Εσείς κι εμείς: Στο σημερινό εξώφυλλό μας ο Άγιος Δημήτριος, λάδι πάνω σε ξύλο, διαστάσεων 38Χ50 cm. Έργο άγνωστου λαϊκού ζωγράφου, που φιλοτεχνήθηκε το 1886 στη Σάμο, προφανώς από παραγγελία του παππού μου Δημητρίου Εμ. Βαλασκατζή. Είμαστε στο ηλεκτρονικό τεύχος 124, χρόνος 45ος, Οκτώβρης - Δεκέμβρης 2014. Από το ηλεκτρονικό τεύχος 103-104 του 2008 έως το τεύχος 124 του 2014 συμπεριλαμβανομένου, στα site: nea-synora.gr και neasynora.gr, μας επισκέφτηκαν 19.359 αναγνώστες από διάφορες χώρες, όπως: (A) Afghanistan, Albania, Algeria, Andorra, Argentina, Armenia, Australia, Austria, Azerbaijan, (B) Bahrain, Bangladesh, Belarus, Belgium, Bosnia, Brazil, Bulgaria, Burma, Byelorussian SSR. (C) Canada, Chile, China, Colombia, Croatia, Cyprus, Czech Republic. (D) Denmark, Dubai. (E) Ecuador, Egypt, Estonia, European country. (F) Finland, France. (G) Georgia, Germany, Great Britain, Greece. (H) Hong Kong, Hungary. (I) Iceland, India, Indonesia, Iran, Iraq, Ireland, Israel, Italy. (J) Jamaica, Japan. (K) Kazakhstan, Korea (the Republic of), Kuwait. (L) Latvia, Lebanon, Libya, Lithuania, Luxembourg. (M) Macedonia, Malaysia, Maldives, Malta, Masqat, Mexico, Moldova, Morocco. (N) Netherlands, Nepal, New Zealand, North Korea, Norway. (P) Pakistan, Palestine, State of, Paraguay, Peru, Philippines, Poland, Portugal. (Q) Qatar. (R) Republic of Serbia, Romania, Russian Federation. (S) Saudi Arabia, Serbia, Singapore, South Κorea, Slovakia, Spain, Sweden, Switzerland, Syria. (T) Taiwan, Thailand, Tunisia, Turkey. (U) Ukraine, United Arab Emirates, United Kingdom, United States. (V) Venezuela, Viet Nam. #### Προs: Neasynora<neasynora@otenet.gr>; Σοκ έχει προκαλέσει η είδηση ότι ο γνωστός δημοσιογράφος και συγγραφέας Μένης Κουμανταρέας βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμά του... Τον συγγραφέα εντόπισε νεκρό ο ανιψιός του, χθες (6-12-2014 ) λίγο μετά τα μεσάνυχτα, στο διαμέρισμά του στην Κυψέλη, ο οποίος ειδοποίησε τις αρχές. Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις της Αστυνομίας, είναι πιθανό το ενδεχόμενο της ληστείας, καθώς κάθε χώρος του σπιτιού ήταν ανάκατος ενώ άγνωστο παραμένει ακόμα αν η πόρτα του διαμερίσματος ήταν παραβιασμένη ή την είχε ανοίξει ο ίδιος ο άτυχος συγγραφέας. Ο Μένης Κουμανταρέας ήταν ένας από τους σημαντικότερους πεζογράφους, δοκιμιογράφους και μεταφραστές της χώρας μας. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα και αποφοίτησε από το Πρότυπο Λύκειο Αθηνών Κάρολος Μπερζάν ενώ φοίτησε στη Νομική και Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Στέγη Πολιτιστικών Εκδηλώσεων Εκδόσεις ηλεκτρονικών βιβλίων
Περιοδικών – Εφημερίδων
που κάνουν το γύρω του πλανήτη μας. Τυπωμένα τεύχη (1 έως 102), ηλεκτρονικά τεύχη (103 έως 124) Χρόνος 45ος, Οκτώβρης - Δεκέμβρης 2014. Εκδότης - Διευθυντής: Δημήτρης Βαλασκαντζής Αγίων Αποστόλων 6, Κυψέλη, 113 62 Αθήνα τηλ.: 210-8815275, κιν. 6974868530, Σάμου 22730-33166. www.neasynora.gr // e-mail: neasynora@otenet.gr www.nea-synora.gr // e-mail: valaskantzis@gmail.com Η εκχώρηση ονόματος χώρου [gr] εγκρίθηκε από την Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ) στ’ όνομά μας. ####
Μένης Κουμανταρέας: Βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμά του!
Έφυγε απ’ τη ζωή και ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος… Στις 16 Οκτωβρίου τρέχοντος έτους, έφυγε απ’ τη ζωή ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος και συλλυπητήρια έστειλαν όλα τα κόμματα. Ας δούμε ένα από αυτά: «Η ζωή του Γιάννη Χαραλαμπόπουλου ήταν ένας διαρκής αγώνας για τη δημοκρατία, την ελευθερία και τη κοινωνική δικαιοσύνη», τόνισε στο συλλυπητήριο μήνυμά του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας»!.. Όμως για δημοκρατία, ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη, δεν περιορίζεσαι μόνο στα λόγια. Ένας διαρκής αγώνας έχει ανάγκη από έργα και είναι πασίγνωστο πως εμάς και το περιοδικό μας «Νέα Σύνορα» επί δικτατορίας, το κατακρεούργησαν ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, ο Γιάννης Καψής και ο Αντώνης Λιβάνης, εκμεταλλευόμενοι το ότι αυτοί ήταν οργανωμένοι και στηριζόμενοι από τον Ανδρέα Παπανδρέου, κι εμάς αν αγαπάτε να μας κυνηγάει η χούντα των Συνταγματαρχών. Αυτά από τους παραπάνω, λες και τους το χρωστούσαμε και τέλος για να μας εξαφανίσουν, έκλεψαν και χρησιμοποιούσαν το κατοχυρωμένο εκδοτικό σήμα μας «Νέα Σύνορα», σπέρνοντας σύγχυση ώσπου να γίνουν γνωστοί και να αναρριχηθούν ευκολότερα στην εξουσία της μεταπολίτευσης που ερχόταν. Έχε γαίαν ελαφρά Γιάννη Χαραλαμπόπουλε, ο Θεός ας σας κρίνει, μόνον ας προστατεύει κι εμάς από όσα άλλα απομένοντα καθάρματα, που η αγορά βρίθει... Με επιστολή του ο Ανδρέας Παπανδρέου, στις 16 Φεβρουαρίου 1972, από τον Καναδά που βρισκόταν, αναθέτει στον Γιάννη Χαραλαμπόπουλο την ηγεσία του ΠΑΚ Εσωτερικού (βλέπε: Γιάννη Χαραλαμπόπουλου: «Κρίσιμα χρόνια», εκδόσεις: «Προσκήνιο», Αθήνα 2002, σελ. 183). Εκτός των άλλων του γράφει: Απαιτείται – έτσι φαίνεται είναι και η δική σας γνώμη και η γνώμη εδώ φίλων μου – κάποια εταιρεία «ημέρας». Και αυτό άσχετα από οποιεσδήποτε «νυχτερινές» δραστηριότητες συνεχιστούν. Συμφωνώ. Πρέπει όμως να τεθεί σε σωστές βάσεις: a) Με κανένα τρόπο δεν πρέπει να μοιάζει με κόμμα – μια που απορρίπτονται τελείως οι πολιτικές διαδικασίες στα σημερινά πλαίσια…
ζ) Κρίσιμο μου φαίνεται να εκδοθεί πιθανώς στα πλαίσια μιας τέτοιας εταιρείας και ένα φύλλο (καθημερινό, εβδομαδιαίο, μηνιαίο – πάντως κάτι). Έτσι: Στις 6 Απριλίου 1972, ενάμιση μήνα αργότερα, τόσο το παίδεψαν, επειδή δεν ήταν ικανοί – ήταν ανάξιοι – να στήσουν ένα έντυπο και μια εταιρεία όπως τους τη ζητούσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, συνάζονται: ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, ο Γιάννης Καψής – βάζοντας μπροστά την αδερφή του Έλλη, γιατί ο ίδιος αδυνατούσε λόγω «Βήματος», και ο Αντώνης Λιβάνης, όλοι τους κατά καιρούς υποψήφιοι αρχηγοί του ΠΑΚ εσωτερικού ή συναρχηγοί, και με δύο συμβολαιογράφους καταπατούν σαν κοινοί λωποδύτες, το κατοχυρωμένο εκδοτικό σήμα μας «Νέα Σύνορα», σκαρώνοντας το υπ’ αριθ. 5416 συμβόλαιο της καταισχύνης: ΣΥΣΤΑΣΙΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ! Σκεφτείτε να μην είχε πρόσφατη την αναγόρευσή του σε αρχηγό των αντιστασιακών του ΠΑΚ Εσωτερικού ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος (δεν είναι μικρή ευθύνη), τι άλλες βρομιές θα διέπραττε τόσο αυτός όσο και τα συνεταιράκια του. Πέρα που δεν μπορούμε να ξέρουμε… Και αναρωτιέμαι: Αυτή η βρομερή τους πράξη, η άθλια πράξη ανέντιμων, τους συνιστά τίμιους ανθρώπους; Σε τι διαφέρουν από κοινούς απατεώνες του ποινικού δικαίου ή από ανέντιμες πράξεις των χουντικών που αντιμάχονταν κι οι οποίοι χουντικοί μου στέρησαν το δημοσιογραφικό χαρτί, τρομοκρατούσαν όσους μου έδιναν διαφημίσεις ή συνδρομές και που τέλος μου απαγόρευσαν την κυκλοφορία του περιοδικού μου; Ίδια γεύση; Χουντικοί οι μεν, ΠΑΣΟΚαπατεώνες οι δε; Οι πρώτοι μου απαγόρευσαν την κυκλοφορία του αντιστασιακού περιοδικού μου, οι δεύτεροι μου το κλείσανε σχεδόν τελείως!.. Καταπάτησαν το κατοχυρωμένο σήμα μου και έφτιαξαν την ΕΠΕ, για να «πολεμήσουν» τάχα τη χούντα, δημιουργώντας τη δική τους κλεφτόΕΠΕ. Σε τι διέφεραν, σε τι διαφέρουν; Φασίστες οι άλλοι, κλεφταράδες ΕΠΕτζήδες οι εδώ. Και η τέως Πρόεδρος του Εφετείου Αθηνών, η κ. Ειρήνη Αθανασίου, ο Εφέτης Εισηγητής κ. Ανδρέας Ξένος και ο
Εφέτης κ. Αθανάσιος Καγκάνης, που εξέδωσαν την υπ’ αριμ. 227/2006 απόφαση, το χαβά τους… Αιδώς Αργίοι… Ρίξτε τώρα παρακαλώ μια ματιά στο περιοδικό μου (έχω χαρίσει σειρά ολόκληρη, σ’ όλες τις δημόσιες και δημοτικές βιβλιοθήκες της χώρας μας) και στο κατάπτυστο υπ’ αριθ. 5416 συμβόλαιο ΣΥΣΤΑΣΙΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ, θα καταλάβετε γιατί διάλεξαν την κλοπή του σήματός μου. Το γράφω και στον πρώτο τόμο του έργου μου: «Εγώ τα Νέα Σύνορα», Αθήνα 1999, χωρίς βέβαια αποδείξεις. Τώρα καταθέτω και τις αποδείξεις, που τις ομολογούν οι ίδιοι οι σφετεριστές. Έκαναν τότε την κλοπή για να εξυπηρετηθούν μετά τη μεταπολίτευση πολιτικά, κι αν πούμε πως είναι έστω θεμιτό – την Χούντα πολεμούσαν, τότε γιατί μετά την πτώση της δικτατορίας συνέχισαν να χρησιμοποιούν το σήμα μου, γιατί το χρησιμοποιούν μέχρι σήμερα οι κλέφτες; Ήθελαν και αντιστασιακοί να φαίνονται με προμετωπίδα το απαγορευμένο περιοδικό μου, αλλά να ωφεληθούν και περιουσιακά, κατακρατώντας για λογαριασμό τους το κατοχυρωμένο σήμα μου. Με λίγα λόγια, με χρησιμοποίησαν σαν μοχλό του ΠΑΚ Εσωτερικού εν αγνεία μου και βέβαια κινδύνευα να υποστώ συνέπειες για τις οποίες δεν είχα ευθύνη, αλλά «έχασα» και το κατοχυρωμένο εκδοτικό σήμα μου. Γνώριζαν πολύ καλά το περιοδικό μου, γι’ αυτό το διάλεξαν. Το αγόραζαν από τον Κολλάρο στην οδό Σταδίου. Το έβρισκαν θαρραλέο, αγωνιστικό, και προπαντός χωρίς εξαρτήσεις. Τους μπήκε στο μάτι. Για κάτι τέτοιο έψαχναν καιρό. Αυτό ταίριαζε γάντι στην περίπτωσή τους: του Γιάννη Χαραλαμπόπουλου, του Γιάννη Καψή, και του Αντώνη Λιβάνη (το συνεταιριλίκι της καταισχύνης), θα το χρησιμοποιήσουν στον «αγώνα» τους, σαν εργαλείο, σαν μοχλό ανατροπής της χούντας, πράγμα που δεν έκαναν. Εξέδωσαν βιβλία της Φαλάτσι και του Γιάννη Καψή, που μοσχομύριζαν φασκόμηλο και τσάι του βουνού. Το πρότειναν και στον Ανδρέα Παπανδρέου, που τους ενθάρρυνε!!! Η περίπτωσή τους θυμίζει την εποχή της Τουρκοκρατίας, που όταν έφυγαν οι Τούρκοι από την Ελλάδα, έμειναν οι Κοτζαμπάσηδες. Όταν έπεσε η Χούντα ήρθαν τα πεινασμένα τσακάλια του ΠΑΣΟΚ… Το αποδεικνύει η συμβολαιογραφική πράξη του αίσχους, που καταχωρώ ξανά στη συνέχεια. Βλέπε και τεύχος 109 του 2011.
Αυτοί οι άνθρωποι που μου κλέψανε μ’ αυτό τον ύπουλο κι αισχρό τρόπο το κατοχυρωμένο εκδοτικό σήμα μου, την περιουσία μου, με τη βοήθεια του κλεμμένου σήματός μου έγιναν Υπουργοί και ο πρώτος μάλιστα αντιπρόεδρος της ΠΑΣΟΚικής Ελληνικής Κυβέρνησης, ο δεύτερος Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών και ο Αντώνης Λιβάνης Υπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ. Θα το ξαναπώ: Οι άνθρωποι αυτοί που είχαν το θάρρος να συντάξουν και να υπογράψουν αυτό το κατάπτυστο έγκυρο υποτίθεται έγγραφο, με δύο παρακαλώ συμβολαιογράφους, έγιναν υπουργοί στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ενώ θα έπρεπε να επέμβει ο εισαγγελέας και να τους μαντρώσουν κι όχι να τους χαμογελούν χαρούμενα και χαριτωμένα όσοι δικαστές που δίκαζαν υποθέσεις τους. Προσέξτε όμως: Όταν κατάλαβαν ο Χαραλαμπόπουλος και ο Καψής τι βρομιά είχαν κάνει, τα χρειάστηκαν και πούλησαν πρώτος ο Γιάννης Καψής όσο όσο τα μερίδιά τους στον ταμαχιάρη κι αδίστακτο Αντώνη Λιβάνη, ο οποίος μου έδινε συνεχώς από τηλεφώνου κι από πρόσωπο με πρόσωπο διαβεβαιώσεις, πως να κάνω λίγη υπομονή και όταν γίνει γνωστός στην πιάτσα, στην αγορά, θα απαγκιστρωθεί από το σήμα μου. Και τώρα που έχει γίνει πασίγνωστος και δεν παραιτήθηκε από το τίτλο μου αλλά κατάφερε παράνομα να καταθέσει το σήμα μου και στο Υπουργείο Εμπορείου, προσθέτοντας δίπλα στο σήμα μου Νέα Σύνορα, το όνομά του, κυνηγώντας με 30 χρόνια στα δικαστήρια κατάφερε να βγάλει απόφαση στο Εφετείο ότι τα «Νέα Σύνορα» Λιβάνης δεν δημιουργούν σύγχυση στην αγορά, με δύο εκδοτικούς οίκους που έχουν την ίδια επωνυμία!!! Έπεσε η Χούντα στην Ελλάδα και ανέβηκαν στην εξουσία ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, ο Γιάννης Καψής κι ο Αντώνης Λιβάνης. Πώς να πω τώρα πως δεν πονώ που η Δικαιοσύνη έκλεισε και τα αυτιά και τα μάτια. Δεν μου απομένει παρά να παραθέσω στη συνέχεια τη ΣΥΣΤΑΣΙ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΠΕΡΙΩΡΙΣΜΕΝΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ και να την αφιερώσω στους Δικαστές που είτε δεν έψαξαν το φάκελο της υπόθεσής μου αρκετά, είτε πήραν την απόφαση που έβγαλαν, διότι έτσι ήθελαν. Η παρακάτω ΣΥΣΤΑΣΙΣ λοιπόν αφιερώνεται στην τότε Πρόεδρο του Εφετείου κ. Ειρήνη Αθανασίου, στον Εφέτη Εισηγητή κ. Ανδρέα Ξένο και στον Εφέτη κ. Αθανάσιο Καγκάνη, που εξέδωσαν την υπ’ αριθμ. 227/2006 απόφαση… Δικό σας όλος ο βωμός μου… Για μένα, το έχω
ξαναπεί, 42 χρόνια μετά δεν ήρθε η μεταπολίτευση. Με θυσίασαν στο όνομα της αναρρίχησής τους στην Εξουσία, ιδού και ο βωμός που μου στήσανε, διαβάστε τον…
Δημήτρης Βαλασκαντζής
ΑΡΙΘΜΟΣ 5416 ΣΥΣΤΑΣΙΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΔΡΑΧ. 220.000.-
Εν Αθήναις σήμερον την έκτην (6) του μηνός Απριλίου του χιλιοστού εννεακοσιοστού εβδομηκοστού δευτέρου (1972) έτους, ημέραν Πέμπτην και εν τω ενταύθα και επί της οδού Σταδίου αριθμός 39 κειμένω συμβολαιογραφείω μου ιδιοκτησίας Ειρήνης συζύγου Ανδρέου Κριεζή ενώπιον εμού του Συμβολαιογράφου και κατοίκου Αθηνών ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΟΥΛΟΥΡΙΑΝΟΥ, εδρεύοντος ενταύθα, παρουσία και του επί συμπράξει προσληφθέντος συναδέλφου μου Συμβολαιογράφου και κατοίκου Αθηνών Βασιλείου Κλεάρχου Καντιάνη, εδρεύοντος ενταύθα, γνωστού μοι και μη εξαιρετέου ενεφανίσθησαν οι γνωστοί μοι και μη εξαιρετέοι κ. κ. 1) Έλλη σύζυγος Σπυρίδωνος Παρασκευοπούλου, θυγάτηρ Παντελή και Ελευθερίας Καψή, οικοκυρά, κάτοικος Αθηνών (Βασιλέως Γεωργίου 28) γεννηθείσα εις Μυτιλήνη (ταυτότης Α. 063362/1962 του Α΄ Παρ. Ασφ. Αθηνών), 2) Ιωάννης Γεωργίου και Δήμητρας Χαραλαμπόπουλος, μηχανολόγος, κάτοικος Γλυφάδας Αττικής (Πρίγκηπος Πέτρου 17), γεννηθείς εις Ψάρι Τριφυλλίας Μεσσηνίας, το έτος 1919 (ταυτότης Η. 886809/67 του Ι΄ Παραρτήματος Ασφαλείας Αθηνών) και 3) Αντώνιος Ηλία και
Παναγιώτας Λιβάνης, έμπορος, κάτοικος Αθηνών (Καλλιγά 44), γεννηθείς εις Πάτρας το έτος 1925 (ταυτότης Α. 908858/1964 του Τμήματος Γενικής Ασφαλείας Πατρών), οίτινες ητήσαντος την σύνταξιν του παρόντος και συνομολογήσαντες εδήλωσαν και συναπεδέχθησαν τα ακόλουθα. Οι συμβαλλόμενοι δηλούν ότι, έχοντες την Ελληνικήν Ιθαγένεια, συνιστώσιν μεταξύ των εταιρείαν Περιωρισμένης Ευθύνης, ης το Καταστατικόν συμφώνως τω Νόμω 3190/1955 έχει ούτω:
####
Κ Ε Φ Α Λ Α ΙΟ Ν Α΄
ΕΠΩΝΥΜΙΑ – ΕΔΡΑ – ΣΚΟΠΟΣ – ΔΙΑΡΚΕΙΑ
Ά ρ θ ρ ο ν 1ον.-
Συνιστάται εταιρεία Περιωρισμένης Ευθύνης υπό την επωνυμίαν «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» Εταιρείας Περιωρισμένης Ευθύνης.
Ά ρ θ ρ ο ν 2 ον.Έδρα της Εταιρείας ορίζονται αι Αθήναι και γραφεία το επί της οδού Θεάτρου αριθμός 7 γραφείον. Οι διαχειρισταί δύνανται τηρούντες τας νομίμους διατυπώσεις δημοσιότητος να ιδρύσωσι υποκαταστήματα ή γραφεία ή Πρακτορεία εις άλλας πόλεις ή περιοχάς της Ελλάδος ή του εξωτερικού, καθορίζοντες τόσον τους όρους λειτουργίας, όσον και το είδος και την έκτασιν των εργασιών των, υπό την προϋπόθεσιν προγενεστέρας λήψεως αποφάσεως περί τούτων υπό της Γενικής Συνελεύσεως, λαμβανομένης καθ’ αν τω άρθρω 3 του παρόντος και εν τέλει ορίζεται, καθ’ όσον άλλως πάσα πράξις τούτων, σύμβασις ή
δικαιοπραξία εν γένει περί των θεμάτων του παρόντος άρθρου είναι αυτοδικαίως ανίσχυρος και μη δεσμευτική δια την εταιρείαν. Ά ρ θ ρ ο ν 3 ον.-
Σκοπός της δια του παρόντος συνισταμένης εταιρείας έσεται η έκδοσις βιβλίου και περιοδικού και πάσης συναφούς εργασίας. Οι διαχειρισταί δύνανται μετά την τήρησιν των νομίμων προϋποθέσεων να αποφασίσωσιν όπως η εταιρεία συμμετέχη εις ετέρας επιχειρήσεις επιδιωκούσας τους προαναφερθέντας σκοπούς ή και συναφείς τοιούτους, δυνάμενοι προς τούτο να συνομολογήσωσιν οιονδήποτε όρον σχετικόν προς την τοιαύτην συνεργασίαν και να καταστήσωσι έτι την εταιρείαν μέλος ετέρας εταιρείας οιασδήποτε μορφής, υπό την προϋπόθεσιν υπάρξεως προγενεστέρας αποφάσεως της Γενικής Συνελεύσεως, λαμβανομένης δια πλειοψηφίας πλέον του ημίσεως του όλου αριθμού των εταίρων, εκπροσωπούντων πλέον του ημίσεως (½) του όλου εταιρικού κεφαλαίου. Υπό την προϋπόθεσιν της τηρήσεως της παρούσης παραγράφου, οι διαχειρισταί δικαιούνται να διευρύνωσιν τον σκοπόν της εταιρείας, καθ’ ην έκτασιν ήθελεν περί τούτου αποφασίση η Γενική Συνέλευσις, τροποποιούντες επί τούτω το παρόν και τηρούντες τας εν τω νόμω διατυπώσεις.-
Ά ρ θ ρ ο ν 4 ον.-
Διάρκεια της εταιρείας ορίζεται πενταετής, αρχομένη από της νομίμου δημοσιεύσεως περιλήψεως του παρόντος εις την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως «Δελτίου Ανωνύμων Εταιρειών και Εταιρειών Περιωρισμένης Ευθύνης», περιχούσης τας υπό της παραγράφου 2 του άρθρου 8 του Ν.Δ. 3190/1955 οριζόμενα στοιχεία μετά προηγουμένην κατάθεσιν της παρούσης εταιρικής συμβάσεως εις τον Γραμματέα των εν Αθήναις Πρωτοδικών εντός μηνός από της υπογραφής της. Συνομολογείται ρητώς ότι εταίρος ή εταίροι εκπροσωπούντες πλέον του ημίσεως (½) τουλάχιστον του όλου εταιρικού κεφαλαίου δύνανται να
προκαλέσωσι την λύσιν της εταιρείας λόγω υπάρξεως σπουδαίου λόγου εντός ενός (1) μηνός μετά την λήξιν του πρώτου έτους και οποτεδήποτε εντός της πενταετίας δι’ εξωδίκου δηλώσεως, υπογραφομένης υπ’ αυτού ή αυτών και επιδιδομένης εις τους λοιπούς εταίρους και την εταιρείαν, κατατιθεμένης δι’ άμα παρά τω Γραμματεί του Πρωτοδικείου Αθηνών και δημοσιευομένης εις το Δελτίον Α.Ε. και Ε.Π.Ε. της εφημερίδος της Κυβερνήσεως, εντός της ως άνω μηνιαίας προθεσμίας, η δε λύσις εις την άνω περίπτωσιν επέρχεται τον επόμενον της καταγγελίας μήνα και δη την αντίστοιχον ημέραν προς την τοιαύτην της δημοσιεύσεως της εξωδίκου δηλώσεως εις το εν λόγω δελτίον. Η διάρκεια της Εταιρείας δύναται να παραταθή οποτεδήποτε και δι’ οσονδήποτε χρόνον κατόπιν νομίμου αποφάσεως των συνεταίρων, λαμβανομένης κατά τα εν άρθρω 22 του παρόντος οριζόμενα.
Κ Ε Φ Α Λ Α ΙΟ Ν Β ΄
ΕΤΑΙΡΙΚΟΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ – ΕΤΑΙΡΙΚΑ ΜΕΡΙΔΙΑ –
ΑΥΞΗΣΙΣ, ΜΕΙΩΣΙΣ – ΣΥΜ/ΚΑΙ – ΕΙΣΦΟΡΑΙ. –
Το κεφάλαιον της εταιρείας ορίζεται εις δραχμάς διακοσίας είκοσι χιλιάδας (220.000) διαιρούμενον εις μερίδια εκ δραχμών δέκα χιλιάδων (10.000) έκαστον, όπερ οι συμβαλλόμενοι βεβαιούν ότι κατεβλήθη ολοσχερώς τοις μετρητοίς υπ’ αυτών εις το Ταμείον της δυνάμει και δια του παρόντος συνιστωμένης εταιρείας ως εξής: Η μερίς της εκ των συμβαλλομένων Έλλης συζύγου Σπυρίδωνος Παρασκευοπούλου αποτελείται εκ δέκα (10) εταιρικών μεριδίων, καταβαλούσης (sic) το αντίτιμον των δραχμών εκατόν χιλιάδων (100.000). Η μερίς του Ιωάννου Χαραλαμπόπουλου αποτελείται εξ εξ (6) εταιρικών μεριδίων, καταβαλόντος (sic) το αντίτιμον των δραχμών εξήκοντα χιλιάδων (60.000). Η μερίς του Αντωνίου Λιβάνη αποτελείται εξ εξ (6) εταιρικών
μεριδίων, καταβαλόντος (sic) το αντίτιμον των δραχμών εξήκοντα χιλιάδων (60.000).- Δι’ αποφάσεως της Καταστατικής Γενικής Συνελεύσεως λαμβανομένης δια πλειοψηφίας τουλάχιστον των τριών τετάρτων (¾) του όλου αριθμού των εταίρων, εκπροσωπούντων τα τρία τέταρτα (¾) του όλου εταιρικού κεφαλαίου δύναται να αυξηθή το εταιρικόν κεφάλαιον εις χρήμα ή εις εισφοράν είδους, τηρουμένων των διατάξεων των άρθρων 40 και 38 παρ. 4 και 5 και 4 παρ. 3 του Ν. 3190/1955 και των σχετικών τοιούτων του Ν. 2190/20, ως ο τελευταίος ούτος τροποποιηθείς ισχύει. Η ανάληψις του νέου εταιρικού κεφαλαίου ρυθμίζεται ωσαύτως υπό της αυτής ως άνω αποφάσεως της Γενικής Συνελεύσεως και γίνεται υπό των ιδίων της παρούσης εταιρείας εταίρων δια καταβολής εντός προθεσμίας τριάκοντα ημερών από της ημέρας της λήψεως της αποφάσεως περί αυξήσεως τούτου, τούτων δ’ εχόντων δικαίωμα προτιμήσεως κατά τον λόγον της συμμετοχής των εις το Εταιρικόν κεφάλαιον, όπερ ορίζεται από τούδε ανεκχώρητον.
Ά ρ θ ρ ο ν 6 ον.-
Μείωσις του εταιρικού κεφαλαίου δύναται να λάβη χώραν ωσαύτως μόνον δια τροποποιήσεως του Καταστατικού της Εταιρείας κατόπιν αποφάσεως της Συνελεύσεως των εταίρων, λαμβανομένης δια πλειοψηφίας τουλάχιστον των τριών τετάρτων (¾) του όλου αριθμού των εταίρων, εκπροσωπούντων τα τρία τέταρτα (¾) του όλου εταιρικού κεφαλαίου και διαλαμβανούσης τον σκοπόν της μειώσεως, το ποσόν αυτής ως και τον τρόπον της πραγματοποιήσεώς του. Ως μείωσις του εταιρικού κεφαλαίου ορίζεται επίσης η κατά τας διατάξεις του παρόντος καταστατικού καταβολή εις εξερχόμενον ή αποκλειόμενον εταίρον της αξίας της συμμετοχής αυτού. Κατ’ ουδεμίαν όμως περίπτωσιν δύναται το μεν εταιρικόν κεφάλαιον να μειωθή κάτω των δραχμών διακοσίων χιλιάδων (200.000), το δι’ εταιρικόν μερίδιον κάτω των δραχμών δέκα χιλιάδων (10.000).
Ά ρ θ ρ ο ν 7 ον.-
Η συνέλευσις των εταίρων δύναται επί σκοπώ καλύψεως ζημιών βεβαιωθεισών εν τω ισολογισμώ, να υποχρεώση τους ετέρους, έκαστον κατά τον λόγον της συμμετοχής του εις την εταιρείαν εις συμπληρωματικάς εισφοράς, το μέγεθος των οποίων δεν δύναται να είναι μείζον των δραχμών εκατόν χιλιάδων (100.000) δι’ έκαστον των εταίρων και κατά λόγον της μερίδος εκάστου, δι’ αποφάσεώς της, λαμβανομένης δια πλειοψηφίας τουλάχιστον των τριών τετάρτων (¾) του όλου αριθμού των εταίρων, εκπροσωπούντων τα τρία τέταρτα (¾) του όλου εταιρικού κεφαλαίου, δι’ ης αποφάσεως θα ορίζηται τόσον ο χρόνος καταβολής της εισφοράς εις μετρητά όσον και αι συνέπειαι της μη καταβολής υπό τινος εκ τούτων κατ΄ εφαρμογήν της διατάξεως του άρθρου 37 του Ν. 3190/1955.-
Ά ρ θ ρ ο ν 8 ον.-
Η εταιρεία δύναται να αποκτήση επί σκοπώ παγίας εκμεταλλεύσεως ακίνητα ή άλλα αντικείμενα ή στοιχεία άνευ προηγουμένης αποτιμήσεως της αξίας τούτων κατά την διαδικασίαν των διατάξεων του νόμου 2190/1920 «περί Ανωνύμων Εταιρειών», εφ’ όσον οι μεταβιβάζοντες δεν είναι εταίροι ή διαχειρισταί ή συγγενείς αυτών μέχρι και του δευτέρου (Β΄) βαθμού.-
Ά ρ θ ρ ο ν 9 ον.-
Επί παντός εντύπου δακτυλογραφήματος δημοσιεύματος, διαφημίσεως ή άλλου εγγράφου της εταιρείας δέον να αναφέρονται απαραιτήτως η
εταιρική επωνυμία ως επίσης η φράσις «Εταιρεία Περιωρισμένης Ευθύνης» και το εταιρικόν κεφάλαιον αυτής.-
Ά ρ θ ρ ο ν 1 0ον.-
Δια τας υπό της εταιρείας αναλαμβανομένας έναντι τρίτων υποχρεώσεις από της συντελέσεως των εν άρθρω 8 του Ν. 3190/1955 διατυπώσεων ευθύνεται μόνη η εταιρεία δια της περιουσίας αυτής και ουχί οι εταίροι ή οι διαχειρισταί αυτής.-
Ά ρ θ ρ ο ν 1 1ον.-
Οι τε διαχειρισταί εταίροι ή μη και οι λοιποί εταίροι, εφ’ όσον προσφέρουν υπηρεσίας τη εταιρεία δυναμένας να προάγωσι τας εργασίας αυτής, θα δικαιούνται μηνιαίως αμοιβής ή άλλης αντιπαροχής εφ’ άπαξ ή κατά ποσοστόν επί των κερδών κατόπιν αποφάσεως της γενικής Συνελεύσεως, λαμβανομένης δια πλειοψηφίας πλέον του ημίσεως (½) του όλου αριθμού των εταίρων, εκπροσωπούντων πλέον του ημίσεως (½) του όλου εταιρικού κεφαλαίου τούτο αυτώ ισχύει και δια τας τυχόν ληφθησομένας μηνιαίας απολήψεις των εταίρων και εν αις αποφάσεσι θέλει καθορίζεται το τε ύψος των ως άνω απολαυών εν γένει, ο χρόνος και ο τρόπος καταβολής αυτών.-
Ά ρ θ ρ ο ν 1 2ον.-
Η μεταβίβασις των εταιρικών μεριδίων εν ζωή ή όλω ή εν μέρει άνευ αποφάσεως της πλειοψηφίας των τριών τετάρτων (¾) του όλου αριθμού των εταίρων εκπροσωπούντων τα τρία τέταρτα (¾) του όλου εταιρικού κεφαλαίου, απαγορεύεται ρητώς. Επιτρέπεται όμως η μεταβίβασις των εταιρικών μεριδίων μεταξύ των εταίρων, εκτός εάν η Γενική Συνέλευσις αποφασίση την μεταβίβασιν και προς τρίτους, ότε επί ίσοις όροις προτιμώνται οι εταίροι παντός τρίτου. Εάν οι εταίροι αρνηθούν να ασκήσουν το τοιούτον δικαίωμα προτιμήσεως η μεταβίβασις θα γίνεται υπό τους ως άνω όρους εις το υπό της συνελεύσεως υποδεικνυόμενον πρόσωπον. Η εκ της άνω αιτίας μεταβίβασις των εταιρικών μεριδίων πλην της εγγραφής των εις το κατά το άρθρον 25 του Νόμου 3190.1955 τηρούμενον βιβλίον των εταίρων, υπόκεινται και εις τας υπό του άρθρου 8 του αυτού Νόμου οριζομένας διατυπώσεις. Τούτο ισχύει και δια την περίπτωσιν της μεταβιβάσεως αιτία θανάτου ή λόγω προικός μετά τας εν τω άρθρω 25 του Ν.3190/1955 διατυπώσεις. Εάν εταιρικόν μερίδιον περιέλθη εις πλείονας εξ οιοσδήποτε αιτίας είτε διότι απεφασίσθη υπό της συνελεύσεως των εταίρων κατά τα άνω, είτε διότι μετεβιβάσθη αιτία θανάτου ή λόγω προικός, ούτοι δέον να υποδείξωσιν εγγράφως προς την εταιρείαν κοινόν εκπρόσωπον, όστις θα ασκή δια λογαριασμόν των τα εκ του εταιρικού μεριδίου δικαιώματα τούτων, μη υποδειχθέντος δε τοιούτου, εντός δέκα ημερών από της σχετικής εγγραφής εις το βιβλίον των εταίρων, αι προς ένα εξ αυτών ανακοινώσεις της εταιρείας επάγονται αποτελέσματα έναντι πάντων. Επίσης αι νόμιμοι πράξεις των λοιπών εταίρων και διαχειριστών δια λογαριασμόν της εταιρείας μέχρι του διορισμού τοιούτου εκπροσώπου θεωρούνται έγκυροι και απρόσβλητοι. Κατά την περίπτωσιν της ανωτέρω παραγράφου έκαστος των πλειόνων ευθύνεται έναντι της εταιρείας εξ ολοκλήρου δια τας έναντι αυτής υποχρεώσεις του. Η μεταβίβασις του εταιρικού μεριδίου νόμω επιτρέπεται πάντοτε αιτία θανάτου ή λόγω προικός, εγγραφομένης της τοιαύτης μεταβιβάσεως εις το βιβλίον εταίρων μετά προσαγωγήν των εγγραφών νομιμοποιήσεως του αποκτώντος, το ούτω όμως μεταβιβαζόμενον μερίδιον δύναται να εξαγοράση υπό τας διατυπώσεις του άρθρου 29 του Ν. 3190/1955 πρόσωπον υποδεικνυόμενον υπό της
εταιρείας κατά την πραγματικήν αξίαν αυτού, πάντως προτιμώνται πάντοτε οι εταίροι. Εν ουδεμία περιπτώσει οι εταίροι ή οι διάδοχοι αυτών (ειδικοί ή καθολικοί), δύνανται να προκαλέσωσι συντηριτικήν κατάσχεσιν ή σφράγισιν οιασδήποτε περιουσίας της Εταιρείας. Εν περιπτώσει πλειστηριασμού συνεπεία κατασχέσεως εταιρικού μεριδίου τινος, ή συνεπεία, πτωχεύσεως τινος ή τινών των εταίρων, οι λοιποί εταίροι δικαιούνται να υπερθεματίσωσι κατά τούτων, προτιμώμενοι έναντι παντός τρίτου, προσφέροντες ίσον προς αυτόν τίμημα. Εάν πλείονες εταίροι προσφέρωσι το αυτό τίμημα συντρέχουσιν άπαντες κατά τον λόγον της συμμετοχής αυτών. Η συμμετοχή εις την εταιρείαν οιουδήποτε νέου εταίρου προϋποθέτει αυτοδικαίως την αποδοχήν παρ’ αυτού των όρων του παρόντος και των τυχόν μεταγενεστέρων τροποποιήσεων, ως και των μέχρι της εισδοχής του εις την εταιρείαν ληφθεισών νομίμων αποφάσεων και άτινα πάντα ταύτα υποχρεούσιν αυτόν. Πας εταίρος οπουδήποτε και αν κατοική ή διαμένη λογίζεται έχων μόνιμον κατοικίαν του την έδραν της εταιρείας, ως προς τας μετ’ αυτής σχέσεις και υπόκειται εις το Ειρηνοδικείον και Πρωτοδικείον Αθηνών, αναλόγως της καθ’ ύλην αρμοδιότητός των και τους Ελληνικούς Νόμους.-
Κ Ε Φ Α Λ Α ΙΟ Ν Γ ΄
ΔΙΟΙΚΗΣΙΣ - ΟΡΓΑΝΑ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
Ά ρ θ ρ ο ν 1 3ον.-
Η εταιρεία διοικείται υπό της Συνελεύσεως των εταίρων και υπό των διαχειριστών αυτής.-
Ά ρ θ ρ ο ν 1 4ον.-
Η Συνέλευσις των εταίρων είναι το ανώτατον όργανον της εταιρείας και δικαιούται να αποφασίση επί πάσης εταιρικής υποθέσεως, τω αποφάσεως αυτής υποχρεουσών και τους απόντας και διαφωνούντας εταίρους. Η Συνέλευσις των εταίρων είναι μόνη αρμοδία να αποφασίση α) επί τροποποιήσεων του καταστατικού, β) περί εγκρίσεως του ισολογισμού και διαθέσεως κερδών, γ) περί παρατάσεως της διαρκείας της εταιρείας, περί συγχωνεύσεως αυτής, περί συμμετοχής της ως εταίρου εις άλλην εταιρείαν οιουδήποτε τύπου και προσωπικήν τοιαύτην, επιδιώκουσα είτε τον αυτόν σκοπόν ή και έτερον τοιούτον, είτε κατά την σύστασιν αυτής, είτε και δι’ αναλήψεως εταιρικών μεριδίων, δ) περί διορισμού ή ανακλήσεως των διαχειριστών και περί του τρόπου λήψεως των αποφάσεων αυτών εν περιπτώσει υπάρξεως πλειόνων του ενός, καθώς και τους τυχόν περιορισμούς εν τη διαχειρίσει αυτών ή αυτού, ου θέλει θέση προς αυτούς, ε) περί διαλύσεως εταιρείας και περί διορισμού ή ανακλήσεως του εκκαθαριστού και στ) περί απαλλαγής του διαχειριστού από της ευθύνης και εγέρσεως αγωγής κατά των οργάνων της εταιρείας ή των κατ’ ιδίαν εταίρων επί αποζημιώσει, απορρεούσης εκ πράξεων ή παραλείψεών των κατά την σύστασιν ή λειτουργίαν της εταιρείας και πάσης άλλης περιπτώσεως οριζομένης εν τω Ν. 3190/1955 και τω παρόντι.-
Ά ρ θ ρ ο ν 1 5ον.-
Η Συνέλευσις συγκαλείται παρά των διαχειριστών υποχρεωτικώς τουλάχιστον άπαξ του έτους και εντός τριών μηνών από της λήξεως της εταιρικής χρήσεως. Μη συγκληθείσης της Συνελεύσεως κατά τον χρόνον τούτον παρά των διαχειριστών, η σύγκλησις ενεργείται παρά παντός εταίρου, κατόπιν αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου της έδρας της εταιρείας.- Δια πάσαν άλλην περίπτωσιν δύναται να ζητηθή η σύγκλησις της Γενικής Συνελεύσεως των εταίρων, είτε παρά των
διαχειριστών, είτε παρά του εταίρου ή εταίρων τινων, εκπροσωπούντων το εν εικοστόν (1/20) τουλάχιστον του εταιρικού κεφαλαίου δι’ αιτήσεώς των, επιδιδομένης προς τους διαχειριστάς, εν τη οποία θα προσδιορίζωνται τα αντικείμενα των συζητήσεων θεμάτων. Εάν οι διαχειρισταί δεν συγκαλέσωσι την συνέλευσιν, η σύγκλησις ενεργείται υπό των αιτησάντων ταύτην, κατά τα άνω, συνεταίρων, κατόπιν αποφάσεων του Μονομελούς Πρωτοδικείου της έδρας της εταιρείας.-
Ά ρ θ ρ ο ν 1 6ον.-
Αι περί συγκλήσεως της Συνελεύσεως προσκλήσεις ενεργούνται εγγράφως, της προσκλήσεως επιδιδομένης αποδεδειγμένως εις την σημειουμένην εν τω υπό της εταιρείας τηρουμένω κατά το άρθρον 25 του Νόμου 3190/1955 βιβλίω διευθύνσεων των εταίρων, δέκα (10) τουλάχιστον ημέρας προ της συνελεύσεως.-
Ά ρ θ ρ ο ν 1 7ον.-
Η πρόσκησις δέον να αναγράφη την ημέραν και ώραν, τον τόπων της Συνελεύσεως και τα προς συζήτησιν θέματα.-
Ά ρ θ ρ ο ν 1 8ον.-
Εφ’ όσον άπαντες οι εταίροι είναι σύμφωνοι δύνανται να συνέλθωσιν εις Συνέλευσιν και αν δεν ετηρήθησαν αι εν άρθροις 16 και 17 διατυπώσεις.-
Ά ρ θ ρ ο ν 1 9ον.-
Της Γενικής Συνελεύσεως εκάστοτε προεδρεύει ο εκ των εταίρων με τον μεγαλύτερον αριθμόν ψήφων και εν ανυπαρξία τοιούτου ή εν κωλύματι αυτού ο εις (1) εκ των διαχειριστών της εταιρείας και δη ο την ηλικίαν έχων μεγαλυτέραν.-
Ά ρ θ ρ ο ν 2 0όν.-
Η Συνέλευσις αποφασίζει μόνον επί των θεμάτων της ημερησίας διατάξεως. Δύναται όμως αυτή να αποφασίζη και επί παντός θέματος της αρμοδιότητός της μη περιλαμβανομένου εν τη ημερησία διατάξει, εφ’ όσον είναι παρόντες άπαντες οι εταίροι και δεν υπάρχει αντίρρησις τινός εξ αυτών.Ά ρ θ ρ ο ν 2 1ον.-
Έκαστος εταίρος έχει το δικαίωμα μιας ψήφου. Εάν έχη πλείονα μερίδια ο αριθμός των ψήφων του είναι ανάλογος του αριθμού αυτών. Το δικαίωμα του ψήφου δεν δύναται να ασκηθή υπό του εταίρου προκειμένου περί λήψεως αποφάσεων, αναφερομένων εις την απαλλαγήν του από της ευθύνης ή εις την έγερσιν αγωγής κατ’ αυτού κατά το άρθρον 14 παρ. 2 του Νόμου 3190/1955 και άρθρον 14 του παρόντος.-
Ά ρ θ ρ ο ν 2 2ον.-
Η Συνέλευσις των εταίρων ευρίσκεται εν απαρτία και συνεδριάζει νομίμως και εγκύρως εις μεν τας περιπτώσεις των άρθρων 38 και 40 του Νόμου 3190/1955 και τας περιπτώσεις των άρθρων του παρόντος 4 εν
τέλει, 5, 6, 7 και 12 και όταν παρίστανται τα τρία τέταρτα (¾) του όλου αριθμού των εταίρων, εκπροσωπούντων τα τρία τέταρτα (¾) του εταιρικού κεφαλαίου, αι δε αποφάσεις αυτής λαμβάνονται δια της αυτής πλειοψηφίας εταίρων και κεφαλαίων. Εις πάσας τας λοιπάς περιπτώσεις και εφ’ όσον δεν ορίζονται άλλως δια του παρόντος και του Νόμου, η Συνέλευσις ευρίσκεται εν απαρτία και συνεδριάζει εγκύρως όταν παρίστανται κατ’ αυτήν πλέον του ημίσεως (½) του εταιρικού κεφαλαίου, αι δε αποφάσεις αυτής λαμβάνονται δια της αυτής πλειοψηφίας εταίρων και κεφαλαίων.-
Άρθρον 23ον.
Αι κατά τας Συνελεύσεις συζητήσεις και αποφάσεις καταχωρούνται εις ειδικόν βιβλίον εν περιλήψει, τα δε περί τούτων πρακτικά υπογράφονται παρ’ όλων των παραστάντων εταίρων, του Προέδρου και του τυχόν Γραμματέως, εάν υπάρχη. Ά ρ θ ρ ο ν 2 4ον.-
Οι διαχειρισταί της εταιρίας υποχρεωτικώς, διορίζονται εκάστοτε υπό της Συνελεύσεως δι’ αόριστον ή ωρισμένον χρόνον. Εξαιρετικώς δε την πρώτην πενταετίαν διαχειριστής, νόμιμος, εκπρόσωπος και Ταμίας της εταιρίας ορίζονται, ο εκ των συμβαλλομένων εταίρος Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος.- Ούτος θα εκπροσωπεί την εταιρίαν ενώπιον πάσης αρχής, ενώπιον των Δικαστηρίων και απέναντι των τρίτων εν γένει.- Εν τη ασκήσει των καθηκόντων του ο εν λόγω διαχειριστής, θα επάγη, θα δίδη και θα αντεπάγη τους επιβαλλομένους τη εταιρία όρκους, θα προσλαμβάνει και απολύει το προσωπικόν εν γένει της εταιρίας θα συμβιβάζηται επί πάσης υποθέσεως της εταιρίας υφ’ ους όρους ήθελεν εγκρίνει, θα εισπράττη τα εις την εταιρίαν ανήκοντα χρηματικά ποσά παρ’ οιουδήποτε προσώπου φυσικού ή νομικού ή Οργανισμού και εν γένει θα ενεργή επ’ ονόματι της εταιρίας πάσαν πράξιν διαχειρίσεως και διαθέσεως αναγομένην εις τον σκοπόν της εταιρικής επιχειρήσεως και
προβλεπομένην υπό του Νόμου και του παρόντος.- Οίκοθεν νοείται ότι οι διαχειρισταί δια της υπογραφής γραμματίων εις διαταγήν ή συναλλαγματικών ή Τραπεζιτικών επιταγών, τριτεγγυήσεως ή οπισθογραφήσεως τοιούτων, συνάψεως δανείων, συντάξεως συνυποσχετικού συμβιβασμού και υπογραφή οιουδήποτε συμβολαίου δημοσίου ή ιδιωτικού, δεσμεύωσι την εταιρίαν, θέτοντες ταύτην πάντοτε κάτωθι της σφραγίδος της εταιρίας και υπό την φράσιν «δια την εταιρίαν». Η τοιαύτη τυπικότης, ήτοι η ύπαρξις της υπογραφής εκ μέρους του διαχειριστού και η θέσις αυτής κάτωθι της επωνυμίας είναι απαραίτητος όρος, πλην των άλλων του παρόντος, ίνα δεσμεύηται η εταιρία επί οιασδήποτε εγγράφως καταρτιζομένης συμβάσεως, δεδομένου ότι αι προφορικαί τοιαύται δεν δεσμεύουσιν την εταιρίαν, εάν κείνται εκτός του σκοπού της εταιρίας και είναι αντίθετοι προς το αληθές συμφέρον αυτής. Ο διαχειριστής οφείλη και υποχρεούται να ενεργήση εντός των υπό του σκοπού της εταιρίας διαγραφομένων ορίων και των υπό της Γενικής Συνελεύσεως ληφθησομένων δι’ απλής πλειοψηφίας αποφάσεων του άρθρου 13 του Ν. 3190/1955 περιορισμών, ευθυνόμενοι άλλως έναντι της εταιρίας. Εν τέλει και από τούδε ορίζεται ότι ο διαχειριστής δέον ν’ αποφασίση περί παντός αφορώντος την εταιρίαν από κοινού και εν διαφωνία το επίμαχον θέμα καθίσταται πρόβλημα λυτέον υπό της Γενικής Συνελεύσεως δι’ απλής πλειοψηφίας αποφασίζουσης.Από τούδε δε συμφωνείται ότι ουδείς διαχειριστής της παρούσης εταιρίας δικαιούται να εγγυάται υπέρ τρίτων δια χρηματικάς οφειλάς τούτων καθώς και να επιβαρύνη την εταιρίαν πέραν των υπό της Γενικής Συνελεύσεως τεθέντων εν τη διαχειρίσει ορίων.- Ειδικώς συμφωνείται ότι η επιλογή των έργων προς έκδοσιν, αι μεταφράσεις, η επιμέλεια των εκδόσεων, η τεχνική επιμέλεια εν γένει μέχρι και της εκτυπώσεως του βιβλίου θα ανήκουν αποκλειστικώς εις την εκ των Εταίρων Έλλην Παρασκευοπούλου.-
Ά ρ θ ρ ο ν 2 5ον.-
Η θητεία των διαχειριστών ορίζεται μέχρι της αντικαταστάσεώς των υπό της Γενικής Συνελεύσεως της Εταιρίας.- Θανόντος ή παραιτηθέντος τινός των διαχειριστών η Συνέλευσις των εταίρων προβαίνει εις
αναπλήρωσίν του δια του ορισμού νέου Διαχειριστού εταίρου ή μη, η θητεία του οποίου διαρκεί δια τον υπολειπόμενον χρόνον του προηγουμένου ή εφ’ όσον χρόνον η Συνέλευσις ήθελε ορίζει.- Οι διαχειρισταί εις εκτάκτους περιπτώσεις κωλύματός των, όπως ασκήσωσι τα καθήκοντά των, ως απουσίας, ασθενείας κλπ. δύνανται να υποκαταστήση εκάτερος εαυτόν εν τη διαχειρίσει των εταιρικών υποθέσεων δι’ αντιπροσώπου της εκλογής του διοριζομένου υπ’ αυτού δια συμβολαιογραφικού πληρεξουσίου εν τω οποίω και θα καθορίζονται αι δυνάμεναι να ενεργηθώσιν υπ’ αυτού καθ’ υποκατάστασίν του πράξεις, αίτινες θα δεσμεύουσι την εταιρίαν, ανεξαρτήτως της πράγματι υπάρξεως ή μη λόγου υποκαταστάσεων του διαχειριστού τούτου δια του αντιπροσώπου του μετ’ απόφασιν της Γενικής Συνελεύσεως λαμβανομένης δι’ απλής πλειοψηφίας και συναινούσης δια το εκλεγέν πρόσωπον προς υποκατάστασιν του διαχειριστού. Η μέλλουσα εκλογή των διαχειριστών ή διαχειριστού εταίρου ή μη, καταχωρίζεται εις το παρά τω Πρωτοδικείω Αθηνών τηρούμενον βιβλίων Εταιριών Περιωρισμένης Ευθύνης και εις το Δελτίον Ανωνύμων Εταιριών και Εταιριών Περιωρισμένης Ευθύνης της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως.-
Ά ρ θ ρ ο ν 2 6ον.-
Η ανάκλησις του δια του παρόντος διοριζομένου διαχειριστού ή των τυχόν διορισθησομένων εν τω μέλλοντι άλλων διαχειριστών εταίρων ή μη, ενεργείται οποτεδήποτε δι’ αποφάσεως της Γενικής Συνελεύσεως λόγω υπάρξεως σπουδαίου λόγου, της δε αποφάσεως ταύτης λαμβανομένης κατ’ άρθρον 13 του Ν. 3190/1955 και τηρουμένων των διατυπώσεων τού άρθρου 8 του Νόμου τούτου.-
Ά ρ θ ρ ο ν 2 7ον.-
Ο διαχειριστής υποχρεούται να τηρή εις την Ελληνικήν Γλώσσαν και τα εξής βιβλία εκτός των υπό του Νόμου επιβαλλομένων ετέρων τοιούτων: α) Το βιβλίον εταίρων, εν τω οποίω καταχωρούνται τα
ονόματα εκάστου εταίρου, η ιθαγένεια και η διεύθυνσις της κατοικίας αυτού, η εισφορά αυτού ως και πάσα μεταβολή των προσώπων και των εταίρων. β) Το βιβλίον πρακτικών συνελεύσεων εν τω οποίω καταχωρούνται αι υπό των εταίρων λαμβανόμεναι αποφάσεις και γ) το βιβλίον πρακτικών Συνελεύσεων εν τω οποίο καταχωρούνται αι αποφάσεις των διαχειριστών ή διαχειριστού.-
Ά ρ θ ρ ο ν 2 8ον.-
Απαγορεύεται εις τους διαχειριστάς και εις τους τυχόν διορισθησομένους τοιούτους εταίρους, ή μη, να ενεργούν δι’ ίδιον λογαριασμόν ή για λογαριασμόν τρίτου, πράξεις αναγομένας εις τον σκοπόν της εταιρίας ουδέ να είναι εταίροι ομορρύθμου ή ετερορρύθμου εταιρίας ή εταίροι εταιρίας περιωρισμένης ευθύνης, διωκούσης τον αυτόν προς την παρούσαν σκοπόν. Η απαγόρευσις αυτή δεν αφορά εταιρίας εις τας οποίας ήδη συμμετέχουν οι ώδε συμβαλλόμενοι. Η απαγόρευσις αυτή δύναται να αρθή δι’ ομοφώνου αποφάσεως όλων των εταίρων λαμβανομένης εν συνελεύσει καθώς επίσης και να επεκταθή δι’ όλους τους εταίρους.-
Ά ρ θ ρ ο ν 2 9ον.-
Πας εταίρος δικαιούται κατά το πρώτον δεκαήμερον από της λήξεως εκάστου ημερολογιακού μηνός να λαμβάνη γνώσιν αυτοπροσώπως ή δι’ αντιπροσώπου του της πορείας των εταιρικών υποθέσεων και να εξετάζη τα βιβλία και τα έγγραφα της εταιρείας, λαμβάνει δαπάναις του αποσπάσματα εκ των βιβλίων των εταίρων και του τοιούτου των πρακτικών των Συνελεύσεων. Πας εμφανιζόμενος ως αντιπρόσωπος εταίρου οφείλει να επιδεικνύη την προς τούτο έγγραφον εξουσιοδότησιν ήτις δέον να φέρη την υπογραφήν του εξουσιοδοτούντος τεθεωρημένης υπό του αρμοδίου Αστυνομικού Τμήματος της κατοικίας του, της δε θεωρήσεως μη απεχούσης ημερολογιακώς από της ημέρας ελέγχου πέραν του μηνός, άλλως δεν γίνεται δεκτός προς έλεγχον. –
Ά ρ θ ρ ο ν 3 0ον.-
Ο διαχειριστής ευθύνεται εις αποζημίωσιν έναντι της εταιρίας, εκάστου των εταίρων και των τρίτων διά παραβάσεις του Νόμου και του παρόντος καταστατικού ή διά πταίσματα περί την διαχείρισιν αυτού.-
Ά ρ θ ρ ο ν 3 1ον.-
Πας εταίρος δύναται να εξέλθη της εταιρίας ένεκα σπουδαίου λόγου κατόπιν αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου δι’ ης προσδιορίζεται και η αξία της συμμετοχής του εξερχομένου εταίρου, κατ’ ανάλογον εφαρμογήν των διατάξεων του άρθρου 29 του Ν. 3190/55 ήτις και θα αποδίδεται εις τον εξερχόμενον εταίρον τηρουμένων των διατυπώσεων του Νόμου.-
Ά ρ θ ρ ο ν 3 2ον.-
Αποκλεισμός εταίρου: Υφισταμένου σπουδαίου λόγου τη αιτήσει του διαχειριστού η εταίρου τινός το Δικαστήριον δύναται να αποκλείση της εταιρίας τινάς ή τινά των εταίρων εφ’ όσον ελήφθη περί τούτου απόφασις της Συνελεύσεως. Εις τον αποκλειόμενον εταίρον, καταβάλλεται η αξία της μερίδος συμμετοχής αυτού, προσδιοριζομένης κατ’ ανάλογον εφαρμογήν των διατάξεων του άρθρου 29 του Ν. 3190/55.Ά ρ θ ρ ο ν 3 3ον.-
Τροποποίησις εταιρικής συμβάσεως: Τηρουμένων των διατυπώσεων του Ν.3190/55 η τροποποίησις της εταιρικής συμβάσεως είναι δυνατή μόνον μετ’ απόφασιν της συνελεύσεως λαμβανομένης κατά πλειοψηφίαν των τριών τετάρτων (¾) του όλου αριθμού των εταίρων εκπροσωπούντων τα τρία τέταρτα (¾) του όλου εταιρικού κεφαλαίου
επιφυλασσομένων των περιπτώσεων καθ’ ας κατά τον Νόμον και το παρόν Καταστατικόν απαιτείται παμψηφία.-
Κ Ε Φ Α Λ Α ΙΟ Ν Δ ΄
ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟΣ – ΚΕΡΔΗ
Ά ρ θ ρ ο ν 3 4ον.-
Η εταιρική χρήσις άρχεται από της πρώτης (1ης) Ιανουαρίου εκάστου ημερολογιακού έτους, και λήγει την τριακοστήν πρώτην (31ην) Δεκεμβρίου του αυτού ημερολογιακού έτους. Εξαιρετικώς η πρώτη εταιρική χρήσις άρχεται από της υπογραφής του παρόντος και λήγει την τριακοστήν πρώτην (31ην) Δεκεμβρίου του επομένους έτους 1973.- Εις την λήξιν ταύτης, ο Διαχειριστής συντάσσει την απογραφήν όλων των στοιχείων του ενεργητικού και παθητικού της εταιρείας μετά λεπτομερούς περιγραφής εκάστου τούτων. Επί τη Βάσει της απογραφής καταρτίζεται υπό του διαχειριστού ο Ισολογισμός εις τον οποίον απεικονίζεται σαφώς η αληθής οικονομική κατάστασις της εταιρίας. Τον Ισολογισμόν συνοδεύει λεπτομερής ανάλυσις της μερίδος «Κέρδη και Ζημίαι». Διά την αποτίμησιν των περιουσιακών στοιχείων των υφισταμένων κατά την ημέραν της απογραφής, τας αποσβέσεις αυτών και την κατάρτισιν εν γένει του ισολογισμού εφαρμόζονται αναλόγως αι διατάξεις των παραγράφων 1, 2, 3, 4, 5, 6, και 7 του άρθρου 43 του Ν. 2190/1920 περί Ανωνύμων Εταιριών ως ούτος εκάστοτε ισχύει. Ο διαχειριστής ή ο τυχόν διορισθησόμενος διαχειριστής υποχρεούται όπως δημοσιεύη τον ισολογισμόν εις το Δελτίον Α.Ε. και Ε.Π.Ε. της εφημερίδος της Κυβερνήσεως και όπου αλλού ο Νόμος ορίζει εφαρμοζομένων των περί Ανωνύμων Εταιριών διατάξεων του Ν. 2190/1920 ως ούτος τροποποιηθείς ισχύει σήμερον.-
Ά ρ θ ρ ο ν 3 5ον.-
Τα οριστικά και καθαρά κέρδη ως ταύτα προκύπτουσιν εκ του ισολογισμού διανέμοντος μεταξύ των εταίρων εντός του πρώτου δεκαημέρου από της εγκρίσεως του ισολογισμού υπό της συνελεύσεως των εταίρων εντός του αυτού ημερολογιακού μηνός. Η διανομή των κερδών τούτων θα γίνεται κατά λόγον της εταιρικής μερίδος εκάστου τούτων, θέλει δε πραγματοποιηθή εφ’ όσον υπάρξουν τοιαύτα μετ’ απόφασιν της Γενικής Συνελεύσεως λαμβανομένης κατ’ άρθρον 13 του Ν. 3190/1955 δι’ ης θα ορίζηται ο τρόπος και ο χρόνος καταβολής. Ομοίως και αι τυχόν ζημίαι θα βαρύνουν έκαστον τούτων κατά λόγον της εταιρικής των μερίδος συμμετοχής, και μέχρις εξαντλήσεως προφανώς της μερίδος συμμετοχής. Ουδείς εκ των εταίρων δικαιούται μηνιαίων απολήψεων και αν έτι υπάρχουν κέρδη και ταμειακήν ευχέρειαν, εκτός εάν άλλως ήθελεν ορίση η Γενική Συνέλευσις κατά το άρθρον 11 του παρόντος. Ετησίως αφαιρείται υποχρεωτικώς το εικοστόν των καθαρών κερδών προς σχηματισμόν τακτικού αποθεματικού, η τοιαύτη αφαίρεσις παύει ούσα υποχρεωτική όταν το αποθεματικόν φθάση το εν τρίτον (1/3) του Κεφαλαίου.-
Κ Ε Φ Α Λ Α ΙΟ Ν Ε ΄
ΛΥΣΙΣ ΚΑΙ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΙΣ
Ά ρ θ ρ ο ν 3 6ον.-
Εν περιπτώσει θανάτου, απαγορεύσεως ή πτωχεύσεως τινός, των εταίρων δεν λύεται η εταιρία, αλλά εξακολουθεί υφισταμένη διά τον υπόλοιπον χρόνον μεταξύ των λοιπών συνεταίρων και των κληρονόμων του θανόντος.
Ά ρ θ ρ ο ν 3 7ον.-
Η εταιρία λύεται: 1) Διά της παρόδου του συμπεφωνημένου χρόνου διαρκείας αυτής και εις την περίπτωσιν του άρθρου 4 του παρόντος καταστατικού.- 2) Εάν εκ του ετησίου ισολογισμού ή και εκ του συνόλου των προχείρων μηνιαίων ισολογισμών ενεργουμένων υπό του λογιστού βάσει των βιβλίων της εταιρίας οποτεδήποτε και κατ’ εντολήν του διαχειριστού ή και ενός μόνον εξ αυτών, ενταύθα κατ’ εξαίρεσιν, ήθελε προκύψη ότι υφίστανται ζημίαι ή ότι δεν υφίστανται καθ’ ολοκληρίαν κέρδη.- Επί των προχείρων αυτών υπολογισμών αι οφειλόμεναι εις την εταιρίαν συναλλαγματικαί και λοιπαί εν γένει επισφαλείς απαιτήσεις θα υπολογίζονται με ποσοστόν απωλειών από τούδε καθοριζομένων εις είκοσι επί τοις εκατόν (20%).- 3) Διά τους εν άρθροις 43 παρ. 2 και 44 του Νόμου 3190/1955 αναφερομένους λόγους.-
Ά ρ θ ρ ο ν 3 8ον.-
Περίληψις του παρόντος καταστατικού δημοσιεύεται νομίμως εις το Δελτίον Ανωνύμων Εταιρειών και Εταιρειών Περιορισμένης Ευθύνης της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως, αφού προηγουμένως το παρόν καταχωρισθή εμπροθέσμως και νομίμως εις τα βιβλία των Εταιριών του Πρωτοδικείου Αθηνών.- Εν τέλει αμφότερα τα συμβαλλόμενα μέρη εδήλωσαν ότι παραιτούνται αμοιβαίως από παντός εν γένει δικαιώματος των περί προσβολής ή διαρρήξεως του παρόντος και της δι’ αυτού συσταθείσης εταιρείας, δι’ οιονδήποτε ουσιαστικόν ή τυπικόν λόγον και αιτίαν και δη διά τινα των εν άρθροις 178 και 179 του Αστικού Κωδικός αναφερομένων τοιούτων και των σχετικών ενστάσεων και αγωγών των. Γίνεται μνεία ότι τω παρόντι προσαρτώνται: α) το υπ’ αριθμόν 11246/72 τριπλότυπον εισπράξεως του Δ΄ Δημοσίου Ταμείου Αθηνών εξ ου προκύπτει ότι κατεβλήθησαν εις το ανωτέρω Ταμείον δραχμαί (3.960) δια τέλος χαρτοσήμου του παρόντος, β) Το υπ’ αρίθμου / γραμμάτιον
εισπράξεως του Ταμείου Νομικών, εξ ου προκύπτει ότι κατεβλήθησαν εις το ανωτέρω Ταμείον δραχμαί (2.200) διά δικαιώματα αυτού επί της συντάξεως του παρόντος, γ) του υπ’ αριθμόν 24118/12-4-72 γραμμάτιον εισπράξεως του αυτού ανωτέρω Ταμείου Νομικών εξ ου προκύπτει ότι κατεβλήθησαν εις το Ταμείον τούτο δραχμαί (1.100) διά δικαιώματα τούτου επί της δημοσιεύσεως του παρόντος και δ) το υπ’ αριθμόν 2299/12-4-72 γραμμάτιον εισπράξεως του Ταμείου Προνοίας Δικηγόρων Αθηνών εξ ου προκύπτει ότι κατεβλήθησαν εις το ανωτέρω Ταμείον δραχμαί (2.200) διά δικαιώματα του Ταμείου τούτου επί της συντάξεως του παρόντος.- Εισπρακτέαι διά τέλη και δικαιώματα του παρόντος δραχμαί δέκα χιλιάδες εννεακοσίαι εξήκοντα εννέα (10.969) μεθ’ ενός αντιγράφου, εξ ων δραχμαί (3.960) διά το τέλος χαρτοσήμου του παρόντος, δραχμαί (2.275) διά δικαιώματα του Ταμείου Νομικών επί της συντάξεως του παρόντος, δραχμαί (1.100) διά δικαιώματα του αυτού Ταμείου επί της δημοσιεύσεως του παρόντος και δραχμαί (2.224) διά δικαιώματα του Ταμείου Προνοίας Δικηγόρων Αθηνών επί της συντάξεως του παρόντος.Ταύτα συνομολογησάντων και συναποδεξαμένων των συμβαλλομένων τη αιτήσει των και εις πίστωσιν συνετάγη το παρόν επί δέκα τριών (13) κατά συνεχείαν φύλλων και όπερ αναγνωσθέν ευκρινώς και μεγαλοφώνως εις επήκοον πάντων και βεβαιωθέν υπογράφεται υπό πάντων τούτων και εμού νομίμως.ΟΙ ΣΥΜΒΑΛΟΜΕΝΟΙ
ΟΙ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΟΙ
έπονται υπογραφές
Βασ. Καντιάνης (Τ.Σ.) Χαρ. Κουλουριάνος
Ακριβές αντίγραφον - Αθήνα αυθημερόν Ο Συμβολαιογράφος Αθηνών Χαρ. Κουλουριάνος
Ώστε έτσι, Αξ. κ. Κάρολε Παπούλια: «Η ζωή του Γιάννη Χαραλαμπόπουλου ήταν ένας διαρκής αγώνας για τη δημοκρατία,
την ελευθερία και την κοινωνική δικαιοσύνη, και δεν ντρέπεστε που είστε Πρόεδρος μιας τέτοιας Δημοκρατίας…
Γιάννη Χαραλαμπόπουλου: «Κρίσιμα Χρόνια» Έφυγε από τη ζωή ο Γ. Χαραλαμπόπουλος, ο ένας από τους τρεις ελαφροχέρηδες, που εν μέσω Δικτατορίας (21η Απριλίου 1967) καταπάτησαν ξεδιάντροπα το κατοχυρωμένο αντιστασιακό εκδοτικό σήμα μου «Νέα Σύνορα» και το χρησιμοποίησαν για να σπείρουν σύγχυση. Γνωστό πως οι άλλοι δύο είναι: Ο Γιάννης Καψής, ο γνωστός νερουλάς του Καματερού και τρίτος ο γνωστότατος «πλαγιοκόφτης» Αντώνης Λιβάνης, που στη δεξιοσύνη του τον βοήθησε αμέριστα όλη η οικογένειά του: η γυναίκα του, ο γιος του και η κόρη του. Μόνο που τελευταία πρέπει να πήγαν στραβά οι δουλειές τους στο βιβλιοπωλείο, γιατί το εγκατέλειψαν(;) και ασχολούνται με τη μαναβική: ροδάκινα και άλλα φρούτα. Να τους χαίρετε… και να τον χαίρονται… Έτσι που διάβαζα το βιβλίο του Γιάννη Χαραλαμπόπουλου «Κρίσιμα Χρόνια», Αγώνες για τη Δημοκρατία (1936 - 1996), εκδόσεις «Προσκήνιο», μου ήρθε στο νου ο μη υπαρκτός βουλευτής Μαυρογιαλούρος, που ενσάρκωσε τόσο πετυχημένα στον κινηματόγραφο ο ηθοποιός Λάμπρος Κωνσταντάρας. Κι έτσι μάλιστα που δεν με βοηθάνε τα γυαλιά μου, τον τίτλο του εξωφύλλου, μια που τα κεφαλαία στοιχεία είναι κακή επιλογή και το Κ παρομοιάζει με Χ, τα «Κρίσιμα Χρόνια» το διάβασα «Χρήσιμα Χρόνια». Γέλασα με το οπτικό σαρδάμ, αλλά όταν τελείωσα το βιβλίο, παραδέχτηκα πως η λανθασμένη ανάγνωση, ήταν πιο κοντά στην αλήθεια. Πως ο ενδεδειγμένος τίτλος του χωρίς άλλο, ήταν το οπτικό μπέρδεμα και ως εκ τούτου, θα πλησίαζε περισσότερο την άκρως τσαπατσούλικη έκδοση, που φευ, ομοιάζει τόσο με το αλαζονικό στιλ του ...συγγραφέα της. Σε πολλά μπορώ να τον χρεώσω, για κακή επιλογή. Π.χ. το ιλουστρασιόν χαρτί που γυαλίζει και δεν βοηθάει τον αναγνώστη να διαβάσει αρκετή ώρα και με άνετο διάβασμα. Τα «τρομερά» μαύρα στοιχεία και το άκομψο σχήμα του βιβλίου. Η κάκιστη σελιδοποίηση από απόψεως σχήματος και θέσεως των φωτογραφιών εντός του κειμένου,
αλλά και η ύπαρξη λειψών παραγράφων και λέξεων που στη μέση της σελίδας χωρίζονται με μικρές παύλες. Όλα αυτά μας κάνουν να πιστεύουμε πως αυτός που επιμελήθηκε το βιβλίο, δεν ήταν επαγγελματίας και πως η πληκτρολόγηση των κειμένων δεν έγιναν με τα χέρια, αλλά με τα πόδια. Καταφαίνεται εν τέλει η έλλειψη ικανότητας και γνώσεων: πως ιεραρχούν και επιμελούνται ένα βιβλίο.
Ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος
Όταν αισθητικά αποδέχεσαι μια αράδα δεκατριών πόντων με μαύρα στοιχεία πάνω σε ιλουστρασιόν χαρτί, έχεις κριθεί. Η αποδοχή του λοιπόν αυτή, πιστοποιεί χωρίς υπεκφυγές, πως όσοι συμμάχησαν τον Απρίλη του 1972 να σφετεριστούν το κατοχυρωμένο εκδοτικό σήμα μου «Νέα Σύνορα», ότι ήταν ανίδεοι από εκδόσεις βιβλίων, πως είχαν άγρια μεσάνυχτα. Πράγματι, ο ένας τους εισπράκτορας των ΚΤΕΛ Αχαΐας, ο δεύτερος συγγραφέας του παραπάνω πονήματος (η ποιότητα θα φανεί στη συνέχεια) και η τρίτη μία νοικοκυρά (αδελφή ενός δημοσιογράφου της σειράς), που δεν είχε καμιά σχέση κι επαφή με τυπογραφεία και πιεστήρια. Αλλά δεν καταλαβαίνουμε, γιατί ο κ. Εντωμεταξύς Μαυρογιαλούρος, δεν έδωσε το βιβλίο του στις «εκδόσεις» Λιβάνη; Γιατί επέλεξε εκδότη, που δεν του εξασφάλιζε σίγουρο αποτέλεσμα; Τι συμβαίνει και ο στενός συνεργάτης του Αντώνη Λιβάνη, κρατάει αποστάσεις απέναντί του; Τι
τους απομάκρυνε; Τι τους χωρίζει; Είναι πρόκληση, σχεδόν σκάνδαλο, ο ένας εκ των συνεταίρων, οι οποίοι από κοινού συνέργησαν στην κλοπή του κατοχυρωμένου σήματος του περιοδικού μου και των εκδόσεών μου «Νέα Σύνορα», να καταφεύγει σε άλλον εκδότη για να τυπώνει το βιβλίο του. Μπορεί να μαντέψει κανείς το γιατί; Κι ας πάμε στα «Χρήσιμα Χρόνια» του κ. Εντωμεταξύ Μαυρογιαλούρου, και στους αγώνες του για τη Δημοκρατία. Ο κ. Παύλος Πετρίδης, καθηγητής Πανεπιστημίου, που προλογίζει το τυπωμένο «ανοσιούργημα», μας λέει πως ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος είναι με ακλόνητη δημοκρατική ιδεολογία και πως πληρεί, στον ύψιστο βαθμό, τις προϋποθέσεις και τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου Έλληνα Πατριώτη... Μας λέει ακόμα, πως ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος είναι συναρπαστικός άνθρωπος: Ευθυτενής, ωραίος, αγέρωχος, σεμνός, αποφασισμένος, γενναίος, κορυφαίος αντιστασιακός, προσηλωμένος στην εθνική αξιοπρέπεια και τη δημοκρατική νομιμότητα. Ακόμα μας βεβαιώνει, πως η έμμεση αποδοκιμασία μέσα από άκυρο ψηφοδέλτιο στο δημοψήφισμα του Παπαδόπουλου, είναι θέση ξεκάθαρη και προφανώς, λέμε εμείς, το ΟΧΙ είναι ύποπτο... (Βλ. σ.σ. 828 έως 829, του πρώτου τόμου του ιστορήματός μου: «Εγώ, τα Νέα Σύνορα», Αθήνα 1999). Τέλος, ο προλογίσας, υπογραμμίζει την αξιοπιστία και την εμβέλεια του βιβλίου του Γ. Χαραλαμπόπουλου, που η ποιότητα και η αυθεντικότητά του αντανακλούν το ήθος του συγγραφέα. Πάμε στο ψαχνό. Αν ο κ. Γιάννης Χαραλαμπόπουλος είναι με ακλόνητη δημοκρατική ιδεολογία και πληρεί, στον ύψιστο βαθμό, τις προϋποθέσεις και τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου Έλληνα πατριώτη, τότε πώς δικαιολογείται η σύμπραξή του το 1972, μέσα στην κατασκότεινη δικτατορία, με τους άλλους τρεις, τον Αντώνη Λιβάνη, τον Γιάννη Καψή και την αδελφή του Έλλη Καψή – Παρασκευοπούλου, με ανυποχώρητη την άσπλαχνη απόφασή τους να μου φάνε την περιουσία μου, το κατοχυρωμένο εκδοτικό σήμα μου «Νέα Σύνορα», το φλάμπουρό μου, που μ’ αυτό αντιστεκόμουν στους δικτάτορες; Ακόμα, αν πράγματι ήταν τίμιος δημοκράτης, τίμιος πατριώτης, γιατί δεν έβγαινε τόσο καιρό στις εφημερίδες και στα ΜΜΕ και αφού παραδεχτεί το σφάλμα τους, το σφετερισμό, να καταγγείλει τον Αντώνη Λιβάνη και τα παιδιά του, που συνεχίζουν απτόητα κι ασύστολα μετά 40 χρόνια, την εκμετάλλευση του κατοχυρωμένου σήματός μου «Νέα Σύνορα»;
Αν ο κ. Χαραλαμπόπουλος ήταν συναρπαστικός άνθρωπος, ευθυτενής κι ωραίος, δεν μας ενδιαφέρει. Που αλίμονο τώρα πια, στην ηλικία του, τι να το κάνει (τι να το κάνουμε) το ευθυτενής και το ωραίος. Εμάς άλλωστε ποτέ δεν μας ενδιέφερε η εξωτερική εμφάνιση ενός ανθρώπου. Μας ενδιέφερε και μας ενδιαφέρει η ενδόμυχη ομορφιά και φαίνεται πως εσωτερική ομορφιά και καλό εσωτερικό κόσμο δεν είχε ο κ. Γ. Χαραλαμπόπουλος... Το ότι ήταν αγέρωχος, το δέχομαι. Το σεμνός, όχι. Το αποφασισμένος, αυτό κι αν το παραδέχομαι. Το γενναίος, θα το δούμε στη συνέχεια. Το κορυφαίος αντιστασιακός, ας μείνει. Διαβάστε τον πρώτο τόμο αυτού του ιστορήματος και θα κατατοπιστείτε άριστα. Άλλωστε αν είναι κορυφαίος αντιστασιακός ο Γ. Χαραλαμπόπουλος, τότε τι είναι ο Αλέκος Παναγούλης, ο Μήνης, ο Σάκης Καράγιωργας και οι άλλοι; Το προσηλωμένος στην εθνική αξιοπρέπεια και τη δημοκρατική νομιμότητα, να μου επιτρέψετε να τα αμφισβητήσω. Ένας άνθρωπος που κλέβει εν ψυχρώ την περιουσία του άλλου και μάλιστα σε τόσο δύσκολα χρόνια, δεν είναι προσηλωμένος σε καμιά νομιμότητα, παρά μόνο σε αυτή που δημιουργεί «δίκαιο», την αυθαιρεσία. Όσο για την αξιοπιστία και την εμβέλεια του βιβλίου του Γ. Χαραλαμπόπουλου, που η ποιότητα και η αυθεντικότητά του αντανακλούν το ήθος του συγγραφέα, αυτά όλα, θα τα δούμε αναλυτικά στη συνέχεια. Και για να τελειώνουμε με σας κ. Πετρίδη, η αξιοπιστία αυτού του βιβλίου αμφισβητείται και ως εκ τούτου και το ήθος του κ. Γ. Χαραλαμπόπουλου. Το καταμαρτυρούν εκτός των άλλων και οι φωτογραφίες που διάλεξε, ο ίδιος υποθέτω, να καταχωρήσει στο βιβλίο του. Για ξανακοιτάξτε της. Δείχνουν όλα αυτά που ισχυρίζεστε; Άλλα δείχνουν, που δεν είναι και τόσο κολακευτικά. Πώς δεν το είδατε; Προχωρούμε. Ας δούμε, χωρίς σχόλια, που πολέμησε ο Γ. Χαραλαμπόπουλος στην Αλβανία: Στις 26 φτάνουμε στο Βυθκούκι δυτικά της Κορυτσάς, που είχε ήδη απελευθερωθεί από το στρατό μας. Στο ελληνικό αυτό χωριό μείναμε 3-4 ημέρες για να ανασυγκροτηθούμε (σελ. 19). Ο Διοικητής του Τάγματος διέταξε όπως παραμείνει ο Λόχος εφεδρεία εις αυχένα Λοπούσες (σελ. 19). Πάμε στον Κόρακα Τουρκίας, νότια του Τσεσμέ. Βρέθηκε εκεί, όταν το ‘σκασε από την κατοχική, γερμανοκρατούμενη Ελλάδα, για να πάει
στην Αίγυπτο, που ήταν μέρος του στρατού μας και φυσικά κι οι Βασιλείς μας με την αυλή τους. Τα κορόιδα μείναμε εδώ να ψοφήσουμε στην πείνα. Μας λέει, γιατί του κακοφάνηκε, πως: Έκπληκτοι είδαμε τον βαθμοφόρο που έπαιρνε αναφορά, να ξυλοκοπάει άγρια έναν-ένα τους στρατιώτες που είχαν βγει στην αναφορά. Και συμπληρώνει, πως σε κάποια άσκηση του ΝΑΤΟ: Μπροστά στους έκπληκτους Στρατηγούς, Τούρκος στρατιώτης (προφανώς ορδινάτσα), έσκυψε και σκούπισε τις μπότες του Τούρκου Επιτελάρχη!!! (Σελ. 23). Δεν αντιλαμβάνομαι την έκπληξή του. Όλοι ξέρουμε, ότι τα παραδείγματα που ψέγει ο κ. Γ. Χαραλαμπόπουλος, είναι συνηθισμένα φαινόμενα και στον ελληνικό στρατό. Π.χ. στο σύνταγμα καταστροφέων αρμάτων που υπηρετούσα στον Τίρναβο, είχαμε έναν αλαζόνα «αριστοκράτη» ταγματάρχη, που όχι μόνο έβαζε στην αναφορά τον σαλπιγκτή, που ήταν ορδινάτσα του, να του σκουπίζει τα παπούτσια, αλλά τους είδαμε επανειλημμένα, να έχει ο ταγματάρχης τα πόδια του μέσα σε μια λεκάνη με ζεστό νερό και η ορδινάτσα, ο σαλπιγκτής, να του τα πλένει με γυμνά χέρια... Για ξυλοδαρμούς, άλλα λόγια, συχνότατοι... Στην Αίγυπτο, που έφτασε: Κατά την ολιγοήμερη παραμονή μας στην Παλαιστίνη, επισκεφτήκαμε το Πατριαρχείο στα Ιεροσόλυμα και γίναμε δεκτοί από τον Πατριάρχη Τιμόθεο, κορυφαία εκκλησιαστική και πνευματική προσωπικότητα, με διεθνή ακτινοβολία και κύρος (σελ. 25). Οι αγιοταφίτες μοναχοί δίνουν καθημερινά πραγματικές μάχες με Αρμένιους, Κόπτες και Καθολικούς που προσπαθούν να παραβιάσουν το καθεστώς και με τη δημιουργία τετελεσμένων να κατοχυρώσουν δικαιώματα στα άγια προσκυνήματα που ανήκουν αποκλειστικά στο Ελληνικό Ορθόδοξο Πατριαρχείο (σελ. 25). Οι Έλληνες της Αιγύπτου, άνοιξαν τα σπίτια τους σε όλους εμάς που βρεθήκαμε μακριά από την πατρίδα και τους δικούς μας, και συνέχισαν το έργο της βοήθειας και μετά την απελευθέρωση με την αποστολή στην Ελλάδα τροφίμων και φαρμάκων (σελ. 27).
Μια ζωή στο τσάμπα και στις «αρπαχτές» ο φίλος μας κ. Γιάννης Χαραλαμπόπουλος. Και συνεχίζει: Στα τέλη του 1946 είχα πετύχει σε διαγωνισμό του ΓΕΣ και έφυγα για σπουδές στο Πολυτεχνείο Γούλιτς του Λονδίνου. Τον Σεπτέμβριο του 1950 επέστρεψα στην Ελλάδα με το δίπλωμα του Μηχανολόγου Μηχανικού (σελ. 31). Και μη μου πείτε πως αυτά τα χρόνια δεν είναι χρήσιμα... (Βλ. και σ.σ. 126 έως 140 του πρώτου τόμου, αυτού του έργου.) Και ακούστε το παράπονό του: Στα τέλη του 1960 τοποθετήθηκα στο Γενικό Επιτελείο στην Αθήνα, μετά από υπηρεσία 2 1/2 χρόνων στη Μεραρχία Σερρών. Σε κανονικές συνθήκες έπρεπε να μείνω στο Επιτελείο λόγο ειδικότητας και βαθμού τουλάχιστον τρία χρόνια. Όμως μετά από έξι μήνες αιφνιδιαστικά και χωρίς καμιά προειδοποίηση, πήρα φύλλο πορείας για την υποβαθμισμένη Μεραρχία στην Καστοριά και σε θέση κατώτερη του βαθμού μου. Ήταν ο συνήθης τρόπος αντιμετώπισης των αντιφρονούντων. Λόγοι καθαρά πολιτικοί, διότι είχα τολμήσει να επισκεφτώ τον Σοφοκλή Βενιζέλο. Τον Σοφοκλή Βενιζέλο είχα πράγματι επισκεφτεί επανειλημμένα στο σπίτι του με το γηραίο στρατηγό Διονύσιο Σταυριανόπουλο, παλιό οικογενειακό φίλο και συμπατριώτη, ο οποίος πίστευε ότι ήμουν κατάλληλος να καλύψω το κενό που παρουσίαζε η Δημοκρατική παράταξη στην ορεινή Τριφυλλία (σελ. 49). Ώστε υπάρχουν υποβαθμισμένες Μεραρχίες στο ελληνικό στράτευμα και αντιφρονούντες αξιωματικοί και οπλίτες; Σε τι αντιφρονούσε ο κ. Γ. Χαραλαμπόπουλος; Στο στρατό πήγε για να σταδιοδρομήσει επαγγελματικά, υπηρετώντας συγχρόνως την πατρίδα, όλο τον ελληνισμό κι όχι να κάνει πολιτικές ίντριγκες. Που το βρήκε αυτό το φρούτο και μας το ξεφουρνίζει με τόσο παράπονο; Τους στρατιωτικούς που κάνανε το πραξικόπημα την 21η Απριλίου 1967, γιατί τους «πολέμησε» σαν πολιτικός και όταν ο ίδιος σαν στρατιωτικός κινείται ύποπτα με πολιτικούς, θα πρέπει να του τη χαρίσουν; Μονά ζυγά δικά του τα θέλει ο εντιμότατος κ. Εντωμεταξύς Μαυρογιαλούρος... Είχε επισκεφτεί
επανειλημμένα, μας λέει, τον Σοφοκλή Βενιζέλο. Επανειλημμένα και ήθελε να τον αφήσουν στην Αθήνα να φατριάζει, όπως έκανε με τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Αντώνη Λιβάνη και μ’ άλλους λίγο αργότερα. Εγώ θα τον είχα αποτάξει από το στρατό την άλλη μέρα κιόλας, τον αχάριστο. Άκου αντιφρονούντες στο στράτευμα. Πολιτική κονίστρα έκανε τις τάξεις του στρατού και μαυρογιαλουραίικο το γραφείο του!.. Τον πατρονάριζε ο Στρατηγός Σταυριανόπουλος (ποιος ξέρει με τι πιέσεις και με ποιες υποχρεώσεις), διότι: πίστευε ότι ήμουν κατάλληλος να καλύψω το κενό που παρουσίαζε η Δημοκρατική παράταξη στην ορεινή Τριφυλλία. Εσύ δεν το πίστευες κ. Μαυρογιαλούρε; Δείτε έπαρση και αλαζονεία! Σα δε ντρέπεται που τα λέει, σα δε ντρέπεται που τα γράφει. Σα δε ντρέπεται. Αν συνεχίσουμε να έχουμε τέτοιους αξιόμαχους αξιωματικούς στο στρατό μας και τόσο αχάριστους συνάμα, σύντομα θα μας πάρουν φαλάγγι οι Τούρκοι... Τον πήρε η πολιτεία, ένα χωριατόπαιδο από την ορεινή Τριφυλλία, μ’ ένα απολυτήριο επαρχιακού γυμνασίου και τον έκανε επιστήμονα κι έχει από πάνω παράπονο. Εγώ από την πρώτη ημέρα, το ξαναλέω, θα του έδινα τα παπούτσια στο χέρι, να γυρίσει στο χωριό του να βόσκει γίδια. Βρήκαμε τώρα να αλωνίζουμε το στράτευμα με προσωπικές φιλοδοξίες, που οι περισσότεροι δεν τις αξίζουν. Από την αναίδειά του αυτή, πηγάζει κι η αδίστακτη στάση του, να συμμετέχει στην κλοπή του κατοχυρωμένου εκδοτικού σήματός μου «Νέα Σύνορα», σαν τον τελευταίο απατεώνα. Απ’ την πίστη του πως όλα του ανήκουν και πως είναι ικανός για όλα και το απόδειξε η σταδιοδρομία του, πως δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα. Είδε στην ιστορία του τόπου μας ο καψερός, που πολλοί στρατιωτικοί μετά την αποστρατεία τους, κατάλαβαν πολιτικά πόστα και τέλος έφτασαν μερικοί να γίνουν και κυβερνήτες της Ελλάδας, κι είπε: - Γιατί όχι κι εγώ; Δεν αναρωτήθηκε βέβαια με ποια ικανότητα, γιατί είδε πως για να γίνεις βουλευτής, υπουργός, χρειάζεται θράσος και όχι ικανότητες. Και το ξέρουμε δα όλοι μας, πως κανείς σεμνός άνθρωπος, παρά ελάχιστοι, δεν ασχολήθηκε με την πολιτική.
Οι πραξικοπηματίες της 21ης Απριλίου 1969, κατάλαβαν την εξουσία με σαφή κίνδυνο να χάσουν το κεφάλι τους. Αντίθετα, ο κ. Εντωμεταξύς Μαυρογιαλούρος, παραιτήθηκε από αξιωματικός του ελληνικού στρατού, που τον έστειλε στο Λονδίνο και σπούδασε δωρεάν, τσάμπα, (το 'χει μάθει καλά το τροπάριο) Μηχανολόγος Μηχανικός, με όλα πληρωμένα και από πάνω τον μισθοδοτούσε κιόλας τον κύριο αυτό, κι αντί να μείνει ευγνώμων, να υπηρετήσει πίστα και με αφοσίωση την πατρίδα που του φέρθηκε με τόση στοργή, παραιτείται και πολιτεύεται. Όταν δε του ζήτησαν να επιστρέψει κάποιο ποσό από τα έξοδα που έκανε η χώρα μας για να τον σπουδάσει, του κακοφάνηκε και μας το αναφέρει σαν άστοργη στάση της πολιτείας απέναντί του! Κι ορίστε, πριν γυρίσουμε μερικές σελίδες, μας βεβαιώνει για του λόγου το αληθές, για τις παρασκηνιακές κινήσεις του και τις φατριαστικές θέσεις του. Ήθελαν να διαλύσουν την Ένωση Κέντρου που είχε αρχηγό τον «Γέρο της Δημοκρατίας» και όχι βέβαια τον Κων/νο Καραμανλή ή τον Ευάγγελο Αβέρωφ, για να δώσουν την αρχηγία στον Ανδρέα Παπανδρέου, τον μεγαλύτερο δημαγωγό που γνωρίσαμε τα τελευταία χρόνια, γιατί ο Παππούς Παπανδρέου δεν ανεχόταν τους κόλακες κι αντίθετα ο Ανδρέας τους κρατούσε κοντά του γιατί εξυπηρετούσαν τα σχέδιά του – το 'θελε κι αυτός να διαλυθεί η Ε.Κ. και να προσεταιριστεί τους βουλευτές της. Ήθελε να ηγηθεί νέου κόμματος, αλλά να κυβερνήσει και τον τόπο, πριν καν παραιτηθεί από την πολιτική ο πατέρας του! Διαβάστε τον: Από την όλη συζήτηση φάνηκε ότι βρισκόμαστε στο ίδιο μήκος κύματος και ο Ανδρέας (Παπανδρέου) εξέφρασε την επιθυμία να συναντηθούμε σύντομα και δέχτηκε την πρόσκλησή μου να γευματίσουμε στο διαμέρισμά μου. Στο γεύμα που πραγματοποιήθηκε στα τέλη Μαρτίου με συμμετοχή και της Μαργαρίτας ανάμεσα στα άλλα αναφερθήκαμε και στην ανάγκη να υπάρξει ένας πόλος συσπείρωσης των προοδευτικών δυνάμεων στα πλαίσια της πολυκέφαλης Ένωσης Κέντρου. Για την ανάγκη αυτή γίνονταν πολλές συζητήσεις στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και αρκετοί βουλευτές είχαν εκδηλώσει την προτίμησή τους στο πρόσωπο του Ανδρέα Παπανδρέου. [] Όταν έθεσα το θέμα αυτό, η Μαργαρίτα και η γυναίκα μου επιδοκίμασαν με ενθουσιασμό την ιδέα και εξέφρασαν την άποψη ότι έπρεπε να αναληφθούν σχετικές πρωτοβουλίες. Ο Ανδρέας χωρίς να
απορρίψει την ιδέα, υποστήριξε [] ότι πρέπει να παρακολουθούνε με προσοχή τις εξελίξεις (σελ. 70). Ας τον δούμε όμως τώρα και σε σκηνές Φαρ-ουέστ Την ίδια ημέρα της σχετικής συζήτησης στη Βουλή, ο βουλευτής της ΕΡΕ και υποψήφιος για την Δημαρχία της Αθήνας Γεώργιος Πλυτάς πραγματοποιούσε την τελευταία του συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος. Μετά το τέλος της ομιλίας του μερικές εκατοντάδες ανάμεσα στους οποίους και πολλοί παρακρατικοί με επικεφαλής τον υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο του Πλυτά, γνωστό συγγραφέα Ρένο Αποστολίδη, αναστάτωσαν την Αθήνα με κραυγές και συνθήματα κατά του Γεωργίου Παπανδρέου και υπέρ του Κων. Καραμανλή και του Παν. Κανελλόπουλου και κινούνται προς την κατεύθυνση της Βουλής όπου χωρίς να παρεμποδιστούν από τη φρουρά κατόρθωσαν να εισβάλουν μέσα στο κτίριο του Κοινοβουλίου όταν στο βήμα βρισκόταν ο αρχηγός των Προοδευτικών Σπ. Μαρκεζίνης. Η συνεδρίαση διακόπηκε αμέσως διότι έξω από την αίθουσα των συνεδριάσεων και στους διαδρόμους συμπλέκονταν με τους εισβολείς βουλευτές και υπάλληλοι της Βουλής. Έτυχε να κάθομαι στα τελευταία έδρανα κοντά στην πίσω πόρτα της αίθουσας και μόλις άκουσα τις κραυγές και τον ασυνήθιστο θόρυβο άνοιξα την πόρτα και βρέθηκα αντιμέτωπος με μια μεγάλη ομάδα έξαλλων φανατικών που προσπάθησαν να μπουν μέσα στην αίθουσα των συνεδριάσεων. Η αντίδραση μου υπήρξε άμεση. Τους επιτέθηκα και τους απώθησα. [] Στη δίκη κλήθηκα και κατέθεσα ως μάρτυρας κατηγορίας. [] Το δικαστήριο κατεδίκασε σε δυόμισι χρόνια φυλακή τον Ρένο Αποστολίδη. Ήταν λέει κοντά στην πόρτα, την ανοίγει και βλέπει μια μεγάλη ομάδα έξαλλων φανατικών, τους επιτέθηκε και τους ...απώθησε, μόνος!!! Σιγά κ. Εντωμεταξύ Μαυρογιαλούρε - Καρπόζηλε, σιγά!!! Είδατε πόσο εύκολο είναι να χάσει κανείς το μέτρο; Και βέβαια ήταν αδύνατο ο Μαυρογιαλούρος Χαραλαμπόπουλος να απωθήσει μια μεγάλη ομάδα έξαλλων φανατικών, θα έτρωγε της χρονιάς του, πέρα που ο Ρένος Αποστολίδης και τώρα στα γεράματά του, θέλει δέκα σαν τον Χαραλαμπόπουλο κι όμως ο συνετός, ο σεμνός κτλ, κ. Γ. Χαραλαμπόπουλος μας καταθέτει αυτή την τερατώδη περιγραφή και θέλει τόσο ο ίδιος όσο κι ο κ. Πετρίδης, να τους πάρουμε στα σοβαρά. Κι αν λέει τόσα ψέματα εδώ που είναι ορατή η αλήθεια, φανταστείτε πόσα
ψέματα θα μας αραδιάσει αλλού, που θα είναι δυσδιάκριτη. Και δεν είναι μόνο αυτό. Μας βεβαιώνει πως μερικές εκατοντάδες διαδηλωτές αναστάτωσαν την Αθήνα, αλλά μας πιάνει και την αναπνοή, όταν προσπαθούμε να διαβάσουμε μια φράση του που έχει τέσσερα: και!!! ...αναστάτωσαν την Αθήνα με κραυγές και συνθήματα κατά του Γεωργίου Παπανδρέου και υπέρ του Κων. Καραμανλή και του Παν. Κανελλόπουλου και κινούνται προς την κατεύθυνση της Βουλής... Τέτοιοι συγγραφείς, σαν τον κ. Γ. Χαραλαμπόπουλο, μάτσο. Για την Ιστορία αναφέρουμε πως ο αναρχικός Ρένος Αποστολίδης, περιγράφει δυνατά στο «Κατηγορώ» του, όλη αυτή την περιπέτειά του. Και συμφωνούμε μαζί του, πως δεν υπάρχει τίμιο κατηγορώ, που να μη σημαίνει και κατηγορούμαι...
ΤΟΜΗ
Κατηγορούμαι λοιπόν πως «είχα» δάσκαλο και φίλο τον Ρένο Ηρακλή Αποστολίδη και πως ενώ από τον Οκτώβρη του 1970 διέκοψα τις σχέσεις μας, του έστειλα πέρσι τον πρώτο τόμο του βιβλίου μου: «Εγώ, τα Νέα Σύνορα», ιστόρημα, Αθήνα 1999. Η πράξη μου αυτή ανταμείφθηκε, γιατί είδα για μια ακόμα φορά το σπιούνο που κρύβει μέσα του. Πέρασαν πολλά χρόνια από την τελευταία διαφωνία μου μαζί του, αλλά δεν άλλαξε, ο ίδιος έμεινε!.. Σπιούνος... Στις σελίδες 377-378 και 553 του πρώτου τόμου αυτού του έργου, έγραφα για τον τυπογράφο Χρήστο Γ. Μανουσαρίδη, τον οποίο είχα γνωρίσει από τον Ρένο, πως ήταν ο ένας από τους δύο τυπογράφους που είχα από μέρους τους τη χειρότερη μεταχείριση κατά τη δικτατορία και πως στον τόμο τούτο θα αναφερόμουν στα διατρέξαντα. Το διάβασε ο Ρένος σας κι έτρεξε, το προδοτάκι, να το σφυρίξει στον Μανουσαρίδη κι ο νταής Μανουσαρίδης με κάλεσε πέρσι στο Καρλόβασι, μέσω εκτροπής του τηλεφώνου μου της Αθήνας, προφανώς για να μου ζητήσει το λόγο. Με ρώτησε αν τον θυμάμαι (ξεχνιούνται τέτοιοι άνθρωποι σαν τον Μανουσαρίδη, σαν τον Ρένο;) και μου ζήτησε να συναντηθούμε. Του είπα πως βρίσκομαι στο Καρλόβασι και πως το χειμώνα που θα
επέστρεφα στην Αθήνα, ας με καλούσε στο τηλέφωνο να βρεθούμε. Το ξέχασε, δεν με πήρε. Τι να πούμε; Θα τα πούμε εδώ... Στον Μανουσαρίδη όπως ανάφερα, πήγα συστημένος από το Ρένο. Στοιχειοθέτησε κι έστειλε έξω για τύπωμα, δεν είχε άρτιο τυπογραφείο, το 4ο, 5ο και 6ο τεύχος του περιοδικού μου. Είχε κάνει μια μικρή προεργασία και για το 7ο τεύχος, αλλά μου ζήτησε πολλά περισσότερα χρήματα και διαφώνησα. Η εργασία που είχε κάνει, δεν αφορούσε στοιχειοθεσία. Είχε κολλήσει τα κλισέ των σχεδίων του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη στα μέταλλα και τώρα έπρεπε να τα ξεκολλήσει για να τα πάρω. Του ζήτησα να μην προχωρήσει στην αποκόλληση, γιατί θα «κατέστρεφε» τα περισσότερα κλισέ. Του πρότεινα να του αφήσω ένα ποσό χρημάτων κι όταν τυπώσω το περιοδικό και του φέρω τα μέταλλα πίσω, να μου επιστρέψει τα χρήματα. Αρνήθηκε και μάλιστα με άσχημο τρόπο. Έπρεπε οπωσδήποτε να δεχτώ να τυπωθεί το τεύχος σ’ αυτόν και να καταβάλω το ποσό που μου ζητούσε, τιμή τελείως ασύμφορη. Δεν δέχτηκα και ξεκόλλησε νευριασμένα, κακήν κακώς, τα κλισέ για να τα πάρω. Όταν τελείωσε η εργασία αυτή, με «καταστραμμένα» πολλά κλισέ, μου ζήτησε για αμοιβή του, για τη «δουλειά» τούτη, ποσό ίσο μ’ αυτό που του έδινα πριν, όταν μου παράδινε έτοιμο για τύπωμα το περιοδικό. Ήταν σκέτη ληστεία, ας αφήσουμε τον εκβιασμό. Σηκώθηκα κι έφυγα. Αν ξανάφτιανα απ’ την αρχή τα κλισέ, θα έδινα περίπου τα ίδια χρήματα, όσα μου ζητούσε. Ήξερε τι έκανε ο Μανουσαρίδης. Επειδή όμως με πίεζε ο χρόνος, πήγα την επομένη με κατεβασμένο κεφάλι, πλήρωσα το υπέρογκο (για την …εργασία που είχε κάνει) ποσό και πήρα τα κλισέ. Αυτή ήταν η πρώτη βρομιά του και του τη συχώρεσα, γιατί με ανθρώπους που έχεις συνεργασία, όλο και κάτι θα προκύψει. Έδωσα που λένε τόπο στην οργή. Αυτό που δεν του συχώρεσα, ήταν η δεύτερη βρομιά του. Πέρασε καιρός, τώρα στοιχειοθετούσα το περιοδικό μου στον Λουκά Γιοβάνη, έναν ήσυχο, καλό άνθρωπο. Ήταν στο πάνω μέρος της πλατείας Εξαρχείων, σ’ ένα μεγάλο υπόγειο. Ετοίμαζα τότε το 23/24 τεύχος μου. Με το τεύχος αυτό είχα προβλήματα. Ήταν το τεύχος με το ΟΧΙ στο εξώφυλλο, για το Δημοψήφισμα του Γεωργίου Παπαδόπουλου. Πρώτο
εμπόδιο η άρνηση του τυπογράφου που μου τύπωνε το εξώφυλλο. Δεν εννοούσε να το τυπώσει με ΟΧΙ. Θα μου κλείσεις το μαγαζί, μου 'λεγε και σήκωνε πάνω αρνητικά το κεφάλι. Είχε το μικρό τυπογραφείο του στην πλατεία Βάθης. Κάπου σε κάποιο τεύχος στο περιοδικό μου, έχει τυπωθεί το όνομά του. Τελικά πείστηκε και το τύπωσε. Όταν πήγαμε το περιοδικό για βιβλιοδεσία και είδε το ΟΧΙ στο εξώφυλλο ο βιβλιοδέτης, αρνήθηκε να το κρατήσει. Άλλες αρνήσεις και μεγάλη δική μου προσπάθεια να τον πίσω ν’ αλλάξει γνώμη. Το μεγάλο ατού μου ήταν και αυτό χρησιμοποίησα για να μεταπείσω τους δύο «αρνητές», πως ο Γεώργιος Παπαδόπουλος βγήκε και δήλωσε από την τηλεόραση, ότι όποιος πολίτης έβρισκε δυσκολία στην έκφραση του φρονήματός του από οποιοδήποτε, θα έπρεπε να καταφύγει στην αστυνομία. Δεν εννοούσε να πιεστούν οι πολίτες, ώστε να βγει εκλογικό αποτέλεσμα που να τον ευνοεί. Αυτό ισχυριζόταν τουλάχιστον. Βέβαια ο Γεώργιος Παπαδόπουλος δεν είχε ανάγκη την ψήφο του πολίτη, το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος θα ήταν 100% υπέρ του, έστω κι αν όλη η Ελλάδα ψήφιζε ΟΧΙ (βλ. σελ. 171, του βιβλίου μου: Εγώ, τα Νέα Σύνορα, ιστόρημα, Αθήνα 1999).
Το εξώφυλλο του 23/24 τεύχους του περιοδικού μου με το ΟΧΙ
Δεν είχα σκοπό βέβαια να καταφύγω στην αστυνομία, ούτε φοβέρισα κανένα με τον χωροφύλακα, το ανάφερα απλώς. Τελικά πείστηκε κι ο βιβλιοδέτης κι έδωσε «εντολή» στους υπαλλήλους του να βιβλιοδετηθεί το περιοδικό μου. Θα πέρναγα στις 3 το απόγευμα να το πάρω. Το βιβλιοδετείο ήταν στην οδό Σαρρή, σχεδόν απέναντι απ’ την παράγκα του υπαρξιστή Σίμου, στην πλατεία Κουμουντούρου, στο 2ο όροφο νομίζω. Όταν μπήκαμε στο ανσανσέρ για να κατεβούμε στο ισόγειο, ήμουν με ένα συνεργάτη μου, συναντηθήκαμε με τον Χρήστο Γ. Μανουσαρίδη, που κατέβαινε από τον τρίτο. Είχε φαίνεται μεταφέρει το «τυπογραφείο» του. Έκανα πως δεν τον γνώρισα και απάντησα στον συνεργάτη μου που με ρώτησε, γιατί θα αργήσει τόσο η βιβλιοδεσία: – Είναι πολύ δουλειά, του απάντησα, 6 1/2 τυπογραφικά. Φύγαμε και γύρισα στις 3 η ώρα, αλλά είδα ένα βιβλιοδέτη έξαλλο. – Γιατί μου έφερες αυτό το κωλοπεριοδικό εδώ. Δεν σου είπα πως δεν θέλω να το βιβλιοδετήσω, γιατί επέμενες; Δεν θέλω εδώ μέσα κομμουνιστές!.. Και με αρπάζει από τα πέτα του σακακιού και μ’ έσπρωχνε να με βγάλει έξω από την πόρτα. – Πήγαινε έξω και ειδοποιώ αμέσως την αστυνομία, φώναζε. Εκείνη τη στιγμή, τη δύσκολη, το προσωπικό του βιβλιοδέτη πήρε το μέρος μου. Ένας τεχνίτης μάλιστα, έδειχνε αγανακτισμένος. – Πώς τραβάς έτσι τον άνθρωπο; Δεν βλέπεις πως είναι κύριος; Σαν τα μούτρα μας είναι; Δώστου το περιοδικό να φύγει και δώσμου και μένα ό,τι μου χρωστάς, δεν θέλω να δουλεύω πια για σένα. Ήρθε ο χαλαζάκιας από πάνω κι αμέσως βγάλαμε τον άνθρωπο κομμουνιστή… Ήρθε μετά κοντά μου, με ρώτησε αν έχω αυτοκίνητο κάτω, κι όταν του έγνεψα ναι, άρχισε να κουβαλάει τις ντάνες τα περιοδικά που ήταν ήδη έτοιμα, στην πόρτα του ανελκυστήρα. Όταν τελείωσε πήρε από τα χέρια μου τα χρήματα που είχα συμφωνήσει για τη βιβλιοδεσία, τα άφησε μπροστά στο αφεντικό του που είχε μείνει άφωνος, γύρισε μετά και μου έφερε το τιμολόγιο.
Βάλαμε τα περιοδικά με τη βοήθειά του στον ανελκυστήρα, τα κατεβάσαμε στο ισόγειο και τα φορτώσαμε στο αυτοκίνητό μου. Ήμουν όμως ένα ράκος. Ο Χρήστος Γ. Μανουσαρίδης, χωρίς να του κάνω ποτέ κακό, είχε για άλλη μια φορά, κάνει το …θαύμα του. Αυτή τη φορά όμως, με ποια αληθινή ή ψεύτικη δικαιολογία;.. Δεν τον συχώρεσα, μα ποιος μπορεί να τον συγχωρέσει; Ο Αριστείδης Παπαδόπουλος, τυπογράφος, αδερφός του καλού στιχουργού και ποιητή Λευτέρη Παπαδόπουλου, ήταν αυτός που με ειδοποίησε ευθέως, πως πρέπει να σηκωθώ να φύγω, γιατί πιέζεται. Δεν μου το είπε εξ’ αρχής, όταν τον επισκέφτηκαν και του ζήτησαν να μου καθυστερεί όσο μπορούσε περισσότερο τη στοιχειοθεσία και το τύπωμα του περιοδικού μου. Απλώς τους έκανε το θέλημα να με καθυστερεί. Θυμάμαι πως στο τυπογραφείο, αρκετό καιρό μετά από εμένα, ήρθε και ο Γιώργος Βαλέτας και τύπωνε τα «Αιολικά Γράμματα». Οι άλλοι τυπογράφοι και λόγω οικονομικών, τον καθυστερούσαν πάρα πολύ. Κι ενώ ο Αριστείδης Παπαδόπουλος τύπωσε δύο ή τρία καθυστερημένα τεύχη από τα «Αιολικά Γράμματα», εμένα δεν μου τύπωσε ούτε ένα. Και να σκεφτεί κανείς πως πλήρωνα προκαταβολικά ένα μέρος της δουλειάς του και μόλις έπαιρνα το περιοδικό του μετρούσα σε ρευστό το υπόλοιπο του χρέους μου, πράγμα που δεν γινόταν μ’ άλλα περιοδικά, αλλά και από άλλες εργασίες που έκανε. Του είχαν βάλει φέσια, που είχε να το λέει. Παρ’ όλα αυτά, τα δικά μου χειρόγραφα, των κειμένων του προς έκδοση περιοδικού μου, τ’ άφησε να βολοδέρνουν από πάγκο σε πάγκο του τυπογραφείου του. Έτσι κατέφυγα στο ποιητή – δικηγόρο Βασίλη Καραβίτη, που χωρίς να μου πάρει δραχμή σύνταξε ένα εξώδικο. Ο Παπαδόπουλος αντίθετα από την αχαμνή κινητικότητά του, δραστηριοποιήθηκε και ταχύτατα, έστειλε την επομένη δικό του απαντητικό εξώδικο, με το οποίο προσπαθούσε να δικαιολογήσει τ’ αδικαιολόγητα. Αναφέρομαι στο γεγονός αυτό, στην ανταλλαγή δηλαδή των εξώδικων, στην προμετωπίδα της πρώτης σελίδας των περιοδικών μου από το 77ο τεύχος έως το 84ο, όπου δημοσιεύονταν τα ονόματα των συνεργατών μου, στοιχεία του περιοδικού που είχαν στα χέρια τους οι αναγνώστες μου: χρόνος, τεύχος, ημερομηνία εκδόσεων, συνδρομές και άλλα χρήσιμα, αλλά και σε άλλα δύο εξώδικα που έλαβα, από άλλους, που ήθελαν να μου επιβάλουν της απόψεις τους στο περιοδικό μου, ζητώντας μου απειλητικά να δημοσιεύσω τα κείμενά τους, υπό την πίεση αγωγής τους. Η προμετωπίδα αυτή, που τυπωνόταν άλλες φορές
πανομοιότυπη κι άλλες με προσθήκες, κρατούσε το ενδιαφέρον των αναγνωστών μας. Επειδή δε νομίζουμε πως πολύ ενδιαφέρει και σας, ανατυπώνουμε την τελευταία, του τεύχους 84 που είναι και το τελευταίο τεύχος μας που έχει μέχρι σήμερα κυκλοφορήσει. Ημερομηνία έκδοσής του η 30/8/1986. Έψαξα στο αρχείο μου, αλλά δεν βρήκα τόσο τα εξώδικα που αντάλλαξα με τον Αριστείδη Παπαδόπουλο, όσο και των άλλων δύο. Το πρώτο είναι από την Ε.Λ. (Έρση Λάγκε), το δεύτερο από τον Κ.Τ. (Κώστα Τ) και το τρίτο από τον Α.Π. (Αριστείδη Παπαδόπουλο). Όσο τώρα για τους τρεις παραπάνω «βασανιστές» μου, για την απόρρητη διαταγή του 7ου Επιτελικού Γραφείου της ΧΧ Τεθωρακισμένης Μεραρχίας της χούντας, που απαγόρευσε την κυκλοφορία του περιοδικού μου, για τον «αναρχικό» Ρένο Αποστολίδη, τους συνεργάτες της χούντας Ηλία Σιμόπουλο, Δημήτρη Γιάκο και πολλούς άλλους, θα τα πούμε στον τόμο: «Οι σύγχρονοι λογοτέχνες κι ο υπόκοσμός τους», που θα τυπωθεί, πιστεύω, μέσα σ’ αυτό το χρόνο.
Γυρίζουμε στο βιβλίο του Μαυρογιαλούρου – Χαραλαμπόπουλου: Στη σελίδα 93 μας λέει πως: Αυτός ψήφισε υπέρ της παραγραφής, για την πρόταση της ΕΔΑ, ώστε, να μην παραπεμφθούν στο ειδικό δικαστήριο οι Κων. Καραμανλής, Παν. Παπαληγούρας, Αριστ. Πρωτοπαπαδάκης, Νικόλ. Μάρτης και Δημ. Χέλμης, για σκάνδαλα σε ορισμένες συμβάσεις της ΔΕΗ και για υπερβάσεις σε διάφορα δημόσια έργα. Είναι, λέμε εμείς, λογική η στάση του και μέσα στα δεοντολογικά πλαίσια της συντεχνιακής αποδοχής και κατανόησης. Όταν ανέβηκε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, κάθε σύμβαση υπουργού της, ήταν κι ένα τρανταχτό σκάνδαλο. Έχουν καταγραφεί και καταγγελθεί 700 τέτοιες περιπτώσεις. Για τα σκάνδαλα αυτά είχαν υποβληθεί μηνύσεις και ασκήθηκαν δικαστικές διώξεις εναντίον 478(!!!) στελεχών του κινήματος (βλ. σελ. 369). Και βέβαια το όνομα του Γιάννη Χαραλαμπόπουλου δεν έλειψε σε μερικά απ’ αυτά. Τους τη χάρισαν, για να τους τη χαρίσουν κι οι άλλοι, όταν ανέβουν στην εξουσία. Θυμηθείτε τον Ανδρέα και το Ειδικό Δικαστήριο και την περίπτωση Μητσοτάκη για τον ίδιο λόγο. Γνωστό πως από το 2001 επανακυκλοφορούμε το περιοδικό μας και φυσικά η προμετωπίδα στο σημείο που αναφέρομαι πανομοιότυπη.
Τι, θα έβγαζαν ή θα βγάλουν τα μάτια τους, αναμεταξύ τους; Βλ. τον 1 τόμο αυτού του έργου, βρίθουν τα σκάνδαλα και των δύο παρατάξεων και γι’ αυτό …αλληλοσυγχωρούνται, δίνουν άφεση αμαρτιών ο ένας στον άλλο… Κι απόδειξη: Στη συνάντηση που είχε στο Καστρί με τον Γεώργιο Παπανδρέου διαπίστωσε ότι δεν ήταν διατεθειμένος να ακούσει τίποτα εναντίον του Γαρουφαλιά. Όταν άρχισε να του εκθέτει ορισμένα συγκεκριμένα περιστατικά τον διέκοψε απότομα και του είπε: «Άκου παιδί μου, είσαι νέος στην πολιτική και πρέπει να τα έχεις καλά με τον Πέτρο, θα σου χρειασθεί…» Κι απ’ την όλη πολιτική του πορεία ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, έδειξε πως τη συμβουλή του Γέρου Παπανδρέου την τήρησε σαν κόρη οφθαλμού (βλ. 1ο τόμο αυτού του έργου, στις σελ. 127140). ο
Οι πραξικοπηματίες της 21ης Απριλίου 1969, θα το ξαναπώ, κατέλαβαν την εξουσία με σαφή κίνδυνο να χάσουν το κεφάλι τους. Αντίθετα, ο κ. Εντωμεταξύς Μαυρογιαλούρος, παραιτήθηκε από αξιωματικός του ελληνικού στρατού, από τιμητική θέση του ελληνικού κράτους, του κράτους που φρόντισε και τον έστειλε στο Λονδίνο και σπούδασε δωρεάν Μηχανολόγος Μηχανικός κι αντί να μείνει να υπηρετήσει πίστα και με αφοσίωση την πατρίδα που του φέρθηκε με τόση στοργή, παραιτήθηκε και πολιτεύτηκε! Αυτά όλα βέβαια με το σάλιο του και με τα κέρατά του, που λέει κι ο φίλος του και συναγωνιστής του κ. Γιάννης Καψής. Δείτε τις φωτογραφίες που
Ο Γιάννης Καψής
καταχωρεί στο βιβλίο του και θα με δικαιώσετε. Εκεί φαίνεται η δουλικότητά του, η υποταγή του σ’ όλο της το ανατριχιαστικό μεγαλείο. Μια φωτογραφία άλλωστε, λένε οι κινέζοι, είναι χίλιες λέξεις. Στον πρώτο τόμο αυτού του έργου, όταν αναφερόμουνα στον Γιάννη Χαραλαμπόπουλο, έγραφα: Απότακτος αξιωματικός (χαμηλόβαθμος) του μηχανικού, λόγω «Ασπίδα». Το χαμηλόβαθμος παραμένει, να διαγραφεί το απότακτος λόγω «Ασπίδα». Έτσι ώστε από κακή πληροφόρηση, να μην τον κάνουμε και ήρωα. Όσο είναι ή δεν είναι «ήρωας»… Έχει κι αν έχει γνώμη «δίκαιου» κριτή για όλα τα πολιτικά γεγονότα, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, μόνο τα δικά του δεν κοιτά, τις δικές του αδικίες δεν χρεώνεται! Για όλα λοιπόν έγραψε, για όλα είχε και έχει γνώμη. Γνώμη που διαστρεβλώνει την αλήθεια και που με την επιμονή του να μας πείσει, γίνεται κουραστικός. Για το μόνο που δεν έκανε νύξη, ήταν και είναι η κλοπή από αυτόν και τους άλλους τρεις, του εκδοτικού σήματός μου «Νέα Σύνορα». Αυτό είναι το ήθος και η ειλικρίνεια που τον διακρίνουν. Αντί για άλλο σχόλιο, θέλουμε να ξαναθυμηθούμε το στίχο του Κώστα Βάρναλη: Αχ που ‘σαι νιότη που ‘δειχνες πως θα γινόμουν άλλος. Μ’ αυτό το βιβλίο του ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, παραδέχεται και αυτό που έγραφα στη σελίδα 121 του πρώτου τόμου αυτού του έργου, πως είχαν τα μάτια τους ανοιχτά και τ’ αυτιά του τεντωμένα και πως βασική τους θέση ήταν η παρατεταμένη αναμονή. Και είδατε οι τυχεροί, με το μπλα μπλα, με προκηρύξεις στις απομακρυσμένες συνοικίες και με την ανικανότητα της «Νέας Δημοκρατίας», κατάφεραν να πάρουν την εξουσία. Διαβάζοντας το βιβλίο του, πάρα πολλές φορές, μ’ έκανε να πιστέψω, πως αν κάθισε και το ‘γραψε, ήταν για ν’ απαντήσει στο δικό μου: «Εγώ, τα Νέα Σύνορα», ιστόρημα, τόμος πρώτος, Αθήνα 1999, μόνο που δεν αναφέρθηκε ούτε μια φορά στον εκδοτικό τους οίκο μαϊμού «Νέα Σύνορα» ΕΠΕ, αλλά ούτε και για μια στιγμή δεν μνημόνευσε το παραπάνω εκδοτικό σήμα. Πουθενά! Γιατί; Εν τέλει, αν δεν έγραψε το βιβλίο του αυτό ο Γ. Χαραλαμπόπουλος σαν απάντηση στο δικό μου ιστόρημα, μένει αναπάντητο το ερώτημα, γιατί συνέγραψε αυτό το «έκτρωμα». Η Νομική και το Πολυτεχνείο είναι γνωστά, όλοι ήμασταν εκεί. Γιατί δεν μας λέει που ήτανε εκείνο τον καιρό; Κάτι προσωπικό, κάποια μαρτυρία του; Μας καταχωρεί τις
μαρτυρίες της γυναίκας του (ποια από τις τρεις;), των δηλώσεών της, του γιου του Γιώργου και του αδερφού του, αξιωματικού κι αυτού του στρατού. Τα δικά του θέλουμε. Σαν επιμύθιο: Με το έργο του αυτό ο Γ. Χαραλαμπόπουλος, απόδειξε περίτρανα και κάτι άλλο, πως χωρίς το ενδιαφέρον και την προστασία των ισχυρών και των επωνύμων, που είχε κατά καιρούς, δεν θα ήταν τίποτα… Κι αυτά που είπε ο Ανδρέας, μετά την περιφανή νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της 10ης Οκτωβρίου 1993, πως: εξέφραζε την λύπη του γιατί στο υπάρχον κυβερνητικό σχήμα δεν υπήρχε ακόμη θέση που να προσήκει στο κύρος του τέως Αντιπροέδρου (σελ. 372), είναι χιουμοριστικό σποτ, που ο εγωκεντρισμός του Μαυρογιαλούρου μας κι ο γίγας εγωισμός του, δεν τον αφήνουν να το παραδεχτεί, αν και το είδε πως ο Ανδρέας τον …δούλευε... Και δεν υπερβάλω. Θέλετε κι άλλη απόδειξη; Δική σας: Στις αρχές Ιανουαρίου του 1995 δέχτηκε τηλεφώνημα από στενό συνεργάτη του πρωθυπουργού (προφανώς από τον Αντώνη Λιβάνη) ο οποίος του ανακοίνωσε εκ μέρους του ότι θα τον πρότειναν για πρόεδρο της Δημοκρατίας και ότι η πρόταση αυτή εύρισκε απήχηση και στα μικρότερα κόμματα της αντιπολίτευσης. Όμως κάποια περιστατικά που προέκυψαν στην πορεία επηρέασαν το ΠΑΣΟΚ το οποίο προσανατολίστηκε προς την υποψηφιότητα του Κωστή Στεφανόπουλου (σελ. 373).
Ο Αντώνης Λιβάνης
Ψιλό γαζί το δούλεμα. Μήπως όμως το παραπάνω μας εξηγεί και το λόγο, που ο Γ. Χαραλαμπόπουλος, δεν εξέδωσε το βιβλίο του στον εκδοτικό οίκο του Αντώνη Λιβάνη; Αλλά για ποιο κύρος μιλούσε ο Ανδρέας; Το κύρος του καθενός τους, το είχε κομπολόι στα χέρια του, ποδόμακτρο το είχε! Δεν είδαμε όλοι εκστατικοί, με τι πείσμα και επιμονή αρνιόταν να δεχτεί πρώτα τον Γιώργο Κοσκωτά, που του ‘στελνε τα εκατομμύρια με το τσουβάλι και μετά τον προσωπικό φίλο του Μένιο; Υπολόγιζε κανενός την τιμή και την υπόληψη ο Ανδρέας; Είχες τιμή και κύρος, όταν στο επέτρεπε ο ίδιος κι όσο του ήσουν χρήσιμος. Όταν δεν σε χρειαζόταν ή του γινόσουν ενοχλητικός, σε πέταγε σα στημένη λεμονόκουπα. Ακόμα κι όταν ξεψύχησε ο άτυχος ο Μένιος μέσα στην αίθουσα του Ειδικού Δικαστηρίου, λυπήθηκε τα λόγια του: Ο Μένιος Κουτσόγιωργας στην τελευταία φάση της πορείας του βρέθηκε μέσα σε μια πραγματική λαίλαπα έντονης πολιτικής αντιπαράθεσης και νοσηρής κομματικής πόλωσης. Γι’ αυτόν όπως και για κάθε πολιτικό υπάρχει η κρίση της ιστορίας και του λαού (σελ. 371). Καημένε Γιάννη, τι θα ήσουν χωρίς τον Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά και τι ήσουν με τον Ανδρέα Παπανδρέου, όταν έπεσες στη δυσμένειά του και δεν σου έδωσε κατ’ αρχήν το υπουργείο της αρεσκείας σου και στη συνέχεια την προεδρία της Δημοκρατίας; Τίποτα… Ένας δυστυχισμένος άνθρωπος!.. Έφαγες και το δόλωμα πως θα σε κάνανε Ανώτατο Άρχοντα κι η υπόσχεσή τους αυτή που δεν τήρησαν, αλλά κι η απέλπιδα προσπάθειά σου να αποδείξεις πως δεν ήσουν μπλεγμένος σε σκάνδαλα κατά τη διάρκεια της Ανδρεοκρατίας, σ’ έφτασαν σ’ αυτό το χάλι: να γελοιοποίησε με αυτό το εξάμβλωμα που τύπωσες. Δεν το είδες πως είναι καταφανέστατες οι προθέσεις σου να φανείς αυτό που θέλεις, αυτό που θέλεις να μείνει για σένα και πως το παράπονό σου που δεν σε πρόσεξαν περισσότερο, είναι άδικο, αφού θεώρησαν πως δεν σου άξιζε; Δεν το βλέπεις; Και μην αντιστρέψεις την ερώτησή μου, με το γεγονός ότι και οι άλλοι, δεν το άξιζαν ή δεν το αξίζουν. Είναι πράγματα ευκολοδιάβαστα, ευκολονόητα. Πράγματι, όσο πιο ορεινό το χωριό της καταγωγής κάποιου, τόσο περισσότερο κόμπλεξ έχει. Εγώ θα πω, πως κι εκεί που έφτασες Γιάννη Χαραλαμπόπουλε, δεν είναι λίγο (Καβάφης), αν και αυτό το τόσο πολύ ή τόσο λίγο, δεν θα το ήθελα για τον εαυτό μου. Καθόλου…
Μακάριοι όσοι μπορούν να δουν πριν πεθάνουν, τι θα πει ο κόσμος γι’ αυτούς, όταν θα ‘ναι πια φευγάτοι. Εμένα αυτό με απασχολεί, αυτό με τυραννάει. Τι να μολογάει π.χ. ο πολίτης αυτού του τόπου για τον Ηλία Τσιριμώκο, τον πρωθυπουργό της ελεύθερης Ελλάδας, που δέχτηκε απ’ τα χέρια του Κωνσταντίνου την ανάθεση εντολής σχηματισμού κυβέρνησης, όταν λίγες ημέρες πριν είχε καταδικάσει τον Νόβα και το «δεκαπενθήμερο της ντροπής» σε ανοιχτή συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη και αναφερόμενος στους αποστάτες είπε πως: δεν υπάρχουν στις αποθήκες των ανακτόρων «κατεψυγμένοι πρωθυπουργοί διότι οι πρωθυπουργοί θα πρέπει να είναι ολοζώντανα γεννήματα της λαϊκής κυριαρχίας;» Τι να μολογάει για σένα Γιάννη Χαραλαμπόπουλε, που σε μια τόσο δύσκολη στιγμή για μένα επί δικτατορίας, δέχτηκες να σχηματίσεις συμμορία με τους άλλους τρεις για να μου κλέψατε το σήμα των εκδόσεων μου «Νέα Σύνορα», που ήταν η φωνή μου, η όρασή μου, η αναπνοή μου; Όσο για το όχι και το άκυρο στο δημοψήφισμα του Παπαδόπουλου, το ξέρουν και τα μικρά παιδιά, πως ήταν οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Το ‘χω ξαναπεί: ο Γεώργιος Παπαδόπουλος δεν είχε ανάγκη την ετυμηγορία του λαού. Στις επιτροπές διεξαγωγής των εκλογών και στους δικαστικούς αντιπροσώπους, δεν επέτρεψαν οι στρατιωτικοί να κάνουν διαλογή και καταμέτρηση των ψήφων. Τα αμπαλάρανε έτσι όπως ήταν κλειστά και τα έστειλαν στο «Υπουργείο Εσωτερικών». Τι νόημα το άκυρο, το λευκό ή το ΟΧΙ; Και γιατί τόση βαβούρα και επιμονή στη μία ή την άλλη θέση; Οι στρατιωτικοί πιο πρακτικοί, είχαν βρει λύση στο θέμα. Μου κάνει όμως εντύπωση η θρασύτητά του και η απαίτησή του, όταν αυτός αδικεί, να μη θέλει να του το χρεώνουμε, να το λαμβάνουμε υπόψη μας. Αντίθετα, όταν τον αδικούν, χαλάει τον κόσμο. Ακριβώς όπως όλοι οι συμφεροντολόγοι, όλοι οι μη «έντιμοι», όπως ο Αντώνης Λιβάνης, ο Γιάννης Καψής. Ίδια συμπεριφορά και το ίδιο απαιτητικοί, ίδια… Κυκλοφόρησε ολόκληρο βιβλίο 429 σελίδες, μεγάλου σχήματος, για να στιγματίσει υποτίθεται το άδικο και την ανεντιμότητα μερίδας του λαού μας. Αυτούς που δεν σέβονται θεσμούς και τους νόμους του Κράτους, όσους πατάνε πάνω σε συνανθρώπους τους για να ανεβούν λίγο ψιλότερα και πρώτιστα αυτός είναι εν αδίκω και μάλιστα με εγκληματική πράξη. Δεν βαρύνεται με μικροαδικία που έγινε από πάθος, από ζήλια, από θυμό, από πείσμα, όχι, βαρύνεται με το αδίκημα του σφετερισμού και μάλιστα εν ψυχρώ, με προμελέτη. Σύναξε γύρω του
ανθρώπους με μειωμένη αντίσταση, πρόθυμους να τον ακολουθήσουν. Ενώθηκαν και σχημάτισαν συμμορία κι αφού έκλεψαν το σήμα μου «Νέα Σύνορα», προσπάθησαν και πέτυχαν να εξαπατήσουν πολλούς ανθρώπους, όσους μπόρεσαν περισσότερους, για να πασάρουν το εμπόρευμά τους, που φιγουράριζε με ξένη γνωστή φίρμα, μπλέκοντας αθώους στις βρομιές τους, για να ωφεληθούν, όπως ωφελήθηκαν... Παραθέτει στις σελίδες του βιβλίου του με λεπτομέρειες τις υπηρεσίες του προς την Πατρίδα και τελειώνει με το πικρό παράπονο, πως δεν του δώσανε πόστο της αρεσκείας του μετά τις εκλογές του 10/10/1993 και γι’ αυτό απείχε από το κυβερνητικό σχήμα, και τέλος δεν τον έκαναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που του το ‘χανε τάξει!.. Αλλά τι να τα κάνω όλα αυτά τα αξιώματα που είχε; Τι να τις κάνω τις υψηλές θέσεις, τις υψηλές γνωριμίες που έκανε, όταν έμεινε αυτός που είναι: Ένας σφετεριστής, ένας κοινός κλέφτης, ένας απατεώνας, της περιουσίας μου – του εκδοτικού σήματός μου «Νέα Σύνορα» και ακριβώς γι’ αυτό τα κατάφερε να ανεβεί σε τόσα αξιώματα και να συνεβρεθεί με τόσα μεγάλα, τρανά ονόματα. Οι τυχοδιώκτες ανέκαθεν ανέβηκαν σε υψηλές θέσεις και έκαναν υψηλές γνωριμίες. Κι ω της αφέλειας, της μωρίας και της αμεριμνησίας: Έτσι διέφυγα τη σύλληψη (μας λέει ο Γ. Χαραλαμπόπουλος) και παρέμεινα σε διάφορα φιλικά σπίτια μέχρι τις 24 Μαΐου, οπότε με συνέλαβε η Ασφάλεια όταν αργά τη νύχτα πήγα στο διαμέρισμά μου για να πάρω μερικά προσωπικά είδη που είχαμε ανάγκη(!!!). Σελ.: 141. Τι να του πεις; Είναι να εμπιστεύεσαι αυτόν τον άνθρωπο, που για κάποια προσωπικά είδη, έβαζε σε κίνδυνο ολόκληρη αντιστασιακή οργάνωση; Είδατε συνωμοτισμό και συμπεριφορά «φυγόδικου»; Πήγε να πάρει τα ξυριστικά του είδη, τις παντόφλες του, την πιτζάμα του, την οδοντόβουρτσά του και τις κολόνιες του. Μετά απορούμε γιατί τον είχαν συνεχώς μαντρωμένο!.. Αντιστασιακός μια φορά… Αλλά από τέτοιους τέτοια. Και προχωρώ: Στο μεταξύ είχαμε ετοιμάσει και τις πρώτες προκηρύξεις με τις οποίες καλούσαμε (οι Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, Τάκης Κατσικόπουλος, Αναστάσης Πεπονής, Αντώνης Λιβάνης και Λευτέρης Βερυβάκης, φυσικά ανώνυμα), τον ελληνικό λαό σε καθολική αντίσταση
εναντίον του τυραννικού καθεστώτος που έκαναν την εμφάνισή τους στους τοίχους σε ορισμένες περιοχές της πρωτεύουσας (σελ. 142). Αυτούς περίμενε ο ελληνικός λαός για να αντισταθεί στους τύραννους… Με προκηρύξεις τους σε ορισμένες περιοχές της πρωτεύουσας(!..) όταν το περιοδικό μου έκανε από τις αρχές του 1969, έστω την ίδια δουλειά, αλλά σ’ ολόκληρη την ελληνική επικράτεια μα και στο εξωτερικό, επώνυμα. Και κρατηθείτε: Στις αρχές Ιουνίου λίγες ημέρες μετά τη σύλληψή μου, η Ασφάλεια κατόρθωσε να εξαρθρώσει την οργάνωση. Έγιναν εκτεταμένες συλλήψεις στελεχών της νεολαίας και ύστερα από αφόρητες πιέσεις και βασανιστήρια, η ασφάλεια έφτασε και στην κορυφή της ΕΚΔΑ και συνέλαβε τον Τάκη Κατσικόπουλο, Αντώνη Λιβάνη, Αναστάση Πεπονή, και Λευτέρη Βερυβάκη. Παρά τις γνωστές μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν στις ανακρίσεις και τα βασανιστήρια που υπέστησαν ο Αναστάσης Πεπονής και ο Λευτέρης Βερυβάκης δεν αποκαλύφθηκε ο ρόλος μου στην οργάνωση και έτσι δεν ακολούθησα την τύχη των μελών της πενταμελούς επιτροπής (σ.σ. 142-144). Δηλαδή ο Τάκης Κατσικόπουλος κι ο Αντώνης Λιβάνης μίλησαν; Ή μίλησε ο ίδιος (ο Χαραλαμπόπουλος); Κι αν ναι, γι’ αυτό κρατάει αποστάσεις από τον Λιβάνη και δεν τύπωσε το βιβλίο του στον εκδοτικό …οργανισμό του Λιβάνη; Ας είναι... Αλλά τι πάει να πει: η Ασφάλεια κατόρθωσε να εξαρθρώσει την οργάνωση; Γιατί δεν το κατόρθωσε πριν συλλάβουν τον Χαραλαμπόπουλο; Και δεν εννοώ αυτό που εννοείτε, αλλά αυτό που βγαίνει απ’ τα συμφραζόμενα. Είναι άξιο απορίας, πως τύχαινε κάθε φορά που συλλαμβάνουνε τον Χαραλαμπόπουλο, αμέσως μετά, να μαντρώνουνε ένα σωρό συνεργάτες του; Πώς τα κατάφερναν να έχουν τέτοιες και τόσες επιτυχίες, αφού είχε προηγηθεί η σύλληψή του και όχι πριν; Και δεν τα λέω αυτά εγώ, ο ίδιος τα γράφει, ο ίδιος μας βάζει το δαίμονα της υποψίας στο μυαλό μας. Ξαναδιαβάστε το επίδικο κείμενο, είναι στις σελ. 142-144, θα με δικαιώσετε. Άλλωστε έχουν δει τόσα τα μάτια μας, που φυλαγόμαστε κι από τον εαυτό μας τον ίδιο… Και δεν σπιλώνουμε υπολήψεις, σ’ αυτά που βγαίνουν από τα κείμενα του βιβλίου του αναφερόμαστε. Και ξανακρατηθείτε, στη σελίδα 153, μιλάει ο Χαραλαμπόπουλος για την ίδρυση του ΠΑΚ το Φεβρουάριο του 1968: Η ευθύνη της οργάνωσης
είχε αρχικά ανατεθεί στους Γιάννη Αλευρά, Αντώνη Λιβάνη, Τάκη Κατσικόπουλο, Γιώργο Παπαδημητρίου και σε μένα. [] Τελικά την ηγεσία του ΠΑΚ εσωτερικού ανέλαβε ο Γιάννης Αλευράς. [] Η προσπάθεια αυτή διακόπηκε προσωρινά μετά από τη σύλληψή μας ύστερα από την απόπειρα του Αλέξανδρου Παναγούλη εναντίον του Παπαδόπουλου στις 13 Αυγούστου 1968. Εδώ θα σταθώ χωρίς σχόλια και προχωρώ. Να σημειωθεί πως τα πλάγια στοιχεία είναι η εξιστόρηση του Μαυρογιαλούρου μας και τα όρθια οι παρατηρήσεις μου. Το πόσο υποψιασμένος ήταν και πόσο τηρούσε τη συνωμοτικότητα ο φλύαρος Χαραλαμπόπουλος, φαίνεται κι από το παρακάτω. Κατά την μεταγωγή του (9/11/68) εις Κατούναν Ξηρομέρου, συνομιλούσε ελεύθερα με τον υπομοίραρχο Δημήτρη Σκαρπαθιώτη, συμπατριώτη του, που τον συνόδευε. Κι ο ειρημένος αξιωματικός, όπως ήταν φυσικό, ανέφερε στους ανωτέρους του τις σκέψεις και τις θέσεις του Χαραλαμπόπουλου, από πολιτικής πλευράς (σελ. 159)… Και δέστε δικαιολογία που βρήκε για να δικαιολογήσει την φαμφαρονική συμπεριφορά του και τη φλύαρη στάση του. Η αχίλλειος πτέρνα όλων σχεδόν των αντιστασιακών οργανώσεων ήταν η μη τήρηση των αναγκαίων κανόνων συνωμοτικότητας, η διάβρωση από πράκτορες της χούντας και η προτίμηση σε ανοιχτά σχήματα στη συγκρότηση των μαχητικών πυρήνων δράσης (σελ. 169). Αλλά στη μη τήρηση των αναγκαίων κανόνων συνωμοτικότητας, δεν περιλαμβάνονται, η μέγιστη προσοχή τους ώστε να μην υποστούν διάβρωση από πράκτορες της χούντας και η προσεχτική επιλογή στη συγκρότηση των μαχητικών πυρήνων δράσης; Μη χειρότερα… Στη σελ. 175, ο Χαραλαμπόπουλος μιλάει για τους αξιωματικούς της χούντας και τους κατακρίνει που βγήκαν από τα στρατόπεδα και κατέλαβαν πολιτικές θέσεις. Αλλά αυτός τι διαφορετικό έπραξε; Αλλά και στην περίπτωση που η χώρα μας θα βρισκόταν μπροστά σε κάποιο κίνδυνο, ήσαν άλλοι αρμόδιοι να κρίνουν και να αποφασίσουν, σύμφωνα με το Σύνταγμά μας δηλαδή ο Βασιλεύς, η Κυβέρνησις και η Βουλή και όχι ο οποιοσδήποτε αξιωματικός.
Φαίνεται ολοκάθαρα πως το εαυτό του ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, δεν τον συμπεριλαμβάνει στον οποιοδήποτε αξιωματικό… Και παρακαλώ να έχω εδώ την προσοχή σας. Με επιστολή του ο Ανδρέας Παπανδρέου, στις 16 Φεβρουαρίου 1972, αναθέτει στον Γιάννη Χαραλαμπόπουλο την ηγεσία του ΠΑΚ εσωτερικού (σελ. 183). Στις 6 Απριλίου 1972, σαράντα οκτώ ημέρες αργότερα, συνάζονται οι τρεις σφετεριστές του τίτλου μου «Νέα Σύνορα», όλοι τους κατά καιρούς υποψήφιοι αρχηγοί του ΠΑΚ εσωτερικού ή συναρχηγοί και με δύο συμβολαιογράφους σκαρώνουν το υπ’ αριθ. 5416 συμβόλαιο της καταισχύνης: ΣΥΣΤΑΣΙΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ! Σκέψου να μην είχε πρόσφατη την αναγόρευσή του σε αρχηγό των αντιστασιακών του ΠΑΚ εσωτερικού ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος (δεν είναι μικρή ευθύνη), τι άλλες βρομιές θα διέπραττε τόσο αυτός όσο και τα δύο συνεταιράκια του. Πέρα που δεν μπορούμε να ξέρουμε… Αλλά αυτός, ο Γ. Χαραλαμπόπουλος, ήταν συνεχώς σε φυλακή, σε εξορία ή στα νοσοκομεία, τι σόι αρχηγός του ΠΑΚ ήταν και τι σόι αντιστασιακή αρχηγική διοίκηση πραγματοποιούσε απ’ τις εξορίες, απ’ τα κάγκελα και τους θαλάμους των Νοσοκομείων; Βάλτε με το νου σας… Πουθενά, και για κανένα λόγω, αίσθημα ευθύνης. Σαν τους τελευταίους απατεώνες μαζεύτηκαν σ’ ένα γραφείο και σύνταξαν «νομιμοτύπως», με συμμετοχή και υπογραφή δύο συμβολαιογράφων, τη «δέσμευση» της περιουσίας μου!.. Και αυτοί ήταν υποτίθεται οι άνθρωποι που αγωνίζονταν για καλύτερες ημέρες της κοινωνίας μας, αυτοί που θα αποτίναζαν το ζυγό της εξάρτισής μας από τους επίορκους στρατιωτικούς, από τη χούντα. Ήταν οι ίδιοι που αργότερα έπρεπε να εμπιστευθούμε. Αυτούς που θα ψηφίζαμε, ώστε παίρνοντας τα ινία της εξουσίας στα χέρια τους, να μας διοικήσουν χρηστά και έντιμα. Αυτός και αυτοί, που θα ανάλωναν τον εαυτό τους για τα συμφέροντά μας και για να έχει ο τόπος μας μια τίμια κυβέρνηση, που ο κάθε πολίτης της θα έχει ίσα δικαιώματα με το διπλανό του και που θα μπορούμε όλοι μας να κοιμόμαστε μ’ ανοιχτά παράθυρα, γιατί θα αγρυπνούσαν αυτοί για μας... Κι έχουν μούτρα και παρουσιάζονται στην κοινωνία! Βάζουν και υποψηφιότητα για τις βουλευτικές εκλογές τις 9/4/2000 κι όταν βγουν, θα
απαιτούν και υπουργείο της αρεσκείας τους και ασφαλώς μόλις λήξει η θητεία του Κωστή Στεφανόπουλου στην Προεδρία της Δημοκρατίας, ο Μαυρογιαλούρος μας κ. Γ. Χαραλαμπόπουλος, θα έχει το μάτι του στραμμένο προς τα κει, θα ζητήσει να τον τιμήσουμε και με τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας!!! Κι αυτό γιατί σαν τον πιο αδίστακτο απατεώνα, σαν τον πρώτο τυχόντα κλέφτη, μου έκλεψε το σήμα των εκδόσεών μου, την μοναδική άξια λόγου περιουσία μου. Που έχει ακουστεί, άνθρωπος που τον εμπιστεύονται να αγωνιστεί για τα δίκια του λαού, να πέφτει σαν λύκος και να τρώει την περιουσία του κοσμάκη. Και έχοντας υπ’ όψη μου τη λοβιτούρα, τη βρομιά, που έκανε σ’ εμένα, είμαι βέβαιος πως όσο είδαν το φως της δημοσιότητας εναντίον του, για σκάνδαλα που ήταν ανακατωμένος, πως δεν είναι ψέματα, πως δεν μπορεί να μην είναι αλήθεια. Κι ας δούμε χωρίς σχόλια, από τον ίδιο τον Γιάννη Χαραλαμπόπουλο, τους αγώνες του ΠΑΚ κατά της δικτατορίας. Τις καταγράφει στη σελίδα 188. Γράφει: 5. Ο λαός ιδιαίτερα οι φοιτητές και οι νεολαίοι γενικότερα έχουν μετακινηθεί στην μεγάλη πλειοψηφία στις θέσεις Παπανδρέου. Είναι όμως παθητικοί εκτός από τους λιγοστούς γενναίους και γνωρίζουν καλά ότι ο αγώνας είναι δύσκολος. Στη σελίδα 190 γράφει: ...το δεύτερο εξάμηνο του 1972 έγραψα επανειλημμένα στον Ανδρέα Παπανδρέου και τον ενημέρωνα λεπτομερώς για την εσωτερική πολιτική κατάσταση και την πορεία της οργάνωσης καθώς και για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε στην δικτύωση του ΠΑΚ. Πάρα κάτω και στη σελίδα 208, δημοσιεύει επιστολή του Ανδρέα Παπανδρέου που αναφέρεται στο ΟΧΙ, κατά το δημοψήφισμα του Παπαδόπουλου και ζητώ κι εδώ την προσοχή σας: Οι πληροφορίες που μας δίνετε σχετικά με το άκυρο και την απήχησή του συμπίπτουν με τις εκτιμήσεις που και εμείς έχουμε κάνει, απ’ ό,τι βέβαια φθάνει στ’ αυτιά μας. Το «όχι» βέβαια αποτελεί βασικό λάθος που θα πληρωθεί αργότερα με υψηλό τίμημα.
Η δικαιολογία, γιατί για δικαιολογία πρόκειται, πως με το να ρίξουμε ΟΧΙ στην ψηφοδόχο, παίζουμε το παιχνίδι της χούντας, συμμετέχουμε στο σκηνικό που έχουν στήσει, δεν στέκεται στα πόδια της. Και δεν στέκεται στα πόδια της, γιατί οι στρατιωτικοί, θέλαμε δεν θέλαμε, είχαν μπει στη ζωή μας, στη κάθε καθημερινή μας πράξη. Με το άκυρο, που δεν το 'λαβαν καθόλου υπόψη τους, όπως άλλωστε και με το ΟΧΙ, θα τους αγνοούσαμε; Αλλά εν πάση περιπτώσει, με το να πάμε και να ρίξουμε, έστω, άκυρο, δεν λαδώναμε τη μηχανή τους; Σοφίσματα αυτοσυντήρησης του γόνατου, από αντιστασιακούς της δεκάρας. Εν κατακλείδι, ήταν μια αντιστασιακή οργάνωση που τα μέλη της όταν δεν ήταν στα Νοσοκομεία, στη φυλακή ή εκτοπισμένα, παρακολουθούντο άγρυπνα. Η παρακολούθηση δε δεν ήταν και πολύ δύσκολη, γιατί όπως ομολογεί παραπάνω κι ο ίδιος ο Χαραλαμπόπουλος, είχαν προτίμηση στα ανοιχτά σχήματα, σε ...ανοιχτή συνωμοτική τακτική, πράγμα που δείχνει πως δεν τους ενδιέφερε τόσο η αντίσταση εναντίον της χούντας, αυτή καθ’ αυτή, με βόμβες και διάφορες άλλες δολιοφθορές, αλλά με την καθημερινή απασχόληση μαζί τους, με το να δημιουργείται ντόρος με τις αλλεπάλληλες συλλήψεις τους, ώστε να αποχτήσουν όνομα αγωνιστή και από κει και πέρα όλα θα ήταν εύκολα όταν με το καλό έπεφτε η χούντα – το βουλευτιλίκι και την υπουργοποίηση την είχαν στο τσεπάκι. Τι τις ήθελαν τις βόμβες, για να σκάσει καμιά στα χέρια τους... Γι’ αυτό το λόγο σφετερίστηκαν και τον τίτλο των εκδόσεων μου. Θέλανε για λογαριασμό τους το θόρυβο που είχε δημιουργήσει το περιοδικό μου με την απαγόρευσή του από τους στρατοκράτες. Εγώ, έτσι κι αλλιώς δεν ενδιαφερόμουνα για πολιτικά οφέλη (γιατί να μην ωφελούντο αυτοί!!!) κι απόδειξη πως όταν έπεσε η χούντα, ξαναγύρισα σεμνά, ήσυχα στη γωνιά μου, ασχολούμενος με τα βιβλία μου και με τα λογοτεχνικά θέματα κι όταν κάποια στιγμή έμπαινα στο χορό των πολιτικών, ήταν για να στιγματίσω άσχημες καταστάσεις, σκάνδαλα τύπου Κοσκωτά κι άλλα και βέβαια ποτέ από αντιπολιτευτικό μένος. Κρατούσα τη θέση και τη στάση ενός τίμιου γραφιά, που αγαπάει τη χώρα του και ενδιαφέρεται για καλύτερες ημέρες για όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες του, δεξιούς, αριστερούς, κεντρώους. Αυτούς τους ενδιέφεραν μόνο τα πόστα, οι αρπαχτές και τα αξιώματα. Άλλωστε γι’ αυτό ο Αντώνης Λιβάνης παράτησε τη δουλειά του στο
ΚΤΕΛ Αχαΐας, ο Γιάννης Καψής τη δημοσιογραφία και ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος τη σταδιοδρομία του στο στρατό. Αλλά όλη αυτή τη χαρά του τελευταίου, που δεν μπορούσε να κρύψει, την ημέρα που παρουσίασε το βιβλίο του στο Πολεμικό Μουσείο, δεν την καταλαβαίνουμε. Με τέτοιο βιβλίο, με τέτοιο περιεχόμενο που τον εκθέτη ανεπανόρθωτα και χαιρόταν; Θα υπολόγιζε φαίνεται μόνο στην πώληση του βιβλίου, γιατί ποιος κάθεται τη σήμερον ημέρα να διαβάσει ένα τόσο δύσκολο βιβλίο από απόψεως τεχνικών παραλείψεων; Το πολύ πολύ να το ξεφυλλίσει και να το βάλει σε μια γωνιά στη βιβλιοθήκη του. Αυτός όμως τη δουλειά του την έκανε και όπως πάντα τσάμπα, αν όχι και με κέρδος... Τελικά για να καταλάβετε τον άνθρωπο Χαραλαμπόπουλο και να κάνετε τις συγκρίσεις σας, δέστε το αλαζονικό ύφος του πρώτα στις παρελάσεις και στις δεξιώσεις, με το αγέρωχο τεντωμένο στιλ του (τον έχουμε δει όλοι μας στις ειδήσεις των τηλεοπτικών καναλιών) και του δουλικού ύφους του, όταν τρέχει και δεν φτάνει στις προεκλογικές συγκεντρώσεις, αγκαλιάζοντας και φιλώντας όλους αυτούς, που τα τέσσερα επόμενα χρόνια που ακολουθούν, δεν θέλει ούτε να τους σκέφτεται ούτε να τους θυμάται. Κι ακόμα, όταν βγαίνει και κυκλοφορεί με τους προστάτες του, σκαλωμένος και κρεμάμενος στα μπράτσα τους (αυτός ο δύο μέτρα άνθρωπος) κι η δουλικότητά του να κραυγάζει: έλεος έλεος… Σας ρωτώ και απαντήστε μου ειλικρινά: απ’ όλους αυτούς που ψηφίζουμε και ανεβαίνουν απάνω, στην εξουσία, είδαμε ποτέ κανένα καλό; Μόνο για το καλό το δικό τους, των συγγενών τους και των φίλων τους ενδιαφέρονται...
Κοιτάτε πως έχει γαντζωθεί απάνω του Καταχωρώ μία φωτογραφία απ’ αυτές που έχει στο βιβλίο του και βγάλετε τα συμπεράσματά σας... Εγώ μόνο θα αναρωτηθώ: Είναι τόσο ...που δεν καταλαβαίνει ότι μ’ αυτές και τις άλλες φωτογραφίες που δημοσιεύει πως εκτίθεται, ότι γελάει ο κόσμος μαζί του. Είναι δυνατό να μην καταλαβαίνει; Και θέλει να γίνει και Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όταν ούτε για απλό μέλος στο σύλλογό μας «Νέα Σύνορα», δεν θα τον πρότεινα, δεν θα τον δεχόμουνα. Για το Δημοψήφισμα του Παπαδόπουλου (29 Ιουλίου 1973), υπάρχει στη σελίδα 210 του βιβλίου του Χαραλαμπόπουλου η Διακήρυξη του ΠΑΚ που προτρέπει τον ελληνικό λαό να ρίξει στην κάλπη Άκυρο ψηφοδέλτιο. Στη σελίδα μάλιστα 211 γράφει: Για τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος δεν υπήρχαν ούτε οι στοιχειώδες προϋποθέσεις για την ελεύθερη έκφραση της θέλησης του ελληνικού λαού, αλλά ούτε και οι απαραίτητες εγγυήσεις για τη γνησιότητα του αποτελέσματος. Συμφωνούμε απόλυτα, μόνο ας μας πουν, μια και τόσο θόρυβο κάνανε, το νόημα του Άκυρου. Θα σας το πω εγώ: Επειδή ο λαός οδηγείτο δέσμιος στις κάλπες μέσα σε ένα κλίμα φοβίας και τρομοκρατίας και με πλήρη ισχύ του στρατιωτικού νόμου (σελ. 211), ήταν ευκολότατο να ρίξεις άκυρο ψηφοδέλτιο, που ποιος το λάβαινε υπόψη του, από το να ρίξεις το διαφορετικού χρώματος ΟΧΙ. Με το ΟΧΙ κινδυνεύανε οι «αντιστασιακοί» μας, με το άκυρο κανείς τους. Και είναι μεγάλη αλήθεια πως όσοι ψήφισαν ΟΧΙ, κυνηγήθηκαν άγρια από τους δικτάτορες, ειδικά οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι υπάλληλοι των Οργανισμών. Εμείς, το ξαναλέω, δεν μας ενδιέφερε το 78%, ποσοστό που θα έβγαζε στις ειδήσεις ο Παπαδόπουλος, μας ενδιέφερε αυτό που θα έβλεπε, αν τον αφήνανε να το δει, πως ο λαός δεν τον ήθελε και το ΟΧΙ ήταν αυτό που θα τον έτσουζε. Για την Ιστορία, το «αποτέλεσμα» του Δημοψηφίσματος ήταν: Ναι 78%, Όχι 22%. Και δέστε που σέρνεται ο γλείφτης πολιτικός Γιάννης Χαραλαμπόπουλος. Σε επιστολή του της 19/9/1973 προς τον Ανδρέα Παπανδρέου, την οποία δημοσιεύει στη σελ. 214, του γράφει:
Αγαπητέ μου φίλε, Δόθηκε στην κατάλληλη στιγμή και η κρισιμότητα των περιστάσεων, δικαιολογεί απόλυτα την σκληρή γλώσσα και τους βαρείς χαρακτηρισμούς που χρησιμοποίησες. Ανέκοψε επίσης σε πολλούς την τάση συμμετοχής στην Πορτογαλοποίηση και συνετέλεσε αποφασιστικά στην μείωση της συγχύσεως. Κατάφερε κι έφτασε στα ανώτερα αξιώματα, λύνοντας όλα τα προβλήματα με το μπλα μπλα. Νισάφι. [] Για να γίνει σε όλους κατανοητή η θέση και η στάση του ΠΑΚ εσωτερικού, με αρχηγό τον Γιάννη Χαραλαμπόπουλο, θα παραθέσω μεγάλο μέρος της επιστολής του Ανδρέα της 2 Οκτ. 1973. Υπάρχει στη σελίδα 219, στο παραπάνω βιβλίο του. Σε νοήμονες αναγνώστες απευθύνομαι. α) Με κανένα τρόπο δεν πρέπει να μοιάζει με κόμμα - μια που απορρίπτονται τελείως οι πολιτικές διαδικασίες στα σημερινά πλαίσια. β) Πρέπει οι δουλειές της εταιρείας να έχουν σαφή σχέση με θέματα ελληνικής αναγέννησης, οράματος κλπ. Καθώς ταυτόχρονα και με τα τρέχοντα ζωτικά προβλήματα του λαού μας – όλων των λαϊκών τάξεων και όλων των περιφερειών. γ) Πρέπει η εταιρεία να είναι όσο το δυνατόν πιο ανοιχτή, να αγκαλιάζει στο μεγαλύτερο δυνατό μέτρο τον ομοϊδεάτη κόσμο. Σε αυτό το επίπεδο διαφοράς απόψεων, εφόσον δεν αναφέρονται σε θέματα αρχής, πρέπει να παραβλέπονται. δ) Πρέπει όλα τα πρόσωπα που φαίνονται, δουλεύουν, έχουν προβολή στα πλαίσια αυτής της εταιρείας να έχουν καθαρή αγωνιστική ιστορία, αρκεί ένα λάθος τέτοιο για να χαλάσει εντελώς η υπόθεση. ε) Δεν πρέπει να περιορισθεί η εταιρεία σε κύκλους της ιντελλιγκέντσιας και των Αθηνών. Σαν οργάνωση επίσης πρέπει να φθάσει και να επιτρέψει ενεργό συμμετοχή στη λαϊκή βάση. στ) Επειδή ανάλογες ιδέες θα υπάρχουν και σε άλλους κύκλους, είναι απαραίτητο να προχωρήσετε με μια τέτοια πρωτοβουλία το γρηγορότερο δυνατό. Θα ήθελα όμως να κρατηθώ ενήμερος σε όλες τις φάσεις.
ζ) Κρίσιμο μου φαίνεται να εκδοθεί πιθανώς στα πλαίσια μιας τέτοιας εταιρείας και ένα φύλλο (καθημερινό, εβδομαδιαίο, μηνιαίο - πάντως κάτι). [] Ρίξτε τώρα παρακαλώ μια ματιά στο περιοδικό μου (έχω χαρίσει σειρά ολόκληρη, σ’ όλες τις δημόσιες και δημοτικές βιβλιοθήκες της χώρας) και στο κατάπτυστο υπ’ αριθ. 5416 συμβόλαιο ΣΥΣΤΑΣΙΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ, θα καταλάβετε άσφαλτα γιατί διάλεξαν την κλοπή του σήματός μου. Το γράφω και στον πρώτο τόμο αυτού του έργου, χωρίς βέβαια αποδείξεις. Τώρα καταθέτω και τις αποδείξεις, που τις ομολογούν οι ίδιοι οι σφετεριστές. Έκαναν τότε την κλοπή για να εξυπηρετηθούν, θεμιτό είναι, γιατί όμως μετά την πτώση της δικτατορίας συνέχισαν να χρησιμοποιούν το σήμα μου; Ήθελαν και αντιστασιακοί να φαίνονται με προμετωπίδα το απαγορευμένο περιοδικό μου, αλλά να ωφεληθούν και περιουσιακά, κατακρατώντας για λογαριασμό τους το κατοχυρωμένο σήμα μου. Με λίγα λόγια, ήμουν ο μοχλός του ΠΑΚ εσωτερικού εν αγνεία μου και βέβαια κινδύνευα να υποστώ συνέπειες για τις οποίες δεν είχα ευθύνη. Διαβάστε όμως κι άλλο απόσπασμα από επιστολή του Γιάννη Χαραλαμπόπουλου (σελ. 222), προς τον Ανδρέα Παπανδρέου. Κι αυτό χωρίς σχόλια. Το έγραψε στις 9/11/1973: [] Μετά την ματαίωση της συγκλήσεως της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, κυκλοφόρησε πρωτόκολλο του Γεωργίου Μαύρου με το οποίο οι υπογράφοντες βουλευταί ανέθεταν την εκπροσώπηση του κόμματος σε αυτόν, αλλά και η νέα αυτή προσπάθεια απέτυχε παταγωδώς. [] Ενόψει της επαναλήψεως των προσπαθειών για τη σύγκληση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, η προσπάθειά μας έχει στραφεί στην απόσπαση δηλώσεων περί μη συμμετοχής. Υπήρξαν βάσιμες ελπίδες ότι ο αριθμός των υπογραφών θα είναι αξιόλογος, ώστε σε περίπτωση συγκλήσεως για την εκλογή Δ.Ε. να παρασύρουμε την πλειοψηφία στις θέσεις μας και να αδιαφορήσουμε σύμφωνα και με τις οδηγίες σου - για τα πρόσωπα που θα εκλεγούν. Ακόμη, εφόσον ένας αξιόλογος αριθμός βουλευτών έχει ευθυγραμμιστεί με τη συντριπτική πλειοψηφία των αντιστασιακών, στην περίπτωση διασπάσεως θα έχουμε κερδίσει και τη μάχη των εντυπώσεων. [] Φίλος μας εκδότης με πείρα και ικανότητες αναλαμβάνει την όλη υπόθεση, εξασφαλίζοντας με δικά του κεφάλαια την προμήθεια και την
εγκατάσταση του μηχανικού εξοπλισμού. Χρειάζονται ακόμη τρία έως τέσσερα εκατομμύρια για την οργάνωση και τον εξοπλισμό των γραφείων, την προμήθεια ενός αποθέματος χαρτιού και άλλων τυπογραφικών υλικών. Αν εξευρεθεί το ποσόν αυτό και αποφασιστεί η έκδοση θα χρειαστούν περίπου έξι μήνες για να κυκλοφορήσει η εφημερίδα. [] Είδατε ταχύτητα, μετά έξι μήνες, αφήστε τα τέσσερα εκατομμύρια. Στο μεταξύ θα είχε πέσει η χούντα!!! Πόσα έχουν φάει οι αχόρταγοι. Μερικοί δύσπιστοι θα πουν, πως οι περικοπές που απομονώνω από το βιβλίο του, μπορούν έτσι αποκομμένες να δώσουν άλλο νόημα από αυτό που είχε στο μυαλό του ο ...«συγγραφέας». Λάθος, μεγάλο λάθος, γιατί τα κομμάτια αυτά και αποκομμένα ή ενσωματωμένα, δίνουν το ίδιο ακριβώς νόημα... Ας βγει ο Μαυρογιαλούρος μας να με διαψεύσει. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, η σύγχρονη δόξα των νέων ανθρώπων της Ελλάδας, δημιουργήθηκε από ...σύμπτωση και τρέξανε τα καιροφυλακτούντα όρνια, που τα είχε βάλει έξι χρόνια στο γύψο ο Παπαδόπουλος, να εκμεταλλευτούν πολιτικά το γεγονός, Ήταν η 14/11/1973. Ο «υπουργός» της χούντας Σιφναίος, ανακοίνωσε την αναβολή των φοιτητικών εκλογών κι αυτό άναψε το σπίρτο, που δημιούργησε την ανάφλεξη. Σύμπτωση και η ανατροπή της χούντας, που έπιασε απροετοίμαστους τους κοκορόμυαλους πολιτικούς μας. Θα θυμάστε τις καθυστερήσεις και τις παλινωδίες, ώστου να βρεθεί κυβερνητικό σχήμα, τις διαπραγματεύσεις, τις συμφωνίες και τις ίντριγκες, όταν τους έπιασε στον ύπνο ο Καραμανλής και μας κάθισε ξανά στο σβέρκο. Σύμπτωση, ναι σύμπτωση, που νέκρωσε το κορμό της Ελλάδας, όταν οι Τούρκοι έκαναν απόβαση στην Κύπρο. Κι αν δεν υπήρχαν αυτές οι δύο συμπτώσεις, σπουδαιότερης σημασίας και καθοριστική η δεύτερη, σας το λέω και να το ξέρετε, με τέτοιους πολιτικούς που έχουμε, θα ήταν ακόμα στα πράγματα οι χουνταίοι, θα μας κυβερνούσαν μέχρι σήμερα!.. Και δεν βλέπω τελικά, γιατί οι σημερινοί κυβερνήτες μας, είναι καλύτεροι από τους στρατιωτικούς, γιατί; Κι ας αφήσουμε τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, που την μια έλεγε: στρατηγέ μου ιδού ο στρατό σας, και την άλλη πως: θεωρεί καθήκον του να συμπαρασταθεί ηθικώς (πάντα ηθικώς) εις την ιεράν εξόρμησιν(!!!)
των νέων της Ελλάδος, δια την πλήρη επικράτησιν των ακαδημαϊκών και πολιτικών ελευθεριών... Κι ακούστε πώς διαστρεβλώνουν οι καιροσκόποι πολιτικοί μας την ιστορία και θαυμάστε τη μετριοφροσύνη τους. Ενώ παραδέχεται ο Γιάννης σας ο Χαραλαμπόπουλος, στη σελ. 227, πως: Το φοιτητικό κίνημα από την αρχή της ανάπτυξής του δεν ήταν ούτε καθοδηγούμενο, ούτε υποκινούμενο από την πολιτική ηγεσία, είχε αφεθεί να εκδηλωθεί μόνο του, στις σελίδες 232-233, μας σερβίρει, πως οι στρατιωτικοί θεωρούσαν υπεύθυνο για την κατάληψη του Πολυτεχνείου το ΠΑΚ!!! Και βέβαια, αμέσως μετά(!!!) την απελευθέρωση και αποβίβαση των πολιτικών κρατουμένων, έκανε ο Μαυρογιαλούρος σας, την ακόλουθη δήλωση (σελ.257): Χαιρετίζω τον υπέροχο αγώνα του αδάμαστου ελληνικού λαού και τη συμπαράσταση των δημοκρατών όλου του κόσμου που οδήγησαν στην απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων στη χώρα μας. [] Και η Κύπρο κ. Μαυρογιαλούρε; Ακόμα, μετά τόσα χρόνια οι Κύπριοι πρόσφυγες μένουν στις σκηνές. Ας μην ήταν τα γεγονότα της Κύπρου και η απόβαση των Τούρκων και θα του λέγαμε εμείς του κ. Εντωμεταξύ... Ας μας πει όμως, τόσα χρόνια σαν υπουργός εξωτερικών τι πέτυχε για τους άτυχους Κύπριους, που τον «ανέβασαν» στα ήπατα αξιώματα του κράτους μας; Και φυσικά τα παράπονά του για αδικίες δεν λείπουν. Δεν μας λέει όμως, τι έπραξε ο ίδιος από την υψηλή θέση που του δώσαμε, ώστε να εκλείψουν αυτές οι αδικίες; Όλος αυτός ο εσμός των γραικύλων, των καιροσκόπων και των ουτιδανών (αυτός και η παρέα του δεν ήταν γραικύλοι, καιροσκόποι και ουτιδανοί), είχε άμεση σχέση με τα εγκλήματα της χούντας και έπρεπε να λογοδοτήσουν. Έμειναν όμως ατιμώρητοι και σταδιακά ενσωματώθηκαν στο κόμμα της Ν. Δημοκρατίας (στο ΠΑΣΟΚ, δεν ενσωματώθηκε κανένας συνεργάτης της χούντας, ρε;) και πολλοί κατέχουν εξέχουσες θέσεις στη δημόσια ζωή της χώρας, ενώ άλλοι εκλέχτηκαν βουλευτές και νομάρχες της Ν.Δ. και καλούνται στο Προεδρικό Μέγαρο κατά τον επίσημο εορτασμό της επετείου για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, όταν δεν καλούνται εκείνοι που αντιστάθηκαν στην τυραννία, φυλακίστηκαν,
εξορίστηκαν και υπέστησαν απάνθρωπα βασανιστήρια στα κολαστήρια της ΕΣΑ και της Ασφάλειας (σελ. 273). [] Και θαυμάστε αναίδεια σφετεριστή, που έχει μούτρα να εκδίδει βιβλίο και να παραπονιέται, ενώ θα έπρεπε να ξαναγυρίσει στο χωριό του και να μην ξαναβγεί από το σπίτι του, αν είχε σταλιά ντροπής μέσα του και μια ρανίδα, μια χαραμάδα, φιλοτιμίας. Διαβάστε τι γράφει στη σελ. 359: [] Αν ήσουν φίλος, οπαδός ή στέλεχος του ΠΑΣΟΚ σε κάθε σου βήμα άκουγες το «Κάτω οι κλέφτες του ΠΑΣΟΚ» και έπρεπε πραγματικά να έχεις πολύ γερά νεύρα για να αντιμετωπίσεις μια τέτοια καλά οργανωμένη(!!!) επίθεση λάσπης και χυδαίων ύβρεων. [] Θα δείτε τώρα που θα βγουν κι από πάνω, που θα μας ζητήσουν οι απατεώνες και τα ρέστα... Και τον ρωτάω ευθεία κι ας μου απαντήσει: Ο Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας τσέπωσε ή δεν τσέπωσε τα δύο δισεκατομμύρια δολάρια από τον Γιώργο Κοσκωτά για τον κουτσονόμο; Πήρε αυτός και η οικογένειά του σαν δώρο, το ακίνητο στο κέντρο της Αθήνας, που μεταβιβάστηκε από τον Κοσκωτά στο όνομά τους; Κλέψατε ή δεν κλέψατε, εσύ κ. Χαραλαμπόπουλε, ο κ. Γιάννης Καψής, η ερίτιμος αδερφή του Έλλη και ο κ. Αντώνης Λιβάνης, το κατοχυρωμένο σήμα των εκδόσεων μου «Νέα Σύνορα», για να το χρησιμοποιήσετε σαν αντιστασιακό λάβαρο στις πολιτικές σας επιδιώξεις; Συντάξατε ή δεν συντάξατε και μάλιστα με δύο συμβολαιογράφους, το κατάπτυστο εταιρικό της 6ης Απριλίου 1972, με αριθ. 5416 και με επωνυμία ΣΥΣΤΑΣΙΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ», όπου λέτε ότι προτίθεστε να κυκλοφορήσετε βιβλίο και περιοδικό. Αυτήν την εταιρία δεν προτείνατε στον Ανδρέα Παπανδρέου σαν κάποια εταιρεία «ημέρας», που θα κυκλοφορούσε στα πλαίσια μιας τέτοιας εταιρείας και ένα φύλλο (καθημερινό, εβδομαδιαίο, μηνιαίο); Δεν πουλήσατε τέλος οι τρεις άλλοι τα κλεμμένα μερίδιά σας στον Αντώνη Λιβάνη και αυτός και τα παιδιά του μέχρι σήμερα χρησιμοποιούν χωρίς φιλότιμο, χωρίς σταλιά ντροπή το κλεμμένο σήμα μου, που δεν φτάνει μόνο αυτό, αλλά το συνεταιράκι σας, ενθαρρυμένο από την πρώτη σας επιτυχία, έκλεψε έκτοτε άλλους δύο κατοχυρωμένους εκδοτικούς τίτλους, το «Μύθος» και το «Κλειδί»; Πώς θέλεις να σας πιστέψουμε πως όλα τα σκάνδαλα που σας καταλογίζουν ότι είναι ψέμα, όταν έχουμε προσωπική γνώμη, γιατί ήμαστε παθόντες. Κι έχεις μούτρα ανούσιε να
μας μιλάς για γερά νεύρα, για οργανωμένη επίθεση λάσπης και χυδαίων ύβρεων; Τα δικά μου νεύρα και της οικογένειάς μου, από την οργανωμένη κι εσκεμμένη, τη στημένη εν ψυχρώ απατεωνιά σας, από αυτή τη χυδαία σας πράξη, ποιος θα μας τα ισορροπήσει; Στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου του (σ.σ. 362-367) γίνεται προσπάθεια από τον συγγραφέα, να «ενημερώσει» τους αναγνώστες του για τα σκάνδαλα που ήταν αναμεμειγμένο το όνομά του και το ΠΑΣΟΚ. Αρχή απ’ τις τέσσερις Φρεγάτες, σκάνδαλο που συντάραξε την Ελλάδα και την Ευρώπη το 1988 (βλ. πρώτο τόμο αυτού του έργου σ.σ. 681-691). Επειδή δε στον πρώτο τόμο δεν υπάρχει ο επίλογος για το σκάνδαλο αυτό και επειδή εμείς σεβόμαστε τον αναγνώστη μας, τον καταχωρούμε: Οι τρεις μηνυθέντες Βιντζερμάϊερ, Καραβίτης και Τσαλίκης κατεδικάστηκαν στις 21 Ιανουαρίου 1994 από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών σε πενταετή φυλάκιση με τη μεγαλύτερη δηλαδή προβλεπόμενη για το αδίκημα ποινή. Την ίδια ακριβώς ποινή τους επέβαλε και το Εφετείο (σελ. 366). Βέβαια το ότι οι παραπάνω απατεώνες καταδικάστηκαν σε πενταετή φυλάκιση, με τη μεγαλύτερη δηλαδή προβλεπόμενη για το αδίκημα ποινή, δεν απαλλάσσει από πολιτικές ευθύνες, όσων τα ονόματα είχαν εμπλακεί στο τεράστιο σκάνδαλο, ίσα ίσα. Το σκάνδαλο για την αγορά του αιώνα, των 80 αεροσκαφών F-16 και Μιράζ, που παραπέμπω από τον πρώτο τόμο, σελ. 103, σ’ αυτό τον τόμο, σας μεταφέρω τα εξής: Η περιβόητη Ειδική Επιτροπή για τη διερεύνηση των «σκανδάλων» του ΠΑΣΟΚ, υπό την προεδρία του βουλευτή της Ν.Δ. Γιάννη Παλαιοκρασά, με τη στήριξη του κίτρινου τύπου και τη στενή συνεργασία ορισμένων επίορκων δικαστών θα οδηγήσει σε πλήρη ποινικοποίηση την πολιτική ζωή και επιχειρηματική δραστηριότητα της χώρας, σπιλώνοντας και διασύροντας εκατοντάδες μέλη και στελέχη του Κινήματος (σελ. 369). Ο λαός μας λέει: για να βγαίνει καπνός κάτι καίγεται. Και δεν δέχομαι πως επιστρατεύθηκαν επίορκοι δικαστές, με πρόθεση να ποινικοποιήσουν την πολιτική ζωή. Γι’ αυτό το θέμα άλλωστε έχει κατηγορηθεί κατ’ επανάληψη το ΠΑΣΟΚ και φαίνεται: ή πως έχουμε
πλήθος επίορκων δικαστών, ή πως η εκάστοτε κυβέρνηση, άγει και φέρει τους δικαστές, ανάλογα με τα προβλήματα που έχει με την αντιπολίτευση. Βοά το Πανελλήνιο. Η «ελαστικότητα» συνείδησης από άνθρωπο σε άνθρωπο αλλάζει. Είναι και τα «ελατήρια» που φορές τους κάνουν …γευστική την παρανομία. Εγώ όμως ξέρω πως η παρανομία είναι παρανομία, και δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία σ’ αυτόν που την πράττει. Έτσι, δεν μπορώ να δικαιολογήσω την παρουσία του Γιάννη Χαραλαμπόπουλου, σαν μάρτυρα υπεράσπισης του Σούλη Αποστολόπουλου, στη δίκη για το γιουγκοσλαβικό καλαμπόκι. Αυτό είναι μια ακόμα απόδειξη χαλαρής συνείδησης και οι δικαιολογίες περισσεύουν: Στη δίκη αυτή κατέθεσα [] και υποστήριξα ότι κατά τη διάρκεια της θητείας μου ως υπουργού Εξωτερικών είχα διαπιστώσει ότι ορισμένες χώρες και ιδιαίτερα η Γερμανία και η Ιταλία παραβίαζαν συστηματικά τους σχετικούς κανονισμούς και άλλαζαν τη χώρα προέλευσης διαφόρων προϊόντων που εισήγαν στην ΕΟΚ όπως σιτηρά, ελαιόλαδο κλπ. Χωρίς να έχουν καμιά συνέπεια και φυσικά χωρίς να κινηθεί εναντίον τους ποινική δίωξη. Στην περίπτωση του Γιουγκοσλαβικού καλαμποκιού οι δικαζόμενοι απλώς κάλυψαν ορισμένες παρανομίες αποβλέποντας στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της χώρας και χωρίς να έχουν κανένα απολύτως ίδιον όφελος (σελ. 371). Όταν κάποιος, έστω, χωρίς κανένα προσωπικό όφελος, που ποιος μπορεί να το βεβαιώσει, παρανομεί, του δίνουμε συγχωροχάρτι ή εύφημη μνεία κ. Μαυρογιαλούρε; Έχω άδικο εγώ, έχει άδικο ο κόσμος, που σας ανεβοκατέβαζε απατεώνες; Γιατί με τέτοια λογική, τα σύνορα τίμιας θέσης και ανέντιμης, εξαφανίζονται κι άντε μετά να πείσεις τον κάθε κ. Εντωμεταξύ Μαυρογιαλούρο, με τέτοια θέση που παίρνει δημόσια, πως δεν είναι τίμιος άνθρωπος και πως όλα αυτά που λέει γι’ αυτόν ο καθηγητής Πανεπιστημίου κ. Παύλος Πετρίδης, είναι φούσκες. Μήπως κάπως έτσι σκέφτηκες κ. Χαραλαμπόπουλε και στην περίπτωση τη δική μου, όταν πήρατε την απόφαση να μου φάτε την περιουσία μου; Μήπως είδες ότι ενώ εγώ δεν θα έχανα τίποτα, εσείς θα είχατε μεγάλο πολιτικό κέρδος και γι’ αυτό αποφασίσατε την κλοπή του κατοχυρωμένου εκδοτικού σήματός μου «Νέα Σύνορα»; Και μόνο που ενστερνίζεστε, που αποδέχεστε την πράξη, όποια τέτοια πράξη, κριθήκατε… Προς τι οι «δικαιολογίες» και τα «παράπονά» σας;
Είναι πολύ χρήσιμο αγαπητοί μου, να παραθέσω εδώ την εκ βάθους ψυχής εξομολόγηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, που έγινε κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου περί ευθύνης υπουργών στις 27 Μαΐου 1997. Και ενώ ο κ. Μαυρογιαλούρος Χαραλαμπόπουλος, λέει πως αιφνιδιάστηκε η Βουλή από την έκρηξη ειλικρίνειας του Μητσοτάκη, δέχεται τα όσα ακούστηκαν σαν κάτι που δεν αγγίζει καθόλου την παράταξή του, πως είναι αποδοχή έστω και καθυστερημένα, των λαθών του …«Εφιάλτη»!!! Το ότι: δεν υπάρχει κανένα τίμιο κατηγορώ, που να μη σημαίνει και κατηγορούμε, το αγνοεί σκόπιμα, γιατί έτσι συμφέρει αυτόν και την παράταξή του. Ένας τέτοιος άνθρωπος λοιπόν, είναι όπως τον θέλει ο κ. Πετρίδης; Ας δούμε την …έκρηξη του Κ. Μητσοτάκη: Αποκτήσαμε τα τελευταία χρόνια πικρή εμπειρία άσχετα με τη θέση στην οποία βρεθήκαμε εκάστοτε, είτε ως κατήγοροι είτε ως κατηγορούμενοι. Βέβαιο είναι ότι λειτούργησε τραγικά άσχημα το σύστημα. Εγώ προσωπικά σκέφτομαι να γράψω ένα βιβλίο με τίτλο «Το Χρονικό της ντροπής», που δεν θα ήθελα να το γράψω και δεν θα το γράψω ίσως, διότι δεν είναι υπέρ του ελληνικού πολιτικού κόσμου αυτά τα οποία συνέβησαν, είτε από τη μία μεριά είτε από την άλλη. Δεν θα κάνω αυτή την ώρα πολιτική αντιπαράθεση (σελ. 372). Δεν χωράει καμιά αμφιβολία πως αν αποστήθισε ή έψαξε τα πρακτικά της Βουλής και αντέγραψε την από βάθος εξομολόγηση του ψηλού, δεν το έκανε μόνο από αντιπολιτευτική θέση ο Μαυρογιαλούρος μας, αλλά και γιατί τον ερμήνευσε ο Μητσοτάκης. Είναι ολοφάνερο. Και επανερχόμαστε στον αποκλεισμό του από το σχηματισμό της κυβέρνησης, μετά τις εκλογές της 10/10/1993. Λέει: Είχα λόγους να πιστεύω ότι ο αποκλεισμός μου δεν απηχούσε τις πραγματικές προθέσεις του Ανδρέα, ο οποίος γι’ αυτό άλλωστε θέλησε να προστεθεί αυτή η επεξήγηση για τη μη συμμετοχή μου στο παρόν κυβερνητικό σχήμα. Πάντως είναι γεγονός ότι τόσο ο Γιάννης Αλευράς όσο και εγώ και πριν το 1989, αλλά και μετά, αποφύγαμε να ενσωματωθούμε στο μεταβαλλόμενο στενό περιβάλλον του Ανδρέα, το οποίο επηρέαζε τις αποφάσεις του (σελ. 372). Δηλαδή όσα ο κ. Μαυρογιαλούρος μας, επηρέαζε τις αποφάσεις του Ανδρέα, όλα ήταν μέλι γάλα, τώρα σαν άλλη αλεπού του Αισώπου,
ανακάλυψε πως τα σταφύλια ήταν άγουρα… Και φτάσαμε σε τρεις τον αριθμό αναμφισβήτητης αξίας αιτίες, που ο Γ. Χαραλαμπόπουλος δεν τύπωσε το βιβλίο του στον εκδοτικό οίκο του Αντώνη Λιβάνη: α) Το τηλεφώνημα από στενό συνεργάτη του πρωθυπουργού (Α. Λιβάνη) ο οποίος του ανακοίνωσε εκ μέρους του, ότι θα τον πρότειναν για πρόεδρο της Δημοκρατίας και που κάποια περιστατικά που προέκυψαν στην πορεία επηρέασαν το ΠΑΣΟΚ, το οποίο προσανατολίστηκε προς την υποψηφιότητα του Κωστή Στεφανόπουλου (σελ. 373). β) Στις αρχές Ιουνίου λίγες ημέρες μετά τη σύλληψή μου, η Ασφάλεια κατόρθωσε να εξαρθρώσει την οργάνωση. Έγιναν εκτεταμένες συλλήψεις στελεχών της νεολαίας και ύστερα από αφόρητες πιέσεις και βασανιστήρια, η ασφάλεια έφτασε και στην κορυφή της ΕΚΔΑ και συνέλαβε τον Τάκη Κατσικόπουλο, Αντώνη Λιβάνη, Αναστάση Πεπονή, και Λευτέρη Βερυβάκη. Παρά τις γνωστές μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν στις ανακρίσεις και τα βασανιστήρια που υπέστησαν ο Αναστάσης Πεπονής και ο Λευτέρης Βερυβάκης δεν αποκαλύφθηκε ο ρόλος μου στην οργάνωση και έτσι δεν ακολούθησα την τύχη των μελών της πενταμελούς επιτροπής (σ.σ. 142-144) Δηλαδή ο Τάκης Κατσικόπουλος κι ο Αντώνης Λιβάνης μίλησαν; Ή μίλησε ο ίδιος (ο Χαραλαμπόπουλος); Κι αν ναι, γι’ αυτό κρατάει αποστάσεις από τον Λιβάνη και δεν τύπωσε το βιβλίο του στον εκδοτικό …οργανισμό του Λιβάνη; γ) Είχα λόγους να πιστεύω ότι ο αποκλεισμός μου δεν απηχούσε τις πραγματικές προθέσεις του Ανδρέα, ο οποίος γι’ αυτό άλλωστε θέλησε να προστεθεί αυτή η επεξήγηση για τη μη συμμετοχή μου στο παρόν κυβερνητικό σχήμα. Πάντως είναι γεγονός ότι τόσο ο Γιάννης Αλευράς όσο και εγώ και πριν το 1989, αλλά και μετά, αποφύγαμε να ενσωματωθούμε στο μεταβαλλόμενο στενό περιβάλλον του Ανδρέα, το οποίο επηρέαζε τις αποφάσεις του (σελ. 372). Και τελειώνει: Φυσικά είμαι σε θέση να γνωρίζω καλά τα παρασκήνια (δεν αμφιβάλουμε) τα οποία συνήργησαν στις παραπάνω εξελίξεις. Έκρινα όμως σκόπιμο να μην αναφερθώ σε αυτά στο παρόν βιβλίο. Πιστεύω ότι μία νέα έκδοση (είδατε κουράγιο) θα μου δοθεί η δυνατότητα να σκιαγραφήσω με νηφαλιότητα το γενικότερο κλίμα και τα πολιτικά παρασκήνια της κρίσιμης περιόδου 1989-1996. Για την ιστορία θα ήθελα να αναφερθώ και στην τελευταία κατ’ ιδίαν συνάντηση που είχα με τον αείμνηστο Πρόεδρο δεκαπέντε ημέρες πριν από το θάνατό του. Μεταξύ
άλλων μου είπε φανερά συγκινημένος ότι είχαν γίνει λάθη υπονοώντας και τη δική μου περίπτωση και προέβη και σε άλλες εκμυστηρεύσεις στις οποίες, για ευνόητους λόγους, αποφεύγω να αναφερθώ (σελ. 373).
Για άλλη μια φορά θα μεταφέρω το στίχο του Κώστα Βάρναλη: Αχ που ‘σαι νιότη που ‘δειχνες πως θα γινόμουν άλλος. Νομίζω πως είμαι ο μόνος που διάβασε το βιβλίο του και τόσο προσεχτικά... Κι ακόμα, πως πρέπει να μας στείλουν κάποια ευχαριστήριο επιστολή...
ΠΡΟΣΟΧΗ Δημήτρη Βαλασκαντζή: Ο πρώτος και ο δεύτερος τόμος των βιβλίων μου: «Εγώ, τα Νέα Σύνορα», σελίδες πρώτου τόμου 948 και δεύτερου 960, δύνεται στους φίλους μας από το γραφείο του περιοδικού μας: Αγίων Αποστόλων 6, Κυψέλη – Αθήνα, με τηλέφωνο 210-8815275 και 6974868530, έκαστος τόμος αντί πέντε (5) ευρώ.
ΟΧΙ ΤΕΤΟΙΑ ΑΣΤΕΙΑ Σε απόκομμα της πρώτης σελίδας (17ης Οκτωβρίου 2014) της «Ανεξάρτητης Συνεταιριστικής Εφημερίδας των Συντακτών», διαβάσαμε έκπληκτοι πως: Σε ηλικία 95 ετών έφυγε μία ιστορική μορφή, κι η ιστορική μορφή – κρατηθείτε – είναι ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος!!! Νομίζω πως κάποιος πρέπει να πει του συντάχτη πως αυτά δεν είναι αστεία…
Οι μανάβηδες Για το βίο και πολιτεία των Αντώνη Λιβάνη, Γιάννη Καψή, Γιάννη Χαραλαμπόπουλου, διαβάστε το τεύχος 102-103 του περιοδικού μας «Νέα Σύνορα». Κι αυτά συμβαίνουν τώρα που οι Λιβάνιδες αποφάσισαν να γίνουν μανάβηδες. Τους τραβούσε το σόι στα λαϊκά επαγγέλματα. Παρασκευή, 05 Σεπτεμβρίου 2014 17:39
Βουλευτής συνέκρινε την ομοφυλοφιλία με κτηνοβασία και παιδοφιλία!
O βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Αναστάσιος Νεράντζης «Κεραυνούς» εξαπέλυσε κατά των ομοφυλόφιλων ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Αναστάσιος Νεράντζης (και πρόεδρος της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής) με αφορμή το ζήτημα του συμφώνου συμβίωσης και την τροπολογία του ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα, παραλλήλισε τους gay με τους παιδόφιλους και τους κτηνοβάτες. «Στην Ολλανδία υπάρχουν κόμματα που αναγνωρίζουν την παιδοφιλία, τι θα κάνουμε θα το υιοθετήσουμε και εμείς; Υπάρχουν επίσης οίκοι ανοχής που επιτρέπουν την κτηνοβασία, τι θα κάνουμε θα το υιοθετήσουμε και εμείς» διερωτήθηκε μιλώντας στη Βουλή. Ο ίδιος ανέφερε ότι «από τον 3ο αιώνα ο γάμος ορίζεται μόνο μεταξύ άνδρα και γυναίκας». Πάντως ο υπουργός Δικαιοσύνης Χαράλαμπος Αθανασίου που απέρριψε την τροπολογία του ΠΑΣΟΚ, αιτιολόγησε την απόφασή του αναφέροντας ότι επειδή άπτεται του οικογενειακού δικαίου το ζήτημα πρέπει να μελετηθεί επαρκώς πριν κατατεθεί η σχετική ρύθμιση.
Τα ροδάκινα… Διάβασα την εβδομαδιαία πολιτική εφημερίδα σας που – γιατί άραγε, δεν έχει αριθμό φύλλου και διαπίστωσα πως κάνετε χάρες στο φορτισμένο κυνηγητό που κάνετε σε μερικούς και που σε άλλους την άψυχη ή καθόλου αναφορά τους – πρόβλημά σας… Εκείνο που θέλω να επισημάνω στο παραπάνω έντυπό σας, είναι πως ενώ κυνηγάτε αμείλικτα κάποιους που σας έχουν μπει στο μάτι, κάποιους άλλους τους χαριζόσαστε προκλητικά. Κι αυτό συμβαίνει τώρα που οι Λιβάνιδες αποφάσισαν να χριστούν μανάβηδες. Παράδειγμα προς αποφυγήν, κάποιον αποτυχόντα εκδότη βιβλίων, που ενώ έμπασε την εκδοτική του επιχείρηση σε μέγα χρέος σε τράπεζά μας και αφού έκλεψε και χρησιμοποιούσε παράνομα τρία Ελληνικά κατοχυρωμένα εκδοτικά σήματα, παράτησαν αυτός και η αδερφή του τα «γράμματα», για να ασχοληθούν με το εμπόριο ροδάκινων!!! Από εκδότες βιβλίων δηλαδή, έγιναν μανάβηδες!.. Αλλά αυτό δεν είναι βέβαιά το μεμπτό, το αξιοκατάκριτο είναι πως μετά τη συγκομιδή των ροδάκινων από τους παραγωγούς της Ημαθίας κτλ, οι επίδοξοι μεγαλέμποροι αγόρασαν από τους παραπάνω παραγωγούς και έκλεισαν το εμπόρευμα σε ψυγεία τους και από 0,15 λεπτά το κιλό που το αγόρασαν, ζητούσαν για να το μεταπουλήσουν 2,90(!!!) ανεβάζοντας την τιμή στα ύψη!.. Μη μου πείτε πως δεν το πήρατε είδηση. Ανοίχτε και διαβάστε στο τεύχος 123 του περιοδικού μας «Νέα Σύνορα», είναι στο site: neasynora.gr σελ.: 16 έως 36 Μη μου πει κανείς σας, Αντώνη Λιβάνη, πως κτυπάω σε σημεία που σας πονάει αβάστακτα, το που εσύ και η κολεγιά σου κτύπησες κατευθείαν στην καρδιά μου, γιατί δεν το υπολόγισες; Άλλωστε εγώ δεν σας γνώριζα. Σαφώς δεν τους γνώριζα (τους Λιβάνηδες, τους Καψήδες και τους Χαραλαμπόπουλους), για να ισχυριστούν αργότερα πως τους την έφερα μπαμπέσικα, αυτοί με γνώριζαν και μάλιστα από το αντιστασιακό περιοδικό μου, φρόντισαν δε να με περιποιηθούν δεόντως. Εγώ το μόνο που ζήτησα να μάθω ήταν, πότε ο Αντώνης Λιβάνης (επί Δικτατορίας) το έσκασε για την Ιταλία και πότε επέστρεψε στην Ελλάδα… Ήταν το 1972, ότι είχε επιστρέψει από την εξορία, όταν αποφάσισε μαζί με δύο στενούς φίλους του, τον Γιάννη Χαραλαμπόπουλο και τον Γιάννη Καψή, να δημιουργήσουν έναν εκδοτικό οίκο που έφερε τότε την ονομασία Νέα Σύνορα. Το έκαναν για βιοποριστικούς λόγους, αλλά και προκειμένου να αποκτήσουν ένα γραφείο για τις αντιστασιακές τους
συναντήσεις. Τα πρώτα βιβλία που εξέδωσαν ήταν κυρίως πολιτικού περιεχομένου, όπως CIA - Η αόρατη κυβέρνηση, Αν ο ήλιος πεθάνει, της Οριάνα Φαλάτσι, Οι δολοφόνοι, του Ελίας Καζάν... Έπειτα όμως από τη μεταπολίτευση ξεκινά, θα έλεγα, η πραγματική πορεία του εκδοτικού οίκου». Κουφοντίνας και Λιβάνης δουλεύουν άγρια τους κουφοΈλληνες! Κουφότητα σημαίνει ρηχότητα, έλλειψη βαθύτητας πνεύματος, αδυναμία διείσδυσης στο πραγματικό νόημα λέξεων και πράξεων. Με την έννοια αυτή, κουφοΈλληνες είναι εκείνοι που θα σπεύσουν ν' αγοράσουν το αιματογραμμένο βιβλίο ενός διεστραμμένου εγκεφάλου, ήγουν του αρχιδολοφόνου της τρομοκρατικής οργάνωσης "17 Νοέμβρη" Δημήτρη Κουφοντίνα. Στην τρομολαγνεία των κουφοΕλλήνων, στην οποία τους έχουν εθίσει τα τρομολάγνα ΜΜΕ, ποντάρει και ο χωρίς ιερό και όσιο... Πριν από 4 μήνες
####
«Νέα Σύνορα» Τώρα και ηλεκτρονικό περιοδικό που κάνει το γύρο του πλανήτη μας. Τεύχος 124. Χρόνος 45ος, Οκτώβρης - Δεκέμβρης 2014 Εκδότης - Διευθυντής: Δημήτρης Βαλασκαντζής Αγίων Αποστόλων 6, Κυψέλη, 113 62 Αθήνα τηλ. 210-8815275, κιν. 6974868530, Σάμου 22730-33166. www.neasynora.gr // e-mail: neasynora@otenet.gr www.nea-synora.gr // e-mail: valaskantzis@gmail.com Η εκχώρηση ονόματος χώρου [gr] εγκρίθηκε από την Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ) στ’ όνομά μας. Ακόμα το εκδοτικό σήμα «Νέα Σύνορα», για να προστατεύεται, το έχουμε καταθέσει από το 1970 στο Υπουργείο Εμπορίου «Τμήμα Σημάτων». Δημήτρης Μπαμπινιώτης, δικηγόρος: Προς «Valaskantzis Dimitrios» (neasynora@otenet.gr). Αξιότιμε κ. Βαλασκαντζή, Εφόσον έχετε τα περιεχόμενα των περιοδικών στο διαδίκτυο, και αυτή θεωρείται έκδοση περιοδικού από το νόμο, όμοια όπως αν πραγματοποιούσατε και μία γραπτή έκδοση. Τρίτη 15-2-2005. «Babiniotis Dimitris» ϊ