Carin Gaemers

Carin Gaemers (1958) is onze meest invloedrijke vrouw 2017. Maandelijks houdt ze ons bij de les.

Het echte verhaal

De vorige Take Care

ging over het WOZO programma en de digitalisering van de ouderenzorg. Niet de administratie, maar de zorgverlening zelf. Onder het motto

‘thuis, zelfstandig en digitaal’ gaat zog hoofdzakelijk thuis worden verleend met behulp van ICTtoepassingen als beeld-bellen, sensoren en robotjes.

VWS en een deel van de zorgbestuurders hopen zo het tekort aan zorgverleners te ondervangen.

Eerder noemde ik al een trist bezwaren, maar er zijn er nog meer.

Zo is niet duidelijk hoe wordt geregeld dat een zorgverlener wanneer nodig snel ter plaatse is.

Zorgverleners zullen nog meer buiten de planning om van hot naar haar moeten rijden. Dat is ineffi ciënt en duur.

De tijd tussen melding en hulp is thuis aanzienlijk langer dan in het verpleeghuis. Belangrijker nog, de zorg die een kwetsbare oudere helpt om de dag zonder angst en kleerscheuren door te komen verdwijnt. Voor verpleeghuizen is dit sinds januari 2017 wettelijk een even belangrijk onderdeel als verpleging en verzorging. Thuis geldt die verplichting niet. Wie dus straks met enigszins gevorderde dementie niet langer naar het verpleeghuis mag, krijgt deze noodzakelijke zorg niet.

WOZO heeft voorstanders die onzichtbaar blijven. Dit zijn de grote kantoren voor accountancy en consultancy en grote ICT-bedrijven.

Zij kunnen rekenen op heel veel nieuwe opdrachten. Deze beursgenoteerde ondernemingen wisten al jaren dat vergrijzing krapte op de arbeidsmarkt voor zorgverleners zou creëren. Sterker nog, hun adviezen en producten hebben daaraan bijgedragen. Strakke processturing en verantwoording op de werkvloer, waardoor de meeste zorgorganisaties veranderden in een onprettige werkomgeving, het komt uit hun koker. Evenals de roosterprogramma’s, zzp-tools en processturing volgens de regels van Six�Lean die oorspronkelijk zijn ontworpen voor industriële werkprocessen. Vast staat dat toepassing in de zorg al voor de corona epidemie resulteerde in verschaling van de zorg en kwaliteit van leven, evenals een hoger ziekteverzuim en hoger verloop onder zorgverleners. Besparingen leverde het niet op. Logisch, want beursgenoteerde bedrijven moeten hun aandeelhouders tevreden houden. Het is niet in hun belang zichzelf overbodig te maken. Belangrijkste doel is altijd vergroting van marktaandeel en winstmarge. Zo werd de ouderenzorg een gewaardeerde melkkoe. Dankzij het WOZO programma is die melkkoe voor minstens nog een decennium veilig gesteld. Ten koste van de kwaliteit van leven van kwetsbare ouderen en met verlies van talloze zorgverleners. Hoeveel geld deze marktpartijen uit de zorgruif weg eten is onbekend. Er zijn geen openbare statistieken die dit bijhouden. Overigens geldt in grote lijnen hetzelfde voor alle publieke taken waar mensen voor mensen werken. Zoals onderwijs, politie en UWV. Bij het stikstofprobleem en de energietransitie is een vergelijkbare dynamiek. De grote producenten weigeren in te leveren op hun marktaandeel en winstmarge. Of het nu wordt betaald via belastingopbrengsten of zorgverzekeringen, zorggeld is publiek geld. Al twintig jaar is dit het verhaal van de ouderenzorg. WOZO gaat dit niet veranderen. Het is tijd voor een nieuw verhaal. Op basis van wat wij in dit land goede zorg voor kwetsbare ouderen vinden. Een verhaal over fatsoenlijke zorg en fatsoenlijk werkgeverschap. Over welbevinden en kwaliteit van leven als uitgangspunt. Over zorgmedewerkers die weten dat er vertrouwen is in hun deskundigheid. Ziekteverzuim en arbeidstekort zullen dan aanzienlijk dalen. Terugbrengen van de bureaucratische en administratieve obesitas tot billijke proporties, levert zeker 40% meer daadwerkelijke zorgtijd op. Onder de juiste voorwaarden kunnen digitale toepassingen die aanwijsbaar goede zorg ondersteunen, nog meer tijdwinst opleveren. Dit is een haalbaar alternatief voor WOZO, dat het arbeidstekort terugdringt, de zorgkwaliteit verhoogt en niet duurder is. Enkele organisaties hebben aangetoond dat het zelfs goedkoper wordt. Wij moeten dit verhaal zo groot neerzetten, dat het andere verhaal zijn kracht verliest. Goede zorg voor kwetsbare ouderen is een kwestie van fatsoen. O

JAARABONNEMENT OPZIJ + BOEK CADEAU

Hedy d’Ancona - Vrolijk verval

voor maar €47,50

Over het boek

Het valt niet te ontkennen: in onze huidige samenleving is jong in en oud out. Ouderen worden vooral bestempeld als kwetsbaar en knuffelhongerig. Een woud van treurwilgen dat je moet beschermen tegen uitsterven. Hedy d’Ancona kreeg genoeg van die stereotypering van zichzelf en haar leeftijdsgenoten. In Vrolijk verval relativeert ze het zieligheidsstempel en bekritiseert ze de zachte uitsluiting. Van de angstaanjagendheid van de ouderdom blijft weinig over in deze grappige en scherpe observaties van het dagelijks leven.

Hedy d’Ancona (1937) is een belangrijk feministe en was vooraanstaand PvdA-politica. Ze werkte bij de VARA, en werd bekend als mede-oprichtster van de actiegroep Man-Vrouw-Maatschappij en het blad OPZIJ. Ze was staatssecretaris van Emancipatie, minister van Volksgezondheid, Welzijn en Cultuur. Ook was ze Eerste Kamerlid en tien jaar lang lid van het Europees Parlement.

“In handen van Hedy d’Ancona wordt het verval van de ouderdom net zo komisch en weemoedig als de dwaasheid van de jeugd. Ze schrijft met het vuur van de verliefde; nog altijd smaakt de verboden vrucht haar het best. Zo spreekt zij haar jongere ik toe: struikelen was het, is het en zal het altijd blijven.” – Arnon Grunberg

“Heerlijke, soms vileine en altijd vrolijk makende observaties, vol met het type wijsheid dat alleen met de jaren komt.” – Sheila Sitalsing

GA NAAR OPZIJ.NL