wie najróżniejszymi fasadami i sprawdzaniem, czy te sugerują co znajduje się w środku. To rodzaj zgadywania na podstawie tego, co możemy zaobserwować, skojarzyć, rozpoznać. Nawet maluchy oglądając zdjęcia fasad często mówią o ich charakterze – używając słów takich jak „elegancka”, „poważna”, „biurowa”. Można też iść dalej i mając zbiór różnych fasad bawić się w tworzenie grup czy rodzin według wybranych przez dzieci kategorii, do czego jeszcze wrócimy! 3 . M O DEL Czas omówić narzędzie, które najbardziej rozpowszechnione jest we wszelkich zabawach i warsztatach architektonicznych. Budowanie makiet – budynków, osiedli, miast, a także zupełnie fikcyjnych struktur funkcjonuje w ramach programów edukacyjnych instytucji kultury i oświaty. Rzeczywiście dzieci nie trzeba namawiać do budowania, zdaje się wręcz, że przychodzi im to bardzo naturalnie - budowanie domków, schronień dla siebie i zabawek, garaży dla samochodów, rekordowo wysokich wież… Niezależnie od tego czy mówimy o budowaniu z gałęzi, klocków magnetycznych czy kultowych LEGO – chodzi o spajającą je pasję konstruowania, wznoszenia czegoś od zera, a przy okazji kreowania chwilowej, fikcyjnej rzeczywiści. Na tym polega cała zabawa – budowanie osobnego mikroświata. Myślę,
14
że takie postawienie sprawy ma związek z działalnością wielu architektów, którzy dobrze wiedzą, że w szerokim ujęciu warunki przestrzenne i struktury architektoniczne mają wpływ na zasady i wartości naszego świata, a także to kim jesteśmy. Architekci kreują rzeczywistość w stopniu znacznie większym niż może nam się wydawać. Modele mogą być wykonywane na wiele różnych sposobów w zależności od tego jaki jest ich nadrzędny cel. Mogą różnić się od siebie np. stopniem szczegółowości; jeden model może być prezentacją ogólnej bryły budynku, inny może mieć za zadanie sprawdzenie komunikacji – poruszania się po budynku, a jeszcze inny może pokazywać jak dana inwestycja wpisze się w najbliższe otoczenie, jak będzie oddziaływać z gęstą zabudową centrum miasta etc… Każdy model unaocznia koncepcję w sensie fizycznym, już nie na papierze – ale przestrzennie pozwala prześledzić formę, proporcje i relacje poszczególnych elementów budynku, poddać próbie układy pomieszczeń i wszelkie inne rozwiązania. Modele można wykonywać z najróżniejszych materiałów i tu także wyobraźnia architektów nie zna ograniczeń. Do makiet wykorzystuje się tworzywa sztuczne, kartony, papier, drewno, glinę, ususzone rośliny, korę, kostki cukru, sznurki – wszystko to, co najlepiej udaje dany materiał budowlany lub pasuje swoją „aurą” do koncepcji projektu.
