't Pallieterke van 21 maart 2019

75ste jaargang • nummer 12 • donderdag 21 maart 2019

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

€ 2,50

Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

“De EU ondermijnt momenteel de Europese waarden” Professor rechtsfilosofie Paul Cliteur heeft een naam als een klok in Nederland.

Zo verdedigt hij regelmatig klassiek-liberale standpunten in het maatschappelijk debat, onderzocht en onderzoekt hij het fenomeen ‘theoterrorisme’ en begeleidde hij Thierry Baudet bij zijn proefschrift ‘De aanval op de Natiestaat’. Tevens is Cliteur bij FvD voorzitter van het wetenschappelijk bureau.

Een gesprek.

Lees het volledige interview met Paul Cliteur op blz. 11

Kristof Calvo: kwaken en tateren Naar verluidt zou Kamerlid Bert Wollants van N-VA, energie- en klimaatspecialist, eens in debat willen gaan met collega-Kamerlid Kristof Calvo, groene klimaatprofeet, over diens klimaatprogramma en vooral over de technische kant ervan alsook over de cijfers in verband met de kostprijs en dergelijke meer.

Verbindende Kristof geeft echter niet thuis, net zoals twee weken geleden bij Van Gils en Gasten, toen Peter De Roover (N-VA) ook aan tafel zat. Steeds meer wordt duidelijk hoever de groene dromen staan van realiteitszin en nuchter inzicht in de dingen. Bovendien wil hij zo weinig mogelijk bij de burgers in zijn kaarten laten kijken over de torenhoge kostprijs die die burger zal moeten ophoesten. Kwaken en tateren in de Kamer en voor de

bevriende televisiezenders zonder tegenspraak, dat wel. Maar eens een serieus klapke doen?

Ho maar!

In De Afspraak van vorige vrijdag kreeg zelfs Ivan De Vadder het zichtbaar zwaar op zijn heupen toen Calvo niet wilde toegeven of ontkennen dat het Groenplan een verlies van 500 euro per maand betekent voor honderdduizenden rijders met salariswagens. Zelden zagen we een politicus zo rond de hete brij draaien.

Groen klimaatcommunisme Stilaan wordt duidelijk wat de klimaatplannen zijn van Groen in een volgende regering.

Ze vallen samen te vatten in een paar woorden: meer belastingen, extreme herverdeling en eigenlijk klimaatcommunisme. En de klimaatfactuur zal vooral door de Vlamingen worden betaald.

Eerst was er het pijnlijke debat tussen de partijvoorzitters Bart De Wever (N-VA) en Meyrem Almaci (Groen) op Terzake, waar duidelijk werd dat de Vlaamse groenen voor een milieubeleid kiezen dat de factuur van de bedrijven, onder andere de voor Vlaanderen zo belangrijke chemiecluster in de Antwerpse haven, via CO -taksen aanzienlijk zal ² verhogen.

Ontluisterend werd het pas toen Almaci tijdens Van Gils & Gasten zei dat 500.000 woningen met 600.000 euro per jaar zouden kunnen worden gerenoveerd op basis van de milieuplannen van Groen. Voor 1,2 euro per woning dus. Econoom Geert Noels zette Almaci op haar plaats door kalm te verklaren dat ze wellicht 500 miljoen euro als bedrag voor de renovatie van die woningen moest vermelden.

Maar het dieptepunt moest nog komen. Kristof Calvo mocht aanschuiven voor De Afspraak op Vrijdag. Het Groen-Kamerlid dacht wellicht een thuismatch te spelen op de VRT, die de voorbije weken een supportersclub voor Groen én de klimaatbetogers was geworden.

Bovendien was Standaard-journalist Bart Brinckman een van de panelleden en die krant stond ook positief tegenover het huidige klimaatactivisme.

500 euro per maand loonverlies Alleen werd Calvo vakkundig de grond ingeboord toen de discussie op één van de centrale punten van het Groen-verkiezingsprogramma kwam: de afschaffing van de tankkaart (in 2020) en de bedrijfs- of salariswagens (in 2022). Brinckman maakte de terechte bedenking dat dit fiscaal voordelig systeem van verloning inderdaad kan worden afgeschaft, maar dat dit per werknemer al snel 500 euro per maand loonverlies betekent. De winst die een werknemer dan weer krijgt via het groene mobiliteitsbudget (geld vrij te besteden voor auto, openbaar vervoer, fiets,…) zou amper 100 euro… per jaar bedragen. Gewoon omdat groen de opbrengst van de afschaffing van de salariswagens over de hele werkende bevolking

wil verdelen. De salariswagen is indertijd immers ingevoerd omdat de lasten op loon zo hoog zijn en de personenbelasting sterk progressief is, waardoor iemand met een middeninkomen al snel in de hoogste belastingschaal van 50 procent terechtkomt. Vandaar dat het voordelig is een deel van het loon in de vorm van een bedrijfswagen toe te kennen. Als men dit systeem afschaft, dan moet daar loon tegenover staan. Alleen zou dat bedrijven zwaar op kosten jagen. Door de hoge fiscale druk op arbeid zou die 500 euro cash in plaats van de bedrijfswagen voor de werkgever bruto zo’n 1.300 euro kosten.

Met Groen wordt zo de concurrentiepositie van de bedrijven aangetast. Bovendien beweren Calvo en consorten dat het geld dat in de plaats van de salariswagens komt geen loon is, maar een ”budget” of een “subsidie”. Kortom, het is geld dat de overheid toekomt, die het dan naar eigen goeddunken kan herverdelen. Dit is klimaatcommunisme. Ook in de redenering die sommige Groen-studaxen op sociale media gebruiken: voor hen is elk fiscaal voordeel een subsidie, “want bijna alles wordt belast”. In die redenering is alles wat geproduceerd wordt eigendom van de overheid en is een “subsidie” een geste waarbij de overheid iets teruggeeft.

Belastinglawine voor iedereen Nu zou het natuurlijk kunnen dat Groen in deze afgunstmaatschappij stemmen hoopt binnen te halen van mensen die geen salariswagen hebben. Tenslotte rijden er maar 500.000 rond in België op een werkende bevolking van 4,6 miljoen.

Alleen blijkt nu dat Groen de factuur voor iedereen zal laten stijgen.

Er is sprake van rekeningrijden bovenop bestaande belastingen, wat de gewone burger in totaal meer dan 1 miljard euro kost. Er is de aanval op de zogenaamde “vervuilende” industrie. Dat betekent tot 2 miljard euro extra belastingen, waardoor het risico groot is dat ze naar het buitenland verhuizen met massaal banenverlies als gevolg. En dan hebben we het nog niet over de

kostprijs van het vervangen van alle kernenergie door hernieuwbare energie tegen 2025.

Een belastinglawine voor iedereen, dat wordt het beleid van Groen.

Of beter: een belastinglawine die vooral de Vlamingen zal raken. We hebben het al vaker benadrukt: het gros van de salariswagens - zo’n 80 procent - rijdt in Vlaanderen rond.

Een aanval op dat fiscaal voordeel betekent vooral een Vlaamse belastingverhoging. In Wallonië zouden ze enkel in Waals-Brabant iets merken van een afschaffing van dit systeem. En de aanval op de industrie met CO -taksen is vooral voor ² Vlaanderen een harde noot om kraken.

Niet meer de partij van de malcontenten uit de christelijke zuil Als Ecolo, de zusterpartij van Groen, met voorstellen komt als basisinkomen en openbaar vervoer voor alle werklozen, dan zijn het opnieuw de Vlamingen die deze factuur betalen. De belastingengoudmijn en de uitbreiding van de staat die Groen vooropstelt, toont aan dat deze partij verder naar links is opgeschoven. In het verleden zag men binnen Agalev en later Groen nog de invloed van de malcontenten van de christelijke zuil of de linkerzijde van de christendemocratie. Denk maar aan pater Versteylen of een Jos Geysels. Hun ideeën waren al niet verteerbaar, maar ze waren links zonder meer.

Vandaag is het duo Ecolo-Groen een amper afgezwakte vorm van het neocommuniste van de PVDA/PTB. Niet verwonderlijk, want één van de architecten van het Pact 2030 van Groen, dat een aanslag op de welvaart betekent, is Tarik Fraihi, hoofd van de studiedienst van de partij.

Geen weggelopen linkse tsjeef zoals zo vaak bij de ecologisten. Neen, een voormalig trotskist, voormalig activist van de Socialistische Jonge Wacht (SJW), de jongerenorganisatie van de toenmalige Revolutionaire Arbeiders Liga (Ral). Roder dan dit kan bijna niet meer.

2

Actueel

21 maart 2019

Mijmering in Brussel-Noord

De jongste maanden is het station van Brussel-Noord en de buurt errond opnieuw verworden tot een bijzonder treurige plek. In de zijbeuk van het station kamperen grote groepen allochtonen. De meeste pendelaars vermijden deze zijgang. Een normaal mens heeft er inderdaad niets verloren. Toch ging ikzelf afgelopen week op wandeling door het Noordstation. Wie wil weten hoe de hel er ongeveer moet uitzien, krijgt in Brussel een mooie voorafspiegeling.

Wat opvalt, is dat uitsluitend jonge mannen in het station zijn neergestreken. ’s Ochtends heel vroeg zijn de migranten al aan het bier. Ze zijn druk in de weer met spelletjes op hun dure gsm’s. Een andere vaststelling doet mijn wenkbrauwen fronsen. Warempel, een buitengewoon groot aantal van deze zogenaamde asielzoekers draagt speciale Nike Air sportschoenen. Niet zomaar versleten paren uit tweedehandswinkels, wel gloednieuwe, dure uitgaves. Deze migranten dragen de schoenen die ik al geruime tijd zocht, maar nergens kon vinden. Speciale Nike Air Classic schoenen die nagenoeg niet meer te koop zijn in Vlaamse schoenwinkels. Wel kunnen deze schoenen nog online als speciale, gepersonaliseerde uitgave besteld worden, vertelde mij een Nederlandse vriend. Prijskaartje? We spreken over schoenen die gemiddeld zo’n 230 euro kosten.

Met zijn allen bedrogen Ik vraag mij af hoe linkse Gutmenschen het schouwtoneel in Brussel-Noord zouden beoordelen. Zouden zij zichzelf blijven wijsmaken dat het hier gaat om stuk voor stuk straatarme asielzoekers, voor dood en verderf op de vlucht? Zouden zij zich niet afvragen waar de vrouwen en kinderen van al die mannen zijn gebleven? Achtergelaten aan het oorlogsfront? Wat voor een vader of echtgenoot ben je dan?

Door de migratiecrisis zoveel mogelijk weg te stoppen - zoals letterlijk gebeurt in een zijbeuk van Brussel-Noord -, maken veel burgers en politici zichzelf wijs dat de problemen allemaal wel meevallen. Dat het allemaal wel beheersbaar blijft. Dat de sociale zekerheid de toestroom wel aankan. Mijn gedachten dwalen naar het jaar 2050. Ik vraag mij af hoe grote groepen Vlamingen zullen reageren, wanneer de sociale zekerheid grotendeels ingestort zal blijken te zijn en hoogwaardige gezondheidszorg enkel weggelegd zal zijn voor wie het geluk had een rist private verzekeringen af te sluiten. We worden met zijn allen bedrogen waar we bijstaan.

KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR

Ontradingsbeleid van Italië werkt!

Dit bericht zal u allicht niet horen op ‘onze’ VRT of andere ‘kwaliteitszenders’, en ook niet lezen in de Vlaamse ‘kwaliteitskranten’, die het wellicht “fake news” zullen vinden, maar het strakke ontradingsbeleid van de Italiaanse rechtse populist en Legabaas Matteo Salvini lijkt te werken.

De illegale migratie naar het Italiaanse schiereiland is onder de coalitieregering van M5S en Lega sterk teruggelopen. In de eerste twee maanden van dit jaar registreerde de overheid 262 illegale migranten; op hetzelfde tijdstip in 2018 waren dat er nog 5.247. Een vermindering met 95 procent. Intussen is ook het aantal uitzettingen behoorlijk toegenomen: 1.099 vreemdelingen die onrechtmatig in het land verbleven, werden naar hun thuisland teruggevlogen. Minister van Binnenlandse Zaken Matto Salvini reageerde als volgt op Twitter: “Het aantal uitzettingen was in 2019 viermaal zo hoog als het aantal illegale migranten.”

In juni vorig jaar kwam een regering samengesteld uit de links-populistische Vijfsterrenbeweging van Di Maio en de rechts-populisten van

de Lega onder Salvini aan de macht in Italië. De partijloze Guiseppe Conte leidt de coalitie. In vergelijking met 2017 daalde het aantal migranten naar Italië in 2018 met 80,4 procent tot 23.370 personen. Voor Salvini en de Lega zijn deze cijfers bemoedigend. Voor de Italianen die op de Lega hebben gestemd, is het een bewijs dat ze ‘juist’ hebben gestemd.

Deze cijfers zal u niet in onze media vernemen. In de aanloop naar de Europese en Belgische verkiezingen van mei 2019 kun je de mensen maar beter niet op verkeerde gedachten brengen, nietwaar. Stel je voor dat Vlaams Belang hetzelfde beleid zou voeren… en dat het nog zou werken ook? Dan is het hek helemaal van de dam!

PIET VAN NIEUWVLIET

WÈL BINDEND Tijdens de discussies over het Marrakeshpact beweerden de voorstanders ervan dat het helemaal niet bindend was. Men zou eens een lijstje moeten opstellen van alle politici en journalisten die dat met grote stelligheid verkondigden. Zij zijn nu ontmaskerd, in het beste geval als politieke idioten, in het slechtste geval – het meest waarschijnlijke - als regelrechte leugenaars. Wat iedereen zelfs zonder glazen bol had kunnen voorspellen, is nu natuurlijk gebeurd: de juridische dienst van de Europese Commissie stelt dat het pact wel degelijk bindend is.

Dit werd vastgesteld in een nota met de ronkende titel De juridische effecten van de goedkeuring van het Globale Pact voor Veilige, Ordentelijke en Reguliere Migratie door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties van 1 februari 2019. Zo lang geleden al? Ja, het document werd al die tijd geheim gehouden. Als Gerolf Annemans hierover geen persmededeling had verspreid, zouden we het misschien nog altijd niet weten. Dat is de manier waarop het migratiepact ons door de strot wordt geramd. Met misleiding, leugens, verbroken beloften en stalinistische geheimhouding. In betere tijden zou zoiets tot een bestorming van het parlement en de regeringsgebouwen hebben geleid. In Japan zouden politici die op zo’n bedrog betrapt werden, de eer aan zichzelf houden en ritueel zelfmoord plegen, met een samouraizwaard in de buik. Maar de potentaten die ons regeren, op nationaal en op Europees niveau, hebben daarvoor niet genoeg eergevoel en niet genoeg moed.

En natuurlijk geen zwaarden.

ECONOMISCHE ZAKEN

Frankrijk infiltreert in de Belgisch-Nederlandse marine Het Franse bedrijf Naval & Robotics mag 12 nieuwe mijnenjagers voor de Belgische en Nederlandse marine bouwen, zo besliste de federale regering. Een keuze die wenkbrauwen doet fronsen. Normaal gezien is de uitbouw van de marine in de Lage Landen een Belgisch-Nederlands onderonsje, maar dankzij de Franstalige liberalen in de federale regering krijgt Parijs nu een militaire en economische voet tussen de deur.

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Cuperusstraat 41, 2018 Antwerpen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland

Abonnement buitenland:

3 maanden: 6 maanden: 1 jaar: Steunabo 1 jaar:

Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

32,50 euro 65,00 euro 130,00 euro 250,00 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Stichter 1945-1955: Hoofdredacteur 1955-2000: Hoofdredacteur 2000-2010: Hoofdredacteur 2010-heden: Verantw. uitgever:

Bruno de Winter Jan Nuyts Leo Custers Karl Van Camp Karl Van Camp

De bouw en het onderhoud van 12 nieuwe mijnenvegers en 4 fregatten voor België en Nederland is een van de grote militaire contracten voor de beide marines. In 2016 werd beslist de bestaande vloot te vervangen en daarvoor werd een Europese aanbesteding uitgeschreven. De Nederlandse regering zou een beslissing nemen over de 4 fregatten (2 voor België en 2 voor Nederland) en de Belgische federale regering voor de 12 mijnenvegers (6 per land). De expertise van de Lage Landen in de mijnenbestrijding wordt internationaal gerespecteerd en is een referentie binnen NAVO-verband.

Voor de bouw van de mijnenvegers werden drie biedingen ingediend. Eén door het Nederlands-Belgische consortium Damen-Imtech uit Vlissingen, één door het Franse Naval Group en één door het Frans-Italiaanse Sea Naval Solutions. Vorige week besliste de ontslagnemende federale regering om het contract (2 miljard euro waard, met een eerste uitrol van de schepen in 2023) toe te kennen aan Naval & Robotics, dat wordt geleid door Naval Group.

Technologie Naast de bouw van de schepen is de technologische uitrusting cruciaal in dit contract. Bij mijnenbestrijding wordt steeds meer gebruikgemaakt van onbemande apparaten zoals lucht- en onderwaterdrones.

Moderne technologie die niet overbodig is. In de Noordzee liggen nog duizenden mijnen uit de twee we-

reldoorlogen, maar de nieuwe mijnen zijn veel gesofisticeerder.

Onder anderen Kamerlid Hendrik Bogaert (CD&V) was zeer enthousiast over het contract, omdat het voor veel “economische compensaties” zou zorgen in Vlaanderen. Het is inderdaad zo dat er een expertisecentrum komt voor dronetechnologie.

Flanders Ship Repair in Zeebrugge krijgt een dronefabriek van 5.000 vierkante meter om daar drones van het Franse bedrijf ECA te gaan fabriceren. Dat zou honderden banen opleveren. Maar de meeste andere investeringen gaan naar Wallonië.

Belgisch-Nederlandse samenwerking Toch rammelt dit contract. Het is immers zo dat de Nederlandse marine en de Belgische marine al decennialang samenwerken. Dan zou het logisch zijn dat de bouw en het onderhoud van marineschepen vooral via die twee landen gebeurt.

Nu komt Frankrijk daar tussen fietsen. Uit informele gesprekken blijkt dat Parijs op deze manier zijn greep op de Europese defensie wil versterken. De succesvolle Nederlands-Belgische maritieme samenwerking is de Fransen al langer een doorn in het oog.

Nu komt er een Franse infiltratie in het militair-economische netwerk van de Lage Landen. En de Fransen mogen premier Charles Michel en minister van Buitenlandse Zaken en Defensie Didier Reynders dankbaar zijn. Geruchten doen al maanden de ronde en vorige week doken die ook op in de Franse pers: zeker

Reynders en allicht ook Michel zijn door de Franse president Emmanuel Macron interessante postjes beloofd indien de Belgische regering voor het Franse contract kiest. Meer bepaald de rol van secretaris-generaal van de Raad van Europa, een functie waar Reynders op aast, zou op die manier worden toegekend.

Parijs vergroot zijn greep Didier Reynders ontkent dat er druk werd uitgeoefend, maar hij heeft de perceptie tegen. Het is bekend dat de Franstalige liberalen en de minister van Buitenlandse Zaken een directe lijn hebben met Parijs.

Ten tijde van de liberalisering van de elektriciteitsmarkt heeft Reynders de Franse belangen (via Suez, Engie) niets in de weg gelegd. De voor België nadelige deal bij de ontmanteling van Dexia (voor een deel een Frans bedrijf) werd door de Brusselse Luikenaar bekokstoofd. Idem met de intrede van BNP Paribas voor de redding van Fortis in 2008.

Daar komt nog bij dat Parijs gepikeerd is dat Frankrijk naast de bouw van de opvolger van de F-16 heeft gegrepen. Het contract ging naar de Amerikaanse F-35 en – gelukkig – niet naar de minder performante Franse Rafale. Nu halen de Fransen wel hun slag thuis. Dit is wellicht een zeer slechte zaak voor de Belgisch-Nederlandse marine.

Het is een eerste stap in het ondergeschikt maken van de krijgsmachten van kleinere landen aan het grotere Frankrijk.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Actueel

21 maart 2019

De klimaatbeweging gooit haar eigen ruiten in

3

Wouterke, de nuttige nar van Juncker

Het waren geen goede weken voor de klimaatbeweging. De klimaatacties van vrijdag waren bedoeld als een orgelpunt, maar werden een flop, ondanks massale propaganda, vakbondssteun en scholen die hun kinderen op bussen richting Brussel duwden. Erger, het fanatisme en de overdrijvingen van de klimaatalarmisten roepen steeds meer ergernis op. Zitten we op een keerpunt? Nadert de hysterie rond Greta, Anuna en die andere, wier naam iedereen vergeet, stilaan zijn einde?

Het boek van Anuna de Wever en Kyra Gandois (zo heet die andere) werd eigenlijk geschreven door Jeroen Olyslaegers. De keuze voor een fictieschrijver lijkt geschikt: feiten spelen geen al te grote rol meer in de huidige stand van het klimaatdebat in België. Ik heb het boek nog niet gelezen, maar het zal voor Olyslaegers geen gemakkelijke opdracht worden de dramatiek van Nic Balthazars klimaatmonoloog te overtreffen.

Excommunicatie Olyslaegers liet in ieder geval al verstaan dat ook hij de voorkeur geeft aan een betoog zonder wederwoord. Hij weigerde een dubbelinterview met Rik Torfs hooghartig: “Ik wil niet nog eens brood gooien naar een oude krokodil. Ik weiger dat pertinent. Meer nog: ik meen dat mensen zoals Rik Torfs en Jean-Marie Dedecker teveel podia krijgen om hun halfslachtig gezwets over het klimaat te verspreiden. Ik vind dat onverantwoord.”

Is dit dezelfde Jeroen Olyslagers die in 2014 de Arkprijs van het “Vrije Woord” kreeg omwille van “stellingnames die tegen de mainstream ingaan”? Als het over zijn eigen politieke stokpaardjes gaat, zijn het vrije woord en respect voor afwijkende meningen blijkbaar minder aan Jeroen besteed.

Rik Torfs, moet u weten, is nu ook in de ban van de klimaatkerk geslagen. De excommunicatie van de kerkjurist gebeurde toen hij in januari, tijdens een tv-gesprek met Anuna de Wever, zeer voorzichtig opmerkte dat we wel veel van het klimaatproces verstaan, maar ook niet alles. Zijn begeleidende commentaar, dat hij de klimaatverandering op geen enkele manier poogt te ontkennen en dat hij het engagement van Anuna toejuicht, kon hem niet redden. De ketter werd onmiddellijk ontmaskerd als “klimaatontkenner” in een tribune van ene Pieter Boussemaere, een activist gespecialiseerd in “klimaatlezingen” (i.e. indoctrinatie) op scholen.

Sindsdien willen respectabele klimaatgelovigen niet meer met Torfs gezien worden.

Negationisten Een andere voorzichtige stem van redelijkheid, Maarten Boudry, kreeg vorige week dezelfde behandeling. In een open brief aan Anuna en Kyra, waarin hij, zoals het betaamt, eerst zijn geloofsbelijdenis aflegde over antropogene klimaatverandering, riep hij de meisjes op om niet te obsessief met doemscenario’s bezig te zijn en ook te geloven in de technologische vooruitgang van de mensheid om met die klimaatuitdagingen om te gaan. Dat was meer nuance dan de klimaatreligie vandaag nog verdraagt.

Boudry werd in een vrije tribune (Knack) prompt door professor De Rijcke ingedeeld in de rangen van “pseudowetenschappers” en “klimaatontkenners”.

We zijn in een vrij surrealistische wereld beland waarin kinderlijk zwart-witdenken over een heel complexe problematiek wordt bejubeld en elke twijfel, nuance en oproep tot realisme worden verketterd. De klimaatbeweging is zich daarmee wel heel vijanden aan het maken. Tot voor een paar weken was duidelijke kritiek op de golf klimaathysterie beperkt tot ‘t Pallieterke en opiniewebstekken als Doorbraak. De ergernis neemt nu snel uitbreiding.

Verplichte kindermarsen Donderdag, een dag voor de “grote” klimaatmanifestaties, ontstond een politieke rel toen bleek dat sommige scholen hun leerlingen zouden verplichten om mee te betogen. ‘s Morgens, in een reactie op de radio, zei bevoegd minister Crevits nog dat dit moet kunnen. Klimaatbetogingen zijn “niet politiek” van aard, stelde ze. Crevits verengde het begrip “politiek” daarmee tot “partijpolitiek”. Want er kan moeilijk ontkend worden dat de klimaatacties, die expliciet gericht zijn op een verandering van het beleid, politiek van aard zijn.

Dat de politieke partijen over het thema

hetzelfde zouden denken, bleek trouwens onmiddellijk onjuist. Het Vlaams Belang protesteerde heftig tegen de lakse houding van Crevits inzake de gedwongen kindermarsen. Later op de dag werd de minister van Onderwijs ook door haar coalitiepartners N-VA en Open Vld afgevallen.

Het was een atypische blunder voor de intelligentste der CD&V’ers. Waarschijnlijk had Crevits de fatale botsing van Schauvliege met de klimaatbeweging nog in het achterhoofd. ‘s Avonds besloot ze dan toch tot een tactische terugtocht. De minister kondigde aan dat ze over de kwestie het advies zou inwinnen van de commissie Zorgvuldig Bestuur.

Marcheren voor het regime De toon op sociale media was vrijwel unaniem afwijzend. Heel wat mensen, ook degenen die bezorgd zijn over het klimaat, zijn het al een tijdje beu dat het klimaatspijbelen een wekelijks ritueel is geworden. De tolerantie van bepaalde scholen is daarbij steeds moeilijker te onderscheiden van actieve aanmoediging. Dat bepaalde scholen deelname aan de kindermarsen nu ook nog eens gingen verplichten, vermomd als “buitenschoolse activiteit”, was een stap te ver.

De goedkeuring van schoolnetten voor deze opvordering van de schoolkinderen versterkte de indruk van verplichte betogingen op bevel van het regime. Helemaal in dezelfde sfeer had het gemeentebestuur van Jette zijn ambtenaren vrijaf gegeven om deel te nemen aan de acties. Wie denkt dat dit geen precedent kan worden voor andere gemeenten, heeft niet gelet op de snelheid waarmee het aanmoedigen van klimaatmilitantisme nu al als een taak van de overheid wordt gezien. Vraag het maar aan de VRT. In een opiniestuk herinnerde ketter Torfs zich wat Poolse studenten hem ooit vertelden: “Wat de studenten in Krakau in de communistische tijd vreselijk vonden, was het gedwongen meemarcheren in 1 meistoeten.

Ze moesten paraderen voor de tribune van waarop hun bazen de troepen schouwden.

Iedereen liep braaf in de pas. Leek volkomen gelijk. Wat echt was, wat niet, wist niemand.”

Mensen verplichten om aan politieke rituelen deel te nemen, of, nog erger, hun kinderen uit de scholen halen, is een zeer goede manier om hen opstandig te maken. De klimaatbeweging is er eindelijk in geslaagd een vijandige mobilisering ter rechterzijde tot stand te brengen.

Klimaat als electoraal thema Ook bij Het Laatste Nieuws, een krant die nochtans regelmatig klimaatonzin verkoopt, merkt men op dat de zelotische ijver van de klimaatbeweging contraproductief werkt.

“Ik geloof dat de huidige aanpak meer polariseert dan dat hij wie met twijfels zit, overtuigt”, schrijft adjunct-hoofdredacteur Dimitri Antonissen. Hij sluit zijn editoriaal af men een goede raad aan de klimaatmissionarissen: “Als je mensen oprecht wil overtuigen, dan doe je dat door hen verschillende visies en stemmen te laten horen. Alleen al als statement: geef de kernenergielobby een tentje op de klimaatbetoging naast dat van Greenpeace. Het is belangrijk om te tonen dat er belangrijke nuances zijn in het debat.

Dat er op sommige punten ook twijfels blijven. Dat maakt de kern van je boodschap alleen maar overtuigender. Voor de andere aanpak is ook een woord: dat heet indoctrinatie.” Velen houden er rekening mee dat klimaatbezorgdheid een rol zal spelen in de verkiezingen in mei. Dat zal tot op zekere hoogte wel zo zijn, maar het is een vergissing te denken dat alleen Groen met de winst zal gaan lopen. Ook degenen die de klimaathysterie meer dan beu zijn, zijn op zoek naar een partij die aan dat ongenoegen uiting geeft. Het Vlaams Belang en de N-VA moeten daar terdege rekening mee houden.

JURGEN CEDER

BRIEF AAN JOZEF DE KESEL

Erfenisdrager Mijnheer de kardinaal, Gij zijt een geestesgenoot van de huidige paus Franciscus en de poulain van de zopas overleden kardinaal Danneels. Via deze connectie lag de weg open om in december 2015 de nieuwe aartsbisschop van ‘Mechelen-Brussel’ te worden en al kort nadien in sneltreinvaart tot kardinaal ‘gecreëerd’ te worden. Niettemin blijkt nu, bij het heengaan van Danneels, hoe zwaar de erfenis van een onder zijn kardinalaat wegkwijnende kerk is, die gij op uw schouders draagt.

Godfried Danneels had grote voorstanders.

Eerst en vooral de progressieven in de kerk, want zij konden ongestoord hun gangen gaan in liturgie, standpuntbepalingen en structuren.

Er werd hen geen duimbreed in de weg gelegd.

En ook in de media was hij geliefd, want hij was de zachte prater en denker met mooie metaforen, die nooit met de kromstaf dreigde. Hij was ook haast kritiekloos tegenover die media waar hij zich liet opvoeren als de gewijde heer die in stilte mediteert, leesbare boeken schreef, maar nooit heel concrete standpunten innam, ook al kwamen kerkelijke principes in het gedrang. We denken zo aan de abortuskwestie en het euthanasievraagstuk – ethische dossiers – waarover wel een omfloerst standpunt werd ingenomen conform aan de officiële leer, maar waarmee men niet tot op het bot ging en men zich geen plaats opeiste in het publieke debat.

Hij was ook de man van de zachte sociale leer, waardoor hij compleet ongevaarlijk was voor de politieke linkerzijde. Zo bleef hij gemakkelijk uit hun schootsveld. Dat was overigens zijn algemene strategie: uit de vuurlijn van critici blijven. Het brak hem aan het einde van zijn leven zuur op toen hem van alle kanten verweten werd veel te weinig verantwoordelijkheid te hebben opgenomen in het schandaal rond het seksueel misbruik in de kerk, en veel te veel intern te hebben willen ‘regelen’. Hij viel dan ook door de mand tijdens de zittingen van de parlementaire commissie die dat onderwerp behandelde. Het heeft hem nadien fel getekend, zo zei hij. Dat zal wel, maar het was voor een groot deel zijn eigen schuld. Wie zijn billen brandt,…

Godfried Danneels had ook grote tegenstanders. Vooral de eerder conservatieve en traditionele katholieken – de traditionalisten en integristen nog buiten beschouwing gelaten -, want zij zagen met lede ogen de katholiciteit van het vrij onderwijs teloorgaan zonder dat

de bisschoppen ingrepen en maar lieten begaan. Eveneens zagen zij niet alleen hun kerken leeglopen, maar er kwamen ook nog nauwelijks nieuwe priesters en religieuzen opdagen. Toen Danneels’ opvolger, monseigneur Leonard, als zijn tegenpool initiatieven nam om de leegloop en de neergang af te remmen, werd hij tegengewerkt. Gijzelf liet zo meteen na uw aanstelling een gloednieuwe, maar klassieke priesteropleiding ontbinden, niettegenstaande groot en onverwacht protest. Liever lege seminaries dan schuchtere pogingen die terug naar de bron willen?! Meer nog: Leonard was dan wel aartsbisschop en vertrouweling van paus Benedictus XVI, hij werd nooit tot kardinaal benoemd, ook al had hij daar de intellectuele en beleidsmatige capaciteiten voor, en de ruggengraat. Hij paste niet in het plaatje van Danneels. Bij de aanstelling in 2010 van Leonard in de Sint-Romboutskathedraal in Mechelen, was er bij hem zelfs niet het minste spoor van een glimlach op te merken. Leonard kwam nauwelijks in de media, tenzij om kritiek te vangen. Toen hij 75 werd, hield hij het dan ook voor bekeken. Hij wist dat tegen de stroom van de Danneels-clan roeien in de bisschoppenconferentie geen zin meer had. Hij trok zich terug en leeft nu in alle eenvoud in Frankrijk.

Het valt te hopen dat gij uit het leven van Godfried Danneels conclusies trekt en – zonder over te hellen naar de andere kant – het midden zult vinden in uw kerk om zuurstof te vinden voor wat nieuw leven, gestoeld op de traditie, maar ook gericht naar morgen. Het een kan niet zonder het ander. ‘Verbinden’ is het toverwoord van deze tijd geworden. Misschien moet gij daar maar eens op inzetten. Herders worden geacht de kudde bij elkaar te houden en ja, zij mogen dat op hun eigen manier doen, mits zijn hun volle verantwoordelijkheid opnemen voor al hun schapen, of zij nu links of rechts in de kudde lopen. En vooral goed uitkijken waar en wanneer de kudde bedreigd wordt door rovers van buitenaf en de wolven in schapenvacht die midden in de kudde rondhangen. Vaak zijn die laatsten nog de gevaarlijkste.

Wat meer klare taal dus en wat minder zachte wolligheid. Wat ‘minder Danneels’ dus. Tolerantie tegenover veel, maar weerbaar en met ruggengraat tegenover wat bedreigt. En niet alleen naar de mooiste kant van de medaille kijken…

Ziet gij dat zitten?

4 Actueel Groen-rechts

21 maart 2019

Kent u de prachtige duinen aan onze Vlaamse kust? Zo ergens tussen Oostduinkerke en Nieuwpoort vindt u er een waterplas. Herdoopt tot de Loones-vijver, althans door mijn vader, “pépézee”. Met onze kindjes en de hond trekt hij er geregeld naartoe. Binnenkort opnieuw om dikkopjes te vangen, kikkervisjes. Op de vensterbank in Tuurtjes kamer staat al weken zijn zelfgeknutselde aquarium, nu al dromend om straks misschien een salamander in zijn netje te vinden. Al hebben onze pagadders het liever over die ‘malle Sanders’.

Samen met en in de natuur, het idyllische leven aan onze Vlaamse kust. In hoge mate ook de geïdealiseerde mijmering over een zorgeloos en al vervlogen kinderleven, ik zal het graag toegeven. Het is een van de redenen waarom we met ons gezin, na jaren in en rond Brussel te zijn blijven hangen, terugkeerden.

Naar ons geboortedorp, waar we thuis zijn, midden de duinen die jaren geleden gelukkig werden beschermd door het Duinendecreet, mee dankzij die “pépézee”. Onze kindjes nog te jong om dat te beseffen, maar op de perfecte leeftijd om avontuurlijk van hun natuurlijke speelwereld te genieten.

Ons nationalisme zal ecologisch zijn, of het zal niet zijn. Ook ik kreeg het indertijd spelenderwijs ingeprogrammeerd. Elke nationalist is een ecologist, of zou dat moeten zijn. Wie zijn cultuur, taal, identiteit koestert, koestert toch ook de leefomgeving waarin onze Vlamingen opgroeien, spelen, werken, leven? Wanneer teveel fijn stof in de lucht hangt, zijn het Vlamingen die ziek worden. Wanneer onze straten overstromen, staan Vlaamse huizen blank. Wanneer er te weinig speelbossen zijn, zitten onze kinderen binnen thuis.

Groene kwelgeesten En de spiegel zou ook moeten gelden, of dat zou je toch denken. Hoe kan je ons milieu verheerlijken, zonder tegelijk ook onze identiteit te beschermen? Wat kunnen ecologisten anders zijn dan Vlaams-nationalisten? Sadisten, zo blijkt in Vlaanderen helaas al te vaak. Groene politici die er plezier in lijken te scheppen hun eigen medeburgers te kwellen. Denken zij echt dat ze zo het draagvlak voor hun project kunnen versterken?

Wanneer ik ze voor ‘t eerst ontmoette, die Groene kwelgeesten? In mijn kinderjaren. De duinen werden afgezet met palen en prikkeldraad. Ons speelterrein lag plots aan die onbereikbare overkant. De boodschap? Beschermen kan enkel als we niet delen, als kinderen er niet kunnen ravotten.

Of zo voelde dat voor mij toch aan.

Vandaag geldt hetzelfde in openbare bossen in Vlaanderen; ook daar ben je enkel welkom op de afgebakende wegen of in speelzones. Waarom kan dat niet net andersom? Kan spelen daar niet overal, behalve op die stukjes waar de natuur te kwetsbaar is? Natuur moet je kunnen beleven.

Beleven of belerend?

Op elke tocht erger ik me nog altijd aan die vele hekkens en hangsloten die onze natuurbeleving vaak te sterk indammen. Het Groene vingertje is dan ook niet discreet, maar belerend tot op de laatste centimeter. Kan die prikkeldraad niet minstens iets verder worden geplaatst, onzichtbaar vanaf strand, straat of wandelpad?

Geef ons dan minstens de illusie van vrijheid. Neen, uw wandelgang zal tot de kleinste millimeter worden beknot.

Gevangen in onze natuur.

Dat er ingegrepen moet worden wanneer hard-

nekkig zwerfvuil wordt gedumpt, natuurlijk. Dat een rem nodig is op onze bouwwoede, evident. Dat energie best zo groen mogelijk is, zeker. Maar draagvlak versterk je niet door enkel het arsenaal van verbodsborden en belastingen te versterken. En bereik je niet door mensen tegen elkaar op te zetten. Waarom verkettert Groen onze boeren? Alsof zij niet van hun land en hun dieren houden.

Waarom wakkert Groen de afgunst aan tegen mensen die hard werken en daarvan de vruchten plukken? Alsof de Groene toverhoed zo goedkope elektrische wagens en energieneutrale woningen zal brengen voor wie het minder heeft. Waarom komt Groen met voorstellen die onze economie ondergraven, zogezegd om meer ecologie te brengen?

Met Groen ons blauw betalen Moet u veel de baan op? Groen popelt om u te belasten. Wie een salariswagen heeft, moet die inleveren, een loonverlies van 6.000 euro per jaar.

Ook uw tankkaart bent u kwijt. Rijdt u niet met een bedrijfswagen? Ook u zal dokken. De bestaande verkeersfiscaliteit, goed voor 1,5 miljard euro, wil men vervangen door een Groene kilometerheffing die 2,6 miljard euro moet opbrengen, 1,1 miljard éxtra belastingen dus. En verwarmt u, net als 600.000 andere gezinnen, met een stookolieketel? Uw factuur wordt minstens 400 euro duurder. Geen taxshift, maar een taxlift dus. Niet toevallig spreekt Groen van haar #paKt2030.

Met de k van afpakken.

Dat u zich niet alleen groen zal ergeren, maar ook blauw zal betalen, daar zorgt Open Vld wel voor. Gascentrales zijn het nieuwe liberale geloof. Alles om kernenergie tegen 2025 te bannen. Dat die gascentrales komen met een kostprijs tot 13 miljard euro, werd lang door Franstalig energieminister Marghem verzwegen. Vandaag leest u dit open en bloot op de website van de VRT. Een nieuwe Turteltaks staat ons zo te wachten, zelfs drie keer zo hoog.

Met de Turteltaks zou elk gezin 100 euro betalen, 5 jaar lang. Voor de gascentrales is dat 100 euro, niet 5 maar 15 jaar lang. 1.500 euro omdat elke rationaliteit in het kernenergiedebat met een blauwe wind is vervlogen.

Gelukkig staat Groen Europarlementslid Bart Staes klaar met de geldpers.

Euro’s gratis bijdrukken, ongebreideld schulden opbouwen, is de nieuwe geloofsbelijdenis. Klinkt eenvoudig en leuk, maar het klopt natuurlijk niet. Of denkt iemand echt dat die schulden nooit zullen moeten worden terugbetaald? We weten allemaal beter.

Ons Vlaamse land Binnenkort ga ik mee dikkopjes vangen met de kindjes, hun ontzag voor onze natuur aanwakkeren.

En om hun zin voor burgerschap en verantwoordelijkheid te versterken, gaan we dit weekend samen op pad om zwerfvuil te ruimen tijdens de jaarlijks Beach Clean Cup. Een mooie weekendactie is dat, ook voor spijbelende jongeren. Zodat zij niet langer hun plaats vinden op de Brusselse straten op donderdag, maar wel op de schoolbanken.

Om er tijdens de lessen economie de Groene riedels te leren doorprikken, en uit te groeien tot ingenieurs, technici en experten die met hun innovaties niet alleen ons Vlaamse land, maar de ganse wereld groen-rechtser kunnen kleuren.

SANDER LOONES, LIJSTTREKKER WEST-VLAANDEREN N-VA

UIT DE WETSTRAAT Goede vrienden

Verzoening? Jamais!

Dat Groen en sp.a hun fameus voorstel tot herziening van de grondwet ‘teneinde de klimaatsoelstellingen en -beginselen te verankeren’ samen indienen, was voorspelbaar. Dat ook Ecolo en PS zich aansloten, verwondert natuurlijk ook niet. Zelfs de aansluiting van de Franstalige linkse cdH doet geen wenkbrauwen fronsen. Maar dat zij als medeondertekenaars ook Olivier Maingain (Défi, vroeger FDF) en Marco Van Hees (PTB/PVDA) zonder problemen verwelkomen, is een ander paar mouwen. Maingain is een Vlamingenhater die de Nederlandstaligen in zijn gemeente en in Brussel altijd als tweederangsburgers behandelde. Geen probleem klaarblijkelijk. En communist Marco Van Hees, wiens partij beste maatjes is met Venezuela en geregeld knipoogt naar Noord-Korea wordt ook welwillend verwelkomd. Geen cordon sanitaire tegenover ondemocratisch extreemlinks dus. Het zijn allemaal goede vrienden. Echt een gezond ‘democratisch klimaat’!

Donderdag werd ook het “Voorstel van resolutie over de verduidelijking en de stopzetting van de regeling inzake pensioenen die worden toegekend aan Belgische voormalige militaire collaborateurs van het Duitse nationaalsocialistische regime tijdens de Tweede Wereldoorlog” voorgelegd ter stemming. Het gaat erom dat nog een twintigtal ‘Belgische’ negentigers een Duits pensioen ontvangen omdat zij militair collaboreerden met Duitsland en tijdens hun diensttijd in het Duitse leger als Duitsers werden aanzien, en bijgevolg dus ook alle rechten daaraan verbonden verwierven, zoals de uitkering van een pensioen. Het voorstel kwam er op initiatief van Olivier Maingain (Défi, vroeger FDF) en leden van sp.a, PS, MR en cdH. Met een bijkomend amendement verleende ook Open Vld zijn steun. Uiteraard is het hun doel dat die pensioenuitkeringen aan “landverraders” worden stopgezet en dat de namen bekend worden gemaakt door Duitsland.

Kwestie van nog een pittige heksenjacht te kunnen organiseren… Hendrik Vuye (V&W) nam als laatste het woord en hekelde dit symbooldossier door te stellen dat men in de Kamer decennialang de mogelijkheden heeft gehad om de hele problematiek die te maken heeft met de Tweede Wereldoorlog, met de repressie, met epuratie, in globo te regelen teneinde een streep onder het verleden te trekken.

Men heeft dat voornamelijk vanuit Franstalige hoek, vanuit socialistische hoek, altijd geweigerd, zo stelde hij. Hij wees erop dat België een van die landen is dat er niet in geslaagd is om het oorlogsverleden sereen en menselijk te verwerken. “Men heeft nooit willen zorgen voor een pacificatie voor al die verschrikkelijke zaken die na de Tweede Wereldoorlog zijn gebeurd.”

Vuye vond dit dossier dan ook veel te laat komen en stelde dat het goed is dat er een herinnering blijft aan wat gebeurd is, maar dat op een zeker moment een doek over de geschiedenis moet vallen opdat historici conclusies kunnen trekken. Hij stelde dan ook duidelijk: “Aan dergelijke symboolpolitiek en symboolresoluties voor zaken die decennialang op een globale manier hadden kunnen worden geregeld, teneinde tot een pacificatie van het gebeurde na WO II te komen, wat men toen heeft geweigerd te doen, werken wij niet mee.” Zij fractie stemde dan ook tegen, gevolgd door Vlaams Belang. N-VA, dat in de commissie nog had meegestemd, onthield zich uiteindelijk.

Niet alleen Ook al ziet het ernaar uit dat er geen herziening van de grondwet komt, waardoor er ook geen staatshervorming komt tijdens de volgende legislatuur, toch laat N-VA een ander geluid horen. Peter De Roover (fractievoorzitter Kamer) en Karl Vanlouwe (Senaat) dienden een voorstel in in beide assemblees om ALLE artikels van de grondwet voor herziening vatbaar te verklaren, zodat alles mogelijk is na 26 mei.

In de media kon men lezen dat N-VA daarmee helemaal alleen staat. Niet helemaal juist, collega’s! Vlaams Belang had al eerder een voorstel tot volledig voor herziening vatbaar verklaren van de grondwet ingediend alsook een voorstel tot wijziging van artikel 195, waardoor de procedure daartoe aanzienlijk versoepeld wordt...

En ook Vuye en Wouters dienden een voorstel in om artikel 195 van de grondwet te herzien teneinde tot een grote staatshervorming te kunnen komen. Alle Vlaams-nationale fracties in de Kamer zitten dus duidelijk – en opnieuw – op dezelfde golflengte.

Leerplicht Hoewel ‘onderwijs’ een gemeenschapsbevoegdheid is en dus wat betreft organisatie en regelgeving volledig is gedefederaliseerd, toch blijft het bepalen de leerplichtleeftijd een door de grondwet bepaalde bevoegdheid van de federale wetgever. Voor alle duidelijkheid: schoolplicht bestaat niet, want kinderen mogen ook thuis hun leerprogramma afwerken onder leiding van hun ouders of deskundigen. Vorige donderdag stemden de Kamerleden unaniem om de leerplicht te verlagen tot vijf jaar, in principe dus vanaf de laatste kleuterklas. Veel, zo niet alles, heeft te maken met de grote taalachterstand bij veel leerlingen die thuis onvoldoende Nederlands spreken; waardoor dus al van in den beginne leerachterstand wordt opgelopen. Een vroeg taalbad is dus wenselijk om in het eerste echte leerjaar mee te kunnen. De socialistische fracties wilden nog verder gaan en de leerplichtleeftijd verlagen naar drie jaar, zoals in Frankrijk.Want, zo zeggen zij, zo’n 5 procent of zo’n 15.000 van de kinderen is niet ingeschreven in het kleuteronderwijs. Zij willen dus dat een en ander al van kracht wordt vanaf de eerste kleuterklas om de leerachterstand dus al heel vroeg aan te pakken en iedereen al van zeer jonge leeftijd te verplichten om ‘te leren’, in eerste orde de taal. Daar is misschien toch wel iets voor te zeggen, vinden wij.

Kwelduivels Hendrik Vuye en Veerle Wouters gooien dus definitief de handdoek in de ring. Ze stappen na 26 mei uit de politiek. Ze vonden nergens nog een onderkomen en een nieuw samenwerkingsverband met Vlaams Belang en Jean-Marie Dedecker leek om meerdere redenen en (persoonlijke) belangen niet mogelijk.

Wat er ook van zij, iedereen in Vlaanderen is het er over eens dat het afscheid van beide een verlies is voor de verdediging van tal van zaken, de Vlaamse in het bijzonder, in de Kamer. De tweemansfractie was bijzonder actief en maakte het de regering meer dan eens moeilijk met dossierkennis en spitse opmerkingen.

Ook hun wetgevende initiatieven mochten er zijn, zowel naar originaliteit als naar techniciteit. Alvast N-VA zal opgelucht ademen als hun kwelduivels verdwenen zijn, die hen herhaaldelijk herinnerden aan hun communautaire geweten.

Actueel

21 maart 2019

Ontploffende auto’s een plaag in Antwerpen

5

En weer lag niemand wakker van het communautaire In een voorzichtige kroniek, en zonder de ambitie te (kunnen) hebben om volledig te zijn, proberen we de lezer te informeren over de verschillen tussen noord en zuid in dit land, zoals die in de actualiteit opduiken. Of het nu gaat om ons cultureel, economisch, sociaal en politiek samenleven, die verschillen zitten overal.

Citaat van de week > Bart De Wever (N-VA):

Het komt wellicht nooit meer goed tussen Kris Peeters en Bart De Wever. Naar aanleiding van de gemeenteraadsverkiezingen liepen de zure oprispingen al hoog op. De Wever schepte er genoegen in dat “transmigrant” Kris Peeters in Antwerpen zelfs helemaal uit beeld verdween omdat hij er in de verste verte niet in slaagde om het verschil te maken. De Wever alludeerde de voorbije week op het einde van de carrière van de bijna 57-jarige Peeters dat volgens hem met diens lijsttrekkerschap voor de Europese CD&V-lijst wordt ingezet: “Iedereen weet, dat is eigenlijk uw pensioen. De Romeinen zouden gezegd hebben: ‘Ga naar huis, laat uw bad vollopen en zet uw aderen open, u bent niet meer nodig.’ En nu word je naar het Europees parlement gestuurd.” Het is echter niet duidelijk of deze uitspraak mutatis mutandis ook van toepassing is op… de bijna 68-jarige Geert Bourgeois.

VLAAMS PARLEMENT Het onderwijsveld is niet erg gelukkig en wil dat met een staking tot uitdrukking brengen. Een van de redenen voor het ongenoegen is het nogal krakkemikkig gebleken M-decreet. De bedoeling - theoretisch verdedigbaar - daarvan was om zoveel mogelijk kinderen uit het bijzonder onderwijs te “integreren” in het gewone circuit. De voorspellingen dat dat niet zo vlot zou gaan zijn natuurlijk bewaarheid geworden: door gebrek aan expertise en middelen, die al even natuurlijk benedenmaats zijn uitgepakt. Jo de Ro (Open Vld) wilde weten waar men nu stond met de reparatiewerkzaamheden aan dit M-decreet.

Minister Crevits vond niet dat het M-decreet het grootste probleem was, maar wel de algemene taakbelasting van het onderwijscorps. Ze had daartegen een en ander “in de steigers” staan. De Ro wees op de kwaliteiten van het bijzonder onderwijs, waardoor dat bij uitstek geschikt is om… bijzonder onderwijs te verstrekken. Iets wat ook Koen Daniëls (N-VA) vond, want enig realisme is toch geboden. Volgens Crevits was het ideaal uiteindelijk om bijzondere en gewone scholen fysiek samen te voegen. Precies wat ervaren onderwijsmensen al vonden toen het M-decreet er doorheen werd gejast. Het zal nu nog niet meteen goed komen.

Dierenwelzijn Aangaande het welbevinden der dieren loopt Vlaanderen eens te meer voorop. Zo zal men het houden van pelsdieren en het vervaardigen van foie gras op Vlaamse bodem doen uitdoven.

Niemand zal wel voorstander zijn van dierenleed, maar het ontwerp van decreet heeft enige eigenaardigheden.Wat de foie gras betreft, waarvan reeds de Romeinen niet afkerig waren, raakt het komende verbod één (1) producent in Vlaanderen. Gwenny de Vroe

Staatshervorming of niet?

Blikvanger van de voorbije weken was het voorstel van CD&V om een zevende staatshervorming in 2024 voor te bereiden. Niet meer dan een tactische manoeuvre na een slechte peiling, zoals Bart Eeckhout in De Morgen suggereert? De commentator van De Morgen probeert “het lustige enthousiasme” van CD&V te counteren.

Wel interessant is de herinnering die hij oproept aan het begin van deze eeuw, toen CD&V en Open Vld elkaar overtroefden met een communautair opbod. “Voor ze het goed en wel zelf beseften, omarmden de congressen van beide partijen plots het confederalisme…”. Dat CD&V dat confederalisme in eigen versie niet uit de agenda schrapt, is niet zonder betekenis.

“Laat uw bad vollopen!”

M-decreet

Even ter inleiding: de voorbije weken hadden we het hier al over de kloof in het klimaatdebat (vliegtickets, kerncentrales, …), in het debat over gezondheidsbeleid (vaccins, langer leven), over economie en sociale situatie (werk, inkomen, armoede), over de aanleg van Brusselse stadsboulevards, over de fiscaliteit (aanpak bedrijfswagen), over migratie, over de transfers, over de balorigheid van de burgemeesters van de faciliteitengemeenten, de Nederlandsonkundige voorzitter van het Brusselse Hof van beroep, de vergaderingen in het Frans van de hoge raad van de Orde van Dierenartsen, de free speech in Wallonië (Francken in Verviers), over de verkeersreglementering (snelheidsbeperking, flitspalen, trajectcontroles), over ruimtelijke ordening en bouwgrondprijzen. We gaan rustig verder.

(Open Vld) wist overigens dat de Belg de op één na grootste foie gras-consument is. Wat ons doet vermoeden dat de Waalse en Franse buren (die iets meer van het spul produceren), niet snel deze activiteit zullen opgeven. Zijdelings werd vermeld dat de Vlaamse regering onderzoek naar foie gras zonder dwangvoeding ondersteunt. Onze overheid zit dus werkelijk niet stil. Het probleem met bont is dan weer dat men wel het fokken in Vlaanderen kan verbieden, maar bijvoorbeeld niet de import van bont. Zolang tal van dames daar nog zeer op zijn gesteld, zullen de Vlaamse regels op Europees en wereldniveau niet zoveel uitmaken. Tenminste is het principe duidelijk.

Brexit Het perfide Albion lijkt er niet uit te komen, uit de EU of wat dan ook. Vlaanderen maakt zijn borst nat en poogt de gevolgen van een eventuele ‘no-deal’ (uitstap zonder akkoord) te ondervangen. Matthias Diependaele (NVA), Peter van Rompuy (CD&V) en Bart Somers (Open Vld) zagen heil in een soort nooddecreet om de schok te dempen. De zaak is wetgevend nogal complex, maar zou er op neerkomen dat Vlaanderen een overgangsperiode inlast waarin voor Britten actief in ons land niets zou veranderen.

Men hoopt daarbij dat Groot-Brittannië zo vriendelijk zal zijn om hierin wederkerigheid te betuigen. Omdat de ontbinding van het Vlaams Parlement nabij is, zouden de te nemen maatregelen bij volmacht aan de regering worden toevertrouwd, iets waardoor de oppositie niet zeer was gecharmeerd. Afgezien daarvan en buiten het obligate gejammer (Bart Somers, Wouter Vanbesien (Groen) en Güler Turan (sp.a)) over het fake news en het populisme die de Brexit zogenaamd veroorzaakten, was iedereen het er wel over eens dat de chaos wijselijk dient te worden vermeden dan wel ingedijkt.

Jobs en Brexit Nog meer “relativerend” economisch nieuws: de Belgische ondernemingen houden hun werkgelegenheid in het komende kwartaal op peil, ondanks alarmberichten over de gevolgen van de Brexit. Dat blijkt uit de barometer van human resources-bedrijf Manpower, waaruit blijkt dat één op de tien ondernemingen in het tweede kwartaal nog extra mensen wil aanwerven. “De intentie om mensen aan te nemen is in Vlaanderen groter dan in Wallonië”, merkt Het Belang van Limburg op. De verschillen in tewerkstellingsvooruitzichten zijn misschien relatief klein (Vlaanderen 8, Wallonië 7 en Brussel 5 punten), maar het blijft wachten op het moment dat er eens een economische parameter opduikt die gunstiger is voor de andere gewesten. Tot zolang blijft de nu al gigantische economische kloof maar groeien.

Vignet of kilometerheffing?

Het is de Waalse regering menens met de invoering van een wegenvignet op haar wegen. De Vlaamse regering gaat voor een algemene kilometerheffing. In Brussel rijpen de geesten over een stadstol. Hoe combineer je juridisch-technisch verschillende systemen op het Belgische grondgebied? Ook dat moet aan de kiezer nog worden uitgelegd. Mobiliteitsautonomie hoeft geen heikel probleem te zijn.

Wie door Luxemburg trekt, merkt weinig van de Luxemburgse “eigenheid”. En over de Franse en Nederlandse grens is het ook uitkijken naar andere wetten en regels. Maar dat de Brusselse Ring verspreid ligt over de drie gewesten, maakt het debat niet makkelijk.

Bouwen en wonen In de eerste elf maanden van 2018 werden veertig procent meer bouwvergunningen uitgereikt in Vlaanderen, terwijl dat aantal daalt in Wallonië (met 7,8 procent) en Brussel (met 23,2 procent). Daar zijn wel wat redenen voor te bedenken (vervroegde beslissing omwille van betonstop, snellere bevolkingsstijging in Vlaanderen), maar de info illustreert perfect de breedte van de kloof in dit land. In Vlaanderen waren vorig jaar 63 procent van alle vergunde nieuwbouwwoningen appartementen. In Wallonië 16 procent. En dat heeft dan weer te maken met beschikbaarheid van bouwgronden, met de graad van verstedelijking, met de mobiliteitsproblematiek. Geen verschillend beleid nodig?

De kloof in het onderwijs Le Soir berichtte over een nieuwe studie waaruit blijkt dat de Franse Gemeenschap

veruit het grootste aantal 15-jarigen met de zwaarste leerachterstand telt. In Vlaanderen gaat het om 24 procent van de leerlingen, in Wallonië om 46 procent. Er wordt aan gewerkt, schrijft Béatrice Delvaux in De Standaard, maar ja … Ze geeft volmondig toe dat de francofone keuze voor Engels als tweede taal desastreus was. Zo slaan de Franstaligen zelf een spie in de taalgrens. Anderzijds vindt Delvaux dan weer dat het enorme dienstbetoon de doorbraak van extreemrechts in Wallonië heeft voorkomen.

Grondwet op Vlaams Parlement?

Er is de jongste dagen nogal wat te doen over de wil om de Grondwet te herzien. Ook Patrick Dewael wil dat, maar dan wel om de blauwe en niet om de communautaire agenda uit te voeren. De N-VA wil de hele grondwet wijzigen. CD&V en de Franstaligen willen daar niet van weten.

Ook Groen en de socialisten hebben hun verzuchtingen, al was het maar ten bate van de klimaatwet. Volgens grondwetspecialist Stefan Sottiaux komt een herziening van artikel 195 of van de hele Grondwet op hetzelfde neer.

Omdat er voor een wijziging niet alleen een meerderheid nodig is in Kamer en Senaat, maar ook in de (ontslagnemende) regering, wordt dat de komende dagen en weken nog een leuke kwestie om volgen. “Sommigen gebruiken de grondwet als een stuk beton waarmee ze de democratie blokkeren”, aldus uittredend Kamervoorzitter Siegfried Bracke.

Onze taal In de marge van het communautaire debat situeert zich de strijd voor de eigen taal.

“Onze studenten kunnen niet meer spellen”, zegt Stijn De Paepe, docent Nederlands en huisdichter bij De Morgen. Hij is kritisch voor de overdreven aandacht voor technische vakken en opleiding (de roep naar meer STEM, Science, Techynology, Engineering, Mathematics).

Dat leerlingen het Nederlands volgens sommigen maar elders (buiten de school) moeten oppikken, noemt hij “compleet fout”. Onze studenten hebben geen inzicht meer in de taal. De strijd om het behoud van de taal wordt alsmaar feller. Streng zijn mag niet meer. “Ik zou het wel erg vinden als men nu zou gaan beslissen: oké, het is Engels nu, we gaan alle hogere opleidingen in het Engels geven”…

Ook progressieven kunnen soms zinnig uit de hoek komen.

Centen voor PVDA? In de Kamer woedt een discussie over de partijfinanciering waar de PVDA/PTB (1,5 miljoen euro), Défi (190.000 euro) en de Parti Populaire (45.000 euro) menen recht op te hebben. Dat bedrag zou te hoog zijn omdat die drie partijen in Vlaanderen geen verkozene halen, vindt de N-VA, die dit probleem met een wetsvoorstel wil uitklaren. De PVDA/ PTB kwam ook Vlaanderen op, maar behaalde alleen in Wallonië Kamerzetels. Défi en de Parti Populaire behaalden hun gekozenen in Brussel, maar willen dat hun stemmen in Vlaams-Brabant meetellen.

Ook Kamerlid Luk Van Biesen (Open Vld, ex-VU) vindt dat het niet kan dat Franstalige partijen in Vlaanderen geld kunnen verdienen. Défi trok naar de rechter, PVDA/PTB naar de corruptiekamer van de Raad voor Europa.

De Controlecommissie voor de Partijfinanciering wacht op de uitspraak van de Brusselse rechtbank van eerste aanleg. Geen communautair getwist?

De overkant Nog een “finaal” probleem voor al wie meer Vlaanderen wil. Hoe doe je dat met een francofone overkant die “niets” wil veranderen? Er zal veel creativiteit nodig zijn om daar een oplossing voor te vinden. Zelfs Alain Destexhe, die op de electorale markt hoopt te scoren als ‘N-VA francophone’, roept op om te herfederaliseren.

Om meer België dus. Meer zelfs, hij roept de hulp in van de belgicistische club BUB om zijn Liste Destexhe te helpen. Nog meer dan bij vorige verkiezingen weten we hoe onwaarschijnlijk een pact met de Franstaligen is. De politieke kloof is een ravijn.

ANJA PIETERS

6

Dwars door Vlaanderen

21 maart 2019

Zingen voor een complexloos Vlaanderen

Het zangfeest blijft een hoogdag voor de Vlaamse Beweging en de Vlaamse Bewegers, zeker ook omdat het in de loop der jaren is geëvolueerd naar een manifestatie die traditie en vernieuwing mooi bij elkaar laat aansluiten. Ook vorige zondag lukte dat weer aardig, volledig in de geest van de openingsverzen van dichter Gust Peeters: “Vlamingen, warm u vandaag aan het vuur van uw heerlijke en rijke liedcultuur.” zijn pleidooi voor de stopzetting van de miljardentransfers naar Wallonië, het splitsen van de sociale zekerheid, de herziening van de Grondwet, een onafhankelijk Vlaanderen en de vrijheid van de politieke gevangenen in Catalonië. En tevens riep hij op om bij de verkiezingen binnenkort uitsluitend te stemmen voor politici die duidelijke Vlaamse taal spreken.

Identiteit

Mooie start Er was meer volk dan vorig jaar in de Lotto Arena voor het jaarlijkse Vlaams-nationaal Zangfeest. En wat meteen opviel: vooral meer jongeren! Zo’n 4.500 Vlamingen van verschillende politieke gezindten vonden elkaar weer in lied en samenzang, in een boodschap voor een beter en rechtvaardiger Vlaanderen, en in de eis voor een zelfstandige Vlaamse staat.

Het zangfeest ving aangrijpend aan met het rechtstaand zingen van het Gebed voor het Vaderland, omkaderd door een mooie choreografie. Heel wat Vlaamsgezinde politici waren aanwezig en zongen het mee. We durven hopen dat ze ‘op het terrein’ ook echt werk van maken van minder broedertwist en meer eensgezindheid.

Duidelijke taal Het is onmogelijk om de vele parlementairen van N-VA en VB op te noemen die er waren. Maar we merkten onder andere toch Bart De Wever, Tom Van Grieken, Sander Loones, Barbara Pas, Jan Peumans, Siegfried Bracke, Ben Weyts en Peter De Roover op. De tijd dat ook enkele Vlaamsgezinde CD&V’ers op het appél waren, lijkt helaas voorbij. Bij de eregasten zagen we ook oud-ANZ-voorzitters Hugo Portier en Bruno Valkeniers op de eerste rij zitten, alsook de nieuwe ANZ-voorzitter Bart Fierens, die Erik Stoffelen vanaf nu opvolgt. Stoffelen was dan ook voor de laatste keer aan het woord, na vele jaren inzet. En ook al is hij niet de meest begenadigde spreker, toch wist hij het publiek te boeien met enkele pittige zaken.

Uiteraard was er een beknopt overzicht van de muzikaal-technische realisaties van het Algemeen Nederlands Zangverbond, zoals de digitalisering van partituren voor het brede publiek en de organisatie op 25 juni van een kinderzangfeest voor duizend leerlingen van het derde en vierde leerjaar. Maar daarnaast kreeg hij herhaaldelijk applaus voor

Ook Maarten Bauwens kreeg een pluim van de voorzitter omdat hij het had aangedurfd om als gevechtssporter op een internationaal erepodium geen Belgische vlag, maar een Vlaamse leeuw te ontplooien. De boodschap was dan ook duidelijk dat Vlamingen niet bang hoeven te zijn van hun identiteit en dat ze die best zoals zoveel andere volkeren tonen en er trots op zijn. Verder riep hij op om de lidkaarten van de oude unitaire ziekenfondsen te verscheuren en zich aan te sluiten bij het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds - een hoofdsponsor van het zangfeest overigens - dat als enige rechtuit pleit voor de splitsing van de sociale zekerheid.

Nationalist Mooi was de videoboodschap van professor dr. Eric Ponette, die jarenlang actief was in de niet-partijpolitieke Vlaamse Beweging met zijn strijd voor een eigen Vlaamse sociale zekerheid. Voor zijn alom gewaardeerde grote inzet kreeg hij in 2009 al de Orde van de Vlaamse Leeuw opgespeld. Hij bezong en dankte Vlaanderen en beklemtoonde de onverminderde Vlaamse eisen. Zijn uitspraak “Om internationalist te worden, moet men eerst nationalist zijn” kreeg dan ook algemene bijval.

Ode aan het Nederlands en Catalonië Oude en nieuwe liederen werden enthousiast meegezongen en tussendoor zorgden vooral de jonge dansers, muzikanten en een spetterend jongerenkoor voor verfrissende variatie in een wervelend optreden. Het ganse zangfeest werd een ode aan het Nederlands en het Nederlandstalige lied. De Vlaamse zanger Wim Soutaer kreeg met zijn grote hit “Allemaal” de Lotto Arena uiteindelijk helemaal mee, al ging er bij zijn eerste lied technisch helaas iets mis. Midden in het programma werd de 95-jatrige Jos Mertens gehuldigd voor zijn zovele muzikale bijdragen - vooral op piano - aan tal van zangfeesten, met enkele niet-meezingbare liederen. Mooi, dat wel, maar eigenlijk toch iets te zwaar op de hand

en iets te langdradig. Het zangfeest verloor er gelukkig zijn tempo net niet door. Toch een kleine kritiek: op enkele momenten was de overgang van het ene naar het andere programmaonderdeel niet zo vlot, waardoor er een korte stilte viel. En dat lokte dadelijk spreekkoren met slogans allerhande uit. Heel gewaardeerd was echter het optreden van de Catalaanse accordeoniste en zangeres Guida Sellarès. Haar eerste liedje was overigens een Vlaams volksliedje, wat bijzonder gesmaakt werd. Helaas ging voorafgaand een politieke videoboodschap uit Catalonië wat verloren omdat de ondertiteling voor velen onleesbaar – wegens te klein – was.

Rijbewijs Leuk was de ‘dienstmededeling’ van Koen Huyghebaert, een van de presentatoren, toe hij zei dat er een brieventas (portefeuille) gevonden was met daarin onder meer een ‘Belgisch rijbewijs’. Met een kwinkslag naar Ben Weyts, de Vlaamse minister voor Mobiliteit, suggereerde hij om snel werk te maken van ‘Vlaamse rijbewijzen’. Gelach en applaus op alle stoelen. De brieventas, die echt gevonden was, bleek van een lid van het orkest te zijn…

Crapuleus Veel mensen blijven wel van de klassieke jeugdmuziekkapellen houden. Helaas was er dit jaar voor hen maar een klein plaatsje in het programma voorzien. Een weliswaar mooie slottaptoe van de VNJ-muziekkapel en deze van de KSA uit Geraardsbergen, maar daar bleef het spijtig genoeg bij. De vroegere AVV-VVK-krant De Standaard schoot in de onlineversie toch wel weer de meest giftige hoofdvogel af door een foto van de VNJ-dirigent (tamboer-majoor zeiden we vroeger) te tonen, die net zijn rechterarm opstak om de maat aan te geven. Suggestiever en crapuleuzer kon het haast niet. Waarom toch zoveel haat en zoveel grofheid? Overigens was de aandacht in de gedrukte pers bepaald droevig: enkel een minuscuul berichtje in Gazet van Antwerpen, overgenomen van Belga, en een berichtje in La Dernière Heure. Alle andere kranten vonden het niet te moeite om ook maar één zinnetje over het zangfeest in hun kolommen op te nemen.

Tot besluit Kortom, het was een goed zangfeest. Kritiek is altijd mogelijk en alles kan natuurlijk altijd beter. Enkele foutjes zullen volgend jaar wel weggewerkt zijn. Het ANZ blijft onze rots in de branding als het er om gaat onze cultuur, onze taal en onze liederenschat te bewaren en levend te houden. Proficiat en dank, ANZ! En veel succes, Bart Fierens, om het ANZ verder te laten groeien en bloeien. Volgend jaar vindt het zangfeest plaats op zondag 29 maart.

Kruis al maar aan in uw digitale of papieren agenda’s! En hopelijk zijn er nóg meer jongeren, onze garantie op te toekomst. Wij zingen Vlaanderen vrij!

KVDP

Meeting met een Engelse islamcriticus Vrijdag een barbaarse aanslag in Nieuw-Zeeland, en zaterdag een anti-islammeeting, is dat wel gepast? Die vraag werd aan Filip Dewinter gesteld naar aanleiding van de VB-meeting over ‘Vrijheid van mening – Freedom of speech’, met als grote vedette Tommy Robinson.

Het antwoord werd in feite gegeven door de eerste spreker, Sam van Rooy, die een minuut stilte vroeg “voor ALLE slachtoffers van totalitair geweld en terreuraanslagen”.

Meteen wist Sam fijntjes de toon te zetten: “De vrijheid van mening is de belangrijkste vrijheid die we hebben. Zonder twijfel zijn onze westerse beschaving en Europese cultuur die de vrije samenleving hebben voortgebracht, het beste wat de mensheid ooit heeft verwezenlijkt.” Sam was bijzonder goed op dreef, tot hoorbaar genoegen van een gul applaudisserend publiek van verschillende leeftijden.

Robinson En dan was er de gekende – omstreden, zouden de mainstreammedia zeggen – islamcriticus Tommy Robinson. Verguisd en vervolgd in eigen land, maar hier duidelijk tussen gelijkgezinden. Verschillende keren zong de massa: ‘Hey Tommy, Tommy, hey Tommy Robinson!’ Het moet de man goed aan het hart hebben gedaan, gezien het verhaal dat hij in zijn moedertaal vertelde over door de media geuite gemene beschuldigingen van haatzaaierij, “terwijl ik alleen maar van liefde wil getuigen: liefde voor mijn land, liefde voor de vrijheid, liefde voor de free speech”. Omdat de Engelsman onze taal niet machtig is, zei hij dat allemaal in zijn moedertaal, maar daar bleken de Vlaamse polyglotten geen probleem mee te hebben, als we mogen voortgaan op de talrijke onderbrekingen met applaus en gezang. Hij getuigde dat niet alleen hijzelf door de politie van de straat was geplukt en naar de gevangenis gebracht, “hoewel ik niks misdaan had”, maar dat ook zijn gezin om de haverklap op straat werd lastiggevallen. “Wij leven in Groot-Brittannië in het post-free-speech tijdperk”, waarschuwde Tommy, “ en let op, als ze dat mij kunnen aandoen, kunnen ze het ook jullie aandoen.”

En daarmee kon Filip Dewinter al die pleidooien voor vrijheid van mening nog komen aansterken. Het klonk zo: “Niet toegeven, niet plooien of buigen, geen water in de wijn, geen compromissen. Kortom, geen islam!” Waarom? Hierom: “De enige echte provocatie is het feit dat de vrije meningsuiting door politieke correctheid aan banden wordt gelegd!” Waarna een storm van applaus losbarstte.

HVO

BRUSSEL

Perfide loterij Vorige week woensdag was dé dag voor wie zijn kind voor het Brussels onderwijs geregistreerd had. Erin geloot? Of naar de wachtlijst verwezen? En in dat geval: op een plaats met kans? Een mail kan vergaande gevolgen hebben voor de latere toekomst van een kind. Misschien moet men de mensen eens wat duidelijker uitleggen welke politieke visie aan de grondslag van dit bedenkelijke model ligt.

Sommige ingewikkelde zaken, de Brusselse onderwijsproblematiek in casu, hebben soms een betrekkelijk eenvoudig grondplan. En in deze krijgen we soms de indruk dat men bewust mist spuit om net die realiteit te verdoezelen. Je hebt die potpourri van registraties, wachtlijsten, loterijen, GOK-leerlingen, enzovoort. Kortom, je moet al over een stevige en lange draad beschikken om je door dit labyrint te loodsen. Alleen gaat men met dit verhaal aan de essentie voorbij. Volgelingen van kameraad Marx zouden het over ‘bovenbouw’ hebben. Voor dat grondplan moet je echter tot de ‘onderbouw’ doordringen.

Henri Simonet Abstractie makend van wat uitzonderingen, is er op onderwijsvlak in Brussel een Nederlandstalig en Franstalig aanbod, geregeld door beide gemeenschappen. Destijds was het duwen en trekken om dat Neder-

landstalig verhaal te schrijven, met dank aan de Franstalige landgenoten voor wie de verfransing van Brussel, naar het woord van vader Simonet “irréversible” (onomkeerbaar) was, maar toch maar beter een duwtje in de rug kreeg. Nu goed, er werd aan dat aanbod gesleuteld en paradoxaal groeide het succes van het Nederlandstalig onderwijs in de hoofdstad steeds meer naarmate meer Vlamingen - het kernpubliek zeg maar, laten we die term goed onthouden - Brussel de rug toekeerden. De maatschappij was dan toch niet geworden wat Simonet en consorten ervan wilden maken, waardoor kennis van de taal van Vondel steeds meer een conditio sine qua non werd voor wie maatschappelijk wat wou betekenen. En waar beter om die te leren dan in, jawel, Nederlandstalige scholen. Tot zover de historiek.

Politiek egalitarisme We maken een sprong van enkele jaren.

Inmiddels is het Nederlandstalig onderwijs slachtoffer van zijn eigen succes geworden.

Anderstaligheid - het verhaal van de ‘Franstalige Belg’ ligt al lang achter ons - leidde tot een behoorlijke kwaliteitsvermindering. De demografische groei van de hoofdstad zorgt dan weer voor een vraag die groter is dat het aanbod. In die mate dat heel wat Nederlandstaligen - het kernpubliek, weet u wel uit de boot vallen.

Badend in een sfeer van politiek correct egalitarisme werden alle Brusselse Nederlandstalige scholen in een centraal aanmeldingssysteem ondergebracht, waarna een loterij beslist. Dit heeft individueel vaak ingrijpende gevolgen. Ook in de Rand, trouwens, waar een publiek bestaat voor enkele kwaliteitsvolle middelbare scholen en dat nu ook in dit systeem belandt. Mensen die Brussel verlaten omwille van onderwijsperikelen, we kennen verschillende voorbeelden. Er is de voorbije jaren meer dan één misnoegde loteling vertrokken.

VGC opdoeken Een buitenstaander denkt dan: kan men dit niet wat bijsturen? Wanneer mensen uit dat kernpubliek uit de boot vallen, bewijst dat toch dat er mankementen in het model

zitten? U en ik denken dat, maar anderen niet. Binnen de rood-groene bubbel van de VGC is dit vloeken in de Kerk, ‘eigen volk eerst’. Een kind is een kind, luidt het credo.

En dat kind moet gewoon een plaats hebben.

Het argument dat de Vlaamse Gemeenschap een inspanning levert die verder reikt dan in het licht van de demografie verwacht mag worden, ketst hier natuurlijk op af, aangezien gemeenschappen - afgezien van die ene Brusselse gemeenschap - voor politici als Smet of De Lille relikwieën uit het verleden zijn. Ondertussen heb je die twaalfjarige knul, gedreven en getalenteerd, die door de loterij zijn plaats niet krijgt in een college waar hij zich maximaal zou kunnen ontplooien. Tegelijk lukt dat dan weer wel voor een beduidend minder begenadigd kind met een profiel waarvan iedereen met drie cent verstand ziet dat hij niet in die school past.

Met een dergelijke mismatch ondergraaft men precies die gelijke onderwijskansen die terecht zo belangrijk zijn. Het is een discussie op zich.

Was het overigens geen piste van Hendrik Vuye en Veerle Wouters in hun Brussel-boek om de VGC volledig in de Vlaamse regering te laten opgaan? Vreemd toch dat deze gedachte net nu opborrelt…

KNIN.

Onze naaste buren

21 maart 2019

De IS-school van Amsterdam Nederlanders die met de bekende misdadige ideologie collaboreren, en die de vele mohammedaanse massamoorden afstrepen tegenover de misdaad van één westerse doortrapper, zijn in hun nopjes.

Allah straft draagster van een gekleurde hoofddoek Tot hun spijt werden ze in afschuw geklopt door Geert Wilders, die als eerste de moskeemoorden veroordeelde. Maar het belangrijkste was dat de terreurdaad in Nieuw-Zeeland het gênante nieuws over een Amsterdamse IS-school uit de mediaberichtgeving kon verdrijven. Artikel 23 van de Nederlandse grondwet verkondigt de vrijheid van onderwijs.

Dat artikel was bedoeld om vrij christelijk onderwijs toe te laten, omdat de meeste protestantse scholen buitengewoon gehecht waren (en soms nog zijn) aan Nederland, dat ze beschouwen als de opvolger van de op protestantse leest geschoeide Republiek der Verenigde Provinciën.

Het duurde een tijdje vooraleer mohammedanen begrepen dat zij ook scholen konden oprichten. Geregeld verschenen hallucinante reportages over wat daar gebeurde. Veel van die instellingen kenden geen lang leven omdat ze geleid werden door heren (nooit dames) die de mogelijkheid zagen subsidies in eigen zak te steken. Andere islamitische scholen gingen ten onder omdat het onderwijs gewoon niets voorstelde.

Nederland schrok iedere keer, maar durfde niet reageren op haatscholen, want artikel 23. Zo’n mislukking was het Islamitisch College van Amsterdam (ICA), waar de leer streng gevolgd werd: volledige scheiding tussen jongens en meisjes,

geen enkele prent van een levend wezen, geen noot muziek.

Mohammedanencollega’s vertelden de draagster van een hoofddoek verwijtend dat ze geen kinderen kreeg omdat Allah niet wil dat een verdorven wezen nakomelingen heeft.

Het vod op haar hoofd was immers gekleurd. Uiteindelijk, in 2010, begrepen sommige ouders dat het ICA hun kinderen tot imbecielen degradeerde en de school alleen een garantie betekende voor een uitkering.

Contact met een terreurgroep Het ICA was een initiatief van twee Albanese broers die blijkbaar een school een interessantere investering vonden dan cocaïne smokkelen. Ze gaven niet op en probeerden het elders. In Den Haag vingen ze bot, maar een nieuwe poging in Amsterdam werd in 2017 wel een succes. Amsterdam-West was inmiddels fanatiek geïslamiseerd en ze vonden genoeg ouders die hun kroost wilden laten debiliseren in het Cornelius Hagalyceum (vernoemd naar de eerste ambassadeur van de Republiek bij de sultan in Constantinopel).

Vorige week barstte dan een bom. Nationaal terreurcoördinator Pieter-Jaap Aalbersberg liet weten dat haat prediken tegen alles wat Nederlands en democratisch is tot het DNA van de school behoort. Opletten met dat heerschap. Als hoofd van de politie van Amsterdam kroop hij voor het mohammedanisme; hij stuurde zijn agenten massaal naar de vreetpartijen

7

NEDERLAND

waarmee mohammedanen hun schijnheilige vasten afsluiten.

Een paar dagen geleden waarschuwde hij voor de verschrikkelijke Nederlanders die naar aanleiding van Nieuw-Zeeland wel eens boe tegen een haattempel durven roepen. Buiten een varkenskop geworpen naar een moskee en een kleine betoging (rellen uitgelokt door mohammedanen, of wat dacht u anders?), jaren geleden, is hier nog nooit iets gebeurd.

Als dit bedenkelijke type meedeelt dat de schoolleiding contacten had met een terreurgroep en dat “sinds jaar en dag andere extremistische elementen” rond de school zwermen, kan je er vergif op innemen dat de situatie ernstig is.

Tevens werd bekend dat de leerlingen en leraars toneelstukjes opvoerden iedere keer wanneer schoolinspecteurs over de vloer komen, waarna ze zich een breuk lachen met die onnozele Nederlanders die positieve rapporten schrijven.

Namen noemen durfde dappere Aalbersberg niet. Burgemeester Halsema van GroenLinks nodigde, zoals het een naïeve duif past, de ouders uit om hen te wijzen op de gevaren en werd bijna omvergeblazen. Niet alleen uit de buurt, maar uit het hele land daagden fanatieke sympathisanten op. Een brief die ze stuurde naar het bestuur kreeg ze terug met als antwoord een getekende middenvinger. De aanmeldingen voor het volgend schooljaar zijn zelfs verdubbeld. De school sluiten kan niet vanwege de inspectierapporten en de vrijheid van onderwijs. De Amsterdamse vertegenwoordigers van GroenLinks, D66 en de Turks-Marokkaanse neonazipartij Denk willen dat trouwens niet. Nederland moet de adders die het land willen doodbijten blijven financieren.

WILLEM DE PRATER

De Clercq wil geen drugs in zijn stad Burgemeester De Clercq treedt veel kordater op tegen drugs dan zijn voorganger. De dancing Kompass Klub laat hij vier maanden sluiten. Het burgemeestersbevel komt er na een hele reeks drugincidenten en onlangs ook een drugdode. Het kan bij een aantal fuifbeesten op weinig begrip rekenen. Ook Lijntjessnuiver Tom (PVDA) heeft kritiek. Hij vindt het sluiten van Kompass Klub “een klap voor het Gentse uitgangsleven” en hij vraagt zich af of “deze drastische maatregelen meteen nodig waren”.

“Foert” een partij was, dan zou ze de grootste oppositiepartij van Gent zijn en de derde partij na het rood-groene kartel en Open Vld. Vooral de zestienduizend Gentenaars die op verkiezingszondag thuisbleven, zijn een groot reservoir aan stemmen, een goudmijn voor de partij die hen kan motiveren toch een bolletje te komen inkleuren.

Vreemd, een communist die het opneemt voor een commerciële dancing! Wat zou dat kosten, een avondje uitgaan in die internationaal gerenommeerde zaak? Na de kaviaarsocialisten hebben we nu de dancingcommunisten, of moet dat zijn de cokecommunisten?

De Clercq sluit ook de zaak Beweed. In die “eerste cannabiswinkel in Vlaanderen” wordt weed verkocht met een lage hoeveelheid roesverwekkende stoffen (THC). De politie kwam stalen nemen en die zouden allemaal te veel THC bevatten. De winkel verkocht dus illegale drugs en moet nu een half jaar dicht.

Toen in Mechelen een gelijkaardige winkel openging, liet burgemeester Somers die nog dezelfde dag sluiten. Termont beweerde dat hij dat niet kon. De Clercq doet het nu wel.

Hij geeft daarmee duidelijk het signaal dat hij niet van plan is drugs te gedogen in zijn stad.

Dat zullen veel mensen appreciëren.

Plant een boom

de gemeenteraadsverkiezingen van oktober en de Gentenaars die niet zijn gaan stemmen, bijeentellen, dan komt dat neer op bijna dertien procent. Dat zijn drieëntwintigduizend foertstemmen, meer dan het aantal stemmen voor PVDA, Vlaams Belang of zelfs N-VA. Als

Schepenen Astrid de Bruycker (sp.a) en Bram van Braeckevelt (Groen) gebruikten schaamteloos de klimaatspijbelaars om reclame te maken voor zichzelf. Tijdens de jongste klimaatmars hebben ze in het Citadelpark een

Foert is de derde partij in Gent Als we de blanco of ongeldige stemmen bij

Waalse witte konijnen

Niet enkel in Vlaanderen heb je bekende figuren die plots op verkiezingslijsten opduiken. Ook de partijen in Wallonië halen kandidaten binnen die via de media een grote naambekendheid hebben verworven. Velen worden verkozen, maar de politieke carrière verloopt daarna vaak met wisselend succes.

Michel de Maegd is het nieuwe witte konijn van de Franstalige politiek. De Maegd, één van de nieuwsankers van de commerciële tv-zender RTL-TVI, krijgt de derde plaats op de Brusselse Kamerlijst voor de liberale MR. De tv-journalist maakt een grote kans om verkozen te worden, maar of hij in het halfrond van de Kamer potten zal breken, is maar de vraag. Zeker omdat hij zich al een beetje belachelijk heeft gemaakt met zijn vreemde uitspraak dat hij “een gauchist van rechts” is.

Soms succesvol…

Vaak duurt zo’n politieke passage van een wit konijn één legislatuur, maximaal twee. De bekende figuren die het lang volhouden in de politiek zijn op de vingers van één hand te tellen. Enkele journalisten hebben vroeger al de stap naar de politiek gezet en boekten aanvankelijk wel enig succes. De bekendste? Een ander RTL-anker, Frédérique Ries. Zij werd in 1999 voor de Franstalige liberalen tot Europees Parlementslid verkozen en heeft nog altijd een zitje in Straatsburg en Brussel. In 2014 ging Olivier Maroy, presentator van het zondagse debatprogramma op de publieke omroep RTBF, op de MR-lijst voor de Waalse verkiezingen staan. Hij werd verkozen en is nu opnieuw kandidaat.

Florence Reuter, nog een RTL-journaliste, werd het voorbije decennium meermaals verkozen tot Kamerlid en Waals Parle-

mentslid. Zoals haar naam laat vermoeden, is ze afkomstig uit Malmedy, maar ze werd verkozen in Waals-Brabant. Vandaag is ze burgemeesteres van Waterloo.

Tussen haakjes, de journalisten die naar de MR overstappen zijn voor de Franstalige politiek correcte goegemeente een argument om te stellen dat de Franstalige pers niet zo links is als sommigen beweren.

… maar meestal niet Ries, Maroy en Reuter waren politieke successen. Anders liep het dan weer met Anne Delvaux (cdH), nieuwsanker op de RTBF. In 2007 werd ze verkozen voor de Senaat met bijna 116.000 voorkeurstemmen en in 2009 haalde ze een fraai resultaat voor het Europees Parlement. In 2014 greep ze echter naast het Europese lijsttrekkerschap van de cdH en ze verliet de politiek.

En dan zijn er de journalisten met één mandaat, waarna weinig of niets meer van hen werd gehoord. Zoals Jean-Claude Defossé (Ecolo), een ex-RTBF-journalist die vooral bekend raakte met anti-Vlaamse uitzendingen over collaboratie en repressie. Hij ging in een uitzending zelfs op zoek naar de laatste straten in Vlaanderen die naar Cyriel Verschaeve werden vernoemd.

Pijnlijk was vooral het verhaal van Jean-Paul Procureur (cdH), die een bekende RTBF-tv-presentator was. Hij werd

‘klimaatboom’ geplant. Zo deelden ze mee in de aandacht. Die ene boom staat symbool voor hun belofte aan de Gentenaars: negentig hectare extra bos. Meer bossen, meer parken, meer stadslandbouw, meer scholen, meer woningen … en dat allemaal in een stad waar ruimte al zo schaars is.

Steeds meer Gentenaars Op vijftien jaar tijd zijn er in Gent meer dan dertigduizend inwoners bijgekomen. De prognose is dat Gent de komende jaren aan hetzelfde tempo zal blijven groeien. Bij de eeuwwisseling in 2000 woonden in Gent een goede 220.000 mensen.

Vandaag zijn dat er 260.000. Tegen het jaar 2024 zullen dat er meer dan 270.000 zijn. Dat is de bevolking van een stad als Dendermonde erbij. Gent heeft sinds januari 2017 een eigen verhardingsstop ingevoerd, die een stuk verder gaat dan de betonstop van de Vlaamse overheid.

De totale oppervlakte aan harde bestemmingen mag niet toenemen. Hard is alles wat niet landbouwgrond, bos of natuurgebied is.

Voor woningen, bedrijvigheid, wegen, scholen en zelfs recreatie moet de bevolkingsgroei worden opvangen binnen dezelfde ruimte.

Wie in Gent nog een lapje grond of een woning wil verwerven, zal daar flink voor moeten betalen.

MATHILDIS

WALLONIE in 2004 verkozen in het Waals Parlement, maar veel hardwerkende partijmilitanten waren kwaad op het wit konijn. Vijf jaar later werd Procureur niet herkozen. Hij keerde terug naar de RTBF. In Wallonië kan dat blijkbaar zonder enig probleem.

Ondertussen is hij bij de PS actief. Tot voor kort was hij nog gemeenteraadslid in het Henegouwse Zinnik.

Pogingen van buiten de media Naar bekende bedrijfsleiders die de sprong naar de politiek maken is het in Wallonië met een vergrootglas zoeken.

Jean-Pierre Lutgen (MR, CEO Ice-Watch) ging in Bastenaken een lokale strijd aan met zijn broer Benoît (cdH), maar dat past niet in de partijstrategie om bekende figuren electoraal te laten scoren. Dat was in 1999 wel het geval met Philippe Bodson (ex-topman van Tractebel, MR), die verkozen werd tot senator. Hij hield het vier jaar vol. Daarna trok hij zich terug uit de politiek. Zoals zoveel bedrijfsleiders vond hij dat alles in de Senaat te traag verliep.

Bekende Waalse sporters in de politiek had je ook. Marc Wilmots, toen nog geen coach van de Rode Duivels, wel een ex-voetbalvedette (Standard Luik en Schalke 04), werd in 2003 tot senator verkozen voor de MR. Vier jaar later gooide ook hij de handdoek in de ring.

Mislukte pogingen waren er ook van de ouders van de door Marc Dutroux ontvoerde meisjes Julie en Melissa. Carine Russo kwam in 2007 op voor Ecolo en ambieerde een zitje in de Senaat. Ze werd niet verkozen, net als Jean-Denis Lejeune (cdH) in 2014 voor de Kamer. In mei doet hij een nieuwe poging voor het Waals Parlement.

PICARD

8

Actueel

21 maart 2019

DIPLOMATIEKE VALIES

Buitenlands spervuur

Israëlisch gas Er zijn van die ontdekkingen die het internationale schaakspel grondig kunnen beïnvloeden. Dat Israël over aanzienlijke gas- en oliereserves blijkt te beschikken, is niet alleen goed nieuws voor de eigen markt, ook de export kan een stevig cent opbrengen. Misschien nog belangrijker dan het mercantiele, is de impact die deze vondsten op de internationale betrekkingen hebben.

Cyprus (Anastasiades), Griekenland (Tsipras) en Israël (Netanyahu) hielden in 2017 al een top over het transport van het Israëlische gas

Grondstoffen zijn vaak een factor die rechtstreeks inwerkt op de betrekkingen tussen landen, maar blijkbaar kan het omgekeerde ook.

Zo verklaarde Patrick Pouyanne, de CEO van Total, een tijdje geleden in de Financial Times dat Israël “te complex” was voor zijn bedrijf om in te investeren. Het potentieel aan olie en gas dat zo’n tiental jaar geleden door die staat in het oostelijk deel van de Middellandse Zee gevonden werd ten spijt. De Franse multinational heeft immers de ogen op Iran gericht (al worden die plannen gedwarsboomd door het opzeggen van de kernwapendeal door Washington), maar is vooral ook bezig om samen met de Libanese overheden te prospecteren. Wellicht laat Pouyanne het achterste van zijn tong niet zien en zal er wellicht druk op het bedrijf zijn uitgeoefend, maar het zegt iets over de gevoeligheden in Parijs en elders. De mogelijkheden die Israëlische olie en gas bieden zijn talrijk en lucratief. Maar, hoe geef je die een plaats in de brede en complexe relaties met de andere landen in de regio?

Energiemogendheid Het is een beetje wennen om Israël in het energieverhaal te zien opduiken. Lange tijd was het een spel met Saoedi’s en Irakezen als protagonisten. Voor de Joodse staat was slechts een figurantenrol weggelegd. Maar toen werd het Leviathanveld ontdekt, inmiddels een tiental jaar geleden. Gelegen op 1.500 meter diepte voor de kusten van Israël, Libanon, Cyprus en Gaza, zou het een van de grootste van de offshorevelden van de 21ste eeuw kunnen worden. De beves-

tigde reserves zijn voldoende om gedurende 40 jaar het volledige elektriciteitsverbruik van Israël te dragen én nog een pak te exporteren. Niet verwonderlijk dat het veld voor getouwtrek zorgde. Ook Libanon maakte er aanspraak op, maar voor Israël was het een uitgemaakte zaak dat het veld binnen zijn exclusieve economische zone lag.

Als het moet, zo werd onderstreept, zal de claim zelfs met militaire macht afgedwongen worden.

Onlangs vond een week lang een militaire oefening plaats die net de olie- en gasinfrastructuur centraal plaatste. Meerdere scenario’s werden nagebootst. Een belegering met schepen vol Hamas- of Hezbollah-militanten, bijvoorbeeld. De oefening (‘Raging Sea’) kwam kort na twee gemeenschappelijke manoeuvres met de Cypriotische marine. Ook toen stonden de energiebronnen van de regio centraal. Er is in het gebied immers meer dan Leviathan. Ook op andere plaatsen werden ‘vondsten’ gedaan. Eind februari maakte ExxonMobil bekend gas gevonden te hebben aan de zuid-westelijke kust van Cyprus.

En ook Egypte viel een vondst te beurt. Punt is, zo werd in diplomatieke kringen vastgesteld, dat als Israël oefeningen organiseert die volledig rond zijn energiebronnen draaien, het land duidelijk de status van energiemogendheid verworven heeft.

Topontmoeting in Caïro Bijzonder kenmerkend voor het effect van het gewijzigde paradigma was een ontmoeting in Caïro midden januari. Aanwezig waren niet enkel de vertegenwoordigers van Griekenland, Cyprus, Israël en

Egypte, maar ook van Jordanië, Italië en de Palestijnse Autoriteit. Bovenaan de agenda stond het energievraagstuk, en vooral de uitvoer en het transport ervan. Voorraden vinden is één zaak, ze ontginnen is wat anders. En uiteindelijk moeten ze ook bij de klant raken. En dat is meer dan voldoende om een geopolitiek spel rond pijplijnen en trajecten op te starten.

Tegelijkertijd stellen zich andere vragen. De voorbije jaren vond een toenadering plaats tussen Israël en de meeste Golfstaten. Eigenbelang stond daarbij cruciaal, niet het minst de aversie voor Iran.

Of het feit dat Israël de facto toetreedt tot de energieclub een gunstig effect zal hebben, is een open vraag. Optimisten hebben alvast een punt. Al was het maar dat het soortelijk gewicht van de Joodse staat nu ook niet van die aard is de internationale verhoudingen drastisch door elkaar te schudden.

Russisch monopolie aangetast Het brengt ons terug waar het allemaal begon: de impact die energie en zeker energievondsten kan hebben op internationale relaties.

Zoals het ernaar uitziet, komt er een pijplijn om Israëlisch gas naar Europa te brengen. EastMed heet het project, en het geniet de steun van de Europese Commissie. Het Israëlische gas zou in het zuiden van Italië aansluiting vinden op het bestaande netwerk. Onmiddellijk kan dit gevolgen hebben voor Rusland, de feitelijke monopolist van Europees gas. Wat uit de Middellandse Zee gehaald wordt - het geviseerde gebied door EastMed is ruimer dan Leviathan - is niet van die aard een copernicaanse revolutie teweeg te brengen, maar wel een diversificatie. Die verschaft de Europese landen een stevige hefboom ten opzichte van Moskou.

Ook Turkije speelt een rol. Eigen reserves heeft het nauwelijks (de energierijke gebieden werden bij de ontmanteling van het Ottomaanse Rijk uit de Turkse Republiek gesneden), maar als “geopolitieke scharnierstaat” (dixit Zbigniew Brzezinski) maakt het zich graag onmisbaar als obligaat transitland.

Zodra Leviathan ontdekt werd, is Ankara beginnen lobbyen voor de aanleg van een rechtstreekse pijplijn naar de eigen kust. Blijkbaar tevergeefs, zoals blijkt uit het EastMed-verhaal.

MICHAËL VANDAMME

Zes ‘Christchurches’ per maand In de drie weken vóór de schietpartij in Christchurch werden in Nigeria bij een reeks aanvallen door islamitische milities van de Fulani met machetes en vuurwapens 120 christenen vermoord, ook vrouwen en kinderen, en 140 huizen van christenen werden platgebrand. De “extreemrechtse” maar voortreffelijke webstek Breitbart News wees erop dat Amerikaanse kranten als The New York Times, Washington Post, Chicago Tribune, Detroit Free Press en LA Times daar niet één keer melding van maakten, zelfs niet op een binnenbladzijde.

Over “Christchurch” verscheen een tsunami aan artikels, foto’s, getuigenissen en video’s.

Soms verdwijnt nieuws naar de achtergrond omdat het verdrongen wordt door een enorme catastrofe of het uitbreken van een oorlog. Maar dat was de afgelopen weken niet het geval.

De minimale of ontbrekende berichtgeving over de moorden van de Fulani’s en Boko Haram op christenen in Nigeria is een verschijnsel dat al jaren aansleept, een soort voortgezet persmisdrijf. In de weinige artikels die erover verschijnen, wordt de rol van de islam dan dikwijls nog weggefilterd, bijvoorbeeld door massamoorden gepleegd door de Fulani’s voor te stellen als een “conflict” tussen herders en boeren. In 2018 werden in Nigeria minstens 3.700 christenen omwille van hun geloof door moslims vermoord. Dat komt overeen met meer dan zes “Christchurches” per maand.

Waar was toen de internationale verontwaardiging? Waar waren toen de filmsterren en de staatshoofden? Nieuws over vermoorde christenen wordt zo vlug mogelijk diep in de doofpot gestopt.

Nieuws over vermoorde moslims wordt duizendvoudig uitvergroot.

Goebbels, Neues Deutschland en de Pravda deden het niet anders.

IS’ers uit Nieuw-Zeeland In de opgeklopte verontwaardiging over de aanslag zou men bijna vergeten dat ook Nieuw-Zeeland, een land met een piepkleine minderheid van 1,2 procent moslims, zijn bijdrage aan de islamitische terreur heeft geleverd, onder meer in de persoon van Mark Taylor, de Kiwi Jihadi. Hij was zó dom dat hij zich tot de islam bekeerde, naar IS-gebied in Syrië trok maar vergat zijn geolocatiefunctie op Twitter uit te schakelen, zodat hij een levend baken was voor Amerikaanse drones en vliegtuigen die IS’ers liquideerden met geleide wapens. Na zijn arrestatie door Koerdische strijdkrachten verklaarde hij, eerlijk maar dom, dat hij vooral spijt had dat hij nooit een slavin had kunnen kopen. Ach, tenminste geen hypocriet.

Zelfs zijn familie noemt hem een “psychopaat” en vindt dat hij maar in zijn Koerdische gevangenis moet wegrotten. Maar de Nieuw-Zeelandse regering, nog dommer dan Kiwi Jihadi, gaat haar best doen om hem vrij te krijgen. Ze weigert zijn nationaliteit in te trekken en wil hem naar zijn vaderland laten terugkeren.

Taylor probeerde al jaren tevoren zich in het grensgebied tussen Pakistan en Afghanistan aan te sluiten bij Al Qaida. Hij werd toen gearresteerd, maar weer vrijgelaten. Mark Taylor is de beroemdste IS’er uit Nieuw-Zeeland, maar lang niet de enige. Drie jaar geleden stelde de New Zealand Security Intelligence Service een lijst

op van 40 mensen die banden hebben met IS. Daarnaast woedt in de Nieuw-Zeelandse media al sinds 2015 een discussie over Nieuw-Zeelandse vrouwen die via Australië als jihadbruiden naar IS-gebied in Syrië en Irak trokken, en natuurlijk over de vraag of die nu mogen terugkeren. Het zou interessant zijn te weten in welke moskeeën die jihadbruiden gingen bidden.

Al Qaida en Christchurch In november 2013 werden in Jemen drie medewerkers van AQAP (Al Qaida op het Arabisch Schiereiland) door een Amerikaanse drone gedood. Bij de doden waren Daryl Anthony Jones, alias Muslim bin John, die zowel de Australische als de Nieuw-Zeelandse nationaliteit had, en de Australiër Christopher Harvard. Harvards ouders getuigden dat hij geradicaliseerd was in “een moskee in Christchurch”. De moskeeverantwoordelijken ontkenden dat, natuurlijk, zoals ze dat altijd doen. De bekeerling Nathan Jones, een broer van de andere geliquideerde AQAP-strijder, was toen ook actief in die moskee. We weten niet welke moskee, maar er zijn maar twee moskeeën in Christchurch. Nathan Jones, die gehuwd is met een Iraakse vrouw, richtte in Christchurch ook een salafistisch informatiecentrum op.

722 keer meer Op 27 januari, dus niet lang geleden, pleegde een islamitische terreurgroep een dubbele bomaanslag op de kathedraal van Jolo, op de Filippijnen. Daarbij vielen 20 doden en 50 gewonden. We deden een kleine test om de internationale reacties en de verontwaardiging in de media in te schatten. De zoektermen “Jolo AND cathedral AND bombing” leverden toen 169.000 hits op. Daar zullen er waarschijnlijk geen bijkomen. Met de zoektermen “christchurch AND mosque AND shooting” vonden we 122 miljoen hits! Dat is 722 keer meer. En de orkaan van waanzin en hypocrisie wint alleen maar aan kracht.

Het geeft een idee over de waardenschaal van perslieden en politici. Het tekent hun dhimmitude tegenover moslims en hun onverschilligheid – soms zelfs haat – tegenover het christendom. In eigen land, op kleinere schaal, publiceerden HLN, De Morgen en GvA één artikeltje over die aanslag in Jolo, De Standaard twee, ééntje op de dag zelf en nog een de volgende dag. Op de nieuwswebstek van VTM vonden we zelfs geen enkele vermelding.

Ter vergelijking: op 18 maart vonden we 50 artikels over “Christchurch” op de webstek van HLN, bij De Morgen 51, in GvA 47, bij DS 150, bij VTM 17.

Jolo was geen groot nieuws, Christchurch werd behandeld alsof de Derde Wereldoorlog was uitgebroken. Voor de media zijn christenen slechts quantité négligeable. Alleen de levens van moslims zijn echt belangrijk. En dan nog alleen als moslims door niet-moslims gedood worden. Als de moordenaars andere moslims zijn, kan hen dat geen bal schelen. Na de aanslag in Jolo werden geen foto’s van slachtoffers gepubliceerd “om hen een gezicht te geven”, er volgde geen internationale verontwaardiging, er waren geen policiti, filmsterren of soulzangers die hun solidariteit met die slachtoffer betuigden. Wat nu wel gebeurt voor de slachtoffers van de schietpartij in de moskee van Christchurch.

Het nabije buitenland

21 maart 2019

HET LAATSTE JAAR VAN CHARLES DE GAULLE Een nieuw boek werpt een licht op het Frankrijk van exact vijftig jaar geleden, toen president Charles de Gaulle, na het beheersen van de chaos van mei ’68, in april 1969 in het zand beet. Hij verloor een op het eerste gezicht onschuldig referendum en nam ontslag. Anderhalf jaar later overleed de Gaulle.

Na de opwinding van mei ’68 bevond Frankrijk zich in een schizofrene situatie. Enerzijds werd de deur opengezet naar meer vrijheid op sociaal, persoonlijk en seksueel vlak. Aan de andere kant haalde president Charles de Gaulles conservatieve partij een grote verkiezingsoverwinning in de nasleep van mei ’68.

De Gaulle, al tien jaar aan de macht en inmiddels 78 jaar oud, besefte wel dat één en ander aan het veranderen was. De samenleving (“la société”) was de overhand aan het nemen op de door de Gaulle zo verafgode staat. Een voorafname op de mondialisering en het aantasten van de nationale soevereiniteit. Wat de Gaulle pas zeer laat had zien aankomen.

De tien jaar dat hij president was, moest hij zich vooral bezighouden met de Algerijnse Oorlog en de dekolonisatie. Maar in 1969 besefte hij dat de vraag naar wat men “emancipatie” noemde ook in eigen land toenam, schrijft Arnaud Teyssier in “De Gaulle. 1969. L’autre révolution” (Perrin, 300 bladzijden, 22 euro).

Een verloren referendum De Franse president besloot in februari 1969 het heft in handen te nemen. Hij kondigde een referendum aan over een wet die regio’s opricht, wat een eerste stap zou zijn in de richting van decentralisatie van het jakobijnse Frankrijk. Daarnaast zou de Senaat omgevormd worden tot een soort sociaalecono-

mische raad. Daarmee wilde hij een antwoord geven aan de maatschappelijke verandering en die ook kanaliseren en controleren.

Maar het referendum, in de Vijfde Republiek de incarnatie van de nationale soevereiniteit, werd al snel een vertrouwensstemming over de president. De Gaulle mocht internationaal dan wel een sterke reputatie hebben en in 1968 de parlementsverkiezingen gewonnen hebben, veel Fransen waren van oordeel dat het tijdperk van de Gaulle mocht worden afgesloten.

Dat werd duidelijk toen hij op een weinig overtuigende manier de Fransen opriep om “ja” te stemmen. Hij stelde dat een Senaat als sociaaleconomische raad zou beantwoorden aan de “noden en verlangens” van de bevolking. Alleen, zelf hield de Gaulle niet van termen als de “verlangens” van de Fransen. Hij had het meer voor de staat en de natie die een roeping heeft.

Het individu was daaraan ondergeschikt, stelt Arnaud Teyssier in het boek.

En wat te verwachten viel, gebeurde: de Gaulle verloor het referendum. 52,4 procent van de Fransen zei op 27 april 1969 “neen” tegen de hervormingen. Met een opkomst van 80 procent had het referendum een sterke legitimiteit. De Gaulle besloot ontslag te nemen.

Een reis naar Ierland Zijn vertrek was onmiddellijk en hij wou zich niet meer mengen in de nationale politiek. De Gaulle weigerde de dotatie waar hij als ex-president recht op had. Evenals de extralegale voordelen die hij zou krijgen als lid van de Grondwettelijke Raad, een functie die aan elke voormalige president toekomt.

Hij vertrekt met zijn echtgenote Yvonne op reis naar Ierland.

De Gaulle had daar immers voorouders, Ierse jakobijnen die in de 17de eeuw als aanhangers van de katholieke Stuarts naar

HET VERDRONKEN KALF? Vorige week werd het heronderhandeld akkoord van Theresa May voor een tweede maal weggestemd.

Onder het motto “derde keer goeie keer” wilde de Prime Minister haar Brexit-compromis nogmaals ter stemming gaan voorleggen aan het Britse Lagerhuis. Dit was buiten John Bercow gerekend. Hij gooit in zijn rol van Parlementsvoorzitter, serieus roet in het eten.

De Britse regeringsleidster ageerde aanvankelijk onder het motto: “Geen akkoord is beter dan een slecht akkoord”. Heel wat eurosceptische parlementsleden binnen de Conservative Party verwierpen om die reden tot tweemaal toe de overeenkomst die de Britse onderhandelaars willen sluiten met de Europese Unie. De afgang voor Theresa May was vorige week weliswaar minder groot dan bij de eerste ter-stemming-legging. Desalniettemin bleef er een verschil over van niet minder dan 149 parlementsleden.

Van uitstel komt afstel Simpele rekenkunde leert ons dus dat, wanneer May voor de derde keer haar onderhandelingsresultaat zou voorleggen aan de House of Commons, minstens 75 politici van gedacht moeten veranderen. May maakt zich sterk dat in de jongste week heel wat kaarten plots opnieuw geschut werden. Zo stemde een overweldigende meerderheid van het Parlement voor een amendement dat stelt dat het Verenigd Koninkrijk op 29 maart de Europese Unie niet mag verlaten indien er geen akkoord is waarmee zowel de Britten als de EU kunnen instemmen. Dit betekende een streep door de rekening van de Brexiteers van de harde lijn. Zij zagen hun geliefkoosde scenario, namelijk een EU-uittreding zonder akkoord, in duigen vallen. Het is te zeggen, het amendement kan in theorie door de regering nog altijd genegeerd worden, maar in de praktijk is de kans dat dit

gebeurt nagenoeg onbestaande. De rabiate eurofoben moeten nu dus kiezen tussen de pest en de cholera. Ofwel geven zij volgende keer hun goedkeuring aan het suboptimale akkoord dat Theresa May heeft onderhandeld met de Europese Unie, ofwel verwerpen zij - bij de derde stemming - dit compromis opnieuw en bestaat het risico dat Brexit voor jaren op de lange baan wordt geschoven. Het is helemaal niet ondenkbaar dat dan van uitstel afstel komt. Zeker wanneer tegen 2021 een andere regering, geleid door Labour, aan de macht komt. Donald Tusk, de leider van de Europese Raad voor staats- en regeringsleiders, bewees met zijn uitspraken Theresa May een dienst. Ook Tusk stelde dat, indien het Britse Parlement niet instemt met het compromis zoals het door Groot-Brittannië en de EU werd onderhandeld, een uitstel van minstens twee jaar op tafel ligt.

Geld voor Noord-Ierland Theresa May zette in de jongste dagen de eurosceptische vleugel van haar partij, alsmede de Noord-Ierse gedoogpartner DUP, het mes op de keel. Sinds vorige vrijdag leek het dat de DUP stukje-bij-beetje een bocht inzette. Dat ook de schatkistbewaarder Philip Hammond rond de tafel zat tijdens de gesprekken, deed sterk de indruk ontstaan dat de Britse regering bereid was meer geld over te maken aan de door de DUP gedomineerde Noord-Ierse deelstaat. Vanaf het moment dat de protestantse gedoogpartner over stag zou gaan, zouden met wat geluk ook de andere dominoblokjes in het voordeel van May vallen, zo luidde de redenering.

De gezaghebbende Jacob Rees-Mogg (Conservative Party), bekend voor zijn hardleerse opstelling, verkondigde de jongste dagen nadrukkelijk dat “een slecht akkoord beter is dan nog jarenlang opgesloten te zitten in de EU”. Rees-Mogg is de spreekbuis van de ‘European Research Group’ (ERG), een be-

Bei uns in Deutschland Dat had een afschrikwekkend effect kunnen hebben, maar het vonnis werd ongeldig verklaard. Nu wordt het proces overgedaan. Hamli is een Kosovaar met een ellenlang strafblad: vluchtmisdrijven, gewapende inbraak in een woning, diefstal met verzwarende omstandigheden, een eindeloze reeks verkeersovertredingen, vluchtmisdrijf, bedrog bij het tanken… Hij veroorzaakte eerder al ettelijke ongevallen, waaronder enkele met lichtgewonden.

Zijn rijbewijs was al twee keer ingetrokken. En zoals altijd bij dat soort crapuul, beweerde hij elke keer dat het de schuld was van anderen. Hij heeft zijn middelbaar onderwijs afgemaakt ja, toch! - maar sindsdien is hij werkloos. Toch rijdt hij met een Audi A6 TDI met 225 pk. Ik heb dat type op de webstek van Audi niet teruggevonden, maar de goedkoopste auto in die reeks kost al 54.000 euro. Mogen we ons afvragen hoe een werkloze Kosovaar aan zoveel geld komt? Ach, die zielige, gediscrimineerde kansarmen die we overal zien rondrijden in peperdure auto’s… Zij doen meer voor de verspreiding van ‘islamofobie’ en vreemdelingenhaat dan alle pamfletten en webstekken van rechtse partijen samen.

Onverdacht criticus Twintig jaar geleden waarschuwde de islamwetenschapper en politicoloog Ralph Ghadban al voor het ontstaan van no-gozones en voor de toenemende macht van Arabische misdaadclans. De term is misleidend, want het gaat niet alleen om Arabieren, maar ook om Tsjetsjenen, Albanezen, Kosovaren en Koerden. Niet allemaal Arabieren, dus, wel allemaal moslims.

Hoewel zij een rijkeluisleventje leiden en designerzonnebrillen dragen, hebben zij bijna allemaal een basisinkomen uit de sociale zekerheid. Dat wordt dan aangevuld met drughandel,

FRANKRIJK

Frankrijk waren gevlucht. De Gaulle geeft aan journalisten de kans om hem in Ierland te volgen, al geeft hij geen enkel interview meer. Hij wordt gefotografeerd tijdens wandelingen in de duinen van Derrydane. Tijdens zijn verblijf in Ierland is er voor de Gaulle en zijn echtgenote geen telefoon en geen televisie.

Wel wordt naar de radio geluisterd. De Gaulle, die een maand in Ierland verblijft, volgt de campagne voor de presidentsverkiezingen. Georges Pompidou, voormalig premier onder de Gaulle, wordt probleemloos verkozen.

Op de koffie bij Franco Bij zijn terugkeer trekt de Gaulle zich terug in zijn woning in Colombey-les-deux-Églises. Het jaar erop komt hij nog eens in de politieke actualiteit door naar het Spanje van dictator Franco te reizen. De Gaulle is gefascineerd door dat land, dat lange tijd onder de Spaanse Habsburgers een geduchte concurrent was voor de Fransen en daarna een bondgenoot werd met de Bourbons op de troon. De Gaulles zoon vroeg voor het vertrek of hij Franco zou bezoeken: “Ja. De Parijse salons gaan niet gelukkig zijn, maar wat heb ik daarmee te maken?” Bij een ontmoeting met Franco op 29 juni 1970 is de Gaulle positief voor de dictator, die zorgde voor “de eenheid, vooruitgang en grootheid” van Spanje.

Uit het boek blijkt dat de Gaulle aan de vooravond van zijn 80ste verjaardag (gepland voor 22 november) hoopt nog een tijd te leven. Allerheiligen 1970 wordt echter het laatste familiefeest. De Gaulle overlijdt op maandag 9 november 1970 om 19 uur, tijdens een spelletje patience. De begrafenis in Colombey, en niet in Parijs, is een laatste saluut van de ex-president aan het oude katholieke rurale Frankrijk dat in de decennia daarop zal wegkwijnen.

SALAN

Right or wrong

RASER EN MISDAADCLANS In Duitsland noemt men illegale straatracers Raser, een term die voor zich spreekt. De censor moet even niet opgelet hebben, want Die Welt schreef in grote letters boven een artikel over een proces tegen twee zulke straatracers, dat de gemiddelde Raser begin twintig en mannelijk is, met een migratieachtergrond.

De openheid ging niet zover dat de beklaagden herkenbaar werden afgebeeld, of dat hun familienamen werden vermeld.

De ene verborg zijn gezicht achter een dossiermap, de andere was netjes met een rastermaskertje onherkenbaar gemaakt.

En nu we het toch over discriminatie hebben, zouden de feministen niet moeten protesteren tegen de term “mannelijk”? In deze context is dat toch stigmatiserende discriminatie op basis van geslacht?

Op 1 februari 2016, kort na middernacht, hielden Hamli H. en Marvin N. met hun peperdure luxewagens een straatrace op de Kurfürstendamm in Berlijn. Zij raceten aan 170 kilometer per uur door de straten, negeerden rode verkeerslichten en ramden de jeep van een gepensioneerde man, die groen had. Zijn voertuig werd zeventig meter weggeslingerd. Hij overleefde het niet. Hamli en Marvin stonden voor de rechter op beschuldiging van moord. Sinds 2017 is in de Duitse wetgeving een speciale Raser-Paragraf ingeschreven, waardoor Rasen op zich strafbaar is gesteld, ook als er geen ongelukken gebeuren. Een voorbeeld dat navolging verdient. De Duitse justitie heeft zelfs een afdeling die zich alleen met zulke misdrijven bezighoudt.

En anders dan gebruikelijk, liet de rechter zich bij het eerste proces in 2017 niet meeslepen door valse sentimentaliteit.

Hamli en Marvin kregen levenslang.

Si la France m’était contée

9

ENGELAND langrijke eurosceptische factie binnen de Conservatieve Partij.

“Als de DUP akkoord gaat, zie ik geen reden waarom ik en de andere leden van de ERG niet akkoord zouden kunnen gaan”, zo liet Rees-Mogg zich in februari reeds ontvallen. De ERG is goed voor het leveren van vijftig tot zeventig stemmen aan Theresa May. Ziehier de enige manier om aan een meerderheid te komen.

Hoe nu verder Maandagavond dropte John Bercow, de Parlementsvoorzitter, een constitutionele bom. Het compromis nogmaals ter stemming voorleggen aan het parlement - zonder sterke inhoudelijke aanpassingen - is niet mogelijk. Bercow baseert zich voor deze beslissing op een regel uit het jaar 1604. Dat het akkoord zelf niet is veranderd, maar dat sinds een week de politieke omstandigheden wel degelijk zijn gewijzigd, doet volgens Bercow niet ter zake.

Hoe nu verder? Leden uit het Britse kabinet verwachten dat ze volgende week, middels een achterpoortje, het akkoord toch nog kunnen voorleggen aan het Lagerhuis. Probleem is dat de Europese top van staats- en regeringsleiders deze donderdag en vrijdag al plaatsvindt. Bij het ter perse gaan van ’t Pallieterke weten we nog niet wat May in Brussel zal voorstellen. Logisch lijkt dat zij de uittreding uit wil stellen tot 30 juni e.k., indien haar akkoord in een van de komende weken toch nog gestemd raakt in het Lagerhuis. Indien zij opnieuw geen meerderheid haalt, ziet het ernaar uit dat een jarenlang uitstel van Brexit onafwendbaar lijkt. De scherpslijpers van de harde lijn hebben dit laatste dan grotendeels aan zichzelf te danken.

De hele zaak kon immers vorige week al beklonken zijn. ‘Gegokt en verloren’ dan wel ‘gegokt en gewonnen’, liggen soms erg dicht bij elkaar.

LVS

DUITSLAND het innen van ‘beschermgeld’ van zelfstandigen en ‘standgeld’ van prostituees. Binnen die familieclans heerst een absolute, maffia-achtige zwijgplicht.

De Arabische atoombom zit in de buik van onze vrouwen, zei de Algerijnse president Boumedienne ooit, en de moslims gebruiken die demografische atoomwapens bij hun veroveringsen kolonisatieprojecten in heel de westerse wereld. Maar de familieclans doen dat nog enthousiaster, niet met atoombommen, maar met demografische waterstofbommen. Ghadban wijst erop dat het in sommige familieclans heel gewoon is dat een vrouw twaalf tot zestien kinderen krijgt. Daarnaast kunnen die misdaadclans massaal rekruteren bij de anderhalf miljoen Merkelmoslims die sinds 2015 in Duitsland zijn binnengestroomd.

Ghadban beschrijft de mechanismen waarmee de clans wetteloze zones creëren in de wijken die zij hebben ingepalmd.

De politie wordt er achtervolgd, belegerd en tegengewerkt.

Politievrouwen worden het slachtoffer van handtastelijkheden en dreigementen van het genre “we weten waar je woont” en “we weten waar je kinderen naar school gaan”. Het klinkt akelig vertrouwd in de oren.

Klaarblijkelijk volgen moslims in alle landen dezelfde gedragspatronen van chantage en intimidatie. Het is heel moeilijk Ghadban van racisme of extreemrechtse neigingen te beschuldigen, want hij is een Libanees met een links, pro-Palestijns en anti-Israëlisch verleden. Hij was medestichter van de Muslimische Akademie in Deutschland en de Muslimischen Forums Deutschland, en hij was organisator van de eerste Duitse Islamconferentie. Naar politiek correcte normen een overdachte bron…

PAUL BÄUMER

10

Beeldspraak

21 maart 2019

MEDIALAND Nieuw-Zeeland rouwt na aanslag tegen moslims

heeft, kreeg intussen al volop steun van die laatste. Hij riep de zender op Twitter al op om “Judge Jeanine” terug te halen. Het feit dat hij kritiek heeft op het tv-kanaal dat door de andere media met hem vereenzelvigd wordt, is opmerkelijk. Het is echter onduidelijk of Pirro definitief afgevoerd werd door Fox News, want de zender laat voorlopig niet in zijn kaarten kijken.

Interessant is dat de katholieke Jeanine Ferris Pirro de dochter is van immigranten. Haar ouders komen allebei uit Libanon, wat ons doet vermoeden dat zij door haar familiegeschiedenis wel zal weten wat voor vlees men werkelijk in de kuip heeft met hoofddoekjes.

FILM

At Eternity’s Gate

Christchurch: media geven Fraser Anning meteen gelijk

Venezuela laat Duitse journalist na vier maanden vrij De naam Billy Six zal u waarschijnlijk niet veel zeggen.

Dat is eigenlijk een absolute schande, want de Duitse journalist zat vier maanden lang opgesloten op verdenking van spionage. Onder normale omstandigheden zou je verwachten dat westerse journalisten behoorlijk wat ophef zouden maken over zo’n zaak. Probleem is dat Billy Six twee kapitale fouten gemaakt heeft, waardoor bij zijn collega’s zijn persvrijheid moeilijk ligt. Ten eerste werd hij in Venezuela opgepakt. We hadden het er verleden week over dat de media liever niet berichten over de toestanden in Venezuela. Een westerse journalist opgepakt in Venezuela, dat komt bijzonder ongelegen. Bovendien schrijft Billy Six voor het verkeerde medium, namelijk Junge Freiheit. We hoeven de trouwe lezers van dit blad Junge Freiheit niet voor te stellen. En waarom een in Venezuela opgepakte journalist van Junge Freiheit dus dubbel moeilijk ligt, hoeven we ook niet uit te leggen.

Niet alleen Junge Freiheit, maar ook Reporter ohne Grenzen, klaagden het verschil in behandeling tussen Billy Six en Deniz Yücel aan. Deniz Yücel schrijft voor Die Welt, werd in Turkije opgepakt, en kon rekenen op massale steun en een brede campagne in de Duitse pers om druk te zetten op het Turkse regime. Het duurde dan ook niet lang voor de Duitse politici en diplomaten in actie schoten. Over de arrestatie van Billy Six werd in de Duitse pers amper bericht, en de Duitse diplomatie had weken nodig om hem eindelijk een bezoek te brengen. De Deutscher Journalisten-Verband (DJV) bestond het zelfs te verklaren dat ze onzeker was of Billy Six “als journalist dan wel als politiek activist” op rondreis in Venezuela was.

Dat Billy Six afgelopen week toch vrijkwam, is te danken aan de AfD. Die partij zorgde er onder meer voor dat in het deelstaatparlement van Brandenburg een motie werd aangenomen, waarin geëist werd dat de Duitse staat meer inspanningen zou doen om de journalist vrij te krijgen. Bovendien gebruikte de partij haar goede contacten met Vladimir Poetin om in te werken op het Venezolaanse regime, en dat wierp uiteindelijk vruchten af.

Op het ogenblik dat we dit schrijven, is het in de Vlaamse pers ver zoeken naar een berichtje over Six. Het Laatste Nieuws vermeldde op 6 maart zijn gevangenschap zijdelings naar aanleiding van een bericht over de uitwijzing van de Duitse ambassadeur uit Venezuela.

Kwaliteitskrant De Standaard had op maandag wel plaats in haar kolommen om zich weer eens druk te maken over de Braziliaanse president Jair Bolsonaro en zijn entourage. Alsof Brazilië op dit ogenblik het échte zorgenkind van Latijns-Amerika is.

Fox houdt “Judge Jeanine” uit de lucht “Judge Jeanine”, dat is Jeanine Ferris Pirro, die op zaterdagavond één van de populairste shows op Fox News had. Afgelopen zaterdag werd haar show “Justice with Judge Jeanine” echter vervangen door een ander programma, omdat ze een week eerder vraagtekens had geplaatst bij de loyaliteit van de Democratische volksvertegenwoordigster Ilhan Omar. Hoofddoekje Ilhan Omar is één van de twee moslima’s die onlangs verkozen werd, en Pirro vroeg zich onder meer af of het dragen van een hoofddoek eigenlijk wel te verzoenen valt met de grondwet van de Verenigde Staten. Dat leverde haar een pak kritiek op, net als haar vraag of Ilhan Omar de sharia boven de Amerikaanse grondwet zou stellen. Ook medewerkers van het tv-kanaal vielen haar daarop aan, waarop de zender besloot om Pirro al dan niet vrijwillig op vakantie te sturen.

Pirro, die president Trump altijd hevig verdedigd

In een reactie op de terreuraanslag in Christchurch liet de Australische senator Fraser Anning zich eens goed gaan op Twitter over de manier waarop de media over zulke aanslagen berichten. Het liet zich raden dat hij daarop meteen door de goegemeente afgekraakt zou worden. Ten eerste is hij het zwarte beest van de Australische politiek. Als hij morgen beweert dat water bij 100 graden Celsius kookt, zal ook dat vooral op hysterische verontwaardiging onthaald worden. En ten tweede omdat hij inhoudelijk eigenlijk niet zo heel ver naast de waarheid zat, toen hij de hypocrisie van de pers aanklaagde. Enkele dagen later zitten we zelfs met de indruk dat het wel lijkt of de media, ondanks al hun verontwaardiging, hun best hebben gedaan om Fraser Anning zo snel mogelijk zo veel mogelijk gelijk te geven.

Neem nu de oproep tot verstrenging van de wapenwetgeving in Nieuw-Zeeland. Als iemand ergens een oproep heeft gelezen om naar aanleiding van de schietpartij in Utrecht de Nederlandse wapenwetgeving eens stevig onder handen te nemen, dan mag hij die ons altijd opsturen.

Opvallend, in Christchurch stond meteen na de aanslag vast dat het om een terreurdaad ging, en dat er geen sprake van was dat de dader “verward” of “gestoord” zou zijn. In Utrecht raakte men enkele uren na de feiten niet verder dan dat “niet uitgesloten kan worden dat het om een terreuraanslag gaat”, en lanceerde men in de media de ene hypothese na de andere waarom het geen terreuraanslag hoefde te zijn. Aanvankelijk was één van de theses dat de Turkse dader zijn schoonzus wou vermoorden, terwijl hij duidelijk banden heeft met ISIS, en volgens sommige getuigen tijdens de schietpartij zelfs Allahoe akbar geroepen heeft.

Eerder op de dag waren we al bijna van onze stoel gevallen toen we in De Standaard de inleiding lazen bij het bericht over de eedaflegging van Ine van Wymeersch als procureur des Konings in Halle-Vilvoorde. Blijkbaar ligt zij meer wakker van een hypothetische aanslag van een extreemrechtse Vlaming in een Vilvoordse moskee dan een herhaling van de echte aanslagen van 22 maart in Zaventem en Brussel. ‘t Is maar dat u weet waar de prioriteiten liggen van uw procureur des Konings, als u in Halle-Vilvoorde zou wonen.

Kranten slaan aan het podcasten Verleden week lanceerde De Standaard dSAudio, een dagelijkse podcast van de krant. De krant brengt al langer podcasts, maar bundelt die nu in een pakket van vijf kanalen, die elk op hun eigen dag van de werkweek een nieuwe episode zullen brengen. Bij de lancering stelt de krant de podcasts voor als een soort van gesproken aanvulling op de krant, die lezers kunnen beluisteren op ogenblikken dat lezen niet gaat, zoals bijvoorbeeld tijdens het sporten. Maar tegelijk is het duidelijk dat de krant op deze manier tenminste gedeeltelijk de concurrentie aangaat met de achtergrond- en duidingsprogramma’s van bijvoorbeeld VRT-radiokanaal Radio 1.

De Standaard is met deze stap, voor zover wij weten, de eerste krant in Vlaanderen, maar zeker geen unicum in de wereld. Zelf heeft de krant (uiteraard?) alleen maar weet van de podcasts van het kransje progressieve kranten waartoe de krant zich zo graag rekent, zoals The New York Times, The Washington Post en The Guardian, en binnenkort ook NRC Handelsblad. Maar wij weten dat ook meer conservatieve kranten zoals Le Figaro en Die Welt al een tijdje over hun eigen podcasts beschikken.

Noteer overigens dat nogal wat van die kranten behoren tot productiehuizen die er nauwlettend op toezien dat openbare omroepen hen op hun webstekken geen concurrentie aandoen met lange nieuwsartikels, en desnoods zelfs bereid zijn daarvoor naar de rechter te stappen.

“Het lijkt onnodig en absurd om een film over hem te maken. Het is al zo vaak gedaan,” zei schilder en regisseur Julian Schnabel vorig jaar in een interview. En tóch maakte hij de inmiddels achtste film over de Nederlandse kunstenaar, gebaseerd op onder meer de brieven van broer Theo van Gogh en recente geschiedschrijving. At Eternity’s Gate is niet zozeer een film over het leven van Vincent van Gogh, maar eerder een poging tot het blootleggen van zijn chaotische, geteisterde geest.

Willem Dafoe, die vorig jaar loffelijk acteerde in het voor een Oscar genomineerde The Florida Project, kroop in de huid van Van Gogh, ondanks het feit dat hij 25 jaar ouder is dan Van Gogh was op dat moment in zijn leven. Dafoe blijkt de perfecte keuze te zijn geweest voor de rol. Door zijn helderblauwe ogen weerspiegelt hij de helderblauwe lucht waar Van Gogh met zoveel verwondering naar keek.

In zijn getekende gelaat vol strepen, groeven en kuilen zien we de landschappen waar hij urenlang in rondzwierf, waar hij urenlang naar kon kijken, en die hij als een bezetene met zijn kwast in snelle, ongecontroleerde bewegingen op doek streek. Dafoe’s vertolking van Van Gogh is zo perfect dat je al na enkele minuten vergeet dat je naar een acteur kijkt, en niet naar de kunstenaar zelf.

Creatieve zoektocht Schnabel koos er bewust voor bekende gebeurtenissen uit Van Goghs leven weg te laten en de film op te bouwen als een creatieve zoektocht naar de drijfveer en de spirituele inspiratie achter de kunst van Van Gogh. Schnabel maakte gebruik van een subjectieve camerastijl die hij ook toepaste in zijn goed ontvangen biopic The Diving Bell and the Butterfly (over het leven - gezien door haar eigen ogen - van de verlamde Elle-redacteur Jean Dominique Bauby).

De stijl van een subjectieve camera, waarbij veel gebruik wordt gemaakt van Point of View-shots, zorgt ervoor dat het publiek als het ware door de ogen van de protagonist kan kijken en hierdoor het gevoel krijgt letterlijk in zijn huid te zijn gekropen. Met een grote hoeveelheid lichtfilters, wijde perspectieven en wazige beelden doet Schnabel een poging om ons dichter bij de ervaringswereld van Van Gogh te brengen. Vaak met een constante beauty-filter en hoge saturatie, maar soms ook een heel duistere wereld, waar zonnebloemen niet voor altijd bloeien zoals in zijn schilderijen.

De film speelt zich af tijdens de periode die Van Gogh doorbracht op het platteland, het rustieke Arles in Frankrijk, waar hij negentig dagen lang bijna een schilderij per dag maakte, hoewel hij geen geïnteresseerde kopers had.

Velen weten dat Van Gogh kampte met mentale moeilijkheden, als een gevangene van zijn eigen geest, en dat hij door zeer weinig mensen in zijn omgeving werd begrepen, met uitzondering van zijn broer Theo en collega-kunstenaar Paul Gauguin (in de film vertolkt door Oscar Isaac). Maar niemand weet écht wat zich in de geest van Van Gogh afspeelde, waardoor de kunstenaar zo’n vervormd beeld van de wereld had en waarom hij besloot zijn oor af te snijden na een ruzie met Gauguin.

De film portretteert Van Gogh als een onderdeel van zijn schilderijen, zoals hij dat zelf benoemt in de film: “I am my paintings.” (Ik ben mijn schilderijen.) Kampend met een depressie en zichzelf ook niet altijd begrijpend, oppert Van Gogh in de film dat hij gelooft dat hij kunst maakt voor mensen die nog niet geboren zijn. Het is mooi en tragisch tegelijk, als je beseft dat wij die mensen zijn, en dat hij nog altijd voortleeft door zijn kunst en in zijn schilderijen, de enige portretten die van hem bestaan.

Een bijna twee uur durende spirituele reis door de ogen van Van Gogh. At Eternity’s Gate is een prachtfilm waarin geschiedenis, creatieve interpretaties en volkomen verzonnen scènes samen leiden tot één van de beste biopics over een kunstenaar ooit gemaakt.

THIRZA NERISSA

Op de praatstoel

21 maart 2019

11

Paul Cliteur, rechtsfilosoof

“De EU ondermijnt momenteel de Europese waarden.”

Professor encyclopedie van de rechtswetenschap Paul Cliteur (Universiteit Leiden) heeft als publiek intellectueel een naam als een klok in Nederland. Zo verdedigt hij regelmatig klassieke liberale standpunten in het maatschappelijk debat, onderzocht en onderzoekt hij het fenomeen ‘theoterrorisme’ en begeleidde hij Thierry Baudet, fractievoorzitter van Forum voor Democratie (FVD), bij zijn proefschrift ‘De aanval op de natiestaat’. Tevens is Cliteur bij de genoemde liberaal-conservatieve partij voorzitter van het wetenschappelijk bureau.

In zijn hoedanigheid als academicus en publieke intellectueel schuwt Cliteur de controverse niet.

Zo redigeerde de Nederlander een essaybundel over cultuurmarxisme, waarmee hij een gevoelige snaar raakte in links-progressieve middens (Cultuurmarxisme: Er waart een spook door Europa, 2018). Met zijn nieuwe boek ‘Theoterrorism v.

Freedom of Speech’ (2019) onderzocht de klassiek-liberaal “de religieuze wortels van het terrorisme”.

De reden? “Hoewel we al meer dan twintig jaar te maken hebben met theoterrorisme, krijgen onze overheden er geen vat op. Onze huidige ‘diagnose’ is radicaal verkeerd.”

Hoezo?

Paul Cliteur: het begon bij de door George Bush junior aangekondigde ‘War on Terror’. Terror?

Terror? Wàt voor terror? Wat bezielt die terroristen? Terrorisme is echter meer dan louter een strategie.

Het is tegenwoordig gebaseerd op een ideologie. Bush noch Obama benoemden dat. De benaming die Obama de terroristen gaf, ‘gewelddadige extremisten’, wat ze voor alle duidelijkheid zijn, is niet precies genoeg. Pas onder Trump werd met de term ‘jihadisme’ voor het eerst verwezen naar het motief van de terroristen, namelijk een heilige oorlog tegen ongelovigen. Pas dán, na de juiste diagnose, kan men beginnen nadenken over bijvoorbeeld een cultureel contraterrorisme.

U ziet het religieuze fundamentalisme als de ideologische basis voor het hedendaagse terrorisme, en dat terrorisme benoemt u als ‘theoterrorisme’…

Ja. Het terrorisme waarmee we tegenwoordig geconfronteerd worden, is gebaseerd op een bepaalde godsopvatting. Daarom, om de gedachtegang van terroristen te begrijpen, ga ik terug naar de wortels van het monotheïsme. Hoewel er significante verschillen bestaan, vertoont het godsbeeld van de islam overeenkomsten met het christendom en het jodendom.

Nu u de vergelijking maakt: ook katholieken hebben lange tijd problemen gehad met bepaalde burgerlijke vrijheden. Zal dat bij moslims ook geen evolutief gegeven worden?

Ik mag hopen dat dit het geval is, maar over welke tijdspanne spreken we dan? Daarnaast gaat dat volgens mij niet vanzelf, en hebben we nietzscheanen en spinozisten nodig die de zaak de goede kant opsturen. Het liberalisme is veel te genoegzaam geworden en moet ex-moslims en moslims zoals Bassam Tibi, Ayaan Hirsi Ali, Darya Safai en Assita Kanko ondersteunen.

Ontstaat zo geen kettingreactie?

Plooien moslims daardoor niet meer terug op zichzelf?

Hoewel ik de islam als godsdienst niet direct aanval, beschouw ik het als mijn plicht om steun te verlenen aan de goede krachten in deze wereld, aan de genoemde mensen maar ook aan Jeanette Bougrab en Chahdortt Djavann in Frankrijk. In plaats van geeuwend op de bank te zitten en een cultuurrelativistisch pleidooi te houden, zoals David van Reybroeck, zouden liberalen waarachtig naar hún verhaal moeten luisteren.

In hoever kunnen mensen als Darya Safai moslims met een zeer kritisch verhaal overtuigen?

Ik ben er niet van overtuigd dat mensen zoals Safai wel voldoende aandacht krijgen. Cultuurmarxistische intellectuelen zetten hen als ‘bounty’s’ en nestbevuilers in de hoek. Natuurlijk moet er ook op radicalen worden ingepraat. Dat er alleen al in Vilvoorde zoveel Syriëstrijders vertrokken, zou de burgemeester moeten aansporen eens in de spiegel te kijken en zich af te vragen of hij wel voldoende op de hoogte was van wat daar leefde.

Uw boek ‘Theoterrorism v. Freedom of Speech’ heeft als ondertitel ‘From Incident to Precendent’.

Hoezo?

Theoterroristen hebben zich de voorbije jaren toegelegd op het aanvallen van één centraal instituut: de vrijheid van expressie. Dat begon dertig jaar geleden, in 1989, met de fatwa tegen Salman Rushdie en mondde uit in gebeurtenissen zoals de Deense cartoonaffaire. Ondanks de standrechtelijke executie van enkele Franse cartoonisten blijft men alleen maar ‘incidenten’ zien, terwijl er sprake is van een patroon. Overheden zien dit evenwel niet en gaan vrolijk verder, gevolgd door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, dat steeds meer knaagt aan de vrijheid van religiekritiek. Uit vrees voor geweld capituleert nu ook het EHRM voor theoterroristen.

Hoezo? Valt het niet aan te moedigen dat het EHRM natiestaten meer ruimte geeft?

Ik vind, in deze, van niet. Zonder een ruime vrijheid van meningsuiting is het niet mogelijk om de strijd tegen de islamisten te winnen en het EHRM draagt daar niet toe bij.

Zo kreeg de Oostenrijkse Elisabeth Sabaditsch-Wolff, die kritiek had op de profeet Mohammed, geen steun van het rechtscollege in 2018.

Kortom, het EHRM stelde zich te terughoudend op?

Juist, te terughoudend in het beschermen van mensenrechten,

welteverstaan. Door de Europese Conventie delen we een aantal basiswaarden, zoals het folterverbod en het verbod op de doodstraf. Zegt het EHRM bij deze rechten - en bij mij hoort het recht op de vrijheid van meningsuiting daar ook bij - dat landen het zelf mogen uitzoeken, dan verliest die Europese Conventie haar waarde. Momenteel zie je dat het EHRM zich langzamerhand terugtrekt, iets wat me zorgen baart.

In Vlaanderen hebben we vaak debatten over links-activistische rechters. Is pleiten voor een zeer ruime vrijheid van meningsuiting geen liberaal activisme?

Het recht om een godsdienst te bekritiseren, is voor mij een kern-

ken - zoals Juncker en Timmermans - een erg verkreukeld wereldbeeld bezitten. Iemand zoals Timmermans is voortdurend dronken van de ‘diversity’, zonder te vertellen wat hij onder diversiteit verstaat. De Europese Unie is momenteel een groot gevaar voor de mensenrechten.

Hebt u dan meer problemen met het beleid van de EU, of is het toch een principiële overtuiging?

Het is principieel. Sinds 1648 is de wereld ingericht op basis van natiestaten. Al de kosmopolieten, die deze indeling als verouderd beschouwen, lopen met hun hoofd in de wolken. Wat is het alternatief?

Wereldrijken? Een indeling op basis van religie zoals ayatollah Khomeini aanhing?

Dan bent u ook kritisch ten aanzien van de massa aan ‘soft law’ die in allerhande internationale organisaties tot stand komt, zoals bijvoorbeeld het VN-migratiepact?

Zeker, de ontwikkeling van soft law (zachte wetten) is geen goede

“De ‘mensenrechtenideologie’ is vandaag volledig de weg kwijt.” recht van de Conventie. Net het beperken van dit recht is activistisch, zeker wanneer men verwijst naar ‘beledigende uitlatingen’. Om het met de woorden van het EHRM te zeggen: de vrijheid van expressie bestaat ook voor meningen die shockeren, verstoren of waaraan men aanstoot kan nemen (Handyside, 1976).

Iets anders: wat is volgens u de grootste bedreiging voor de West-Europese democratieën?

Ik ben een moralist, geen toekomstvoorspeller. Ik waag me dan ook niet snel aan voorspellingen.

Wat ik wel vaststel, is dat mensen overal nazi’s en racisten zien, of wanneer ze die niet vinden – die erbij fantaseren. Nochtans beschouwen we het nazisme en in mindere mate het communisme als het ‘absolute kwaad’. Het islamisme, met andere woorden het wereldbeeld van iemand als ayatollah Khomeini, staat daarentegen nog niet op de radar. Doordat veel intellectuelen daar nog met een roze bril naar kijken, kunnen de radicalen daar garen bij spinnen en zich dieper nestelen in de Europese samenleving.

Een voorbeeld: ons ministerie van Buitenlandse Zaken hield jarenlang cijfers achter over de financiering van moskeeën, ook al zaten daar enkele onfrisse landen achter.

Opmerkelijk, dat u - als FVD’er - niet de oprukkende Europese Unie naar voren schuift.

Ik vind het altijd moeilijk om te zeggen wat erger is, maar het is natuurlijk een gegeven dat de mensen die in de EU aan de touwtjes trek-

zaak. Zo stond ik inzake het Marrakeshpact volledig aan de kant van Theo Francken (die trouwens een prachtig boek heeft geschreven: Continent zonder grens). Daarnaast is de mensenrechtenideologie vandaag volledig de weg kwijt. Oorspronkelijk waren mensenrechten bedoeld als middel om de burger te beschermen tegen de overheid, om hem de ruimte te geven zijn eigen leven te organiseren. Denk maar aan het recht op een privé- en familieleven. Vandaag echter aanvaardt men ook sociale, economische en collectieve rechten. Dergelijke zaken ondermijnen het systeem. We zouden ons weer moeten richten op de klassieke burgerlijke vrijheden.

U zou, omdat u tegen het Marrakeshpact bent, volgens onze liberale premier niet aan de goede kant van de geschiedenis staan.

Dan sta ik graag aan de verkeerde kant van de geschiedenis. (schertsend) Neen, dat is een grote misvatting.

In vergelijking met onze ‘Vlaamse liberalen’ bent u, met uw voorkeur voor de natiestaat, een uitzondering.

Ja, maar we hebben niets anders.

Goed, ik ben niet tegen internationale samenwerking en een zeker controlemechanisme in de vorm van het EVRM, maar de EU is een onbeheersbaar project geworden.

Universele mensenrechten zijn voor mij een beperkte categorie. Laat men deze echter uitdeinen, door uit het ene mensenrecht ook een ander af te leiden, dan ondermijnt men het hele systeem. Een voormalig libe-

raal politicus, Alexander Pechtold, zei ooit eens dat “Nederland van niemand in het bijzonder is”. De hele wereld kan dus aanspraak maken op Nederland. Een beter voorbeeld van kosmopolitisme dat de weg kwijt is, ga je niet vinden.

Helaas zijn dergelijke gekke gedachten een onderdeel van het huidige liberale wereldbeeld.

Wat is daar volgens u de oorzaak van?

Hoewel ik daar geen eenduidig antwoord op heb, spelen cultureel verval en postmodernisme een rol.

Hoe kan David van Reybrouck, op basis van de Belgische kolonisatie van Kongo, zeggen dat wij geen moreel oordeel meer mogen vormen? Pascal Bruckner noemt dat de tirannie van het berouw. We zijn, als westerse mensen, zo in de war geraakt dat we de weg kwijt zijn.

Sid Lukkassen verwijst naar “cultuurmarxisme” als oorzaak.(Zie zijn Abendland und Identität, 2017, wat een groot succes blijkt te zijn bij onze oosterburen, en terecht).

Speelt een gebrek aan respect voor de heimat, voor mensen die gelukkig zijn in hun dorpje, en een focus op de computerprogrammeur die zich over de hele wereld thuis voelt, geen rol?

Ja, die tegenstelling tussen de ‘somewhere’s and anywhere’s (mensen die zich overal thuis voelen, nvdr) speelt een rol. Onlangs zag ik op televisie een gesprek tussen een Nederlandse hoogleraar en een voormalige minister van Financiën, de ene een VVD’er en de andere een PvdA’er, die het uitstekend met elkaar konden vinden. Hoewel ze vroeger lijnrecht tegenover elkaar zouden stonden, behoren ze nu allebei tot de kosmopolitische elite, die niets meer heeft met Nederland. Op de timmerman die gewoon in zijn dorpje woont, kijken ze neer. Momenteel krijgt die groep evenwel een boemerang in het gezicht.

Een goede evolutie?

De populisten geven de ‘mainstream politics’ een flink pak slaag. Hoewel ik het niet met alles eens ben, vind ik dit rechtvaardig.

In principe is een populist iemand die opkomt voor het gewone volk en zegt dat ze door hun politici worden bedrogen. Daar hebben ze volgens mij wel een punt in.

Valt Thierry Baudet daar ook onder?

Zeker. Forum voor Democratie, PVV en N-VA vallen hier inderdaad onder. Maar ook Trump.

Slotvraag: wat verwacht u van FVD bij de komende verkiezingen?

Het probleem voor Forum voor Democratie (in de peilingen gestegen van twee naar achttien zetels, nvdr) is dat het alleen nog maar kan tegenvallen. Momenteel gaat het evenwel goed. Halen we bij de verkiezingen op 20 maart een goed resultaat, dan zal het mogelijk worden iets te veranderen, en dat is nodig.

HUGO DECKER

12 Cultuur

21 maart 2019

GESCHIEDENIS

3 miljard euro voor de VRT 3 miljard euro! Dat mag de belastingbetaler lammeren voor het nieuwe VRT-paleis. Wie het breed heeft, laat het immers breed hangen; en Vlaanderen heeft geld te veel.

Model van het nieuwe VRT-gebouw

Flagey Voor mij liggen de vierkleurenbrochures die de VRT-personeelsleden krijgen van de dienst Inspirerende Werkomgeving (dat staat er echt) van Atelier VRT. Pagina’s lang gebakken lucht. We zijn nog met weinigen die jarenlang gewerkt hebben in het eerste omroepgebouw aan het Flageyplein 18 in Elsene. Dat gebouw uit de jaren dertig had de vorm van een pakketboot en was een architectonisch pronkstuk van la Belgique de papa, want de omroep was toen nog volledig unitair. Het eerste wat opviel (buiten de rode lopers), was de open centrale hal, die een perfecte schouw zou geweest zijn bij een brand (zoals het geval was bij de Inno in 1967). Dus werd veel asbest gebruikt, vooral in de radiostudio’s.

Het gebouw was binnenin sober en heel overzichtelijk. De glorie was de grote, gelukkig helemaal gerestaureerde, Studio 4, waar openbare concerten, radioshows en cabaretavonden georganiseerd werden. De akoestiek was perfect, zoals ik me herinner van de vele opera- en belcantoconcerten van mijn te vroeg overleden collega Etienne van Neste. Extra was de mooie omgeving. Bij warm weer kon je tijdens de middag rond de vijvers van Elsene of naar de abdij Ter Kameren wandelen. Alle slagers en bakkers aan de Steenweg op Elsene waren nog Vlamingen, evenals de marktkramers op het plein. Het ‘F(ront)D(es)F(ascistes)’ (nu Défi) verspreidde al wel haar racistisch gif, en in de cafés en zelfs in het Delhaize-filiaal botste ik geregeld keihard omdat ik weigerde Frans te begrijpen.

De pakketboot kreeg in de jaren vijftig een uitbreiding, maar het hielp weinig, want met de komst van de televisie werd het gebouw veel te klein. Televisie werd opgenomen in een belachelijk klein studiootje, terwijl de feitelijke televisiekantoren aan de BoendaalseHet Flagey-gebouw

steenweg stonden. De omroep besteedde dus fortuinen aan de huur van kantoren en opslagruimtes in de omgeving. Begin de jaren zestig viel de beslissing te verhuizen en een moloch te bouwen op de vrijgekomen site van de nationale schietbaan van het leger in Schaarbeek.

Reyers 1 Inmiddels was de unitaire structuur ontmanteld, maar het nieuwe gebouw bleef gezamenlijke eigendom. Alles werd exact in tweevoud opgetrokken, met een grote centrale gang. “Je loopt niet langer in de Vlaamse beschaving, maar je stapt al een meter in de Waalse barbarij”, deelde ik Nederlandse bezoekers hulpvaardig mee. In 1971 was ik een van de eersten die naar Reyers trok. Het gebouw was groot, maar geen doolhof zoals sommige nieuwelingen dachten. Reyers was comfortabel, met een behoorlijke parking. Ten tijde van Flagey kwamen nog veel personeelsleden die in het Brusselse woonden te voet of met de tram, nu nog nauwelijks één. Al die ‘progressieven’ arriveren met de auto, want die onregelmatige uren, nietwaar?

Voor televisiemensen was Reyers een droom: twee grote en één reusachtige studio. Geschikt om Thuis op te nemen, maar ik herinner me ook hoe Toots Thielemans en één presentatrice er bijna in verdronken voor een cursus “Noten en Tonen”. Kinderziektes waren er ook. Van dubbele beglazing had men nog niet gehoord en toevallig was het op mijn verdieping - bekend als de gang van de mess - in de zomer tot stikkens toe warm wegens de slechte dakisolatie.

Reyers bezit een prachtige enorme tuin, waar ooit een sportcentrum gebouwd werd onder een ballon.

Mark Uytterhoeven bewees tegen onze minivoetbalploeg dat hij niet alleen een voetbalcommentator, maar ook een uitstekende voetballer was. Een storm maakte een einde aan onze ballon.

Op één punt is Reyers een drama vergeleken met Flagey. De afrit van de E40, de gruwelijk drukke Reyerslaan, het doodsgevaarlijke Meiserplein en de overal aanwezige hoogbouw nodigen niet uit de omgeving te verkennen. Maar ik heb nooit iemand horen vragen de gebouwen te slopen en er een nieuw paleis te bouwen.

Reyers 2 “Toon me je bouwplannen en ik zal zeggen wie je bent.” Onze hoofdredacteur-architect zal dit niet tegenspreken. Op pagina 2 van het interne VRT-document komt de eerste van vele pseudolinkse apen uit de mouw. “Waar zal je stoel staan?” Antwoord: “Als medewerker heb je niet meer één vaste plek. Je zal je vrij door het gebouw bewegen en werkplekken met je collega’s delen.” Een bekend ‘progressief’ en achterlijk idee, dat vervloekt wordt door iedereen die het meemaakt. Men kan onmiddellijk merken wie je ziet, spreekt of niet wil zien, en de interne haat, nijd, roddels en achterklap zullen nog meer tot het dagelijkse alaam behoren.

Leuk is dat de omroep “groene alternatieven voor koning auto” zal aanmoedigen en in het nieuwe gebouw een flinke fietsparking voorziet voor de vele zelfmoordenaars die vanuit Vlaanderen met de fiets zullen komen. De omroep kent zijn prioriteiten, want zal erover waken dat de vossen in het bos achteraan tijdens de werken niet gestoord worden “tijdens de paartijd”.

Leuke details, maar erger is dat de bouw past in de bekende Brusselse megalomanie. Positief is dat VRT en RTBF afzonderlijke gebouwen verder naar achteren neerpoten, want de huidige aaneengeklonken constructie gaat volledig tegen de grond. Op die plaats komen echter “leuke winkeltjes, cafeetjes, restaurants en woningen”.

Dit nonsensverhaal is al honderden keren elders ontkracht. Binnen de kortste tijd zal in de steenwoestijn van Reyers een no-go-area ontstaan met gesloten winkels, veel criminaliteit en druggebruik. Natuurlijk komt er in het nieuwe gebouw “een publieke bistro”. Ongetwijfeld zullen Vlamingen daarvoor massaal naar Brussel trekken.

De zeven verdiepingen van de nieuwbouw worden “als schillen” opgetrokken “van hectisch naar rustig”. Op de bovenste verdieping komen zelfs “stiltewerkplekken”.

Het gebouw krijgt “een barista pop-up” en een “eventruimte,” zeg maar de nieuwe Studio 4. De bedenkers hopen in mei 2019 te starten en tegen eind 2022 “moet iedereen verhuisd zijn”. Doe daar dus een paar jaar bij. En hoe ziet het gebouw eruit? Ongeveer zoals de vele beruchte konijnenhokken in Nederland.

JAN NECKERS

Feesten, kermissen en de Brueghels Het Musée de Flandre in Kassel doet mee met de herdenking van de 450ste verjaardag van het overlijden van Pieter Bruegel de Oude. Het hele museum is ingepalmd door de tentoonstelling ‘Feesten en kermissen in de tijd van de Brueghels’.

De grootse expo in het Kunsthistorisches Museum in Wenen heeft het stereotype beeld van de ‘boeren-Bruegel’ definitief doorprikt. Van de geniale en belangrijkste schilder uit de zestiende-eeuwse Nederlanden zijn slechts drie kermissen en boerenbruiloften bekend. En toch denken we bij de naam Bruegel nog altijd spontaan aan dansende, drinkende en brassende boeren. ‘Bruegelkermissen’ blijven tot op vandaag georganiseerd worden.

De expo in het Musée de Flandre toont aan dat het clichébeeld is gegroeid uit de talrijke kopieën, hernemingen en versies die de opvolgers van Pieter Bruegel hebben geschilderd.

Vooral de zonen Jan I en Pieter II Brueghel hebben daartoe bijgedragen.

Het museum pakt het grondig aan en presenteert enkele mooie voorbeelden van voorlopers van Bruegel die feesten en kermissen hebben afgebeeld. Dat kan een plechtstatig evenement zijn aan het hof, zoals een anonieme Vlaamse meester ‘De Liefdestuin van Filips de Goede’ op doek zette. Met Albrecht Dürer komen we al dichter bij Bruegel. De boer en de boerin op zijn gravure van 1514 zouden zo kunnen voortdansen op ‘De boerenbruiloft’ van Bruegel. Ook in de schilderijen van Jan Verbeke, Jan Massys en Pieter Aertsen is al iets van de sfeer van Bruegel op te snuiven.

Opvolgers of navolgers?

De tentoonstelling focust op de opvolgers. Er wordt stilgestaan bij een bijzonder aspect van het veelvuldig kopiëren van Pieter Bruegels werken, namelijk drie schilderijen waarvan men vermoedt dat ze teruggaan naar verloren gegane schilderijen van de meester en die we dus enkel nog kennen dank zij de nageschilderde versies.

Twee tijdgenoten van de meester zijn prominent aanwezig: Pieter Baltens (gravures), een van de grote navolgers in stijl en thematiek, en Maarten van Cleve met een vijftal paneeltjes. Er is ruime aandacht voor Pieter II Brueghel, die de modellen van zijn vader eindeloos heeft gebruikt en herdacht. Tot

in de jaren 1630 wist hij de Bruegelfeesten aan te passen aan de veranderende modes, ook al was er toen Rubens met zijn gigantische barokke schilderijen.

Jan I Brueghel wist een meer persoonlijke stijl te ontwikkelen.

De expo wil duidelijk maken dat deze opvolgers meer waren dan eenvoudige navolgers die de kermissen en feesten van Pieter Bruegel louter kopieerden of ze hoogstens herinterpreteerden.

Onder de tweede generatie navolgers groepeert het Musée de Flandre Hans Bol, Jacob I Savery en David Vinckeboons. Alle drie zijn ze duidelijk beïnvloed door het werk van Pieter Bruegel de Oude.

Met een tiental werken (hoofdzakelijk gravures) van David II Teniers maakt de expo een brug tussen de schilderkunst van de zestiende eeuw, nog sterk geïnspireerd door de nakomelingen van Pieter Bruegel en diens stijl, en de schilderkunst van de zeventiende eeuw. Teniers was gehuwd met een kleindochter van Pieter Bruegel de Oude.

Als uitleiding belicht de expo de zeventiende eeuw, toen de geschilderde feesten minder boers en meer hoffelijk werden, minder uitbundig en meer galant. Mooie voorbeelden daarvan zijn de werken van David Vinckboons, geflankeerd door dansers en muzikanten op de doeken van Hieronymus Janssens. Ook Simon de Vos, Frans Francken en Frans Pourbus zijn van de partij.

Alles samen heeft het Musée de Flandre een honderdtal schilderijen en gravures samengebracht, plus een aantal muziekinstrumenten uit de tijd van de Brueghels. Door enkel te kijken naar kermissen en feesten, missen we op de tentoonstelling interessante opvolgers, zoals Joos de Momper en zijn versie van de befaamde ‘Toren van Babel’. Toch blijft het meer dan de moeite waard om het sympathieke museum in Kassel te bezoeken.

MMMV Tentoonstelling ‘Feesten en kermissen in de tijd van de Brueghels’, nog t.e.m. 14 juli 2019, Musée de Flandre, Kassel, www.museedeflandre.fr

Actueel

21 maart 2019

13

Bij welke fractie zal Viktor Orban aansluiten?

Op het moment dat dit blad in druk gaat, wordt bij de EVP (Europese Volkspartij) gediscussieerd. Onderwerp: Fidesz, de Hongaarse regeringspartij van Orban, al dan niet uitsluiten van verder lidmaatschap van de EVP. De EVP, de christendemocratische fractie in het Europees Parlement, heeft 216 leden. 12 EVP-leden vroegen de uitsluiting van Fidesz, die (eveneens) 12 leden in die fractie telt.

Feit is dat Manfred Weber van de Duitse CDU, kandidaat-voorzitter voor de EVP, een ultimatum in 3 punten heeft voorgelegd aan Fidesz: 1. Fidesz moet elke anti-EU-campagne onmiddellijk stoppen, 2. Fidesz moet zijn verontschuldigingen aanbieden aan de andere leden van de EVP 3. Fidesz moet de continuïteit verzekeren van het functioneren van de ‘Central European University (CEU)’, die door de linkse miljardair Georg Soros wordt gefinancierd.

Waarover gaat het?

Het derde punt lijkt eerder een symbooldossier, want de CEU wordt op geen enkele manier gehinderd in haar werking als universiteit. Alleen past Hongarije voortaan de wetgeving toe op de CEU zoals de wetgeving toegepast wordt op elke andere buitenlandse

universiteit. De mogelijkheid om nog langer Amerikaanse diploma’s uit te reiken aan studenten wordt dus verhinderd, gewoon omdat de CEU geen universitaire basis heeft in de VS. Zijn verontschuldigingen voor bepaalde ongelukkige uitspraken heeft Victor Orban intussen al verstuurd.

Blijft het eerste punt over: daar draait het natuurlijk allemaal om, want Orban ligt al acht jaar op ramkoers met Brussel inzake het EU-migratiebeleid. Maar de Hongaarse president kan moeilijk de Hongaarse grondwet in een achteruitversnelling zetten. Voor hem komt Hongarije en de Hongaarse grondwet eerst. Die plicht heeft hij tegenover zijn kiezers op zich genomen.

20 maart: beslissing over Orban?

De stemming in de EVP-fractie over de eventuele uitsluiting van Fidesz zou plaatshebben op 20 maart; de uitkomst zal u ondertussen bekend zijn.

Maar er was de voorbije weken een patstel-

ling ontstaan, toen enkele leden van de EVP hadden aangekondigd de christendemocratische fractie te verlaten als Fidesz niet zou worden uitgesloten. De drie CD&V-verkozenen hebben al aangegeven binnen de EVP te blijven, zelfs als Fidesz mag blijven of enkel geschorst zou worden.

Vorige week vond in het geheim overleg plaats tussen Wouter Beke en Victor Orban, na bemiddeling van enkele EVP-leden uit Nederland en Duitsland. Dat gesprek tussen Beke en Orban heeft beide partijen echter niet dichter bij elkaar gebracht.

Victor Orban is realiteitsbewust genoeg om te beseffen dat Fidesz wel eens daadwerkelijk zou kunnen worden uitgesloten. Dit hoeft niet onmiddellijk een drama te zijn, noch voor Orban, noch voor Fidesz.

Want op Europees vlak verschuift er van alles, vooral ter rechterzijde. En zelfs als Fidesz niet wordt uitgesloten, dan is het nog de vraag wat na de Europese verkiezingen van 26 mei gaat gebeuren.

Fidesz naar de ECR? Of naar ENF? Zo hij niet meer welkom is bij de EVP, dan is de meest realistische optie voor Orban zich aan te sluiten bij de ECR, de Europese Conservatieven en Hervormers, een groep van momenteel 71 leden (waaronder N-VA, de Deense Volkspartij, de Ware Finnen, het Poolse PiS en de Britse Conservatieven). Het is maar de vraag of de N-VA gelukkig zal zijn met het feit dat Fidesz zou toetreden tot de ECR-fractie.

voor Democratie (Baudet-Nederland) zal aansluiten bij de ECR. Peilingen geven de Nederlandse partij een drietal zetels.

Bovendien dient men rekening te houden met de komst van VOX, de rechtse Spaans-nationalistische partij die eveneens lonkt naar de ECR. Een ECR-fractie met daarin N-VA naast Vox, Fidesz, AfD en FPÖ, dat willen we nog zien gebeuren. De kans is dan ook reëel dat de drie à vier N-VA-verkozenen op zoek moeten gaan naar een andere fractie. Aansluiting zoeken bij de EVP (waar tegen dan Kris Peeters zit) lijkt evenwel uitgesloten. ENF is evenmin een optie, want te rechts en natuurlijk zit daar ook al het Vlaams Belang. Blijft over: de ALDE (liberalen) van Guy Verhofstadt, of dan toch maar de Groene fractie. Maar ook die opties zijn niet vanzelfsprekend.

En dan is er de Brexit. Als de Brexit doorgaat op 29 maart, dan verdwijnen de Britse Europarlementsleden uit het Europees Parlement. Maar als de Brexit wordt uitgesteld en verschoven naar een latere datum (en zo ziet het er vandaag naar uit), dan doen de Britten opnieuw mee met de Europese verkiezingen…

PIET VAN NIEUWVLIET

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

Forum voor Democratie naar ECR Een andere mogelijkheid, zij het iets kleiner, is dat Fidesz zou aansluiten bij de ENF-fractie, het Europa van Naties en Vrijheid (met Front National (nu RN), Vlaams Belang, PVV, Lega Nord en FPÖ). Die fractie telt 35 leden, maar verwacht na de komende Europese verkiezingen flink te zullen groeien.

Blijkbaar zou in de beide rechtse fracties van alles aan het schuiven zijn. Er zouden gesprekken zijn tussen het Poolse PiS (nu ECR) en de Italiaanse Lega van Salvini (nu ENF), waarbij deze laatste na de volgende Europese verkiezingen eventueel zou aansluiten bij de ECR. En dus de ENF zou verlaten. Ook van de Oostenrijkse FPÖ wordt gezegd dat die evengoed zou kunnen aansluiten bij de ECR. En waar de FPÖ zal zitten, daar zal ook de Afd bij aansluiten. Nu is ook al bekend dat Forum

LUIKERSTEENWEG 244 F 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272 MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

The Great Replacement

Voor hij de aanslag op de moskee in Christchurch pleegde, verstuurde Brenton Tarrant een Manifest met de titel “The Great Replacement”, waarin hij de motieven achter zijn daad toelichtte.

De teksten van Breivik waren warhoofdig en sociopathisch. Het Manifest van Tarrant is veel logischer en beter onderbouwd. Als men zich alleen op die tekst baseerde, zou men hem niet als een waanzinnige omschrijven, zelfs niet als een haatdragende fanaticus, maar eerder als een wanhopig persoon. Een kat in het nauw. Dit zijn slechts uittreksels en samenvattingen uit 34 bladzijden A4, waarin nog veel meer thema’s behandeld worden.

Kantelpunten Tarrant noemt drie kantelmomenten die hem ertoe hebben gebracht tot gewapend verzet en terrorisme over te gaan. Het eerste kantelmoment was de aanslag in Stockholm op 7 april 2017, waarbij zijn cynisme en zijn fatalisme tegenover de eindeloze reeks islamitische terreurdaden werd doorbroken. Een Oezbeekse moslim reed toen met een gestolen truck opzettelijk negentien mensen omver, wie er zes stierven. Een van de dodelijke slachtoffers was de elfjarige Ebba Akerlund. Zij was gedeeltelijk doof. Zij had de moordende truck zelfs niet horen aankomen. Dat trof Tarrant als “een slag met een voorhamer”.

Als er één rechtstreekse aanstoker is voor de schietpartij in Christchurch, dan is het niet één of andere islamcriticus, maar die Oezbeek. Het tweede kantelmoment was de enorme verkiezingsoverwinning van de “internationalistische, globalistische, antiblanke ex-bankier” Macron. Geen krappe overwinning, maar een triomf. Daardoor verloor Tarrant zijn geloof dat er via democratische weg nog redding mogelijk was.

De laatste druppel die de emmer deed overlopen, was een bezoek aan Frankrijk. Toen zag Tarrant met eigen ogen dat de verhalen over een invasie van niet-blanken in Frankrijk geen overdrijvingen waren, maar zelfs nog onderschattingen. De indringers [‘invaders’] waren overal, zelfs in de kleinste stadjes, zelfs in landelijke gemeenten. De weinige blanken waren oud en alleen. De ‘invaders’ waren jong en hadden vele kinderen.

In een stadje van hoogstens 25.000 inwoners zat hij een tijdlang voor een winkelcentrum te kijken naar de stromen mensen die binnen- en buitengingen. Voor elke blanke zag hij twee ‘invaders’ Daarna reed hij naar een soldatenkerkhof, waarschijnlijk uit de Eerste Wereld-

oorlog, overweldigd door emoties, woede en wanhoop, en hij weende bitter. Wie abstractie kan maken van de terreurdaadpleger, en enkel focust op de tekst, zal moeten toegeven dat die tekst aangrijpend en emotioneel is.

Links antikoloniaal discours Tarrant wil geen genocide tegen moslims in hun thuislanden. Naar eigen zeggen haat hij hen zelfs niet. Maar moslims die deelnemen aan de verovering en kolonisatie van westerse landen, zijn volgens hem vijanden die verjaagd moeten worden, desnoods met geweld. De linksen moeten niet te hard jammeren. Dat is immers hetzelfde discours dat zij gebruikten in hun antikoloniale retoriek in Afrika. Tarrant wil een kettingreactie van aanslagen en vergeldingsacties uitlokken en een reeks burgeroorlogen die zullen leiden tot de vlucht of de verdrijving van de moslims uit Europa en tot de vernietiging van de politieke elites, die hij verraders noemt. Het is heel eenvoudig dat scenario met hoogstaande morele argumenten af te wijzen. Het is veel moeilijker een realistisch alternatief voor te stellen.

Tarrant legt uit waarom hij tijdens zijn actie ook kinderen zou doodschieten. “Als ge een nest adders uitroeit, laat ge dan de kleintjes leven?” Nee, natuurlijk niet, maar het gaat hier om mensen, niet om adders. Soms kan gewapend verzet legitiem zijn, en hoe wanhopiger de situatie, hoe legitiemer het wordt. Tarrant wijst er terecht op dat vele naties alleen maar overleefd hebben dankzij verzet en/of terrorisme. Ierland, Polen, Israël, Baskenland, Spanje onder Napoleon, Koerdistan… Het is mijn opsomming, niet de zijne. Maar met het doden van kinderen heeft hij in mijn ogen een grens overschreden, die wij nooit mogen overschrijden.

Wij verlagen ons niet tot het niveau van de vijand als

we terugschieten. Dat is politiek correcte demagogie.

Maar we verlagen ons wel tot het niveau van onze islamitische vijanden als we net zoals zij opzettelijk en doelbewust kinderen doden. Dat miljoenen moslims enthousiast terroristen toejuichen die kinderen doden in Israël, de VS, Spanje, Frankrijk of waar ook, en hen zelfs goedpraten en subsidiëren, dat mag geen excuus zijn om ons ook tot zo’n onmenselijkheid te verlagen.

Ecologist Het spijt me voor de Groenen – nou nee, niet echt, ik heb er een onchristelijk plezier in – maar Brenton Tarrant is een milieujongen, een echte consequente groene. Dat blijkt duidelijk uit zijn Manifest.

Hij verzet zich tegen “… ongebreidelde verstedelijking en industrialisering, steden die altijd maar groter worden en krimpende wouden, een volledige vervreemding van de mens van de natuur, met de bekende resultaten. Pedofiele politici, pedofiele priesters en pedofiele popsterren, die voor iedereen bewijzen hoe ontaard ons tijdperk is.” En, nog fundamenteler verbonden met het immigratiethema: “Links heeft het debat over milieubehoud volledig naar zijn hand gezet, terwijl het tegelijk zelf zorgt voor een voortdurende verwoesting van de natuur door massa-immigratie en ongecontroleerde urbanisatie, zonder een echte oplossing te hebben voor beide problemen.

Er kan geen Groene toekomst zijn zonder het beëindigen van de bevolkingsgroei. De ideale Groene wereld kan niet bestaan op een planeet met honderd miljard, vijftig miljard of zelfs maar tien miljard mensen. De voortdurende immigratie in Europa is ecologische oorlogvoering en is op lange termijn verwoestend voor de natuur. Het Europa van de toekomst kan er geen zijn van beton en staal, smog en kabels. [Het moet] een plaats zijn van wouden, meren, bergen en weiden. Niet een plaats waar Engels de leidende taal is, maar een plaats waar alle Europese talen, geloofsovertuigingen en etnische groepen naar waarde worden geschat […] en beschermd moeten worden. ER IS GEEN TRADITIONALISME ZONDER ECOLOGIE [‘environmentalism’]. Pak vast, Almaci en Calvo. Tarrant deelt de ecologische kern van jullie gedachtegoed. Ook daar mag eens op gewezen worden.

P.M.

Brieven

14

21 maart 2019

VLAAMSE KRANT Pallieterke, Er is iets wat ik niet goed begrijp. Is er dan echt geen mogelijkheid om in Vlaanderen een krant uit te brengen die een eerlijke weergave van alle nieuws brengt, ook datgene wat we enkel zien op sociale media. En vooral niet die linkse zever die we telkens moeten aanhoren. Er moet toch geld genoeg zijn in rechtse kringen om dat te verwezenlijken? Idem voor een rechtse televisiezender. Waarom moeten wij dat blijven tolereren ? ‘t Pallieterke is toch een goed voorbeeld dat dit wel kan. Ik ben het zo beu elke dag die valse leugens te moeten lezen. Het is niet te verwonderen dat een groot deel van de Vlamingen nog steeds in het stemhokje de verkeerde keuzes maakt. Of ben ik een dromer?

Piet Castelein - Gits

DANNEELS

GESCHIKTE DADER

POPULISME

Pallieterke, De media zijn blij. Ze zijn heel blij, want er is eindelijk een aanslag gepleegd door een geschikte dader, ergens in Nieuw-Zeeland, en de slachtoffers zijn moslims. Minstens een week bleef dat in de krantenpagina’s hangen. En natuurlijk zal die aanslag geframed worden in een extreemrechts complot en daarvoor zal zoals steeds verwezen worden naar Andras Breivik, de schizofrene Kim de Gelder en waarschijnlijk ook Charlottesville. En daarmee houdt die ‘serie extreemrechtse aanslagen’ ongeveer op. Tenzij je veel verder in de tijd teruggaat, natuurlijk. Dat islamterreur oneindig veel frequenter is, zal niet vermeld worden, en het heeft zeker niets met de islam te maken. Meer nog, we hebben daar zelf schuld aan omdat we islamofoob zijn. Kerken met gelovigen die in Nigeria, Egypte, Pakistan en elders worden platgebrand, dat is uiteraard geen courant islamitisch geweld. Neen, dat zijn aanvallen door ‘verwarde personen’, zoals de dader van de schietpartij in een tram in Utrecht op 18 maart. Dat heeft niets te maken met de Koran, die Joden en christenen als tweederangsburgers bestempelt die enkel mogen ‘getolereerd’ worden. ‘Polytheïsten’ (zoals hindoes) en ‘atheïsten’ staan volgens de Koran nog lager in de rangorde. Het ergste is nog dat citeren uit de Koran door niet-moslims nu ook al islamofobie genoemd wordt. Het is alsof je niet uit ‘Mein Kampf’ zou mogen citeren omdat dit nazifobie zou zijn. O ja, ik was op de Ramblas in Barcelona op 17 augustus 2017, maar gelukkig niet net toen die bestelwagen op voetgangers inreed. Was ik daar een uurtje vroeger geweest, dan was het misschien prijs geweest.

Gunter Deleyn - M ariakerke

Pallieterke, Er komen verkiezingen aan en partijen die voor de uitslag vrezen, zoeken naarstig naar witte konijnen. Zo geraakten vroeger al zangers en zangeresjes, wetenschappers, sportlui en van televisie bekende gezichten verkozen. Wie niet vaak genoeg op televisie komt, nemen ze niet in aanmerking. Intussen weet iedereen dat vier jaar in het parlement zetelen al méér pensioenrechten oplevert dan veertig jaar in de privé te werken, maar die nieuwe witte konijnen zeggen “engagement te hebben”. Er zijn weer beloften over méér pensioen voor de privé (voorlopig nog zonder uittredingsvergoeding) en ‘gratis’ dokters en tandartsen, en later wordt dan uitgelegd waarom dat niet is kunnen gerealiseerd worden. Het parlement is het duurste theatergezelschap van ons land, en het vertrek van Vuye en Wouters uit de Kamer betekent een gigantisch verlies voor de kiezers. De ‘volksvertegenwoordigers’ willen verder carrière kunnen maken, dáár komt het op neer. Wij zouden de semantische waarde van het woord populisme eens moeten herbekijken, want daar is héél wat mis mee.

M arc Bertrand - Edegem

Geen woorden maar daden!

NIEUWSLEZERS VRT Pallieterke, Ik ben het volledig eens met de lezersbrief van Jacques Foncke. Ook ik erger mij al maanden aan de stemkwaliteit van bepaalde nieuwslezers. Om een naam te noemen, zeker Goedele Wachters. Wat is dat? Ergerlijk, inderdaad. Wanneer die dame het nieuws leest, en dat gebeurt dikwijls, zet ik mijn tv gewoon af. Een stem die mij inderdaad van de inhoud afhoudt. Gelukkig hebben ze Xavier Taveirne al afgevoerd. Die was niet beter. En dan heb ik het niet eens over het inhoudelijke. Dan zou ik gans de linkse redactie moeten bekritiseren. Maar dat feit is bekend.

M arc Ruiters - Tongeren

Word lid van het VNZ

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen

Kruisende woorden oplossing 1152

A B C D E F G H I J K L

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 T R O U W H A R T A A N B

I

I G E

E D E R X E L

L A S E R X E N X W O L E K X R X K L X S X P E N V A X Z W A A

I

K L A U W X A X E

I

N D

I M E S S A G E X

B X C X S X B K X O X B E U R T E L E L E V E X L

S X

I

I

Pallieterke, Een halve eeuw geleden overleefde een gezin op basis van één modaal salaris. Nu krijgt zelfs het “gewone” gezin met twee salarissen het steeds lastiger om rond te komen. Onze meer “comfortabele” levenswijze heeft er uiteraard heel wat mee te maken. Een basisoorzaak van dit groeiend probleem illustreer ik met een persoonlijke anekdote. In 1960 was mijn maandloon als beginneling 5.555 BEF en betaalde ik 800 BF huur. Dus 14.4 procent van mijn inkomen ging naar mijn huishuur (en dat was een courante situatie). Een (gewone) beginner ontvangt nu maandelijks, zeg maar, 1.400 euro en betaalt gegarandeerd 600 à 700 euro huur. Dat is plusminus 50 procent van zijn inkomen. Mensen met een “koopwoning” staan voor de calvarieberg van de afbetaling van hun lening en zijn al niet veel beter af. “Wonen” wordt onbetaalbaar voor de gewone werkende mens. Laat staan voor de niet-werkenden. Waar gaat dit heen? De groenen hebben hun momentum om de mensen met veelal nutteloze onkosten op te zadelen goed gekozen! Afspraak in het kieshokje.

M arcel Melkebeke - Zonnegem

- Er is geen meerderheid nodig om te zegevieren, maar eerder een woedende en onvermoeibare minderheid, fel genoeg om de meningen van de mensen langzaam in vuur en vlam te zetten.

Samuel Adams (1722 - 1803)

Amerikaans politicus en leider van de on-afhankelijkheidsstrijd -

We naderen snel het stadium van de ultieme omkeer: het stadium waar de regering alles mag doen wat ze wil, terwijl de burger nog enkel iets mag doen met toelating; dat is het stadium van de duisterste periode van de menselijke geschiedenis.

Ayn Rand (1905 - 1982) Russisch-Amerikaanse filosofe en schrijfster

- Het geheim van het geluk is de vrijheid. Het geheim van de vrijheid is de moed.

Pericles (495 - 429 v.C)

Grieks staatsman en generaal - Als de laatste boom zal geveld zijn, als de laatste vis gevangen en de laatste rivier vergiftigd is, dan pas zal de mens merken dat men geld niet kan eten.

Geronimo (1829 - 1909) Apacheopperhoofd

Pallieterke, Het moet me toch even van het hart. Vlaming zijnde, maar zonder aversie tegen mijn Waalse medemensen, word ik regelmatig heen en weer geslingerd in mijn gevoelens naar de Walen toe.

De gewone Waal is niet anders dan de gewone Vlaming. Het zijn de politiekers aan Vlaamse en Waalse kant die alles verkloten en de mensen opstoken aan beide kanten. Vooral eigen Vlaamse politiekers zorgen voor “weg met de Vlaamse Leeuw”.

Wij allen zouden fier moeten zijn op onze Vlaamse Leeuw en op onze taal, en uiteraard respect moeten afdwingen van onze medeburgers de Walen, door ons trots te tonen en samen te overleggen. Dat zal echter nooit lukken zolang het gesprek gaat tussen de poco’s aan beide zijden.

Als ik morgen sterf, wat heb ik dan betekend?

Toch wel iets voor mijn medemensen. Als morgen enkele politiekers sterven, wat hebben zij dan betekend? Voor mij niets, en voor de meesten onder ons alleen maar ellende. Is het dan echt onmogelijk in ons minuscuul kleine landje een samenleving te creëren met aparte en toch gezamenlijke interesses en overleg?

Is het dan echt zo moeilijk op te komen voor jezelf? Of gaan jullie poco’s ons land verkloten voor ons nageslacht door de invoer van al die vreemde culturen die weigeren zich aan te passen aan hun meer dan gulle gastland? Tja, de verkiezingen komen eraan, hé. En dan spreken we nog niet eens over de islamisering van onze landen. Dit feit zal zonder twijfel een einde maken aan de onderlinge twist, want we zullen te gepasten tijde gezamenlijk moeten vechten tegen een erger fenomeen: “het verlies van ons bestaan”.

Linda de Jonghe - Bornem

NOG EENS DE VRT Pallieterke, Sedert enkele jaren hebben we niet alleen het genoegen elke week vergast te worden op de prietpraat van Bjorn Soenens uit New York. Neen, er is ook nog Michiel Vos, die om de haverklap een bijdrage uit de VS mag leveren en zelfs op geregelde tijdstippen in de studio komt zitten.

Zoals iedereen weet (of niet), is hij de schoonzoon van Nancy Pelosi, groot opperhoofd van de Democraten in het Huis van Afgevaardigden.

Vindt de VRT dat het deontologisch te verantwoorden is dat die man commentaar mag leveren over de Amerikaanse politiek? Zou het ook kunnen dat een zoon of dochter van Donald Trump voor de VRT zou mogen werken?

W. Buelens – Zaventem

DAAR GAAN ZE WEER Pallieterke, Volgens de kranten is de Australische moordende dader in Nieuw-Zeeland een extreemrechtse smeerlap, onze maatschappij onwaardig.

De Turkse moordende dader in Utrecht heeft psychische problemen, dus moet hij door onze maatschappij worden geholpen...

Wim Peeters - Turnhout

Hotels en en Hotels restaurants waar waar restaurants Vlamingen thuis zijn zijn Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis Verliefd op op de dethuis natuur-?zijn Vlamingen Verliefd natuur-?

Kom ze ze eens eens proev proeven te Achouffe-!

Kom

HOTEL HOTEL

DeAchouffe keuken is enkel hotelgasten 19 - open 6666voor Houffalize Te bereiken via Namen, Marche, Laroche richting Houffalize (afslag Nadrin) of via Luik Wij zijn vlamingen

Tel. 061-28 81 82 - Fax 061-28 90 82 www.lespine.be (Wij zijn Nederlandstalig-!)

Tel. 061-28 81 82

Heerlijk aan aan de de kust kust nu! nu!

Heerlijk

HOTEL DIE DIE PRINCE PRINCE HOTEL

zal u u extra extra verwennen. verwennen. zal Albert I-Wandeling I-Wandeling 41-42 41-42 -- OOSTENDE OOSTENDE Albert Tel. 059-70 059-70 65 65 07 07 Tel.

D E N

N A S P E U R E N X D E O K X

RONDKOMEN

DOORDENKERS

Bel gratis 0800 179 75 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be Voor een Vlaamse sociale zekerheid!

Pallieterke, Danneels, kardinaal zaliger, werd in 1978 bisschop van Antwerpen. Meerdere malen sprak ik hem aan in zijn bisschoppelijk paleis, gelegen aan de Drie Fonteintjes te Antwerpen, inzake onwettige Franstalige missen, meer bepaald in het klooster van Basiliek Heilig Hart, in de Kardinaal Mercierlei (die naam spreekt al voor zich) Gevolg: ik kreeg met vijf kompanen gevangenisstraf wegens ordeverstoring tijdens de mis. Een Vlaamse pater had ik uitgenodigd ter mislezing. Beide priesters begonnen bijna een vuistgevecht voor het altaar. Met 250 man stonden we daar de mis rustig in de Vlaamse taal te zingen en te bidden. Verder werd het nadien door hem verboden om door mij nog catechese te geven aan kinderen van 11 jaar, om verder nog jeugdleider en lector te zijn. Mijn pastor heeft daar destijds een dikke stok voor gestoken. Danneels zit nu bij Boudewijn en niet meer in Laken aan tafel. Of mijn pastoor er bij zal zijn, betwijfel ik… Eddy van de Sompel - Sint-Niklaas

VLAMING VERSUS WAAL VERSUS ISLAMIET

I

N G S E

I M P O R T

R O K O X L

I

S

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

Sport

21 maart 2019

Jammer voor de Kanaries Zondagavond was ik serieus ontgoocheld! STVV heeft de boot gemist. Onze Limburgse vrienden slaagden er niet in zich te scharen bij de zes beste ploegen van de Jupiler Pro League. Het sprookje is uit. Ik heb absoluut niets tegen AA Gent, maar dat ik zondag de kant koos van STVV had zo zijn redenen. Jarenlang heb ik de straffe verhalen moeten aanhoren die Raymond Goethals, die er enkele jaren trainer was, vertelde over de Truienaars.

Hij eindigde zijn betoog steevast met volgende historische woorden: “Tes een specioel volk.” Zo heb ik een zekere sympathie opgebouwd voor de Kanaries, en respect. Bij de nationale ploeg kon ik goed opschieten met Lon Polleunis, de beste speler die ooit op Stayen heeft rondgelopen. Lon was niet alleen technisch en tactisch zeer sterk, hij had een neus voor doelpunten. Cijfers liegen nooit. Polleunis speelde 353 matchen in de Belgische eerste klasse en maakte 106 goals.

In 1968 kreeg hij de Gouden Schoen, wat geen sinecure was voor iemand die in een provinciaal ploegje speelde.

Lon Polleunis Michel Verschueren, die manager was van RWDM toen Lon Polleunis er speelde, zei over de lieveling van Sint-Truiden: “Lon was een sluwe vos. Hij kon met een minimum aan inspanningen een maximaal rendement bereiken.”

Toen ik een gesprek had met hem voor Sport-Voetbalmagazine, hadden we het over het gespreksonderwerp van het moment, het kunstgrasveld van Stayen. “Gelukkig bestond dat fenomeen nog niet in mijn periode. Ik zou misschien wel uit de voeten gekund hebben op zo’n ondergrond omdat ik technisch vrij sterk was, maar de meesten

van mijn ploegmaats zouden een probleem gehad hebben. Die speelden op pure kracht.

Daar gingen ongelukken van gekomen zijn.

Zij hielden meer van een hobbelig veld of een modderbad, dan was de balcirculatie van onze tegenstrevers niet zo snel en waren er meer duels, die we gewoonlijk wonnen.

Topploegen als Anderlecht en Standard waren bang om naar dat kleine kloteveld van Stayen te komen. Ze wisten dat het een loopgravenoorlog ging worden.”

Ik begrijp het gezaag niet goed van Jess Thorup, de trainer van AA Gent, over de synthetische mat op Stayen. AA Gent won eerder dit seizoen al met 1-3 tegen STVV voor de beker. De eerste nederlaag van de Limburgers op eigen veld. Gent is sterk op kunstgras! De trainer van de Buffalo’s zou het spijtig moeten vinden dat de bekerfinale niet op Stayen gespeeld zal worden. Toch erg voor STVV, die blunder van Acolatse. Ik zou maar een tijd binnen blijven, als ik Acolatse was. Er zijn er die voor minder slaag hebben gekregen…

ROSKAMMEN

Honderd procent Het is in journalistieke kringen een algemeen erkend postulaat: het verschil tussen een bedrijf beheren en een voetbalclub leiden is immens. Stel, de eigenaar van bedrijf X hoort uit ‘betrouwbare bron’, al dan niet gegrond, dat concurrent Y in slechte papieren zit. In de hoop daar zelf beter van te worden, neemt X de media in vertrouwen.

Het grote publiek heeft echter amper interesse voor bedrijf X en Y, en de media evenmin. Vertel als voorzitter van club X precies hetzelfde over club Y en de media staan voor je klaar met mega-aandacht. De gevolgen voor jouw persoontje zijn in zo’n geval dikwijls onverwacht ongunstig.

Het moet zijn dat de heer Francis Vrancken tot vorige week dat onderscheid niet kende.

Of niet wou kennen. In de kranten oreerde hij voor de volle honderd procent zeker te zijn dat zijn Beerschot-Wilrijk naar 1A zou promoveren, en dat vijand KV Mechelen zou degraderen naar de eerste amateurs. Als dat op het veld in Mechelen niet zou kunnen - maar hij dacht van wel - dan zeker via het bondsparket. De voorzitter van Beerschot-Wilrijk achtte een veroordeling voor matchfixing eind vorig seizoen onvermijdelijk. Het Mechelse feestgedruis na de geel-rode winst op de ultieme speeldag klonk hem stellig niet als muziek in de oren. Evenmin als de nuchtere vaststelling in dit rubriekje dat van zijn voor de volle honderd procent absolute zekerheid nog maar vijftig procent overblijft.

Tot nader order zelfs enkel theoretisch.

Dagdromen

Gille Van Binst Voormalig topvoetballer

Hoe het voor Beerschot-Wilrijk en KV Mechelen ook afloopt, hopelijk trekt de heer Vrancken de juiste conclusies en verwart hij zijn positie van succesvolle bedrijfsleider niet langer met dat van een amateuristische clubvoorzitter. Al schijnt dat moeilijk te zijn. In een aantal kranten ging hij prompt dagdromen dat het bondsparket de gebeurlijke degradatie van KVM zou uitspreken voor playoff 2 begint! Tot dan en ook erna is het enige herpakken als het niet in affronten wil vallen in de play-offs. Akkoord, de thuisoverwinning van KV Kortrijk was gevleid, maar met dat soort uitvluchten zijn ze niet veel vooruit op de Bosuil. Plus dat het aantal gekwetsten Bölöni met de ijzeren arm zorgen baart. Zijn vrome bede verdient dan ook een speciale vermelding: “We bidden tot God dat Mbokani klaar raakt voor de play-offs.” Wat kunnen we daar meer aan toevoegen dan amen?

Nog niet gedaan

Hard verdict De kogel is door de kerk, en ge zult de pastoor van Sint-Rombouts daarover niet horen morren, want hij is een sympathisant van KV Mechelen. Een kogel meer of minder is van geen tel, nu Malinwa de titel in 1B te pakken heeft. Dat er een verliezer moest zijn in het duel tussen de twee promotiekandidaten is het klaaglijke aan dat verhaal. Beide ploegen waren elkaar waard en ze hebben hun supporters een gedenkwaardige competitie bezorgd met alles erop en eraan. De aanhang van Beerschot-Wilrijk maakte een drietal minuten voor affluiten nog aanstalten om een late carnaval op zijn Kiels te vieren. Om dan, op de valreep, naast de promotie grijpen, en dat voor de tweede keer op rij, is een hard verdict. Maar wij kijken al vooruit. Derde keer goede keer moeten ze maar denken.

Volksfeest Wie kroonde zich tot snul van de namiddag Achter de Kazerne? Het Kameroense kieken zonder kop, Noubissi, vond het nodig zijn studs op het scheenbeen van Schoofs te planten. Gelukkig zonder kwetsuur. Rood voor de onachtzame zondaar. En terecht. Wat anders?

Beerschot-Wilrijk moest een uur verder met tien. Uw eigen ploeg benadelen, noemen ze dat. Hetzelfde geldt voor de pierlala’s in het bezoekersvak die met rookbommen de boel op stelten probeerden te zetten, met een gedwongen pauze van tien minuten tot gevolg.

De tegenpartij had geen bommen nodig om

na afloop een volksfeest te beginnen. We kennen er die van de ene broek in de andere nog volop aan het vieren zijn onder de Sint-Romboutstoren. Dat kunnen ze hen al niet meer afpakken, en daar kan zelfs Operatie Propere Handen niets aan veranderen.

Wie zal het zeggen?

Met nog een dik halfuur te spelen een nuldrie voorsprong prijsgeven en uiteindelijk zonder punten terug de bus in richting het Soete Land van Waas. Er zijn weinig ploegen die het Waasland-Beveren zullen nadoen. De zesentwintigduizend die er in Sclessin met verwonderde ogen naar zaten te kijken, zijn dan ook dank verschuldigd voor het onwaarschijnlijke spektakel dat ze te zien kregen.

Nog een opmerkelijk gebeuren was de overwinning van Lokeren tegen Cercle Brugge. Als eervol afscheid van 1A kan het tellen.

Hoe de toekomst voor SK Lokeren eruitziet?

Wie daarop kan antwoorden, mag op onze redactie een pint komen drinken; het mogen er meerdere zijn ook.

Vrome wens Twee ploegen uit play-off 1 vielen uit de toon voorbije zondag. Club Brugge moest in Moeskroen zijn meerdere erkennen, waardoor het de kans miste om, na halvering van de punten, tot op twee flinterdunne punten van leider Genk te naderen. Kans verkeken.

Dan was er nog Antwerp dat zich, met nul punten uit de laatste twee wedstrijden, zal moeten

15

De reguliere competitie zit erop, maar daarmee zijn de feestelijkheden niet afgelopen.

Wat staat ons nog te wachten? Tien extra matchen tussen zes gegadigden die hun steun verlenen om, op bevel van de voetbalbond en de profliga, het niveau van het vaderlandse voetbal op te krikken.

De inkomsten die eraan vasthangen zijn in dank meegenomen. Play-off 1 noemen ze dat.

Terwijl de overige ploegen die gewogen en te licht zijn bevonden voor het elitaire kransje van zes, verzocht worden het beste van zichzelf te geven in play-off 2. Ze zullen zich haasten. Wat valt er in die reeks nog te versieren?

Als alles meezit hooguit een Europees ticket voor één van die ploegen.

En voor de toeschouwers veel gegeeuw, maar met als positieve noot een uitvlucht om thuis weg te zijn.

Hoog bezoek Waarschijnlijk is een allegaartje Turken tijdens een bezoek aan de abdij van Tongerlo tot de vaststelling gekomen dat er in die lieftallige omgeving nog meer te ontdekken valt.

Of ze op die manier de geneugten van het nabije Westelse Kuipje hebben leren kennen, is niet denkbeeldig. Met als slotsom dat voetbalclub Westerlo weldra in handen dreigt te vallen van een kapitaalkrachtige Turkse groep.

Geen andere keuze We mogen het sterke man Herman Wijnants niet kwalijk nemen dat hij, na bijna veertig jaar zijn nikkel te hebben afgedraaid in de Parel van de Kempen, nu de handdoek werpt.

Zijn pleidooi is bondig en helder: “Zonder vers geld hadden we naast de licentie gegrepen en zou Westerlo niet langer een profclub kunnen blijven.” De trouwe supporters - Frans, Rik, Emma en Amedee - blijven niet verweesd achter. Via een vetorecht worden de naam, de kleuren en de locatie van de club verankerd.

Een kinderhand is gauw gevuld.

mogelijke besluit dat onduidelijkheid nog weken troef zal zijn. En dat, zoals Het Laatste Nieuws terecht stelt, het rechtszaken zal regenen nadat de bondsinstanties in een of andere richting beslissen. Want zo zeker als het bestuur aan het Antwerpse Kiel is dat “het allemaal nog goed komt”, zo zeker is men in Mechelen dat Malinwa volgend seizoen in 1A speelt.

De enige zekerheid is dat de grote verliezer in dit verhaal Koning Voetbal is, tot heil van de Mammon. De sportieve aantrekkingskracht van de voetballerij wordt, al veel langer dan voor Operatie Propere Handen, gefnuikt door geld. Zeker niet alleen in onze contreien. Denk alleen al aan wat FIFA-baas Gianni Infantino met zijn nieuwste poenfabriekje, een WK voor clubs, zal teweegbrengen bovenop een kalender die al op verzuipen staat, zeg maar naar zelfdestructie evolueert.

G5-clubje AA Gent heeft zich op de laatste speeldag in 1A als laatste ‘grote’ ploeg bij het selecte G5-clubje gevoegd. De play-off 1 kan dus starten zoals genoemd clubje dat wenst.

Bondscoach Roberto Martinez selecteerde voor de eerste interlands in de campagne voor het EK 2020 liefst 28 spelers. Daar spelen er met Hansvanaken, Brandon Mechele (Club Brugge) en Leandro Trossard (Racing Genk) precies geteld drie in onze 1A.Of ze tegen Rusland en Cyprus ook speelminuten krijgen, is niet zeker. Zeker is wel dat 3 op 28 veel zegt over het niveau van het Belgische clubvoetbal, zo niet alles. En in een moeite over de ware ‘grootte’ van de G5

Wie volgt?

Westerlo was al een poos op zoek naar een overnemer die goed in de slappe was zit. De club leed de laatste jaren fors verlies en het verblijf in 1B heeft daar geen goed aan gedaan. Dat is niet alleen een weinig opmonterende gedachte, het is ook niet lang vol te houden. Intussen is, dankzij de vrijgevige Turkse investeerder waarvan we de naam nog niet mogen weten, maar die al over de brug is gekomen, het voortbestaan van voetbalclub Westerlo verzekerd tot 2020, vernemen we.

Ze zullen het bij de licentiecommissie graag horen. Lang leve de Kempens-Turkse alliantie!

Noodlijdende clubs die het niet meer zien zitten, kunnen altijd hun licht gaan opsteken bij het vindingrijke Westerlo.

Laat maar komen Wat onthouden we van Parijs-Nice? Dat Oliver Naesen in topvorm is en dat bewees met een tweede plaats in de slotrit. Dat zijn stuur het moest ontgelden toen hij vloekend over de meet bolde omdat hij op een haar na naast de overwinning greep, is hem vergeven.

De bolletjestrui was voor Thomas de Gendt, die er een gewoonte van begint te maken, met zijn derde overwinning in het bergklassement in vijf jaar. Verder waren de ogen van de wielerliefhebbers gericht op de Tirreno Adriatico, waar de renners zich aan het opwarmen zijn in afwachting van de klassiekers die eraan komen. Het is bijna zover. Laat Milaan-Sanremo en de Ronde van Vlaanderen maar komen.

16

Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

21 maart 2019

ABSURDISTAN Vlijmscherp Wanneer verkiezingen in aantocht zijn, wordt de toon al eens scherper. Kenmerkend is hoe volksvertegenwoordigster Valerie van Peel de asbestlobby frontaal aanpakt. Het blijft inderdaad wel raar dat sommigen handelen volgens het motto: oost, west, eigen as best...

Uitverkocht?

Wij voelen ons soms ongemakkelijk door sommige militaire beslissingen. Qua luchtmacht hangen wij met de nieuwe gevechtsvliegtuigen volledig af van de VS. Qua vloot worden wij meer en meer een filiaal van Frankrijk. Het blijft merkwaardig dat Vlaams-nationalisten desbetreffend een stevig handje hebben toegestoken.

Bereikbaarheid Of de Australische senator Anning een aangename mens is, weten wij niet. In alle geval kan je de man dicht genoeg naderen om een ei op zijn hoofd kapot te slaan.

Of dat een ware heldendaad is, daar hebben wij enige twijfel over. Overigens, zou een snotneus zoiets durven wagen bij een niet-blanke medemens?

Blauwgeschelpt U hebt het recent ook vernomen: de Vlaamse duif Armando is meer dan een miljoen euro waard. Een prijsbeest! Men deelt ons mee dat de minister van Financiën overweegt om volle petrol duivenkwekerijen te beginnen, om het verwachte gat in de begroting te dempen.

Scholenpret Aan het Mortselse atheneum werd vorig weekend aan inschrijvingskamperen gedaan. Ook ouders uit het Antwerpse deden daaraan mee, om aan de noodlottige gevolgen van het Antwerpse, centrale aanmeldingssysteem te ontsnappen. In Mortsel is er allicht nog plaats zat. Zeker elke donder-

1153

dag, wanneer Anuna de lokalen helpt ontvolken.

Onder de Spaanse zon De Catalaanse beweging, om ze zo maar te noemen, hoopte vorige zondag in Madrid tot 50.000 man op de been te kunnen brengen tegen het politieke proces dat een aantal van hun kopstukken moet ondergaan.

Het zijn er ruim meer dan 100.000 geworden. De Spaanse politie, die telde er slechts 18.000. Nu ja, die kan ook beter kloppen dan tellen...

Autoloos Wij willen wel eens zien hoe Groen aan het grote publiek gaat verkopen dat het honderdduizenden mensen extreem diep in de zakken gaat zitten door hun salariswagen af te nemen. Wij hebben er een goede slagzin voor: ‘Groen, het is ons om uw poen te doen!’

Rekening te vereffenen Vorige week waren het de befaamde iden van maart, de dag waarop Julius Caesar werd vermoord. Hoe zit dat eigenlijk met een officieel excuus van de Italiaanse regering, voor de manier waarop hun voorvaderen hier destijds hebben huisgehouden?

Duidelijk Er is in het verleden al meer dan eens gepleit voor het invoeren van het vak burgerschap op de scholen. Nu weten we stilaan wat dat inhoudt: leerlingen verplichten om mee te gaan betogen. Maar uiteraard alleen betogingen opgezet door “de goeien”.

Het kan nog beter Als u dacht dat we er waren met de kandidatuur van de befaamde Greta voor de Nobelprijs voor de Vrede, vergeet het! Nu is het de beurt aan de paus: verklaar Greta heilig, en wel bij leven!

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

A B C D E F G H I J K L HORIZONTAAL A. Vlamingen die voorstander zijn van de overheersing van de Franse taal in Vlaanderen B. Afkomstig van - Nep C. Tegenover - Europese rivier Goedkopere variant dan het huismerk van supermarktartikelen D. Laatste eis - Muzieknoot E. Renium - Adellijke vrouw F. In de naam van Jezus - Aanhalen van iemands woorden G. Sabelkoker - Openbare werken H. Thorium - Woord maarmee je over jezelf praat - Paardenverblijf I. Schotse jongensnaam - Op het randje J. Hard en slecht betaald werk K. Aperitiefdrank - Duits bedrijf dat onder meer diverse automerken onder zich heeft L. Inhoudsmaat - Extra uitkering DE OPLOSSINGEN VAN HET KRUISWOORDRAADSEL NUMMER 1152 VINDT U OP BLZ. 14

VERTICAAL

1. Op de toekomst gericht 2. Afvoerbuizen - Volgens islamitische voedselvoorschriften 3. Apenstaartje - Bestaat Naar aanleiding van 4. Lichaamsdeel - Afstandsmaat Afsluitbare ton 5. Apparaat waarmee papier kan gesneden worden 6. Gedomesticeerde vogel - Ontving 7. Ter nagedachtenis (Lat. afk.) - Heilig voorwerp van de indianen 8. Iets dat ontbreekt - Centrale ruimte in een gebouw in meervoudsvorm 9. Luidkeels klagen - Bot mineraal gehalte 10. Mij best - Internetlandcode voor Zweden - Nobele 11. Ruthenium - Bij voortduring opnieuw - Pers. vnw.

12. Aanhangers van een geestelijke stroming buiten de reguliere kerk - Kortelings

Guy Verhofstadt, de spin in het asbestweb?

Een vergoeding voor asbestslachtoffers? Anno 2019 is dat dossier nog steeds niet rond. Maggie De Block wil er nog even over nadenken. Overhaaste beslissingen zijn nergens goed voor. En wie weet komen de brave mensen te overlijden en dan is het weggegooid geld. Het dossier was al brandend actueel toen Guy Verhofstadt de staat mocht verarmen. Wij mochten op audiëntie bij het genie van Gent. Ligt Open Vld in de weg?

Verhofstadt: Of ik mij voor de kar van de asbestlobby heb laten spannen? Meneer Pallieter, u stelt mij een vraag waar ik het antwoord op moet schuldig blijven. Ik begrijp dat u normaliter interviews doet met lokale politici die hun agenda’s kunnen bijhouden en perfect weten voor wie ze hun invloed laten gelden, maar persoonlijk zie ik mezelf eerder als de multinational van de politici. Ik rijd voor de meest biedende en besteed dat dan uit aan andere politici binnen Europa, die daarmee aan de slag gaan. Uw vraag dateert van mijn periode als Belgisch premier. De kruimeljaren, zoals ik ze in mijn memoires zal beschrijven.

Zeer arbeidsintensief voor een heel kleine recette. Maar dat is niet iets waar je een boekhouding over bijhoudt. Daar wordt misbruik van gemaakt door het volk, pers en justitie. Zo werkt dat dus niet in onze stiel. Ik ben er trouwens van overtuigd dat dit al verjaard is. Steek daar toch geen energie in, beste man. Kan ik u interesseren in een scheldtirade tegen Orbán? Of wil ik eens heel lelijk doen over de Britten? Dat is wat journalisten boeiend vinden. Hoeveel ik incasseer door deze of gene lobby te aanhoren, dat boeit de mensen toch niet. Trouwens, mijn tarieven zijn perfect publiek hoor. Maar alleen als u het aan de juiste mensen vraagt.

Maar vindt u dan niet dat mensen die slachtoffer geworden zijn van asbestvergiftiging recht hebben op recht? De producenten wisten perfect hoe schadelijk het spul kan zijn en toch …

Uiteraard is het schadelijk, mijnheer Pallieter. Als het niet schadelijk was, hadden we hier nu niet gezeten. U bent alleen maar geïnteresseerd in slecht nieuws. Wist u dat ik slechts 10.000 biljoen euro nodig heb om Europa uit de crisis te halen? En dat is inclusief mijn drie procent. Maar daar vraagt u niet naar. U wil schandalen. Eerlijke bedrijfsleiders aan de schandpaal nagelen omdat hun werknemers, helemaal voor zichzelf, hebben ingeademd tijdens de werkuren. U moet het hele verhaal durven vertellen. Maar kom, ik

wil uw vraag niet uit de weg gaan. Asbest is schadelijk. Net als Orbán, de Britten en iedereen die niet gelooft dat de evenaar door mijn naveltje loopt, maar moeten we nu iedereen die met deze mensen in aanraking gekomen is van een schadevergoeding voorzien? Dat is geen redelijk beleid.

Maar studies tonen aan dat…

Ik heb hier massa’s studies liggen die zeggen dat kernenergie de oplossing is voor de klimaatopwarming. Moet ik die ernstig nemen? Ik heb destijds miljoenen euro’s vergooid aan een kerncentrale die vandaag een Duits pretpark is. Mensen vergeten dat wel eens. En hier? Een studie die zegt Orbán meer respect heeft voor de democratie dan de rest van de Europese Unie. Moet ik daar allemaal rekening mee houden? Als ik rekening gehouden had met studies, zat ik nu nog in de gemeenteraad van Gent te leuteren over eenrichtingsstraten en trottoirs die te hoog zijn.

U moet verder durven kijken dan wat wetenschappers en rechters zeggen om fortuin te maken in deze stiel. Kijk, hier in het Europees parlement behandelen we ook asbestdossiers. Daar is nog niemand ziek van geworden.

Dat is toch het duidelijkste bewijs? Als je daar omzichtig mee omspringt, is er niks aan de hand. Trouwens, die bedrijven maken geen asbest meer. Een mooier eerbetoon aan die prutsers van slachtoffers kan ik me niet inbeelden. Wie verzint het ook om dat spul in te ademen? Het zijn niet de slimste exemplaren die dat doen, hé. Soms moet je zaken kunnen zeggen zoals ze zijn in de politiek.

Steun een goed doel in Vlaanderen met een legaat.

Alle info ten kantore bij Karl van Camp 03.232.14.17 of secretariaat@pallieterke.net

Slimme Vlamingen kiezen Reisfamilie

Luikersteenweg 62 • 3800 Sint-Truiden 011 705 500 • info@deblauwevogel.be

www.deblauwevogel.be