Za 12 mei 2018 Grote Zaal 20.15 uur
Serie Piano
Hannes Minnaar Winnaar Nederlandse Muziekprijs 2016
Het gratis beschikbaar stellen van dit digitale programmaboekje is een extra service ter voorbereiding op het concert. Het is uitdrukkelijk niet de bedoeling deze versie tijdens het concert te raadplegen via uw mobiele telefoon. Dit is namelijk zeer storend voor de andere concertbezoekers. Bij voorbaat dank.
Programma
Serie Piano Za 12 mei 2018 Grote Zaal 20.15 - 22.10 uur
Hannes Minnaar Winnaar Nederlandse Muziekprijs 2016
ca. 45 minuten voor de pauze ca. 50 minuten na de pauze
Hannes Minnaar piano Franz Schubert (1797 - 1828) Sonate in a op. 42 D845 (1825) ·· Moderato ·· Andante, poco mosso ·· Scherzo: Allegro vivace & Trio: Un poco più lento ·· Rondo: Allegro vivace Robert Zuidam (1964) Two Nocturnes (2018, opgedragen aan Hannes Minnaar) Pauze Gabriel Fauré (1845 – 1924) Préludes op. 103 (1909/1910) ·· nr. 1 in Des Andante molto moderato ·· nr. 2 in cis Allegro ·· nr. 3 in g Andante ·· nr. 4 in F Allegretto moderato ·· nr. 5 in D Allegro ·· nr. 6 in es Andante ·· nr. 7 in A Andante moderato ·· nr. 8 in c Allegro ·· nr. 9 in e Adagio Johannes Brahms (1833 - 1897) Variaties over een thema van Händel op. 24 (1861) 2
Bent u niet vergeten uw mobiele telefoon uit te zetten? Dank u wel.
Toelichting Diep in de nacht. Alles slaapt, alles in Wenen is in diepe rust. Of…? Misschien nog wel eerder dan de bakkersknechten is Franz Schubert al op. Vijf uur, half zes – hij heeft zijn brilletje al opgezet; of droeg het misschien nog, want vaak zette hij het wanneer hij ging slapen niet eens af om de volgende dag meteen weer aan het werk te kunnen. De nacht, de vroege ochtend is voor hem het uur. Voordat de dag roept met zijn plichten en bezigheden, heeft hij altijd al bladzijden vol gecomponeerd. Het donker om hem heen en de stilte verhogen zijn concentratie. Ja, de nacht was voor Schubert het gouden uur. Hoeveel van zijn liederen gaan niet direct over de magische krachten die dan ontwaken? Nacht und Träume, Nachtviolen, Nachtgesang im Walde, vier keer An den Mond. En het nachtelijke drong ook in zijn instrumentale muziek door. ‘Zo stil en kalm, zo dromerig: het kan je tot tranen roeren,’ schreef Robert Schumann in een recensie over de Pianosonate in a klein opus 42. Wanneer de wereld in duister was gehuld, of de maan zijn schaarse zilver strooide, was Schubert op zijn best: Nächtens klang die süsse Laute, zoals een van zijn liederen heet. Nachtelijk mysterie hangt over dit concert van Hannes Minnaar. Schuberts Pianosonate op. 42 houdt zich ver van alle dagelijkse drukte. Ook Gabriel Fauré was eigenlijk een nachtcomponist; hij schreef maar liefst dertien nocturnes (letterlijk ‘nachtstukken’), een specialisme dat in enkele Préludes te beluisteren is. De titel van het opdrachtwerk van Robert Zuidam spreekt voor zich: Two Nocturnes. Contemplatie beschrijven ze, stille landschappen, maanlicht. Brahms kon als rechtgeaard romanticus ook heel goed met de nacht uit de voeten, al zijn zijn krachtige Händelvariaties meer iets voor de actieve dag. Maar wel onttrokken ze
in de tijd dat hij ze componeerde, in 1861, de figuur Händel aan wat je de ‘nacht der vergetelheid’ kunt noemen: behalve bij een elite was Händel in de negentiende eeuw geen componist die de concertprogramma’s bestormde.
Franz Schubert Sonate in a Toen Robert Schumann in 1835 zijn bespreking publiceerde van Schuberts Sonate in a klein, die wij volgens de oeuvrecatalogus van Deutsch kennen als D845, had hij het over diens Erste Sonate. Dat heeft iets hilarisch. Eerste sonate? De zestiende, welgeteld. Maar Schubert was in zijn tijd niet een componist aan wie de uitgevers stonden te trekken. Zijn liederen en korte pianostukken werden wel uitgegeven, maar zijn grotere werken bleven meestal in de la. Dat deze sonate nog wél tijdens Schuberts leven werd gepubliceerd is al heel wat. Als opus 42 – al even hilarisch want volgens Deutsch’ catalogus is het dus Schuberts 845e werk. Het zij zo. Schumann, in zijn prachtige 3
Toelichting
recensie, zag deze ‘nr. 1’ bepaald niet als beginnerswerk. De schijnbaar zo eenvoudige, bescheiden ogende noten, in ‘bloot’ a kleine terts zonder een enkel voorteken – het was al Schuberts derde sonate in deze toonsoort – doorspelend oordeelde hij verder: ‘[Schubert] was na Beethoven de grootste. Velen kennen hem alleen als liedcomponist en verreweg de meesten zal zijn naam amper iets zeggen. Ik kan niet meer dan wat indicaties geven. Zou men hier nader willen toelichten welk een hoogstaand werk [...] dit is, dan heeft men daar een heel boek voor nodig, waarvoor misschien ooit de tijd zal aanbreken.’ In zijn recensie, geschreven krap zeven jaar na Schuberts voortijdige dood, beschikte collega Schumann zacht gezegd al over een vooruitziende blik.
was het dus de eerste sonate die hij liet uitgeven, hij droeg hem op aan de zeer kunstminnende aartshertog Rudolph aan wie zijn grote voorbeeld Beethoven werken als het Aartshertogtrio, het Vijfde pianoconcert en de Missa solemnis had opgedragen.
Deze sonate had overigens een zusje, een tweelingzusje misschien wel. Onder de naam ‘Reliquie’ kennen we een sonate (D840) die Schubert iets eerder componeerde en die er erg op lijkt. Qua sfeer, bouw, thematiek – alleen staat hij in majeur, en opus 42 in mineur (C groot, de parallel van a klein). De hoofdthema’s van de delen zijn nagenoeg identiek: een lyrische, gebonden frase, beantwoord door een hoekige staccato repliek. Schubert maakte het stiefzusje niet af – slordig ontbreken er enkele maten tegen het slot van menuet en finale. Waarschijnlijk besloot hij dat hij hetzelfde beter kon zeggen in een nieuw werk, en in mineur. Schubert moet vertrouwen hebben gehad in het nieuwe, door hemzelf als ‘Grande Sonate’ betitelde stuk; niet alleen
De wens ontstond toen vaker samen te werken. Zo ontstonden de Two Nocturnes. En hierbij zal het niet blijven: ‘Het ligt in de bedoeling dat er in de toekomst aan de Nocturnes nog delen worden toegevoegd,’ aldus Zuidam. De componist schrijft zelf over zijn werk: ‘De Two Nocturnes kenmerken zich door een contemplatieve grondhouding, een staat van zijn die voor mij onlosmakelijk met de nacht verbonden is. In het eerste deel van het ongeveer tien minuten durende werk doemen uit verstilling en duisternis verscheidene koraalachtige melodieën op, gegroepeerd rondom een jachtig en contrapuntisch middengedeelte. Het tweede deel is dromeriger van karakter, als een landschap in rust dat door een diffuus maanlicht beschenen wordt.’
4
Rob Zuidam Two Nocturnes Speciaal voor Hannes Minnaar componeerde de Nederlandse componist Robert Zuidam zijn Two Nocturnes. Componist en pianist leerden elkaar kennen toen Minnaar tijdens een Zaterdagmatinee in 2016 een uitvoering gaf van Zuidams Tanglewood Concerto.
Toelichting
Gabriel Fauré Préludes op. 103 Het is dan wel niet zo’n imposante reeks van 24 preludes in alle majeur- en mineurtoonsoorten – zoals Frédéric Chopin, Sergej Rachmaninov, Dmitri Sjostakovitsj en Aleksandr Skrjabin die afleverden – toch verdienen de negen Preludes opus 103 van Fauré hun eigen plaats op het repertoire. Verdienen ja, maar verzilverd is die eer zeker nog niet altijd. Ze zijn zelden te horen en tekenend voor de situatie is misschien dat Jessica Duchen in haar Fauré-biografie schrijft dat ze ‘te weinig worden gespeeld’ maar vervolgens geen moeite doet méér aandacht te besteden aan deze ‘ongebruikelijke splinters van magische inventiviteit’. Enkele collega’s van Fauré kweten zich beter van deze taak. Zoals Charles Koechlin die zich ‘afgezien van Chopin in dit genre geen belangrijkere collectie kon voorstellen’. Of Aaron Copland, die ze een voor een onder de gevoelige loep nam en over de laatste schreef: ‘Zo simpel – zo ontzettend simpel, dat we er niet op hoeven te rekenen ooit te zullen begrijpen hoe hij zoveel emotionele kracht tot zijn beschikking had.’ De musicoloog Vladimir Jankelevitsj zei dat deze prelude ‘van begin tot eind [behoorde] tot een andere wereld’. Jammer overigens, dat er geen uitlatingen bekend zijn van een tijdgenoot en groot Fauré-kenner uit een andere hoek, Marcel Proust, de schrijver van À la recherche du
temps perdu, die eens tegen Fauré zei: ‘Ik ken uw werk zo goed dat ik er een boek van driehonderd pagina’s over zou kunnen schrijven.’
De Préludes van Fauré zijn zelden te horen Fauré componeerde de preludes in een even productieve als verdrietige periode van zijn leven. De jaren 1909-1910 waren ook de jaren waarin hij hard aan zijn enige opera Pénélope werkte en aan vier barcarolles (nrs. 8-11) en drie nocturnes (nrs. 9-11). Leverde een fatale gebeurtenis, of liever gezegd ontwikkeling, hem de stof? Vijfenzestig jaar oud begon Fauré doof te worden. Al spoedig zou hij helemaal niets meer horen en dat komt hard aan. Zeker was het een rouwproces, en misschien zijn de reminiscenties in enkele preludes aan zijn beroemde, veel eerder gecomponeerde Requiem niet toevallig: het slot van nr. 5 doet wat denken aan het ‘Libera me’ daaruit en in nr. 9 klinken volgens de gevoelige oren van Koechlin echo’s uit het ‘Offertorium.’ Een directe trieste aanleiding was er ook tot de negende prelude. Fauré had een sterke band met zijn schoonvader. De gezondheid van de oude man – hij was 86 – was al het hele jaar 1910 alarmerend en op 11 september overleed hij. Een paar weken later schreef Fauré deze prelude in e mineur. Overigens is het niet altijd melancholie troef in de preludes. ‘Ce belle accès de colère’ (‘deze prachtige woede-uitbarsting’) 5
Toelichting
noemde iemand eens de vijfde; Copland vond vooral ook de achtste erg aantrekkelijk en toegankelijk ‘met zijn droge, bittere brille (die je bij Fauré zelden aantreft),’ terwijl Koechlin de tweede, een perpetuum mobile, ‘een koortsachtige werveling van derwisjen’ noemde, ‘eindigend in een vorm van extase met de evocatie van een soort sprookjespaleis’.
meest dierbare personen uit zijn leven, zijn grote liefde en ook nog eens een van de beste pianisten van haar tijd. Maar misschien was er ook een andere vriend in het spel. Een grote dierbare was Georg Friedrich Händel zelf. De componist van de Messiah was weliswaar al geruime tijd dood, maar Brahms had een enorme bewondering voor zijn muziek. Händel was zijn regelrechte voorbeeld.
Johannes Brahms
Brahms koesterde een ware Händelliefde. Zelf componeerde hij als jongeman sarabandes en gigues in Händels geest. Om de barokmeester bij een groter publiek te introduceren, maakte hij uitwerkingen van de basso continuopartijen (becijferde baspartijen) van veel van Händels werk zodat dit ook door niet-kenners kon worden gespeeld. En hij bezat eerste drukken van Händel, onder andere van de Eerste suite voor klavecimbel in Bes uit 1733. De Air daaruit leverde het thema van de Händelvariaties. Händel had er overigens zelf ook al variaties op gecomponeerd. In de Händelvariaties zijn echter ook nog andere inspiratiebronnen te horen. De toen 28-jarige Brahms hield zich in 1861 intensief bezig met Beethovens variatiecycli, de Eroicavariaties en de Diabellivariaties voorop, en daarnaast met Bachs Goldbergvariaties. De laatste lag om zo te zeggen op zijn nachtkastje en het schijnt hem in moeilijke uren als een soort vriend te hebben bijgestaan. Misschien is het daarom wel als eerbetoon aan Bach dat de Händelvariaties besluiten met een grootse fuga, die majestueuze muziekvorm waarvan Bach de absolute meester was.
Variaties over een thema van Händel In zijn jonge jaren moet Brahms wel erg veel van de variatievorm hebben gehouden. Vóór zijn dertigste schreef hij een stuk of vijf variatiereeksen, te beginnen met die op een thema van zijn vriend Schumann (op. 9) en vervolgens op een thema van zichzelf plus één op een thema uit zijn geliefde Hongarije (op. 21). Daarna kwam Händel aan de beurt (het nu gespeelde op. 24) en tenslotte waren daar de Paganinivariaties op. 35 waarin hij, niet als eerste en zeker niet als laatste, Paganini’s fameuze Capriccio nr. 24 voor vioolsolo aan zulke hondsmoeilijke variaties onderwierp dat de meeste virtuozen er voor op de loop gaan. ‘Variaties voor een dierbare vriend’, staat er in het manuscript van Brahms’ Variationen über ein Thema von Händel. Wie was deze vriend? Wellicht een vriendin, Clara Schumann. Ze was nu eenmaal een van de 6
Toelichting
De toch behoorlijk veeleisende Händelvariaties waren indertijd niet aan dovemansoren gericht. ‘Vol echte genialiteit,’ oordeelde Brahms’ collega, de componist/ dirigent Albert Dietrich toen Brahms ze eens voorspeelde aan orkestmusici in Oldenburg die hem de volgende avond zouden begeleiden in Beethovens Vierde pianoconcert. En toen hij ze in 1863 in de Weense Musikverein speelde, kon hij na afloop trots aan zijn ouders in Hamburg schrijven: ‘Ik was gisteren zo gelukkig, mijn concert was een groot succes, meer dan ik had durven hopen [… ] Ik speelde zo vrij alsof ik thuis onder vrienden was en het publiek hier is echt veel stimulerender dan bij ons.’ Tekst toelichting: Stephen Westra
7
Biografieën Componisten Franz Schubert
schoolopleiding. Op zijn dertiende begon hij liederen te schrijven, en vanaf zijn zeventiende ontstond het ene meesterwerk na het andere. Met zijn mooie stem en zijn vertrouwdheid met de piano voerde hij zijn liederen in z’n eentje uit tijdens de ‘Schubertiades’, informele salonavonden van Schuberts vriendenkring. Zo schijnt hij nog kort voor zijn dood de hele Winterreise te hebben gespeeld én gezongen. Ook trad hij op als pianosolist en gaf hij pianoles aan adellijke meisjes met wie hij graag vierhandig speelde.
Xenakis kennen en hierdoor geïnspireerd meldde hij zich aan bij het Conservatorium in Rotterdam waar hij les kreeg van Klaas de Vries en Philippe Boesmans.
Robert Zuidam foto: Karoly Effenberger
Franz Schubert (1797 1828) was de zoon van een muzikale schoolmeester die hem leerde vioolspelen. Pianoles kreeg hij van zijn twaalf jaar oudere broer Ignaz, daarnaast leerde hij zingen. Met zijn mooie jongenssopraan werd hij op zijn elfde aangenomen als koorknaap in de keizerlijke hofkapel in Wenen. Aan het Stadtkonvikt kreeg hij een goede 8
Robert Zuidam (1964) geldt als een van Nederlands meest vermaarde componisten op het vlak van opera en muziektheater. Rage d’Amours (2002/2003) en Suster Bertken (2010) hebben hem internationale bekendheid gegeven. Rob Zuidam werd geboren in Gouda en speelde als tiener in allerlei popbandjes. Intussen leerde hij de muziek van György Ligeti en Iannis
In 1989 nam hij als ‘fellow’ deel aan een cursus in Tanglewood en kreeg les van Lukas Foss en Oliver Knussen. Voor zijn compositie Fishbone kreeg hij de Koussevitzky prijs. De Duitse componist Hans Werner Henze wees Zuidam op zijn potentieel als operacomponist en -librettist en verstrekte hem een opdracht tot het maken van een avondvullende opera voor de Münchener Biennale
Biografieën
für Neues Musiktheater. Dit resulteerde in Freeze, een opera gebaseerd op het verhaal van de ontvoering van Patricia Hearst. Hij keerde in 1999, 2001 en 2003 als docent terug naar Tanglewood, onder meer als Artist in Residence. In 2010 doceerde Zuidam als Erasmus Professor aan de universiteit van Harvard en werd hem in Den Haag de Kees van Baaren-Prijs uitgereikt voor zijn opera Rage d’amours. Naast zijn compositorische activiteiten, is Zuidam ook actief als essayist en librettist.
zijn zijn impressionistisch aandoende harmonieën en zijn melodieën waarin modale toonladders zijn verwerkt. Vanaf 1874 was Fauré organist aan de Église de la Madeleine. In 1897 werd Fauré docent aan het Conservatorium van Parijs; Ravel en Enescu waren er zijn leerlingen. In 1920, inmiddels directeur van het Conservatorium, ging Fauré met pensioen.
kamermuziekwerken, waaronder zijn enige strijkkwartet.
Johannes Brahms
Gabriel Fauré Al op negenjarige leeftijd kwam Gabriel Fauré (1845 1924) terecht op de École de Musique Classique et Réligieuse in Parijs. Zijn leermeesters Louis Niedermeyer en Camille Saint-Saëns zouden een levenslange invloed op hem hebben. Niet alleen zijn religieuze muziek maar ook zijn kamermuziek ademt een sfeer van intimiteit en bescheidenheid. Opvallend
foto: Pierre Petit
Zijn toenemende doofheid dwong hem een stap terug te doen. Ondanks zijn doofheid schreef Fauré in zijn laatste levensjaren enkele van zijn belangrijkste
De Duitse componist, dirigent, organist en pianist Johannes Brahms (1833 1897) begon zijn leven in een sloppenwijk van Hamburg. Zijn muzikale kwaliteiten werden al snel onderkend door zijn vader die freelance musicus was. Brahms ontwikkelde zich tot een begenadigd pianist en een hartstochtelijk verzamelaar van volksmuziek. Op zijn twintigste werd hij 9
Biografieën
als componist ontdekt door het echtpaar Robert en Clara Schumann dat hem omarmde als de nieuwe stem van Duitsland. Met zijn hang naar de muziek van onder anderen Beethoven en Bach werd hij beschouwd als een conservatief componist en een tegenpool van de ‘nieuwlichters’ Liszt en Wagner. Niet alle werken van Brahms zijn bij hun eerste uitvoeringen goed ontvangen, maar uiteindelijk gold hij in zijn tijd zeker als een succesvol componist en raakte hij financieel in goede doen. Hij heeft altijd eenvoudig geleefd en gebruikte zijn geld voornamelijk om familie en vrienden te ondersteunen. Naast het componeren bleef Brahms actief als dirigent, als virtuoos pianist en uitvoerder van eigen en andermans werk. Ook heeft hij veel lesgegeven. Brahms legde de lat voor zichzelf erg hoog en veel composities belandden in de prullenbak. Toch schreef hij een omvangrijk oeuvre bijeen met vier symfonieën, twee pianoconcerten, een vioolconcert, koorwerken, liederen, kamermuziek en werken voor piano solo. 10
Uitvoerende Hannes Minnaar Piano Hannes Minnaar (1984) is een van Nederlands meest succesvolle pianisten. Hij sloot zijn studie bij Jan Wijn aan het Conservatorium van Amsterdam af met een 10 en onderscheiding en volgde daarna lessen bij onder anderen Willem Brons, Menahem Pressler en Ferenc Rados. Tegelijkertijd studeerde hij orgel bij Jacques van Oortmerssen. Als prijswinnaar van de internationale concoursen in Genève (Concours de Genève, tweede prijs, 2008) en Brussel (Koningin Elisabeth Wedstrijd, derde prijs, 2010) wist hij internationaal de aandacht op zich te vestigen. De Borletti-Buitoni Trust kende hem in 2011 een van hun prestigieuze beurzen toe. Hannes Minnaar soleerde bij vele orkesten, waaronder het Koninklijk
Concertgebouworkest en het Nationaal Orkest van België, onder dirigenten als Marin Alsop, Herbert Blomstedt, Frans Brüggen, Eliahu Inbal en Edo de Waart. Hij geeft recitals in heel Europa en daarbuiten. Zo trad hij op in Het Concertgebouw (Amsterdam), Gewandhaus (Leipzig) en Musashino Hall (Tokio) en was hij te gast bij pianofestivals in Bordeaux, Guangzhou en La Roque d’Anthéron. Ook als kamermusicus is Minnaar actief. Met zijn Van Baerle Trio won hij prijzen op concoursen te Lyon (CIMCL, eerste prijs, 2011) en München (ARD, tweede prijs, 2013). Daarnaast werkte Minnaar samen met musici als Janine Jansen, Isabelle van Keulen en Mischa Maisky. De solocd’s die Minnaar tot dusver uitbracht werden met enthousiasme ontvangen. Zijn debuut-cd werd bekroond met een Edison. Zijn cd Bach Inspirations kreeg vijf sterren van BBC Music Magazine en over zijn derde derde solo-cd in teken van Gabriel Fauré schreef Gramophone een lovende
Biografieën
kritiek. Met Jan Willem de Vriend en het Orkest van het Oosten heeft Minnaar de afgelopen seizoenen alle vijf pianoconcerten van Beethovens opgenomen. De cd’s kwamen in de afgelopen seizoenen uit en werden zowel door de nationale als internationale pers zeer goed ontvangen. In seizoen 2016-17 had Minnaar een eigen ‘Spotlight’-serie in het Concertgebouw. In de herfst van 2016 ontving Minnaar bovendien de Nederlandse Muziekprijs, de hoogste onderscheiding die door het Fonds Podiumkunsten, namens de minister van Onderwijs, Cultuur & Wetenschap, aan jonge getalenteerde musici wordt toegekend.
foto: Juan Carlos Villaroel
11
Verwacht
Serie Piano Za 2 juni 2018 Grote Zaal 19.30 uur
Pierre-Laurent Aimard De vogels van Messiaen De Franse meesterpianist Pierre-Laurent Aimard behoeft in het Muziekgebouw bijna geen introductie meer. Afgelopen jaren stond hij garant voor bijzondere recitals en hoge waarderingen. Zijn optreden in de herfst van 2016 met werken van Kurtág, Schumann en Sweelinck leverde twee vijfsterrenrecensies op in de Volkskrant en Het Parool. Zijn integrale uitvoering van Messiaens Catalogue d’oiseaux is al net zo’n onmisbare gebeurtenis. Ook omdat Aimard zelf de inleiding verzorgt. Vogels hebben de Franse componist Olivier Messiaen (19081992) altijd gefascineerd. Nauwgezette transcripties van vogelzang duiken in veel van zijn werken op. In Catalogue d’oiseaux – dertien werken voor piano solo, circa drie uur muziek – laat hij bijna tachtig verschillende vogels zingen over de toetsen. Aimard is zeer vertrouwd met dit meesterwerk, geschreven voor zijn docente Yvonne Loriod. In juni 2016 speelde Aimard het tijdens het Aldeburgh Festival verdeeld over de dag. The Guardian verkoos deze uitvoering tot een van de tien meest indrukwekkende muzikale gebeurtenissen van het jaar. Programma: Olivier Messiaen Catalogue d’oiseaux
12
Pierre-Laurent Aimard foto: Neda Navaee
Seizoen 2018-2019 Serie Piano In de serie Piano hoort u grote internationale pianisten; zowel gelauwerde solisten als spectaculaire nieuwkomers. Ieder recitalprogramma is met grote zorg samengesteld: muziek van de barok tot nu, in een aaneenschakeling van vuurwerk en intimiteit. vr 14 sep 2018 Angela Hewitt Das wohltemperierte Klavier I
vr 25 jan 2019 Elisabeth Leonskaja Beethovens laatste pianosonates
zo 16 sep 2018 Angela Hewitt Das wohltemperierte Klavier II
vr 15 mrt 2019 Marc-AndrĂŠ Hamelin Absoluut meesterschap
vr 16 nov 2018 David Kadouch RĂŠvolution
vr 29 mrt 2019 Piotr Anderszewski Beethovens Diabelli-variaties
zo 9 dec 2018 Jean-Efflam Bavouzet Lecture-recital: Debussy verklaard
wo 24 apr 2019 Alexandre Kantorow Jonge pianosensatie
wo 19 dec 2018 Nikolai Lugansky Rusland versus Frankrijk
13
Verwacht
wo 23 mei / 19.00 + 21.30 uur Earth Diver B’Rock + Muziektheater Transparant + ChorWerk Ruhr do 24 mei / 12.30 uur Lunchconcert Ism Conservatorium van Amsterdam
Mei zo 13 mei / 11.00 uur Kleine Zaal Ere Lievonen + Anne Veinberg Laboratonium 3
do 24 mei / 20.15 uur Sinfonietta Riga De Christina Cyclus van Klas Torstensson
zo 13 mei / 15.00 uur Nederlands Kamerkoor + Maarten Engeltjes + Lavinia Meijer Bernsteins Chichester Psalms
vr 25 mei / 19.00 uur college + 20.15 uur concert Cut Circle Josquins Missa Faisant regretz
wo 16 mei / 20.15 uur Véronique Gens + Susan Manoff Licht op de Franse mélodie
za 26 mei / 14.15 uur De IJ-Salon Tannhäuser light
do 17 mei / 20.15 uur Asko|Schönberg (De)constructie
za 26 mei / 20.15 uur Cuarteto Latinoamericano Latijns-Amerikaanse strijkkwartettraditie
vr 18 mei / 20.15 uur Scottish Chamber Orchestra + Piotr Anderszewski Piotr Anderszewski terug als dirigent en solist 14
zo 27 mei / 15.00 uur Ntjam Rosie Wat is het geheim van zingen? (8+)
di 29 mei / 20.30 uur Kleine Zaal Hailu Mergia Lala Belu
Juni za 2 jun / 19.30 uur Pierre-Laurent Aimard De vogels van Messiaen zo 3 jun / 15.00 uur Cappella Amsterdam Boetepsalmen - De verfijnde details van Lassus
Huil van de Wolff Elke 22e van de maand klinkt om 20.00 uur het geluidsmonument Huil van de Wolff. Martijn Padding componeerde deze interactieve geluidsinstallatie ter herinnering aan oprichter van het Muziekgebouw Jan Wolff (1941 - 2012). Zie voor meer informatie muziekgebouw.nl/ huilvandewolff Geheimtips Bijzondere concerten die je niet mag missen
Foto: Erik van Gurp
Restaurant Zouthaven Kom voor het concert eten in restaurant Zouthaven. Reserveren: 020 788 2090 of zouthaven.nl
Rondom het concert - Na aanvang van het concert heeft u geen toegang meer tot de zaal. - Zet uw mobiele telefoon uit voor aanvang van het concert. - Het maken van beeld- of geluidsopnamen in de zaal alleen met schriftelijke toestemming. - Algemene Bezoekersvoorwaarden zijn na te lezen op muziekgebouw.nl
Bij de prijs inbegrepen Reververingskosten en garderobe zijn bij de kaartprijs inbegrepen. Ook een pauzedrankje, tenzij anders vermeld op uw concertkaartje. Bij concerten zonder pauze staan drankjes klaar na afloop van het concert.
Steun het Muziekgebouw Inkomsten uit kaartverkoop dekken ten dele onze kosten. Word vriend of doneer: met uw extra steun kunnen we concerten op het hoogste niveau blijven organiseren. Meer informatie: muziekgebouw.nl/steunons
Op de hoogte blijven? Blijf op de hoogte van nieuw geboekte concerten of ander nieuws. Volg ons via onze e-nieuwsbrief (aanmelden op muziekgebouw.nl), Facebook, Twitter of Instagram. Dank! Wij kunnen niet zonder de steun van onze vaste subsidiĂŤnten en Vrienden van het Muziekgebouw. Wij zijn hen daarvoor zeer erkentelijk.
Druk binnenwerk
15