Wo 7 feb 2018 Grote Zaal 20.15 uur
Serie Piano
François-Frédéric Guy Brahms en twee wereldpremières Het gratis beschikbaar stellen van dit digitale programmaboekje is een extra service ter voorbereiding op het concert. Het is uitdrukkelijk niet de bedoeling deze versie tijdens het concert te raadplegen via uw mobiele telefoon. Dit is namelijk zeer storend voor de andere concertbezoekers. Bij voorbaat dank.
Programma
Serie Piano Wo 7 feb 2018 Grote Zaal 20.15 - 22.00 uur
François-Frédéric Guy Brahms en twee wereldpremières
ca. 45 minuten voor de pauze ca. 40 minuten na de pauze
François-Frédéric Guy piano Ludwig van Beethoven (1770 - 1827) Eroica-variaties op. 35 (1802) Hugues Dufourt (1943) Reine Spannung (2015; wereldpremière)
Dit concert wordt mede mogelijk gemaakt door Institut Français des Pays-Bas
Eric Montalbetti (1968) Trois études après Kandinsky (1990; wereldpremière) ·· Deux traits noirs ·· De l’obscurité des sphères à leur éclat – après Jaune-rougebleu ·· Furieusement amoureux – après Lyrique Pauze Johannes Brahms (1833 - 1897) Sonate nr. 3 in f op. 5 (1853) ·· Allegro maestoso ·· Andante espressivo ·· Scherzo: Allegro energico - Trio ·· Intermezzo (Rückblick): Andante molto ·· Finale: Allegro moderato ma rubato
Dit concert wordt live uitgezonden door Omroep MAX voor uitzending op NPO Radio 4
Bent u niet vergeten uw mobiele telefoon uit te zetten? Dank u wel.
2
Toelichting Een componist kan niet altijd alles uit zichzelf halen. Je mag verwachten dat hij, of zij, over een hoop fantasie beschikt; z’n creatieve vermogens aanzienlijk zijn; het leven, de wereld in hem gist, pruttel en striemt tot het zich in kunst een weg baant; misschien gevoeliger dan de gemiddelde mens waarneemt, hoort, ruikt, proeft; van zichzelf een interessante persoonlijkheid is. Maar soms kiest hij zijn inspiratiebronnen ook buiten zich. Is iets wat niet hijzelf is, of niet tot zijn eigen ervaring behoort, aanleiding tot nieuw werk. Een schilderij, een boek of verhaal, een (historisch of mythisch) personage. Of het nu de twee Duitsers op dit programma zijn (Beethoven en Brahms) of de twee Fransen (Montalbetti en Dufourt), hun muziek vanavond heeft zo’n extern uitgangspunt. Misschien ligt het bij Beethoven nog het meest ingewikkeld. Men noemt zijn Variaties op. 35 tegenwoordig altijd maar Eroica-variaties. Maar dat klopt niet. Zelf deed hij ze het licht zien als Fünfzehn Varationen, mit Finale alla Fuga met als ondertitel Prometheus-Variazionen. Dat is wel wat anders dan Eroica. Prometheus verwijst naar de antieke Griekse figuur die het vuur van de goden naar de mensen bracht. Eroica is minder nauw omschreven: het betekent simpelweg ‘heroïsch’, en zou kunnen verwijzen naar Napoleon door wie Beethoven bijzonder was gefascineerd. In ieder geval stond een bijzonder en zeker krachtig persoon aan de wieg van dit werk.
d’eaux à la Villa d’Este of Von der Wiege bis zum Grabe. Brahms: symfonieën, sonates, trio’s, kwartetten. Punt. Maar intussen… Hij was óók een groot liedcomponist, en liederen kunnen per definitie niet zonder externe bron: een gedicht of andere tekst.
Drie dichtregels van C.O. Sternau prijken boven het Andante espressivo uit Brahms’ Derde pianosonate, een liefdesgedicht. Brahms was, zeker voor de romantiek waarin hij leefde, een classicistisch, haast ‘abstract’ componist. In tegenstelling tot zijn collega Franz Liszt moest hij op het eerste gezicht niets hebben van schilderachtige titels en inspiratiebronnen als Liebestraum, Jeux
Ludwig van Beethoven
De twee Fransen vandaag – we schuiven in de tijd anderhalf tot twee eeuwen op en belanden in het nu – laten hun buitenmuzikale inspiratie meteen al in de titel zien. Duidelijke zaak bij Montalbetti: Trois études après Kandinsky. Het Reine Spannung van Hughes Dufourt valt dan misschien niet onmiddellijk precies te lokaliseren maar een blik op de partituur wel: ‘Le titre est tiré du douzième Sonnet à Orphée de Rilke’: de titel is ontleend aan het twaalfde Sonnett an Orpheus van Rilke.
Eroica-variaties Een karakteristiek beeld is de improviserende Beethoven aan de piano, een hechte twee-eenheid. Je denkt bijna aan de manier waarop Astor Piazzolla met zijn bandoneon was vergroeid of Miles 3
Toelichting
Davis met zijn trompet. Kon zijn fantasie Beethoven in het dagelijks leven geducht hinderen, aan de piano werd die bijna zijn levensvloeistof. Daar bouwde hij een wereld waarin zijn grillig karakter sublieme expressie vond, daar was hartstocht een kracht en geen belemmering. Een lieflijke wenk hier, soms een grove grap daar. Soms schrokken zijn toehoorders van het rauwe en bonkige geluid dat plotseling op een passage vol tederheid volgde. Hij speelde voor vrienden of op avonden voor vrouwen die hun charmes niet alleen aan hun adellijke status ontleenden. Schilderijen laten zien hoe ze zich rond de componist verdrongen: een prachtig gezicht, de duistere, in zichzelf gekeerde verschijning van Beethoven zelf in contrast met die elegante en in lichte kleuren geklede dames met bewondering, verbazing, of soms lichte afkeur op hun gezicht. Vooral was hij beroemd om zijn vermogen variaties te improviseren over een eigen of door iemand anders opgegeven thema. Dat kon iets van Mozart zijn, van mindere goden als Pavel Wranitzky, André Grétry of Franz Xaver Süszmayr, het God save the Queen, Rule Brittania, terwijl zijn zeer late Variaties op een thema van Diabelli het non plus altra zijn op dit gebied. Nog de simpelste muzikale gegevens en de eenvoudigste thema’s wist hij eindeloos te kleuren en verkennen tot hij zijn hele ziel erin gespiegeld had. Op het thema dat Beethoven gebruikte voor de zogenoemde Eroica-variaties was hij bijzonder gesteld. Het duikt in eenvoudige, onaangeklede gedaante voor het eerst op in 4
een vroege contradans voor orkest. Daarna gebruikte hij het in zijn ballet Prometheus uit 1801. En met de imposante variatiereeks voor piano één jaar later was het zeker nog niet uitgeput: zijn meest beroemde bestemming vond het thema in de finale van de Derde symfonie, de Eroica, waar het opnieuw aanleiding is tot een reeks briljante variaties. De pianovariaties Opus 35 presenteren het thema aanvankelijk schoorvoetend. Eerst horen we alleen de baslijn ervan, dan een tegenstem, dan een tweede tegenstem, een derde en pas dáárna – het is haast een opluchting – onthult de componist zijn grote geheim: het eigenlijke thema. In de vijftien variaties en de fuga die volgen wordt het slachtoffer dan wel gunsteling van het noodlot dat Beethoven heet, onderwerp van komedie en tragedie. Maar het overleeft alles. Alleen al het feit dat deze variaties een opusnummer hebben, wat in die tijd nooit gebeurde, geeft de grote waarde aan die dit werk voor Beethoven had.
Hugues Dufourt Reine Spannung Afgaand op de titels van de pianowerken van Hugues Dufourt zou je haast vergeten dat de componist toch echt een Fransman is. An Schwager Kronos, Meeresstille, Rastlose Liebe, zelfs een Erlkönig schreef hij. Hij is toch niet stiekem Duitser of Oostenrijker, of liever gezegd Franz Schubert? (Alle titels verwijzen naar Schubertliederen.)
Toelichting
Wel, Schubert is hij niet, een werk met de titel Reine Spannung komt in diens oeuvre niet voor. Kan ook niet, want het gedicht van Rainer Maria Rilke waardoor Dufourt zich liet inspireren werd pas in 1922 geschreven. Dit gedicht, uit de Sonnette an Orpheus die Rilke tegen het eind van zijn leven binnen enkele weken in een extatische scheppingsroes op papier smeet, bevat een eerbetoon aan de muziek:
inspiratiebronnen vaak uit de beeldende kunst; hij behoudt dan de rol van kleur, medium en licht. Titels van zijn werken zijn Dawn flight, Le Cyprès blanc, L’Eclair d’après Rimbaud en These livid flames.
Heil dem Geist, der uns verbinden mag; denn wir leben wahrhaft in Figuren. Und mit kleinen Schritten gehn die Uhren neben unserm eigentlichen Tag.
Al in 1990 gecomponeerd zijn de Trois études après Kandinsky. Maar het zou dus tot vandaag duren voor de première plaatsvindt, de ‘création’, zoals de Fransen het zo mooi zeggen: de schepping, want een werk is pas wanneer het klinkt. Overigens maakte François-Frédéric Guy in 2016 wel al een cd-opname van dit stuk voor het label Alpha Classics.
Ohne unsern wahren Platz zu kennen, handeln wir aus wirklichem Bezug. Die Antennen fühlen die Antennen, und die leere Ferne trug... Reine Spannung. O Musik der Kräfte! Ist nicht durch die läßlichen Geschäfte jede Störung von dir abgelenkt? Selbst wenn sich der Bauer sorgt und handelt, wo die Saat in Sommer sich verwandelt, reicht er niemals hin. Die Erde schenkt. Hugues Dufourt werd sterk beïnvloed door de Franse avant-garde van de jaren 60. In zijn componeren heeft hij een voorkeur voor langzame transformaties binnen een muzikaal verloop dat zelden onderbroken wordt. De vorm ontstaat door de ontwikkeling van het materiaal. Net als zijn collega Montalbetti komen zijn
Eric Montalbetti Trois études après Kandinsky
Eric Montalbetti, geboren in 1968 en woonachtig in Parijs, schreef per mail het volgende over zijn werk. ‘De Trois études après Kandinsky zijn een verheerlijking van het abstracte, wat ik zie en hoor als een creatieve manier om nieuwe vormen van expressie en lyriek te bereiken. Mijn idee was daarom in deze muziek de 12-toons techniek te combineren of te verzoenen met een zeer lyrisch en vrij gevoel van beweging. Zoals natuurlijk voor de meeste componisten van mijn generatie geldt, kan mijn muziek niet worden gereduceerd tot puur serialisme en daarom speel ik met diverse technieken. Zoals vaak in mijn muziek waren de schone kunsten een inspiratiebron. Dat wil niet zeggen dat mijn muziek beschrijvend is – 5
Toelichting
iets wat ik zelfs verwerpelijk zou vinden. Het is eerder een meer of minder bewust zoekproces naar overeenkomsten; door het kijken naar een kunstwerk ontstaat er in mijn brein soms spontaan een duidelijk idee van een muzikale vorm of stijl. Deze drie korte stukken zijn bedoeld als een muzikale dialoog met drie schilderijen van Kandinsky, in omgekeerde chronologische volgorde. De cyclus start met de heftige assertiviteit van een van Kandinsky’s meest gedurfde schilderijen: Deux traits noirs (Twee zwarte lijnen, ook bekend als Achter de spiegel) (1930), gemaakt van heel ruw materiaal. De tweede etude ontwikkelt zich net als de bewegende sferen en kleuren van Jaune-rouge-bleu (1925) van duister naar stralend licht. En de cyclus besluit met de ongebreidelde lyriek van de jonge ruiter op Lyrique (1911). Het muzikale materiaal is in de eerste en derde etude bijna hetzelfde maar ontwikkelt zich op een andere manier om de relaties te onderstrepen tussen de verschillende expressievormen die de artiest ter beschikking staan. De Trois études beschrijven drie niveaus van lyrische abstractie in de muziek. Andere werken van mij die zijn geïnspireerd door de schone kunsten, zijn mijn Pianotrio – waarvan de drie delen een eerbetoon zijn aan respectievelijk het suprematisme, het orphisme en het futurisme – en een symfonische fantasie naar Paul Klee, Éclair physionomique, waarvan de première in maart 2018 plaatsvindt tijdens het Festival du Printemps des Arts in Monte Carlo.’ 6
Johannes Brahms Sonate nr. 3 ‘En hij is gekomen, een jongeman aan wiens wieg gratiën en helden waakten. Maar ook in zijn uiterlijk had hij alle kentekenen die ons aankondigen: dit is een uitverkorene.’ Als de nieuwe messias van de muziek begroette Robert Schumann de jonge Brahms. ‘Aan het klavier begon hij wonderlijke regionen te onthullen. Wij werden in een toverkring getrokken. Het waren sonates, eerder gesluierde symfonieën; liederen waarvan men de poëzie zonder de woorden te kennen kon begrijpen, hoewel er door allemaal een lage zangmelodie trok.’ Zó onder de indruk van het jonge genie was Schumann dat hij, na als recensent meer dan tien jaar te hebben gezwegen, nog één keer de pen ter hand nam. Neue Bahnen, heette het artikel. Zelf was Schumann een door het leven vermoeid mens en niet ver meer verwijderd van de waanzin. De twintigjarige jongeman uit Hamburg, deze ‘jonge adelaar’ zoals hij hem noemde, had hem werkelijk blij gemaakt. Brahms had hem laten horen welke richting de muziek nu zou inslaan; Brahms was Schumanns erfgenaam en zijn hoop voor de toekomst. Hij wenste de jonge kunstenaar alle succes en moed, wetend hoe zwaar het bestaan van een componist kan zijn. ‘Moge de hoogste genius hem sterken,’ schreef hij als slot van zijn artikel en bevestigde meteen ook zijn goede vertrouwen dáárin:
Toelichting
‘wat des te meer mogelijk lijkt omdat ook een andere genius in hem woont: die van de bescheidenheid.’ Het was onder andere de Derde pianosonate die Brahms aan Schumann voorspeelde, althans het eerste, derde en vijfde deel; tijdens zijn verblijf bij de Schumanns componeerde hij de overige twee. Boven het Andante espressivo schreef Brahms een paar dichtregels van C.O. Sternau: Der Abend dämmert, das Mondlicht scheint Da sind zwei Herzen in Liebe vereint Und halten sich selig umfangen. Met muziek zo eenvoudig als een volkslied schildert Brahms in dit dromerige deel het geluk van een liefde. Het is misschien typerend voor een romanticus – per definitie een zoekende – dat Brahms twee delen later alweer op dit geluk terugkomt. ‘Rückschau’ (terugblik) noemde hij dit merkwaardig ingeschoven Intermezzo (een sonate heeft meestal maar drie of vier delen). Met zijn treurmarsritme en mineur stelt het de zojuist gekende liefde in het droeve daglicht van ‘achteraf’. Het was uiteindelijk toch een ongelukkige liefde, vermoed je. Tekst toelichting: Stephen Westra
7
Biografieën Componisten Ludwig van Beethoven
vroege kamermuziek en zijn pianosonates wijst op de invloed van Haydn. Al snel liet Beethoven de achttiende eeuw achter zich en begon zich te manifesteren als een vroege romanticus voor wie zijn eigen innerlijk de juiste koers was. Vanaf 1798 had Beethoven gehoorproblemen en in 1808 was zijn gehoor zo slecht geworden dat hij niet meer in het openbaar als pianist kon optreden. Dirigeren deed hij nog wel. Zijn laatste pianosonate (op. 111) dateert uit 1822, daarna schreef hij nog vijf strijkkwartetten die behoren tot de top van de hele strijkkwartetliteratuur.
Ludwig van Beethoven (1770 - 1827) kreeg als kleine jongen in Bonn pianoles van zijn vader en leerde daarnaast ook viool en altviool spelen. Zijn favoriete instrument bleef echter de piano.
Hugues Dufourt
In Wenen werd hij vanaf 1792 allereerst beroemd als pianovirtuoos en improvisator. Een jaar lang kreeg hij compositieles van Joseph Haydn en veel in zijn
Na eerst filosofie te hebben gedoceerd aan de universiteit van Lyon kwam hij in dienst van het Centre national de la recherche scientifique (CNRS). Naam
8
Hugues Dufourt (1943) studeerde piano, compositie en elektro-akoestiek aan het Conservatorium van Genève en voltooide zijn studie filosofie.
maakte hij in de jaren 70 als lid van de groep L’Itinéraire met zogenoemde ‘spectrale muziek’, muziek gecomponeerd op basis van visueel weergegeven klankspectra. In 1977 richtte hij het Collectif de Recherche Instrumentale, Synthèse Sonore (CRISS) op.
foto: Astrid Karger
Tussen 1982 en 1998 gaf hij leiding aan het ‘Recherche musicale’ aan het informatieen documentatiecentrum van CNRS dat een eenheid vormde met de École Normale Supérieure et het Institut de recherche et coordination acoustique/ musique (Ircam). Hij gaf
Biografieën
Muziekwetenschappen van de twintigste eeuw aan de École des Hautes études en sciences sociales in Parijs. Dufourt ontving meerdere prijzen waaronder de Grand Prix de la Musique de chambre (SACEM), de Prix de la fondation Koussevitzky en de Prix du Président de la République voor zijn gehele oeuvre.
Eric Montalbetti
1990 won hij de eerste wedstrijd van SACEM en de Menuhin Stichting voor zijn vioolsonate. Zijn studie voltooide hij op het Conservatoire National Supérieur de Musique de Paris en aan het Centre Acanthes. Van 1996 tot 2014 was Montalbetti artistiek directeur van het Orchestre Philharmonique de Radio France. In deze tijd componeerde hij voor zijn eigen plezier als een soort dagboek. Zijn eerste orkestwerk Vaste champ temporel à vivre joyeusement ging in 2015 in première. Solowerken van hem werden opgenomen door François-Frédéric Guy (piano), Marc Coppey (cello), Tedi Papavrami (viool), Nicolas Baldeyrou (klarinet), Jean-Louis Capezzali (hobo) en David Guerrier (hoorn).
Johannes Brahms Eric Montalbetti (1968) volgde cursussen bij Pierre Boulez, Robert Piencikowski en Andrew Gerszo op het Ircam en het Collège de France. In
De Duitse componist, dirigent, organist en pianist Johannes Brahms (1833 1897) begon zijn leven in een sloppenwijk van Hamburg. Zijn muzikale
kwaliteiten werden al snel onderkend door zijn vader die freelance musicus was.
Brahms ontwikkelde zich tot een begenadigd pianist en een hartstochtelijk verzamelaar van volksmuziek. Op zijn twintigste werd hij als componist ontdekt door het echtpaar Robert en Clara Schumann dat hem omarmde als de nieuwe stem van Duitsland. Hij schreef een omvangrijk oeuvre bijeen met vier symfonieën, twee pianoconcerten, een vioolconcert, koorwerken, liederen, kamermuziek en werken voor piano solo. Met zijn hang naar de muziek van 9
Biografieën
onder anderen Beethoven en Bach werd hij beschouwd als een conservatief componist en een tegenpool van de ‘nieuwlichters’ Liszt en Wagner.
Uitvoerende François-Frédéric Guy François-Frédéric Guy verwierf grote bekendheid met zijn vertolkingen van het Duits romantische repertoire en haar voorgangers. Een bijzondere relatie heeft hij met de muziek van Beethoven, maar hij heeft ook affiniteit met Bartók, Brahms, Liszt, Prokofjev en hedendaagse muziek. Guy speelde werk van componisten als Ivan Fedele, Marc Monnet, Gérard Pesson, Bruno Mantovani en Hugues Dufourt, die zijn solo pianowerk Erlkönig (2006) aan hem opdroeg. Hij was als solist te gast bij onder andere het Orchestre de Paris, het London 10
Philharmonic Orchestra, de Berliner Symphoniker en het San Francisco Symphony Orchestra. De Fransman musiceerde onder leiding van onder anderen EsaPekka Salonen, Daniel Harding en Neeme Järvi. Recitals gaf FrançoisFrédéric Guy in steden als Londen, Milaan, München, Moskou en Washington. De pianist bracht een aantal cd’s uit, waaronder in 2013 een box met live-opnames van alle pianosonates van Beethoven. In 2017 nam hij drie pianosonates van Brahms op. Zijn opname met cellosonates van Beethoven, samen met Xavier Phillips was ‘Recording of the Month’ bij Gramophone en MusicWeb International. Met Tedi Papavrami nam hij alle vioolsonates van Beethoven op. Na de opname van de pianotrio’s van Beethoven in de nabije toekomst zal Guy zijn project – het opnemen van het gehele kamermuziekoeuvre voor piano van Beethoven – hebben voltooid.
foto: Caroline Dourtre
BiografieĂŤn
11
Verwacht
Serie Piano Vr 9 mrt 2018 Grote Zaal 20.15 uur
Yevgeny Sudbin Sudbins Danse macabre The Pianist vergeleek hem al met Horowitz en Pletnev. Inmiddels is de Rus Yevgeny Sudbin een van de belangrijkste pianisten van zijn generatie. Zijn opname van Scarlatti’s inventieve sonates werd kortweg ‘a winner’ genoemd, vooral omdat Sudbin zich volledig in dienst stelt van de muziek en niet per se zijn briljante spel etaleert. Naast Scarlatti, Beethoven, Skrjabin en Haydn speelt Sudbin in dit concert ook een eigen bewerking van SaintSaens’ Danse macabre. Camille Saint-Saëns schreef zijn Danse macabre in 1874. Kort na de première maakte zijn goede vriend Franz Liszt er een pianobewerking van. Deze werd vooral beroemd door Vladimir Horowitz, die er weer een geheel eigen, specatulaire versie van maakte. Yevgeny Sudbin heeft Liszt en Horowitz naast elkaar gelegd en laat daar weer zijn eigen licht op schijnen. Een reden om dit recital niet te missen! Programma: Joseph Haydn Sonate nr. 47 in b / Ludwig van Beethoven Bagatellen op. 126 / Domenico Scarlatti Sonate in f, K466 / Sonate in G, K455 / Alexandr Skrjabin Nocturne voor de linkerhand / Sonate nr. 5 / Mazurka / Camille Saint-Saëns Danse macabre (arr. Yevgeny Sudbin, geïnspireerd op versies van Franz Liszt en Vladimir Horowitz)
12
Yevgeny Sudbin foto: Mark Harrison
Verwacht
Ligeti Festival Vr 6 apr 2018 Grote Zaal 20.15 uur
Pierre-Laurent Aimard De piano volgens Ligeti Uniek, hoogst origineel en razend moeilijk om te spelen: dat is de pianomuziek van György Ligeti. De Franse meesterpianist Pierre-Laurent Aimard waagt zich vanavond onder meer aan een integrale uitvoering van Ligeti’s etudes. Een groot aantal daarvan bracht Aimard in wereldpremière, ook was hij de eerste die ze allemaal opnam. Ligeti droeg twee etudes op aan Aimard, waarvan er één de veelzeggende titel Tovenaarsleerling kreeg. Ligeti componeerde in totaal drie boeken met etudes. De vroegste dateren uit de late jaren 80, de periode dat hij ook zijn fameuze Pianoconcert componeerde (op donderdag 5 april door Aimard uitgevoerd). Aimard combineert de etudes met het vroege Musica ricercata, een elfdelige reeks waarin Ligeti in elk deeltje één toon meer gebruikt dan in het vorige. In het eerste deeltje creëert Ligeti met slechts twee tonen een fascinerend avontuur. ‘s Middags geeft Aimard in Explore the Score van achter de piano een toelichting op het avondprogramma.
György Ligeti foto: Schott Promotion-H.J. Kropp
Programma: György Ligeti Musica ricercata / Etudes boek 1 / Etudes boek 3 / Etudes boek 2 Ligeti Festival mede mogelijk gemaakt door:
13
Verwacht
Februari do 8 feb / 20.15 uur Ralph van Raat Messiaen, Ligeti, Boulez vr 9 feb / 20.15 uur Nederlands Kamerorkest + Gordan Nikolic Stravinsky strings, Weill winds za 10 feb / 20.15 uur Holland Baroque + Lars Ulrik Mortensen + Claron McFadden Que l’amour
PurcellDag zo 11 feb
10.30 uur / Kleine Zaal PurcellScratch o.l.v. Peter Van Heyghen 11.00 uur Jean-Luc Ho Purcell en tijdgenoten 14.00 uur Alex Potter Purcell de singersongwriter 14
16.00 uur L’Achéron Magische Fantasia’s 20.15 uur Vox Luminis King Arthur UITVERKOCHT wo 14 feb / 20.15 uur Façade: De wereld van Mata Hari Muziektheater Transparant do 15 feb / 20.15 uur Nieuw Ensemble An Evening of Today 2018 vr 16 feb / 20.15 uur Amsterdam Sinfonietta + Fazil Say After Wagner za 17 feb / 14.15 uur De IJ-Salon 3x Serenade za 17 feb / 20.15 uur Angelika Kirchschlager + James Sherlock Geliefde liederen van Schubert, Schumann en Brahms
zo 18 feb / 15.00 uur Dominique Vleeshouwers Wat is het geheim van slagwerk? (8+)
ma 19 feb / 20.30 uur / Kleine Zaal Circuit des Yeux + TALsounds Reaching for Indigo di 20 feb / 20.15 uur Rosanne Philippens + gastmusici Dedications wo 21 feb / 20.15 uur Calefax Bachs Geschenk do 22 feb / 20.15 uur Asko|Schönberg Zappa’s playlist
Huil van de Wolff Elke 22e van de maand klinkt om 20.00 uur het geluidsmonument Huil van de Wolff. Martijn Padding componeerde deze interactieve geluidsinstallatie ter herinnering aan oprichter van het Muziekgebouw Jan Wolff (1941 - 2012). Zie voor meer informatie muziekgebouw.nl/ huilvandewolff Geheimtips Bijzondere concerten
Foto: Erik van Gurp
Restaurant Zouthaven Kom voor het concert eten in restaurant Zouthaven. Reserveren: 020 788 2090 of zouthaven.nl
Rondom het concert - Na aanvang van het concert heeft u geen toegang meer tot de zaal. - Zet uw mobiele telefoon uit voor aanvang van het concert. - Het maken van beeld- of geluidsopnamen in de zaal alleen met schriftelijke toestemming. - Algemene Bezoekersvoorwaarden zijn na te lezen op muziekgebouw.nl
Bij de prijs inbegrepen Reververingskosten en garderobe zijn bij de kaartprijs inbegrepen. Ook een pauzedrankje, tenzij anders vermeld op uw concertkaartje. Bij concerten zonder pauze staan drankjes klaar na afloop van het concert.
Steun het Muziekgebouw Inkomsten uit kaartverkoop dekken ten dele onze kosten. Word vriend of doneer: met uw extra steun kunnen we concerten op het hoogste niveau blijven organiseren. Meer informatie: muziekgebouw.nl/steunons
Op de hoogte blijven? Blijf op de hoogte van nieuw geboekte concerten of ander nieuws. Volg ons via onze e-nieuwsbrief (aanmelden op muziekgebouw.nl), Facebook, Twitter of Instagram. Dank! Wij kunnen niet zonder de steun van onze vaste subsidiĂŤnten en Vrienden van het Muziekgebouw. Wij zijn hen daarvoor zeer erkentelijk.
Druk binnenwerk
15