Γρηγόρης Μουλαΐδης, 1924-2020

Χριστός θυσιάστηκε επάνω στο σταυρό του Γολγοθά για να μπορέσουμε εμείς να επιστρέψουμε στον Θεό, την πηγή της άφθονης και παντοτινής χαράς και ικανοποίησης. Αρκεί να δεχτούμε τη θυσία που έκανε για μας. Αρκεί να αναγνωρίσουμε την αποτυχία μας να βρούμε το βαθύτερο νόημα της ζωής αλλού και να θελήσουμε να επιστρέψουμε στον Θεό.

Εκατομμύρια είναι οι άνθρωποι εκείνοι, που έκαναν μέσα από τους αιώνες αυτό το βήμα. Αναγνώρισαν την αποτυχία τους να βρουν τη χαρά και την ικανοποίηση που επιζητεί η ανθρώπινη ψυχή σε αντικείμενα και καταστάσεις αυτού του κόσμου και έστρεψαν το βλέμμα τους στονΘεό. Άνθρωποι που από εκείνη τη στιγμή και μετά ομολογούσαν και διαλαλούσαν ότι η μόνη πηγή χαράς και ικανοποίησης είναι ο ίδιος ο Θεός.

Και όχι μόνο αυτοί, αλλά και εκατομμύρια άλλοι σύγχρονοι άνθρωποι από όλες τις χώρες του κόσμου έχουν βιώσει την ίδια θαυμαστή πείρα και τη διακηρύττουν καθημερινά. Μια πραγματικότητα που τη διαπίστωσε και ο Δαβίδ για αυτό και έψαλλε: «Εφανέρωσες εις εμέ την οδόν της ζωής. Χορτασμός ευφροσύνης είναι το πρόσωπό σου, τερπνότητες είναι διαπαντός εν τη δεξιά σου» (Ψαλμός ις’ 11).

Χορτασμός ευφροσύνης και για μένα και για σένα και για κάθε έναν άνθρωπο που θα επιστρέψει με μετάνοια στον Θεό και θα τον δεχτεί στη ζωή του. Το ερώτημα όμως είναι: Γιατί υπάρχουν εκκλησιαστικά περιβάλλοντα όπου δεν επικρατεί η χαρά; Επίσης γιατί παρατηρείται το ίδιο και σε μερικούς χριστιανούς; Αυτό θα δούμε στα επόμενα τεύχη... n

Στην προχωρημένη ηλικία των 96 ετών, φορτωμένος με πλούσια πνευματική καρποφορία, έφυγε για να είναι στην παρουσία του Κυρίου Του ο ακούραστος μαχητήςτου Κυρίου τηςιστορικήςΚόνιτσας, ΓρηγόρηςΜουλαΐδης.

Η πρώτη γνωριμία μαζί του πηγαίνει πίσω, γύρω στα τέλη του 1950, όταν ήρθε στην Κατερίνη και φοίτησε στο Βιβλικό Ίδρυμα, που ίδρυσε ο ποιμένας Άργος Ζωδιάτης σε στενή συνεργασία με την «Αμερικανική Αποστολή για τους Έλληνες» (σήμερα AMG), πρόεδροςτηςοποίας ήταν ο ΣπύροςΖωδιάτης.

Από την αρχή ακόμη ξεχώρισε για την αγάπη και τον αυθόρμητο ενθουσιασμό του για τον Κύριο. Παρά τους περιορισμούς, λόγω των περιστάσεων, στην εκπαιδευτική διαδικασία διάβαζε με ζήλο και καταρτίστηκε καλά στις διδασκαλίες της Βίβλου, που τον βοήθησαν στην κατοπινή διακονία του.

Η ζωή του ήταν γεμάτη με πρωτοφανείς περιπέτειες. Το 1946, ενώ υπηρετούσε στον στρατό, ιδιαίτερα στη διάρκεια του εμφύλιου, τρειςφορέςγλίτωσεαπό νάρκες, από σφαίρες και οβίδες.

Ο γιοςτου, ο Θεόφιλος, σε σύντομο βιο - γραφικό του πατέρα του, αναφερόμενοςστη μεταστροφή του στονΧριστό, γράφει: «Κάποια μέρα, βοηθώντας μαζίμε άλλους ένα κάρο να ξεκολλήσει από τη λάσπη στον Λαγκαδά, γνωρίζεται με τον δεκαεπτάχρονο Θεόφιλο Τσα γκαλίδη, ο οποίος, έπειτα από σύντομη συζήτηση περί θανάτου και αιωνίας ζωής, τον οδήγησε και τον σύστησε στον πατέρα του Χριστόφορο και στηνοικογένειά του.

Αμέσως καταλαβαίνει ότι είναι άνθρωποι δια φορετικοίβαθιάς πίστης. Συντάσσει κα τά - λογο ερωτημάτωνκαι μετηνπρώτη ευκαιρία πη γαίνει στο σπίτι τους. Ξεκινά, λοιπόν, τη συζήτηση θέτοντας τα ερωτήματα. Ο Χρι στό - φο ρος τον σταματά και του λέει να πάνε στο δω μάτιο να προσευχηθούνπρώτα. Εκείλυ γί - ζει, δενμοιράζεται τουςπροβληματισμούςτου και έπειτα από μερικέςεπισκέψεις, ένα βράδυ μόνοςστη σκοπιά, αφιερώνειτη ζωή τουστον Κύριο. Η χαρά του ήταν απερίγραπτη. Είχε γεμίσει τόσο πολύ από το Πνεύμα του Θεού, που άρχισε να χοροπηδάει και να ψάλλει αυτοσχέδιουςύμνους». (Όταν στη συνέχεια έκανε οικογένεια, θέ - λοντας να τιμήσει τη διακονία τηςοικογένειας Τσαγκαλίδη, ονόμασε τον πρώτο του γιο Θεόφιλο...)

Μετά την απόλυση από τον στρατό, επιστρέφει στην Κόνιτσα, τον Σεπτέμβριο του 1949. Χωρίς χρονοτριβή άρχισε με ζήλο το

ευαγγελιστικό του έργο. Σύντομα μερικά άτομα πίστεψαν στον Χριστό και το 1954 ίδρυσαν μια μικρή σύναξη συνειδητών πιστών. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε την Ανδριανή, από τον Εμμανουήλ Παππά Σερρών, μια σεμνή και ταπεινή γυναίκα που αγαπούσε και αυτή τον Θεό. Ο Θεός τούς χάρισε τρεις γιους, μία κόρη, επτά εγγόνια και δύο δισέγγονα.

Μετά την αποφοίτησή του από το ΒΙΚ, καλά εξοπλισμένος βιβλικά και πνευματικά, συνεργάστηκε με τις Εκδόσεις «Ο Λόγος», ωςπεριοδεύων βιβλιοπώληςσ’ όλην την Ή - πει ρο, με Άγιες Γραφές και βιβλία. Πα ράλ - λη λα είχε και την ευθύνη τηςτοπικήςεκ κλη - σίας. Κυριολεκτικά όργωνε πόλειςκαι χωριά της Ηπείρου, διαθέτοντας τα θρησκευτικά έ - ντυ πα και μιλώντας για τη σωτήρια αγάπη του Χριστού.

Δέχτηκε και πολλούς διωγμούς από τις αρχές της εποχής εκείνης. Μάλιστα, κάποιοι φανατικοί ένα βράδυ θέλησαν να κάψουν το σπίτι και το εκκλησιαστικό κτίριο που είναι δίπλα στο σπίτι του.

Όταν άνοιξαν τα σύνορα της Αλβανίας, πήγε αρκετές φορές με τη σύζυγό του στην περιοχή της Β. Ηπείρου, όπου μοίρασαν Κ. Διαθήκες, ρουχισμό και τρόφιμα, διδάσκοντας συγχρόνως το Ευαγγέλιο σε όσους συνα - θροί ζονταν στα σπίτια όπου φιλοξενούνταν.

Η ζωή και η προσφορά του Γρηγόρη Μουλαΐδη αποτελούν παράδειγμα και έμ - πνευση για το τι μπορεί να κάνει ο Θεός με απλούς ανθρώπους, που αποφασίζουν να παραχωρήσουν απόλυτα τη ζωή τους στον Θεό και στο Έργο Του και ζουν με νόημα και σκοπό στη ζωή τους, δίνοντας τη μαρτυρία τουςσε κάθε περίσταση.

Εκφράζουμε με πολλή αγάπη τα θερμά μας συλλυπητήρια σ’ όλη την οικογένεια για τον προσωρινό χωρισμό με τον αγαπητό πατέρα τους και καλό μας συνεργάτη, πε ρι - μέ νοντας την ημέρα που θα ανταμώσουμε τον αδελφό μας στην αιώνια δόξα! ΦτΕ