't Pallieterke van 15 juni 2017

73ste jaargang • nummer 24 • donderdag 15 juni 2017

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

€ 2,20

Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

Het definitieve einde van de sociaaldemocratie De voorbije eeuw hebben de socialisten zich voor hun electoraal overleven altijd weten aan te passen aan de gewijzigde maatschappelijke omstandigheden. Tot vandaag. De sociaaldemocratie krijgt in zowat alle Europese landen zware klappen. Deze keer lijkt een herstel niet meer mogelijk.

De klassieke sociaaldemocraten bloeden zowat overal in Europa. In maart werd de Nederlandse PvdA bij de Tweede Kamerverkiezingen gedecimeerd: van 29 naar 9 zetels.

Vorige week ging de Franse PS kopje-onder.

Bij de presidentsverkiezingen had hun kandidaat Benoît Hamon geen tien procent van de stemmen gehaald. De parlementsverkiezingen bevestigen dat resultaat: ongeveer 10 procent van de stemmen en straks in de Assemblée Nationale 20 tot 30 zetels, in plaats van de absolute meerderheid van 290 in de periode 2012-2017. In ons eigen Vlaanderen blijft de sp.a in de peilingen rond 14 procent hangen. Het oppositiewerk tegen een centrumrechtse regering levert weinig of niets op. En wat te denken van de PS in Wallonië? Dertig jaar geleden nog dicht bij 45 procent, nu in de peilingen weggezakt naar goed 20 procent.

Zelfs in rode bastions hebben de klassieke socialisten het moeilijk.

Al is het niet overal kommer en kwel. In het Verenigd Koninkrijk haalde Labour een zeer degelijk resultaat. Maar het extreemlinkse programma van Jeremy Corbyn neigt eerder naar partijen als de Belgische PVDA/PTB en de Franse extreemlinkse partij van Jean-Luc Mélenchon. Labour is geen klassieke sociaaldemocratische partij meer. Dat is de Duitse SPD evenmin. Kijk naar het sociaaleconomische beleid dat de partij de voorbije jaren gevoerd heeft: loonmatiging en een flexibeler arbeidsmarkt. De Duitse socialisten zijn eerder links-liberalen.

ste verklaring is dat ze geen antwoord hebben gevonden op de uitdagingen van de globalisering. Meer economische concurrentie, een neerwaartse loonspiraal, minder rigide arbeidsmarkten… Het zijn economische evoluties waar een deel van de bevolking moeilijk mee kan omgaan. Met de digitalisering van de economie en het verdwijnen of vervangen van klassieke kantoorbanen door computers gaan veel klassieke jobs voor de bijl. Er komen er wel andere in de plaats, maar dan vooral voor hooggeschoolden. De Europeanen die de boot van de globalisering hebben gemist, zoeken electoraal heil bij de uitersten op het politieke spectrum. Ook omdat de toplieden van de socialistische partijen hen hebben laten vallen. Dat electoraat, in Frankrijk bijvoorbeeld het rurale

noorden, is voor de socialistische elite blijkbaar niet interessant. De partijtop trok zich terug in hippe lofts in de grootsteden en kijkt sindsdien neer op het volkse electoraat. Ook dat is een verklaring waarom de socialistische top van de basis is vervreemd. Jarenlange financiële schandalen in landen als België, Frankrijk en Italië hebben de kloof nog vergroot.

Een andere verklaring is het besparingsbeleid dat de socialistische partijen de voorbije jaren hebben moeten voeren. De financiële crisis van 2008-2009 sloeg in tal van landen een gat in de staatskas. De Europese Commissie verhoogde de druk op de nationale regeringen: de begrotingstekorten moesten snel worden weggewerkt. Het linkse electoraat was gewoon dat de socialisten een sinterklaaspolitiek voerden. Onder druk van ‘Europa’ gebeurde het omgekeerde.

Op zoek naar nieuw electoraat Het is wel zo dat de socialisten er in het verleden altijd in geslaagd zijn zich aan te pas-

Geen antwoord op de globalisering Hoe komt het dat de klassieke socialistische partijen het zo moeilijk hebben? Een eer-

Samusocial wordt ondergang voor sp.a.

sen aan de gewijzigde tijd en omstandigheden. Indien het klassieke electoraat verdween, ging men op zoek naar nieuwe kiezers. Socialisten waren aanvankelijk de verdedigers van de arbeidsklasse. Door - in tegenstelling tot de communisten - deel te nemen aan het beleid, konden ze de leefomstandigheden en de koopkracht van die arbeidersklasse aanzienlijk versterken. Het was het naoorlogse welvaartsmodel van hoge sociale uitgaven en hoge belastingen dat vooral door de rijken werd betaald. Maar de oliecrisis van 1973 maakte een einde aan dat model. Toen al was er sprake van besparingen en liberaliseringen. Een deel van de arbeiders had zijn welvaart zo zien toenemen dat ze een stem voor de socialisten niet langer nodig achtten. Een ander deel van de arbeidersklasse viel uit de boot en keerde zich af van de socialisten. Het volgende doelpubliek van de socialistische partijen waren de grote migrantengemeenschappen. Mensen met een laag inkomen, vaak arbeiders. Kortweg, het nieuwe proletariaat voor de linkse partijen.

Echter, ook dat electoraat heeft zich intussen afgekeerd van de socialistische partijen. Velen onder hen werden welvarender en waren niet langer een onderdeel van de arbeidersklasse.

Het aantal allochtonen dat een eigen zaak of bedrijf begon, nam toe. Een ander deel haakte af omdat de vrijzinnige socialisten zich bleven verzetten tegen de religieuze normen en waarden (hoofddoek, niet aanvaarden van de gelijkheid man-vrouw) van vooral moslimmigranten.

Resultaat: vandaag blijft bij het rode electoraat enkel een kleine groep van socialistische stamboomkiezers over; gepensioneerde ambtenaren, onderwijzend personeel uit het staatsonderwijs en een aantal verdwaalde syndicalisten. Tussen 5 en 10 procent van het electoraat. Die zoektocht naar nieuwe kiezers is anno 2017 mislukt, of gewoon nooit echt begonnen. De socialisten betalen er een zware prijs voor.

Lees blz. 6

2

Actueel

15 juni 2017

Zuid-Afrika

Het kenmerk van een goede socialist...

Zuma: een brug te ver?

Heeft president Zuma van Zuid-Afrika zichzelf de das omgedaan? Het langverwachte ontslag van zijn minister van Financiën Pravin Gordhan heeft alleszins het land op zijn kop gezet. De meeste waarnemers zijn echter van oordeel dat de president heel goed wist wat hij deed. De meerderheid, die hij recent nog altijd kon verzamelen in het Nationaal Uitvoerend Comité van de partij, is daar een duidelijke illustratie van.

De climax van een schandaalsfeer Rond Zuma’s loopbaan – als vicepresident onder Mbeki en sinds 2009 als verkozen staatshoofd – hing doorlopend een schandaalsfeer.

De aanklacht wegens corruptie in verband met wapentransacties die hij jaren voor zich kon uitschuiven en die in 2009 zelfs geseponeerd werd, is dankzij gerechtelijke stappen van de Democratische Alliantie (DA), de grootste oppositiepartij, weer boven water gekomen.

Binnenkort zou de president zich dan toch voor 783 (!) aanklachten moeten verantwoorden. Inzake Nkandla, de buitensporige uitgaven op kosten van de belastingbetaler, kwam hij er goedkoop van af, maar gesloten is de zaak niet. En de “staatskaping”, de verstrekkende invloeden van de Indische zakenfamilie Gupta op de politiek, waar ook omkoping aan te pas kwam, was in Zuid-Afrika het voorbije jaar het nieuws. Tot Zuma besloot er met de grove borstel door te gaan.

De grote kuis Op 31 maart ll. besloot de president de knoop door te hakken. Hij ging over tot een kabinetsherschikking waarbij een rist ministeries betrokken waren. Voornaamste slachtoffer was Pravin Gordhan, de man die Zuma in december 2015 zeer tegen zijn zin weer op het departement Financiën heeft moeten plaatsen, maar die hem op diverse terreinen dwars zat.

Zo heeft Gordhan zich steeds verzet tegen de aankoop van een aantal kerncentrales in Rusland, omdat hij van mening was dat het land die megadeal niet aankon.

Nadat men de minister meer dan een jaar het leven zuur heeft gemaakt, in de hoop dat hij er uiteindelijk zelf de brui aan zou geven, moest hij er dan toch aan geloven. Dat was ook het geval met Derek Hanekom, minister van Toerisme. Die bracht op de bijeenkomst van het Nationaal Uitvoerend Comité (NEC) van de partij eind november vorig jaar voor het eerst de positie van Zuma ter sprake. Ook hij kreeg nu, samen met anderen, de rekening gepresenteerd.

Reacties Reacties konden natuurlijk niet uitblijven.

Prompt verwezen de kredietbeoordelaars Standard & Poor’s en Fitch Ratings Zuid-Afrika om reden van politieke onstabiliteit naar de rommelstatus. Ook de bevolking liet van zich horen. Op verschillende demonstraties werd het ontslag van Zuma geëist. Op 12 april trokken zelfs 30.000 betogers naar de Uniegebou-

wen in Pretoria. Toen Zuma midden april zijn 75ste verjaardag vierde, stuurden vier van de zes toplui van de partij, waaronder vicepresident Cyril Ramaphosa, hun kat. En tijdens de 1 meiviering van de linkse vakbond en bondgenoot Cosatu, een van de drie pijlers van de alliantie die Zuid-Afrika bestuurt (naast de regeringspartij ANC en de communistische ZAKP), werd Zuma het spreken belet door gejouw uit de menigte en moest hij afdruipen.

Dat de oppositie in het parlement een hernieuwde poging zou wagen om Zuma weg te stemmen, lag voor de hand. Dat is in het verleden nog gebeurd, maar men stuitte telkens op de regeringsmeerderheid (het ANC beschikt over 249 van de 400 zetels). Men hoopt het nu via een geheime stemming te halen, in de hoop zo een aantal ANC-leden mee te krijgen. Daartoe is wel het fiat van het Grondwettelijk Hof nodig. Die beslissing van het Hof wordt in de komende dagen of weken verwacht, maar de vraag blijft of het geen verloren moeite is. De meeste waarnemers zijn van oordeel dat al bij al, zelfs bij zo’n geheime stemming, het gros van de ANC-parlementariërs achter Zuma zal blijven staan. Dat hij enige weken geleden tijdens een speciale vergadering van het Nationaal Uitvoerend Comité van de partij, toch nog altijd het gros der leden (er waren slechts 18 dissidenten op de 86 leden) achter zich kreeg, spreekt boekdelen.

Een staatsgreep?

Hoewel geopperd werd dat Zuma’s kabinetsherschikking een wanhoopsdaad was die voor de president slecht zou eindigen, meenden die waarnemers dat het eerder een stoutmoedige zet is geweest. Zo nam Frans Cronjé, hoofd van het Instituut voor Rassenverhoudingen, zelfs het woord “staatsgreep” in de mond. En voor Piet Croucamp van de universiteit van Noordwes mag Zuma wel een “ongesofisticeerde, ongeletterde populist” zijn, hij wist steeds hoe hij de zaken moest aanpakken en hoe hij mensen aan zich kon binden. Weinigen zijn immers geneigd, aldus Rapala Tabane van de krant City Press, om een hoog salaris of voorrechten als gratis transport en huisvesting en lijfwachten op de helling te zetten. En zegt Croucamp, gelet op het feit dat Zuma in 2019 niet kan worden herkozen (de grondwet beperkt het ambt van president tot maximum 2 termijnen van 5 jaar) zijn de kiezers voor hem niet belangrijk meer.

Het enige wat nog telt, is een volgzaam kabinet, door de kabinetswijziging inderdaad volgestopt met loyalisten, zodat hij door alle onder-

zoeks- en vervolgingsorganismen die het land kent met rust wordt gelaten, en dat na hem een president komt – zijn ex-vrouw? – die hem later uit de gevangenis houdt. Daarbij blijken zijn drie opponenten, te weten partijsecretarisgeneraal Gwede Mantashe, vice-president Cyril Ramaphosa en penningmeester Zweli Mkhezi, vleugellam te zijn gemaakt. De eerste twee hebben de laatste tijd wat aan aureool verloren en Mkhezi moet voorzichtig zijn. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ze bij de kabinetsherschikking niet geconsulteerd werden, maar Zuma’s beslissing braaf moesten slikken.

Meer nog, het is best mogelijk dat van de huidige situatie gebruik zal worden gemaakt om de opposanten in de eigen gelederen uit te stoten. Dit kan de kans dat de volgende ANC-voorzitter uit het Zumakamp komt enkel vergroten.

de niet fraaie resultaten werden tot in de jaren ‘90 geheim gehouden. En ook voor de Waarheids- en Verzoeningscommissie die na de val van de blanke regering werd opgericht, werden de feiten geminimaliseerd. En, voegt Scholtz eraan toe, de corruptie, het machtsmisbruik en de zelfverrijking werden na 1994 gewoon voortgezet. Scholtz besluit dat de wortels van de strijd om de ziel van het ANC in de periode van de ballingschap liggen. En hij vraagt zich terecht af of zo’n partij wel in staat is om anders te worden.

Jan van Aerschot

De ziel van het ANC Reeds midden vorig jaar schreef historicus en journalist Leopold Scholtz dat in wezen het ANC steeds dezelfde partij is gebleven. Vanzelfsprekend waren er tijdens de “struggle”, de strijd tegen het blanke bewind, mensen die in een bevrijdingsstrijd geloofden. Vandaag moeten die mensen vaststellen dat ze bedrogen werden. Want reeds tijdens die tijd was er binnen de beweging sprake van machtsmisbruik en corruptie. Misbruiken die leidden tot twee muiterijen binnen Umkhonto we Sizwe, het guerrillaleger van het ANC in ballingschap. Die muiters werden toen streng gestraft, opgesloten, zelfs gemarteld en terechtgesteld. Vooral Kamp Quatro in Angola was in dat opzicht berucht.

De top van het ANC was van die feiten op de hoogte. Er kwam dus wel een onderzoek, maar

Lukt de derde gok van Michel?

Uit de smalle beursstraat

Inzetten op jobcreatie en het herstel van het concurrentievermogen van de ondernemingen. Liever dat dan een begroting op orde, want daarmee win je de verkiezingen niet. Het is de derde gok van premier Charles Michel. En hij lijkt te slagen.

nationale trend naar sterkere economische groei die een rol speelt. De Belgische economie groeit dit jaar met 1,6 procent.

Dat is 0,2 procent meer dan de 1,4 procent die begin dit jaar werden voorspeld. Wel zit België nog onder het gemiddelde in de eurozone (1,7 procent). Wordt dat gemiddelde volgend jaar bereikt? Of gaan we misschien naar 2 procent groei, wat niet meer gezien was sinds de financiële crisis? De regering-Michel hoopt van wel. Dan ligt een boulevard open voor de regeringspartijen om de verkiezingen van 2019 te winnen. Immers, bij een sterkere groei zal er minder moeten gesaneerd worden in de begroting. 0,1 procentpunt groei brengt de staatskas al meteen 200 miljoen euro op.

Maar vooral: een deel van de taxshift komt pas in 2018-2019 op kruissnelheid. Namelijk de verlaging van de personenbelasting, waarbij onder andere het belastingtarief van 30 procent verdwijnt en de belastingvrije som (dat deel van het loon waar je geen belastingen op betaalt) verder verhoogd wordt. Gezien de lage rente is de kans klein dat de Vlamingen dat geld van de belastingverlaging op hun spaarboekje zullen zetten. Dus zullen ze het wellicht consumeren. Dat ondersteunt de groei en de jobcreatie. Niets beter voor een centrumrechtse regering dan naar de verkiezingen te stappen met een economie die op volle toeren draait. Over het begrotingstekort zal niemand dan nog praten. “Trouwens, met het begrotingsbeleid win je toch geen verkiezingen,” is in de Wetstraat te horen.

Van eerste minister Charles Michel (MR) is bekend dat hij politieke risico’s durft nemen. In 2011 verbrak hij het kartel met het FDF in de hoop een doorbraak te kunnen forceren in het dossier Brussel-Halle-Vilvoorde. Het lukte. Het gevaar was dat de MR zonder het FDF (ondertussen Défi) in Brussel zou worden weggevaagd. Het draaide anders uit. De Franstalige liberalen houden min of meer gelijke tred met de socialisten van de PS. De tweede gok volgde in de zomer van 2014 toen de MR bij monde van voorzitter Michel besloot om als enige Franstalige partij in een federale regering met de N-VA te stappen.

Sommige politieke waarnemers en de Franstalige oppositiepartijen zagen de regering-Michel snel crashen. Dat gebeurde niet. Tweede geslaagde gok.

De derde gok is die van het regeringsbeleid. Van bij haar aantreden had de regering-Michel beloofd om tegen 2018 een begroting in evenwicht voor te leggen. Een doelstelling die verder af is dan ooit. De zakenkrant De Tijd berekende dat het begrotingstekort volgend jaar uitkomt op 1,9 procent van het bruto binnenlands product (bbp), of ruim 8 miljard euro. Dat is 5 miljard euro meer dan de doelstelling die voor 2018 met Europa is afgesproken. Namelijk: een tekort van 0,7 procent van het bbp of zo’n 3 miljard euro. Ondanks de aantrekkende economische groei krijgt de regering haar begroting niet op orde.

Maar Charles Michel en co hebben een andere doelstelling: de kiezer tonen dat deze regering in onzekere tijden voor extra banen zorgt. En daarvoor beloond worden met een verkiezingsoverwinning in 2019. Een gewaagde gok. Denk maar aan Guy Verhofstadt, die als premier urbi et orbi aankondigde dat er onder zijn bewind 200.000 banen zouden bijkomen. Een boude uitspraak die hem tot zijn ergernis lang bleef achtervolgden. Verhofstadt kwam maar aan 130.000, en daar zaten dan nog vooral overheidsjobs of gesubsidieerde banen (via dienstencheques) bij.

De regering-Michel is daarentegen wel op weg om de kaap van de 200.000 extra banen te overschrijden. In de periode 2017-2018 komen er 105.000 banen bij. Volgens het Planbureau zal de totale banencreatie tijdens deze legislatuur uitkomen op 205.000. En dat enkel in de privésector. In de ambtenarij is zelfs een lichte daling gepland van een paar duizend banen. Charles Michel en de Vlaamse regeringspartijen zullen terecht op hun verkiezingsaffiches de woorden ‘jobs, jobs, jobs’ mogen plaatsen.

Is die positieve ontwikkeling de verdienste van de regering?

Economen zijn daarover verdeeld. Er is zeker een effect van de lagere belastingen op arbeid en het versterken van de concurrentiekracht van de bedrijven. Maar het is vooral de inter-

Angélique Vanderstraeten

Actueel

15 juni 2017

Werkloosheid belangrijkste indicator voor criminaliteit Brusselse jongeren In het Brussels Hoofdstedelijk Gewest (BHG) is het percentage bij het gerecht aangemelde jongeren tussen 18 en 25 jaar rechtstreeks evenredig met het werkloosheidscijfer, het gemiddeld inkomen en het percentage leefloontrekkers die in de gemeenten kunnen worden vastgesteld.

Dit staat te lezen in een rapport van het Nati- Woluwe. Vervolgens suggereren de cijfers een onaal Instituut voor Criminologie en Criminalis- duidelijk verband tussen de sociaaleconomitiek (NICC) over de geregistreerde criminaliteit sche context en de aanmeldingsgraad bij de van jongvolwassenen in Brussel. Drie crimino- parketten. Wij kunnen ons inderdaad inbeelden logen bevestigden daarmee wat iedereen al dat leven in Molenbeek toch iets anders is dan lang wist. Zij leverden vooral koele cijfers aan, leven Sint-Pieters-Woluwe. Daarom werden waarvan we de duiding moeten lezen tussen de cijfers door de onderzoekers getoetst aan de indicatoren werkloosheid, gemiddeld inkode regels.

De geanalyseerde gegevens werden bijeen- men per inwoner en percentage leefloontrekgebracht in het kader van een onderzoek dat kers. Hieruit kwam naar voor dat de percentawerd uitgevoerd in opdracht van het Brussels ges delinquenten recht evenredig zijn met het Observatorium voor Preventie en Veiligheid, aantal werklozen, het gemiddeld inkomen en een instelling die onder het rechtstreekse gezag het aantal leefloontrekkers. Vooral het verband valt van minister-president Rudi Vervoort. Oor- met werkloosheid is opmerkelijk, dit ongeacht spronkelijk werd gevraagd een balans op te het misdrijf dat werd gepleegd. maken van de jeugddelinquentie in het BrusFrustratie sels Gewest, maar volgens het NICC is dat niet Conclusies trekken de criminologen niet zo gemakkelijk. Nogal wat criminaliteit is niet geregistreerd omdat er geen aangifte wordt echt. Op zoek naar interpretatie verwijst men gedaan, omdat de betrokkenen als minderjari- al vlug naar eerdere, goed onderbouwde stugen onder de bevoegdheid van de jeugdrecht- dies die een belangrijk verband aantonen tusbank vallen, of gewoon omdat de politie en sen de sociaaleconomische situatie en crimicorrectionele rechtbanken weinig of geen sta- naliteit. Interessant is wel de beschouwing dat tistieken publiceren over de leeftijdscategorie zowel welvaart als armoede en uitsluiting aan van daders. Ook de woonplaats van verdach- de basis kunnen liggen van crimineel gedrag. In ten wordt in Brussel blijkbaar minder geregi- een eerste theorie, omschreven als ‘de gelegenstreerd dan op andere plaatsen in het land. De heid maakt de dief’, schrijft men delinquentie cijfers zijn volgens het NICC dan ook per defini- toe aan verhoogde welvaart, waarbij er vooral tie onderschat en verhullen wellicht een groter een toename is van criminaliteit tegen de goepercentage criminaliteit dan vermoed bij jonge- deren (diefstal bijvoorbeeld) omwille van een ren in de leeftijdsvork 18-25 jaar. Per gemeente groter aanbod van doelwitten en kansen.

Een andere theorie gaat ervan uit dat delinwerd ook het aantal inwoners in deze leeftijdscategorie als referentiekader gebruikt. Hier quenten doorgaans geen doelen hebben die dient volgens het rapport opnieuw genuan- verschillen van burgers die de wet wel respecceerd te worden. Jongeren die officieel in het teren. Meestal gaat het om geld en waardebuitenland wonen, of geen verblijfsvergun- ring. Het verschil zit hem in de middelen om die ning hebben, werden evenmin meegerekend. doelen te bereiken. Bij een ongunstige econoEen extractie maken op basis van leeftijd en mische situatie, werkloosheid of toenemende sociale ongelijkheid, zou de drijfveer om op gemeente was dus geen gemakkelijke klus. illegale wijze geld en waardering te krijgen leiGrote verschillen den tot een algemene stijging van de criminaWat zeggen de cijfers? Er zijn vooreerst grote liteit. Vooral uitsluiting en een gevoel van frusverschillen volgens de gemeente van domi- tratie zou hier aan de basis liggen. De twee cilie. Ze zijn zelfs meer dan driemaal hoger theorieën spreken elkaar enigszins tegen. Het in de gemeenten met de hoogste percenta- is - hoe dan ook - geen geheim dat de sociges dan in de gemeenten met de laagste per- ale barometer in het Brussels Hoofdstedelijk centages. Bovenaan de rangschikking staan Gewest grote verschillen toont tussen de jongeMolenbeek en Sint-Joost, gevolgd door Ander- ren en tussen de gemeenten. Jammer genoeg lecht, Brussel-Stad en Koekelberg. Onderaan konden de onderzoekers niet beschikken over staan Sint-Pieters-Woluwe en Sint-Lambrechts- betere cijfers en ging het om een analyse van Woluwe, die de laagste percentages hebben. anoniem gemaakte extracties van de correctiDeze gemeenten worden nog voorafgegaan onele parketten. Wellicht zouden andere indidoor Ukkel, Watermaal-Bosvoorde en Ouder- catoren dan werkloosheid, gemiddeld inkomen gem. Over een periode van vijf jaar komen 10,7 en leefloontrekkers, nog een beter inzicht kunprocent van de geregistreerde (!) jongeren tus- nen geven over de criminaliteit van jongvolwassen 18 en 25 jaar van Molenbeek in aanra- senen in het Brusselse. Jammer genoeg mogen king met het gerecht, tegenover 3,1 procent sommige indicatoren echter niet worden bijgevan dezelfde leeftijdscategorie in Sint-Pieters- houden of vrijgegeven.

RIRO

Verwaarloosd We meldden al eens dat er dikke problemen zijn in het beheer van de Pensioenkas van de Kamer. Niet alleen hebben twee ambtenaren van de Kamer zich – wellicht te goeder trouw en niet op eigen initiatief – verrijkt met een maandelijkse toelage van zo’n 500 euro gedurende vele jaren, uit een verslag van een bedrijfsrevisor en een aantal interne nota’s die aan alle Kamerleden werden bezorgd, blijkt dat men in het beheer van die kas schromelijk is tekortgeschoten. De Pensioenkas is een vzw en liet zijn statuten niet publiceren in het Staatsblad. Evenmin werden na het jaar 2000 nog lijsten van bestuurders opgemaakt. Ook van de jaarrekeningen werd bij de Nationale Bank niets teruggevonden. Tevens bleek dat er al twintig jaar geen notulen van de raad van bestuur meer te vinden zijn, evenmin als verslagen van het rekeningnazicht door de Commissarissen. Dat uitgerekend een vzw die rechtstreeks van de wetgevende macht afhangt op deze wijze verwaarloosd en gedegenereerd is, doet nog het meest de wenkbrauwen fronsen, want het is immers een verantwoordelijkheid van de Kamer (en de Senaat) zelf, die erin vertegenwoordigd zou moeten zijn via de erkende fracties. Zolang de parlementaire pensioenen maar stipt werden uitbetaald, heeft er jarenlang geen haan

naar gekraaid. Er dient flink wat rechtgezet en uitgeklaard te worden.

Droom en daad Voor Patje Dewael was het vorige woensdag een grote dag. Met gekrulde neus kon hij aankondigen dat ‘zijn’ parlementaire onderzoekscommissie naar de aanslagen van 22 maart een unaniem akkoord had bereikt over het omvangrijkste luik: de Belgische veiligheidsarchitectuur. Naast een uitgebreid verslag over het werk van de veiligheidsdiensten, bevat het 500 pagina’s dikke rapport conclusies en aanbevelingen waarin alle partijen zich konden vinden. Enkel het luik rond radicalisme moet nog afgewerkt worden. Bedoeling is daarmee nog voor het zomerreces te landen. Zijn conclusie is dat “België geen failed state is, maar dat er wel zand in de machine zit”. Enkele vaststellingen uit het rapport: diensten die te veel op zichzelf werken, te stroeve en onvolledige uitwisseling van informatie, preventie moet beter, de informatie van de wijkagent is belangrijk en de budgetten en het aantal mensen op het terrein moeten omhoog. Allemaal goed en wel, maar nu zal het zaak zijn een en ander om te zetten naar wetten om alles ook te kunnen uitvoeren. En de ervaring leert dat dat knap lastig kan zijn, want tussen droom en daad… Dewael zal de komende twee jaar zijn handen nog flink vol hebben.

3

Briefje aan Yvan de Zonnekoning

Gevallen PS-krokodil

Mijnheer de geldwolf, ‘God-de-Moeder’ heeft geoordeeld: barbertje moet hangen! Gij kondt dus gaan.

Zonder pardon mocht gij uw tricolore burgemeesterssjerp inleveren. Even hadt gij een krampachtige poging gedaan om toch nog als schepen te kunnen aanblijven in Brussel, maar ook dat werd door de ‘allerhoogste’ vakkundig de grond ingeboord. Eerst had Elio u al schoorvoetend laten vallen. De demarche van Laurette was dan ook niet minder dan het ultieme genadeschot. Zij heeft u jarenlang de hand boven het hoofd gehouden; als haar poulain rees uw ster steeds hoger. Maar, hoogmoed komt voor de val. En dat hebt gij alleen maar aan uzelf te danken, of beter: te wijten. Gij staat immers bekend als een oude PS-krokodil en als prototype van de arrogantie van de macht. Toen gij nog Kamerlid waart, blonkt gij uit in hoogmoedigheid en misprijzen voor allen – de Vlamingen in het bijzonder – die gij beneden uw waardigheid achtte. De tirades, de brutaliteit en het weigeren van Nederlands te spreken – dat gij als autochtone MarollenBrusselaar wel beheerst – zijn de kenmerken die men u toedicht als men aan die tijd terugdenkt. Vijanden maken aan de lopende band werd als het ware uw handelsmerk.

Het werd er niet beter op toen gij in 2013 de Kamer verliet om burgemeester te worden van Brussel, uw geboortestad, waarvan gij ook al eens OCMW-voorzitter waart. Daar voelde gij u niet alleen burgemeester, maar de almachtige zelve, die met niemand, laat staan met de Nederlandstaligen, rekening moest of wilde houden. Als een alleenheerser en PS-potentaat zette gij u boven alles en iedereen, daarin gesteund door de hierboven genoemde heilige tweevuldigheid.

Het kaviaarsocialisme regeerde. Uw coalitiepartners waren al blij dat de dag voorbijging zonder dat zij voor het minste uw toorn moesten ondergaan. In die geest woekerde de PS-vergroeidheid in alle mogelijke instellingen en structuren. Het stond in de sterren geschreven dat vroeg of laat die etterbuil moest openbarsten. En zo gebeurde vorige week toen bleek dat Samusocial, de daklozenorganisatie uit uw stad, bestuurd werd door een illuster viermanschap van PS-sig-

natuur dat onder uw bevel stond en dat niet aarzelde om zich royaal te laten vergoeden met giften die voor de sukkelaars bestemd waren. Daarmee overschreedt gij, ondertussen volkomen normloos en ethisch gevoelloos geworden, alle grenzen van het fatsoen.

Gij zaagt er helemaal geen graten in, zelfs niet toen bleek dat de vergaderingen waarvoor gij vorstelijk vergoed werdt, helemaal niet hadden plaatsgevonden… Vreemd, een socialist die zich schaamteloos verrijkt op de kap van daklozen… Ieder fatsoenlijk mens heeft het daar moeilijk mee.

In uw zog teerde de anti-Vlaamse PS-furie Kartine Lalieux op uw almacht, ook in de Kamer en nadien als schepen in Brussel.

Het scheelde geen haar of zij was u opgevolgd als burgemeester, maar haar absoluut gebrek aan kennis van het Nederlands speelde in haar nadeel. En dat van u, want had zij het gehaald, dan hadt gij als haar eerste opvolger terug in de Kamer gezeten.

Men moet tenminste een tekst in vloeiend Nederlands kunnen aflezen, zoals bleek bij de voorstelling van Philippe Close, uw opvolger. Ook hij is gepokt en gemazeld in het oude PS-socialisme. Hij is een man die in de luwte opereert, die over een enorm netwerk beschikt en die vanuit de eerste lijnen overal een vinger in de pap heeft. Kijk maar naar zijn talloze mandaten in Brusselse vzw’s en dies meer. Maar hij blijkt te kunnen lachen en vlotte babbels te houden. Dat op zich is al een trendbreuk.

Met groot genoegen zie ik dat gij op de keien staat, en dat zelfs de grote kanonnen van de PS, van Di Rupo over Laurette tot Piqué en Vervoort, u de rug hebben toegekeerd. Recht is geschied. Of uw opvolger het roer zal omgooien, zal moeten blijken, al durf ik daar niet op wedden. Maar gij zijt alvast volkomen terecht ‘uit de weg geruimd’. Mede dankzij uzelf. Uw enige troost wellicht, is het nettoresultaat van heel die vaudeville: er is nu een Vlaamse schepen minder nadat de sp.a, die de kat de bel aanbond, de laan werd uitgestuurd, mede door de dhimmi-Vlamingen van Open Vld. Dat genoegen zou u ten voeten uit tekenen.

Tot nooit meer, zo hoop ik.

4

Dossier

15 juni 2017

Roddels uit de Wetstraat

Biafra Hoe krijg je 100 Biafranen in een telefooncel (of 10 Biafranen in een Dafje)? Ik herinner me het antwoord niet meer en waarschijnlijk is de Biafraanse tragedie hier grotendeels vergeten.

Vijftig jaar geleden waren Biafragrappen courant. Vandaag zou dat niet meer kunnen, maar toen was er nog geen misdadig Unia geleid door een groene staliniste die met belastinggeld graag onschuldige grappen over Afrikanen, Marokkanen en anderen wil vervolgen, maar permanent en soms gewelddadig allochtoon racistisch gedrag altijd door de vingers ziet.

Een late kolonie Biafra is de oostelijke regio van Nigeria; vandaag de volkrijkste staat van Afrika met 186 miljoen mensen en verscheurd door het moorddadige gedrag van de Nigeriaanse mohammedanen. Nigeria zoals we het vandaag kennen, is een zeer late loot van het Britse kolonialisme.

De Britten zijn wel de baas in de zeer diverse regio’s, maar eerst in 1914 maken ze er het huidige Nigeria van. Ze besturen het land volgens het principe van “indirect rule”, zodat de plaatselijke chefs (in tegenstelling tot Belgisch Kongo) grotendeels hun macht behouden. Het animistische zuidelijke deel christianiseert geleidelijk, maar in het mohammedaanse noordelijke deel respecteren de Britten onvoorwaardelijk de barbarenideologie.

Het wordt bestuurd door gearabiseerde negers (de emirs) die de feodale verhoudingen en de traditionele mohammedaanse achterlijkheid in stand houden. De mentaliteit van organisaties als Boko Haram is eeuwenoud. In 1960 vertrekt de kolonisator. Het Verenigd Koninkrijk is op dat moment nog een eenheidsstaat, maar zelfs de Britten begrijpen (in tegenstelling tot de regering-Eyskens in hetzelfde jaar) dat 300 volkeren en volkjes met 300 talen niet in een unitaire staat te wringen zijn.

Ze verdelen het land in drie regio’s die geënt zijn op de drie belangrijkste etnieën: de Hausa (meestal mohammedaans), de Yoruba (gemengd) en de Igbo (meestal christelijk).

De geschiedenis na 1960 wordt één lange lijdensweg van etnisch geweld, onvoorstelbare corruptie in de magistratuur en de overheidsdiensten en de ene na de andere moorddadige staatsgreep van militairen. Vergeleken met Nigeria lijkt het Zaïre van Mobutu bijna op een oase van rust.

Shell en BP Nigeria heeft één grote troef: olie! Maar de inkomsten zijn voor de grote maatschappijen (Shell en BP) en de corrupte elite. De Britse kolonisatoren hebben het land wat gemoderniseerd, dus verhuizen nogal wat mensen uit het Zuiden naar het Noorden, waar werk is en handelsmogelijkheden zijn. De Britten zorgen er lange tijd voor dat etnische ruzies niet uit de hand lopen. In 1961 wordt een laatste erfenis van de Eerste Wereldoorlog opgedeeld.

De Duitse kolonie Kameroen is na de oorlog verdeeld in een Frans en een Brits deel.

Het mohammedaanse deel van Brits-Kameroen sluit zich na een referendum aan bij Nigeria, waardoor het politieke gewicht in die staat naar het noorden verschuift. De etnische ruzies worden talrijker. In het noordelijke deel beginnen pogroms op de ingeweken Igbo. Die zijn door hun christelijke achtergrond actiever op alle terreinen; ze worden gehaat door de mohammedaanse meerderheid.

De hongerdood In 1966 plegen een paar Igbo-officieren een staatsgreep, die mislukt, maar ze worden niet gestraft door de Igbo-bevelhebber van het leger. Volgt een tegencoup, en deze keer is de beer echt los in het Noorden. Met een gruwelijke wreedheid - die we sindsdien beter kennen uit Soedan, Rwanda en Oeganda - worden tienduizenden Igbo afgeslacht, terwijl een paar miljoen mensen naar het stamland in het oosten van Nigeria vluchten.

De militaire machthebbers herverdelen het land, waarbij ze de belangrijke vindplaatsen

van olie uit Igbo-handen houden. Nu juist 50 jaar geleden is het genoeg geweest. Het oosten verklaart zich onafhankelijk onder de naam Biafra. De nieuwe staat breekt met de heilige koloniale grenzen. Biafra heeft maar een klein leger. Een paar kleine Afrikaanse staten erkennen Biafra, maar de meeste kijken de kat uit de boom.

In juli 1967 begint het officiële Nigeria met de burgeroorlog en lanceert een offensief om de afscheiding ongedaan te maken. De smerigste rol wordt door het Verenigd Koninkrijk gespeeld. De Britten bevoorraden het Nigeriaanse regime massaal met wapens en munitie; zogezegd omdat ze hun vroegere kolonie één willen houden, maar feitelijk omdat de oliemaatschappijen Shell en BP gebaat zijn bij die unie. Alleen Frankrijk en Israël steunen heimelijk Biafra. Het veel sterkere Nigeriaanse leger dwingt de Biafranen met veel moeite en veel verliezen in het defensief, en aarzelt niet om overal duizenden onschuldige burgers te vermoorden.

Maar satelliettelefoons, laat staan de huidige goedkope en efficiënte Live-U-toestelletjes, bestaan nog niet, dus heeft de wereld geen idee van de tragedie. Daarenboven wordt Afrika na de dekolonisatie op veel plaatsen een heksenketel en denkt men in het Westen “dat men niets anders kan verwachten van die negers”.

Omsingeld Hoewel de Nigerianen de Biafranen niet militair verslaan, slagen ze er wel in Biafra zowel aan de land- als aan de zeezijde te omsingelen, iedere toevoer te blokkeren en het land geleidelijk uit te hongeren. Het duurt tot bijna midden 1968 vooraleer de verschrikkelijke beelden van stervende volwassenen en kinderen met hongeroedeem gemeengoed worden. De Franse arts Bernard Kouchner werkt ter plaatse. Hij is een kraan om westerse media te interesseren voor de humanitaire ramp. Met een paar collega’s sticht hij Artsen zonder Grenzen.

Nu begrijpen ook Amerikaanse organisaties dat een door mohammedanen gedomineerd regime vooral christelijke Afrikanen wil vermoorden, en met luchtbruggen voeren ze voedsel en medicijnen aan, al is dat dikwijls de bekende druppel op een gloeiende plaat. Hoeveel mensen verhongeren in Biafra? De cijfers variëren, tussen 500.000 en 2,5 miljoen. Voeg daar nog honderdduizenden vermoorde burgers bij en honderdduizend gedode soldaten. Van overal komen steunbetuigingen om een einde aan de crisis te maken.

Ook de paus en nogal wat westerse leiders vragen het, maar in de praktijk doet niemand iets. Integendeel, de Britten steken nog een tandje bij in hun hulp aan het Nigeriaanse leger. Dat leger begint in 1969 aan een eindoffensief en in januari 1970 is de oorlog voorbij.

Sharia Officieel verklaart de Nigeriaanse regering dat niemand schuldig is aan het conflict, maar in de praktijk gaat het er anders aan toe. Veel Igbo zijn gevlucht voor het Nigeriaanse leger en als ze toch terugkeren, ontdekken ze dat ze al hun ambten en woningen verloren zijn, want ze hebben “vrijwillig” ontslag genomen en hun huizen achtergelaten. Hun spaartegoeden worden geliquideerd, om te verhinderen dat ze weer een belangrijk deel van de handelsactiviteiten overnemen.

Het herenigde Nigeria heeft veel geluk.

Door de oliecrisis van 1973 stijgen de olieprijzen duizelingwekkend, zodat zeer veel geld Nigeria binnenstroomt, de zakken van corrupte politici en militairen vult en zelfs de gevolgen van de oorlog verzacht.

Maar de meeste Igbo zijn het drama niet vergeten en hebben de wandaden zeker niet vergeven. Het assertieve mohammedanisme (in bijna de helft van het land is de sharia de wet) herinnert er hen dagelijks aan.

Jan Neckers

Gemakkelijke oplossingen Verleden week schreven we dat Peter de Roover in het kader van de politieke vernieuwing voorstelde om het aantal Kamerleden te verminderen van 150 naar 100. Wij suggereerden meteen dan ook maar een oud voorstel (uit de oppositietijd) van de N-VA boven te halen: namelijk de afschaffing van de Senaat. Onze vriend De Roover meldt ons daarom in een vriendelijk schrijven dat de afschaffing van de Senaat ook in zijn communicatie van verleden week was opgenomen.

Waarvan akte.

Maar Peter is evenmin tevreden met ons berichtje over zijn afwezigheid in de commissie Reglement. Reden, aldus Peter in hetzelfde vriendelijke schrijven: mijn aanwezigheid bij de voorstelling van het eindverslag van de parlementaire onderzoekscommissie naar de aanslagen van 22 maart, enkele zalen verder.

“Ik had collega Peter Buysrogge - die voor onze fractie aanwezig was op die commissie Reglement - gevraagd me te waarschuwen als er in die commissie zou begonnen worden maar wegens te weinig volk is dat er (zoals door ’t Pallieterke geschreven) niet van gekomen. Dus moest ik me ook niet verplaatsen van de ene commissie naar de andere. Een kat heeft misschien 7 levens maar zelfs dat beestje kan niet in twee commissies tezelfdertijd aanwezig zijn.” Waarvan – nogmaals – akte.

Matrakkeren Onvermijdelijk stond de heisa rond Samusocial centraal, waarbij Brussels (ex-)burgemeester Mayeur en zijn (ex-)OCMW-voorzitter Peraïta in het oog van de storm stonden omdat zij zich – zonder er een klop voor te doen – royaal lieten betalen met giften voor de opvang van daklozen. Het was voor de oppositie- en de meerderheidspartijen een uniek ‘moment suprême’ om met de matrak op de PS te meppen. Men had er lang op gewacht om zich af te reageren op de arrogante PS, die nu kansloos, maar door eigen schuld, in de touwen hing. Brussels schepen Lalieux en PS-voorzitter Di Rupo – beiden Kamerlid – waren in geen velden te bespeuren. Onkelinx daarentegen, führerin van de Brusselse PS, had wel de moed aanwezig te zijn. Maar het dient gezegd, haar tronie stond als nooit tevoren op onweer. Geen gekrijs deze keer, geen ‘big smile’, geen gemolenwiek, niks… Gewoon braafjes zitten en slikken en incasseren. Ze wist dat haar PS het heeft verkorven en dat er willens nillens spitsroeden moest gelopen worden. Het is eens wat anders. Niemand die dit ooit voor mogelijk had gehouden.

Striemende geseling In alle toonaarden werd de PS onder vuur genomen voor dit zoveelste schandaal. Maar deze keer had het een dikke morele rand, namelijk dat men zich had verrijkt ten nadele van daklozen. Meer nog: dat het dan juist socialisten zijn, die anderen anders altijd met de vinger wijzen. De verontwaardiging – voor de gelegenheid wat opgeklopt en met extra verheven stemmen – was groot en de oude politieke cultuur van de PS werd onderuit gehaald als nooit tevoren. De geseling was striemend. Ook premier Michel deed zijn duit in het zakje. Hij betreurde de aangebrachte schade in de geloofwaardigheid van de democratische instellingen en met staatssecretaris Demir beloofde hij alles te zullen doen om de Inspectie van Financiën haar werk te laten

doen bij Samusocial, en de daklozen en al de vrijwilligers die zich daarvoor inzetten niet in de steek te zullen laten.

Ook PS’ers pikken het niet meer Na haar toespraak kreeg Meyrem Almaci van Groen niet alleen vanuit haar eigen fractie applaus, er waren ook enkele PS’ers die de handen op elkaar kregen, zoals Eric Thiébaut en Fabienne Winckel. En toen PVDA’er Hedebouw de verontwaardiging bij de partijen hekelde en hen wees op hun betrokkenheid in andere schandalen, zoals Publipart, Kazachgate, de job bij Telenet van Bracke en dies meer, applaudisseerde zelfs het PS-fossiel André Frédéric mee. Het was intussen niet alleen in Brussel (stad en gewest) duidelijk geworden dat er top-PS’ers waren – zoals Brussels Parlementsvoorzitter Piqué en minister-president Vervoort – die vonden dat ontoelaatbare grenzen overschreden waren; ook in de Kamer waren er dus PS’ers die de capriolen van hun toplui niet meer pikten. Zijn het die zwaluwen die de lente zullen gaan maken?

Eerst zien en dan geloven.

Pilatus Donderdag werd in de Kamer een serieuze boom opgezet over het ‘voorstel van resolutie om het buitenlands beleid van België ten aanzien van het Koninkrijk Saudi-Arabië te herzien’. Het initiatief kwam van Groen-Ecolo, maar had in de loop der besprekingen in de commissie de steun weten te krijgen van heel wat fracties, zelfs van sp.a, Vlaams Belang én de Waalse regeringspartij cdH. Dat laatste was bijzonder, want het Waals Gewest voert flink wat wapens uit naar Saoedi-Arabië en dat wordt nu onder meer opgeroepen daarvan af te zien. Zowel de PS als de PVDA onthielden zich, want zij willen een Belgisch wapenembargo tegen Saoedi-Arabië vervangen door een “Europees”. Op die manier willen zij de hete aardappel doorschuiven naar een hoger niveau en ondertussen gewoon voortgaan met het verkopen en leveren van wapens. Wachten op Europa, en de wapenindustrie dus boven ethiek plaatsen. Het PS-Kamerlid dat luistert naar de naam Gwenaëlle Grovonius wrong zich in het debat in vele bochten om de Waalse wapenindustrie af te schermen en de hoge principes in de Europese schoot te werpen en ondertussen gewoon voort te doen. Pilatus kon er een lesje van leren.

Alles kan beter Hoewel alles altijd nog beter kan, vonden de steunende fracties dat er met deze resolutie een stap vooruit werd gezet ten aanzien van het regime in Saoedi-Arabië door de praktijken die daar gehanteerd worden in zake vrouwen- en bij uitbreiding mensenrechten, de doodstraf, folteringen, et cetera, te veroordelen. Niettemin betreurden enkele sprekers van cdH, MR, N-VA en VB het ontbreken in het beschikkend gedeelte van de resolutie van de link tussen het moslimextremisme en SaoediArabië. Zo had Barbara Pas (VB) graag gezien dat er zou opgeroepen zijn om de erfpacht voor de Grote Moskee in Brussel te verbreken en dat elke materiële of financiële ondersteuning van religieuze organisaties of instellingen zoals moskeeën, Koranscholen, import van religieuze lectuur en noem maar op, in dit land zou worden verboden. Het mocht niet zijn.

Groen wilde duidelijk zover niet gaan. Hoe dan ook was deze resolutie een stap in de goede richting en kreeg ze brede steun.

Actueel

15 juni 2017

“ZWIJG, GIJ ZWARTE RAKKER! ZWIJG!” De Vlaamse Gemeenschapscommissie in Brusel is niet direct bekend bij het grote publiek, maar het is het politieke orgaan van de Vlaamse Gemeenschap bevoegd in Brussel voor Nederlandstaligen. De Vlaamse Gemeenschapscommissie heeft zelfs een parlement: de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie. Gekend of niet, het weerhoudt er de verkozenen niet van om af en toe flink rel te schoppen. In de plenaire zitting van vrijdag 9 juni vloog Jef van Damme (sp.a) in een razende colère uit tegen Dominiek Lootens (Vlaams Belang) na een aantal keren onderbroken geweest te zijn. “ZWIJG, GIJ BRUINE RAKKER!”, riep de rode democraat, flink boven zijn toeren Jef van Damme is als Nederlandstalige lid van de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie. Afgelopen vrijdag wou Van Damme zijn collega’s toespreken over de “dramatische situatie” van de Brusselse schoolgaande jeugd. Van Damme betoogde dat kinderen uit Brussel niet de slaagkansen hebben in het hoger onderwijs die ze “zouden moeten hebben”. Van Damme verklaarde een en ander door de stedelijke context “die de laatste jaren drastisch veranderd is”. Meertaligheid, multiculturaliteit en kansarmoede in de stad zijn de “hoofdingrediënten” van de slechte doorstroming in het onderwijs, oreerde Van Damme vrijdag. En nog: ”[…] een dramatische realisatie die erop wijst dat het niet de schuld is van onze Brusselse kinderen of van de leerkrachten.”

Waarop Lootens even tussenkwam: “Nee, van de socialistische ministers van Onderwijs!” Van Damme probeerde, ietwat verward, toch zijn betoog voort te zetten: “Het is een structureel probleem van ons onderwijssysteem dat al vijftig jaar hetzelfde is”… Waarop Lootens: “Vandenbroucke heeft dat niet veranderd, Smet heeft dat niet veranderd…” (Frank Vandenbroucke en Pascal Smet waren opeenvolgend onderwijsminister voor de sp.a, van 2004 tot 2014, red.).

betreft. Ge hebt niets veranderd. Vandaag even zeggen dat het moet veranderen…”

Waarop Jef van Damme de trappers verliest en brult: “MENEER LOOTENS, IK BEN U KOTSBEU. GA MET UW HAATDRAGENDE ZEVER NAAR BUITEN!” De tirade van Van Damme zorgt voor zichtbare verlegenheid bij de collega’s in de raadzaal. Sp.a’er Jef van Damme tiert vrolijk verder: “ZWIJG, GIJ ZWARTE RAKKER! ZWIJG, GIJ BRUINE RAKKER!” Lootens blijft al bij al rustig na de naar het nazisme en fascisme verwijzende scheldtirade: “Een beetje rustig, hé!”

Zelfs VGC-collegelid van Onderwijs, Vorming en Begroting Guy Vanhengel (Open Vld) kijkt even op van zijn smartphone om te zien waarover de commotie gaat.

Voorkeurstemmen Jef van Damme geraakte in het Brussels Parlement in 2014 als opvolger van Pascal Smet, die minister werd. Van Damme haalde als eerste opvolger een monsterscore van 764 stemmen (met zulk stemmenaantal kan men zich dus “volksvertegenwoordiger” noemen). In de wandelgangen konden we vernemen dat Jef er al enkele weken gespannen bijloopt. Nog niet zo lang geleden bulderde hij er tijdens een bureauvergadering van de VGC op los, zelfs tegen zijn eigen sp.a-partijgenoten We zouden zeggen: volhouden, Jef. Het reces van het Brussels Parlement begint op zaterdag 8 juli. Nog een drietal weken te gaan, en dan kun je genieten van een welverdiende vakantie. Ge hebt het blijkbaar nodig.

Het filmpje met de tierende Jef van Damme gaat ondertussen viraal op het internet, dankzij onze collega’s van Sceptr.net die het filmpje op YouTube gezet hadden. Bij het ter perse gaan van dit ’t Pallieterke was dat filmpje al door meer dan 130.000 mensen bekeken. Jef van Damme mag ’t Pallieterke en Sceptr dankbaar zijn. Hij is op slag wereldberoemd.

K arl van C amp

De voorzitter tracht Lootens nog op de vingers te tikken wegens de onderbreking, maar voor Van Damme wordt het allemaal wat te veel en hij buldert vanop het spreekgestoelte: “Meneer Lootens, ik zou graag hebben dat u met uw haatpraat effe uw mond houdt en even zwijgt!” Lootens riposteert echter: “Haatpraat? Dat is de realiteit! Socialisten zijn jarenlang aan de macht geweest wat onderwijs

Zuid-Afrika, een land in brand Vorige week werd ik serieus geraakt door nieuws uit mijn tweede vaderland. In de weelderige bossen van Knysna, de “parel van de Tuinroute”, woedden meerdere zware branden. In een mum van tijd verspreidden die branden (volgens hardnekkige geruchten aangestoken) zich over het populaire stadje aan de mooie baai met haar indrukwekkende kliffen en uitgestrekte meren.

van racistische oprispingen van de grofste soort. Met mijn slecht karakter zou ik die uitlatingen willen brandmerken als symptomatisch voor een land dat niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk in brand staat.

De verschillende vuurhaarden eisten tot vorige zaterdag vijf doden, onder wie een jong paartje met een kindje van drie en de mama acht maanden in verwachting van een tweede, en een jongeman van 24 die als vrijwillige brandweerman door de vlammen was ingehaald.

“Geniet” mee, beste lezers, van een greep uit wat ongecensureerd op die sociale media gepost mag worden en waarover de mensenrechtenorganisatie AfriForum aangifte heeft gedaan bij de politie en tevens bij de Zuid-Afrikaanse Mensenrechtencommissie. Ik heb de rotzooi uit de lingua franca, Engels dus, vertaald naar het Nederlands.

- “Dierbaar Wit Volk, wat gebeurt in Knysna wordt Vutha (brandend vuur in Bantoetaal) genoemd en alleen zwart volk kan jullie daarvan redden. Geef ons land terug”.

– “Ik heb eigenlijk moeten lachen toen ik zag wat Knysna allemaal te doorstaan kreeg, omdat wij allemaal weten welk volk daar in de meerderheid is” – met verwijzing naar de zware stormen die de Kaap hebben geteisterd: “Bid dat de Kaapstorm is opgestoken om het blanke volk weg te voeren naar Europa” – “Lieve Jezus, laat de Kaapstorm enkele witten meenemen en dit is niet bedoeld om te lachen” – “Europeanen eindelijk geëvacueerd izwe lethu (een PAC-slagzin die wil zeggen: Land is van ons)” – “Kon het Knysnavuur alleen maar die bepaalde bevolkingsgroep treffen… je kan er alleen maar van dromen.”

Op racistische haatspraak staat in ZuidAfrika een boete van 100.000 rand, maar “witmense” durven openlijk betwijfelen of die strenge bestraffing ook geldt voor haatspraak “in ’t zwart”. Waarom toch die twijfel? hvo

Minstens 500 huizen zijn door de branden tot tegen de grond verwoest en duizenden woningen werden ontruimd. Radeloze men-

Echo’s uit de Koepelzaal Ongenoegen Het zal voor altijd een raadsel blijven waarom een land dat leeft van zijn knooppuntfunctie zo duchtig zijn voeten veegt aan de transportinfrastructuur. Het Vlaams Parlement wijdde een debat aan de spoorwegplannen van federaal minister van treinen Bellot.

Die plannen komen neer op een investering van een miljard euro, waarvan 368 miljoen in Vlaanderen zou worden gespendeerd. Zeer tot ongenoegen van de Vlaamse volksvertegenwoordiging, “kamerbreed”. Het realiseren van de Vlaamse spoorwegprioriteiten zou op zich al drie miljard kosten, dus stelt het geldpotje van Bellot niks voor en bovendien zou dat dan niet eens ook maar in de richting van de Vlaamse spoorbehoeften gaan. Er werd zelfs opgemerkt dat men over los zand debatteerde, want er lagen geen concrete plannen van Bellot voor. Duidelijk is dat er communautaire angels in het dossier zitten. Vlaanderen heeft zo goed als niets te vertellen over spoorwegzaken en er is nog steeds de 60/40 verdeelsleutel die voor het Noorden nadelig uitvalt.

Matthias Diependaele (N-VA) stelde overigens dat Bellot alleen maar investeert om de Waalse kant van het Gewestelijk Expresnet rond Brussel verder af te werken.

Joris Vandenbroucke (sp·a), en met hem de gehele linkerzijde, vond dat maar “cinema”, het echte probleem zijn de besparingen bij de spoorwegen: de schuld van N-VA, uiteraard.

Ruggengraat

“Ik ben u kotsbeu”

Alles verloren

5

sen zijn voor de vuurzee gevlucht in pyjama, of met niks meer in hun bezit dan de kleren die ze droegen. Zij zijn nu aangewezen op de solidariteitsacties die in heel de republiek spontaan op gang zijn gekomen, o.a. onder stuwing van de zeer verdienstelijke organisatie Helpende Hand van de beweging Solidariteit.

De expresdienst DHL heeft aangeboden voor de getroffen gezinnen hulpgoederen gratis in Knysna af te leveren, zoals dekens (het is nu winter in Zuid-Afrika), kleren en eetwaren. Warenhuisketens zijn ook te hulp geschoten. Zelfs de hoge regeringscommissaris van Australië in Zuid-Afrika heeft zich van zijn vrijgevigste kant laten zien. Een protestantse kerk van George heeft hulpgoederen ingezameld en heeft een vrachtwagen 52 keer over en weer naar Knysna gestuurd om die massale solidariteit daar aan de man en de vrouw te brengen, maar ook andere kerken zijn letterlijk in de brand gesprongen om te helpen.

President niet present Op de sociale media doken verontwaardigde reacties op over de omstreden president Zuma, die het zou vertikken enig medeleven te betonen met de zwaar getroffen inwoners van Knysna, omdat die … bij de verkiezingen overwegend voor de Demokratiese Alliansie (DA) gestemd zouden hebben.

Dat de DA ginder maar haar kiezers gaat bijstaan, hebben boze blanken hun corrupte staatsleider als het ware horen denken. Die roemruchte sociale media bulken trouwens

Ranzige randverschijnselen

Wel bestond roerende eensgezindheid over het feit dat een deugdelijke spoorinfrastructuur de ruggengraat van Vlaanderen is en dat Vlaanderen absoluut medezeggenschap moet hebben in het spoorwegbeleid. Bijvoorbeeld de Antwerpse haven schreeuwt om meer en betere spoorwegen en zo’n Bellot gaat dan met wat armzalige miljoentjes hier en daar een perron verhogen. Voor Marino Keulen (Open Vld), die als Limburger weet wat het is om karig te zijn bedeeld met treintjes, was het duidelijk dat er van “eigen spoorwegen eerst” niet veel zal terechtkomen als Vlaanderen zelf niet met (veel) centen komt. Nog een stap verder ging Stefaan Sintobin (VB), die zich afvroeg hoe het stond met het intieme verlangen van minister Weyts om de spoorwegen maar beter te splitsen of te regionaliseren. Een interessant denkspoor dat echter niet verder werd verkend.

Minister Weyts wilde maar al te graag meer investeren in onze “ruggengraat” en waar Bellot mee aankomt, is onvoldoende. Maar het is “niet zo simpel” om iets gedaan te krijgen op spoorwegvlak; blijvend druk uitoefenen is de boodschap. Voorstellen die Weyts niet bevallen zal hij altijd aanvechten. Belangrijk is de ontwikkeling dat de minister zijn neus niet langer ophaalt voor vormen van cofinanciering. Als federaal het niet doet, moet Vlaanderen het maar doen. Verre van ideaal, gelet op de bevoegdheidsverdeling, maar “nood breekt wet”, aldus Weyts.

Losse eindjes Dan diende nog een “verzameldecreet” voor onderwijs door het halfrond te worden gejaagd. Bedoeling daarvan is wat losse eindjes te fatsoeneren in de zeer indrukwekkende onderwijsdecreetgeving, om het nieuwe schooljaar “ordentelijk” van start te doen gaan.

Tussen alle techniciteit, toch enkele opvallende dingen. Het wordt mogelijk om in het basisonderwijs andere vreemde talen dan Frans aan te bieden (de voorrang van het Frans wordt overigens geschrapt) en bovendien vroeger dan nu het geval is. Minder positief is dat de taalvereisten voor buitenlandse docenten bij het hoger onderwijs nog eens worden afgezwakt. Ze zouden nog steeds een niveau B2 moeten halen (wat op zich al niet super is), maar ze mogen langer op niveau A2 blijven hangen, wat ongeveer betekent dat ze min of meer een kopje koffie in het Nederlands kunnen bestellen.

Het grote stokpaard van de kleuteronderwijsparticipatie wordt ook wat bijgespijkerd.

Kleuters zullen vaker op school aanwezig moeten zijn. Een teleurstelling voor ons aller Elisabeth Meuleman (Groen) en Caroline Gennez (sp.a), die zeer begaan zijn met het welbevinden van de allerkleinsten en graag nog veel meer capaciteit en werkingsmiddelen naar het kleutergebeuren hadden zien gaan.

6

Dwars door Vlaanderen

15 juni 2017

Samusocial wordt ondergang voor sp.a De morele afkeuring van alles wat mis liep bij Samusocial wordt stilaan een grijsgedraaide plaat. En gezien alle antecedenten die op conto van PS en co geschreven kunnen worden, neemt de hypocrisie het vrij snel van de verontwaardiging over. Interessanter is het politieke luik. Voor de PS, dat spreekt, maar ook voor de Nederlandstalige evenknie, het kleine broertje, de sp.a.

Op heel wat plaatsen zorgde het vertrek van Yvan ‘Armani’ Mayeur voor knallende champagnekurken. Want geliefd kan je deze kille griezel niet noemen; het vertaalde zich altijd al in betrekkelijk weinig voorkeurstemmen. CDHvoorzitter Lutgen liet zich ooit ontvallen dat zijn eerste schepen in Bastenaken meer bolletjes achter zijn naam gekleurd krijgt dan de burgemeester van Brussel. Niet toevallig trok Freddy Thielemans in 2012 nog de lijst, ook al was de machtswissel voorzien. Bon vivant Freddy haalde immers wél stemmen en stond voor een (electoraal) gewicht een burgemeester waardig.

Nu goed, het zal Mayeur worst wezen.

Na twintig jaar aan het hoofd van het Brusselse OCMW te hebben gestaan (zijn bijnaam ‘Armani’ slaat op zijn poging om via vestimentaire weg zijn eenvoudige komaf te verdoezelen), bemachtigde hij de sjerp. Voor PS’ers van zijn soort zijn verkiezingen een noodzakelijk kwaad om aan de macht te komen. Want daar is het hem om te doen. En bij Mayeur speelt ook persoonlijke verrijking. Anders dan bij de Molenbeekse ex-burgemeester Moureaux, ergens ook zijn politieke vader. Van hem werd gezegd dat geld hem niet interesseerde.

“Il en a toujours eu”, klonk het. Niet bij Yvan.

Zijn levenswandel roept de herinnering op aan de rake opmerking van Ferdinand Nothomb ten aanzien van toenmalig premier Leo Tindemans, die beiden een stomdronken en ziedende André Cools aanschouwden: “Voilà monsieur le premier ministre, ce qui arrive quand un homme faible devient un homme fort.” Hier zie je het resultaat van een zwakke man die plots sterk of machtig wordt. Maar terug naar Samusocial, die heerlijke constructie die in de ‘vochtige kamer’ van een Brusselse logetempel ontstond.

Het zijn inkomstenbronnen, waarbij de inspanning en vooral de bestuurdersbekwaamheid vaak niet in verhouding staan met de bezoldiging. Toegegeven, een zitpenning van 140 euro is niet overdreven. Lucratief wordt het pas bij een inflatie aan spookvergaderingen. Mayeur gaf aan dat hij “sociaal assistent is en geen vrijwilliger”, wat ergens ook klopt, al was het maar omdat hij van opleiding effectief sociaal assistent is. Zij het dat zijn latere parcours sterk verschilt van de overige alumni. De opportuniteit van deze reactie zegt alles over hoe de smeer zo iemand losweekt van de realiteit.

Of op zijn minst toch van de moraliteit; daar hebben we het weer... Boeiender is de politieke dimensie van het schandaal rond Samusocial. De PS-top wist dit natuurlijk, zoals ze vele andere dingen weet. En zelfs als men aan de top van de piramide paal en en perk wil stellen, zou dit alleen al door de complexe machtsstructuren van de partij onmogelijk blijken te zijn. Er was een moment dat Di Rupo beduidend meer macht had dan vandaag. Op

enkele maanden na is het precies twaalf jaar geleden dat hij de strijd aanbond met de “parvenu’s”. Hopelijk voor hem was dat niet meer dan een show, anders zou het zoveel jaar later vooral een draak van ergernis en ontgoocheling zijn.

Interne afrekening Het vertrek van Mayeur is geen morele veroordeling, eerder een afrekening door de Onkelinx-clan. Luikse Laurette is voorzitter van de partijafdeling, en Mayeur is een van haar acolieten.

Maar daar tegenover staan dan weer mensen als Rudy Vervoort en Charles Picqué, respectievelijk voorzitter van de Brusselse regering en het hoofdstedelijk parlement. De clans doorkruisen ook de bestuursniveaus: gewest versus de stad. Toen Charles Picqué kwam verklaren dat de toen nog Brusselse burgemeester misschien toch ontslag moest overwegen, wist men hoe laat het was.

“De druk wordt te groot”, heet dat dan.

Precies, en zijn graaigrage vingers worden omgetoverd tot een corpus delicti voor de afrekening. Zijn opvolger, Philippe Close, is in hetzelfde bedje ziek (zo mogelijk nog meer, klinkt het intern), maar hij behoort wel tot een andere clan. Niets nieuws onder de zon, oude

Sociaal assistent Wat kunnen we nog meer zeggen over de moraliteit van deze en vele andere praktijken?

wijn in nieuwe zakken; er zijn voldoende uitdrukkingen die deze machtswissel samenvatten. Vele katers moeten doorgespoeld worden, maar misschien de pijnlijkste is die van ‘zusterpartij’ sp.a. Minister Pascal Smet oefent het toezicht uit over Samusocial en hij diende vast te stellen dat het haast clandestiene van de werking maar moeilijk te doorprikken viel.

Hij was hard voor Mayeur en drong vrij snel aan op ontslag. Moest hij misschien zijn eigen gebrek aan inzet in dit dossier verdoezelen?

Wat hem echt dreef, weten we niet, maar bij de PS waren ze razend.

Kind van de rekening En plots kristalliseert de rel zich rond een ander punt: de uitgeleide van Mayeur. Of werkelijk overwogen werd hem alsnog een schepenambt te gunnen (wellicht ten koste van Ans Persoons van de sp.a) zullen we wellicht nooit weten. Feit is dat de sp.a van de besprekingen vertrok, de andere Vlaamse schepen Els Ampe (Open Vld) mooi bleef zitten (tot daar het ‘Vlaamse front’ voor een nieuwe politieke cultuur in Brussel; “laffe boeren”, zei sp.a-voorzitter Crombez) en er nu plots één Vlaamse schepen minder is. Eerlijk gezegd, we zullen haar niet missen. Op een Vlaamse reflex is ze nooit betrapt, maar goed, dat is een verhaal op zich. Belangrijker is dat de sp.a uit gratie van de PS gevallen is, wat enorme gevolgen kan hebben voor de gemeenteraadsverkiezingen van volgend jaar. De demografie in Brussel is wat ze is, en toch nog wat gemeentelijke mandaten in de wacht slepen is enkel mogelijk bij gratie van de Franstalige partijen. Enkele schaarse uitzonderingen niet te na gesproken. Als de impasse aanhoudt, zal er geen sp.a meer zijn op gemeentelijk vlak in Brussel. Zelfs als men erin slaagt de kloof van het conflict wat te vernauwen, zal dit hele voorval sowieso een blijvend negatieve effect hebben op de relatie. Misschien kan de droom van een eigen bed & breakfast voor Pascal Smet sneller bewaarheid worden dan gepland. Met dank aan de Samusocial. En misschien is er voor de ex-burgemeester nog een functie weggelegd bij dat andere gezelligheidsclubje waar hij ooit zo’n hevige militant van was: SOS Racisme.

KNIN.

De droom van steeds meer containers doorprikt Jan Creve van Doel 2020 stelt zich grote vragen bij de komst van het reuzencontainerschip Madrid Maersk. Vragen die te maken hebben met de Waaslandhaven, ook de “Antwerpse haven op de Linkeroever” genoemd.

Eerst en vooral merkt hij op dat het Antwerpse stadsbestuur een reeks “euforische berichten en hoerakreten” de wereld instuurde. “Zowel de burgemeester als havenschepen Van Peel dreunden het gekende riedeltje af over werkgelegenheid en andere baten die de Antwerpse haven met zich meebrengt. Maar de vraag is of er veel reden tot feesten is bij de komst van steeds grotere containerschepen naar Antwerpen”, zegt hij. Die containerreuzen, aldus Jan Creve, zorgen voor steeds toenemend scheepsverkeer op de Schelde, met alle gevaarlijke toestanden van dien en een toenemende erosie van de oevers, slikken en schorren door steeds grotere golfslag.

Jan merkt ook op dat reuzen van het type Madrid Maersk meer dan 20.000 containers kunnen laden. Hij berekende dat zo’n volume een lengte van meer dan 120 km inneemt.

Bij aankomst veroorzaken zij voor ongekende pieken in de afwikkeling.

“Daar komt nog eens de verhuis bovenop van MSC, de grootste containerrederij in Antwerpen, die van Rechteroever is overgeheveld naar Linkeroever, terwijl het grootste deel van de containervracht juist bestemd is voor het hinterland van de Rechteroever.

Alles wat gelost wordt op de Linkeroever moet dus voor het grootste deel opnieuw naar de Rechteroever.”

Jan trapt hier op zere tenen. Zijn bemerkingen zouden best gelezen worden door de enthousiastelingen die nu dwepen met de verlegging van het Oosterweeltracé naar het noorden. De dagelijkse files in de Waas-

De Geuzenberg

landhaven, de gigantische colonnes vrachtwagens op de Ring, de E17, E34, E313, die tijd staan te verliezen. De Liefkenshoektunnel die volledig verzadigd is. En de verbindingswegen naar het Deurganckdok (waar de grootste schepen nu aankomen in plaats van in het Delwaidedok, dat een wachtdok voor lichters is geworden) veranderen in één lange file. “Als gevolg daarvan klagen bewoners van Melsele, Beveren, Nieuwkerken en Vrasene steeds meer over sluipverkeer van zwaar vrachtvervoer. Ook de Belgische transporteurs zelf klagen met betrekking tot deze situatie steen en been. Zij willen dringend spreken met minister van Mobiliteit Ben Weyts.” Volgens Jan Creve heeft de komst van de containerreuzen niet gezorgd voor veel extra werkgelegenheid. “Van de duizenden extra arbeidsplaatsen die ooit in het vooruitzicht werden gesteld met de bouw van het Deurganckdok kwam nooit veel in huis.” Volgens hem zou de Antwerpse haven een moment van introspectie moeten kennen in plaats van euforie.

“Nooit leek het minder zinvol om te blijven inzetten op almaar méér containers. Want met nog méér containers op de Linkeroever staan we binnenkort helemaal stil. Het feit dat de Deense rederij Maersk twee belangrijke loops verlegt van Antwerpen naar Rotterdam maakt duidelijk hoe onvoorspelbaar de containerniche is.

En dat voor Antwerpen de grens van wat werkbaar en draagbaar is op vlak van containerbehandeling bereikt is.”

Pagadder

Brussel vervuilt Vlaanderen “De Vlamingen komen Brussel vervuilen”, verklaarde zowat een jaar geleden Brussels burgemeester Yvan Mayeur. Yvan is intussen met de staart tussen de benen en met de kassa onder een arm vertrokken. Intussen werd ook duidelijk dat het Brussel is dat de Vlaamse Noordrand komt vervuilen. De Brusselse lozing van ongezuiverd afvalwater in de Zenne blijkt namelijk rampzalig voor de biodiversiteit in de rivier ten noorden van de hoofdstad. In principe wordt het afvalwater via een grote rioolcollector naar het waterzuiveringsstation BrusselNoord geleid. Maar bij hevige regenbuien kan die collector de hoeveelheid afvalwater niet slikken en wordt het rechtstreeks in de Zenne gestort. Een grote laag bezinksel in de collector vermindert de capaciteit ervan immers beduidend. “Dat bezinksel kon zich blijven ophopen doordat de rioolcollector al meer dan tien jaar niet meer gereinigd is”, stelde Brussels Parlementslid Liesbet Dhaene (N-VA) vast. Begin 2018 zal de rioolcollector eindelijk gereinigd worden door VIVAQUA. Dat is toch het plan, maar je weet maar nooit. De voorzitter van VIVAQUA is namelijk niemand minder dan…

Juist: Yvan de Verschrikkelijke Mayeur!

Brusselse leerlingen gebuisd Leerlingen uit Brusselse middelbare scholen doen het niet zo goed in het hoger onderwijs. In vergelijking met leerlingen uit de rest van Vlaanderen hebben zij de laagste slaagkansen van allemaal. Dat heel wat leerlingen in het Nederlandstalig onderwijs in Brussel zo goed als Nederlandsonkundig zijn, is daar zeker niet vreemd aan. Het resultaat van dit alles is dat Brusselse schoolverlaters het veel moeilijker hebben op de arbeidsmarkt. Uit cijfers die Brussels Vlaams Belang-fractievoorzitter Dominiek Lootens kon verzamelen, blijkt dat 1 op 5 Brusselse schoolverlaters na een jaar nog steeds niet aan het werk is. Dat ligt hoger dan in de rest van Vlaanderen, waar het cijfer rond 15 procent schommelt. Daarom pleitte Lootens in de VGC voor een verplicht taalbad voor anderstaligen vooraleer ze hun studies in

onze Vlaams-Brusselse scholen zouden aanvatten. De vraag die Lootens aan Guy Vanhengel (Open Vld) stelde was dan ook eenvoudig: “Bent u bereid om te komen tot een absoluut voorrangsbeleid voor Nederlandstalige leerlingen in onze scholen, en een verplicht taalbad voor anderstaligen, of kiest u ervoor om koppig te blijven vasthouden aan uw Grote Gelijk, en zo de toekomst van onze jeugd verder op het spel te blijven zetten?” Het antwoord van Vanhengel was even voorspelbaar als ontluisterend.

Echte vakmannen van bij ons Het gelijkekansencentrum Unia is een onderzoek naar racisme en discriminatie gestart bij AVL Woningbouw in Beringen. Zaakvoerder Johan Poelmans van AVL had een werfdoek laten ophangen met de boodschap: “Deze appartementen worden volledig gebouwd door echte vakmannen van bij ons.” Lie Verrijsen van Unia: “Wij onderzoeken of bepaalde acties van het bedrijf in strijd zijn met de antidiscriminatie- en antiracismewetgeving in ons land.” “Wij willen Belgische bouwvakkers ook kansen geven”, reageerde zaakvoerder Poelmans. De selectieve verontwaardiging en de onderzoeksdaden van Unia zijn al meermaals onderwerp van verbazing geweest bij politici en burgers.

Brugse universiteit Vlaams minister van Onderwijs Hilde Crevits komt op vrijdag 16 juni naar de Brugse Spoorwegstraat voor de officiële opening van de nieuwe KU Leuven-campus. In september zullen er een 600-tal studenten starten met de opleiding industrieel ingenieur en revalidatiewetenschappen/kinesitherapie. Half mei begon men reeds met de verhuizing van de machines en het meubilair van de technologiecampus Oostende, want verschillende onderzoekslabo’s moeten daar eveneens een aangepaste ruimte vinden. Wordt Brugge daarmee eindelijk een echte Vlaamse universiteitsstad, zoals Gent, Leuven, Antwerpen, Hasselt en Kortrijk het al lang zijn?

7

Onze naaste buren

15 juni 2017

Je zal maar in zo’n land wonen

Den Vaderlandt ghetrouwe

De titel van dit stukje is een uitspraak van Sonja Barend tijdens een van haar VARA-televisie-kletsshows. Ze zei het met alle neerbuigendheid waarover een Hollands-Joods-Amsterdamse beschikt.

Capaciteitsproblemen Dat Barend-zinnetje formuleerde ze in een discussie over de zaak-Dutroux en daarmee weet u welk land ze bedoelde.

Niet dat alles in Vlaanderen sedert die tijd zoveel beter is integendeel zelfs -, maar haar uitspraak lijkt wel op een forse boemerang. Neem nou de volgende voorbeelden. Een paar weken geleden krijgt de politie een oproep voor een moord.

De politie verschijnt en “bevriest” de moordscène. Dat betekent dat ze wat linten spant en voor de rest geen vinger uitsteekt. “Capaciteitsproblemen” is de uitleg, hoewel in iedere Nederlandse politieschool gedoceerd wordt dat de eerste 24 uur in een moordzaak cruciaal zijn. Maar het kan nog erger, en zelfs in de Tweede Kamer zijn vragen gesteld naar aanleiding van het politieoptreden in een aanrandingszaak.

Een Somalische verkrachter De schofterige Somalische gelukszoeker Mohammed Kameel M. (zo heet de schurk echt) randt een Nederlandse vrouw aan in Hoorn (Noord-Holland). Hij misbruikt haar, slaat haar en een ogenblik lijkt het erop dat hij haar wil wurgen, maar ze verweert zich heftig. Hij laat zijn slachtoffer ten slotte los en vertrekt, waarbij hij haar iPhone meeneemt. Esmee doet

aangifte bij de politie. De politie doet… niets. Het slachtoffer laat het daar niet bij. Ze kan volgen wat er met haar gestolen iPhone gebeurt, want de politie weigert dat te doen. Kameel gebruikt haar telefoon om via sociale media andere mogelijke slachtoffers te zoeken. Zo slaagt ze erin de misdadiger op te sporen en nogmaals stapt ze naar de politie. Die zal er eens aan beginnen, traag maar zeker en zeker traag. De politie arresteert uiteindelijk Kameel. Hij blijkt een “arme vluchteling” te zijn die over een tijdelijke verblijfsvergunning beschikt in afwachting dat hij voor de rest van zijn leven op kosten van Nederland kan leven. Wanneer het schandaal bekend wordt, is de eerste reactie van de politie veelzeggend. Ze waarschuwt dat burgers geen eigen rechter mogen spelen. Inmiddels is de gewelddadige verkrachter veroordeeld tot 32 maanden cel (6 maanden voorwaardelijk), maar het is niet zeker dat de crimineel Nederland zal moeten verlaten. Daar moet de bevoegde minister nog eens lang en diep over nadenken.

Fluitend de gevangenis uit Nederland is inderdaad een paradijs voor misdadigers. Een paar weken geleden bleek weer maar eens dat schatrijke drugsboeven met de noorderzon verdwijnen als ze dat willen. Nederland is zoals altijd het braafste jongetje in de klas als het de

voorrechten van misdadigers betreft, en de rechters willen zo weinig mogelijk voorarrest toestaan, want het Europees Hof voor de Voorrechten van de Criminelen heeft dat niet graag.

Dus vervangt men zoveel mogelijk voorlopige hechtenis door enkelbanden die met een nagelschaartje kunnen doorgeknipt worden. En de oplossing is de borgsom. Het valt op dat op twee jaar tijd het aantal betaalde borgsommen verdubbeld is, tot vreugde van de drugskoningen. De rechters vinden zichzelf al heel mans (en meestal nog meer vrouws) als ze een hoge borgsom opleggen, maar er is weer geen “capaciteit” om de herkomst van dat borggeld te controleren. Zelfs een borgsom van 1 miljoen euro schrikt de boeven niet af. Berucht is het recente voorbeeld van de schatrijke Schiedamse drugscrimineel Cetin G. Hij betaalde fluitend 500.000 euro en weg uit voorarrest.

De man wist natuurlijk dat hij jaren cel riskeerde en hij vertrok naar Turkije dat geen uitleveringsverdrag heeft. Gezien er in de cocaïnehandel miljarden euro’s verdiend worden, betaalde hij graag een zakcentje. Tot nu toe hebben al 17 verdachten diezelfde koninklijke vluchtweg gekozen. Rechters weten inmiddels verdomd goed dat ze bedrogen worden waar ze bij staan, maar in afwachting van die “grotere capaciteit” modderen ze maar wat aan. Neen, als Sonja Barend gelijk heeft, krijgt ze gelijk. Je zal maar in zo’n land wonen.

Willem de Prater

Gent subsidiestad “Co-creatie” is het toverwoord in Gent als het om subsidies gaat. De vzw ‘Lab Van Troje’ maakte er zijn specialiteit van. Ze kregen honderdduizenden euro’s voor Leefstraten, voor het geflopte ‘shop en hop’ (een pakjesdienst voor winkelaars in het centrum), … windeieren die duur betaald werden met geld uit de stadskas.

Wie ook aan co-creatie doet, is de vzw FGDG. Kent u die nog? Dat is de organisatie die voor stad Gent bezoeken aan de vastgoedbeurs MIPIM organiseert. Voorzitter Frank de Mulder (partner van sp.a-parlementslid Karin Temmerman) mocht daarover bij de Optimacommissie uitleg geven. De stad Gent betaalt aan vzw FGDG een extra 50.000 euro per jaar voor “co-creatieprojecten”. De eerste “kantoren in de binnenstad” leverde een nota op die bij de schepen in de kast stof ligt te vergaren.

De tweede nota “bedrijventerreinen van de toekomst” zal allicht ook een fraai exemplaar worden; mooie dromen op glanzend papier.

Wat hebben roeptoeter Dominique Willaert en onderzoeker Pascale Debruyne (Ugent) gemeen? Beiden zijn Gentenaar met een boontje voor de PVDA, en allebei staan ze op de barricades bij “Hart boven Hard” en doen ze aan sociaal ‘artistiek’ werk. De eerste als artistiek leider van Victoria Deluxe, de tweede als bestuurder van “Recht Op Cultuur Sociaal Artistiek (Rocsa)”, onlangs omgedoopt tot Manoeuvre vzw.

Ook Rocsa/Manoeuvre doet aan “co-creatie”. Ze krijgt daarvoor een subsidie van stad Gent van 109.956 euro per jaar (net evenveel als Victoria Deluxe en Bij De Vieze Gasten). Volgens het subsidiebesluit is: “Manoeuvre een

participatieve kunstenpraktijk van co-creatie tussen deelnemers van diverse origine (participanten) en kunstenaars.”

Dat fraais verdient uiteraard wat publiek geld, en niet alleen van Gent. Ook Vlaanderen komt over de brug, 80.000 euro per jaar. Pascal Debruyne is ook voorzitter van vzw Samenlevingsopbouw, altijd al een favoriet geweest van ons stadsbestuur. Alleen al in 2017 krijgen ze een slordige 600.000 euro uit de Gentse stadskas.

Gratis sla?

Een bij onze bestuurders bijzonder populaire vorm van ’co-creatie’ zijn de “tijdelijke invullingen”. In mensentaal: als ergens een stuk grond braak ligt of een oud bedrijfspand leegstaat, worden daar leuke dingen voor (en door) de buurtbewoners georganiseerd. Hippe strandjes, moestuintjes, boerenmarkten, enzovoort. Dat verdient uiteraard steun uit de stadskas. Zowel vzw Rocsa als vzw Samenlevingsopbouw organiseerden er een aan het Rabot.

“De Site”, volkstuintjes in bakken, populair bij de Turkse wijkbewoners.

De Site moet stoppen omdat er woningen worden gebouwd. Een bezorgde groene vroeg op de gemeenteraad of er toch een plek kon gevonden worden om voort te doen. De sche-

pen antwoordde trots dat het stadsbestuur de voorbije jaren al voor een miljoen euro steun gaf. Vanzelfsprekend gaat hij verder steun blijven geven, al zal het op een andere plaats zijn.

Er wordt gekeken of een parking kan opgebroken worden om zo een nieuwe “stadsakker” te maken. Van die “tijdelijke invullingen” lopen er niet minder dan tweeëntwintig in Gent, van

Li bia bouquet

Publifin en Voeren Terwijl het bij de PS vorige week alle hens aan dek was om de brandjes in Brussel te blussen, ging in Wallonië de Publifin-saga onverminderd voort. In een poging zichzelf wit te wassen, sommeerden de Waals Parlementsleden de Voerense burgemeester Huub Broers (N-VA) naar Namen om hem op de rooster te leggen over de contacten tussen de Limburgse gemeente en de Luikse intercommunale. Broers doorstond de aanval van de Waalse politici met verve.

Het is goed het geheugen even op te frissen. Wallonië is nog altijd in de ban van de Publifin-affaire. Bestuurders van die Luikse intercommunale, vooral PS’ers, streken jarenlang zitpenningen op voor vergaderingen die niet plaatsvonden of amper iets voorstelden. Onder enorme druk van de media en de publieke opinie stapten tal van kopstukken op. Stéphane Moreau, topman van Publifin (ex-Tecteo) en van het dochterbedrijf Publipart – actief in onder meer energie en teledistributie – en tegelijk PS-burgemeester van Ans, stelde zijn functie als burgervader ter beschikking en nam steeds meer afstand van de PS. Hij stopte als burgemeester. Maar het Waals Parlement liet het daar niet bij. Er werd onder druk van de MR-oppositie een onderzoekcommissie ingesteld. Niet dat daar veel van verwacht wordt. De PS probeert zoveel mogelijk potjes gedekt te houden. Het is vooral een vorm van bezigheidstherapie. Misschien zelfs een soort van zuiveringsritueel, om aan te tonen dat men goed bezig is.

Op zo’n momenten is het zoeken naar een externe zondebok altijd zeer nuttig. Bij één van de zittingen van de onderzoekscommissie in Namen probeerde men die zondebok in de Limburgse gemeente Voeren te vinden. Dat zit zo: de inter-

grote en dure zoals Dok, tot hele kleintjes. Vijf bakken met wat sla en kruiden aan het SintPietersstation zijn toch nog goed voor 4.000 euro steun. Met ons goed hart vinden wij dat allemaal zeer charmant, maar ons slecht karakter vraagt zich af of de ‘gratis’ groentjes uit de stadsmoestuintjes niet érg duur betaald worden.

Mathildis

communale kabelmaatschappij Tecteo, in zekere zin de voorganger van Publifin, ontsnapte al snel aan de controle van de Waalse regering. Reden? De intercommunale telde met Voeren ook een gemeente onder haar leden die niet tot het Waals Gewest behoorde. Wat betekent dat de Waalse overheid niet langer voogdij heeft over wat in de intercommunale gebeurt.

Anders zou ze haar territoriale bevoegdheid overschrijden. Met één Vlaamse gemeente als lid was topman Stéphane Moreau vrij om te doen wat hij wou. Om zichzelf dus royale vergoedingen toe te kennen. Tecteo, later Nethys-Publifin, was een intercommunale die het Waals Gewest oversteeg.

Nu werd de Voerense burgemeester Huub Broers daarover op de rooster gelegd in het Waals Parlement. Werd hij bevoordeeld toen Voeren toetrad tot het machtige Tecteo?

Konden bepaalde financiële malversaties op die manier tot stand komen? N-VA’er Broers verdedigde zich in perfect Frans overtuigend in de parlementaire onderzoekscommissie. Ja, Voeren is toegetreden tot Tecteo (later Publifin) als aandeelhouder. En dat na een lunch met Gil Simon, secretaris-generaal van Publifin. Zelfs de locatie van de maaltijd werd meegedeeld: Pam-Pam in Visé en dat in 2009. De uitleg van Broers: de over-

stap naar Tecteo was logisch. Voeren koos door zijn geografische ligging altijd voor de interessantste intercommunale voor de kabeldistributie. En dat was in die periode Intermosane.

Die intercommunale werd daarna overgenomen door Tecteo.

Huub Broers noemt het een “vruchtbaar akkoord want het liet de Voerende inwoners toe meer Vlaamse zenders te kunnen bekijken”.

Het was dus vooral een keuze omwille van efficiëntieredenen en men speelde in op een publieke behoefte. En zeker niet omdat Voeren in een soort van complot zat van de top van Tecteo om zich te onttrekken aan de controle van de Waalse regering. Al gaf Broers in de commissie toe: “Met wat ik het vandaag weet, zou ik het niet meer doen. In die tijd had ik niet begrepen wat ik moest begrijpen.” Geen Tecteo-Publifin-Voeren-complot dus, wat bepaalde Waals Parlementsleden misschien hadden gehoopt.

Al is het wel zo dat een aantal Waalse topambtenaren toen vraagtekens hebben geplaatst bij de deal. Volgens sommige Waalse topambtenaren zou een intercommunale die de gewesten overstijgt er enkel kunnen komen na een samenwerkingsakkoord tussen de verschillende Belgische deelstaten. Een akkoord dat er pas kwam in … 2014. De verdediging, bij monde van de advocaat van Publifin, vaagde de kritiek weg: gemeenten hebben de vrijheid van vereniging. Aan een Waalse intercommunale met een Vlaams connectie was dus niets verkeerd.

Picard

8

De wereld rond

15 juni 2017

Geopolitiek spel bepaalt toekomst van Syrië De aandacht voor de verovering van Raqqa, de hoofdstad van IS, doet haast vergeten dat zich op Syrisch grondgebied een belangrijk geopolitiek spel afspeelt. De strijd tegen een gemeenschappelijke vijand, IS, kan niet verbergen dat de verschillende actoren wel erg tegenstrijdige belangen hebben. En steeds vaker komen die aan het oppervlak drijven. Raqqa is slechts één hoofdstuk in een ruimer verhaal waarin de toekomst van Syrië geschreven wordt.

De strijd is begonnen, de zege is zeker. Islamitische Staat zal zijn hoofdstad niet zomaar gewonnen geven; dat kunnen ze niet maken. Anderzijds is al een tijd geweten dat de beste eenheden de locatie inmiddels verlaten hebben. Het is met Raqqa een beetje zoals met Stalingrad destijds. De symbolische betekenis overstijgt ruimschoots het strategische belang.

Territoriaal gesproken is IS al een poos op de terugweg (op haar hoogtepunt controleerde de terreurbeweging een gebied zo groot als Frankrijk). Raqqa wordt een volgende stap in die achteruitgang, maar eigenlijk wordt het pas daarna interessant.

Verwacht wordt dat IS zich zuidwaarts zal terugtrekken in een gebied langs de grenzen van Irak en Jordanië, niet toevallig een perimeter met oliebronnen. De strategische betekenis hiervan is groot, al was het maar dat dit het mogelijk zal maken invloed uit te oefenen op een veel breder gebied. Welke positie IS zal innemen, beantwoordt ook een kernvraag: welke toekomst heeft Syrië? Hoe meer IS ingekapseld kan worden, des te scherper zullen de onderlinge verschillen in de heterogene anti-IS-coalitie zich aftekenen. De trend is niet nieuw.

Diverse bewegingen Verschillende bewegingen kunnen ontwaard worden. Het reguliere Syrische leger, gesteund door Iraanse milities, trekt oostwaarts gedekt door Russische luchtsteun. Volgens sommige berichten bevinden zich Russische adviseurs op het ter-

rein. Komende van de Jordaanse grens in het noorden zijn er de zogenaamde rebellen, die aanvankelijk het regime van Assad bekampten, maar inmiddels omgeschoold zijn voor de anti-IS-strijd, getraind door Amerikaanse, Britse en Noorse instructeurs. Zij kunnen rekenen op Amerikaanse luchtsteun.

Vanuit het oosten zijn Iraanse milities in aantocht. En dan heb je nog Koerdische troepen die (met Amerikaanse steun) de stad belegeren en in het noorden een de facto autonoom gebied hebben. Dat tekent niet het volledige plaatje, maar grosso modo zijn dit de belangrijkste bewegingen rond de IS-perimeter.

Stelling innemen Wat zich thans afspeelt, is een geopolitiek spel op het grondgebied van wat ooit Syrië was. Wie neemt welke plaats in? En welke invloed kan van daaruit uitgeoefend worden? Daar draait het om, in die mate dat de strijd tegen IS als een secundair probleem wordt beschouwd. Iedereen heeft zijn eigen agenda.

En dat durft wel eens botsen. Soms letterlijk, zoals toen de Amerikanen een tijdje geleden een Iraanse drone uit de lucht schoten. Steeds vaker worden dergelijke incidenten gemeld.

Sommige belangen kunnen maar moeilijk verzoend worden. De Amerikanen, die geen zin hebben nog veel samen te werken met Iran of de Russen, willen een soennitische buffer van noord naar zuid tot stand brengen. Dat druist dan

Diplomatieke valies

weer in tegen de Iraanse plannen om de zogenaamde sjiitische banaan, die van Teheran over Syrië tot in Libanon loopt, te realiseren. En net dat project klinkt Assad als muziek in de oren. Maar wat graag wil hij terug de controle verwerven over de Badia-vlakte en de vallei van de Eufraat, een gebied gelegen in het centrum en rijk aan grondstoffen, water inbegrepen. Het regime in Damascus mag dan al plannen smeden, of en in welke mate ze zullen worden uitgevoerd, zal niet van de Syrische leider afhangen.

Factor Rusland Wat realistisch is, zal bepaald worden door de steun van zijn bondgenoten. Iran, maar vooral ook Rusland. De voorbije jaren werd Assad enkele keren dood en begraven verklaard, toch bleef hij overeind. Moskou en Teheran bleven hem steunen, zij het dat het bondgenootschap meer dan eens behoorlijk rammelde. Vandaag lijkt zijn overleven vast te staan, maar jaren van oorlog hebben zijn (militaire) slagkracht verzwakt. Hij wil het gebied dat hij vandaag controleert zonder meer uitbreiden, alleen, dat hangt af van de resultante van het geopolitieke spel dat nu gespeeld wordt. Opvallend zijn alvast de signalen dat Rusland zijn betrokkenheid wil beperken. De harde taal staat haaks op de realiteit dat alles in het werk wordt gesteld om incidenten te vermijden. In diplomatieke kringen is te horen hoe ze de Iraanse milities op het hart drukken Amerikaanse eenheden niet te dicht te naderen, precies om redenen van risicobeheer. Zoals het ernaar uitziet, kan Assad zijn territoriale ambities maar beter opbergen. Dankbaarheid voor het feit dat hij nog steeds in zijn paleis in Damascus woont, is gepaster.

Michaël Vandamme

Buitenlands spervuur Qatar

Ongewapend tegen terroristen

We weten niet wat er juist achter het plotse isolement van Qatar zit. Zou het recente bezoek van Trump aan Saoedi-Arabië er iets mee te maken hebben? Heeft Trump achter gesloten deuren beloofd dat Amerika opnieuw zijn natuurlijke rol als leider van een anti-Iraanse coalitie op zich zal nemen? De tijd is er in alle geval rijp voor, want de Saoedi’s, de Egyptenaren en vrijwel alle soennitische Arabische staten in de regio zijn doodsbang voor de groeiende invloed van Iran en Hezbollah, die door hun bondgenootschap met Rusland in heel korte tijd hun macht vertienvoudigd hebben.

Gecombineerd met het Iraanse kernwapenprogramma, dat dank zij Obama een nieuwe impuls heeft gekregen, is dat reden genoeg om bang te zijn. De kaarten liggen voor de Amerikanen ook gunstig voor een hernieuwing van hun oude alliantie met Egypte. Obama had in Egypte natuurlijk volop de kaart van de Moslimbroeders getrokken en hij had de staatsgreep van generaal al-Sisi veroordeeld. In de eerste dagen na de geslaagde coup – was het in Turkije maar even goed gegaan! – had Obama herhaaldelijk geprobeerd generaal al-Sisi aan de lijn de krijgen, maar die weigerde gewoon aan de telefoon te komen. Zo irrelevant waren de VS toen geworden. Maar het lijkt erop dat Trump tenminste een begin heeft gemaakt met een terugkeer van de Realpolitik. Nadat ze acht jaar lang volkomen irrelevant was geweest en straffeloos genegeerd konden worden, spelen de Amerikanen weer mee in het Nabije Oosten.

De Tsjechische president Zeman pleitte voor een soepeler wetgeving op wapendracht en voor een uitbreiding van het recht op wettige zelfverdediging tegen islamitische terroristen.

Tegenover terreurgroepen met kalasjnikovs, zoals bij Charlie Hebdo of Bataclan, zouden gewapende burgers niet veel kans maken.

Maar tegen een moslim in een truck, of tegen terroristen met messen zou zelfs een klein kaliber pistool het verschil tussen leven en dood kunnen maken. Maar president Zeman verknoeide een verstandig en logisch betoog door te waarschuwen tegen een islamitische “super-holocaust”. Had hij de Armeense genocide in gedachten? Zo’n “Armeens scenario” is niet onmogelijk, maar wel uiterst onwaarschijnlijk. Een veel reëlere dreiging is een escalatie van de grootschalige brandstichtingen, plunderingen, mishandelingen en moorden die moslims en Afrikanen in 2005 in Frankrijk pleegden en in 2011 in Groot-Brittannië, of een reeks nog brutalere versies van “Keulen”.

In al die gevallen greep de politie niet of niet krachtdadig genoeg in en het leger werd niet ingezet om de straten schoon te vegen. Er vielen meerdere dodelijke slachtoffers, maar niet één brandstichter of plunderaar werd door de ordestrijdkrachten neergeschoten. Het is duidelijk dat burgers in West-Europa in zo’n geval niet meer op de politie of het leger zullen kunnen rekenen, en dat zij volkomen weerloos zullen zijn.

Bondgenoten Kort nadat Qatar door zijn buurlanden geïsoleerd was, dreigden er voedseltekorten te ontstaan. Maar onmiddellijk begonnen Iraanse vliegtuigen voorraden over te vliegen naar Qatar. Een bewijs dat het onderhuidse bondgenootschap tussen beide landen zéér, zéér hecht is… Men mag hieruit niet afleiden dat Qatar ook sjiitisch is. De meerderheid én de heersende koninklijke familie zijn streng soennitisch. De sjiieten zijn een minderheid van zo’n 20 procent. En nog vreemder: in Qatar wonen nauwelijks 13 procent Qatari. De overige inwoners zijn gastarbeiders of nakomelingen ervan, met de Indiërs als grootste groep.

Overigens heeft Qatar nog een vreemde bondgenoot: de Turken hebben al enige tijd een militaire basis in het land. Eén van de vele steunpuntjes die Erdogan hoopt te gebruiken om de oude Ottomaanse heerschappij opnieuw te vestigen. Midden in de Qatar-crisis keurde het Turkse parlement trouwens het sturen van troepen naar Qatar goed. Dat was geen reactie op recente gebeurtenissen: dat voorstel zat al lang in de pijplijn. Klaarblijkelijk was het huidige conflict onder de oppervlakte, buiten het blikveld van de media, al enige tijd aan het broeden…

Dapper, maar niet slim Het verbranden van de bijbel is in Groot-Brittannië niet strafbaar. Maar wie een koran verbrandt, wordt wel gearresteerd wegens “aanzetten tot rassenhaat”. Dat overkwam twee Britten die in de nasleep van aanslagen in Manchester en Londen Bridge een filmpje van een koranverbranding op Youtube en Facebook hadden gezet.

Dat kan een dappere daad van verzet zijn, maar het is ronduit idioot dat openlijk te doen.

Eén van die mannen stond herkenbaar op het filmpje en hij werd natuurlijk prompt aangehouden. Een verstandige verzetsbeweging opereert in de anonimiteit. Overigens is die beschuldiging van rassenhaat volslagen onzinnig. De islam is geen ras. Er zijn moslims van alle rassen en de blanke bekeerlingen zijn soms nog fanatieker dan Arabieren met een stamboom die teruggaat tot de tijd van Mohammed zelf.

Ook de miljoenen slachtoffers van de islam variëren in huidskleur van spierwit tot pikzwart.

In de loop van de geschiedenis zijn er ongetwijfeld veel meer zwarte Afrikanen en donkere hindoes door moslims vermoord of als slaven verkocht dan blanken. Maar feiten en logische argumenten zijn nutteloos tegenover de politiek correcte waanzin.

Quid Brexit na verkiezingsnederlaag May? Sluwe misleiding De moslims in Londen hebben opnieuw hun liefde voor onverdoofd slachten uitgeleefd op mensen in plaats van op schapen – hoewel de Britten zich steeds meer gedragen als schapen die zich gedwee naar de slachtbank laten leiden. Ze stemmen zelfs massaal op politici die nóg meer van die slachters willen binnenlaten. Maar even leek er een sprankeltje hoop te zijn: honderddertig imams en religieuze leiders hadden geweigerd gebedsdiensten te houden voor de terroristen in Londen. De media maakten daar een heuse goed-nieuws-show van. Ze beweerden dat die imams daarmee een duidelijk signaal gaven dat zij terreur als “onislamitisch” veroordeelden. Het verhaal ging er natuurlijk in als zoete koek. Zoals alle verhalen van gehaaide oplichters klonk het heel geloofwaardig. Maar het is nep. Volgens het islamitische recht mógen er geen gebeden opgezegd worden voor de lichamen van dode “martelaars” – hun term voor terroristen. De lichamen mogen ook niet gereinigd worden als ze onder het bloed zitten. Er mogen ook geen begrafenisgebeden opgezegd worden. “Martelaars” hebben geen wassingen en gebeden nodig. Zij gaan toch recht naar het paradijs, ook zonder die rituelen. Dit verbod is vastgelegd in het islamitisch recht. Het gaat terug op een bevel van Mohammed zelf. De imams moeten in hun vuistje gelachen hebben. De terroristen konden begraven worden volgens de speciale eervolle regeling die voor hen voorzien is, met het bloed er nog op en de moslims konden dat zelfs nog aan de media verkopen als een blijk

van afkeuring. Een schitterend voorbeeld van takiyya, de toegelaten leugen om niet-moslims te misleiden.

Burgemeester van Londen snel op de bal Amper vijf dagen na de bloedstollende slachting op de Londen Brug en in de aangrenzende uitgaansbuurt waarbij acht dodelijke slachtoffers en zo’n 50 gewonden te betreuren vielen, zijn er op last van de islamitische burgemeester Sadiq Khan reeds 25 schoelies aangehouden. Liefst 900 extra agenten heeft de burgemeester ingezet om die snoodaards op te sporen en bij de lurven te stekken! Waren die allemaal medeplichtig aan die terreurdaden, hoor ik u denken. Mis, geen een van de opgepakten had daar in de verste verte iets mee te maken. Wat was dan hun misdaad, hoor ik u andermaal denken. Oeioei, die schurken hadden op sociale media hun mening geventileerd over die vreselijke aanslag van zaterdag 3 juni en zijn bijgevolg terecht gearresteerd wegens hate crime (haatmisdaad). Daarmee zullen de Londense onderdanen van de snelle burgemeester zich ongetwijfeld al een ferm stuk veiliger voelen en wij begrijpen dat héél goed.

Een burgemeester kan niet snel genoeg optreden tegen hatelijkheden die gepleegd worden met… het woord. Nadat hij op een vraag van twee wakkere journalisten, langs zijn neus weg had geantwoord dat hij als burgemeester toch niet kon weten waar in zijn stad nog misdadigers zouden kunnen huizen die zouden kunnen uit zijn op… moord. First things first…

De grote Macron-golf Wat een paar maanden geleden onmogelijk leek, zal volgende zondag een feit zijn: La République En Marche haalt een absolute meerderheid in de Assemblée Nationale. De enige oppositie die naam waardig zijn de rechtse Les Républicains. Maar om een echte tegenmacht te worden, is een alliantie met het Front National onvermijdelijk.

Ze waren niet bij te houden in de kranten de voorbije weken.

‘Ze’, dat zijn de persartikels die voorspelden dat de parlementsverkiezingen van 11 en 18 juni in Frankrijk zouden leiden tot een kopie van de Vierde Republiek. De Vierde Republiek, die dateert van de periode 1945-1958, werd gekenmerkt door een machteloze president. De echte beslissingen werden genomen door wisselende coalities in de Franse Assemblée. Na de presidentsverkiezingen van eind april en begin mei waren de meningen unaniem. Waarom zou niet hetzelfde gebeuren met Emmanuel Macron? De president die ‘noch links noch rechts’ was, zou met zijn beweging La République en Marche (LREM) nooit een absolute meerderheid halen in het parlement. Hij zou aangewezen blijven op allianties, coalities en zelfs een ‘cohabitation’ met een rechtse regering.

Na de eerste ronde van de parlementsverkiezingen vorige zondag bleek al snel dat de voorspellingen er compleet naast zaten. LREM is op weg naar een absolute meerderheid in de Assemblée. President Emmanuel Macron zal geen compromissen moeten sluiten om zijn beleid ten uitvoer te brengen. Wellicht haalt La République en Marche met 32 procent van de stemmen door het systeem van het meerderheidsstelsel een absolute meerderheid van ongeveer 400 zetels. Ruim boven vereiste grens van 290 zitjes. De enige echte oppositiepartij is de

Si la France m’était contée

De Conservatives behaalden vorige donderdag 318 afgevaardigden, een verlies van 13 zetels. Op een totaal van 650 niet voldoende om een meerderheid te behalen in het Britse Lagerhuis. In de weken voor de verkiezingen verloor centrumrechts in de peilingen stukje bij beetje terrein. Echter, niemand had verwacht dat de socialisten zoveel kiesdistricten in de wacht zouden slepen. Labour haalde 262 verkozenen, dat zijn er maar liefst 30 meer dan bij de vorige landelijke verkiezingen, in 2015.

Een bijzonder knap resultaat voor Jeremy Corbyn, de 68-jarige oud-marxist.

Geen meerderheid in Lagerhuis Dat de Conservatives de grootste partij ging blijven, is geen verrassing. Wat wel een donderslag bij heldere hemel bleek te zijn, is het feit dat Theresa May geen absolute meerderheid kon behalen. Ook wij hielden, in deze kolommen, met dat scenario weinig rekening. Net als enkele jaren geleden - toen David Cameron ging besturen met de Liberaal Democraten van Nick Clegg - moeten de Tories dus op zoek naar een coalitiepartner.

In tegenstelling tot wat het geval was in 2010, blijken de LibDems vandaag geen aangewezen partner. Weliswaar zou Theresa May aan een meerderheid geraken, dankzij de 12 zetels (+4) van de liberalen. Echter, de komende jaren staan niet in het teken van lagere belastingen en minder overheid. Alles zal

veel kans heeft om verkozen te worden. In de tweede ronde zullen de kiezers van Les Républicains liever op een kandidaat van de partij van Macron stemmen dan op een socialist. Bij de PS geldt dezelfde redenering, maar dan omgekeerd. Door de antistemmen te verzamelen is een absolute meerderheid voor de partij van Macron een zekerheid.

De golf van Macron

Rechts moet hergroeperen

Wat heeft de voorbije weken het verschil gemaakt voor Macron? Er zijn drie grote oorzaken voor ’s mans overwinning.

Ten eerste is er in de Vijfde Republiek altijd een electorale golf geweest waarbij de verkozen president kon rekenen op een parlementaire meerderheid. De Fransen willen van hun staatshoofd geen lamme eend – ‘lame duck’ - maken. Zowel bij Mitterrand in 1981 als Sarkozy in 2007 zorgden de presidentsverkiezingen voor een positief effect tot aan de parlementsverkiezingen.

Een tweede element is dat de Fransen de verkiezingen meer dan moe zijn. 51 procent bleef gewoon thuis voor de parlementsverkiezingen. Een cadeau voor de grootste partij, in dit geval La République En Marche.

Derde reden is de ‘verdeel-en-heerspolitiek’ van Macron. Hij is een tacticus die sinds de tijd van Mitterrand zijn gelijke niet heeft. Het eigene aan het Franse kiessysteem is dat het uit twee ronden bestaat. Wie in de eerste ronde geen 50 procent haalt, is verplicht om in de tweede ronde in het strijdperk te treden tegen de kandidaten die 12,5 procent van de stemmen van de ingeschreven kiezers halen. In de praktijk komt dat vaak neer op drie kandidaten. Iemand van La République en Marche, iemand van Les Républicains en een PS’ers (of in sommige gevallen iemand van het Front National). Met als gevolg dat de LREM-kandidaat

De vraag nog voor de tweede ronde is duidelijk: wie wordt de grote oppositiepartij? Het FN scoort op het vlak van de parlementsverkiezingen altijd slechter en is dat dus niet. Ook al zal het van 1986 geleden zijn en het proportioneel kiessysteem (35 zetels) dat het FN nog zo goed gescoord heeft. Ondanks de afwezigheid van de populaire Marion Maréchal-Le Pen zal het FN landelijk kunnen rekenen op 10 tot 15 parementsleden.

In eigen gouw (Hénin-Beaumont) haalde Marine Le Pen 43,61 procent van de stemmen en is een zetel na de tweede ronde een garantie. Maar de parlementaire kracht van het FN is onvoldoende om zich als dé oppositiepartij te profileren.

De PS haalt het slechtste resultaat sinds 1993 en is op sterven na dood, zoals in de rest van Europa. Partijvoorzitter JeanChristophe Cambadélis is zelfs uitgeschakeld vanaf de eerste ronde.

Zijn Les Républicains de enige oppositiekracht? Ja, op voorwaarde dat de partij de centrumrechtse figuren die naar Macron lonken opzijzet en resoluut kiest voor een nieuwe rechtse beweging waarbij ook een belangrijk deel van het Front National welkom is. Anders dreigt klassiek rechts voor lange tijd gemarginaliseerd te blijven. Vraag is hoeveel kopstukken van Les Républicains bereid zijn naar rechts te kijken.

Salan

Emmanuel Macron houdt van dames die hem de les spellen en bij Mutti kan hij veel opsteken over een sociale én florerende economie. Zal hij herdoopt worden tot Emmangela?

President Macron dient na de parlementsverkiezingen van de volgende dagen serieus werk te maken van zijn belofte om de Franse economie uit het moeras te sleuren. Is Frankrijk de zieke man van Europa? Oppervlakkig gezien is het antwoord ja. Kijk naar de cijfers: de productiviteit van de werknemers is over de voorbij tien jaar amper gestegen.

De regering geeft 57 procent van het bruto binnenlands product uit, het begrotingstekort is 3,4 procent en dus een van de grootste van eurozone. De arbeidsmarkt is het grootste probleem van de nieuwe president. De werkloosheidsgraad hapert rond 10 procent en 25 procent van de jonge Franse volwassenen is werkzoekend. Die werkloosheidsgraad leidt tot groeiende sociale spanningen en een electorale vlucht in de armen van het FN, dat met haar arbeideristische inslag en ruk naar het afschermen van de grenzen voor buitenlandse producten sympathie wekt bij de arbeiders en bedienden. President Macron moet op korte termijn die situatie omkeren of het FN vergroot nogmaals haar greep naar de macht.

engeland

Right or wrong draaien rond het regelen van ‘Brexit’, de uitstap van het Verenigd Koninkrijk uit de Europese Unie. Op dat vlak valt er met de LibDems geen zaken te doen. Die partij is namelijk ferm voorstander van de supranationale EU en heeft meermaals laten verstaan een nieuw referendum te eisen, om zodoende Brexit ongedaan te kunnen maken.

Protestanten uit Noord-Ierland Al wat rechts is in Groot-Brittannië was als de dood voor een coalitie tussen Labour en de Schotse nationalisten. De SNP wil geen Brexit en vaart een economisch zeer linkse koers. De partij van Nicola Sturgeon presteerde vorige week echter ondermaats; ze verloor maar eventjes 21 zetels. De 35 verkozenen van SNP zouden bijgevolg niet volstaan om Labour aan een meerderheid te helpen. Blijft over: een rechtse regering van unionisten, eurosceptici en conservatieven. Oftewel de interessante combinatie van Conservatives tezamen met de DUP, protestanten uit Noord-Ierland. De Democratic Unionist Party is goed voor 10 zetels in Westminster. De partij is uitgesproken behoudsgezind wanneer het gaat over ethische standpunten. Bovenal voerde de DUP campagne voor Brexit. De banden tussen de protestanten uit Noord-Ierland en de Tories zijn al geruime tijd hartelijk.

Tijdens de campagne rond het Brexit-referendum leek het soms alsof de eurosceptische Conservatives zich meer verbonden voelden met de DUP dan met de eigen Noord-Ierse zusterpartij, Ulster Unionist Party. Theresa May zal veel water bij de wijn moeten doen, wil zij tot een stabiele coalitie met de DUP komen. De getormenteerde premier heeft weinig andere keuzemogelijkheden en dat weet Arlene Foster in Belfast als geen ander. Het voorstel van haar partij, de DUP, om bijvoorbeeld Nigel Farage (UKIP) op te nemen in het Brexit-onderhandelings-

Wordt Macron een Emmangela?

Theresa May en haar feitelijke nederlaag maken het Europese concert der naties nog moeilijker dan het al was. Haar “hung parliament”, dus zonder duidelijke meerderheid en op zoek naar een coalitie, wat tegen de Britse gewoonte is, zal president Macron en bondskanselier Merkel, nog meer in mekaars armen drijven, als vaste waarden met gelijkgestemde inzichten op hun nationale en de Europese economie en welvaart.

FRANKRIJK

rechtse Les Républicains die op honderd zetels mag rekenen.

Het Front National komt met 17 procent van de stemmen hooguit aan 10 zetels. Ook het extreemlinkse La France Insoumise (13 procent) zal niet verankerd zitten in de Assemblée. En de PS is met ongeveer 10 procent van de stemmen weggevaagd. Zoals zoveel andere socialistische partijen in West-Europa.

Theresa Mayday De verkiezingsuitslag in het Verenigd Koninkrijk kwam bij de Conservative Party aan als een mokerslag. Labour deed het bijzonder goed, vooral bij jongere kiezers. Wat zijn de gevolgen voor Prime Minister Theresa May? Hoe moet het verder met haar partij? Is de Brexit nu de facto van tafel?

9

Het nabije buitenland

15 juni 2017

team is een eerste steek richting May en haar partij.

Tegenstand tegen partijleider groeit May sloeg de afgelopen weken een pleefiguur. De regeringsleidster lokte vroegtijdige verkiezingen uit om een sterker mandaat van de kiezer te verwerven. Dat keerde als een boemerang in haar gezicht terug. Haar comfortabele voorsprong in de peilingen slonk als sneeuw voor de zon. Heel wat figuren binnen de Conservative Party waren al geen fan van May, een dame die zich altijd tegen de Brexit had uitgesproken. Hoe geloofwaardig is deze vrouw nog binnen haar eigen partij en aan de Brusselse onderhandelingstafel? Theresa May komt erg verzwakt uit deze stembusslag. Heel wat perscommentatoren vragen zich luidop af wanneer de premier de handdoek in de ring gooit. Een wandelende dode, zo werd ze in kranten genoemd (“a dead woman walking”). Sommige experten in internationale betrekkingen en economie gaan zo ver te stellen dat May de eer aan zichzelf zal houden, en dat bijgevolg de Brexit-onderhandelingen in de koelkast gestopt zullen worden. We citeren financieel analist Andrew Freris, CEO van Ecognosis Advisory: “De Brexit is dood. Binnen de komende zes maanden is Theresa May verdwenen van het toneel. De vraag is niet of er een ‘softe’ of ‘harde’ Brexit komt, er komt gewoon geen Brexit.” In hoeverre de interne perikelen bij de Conservatives overwaaien naar de Brexit-onderhandelingen valt nog te bezien.

Feit is dat de grootste partij van het Verenigd Koninkrijk zich als een ezel tweemaal stoot aan dezelfde steen: eerst wilde David Cameron een EU-referendum, dat hij uiteindelijk verloor.

Daarna wilde Theresa May verkiezingen, die ze verloor. ‘Superbia’, oftewel hoogmoed is een hoofdzonde.

LvS

Bei uns in Deutschland Duitse ommekeer Hoe hebben de Duitsers hun ommekeer gemaakt? Het bekendste antwoord op die vraag is wat de ondernemer Peter Hartz bewerkstelligde. Hij leidde een commissie die zijn naam kreeg en aanbevelingen formuleerde die in gang gezet werden tussen 2003 en 2005. Zoals The Economist in herinnering brengt, steeg de Duitse werkloosheid gestaag vanaf 1970 en elke economische terugslag dikte het werklozenleger aan. Hartz keerde de jobopleidingen binnenstebuiten, hervormde de plaatsingsdiensten en verminderde de barrières voor deeltijds werk.

Zijn belangrijkste beslissing was de genereuze en langdurige uitkeringen voor werkloosheid terug te dringen naar vaste en kleinere bedragen voor een beperkte periode. De Hartz-hervormingen brachten het schuim op de lippen van de Duitse medestanders van Marc Leemans (ACV) en Rudy de Leeuw (ABVV), en ze kostten Gerhard Schröder (SPD) zijn politieke kop. Angela Merkel belandde in de politieke cockpit en sindsdien, we schrijven 2005, wordt de Hartz-koers gevolgd. De Duitse politici werden na Hartz apostelen van het evangelie van de economische hervormingen. Betekent dat licht aan het einde van de tunnel voor president Macron? Neen, want de Duitsers konden hun Hartz-omslag stapelen op grondvesten die al waren gelegd. De Duitse hereniging in 1990 zette het nieuwe land fiscaal onder druk, en de verwaseming van de Sovjetmacht in Centraal-Europa liet de oostelijke buren van Duitsland toe om de Duitse nijverheid te beconcurreren met lagere loonkosten. Duitsland vreesde een snelle industriële aftakeling door de tang van de fiscale lasten en de lagekostenconcurrentie. Het gevolg was lijdzaamheid bij de Duitse werknemers. In Duitsland werd op lokaal niveau onderhandeld over lonen, wedden en arbeidsvoorwaarden, in

DUITSLAND

tegenstelling tot Frankrijk waar nationale loonplafonds worden onderhandeld en de stakingsbereidheid om die op een hoog peil te betonneren sterk is.

Het resultaat van dat alles is dat vanaf begin de jaren negentig de loonkosten van de Duitse bedrijven fel daalden in vergelijking met die van andere EU-economieën. De lage kosten in het thuisland temperden de drang van de Duitse industrie om zich buiten de grenzen te vestigen en daar te profiteren van mindere lonen. Omdat er al beknibbeld was, konden de maatregelen van Hartz voortbouwen op de fundamenten van de Wiedervereinigung. In de Duitse kaart speelde bovendien dat vanaf 2000, met uitzondering van de jaren van de bankencrisis, de zogenaamde Grote Recessie, de wereldeconomie groeide met ongeveer 4 procent. China, dat heel veel machines en kapitaalgoederen kocht in Duitsland, kende een spectaculaire opleving. De Duitsers waren door hun zuinigheid goed geplaatst om maximaal te profiteren van China en de wereldeconomie. Frankrijk mist het raamwerk dat Duitsland sedert 1990 economisch opgebouwd heeft, wat de nabootsing bemoeilijkt van wat Berlijn kan en doet. Dit belet niet dat een politiek-economisch huwelijk tussen Frankrijk en Duitsland zal zorgen dat Europa beter geplaatst is om toekomstige crisissen de baas te worden. Berlijn botst op de vrees van de EU-partners dat het eenzijdig en brutaal zijn wil oplegt, en de tandem Parijs-Berlijn zal die vrees temperen. De verkiezing van Donald Trump tot Amerikaans president leidde tot een stroom van beelden en artikelen waarin Angela Merkel werd uitgeroepen tot de Europese keizerin die de Amerikaanse woesteling kon trotseren. Voor de Duitse diplomatie zijn die opgepepte verwachtingen niet prettig.

Kurt Ruegen

10

Beeldspraak

15 juni 2017

medialand

Film

Theresa May “verliest”

Over hiphop en rappers

“Theresa May doet koppig verder”, titelde De Standaard dit weekend. En “heeft de Britse premier Theresa May wel begrepen dat ze de verkiezingen heeft verloren?” vroeg de krant zich met verbijstering – of opgekropte woede – af. Want inderdaad: de Conservatieve partij van Theresa May valt in het Britse Lagerhuis terug van 331 zetels naar 318, en verloor daarmee haar meerderheid. Vergelijk dat maar eens met Labour, die maar liefst 9,5 procent winst maakte, en vooruitgaat van 232 naar 262 zetels.

Alleen, en dat komt de lezer van De Standaard nergens te weten: de Conservatieve partij gaat er qua stemmenaantal ook op vooruit. En geen klein beetje zelfs: 5,5 procent. Hoeveel partijen in Vlaanderen zouden voor zo’n “verlies” in 2019 niet onmiddellijk willen tekenen? Dat de Conservatieve partij er in zetels toch op achteruitgaat, is vooral een effect van het Britse kiesstelsel. Dat stelsel is verre van proportioneel, en heeft als één van de vele anomalieën dat een partij zetels kan verliezen ook al wint ze stemmen bij. Een andere partij die nóg meer stemmen bijwint, zal dan immers kiesdistricten kunnen afsnoepen van de partij die minder winst maakt. Het valt op dat vrijwel geen enkele krant of tv-zender ook maar iets lijkt te snappen van het Britse kiesstelsel, ook niet als ze over een correspondent in Groot-Brittannië beschikken.

Maar De Standaard misleidt haar lezers als ze het alleen maar over zetelaantallen heeft, en aan de hand daarvan een beeld ophangt alsof Theresa May en de Conservatieve partij de verkiezingen compleet verloren zouden hebben. Zeker, de verkiezingen zijn niet verlopen zoals May het zich gewenst en voorgesteld had, maar het beeld is in ieder geval veel genuanceerder dan wat De Standaard doet uitschijnen.

We hebben overigens sterk de indruk dat de krant zich bezondigde aan een opzettelijke misleiding van haar lezers. Als het over Labour gaat, weet de krant plots wel hoeveel de partij erop vooruitgaat in stemmenaantallen. Van de Conservatieve Partij komen we alleen in een cursiefje over een opiniepeiling van YouGov te weten dat ze 42 procent haalde, maar niet of dat winst of verlies betekende. En dat noemt zich dan een kwaliteitskrant die, zoals ze in haar eigen reclame zegt, geen “Waarheid” aan haar lezers zou willen opdringen. Enig excuus: de andere Vlaamse media waren in hetzelfde bedje ziek als De Standaard. Voor zover dat natuurlijk een excuus kan zijn.

All Eyez on Me

Björn Soenens duidt Verleden week moest James Comey, de voormalige baas van de FBI, komen getuigen voor een Senaatscommissie. Volgens het Kuifje in Amerika van de VRT, Björn Soenens, was het een schokkende getuigenis, die alweer een bom onder de stoel van president Donald Trump plaatste. De getuigenis zou de waardigheid van het presidentiële ambt naar een nieuw dieptepunt gebracht hebben.

Kwam James Comey in die commissie soms getuigen dat Donald Trump net zoals Bill Clinton in het Oval Office aan Witte Huis-assistentes heeft zitten frullen met een sigaar? Neen, helemaal niet. Comey gaf in die commissie alleen zijn versie van enkele gesprekken met Trump, gesprekken die trouwens onder vier ogen verliepen. Woord tegen woord, want van harde bewijzen is geen sprake. En zoals zelfs Björn Soenens moest toegeven, ook als alle verklaringen van Comey correct zouden zijn, is er eigenlijk nog steeds geen concrete aanwijzing gevonden dat Trump iets onwettigs zou gedaan hebben. Of dat het campagneteam van Trump met Rusland zou samengewerkt hebben.

Naar ware proporties herleid, betekent dit dat de sensatie van de week eigenlijk niets meer was dan een flauwe scheet in een fles, maar door Soenens (en veel van zijn collega’s) opgeblazen werd tot een ware atoombom. Benieuwd wat ze komende week gaan uitvinden.

O ja, ironisch genoeg is het waarschijnlijk James Comey zelf die iets onwettigs heeft gedaan: hij heeft via een bevriende professor zijn memo’s gelekt naar de pers. En dat mag natuurlijk niet zomaar, als je de baas van de FBI bent geweest. Toch merkwaardig dat Soenens daarover niet berichtte, laat staan daarover een uiterst bezorgde commentaar spuide.

TrumpiLeaks Ook Michael Moore heeft het niet echt begrepen op Donald Trump. In de aanloop naar de presidentsverkiezingen maakte hij al een zogenaamde documentaire “Michael Moore in TrumpLand”, waarin hij voor de Amerikaanse president probeerde te waarschuwen.

Nu heeft Moore op het internet een klokkenluidersplatform gelanceerd, en in een open brief vraagt hij “patriottistische Amerikanen in de overheid, de ordehandhaving of de private sec-

Ps verliest in Frankrijk

tor die weet hebben van misdaden, wangedrag en schendingen van het vertrouwen door Donald Trump en zijn vertrouwelingen naar voor te komen om de VS te beschermen tegen tirannie”. Reken maar dat die site de komende weken en maanden een paar keer in het nieuws zal opduiken, desnoods zelfs met ingezonden verzinsels.

Klein vraagje aan Michael Moore: wat met misdaden, wangedrag en schendingen van het vertrouwen toen Barack Obama nog president was, of Bill Clinton? Of zijn zulke dingen alleen maar problematisch onder een Republikeinse president? En dat wil ons dan zogezegd beschermen tegen tirannie.

Frankrijk: open oorlog tussen CSA en C8 Enkele weken geleden hadden we het over een conflict tussen de Franse mediaregulator Conseil supérieur de l’audiovisuel (CSA) en Cyril Hanouna, de presentator van het populaire programma “Touche pas à mon poste!”. Het programma met de verborgen camera mag gerust de geldmachine van C8, het gratis kanaal van de groep Canal+, genoemd worden. Verleden jaar bracht het programma in z’n eentje 80 miljoen euro reclamegeld in het laatje, ongeveer de helft van de totale reclame-inkomsten.

De laatste tijd lijkt het erop dat de CSA uitgerekend het programma “Touche pas à mon poste!” in het vizier heeft. In het geval van de “homofobe” sketch, waarover we het eerder al hadden, lijkt het erop dat de CSA spijkers op laag water zoekt. Een uitspraak over de klachten rond die sketch heeft de CSA echter nog niet gedaan. Maar verleden week oordeelde de CSA wel over twee andere klachten, en legde het kanaal zelfs een zware sanctie op. Het gaat om twee gevallen waarbij Cyril Hanouna toegeeft dat hij inderdaad over de schreef is gegaan, maar C8 is van oordeel dat de sanctie buiten proportie is. Het programma moet het drie weken zonder reclame stellen, met een sperperiode van een kwartier vóór en nà elke uitzending. Het zou het kanaal naar schatting drie tot vijf miljoen euro kosten. Wordt ongetwijfeld vervolgd.

NBC neemt participatie in Euronews De Amerikaanse zender NBC heeft een participatie genomen in de Europese nieuwszender Euronews. Met ongeveer 25 miljoen euro aan vers geld verwerft die zender via zijn filiaal NBC News een kwart van de aandelen van Euronews, dat voortaan door het leven zal gaan als EuronewsNBC. Dat zal niet de enige verandering bij Euronews zijn. Een tijdje geleden besloot het kanaal al om zijn Oekraïense versie af te sluiten; reden is dat de Oekraïense overheid al een tijd niet meer betaalt voor de vertalingskosten. Maar waar Euronews tot nu één televisiezender was met geluidsporen in twaalf talen, zal de zender zich stilaan omvormen tot twaalf verschillende televisiekanalen, voor elke taal één dus. Als dat maar niet ten koste gaat van de redactionele lijn, die dan wel eens in twaalf verschillende lijnen zou kunnen worden gesplitst.

SR-journalist zwaait met hamer aan Notre-Dame Weet u wie die “Algerijnse student” is, die begin juni in Parijs in de buurt van de Notre-Dame “voor Syrië” twee agenten met een hamer verwondde? “Student”, dat betekent in dit geval doctoraatsstudent. Zeker geen sukkelaar, want niet iedereen kan het zich financieel veroorloven op z’n veertigste nog aan een doctoraat te werken.

De man heeft ook enkele jaren als journalist achter de rug.

Neen, niet bij ‘t Pallieterke, wel bij de Zweedse openbare radioomroep Sveriges Radio (SR), en dan in het bijzonder in het kader van SR’s diversiteitsprogramma. Eén van zijn artikels voor de krant Folket i Bild over illegale immigratie kaapte enkele prijzen weg. De man was trouwens een tijd getrouwd met een Zweedse.

Deze man, Farid Ikken, was eigenlijk het typevoorbeeld van de geslaagde, geïntegreerde en gematigde moslim, die dan toch op korte tijd radicaliseerde en uiteindelijk zelfs een aanslag pleegde. Van het praatje dat we “onze” moslimjongeren goed in de watten moeten leggen om te voorkomen dat ze van ellende gaan radicaliseren, blijkt geen snars te kloppen. Waarom verbaast ons dat niet eens?

Het zal u wellicht niet verbazen dat ik van hedendaagse strekkingen in de popmuziek, met name hiphop of rapsongs, niet veel moet hebben. Je hoeft zelfs geen fan te zijn van Radio Minerva om er een hekel aan te hebben. En als je dan al eens durft te zappen op je televisietoestel en bij MTV belandt, krijg je de “uitvoerders” daarvan te zien in overwegend seksistische videoclips.

Een zootje ongeregeld dat wat teksten brabbelt die moeten doorgaan voor beklijvende statements over de maatschappij en de mensheid. Disco en techno – ja, ik ben toch een beetje mee – zijn een melodieuze verademing tegenover dat verbaal geweld. Terwijl intussen de kassa rinkelt, want de jongeren van deze tijd (en speciaal dan in Amerika) krijgen er klaarblijkelijk niet genoeg van.

Tot wat dat leidt, krijg je dan weer te zien in korte MTVdocumentaires. De meest succesvolle onder hen etaleren hun nieuwe rijkdom op een walgelijke manier, in riante mansions vol wansmaak en uiteraard een garage vol exclusieve automodellen.

Nu goed, voetballers verdienen ook fortuinen, door tegen een bal te stampen. Het is waarschijnlijk de tijdsgeest, waarin succes vertaald wordt in termen van het bedrag dat op je bankrekening staat. En de media doen daar ruimschoots aan mee, bang dat ze de trein zullen missen.

Tupac Shakur Een uitzondering op het bovenstaande zou Tupac Shakur zijn, die zo’n 75 miljoen platen verkocht en de talenvolste en grootste rapper van zijn generatie wordt genoemd.

Naast benamingen als poëet en revolutionair.

Maar wie wat biografische gegevens doorneemt, wordt geconfronteerd met iemand met een kort lontje en één lange lijst van geweld, seksuele intimidatie, wapens, afrekeningen, veroordelingen en gevangenisstraffen. Het soort leven dat elke zwarte in Amerika maar al te goed kent.

Tegelijk wordt ook gesuggereerd dat Tupac zijn macho imago zorgvuldig cultiveerde om zijn aanhang, zijn fans en entourage, niet te ontgoochelen.

Het eindigt allemaal als hij op 13 september 1996 in Las Vegas wordt neergeschoten. Hij was amper 25 jaar. Door wie? Niemand die het weet, al wordt gefluisterd dat een concurrerende rapper, B.I.G., wel eens de opdrachtgever zou kunnen geweest zijn. Intussen is die ook al neergeknald. Het is maar dat je weet in wat voor wereld je terechtkomt als je naar “All Eyez on Me” gaat kijken.

Boeiend allemaal? Niet direct, en ook de film is dat niet.

Waarom schrijf je er dan over, hoor ik u vragen. Wel, eens te meer, niets menselijks mag ons vreemd zijn en als velen geraakt worden door wat iemand doet, of wat hij vertegenwoordigt, dan wil ik daar best wat commentaar op geven.

Geen heilige Gelukkig maakt regisseur Benny Boom geen heilige van Tupac en focust hij vooral op diens jongerenjaren, zijn opgang als rapper en de strijd om de heerschappij in de lucratieve hiphopscene.

Als zoon van een koppel dat actief was in de Black Panther-beweging (wie van de jongeren die deze film gaan zien, weet nog wat dat betekent?) en getuige van het dagelijks racistisch geweld tegenover zwarten, verwerkt hij zijn ervaringen in agressieve “songs”. De verdienste van “All Eyez on Me” is alleszins dat die opnieuw aantoont dat blank Amerika nog lang niet in het reine is gekomen met zijn verleden.

Maar de film toont ook een ander racisme, dat van de zwarten onderling waarin verbaal en fysiek geweld niet geschuwd wordt. De voor niets terugdeinzende rivaliteit tussen rappers, de (financiële) belangen van platenfirma’s en managers toont een schimmige wereld op de rand van het gangsterdom.

Niet iets om vrolijk bij te worden, en helaas, het komt allemaal niet overtuigend over. Dat komt o.a. door hoofdvertolker Demetrius Shipp Jr., die wel een opvallende gelijkenis vertoont met Tupac maar charisma mist. En dan is er nog regisseur Benny Boom, die worstelt met zijn onderwerp. Die is natuurlijk aangeworven om een (positieve) film te maken die de kassa doet rinkelen, maar begin daar maar eens aan met een in wezen antiheld als Tupac.

Boom schippert een beetje tussen de klippen en vindt zelfs geen tijd – ondanks de duur van meer dan twee uur – om een aantal personages een achtergrond te geven, m.a.w. als je niets weet over Tupac en co wordt het allemaal nog ingewikkelder. Het is duidelijk dat op die manier gekozen wordt voor de fans die haarfijn weten wie wie is en die ongetwijfeld de teksten van de “songs” zullen appreciëren. De makers zullen vlug tot de conclusie gekomen zijn dat de “anderen” toch niet zullen opdagen.

K.T.

Dossier

15 juni 2017

11

“Cryptografisch geld zoals Bitcoin: boer let (goed) op uw ganzen”

Nieuw speelveld voor fraude of munt van de toekomst?

Velen zullen allicht gehoord hebben van de cryptomunten, en meer bepaald van de internetmunt Bitcoin. Maar wie weet dat op Wikipedia een lijst is te vinden van liefst …

840 van dergelijke munten? De lijst is een jaar oud.

Mogelijk zijn een aantal van die munten ondertussen niet meer operationeel en kwamen er nieuwe bij. Het exacte aantal maakt niet uit, maar dat er zeker honderden cryptomunten bestaan, doet toch vragen rijzen over de bedoelingen van diegenen die erbij betrokken zijn.

Er zijn gevallen bekend van ‘pump and dump’-fraude, waarbij men iets opzet, het geld binnenhaalt en dan de stekker uittrekt.

Dat tal van mensen zich aangetrokken voelen door cryptomunten heeft met de snelheid en de kosteloosheid van transacties te maken en vooral, dat die anoniem kunnen gebeuren. Dat dacht men in het begin ook wat Bitcoin betreft, maar sinds bijvoorbeeld de Deense politie een afdeling heeft die ‘Bitcoin surveillance software’ heeft ontwikkeld en de transacties met deze munt wel degelijk vallen te achterhalen, heeft de munt Monero een forse doorbraak gekend. Dit netwerk is 100 procent anoniem, 100 procent decentraal en sneller dan Bitcoin.

Het is het ideale platform voor de transfer van misdaadgeld en wordt ook gebruikt door de terroristische organisatie Islamitische Staat.

Communiceren gebeurde al via het Darknet, waar de IP-adressen van de verzenders en ontvangers niet door de politie vallen te achterhalen. Wapens, drugs, nagemaakte kredietkaarten, noem maar op, die kunnen ondertussen volstrekt anoniem worden betaald.

In 2008, in volle kredietcrisis, lanceerde iemand onder het pseudoniem Satoshi Nakamoto de idee van gedecentraliseerd geld dat hij Bitcoin noemde. Hij had een oplossing gevonden om te voorkomen dat men aan ‘double spending’ zou gaan doen, dus een bedrag tegelijk aan meerdere personen over zou maken. Zonder al te technisch te worden, bestond de oplossing in de blockchain, een soort digitaal kasboek waarin alle transacties worden bijgehouden. Wie euro’s of dollars omruilt voor bitcoins, heeft een portemonnee.

Die bevat geen bitcoins, maar die geldbeugel beheert zijn bitcoins in de blockchain.

voorziet dat er niet eindeloos bitcoins kunnen gedolven worden. Tegen 2033 zou aldus het maximum aantal voorziene bitcoins van 21 miljoen zijn bereikt.

In mei 2010 had de allereerste echte aankoop met bitcoins plaats. Een programmeur uit Florida bestelde twee pizza’s in ruil voor 10.000 bitcoins. Daarmee was het eerste echte volledig gedecentraliseerde digitale geld ter wereld een feit. Die pizza’s zijn door de man gelukkig allang verteerd, want ze zouden hem anders zwaar op de maag liggen als men weet dat de bitcoin bij de start 30 dollarcent waard was en vandaag (op het moment van onze research op de site Coindesk) al een koers haalde van 2.616 dollar. Dat was zowat 20 uur voordien nog maar 2.500 dollar. En zo zitten we bij het grote probleem met heel wat cryptomunten: de enorme volatiliteit van de waarde.

De groei van het cryptogeld heeft niets van doen met de reële economie waar de geldgroei min of meer gelijk opgaat met de economie. De waarde is wat men voor de cryptomunt wil betalen. Dat effent uiteraard het pad voor

mooipraters. Het verklaart allicht hoe nieuwkomers als Euthereum of Litecoin ooit op een maand tijd respectievelijk met 90 en 70 procent in waarde stegen.

Een journalist van De Tijd ging niet zo lang geleden naar Aalst, waar een vijftigtal mensen naar een uiteenzetting over de Nanotec waren gekomen. De aanwezigen werden rendementen voorgespiegeld van mogelijk tientallen procenten per … maand, het resultaat van de waardestijgingen van andere cryptomunten en van investeringen in onlinegaming en vastgoedprojecten in Polen en Spanje. Wie achter de munt schuilgaat, valt niet te achterhalen. De zoektocht van de journalist strandde in Belize. Hij achterhaalde wel dat Nanotec eerder al onder een andere naam aan de man was gebracht, met name Octa Premium Coin. De Nanotec werd uitgegeven door de Nanoclub.

Die heette eerder Crypto888. Crypto888 was geregistreerd in Malta een deed zich voor als eigenaar van meer dan 1.000 gokkantoren en drie casino’s in Oost-Europa. Toen werd ook al gewerkt met de Octacoin.

Waarschuwing Het hoeft niet te verbazen dat de Autoriteit

voor Financiële Diensten en Markten (FSMA) en de Nationale Bank van België ruim drie jaar geleden in een gemeenschappelijk persbericht waarschuwden voor de virtuele munteenheden ‘die geen wettelijke betaalkracht hebben en geen vorm van elektronisch geld zijn’.

Ze wijzen op het grote wisselkoersrisico. De waarde tegen dewelke een cryptomunt kan worden gewisseld voor een officiële munt (zoals de euro) is erg wisselvallig. Prijsschommelingen van meer dan 30 procent per dag zijn geen uitzondering, aldus het bericht. Helaas heeft de algemene pers in die periode nauwelijks of geen aandacht voor de cryptomunten, zodat weinig ruchtbaarheid wordt gegeven aan de waarschuwing.

Ondertussen zagen nog andere munten het levenslicht. Bijvoorbeeld de OneCoin. Volgens de Duitse financiële waakhond Bafin werd alleen al in 2016 voor liefst 360 miljoen euro beleggersgeld zijn versluisd naar bedrijfjes in onder andere Dubai en Gibraltar.

De OneCoin werd in het zuiden van ons land ooit gepromoot door voormalig parlementslid Laurent Louis (Parti Populaire), de man die premier Elio di Rupo (PS) in de Kamer op een keer openlijk voor pedofiel uitschold en die naar verluidt flinke commissies opstreek aan de OneCoin.

Fraude Het is duidelijk dat men erg voorzichtig moet zijn met de cryptomunten. Er valt snel veel geld mee te verdienen, maar al even snel kan de koers fors kelderen.

Het laat zich raden dat het een ideaal speelveld is voor malafide personen. We hadden het al over ‘pump and dump’-fraude, maar achter nogal wat munten schuilt niet meer of minder dan een Ponzi-schema. De Ponzi-fraude is genoemd naar de Amerikaan Charles Ponzi die mensen oplichtte door hen een belegging aan te praten waarbij uitbetaalde gelden en rendementen werden gefinancierd uit de inleg van nieuwe slachtoffers.

Het is niet voor niets dat de autoriteiten waarschuwen voor de cryptomunten. Wie ermee wil speculeren, loopt grote risico’s. Het lijkt er steeds meer op dat dergelijke munten zullen evolueren zoals het Darknet, het verborgen internet.

De snelheid en vooral de volstrekte anonimiteit van sommige munten maakt er ideale betaalkanalen van voor het witwassen van misdaadgeld, en het financieren van onder meer terroristische organisaties.

En helaas: de inlichtingendiensten staan erbij en kijken ernaar.

Pizza’s voor bitcoins Omdat er geen centrale bank bij Bitcoin mocht tussenkomen en de transacties moesten kunnen gebeuren en het systeem moest worden onderhouden en beveiligd, werden die taken toevertrouwd aan zogenaamde ‘miners’, individuen of groepen die de rekenkracht van hun computer inzetten om die taken te vervullen. Ze krijgen daarvoor een ‘miners fee’ die bestaat uit een aantal bitcoins. Het systeem

RVL

Eurostadion: deputatie geeft hete aardappel door De deputatie van Vlaams-Brabant heeft vorige week donderdag beslist om de milieuvergunning voor het Eurostadion te weigeren. Blijkbaar hebben de vele negatieve adviezen en de honderden bezwaarschriften van burgers hun uitwerking niet gemist.

Gedeputeerde Tom Dehaene (zoon van…) kon het zich electoraal niet veroorloven om het licht van de zon te loochenen. In het persbericht van de provincie staat letterlijk te lezen dat de provincie vreest voor een verkeersinfarct op de Noorderring en voor een onaanvaardbare toename van de luchtverontreiniging. Toch is het persbericht halfslachtig: het stadion is volgens Dehaene nog altijd mogelijk indien er een ‘mobiliteitsconvenant’ komt tussen Ghelamco en de Vlaamse overheid. Door een versnelde uitvoering van de geplande Vlaamse investeringen op en rond de Ring, “zou de verkeersknoop eindelijk ontward worden”.

Dehaene en de deputatie geven hiermee de hete aardappel door aan de Vlaamse regering, niet alleen aan minister Schauvliege (CD&V) maar ook aan minister Weyts (N-VA).

Schauvliege is als milieuminister bevoegd voor beroepsprocedures tegen de deputatie in milieudossiers. En Weyts is bevoegd voor alles wat met mobiliteit te maken heeft.

Korzelige mobiliteitsminister Ben Weyts reageerde korzelig op het maneuver van de deputatie. Hij stelde in een

reactie aan Belga dat “de provincie zich probeert te verschuilen achter het zogenaamde ontbreken van mobiliteitsmaatregelen”, terwijl er vanaf 2019 grote werken gepland zijn op de Noorderring. Volgens Weyts is zo’n mobiliteitsconvenant met Ghelamco helemaal geen verplicht element in de vergunningsprocedure.

Die reactie is bevreemdend, want in het advies dat Ruimte Vlaanderen eind maart naar buiten bracht, staat letterlijk dat het stadion er enkel kan komen wanneer er een samenwerkingsakkoord wordt getekend door het Vlaams Gewest en Ghelamco. Volgens de plannen zou het Eurostadion immers binnen de dertigmeterzone langs de Ring gebouwd worden en dat is wettelijk alleen mogelijk via zo’n samenwerkingsakkoord. Ook de eigen administratie van Weyts, het Agentschap Wegen en Verkeer, had dit voordien reeds in een gelijkaardig advies neergeschreven. Dit betekent dus ondubbelzinnig dat minister Weyts wel degelijk de sleutels in handen heeft: wanneer hij dit samenwerkingsakkoord met Ghelamco weigert, dan kan er geen enkele vergunning worden afgeleverd.

Vermits Weyts het Eurostadion niet meer ziet zitten en onlangs bevestigd heeft dat hij

niet langer bereid is enkele cruciale stukjes grond te verkopen aan Brussel, gaan we ervan uit dat hij tevens zal weigeren om een samenwerkingsakkoord te sluiten met Ghelamco. Het tegendeel zou niemand begrijpen.

reiding van zijn ‘gigantisch vastgoedproject’, waarbij het EK van 2020 enkel als voorwendsel moet dienen. De voetbalbond wijst de eis voor onvoorwaardelijke steun voor het Eurostadion dan ook resoluut van de hand.

Nieuwe intimidatiebrief

Solo slim van derderangsfiguur

Ondertussen doen zich merkwaardige maneuvers voor bij de Belgische voetbalbond. Vorige week woensdag lekte uit dat Ghelamco een sterk intimiderende brief heeft gestuurd naar alle bestuursleden, waarin geëist werd dat de bond “onmiddellijk, expliciet en publiek haar onvoorwaardelijke steun voor het Eurostadion zou bevestigen”. Daarbij werd verwezen naar de financiële verliezen die Ghelamco zou leiden en werd meteen ook gesuggereerd dat het bestuur van de KBVB hiervoor mee zou moeten opdraaien, indien het zijn verantwoordelijkheid niet zou opnemen. Een poging tot chantage dus, die eerder de gemeente Grimbergen al te beurt was gevallen.

De advocaat van de voetbalbond had hierop een zeer krachtig antwoord gestuurd, waarin Ghelamco werd verweten een stadion te willen bouwen dat niet eens aan de UEFA-normen zou voldoen, met name de verplichting zich te situeren op het grondgebied van Brussel. Tegelijk werd Ghelamco een gebrek aan professionalisme verweten bij de voorbe-

In het licht van deze kordate brief is het erg bizar te noemen dat bondsvoorzitter François de Keersmaecker de jongste weken precies het tegenovergestelde geluid liet horen, door overal te verkondigen dat het Eurostadion noodzakelijk zou zijn voor de Rode Duivels. De Keersmaecker mag dan voorzitter zijn van de KBVB, hij had voor zijn solo slim geen enkele steun en hij sprak dus allerminst namens het bestuur van de bond. François de Keersmaecker is een derderangsfiguur die eerder toevallig de voorzittershamer in handen gespeeld kreeg. De man is ten zeerste benaderbaar met lintjes en snoepreisjes, en in het verleden zette hij herhaaldelijk de reputatie van de voetbalbond op het spel.

Vandaag moet hij luisteren naar zijn Brusselse zetbazen en vertelt hij dus hopen onzin.

Laten we hopen dat dit zijn zwanenzang wordt. Op 24 juni zijn er voorzittersverkiezingen bij de voetbalbond en het ziet er niet naar uit dat hij met zijn ridicule verklaringen veel vrienden heeft gemaakt.

BL

12

Cultuur

15 juni 2017

Podium Vlaams en/of Nederlandstalig op Gooikoorts en ‘Na Fir Bolg’ Het tweede weekend van juli, meer bepaald op 7, 8 en 9 juli, vinden twee interessante festivals plaats: ‘Gooikoorts’ in Gooik en ‘Na Fir Bolg’ in Sassenhout Vorselaar.

Beide festivals hebben hun specifieke plaats in het festivallandschap en daarom alleen al is het jammer dat ze tijdens hetzelfde weekend georganiseerd worden.

Gooikoorts wordt dit jaar al voor de vijftiende keer georganiseerd en is een internationaal volksmuziekfestival dat ieder jaar muziek brengt op het raakvlak van traditionele en vernieuwende volksmuziek. De organisatie zorgt niet alleen voor een kwalitatief sterk programma, maar streeft ook naar gezelligheid en een aangename sfeer.

Het festival neemt de volksmuziekliefhebber mee op een reis vol nieuwe ervaringen. De nadruk ligt zowel op jong aanstormend talent als op gevestigde waarden uit binnen -en buitenland. Gooikoorts wil enerzijds bezoekers aantrekken die willen en kunnen genieten van prachtige concerten en unieke balavonden, anderzijds is het ook een familiefestival.

Bij de Vlaamse groepen kan u genieten van oude getrouwe Kadril die hun 40ste verjaardag vieren, van de jonge groepen Zigo, Elanor en Trio Dhoore en van de altijd verrassende Snaarmaarwaar en MandolineMan. Naast uitgebreide aandacht voor Vlaamse groepen en talent van eigen kweek vinden we op Gooikoorts ook als aanrader De Langste Zangtafel. Vroeg opstaan zaterdagmorgen (hoewel, 11 uur) en getuige zijn van en actief deelnemen aan de nieuwe traditie, de ochtendlijke lange zangtafel! De Lange Zangtafel ontstond jaren geleden op initiatief van Ninoofs volkszanger Rufijn de Decker. Het is een concept naar ons hart: mensen die samen komen om te zingen en plezier te maken. De organisatie zorgt voor de zangboekjes en de voorzangers.

Het festival Na Fir Bolg profileert zich als een folk-, rock- en kleinkunstfestival. Het begon heel klein en dapper in 1995 in een zaal in Vorselaar en is uitgegroeid tot een blijvend en gerenommeerd festival met een eigenzinnige volgehouden programmatie. De festivalweide ligt aan het Sassenhout in Vorselaar.

Dit festival heeft altijd bijzonder veel aandacht besteed aan Nederlandstalige muziek in vele genres. Eén van de peetvaders van het festival was Zjef Vanuytsel zaliger, die er op zijn 69ste verjaardag één van zijn laatste optredens gaf.

Voor de editie van 2017 kan je er op Nederlandstalig gebied onder andere genieten van Yevgueni, van de ode aan Bobbejaan Schoepen (met Jan de Smet, Barbara Dex en Guido Belcanto), van Radio oorwoud (voor de kinderen), van Slongs die van ons, van Ed Kooyman en van Mira. Ook Kadril treedt op, dus die hebben een druk weekend voor de boeg.

Het hoeft geen uitleg dat beide festivals weinig tot geen aandacht krijgen van de grote pers en dat ze ver weg van het gemonopoliseerde leven van concertorganisator Live Nation liggen. Daarom vind je op beide festivals ook veel muziek van traditionele aard met behoorlijk wat nostalgie maar ook met de jonge nieuwe lichting.

U kan van beide festivals gaan genieten om de zomer Vlaams, Nederlandstalig en kwalitaGT tief muzikaal in te zetten. We wensen u daar alvast een zonnig verblijf toe.”

Renaat de Rudder, 100 jaar geleden gesneuveld Niet alle herdenkingen waarop wij in Vlaanderen, de ene keer al met iets meer aandrang dan de andere keer, worden uitgenodigd, zijn even zinvol te noemen, maar als het om de jong gesneuvelde officier Renaat de Rudder gaat, ben ik geneigd die herdenking met handen en voeten aan te bevelen.

Ik vind de herdenking van zijn offer aan de IJzer niet enkel zinvol omdat het volgende maand precies honderd jaar geleden zal zijn dat die jonge idealist in die zinneloze “Groote Oorlog” zijn jonge leven heeft geofferd, maar ook omdat hij na zijn dood in Vlaanderens herinnering is blijven voortleven als een van de IJzersymbolen die in de crypte van onze IJzertoren zijn vereeuwigd en waaraan Anton van Wilderode een van zijn onsterfelijke IJzerbedevaartgedichten heeft gewijd. Even in herinnering brengen hoe die jonge idealist aan zijn einde gekomen is. Toen de piepjonge Renaat vanop de collegebanken – hij had net zijn vierde Latijnse afgemaakt – als vrijwilliger naar het front was getrokken, zonder daarvan iets aan zijn ouders te zeggen, schreef hij in een briefje vanuit de kazerne naar zijn ouders in Landegem: “’t Is voor ons Vaderland, voor belgië, voor Landegem.”

Vaderlandsgezind Was de jongeman, zoals de meeste Vlamingen bij het begin van de oorlog, nog volop vaderlandsgezind, toen “onzen heiligen” zoals hij door zijn frontmakkers werd genoemd, de

Steun een goed doel in Vlaanderen met een legaat.

Steun een goed doel in Vlaanderen met een legaat.

Alle info ten kantore bij Karl van Camp

Alle info ten kantore bij Karl van Camp 03.232.14.17 of secretariaat@pallieterke.net 03.232.14.17 of

secretariaat@pallieterke.net

ellende van de Vlaamse soldaten rondom hem zag en hoorde en voelde, sloot hij zich met volle overtuiging aan bij de Frontbeweging, die allesbehalve op sympathie van de franskiljonse legerleiding mocht rekenen. Toen die een pamflet van zijn hand ontdekte, werd hij prompt in de nor gesmeten, maar na een tijd toch weer vrijgelaten. Zijn tragisch einde kwam op 17 december 1917, toen hij op een verkenningstocht in de frontlijn, al dan niet per ongeluk, getroffen werd door een kogel uit een belgisch geweer. Stervend bij een commandant binnengebracht, wordt hij daar buitengejaagd als een hond, maar niet voordat de officier nog zijn ransel had doorzocht naar… flamingantische geschriften. Renaat bezweek in het krijgshospitaal. Na een paar omzwervingen werd hij uiteindelijk bijgezet als een van de “IJzersymbolen” in de Paxpoort tegenover de IJzertoren.

Herdenking Zijn offer, honderd jaar geleden, wordt herdacht op 9 juli a.s. in Landegem: na onthaal met koffie in de foyer van De Klaproos, Stationsstraat 20, is er om 11.30 uur een academische zitting met gastsprekers Guido Moons en Bart de Valck, en muzikale intermezzo’s van het duo Marc de Clercq en Jan Colpaert, om 11.30 uur bezoek aan het monument met de Sint-Ceciliavrienden van Lotenhulle en onthaal door John Caron met toespraak namens VOS door Karel Uyttersprot. Na voorlezing van Renaats brieven aan zijn moeder door acteur Jo de Caluwé, wordt in voormelde foyer een drankje aangeboden. Dit zinvol initiatief, wars van enige partijpolitiek, gaat uit van het Renaat De Ruddercomité, de Vrienden van Renaat De Rudder, de Vlaamse Genootschap (VLAG) van Nevele en de VOS. Voor wie meer weten wil: 0475/37.05.11 – raevenberg@skynet.be hvo

1917: totale oorlog in Vlaanderen 7 juni 1917. Na maandenlang tunnels graven tot onder de Duitse stellingen worden in Mesen 19 dieptemijnen tegelijk tot ontploffing gebracht. Deze Mijnenslag is de aanzet voor de verwoestende Derde Slag bij Ieper. Zes nieuwe tentoonstellingen in de Westhoek vertellen het verhaal van die oorlogswaanzin.

De hel van Passendale De ‘groote oorlog’ woedt al bijna drie jaar.

Ondanks het massale bloedvergieten en de inzet van alle middelen krijgt geen van de legers de bovenhand. Het wordt een eindeloze uitputtingsslag. Toch houden de leiders in beide kampen vast aan de idee van een totale vernietiging van de vijand.

Generaal Plumer beveelt de ondermijning van de Duitse stellingen over een lengte van 15 kilometer. Het objectief is de inname van de heuvelrug van Mesen. Op 7 juni 1917 worden 19 dieptemijnen tot ontploffing gebracht.

De verrassing en de chaos bij de Duitsers zijn compleet. Tachtigduizend soldaten veroveren met geringe verliezen de heuvelrug. Deze Mijnenslag (‘The Battle of Messines’ voor de Britten) is de inleiding op de Derde Slag bij Ieper, beter bekend als de Slag bij Passendale.

Op 12 juli 1917 bestookt het Duitse leger de Britten voor de eerste keer met een nieuw oorlogswapen: mosterdgas, ook yperiet genoemd.

Vier dagen later begint het geallieerde artilleriebombardement. En op 31 juli start de Derde Slag bij Ieper. De Britten willen de havens van Oostende en Zeebrugge heroveren, omdat van daaruit Duitse duikboten de geallieerde aanvoerlijnen verstoren.

Eind juli regent het pijpenstelen en het kapotgeschoten terrein verandert in een immense modderpoel. Manschappen en materieel raken amper vooruit. Grote en kleine aanvallen volgen elkaar op. De Duitse verdediging blijft grotendeels intact. Na honderd dagen zijn de Britten acht kilometer opgeschoven.

De balans: een half miljoen slachtoffers en een totaal verdwenen landschap. Sindsdien is ‘Passchendaele’ synoniem voor de hel, voor de onbeschrijfelijke gruwel van de oorlog.

protestantse 36th Ulster Division in Mesen zij aan zij hebben gevochten. De enorme impact van de Eerste Wereldoorlog op Nieuw-Zeeland (tien procent van de bevolking trok naar de andere kant van de wereld om er te strijden) krijgt in het Toeristisch Informatiepunt Mesen een gezicht aan de hand van honderd individuele verhalen.

Ook de Maori’s die naar de Westhoek kwamen, hebben hier een plaats. Het Franse verhaal en de militaire luchtvaart tijdens de Slag bij Passendale zijn de thema’s van de dubbeltentoonstelling in het Guynemerpaviljoen in Poelkapelle.

Aanvullend bij deze tentoonstellingen zijn er diverse infomodules op belangrijke sites in de zuidelijke Westhoek, zoals het Hooge Crater Museum in Ieper, de bezoekerscentra van het Tyne Cot Cemetry en het Lijssenhoek Cemetry. Het is dus een bijzonder goed gestoffeerd programma dat een volledig beeld schetst van de ‘totale oorlog’ die in 1917 in Vlaanderen woedde. Om het voor de bezoekers overzichtelijk te houden, zijn thematische dagprogramma’s uitgewerkt. Wandelroutes, fietstochten en autoroutes wijzen de weg naar de littekens in het landschap en naar de talrijke herdenkingsplaatsen.

MMMV

‘1917: totale oorlog in Vlaanderen’ loopt tot eind 2017, volledig programma en gratis bezoekersgids op www.flandersfields.be

UITGEVERIJ

Volledig beeld Honderd jaar later herdenken musea en sites in de zuidelijke Westhoek die maandenlange massaslachting. Dat gebeurt in zes tentoonstellingen. In het Flanders Fields Museum in Ieper krijgt de bezoeker een algemene introductie over de Mijnenslag in Mesen en over de Derde Slag bij Ieper.

Aangrijpend zijn de werken van de legendarische Australische oorlogsfotograaf Frank Hurley, die wat zich toen heeft afgespeeld in de Westhoek in ons geheugen brandt (zie afbeelding). Het Memorial Museum Passchendaele 1917 in Zonnebeke focust op de rol van het verwoeste landschap tijdens de strijd. De expo toont hoe de legers hun tactieken, aanvalsmethoden en logistiek dienden aan te passen.

Ook de fysieke en psychologische impact van het zompige kraterlandschap op de soldaten komt aan bod.

Het Bezoekerscentrum Het Heuvelland in Kemmel illustreert de materiële erfenis van de Mijnenslag en hoe er met oorlogserfgoed wordt omgegaan.

Nog in Kemmel, in de Sint-Laurentiuskerk, loopt de tentoonstelling ‘Iers bloed en Vlaamse modder’ over dat merkwaardige moment waarop de katholieke 16th Irish Division en de

VERDRONGEN VERLEDEN DE 16DE (IERSE) DIVISIE IN VLAANDEREN – 1917

Jan Huijbrechts 256 blz. - 24,95 euro Voor al onze boeken en publicaties

www.polemos.be

Actueel

15 juni 2017

Bakermat van het christendom Voor de Debatclub leidde Frans Crols een panelgesprek over de veronachtzaamde christengemeenschappen van het Midden-Oosten: “Vergeten Christendom”. Een debat kon je het niet echt noemen, want de twee deelnemers waren het ten gronde eens, en het publiek was meteen op hun hand.

Enerzijds was er de Vlaamse pater Daniël Maes, norbertijn uit Postel, die lang priesters opgeleid heeft. Tijdens een vriendenbezoek in 2010 aan het klooster Deir Mar Yacoub (“klooster van de heilige Jacobus”) in het Syrische stadje Qara, besloot hij zijn expertise ter plaatse ter beschikking te stellen voor de herleving van de katholieke gemeenschap aldaar.

Pater Maes was nog maar pas in Syrië toen de oorlogswolken samenpakten. Hij was aanvankelijk getroffen door de vriendelijke gastvrijheid van zowel moslims als christenen, ook verenigd in hun verknochtheid aan de toenmalige welvaartsstaat. In zijn grondwet waarborgt Syrië, anders dan Egypte, de godsdienstvrijheid. Maar juist toen begon de infiltratie van buitenstaanders die de plaatselijke moslimjeugd bewerkten en foto’s ensceneerden over de vreselijke onderdrukking door Bashar al-Assad om ze dan uit te zenden op de Qatarese zender Al-Jazeera, “het (Arabische) schiereiland”.

Geen steun De terroristen worden nauwelijks door de bevolking gesteund. Vele mensen tonen fier foto’s van hun man of zoon die in de strijd

tegen de terroristen gevallen is. Zeer veel gezinnen hebben op hun salonmuur foto’s van Assad en Vladimir Poetin, zelfs ook vele soennieten.

De pater kon zijn affectie voor Poetin niet verbergen omdat die als een van de weinige leiders een man van zijn woord gebleken is en de christenen samen met de alawieten (nominale moslims maar feitelijk heidens) voor de ondergang behoed heeft. Anderzijds was er prof.

Amin Makar, kopt en chirurg in het Middelheimziekenhuis. In de koptische kerken wordt nog Koptisch (“Egyptisch”) gesproken, zoals de christenen in de Levant nog steeds Aramees gebruiken, zelfs als moedertaal. Prof. Makar stelde zich erg anti-Amerikaans op.

Hij vertelde de geschiedenis van de rol van de VS in de religieuze en politieke strijd. Die begon met de stichting van al-Qaida voor een jihad tegen de Russische “ongelovigen” in Afghanistan, en heeft sindsdien geleid tot openlijke, verdoken en zelfs onbewuste steun aan allerlei jihadmilities, alsook tot rampspoedige militaire tussenkomsten in het MiddenOosten. Daarbij valt vooral de volslagen onwetendheid van westerse politici en perslieden op, zeker over de inderdaad ingewikkelde theologische aspecten van de toestand, maar ook

gewoon over wie wie is.

Zo heeft het Westen het Vrije Syrische Leger gesteund, hoewel dat zich voor een sjari’a-staat uitgesproken heeft en zich deels door Islamitische Staat heeft laten opslorpen.

Trump Verder is er het zuivere winstbejag (“zorg voor jobcreatie”): Trump heeft tijdens zijn campagne een gezonde koerswijziging tegenover de islam aangekondigd, maar eens verkozen ontpopte hij zich tot grote vriend van de Saoedi’s, met enorme wapenleveringen.

Terwijl Amerika rijk wordt, zijn de gevolgen voor Syrië, voor Jemen, en voor Europa. Het goede aan Trumps verkiezing is alleen nog dat hij Hillary Clinton van de macht gehouden heeft: door Qatar en Saoedi-Arabië gesponsord, was zij een groot gevaar.

De vragenronde was erg informatierijk, maar knetteren deed het niet, daarvoor had het publiek te zeer aan de lippen van de sprekers gehangen. We leerden dat ook in Egypte de nieuwe machthebber wat teleurstelt.

Abd-al-Fattah al-Sisi heeft de verdere islamisering door Moslimbroeder Mohammed Morsi verhinderd, tegen Barack Obama’s voorkeur in, maar voor de christelijke minderheid blijft de toestand precair.

Iran

13

Debatclub in hand met IS, vond geen genade bij Maes en Makar.

De recente stembuszege van de gematigde presidentskandidaat is tekenend voor de mentaliteitswijziging bij de Iraanse bevolking. Decennia van betrekkelijke stabiliteit en een hoge scholingsgraad hebben de geesten ontvankelijk gemaakt voor modernisering en pluralisme. Zij zullen het systeem van binnenuit veranderen, want zij hebben van de dooi geproefd die heel het Midden-Oosten zo nodig heeft.

Een westerse interventie zou die ontwikkeling maar in de war sturen, want dan zou iedereen zich weer rond de hardliners scharen.

Een veteraan van de Koude Oorlog was echter sceptisch over Poetin en betwijfelde of die ex-KGB’er wel christen is. Beide sprekers stelden zich op het bij uitstek christelijke standpunt dat bekering wel degelijk mogelijk is, zeker een kwarteeuw na de Wende. In ieder geval hebben de christenen ginds niet de luxe van een keuze: voor hen is het Poetin of de ondergang.

Voor het eerst in de geschiedenis van de Debatclub werd er met de schaal rondgegaan om het werk van pater Maes te ondersteunen.

En nee, het woord “crowdfunding” bleek daar niet bij nodig. Naar de moderator vaststelde, bleek de benepen Vlaming voor zulk goed doel toch vrijgevig te zijn.

DK

De vijandschap tegen Iran door de VS, hand

Op visite bij de Schneiders, joods en Antwerps Op de omslag staat trefzeker een ietwat spookachtige foto; die toont op afstand de rug van een orthodoxe jood, een chassied, een vrome met Oost-Europese wortels, herkenbaar aan de wapperende haarlokken langs de oren, een halflange broek en een kenschetsende hoed.

De titel is “Mazzel tov”, een gelukwens bij het afsluiten van bijvoorbeeld een diamantverkoop. ‘Tov’ is de bron van ons vaak gebruikte woord tof, dus leuk, goed, aangenaam. Dit is een knap boek dat handelt over joden en niet over het conflict dat Israël uitvecht met de Palestijnen en het Midden-Oosten. Je hoeft dus geen standpunt in te nemen over die verdomd netelige kwestie. Oef. “Mazzel tov” van Margot Vanderstraeten wekt de bewondering en de verwondering.

Bewondering is algemeen het terechte deel voor haar werk als etnoloog, volkenkundige, in de joodse gemeenschap aan de Schelde. Verwondering komt er minder aan te pas bij de besprekingen, hoewel het kras is dat ruim een eeuw nadat joden sterk aanwezig werden in Antwerpen men een leerzaam portret over de familie Schneider - een schuilnaam - en haar kinderen dertig jaar na datum schrijft met verbazing, remmingen, verwachtingen, sympathie, irritatie, onbegrip en liefde. De kloof tussen de joodse Antwerpenaren en de sinjoor van oorsprong bestaat. Siegfried van Praag, een joodse Amsterdammer en schrijver, die jarenlang in Brussel woonde, merkte ooit op dat een Nederlander min of meer weet wat een bar mitswa is (de opname tijdens een synagoge-

ritueel van een jongen als volwassen gelovige) maar dat hij zoiets niet zag bij zijn Vlaamse en Brusselse buren. Jood, Antwerpen en diamant waren tientallen jaren synoniemen, maar die koppeling heeft haar beste tijd gehad omdat de Indiase Jains, als gemeenschap vergelijkbaar met hun joodse zakenrelaties, in grote aantallen opgedoken zijn in de Pelikaanstraat.

Repetitor De ondertitel van het boek is: mijn leven als werkstudente bij een orthodox-joodse familie.

De Limburgse Vanderstraeten was in Antwerpen de repetitor van de kinderen Schneider. Na een leertijd van zes jaar bleef zij in contact met de kinderen en hun spruiten. De tijdsboog tussen de jaren negentig en vandaag maakt het boek dubbel boeiend. Zoon Jakov leert zij kennen met op zijn tienerkamer posters van norse mannen in het zwart met baarden, niet van Che Guevara of de Beatles. Wijze joodse voorgangers zijn de inspiratie. Later ontmoet zij Jakov en zijn gezin in New York waar hij opbiecht zich voor de eerste maal in zijn leven aanvaard te weten, in die stad met een joodse bevolking van 1,5 miljoen. De huidige Amerikaanse minister van Financiën, Steven Mnuchin, heeft een Russisch-joodse overgrootvader die dia-

manthandelaar was in Antwerpen.

613 verplichtingen Dochter Schneider, Elzira, heeft een motorische afwijking, dyspraxia, die zij trots en beschaamd verbergt. Zelfs fietsen gaat haar moeilijk af. Zij wil leren fietsen, maar niet in de joodse wijk, want achter de gordijnen gluren de buren en de goede naam is in de gesloten shtetl, Jiddisch voor stad, rond het stadspark, de Belgiëlei en de Lange Leemstraat, een kostbaar goed. Vanderstraeten trekt met Elzira naar de gedempte zuiderdokken en leert dat het meisje, een jonge meid, zelden of nooit de Belgiëlei en haar joodse wijk verlaat. De Schneiders noemen zich modern-orthodox, zijn dus van deze wereld en geen chassidim, de ultraorthodoxen, vandaag de snelst groeiende joodse groep in Antwerpen door hun grote gezinnen.

Zelfs modern-orthodoxen houden zich aan de 613 verplichtingen van de Thora, waaronder de voedselwetten, de kasjroet, wat het sociale leven en het isolement van joodse mensen zwaar beïnvloedt.

Het jodendom is geen wervende religie. Van de chassidim dient niemand publieke optredens te verwachten à la de salafisten die op de Meir zieltjes willen winnen voor de islam.

Margot Vanderstraeten pende een fijne, goedgeschreven getuigenis over merkwaardige mensen die zich afsluiten achter hun “eroev”, de symbolische muur, ook in Antwerpen, rond de joodse gemeente. Zij schrijft in het verlengde van de kenner van de joden die

Pep zegt het Het voornemen van de Catalaanse regering om op 1 oktober een referendum over onafhankelijkheid te houden, kreeg opvallende steun van Pep Guardiola, de Catalaanse voormalig voetballer en huidig trainer van Manchester City. Op een manifestatie in Barcelona sprak Guardiola zo’n 40.000 deelnemers toe, en hij was niet mals voor de Spaanse regering, die zoals verwacht alles zal doen om een referendum te verhinderen. “Wij hebben 18 keer geprobeerd een overeenkomst te bereiken, en 18 kaar was het antwoord ‘nee’. Met dat antwoord negeert de Spaanse regering de steun voor een referendum van 80 procent van de bevolking. Ze toont minachting voor de grote meerderheid in het Catalaans Parlement. Wij hebben geen andere oplossing dan te gaan stemmen. Wij roepen de internationale gemeenschap op ons te helpen. Wij roepen alle democratieën in Europa en de wereld op om met ons onze bedreigde rechten te verdedigen, zoals een vrije politieke

Ludo Abicht is en het weinig bekende, maar zeer lezenswaardige boek “Geschreven leven, een inleiding tot het jodendom” van de Nederlander met Tsjechische wortels (geen joodse) Klaas Smelik, oud-professor Hebreeuws en jodendom van de UGent.

Frans Crols

Margot Vanderstraeten, “Mazzel tov”, Uitgeverij Atlas/Contact, 335 blz.

Prijs: 20 euro. ISBN 978 9045 033 85 3 expressie en het recht om te stemmen tegen de vergrijpen van een autoritaire staat”. Goed gezegd van Pep!

PS weggeveegd?

In april, nog maar enkele weken geleden, ontving Elio di Rupo met veel poeha de socialist Benoît Hamon, toen nog presidentskandidaat. Met zijn typische Latijnse pathos verkondigde Di Rupo toen: “Jouw overwinning zal die van het hart zijn, van nieuwe ideeën en van het prachtige socialistische ideaal.” Schitterend, elegant, glorieus en hol, zoals zoveel uitspraken in het Franstalige politieke wereldje, zowel in België als in Frankrijk. Maar het werd geen overwinning. De socialisten in Frankrijk zijn weggeveegd en hun nederlaag zal waarschijnlijk de ondergang van hun Belgische kameraden nog versnellen. Het Franse rode kadaver zou het Belgische wel eens in zijn ondergang kunnen meeslepen. Alleen jammer dat het vacuüm dan zal worden opgevuld door andere marxisten, die van de PTB, die nog fanatieker en nog misdadiger zijn dan die van de PS.

14

Brieven

15 juni 2017 Wetten op seks

Peter Benoit

Wils en/of Reynebeau

Pallieterke, Uw hoofdredacteur stelt zich de vraag: “Waarom werd er zo weinig ruchtbaarheid gegeven aan de herinhuldiging van het Peter Benoitmonument?” Ik geef u het antwoord: omdat naar slechte Antwerpse gewoonte, men de gewone Vlamingen en Antwerpenaren buiten wil houden Nochtans, op zondag 12 september 1897 vierde de stad Antwerpen Benoit n.a.v. de verheffing van de Antwerpse Muziekschool tot Koninklijk Vlaams Muziekconservatorium. Die dag bonsde de Carolusklok van de kathedraal heel de dag en vanuit de toren werd het Beiaardlied gespeeld; verder straatverlichting en volkse serenades in de straten; triomfbogen in de stad; in de Harmonie: uitvoering van de Feestzang door 1.200 zangers en orkest, o.l.v.

Lodewijk Mortelmans.

Edward Keurvels dirigeerde Benoit-muziek in de grote zaal van de Dierentuin. Benoit werd in de Leyszaal van het Antwerps stadhuis ontvangen; muzikale stoet met muziekkorpsen uit heel Vlaanderen. Toen Benoit aan het open raam van het stadhuis verscheen, werd er geapplaudisseerd door de massa aanwezigen en dirigeerde Keurvels Benoits ‘Strijdzang van de Vlamingen’. M.C. - Antwerpen

De Vlaamse vakman

Herman Suykerbuyk – Essen Ereondervoorzitter Vlaams Parlement

Esse est percipi

Kruisende woorden oplossing 1061

Pallieterke, Hebben de Vlaamse politici (allemaal) nog niet genoeg van de parvenu’s en profiteurs à la PS, zodat ze eindelijk resoluut voor de onafhankelijkheid willen vechten? ‘Esse est percipi.’

Politici, denk aan de perceptie, het opnemen van indrukken in het bewustzijn van de Vlamingen die gewoon leven en zich krom werken om België als ‘failed state’ te stutten. De Belgische politiek, Michel met zijn rabiate h aat tegen het Vlaams Belang incluis, wekt alleen weerzin op bij mij. Al lang voor het ‘Samuscandale’ met zelfs rollen voor mr. en mevr. Onkelinx.

Charly Vanhoof - Borgerhou

I

M

T

X N A P

X

T

E N H U

L

L

E

X O X

X

A N N E

R

I

B R E

I

N O L O G

S

E

B

I

L E

E N X O X

A

X O D

I

E

T

I

E N X M

I

G

S

X

K

L

I

X

A K D A N C

E N T E

E

P R O X

C H X D W E E

I

R

S

X U

I

L

X

K

I

N E

X

A

S

P

I

R

E

R

E N

O R

X

T

A P A

S

X D

N-VA contradictie Pallieterke, Voor de laatste verkiezingen beweerde de N-VA, dat “ons land niet goed functioneert en er dringend confederalisme moet komen” (partijstandpunt). Met de volgende verkiezingen zal de N-VA niet anders kunnen vertellen dan dat ze ‘ons land’ in de federale regering, samen met de Franstaligen, goed heeft bestuurd. M.a.w. ‘ons land’ kan ongewijzigd blijven voortbestaan. Benieuwd hoe de N-VA die tegengestelde standpunten aan haar kiezers gaat uitleggen en met elkaar in overeenstemming zal brengen. Dat is onmogelijk.

Michel Albrechts - Maaseik

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Cuperusstraat 41 2018 Antwerpen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen en administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net

W. Boons - Geel

Mayeur en Peraïta Pallieterke, In plaats van de 17.000 euro die ze kregen van Samusocial, de hulporganisatie voor daklozen, aan die sukkelaars te geven, waren ze op de verkeerde tram gestapt. Het werd de tram van de graaicultuur. Zou dat toeval kunnen zijn?

Is missen menselijk? Als ge dat aan de ganzen wilt wijsmaken, lachen ze u in uw gezicht uit!

Onkelinx, big boss van de PS en miss ongeluk, is zo onschuldig als een pasgeboren kindje en nog doofstom ook. Hoezo, de PS is toch voor Jan met de pet? Robert de Mol - Ninove

Umma Pallieterke, In de islam heeft men een wereldwijde solidariteit onder moslims. Men moet solidair zijn in alle omstandigheden en mekaar verdedigen, zelfs als het om moordenaars en dieven gaat, zeker tegenover de ongelovigen. Dat is de umma. Het was dus hartverwarmend dat zo’n 3.000 Marokkanen in België betoogden ter ondersteuning van hun verdrukte landgenoten in hun thuisland. Een betoging van die aard tegen aanslagplegers komt er nooit. De umma werkt!

Paul D’Haese - Boechout

Operaplein Pallieterke, Moest den T nog op zijn bank zitten, dan was hij er deze week gegarandeerd doorgezakt bij het nieuws dat de Vogelemarkt op het Operaplein gehouden wordt. De leien werden geknipt, maar Pagadder is er ook niet zonder scha vanaf gekomen. Eric Saen - Antwerpen

Knipoog naar Sire de Koning Onlangs mocht ik uit de pers vernemen dat koning Philippe wenste terug te keren naar de tijd dat zijn familienaam “van Saksen-Coburg” was. Waarom, vroeg ik mij beknopt dichterlijk af, niet nog een eind verder in de tijd terugkeren. Mag ik u voorgaan, Sire?

Waar zijn de dagen van Jordaens gebleven, toen de koning dronk en hij, in plaats van oppernar te zijn, omringd met schone schijn, genietend van zijn pint, nog aandacht aan zijn onderdanen schonk?

Waar zijn de dagen, Sire, toen een koning nog zichzelf zijn kon in plaats van zich te degraderen tot een soort van Pokémon?

Waarom zou u, als bij Jordaens, geen pintjeskoning mogen zijn?

Is u de koning van Heer Bracke, Heer Michel of Heer Dewael?

Is u de koning van het protocol of van ons allemààl?

Verhoed, zou ik u vanop afstand, Sire, willen adviseren, dat Saksen-Coburg synoniem wordt van die keizer zonder kleren en laat u inspireren door Jordaens met wie de koning dronk!

Hector van Oevelen

ABONNEMENTEN

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

A C R B U I C L P D T O E U L F U X G R E H S T I C X J H E K O G L K O

Marc Bertrand - Edegem

Pallieterke, Het transgenderexces komt mij (figuurlijk) de oren uit. Om wat stoom af te blazen en tezelfdertijd het poëtische gehalte van uw geëerd weekblad de hoogte in te jagen, ben ik zo vrij een gedicht gewijd aan de transgenderproblematiek aan te bieden. Daar gaan we: De transgender wordt geacht steeds goed op te letten Bij de keuze tussen dames- en herentoiletten.

Want welk toilet de transgender ook kiezen mag, Er is vlug sprake van grensoverschrijdend gedrag.

En welk toilet ik als transgender ook pak, De hamvraag is: zit ik hier wel op mijn gemak?

• BINNENLAND 3 maanden € 28,60 6 maanden € 57,20 1 jaar € 114,40 1 jaar steunabonnement € 250 • BUITENLAND Tarieven afhankelijk van de bestemming.

Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgende rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168

BIC KREDBEBB

Van onze hofdichter

Pallieterke, Ook grote historici laten al eens het achterste van hun tong zien. Lode Wils is een groot historicus, zeker als het om de Vlaamse Beweging gaat. Ik lees van hem in Knack – 13 juli 2016 – dat de N-VA, aanvankelijk pro-Europees, omgegaan is door De Wever, die Wils een knap historicus noemt en lovend is, maar de N-VA van koers heeft doen wijzigen. Wils verduidelijkt.

Hij hoopt dat De Wever niet de Boris Jeltsin van Vlaanderen wordt. Jeltsin zou de Oekraïners, de Kazakken, de Esten, et cetera, verstoten hebben, zodat Rusland weer baas werd, maar niet meer de grootmacht die de SovjetUnie ooit was. Die prijs hebben de Russen wel moeten betalen. Wils hoopt dat De Wever ook die geschiedenisles kent.

Tot daar Knack in 2016. De Standaard volgt op afstand en Reynebeau mocht aan het werk gezet. De Standaard van 3 juli 2017 interviewt Wils. Natuurlijk met als kop van het artikel: “Wordt Bart De Wever de Vlaamse Boris Jeltsin?”

Ditmaal gaat het over de nationalisten, die met hun verlangen naar anti-Belgisch separatisme marginaal zijn. Wils, marginaal? Zie al diegenen, die de N-VA naar het separatisme drijven opdat De Wever de Boris Jeltsin zou worden, die Rusland losweekte van de Sovjet-Unie.

Boris Jeltsin heeft hiermee weinig te maken.

Wat willen de Vlamingen? Hier zegt Reynebeau (of is het Wils?) dat Tsjechen en Slovaken in 1992 tegen het separatisme waren. Het is er gekomen, niet door de Slovaken, maar wel de Tsjechen. (…) wordt het tegenovergestelde gezegd. Ook in België kan het anders lopen.

Transgenderprobleem

Pallieterke, Naar aanleiding van het artikel op de frontpagina van vorige week: reeds lang worden homo’s en transgenders gepromoot, bejubeld en bezongen, op een manier alsof er met hetero’s iets fout zou zijn, alsof de LGTB’ers over menselijke kwaliteiten zouden beschikken die de hetero’s ontberen. In elk radio- of televisieprogramma zitten er wel een paar. Begrijp me niet verkeerd, ik heb niets tegen homo’s of die andere strekkingen, maar zij zijn toch niet ‘de norm’? Wat het hand in hand over straat lopen betreft, dat mág natuurlijk, alleen is het niet nódig en wordt het dikwijls gedaan om te provoceren, om iets uit te lokken. Mijn generatie liep toch ook niet kussend over straat? Al dat gezever over aparte toiletten, waar is dat voor nodig? Zijn er geen relevantere onderwerpen om mee in het nieuws te komen?

Seks en religie horen tot de privésfeer. (Waar is hier de scheiding van Kerk en Staat?) Willen we nog méér moraalmakers zonder moraal, Van Gheluwes en ayatollahs? Alle religies proberen het seksleven van “de mensen” te kapen, om ze afhankelijk te maken. Allemaal!

Maak zelf uw analyse! Bij ons geen boerka’s of zedenpolitie, maar in mijn jonge jaren gold wél nog de regel ‘Afblijven of Trouwen’. Het in de aandacht brengen (exploiteren in feite) van seks en religie creëert ergernis. Grote Ergernis.

Vanwaar het homo ‘bashen’ en de aanslagen?

Onze politici en hun media zijn te dom om zoiets simpels in te zien. Tenzij er een andere agenda achter schuilt, natuurlijk. De sossen hebben nu een wetsvoorstel klaarliggen om seks vanaf 14 jaar toe te laten, bijgestaan door de Blauwe Geschelpten, want die twee partijtjes zitten in ademnood. Kan de werking van hormonen bij wet worden geregeld? Hallo, medische wetenschap? Zijn onze politici er zich totaal niet meer van bewust hoe belachelijk zij zich daarmee maken? En dan maar praten over onze ‘normen en waarden’. En over ‘visie’…

Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Stichter: Bruno de Winter: 1945-1955 Hoofdredacteur Jan Nuyts: 1955-2000 Hoofdredacteur Leo Custers: 2000-2010 Hoofdredacteur: Karl Van Camp Verantw. uitgever: Karl Van Camp

Sport

15 juni 2017

Imke Courtois

Roskammen

De Rode Duivels hebben tegen Estland gedaan wat ze moesten doen. We hebben onze polepositie in onze groep zelfs versterkt en kunnen met een gerust gemoed op vakantie, of terug op vakantie! Ik heb mij laten vertellen dat de meeste Duivels al een weekje strand en zee achter de rug hadden. In een zwakke groep zoals de onze moet dat schijnbaar kunnen. Geen vuiltje aan de lucht!

Ik kijk met spanning uit naar onze volgende veldslag in Luik, tegen Gibraltar, een ploeg in vorm, want ze slaagden er bijna in hun eerste puntje ooit thuis te houden tegen het gevreesde Cyprus. Maar op de valreep ging het toch nog mis. Griekenland en Bosnië hielden het na een adembenemende wedstrijd op 0-0. Het was dus weer een topdag voor ons voetbal.

Even serieus nu! Met al het talent waarover we beschikken verwacht ik toch iets meer van onze nationale ploeg dan wat ik heb gezien tegen Estland. Kwartfinalist, zowel op het laatste WK als EK, is niet genoeg meer voor deze groep! We moeten de lat hoger leggen.

Topwijf!

Ik had voor de match tegen Estland het voorgevoel dat het niet veel soeps zou worden en had weinig goesting om de wedstrijd op tv te volgen. Toen ik echter merkte dat Imke Courtois van de partij was als analist, ben ik maar blijven kijken. Jan Mulder is een gelukzak dat hij naast een vrouw als Imke aan tafel mag zitten. Ik betrapte mij erop dat ik zelfs een beetje jaloers was. Wendy van Wanten was mijn hoogtepunt toen ik nog vrij actief was op de beeldbuis. Wendy is een prachtige vrouw, laat daar geen twijfel over bestaan, maar ze kent niets van voetbal. Zij heeft dan weer andere kwaliteiten die niet oninteressant zijn voor mannen.

Toen ik onlangs vernam dat er een interview met Imke Courtois in ‘Sport/Voetbalmagazine’ stond, ben ik meteen naar de dichtst-

Voetbalschimmen Gille van Binst

Voormalig Anderlechtcoryfee

bijzijnde gazettenwinkel gerend om mij het weekblad aan te schaffen. Zo kwam ik te weten dat ze ‘de Verdon’, een mij onbekende berg, beklommen heeft met een gebroken voet.

Maar dat was nog niet alles.

Ze heeft zelfs een helft gevoetbald met een scheur in haar buik. Imke is niet alleen een mooie en intelligente vrouw, maar ook een topwijf! In vergelijking met haar zijn sommige mannelijke voetballers echte mietjes.

Ik heb meer en meer de drang om mijn reisbestemming van deze zomer te veranderen. Ik zou er graag bij zijn als onze kapitein van de Red Flames op 16 juli aan de aftrap staat van het EK in Nederland, tegen Denemarken. Het zou voor mij een oude mannendroom zijn om haar eens in levende lijve te ontmoeten. Ik houd jullie op de hoogte...

Gille van Binst

Voor vorst en vaderland De Rode Duivels liggen op ramkoers met de voetbalbond, aldus de media. Een standpunt bleef uit. Zoals gewoonlijk. Het “probleem” melden volstond. Niemand tegen de haren strijken blijft het devies. Ex-CEO Steven Martens keek op geen eurocent bij het afsluiten van duivelscontracten. Bij winst van een groot tornooi kon elke duivel ruim 700.000 euro bijschrijven op zijn miljonairsrekening.

Martens is verleden tijd. Wilmots ook.

KBVB-ondervoorzitter Bart Verhaeghe greep in. Beaat glimlachend keek voorzitter Swa de Keersmaecker toe. Spelen de duivels volgend jaar in Rusland de WK-finale, wordt per duivelskop 269.000 euro uitgekeerd, aldus het nieuwe voorstel dat de redelijkheid moet herstellen. Voor een goed begrip: de spelers van de Duitse “Mannschaft” kregen elk 300.000 euro voor de jongste van hun vier (!) wereldtitels. Onze “gouden generatie” won tot dusver geen platte prijs: geen WK, geen EK. Toch kreeg Verhaeghe een “njet”. Meer nog, een aantal “duivels” liet de bond weten dat gebruik van foto’s van hun persoontje in commerciële duivelscampagnes moet stoppen. Tenzij de bond de beslissing terugschroeft daar niet langer een vergoeding voor te betalen. Portretrechten heet dat.

Nochtans was in het voorstel-Verhaeghe ingebouwd dat bij een “neen” de spelers gevolgen zouden dragen. Maar pas na het WK van volgend jaar. Er wordt nu aan een compromis gewerkt. Binnen drie maanden kennen we het. Dan staan de duivels voor de keuze. Het was allicht beter geweest om al tegen Tsjechië en Estland gevolgen van hun dwarsliggen te laten voelen. Nu hielden de multimiljonairs als naar gewoonte de hand op het hart – of beter, hun portefeuille – bij het al dan niet neuriën van het volkslied over de eer om te mogen voetballen voor vorst en vaderland. Omdat de WKkwalificatie nog amper gemist kan worden, had men hen beter nu al een keertje thuisgelaten en een ploeg geselecteerd met spelers uit de eigen competitie. Dat was pas een oproep tot redelijkheid geweest! Nu spreekt men beter over een gemiste kans om die redelijkheid te eisen.

“Moscow Country Club” Ondertussen heeft de bond tijd, moeite wel we nog niet weten wat zijn manschappen ervan terecht gaan brengen tegen topploegen.

Want zeg nu zelf, terechtkomen in een reeks met Gibraltar, Cyprus en Estland, om het daarbij te houden, is alleen weggelegd voor gelukzakken die op hun wenken bediend worden.

We gaan onze tricolore hoed wijselijk nog niet van onder het stof halen tot we iets meer te weten komen tegen de grote jongens. Als we al een hoed hadden.

Coucke is half miljard euro kwijt

Hup Holland hup!

Dat is pas sport Over een sportief huzarenstuk gesproken, voor wat Sofie Goos afbracht in Venetië doen we niet één, maar minstens twintig keer ons petje af. In mei verleden jaar werd ze tijdens een training in Antwerpen-Noord neergestoken door een halvegare. Of een hele gare, als ge wilt. Daarop volgde de revalidatie en het gevecht met zichzelf, met de vraag of ze ooit nog een topprestatie zou kunnen leveren. Het antwoord kennen we intussen. Goos nam in Venetië deel aan de zware Chalenge triatlon. Ze kwam, zag en overwon, na 3,8 km zwemmen, 180 km fietsen en 42,195 km lopen. Een prestatie die velen, en wij ook, quasi voor onmogelijk hielden. Dat die overwinning een emotioneel moment voor haar was, kunnen we ons levendig voorstellen. Wij weten nu al wie we als sportvrouw van het jaar moeten kiezen.

We geven het ter overweging aan sommige verwende voetbalvedetten die nooit genoeg betaald worden en oververmoeid zijn als ze drie keer in de week tegen een bal moeten trappen.

Overwerkt Met dank aan de veredelde amateurs uit Estland, die zo welwillend waren zich te laten kloppen door de Rode Duivels. Waarmee ge ons niet hoort beweren dat die met hun hoorns en bokkenpoten de drie punten niet

15

verdiend hebben. Met al dat ziet het er goed uit. Het moet al ferm tegenzitten als de duiveltjes het WK in Rusland niet halen. Opdracht volbracht dus. Ze mogen nu even hun gangen gaan in hun uitverkoren vakantieverblijf. Want de schandalig dikbetaalde vedetten zijn moe, naar verluidt. We hopen dat ze er geen bult aan overhouden.

Waar is dat feestje?

Wat dacht bondscoach Roberto Martinez van de wedstrijd tegen Estland? Dat hij tevreden is met de drie punten wisten we al. Het tegenovergestelde zou ons verbaasd hebben.

Maar alles kan beter, vernemen we. De flanken werden te weinig benut en er werden te veel kansen gemist, waardoor de bondscoach, tot het verlossende tweede doelpunt op vijf minuten voor affluiten, zenuwachtig op zijn nagels stond te bijten. Dat was geen zicht.

Spons erover. Eind goed, alles goed. Wie het niet laten kan, mag stilaan zijn tricolore carnavalspak uit de kast halen, want de Russen heten hen welkom en vragen niet beter dan de Rode Duivels eens in levende lijve en van dicht te mogen bewonderen.

Hoed Met slechts één nederlaag op tien wedstrijden en zestien punten op achttien mag bondscoach Roberto Martinez borst vooruit, buik ingetrokken, onder de mensen komen. Hoe-

Het Nederlandse elftal mocht het in haar reeks opnemen tegen Luxemburg. Wat wilden ze nog meer? Bibbergeld gaan ze er niet aan overhouden na de forfaitscore waarmee ze hun tegenstanders gewikt, gewogen en te licht bevonden, terugstuurden naar het Groothertogdom. Terwijl de toeschouwers in de Kuip vijf keer mochten juichen, zat heel Nederland te duimen voor een overwinning van Frankrijk tegen Zweden, waardoor de kans voor Oranje op deelname aan het WK wat groter zou worden.

Hoop doet leven Driedubbel helaas voor de onderdanen van koning Willem Alexander; hun schietgebeden werden niet verhoord. De Scandinaven lieten het thuispubliek dansen met een wereldgoal van Toivonen in de allerlaatste seconde en staan daardoor samen met Frankrijk aan de leiding in hun reeks. Nog is Nederland niet verloren, maar het begint wel danig te nijpen. En dat zijn onze Dietse broeders en zusters niet gewend. Het kan verkeren.

Meester en knecht Probeerde de drievoudige Tourwinnaar Chris Froome ons en het peloton op het verkeerde been te zetten in de Dauphiné Liberé, of is hij echt nog maar de schaduw van zichzelf?

Hij heeft alleszins nog werk voor de boeg als hij zijn status wil behouden. We zullen meer weten over enkele weken, als de Ronde van

noch poen gespaard om al in januari op verschillende locaties in Sint-Petersburg en Moskou een accommodatie te vinden, toekomstige wereldkampioenen waardig. Een van negen “mogelijkheden” droeg de algemene goedkeuring van de bobo’s weg, maar werd angstvallig geheim gehouden. Dat had zo zijn redenen.

Op dat moment woedde de heisa over de zwaar bedrogen fans in de door de KBVB mee georganiseerde “luxelocatie” in Rio de Janeiro nog volop. Het Russische optrekje waarin de duivels en hun entourage zich gaan nestelen, heet “Moscow Country Club”.

Het gigantische domein van de Club”, met een vijfsterrenhotel, ligt op 35 kilometer van Moskou in de groene rand rond de stad. Het hotel telt 131 luxueuze kamers en vijf restaurants.

Eentje blijft de duur van hun WK-verblijf voorbehouden aan de Belgische delegatie.

Er is een golfbaan met achttien holes, een minigolf, een eigen zandstrand rond een meer, een gymzaal, een indoor sporthal plus sauna’s, en zelfs een beautysalon.

Alleen een voetbalveld ontbreekt, maar dat vormt geen probleem. Men kan niet elk detail incalculeren. Toch niet als op een “nabijgelegen” veld getraind zal kunnen worden. Wat “nabijgelegen” naar Russische maatstaven betekent, is niet helemaal duidelijk.

Wel duidelijk is waarom de bondsvoorzitter zich zo krampachtig aan zijn postje vasthoudt. Ook dat de bond zich op geen enkel foutje wil laten betrappen bij het uitlrollen van de rode loper richting de verovering van een wereldtitel. Nu nog die titel binnenhalen en geen mens die zich zal storen aan de betrekkelijke luxe die de Moscow Country Club te bieden heeft aan onze toekomstige wereldkampioenen met, in hun spoor, het godganse bobogezelschap.

Al dan niet met “partners”.

Frankrijk op volle toeren draait. Zoals de kaarten nu liggen, ziet het ernaar uit dat de voormalige meesterknecht van Froome, Richie Porte, zijn meester gaat overklassen. Over veertien dagen gaat de Tour van start in Düsseldorf.

Intussen hebben we in de interessante miniTour, zoals de Dauphiné wel eens omschreven wordt, veel kunnen opsteken.

Oliver geflikt Laat ons beginnen met een eresaluut te brengen aan Thomas de Gendt, die in de openingsrit een heel straf nummer opvoerde, later noodgedwongen uit de koers moest stappen, maar toch enkele dagen in het geel mocht pronken.

Nu we toch met bloemen gooien, mogen we Jelle Vanendert niet vergeten, die ook positief in beeld is geweest, net als Oliver Naesen die ons in de zware Alpenrit over de Mont du Chat aangenaam verraste, maar door zijn ploegleiding werd teruggefloten. We kunnen het ook niet verhelpen dat ze bij AG2R-La Mondiale alles op hun chouchou Romain Bardet zetten en geen ogen in hun kop hadden.

Contador past Met al dat hebben we het nog niet over de verrassende eindwinnaar gehad. Terwijl Richie Porte en Chris Froome rollebollend elkaar het licht in de ogen niet gunden, won de Deen Jakob Fuglsang niet enkel de slotrit, hij pakte tevens de eindzege, dankzij het gekibbel tussen de gedoodverfde topfavorieten.

Die hadden blijkbaar nog nooit gehoord van het gezegde over die twee honden die vechten om een been, enz. Nu we toch aan een overzicht bezig zijn, hoe zou het gesteld zijn met de conditie van Alberto Contador? Dat is een raadsel. “Heel het gedoe hier interesseert me maar matig. Ik ben niet naar hier gekomen om me steendood te rijden en dezelfde fout te maken als verleden jaar”, vertelt hij aan iedereen die het horen wil. Spaanse bluf, of maakt hij zichzelf iets wijs? Afspraak over veertien dagen.

16

Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

15 juni 2017

Belkacem getrouwd: “Zuhal Demir heeft mijn huwelijk steeds geweigerd. En vrouwen die mij iets weigeren, dat pik ik niet!”

“Moet u een tasje muntthee? ”, vraagt mevrouw Belkacem zodra de zon is ondergegaan en het feest kan beginnen. Ik weiger beleefd en uit veiligheid. Het lieve kind heeft de hele bezoekersruimte van de Hasseltse gevangenis omvergelopen in haar stralende, inktzwarte boerka en ik wil de situatie niet ernstiger maken. Ze ziet geen hand voor ogen.

Die zit dan ook verpakt in stralend zwarte handschoenen. “Spreek jij nu tegen mijnheer Pallieter? Slet! Hoer! Christenhondofiel!” Ja, het werd een heuglijke dag.

Vlak na het huwelijk kreeg de kersverse mevrouw Belkacem haar eerste affectieve pak slaag van de dag. De lieve dame, die geheel volgens de islamistische traditie niet met naam mag worden genoemd, had met tranen in de ogen (al is dat achter de zonnebril meer een dichterlijke vrijheid van mijn kant dan een feit) haar ja-woord gegeven. Iets wat Foewatje meteen interpreteerde als het opzetten van een grote mond. Hij haalde de handdoek van zijn hoofd, maakte hem goed nat en sloeg er de bruid herhaaldelijk mee in het gezicht. “Zie je, mijnheer Pallieter, in jullie achterlijke cultuur moet je ervoor zorgen dat je geen sporen nalaat bij het slaan van een vrouw. Dat zien de mensen. Bij ons is dat geen probleem, omdat je de vrouw voorverpakt. Het is maar één van de redenen waarom wij superieur zijn.”

De Hasseltse schepen, die net het huwelijk heeft voltrokken, kirt bewonderend om zoveel exotische wijsheid. “Dat neem ik zeker mee naar ons volgende sp.a-congres, mijnheer Belkacem. We kunnen als culturen nog zoveel van mekaar leren.” Ondertussen hebben de cipiers Foewatje overmeesterd en terug op zijn stoel neergepoot, onder luid protest van de salafistische imam die op de directeur afvliegt en dreigt naar het Europees Hof voor de Rechten van de Mens te stappen, voor het belem-

meren van de godsdienstvrijheid. De idylle spat van de muren en mevrouw Belkacem kan haar tranen niet meer bedwingen. “Van ontroering” pinkt de schepen een traantje mee. “Zo mooi.

Ik wou dat John dit kon zien.”

PALLIETER: euh, proficiat dan maar, mijnheer Belkacem. Maar wat we wilden weten...

In de buitenwereld wordt gespeculeerd dat u met dit huwelijk uitwijzing naar Marokko wilt voorkomen. Klopt dat?

Absurdistan

B C D

Trucjes

E

Fouad Belkacem, een islamitische lapzwans eerste klas en overbekend van Sharia4Belgium, wil op één of andere manier toch niet graag als gevangene worden uitgeleverd aan vaderland Marokko. Weshalve is hij getrouwd met een vrouw met een belgisch paspoort, om uitlevering moeilijker te maken. Wedden dat zijn mensenrechten weer ter sprake zullen komen?

F G H

Onverdachte bron

I

Darya Safai, vrouwenrechtenactiviste van Iraanse afkomst en een fel madammeke, heeft onlangs laten horen dat ze bang is van wat ze van schoolkinderen hoort over de islam en ze maant onze samenleving aan feller op haar strepen te staan. Zo hoort u het ook eens van een moslima.

J K L

De oplossingen van het kruiswoordraadsel nummer 1061 vindt u op blZ. 14

Kromtaal Jef van Damme, voor sp.a lid van de Vlaamse Gemeenschapscommissie – u weet wel, één van die vele organen van het bestuursonkundige waterhoofd Brussel – had het onlangs over ons onderwijs dat zich moet aanpassen aan “de nieuwe realiteit” in onze steden. Lees: we hebben er decennia een potje van gemaakt met immigratie, nu moeten we dat dus ook doen met ons onderwijs.

A

A. Therapeut B. Canadese provincie - Cerium C. Chinese lengtemaat - Bittere afgunst - Gebruikt tegen betaling D. Limburgs dorp - Havenstad in Oekraïne E. Griekse citadel - Stoomschip F. Afstandsmaat - Behoefte aan drank G. Muzieknoot - Denkbeelden - En andere H. Serieus aansporen om iets te doen dat moet - Deel van een fuik I. Doctor - Efeziërs - Griekse plaats waar zich een orakel bevond J. De internationale arbeidsorganisatie van de VN - Voorzetsel - Windrichting Meisjesnaam K. Uit één eicel - Lichaamsdeel L. Henegouws dorp met tal van Britse militaire begraafplaatsen

FOEWATJE: “Haha, rijst? Belachelijk. Geen wonder dat jullie wijven zoveel kapsones hebben. Met rijst houd je niemand in bedwang.

Maar ga uw gang.”

PALLIETER: het is zo goed alsof ik het gehad heb, maar dank u wel. U verstevigt met dit huwelijk wel uw band met België, natuurlijk?

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

HORIZONTAAL

PALLIETER: wel, ik heb wat rijst mee, om over het kersverse koppel te gooien. Een oude traditie.

Ik strooi voorzichtig een paar korrels over het koppel heen, onder luid hoongelach van Foewatje en zijn imam. Het dreigt even gezellig te worden, tot Foewat opnieuw bovenop zijn bruid springt en met beide handen erop los mept. “Hebben jullie dat gezien? Die teef zit hier gewoon rijst te eten tijdens de ramadan.

Dat heb ik nog nooit meegemaakt. Kan ik een paar bakstenen krijgen voor straks?”

De imam trekt me zachtjes mee naar de deur: “Die zijn aan hun huwelijksnacht begonnen. Laat ons de tortelduifjes maar even rust gunnen.” De sp.a-schepen trippelt stilletjes achter ons aan. “Zo mooi, hé?”

FOEWATJE: “Weet u, mijnheer Pallieter, ik ben getrouwd volgens het shariarecht. Ik hoef dit huwelijk helemaal niet. Het is waardeloos.

Maar in Antwerpen heeft Zuhal Demir mijn huwelijk steeds geweigerd. En vrouwen die mij iets weigeren, dat pik ik niet! Gelukkig doen ze hier in CD&V-sp.a-land daar niet moeilijk over.

Het was meer een persoonlijke kwestie. Wijven moeten hun plaats kennen (geeft de bruid een harde rechtse en een uppercut). Zoals deze hier. (en dan minzaam) Ik kan u helaas niet toestaan om mijn vrouw aan te raken, maar als u iets naar haar wilt gooien, is dat geen probleem hoor. Heeft u steentjes bij?”

Kruisende woorden 1062

FOEWATJE: “Daar heb ik drie klein mannen voor. En als Allah het wilt, doe ik daar straks nog eentje bij. Ik ken mijn rechten, mijnheer Pallieter. Maakt u zich daar geen zorgen om (schopt de stoel van de bruid omver en spuwt een paar keer). Zeker dat u niets wil gooien?”

Verticaal 1. Moderne schrijfwijze van een rivierarm die in verbinding staat met de Rijn en de Maas 2. Enig - Lichaamsdeel 3. Officier - Voormalig eiland en huidige gemeente in Flevoland - Weduwe van Lennon 4. Vorm van visueel theater - Nederlanse waterloop 5. Kunnen gaan en staan waar je wil - Beschaafd 6. Ingrediënt van crème brulée - Vordering 7. Rechteroever - Inhoudsmaat - Plechtige belofte - Internetlandcode van Guatamala 8. Niet-gelovigen worden door gelovigen als dusdanig bestempeld 9. Schild in wapen - Futloze 10. Geur van een wijn - Internet protocol - Vervoermiddel 11. Racisme 12. Knaagdier - Vakbondsactie

Hetzelfde liedje Unia, het centrum dat zichzelf werk moet verschaffen door iedereen van discriminatie te verdenken, laat zich weer kennen. Een Limburgs bouwondernemer die reclame maakt met “echte vakmannen van bij ons” is het slachtoffer. Hoe ver kan zelfhaat eigenlijk gaan, Unia?

Vol begrip

sche gewoonte wijst iedereen nu iedereen met de vinger. Veel plezier!

Kogelgaatjes Een kleine week geleden was het weer van dat: schoten op een woning in Borgerhout. Het ziet ernaar uit dat de “war on drugs” van het Antwerpse stadsbestuur door sommigen heel letterlijk wordt genomen.

Wezen Het kan in dit land altijd gekker. En met dit land bedoelen we wel degelijk Vlaanderen. Wij blijken namelijk te beschikken over “weeswegen”. Dat zijn gewezen provinciewegen die noch door hun gemeenten, noch door Vlaanderen gewild worden. Wat we zelf doen, doen we, heu...

Bravo!

In de Zweedse gemeente Tyngsrid wil een gemeenteraadslid dat in de scholen muziek wordt gespeeld in de wc’s, om het geluid van de daar plaatsvindende activiteiten te overstemmen. Kijk, zo’n voorstel, is dat niet minstens een belgisch ereburgerschap waard?

Prestige Het Europees Parlementsgebouw in Brussel voldoet niet meer, nog geen 25 jaar na de afwerking ervan. Liever dan een renovatie van 30 miljoen, wil de “ambtelijke leiding” ervan – raar beest, wij kennen het niet – een nieuw gebouw van 430 miljoen. ‘t Is ocharme maar 400 miljoen meer.

Slimme Vlamingen kiezen Reisfamilie

Kijk, we zullen ons eens van onze beste kant laten zien. Wij begrijpen volledig dat de vorige burgemeester van Brussel zichzelf een riante dakloosheidsuitkering toekende. Dat heet proactief optreden. Immers, nu valt hij zonder burgemeestersjob!

Knoeiboel Het Eurostadion, dat megalomane dossier waarbij Brussel de facto weer een stukje Vlaanderen zou inpalmen, blijft continu op hinderpalen botsen. Het stadion bevindt zich immers niet op Brussels grondgebied en dat is in strijd met de UEFA-regels om als gastland te kunnen dienen voor het EK in 2020. Naar goede belgi-

Luikersteenweg 62 • 3800 Sint-Truiden 011 705 500 • info@deblauwevogel.be

www.deblauwevogel .be