11 minute read
Vastgoedfamilies getuigen over hun band op en naast de werkvloer
from CIB info 96
by ORIS NV
In hoeverre zijn ouders bepalend voor de levenskeuze van hun kind? Wanneer die ouders het beroep van vastgoedmakelaar uitoefenen, is de kans alvast groot dat het vastgoedbloed ook door de aderen van de kroost loopt. Wat als zoon of dochterlief in de familiezaak stappen en ma of pa collega’s worden? Drie vastgoedfamilies getuigen over hun band op en naast de werkvloer.
“Vreemd gevoel wanneer het aan de eettafel eens niet over vastgoed gaat”
Daisy Derveaux (50) en Vincent Derveaux (28) Immo Derveaux (Zonnebeke en Moorslede)
Als tiener deed Daisy Derveaux niets anders dan woning- en grondprijzen vergelijken. Dat is niet zo gek, aangezien haar vader op dat moment een eigen vastgoedkantoor leidde. Het duurde dan ook niet lang vooraleer Daisy zelf haar eerste huis verkocht. “Ik was 18 toen ik mijn eerste verkoop afsloot, en ben sindsdien niet meer gestopt.” In 2019 stapte de oudste zoon Vincent mee in het familieverhaal. Net als Vincents vriendin An-Sofie, die er het administratieve luik voor haar rekening neemt. En ook jongste zoon Clément (21) – nu nog student – staat te popelen om het team in de toekomst te versterken. “Hij volgt nu nog een traject marketing en zal daarna als vastgoedbemiddelaar aan de slag gaan”, zegt Vincent. “Van kleins af aan is Clément gepassioneerd door vastgoed. Zijn favoriete bezigheid als kind was het tekenen van plannen en huisjes via Sketch up”, vertelt Daisy.
Vincent twijfelde lange tijd of hij in zijn moeders voetsporen zou treden. “Mijn broer en ik hebben als kind de keerzijde van de medaille gezien. Mama werkte enorm hard. Elke dag ging ze de baan op, en kwam heel vaak pas ’s avonds laat thuis. Buiten de wekelijkse spaghettimiddag op zaterdag was er weinig tijd voor quality time. Uiteindelijk heb ik een opleiding marketing gevolgd, en daarna nog een cursus vastgoed. Het feit dat ik graag met mensen werk, heeft me uiteindelijk doen beseffen dat vastgoed ook mijn roeping is.
Iets wat Daisy graag zag gebeuren. Na enige twijfel over haar professionele toekomst heeft ze sinds de komst van Vincent en An-Sofie een nieuwe boost gekregen. “Ik ben gemotiveerder dan ooit om me te ‘weiren’ om verkoopdossiers binnen te halen. Al probeer ik nu wel wat minder lang te werken dan vroeger. Gelukkig geeft Vincent meestal tijdig aan dat de werkdag erop zit.” (lacht). Het hoeft niet te verwonderen dat vastgoed ook aan de eettafel gespreksonderwerp nummer één is. “Tot ergernis van m’n vriendin”, lacht Vincent. “Eigenlijk voelt het zelfs vreemd aan wanneer het eens niet over vastgoed gaat.”
Vincent Derveaux
Je ouder of kind collega mogen noemen, het lijkt geen evidentie. Toch verloopt de samenwerking binnen Immo Derveaux uiterst vlot. “Ikzelf laat de kinderen voldoende vrij”, zegt Daisy. “We delen ook dezelfde visie”, vult Vincent aan. “We zijn geen agressieve vastgoedmakelaars en hoeven niet aan koude prospectie te doen. We hebben een bepaald klantenbestand en zijn gekend in de streek. Uiteraard is er wel al eens onenigheid, maar daaruit leren we vooral van elkaar.” De familiale uitstraling van Immo Derveaux is ook de grote sterkte van het kantoor, weet Vincent. Sinds de coronacrisis nog meer dan ooit. “Steeds meer mensen zijn tijdens corona lokaal gaan kopen. Dat geldt ook voor vastgoed. Mensen houden van dat lokale en familiale gegeven, het boezemt vertrouwen in. We merken bijvoorbeeld dat klanten vaker naar het ‘wie zijn we’ verhaal op onze website surfen.”
Dat de zaken goed gaan, blijkt ook uit de uitbreidingsplannen van Immo Derveaux. “Volgend jaar openen we een nieuw kantoor in Moorslede en ook een nieuw, groter kantoor in Zonnebeke”, zegt Vincent trots. Genoeg uitdagingen en werk op de plank dus. Ook voor de volgende generatie? “Stiekem hoop je dat wel, al is dat uiteraard geen must. Zolang ze maar gelukkig zijn in wat ze doen”, vindt Vincent. Op mama Daisy zal hij alvast nog lange tijd kunnen rekenen. “Als mijn fysieke paraatheid het toelaat, ga ik door tot mijn 80e of 85e. Vastgoed zal voor altijd m’n hobby blijven”, besluit Daisy.
“We kunnen werk en privé perfect gescheiden houden”
Marc De Vos (69), Bert De Vos (46) en Bjoke De Vos (47) • Vastgoed De Vos (Evergem en Gooik)
De familienaam De Vos is sinds jaar en dag een begrip in Evergem en omstreken. Niet alleen met dank aan wijlen Luc De Vos, muziekicoon in Vlaanderen, maar ook dankzij zijn broer Marc die er een gekend gezicht is. Hij richtte in 1978 Vastgoed De Vos op, dat intussen een kleine 30 jaar gevestigd is op het dorpsplein in hartje Evergem. Nochtans verliep Marcs kennismaking met de vastgoedwereld eerder toevallig. “Ik werkte de eerste jaren van mijn loopbaan als computeringenieur bij IBM, en ben op vraag van een vriend mee avondschool Immobiliën beginnen te volgen. In 1978 besliste ik om er vol voor te gaan”, vertelt Marc. Het kantoor is vandaag uitgegroeid tot een gevestigde waarde in het Meetjesland met 12 medewerkers. Zoon Bert is er daar een van. Ook in zijn geval was de computer de eerste liefde. Toch kon Bert de lokroep van de vastgoedwereld niet weerstaan. “Dat hoeft niet te verwonderen, als je weet dat het vastgoedkantoor initieel thuis gevestigd was”, legt vader Marc uit. “Vaak gingen de kinderen mee op pad wanneer ik een staat van bevinding ging opmaken. Niet onlogisch wanneer je vier kinderen hebt.”
Bert mag zich sinds 2010 zaakvoerder van het familiekantoor noemen, weliswaar nog met vader Marc dicht aan zijn zijde. Hij is overigens niet de enige telg van het gezin die meedraait in het familiekantoor. Ook dochter Bjoke zet er mee de lijnen uit, weliswaar vanuit Gooik, waar ze in 2012 een tweede vestiging van Vastgoed De Vos uit de grond stampte. Tot grote tevredenheid van Marc. “Bjoke is haar carrière gestart in het kantoorvastgoed in Brussel en heeft zich nadien omgeschoold tot residentiële makelaar. Wat zij in Gooik op korte tijd neergezet heeft, daar doe ik mijn hoed voor af. Vastgoed De Vos is nu ook in het Pajottenland een echte referentie.” Hoe verloopt de samenwerking wanneer beide kantoren zo’n 65 km uit elkaar gelegen zijn? “We horen elkaar regelmatig om de marketing- en communicatie- strategie te bespreken, en minstens één keer per maand komen we fysiek samen”, licht Bert toe. “Woorden vallen er amper, al kan er uiteraard al eens een meningsverschil zijn. Maar wanneer we na de werkuren bij elkaar over de vloer komen, wordt er niet meer over vastgoed gesproken. We kunnen werk en privé perfect van elkaar gescheiden houden”, meent Bert.
Marc De Vos
Professioneel loopt alles op wieltjes, ook al liggen Bert en zijn vader qua karakter minder dicht bijeen. “Ik bezit meer de zachtere approach van mijn moeders kant – die trouwens ook altijd heeft meegewerkt in de zaak. Mijn vader is eerder voorstander van de directe aanpak”, zegt Bert. “Wat we wel gemeen hebben zijn onze stemmen die als twee druppels water op elkaar lijken. Wanneer ik de telefoon opneem, krijg ik vaak ‘dag Marc’ te horen (lacht).” Dochter Bjoke heeft wel meer weg van haar vader. “Zij is nog sociaalvaardiger dan ik, als dat al mogelijk is”, grapt Marc. Qua klantenbenadering deelt iedereen wel dezelfde principes, gelooft Bert. “De klant komt steevast op de eerste plaats bij Vastgoed De Vos en dat dankzij onze langetermijnvisie. Onze medewerkers worden ook volgens deze visie opgeleid.”
Voor Vastgoed De Vos maakt het grote familiegevoel een belangrijk deel uit van het business model. “Betrouwbaar en betrokken”, zo luidt de slogan die uit de pen van Bjoke vloeide. “Zowel Bert als Bjoke dragen die waarden met verve uit, waardoor Vastgoed De Vos ook echt als een familiekantoor aanvoelt voor de klant”, zegt Marc. “Na al die jaren mag ik sommige klanten dan ook als vrienden beschouwen.” Een gevoel dat ook leeft onder de medewerkers. “We zijn één grote familie. Sommigen werken hier al meer dan 30 jaar. M’n eerste bediende Marleen heeft onlangs zelfs haar 40-jarig werkjubileum gevierd”, vertelt Marc met blinkende ogen. Hijzelf denkt ook nog lang niet aan stoppen. “Ik draag zorg voor mezelf en verrijk me met de laatste updates en nieuwigheden. Waarom zou dat trouwens niet lukken wanneer je 80 bent? ‘Altijd benieuwd’, luidde de oude Radio 1-slogan. Zo zal ook ik mijn eigen leven blijven leiden.”
“Het familieaspect boezemt vertrouwen in”
Marc Robberechts (69) en Charlotte Robberechts (34) • Sorenco (Schilde, Antwerpen en Berchem)
Zijn moeder was de dochter van een Brusselse notaris en ook zijn ooms waren actief in het notariaat. Het had er dan ook alle schijn naar dat Marc Robberechts hetzelfde professionele pad zou bewandelen, zeker nadat hij zijn studies in recht en notariaat afrondde. Een toevallige opportuniteit deed hem echter in de vastgoedwereld belanden. “Ik vernam dat heel wat Nederlanders een stekje over de grens zochten om fiscale redenen. Met mijn fiscale achtergrond heb ik mijn kans gegrepen en ben ik me gaan specialiseren in het villasegment in het Noorden van Antwerpen.” In 1976 richtte Marc Sorenco op, een naam die op vandaag tot in Amsterdam gekend is. Samen met zijn vrouw Ingrid – die overigens ook notaris van opleiding is – runt Marc de zaak intussen al meer dan 45 jaar.
Na haar studies TEW, een postgraduaat vastgoed en een eerste jobervaring in een andere branche maakte ook dochter Charlotte tien jaar geleden haar intrede in de familiezaak. “Het was een grote uitdaging”, vertelt Charlotte. “Je komt terecht in een zaak waar sommige medewerkers al lang aan de slag zijn. Als ‘dochter van’ word je dan al gauw als concurrentie beschouwd. Ik heb me dus volop moeten bewijzen en het volledige traject binnen de organisatie afleggen.” Dat Charlotte toch voor de vastgoedsector koos, hoeft niet te verbazen. “We zijn er nu eenmaal mee opgegroeid”, legt ze uit. “Als kind zaten we vaak bij mama en papa in de auto wanneer ze op weg waren voor het werk. Ook de vele immoborden van Sorenco in het straatbeeld spraken tot onze verbeelding.”
Met ‘onze’ doelt Charlotte niet alleen op haar twee zussen, die wel voor een carrière in het notariaat kozen, maar ook haar broer. Hij beschikt eveneens over een BIV-nummer, maar verkoos uiteindelijk een job in de IT-sector. Tot spijt van vader Marc? “Ik had mijn zoon voorbestemd voor een carrière in het commercieel vastgoed, maar hij heeft er uiteindelijk zelf anders over beslist. “Als enige van de kinderen zwaait Charlotte dus mee de plak in de familiezaak. “En daarin houden we werk en privé gescheiden”, meent Marc. “Ik ben een andere mens thuis dan op kantoor. Charlotte heeft geleerd dat zakelijke discussies op kantoor blijven en dat we thuis automatisch overgaan tot andere gespreksonderwerpen.” Zijn dochter geeft toe dat dit voor haar een leerproces was. “In het begin was dat niet gemakkelijk, maar we hebben eraan gewerkt. De relatie vader-dochter bestaat al langer, dus het is belangrijk dat je werk en privé kan opsplitsen.” Qua stijl hebben vader en dochter veel met elkaar gemeen, al heerst er op sommige vlakken ook een generatiekloof. “We zijn allebei rechttoe rechtaan. Waarin we wel verschillen, is dat klanten tijdens mijn carrière vaak vrienden werden. Voor Charlotte ligt dat moeilijker. Al zijn de tijden ook gewoon veranderd. Vroeger nam ik een dag de tijd om met een klant rond te gaan. Nu zien we de klanten minder en verloopt alles digitaal. Het contact is oppervlakkiger geworden.”
Marc Robberechts
Vader en dochter die samen aan het hoofd staan, het geeft voor veel klanten een vertrouwd gevoel. “We proberen dat familieaspect echt uit te dragen. Ik leg daar nu meer nog meer de nadruk op dan vroeger”, zegt Marc. Ook Charlotte ervaart de samenwerking vooral als een troef. “Klanten appreciëren dat familiale, net als het feit dat het kantoor al lang bestaat en dat er weinig personeelsverloop is. Bovendien bezit papa 50 jaar ervaring en beschikt hij over een enorm netwerk. Zit ik met een vraag, dan ontvang ik ook snel een antwoord.” Als het van Marc afhangt, zal zijn dochter ook de komende jaren nog op zijn deskundig advies mogen rekenen, weliswaar op een lager pitje. “Vastgoed zal voor mij altijd een hobby blijven, ik zal het nooit echt als werken beschouwen. Toch wil ik stilaan wat meer de tijd nemen om te gaan reizen en zeilen. Gelukkig zie ik het enthousiasme bij Charlotte alleen maar toenemen en stel ik vast hoe goed ze het doet. Dat laat me toe de teugels wat minder strak te houden en de aanwezigheid op kantoor af te bouwen. De toekomst van Sorenco is verzekerd”, besluit Marc.
