OPZIJ december 2022 - Inhoud

COPYRIGHT

Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande toestemming van de auteurs of rechthebbenden. De uitgever is niet aansprakelijk voor schade als gevolg van druk- en zetfouten. De uitgever heeft ernaar gestreefd de auteursrechten van de illustraties volgens de wettelijke bepalingen te regelen. Zij die menen nog zekere rechten te kunnen doen gelden, kunnen zich wenden tot de uitgever.

ABONNEMENTEN

Een abonnement wordt tot wederopzegging aangegaan, tenzij anders vermeld. Opzeggingen kunnen UITSLUITEND schriftelijk worden doorgegeven per post naar OPZIJ B.V., Witte singel 103, 2313 AA Leiden. Of per email naar abonnementen@opzij.nl.

PERSOONSGEGEVENS

We maken u erop attent dat aan ons verstrekte persoonsgegevens zoals naam, (e-mail)adres en telefoonnummers worden opgenomen in het gegevensbestand van Opzij B.V.. Dit bestand is aangemeld bij het College bescherming persoonsgegevens door Opzij B.V., de verantwoordelijke voor uw gegevens. Uw persoonsgegevens worden gebruikt voor onze abonnement-enadministratie, voor de uitvoering van met ons gesloten overeenkomsten en om u op de hoogte te houden van interessante informatie en aanbiedingen van producten en diensten, eventueel ook na beëindiging van uw abonnement.

KLANTENSERVICE

Op opzij.nl/abonnementen kunt u zelf een abonnement nemen. Voor contact over abonnementen, bestellingen, wijzigingen en vragen kunt u mailen naar abonnementen@opzij.nl. Een jaarabonnement kost € 47,50 voor 6 nummers.

Achter de schermen

De nieuwe hoofdredacteuren Marleen en Noémi proosten op de leukste nieuwe klus ooit (1).

OPZIJ was uiteraard aanwezig bij een van de vele demonstraties voor Iran. Hier zie je de dochter van Marleen Hogendoorn, Lena, met haar zelfgemaakte protestbord (2).

Babynieuws! Onze art director Emmely Pardon en haar vriend Tys werden op 1 oktober de ouders van de allerliefste Bowie (3).

Redactieadres Witte Singel 103 2313 AA Leiden redactie@opzij.nl

Hoofdredactie Marleen Hogendoorn & Noémi Prent Art director Emmely Pardon Opmaak Koduijn grafisch ontwerpers Eindredacteur Felix Huygen

Medewerkers

Irene Berbee, Corbino, Carin Gaemers, Alies Pegtel, De Reismeiden, Sheila Sitalsing, Gwyneth Sleutel, Fieke Tissink, Etchica Voorn, Renate van der Zee. Coverfoto Shutterstock

Uitgever Hans van Brussel Distributie Betapress Druk HaboDaCosta

We should all be feminists

Maar ik ben geen feminist hoor’, antwoordde een vrouw die ik wilde interviewen voor dit blad. Dat verbaasde me. Een vrouw die zichzelf geen feminist noemt. Wat mij betreft een contradictio in terminis. En laatst nog: een man die me raar aankeek toen ik zei dat mijn man zich feminist noemt. Het lijkt alsof mensen het woord ‘feminist’ een beetje eng, of zelfs een scheldwoord vinden. Hedy d’Ancona riep onlangs nog bij het event Mind the Gap van de campagne #ikverdienmeer dat dit woord een geuzennaam is. Dat is het ook. We zouden tegenwoordig allemaal geboren moeten worden als feminist. We should al be feminists, zo pleitte Chimamanda Ngozi Adichie alweer tien jaar geleden in haar wereldberoemde TedTalk die inmiddels bijna acht miljoen keer bekeken is. We couldn’t agree more. Mannen én vrouwen zijn feministen. Dat is belangrijk, juist nu. In Iran worden er de afgelopen tijd grote protesten gehouden. Het begon allemaal toen de 22-jarige Mahsa Jina Amini werd opgepakt door de zedenpolitie omdat haar hoofddoek haar haren niet goed bedekte. Volgens omstanders werd ze mishandeld, de politie ontkende dat, maar feit is dat ze op het politiebureau neerstortte door hartfalen en twee dagen later overleed. Demonstranten gingen de straten op, vrouwen én mannen, om te protesteren tegen het regime. ‘Jin, Jiyan, Azadi’ oftewel ‘Vrouw, leven, vrijheid’ is de slogan van deze revolutie. Dat de protesten met gevaar voor eigen leven zijn, blijkt wel uit het feit dat er tijdens het ter perse van dit nummer vier demonstranten ter dood zijn veroordeeld en velen tijdens een protest door geweld om het leven zijn gekomen. En desondanks gaan de protesten door. In de hele wereld worden ze zelfs gehouden, ook in ons land. Ik ben erheen gegaan met mijn dochters. Bekende mensen knipten een stuk van hun haar af om solidair te zijn met de vrouwen in Iran. Harry Styles stond met een bord Stand with the women of Iran #MashaAmini tijdens zijn concert. En de Europese Unie en het Verenigd Koninkrijk stelden sancties in tegen Iran.

Renate van der Zee schreef een artikel over de protesten in Iran en interviewde Iraniërs in Nederland. Eén van hen zegt: ‘Het is goed dat we in het Westen ook de straat op gaan en ons haar afknippen maar we gaan nu een nieuwe fase in: diplomatieke actie. Ik mis Nederland hierin. Den Haag blijft opvallend stil en dat doet pijn.’ Dat kan ik me goed voorstellen. In Canada loopt Justin Trudeau mee in demonstraties, in ons land stuurt Mark Rutte een tweet de wereld in. Veel te weinig. Wat doet onze ambassade bijvoorbeeld daar nog? Tijd voor actie Mark!

Alies Pegtel sprak met advocate Gabi van Driem die zich in de tweede feministische golf voor vrouwen inzette, voor bedreigde en mishandelde vrouwen, slachtoffers van seksueel geweld en intimidatie en onderbetaalde of ontslagen werkneemsters. Gabi was haar tijd vooruit, want onlangs spande ook Bureau Clara Wichmann met succes een rechtszaak aan tegen Wehkamp. Daar werd een vrouwelijke werknemer aanzienlijk minder betaald dan een man die precies hetzelfde werk deed. Van Driem: “Ik heb het ook bij mijn zaken gezien die veel media-aandacht kregen; als een vrouw een werkgever aanpakte omdat ze te weinig betaald kreeg, dan sterkte dat andere vrouwen weer om het er ook niet bij te laten zitten.” Spreek je dus uit bij ongelijkheid.

Dit nummer mochten Noémi Prent en ik nog meekijken met het maakproces van OPZIJ. Allebei schrijven we al lange tijd voor dit blad. We waren erg verrast toen uitgever Hans van Brussel ons vroeg na het overlijden van hoofdredacteur Marianne Verhoeven om samen de hoofdredactie te gaan voeren. Hij vroeg trouwens nog wie wij dachten dat de nieuwe hoofdredacteur zou worden en we kwamen allebei met andere namen, we noemden niet onze eigen namen in ieder geval. Lang hoefden we echter niet over zijn aanbod na te denken. Samen staan we sterk en ik kan me niemand anders bedenken waarmee ik dit zou kunnen doen. Voor mij echt een droom die uitkomt. Een grote eer, een rijtje iconische vrouwen ging ons voor. Een mooie, maar ook hele grote verantwoordelijkheid voor ons. OPZIJ moet weer gaan floreren in een best moeilijke markt en moeilijke tijd. Het februarinummer wordt ons echte eerste nummer. We hebben er heel veel zin in en gaan ons stinkende best doen. Voor alle feministen. O