Het Jezusgebed

HET JEZUSGEBED

HET JEZUSGEBED

Een monnik van de oosterse kerk

Oorspronkelijke titel: On the invocation of the name of Jesus

Vertaling: A. Peters pr.

Nederlandse redactie door: Kevin Custers

Andere delen van deze reeks:

2. EA. Franken-Duparc: Bidden

3. Carlo Martini: Hoe Lucas ons leert bidden

Uitgevers Maxim Hodak & Max Mendor

Boekomslag design en layout door: Max Mendor

© 2021, Uitgeverij Orthodox Logos, Nederland

https://pb.orthodoxlogos.com

ISBN: 978-1-914337-58-1

Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

EEN MONNIK VAN DE OOSTERSE KERK

HET JEZUSGEBED

GEBED

EN LEVEN

DEEL 1

In een vrij onooglijke vorm verscheen in september 1950 bij Curtis and Beamish Ltd. te Coventry een boekje getiteld: On the invocation of the name of Jesus, dat in 1951 een tweede en twee jaar later een derde druk beleefde. Ook de laatste uitgave heeft veel weg van een goedkoop pamfletje. Toch bevat dit werkje een grote rijkdom aan geestelijke gedachten en verdient het gekend te worden door allen die zich serieus op het geestelijke leven toeleggen.

De auteur, die schuilgaat achter de titel 'een monnik van de oosterse kerk', beschrijft verschillende perspectieven van de heilige naam en gebruikt een gebedsmethode die in de geestelijke literatuur bekendstaat onder de naam 'hesychasme'. Reeds de oudvaders beoefenden en onderwezen deze gebedstechniek in allerlei vormen. In het oosten is deze manier van bidden ook onder de gelovigen nog veelvuldig in gebruik. In kloosters behoort ze daar tot de meest verbreide praktijk van het geestelijke leven, maar bij ons in het westen kennen we deze vorm van gebed nog vrijwel uitsluitend in de litanie en meer uitgebreid in de rozenkrans.

In zijn voorwoord op de Engelse uitgave wijst de schrijver erop dat het boekje enkel op de praktijk is gericht. Zijn enig doel was de christelijke leek, en wellicht ook menig religieus, bekend te maken met wat hij noemt 'de weg van de heilige naam'. Zelf waarschuwt hij de lezer dat de tekst niet gemakkelijk 'loopt'. Hij trachtte zijn gedachten zo kort mogelijk uit te drukken, om het vervolgens aan de lezer zelf over te laten om deze in vrome overweging onder de persoonlijke inspiraties van de Heilige Geest opnieuw uit te bouwen. Om dit te vergemakkelijken is het traktaat in korte hoofdstukken verdeeld, welke weer zijn onderverdeeld in paragrafen. Elke paragraaf vormt een vrij afgerond geheel.

Gaarne hopen wij met de auteur dat velen kennis mogen nemen van deze diepe gedachten, om er vervolgens hun geestelijk leven mee te voeden en te verrijken. De vertaler, A.

Peters, pr.

I. DE VORM VAN HET JEZUSGEBED

Jakob vroeg daarop: Vertel mij toch Uw Naam. En Hij zei; waarom vraagt u naar Mijn Naam? [Gen. 32,29].

1. Men kan op vele manieren bidden met de naam Jezus. Welke de beste is, dat moet iedereen voor zichzelf ondervinden. Maar welke formule men ook kiest, altijd zal de heilige naam zelf, het woord ‘Jezus’, er de kern en het middelpunt van moeten uitmaken omdat daarin de gehele kracht van dit gebed is gelegen.

2. Het gebed: ‘Heer Jezus Christus, Zoon van God, ontferm u over mij, zondaar!’ is in het oosten het meest verspreid. Men kan echter ook eenvoudig: ‘Jezus Christus’ of ‘Heer Jezus’ zeggen. Ja, het hele gebed zou men zelfs tot het ene woord ‘Jezus’ kunnen terugbrengen.

3. Dit, enkel de naam Jezus, is de oudste wijze van het bidden van de heilige naam; het is de kortste, eenvou-

digste en naar wij menen de gemakkelijkste manier van bidden. Daarom zouden wij, zonder andere formuleringen tekort te doen, willen aanraden alleen het woord ‘Jezus’ te gebruiken.

4. Wanneer wij in het vervolg dus spreken over het Jezusgebed, dan bedoelen wij de eerbiedige en veelvuldige herhaling van de heilige naam, het enkele woord ‘Jezus’ zonder verdere toevoegingen. De heilige naam zélf is het gebed.

5. De naam Jezus kan men nu ofwel met de lippen uitspreken, ofwel slechts in stilte denken. In beide gevallen is er sprake van een werkelijk bidden van de heilige naam; in het eerste hardop, in het tweede enkel met het hart. Deze manier van bidden maakt de overgang van het mondgebed naar het louter inwendig gebed zeer gemakkelijk. Ja, alleen al het langzaam en aandachtig herhalen van de heilige naam met de mond brengt ons tot het overwegend gebed en bereidt de ziel voor op contemplatie.