2017 03 09 Holland Baroque + Erik Bosgraaf

Do 9 mrt 2017 Grote Zaal 20.15 uur

Holland Baroque + Erik Bosgraaf Perfect Strings

Donderdag avondserie

Programma

Donderdag avondserie Do 9 mrt 2017 Grote Zaal 20.15 - 21.35 uur

Holland Baroque + Erik Bosgraaf Perfect Strings

ca. 80 minuten zonder pauze

Erik Bosgraaf blokfluit

Musicoloog Philip Ruitenberg spreekt met blokfluitist Erik Bosgraaf en componist Theo Loevendie

Aisslinn Nosky viool, aanvoerder Judith Steenbrink viool Filip Rekiec viool Stefano Rossi altviool Esther van der Eijk altviool Nadine Henrichs altviool Barbara Kernig cello Diana Vinagre cello Caroline Kang cello Christine Sticher contrabass Tineke Steenbrink klavecimbel

Voorprogramma Foyerdeck 1 19.15 – 19.45 uur

Dit concert wordt opgenomen door Omroep MAX voor uitzending op 12 maart op NPO Radio 4

Bent u niet vergeten uw mobiele telefoon uit te zetten?

Dank u wel.

2

Programma

Michael Oesterle (1968) Snow White (2014 - 2015) Luciano Berio (1925 - 2003) Gesti (1966) Arvo Pärt (1935) Fratres (1977) Theo Loevendie (1930) Reflex (2016; wereldpremière) Johann Sebastian Bach (1685 - 1750) Brandenburgs concert nr. 3 in G BWV 1048 (1718) ·· [geen tempoaanduiding] ·· Adagio ·· Allegro Theo Loevendie Nachklang (2016)

3

Toelichting Ensemble Holland Baroque heeft al tien jaar een fascinatie voor het Derde Brandenburgse concert van Johann Sebastian Bach. Klaveciniste Tineke Steenbrink van het ensemble beschouwt het als een geniale compositie vanwege de bezetting van drie violen, drie altviolen en drie cello’s, waar de componist een briljant stemmenweefsel mee gevlochten heeft.

‘Het is contrapunt tot de derde macht’, zegt ze. ‘De manier waarop Bach speelt met accenten, hoe hij stemmen van het ene instrument naar het andere laat lopen, hoe hij ook kleuren onderdeel maakt van het vlechtwerk. Ook na jaren spelen ontdekken we er nog steeds nieuwe elementen in. Het getal drie speelt ook thematisch een rol in de muziek, doordat hij steeds noten in groepjes van drie bij elkaar zet. En met drie maal drie strijkers gaat de muziek enorm zoemen. Om de muziek extra leven in te blazen, spelen we het stuk uit ons hoofd, net als Fratres van Arvo Pärt.’

Tegenover dit Derde Brandenburgse concert plaatst Holland Baroque het werk Nachklang, dat Theo Loevendie voor het ensemble schreef, met een solopartij voor blokfluitvirtuoos Erik Bosgraaf. In Nachklang kijkt Loevendie terug op zijn eerste kennismaking met de muziek van Bach in zijn jeugd. Voor Bosgraaf componeerde hij vervolgens het solowerk Reflex, waarin hij bepaalde elementen uit Nachklang verder uitwerkte. Het vormt een tandem met Gesti dat Luciano Berio in de jaren zestig voor blokfluit schreef, in de geest van zijn Sequenza-reeks. Door te werken met plotse wisselingen van klankkleuren, technieken en toonhoogten, verkende hij de uiterste mogelijkheden van instrument 4

en musicus. Ook Snow White van de DuitsCanadese componist Michael Oesterle toont de uitersten van wat mogelijk is op een instrument, in dit geval de viool. Het is op het programma gezet op verzoek van violiste Aisslinn Nosky, die in dit concert optreedt als aanvoerder van het ensemble.

Michael Oesterle Snow White In veel van zijn composities getuigt Michael Oesterle van zijn fascinatie voor wetenschappers. Daarin doet hij geen poging om specifieke wetenschappelijke stellingen in muziek om te zetten, maar laat hij zich inspireren door hun creativiteit en vermogen tot concentratie, hun methodische werkwijze en de maatschappelijke weerstand die ze vaak het hoofd moeten bieden.

Snow White, dat hij voor het Canadese barokensemble Tafelmusik schreef, is onderdeel van een reeks werken rond de Britse wiskundige Alan Turing (1912 - 1954), die een doorslaggevende rol speelde in het ontcijferen van Duitse codes tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar gearresteerd en veroordeeld werd vanwege zijn

Toelichting

homoseksualiteit. Oesterle: ‘Toen Turing in de jaren dertig naar de Verenigde Staten reisde om aan de Princeton Universiteit te studeren, nam hij een tweedehands viool mee, vanwege zijn ontzag voor Albert Einstein, en een sextant om de koers van het schip tijdens de overtocht te volgen. Hij heeft de viool nooit goed leren spelen. Zijn broer omschreef zijn spel zelfs als ondraaglijk.

Maar hij speelde graag, vooral voor de mensen die hem nabij stonden. Ik vind het onbegrijpelijk dat deze nieuwsgierige, praatgrage, sportieve, zorgzame, speelse, briljante man ervoor koos een einde aan zijn leven te maken door een hap te nemen uit een vergiftigde appel. Daar staat tegenover dat hij vaak het macabere lied van de kwaadaardige koningin uit de film zong: ‘Dip the apple in the brew; Let the sleeping Death seep through’.’

De Britse wiskundig Alan Turing maakte een einde aan zijn leven door het eten van een vergiftigde appel.

Daarnaast ziet hij Snow White als een volgende stap in zijn steeds terugkerende aandacht voor de viool, het instrument dat centraal staat in zijn liefde voor muziek.

Het stuk maakt vooral gebruik van de open snaren. ‘Hun klank is de essentie van de viool, maar ze staan in dit stuk ook voor de onbevangen openhartigheid waarmee Turing het leven tegemoet trad.’

Luciano Berio Gesti Gesti vertoont in de omgang met de blokfluit grote overeenkomsten met de Sequenza-reeks die Luciano Berio voor solo-instrumenten schreef. Het laat zich beluisteren als een reis langs onontdekte gebieden van het instrument.

Berio laat de musicus de uitersten van de blokfluit aftasten: in tempo, omvang van de sprongen in de melodie en bijzondere technieken. Hij voegt daar de inzet van de stem aan toe. Door de overeenkomsten met de serie wordt Gesti vaak wel omschreven als een ‘kleine Sequenza’. Net als stukken uit de serie die hij in die periode schreef, mikte Berio op verschillende vormen van meerstemmigheid, door de blokfluitist tegelijkertijd te laten spelen en zingen, door activiteiten als blazen, frasering en vingerzetting tegenover elkaar te zetten, en door snel en veelvuldig heen en weer te schakelen tussen muzikale materialen die onderling contrasteren. Berio schreef het voor Frans Brüggen, die het in 1967 in première bracht. Erik Bosgraaf speelt het als een hommage aan deze grote voorvechter van de blokfluit en de vroege muziek.

5

Toelichting

Arvo Pärt

Theo Loevendie

Fratres

Reflex / Nachklang

Het serene Fratres van Arvo Pärt behoeft nauwelijks introductie. Geschreven als een vroege compositie in de tintinnabuli-stijl die hij in de jaren zeventig ontwikkelde, was het een de werken waarmee hij in het Westen doorbrak, toen het gerenommeerde Duitse label ECM het in twee uitvoeringen op cd uitbracht.

Holland Baroque vroeg Theo Lovendie om een stuk te schrijven voor de bezetting van het Derde Brandenburgse concert.

Hij voegde daar een partij aan toe voor blokfluitist Erik Bosgraaf.

Pärt had voor Fratres geen specifieke bezetting op het oog. Er bestaan zeker zeventien officiële versies, die variëren van een combinatie van viool en piano (door de componist bewerkt voor violist Gidon en pianiste Elena Kremer) tot blaasorkest en zelfs slagwerkkwartet. Holland Baroque heeft daar nu een bewerking door Frank Agsteribbe aan toegevoegd. Met zijn transparante drieklanken lijkt het een eenvoudig werk. Pärt breidt de melodie, en daarmee het onderliggende metrum, echter stapje voor stapje uit. Wanneer een cyclus voltooid is, begint hij van voren af aan, maar begint de nieuwe cyclus steeds een aantal tonen lager. Zo doorloopt de muziek de registers van hoog naar laag. Met de toonhoogte verandert ook de kleuring. Het is een speelse omgang met het materiaal door een componist die zich niet zo gauw als frivool bestempelen laat.

6

De opdracht bracht Loevendie zijn eerste kennismaking met muziek van Bach in herinnering. ‘Als je op leeftijd bent zoals ik, ga je onherroepelijk terug naar je jeugd’, zegt hij. ‘Als kind was ik verstoken van klassieke muziek, maar ik had een onderwijzer die Bach de enige goede klassieke componist vond. Hij nam me mee naar orgelconcerten.

Die maakten een diepe indruk op me.

Nachklang, Duits voor echo en nagalm, is een echo uit mijn kinderjaren. Tegelijkertijd is dit stuk met zijn polyfone idioom en zijn canons een echo van de stijl uit de barok. Ik heb niet de wens om de barok te imiteren. Dat is niet nodig. Die compositietechnieken behoren tot mijn eigen taal, al is in Nachklang zeker een echo van Bach te horen. De blokfluit van Erik Bosgraaf kwinkeleert daar als een vogeltje doorheen. Die partij is ook werkelijk op vogelgeluiden geënt, maar dan als een vogel die commentaar levert op de strijkers.’

Reflex is een solowerk voor Erik Bosgraaf, waarin Loevendie naar eigen zeggen nog een stapje verder gegaan is in het exploreren van vogelmateriaal.

Toelichting

Johann Sebastian Bach Brandenburgs concert nr. 3 Johann Sebastian Bach componeerde zijn zes Brandenburgse concerten vroeg in de achttiende eeuw. Elk van die concerten heeft een eigen karakter.

Opvallend aan nummer drie is het ontbreken van een solo-instrument, en een tweede deel dat uit niet meer dan twee akkoorden bestaat. ‘Het is een werk dat je kunt blijven bestuderen’, zegt Tineke Steenbrink. ‘Het getal drie komt er steeds opnieuw en op steeds andere manieren in terug. Noten die hij in groepjes van drie bij elkaar heeft gezet. De drie strijkersgroepen, die elk uit drie instrumenten bestaan. Je kunt het associëren met het getal van de drieeenheid, maar de negen zou ook een verwijzing naar de Muzen kunnen zijn. Door die drie groepen in te zetten in een groots vlechtwerk, verandert de kleuring telkens. Ik kan daar op het klavecimbel extra accenten in aanbrengen. In de partituur staan wel de akkoorden genoteerd, maar niet de ligging daarvan. Dus ik kan de noten in elk register spelen. En ik kan in zestienden en in achtsten spelen. Dat maakt een aanzienlijk verschil in de lading van de muziek. Zoals gezegd kun je je helemaal stuklezen op deze muziek. Maar uiteindelijk, zo zei Reinbert de Leeuw tegen me, moet je het ook gewoon spelen.’

Tekst toelichting: René van Peer

7

Biografieën Componisten Michael Oesterle

Geboren in Duitsland emigreerde Michael Oesterle (1968) in 1982 naar Canada. Na studies aan de University of British Columbia en de Princeton University in New Jersey verhuisde hij naar Montreal, waar hij in 1997 Ensemble Kore oprichtte.

Als leider van dat ensemble bracht hij twaalf jaar lang muziek van Canadese en Europese componisten. Hij heeft diverse prijzen in de wacht gesleept met zijn 8

composities, waaronder de Gaudeamus Muziekprijs in 1995 en de CBC Radio National Competition for Young Composers’ Grand Prize. Zijn composities, waaronder veel opdrachten, worden uitgevoerd door ensembles en solisten over de hele wereld, zoals Ensemble Modern (Frankfurt), het RundfunkSinfonieorchester Berlin, Nouvel Ensemble Moderne (NEM), cellist Yegor Dyachkov, het Ives Ensemble en de sopranen Karina Gauvin en Suzie Leblanc.

Hij heeft samengewerkt met artiesten uit verschillende disciplines, zoals de schilder Christine Unger, multimedia kunstenaars Wanda Koop en Bonnie Baxter, en choreografe Isabelle Van Grimde.

Luciano Berio

Foto: Guy Vivien

De Italiaanse componist Luciano Berio (1925 - 2003) was een vertegenwoordiger van de naoorlogse avantgarde. In de jaren vijftig verkeerde hij in de kringen van vernieuwende componisten die samenkwamen in Darmstadt.

Net als zij experimenteerde Berio met nieuwe compositietechnieken, nieuwe speeltechnieken en met elektronische muziek, die in de kinderschoenen stond. Belangrijk voor Berio

Biografieën

was de communicatie.

Daarin bleef hij trouw aan zijn Italiaanse achtergrond. Liefde voor melodie en theater is in al zijnwerk aanwezig. Dat ligt ten grondslag aan zijn Sequenza’s, werken voor solo-instrumenten, en in de ensemblestukken die daarvan zijn afgeleid, de Chemins. In de manier waarop hij de bouwstenen van zijn composities bijeenbracht, hergebruikte en naar zijn hand zette, is hij een postmodernist pur sang.

Hij plukte korte en langere delen uit bestaande muziek en plaatste ze achter elkaar en stapelde ze zo nodig over elkaar heen. Hij gebruikte daarvoor muziek van zijn vakbroeders door de eeuwen heen. De Chemins, waar de solopartijen van Sequenza’s vrijwel onverkort in opgenomen zijn, zijn een schoolvoorbeeld van hergebruik.

Arvo Pärt

composities terug te horen: enerzijds in het gebruik van eenvoudige melodielijnen die geïnspireerd zijn op het gregoriaans, anderzijds in het toepassen van zijn zogeheten ‘tintinnabuli’-stijl, gebaseerd op de drieklank die klokken voortbrengen.

Het merendeel van zijn composities heeft een religieuze lading. Hij is veruit de meest populaire Estlandse componist.

Foto: Kaupo Kikkas

Het oeuvre van Arvo Pärt (1935) valt uiteen in twee delen, gescheiden door een periode van stilte in de jaren zeventig.

Voor die tijd schreef hij in stijlen die in de jaren veertig en vijftig gangbaar waren.

Daarna trad zijn Russischorthodoxe geloof in zijn werk op de voorgrond. In zijn ‘stille’ jaren bestudeerde hij muziek uit de middeleeuwen en de renaissance. Sporen van die belangstelling zijn nog steeds in zijn 9

Biografieën

Theo Loevendie

Foto: Theo Krijgsman

Theo Loevendie (1930) studeerde compositie en klarinet aan het conservatorium van Amsterdam, maar was tot 1968 vrijwel uitsluitend als saxofonist actief in de jazz met eigen ensembles en als leider van Boy Edgars Big Band.

Zijn bijdragen aan de jazz leverden hem de Wessel Ilckenprijs op (later omgedoopt tot Buma Boy Edgarprijs). In 1968 schreef Loevendie zijn 10

eerste compositie buiten de jazz, Scaramuccia voor klarinet en orkest.

Van 1970 tot 1988 was hij hoofddocent compositie aan het conservatorium van Rotterdam. Hij schreef diverse opera’s. In 2003 richtte hij het ensemble Ziggurat op, waarin hij westerse en nietwesterse instrumenten samenbracht. In veel van zijn werk klinkt zijn liefde voor Turkse muziek door. In opdracht van de NTR ZaterdagMatinee componeerde hij de opera Spinoza, die in 2014 in Het Concertgebouw zijn première beleefde.

In 2015 ontving hij de Andreaspenning van de stad Amsterdam.

Johann Sebastian Bach

Hij is misschien niet de enige die aanspraak zou kunnen maken op die titel, maar Johann Sebastian Bach (1685 - 1750) geldt voor velen als de grootste componist die ooit geleefd heeft.

Nog steeds vormen zijn werken een toetssteen voor zowel componisten als musici. Als geen ander voor hem wist hij eenvoud en complexiteit, emotie en muzikale architectuur, geestelijke inhoud en

BiografieĂŤn

doordachte vorm met elkaar te combineren. Met zijn Wohltemperiertes Klavier uit 1722 was hij de eerste die stelselmatig alle toonaarden muzikaal onderzocht. Zijn Matthäus Passion en Cello Suites behoren tot de iconen van de westerse muziek. Als componist was hij niet alleen baanbrekend maar ook uiterst productief, gezien het feit dat hij ruim 250 cantates op zijn naam zette. Hij was bovendien een begenadigd klavecinist en organist.

11

Biografieën

Uitvoerenden Erik Bosgraaf Blokfluit Erik Bosgraaf (1980) wordt algemeen beschouwd als een van ’s werelds beste en meest avontuurlijke blokfluitisten. Zijn repertoire reikt van Vivaldi’s Vier Jaargetijden tot hedendaags repertoire.

Hij brak in 2005 internationaal door met zijn opname van Jacob van Eycks Der Fluyten Lust-hof. Er zijn rond de honderd composities voor hem geschreven, waaronder een twaalftal concerto’s.

In 2011 gaf Pierre Boulez hem toestemming een bewerking te maken van zijn klarinetcompositie Dialogue de l’ombre double.

Die ging in première in Het Concertgebouw in Amsterdam. Als solist werkte Bosgraaf onder andere met het Dallas Symphony Orchestra, het Residentie Orkest, het Nederlands Kamerorkest en het Helsinki 12

Foto: Marco Borggreve

Baroque Orchestra. Als improvisator speelt hij met leidende jazzmusici als saxofonist Yuri Honing en cellist Ernst Reijseger.

Hij nam muziek op voor filmmakers Werner Herzog en Paul en Menno de Nooijer.

Bosgraaf is hoofdvakdocent aan het Conservatorium van Amsterdam en gastprofessor aan de Muziekacademie van Krakau. Hij ontving diverse prijzen, waaronder de Borletti-Buitoni Trust Award (2009), de Nederlandse Muziekprijs (2011) en het Gouden Viooltje (2012).

Samen met gitarist Izhar Elias en klavecinist Alessandro Pianu is Bosgraaf

oprichter van Ensemble Cordevento waarmee hij over de gehele wereld optreedt.

BiografieĂŤn

Aisslinn Nosky Viool Op driejarige leeftijd begon Aisslinn Nosky (1978) viool te studeren. Vijf jaar later debuteerde ze als soliste met het CBC Vancouver Orchestra. Al tijdens haar studie aan de Royal Conservatory of Music in Toronto was ze lid van het Metro String Quartet waar ze zes jaar lang aan verbonden was.

Nosky heeft zich ontwikkeld tot een musicus met een brede interesse, zowel voor vroege als voor klassieke muziek, met uitstapjes naar indiepop en alternatieve rock. Haar grote liefde is muziek uit de barok. In 2011 werd ze concertmeester van de Handel and Haydn Society in Boston en vaste gastdirigent van het Niagara Symphony Orchestra in 2016. Geroemd om haar dynamische en veelzijdige vioolspel wordt Nosky internationaal gevraagd als solist, artistiek en muzikaal leider bij diverse ensembles.

Zo heeft ze opgetreden met

Foto: Liz Linder

Thunder Bay Symphony, het Calgary Philharmonic, het Utah Symphony, Tafelmusik en bij Holland Baroque. In 1999 was ze een van de oprichters van I FURIOSI, een vernieuwend Canadees ensemble dat afgelopen twintig jaar een eigen stempel op de barokmuziek drukte. Met het Eybler Quartet onderzoekt Nosky het vroegste repertoire voor strijkkwartet.

13

Biografieën

Holland Baroque De wereld van barokmuziek is een goudmijn voor componisten, avantgardisten, avonturiers en realisten. In deze weelde beweegt Holland Baroque.

Het ensemble weet met zijn producties een breed publiek te overtuigen van de flexibiliteit en de vitaliteit van (barok) muziek.

In hun programma’s verbinden de musici oude muziek met werk van eigentijdse componisten.

Werkend vanuit de traditie bieden ze vernieuwing, verrassing en een vleugje entertainment. Holland Baroque belicht Vivaldi vanuit Japans perspectief, verbindt Reinbert de Leeuw met Bach en laat horen hoe slagwerkers de hartslag van de barok bepalen. Een rode draad door de programmering is de samenwerking met andere ensembles en solisten, waarmee Holland Baroque oude muziek in het hier en nu plaatst. Succesvolle 14

ontmoetingen had Holland Baroque met eigenzinnige solisten als Giovanni Sollima, Eric Vloeimans, Lars Ulrik Mortensen en Aisslinn Nosky, met diverse ensembles waaronder Orkater, Nederlands Kamerkoor en Cappella Amsterdam op podia als Radialsystem V, Cellobiënnale Amsterdam, Konzerthaus Wien en Het Concertgebouw.

Het resultaat van die ontmoetingen verwoordde De Stentor als volgt: ‘De instrumenten en de uiteenlopende stijlen contrasteren naar de vorm, maar versterken elkaar naar inhoud. Zó wordt iets nieuws geboren.’

BiografieĂŤn

Foto: Wouter Jansen

15

Donderdag avondserie

Verwacht

Do 16 mrt 2017 Grote Zaal 20.15 uur

Asko|Schönberg + Nederlands Kamerkoor Via Crucis: Reinbert de Leeuw Dirigent en pianist Reinbert de Leeuw (1938) brengt twee lijfstukken die hem zeer dierbaar zijn: Via Crucis van Franz Liszt en de cantate Jetzt Immer Schnee van de Russisch/Tataarse componiste Sofia Goebaidoelina. De Leeuw heeft al decennialang een fascinatie voor de late werken van Liszt. Zijn recente uitvoering van de pianoversie van Via Crucis in het Muziekgebouw werd enthousiast ontvangen. Nú voert hij het in de prachtige koorversie uit; zijn opname uit 1986 met het Nederlands Kamerkoor kreeg destijds terecht een Edison.

Sofia Goebaidoelina brengt in de cantate Jetzt Immer Schnee een witte wereld van sneeuw en kou tot klinken. Is dit de hemel of de hel? In 1994 verzorgde De Leeuw met het Nederlands Kamerkoor en het Schönberg Ensemble de wereldpremière. De Leeuw keert weer terug naar dit sleutelwerk uit Goebaidoelina’s oeuvre.

Asko|Schönberg is ensemble in residence.

Programma: Franz Liszt Via Crucis / Sofia Goebaidoelina Jetzt Immer Schnee 16

Reinbert de Leeuw

Donderdag avondserie

Verwacht

Serie Zielsverwanten

Liza Ferschtman & Friends Octetten van Mendelssohn tot nu

Do 23 mrt 2017 Grote Zaal 20.15 uur

Violiste Liza Ferschtman is dit seizoen Zielsverwant van het Muziekgebouw. In dit concert nodigt zij haar muzikale vrienden uit om een aantal werken te spelen in een bijzondere bezetting: het dubbele strijkkwartet. Zij spelen het Octet van de Roemeense componist George Enescu: een absoluut hoogtepunt in zijn oeuvre. En een nieuw strijkoctet van de jonge Nederlandse componiste Mathilde Wantenaar (1993).

Het muzikale wonderkind Felix Mendelssohn was pas zestien toen hij in 1825 zijn exuberante Octet componeerde, dat terecht ‘een van de wonderen van de 19e-eeuwse muziek’ is genoemd. Enescu was in vergelijking met Mendelssohn al flink op leeftijd – maar liefst negentien – toen hij zijn minder bekende, maar niet minder briljante Octet voltooide.

Liza Ferschtman Foto: Marco Borggreve

Programma: Felix Mendelssohn Bartholdy Octet voor strijkers op. 20 / Mathilde Wantenaar Octet voor strijkers / George Enescu Octet voor strijkers op. 7

17

Verwacht

Maart

za 18 mrt / 15.00 uur De IJ-Salon Matthäus UITVERKOCHT

vr 10 mrt / 20.15 uur Amsterdam Sinfonietta Das Lied von der Erde

zo 19 mrt / 20.15 uur Cappella Amsterdam Passions & Lamentations

di 28 + wo 29 mrt / 20.00 uur And you must suffer (Johannes Passion) De Nationale Opera i.s.m. het Muziekgebouw

za 11 mrt 20.15 uur Emerson String Quartet Machtig indrukwekkend kwartet

wo 22 mrt / 20.15 uur Calefax Pelgrimage

do 30 mrt / 20.15 uur Nieuw Ensemble An Evening of Today 2017

zo 12 mrt / 11.00 uur / Kleine Zaal Jacob Lekkerkerker Lekkerkerker beroert het Fokker-orgel zo 12 mrt / 15.00 uur Nederlandse Bachvereniging Johannes Passion UITVERKOCHT wo 15 mrt / 20.15 uur Dudok Kwartet + Berlage Saxophone Quartet Under Construction do 16 mrt / 20.15 uur Asko|Schönberg + Nederlands Kamerkoor Via Crucis: Reinbert de Leeuw vr 17 mrt / 20.30 uur Hello Stockhausen!

Early electronic works 18

do 23 mrt / 12.30 uur Lunchconcert Rubens Consort + prijswinnaars Prinses Christina Concours do 23 mrt / 20.15 uur Liza Ferschtman & Friends Octetten van Mendelssohn tot nu vr 24 mrt / 20.15 uur Bo Skovhus + Stefan Vladar Skovhus zingt Mahler

Kijk Muziek!

Zo 26 mrt

13.30 + 15.30 uur / Kleine Zaal Wonderland Collectief + Makiko Ito Wonderland (2-4)

13.30 uur Nederlands Kamerorkest Laat me met rust! (5+)

vr 31 mrt / 20.15 uur #tristanisolde Silbersee + Spr¡tzl

Huil van de Wolff Elke 22e van de maand klinkt om 20.00 uur het geluidsmonument Huil van de Wolff. Martijn Padding componeerde deze interactieve geluidsinstallatie ter herinnering aan oprichter van het Muziekgebouw Jan Wolff (1941 - 2012).

Zie voor meer informatie muziekgebouw.nl/ huilvandewolff Geheimtips Bijzondere concerten

Foto: Erik van Gurp

Restaurant Zouthaven Kom voor het concert eten in restaurant Zouthaven. Reserveren: 020 788 2090 of zouthaven.nl

Rondom het concert - Na aanvang van het concert heeft u geen toegang meer tot de zaal.

- Zet uw mobiele telefoon uit voor aanvang van het concert.

- Het maken van beeld- of geluidsopnamen in de zaal alleen met schriftelijke toestemming.

- Algemene Bezoekersvoorwaarden zijn na te lezen op muziekgebouw.nl

Bij de prijs inbegrepen Reververingskosten en garderobe zijn bij de kaartprijs inbegrepen.

Ook een pauzedrankje, tenzij anders vermeld op uw concertkaartje.

Bij concerten zonder pauze staan drankjes klaar na afloop van het concert.

Steun het Muziekgebouw Inkomsten uit kaartverkoop dekken ten dele onze kosten. Word vriend of doneer: met uw extra steun kunnen we concerten op het hoogste niveau blijven organiseren.

Meer informatie: muziekgebouw.nl/steunons

Op de hoogte blijven?

Blijf op de hoogte van nieuw geboekte concerten of ander nieuws.

Volg ons via onze e-nieuwsbrief (aanmelden op muziekgebouw.nl), Facebook, Twitter of Instagram.

Dank!

Wij kunnen niet zonder de steun van onze vaste subsidiĂŤnten en Vrienden van het Muziekgebouw. Wij zijn hen daarvoor zeer erkentelijk.

Druk binnenwerk

19