Do 13 apr 2017 Grote Zaal 20.15 uur
Donderdag avondserie
Ensemble Musikfabrik Zappa’s Tapes Het gratis beschikbaar stellen van dit digitale programmaboekje is een extra service ter voorbereiding op het concert. Het is uitdrukkelijk niet de bedoeling deze versie tijdens het concert te raadplegen via uw mobiele telefoon. Dit is namelijk zeer storend voor de andere concertbezoekers. Bij voorbaat dank.
Programma
Donderdag avondserie Do 13 apr 2017 Grote Zaal 20.15 - 21.30 uur
Ensemble Musikfabrik Zappa’s Tapes Edgard Varèse (1883 - 1965) Ionisation (1929 - 1931) Frank Zappa (1940 - 1993) The Black Page The Black Page #1, The Hard Version The Black Page #2, The Easy Teenage New York Version Revised Music for Low Budget Symphony Orchestra Let Me Take You to the Beach RDNZL
ca. 75 minuten zonder pauze
Inleiding Foyerdeck 1 19.15 – 19.45 uur Musicoloog en presentator Huib Ramaer in gesprek met Marco Blaauw (trompettist) en Ali Askin (arrangeur)
Edgard Varèse Poème électronique (1957 - 1958) Stereo reductie van 5-kanaals reconstructie door Kees Tazelaar
Frank Zappa Inca Roads Florentine Pogen Peaches en Regalia
This program was supported by Kunststiftung NRW during Campus Musikfabrik.
Alle werken van Zappa zijn getranscribeerd door Ali N. Askin
Used by arrangement with European American Music Distributors Company, agent for Munchkin Music, publisher and copyright owner. are marks Zappa, FZ, Frank Zappa and the Moustache belonging to the Zappa Family Trust. All Rights Reserved. Used by permission.
2
Bent u niet vergeten uw mobiele telefoon uit te zetten? Dank u wel.
Toelichting ‘The present day composer refuses to die’ was het (niet helemaal juist geciteerde) motto waarmee de Amerikaanse componist, rockfenomeen en dwarsligger Frank Zappa op de eerste albums van zijn Mothers of Invention eer bewees aan pionier Edgard Varèse. Ensemble Musikfabrik houdt in ieder geval de herinnering aan Zappa en zijn muziek levend. Drie jaar geleden blies het ensemble het dak van het Muziekgebouw met een programma rond Zappa en twee verwante zielen, Varèse en John Cage. Het ensemble zal proberen dat op zijn minst te evenaren in een concert met repertoire uit de periode waarin de creatieve krachten van Zappa op een hoogtepunt stonden, de jaren zeventig. Hij kwam toen tot wasdom als componist van ‘serieuze’ muziek, maar bleef toch steeds met minstens één been in de rock staan. In dat decennium verzamelde hij topmusici om zich heen, die zich thuis voelden in uiteenlopende genres, zoals toetsenman en zanger George Duke, de extraverte saxofonist en zanger Napoleon Murphy Brock, drummer Terry Bozzio en violist JeanLuc Ponty.
Zappa bracht verschillende genres bij elkaar Maar ook musici uit de tijd van de eerste Mothers of Invention – met name rietblazer en toetsenman Ian Underwood en percussioniste Ruth Underwood – speelden in de jaren zeventig nog met Zappa. Hij schreef composities die speciaal op hun technisch vermogen en muzikale visie toegespitst waren.
De genre-overschrijdende kwaliteiten van deze musici daagden hem uit om in zijn werk verschillende genres bij elkaar te brengen. Daarnaast vervolmaakte hij een van zijn meest in het oog springende stijlkenmerken: het parallel laten lopen van slagwerkpartijen en melodielijnen. Dat is terug te voeren op Zappa’s fascinatie voor de muziek van Varèse, met name diens compositie Ionisation; een verkenning van de mogelijkheden die slagwerk biedt op het vlak van klankkleur en textuur. Naast Ionisation is ook Zappa’s Black Page in verschillende incarnaties in het programma opgenomen. Daarin werkt hij een drumsolo om naar een melodische compositie met alles erop en eraan. De stukken van Zappa komen van de albums Zappa in New York, One Size Fits All en Studio Tan, en zijn getranscribeerd door de Duitse componist Ali N. Askin. Askin werkte begin jaren negentig met de componist aan het album The Yellow Shark en reconstrueerde in 2000 de oorspronkelijke partijen van 200 Motels voor het Holland Festival.
3
Toelichting
Edgard Varèse Ionisation Frank Zappa haalde Ionisation van Varèse steevast aan als het werk dat hem de ogen opende voor wat er in de muziek allemaal mogelijk was. Hij maakte kennis met dit werk in zijn vroege tienerjaren. Voornamelijk geschreven voor ongestemde percussie moest dit werk de jonge Zappa, die drums speelde voor hij overstapte op elektrische gitaar, wel aanspreken. De radicale visie op muziek in dit stuk sloot aan bij zijn eigenzinnigheid en zijn afkeer van alles dat braaf de gebaande paden van de orthodoxie volgde. Varèse schreef Ionisation voor 37 slagwerkinstrumenten, met een opvallende rol voor percussie uit Latijns Amerika, zoals maraca’s en guïro’s. Daarnaast omvat het ensemble aambeelden en sirenes, beide in hoog en laag register. Aan het slot zijn ook piano, celesta en buisklokken te horen. Ionisation is bij uitstek een werk waarin Varèse zijn definitie van muziek als georganiseerd geluid gestalte gegeven heeft. Met een fijn oor voor timbre plaatst hij de instrumenten in verschillende combinaties tegenover elkaar. De titel zelf is een verwijzing naar zijn fascinatie voor processen uit de natuurwetenschappen – Varèse was wars van het uitdrukken van emoties in zijn muziek. Hoe baanbrekend het werk indertijd ook was, de componist zag het zelf niet als een experiment. In zijn eigen 4
woorden: ‘Ik schrijf geen experimentele muziek. Het experiment is afgerond voor ik de muziek maak. Daarna is het de luisteraar die moet experimenteren.’ Poème électronique Varèse realiseerde de bandcompositie Poème électronique in opdracht van Philips als onderdeel van het paviljoen dat het Eindhovense elektronicabedrijf liet bouwen voor de wereldtentoonstelling van 1958 in Brussel. Aan de basis van het stuk lag het idee van de vooraanstaande architect Le Corbusier om baanbrekende architectuur te combineren met beelden en muziek. Dat idee werkte hij uit met zijn toenmalige assistent Iannis Xenakis. Het werd een acht minuten durende geautomatiseerde totaalbeleving met gekleurd licht en projecties van foto’s, films en muziek die langs verschillende routes door de ruimte bewoog. De synchronisatie gebeurde met behulp van ingenieuze schakelingen. Varèse maakte zijn compositie met opnamen van kerkklokken, stemmen en slagwerk, gecombineerd met elektronische geluiden die hij samenstelde en bewerkte met behulp van oscillatoren. Zo ontstond een mengeling van herkenbare en vervreemdende klanken. Het was een logisch vervolg op Déserts dat hij vier jaar eerder schreef. Hij had toen de beschikking gekregen over een bandrecorder, een apparaat dat kort daarvoor commercieel verkrijgbaar geworden was. In dat werk wisselden
Toelichting
passages voor akoestisch ensemble af met muziek die Varèse met behulp van de bandrecorder had samengesteld.
en de gevreesde zwarte pagina wordt een nummer waarop je zou kunnen dansen, zij het met horten en stoten.
Frank Zappa
Revised Music for Low Budget Symphony Orchestra / Let Me Take You to the Beach RDNZL
The Black Page Geïnspireerd op Varèse’s behandeling van slagwerk in Ionisation vormt The Black Page een blauwdruk voor de manier waarop Frank Zappa ritme gebruikte in zijn muziek. Al in de jaren zestig schreef hij melodielijnen die synchroon liepen met de drumpartij, maar in dit stuk kleedde hij een compositie voor slagwerk steeds verder aan met melodieën en akkoorden. Uitgangspunt was een complexe solo die hij schreef voor Terry Bozzio, de toenmalige drummer van The Mothers. De titel is een verwijzing naar een partituur die zwart ziet van de noten. De complexiteit zit niet in maatwisselingen of onregelmatige maatsoorten, maar in de onderverdelingen die Zappa in de vierkwartsmaat heeft aangebracht, waardoor plotselinge versnellingen en vertragingen optreden. In The Hard Version heeft hij xylofoon en synthesizer toegevoegd die de melodie voor hun rekening nemen, terwijl blazers onderliggende akkoorden spelen. De ritmische complexiteit verdwijnt naar de achtergrond in The Easy Teenage New York Version. Meer instrumenten worden rond de kern van slagwerk en melodie gedrapeerd
Deze drie stukken vormen kant B van de elpee Studio Tan uit 1978, zij het in een iets andere volgorde. Zappa schreef een eerste versie van Revised Music for Low Budget Symphony Orchestra in 1970 voor het soloalbum King Kong van de klassiek geschoolde jazzviolist Jean-Luc Ponty. Ponty was van 1969 tot 1974 met enige regelmaat op platen van Zappa te horen. Later onderging het stuk aan een aantal grondige herzieningen. Zappa kortte het drastisch in, verwijderde citaten uit vroegere nummers, voegde partijen toe voor synthesizer en zijn eigen gitaar. Wat bleef was de opzet: een wispelturige pastiche van jazz en klassiek. Let Me Take You to the Beach is een geavanceerde variant van de meerstemmige doo-wopstijl waar Zappa een zwak voor had. Vooral populair in de jaren vijftig en zestig waren de vocale imitaties van instrumenten die de doorgaans uiterst luchtige teksten begeleidden. In dit nummer maakt Zappa het inhoudelijk ook niet bijster ingewikkeld: een jongen vraagt een meisje mee uit, maar ze mag eigenlijk niet, dus moet ze het huis uit sluipen. 5
Programma
RDNZL stamt uit Zappa’s meest jazzy periode, in de eerste helft van de jaren zeventig. Tijdens een concert in 1971 was hij van het podium in de orkestbak geduwd, waardoor hij maandenlang aan een rolstoel gekluisterd was en noodgedwongen zijn Mothers of Invention had ontbonden. Zappa gebruikte die tijd voor het schrijven van muziek voor een bigbandbezetting, met complexe ensemblearrangementen en veel ruimte voor solo’s. In de traditie van de jazz schreef en bewerkte hij muziek op de vaardigheden van individuele musici. Een van die stukken was RDNZL, met een belangrijke rol voor de briljante percussioniste Ruth Underwood. Net als in de verschillende reïncarnaties van The Black Page lopen melodie en slagwerk ook in deze compositie vaak parallel met drums en xylofoon als kern. Inca Roads / Florentine Pogen Op Zappa’s revalidatie volgde een korte toer met een uitgebreide blazerssectie, die grotendeels bestond uit sessiemuzikanten. Daarna verzamelde hij een band om zich heen waarmee hij even gemakkelijk uitstapjes naar rock als naar jazz kon maken. De enigszins topzware arrangementen maakten plaats voor lenige muziek, met de energie van de rock en de dansbaarheid van de funk. Daarvoor leunde hij enerzijds op de zangkwaliteiten van toetsenspeler George Duke en saxofonist Napoleon Murphy Brock, anderzijds op het virtuoze spel van 6
Ruth Underwood. Inca Roads en Florentine Pogen komen van een album uit die periode, One Size Fits All. Terwijl het eerste nummer richting de jazz gaat, met zang die schatplichtig is aan scat, leunt het tweede aanzienlijk dichter tegen de rock. Duidelijk is dat de teksten van ondergeschikt belang zijn. Inca Roads verwijst nog naar de boeken van de Zwitserse schrijver Erich von Däniken (1935), waarin hij betoogde dat de lijnen op de Nazca-vlakte een bewijs vormden voor een buitenaardse oorsprong van de goden; Florentine Pogen zou kunnen gaan over een even rijk als leeghoofdig tienermeisje. Discussies die op het internet gevoerd worden over de diepere betekenis van teksten als deze – Zappa is nu eenmaal een genie, dus moeten zijn teksten ook geniaal zijn – zijn een bron van vermaak. Peaches en Regalia Peaches en Regalia is vroeger ontstaan dan de andere stukken van Zappa in dit concert, in 1969. Hij schreef het voor Hot Rats, een soloalbum dat zijn eerste stappen in de jazzrock markeerde. Een opgewekt nummer waarin feestende blazers en een glorieus orgel ten tonele gevoerd worden, indertijd bespeeld door Ian Underwood. Tekst toelichting: René van Peer
Liedteksten Frank Zappa Let Me Take You to the Beach Lemme take you to the beach La-la-la-la-la-la-la-la-la Lemme take you to the beach La-la-la-la-la-la-la-la-lahhh Bring the the weenies I’ll bring the soft drinks And the cookies Everybody’s in love! Lemme take you to a show Wo-wo-wo-wo-wo-wo-wo-wo-wo Lemme take you to a show Wo-wo-wo-wo-wo-wo-wo-wo-wohhh Eat a candy! You are dandy! Can I kiss you? Maybe I’ll just hold your hand-eeee! Lemme take you to the beach again La-la-la-la-la-la-la-la-la Lemme take you to the beach again La-la-la-la-la-la-la-la-lahhh At the freak-out Later we’ll peak out You’re on restriction So you’ll probably sneak out!
7
Liedteksten
Inca Roads
Or was she something different
Did a vehicle Come from somewhere out there Just to land in the Andes? Was it round And did it have A motor Or was it Something Different
Guacamole Queen Guacamole Queen Guacamole Queen
Did a vehicle Did a vehicle Did a vehicle Fly along the mountains And find a place to park itself Park it Se-e-e-elf (PARK IT . . . PARK IT) Or did someone Build a place To leave a space For such a thing to land Did a vehicle Come from somewhere out there Did a vehicle come From somewhere out there Did the Indians, first on the bill Carve up the hill Did a booger-bear Come from somewhere out there Just to land in the Andes? Was she round And did she have a motor 8
At the Armadillo in Austin Texas, her aura, Or did someone build a place Or leave a space for Chester’s Thing to land (Chester’s Thing . . . on Ruth) Did a booger-bear Come from somewhere out there Did a booger-bear Come from somewhere out there Did the Indians, first on the bill Carve up her hill On Ruth On Ruth That’s Ruth
Liedteksten
Florentine Pogen She was the daughter of a wealthy Florentine Pogen (You-ooh) Read ‘em ‘n weep Was her adjustable slogan (Ah-ah-ah-ah-ahh)
She was the daughter Ah-ah-ahhh Of a wealthy Florentine Pogen Po-oh-wo-oh-oh Po-oh-wo-oh-oh Po-oh-wo-oh-oh Ga-ya-ee-annnn
She was a debutante daisy With a color-note organ Deep in the street She drove a ‘59 Morgan
Read ‘em ‘n weep Read ‘em ‘n weep (Take a booger home with you to) Read ‘em ‘n weep
WOO-LAH!
Ay-ay-ay-ay-ay-ay Ah-ooh-ah-ooh-ah-ooh-ah-HAH Ah-ooh-ah-ooh-ah-ooh-ah-HAH
That’s the kinda step she takes When her hot breaks hot brakes That’s the kinda sound she makes (ooh, let go uh me) When her crab cakes (Arf arf arf) She didn’t like it when her fan belt Shrunk & got shorter (Ointment) Battery leaks could nearly cost her a quarter
Chester’s go-rilla She go oink Chester’s go-rilla She go quack Chester’s go-rilla She go moo Chester’s go-rilla She go Hratche-plche Hratche-plche
She didn’t want to go home An’ watch the pestle go mortar Later she speaks On how Perellis might court her Na-na-na, na-na-noo Na-na-na, yah-ah-hoo Na-na-na, na-na-noo Na-na-na, yah-ah-hoo 9
Biografieën Componisten Edgard Varèse Geboren in Frankrijk schreef Edgard Varèse (1883 - 1965) zijn belangrijkste composities nadat hij in 1915 emigreerde naar de Verenigde Staten. Een grote rol in zijn werk speelde een opleiding in de exacte wetenschappen, die hij afbrak om muziek te studeren. Bepalend voor zijn ontwikkeling was een kennismaking met componist en pianist Ferruccio Busoni, die verkondigde dat muziek vrij geboren was en opnieuw bevrijd moest worden. Dit concept werd een leidraad voor Varèse – hij beschouwde muziek als georganiseerd geluid. Na zijn aankomst in de VS werd hij opgenomen in de New Yorkse avant-garde kunstkringen waartoe ook Marcel Duchamp en Francis Picabia behoorden. Hij werd dirigent van het New Symphony Orchestra dat zich richtte 10
op eigentijds werk en richtte het International Composers’ Guild op. Dat zette uitsluitend premières op zijn programma. Vrijwel alle composities die Varèse in Europa geschreven had, gingen in vlammen op tijdens een oproer in Berlijn. Na 1915 voltooide hij slechts vijftien, merendeels korte, stukken. Hij was gefascineerd door de mogelijkheden die de voortschrijdende techniek opende, en
verwerkte elektronische muziekinstrumenten als de theremin en de ondes martenot in zijn muziek. De bandrecorder betekende een doorbraak voor hem. Die gebruikte hij in Déserts (1953) en in Poème électronique, dat hij maakte voor het Philipspaviljoen in de Wereldtentoonstelling van 1958 in Brussel. Daarmee bereikte zijn muziek een miljoenenpubliek.
Biografieën
Frank Zappa Frank Zappa (1940 - 1993), onmiddellijk herkenbaar aan zijn hangsnor en een sikje op zijn kin, was een tegendraadse en veelzijdige musicus. Al op jonge leeftijd baarde hij opzien door in een tv-programma een fiets te bespelen. Hij profileerde zich als gitarist, zanger, componist, producer, leider van The Mothers of Invention, satiricus en activist voor vrije meningsuiting. Zijn muzikale belangstelling strekte zich uit van doowop (vederlichte rhythm & blues songs) tot twintigsteeeuwse componisten als Edgard Varèse en Igor Stravinsky. Met The Mothers of Invention ontwikkelde hij zich in de tweede helft van de jaren zestig tot ver buiten de grenzen van de rock. Daarmee vervulde hij een voortrekkersrol. Zappa haalde zich heel wat op de hals – bijtende satire, provocerende sketches, improvisatie, jazz,
experimenten met studioapparatuur, uitzinnige geluidscollages, complexe ritmische structuren en orkestrale arrangementen. Hij was de eerste popmusicus die zich begaf op de terreinen van jazzrock en gecomponeerde muziek. Pas tegen het eind van zijn leven kreeg hij als serieus componist de erkenning waar hij naar verlangde. Zappa’s interesse voor Varèse uitte hij nadrukkelijk
door een citaat van de componist op zijn eerste albumhoezen af te drukken, ‘The present-day composer refuses to die.’ Maar ook in zijn muziek hoor je die fascinatie terug, vooral in zijn omgang met slagwerk en de manier waarop hij ritmische structuren vertaalde naar melodie en akkoordengangen. www.zappa.com
11
Biografieën
Zappa in his own words Zappa is best described in his own words, from The Real Frank Zappa Book: ‘One day I happened across an article about Sam Goody’s record store in Look magazine which raved about what a wonderful merchandizer he was. The writer said that Mr. Goody could sell anything—and as an example he mentioned that he had even managed to sell an album called Ionisation.’ ‘The article went on to say something like: ‘This album is nothing but drums – it’s dissonant and terrible; the worst music in the world’ Ahh! Yes! That’s for me!’ ‘I turned the volume all the way up (in order to get the maximum amount of ‘fi’) and carefully placed the all-purpose osmium-tipped needle on the lead-in spiral to Ionisation. I have a nice Catholic mother who likes to watch Roller Derby. 12
When she heard what came out of that little speaker at the bottom of the Decca, she looked at me like I was out of my fucking mind.’ ‘I bought my first Boulez album when I was in the twelfth grade: a Columbia recording of Le Marteau Sans Maitre (The Hammer Without a Master) conducted by Robert Craft, with Zeitmasse (Timemass) by Stockhausen on the other side.’ ‘I didn’t know anything about twelve-tone music then, but I liked the way it sounded. Since I didn’t have any kind of formal training, it didn’t make any difference to me if I was listening to Lightnin’ Slim, or a vocal group called the Jewels […] or Webern, or Varèse, or Stravinsky. To me it was all good music.’ ‘What do you do for a living, dad? If one of my kids ever asked me that question, the answer would have to be: ‘What I do is composition.’ I just happen to use material other than notes for the pieces.’
‘A composer is a guy who goes around forcing his will on unsuspecting air molecules, often with the assistance of unsuspecting musicians. […] In my compositions, I employ a system of weights, balances, measured tensions and releases—in some way similar to Varese’s aesthetic. The similarities are best illustrated by comparison to a Calder mobile: a multicolored whatchamacallit, dangling in space, that has big blobs of metal connected to pieces of wire, balanced ingeniously against little metal dingleberries on the other end.’ ‘The orchestra is the ultimate instrument, and conducting one is an unbelievable sensation. Nothing else is like it, except maybe singing doowop harmony and hearing the chords come out right.’ ‘I find music of the classical period boring because it reminds me of ‘painting by numbers’. There are certain things composers
Biografieën
of that period were not allowed to do because they were considered to be outside the boundaries of the industrial regulations which determined whether the piece was a symphony, a sonata, or a whatever. All of the norms, as practiced during the olden days, came into being because the guys who paid the bills wanted the ‘tunes’ they were buying to ‘sound a certain way.’ ‘It’s all over, folks. Get smart—take out a real estate license. The least you can do is tell your students: ‘DON’T DO IT! STOP THIS MADNESS! DON’T WRITE ANY MORE MODERN MUSIC!’’ ‘‘Information is not knowledge, knowledge is not wisdom, wisdom is not truth, truth is not beauty, beauty is not love, love is not music. Music is the best.’’ – Joe’s Garage, 1979
© mmix zappa family trust. 13
Biografieën
Uitvoerenden Ensemble Musikfabrik Opgericht in 1990 richt het Ensemble Musikfabrik uit Keulen zich op het uitvoeren van eigentijdse muziek. Het ensemble bestaat uit een internationale groep van solisten en ziet zichzelf als een werkplaats die speciaal ingericht is voor artistieke vernieuwing.
andere disciplines bij zijn uitvoeringen, zoals dans, theater, literatuur en beeldende kunst. Het ensemble richt zich niet alleen op uitgeschreven partituren, maar werkt ook met open vormen en improvisatie. In 2014 voerde Musikfabrik in het Muziekgebouw het avondvullende Delusion of the Fury uit van Harry Partch, op microtonale instrumenten die door de componist ontworpen waren. Het ensemble verzorgt jaarlijks rond de tachtig concerten. musikfabrik.eu
Het ensemble beweegt zich graag in een muzikaal terra incognita van nieuwe en onbekende muziek, bij voorkeur als die in een bijzondere vorm gegoten en geschreven is in opdracht van het ensemble. Daarbij werkt het intensief samen met de betreffende componist. Ensemble Musikfabrik heeft muziek uitgevoerd van Louis Andriessen, Péter Eötvös, Heiner Goebbels, Mauricio Kagel, Helmut Lachenmann en Karlheinz Stockhausen. Het betrekt 14
Helen Bledsoe fluit, slagwerk Peter Veale hobo Carl Rosman klarinet, dirigent (Varèse), zang Nandor Götz saxofoon Christine Chapman hoorn, zang, slagwerk Marco Blaauw trompet, zang Bruce Collings trombone, zang, slagwerk Melvyn Poore tuba, slagwerk Frank Wingold elektrische gitaar Christopher Brandt basgitaar, zang Ulrich Löffler toetsen, slagwerk Benjamin Kobler toetsen, slagwerk Dirk Rothbrust slagwerk Johannes Fischer slagwerk Thomas Meixner slagwerk Rie Watanabe slagwerk Norbert Krämer slagwerk Hannah Weirich viool Sabine Ahrendt viool Axel Porath altviool, zang, slagwerk Dirk Wietheger cello Florentin Ginot contrabas Paul Jeukendrup klankregie
BiografieĂŤn
Foto: Jonas Werner-Hohensee
15
Verwacht
Donderdag avondserie Do 20 apr 2017 Grote Zaal 20.15 uur
Nieuw Ensemble Just Playing Componisten zijn altijd gefascineerd geweest door spelen en spelletjes. Debussy schreef Jeux, Lutosławski Jeux Vénétiens en eeuwen voordat John Cage zijn werk liet meebepalen door de I Ching gooide Mozart al met dobbelstenen. Met tien speelse stukken brengt dit programma een bont gezelschap componisten van zeer divers pluimage bijeen. Spel en kunst hebben het element van spontaniteit gemeen, óók hebben beide te maken met afspraken en vorm. Zo heeft een spel regels waaraan de spelers zich moeten houden, anders is het spel snel afgelopen of verpest. Sterker nog: voor elk stuk ontwerpt een componist zijn eigen spelregels. Programma: Theo Loevendie Aulos / Karlheinz Stockhausen Kreuzspiel / Tom Johnson Plucking / Misha Mengelberg Beestebeest versus Hertie / Bruno Maderna Serenata per un satellite / Gérard Pesson Carmagnole / Guus Janssen Pogo IV
16
Misha Mengelberg
Donderdagavondserie Seizoen 2017 – 2018 De inmiddels nationaal en internationaal vermaarde Donderdagavondserie is dé plek waar de hedendaagse muziekpraktijk floreert. Naast de nieuwste ontwikkelingen in de hedendaagse muziek, ook klassiekers uit de 20e eeuw. In seizoen 2017 - 2018 meesterwerken van onder anderen Schönberg, Bartók, Rihm, Stockhausen, Pärt en Oestvolskaja. Ook een herontdekt werk van Messiaen, naast vele premières en wereldpremières. Selectie uit de Donderdagavondserie: do 21 sep 2017 Het Collectief Pierrot Lunaire
do 14 dec 2017 Kuss Quartet Oude meesters
do 28 sep 2017 Homo Instrumentalis Silbersee
do 18 jan 2018 Het Gelders Orkest + Liza Ferschtman Serenade
do 2 nov 2017 Ensemble intercontemporain + 33 1/3 Collective No More Masterpieces
do 1 feb 2018 Cuarteto Quiroga + Cappella Amsterdam Tussen hemel en hel
do 16 nov 2017 Amsterdam Sinfonietta + Slagwerk Den Haag + Arthur en Lucas Jussen Snaren, toetsen en stokken do 23 nov 2017 Ensemble Musikfabrik Premièreprogramma do 30 nov 2017 Asko|Schönberg Spiegelpaleis do 7 dec 2017 Asko|Schönberg Im wunderschönen Monat Mai
do 8 feb 2018 Ralph van Raat Messiaen, Ligeti, Boulez do 8 mrt 2018 Silbersee Stimmung do 5 apr 2018 Asko|Schönberg + Slagwerk Den Haag Exuberante ensemblemuziek do 12 apr Mark Padmore + Wiener Klaviertrio Vier eigenzinnige stemmen
17
Verwacht
April vr 14 apr / 20.15 uur Concerto Romano Tenebrae Romanae: de Goede Week in Rome rond 1600 za 15 apr / 20.15 uur Artemis Quartett Het romantische strijkkwartet do 20 apr / 12.30 uur Lunchconcert Ism Conservatorium van Amsterdam do 20 apr / 20.15 uur Nieuw Ensemble Just Playing zo 23 apr / 11.00 uur Vokalprojekt 31 Duizelingwekkende zangklanken zo 23 apr / 15.00 uur Symfonieorkest Conservatorium van Amsterdam De wind en de zee wo 26 apr / 20.15 uur Oumou Sangaré 18
vr 28 apr / 20.15 uur Szymanowski Quartet + Kit Armstrong Kwintetten uit Polen en Tsjechië za 29 apr / 20.30 uur Gaussian Curve Suso Sáiz + Suzanne Kraft zo 30 apr / 15.00 uur Collegium Vocale Gent Madrigalen van Monteverdi
Mei do 4 mei / 21.00 uur Nederlands Kamerorkest Schuberts ‘Unvollendete’ op 4 mei za 6 mei / 19.00 uur college + 20.15 uur concert Holland Baroque + Lars Ulrik Mortensen Drama in de barok + COLLEGE zo 7 mei / 20.15 uur Sovjet-cinema: Arsenal Eric Sleichim & BL!NDMAN [strings] wo 10 mei / 20.15 uur Jörgen van Rijen + Daria van den Bercken Mad Hatters
do 11 mei / 20.00 uur / Paradiso Muziekgebouw aan ’t IJ presenteert: Nederlands Blazers Ensemble Wonderlijke verhalen do 11 mei / 20.15 uur Calefax More Moving Music vr 12 mei / 20.15 uur Amsterdam Sinfonietta Gentilhombre Pablo Sáinz Villegas za 13 mei / 15.00 uur De IJ-Salon Open IJ-Salon
Huil van de Wolff Elke 22e van de maand klinkt om 20.00 uur het geluidsmonument Huil van de Wolff. Martijn Padding componeerde deze interactieve geluidsinstallatie ter herinnering aan oprichter van het Muziekgebouw Jan Wolff (1941 - 2012). Zie voor meer informatie muziekgebouw.nl/ huilvandewolff Geheimtips Bijzondere concerten
Foto: Erik van Gurp
Restaurant Zouthaven Kom voor het concert eten in restaurant Zouthaven. Reserveren: 020 788 2090 of zouthaven.nl
Rondom het concert - Na aanvang van het concert heeft u geen toegang meer tot de zaal. - Zet uw mobiele telefoon uit voor aanvang van het concert. - Het maken van beeld- of geluidsopnamen in de zaal alleen met schriftelijke toestemming. - Algemene Bezoekersvoorwaarden zijn na te lezen op muziekgebouw.nl
Bij de prijs inbegrepen Reververingskosten en garderobe zijn bij de kaartprijs inbegrepen. Ook een pauzedrankje, tenzij anders vermeld op uw concertkaartje. Bij concerten zonder pauze staan drankjes klaar na afloop van het concert.
Steun het Muziekgebouw Inkomsten uit kaartverkoop dekken ten dele onze kosten. Word vriend of doneer: met uw extra steun kunnen we concerten op het hoogste niveau blijven organiseren. Meer informatie: muziekgebouw.nl/steunons
Op de hoogte blijven? Blijf op de hoogte van nieuw geboekte concerten of ander nieuws. Volg ons via onze e-nieuwsbrief (aanmelden op muziekgebouw.nl), Facebook, Twitter of Instagram. Dank! Wij kunnen niet zonder de steun van onze vaste subsidiĂŤnten en Vrienden van het Muziekgebouw. Wij zijn hen daarvoor zeer erkentelijk.
Druk binnenwerk
19