Do 30 nov 2017 Grote Zaal 20.15 uur
Donderdag avondserie
Asko|Schรถnberg Spiegelpaleis Klaas de Vries Het gratis beschikbaar stellen van dit digitale programmaboekje is een extra service ter voorbereiding op het concert. Het is uitdrukkelijk niet de bedoeling deze versie tijdens het concert te raadplegen via uw mobiele telefoon. Dit is namelijk zeer storend voor de andere concertbezoekers. Bij voorbaat dank.
Programma
Donderdag avondserie Serie Asko|Schönberg
Asko|Schönberg Spiegelpaleis Gerrie de Vries mezzosopraan en spreekstem René Uijlenhoet live-electronics Jeroen de Man artistiek adviseur Gerrie de Vries Klaas de Vries (1944) Spiegelpaleis (2012/2017) ·· I - Inleiding (Droombeeld) ·· II - Toccata 1 ·· III - Intonaties en Echo’s ·· IV - Terug...opnieuw beginnen (Muziek) ·· V - Intermezzo 1 ·· VIa - Propositie I en Interventies ·· VIb - Propositie II en Interventies ·· VIc - Toccata 2 ·· VII - Intermezzo 2 ·· VIII - Stretto (Herinnering) ·· IX - Rede (Taal) ·· X - Droombeeld (Schubert)
Do 30 nov 2017 Grote Zaal 20.15 - 21.45 uur ca. 90 minuten zonder pauze
Inleiding Grote Zaal 19.15 – 19.45 uur Door Jacqueline Oskamp met componist Klaas de Vries en enkele musici
Dit concert is mede mogelijk gemaakt door Fonds Podiumkunsten en Gemeente Amsterdam Bent u niet vergeten uw mobiele telefoon uit te zetten? Dank u wel.
2
Toelichting ‘Ik wilde een ‘tonale hemel’ schrijven. En dat was niet gelukt.’ Zo typeert Klaas de Vries de noodzaak die hij voelde om een nieuwe versie te componeren van Spiegelpaleis, een avondvullend kamermuziekwerk dat in 2012 door het DoelenEnsemble in première werd gebracht. De Vries karakteriseert Spiegelpaleis als ‘een fantasie over waar het heen moet met de westerse muziek’. De vorm van het stuk keek hij af van zijn collega Peter-Jan Wagemans die voor datzelfde DoelenEnsemble ook een avondvullend werk had gemaakt: Het vijfde boek. ‘Daar zitten allerlei genres in, van een klein Kammerkonzert tot een operascène en een missa brevis. Zelf wilde ik een stuk maken dat om en om twee ontwikkelingen laat zien. De eerste ontwikkeling borduurt voort op het modernisme en toont hoe je het bestaande klankarsenaal kunt uitbreiden.’ Vooral in de twintigste-eeuwse elektronische muziek hebben zich oneindige klankmogelijkheden geopenbaard en om die reden werkt De Vries samen met René Uijlenhoet, gespecialiseerd in het elektronische medium. Uijlenhoet heeft voor Spiegelpaleis een programma ontwikkeld waarmee hij klanken van de musici live sampelt en bewerkt – daardoor is elke uitvoering net weer anders. De Vries: ‘Deze ‘modernistische’ lijn, die in de loop van het stuk steeds dissonanter wordt, heb ik laten uitmonden in een tekst van Andrej Tarkovski. Het is een tekst die gesproken en gefluisterd wordt. Uit de inhoud spreekt een groot verlangen. Tarkovski zegt: ‘We moeten weer piramides bouwen. Het is niet erg als dat niet gebeurt, als er maar over gedacht wordt.’ Het is een hartstochtelijk pleidooi voor de vrijheid van de fantasie – wat moeilijk is in onze tijd waarin de kunsten worden afgebroken.’
Spiegelpaleis opent met een solo van de contrabas. De zaaldeuren staan open en terwijl het publiek binnenkomt, speelt de bassist een improvisatie. De enige aanduiding is het metronoomcijfer 16-20: dat is zo langzaam dat er geen puls waarneembaar is. Het lijkt alsof de muzikant zijn instrument aan het stemmen is, maar langzamerhand krijgt de muziek contouren en gaat zij over in het tweede deel voor twee slagwerkers en elektronica. De slagwerkers staan ieder op de uiterste hoek van het podium en spelen een snelle hoketusfiguur. Deze snelle geagiteerde patronen worden door Uijlenhoet gestapeld tot een imposante ‘hagelbui’.
Spiegelpaleis laat twee ontwikkelingen zien: uitbreiding van het bestaande klankarsenaal en muziek die steeds tonaler wordt De tweede ontwikkeling die Klaas de Vries in Spiegelpaleis toont is een muziek die gaandeweg steeds tonaler wordt. ‘Zelf heb ik ook wel eens overwogen om een tonale compositie te schrijven, maar ik deinsde 3
Toelichting
ervoor terug. De meeste tonale werken die nu worden gemaakt vind ik regressief. Als je iets doet à la Mahler, moet je Mahler verbeteren of iets doen wat toch net helemaal anders is dan Mahler. Vaak is het een slechte imitatie of het is minimal music, en dat is weer erg beperkt.’ Basis ‘Al het basismateriaal van Spiegelpaleis heb ik ontleend aan het Octet van Schubert, een van mijn lievelingscomposities – het fungeert hier als een object van verlangen. Het Octet is op een verborgen manier aanwezig, want alleen de luisteraar die het echt goed kent, zal het herkennen. Het werk heet Spiegelpaleis omdat zowel de modernistische ontwikkeling als de diatonische ontwikkeling is gebaseerd op hetzelfde muzikale materiaal. Ze spiegelen elkaar en vormen tegelijkertijd één bouwwerk.’ Klaas de Vries doet geen uitspraak welke muzikale richting volgens hem vruchtbaarder is. ‘Ik heb geen voorkeur. Vroeger was die kwestie wel een probleem voor me. De eerste keer dat ik Xenakis hoorde dacht ik: ‘Ik kan wel ophouden. Dit is de kant waar het heen moet.’ Maar uiteindelijk heb ik me altijd het meest thuis gevoeld bij een inclusieve stijl van schrijven. Ik heb nooit iets willen uitsluiten. In mijn muziek komen beide aspecten aan bod en ik vond het een mooie vondst om ze in Spiegelpaleis om en om te laten horen. Het contrast tussen beide lijnen wordt steeds groter en die afwisseling werkt ontzettend zuigend. De elektronica legt daar nog weer een spiegel overheen.’ 4
Tonale hemel Spiegelpaleis bestaat uit tien delen. Terwijl de modernistische lijn culmineert in een dissonante chaos, eindigt de diatonische lijn in een tonale hemel. Althans, dat was de bedoeling, maar De Vries liep in 2012 vast. ‘Het gevolg was dat de compositie een beetje kort uitviel. Peter-Jan Wagemans, op dat moment artistiek leider van het DoelenEnsemble, besloot om de avond te eindigen met het Octet van Schubert. Dat leek een logische en passende oplossing, maar in de praktijk pakte het niet goed uit. De musici van het DoelenEnsemble zijn fantastische muzikanten, maar gespecialiseerd in modern repertoire. Van Schuberts Octet heeft iedereen in de loop van zijn leven zulke geniale uitvoeringen gehoord, dat niveau halen zij onmogelijk in een paar repetities.’ De ruimte die Asko|Schönberg hem nu biedt, grijpt De Vries daarom aan om alsnog het idee van een tonale hemel te realiseren. ‘Het is mij niet gelukt zonder het Schubert Octet, maar ik schaam mij daar niet voor: het is van zo’n idyllische schoonheid, daar valt niets aan te verbeteren. Ik heb er een gezongen tekst aan toegevoegd en twee thai gongs, die ik steeds met pianoakkoorden vermeng. Het Adagio uit Schuberts Octet zit er letterlijk in, maar ik moduleer soms van de oorspronkelijke toonsoort Bes naar deeltjes in C.’ Hoopvolle poëzie De tekst komt uit de bundel Verrà la morte van Cesare Pavese (‘De dood zal komen en jouw ogen hebben’). Hoewel Pavese (1908 - 1952) niet lang na het schrijven van deze gedichten
Toelichting
zelfmoord pleegde, is het volgens De Vries mooie en hoopvolle poëzie, met levenslustige, zintuiglijke zinnen als ‘de bloemen die door de fonteinen met kleuren worden besproeid, knipogen als vrouwen die plezier hebben. De trap, de terrassen, de zwaluwen zullen zingen in de zon, de straat zal zich openen, de stenen zullen zingen, het kloppend hart springt op, als het water in de fonteinen’. Een wellustigheid die volgens De Vries aan Puccini doet denken. Op de vraag of Spiegelpaleis hem nieuwe inzichten heeft opgeleverd over de toekomst van de hedendaagse muziek, antwoordt De Vries ontkennend. ‘Ik ben bang dat het componeren in een impasse zit. Ik heb er moeite mee dat het winnen van publiek vaak bij voorbaat is ingecalculeerd. Componisten zeggen wel van niet, maar ik ben ervan overtuigd dat ze zelfcensuur toepassen. Als je afgaat op het succes van iemand als Einaudi of David Lang, kun je je afvragen of er überhaupt nog plaats is voor de muziek die jaarlijks in de Gaudeamus Muziekweek klinkt. Tegelijkertijd vind ik die ook vaak weer gedateerd klinken. Maar het is ook een generatiekwestie: laatst viel ik op de radio midden in een prachtig stuk. Het bleek Rendering van Berio. Dat is mijn jeugd.’ Tekst toelichting: Jacqueline Oskamp
5
Liedtekst Klaas de Vries Spiegelpaleis Uit de film De Spiegel van Andrej Tarkovski ‘Ik zie heel vaak dezelfde droom. Het lijkt alsof die probeert me terug te brengen naar die dierbare plaats waar het huis van mijn grootouders stond, waarin ik 50 jaar geleden geboren werd op de eettafel. Als ik het huis binnen wil gaan word ik altijd door iets verhinderd. Ik droom dit heel vaak. En als ik de balkenmuren en het donkere voorhuis zie weet ik al dat het alleen maar een droom is. En de enorme vreugde wordt verduisterd door de angst om wakker te worden. Soms gebeurt er iets, en ik droom niet meer van het huis van mijn kinderjaren, van de bomen daaromheen. Dan word ik melancholisch. Ik wacht op die droom, en het wachten duurt te lang, die droom waarin ik weer een kind word, en me weer gelukkig voel, want alles ligt nog voor me, alles is nog mogelijk…’
6
Uit de film Nostalghia van Andrej Tarkovski ‘Welke voorouder spreekt in mij? Ik kan niet tegelijkertijd in m’n hoofd en in mijn lichaam leven. Daarin lukt het me niet om een en dezelfde persoon te zijn. In een moment kan ik eindeloos veel verschillende dingen voelen. Alles voelen op alle manieren… Waar ben ik als ik niet in de werkelijkheid ben en ook niet in mijn verbeelding. Het echte kwaad van onze tijd is dat er geen grote meesters meer zijn. De weg van ons hart is bedekt met schaduwen. Wij moeten juist naar de stemmen luisteren die nutteloos lijken. In onze breinen, compleet gevuld met de lange rioleringsbuizen… van schoolmuren, asfalt en medische assistentie… moet het gezoem van insecten eindelijk weer eens doordringen.
Liedtekst
Eenieders oren en ogen moeten gevuld worden met dingen die het begin vormen van een grote droom. Iemand moet schreeuwen dat we piramides zullen bouwen. Het geeft niet als we dat vervolgens niet doen. De wens moet gewekt worden. We moeten de geest alle kanten op trekken alsof het een oneindig rekbaar laken is. Als jullie willen dat de wereld vooruitgaat dan moeten we de handen ineenslaan; de zogenaamde gezonden met de zogenaamde zieken. Hé gezonde mensen. Wat betekent jullie gezondheid? Alle ogen zijn gericht op het ravijn waar we allemaal in zullen vallen. Aan de vrijheid hebben we niets als wij elkaar niet aan durven kijken. Als wij niet met elkaar eten, drinken en slapen Juist de zogenaamde gezonde mensen hebben de wereld op de rand van een catastrofe gebracht.
Mens! In jou zit water, vuur en as. Botten en as. Ik sluit een nieuw verdrag met de wereld; laat de zon ‘s nachts schijnen en de sneeuw in augustus vallen. De grote dingen komen ten einde, de kleine dingen duren voort. De maatschappij moet weer een geheel worden en niet zo verbrokkeld. Wie naar de natuur kijkt, begrijpt dat het leven simpel is. Hij begrijpt dat we terug naar het beginpunt moeten waar wij de verkeerde weg zijn ingeslagen. We moeten terugkeren naar de basisprincipes van het leven zonder het water te vervuilen. Wat is dit voor soort wereld als een gek jullie moet vertellen dat we ons zouden moeten schamen? En nu muziek…’
---------
7
Liedtekst
Passerò per Piazza di Spagna Tekst: Cesare Pavese (1908 - 1950)
Sarà un cielo chiaro. S’aprianno le strade sul colle di pini e di pietra. Il tumulto delle strade non muterà quell’aria ferma. I fiori spruzzati di colori alle fontane occhieggeranno come donne divertite. Le scale le terrazze le rondini canteranno nel sole. S’aprirà quella strada, le pietre canteranno, il cuore batterà sussultando come l’aqua nelle fontane — sarà questa la voce che salirà le tue scale. Le finestre sapranno l’odorre delle pietra e dell’aria mattutina. S’aprirà una porta. Il tumulto delle strade sara il tumulto del cuore nella luce smarrita. Sarai tu – ferma e chiara. 28 marzo 1950
De hemel zal helder zijn. De straten zullen zich openen naar heuvels met dennen en stenen. Het tumult van de straten zal die stille lucht niet beroeren. De bloemen die door de fonteinen met kleuren worden besproeid, knipogen als vrouwen die plezier hebben. De trap de terrassen de zwaluwen zullen zingen in de zon. Die straat zal zich openen, de stenen zullen zingen, het kloppend hart springt op als het water in de fonteinen — en dit zal de stem zijn die jouw trap beklimt. De ramen ruiken de geur van de steen en de lucht in de ochtend. Een deur gaat open. Het tumult van de straten zal het tumult zijn van het hart in het verdwaalde licht. Jij zal het zijn – stil en helder.
Gepubliceerd in Verrà la morte e avrà i tuoi occhi. © 1951 Giulio Einaudi, editore, Torino, Italy
Vertaling: Willem van Toorn en Pietha de Voogd Uit De dood zal komen en jouw ogen hebben, uitgegeven door De Bezige Bij, 2001
8
BiografieÍn Componist Klaas de Vries Een fascinatie voor literatuur loopt als een rode draad door het werk van Klaas de Vries (1944). Zijn levendige en brede interesse is steeds een vruchtbare voedingsbodem. Daaraan ontspruit muziek die grimmig en wrang kan zijn, maar ook licht en humoristisch. Zijn fascinaties hebben geleid tot grote opera’s als A King, Riding (1995) en Wake (2010), maar ook tot de oprichting van muziektheatergezelschap De Helling. De Vries studeerde piano, theorie en compositie aan het Rotterdams Conservatorium en compositie bij Otto Ketting. In 1974 ontving hij de Prijs voor Compositie van het Koninklijk Conservatorium waarna hij een jaar bij de Kroatische componist Milko Kelemen in Duitsland studeerde. In 1979 werd hij benoemd tot docent
foto: Theo Krijgsman
analyse, instrumentatie en compositie aan het Rotterdams Conservatorium. Samen met mededocent Peter-Jan Wagemans richtte hij de stichting Unanswered Question op. Voor Discantus (1983), A King, Riding en Interludium (1998) ontving hij de Matthijs Vermeulen Prijs. 9
Biografieën
Uitvoerenden Gerrie de Vries Mezzosopraan en spreekstem
Verscheidene componisten schreven een dramatische solo voorstelling voor haar zoals Jan van de Putte (I am her Mouth), Klaas de Vries (Honderd nachten, honderd jaren) en Robert Zuidam (Uwe Leipe Mastdramnis). Zij werkte samen met dirigenten als Reinbert de Leeuw, David Porcelijn, Otto Tausk en Peter Eötvös en met regisseurs als Ad de Bondt, Giuseppe Frigeni, Jeroen de Man en Christoph Marthaler. Met Asko|Schönberg werkte ze mee aan de onlangs verschenen cd met werken van György Kurtág.
René Uijlenhoet Live-electronics foto: Marco Borggreve
Gerrie de Vries studeerde zang aan het Sweelinck conservatorium in Amsterdam. Zij werd bekend door haar vertolkingen van hedendaags repertoire (Charles Ives, Igor Stravinsky, Luciano Berio, Steve Reich, Louis Andriessen en vele anderen). 10
René Uijlenhoet studeerde compositie bij Ton Bruynèl. Hij werkt als componist, uitvoerder, museale installatie-bouwer, docent, onderzoeker, ‘voltageprocessor’, klankontwerper en deskundige op het gebied van de elektronische muziek. In 1994 won Uijlenhoet met Wedge een eerste prijs in
de internationale Bourges competitie. Sinds 1997 is hij verbonden aan de compositie-afdeling van het Rotterdams Conservatorium (Codarts).
Ten behoeve van het componeren en het lesgeven onderzoekt hij – onder andere – de relatie ‘kleur’ en ‘klankkleur’, klanksynthese, microtonaliteit en ruimtelijke weergave. Hij werkte al vaker samen met Klaas de Vries, onder meer in de opera Wake, waarvoor hij onder meer de derde akte voor stemmen en meer-kanaals elektronica bijdroeg.
Biografieën
Asko|Schönberg Asko|Schönberg is een toonaangevend ensemble voor nieuwe muziek. De hooggekwalificeerde en bevlogen musici spelen repertoire uit de twintigste en eenentwintigste eeuw in zeer uiteenlopende vormen. Deze muziek is niet alleen van de generatie van twintigste-eeuwse muziekvernieuwers met grote, gerenommeerde namen als Louis Andriessen, Sofia Goebaidoelina, Pierre Boulez, György Kurtág en György Ligeti. Ook werk van de huidige generatie als Michel van der Aa, Huang Ruo, Calliope Tsoupaki en Joey Roukens staat op de lessenaars. Het ensemble biedt kansen aan jong talent door jaarlijks compositie-opdrachten te verlenen aan jonge makers. Speciale aandacht is er voor relaties en intensieve samenwerkingen met componisten. Hierdoor zijn de musici zeer gespecialiseerd in het uitvoeren van nieuwe muziek.
Asko|Schönberg is vaste gast op de podia van Muziekgebouw aan ‘t IJ, Het Concertgebouw, bij het Holland Festival, November Music en Gaudeamus Muziekweek, in co-producties met De Nationale Opera en Noord Nederlands Toneel. Het ensemble bespeelt ook de internationale podia, van de RuhrTriënnale tot zalen in Parijs, Londen, Jakarta en New York. Naast dirigent Reinbert de Leeuw werkt het ensemble met gastdirigenten als Etienne Siebens en Bas Wiegers. Talentontwikkeling staat hoog in het vaandel. Asko|Schönberg biedt verschillende educatietrajecten voor talentvolle aankomende musici.
Musici: David Kweksilber klarinet, basklarinet Remko Edelaar fagot Serguei Dovgaliouk hoorn Pauline Post piano Ger de Zeeuw slagwerk Jeroen Geevers slagwerk Marijke van Kooten viool Jellantsje de Vries viool (solo in deel 4) Liesbeth Steffens altviool David Bordeleau cello Quirijn van Regteren Altena contrabas
Asko|Schönberg is ensemble in residence bij Muziekgebouw aan ’t IJ. www.askoschoenberg.nl.
11
Biografieën
Asko|Schönberg foto: Gerrit Schreurs
12
Donderdag avondserie
Verwacht
Serie Asko|Schönberg
Asko|Schönberg + Slagwerk Den Haag American Anthology In de twintigste eeuw maakte de Amerikaanse kunstmuziek zich los van haar Europese wortels. Ensemble Asko|Schönberg geeft in dit concert een prachtige staalkaart van ruim een eeuw Amerikaanse composities. Daarin ook de langverwachte Nederlandse première van Dry van Michael Gordon (Bang on a Can), waarin het ensemble fungeert als strak pulserend precisiemechaniek. In Nancarrows Studies for Player Piano klinkt eveneens een mechanisch spel van overlappende ritmes. Componist Charles Ives laat in The Unanswered Question strijkers, houtblazers en trompet traag om elkaar wentelen. Ook Elliot Carter verdeelt in zijn Asko Concerto het ensemble in groepen, al maken filosofische overdenkingen bij hem plaats voor de goed geluimde drive van een eigentijds concerto grosso. Henry Cowell en John Cage hadden op hun beurt een scherp oor voor de klankrijkdom van het percussie-instrumentarium, terwijl Stefan Wolpe zijn vroegere activistische toon in Amerika verruilde voor een mengeling van twaalftoonsmuziek en jazz. Asko|Schönberg is ensemble in residence.
Do 11 jan 2018 Grote Zaal 20.15 uur
Conlon Nancarrow
Programma: Henry Cowell Ostinato Pianissimo / Charles Ives The Unanswered Question / Conlon Nancarrow Study No. 6 en Study No. 7 (bew. Yvar Mikhashoff) / Michael Gordon Dry (Nederlandse première) / John Cage Imaginary Landscape II / Stefan Wolpe Chamber Piece No. 1 / Elliott Carter Asko Concerto 13
Verwacht
do 7 dec / 20.30 uur / BIMHUIS Jen Shyu + Jade Tongue Song of Silver Geese
December vr 1 dec / 20.15 uur Dorothea Röschmann + Malcolm Martineau De dramatische kant van Dorothea Röschmann vr 1 dec / 20.30 uur / BIMHUIS Duo X88: Vicky Chow + Saskia Lankhoorn Twee piano’s za 2 dec / 20.15 uur Nora Fischer + Ragazze Quartet + Remco Menting The Secret Diary of Nora Plain zo 3 dec / 15.00 uur Voxtra Raakvlakken tussen zangtradities wo 6 dec / 20.15 uur Alban Gerhardt Quintet Topmusici in bijzonder ensemble do 7 dec / 20.15 uur Im wunderschönen Monat Mai Asko|Schönberg 14
vr 8 dec / 20.15 uur Nederlands Kamerorkest + Erik Bosgraaf Kerst met Vivaldi, Corelli en Bach za 9 dec / 14.15 uur De IJ-Salon Wilde jongens
Kijk Muziek! zo 10 dec 13.30 + 15.30 uur / Kleine Zaal HiHaHuttenBouwers (2-4) De Stilte 13.30 uur BerBerio (6+) Zonzo Compagnie + Revue Blanche di 12 dec / 20.15 uur Borodin Quartet Zeventig jaar speelhistorie
wo 13 dec / 19.00 uur college + 20.15 uur concert Ensemble Correspondances Pastorale de Noël
do 14 dec / 12.30 uur Lunchconcert Ism Conservatorium van Amsterdam do 14 dec / 16.30 uur Kuss Quartet Openbare repetitie do 14 dec / 20.15 uur Kuss Quartet Oude meesters vr 15 dec / 19.30 uur Nederlands Kamerkoor + Concerto Köln + Peter Dijkstra Weihnachtsoratorium
Huil van de Wolff Elke 22e van de maand klinkt om 20.00 uur het geluidsmonument Huil van de Wolff. Martijn Padding componeerde deze interactieve geluidsinstallatie ter herinnering aan oprichter van het Muziekgebouw Jan Wolff (1941 - 2012). Zie voor meer informatie muziekgebouw.nl/ huilvandewolff Geheimtips Bijzondere concerten
Foto: Erik van Gurp
Restaurant Zouthaven Kom voor het concert eten in restaurant Zouthaven. Reserveren: 020 788 2090 of zouthaven.nl
Rondom het concert - Na aanvang van het concert heeft u geen toegang meer tot de zaal. - Zet uw mobiele telefoon uit voor aanvang van het concert. - Het maken van beeld- of geluidsopnamen in de zaal alleen met schriftelijke toestemming. - Algemene Bezoekersvoorwaarden zijn na te lezen op muziekgebouw.nl
Bij de prijs inbegrepen Reververingskosten en garderobe zijn bij de kaartprijs inbegrepen. Ook een pauzedrankje, tenzij anders vermeld op uw concertkaartje. Bij concerten zonder pauze staan drankjes klaar na afloop van het concert.
Steun het Muziekgebouw Inkomsten uit kaartverkoop dekken ten dele onze kosten. Word vriend of doneer: met uw extra steun kunnen we concerten op het hoogste niveau blijven organiseren. Meer informatie: muziekgebouw.nl/steunons
Op de hoogte blijven? Blijf op de hoogte van nieuw geboekte concerten of ander nieuws. Volg ons via onze e-nieuwsbrief (aanmelden op muziekgebouw.nl), Facebook, Twitter of Instagram. Dank! Wij kunnen niet zonder de steun van onze vaste subsidiĂŤnten en Vrienden van het Muziekgebouw. Wij zijn hen daarvoor zeer erkentelijk.
Druk binnenwerk
15