Za 1 dec 2018 Grote Zaal 20.15 uur
Serie Kamerorkesten
Concertgebouw Kamerorkest + Bram van Sambeek Fagotconcerten Het gratis beschikbaar stellen van dit digitale programmaboekje is een extra service ter voorbereiding op het concert. Het is uitdrukkelijk niet de bedoeling deze versie tijdens het concert te raadplegen via uw mobiele telefoon. Dit is namelijk zeer storend voor de andere concertbezoekers. Bij voorbaat dank.
Programma
Serie Kamerorkesten Za 1 dec 2018 Grote Zaal 20.15 - 22.00 uur
Concertgebouw Kamerorkest + Bram van Sambeek Fagotconcerten
ca. 40 minuten voor de pauze ca. 45 minuten na de pauze
Bram van Sambeek fagot
Bent u niet vergeten uw mobiele telefoon uit te zetten? Dank u wel.
2
Programma
Johann Sebastian Bach (1685 - 1750) Uit Kunst der Fuge BWV 1080 (1742/1746) ·· Contrapunctus 1 ·· Contrapunctus 2 ·· Contrapunctus 3 ·· Contrapunctus 4 Carl Maria von Weber (1786 - 1826) Fagotconcert in F op. 75 (1811, rev. 1822, arr. Michael Waterman) ·· Allegro ma non troppo ·· Adagio ·· Rondo. Allegro Pauze Otmar Nussio (1902 - 1990) Variaties op een Arietta van Pergolesi voor fagot en strijkorkest (1953) ·· Arietta ·· Scherzetto ·· Tamburino ·· Lamento ·· Ostinato ·· Rapsodia ·· Elegia ·· Barbaresca ·· Stornello ·· Danza Antonín Dvořák (1841 - 1904) Serenade voor strijkers op. 22 in E (1875) ·· Moderato ·· Minuet. Allegro con moto - Trio ·· Scherzo. Vivace ·· Larghetto ·· Finale. Allegro vivace
3
Toelichting Het Concertgebouw Kamerorkest opent met vier delen uit Die Kunst der Fuge van Bach, een met raadsels omkleed werk dat hij nooit heeft afgemaakt en waarvan we niet weten voor welk instrument of ensemble hij het heeft bedoeld. Daarna horen we de solist van vanavond, fagottist Bram van Sambeek, in twee werken, waarin alle mogelijkheden van de fagot uitgebreid aan bod komen. Webers soms opera-achtige, zeer virtuoze fagotconcert en een werk van de in 1990 overleden Otmar Nussio laten zien wat er allemaal mogelijk is op het instrument: van zangerig lyrisch tot koddig en geestig. Na de pauze horen we ook een van Dvořáks meest populaire werken: zijn zonnige strijkersserenade, vol melodieën die je mee naar huis neemt. Een destijds nieuw genre waarmee hij een trendsetter werd, nagevolgd door Edvard Grieg, Pjotr Tsjaikovski, Edward Elgar en Josef Suk.
Johann Sebastian Bach Die Kunst der Fuge Het paste allemaal zo mooi in het tragische en romantische plaatje van Bach. Zijn gezichtsvermogen ernstig aangetast door staar en catastrofaal verlopen oogoperaties, op het eind van zijn leven sterk voorovergebogen werkend aan een serie fuga’s en canons. Een serie die nooit afkwam omdat hij tijdens het schrijven ervan met de pen in de hand overleed. Deze legende ontleende men aan de onvolledige uitgave van Die Kunst der Fuge BWV 1080, in 1751 verzorgd door Bachs zoon Carl Philipp Emanuel. Die schreef dat zijn 4
vader was gestorven tijdens het componeren van de laatste fuga, waarin hij zijn eigen naam in de noten B-A-C-H had verwerkt. [B is de Duitse aanduiding van Bes en H van B.] Het vuurtje van geheimzinnigheid werd nog eens extra aangewakkerd omdat Bach nergens in de partituur had vermeld op wat voor instrument(en) deze muziek uitgevoerd moest worden. Ook de volgorde waarin de stukken uitgevoerd moeten worden, is verre van duidelijk. Dit, opgeteld bij het nogal abstracte karakter van het werk, heeft bij bepaalde musicologen geleid tot de veronderstelling dat Bach deze muziek heeft geschreven als een soort etalage voor wat er allemaal mogelijk is in fuga’s en canons, niet zozeer met een uitvoering in het achterhoofd. Maar er blijkt niet veel te kloppen van dit door velen zo gretig omarmde verhaal. Minutieus onderzoek van Bachs handschrift heeft uitgewezen dat hij er hoogstwaarschijnlijk aan begon in 1742, kort na de publicatie van de Goldberg Variaties BWV 988. Dat was acht jaar voor zijn dood, en in die acht jaar heeft Bach er af en toe aan gesleuteld. Verder blijken er in het manuscript wel degelijk aanwijzingen te staan over de uitvoering. Dus ook de tweede veronderstelling van de etalage houdt geen stand.
Toelichting
Het is een werk waar je een eindeloos aantal keren naar kunt luisteren om telkens weer nieuwe dingen te ontdekken. In Contrapunctus 1 presenteert Bach op een sobere manier het thema waarmee hij uitgebreid fugatisch [imitatie van het thema in alle stemmen] aan de slag gaat. Tegen het einde bouwt hij een paar dramatische pauzes in die de spanning verhogen. In Contrapunctus 2 verhuist hij het thema naar de baspartij en voorziet hij het van een tegenmelodie met een gepuncteerd ritme. In Contrapunctus 3 draait hij het thema om, waardoor het geheel expressiever wordt. De tegenmelodie is chromatisch [bestaande uit enkel halve toonsafstanden]. In Contrapunctus 4 horen we het thema ook in andere toonsoorten, waardoor Bach meer harmonische mogelijkheden creëert. Deze techniek past Bach ook toe in het ‘Et incarnatus’-gedeelte uit zijn Hohe Messe BWV 232.
Carl Maria von Weber Fagotconcert in F Over zijn werkzaamheden schrijft Carl Maria von Weber op 30 april 1811 in een brief vanuit München: ‘Sinds ik het Concertino [voor klarinet] voor [Heinrich] Bärmann heb gecomponeerd, word ik vanuit het orkest bestookt met opdrachten om stukken te schrijven… twee klarinetconcerten, twee lange aria’s, een celloconcert en een fagotconcert. Je
ziet dat me helemaal niet slecht gaat en ik denk er hard over om de hele zomer hier te blijven. Want ik verdien hier zoveel dat ik na aftrek van mijn verblijfskosten nog wat opzij kan leggen. Bovendien wil het hele orkest en iedereen hier mij als nieuwe Kapellmeister’. Het orkest waar hij het over heeft is het Münchner Hoforkest en fagottist Georg Friedrich Brandt was een van degenen die Weber bestookten. Fagottisten schreeuwden om soloconcerten, want naast het Fagotconcert KV 191 van Wolfgang Amadeus Mozart bestond er niet erg veel dankbaar repertoire voor fagot en orkest. Weber besloot om Brandts dringende verzoek te honoreren en deed dat in – bijna niet voor te stellen – drie dagen tijd. Webers beide symfonieën van 1806/7 voorzag hij al van uiterst dankbare fagotpartijen, maar in dit soloconcert kan de fagottist zich helemaal uitleven en laten horen wat hij in huis heeft. De eerste versie van het concert ontstond in 1811 en in 1822 bracht Weber nog wijzigingen aan. Vanavond horen wij deze latere versie. Maar wel in een bewerking voor strijkers van violist Michael Waterman, die we vanavond aan het werk zien en horen; hij is de concertmeester. Opera’s componeren was Webers favoriete bezigheid. Ook in zijn soloconcerten horen we dat duidelijk terug. Het lijkt soms wel of de fagot in alle drie de delen van dit concert verschillende rollen vervult. De veldtochten van de Fransen onder Napoleon – twee jaar voor het ontstaan van dit fagotconcert werd bijvoorbeeld Wenen belegerd – en de oorlogssituatie in Europa zorgden ervoor 5
Toelichting
dat militair klinkende muziek het goed deed bij het publiek. Getuige ook het trotse marsritme waarmee het concert opent. Na omfloerste paukenslagen verschijnt de fagot ten tonele en mag meteen laten horen wat er allemaal mogelijk is op het instrument. Van razendsnelle buitelende loopjes tot een spervuur van staccatonootjes, maar ook het uitgebreid zingen van lange lyrische lijnen. Het gracieuze en tedere langzame deel zou het niet slecht doen als opera-aria. Het orkest fungeert als een zachte harmonische matras. In de bravourefinale komen ook de komische kanten van de fagot naar voren. Snelle sprongen van een beetje benauwd klinkend hoog naar ronkend laag en andersom. De passage vlak voor het slot is waanzinnig virtuoos en duidelijk bedoeld om de handen op elkaar te krijgen.
Otmar Nussio Variaties op een Arietta van Pergolesi Otmar Nussio was als dirigent en orkestdirecteur een belangrijk man in de muziekwereld van Italiaanssprekend Zwitserland. Hij was goed bevriend met Paul Hindemith, Zoltán Kodály, Darius Milhaud en Igor Stravinsky. Maar uit zijn muziek kun je dat niet opmaken want hij componeerde tamelijk traditioneel en zijn muziek strijkt zelden tegen de haren in. Zijn Variaties op een Arietta van Pergolesi componeerde hij in 1953 voor een internationaal muziekconcours in Genève. 6
Het Arietta-thema van Pergolesi wordt op een zeer originele manier aan ons gepresenteerd. We horen het in de basnoten van de orkestpartij en pas in de zestiende maat neemt de fagot het over, terwijl het orkest een hoogst originele tegenmelodie speelt. Meteen al in de eerste variatie wordt de melodie bijna onherkenbaar in staccato stukjes gehakt. In de virtuoze tweede variatie probeert het orkest opzwepende slagen op de tamboerijn te imiteren. Het Lamento daarna blijft dichter bij het karakter van de oorspronkelijke melodie. De fagot mag zingen, ondersteund door gebroken akkoorden. Het Ostinato dat daarop volgt begint koddig maar accelereert geleidelijk en eindigt in een duizelingwekkende vaart. In de Rapsodia horen we de fagot als verteller. Somberheid is troef in de Elegia, die iets langer is dan de andere variaties. Er volgen drie snelle en levendige variaties en het stuk sluit af met een muzikale knipoog.
Antonin Dvořák Serenade voor strijkers De Serenade voor strijkers ontstond in 1875. Na jaren sappelen en bittere armoede ontving Dvořák een staatsstipendium dat een einde maakte aan de financiële nood. Een van de leden in de commissie die over de toekenning had beslist was Brahms. Die zorgde er ook voor dat enkele van Dvořáks composities hun weg naar een uitgever vonden.
Toelichting
Er zou zich tussen die twee een diepe vriendschap ontwikkelen. Brahms heeft wel eens bekend dat hij jaloers was op de hoeveelheid schitterende melodieën die Dvořák schijnbaar moeiteloos uit zijn mouw schudde. Hij heeft een keer gezegd: ‘Die vent heeft meer ideeën dan wij met zijn allen. Uit zijn afval zou elke andere componist zijn hoofdthema’s kunnen vissen’. Door dit stipendium kon Dvořák zich volledig werpen op het componeren, en dat zorgde voor een soort dijkdoorbraak. In 1875 en 1876 schreef hij een strijkkwintet, een pianotrio, een pianokwartet, een symfonie, zijn zeer succesvolle Moravische Duetten voor piano vierhandig, een opera, een pianoconcert en de strijkersserenade die vanavond wordt gespeeld. Eindelijk had hij zijn grenzeloze bewondering voor Wagner van zich af weten te schudden en hij streefde er niet meer naar om hem te imiteren. Hij begon te ontdekken waar hij echt goed in was: relatief simpele muziek, minder wijdlopig dan zijn vroege werken, maar vol onvergetelijke melodieën, die vaak doen denken aan Boheemse volksmuziek.
als elkaars begeleiding. Het tweede deel bestaat uit een zangerige en dansbare wals. Overgoten met een licht melancholisch sausje. Wals- en mazurkaritmes wisselen elkaar af. Ook in dit deel gebruikt Dvořák de canon op grote schaal, maar hij houdt het licht. De muziek klinkt nooit geleerd, ook al zit hij uiterst ingenieus in elkaar. Het deel wordt afgesloten met twee fors aangezette majeurakkoorden. Er volgt een pittig en geestig scherzo. Het thema wordt weer canonisch gepresenteerd. Het langzame deel bestaat uit een mild treurige nocturne, waarin we her en der een van de thema’s uit het tweede deel horen terugkomen. Ook in de puntige finale – qua sfeer een uitbundige Boheemse volksdans – blikt Dvořák terug naar vorige delen en maakt de serenade daarmee tot een hecht bouwwerk. Tekst toelichting: Thijs Bonger
De zonnige vijfdelige strijkersserenade loopt over van dergelijke meeslepende melodieën. Aan inspiratie had hij blijkbaar geen gebrek, want hij schreef hem in de recordtijd van elf dagen. De tweede violen en de cello’s introduceren het lyrische hoofdthema met ritmische ondersteuning van de altviolen. We horen dat Dvořák zich uitgebreid bedient van de canonvorm – de instrumentengroepen nemen thema’s van elkaar over en die fungeren beurtelings 7
Biografieën Componisten Johann Sebastian Bach
Johann Sebastian Bach (1685 – 1750) was afkomstig uit een oud muzikantengeslacht van organisten, cantors en stadsmuzikanten. Als jongen leerde hij viool en orgel spelen en zong hij in het kerkkoor van zijn geboorteplaats Eisenach. Op negenjarige leeftijd verloor Bach beide ouders en zijn oudste broer ontfermde zich over hem. 8
Van hem leerde hij klavier spelen, en in die tijd begon hij te componeren. Op zijn zeventiende begon zijn leven als professional waarbij de aanstellingen elkaar in vrij snel tempo opvolgden: Weimar, Arnstadt, Mühlhausen, Köthen en tenslotte Leipzig. Terwijl in Köthen de nadruk lag op de wereldlijke muziek, was hij vanaf 1722 in Leipzig als cantor van de Thomaskirche gefocust op de kerkmuziek volgens de Lutherse liturgie. Bach trouwde twee maal en kreeg maar liefst twintig kinderen. Vier zonen werden later ook bekende componisten: Wilhelm Friedemann, Carl Philipp Emanuel, Johann Christoph Friedrich en Johann Christian. Bach wordt algemeen beschouwd als een van de grootste componisten aller tijden.
Carl Maria von Weber Carl Maria von Weber (1786 1826) was een neef van Constanze Weber, de vrouw van Wolfgang Amadeus Mozart. In 1798 kreeg Von
Weber in Salzburg pianoles van Johann Michael Haydn, de jongere broer van Joseph Haydn.
Als pianovirtuoos ging Von Weber op tournee door Europa en dirigeerde het orkest van de opera van Breslau waar hij kapelmeester was (1804). Vervolgens werd hij secretaris aan het Hertogelijk Hof van Stuttgart, tot hij hier in 1810 weg moest vanwege een corruptieschandaal. Hij had de leiding over verschillende operahuizen, onder andere van de Praagse opera. De opera Der Freischütz betekende het hoogtepunt van Von Webers carrière.
Biografieën
De opera ging in 1821 in Berlijn in première. In 1826 vertrok hij naar Londen om de opera Oberon te voltooien en te produceren in Covent Garden. Daar overleed hij op 5 juni 1826. Aanvankelijk werd hij begraven in Londen, maar achttien jaar later werden zijn resten opgegraven en herbegraven in Dresden.
Otmar Nussio
Na zijn studie fluit bij Luigi Longhi vervolgde Nussio zijn muzikale opleiding bij de Accademia di Santa Cecilia in Rome, waar hij compositie, piano en orkestdirectie studeerde. In 1935 werd hij fluitdocent aan het conservatorium van Zürich. Van 1938 tot 1968 was hij chefdirigent van het Orchestra della Svizzera italiana in Lugano. Hij raakte bevriend met Igor Stravinsky, Zoltán Kodály, Darius Milhaud, Benjamin Britten en Paul Hindemith en bracht regelmatig werken van hen in première. Nussio schreef voornamelijk instrumentale werken, met name voor blazers. Op 22 juli 1990 werd hij in Lugano door een trein overreden en stierf.
Antonín Dvořák Otmar Nussio (1902 - 1990) was een Zwitserse fluitist, dirigent en componist. Hij werd echter geboren in Grosetto, Italië, en studeerde aan het conservatorium van Milaan.
Antonín Dvořák (1841 1904) werd geboren in Bohemen, toen een provincie van Oostenrijk. In het dorpsorkestje raakte Dvořák vertrouwd met de Boheemse dansmuziek. Hij speelde al goed viool, altviool, piano en orgel toen
hij op zijn zestiende naar de Orgelschool in Praag werd gestuurd.
Daar kreeg hij een degelijke opleiding en studeerde drie jaar later af. Vervolgens verdiende hij zijn geld als pianoleraar en als altviolist in een dansorkest. In 1875 kreeg hij door toedoen van Johannes Brahms een stipendium van de Oostenrijkse staat en werd zijn muziek bij Simrock uitgegeven. Vanaf dat moment werden zijn composities uitgevoerd en tijdens concertreizen, vooral naar Engeland, groeide zijn internationale roem. In 1892 reisde hij met zijn gezin naar 9
Biografieën
New York om daar directeur te worden van het nieuwe conservatorium. Gedreven door heimwee keerde Dvořák echter al in 1895 terug naar ‘huis’, waar hij zes jaar later directeur werd van het Praagse conservatorium. In Praag werd zijn zestigste verjaardag groots gevierd en na zijn vrij plotselinge dood, drie jaar later, kreeg hij een staatsbegrafenis.
Uitvoerenden Bram van Sambeek Fagot Bram van Sambeek (1980) besloot op tienjarige leeftijd fagot te gaan spelen. Hij studeerde aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag bij Joep Terwey en Johan Steinmann en nam privélessen bij Gustavo Núñez. Nog tijdens zijn studie won Van Sambeek eerste prijzen tijdens het Prinses Christina Concours en de Nationale Finale van de Stichting Jong Muziektalent Nederland. 10
foto: Hans-Peter van Velthoven
In 1999 werd hij door deze stichting uitgeroepen tot Muziektalent van het jaar. Hij ontving in 2009 de Nederlandse Muziekprijs, als enige fagottist in de dertigjarige geschiedenis van de prijs. In 2011 won hij een Borletti Buitoni Trust Award. Tevens werd hij toegelaten tot het programma ‘Chamber Music Society Two’ van het Lincoln Center in New York. Van 2002-2011 was hij solofagottist van het Rotterdams Philharmonisch Orkest, en was hij regelmatig te gast als solo fagottist bij het London Symphony Orchestra en het Mahler Chamber Orchestra. Sinds
2011 besloot Bram zich te focussen op kamermuziek en solospel. In 2016 speelde Van Sambeek een grote rol tijdens het Holland Festival, als onderdeel van de internationale campagne ‘Red de Fagot’.
Biografieën
Concertgebouw Kamerorkest Het Concertgebouw Kamerorkest werd in 1987 opgericht en is samengesteld uit leden van het Koninklijk Concertgebouworkest uit Amsterdam. Sinds de oprichting treedt het Concertgebouw Kamerorkest in binnen- en buitenland op met prominente solisten, waaronder Liza Ferschtman (viool), Nicolas Altstaedt (cello), Ronald Brautigam (piano), Lavinia Meijer (harp), Dominic Seldis (contrabas), Alexei Ogrinthcouk (hobo)
en Emily Beynon (fluit). Het Concertgebouw Kamerorkest wordt jaarlijks uitgenodigd door de grootste Nederlandse podia en is vertegenwoordigd in series als Het Zondagochtend Concert, De Vrijdag van Vredenburg en Music for the Millions. In de afgelopen seizoenen vonden tournees plaats naar onder andere Italië, Finland, Japan, Spanje, Portugal, Bulgarije, Turkije en Duitsland. Viool 1 Michael Waterman (concertmeester/leider) Henriëtte Luytjes Arthur Ornée Koen Stapert Marina Waterman
Viool 2 Eke van Spiegel Wim Ruitenbeek Paul Peter Spiering Herre Halbertsma Altviool Roland Krämer Jeroen Quint Guus Jeukendrup Sofie van der Schalie Cello Fred Edelen Christian Hacker Irene Kok Bas Rob Dirksen
11
Steun het Muziekgebouw
Met een schenking of nalatenschap helpt u het Muziekgebouw bijzondere artistieke programma’s te realiseren én projecten mogelijk te maken op het gebied van educatie en talentontwikkeling. foto: Adam Mork
Vriendschap Iedere bijdrage is van harte welkom; u kunt eenmalig doneren of structureel, door middel van een Vriendschap. Vanaf een jaarbijdrage van € 50 bent u Vriend van het Muziekgebouw en ontvangt u verschillende tegenprestaties, zoals uitnodigingen voor speciale evenementen en de Vriendennieuwsbrief. Nalatenschap Het is ook mogelijk het Muziekgebouw op te nemen in uw testament. Dankzij de ANBI-status is het Muziekgebouw volledig vrijgesteld van erfbelasting, waardoor de schenking vanuit een erfenis volledig aan de doelstelling ten goede komt. Wilt u hierover meer weten, neem dan a.u.b. contact met ons op. Informatie? Meer informatie vindt u op www.muziekgebouw.nl/ steunons. Neem voor vragen contact op met ons kantoor via vrienden@ muziekgebouw.nl of 020-7882010. 12
Verwacht
Serie Kamerorkesten Za 12 jan 2019 Grote Zaal 20.15 uur
Les Siècles Mozart meets Lachenmann Twee late symfonieën van Mozart in combinatie met een compositie van de Duitse componist Helmut Lachenmann. Het lijkt een vreemde combinatie, maar het Franse kamerorkest Les Siècles onder leiding van François-Xavier Roth weet moeiteloos oude en nieuwe muziek te verbinden. Het orkest wil ieder muziekstuk spelen zoals het bij de première geklonken moet hebben. Het resultaat is niet zelden verbluffend. Les Siècles staat bekend om de opwindende en vernieuwende interpretaties van oprichter en dirigent François-Xavier Roth. Met gedurfde programmering, waarbij het orkest alles speelt op een instrumentarium uit de tijd waarin de muziek werd gecomponeerd, trekt Les Siècles veel aandacht. Door de betrokkenheid van de musici en de gepassioneerde speelwijze is elke noot meteen een statement.
Helmut Lachenmann
Programma: Wolfgang Amadeus Mozart Symfonie nr. 39 Symfonie nr. 41 / Helmut Lachenmann Mouvement
13
Verwacht
do 13 dec / 20.15 uur Nieuw Ensemble De lange adem van traditie en vernieuwing
December
vr 14 dec / 20.15 uur Nederlands Kamerorkest Viva Vivaldi
do 6 dec / 12.30 uur CvA Brass Lunchconcert ism Conservatorium van Amsterdam do 6 dec / 20.15 uur Amsterdam Sinfonietta + Marc-André Hamelin Klavierstück Hamelin za 8 dec / 20.15 uur Amsterdam Sinfonietta + Marc-André Hamelin Quartetto Serioso zo 9 dec / 13.30 uur Jean-Efflam Bavouzet Lecture-recital: Debussy verklaard di 11 dec / 20.15 uur Nederlandse Bachvereniging Kerst met Bach wo 12 dec / 20.15 uur InAlto + Alice Foccroulle Mein Herz ist bereit – Kerst in een verlaten land 14
za 15 dec / 19.00 uur college + 20.15 uur concert Coro e Orchestra Ghislieri + Giulio Prandi Een Napolitaanse Kerst
Händeldag zo 16 dec
12.00 uur Paolo Zanzu Händels onderschatte klaviermuziek 14.00 uur La Cicala Händels Italië 16.00 uur La Risonanza Händel ‘alla romana’ 19.30 uur De Nieuwe Philharmonie Utrecht Händels Messiah di 18 dec / 20.15 uur Holland Baroque + Kangmin Justin Kim + Joël Grare Les cloches de Noël
wo 19 dec / 20.15 uur Nikolai Lugansky Rusland versus Frankrijk do 20 dec / 20.15 uur Stille Nacht am Silbersee Bezinning met Anna Enquist za 22 dec / 15.00 + 19.30 uur Nieuw Vocaal Amsterdam + Amsterdam Baroque Orchestra Kerstspel zo 23 dec / 10.30 + 13.30 uur Nieuw Vocaal Amsterdam + Amsterdam Baroque Orchestra
Huil van de Wolff Elke 22e van de maand klinkt om 20.00 uur het geluidsmonument Huil van de Wolff. Martijn Padding componeerde deze interactieve geluidsinstallatie ter herinnering aan oprichter van het Muziekgebouw Jan Wolff (1941 - 2012). Zie voor meer informatie muziekgebouw.nl/ huilvandewolff Geheimtips Bijzondere concerten die je niet mag missen
Foto: Erik van Gurp
Grand café 4’33 Kom voor het concert eten in Grand café 4’33. Reserveren: 020 788 2090 of 433grandcafe.nl.
Rondom het concert - Na aanvang van het concert heeft u geen toegang meer tot de zaal. - Zet uw mobiele telefoon uit voor aanvang van het concert. - Het maken van beeld- of geluidsopnamen in de zaal alleen met schriftelijke toestemming. - Algemene Bezoekersvoorwaarden zijn na te lezen op muziekgebouw.nl
Bij de prijs inbegrepen Reververingskosten en garderobe zijn bij de kaartprijs inbegrepen. Ook een pauzedrankje, tenzij anders vermeld op uw concertkaartje. Bij concerten zonder pauze staan drankjes klaar na afloop van het concert.
Steun het Muziekgebouw Inkomsten uit kaartverkoop dekken ten dele onze kosten. Word vriend of doneer: met uw extra steun kunnen we concerten op het hoogste niveau blijven organiseren. Meer informatie: muziekgebouw.nl/steunons
Op de hoogte blijven? Blijf op de hoogte van nieuw geboekte concerten of ander nieuws. Volg ons via onze e-nieuwsbrief (aanmelden op muziekgebouw.nl), Facebook, Twitter of Instagram. Dank! Wij kunnen niet zonder de steun van onze vaste subsidiënten en Vrienden van het Muziekgebouw. Wij zijn hen daarvoor zeer erkentelijk.
Druk binnenwerk
15