't Pallieterke van 29 februari 2024

“Regering-Jambon loopt aan handje Vivaldi”

GOOGLE HAAT BLANKE MENSEN

ISLAM SPLIJT BRITSE POLITIEK

DIYANET ONTVANGT MEESTE SUBSIDIES

8-9 3 4

2

INTEGRATIE LINKS LATEN LIGGEN IS EEN VERGISSING

“In 1947 was 4,3 procent van de Belgische bevolking van buitenlandse herkomst. Op 1 januari 2022 was dat meer dan 33 procent”, lezen we in het boek ‘Vreemde Vlamingen’ van Vlaams Parlementsleden Maaike De Vreese en Nadia Sminate (beiden N-VA). Aan die evolutie lijkt bovendien geen einde te komen en dat brengt heel wat uitdagingen met zich mee. Elke politicus heeft zo zijn eigen ideeën en voorstellen, maar ook de burger kan een belangrijke rol spelen

DOSSIER

In ons dubbelinterview met Nadia Sminate en Maaike De Vreese, pleit Sminate ervoor om “de integratie-industrie te stoppen en nog meer te investeren in inburgering”. Haar collega Maaike De Vreese vindt dat “de poort absoluut dicht moet en dat de gezinshereniging veel strikter aangepakt moet worden”.

Onze nieuwste aanwinst Karim Van Overmeire, aftredend eerste schepen van Aalst, weet uit ervaring dat er veel geld

naar die inburgeringsindustrie gaat, maar “op het terrein zie je alleen de linkse vzw’s”. “Hoewel in Vlaanderen 50 procent, of meer, voorstander is van een strenger inburgeringsbeleid, zie je geen aansluitende partners op het terrein”, vertelt Van Overmeire. “Wat jammer is, want die zouden echt het verschil kunnen maken. Ze zouden mensen onder hun hoede kunnen nemen en Vlaming laten worden onder de Vlamingen.”

Verenigingsleven en politiek

Karim Van Overmeire geeft daar een mooi voorbeeld van hoe burgers een impact kunnen hebben op hun omgeving. De ‘linkse’ Vlamingen doen dat al via allerlei vzw’s en verenigingen. Als ‘rechtse’ Vlamingen het anders willen aanpakken en een andere uitkomst willen, dan zullen ze de handen uit de mouwen moeten steken. Dat kan door zelf vzw’s en verenigingen op te richten, ofwel met bestaande een rol beginnen te spelen in het inburgeringsbeleid. In de politiek gaan en uiteindelijk in een lokaal bestuur zetelen, is natuurlijk ook een optie. Aan de kieslijsten voor de komende verkiezingen merken we dat heel wat jongeren dat ook doen.

Hoopvol

Jonge volwassenen kunnen ook nog op een andere manier een grote impact hebben, maar er zal een mentaliteitswijziging moeten optreden. Bart De Wever vertelde immers in ons interview dat op dit moment “jongeren door de enorme last van de erfschuld ervoor kiezen om zich niet meer voort te planten”. Dat komt bovenop de statistiek dat het gemiddeld aantal kinderen per vrouw 1,52 was in 2022. Het Planbureau is dan ook duidelijk: zonder migratie neemt de bevolking binnenkort af. Dat betekent echter niet dat dat zo hoeft te blijven. Jongeren hoeven helemaal geen kinderwens uit te stellen omdat de toekomst er te donker zou uitzien. Als we bijvoorbeeld doemdenkers zouden moeten geloven, vergaat de wereld over 10 jaar. Decennia geleden zeiden ze dat al en ze gaan dat de komende decennia blijven vertellen. Ondertussen voeren ze wel een beleid dat een grote impact heeft op uw dagelijks leven.

Als u zich niet moeit met de politiek, zal de politiek zich moeien met u, wist Plato al.

STIJN DERUDDER

Lees meer op pagina’s 12 en 13

“Migratie en inburgering moeten hand in hand gaan”

2 Opinie

De AI-revolutie mag niet in handen vallen van fanatici

Google had nog maar net Gemini, de laatste versie van zijn AI, online gezet, wanneer het bedrijf het gedeelte dat beelden genereert opnieuw moest weghalen. Gebruikers hadden gemerkt dat het heel moeilijk was om beelden van blanke mensen te genereren, tot in het absurde.

De algoritmes van Gemini bleken zo woke dat zelfs wie een beeld van een ‘viking’ vroeg, alleen zwarte mannen of Aziatische vrouwen te zien kreeg, weliswaar in de juiste uitrusting. Wie vroeg een ‘paus’ te zien, kreeg het beeld van een Indische vrouw of een Arabische man, maar nooit de blanke mannen die de pausen altijd zijn geweest. Helaas voor de woke programmeurs had die geschiedenisvervalsing ook ongewenste resultaten. Wie om een ‘soldaat van de SS’ vroeg, kreeg wel een pak van bijvoorbeeld Division Das Reich te zien, maar daarin zat dan wel een zwarte vrouw of een Oost-Aziatische man.

Dat de censuur verder ging dan algemene logaritmes bleek uit de weigering van Gemini om beelden van de opstand op het Tiananmenplein te tonen. “Dat is een gevoelige en complexe gebeurtenis waarover heel wat interpretaties mogelijk zijn”, antwoordde Gemini, in een tekst die evengoed door het Chinese politburo kon zijn opgesteld.

Een beeld zegt meer dan duizend woorden, zegt men. Google heeft de beeldengenerator voorlopig weggehaald omdat de absurde prenten heel snel viraal gingen. De tekstgenerator is echter even giftig. Wanneer iemand vroeg om een advertentie te schrijven voor fossiele brandstoffen, vertikte het programma dat om ‘ethische redenen’. Gemini weigert ook te schrijven dat Adolf Hitler slechter was voor de mensheid dan de tweets van Elon Musk. Kannibalisme is een ‘complexe zaak’, zegt Gemini, waarbij je moet ‘openstaan voor alle meningen’, maar heeft niets goed te zeggen over het eten van foie gras.

Grok

Google zegt dat het nu de beeldengenerator aan het bewerken is, maar alles wijst erop dat er alleen manuele wijzigingen zullen worden aangebracht, aan de meest controversiële resultaten, zonder de onderliggende machinaties te verwijderen. Het resultaat zal nog steeds woke zijn, zelfs doeltreffender woke, omdat de te opvallende absurditeiten weggewerkt zullen zijn.

Google is niet de enige ideologische manipulator van de wekelijkheid, ook ChatGPT bleek al in dat bedje ziek te zijn. Zoals toen het programma volhield dat een racistische uitlating erger is dan een kernoorlog. Het is juist dat er andere AI’s zijn die veel minder de slaaf zijn van de opinies van hun makers, maar de positie van Google als zoekmachine is zo dominant, dat je bijna van een monopolie kan spreken.

Er is wel nog hoop. Elon Musk noemt de AI van Google “krankzinnig” en “racistisch”. Hij werkt intussen verder aan Grok, zijn eigen AI, waarvan eind vorig jaar een proefversie werd gelanceerd. Het zal nodig zijn. Experten verwachten dat de AI-revolutie evenveel impact zal hebben op onze wereld als de industriële revolutie. Zoveel kracht tot verandering mag niet in handen vallen van de fanatici.

TOOGPRAAT

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke

Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen

Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net

Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net

Abonnementen binnenland Abonnement buitenland: 3 maanden: 52 euro Tarieven afhankelijk van de 6 maanden: 104 euro bestemming. Alle inlichtingen 1 jaar: 208 euro op de kantoren.

Steunabo 1 jaar: 300 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres:

BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel

Oud-hoofdredacteurs:

Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020)

Kernredactie:

Stijn Derudder (hoofdredacteur), Jurgen Ceder, Wannes Neukermans, Anton Schelfaut, Karl Van Camp

Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel

Foto's: Belga, Photonews, Shutterstock

Pleidooi De Croo en onmogelijke hervormingen in België

Het pleidooi van premier Alexander De Croo (Open Vld) om de verhoogde uitgaven voor defensie deels te financieren door een beperking van de werkloosheidsuitkeringen in de tijd, toont aan dat we nu echt in verkiezingsmodus zitten. Het is een voorstel tot hervorming die binnen het Belgische kader onmogelijk is. We lijsten er nog enkele andere op.

Beperking werkloosheidsuitkeringen in de tijd

Dat de nood aan hogere defensie-uitgaven een onderdeel zou worden van de verkiezingscampagne, had het kleinste kind kunnen voorspellen. Het was Open Vld die het debat op gang bracht met een eigen defensieplan waarbij het doel niet langer is om tegen 2035 2 procent van het bbp aan defensie uit te geven), maar al in 2029.

Het was Jasper Pillen, defensiespecialist van de Vlaamse liberalen, die in zijn pen klom. De West-Vlaming, overigens lijsttrekker voor het Vlaams Parlement dat geen bevoegdheden heeft op het vlak van defensie, reageerde kribbig op de kritiek dat Open Vld wel met interessante voorstellen komt, maar dat daar in de praktijk zelden iets van gerealiseerd wordt. En dat geldt voor verschillende beleidsthema’s.

Overal zijn werkloosheidsuitkeringen beperkt in de tijd, maar niet in dit land

Neem nu het beperken in de tijd van de werkloosheidsuitkeringen. België vormt hier een uitzondering in quasi de hele Europese Unie. Overal zijn die uitkeringen beperkt in de tijd, maar dus niet in dit land. Er is wel sprake van een degressiviteit van de uitkeringen (hoe langer werkloos, hoe lager het ‘dopgeld’), maar dat is nog altijd iets anders dan het perspectief dat iemand een uitkering kan verliezen. Meermaals hebben politieke partijen dat voorstel gelanceerd in aanloop naar verkiezingen, maar tevergeefs. Tijdens de regeringsvorming stierf het voorstel een stille dood. Het is in dit land een onmogelijke hervorming. Het is dan ook zielig dat uittredend premier Alexander De Croo (Open Vld) hier nu weer mee afkomt. Hij wil de besparingen van de beperking van de uitkeringen gebruiken voor het optrekken van het defensiebudget. Geen zinnig mens die ervan uitgaat dat dat op de tafel van de volgende regeringsonderhandelingen terechtkomt. De PS zal er zich altijd tegen verzetten en zij niet alleen. Alleen Open Vld, N-VA en het Vlaams Belang zijn ervoor gewonnen. Al zouden de uitkeringen volgens

laatstgenoemde partij niet beperkt worden in de tijd voor 55-plussers. Dus zelfs op Vlaams niveau zou het niet eenvoudig zijn die hervorming door te voeren. Enkel een N-VAVlaams Belang meerderheid maakt dat haalbaar.

Afschaffing of bijsturingen automatische loonindexering De beperking van de uitkeringen in de tijd is dus een heilige koe. En dat geldt eveneens voor de automatische indexering van de lonen. Ook dat is een quasi uniek Belgisch verschijnsel. Naar aanleiding van de verkiezingen van 9 juni brak het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO) opnieuw een lans voor het afschaffen van de automatische loonindexering. De reden waarom de werkgevers daar zo kritisch voor zijn, is dat de loonkosten via dat systeem sneller stijgen dan in de buurlanden, waardoor onze bedrijven aan marktaandeel dreigen te verliezen. Ook de Vlaamse werkgeversorganisatie Voka wil het systeem weg. Maar al decennia botst men hier op een harde steen bij de politici. Er is daar geen meerderheid te vinden om het stelsel af te schaffen. Overigens is dat niet een Vlaams-Waals probleem. Aan Vlaamse zijde zijn enkel Open Vld en N-VA bereid te morrelen aan de index. Voor Vlaams Belang moet het onveranderd blijven. Dat is in het verleden wel al gebeurd: aanpassingen zonder af te schaffen. Dat is het geval met de sinds halverwege de jaren 1990 in voege zijnde gezondheidsindex die de loonevolutie bepaalt. Het zogenaamde gezondheidsindexcijfer houdt geen rekening met de prijs van tabaksproducten, alcoholhoudende dranken, benzine en diesel.

Aan Vlaamse zijde zijn enkel Open Vld en N-VA bereid te morrelen aan de loonindexering

Een mogelijke aanpassing bestaat erin deze keer de schommelingen in de prijzen van energie niet door te rekenen in de index. Zelfstandigenen KMO-organisaties willen zo’n systeem. Maar ook hier is opnieuw de vraag of de politieke wil bestaat om het door te voeren.

Koppelen pensioenleeftijd aan levensverwachting

Een ander gevoelig thema is en blijft dat van de pensioenen. Jarenlang werd voorspeld dat het een probleem ging zijn en nu zijn we zover: de babyboomers gaan massaal met pensioen. Vooral de mensen die rond het begin van de jaren 1960 zijn geboren, vormen een grote groep. Dat jaagt de pensioenkosten de hoogte in. In het verleden zijn al een aantal hervormingen doorgevoerd die de kosten van het pensioenstelsel onder controle moeten houden. Zo wordt het pensioen van de ambtenaren niet langer berekend op basis van hun loon van de laatste vijf actieve jaren, maar wel de laatste tien jaar. Daarnaast zijn stelsels als vervroegd pensioen en brugpensioen afgebouwd. Gevolg is dat nu meer dan de helft van de 55-plussers aan de slag is; aan het begin van de eeuw was dat amper meer dan 30 procent.

Het optrekken van de pensioenleeftijd is relevant, maar geen revolutie

Maar alle experts zeggen dat er meer nodig is om de pensioenen betaalbaar te houden. Het optrekken van de pensioenleeftijd van 65 jaar naar 66 in 2025 en 67 in 2030 is relevant, maar geen revolutie. Eigenlijk moeten we in België een systeem invoeren waarbij de pensioenleeftijd gekoppeld wordt aan de stijgende levensverwachting. Dat systeem bestaat onder andere in Zweden en houdt de pensioenen in dat land betaalbaar.

Het houdt bijvoorbeeld in dat hoger geschoolden die een hogere levensverwachting hebben, ook langer werken. Welke zinnige politicus kan tegen zijn? Geen enkele eigenlijk, maar blijkbaar is er aan de linkerzijde een constante aversie tegen langer werken.

Trofee

Een bijkomend probleem is dat men elke legislatuur onder druk van de socialisten de minimumpensioenen verhoogt (wat op zich geen slechte zaak hoeft te zijn), waarna die tevreden zijn met die trofee en verder alle hervormingen tegenhouden. Dat hebben we bijvoorbeeld aan het begin van de Vivaldi-regering meegemaakt.

JURGEN CEDER

EDITORIAAL

(v.l.n.r) Justin Trudeau, Giorgia Meloni, Volodymyr Zelensky, Ursula von der Leyen en Alexander De Croo afgelopen weekend in Oekraïne

De leuze ‘From the river to the sea, Palestine will be free’ werd geprojecteerd op Big Ben

DE ISLAM ALS SPLIJTZWAM IN DE BRITSE POLITIEK

In 2022 werd Sir David Amess, parlementslid voor de Conservatieve Partij van het VK, vermoord tijdens zijn dienstbetoon in een kerk. De dader, moslimextremist Ali Harbi, stak hem 21 keer met een mes. Amess bleek op een lijst te staan van politici die Harbi wilde vermoorden omwille van hun standpunten inzake het Midden-Oosten. Amess was namelijk lid van de parlementaire werkgroep ‘Vrienden van Israël’. Twee jaar later voelt het hele politieke systeem zich bedreigd.

Op een rouwplechtigheid van het parlement werd Amess toen uitvoerig gehuldigd door zijn collega’s, maar er werd met geen woord gerept over de motieven van zijn moordenaar. In pers en politiek ontstond wel een debat over de veiligheid van parlementsleden en de gevaren van ’extremisme’ in het algemeen, maar de naam van het extremisme dat Amess noodlottig werd bleef zorgvuldig onvermeld. Nog meer dan bij ons is het in het VK taboe om het over de olifant in de kamer te hebben. Toen een islamist in 2017 een aanslag pleegde tijdens een popconcert in Manchester, zei de burgemeester dat die het werk was van een ‘extremist’. De non-conformistische zanger Morrissey stelde toen op zijn blog de vraag: “Een extreme wat? Een extreem konijn?”

De islamisten, de extremisten en antisemieten zijn voortaan baas

Begin deze maand kondigde Mike Freer, een partijgenoot en collega van Amess, aan dat hij stopt met politiek uit veiligheidsoverwegingen. Freer stond ook op de lijst van Harbi en werd al een tijdje belaagd door de groep ‘Moslims tegen de kruisvaarten’, wegens zijn sympathie voor Israel. Toen zijn kantoor in brand werd gestoken, besloot hij dat de veiligheid van hem en zijn gezin belangrijker is dan zijn politieke strijd. Opnieuw werden hier en daar vragen gesteld over de bescherming van politici tegen het geweld van niet nader bepaalde ‘extremisten’.

Moslimterroristen bepalen de agenda

Een merkwaardig incident in het Britse Lagerhuis van vorige week veroorzaakte flink wat opschudding. Op de agenda van de zitting stond een resolutie over de situatie in Gaza, ingediend door de Schotse nationalisten van SNP. Tegen alle tradities in veranderde de voorzitter van het parlement, de socialist Lindsay Hoyle, de agenda en organiseerde in de plaats daarvan een debat over een resolutie van zijn eigen partij, over dezelfde problematiek. Vooral de reden die hij opgaf voor die beslissing was opvallend. Hoyle zei: “Ik wil de telefoon niet opnemen en horen dat een collega is vermoord door terroristen. Ik wil ook geen aanval op dit huis.” Hij zei niet uit welke hoek dat terrorisme dan wel zou komen. Het i-woord of m-woord viel alweer niet.

Nog meer dan bij ons is het in het VK taboe om het over de olifant in de kamer te hebben

Waarom dat voorval betekenisvol is, wordt maar duidelijk als je de achtergrond kent. De SNP is linkser en ook radicaler in haar steun voor de Palestijnen dan Labour. De motie van de Schotse nationalisten ging te ver voor Keir Starmer, die de parlementsleden van zijn Labour-partij dan ook de opdracht had gegeven zich te onthouden. Een deel van zijn fractie had echter al aangekondigd toch voor te zullen stemmen. De anderen, die wel de partijlijn zouden volgen, waren bang voor bedreigingen en zelfs aanslagen, indien ze de anti-Israëlische tekst van de SNP niet zouden stemmen. Door hun eigen, halfslachtige tekst ter stemming te leggen, werd dat probleem opgelost.

Voorzitter Hoyle ligt nu zwaar onder vuur omdat iedereen met een IQ van drie cijfers snapt wat er is gebeurd. Dat een voorzitter met de agenda knoeit om zijn partij een

probleem te besparen, is erg, maar niet uitzonderlijk in de politiek. Dat een democratie haar besluitvorming laat beïnvloeden door de angst voor geweld tegen parlementsleden, is veel erger. Hoyle heeft zich nu verontschuldigd, maar de schade blijft.

Deze week raakte ook bekend dat drie vrouwelijke parlementsleden lijfwachten en een beveiligde dienstwagen hebben gekregen omdat ze nog meer dan anderen worden bedreigd. De bron van de dreigingen wordt niet bekendgemaakt, maar aangezien er een verband bestaat met de situatie in Gaza, mogen we daar vermoedens bij koesteren. Bijna dagelijks wordt er vlakbij het parlement ook betoogd tegen Israël. Parlementsleden worden nu aangeraden om hun badges niet zichtbaar te dragen op weg naar hun kantoor.

De Ali’s en Ahidar

Het manoeuvre van Hoyle heeft Labour respijt gegeven, maar de essentie van het probleem gaat niet meer weg voor zijn partij. De antisemitische vleugel had vrij spel gekregen onder de extreemlinkse Jeremy Corbyn. Zijn opvolger, Keir Starmer, had echter aangekondigd die strekking ‘met wortel en tak’ te zullen uitroeien. Hij leek daar zelfs even succesvol in, maar het conflict in Gaza heeft de oude demonen krachtiger dan ooit weer opgeroepen. Vooral de moslims bij de partijmandatarissen weigeren zich regelmatig aan de partijlijn te houden.

Partijleider Keir Starmer zou de antisemitische strekking in Labour ‘met wortel en tak’ uitroeien

De tussentijdse verkiezing in het district Rochdale toont aan hoe diep het probleem bij Labour nog steeds zit. Azhar Ali, de kandidaat voor die partij, had op een meeting gezegd dat Israël eigenlijk had meegewerkt aan de massamoord op zijn eigen burgers door Hamas. Israël zou bewust de grens niet meer bewaakt hebben en “het bloedbad hebben toegelaten om daarmee groen licht te krijgen om Gaza aan te vallen”. Toen zijn samenzweringstheorie de pers haalde, werd Ali uit de partij gezet, maar hij blijft wel kandidaat. Het voorval doet denken aan de rel rond Fouad Ahidar die uit de Brusselse afdeling van Vooruit werd gezet omwille van zijn vergoelijking van de slachtpartij van Hamas. De linkse partijen van West-Europa zitten vol Ali’s en Ahidars. Hun echte mening leren we pas kennen wanneer ze zich even laten gaan.

‘Van de rivier tot de zee’ op Big Ben

De islam is, weliswaar op een andere manier, nu ook een existentieel probleem geworden voor de Conservatieve Partij. Daar werd vorige week ondervoorzitter Lee Anderson uit de parlementaire fractie gezet. Hij had gezegd dat Sadiq Khan, de islamitische burgemeester van Londen, “gecontroleerd wordt door islamisten”. De bewoordingen klinken lichtjes overdreven, maar zijn niet zonder grond. In Londen wordt niet opgetreden tegen radicale pro-Palestijnse marsen, waarin zonder schaamte symbolen van Hamas worden gedragen en wordt opgeroepen tot jihad en de vernietiging van Israël. De betogers konden vorige week op Big Ben, ooit een trots symbool van Engelse grootsheid, de woorden ‘From the river to the sea’ projecteren, een slogan die ontegensprekelijk oproept tot het vernietigen van de staat Israël. De uitspraken van Anderson werden onmiddellijk ge-

bruikt om het debat af te leiden naar ‘het gevaar van de islamofobie’. Premier Sunak eiste dat hij zich zou verontschuldigen, maar Anderson weigerde. De Tories vrezen nu dat hij naar de nieuwe partij Reform zal overstappen. Anderson staat echter niet alleen. In een opiniestuk voor The Telegraph schreef voormalig minister Suella Braverman vorige week: “De islamisten, de extremisten en antisemieten zijn voortaan baas.” Een ander conservatief parlementslid echode haar mening: “Islamistisch extremisme is de grootste bedreiging voor onze veiligheid en ons welzijn.” Op het WhatsApp-kanaal van de fractie maande een partijgenoot hem aan om die woorden terug te nemen, maar die kreeg onmiddellijk tegengas van anderen. De verdeeldheid zit diep. De Conservatieve Partij, zoals ze nu bestaat, is gedoemd. Onder Sunak kregen de kiezers niet wat hen werd beloofd, namelijk een einde aan de immigratiestroom. De partij is ook te verdeeld om een samenhangend antwoord te formuleren op het oprukkende islamisme. Bij de verkiezingen van januari volgend jaar zal ze van de kaart geveegd worden. Misschien is dat op termijn nog niet zo slecht. Een nieuwe rechtse formatie, met een ideologie en een programma die ingaat op de uitdagingen van deze tijd is verkiesbaar boven een partij die het alleen nog haalt omdat ze in de ogen van een flink deel van het Britse publiek ‘de minst slechte’ is.

Woke als bondgenoot

De islam is blijkbaar minder bevreesd om een radicaal gezicht te tonen in het meest woke land van het Westen, waar iedereen extreme inspanningen levert om het probleem niet te zien, en waar er meer opschudding ontstaat over de islamkritische woorden van een conservatieve politicus dan over de bedreigingen voor democratie en samenleving vanwege islamitische extremisten. Ik geef twee voorbeelden die illustreren waarom de situatie in het VK al verder ontspoord is dan bij ons.

In 2021 had een leraar van de Batley Grammar School tijdens de godsdienstles zijn leerlingen een cartoon getoond van de profeet Mohammed. Hij werd daarop het slachtoffer van voortdurende bedreigingen. Op bloed beluste moslims gingen betogen voor de schoolpoort. Het laffe schoolbestuur schorste de leraar. De leraar, zijn vrouw en zijn vier minderjarige kinderen kregen een andere naam en leven nu, drie jaar later, nog steeds ondergedoken.

De Conservatieve Partij, zoals ze nu bestaat, is gedoemd

Het andere voorbeeld is even hallucinant. Nadat hij een weddenschap had verloren, moest een autistische jongen van 14 een exemplaar van de Koran naar zijn school in Wakefield brengen. Hij liet het boek echter per ongeluk vallen, waardoor het licht werd beschadigd. De plaatselijke moslims waren zo verontwaardigd dat de politie er moest aan te pas komen om te onderzoeken of de jongen daarmee eigenlijk geen ‘haatmisdrijf’ had gepleegd. Omwille van de doodsbedreigingen moest de knaap het ouderlijke huis ontvluchten en een tijdje onderduiken. De intimidaties stopten pas nadat de moeder een hijab had aangetrokken en zich in de plaatselijke moskee was gaan verontschuldigen voor wat haar zoon had ‘misdaan’.

Doemscenario

In het VK was in 2021 6,5 procent van de bevolking moslim. Dat zijn dus de problemen veroorzaakt door een relatief kleine groep. Volgens het Pew Research Center zal dat cijfer verdrievoudigen tegen 2050. En daarna? Ik sta open voor alle argumenten, maar ik zie geen enkel scenario waarin dat goed kan aflopen. Op dat vlak staan wij er trouwens niet beter voor dan het VK.

Nieuwe budgettaire regels zijn kaas met gaten

De Europese ministers van Financiën bereikten een paar weken geleden een akkoord over de nieuwe begrotingsregels die elk land moet naleven. België zou de komende zeven jaar 27 miljard euro moeten besparen, zo berekende minister van Financiën Vincent Van Peteghem (cd&v). Maar dat is niet zo zeker. Er zijn in de regels ontsnappingsroutes voorzien. Door te zwaaien met hervormingen en bepaalde uitgaven als investeringen te verkopen, kan de Belgische budgettaire ontsporing net sneller worden aangehouden.

Even terug in de tijd. Bij het uitbreken van de coronapandemie, besloot de Europese Commissie dat de budgettaire regels van het Europees Groei- en Stabiliteitspact in de koelkast mochten. Voor een aantal jaar toch. Gedaan met de doelstellingen om de tekorten te plafonneren op 3 procent van het bbp en de staatsschuld niet boven de 60 procent van het bbp te laten uitkomen. De overheden moesten de geldbeugel opentrekken om de impact van de coronamaatregelen voor gezinnen en bedrijven tot een minimum te beperken. In 2022 volgde dan nog eens energie- en inflatiecrises. De Europese Commissie

vond het toen te vroeg om de oude begrotingsregels in ere te herstellen. De regeringen mochten nog een tijd doorgaan met steunmaatregelen, wat uiteraard tot gevolg had dat de begrotingen langer in het rood bleven.

3 procentregel

Een paar weken geleden werd die periode tijdens een vergadering van de ministers van Financiën formeel afgesloten. Onder leiding van minister van Financiën Vincent Van Peteghem (cd&v) - want België is Europees voorzitter - werden nieuwe begrotingsregels afgeklopt.

Landen die een groter tekort dan de 3 procentregel laten optekenen, zullen een jaarlijkse begrotingssanering van 0,5 procent moeten leveren. Is de schuldenlast meer dan 90 procent van het bbp, dan zal de schuldgraad met 1 procent per jaar moeten dalen. Is de schuld hoger dan 60 procent van het bbp, dan zal er ook een besparingstraject worden uitgetekend door de Europese Commissie.

13 van de 27 EU-landen hebben een schuld boven de 60 procent van het bbp. Onder meer Griekenland (166,5 procent), Italië (142,4 procent), Frankrijk (112,4 procent), Spanje (111,2 procent), Portugal (106 procent) en België (106 procent). De landen met een tekort van meer dan 3 procent van het bbp zijn Frankrijk, Spanje, Slovakije en België met 5,4 procent.

Sanering van 27 miljard

Dat betekent dus saneren en dat geeft Van Peteghem ook toe. Volgens zijn kabinet zou België de komende zeven jaar 27 miljard euro moeten besparen. Dat is gigantisch. We zijn dus weg voor de zoveelste sanering die tot 2031 zal duren.

Maar dat is de theorie. Eigenlijk zijn die begrotingstrajecten niet zo streng als gedacht. Er zijn ontsnappingsroutes voorzien. Of anders gezegd: kaas met gaten, zoals voormalig minister van Financiën en Europees parlementslid Johan Van Overtveldt (N-VA) recent in een blog stelde (‘De nieuwe EU-begrotingsregels: een heerlij-

ke gruyèrekaas’, verschenen in het Engels). Om te beginnen is er geen sprake van een saneringstraject van zeven jaar. Eigenlijk krijgt elke lidstaat straks om te beginnen een budgettair plan voor een periode van 4 jaar.

Ten tweede: er zal ook gekeken worden naar de hervormingen die een regering doorvoert. Als men bijvoorbeeld in België maatregelen neemt om de pensioenen betaalbaar te houden of de arbeidsmarkt beter te laten functioneren, dan zullen de gevraagde besparingen minder streng zijn. Dat is niet nieuw en begrijpelijk. In het verleden heeft de Europese Commissie zo’n budgettaire filosofie al meermaals gehanteerd. En dat is in zekere zin logisch. Als je een aantal noodzakelijke hervormingen doorvoert, zeker in de sociale zekerheid, dan betekent dat minder uitgaven aan uitkeringen en meer inkomsten via belastingen, omdat er meer mensen werken.

Investeringslabel

Maar waar er wel vragen bij kunnen worden gesteld, is het argument dat een sanering minder dringend is indien er geïnvesteerd wordt in bijvoorbeeld vergroening van de economie, het doen dalen van de CO2-uitstoot, digitalisering en natuurlijk defensie. Allemaal lovenswaardige beleidskeuzes, maar hier zullen oude Belgische trucs worden toegepast, namelijk gewone overheidsuitgaven die verpakt worden als investeringen. Die worden uit de klassieke begroting

gehouden, waardoor die er plots fraaier uitziet. Terwijl dat niet klopt.

Tenslotte zijn de budgettaire regels inderdaad een gruyèrekaas, die maken dat de budgettaire ontsporing langer kan worden aangehouden omdat bepaalde concepten en definities over het te volgen traject zeer vaag worden gedefinieerd. Dat stelt Van Overtveldt ook in zijn blog: iedereen kan de regels naar eigen goeddunken op een andere manier interpreteren. “Wat zullen de verhoudingen zijn tussen het besparingstraject, de hervormingen en de investeringen in groene digitale en sociaal gerelateerde items?”, schrijft hij. “Dit is de ultieme gourmetbox vol met delicatessen voor al wie terughoudend is om de openbare financiën gezond te maken.”

Ten slotte moeten ook de verschillende lidstaten zich nog via hun ministers van Financiën buigen over de geplande begrotingstrajecten. Het zou best kunnen dat sommige lidstaten onder één hoedje spelen en ervoor zorgen dat ze één front vormen tegen de andere landen die zwaardere besparingen eisen. Kortom, aan het einde van de rit, in 2028 of 2031, zal de Belgische begroting er iets beter voor staan, maar zeker niet gezond zijn.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

VoIP telefonie

Wi-Fi

Netwerkbeheer

flybywire.vlaanderen

Turkse Diyanet-moskeeën ontvangen meeste moskeesubsidies

60 procent van de moskeesubsidies die Vlaamse provincies via de eredienstwetgeving toekennen, komt terecht bij gecontesteerde Turkse Diyanet-moskeeën. Dat blijkt uit het antwoord van bevoegd minister Gwendolyn Rutten (Open Vld) op de vraag van fractievoorzitter Chris Janssens (VB).

In 2022 gaven de provincies in totaal 748.596 euro subsidies aan 24 moskeeën. De bedragen gaan van 440 euro voor de Marokkaanse moskee Barmhartig in Sint-Truiden tot 69.839 euro voor een moskee in Waregem. Opvallend genoeg gaat maar liefst 60 procent naar de twaalf erkende Diyanet-moskeeën. Van de vijf meest gesubsidieerde moskeeën behoren er vier tot Diyanet.

Turkse staatmoskee

De Diyanet-moskeeën worden gefinancierd door de Turkse staat en werken ook met Turkse imams. Volgens ingewijden gaat het over een radicale vorm van de islam, gespekt met antiwesterse Turkse propaganda die er gepredikt wordt. Het verbod op buitenlandse financiering van geloofsgemeenschappen werd overigens succesvol aangevochten door Diyanet bij het Grondwettelijk Hof.

Volgens Vlaams Belang-fractievoorzitter Chris Janssens bewijst dit “het complete failliet van het moskeebeleid van de Vlaamse regering”. “De Vlaamse regering beweert altijd dat een erkende moskee beter is dan een niet-erkende, omdat ze in erkende moskeeën invloed zou hebben. Alvast voor wat betreft de Diyanet-moskeeën is wel afdoende bewezen dat die aanpak niet werkt. Na elk

De Diyanet-moskeeën worden gefinancierd door de Turkse staat en werken ook met Turkse imams

schandaal is er ophef, maar als de aandacht weg is, blijven de subsidies naar Diyanet gewoon verder stromen”, zegt Janssens. “Willen we echt dat er Vlaams belastinggeld blijft vloeien naar moskeeën waarvan de regering zelf bevestigt dat er antiwesterse, antihomo-, antisemitische en antiseculiere boodschappen worden verkondigd? Het wordt tijd dat de Vlaamse regering eindelijk de moed heeft om Diyanet-moskeeën uit te sluiten van erkenning en financiering.”

WANNES NEUKERMANS

Chris Janssens

© PHOTONEWS

Gwendolyn Rutten

© PHOTONEWS

Acid, manipulator met een uitgekiend businessmodel

De rel met Acid laat duidelijk zien dat het samengaan van infotainment en oppervlakkig links gedram diepe sporen van ontwrichting door de klassieke media en de jeugd nalaat. Acid heeft meer invloed dan het gros van de kranten in België. Is Nathan Vandergunst wel de rebel waarvoor hij zich uitgeeft of is hij een doortrapte manipulator met een uitgekiend businessmodel?

Toen Acid of Nathan Vandergunst de rechtbank na zijn veroordeling verliet, was zijn eerste reactie: “Money always wins in België.” Daarmee doelde hij op de Reuzegommers, die volgens hem hun milde veroordeling afkochten met het vele geld van mama en papa.

Slachtoffer van klassenjustitie Maar heeft Acid niet juist hetzelfde gedaan? De jonge YouTuber nam het peperdure advocatenbureau van Walter Van Steenbrugge onder de arm. Hij ging voor volledige vrijspraak, weigerde hooghartig een werkstraf maar beet uiteindelijk in het zand. De ontgoocheling was groot toen Acid de rechtbank verliet. Handig zoals hij is, riep hij zich onmiddellijk uit tot slachtoffer van de klassenjustitie in België.

Acid liet zijn vele jonge kijkers weten dat school niet belangrijk is

Acid zag de veroordeling als een beknotting van zijn vrije meningsuiting, wat er bij zijn honderdduizenden lichtgelovige volgers inging als zoete koek. Nog diezelfde dag startte de handige rebel met een ‘crowdfunding’ om de kosten van het proces te dekken. De rest van het bedrag zou aan de Sanda Dia Foundation worden overgemaakt.

Doorstrapt? Zeer zeker. Achter zijn hyperkinetisch gedram zit een uitgekiend businessmodel. Acid roept, tiert en choqueert op het niveau van een ontremde, verwende puber. Hij keerde zich als puber tegen de

school, schopte ongeremd keet en werd van school gestuurd. “Fuck school” ging er als zoet broodje in. Acid liet zijn vele honderdduizenden kijkers weten dat school niet belangrijk is en dat je met slechte punten toch een succesvolle toekomst kan uitbouwen. Zijn morele ontsporing bereikte een hoogtepunt toen hij zijn jongerenpubliek opriep om de kredietkaart van mama of papa te stelen om zijn merchandising aan te schaffen. Een bewuste zet? De bekendheid van Acid sijpelde ook door naar de mainstreammedia. Zijn reputatie als ‘badass’ die geen blad voor de mond neemt, nam een hoge vlucht.

Doortrapte zakenman

Zijn bereik is intussen groter dan pakweg een krant als het Nieuwsblad. Daarmee rijft de doortrapte zakenman honderdduizenden euro’s binnen. Hij zou de schadevergoeding en de proceskosten met sprekend gemak zelf kunnen betalen, maar dat zou zijn reputatie als rebel, die bij moeder op een kamertje moet leven om rond te komen, kunnen schaden. Maar misschien komt de veroordeling hem wel goed uit? Hij stond alvast dagenlang in het middelpunt van de belangstelling en zijn YouTubekanaal groeit dagelijks

met duizenden volgers. Bovendien slaagt hij erin om zijn eenvoudige credo “Ik heb hiermee getoond dat er iets fucked up is” algemene ingang te doen vinden.

Money always wins? Zeker voor Acid. Nathan Vandergunst verdraait de waarheid en manipuleert met succes de honderdduizenden YouTubekijkers, volgers op sociale media en onrechtstreeks de klassieke media. Sociale media beïnvloeden steeds meer de klassieke kranten. Heel wat nieuwssites gaan mee in de clickbaitcultuur, wat uiteraard ten koste gaat van hun onafhankelijkheid en kwaliteit.

Nathan Vandergunst verdraait de waarheid en manipuleert met succes zijn honderdduizenden YouTubekijkers

Een leerkracht uit het Blankenbergse atheneum sprak zijn respect voor Acid uit. “Hij heeft met degelijke argumenten aangetoond dat er klassenjustitie is”, verklaarde de leerkracht. “Zijn aanpak was misschien wel schofferend, maar gezien de omstandigheden kon dat wel.” Sammy Mahdi en andere politici roken politiek opportunisme en verklaarden zich solidair met Acid. In juni trekken er immers 550.000 Vlaamse jongeren voor het eerst naar de stembus.

Klassenjustitie? De moeder van Sanda Dia vindt alvast van niet: “Het had niets te maken met zijn afkomst, met zijn ouders, met zijn huidskleur.” De dappere vrouw vraagt in een indrukwekkende brief om de dood van haar zoon niet te recupereren. Maar of die serene oproep Acid op andere gedachten zal brengen, is zeer de vraag. In een videoboodschap laat hij er alvast weinig twijfel over bestaan: “All the power. Tot de volgende keer.” Acid heeft begrepen dat zijn invloed met de dag groeit en dus ook zijn bankrekening.

JULIEN BORREMANS

Kantar-peiling: Vooruit houdt stand, maar PVDA rukt op

Een peiling van Kantar in opdracht van Knack en Le Vif laat een opmerkelijk goed resultaat voor Vooruit zien. Maar met PVDA als vierde partij in Vlaanderen, vóór zowel Groen als cd&v, belooft de komende regeringsvorming moeilijk te worden. Zonder Vlaams Belang zit er zelfs voor een coalitie van vier geen ruime meerderheid meer in.

Meer dan een op de vier Vlamingen zou op Vlaams Belang stemmen als er vandaag verkiezingen zouden worden gehouden, zo leert die peiling ons. Het is een uitslag waar de partij tevreden mee mag zijn, met een stevige winst tegenover 2019. Vlaams Belang staat daarmee ook met voorsprong op de eerste plaats in Vlaanderen én België, en in de federale Kamer is de partij in haar eentje één van de grootste politieke ‘families’. Enig minpunt in die peiling is dat door de zwakkere score van N-VA een V-meerderheid opnieuw weinig waarschijnlijk is.

N-VA blijft in de peiling net boven de twintig procent en hoeft zich dus niet het hoofd te breken over een eventuele coalitie met Vlaams Belang in het Vlaams Parlement. De partij beperkt het verlies en behoudt met marge haar tweede plaats in Vlaanderen, waardoor ze de spelverdeler blijft voor de Vlaamse regeringsvorming. Maar gemakkelijk zal die regeringsvorming niet worden, want zonder Vlaams Belang komen ook coalities met drie niet aan een meerderheid. Om het nog erger te maken, begint ook de meerderheid van een coalitie met vier (N-VA, Vooruit, cd&v en Open Vld) te slinken. Ter vergelijking: de meerderheid van de regering-Jambon is vandaag groter dan waar een coalitie van vier volgens die peiling op zou uitkomen.

Opmerkelijk goede score voor Vooruit De Vlaamse socialisten doen het in die peiling opmerkelijk goed. Met net geen vijftien procent staat de partij nog steeds op winst vergeleken met de verkiezingen van 2019. We moeten echter wel opmerken dat die peiling afgenomen werd vóór de Antwerpse schepen Tom Meeuws ontslag nam en de partij in een nieuwe crisis stortte. Vooruit behoudt enige afstand op de achtervolgers, maar mag de droom om de tweede plaats van N-VA te kun-

nen bedreigen wel opbergen. Misschien even groot nieuws als de relatief goed score van Vooruit, is de sprong voorwaarts die PVDA volgens de bevraging maakt. De communisten komen boven de tien procent uit en steken daarmee de christendemocraten voorbij. Vergeleken met 2019 verdubbelt de PVDA bijna haar score en mag je gerust stellen dat ze ook in Vlaanderen doorbreekt.

Tegenvaller voor cd&v

Die peiling is ongetwijfeld een tegenvaller voor Sammy Mahdi. De partij zakt weer richting de tien procent en moet dus de com-

munisten laten voorgaan. De achteruitgang ondergraaft zijn stelling dat cd&v misschien wel eens voor dé verrassing van de komende verkiezingen zou kunnen zorgen, toch als zijn voorspelling in de positieve zin opgevat moet worden. Met die score verliest de partij immers bijna een derde van haar kiezers van 2019. De ambitie van Mahdi om in elke regering onmisbaar te worden, is dan weer wel realistisch, maar dan vooral omdat ook de andere traditionele partijen tegenwoordig zo zwak scoren. Met de huidige versnippering hoeft een traditionele partij echt zo groot niet meer te zijn om onmisbaar te worden voor een regeringsmeerderheid.

Ook voor Groen vallen de resultaten tegen, want de partij blijft alweer een eindje onder de tien procent. Enige troost: er is nog steeds wat marge tegenover de kiesdrempel en de Vlaamse liberalen doen het nog slechter. De partij geeft trouwens niet de indruk meer ambitie te koesteren dan de meubelen te redden

door in elke kieskring nog minstens één verkozene te halen, en dus uit te komen op een score van acht à negen procent. Open Vld blijft het slecht doen, met deze keer een score van slechts acht procent. Als Alexander De Croo al voor een kanseliersbonus kan zorgen, dan zal het er een zijn om het verlies te beperken. Maar de partij heeft de laatste maanden al slechtere scores gezien en zou met die uitslag waarschijnlijk wel in elke kieskring een verkozene halen, ook federaal. Goede peiling voor PTB

Niet alleen in Vlaanderen is die peiling bijzonder gunstig voor de communisten. In Wallonië blijft PS weliswaar de grootste partij, maar bedreigt PTB nu de tweede plaats van de MR. In Brussel is PTB dan weer met enige afstand de grootste partij. Meer dan een op de vijf Brusselse kiezers zou vandaag voor hen stemmen. MR volgt op de tweede plaats en PS bekleedt er pas de vierde positie, na Ecolo. In Brussel bevestigt de peiling trouwens ook de achteruitgang van DéFI van de laatste maanden, een evolutie die misschien ook mee aan de basis ligt van de recente ruzie binnen die partij over de opstelling van de kieslijsten. Bij de peiling zagen we overigens geen enkele vermelding van Chez Nous of N-VA in Wallonië.

Vivaldi-meerderheid brokkelt af Federaal behoudt Vivaldi dan wel nipt haar meerderheid, maar om aan een werkbare meerderheid te komen, zal de coalitie uitgebreid moeten worden met Les Engagés. Door de winst van zowel Vlaams Belang als de communisten, slinkt het aantal alternatieven om een federale regering te vormen en wordt N-VA stilaan onmisbaar. Een coalitie met slechts drie politieke ‘families’ is op dit ogenblik hoe dan ook niet meer mogelijk. Voor het Europees Parlement zou Vlaams Belang vier zetels halen, N-VA drie en Vooruit twee. De andere Vlaamse partijen halen met hun scores ieder slechts één Europese zetel. FILIP VAN LAENEN

Advocaat Walter Van Steenbrugge en Nathan Vandergunst (Acid)

VERKIEZINGEN

Magnette met communistisch schilderwerk

Faciliteitengemeente Voeren stelt Verlinden in gebreke

Door een rare kronkel in de wet gebeuren de verkiezingen voor de gemeente- en OCMW-raden in faciliteitengemeenten apart, terwijl die in de rest van het land samengenomen worden. Dat zorgt ervoor dat in Voeren de niet-Belgische Europese kiesgerechtigden - nagenoeg 30 procent van de bevolking - enkel mogen deelnemen aan de verkiezing van de gemeenteraad. Daarom wil de Voerense gemeenteraad die “discriminerende wetgeving” aanvechten en de bevoegde minister Verlinden (cd&v) in gebreke stellen wegens de “schending van het gelijkheidsbeginsel”.

Binnen het gemeentebestuur werd er geen consensus gevonden, waardoor de kwestie op tafel van de gemeenteraad kwam te liggen. Burgemeester Joris Gaens (Voerbelangen) pleitte ervoor de procedure voort te zetten. Ze zouden enerzijds minister Annelies Verlinden (cd&v) in gebreke willen stellen en anderzijds de wetgeving willen aanvechten via de recht-

bank van eerste aanleg. “Daarin worden we op dit ogenblik gesteund door een drietal andere faciliteitengemeenten en twee andere gaan er binnenkort een beslissing over nemen”, klinkt het bij Gaens.

Grondwetswijziging

Om deze wetgeving aan te passen (en dus om ervoor te

Cd&v wil probleemwolven aanpakken

In Vlaanderen is er te weinig open natuur en te weinig wilde fauna om ‘problematische’ wolven te blijven beschermen. Dat vindt cd&v, dat in haar verkiezingsprogramma pleit voor een wetenschappelijk onderzoek naar de nood aan wolven en het nut van de dieren in het dichtbevolkte Vlaanderen.

Sinds de wolf zijn terugkeer maakte in Vlaanderen en in Nederland, is ook de controverse rond het beschermde statuut terug. Er bestaan strenge regels over wanneer een wolf mag neergeschoten worden. De christendemocraten willen die regels herbekijken en sneller optreden tegen ‘probleemwolven’. Nood aan wolf?

“Gedurende ongeveer 175 jaar heeft Vlaanderen geen last gehad van wolven, maar er kennelijk ook geen nood aan gehad”, stelt cd&v in een programmapunt, dat op 21 april zal worden

zorgen dat zo’n 30 procent van de Voerenaren zouden kunnen stemmen voor de OCMW-raad), zou een grondwetswijziging nodig zijn. Daarom is RAL (Retour à Liège) tegen de procedure. Volgens gemeenteraadslid Gregory Happart worden in Voeren niet alleen Europeanen, maar ook Franstaligen gediscrimineerd in de gemeente.

Het voorstel om de juridische

afgeklopt. “Ondertussen loopt de door wolven aangerichte schade op en stelt zich de vraag of de ontegensprekelijke nadelen opwegen tegen de vermeende noodzaak aan wolven.” Vooral voor ‘probleemwolven’ is volgens de partij geen plaats meer. “We hebben te weinig open natuur en te weinig wilde fauna om deze wolven te onderhouden.”

Een jaar geleden waren er naar schatting 24 wolven in België, waarvan 13 in Vlaanderen. Volgens de organisatie ‘Welkom Wolf’ evolueren we richting meer dan honderd wolven in België. Uit cijfers van het Agentschap voor Natuur en Bos is het aantal dodelijke aanvallen op vee door wolven in 2023 voor het tweede jaar op rij gedaald. Niet alleen de dood van het Limburgse alfamannetje August, maar vooral de inspanningen van veehouders om sterkere omheiningen te plaatsen, zouden verantwoordelijk zijn voor die daling. De Vlaamse overheid gaf sinds hun terugkeer in 2018 al 2,8 miljoen euro uit aan subsidies voor die wolfwerende omheiningen, apparatuur om wolven de monitoren en om de schade die ze aanrichtten te vergoeden.

Wilmès wint machtsstrijd met Bouchez

Sophie Wilmès (MR), nog steeds de populairste politicus bij de Franstaligen, heeft de machtsstrijd met haar voorzitter Georges-Louis Bouchez gewonnen. “Ik trek de Europese lijst of geen enkele lijst”, dreigde ze. En zo geschiedde.

Eerst was het plan dat de voormalige premier de Brusselse lijst voor de Kamer zou trekken. Daar vervangt minister van Onderwijs Valéry Glatigny haar, want Wilmès wilde absoluut de Europese lijst trekken.

Geen pensionering

Wilmès zou zichzelf niet willen wegpromoveren richting Europa, maar door de grotere kieskring opnieuw aan populariteit willen winnen. Terwijl Geor-

ges-Louis Bouchez zijn kopstukken ideaal wilde inzetten om overal aan de macht te komen (en daarvoor Wilmès in Brussel nodig had), zou Sophie Wilmès haar blik op de 16 hebben gericht.

Franstalige politici moeten voor de Europese verkiezingen immers stemmen zoeken in Brussel én Wallonië. Dat zorgt ervoor dat Wilmès een gigantische persoonlijke score krijgt, waardoor zemocht MR federaal een grote rol speleneen ministerportefeuille of zelfs het premierschap kan opeisen.

Tom Van Grieken klaagt Melissa

Depraetere aan wegens laster en eerroof

procedure voort te zetten, kreeg 9 ja-stemmen, 4 neen-stemmen en één ongeldige stem. Die laatste stem kwam van Gregory Happart, die traditioneel in het Frans stemt.

Beperking van werkloosheidsuitkeringen in de tijd om NAVOnorm te halen

Om al tegen 2029 de NAVO-norm van 2 procent te halen, stelt Open Vld voor om een strenger activeringsbeleid en een lagere groeinorm voor de gezondheidszorg te implementeren. Dat vertelde premier en de facto partijkopstuk Alexander De Croo bij VTM Nieuws.

Open Vld vindt dat België al in 2029, in plaats van in 2035, de NAVO-norm moet halen. “We hebben drie generaties lang met elkaar in vrede kunnen samenleven (in Europa). Ik wil dat de volgende generaties dat ook kunnen, maar dan moeten we ons beter bewapenen”, zo verklaarde De Croo. Om meer te kunnen investeren in defensie, moet er op andere vlakken geld vrijkomen. Daarom stelt Alexander De Croo dat er werkloosheidsuitkeringen in de tijd moeten komen en dat de uitgaven in de gezondheidszorg onder controle gehouden moeten worden. De wettelijke groeinorm in de zorg ligt op 2 procent van het bbp, maar die mag in de toekomst verlagen, vindt De Croo dus.

‘Non!’

PS-voorzitter Paul Magnette pareerde het voorstel echter al snel door te stellen dat “aan sociale zekerheid niet wordt geraakt om Defensie te financieren”. “In deze legislatuur werden onder de socialistische minister van Defensie Ludivine Dedonder aanzienlijke middelen geïnvesteerd om onze veiligheid te verzekeren”, klonk het in een reactie op X. “Voor de PS is het onbespreekbaar dat er geld uit de sociale zekerheid zou verdwijnen om wapens te kopen.”

Uit recente peilingen blijkt dat Conner Rousseaus ster tanende is in Vlaanderen en dat Vooruit de ‘punch’ mist om zich een nieuw elan aan te meten. Zijn opvolgster Melissa Depraetere heeft het dan ook niet onder de markt om nieuwe lijnen uit te zetten, zeker nu de verkiezingen in zicht zijn. Ze sleept de recente racistische uitspraken van Rousseau en Meeuws duidelijk mee, wat haar hindert om te overtuigen en een verschil te maken op andere thema’s. En dus neemt ze de vlucht naar voren.

Ze moet de strijd aangaan tegen PVDA, de grote concurrent op links, maar ze wil zich tegelijk profileren tegen het Vlaams Belang. En wat dat laatste betreft, hanteert ze een vreemde logica. Haar mensen, ook al doen ze racistische uitspraken, kan en wil ze geen racist noemen, omdat ze het gewoon niet zijn, zo stelt ze. Maar het Vlaams Belang is dat wel, want “die partij verkondigt overal dat een georganiseerde omvolking aan de gang is. Dat is geen racistische uitspraak, dat is onversneden racisme.” En als haar daarop de vraag wordt gesteld of Vlaams Belang-voorzitter Van Grieken dan een racist is, antwoordt ze onomwonden: “Ja. Ik vind het opmerkelijk dat die vraag nog wordt gesteld.”

Wellicht geen proces

Tom Van Grieken laat het zich niet welgevallen en legt prompt een klacht wegens laster en eerroof neer, want “Ik laat mij en mijn partij niet wegzetten als racisten. Depraetere zou beter eerst haar partij op orde brengen en het racismeprobleem bij Vooruit aanpakken”. Een dergelijke klacht legde hij enkele jaren geleden om dezelfde reden ook al eens neer tegen Meyrem Almaci. Tot een proces kwam het nooit. Zijn partij stelt dat het Vlaams Belang nog nooit voor racisme

veroordeeld is en dat zelfs rechterlijke uitspraken expliciet aangeven dat het VB democratisch en niet racistisch is. Er wordt daarbij verwezen naar uitspraken uit 2016 - Hof van Beroep Brussel (zaak tegen Bruzz) - en in 2018 - Hof van Beroep Antwerpen (zaak tegen de Boekenbeurs). De kans dat er een proces komt, is ook nu weer erg klein. Vergeten we daarbij niet dat beiden volksvertegenwoordigers zijn en dat het parlement enkel op verzoek van de procureur - als men zou willen vervolgen - de onschendbaarheid kan afnemen.

Rookgordijn

Van Grieken wil een statement maken aan al wie nog van plan is hem en zijn partij in het verdomhoekje van het racisme te duwen. Daarnaast is het opvallend dat Melissa Depraetere zelf geen strafklacht indient tegen Van Grieken als ze zo overtuigd is van haar gelijk, en dus normaliter heel wat juridische argumenten zou moeten hebben. Mogelijk wil ze een rookgordijn optrekken om de eigen geschonden façade achter te verbergen. Het wordt dus wellicht, met de verkiezingen in het vooruitzicht, niet meer dan wat politiek duw- en trekwerk.

Sophie Wilmès en Georges-Louis Bouchez

Joris Gaens

© PHOTONEWS

© PHOTONEWS

“Ik wil zo weinig mogelijk klanten en zoveel mogelijk vrienden”

Zeven jaar geleden kreeg ik plotseling het idee om een eigen kledingmerk op te richten. In deze column vertel ik op welke manier we ons proberen te onderscheiden van de concurrentie en hoe het merk ‘Bordoni’ vorm heeft gekregen.

Om onze klanten het kostuum te kunnen verkopen dat ze écht willen, graven we tijdens een huisbezoek in hun persoonlijkheid. Het merendeel van onze klanten wandelt niet buiten met een standaard, marineblauw kostuum, maar met iets helemaal anders, vaak iets wat ze in een winkel nóóít zouden hebben durven te kiezen. Vaak bellen ze mij twee weken later in paniek terug met de vraag of ze wel het juiste kostuum hebben gekozen. Anderhalve maand later, als ze hun kostuum voor het eerst passen en zichzelf in de spiegel zien, verschijnt een glimlach op hun gezicht. Dat is het belangrijkste verschil tussen Bordoni en de concurrentie. Iedereen die een goedpassend pak aandoet, zal zeggen dat het er goed uitziet. Maar als je erin slaagt om een volwassen man stil te krijgen, hem verdwaasd in de spiegel te laten staren en doen glimlachen, dan weet je dat je iets goed hebt gedaan. Dát is waar we bij Bordoni voor gaan. We willen niet gewoon een kostuum maken omdat je er een nodig hebt, maar we gaan op zoek naar het perfecte kostuum voor jou.

Vriendschap

Het verschil met onze concurrenten komt vooral tot uiting in onze dienstverlening en persoonlijke aanpak. We zijn bereid om heel ver te gaan voor onze klanten, omdat we hen als vrienden beschouwen. De aankoop van een kostuum is bij Bordoni geen zakelijke transactie. We willen met onze klanten (h)echte relaties opbouwen en onderhouden. Ik wil zo weinig mogelijk klanten en zoveel mogelijk vrienden.

Veel klanten willen dat de mannen die meewandelen in hun trouwsuite geen voorgeknoopt, maar een écht strikje dragen. Dat kan je ’s avonds los rond je nek laten hangen, waardoor je James Bond-gehalte meteen een stuk hoger is. Ik zorg ervoor dat ik ’s ochtends aanwezig ben om al die strikjes te knopen. Er zijn weinig kostuummakers die zo ver gaan in hun dienstverlening. Bordoni gaat net een tikkeltje verder dan de rest.

Hannibal

Om mijn merk vorm te geven, heb ik het wapenschild en de slagzin van mijn familie gebruikt. De slagzin werd voor het eerst gebruikt door Hannibal. Niet de kannibaal, maar de veroveraar. Hannibal wilde met zijn olifanten de Alpen oversteken, maar dat leek een van zijn generaals onmogelijk. Daarop antwoordde Hannibal: “Viam aut inveniam aut faciam.” Dat betekent zoveel als: “Ik zal een weg vinden en als ik er geen vind, zal ik er een maken.”

Het idee om een eigen kledingmerk op te richten, is ontstaan om kwart over twee in de namiddag van 1 januari 2017. Ik woonde toen in Leuven en stond op dat moment onder de douche. Ik had net mijn vorige verkoopfunctie neergelegd en vroeg me af wat ik in hemelsnaam zou gaan doen. Toen heb ik besloten om eindelijk mijn droom te realiseren en de mooiste kostuums ter wereld te maken. Moeilijk kan dat toch niet zijn, dacht ik bij mezelf… Maar dat is een beetje anders uitgedraaid. Het uitbouwen van een kledingmerk bleek toch iets moeilijker te zijn dan ik verwachtte. Maar ruim 7 jaar later bestaat Bordoni nog steeds. Het zaadje is in 2017 geplant, maar het idee is in feite nog altijd aan het ontstaan. Ons bedrijf is nog altijd aan het groeien. We maken nu wintermantels op maat, iets wat we in de winter van vorig jaar nog niet deden. Zo blijft Bordoni maar evolueren en groeien. Bordoni is zoals een boom waaraan steeds nieuwe takken groeien. Hoe het voor mij behapbaar blijft om steeds nieuwe producten aan te bieden? Mijn ADHD en autisme maken mij ‘pretty much’ een onvermoeibaar genie. Alle gekheid op een stokje: ik heb uitdagingen nodig. Als het te gemakkelijk begint te gaan, dan moet ik op zoek gaan naar iets nieuws, zoals breigoed op maat. Andere merken bieden dat niet aan, omdat dat zogezegd niet mogelijk of niet logisch is. Viam aut inveniam aut faciam.

Ecologisme, de nieuwste avatar van totalitair links

In zijn befaamde ‘Reflections on the French Revolution’ wijst Edmund Burke ons er meesterlijk op dat links regelmatig zijn “pond menselijk vlees” moet krijgen, anders zal het morgen dubbel zoveel eisen.

De huidige radicalisering van dat ‘eeuwige links’ - dat in feite slechts 250 jaar oud is - is opnieuw getuige van die cyclus. De vorm, het formaat, het voorwendsel en de theoretische mantel doen er niet toe. Voor links is het essentieel dat het zichzelf regelmatig een nieuw voorwendsel geeft om terug te keren naar de wortels: het vernietigen, verbieden en elimineren van alles wat niet binnen de linkse ideologie past.

Franse en Russische revoluties

Gefaald

Keer op keer faalt links: de ideeën, theorieën, pretenties en fantasieën botsen zwaar op de riffen van de werkelijkheid, in een stroom van lijken. De Franse revolutionairen, de grote gelijkheidsstichters, die in feite de ergste plunderaars uit de Franse geschiedenis zijn, brachten Napoleon ter wereld, de keizer, de levende ontkenning van elk idee van gelijkheid, die onmiddellijk begon met het uitmoorden van heel Europa.

Muur stort in

Het is 1989. Voor links zag het er niet goed uit. Hun laatste avatar, het communisme, stort voor hun ogen in. Maar het vuur van eeuwig links was niet te doven. Die brandende zielen, altijd op zoek naar een nieuw voorwendsel om te controleren, te verbieden, te confisqueren - vroeger noemden we dat belastingen -, te voorkomen en te verstikken, richtten hun vizier al snel op de nieuwste aanwinst in het rijk der ideeën: het milieu!

Ecologisme werd de nieuwe dagdroom van ons linkse wezen. Hier is een ideologie die beweert volledig gebaseerd te zijn op wetenschap - net als het marxisme in zijn tijd, dat beweerde wetenschappelijk te zijn - en die eist het menselijke handelen tot in het kleinste detail te beheersen. Alles voor het welzijn van de mensheid en de toekomstige generaties. Het ecologisme transformeerde van een kleine, lokale ideologie tot de ultieme wetenschappelijke synthese, gebaseerd op het werk van het IPCC. Je verzetten tegen het nieuwe gezicht van links, staat gelijk aan je verzetten tegen de menselijke vooruitgang en de meest fundamentele vereisten van zowel wetenschap, als moraliteit. Onweerstaanbaar!

Dat verklaart waarom de nog levende marxisten allemaal ecologen zijn geworden en waarom er niemand meer links is zonder ook het ecologisme te omarmen. Ecologisme is het nieuwe credo van links, dat tot verzadiging wordt gezongen als door een Pakistaanse imam in het Brussels Parlement - en het doet er weinig toe dat dit antiproductie-ecologisme de perfecte ontkenning is van het productivistische marxisme dat eraan voorafging!

TOMMASO BORDONI

In het verleden waren het de Franse revolutionairen die, gedreven om alles te vernietigen dat Frankrijk verbond met het Ancien Régime, startten met het egaliseren van rechten - zeer prijzenswaardig! -, wat al snel escaleerde naar het in beslag nemen van de bezittingen van de voorheen bevoorrechten, hun kerken in brand te steken, alles wat op de aristocratie leek gevangen te zetten, op te jagen en zelfs te doden, om ten slotte ook gewone burgers aan te vallen die hun visie niet deelden. Dat waren de ‘helse colonnes’ die als een satanische zweep over de Vendée werden gelanceerd om te doden; dat waren de burgers in het zuidwesten die in geïmproviseerde boten werden gepropt voordat ze, met handen en voeten gebonden, op open zee werden gezet. “Vive l’égalité!” Kinderen, vrouwen, ouderen: niets kon het wrekende zwaard van de Franse revolutionair stoppen, die nog altijd bezig was met het bestrijden van een Ancien Régime dat niet meer bestond.

We mogen niet vergeten dat de Russische revolutionairen van 1917 zich spiegelden aan die Franse bloedbaden. Het was de Franse Revolutie waarvan ze beweerden deel uit te maken en waarin zij zich Robespierre en Marat waanden. En terecht, want hun methoden waren identiek en hun doelstellingen verschilden weinig. Het resultaat: honderd miljoen slachtoffers van communistisch links alleen al in de twintigste eeuw - het slechtste record van welke ideologie dan ook in de geschiedenis. Ach, die burgerschedels die met stenen werden ingeslagen en die burgers die levend werden geroosterd door de Cambodjaanse communisten - we zullen ze nooit vergeten!

Voor links is het essentieel dat het zichzelf regelmatig een nieuw voorwendsel geeft om terug te keren naar de wortels

Het ‘mooie’ en ‘nobele’ idee van het communisme - zoals de Europese linkse pers van die tijd, collaborateur in de strikte zin van het woord, ons liet lezen - leidde tot de USSR, die archipel van de goelag, de absolute ontkenning van echte gelijkheid; het volk sterft, terwijl de elite zich koestert in hun datsja’s en nieuwe economische plannen opstelt. (Elke gelijkenis met de huidige Europese Commissie is niet toevallig.) ‘Concentratiesovjetisme’ heeft gefaald: volkomen, jammerlijk, onherroepelijk; zozeer zelfs dat het heeft opgegeven zonder een schot te hebben gelost.

Het belangrijkste is niet de geloofsbelijdenis, maar wel dat de geloofsbelijdenis sterk en goed genoeg in elkaar zit om het verpletteren van vrijheid, van individuen en van elke afwijkende mening te rechtvaardigen.

Radicaliseren

Dat is waar we nu staan. Morgen zullen de ecologen des te gemakkelijker radicaliseren, omdat ze de facto de werking van de Europese Unie in handen hebben genomen. Ursula von der Leyen, ook al komt ze van ‘rechts’, verlaat alleen de dertiende verdieping van het Berlaymont, waar ze afgezonderd woont, vergezeld door een fijn team van Duitstalige fanatici, om het groene credo te preken. “Je moet! Je moet!” Nietzsche sprak niet anders tegen zijn kameel. Duitsers hebben hun kwaliteiten, maar ze omarmen nooit een ideologie zonder rigoureus fanatisme, vastbesloten om zichzelf en hun buren te doden als het hun geloofsbelijdenis mogelijk maakt in deze wereld. Dat verklaart waarom ze, na het opleggen van een energietransitie in Duitsland, die de Duitse economie vernietigt, precies dezelfde energietransitie opleggen op Europees niveau. Logisch! Ontelbare slachtoffers

Ik zeg je de waarheid: als het totalitaire ecologisme, het zoveelste fanatisme van links, niet wordt gestopt, zal het in het kielzog van zijn mislukking - waarvan we weten dat die totaal en perfect zal zijn, omdat de realiteit alleen ten koste van dat fanatisme kan worden beledigd - verloren illusies en opgeofferde economieën achterlaten. En dan doden, heel veel doden.

GODEFRIDI

DRIEU

Portret van Maximilien de Robespierre

© WIKIPEDIA

© WIKIPEDIA

© PHOTONEWS

TOM VAN GRIEKEN

“De multipolaire wereld van het liberalisme, de grote wereldmarkt en één grote heeft gefaald”

Het is even wachten voordat Tom Van Grieken (37) klaar is om geïnterviewd te worden. Eerst pleegt hij nog een dringende telefoon, al ijsberend door zijn kantoor. “Enorm druk”, antwoordt de Vlaams Belang-voorzitter op de vraag naar zijn agenda. De verkiezingskoorts in de politiek en de media is toegeslagen, met iedere week nieuwe debatten, stellingnames en boude uitspraken. “Te vroeg, vind ik. Niet voor mij, maar voor de mensen: die zijn daar nog niet mee bezig”, legt Van Grieken uit.

Wanneer een nieuwe peiling van Trends de twee Vlaamsnationalistische partijen een nipte zetelmeerderheid gunt, kan u alleen maar tevreden zijn. Klopt dat?

“Uiteraard. In de eerste plaats moeten we naar onszelf kijken, want dat is het enige waar we vat op hebben. Peilingen zijn hypothetisch en we houden onze voetjes op de grond, maar het is oprecht fijn om er telkens op vooruit te gaan. Ik ben als voorzitter begonnen met peilingen onder de kiesdrempel. Ik kan u verzekeren dat dat minder leuk is.”

“Dat er een V-meerderheid is, is bijzonder interessant. De bal ligt nu in het kamp van de N-VA: ofwel kiezen ze voor een Vivaldi op Vlaams niveau, ofwel kiezen ze voor een V-meerderheid. Het cordon sanitaire is met deze peiling het probleem van Bart De Wever geworden. Als hij het cordon in stand houdt, dan is een stem op N-VA een stem voor een Vlaamse Vivaldi-regering. Houdt hij het niet in stand, dan krijgt de N-VA-kiezer eindelijk een rechts en Vlaams beleid.”

Als u er met deze score niet in slaagt om dat cordon te doorbreken, kan dat misschien ook als een falen van u en uw partij gezien worden?

“Ik kan alleen maar mijn eigen ding doen en mijn zaken op orde hebben. Dat is de verkiezingen winnen, en dat zijn we aan het doen. Wat andere partijen doen, daar heb ik geen vat op. De inzet van mij als voorzitter is om van Vlaams Belang de grootste partij te maken, omdat dat ons het initiatiefrecht geeft. Om het cordon te doorbreken heb je partners nodig. De eerste prioriteit is dus verkiezingen winnen.”

De Wever zegt dat hij Vlaams Belang als stok achter de deur wil gebruiken, zodat er federaal geen nieuwe Vivaldiregering gevormd wordt. Hoe voelt u zich daarbij?

“Hij wil ons als stok achter de deur gebruiken, zodat hij zélf een deal kan sluiten met de PS van de 32 urenweek. Dat is toch cynisme in het kwadraat? En die man wordt dan als groot strateeg beschouwd… Ik vind hem een toogstrateeg. Dan dienen Vlaams-nationale stemmen om een deal te sluiten met Waalse socialisten. Daar ben ik het fundamenteel mee oneens. Vlaams-nationale stemmen dienen voor een Vlaams-nationaal beleid, niet om beleid af te kopen van de meest corrupte partij van het land.”

Stel dat jullie er toch uitkomen en een Vlaamse regering vormen. Wat zijn dan de hoofdprioriteiten?

“Als je naar mijn breekpunten vraagt, moet ik u daar een politiek antwoord op geven: die leggen we niet op tafel. Als ik voor de verkiezingen al zeg wat onze breekpunten zijn, gaan ze er alles aan doen opdat wij die niet binnenhalen. Wij willen een rechts en assertief Vlaams beleid voeren en die Vlaamse meerderheid gebruiken om de bevrijding van dat Vlaamse volk te bewerkstelligen. Dat betekent dat wij een concreet stappenplan hebben richting de boedelscheiding. We willen die nobele, mooie onafhankelijkheidsgedachte eindelijk wegkrijgen uit dat hoekje van chaos en revolutie, waarin het nota bene door Bart De Wever geduwd is. En daarnaast willen we vanuit die Vlaamse regering de federale regering onder druk zetten.”

Die onafhankelijkheid zou er in het Vlaams Belang-scenario pas tegen 2030 komen. In de periode voordien moet er op Vlaams niveau toch ook beleid gevoerd worden?

“Wij blijven niet bij de pakken zitten tot de dag van de onafhankelijkheid om kwaliteitsvol onderwijs te realiseren en om te zorgen dat ons verkeer opnieuw vlotter loopt of om een deftig stikstofbeleid te voeren. We gaan voor een tweesporenbeleid: op Vlaams niveau hervormen en tegelijkertijd richting onafhankelijkheid gaan.”

Dat u geen breekpunten wil delen is begrijpelijk, maar u zal toch bepaalde minimumdoelen hebben?

“Tuurlijk. Maar met hoeveel gaan we aan tafel zitten? Hoe groot gaat die zetelmeerderheid zijn, als ze er is? Er zijn te veel onbekende factoren om die nu al op tafel te gooien. Maar goed: wij zijn een rechtse partij die streng wil zijn op inburgering en migratie, die gaat voor veiligheid en de koopkracht wil beschermen. Een partij die inzet op het communautaire: wij willen méér Vlaamse bevoegdheden en een assertiever Vlaams beleid. Onder Jan Jambon loopt de Vlaamse regering aan het handje van de federale; dat hebben we gezien tijdens de coronacrisis: Jambon luisterde naar de instructies van De Croo.”

VLAAMS-NATIONALE STEMMEN DIENEN VOOR VLAAMS-NATIONAAL BELEID, NIET OM BELEID AF TE KOPEN VAN DE MEEST CORRUPTE PARTIJ VAN HET LAND

Als er een rechtse Vlaamse regering gevormd wordt met Vlaams Belang en N-VA, is de kans groot dat er federaal een linkse regering gevormd wordt. Is de Vlaming daar niet slechter mee af?

“Niet volgens de laatste peiling, want ze hebben maar net voldoende om Vivaldi II te vormen. Als Vlaams Belang nog één zetel extra kan veroveren, is Vivaldi II geen optie.”

Maar dat Vlaams Belang federaal aan de knoppen komt, zien we nog niet snel gebeuren.

“Waarom niet? Waar begint het mee? Uitgenodigd worden. Op 45 jaar tijd zijn we nog nooit uitgenodigd, door eender welke informateur. De kans is klein dat dat deze keer wel gebeurt. Daarom dat ik het een verkeerde strategie vind om het Vlaams niveau ondergeschikt te maken aan het federale niveau.”

We gaan onze broek niet afsteken om aan de macht te komen

U heeft het over de strategie die leeft binnen N-VA om eerst een federale regering te vormen en nadien een Vlaamse, zodat ze nadien niet ‘in de steek gelaten worden’ door Open Vld en cd&v, zoals na de verkiezingen van 2019.

“Als een belgicist zoals Georges-Louis Bouchez (MR) zou zeggen ‘We moeten eerst een Belgische regering vormen en de regio’s zijn ondergeschikt’, dan zou ik dat heel normaal vinden. Maar nu hebben we een Vlaams-nationalist die zegt: ‘Eerst een Belgische regering, nadien houden we ons bezig met Vlaanderen.’ Ik begrijp dat echt niet. Bart De Wever wil eerst een Belgische regering vormen, maar daar gaan wij niet in mee. Ik vind dat er eerst een Vlaamse regering gevormd

moet worden, die dan als een Vlaams blok richting de federale onderhandelingstafel kan stappen.”

Ik lees die verschillende strategieën vooral als ellenlange onderhandelingen na 9 juni. Hoe kunnen we dat vermijden?

“Door buiten de Belgische logica te treden. Als politici eerlijk zijn, zijn er drie opties die voorliggen. Optie één is herfederaliseren: daar is niemand vragende partij voor. Sommigen zeggen dat voor de bühne, maar eigenlijk wil niemand dat. Optie twee is de status quo. We moeten 27 miljard euro besparen op de begroting, de staatsschuld is immens hoog en we dreigen onder curatele te komen van de Europese Unie. Dus de status quo is eigenlijk ook geen optie. Ja, dan is een regionalisering de enige echte optie. Federaal blokkeert en wij als Vlaams-nationalisten willen dat de Vlaamse staat alles regelt. En dus willen we ook geen halfslachtige staatshervorming met geld voor een deel van de bevoegdheden.”

Die staatshervormingen hebben voor Vlaanderen al wel stappen gezet richting meer Vlaams zelfbestuur.

“Weet u wat die staatshervormingen hebben opgeleverd? We zijn Brussel kwijt. We hebben de faciliteiten, want er zijn de miljarden euro’s aan transfers die jaarlijks richting Wallonië gaan. Welke prijs moeten wij betalen om ons zelfbeschikkingsrecht te mogen uitoefenen? De Walen zouden ons moeten betalen, omdat we het al zo lang volhouden met hen! (lacht)”

Wat als na de verkiezingen duidelijk wordt dat Vlaams Belang opnieuw niet zal meebesturen?

“Ons motto is altijd geweest: besturen als het kan, in de oppositie als het moet. Onze doelstelling is om de verkiezingen te winnen en als grootste partij de formatie naar ons toe

VOORZITTER VLAAMS BELANG

liberalisme, grote happy family,

te trekken. Ik zou teleurgesteld zijn als we de verkiezingen niet zouden winnen. Maar regeren is geen doel op zich.”

Maar jullie willen het wel?

“Vroeger zei iedereen altijd dat wij niet wílden besturen. Ik heb in 2019 heel duidelijk gezegd dat als de mogelijkheid er is, ik bereid ben om mee te besturen. Maar wij zijn geen cd&v of Open Vld die besturen om te besturen. We willen wel een daadkrachtig rechts en Vlaams beleid. N-VA heeft met Zweeds federaal meebestuurd. Wat hebben we daaraan overgehouden?”

Je kan ook impact hebben vanuit de oppositie, maar zou u niet gefrustreerd zijn als het met deze score niet lukt?

“Ik ben in de eerste plaats volksvertegenwoordiger: je kan invloed hebben vanuit de oppositie, of vanuit de meerderheid. Beide zijn nobel. Ik vind dat je in een democratie ook oppositie nodig hebt. Ik zeg alleen: hoe groter wij zijn, hoe meer we de partijen richting een Vlaams en rechts beleid kunnen duwen. Wij willen niet a priori aan de zijlijn blijven staan, maar we gaan ook niet onze broek afsteken om toch maar aan de macht te komen.”

Bent u bang voor de risico’s van meebesturen? Om Vlaams Belang te zien vervellen tot een ‘systeempartij’?

“Ik denk niet dat het Vlaams Belang ooit een systeempartij kan worden, omdat wij niet die zuilen of belangengroepen hebben.”

N-VA had die toch ook niet?

“Het Voka-programma weegt meer door dan het Vlaams-nationale programma. Zweeds was een Voka-regering, geen Vlaamse regering. Dat gezegd zijnde: beleidsdeelname komt met risico’s, compromissen en potentieel een mindere score na een regeringsdeelname. Daartoe zijn we bereid.”

Ik heb het niet alleen over de score, maar je proeft ook van de macht, je vaardigt mensen af in raden van bestuur, je krijgt postjes…

“Hmm. Ik hoop en denk dat dat niet voor Vlaams Belangers geldt. Want als je een lidkaart koopt van het Vlaams Belang, doe je dat niet voor je carrière, om zo snel mogelijk burgemeester of minister te worden. Als je lid wordt van het Vlaams Belang, dan wil je iets veranderen, voor je carrière moet je dat niet doen. De beweegreden waarom mensen voor het Vlaams Belang kiezen, is anders dan bij andere partijen.”

Nu de partij het zo goed doet, zijn er misschien wel meer ‘opportunisten’…

“Dat risico bestaat zeer zeker. Maar we hadden het al kunnen meemaken na 2019. Als ik kijk hoe snel we gegroeid zijn, dan had het heel anders kunnen lopen. We zijn van 11 parlementsleden naar 45 gegaan en hebben geen opportunisten aangetrokken. Dat had meer accidenten kunnen opleveren.”

“Als ik kijk hoe we onze lijsten hebben opgesteld en in onze top 3 telkens een nieuw nationalistisch talent gelanceerd hebben, dan denk ik dat we ook nu geen tafelspringers of opportunisten hebben aangetrokken. Wij hebben iets gedaan dat veel partijen niet durven. Want weet je wanneer partijen vernieuwen? Als ze verloren hebben. Wij vernieuwen als het goed gaat en dat betekent dat we hebben durven zeggen tegen parlementsleden waar we zeer tevreden van zijn, dat we toch in het belang van de par-

tij wat zijn gaan schuiven in de lijst. Ik ben ongelooflijk trots op mijn parlementsleden, die daar erg volwassen mee zijn omgegaan. Als ik nu kijk naar lijsten bij de N-VA, zie ik dezelfde als twee verkiezingen geleden.”

“De Wever zei ooit na de verkiezingen: ‘Iedereen die verkozen moest worden, is verkozen. En de rest ook.’ Zo cynisch wil ik niet zijn. En ik hoop niet dat ik ooit zoiets moet zeggen.”

Bart Maddens waarschuwde ook al voor mensen die ‘per ongeluk’ verkozen zouden raken.

“En wat dan nog? Wat als er een volkse man verkozen wordt, die het op zijn manier zegt? Wij halen onze neus niet op voor de gewone Vlaming: een parlement mag een doorsnede van de bevolking zijn. Ik heb liever een dokwerker wiens hart op de tong ligt, dan een kille advocaat die geen enkel empathisch vermogen heeft. Het hoeven niet allemaal academici te zijn, als ze maar uit het juiste hout gesneden zijn.”

Is vernieuwing dan per se verbetering?

“Ik ben van oordeel dat parlementsleden vijf jaar lang de kans hebben om aan hun naambekendheid te werken. Als zij het goed gedaan hebben, zullen ze vanop een lagere plek op de lijst ook wel verkozen raken.”

U bent er nu wel in geslaagd om een aantal opvallende figuren aan te trekken.

“Dat klopt. Een Kurt Moons bijvoorbeeld; dat is niet na één gesprek beslist. Een deel van die mensen ken ik uit de Vlaamse Beweging, die nauw bij ons aansluit. Er zijn ook mensen bij die al lang militant of personeelslid zijn binnen de partij. Daarin hebben we geïnvesteerd en dan kan je wel voelen wat voor vlees je in de kuip hebt.”

“En wat de mainstreammedia niet zullen schrijven: wij hebben nu ook al zeer bekwame parlementsleden. Roosmarijn Beckers op onderwijs, Wouter Vermeersch op financiën, Reccino Van Lommel op energie, Klaas Slootmans op media en Vlaamse Rand. En dan heb ik het nog niet over onze toppers, zoals Chris Janssens en Barbara Pas. Dat we nog steeds politieke raspaarden als Gerolf Annemans en Filip Dewinter in onze rangen hebben, daar ben ik ook enorm trots op.”

Er ligt bij uw partij een stappenplan voor onafhankelijkheid klaar. Hoe concreet is dat plan? Wordt er bijvoorbeeld gesproken met buitenlandse overheden?

“Ik heb ooit al lachend gezegd dat als Marine Le Pen het bij de volgende verkiezingen zeer goed doet, Vlaams Belang een betere lijn zou hebben met Parijs dan de PS. Dát zou een ‘game changer’ zijn. Als ik bij vergaderingen tijdens bijeenkomsten de kans krijg om met staatshoofden te spreken, dan heb ik het bewust ook over onafhankelijkheid. Want die mensen hebben daar vragen over: hoe zit dat daar in België? Wat betekent dat?”

Zij zullen vaak zelfs bezorgd zijn over een splitsing van ons land.

“Uiteraard, en daarom mogen we daar niet over zwijgen. Want zij worden alleen maar geïnformeerd door de Franstalige, Belgische en Engelstalige pers. Maar wij, Vlaams-nationalisten, moeten de ambassadeurs zijn van die onafhankelijkheidsgedachte. Politiek gaat over de harten en geesten veroveren, nadien de zetels. Niet alleen binnen België, maar ook in de EU zullen we ooit erkend moeten raken.”

Gaza, Oekraïne… Is het niet moeilijk om in die veranderende, instabiele geopolitieke situatie nog eens te pleiten voor de splitsing van België?

“Natuurlijk niet: reden te meer om het nu te doen. De Vlaamse belangen worden niet behartigd door een Belgisch diplomatiek korps.”

Is het verantwoord om het Belgisch leger nu te ontbinden?

“Of een Vlaams leger onmiddellijk veel beter zou zijn dan een Belgisch leger met Xavier Waterslaeghers, dat laat ik in het midden. Het Belgisch leger moet momenteel ‘pang pang’ roepen tijdens hun trainingen. Generaal op rust Marc Thys zegt dat we drie of vier uur kunnen schieten vooraleer we met stenen moeten gooien. En dat willen we dan federaal houden?

Waar zijn we toch mee bezig?”

“Wij zijn bijvoorbeeld veel meer gebaat bij samenwerking met Nederland. Maar omdat wij ‘l’armée belge’ hebben, werken we continu samen met de Fransen. En omdat de Fransen de enige nucleaire macht zijn in in de EU hangen wij weer vast aan die Franstaligen.”

De hele Vlaamse Beweging was onder hypnose van Bart De Wever

Hoe ziet een Vlaamse defensiestrategie er voor u uit?

“Die zal voorlopig sowieso ingebed zijn in de NAVO-strategie, want er is geen Europees alternatief. We willen geen Europees leger, want het laatste dat ik wil, is dat generaal Ursula of kapitein Verhofstadt onze jongens naar het front stuurt. Maar we pleiten wel voor een Europese defensie: aankopen en strategie op elkaar afstemmen. Vandaag laten we onze agenda iets te veel bepalen door de Amerikanen. Denk maar aan de aankoop van de F-35, terwijl er een Zweeds alternatief voorhanden is.”

Momenteel geeft de Vlaamse overheid hoogtechnologische bedrijven niet altijd de ruimte om militaire toepassingen te ontwikkelen.

“Dat klopt en ik vind dat een vergissing. We hebben geen wapenproducties en zo, maar waarom zouden we onze innovatie ve bedrijven hinderen om dat te doen? Geen enkel probleem, wat mij betreft.”

Er is dat geopolitieke element, er zijn de boerenprotesten, een energiecrisis,… In heel Europa lijkt het bewustzijn wel terug dat we onze eigen boontjes meer moeten doppen. Moedigt u dat aan?

“Die trend is al langer bezig. We gaan steeds verder weg van die bipolaire we reld, van het Westen tegen het commu nisme. De multipolaire wereld van het liberalisme, de grote wereldmarkt en één grote happy family, heeft gefaald. En het blijkt dat wij, als Europa, gewoon verwende nesten zijn, die niet weerbaar of zelfvoorzienend zijn. Daar moeten we naartoe gaan, maar Vlaanderen kan niet dezelfde keuzes maken als de grote natie-

staten zoals Frankrijk en de Verenigde Staten. Wij hebben een veel meer open economie, dus we moeten het evenwicht goed bewaren. Daarom hebben wij zeven strategisch belangrijke sectoren geselecteerd, waarvan wij vinden dat de overheid een vinger in de pap te brokken moet hebben.”

U bent na Bart De Wever de langstzittende voorzitter van België, want in oktober bent u tien jaar partijvoorzitter. Wilt u er nog tien jaar bijdoen?

“Voorbijgevlogen! Van kindsoldaat tot één van de langstzittende voorzitters van het land. En ik doe het nog iedere dag doodgraag. Hoelang ik het nog doe, daar beslissen de kiezers van het Vlaams Belang en het partijcongres over. Om de vier jaar kan ieder partijraadslid zich kandidaat stellen.”

U bepaalt zelf toch ook hoelang u het nog wil doen?

“Er is één groot nadeel: je kan alleen stoppen als je verkiezingen verliest. Voorzitters kunnen nooit in schoonheid eindigen. Je kan niet het vertrouwen krijgen, om dan te zeggen: ik neem het niet op. Dat wringt.”

Wanneer is uw voorzitterschap geslaagd?

“Dat was al geslaagd op 26 mei 2019. Ik vond dat de partijpolitieke vertegenwoordiger van het radicale Vlaams-nationalisme niet mocht verdwijnen uit het politieke landschap, want met het verdwijnen van het Vlaams Belang, zou ook het verdwijnen van de onafhankelijkheidsgedachte begonnen zijn. En ik vond dat niet kunnen. 200 jaar inzet van onbekende vrijwilligers en militanten, die voor de onafhankelijkheid hun tijd, hun carrière en hun vrijheid hebben opgeofferd…, dat was allemaal voor de vuilbak geweest. Al die betogingen, Voeren, lokettenkwestie, Marsen op Brussel,… Ik kon dat niet over mijn hart krijgen.”

Denkt u echt dat het Vlaamsnationalistische gedachtegoed verdwenen was samen met uw partij? Er bestaan toch nog organisaties buiten de politiek.

“De hele Vlaamse Beweging was onder hypnose van Bart De Wever, die het hield bij ‘confederalisme, geen onafhankelijkheid’. 200 jaar hebben militante vrijwilligers geijverd voor Vlaamse onafhankelijkheid, totdat er een Vlaams-nationalist zei: ‘Het is chaos, het is revolutie, begin er niet aan.’”

“Hoe klein ik ook was, en ook al is het misschien niet het meest electoraal lonende, ik heb altijd die kaart van Vlaamse onafhankelijkheid getrokken. We zijn altijd communautaire campagnes blijven voeren. Dat vind ik mijn verdomde plicht.”

WANNES NEUKERMANS

Splits

Tom Van Grieken

CPAC: conservatief hoogfeest

Het voorbije weekend vond de jaarlijkse bijeenkomst van CPAC plaats. CPAC staat voor ‘Conservative Political Action Conference’. Dat is een jaarlijkse conferentie waar conservatieve activisten en verkozenen van over de hele Verenigde Staten samenkomen om te luisteren naar verschillende sprekers en de toekomst van het conservatief gedachtegoed te bespreken.

Dit jaar stond Trump sterk in de schijnwerpers, met opmerkelijk weinig andere Republikeinse politici. Nikki Haley, momenteel de enige resterende tegenkandidaat van Trump in de voorverkiezingen, en de reeds uitgetelde gouverneur van Florida, Ron DeSantis, waren bijvoorbeeld wel uitgenodigd, maar lieten zich niet zien.

Wie was er wel? Senator van Ohio JD Vance, de gouverneur van South Dakota Kristi Noem, Tulsi Gabbard, evenals congreslid Elise Stefanik van New York. All drie worden ze beschouwd als kandidaat voor de positie van vicepresident onder Trump. Congresleden Jim Jordan en Matt Gaetz, voormalig presidentskandidaat Vivek Ramaswamy, Kari Lake en procureur-generaal van Texas Ken Paxton waren andere sprekers uit het politieke kamp.

Andere opmerkelijke sprekers waren onder anderen de recent afgezette bisschop Joseph Strickland, mediafiguren Steve Bannon, Jack Posobiec, Mark Levin, Megyn Kelly en Michael Knowles, dokter Robert Malone, de voormalige Trump-adviseurs Kash Patel en Richard Grenell, naast verschillende andere Amerikaanse conservatieven. Verrassend waren de buitenlandse gasten:

Nigel Farage en Liz Truss uit het VK, de president van Argentinië, Javier Milei, en die van El Salvador, Nayib Bukele, evenals vertegenwoordigers van conservatieve bewegingen uit Japan en Mexico. En Donald Trump, uiteraard, als ster van de conferentie.

Zuid-Amerikaanse presidenten stelen de show

Nayib Bukele, de president van El Salvador die beroemd/berucht is om zijn harde aanpak van de bendes in zijn land, waaronder MS-13, en de daaropvolgende daling van de moordcijfers met zeventig procent, was een van de sprekers. “Ze zeggen dat globalisme komt te sterven in CPAC. Ik ben hier om jullie te vertellen dat globalisme in El Salvador reeds dood is.” Onder applaus vervolgde hij: “Maar als jullie willen dat globalisme ook hier sterft, moeten jullie bereid zijn om zonder terughoudendheid te vechten tegen alles en iedereen die globalisme bepleiten.”

Tegelijk waarschuwde hij voor “de duistere krachten die jullie land reeds aan het overnemen zijn. Jullie zien dat misschien nog niet, maar het is reeds aan de gang. Je ziet het niet omdat mensen geprogrammeerd zijn om lineaire veranderingen te zien in plaats van exponentiële. We herkennen niet altijd hoe snel een probleem uit de hand lopen”. Wie die duistere krachten zijn, legde hij later uit: “Niet-verkozen bureaucraten die beleid trachten op te leggen. Wie heeft hen verkozen? Ze hebben geen democratisch mandaat!”

Viva la libertad, carajo!

De volgende dag kwam de nieuwe president van Argentinië aan het woord. Net voordien kwam hij Trump tegen achter de schermen, en een video van die uitgelaten ontmoeting ging de wereld rond. Trump paste voor de gelegenheid zijn eigen slogan aan: “MAGA! Make Argentina Great Again!”, waarop Milei met zijn eigen slogan antwoorde: “Viva la libertad, carajo!”, of “Leve de vrijheid, verdorie!”

In zijn eigen speech was Milei meer technisch, doch door sommige commentatoren geprezen als zijnde de beste toespraak van CPAC 2024. “Ik sprak eerder in Davos, waar ik het gevaar benadrukte dat het Westen loopt door de opgang van socialistische, etatistische ideeën. Vandaag wil ik me richten op de technische fundamenten die aan de basis liggen van de politieke perspectieven die ik op die conferentie deelde. Ik zal bespreken hoe neoklassieke economie en de standpunten ervan op markttekortkomingen de vooruitgang van socialisme bevorderen, wat uiteindelijk economische groei en de strijd tegen armoede hindert.”

Milei vermeldde economen zoals Hayek, Rothbard en Smith, maar gaf ook voorbeelden in zeer begrijpelijke taal. “Om dit te illustreren, denk aan de overgang van kaarsen naar gloeilampen. Als interventionisten toen hun gang konden gaan, gebruikten we vandaag nog steeds kaarsen in plaats van moderne verlichting! Dat is hoe socialisme een negatieve impact heeft op onze levens.”

In plaats van staatsinterventie om de ‘kaarsenindustrie’ te redden, hebben we een vrijere markt nodig om vooruitgang te bevorderen, zo redeneerde hij.

“Ik was er niet om een kudde schapen te houden, maar om leeuwen wakker te schudden, en we blijven iedere dag meer en meer leeuwen wakker maken!” Met dergelijke uitspraken sloot hij naadloos aan bij de verwachtingen van vele conservatieven in de VS, die hopen op en werken aan een conservatieve versie van de ‘Great Awakening’, onder andere door actief deel te nemen aan de overal woedende ‘informatie-oorlog’. Trump als inspiratie

Aan het roer van die beweging staat ontegensprekelijk Donald Trump. Net als Bukele en Milei is hij een zakenman die niet past in het partijsysteem, en die met radicale voorstellen de komende neergang wil tegengaan. In zijn eigen speech sprak Trump over de grens, internationale politiek, de verkiezingen en waarschuwde hij: “Dit is de inzet van deze verkiezingen. Ons land wordt verwoest. En het enige dat tussen jullie en die vernietiging ervan staat, is mijzelf.” Of dat grootspraak is of niet, dat zal de toekomst uitwijzen. Een groeiende meerderheid van de Amerikaanse kiezers lijkt hem echter te geloven. De boodschap (hoop?) hier in CPAC lijkt dat de zeer recente electorale successen van Milei en Bukele een indicatie vormen van de aanstaande Amerikaanse verkiezingen.

WIM VANRAES

NOORWEGEN

Populairste Viking én politiek incorrect

“Ik vrees dat Europa aan het sterven is. Het schiet allemaal veel te ver door: massa-instroom van vluchtelingen, lage geboortecijfers en deze voortdurende zelfhaat die we sinds tientallen jaren voelen.” Dat vertelt Björn Andreas Bull-Hansen in zijn jongste en populaire YouTube-video. Hij zit aan een kampvuur in een winters bos en de 51-jarige Noorse novellist en natuurliefhebber spreekt zijn luisteraars met rustige, diepe stem toe.

Bull-Hansen werd in 1972 in de Noorse hoofdstad Oslo geboren en is bijzonder populair dankzij zijn historisch werk en avonturenromans over Vikings. Zijn boeken zijn ook in het Nederlands vertaald; vooral populair zijn de Jomsviking-boeken. Bull-Hansen is een groene jongen en roept op om het milieu en fauna beter te beschermen. Zijn films over de natuur op YouTube worden zeer gevolgd. Minder bekend is dat hij kampioen gewichtheffen was voor hij in een verkeersongeval terechtkwam. Verder beoefent hij ‘historisch boogschieten’ en zeilde ooit van Afrika naar Noorwegen.

“Waarom mogen de Noren geen volk genoemd worden?”

Björn Andreas Bull-Hansen ziet zichzelf als een “moderne Viking”, als een

“lowtech-Viking in een hightechwereld”. Hij leeft in een afgelegen Noorse fjord en als hij met zijn bootje uitvaart, schrijft hij, wordt de diepe band met het verleden zeer voelbaar. Opvallend is dat Bull-Hansen zich steeds vaker meldt met politiek incorrecte video’s. Zo vraagt hij op YouTube in het Engels: “Waarom mogen alleen minderheden als Basken en Friezen nog ‘volkeren’ worden genoemd? Hoe zit dat dan met meerderheidsvolkeren? Noorwegen is een nationaliteit, waarom mogen we dus niet spreken over de ‘Norse’, over het Noorse volk? Vormen de vele volkeren van Europa net niet de echte diversiteit van Europa?” Bull-Hansen zet de zoektocht naar zijn wortels verder. Volgens hem maakt niet techniek, maar wel natuur mensen gelukkig. Man-zijn, vrouw-zijn, verantwoordelijkheid opnemen voor de dingen. “Vertrouw vooral ‘woke’ niet, het systeem dat iedereen probeert te verleiden, met zijn illusie voor iedereen te zorgen, terwijl men u gewoon wenst te bezitten en te controleren.” Ook in Noorwegen en andere Scandinavische landen zijn schrijvers, academici, kunstenaars aan de slag die duidelijk en met overtuiging buiten de politiek correcte lijntjes kleuren. Gelukkig steeds meer.

Ex-Frontex-baas op lijst Rassemblement National

Het zal misschien de geschiedenis ingaan als de belangrijkste en politiek gevoeligste aanwerving bij de Franse rechtse partij Rassemblement National sinds Marine Le Pen de teugels in handen nam. De oud-voorzitter van het Europese Agentschap Frontex, Fabrice Leggeri, staat bij de komende Europese verkiezingen op de 3de plaats. Waarnemers op de infosite Public Sénat zien het zo: “RN verlaat stilaan het statuut van protestpartij om regeringspartij te worden”.

Al bij al een donderslag bij heldere hemel. De Franse hoge ambtenaar Fabrice Leggeri werd in 2015 voorzitter van het Europese Agentschap voor de buitengrenzen Frontex en kwam al snel in aanvaring met het Europese trio dat over migratiebeleid besliste: de Franse president Emmanuel Macron, de Commissievoorzitter Ursula von der Leyen en de Europese Commissaris belast met migratie Ylva Johansson. In 2021 dienden de linkse fracties in het Europees Parlement een aanvraag in om Leggeri, die men beschuldigde van inbreuken tegen de mensenrechten in zijn Frontex-beleid, te ontslaan. In april 2022 moest hij baan ruimen en de EU liet hem - én zijn beleid - vallen.

“De taak van Frontex is migranten opvangen”

In 2015 wordt hij voor een eerste termijn van 5 jaar aangesteld. In 2019 krijgt de Duitse Ursula von der Ley den, gesteund door Emmanuel Macron en Angela Mer kel, het voorzitterschap van de Europese Commissie in handen. Dat betekende een keerpunt, aldus Leggeri. Ylva Johansson, de nieuwe commissaris, komt Fabrice Leggeri de les spellen over de taak van Frontex, want men wil niet zozeer migranten tegenhouden: “Uw rol is om migranten op te vangen.” Fabrice Leggeri heeft echter door dat men illegalen niet tegenhoudt met bordkarton en wat voetzoekers. Hij zet troepen in, geeft hen degelijke training en laat de grenzen beschermen tegen illegale migratie.

Zijn tweede termijn als voorzitter van Fron tex, in 2020, start dus in een gespannen sfeer.

“Men heeft mij gevraagd om ook illega len de EU binnen te laten: men heeft het

agentschap (Frontex) overgeleverd aan de promigratielobby, die het paard van Troje is binnen onze Europese instellingen”, verklaarde hij hierover onlangs. De weerstand tegen zijn beleid en tegen zijn pushbacks nam toe, en uiteindelijk moest hij de duimen leggen. In Frankrijk werd Fabrice Leggeri na zijn ontslag door Eric Zemmour en door François-Xavier Bellamy van LR benaderd. Hij zou uiteindelijk kiezen voor de duidelijke lijn van het Rassemblement National. Dat is voorwaar slecht nieuws voor Macron en voor de promi

FRANKRIJK

Bjørn Andreas Bull-Hansen

© WIKIPEDIA

Oorlog in Oekraïne draait om westerse geloofwaardigheid

Als het conflict op een keerpunt gekomen is, dringt een meer strategische benadering zich op. In essentie draait dit om meer dan een conflict tussen twee landen. Een nieuw geopolitiek kader dat al jaren in de maak was, tekende zich twee jaar geleden plots heel scherp af. De Russische ‘Drang nach Westen’ is niet nieuw. Net zomin als de westerse betrokkenheid in de tegenbeweging, ook al bleef die lang onder de radar. Hoe het de komende maanden - jaren? - zal lopen, overstijgt de menselijke kant. Het is een kwestie van geloofwaardigheid geworden.

Nauwelijks enkele uren na de inval van Rusland in Oekraïne, werd voor dit blad een interview met Sven Biscop, professor internationale politiek aan de UGent, afgenomen. Men zou het met enige zin voor cynisme een ‘gelukkig’ toeval kunnen noemen. “Laten we de internationale politiek met wat meer realiteitszin benaderen”, was zijn boodschap. In het licht van die boodschap waren de afgelopen twee jaren bijzonder leerrijk. Toen bleek dat de Russische troepenconcentratie aan de Oekraïense grens meer was dan een spelletje blufpoker, was de teneur dat het een kwestie van tijd was voor ‘de Rus’ door de straten van Kiev kon paraderen. Niet dus.

Een implosie in Oekraïne mag niet uitgesloten worden, maar moet absoluut vermeden worden

Twee zaken waren pertinent voor het verloop van het conflict: de kapitale fouten van de Russen, maar evenzeer de strijdlust en de organisatie van de Oekraïense troepen. Aanvankelijk bleef het wat onderbelicht, maar dat laatste element kon op conto van het Westen geschreven worden.

Het was de vrucht van een tussenkomst die begon na de inname van de Krim. Toen bleek dat het Oekraïense leger niet meer dan een zootje was, een uitnodiging om onder de voet gelopen te worden. Dat was in 2014 en een heel contrast met wat zich sinds 2022 afgespeeld heeft.

Haalbare overwinning?

Betekent die ‘realiteitszin’ waar professor Biscop het over had dat men de patstelling van vandaag zou aanvaarden? Iemand als voormalig NAVO-baas Anders Rasmussen mag dan al in een bijdrage in Foreign Policy zijn geloof in een Oekraïense zege uitspreken, niet iedereen is die mening toegedaan. “Een Oekraïense zege ligt in westerse handen”, benadrukt hij. Begrijp: door met meer middelen en materiaal voor de dag te komen, kan de huidige situatie alsnog doorbroken worden in het voordeel van Kiev. Richt men de blik op het Westen, dan ontwaart men geen monoliet. In geldwaarde uitgedrukt, hebben Europese landen de voorbije twee jaar het dubbele van de VS aan steun voor Oekraïne aangebracht. De VS is dan weer onontbeerlijk voor de militaire kant van de zaak; met dank aan de Europese desinvesteringen in defensie.

Koude Oorlog 2.0

De oorlog in Oekraïne is meer dan een verhaal van een onschuldig land dat door een grote brutale buur belaagd wordt. Eerder is het een climaxmoment in de Koude Oorlog 2.0, een conflict waarvan de oorsprong teruggaat naar het einde van die vorige editie. Er is al veel inkt gevloeid over die westerse/Amerikaanse belofte aan het adres van Moskou om de NAVO niet in oostelijke richting uit te breiden. Het is een verhaal met ‘believers’ en ‘non-believers’. Feit is dat het lidmaatschap van de NAVO en de EU voor landen als Polen of de Baltische staten vooral als een bevrijding ervaren werd. Het is een gevoel, zoals die andere oud-NAVO-chef Jaap de Hoop Scheffer ooit zei, dat we in het Westen onderschat hebben. Net als de gevoeligheid in Rusland overigens, zo voegde hij eraan toe. Maar zou dat een reden zijn om het niet te doen?

Friese activisten protesteren tegen taalbeleid ING-bank

Op dinsdag 13 februari 2024 voerden militanten van de ‘Jong Fryske Mienskip’ actie voor het hoofdkantoor van ING-bank in Amsterdam. De bedrijfsvlaggen werden vervangen door de Friese vlag. De actie was een protest tegen het beleid van ING, waarbij klanten in telefoongesprekken met de bank geen Fries mogen spreken. Engels mag wél...

Er zijn wel wat gelijkenissen tussen de positie van het Nederlands in Vlaanderen en van het Fries in Friesland. Eeuwenlang was het Fries de taal van het volk en van het dagelijkse leven. Bij meer officiële gelegenheden werd er overgeschakeld op het Nederlands. Dat was de taal van de kerk, van de administratie en van het gerecht.

Kneppelfreed (Fries voor ‘knuppelvrijdag’) werd een keerpunt: op vrijdag 16 november 1951 moest de Friese veearts Sjirk van der Burg zich voor de kantonrechtbank in Leeuwarden verantwoorden voor een banale verkeersovertreding. Van der Burg wilde zich in het Fries verdedigen, maar dat werd hem niet toegestaan. Buiten het gerechtsgebouw dreef de politie met knup-

pels en waterkanonnen een groep demonstranten uiteen. Het brutale politieoptreden leidde tot een golf van sympathie voor de Friese zaak. Het zette een beweging in gang die de Friese taal uit de marginaliteit haalde. Midden de jaren 1950 werd het Fries officieel erkend als tweede landstaal van Nederland. De taal mocht gebruikt worden in het lager onderwijs en in de rechtszaal. Ook daarna werden er stappen gezet. Het Fries is ondertussen een verplicht vak op school. In 1997 werd de officiële naam van de provincie veranderd van ‘Friesland’ in ‘Fryslân’. De ‘Wet gebruik Friese taal’ van 2014 beoogt niet alleen de bescherming, maar ook de bevordering van het Fries. Het is een uitdrukkelijke doelstelling van het

beleid dat méér mensen vaker Fries gaan spreken. De provincie speelt hier een coördinerende rol.

Niet op lauweren rusten

Het Fries heeft ondertussen een stevige positie verworven. Er zijn Friese radio- en televisiezenders, kranten en tijdschriften, toneelstukken en films, muziek en podcasts. Meer dan negentig procent van de inwoners begrijpt Fries. Driekwart kan de taal spreken. Voor meer dan de helft is het Fries zelfs de eerste taal. Het deed dan ook heel wat wenkbrauwen fronsen toen een Fries naar een ING-bankkantoor in Friesland belde en van de Friese medewerkster te horen kreeg dat ze enkel Nederlands of Engels mocht spreken met klanten. De bank verdedigt dit beleid met de stelling dat elk telefoongesprek opgenomen wordt en ook beluisterd moet kunnen worden door mensen die geen Fries spreken. Het feit dat de Friese klant wel Engels had mogen spreken met de Friese medewerkster, was natuurlijk olie op het vuur.

Het moet gezegd dat ING een uitzondering vormt. Andere grote bedrijven zoals Action, Albert Heijn, Carglass, Coca-Cola, Decathlon of Suzuki hebben wel aandacht voor de Friese taalgevoeligheid. ING houdt voorlopig echter voet bij stuk. Vanuit de Friese Beweging worden nieuwe acties aangekondigd.

Digitale communicatie en sociale media kunnen helpen om kleinere talen levend te houden. Die evoluties gaan hand in hand met een globalisering die duidelijk bedreigingen inhoudt. Ook in de 21ste eeuw zullen taalactivisten niet op hun lauweren mogen rusten. Niet in Friesland en niet in Vlaanderen...

KARIM VAN OVERMEIRE

Red Napoleon

In februari 2022 werd al snel duidelijk welk strategisch plaatje zich aftekende. Door het westerse isolement van Rusland, versterkte de Chinees-Russische as. En anders dan tijdens die vorige koude oorlog, is Rusland deze keer de ‘junior partner’. Beide landen staan ook strategisch dichter bij elkaar dan gedurende de decennia na WO II. De westerse cohesie is dan weer zwakker, waarbij Washington prioriteit wil geven aan een ‘China first’-politiek, ook al wordt het tegen wil en dank betrokken bij de oorlog in Oekraïne. Economische sancties in Rusland laten zich voelen, ook al doet men zijn best deze te minimaliseren. Anderzijds: de door sommige voorspelde implosie blijft uit. Het land schakelde een jaar geleden over op een oorlogseconomie en kan hierdoor tien keer meer obussen dan Oekraïne voor de strijd gebruiken.

Het lidmaatschap van de NAVO en de EU voor landen als Polen of de Baltische staten werd vooral als een bevrijding ervaren

We staan niet voor een realiteit zoals beschreven in ‘The Red Napoleon’ door Floyd Gibbons in 1929, waarbij de Sovjets de wereld veroveren, te beginnen met Europa, net zomin als er een risico bestaat dat er troepen, zoals van tsaar Alexander I (“de gezegende”) na de napoleontische oorlogen, door Parijs zullen defileren. Ook Russen op 500 kilometer van hier en met een greep op Berlijn, de realiteit tijdens decennia Koude Oorlog, moet niet gevreesd worden. Maar een implosie in Oekraïne mag niet uitgesloten worden. Dat vermijden is essentieel. Voor Oekraïne, voor de Oost-Europese landen die hun zin voor geschiedenis niet verloren zijn, maar vooral ook voor de westerse en in het bijzonder de Europese geloofwaardigheid.

SPANJE Opnieuw migratietsunami op Canarische eilanden

De Spaanse minister van Binnenlandse Zaken liet op 1 februari weten dat het aantal migranten dat op illegale manier Spanje in de maand januari 2024 is binnengekomen, met een factor zes is toegenomen tegenover dezelfde periode vorig jaar. In totaal gaat het over 8.067 illegalen in januari 2024 ten opzichte van 1.292 personen in januari 2023.

Onze media hebben het in hun berichtgeving meestal over Ceuta en Melilla, twee Spaanse enclaves op Marokkaans grondgebied, als belangrijkste aantrekkingspolen voor de Afrikaanse migratie naar Spanje.

De meeste illegalen komen vandaag via de Canarische eilanden Spanje binnen, en niet meer via Ceuta of Melilla. In totaal ging het in januari 2024 om 7.270 illegale migranten, of 6.704 migranten meer dan in januari 2023 (toen er 566 migranten de kusten bereikten). In 2023 mochten de Canarische eilanden in totaal 39.910 illegalen verwelkomen en het ziet ernaar uit dat dat recordaantal dit jaar opnieuw wordt gebroken.

Ook de Balearen vangen steeds meer illegalen op

Ook via de Balearen (en de Middellandse Zee) lijkt het aantal migranten dat op illegale manier de EU probeert binnen te dringen in 2024 aan te groeien. De Spaanse autoriteiten hebben het over een aangroei van 12,7 procent, een forse groei, maar lang niet zo spectaculair als op de Canarische eilanden.

Niet alleen is het Spaanse ministerie bezorgd door de forse toename aan illegale migratie naar de Canarische eilanden, maar ook

de afkomst van de illegalen - 83 procent zou afkomstig zijn uit het Afrikaanse land Mauritanië - doet alarmbellen rinkelen in Spanje. De Canarische minister voor veiligheid, Nieves Lady Barreto, stuurde in de maand januari naar de Spaanse minister van Binnenlandse Zaken, Fernando Grande-Marlaska, een rapport, waarin te lezen staat dat “Mauritanië niet langer grenscontroles uitvoert” en waarin wordt bevestigd dat “300.000 migranten wachten op afvaart naar de Canarische eilanden”. Het laatste woord over die idyllische eilanden is nog niet gevallen.

PIET VAN NIEUWVLIET

“Migratie en inburgering moeten hand in hand gaan”

Vlaams Parlementsleden voor N-VA Maaike De Vreese (39) en Nadia Sminate (42) beschrijven in ‘Vreemde Vlamingen’ hun plannen voor een beter inburgeringsbeleid. De combinatie inburgering en migratie is immers een grote uitdaging en dat zal er niet makkelijker op worden. Het aantal Belgen met allochtone roots is op minder dan 80 jaar met bijna 800 procent gestegen. In onze studio spraken we daarover met beide dames, vergezeld door Karim Van Overmeire, onze nieuwste aanwinst die als schepen in Aalst jarenlang ervaring heeft met inburgering en migratie.

Hoe is die evolutie, van 4,3 naar 33 procent, tot stand gekomen?

Maaike De Vreese: “Na WO II is België begonnen met arbeidsmigranten aan te trekken, vooral om in de mijnen te gaan werken. Het eerste bilaterale akkoord dat ons land afgesloten heeft, was met Italië. Daarna waren er dergelijke akkoorden met niet-EU-landen als Marokko en Tunesië. Er kwamen steeds meer arbeidsmigranten en via gezinsherenigingspolitiek groeide de allochtone bevolking aan. De jongste tijd gebeurt dat door de gevolgen van allerlei oorlogen en crisissen, denk onder andere aan Syrië. Heel wat asielzoekers komen naar Europa en Vlaanderen omdat het hier op sociaal en economisch vlak heel aantrekkelijk is.”

Het probleem zit meer bij de linkse elite dan bij de nieuwkomers

Karim Van Overmeire

Nadia Sminate: “Wat ons opviel, is dat op het moment dat men die akkoorden had gesloten, en ook de decennia nadien, er daarover heel weinig parlementair debat was. Men had die werkkrachten nodig, dus die zijn gekomen. Punt aan de lijn. Maar buiten het parlement werden daar wel vragen over gesteld. Mensen ‘aan den toog’, maar ook academici die al in de jaren zestig waarschuwden om niet te morrelen met grenzen, of anderen die zeiden dat we problemen zouden ervaren met moslims omdat die onze gebruiken, waarden en normen niet kennen. Toen al werd daarvoor gewaarschuwd, maar de politiek was daar blind voor. Dat is een proces dat we beschreven hebben in ons boek, wat toch belangrijk is om te komen tot het beleid dat we nu kennen.”

Karim Van Overmeire: “Wanneer het over religie gaat, merken we dat er weinig problemen zijn met orthodoxe christenen of met boeddhisten. Bij moslims hebben we te maken met de islam, een ideologie die het hele leven stuurt. Mijn ervaring is dat moskeeën veel meer dan gebedshuizen zijn. Het zijn bijna anti-inburgeringscentra, anti-integratiecentra, waar kinderen waarden opgelegd krijgen die parallel staan met de onze. Daar situeert zich een groot probleem. Ik zie dat jullie pleiten om in het onderwijs, althans het officieel onderwijs, af te stappen van godsdienstonderricht en naar een soort burgerschap of burgeronderricht willen gaan…”

Nadia Sminate: “Ik wil eerst even inpikken op wat je zei over de moskeeën. Ik zou het fout vinden om de moskeeën met alle zonden van de wereld te beladen. Het klopt wel dat er zich daar problemen voordoen en we moeten de bezoekers van die moskeeën duidelijk maken dat extremistische geloofsleer geen plaats heeft in Vlaanderen. Er is vooral te weinig aandacht voor alles wat rond de moskeeën gebeurt. De vzw’s en de Koranscholen bijvoorbeeld. Daar hebben wij heel weinig vat op, zeker vanuit Vlaanderen, omdat wij daar niet voor bevoegd zijn. Ik maak mij daar zorgen over. Wat onderwijs betreft, is Maaike de specialist (lacht).”

Maaike De Vreese: “Je ziet ergens wel een botsing van culturen. Moslims vertellen dat religie voor hen primordiaal is. Het is dan ook aan ons om te zeggen wat onze waarden en normen zijn, wat de leidcultuur is en dat er verwacht wordt dat ze die aanvaarden. Aan de nieuwkomers maken we dat duidelijk, maar in ons onderwijs doen we dat veel te weinig. De derdegeneratiejongeren hebben helemaal geen inburgeringsbeleid gehad en de ouders van die jongeren dikwijls ook niet. Daar schieten we tekort. We zien dat bij onze Vlaamse jeugd godsdienst minder belangrijk is, maar godsdienst is bij die moslimjongeren wel heel belangrijk. Wat doen wij dan in ons gemeenschapsonderwijs? Twee uur per week gaan we die kinderen in aparte klassen zetten en godsdienstonderricht geven. Maar wat vergeten we? We vergeten onze eigen waarden en normen, burgerschap en gemeenschapsvorming genoeg aandacht te geven. Kinderen moeten daar samen over discussiëren en debatteren. Ook over religie trouwens, want religieuze geletterdheid is belangrijk. Bijvoorbeeld om mee te geven vanwaar al die kruisbeelden en kerken komen in Vlaanderen. Dat kan allemaal leiden naar meer begrip voor elkaar.”

Religie kan dus nog altijd verbindend werken?

Maaike De Vreese: “Ja, religie kan absoluut ook verbindend werken.”

Nadia Sminate: “Ik denk dat zingeving nog altijd belangrijk is in onze samenleving. Het is niet omdat de mensen niet meer naar de kerk gaan, dat ze niet meer gelovig zouden zijn.”

Wij willen de integratieindustrie stoppen en meer investeren in inburgering

Nadia Sminate

Karim Van Overmeire: “Hier zitten we bij de kern van zaak. De islam is veel meer dan zingeving. Islam is een ideologie die je hele leven organiseert. Het is een fascinerende godsdienst, met relatief eenvoudige regels en een gigantische aantrekkingskracht, ook op jonge mensen. Die komen terecht in een samenleving die hyperindividualistisch is geworden. Mensen zoeken inderdaad wel zingeving, maar dat is het ‘ietsisme’. Geloven dat er ‘iets’ is en voor de rest zoals op een menukaart kiezen wat je bevalt. Dat botst met mensen die een heel sterke overtuiging hebben en die niet op zoek zijn naar hun eigen mening, maar wel naar wat Allah hen opgelegd heeft. De impact van die botsing mag men niet onderschatten. Dat leidt dan concreet tot onder andere discussies over halalmaaltijden en hoofddoeken.”

Nadia Sminate: “Ja, inderdaad, je hebt het heel juist geschetst. Zelf heb ik een heel duidelijke Vlaamse overtuiging, maar ik zou die als ambtenaar niet opdringen aan iedereen die ik tegenkom. Maar bij de hoofddoek moet dat blijkbaar wel kunnen. Ik stoor me daar echt heel hard aan.”

Maaike De Vreese: “Omgekeerd zou dat absoluut niet getolereerd worden en dat wijst

op een duidelijke hypocrisie. Voor ons en onze partij zijn burgerschap en gemeenschapsvorming heel belangrijk. Onze Vlaamse identiteit is niet ‘iets vies’, maar de linkse, progressieve elite denkt daar anders over. Zij gaan ervan uit dat nieuwkomers niet in staat zouden zijn om Nederlands te leren of onze normen en waarden te kennen. Daar gruwel ik van, want dat is een racisme van de lage verwachtingen. Wij mogen gerust trotser zijn op onze Vlaamse identiteit, dat veel duidelijker naar voren schuiven en dan ook heel trots de verdediging van onze kernwaarden op ons nemen. Dat zal dan ook wel doorstromen hoor, dan zullen die mensen dat ook wel veel sneller ervaren.”

De poort moet absoluut dicht en de gezinshereniging moet veel strikter aangepakt worden

Maaike De Vreese

Karim Van Overmeire: “Het probleem zit inderdaad meer bij de linkse elite dan bij de nieuwkomers, want velen van hen staan daarvoor open. Zij hebben immers de stap gezet en willen een deel worden van hun nieuwe samenleving. Nu worden die nieuwkomers geconfronteerd met een samenleving die zegt dat dat eigenlijk niet hoeft, dat iedereen zijn ding mag doen en gerust zijn eigen regels mag volgen.”

Dat beschrijven jullie ook in jullie boek, namelijk ‘de integratie-industrie’.

Nadia Sminate: “Ja, inderdaad. Zoals Maaike zei, gruwelen wij van het feit dat veel van onze linkse collega’s nieuwkomers nog steeds als slachtoffers bestempelen. Onze visie daarover is heel duidelijk. We moeten ze namelijk streng bij de hand nemen en hen vertellen dat ze zo snel mogelijk Nederlands moeten kennen en een job moeten hebben. Wij willen streng, maar rechtvaardig zijn in dat inburgeringsbeleid. Maar al die vzw’s, al die organisaties die gericht zijn op die doelgroep, hebben het tegenovergestelde effect. Die zorgen ervoor dat een allochtoon nog meer allochtoon wordt. Je ziet wat er gebeurd is met al die vzw’s van Sihame El Kaouakibi. Wij pleiten er in ons boek heel duidelijk voor om die integratie-industrie te stoppen en nog meer te investeren in die inburgering. Maar op een bepaald moment moet je mensen ook durven los te laten en te zeggen dat het nu aan henzelf is.” Maaike De Vreese: “We hebben ook een heel bloeiend verenigingsleven bij onze jeugd. We kregen eindelijk

jongeren van allochtone origine langzaamaan richting de jeugdbeweging, maar men stimuleert ze naar verenigingen speciaal opgericht voor allochtone jongeren. Neem gewoon deel aan het verenigingsleven dat er is en ook wij moeten er werk van maken om die jongeren op te nemen. We mogen het niet overlaten aan de linkse verenigingen.” Karim Van Overmeire: “Dat is ook mijn ervaring. Er circuleert gigantisch veel geld in die inburgeringsindustrie. Die middelen worden doorgespeeld naar lokale besturen en die zoeken dan partners om ermee aan de slag te gaan. En op het terrein zie je alleen die linkse vzw’s. Hoewel in Vlaanderen 50 procent, of meer, voorstander is van een beleid zoals jullie het uittekenen, zie je geen dergelijke partners op het terrein. Wat jammer is, want die zouden echt het verschil kunnen maken. Ze zouden mensen echt kunnen vastpakken en Vlaming laten worden onder de Vlamingen.” Wat zijn nog enkele van de belangrijkste maatregelen die jullie voorstellen?

Maaike De Vreese: “Migratie en inburgering moeten hand in hand gaan. Als je ziet hoeveel ongecontroleerde en illegale migratie er is, gecombineerd met het aantal gezinsherenigingen, dan is dat gewoon te veel. De poort moet absoluut dicht en de gezinshereniging moet veel strikter aangepakt worden. We moeten ook al starten met op voorhand voorwaarden te stellen. Leer de taal in het land van herkomst en leer ginder over onze waarden en normen. Als je die dan kent, kunnen we beginnen te denken aan een visum, maar niet eerder.”

“Ik begrijp niet dat sommige partijen het probleem nog altijd niet inzien. Ik heb voor Dienst Vreemdelingenzaken gewerkt en in die hoedanigheid ben ik veel in contact gekomen met mensen uit probleemwijken. Wanneer je merkt dat je met mensen die hier al jarenlang zijn geen gesprek kan voeren in het Nederlands, vind ik dat men eindelijk de zaken eens moet benoemen zoals ze zijn. Dat is stap één en dat hebben we ook gedaan met ons boek. We doen dat bovendien aan de hand van heel wat cijfers om die problemen te kunnen objectiveren en om daarmee dan verder aan de slag te gaan. Nu is het de uitdaging om dat op de juiste manier te doen.”

STIJN DERUDDER

Nadia Sminate en Maaike De Vreese, ISBN 9789493306820, 246 pagina's, 25 euro, Uitgeverij Doorbraak, 19 januari 2024

Karim Van Overmeire en hoofdredacteur Stijn Derudder

Veranderende Vlaamse bevolking

Tot 2070 zal de bevolking van België blijven groeien, tot 12,9 miljoen mensen. Die stijging is vooral op het conto van migratie te schrijven, want vanaf 2040 groeit de bevolking enkel nog aan via migratie. Dat is althans de voorspelling van het Federaal Planbureau, dat een inschatting maakt van hoe de bevolking zal evolueren als de huidige trends zich verderzetten.

De Belgische bevolking is de afgelopen 50 jaar met ruim 2 miljoen mensen toegenomen.

Tot 1970 was vooral het vruchtbaarheidscijfer (geboortes min sterfgevallen) verantwoordelijk voor de bevolkingsgroei, maar nadien werd het aandeel van migratie in de totale bevolkingsgroei steeds belangrijker. Volgens het Planbureau bevindt België zich op een nieuw keerpunt: zonder migratie neemt de bevolking binnenkort af. Het aantal doden zal groter worden dan het aantal geboortes, waardoor enkel migratie nog voor een bevolkingsaangroei zal zorgen. In de toekomst zouden de ongeveer 160.000 immigranten per jaar ervoor zorgen dat het bevolkingsaantal in België niet naar beneden gaat.

Het Planbureau herzag ook de vruchtbaarheidshypothese. Het gemiddeld aantal kinderen per vrouw neemt al meer dan tien jaar af: van 1,86 kinderen per vrouw in 2008 naar 1,52 in 2022. “Dit kan enerzijds worden verklaard door het uitstellen van geboortes tijdens crisisperioden, maar ook door een vermindering van het aantal door koppels gewenste kinderen als gevolg van maatschappelijke veranderingen”, stelt het Planbureau. Op basis van die maatschappelijke veranderingen heeft het Planbureau daarom ook de vruchtbaarheidshypothese neerwaarts herzien.

(Half)bewust kinderloos

Er zijn verschillende redenen waarom gezinnen ten eerste vaker voor minder kinderen kiezen en ten tweede vaker

te planten”. Professor voortplantingsgeneeskunde Fauser heeft het over eerder maatschappelijke en financiële factoren. Zo is het al lang bewezen dat hoe beter de omstandigheden zijn voor vrouwen op vlak van onderwijs, werkzaamheidsgraad en gezondheidszorg, hoe minder kinderen die vrouwen krijgen. Vroeger baarde minder dan tien procent van de vrouwen tijdens hun leven geen enkel kind. Nu is dat cijfer in sommige landen al gestegen naar 30 tot 35 procent. Gemiddeld een vijfde van de West-Europese vrouwen wordt nooit moeder. Fauser zegt dat de veronderstelling dat steeds meer mensen bewust kinderloos blijven, zeker niet fout is. “Als een vrouw zegt dat ze geen kinderen hoeft, dan moeten we ons daar niet mee bemoeien”, stelt hij. “Alleen: is dat echt een positieve keuze, komt die er door omstandigheden of worden ze daartoe gedwongen?”

We hebben geen arbeidsmigratie wanneer 44,2 procent van de niet-Europese vreemdelingen in dit land niet werkt

Vrouwen begeven zich steeds vaker in de hogere regionen van de arbeidsmarkt, maar tegelijkertijd blijven ze volgens onderzoek thuis nog steeds de meeste zorgtaken opnemen. Dat blijkt niet altijd makkelijk te combineren. Professor Fauser stelt dat enerzijds de overheid daarmee kan helpen, via kinderopvang, kinderbijslag, zwanger- en ouderschapsverlof… Anderzijds zou het ook aan de partner zijn. “Het blijft biologisch gezien vooralsnog zo dat vrouwen de zwangerschap dragen. Maar het heeft ook alles te maken met mannen die wel of niet hun verantwoordelijkheid willen opnemen, die wel of niet willen wachten en uitstellen, die wel of niet meer van die zorgtaken op zich willen nemen als er sprake is van kinderen.”

Gaat heen en vermenigvuldigt u

Toen West-Europa nog overwegend diepgelovig katholiek was, waren er over het algemeen hogere geboortecijfers. De invloed van ‘meneer pastoor’ was niet te onderschatten: de kerk moedigde gezinsvorming fel aan en stond ook negatief te-

genover vormen van geboortebeperking. Het wegvallen van die religieuze macht is een van de redenen dat het geboortecijfer gedaald is.

Het geboortecijfer in landen waar religie nog een belangrijke rol speelt, is dan ook nog een pak hoger. Religieuze leiders roepen er zelfs op om meer kinderen te maken, zowel binnen als buiten hun land. Denk aan de Turkse president Recep Tayyip Erdogan, die Europese Turken opriep om meer kinderen te maken. Of dergelijke oproepen effectief voor meer geboortes zorgen, is niet zeker. Vaak zijn de sociaaleconomische factoren in die landen ook anders: minder toegang tot onderwijs, minder toegang tot de arbeidsmarkt, een meer traditioneel rollenpatroon.

Bevolking moet groeien

Gelet op de vergrijzing, het feit dat ondernemers nu al schreeuwen om werkkrachten en in het kader van de algemene welvaart, is het wenselijk dat de Vlaamse of Europese bevolking rustig blijft aangroeien. Omdat termen als ‘geboortepolitiek’ en ‘nataliteit’ in de volksgeest al snel totalitaristisch of eng klinken, wordt er naar migratie gekeken om de bevolking te doen aangroeien. Werkgeversorganisatie Voka pleit voor meer arbeidsmigranten. Zij, samen met het activeren van een deel van de 800.000 niet-actieven op actieve leeftijd, moeten de krapte op de arbeidsmarkt oplossen. Op lange termijn voorspelt Statbel dat het jaarlijkse migratiesaldo naar Vlaanderen op ongeveer 25.000 zal stabiliseren. Migratie uit EU-landen zou afnemen in het voordeel van landen van buiten de Europese Unie. Enorm veel potentiële werkkrachten dus. Helaas blijkt

dat ons land de slechtste leerling van de klas is op dat vlak. Volgens onderzoek van professor arbeidseconomie Stijn Baert (UGent) is de werkzaamheidsgraad van migranten van buiten de Europese Unie nergens lager dan in België. Een “neoliberaal arbeidsmarktbeleid dat niet werkt”, volgens Vlaams Belang. “We hebben geen arbeidsmigratie wanneer 44,2 procent van de niet-Europese vreemdelingen in dit land niet werkt”, schreef de partij in een campagne.

Gemiddeld een vijfde van de West-Europese vrouwen wordt nooit moeder

Vreemde Vlamingen

Een deel van de oorzaak van die slechte cijfers vinden we, hoe kan het ook anders, in de complexe staatsstructuur van dit land. “Asiel en migratie zijn vandaag nog altijd een politiek heet hangijzer en niemand die ook maar iets over inburgering wil zeggen of schrijven, kan rond de impact op Vlaanderen van het federale asiel- en migratiebeleid heen”, schrijven N-VA’ers Maaike De Vreese en Nadia Sminate in hun boek ‘Vreemde Vlamingen’ over migratie en inburgering. “Migratie en inburgering zijn als het ware twee zijden van dezelfde medaille. Vlaanderen kan niet selecteren aan de deur en kan dus niets méér doen dan nieuwkomers begeleiden, aanklampen en overtuigen.”

Het geboortecijfer in landen waar religie nog een belangrijke rol speelt, is een pak hoger

Die arbeidsmigratie is nochtans niet nieuw. Gastarbeiders uit Italië en Marokko kwamen hier al decennia geleden aan. Migratie is van alle tijden. “Maar de massamigratie die we de laatste decennia kennen, is dat niet en is ook niet evident”, schrijven De Vreese en Sminate verder. Bij ongewijzigd beleid zal die migratie in de toekomst stabiliseren. Het zal dan de taak zijn van Vlaanderen om jaarlijks 25.000 mensen te doen inburgeren en integreren. In 2022 gaf Vlaanderen 151 miljoen euro uit aan het beleidsdomein Gelijke Kansen, Integratie en Inburgering. Met beperkt resultaat, want hoewel er regionale verschillen zijn en Vlaanderen het iets beter doet, blijft België het minste migranten van buiten de Europese Unie tewerkstellen.

Stijn Baert

© PHOTONEWS

Vluchtelingen in het Klein Kasteeltje die wellicht hopen ‘nieuwe Belgen’ of ‘vreemde Vlamingen’ te worden

Vlaams bloed in OekraïneZjitomir en Jampol 1944

Tachtig jaar geleden waren, net zoals vandaag, vele ogen gericht op het front in Oekraïne. De Sovjets hadden in het najaar van 1943 door een grootschalig offensief een groot deel van Oekraïne en de hoofdstad Kiev op de Wehrmacht heroverd. Om het momentum niet te verliezen, lanceerde het Rode Leger op 24 december 1943 het Djepnr-Karpatenoffensief, waardoor het Duitse opperbevel zich genoodzaakt zag om in allerijl extra troepen aan te voeren om de Sovjetopmars af te stoppen. Eén van de eenheden die hier in de vuurlinie werd geworpen, was de opvolger van het Vlaams Legioen, de Sturmbrigade Langemarck.

Nadat in het voorjaar van 1943 het Vlaams Legioen uit de stellingen bij Leningrad was gehaald en formeel op 7 mei door Himmler, de Reichsführer SS, was ontbonden, werd het omgevormd tot de 6de SS-Freiwilligen Sturmbrigade Langemarck. De naam verwees naar de met mythen beladen strijd die in de herfst van 1914 door de Duitsers was gevoerd bij dat West-Vlaamse dorp en moest de symbolische band tussen de Vlaamse oostfronters en de Duitsers versterken. De naamkeuze was meer dan een nieuw uithangbord. Behalve de naamwijziging volgde er immers ook een schaalvergroting tot een volwaardige gemotoriseerde brigade, een opwaardering die als een springplank gold naar het niveau van divisie. Er werd een bataljon Finse vrijwilligers toegevoegd en Vlamingen die in andere eenheden dienden, werden samen met nieuwe rekruten uit Vlaanderen naar de Langemarck overgeplaatst. De eenheid werd volledig gemotoriseerd en versterkt met een tankjagercompagnie, een compagnie Sturmgeschütze - gemechaniseerde kanonnen - en een luchtafweercompagnie.

DE NAAM VERWEES NAAR DE MET MYTHEN BELADEN STRIJD DIE IN 1914 DOOR DE DUITSERS WAS GEVOERD BIJ DAT WESTVLAAMSE DORP

CHAOS AAN HET FRONT

Op tweede kerstdag vertrok de Sturmbrigade, verdeeld over 7 treinkonvooien, vanuit het opleidingskamp van Milovice in de omgeving van Praag naar Oekraïne. De brigade bestond op dat ogenblik uit 42 officieren, 162 onderofficieren en 1.864 manschappen, aangevuld met 137 Russische hulpkrachten. Bij aankomst in Oekraïne dienden zij de oprukkende Russen zo lang mogelijk tegen te houden om de afgesneden Waffen SS-Pantserdivisies Das Reich en de Leibstandarte Adolf Hitler te helpen ontzetten. Het kwam tot zware gevechten nabij het stadje Zjitomir. De chaos in die zuidelijke sector van het oostfront was, mede door de onophoudelijke aanvallen van partizanen, compleet. Van georganiseerde linies kon men niet meer spreken en eenheden van beide kampen bevonden zich nu eens voor dan weer achter vijandelijke linies. In de oudejaarsnacht bijvoorbeeld verdween een volledig peloton van de 1ste lichte infanteriecompagnie, dat werd aangevoerd door Untersturmfüher De Backer, spoorloos nadat zij op patrouille waren uitgestuurd. Toch slaagden de Vlamingen erin om Das Reich en de Leibstandarte te ontzetten, waarna ze, samen met de resten van die divisies, terugtrokken naar het westen in de hoop opnieuw een solide frontlijn uit te bouwen tegen de numeriek en materieel veel sterkere Russen.

RUSSISCHE TEGENAANVAL

De Sturmbrigade Langemarck kreeg het formele bevel om samen met een Kampfgruppe van Das Reich stand te houden achter de Horinrivier bij het plaatsje Jampol, dicht bij de huidige grens tussen Oekraïne en Moldavië. Ze dienden er koste wat kost de linkerflank van de Duitse aftocht te dekken. Het Rode Leger was er immers in geslaagd een gat van meer dan 50 kilometer breed te slaan in de Duitse linies tussen het strategisch belangrijke spoorwegknooppunt Tsjepetowka en Tarnopol.

Op 28 februari 1944 openden eenheden van het LXste Leger onder bevel van generaal Tjernjakovski de aanval. Vanaf de heuvelruggen werden de Vlamingen dagenlang bestookt door zware artillerie en tanks, en onder vuur genomen door sluipschutters en mitrailleurnesten. De verschanste Vlamingen kropen zo diep als ze konden in hun loopgraven, kuilen en kelders, maar de verliezen stapelden zich op. Al in de eerste uren van de belegering waren de Sovjetroepen erin geslaagd om de weg Jampol-Zemielinzy-Tarnopol onder hun controle te krijgen. De volgende dag bleek ook de enige berijdbare verbindingsweg naar het westen en Bjelgorodka - waar het veldhospitaal van de Langemark was - afgesneden. De Langemarck was omsingeld.

IN DAT KLUWEN EN KLAUWEN KON MEN DE VERSCHRIKKELIJKSTE DINGEN ZIEN GEBEUREN, SLOEG HET NOODLOT Z’N GRUWELIJKSTE SLAGEN

DE BRUG OVER DE RIVIER HORIN

Een eerste poging om uit de omsingeling te raken, werd al op 29 februari ondernomen, maar die liep faliekant af. De Vlamingen verschansten zich zo goed als het kon in hun geïmproviseerde loopgrachten en de kelders van het aan flarden geschoten dorp, maar de verliezen stapelden zich op. Op 3 maart was de toestand onhoudbaar geworden. In de vroege ochtend braken de overlevenden met hun laatste pantserwagens en vrachtwagens uit. Naamloze vrijwilligers offerden zich op om hen de nodige rugdekking te geven. Met de snel oprukkende Sovjettroepen in de rug haastten de restanten van de Langemarck zich over de enige brug die de Horin overspande. Aan de overzijde wachtte de hel en moesten ze door een dodelijke ring van Russische tanks, artillerie, mortieren en machinegeweren breken. Een ooggetuige verhaalde: “In een duivelse rit joegen de laatste camions op de brug toe. Dwars door, dwars over de aanstormende en wijkende Russen, korte meters voor hun vuurmonden zwenkend en zwaaiend. (…) Daartussen vlamden onze infanteriewapens nijdig, hopeloos naar alle richtingen. Diegenen die in die helse chaos gekwetst raakten, schreeuwden waanzinnig om een plaatsje in de wagens, werden beetgepakt en in de hoop gegooid in de laadbak of bleven schreeuwend achter langs de baan. In dat kluwen en klauwen kon men de verschrikkelijkste dingen zien gebeuren, sloeg het noodlot z’n gruwelijkste slagen.”

De Langemarck wist uit te breken, maar werd algauw weer ingesloten, samen met zo’n 200.000 Duitse soldaten in wat het ‘bolwerk Kamenets-Podolsk’ zou worden genoemd. De Nederlandstalige uitzendingen van de BBC in Londen meldden intussen triomfantelijk dat de Vlaamse oostfrontbrigade bij Jampol omsingeld en ‘volledig vernietigd’ was. Dat was niet zo ver van de waarheid. Van de 2.205 mannen die amper twee maanden daarvoor met de Sturmbrigade Langemarck naar Oekraïne waren vertrokken, hadden er slechts 400 de loodzware en moordende inzet bij Zjitomir en Jampol overleefd…

Pas in april 1944 zouden de schamele resten van de Langemarck ontzet worden door Duitse tanks van het 1ste Pantserleger. De zwaar beproefde Vlamingen werd de nodige rust gegund en ze werden teruggehaald van het front. Als troostprijs wachtten hen de felicitaties van Reichsführer SS Heinrich Himmler die op 29 april een telegram had gestuurd: “Ik wens mijn waardering uit te spreken voor de SS-Fr. Sturmbrigade Langemarck, voor haar bevelhebber, officieren, onderofficieren en manschappen voor de aanhoudende dapperheid en de uitstekende houding die ze bewezen bij de zware strijd van de laatste maanden.”

JAN HUIJBRECHTS

LEZERSBRIEVEN

Vlaamse miljardentransfers Pallieterke, Naast de bekende transfers bestaan er ook andere verschillen tussen Vlaanderen en Wallonië. Een van de belangrijkste verschillen is de kostprijs van een woning. Een huis in Vlaanderen kost zo’n 50 procent meer dan een huis in Wallonië. Dat verschil in huur of afbetaling verdwijnt wel uit het maandelijkse inkomen van de Vlaming. Alle Vlamingen samen betalen zo elk jaar 8 miljard aan meerkosten waar niemand iets aan heeft. De koopkracht van vele Vlaamse inkomens ligt dan lager dan de koopkracht van de overeenkomstige Waalse inkomens, veelal meer dan 10 procent. Blijkbaar geen Belgische zorg. Normaal is dat toch iets voor de vakbonden?

René Vercammen, Duffel

Verkiezingen

Pallieterke, Binnen enkele maanden zijn er verkiezingen voor verschillende soorten regeringen. Dat belooft een circus te worden. Ik vind het maar niets zoals er nu aan ‘democratische’ politiek gedaan wordt. In feite kan men stellen dat er grosso modo twee grote strekkingen zijn: een progressieve (woke, transgenderideologie, opengrenzenpolitiek, migratie, klimaat- en milieufanatisme) en een niet-progressieve strekking (iets meer gezond verstand in belangrijke materies). Verkiezingen zouden om de vier jaar in verscheidene ‘rondes’ moeten kunnen plaatsvinden. Als er na twee of drie maanden nog geen regering gevormd is, moeten er opnieuw verkiezingen plaatsvinden. De twee partijen met de minste stemmen vallen af. Dat proces herhaalt zich tot een van de twee strekkingen het gehaald heeft. Om de verkiezingen te financieren, kunnen we de dotaties aan de politieke partijen verminderen en zo de organisatoren van de verkiezingen fatsoenlijk betalen. Dan zal opnieuw blijken dat de verschillen tussen het noorden en het zuiden van het land enorm zijn, en dat België in feite onbestuurbaar is.

Roland Vanermen, Haasrode

Abortus

Pallieterke, Heeft men tegenover God een geldige reden om kinderen te (laten) doden? Onze moeders worden aangemoedigd om bewust hun kinderen te doden. Het zijn moderne, rituele kinderoffers. In Vlaanderen gaat het om duizend kleuterklasjes per jaar. Onze toekomstige werkgevers en werknemers worden in koelen bloede afgeslacht. De mens zal de mokerslag op de ene of de andere wijze wel krijgen als verdiende straf voor deze afgoderij en het spotten met God. Stop de babyslachthuizen!

Ludo Verbeeck, Mechelen

Acid

Pallieterke, Of rechtspraak in België rechtvaardig is, laat ik in het midden, maar soms heeft het meer weg van theater dan van wat het hoort te zijn. Breedsmoelkikker Acid, alias Nathan Vandergunst, kreeg van een balorige rechter een stevige draai om de oren. Niet getreurd, dacht de man, en meteen zette hij een crowdfunding op die hem in bijna geen tijd een nog veel steviger bedrag opleverde. In dit verhaal kan men betwijfelen of de opgelegde strafmaat rekening heeft gehouden met de eventuele gevolgen. Laat het wel heel duidelijk zijn dat een crowdfunding na een veroordeling een zeer gevaarlijk precedent schept. Eender welke schreeuwlelijk kan op de sociale media tegen alles en iedereen ongeremd tekeergaan en er bij een eventuele en niet al te zware

veroordeling nog rijk van worden ook. In het nieuwe Strafwetboek heb ik geen antwoord gevonden op dit soort wansmakelijkheden.

Roger Gielens, Bredene

Valencia

Pallieterke, Tot vervelens toe vertel ik iedereen die het horen wil dat overheden te pretentieus zijn om over de grens te kijken. De Britse NHS is bijvoorbeeld een levensgevaarlijke gezondheidszorg, omdat chirurgen, tandartsen en huisartsen per maand worden betaald. Eens een keertje naar de gezondheidsinstellingen in de EU komen kijken, doen ze niet. Ze zijn immers naar ‘Oxbridge’ geweest en weten dus alles al. Zeven jaar geleden brandde de Grenfelltoren in Londen razendsnel af door de brandbare ‘cladding’ (gevelisolatie). Sindsdien, de laatste zes jaar, worden in het VK honderden flatgebouwen ontdaan van brandbare cladding. Dat kost de eigenaren vele miljarden, met beperkte overheidshulp. Erger nog: er zijn lange wachttijden en in de tussentijd moeten de torengebouwen 24/7 bewaakt worden door brandinspecteurs, ook op de rekening van de eigenaars. De brand in Valencia heeft dezelfde oorzaak, dus de Spaanse overheid heeft niks geleerd van de Grenfell-ramp. Ook onze overheid kijkt niet over de grens. In Vlaanderen is cladding verplicht in elk nieuw huis, want andere isolatie haalt de norm niet. Onze rode minister-geldverbrander wil onze artsen ook per maand betalen: slim, slimmer, slimst. Weet je wie wel over de grens kijkt? China. En dat legt de Chinezen geen windeieren. Frederik Maeyens, Kalmthout Dodelijk ongeval in Gent Pallieterke, Waarom legt men geen register aan van alle personen die een rijverbod hebben? Dat register zou geraadpleegd kunnen worden door garagisten, verkopers van tweedehandswagens en de overheidsdienst die de nummerplaten aflevert. Zo zou men kunnen vermijden dat personen met een rijverbod nog een wagen kopen. Als men hem er toch een verkoopt en er vervolgens een ongeval gebeurt, moet ook de verkoper bestraft worden. Ook iemand die zijn wagen uitleent aan een persoon met een rijverbod, moet bij een ongeval bestraft worden. Dat zou ons veel leed kunnen besparen.

Patrick Van Cleemput, Sint-Niklaas

Opvang van vluchtelingen

Pallieterke, De Standaard van 26 februari meldt dat de N-VA de komende jaren “zo goed als geen” vluchtelingen wil opvangen. Maar dat kan niet zomaar, stelt Ellen Desmet (UGent), expert migratierecht: “Iedereen heeft het recht om hier asiel te vragen, ook als je irregulier op het grondgebied bent gekomen. Dat recht kan je iemand niet ontzeggen, want dat zou in strijd zijn met de Conventie van Genève en het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie.” Haar argument vervalt volkomen. Ik verklaar waarom. De ‘Organisation of Islamic Coorporation’, een vereniging van 56 islamstaten, heeft in 1990 een charter uitgegeven over de mensenrechten in de islam. Daarin staat dat mensenrechten begrensd moeten worden door de sharia. Hoewel die verklaring volkomen in strijd is met de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, heeft geen enkel land daartegen bezwaar ingediend. Bijgevolg moet Ellen Desmet nu ook niet komen aandraven met de Conventie van Genève en het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie. Zij moet consequent zijn.

Luc Vandeputte, Ledegem Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente moeten worden doorgegeven voor publicatie bij uw brief.

© WIKIPEDIA

Mustii

Vorige week werd de naam bekendgemaakt van de Belgische inzending voor het komende Eurosongfestival. Persoonlijk lig ik niet wakker van dat zangfeest, met de jaren meer en meer gepolitiseerd en 100 procent woke. Ten andere, de laatste jaren lijkt het evenement meer en meer op een rariteitenkabinet.

De achtbare lezer van dit blad weet dat VRT en RTBF beurtelings een kandidaat mogen aanduiden. Dit jaar was het aan RTBF. De gelukkige zanger van dienst: ene Mustii, mij totaal onbekend. Ik verneem in de media dat Mustii, artiestennaam voor Thomas Mustin, in Wallonië een echte superster is. Hij is er bekend als acteur, zanger en tv-gezicht, onder meer als jurylid van het RTBF-programma ‘Drag Race Belgique’. Mijn punt is: de man is blijkbaar wereldberoemd in Wallonië, maar totaal onbekend in Vlaanderen. En mocht u twijfelen aan mijn stelling, dan geef ik hier nog enkele namen: Roberto Bellarosa, Loïc Nottet, Blanche, Eliot en Jérémie Makiese. De namen zeggen u niets? Wel, het zijn de andere RTBF-kandidaten van voorgaande jaren voor het Eurosongfestival. In Vlaanderen heel even bekend ten tijde van hun inzending, maar even snel nadien weer weggedeemsterd. Omgekeerd is het even duidelijk dat de kandidaten die door de VRT aangeduid werden, totaal onbekend zijn in Wallonië.

Meer België

Maar we hebben het hier wel over de Belgische inzendingtous ensemble! - waarbij België telkens wordt vertegenwoordigd door een zanger of zangeres die over de taalgrens een grote onbekende is. En als een Vlaamse zanger of zangeres al eens doorbrak in Franstalig België, dan was het omdat hij of zij in het Frans zong. Denk bijvoorbeeld aan Axelle Red of Arno. Omgekeerd is het zoeken naar een voorbeeld van een Waalse of Brusselse zanger(es) die eens een liedje uitbracht in het Nederlands. Er is natuurlijk Jacques Brel, met een beperkt Nederlandstalig repertorium zoals ‘Mijn vlakke land’ en ‘Marieke’, maar die liedjes dateren ondertussen al van de jaren 1960… En vergeet niet: Brel was een grote voorstander van België.

Belgiëgevoel

Andere voorbeelden zijn op één hand te tellen. Vooral om het ‘Belgiëgevoel’ aan te wakkeren, waren er in het verleden enkele schaarse pogingen om een Waalse zangeres in duet te koppelen aan een Vlaamse zanger, of omgekeerd. Een voorbeeld is Sandra Kim die duetten bracht met Luc Steeno en Frank Galan. Bij mijn weten is zij zowat de enige Franstalige zangeres die ook enkele hits scoorde in het Nederlands. In 1990 mocht ze optreden voor koning Boudewijn ter gelegenheid van de 60/40-feesten. Ze zong er het lied ‘J’aime mon pays/Ik hou van mijn land’… Het besluit is dat Franstalige zangers of zangeressen die in het Nederlands zingen, altijd als goede Belgen naar voren worden geschoven.

Scheiding

De Antwerpse zanger Tourist LeMC bracht in 2018 een liedje uit waarbij het refrein werd ingezongen door de Waalse zangeres Alice Dutoit. Zij verklaarde toen op Radio2: “Voor het nummer heb ik fonetisch Antwerps geleerd. Ik heb de tekst uit het hoofd geblokt, maar eigenlijk begreep ik niet wat ik zong.”

En dat is de essentie van het verhaal: we begrijpen elkaar niet meer. En dan is de vraag: kiezen we alsnog voor een relatietherapeut of gaan we resoluut voor een scheiding? Mijn antwoord kent u.

Voorzitter Zangfeest blikt vooruit op 84ste editie: “Liefde voor Zangfeest is gegroeid”

Op zondag 10 maart, amper 13 weken voor de ‘moeder aller verkiezingen’, vindt in de Lotto-Arena in Antwerpen de 84ste editie van het Vlaams Nationaal Zangfeest plaats. De voorzitter van het Algemeen Nederlands Zangverbond (ANZ), Bart Fierens, blikt vooruit.

Late beslissers

Wat de ticketverkoop betreft, hoopt Fierens op veel late beslissers. “Ik heb van veel mensen gehoord dat ze aanwezig zullen zijn. Er worden ook verschillende bussen ingelegd.” Onder meer VVB Limburg, onder leiding van VVB-voorzitter Michael Discart, zal een bus inleggen. Er worden ook bussen ingelegd vanuit Oostende en Knokke.

Met een strijdvaardige boodschap hoopt Fierens de late beslissers over de streep te trekken. “Iedere Vlaming die wil dat Vlaanderen ten goede evolueert - lees: in de richting van zelfbestuur - kan die oproep mee ondersteunen door het Zangfeest bij te wonen. Hoe breder onze boodschap gedragen wordt en hoe zichtbaarder ze is, hoe groter de kans dat we slagen in onze opzet.”

HORIZONTAAL

A. Kwellend

Vorig jaar woonde een delegatie uit Frans-Vlaanderen het Zangfeest bij. Fierens kan niet bevestigen of dat dit jaar opnieuw het geval zal zijn. Wie dit jaar wél opnieuw aanwezig zal zijn, is Vlaams minister-president

Ook N-VA en Vlaams Belang hebben opnieuw een pakket kaarten gekocht. Dat is dit jaar merkbaar groter dan in de voorgaande jaren. Of de aanstaande verkiezingen daar voor iets tussen zitten, wil Fierens niet gezegd hebben. Hij ziet een andere

“Misschien is de liefde voor het Zangfeest wel gegroeid”, lacht hij. “Ook N-VA en Vlaams Belang kunnen niet anders dan vaststellen dat het ANZ goed functioneert. Het Zangfeest is boeiend en mee met zijn tijd. We durven de vinger op de wonde te leggen. Dat zijn allemaal zaken waarop ze aan het

ANTON SCHELFAUT

B. Grasland - Ruimtelijke ordening - Afrikaans land

C. Hoofdstad van het Ottomaanse Rijk - Rechteroever

D. Geordend geheel - Klein muziekgezelschap

E. Overdreven - Gebergte in Noord-Afrika - Nauw

F. Ondergrond om op te tennissen - Pers. vnw. - Internetlandcode voor Groenland

G. Hengselvaten - Geestelijke vereniging

H. Engelen van de hoogste rang - Bijbelse reus

I. Initialen van de zanger van o.m. ‘Strangers in the Night’ - Eierproductie

J. Puinhoop - Italiaans modehuis

K. Om bang van te worden - Motto - Dyne

L. Vermoordt met een mes - Zoveel als nodig is

VERTICAAL

1. Debat

2. Schaaldier - Frans lidwoord

3. Ceremonie - Charmante

4. Staat van de VS

5. Toewijding - Gevolg van iets

6. Prijs voor belangrijk wetenschappelijk werk

7. Roomijsmerk - TinDuitse producent van keukenapparatuur

8. Zekere - Muzieknoot

KARL VAN CAMP

Bart Fierens op het Zangfeest

Bart Fierens

© BELGA

© EIGEN REDACTIE

© BELGA

X van de week!

Onze premier heeft het heel druk met voorzitter te zijn van Europa, waardoor er jammer genoeg steeds minder tijd overschiet om het land zelf in goede banen te leiden. Maar niets dat een goed leugentje op zijn tijd niet oplost. Zo blijft het mantra ‘ik heb het land door twee crisissen geleid en extra jobs gecreëerd’ nog steeds overeind in interviews zonder dat een journalist gekke bekken trekt. Het werkt de arbeidseconoom stilaan wat op de zenuwen. Gelukkig maar.

“De Vivaldi-strategie is er altijd een geweest van zijn tijd uitzitten. En daar is deze regering zeer goed in geslaagd. De rampzalige tewerkstellingscijfers, de schuldenberg en het uitblijven van iedere hervorming bokten en schopten als dolle stieren om zich heen, maar De Croo en co bleven koppig zitten. Nu het stilaan tijd wordt om de kiezer een palmares voor te leggen, heeft de regering dan ook alleen de verdienste van ‘blijven zitten’ te tonen. Maar dat doet de premier met overtuiging. Hij telt de jobs die hij heeft gecreëerd en verder is alles de schuld van corona, de oorlog in Oekraïne, de Vlaamse regering en/of Europa. Ook wat betreft de zware regels die België opgelegd gaat krijgen om de begroting toch een beetje op orde te krijgen. “Die miljarden uitgeven was nodig om onze economie overeind te houden”, volgens De Croo. “Vooral extreme spilzucht”, volgens mensen die wel een balans kunnen lezen. Gelukkig worden die niet al te vaak gevraagd in politieke kringen. Dat de Belgische economie het op korte termijn relatief

goed doet na corona, is vooral het gevolg van de tonnen belastinggeld die werden besteed zonder een concreet plan. Het verlengt de doodstrijd, maar voorkomt niet de dood van slabakkende bedrijven. De schuldenberg is dan ook navenant.

De Vivaldi-regering vindt de draconische EU-maatregelen een aanfluiting van haar visionaire besteding van belastinggeld

Puntjes op de i

Voor die schuldenberg heeft Europa draconische maatregelen klaar die niet zo lekker vallen in Vivaldi-land. Ze vinden het een aanfluiting van hun visionaire besteding van belastinggeld, zonder hervormingen. Stijn Baert zette het puntje op de i. “Je leest vaker dat ‘nieuwe EU-regels voor Griekse toestanden gaan zorgen’ in België. Nonsens. Het is het federale/Waalse doe-alsofbeleid van de laatste jaren dat de schuldige is. Als je steeds meer uitgeeft dan je inkomsten, moet je niet schieten op wie dat aanklaagt, maar hervormen.” Dat bericht kon meteen op veel bijval rekenen. Baert is steeds vaker een stem aan het worden die gevat en onderbouwd de vuile van de propere was van Vivaldi kan scheiden. Hij zit nu zo op zo’n 75 procent van de wasmand en moet zijn eerste propere sok nog tegenkomen. Hoopgevend dat er ook nog dergelijke academici zijn in België.

Info & reservering: 03 - 237 93 92 info@anz.be

Zondag 10 maart 2024 14u30

Lotto-Arena Antwerpen

“Partijen mogen mij altijd bellen voor vrijblijvend contact”

Bert Anciaux verlaat de politiek. Dat zeggen we niet om u een plezier te doen. Dat zeggen we omdat het deze keer wel eens waar zou kunnen zijn. Op zijn 65ste is dé nepobaby der nepobaby’s klaar om de beschutte werkplaatsen van de politiek te verlaten. Een afscheidsinterview met de overtuigde Vlaams-nationalist die nooit socialist zou worden, maar het wel deed.

Voor de jongere lezertjes misschien even nog een carrière in vogelvlucht. Bert Anciaux werd uit de politieke broek geschud van vader Vic en zwoer de dure eed om diens werk verder te zetten als Vlaams-nationalist. Dat ging redelijk volgens plan bij de Volksunie. Het raakte een klein beetje verwaterd bij de uitbreiding die VU-ID heette en kreeg een gigantische emmer water te verwerken bij zijn latere partij Spirit die er nog een emmer water bijkreeg toen het de VlaamsProgressieven werd. U bent nog mee? Goed, want die VlaamsProgressieven werd vervolgens de Sociaal-liberale Partij waar Anciaux alweer uit verdwenen was om uiteindelijk een goedendag te komen zeggen bij sp.a die hij als passagier Vooruit zag worden. Ondertussen zetelt Bert Anciaux in de Senaat, waar hij zich in stilte bezighoudt en zich zowat als enige Vlaming verzet tegen de afschaffing ervan.

“Ik moet toegeven dat ik steeds meer sympathie voel voor Open Vld”

Sommigen noemen u wel eens ‘de laatste Vlaamse senator die het geen tijdsverspilling vindt’…

ANCIAUX: (bijt op zijn lip) “En dat vind ik bijzonder confronterend en discriminerend. Weet u, toen er een alcoholverbod kwam voor openbare gebouwen, raakte dat vlotjes door de Kamer van volksvertegenwoordigers. Pas toen de wet in de Senaat kwam, merkten enkele senatoren op dat de parlementen ook een openbaar gebouw zijn. Nog net op tijd kon er een aanpassing komen aan de wet, zodat ambtenaren niet en politici wel een glaasje mogen drinken. Dat is waar de Senaat als reflectiekamer om draait. Dat dreigt nu allemaal verloren te gaan. Stank voor dank is het.”

Maar het is een geldverslindende machine die niet echt bijdraagt aan de democratie?

ANCIAUX: “Dat is waar. Maar het blijft jammer. (opgewekt) Maar voor mij hoeft het niet meer, hoor. Ik ga met pensioen. Tenzij… denkt u dat ze bij Open Vld nog iemand van doen hebben? Als ik die De Croo zo bezig zie, denk ik wel eens: dat kan ik ook.”

Hoe bedoelt u?

ANCIAUX: “Een man zonder noemenswaardige talenten, een populaire achternaam en omringd door jaknikkers. Ik kan dat ook. Wat zeg ik? Ik ben het origineel. Zouden ze bij Open Vld geen zitje over hebben?”

Maar u gaat met pensioen?

ANCIAUX: “Et alors? Louis Tobback ging met pensioen. Willy Claes ging met pensioen. Dit is de tijd van de comebacks. En ik heb nog geen liberale partijkaart voor mijn plakboek. Ik zeg altijd: politici moeten niet alleen vragen aan mensen om langer te werken, ze moeten zelf

het goede voorbeeld geven. (veert op) Dat kan mijn campagneslogan zijn!”

Vreest u niet dat Open Vld een beetje in moeilijk water zit? Er wordt gevochten voor de schaarse verkiesbare plaatsen.

ANCIAUX: “In Vlaanderen wel. Maar in Brussel zijn er nog mogelijkheden. Kijk, de minister van Begroting is Sven Gatz. Die man heeft er zo’n ramp van gemaakt dat Brussel compleet failliet is. Daar moet een nieuwe man aan het roer komen. Met frisse ideeën en een open blik.”

En u bent die man?

ANCIAUX: “Bwa, ik ben er nu niet de man naar om mijn eigen loftrompet te steken. Het Rekenhof stuurt de Brusselse begroting terug met de opmerking dat het onleesbare nonsens is waar niemand aan uit raakt. Ik zie me dat beleid probleemloos verderzetten. Zelfs aanscherpen.”

Misschien moet u de premier eens bellen? Hij is de enige die nog wat te zeggen heeft in de partij.

ANCIAUX: “Misschien doe ik dat wel. Maar ik wil mezelf ook niet meteen uit de markt prijzen. Ik sta open voor alle partijen als inclusieve, bruggenbouwende politicus.”

Zelfs…

ANCIAUX: “Zelfs het Vlaams Belang, ja. Dat is nog zo’n lidkaartje dat ik niet heb. Uiteraard is het een racistische partij. Maar denkt u eens aan wat ik voor die partij kan betekenen. Het racistische gehalte daalt meteen met mij aan boord. Wat op zijn beurt een coalitie met de N-VA dichterbij brengt. Ziet u: bruggenbouwer! Dat is toch tof. Geef me een belletje, Tom! Dan gaan we lunchen.”

HOE ZOU HET NOG ZIJN MET… BERT ANCIAUX?