't Pallieterke van 15 februari 2024

© SHUTTERSTOCK

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

“Ik droom van een Europees leger” INTERVIEW

WOUTER BEKE

LIJSTTREKKER EUROPEES PARLEMENT CD&V

8-9

VADSIGE HEERSERS EU WAKKER GESCHUD

DE WAANZIN VAN KONING JOE

2 3

BRUSSEL ROOFHOOFDSTAD VAN EUROPA

4

DE FANATICI VAN DE EUROPESE COMMISSIE

7

NIEUW STRAFWETBOEK MINDER STRAF, MEER WOKE Het nieuwe Strafwetboek komt er eindelijk aan. Al meer dan 40 jaar probeert de federale overheid het Strafwetboek te hervormen en te moderniseren. Het oude dateert immers van 1867. De huidige minister van Justitie, Paul Van Tigchelt, zegt dat het nieuwe Strafwetboek “reflecteert waar wij als samenleving wel en niet voor staan”.

Op de website van ‘Team Justitie’ lezen we dat “het Belgisch Strafwetboek gebaseerd is op 19de-eeuwse moraal en hopeloos verouderd en complex is” en dat het nieuwe “rekening houdt met de hedendaagse maatschappelijke normen”. Vertaald betekent dat dat oud slecht is, dat het strafrecht minder moet bestraffen en dat opsluiten barbaars is. “Wij zijn de filosofische basis kwijt om mensen op te sluiten, weg te nemen uit de samenleving en slachtoffers écht te compenseren”, legt jurist Roan Asselman uit in onze videopodcast met hem over het nieuwe Strafwetboek.

Er zijn drie grote thema’s in de manier van hervormen. De strafbaarstellingen zijn onderverdeeld in acht strafniveaus waardoor het voor iedereen duidelijker is hoe iemand bestraft wordt wanneer men een fout begaat. Het tweede thema is ‘straffen op maat’. Wat benadrukt wordt, is dat men de gevangenisstraf ziet als “ultimum remedium”. Dus, de overheid zet vol in op rehabiliteren. Het laatste thema is ‘hedendaagse strafbaarstellingen en strafmaten’.

Wat daarbij opvalt, is hoe men voor elk soort misdrijf discriminatie als verzwarende factor wil gebruiken. De reeds bestaande discriminatiegronden worden daarbij uitgebreid met ‘genderidentiteit’ en ‘genderexpressie’. Dat laat de overheid dan toe om “strenger op te treden wanneer er sprake is van vandalisme of bedreigingen tegenover een holebikoppel omdat ze hand in hand op straat lopen”, lezen we bij ‘Team Justitie’.

Als ideologisch deugsignaal kan die - onduidelijke - uitbreiding wel tellen.

standen, in tegenstelling tot huidskleur bijvoorbeeld, maar toch zijn het bezwarende factoren geworden in het nieuwe Strafwetboek.

Daarin staat trouwens niet beschreven hoeveel genders er nu exact zijn en welke dat allemaal zouden zijn. Het is “onvermijdelijk dat rechters en aanklagers problemen zullen ondervinden met dergelijke kwalificaties van discriminatie”, meent Asselman.

Het wordt “een soevereine beslissing van de vonnisrechter of de bodemrechter” om te bepalen in welke mate de ene genderidentiteit of de andere genderexpressie beschouwd wordt als een verzwarende omstandigheid. Dat is “een mooie manier om te zeggen ‘we weten het niet en we gaan de rechter zijn best laten doen’, dus succes ermee”, vertelt Asselman.

Fluïde toestanden

Dossier, video en interview

U weet wel wat holebi’s zijn, maar weet u wat een ‘two-spirit’ (‘twee-geest’), een ‘demigender’ of een ‘furry’ is? Misschien kan u zich er wel iets bij voorstellen, maar al die ‘genders’ zijn in ieder geval uitingen van ‘genderidentiteit’ en/of ‘genderexpressie’. Bovendien kan men gemakkelijk van gender veranderen: de ene week is men ‘demigender’ en de andere week is men ‘two-spirit’. Allemaal heel fluïde toe-

Aan de ene kant maken de hervormingen het strafrecht duidelijker, maar aan de andere kant worden er nieuwe - op woke-ideologie gebaseerde - problemen gecreëerd.

Bekijk onze video over het Strafwetboek op pal.be en volgende week zal u in ons groot interview met Paul Van Tigchelt kunnen lezen wat hij van die problemen vindt.

STIJN DERUDDER

Lees meer op pagina 13

KIM GEYBELS

LIJSTTREKKER VLAAMS PARLEMENT (VOOR U)

DOSSIER

DOELSTELLINGEN VAN HET STRAFRECHT

12

OPINIE 2-3 / BINNENLAND 4-6 / INTERVIEWS 8-9 & 12 / BUITENLAND 10-11 / DOSSIER 13 80ste jaargang • nummer 7 • donderdag 15 februari 2024

€ 4,25

13

“N-VA is naar rechts opgeschoven”

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Opinie

15 februari 2024

De Belgische verlamming en de NAVO De verontwaardiging over de uitspraken van Trump was groot. Op een campagnemeeting dreigde hij geen Amerikaanse bescherming meer te garanderen voor NAVO-landen die hun afspraken niet nakomen inzake defensie-uitgaven. “Roekeloze uitspraken over de veiligheid van de NAVO en over Art.5-solidariteit dienen alleen het belang van Poetin”, reageerde Charles Michel. Nochtans heeft Trump geen ongelijk.

Geen geradicaliseerde Paul Magnette als premier © BELGA

2

Wat dient de belangen van Poetin immers het meest? Een Amerikaanse kandidaat-president die eist dat NAVO-landen hun afspraken nakomen of de verwaarlozing van de Europese legers sinds het einde van de Koude Oorlog? Wie lid wil blijven van de club, moet zijn lidgeld betalen.

Als ik een Amerikaanse belastingbetaler was, zou ik het ook beu zijn dat ik meer moet bijdragen dan een Europeaan aan een verdedigingspact dat, laat ons wel wezen, meer in het belang is van die Europeaan.

Het is een goede zaak dat Trump de vadsige heersers van West-Europa nog eens heeft wakker geschud. Het had ook effect. Bondskanselier Olaf Scholz reageerde dat zijn land wel degelijk de 2 procentnorm zal halen en roept de andere EU-landen op om hetzelfde te doen. “Elke minuut telt”, benadrukte hij.

Gemakkelijk zal dat niet zijn. Vorige week bereikte de Commissie een akkoord met het Europees Parlement om de begrotingsregels te verstrengen. De schuldgraad mag niet meer dan 60 procent bedragen en het begrotingstekort mag de 3 procent niet overschrijden. Voor België, met een schuldgraad van boven de 100 procent en begrotingstekorten van boven de 5 procent, wordt dat een enorme uitdaging.

Schoktherapie Waar moet dit land het geld vandaan halen om de uitgaven voor defensie, die bijna moeten verdubbelen om de NAVO-norm te halen, op te trekken? Bovendien hebben de ideologische tegenstellingen tussen de twee landsdelen van ons politiek bestel van ‘onmacht’ en ‘stilstand’ synoniemen gemaakt.

Oud-minister Koen Geens deed vorige week een aantal opmerkelijke uitspraken in een interview met HLN: “Er zijn serieuze hervormingen nodig om dit land betaalbaar te houden. Als het federaal niet lukt om dat op een geloofwaardige manier te doen, is het beter dat men de bevoegdheden aan de deelstaten toewijst, zodat men het daar kan doen.

Ik hoor steeds vaker zeggen: ‘Een staatshervorming, daar gaan we toch niet meer aan beginnen?’ Maar als men geen staatshervorming wil, dat men dan eens zegt wat men wél gaat doen om ons land betaalbaar te houden.”

Er zit een opmerkelijke tegenstelling in wat Geens zegt en die vat het Belgische probleem goed samen. Hij acht het federale niveau niet meer in staat om ernstige hervormingen te verwezenlijken, maar pleit dan voor een staatshervorming (die noodzakelijk radicaal moet zijn als die de deelstaten financieel van elkaar wil loskoppelen) die precies federaal moet beslist worden. Dit land heeft radicale schoktherapie nodig. Hopelijk kunnen de verkiezingen van juni en hun nasleep daarvoor zorgen.

JURGEN CEDER

EDITORIAAL

TOOGPRAAT

Paul Magnette

PS-voorzitter Paul Magnette is de enige politicus die openlijk verlangt naar het federale premierschap. Die kans verkleint echter door zijn aanhoudende radicaal-linkse beleidsvoorstellen. Uiteraard verdwijnen verkiezingsprogramma’s naar de vuilbak na de stembusslag, maar het imago van de wispelturige en ‘geradicaliseerde’ Waalse socialist blijft overeind.

Dat PS-voorzitter Paul Magnette met de regelmaat van een klok pleit voor een ‘vermogensbelasting’ of ‘belasting op de rijken’ is niet nieuw. Het is al decennia het riedeltje bij de Waalse socialisten.

En het is hier zoals indertijd het FDF met de eis tot de uitbreiding van Brussel: de PS haalt zijn slag niet thuis, er komt geen vermogensbelasting. Overigens is er binnen Europa al jaren een tendens aan de gang om de vermogenstaks af te schaffen. Wel worden in België de vermogenswinstbelastingen, dus de opbrengsten op vermogens, regelmatig verhoogd. Of er worden nieuwe ingevoerd zoals de effectentaks. Maar dat is van een andere orde dan een klassieke vermogenstaks.

Vlaamse bedrijven betalen het gelag

www.pal.be Abonnementen/administratie: Lezersbrieven: Abonnementen binnenland 3 maanden: 52 euro 6 maanden: 104 euro 1 jaar: 208 euro Steunabo 1 jaar: 300 euro

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

secretariaat@pallieterke.net lezersbrieven@pallieterke.net Abonnement buitenland: Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Stijn Derudder (hoofdredacteur), Jurgen Ceder, Wannes Neukermans, Anton Schelfaut, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel Foto's: Belga, Photonews, Shutterstock

Anders is het met het nieuwste proefballonetje van de PS-voorzitter. Magnette stelt voor om het minimumloon in België te verhogen van 2.070 euro naar 2.800 euro bruto. Momenteel bedraagt het minimumloon per uur 13,27 euro.

Dat zou dan stijgen naar 17 euro.

Het verhaal daarachter is de klassieke PS-praat: meer inkomen betekent meer consumptie en meer economische groei. Dat klopt natuurlijk slechts ten dele, want een belangrijk stuk van die extra koopkracht verdwijnt met een open en exportgerichte economie naar het buitenland.

Magnette verkoopt nog maar eens economische nonsens Dus Magnette verkoopt nog maar eens economische nonsens.

Bovendien zou zo’n hoger minimumloon bedrijven op extra kosten jagen - de loonkost dus verhogen -, waarbij ze aan concurrentiekracht verliezen. Een te hoog minimumloon betekent verlies van marktaandeel voor de exportgerichte bedrijven, vooral de Vlaamse dus.

Een nefast voorstel met een sterk populistische inslag. Want wat

Paul Magnette er trouwens niet bij zegt, is dat bij zo’n verhoging van het minimumloon 70 tot 75 procent van de brutoloonstijging in de staatskas verdwijnt via sociale bijdragen en belastingen. Geld dat door de federale regering uiteraard gebruikt kan worden om de eigen achterban - uitkeringstrekkers en ambtenaren - te plezieren.

En nog een opmerking: amper 5 procent van de Belgen werkt aan het minimumloon. De meeste sectorminima liggen 20 procent boven dat minimumloon, waardoor je aan 2.300 euro bruto zit.

Kopie Thomas Dermine doet hetzelfde Maar goed, Magnette heeft zijn punt gemaakt en kan zich zo opnieuw profileren als het linkse geweten van Wallonië. Natuurlijk kan men dit voorstel ook gewoon weglachen. Na de verkiezingen verdwijnen veel van de verkiezingsbeloftes in de vuilbak. Dat klopt, maar men kan er niet omheen dat er hier sprake is van een overdosis populisme. Magnette is gewoon als de dood voor de communisten van de PTB/PVDA. En dus zijn we nog niet aan het einde van het demagogische discours.

Deze week raakte bekend dat er strengere begrotingsregels zitten aan te komen voor de EU-lidstaten. Je kan er gif op innemen dat Magnette zal verklaren dat die begrotingsdiscipline niet belangrijk is. In zijn demagogie wordt hij geholpen door zijn kopie en ‘politieke zoon’, Thomas Dermine. Die doet elke dag niets anders dan kappen op de Vlamingen en hen verwijten dat ze het over de noord-zuidtransfers hebben. Over de slechte cijfers van Wallonië (een oplopend begrotingstekort, de schuld en de werkzaamheidsgraad die niet meer stijgt,…) zwijgt hij zedig.

Niet ‘presidentieel’ De vraag bij de andere partijen is dan ook: wat moeten we met die ‘geradicaliseerde’ Magnette na de verkiezingen aanvangen? Zeker omdat hij zich openlijk kandidaat heeft gesteld voor het premierschap en hoopt dat hij via de so-

cialistische familie die de sterkste is in de Kamer, aanspraak kan maken op de Wetstraat 16…

Je zou cynisch kunnen stellen dat Magnette zo snel mogelijk na de verkiezingen premier moet worden, al zijn beloftes moet inslikken en in navolging van figuren als een Alexander De Croo de eigen partij richting afgrond duwen. Maar zo eenvoudig ligt het niet.

Paul Magnette is doodsbang van de communisten van de PTB/PVDA Laten we even de vergelijking maken met Elio Di Rupo. De Bergenaar was tussen 2011 en 2014 eerste minister en bleef een overtuigd socialist. Maar hij gedroeg zich graag ‘presidentieel’ en zag zichzelf als een staatsman. Bovendien ging hij de Wetstraat 16 binnen op een moment dat de eurocrisis zich nog liet voelen en België onder druk kwam van de financiële markten. Gevolg was dat de PS een aantal hervormingen moest slikken in het arbeidsmarktbeleid en in de pensioenen. De regering kon ook niet om loonmatiging heen.

Di Rupo voelde zich goed in zijn rol en gedroeg zich ook internationaal als een gematigd figuur.

Ook nog eens buitenlandse staatshoofden beledigen Bij Magnette is dat totaal anders.

Hij verschijnt op Franse tv- en radiozenders om zijn ecologisch-rode boodschap te verkondigen en een hautain en arrogant gauchisme te promoten. Het ging er bij de weldenkende zuiderburen in als zoete koek. Op de koop toe plaatst Magnette nog eens kinderachtige tweets of X-berichten. Een paar maand geleden beledigde hij op die manier de Franse president Emmanuel Macron, omdat die in de ogen van Magnette te veel naar rechts was opgeschoven met een nieuwe migratiewet. Uiteraard is een partijvoorzitter geen premier, maar de vraag rijst of hij zich als premier anders gaat gedragen. In de Wetstraat overheerst het beeld van de wispelturige Magnette. Het is niet enkel bij de N-VA dat men zich afvraagt of er met deze man eigenlijk op een normale manier zaken kunnen worden gedaan.

Opinie

3 © YOUTUBE

15 februari 2024

DE WAANZIN VAN KONING JOE

President Joe Biden tijdens de desastreuze persconferentie eind vorige week

Staten geleid door een gestoorde geest doen het zelden goed. Onder Karel VI, de koning die dacht dat hij van glas was gemaakt, werd Frankrijk verscheurd door burgeroorlog en ging veel grondgebied verloren aan Engeland. De waanzin van Hendrik VI was in Engeland de directe oorzaak voor de Rozenoorlogen. Dankzij de spilzucht van Ludwig II, de gestoorde ‘sprookjeskoning’ van Beieren, kunnen we nu het prachtige kasteel van Neuschwanstein bezichtigen, maar hij leidde zijn land wel naar het bankroet.

Erfelijke monarchieën hebben geen keuze bij de troonopvolging. Ze kunnen hun heerser ook niet afzetten. Wat is echter het excuus van de Democratische Partij van Amerika voor hun poging om de dementerende Joe Biden te laten herverkiezen?

In dit blad hebben we al gewaarschuwd voor de mentale aftakeling van Joe Biden toen hij in 2020 werd verkozen.

De Vlaamse pers, in navolging van het grootste deel van de Amerikaanse pers, zag alleen de man die Trump had verslagen en bleef ook nadien blind voor de gebreken van de aftakelende president. Biden is nu 81 en daarmee de oudste president ooit van de VS. Je kan best zo oud worden en mentaal scherp blijven, maar voor arme Joe is dat helaas niet weggelegd.

Niet mentaal geschikt om berecht te worden Vorige week moesten zelfs de trouwste supporters van Biden beseft hebben dat er een probleem is. Het incident gaat terug naar begin vorig jaar, toen uitlekte dat Biden als vicepresident van Obama geheime documenten mee naar huis had meegenomen en die daar op het einde van zijn mandaat had achtergelaten. Dat is strafbaar. De aanklacht kwam op een ongelegen moment. De FBI had nog maar net een inval gedaan in het huis van Donald Trump in Mar-aLago om geheime documenten in beslag te nemen die daar ook niet hadden mogen liggen. “Hoe kan iemand zo onverantwoordelijk zijn?”, was toen nog de verontwaardigde reactie van Biden.

Trump wordt nog steeds vervolgd voor die inbreuk, maar de speciale aanklager, Robert Hur, maakte vorige week bekend dat er geen proces komt tegen Biden. Dat zou een meevaller zijn voor de president, ware het niet van de motivering die de aanklager gaf voor de seponering. Hur oordeelde dat veroordeling door een jury onwaarschijnlijk is, omdat die Biden zou zien “als een sympathieke, goedbedoelende, oudere man met een slecht geheugen, die hij ook bleek te zijn tijdens mijn verhoor”. De speciale aanklager steunde die vaststelling op de gaten in het geheugen van de president, die hem tijdens hun gesprek waren opgevallen.

De enige realistische mogelijkheid om Biden nog te vervangen, bestaat erin dat hij zelf zijn kandidatuur intrekt Biden wist niet meer wanneer hij vicepresident was, kon zelfs niet bij benadering zeggen wanneer zijn zoon Beau was gestorven en was verward over de rampzalige terugtrekking uit Afghanistan.

Wat de speciale aanklager dus eigenlijk liet verstaan, is dat Biden al niet meer helemaal toerekeningsvatbaar was toen hij die documenten mee naar huis nam. Dat is uiteraard een vernietigende inschatting voor iemand die opnieuw president wil worden. Niet mentaal in staat om berecht te worden, maar wel om president te blijven?

Een catastrofale persconferentie Trump en Biden zijn het voor een keer over iets eens: het verslag van Hur is schandalig. Trump is boos omdat Biden niet wordt vervolgd. Biden is boos omdat hij erin wordt beschreven als een “goedbedoelende, oudere man met een slecht geheugen.” Normaal worden de persconferenties van Biden zorgvuldig geregisseerd door zijn medewerkers, maar vorige week konden ze er de boze president niet van weerhouden om de pers onaangekondigd - de journalisten werden 23 minuten op voorhand verwittigd - te woord te

staan. Het werd een ramp. Biden wilde er de journalisten van overtuigen dat hij nog steeds helder kan denken, maar bereikte het tegenovergestelde.

Toen een journaliste van het bevriende CNN een lastige vraag stelde, snauwde hij haar af op een manier die aan Trump deed denken. Biden ging helemaal de mist in toen er vragen werden gesteld over Gaza. Hij vertelde over zijn gesprek met de Egyptische president El-Sisi, maar noemde die tot twee keer toe “de president van Mexico”. Toen hij niet op de naam van terreurbeweging Hamas kon komen, moest die toegefluisterd worden vanuit de zaal. De pijnlijkste momenten waren die wanneer hij niets zei en met gesloten ogen naar beneden keek, terwijl hij zich de vraag die enkele seconden eerder was gesteld, probeerde te herinneren en vocht om een samenhangende zin te vormen die als antwoord kon doorgaan.

‘Mitterrand van Duitsland’ Biden had al een slechte week achter de rug. Enkele dagen eerder had hij op een campagnemeeting gesproken over zijn ontmoeting in 2021 met Helmut Kohl. Die was toen al vier jaar dood. Er is geen gemeenteraadslid in Vlaanderen dat niet weet dat de Franse president Macron heet, maar Biden noemde hem vorige week nog “Mitterrand”. Erger zelfs: “Mitterrand van Duitsland”. Joe Biden zou bij ons niet geschikt worden geacht om woordvoerder te zijn van een lokale partijafdeling, maar in de VS is hij wel kandidaat om opnieuw president te worden.

Wat de speciale aanklager liet verstaan, is dat Biden al niet meer helemaal toerekeningsvatbaar was toen hij geheime documenten mee naar huis nam Ja, Biden heeft nog heldere momenten, maar de kortsluitingen, wanneer zijn mentale zekeringen uitvallen, waarin hij geen besef meer van heeft van aardrijkskunde en namen, en zelfs niet meer weet wie nog leeft en wie niet, vallen steeds meer voor. Wat is de psychiatrische diagnose voor iemand die een zoon verloor aan kanker, maar in toespraken altijd maar herhaalt dat die gesneuveld is in Irak?

Links Amerika is nu boos omdat de Republikeinen een campagnethema maken van de geestelijke ongeschiktheid van Biden. Ze vergeten dat zij hetzelfde hebben gedaan met Trump. ‘Fatsoenlijke’ kranten als The New York Times en de The Washington Post schrokken er niet voor terug om vernietigende analyses te publiceren van de hand van psychiaters die Trump nooit hebben ontmoet. Enkele Britse kranten hadden het over “The Madness of King Donald”, een verwijzing naar de film over de geestelijke problemen van de Engelse koning George III.

Een trein die nog moeilijk te stoppen is Het is vreemd dat het linkse deel van de Amerikaans pers geen graten ziet in iemand die nog president wordt op zijn 81ste, maar destijds kritische vragen stelde over de gevorderde leeftijd en de mentale geschiktheid van Ronald Reagan, die bij zijn verkiezing ‘slechts’ 70 was. Journalisten opperden toen dat die oude man misschien niet meer in staat zou zijn op gelijke voet te onderhandelen met zijn 20 jaar jongere tegenhanger Gorbatsjov. Reagan bewees het ongelijk van zijn critici, maar besefte dat schijn belangrijk is. Bij zijn topontmoeting met Gorbatsjov in het koude Genève ontving hij zijn warm ingeduffelde opponent buiten, alleen gekleed in zijn gewone pak. Reagan leek toen de jongste van de twee.

Het besef dat de indruk van zwak leiderschap nadelig is voor een land, lijkt vandaag ver weg, nu men een man wil laten herverkiezen die struikelt op de trappen naar het vliegtuig, valt op het podium, in slaap sukkelt tijdens een ontmoeting met Netanyahu, verdwaald lijkt te geraken in de tuin van het Witte Huis en zijn speech op een receptie aanvat terwijl het orkest nog aan het spelen is.

Je mag nooit onderschatten hoe ongeleid heel wat politieke gebeurtenissen zijn Na de episode van deze week groeit ook bij zijn eigen partij de onrust over de kandidatuur van Biden. Men was daar best bereid een kandidaat te nomineren die niet over zijn volle geestelijke vermogens beschikt, maar niet om die te zien verliezen tegen de niet veel jongere, maar nog veel scherpere Trump. Een peiling van deze week zegt dat al 86 procent van de Amerikanen Biden te oud vindt om nog president te zijn.

Het probleem is dat de trein vertrokken is, op weg naar de afgrond, en dat die nog moeilijk kan tegengehouden worden. De voorverkiezingen zijn al begonnen. De enige overgebleven tegenkandidaat van Biden heeft nog geen enkele kiesman kunnen behalen en zit in de peilingen aan 5 procent. In sommige staten kunnen nog steeds nieuwe kandidaten worden ingeschreven, maar in andere is de limietdatum al voorbij.

Er ligt geen plan B klaar De enige realistische mogelijkheid om Biden nog te vervangen, bestaat erin dat hij zelf zijn kandidatuur intrekt.

Op de Democratische conventie zouden de kiesmannen dan zelf kunnen beslissen wie genomineerd wordt. Het heeft er echter veel van weg dat Biden zijn eigen probleem weigert in te zien. In zijn omgeving blijkt ook niemand bereid om de King Lear van de Amerikaanse politiek de waarheid te zeggen over zijn mentale toestand.

Met wie kan je hem ook vervangen? Gavin Newsom, de gouverneur van Californië, zou een mogelijkheid zijn, maar wat dan met vicepresident Kamala Harris? Is de partij van woke in staat om een zwarte vrouw opzij te zetten voor een blanke man? Kamala Harris nomineren, de enige politica die nog minder populair is dan Biden, is ook geen optie.

De pijnlijkste momenten waren die wanneer hij niets zei en met gesloten ogen naar beneden keek Ter rechterzijde blijven er geruchten circuleren over een sluw plan van de Democraten om op het laatste moment een meesterzet uit te voeren en Biden te vervangen met een kandidaat die Trump kan verslaan. Ik was blij daar het tegenargument van Rich Lowry over te lezen op Politico: “Beide zijden van de politieke scheidslijn hebben de neiging om te denken dat de andere sluwer, meer samenzweringsgericht en meer in controle is dan in werkelijkheid het geval is. De realiteit is dat zowel links als rechts worden geteisterd door gebeurtenissen en politieke krachten die ze niet onder controle hebben.” Vergeet ‘deep state’, sluwe strategen die aan de touwtjes trekken en wat je in films ziet over politiek. Ik ben zelf ook al tot de overtuiging gekomen dat je nooit mag onderschatten hoe ongeleid heel wat politieke gebeurtenissen zijn.

Het is niet uitgesloten dat de Democraten alsnog gedwongen worden aan een of andere noodrem te trekken, maar dat zal niet gepland en waarschijnlijk erg morsig zijn. Er ligt voorlopig nog geen plan B klaar.

JURGEN CEDER

4

Binnenland

15 februari 2024

ECONOMISCHE ZAKEN

VS teert nog op economisch beleid onder Donald Trump De campagne voor de VS-presidentsverkiezingen komt op gang. De aandacht gaat logischerwijze naar de vraag of Joe Biden op hoge leeftijd nog geschikt is voor een tweede mandaat en in welke mate Donald Trump zich na een verkiezingszege internationaal zal gedragen als een olifant in een porseleinkast. Maar niemand heeft het over hoe de VS-economie er na vier jaar Trump en vier jaar Biden aan toe is. Antwoord: Biden kon genieten van een aantal beleidskeuzes uit de Trump-jaren.

Even terug in de tijd. 15 jaar geleden bedroeg het bruto binnenlands product van de VS en dat van de eurozone bijna 15 biljoen dollar. Vandaag zit de eurozone, na de schok van de coronapandemie en de energiecrisis na de Russische inval in Oekraïne, nog altijd aan omgerekend een bbp van 15 biljoen dollar. In de VS is men de 26 biljoen dollar voorbij.

Subsidiekraan open De grootste economie ter wereld is zoals zo vaak veel wendbaarder en heeft een aantal economische schokken beter doorstaan.

Dat zou normaal gezien een pluim zijn die uittredend president Joe Biden op zijn hoed mag steken, maar er is weinig aandacht voor.

De media hebben het vooral over de vraag of de man op zijn 81ste mentaal nog in staat is om een tweede mandaat als president af te ronden. Recent zijn de interviews en toespraken waarbij hij namen van staatshoofden en regeringsleiders door elkaar haspelt niet bij te houden. Het pijnlijkste was de verwarring tussen de Franse president Emmanuel Macron en diens verre voorganger François Mitterrand, ondertussen al 28 jaar geleden overleden. Ook de kandidatuur van Donald Trump baart zorgen. Bij een zege verwacht men een Amerikaans isolationisme, wat grote gevolgen zou hebben voor de militaire ondersteuning van Oekraïne. Die twee discussiepunten hangen als een schaduw over de campagne van de presidentsverkiezingen, die nu echt op gang getrokken is. Daardoor krijgt de economische toestand van de VS weinig aandacht.

De hierboven genoemde cijfers tonen aan dat de economie het goed doet. Maar het zou voor de verkiezingscampagne een goede zaak zijn indien er dieper wordt ingezoomd op de oorzaken van dat succes. Dat de rege-

ring-Biden een aantal pluimen op de eigen hoed mag steken, staat buiten kijf. In de overgang naar een economie met minder fossiele brandstoffen en een dalende CO2-uitstoot, gedragen de Amerikanen zich minder fundamentalistisch dan de EU met haar Green Deal.

Maar er is vooral de Inflation Reduction Act (IRA) van de regering-Biden die maakt dat 369 miljard dollar zal worden besteed aan investeringen en stimuleringsmaatregelen op het gebied van klimaatverandering. Het gaat hier echter om een systeem van platte subsidies om de eigen industrie te beschermen en eventueel buitenlandse investeerders aan te trekken. De EU heeft daar niet direct een antwoord op, behalve dat grote lidstaten als Duitsland en Frankrijk ook de subsidiekraan opendraaien. Wat tot spanningen leidt met andere lidstaten.

Invloed beleid Trump

geweest zijn van stabiele inflatie, dan was dat in het Trump-tijdperk. In de VS spreekt men trouwens in de media van Biden-inflatie. Het woord ‘Trump-flatie’ is onbekend.

Tweede indicator is de evolutie van de beurskoersen. Nemen we 2021 en het aantreden van Biden, dan is de S&P beursindex met bijna 30 procent gestegen. Mooi, maar die index steeg tijdens de eerste duizend dagen van Trump twee keer zoveel. En een goed beursklimaat betekent meer investeringen, meer dividenden die worden uitgekeerd en rijkere beleggers. Dat stimuleert de economie. Een pluim voor Trump dus, die met zijn belastingverlagingen de beurskoersen mede kon aanjagen. Overigens is de aandacht van de Republikein voor de beurskoers niet zonder belang met het oog op een nieuw mandaat voor Trump. In internationale dossiers zoals Oekraïne zal Trump misschien voorzichtiger zijn als hij merkt dat dat een nefaste invloed heeft op het beursklimaat.

Een derde factor is de tewerkstelling. Momenteel is 83 procent van de 25- tot 55-jarigen aan de slag in de VS. Bij het aantreden van Joe Biden was dat 81 procent. Een kleine stijging dus. Maar in de Trump-jaren zat men al aan 83 procent, ook een gevolg van lagere belastingen en de ‘Jobs Act’. Belastingschijven werden

gereduceerd van zeven naar vier, waardoor bedrijven meer winst overhielden en werken meer loonde. De tewerkstelling zakte in coronajaar 2020 wel naar 80 procent, om aan het einde van Trumps mandaat te stijgen naar 81 procent. Volgens economen is de schok op de arbeidsmarkt beperkt geweest in de VS, omdat men geen geld gaf aan bedrijven om mensen tijdens de lockdown aan de slag te houden. Wel kregen de werknemers direct inkomenssteun. Het leidde tot meer ontslagen, maar de koopkracht bleef gegarandeerd. En de Amerikaanse arbeidsmarkt veerde daarna sneller op dan in Europa. Daar profiteert de economie in de VS nog altijd van.

Kijken we ten slotte naar het begrotingstekort. Dat explodeerde in 2020 tot 15 procent het bbp; een gevolg van belastingverlagingen na 2017 en stimulusprogramma’s onder Trump. Het bleef het eerste jaar van Biden (-10 procent) hoog, wegens het doorzetten van die economische stimuli. Ondertussen is het deficit beperkt tot 5 procent van het bbp. Dat is volgens economen een logisch gevolg van het economisch herstel. Maar Biden heeft zelf niets gedaan om dat tekort te beperken, want het ligt nog altijd boven het crisisniveau.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

De VS-economie groeide vorig jaar met meer dan 2 procent, terwijl die van de eurozone moest vechten tegen een recessie. Een gevolg van de Inflation Reduction Act? Eigenlijk is het te vroeg om dit te concluderen. Je zal het in de campagne niet merken, maar de VS teert nog op het beleid van de Trump-jaren (2017-2021). Dat blijkt uit een viertal belangrijke economische indicatoren.

Beginnen we bij de inflatie, na een paar jaar geleden terug van weggeweest. Biden krijgt van sommige economen een pluim omdat die van 8 procent gedaald is tot een beheersbare 3 procent. Maar dat zegt niet alles. Tijdens de coronacrisis (2020) heeft de regering-Trump miljarden in de VS-economie gepompt. Ondanks die stimulans, bleef de inflatie op 2 procent. Ze is pas richting 10 procent gestegen toen Biden in 2021 ook een stimuleringspakket doorvoerde, terwijl dat niet nodig was. Als er de voorbije jaren periodes

Dryade: fundi’s zorgen voor groene waanzin “De schrik van boeren en ondernemers”, zo werd vzw Dryade omschreven in De Tijd. Gwendolyn Rutten deed er nog een schepje bovenop, want zij omschreef de vzw als “extremistische groene waanzin”. Verleden week vertelden we u dat een van de oprichters van de vzw tewerkgesteld is op het kabinet van staatssecretaris Dermine (PS). In dit artikel brengen we bijkomende informatie.

Vzw Dryade duikt overal in Vlaanderen op om overheden en ondernemers aan te klagen en vergunningen aan te vechten, al dan niet in samenwerking met Natuurpunt, de Bond Beter Leefmilieu of plaatselijke actiecomités. De vzw werd in 2021 opgericht en heeft als doel om de ‘natuur te beschermen via de wet’. Dryade focust daarbij op de uitdagingen van de zogenaamde ‘drievoudige planetaire crisis’: klimaatverandering, biodiversiteitsverlies en vervuiling. Dryade slaagde er al meermaals in om de overheid te laten veroordelen. Uiteraard roert de vzw zich ook in het stikstofdossier. In de toekomst willen ze ook individuele mandatarissen voor de strafrechter brengen om hen daar te laten veroordelen voor milieumisdrijven.

VoIP telefonie Wi-Fi Netwerkbeheer

flybywire.vlaanderen

In De Standaard noemde Kamerlid Tomas Roggeman (N-VA) Dryade “groene fundi’s” en maakte zelfs de vergelijking met de Gestapo.

Bart Naeyaert (cd&v), de West-Vlaamse gedeputeerde voor Omgevingsvergunningen, getuigde eerder in de media dat Dryade almaar vaker opduikt in procedures tegen veehouderijen. “Dat is haar recht, maar de vzw gaat driest te werk. Dryade vecht dingen aan en de gevolgen interesseren de vzw niet”, aldus Naeyaert. Vzw Dryade heeft nu een dossier in voorbereiding om de vergunning voor de ethaankraker van Ineos in de Antwerpse haven aan te vechten. En laat die ethaankraker nu net het paradepaardje zijn van Bart De Wever.

De oorsprong: rode jongens…

De vzw werd opgericht door twee (voormalige) Brusselse advocaten: Anton Muyldermans en Dries Verhaeghe. Deze laatste is halftijds in dienst en is het gezicht naar de buitenwereld.

In september vorig jaar kwam Joris Gansemans de ploeg versterken.

Vorige week meldden we u dat Anton Muyldermans beroepshalve actief is als kabinetsmedewerker bij de staatssecretaris Thomas Dermine (PS). Met andere woorden: Anton Muyldermans adviseert de Vivaldi-regering van Alexander De Croo.

Dries Verhaeghe is de ‘directeur’ van de vzw.

Hij is ook oprichter en zaakvoerder van het poetshulpbedrijf Zita Services, dat op hetzelfde adres als de vzw gevestigd is. We vinden Dries ook terug op de lijst van de Brusselse sp.a in 2018, waar hij bij de gemeenteraadsverkiezingen op de 30ste plaats stond als kandidaat.

en groene jongens…

Joris Gansemans is lid van het bestuursorgaan van vzw Dryade. Hij is echter beroepshalve al vijf jaar werkzaam bij Stad Gent waar hij ‘adviseur klimaatbeleid’ is. Zijn baas is groene schepen Tine Heyse. Voor Gansemans in Gent aan de slag ging, was hij communicatiemanager van Natuurpunt. Hij was eveneens van 2006 tot 2009 de verantwoordelijke voor pers en communicatie én hoofdredacteur bij de Bond Beter Leefmilieu.

In december 2022 kreeg de vzw twee nieuwe bestuursleden: Sara Vicca en Farah Bouquelle. Vicca is onderzoeker en hoofddocent aan het departement Bio-ingenieur van de Universiteit Antwerpen. Farah Bouquelle is juriste en verbonden aan de Universiteit Gent als assistent in milieurecht. Daarvoor was ze ook drie jaar actief als rechter bij de rechtbank van eerste aanleg in Oost-Vlaanderen.

Kwestie van volledig te zijn: Sara Vicca nam in oktober 2023 al ontslag als bestuurder van de vereniging. Ook Dries Verhaeghe nam ontslag als bestuurder in november 2023, maar hij is nog altijd wel het uithangbord én in dienst van de organisatie. Hij kreeg op de werkvloer ondertussen versterking van Elias Van Marcke. Deze laatste was eveneens advo-

caat aan de balie van Brussel en heeft ervaring in lobbywerk op EU-niveau. Elias Van Marcke is tevens mede-oprichter van de vzw Harrison Collectief, samen met drie andere juristen.

Het Harisson Collectief komt op voor dierenrechten en dierenwelzijn. Gelijkaardig met Dryade pleit het collectief voor een graduele afbouw van de intensieve vee-industrie en de bevordering van de kwaliteit van leven van landbouwdieren, en de vzw wil haar doelstellingen via de rechtbank realiseren.

We kunnen niet anders besluiten dat Dryade een clubje is van rood-groene fanatici met rechtstreekse lijnen naar PS/Vooruit en Groen. En met banden met Natuurpunt, Bond Beter Leefmilieu, Greenpeace en gelijkaardige drukkingsgroepen.

Subsidies Nog een opvallend feit: de vzw diende een aanvraag voor subsidies in bij het departement Omgeving van Zuhal Demir. De aanvraag werd… ontvankelijk verklaard en goedgekeurd, wat betekent dat de vzw de komende drie jaar (2024-2026) jaarlijks zo’n 60.000 euro zou ontvangen. Begin februari 2024 greep Vlaams minister Demir in en weigerde de subsidie toe te kennen. De vzw zal die weigering ongetwijfeld voor de rechtbank aanvechten.

Eerder ontving de organisatie voor verschillende zaken projectsubsidies en kreeg ze 25.000 euro steun van de Nationale Loterij.

De bevoegde Vivaldi-minister die hiervoor zijn goedkeuring gaf is… Vincent Van Peteghem (cd&v).

KARL VAN CAMP

Binnenland

15 februari 2024

5

Brussel is de roofhoofdstad van Europa en dat is nog niet eens het ergste…

Brussel staat helemaal bovenaan de lijst wat het aantal berovingen betreft volgens Eurostat. In deze bedenkelijke top tien staan ook Charleroi en Luik. De kans dat je overvallen wordt in Turkije, Sicilië of Oost-Europa is een pak kleiner dan in Brussel, Charleroi of Luik. En dat is nog niet eens het ergste.

Als we het aantal berovingen per land onder de loep nemen, dan blijkt België op de tweede plaats - na Spanje - te staan. Er zijn een paar landen die er duidelijk uitspringen. België, Spanje, Engeland en Wales hebben veruit de hoogste overvalcijfers in Europa. In Portugal, Zweden en Luxemburg liggen die cijfers ook vrij hoog.

Steeds meer illegalen worden ingeschakeld voor de drugshandel op straat Helemaal onderaan de rangschikking staat Albanië. Albanezen hebben bij ons een bijzonder slechte reputatie als het om drugsdelicten en geweldpleging gaat, maar wat betreft de roofovervallen hebben ze hun zaakjes wel op orde.

Escalerend geweld Opmerkelijk is dat de cijfers van de politie nog een stuk hoger liggen. Eurostat neemt de diefstallen zonder geweld of geweldplegingen zonder diefstal niet in de statistieken op. Daarenboven zijn de cijfers van de politie nog een onderschatting van de reë-

le situatie. Heel wat Brusselaars doen zelfs de moeite niet meer om criminele feiten aan te geven, omdat heel wat delicten zoals overvallen, diefstallen, en huiselijk geweld niet meer vervolgd worden.

Uit onderzoek van een aantal jaren geleden bleek dat steeds meer mensen in Brussel extra maatregelen nemen om zichzelf te beschermen. Zo beschermt meer dan dertig procent van de Brusselaars hun woning op bijkomende manieren. Bijna de helft van de inwoners van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest beweert ‘verdedigingsmiddelen’ op straat bij zich te dragen. Daarvan loopt meer dan de helft rond met een mes, een boksbeugel, peperspray of andere wapens.

Opmerkelijk is dat sinds dit onderzoek het geweld in Brussel verder geëscaleerd is. Er waren niet alleen de gruwelijke aanslagen, maar Sint-Jans-Molenbeek bleek ook het epicentrum van het terrorisme in Europa te zijn.

Bovendien vertrok vanuit het Brussels Gewest een stoet aan jihadstrijders naar Syrië. Sindsdien zit het fundamentalisme in Brussel in de lift.

Voor schrijfster en politicologe Djemila Benhabib vormt Brussel het “epicentrum van de lobby van moslimstaten”. “Die

lobbyisten van de politieke islam infiltreren - vaak sluipend en subtiel - de staat van binnenuit”, getuigt de politicologe. Steeds meer vrouwen lopen gesluierd rond. Volgens de Benhabib is dat niet het gevolg van een vrije keuze: “Veertig jaar geleden gooiden vrouwelijke migranten bij aankomst in België hun hoofddoek af, terwijl hun dochters en kleindochters vandaag gesluierd rondlopen.” Moslimfundamentalisten zorgen niet alleen voor een radicalisering van de geesten, maar controleren ook steeds meer de drugshandel en de wapentrafiek.

Landsheer verdienen vooral internationale bendes en terreurnetwerken grote sommen geld, die rijkelijk vloeien “richting de illegale handel zoals wapens, valse papieren maar dus ook terroristische groeperingen”.

Ook is het duidelijk te zien hoe steeds meer illegalen ingeschakeld worden voor de drugshandel op straat. Ze hebben niets te verliezen en enkele uren na hun arrestatie staan ze terug op straat.

Daardoor voelen de drugsdealers zich onaantastbaar, waardoor de handel steeds openlijker verloopt. Het geweld dat daarmee gepaard gaat, maakt van Brussel een onleefbare narcostad. Afgelope, weekend werd het vuur geopend in de Lacaillestraat in de

Brusselse Marollen. Daarbij raakten twee toevallige omstaanders zwaargewond. Ook de politie moet het steeds meer ontgelden.

Brussel werd vorig jaar opgeschrikt door tientallen schietpartijen. Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest wordt een hotspot van illegale oorlogswapens. Experts waarschuwen voor Zweedse toestanden, waar het bendegeweld totaal ontspoord is. De politiek kijkt laf en zwijgzaam toe want de groeiende voedingsbodem voor radicalisme, drugshandel, geweld en terrorisme behoort immers tot het electoraat van partijen die in Brussel de lakens uitdelen.

JULIEN BORREMANS

Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest wordt een hotspot van illegale oorlogswapens Financiering terreur In ‘Niveau 4: Terreur’ volgt Erik Goens de politiediensten in Brussel. In een recente aflevering zoomt hij in op de drugsproblematiek. De drugshandel speelt een belangrijke rol bij de financiering van terreurdaden.

Volgens korpschef Jurgen De

Stopzetting krantenconcessie in Vlaanderen nog niet verteerd

© BELGA

De Vlaamse uitgevers hebben de stopzetting van de krantenconcessie nog steeds niet verteerd. In een brief aan de federale regering vroegen ze recent nog om de beslissing die in december genomen werd, aan te passen. De berichtgeving in de eigen kranten laat ondertussen duidelijk blijken dat ze niet bepaald opgezet zijn met de toepassing van ‘solidariteit-op-z’n-Belgisch’ in de nieuwe regeling. Op termijn zou dat wel eens gevolgen kunnen hebben voor het belgicistische karakter van de Vlaamse pers.

Minister van overheidsbedrijven Petra De Sutter

Even het geheugen van de lezer opfrissen.

Omdat niet bpost, maar het privébedrijf PPP als beste naar voren kwam uit de openbare aanbesteding voor de nieuwe krantenconcessie, besliste de federale regering om de krantenconcessie op te schorten. In de plaats daarvan kwam er een fiscale korting voor de verdeling van de publicaties van middenveldorganisaties en de verdeling van kranten in dunbevolkte gebieden. In de praktijk komt dat erop neer dat de krantenconcessie in Vlaanderen zo goed als helemaal afgeschaft wordt, terwijl ze in Wallonië voor een groot deel behouden blijft.

Onbetaalbaar De nieuwe regeling knaagt aan de winst van de Franstalige uitgevers, maar in Vlaanderen dreigt de meerkost in sommige gevallen de uitgevers op verlies te zetten. Mediahuis, de uitgever van onder meer het Nieuwsblad en

De Standaard, vreest dat het per jaar meer zal moeten betalen dan de gemiddelde bedrijfswinst voor 2021 en 2022. Maar ook DPG Media, dat Het Laatste Nieuws en De Morgen uitgeeft, waarschuwt dat de nieuwe distributiekosten onbetaalbaar zijn en tot ontslagen zullen leiden op de redacties. Voor beide uitgevers zou het gaan om een verdriedubbeling van de distributiekosten.

Opvallend zijn daarbij de kritische artikels in een krant als De Standaard die bij andere gelegenheden niet bepaald een hoge pet op heeft van privatiseringen en graag belgicistisch uit de hoek komt. Zo vraagt de krant zich af “of in het verleden de kostprijs niet werd opgedreven om een zo hoog mogelijke overheidssubsidie te kunnen losweken”, toen de concessie nog veilig in handen was van bpost. Bovendien merkt ze op “dat bpost zowel in Brussel als in Wallonië een te groot postaal netwerk en te veel personeel heeft”.

Centennationalisme De lezer zal het ons vergeven als we met enige ‘schadenfreude’ de voormalige AVVVVK-krant vervolgens zien concluderen dat het “economisch niet evident is dat de uitgevers voor die tekortkomingen betalen via de hoge prijs die bpost voor de krantenverdeling vraagt”. Dat is een merkwaardige zin voor een krant die al enkele jaren de Vlaamse Beweging en de politieke partijen N-VA en Vlaams Belang probeert dood te slaan met het verwijt van ‘centennationalisme’ als het over de splitsing van de sociale zekerheid gaat. Zelfs nog maar gewoon een studie uitvoeren om uit te rekenen hoe groot de scheeftrekkingen in de sociale zekerheid zijn, was gewoonlijk al voldoende om in de kolommen van De Standaard bakken kritiek over je heen te krijgen.

Er valt daarbij een opmerkelijke parallel te trekken tussen de manier waarop de overdrachten in de sociale zekerheid verdedigd worden door Franstaligen en belgicisten, en de manier waarop de Franstalige uitgevers hun krantenconcessie voor een groot deel hebben kunnen behouden. Sleutelwoord is daarbij de ‘objectiveerbaarheid’ van de scheeftrekking. In het geval van de sociale zekerheid haalt men daarbij steevast de oude mijngebieden nog eens van stal als verklaring voor het Waalse oververbruik, ook al ging de laatste steenkoolmijn meer dan dertig jaar geleden dicht. In het geval van de krantenconcessie gaat het over dunbevolkte gebieden die vooral in Wallonië liggen.

Objectiveerbaarheid De kern van het probleem is natuurlijk dat scheeftrekkingen in België alleen maar objectiveerbaar blijken te zijn als ze in het voordeel van de Franstaligen uitgelegd kunnen worden, en de Vlamingen dat vervolgens deemoedig aanvaarden. Scheeftrekkingen in de omgekeerde richting worden niet geobjectiveerd, maar door de Franstaligen eenvoudigweg van de hand gewezen, omdat geen haar op hun hoofd eraan denkt minder uit België te halen dan ze eraan betalen.

Het grote verschil tussen de sociale zekerheid en de krantenconcessie is wel dat de scheeftrekkingen in de sociale zekerheid systematisch geminimaliseerd en verdoezeld werden en worden door de Vlaamse pers, terwijl ze in verband met de krantendistributie open en bloot op straat liggen.

En vooral: dat het verschil in behandeling rechtstreeks in de geldbeugel van de Vlaamse uitgevers tast.

Het probleem is natuurlijk dat scheeftrekkingen in België alleen maar objectiveerbaar blijken te zijn als ze in het voordeel van de Franstaligen uitgelegd kunnen worden Zou het dan toeval zijn dat de publicatie van een nieuwe studie over de transfers in de sociale zekerheid eind verleden week iets meer weerklank dan gewoonlijk vond in de Vlaamse pers? Ja, er werd weer geobjectiveerd, maar we hadden de indruk dat het deze keer toch met iets minder overtuiging was dan anders.

Een Vlaams geweten schoppen Een federale fiscale korting die vooral de Franstalige pers ten goede komt, zal de Vlaamse uitgevers de ogen blijven uitsteken. Vivaldi is daarmee goed op weg om de Vlaamse pers iets meer een Vlaams geweten te schoppen, al denken we niet dat de grote omslag al voor morgen is. Maar misschien is er hoop voor de verkiezingscampagne van 2029? Deze fiscale korting is niet meteen de grootste transfer in België, maar zou op termijn wel één van de gevaarlijkste voor de Belgische unie kunnen worden als de federale regering weigert bij te draaien. Of als ze niet meer kan, omdat het geld nu eenmaal op is.

FILIP VAN LAENEN

6

Binnenland

15 februari 2024

VERKIEZINGEN

WANNES NEUKERMANS

Judoka Charline Van Snick op Luikse Kamerlijst Ecolo

© PHOTONEWS

Judoka op rust Charline Van Snick (33) zal bij de verkiezingen van 9 juni op de federale lijst van Ecolo staan in de kieskring Luik.

Van Snick behaalde brons op de Olympische Spelen van 2012 (Londen) en werd twee keer Europees kampioene. Vorige week kondigde ze haar afscheid als professioneel judoka aan.

Charline Van Snick

Van Snick zei vorige week de tatami vaarwel, na een carrière die hoge toppen scheerde, maar ook diepe dalen kende. Zo behaalde ze een olympische medaille op de Spelen van 2012, behaalde ze gouden medailles op de wereldbeker en werd ze twee keer Europees kampioen. Ze behaalde in 2013 ook brons op het WK, maar werd geschorst na een positieve test op cocaïne. Van Snick be-

weerde onschuldig te zijn; het Internationaal Sporttribunaal (TAS) annuleerde de schorsing. Haar bronzen medaille kreeg ze echter niet terug.

Strijd tegen gendergeweld Na de Olympische Spelen in Tokio kende Charline Van Snick heel wat persoonlijke problemen. “Ik heb huiselijk, fysiek, seksueel en psychologisch geweld ervaren”, verklaarde ze tijdens de persconferentie waarop ze haar afscheid aankondigde. “Ik moet mijn gezondheid beschermen.”

Een week later kondigt Van Snick een nieuwe carrière aan. Ze zal bij de federale verkiezingen op de Kamerlijst van Ecolo in de provincie Luik staan. Samen met voormalig staatssecretaris en lijsttrekker Sarah Schlitz ziet ze de strijd tegen gendergeweld als een van haar speerpunten.

In aanloop naar de Europese verkiezingen en de Olympische Spelen wil Rusland een grootschalige desinformatiecampagne verspreiden. Daarvoor waarschuwen Frankrijk, Duitsland en Polen. Het doel van de campagne zou zijn om de publieke opinie over de oorlog in Oekraïne te beïnvloeden.

Tijdens een politieke top in Parijs waarschuwden de drie landen voor een mogelijke desinformatiecampagne. “Wij bevinden ons in een periode van kwetsbaarheid met de Europese verkiezingen en, wat Frankrijk betreft, de Olympische Spelen”, waarschuwde Stéphane Séjourné, de Franse minister van Buitenlandse Zaken.

© PHOTONEWS

Gaan de Russen de verkiezingen beïnvloeden?

Volgens de Franse veiligheidsdiensten zijn er zo’n 200-tal Russische websites die klaarstaan om desinformatie te verspreiden. Naast de Europese verkiezingen en de Spelen, zouden ook het EK voetbal in Duitsland en de Amerikaanse presidentsverkiezingen doelwit van desinformatiecampages kunnen worden.

Tom Meeuws stapt onmiddellijk uit Antwerps stadsbestuur Hommeles op ’t Schoon Verdiep. Vooruit-schepen Tom Meeuws houdt er onmiddellijk mee op. “Ik stop als schepen en gemeenteraadslid omdat ik moe ben. En hét ook een beetje moe ben”, klonk het op Facebook. “Soms zijn het kleine kiezels in de schoen die venijnig zeer kunnen doen.”

Vermeend racistische taal tegenover collega’s zou de echte reden zijn, maar dat hij moeilijk lag binnen het Antwerpse gemeentebestuur, is geen geheim. Vooral met collega-schepen Jinnih Beels (Vooruit) zou de relatie verzuurd zijn. Het nationale partijbestuur van Vooruit zou eerder de kant van Beels gekozen hebben.

Tom Meeuws is geen onbesproken figuur. Als directeur van het gebied Antwerpen voor De Lijn moest hij vertrekken, omdat hij vanuit zijn positie een budget had goedgekeurd zonder dat hij daar toestemming voor had. Enkele jaren later deed De Lijn bij het Antwerpse parket aangifte voor mogelijke strafbare inbreuken, maar Meeuws werd buiten vervolging gesteld. Tatjana Scheck volgt Meeuws op als Antwerps schepen.

Tom Van Grieken kandidaat-burgemeester in Schoten Stéphane Séjourné

Vakbonden aanvaarden Vlaams Parlement geen Vlaams Belangers organiseert Kiesfestival Vakbonden ACV en ABVV zullen de kieslijsten van Vlaams Belang voor de komende verkiezingen controleren op vakbondsleden. Wie ontmaskerd wordt als Vlaams Belanger, moet kiezen tussen de vakbond of de partij.

Het Vlaams Parlement wil zoveel mogelijk jongeren die voor het eerst gaan stemmen, grondig informeren. Daarom lanceert de instelling een ‘Kiesfestival’, een Instagramkanaal voor jongeren en verspreidt het educatief materiaal voor op scholen.

De christelijke en socialistische vakbonden deden bij de vorige verkiezingen ook een screening van de kieslijsten. Volgens ACV-bazin Ann Vermorgen “predikt Vlaams Belang haat en zet de partij mensen op tegen elkaar”. De liberale vakbond ACLVB zegt de kieslijsten van partijen niet te controleren op vakbondslui.

Terwijl het discrimineren op basis van politieke voorkeur normaliter verboden is, mogen vakbonden dat wél. In 2006 werd een vrouw die op een VB-lijst stond uit het ACV gegooid. Het Hof van Cassatie oordeelde jaren later dat vakbonden leden wel degelijk mogen uitsluiten “wanneer die opvattingen aanhangen en uitdragen die regelrecht indruisen tegen de standpunten van diezelfde vakbond”.

Via de blog #Zozitdat kunnen jongeren die voor het eerst gaan stemmen, ontdekken hoe een stembusslag er precies aan toe gaat: hoe weet ik op wie ik kan stemmen? Wie mag stemmen?

Hoe zorg ik dat ik geldig stem? Op dergelijke vragen geeft het Vlaams Parlement een antwoord. Ook het Instagramkanaal ‘aSTEMblieft’ moet jongeren informeren.

Leerkrachten die lesgeven aan een deel van de ruim 500.000 jongeren die voor het eerst gaan stemmen, kunnen brochures en lesmateriaal bestellen, waarmee ze hun leerlingen kunnen informeren. Dat lesmateriaal gaat onder meer over de bevoegdheden, de verschillende kieskringen, de kandidaten, het stembiljet en de begrotingen.

Het kleurloze centrum van cd&v en Les Engagés

©PHOTONEWS

Cd&v en Les Engagés (LE) verkondigden in december dat ze in Brussel samen op eenzelfde lijst zullen staan voor de federale verkiezingen. Na de staatshervorming van Di Rupo, dus na de splitsing van B-H-V, werd het ondoenbaar om als Nederlandstalige op eigen benen nog een zetel voor de Kamer te halen in Brussel. De enige manier is om op een Franstalige lijst te gaan staan en dan te hopen op veel kiezers. Zo werd Tinne Van der Straeten (Groen) in 2019 verkozen op een Ecolo-lijst. De ‘vriendschap’ tussen Franstalige en Vlaamse partijen moet dus redelijk goed zitten, anders begint men niet aan zo’n avontuur.

Ooit waren ze samen één unitaire partij, maar ze splitsten zoals de andere partijen en gingen hun eigen weg. Toch bleven ze elkaars pendanten. Beide partijen kalfden langzaam af en domineerden het politieke landschap niet langer. Cd&v bleef een regeringspartij, zelfs als ze niet nodig was. LE (eerst PSC en dan cdH) zit al tien jaar in de oppositie. Ze bleven centrumpartijen: soms eerder links en soms ook eerder rechts, maar nooit klaar en duidelijk wat precies. Inhoudelijk zeggen zij vaak hetzelfde als het bijvoorbeeld over volksgezondheid, fiscaliteit en sociaaleconomische zaken gaat. Over migratie, ethische dossiers en institutionele Maxime Prévot hervormingen tokkelen ze wel eens op andere snaren.

Zachte recepten Voorzitters Sammy Mahdi (cd&v) en Maxime Prévot (LE) liggen bij gebrek aan andere vrienden in elkaars armen, ergens in het politieke centrum. “Nous sommes des partis populaires, mais pas populistes”, zegt Prévot.

Ze willen tegen de zogenaamde extremen en tegen “iedereen die dit land wil blokkeren” ingaan. Vincent van Peteghem (Financiën) en Annelies Verlinden (Binnenlandse Zaken) dragen ze op handen als prototypes van zo’n centrumbeleid. Dat die altijd machteloos staan en hun voorstellen uitgehold zien worden door de echt machtige partijen, zoals de PS, willen ze niet zien. Maar ze zeggen ervan overtuigd te zijn dat het nodig is om de

centrumkrachten te bundelen als je wil wegen op het regeringsbeleid. Mits het halen van veel, heel veel stemmen, natuurlijk…

En daar zit het kalf gebonden, want de kleurloosheid van beide partijen lijkt daar niet op af te stevenen. In Vlaanderen zit cd&v in het slop en de overgebleven achterban is vrij radeloos, zodanig zelfs dat men daar onder een andere naam wil opkomen. In Wallonië doet LE het dan weer terug een beetje beter in de peilingen, wat Sammy Mahdi naar die kant doet lonken om zich terug wat groter te voelen, en ook Jean-Louis Bouchez (MR) in die richting doet knipogen om niet alleen tegenover het grote linkse blok te staan.

Wantrouwen Maar of hun zachte recepten met veel ‘ja, maars’ en ‘neen, tenzijs’ de kiezer aanspreken, is nog maar de vraag, want in Vlaanderen zit niemand nog te wachten op cd&v en wordt de nieuwe broederbond met LE onverschillig en toch wat wantrouwig bekeken. Of de Franstaligen er vrolijk van worden, is ook niet zeker, want - begrijpe wie kan - cd&v is voor hen veel te… Vlaams.

KVDP

Opinie

15 februari 2024

‘De Belg’, de zinderende biografie over Christian Van Thillo, heb ik in één ruk uitgelezen. Het was voor mij een ‘sentimentele trip’, want ik heb de overname van diverse Nederlandse kranten door de mediamogul van zeer dichtbij meegemaakt.

Biograaf Mark Koster, die eerder een geruchtmakende biografie over John de Mol schreef, spaart niemand en noemt man en paard. ‘De Belg’ laat zich lezen als een moderne mediageschiedenis van de Lage Landen. De overname van De Morgen door van Thillo - een loodzware bevalling - wordt uitgebreid behandeld door Koster. Ook dat was voor mij een sentimentele trip, want in 1995 bivakkeerde ik in opdracht van weekblad De Groene Amsterdammer een paar dagen op de redactie van de krant omdat De Morgen betrokken leek te zijn bij het Agusta-schandaal.

Het Algemeen Dagblad (nu eigendom van Van Thillo) schreef: “De helft van het smeergeld (1,4 miljoen gulden) is bij dagblad De Morgen terechtgekomen. Deze linkse Vlaamse krant, die naam maakte met het onthullen van alle mogelijke schandalen waaraan de andere Belgische kranten om partijpolitieke of andere redenen niet toekwamen, blijkt nu zelf betrokken bij een van de grootste naoorlogse corruptieschandalen in België.”

Het bericht besloot met de mededeling dat critici van het blad beweren dat het Agusta-schandaal uiteindelijk zal leiden tot het verdwijnen van de krant. Yves Desmet, toen de kersverse hoofdredacteur, vertelde mij: “Ik bespeurde een zeker leedvermaak: de onthullingsjournalisten ‘par excellence’ worden nu zelf gepakt, met de broek op de enkels. Nederlandse correspondenten kennen de persgeschiedenis van dit land niet. Iedere keer weer schrijven Nederlanders platte vooroordelen over Vlaanderen, niet gehinderd door enige kennis. Omdat ze de taal spreken, denken ze het land te kennen.”

Aalglad De invloed van Van Thillo werd vooral zichtbaar onder de aalgladde Desmet, die later de foptitel ‘opiniërend hoofdredacteur’ zou krijgen.

‘Chef lege dozen’ dus. Over de nieuwe koers van De Morgen vertelde hij mij: “Wij hebben voor de magische mix gekozen, voor een formule die we ook wel de ‘honey story’ noemen.” De laatste komt uit de Amerikaanse journalistiek. Man en vrouw zitten ’s ochtends aan het ontbijt en zeggen tegen elkaar: ‘Honey, did you read this?’

Inmiddels druipt de honing van vrijwel alle krantjes van Van Thillo, die zijn bijnaam “dildo” kreeg toen hij preses was van studentenvereniging De Lange Wapper in Leuven. Koster in ‘De Belg’: “Op de uitnodiging voor een galabal ter ere van het tweede lustrum van de vereniging staat de voorzitter van het presidium aangeduid als ‘Dildo’”. De reden daarvoor blijft duister. Of er een seksuele connotatie bij hoort, is evenmin duidelijk. De hoofdpersoon van het boek doet er het zwijgen toe. Als de bijnaam jaren later op het hoofdkantoor in Antwerpen ter sprake komt, wordt de baas gniffelend ‘Rex Dildo’ genoemd, een knipoog naar de Duitse zonnebankbruine schlagerzanger Rex Gildo.

En nu ik het toch over dildo’s heb: Van Thillo is de koning van ‘branded content’ en servicejournalistiek. Hij verkoopt de rubberen vriendjes net zo makkelijk als een tranentrekkend verhaal over een kankerpatiënt. En daarom vind ik zijn krantjes onleesbaar.

ARTHUR VAN AMERONGEN

©PHOTONEWS

De fanatici van de Europese Commissie Het effectrapport dat de Europese Commissie zojuist heeft gepubliceerd om de decarbonisatie verder te versnellen - wat anders? -, is volledig gebaseerd op een verkeerde redenering.

Frans Timmermans

Dat baanbrekende rapport vergelijkt - hoewel niet om de redenen die de auteurs ervan hadden gehoopt de kosten van Europese decarbonisatie met de voordelen van wereldwijde decarbonisatie. Dat is als appelen met peren vergelijken.

Ik zal het uitleggen. De moedige anonieme extremisten die dit rapport hebben opgesteld - 600 pagina’s pseudowetenschappelijke stroop - geleid door het Duitse wereldbeeld, de milieu-ngo’s en de fanatieke wezens die ex-commissaris Frans Timmermans heeft achtergelaten -, leggen uit dat de kosten van het in sneltempo realiseren van totale decarbonisatie in Europa natuurlijk exorbitant hoog zullen zijn.

Maar zelfs die exorbitante kosten zullen minder zijn dan de schade die de opwarming van de aarde in Europa zou veroorzaken ‘als er niets wordt gedaan’.

Nutteloos ‘masterplan’ Laten we niet vergeten dat klimaatverandering een wereldwijde uitdaging is. Europa is verantwoordelijk voor 9 procent van de wereldwijde uitstoot van CO2 (broeikasgassen). Zelfs als Europa zou ophouden te bestaan, zou dat geen verschil maken voor de wereldwijde groei van de CO2-uitstoot. Zoals de recente COP28 ons toonde - 90.000 ambtenaren in de zon, allemaal betaald voor niets -, is de wereld niet van plan om Europa te volgen op de weg naar zelfmoord.

China, de BRICS-landen en het Midden-Oosten verbranden alle fossiele brandstoffen die we uit de grond van onze prachtige aarde weten te halen en zullen dat blijven doen. Dat is een feit en een feit dat uitdrukkelijk wordt onderschreven door de organisatoren van de COP28.

Bijgevolg zullen de voordelen van decarbonisatie, die de extremisten van de Commissie aankondigen, niet worden gerealiseerd. Want het masterplan van de Commissie zal geen effect hebben op het klimaat: geen, nul, helemaal niets.

Dus de geprivilegieerde burgers van Europa zullen ten eerste de exorbitante prijs moeten betalen van een totale decarbonisatie en ten tweede de gevolgen van de opwarming van de aarde voor hun rekening krijgen, terwijl de rest van de wereld alleen betaalt voor de gevolgen van de opwarming van de aarde. Dat klinkt als een winnende combinatie…

Effectrapport vol fouten En dat is nog niet alles. Het effectrapport van de Commissie zit vol met fouten. Ten eerste, in haar persbericht van 6 februari 2024, waarin een “volledige ontkoling” wordt aangekondigd, stelt de Europese Commissie: “De conclusie van de effectbeoordeling van de Commissie is dat, zelfs volgens voorzichtige schattingen, een toename van de opwarming van de aarde als gevolg van niets doen, het bbp van de EU tegen het einde van de eeuw met ongeveer 7 procent zou kunnen verminderen.”

Ten tweede, in het effectrapport

dat voorafgaat aan het persbericht, schrijft de Commissie: “Geschat wordt dat klimaatgerelateerde schade het bbp van de EU de komende jaren tot 1 procent per jaar kan kosten. Probleem: 1 procent van het bbp dat per jaar verloren gaat, is geen vermindering van 7 procent in 2100.

Een kleinigheid! We hebben hier ofwel te maken met een persbericht dat vals is, of een rapport dat vals is, maar twee tegenstrijdige realiteiten kunnen niet tegelijkertijd waar zijn (Aristoteles).

En dat is nog niet alles. In bijlage 8 van hetzelfde effectrapport neemt de Commissie niet de moeite om te vermelden wat er in het vijfde rapport van het IPCC (AR5) staat en dat uitvoerig en nauwkeurig is over de kwestie van de kosten van de opwarming van de aarde. Laten we die tekortkoming uit de wereld helpen: volgens het AR5 van het IPCC, hoofdstuk 10: “Voor de meeste economische sectoren zal het effect van klimaatverandering klein zijn vergeleken met het effect van andere factoren... Veranderingen in bevolking, leeftijd, inkomen, technologie, relatieve prijzen,... en vele andere aspecten van sociaaleconomische ontwikkeling zullen een invloed hebben op vraag en aanbod van economische goederen en diensten die groter zal zijn dan de invloed van klimaatverandering.”

China, de BRICS-landen en het Midden-Oosten zullen fossiele brandstoffen massaal blijven gebruiken Meer specifiek schat het AR5 dat een opwarming van drie graden (het dubbele van de lagere doelstelling van het akkoord van Parijs) tegen 2100 een verlies van maximaal 3 procent van het bbp zou veroorzaken.

Meer dan de helft minder dan de 7 procent die de Commissie voorspelt... Terwijl Europa, volgens de algemene wetenschappelijke opinie, minder te lijden zal hebben van de opwarming van de aarde dan andere regio’s in de wereld (dus het verlies van bbp in Europa zou minder moeten zijn dan het wereldgemiddelde).

Ten slotte, om dit bewonderenswaardige wetenschappelijke en rekenkundige fresco af te maken, sluit de Commissie haar krachtige macro-economische analyse af met het aanhalen van een studie (een enkel artikel) die de kosten van een opwarming van 3 graden schat op 10 tot 12 procent van het bbp tegen 2100, dat wil zeggen bijna vier keer de IPCC-schatting voor dezelfde opwarming (drie graden). Hebben de economische wetenschap, macro-economische modellen en econometrie stiekem een copernicaanse metamorfose ondergaan? We hebben het hier immers niet over klimaatwetenschap, maar over het inschatten van de economische impact van dezelfde opwarming met een verschil van tien jaar (2014 en 2024). Of het IPCC kraamt onzin uit, óf de studie die de Commissie aanhaalt kraamt onzin uit.

De Europese Commissie beweert de collectieve toekomst van Europa te verbinden aan volledige ontkoling op basis van rekenkundige capriolen waar een ijverig basisschoolkind zich voor zou schamen.

Niet wetenschappelijk Voor de goede orde moet ook worden opgemerkt dat het effectrapport doorspekt is met verwijzingen naar de Europese bevolking, die naar verluidt voor 89, 92 of zelfs 99 procent voorstander is van volledige ontkoling (Hoewel er ruimte voor enige aarzeling wordt toegelaten: moeten we tegen 2040 tot 90 procent ontkolen, of tot 95 procent? Een wreed dilemma!) Maar als je bijlage 2 van dat schunnige rapport leest (je moet altijd de bijlagen lezen), lees je dat die percentages het resultaat zijn van een enorme openbare enquête waaraan niet minder dan 903 mensen (van de 500 miljoen burgers!) hebben deelgenomen, zonder vermelding van hoe ze zijn geselecteerd, en dat deze enquête, zoals het rapport zelf toegeeft, “geen wetenschappelijke waarde heeft” (sic).

Het is tijd om in opstand te komen. Geen enkele partij die zich op wat voor manier dan ook herkent in dit schunnige, fanatieke en bovenal valse document, verdient uw stem in juni.

DRIEU GODEFRIDI © shutterstock

Christian Van Thillo, alias de ‘Dildo van Leuven’

7

Ursula von der Leyen

8

Interview

15 februari 2024

WOUTER BEKE

“In de EU kan je de unanimiteitsreg aanhouden, want dan kan één land Voormalig en misschien toekomstig Amerikaans president Donald Trump verwittigde afgelopen weekend de Europese landen die te weinig investeren in defensie.

NAVO-landen die onvoldoende betalen, daarmee mag Rusland doen wat het wil, klonk het bij Trump. Wouter Beke (cd&v) schreef over hetzelfde thema enkele dagen eerder een opiniestuk in De Tijd. Samen met collega’slijsttrekkers van de Europese Volkspartij (EVP) pleit hij voor een meer eengemaakte aanpak van het Europese defensiebeleid. “En dat hoeft niet tégen de NAVO te zijn”, verduidelijkt Beke (49) onmiddellijk.

U

wil het Europese niveau versterken?

“Ik denk wel dat Europa op het vlak van defensie meer op zijn eigen benen moet durven staan. Merkel zei het al toen Trump president werd. In de jaren 1950 is dat ook al eens geprobeerd. Het was Paul-Henri Spaak (voormalig secretaris-generaal NAVO, red.) die ooit zei: ‘In Europa zijn er alleen kleine landen, alleen beseffen sommige dat nog niet.’ Vandaag zitten we in een nieuw geopolitiek kader en begint men dat te beseffen. Dat Amerika in toenemende mate zijn eigen weg op gaat is op zich geen nieuw gegeven.

Dat zagen we onder Obama, nadien onder Trump en ook bij Biden.”

“We komen uit een tijd waarin we door economische samenwerking voor politieke verstrengeling en stabiliteit zorgden.

Dat heeft een lange tijd gewerkt en bleek dus tijdelijk de juiste piste zijn geweest.

Maar vandaag zitten we dus in die nieuwe geopolitieke context. We dachten dat we onze energiezekerheid konden regelen met goedkoop Russisch gas. We hebben moeten vaststellen dat dat niet zo was en zijn overgeschakeld op het verlengen van de kerncentrales. Ook op het vlak van defensie moeten we, meer dan ooit, tot een Europese aanpak komen.”

We hebben de NAVO toch al?

DE GEOPOLITIEKE CONTEXT VANDAAG ZORGT ERVOOR DAT WE MOETEN BESEFFEN DAT WE OP VERSCHILLENDE VLAKKEN IN EUROPA WEER ZELFVOORZIENEND MOETEN WORDEN

“Die Europese aanpak is niet tégen de NAVO, maar moet complementair werken als het kan. De vraag is of de Verenigde Staten dat ook zo zien in de toekomst: Donald Trump heeft daar al andere indicaties voor gegeven. Hij heeft nu Poetin zelfs een vrijgeleide gegeven om NAVO-landen aan te vallen die nog geen 2 procent in defensie investeren. Het is vooral de bedoeling om er sterker voor te staan. Aan de ene kant is er de ambitie om méér middelen in defensie te stoppen en daar ben ik het mee eens. De andere vraag is dan: hoe zetten we die middelen in? En daar stellen we vast dat we momenteel tot een suboptimale uitkomst komen, doordat we die in verspreide slagorde inzetten: we halen niet uit wat er in zit.”

“Op zich hebben wij het grootste leger ter wereld, met 2 miljoen soldaten in Europa. Groter dan het Amerikaanse leger, als we ze allemaal zouden optellen. Maar we kunnen er nauwelijks tien procent van inzetten. Wij hebben 30 verschillende tanksystemen, de Amerikanen hebben één tanksysteem. Wij hebben 180 verschillende wapensystemen, in de VS heeft men 30 wapensystemen. Ook op vlak van communicatie is er te veel verschil. Als elk land zijn eigen communicatiesysteem heeft, dan kan je geen Europees optreden hebben. En dan ben je niks met die optelsom van 2 miljoen soldaten.”

“Het gaat dus niet enkel over meer middelen, maar ook over de manier waarop we die middelen optimaal kunnen gebruiken.

Concreet komt er in het verkiezingsprogramma van de Europese Volkspartij, dat normaal gezien volgende maand goedgekeurd wordt, de ambitie om tot een Europese defensiepot te komen, waarmee we een Europese defensiegemeenschap kunnen uitbouwen. Met een volwaardige Europese Commissaris voor Defensie.”

Is het de bedoeling om een Europees leger uit te bouwen?

“In mijn grootste dromen zou dat zo zijn.

Maar als we er realistisch naar kijken, is dat nog geen Europees leger. Het is het beter, meer gegroepeerd en meer afgestemd inzetten van de verschillende legers die er zijn.”

U pleit wel voor een Europees leger op termijn?

“In mijn ogen zou dat moeten. Je kan in de wereld niks betekenen, als je geen strijdkrachten achter de hand hebt. Je hebt ‘hard power’ nodig om je ‘soft power’ te doen gelden. Europa heeft heel sterke soft power: forse diplomatieke posten, we geven het meeste geld ter wereld uit aan ontwikkelingssamenwerking, we zijn een economische macht die wel wat te betekenen heeft en die dat kan inzetten als soft power. Denk bijvoorbeeld aan de economische sancties tegen Rusland. Maar goed: je hebt ook die militaire hard power nodig, voor als het erop aankomt. En dat hebben we vandaag te weinig, omdat we met 27 verschillende legers zitten.”

“Ik ben burgemeester van een garnizoensstad en volg al sinds ik in het parlement zit defensie. Onlangs hebben we een grote militaire oefening gehad met Belgen en Fransen. Die oefening was erop gericht beter op elkaar afgesteld te raken. Onze marine werkt samen met de Nederlanders, om met hen beter afgesteld te raken. Dat is goed, maar nog beter zou zijn om dat op Europees niveau te organiseren.”

Zijn al die 27 landen even betrouwbaar om mee samen te werken op militair vlak? Als het bijvoorbeeld over Rusland gaat, lag Hongarije nu al enkele keren dwars.

“Dat klopt, en dat is waarom we qua buitenlands beleid in de EU met gekwalificeerde meerderheid willen werken. Die unanimiteitsregel kan je niet aanhouden, want dan kan één land alles blokkeren.

Het momentum is er nu: door de gewijzigde geopolitieke context is de wil er om meer geld te steken in defensie. En nu is de vraag: hoe doen we dat op de beste manier? België heeft Amerikaanse F-35’s aangekocht en dat hebben we gedaan om-

Interview

15 februari 2024

9

LIJSTTREKKER EUROPEES PARLEMENT VOOR CD&V

gel niet d alles blokkeren” wille van twee redenen. Ten eerste omdat die over een nucleaire capaciteit beschikken, ten tweede omdat er eigenlijk geen evenwaardige Europese aanhanger was.

Nochtans zijn er Europese vliegtuigen: de Fransen vliegen met Rafal, je hebt ook de Zweden met Saab.”

“Het toont op dit ogenblik onze zwakte aan. Enkele decennia geleden heeft Europa de handen in elkaar geslagen om een alternatief voor Boeing op de markt te brengen, waardoor het monopolie doorbroken werd. Vandaag maakt Airbus evenwaardige vliegtuigen. Dat wil niet zeggen dat er in Europa geen Boeings meer verkocht worden, maar er staat wel een alternatief klaar. Monopolies lijken me nooit een goeie zaak te zijn.”

Hebben de Verenigde Staten dan een monopolie op de defensieindustrie?

“De Amerikaanse defensie-industrie is alleszins overwegend de grootste. De voorbije twee jaar hebben ze 2.000 miljard euro aan investeringen binnengehaald, waarvan meer dan de helft uit Europa.

Onze eigen defensie-industrie is daar in niets mee te vergelijken. Maar het is wel belangrijk om die verder te ontwikkelen.

Ook voor civiele toepassingen. Want er zijn heel wat militaire toepassingen, denk aan de GPS, die later een civiele toepassing krijgen.”

Vlaanderen heeft zich altijd wat afzijdig gehouden als het over een defensie-industrie gaat.

“Ja, dat is waar. Het is misschien wat paradoxaal, maar in het linkse Wallonië is er met bijvoorbeeld FN Herstal een meer uitgebouwde defensie-industrie dan bij ons. Wat hoogtechnologische ontwikkelingen betreft, heeft Vlaanderen wel een aantal troeven. Barco bijvoorbeeld, maar ook Imec, want chips zullen in de toekomst een nog grotere rol spelen. Dat blijft onvoldoende en daarom heb ik in de Kamer een resolutie neergelegd ter ondersteuning van onze eigen defensie-industrie. Het industrieel beleid bevindt zich op deelstatelijk niveau, dus samen met de deelstaten moeten we daar tot een toekomstgericht beleid komen.”

België en heel wat andere landen halen de NAVO-norm niet. Waarom zouden we een Europese norm dan wel halen? In woorden lijkt men vaak bereid om meer te investeren in defensie, maar in de praktijk lijkt het te weinig te gebeuren.

“Er wordt meer geïnvesteerd. We zitten nu in België rond de 5 miljard euro, dat was een aantal jaren nog heel wat minder. Maar dat is nog steeds veel minder dan twee procent van het bruto binnenlands product. Nogmaals: het gaat over de manier waarop we dat geld inzetten.

Een aantal jaren geleden heb ik een studie gelezen. Daaruit bleek dat als Europa zijn middelen op de meest effectieve en efficiënte manier zou inzetten, dat we dan een tienvoud van hetgeen België aan defensie geeft, aan efficiëntiewinst zouden boeken.

Met iets meer geld, kunnen we dus veel meer doen.”

Volgens verschillende militaire experts, commentatoren… zijn we momenteel niet in staat om onszelf te verdedigen. Hoe komt het dat Europa zich zo ver heeft laten afglijden?

“Er is een vredesdividend dat is gebruikt voor andere zaken. Francis Fukuyama

zei na de val van de Berlijnse Muur dat de geschiedenis verteld was. Dat was het uigangspunt van zijn boek: ‘The End of History and the Last Man’. De geschiedenis is ten einde gekomen en de wereld zal een vredevolle wereld zijn, met liberale staten, vrije markt, democratieën… Lange tijd gingen we ervan uit dat die stelling klopte. Dat is een mooie droom, maar de harde realiteit vandaag is anders.”

En daarom moeten we onszelf weer leren verdedigen?

“De geopolitieke context vandaag zorgt dat we moeten beseffen dat we op verschillende vlakken in Europa weer zelfvoorzienend moeten worden. Dan hebben we het over defensie, maar ook over energie, voedsel… Er zijn een aantal sectoren waarin je toch best je eigen boontjes kan doppen.”

Je kan in de wereld niks betekenen, als je geen strijdkrachten achter de hand hebt “Denk aan de federale stock mondmaskers die vernietigd was. Men dacht: als we maskers nodig hebben, bestellen we die in China en komen ze binnen de 24 uur aan in ons land. Alibaba is dichtbij. Totdat bleek dat de hele wereld mondmaskers nodig had en we er twee weken lang op hebben moeten wachten. Nadien hebben de oorlog in Oekraïne en de energiecrisis ook nog eens duidelijk gemaakt dat zelfvoorzienend zijn in Europa toch wel belangrijk is.”

Merkt u aan de beslissingen die binnen de regering genomen worden dat dat inzicht er bij ons ook is?

“Absoluut. Als Ludivine Dedonder (PS), een socialistische minister van Defensie, onlangs heeft opgeroepen om een grote reserve in het leger te ontwikkelen en te ontplooien… Dat is daar een goed voorbeeld van.”

Wat vindt u van haar als defensieminister?

“De ambities die geuit worden zijn goed, maar er is nog heel veel werk. We zouden 29.000 mensen in het leger moeten hebben, maar die zijn er niet. In onze kazernes hier in Leopoldsburg zouden er 2.500 militairen moeten zijn, maar er zijn er slechts 1.700. Niet omdat er geen vacatures openstaan, maar omdat ze niet ingevuld raken.

Dus moeten we gaan kijken hoe we die wél gaan invullen: dat is volgens mij wel een belangrijke. Er is een principebeslissing genomen om in opvolging van de F-35 te gaan naar een nieuw Europees vliegtuig: de SCAF. Dat is op zich een goede principebeslissing, maar het zal hard werken worden om daar nog een effectieve knoop in door te hakken.”

Minister Dedonder pleit voor een groot korps en het lijkt intussen een trend onder politici: bent u al reservist?

“Nee. Ik word dit jaar vijftig, dus ik weet niet of ze nog veel met mij kunnen doen (lacht). Maar het is al wel langer dan vandaag. We hebben hier in Leopoldsburg al een aantal prominente reservisten mogen ontvangen. Joachim Pohlmann, Jonathan Holslag… Ik kom er hier regelmatig tegen die een opleiding hebben gekregen. Mijn eigen medewerker in het parlement is ook reservist in het leger. Het toont op zich wel

de hernieuwde belangstelling aan, maar we moeten aan dat statuut nog werken om een bredere instroom mogelijk te maken.”

Die hernieuwde belangstelling past bij het bredere gevoel dat in de samenleving leeft.

“We hebben lange tijd gedacht dat onze vrijheid vanzelfsprekend was. Maar die vrijheid is geen verworven recht: dat is eigenlijk een heel broos gegeven dat gekoesterd moet worden, maar dat zowel van buitenaf als van binnenuit kan aangetast worden. Het gaat niet enkel over Rusland, China en de toestanden in het Midden-Oosten. India is intussen in bevolkingsaantal groter dan China. De BRICS-landen stijgen in belang. Dus we moeten beseffen dat Europa niet meer op alle vlakken het centrum van de wereld is en dat dat ons kwetsbaarder maakt. En het gaat ook over de mogelijke bedreigingen van binnen Europa zelf.”

Over welke interne dreigingen heeft u het dan?

“Als extreme partijen flirten met het idee om uit de Europese Unie te stappen, dan is dat toch niets anders dan een bedreiging voor Europa? Europa is de verzekering van onze toekomst, dus we hebben geen zwakker Europa nodig.”

U bent ook lid van de commissie Legeraankopen in de Kamer, waar weinig van naar buiten komt. Ziet u daar ook een verschil?

“Gelukkig komt daar weinig van naar buiten, het is ook niet voor niets dat die achter gesloten deuren plaatsvindt (lacht). Er is op vlak van defensie wel een inhaalbeweging gedaan. De verhouding tussen investeringen en exploitatiekosten, waarvan personeelskosten de grootste zijn, is nog altijd niet in verhouding tot wat de Europese maatstaven zijn, en al zeker niet tot was de NAVO-maatstaf is. Maar ook daar gaan we enkel tot optimale investeringen komen, als we een stuk van die investeringen kunnen Europeaniseren. Nu vertrekt men vanuit de vraag wat we als Belgisch leger nodig hebben. Terwijl er met een Europese aanpak andere klemtonen gelegd kunnen worden. Maar dat zal er dus enkel komen als je een Europese defensiegemeenschap hebt, met een Europese Commissaris voor Defensie en een Europees defensiebudget. Ons voorstel is om tegen 2030 naar een halve procent van het Europese bnp te gaan.”

Dat komt neer op zo’n 75 miljard euro. Is dat voldoende?

“Dat is alleszins 75 miljard meer dan vandaag. Dat zou ongeveer een vierde zijn van de totale kost en daarmee moeten we vooral gaan investeren. Hoe zorg je ervoor dat je op een performante manier kan investeren? Als wij nu een F-16 naar het buitenland sturen, moet er een hele groep mee. Als je ook dat europeaniseert, kan je veel efficiënter te werk gaan.”

Via die commissaris moet de beslissingsmacht wat u betreft echt wel op dat Europese niveau liggen?

tussen zelfs geen lid meer is van de EU, zijn er geen landen die dat kunnen of willen doen. En als je dat europeaniseert, kan je dat wél doen.”

“Als zelfs Joschka Fischer, de voormalige Duitse groene minister van Buitenlandse Zaken, zegt dat we op Europees niveau een nucleaire capaciteit nodig hebben, dan geeft dat toch voldoende aan dat de geopolitieke context veranderd is?

Vandaag is er maar één land met nucleaire capaciteit, dat is de Franse ‘Force de Frappe’. En ik denk dat die capaciteit ook best geëuropeaniseerd wordt.”

U verlaat nu de Belgische politiek.

Is dat voorgoed?

“Minstens voor vijf jaar. Het is wel de bedoeling om me ten volle in te zetten op dat Europese niveau. We zitten, wat Europa betreft, in een derde fase na de Tweede Wereldoorlog. De eerste fase was de Europese samenwerking, nadien kwam de uitbreiding en nu zitten we in een nieuwe, geopolitieke fase. In die eerste twee fases is Europa vooral met zichzelf bezig geweest: hoe kunnen we zorgen dat handelsbelemmeringen worden weggewerkt, dat we de consumenten kunnen versterken, dat we vrij verkeer goed kunnen organiseren, hoe we nieuwe lidstaten kunnen opnemen…”

“Nu komt Europa in een situatie terecht waarbij het ook naar buiten een positie zal moeten innemen. Als het gaat over bescherming, veiligheid, zekerheden… dat is ook voor onze eigen mensen ontzettend belangrijk en daar kan alleen een sterk Europa antwoorden op geven.”

“In die zin vind ik het een boeiende uitdaging: ik ben altijd lid geweest van de commissie Defensie, buiten in de drie jaar dat ik minister van geweest. Als burgemeester van een garnizoensstad hou ik elke dag de vinger aan de legerpols, dus deze stap hoeft op zich geen verassing te zijn.”

Dat Europees Parlement wordt vaak omschreven als politiek sterfhuis. Hoe kijkt u daar naar?

“Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die hun job daar zien als een uitbolbaan.

Voor mij is dat wel een uitdaging waar ik mij 200 procent voor wil smijten. Daarom dat ik de afweging ook heb gemaakt en heb besloten om geen kandidaat-burgemeester meer te zijn.”

Ziet u voor zichzelf een grotere rol weggelegd binnen die Europese Volkspartij?

“Ja. Wij hebben als cd&v de traditie van een belangrijke rol te spelen. Van Leo Tindemans en Wilfried Martens over JeanLuc Dehaene tot Herman Van Rompuy en Marianne Thyssen. Ik heb als voorzitter van cd&v gedurende tien jaar, in alle bescheidenheid, een bepaald gezag opgebouwd binnen de EVP. Want ik denk dat we binnen die Europese Volkspartij zelf ook meer allianties moeten aangaan om bijvoorbeeld richting die Europese defensiegemeenschap te komen. Want die gevoeligheden, bijvoorbeeld over het behoud van nationale legers, leven ook binnen de EVP.” WANNES NEUKERMANS

“Ja, anders blijf je suboptimaal werken en haal je er niet uit wat er potentieel inzit.”

Is dat niet het creëren van een misschien onnodig - extra niveau tussen de landen en de NAVO? “Ja, maar er zijn in het verleden al beslissingen genomen (de zogenaamde Berlin Plus-overeenkomst) om onder de NAVO-paraplu een sterke Europese poot te ontwikkelen. Het principe op zich is dus niet nieuw. Ik denk dat er binnen de NAVO ook best wel wat mensen zijn die graag zouden hebben dat Europa als een geheel een sterke hard power kan inzetten. Naar het Midden-Oosten sturen de Amerikanen vandaag onmiddellijk een aantal oorlogsbodems, om een signaal te sturen. Dat is nu eenmaal een deel van de strategie van het Amerikaans buitenlands beleid. Buiten Frankrijk en Groot-Brittannië, dat in-

Betaalt jouw ziekenfonds het lidgeld van je sportclub tot 30 euro terug?

Hoofdzetel:

Hoogstratenplein 1 - 2800 Mechelen Tel 015 28 90 90 - www.vnz.be

Word lid van het VNZ.

10 Buitenland

15 februari 2024

VERENIGD KONINKRIJK

Michelle O’Neill historische premier van Noord-Ierland Op zaterdag 3 februari werd de 47-jarige Michelle O’Neill ingezworen als premier van Noord-Ierland. Een, in meerdere opzichten, historische gebeurtenis, want O’Neill is de eerste Iers-nationalistische politica die dit mandaat opneemt sinds Ierland in 1921 werd opgedeeld door de ‘Government of Ireland Act’, waardoor een gedecentraliseerde regering voor de zes noordoostelijke provincies ontstond.

© PHOTONEWS

Het gaat over een regio met een apart bestuurlijk statuut, een eigen parlement en bevoegdheden die er louter op gericht waren om de protestantse, unionistisch gezinde bevolkingsgroep, die kost wat kost in Groot-Brittannië wilde blijven, ter wille te zijn. Decennialang deelden de unionisten er de lakens uit en voerden ze een beleid dat de katholieke bevolkingsgroep openlijk discrimineerde. Een beleid dat de aanleiding gaf voor ‘The Troubles’, de 30 jaar durende burgeroorlog die het leven eiste van 3.500 slachtoffers en meer dan 50.000 gewonden maakte.

Het in 1998 tussen de Britse en de Ierse regering afgesloten ‘Goedevrijdagakkoord’ maakte niet alleen een einde aan dit bloedige conflict, maar zorgde ook voor de heroprichting van de Northern Ireland Assembly, het Noord-Ierse parlement, dat in 1972 buitenspel was gezet nadat Noord-Ierland omwille van ‘The Troubles’ onder rechtstreeks gezag van de Britse regering was geplaatst. Als gevolg van het Goedevrijdagakkoord diende de uitvoerende macht voortaan gedeeld te worden tussen beide bevolkingsgroepen en vormden de grootste partijen die deze groepen in de Assembly vertegenwoordigen, de regering van Noord-Ierland en levert de grootste partij de premier.

Iers-republikeins Michelle O’Neill - van wie Doris haar meisjesnaam is - komt uit een familie die stevig geworteld is in het Iers-republikeinse kamp.

Haar vader Brendan Doris, zat net als een van haar ooms in de gevangenis wegens betrokkenheid bij het Iers Republikeins Leger (Provisional IRA). Haar neef Tony Doris, die lid was van de East Tyrone Brigade van het (P) IRA, kwam op 3 juni 1991 samen met twee andere IRA-leden om in een hinderlaag door de Britse SAS (een elite-eenheid van het Britse leger) en een andere neef, Gareth, raakte in 1997 zwaargewond bij een mislukte aanslag. Paul Doris, een andere oom, was een tijdlang president van Noraid, de grootste republikeinse steunorganisatie in de Verenigde Staten. Michelle O’Neill engageerde zich als 21-jarige, na het Goedevrijdagakkoord, in de republikeinse partij Sinn Féin (SF).

In 2005, toen haar vader aftrad als SF-raadslid in Dungannon, won ze die zetel. Later werd ze - als eerste vrouw ooit - burgemeester van Dungannon en in 2007 werd ze gekozen voor

een zetel in het Noord-Ierse parlement. Ze was een van de rijzende sterren binnen SF en dat bleek overduidelijk in 2011 toen ze minister van Landbouw en Plattelandsontwikkeling werd in de Noord-Ierse regering. In 2016 werd ze minister van Volksgezondheid. Na de dood van het legendarische republikeinse boegbeeld Martin McGuinness trad ze in zijn voetsporen als vicepremier en leider van Sinn Féin in Noord-Ierland.

Toen Gerry Adams in februari 2018 als president van Sinn Féin werd opgevolgd door Mary Lou McDonald, werd O’Neill vicepresident van Sinn Féin. In mei 2022 schreef SF geschiedenis toen de partij voor het eerst de grootste in Noord-Ierland werd tijdens de verkiezingen voor de Assembly, een resultaat dat herhaald werd bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2023. Als gevolg van de electorale landverschuiving die SF in 2022 veroorzaakte en het principe van de machtsdeling, kwam het premierschap toe aan O’Neill, terwijl Jeffrey Donaldson, de leider van de unionistische Democratic Unionist Party (DUP) vicepremier van Noord-Ierland zou worden.

Maar de DUP blokkeerde, als onderdeel van haar verzet tegen het uit Brexit voortgevloeide Noord-Ierse Protocol, de benoeming van

de vicepremier. De DUP stelde dat dit protocol, dat met de EU was overeengekomen, de unie van Noord-Ierland met Groot-Brittannië bedreigde. Ook het zogenaamde Windsor Framework, een nieuw akkoord dat in februari 2023 tussen het Verenigd Koninkrijk en de EU was afgesloten, kon de DUP niet bekoren.

En bovendien zat het feit dat ze voor het eerst in de geschiedenis een republikeinse premier zouden moeten dulden, hen absoluut niet lekker. Maar uiteindelijk schaarde de DUP zich, na bijna twee jaar van boycot, eind januari achter een akkoord met de Britse regering, om opnieuw in de Noord-Ierse regering te stappen nadat Londen enkele aanpassingen aan de Brexit-regeling in verband met Noord-Ierland had goedgekeurd. Hierdoor lag de weg eindelijk open voor de vorming van een nieuwe Noord-Ierse regering.

Hereniging Bij haar aantreden gaf O’Neill aan een verbindende rol te willen spelen tussen de verschillende gemeenschappen, maar benadrukte ze meteen ook binnen 10 jaar - zoals voorzien in het Goedevrijdagakkoord - een referendum te willen organiseren over de hereniging van Noord-Ierland met de republiek. Een idee dat meteen van de hand werd gewezen door Chris Heaton-Harris, de Britse staatssecretaris voor Noord-Ierland.

JAN HUIJBRECHTS

Michelle O'Neill

VERENIGDE STATEN

Lawfare: het plan om Trump onverkiesbaar te verklaren We zijn volop in de voorverkiezingen voor de presidentsverkiezingen in november 2024. Biden doet het zeer slecht en het meest recente rapport van ‘Special Counsel’ Robert Hur bracht de slechte mentale toestand van de president ‘officieel’ aan het licht. Trump wordt eveneens langs alle kanten aangevallen. Een van de meer recente manieren waarop men tracht te verhinderen dat Trump opnieuw president wordt, is om hem een plaats op de stembiljetten te ontzeggen.

De grond daarvan is een juridisch argument dat in zowat de helft van de Amerikaanse staten aangewend werd om te trachten Trump onverkiesbaar te laten verklaren, op grond van sectie 3 van het 14de amendement van de Amerikaanse grondwet, gelinkt aan de interpretatie dat ‘January 6’ een door Trump aangezette opstand was. Die zaak, vanuit de staat Colorado, loopt nu voor het Hooggerechtshof. Deze week werden de eerste zittingen gehouden, waarin beide kampen hun argumenten voorstelden en de rechters vragen stelden.

Sterk signaal Slechts één van de rechters leek aan te geven Colorado te steunen: rechter Sotomayor vroeg Trump-advocaat Mitchell of hij de basis aan het leggen was voor Trump om de grondwettelijke vereiste dat hij slechts 8 jaar als president zou dienen, opzij te schuiven.

Alle andere rechters, onder wie de ‘Democratische’ rechters Kagan en Jackson, waren heel kritisch voor de advocaten van Colorado en leken de argumenten van het Trump-team te steunen. Rechter Kagan vroeg bijvoorbeeld aan Co-

lorado-advocaat Murray “waarom één enkele staat zou mogen beslissen wie president van de VS kan worden”.

Niet van toepassing Het team van Trump had gesteld dat sectie 3 niet op Trump van toepassing is, omdat Trump, als president, geen ‘officer of the United States’ is. Daarvoor steunde het op een precedent uit 1888, toen het Hooggerechtshof verklaarde dat ‘officers’ enkel aangestelde posi-

DUITSLAND

ties betreft, geen verkozen ambten.

Zelfs de huidige ‘Chief Justice’, John Roberts, bevestigde in een verder niet-gerelateerde uitspraak dat “de mensen niet op ‘officers of the United States’ stemmen”.

Rechter Jackson leek daarmee akkoord te gaan en leek de advocaat van het Trump-team duidelijk te proberen maken dat dit een zeer sterk argument was. Dat lijkt inderdaad het hoofdpunt te zijn, grondwettelijk bekeken. Als het Hooggerechtshof daarmee akkoord gaat, en een unanieme beslissing lijkt niet onmogelijk, vervallen alle andere argumenten en wordt de beslissing van Colorado om Trump onverkiesbaar te verklaren, herroepen.

Automatisch eindigen daarmee dan ook de 17 andere nog hangende gelijkaardige rechtszaken en wordt de uiteindelijke beslissing wie president wordt terug aan het Amerikaanse volk gegeven.

WIM VANRAES

Cashloos betalen doet asielzoekers vertrekken

Volgens berichten in de Duitse krant Bild-Zeitung zijn de voorbije weken tientallen asielzoekers uit de Landkreis - of arrondissement - Eichsfeld (in het noorden van Thüringen) vertrokken. Een reden voor dat plotse vertrek zou een nieuw betalingssysteem zijn dat door raadslid Werner Henning (CDU) werd ingevoerd.

In de plaats van cashbetalingen aan migranten zijn er nu betaalkaarten voorzien. Daarmee kunnen asielzoekers overal in de regio inkopen doen. Er zijn echter geen betalingen in cash mogelijk en ook geld overschrijven naar het buitenland, naar de herkomstlanden, is niet mogelijk. Van de 600 asielzoekers die in dit arrondissement werden ondergebracht, ontvingen er 135 zo’n betaalkaart.

cash laten uitbetalen. Wie niet werkt, kan slechts 45 procent van het geld cash uitbetaald krijgen, de rest wordt opgeladen op de betaalkaart. “Inzake asiel staan we met de rug tegen de muur”, zei de CDU-politicus. “Ik moest wel maatregelen nemen om migranten aan te zetten tot integratie. Integratie betekent werk, en dat moet een meerwaarde hebben in de sociale uitkeringen.”

“Misbruik en sociaal bedrog tegengaan”

Gespannen sfeer

92 asielzoekers of 68 procent weigerden deze kaart. 35 asielzoekers keerden zelfs naar hun herkomstlanden terug. Slechts 17 personen zochten werk. 40 personen stonden erop verder cashgeld te ontvangen. En omdat ze het ‘duldingsstatuut’ hebben en reeds langer dan anderhalf jaar in Duitsland leven, hebben ze het recht verder op de oude manier te worden betaald.

Werner Hanning had die maatregel genomen met bedoeling dat meer asielzoekers vast werk zouden zoeken. Want wie werkt en zo weinig verdient dat hij recht heeft op een bijkomend bedrag door de overheid, kan de rest in

Dat asielzoekers problemen zouden hebben bij het vinden van werk, wijst hij van de hand. Van zodra ze in het arrondissement aankomen, kunnen ze, samen met de overheden, binnen de 14 dagen aan het werk. Ook in het arrondissement Greiz had men dergelijke betaalkaart al ingevoerd, met hetzelfde massale vertrek van asielzoekers. “De sfeer hier is gespannen.

Door het onderbrengen van asielzoekers zijn er geen sociale woningen meer vrij. En dan is het geen goed signaal als die nieuwkomers met honderden euro’s op zak rondlopen”, bevestigde een ander raadslid, Martine Schweinsburg (CDU), de maatregel.

PIET VAN NIEUWVLIET

Buitenland

15 februari 2024

11

DIPLOMATIEKE VALIES

Bidens Iran-politiek oogst steeds meer kritiek Zo te zien is de VS meer bevreesd voor Iran dan omgekeerd, wat ons onmiddellijk tot de kern van het probleem brengt. Washington slaagt er niet in Iran in te kapselen, waardoor president Biden aan steeds scherpere kritiek blootgesteld wordt. Escalatievrees plaatst een rem op het Amerikaanse optreden, wat Teheran beseft. Zal dat electorale gevolgen hebben? Het roept alleszins het tragische verlies van Jimmy Carter op, nu meer dan vier decennia geleden. Biden kan het weten, hij was toen al aan zijn tweede termijn als senator bezig… er een lek (sic) die het had over een rapport waaruit zou blijken dat Iran de controle over zijn ‘proxylegertjes’, verspreid over de regio, aan het verliezen was. Begrijp: de keten met Teheran verzwakt, waardoor het weinig nut heeft Iraanse doelen rechtstreeks te raken.

De metafoor van de octopus schuilt om de hoek: men viseert de tentakels, niet de kop.

Op een gegeven moment werd zelfs gecommuniceerd over plaats en tijd waarop men zou toeslaan. Direct gevolg was dat de Iraanse kopstukken zich tijdig in veiligheid wisten te brengen.

Open conflict Steeds meer oogst Joe Biden kritiek met zijn Iran-politiek die berust op het idee dat het volstaat een akkoord te bereiken om de Iraniërs in het gareel te krijgen. Een akkoord is verder dan ooit, de gevreesde bom nakend en Teheran is actiever dan ooit in het destabiliseren van de regio. Biden voelt zich echter geremd door escalatievrees. Maar hoe terecht is dat? Een open oorlog met Iran wenst niemand. Uit onderzoek is gebleken dat hiervoor tussen de 300.000 en 500.000 © PHOTONEWS

Er waren die alarmerende berichten over de Iraanse kernbom. Het zou een kwestie van ‘dagen’ zijn alvorens Teheran er daadwerkelijk over kon beschikken. Het is nooit een sinecure de correctheid van dergelijke prognoses na te trekken, maar het is een feit dat sinds de voormalige Amerikaanse president Trump bijna zes jaar geleden het nucleair akkoord met Iran eenzijdig opblies, de Perzen aardig aan hun bom zijn gaan werken. Vorig jaar nog werd een ondergronds complex in gebruik genomen, onvernietigbaar voor zelfs de sterkste Amerikaanse bommen. En het is ook een feit dat sinds de oorlog in Gaza begon, het verrijkingsproces van uranium naar een versnelling hoger werd geschakeld. Alle moeilijkheden van het regime ten spijt, is ook de maatschappelijke consensus dat een atoomwapen de beste garantie is voor de eigen veiligheid, een realiteit. Wellicht komt ze er, alleen hoeven we nog niet te zingen zoals de popgroep Doe Maar dat vier decennia geleden deed (“... voordat de bom valt”).

Octopus Tekenend voor de spanningen met Iran, is natuurlijk de kwestie van de Houthi-rebellen, rechtstreeks gesteund door Teheran.

Uiteindelijk besloten de Amerikanen het aantal doelwitten op te drijven, alleen deed de manier waarop hierover gecommuniceerd werd, wenkbrauwen fronsen. Zo was

In Teheran vieren ze deze week de 45ste verjaardag van de islamitische revolutie in Iran

manschappen nodig zijn, troepen die de VS niet heeft. Ter vergelijking: de Amerikanen hebben vandaag 45.000 soldaten in het hele Midden-Oosten ontplooid. Ooit kelderden de Amerikanen verschillende Iraanse schepen en twee booreilanden, maar dat was op het einde van de Irak-Iranoorlog. Tijden zijn veranderd, maar de politiek van de Perzen om te provoceren, maar ook te begrijpen wanneer ze aan een grens gekomen zijn, is een rode draad in het verhaal gebleven. Ook toen Donald Trump militaire topman Soleimani liet ombrengen, werd een escalatie gevreesd. Het omgekeerde gebeurde. Teheran begreep de boodschap en stopte met het uitdelen van speldenprikken.

Verkiezingsjaar Het lijkt wel of zowat elke Amerikaanse president zijn ‘Midden-Oostenprobleem’ heeft. Een aanslag in Beirut die 241 Amerikaanse militairen het leven kostte én het Iran-Contra schandaal, waren het dieptepunt van de Reagan-jaren. Bill Clinton ging dan weer af toen Yasser Arafat zijn vredesplan afwees (“U hebt een mislukkeling van mij gemaakt”, reageerde hij furieus). En vader en zoon Bush vochten er elk hun oorlog. Maar dit jaar is een verkiezingsjaar, wat de herinnering aan Jimmy Carter oproept.

Doordat hij er niet in slaagde de gijzelingsactie in de Amerikaanse ambassade in Teheran (444 dagen!) op te lossen, kwam hij als zwak over; een dodelijke perceptie bij presidentsverkiezingen. Carter zag ook de Sovjetinval in Afghanistan niet komen en worstelde met inflatie. Iran, Afghanistan en inflatie. Hopelijk ziet Joe Biden de ironie van de historische parallel in. Toen al was hij een bevoorrechte waarnemer.

GDD

NEDERLAND

Het verraad van Pieter Omtzigt

NEDERLAND

Seksuele wantoestanden en mentale terreur bij openbare omroep

De regeringsvorming in Nederland zit in een patstelling.

Pieter Omtzigt, de voormalige christendemocraat die maar liefst twintig zetels veroverde bij de jongste verkiezingen, ziet een rechtse coalitie niet zitten. Zijn laffe gedrag wordt als erg laakbaar beschouwd.

Het was een erg zielige vertoning, op 23 november op het mediapark in Hilversum. De medewerkers van de linkse publieke omroep waren zo aangeslagen van de verkiezingsoverwinning van Geert Wilders dat er heuse ‘uithuilsessies’ werden georganiseerd. Journalisten zochten steun bij elkaar om te reflecteren over de democratie die, volgens hen, nog maar eens in het gedrang was gekomen.

Bij de NPO zijn ze steeds kampioen in politieke correctheid. De klimaat- en transgenderagenda wordt dag na dag verkondigd, migratie is een zegen en alles wat zich rechts van het ideologische midden bevindt, deugt niet. Zeer pijnlijk dus wanneer de media nu zelf de maat worden genomen.

Angstcultuur en pestgedrag De zogenaamde ‘Commissie Van Rijn’ publiceerde een veelzeggend rapport. De commissie stelt “zeer geschrokken te zijn van de ernst van grensoverschrijdend gedrag bij de publieke omroep”. Bedreigingen, het rondsturen van naaktfoto’s, het elkaar letterlijk naar de keel vliegen, pesterijen, dwang om met elkaar naar bed te gaan,… blijkt tot de ‘normale’ bedrijfscultuur bij de publieke omroep te ho-

ren. Het onderzoek kwam er naar aanleiding van een eerder schandaal bij het populaire tv-programma ‘De Wereld Draait Door’. Bij dit vlaggenschip van de ideologisch rood-groene omroep BNN/VARA heerste jarenlang een giftige werksfeer en een totale angstcultuur.

Verdacht van omkoping Het is duidelijk dat het bij de linkse openbare omroep rot tot op het bot. Zo moet het progressieve praatprogramma ‘Khalid en Sophie’ sinds begin dit jaar verder zonder presentator Khalid Kasem.

Deze knuffelallochtoon wordt er namelijk van verdacht destijds als advocaat te zijn verwikkeld in een omkoopschandaal. Jaren geleden al gingen geruchten dat Kasem informatie gelekt zou hebben naar de Marokkaanse drugsmaffia. “Zo iemand verdient een eigen tv-programma!”, moeten ze bij de staatsomroep gedacht hebben.

De vraag is hoe het nu verder moet, nadat maar liefst 1.500 medewerkers zeggen getuigen te zijn geweest van ontoelaatbaar gedrag op de werkvloer. Met het verschijnen van het ‘Rapport Van Rijn’ is het nu wachten of er nog andere koppen gaan rollen op de redactievloeren in Hilversum.

LVS

Even een korte situatieschets.

Na de klinkende overwinning van Geert Wilders en zijn PVV, bij de verkiezingen van 22 november, wordt getracht een rechtse regering op de been te brengen. PVV zat in de afgelopen weken intensief rond de tafel met de boerenpartij (BBB), de liberale VVD en het Nieuw Sociaal Contract (NSC) van Pieter Omtzigt.

Iedereen was stomverbaasd toen Omtzigt abrupt besliste de onderhandelingen op te blazen.

Omtzigt pleit al geruime tijd voor een nieuwe respectvolle politieke cultuur in Den Haag. Opmerkelijk is dat diezelfde Omtzigt weinig stijlvol de onderhandelaars van de andere partijen en de informateur via een droog berichtje per mobiele telefoon op de hoogte bracht van zijn beslissing. Een persbericht stond al op het internet nog voor de gesprekspartners waren ingelicht. Tot zover de nieuwe politieke cultuur. © PHOTONEWS

Bij de Nederlandse Publieke Omroep (NPO) zijn ze doorgaans kampioen in politieke correctheid. Een pas verschenen onderzoeksrapport toont echter de schijnheiligheid van de media aan. De NPO blijkt een werkplek vol seks, machtsmisbruik en grensoverschrijdend gedrag.

Pieter Omtzigt

Omtzigt weigerde nadien om op vraag van de informateur opnieuw rond de tafel te gaan of op zijn minst zijn plotse beslissing toe te lichten.

In plaats daarvan zat meneer thuis, naar eigen zeggen “doodmoe”.

Begroting als goedkoop excuus Aanvankelijk zei Omtzigt dat hij wenste af te toetsen of Wilders geen maatregelen in het regeerakkoord zou opnemen die de rechtsstaat ondermijnen. Dat bleek kennelijk niet het geval. De officiële reden die Omtzigt namelijk gaf om de onderhandelingen te verlaten, bleek de erbarmelijke staat van de overheidsfinanciën te zijn. Dat de begroting er slecht voor staat, is echter (afgezien van de VVD) niet bepaald de schuld van de huidige partijen die onderhandelen, maar is de verantwoordelijkheid van de vorige regering. Omtzigt die steeds de mond vol heeft over verantwoordelijkheid nemen, weigert nu dus zelf verantwoordelijkheid te nemen.

Nochtans was de verkiezingsuitslag duidelijk: de Nederlanders willen een rechts kabinet. Intussen is de partij van Omtzigt intern erg verdeeld. Een aanzienlijk deel van de achterban is voorstander van een rechtse regering en kan het weglopen van de partijleider weinig waarderen. Het heeft er alle schijn van dat de voormalige christendemocraat uit Twente zijn hand heeft overspeeld. In de peilingen stijgt Wilders steeds verder door en is NSC intussen, op heel korte tijd, gehalveerd. De partij laat weten de leden te zullen bevragen over hoe het nu verder moet.

Linkse regering of rechtse afscheuring Het lijkt erop dat Omtzigt vanaf het begin geen zin had in een behoudsgezinde regering en een excuus zocht om de onderhandelingstafel te kunnen verlaten. Hoe moet het nu verder? Er zijn verschillende opties. Een centrumlinkse regering met onder andere het sociaaldemocratische en groene kartel (PvdA/ GroenLinks) van voormalig Eurocommissaris Frans Timmermans en de links-liberalen van D66 loert in de verte om de hoek.

Omtzigt, die deze maandag na een week van radiostilte weer boven water kwam, pleit nu voor een minderheidsregering die hij dan eventueel vanuit de oppositie kan gedogen. Een rechts meerderheidskabinet kan er toch komen indien ongeveer de helft van de NSC-parlementsleden zich afscheurt en Wilders en co alsnog aan een meerderheid helpt. Het moet haalbaar zijn om acht van de twintig NSC’ers te vinden die ‘rechtser’ gezind zijn en zo Nederland kunnen geven waar het in grote mate voor gestemd heeft.

LVS

© EIGEN REDACTIE

12 Interview

15 februari 2024

KIM GEYBELS - SPOEDARTS EN OUD-SENATOR

“Bij veel politici ontbreekt de moed om langetermijnbeslissingen te nemen” Na een blitzcarrière bij N-VA verdween Kim Geybels (42) na een incident op vakantie in Thailand uit de politiek. Nu haalt Els Ampe de naar Sint-MartensLatem uitgeweken Limburgse spoedarts terug naar de politiek. Geybels trekt voor Voor U de Oost-Vlaamse lijst voor het Vlaams Parlement.

U was in 2010 al eens 79 dagen lang senator voor N-VA, om nadien uit de politiek te verdwijnen. Bent u uit op eerherstel?

“Ik zoek niet zozeer naar eerherstel, maar ik wil wel iets veranderen in de maatschappij.

Dat was destijds ook mijn doel, maar toen ik eindelijk de kans had om via de Senaat iets te veranderen, is dat uiteindelijk snel geëindigd. Dat vond ik toen spijtig. Dus geen eerherstel, eerder iets willen goedmaken.”

Wat had u graag veranderd in de maatschappij, vanuit de Senaat?

“Goh, er is genoeg om te veranderen in België.

De bevoegdheden van de Senaat zijn natuurlijk iets beperkter, maar ik wilde toen vooral gezondheidszorg naar mij toetrekken. Dat ligt ook in de lijn van de onderwerpen die ik nu naar mij zou willen toetrekken.”

Nu trekt u de Vlaamse lijst voor Voor U. Zal u als spoedarts ook die zorgbevoegdheden opvolgen op Vlaams niveau?

“Inderdaad, Vlaanderen heeft toch ook al heel wat bevoegdheden in handen. Zorg, welzijn… Als arts, maar ook als moeder, liggen die bevoegdheden me na aan het hart. Ik durf zeggen dat ik een hardwerkende vrouw ben.

Ik ben via een moeilijk parcours zwanger geraakt, want ik was al wat ouder en had wat vruchtbaarheidsobstakels. Uiteindelijk werd ik op mijn 41ste zwanger. En toen ik op zoek ging naar een crèche, kwam ik er heel snel achter dat ik nooit weer op tijd aan het werk zou kunnen gaan, door de wachtlijsten.”

Ik wil iets goedmaken “Dat is toch een groot probleem? Veel vrouwen moeten langer dan gepland thuisblijven en genereren daardoor geen inkomen.

Ze dragen daardoor ook geen belastingen af, waardoor er minder geld voor de staat binnenkomt, waardoor er minder geld naar de crèches kan gaan. Dat is dus een vicieuze cirkel, waar we een oplossing voor moeten vinden. Aan die oplossing wil ik meewerken.”

Alles staat of valt met het vinden van voldoende personeel: in de zorg, in kinderdagverblijven,…

“Er moet meer personeel komen, maar je kan ze niet bijtoveren, hé. Er zijn niet veel meer mensen te vinden, maar we kunnen tenminste al opnieuw meer handen aan het bed krijgen door een hoop inefficiënties weg te werken. Door computersystemen, administratie,… verliest het zorgpersoneel te veel

tijd. Ik zou willen dat het personeel in de zorg opnieuw kan doen waarvoor het die job gekozen heeft.”

Als dat hele Thailandverhaal er niet geweest was, zat u nu misschien nog voor N-VA in een parlement.

Het artsentekort en de artsenquota zijn weer actueel. Hoe kijkt u daarnaar?

“Wie weet.”

“De bevoegdheden van de gezondheidszorg zijn versnipperd en dat zorgt voor moeilijkheden. Die artsenquota zijn er gekomen om ervoor te zorgen dat de markt niet overspoeld werd met artsen, zodat alle dokters een goed loon zouden kunnen hebben. In Vlaanderen is dat in feite nooit een probleem geweest, maar in Wallonië wel. En toch is dat nationaal uitgerold, omdat dat nu eenmaal zo gaat in België. En nu komt Vlaanderen in de knoei met die artsenquota.”

Niet overal zijn er artsentekorten. Hoe kan je huisdokters motiveren om in bepaalde regio’s te gaan werken?

“Je kan ze natuurlijk niet verplichten, maar je kan wel zorgen dat ze ergens makkelijker opstarten. Door te helpen bij de opstartkosten van een praktijk of door ervoor te zorgen dat ze in een wachtdienst terechtkomen die goed functioneert. Want de tijd van huisdokters die het arts-zijn als een volledige identiteit zagen en die van 7 uur ’s ochtends tot ’s avonds laat werkt, is voorbij. In de hele maatschappij, ook bij dokters, zien we mensen die moeite hebben om een drukke baan te combineren met een gezin, met kinderen, met hobby’s,…”

Heeft u zelf ook dat gevoel?

“Ja, absoluut. Ik ben ook continu op zoek naar een evenwicht tussen heel wat zaken. Ik heb een job die ik leuk vind, maar ik wil er ook ’s avonds voor mijn dochter zijn en wil nog regelmatig bij mijn ouders op bezoek. Ik heb het mijzelf ook moeilijk gemaakt door in Oost-Vlaanderen te gaan wonen, maar goed (lacht).”

Als je een goede balans tussen werk en privéleven zoekt, is zetelen in het parlement misschien niet de ideale baan…

“Momenteel niet, maar dat mag wat mij betreft ook veranderen. Ik wil dat zij hard werken overdag, als ze er moeten zijn. Maar dat je vier keer per week tot een kot in de nacht moet vergaderen, dat vind ik niet logisch. Dat is niet compatibel met een gezinsleven. En ik ben er stellig van overtuigd dat mensen die het belangrijker vinden om elke dag in een vergadering te zitten dan bij hun gezin te zijn, misschien niet de mensen zijn die mij moeten vertegenwoordigen. Ik weet dat een deel van die vergaderingen erbij horen. Maar iemand die zijn sociaal leven volledig aan de kant schuift voor zijn job, is dat dan de persoon die moet beslissen over het sociale leven van een ander?”

Zou u nog binnen de partij passen?

“Goh, er zijn toch wat dingen veranderd binnen de N-VA. Ik ben er bijgekomen vlak na het einde van de Volksunie. De hele linkse kant was wel weg, maar het centrum was wel sterker dan nu. En ik zat meer in dat centrum, samen met bijvoorbeeld een Jan Peumans.”

“N-VA is volgens mij naar rechts opgeschoven. Maar wat ik erger vind, is dat de partij bij momenten erg demagogisch geworden is. Ik heb Theo Francken goed gekend en heb hem graag als persoon. Maar als ik nu sommige van zijn uitspraken hoor, dan denk ik toch: kan je dat nu niet op een rustigere, elegantere manier onder woorden brengen, in plaats van over te komen als iemand die gewoon het luidste wil roepen? Ik zou er moeite mee hebben mocht ik nog in die partij zitten. Ik heb ook weet van een aantal mensen die nog bij N-VA zitten en er moeite mee hebben.”

Waarom dan nu Voor U? “Er zijn in het verleden een aantal pogingen tot gesprekken geweest vanuit andere partijen, maar daar ben ik nooit op ingegaan. Maar toen ik het programma van Voor U doorgestuurd kreeg, heb ik Els Ampe gecontacteerd.

De liberale kant van het programma sprak me erg aan: over minder overheid, minder regeltjes, de logge overheid,… Maar ik vond dat er iets ontbrak, namelijk het sociaal voelende, rond gezondheidszorg en dergelijke.

Ik heb Els Ampe toen een e-mail gestuurd. We hebben toen afgesproken en we hadden onmiddellijk een goede klik. Eén van de zaken die ze vertelde was: ‘Er gaat hier zoveel mis in België. Ik wil dat hier niet zo achterlaten voor mijn kinderen.’ En toen dacht ik: dát is wat ik van een politicus wil horen.”

Maar wat is precies de ideologische basis achter Voor U? Met liberalen, libertairen, socialisten, regionalisten,… lijkt het moeilijk om er een lijn in te zien.

“De twaalf werken die we centraal zetten op onze website, verbinden ons. Iedereen zit rond die liberale kern van minder overheid, het afbouwen van overheidsfinanciering maken, meer vrijheid,… Ook ik ben een liberaal, maar ik heb ook de sociale kant, met aandacht voor de zorg.”

Een bepaalde groep volgers van een andere kandidaat, Michael Verstraeten, was niet zo blij met uw kandidatuur bij Voor U. “De antivaxbrigade, inderdaad. Die was niet zo content (lacht). Veertien jaar geleden wa-

ren het vooral HLN-commentaren, maar deze sociale media… Dat was toch een andere wereld voor mij. Nu moet ik wel zeggen: veel van die commentaren waren zo dom dat ik er eerder mee moest lachen, dan dat ik er mij iets van aantrok.”

De antivaxbrigade was niet content met mijn terugkeer “Maar goed, ik sta achter mijn werk van de afgelopen jaren. Wij stonden mee in de frontlinie tegen de coronacrisis en ik sta er nog steeds achter dat die vaccins broodnodig waren, zeker in het begin. De zorg stond toen echt onder druk, en we voelen daar nog steeds repercussies van. Een deel van het tekort aan personeel is in de coronatijd begonnen. Stel je voor dat je acht uur lang in zo’n pak mensen moet verzorgen… Wij deden dat op de spoeddienst, maar stel dat je dat op de geriatrie moet doen, met mensen die daar drie weken liggen en die worden opgesloten in hun kamer omdat ze corona hebben… Doe dat maar eens. En dan moet er geen antivaxer met mij komen lachen, want dat heeft weinig zin. Toen het nieuws kwam dat mazelen terug in opmars waren, vond ik dat ik toch eens moest reageren: vaccins zijn gewoon écht belangrijk voor de volksgezondheid.”

Maar goed, de mensen die zo fel op u reageerden, worden wel aangesproken door Michael Verstraeten.

“Ik denk dat dat niet zo is. Michael is weggezet in een bepaalde hoek. Hij heeft inderdaad zeer kritische uitspraken gedaan over het coronabeleid. Ik was het ook niet eens met al die uitspraken en wij hebben elkaar daarover gesproken, dat was ook nodig. Hij vertelde me dat hij iets tegen de ridicule dingen had, maar hij is niet tegen vaccinatie. Ik denk dus niet dat hij die antivaxbrigade, die mensen het leven zuur probeert te maken, als zijn grote volgelingen ziet.”

Wie probeert Voor U dan aan te spreken?

“Mensen die naar een samenleving willen die terug een pak vrijer is, die niet al hun geld willen afgeven aan een overheid die veel te breed is geworden. En die aan de andere kant ook terug willen naar een samenleving die warmer en aangenamer is dan vandaag, want daar slagen andere partijen momenteel niet in. Ik denk wel dat ze de idealen nog hebben, maar bij veel mensen ontbreekt de moed om beslissingen op lange termijn te nemen, omdat ze vrezen hun job als politicus te verliezen.”

WANNES NEUKERMANS

Dossier

15 februari 2024

13

© EIGEN REDACTIE

HOE ZAL HET NIEUWE STRAFWETBOEK IN DE PRAKTIJK VOOR VERANDERING ZORGEN?

Hoofdredacteur Stijn Derudder en jurist Roan Asselman

De gevangenissen zitten overvol, maar aan de andere kant hebben veel burgers het gevoel dat criminelen er te gemakkelijk van afkomen. Mensen sneller de gevangenis in krijgen, is alvast niet de bedoeling van de hervorming.

Maar de strafmaten worden dankzij de nieuwe indeling in niveaus wel makkelijker te begrijpen.

Strafniveaus Rechters zullen dus afhankelijk van in welke categorie de misdrijven passen, straffen kunnen opleggen. Verzwarende of verzachtende omstandigheden kunnen het een strafniveau doen stijgen of dalen. Wanneer slachtoffers minderjarig zijn, zich in een kwetsbare toestand bevinden of als het om geweld tegen politiemensen, hulpverleners, treinbegeleiders en buschauffeurs gaat, geldt dat als verzwarende omstandigheid. Verzachtende omstandigheden zijn bijvoorbeeld een blanco strafregister, de jonge leeftijd en het milieu waarin de dader is opgegroeid.

DE ACHT STRAFNIVEAUS IN HET VERNIEUWDE STRAFWETBOEK •

NIVEAU 1 – geen celstraf – licht vandalisme, smaad, laster of schending van het briefgeheim

•

NIVEAU 2 – geen celstraf tenzij de rechter het motiveert (dan tot 3 jaar) – discriminatie, huisjesmelkerij, diefstal, huisvredebreuk, schending van geheim van onderzoek of valsheid in geschrifte

•

NIVEAU 3 – celstraf 3-5 jaar – diefstal met geweld, afpersing, witwassen, publieke omkoping, valsmunterij

•

NIVEAU 4 – celstraf 5-10 jaar – foltering, ontvoering, deelnemen aan criminele organisatie als leidend persoon

•

NIVEAU 5 – celstraf 10-15 jaar – foltering van een minderjarige of persoon met kwetsbare toestand

•

NIVEAU 6 – celstraf 15-20 jaar – brandstichting bij nacht, gijzeling van minderjarigen

•

•

NIVEAU 7 – celstraf 20-30 jaar & assisen bij overlijden – doodslag, seksueel geweld met dood tot gevolg, foltering met dood tot gevolg NIVEAU 8 – celstraf levenslang – moord, intrafamiliale doodslag, doodslag gepleegd vanuit discriminerende drijfveer, genocide, misdaden tegen menselijkheid

Waar het vernieuwde Strafwetboek wel duidelijk over is: het is absoluut niet de bedoeling om méér mensen in de gevangenis te krijgen. De gevangenisstraf wordt gezien als ‘ultimum remedium’. “Het belangrijkste principe van het nieuwe Strafwetboek is dat de gevangenisstraf niet voor elk misdrijf de meest effectieve straf is”, klinkt het op de website van Justitie. De filosofie is verschoven van straffen naar rehabiliteren. Het heeft geen nut om iemand zonder enige begeleiding in de gevangenis te gooien, want daar wordt niemand beter van, is de redenering. Alternatieven zoals werkstraffen en begeleiding zouden meer soelaas bieden.

Daar is Jan Dockx het mee eens. Dockx is huisdokter en zat als arts negen jaar lang in de commissie van toezicht van de Antwerpse gevangenis in de Begijnenstraat. Het capaciteitsprobleem zorgt ook daar voor problemen, ook qua gezondheid. “Ik heb honderden celbezoeken gedaan.

Zo’n cel is drie meter op vier meter groot en daar leven ze met z’n drieën in: twee mensen op een stapelbed, één op een matras op de grond. En als er iemand naar de wc moet, dat meestal niet afgedekt is, dan moet de grondslaper zijn matras oprollen”, getuigt hij. Die erbarmelijke gezondheidszorg is een van de redenen dat Dockx zegt dat korte celstraffen niet nuttig zijn.

staat al sinds 2006 in de wet gebeiteld, maar de inwerkingtreding ervan werd telkens uitgesteld.

Specifiek voor die kortgestraften worden er ook detentiehuizen gebouwd. Volgens het regeerakkoord zouden er 720 dergelijke plaatsen voorzien worden. Het eerste detentiehuis in België opende in september 2022 zijn deuren in een voormalig woonzorgcentrum in Kortrijk. De oude vrouwengevangenis Berkendael in Vorst werd in juli 2023 in gebruik genomen als detentiehuis. Ook in Antwerpen zal een detentiehuis geopend worden, net als in Olen, Zelzate, Ninove en Genk.

Verzachtende omstandigheden zijn bijvoorbeeld een blanco strafregister, de jonge leeftijd en het milieu waarin de dader is opgegroeid Detentiehuizen zijn kleinschalige inrichtingen waar kortgestrafte veroordeelden hun straf uitzitten. Gedetineerden wonen er in kleine groepen, waar ze actief aan re-integratie en zelfstandigheid werken. Deze mensen moeten, in aanloop naar hun vrijlating, meewerken in het huishouden, opleidingen volgen, hun administratie in orde maken,… Daarom worden detentiehuizen vooral in de buurt van steden geopend, om de band met de samenleving te behouden.

Je komt er slechter buiten, zeker diegenen die zonder voorwaarden uit de gevangenis komen, want die worden niet begeleid

Wat met de slachtoffers?

“Je komt er slechter buiten, dat is zeker. Zeker diegenen die zonder voorwaarden buitenkomen, want die worden niet begeleid. Niet in de gevangenis, want daar is geen plek en tijd voor. En buiten de gevangenis krijgen ze ook geen controle”, aldus de dokter. “Ik geloof wel in die detentiehuizen, maar daar moet dan weer personeel voor gevonden worden.”

Het vernieuwde Strafwetboek omschrijft ook duidelijk waarom er precies voor een straf gekozen wordt. Artikel 28 van het Strafwetboek omschrijft de vijf doelstellingen van de straf. In die vijf doelstellingen komt het woord ‘slachtoffer’ niet voor. Ook vergelding mag geen doel zijn. Dat betekent volgens jurist Roan Asselman, die bij PAL kwam vertellen over het nieuwe Strafwetboek, dat er geen rekening gehouden wordt met de wraakgevoelens van slachtoffers.

Vroeger - en nu nog in sommige maatschappijen -, gold het talioprincipe: als jij iemand van mijn familie vermoordt, vermoord ik iemand van jouw familie. Dan staan we quitte. “Mensen moeten bestraft worden, maar om dat niet over te laten aan de passie en de emotie van individuele burgers, hebben we dat opgedragen aan een neutraal staatssysteem”, legt Asselman uit. “Die vergelding is er vandaag totaal niet.”

Detentiehuizen De hervorming van het Strafwetboek zorgt ervoor dat celstraffen onder de zes maanden, die toch nooit werden uitgevoerd, nu niet meer uitgesproken kunnen worden. Er is de overbevolking van de gevangenissen. Die korte straffen zouden volgens experts te veel ‘detentieschade’ aanrichten (jobverlies, sociale impact,…), terwijl er te weinig tijd is om met de gedetineerden aan de slag te gaan. Werkstraffen, cursussen agressiebeheer en andere alternatieven zouden dan beter werken.

Rechters zullen, afhankelijk van het niveau van het misdrijf, een straf uitspreken Sinds september voert Justitie - voor het eerst sinds decennia - de gevangenisstraffen tussen 6 maanden en 3 jaar opnieuw terug uit.

Als er plek voor is, worden zogenaamde ‘kortgestraften’ ondergebracht in detentiehuizen. De ambitie om die korte straffen uit te voeren

WANNES NEUKERMANS

© PHOTONEWS

H

et toekomstige nieuwe Strafwetboek heeft al heel wat voeten in de aarde gehad, maar justitieminister Paul Van Tigchelt (Open Vld) mag hopen dat het er na verschillende mislukte pogingen eindelijk van komt. Dan nog zal het nog even duren vooraleer het nieuwe wetboek echt van kracht gaat.

Hoe belangrijk is dat nieuwe wetboek en zal er op het terrein effectief wat veranderen?

Paul Van Tigchelt

DE VIJF DOELSTELLINGEN VAN DE STRAF •

‘De straf moet uiting geven aan de maatschappelijke afkeuring van de strafwet.’

•

‘De straf moet het herstel van het maatschappelijk evenwicht en het herstel van de door het misdrijf veroorzaakte schade bevorderen.’

•

‘De straf moet de maatschappelijke rehabilitatie en re-integratie van de dader bevorderen.’

•

‘De straf moet de maatschappij beschermen.’

•

‘Het binnen de grenzen van de wet zoeken naar een gerechtvaardigde proportionaliteit tussen het misdrijf en de opgelegde straf.’

14 Geschiedenis Was er een tweede slag bij Thermopylae?

ie veldslag was één van de meest tot de verbeelding sprekende wapenfeiten uit de klassieke oudheid. De falanx van 300 Spartaanse hoplieten, aangevoerd door hun vorst Leonidas en bijgestaan door 700 Thespiërs en 400 Thebanen, belette in die smalle kloof dagenlang dat tienduizenden, mogelijk zelfs honderdduizenden Perzische krijgers van Xerxes de Grote oprukten naar Athene. Ze kwamen uiteindelijk aan hun einde door verraad, maar door hun koppige weerstand hadden ze genoeg tijd gewonnen zodat de bevolking kon vluchten.

Een oud manuscript dat in 2007 aan het licht is gekomen, geeft aan dat er ergens tussen het jaar 262 en 269 - toen Rome de plak zwaaide over Hellas - opnieuw een veldslag heeft plaatsgevonden bij Thermopylae die Griekenland van de Goten zou hebben gered. In 2007 ontdekte dr. Jana Grusková, van de Masaryk Universiteit in het Tsjechische Brno, in de Oostenrijkse Nationale Bibliotheek manuscriptfragmenten met een stukje verloren oude Griekse geschiedenis. De fragmenten, die dateren uit de 13de eeuw, bleven eeuwenlang onopgemerkt omdat de pagina’s palimpsesten waren, of in mensentaal: manuscripten waarbij de inkt van het originele schrift op het perkament ooit was weggewassen of afgeschraapt om op dezelfde pagina iets nieuws te schrijven.

D

CRISIS VAN DE DERDE EEUW Nieuwe technologie stelt historici sinds kort in staat die fragmenten te lezen. Ze bleken betrekking te hebben op een tekst uit de derde eeuw na Christus, die een blijkbaar vergeten militaire confrontatie beschrijft bij de Thermopylae-bergpas, dezelfde plaats van de beroemde veldslag waar de Spartanen zich eeuwen daarvoor hadden opgeofferd. De fragmenten komen uit een periode waarin er weinig betrouwbare historische bronnen zijn, met name de decennia na het begin van de Germaanse invasies van Romeins grondgebied in het jaar 237.

EEN OUD MANUSCRIPT GEEFT AAN DAT ER ERGENS TUSSEN HET JAAR 262 EN 269 OPNIEUW EEN VELDSLAG HEEFT PLAATSGEVONDEN BIJ THERMOPYLAE, DIE GRIEKENLAND VAN DE GOTEN ZOU HEBBEN GERED Alles lijkt erop te wijzen dat die palimpsestfragmenten verloren passages zijn uit een historisch werk uit de derde eeuw, waarin de oorlogen tussen Rome en de Goten, een Oost-Germaans volk, worden beschreven. Men gaat ervan uit dat de auteur van dit werk de Atheense historicus Publius Herennius Dexippus was, die volgens hedendaagse historici als een betrouwbare bron mag worden beschouwd. Het fragment over de slag bij Thermopylae beschrijft gebeurtenissen die wellicht plaatsvonden in 254, 262 of 268 volgens een artikel in het ‘Journal of Roman Studies’. De exacte datering van de strijd is onduidelijk en wetenschappers debatteren nog steeds over deze kwestie.

LEZERSBRIEVEN Overbodig

ogen hadden. De Grieken kregen echter lucht van het plan en kozen ervoor de Goten tegen te houden bij de bergpas van Thermopylae, de noordelijke toegangspoort tot Athene. Vechtend onder Arianus, de Romeinse proconsul van Achaea, stonden zij naast de Atheense Philostratus op de plek waar Leonidas eeuwen daarvoor had gestaan.

Dat lijkt te kloppen met wat we effectief weten. In 260 wist de vloot van de Goten een Romeins eskader dat bij Byzantium lag te vernietigen, waardoor ze diep in de Egeïsche Zee konden doordringen. Terwijl hun makkers de Balkan afstroopten, plunderden ze zonder veel weerstand de kusten en eilanden. In 268 volgde de grootste aanval. Een vloot van Goten en de aan hen verwante Herulen trok samen aan de westkust van de Zwarte Zee en slaagde erin de Bosporus door te varen. Eens deze oorlogsvloot in de Egeïsche Zee was aangekomen, werden de eilanden Lesbos en Athos geplunderd, waarna de vloot in drie groepen uiteen viel. De eerste, Herulische, groep landde bij Thessaloniki en raakte slaags met het leger van keizer Gallienus, dolf het onderspit en werd vernietigd.

De tweede groep plunderde Griekenland en werd in 269 verslagen door keizer Claudius II bij Naissus (het huidige Niš). De overlevenden werden op het land achtervolgd en moesten zich uiteindelijk overgeven. De derde groep deed aanvallen op de kusten van Klein-Azië, Rhodos en Cyprus, voor ze door Probus naar de Zwarte Zee werden teruggejaagd.

INSPIRATIONEEL Het waren waarschijnlijk de Goten aan boord van de eerste, Herulische, groep die bij Thermopylae het onderspit moesten delven tegen de Romeins-Griekse strijdkrachten. Uit de ontcijferde tekst blijkt dat de verdedigers niet echt goed voorbereid, laat staan bewapend waren. “Sommigen droegen kleine speren, anderen bijlen, weer anderen houten pieken bedekt met brons en ijzeren punten, of waar elke man zich ook mee kon bewapenen. En toen ze samenkwamen, versterkten ze de ommuring volledig en wijdden ze zich haastig aan de bescherming ervan”, zo luidt het fragment. Dat lijkt te bevestigen dat de ongeveer 150 meter lange vervallen muur, die eeuwen daarvoor door de mannen van Leonidas parallel aan de toegangsweg met rotsblokken was opgebouwd, opnieuw in zeven haasten als borstwering hersteld werd. De restanten van die wal zijn tot op vandaag zichtbaar en kunnen het verhaal van de Tweede Slag bij Thermopylae staven.

Het Romeins-Griekse leger bevond zich op de plaats van een van de beroemdste veldslagen uit de geschiedenis en het zou van hun bevelhebber, de Romeinse generaal Marianus, dom geweest zijn om daar geen psychologisch voordeel uit te halen, zoals de tekst verduidelijkt: “Het leek erop dat de meest verstandige handelwijze was om de mannen met een toespraak aan te moedigen en hen te herinneren aan de moed van hun voorouders, zodat ze de hele oorlog met een groter hart zouden ondernemen en niet zouden opgeven…” Of die toespraak effectief heeft bijgedragen aan de zege, laten we in het midden, maar het staat op basis van de tekst wel vast dat de Goten en Heruliërs met de staart tussen de benen moesten afdruipen.

UITSTEL VAN EXECUTIE In 476 werden de rollen echter omgekeerd, want in dat jaar onttroonde de Heruliër Odoaker de laatste keizer van het West-Romeinse rijk, Romulus Augustulus, wat meteen het einde van datzelfde, ooit zo machtige rijk betekende.

JAN HUIJBRECHTS

ROMEINEN vs GOTEN Het fragment vermeldt dat een leger van Goten zich al moordend en plunderend een weg baande door Thracië en Macedonië. Toen ze de hoofdstad van de Romeinse provincie Macedonië, Thessaloniki, probeerden te plunderen, werden ze echter verdreven. De Goten richtten vervolgens hun blik op Athene en Achaea, waarbij ze volgens Dexippus de vele gouden en zilveren offergiften en de vele processiegoederen in de Griekse heiligdommen voor

Pallieterke, Volgens een institutionele economie kan er bij toevoer en afvoer in het bedrijfsleven op tussenschakels bespaard worden ten gunste van de primordiale producent en consument omdat er minder transactiekosten zijn. Toegepast op de voedingsketen kunnen de transactiekosten ook verlaagd worden door daling van distributiemarges, afschaffing van overbodige administratieve en onzinnige milieuregels, invoerbeperking door kwaliteitsnormen. Zo zal er een directere verkoop verlopen tussen boer en verbruiker, ten bate van beiden. Een gelijkaardige redenering geldt er voor het natuurlijk mondiaal evenwicht: de verdere uitbouw van een internationaal confederaal beleidsmodel, in evolutie met een verhoogde beschaving en gevorderde techno-structuur, uitsluiting van geopolitieke machtsmisbruiken door directere, dus democratische, verkiezingen der volkeren, waarbij diverse noden gunstig worden volbracht met bescherming van de positieve verworvenheden van hun eigen cultuur. Een progressief bevrijdend wereldbeleid dat welvaart, welzijn en vrede brengt voor de ganse mensheid... Een kostelijk confederaal Belgisch model ten laste van Vlaanderen blijkt dus overbodig en achterhaald.

deren draagt en er de grootste zorgen aan besteedt, waarin het gezin en de kinderen als een rijkdom worden aanzien. Tussen haakjes, de regeringspartijen (met uitzondering van de cd&v) willen een vergaande versoepeling van de abortuswet. Hebben deze mensen eraan gedacht dat ze daarmee niet alleen een einde maken aan een beginnend mensenleven, maar ook dat, indien dit kind niet afgedreven wordt en ongewenst is als het geboren wordt, ze hiermee de kinderwens van andere koppels kunnen vervullen.

Pieter Moerman, Brasschaat

Bombardement Oekraïne Pallieterke, Rusland bombardeerde met drones een stad in Oekraïne, waardoor een benzinestation in brand vloog. Vele huizen brandden volledig uit, hierdoor kwam een heel gezin om in hun brandend huis. Een laffe aanval door Russische poetinistische troepen. Wat mij opviel is de totale stilte van minister Gennez. Is de partij Vooruit dan zo Russischgezind dat zij de lippen op elkaar houdt? De Gazastrook vergeleek zij met Auschwitz, maar in Oekraïne vindt ze het blijkbaar niet meer dan normaal. Schaam u, minister Gennez en ook al de Gaza-betogers, want voor de volkerenmoord in Oekraïne komen ze niet op straat.

Jan Mertens, Balen

Felix Goedseels, Bertem

© DAVID KELBE, PROJECT FWF P 24523-G19, OEAW.AC.AT

Eén van de boeiendste historische feitjes van het afgelopen jaar was het nieuws dat er naar alle waarschijnlijkheid een tweede veldslag heeft plaatsgevonden bij Thermopylae. Een naam die bij de meesten wel een belletje doet rinkelen, want het was aan deze bergpas dat in het jaar 480 voor Christus een alliantie van Griekse stadstaten manhaftig weerstand had geboden tegen een Perzische invasie.

15 februari 2024

2 procent bbp Pallieterke, Trump blijft maar emmeren - niet geheel ten onrechte - over landen die minder dan 2 procent van hun bbp uitgeven aan militaire uitgaven.

En dan komt België natuurlijk in de schijnwerpers te staan. Dit is echter ten onrechte, want hier wordt een grote rekenfout gemaakt. Immers al onze - niet onaanzienlijke - subsidies aan ‘de Palestijnen’ moeten in feite in rekening gebracht worden als militaire uitgaven. Zij worden rechtstreeks betaald aan de oorlogskas van Hamas.

Jan Cappelier, Ruddervoorde

Dalende geboortes Pallieterke, Ik las met veel belangstelling het vraaggesprek met de heer Bart Fauser, en over de onrustwekkend dalende geboortes bij de (eigen) bevolking.

Hierin komt sterk tot uiting dat de westerse landen, met op kop de club van Rome, hebben gewerkt aan een geboortedaling. De regering en de werkgevers hebben vooral ingezet op inwijking (migratie) om echte of vermeende arbeidstekorten op te vullen.

Zoals de heer Fauser juist opmerkt, is deze grote inwijking niet vol te houden. Er zijn wel bepaalde tegemoetkomingen om de kost van kinderen op te vangen zoals kindergeld, belastingvermindering, kinderopvang, maar dit volstaat niet. Blijkbaar is onvoldoende onderzoek gevoerd naar de reden waarom vele koppels geen kinderen krijgen. Wat velen uit het oog verliezen, is dat de samenleving en het familieverband een zeer grondige wijziging hebben ondergaan.

Waar vroeger de grotere familie en zelfs de dorpsgemeenschap insprongen om gezinnen met kinderen bij te staan, is dit verband weggevallen. Ik heb een grote bewondering voor de vorige generaties die een kinderrijk gezin in stand konden houden, zonder kindergeld en belastingvoordelen.

Aan een gezin en de kinderen werd een hoge waarde gehecht, ook door de Kerk, die toen nog alomtegenwoordig was. De eerste stap naar een gezond gezinsbeleid begint met een herwaardering van gezin en familie, in de eerste plaats van de moeder die de kin-

Huurmarkt Pallieterke, Zowel de VRT-nieuwssite als de kranten van 7 februari jl. meldden dat de huurmarkt ‘in een perfecte storm’ verkeert: het aanbod volgt de sterk gestegen vraag niet, waardoor de huurprijzen fors blijven stijgen, met nog meer gezinnen die uit de boot zullen vallen.

Wat mij vooral opviel, is de verklaring die daarvoor gegeven wordt, nl. de gestegen rentevoeten, de inperking van verlaagde btw, strengere energienormen en noem maar op. Maar de enige, échte oorzaak van het grote tekort aan huurwoningen wordt niet vermeld, en deze is uitsluitend het gevolg van ongecontroleerde massa-immigratie en opengrenzenbeleid. Het niet benoemen van de echte oorzaak doet mij denken aan een uitspraak van wijlen prof. Etienne Vermeersch als hij sprak over al de klimaatconferenties van de Verenigde Naties die er al geweest waren om de opwarming van de aarde tegen te gaan: “Van al die conferenties - Cancún, Parijs, Marakkesh, noem maar op - is er geen énkele die naar de hoofdoorzaak van de klimaatopwarming gaat, en deze is het gevolg van de overbevolking. Alle klimaatproblemen vloeien dááruit voort.” Hetzelfde hier met de forse stijging van het tekort aan huurwoningen: het benoemen van de hoofdoorzaak daarvan, namelijk massa-immigratie en opengrenzenbeleid, is ook hier nog altijd onbespreekbaar.

Luc Vandeputte, Ledegem

Moeder aan de haard Pallieterke, Men vergeet wel eens dat de moeder aan de haard via de fiscaliteit wel degelijk vergoed wordt. Als in een huwelijk een van de twee partners geen inkomen heeft, wordt er automatisch tot een derde van de andere partner doorgeschoven naar de andere. Bij een redelijk hoog inkomen heeft dat een belastingvermindering van meer dan 500 euro per maand tot gevolg.

Veel mensen vergeten dat en als dan de tweede partner ‘mee’ gaat werken, betaalt de andere het gelag.

Raymond Arens, Aartselaar

Een lezersbrief insturen?

n Onderzoekers gebruiken spectrale beeldvorming om het manuscript te kunnen lezen

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente moeten worden doorgegeven voor publicatie bij uw brief.

15

PAL voor Vlaanderen

15 februari 2024

De Waalse struisvogelpolitiek Christophe Deborsu is ook bij onze lezers welbekend.

Waal, politiek journalist, kenner van Vlaanderen en columnist in Het Belang van Limburg. In zijn column van vorige maandag schreef hij: “Er verschijnen steeds meer artikels in de Franstalige pers en debatten op tv rond het thema ‘Belgen zijn niet meer gelijk voor de wet, Vlamingen krijgen altijd meer voordelen’. De Walen worden stilaan jaloers op Vlaanderen.”

In zijn column geeft hij vervolgens 10 voorbeelden van Vlaamse voorrechten. Of anders gezegd, waar Vlamingen het beter getroffen hebben dan de Walen. Ik ben blij dat de achtbare collega van RTL ook eens de verschillen tussen noorden en zuiden benadrukt, net zoals ook ik regelmatig in mijn column doe. Al is het niet zozeer mijn bedoeling om aan te tonen dat de Vlamingen het beter doen, ik wil vooral aantonen dat Vlaanderen en Wallonië een totaal verschillende visie hebben over zowat alles…

Bij de voorbeelden van Deborsu kan ik er bij deze nog eentje toevoegen: de Vlaamse woningpas. Elk huis in Vlaanderen heeft een digitaal paspoort waar allerlei informatie (EPC, EPB, mobiscoop, kwaliteit, energie,…) te vinden is. Die woningpas werd opgestart in 2019. In Wallonië zou men dat ook willen opstarten, maar tot op heden is alles dode letter gebleven.

Economie, sociale zekerheid, onderwijs, gezondheidszorg, milieu,… noem mij een sector waar de standpunten tussen Vlaanderen en Wallonië gelijklopend zijn! En dan zijn er sommige partijen die pleiten voor een herfederalisering van de bevoegdheden.

Meer België dus. Onbegrijpelijk.

Zaventem Alles is communautair in dit land. In een artikel in De Tijd, vorig weekend, vernemen we dat er achter de schermen besprekingen bezig zijn tussen MR en Open Vld. Daarbij blijven twee ‘cruciale’ thema’s voor spanningen zorgen: de luchthaven van Zaventem en de oproepingsbrieven in de faciliteitengemeenten. Hoe lang gaan die dossiers al mee? Inzake de luchthaven gaat het over de aanvliegroutes boven Brussel en de Vlaamse Rand met de daarbijhorende lawaaihinder. MR wil minder vluchten boven Brussel.

Nog een moeilijker twistpunt is - opnieuw - het dossier rond de oproepingsbrieven. Er is immers bepaald dat de Franstaligen in de faciliteitengemeenten bij elke verkiezing een aanvraag moeten indienen om hun oproepingsbrief in het Frans te krijgen. Om die regeling te veranderen, is echter de tussenkomst van de Vlaamse minister van Binnenlands Bestuur bevoegd, en dat is Gwendolyn Rutten. Maar, om iets te kunnen veranderen, is een taalregister nodig in de betreffende gemeenten en dat is dan weer een federale bevoegdheid. En zo blijven oude dossiers altijd maar weer opnieuw opduiken en voor communautaire spanningen zorgen.

Verkiezingen Even terug naar de column van Deborsu. Hij besluit zijn artikel met de bedenking: “Wat mij hier echt verrast, is dat geen enkele Waalse partij in haar verkiezingsprogramma aan de alarmbel trekt en een Waals reveil als een absolute prioriteit stelt.”

En hij vervolledigt: “Wat mij wel geruststelt, is dat politici van alle partijen in de coulissen beseffen hoe slecht het gaat.”

Wij onthouden: Waalse politici beseffen hoe slecht het gaat, maar maken er geen verkiezingsonderwerp van. Tja, struisvogelpolitiek is tenslotte ook politiek.

KARL VAN CAMP

1504

A B C D E F G H I J K L

1

2

3

4

5

6

7

8

“Wij wonen in Frankrijk en hebben de Belgische nationaliteit. Als België splitst, welke nationaliteit zouden we dan krijgen?”

Bovenstaande vraag kregen we van Fred Willems, een Vlaamse abonnee die intussen al een tijdlang in Frankrijk woont. Enorm interessant, want op dit moment bestaan er officieel geen Vlamingen, Walen en Brusselaars: er bestaan enkel inwoners van respectievelijk Vlaanderen, Wallonië en Brussel.

De vraag Welke nationaliteit krijgen Belgen die op het moment van een eventuele splitsing in het buitenland wonen?

Het antwoord Wellicht zullen de ongeveer 500.000 Belgen in het buitenland na de splitsing zelf moeten kiezen welke nationaliteit ze aannemen.

Automatische (maar vrije) nationaliteitskeuze Bij een splitsing van België zouden inwoners van die gebieden in de meeste gevallen de nationaliteit van dat gebied krijgen: inwoners van Vlaanderen worden officieel Vlaming, inwoners van Wallonië worden officieel Waal. Aangezien er een vrije nationaliteitskeuze is, kunnen bijvoorbeeld uitgeweken Franstalige Belgen er uitzonderlijk voor kiezen de Waalse nationaliteit aan te nemen.

Voor Belgen die in het buitenland wonen is de situatie echter minder duidelijk. Het meest logische zou zijn dat Nederlandstalige Belgen in het buitenland automatisch de Vlaamse nationaliteit krijgen en dat Franstalige Belgen in het buitenland automatisch de Waalse nationaliteit krijgen.

Afhankelijk van wat er met Brussel gebeurt, zouden (uitgeweken) Brusselaars kunnen kiezen tussen verschillende nationaliteiten.

’t Pallieterke voert het debat over België op drie fronten: we gaan het draagvlak meten met een heuse onafhankelijkheidsbarometer, we beantwoorden alle mogelijke vragen (zoals op deze bladzijde deze week) en we brengen mensen samen om over de oplossingen te debatteren. We kunnen uw steun bij die belangrijke stappen op weg naar een onafhankelijk Vlaanderen echter goed gebruiken. Daarom durven we u te vragen om een overschrijving te doen op rekening BE39 7390 1640 4519. Samen maken we een onafhankelijk Vlaanderen mogelijk!

lands, Frans of Duits) van Belgen die in het buitenland wonen. De Belgische overheid verzamelt wel demografische gegevens en informatie over het aantal Belgen in het buitenland, maar die gegevens bevatten geen gedetailleerde informatie over de taalvoorkeuren.

In twee voorbeelden uit het verleden moesten de landgenoten in het buitenland zelf kiezen welke nationaliteit ze wilden verkrijgen. Toen Tsjechoslovakije in 1993 werd opgesplitst in twee onafhankelijke staten, Tsjechië en Slovakije, kregen de staatsburgers van Tsjechoslovakije de keuze om de nationaliteit van Tsjechië of Slovakije aan te nemen. Mensen die in het buitenland woonden en de Tsjechoslovaakse nationaliteit hadden, hadden de mogelijkheid om te kiezen voor het staatsburgerschap van het land dat hun voorkeur had. Ook na de splitsing tussen Soedan en Zuid-Soedan was dat in de meeste gevallen de procedure.

Met die informatie in het achterhoofd, is de kans reëel dat de bijna 500.000 Belgen in het buitenland persoonlijk zullen moeten kiezen of ze na een splitsing Vlaming, dan wel Waal willen worden.

Individuele procedure België houdt echter geen officiële statistieken bij over de taal (Neder-

9 10 11 12

Debat over België

Op pal.be beantwoorden we deze week de volgende vraag: “Ik ben federaal ambtenaar en ben voor een onafhankelijk Vlaanderen, maar ik vraag me af wat er met mijn baan en met mijn opgebouwde pensioenrechten gebeurt.”

HORIZONTAAL A. Een herkenbare plaats geven B. Begrenzing van een vlak - Strijdtoneel C. Studieplan D. Landbouwwerktuig - Broom - Deel van een gedicht E. Bonte vogels F. Vorst van Monaco van 1949 tot 2005 - Shilling G. In het oog vallend - Benaming voor snelle hatchbacks H. Deel van een fuik - Loofboom - Oersted I. Internetlandcode voor Togo - Deel van een gebouw - Maakt langer J. Stompzinnigheid - Nederlandse waterloop K. Stommeling - Pers. vnw. - Askruik L. Vroeger jaren

VERTICAAL 1. Term uit de autosport 2. Griekse letter - Elektrode 3. Uitgang van overtreffende trap Injectie - Ontvangt 4. Denkbeeldig - Muzieknoot 5. Krijg klein - Korte schreeuw 6. Japanese bloemschikkunst - Bolgewassen 7. Coaches 8. Natriumhydride - Een kleinigheid Afgetobd 9. Over het genoemde - Pluspunt 10. Drijfveer - Muzieknoot 11. Genitief van een Werkplaats voor drankbereiding 12. Voorzetsel - De bal naar doel trappend

OPLOSSING 1503 1503

1

2

3

4

5

6

7

8

9 10 11 12

A

O P

E

R

A

T

I

E

K

B

V

E

T

E

S

M X

I

C

E

L

O

S

O

I

T

D

R

I

N G O

S

T

A

E

H K

A

R

A

S

F

A A N

S

T

O

T

E

G

A A A

I

V O

H

S

I

T

N

S M E

Z

E

E

L

G O R

E T

R

F

A

A N D

S

E

E

E

N

T

E

E

Z

A G R

E

P

I

T

T

N

N

O L

E

N

I N

F

R E

IJ

K O

S

E

J

A R

L E

R

W E

K

R

E

E

R

E M

A

L

S

O O

16 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

15 februari 2024

X van de week!

Op de X-account van cd&v laten ze het graag uitschijnen dat ‘respect’ zowat alles oplost. Van de boerenopstanden tot de oorlog in Oekraïne. Van de kleedjes van minister Verlinden tot de opwarming van de aarde. Als er ergens in Vlaanderen een cd&v’er nog iets zegt, wordt het gedeeld via de X-account. Alles? Bijna toch. Als cd&vnestor Koen Geens hardop pleit voor een degelijke staatshervorming, blijft het heel stil in de partij.

Het is en blijft een vreemde partij, die cd&v. Je kan er moeilijk omheen dat ze in hun verleden een zware stempel hebben gedrukt op dit land. Je kan ze zowat alles aanwrijven dat fout is gelopen. Maar dan moet je ze ook krediet geven voor wat wel goed gegaan is. ‘Enerzijds, anderzijds’, was het eeuwige evenwicht van de christendemocratie.

Tot we in een tijdperk gekomen zijn dat niemand nog op dat soort tsjeverij zit te wachten. En toen dook Sammy op. De man die voor duidelijkheid koos, maar daar niet zo heel erg goed in is. Zo wil hij nu de onderbetaalde landbouwers een hart onder de riem steken door mensen die bomen planten te gaan terroriseren, terwijl verschillende leden van zijn partij en de Boerenbond landbouwgrond verbrassen om hun tuin uit te breiden en paardjes te stallen. En zo wil hij ook af van dat vervelende confederalisme waar zijn partij op papier wel voor is. Het is de prijs die Sammy betaalt om terug een zusterpartij te hebben aan de andere kant van de taalgrens.

Gooi al wat Vlaams is overboord en je krijgt een grote broer in Wallonië.

Rebelse Koen Maar dat was buiten Koen Geens gerekend. De ouderdomsdeken - excuus meneer Eyskens - van de partij duwde Sammy met de neus op de feiten. “Voor mij zijn er twee opties. Of federaal structureel hervormen, of meer bevoegdheden aan de deelstaten toewijzen, zodat men het daar kan doen”, stelt Geens in een X. Het werd niet gedeeld door de partij. Voeg daaraan toe dat Sammy nu al gekozen heeft om samen te spannen met Les Engagés, die vooral geen staatshervorming willen, en je weet dat ze dus ernstige fiscale hervormingen op federaal vlak gaan moeten doen. Dat heeft cd&v’er Van Peteghem deze legislatuur heel, heel kleintjes geprobeerd.

Sammy is de man die voor duidelijkheid koos, maar daar niet zo heel erg goed in is Hij kwam bont en blauw van die poging terug. PS, MR en Ecolo zeiden ‘non’. Of dat zal beteren met nog een Waalse anti-Vlaamse partij erbij in de regering? Het gezond verstand zegt ‘nee’. Voor wie dus hoopt op een gezondere financiële toekomst in dit land, kan maar beter hopen dat cd&v enerzijds ‘nee’ zegt tegen een staatshervorming tijdens de campagne, en anderzijds ‘ja’ na de verkiezingen. Enig lichtpuntje: ze hebben dat al veel vaker gedaan.

GWENDOLYN RUTTEN EN HET LAATSTE TABOE

“We vergeten in deze maatschappij maar al te vaak de mensen die geld te veel hebben” Hoogspanning in de Vlaamse regering over het uitdelen van 5.000 euro aan mensen die een wagen van 40.000 euro kunnen kopen. Dan denk je wel eens: waar zijn die mensen mee bezig? En dat is een perfect normale gedachte. Maar om te denken, moet je niet aan journalistiek doen. Wij vroegen het dus aan de ‘leading lady’ van Open Vld, de perimenopauze van de politiek, de heldin van Vivaldi en de kortste verontwaardiging in de Wetstraat: Gwendolyn ‘love me or hate me’ Rutten.

We ontmoeten minister Rutten na haar optreden in De Zevende Dag, waar ze net een hallucinant optreden heeft neergezet. Ze noemde Open Vld de partij die altijd woord houdt, verzon subsidies die niet meer bestaan en lulde zich als een potdove fantaste doorheen alle vragen. En dat allemaal zonder ook maar een moment haar aura van staatsvrouw te verliezen. Politicologen hebben het al opgegeven, maat toxicologen hebben toch nog een belangrijke taak.

Mevrouw Rutten, allereerst onze felicitaties voor uw optreden daarnet.

Alleen, welke drugs neemt u?

Info & reservering:

03 - 237 93 92

info@anz.be

Zondag 10 maart 2024 14u30 Lotto-Arena Antwerpen

84 ste

Vlaams Nationaal

ZANGFEEST www.zangfeest.org www.teleticketservice.com

RUTTEN: “Dat vind ik nu zo’n typische vraag die journalisten alleen aan vrouwen stellen.

Ik neem alleen wat ik moet nemen van de dokter. En ja, ik heb perimenopauze. Alle vrouwen moeten daardoor. En dat is geen schande. We moeten daarover praten in onze parlementen. Iedereen moet hiermee bezig zijn. Ik ben er voltijds mee bezig. U ziet mij hier gewoon zitten, maar ondertussen ben ik dat dus allemaal aan het verwerken. En dat ik dan eens iets raars zeg, kan wel. Maar dat doen mannen ook.”

wel gaan doen, hebben we ook eens gezegd dat we het niet gaan doen. En dat is de manier waarop we ons woord kunnen houden.”

Uw partij blokkeerde ook het stopzetten van subsidies voor zonneparken die al meerdere keren door de belastingbetaler zijn betaald aan grote bedrijven. Is dat dan geen spilzucht en oplichting van de belastingbetaler?

RUTTEN: “Daarvan hebben we altijd gezegd dat we het zouden doen. Nooit dat we het niet meer zouden doen. Dus ook daar houden we woord. Maar dat is dezelfde discussie als die van de elektrische auto. We vergeten in deze maatschappij maar al te vaak de mensen die te veel hebben. Als je die niet tot vier keer de prijs van hun investering terugbetaalt, ben je wat mij betreft zo communistisch als de PVDA.”

Gaat het nog, mevrouw Rutten?

RUTTEN: “Alles gaat prima, dank u wel. Dat lijkt me zo’n typische vraag die je alleen aan vrouwelijke politici stelt. Als een man…”

Dat stukje hebben we al gedaan.

RUTTEN: “Oh ja? Goed.”

Ik neem alleen wat ik moet nemen van de dokter Zeer zeker. Maar ik wil u toch even herinneren aan uw uitspraak over de subsidies voor wagens van 40.000 euro. U noemde dat een fantastische verwezenlijking voor het milieu en de kans voor mensen met ‘beperkt budget’ om daaraan mee te betalen. Mensen met een beperkt budget kopen een tweedehands Dacia. Een kleine lapsus?

RUTTEN: “Helemaal niet. Dit is de maatregel die Vlaanderen nodig heeft en daar ben ik trots op. Voor armoezaaiers die geen nagel hebben om aan hun gat te krabben, lijkt 40.000 euro veel geld. Maar dat is niet zo.

Heeft u al eens een paardenstal, landbouwgrond, omheining en een paardje moeten betalen? Ik dacht het niet. Met 40.000 euro kom je nergens. Dankzij Open Vld en de verlaging van de btw op paardjes, wordt dit voor meer mensen bereikbaar. Wij kennen de échte problemen in de samenleving. Ik heb er alleen spijt van dat we de premie ook niet kunnen aanbieden voor wagens tot 75.000 euro. Nu verplichten we mensen om lowbudgetwagens te kopen. Asociaal vind ik dat.”

Op die manier. U zei ook dat Open Vld een partij van haar woord was. Maar de realiteit is…

RUTTEN: “Dat we heel veel woorden hebben.

En als u het nagaat, zal u moeten toegeven dat er altijd ergens wel een woord is dat we houden. Ik daag u uit om het tegendeel te bewijzen. Voor iedere keer dat we zeiden dat we iets

Nog steeds tevreden van uw comeback na een week de nationale politiek de rug te hebben toegekeerd?

RUTTEN: “Zeer tevreden. Ik voel dat ik het verschil kan maken als minister van Landbouw en elektrische paardjes. Het…”

Maar dat zijn uw bevoegdheden toch niet?

RUTTEN: “En nu ben ik het beu. Je moet de mensen laten uitspreken. Bij een man…”

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE