2017 11 16 Amsterdam Sinfonietta + Slagwerk Den Haag + Lucas en Arthur Jussen

Do 16 nov 2017 Grote Zaal 20.15 uur

Donderdag avondserie

Amsterdam Sinfonietta + Slagwerk Den Haag +Â Lucas en Arthur Jussen Snaren, toetsen en stokken Het gratis beschikbaar stellen van dit digitale programmaboekje is een extra service ter voorbereiding op het concert. Het is uitdrukkelijk niet de bedoeling deze versie tijdens het concert te raadplegen via uw mobiele telefoon. Dit is namelijk zeer storend voor de andere concertbezoekers.

Bij voorbaat dank.

Programma

Donderdag avondserie Serie Amsterdam Sinfonietta

Amsterdam Sinfonietta + Slagwerk Den Haag +Â Lucas en Arthur Jussen Snaren, toetsen en stokken Candida Thompson leiding en viool Lucas en Arthur Jussen piano

Do 16 nov 2017 Grote Zaal 20.15 - 22.00 uur ca. 55 minuten voor de pauze ca. 30 minuten na de pauze

Inleiding Foyerdeck 1 19.15 - 19.45 uur Muziekpubliciste Thea Derks in gesprek met Willem de Bordes, artistiek coĂśrdinator & programmeur Amsterdam Sinfonietta, en componiste Dobrinka Tabakova.

Bent u niet vergeten uw mobiele telefoon uit te zetten?

Dank u wel.

2

Programma

Ron Ford (1959) Luccicare (1992) Andrzej Panufnik (1914 - 1991) Lullaby (1947 rev. 1955) Johann Sebastian Bach (1685 - 1750) Concert voor twee klavieren en strijkersensemble in c BWV 1060 (ca. 1730) ·· Allegro ·· Adagio ·· Allegro Dobrinka Tabakova (1980) Together Remember to Dance (2017) wereldpremière * Concert voor 2 piano’s, percussie en strijkersensemble ·· Together ·· Remember ·· Dance Pauze Béla Bartók (1881 - 1945) Muziek voor snaren, celesta en slagwerk (1936) ·· Andante tranquillo ·· Allegro ·· Adagio ·· Allegro molto * Dit werk is geschreven in opdracht van Amsterdam Sinfonietta en Muziekgebouw aan ‘t IJ met ondersteuning van Ammodo. Medeopdrachtgevers zijn het Istanbul Music Festival, Norwegian Chamber Orchestra, Orchestre de Picardie en het BBC Concert Orchestra

3

Toelichting De slagwerkers van Slagwerk Den Haag en de strijkers van Amsterdam Sinfonietta deelden al lang een droom: om samen Bartóks Muziek voor snaren, celesta en slagwerk uit te voeren. De laatste keer dat Amsterdam Sinfonietta dit werk uitvoerde was ruim een decennium terug.

Toen deelde het strijkorkest met Candida Thompson het podium nog met Kremerata Baltica en Gidon Kremer. Het geheel stond onder leiding van de jonge, nog onbekende dirigent Gustavo Dudamel, die met het optreden zijn Nederlandse debuut maakte in het Concertgebouw.

Tijdens dit programma spelen Amsterdam Sinfonietta en Slagwerk Den Haag met de pianisten Lucas en Arthur Jussen. Speciaal voor deze gelegenheid schreef Dobrinka Tabakova een nieuw werk. Ook krijgen elf jonge strijkers, masterstudenten van het Conservatorium van Amsterdam, de kans om deel te nemen aan dit unieke project en podiumervaring op te doen.

Ron Ford Luccicare Ron Ford schreef Luccicare in opdracht van Slagwerk Den Haag met ondersteuning van het Fonds voor de Scheppende Toonkunst.

Het is geschreven voor vier slagwerkers die samen een grote en vier kleine temple bells bespelen. Tijdens het werk laten de musici deze instrumenten schitteren (luccicare) als een verre ster aan de hemel.

4

Andrzej Panufnik Lullaby Andrzej Panufnik liet zich inspireren tijdens een van zijn nachtelijke wandelingen door Londen.

‘Op een nacht stond ik op de Waterloo Bridge, geleund op de balustrade, starend in het water van de Thames. Toen ik opkeek zag ik donkere wolken traag langs een heldere volle maan trekken. De rivier en de nachtelijke hemel over de mistige stad brachten me op het idee om een stuk in drie lagen te schrijven; een pulserend ritme van de harp, die de onafgebroken stroom van de rivier weergeeft; een groep solostrijkers, waarvan sommigen in kwarttonen spelen, als langstrekkende wolken; en daarboven, zoals de maan die ook boven Polen scheen, een lied van een Poolse boer, bijna helemaal gebaseerd op een pentatonische toonladder.

Dat lied schreef ik voor solostrijkers; eerst een viool, dan een altviool, dan een cello. De muziek verklankt de sfeer; de wolken die soms de maan verduisterden en soms in zijn geheel lieten zien. Zo verdwijnt de melodische lijn ook soms even om dan weer tevoorschijn te komen. Lullaby is geschreven in pianissimo en moet uitgevoerd worden met ‘human warmth of expression’, aldus de componist.

Toelichting

Johann Sebastian Bach Concert voor twee klavieren en strijkersensemble BWV 1060 Bach schreef in totaal dertien concerten voor een of meerdere klavecimbels. Voor de combinatie van twee klavecimbels en strijkers zijn drie concerten overgeleverd, BWV 1060-1062.

Waarschijnlijk is het origineel van dit concert, Concert BWV 1060, een bewerking van een ouder concert voor twee melodieinstrumenten. Gezien de schrijfwijze is aannemelijk dat het gaat om de combinatie viool en hobo. Bach schreef zijn concerten voor twee, drie of vier klavecimbels waarschijnlijk toen hij verbonden was aan het Collegium Musicum tussen 1729 en 1737. Hij speelde de solopartijen van deze concerten hoogstwaarschijnlijk samen met zijn zoons en leerlingen.

Bij het schrijven van deze soloconcerten leunde Bach op het oeuvre van Antonio Vivaldi. In zijn verzameling concerten getiteld L’estro armonico op. 3 ontwikkelde Vivaldi een ritornello-vorm, waarin er een grote tegenstelling kwam tussen tutti- en solopassages waarin de solisten virtuoos en dan weer lyrisch aan bod kwamen. Vivaldi was ook een van de eerste componisten die experimenteerde met concerten met meer dan een solist in de hoofdrol. Het was in Bachs tijd niet ongebruikelijk om muziek van collega’s te hergebruiken of te verwerken in

eigen composities, vaak uit bewondering. Zo vinden we in Bachs soloconcerten sporen van Vivaldi, maar ook van Giuseppe Torelli, Georg Philipp Telemann en Benedetto Marcello. In de uitvoeringspraktijk van de negentiende eeuw werden klavecimbels vervangen door moderne piano’s.

Dobrinka Tabakova Together Remember to Dance Dobrinka Tabakova schreef dit nieuwe dubbelconcert in opdracht van Amsterdam Sinfonietta en Muziekgebouw aan ’t IJ, met financiële ondersteuning van Ammodo. Het bestaat uit drie delen, Together, Remember en Dance, die gezamenlijk de titel van de compositie vormen.

‘De felle clash tussen arpeggio’s in de piano’s en clusters in de strijkers is het startschot van dit dramatische concert.

Hoe brengen we dissonantie, harmonie, passie en richting in goede banen? Net zoals we als individuen in de maatschappij proberen onze plek te vinden naast elkaar, zo bestaat het eerste deel uit ideelagen die eerst naast elkaar bestaan maar later in elkaar overgaan. Het tweede deel is een wervelende wals, die nergens tot rust komt maar telkens onstuimig blijft moduleren.

Iedere keer als het hoofdthema klinkt is dat in een nieuwe toonsoort en op een getransformeerde manier. Alsof je bij het herbeleven van dezelfde herinnering telkens iets nieuws ontdekt. Het slotdeel is 5

Toelichting

geschreven als een perpetuum mobile. In telkens afwisselende maateenheden, maar met tegelijk een krachtige drive die door niemand tegengehouden kan worden’, aldus de componiste.

Béla Bartók Bartók componeerde het werk Muziek voor snaren, slagwerk en celesta voor het jubileum van het Basel Kamerorkest. De keuze voor de bezetting is zeer opvallend want twee identieke strijkorkesten staan links en rechts opgesteld.

Dit stereo-effect van de twee orkesten gebruikte Mozart in zijn Notturno K 286 en Bach in zijn Matthäus Passion. Tussen de twee strijkorkesten bevinden zich de andere instrumenten: slagwerk, harp, piano en celesta. Bartóks gebruik van bijzondere samenklanken en klankkleuren in dit stuk lijkt oneindig. Hij had een bijzonder grote kennis van de instrumenten die hij voorschreef. Zo leende Bartók in de jaren dertig een aantal slagwerkinstrumenten om hun timbres en gebruik uitgebreid te kunnen bestuderen. Bartók onderzocht ook alle mogelijke technieken en effecten voor strijkinstrumenten.

Een andere kwaliteit van het werk betreft de opbouw. Ieder deel is gecomponeerd met de precisie van een Zwitsers horloge: uitgekiende proporties in timbre, harmonie, lengte, melodie en ritme. Met de ongebruikelijk titel Muziek voor snaren, 6

slagwerk en celesta wilde Bartók een gebruikelijke categorisering van symfonie of divertimento ontlopen. De titel roept vragen op en is als een raadsel voor het publiek. Welke instrumenten in dit stuk zijn precies snaarinstrumenten en wie vormen het slagwerk? Bij de beantwoording van deze vraag moet je je niet laten leiden door hoe een instrument eruit ziet maar hoe het instrument klinkt.

Bartók bestudeerde uitvoerig de timbres van slagwerkinstrumenten en effecten van strijkinstrumenten De compositie bestaat uit vier ongeveer even lange delen. Het Andante tranquillo staat in a klein en is geschreven in een fuga-vorm; een strenge compositietechniek die zijn oorsprong heeft in de renaissance en barokmuziek. Dit deel brengt Die Kunst der Fuge in herinnering, het werk waarin Bach zijn absolute meesterschap toont op het gebied van fugatechnieken.

In een fuga imiteren de stemmen elkaar.

Ze zetten een en hetzelfde thema naar verschillende toonhoogten verplaatst na elkaar in, aangevuld met tegenthema’s en tussenspelen. Het begin klinkt eenvoudig en in pianissimo (met sordino’s) maar het stemmenweefsel wordt langzaamaan steeds luider en drukker. In dit lang uitgesmeerde crescendo zetten bekkens,

Toelichting

grote trom en pauken subtiel kracht bij.

Op het hoogtepunt van het werk klinkt de toonsoort Es. Meetkundig ontwaarde de Hongaarse musicoloog Ernö Lendvai hier zelfs ‘de gulden snede’. Daarna klinkt het thema wederom in de verschillende stemmen, maar dit keer klinkt het thema in de omgekeerde vorm. Het proces gaat door totdat de oorspronkelijke toonsoort in ruste weer is bereikt. Daarna klinkt een kort coda waarbij het hoofdthema in oorspronkelijke en in omgekeerde vorm tegelijk klinken, begeleid door nerveuze en onheilspellende celestaklanken. Het deel eindigt met het hoofdthema dat tegelijk in oorspronkelijke als in spiegelbeeld wordt gespeeld, eindigend op dezelfde slottoon. Deze fuga op zichzelf is door de combinatie van enorme expressie verenigd met uiterste precisie een icoon uit de muziekgeschiedenis.

Na dit eerbetoon aan Bach lijkt in het daaropvolgende Scherzo de lichtvoetigheid van Beethoven een inspiratiebron te zijn. Dit ritmische Allegro staat in C en is geschreven in de traditionele sonatevorm.

De drie instrumentgroepen zijn te horen als drie blokken die elkaar aanvullen en dan weer in de rede vallen. Boerenmuziek was een duidelijke inspiratiebron voor de melodieën en ritmes die Bartók voor dit deel componeerde.

als Concert voor orkest, Danssuite, Divertimento en Sonate voor 2 piano’s en percussie. In deze delen domineren natuurgeluiden, eenzame melodieën, ostinato’s en effecten die de verbeelding oproepen. Dit Adagio wordt geopend met een onheilspellende sfeer, opgeroepen door een zenuwachtig pulserende xylofoon en een paukglissando. De lengte van de noten van de xylofoonopening volgt een palindroomvorm, zoals ook de structuur van dit hele Adagio (ABCBA). Opvallend is ook de schitterende mengklank van de hoge soloviolen met de celesta. Als Finale schreef Bartók een kleurrijk rondo. Hij componeerde als hoofdthema een Hongaarse volksmelodie met een Bulgaars ritme. Aan het slot van dit deel laat Bartók het fugathema terugkeren in een zinderende orkestratie.

Tekst toelichting: Willem de Bordes, artistiek coördinator & programmeur Amsterdam Sinfonietta

Het Adagio is een typisch voorbeeld van Bartóks Nachtmuziek. Deze muzikale stijl, vernoemd naar een gelijknamig deel uit zijn pianowerk In de open lucht, komt aan bod in langzame delen van zijn meesterwerken 7

Biografieën Componisten Ron Ford

Ronald Ford (1959) werd geboren in Kansas City maar woont sinds 1983 in Amsterdam. Na zijn opleiding aan de Duke University in North Carolina studeerde hij in Nederland compositie en piano bij onder meer Ton de Leeuw, Robert Heppener en Louis Andriessen.

In 1984 studeerde hij bij Franco Donatoni aan de Chigiana Academie in Sienna 8

en in 1987 ontving hij de aanmoedigingsprijs van Amsterdams Fonds voor de Kunst voor zijn werk Song and Dance voor sopraan en kamerorkest. Ford volgde ook masterclasses bij Mario Davidovsky in Tanglewood.

Ron Ford schreef werken voor onder meer het Concertgebouworkest, het Ives Ensemble, Calefax, het DoelenEnsemble en de Radio Kamerfilharmonie.

Op verzoek van het Concertgebouw schreef hij London Song voor Amsterdam Sinfonietta, Thomas Hampson en Dawn Upshaw. In 1998 ontving hij de Matthijs Vermeulenprijs voor zijn werk Salome Fast voor groot ensemble, spreekstem en elektronica.

Andrzej Panufnik

Andrzej Panufnik (1914 1991) studeerde compositie in Warschau en directie in Wenen. Hij doorstond de bezetting van de nazi’s, maar al zijn vroege werken gingen verloren tijdens een brand in 1944.

Na de oorlog ontpopte hij zich als een van de belangrijkste componisten van Polen. In 1954 vluchtte hij uit protest tegen het communistische regime naar het Westen en vestigde zich in Engeland. Daar trouwde hij en werd hij ‘musical

Biografieën

director’ van de City of Birmingham Orchestra en dirigeerde hij alle grote orkesten van Europa. In de jaren die volgden schreef hij opdrachtwerken voor alle grote orkesten in Engeland en de Verenigde Staten.

Johann Sebastian Bach

Het werk van Johann Sebastian Bach (1685 1750) vormt zowel het hoogte- als het eindpunt van de late barok. De in Eisenach geboren componist was actief in nagenoeg alle genres en werd voor latere generaties een ijkpunt en een voorbeeld.

baan in Weimar naar het hof van Köthen vertrekt, houdt hij zich vooral bezig met instrumentale en wereldlijke muziek. Met de acceptatie van de functie van cantor van de Thomaskirche in 1723 keerde Bach weer terug naar de religieuze muziek. Hij schreef er het merendeel van zijn cantates, oratoria en passies. Hoewel Bach tegenwoordig mede dankzij werken als het Wohltemperiertes Klavier en Die Kunst der Fuge als de grootmeester van de meerstemmige muziek wordt gezien, stond hij tijdens zijn leven in de eerste plaats bekend als musicus en orgelexpert.

Vanaf 18-jarige leeftijd manifesteerde Bach zich als organist en kerkmusicus in Arnstadt en Mühlhausen Als hij na een vergelijkbare 9

Biografieën

Dobrinka Tabakova

Dobrinka Tabakova (1980) werd geboren in het Bulgaarse Plovdiv maar woont al 25 jaar in Londen.

Ze studeerde compositie aan de Guildhall School of Music & Drama en promoveerde aan het King’s College.

Tabakova schreef eerder een Celloconcert in opdracht van Amsterdam Sinfonietta met ondersteuning van de Eduard van Beinum Stichting. Dit werk werd door heel Europa uitgevoerd en klinkt tijdens Cello Biënnale 10

in het najaar van 2018 opnieuw. Haar strijkseptet Such Different Paths, geschreven in opdracht van Janine Jansen, werd genomineerd voor de Gaudeamusprijs. De cdopname van deze twee werken voor ECM leidde tot een prestigieuze Grammy nominatie. Composities van Dobrinka Tabakova zijn gebruikt in films (Jean-Luc Godards Adieu au langage) en voor danswerken (Sydney Dance Company Untamed) en klinken op vooraanstaande festivals als Schleswig-Holstein en Three Choirs.

Béla Bartók

Béla Bartók (1881 - 1945) werd geboren in het Hongaarse Nagyszentmiklós.

Hij kreeg zijn eerste pianolessen van zijn moeder en in 1899 begon hij zijn studie compositie en piano aan de Muziekacademie van Boedapest.

Bartók ontwikkelde zich in eerste instantie als begenadigd pianist en nam in 1907 de docentenpraktijk aan de Muziekacademie van zijn leraar István Thoman over. Als componist begon zijn ontwikkeling

Biografieën

pas echt toen hij in 1905 componist Zoltán Kodály ontmoette. De twee gingen op ontdekking naar de ware Hongaarse volksmuziek, maakten er een omvangrijke etnomusicologische studie van en de muzikale taal van Bartók veranderde snel. Met de eenakter Hertog Blauwbaards Burcht en het ballet De Houten Prins vestigde hij zijn naam in Hongarije en de rest van Europa. Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog emigreerde Bartók naar de Verenigde Staten. Daar schreef hij ondanks een zware tijd – zowel financieel als fysiek – belangwekkende werken als het Concert voor Orkest, zijn Derde pianoconcert en het Altvioolconcert. In september 1945 stierf hij aan een vorm van leukemie.

11

Biografieën

Uitvoerenden Lucas en Arthur Jussen Ondanks hun jonge leeftijd hebben Lucas (1993) en Arthur Jussen (1996) al veel ervaring opgebouwd in het internationale concertcircuit.

Zowel als duo als solist worden Lucas en Arthur door pers en publiek geprezen.

In 2001 drongen ze door tot de finale van de Rotterdamse Piano Driedaagse en tijdens het Nationaal Concours van de Stichting Jong Muziektalent in 2004 werd Arthur (1996) gekozen tot ‘Jong muziektalent van het jaar’. In 2005 studeerden de broers op uitnodiging van de Portugese meesterpianiste Maria João Pires bijna een jaar in Portugal en Brazilië. In de jaren daarna hadden ze zowel les bij Pires als bij twee gerenommeerde Nederlandse docenten: pianopedagoog Jan Wijn nam hen onder zijn hoede en bij Ton Hartsuiker verdiepten ze zich in 20ste-eeuwse muziek. In 2011 ontvingen Lucas en Arthur 12

foto: Dirk Kikstra

de eerste Concertgebouw Young Talent Award en in 2013 de publieksprijs van Festspiele Mecklenburg-Vorpommern.

Ook in 2013 verzorgden ze de wereldpremière van Together, een stuk voor twee piano’s dat Theo Loevendie speciaal voor hen schreef.

Lucas en Arthur hebben opgetreden met nagenoeg alle Nederlandse orkesten, waaronder het Koninklijk Concertgebouworkest, het Rotterdams Philharmonisch Orkest, het Residentie

Orkest en de Radio Kamer Filharmonie.

Daarnaast speelden ze met gerenommeerde internationale orkesten als het Dallas Symphony Orchestra, Hong Kong Philharmonic Orchestra, London Chamber Orchestra, MDR Sinfonie Orchester en Shanghai Symphony Orchestra. Zij werkten samen met dirigenten als Jaap van Zweden, Claus Peter Flor, Elihu Inbal, Jan Willem de Vriend, Stéphane Denève, James Gaffigan, Sir Neville Marriner en Frans Brüggen.

Biografieën

Candida Thompson Leiding en viool Candida Thompson studeerde bij de vermaarde pedagoog David Takeno aan de Guildhall School of Music and Drama in Londen, waar zij haar solistendiploma met onderscheiding behaalde.

Daarna studeerde Candida Thompson verder aan het Banff Centre for the Arts in Canada.

Ze behaalde diverse prijzen op concoursen, onder meer op het Internationale Jeunesses Musicales te Belgrado. Als solist speelde ze met diverse orkesten in Europa, de Verenigde Staten en het Verre Oosten.

Candida Thompson is een gepassioneerd kamermusicus. Zij speelde samen met musici als Isaac Stern, Janine Jansen, Julian Rachlin, Isabelle Faust en Bruno Giuranna. Met celliste Xenia Jankovic en pianist Paolo Giacometti vormt zij het Hamlet pianotrio.

Sinds 2003 is Candida Thompson artistiek leider van Amsterdam Sinfonietta.

foto: Marco Borggreve

Bij het aanvoeren van een project hecht zij grote waarde aan de individuele inbreng van alle orkestleden.

Haar muzikale benadering vraagt een maximale inzet en grote betrokkenheid van de musici.

Onder haar leiding nam Amsterdam Sinfonietta inmiddels tien cd’s op. De allereerste opname Verdi Tsjaikovski werd direct verkozen tot ‘Editors Choice’ door het toonaangevende muziektijdschrift

The Gramophone. De daaropvolgende cd Beethoven Walton werd zelfs gekroond tot ‘Disc of the Month’. Na de bejubelde cd Shostakovich Weinberg (2013) waarop Candida het zelden gespeelde Concertino van Weinberg speelt, verscheen in 2014 The Argentinian Album waarop ze soleert in de Vier Seizoenen van Astor Piazzolla. Candida Thompson woont sinds 1992 in Amsterdam en bespeelt een viool van Jean-Baptiste Vuillaume.

13

Biografieën

Amsterdam Sinfonietta Amsterdam Sinfonietta werd in 1988 opgericht met Lev Markiz als eerste artistiek leider. Candida Thompson is sinds 1995 als concertmeester verbonden aan het orkest, sinds 2003 is ze tevens artistiek leider.

In de afgelopen jaren maakte Amsterdam Sinfonietta tournees door Europa, China, Amerika en Australië.

Het strijkorkest trad op in concertzalen als Barbican Hall in Londen, Cité de la Musique in Parijs, National Centre of Performing Arts in Beijing en Konzerthaus in Berlijn. Het ensemble dat uit 22 strijkers bestaat, wordt geleid door violiste en artistiek leider Candida Thompson. Daarmee onderscheidt Amsterdam Sinfonietta zich van gangbare orkesten. Zonder dirigent spelen vergt een grote inzet en betrokkenheid van alle musici. In het orkest zitten dan ook musici die spelen op solistenniveau.

Het repertoire omvat 14

uiteenlopende muzikale stijlen, van barok tot hedendaags. Naast de uitvoeringen van bekend repertoire breekt het orkest ook een lans voor onbekend gebleven of nieuw repertoire.

Hampson. In september 2017 maakte het orkest een succesvol debuut in ZuidAmerika samen met het Nederlands Kamerkoor. Voor de komende seizoenen staan enkele tournees gepland door Europa.

Amsterdam Sinfonietta speelde in de afgelopen seizoenen premières van onder meer Sofia Goebaidoelina, Florian Maier, Michel van der Aa, Bryce Dessner, Pēteris Vasks, Jörg Widmann, Thomas Larcher en Sally Beamish.

Momenteel schrijven onder meer Thomas Larcher en Sally Beamish werken in opdracht van Amsterdam Sinfonietta. Amsterdam Sinfonietta werkte samen met gerenommeerde musici zoals Sergei Khachatryan, Barbara Hannigan, David Fray, Janine Jansen, Dejan Lazić, Steven Isserlis, Isabelle Faust, Alexander Melnikov, Nino Gvetadze, Christianne Stotijn, Bobby McFerrin en Wende. In de afgelopen seizoenen maakte Amsterdam Sinfonietta internationale tournees met Sol Gabetta, Patricia Kopatchinskaja, Janine Jansen en Thomas

www.sinfonietta.nl

Biografieën

foto: Marco Borggreve

viool 1 Candida Thompson Ingrid van Dingstee Nicoline van Santen Karen Segal Pieter van Loenen *Stella Zake *Lovisa Ehrenkrona *Radu Dunca viool 2 Jacobien Rozemond Frances Thé Diet Tilanus Inki Varga Petra Griffioen *Margot Kolodziej *Charlotte Basalo *Helga Korbar

altviool Lilli Maijala Els Goossens Ernst Grapperhaus Anne-Bartje Fontein Roeland Jagers *Tzu Chi Pan cello Audun Sandvik Maarten Mostert Michiel Weidner Örs Köszeghy *Emma Kroon *Simon Velthuis

contrabas Ying Lai Green Servaas Jessen *Benjamin Ziai *Jordi Carrasco harp Astrid Haring piano Kimball Huigens celesta/piano Celia García García

* Masterstudenten van het Conservatorium van Amsterdam

15

BiografieĂŤn

Slagwerk Den Haag De musici van Slagwerk den Haag richten zich op het spelen en ontwikkelen van hedendaagse slagwerkmuziek in de meest uiteenlopende vormen.

De nadruk in het repertoire ligt, naast bestaande eigentijdse stukken, vooral op muziek die in samenspraak met componisten speciaal voor het ensemble geschreven wordt. Daarin wil Slagwerk Den Haag de grenzen en mogelijkheden van georganiseerd geluid onderzoeken. Dat heeft geleid tot stukken voor tafelblad en het werk Timber van Michael Gordon voor houten balken die in de orthodoxe kerk gebruikt worden om gelovigen bijeen te roepen voor een dienst.

De cd die de groep van dit werk uitbrengt, krijgt in 2011 de Preis der deutschen Schallplattenkritik in de categorie hedendaagse muziek. De programmering is divers: van laboratoriumprojecten tot breed toegankelijke 16

foto: Gerrit Schreurs

concerten en programma’s voor kinderen. Slagwerk Den Haag werkt ook met groepen uit andere kunstdisciplines, zoals dans en beeldende kunst. www.slagwerkdenhaag.nl

Joey Marijs pauken Pepe Garcia slagwerk Ryoko Imai slagwerk Fedor Teunisse slagwerk

Verwacht

Donderdag avondserie Do 23 nov 2017 Grote Zaal 20.15 uur

Ensemble Musikfabrik Premièreprogramma

Het Duitse Ensemble Musikfabrik behoort internationaal tot de absolute top binnen de nieuwe muziek. Voor dit concert keren ze terug naar Amsterdam met een programma dat louter uit premières bestaat. Aan het roer staat boegbeeld Enno Poppe, de bekroonde dirigent en componist die de afgelopen tien jaar een nauwe band heeft opgebouwd met het Muziekgebouw. Uiteraard klinkt ook nieuw werk van zijn hand. Vitaal en complex, met jeugdig elan, precies waarvoor het Muziekgebouw bedoeld is.

Componist Michael Beil opereert graag op het grensvlak van akoestische muziek en multimedia. Zijn virtuoze videocollage Bluff klonk tijdens het Holland Festival 2016.

De Japanse Misato Mochizuki vestigde haar naam met een kosmopolitische visie op de ontmoeting van culturen en genres. De Noor Eivind Buene is hier minder bekend, maar beschikt over een indrukwekkend cv. Traditionele grenzen tussen hedendaags, jazz en impro interesseren hem niet, naast componist is hij ook schrijver.

Eivind Buene foto: Henrik Beck

Programma: Enno Poppe Filz solo, nieuw werk voor altviool solo (Nederlandse première) / Michael Beil String Jack, nieuw werk voor cello met live video en tape (Nederlandse première) / Eivind Buene Lessons in Darkness voor ensemble (Nederlandse première) / Misato Mochizuki Têtes, nieuw werk voor stem en ensemble (Nederlandse première)

17

Verwacht

November Strijkkwartet Marathon vr 17 t/m zon 19 nov Quatuor Diotima Beethoven / Schönberg / Boulez In vier concerten combineert het wereldberoemde Quatuor Diotima een strijkkwartet van Beethoven, Schönberg en Boulez. In deze context klinkt de muziek van deze drie grote vernieuwers als nooit tevoren.

di 21 nov / 19.00 uur David Broza + Mira Awad East Jerusalem West Jerusalem

vr 24 nov / 12.30 uur Symfonieorkest Conservatorium van Amsterdam Lunchconcert vr 24 nov / 20.15 uur Holland Baroque + Wu Wei Vivaldi op de zijderoute

za 25 nov / 20.15 uur Quirine Viersen + Enrico Pace Cello en piano in optima forma zo 26 nov / 11.00 uur / Kleine Zaal Bram Stadhouders + Melle Weijters MICRO|IMPRO

zo 26 nov / 14.00 uur Matinée Marocaine Nabyla Maan + Khalid Bennani + Ahaddaf Quartet

wo 22 nov / 20.15 uur Amsterdam Sinfonietta + Slagwerk Den Haag + Lucas en Arthur Jussen Snaren, toetsen en stokken

wo 29 nov / 20.15 uur Nederlands Kamerkoor + Paul Van Nevel Anoniem anno 1300

do 23 nov / 20.15 uur Ensemble Musikfabrik Premièreprogramma

do 30 nov / 20.15 uur Asko|Schönberg Spiegelpaleis

18

December vr 1 dec / 20.15 uur Dorothea Röschmann + Malcolm Martineau De dramatische kant van Dorothea Röschmann vr 1 dec / 20.30 uur / BIMHUIS Duo X88: Vicky Chow + Saskia Lankhoorn Twee piano’s za 2 dec / 20.15 uur Nora Fischer + Ragazze Quartet + Remco Menting The Secret Diary of Nora Plain

Huil van de Wolff Elke 22e van de maand klinkt om 20.00 uur het geluidsmonument Huil van de Wolff. Martijn Padding componeerde deze interactieve geluidsinstallatie ter herinnering aan oprichter van het Muziekgebouw Jan Wolff (1941 - 2012).

Zie voor meer informatie muziekgebouw.nl/ huilvandewolff Geheimtips Bijzondere concerten

Foto: Erik van Gurp

Restaurant Zouthaven Kom voor het concert eten in restaurant Zouthaven. Reserveren: 020 788 2090 of zouthaven.nl

Rondom het concert - Na aanvang van het concert heeft u geen toegang meer tot de zaal.

- Zet uw mobiele telefoon uit voor aanvang van het concert.

- Het maken van beeld- of geluidsopnamen in de zaal alleen met schriftelijke toestemming.

- Algemene Bezoekersvoorwaarden zijn na te lezen op muziekgebouw.nl

Bij de prijs inbegrepen Reververingskosten en garderobe zijn bij de kaartprijs inbegrepen.

Ook een pauzedrankje, tenzij anders vermeld op uw concertkaartje.

Bij concerten zonder pauze staan drankjes klaar na afloop van het concert.

Steun het Muziekgebouw Inkomsten uit kaartverkoop dekken ten dele onze kosten. Word vriend of doneer: met uw extra steun kunnen we concerten op het hoogste niveau blijven organiseren.

Meer informatie: muziekgebouw.nl/steunons

Op de hoogte blijven?

Blijf op de hoogte van nieuw geboekte concerten of ander nieuws.

Volg ons via onze e-nieuwsbrief (aanmelden op muziekgebouw.nl), Facebook, Twitter of Instagram.

Dank!

Wij kunnen niet zonder de steun van onze vaste subsidiĂŤnten en Vrienden van het Muziekgebouw. Wij zijn hen daarvoor zeer erkentelijk.

Druk binnenwerk

19