2017 02 16 B'Rock Orchestra

Do 16 feb 2017 Grote Zaal 20.15 uur

Donderdag avondserie

B’Rock Orchestra Harmonic Inspiration

Programma

Donderdag avondserie Do 16 feb 2017 Grote Zaal 20.15 - 22.10 uur

B’Rock Orchestra Harmonic Inspiration Antonio Vivaldi (1678 - 1741) Uit L’Estro Armonico op. 3: Concert nr. 4 in e voor 4 violen Steve Reich (1936) Triple Quartet (1998) ·· Deel I ·· Deel II ·· Deel III

ca. 50 minuten voor de pauze ca. 55 minuten na de pauze

Inleiding Foyerdeck 1 19.15 – 19.45 uur Musicoloog Philip Ruitenberg in gesprek componist Matt Wright en concertmeester Colin Scobie

Antonio Vivaldi Uit L’Estro Armonico op. 3: Concert nr. 8 in a voor 2 violen Karel Goeyvaerts (1923 - 1993) De Zang van Aquarius (1984) Pauze Matt Wright (1977) Corelli_HACK (2016) nieuw werk voor barokensemble en elektronica Antonio Vivaldi Uit L’Estro Armonico op. 3: Concert nr. 12 in E voor viool Antonio Vivaldi Uit L’Estro Armonico op. 3: Concert nr. 5 in A voor 2 violen György Ligeti (1923 - 2006) Ramifications (1968) Bent u niet vergeten uw mobiele telefoon uit te zetten?

Dank u wel.

2

Toelichting Een mijlpaal. Een nieuwe gouden standaard. Een nieuw hoofdstuk. Toen Antonio Vivaldi in 1711 bij de Amsterdamse uitgever Estienne Roger zijn opus 3, L’Estro Armonico publiceerde, gebeurde er iets in de muziekgeschiedenis. Het was zijn eerste verzameling vioolconcerten, en mocht hij in zijn vaderstad Venetië al een begrip zijn, nu kreeg hij ook snel Europa in zijn ban.

De twaalf vioolconcerten werden binnen een paar jaar herdrukt. Voor Vivaldi in 1741 overleed, kwamen er nog zeventien drukken en moest de uitgever zelfs nieuwe drukplaten laten vervaardigen omdat de oude waren versleten. In 1715 verscheen een Engelse uitgave, in de decennia daarna vijf Parijse. En dan circuleerden er nog talloze kopieën, met soms hinderlijke, soms juist spannende afwijkingen van het origineel.

Mijlpaal L’Estro Armonico. Pracht van een titel voor een pracht van een werk, en niet bescheiden: het betekent ‘De harmonische inspiratie’ of ‘Het harmonisch vuur’, wat voor componisten meestal op hetzelfde neerkomt. Het is geenszins te veel gezegd: met zijn virtuoze energie en stuwende ritmes (soms zelfs meer tegelijk), werd dit de belangrijkste muziekpublicatie uit de eerste helft van de achttiende eeuw.

Daarmee stelde het de concerti grossi van Arcangelo Corelli in de schaduw, terwijl ook Georg Friedrich Händel er met zijn twaalftal uit 1739 wat betreft invloed niet aan kon tippen. (En Johann Sebastian Bachs Brandenburgse Concerten dan, denkt u misschien, zeker niet onderdoend voor deze drie? Zij konden toen geen mijlpaal vormen aangezien ze nog onaangeraakt

lagen te verstoffen bij vorst Brandenburg thuis.)

Een mijlpaal is iets om bij stil te staan, maar niet voor altijd, niet om bij te blijven hangen. Terwijl talloze anderen zijn Opus 3 navolgden, ging Vivaldi alweer verder, met de nóg originelere Vier jaargetijden (1725). Componeren voor strijkers alléén bleef men. Eerst kwam er de ‘versmalling’ – tevens enorme verdieping – met het strijkkwartet, ingezegend door Haydn; in de negentiende eeuw verbreedden de wegen zich weer en schreven Antonín Dvořák, Pjotr Iljitsj Tsjaikovski en Hugo Wolf hun serenades voor strijkorkest. En waar staan we nu? Is het strijkensemble toe aan een renaissance, in een tijd van bezuiniging op de grote symfonieorkesten?

Dat zou een plus bij een grote min zijn.

Hoe dan ook, het strijkensemble leent zich voor spannende dingen. En daarom alterneert B’rock Orchestra Vivaldi’s barok met de modernste bevindingen. Minimalist Steve Reich laat het strijkkwartet als het ware tegen zichzelf opboksen. Matt Wright zegt weliswaar dat in Corelli_HACK ‘alle noten van Corelli zijn’, maar of dat echt zo is… Klankmeester György Ligeti weet zijn ingenieuze spel te spelen met microtonaliteit, terwijl Karel Goeyvaerts meer de spirituele aspecten van de strijkersklank belicht.

3

Toelichting

Antonio Vivaldi L’Estro Armonico op. 3 Eerst nog even terug naar Vivaldi. Had hij, voor hij de concerten met de postkoets meegaf naar Amsterdam en de beste muziekdrukker ter wereld, zelf in de gaten wat hij had gepresteerd? Waarschijnlijk wel.

Nadat ze in Italië eerst op de gangbare ouderwetse manier – priegelig, met zinloze details, nagenoeg onleesbaar eigenlijk – waren gedrukt, besloot hij bewust tot deze nieuwe uitgave. In het voorwoord ‘alli dilettanti di musica’ (aan de muziekliefhebbers) uitte hij zijn blijdschap hierover. ‘De beleefde welwillendheid waarmee u [Estienne Roger] tot nu toe mijn zwakke probeersels heeft bejegend, heeft bij mij de overtuiging doen postvatten dat U ook met mijn instrumentale concerten tevreden zou kunnen zijn. Ik moet echter bekennen dat in het verleden aan mijn composities fouten kleefden, waarbij nog de onvolkomenheid van het drukwerk kwam.

Nu zullen ze het grote voordeel hebben te zijn gedrukt door de vermaarde hand van Monsieur Estienne Roger. Dit was voor mij een reden te besluiten de publicatie van de concerten aan u op te dragen [...]. Houd mij in uw vriendelijke herinnering, en wees gelukkig.’

En anders was daar wel Johann Sebastian Bach. Hij had in Weimar ergens in het ‘hoge noordoosten’ van Duitsland L’Estro Armonico 4

in handen gekregen (handelsland Holland beschikte immers over een Europawijd netwerk). Bachs bewondering was groot.

Sommigen vonden dat hij hier zelfs maar een voorbeeld aan moest nemen. Zijn orgelimprovisaties werden geroemd maar heetten ook wel ‘wanordelijk’ en sterker nog, ‘misten een eigen stijl’. Bachs biograaf Johann Nicolaus Forkel schreef: ‘Al gauw kreeg Bach het gevoel dat het maar eens afgelopen moest zijn met ronddartelen, en dat hij orde, samenhang en harmonie in zijn gedachten moest brengen. Om dat te realiseren had hij een handleiding nodig.

En daartoe dienden de […] concerten van Vivaldi. Hij hoorde ze zo veelvuldig geprezen worden als voortreffelijke muziekstukken, dat hij daardoor op het uitstekende idee kwam ze allemaal te bewerken voor klavecimbel.’

Bachs bewondering voor L’Estro Armonico was zo groot dat hij de concerten bewerkte voor klavecimbel Daar zit vast wat overdrijving in. Maar toch, Bach heeft zes van de concerten omgeschreven voor klavecimbel dan wel orgel – als bekendste het concert voor vier klavecimbels (naar Opus 3 nr. 10 voor vier violen). En hoe een briljante, kleurrijke, virtuoze indruk Vivaldi’s Opus 3 ook wekt, de muziek is inderdaad buitengewoon gedisciplineerd, evenwichtig, haast strak.

Hermetisch in drie delen, snel-langzaam-snel

Toelichting

(afgezien van nr. 4), de Italiaans levenslustige of juist uitermate weemoedige solopassages stevig ingeraamd door het kernachtige tutti, veelal zelfs met de klare lijn van het unisono.

Want tenslotte is het werk zowel ‘estro’ als ‘armonico’, zowel ‘vuur’ als ‘harmonie’. Een toen nog jong componist als Bach kon er veel van opsteken.

Zoals gezegd, L’Estro Armonico bestaat uit de eerste twaalf concerten die Vivaldi publiceerde. De volgorde is waarschijnlijk chronologisch. Misschien schreef hij ze voor de weesmeisjes in het Ospedale della Pietà in Venetië, waar hij muziekmeester was. Opus 3 bevat concerten voor soloviool, twee violen en vier violen. Sommige, zoals nr. 5, hebben ook een ‘semisolo’ voor cello. Vivaldi schreef die misschien voor een van zijn weesjes om eens voorzichtig met de solorol kennis te maken.

Vijfde en achtste concert B’Rock Orchestra speelt er vier; nr. 5 en nr.

8 zijn daarvan de beroemdste. De impact van het begin van nr. 8 in a klein voor twee violen was misschien wel even groot een eeuw later Beethovens ‘tatatatá’ uit de Vijfde symfonie. In de oren van de luisteraars van toen, gewend aan de soft focus van Corelli, laaide hier het vuur hoog op. Het haast wrede unisono van de finale omschreef de twintigste-eeuwse musicoloog Albert Einstein zó: ‘Het was of de ramen en deuren van een statige barokzaal werden geopend voor de vrijheden der Natuur. Een superbe, pathetische grandeur zoals de zeventiende eeuw nimmer had gekend; de schreeuw van

een kosmopoliet naar de wereld.’ Dit Achtste concert is zo’n werk dat in welke vorm ook overeind blijft. Met blokfluit en mandoline in de solorol, onder de blote hemel met 100-koppig orkest – zoals in Vivaldi’s tijd gewoon gebeurde – of, recent, met twee snoeperige, doodernstig kijkende blonde tienermeisjes tijdens het verjaardagsconcert voor de 75-jarige Arvo Pärt in een zwaar galmende kerk in Tallinn.

Lang was het Vijfde concert verreweg het meest geliefd. Engeland ging voorop, je zei ‘Vivaldi’s Fifth’ en dan wist men waarover je het had. Het dook zelfs op in werk van andere componisten. Händel pronkte met het openingsthema in het oratorium Theodora (aria ‘Tho’ the hours’) en John Abraham Fischer kon in 1773 in Covent Garden zijn burleske The Golden Pippin niet feestelijker besluiten dan met het hele eerste deel uit ‘Vivaldi’s Fifth’, als sextet voor Jupiter, Juno, Pallas Athene, Venus, Paris en de Draak. Je kon het zo gek niet bedenken of er was wel een instrument waarop het te spelen viel, tot glasharmonica en glockenspiel aan toe. Er waren vijftien verschillende arrangementen in omloop. Op harp was het onverslaanbaar.

Steve Reich Triple Quartet Over naar het ‘nu.’ Wat doet de hedendaagse componist met het strijkersvuur? De Amerikaan Steve Reich bijvoorbeeld?

5

Toelichting

Reich is dé naam op het gebied van de ‘minimal music’, het componeren met minimale muzikale middelen, ontwikkeld in de vroege jaren 60 en tot bloei komend in de jaren 70. In Triple Quartet, de titel zegt het al, zijn er drie kwartetten aan de slag. Er bestaan twee versies van; de meest gespeelde is die waarin één kwartet ‘schaduw danst’ met twee dooreen geweven versies van zichzelf. In zijn eentje ‘is’ het drie strijkkwartetten. Hoe? De muziek van kwartet nr. 2 en nr. 3 speelde het in op band en deze wordt afgedraaid terwijl live kwartet nr. 1 wordt uitgevoerd. Deze versie schreef Reich in 1998 voor het vermaarde Amerikaanse Kronos Quartet die in première ging op 22 mei 1999 in het Kennedy Center, Washington D.C. Twee jaar later maakte hij een versie waarbij de drie kwartetten ter plekke door drie ensembles worden gespeeld.

Karel Goeyvaerts De Zang van Aquarius De Zang van Aquarius van Karel Goeyvaerts is deel van een veelomvattend project, dat culmineerde in de opera Aquarius die de Antwerpse componist een jaar voor zijn dood in 1993 voltooide.

De Zang van Aquarius, uit juli 1984 en oorspronkelijk voor acht basklarinetten, was een van de eerst voltooide stukken uit dit ‘Aquarius project’. Aquarius, naar Bijbelteksten uit de Openbaring van 6

Johannes gaat over het zoeken naar en het ervaren van een nieuwe en betere maatschappij in het komende Aquariustijdperk. Leidend is hier een volmaakte harmonie tussen ieders specifieke kwaliteiten en zijn/haar plaats in de maatschappij.

Aquarius is bedoeld als een soort initiatierite in de geheimen van deze nieuwe wereld.

Matt Wright Corelli_HACK Bij de recentste verkiezingen in Amerika hebben de Democraten er waarschijnlijk enorme last van gehad, wij in Nederland proberen dit door stemmen met de hand te vermijden: computer hacks.

Maar de Brit Matt Wright weet in zijn voor B’Rock Orchestra gecomponeerde Corelli_ HACK van nadelen voordelen te maken. ‘De eerste tonen die ik hen ooit hoorde spelen waren de openingsakkoorden van Corelli’s Concerto grosso op. 6 nr 4: een schitterend moment in de muziekgeschiedenis. Het wordt steeds duidelijker dat Corelli’s muziek zich niet alleen verspreidde […] in de officiële gedrukte vorm maar ook via dubieuze transcripties en soms zeer slechte manuscripten. Je kunt zeggen dat deze officieuze uitgaven zich verspreidden op een manier die meer lijkt op die van de taal dan die van het schrift. Deze soort hybride distributie verschilt niet zo veel onze huidige muziekscene waar het officiële, afgewerkte, ‘echte’ product vaak hoogst artificieel is en

Toelichting

de werkelijke activiteit plaatsvindt tijdens het streamen en remixen. In dit nieuwe werk ga ik op diverse wijzen om met deze ontwikkelingen: (i) een ‘skeletpartituur’ van korte fragmenten, die worden geloopt binnen een systeem van asymmetrische, steeds veranderende verhoudingen, (ii) een repetitieperiode met het ensemble waar het echte componeerproces voor mij plaatsvindt en (iii) het componeren op het podium, in de vorm van sampling/remixen/herverdeling.

Hierbij is ook Corelli alomtegenwoordig: alle noten zijn de zijne, maar de manipulaties zijn de mijne. Binnen de muziekwereld is ‘eigendom’ volgens mij hoe dan ook een achterhaald begrip.’

te ‘herstemmen’. De spelers zitten dicht bij elkaar, zodat het publiek de klank ervaart alsof die uit één bron afkomstig is.

Tekst toelichting: Stephen Westra

György Ligeti Ramifications De Roemeen György Ligeti droeg Ramifications op aan de legendarische dirigent Serge Koussevitsky en zijn vrouw.

Ramifications (Vertakkingen) is voor twaalf spelers, verdeeld in twee groepen: (I) 4 violen, altviool, cello; (II) 3 violen, altviool, cello, contrabas. Groep II is een kwarttoon hoger gestemd (A=453Hz) dan groep I, die de standaardstemming aanhoudt.

Omdat de ‘maatstrepen’ alleen dienen om de musici synchroon te laten spelen, zijn er geen (eerste-tel) accenten, kan vloeiend worden gespeeld, zonder merkbaar ritme.

Doel is dat het heterogeen en amorf klinkt waarbij de twee groepen elkaar proberen 7

Biografieën Componisten Antonio Vivaldi

met de ontwikkeling van het barokke en klassieke concerto als virtuoos solowerk voor een of meerdere instrumenten met orkestbegeleiding. Hij stierf op 28 juli 1741. Van de eens zo succesvolle en redelijk welgestelde componist was weinig meer over. Hij werd in een Weens armengraf begraven.

Steve Reich

De Venetiaanse componist Antonio Vivaldi (1678 - 1741) was een leerling van zijn vader die violist was aan de San Marco, en van Giovanni Legrenzi.

In 1703 werd Vivaldi tevens tot priester gewijd. Van 1713 tot 1740 was Vivaldi achtereenvolgens als vioolleraar, dirigent en componist verbonden aan het Conservatorio dell’Ospedale Pietà. Vivaldi’s naam is sinds jaar en dag onlosmakelijk verbonden 8

en maakte filmmuziek met behulp van bandopnamesen collages.

Gefascineerd door de herhalende patronen van In C van Terry Riley, componeerde hij in 1965 zijn eerste ‘minimalistische’ stuk, It’s gonna rain. In deze bandcompositie lopen de herhaalde woorden van een onheilspredikant geleidelijk met elkaar uit de pas. Zijn Four Organs voor vier elektronische orgels en sambaballen creëerde in 1973 ‘het laatste schandaalconcert van de twintigste eeuw’, schrijft muziekjournalist Alex Ross.

Karel Goeyvaerts

Foto: Wonge Bergmann

Karel Goeyvaerts (1923 1993) is de belangrijkste Vlaams componist van de twintigste eeuw. Hij volgde lessen bij Darius Milhaud en Olivier Messiaen in Parijs.

Steve Reich (1936) studeerde onder anderen bij Darius Milhaud en Luciano Berio. Hij experimenteerde met twaalftoonsmuziek

In de Ferienkurse (de zomerschool) van Darmstadt ontmoette hij in 1951 Karlheinz Stockhausen. Naar aanleiding van hun debatten

Biografieën

schreef Goeyvaerts het eerste seriële stuk ooit: Nummer één. Alle parameters, zoals toonhoogte, maar ook ritme en dynamiek werden onder controle gehouden.

Matt Wright

uit partituren voor vroege muziekensembles en hedendaagse kamermuziekgroepen tot digitale improvisatie, experimentele hiphop en dj-sets. Hij werkt mee aan grote events die dj’s, uitvoerders van nieuwe muziek en digitale media programmeren. Als uitvoerder en onderzoeker werkt hij met draaitafels, laptops en ‘surround sound’-installaties.

György Ligeti

Het was de start van een lange samenwerking tussen Goeyvaerts en Stockhausen.

Samen stonden zij aan de geboorte van de elektronische muziek. In de jaren 70 raakte Goeyvaerts in de ban van de minimal music uit de Verenigde Staten. De laatste jaren van zijn leven besteedde hij aan Aquarius, een apocalyptische wereldvisie op muziek gezet. Hij overleed voor het werk in première ging.

Matt Wright studeerde compositie bij Richard Steinitz, Christopher Fox (Huddersfield), Louis Andriessen, Martijn Padding en Richard Ayres (Den Haag) en bij Roger Redgate (Londen).

Ook deed hij waardevolle workshopervaring op bij Steve Reich, Steve Martland, Howard en Wajahat Kahn.

Matt Wright werkt als componist, improvisator en klankkunstenaar op de rand van de concert- en clubcultuur. Hij heeft een breed oeuvre bestaande

Foto: Schott Promotion-H.J. Kropp

György Ligeti (1923 2006) werd geboren in Transsylvanië en studeerde vanaf 1942 in Boedapest.

9

Biografieën

In 1956 ontvluchtte hij zijn land na de door de Russen neergeslagen Hongaarse opstand, en uiteindelijk werd hij Oostenrijks staatsburger.

Ligeti groeide uit tot een van de belangrijkste componisten van de Europese avant-garde. Hij studeerde bij Ferenc Farkas en Sandor Veress, maar zijn belangrijkste inspirator was de in 1940 uit Boedapest vertrokken Béla Bartók. Net als zijn grote voorbeeld deed Ligeti onderzoek naar de Hongaarse en Roemeense volksmuziek en componeerde aanvankelijk in een aan Bartók verwant idioom. In de vroege jaren zestig verraste hij de complete westerse avant-garde met werken waarin de klanken behandeld werden als vlakken en als klanknevels. Na een diepe crisis in de jaren zeventig speelde de melodie weer een rol speelde. Ook begon het verleden via toespelingen door te dringen in zijn muziek. In latere werken zoals de Piano études waren bovendien niet-westerse ritmes van invloed op zijn muzikale taal.

10

Uitvoerenden B’Rock Orchestra Barokorkest B’Rock Orchestra werd in 2005 opgericht in Gent uit zin voor vernieuwing en verjonging in de wereld van de oude muziek. De internationaal geselecteerde musici zijn gespecialiseerd in de historisch geïnformeerde uitvoeringspraktijk.

Ze onderscheiden zich door een open geest en flexibiliteit in repertoire en speelstijlen.

In haar programmakeuze verbindt B’Rock Orchestra vaste waarden uit de barokliteratuur met minder gekend repertoire uit de 17e en 18e eeuw. Daarnaast staat het orkest voor een gedurfde en vernieuwende programmering waarin oude én eigentijdse muziek elkaar ontmoeten en bevruchten. Bijzondere aandacht gaat uit naar creaties van nieuwe muziek op maat van het historisch instrumentarium. Maar ook op het vlak van genre-

overschrijdende producties laat het orkest zich niet onbetuigd. Oude muziek in combinatie met theater, beeldende kunst en/of video behoort eveneens tot het artistieke DNA. Barokorkest B’Rock Orchestra doet regelmatig een beroep op toonaangevende gastdirigenten en solisten en speelt een 45-tal concerten in binnen- en buitenland.

B’Rock Orchestra werd verkozen tot ‘Ensemble van het jaar 2015’ door het Belgische radiostation Klara.

BiografieĂŤn

Foto: Mirjam Devriendt

Viool Colin Scobie (concertmeester), Guadalupe Del Moral, Shiho Ono, Yukie Yamaguchi, Jivka Kaltcheva, Sara DeCorso, David Wish, Rebecca Huber Altviool Manuela Bucher, Kaat De Cock Cello Rebecca Rosen, Diana Vinagre

Contrabas Tom Devaere Klavecimbel Christopher Bucknall Luit Daniele Caminti Turntables Matt Wright

11

Donderdag avondserie

Verwacht

Do 23 feb 2017 Grote Zaal 20.15 uur

Het Collectief + Psallentes Sterke vrouwen Twee sterke muziekvrouwen die bijna een millennium schelen: Hildegard von Bingen en Galina Oestvolskaja. De een was een Duitse mystica uit de elfde eeuw, de ander een excentrieke 20e-eeuwse kluizenares uit de Sovjetunie. Beiden schreven vanuit een enorme innerlijke drang extatische muziek die zich met geen andere laat vergelijken.

Het Collectief en de zangeressen van Psallentes overbruggen de kloof van de tijd en brengen daarmee deze unieke muzikale ontmoeting tot stand.

Hildegard, ook wel ‘de Sibille van de Rijn’ genoemd, was thuis in alle kunsten en wetenschappen. Haar virtuoze melodieën stuiten op de compromisloze stijl van Oestvolskaja – ‘de vrouw met de hamer’ – en brengen zo een geheel nieuwe en verrassende klankwereld tot leven.

Programma: Hildegard von Bingen Fragmenten uit Ordo Virtutum / Galina Oestvolskaja Grand Duet / Composition No 1 – Dona Nobis Pacem / Trio

12

Het Collectief

Donderdag avondserie

Verwacht

Do 9 mrt 2017 Grote Zaal 20.15 uur

Holland Baroque + Erik Bosgraaf Perfect Strings In zijn lange carrière schreef de Nederlandse componist en jazzklarinettist Theo Loevendie voor bijna alle bezettingen, maar hij componeerde nog nooit voor een barokensemble. Loevendie schrijft zijn blokfluitconcert speciaal voor de inmiddels wereldberoemde Erik Bosgraaf, die op zijn instrument tot alles in staat is.

Holland Baroque

Het getal 3 loopt als een rode draad door het programma. De programmatitel Perfect Strings slaat op de volmaaktheid van het getal 3. Bach koos de bezetting voor zijn Derde Brandenburgse concert om de heilige Drievuldigheid in herinnering te roepen en te eren. Om die reden is ook Arvo Pärts moderne spirituele klassieker Fratres voor deze gelegenheid bewerkt voor deze bezetting.

Programma: Theo Loevendie nieuw werk / Johann Sebastian Bach Brandenburgs concert nr. 3 / Arvo Pärt Fratres

13

Verwacht

Februari vr 17 feb / 20.15 uur Isabelle Faust + Alexander Melnikov Voorbij Fauré za 18 feb / 14.30 uur Nederlandse Bachvereniging Feestcantates van Bach za 18 feb / 20.15 uur Metropole Orkest + West Side Trio Tabu van F.W. Murnau zo 19 feb / 15.00 uur André Heuvelman Wat is het geheim van de trompet? (8+) wo 22 feb / 20.15 uur The Tallis Scholars De perfectie van de renaissance do 23 feb / 20.15 uur Het Collectief + Psallentes Sterke vrouwen + GT vr 24 feb / 20.15 uur Jazz Orchestra of the Concertgebouw Rhythm Changes Double Bill 14

za 25 feb / 21.30 uur Sonic Acts 2017

zo 26 feb / 15.00 uur Sweelinck Barokorkest Sturm und Drang

Maart wo 1 mrt / 20.15 uur Ralph van Raat Alle etudes van Ligeti do 2 mrt / 12.30 uur Lunchconcert Ism Nationaal Muziekinstrumenten Fonds do 2 mrt / 20.15 uur Lets Radiokoor + Sinfonietta Riga De klaagzang van Adam

vr 3 mrt / 20.15 uur The Gloaming Live in concert

za 4 mrt / 19.00 uur college + 20.15 uur concert Café Zimmerman + Andreas Staier Bach op het grensvlak van een tijdperk + COLLEGE

zo 5 mrt / 19.00 uur Cross-linx Efterklang & The Happy Hopeless Orchestra, Ane Brun & Zapp4, Hauschka, In Code, My Brightest Diamond, DM Stith, U: & ekke, Shara Nova, Jerboah, Padma Newson & Unrembered Orchestra, There Are No More Four Seasons, VanDryver, James Oesi, Molino, Matteo Mijderwijk, Bram Stadhouder, Perforator ma 6 mrt / 20.15 uur Julia Lezhneva + Mikhail Antonenko Vocale acrobatiek wo 8 mrt / 19.00 uur De Optocht Ives Ensemble

Huil van de Wolff Elke 22e van de maand klinkt om 20.00 uur het geluidsmonument Huil van de Wolff. Martijn Padding componeerde deze interactieve geluidsinstallatie ter herinnering aan oprichter van het Muziekgebouw Jan Wolff (1941 - 2012).

Zie voor meer informatie muziekgebouw.nl/ huilvandewolff Geheimtips Bijzondere concerten

Foto: Erik van Gurp

Restaurant Zouthaven Kom voor het concert eten in restaurant Zouthaven. Reserveren: 020 788 2090 of zouthaven.nl

Rondom het concert - Na aanvang van het concert heeft u geen toegang meer tot de zaal.

- Zet uw mobiele telefoon uit voor aanvang van het concert.

- Het maken van beeld- of geluidsopnamen in de zaal alleen met schriftelijke toestemming.

- Algemene Bezoekersvoorwaarden zijn na te lezen op muziekgebouw.nl

Bij de prijs inbegrepen Reververingskosten en garderobe zijn bij de kaartprijs inbegrepen.

Ook een pauzedrankje, tenzij anders vermeld op uw concertkaartje.

Bij concerten zonder pauze staan drankjes klaar na afloop van het concert.

Steun het Muziekgebouw Inkomsten uit kaartverkoop dekken ten dele onze kosten. Word vriend of doneer: met uw extra steun kunnen we concerten op het hoogste niveau blijven organiseren.

Meer informatie: muziekgebouw.nl/steunons

Op de hoogte blijven?

Blijf op de hoogte van nieuw geboekte concerten of ander nieuws.

Volg ons via onze e-nieuwsbrief (aanmelden op muziekgebouw.nl), Facebook, Twitter of Instagram.

Dank!

Wij kunnen niet zonder de steun van onze vaste subsidiĂŤnten en Vrienden van het Muziekgebouw. Wij zijn hen daarvoor zeer erkentelijk.

Druk binnenwerk

15