Depot: emblemen

Emblemen

Buitensport bikkels

In het straatbeeld kun je er niet omheen: de meest tot onze verbeelding sprekende bestemmingen zijn op kleding afgedrukt: ‘St Moritz’, ‘90 Degrees North’, ‘South Pole Expedition’, ‘Everest 2021’ et cetera. De rekken in de kledingwinkels puilen ervan uit. Zonder een stap buiten Nederland gezet te hebben, kun je jezelf het imago van stoere buitensporter aanmeten. De doodenkele keer dat ik dragers ervan eens vroeg naar die bestemming, bijvoorbeeld omdat ik daar zelf was geweest, werd ik meestal glazig aangekeken. Sindsdien zwijg ik maar. De kans dat je iemand tre die zo’n slogan met recht en reden draagt, blijkt echter groot als je onderstaand soort emblemen opgenaaid op kleding of rugzak tre .

Onder redactie van Frank Husslage

Pril geluk

De oude rugzak is uit 1951, toen mijn schoonmoeder voor het eerst met haar aanstaande een groepsreis maakte naar Zwitserland. [Ico Kloppenburg]

Geslaagd

Het moment waar je als aankomend alpien instructeur twee lange jaren naar uitkeek: wanneer je aan het einde van een examenweek eindelijk dat felbegeerde embleem in handen krijgt. [Frank Husslage]

Schone lucht

In oktober 2025 beklimmen 25 Nederlanders met astma, onder de naam De-Ice-expeditie, de Noordcol van Mount Everest. [Frank Rempe]

Nadruk op techniek

Waar de Oostenrijkers het prima vonden als je alvast bleef staan op de ski’s, lag in Zwitserland veel meer de nadruk op techniek. Vele malen gebeurde dat in Grächen, waar we alle skileraren kenden en langzaam naar groep 5 van de skiklasjes opschoven. Later stonden we ook op de ski’s vanuit Celerina in het prachtige skigebied van Sankt Moritz en in belastingvrij Samnaun, dat toen het einde van de wereld was en nog niet verbonden met Ischgl. [Peter Daalder]

Waar Máxima leerde skiën

De Ski Club International des Journalistes komt elk jaar bij elkaar om te skiën en te langlaufen. In 2006 was Peter Daalder te gast in het Argentijnse skidorp Bariloche, waar koningin Máxima leerde skiën zoals veel jongeren uit Buenos Aires. En waar ze de eerste maal met haar aanstaande man en schoonmoeder op wintersport was in het zeer luxueuze resort Llao Llao (spreek uit Zao Zao).

Skiën én wandelen

In de winter is Funäs ällen een drukbezocht skigebied voor de Zweden, maar in de zomer is het gebied een waar wandelparadijs. [Dim van de Heuvel]

De Hoge

Dutch Denali: een team van vier NKBV-avonturiers gaat met succes op expeditie naar de hoogste berg van NoordAmerika. [Frank Rempe]

Eigentijds

De rode rugzak kreeg Ico Kloppenburg toen hij voor Hoogtelijn naar Kalymnos ging om verslag te doen van het klimfestival. Het is een moderne variant van het sto en embleem. Hij gebruikt de rugzak sindsdien als hij naar de klimhal gaat.

Spannend

We zijn er nog steeds niet over uit wat nou het spannendste was: klimmen tussen klotsende lavapoelen van een actieve vulkaan, of de meerdaagse aanloop ernaartoe, tussen het groot wild van de Tanzaniaanse wildparken. [Frank Husslage]

Debuut in Vent

In Vent maakte Peter Daalder in 1965 zijn debuut op de ski’s. Eerder vond hij het te koud, maar het werd na wat geploeter het eerste jaar een groot genot om óók in de winter in de bergen te zijn.

Langs het Koningspad

Het zuidelijke deel van de beroemde Kungsleden slingert dwars door dit indrukwekkende en grootste Zweedse natuurreservaat. [Marieke van Kessel]

Everest

We schrijven 1990 als René de Bos als eerste Nederlander voet zet op de top van Mount Everest. Niet met de toen nog gangbare ‘nationale expedities’, maar gewoon via een Frans expeditiebureautje. Er werden geen antieke textiele emblemen gebruikt, maar hedendaagse stickers, die op de kleding werden genaaid. Die zijn allemaal vergaan in het UV-licht, op dit exemplaar na, dat René de Bos apart had bewaard.

Bergsportclub

Het oude logo van de NKBV.

Embleem met grote trots

Heb jij ook een embleem dat je met trots op je rugzak, jas of pofzak draagt? Daar hoort ongetwijfeld een mooi verhaal bij. Wij zijn nieuwsgierig! Maak een foto en tag de NKBV op je social media! @_nkbv en de.NKBV

Machermo

Op weg naar een stoere zesduizender, een dreumes tussen al het hoogtegeweld in de Khumbuvallei, werd een van mijn deelnemers ziek. Gelukkig waren we binnen loopafstand van de EHBO-post Machermo. Na dankbaar gebruik te hebben gemaakt van de deskundige en vriendelijke medische hulp, was een substantiële donatie zeker op zijn plaats. In ruil waarvoor wij weer dit embleem kregen. [Frank Husslage]