't Pallieterke van 22 februari 2024 by 't Pallieterke

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

“Seksueel geweld is prioriteit van Justitie” INTERVIEW

PAUL VAN TIGCHELT MINISTER VAN JUSTITIE

8-9

GROOT DRAAGVLAK VOOR EINDE ERITREEËRS VLAAMSE MILJARDENTRANSFERS VERNIELEN DEN HAAG 2 DE LAATSTE DISSIDENT

JIHAD IN BRUSSEL COLUMN KARIM

3 5 7

Bijna de helft van de Vlamingen vindt dat de geldstromen van Vlaanderen richting Wallonië moeten stoppen. Dat blijkt uit een peiling van het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds (VNZ), uitgevoerd door onderzoeksbureau iVOX. Wanneer die transfers van noord naar zuid daadwerkelijk zouden ophouden te bestaan, zou dat echter meteen ook het einde van België inluiden. Dat is in elk geval wat prominente PS’ers zoals Philippe Close en Laurette Onkelinx in het verleden lieten uitschijnen.

lonië is de facto failliet, maar Waalse politici blijven het zonlicht ontkennen en nemen hun verantwoordelijkheid maar niet op. In ruil voor die transfers mag Vlaanderen minstens eisen dat de politieke kaste zijn plicht vervult en meewerkt aan de broodnodige institutionele hervormingen.

Het VNZ stelt in een memorandum naar aanleiding van de komende verkiezingen dat het “een resolute voorstander is van een volledige communautarisering van de ziekte- en invaliditeitsverzekering”. Naar aanleiding van dat memorandum liet het een peiling uitvoeren bij 2.000 Vlamingen, representatief op geslacht, leeftijd en diploma. Daaruit blijkt dat 48,3 procent denkt dat de sociale zekerheid op termijn niet betaalbaar blijft.

cent van de bevolking van het recht op verhoogde verzekeringstegemoetkoming. Dat is 37 procent meer dan in Vlaanderen.” Ook is er een opmerkelijk verschil in het aantal uitkeringen voor arbeidsongeschiktheid. De Walen blijken 22 procent meer arbeidsongeschikt of invalide te zijn. De Vlamingen, ten slotte, dragen 21,2 procent meer bij dan een Frantalige Belg.

Bijna de helft van de Vlamingen vindt dat de transfers moeten stoppen

Onverantwoordelijke Walen

De miljardentransfers verdwijnen in de Waalse bodemloze putten en de schulden blijven stijgen

Bovendien vindt maar liefst 46,8 procent van de Vlamingen dat de transfers moeten stoppen. Dat cijfer ligt potentieel zelfs een stuk hoger, want 21,5 procent zegt in die peiling geen mening te hebben over de geldstromen van noord naar zuid. Het VNZ komt naast de resultaten van de bevraging ook met nog enkele andere interessante cijfers: “In Wallonië ‘geniet’ 22 pro-

Extra pijnlijk is het dat die transfers - de decennialange Vlaamse solidariteit - helemaal niet lijken bij te dragen aan een herstel van Wallonië. Alles verdwijnt in bodemloze putten en de schulden blijven stijgen. Wal-

Melkkoe Laurette Onkelinx (PS) vertelde in 2010 dat Wallonië de sociale zekerheid nog tien jaar wil gebruiken als “melkkoe” en “dat de Vlamingen daarna het kadaver mogen houden”. De echtgenoot van de Franstalige socialistische politica, prof. grondwettelijk recht Marc Uyttendaele, zei dan weer dat “de sociale zekerheid dé meerwaarde is van het federale België voor de Franstaligen”. En Philippe Close, burgemeester van ‘hellhole’ Brussel, liet ooit optekenen dat “aan de sociale zekerheid niet geraakt wordt omdat een splitsing van de sociale zekerheid het einde van België betekent”.

VOORZITTER JONG N-VA

“Als Vivaldi geen illegale migratie tegengaat, doet Jong N-VA het gewoon zelf ”

OPINIE 2-3 / BINNENLAND 4-6 / INTERVIEWS 8-9 & 12 / BUITENLAND 10-11 / DOSSIER 13 80ste jaargang • nummer 8 • donderdag 22 februari 2024

€ 4,25

Lees meer op pagina 13

JEROEN BERGERS

DOSSIER COMMUNAUTAIRE VERSCHILLEN IN DE SOCIALE ZEKERHEID

STIJN DERUDDER

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Opinie

22 februari 2024

Rellen Den Haag: alweer een geïmporteerd conflict Waarom zijn honderden Eritreeërs elkaar afgelopen zaterdag te lijf gegaan in Den Haag en hebben ze daarna de stad proberen af te breken? De pers had even tijd nodig om uit te leggen hoe de rellen kaderen in de politieke situatie van hun land van afkomst, maar wij konden niet ontsnappen aan een eenvoudigere conclusie, die we al vaak hebben moeten trekken: de multiculturele samenleving importeert steeds maar weer conflicten waar we niets mee te maken hebben, maar die wel bij ons worden uitgevochten.

Langlopende zaken komen sommigen goed uit © BELGA

Volgens de pers waren de rellen een botsing tussen regeringsgezinde Eritreeërs, die daar een bijeenkomst hielden, en tegenbetogers van de oppositie. Eritrea wordt sinds de afscheiding van Ethiopië geleid door de marxist Isaias Afewerki. Voorspelbaar werd het land een economische puinhoop en een dictatuur. Het steekt Noord-Korea naar de kroon als het meeste gesloten, achterlijkste en minst vrije land ter wereld. Eritrea is ook voortdurend verwikkeld in grensoorlogen - momenteel in Tigray - en vecht die uit met soldaten die een dienstplicht van soms meer dan 10 jaar moeten vervullen. Uiteraard vluchten jonge mannen het land uit, liefst naar Europa, waar de naïeve asielpolitiek ons vandaag heeft opgescheept met tegelijk mensen die zeggen het regime te ontvluchten en degenen die net dat regime steunen. Ook bij de instroom van de laatste jaren zitten regeringsgetrouwen.

Wij betalen uiteindelijk de rekening Bij conflicten tussen Afrikanen moet je altijd voorbij de dunne laag van de politiek kijken en het etnische conflict ontwaren. De grootste groep bij de Eritrese vluchtelingen van de laatste tien jaar zijn Tingrinya, bewoners van de grensstreek en verwant aan de inwoners van Tigray in Ethiopië. Daar wordt al jaren een bloedige oorlog uitgevochten, die veel weg heeft van een etnische zuivering. Terwijl de pers zich blindstaart op Gaza, zijn volgens onderzoekers van UGent de laatste drie jaar al 600.000 mensen omgekomen bij dat vergeten conflict. De rellen tussen Eritreeërs in Den Haag zijn geen eenmaligheid. De gewelddadige botsingen deden zich ook al voor in andere westerse steden, onder andere in Zweden, Zwitserland, Duitsland, Israël en de VS. In het stadje Giessen nabij Frankfurt werden vorig jaar 26 politieagenten gewond. Daar zag je de gelijkenis met Den Haag. De betogers kwamen actievoeren tegen een bijeenkomst van aanhangers van de regering, maar koelden uiteindelijk hun woede op de rest van de samenleving. In Den Haag trokken de betogers een spoor van vernieling, werden auto’s in brand gestoken en werden de politie en zelfs de brandweer aangevallen. Wat hebben wij hen dan misdaan? In de pers werd plaats gegeven voor de theorie dat de rellen aangestookt zouden kunnen zijn door infiltranten van het regime. Hou toch op met die onzin. Heel wat allochtone jongeren hebben geen provocateurs nodig om hun vijandigheid te uiten voor onze samenleving. JURGEN CEDER

EDITORIAAL

Alexander De Croo en Vincent Van Peteghem

Nu al staat vast dat de federale regeringsvorming na 9 juni lang zal aanslepen. Wat dus betekent dat de regering-De Croo voor maanden in lopende zaken gaat. Dat is goed nieuws voor sommige regeringsleden, ook al is de ruimte om beleid te voeren zeer beperkt. Onder andere bij cd&v hoopt men eindelijk eens boven het gewicht te boksen binnen Vivaldi. Het blijft uiteraard afwachten wat de verkiezingsuitslag op 9 juni geeft, maar het staat nu al vast dat een snelle regeringsvorming op federaal vlak uitgesloten is. Met ‘snel’ bedoelen we: dat er zoals bij het aantreden van de Zweedse coalitie in 2014 in oktober witte rook opstijgt in de Wetstraat. Zelfs dat was toen eigenlijk al rijkelijk laat als we weten dat de coalitie gevormd zou worden door partijen die op ideologisch vlak relatief dicht bij elkaar stonden.

TOOGPRAAT Men gunt elkaar niets meer op goed 100 dagen van de verkiezingen

www.pal.be Abonnementen/administratie: Lezersbrieven: Abonnementen binnenland 3 maanden: 52 euro 6 maanden: 104 euro 1 jaar: 208 euro Steunabo 1 jaar: 300 euro

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

secretariaat@pallieterke.net lezersbrieven@pallieterke.net Abonnement buitenland: Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Stijn Derudder (hoofdredacteur), Jurgen Ceder, Wannes Neukermans, Anton Schelfaut, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel Foto's: Belga, Photonews, Shutterstock

Neen, de kans is groot dat we vertrokken zijn voor maanden, of zelfs meer dan een jaar, federale formatiegesprekken, omdat de radicale partijen een dermate hoge score zullen hebben gehaald dat we ons in een situatie bevinden dat zo goed als alle beleidspartijen moeten samenwerken. Op zo’n moment is het vinden van een gemeenschappelijke basis voor een regeerakkoord zeer moeilijk. De Vivaldi-coalitie werd in de herfst van 2020 deels gesmeed omdat er nood was aan een eensgezinde aanpak van de coronacrisis.

Maandenlang schaduwboksen Een tweede element dat nu een rol speelt, is de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen in oktober. Elk akkoord dat wordt afgesloten of elke basis die gelegd wordt voor een coalitie, kan een effect hebben op de resultaten bij de lokale stembusslag. Ten derde staat N-VA-voorzitter Bart De Wever op de rem zoals hij in verschillende interviews al heeft laten verstaan. Concreet: hij wil vermijden dat een Vlaams regeerakkoord wordt gesloten met partijen die daarna federaal in zee gaan zonder N-VA. Het wordt dus maandenlang schaduwboksen met het Paleis dat wellicht zeer creatief zal moeten zijn met allerlei opdrachten voor informateurs, formateurs, verkenners, verduidelijkers, enzovoort. Een op dat moment vaak onderschat element is het vertrouwen dat tussen de politici moet toenemen.

En dat is momenteel ver zoek. Vooruit-voorzitter Melissa Depraetere verklaarde maandagavond in de ‘Tafel van Gert’ dat zijn hoopt een rol te kunnen spelen om Bart De Wever en PS-voorzitter Paul Magnette dichter bij elkaar te brengen. Wat eigenlijk wil zeggen dat de kopstukken van de momenteel grootste beleidspartijen niet meer met elkaar praten.

Radicale programmapunten doen ‘afkoelen’ Je zou kunnen verwachten dat de relaties die binnen de regering-De Croo opgebouwd zijn tussen ministers van verschillende partijen, bruikbaar zijn bij de formatie. Maar dat klopt niet. Nu het einde van Vivaldi nadert, valt op dat er een groot wantrouwen bestaat. Het maakt natuurlijk onderdeel uit van de verkiezingscampagne, maar de manier waarop de spanningen oplopen tussen de tandem Alexander De Croo en staatssecretaris voor Begroting Alexia Bertrand (Open Vld) enerzijds en minister van Financiën Vincent Van Peteghem (cd&v) anderzijds over de fiscale behandeling van een nieuwe staatsbon, zegt veel. Blijkbaar gunt men elkaar niets meer op goed 100 dagen van de verkiezingen. Er kunnen nog wonden worden geslagen die bij de formatie niet geheeld zijn en de gesprekken dus vertragen.

Lopende zaken betekent dat iedereen nog maanden op zijn post blijft zitten en betaald wordt Ten slotte zijn er de vaak onrealistische verkiezingsbeloftes die hun schaduw over regeringsonderhandelingen werpen. Het is niet zo bijzonder dat partijen in de aanloop naar de verkiezingen onhaalbare voorstellen lanceren. Maar er is daarna natuurlijk heel wat tijd nodig om die voorstellen in te trekken en toe te geven dat ze niet realistisch zijn. Om maar het recente voorbeeld te geven van het PS-voorstel voor een algemene invoering van een 32 urenweek met loonbehoud. PS-voorzitter Paul Magnette belooft allerlei absurde zaken aan de achterban. Maar hij zal

op een dag moeten toegeven dat dat totaal onrealistisch is. En dat zal tijd in beslag nemen, net als de communicatie dat onderhandelen met N-VA onvermijdelijk is geworden.

Cd&v met het etiket van ‘goed bestuur’ En dus zitten we voor lange tijd vast in lopende zaken. Eén van de weinige voordelen van zo’n periode is dat er geen zotte voorstellen worden gelanceerd. En wat de begroting betreft, vertrekt men van voorlopige twaalfden. Om de overheidsdiensten te kunnen laten functioneren en de uitbetaling van pensioenen en andere uitkeringen mogelijk te maken, keurt men maandelijkse uitgaven goed die overeenstemmen met een twaalfde van de laatst aangenomen jaarbegroting; een beleid zonder veel risico’s. Zowaar de “rustige vastheid” waarover premier Herman Van Rompuy het zo’n 15 jaar geleden had. Welnu, die lopende zaken komen een aantal politici paradoxaal genoeg goed uit. Ze kunnen de indruk wekken dat ze goed bezig zijn omdat ze gewoon ‘op de winkel België’ letten. Iemand die daar zeer beslagen in is, is minister van Financiën Vincent Van Peteghem. Ook minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (cd&v) is er goed in om de indruk te wekken dat er hard wordt gewerkt terwijl er eigenlijk niets gebeurt. Kortom, dat imago van ‘goed bestuur’ (dat eigenlijk een stilstand is) hoopt cd&v te kunnen gebruiken in de campagne voor de lokale verkiezingen. Ze zullen zeggen: “Wij zijn ernstig bezig, terwijl andere partijen zich verliezen in politieke spelletjes.” De christendemocraten kunnen dan nog eens de indruk wekken om binnen Vivaldi boven het eigen gewicht te boksen. Niet vergeten dat cd&v niet nodig is voor een regeringsmeerderheid. Wie ook blij is met lange periodes van lopende zaken, is Open Vld. De partij stevent af op een zware verkiezingsnederlaag. Dat betekent niet enkel minder verkozenen, maar straks ook minder ministers (misschien geen meer bij een oppositiekuur) en tal van kabinetsmedewerkers die hun ontslag krijgen. Lopende zaken betekent dat iedereen nog maanden op zijn post blijft zitten en betaald wordt, ook al heeft men niet veel om handen. Kortom, lopende zaken als een sociale steunmaatregel dus.

Opinie

22 februari 2024

3 © SHUTTERSTOCK

DE LAATSTE DISSIDENT

Aleksey Navalny en zijn Julia Navalnaya tijdens een protestmars in 2020

We danken het woord ‘dissident’ in zijn politieke betekenis aan Rusland. Niet aan de Russische taal het is Latijns van oorsprong -, maar aan de generaties van moedige enkelingen die na de dood van Stalin kritiek uitbrachten op het communistische regime. Ze opereerden meestal in de schaduw, waarbij zelfgedrukte teksten van vriend tot vriend werden doorgegeven. De laatste grote Russische dissident is vorige week gestorven, mogelijk vermoord. Navalny wilde niet in de schaduw blijven. Dat werd hem fataal. Het is onwaarschijnlijk dat een levende Alexej Navalny Poetin ooit van de macht kon verdrijven, maar het staat wel vast dat hij meer dan 10 jaar de belangrijkste luis in zijn pels was. Poetin ergerde zich zo aan Navalny dat hij geen enkele keer zijn naam wilde uitspreken. Wanneer hij in interviews ter sprake kwam, had Poetin het steeds over “deze mijnheer”, “een zekere politicus” of “de man waar u het net over had”. Navalny was voor hem een soort Voldemort, de booswicht uit de boeken van Harry Potter, wiens naam niet mag uitgesproken worden. Ook na zijn dood probeert Poetin alle tekenen van het bestaan van zijn kwelgeest uit te wissen. De kransen en foto’s die van hem werden neergelegd op publieke plaatsen, werden onmiddellijk weggehaald. In de regimepers werd zijn dood behandeld als die van een gewone gevangene, in een kort artikel ver weg van de voorpagina.

Vergiftiging Navalny kreeg naam door zijn strijd tegen de corruptie van Poetin en de kliek daarrond. Zijn grondige onderzoeken, onder andere naar de paleizen van Poetin en Medvedev, sloegen aan in Rusland. Hij werd helemaal een nationale bekendheid na de moord op Boris Nemtsov, een andere politicus die het had aangedurfd Poetin uit te dagen. In 2017 werd Navalny een eerste keer zelf aangevallen. Een tegenstander gooide een bijtend zuur in zijn gezicht, waardoor hij aan één oog blind werd. Twee jaar later kwam hij na deelname aan straatprotest korte tijd in de gevangenis terecht. Navalny werd daar plots ziek. Zijn dokter vermoedde dat hij vergiftigd was. In 2020 werd Navaly opnieuw vergiftigd, deze keer met novitsjok, het zenuwgas dat ook al was gebruikt tegen Sergej en Julia Skripal. Hij zweefde een tijd tussen leven en dood. Zijn vrouw liet hem naar een Berlijns ziekenhuis overbrengen, waar men hem er kon doorhalen. In een amusante episode hielp Navalny daarna met de ontmaskering van degenen die hem hadden proberen te vermoorden. Met een telefoonnummer dat was bewerkt om te lijken alsof het afkomstig was van de leiding van de FSB, de opvolger van de KGB, belde hij Kudryavtsev op, de geheime agent die het meest verdacht werd de aanslag te hebben gepleegd en gaf zich uit voor een overste. De agent bevestigde dat hij het ondergoed van Navalny had bewerkt met novitsjok.

Alexej Navalny kreeg naam door zijn strijd tegen de corruptie van Poetin en de kliek daarrond Na Berlijn moest Navalny een belangrijke beslissing nemen: in het Westen blijven als opposant in ballingschap of terugreizen naar moedertje Rusland, waar de kans op gevangenschap of dood heel groot was. Ondanks smeekbeden van zijn vrienden koos hij voor het tweede. Hij werd vrijwel onmiddellijk na zijn terugkeer opgepakt. Een rechtbank veroordeelde hem tot 19 jaar gevangenisstraf, wegens het “oprichten van een extremistische organisatie”. Het einde van zijn tragische verhaal werd vorige week geschreven.

Westerse bijziendheid Ik las in verschillende mediaberichten dat “de leiders van de wereld” scherp hebben gereageerd op de dood van Navalny. Correcter ware geweest: “westerse leiders”. In de rest van de wereld bleef het stil. China noemt de dood van de belangrijkste oppositiefiguur “een interne kwestie”. De eni-

ge niet-westerse leider die van zich liet horen, was de Braziliaanse president Lula en die deed dat niet om Poetin te veroordelen, maar om het Westen te waarschuwen voor ongegronde ‘speculaties’ over de dood van Navalny. De pers lijkt er zich nog steeds niet van bewust dat de waarden die de westerse politiek beheersen niet meer gedeeld worden door de rest van de wereld.

Met Navalny sterft de politieke oppositie in Rusland

loze zaak. Poetin heeft zichzelf opgesloten in zijn paleis, wilde tijdens de coronaperiode enkel praten met mensen aan de andere kant van een zes meter lange tafel en heeft zich nog nooit vertoond aan het front van de oorlog die hij zelf heeft veroorzaakt. Is Navalny vermoord? Een dag voor zijn overlijden is hij nog in een filmpje te zien waar hij grappen maakt tegen een journalist. Dat sluit op zich niet uit dat hij aan ‘natuurlijke’ oorzaken is overleden. De waarheid zullen we mogelijk nooit weten. Navalny werd vastgehouden in ‘Poolvos’, een gevangenis in de Noordpoolregio die vroeger deel uitmaakte van de Goelag, waarvan de verschrikkingen zo treffend beschreven werden door dissident Aleksandr Solzjenitsyn. Het leven is er een hel, zelfs naar Russische maatstaven. Navalny klaagde onder andere over isolatie, onhygiënische leefomstandigheden, mishandeling en weigering van medische zorgen. Het doet er weinig toe of hij is vermoord met novitsjok of door zijn leefomstandigheden: Poetin is nog steeds verantwoordelijk voor zijn dood.

Vervelender in de dood Die bijziendheid vertroebelde ook de blik op Navalny. Die was nooit wat pers en politiek in het Westen zo graag hadden gewild. Deze week zag je beelden van Ursula von der Leyen en zijn weduwe, Julia, die elkaar in de armen vielen. Indien Navalny actief zou zijn geweest in de Europese politiek, zou de EU-Commissievoorzitster hem verafschuwd hebben. Navalny was een Russische nationalist. Hij stapt mee in de ‘mars der Russen’, was voorstander van strenge immigratiewetten en had weinig goeds te zeggen over de islam. Hij verdedigde ook de Russische annexatie van de Krim.

Even geschrapt door Amnesty Vorige week liet Amnesty International weten dat Navalny gestorven is als een “politieke gevangene”. De organisatie vergeet te vermelden dat ze hem zelf een tijdje niet zo heeft willen zien. In februari 2021, toen er vermeend racistische uitlatingen van Navalny waren opgedoken, schrapte Amnesty hem van de lijst der ‘politieke gevangenen’. Na kritiek dat de organisatie hiermee in de kaart van Poetin speelde, werd de status van politieke gevangene uiteindelijk hersteld. Het incident is niettemin tekenend. Wie veroordeeld wordt wegens opinies waar het mensenrechtenapparaat zelf niet van houdt, moet niet te veel rekenen op steun.

Navalny werd nooit het type liberale vrijheidsstrijder dat het Westen in hem wilde zien De laatste jaren had Navalny zijn nationalistische toon gematigd, maar hij nam nooit afstand van zijn eerdere stellingnames. Hij werd nooit het type liberale vrijheidsstrijder dat het Westen in hem wilde zien. Nochtans moet de verleiding groot geweest zijn om aan dat beeld tegemoet te komen. Navalny had de wereld kunnen rondreizen, zich laten ontvangen in alle belangrijke salons, een duurbetaalde spreker worden en zich overal prijzen en eredoctoraten laten welgevallen. Hij keerde echter terug naar Rusland, omdat hij vond dat daar zijn plaats was, ook al wist hij dat de kans groot was dat hij zou opgepakt of vermoord worden.

Poetin is verantwoordelijk Daar zie je dan ook het grote verschil tussen de ene Russische nationalist en de andere, tussen Navalny en Poetin. De ene was een strijder tegen corruptie, de andere heeft er zijn macht en rijkdom op gebouwd. De ene had zin voor humor, was charmant en straalde charisma uit, de andere is een humorloze psychopaat. Vooral het verschil in moed valt echter op. Navalny riskeerde zijn leven voor een hope-

Met Navalny sterft de politieke oppositie in Rusland. Alle andere tegenstanders van Poetin met enige naam zijn dood, gevangen of gevlucht. Het grootste deel van de pers is zeer pessimistisch geworden over kansen van verdere politieke oppositie tegen Poetin. Er was wel straatprotest na de dood van Navalny, waarbij honderden mensen werden opgepakt, maar de omvang was niet wat men zou mogen verwachten na de verdachte dood van de leider van de oppositie. De meeste Russen zijn bang, apathisch of fatalistisch.

De ene Russische nationalist was een strijder tegen corruptie, de andere heeft er zijn macht en rijkdom op gebouwd Hopelijk zal het offer van Navalny toch niet nutteloos zijn geweest. “Waarom ben je nog niet vermoord?”, vroeg een jonge supporter aan Navalny in 2020. Die antwoordde: “Omdat mijn dood vervelender is voor Poetin dan mijn activisme.” We zullen in de komende maanden en jaren zien of zijn voorspelling juist blijkt. Veel Russen, vooral bij de jeugd, halen hun informatie niet bij de regimepers, maar bij het internet en sociale media, waar de staat geen volledige greep op heeft. Daar is de dood van Navalny niet onopgemerkt voorbijgegaan. Moderne opposanten hebben veel meer instrumenten voor verspreiding van hun boodschap dan de stencilmachines van de dissidenten van weleer.

Eerlijk geleefd Dat Poetin zich gedwongen zag om Navalny uit te schakelen - minstens door gevangenname, mogelijk door moord -, is geen teken van sterkte. Het gemak waarmee Prigozjin zich tijdens zijn kortstondige revolte kon meester maken van een aantal militaire installaties en zelfs kon oprukken tot de omgeving van Moskou, kan Poetin niet zijn ontgaan. Dat de Russen te apathisch zijn om tegen hem in opstand te komen, wil niet zeggen dat ze hem te hulp zullen komen als ooit iets begint te kantelen. Het was ook geen blijk van zelfvertrouwen dat Poetin de kandidatuur van Boris Nadezhdin, de enige anti-oorlogskandidaat (die daarvoor meer dan 100.000 handtekeningen had verzameld) heeft ongeldig heeft laten verklaren. Navalny zelf had nooit de hoop opgegeven, maar had die niet nodig om verder te strijden. Hij schreef in 2021 in een briefje aan een bevriende journalist: “Alles komt goed. En zelfs als dat niet zo is, hebben we de troost dat we eerlijk hebben geleefd.” In deze cynische tijden is er geen plaats meer voor helden, zeker niet in de politiek. Ik ga het toch zeggen: Alexej Anatoljevitsj Navalny was een heel grote mijnheer. JURGEN CEDER

Binnenland

22 februari 2024

ECONOMISCHE ZAKEN

Net voor de verkiezingen ontdekt Open Vld de begroting In de Wetstraat wordt gesproken over de nieuwe uitgifte van een fiscaalvriendelijke staatsbon. Staatssecretaris van Begroting Alexia Bertrand (Open Vld) wil dat niet, omdat een lagere roerende voorheffing daarop minder opbrengt voor de staatskas. Ontroerend om te zien dat de Vlaamse liberalen op goed 100 dagen van de verkiezingen de precaire situatie van de begroting ontdekken.

Politieke en inhoudelijke redenen Zou een nieuwe uitgifte een nieuw electoraal cadeau zijn voor de Oost-Vlaming? Sommigen in de federale regering zijn er bang voor en staan op de rem. Dat werd tamelijk snel duidelijk. Om een staatsbon uit te geven aan een lagere roerende voorheffing, is de goedkeuring van staatssecretaris voor Begroting Alexia Bertrand (Open Vld) nodig. En die verzet zich daartegen. Uiteraard om politieke redenen. De Vlaamse liberalen hebben niet veel zin om Van Peteghem een nieuwe trofee te gunnen. Daarnaast heeft de Open Vldstaatssecretaris ook een inhoudelijk argument. Waarom een staatsbon

op één jaar uitgeven? Op langere termijn kan de federale overheid probleemloos aan een lagere rente lenen. Die op één jaar is 3,45 procent, op tien jaar 2,9 procent. Bovendien verwacht men in het najaar nog een renteverlaging van de Nationale Bank, wat de Belgische schatkist toelaat om de schuld aan een lager rentetarief te herfinancieren. De economische redenering klopt, ook al kwam Jean Deboutte van het Agentschap van de Schuld met een repliek dat het volgens hem een goede zaak was nu opnieuw een kortlopende staatsbon te lanceren. Hij zwaaide daarbij met allerlei ingewikkelde en minder ingewikkelde economische berekeningen. Toch geven we hier het voordeel van de twijfel aan Alexia Bertrand. Maar dat is slechts een deel van het verhaal. De Open Vld-politica haalde nog een tweede argument aan waarom een nieuwe staatsbon op één jaar geen goede zaak zou zijn: de intresten daarop zouden opnieuw aan een lagere roerende voorheffing van 15 procent worden belast en niet aan het normaal tarief van 30 procent. En dat is volgens haar een probleem voor de begroting die diep in het rood gaat. Anders gezegd: de schatkist loopt door de lagere roerende voorheffing inkomsten mis. Dat klopt, al gaat het niet om een gigantisch bedrag. We besparen de lezer een lange berekening, maar wellicht zou de schatkist door die fiscaal interessantere staatsbon tussen 25 en 50 miljoen euro mislopen. Een euro is een euro, maar op het totale begrotingstekort is dat een peulschil.

Deficit zal stijgen Het Planbureau kwam hier recent met nieuwe cijfers. Daaruit blijkt dat het begrotingstekort dit jaar 27,7 miljard euro of 4,6 procent van het bruto binnenlands product (bbp) bedraagt. Het is dus niet de staatsbon aan 15 procent roerende voorheffing die een groot verschil zal maken. Veel verontrustender is dat het Planbureau berekende dat het deficit zal stijgen naar 39,4 miljard of 5,6 procent van het bbp in 2029, bij ongewijzigd beleid natuurlijk. Alexia Bertrand maakt zich in dat verband terecht zorgen om de openbare financiën. Waarmee ook alles is gezegd. Nogmaals: het is niet de fiscaal interessante staatsbon die de begroting gaat redden. En ten tweede: het is schrijnend dat een liberale excellentie aan het einde van de regeerperiode plots bezorgd is over de situatie van onze overheidsfinanciën. Jarenlang heeft men de situatie vanuit de federale regering doen ontsporen. Het linkse alibi dat de geldkranen open moesten om de schok van de coronapandemie op te vangen en de energie- en inflatiecrisissen te counteren, werd vooral voor de Parti Socialiste gebruikt om ook andere niet-crisisgerelateerde sociale uitgaven te doen stijgen.

De federale overheid gaf vorig jaar zo’n 2,53 miljard euro uit aan ontwikkelingshulp. 254 miljoen euro daarvan ging naar samenwerkingsprogramma’s tussen Belgische en Afrikaanse overheden. Volgens Kamerlid Ellen Samyn (VB) een teken dat dat geld niet goed besteed wordt. “Hieruit blijkt dat de federale regering voor miljoenen euro’s aan leningen voor Afrikaanse regimes uitschrijft.”

In een antwoord dat minister van Ontwikkelingssamenwerking Caroline Gennez (Vooruit) gaf op een schriftelijke vraag van Kamerlid Ellen Samyn (Vlaams Belang), blijkt dat dat de afgelopen jaren enkele keren gebeurde. “Dit heeft in Oeganda geleid tot een versterkte kritische dialoog, nadat het Oegandese parlement een wet goedkeurde die LGBTQIA-personen viseert”, klinkt het. “In Niger werd na de staatsgreep een project ‘on hold’ gezet, alle projecten werden gescreend en er werden maatregelen genomen waardoor de samenwerking geen rechtstreekse steun verleent aan een regime dat door een staatsgreep aan de macht kwam.” De 65 miljoen euro die over vijf jaar verspreid zou worden uitgegeven in het land, kwam echter nooit in gevaar.

Daarom is Samyn kritisch voor de doelen van de ontwikkelingssamenwerking. In totaal gaat er ruim 90 miljoen euro naar de strijd tegen de klimaatverandering in Afrika en gaan er tientallen miljoenen naar ‘wereldburgerschapseducatie’. “Dat België in deze crisistijden meer dan 100 miljoen euro uitgeeft om aan ‘klimaatbeleid’ in Afrika te doen en om mensen daar ‘wereldburgerschap’ in te lepelen, kan er bij mij niet in.” Naast bijkomende binnenlandse voorwaarden, wil haar partij landen die migranten weigeren terug te nemen, uitsluiten van ontwikkelingssamenwerking. WANNES NEUKERMANS © BELGA

Screening

Schaamteloos Kortom, de Vivaldi-jaren hebben de jobmotor geen versnelling hoger doen schakelen; de banengroei was gewoon het gevolg van het meesurfen op de conjunctuur. Het economische rapport van de federale regering is op alle vlakken ondermaats. Dat een Open Vld-kopstuk nu alarm slaat, is dan ook een bewijs van de schaamteloosheid die al jaren het kenmerk van deze partij is. ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Waar economen al jarenlang voor waarschuwen, is nu duidelijk. Het grote probleem van de Belgische overheidsfinanciën is de trendmatige stijging van de structurele uitgaven, die dus niet gerelateerd zijn

Federale overheid geeft miljoenen aan ‘wereldburgerschapscursussen’ in Afrika

De Belgische ontwikkelingssamenwerking wordt georganiseerd door het federale agentschap Enabel. Dat agentschap werkt samen met een aantal ‘partnerlanden’, bijvoorbeeld Congo, Rwanda, Burkina Faso, Benin en Burundi. Op basis van vooraf opgestelde voorwaarden kunnen die landen ontwikkelingshulp ontvangen. Als politieke veranderingen de mensenrechten in dat land schaden, kan België de samenwerking herzien.

ren 2021-2022 (+198.000 personen over beide jaren samen). Ze blijft ook dit jaar beperkt (+33.000 personen). Vanaf 2025 zou de jobcreatie aan kracht winnen, met een gemiddelde van 44.000 personen per jaar. De werkloosheidsgraad zou licht stijgen in 2024 en 2025, maar vanaf 2027 opnieuw dalen. De werkgelegenheidsgraad zou aantrekken van 72,1 procent in 2023 tot 74,3 procent in 2029.”

Liberalen mee schuldig

Ellen Samyn

Sminate (N-VA) wil minimumdrempel levensbeschouwelijke vakken in het onderwijs Vlaamse scholen betaalden in het schooljaar 2021-2022 zo’n 300 miljoen euro aan lonen voor leerkrachten van levensbeschouwelijke vakken. Steden, gemeenten, provincies en het Gemeenschapsonderwijs zijn momenteel verplicht elke erkende godsdienst aan te bieden zodra één leerling daarom vraagt. Om kosten te drukken, pleit N-VA-parlementslid Nadia Sminate voor een minimumdrempel.

Het Agentschap van de Schuld liet vorige week weten dat het begin maart 6 miljard euro wil ophalen met twee staatsbonnen. Eén staatsbon zou een looptijd hebben van een jaar, een andere drie jaar. Wat de staatsbon over één jaar betreft: het Agentschap stelt voor die opnieuw uit te geven met een verlaagde roerende voorheffing van 15 in plaats van 30 procent. Dat zou een kopie zijn van de fiscaalvriendelijke staatsbon waarmee de regering afgelopen zomer 22 miljard euro ophaalde. Toen was het de bedoeling om via de staatsbon de banken ertoe aan te zetten een hogere rente op spaarboekjes toe te kennen, hetgeen deels gelukt is. Het gaf de populariteit van minister van Financiën Vincent Van Peteghem (cd&v) een oppepper.

aan de conjunctuur. Die bereikten in de EU-landen een piek van 49 procent van het bbp in 2022 en dalen volgend jaar naar 46 procent. België zat in 2021 aan 53 procent van het bbp inzake structurele uitgaven, dat zakte in 2022 naar 52 procent en blijft de komende jaren op dat hoog niveau hangen. Open Vld heeft binnen de regering niets gedaan om daar verandering in te brengen. Pas nu ontdekt men de precaire situatie van de overheidsfinanciën. Bij de liberale partijen (ook MR dus) en cd&v in de regering is te horen dat men niet op kon tegen de rood-groene flank van Vivaldi. Kan best zijn, maar er konden beleidsmaatregelen genomen worden om de impact van de stijgende uitgaven te temperen. Bijvoorbeeld arbeidsmarkthervormingen. Die bleven uit. Het Planbureau is daarover trouwens zeer scherp. Dat staat in het laatste rapport: “De werkgelegenheidscreatie verloor duidelijk vaart in 2023 (+41.000 personen) in vergelijking met de ja-

Volgens de grondwet moeten scholen in het officieel onderwijs élke erkende godsdienst en niet-confessionele zedenleer aanbieden als één leerling daarom vraagt. Het gaat dus over lessen katholieke, orthodoxe, protestantse, anglicaanse, joodse, islamitische godsdienst en zedenleer. Ook boeddhisme zal binnenkort aangeboden moeten worden. De verplichting om dat godsdienstonderwijs aan te bieden van zodra één persoon erom vraagt, kost handenvol geld. Daarom pleit Nadia Sminate (N-VA) voor een drempel. “In tijden van een nijpend lerarentekort blijft het toch moeilijk te verdedigen dat net het officieel onderwijs élke levensbeschouwing moet aanbieden, ook al is er maar één leerling die erom vraagt.” WANNES NEUKERMANS

Nadia Sminate

Binnenland

22 februari 2024

‘Hellhole Brussel’: onbekwaamheid met voorbedachten rade Twee opmerkelijke ontwikkelingen tekenden de afgelopen week de Brusselse politiek: tijdens een prijsuitreiking voert een Pakistaanse imam een ritueel gebed op. Ongezien. Daarnaast was op beelden openlijk de pertinente onmacht van de politie en het gerecht te zien om de criminele netwerken aan te pakken. De overheid moet wijken voor toenemend bendegeweld en moslimextremisme.

Tijdens een prijsuitreiking voor Brusselaars van Pakistaanse afkomst in het Brussels Parlement, maakt Muhammad Ansar Butt - een geradicaliseerde imam die er op uitnodiging was - misbruik van de situatie door op het spreekgestoelte islamitische gezangen te brengen. De imam plaatste zelf de beelden als trofee op de sociale media.

Muhammad Ansar Butt zingt verzen uit de Koran in het Brussels Parlement

Jihad in Brussel Volgens Darya Safai (N-VA) - die in Teheran werd geboren - citeerde de imam verzen uit de Koran van de soera Al-Ahzaab, “een soera waarin vele verzen over de oorlog tegen joden en ongelovigen gaan en hoe deze uitgeroeid moeten worden”. “De bedoelde strijd is de Slag bij de Gracht in april 627, waarbij Mekkanen de stad Medina belegerden. Het grootste deel van de joodse stam Banu Qurayza zou vervolgens gedood worden”, aldus Darya Safai. De socialisten struikelden na het incident over elkaar heen om hun verontwaardiging in alle toonaarden te laten weergalmen, maar de imam was er op uitnodiging van de PS en kreeg na zijn gezangen een medaille

voor zijn optreden. Volgens een jihadexpert werd nog een tweede Pakistaanse radicale imam in het Brussels Parlement vereerd. Beide imams maken deel uit van een salafistisch netwerk dat erop uit is om het Westen desnoods met geweld te bekeren. Schrijfster en politicologe Djemila Benhabib waarschuwt al jaren voor het uitblijven van een georganiseerd optreden tegen de radicalisering van jonge moslims die zich steeds meer tegen de seculiere overheid en haar gezagsdragers keren. Het optreden van de imam in het Brussels Parlement betekent een grote symbolische overwinning die in de Brusselse straten wordt gevierd.

Er zijn duidelijk ideologische banden zijn tussen de radicale islam en bepaalde progressieve fracties

op en controleren voorbijgangers, ‘pottenkijkers’ worden voor het oog van de camera weggejaagd, in de ‘volkse’ wijken wordt met scherp geschoten, oorlogswapens zijn op straat vrij te koop… Wil de modale Brusselaar zijn eigen veiligheid en die van zijn naaste omgeving garanderen, dan moet hij zich bewapenen.

Een toonbeeld van politieke onbekwaamheid en mateloze arrogantie vormt ongetwijfeld Sven Gatz die van de Brusselse financiën een puinhoop maakte De Brusselse burgemeesters roepen in koor dat ze de problemen niet meer aankunnen en kijken naar de federale overheid om de controle terug te krijgen. Een paar maanden geleden werd een politionele actie in en rond het Zuidstation ondernomen tegen de overlast van drugsgebruikers en -criminaliteit. Maar intussen hebben de drugsbendes - net als in andere wijken - hun posities weer ingenomen en zelfs versterkt.

De politieke analyse is steeds weer dezelfde: versnippering van bevoegdheden tussen de negentien gemeenten en de zes politiezones, het gewest, de gemeenschappen en de drie gemeenschapscommissies. Maar in de eerste plaats is het de onwil van de Franstalige en de Vlaamse partijen - die al jaren de goed betaalde mandaten onder elkaar verdelen - om de problemen te benoemen, laat staan aan te pakken.

Onbekwaam en arrogant Een toonbeeld van politieke onbekwaamheid en mateloze arrogantie vormt ongetwijfeld Sven Gatz die als minister van Financiën en Begroting van de Brusselse financiën een puinhoop maakte. Als minister van Meertaligheid beschouwt hij de toepassing van de taalwetgeving in Brussel als voorbijgestreefd. Gatz schold democratisch verkozen mandatarissen voor gespuis uit, terwijl hij steevast de andere kant uitkijkt wanneer tuig van de richel orde- en hulpdiensten aanvallen. Net als bij de rest van de politieke machtshebbers in Brussel vormt onbekwaamheid met voorbedachten rade het handelsmerk van Sven Gatz. JULIEN BORREMANS

De PS probeert de gemoederen te bedaren door aan te geven dat het reglement van het Brussels Parlement zal worden aangepast om de strikte neutraliteit van de instelling te benadrukken. Maar door de slechte prognoses zal de PS er uit electorale angst alles aan doen om het Maghrebijnse kiespubliek niet te mishagen. Het toont duidelijk aan dat er ideologische banden zijn tussen de radicale islam en bepaalde progressieve fracties.

‘Hellhole Brussel’ Dat de overheid, het gerecht en de ordehandhavers in de Brusselse straten steeds meer moeten wijken voor het toenemende bendegeweld, tonen de ronduit verontrustende beelden van de afgelopen weken. In de Brusselse straten wordt er openlijk gedeald, jonge criminelen gooien barricades

Peiling: de Vivaldi-partijen hebben het moeilijk in Vlaanderen Dit weekend publiceerden een rits media de resultaten van een gezamenlijke peiling naar de populariteit van de politieke kopstukken. De resultaten tonen duidelijk aan dat alle Vivaldi-partijen in Vlaanderen in de problemen zitten, deze keer dus ook met inbegrip van Vooruit. Alleen Bart De Wever en Tom Van Grieken zullen op zondagochtend met plezier de resultaten overlopen hebben.

Het is niet altijd gemakkelijk om een peiling naar de populairste politicus in Vlaanderen om te zetten naar partijvoorkeuren. De ondervraagden durven al eens een kopstuk uit een andere partij aan te duiden dan de partij waarvoor ze bij de verkiezingen zouden stemmen. Bovendien beschikken de meeste partijen ook over meerdere kopstukken die in de lijstjes opduiken. De populariteit van de partijvoorzitters is daarom niet altijd recht evenredig met die van de partijvoorkeuren.

De populariteit van de partijvoorzitters is niet altijd recht evenredig met die van de partijvoorkeuren Toch zijn poppolls nuttig wanneer peilingen naar partijvoorkeuren uitblijven. Ze kunnen immers een indicatie geven van wat we bij de volgende peiling kunnen verwachten en de trends uit de vorige peilingen bevestigen of tegenspreken. Voor de partijen geeft het bovendien ook een idee met welke kopstukken ze bij het publiek kunnen scoren.

Bart De Wever blijft populair Op de vraag wie men als premier verkiest, antwoordt meer dan een vijfde van de ondervraagde Vlamingen dat men de voorkeur geeft aan Bart De Wever. Omgekeerd vindt één op de zeven ondervraagde Vlamingen dat hij net geen premier mag worden. De combinatie van de twee toont aan dat veel Vlamingen een mening over hem hebben en dat hij dus een scherp

profiel heeft. Bij verkiezingen is dat vaak toch vooral een voordeel en ook in de media is het duidelijk dat de komende verkiezingen in grote mate rond de figuur van Bart De Wever zullen draaien, en of hij premier (of minister-president) zal willen of kunnen worden.

Tom Van Grieken doet het goed De andere figuur rond wie de verkiezingen zullen draaien, is Tom Van Grieken. Slechts 7,2 procent van de ondervraagden zou hem graag premier zien worden, maar 10,3 procent voelt zich wel het best door hem vertegenwoordigd. Wat in zulke poppolls in het nadeel van Van Grieken speelt, is dat niemand verwacht dat hij echt de ambitie heeft de eed te kunnen afleggen als Belgische eerste minister. Wellicht antwoorden nogal wat kiezers van het Vlaams Belang dat ze zich het best door Van Grieken vertegenwoordigd voelen, maar dat ze liefst De Wever premier willen zien worden. Tegelijkertijd roept de figuur van Van Grieken ook veel weerstand op, wat zoals bij De Wever wijst op een scherp profiel. Het is duidelijk dat heel wat Vlamingen een mening over Van Grieken hebben en vermoedelijk bij uitbreiding ook over het Vlaams Belang. Echt nieuws is dat niet, maar het bevestigt wel de trend dat het Vlaams Belang geen schrik hoeft te hebben van de komende peilingen en de verkiezingen in juni.

Populariteit van Conner Rousseau keldert Erger is het gesteld met de populariteit van de voormalige voorzitter van Vooruit, Conner Rousseau. Een half jaar geleden voelde vijftien procent van de ondervraagden zich nog het best door hem vertegenwoordigd, maar deze keer was dat slechts bij vijf procent van de ondervraagden het geval. Omdat Rousseau officieel de nationale politiek verlaten heeft, zou je hiermee nog het glas een derde vol kunnen zien. Het probleem van Vooruit is echter dat de ondervraagden geen ander kopstuk van Vooruit als populair alternatief aangeduid hebben. In het relatief beperkte resultatenlijstje dat wij gepubliceerd zagen, dook namelijk slechts één ander Vooruit-politicus op als mogelijke premier: Frank Vandenbroucke. Hij staat op de tiende plaats, met een aanhang van 1,3 procent van de onder-

vraagden. Het ziet er dus niet goed uit voor Vooruit en de recente affaire-Meeuws is niet van dien aard om de zaken voor de socialisten te verbeteren.

Cd&v onzichtbaar Deze poppoll laat duidelijk zien dat ook cd&v met een probleem zit. Partijvoorzitter Sammy Mahdi komt niet voor in de top tien van de politici die de Vlamingen het liefst als de volgende premier willen zien. Eerste cd&v-kopstuk is Annelies Verlinden, op de negende plaats, met een even grote aanhang als Frank Vandenbroucke. Er is een tijd geweest dat het een vanzelfsprekendheid was dat de CVP de eerste minister leverde, vandaag is het met een vergrootglas zoeken naar een christendemocraat in de lijstjes. De partij roept trouwens ook zo goed als geen weerstand op.

Kanseliersbonus blijft uit Met bijna tien procent staat Alexander De Croo op de tweede plaats van het lijstje met politici die de Vlamingen graag premier zouden zien worden. Voor een dienstdoend premier is dat bedroevend weinig, ook al omdat het minder dan de helft van de score van De Wever is, terwijl Van Grieken hem op de hielen zit. Als Alexander De Croo al extra stemmen zou halen omdat hij vandaag premier is, dan zullen het er volgens deze poppoll toch maar bitter weinig zijn. Mogelijk ondervindt hij er nadeel van dat de perikelen bij Vooruit veel van de politieke aandacht in Vlaanderen opeisen.

Raoul Hedebouw populairder dan Petra De Sutter PVDA en Groen zijn zichtbaarder dan cd&v, maar het moet Groen wel zorgen baren dat PVDA in deze poppoll net iets populairder is dan Groen. Bij de PVDA is partijvoorzitter Raoul Hedebouw de populairste, maar bij Groen gaat het niet om één van de twee covoorzitters, maar wel vicepremier Petra De Sutter. Ook hier wordt dus de trend bevestigd dat het lang niet zeker is dat de PVDA de kleinste partij op links blijft na de verkiezingen. FILIP VAN LAENEN

Binnenland

22 februari 2024

VERKIEZINGEN

WANNES NEUKERMANS

Sammy Mahdi: Wilfried Vandaele “Wij willen incontournabel zijn in elke regering” (N-VA) over coalitie omkopen door de Chinezen. Daarom denk ik dat wij de verrassing van de verkiezingen zullen worden.” Cd&v hoopt ook na 2024 nog deel te nemen aan het bestuur van élke regering. Federaal moet dat ook tot hervormingen leiden: “Ofwel hervormen we het land, ofwel zal Europa een geweer tegen onze slaap zetten en ons verplichten om drastische besparingen te doen.”

Sammy Mahdi

De 32 urenweek van Paul Magnette

Paul Magnette

32 uur werken en hetzelfde loon behouden, het klinkt aanlokkelijk. Het idee dat Magnette lanceerde op zijn verkiezingscongres, werd echter al snel afgeschoten in Vlaanderen als “niet haalbaar, onbetaalbaar en onwenselijk”.

salarissen voor ambtenaren, terwijl ons begrotingstekort al het grootste van Europa is.

Paul Magnette lanceerde het voorstel van de 32 urenweek op het verkiezingscongres van de PS. Hij nuanceerde onmiddellijk door te stellen dat het idee “niet voor morgen” is. “Maar er moeten wel stappen in die richting gezet worden”, zegt Magnette. Zijn idee komt erop neer dat werknemers zes uur minder moeten werken voor hetzelfde loon: een algemene loonsverhoging van 16 procent dus. Het voorstel komt er op een

Toch valt het niet uit te sluiten dat we in de toekomst minder zullen werken. “Die 38 urenweek is geen goddelijke wetmatigheid”, zegt ook arbeidseconoom Stijn Baert. Na de Eerste Wereldoorlog werd de werkweek teruggedrongen tot 48 uur, om nadien naar 40 en 38 uur te gaan. Maar momenteel noemt hij de arbeidsduurvermindering van Magnette “een moedwillige afbraak van de welvaart”.

moment dat het economisch en praktisch onhaalbaar lijkt. Werkgeversorganisaties klagen dat de Belgische lonen nu al tot de hoogste van de wereld behoren. Als iedereen minder gaat werken, heeft elk bedrijf bovendien meer personeel nodig. Een bijkomend argument om het voorstel af te schieten, zeker omdat de vacatures vandaag al niet ingevuld raken. Bovendien zou ook de overheid veel meer geld moeten uitgeven aan

“Afbraak van de welvaart”

met VB: “Ik zie dat niet zitten”

In een afscheidsinterview met de Krant van West-Vlaanderen zegt Vlaams fractieleider Wilfried Vandaele (N-VA) stellig een coalitie met Vlaams Belang niet te zien zitten. “Er zitten in het VB inhoudelijke punten en figuren die onaanvaardbaar zijn voor mij”, zegt hij. “Ik zie dat niet zitten. Voilà, duidelijk?” Tot de dag voor de verkiezingen zullen N-VA’ers elkaar tegenspreken over een eventuele samenwerking met Vlaams Belang. De ene vindt het een historische fout om de partij uit te sluiten, de andere vindt een samenwerking onmogelijk omwille van standpunten of bepaalde figuren binnen de partij. Zo ook fractieleider in het Vlaams Parlement Wilfried Vandaele. Naast die standpunten en figuren, ziet hij ook dat de strategie van N-VA verschilt met die van Vlaams Belang. “Wij willen nog altijd een staatshervorming realiseren. Daarvoor heb je de Franstaligen nodig en die willen sowieso niet met VB aan tafel. Dus wij kunnen onze doelen nooit realiseren met VB.” Collega-fractieleider Chris Janssens (Vlaams Belang) reageerde via X op de uitspraken van Vandaele. “Het goede nieuws is dat hij stopt met politiek”, klinkt het. “Het wordt tijd dat die oude, linkse VU-garde vervangen wordt door een moderne generatie die zich niet - toegeving na toegeving - blijft vastklampen aan de restanten van de oubollige traditionele partijen.” © PHOTONEWS

De partijen aan de uiterste zijden van het spectrum doen het goed, maar volgens Mahdi is er eveneens een “remonte van het centrum” bezig. “Kijk naar Donald Tusk in Polen, Pieter Omtzigt in Nederland en Les Engagés in Wallonië”, aldus de cd&v-voorzitter. “Veel mensen willen gewoon deftige politici en hebben hun buik vol van figuren die tegen politiebusjes plassen, voortdurend van postje wisselen of zich laten

In een interview met De Morgen zegt cd&v-voorzitter Sammy Mahdi dat zijn partij wel eens de verrassing van de verkiezingen zou kunnen worden. “We willen vooral incontournabel zijn in elke regering, zodat de anderen ons niet tegen de muur kunnen plakken”, zegt hij.

Kathleen Van Brempt Von der Leyen wil zichzelf opvolgen keert terug in Europees Commissievoorzitter Ursula von der Leyen (65) zou graag nog een tweede mandaat als voorzitter opnemen. Dat bevestigde de Duitse politica tijdens een bijeenkomst van de CDU in Berlijn. De christendemocraten steunen de kandidatuur van Von der Leyen unaniem, maar de Europese moederpartij EVP moet haar kandidatuur nog bevestigen. Na de verkiezingen kunnen alle fracties in het Europees Parlement een ‘Spitzenkandidaat’ voordragen. De Europese Raad van regeringsleiders kan nadien een voorzitter van de Europese Commissie benoemen. De Raad hoeft niet de kandidaat van de grootste fractie te kiezen, maar moet wel rekening houden met het verkiezingsresultaat. Na de goedkeuring door de Europese Raad, moet de kandidaat-voorzitter verantwoording afleggen in het Europees Parlement. Daarna wordt hij/zij verkozen of afgekeurd door het parlement.

Antwerpse gemeenteraad

Na het vertrek van Tom Meeuws als Antwerps schepen, volgt Europees Parlementslid Kathleen Van Brempt hem op in de gemeenteraad. Van Brempt zetelde eerder al van 2001 tot 2018 in de gemeenteraad. Van Brempt is momenteel Europees Parlementslid. Eerder was ze federaal staatssecretaris, Vlaams minister en Vlaams Parlementslid. Bij de Europese verkiezingen in juni staat ze op de tweede plek, na Bruno Tobback. Of ze ook in Antwerpen opnieuw een grotere rol zal spelen, is nog niet duidelijk.

Wilfried Vandaele

Verlinden wil personeel aanwerven om verkeersboetes te verwerken Door op zoek te gaan naar heel wat extra personeel bij de federale politie, hoopt minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (cd&v) ieder jaar tot 9 miljoen verkeersovertredingen te verwerken. Daardoor zouden ook flitspalen langs gewestwegen en mobiele flitsapparatuur constant kunnen flitsen. Bij de begrotingsopmaak vorig jaar voorzag de federale regering al extra middelen voor de federale politie. Minister Verlinden gaat dat budget nu gebruiken om tientallen extra mensen aan te werven, om verkeersboetes te verwerken. Zodra er

Als het personeel gevonden wordt, zullen in Vlaanderen heel wat lokale trajectcontroles geactiveerd kunnen worden

187 mensen werken, zal de verwerkingscapaciteit stijgen tot bijna 9 miljoen overtredingen. Uit antwoorden van minister Verlinden aan Kamerlid Ortwin Depoortere (Vlaams Belang) blijkt dat de verwerkingscapaciteit vandaag beperkt is tot 5 miljoen overtredingen per jaar.

Nultolerantie Als het personeel gevonden wordt, zullen in Vlaanderen heel wat lokale trajectcontroles geactiveerd kunnen worden. “En we zullen ook op lokale wegen meer nultolerantie toepassen”, legt Verlinden uit.

“Overdreven snelheid is een van de drie grootste killers in het verkeer. Handhaving is en blijft dan ook het sluitstuk binnen de aanpak voor meer verkeersveiligheid. Trajectcontroles spelen daarin een cruciale rol. We zijn tevreden dat heel wat nieuwe installaties van AWV eindelijk geactiveerd zullen worden dankzij het optrekken van de capaciteit.” Ook Vlaams minister van Mobiliteit en Openbare Werken Lydia Peeters (Open Vld) reageert tevreden op de aankondiging van Verlinden. Ortwin Depoortere vindt dat de federale regering haar prioriteiten niet op een rij heeft. Terwijl er in Brussel dagelijks geschoten wordt, is Verlinden bezig met verkeersboetes. Het enige doel is om meer federale inkomsten te vergaren. De Vivaldi-regering is niet bezig met veiligheid, maar probeert enkel om haar bodemloze financiële put te vullen.” WANNES NEUKERMANS

Opinie

22 februari 2024

Onlangs lekte uit dat de Estse premier Kaja Kallas op een Russische lijst van gezochte personen staat. Ze wordt in Rusland vervolgd wegens het afbreken van oorlogsmonumenten... in Estland! Dat vreemde verhaal kan enkel begrepen worden in de context van het aanslepende conflict tussen Estland en Rusland.

De twee opties van de N-VA in Brussel

Er wordt vaak gesproken over het gebrek aan legitimiteit van Vlaamse ministers in Brussel, zoals Pascal Smet (van Vooruit, die ontslag heeft genomen) en Elke Van den Brandt (Groen). Dat is niet helemaal waar. Bij de verkiezingen van 2019 kwam Groen als winnaar uit de bus in de Nederlandstalige fractie in het Brussels Parlement (dat 17 gegarandeerde Vlaamse leden telt op een totaal van 89). Wanneer de fanatieke mevrouw Elke Van den Brandt beweert dat haar afschuwelijk sektarisch kortzichtig beleid een vorm van democratische legitimiteit geniet, heeft ze het vanuit een strikt Vlaams-Brussels standpunt niet helemaal bij het verkeerde eind. Aan Franstalige kant komt de Brusselse politiek al jaren neer op een eenvoudig principe: allen tegen de MR. De haat tegenover de MR binnen de PS, Ecolo, DéFI en Les Engagés is zo groot dat de andere Franstalige partijen bereid zijn om met de PTB te regeren, zolang de MR maar in de oppositie wordt gehouden. De komst van Georges-Louis Bouchez aan het hoofd van de MR zou die trend duidelijk niet keren.

Eerste scenario: eeuwige oppositie Sovjetmonument in Narva, foto uit 2016. Het monument is ondertussen verwijderd

Estland is de kleinste van de drie Baltische staten. Het land is drie keer zo groot als Vlaanderen, maar telt slechts 1,2 miljoen inwoners, waarvan een kwart Russen. Als toeristische bestemming kan ik het land bijzonder aanbevelen. De natuur is prachtig en de bevolking erg vriendelijk. Estland is veilig en netjes. De vele historische gebouwen getuigen van een bewogen geschiedenis. Op het einde van de Eerste Wereldoorlog en na een felle strijd kon Estland zich losmaken van Rusland en werd het een onafhankelijke staat. Amper twintig jaar later werden de Esten evenwel slachtoffer van de deal tussen Hitler en Stalin waarbij de dictators Oost-Europa onder elkaar hadden opgedeeld. Estland werd één van de Sovjetrepublieken. Duizenden Esten werden terechtgesteld, opgesloten of naar Siberië gestuurd. Het mag dan ook niet verbazen dat de Duitsers in 1941 als bevrijders werden verwelkomd. In de Duitse plannen was er echter geen plaats voor een onafhankelijk Estland. De oorlogsfilm ‘1944’ van Elmo Nüganen toont het drama van de Tweede Wereldoorlog in Estland, met twee totalitaire regimes die beiden de Esten als kanonnenvlees gebruikten. Na de oorlog kwam Estland weer onder Sovjetbestuur. Door de deportatie van Esten en een massale Russische immigratie verminderde het aandeel van de Esten in de bevolking van 88 naar 61 procent. In het Westen trachtten kleine groepjes uitgeweken Esten de vlam van de onafhankelijkheid brandend te houden. Veel Vlaams-nationalisten zullen de onvermoeibare Tamara Jegorov kennen. Ik herinner me dat ik als student met haar mee betoogde tegen het bezoek van een Sovjetdelegatie aan Gent. Op veel concrete steun mochten de Esten echter niet rekenen. Zelfs toen de Sovjet-Unie implodeerde, kregen ze vanuit Europa het advies om vooral de Russen niet te provoceren. Het herstel van de onafhankelijkheid in 1991 realiseerden de Esten op eigen kracht. Estland werd lid van de NAVO en de EU.

Vastberaden De verhouding met Rusland is sindsdien gespannen, met Russische cyberaanvallen en andere incidenten. In augustus 2022 ontvouwde eerste minister Kaja Kallas een plan om 244 monumenten uit de Sovjetperiode te verwijderen uit de publieke ruimte. De Russische inval in Oekraïne vormde de concrete aanleiding. De Sovjetmonumenten herinneren volgens Kalles niet alleen aan een zwaar verleden, maar wekken ook de indruk dat Rusland nog een claim op Estland zou kunnen hebben. Voor Moskou is de verwijdering van de monumenten dan weer een aanslag op de nagedachtenis van de Russische soldaten. Het ontbreekt het landje van 1 miljoen inwoners in elk geval niet aan vastberadenheid. Tijdens mijn jongste bezoek ontmoette ik burgers die in het weekend trainen om verzet te kunnen plegen in geval van een Russische invasie. Patriottisme en weerbaarheid zijn in Estland geen loze begrippen.

Rekening houdende met die basisfeiten zijn er twee scenario’s. In het eerste scenario presenteert de N-VA een Vlaamse lijst voor het Brussels Parlement, naar het voorbeeld van Antwerpen en Gent. Prima, wat is er meer legitiem dan dat? Behalve dan dat de N-VA momenteel drie zetels heeft in het Brussels Parlement, net als tijdens de vorige legislatuur. Als de N-VA vasthoudt aan haar klassieke lijn, zal ze in 2024 waarschijnlijk drie zetels hebben, misschien vier of misschien twee. In dat scenario komt er geen electorale revolutie en blijft de N-VA wijselijk in de oppositie. We hebben het recht om de waarde van die strategie te bevragen. Voor een realistische en serieuze partij als de N-VA heeft zich verkiesbaar stellen alleen zin als het doel is om aan de macht te komen. Vanuit dat oogpunt lijkt de huidige strategie van de N-VA weinig veelbelovend. Er is een element van publiek recht dat niet mag worden vergeten: in 2024 zal er geen Brusselse regering worden gevormd die geen meerderheid heeft in beide taalgroepen. Het Brussels Parlement kiest de leden van de Brusselse regering bij absolute meerderheid van zijn leden, op voorwaarde dat er ook een meerderheid van stemmen is in elke taalgroep (Artikel 35 van de wet van 1989). Naast haar Vlaamse achterban is er echter nog een overvloed aan

stemmen waaruit de N-VA zou moeten putten: de Franstalige en tweetalige bevolking van Brussel. Laten we eerst een misverstand uit de weg ruimen: er zijn geen zuivere Vlamingen en zuivere Franstaligen in Brussel. Zoiets bestaat niet. Als ik mijn eigen bescheiden voorbeeld neem: ik ben Franstalig opgevoed en de wortels van mijn vier grootouderlijke lijnen zijn Vlaams. Als ik moet kiezen tussen ‘Waals’ en ‘Vlaams’, ben ik zeven dagen per week Vlaming en de achtste ook. Dat is het geval voor een groot aantal mensen in Brussel, die zich net zo Waals voelen als Eddy Merckx, en dat is helemaal niet verwonderlijk, aangezien Brussel van oudsher een Vlaamse stad is en momenteel de hoofdstad van Vlaanderen.

N-VA zou ook stemmen moeten putten uit de Franstalige en tweetalige bevolking van Brussel Gebruik maken van dat machtige reservoir van Brusselse stemmen impliceert geen enkele vorm van verloochening of compromis van de kant van de N-VA.

Tweede scenario: de mensen van Brussel ontmoeten Brusselaars zijn niet blind. Ze leven dagelijks in een wervelwind van verboden, belastingen, criminaliteit, no-gozones en sluipende islamisering. Een zoveelste hallucinant voorbeeld van dat laatste, is het surrealistische en opzienbarende tafereel dat vorige week werd vertoond, namelijk een Pakistaanse moslimprediker die rustig verzen uit een soera voordraagt op de tribune van het Brussels Parlement. Het hoofddoel van die verzen is om de strijd tegen een Joodse stam te vieren, de afslachting van de mannen van die stam en de onderwerping van hun kinderen en vrouwen.

Opportuniteit ‘Rechtse’ Brusselaars, om het eenvoudig te zeggen, of zij die zich gewoon bewust zijn van de realiteit, begrijpen dat het stemmen op de

MR hoogstwaarschijnlijk niets zal veranderen aan het traject van Brussel, om de redenen die ik net heb geschetst. De N-VA heeft dus een troef uit te spelen door die stemmen, die in zekere zin de N-VA toekomen, in de wacht te slepen. De N-VA leidt al jaren een intelligente, goed onderbouwde en goed geïnformeerde oppositie in Brussel, met concrete voorstellen. Dat impliceert de opname van tweetalige kandidaten uit de Franstalige gemeenschap op de N-VAlijst. Laten we precies zijn, want dit is een gevoelig onderwerp. Wat bedoel ik met ‘tweetalige kandidaten met een Franstalige achtergrond’? De N-VA is een Vlaamse partij. Dat is haar definitie. Het lijkt me dat een kandidaat alleen op de lijsten van de N-VA mag staan als hij of zij op zijn minst Nederlands spreekt, zij het gebrekkig. Ik heb het dus niet over mensen zoals Georges-Louis Bouchez die geen Nederlands durven spreken - ocharme! -, maar degenen die dat wel doen. Het idee is niet om van de N-VA in Brussel een Franstalige partij in de Nederlandse taalgroep te maken. Het idee is om de N-VA open te stellen voor de massa Brusselse stemmen die ze natuurlijk verdient als enige serieuze oppositiepartij, terwijl ze trouw blijft aan haar Vlaamse programma en DNA.

Vlaanderen is de oplossing Ik behoor tot een generatie voor wie de racistische anti-Vlaamse uitbarstingen van DéFI (ex-FDF) niets betekenen en voor de jongere generaties al helemaal niets. De tijd van de zogenaamde ‘Vlaamse bedreiging voor Brussel’ is voorbij. Vandaag is Vlaanderen niet langer het probleem van Brussel. Het is de oplossing. En nog een laatste woord: Vlaanderen heeft geen andere keuze dan het Brusselse probleem aan te pakken. Het kwaad van Brussel laat zich immers niet tegenhouden door de vinger van de Heilige Geest aan de grenzen van Vlaams-Brabant. Wie denken we dat uiteindelijk de torenhoge schuld van Brussel zal betalen - als het niet de Vlaamse belastingbetaler is? Een verachtelijk en onrechtvaardig vooruitzicht? Zeker. Maar ook een feit. DRIEU GODEFRIDI

In Estland is weerbaarheid geen hol begrip

KARIM VAN OVERMEIRE

Een plenaire sessie in het Brussels Parlement, september 2023

Interview

22 februari 2024

PAUL VAN TIGCHELT

Interview

22 februari 2024

VICEPREMIER EN MINISTER VAN JUSTITIE EN NOORDZEE (OPEN VLD) wijziging van het bredere akkoord rond Brussel-Halle-Vilvoorde uit 2012 en daar is op politiek niveau momenteel geen consensus over. Die wijziging zal deel moeten uitmaken van een bredere institutionele hervorming.”

IK ZIE NIET IN HOE WE ONS KUNNEN ONTTREKKEN AAN EEN EUROPESE RICHTLIJN DIE AANZETTEN TOT HAAT STRAFBAAR MAAKT

“Eén jaar met uitstel voor een verkrachting lijkt weinig, maar je moet de volledige context kennen” Vicepremier en minister van Justitie en Noordzee Paul Van Tigchelt (Open Vld) was de afgelopen dagen niet weg te denken uit de media. Hij reageerde onder meer op het drugsgeweld in Brussel en de schimmige vzw’s van Hamas in België. Voor ’t Pallieterke toonde hij zich echter bereid om de waan van de dag te overstijgen en even stil te staan bij de ‘grote’ vragen van onze tijd. Een gesprek over al dan niet vermeende straffeloosheid, de vrijheid van meningsuiting, de wettelijke zelfverdediging en de (on)zin van een regionalisering van Justitie.

w verslaggever trof Van Tigchelt, mét de hem kenmerkende opgerolde hemdsmouwen, op zijn kabinet in de Financietoren in Brussel. Kort daarvoor vond aan de Hallepoort een schietpartij plaats. Daarbij raakte niemand gewond, maar de daders reden wel een vrouw aan toen ze met hun wagen op de vlucht gingen. Tijdens het interview waren in de verte nog sirenes te horen. De media berichtten diezelfde dag dat acteur en influencer Nicolas Caeyers (31) door de correctionele rechtbank in Leuven werd veroordeeld tot 1 jaar cel met uitstel voor de verkrachting van twee minderjarigen van 13 en 15 jaar oud. Dat vonnis werd druk becommentarieerd op sociale media. Veel gebruikers hebben het gevoel dat verkrachters er gemakkelijk van afkomen, maar zulke uitspraken doen Van Tigchelt naar eigen zeggen steigeren. “Er wordt nogal wat onzin de wereld ingestuurd”, zegt hij daarover. “Ik heb dat vonnis niet gezien en ik hoef dat als minister van Justitie ook niet te zien. Ik veronderstel dat heel wat van degenen die er commentaar op hebben, het evenmin hebben gezien, laat staan dat ze de slachtoffers, de dader en de context van de feiten kennen. Dat zijn allemaal zaken die een rechter in overweging moet nemen en op basis waarvan hij een uitspraak doet, goed wetende wat de context van de feiten is en hoe ze tot stand zijn gekomen. Seksueel geweld ís een prioriteit van Justitie.”

De kritiek op Justitie is dus niet terecht? “Na de dramatische zaak met Steve Bakelmans en Julie Van Espen hebben we het seksueel strafrecht geactualiseerd. In het oude Strafwetboek waren je goederen beter beschermd dan je fysieke integriteit. Dat is rechtgezet in het nieuwe seksueel strafrecht en het nieuwe Strafwetboek. Je fysieke integriteit wordt voortaan beter beschermd dan je eigendom.”

Politici moeten voorzichtig zijn in het gratuit bekritiseren van Justitie “Bepaalde criticasters van Justitie beweren dat verkrachters in Brussel veroordeeld werden tot het schrijven van een opstel. Maar wat men er niet bij vertelt, is dat het Openbaar Ministerie tegen dat vonnis in beroep is gegaan. Een jaar geleden heeft het hof van beroep hen effectieve gevangenisstraffen van 6 tot 8 jaar opgelegd. Dat is de waarheid. Men mag kritiek hebben op Justitie, maar dan moet die ook gefundeerd zijn. Van die ‘opstelletjes’ is sinds de uitspraak van het hof van beroep geen sprake meer. Politici moeten voorzichtig zijn in het gratuit bekritiseren van Justitie. Eén jaar met uitstel voor een verkrach-

ting lijkt weinig, maar je moet de volledige context kennen. Dan pas kan je er ten gronde over discussiëren.”

Een juwelier die in 2018 een verdachte van een overval doodschoot in Oostakker, werd afgelopen zomer veroordeeld tot tien maanden cel en 800 euro boete, beide volledig met uitstel. Moet de wettelijke zelfverdediging worden uitgebreid naar bezittingen? “Het geweldsmonopolie ligt bij de overheid. Dat moet het uitgangspunt zijn én blijven. Burgers mogen het recht niet in eigen handen nemen. Daarom pleit ik voor veel behoedzaamheid in deze discussie. Artikel 416 van het Strafwetboek stelt dat een persoon die wordt bedreigd, zichzelf mag verdedigen. Dat is de wettelijke verdediging. Justitie past dat begrip soepel toe. Daarnaast heb je ook de zogenaamde uitlokking en de onweerstaanbare dwang. Die drie artikels vormen samen een evenwichtig wetgevingsarsenaal. Ik ben er geen voorstander van om dat uit te breiden naar goederen. Het signaal dat je dan geeft, is dat mensen zomaar iemand mogen neerschieten als hun bezittingen bedreigd worden. Ik hoed mij voor zo’n maatschappij. Veeleer dan zulke pseudo-oplossingen voor te stellen, moeten we zorgen voor goedwerkende justitieen politiediensten. Het is niet zo dat je machteloos staat als er zich een inbreker in je woning bevindt. Het is immers vrij uitzonderlijk dat mensen die zich verde-

Onder meer in de zaak tegen televisiemaker Bart De Pauw werden heel wat elementen uit het dossier gelekt naar de media. Kunt u daar als minister van Justitie tegen optreden? “Recht wordt niet gesproken in een vacuüm of onder een stolp. De media moeten hun werk doen. Het is goed dat over een lopend onderzoek wordt bericht. Dat moet wel gebeuren met respect voor bepaalde basisprincipes, zoals het vermoeden van onschuld, het geheim van het onderzoek en met respect voor de privacy van de betrokkenen. Ik hoop dat we geen mensen schuldig verklaren voor een vonnis is geveld.”

Seksueel geweld is een prioriteit van Justitie “Er zijn veel actoren betrokken bij een strafonderzoek. Soms wordt er inderdaad gelekt. Maar ik beschuldig niemand. De onderzoeken die het parket voert naar perslekken, leveren ook maar zelden iets op. Het journalistieke bronnengeheim, een wet van Laurette Onkelinx uit 2005, is zo goed als absoluut. En maar goed ook. Ik ben niet van plan om die wet te wijzigen, omdat de persvrijheid en de vrijheid van meningsuiting mij bijzonder dierbaar zijn.”

U wil het journalistieke bronnengeheim dus niet inperken? digen tegen inbrekers worden vervolgd en veroordeeld.”

Uit een studie die Vlaams minister van Justitie Zuhal Demir (N-VA) had besteld bij de KU Leuven, bleek vorig jaar dat een regionalisering van Justitie mogelijk is. Is die volgens u ook wenselijk? “Mijn voorganger, Vincent Van Quickenborne, heeft vorig jaar enkele parlementaire vragen over die studie beantwoord, maar sindsdien hebben we daarover niks meer gehoord. Er zijn mij geen initiatieven bekend van de Vlaamse minister van Justitie om daarover te reflecteren.” “Ik heb alleszins enkele bedenkingen bij die studie. In een federale of confederale staat blijven bepaalde bevoegdheden, zoals Binnenlandse Zaken, Defensie en Justitie, best op federaal niveau. Ik probeer te kijken voorbij de slogans en stel mezelf de vraag wat zo’n regionalisering dan precies zou moeten inhouden. We hebben net een nieuw Strafwetboek goedgekeurd, maar binnenkort zouden we dan een debat moeten voeren over een Vlaams, Brussels en Waals strafwetboek? Dat is geen heilzame discussie.”

Waarom niet? “We proberen de strijd tegen de drugsmaffia op internationaal niveau te voeren. Maar als we Justitie zouden regionaliseren, zou de Brusselse Justitie een rogatoire commissie naar de Antwerpse Justitie moeten sturen om drugsbendes die in België actief zijn in kaart te brengen. Het lijkt me niet verstandig om Justitie op te splitsen op een moment dat we meer dan ooit beseffen dat de strijd tegen de georganiseerde misdaad grensoverschrijdend is.” “Als men Justitie zou willen regionaliseren op basis van het adagium dat ‘wat Vlaanderen zelf doet, het beter doet’, moeten we toch even naar het jeugdsanctierecht kijken. Dat is geregionaliseerd, maar ik kan alleen maar vaststellen dat het niet per se beter is, integendeel. Als je met jeugdrechters spreekt, zullen die zeggen dat de

wachtlijsten in de jeugdzorg nog steeds even lang zijn.” “Als ik voorbij de slogans kijk, zie ik het nut van een regionalisering van Justitie niet in. Ik heb van de partijen die pleiten voor het einde van dit land ook nog nooit gehoord hoe de burger daar beter van zal worden. Dat zou nochtans het doel moeten zijn van alles wat we doen.”

Dat neemt toch niet weg dat er wel degelijk cultuurverschillen zijn tussen de Nederlandstalige en Franstalige magistratuur? “Er zijn inderdaad soms verschillen tussen Vlaamse en Waalse parketten. Een voorbeeld daarvan zijn de uithuiszettingen in het geval van intrafamiliaal geweld. De wetgever heeft de mogelijkheid gecreëerd om daders van intrafamiliaal geweld uit huis te zetten. In Brussel en Wallonië gebeurt dat minder dan in Vlaanderen. Als er verschillen zijn, moeten die worden bekeken en opgelost. Maar het zou een verkeerde oplossing zijn om Justitie daarom te regionaliseren. Ik zie écht niet hoe onze burgers daar beter van zouden worden.”

In het gerechtelijk arrondissement Halle-Vilvoorde kiezen verdachten er vaak voor om in het Frans berecht te worden, omdat de wachtlijsten dan langer zijn en hun straf vaak milder. Hoe wil u dat probleem oplossen? “Bij de splitsing van het gerechtelijk arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde in 2012 zijn bepaalde afspraken gemaakt. Verdachten kunnen inderdaad een wijziging van de taalrol vragen, zelfs in verkeerszaken. Ze doen dat soms bewust om de zaak te vertragen. Door voor een andere taal te kiezen, sturen verdachten aan op een verjaring of een mildere straf. Als u het mij vraagt, moeten we de wet op het gebruik der talen in rechtszaken uit 1935 op dat punt wijzigen. Voor iemand die betrapt wordt in Asse, zou het niet mogelijk mogen zijn om een wijziging van de taalrol te vragen. In Antwerpen en Namen kan dat ook niet. Maar dat veronderstelt een

“Ik prijs me gelukkig dat journalisten die hun werk doen en op zoek gaan naar informatie geen veroordeling riskeren. Naast het geheim van het onderzoek en het beroepsgeheim bestaat er ook zoiets als misbruik van het inzagerecht. Een advocaat heeft inzage in het dossier van zijn cliënt, maar als hij die informatie vervolgens doorspeelt aan een journalist, kunnen beiden worden veroordeeld voor heling.” “In elke beroepsgroep heb je een zeer kleine minderheid die meent het niet zo nauw te moeten nemen met de deontologische regels en misbruik maakt van onder meer het journalistieke bronnengeheim. Maar het is niet om die kleine minderheid aan te pakken dat ik als minister van Justitie het journalistieke bronnengeheim zal inperken. De persvrijheid is belangrijk. Journalisten moeten hun werk kunnen doen.”

In hoeverre heeft u met uw tussenkomst in Villa Politica de privacy van Roger Vangheluwe geschonden? “(roept uit) Niet! Het dossier-Vangheluwe is niet door mij in de media gebracht. Sinds 2010 weten we allemaal wie hij is en wat hij heeft gedaan. Door de docureeks ‘Godvergeten’ is dat dossier opnieuw onder de aandacht gebracht. In diezelfde periode werd ook een pauselijk bezoek aangekondigd. Ik heb daarover vragen gekregen in het parlement. Daarop heb ik geantwoord dat een pauselijk bezoek alleen onder een gelukkig gesternte kan plaatsvinden. Lees: als de kwestie rond Vangheluwe en zijn bisschoppelijke titel is uitgeklaard. Ik erger mij eraan, en velen met mij, dat de Kerk niet transparant communiceert. De slachtoffers en de publieke opinie hebben recht op duidelijkheid, zeker na de schokgolf die ‘Godvergeten’ heeft veroorzaakt.” “Ten gevolge van mijn tussenkomst in de Kamer heeft de pauselijke nuntius, de ambassadeur van het Vaticaan in ons land, contact met mij gezocht. Op 9 januari vertelde hij me tijdens een ontmoeting op mijn kabinet dat de Kerk de bisschoppelijke titel van Vangheluwe niet kán afnemen,

omdat hij al gestraft werd voor de feiten van seksueel misbruik die hem ten laste worden gelegd. Ook naar kerkelijk recht kan iemand geen twee keer gestraft worden voor dezelfde feiten. Non bis in idem. Daarom heb ik hem gesuggereerd om contact op te nemen met het federaal parket, omdat ik weet heb van andere feiten lastens Roger Vangheluwe. Er is veel porno gevonden op zijn computer. Ook dat is in het verleden al uitgebreid in de pers verschenen.”

Dat is toch niet strafbaar? “Niet naar ons recht, maar misschien wel naar kerkelijk recht. Daarom hebben we de pauselijke nuntius in contact gebracht met het federaal parket. Ik heb in dat dossier geen enkel initiatief genomen. Ik heb de privacy van de betrokkene of de scheiding der machten niet geschonden. Ik heb alleen vragen van de pers en het parlement beantwoord, naar aanleiding van een aankondiging van de nuntius enkele dagen eerder dat een nieuw dossier werd geopend. Ik ben geen specialist in kerkelijk recht en heb ook niet de ambitie om dat te worden. Maar de nuntius heeft mij verteld dat het Vaticaan misschien wel iets kan doen met de gevonden porno.” “Ik weet wat de scheiding der machten en de rechtsstaat inhouden. Die zijn mij zeer dierbaar. Maar die rechtsstaat veronderstelt ook dat de minister van Justitie, als lid van de uitvoerende macht, zijn verantwoordelijkheid neemt. Dat zal ik áltijd doen, zeker ten aanzien van slachtoffers. Justitie moet nóg meer slachtoffergericht worden. De minister van Justitie moet daarin het goede voorbeeld geven.”

In hoeverre moet de wetgever kunnen ingrijpen op de vrijheid van meningsuiting? “Het is goed dat daarover wordt gedebatteerd. De vrijheid van meningsuiting is zéér belangrijk. Het principe is - en dat moet ook zo blijven - dat veel moet kunnen worden gezegd. Er moet kunnen worden beledigd en aan blasfemie worden gedaan.”

Denemarken en Zweden overwegen een verbod op Koranverbrandingen. Moet daar ook in België over worden nagedacht? “Neen. De vrijheid van meningsuiting is het uitgangspunt. De rechtsstaat is gestoeld op de persvrijheid en de vrijheid van meningsuiting. Maar er zijn grenzen en die hebben vorm gekregen in de antiracisme-, negationisme- en discriminatiewetten. Dat zijn Europese richtlijnen die omgezet zijn in Belgisch recht. Bovendien waakt het Europees Hof voor de Rechten van de Mens over een correcte toepassing van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, met onder andere het recht op vrije meningsuiting. Dat is een goed uitgebalanceerd geheel waarover onze magistratuur moet waken.”

Als ik voorbij de slogans kijk, zie ik het nut van een regionalisering van Justitie niet in “Men komt steeds aandraven met een of twee zaken waarin de vrijheid van meningsuiting aan banden zou zijn gelegd. Maar dan moet men wel het volledige verhaal vertellen. Het hof van beroep heeft bijvoorbeeld komaf gemaakt met het vonnis van de correctionele rechtbank van Mechelen (vier leden van Voorpost werden aanvankelijk veroordeeld tot zes maanden cel omdat ze een spandoek met het opschrift ‘Stop Islamisering’ hadden getoond, maar het Antwerpse hof van beroep verklaarde zich later onbevoegd, red.). Justitie is voldoende zelfcorrigerend om daar op een correcte manier mee om te gaan.”

Ook aanzetten tot haat blijft dus best strafbaar? “Ik weet niet in hoeverre je het onderscheid kunt maken tussen haat enerzijds en discriminatie en geweld anderzijds. Het is goed dat erover wordt gediscussieerd. Als we de wetgeving kunnen verbeteren, doe ik dat met veel plezier. Maar ik zie niet in hoe we ons kunnen onttrekken aan een Europese richtlijn die aanzetten tot haat strafbaar maakt. Onze rechtspraak gaat op een volwassen manier met de bestaande wetgeving om. Die is oké zoals ze nu is.”

De rechtsstaat is gestoeld op de persvrijheid en de vrijheid van meningsuiting. Maar er zijn grenzen en die hebben vorm gekregen in de antiracisme-, negationisme- en discriminatiewetten Artikel 28 van het nieuwe Strafwetboek omschrijft de vijf doelstellingen van een straf. De woorden ‘slachtoffer’ en ‘vergelding’ maken daar echter geen deel van uit. Houdt het nieuwe Strafwetboek voldoende rekening met de wraakgevoelens van slachtoffers? “Justitie kan niet altijd voor iedereen goeddoen. We stellen vaak vast dat slachtoffers wraak willen en dat ze niet willen dat er ook maar één eurocent belastinggeld naar de dader vloeit voor bijvoorbeeld begeleiding in de gevangenis. Dat begrijp ik. Met het nieuwe Strafwetboek denk ik dat we een coherent geheel hebben gemaakt. Voor mij is het belangrijkste dat goed kan worden bestraft en dat Justitie meer dan voorheen slachtoffergericht is. Justitie is te lang dadergericht geweest. We moeten inderdaad nóg meer slachtoffergericht te werk gaan, met die nuance dat we voor bepaalde slachtoffers nooit genoeg zullen kunnen doen. Justitie kan onherstelbaar leed niet herstellen. Ze moet soms bescheiden zijn in haar doelstellingen. Het leed van mensen wier zoon, dochter, vader of moeder uit het leven is gerukt door verschrikkelijke criminele feiten, kan Justitie nooit wegnemen.”

Wat is voor u het belangrijkste onderdeel uit het nieuwe Strafwetboek? “Heel belangrijk is voor mij de beveiligingsmaatregel die samen met het nieuw Strafwetboek wordt doorgevoerd. Die kan worden opgelegd aan mensen die toerekeningsvatbaar zijn, veroordeeld zijn tot een gevangenisstraf van meer dan 5 jaar, een ernstig psychisch probleem hebben en hun gevangenisstraf hebben uitgezeten, maar die nog niet genezen blijken te zijn. Denk aan pedofielen of gevaarlijke psychopaten waarvan je weet dat de kans groot is dat ze opnieuw feiten zullen plegen. Nu moeten we die gewoon vrijlaten, ook al weten we dat ze nog gevaarlijk zijn. Men zegt soms dat er in dit land niks meer mogelijk is. Het nieuwe Strafwetboek bewijst dat er in dit land wél nog politieke hervormingen kunnen worden doorgevoerd. Ik weet dat het de pers niet interesseert, maar de beveiligingsmaatregel, bijvoorbeeld, vind ik een belangrijke verwezenlijking.” ANTON SCHELFAUT

10 Buitenland

22 februari 2024

VERENIGDE STATEN

Cognitieve tests voor presidenten

echter blijkbaar geen reden om dezelfde eis te herhalen. In verband met het Hur-rapport, verklaarde hij immers dat “Biden zijn mentale scherpte goed is”.

In aanloop naar de verkiezingen in 2024 gaf Bidens team aan dat de president geen cognitieve test zou afleggen als deel van zijn medisch onderzoek. Karine Jean-Pierre, perssecretaris in het Witte Huis, legde aan de pers

Patti Davis, dochter van Ronald Reagan en linkse activist nog voor haar vader president werd, gaf aan dat cognitieve tests voor presidenten “waarschijnlijk een goed idee zou zijn”. Haar vader werd na zijn presidentschap gediagnosticeerd met de ziekte van Alzheimer. In een interview met dr. Altman in 1980, vroeg Altman aan Reagan wat hij zou doen mocht hij, net als zijn moeder, dement worden. “Aftreden”, zei hij. Geruchten over hoe Biden zou lijden aan dementie worden afgedaan als ongefundeerd. Integendeel, zeggen anderen dan, kijk naar Trump en zijn beginnende tekenen van geestelijke aftakeling… Het lijkt een politiek spektakel geworden te zijn, waarbij elke kant zijn eigen kandidaat afschermt en de andere afschildert als ongeschikt. Reeds in 2018 publiceerde de Britse Alzeimer’s Society een oproep: “Donald Trump, Joe Biden en dementie: waarom niet vanop afstand een diagnose te stellen?” Het verwees naar 1964, toen een magazine uitpakte met een artikel dat breed kopte hoe “1.189 psychiaters vertelden hoe Goldwater psychologisch ongeschikt is om president te worden”. Hoewel Goldwater toen verloor tegen

Het rapport van ‘speciale aanklager’ Robert Hur heeft heel wat stof doen opwaaien. President Biden gaf zelfs binnen enkele uren na de vrijgave van dat rapport een onaangekondigde toespraak tot de natie, wat heel ongewoon is en zeker voor Biden. Het rapport gaf aan geen strafrechtelijke vervolging van Biden te willen beginnen, omwille van diens leeftijd en slechte geheugen.

Een van de vele keren dat Joe Biden de weg kwijt was op een podium

uit dat de arts van Biden meent dat een cognitieve test niet nodig is: “Biden bewijst iedere dag zijn cognitieve vaardigheden in hoe hij werkt en denkt.” Biden is daarmee de eerste president om een dergelijke test te weigeren.

Hypocrisie Hoewel dergelijke cognitieve en medische tests niet vereist zijn voor presidentskandidaten, is dat sinds minstens 1972 van openbaar belang. Toen moest Thomas Eagleton, kandidaat-vicepresident met George McGovern, de verkiezingscampagne verlaten wegens een niet-aangegeven geschiedenis van depressie. “Hij vertegenwoordige een te groot risico om zijn vinger mogelijk

op de spreekwoordelijke nucleaire knop te houden”, legde McGovern uit. Sindsdien is de mentale en cognitieve staat van kandidaten een onderwerp van openbaar belang. In 2008 werd Republikeinse kandidaat John McCain duchtig onder de loep genomen door de mainstreammedia. Hij gaf bijna 1.200 pagina’s van zijn medisch dossier vrij om te bewijzen dat hij ondanks zijn in Vietnam opgelopen wonden en het trauma voortkomend uit zijn gevangenschap en foltering, toch bekwaam was om president te zijn. Die openheid leidde dan tot krantenkoppen zoals deze van The New York Times: “Vrijgave van McCains medisch dossier biedt ongebruikelijk breed psychologisch profiel”. Zijn tegenstander, Barack Obama, gaf één niet-gedateerde brief van zijn arts vrij, die droogweg verklaarde dat Obama in “uitstekende gezondheid” was. De medische problemen van Biden, zijn kandidaat-vicepresident, waren blijkbaar geen reden tot bezorgdheid. Meer dan 2.000 artsen eisten in een open brief de volledige vrijgave van McCains medisch dossier. De Democratische senator Chuck Schumer verklaarde toen dat “wanneer je verkiesbaar bent voor president, alles openbaar moet zijn, waaronder je volledige medische dossier”. De medische zorgen omtrent Biden vormen

Reagan

VERENIGD KONINKRIJK

Een echtpaar van midden de zeventig kocht enkele maanden geleden een kleine rijwoning ter waarde van zo’n 200.000 pond (circa 234.000 euro). Groot was hun verbazing toen het gemeentebestuur in een felle brief stelde het desbetreffende huis als leegstaand te beschouwen. In de ambtelijke brief wordt gesteld dat er zich een sterke krapte op de woningmarkt voordoet. Om die reden moeten leegstaande huizen een nieuwe bestemming krijgen. De overheid kan eigenaars verplichten hun eigendom te verkopen, indien de woonst leeg blijft staan of het eigendom volgens de gemeente als ‘derelict’ beschouwd wordt. Dit laatste betekent dat het huis of appartement in slechte staat verkeert. Eigenaars moeten dan ofwel renovatiewerken doorvoeren ofwel hun huis verkopen.

Jonge, alleenstaande mannen Een administratieve fout kan altijd voorvallen. Kennelijk wist de gemeente North Northamptonshire niet dat het huisje dat het echtpaar Jose en Ted Saunders in november kocht, wel degelijk bewoond is. Interessant is echter dat in de brief ook openlijk wordt uitgelegd waarom de gemeente zo

naarstig op zoek is naar panden die het kan opkopen. De gemeente ondersteunt namelijk verschillende projecten waarmee het op grote schaal asielzoekers wil huisvesten. In de brief stelt de gemeente dat het voor de migranten onbetaalbaar is om op de private markt iets te huren (laat staan te kopen) en dus zorgt het stadsbestuur voor onderdak. De opstellers van de brief voegen er bovendien fijntjes aan toe dat de asielzoekers ‘veelal jonge mannen’ zijn. Tot zover de romantische idee van families met kinderen op de vlucht, het beeld dat veelal door links vaak wordt opgehangen.

Rol media Dat de media hier een heel belangrijke rol in spelen, is te zien in hoe George W. Bush herinnerd wordt. Met foto’s die hem bijvoorbeeld van zijn meest onflatterende kanten laten zien, tot denigrerende cartoons die hem als aap weergeven en zich laatdunkend over Bush uitsprekende krantenkoppen. Een nepartikel uit 2001 (van het niet-bestaande Lovenstein Institute) rankschikte hem de minst intelligente president ooit, met een IQ van 91. Zo wordt hij nu herinnerd, omdat Bush te veel een zuiderse gentleman was om aan dergelijke aantijgingen enige woorden vuil te maken. Zijn echte IQ ligt echter naar schatting tussen 111 en 138. De slimste president zou John Adams zijn geweest, met een IQ van bijna 170. De minst intelligente, Grant, met een nog steeds respectabel IQ van 120. Dat is op basis van schattingen in een studie uit 2006, gepubliceerd in Political Psychology, en over Obama, Trump en Biden zijn er geen betrouwbare gegevens. WIM VANRAES

FRANKRIJK

Verplicht huis afstaan aan asielzoekers Schokgolfje in het midden van Engeland. Een ouder koppel kreeg in North Northamptonshire een schrijven in de bus afkomstig van het gemeentebestuur. De lokale overheid dreigt ermee burgers verplicht hun huis te laten verkopen, zodat asielzoekers er onderdak kunnen vinden.

Lyndon Johnson, daagde hij met succes dat magazine voor het gerecht wegens laster. De American Psychiatric Association heeft sindsdien de ‘Goldwater Rule’: psychiaters mogen geen diagnose geven over patiënten die ze niet zelf onderzocht hebben (of die geen toestemming geven voor dergelijke bekendmaking).

Er bestaat in Groot-Brittannië daadwerkelijk een CPO, ‘compulsory purchase order’, oftewel een verplichte verkoop. In North Northamptonshire haastte de woordvoerder van het gemeentebestuur zich om te stellen dat dit een redmiddel is dat enkel in laatste orde wordt aangewend. Opvallend is dat North Northamptonshire in de afgelopen jaren allesbehalve een links bolwerk genoemd kon worden. De conservatieve partij bezet in de gemeenteraad 56 van de 78 zetels, een absolute meerderheid dus. De brief kwam echter voor de Conservatives wel heel ongelegen. Uitgerekend vorige week vonden in het overkoepelende kiesdistrict, Wellingborough, verkiezingen plaats. De parlementszetel - die onlangs vrijkwam - ging van de conservatieven naar de socialisten van Labour. LVS

Jonge moslims keren zich nog meer af van Franse maatschappij

Als men het over de massale migratie in onze steden heeft, heeft men het vaak over parallelle maatschappijen, twee werelden die op het grondgebied van één wereld, onze wereld, leven. Maar het gaat verder dan dat, want het gaat ook over waarden en normen, zoals een recente peiling van het Franse IFOP aantoont. “De breuklijn is duidelijk in het conflict tussen Israël en Hamas, maar ook over religieuze en Franse republikeinse waarden”, aldus het IFOP-instituut, dat stelt dat de breuk dieper en breder wordt. Wat de relaties van moslims met andere godsdiensten bijvoorbeeld betreft, is het woord ‘katholicisme’ voor 26 procent van de ondervraagden negatief geladen en 8 procent voelt een antipathie voor katholieken. Voor joden voelt 17 procent van de moslims in Frankrijk antipathie (en bij islamitische handelaars is dat zelfs 40 procent). 45 procent van de moslims in Frankrijk wil op middellange termijn de Joodse staat vernietigd zien.

Moslimjeugd wordt radicaler Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst, zegt het spreekwoord. IFOP publiceert cijfers waaruit blijkt dat 35 procent van de 18- tot 25-jarige moslims in Frankrijk voorstander is van een striktere toepassing van de islamitische sharia (terwijl dat maar bij 23 procent van de ouderen het geval is). 57 procent van de jeugdige moslims in Frankrijk heeft sympathie voor de Moslim-

broederschap. Evenredig daarmee wijzen steeds meer jonge moslims Frankrijk af. Uit de resultaten van deze recente peiling door IFOP blijkt dat de abaja’s, de islamitische kledij waarmee in Franse scholen werd geprovoceerd, vooral gevoelig liggen bij de jongeren: 64 procent verklaarde er al te hebben gedragen. Steeds duidelijker blijkt de islampraktijk voor deze jonge moslims een bevestiging van hun identiteit. 36 procent van de moslims met de Franse nationaliteit wenst de islam te zien uitgroeien tot de grootste godsdienst in Frankrijk, 49 procent verlangt dat katholieken zich bekeren en 36 procent vindt dat ontwijde kerken plaatsen van het moslimgebed moeten worden. 78 procent van de ondervraagde moslims vindt tot slot dat de Franse lekenstaat discriminerend is voor moslims. PIET VAN NIEUWVLIET

Buitenland

22 februari 2024

DIPLOMATIEKE VALIES

Gazanen tussen hamer en aambeeld Het Israëlische offensief in Gaza zet zich verder, terwijl de grens met Egypte gesloten blijft. Een vraag die steeds luider klinkt, is hoe lang dat nog vol te houden is. Het regime in Caïro raakt steeds meer verstrikt in de kwestie. De druk, zowel buitenlandse als binnenlandse, wordt steeds groter. Maar daartegenover wil men vermijden dat Hamas via vluchtelingenstromen voet aan de grond krijgt in Egypte. © SHUTTERSTOCK

En zo liep het zoals wel vaker wanneer iets ‘formeel’ ontkend wordt. Nee, zo verklaarde Caïro, we zijn niets aan het bouwen aan de grens met Gaza, terwijl video’s en satellietbeelden precies het tegendeel aantoonden. Meer concreet: verstevigingen door middel van metershoge muren aan de overgang, door de Israëli’s ‘Phildalphi-route’ genaamd (een willekeurige naamkeuze zonder verdere betekenis), terwijl de Arabieren de ‘as van Saladin’ verkiezen. Er is ook iets te zien wat op de aanbouw van een vluchtelingenkamp lijkt. Wegens de oppervlakte menen experts dat er tot 100.000 man opgevangen zou kunnen worden; waarvan akte. De komende weken worden erg bepalend. Zal Israël ook in het zuiden van Gaza een zware aanval starten, dan zal dat een zware menselijke kost hebben. Meer dan één miljoen mensen bevinden zich naar verluidt gekneld tussen het oorlogsgeweld en de grens met Egypte. Tussen hamer en aambeeld - letterlijk. Hoelang kan dat ventiel nog gesloten blijven? Een pro-zionistische denktank wees er onlangs nog op dat zich een unieke kans aanbiedt om Gaza voor eens en voor altijd van Arabieren te ontdoen. Eerder wordt verwacht dat Israël niet proactief tot een verdrijving zal overgaan. Maar wie wenst te vertrekken, zal ook niet tegengehouden worden. Dat zorgt voor verhoogde druk op Egypte dat de grens potdicht wenst te houden.

IMF-lening

Moslimbroederschap Egypte, en dan vooral het regime van president El-Sisi, worstelt met een moeilijke afweging. Het houdt de grens met Gaza hardnekkig gesloten, ondanks de groeiende internationale druk om die ‘wegens humanitaire redenen’ open te stellen. Meer dan één miljoen Gazanen bevinden zich aan de andere kant van de lijn. Wellicht is het moment dat Caïro

President van Egypte Abdel Fattah el-Sisi

Nadat eerst de gemeentes Tilburg en Arnhem instemden met het toestaan van religieuze uitingen voor de buitengewoon opsporingsambtenaren, in de volksmond boa’s genoemd, stemden inmiddels de afgelopen weken ook de gemeentes Apeldoorn, Amersfoort en Utrecht daarmee in. Afgelopen week kwam daar, bij monde van burgemeester Femke Halsema (GroenLinks) ook de hoofdstad Amsterdam nog bij, op verzoek van de partij DENK. Gemeenteraadslid voor deze partij, de heer Sheher Khan, gaf daarbij nog de verklaring dat die mijlpaal wat zijn partij betreft een opmaat is voor het toestaan van de hoofddoek bij de Amsterdamse politie. Dat laatste is reeds enkele jaren een terugkerende discussie bij onze buren.

Demissionair minister van Justitie en Veiligheid, Dilan Yesilgöz (VVD), is tegen het dragen van religieuze

GDD

ligheid over de politie, maar is het aan de gemeentes zelf om te bepalen wat de buitengewoon opsporingsambtenaren in de eigen gemeente wel of niet mogen dragen, omdat die niet direct onder de verantwoordelijkheid van het ministerie vallen. SONJA DAHLMANS

Een nieuwe politieke partij, DAVA, zou dit jaar aan de Europese verkiezingen in Duitsland deelnemen. Volgens de Duitse krant Bild-Zeitung is DAVA niets anders dan de Duitse dochterpartij van de Turkse AKP, en “zou de Turkse premier via deze partij zijn toenemende macht in Duitsland een stem en zetels willen geven”. DAVA staat voor Demokratische Allianz für Vielfalt und Aufbruch (democratische alliantie voor diversiteit en bewustwording). Van die diversiteit is weinig te merken in de reeks van de kandidaten op haar lijst: Teyfik Özcan (voorzitter van DAVA, en voormalige SPD’er), Falih Zingal (ook oud-SPD-lid), Mustafa Yoldas (die Hamas zegt te steunen) en Ali Ihsan Ünlü. Die laatste is functionaris bij Ditib, de Turks-islamitische vereniging die de Turkse moskeeën in de wereld beheert, en als ‘het oog van Istanboel’ bekend staat. Het is in dat verband interessant te vermelden dat de Turkse diaspora in Duitsland met een overweldigende meerderheid voor Erdogan en zijn AKP heeft gestemd.

Deuren wagenwijd open

kleding bij buitengewoon opsporingsambtenaren en bij de politie. Zij stelt juist dat tijdens hun werkzaamheden de boa’s de Nederlandse staat vertegenwoordigen en daarbij neutraliteit en professionaliteit dienen uit te stralen. Yesilgöz beroept zich op het feit dat dit ook het standpunt is van de meerderheid van het Nederlandse parlement. Overigens is ook de vakbond van de boa’s fel gekant tegen het besluit religieuze uitingen bij het uniform toe te staan. In 2022 werd Yesilgöz nog op de vingers getikt door het College voor de Rechten van de Mens toen zij destijds richtlijnen wilde opstellen die boa’s zou verhinderen hun religieuze identiteit te tonen tijdens het werk. Dat College stelde destijds dat de neutraliteit van de boa’s beoordeeld zou moeten worden op hun gedrag en handelingen en niet hun kledij. In Nederland gaat de minister van Justitie en Vei-

Komt Erdogan via Duitsland in Europees Parlement?

Sheher Khan

Men schat het aantal Turken in Duitsland op ongeveer 2,5 miljoen. Dat zou op zeer korte termijn kunnen verdubbelen door amendementen op de Duitse nationaliteitswet, aldus Bild. Wordt DAVA een geducht pressiemiddel van Turkije op de Duitse én Europese politiek? Op haar Facebookpagina verwijst DAVA naar een Europese denktank met de naam ‘Europese Club van de tulp’. Op de Facebookpagina kan men lezen: “De tulp kwam in de 16de eeuw naar Europa via het Ottomaanse Rijk, net als onze voorouders (…). Met het symbool van gekleurde tulpen willen we de multi-etnische, multiculturele en multireligieuze

Enkele gemeentes staan hoofddoek voor buitengewoon opsporingsambtenaar (boa) toe

College voor de Rechten van de Mens

De internationale druk bijvoorbeeld. Maar ook de druk van de eigen bevolking, bij wie die Palestijnse zaak wel degelijk leeft, groeit. En dan is de financiële kant van de zaak. Het zijn economisch barre tijden voor het land van Nijl en piramiden. Een belangrijke bron van inkomsten is het scheepsverkeer dat van het Suezkanaal gebruik maakt, alleen is dit drastisch verminderd sinds de onrusten in de Rode Zee. De vrees voor een economische implosie is reëel, wat door de omvang van het land een niet te overziene ramp zou zijn. En dus wordt de geldbeugel bovengehaald. Over afzienbare tijd valt een beslissing bij het IMF voor een miljardenlening om die beroerde economie - een zware schuldenlast en verzwakte munt - uit het slop te halen. Het doet sterk denken aan een historisch precedent uit 1991. Toen werden door de VS miljarden aan Egyptische schuld kwijtgescholden in ruil voor steun tijdens de Golfoorlog. Slaagt men erin het een aan het andere te koppelen, dan zou er over afzienbare tijd wel eens heel wat kunnen veranderen aan die ‘as van Saladin’.

DUITSLAND

NEDERLAND

Officieel heet het dat er toestemming wordt verleend voor het dragen van allerlei religieuze uitingen, waarbij steeds nadrukkelijk het joodse keppeltje en de tulband van de sikh worden genoemd, maar critici zeggen dat in feite slechts de islamitische gemeenschap vraagt om toestemming het eigen geloof tijdens het werk te kunnen uiten. Al sinds enkele jaren durven veel joodse ingezetenen van Amsterdam geen keppeltje te dragen in de publieke ruimte. Die angst is bovendien de voorbije maanden, sinds de aanslag van Hamas op 7 oktober, opnieuw toegenomen. Tegenstanders van het besluit de boa’s toestemming te verlenen hun religie te uiten, stellen dan ook dat wanneer gewone burgers dat nauwelijks nog durven, het zeker voor gezagsdragers niet mogelijk zal zijn hun werkzaamheden veilig uit te oefenen wanneer hun joodse identiteit zichtbaar is. Eind oktober van het afgelopen jaar werden joodse Amsterdammers nog op straat bespuugd en uitgescholden.

moet zwichten onvermijdelijk, weliswaar liever morgen dan vandaag, maar met die werkzaamheden lijken ze hierop toch te anticiperen. Per slot van rekening zullen ze geen keuze hebben wanneer het momentum aanbreekt. Het enige alternatief is te schieten op vrouwen en kinderen… Op zich vangt Egypte, een land van 120 miljoen inwoners, wel al vele vluchtelingen op, onder meer afkomstig uit Syrië of Soedan. Alleen is Gaza een ander paar mouwen. Hamas is de Palestijnse poot van de Moslimbroederschap, het extremistische clubje waaraan El-Sisi een bloedhekel heeft. Reeds in 2013 werd de Egyptische tak van de Broederschap vrijwel volledig van de kaart geveegd. Op één enkele dag werden er zelfs meer dan duizend naar de 72 maagden gestuurd. En om het gevaar van de overblijvenden in te dijken, liet hij sindsdien meer dan 30 (!) gevangenissen bouwen. Dat Hamas via de spreekwoordelijke achterdeur voet aan de grond krijgt in Egypte, past niet in dat beleid. Jammer genoeg voor El-Sisi zijn er ook andere elementen die steeds zwaarder doorwegen.

Recep Tayyip Erdogan

maatschappij waarin we leven, bevestigen.” In het interview in Bild klaagt Teyfik Özcan het ‘nationalisme’ en het ‘anti-islamitische racisme’ aan, waarvan buitenlanders, en vooral moslims, in Duitsland het slachtoffer zouden zijn. De vrees van de gevestigde politieke partijen dat Erdogan via DAVA de Duitse en Europese politiek zal proberen te sturen, verbergt nog een andere, even evidente vrees: het was bekend dat Turkse kiezers in Duitsland tot hiertoe in hoofdzaak voor linkse partijen stemden. Gaan deze stemmen mogelijks naar de nieuwe partij DAVA, zodat de crisis bij links nog groter wordt? Het islamo-gauchisme botst op zijn grenzen, zeg maar. PIET VAN NIEUWVLIET

12 Interview © EIGEN REDACTIE

22 februari 2024

“Het communisme hoort thuis op de vuilnisbelt van de geschiedenis” JEROEN BERGERS - VOORZITTER JONG N-VA

Op 9 juni 2024, amper twee jaar nadat hij werd verkozen tot voorzitter van Jong N-VA, bekleedt Jeroen Bergers (23) de eerste opvolgersplaats op de Kamerlijst van N-VA in Vlaams-Brabant. Om in het federaal parlement te belanden, moet Bergers hopen op een (federale) regeringsdeelname van zijn partij. Maar dat zou hij naar eigen zeggen ook doen als hij niet op de opvolgerslijst stond. “We kunnen enkel op federaal niveau de Vlaamse onafhankelijkheid of een staatshervorming afdwingen.”

eventien. Dat is het aantal lekke fietsbanden dat een fietszelfklever van een Vlaamse Leeuw hem tijdens zijn schoolcarrière in Vilvoorde opleverde. Bergers bleef niet bij de pakken neerzitten en sloot zich al op jonge leeftijd aan bij het Taal Aktie Komitee (TAK). Als ‘taktivist’ leverde hij onder meer een wc-pot af op het kabinet van Brussels minister Sven Gatz (Open Vld). “Sven, veeg je Gatz niet aan de taalwetgeving”, luidde de bijhorende boodschap. Ondanks zijn minachting voor de Belgische driekleur - het zou uw verslaggever niet verbazen als een Belgische vlag ten huize Bergers dienstdoet als deurmat -, zal hij binnen afzienbare tijd mogelijk trouw moeten zweren aan de Belgische koning. Toch bloedt Bergers’ geel-zwarte hart niet bij die gedachte. Daarvoor is zijn realiteitsbesef naar eigen zeggen te sterk. “We kunnen enkel op federaal niveau de Vlaamse onafhankelijkheid of een staatshervorming afdwingen”, aldus Bergers. “Omdat ik de Vlaming die broodnodige verandering wil geven, ga ik vol voor het federale niveau. Bovendien is Vlaanderen, waar de N-VA in de afgelopen legislatuur aan de knoppen zat, in goede handen: de begroting klopt, de belastingen zijn verlaagd, er is meer aandacht voor integratie en Ben Weyts (minister van Onderwijs, red.) is de tanker in het onderwijs aan het keren.”

Welke federale thema’s liggen u na aan het hart? “Voor de Vlaamse Rand, mijn eigen streek, valt op communautair vlak heel wat te doen in de Kamer. Brussel-Halle-Vilvoorde is officieel gesplitst, maar het gerechtelijk arrondissement nog niet. Dat heeft tot gevolg dat verdachten kunnen kiezen in welke taal de procedure verloopt. Zij kiezen doorgaans voor het Frans, omdat de gerechtelijke achterstand groter is en Franstalige rechters lakser zijn. Dat inwoners van de Vlaamse Rand in het Frans berecht kunnen worden, is een vorm van discriminatie. Het gerechtelijk arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde moet dringend gesplitst worden.” “Ook fiscaal recht vind ik heel boeiend. Het begrotingstekort bedraagt momenteel 33 miljard euro. Dat is een regelrechte aanslag op de welvaart van de Vlamingen. Dat moeten we aanpakken. Ook migratie is een boeiend thema dat een grote invloed heeft op onze maatschappij.”

Jong N-VA heeft recent een eigen ontradingscampagne gelanceerd. Wat hopen jullie daarmee te bereiken? “Ik geef toe dat de boodschap van die ontradingscampagne hard is. Illegalen en asielzoekers betalen een fortuin aan mensensmokkelaars om in een gammel bootje de Middellandse Zee over te steken. Om dat te vermijden, moet je hen duidelijk maken dat België niet het beloofde land is en dat ze uiteindelijk op straat zullen belanden. Een ontradingscampagne zal niet volstaan om het migratieprobleem op te lossen. Daartoe moeten we een omslag maken naar het Australische migratiemodel. Dat maakt het voor mensen die illegaal naar Europa reizen onmogelijk om nog asiel aan te vragen.”

Ik heb momenteel meer vertrouwen in de partijtop van het Vlaams Belang dan in de top van VBJ “Het huidige migratiebeleid is er een van chaos. Er moeten mensen op straat slapen, omdat er te weinig opvangplaatsen zijn. Men heeft zelfs gaten in de daken van Brusselse kraakpanden geboord, zodat regenwater kon binnensijpelen en de illegalen moesten vertrekken. De regering krijgt de situatie maar niet onder controle. Er moet echt iets veranderen. Als Vivaldi niet alles doet wat mogelijk is om de illegale migratie tegen te gaan, dan doet Jong N-VA het gewoon zelf.”

Het valt op dat bij Vlaams Belang heel wat jongeren en nieuwe gezichten een verkiesbare plaats hebben gekregen, terwijl die bij N-VA tevreden moeten zijn met een opvolgersplaats. Heeft u het gevoel dat u wordt ‘weggemoffeld’ tussen de opvolgers? “Ik deel die analyse niet. Twaalf Jong N-VA’ers hebben een verkiesbare plaats gekregen, terwijl dat er in 2019 slechts vijf waren. Ik heb daar als voorzitter heel hard voor gestreden. Het klopt dat bij Vlaams Belang meer jongeren een effectieve plaats hebben gekregen, maar een opvolgersplaats is bij N-VA meer waard dan bij Vlaams Belang.” “Het kan mogelijk drie jaar duren voor ik in de Kamer beland, maar dat houdt me absoluut niet tegen om volop campagne te voe-

ren. Ik heb nog nooit aan politiek gedaan voor een postje of een parlementaire wedde. Ik doe aan politiek om iets te veranderen, te wegen op het beleid en een verschil te maken voor de Vlaming. Dat doen we met Jong N-VA meer dan ooit.”

Een federale regeringsdeelname van N-VA? Daar zou ik ook op hopen als ik niet op de opvolgerslijst stond Als u zelf in het parlement wil belanden, moet u wel hopen dat uw partij in een Vlaamse of federale regering stapt en pakweg Theo Francken minister wordt. “Ik zou daar ook op hopen als ik niet op de opvolgerslijst stond. Je doet toch aan politiek om iets te kunnen veranderen? Oppositie voeren is altijd leuk, maar je kan veel meer realiseren als je aan de knoppen zit. Als we de Vlaamse onafhankelijkheid of een staatshervorming willen afdwingen, zal op federaal niveau een akkoord gesloten moeten worden. Het zou een goede zaak zijn dat Theo Francken, die een uitstekend parcours heeft afgelegd als staatssecretaris voor Asiel en Migratie, terugkeert in een federale overgangsregering om orde op zaken te stellen. Dat zou ik u ook vertellen als ik niet de eerste opvolger was.”

Maakt u een onderscheid tussen Vlaams Belang en Vlaams Belang Jongeren (VBJ)? “Niet echt. VBJ heeft nog nooit iets gedaan dat tegen de lijn van de moederpartij inging. Ze zijn gewoon een verlengstuk. Ik zie bij Barbara Pas en Tom Van Grieken de ambitie om van Vlaams Belang een bestuurspartij te maken. Zij wíllen hun verantwoordelijkheid nemen. Bij Filip Brusselmans (voorzitter van VBJ, red.) zie ik die wil niet. Hij zit eerder op de lijn van Tom Vandendriessche, Sam Van Rooy en Filip Dewinter. Zij willen dat Vlaams Belang een zweeppartij blijft en voeren liever oppositie dan hun verantwoordelijkheid te nemen. Ik heb momenteel meer

vertrouwen in de partijtop van het Vlaams Belang dan in de top van VBJ.”

Recent werd in de Kamer een charter ondertekend over jongerenparticipatie en het betrekken van jongeren bij de verkiezingen van 2024. Vlaams Belang en PVDA waren niet welkom, ook al zijn die partijen best populair bij jongeren. Betreurt u dat? “Het initiatief zou zeker sterker zijn geweest als alle partijen waren uitgenodigd. Maar het is niet aan mij om te bepalen wie Naomi Izabela (de initatiefneemster, red.) uitnodigt. Ik ben blij dat ze ten minste consequent was en dat de beide extreme partijen niet werden uitgenodigd. Heel vaak merk je dat de communisten wel worden uitgenodigd, maar het Vlaams Belang niet. Dat is een hypocriete houding, zeker als je kijkt naar de erfenis van het communisme. Het communisme hoort thuis op de vuilnisbelt van de geschiedenis.”

U heeft dus niet overwogen om zelf niet op te dagen omwille van de uitsluiting van VB en PVDA? “Dat is een lastige vraag, omdat er altijd veel ophef over ontstaat. Maar ik vind niet dat wij afwezig moeten blijven omdat een andere partij niet werd uitgenodigd. Elke partij moet haar eigen belangen verdedigen. Dat de Vlaams Belang Jongeren daar ophef over maken, is terecht. Ik zou dat ook doen als ik in hun schoenen stond. Maar het is niet mijn taak om dat in hun plaats te doen. Ik was bij de ondertekening trouwens enkel als toeschouwer aanwezig. Ik heb het charter niet namens Jong N-VA ondertekend. Dat heeft de moederpartij gedaan.”

VBJ-voorzitter Filip Brusselmans stak recent de draak met een campagnefilmpje van Jong N-VA waarin jullie de slogan van VBJ, ‘Vlaams? Rechts? Rebels?’, gebruiken. Hebben jullie die inderdaad gestolen? “Brusselmans zoekt spijkers op laag water. Het filmpje beperkt zich immers niet tot die drie woorden. Ik wist niet eens dat het hun slogan was. Maar wat het helemaal pijnlijk maakt, is dat de senior seniorum van de NSV mij een bericht heeft gestuurd met de boodschap dat VBJ die slogan van de NSV heeft gestolen. Die studentenvereniging voerde al campagne met de slogan ‘rechts, Vlaams en rebels’ vóór het ontstaan van VBJ. (fijntjes) Dat moet voor Filip Brusselmans als voormalig KVHV-preses bijzonder pijnlijk zijn.” “Ten tweede beweert Brusselmans te pas en te onpas dat VBJ de grootste jongerenpartij van Vlaanderen is. Dat is helemaal niet waar. Qua ledenaantal staan ze zelfs niet in de top 3. Maar liefst 250 Jong N-VA’ers woonden in januari de nieuwsjaarsreceptie van N-VA bij. Dat is een aantal dat geen enkele andere jongerenpartij op de been kan brengen.” ANTON SCHELFAUT

Dossier

22 februari 2024

Communautaire verschillen in de sociale zekerheid Jürgen Constandt

Volgens cijfers van het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds (VNZ) werd er in Wallonië in 2022 per persoon 109,85 euro, of 4,4 procent meer uitgegeven aan gezondheidszorg dan in Vlaanderen. Ook in Brussel werd er per persoon meer uitgegeven aan gezondheidszorg. Daartegenover staat volgens het VNZ dat een Vlaming gemiddeld 21,2 procent meer bijdraagt aan de sociale zekerheid dan een Franstalige landgenoot.

munautarisering van de ziekte- en invaliditeitsverzekering”, zegt Jürgen Constandt. “Wie pleit voor het federale niveau vergeet waarom de gezondheidsbevoegdheden gesplitst zijn. Franstaligen kijken anders naar de rol van huisartsen, de organisatie van ziekenhuizen en zorg, naar het activeren van (langdurig) zieken, naar ziekte-uitkeringen, preventiebeleid,…”

lk jaar onderzoekt het flamingante Vlaams & Neutraal Ziekenfonds de uitgaven- en inkomstenverschillen tussen Vlaanderen en Wallonië. Dat doet het op basis van de gegevens van de Landsbond van de Neutrale Ziekenfondsen; met vorig jaar 588.437 leden, goed voor 5,12 procent van de bevolking.

Grondwet

Het VNZ pleit voor een volledige splitsing van de gezondheidszorg

Terwijl er in Vlaanderen vorig jaar gemiddeld 2.482,96 euro per persoon werd uitgegeven aan gezondheidszorg, was dat in Wallonië 2.593,81 euro en in Brussel 2.255,19 euro. Een ander opmerkelijk verschil zit bij de voorkeurregeling of verhoogde tegemoetkoming. Gezinnen met een bruto jaarinkomen dat lager ligt dan 25.797,56 euro, hebben daar recht op. In Brussel heeft bijna één op drie (32,68 procent) die voorkeurregeling nodig. In Vlaanderen gaat het om ruim 16 procent, in Wallonië om 22 procent. Ook wat betreft het aantal uitkeringsdagen, zijn er grote regionale verschillen. Terwijl dat verschil tussen Vlaanderen en Wallonië tien jaren geleden nog 4 dagen bedroeg, is dit intussen opgelopen tot bijna 6 dagen meer uitkeringen voor arbeidsongeschiktheid of invaliditeit per titularis, of ruim 22 procent meer.

Volledige communautarisering Die cijfers brengen het VNZ ertoe opnieuw te pleiten voor een volledige splitsing van de ziekte- en invaliditeitsverzekering. “Het feit dat deze jarenlange Vlaamse solidariteit duidelijk weinig zoden aan de dijk brengt en de verschillen almaar toenemen, vormt een bijkomend argument hiervoor”, stelt voorzitter Jürgen Constandt. “De gigantische solidariteit met het zuiden bereikt zijn limieten.” Via onderzoeksbureau iVOX werd tevens onderzocht hoe de Vlaming naar de sociale zekerheid kijkt. Bijna de helft van de Vlamingen vreest dat de sociale zekerheid op termijn niet betaalbaar blijft. 48,3 procent van de Vlamingen vreest dat de Belgische sociale zekerheid niet meer betaalbaar blijft. 44 procent denkt van wel. Opvallend is dat 46,8 procent van de Vlamingen van mening is dat de geldstromen van noord naar zuid moeten stoppen. 31,7 procent vindt die socialezekerheidstransfers nog wel verantwoord.

Bijna de helft van de Vlamingen vreest dat de Belgische sociale zekerheid niet meer betaalbaar blijft

41,1 procent vindt dat het federale niveau nog steeds het meest aangewezen is voor de ziekte- en invaliditeitsverzekering, bijna een derde van de Vlamingen ziet die het liefst op Vlaams niveau georganiseerd worden en 27,1 procent heeft geen mening. “Het VNZ is resoluut voorVoorzitter Jürgen Constandt en directeur eerste lijn Erik Stoffelen stander van de volledige com-

Daarom pleit het ziekenfonds in een memorandum naar aanleiding van de Vlaamse en federale verkiezingen opnieuw voor een volledige splitsing van de gezondheidszorg. “De grondwet stelt immers dat persoonsgebonden materies, waaronder welzijn en gezondheid, de gemeenschappen toekomen”, klinkt het in het memorandum, dat pleit voor “eigen klemtonen”, “efficiëntie van bestuur” en “eigen verantwoordelijkheid”. “De huidige impasse inzake de structurele hervorming van de ziekte- en invaliditeitsverzekering is gewoon te wijten aan het totaal verschillende maatschappijmodel van Vlamingen en Franstaligen”, stelt het VNZ. “Vlaanderen wenst bovendien ook meer langdurig zieken te re-integreren.” © BELGA

Aan de andere kant staat dat een Vlaming gemiddeld 21,2 procent meer bijdraagt aan sociale zekerheid. Gemiddeld betaalde een gerechtigde Vlaming in 2022 10.108,32 euro aan de sociale zekerheid. Walen betaalden gemiddeld 8.343,19 euro, Brusselaars 10.011,40 euro.

Margot Cloet

Momenteel is de gezondheidszorg al voor een deel geregionaliseerd. Zo is Vlaanderen sinds 1980 al bevoegd voor de persoonsgebonden aangelegenheden zoals gezondheidszorg en welzijn. Het Vlaams Gewest zet ook de beleidslijnen uit als het gaat over zorgverstrekking binnen én buiten de zorginstellingen, behalve wat uitdrukkelijk is voorbehouden aan de federale overheid. De preventieve gezondheidszorg en de erkenning van gezondheidsberoepen is ook voor Vlaanderen. De winst die daarop gemaakt wordt, gaat echter steevast naar de federale overheid.

materiaal, bijvoorbeeld baksteen, gebruikt wordt, is Vlaanderen bevoegd. Psychiatrische ziekenhuizen zijn federaal, psychiatrische verzorgingstehuizen zijn Vlaams. Verschillende partijen (N-VA, Vlaams Belang, cd&v) zijn te vinden voor een verdere regionalisering van de gezondheidsbevoegdheden. Ook mensen vanuit de sector, zoals Margot Cloet van Zorgnet-Icuro, hebben al voor een regionalisering gepleit. Andere partijen zien een staatshervorming dan weer eerder als “een excuus om niets te doen”, zoals John Crombez het ooit noemde in De Zondag.

46,8 procent van de Vlamingen van mening is dat de geldstromen van noord naar zuid moeten stoppen De vraag is ook hoeveel middelen naar de zorgsector mogen gaan en hoeveel belastingen we daarvoor willen afdragen. Volgens de geraamde uitgaven voor 2024 gaat er van de 64 miljard euro 26,17 procent, of bijna 17 miljard euro, naar Welzijn, Volksgezondheid en Gezin. Van de Belgische begroting gaat er 16 procent naar gezondheid. Afgelopen zomer kwamen er duizenden mensen op straat voor meer middelen voor de zorgsector. In totaal besteedt België tussen 10 en 12 procent van het bruto binnenlands product aan zorg in brede zin. Opvallend: de Verenigde Staten, die niet bepaald bekend staan om hun kwalitatieve of betaalbare zorg, gaat het om 17 procent van het bbp. Meer middelen aan de zorg geven in België is op dit moment onmogelijk door de slechte begroting. Een regionalisering zou daarentegen tot efficiëntiewinst kunnen leiden, waardoor er met evenveel geld beter beleid gevoerd kan worden. WANNES NEUKERMANS

Betaalt jouw ziekenfonds brillen tot 100 euro terug?

Regionalisering Het federale niveau is onder andere verantwoordelijk voor de financiering van de ziekenhuizen, het gezondheidszorgbeleid, coördinatie van dringende medische hulpverlening en voedingsnormen. Door een vreemde kronkel in de wet is de federale overheid bevoegd voor ziekenhuizen die tijdelijk met een container of tent een triagecentrum bouwen. Zodra er permanent

Hoofdzetel:

Hoogstratenplein 1 - 2800 Mechelen Tel 015 28 90 90 - www.vnz.be

Word lid van het VNZ.

14 Geschiedenis Carel Gerretson: Hollandse Groot-Nederlander

ijn vader, Bartholomeus Johannes Gerretson, was een goed boerende handelaar in verfwaren, vernissen en oliën. Later werd hij gemeenteraadslid en wethouder voor Financiën, Statenlid en een wegens zijn ironisch taalgebruik opvallend Tweede Kamerlid namens de Christelijk-Historische Unie (CHU). Het was de bedoeling dat de jonge Carel hem in de zaak zou bijstaan en bijgevolg ging hij naar het handelsinstituut Esmeijer en daarna volgde hij - ondanks zijn ernstige hardhorigheid - een officiersopleiding aan de militaire academie in Breda. De handel kon hem niet langer bekoren en daarom begon hij in 1906 vol goede moed aan de studie wijsbegeerte aan de universiteit van Utrecht. Maar na enkele maanden studeren kwam hij in wat hij later als een ‘persoonlijke crisis’ zou omschrijven terecht en vertrok hij in december plotseling naar de VS en Mexico, waar hij rondzwierf en lessen Latijn gaf op een ‘public high school’ in El Paso. In oktober 1907 keerde hij naar Europa terug en begon hij in Brussel onder leiding van prof. Emile Waxweiler sociologie te studeren aan het prestigieuze Institut Solvay. Tijdens zijn studententijd in Brussel kwam hij in contact met de Vlaamse Beweging, raakte hij bevriend met Leo Picard en met zijn ook in Brussel studerende landgenoot Derk Hoek die samen met hem ijverde voor de Groot-Nederlandse zaak. Bij het uitbreken van de Grote Oorlog werd hij gemobiliseerd tot hij eind 1916 eervol ontslagen werd wegens zijn toenemende doofheid. Veel tijd had hij sowieso niet in de kazerne doorgebracht, want hij speelde in de eerste oorlogsjaren een - tot op vandaag niet geheel opgehelderde - rol bij het tot stand komen van het activisme in het bezette Vlaanderen.

PRO-DUITSLAND Gerretson, die een zekere sympathie voor Duitsland koesterde, zag in een Duitse overwinning mogelijkheden voor Vlaanderen én Nederland. Dankzij zijn uitstekende contacten met de Duitse legatie in ’s-Gravenhage, wist hij met de hulp van stromannen en met handenvol Duits geld een meerderheid van de aandelen van ‘De Vlaamsche Stem’ te verwerven. Dit dagblad, dat in Nederland verscheen voor de Belgische oorlogsvluchtelingen, was een initiatief van onder meer Albéric De Swarte, Frans Van Cauwelaert en Julius Hoste, dat zich loyaal Belgisch maar ook uitgesproken Vlaamsgezind profileerde. De combattieve anti-Duitse toon van het blad zinde de Duitse ambassade niet en Gerretson wist achter de schermen te bewerkstelligen dat uitgesproken Vlaams-nationale redacteurs als René De Clercq en Antoon Jacob meer in de pap te brokken kregen in de redactie, waardoor de Belgisch-loyale medewerkers de krant verlieten. Gerretson raakte even later ook betrokken bij de stichting van de ‘Dietsche Bond’ en de weekbladen ‘Dietsche Stemmen’ en ‘De Toorts’, maar het is niet duidelijk of hij ook hier gebruik heeft gemaakt van geheime Duitse fondsen. Wat wel vaststaat, is dat hij zijn vriend Leo Picard, nadat die in Gent gebrouilleerd was geraakt met de activisten van ‘Jong Vlaanderen’ en de redactie van ‘De Vlaamsche Post’, in de zomer van 1915 in Nederland heeft opgevangen en in contact bracht met Friedrich Wichert die in ’s-Gravenhage de Duitse ‘Hilfsstelle’ leidde, die vriendschappelijke banden tussen Nederlanders en uitgeweken Vlamingen enerzijds en Duitsland anderzijds zoveel mogelijk moest bevorderen. Veel van wat Gerretson in die periode, in samenwerking met

LEZERSBRIEVEN Kim Geybels

de Duitsers, tot heil van het activisme uitspookte, is nooit boven water gekomen en het zou een mooie opdracht voor een jonge ambitieuze historicus zijn om daar eens wat meer licht op te werpen. Niet voor niets kreeg hij in die periode de bijnaam ‘Der Geheimrat’, want zijn met een waas van geheimzinnigheid omhangen activiteiten intrigeerden menigeen in zijn kennissenkring…

SHELL Tussen 1917 en 1925 was Gerretson als persoonlijk secretaris verbonden aan de directie van de ‘Bataafsche Petroleum Maatschappij’, een van de voorlopers van Shell. Hier werkte hij onder andere voor de latere premier Hendrikus Colijn. Vanuit deze functie reisde Gerretson naar Nederlands-Indië, de Nederlandse Antillen, China, Korea, Japan, Mexico en Venezuela. In deze periode begon hij met het schrijven, wat uiteindelijk een vijfdelig boekwerk zou worden over de geschiedenis van Shell. In 1925 kreeg hij een aanstelling tot bijzonder hoogleraar ‘oude en jongere geschiedenis van Nederlands-Indië en de vergelijkende koloniale geschiedenis’ aan de universiteit van Utrecht. Deze leerstoel werd opgericht als tegenhanger voor de te vooruitstrevend gevonden officiële Indische bestuursopleiding te Leiden en werd gesteund door de Indische zakenwereld en Shell... Zijn drukke professionele activiteiten beletten echter niet dat hij nauwe betrekkingen bleef behouden met het Vlaams-nationale kamp. Zo zijn er bijvoorbeeld aanwijzingen dat hij in de periode 1919-1921 een bedrag van ongeveer een half miljoen frank naar Vlaanderen zou hebben doorgesluisd, dat bedoeld was om een drukkerij te kopen voor het frontersdagblad ‘Ons Vaderland’, maar dat uiteindelijk bij de krant ‘De Schelde’ zou zijn terechtgekomen. Wat wél vaststaat, is dat hij vanuit Groot-Nederlandse hoek een belangrijke rol heeft gespeeld in het verzet tegen het Belgisch-Nederlands Verdrag en dat hij in 1930 het tijdschrift ‘Leiding’ stichtte dat als doel had om het Groot-Nederlandse gedachtegoed ingang te doen vinden in intellectuele kringen. Hij was ook, zij het zijdelings, betrokken bij het ontwerpen van het door Herman Vos in 1931 in de Kamer ingediende Federaal Statuut, het eerste serieuze voorstel uit Vlaams-nationale hoek om tot een grondige staatshervorming in België te komen. In datzelfde jaar werd Gerretson voorzitter van de met het fascisme flirtende Nationale Unie, maar had hij tegelijkertijd een grondige afkeer van nationaalsocialisten in het algemeen en van de NSB van Anton Mussert in het bijzonder. Een aversie die de volgende jaren alleen maar groeide.

POLEMISERENDE CRITICUS Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog en de daaropvolgende bezetting van Nederland, bekoelde ook zijn ‘germanofilie’ danig. En dat was ook de bezetter niet ontgaan, want vanaf 24 oktober 1940 werd hij vier maanden lang als gijzelaar geïnterneerd. Voor de rest van de oorlog hield hij zich ver van politiek en voerde hij een uitgebreide correspondentie met de Groot-Nederlandse historicus Pieter Geyl. Na de Tweede Wereldoorlog was hij van 1952 tot 1956 Eerste Kamerlid voor de CHU en ontpopte hij zich tot een van de meest toonaangevende en scherp polemiserende critici van het dekolonisatieproces van Indonesië, waarbij hij er zelfs zijn hand niet voor omdraaide om koningin Wilhelmina aan te vallen. Carel Gerretson overleed op 27 oktober 1958 in Utrecht. JAN HUIJBRECHTS

Hij stond bekend als een achterdochtige koppigaard, een moeilijk karakter. Een lastpost die als parlementslid geregeld zelfs z’n eigen partijgenoten tegen de haren instreek. Maar ook als een intelligente academicus en een getalenteerde dichter, alhoewel hij slechts één bundel met als titel ‘Experimenten’ onder de schuilnaam Geerten Gossaert in z’n jeugdjaren had gepubliceerd. Op 9 februari was het precies 140 jaar geleden dat Frederik Carel Gerretson het levenslicht zag in een streng-protestants gezin in Kralingen. Hij was, zonder enige twijfel, één van de meest interessante Nederlanders die zich bij leven en welzijn met de Vlaamse Beweging heeft ingelaten.

22 februari 2024

Pallieterke, In het interview van vorige week breekt Kim Geybels een lans voor een goede balans tussen het beroeps- en gezinsleven. Dat artsen niet meer dag en nacht beschikbaar zijn, is aanvaardbaar, maar moet toch genuanceerd worden. Ook de patiënt moet rekening houden met de arts en niet te snel en veel van hem willen. In echte noodgevallen moet iedereen zijn verantwoordelijkheid nemen. Wat zou u denken mocht de elektricien van dienst bij een grote stroomstoring stoppen met werken als zijn werktijd erop zit? Of een brandweerman die lekker zit te kaarten en bij een brandalarm gewoon zijn spelletje zou afwerken? Wat de politieke vergaderingen betreft, heb ik een vraag: wat is de waarde van een akkoord gesloten door slaapdronken politici - wat gebruiken die? Vrachtwagenbestuurders moeten zich aan strikte rij- en rusttijden houden om verkeersongevallen te voorkomen: waarom geldt dat niet voor onze politici? Alles met mate, zeiden de begijntjes… Het zou politici, burgers en beroepsmensen misschien goed doen om eens over de maat der dingen na te denken! Marcel De Rycke, Herent

Oudjesverkiezingen Pallieterke, Hoe kan men zien wanneer er sleet komt op een stier? Als hij oude koeien uit de gracht begint te halen! Dat kan men ook zeggen over de traditionele Vlaamse partijen die een reeks overjaarse politiekers (m/v) als lijstduwers willen opstellen bij de verkiezingen van 9 juni, bij gebrek aan vers bloed. Het overgrote deel van onze jeugd zal rechts(er) stemmen. Voeg daar nog bij dat de stemgerechtigde leeftijd is verlaagd en men mag veronderstellen dat die oudjes het niet zullen redden. Het is trouwens mede hun schuld dat de problemen in dit ingewikkeld land niet meer op de traditionele manier (lees: veel beloven en weinig geven) kunnen worden opgelost. Dit land, dat niet meer zou worden uitgevonden als het niet bestond (dixit The Economist), kan niet meer gered worden door de overjaarse gepensioneerden die mee gezorgd hebben voor zijn neergang. Guido van Alphen, Kasterlee

Wouter Beke Pallieterke, Voor een relatief klein volk is de unanimiteitsregel binnen een EU-monsterstaat de enige bescherming tegen minorisering. De EU-nationalist Wouter Beke zegt in ’t Pallieterke dat hij die unanimiteitsregel wil afschaffen, zogezegd uit efficiëntieoverwegingen. Maar is efficientië niet altijd van belang? De politiek van Beke zou in de praktijk de totale minorisering van de kleinere volkeren inhouden. Is het voor Beke dan zoals weleer: ‘Pour les Flamands, la même chose’? Maar deze keer in het Engels. Jaak Peeters, Olen

Huurmarkt Pallieterke, Ik was verheugd om in uw blad van 15 februari de lezersbrief van de heer Luc Vandeputte uit Ledegem te vinden. Gelukkig zijn er nog mensen die de overbevolking dé oorzaak durven te noemen van alle menselijke miserie. En niet alleen de massa-immigratie, maar ook het aanmoedigen van eigen kweek speelt

hierin een rol. Hoe meer mensen er zijn, hoe meer we in ons gewone doen worden gehinderd: filevorming, geen plaats op het openbaar vervoer, bezette parkeerplaatsen, in de wacht staan tijdens het telefoneren, overvolle spoeddiensten... De planeet is vol en kreunt onder de steeds groeiende bevolking. Prof. Etienne Vermeersch was een wijs man. Vergeet ook dit niet: een mens stoot elke dag 1 liter CO₂ uit. Paul Roelants, Boutersem

Green Deal Pallieterke, Door de acties van de boeren begrijpt de bevolking stilaan het gevaar van de Europese Green Deal. De groene ngo’s - het door Demir gesteunde Natuurpunt voorop - kunnen de voorspelde catastrofe niet langer blijven verbergen. Onder het mom van milieubescherming is politieke ecologie immers een van de grootste bronnen van vervuiling op aarde. Dat monsterplan heeft niks te maken met de legitieme en wenselijke bescherming van het milieu, maar gaat enkel over het ondemocratisch doordrukken van een politiek-ecologische agenda die ons economisch systeem vernietigt. In de aanloop naar de Europese verkiezingen van 9 juni moet de hele bevolking begrijpen dat ze gewoonweg bedrogen is. Het zou goed zijn als men de namen zou publiceren van de leden van het Europees Parlement die voor de Green Deal hebben gestemd en die ons deze schandalige regels hebben opgelegd. Fred Willems, Saintes

Natuurpunt Pallieterke, Natuurpunt kwam op woensdag 14 februari betogen op het Martelarenplein in Brussel. De demonstranten droegen een zwart kruis met plakband op de mond. Ze beweren niet gehoord te worden in het boerendebat. Dat is eigenaardig, want in het migratiedebat mogen ze zich mengen en doen ze het niet… Ze zien geen graten in de bevolingsaangroei door migratie. Alsof migranten door hun aanwezigheid het stikstofgehalte niet verhogen… In Anzegem houdt stikstof de aanleg van een nieuwe weg tegen. Dat doet me denken aan de vele Nederlanders, reizigers en truckers die over onze snelwegen razen. Ook zij verhogen de stikstofuitstoot. Wanneer komt Natuurpunt eens tegen hen in actie? Guy Van Rysseghem, Lochristi

Donald Trump Pallieterke, Donald Trump kan op heel wat clementie van ’t Pallieterke rekenen. Maar den Don is nu veroordeeld tot nog maar eens een boete, ditmaal van omgerekend 330 miljoen euro. Hij roept ondertussen zijn aanhangers op om massaal te doneren en verkoopt nu spuuglelijke, gouden sneakers om die boete te betalen. Tegelijk is bekend dat hij eerdere boetes heeft betaald met geld uit zijn campagnefonds en dus niet met eigen middelen. Voor een zogenaamde miljardair is dat toch raar te noemen. Het bevestigt voor sommigen dat de gelden die op zijn naam staan niet van hem zijn, maar van Sovjets en Arabieren die het zo witwassen. Aangezien zijn geschiedenis bol staat van de bedrijfsfaillissementen, begin ik die piste meer en meer te geloven. Carl Kins, Kortrijk

Een lezersbrief insturen?

n Gerretson in 1950 bij zijn 25-jarig jubileum aan de Rijksuniversiteit Utrecht, schilderij door Sierk Schröder

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente moeten worden doorgegeven voor publicatie bij uw brief.

PAL voor Vlaanderen

22 februari 2024

Code rood

U kent ongetwijfeld de weercodes. Groen, geel, oranje en rood. Als code rood wordt afgekondigd, dan wil dat zeggen dat er grote kans is op “zodanig veel schade, letsel en overlast dat het maatschappij-ontwrichtend kan zijn”. In Wallonië heeft Paul Magnette op zijn eentje ‘code rood’ afgekondigd over heel België. Op het verkiezingscongres deed de PS-voorzitter een absurd voorstel. Hij pleitte voor een collectieve arbeidsduurvermindering, uiteraard zonder loonverlies. Of anders gezegd: we stappen over van een 38 urenwerkweek naar eentje van 32. Maar zes uur minder werken, betekent ook zes uur minder productiviteit. Dat is natuurlijk niet gezond voor de economie en op het einde van de rit volgt er een factuur die door iemand moet betaald worden. Al moeten we eerlijkheidshalve een nuance melden in het voorstel van Magnette: de doelgroep van de maatregel is beperkt en bedoeld voor jonge ouders en 55-plussers. Nu zou men in een rijk land inderdaad de oefening kunnen maken. Maar Wallonië is niet te vergelijken met olierijkjes als Qatar of Dubai waar men in het geld zwemt. Wallonië zit immers in een financiële en economische crisis zonder weerga.

Waanzin In Vlaanderen is er geen enkele partij, ook Vooruit niet, die eenzelfde voorstel zou durven te lanceren. Egbert Lachaert (Open Vld) had het in een reactie over “onbetaalbare waanzin” en Bart De Wever noemde het voorstel: “Krankzinnig” en “Nooit van mijn leven”. “Onbetaalbare verkiezingspraat”, zei Tom Van Grieken. Ook bij cd&v kon men niet lachen met de ideeën van Magnette. Vincent Van Peteghem verklaarde in het VTM-Nieuws: “Alle politici weten dat de begroting een uitdaging is. En wie vandaag vertelt dat ze dat niet beseffen of op een andere manier bekijken, moet zich schamen. We staan voor een moeilijke uitdaging.” Vincent Van Pethegem verwoordt het nog op een beleefde manier. Maar in feite bedoelt hij: “Magnette, schaam u” of iets scherper samengevat: “Domme kwiet”. Want nieuwe begrotingsregels die bepaald werden in Europa, dwingen België tot extra besparingen. Anderzijds zullen we verplicht worden om extra te investeren in defensie. Snoeien in andere sectoren zoals onderwijs of sociale zekerheid wordt bijzonder moeilijk.

‘Incontournabel’ Het ziet ernaar uit dat de PS nog altijd de grootste partij van Wallonië zal blijven na de verkiezingen in juni. De partij is dus ‘incontournabel’, wat zoveel betekent dat de rode partij altijd mee in de federale regering zal stappen. Meer nog, Paul Magnette heeft de ambitie om eerste minster te worden in dit land. Het voorstel van Magnette getuigt dan ook van enige arrogantie en is niet anders te beschouwen als ‘een lange neus trekken’ richting de Vlaamse partijvoorzitters. Magnette kent de penible financiële toestand van Wallonië en hij kent zeer goed de financiële toestand van Vlaanderen. Maar in plaats van het economisch beleid van Vlaanderen over te nemen, wil hij het desastreuze socialistische beleid van Wallonië implementeren in Vlaanderen. Op Belgisch niveau is hij daarin al geslaagd, met alle gevolgen van dien. Hoelang blijven Open Vld en cd&v de zotte ideeën van Magnette en co slikken? Zullen beide partijen opnieuw in het verhaal van een volgende Vivaldi-regering stappen? En laat men zo’n man premier worden? Op 9 juni bent u aan zet! KARL VAN CAMP

1505

A B C D E F G H I J K L

Denktank Libera kent ‘Prijs voor de Vrijheid’ 2024 toe aan Mia Doornaert De ‘Prijs voor de Vrijheid’ van denktank Libera! gaat dit jaar naar auteur en columniste Mia Doornaert. De uitreiking vindt plaats op zaterdag 23 maart 2024 in hotel Corsendonk Hooge Heyde te Kasterlee. Trends-journalist Alain Mouton zal de laudatio uitspreken. De Prijs voor de Vrijheid is een politieke erkenning die de partijonafhankelijke Vlaamse denktank Libera! jaarlijks uitreikt aan een persoon die in zijn leven en werk het klassiek liberalisme en de waarden van een vrije samenleving heeft uitgedragen. Nadat de prijs vorig jaar naar Rik Torfs ging, mag dit jaar Mia Doornaert hem in ontvangst nemen.

“Grande dame” Met de erkenning wil Vincent De Roeck, voorzitter van denktank Libera!, in de eerste plaats een ‘grande dame’ van de Belgische journalistiek eren. “Ook zij denkt zonder twijfel met weemoed terug aan een schijnbaar vervlogen tijdperk - nog niet eens zo lang geleden - waarin journa-

listen nog echt kritisch stonden tegenover het systeem en ‘the powers that be’, en waarin het onderscheid tussen verifieerbare feiten en verslaggeving enerzijds, en duiding en persoonlijke opinie anderzijds, nog voor iedereen klaar en duidelijk was”, aldus De Roeck. “Doornaert verdient de Prijs voor de Vrijheid omdat zij onverschrokken en wars van de waan van de dag altijd de kant is blijven kiezen van de rede en de normaliteit, en omdat zij in haar columns en talrijke optredens in de media telkenmale zonder schroom onze joods-christelijke leidcultuur, onze rechten en vrijheden, en onze westerse waarden is blijven verdedigen”, besluit de Libera!-voorzitter. ANTON SCHELFAUT

Denkend aan Arthur Verthé

Naast zijn betrokkenheid in ‘Vlamingen in de Wereld’, was hij ook jarenlang actief in het Algemeen-Nederlands Verbond (ANV), de Vlaamse Volkskunstbeweging (VVKB) en nog talrijke andere Vlaamse verenigingen. In 1986 ging hij met pensioen. Op 9 februari jl. overleed hij, 97 jaar oud, in het Missiehuis van Scheut van Torhout.

Vorige vrijdag namen we afscheid in Torhout van missionaris van Scheut pater Arthur (Tuur) Verthé. We kennen hem vooral als stichter en grote bezieler van de organisatie ‘Vlamingen in de Wereld’. Verthé was rond 1950 naar Belgisch-Congo vertrokken en was in de Congolese hoofdstad aalmoezenier van de Vlamingen. Hij ondervond er de discriminatie die de Vlamingen ondergingen ten overstaan van de Franstalige Belgen. Hij nam daarom allerlei initiatieven om de Vlamingen in Congo te verenigen en hen hun Vlaamse afkomst niet te laten verloochenen. Zo ondersteunde hij mee de oprichting van enkele Davidsfondsafdelingen in Congo, Rwanda en Burundi. Na de onafhankelijkheid van Congo bleef hij zich inzetten als bezieler van de sociale dienst ‘Band en Zuiderkruis’. Hieruit zou in 1963 de vereniging ‘België in de Wereld’ ontstaan om de oud-kolonialen in hun grootste materiële en sociale noden bij te staan. Omdat de doelgroep vooral uit Vlaamse expats bestond, veranderde de naam in 1976 in ‘Vlamingen in de Wereld’ (ViW). Met de jaren verankerde de organisatie zich in zowat alle werelddelen. Terwijl de Belgische buitenlandse vertegenwoor-

9 10 11 12

diging in die tijd grotendeels een francofone bedoening was, kon de Vlaamse emigrant altijd te rade gaan bij de plaatselijke vertegenwoordiger van ‘Vlamingen in de Wereld’.

KARL VAN CAMP

Gevierd Pater Verthé was echter ook een begaafde essayist en dichter. Zijn vele internationale contacten leverde zijn bekende driedelig werk op ‘Vlaanderen in de wereld’, naast het essay ‘Geschiedenis van de Vlaams-Afrikaanse letterkunde’ en de geschiedkundige kroniek ‘150 jaar Vlamingen in Detroit’. Daarnaast publiceerde hij ook enkele poëziebundels. Voor zijn tomeloze inzet voor de Vlamingen - waar ook ter wereld werd hij in het vaderland meermaals gehuldigd. Zo ontving hij de Visser-Neerlandiaprijs (1973), de Prijs van VTB-VAB (1979), de André Demedtsprijs van de Marnixring (1985) en de Rika Steyaertprijs (1986).

HORIZONTAAL A. Teken van de dierenriem B. Vlaamse stad - Misselijk C. Drukfout - Dicht oerwoud D. Groente - Meisjesnaam E. Maak een vogelgeluid - Lichtelijk F. Nachtdier - Antwerpse gemeente - Oppervlaktemaat G. Eiwit dat op de oppervlakte van de rode bloedcellen zit en daarmee je bloedgroep bepaalt H. Streepjescode - Jongensnaam I. Lage druk - Frequenteren - Bevel J. Met lucht vullen K. Zelfbeeld - Vlaamse radiozender - Insectenlarve L. Spreekkamer

VERTICAAL 1. Het ernstig getroffen zijn door letsels 2. Lichaamsdeel - Islamitische heilige oorlog Vlaams onderwijsnet 3. Inwisselen - Bovendien 4. Gratis e-mailservice - Voorzetsel 5. Aantal dingen die bij elkaar horen Compliment 6. Besloten gezelschap - Bestaat - Groezelig 7. Computerterminals 8. Internetlandcode voor Oezbekistan Griekse letter - Internationaal persbureau 9. Autonome regio in China - Bioscoop 10. Bedronken - Regionaal TV-station - Pakte 11. Voetaandoening - Lidwoord 12. Helium - Ginds - Lichaamsdeel

OPLOSSING 1504 1504

P O

O N

O M T

N A

R M E

T H O D

G A A

L L

U R

N D

N K

9 10 11 12

A N

S C

S G

S M E

U R N

P R

IJ D

16 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

22 februari 2024

X van de week! Melissa Depraetere is misschien wel het grootste kneusje in de politiek vandaag. Toch als we de premier niet meerekenen. De Vooruit-voorzitter zit geplet tussen haar narcistische voorganger en een narcistische Antwerpse schepen die beiden geen racisten zijn, maar, dixit Melissa, “racistische praat verkopen”. En dan wordt het moeilijk op links. Zeker als je rekening houdt met die andere droom van haar: Magnette en De Wever samenbrengen. “Ik ben geen kandidaat-premier. Ik kan wel een rol spelen om Bart De Wever en Paul Magnette dichter bij elkaar te brengen”, zegt Melissa Depraetere op dezelfde avond dat Bart De Wever sociale saneringen aankondigt. “In plaats van de rode loper voor rechts uit te rollen, kijk eerder naar links, Melissa”, tweet Raoul Hedebouw. Nu kan u zeggen dat het niet onverstandig is om de fans van Poetin en Kim Jong-un extreemlinks te laten liggen. En daar heeft u gelijk in. Alleen komt het op links niet zo heel erg goed over om te zeggen dat een stem voor Vooruit een stem voor N-VA is, in combinatie met een PS die volledig van het padje is onder impuls van… de PVDA van Raoul Hedebouw. En dat uitgerekend in hetzelfde weekend waarin zowat heel Vlaanderen, met uitzondering van Raoul Hedebouw, Paul Magnette naar de psychiatrie wil begeleiden voor zijn economische inzichten. Melissa geeft alle leidersambities op in ruil voor de rol van depannagewagen. Een groot verschil met Conner Rousseau die zichzelf al tot premier had uitgeroepen. En De Croo die zichzelf nog steeds als premier ziet, als hij de

Info & reservering:

kiesdrempel maar haalt. Wie echt doordrongen is van de linkse gedachte, kan maar beter uitwijken naar Groen. Let op mijn woorden: klungelige Conner heeft Groen gered op één zatte nacht.

Klungelige Conner heeft Groen gered op één zatte nacht Narcist & narcist Bovendien wordt Melissa nog steeds geplaagd door het racismespook van narcistenduo Rousseau-Meeuws. De echte arbeider heeft partijen als Groen en Vooruit al lang verlaten. Die zijn vervangen door de ruimdenkende bobo’s die links stemmen in de overtuiging dat dit wel hip staat in hun kringen. Een groep mensen die best wel kan leven met een meisje als Melissa dat uit een arbeidersbroek is geschud. Al was het maar ter bevestiging van hun ruimdenkendheid. Alleen is diezelfde groep heel bekrompen als het aankomt op racistische uitspraken. Zelf letten ze er al jaren op om geen foute uitspraken te doen en maken ze er een punt van om zoveel mogelijk mensen van racisme te beschuldigen. Om dan vast te stellen dat hun partij zich daar heel erg schuldig aan maakt. Ook zij zouden het wel eens gehad kunnen hebben met Vooruit. Ik herhaal: klungelige Conner heeft Groen gered op één zatte nacht. Melissa verdiende beter.

03 - 237 93 92

info@anz.be

Zondag 10 maart 2024 14u30 Lotto-Arena Antwerpen

HET IS ‘CONCONNERTIJD’!

“Hey sukkel, ben je niet te oud om in de kast te blijven zitten?” Als het aan de Vlaming ligt, wordt Bart De Wever premier. Twee straten voorsprong heeft hij op Alexander De Croo, drie op Tom Van Grieken. Conner Rousseau haalt geen podiumplaats en scoort amper nog 2,6 procent. “Dat is geen wonder hé. Ik zit hier in het verborgene om over mezelf na te denken. Doe mij maar nog een coupeke”, reageert Conner vanuit een hippe tent in Marbella. “Zodra ik uitgedacht ben, gaan we wat meemaken. ‘Merci, laat de fles maar staan’.” Het is niet makkelijk om Conner Rousseau te kunnen spreken als pers. Maar voor ’t Pallieterke maakt hij graag een uitzondering. “Het is niet alsof die sukkels van Vooruit jullie blaadje lezen, hé?”. Maar wel alleen aan de telefoon. Dat is voor iedereen beter. Met ons budget kunnen we niet naar Marbella reizen en Conner heeft geen zin om zijn gebronsde gezicht te poederen voor de foto’s. “Mensen moeten zien dat ik aan het lijden ben onder de situatie.”

Dag, meneer Rousseau. We konden niet anders dan opmerken dat u een glaasje aan het nuttigen bent. U had nochtans beloofd van tot aan de verkiezingen nuchter te blijven. ROUSSEAU: “Ik heb dat inderdaad gezegd en ik zal dat blijven zeggen. Alleen heb ik er niet bij gezegd welke verkiezingen, hé. Ik richt mij wat dat betreft op de voorverkiezingen in Amerika.”

84 ste

Blijft u niet te lang weg? Uw ster is danig aan het verbleken.

ZANGFEEST

Die ‘queen’ daar gaat mij niet laten zitten met mijn koningskwestie

Vlaams Nationaal

www.zangfeest.org www.teleticketservice.com

ROUSSEAU: “Daar maak ik mij geen zorgen over. Ik ben de zon. Straks is de nacht voorbij en ziet iedereen weer het licht. Er zijn wannabe’s genoeg, maar uiteindelijk is er maar één zon. Mensen houden van de zon. Het is de bron van alle leven.”

Dus u gaat straks lijstduwer worden? ROUSSEAU: “Ik weet het nog steeds niet. Er moet om gesmeekt worden en sommigen zitten nog steeds niet op hun knieën. Maar er zijn andere manieren om aan politiek te doen. Duwen, trekken? Uiteindelijk is dat het verschil tussen dood gewicht meesleuren of dood gewicht dragen, hé. ‘Geef die knapperd aan de bar eens een ‘cuba libre’ van mij!’.”

Pardon? ROUSSEAU: “Sorry, dat laatste was niet tegen u. Er zit er hier eentje die zal merken dat de zon daar wel kan schijnen.”

Geen probleem. Maar omschrijft u nu uw partij als dood gewicht? ROUSSEAU: “Veel leven zit er toch niet meer in, hé. Maar het echte probleem is dat ik te groots ben om te duwen. En van nature ben ik te bescheiden om te trekken. Ik ben en blijf mezelf, hé. De zon uiteraard. Maar anderzijds ook maar een gewone mens die net als iedereen moet opstaan om te gaan werken op zijn sneakertjes van 2.000 euro. Ik ken de problemen van God en klein Pierke. Ik ben er dus over aan het nadenken om op te komen met de lijst C.O.N.N.E.R. Die kan ik dan duwen en trekken

tegelijk, omdat ik er alleen op mag staan. Er is maar één zon.”

Maar 150 parlementszitjes. Zo gaat u toch geen verkozenen hebben? ROUSSEAU: “Ik begrijp uw bezorgdheid en ik deel ze. Ik stel dus voor dat de grondwet wordt herzien en dat het perfect mogelijk moet zijn om met één verkozene meerdere parlementszetels te bezetten. Anders wordt dat toch maar bepaald door de particratie. Ik ben tegen de particratie. Dan kan ik in coalitie gaan met mezelf zoals met die jongen aan de bar daar. Ogenblikje. ‘Hoe, hij wilt die cuba libre niet? Beetje hard to get spelen met mij? Doe dan maar een coupeke.’ Ja, hier ben ik weer. En anders gaan we klonen hé. Een parlement vol Conners. Veel beter kan het toch niet worden.”

Drie keer meer mensen willen vandaag Van Grieken als premier. Negen keer meer mensen willen Bart De Wever. Zelfs De Croo is meer in trek. Dat baart u geen zorgen? ROUSSEAU: “Mensen kunnen willen wat ze willen in België. Zo werkt de democratie niet. Ze zullen eten wat de pot schaft en die schaft Conner Rousseau op een bedje van Conner Rousseau met aangepaste Conner... ‘Wat ook geen coupeke? Meneer is aan het wachten op zijn vriendin? Maar enfin, iedereen weet toch dat dat een jeanet is. Hey sukkel! Ben je niet wat te oud om in de kast te zitten!’”

Pardon? Meneer Rousseau? ROUSSEAU: “Uw excuses zijn aanvaard. Maar ik ga u hier moeten laten. Die ‘queen’ daar gaat mij niet laten zitten met mijn koningskwestie. ‘Hebben jullie hier matrakken?’ (haakt in).”

Rudi Vervoort met kop in grond van hellhole Brussel