't Pallieterke van 7 maart 2024

“Hopelijk slaat volkswoede politiek Brussel plat”

GOED NIEUWS

BOUCHEZ DROOMT

N-VA

2

NOG

8-9 2 3

VLAAMSE OVERHEID LIJDT

“We moeten u helaas vragen om uw eigen toiletpapier mee te brengen”, deelde de voorzitter van het Luikse hof van beroep mee aan collega-magistraten. Zo meldde het Nieuwsblad. Eerder kon u hier al lezen hoe Belgische militairen ‘Pang! Pang!’ moeten roepen wegens een gebrek aan munitie. Aan de ene kant slaagt de overheid er karikaturaal te weinig in haar kerntaken te vervullen, aan de andere kant excelleert ze in het uitdelen van subsidies voor biologische moestuinen en stedelijke dansprojecten.

“Het stoort mij dat de overheid met dat soort zaken bezig is”, vertelde econoom Ivan Van de Cloot in ons interview van een tijdje geleden. “Er zijn andere problemen in Vlaanderen, zoals de wachtlijsten in de gehandicaptenzorg bijvoorbeeld. Het moet over de échte noden van de mensen gaan”, vindt hij terecht. Vlaanderen is echter een waar subsidieparadijs geworden: “Op heel veel vlakken zien we zaken die men vroeger omschreef als de ‘Belgische ziekte’ ook in Vlaanderen terugkomen.” Uit het subsidieregister blijkt dat in 2022 net geen 18 miljard Vlaams belastinggeld naar allerlei verenigingen, bedrijven en lokale overheden vloeide.

Subsidies gaan dus heus niet integraal naar buurtbarbecues en Afghaans borduren. Maar bij bepaalde geldstromen naar lokale besturen kan men zich afvragen of de burger daar beter van wordt. In de Oost-Vlaamse intercommunale Farys zetelden op een bepaald moment bijna 200

politici. Bovendien worden ze steeds meer commerciële bedrijven en concurreren ze met private ondernemingen. Dat kan men bezwaarlijk een overheidstaak noemen, laat staan een kerntaak.

Leermeesters

Franstalige politici in België leveren nogal wat inspiratie voor hoe het - niet - moet. Céline Tellier, de Ecolo-minister van Leefmilieu in Wallonië, is na haar PFAS-affaire opnieuw in opspraak gekomen. Nu wegens rijkelijke subsidies voor haar vriendjes. Twee miljoen euro gaf Tellier aan de biologische moestuin van een snackbar. Het is slechts het topje van haar ijsberg.

Liefst veel plantjes kweken, want ook met wat op uw bord komt, moeit de overheid zich. “Kies de helft van de week voor een plantaardige maaltijd”, zegt Kristof Rubens, beleidsadviseur Departement Omgeving, op vrt.be. De verhouding tussen dierlijke

en plantaardige eiwitten in het voedselpatroon van de Vlamingen ‘verbeteren’, is één van de doelen binnen de ‘Green Deal’ van de Vlaamse overheid.

Strategisch falen

Voedsel- en energievoorziening zijn strategische kerntaken van de overheid. Maar de kernuitstap en de stikstofcrisis zijn voorbeelden van hoe de overheid eerder problemen creëert in plaats van oplost. Aan de ene kant torenhoge energiefacturen veroorzaken en aan de andere kant dure elektrische wagens subsidiëren. Aan de ene kant ‘veggie’ en insecten op uw bord promoten en aan de andere kant onze boeren wegpesten. Problemen die bijkomende problemen opleveren, worden dan weer perfect uitgebeeld door de stellingen rond het Justitiepaleis in Brussel. Die staan er al 40 jaar en intussen moeten die stellingen zelf al hersteld worden. Julie Van Espen, vermoorde Zweedse voetbalsupporters en onbestrafte drugsgerelateerde aanslagen… Justitie schiet overal tekort.

“De overheid is met te veel nevenactiviteiten bezig, waardoor ze niet meer tot de essentie komt”, meent Ivan Van de Cloot. Alles lijkt daar inderdaad op te wijzen.

STIJN DERUDDER

Lees meer op pagina’s 8, 9 en 13

REMI VERMEIREN AUTEUR ‘VLAAMS MANIFEST’

“Bewustwording is mijn grootste doel”

Trump weer dichter bij de overwinning

Terwijl de Vlaamse partijen zich opmaken voor de verkiezingscampagne, wordt aan de overkant van de oceaan ook een kiesstrijd uitgevochten die, of we dat graag hebben of niet, evenveel invloed kan hebben op onze toekomst. Het staat nu zo goed als vast dat de Amerikanen in november opnieuw zullen moeten kiezen tussen Joe Biden en Donald Trump.

Beiden hadden al een grote voorsprong op hun tegenkandidaten. Na hun vlotte overwinning op ‘Super Tuesday’ is ook een wiskundige meerderheid van de kiesmannen voor beiden niet ver meer weg. Trump kreeg deze week nog meer goed nieuws: het Hooggerechtshof besliste dat staten hem niet van de kieslijst kunnen weren. Biden mag dan wel ‘het redden van de democratie’ tot het centrale thema van zijn campagne hebben gemaakt, het is wel telkens zijn eigen partij die met ondemocratische ingrepen de kandidaat van de oppositie van de macht poogt te houden. Binnen de Democratische Partij wordt nu al over een andere noodrem gesproken: het Congres zou kunnen weigeren een overwinning van Trump te bekrachtigen.

De paniek in het linkse kamp neemt dan ook toe. Trump heeft al een voorsprong van 4 procent op zijn tegenstrever in de nationale peilingen. De kiezers vinden Biden een fantastische president, maar willen dat hij nu stopt, laat De Morgen zijn ‘Amerika-kenner’ zeggen. Het klopt dat de Amerikanen Biden niet terug willen, maar ze vonden hem eerder ook al allesbehalve een ‘fantastische president’. Biden scoort al een tijd historisch laag op de goedkeuringsbarometer, zelfs lager dan Trump 4 jaar geleden.

‘Dubbelhaters’

Een andere poll wees deze week uit dat dubbel zoveel Amerikanen vinden dat ze er onder Biden zijn op achteruitgaan als degenen die het tegendeel denken. Hij blijkt ook in te boeten op de belangrijkste factor die 4 jaar geleden het verschil maakte: mensen vinden hem blijkbaar niet meer zo aardig. Biden moet zich ook zorgen maken over wat vorige week in Michigan gebeurde. 100.000 linkse en islamitische kiezers stemden daar blanco bij de voorverkiezingen, als protest tegen wat ze zien als de te pro-Israëlische koers van Biden.

Het zegt veel over die verkiezingsstrijd als analisten denken dat de ‘dubbelhaters’ de verkiezingen kunnen beslechten. Die groep kreeg een naam in 2016, toen bleek dat kiezers die zowel tegen Hillary Clinton als Donald Trump waren, de eerste toch net iets meer haatten dan de tweede. De ‘dubbelhaters’ zouden nu al bijna een vijfde van het electoraat uitmaken.

Wie twijfelt aan de opiniepeilers, kan voor een tweede opinie terecht bij de gokkantoren. Daar wordt de kans op een overwinning van Donald Trump al dubbel zo hoog geschat als die van Biden. We vinden er nog een ander interessant cijfer: men kan ook geld verdienen door te gokken op Michelle Obama (blijkbaar 14 procent kans om president te worden). De gokkantoren achten het dus mogelijk dat de Democraten nog op het laatste moment tot hun zinnen zullen komen en hun steeds meer aan ouderdomsdementie lijdende president zullen dumpen.

TOOGPRAAT

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke

Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen

Georges-Louis Bouchez blijft dromen van een partnerschap met N-VA

Ook al spreekt N-VA-voorzitter Bart De Wever niet met Georges-Louis Bouchez, de Franstalige liberaal hoopt op een akkoord met N-VA om in een volgende regering een aantal rechtse economische accenten te leggen. Daarvoor toont hij zich zelfs bereid zijn tricolore credo bij te sturen.

Het was tijdens een interview op de Franstalige commerciële zender RTL-TVI dat MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez een rood boekje bovenhaalde. “Ah, het rode boekje van Mao?”, vroeg journalist Martin Buxant hem grappend. “Neen,” repliceerde de Bergenaar, “een boekje van de socialistische vakbond FGTB met tips wat je moet doen als je werkloos bent en welke stappen je moet ondernemen om ervoor te zorgen dat je je rechten op een uitkering behoudt.” Volgens Bouchez werd dat boekje uitgedeeld aan net afgestudeerde studenten die op het punt stonden een carrière in het onderwijs te beginnen. De MR-voorzitter daarover: “Het is toch ongelooflijk dat men aan iemand die kandidaat is om een knelpuntvacature in te vullen - want er heerst een tekort aan leerkrachten - eerst tips geeft om ervoor te zorgen dat men kan genieten van een werkloosheidsuitkering.”

Bouchez’ rechts-liberaal economisch discours blijft aanslaan in Vlaanderen en dat weet hij

De Wever vertrouwt Bouchez voor geen haar

www.pal.be

Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pal.be

Lezersbrieven: lezersbrieven@pal.be

Abonnementen binnenland Abonnement buitenland: 3 maanden: 52 euro Tarieven afhankelijk van de 6 maanden: 104 euro bestemming. Alle inlichtingen 1 jaar: 208 euro op de kantoren.

Steunabo 1 jaar: 300 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres:

BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel

Oud-hoofdredacteurs:

Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020)

Kernredactie:

Stijn Derudder (hoofdredacteur), Jurgen Ceder, Wannes Neukermans, Anton Schelfaut, Karl Van Camp

Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel

Foto's: Belga, Photonews, Shutterstock

Het filmpje met die passage haalde uiteraard de sociale media en werd ook in Vlaanderen duchtig gedeeld. Bouchez mag dan wel als overtuigd belgicist nog altijd eentalig zijn, zijn rechts-liberaal economisch discours blijft aanslaan in Vlaanderen en dat weet hij ook. Aangezien Open Vld een lege links-liberale doos is, kan de Henegouwer de publieke opinie in het noorden eraan herinneren dat er nog echte liberalen bestaan. En ga bij de gewone man in de straat vragen of hij een federale regering met Bouchez ziet zitten en het antwoord klinkt volmondig “ja”. Al was het maar om weerwerk te bieden tegen de steeds populistisch linkser wordende PS.

De goede relatie met Theo Francken

Bouchez heeft natuurlijk een groot probleem: de andere partijen van Vivaldi zijn hem liever kwijt dan rijk. Als er een meerderheid gevormd kan worden zonder MR, dan zal dat gebeuren. Alleen wijzen de peilingen niet direct in die richting, om het zacht uit te drukken. Eigen-

lijk lijken er maar twee federale coalities mogelijk. Vivaldi-bis, met desnoods de Franstalige centristen van Les Engagés erbij of een klassieke tripartite, aangevuld met N-VA. Met misschien een partij minder indien Open Vld dermate verzwakt is. In gesprekken met journalisten staat Bouchez het meest open voor die laatste optie. Onder andere omdat er gigantisch veel gesaneerd zal moeten worden in de begroting. En dat kan je enkel doen als er aan beide zijden van de taalgrens voldoende draagvlak voor bestaat, ook electoraal, is bij MR te horen. Bouchez zelf ziet zich niet als ‘kingmaker’ van zo’n coalitie. Daarvoor weegt hij niet zwaar genoeg en is het wantrouwen van de andere Vivaldi-partijen te groot. Toch hoopt hij op een of andere manier op een partnerschap met de N-VA. Het is bekend dat de MR-voorzitter goede contacten onderhoudt met Theo Francken. Ook met Sander Loones zouden de ‘lijnen open staan’ en zijn er contacten. Is dat het smeermiddel voor een soort van voorakkoord? Zeker gezien de rechtse standpunten van Bouchez over werkloosheid, maar ook over justitie en migratie?

Er is zowaar een echo te horen van de goed tien jaar oude alliantie tussen toenmalig MR-voorzitter Charles Michel en zijn cd&v-collega Wouter Beke. Ook al vonden ze dat de regering-Di Rupo geen slecht beleid had gevoerd, de twee partijvoorzitters dachten nog voor de verkiezingen van 2014 aan een centrumrechtse coalitie waarvan zij de as zouden vormen. Het werd ook zo gesteld in verschillende kranteninterviews. Michel en Beke legden toen de basis voor de Zweedse coalitie.

Geen tijd verliezen met aanvallen op het Vlaams Belang

Ziet Bouchez hetzelfde gebeuren tussen N-VA en MR? Hij droomt er wellicht van, maar dan is er één grote hinderpaal: N-VA-voorzitter Bart De Wever. Die vertrouwt Bouchez voor geen haar en diens belgicistische credo helpt daarbij ook niet echt.

De Wever is niet vergeten dat het de MR-voorzitter is die in de zomer van 2020 een PS-N-VA-akkoord kelderde door snel zoete broodjes te bakken met de verguisde groene partijen. Toen Bouchez in december een soort van mini-campagne ging voeren in Vlaanderen, weigerde De Wever hem op het Antwerpse stadhuis te ontmoeten.

De MR-voorzitter zou zelfs af en toe Tom Van Grieken begroeten in de gangen van het parlement

Het water tussen beiden is echt wel enorm diep. En er zit voor 9 juni niet direct verandering aan te komen. Bart De Wever is trouwens niet van plan om veel tijd te verliezen met Franstalige partijvoorzitters voor die datum. En dat is te begrijpen. De voorbije dagen liepen ze elkaar voor de voeten met waarschuwingen aan het adres van N-VA: een Vlaamse regering met het Vlaams Belang doet de deur definitief dicht naar de N-VA op federaal niveau. Dat zeggen ze allemaal, ook Bouchez. Al houdt die laatste zich hier wat meer op de vlakte. Zijn stelling is dat het tijdverlies is om in te hakken op het Vlaams Belang. De MR-voorzitter zou naar verluidt zelfs af en toe Tom Van Grieken begroeten in de gangen van het parlement. Buiten het zicht van lenzen en camera’s, natuurlijk. Dat Bouchez weinig aandacht besteedt aan een mogelijke alliantie N-VA-Vlaams Belang, zou ook passen in zijn toenadering richting Vlaams-nationalisten.

Open voor een mini-staatshervorming

Ten slotte is er nog een laatste element dat wijst op zijn voornemen om richting N-VA te evolueren. Opnieuw op RTL-TVI pleitte belgicist Georges-Louis Bouchez onomwonden voor een responsabilisering van de deelstaten op het vlak van arbeidsmarktbeleid. Concreet: regio’s die erin slagen voldoende werklozen te activeren, zouden daar financieel voor beloond moeten worden. Wie dat niet doet, zal er een financiële prijs voor betalen. Wel, dat komt op termijn neer op een regionalisering van het arbeidsmarktbeleid. En een mini-staatshervorming door het opdelen van de budgetten. Vraag is natuurlijk of zoiets voldoende zal zijn voor de N-VA-achterban.

JURGEN CEDER

EDITORIAAL

Bouchez blijft dromen van partnerschap met N-VA

NOG MINDER DAN 100 DAGEN NAAR DE CRUCIALE DAG

Een politicus zal u altijd vertellen dat de volgende verkiezingen heel belangrijk zijn. Ik ben geen politicus meer en kan er niet van verdacht worden te liegen als ik schrijf dat de verkiezingen van juni heel belangrijk zijn. Die zijn nu minder dan honderd dagen van ons verwijderd. In de Wetstraat staan de zenuwen strak gespannen, zeker na de opvallende resultaten van een peiling van vorige week.

Volgens het onderzoek van ‘De Stemming’, in opdracht van VRT en De Standaard (DS), zou het Vlaams Belang op bijna 28 procent uitkomen, de N-VA slechts op bijna 19 procent. Die onoverbrugbare kloof heeft een schokgolf door het systeem gejaagd. Hoofdredacteur Verhoeven van DS heeft het over het begin van een “nieuw politiek tijdperk”.

Hetzelfde onderzoek leert dat immigratie door de Vlamingen ervaren wordt als het belangrijkste politieke thema. Voor 22 procent is dat de voornaamste maatschappelijke bezorgdheid. Hou er dan rekening mee dat de ondervraagden slechts één thema konden kiezen. Voor vele anderen zal het ook wel op de tweede of derde plaats staan. Ook interessant om weten: ondanks de ruime media-aandacht die deze thema’s krijgen, staan klimaat en milieu niet eens in de top tien van de politieke prioriteiten van de Vlaming. Een ziekte die bestreden moet worden

De eerste plaats voor immigratie mag geen verrassing heten. In alle westerse landen is bezorgdheid over de gevolgen van massamigratie de belangrijkste factor bij de beslissingen die de kiezers nemen in het stemhokje. Vlaanderen is in dat opzicht geen uitzondering. Het is hét thema dat partijen maakt of kraakt.

Je kan niet volharden in een beleid dat manifest tegen de wensen van de kiezer ingaat en tegelijk hopen daar op termijn electoraal niet voor afgestraft te worden

Immigratie is eind de jaren 1980, begin de jaren 1990 doorgebroken als politiek thema. De traditionele partijen van Europa hebben daar vrijwel overal op dezelfde manier op gereageerd. De rechtmatigheid van de vrees van de kiezer voor massamigratie werd nooit erkend. Het succes van anti-immigratiepartijen werd integendeel behandeld als het resultaat van onwetendheid of racisme, als een maatschappelijke ziekte die moest bestreden worden.

Vandaag, 30 jaar later, mogen we zeggen dat die aanpak geen succes werd. De traditionele partijen vechten voor hun overleven, de antimigratiepartijen zijn uitgegroeid tot heuse volkspartijen. Intussen is echter veel schade berokkend aan het sociale weefsel van de West-Europese samenlevingen. De kiezers vinden het steeds moeilijker om dat te negeren en dat blijkt uit hun stemgedrag.

Een ijzeren wet

Wilders’ partij werd de grootste in Nederland. Het Rassemblement National wordt bij de komende Europese verkiezingen de grootste in Frankrijk (bijna 30 procent in de peilingen). Het Vlaams Belang zal zowel bij de Europese als bij de landelijke verkiezingen de grootste in Vlaanderen worden. Het is nu wachten tot Reform UK de Conservatieve Partij in het VK van de kaart veegt en Duitsland de last van de geschiedenis achter zich laat en het AfD laat triomferen. De trend is overal glashelder: je kan niet volharden in een beleid dat manifest tegen de wensen van de kiezer ingaat en tegelijk hopen daar op termijn electoraal niet voor afge-

straft te worden. Ik moet de Vlaamse pers bewonderen voor de vindingrijkheid waarmee men die ijzeren wet nog steeds probeert te ontkennen. Daar blijf ik het pleidooi terugvinden dat je best niet te veel over immigratie spreekt.

Zo was bij de verkiezingen van 2019 de meest populaire uitleg dat de weigering van N-VA om het pact van Marrakesh goed te keuren zowaar de oorzaak van het succes van het Vlaams Belang was. In ben er redelijk zeker van dat een goedkeuring van Marrakesh de N-VA veel meer schade toegebracht zou hebben, zeker op langere termijn. Het is geweldig naïef te denken dat, zeker in deze tijd van sociale media, de burgers immigratie niet als een probleem zullen ervaren als pers en politiek er weigeren over te praten. Het is weer de schuld van de N-VA

Welk pact van Marrakesh is nu immers de oorzaak van de voorspelde winst van het Vlaams Belang? Stavros Kelepouris van De Morgen denkt het antwoord te weten. Het is alweer de schuld van de N-VA. Door een coalitie met het Vlaams Belang niet langer uit te sluiten, zou De Wever van een stem op het VB een “nuttige” stem maken en daardoor die partij “de wind in de zeilen” geven.

De redenering is onzinnig. Zelfs specialisten van de Wetstraat klagen erover dat ze maar heel moeilijk een duidelijke lijn kunnen ontwaren in de uitspraken van De Wever en andere topfiguren van zijn partij over de mogelijkheden tot samenwerking met het VB. Dat een aanzienlijke groep van het electoraat daar wel een betekenisvolle verandering zou bespeurd hebben en daarom zijn stem snel zou veranderen, is eerlijk gezegd een eerder belachelijk idee. Onderzoek naar het stemgedrag bij de Nederlandse verkiezingen wees trouwens al uit dat ‘de nuttige stem’ slechts bij een klein deel van de kiezers een rol speelt.

Geduld raakt op

De echte reden voor de toegenomen steun voor het VB en de achteruitgang van de N-VA is het opraken van het geduld. De N-VA kon zich destijds geloofwaardig maken als een intelligent alternatief voor het VB en als een partij die, onbelemmerd door een cordon sanitaire, via het beleid het verschil zou maken. Hoe langer die verandering uitblijft, vooral inzake migratie, hoe meer bij de kiezer de ontgoocheling groeit.

De echte reden voor de toegenomen steun voor het VB en de achteruitgang van de N-VA is het opraken van het geduld

De Morgen raadt de N-VA aan het thema immigratie zoveel mogelijk te vermijden in de campagne, ook niet te proberen de rol te spelen van ‘uitdager van het systeem’ en geen ‘harde, brutale toon’ aan te slaan jegens Vivaldi, omdat het VB daar telkens nog beter in is. Waar het advies van De Morgen voor de N-VA eigenlijk op neerkomt: gedraag je als een traditionele partij.

Het klinkt krankzinnig, maar er zijn er nog steeds die geloven dat de strategie die de traditionele partijen aan de rand van de afgrond heeft gebracht, namelijk het negeren

van het immigratieprobleem, gewoon moet verdergezet worden en dat je daarmee ‘extreemrechts’ kan afblokken. Uiteraard zit de N-VA momenteel in een lastige positie, maar als die partij ooit haar heil zou zoeken in wat Kelepouris haar aanraadt, is N-VA nog één verkiezing verwijderd van de uitroeiing, zoals die nu al dreigt voor Open Vld en cd&v.

“Het VB wil meer migratie”

Bij De Standaard lieten ze twee professoren van de KU Leuven, Lorenzo Catalano en Kristof De Witte, verklaren wat er aan de hand is met de kiezers. Hun conclusie: het Vlaams Belang haalt meer stemmen als er meer migranten zijn, dus heeft de partij er geen belang bij om immigratie terug te dringen. “Hoewel de partij het maatschappelijke debat over migratie voortdurend oppookt, heeft ze er geen belang bij om migratie af te remmen, want dat zou net stemmen kosten”, zegt professor De Witte. Ja, hij suggereert echt dat het Vlaams Belang eigenlijk meer migratie wil om zo meer stemmen te halen.

Terwijl N-VA en VB stemmen met elkaar uitwisselen, is er ook een gestage instroom van buitenaf

De professor ziet nu al aanwijzingen voor de correctheid van zijn samenzweringstheorie. Geert Wilders zou onmiddellijk na de verkiezingen zijn standpunt over migratie hebben gemilderd. En Donald Trump heeft precies daarom een migratiedeal met de Democraten afgewezen. We wachten nu op een professor die De Standaard komt vertellen dat de groenen meer CO 2 willen uitstoten om zo meer stemmen te puren uit de klimaatproblematiek.

De twee professoren reiken ook de oplossing aan: “Beleidsmakers moeten het gevoel van de burger weerleggen dat migranten een bedreiging zijn. Ze moeten uitleggen dat migranten net bijdragen aan een duurzame welvaartsstaat” en dat ze moeten inzetten op het “wegwerken van vooroordelen over migranten”. Dat lijkt mij precies wat pers en politiek de laatste 30 jaar hebben gedaan, zonder succes, maar ze kunnen het altijd nog eens proberen.

“Geen

regering zonder Vlaamse meerderheid”

Hoe correct is de peiling van De Standaard en de VRT? Hoewel er recentelijk twee andere peilingen zijn geweest, die een minder groot verschil lieten zien tussen de scores van het VB en de N-VA, leert het verleden ons dat de peiling van VRT/DS meestal het dichtst de verkiezingsuitslag benadert.

Strategische dubbelzinnigheid is geen zonde

De opiniepeiling was de aanleiding voor een debat op De Afspraak op Vrijdag. De Wever stelde daar opnieuw duidelijk dat hij geen Vlaamse regering zal depanneren van partijen die in een federale regering stappen die geen Vlaamse meerderheid heeft. Ondanks veelvuldig aandringen van de twee andere studiogasten, gaf hij geen uitdrukkelijk antwoord op de vraag of hij dan bereid is in een Vlaamse regering te stappen met het Vlaams Belang. Strategische dubbelzinnigheid is geen zonde.

Op naar de 50 procent

De peiling werd niet geëxtrapoleerd naar een zetelverdeling in het Vlaams Parlement, maar ik vermoed dat de gezamenlijke score van bijna 47 procent voldoende zal zijn voor een nipte meerderheid voor VB plus N-VA. Dat maakt de N-VA incontournabel, maar het resultaat lijkt nog niet voldoende voor een geloofwaardige dreiging van een Vlaams-nationale regering. De groep van N-VA-verkozenen is ideologisch te heterogeen om een stabiele regering met het Vlaams Belang in stand te houden. Er moet rekening gehouden worden met dissidenten die men niet over de streep zal krijgen of die later zullen afhaken. Een zeer nipte meerderheid is daarom niet voldoende. Overigens is de N-VA ook zonder Vlaams-nationale meerderheid al incontournabel, omdat de PVDA waarschijnlijk op de wip zal zitten.

De twee professoren herhaalden in DS ook het cliché dat N-VA en VB communicerende vaten zijn. Dat is slechts ten dele waar. Terwijl die twee partijen stemmen met elkaar uitwisselen, is er ook een gestage instroom van buitenaf. In 2019? haalden de twee partijen samen 38 procent van de stemmen in Vlaanderen. Volgens de peiling is dat vandaag al 9 procent meer. Aan dat tempo is de meer dan symbolische 50 procent niet ver weg meer. Dat is best een bemoedigende gedachte.

© PHOTONEWS

Het economische analfabetisme van Ludivine Dedonder

Minister van Defensie Ludivine Dedonder (PS) kreeg tijdens enkele interviews de vraag of België niet vroeger dan 2035 twee procent van het bbp aan defensie zou moeten besteden en dus de budgetten sneller moet optrekken. Ze is niet tegen maar “niet tot elke prijs”, aldus de PS-politica. Besparen in de sociale zekerheid als compensatie mag niet. Het leger kan men wel via extra vermogenstaksen financieren en de extra uitgaven moeten buiten de begroting blijven. Ten slotte stelt ze zich vragen bij een uitbreiding van de vloot F-35-gevechtsvliegtuigen. De PS-politica zit er elke keer naast.

In 2023 besteedde België 1,13 procent van het bbp aan defensie. Dat is 5,6 miljard euro. Aan het begin van de legislatuur was dat nog 3,2 miljard euro. Het is echter bekend dat, afgezien van Luxemburg, er geen enkel NAVOland is dat in verhouding zo weinig investeert in het leger. En dat terwijl België onder andere het hoofdkwartier van de NAVO herbergt. Sinds de Russische inval in Oekraïne, nu goed twee jaar geleden, is er een tendens om meer te investeren in defensie en te proberen snel de NAVO-kaap van 2 procent van het bruto binnenlands product te ronden. België zou die doelstelling pas in 2035 halen. Volgens het huidige investeringsplan STAR komen we in 2030 uit op 1,54 procent. Verschillende partijen willen dat die 2 procent al in 2029 wordt gehaald. Het is een dossier dat op de tafel van de volgende regeringsonderhandelingen zal terechtkomen.

Waalse werkzaamheidsgraad

In verschillende interviews (De Tijd, La Libre Belgique,…) toont minister van Defensie Ludivine Dedonder (PS) zich voorzichtig bereid het budget op te trekken, maar “niet tot elke prijs.” Daarmee bedoelt ze dat er bijvoorbeeld niet bespaard mag worden in de sociale zekerheid om die doelstelling te halen, bijvoorbeeld door de werkloosheidsuitkeringen te beperken in de tijd. Dat is al een eerste teken dat de PS-politica een gebrek aan economische kennis heeft, om het niet over economisch analfabetisme te hebben. Een stringenter werkloosheidbeleid is net goed voor de sociale zekerheid, zeker indien men in Wallonië eindelijk eens werk zou maken van het optrekken van de werkzaamheidsgraad. Die bedraagt nog altijd maar goed 65 procent en zal tegen 2030, bij voortzetting van het huidige beleid, nog niet eens de kaap van 66 procent ronden. Ter vergelij-

king: in Vlaanderen evolueren we van bijna 78 procent naar 80 procent werkzaamheidsgraad tegen het einde van het decennium.

Vermogensbelasting

Dedonder heeft weliswaar gelijk als ze erop wijst dat er deze legislatuur met het STAR-plan een project richting 2030 is uitgerold om 11 miljard euro in het leger te investeren. Onder andere voor meer aanwervingen, voor het versterken van de land-, zee- en luchtcomponenten én voor het uitbouwen van een cyberveiligheidspoot. Maar dat is niet voldoende om richting 2 procent van het bbp te fietsen. Daarvoor is meer nodig, namelijk nog eens 7 miljard euro extra per jaar

Een stringenter werkloosheidbeleid is net goed voor de sociale zekerheid

Dedonder daarover: “De fundamentele vraag is waar we die middelen gaan vinden. Die 7 miljard euro is ongeveer een derde van het huidige begrotingstekort. De kloof is enorm.” Ja, wie heeft dat tekort doen oplopen? De Doornikse heeft echter een oplossing klaar: we moeten het geld gaan halen bij “de grote vermogens of bij de meerwaarden of dividenden op aandelen”. Vermogenstaksen dus. Opnieuw een teken van economisch analfabetisme. België zit al in de landen die tot de top drie behoren qua belastingen op vermogenswinsten. Wel is het juist dat er geen meerwaardebelasting op aandelen bestaat, maar wel genoeg andere vermogenswinstbelastingen als de effectentaks, de erfbelasting en de roerende voorheffing op tal

Minder dan de helft van Brusselse politieagenten kent Nederlands

Het aantal Brusselse agenten dat Nederlands kent, duikt in 2024 voor het eerst onder de 50 procent. “Het gaat van kwaad naar erger met de tweetalige dienstverlening van de Brusselse politiekorpsen”, reageert Kamerfractievoorzitter Barbara Pas (Vlaams Belang), die de cijfers opvroeg bij minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (cd&v). De Brusselse politiekorpsen lappen de taalwet aan hun laars, maar ook de (Nederlandstalige) ministers van Binnenlandse Zaken slagen er al jarenlang niet in om het tij te doen ke-

van financiële producten. Zoals op dividenden. Zou de minister van Defensie echt niet weten dat dividenden reeds aan 30 procent worden belast, ná winstbelasting? En als het over buitenlandse dividenden gaat, meestal zelfs twee keer.

Verder heeft ze het over de truc die al vorige week werd aangekaart in deze rubriek: het verpakken van uitgaven als investeringen en ze zo buiten de gewone begroting houden. Jawel, daar pleit Dedonder dus voor. De defensie-inspanningen worden geboekt los van de “strenge begrotingsregels van Europa. We hebben dat ook gedaan met de veiligheidsmaatregelen na de aanslagen van 2016”. Wie dat beweert, liegt zichzelf voor. Vroeg of laat komt de rekening toch, en ze zal zwaarder zijn.

Geen afschrikking

Ten slotte ging het in de vraaggesprekken ook over de nieuwe prioriteiten van het defensiebeleid. Niet vergeten dat het STAR-plan voortbouwt op de plannen van de vorige minister van Defensie, Steven Vandeput (N-VA), en dat het werd neergepend toen er van een Russische invasie nog geen sprake was, afgezien van de bezetting van de toch ver van de Europese Unie verwijderde Krim. En dus is een actualisering nodig. Daar houdt Dedonder zich te veel op de vlakte. Voor de PS telt blijkbaar het optrekken van het aantal militairen. Dat is nodig (en de PS vindt dat interessant, want in Wallonië zijn die ‘boefers’ potentiële kiezers), maar daarnaast moet ook gekeken worden hoe het leger wordt

voorbereid op een Europees conflict. Of op zijn minst hoe de afschrikking kan worden opgebouwd. Dat betekent concreet de aankoop van verdedigingsraketten, luchtafweer en vooral tanks. Van die laatste heeft het Belgische leger er welgeteld nul. Ze werden goed tien jaar geleden verkocht. Andere EU-landen zijn bezig met hun aankoopbeleid aan te passen, terwijl de Belgische defensieminister aarzelt. Ze kijkt vooral naar 2040, de verre toekomst, en wil meestappen in het SCAF-project van de nieuwe generatie Europese gevechtsvliegtuigen. En dat terwijl uitgerekend de komende maanden de eerste Amerikaanse F-35-gevechtsvliegtuigen worden geleverd. Andere EU-landen zijn van plan nog extra F-35’s aan te kopen. Dedonder en de PS zijn niet geïnteresseerd. Begrijpe wie kan.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Demir wil geen extra enkelbanden om overbevolking van de gevangenissen aan te pakken

“Wie als Vlaming in Brussel in contact komt met een agent, heeft één kans op twee om niet begrepen te worden”, zegt Pas. “Gelet op het statuut van Brussel is dat onaanvaardbaar.” 96 procent van de agenten kent Frans: voor Franstaligen is er in de hoofdstad dus vooralsnog geen taalprobleem.

Onderwijs en ministers

Het aantal Nederlandstalige politiemensen met kennis van het Frans daalt overigens ook. In 2021 was dat 86,4 procent, in 2023 steeg het zelfs even naar ruim 93 procent. Nu gaat het om 85,5 procent van de Nederlandstalige politieagenten. Niet meer dan 10 procent van de nieuw aangeworven agenten is tweetalig. Pas stipt aan dat “onder de Vivaldi-regering het aantal tweetalige Brusselse agenten met 6 procentpunten daalde op vier jaar tijd”. Ze noemt twee belangrijke oorzaken. “Er is natuurlijk het Franstalige onderwijs in Brussel dat er maar niet in slaagt een minimaal aantal tweetaligen af te leveren. En er zijn de Brusselse politiezones zelf, die bij hun wervingsbeleid de taalwet vierkant aan hun laarzen lappen. Maar er zijn ook de opeenvolgende ministers van Binnenlandse Zaken Jan Jambon (N-VA) en Annelies Verlinden (cd&v) die hun kop steeds in het zand hebben gestoken.”

WANNES NEUKERMANS

De gevangenissen van Turnhout, Mechelen, Leuven, Hasselt en Antwerpen weigeren om nieuwe gedetineerden aan te nemen. De cipiers voeren actie, omdat ze de slechte werkomstandigheden en overbevolking in de penitentiaire inrichtingen beu zijn. Federaal minister van Justitie Paul Van Tigchelt (Open Vld) zoekt naar oplossingen, maar wordt volgens Vlaams minister Demir (N-VA) geconfronteerd met “het resultaat van zijn eigen doorschuifpolitiek”.

Door de overbevolking, die in België al lang speelt, roepen vakbonden opnieuw op om meer enkelbanden te gebruiken. Daar is Vlaams minister van Justitie en Handhaving Zuhal Demir (N-VA) het niet mee eens. “Eigenlijk word ik het moe om telkens hetzelfde verhaal te moeten herhalen”, reageert de minister. “De laatste jaren ontvingen we een tsunami aan enkelbanden. Er staan nergens in Europa zoveel mensen onder een enkelband als in Vlaanderen.” In 2023 zaten er in Vlaanderen meer dan 6.700 mensen thuis met een enkelband.

De gedetineerdenpopulatie bestaat voor ongeveer 28 procent uit illegalen, die geen recht hebben op verblijf in ons land

Andere oplossingen

Vlaanderen kan de capaciteit niet blijven opvoeren, vindt Demir. Zij ziet andere oplossingen om de overbevolking aan te pakken. Zo verblijven er momenteel meer dan 900 geïnterneerden in de gevange-

nissen en bestaat de gedetineerdenpopulatie voor ongeveer 28 procent uit illegalen, die geen recht hebben op verblijf in ons land. “Als het over capaciteit gaat, kijk ik specifiek naar de staatssecretaris voor Asiel en Migratie en de minister van Volksgezondheid voor oplossingen”, reageert ze. “Daarmee los je toch al een deel van het probleem op.”

WANNES NEUKERMANS

Ludivine Dedonder

Een Vlaams-nationale meerderheid in Vlaanderen kan een spectaculaire omwenteling betekenen

Uit de peilingen blijkt dat in Vlaanderen het besef manifest aanwezig is dat met het voortbestaan van het huidige België de Vlaamse welvaart op het spel staat en dat de massamigratie voor grote problemen zorgt. Het signaal is zo oorverdovend dat het negeren ervan voor grote politieke onrust zou kunnen zorgen, omdat het land niet langer betaalbaar is en de Vlaming voor de enorme Belgische factuur dreigt op te draaien.

Uit de peilingen blijkt dat de twee Vlaams-nationale partijen een meerderheid in het Vlaams Parlement halen. Als dat op 9 juni door de kiezer wordt bevestigd, dan is dat een politiek feit dat niet te negeren valt, ook niet in Wallonië en Brussel. Vlaanderen zal dan niet alleen een ruk naar rechts maken, maar het zal dan ook over een politieke elite beschikken die resoluut de Vlaamse kaart zal trekken.

Geesten gerijpt

Zelfs binnen de N-VA is er een meerderheid te vinden om op bestuurlijk vlak een Vlaams-nationale alliantie aan te gaan. Op zich is dat al een spectaculaire omwenteling, omdat tien jaar geleden het Vlaams Belang op sterven na dood was en Bart De Wever in een recent verleden het beeld van een Chinese muur opriep. Binnen de partij zijn de geesten gerijpt. De andere Vlaamse partijen missen voldoende ruggengraat om een fundamentele hervorming van dit land op de agenda te plaatsen.

Als Vlaanderen in de huidige Belgische constellatie blijft, zal het op termijn opdraaien voor de federale budgettaire ontsporing. De kosten van de dotaties, de rentelasten, de vergrijzing, de energietransitie en de sociale zekerheid hangen als een molensteen rond de nek van de federale overheid. In de Wetstraat lijkt niemand nog te weten hoe de federale begroting op orde te krijgen.

Dan zijn er nog de belabberde overheidsinfrastructuur en de ondermaats presterende diensten. In verscheidene internationale concurrentierangschikkingen zakt dit land verder weg. De financiële situatie is zo precair dat de kerntaken zoals politie, justitie en defensie sterk onder druk staan.

Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest (BHG) en Wallonië bengelen aan de financiele afgrond. “Als zij financieel in de problemen komen, is het toch weer aan het federale niveau om bij te springen”, schreef De Tijd vorige week. Dan is het hek volledig van de dam, want dan blijft alleen Vlaanderen over om de gigantische tekorten af te betalen. De Vlaamse middenklasse gaat dan een verarming tegemoet.

Als Vlaanderen in de huidige Belgische constellatie blijft, zal het op termijn opdraaien voor de federale budgettaire ontsporing

De ‘wallonisering’ van Vlaanderen zal dan heel hard in de Vlaamse huiskamer voelbaar zijn. “Dat is politieke dynamiet” - schreef De Tijd vorige week - dat voor grote politieke onrust zal zorgen. Hebben de Vlaamse partijen die staan te popelen om Vivaldi II te vormen, de moed om dat aan hun achterban te vertellen? Daarvoor zijn ze te laf,

stelde oudgediende Peter De Roover (N-VA) vorige week in De Zondag vast. Vlaamse meerderheid

Vlaanderen betaalt 70 procent van de belastingen en is goed voor 83 procent van de export. De miljardenstroom naar het zuiden van het land zwelt eerder aan, maar in het BHG en in Wallonië zijn reactionaire linkse krachten aan de macht die de klok willen terugdraaien naar meer België, om zo meer Vlaamse miljarden naar hun infuuseconomie te draineren.

Hoofdstedelijk Gewest en Wallonië bengelen aan de financiële afgrond

De budgettaire discipline is er zo goed als onbestaande. “Volgens de verkiezingsbeloftes van de PS komen we straks terecht in een paradijs van minder wer ken voor meer geld”, schrijft Bart Van Craeynest. De PS katapulteert België recht streeks de armoede in. Als Vlaanderen resoluut kiest voor een Vlaamsnationale meerder heid en Brussel en Wallonië voor een Franstalig front van PS, Ecolo en PTB, dan wordt België onwerkbaar. Re ken daarbij nog de

budgettaire ademnood waarin het zuiden van het land verkeert, dan opent dat ongetwijfeld mogelijkheden om dit land op een totaal andere institutionele leest te schoeien. Bart De Wever vraagt terecht respect voor de Vlaamse democratie. “Ik eis een Vlaamse meerderheid in de federale regering en ik koppel daar de Vlaamse regeringsvorming aan”, liet hij in een recent debat verstaan. Aan duidelijkheid laat dat niets te wensen over. De vastberadenheid groeit.

Media willen niet dat verkiezingen over migratie gaan

De media waarschuwen al een tijdje dat als migratie het thema van de komende verkiezingen wordt, Vlaams Belang op een regelrechte overwinning afstevent. Recente peilingen lijken hen daarin ook gelijk te geven. Is het niet merkwaardig dat zij net dat thema waar de gewone man het meest van wakker ligt, proberen te negeren?

Waar is de tijd dat de media vonden dat de politiek, laat staan de verkiezingen, zeker niet over communautaire dossiers mocht gaan? Er lag toch niemand wakker van de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde, zo klonk het, en dus moest die Vlaamse eis maar opgeborgen worden om het over de zogezegd belangrijkere thema’s te hebben. Maar nu de verkiezingen beheerst dreigen te worden door een onderwerp dat de mensen wel wakker houdt, is het volgens de media weer niet goed.

Contrast met 2019

Het contrast met de vorige verkiezingscampagne is trouwens opvallend groot. In 2019 waren het de media zelf die de jongeren opzweepten om van het klimaat de inzet van de verkiezingen te maken. Toen, maar ook nu nog, vonden de media dat de mensen niet genoeg wakker lagen over de rampen die op ons afstevenen als gevolg van de klimaatverandering. Vorige maand leerden we overigens dat we moeten vrezen dat er in de toekomst in de Alpen geen sneeuw meer zal liggen, maar tegelijkertijd ook dat de temperatuur in West-Europa als gevolg van het stilvallen van de Golf-

stroom met tien tot dertig graden kan dalen. Knoop daar maar eens een touw aan vast…

Tenzij er morgen een of andere ramp gebeurt of een enorm schandaal openbarst, kunnen deze verkiezingen eigenlijk alleen nog maar over migratie gaan

Het probleem in 2019 was echter dat de gemiddelde kiezer veel minder wakker lag van het klimaat dan de gemiddelde journalist, en dat Groen ver onder de verwachtingen van de media en zichzelf bleef steken. Vandaag vrezen de media echter net het omgekeerde, namelijk dat de mensen misschien wel eens nog veel meer van migratie wakker liggen dan de peilingen weten op te vangen, en de overwinning van Vlaams Belang nog groter dan verwacht zal zijn.

Vlaams Belang ‘bezit’ het thema migratie

De recente peiling van Universiteit Antwerpen in opdracht van de VRT en De Standaard toont aan dat Vlaams Belang het thema migratie volledig bezit. De pogingen van N-VA om hetzelfde thema in haar eigen voordeel aan te boren, lijken maar niet te willen slagen. Maar misschien even opvallend is dat de partijen die qua migratie het tegengestelde standpunt van het Vlaams Belang verkondigen, zoals onder meer Groen en PVDA, het thema zo goed als niet bezitten. De combinatie van de kiezer die migratie met Vlaams Belang associeert en het thema belangrijk vindt en bovendien op zo’n manier belangrijk

vindt dat het voor Vlaams Belang vooral wervend werkt, plaatst die partij natuurlijk op rozen voor de komende verkiezingen. Vergelijk dat maar eens met die andere bevinding in diezelfde peiling: de kiezer associeert klimaat massaal met Groen, maar ligt er niet wakker van. Of misschien correcter: er liggen meer kiezers (boeren!) wakker van de desastreuze klimaatmaatregelen die vooral aversie voor Groen opwekken, dan dat er kiezers wakker liggen van de klimaatverandering zelf. Het laat zich dan ook raden dat Groen vandaag geen hoge toppen scheert in de peilingen.

Alle thema’s gaan nu over migratie

De oproepen van de media om de verkiezingen toch maar over een ander thema dan migratie te laten gaan, nemen soms bedroevende proporties aan. Het was aandoenlijk om te lezen hoe De Standaard afgelopen zaterdag N-VA bijna smeekte om het voortaan toch maar niet meer over migratie te hebben in aanloop naar de verkiezingen. Bij VRT kon je in de analyses over dezelfde peiling eenzelfde oproep lezen, zij het toch wat meer tussen de lijnen. Maar de teneur is al wekenlang, om niet te zeggen sedert de Nederlandse verkiezingen van eind vorig jaar, dezelfde, en dat niet alleen bij De Standaard en VRT: laat het alstublieft toch maar niet over migratie gaan!

Het gevolg daarvan is natuurlijk dat iedere discussie over wat de inzet van de verkiezingen zou moeten zijn, herleid wordt tot een discussie over… precies: migratie als verkiezingsthema. En we weten niet of het bij de lezer ook zo is, maar wanneer we Vooruit een krampachtige poging zien wagen om het eens over koopkracht te

hebben, zien we vooral een partij die heel hard bezig is om het toch maar niet over migratie te hebben. En ook niet over haar ex-voorzitter, want vergeet het niet: wanneer het over hem gaat, gaat het eigenlijk opnieuw over, inderdaad, migratie.

Er liggen meer kiezers (boeren!) wakker van de desastreuze klimaatmaatregelen die vooral aversie voor Groen opwekken, dan dat er kiezers wakker liggen van de klimaatverandering zelf

Democratie

Je zou denken dat in een democratie de verkiezingen vooral over

die thema’s zouden moeten gaan waarvan de mensen ’s nachts wakker liggen. Maar in naam van (hun versie van) de democratie bezweren de Vlaamse media vandaag de politieke partijen om het net niet over één van de belangrijkste uitdagingen van onze tijd te hebben in hun verkiezingscampagnes. Die media doen dat echter zo nadrukkelijk dat ze waarschijnlijk nu reeds onomkeerbaar het tegenovergestelde effect bekomen hebben van wat ze nastreefden. Tenzij er morgen een of andere ramp gebeurt of een enorm schandaal openbarst, kunnen deze verkiezingen eigenlijk alleen nog maar over migratie gaan. Tom Van Grieken en zijn Vlaams Belang kunnen alleen maar hopen dat de Vlaamse media de komende drie maanden vooral in hun boosheid blijven volharden, want dan hoeven ze zelf bijna geen campagne meer te voeren.

FILIP VAN LAENEN

Peter De Roover

© PHOTONEWS

© PHOTONEWS

Steven Creyelman (VB) trekt zich

Vlaams Belang lanceert campagneslogan ‘Vlaanderen weer van ons’

Afgelopen zondag maakte het Vlaams Belang als eerste partij zijn slogan en campagnebeeld voor de verkiezingen van 9 juni bekend. “We benadrukken met deze slogan twee woorden: ‘Vlaanderen’ en ‘ons’”, legt voorzitter Tom Van Grieken uit. “Vlaanderen is het land van onze voorouders dat we als kostbaar geschenk hebben gekregen. Vlaanderen is ons heden: het is de politieke realiteit waarin we actief zijn. En vooral: Vlaanderen is onze toekomst.”

Volgens de VB-voorzitter wordt ‘ons’ het belangrijkste begrip van de campagne van zijn partij. “Het nationalistische ‘ons’ staat tussen het kille liberale ‘ik’ en het allesvervagende ‘iedereen’ van links”, klinkt het in zijn uitleg.

terug

als kandidaat voor de verkiezingen

Vlaams Belang-Kamerlid Steven Creyelman kondigt aan dat hij afziet van zijn vierde plek op de Oost-Vlaamse Kamerlijst. Zijn broer Frank Creyelman kwam vorig jaar in opspraak door zijn banden met Chinese geheime diensten. Staatsveiligheid vond geen aanwijzingen dat Steven ook betrokken zou zijn. “Maar die onterechte mediastorm heeft me wel aan het denken gezet.”

Frank Creyelman kwam in opspraak omdat hij zich jarenlang zou hebben laten betalen door een Chinese agent, om het Belgische beleid te beïnvloeden. De Staatsveiligheid onderzocht of broer Steven Creyelman, die in de Kamer zetelt en voorzitter was van de commissie Legeraankopen, ook betrokken was. Daar vond de veiligheidsdienst geen aanwijzingen voor.

Media-aandacht

De media-aandacht heeft Steven Creyelman echter doen beslissen om

toch een stap opzij te zetten. “Toen de lijsten werden goedgekeurd door de Partijraad, merkte ik dat opnieuw alle media-aandacht op mij kwam te liggen. Het heeft me doen inzien dat ik mijn focus wil verleggen naar daar waar mijn hart altijd heeft gelegen: mijn prachtige gemeente Buggenhout en mijn al even prachtige gezin”, stelt Creyelman. Het Kamerlid komt bij de volgende federale verkiezingen niet meer op. “Ik zal me weliswaar nog steeds volledig geven in de Buggenhoutse politiek.”

Migratie voor veel kiezers belangrijkste thema

Honderd dagen voor de Vlaamse, federale en Europese verkiezingen is migratie thema nummer één bij de Vlamingen. 22 procent van de Vlamingen vindt dat het belangrijkste verkiezingsthema, blijkt uit een peiling van De Standaard.

Migratie zit bij quasi elke kiezer in de top drie van belangrijkste verkiezingsthema’s en dat al jarenlang. Nu de Oekraïnecrisis en de energiecrisis weer naar de achtergrond verdwenen zijn, is het voor ruim een vijfde van de Vlamingen zelfs het belangrijkste verkiezingsthema. Nadien volgen economie (20 procent) en politieke vertegenwoordiging (14 procent).

Ook bij linkse kiezers

Vanzelfsprekend vinden vooral Vlaams Belang- en N-VA-kiezers migratie een belangrijk thema. Toch zit migratie ook in de top drie van bezorgdheden bij kiezers van Groen, PVDA en Vooruit. “En ook waar er veel minder migratie is, bijvoorbeeld in landelijke gemeenten, zien we dat mensen migratie belangrijk vinden”, zegt onderzoeker Stefaan Walgrave in De Standaard. “Dit is voor mij geen verrassing”, schreef bevoegd staatssecretaris Nicole de Moor (cd&v) op X. “Niet spreken over migratie (…) en het debat overlaten aan de extremen, is geen oplossing.” Sam Van Rooy (VB) koppelt die belangrijkste verkiezingsthema’s dan weer aan elkaar. “Migratie en koopkracht hebben een link met elkaar”, schrijft hij. “De ongecontroleerde, niet-selectieve massa-immigratie kost ons minstens 12 miljard euro per jaar.”

Ook Kamerlid Tomas Roggeman (N-VA) vindt het logisch dat migratie voor veel Vlamingen een belangrijk thema is. “Het is dan ook al jaren zo dat de Vlaming een strenger migratiebeleid wil.” Nochtans zijn er ook andere katten te geselen, op vlak van bijvoorbeeld koopkracht en gezondheidszorg. “Maar dat zijn thema’s die samenhangen”, vindt hij.

Niet nieuw

Ook bij de vorige verkiezingen in 2019 was migratie het belangrijkste verkiezingsthema, zo bleek uit een onderzoek van RepResent. Onderzoeksbureau Ipsos peilde na de verkiezingen in Nederland ook naar de belangrijkste verkiezingsthema’s. Daaruit bleek dat de standpunten over bestaanszekerheid, klimaat, zorg, migratie en wonen de doorslaggevende redenen om naar de stembus te trekken vormden.

Een opvallende nieuwkomer in de top drie: ‘Politieke vertegenwoordiging’. 14 procent vindt ‘onbekwame politici’ en een ‘onbetrouwbare regering’ het grootste probleem. Slechts een kwart is tevreden over de manier waarop de democratie in België werkt. Eind 2023 bleek uit een peiling van Gazet van Antwerpen hetzelfde.

Vooruit zet in op koopkracht

Zaterdag hield Vooruit als eerste Vlaamse partij haar verkiezingscongres, waar ze de Europese lijst en het verkiezingsprogramma goedkeurden. Eén thema steekt er bovenuit bij de Vlaamse socialisten. “Uw portemonnee, uw koopkracht versterken, is voor ons essentieel”, verklaarde voorzitter Melissa Depraetere tijdens haar slottoespraak. “Zeker in moeilijke tijden.”

De ‘macht van de grote bedrijven’ moet gebroken worden, als het van Vooruit afhangt. “De macht van de grote banken, verzekeraars, energieleveranciers en telecombedrijven om geld uit uw zakken te kloppen, is gewoon veel te groot in ons land”, stelt Depraetere. “En wie is daar de dupe van? Gewone mensen. Daarom wil Vooruit harde maatregelen treffen die de macht van die grote spelers breekt.”

Vlaams minister Gennez

De partij stelt daarom onder andere lagere belastingen op werk en hogere belastingen op grote vermogens voor. Daarnaast vinden Depraetere en haar partij dat bedrijven hun werknemers “een eerlijk deel van hun winst moeten geven” en wil men lagere prijzen voor basisvoorzieningen.

De partij heeft eerder al aangekondigd ook op Vlaams niveau aan de knoppen te willen zitten. Daar zou vooral onderwijs een topprioriteit zijn. Tijdens een voorzittersdebat op Kanaal Z lanceerde Melissa Depraetere opnieuw het idee van de ‘minister van Kind’, die naast onderwijs ook kinderopvang als bevoegdheid zou krijgen. Er wordt zelfs al een naam genoemd: huidig federaal minister van Ontwikkelingssamenwerking Caroline Gennez trekt opnieuw de Vlaamse lijst in Antwerpen en voert volop campagne op dat thema.

Europese socialisten

Ook de Europese socialistische fractie PES, waartoe Vooruit en PS behoren, heeft haar campagne op gang getrokken. Volgens de

“We staan aan de vooravond van een omwenteling”, zo verklaart Van Grieken nog. “Het kan zo niet verder en de tijd van zwijgen is voorbij. Het is tijd om onze stem te verheffen: de Vlaming laat zich niet langer de les spellen.”

Ondanks ‘saboteur’

Bouchez zijn

MR-kiezers het meeste tevreden over Vivaldi

Georges-Louis Bouchez staat binnen de federale regering niet bepaald bekend als de meest betrouwbare of makkelijke partijvoorzitter. In recente interviews getuigde Jeremie Vaneeckhout (Groen) nog over “de persoonlijke aanvallen op Tinne Van der Straeten”. Toch is van alle partijen die deelnemen aan Vivaldi het electoraat van zijn partij het meest tevreden over de federale regering.

In totaal is 47 procent tevreden of eerder tevreden met het optreden van de regering-De Croo. Dat is beduidend meer dan bij kiezers van PS (36 procent) en Ecolo (40 procent). Dat blijkt uit een peiling van Le Vif. Opvallend: MR-kiezers zijn méér teleurgesteld in de andere Franstalige Vivaldi-partijen dan PS en Ecolo dat zijn over MR.

Uit diezelfde peiling blijkt dat Nederlandstalige kiezers meer ontevreden zijn over het gevoerde Vivaldi-beleid dan de Franstaligen. Een op vier Vooruit-stemmers is duidelijk ontevreden over het gevoerde beleid, tegenover 16 procent bij Groen, 10 procent bij cd&v en 5 procent bij Open Vld.

aanwezige regeringsleiders, partijvoorzitters en Europarlementsleden worden de volgende Europese verkiezingen de belangrijkste in decennia.

De PES is na de christendemocratische fractie momenteel de grootste in het Europees Parlement. Volgens peilingen zou dat na de verkiezingen ook zo blijven, al

voorspellen die ook een forse winst voor de rechtse partijen doorheen Europa. Tijdens het congres werd de Luxemburger Nicolas Schmit naar voren geschoven als kandidaat-voorzitter van de Europese Commissie. Huidig voorzitter Ursula von der Leyen van de christendemocraten wil zichzelf eveneens opvolgen.

Georges-Louis Bouchez

Barbara Pas, Tom Van Grieken en Chris Janssens

Feminisme en politieke islam De strijd voor democratie

Acht maart is het internationale vrouwendag. Blanke heteromannen - zoals ik er zelf eentje ben - zetten zich dan maar best schrap. De radicale linkse feministes zullen die dag ongetwijfeld weer een forum krijgen om een indrukwekkende akte van beschuldiging voor te lezen. ‘Manspreading’, ‘glazen plafonds’, ‘toxische mannelijkheid’ of een wachtrij aan de vrouwentoiletten; we zijn als mannen altijd en overal collectief schuldig.

Er is nochtans een gemakkelijke oplossing om aan dit spervuur van aanklachten te ontkomen. Plak een valse baard op uw gezicht, zet een tulband op uw hoofd en steek pedant een wijsvinger in de lucht. De ervaring leert immers dat de radicale linkse feministes een stuk inschikkelijker worden wanneer paternalistische theorieën als islamitische voorschriften worden verpakt.

Ik schrijf zeer bewust ‘radicale linkse feministes’ en niet ‘feministes’. Ik kan me absoluut vinden in de kernwaarden van het oorspronkelijke feminisme: vrouwen hebben dezelfde rechten, vrijheden en plichten als mannen. Mijn professionele omgeving is overwegend vrouwelijk en het is een voorrecht om zoveel gedreven en getalenteerde dames rond mij te hebben. Die principiële gelijkheid staat overigens geen speelse galanterie, flauwe vrouwenmoppen of belegen mannenmoppen in de weg. De principiële gelijkheid van man en vrouw is een verworvenheid van de Europese samenleving én een belangrijke reden om deze samenleving met grote overtuiging te verdedigen.

Het lijkt daarom aberrant dat een deel van de feministische beweging flirt met de islam, toch een ideologie van het zuiverste patriarchale water. De verklaring voor dit bizarre fenomeen ligt in de theorie van het ‘intersectionalisme’. Deze term werd door de Amerikaanse activiste Kimberlé Crenshaw bedacht. Volgens het intersectionalisme worden in het door blanke mannen geleide kapitalistische systeem verschillende groepen onderdrukt. Vrouwen, homo’s, migranten, mensen met een handicap,… moeten elkaar dan ook onvoorwaardelijk steunen in hun strijd. Islamkritiek is bijgevolg, net als racisme of machogedrag, niets anders dan een strategie van ‘witte mannen’ om de eigen privileges veilig te stellen. Vrouwen die zich tegen hoofddoeken kanten, vergissen zich. Ze worden omschreven als “voornamelijk witte vrouwen uit de middenklasse die met hun eigen perspectieven, ervaringen en visies die van gemarginaliseerde groepen overschaduwen” (dixit Els Flour van Furia).

Uit deze gedachtekronkels volgt dat een hoofddoek niets meer dan een stukje textiel is dat een vrouw uit vrije wil draagt om haar identiteit uit te drukken. Die redenering is vanzelfsprekend flinterdun. Alle decibelmeters samen zouden niet volstaan om het linkse gehuil te registreren mocht er eens een vrouwelijke ambtenaar met een VB-T-shirt of een N-VA-petje op het werk verschijnen. Nochtans zijn dat toch ook maar stukjes textiel die de betrokkene vrijwillig draagt om de eigen identiteit uit te drukken?

De romance tussen extreemlinks en de politieke islam is niet nieuw. In het Midden-Oosten hebben verschillende linkse bewegingen de voorbije decennia geprobeerd om het islamisme te gebruiken om de eigen doelstellingen te realiseren. Het is hen telkens slecht bekomen. Het islamisme werd telkens dominant. Nu is Europa aan de beurt. De warrige theorieën van het ‘intersectioneel feminisme’ vormen een warm nest voor de koekoekseieren van de politieke islam.

Ik wens de ‘intersectionelen’ op 8 maart veel moed toe om al hun contradicties aan elkaar te plakken. Aan alle andere dames: gewoon een fijne dag!

KARIM VAN OVERMEIRE

Er zijn twee alternatieve modellen voor de representatieve democratie: de groene participatiedemocratie en de Russische autoritaire democratie.

Participatiedemocratie wordt verkozen door een bepaald deel van links en vooral door extreemlinks van het type Ecolo en Groen, dat op alle machtsniveaus tempels van participatiedemocratie opbouwt, met een snelheid evenredig aan de daling in de peilingen. Die participatieve organen, die zogenaamd bestaan uit door het lot gekozen burgers, worden voorgesteld als een aanvulling op de organen van de representatieve democratie.

Participatiedemocratie is een meedogenloze schijnvertoning. Het dient om extremistisch beleid, dat door de overgrote meerderheid van onze bevolking wordt afgewezen, te verhullen met een valse legitimiteit. Wat heeft het voor zin om elke vijf jaar verkiezingen te houden, als Ecolo/Groen elke week een gloednieuwe ‘participatieve vergadering’ uit zijn groene hoed kan toveren, waarbij 99,9 procent voorstander is van ecologisch beleid? Wie kan immers de wil van 110 procent van de bevolking betwisten!

nieuw leven zal inblazen, en dat onze ‘liberale’ (zoals Zemmour het zegt) democratische systemen uitgeput, ingedeukt, verouderd, klaar voor de schroothoop zijn. Met andere woorden, precies wat een bepaalde rechtse beweging in de jaren 1930 zei, toen ze verwachtte dat het nationaalsocialistische Duitsland - nog zo’n mooi voorbeeld van ‘autoritaire democratie’, mijnheer Zemmour en mijnheer Ferry? - onze vermoeide democratieen nieuw leven zou inblazen.

Een bepaalde rechtervleugel in Europa gelooft dat Rusland de decadente westerse beschaving nieuw leven zal inblazen

Geen gemoraliseer. Dit gaat niet over het moreel diskwalificeren van het regime van de heer Poetin. Het gaat er gewoon om dat democratie geen nieuw leven kan worden ingeblazen door dictatuur, vooral niet vanuit het buitenland. Nooit, nergens, op geen enkele manier.

Spartaans regime

Hier is een goed precedent voor. Nadat Sparta Athene had verslagen in de Peloponnesische Oorlog, begon Sparta met het vestigen van een aristocratisch (Spartaans) regime in Athene. Het doel was om Athene, dat in de val van een overdreven democratie was gelopen, nieuw leven in te blazen. Die ‘laconieke’ grondwet werd in Athene ingevoerd door de Spartaanse generaal Lysander na de overgave van Athene door Theramenus, één van de toekomstige Dertig Tirannen, in 404 v.C.

De afwezigheid van opstand zou een bewijs zijn van Russische steun voor Poetin

Vragen, beleid en projecten worden voorgelegd aan die nieuwe ‘inspraakorganen’ om de door politici beoogde richtingen te valideren. En dan, wonderbaarlijk genoeg, bekrachtigen de resultaten stelselmatig en overweldigend het beleid van de partijen die de kwesties voorleggen! Ja tegen het uitfaseren van de auto! Nee tegen vlees! Ja tegen meer beperkingen in naam van het ‘klimaat’!

Geen wetenschappelijke waarde

Dat is geen gadgettechniek. Het is te vinden op het niveau van de Europese Unie. In haar meest recente impactrapport, gericht op een koolstofvrij Europa tegen 2050, stelt de Europese Commissie duizend verboden en evenveel belastingen voor, waarbij ze erop wijst dat elk van die verboden, belastingen en beperkingen worden goedgekeurd door 82,7 procent van de Europese burgers, 91,4 en zelfs 98,6 procent. Wat een triomf! Sterker nog, als je bijlage 2 van het effectrapport bekijkt, zie je dat die percentages gebaseerd zijn op een gigantische opiniepeiling onder... 903 mensen. Van 450 miljoen EU-burgers! Bovendien gaat het hier niet eens om een opiniepeiling, maar om antwoorden op een vragenlijst die door de Commissie is rondgestuurd. Wanneer, door wie, van wie, met welke middelen welke controles werden uitgevoerd op het profiel van de respondenten? Geen informatie. “Deze enquête heeft geen wetenschappelijke waarde”, zegt de Commissie zelf. En geen enkele democratische waarde, voegt ze eraan toe.

Autoritaire democratie

“Rusland is een autoritaire democratie”, verklaarde Eric Zemmour in het weekend van 3 maart, in navolging van de diagnose van intellectueel Luc Ferry dat “het Russische ‘demos’ Poetin steunt” (in het Grieks klinkt het altijd beter!). Je vraagt je af hoe Luc Ferry tot de wetenschappelijke en rigoureuze conclusie is gekomen dat het Russische ‘demos’ Poetin steunt, aangezien het juist de rol van verkiezingen is om de mate van publieke steun voor de zittende regering te meten. Ons wordt verteld dat de afwezigheid van opstand een bewijs is van Russische steun voor Poetin. Misschien ook van een beetje angst? Want die vreemde ‘redenering’ doet ons geloven dat elke dictatuur in de geschiedenis de steun van haar ‘demos’ geniet door simpelweg te bestaan.

Waarom die weigering om het Russische regime te noemen wat het is, namelijk een eenvoudige dictatuur? Er is een bepaalde rechtervleugel in Europa die gelooft dat Rusland de decadente westerse beschaving

Athene voerde hervormingen door waaruit de eerste ‘constitutionele’ democratie in de roemrijke geschiedenis van het Westen ontstond

Ondanks het verzet van de Ecclesia, de vergadering van het Atheense volk, legden de Dertig, gesteund door een Spartaans garnizoen en geleid door Critias, al snel een schrikbewind op waarbij ze enkel aan hun 3.000 aanhangers volledige burgerrechten en alle bijbehorende voordelen toekenden. Hun tegenstanders werden zonder proces veroordeeld en geëxecuteerd. De tegenstanders van het regime werden meedogenloos uit de weg geruimd, inclusief Theramenus zelf, die veroordeeld werd tot het innemen van dolle kervel. Na zeven maanden aan de macht te zijn geweest, werden de Dertig Tirannen omvergeworpen door Thrasybulus. Als reactie op de periode van de Dertig, voerde Athene hervormingen door die van Athene de eerste ‘constitutionele’ democratie in de roemrijke geschiedenis van het Westen maakten.

Tiranniek

Democratie is ofwel direct (referendum) ofwel representatief (parlementair). Participatieve en autoritaire democratieën, zoals de ‘volksdemocratieën’ (communistische ‘democratieën’) van de 20ste eeuw, zijn niet democratisch en in feite tiranniek.

Eric Zemmour

Luc Ferry

© PHOTONEWS

© WIKIPEDIA

PETER REEKMANS

Peter Reekmans (49) bestuurt naast Glabbeek ook zijn eigen onderneming. Toch was hij ook een van de grootste voorstanders van een terugkeer van Lijst Dedecker. “Maar ik heb het nu al druk genoeg”, lacht Reekmans. Hij zag LDD als een ‘tussenstation’ voor kiezers die twijfelden tussen N-VA en Vlaams Belang. “Maar de mensen zijn zó boos dat ze dat tussenstation niet meer nodig hebben.”

“Ik beschouw mijn gemeente als een bedrijf”

In een uitvoerig gesprek heeft Reekmans het over subsidies, gemeentepolitiek, Wetstraatpolitici die de ‘Dorpsstraat’ niet meer kennen, de boosheid van de burger, politici op hun paddenstoelen en de succesformule waarmee iedere partij zich de komende tien jaar van Vlaamse regeringsdeelname kan verzekeren. Reekmans’ gemeente Glabbeek werd uitgeroepen tot ‘Beste gemeente van Vlaanderen’ in de Gemeentetest van HLN en VTM.

U behaalde bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen met uw Dorpspartij 12 van de 17 gemeenteraadszetels. Is die alleenheerschappij de reden van uw succes?

“Ik hoor dikwijls van collega-burgemeesters dat ik makkelijk praten heb en dankzij die absolute meerderheid makkelijk kan besturen. Ja,… alsof die zomaar uit de lucht gevallen komt. De laatste twintig jaar voor mij bestuurde hier een generatie cd&v’ers die bleef teren op wat hun voorgangers de bijna 50 jaren voordien hadden gerealiseerd. En dan word je buitengedragen. In de eerste zes jaar dat ik bestuurde, had ik nog maar de helft van de zetels. Toen heb ik de bevolking laten zien dat wij wél werken en beleid kunnen voeren dat het dorp doet vooruitgaan. Dat wordt beloond door de kiezer. Ik haal een volstrekte meerderheid, omdat ik met een bekwame ploeg op een correcte manier beleid voer, waar de mensen tevreden over zijn.”

U noemt zichzelf vaak een ‘atypische’ politicus. Wat bedoelt u daarmee?

“Ik beschouw mijn gemeente als een bedrijf en ben in de eerste plaats ondernemer. Ik heb ook nooit ‘beroepspolitieker’ willen worden, want dan word je zo wereldvreemd als de pest. Kijk vandaag naar Brussel: het merendeel van de mensen die daar zitten, weten al lang niet meer wat er leeft in de ‘Dorpsstraat’. De Wetstraat voelt zich verheven boven de maatschappij en daar komt ook de colère bij de bevolking vandaan.”

Is een gemeente besturen en een bedrijf leiden vergelijkbaar?

“Absoluut. Er is nog nooit een inwoner in Glabbeek geweest die tegen mij gezegd heeft dat ik een zakkenvuller ben. Dat komt ten eerste omdat de mensen weten dat ik ervoor werk. En twee: dat het geld in Glabbeek goed besteed wordt. Ik beschouw inwoners als klanten. Er is geen enkele klant die kwaad wordt als er iets verkeerd loopt. Maar hij wordt wél ambetant wanneer hij niet weet wanneer en hoe het wordt opgelost. En dat is bij een inwoner net hetzelfde.”

Als je boetes moet gebruiken om je gemeentebegroting te doen kloppen, dan houd je er beter mee op

U bent een onafhankelijke burgemeester en de nationale partijnamen worden lokaal steeds minder gebruikt. Vormt zich daar een nieuwe breuklijn tussen lokale en nationale politiek?

“Ik ben zeer blij dat ik vandaag onafhankelijk ben en de onkunde van die nationale partijen niet moet uitleggen. Het feit dat bijna 80 procent van die partijen lokaal hun naam veranderen, zegt genoeg. Nederland is ons voorafgegaan. Toen ik twaalf jaar geleden in Glabbeek met mijn lokale partij begon, was er in ongeveer één op de acht Nederlandse gemeenten een lokale partij actief. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2022 haalden lokale partijen de meeste stemmen en in 223 van de 342 gemeenten werd een lokale partij de grootste. Bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2018 was dat nog maar in 166 van de 342 gemeenten het geval. De nationale partijen verliezen daar dus enorm snel aan belang en dat gaan we hier ook krijgen. Als ik burgemeesters van cd&v of Open Vld spreek, zeggen ze dat heel duidelijk: ‘Waar-

om zouden we nog onder die naam opkomen? Men kent ons bij de nationale verkiezingen om hun affiche op te hangen. Maar voor de rest horen of zien we hen niet.’ Heel wat ministers en parlementsleden durven zelfs niet meer onder eigen partijnaam opkomen lokaal. Dat zegt toch genoeg?”

De gemeentefusies zouden ervoor kunnen zorgen dat nationale partijen lokaal hun macht behouden.

“Men wil die fusies doorvoeren omdat men de lijst lokaal niet meer gevuld krijgt. Maar ik geloof niet dat ze zullen slagen in hun opzet. Men zegt ook dat de gemeentefusies zorgen voor efficiëntie en besparingen, maar ook dat klopt niet, want in Nederland is bewezen dat de fusies van gemeentes 1 miljard euro meer kosten en dat de dienstverlening erop achteruitging.”

De gemeente waar inwoners het minste vertrouwen hebben in hun lokaal bestuur, is Boortmeerbeek, waar het fusieschandaal met Mechelen naar boven kwam.

“Die burgemeester zouden ze beter tegen zichzelf beschermen… Die wil nog meedoen aan de gemeenteraadsverkiezingen. Die zal letterlijk en figuurlijk buitengedragen worden. Zij heeft haar dorp verkocht aan Bart Somers, in ruil voor een schepenzetel. Haar inwoners zijn dat te weten gekomen en zijn terecht in opstand gekomen.” Waarom verzet u zich zo tegen die fusies? Is schaalvergroting soms niet wenselijk?

“Partijen die morgen verplichte gemeentefusies willen doorvoeren, zullen een volkswoede ontketenen die ongezien is in Vlaanderen. En ik zal mee op de barricaden staan. Volgens de laatste Vlaamse gemeentemonitor slagen nog maar zes gemeenten erin boven de 50 procent te komen qua vertrouwen in het gemeentebestuur. Mijn gemeente staat trouwens op de derde plaats. Zes! Al de rest, 294 gemeentes, zijn gebuisd. Het Vlaamse gemiddelde is 29 procent. Goed, het vertrouwen in de Vlaamse regering is 11 procent en in de federale 12 procent, dat is helemaal huilen met de pet op. Maar als je zulke lage scores haalt, moet

je knettergek zijn om fusies van gemeenten voor te stellen. De enige gemeenten waar er nog min of meer vertrouwen is, zijn de kleinere, financieel gezonde gemeentes. Want dat hoort samen: mensen belonen politici die een verstandig en correct financieel beleid voeren.”

Door private partners in te zetten voor bijvoorbeeld verkeers- en parkeerbeleid, proberen gemeentes die financiële cijfers op te krikken.

“Ik vind private partners niet per se een probleem, maar het gemeentebestuur moet het beleid blijven schrijven. Wij werken ook samen met TaaS voor trajectcontroles. In mijn drie schoolomgevingen heb ik trajectcontroles laten plaatsen. Die controles aan de scholen werken tijdens de begin- en einduren van de scholen, als het ‘Zone 30’bord brandt. Dat gaat over 300 meter: als je je dan niet even kan inhouden, sorry, dan moet je niet met een auto rijden. Maar ik hoef nergens anders in mijn gemeente trajectcontroles. Op de Steenweg staat er ook een, maar die is van Vlaanderen. Ik was eigenlijk ook tegen die plaatsing.”

“TaaS is bij mij geweest en die stellen dan voor in welke straten ze nog trajectcontroles kunnen zetten. Die doen daar studies over en gaan daarmee naar gemeentes, om te zeggen hoeveel die gaan opbrengen. En dan heb je onnozelaars die daarin meegaan, zoals bijvoorbeeld Tremelo en Bonheiden. Daarom behoren zij tot de slechtste gemeentes van Vlaanderen: die hebben tientallen trajectcontroles gezet en zijn fier dat dat bijna een miljoen euro heeft opgebracht. En moesten ze die inkomsten niet hebben, was hun financieringsmarge negatief. Tja… als je boetes moet gebruiken om je gemeentebegroting te doen kloppen, dan houd je er beter mee op.”

Die privépartners komen wel met goede argumenten voor lokale besturen om hun verkeersbeleid uit te besteden.

“Dat klopt, als je daarin meegaat. Ik heb drie trajectcontroles aan de scholen, maar op die wegen staan ook wegversmallingen. Die trajectcontroles leveren dus weinig op, wat ik een enorm goede zaak vind. Ik zou aan mijn scholen liefst geen enkele hardrij-

BURGEMEESTER GLABBEEK (DORPSPARTIJ)

DE PARTIJ DIE

INTERCOMMUNALES IN DE DRINKWATER- EN GASSECTOR AFSCHAFT, KRIJG JE DE EERSTE 10 JAAR NIET UIT DE VLAAMSE REGERING

contact met de parlementsleden uit mijn regio. Ik zou zelfs niet weten wie voor sommige partijen in mijn provincie in de parlementen zit… En de partijen hebben ook geen oren naar onze grieven.”

Komt u niet in contact met nationale politici?

“We worden niet altijd gehoord. Met 36 burgemeesters van kleinere plattelandsgemeentes hebben wij een burgemeestersfront opgericht, tegen de fusies van gemeenten. Op een gegeven moment stuurden wij een e-mail uit naar alle partijvoorzitters van Vlaanderen. De enige twee die ons geantwoord hebben, zijn Sammy Mahdi van cd&v en Tom Van Grieken van Vlaams Belang. Die andere partijvoorzitters voelen zich nog te goed om op een mail te antwoorden. Als je dat nog niet de moeite vindt…”

Er zijn nochtans veel burgemeesters die zeggen dat de combinatie Dorpsstraat-Wetstraat verrijkend werkt.

“Als je ze gebruikt. Ik heb ooit in het Vlaams Parlement gezeten en heb daar de stiel geleerd. Ik weet hoe je een subsidiedossier indient en waar je als eerste de nieuwe subsidies kan ontdekken. Glabbeek voert een beleid van 16 miljoen euro, met 11 miljoen euro subsidies. Tienen, een stad waarvan de burgemeester (Katrien Partyka, cd&v) Vlaams volksvertegenwoordiger is, doet 31 miljoen euro aan investeringen en haalt slechts één miljoen euro subsidies binnen.

moet besturen. Want het is eigenlijk niet zo moeilijk, hoor, om op Vlaams niveau goed te besturen.”

Wat moet er dan gebeuren?

“Prioriteit nummer één moet zijn: hoe maken we het leven van de mensen beter en goedkoper? En dat kan zonder veel kleerscheuren. Als je morgen al die intercommunales in de energiesector en in de drinkwatersector afschaft en je één drinkwaterbedrijf en één gasbedrijf maakt, dan kan je de energiefactuur en de drinkwaterfactuur met ruim 30 procent doen dalen. Het subsidieregister bracht alle Vlaamse subsidies in kaart, daarin kan je ook fors snoeien. Ook de kosten voor Vlaamse gezinnen door bijvoorbeeld de renovatieplicht moeten op de schop. De partij die dát doet, krijg je de eerste tien jaar niet meer uit het bestuur.”

“Dat is waarom ik teleurgesteld ben in de N-VA. Nadat wij stopten met LDD, heb ik geloofd in ‘de kracht van verandering’. Helaas is het ‘de kracht van verankering’ geworden: ze zijn erger dan de rest geworden binnen die intercommunales. Er is geen haar op mijn hoofd dat er ooit nog aan denkt om N-VA te stemmen. Koen ‘de mandatenkampioen’ Kennis in Antwerpen: die man verdient als schepen 120.000 euro. En dan verdient hij er nog eens 130.000 euro bij via postjes in intercommunales. 250.000 euro…, dat is evenveel als een minister en niemand kent de man. En zo lopen er bij N-VA verschillende rond.”

op kabinetten uitgeschreven worden op maat van zichzelf: puur politieke subsidies. Die zijn niet nieuw, maar in de CVPstaat werden die eerlijk verdeeld. Bij N-VA moeten die vooral naar de grote leider vloeien. Ik heb niets tegen Bart De Wever en Koen Kennis, maar vandaag krijgt Antwerpen bijna alles. Sorry, maar dat zijn transfers. Wij betalen vanuit Vlaams-Brabant en vanuit West-Vlaanderen mee aan de subsidies voor Antwerpen.”

U bent heel streng voor de nationale politiek, maar u was één van de grootste pleitbezorgers van een terugkeer van Lijst Dedecker. U had dus opnieuw deel kunnen uitmaken van de Wetstraat.

“Dat klopt. Ik vond het spijtig dat Lijst Dedecker niet is doorgegaan, omdat ik weet dat ik in die partij zowel nationaal als lokaal mijn eigenheid als onafhankelijkheid kon behouden. Daar is Jean-Marie dezelfde vrijbuiter in als ik; dat is ook de reden dat het zo goed klikt tussen ons. Het enige spijtige aan Jean-Marie is dat de man zeventig is. Mocht hij tien, vijftien jaar jonger zijn, hadden we nu een heel ander verhaal. Daar ben ik van overtuigd. Maar N-VA heeft alle middelen ingezet om te vermijden dat LDD alleen zou opkomen.”

Hadden jullie veel kans gemaakt?

der hebben. Het gaat over preventie, want bij mij staan er ook joekels van borden: ‘Opgelet, permanente trajectcontrole’. Dat brengt mijn gemeente, maar ook TaaS, amper iets op. Als er nu een vierde school in Glabbeek zou komen en ik vraag aan TaaS om daar een trajectcontrole te zetten, denk ik dat ze zullen weigeren.”

Zijn lokale mandatarissen wel genoeg geschoold om een verantwoordelijk financieel beleid te voeren?

“Niet altijd. Als je een zaak wil beginnen, dan moet je heel wat administratie in orde brengen. Om morgen een gemeentekas van miljoenen euro’s in handen te krijgen, moet je bij wijze van spreken aan de toog vijftien man bij elkaar krijgen om mee te doen aan de verkiezingen. Je schrijft wat kul op een bierkaartje, hangt de populaire uit, wordt verkozen en zit mee in de meerderheid. Daar heb ik een probleem mee.”

“Wij zijn al twee keer naar de kiezer getrokken in Glabbeek met een financieel berekend dorpsplan. Daar staat letterlijk in wat we willen realiseren en hoeveel het kost. Na de verkiezingen is dat binnen de maand ook ons integraal beleidsplan. Goed, dat is het voordeel van die volstrekte meerderheid, maar we hebben dat al vóór de verkiezingen berekend. Ik vind dat men iedereen die een lijst indient, zou moeten verplichten een basisprogramma te schrijven: wat is het beleid, hoeveel kost het en hoe gaat men dat betalen? Zo kan je op voorhand heel wat onkunde weren.”

Waar is het fout gelopen voor die traditionele partijen op lokaal niveau?

“Nationale partijen zijn de lokale afdelingen steeds meer stiefmoederlijk gaan behandelen. Vroeger had je nog heel wat parlementsleden die in een streek verkozen werden, omdat ze een populaire burgemeester of schepen waren en zo doorbraken richting Brussel. En die daar ook de lokale belangen gingen vertegenwoordigen. Bijvoorbeeld een Omer Vanoudenhove (PVV), die in Diest zelfs een ring heeft gelegd. Dat gebeurt vandaag niet meer. Parlementsleden zijn geen volksvertegenwoordigers meer, ze kennen hun lokale afdelingen niet meer. Ik kom als burgemeester niet eens in

Dan vraag ik me echt af: wat loop je in dat parlement te doen? Als je kijkt naar haar (Partyka’s, red.) palmares: die is amper parlementair bezig en wat ze in de stad doet, is me ook een raadsel, want in de Vlaamse gemeentemonitor en andere onderzoeken krijgt ze van haar inwoners al jarenlang een stevige buis.”

Waarom zijn parlementsleden minder lokaal betrokken dan vroeger?

“De grotere kieskringen hebben daar deels voor gezorgd. Bovendien mag je in bepaalde partijen geen populaire burgemeester meer zijn, want dan vorm je een gevaar voor een andere kandidaat. Het is de theorie van de kabouter op de paddenstoel. Zodra iemand te dicht bij zijn paddenstoel komt, knuppelt de kabouter hem neer. Talent wordt buitengehouden en partijen kiezen voor apparatsjiks. En wat krijg je dan in het parlement? Een bende jaknikkers die zeggen wat de partij dicteert. En dan trekt men grote ogen bij het succes van PVDA en Vlaams Belang. Maar ik begrijp dat zeer goed. En ik hóóp dat de volkswoede deze keer politiek Brussel platslaat.”

Hoopt u dat echt?

“Ik hoor elke dag wat er leeft en ben ervan overtuigd dat Vlaams Belang en PVDA samen een zetelmeerderheid in het Vlaams Parlement zullen behalen, want daar heb je maar 44,9 procent voor nodig. Dan is er geen enkele Vlaamse regering meer mogelijk zonder één van de twee. En dan zegt men: ‘Oei, dat wordt een probleem.’ Maar dat wordt geen probleem, dan zal één van de twee moeten meebesturen! Ik vind dan ook dat het cordon sanitaire afgeschaft moet worden. Dat is een pure politieke levensverzekering voor de andere partijen. Die protestpartijen kunnen niet besturen, beweren andere partijen vandaag. Ik weet dat niet… Maar ik weet wel dat de andere partijen het ook niet kunnen.”

Dat cordon is misschien ook een levensverzekering voor het Vlaams Belang zelf.

“Ja, maar ik ben ervan overtuigd dat Tom Van Grieken wil besturen. Ik kende de man niet, maar heb hem de voorbije maanden leren kennen nadat we samengezeten hadden over de fusies van gemeenten. En ik heb ook wel het gevoel dat hij weet hoe hij

“Zuhal Demir is altijd sterk geweest in het oppikken van ideeën uit mijn boek, ‘De Vlaamse Ziekte’. Ze zegt nu in aanloop naar de verkiezingen dat ze naar één groot drinkwaterbedrijf wil gaan. Maar dan moet ze eerst al haar partijgenoten uit die raden van bestuur en directiecomités jagen. Je krijgt die er met geen stokken uit en dat is logisch, want dat is een onderdeel van de loonstructuur geworden. Gaat Koen Kennis 130.000 euro afgeven, de helft van zijn loon? ‘Jamais de sa vie.’ Tien jaar geleden hadden ze dat kunnen doen, toen hadden ze de macht. Maar in de plaats daarvan zijn ze mee in het systeem gestapt en zijn ze op het vlak van graaien erger geworden dan sossen, liberalen en tsjeven.”

Het zal voor het Vlaams Belang ook aanlokkelijk zijn om mee in dat systeem te stappen, als ze zouden meebesturen.

“Als ze hun principes verloochenen, lopen ze dat risico. Net als de PVDA trouwens. Vandaag zegt het Vlaams Belang ‘ander en beter’. Die slogan slaat aan bij de bevolking. Maar als hun mandatarissen zich gaan gedragen zoals de mandatarissen van andere partijen, dan loopt het fout. Tom Van Grieken zal snel moeten handelen: je moet de hervormingen bij de start van je regering doorvoeren, als niemand binnen de partij in opstand durft te komen. Want als je daar te lang mee wacht, dan worden ondertussen alle postjes bemand en zitten er ook Vlaams Belangers met een knuppel op hun paddenstoel.”

Koen Kennis zal nooit uw beste vriend worden. Onlangs ging u met hem in debat over de subsidies voor gemeentes. Maar u haalt toch ook aardig wat geld binnen voor Glabbeek?

“Er zijn drie soorten subsidies. Ten eerste via het Gemeentefonds: dat geld wordt volgens parameters verdeeld. Zijn die eerlijk? Neen. Maar daar gaat het niet onmiddellijk om. De tweede categorie, dat zijn subsidies voor asbestverwijdering, fietspaden, rioleringen,… Elke gemeente komt daarvoor in aanmerking. En Glabbeek haalt uit die categorie veel subsidies binnen, omdat wij daar erg gedreven op werken. Zo heb ik al regelmatig extra subsidies naar mijn dorp kunnen halen door dossierkennis. Ik stel vast dat veel gemeentes dat niet doen.” En dan heb je de derde categorie, en dat is die welke ik viseer. Dat zijn de subsidies die

“Als ik er nu op terugkijk, denk ik niet dat we overal de kiesdrempel hadden gehaald. Wij hadden een soort tussenstation moeten zijn tussen N-VA en Vlaams Belang, om nadien eventueel zelfs de lijm tussen die twee partijen te zijn. Maar dat tussenstation is vandaag niet meer nodig. De kwaadheid is zo groot dat de mensen geen tussenstation meer pakken.”

Waarom gaat het over kwaadheid?

“Men heeft jarenlang die partij in een hoek gezet en gedemoniseerd, gezegd dat ze racistisch was, dat je er geen land mee kan bezaaien… En wat ziet de modale Vlamingen dan? Melissa Depraetere die zegt: ‘Wij zijn de dam tegen extreemrechts.’ Maar allez, kijk toch in uw eigen partij! Qua ranzige klap is het bij Vooruit toch veel erger? Ik heb nog nooit een Vlaams Belanger dergelijke taal horen verkondigen. Enfin, van de huidige generatie. Bij de vorige generatie waren er wel die dat deden; daar zou ik ook nooit voor zijn gaan spreken.”

Partijen die morgen verplichte gemeentefusies willen doorvoeren, zullen een volkswoede ontketenen die ongezien is in Vlaanderen

“Plaats u eens in het hoofd van een modale Vlaming die niet met politiek bezig is en die de hele tijd hoort dat je met Vlaams Belang niets kan aanvangen, dat het racisten zijn, dat die het land naar de knoppen zullen helpen en dat we tegen extreemrechts moeten opkomen. En dan horen ze ineens Connerke Rousseau spreken over met matrakken op de Roma slaan. Maar ja, hij had gedronken… Een maand later: Tom Meeuws die het over ‘onze Marokkaan, ons bruin’ heeft… Alle respect, maar dan heb ik veel meer sympathie voor bijvoorbeeld een Kurt Moons, die als ondernemer voor Vlaams Belang durft kiezen. Dat Vooruit dan durft beweren dat zulke mensen extremisten zijn… Begrijpe wie het begrijpen kan.”

WANNES NEUKERMANS

Waanzin in de medische wereld

Diversiteit, gelijkwaardigheid en inclusiviteit (diversity, equity and inclusion, of DEI) zijn de nieuwe geboden voor een kleine minderheid van woke activisten. Meer en meer worden deze haast religieuze marsbevelen overal opgedrongen. Niet langer beperkt tot faculteiten politieke en sociale wetenschappen, zijn tegenwoordig ook de medische scholen het doelwit van deze activisten.

De Association of American Medical Colleges (AAMC) bijvoorbeeld, een koepelvereniging voor medische scholen in de VS, met meer dan 170 scholen, 400 universitaire ziekenhuizen, bijna 200.000 faculteitsleden en 100.000 medische studenten, vormt een belangrijke partner. Voor hen is DEI een belangrijke pijler die overal doorgevoerd moet worden. Zo willen ze aanpassingen aan het medische curriculum en institutionele ‘klimaatsveranderingen’ om LGBTQIA-mensen te steunen. De activisten willen ook de educatieve instellingen begeleiden om “stappen te nemen die parallel lopen met de nationale vorderingen inzake gelijkheid voor alle mensen”.

Het klinkt goed om te pleiten voor diversiteit, gelijkwaardigheid en inclusiviteit, maar de realiteit is heel wat minder rooskleurig. Toen de aftredende voorzitter van de Society of Thoracic Surgeons, John Calhoon, in een ledentoespraak hen durfde aan te sporen om “te zoeken naar de beste kandidaat” en opmerkte dat “positieve discriminatie niet hetzelfde is als gelijke kansen”, was er onmiddellijk reactie en werd Calhoon openlijk terechtgewezen. Een commentator merkte laconiek op dat niemand blijkbaar

ITALIË

aan bijvoorbeeld hartpatiënten gevraagd had of zij het al dan niet met Calhoon eens waren en ook liefst ‘de beste kandidaat’ hun hartoperatie lieten uitvoeren.

In een tijdperk waar satire al te vaak door de realiteit ingehaald wordt, is dat ook hier het geval. Levensreddende behandelingen tijdens de recente coronapandemie, bijvoorbeeld, werden voorbehouden aan patiënten uit minderheidsgroepen en opnameprotocollen waren eveneens gebaseerd op ras.

“Te veel wetenschap!”

De nieuwe vereisten van de transgenderideologie leidden tot berichten over hoe in één geval een transvrouw met een abnormaal snelle hartslag erover klaagde dat het medische personeel dat hem behandelde de verkeerde voornaamwoorden gebruikte. Dat medisch onderzoek en studies aangeven dat “klinische en experimentele observaties aangeven dat er reële verschillen zijn in de elektrofysiologische eigenschappen tussen mannen en vrouwen”, met “belangrijke therapeutische overwegingen bij de behandeling van aritmie bij vrouwen”, is dan bijzaak. Men neemt liever het risico op een verkeerde diagnose dan “gekwetst” te worden door de vijandige omgeving, gecreëerd door het gebruik van verkeerde voornaamwoorden. In één van de medische faculteiten verklaarde de vicerector: “Er is veel te veel wetenschap in het curriculum!”, waarbij professoren de kritiek kregen geen nadruk te leggen op klimaatsverandering…

Na zoveelste groepsverkrachting erkent Italië band tussen criminaliteit en migratie

De feiten zijn intussen enkele weken oud, maar de gevolgen werken door. In Italië gaat er sowieso geen week voorbij zonder zware seksuele misdrijven tegen vrouwen. Maar de feiten zijn zo erg en zo duidelijk, dat er een bepaald emotioneel punt bij de Italianen is bereikt, zo lijkt het wel. In Catania, Sicilië, werd op 30 januari een 13-jarig meisje door 7 illegale Egyptenaren verkracht. Het jonge meisje was met haar vriendje ’s avonds op wandel in het gemeentepark in het centrum.

Ze werden omsingeld door 7 jonge mannen. De hellepoorten openden zich: de beide jongeren werden, tussen de beledigingen en slagen door, in publieke toiletten gesleurd. Het meisje werd er door twee mannen verkracht, de jongen werd door de 5 overige Egyptenaren in elkaar geslagen en gedwongen de verkrachting van zijn vriendinnetje te aanschouwen. In de dagen die hierop volgden, werden de vermoedelijke daders, onder andere door DNA-sporen op de kledij van het slachtoffer, gearresteerd. 40 procent van seksueel geweld door vreemdelingen

De daders, Egyptenaren, kwamen in 2021 illegaal naar Italië. Ze verbleven al die tijd in een Siciliaans opvangcentrum. Omdat ze niet uit een oorlogszone kwamen, hadden ze uitgewezen moeten worden. Maar ze verklaarden minderjarig te zijn. Omdat ze geen officiële papieren hadden, worden veronderstelde minderjarige migranten op hun erewoord geloofd. Intussen gaan de officiële misdaadcijfers van

Andere uitingen zijn dan de vorming van een nieuwe vorm van segregatie. Er is een trend om de geneeskunde opnieuw te scheiden volgens ras, op basis van het idee dat zwarte artsen betere gezondheidszorg bieden aan zwarte patiënten dan artsen van een ander ras. Ook in de medische scholen wordt deze nieuwe segregatie meer en meer realiteit. Studenten worden verdeeld in groepen op basis van hun huidskleur. Aan de Universiteit van California werd daar openlijk toe opgeroepen. De reden was, volgens de auteurs van die oproep, dat “in een ruimte zonder blanken BIPOC-mensen (blacks, indigenous and people of color) zichzelf kunnen zijn, samen genezen van rasgebonden trauma, en strategieën opstellen om structureel racisme aan te pakken”.

Dogma’s

Wie zich hiertegen uitspreekt, verliest zijn job, carrière en toekomstige kansen. Stanley Goldfarb, een nierspecialist met meer dan 50 jaar ervaring en hoofdredacteur van de niersectie van de meest gebruikte medische referentie-uitgave UpToDate, werd zonder meer ontslagen, hoewel de leiding van UpToDate hem prees voor zijn werk en deskundigheid. Zijn zonde? Hij had de fout gemaakt te denken een respectvolle dialoog aan te kunnen gaan over het doel van de medische opleiding en de rol van artsen. Dient een arts te leren elke patiënt op zich te bekijken om hem of haar te proberen behandelen

PORTUGAL

en genezen? Of is het diens taak om niet het individu, maar in plaats daarvan de samenleving te genezen? Moet een arts-student zich toeleggen op de medische kunst of in plaats daarvan diversiteitstraining doorlopen? Dat werd hem niet in dank afgenomen, met ontslag tot gevolg. “Blijkbaar stelde ik een religieus dogma in vraag, waarbij de aanhangers van dat dogma debat nog tegenspraak dulden.”

Kentering

Toch is er een kentering aan de gang. Verschillende artsen, onder wie Goldfarb, richtten ‘Do No Harm’ op, een belangengroep die zich verzet tegen discriminatie, álle discriminatie, binnen de medische wereld. Deze groep begon het publiek te informeren over illegale discriminatie, en die te bestrijden, en eist dat alle voorgestelde veranderingen in de toelatingsvereisten of testnormen voor medische faculteiten wetgevende toestemming en een openbare zitting zouden vereisen.

Toen de University of Texas in de San Antonio’s Long School of Medicine een diversiteitsprogramma instelde dat blanke en Aziatische studenten uitsloot, spande Do No Harm een rechtszaak aan, wat die universiteit dwong dat programma op te doeken. “De radicale activisten hadden zeker nooit verwacht dat iemand de bureaucratie tégen henzelf zou richten, maar dat is precies wat wij deden en doen.”

WIM VANRAES

ISTAT het land rond. Daaruit blijkt dat 40 procent van het seksueel geweld in Italië het werk is van vreemdelingen, die nochtans slechts 10 procent van de bevolking uitmaken.

Journalisten van Libero Quotidiano ondervroegen minister van Familiezaken, Eugenia Roccella, die stelde: “De relatie (tussen criminaliteit en migratie, red.) bestaat en is evident. Het is nutteloos het verband te ontkennen. Het probleem is trouwens niet louter Italiaans. Veel landen worden erdoor getroffen. De problematiek werd nog groter door de overdreven voorzichtigheid waarmee het thema migratie door velen wordt benaderd: omwille van ideologische redenen of uit schrik om voor de rechter te moeten verschijnen.”

In de Italiaanse samenleving gaat de slinger de andere richting uit. Wie dat nog niet heeft begrepen, is Italiaans links, dat zegt te blijven focussen op de 60 procent daders van seksueel geweld, die Italiaans zijn.

Het einde van de ‘Portugese uitzondering’

Gedurende tientallen jaren werd de Portugese politiek gedomineerd door twee grote partijen. De centrumlinkse Socialistische Partij (PS) en de Sociaal-Democratische Partij (PSD) - die ondanks haar naam eerder centrumrechts te situeren is - speelden bij elke verkiezing haasje-over. Ze wisselden elkaar dan ook af bij de regeringsvorming. Bij de parlementsverkiezingen van 2022 behaalde de PS van António Costa een absolute meerderheid.

Costa reed echter een brokkenparcours. De regering tuimelde van het ene schandaal in het andere. Het begon met een onterecht toegekende uittredingsvergoeding voor een regeringslid. Daarna was er een incident rond een gestolen laptop. Vervolgens voerde de Portugese politie in het kader van verschillende corruptieonderzoeken meer dan 40 huiszoekingen uit in de kantoren van de verschillende ministers. De kabinetschef van de eerste minister werd daarbij gearresteerd.

Dit alles leidde tot het ontslag van de regering-Costa. Daarop schreef de president vervroegde verkiezingen uit. Die moeten op 10 maart plaatsvinden. In de bekende Portugese context zouden deze moeten leiden tot een overwinning van de PSD waarbij de PS dan vanuit de oppositie haar terugkeer voorbereidt. Die ‘normaliteit’ wordt echter verstoord door een kaper op de kust: de rechtse Chega! (Genoeg!) van André Ventura.

Portugal gold - net als bijvoorbeeld Wallonië - lange tijd als een land waar zogenaamd ‘extreemrechts’ geen voet aan de grond kreeg. Allerlei politicologen ontwikkelden ingewikkelde theorieën over die ‘Portugese uitzondering’. Chega! veegt al die verhalen op

een hoopje. De partij is pas in 2019 opgericht. Bij de parlementsverkiezingen van dat jaar werd alleen partijleider Ventura verkozen. Drie jaar later scoorde de partij 7 procent, wat goed was voor 12 zetels. In de peilingen staat Chega! nu op 17-18 procent. Daarmee bedreigt ze de traditionele tweedeling van de Portugese politiek.

Nationaal-conservatief

Vanuit de hoek van de linkse tegenstanders krijgt Chega! de voorspelbare verwijten toegeslingerd. De partij zou extremistisch zijn en racistisch, en natuurlijk ook fascistisch… André Ventura wijst deze etiketten categoriek van de hand. Hij omschrijft Chega! als een nationaal-conservatieve partij met een sterke focus op een harde aanpak van corruptie en andere vormen van criminaliteit, een slankere overheid en de verdediging van de Portugese identiteit en de Europese waarden. Daarbij wordt elk racisme categoriek afgewezen. De partij voerde ooit campagne onder het motto ‘Portugal is niet racistisch’, waarbij Ventura benadrukte dat er geen structureel racisme in zijn land Portugal bestaat en dat links het vermeende racisme gebruikt als voorwendsel om een eigen politieke agenda door te drukken.

Ook in Portugal zijn peilingen maar peilingen. Een goede score van Chega! op 10 maart zal het politieke landschap fundamenteel hertekenen. PSD-voorzitter Luis Montenegro heeft al laten weten dat hij niet met Chega! wil regeren. André Ventura heeft al te kennen gegeven dat Chega! alleen een regering zal steunen waar de partij zelf deel van uitmaakt. Ook in Portugal lijken er nieuwe politieke tijden aan te komen.

KARIM VAN OVERMEIRE

Macrons diplomatieke brokken

Hij zit nooit voor een kras nummertje verlegen, de Franse president Macron. En dat leidt soms tot een wat pijnlijke uitschuiver. Zopas nog, toen hij opperde dat er wel eens NAVO-grondtroepen in Oekraïne ingezet zouden kunnen worden. Hij illustreerde hier vooral de Europese verdeeldheid mee, wat bijzonder kwalijk is op een moment dat ook de Amerikaanse positionering onzeker is en het front een kantelmoment beleeft.

Er zijn zo van die theatrale uitspraken die Macron blijven achtervolgen. Enkele jaren geleden verklaarde hij in een veelbesproken interview in The Economist dat de NAVO “hersendood” was. En terwijl de echo’s van de quote nog hoorbaar waren, werd hij door de feiten in Oekrai ne ingehaald. Inmiddels zit de Franse president op een andere golflengte en sluit hij niet meer uit dat het Westen (de NAVO dus?) ook ‘grondtroepen’ naar Oekraïne stuurt. In diplomatieke bewoordingen werd zijn interventie in meer dan één opzicht als “ongelukkig” bestempeld. Achter de coulissen vallen hardere woorden en heeft men het over een flater van formaat.

Als het de bedoeling was een schwung te brengen in de oorlogsinspanningen, dan is dat schromelijk mislukt

Grande Armée

Macrons woorden waren nog niet koud of er volgde al een negatieve reactie uit Berlijn. Het sturen van ‘grondtroepen’ is niet aan de orde, benadrukte Bondskanselier Scholz prompt. Het ware correcter te spreken over ‘gevechtstroepen’, aangezien voor advies en opleiding al behoorlijk wat (westerse) ‘boots on the ground’ staan in Oekraïne, maar dat is een kwestie op zich. Als het de bedoeling was een schwung te brengen in de oorlogsinspanningen, dan is dat schromelijk mislukt. Eigenlijk bereikte Macron net het omgekeerde: het leverde een intriest schouwspel van onderlinge verdeeldheid op, door

Moskou propagandistisch uitgespeeld. Een Kremlin-gezant kon het niet laten ook nog even naar La Grande Armée te wijzen. Toen Napoleons veldtocht in Rusland begon, zette hij het tot dan grootste invasieleger ooit in, zo’n 466.000 manschappen sterk. “Over twee maanden vraagt Rusland mij om de vrede”, verklaarde hij toen. In werkelijkheid stond de keizer zes maanden later terug in Parijs, vergezeld van... 20.000 overlevenden. Maar terug naar Macron.

Zwakke Franse steun

Was zijn harde taal een poging om de reële inspanningen van Frankrijk te verbloemen? Een onderzoek van het Kiel Institute toont immers aan dat inzake steun aan Oekraïne op een Europese schaal onze zuiderburen slechts de 22 ste plaats bekleden. In totaal spreken we over ongeveer 3 miljard euro, beduidend minder dan Duitsland (7,1 miljard euro) en nauwelijks meer dan een toch wel substantieel kleiner land als Nederland (2 miljard euro). Het draait echter om meer dan geld. Naar uitrusting en manschappen toe, beschikt Frankrijk over het belangrijkste leger van het Europese continent. Wil men ergens het verschil maken op een moment dat de situatie aan het front er precair uitziet voor Oekraïne, dan heeft Parijs wel een stevige trommel waarin gegraaid zou kunnen worden. Zou. Uiteindelijk ontving Oekraïne slechts een derde van het door Europa beloofde miljoen aan obussen voor zijn artillerie. Buiten Europa kopen, was een obligaat alternatief, maar net Parijs heeft dit een hele tijd tegengehouden. Wat is het belangrijkste voor Macron, werd toen terecht gevraagd? De uitkomst van het conflict of de belangen van de Franse defensie-industrie?

Alexei Navalny’s bekering tot het christendom

Op vrijdag 1 maart werd de Russische dissident en politieke opponent van Vladimir Poetin, Alexei Navalny, begraven. Navalny was jarenlang atheïst, maar bekeerde zich naar eigen zeggen tot het christendom, nadat hij in 2020 met het novitsjok-zenuwgas werd vergiftigd. Naar eigen zeggen ging hij niet regelmatig naar de kerk en daarom zouden zijn eigen vrienden hem daarom een schijn-orthodox hebben genoemd. Toch hield Navalny er zelf aan vast dat zijn geloof hem houvast bracht en een duidelijke richting wees.

Het leven als christen bracht volgens Navalny minder dilemma’s met zich mee, dankzij een boek waarin volgens hem duidelijk omschreven staat hoe te handelen. Met name de bergrede uit het evangelie van Mattheüs inspireerde de bekeerling. Zo citeerde hij tijdens zijn proces in december 2023 enkele passages: “Zalig zijn die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid; want zij zullen verzadigd worden” (Mattheus 5:6). In de gevangenis nog liet hij een bijbel en een gezangboek brengen.

Orthodoxe kerk

Navalny’s begrafenis vond plaats op de ‘vrijdag van de verloren zoon’, binnen het orthodoxe liturgische jaar, een dag waarop de parabel van de verloren zoon wordt herdacht en

in een breder perspectief de terugkeer van de mens die zonder God leeft, op zoek naar aardse geneugten. De plechtigheid voltrok zich in Moskou in de ‘kerk van het Icoon van de Moeder Gods’, in de wijk Maryino. Volgens zijn nabestaanden was het zeer moeilijk een locatie te vinden voor de uitvaart, omdat de meeste kerkfabrieken, zodra bekend werd wie er begraven zou worden, weigerden hun kerkgebouw beschikbaar te stellen. Ook een lijkwagen huren om het lichaam te transporteren, was volgens ingewijden geen sinecure.

De kerk van het Icoon van de Moeder Gods zou via sociale media steun voor de oorlog met Oekraïne hebben uitgesproken. Volgens Reuters zou dat door zowel clerici als de congregatie meerdere malen zijn gedaan.

Het idee van een Russische overwinning zou een strategische realiteit creëren waar niemand beter van wordt

Kortetermijnoplossingen

Op de jaarlijkse Veiligheidsconferentie in München vorige maand vonden eindeloze panelgesprekken plaats over de toekomst van de Europese defensie/veiligheid. Wat te verwachten over vijf of tien jaar? Het was een vaak gestelde vraag. Maar waar het nu om draait, is de korte termijn. Experts zijn het erover eens dat de oorlog een uitputtingsslag geworden is, een situatie die sowieso Rusland bevoordeelt.

Naar uitrusting en manschappen toe, beschikt Frankrijk over het belangrijkste leger van het Europese continent

In de VS is de grote onbekende de presidentsverkiezing later dit jaar, nog los van het politiek gekrakeel van vandaag binnen het Congres. Wat gaat de VS doen als Trump terugkeert naar het Witte Huis? Uit tal van peilingen lijkt het enthousiasme voor die steun bij de Europese bevolking fors af te nemen, zeker in de veronderstelling van een Trump-zege. Het idee van een Russische overwinning zou een strategische realiteit creëren waar niemand beter van wordt. Anderzijds is de betrokkenheid van het Westen in dit conflict groter en ouder dan toegegeven wordt; het begon al bij de annexatie van de Krim, volgende maand precies tien jaar geleden. Al deze elementen opgeteld, zouden een aanzet moeten vormen om snel te schakelen. Niet voor ondoordachte nummertjes zoals dat waarop Macron trakteerde. GDD

VERENIGD KONINKRIJK Verkiezen Britse universiteiten buitenlandse studenten uit geldgewin?

Oorlog tegen Oekraïne en de kerk

Navalny zelf veroordeelde juist de Russische inval in Oekraïne. Ondanks de houding van de patriarch van Moskou, zijn er binnen de Russische Kerk meerdere priesters die zich hebben uitgesproken tegen de oorlog met Oekraïne. Zo loopt er momenteel een rechtszaak tegen de 87-jarige aartsbisschop Viktor Pivovarov die volgens de autoriteiten het Russische leger in diskrediet zou hebben gebracht. Eerder al noemde Pivovarov de inval “satanisch”. De bejaarde priester wacht mogelijk een gevangenisstraf van vijf jaar. In oktober vorig jaar werd een inval gedaan in een Russisch-orthodoxe kerk die niet onder het patriarchaat van Moskou valt. Ten minste één priester werd tijdens die inval gearresteerd en gefolterd. De 55-jarige priester Ioann Kurmoyarov kreeg in augustus 2023 drie jaar gevangenisstraf opgelegd, omdat hij zich meermaals tegen de oorlog had uitgesproken. Mannen die op grond van hun religieuze overtuiging weigeren in dienst te treden, worden door de Russische autoriteiten opgespoord. Er zou hiervoor een speciale lijst bestaan van dienstweigeraars die vanwege hun geloof niet naar het front willen. Het betreft zowel christenen van verschillende denominaties zoals baptisten en Jehova’s getuigen als moslims.

SONJA DAHLMANS

Een onderzoek, op 28 januari in de Britse krant The Sunday Times (de zondagseditie van het dagblad The Times) gepubliceerd, zorgt voor aanhoudende discussies in het Verenigd Koninkrijk. Uit journalistiek onderzoek blijkt dat een 20-tal Britse universiteiten, waaronder die van Oxford en Cambridge, alle moeite doen om buitenlandse studenten in te schrijven, ten nadele van Britse studenten die hierdoor soms niet de studierichting van hun keuze kunnen volgen.

Het schoolgeld voor buitenlandse studenten kan oplopen tot 40.000 pond sterling per jaar, terwijl het schoolgeld voor Britse studenten wettelijk geplafonneerd werd op 9.500 pond sterling maximaal per jaar. Uit het onderzoek blijkt verder dat Britse universiteiten, verleid door de hogere schoolgelden, ook buitenlandse studenten inschrijven met minder goede kwalificaties dan de eigen Britse studenten.

Alweer bijzonder gênant voor de Conservatieven

De beschuldigingen werden niet in het luchtledige uitgesproken, want de journalisten deden onderzoek en konden verschillende getuigenissen op audio vastleggen. Tussen de vele compromitterende berichten is de stem te horen van een van de verantwoordelijken van een Britse universiteit. De stem zou volgens sommigen duidelijk herkenbaar zijn. Die verantwoordelijke bevestigt het

streven om in de eerste plaats buitenlandse studenten aan te trekken, maar stelt ook dat de berichten hierover in elk geval moeten worden doodgezwegen omdat “Britse studenten dat niet zouden pikken”. Sommige universiteiten gaan volgens dezelfde persberichten nog verder en zouden zelfs met netwerken van (betaalde) agenten werken om zoveel mogelijk buitenlandse studenten aan te trekken. Vooral gefortuneerde buitenlandse jongeren liggen goed in de markt. De Britse minister van Hoger Onderwijs, Robert Halfon, verklaarde dat hij de toestand “bijzonder gênant” vindt, en is een onderzoek gestart. “Want ik mag dan al een voorstander zijn van buitenlandse studenten (aan onze universiteiten), ik wil evengoed dat Britse studenten volwaardige toegang tot het hoger onderwijs krijgen.” Intussen verliezen de Britse Conservatieven steeds meer electorale bodem.

PIET VAN NIEUWVLIET

“Enkel op regionaal niveau kan je nog enige gemeenschapszin realiseren”

REMI VERMEIREN - VOORMALIG KBC-TOPMAN

Bijna twintig jaar nadat voormalig KBC-topman Remi Vermeiren (84) en zijn denkgroep ‘In de Warande’ met hun ‘Manifest voor een zelfstandig Vlaanderen’ pleitten voor een splitsing van België, komt Vermeiren met een nieuwe versie. Zijn nieuw ‘Vlaams Manifest’ ziet Vlaamse onafhankelijkheid nog steeds als de ideale oplossing. “Het spreekt zich heel kordaat en duidelijk uit als voorstander van het recht op Vlaams zelfbestuur”, verduidelijkt Vermeiren. “Maar het is wat pragmatischer: voor die volledige zelfstandigheid is momenteel zeer waarschijnlijk geen doorslaggevende meerderheid.” Daarom wordt ook een ‘doorgedreven regionalisme’ belicht als mogelijkheid. “Dat is misschien een alternatief dat meer draagvlak kan krijgen.”

Als voormalig voorzitter van het directiecomité van de KBC Groep ontving Remi Vermeiren uw verslaggever in het imposante hoofdgebouw van de bank, aan de kaaien in Sint-Jans-Molenbeek. Enkele dagen later stelde Vermeiren zijn Vlaams Manifest voor in de Brusselse Warande. Logischerwijs lijkt vooral N-VA tevreden met dat manifest. Het schuift immers, in tegenstelling tot het ‘Warandemanifest’ ooit, hun communautair voorstel, het confederalisme, naar voren.

Is dat het grootste verschil met uw vorige manifest?

“Het manifest analyseert de huidige Belgische context, die fundamenteel dezelfde blijft, maar toch sterk veranderd is in vergelijking met twintig jaar geleden. We hadden toen nog nooit gehoord van vergrijzing of klimaatproblematiek. Het manifest bespreekt de voor Vlamingen zeer zwakke of zelfs onaanvaardbare aspecten daarvan. Nadien bekijkt het drie mogelijke alternatieven. De terugkeer naar de unitaire staat wordt het kortst besproken, omdat die niet realistisch of wenselijk is. Er is veel aandacht voor de volledige onafhankelijkheid, maar we brengen ook enkele bedenkingen en moeilijkheden aan.”

We moeten de structuur van het land veranderen, om te komen tot meer democratie en door bevoegdheden meer te koppelen aan verantwoordelijkheid

“Er wordt ook ingegaan op een stap die zeer vergaande bevoegdheden zou geven aan de regio’s: iets wat we regionalisme noemen. Je kan het ook als confederalisme bestempelen. Een beetje vervelend, omdat één bepaalde partij daar op dit ogenblik zijn ‘merk’ van maakt. Daarom is er in de tekst ook verwezen naar andere politieke partijen, die in het verleden dat confederalisme omhelsd hadden.”

Bent u zelf van een separatist naar een confederalist veranderd?

“Ik ben lid van de Vlaamse Beweging. In het manifest staat duidelijk dat onafhankelijkheid de verwezenlijking van de droom van die Vlaamse Beweging zou zijn. Als overtuigd lid van die beweging is dat dus ook mijn droom. Het gaat er dus niet om of voor het ene, of voor het andere te zijn. Wel om én voor het ene en - per definitie - voor het andere te zijn als lid van die beweging. Ik begrijp niet dat die valse tegenstelling aandacht krijgt. Dergelijke verschillen bestaan in bijna elke vrijheidsbeweging.”

“Ik betwijfel of er momenteel in Vlaanderen een doorslaggevende meerderheid voorstander is van zelfstandigheid. In peilingen scoren Vlaams Belang en N-VA soms hoog. Maar ik vrees dat niet iedereen op die partijen stemt omwille van de communautaire ideeën. De ene is meer een protestpartij: dat bedoel ik zeker niet denigrerend, maar in de huidige con-

text zijn er niet zoveel mensen die op Vlaams Belang stemmen omdat ze eenduidig en consequent voor zelfstandigheid zijn.”

“In die omstandigheid vind ik het moeilijk om die Vlaamse onafhankelijkheid te realiseren, aangezien die ook nationaal en internationaal geaccepteerd zou moeten worden. Daar heb je een referendum voor nodig en het zou zeer contraproductief zijn voor Vlaanderen als de conclusie daarvan niet eenduidig positief zou zijn voor zelfstandigheid.”

Liever via dat confederalisme een grote stap richting meer bevoegdheden, dan de onafhankelijkheid die u momenteel niet realistisch acht?

“Inderdaad. Het is in elk geval een stap naar veel meer bevoegdheden, naar een grotere mate van onafhankelijkheid. Het is toch ook niet zo dat wij het maar voor het kiezen hebben, nietwaar? Waartussen we, misschien, te kiezen hebben, is tussen een ‘gewone’ staatshervorming, die net zoals alle vorige onbevredigend zou zijn, en een stap naar nog méér: een soort regionalisme, of confederalisme.”

Wat hoopt u te bereiken met uw manifest?

“Er is sinds 2005 wel wat veranderd. De tegenstellingen zijn scherper geworden: Wallonië wordt linkser, Vlaanderen rechtser. De economische verschillen worden ook steeds groter. Het nieuwe manifest mag u dus misschien zien als een soort ‘wake-upcall’.”

“Doel is vooral dat diegenen die zich flamingant noemen, ik noem ze liever Vlamingen, zonder meer in tegenstelling tot Belgen, zich gesterkt voelen in hun opinie. Dat diegenen die er wat aarzelend tegenover staan, misschien overtuigd worden en hun opinie wijzigen. En dat de zogenaamde belgicisten meer begrip krijgen voor onze standpunten.”

“Bewustwording is mijn grootste doel. Er komen verkiezingen aan, maar ik maak me er niet zoveel illusies over dat dat het stemgedrag grondig zal wijzigen. Voor mij is de boodschap het belangrijkste, om als lid van de Vlaamse Beweging nog een laatste keer mijn plicht te doen.”

Het manifest richt zich vooral op de economische situatie: het is geen romantisch Vlaams pamflet.

“Dat klopt. De filosofie hierachter is: dit zijn de problemen zoals wij ze zien vanuit Vlaanderen. Wij begrijpen betreffende sommige zaken de standpunten van de Franstaligen, of zien toch in waarom zij die stand punten innemen. Maar we moeten de welvaart beschermen en de grote uit dagingen tegemoet treden. Om dat te doen, moet je de structuur van het land veranderen, om te komen tot meer de mocratie en door bevoegdheden meer te koppelen aan verantwoordelijkheid. En misschien ook met de creatie van een soort gemeenschapsgevoel.”

Wat bedoelt u daarmee?

“Het is enkel op regionaal niveau dat je nog enige gemeenschaps

zin kan realiseren. Er is een correlatie tussen landen met een hoog sociaal kapitaal dat voortvloeit uit die gemeenschapszin, zoals bijvoorbeeld de Scandinavische landen, en hun budgettair deficit. Een hoog sociaal kapitaal, meer eensgezindheid en een groter gemeenschapsgevoel zorgen voor meer begrip voor moeilijke maatregelen. In België is dat veel moeilijker omdat er zoveel tegenstellingen en belangenconflicten zijn tussen enerzijds een overheidseconomie en anderzijds een gecontroleerde vrijemarkteconomie.”

Het is niet allemaal kommer en kwel als Wallonië meer verantwoordelijkheid en zelfredzaamheid zou tonen

Mensen bij wie België na aan het hart ligt, zullen zeggen dat niet alleen Vlaanderen ertoe doet. Wat met Wallonië?

“Onvermijdelijk, maar niet zeer bewust, is het standpunt van Wallonië niet evenveel aan bod gekomen als het Vlaamse in mijn manifest. Maar goed, dan moet er maar een Waals manifest geschreven worden. Als er mensen zijn die twijfelen aan het feit dat de totale staatsschuld door Wallonië veroorzaakt is, dan moeten die maar een eigen berekening maken. En er wordt zeker rekening gehouden met Wallonië, als het om de o zo belangrijke financiële solidariteit gaat. Zie overigens het citaat van Mark Elchardus op de kaft: ‘Dit is een wegwijzer voor een betere toekomst voor Vlaan-

“Er zijn voldoende kansen voor Wallonië om op eigen benen te staan, nieuwe sectoren komen ook daar aan bod. Het is dus niet allemaal kommer en kwel als Wallonië meer verantwoordelijkheid en zelfredzaamheid zou tonen.”

En Brussel?

“Er is niet langer de antithese tussen het Nederlands en het Frans in Brussel. Er is een andere lingua franca, namelijk het Engels en de talen van de vele inwijkelingen. Het Nederlands en het Frans staan dus niet meer zo diametraal tegenover elkaar als vroeger. En als er sprake is van veel bevoegdheden naar de regio’s door te schuiven, is dat ook de bedoeling voor Brussel. Want momenteel wordt Brussel niet goed beheerd en zijn de financiën niet transparant. Brussel krijgt ongeveer 950 miljoen euro voor zijn rol als hoofdstad en dergelijke, en voor het mislopen van bepaalde belastingen. Maar waarop die 950 miljoen gebaseerd is, is onduidelijk. Het Brussel Gewest zou de belastingen van de vennootschappen die actief zijn op het grondgebied ten belope van 3,3 miljard euro toegewezen moeten krijgen, in plaats van die 950 miljoen euro. Het is hallucinant dat het Rekenhof al drie jaar na elkaar geweigerd heeft de rekeningen van Brussel zelfs maar te beoordelen. Als Vlaanderen Brussel - terecht - niet loslaat, zou het meer moeten ontwikkelen door bijvoorbeeld een Nederlandstalige minister van de Brusselse regering, ook in de Vlaamse regering op te nemen”

U brengt dit manifest een viertal maanden voor de Vlaamse, federale en Europese verkiezingen uit. Bent u gaan spreken met politici?

“Ik spreek nooit met politici (lacht). Ik ben niet verbonden aan de ene of de andere partij, maar maak deel uit van de brede Vlaamse Beweging.”

Maar u hoopt toch dat ze uw boek lezen op de partijbureaus?

“Ik hoop dat ze het kopen, lezen en toepassen.”

Remi Vermeiren

LOKALE BESTUREN EN DE VLAAMSE REGERING KIEZEN ER VAKER VOOR OM OVERHEIDSTAKEN UIT TE BESTEDEN AAN PRIVATE ONDERNEMINGEN

Kerntaken van de overheid

De bescherming van burgers en hun rechten. De verzorging van collectieve goederen en diensten. Misschien ook onderwijs en gezondheidszorg. Er zijn een aantal basisverwachtingen die de bevolking heeft van de overheid. Zaken die moeilijk aan de vrije markt kunnen worden overgelaten, en dus door de staat voorzien moeten worden. Hoe langer hoe meer begint de overheid zichzelf extra taken toe te eigenen, totdat we plots een Vlaamse kookapplicatie hebben en subsidies geven aan hamstercoaches. Aan de andere kant besteden (lokale) overheden essentiële taken uit, met bijkomende kosten voor de burger tot gevolg.

In september 2022 lanceerde de Vlaamse overheid het subsidieregister, waarin alle subsidies aan rechtspersonen worden opgelijst. Niet alleen de Vlaamse regering en bevoegd minister Matthias Diependaele mogen zichzelf op de borst kloppen, ook Sihame El Kaouakibi moeten we bedanken. De affaire rond de vermeende subsidiefraude bracht een debat op gang over hoe het kan dat iemand zonder grondige controle voor miljoenen euro’s aan subsidies kan aanvragen. En ook: welke subsidies verleent de Vlaamse overheid en zijn die allemaal te rechtvaardigen?

Econoom Ivan Van de Cloot had het erover in een interview met dit weekblad. Landbouwers konden in Vlaanderen een subsidie aanvragen om klassieke muziek af te spelen ter bevordering van het mentaal welzijn van hun varkens. “Heel interessant, maar ik heb er een probleem mee dat daar belastinggeld naartoe gaat.” Andere voorbeelden: 230.000 euro voor een Vlaams-Marokkaans cultuurhuis, ruim een half miljoen euro voor een kunstencentrum in Gent en 800.000 euro in het soortbeschermingsplan voor de wilde hamster.

Elektriciteitsnet

Vlaanderen dreigt een nieuw België te worden en dat niet alleen door de subsidiespilzucht. In Vlaanderen is er ook een kluwen van agentschappen

triciteit is voor iedereen. En die distributienetbeheerders, transportnetbeheerders, centrale koepels, holdings, nevenstructuren,… hebben allemaal een bestuur nodig. Dat zorgt niet enkel voor overbodige administratie, maar ook voor ongelijke facturen voor burgers. De verschillende distributienetbeheerders in Vlaanderen hanteren andere tarieven voor dezelfde diensten.

Het subsidieregister is ook allesbehalve

TaaS vraagt expliciet om verkeersvertragende hindernissen zoals verkeersdrempels te vermijden, zodat er voldoende geflitst wordt

compleet. Heel wat subsidies vallen niet onder het toepassingsgebied, waardoor onder andere de investeringssubsidies via groenestroomcertificaten en warmtekrachtcertificaten niet in het register zitten. Jaarlijks wordt er via die certificaten ruim een miljard euro aan steun uitgegeven. De VREG deelt niet mee waar dat geld naartoe gaat.

Commercialisering van de openbare ruimte

den om kosten te besparen en efficiënter te besturen.

Privatisering is in Vlaanderen (nog) niet aan de orde. Wel kiezen lokale besturen en de Vlaamse regering er in toenemende mate voor om een deel van de overheidstaken uit te besteden aan private ondernemingen. Die uitbesteding kan een duurzaam karakter krijgen en dat heet dan een publiek-private samenwerking (PPS). Er zou sprake zijn van een win-winsituatie: een besparing voor de overheid en winstmaximalisatie voor bedrijven. Wat de burger daarbij wint, is niet duidelijk. Dat hij achteraf meer moet betalen, is eerder regel dan uitzondering.

Concessies

uit en geven zelfs toe dat ze rekenen op de inkomsten uit snelheidsovertredingen om een begroting op orde te krijgen. TaaS vraagt expliciet om verkeersvertragende hindernissen, zoals bloembakken of verkeersdrempels, te vermijden, zodat er voldoende geflitst wordt. “Pas op, ik ben benieuwd hoelang dat gaat blijven duren”, merkte Peter Reekmans op tijdens ons interview met hem. Hij heeft via TaaS ook drie trajectcontroles laten installeren aan de scholen in zijn gemeente. “Maar de inkomsten daarvan zijn niet groot en als ik aan TaaS zou vragen om een vierde trajectcontrole te installeren, denk ik dat ze zouden weigeren.”

Bosbeheer

Wat ook regelmatig gebeurt, is dat private instanties met behulp van subsidies mee het beleid gaan bepalen. Het bosbeheer in Vlaanderen is daar een treffend voorbeeld van. Vlaanderen is een natuurarme regio met slechts tien procent bos. Er was de belofte van Vlaams minister Demir om tegen 2024 4.000 hectare nieuw boslandschap te voorzien, maar dat lijkt niet te lukken. Blijkbaar volstond het eigen Agentschap voor Natuur en Bos niet en dus ging de minister een heuse ‘bosalliantie’ aan met organisaties als Natuurpunt om het bosuitbreidingsplan gestalte te geven. Er werd ruim 120 miljoen euro vrijgemaakt om het project te realiseren.

Dat de burger achteraf meer moet betalen, is eerder regel dan uitzondering

De Vlaamse regering en lokale besturen kiezen ook alsmaar vaker voor samenwerking met bedrijven. Van een echte privatisering is geen sprake, maar wel van uitbestedingen, concessies en publiek-private samenwerkingen. De burger is daar echter vaak de

In zeldzame gevallen gebeurt zo’n bevoegdheidsoverdracht op eenzijdig verzoek van de private sector, zoals in de Anderlechtse wijk Peterbos, waar een drugsbende de rol van wijkagent heeft overgenomen. Meestal is de overheid zelf vragende partij en wil ze een deel van haar taken uitbeste-

Gemeenten werken al langer samen met bedrijven in de vorm van concessies. Zo laten gemeenten de uitbating van hun zwembaden vaak over aan firma’s zoals Sportoase. In toenemende mate worden ook concessies uitgeschreven voor private parkeerbeheerders: bedrijven als Q-Park, Indigo, OPC, Apcoa en Streeteo houden zich in tal van steden en gemeenten bezig met het vaststellen en innen van parkeerretributies. Hoewel het retributiereglement de bevoegdheid van de gemeenteraad blijft, gaat de komst van deze firma’s doorgaans gepaard met een tariefstijging voor automobilisten. Sinds het PPS-decreet van 2003 slaan lokale overheden steeds vaker de handen in elkaar met bedrijven. Gemeentebesturen mogen sinds 2021 GAS-boetes uitschrijven voor bepaalde snelheidsovertredingen. Meer aanmoedigingen hadden Vlaamse burgemeesters niet nodig om van lokale trajectcontroles een melkkoe te maken. Om argeloze bestuurders maximaal te beboeten, gingen veel gemeenten in zee met TaaS - Traject Controle as a Service, een consortium dat trajectcontroles uitrolt. Heel wat gemeenten halen hier honderdduizenden euro’s per jaar

Van die 4.000 hectare bos is in 2024, de vele subsidies ten spijt, slechts 1.459 hectare gerealiseerd. Er werd daarbovenop ook 600 hectare bos gecompenseerd (elke boom die gekapt wordt, moet gecompenseerd worden). Volgens de meest recente cijfers zou er jaarlijks 200 ha ontbost worden. En ook het bebossen van steden, zoals voorzien was in het plan, loopt niet van een leien dakje. Het Agentschap voor Natuur en Bos is de grootste bosbeheerder, gevolgd door Natuurpunt. Het Agentschap voor Natuur en Bos telt 700 werknemers en beheert 90.000 ha aan natuur. Waarom het de hulp nodig heeft van Natuurpunt, is niet duidelijk. Die vzw heeft haast het monopolie wat subsidies voor natuurbeheer en natuuraankopen betreft. In 2022 ging 44 procent van de middelen van de organisatie naar de aankoop van nieuwe gronden. Dat de subsidies voor grondaankoop door de Vlaamse regering sinds 2020 verdriedubbeld werden, stuit velen tegen de borst. Het gaat soms om landbouwgrond waarbij de vzw de verkoopprijs opdrijft en gegadigde landbouwers uit de markt speelt.

GUUS VAN BETTEN WANNES NEUKERMANS

Matthias Diependaele

© BELGA

Boer Koekoek en de Boerenpartij

De laatste weken waren de boeren niet uit het nieuws weg te denken. Niet alleen hier te lande, maar ook bij onze noorderburen. Daar laaide het protest tegen de Europese regelneverij en de beperkende maatregelen niet alleen fel op, maar politiek Nederland werd ook nog eens flink opgeschrikt door de electorale doorbraak van de met dat protest geassocieerde BoerBurgerBeweging (BBB). Bij de provinciale Statenverkiezingen in maart 2023 scoorde de BBB bijzonder goed, wat die partij in één klap de grootste in de Eerste Kamer maakte. Een politiek succesverhaal dat zich herhaalde bij de verkiezingen voor de Tweede Kamer in oktober jongstleden, waar de BBB zeven zetels in de wacht wist te slepen.

Het verhaal van de BBB deed mij terugdenken aan Hendrik ‘Boer’ Koekoek en zijn Boerenpartij. Zijn naam valt vandaag de dag bijna alleen nog wanneer er nog eens wordt verwezen naar de antipolitiek of het populisme. Voor weldenkend en dus progressief Nederland stond hij symbool voor politiek dilettantisme, ongenuanceerdheid en platitudes. Legendarisch zijn aan hem toegeschreven uitspraken als “Statistieken zeggen mij niets. Ik wil cijfers!”, “Ik weet niet waarover het gaat, maar ik ben tegen!” of zijn verzuchting in de Tweede Kamer: “Ik krijg nooit geen beurt.” Hilarisch was ook de carnavalssingle ‘Den Uyl zit in den Olie’ uit 1973, die hij samen met Vader Abraham opnam uit protest tegen de autoloze zondagen, als gevolg van de oliecrisis ingevoerd door de socialistische premier Joop den Uyl.

POPULAIRE CLOWN

Toch was Boer Koekoek véél meer dan een ongeleid projectiel of een politieke clown en zijn Boerenpartij ook meer dan een platte protestpartij van en voor ‘achterlijke’ boeren. In het hart van de jaren zestig, tussen 1963 en 1967, behoorde Koekoek, tot verbijstering van de traditionele politici die in hun ivoren torens en achterkamertjes in Den Haag resideerden, tot de populairste politici van het land. Niet alleen op het platteland, maar ook in de Randstad wist die bijna archetypische plattelander aardig wat medestanders achter zich te scharen. Bij de gemeenteraadsverkiezingen in 1966 boekte de Boerenpartij verrassend goede resultaten in steden als Haarlem, Den Haag en zelfs in Amsterdam.

HOLLANDSCHEVELD WAS EEN

TROTSE GEMEENSCHAP MET

EEN IDENTITEIT GEWROCHT UIT

Het verhaal van Boer Koekoek en zijn Boerenpartij begon in feite al kort na de Tweede Wereldoorlog. In het raam van eenmaking van de Europese gemeenschappelijke markt voor landbouwproducten ging de Nederlandse regering toen over tot de oprichting van het zogenaamde Landbouwschap. Dat orgaan moest de landbouw (her)organiseren en werd belast met de uitvoering van alle wettelijke verplichtingen die dat met zich meebracht. Alle landbouwers werden verplicht lid te worden van het Landbouwschap en moesten bijkomende heffingen betalen. Heel wat boeren zagen die bemoeizucht niet zitten en Hendrik Koekoek was in 1946 een van de oprichters van de ‘Landelijke Vereniging Bedrijfsvrijheid in de Landbouw’, de zogenaamde ‘vrije boeren’ de zich weigerden neer te leggen bij de oekazes uit Den Haag. In 1948 werd Koekoek de leider van die beweging, die hij in 1959 - uit protest tegen de landbouwpolitiek van de conservatieve Christelijk Hervormde Unie waarvan hij lid was - omvormde tot de Boerenpartij.

agrarische heffingen te betalen. Hollandscheveld was een trotse gemeenschap, met een identiteit ‘gewrocht uit jenever, turf en achterdocht’, zoals men in de regio zei. Waar de mensen voor elkaar door het vuur gingen. Grote delen van Nederland waren via de snel aan populariteit winnende televisie rechtstreeks getuige van de opstand. De excentrieke, maar vooral erg mondige Koekoek speelde een prominente rol in die rebellie tegen het gezag en verwierf daarbij niet alleen brede sympathie in het land, maar ook een stevige achterban. De opstand mondde niet alleen uit in een gewelddadige confrontatie met de massaal uitgerukte ordestrijdkrachten, maar ook in politiek succes. De Boerenpartij - die overal op ‘teugen’ was en overal ‘bewiez’n’ voor wilde hebben - belandde dat jaar in de Tweede Kamer met drie zetels, waaronder één voor Koekoek. Bij de provinciale Statenverkiezingen van 1966 veroverde de Boerenpartij niet minder dan 14 zetels en bij de volgende provinciale Statenverkiezingen zelfs 44 zetels… Dat succes werd ook bevestigd bij de Kamerverkiezingen in 1967: de Boerenpartij won toen, met een landelijk totaal van 4,7 procent van de uitgebrachte stemmen, nog eens vier zetels erbij en belandde daarmee op een totaal van zeven Kamerzetels.

HAAGSE PRAATJES

Het electorale succes van Boer Koekoek lag in het simpele feit dat hij de eerste naoorlogse politicus was die het bij onze noorderburen opnam voor de in hun voortbestaan bedreigde boeren én de gewone man in de straat die zich in de steek gelaten voelde door de politiek. Hij was iemand die absoluut geen genoegen nam met de ‘Haagse praatjes’. Hij werd evenwel niet serieus genomen door het politieke establishment en de grapjes over z’n vette Drentse accent waren legio. Hij was echter allesbehalve een domme boer en wist donders goed - in tijden toen dat nog niet voor de hand lag - hoe hij de media moest bespelen.

HET VET VAN DE SOEP

Maar het succes leidde ook naar de ondergang. Een schandaal dat losbrak, toen bleek dat één van de nieuwe Eerste Kamerleden een SS-verleden had, zorgde voor flinke imagoschade. De partij was bovendien weinig gestructureerd en in feite de eenmanszaak van Koekoek. Daar komt nog bij dat hij geen gemakkelijke man was om mee samen te werken. Zijn behoorlijk autoritaire optreden en de daaruit voortvloeiende onderlinge twisten leidden - bijna onvermijdelijk - tot dissidentie. In 1968 stapten vier Kamerleden uit de fractie. In 1970 verloor de Boerenpartij 36 van de 44 zetels bij de provinciale Statenverkiezingen. In 1974 was er, nog heel even, sprake van een korte heropleving toen de partij bij de provinciale Statenverkiezingen 17 zetels won, maar het vet was van de soep. Bij de Tweede Kamerverkiezingen van 1981 - Koekoek had inmiddels de naam van de partij veranderd in Rechtse Volkspartij - verdween ze uit het parlement. De in de vergetelheid geraakte Hendrik Koekoek overleed op 8 februari 1987 in het ziekenhuis van Bennekom aan de gevolgen van een hartaanval. Hij werd na zijn overlijden, wat heel ongebruikelijk was, niet in de Tweede Kamer herdacht….

JENEVER, TURF EN ACHTERDOCHT HIJ WERD NA ZIJN OVERLIJDEN, WAT HEEL ONGEBRUIKELIJK WAS, NIET IN DE TWEEDE KAMER HERDACHT

Het was beslist geen toeval dat regisseur Tom Ket vorig jaar een theaterspektakel - een mix van drama, komedie en Drentse bluesrock - over Koekoek en de ‘Opstand der Braven’ maakte, want de parallellen tussen 1963 en de boerenacties van de laatste jaren tegen de bemoeienissen, zoals de ook bij onze noorderburen aanslepende stikstofcrisis, zijn er wel degelijk…

LEZERSBRIEVEN

Mike Hulme

Pallieterke, Zaterdagavond was er een interview in het programma Nieuwsuur op NPO 2 met Mike Hulme. Hij is een klimaatwetenschapper die een boek heeft geschreven, ‘Climate Change isn’t Everything’. Hij is geen klimaatontkenner, maar hij zet zich af tegen het paniekvoetbal en de fatalistische vooruitzichten van de politici en de media. Meer nog, hij denkt dat dit zeer negatief kan uitdraaien, zelfs voor het klimaat. Het boek van Hulme is blijkbaar een ‘Inconvenient Truth’ voor de Vlaamse, Belgische en Europese klimaatpopulisten. Erwin Strobbe, Zellik Islam en christendom

Pallieterke, De islam is één van de grootste godsdiensten ter wereld. In naam van de islam plegen gelovigen zelfmoord omdat ze als martelaren zeker in het paradijs zullen komen, ongeacht hoeveel onschuldige slachtoffers ze maken. Zij beweren nochtans een godsdienst van vrede te zijn. Wat misdaden betreft in naam van een geloof, spant het christendom echter nog veruit de kroon. Er waren de heksenverbrandingen in de middeleeuwen, er was de inquisitie, er was de uitroeiing van de inheemse culturen in Latijns-Amerika, er waren de seksmisdaden van katholieke priesters. Al deze misdaden zijn gepleegd door dezelfde hypocriete farizeeërs die door Christus uit de tempel werden gejaagd. De profeet kende Christus - hij noemt hem als een van de profeten -, maar dat Christus zegt dat hij de zoon Gods is en dat ook bewees, daarover heeft de profeet zich nooit uitgelaten, voor zover ik heb kunnen achterhalen. Dat zal hij wijselijk weggelaten hebben, want dan had hij zijn eigen project kunnen ondergraven.

G. Van de Vijver, Melsele Even rekenen Pallieterke, Deze zaterdagvoormiddag was er bij de radiozenders van de VRT een nieuwsitem over een kiezersbevraging. Daarbij werd keer op keer geponeerd dat “een - kleine - meerderheid van de kiezers niet wil dat hun partij meeregeert met het Vlaams Belang”. Zoals het echte, zuiver op de graat ‘cordon sanitairisten’ betaamt, werd er met de mening van Vlaams Belang-stemmers geen rekening gehouden. Maar als we eens voorbij de propaganda en de nieuwsverdraaiing van VRT kijken, komen we toch uit op iets heel anders. Stel, grof gerekend, dat er 30 procent Vlaams Belang-kiezers zijn. Dat geeft 70 procent die voor een andere partij kiezen. De helft hiervan, dat geeft zo’n 35 procent van de kiezers die tegen regeringsdeelname van Vlaams Belang zijn. Maar dat wil wel zeggen dat 30 procent VB-kiezers plus 35 procent andere kiezers, dus opgeteld zo’n kleine 65 procent, wél een regering met Vlaams Belang zien zitten. Toch ietwat heel anders dan wat de propagandastaffel van de VRT-radio ons een ganse voormiddag door onze strot ramde.

Jan Cappelier, Ruddervoorde Vakbondspraat van 80 jaar geleden

kondigde. Ofwel is de cursus voor hoger vernoemde vakken hoogdringend aan herziening toe, ofwel is een aangeboren hersenafwijking hier niet uit te sluiten. Ze verweet het VB van nazisme en alles wat rechts is van puur racisme, bijgevolg gaat ze niet aan tafel zitten met een regering waar extreemrechts (?) in zit. Ze ontkent krachtdadig het huidige budgettaire wanbeleid van Vivaldi. Volgens haar is het hallucinant om elke dag Vlaams Belangers op tv te zien. Op welke zender? Hallucinant wordt het pas als zij al deze dwaze onzin als waarheid verkondigt aan een achterban van 1,5 miljoen leden. Een zweem van Vlaamsgezindheid zat er niet in, integendeel. Hopelijk doet ze wat ze zegt en blijft ze weg van alle onderhandelingen op enig welk regeringsniveau. Roger Gielens, Bredene

Werknemerstekort

Pallieterke, De werkgevers hebben blijkbaar mensen te kort. Daarom wil men mensen rekruteren zowel binnen als buiten de EU. Wat zou men er van denken moesten er binnen België wat meer mensen aan het werk gezet kunnen worden? Men begint met te zeggen dat er voor die mensen woningen te kort zijn. Als dat werkelijk zo is, dan is de uiteindelijke balans om mensen naar hier te halen alleen al daardoor negatief. Ik wil zeggen: men maakt meer werk bij dan dat er uitgevoerd zal worden. Zeker als er mensen met vrouw en kinderen naar hier komen, is de werkcreatie groter dan het werk dat ze hier verrichten. Het is heel moeilijk te bepalen waar juist de grens ligt. Waar er meer werk wordt bijgemaakt dan er door een persoon wordt gedaan. Het bovenstaande is uiteraard de reden waarom er de laatste tijd altijd maar mensen bijkomen en er toch altijd maar meer te kort zijn.

L. Lavrysen, Schoten Influencers, de nieuwe poortwachters van de democratie?

Pallieterke, Het recente Acid-vonnis zette alles nog maar eens op scherp. Volgens de ‘vox populi’ moet het gerecht de tolk zijn van het (jonge) volk. Wat de feiten zijn, doet er minder toe. “Ik voel mij in de steek gelaten door het gerecht” of “Het voelt onrechtvaardig aan”, is voldoende om gerechtelijke beslissingen in vraag te stellen. Op basis van enkele quotes op sociale media en TikTok-filmpjes heeft men genoeg informatie om zijn mening te vormen. De klassieke media zijn steeds minder een leidraad voor een belangrijk deel van de jongeren. Geen nood om vonnissen of arresten te lezen, dit is voer van en door de elite, dus verdacht. Dat extreme partijen hierop meesurfen, is op zich niet onlogisch, want zij stellen precies het huidige (democratische) systeem in vraag. Dat ook Sammy Madhi hier denkt een slaatje uit te slaan, is pas echt verontrustend.

OPSTAND DER BRAVEN

De Boerenpartij leidde de eerste jaren een eerder sluimerend bestaan, maar in 1963 kwam daar plots verandering in. In maart van dat jaar kreeg de partij de wind in de zeilen toen in het Drentse dorp Hollandscheveld, het geboortedorp van Koekoek, een heuse boerenopstand uitbrak: de ‘Opstand der Braven’. Plaatselijke boeren verzetten zich met hand en tand tegen de uithuiszetting van drie boerengezinnen die weigerden om de door het Landbouwschap opgelegde

Pallieterke, In de zondagochtendkrant van 25 februari las ik een interview met Miranda Ulens, topvrouw bij het ABVV en algemeen secretaris van het federale ABVV. Met een graduaat financiën, licentiaat bestuurswetenschappen en kandidatuur sociologie op zak, slaagde zij erin als een van de enigen te applaudisseren voor Paul Magnette, toen die het licht zag en de 32 urenwerkweek af-

Een lezersbrief insturen?

Hoe geraken we hieruit? Er is jammer genoeg niet onmiddellijk een pasklare oplossing. Maar het idee, ook vanwege de traditionele media, om voortdurend eieren te leggen onder de emoreacties vanwege de ‘jeugd’, lijkt niet onmiddellijk een heilzame oplossing. Hoe ondankbaar ook, de traditionele media dienen niet mee te huilen met het jeugdige sentiment van de dag, maar moeten de feiten in de juiste context plaatsen en duiden. En Justitie kan misschien Pommelien vragen om de meest gevoelige vonnissen en arresten TikTok-gewijs uit te leggen, want een gedragen democratie is minstens even belangrijk als veilig verkeer.

Lien Dubois

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente moeten worden doorgegeven voor publicatie bij uw brief.

JAN HUIJBRECHTS

n Hendrik Koekoek en Pierre Kartner (Vader Abraham) ontvangen een ‘Gouden Plaat’, 1974

© WIKIPEDIA

De impasse van België

Ik moet met mijn wagen naar de keuring. Uiterste datum: 31 maart. Een afspraak maken zou kunnen, maar de eerst vrije datum voor keuring, is… 30 april. Dus zit er niets anders op om - zoals zoveel andere Vlamingen - te gaan aanschuiven aan een keuringsstation. Urenlang.

Het verschil met Wallonië? Daar zijn geen wachttijden te bespeuren. Daarom heeft de Vlaamse minister van Mobiliteit, Lydia Peeters (Open Vld), voorgesteld om de technische controles te spreiden en voor bepaalde voertuigen zou dit neerkomen op een tweejaarlijkse keuring in plaats van een jaarlijkse keuring. Haar stelling is dat de maatregel absoluut geen invloed zal hebben op de verkeersveiligheid.

Valérie de Bue (MR), de Waalse minister van Mobiliteit, deelt die visie niet. Volgens haar zou de verkeersveiligheid wel in het gedrang kunnen komen. Feit is dat twee blauwe ministers lijnrecht tegenover elkaar staan en dat Vlaanderen en Wallonë - wederom - een eigen koers volgen.

Onverantwoord gedrag

Dan nog een ander nieuwtje over onze Waalse broeders. Nu wordt het even technisch moeilijk, want ik moet u laten kennismaken met enkele stedenbouwkundige begrippen zoals een RUP, afkorting voor Ruimtelijk Uitvoeringsplan. Een RUP is een plan waarmee de overheid in een bepaald gebied een bestemming vastlegt. Er zijn daarnaast nog andere stedenbouwkundige verordeningen en complexe projectbesluiten die van hogerhand worden uitgewerkt. Denk bijvoorbeeld aan de Oosterweelverbinding of de Zwinpolders.

Tegen zo’n RUP kan natuurlijk beroep worden aangetekend. Vroeger werden die beroepen toegekend aan de federale Raad van State. Maar op 14 juli 2023 werd er in het Vlaams Parlement een decreet goedgekeurd waarmee aan de Vlaamse Raad van Vergunningsbetwistingen bijkomende bevoegdheden werden toegekend. Dat decreet kwam er op initiatief van Vlaams minister Zuhal Demir. De gemiddelde doorlooptijd van een beroep bij de (federale) Raad van State bleek immers 26 maanden (een dikke twee jaar dus). Maar de Vlaamse Raad van Vergunningsbetwistingen doet het met een gemiddelde doorlooptijd van 12 maanden toch iets beter. En de ambitie is er om ook die termijn nog verder in te korten.

De Walen remmen af

Maar dat is buiten de Waalse waard gerekend. Vorige week hebben de Waalse regering, de Franse Gemeenschapsregering en het College van de Franse Gemeenschapscommissie (ze zijn daar met vele) beroep aangetekend bij het Grondwettelijk Hof tegen dat Vlaamse decreet. En dat op de allerlaatste dag dat dat mogelijk was.

Het Vlaamse decreet van 14 juli schaadt mijns inziens nochtans de belangen van Wallonië niet. En toch vinden de Franstaligen het nuttig en nodig om dat decreet aan te vechten.

Onverantwoord

Zuhal Demir is terecht boos: “Dat de Waalse collega’s de traagheid der dingen prima vinden, is hun zaak. Dat ze echter versnellingen van Vlaamse projecten doelbewust afremmen en nodeloos stokken in de wielen steken, is onverstandig en onverantwoord. Dit toont opnieuw de impasse in ons land, waarbij Wallonië rechtstreeks kan beslissen over de Vlaamse welvaart. De vraag naar een defederalisering van Justitie en de administratieve rechtscolleges is nog nooit zo prangend geweest en wordt hier opnieuw gerechtvaardigd.” En daar, beste lezer, ben ik het volmondig mee eens.

1507 1

EUVO viert 40-jarig bestaan

EUVO vzw werd 40 jaar geleden opgericht en wil vandaag vooral de spreekbuis zijn van wat er reilt en zeilt in Frans-Vlaanderen. De vereniging promoot eethuizen, overnachtingsmogelijkheden, musea en scholen waar het Nederlands aan bod komt in Frans-Vlaanderen, alsook de scholen ‘langs de schreve’ waar nu reeds heel wat jonge Frans-Vlamingen zich in sneltempo in het Nederlands leren uitdrukken. Door de jaren heen werden ook zo’n 1.250 Nederlandstalige naambordjes opgehangen.

Op 23 maart wordt de verjaardag gevierd met een misviering (11.00 uur) in de kerk van Sint-Jan-ter-Biezen en aansluitend een korte herdenking aan het graf van Cyriel Moeyaert. Daarna volgt om 12.30 uur een etentje in restaurant De Strooyen Hen. Er zullen twee eregasten zijn: prof. em. Alexander Karel Evrard, onze lezers welbekend, en de heer Marcel Messiaen, de oudste - 102 jaar - museumdirecteur ter wereld. Hij is de bezieler van het Openluchtmuseum Bachten de Kupe in Izenberge. Hebben verder al toegezegd aanwezig te zijn: Mieke, dochter van Armand Preud’homme en Wido Bourel.

De prijs voor het feestmaal bedraagt 50 euro per persoon. Alle verdere informatie is te bekomen bij Karel Appelmans via e-mail: karel.appelmans@gmail.com, of via gsm: +32 468 14 11 53. (www.euvo.eu).

Flor Grammensprijs voor Bart Fierens

Vorige week ontving Bart Fierens de Flor Grammensprijs. Deze prijs wordt jaarlijks uitgereikt aan een persoon of vereniging die zich inzetten voor de Vlaamse ontvoogding.

Fierens is de voorzitter van het ANZ en daarmee ook de spreker op het Vlaams Nationaal Zangfeest. Vorig jaar deed de voorzitter een warme oproep aan alle aanwezigen om over de verschillen heen te kijken en eerder te zoeken naar de zaken die ons verbinden. Zijn oproep in de Lotto-Arena werd toen met een krachtig applaus van de aanwezigen ontvangen. Aan de Flor Grammensprijs is een bedrag verbonden van 5.000 euro. Die zal Fierens schenken aan het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen (OVV).

VVB zet in op de jeugd

Wie regelmatig deelneemt aan een activiteit van de Vlaamse Beweging, stelt zich wel eens de vraag: waar zitten de jongeren? Wel, die Vlaamse jongeren zijn er nog wel degelijk. Zo organiseerde de Vlaamse Volksbeweging (VVB) vorige vrijdag een jongerencongres in het Vlaams Parlement.

Het was, zoals de VVB zelf verklaarde, het eerste specifiek op jongeren gerichte evenement sinds jaren. Er waren uitgebreide delegaties aanwezig van het Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond (KVHV), de Nationalistische Studentenvereniging (NSV) en de Vlaams Belang Jongeren. Spijtig genoeg had Jong N-VA geoordeeld om geen vertegenwoordigers te sturen.

VVB-directeur Nick Peeters mocht de aanwezigen verwelkomen: “Het moet mogelijk zijn om eendrachtig, met een gezond besef van eigenwaarde en aan de hand van concrete gedeelde projecten, samen te werken omtrent het doel dat wij allemaal nastreven, namelijk de totstandkoming van een zelfstandig Vlaanderen.” Meteen koppelde hij er ook een oproep aan vast voor de aanwezige jongeren om niet enkel te kiezen voor de partijpolitieke beweging, maar om (eindelijk) ook de fakkel over te nemen in de brede Vlaamse Beweging.

Manifest

Gedurende het voorbije jaar ondertekenden een groot aantal jongerenorganisaties het VVB-jongerenmanifest. Vertegenwoordigers van de voornoemde verenigingen kregen de kans om zich uit te spreken en te profileren met betrekking tot de in het manifest uitgedragen standpunten. Die kaderen allemaal in het algemeen nagestreefd ideaal van een Vlaams(-nationaal) eenheidsfront. Door de ondertekening van het document verklaarden de deelnemers ervoor borg te zullen staan dat er in de Belgische staat geen communautaire vrede zal komen zolang onze gemeenschap het recht op volwaardig zelfbestuur wordt ontzegd.

KARL VAN CAMP

HORIZONTAAL

A. Beschermheilige voor de jacht

B. Limburgse gemeente - Werkelijk

C. Echtverklaring - Meteen

D. Voorzetsel - Kunstenaar

E. Zekere - Promptere

F. Muziekstuk voor negen partijen - Ogen in een touw

G. Lidwoord - Namaak - Niet meer bestaand Belgisch ministerie van Communicatie

H. En dergelijke meer - Indiase bereidingswijze

I. Negatieve economische groei - Bovenste rand van een dak

J. Westerlengte - Niet-jood - Landtong

K. Wereldvreemde personen - Dusdanig

L. Aanvallers

VERTICAAL

1. Moeiteloos

2. Europeaan - Aziatisch deegproduct

3. Gaven de genadeslag - Deel van Schotse namenRomeinse getal elf

4. Laddersport - Voegwoord - Landbouwwerktuig

5. Breedgerande hoeden

6. Asbussen - Tredjes

7. Timmergereedschap - NikkelAfkorting die vaak op een telegram stond

8. Overeenstemmende

9. GedragslijnenMondiale organisator van e-sportevenementen

10. Lichtgevende buis - Tegenwoord

11. Nostalgische trend - Zirkonium

12. Zoals collegelopers zich zouden gedragen

KARL

X van de week!

Ja, wij zijn zowat het meest ridicule landje in Europa. En ja, er zijn onontdekte stammen in het Braziliaanse regenwoud die zouden uitsterven van het lachen als je ze de Belgische staatsstructuren zou uitleggen. Maar heel soms komen onze noorderburen ons een klein stukje tegemoet. Voor één keer waren het de Nederlanders die de Belgenmop van de week leverden. Geniet ervan, want lang zal het ook hier niet uitblijven.

Het begon allemaal met een vervelend voorvalletje in 2022. In die dagen was er ‘een persoon’ die beviel van een heel lief, klein kindje, wiens geslacht we niet kunnen onthullen voor het dat zelf gedaan heeft. De persoon die dat kindje ter wereld heeft gezet, had daarvoor alle biologisch noodzakelijke onderdelen die in minder gevorderde culturen doorgaans met een ‘vrouw’ worden geassocieerd. Met de nodige excuses voor wie zich nu beledigd voelt door de hardheid van dat woord in die context. We proberen alleen zo accuraat mogelijk de situatie te schetsen. Alleen beschouwde de persoon die net het kindje ter wereld had gebracht, zichzelf niet als een - komt hij weer, excuses - ‘vrouw’. Ondanks dat de biologisch noodzakelijke onderdelen om het kind ter wereld te zetten het tegendeel aantoonden, beschouwde de persoon zich als man. En wenste dus niet als ‘vrouw’, laat staan als ‘moeder’ geïdentificeerd worden op de geboorteakte. De brave ambtenaar van de burgerlijke stand maakte van zijn hart geen moordkuil, nam zijn pen ter hand, schrapte de beledigende term

Ouder 2, waarom leven wij?

‘moeder’ en schreef in de plaats daarvan ‘ouder uit wie het kind is geboren’. Eind goed, al goed. Tot die term ook opdook in een wetsvoorstel ter algemene vervanging van het woord ‘moeder’. Oh, was ik maar…

Dat bleek toch nog een tikje moeilijker te liggen. De strijd barstte los tussen het wakkere Nederland en het nog wakkerdere Nederland. Moesten klassiekers als ‘Oh, was ik maar bij moeder thuisgebleven’ aangepast worden naar ‘Was ik maar bij de ouder uit wie ik ben geboren, thuisgebleven’ worden? En wat te denken van Heintje en zijn superhit. Wie was de liefste van de hele wereld? Het literaire meesterwerk van Lode Zielens? Moest dat voortaan door het leven als ‘Ouder 2, waarom leven wij?’? Een burgeroorlog dreigde. Tot minister Hugo De Jonge ingreep en een salomonsoordeel velde. Moeder mocht blijven.

Hij deed er zelfs een uitspraak bij die hem in de toekomst in het rijtje zal doen plaatsen van slavenhandelaars en negationisten. De Jonge postte: “Het woord ‘moeder’ is prachtig en verdient een plek in onze wet.” Een regelrechte oorlogsverklaring aan de woke-beweging die voorlopig naar huis mag. Iemand heeft daar visjes gebakken.

Info & reservering: 03 - 237 93 92 info@anz.be

Zondag 10 maart 2024 14u30 Lotto-Arena Antwerpen

“Vraagt u nu mijn mening? Oh, dat is vriendelijk”

België is de slechtste leerling in de NAVO-klas. En België is de slechtste leerling in de Europese begrotingsklas. Dat zijn moeilijk te verzoenen realiteiten. En daar wil premier De Croo iets aan doen. Toch zeker in de perceptie. Als generaals tot hun eigen scha en schande vaststellen dat het Belgische leger in een oorlog vooral met stenen zou moeten gooien, haalt Alexander vliegtuigen van stal om hulppakketten te droppen boven Gaza. “Daar kan je niet mee missen,” zegt De Croo, “en laat ons eerlijk zijn: er is nog geen nieuwe NAVO-baas. Misschien kan ik…”

Zo’n gigantisch gat in de begroting is nooit echt een zorg geweest voor de Vivaldi-regering. Begrotingen zijn voor de lange termijn. Premier-zijn doe je maar één keer in dit land. Maar sinds Trump liet weten dat landen die hun rekening niet betalen zelf maar moeten instaan voor hun veiligheid, heerst er toch wat zenuwachtigheid in Europese kringen. Ook De Croo wil er ogenschijnlijk iets aan doen.

Wij hebben hier in België ongeveer de hardste stenen van Europa. Dat Poetin maar oppast

nen van Europa. En daar zitten ook hele scherpe bij. Dat Poetin maar oppast.”

84 ste Vlaams Nationaal ZANGFEEST

DE CROO: “Ik moet u eerst corrigeren. Luxemburg besteedt nog minder aan defensie dan België. We zijn dus niet dé slechtste leerling van de NAVO-klas. En Vaticaanstad zou ook al geen partij zijn voor het Belgische leger, hoor. Die Zwitserse garde met hun hellebaarden, een lachertje is dat. Ik zou dus eerder zeggen dat we in de middenmoot zitten. De brede middenmoot. Toegegeven, de heel erg brede middenmoot. Absurd breed. Maar we moeten vermijden dat mensen ons land de afgrond in praten. Daarom stem ik op mezelf.”

U stelde voor om de werkloosheid in de tijd te beperken en met het vrijgekomen geld de NAVO te financieren. Heeft u dat al langsheen de PS gekregen?

DE CROO: “Jawel. Dat is in kannen en kruiken. Nog niet helemaal tot in de details. Bijna. Er moeten nog een paar puntjes weggemasseerd worden. En dan zijn we er.”

Welke puntjes?

DE CROO: “Dat ze me een ‘sale Flamand’, ‘imbécile’ en ‘fils à papa’ noemen. En dat ik het op mijn bolle, domme buikje mag schrijven. Maar verder gedraagt iedereen zich constructief in het debat. Maar dat is zeker één van de eerste problemen die we moeten vastpakken na de verkiezingen. We moeten positief blijven.”

En ondertussen moet ons leger met stenen gooien terwijl de Russen hun oorlogseconomie doen draaien op volle toeren?

DE CROO: “We moeten positief zijn. Ten eerste zijn ze nog lang niet voorbij Oekraïne. Mijn beste vriend Zelensky garandeert me dat ze zullen blijven strijden. Ik vind dat een positieve boodschap.”

En ten tweede?

DE CROO: “Was er een ten tweede? Euh… Even denken. We zoeken iets positiefs, hé? Ah! Wij hebben hier in België ongeveer de hardste ste-

Meneer De Croo, de situatie is ernstig. DE CROO: “Dat moet u mij niet vertellen, meneer Pallieter. Zeer ernstig. We halen niet eens 10 procent in de peilingen. Maar we moeten positief blijven. Maar u zal zien dat het Belgische leger wel tot iets in staat is. We gaan hulppakketten droppen boven Gaza. Dat kan niet fout gaan. Maar ik zou uw lezers in Gaza toch willen vragen om niet recht onder de hulppakketten te gaan staan. Dat is namelijk heel gevaarlijk. Anderzijds, als dat wel gebeurt, moeten we positief blijven. Binnen Vivaldi hebben we een MR die Israël steunt en die vinden het niet erg als er al eens een Gazaan onder zit. En anderzijds hebben we de Palestijnse vrienden van Vooruit die toch hun goed hart hebben getoond. Win-win. Dat is positief.”

En wat vindt u er zelf van?

DE CROO: “Vraagt u mijn mening? Oh, dat is vriendelijk. Ik leid deze regering nu al bijna 4 jaar en niemand heeft me ooit om mijn mening gevraagd. Dat moet ik straks aan Paul Magnette vertellen. Maar ik ben van mening dat ik alleen als leider dit land door crisissen kan leiden. Door positief vooruit te kijken. En als dat niet kan, zou ik toch graag secretaris-generaal bij de NAVO worden. Er zijn mensen die van mening zijn dat je die job in precaire tijden niet aan een mislukte Belgische premier mag geven. Ik ben het daar niet mee eens. Dat kan je wél.”

Raoul kan niet zonder zijn knuffelbeertje

HOE ZOU HET NOG ZIJN MET… DE NAVO-LEIDER IN PREMIER DE CROO?