Δηθενιά

Δηθενιά, Δηθενισμός, Δηθενιστής. Το Δήθεν! Κάποτε το λέγαμε και θεαθήναι, και δεν είχε καμιά σχέση με τη θέα των Αθηνών, αλλά με αυτό που παρουσιάζεις, με τη στάση ζωής που υπαγορεύει την προσποίηση στην κοινωνική συμπεριφορά! Πολύ συχνά, οι άνθρωποι προσπαθούν να προσποιηθούν ότι είναι κάτι, που στην πραγματικότητα δεν είναι! Αυτή η προσποίηση μπορεί να είναι, για κάτι που θέλεις να φανεί και δεν το έχεις, ή για κάτι που το έχεις και δεν θέλεις να φανεί! Άρα λοιπόν πρέπει να σκεφτούμε την προσποίηση δύο κατευθύνσεων! Η ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΣΠΟΙΗΣΗ, είναι αυτή που μας πιέζει για το θεαθήναι, δηλαδή γι’ αυτό που φαίνεται. Για να το πετύχουμε αυτό, συμπεριφερόμαστε με συγκεκριμένο τρόπο ώστε να φανεί προς τα έξω κάτι πολύ καλό, να φανεί κάτι το οποίο δεν είμαστε, αλλά επιθυμούμε να ήμασταν! Τότε γινόμαστε ΔΗΘΕΝ! Ακριβώς αυτό είπε και ο Ιησούς σε μερικούς Φαρισαίους!

«...καθαρίζετε το απέξω μέρος τού ποτηριού και του πιάτου, από μέσα όμως είναι γεμάτα από αρπαγή και ακράτεια. Φαρισαίε τυφλέ, καθάρισε πρώτα το εσωτερικό τού ποτηριού και του πιάτου,

για να γίνει και το εξωτερικό τους καθαρό» (Ματθαίος 23:25-26). Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΡΟΣΠΟΙΗΣΗ είναι αυτή που μας πιέζει ώστε να μην φανεί τι είμαστε! Για να το πετύχουν αυτό πολλοί χριστιανοί που επιθυμούν να μην φανούν στους τριγύρω τους ότι είναι χριστιανοί, κρύβονται, σιωπούν, απομακρύνονται από κοινές δράσεις και ενέργειες, ώστε να μην φανούν! Φοβούνται μήπως χάσουν την ανέλιξη, τη φήμη, την πορεία στη ζωή την αποδοχή και το κέρδος! Γι’ αυτό ακριβώς μιλούσε και ο Ιησούς στους ακολούθους του!

«Kαθένας, λοιπόν, που θα με ομολογήσει μπροστά στους ανθρώπους, θα τον ομολογήσω και εγώ μπροστά στον Πατέρα μου που είναι στους ουρανούς. Όποιος, όμως, με αρνηθεί μπροστά στους

ανθρώπους, θα τον αρνηθώ και εγώ μπροστά στον Πατέρα μου που είναι στους ουρανούς» (Ματθαίος 10:32-33). ΟΣΑ ΔΕΝ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ! Ο Κικέρων (Ρωμαίος πολιτικός, φιλόσοφος και ρήτορας 106-43 π.Χ.) είπε: «Να είσαι παρά να φαίνεσαι!». Μπαίνω στον πειρασμό να το αλλάξω λίγο, οπότε το κάνω, «Αν είσαι, να φαίνεσαι!». Είναι επιτακτική ανάγκη στην εποχή μας, να ανεβάσουμε το επιθυμητό επίπεδο. Να διορθώσουμε λάθη και τις παθογένειες των καιρών και να γίνουμε αξιολογότεροι! Αντί να αποδεχτούμε παθητικά την εσωτερική ακαθαρσία, να την καθαρίσουμε και αντί να αποδεχτούμε μεμψίμοιρα την κρυφή μας στάση, να μάθουμε να στεκόμαστε θαρραλέα! Ας φύγουμε λοιπόν από τα ΔΗΘΕΝ, από τις ΔΗΘΕΝΙΕΣ και ας γίνουμε άνθρωποι που δεν θα προσποιούμαστε αλλά θα ζούμε την πραγματικότητα! Μας προετοιμάζει γι’ αυτό ο Λόγος του Θεού, λέγοντας...

«Γιατί ό,τι προσωρινά ασκεί μια ελαφριά πίεση πάνω μας, μας προετοιμάζει για ολοένα και μεγαλύτερο πλούτο αιώνιας δόξας. Δε στοχεύουμε σ’ αυτά που

Του φαίνονται, αλλά σ’ αυτά που δε φαίνονται· γιατί όσα φαίνονται ΘΟΔΩΡΗ είναι πρόσκαιρα, ενώ όσα δεν φαίνονται είναι αιώνια» (Β΄ ΚορινΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ θίους 4:17-18). n