is een heerlijk oord en de gastheer en gastvrouw doen alles om het mij naar de zin te maken. Wanneer wij niet gezamenlijk dineren, lunchen, biljarten of wandelen, kan men in zijn kamer gaan lezen of op de sofa liggen luieren. Met de zang der nachtegalen en de geur der rozen golven door het open venster soms flarden van Chopins pianospel naar binnen’. De Polonaise-fantaisie op. 61 is Chopins laatste lange compositie, geschreven drie jaar voor zijn dood. In een brief kunnen we lezen dat hij het moeilijk vond om er een naam voor te verzinnen. De schetsen, met daarin extreem veel doorhalingen, zeggen ons dat hij met dit werk heeft geworsteld. Chopin werkte als componist sowieso op de vierkante centimeter. Dagenlang kon hij zitten dubben over één maat. Het trotse polonaise-ritme is na de inleiding wel aanwezig maar maakt op allerlei momenten plaats voor het fantaisie-gedeelte. Het werk klinkt als één zeer uitgebreide, avontuurlijke improvisatie. De luisteraar is als het ware
getuige van het scheppingsproces. Chopin moduleert geregeld op een manier die veel van zijn tijdgenoten totaal niet begrepen. Mendelssohn bijvoorbeeld was een groot bewonderaar van Chopins pianospel, maar in harmonisch opzicht vond hij hem veel te ver gaan.
Leoš Janáček Op een overwoekerd pad, serie twee Je hoeft maar een paar maten van Janáčeks muziek te horen om erachter te komen dat hij buitengewoon impulsief was en onderhevig aan sterk wisselende stemmingen. Hij heeft dan ook erg veel manuscripten in de rivier gegooid of verbrand. Een pianiste, die vaak werk van hem uitvoerde, was op den duur zo verstandig om zijn muziek meteen stiekem te kopiëren. Ze had namelijk meer dan eens meegemaakt dat de componist tijdens een generale repetitie woedend naar de piano beende en het manuscript in stukken scheurde. Zelfs als een compositie van hem al lang in druk was verschenen wilde hij er toch weer wijzigingen in aanbrengen. Een belangrijk aspect van Janáčeks originaliteit is dat hij zijn leven lang geobsedeerd is geweest door het vangen van spreektaal in muziek. Dit streven naar ‘de melodie van de taal’, zoals hij zelf schreef, komt ook tot uiting in zijn 5
Toelichting
soms onorthodoxe aanwijzingen voor de uitvoerenden. Zo vinden we in een strijkkwartet woorden als ‘timide’, ‘verlegen’, ‘als in tranen’ en ‘als gesproken woord’. Net als Bartók en Kodály in Hongarije en omgeving ging Janáček ook op rondreis in zijn geboortestreek in noordoost Moravië, het prachtige berggebied dichtbij de grens met Polen. Met een vriend probeerde hij daar zoveel mogelijk volksliedjes op te tekenen. Hij raakte gefascineerd door de hoekige ritmes en de buitenissige akkoorden en gebruikte die ook als bron van inspiratie. In 1901 begon Janáček een reeks Slowaakse volksliedjes te bewerken voor harmonium. En deze stukken werden successievelijk – Janáček bleef eraan schaven tot 1911 – het uitgangspunt voor de eerste serie pianowerken met als titel Op een overwoekerd pad. Die titel is afkomstig uit een populair gedicht uit Moravië, waarin een bruid klaagt dat het pad naar haar moeder is overwoekerd. En de titel zegt ook iets over het opnieuw beleven van de tragische dood van Janáčeks enige dochter op 21-jarige leeftijd. En die ervaring is weer verweven met allerlei jeugdherinneringen. De cyclus is dus een soort emotioneel dagboek met titels, die Janáček pas vlak voor de publicatie en dus lang na het componeren heeft toegevoegd. Het gaat om titels als ‘Woorden schieten tekort!’ en ‘In tranen’. De tweede serie, die wij vandaag horen, verschilt niet wezenlijk van de eerste. In plaats van titels staan er nu alleen maar tempoaanduidingen. Janáček zei hierover: 6
‘Laat de luisteraars zelf maar titels bij de stukken verzinnen die passen bij hun eigen leven.’
Janáčeks cyclus is een soort emotioneel dagboek Alle vijf de stukken zitten vol met zijn typische, super korte melodieën en abrupte wendingen. Het Andante stelt aarzelend vragen. Het Allegretto is op een rustige manier wanhopig, het Più mosso daarna is obsessief, het Vivo bestaat uit verbrokkelde volksmelodieën. Het laatste stuk, Allegro, is dramatisch en houdt de vaart erin door veel onrustige tremolo’s, misschien een poging om het cymbaal te imiteren, dat vaak in de volksmuziek wordt gebruikt.
Johann Sebastian Bach Engelse suite nr. 6 De datering van Bachs Engelse suites is een hachelijke zaak. Veel bronnen zeggen dat ze rond 1720 zijn geschreven. Tussen 1717 en 1723 was Bach als kapelmeester in dienst van het vorstendom von AnhaltCöthen. Het staatje werd geregeerd door de 23-jarige prins Leopold. Deze wat decadent ogende jongeman leefde vrijwel uitsluitend voor de muziek. Prins Leopold had voor het hoforkest veel meer belangstelling dan voor staatszaken.
Toelichting
Als hij de kans kreeg speelde hij zelf mee op de viool, de viola da gamba of het klavecimbel – een soort karaoke avant la lettre. Maar liefst een kwart van de totale begroting van het vorstendom ging op aan muzikale activiteiten. Hij had al veel dure solisten uit Berlijn aangetrokken en was zielsgelukkig met de komst van Bach, die toen al vrij bekend was. De godsdienst in het vorstendom was calvinistisch. Anders dan voor een katholieke werkgever hoefde Bach zich hier niet bezig te houden met het schrijven van religieuze muziek omdat in de kerken uitsluitend psalmen klonken. Zodoende kreeg hij tijd voor andere genres en heeft hij in deze periode vooral instrumentale muziek gecomponeerd. Hier ontstonden bijvoorbeeld zijn beroemde Brandenburgse concerten, zijn viool- en klavecimbelconcerten, de orkestsuites, alle solostukken voor viool en cello en een grote hoeveelheid werken voor klavecimbel. Waaronder waarschijnlijk ook de zes Engelse suites. Waarom die suites Engels heten is een raadsel. Er is in de hele serie suites niets Engels te bekennen. Bachs eerste biograaf, Johann Forkel, beweerde dat ze waren geschreven in opdracht van een Engelse ‘heer van stand’, maar daar blijkt niets van te kloppen. Bach heeft daarnaast deze suites nooit als geheel gecomponeerd maar de op verschillende tijdstippen gecomponeerde delen pas later samengevoegd. Het is dus ook heel goed mogelijk dat gedeeltes van die suites al geschreven zijn rond 1715, toen hij nog in Weimar werkte. Vandaag klinkt de laatste van de zes suites.
De Prelude komt langzaam en zoekend op gang, alsof Bach het terrein verkent en om zich heen kijkt. Soms aarzelt hij en lijkt er iets als een dans te beginnen. Niets wijst op de virtuoze turbulentie die volgt. Maar plotseling duikt hij in het diepe en dan barst een wervelend, ingenieus geconstrueerd allegro los. Ritmische opwinding te over. Er volgt een kalme en ontspannen Allemande. De enige momenten van spanning voel je als een niet passend akkoord de overhand dreigt te krijgen. Dezelfde opgewekte stemming vinden we in de wat snellere Courante. De langzame Sarabande die volgt laat ons diep nadenken en vormt volgens velen het diepzinnig hoogtepunt van de suite. De Double is een variatievorm die volgt op een dans. Hierin gaat Bach nog een keer aan de slag met dezelfde akkoorden, maar nu met allerlei nieuwe omspelingen. De twee Gavottes daarna vrolijken ons weer op en de tweede, in majeur, doet een beetje denken aan een tinkelend miniatuur klokkenspel. Daarna wordt de eerste Gavotte herhaald. Krachtig, magistraal en overrompelend is de slotfuga in giguevorm. Tekst toelichting: Thijs Bonger
7
Biografieën Componisten Wolfgang Amadeus Mozart
Wolfgang Amadeus Mozart (1756 - 1791) trok als componerend, viool- en pianospelend wonderkind tussen zijn zesde en zijn 23e jaar samen met zijn vader door Europa. Zijn enorme vermogen tot absorberen maakte dat deze reizen een diepgaande invloed hadden op zijn componeren. In Salzburg was hij aanvankelijk als hofmusicus in dienst van de aartsbisschop, 8
maar in 1781 kwam het tot een breuk en Mozart vestigde zich in Wenen als eerste zelfstandige musicus in de geschiedenis. Daar werd hij beroemd en rijk maar gaf het geld te makkelijk uit, zodat hij toch altijd krap bij kas zat. Met zijn soloconcerten, zijn symfonieën, zijn opera’s en zijn kamermuziek wist hij twee soorten publiek te bedienen: het grote, niet speciaal onderlegde publiek, en de ‘kenners’. Of het nu ging om de opera, de symfonie, het soloconcert, het strijkkwartet, de pianoliteratuur of om vocale werken, op alle gebieden leverde Mozart bijdragen die gelden als de beste en de bekendste in hun soort.
Frédéric Chopin De van oorsprong Poolse componist Frédéric Chopin (1810 - 1849), kind van een Franse vader en een Poolse moeder, stond in zijn vaderland al snel bekend als een muzikaal genie. Toch kwam hij pas tot volledige wasdom nadat hij
Polen in 1830 achter zich liet om zich uiteindelijk te vestigen in Parijs. Daar groeide hij uit tot een van de belangrijkste pianisten en componisten en verkeerde hij doorlopend in adellijke kringen.
Hij verfijnde vormen als de mazurka, polonaise en nocturne en hij voegde het zijne toe aan de negentiendeeeuwse pianotechniek. Ook zijn liefdesleven en zijn gezondheid waren veelbesproken onderwerpen. Vooral zijn stormachtige relatie met de Franse schrijfster George Sand werd breed uitgemeten. Door zijn zwakke gestel werd hij niet ouder dan 39 jaar.
Biografieën
Leoš Janáček
Leoš Janáček (1854 ‑ 1928) was de zoon van een schoolmeester en muziekleraar in het Moravische dorp Hukvaldy (Hochwald), en aanvankelijk zou hij zijn vaders beroep voortzetten. Al tijdens zijn opleiding als onderwijzer bleek echter duidelijk dat hij was voorbestemd om musicus te worden. Na de lerarenopleiding in Brno en de orgelschool in Praag studeerde Janáček korte tijd aan de conservatoria van Wenen en Leipzig om weer terug
te keren naar Brno. Daar trouwde hij met Zdenka Schulzova met wie hij twee kinderen kreeg die allebei jong stierven. Janáček was een overtuigd nationalist met sterke pro-Russische sympathieën. Toen Bohemen, Moravië en Slovakije zich in 1818 losmaakten van Duitsland en de republiek Tsjechoslovakije werd uitgeroepen onder Thomas Masaryk, was dat ook voor hem persoonlijk een grote overwinning. Zijn muzikale carrière in Brno begon als koordirigent en muziekleraar. Vanaf 1881 tot 1919 was hij directeur van de, mede door hem opgerichte Orgelschool (conservatorium) in Brno. Als componist schreef hij werken in alle gangbare genres behalve de symfonie, en altijd lag er een verhaal ten grondslag aan zijn muziek.
Johann Sebastian Bach Voor velen geldt Johann Sebastian Bach (1685 1750) als de grootste componist die ooit geleefd heeft. Nog steeds vormen
zijn werken een toetssteen voor zowel componisten als musici.
Als geen ander voor hem wist Bach eenvoud en complexiteit, emotie en muzikale architectuur, geestelijke inhoud en doordachte vorm met elkaar te combineren. Met zijn Wohltemperiertes Klavier uit 1722 was hij de eerste die stelselmatig alle toonaarden muzikaal onderzocht die op een modern toetsinstrument gepeeld kunnen worden. Zijn Matthäus Passion, suites en sonates voor viool solo en suites voor cello solo behoren tot de iconen van de westerse muziek. Als componist was hij niet alleen 9
Biografieën
baanbrekend maar ook uiterst productief, gezien het feit dat hij ruim 250 cantates op zijn naam zette. Hij was bovendien een begenadigd klavecinist en organist.
Uitvoerende Piotr Anderszewski Piano De Pools-Hongaarse pianist Piotr Anderszewski (1969) wordt beschouwd als een van de meest begaafde musici van zijn generatie. In de afgelopen seizoenen gaf hij onder andere recitals in het Londense Barbican Centre, het Wiener Konzerthaus, Carnegie Hall New York en de Mariinsky Concert Hall in SintPetersburg. Hij werkte onder meer samen met de Berliner Philharmoniker, het Chicago en London Symphony Orchestra, het Philadelphia Orchestra en het Koninklijk Concertgebouworkest. Anderszewski neemt sinds 2000 exclusief op voor 10
Warner Classics / Erato (voorheen Virgin Classics). Zijn eerste opname voor het label waren Beethovens Diabellivariaties, waarvoor hij een Choc du Monde de la Musique en een ECHO Klassik ontving. In 2006 ontving hij de Classic FM Gramophone Award voor de uitvoering van de pianowerken van zijn landgenoot Karol Szymanowski. Zijn opname gewijd aan solowerken van Robert Schumann ontving een ECHO Klassik in 2011 en twee BBC Music Magazine Awards in 2012, en werd gewaardeerd als ‘Recording of the Year’. Zijn laatste opname met Bachs Engelse Suites nrs. 1, 3 en 5 werd uitgebracht in november 2014 en ontving zowel een Gramophone Award als een ECHO Klassik in 2015. Voor zijn bijzonder originele interpretaties kreeg Piotr Anderszewski de prestigieuze Gilmore Award, die om de vier jaar wordt gegeven aan een pianist van uitzonderlijk talent. Hij was onderwerp van twee prijswinnende documentaires van de filmmaker Bruno
Monsaingeon voor ARTE. In de eerste van deze, Piotr Anderszewski plays the Diabelli Variations (2001) wordt Anderszewski’s bijzondere relatie verkend met Beethovens Opus 120. De tweede documentaire, Piotr Anderszewski, Unquiet Traveller (2008) geeft een portret van de kunstenaar, waarin Anderszewski ingaat op de muziek, zijn uitvoeringen en zijn PoolsHongaarse afkomst. Een derde film van Monsaingeon, Anderszewski Plays Schumann werd gemaakt voor de Poolse televisie en uitgezonden in 2010. In het seizoen 2016-17 treedt Anderszewski met de Berliner Staatskapelle onder leiding van Daniel Barenboim, en met het Chamber Orchestra of Europe, zowel onder leiding van Vladimir Jurowski als van hemzelf. Recitals geeft hij in het Théâtre des Champs-Elysées in Parijs, de Tonhalle in Zürich en Carnegie Hall in New York. Daarnaast doet hij een Europese tournee met violist Nikolaj Znaider.
BiografieĂŤn
Foto: Miura Koichi
11
KAMserie
Verwacht
Wo 25 jan 2017 Grote Zaal 20.15 uur
Daria van den Bercken + Frank Braley Playing Mozart Pianiste Daria van den Bercken doet dingen graag nét even anders. Ook als het om Mozart gaat. Dat bewees ze vorig seizoen al met Much Ado About A Menuet en dat doet ze nu met dit tweede deel van haar trilogie Playing Mozart. In een concert dat meer is dan louter muziek, ontrafelt ze de kunst van speelsheid samen met de fameuze Franse pianist Frank Braley en kersvers PC Hooftprijswinnaar schrijver Bas Heijne die zijn licht over de muziek en het thema ‘speelsheid’ zal laten schijnen. En dan is er ook nog een wereldpremière van componist David Dramm: zijn nieuwe variaties op de Fandango van padre Antonio Soler. Programma: Wolfgang Amadeus Mozart Sonate voor twee piano’s KV 448 / David Dramm Arrangement Fandango van Antonio Soler (wereldpremière) / Sergej Prokofjev delen uit Visions Fugitives Maurice Ravel Ma mère l’Oye / Witold Lutosławski Paganinivariaties
12
Daria van den Bercken Foto: Andrea Terlaak
Serie Piano
Verwacht
Za 11 feb 2017 Grote Zaal 20.15 uur
Jean-Efflam Bavouzet Franse omzwervingen Hebben sonates van Haydn en Beethoven iets gemeen met kleine pianojuwelen uit het Franse fin de siècle? Volgens de even originele als eigenzinnige Franse pianist Jean-Efflam Bavouzet wel. En door zijn energieke en enthousiaste spel, klinkt het ook volkomen overtuigend. Typisch Franse idealen als helder en precies pianospel klinken door in zijn Haydn en Beethoven. In zijn interpretaties van Debussy en Ravel benadrukt hij juist de klassieke lijnen. Jean-Efflam Bavouzet is uitgegroeid tot een van de meest opvallende pianisten van zijn generatie. Het Parool roemde zijn ‘kracht en raffinement’ en de New York Times zijn ‘crisp, incisive playing’. Wereldwijd kunnen zijn opnamen van alle solowerken van Debussy en de sonates van Haydn en Beethoven op lovende kritieken rekenen, maar vooral live is deze geweldige pianist in zijn element. Programma: Joseph Haydn Sonate nr. 31 in a / Ludwig van Beethoven Sonate op. 10 nr. 1 in c / Sonate op. 10 nr. 2 in f / Maurice Ravel Miroirs / Claude Debussy L’isle joyeuse
Jean-Efflam Bavouzet Foto: Paul Mitchell
13
Verwacht
Januari 2017 zo 15 jan / 11.00 uur / Kleine Zaal Ensemble SCALA Blast from the past zo 15 jan / 15.00 uur Nederlands Kamerkoor Big to Basics: Edo de Waart di 17 jan / 19.00 uur college + 20.15 uur concert Jean Rondeau Goldbergvariaties + COLLEGE wo 18 jan / 20.15 uur Cappella Amsterdam Contrasten: carte blanche voor Florian Benfer do 19 jan / 20.15 uur David Lang death speaks DoelenEnsemble
za 21 jan / 14.15 uur Nieuw Vocaal Amsterdam + Música Temprana Capella Juvenalis pro Musica Antiqua
za 21 jan / 20.15 uur Juilliard String Quartet Instituut onder de strijkkwartetten
VivaldiDag zo 22 jan
10.30 uur VivaldiScratch o.l.v. Giulio Prandi 14.00 uur Benjamin Alard Bach & Vivaldi 16.00 uur Europa Galante Vivaldi’s vioolconcerten 20.15 uur Collegium 1704 Vivaldi’s Stabat Mater
vr 20 jan / 20.00 uur / Janssenbeton Muziekgebouw op locatie: Bach & Beton Canto en documentaire
wo 25 jan / 20.15 uur Daria van den Bercken + Frank Braley Playing Mozart
vr 20 jan / 20.15 uur Score Collective Topstukken uit de jaren 70
do 26 jan / 20.15 uur Slagwerk Den Haag Gestolde Parels
14
vr 27 jan / 20.00 uur / Janssenbeton Muziekgebouw op locatie: Bach & Beton Goldberg en documentaire
Flamenco Biënnale Nederland vr 27 t/m zo 29 jan vr 27 jan / 20.15 uur José Valencia En Directo (live) Special guest Antonio Canales za 28 jan / 20.15 uur Rocío Molina Rocío Molina’s nieuwste creatie
Huil van de Wolff Elke 22e van de maand klinkt om 20.00 uur het geluidsmonument Huil van de Wolff. Martijn Padding componeerde deze interactieve geluidsinstallatie ter herinnering aan oprichter van het Muziekgebouw Jan Wolff (1941 - 2012). Zie voor meer informatie muziekgebouw.nl/ huilvandewolff Geheimtips Bijzondere concerten
Foto: Erik van Gurp
Restaurant Zouthaven Kom voor het concert eten in restaurant Zouthaven. Reserveren: 020 788 2090 of zouthaven.nl
Rondom het concert - Na aanvang van het concert heeft u geen toegang meer tot de zaal. - Zet uw mobiele telefoon uit voor aanvang van het concert. - Het maken van beeld- of geluidsopnamen in de zaal alleen met schriftelijke toestemming. - Algemene Bezoekersvoorwaarden zijn na te lezen op muziekgebouw.nl
Bij de prijs inbegrepen Reververingskosten en garderobe zijn bij de kaartprijs inbegrepen. Ook een pauzedrankje, tenzij anders vermeld op uw concertkaartje. Bij concerten zonder pauze staan drankjes klaar na afloop van het concert.
Steun het Muziekgebouw Inkomsten uit kaartverkoop dekken ten dele onze kosten. Word vriend of doneer: met uw extra steun kunnen we concerten op het hoogste niveau blijven organiseren. Meer informatie: muziekgebouw.nl/steunons
Op de hoogte blijven? Blijf op de hoogte van nieuw geboekte concerten of ander nieuws. Volg ons via onze e-nieuwsbrief (aanmelden op muziekgebouw.nl), Facebook, Twitter of Instagram. Dank! Wij kunnen niet zonder de steun van onze vaste subsidiĂŤnten en Vrienden van het Muziekgebouw. Wij zijn hen daarvoor zeer erkentelijk.
Druk binnenwerk
15