2.2. Treści edukacyjne dotyczące rozwijania kompetencji przyrodniczych uczniów

2. Motywacja.

Samodzielne odkrywanie przez uczniów zjawisk, procesów, pojęć i zależności.

Poszukiwanie i obserwacja angażują i motywują uczniów do pracy. 3. Współpraca.

Wspólne wykonywanie przez uczniów zadań i rozwiązywanie problemów.

Dzięki takim działaniom uczniowie uczą się komunikowania, dyskutowania, szukania rozwiązań, porównywania, przewidywania, szacowania, weryfikowania, oceniania i dokonywania wyborów. Uczniowie rozwijają myślenie przyczynowo-skutkowe, twórcze, krytyczne, co sprzyja samorealizacji i współdziałaniu w grupie oraz kształtuje umiejętność syntezy interdyscyplinarnej. 4. Dialog.

Aktywne kontakty z przyrodą i dzięki temu wykształcanie u uczniów właściwego stosunku do wszystkiego, co żywe, a także stopniowe doprowadzanie ich do zrozumienia stanowiska i roli człowieka w przyrodzie. W trakcie zajęć przyrodniczych kształtują się zainteresowania uczniów, co wpływa na rozwój ich zdolności intelektualnych. 5. Kreatywność.

Eksperymentowanie poddające teorie praktycznym próbom, weryfikowanie przez uczniów dotychczasowych hipotez, prowadzenie obserwacji i doświadczanie, co prowadzi do uzmysłowienia uczniom, że wiedza nie jest czymś skończonym i jednoznacznym.

2.2. Treści edukacyjne dotyczące rozwijania kompetencji przyrodniczych uczniów

Kompetencje przyrodnicze są połączeniem wiedzy, umiejętności i postaw towarzyszących naukowemu poznawaniu świata. Ich rozwijanie sprzyja rozumieniu i opisywaniu otaczającej rzeczywistości oraz wykorzystaniu ukształtowanych umiejętności do rozwiązywania problemów teoretycznych i praktycznych. Kompetencje przyrodnicze łączą w sobie specyfikę kompetencji matematycznych i naukowo-technicznych opisanych w Zaleceniu Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie kompetencji kluczowych w procesie uczenia się przez całe życie (najnowszy wykaz kompetencji kluczowych znajduje się w Zaleceniu Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2018 r. w sprawie kompetencji kluczowych w procesie uczenia się przez całe życie, Dz. Urz. UE 2018/C 189/01).

W zakresie kompetencji przyrodniczych kompetencje naukowe odnoszą się do umiejętności i chęci wykorzystywania wiedzy oraz dostępnej metodologii do wyjaśniania świata przyrody, co polega na formułowaniu pytań i wyciąganiu wniosków opartych na dowodach. Za kompetencje techniczne natomiast uznaje się stosowanie tej wiedzy i metodologii w odniesieniu do zaobserwowanych potrzeb lub pragnień ludzi.

Kompetencje w obrębie nauki i techniki to kompetencje obejmujące rozumienie zmian wynikających z działalności człowieka oraz odpowiedzialność poszczególnych obywateli. Niezbędna wiedza w zakresie nauki i techniki dotyczy: głównych praw rządzących naturą,