't Pallieterke van 2 mei 2019

75ste jaargang • nummer 18 • donderdag 2 mei 2019

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

€ 2,50

Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

“Ons land is geen wit blad waar iedereen zijn ding kan komen doen” De voorbije jaren kenden we een asielcrisis, verwelkomden we honderdduizenden migranten en zagen we onze samenleving drastisch veranderen ten gevolge van migratie. Hoog tijd voor een gesprek met Theo Francken (N-VA), voormalig staatssecretaris voor Asiel en Migratie, en Joren Vermeersch, zijn adviseur en eerste opvolger Kamer in West-Vlaanderen.

CD&V verliest de controle Lees het volledige interview met Theo Francken en Joren Vermeersch op blz. 11

Kloof tussen Noord en Zuid blijft bestaan Naar jaarlijkse gewoonte pakt het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds uit met nieuwe cijfers over de ziekteverzekering.

De plaats ontbreekt om hier alle cijfers te publiceren, maar enkele verschillen springen meteen in het oog.

De nieuwe cijfers voor 2018 bevestigen de meeruitgaven voor Wallonië: de gemiddelde ziektekosten voor een Vlaming bedragen 2.268,38 euro, in Wallonië is dat gemiddeld een 2.382,76 euro per hoofd. Niemand kan het verklaren, maar een Waal kost dus gemiddeld 114,39 euro per persoon meer dan een Vlaming. En dat is zelfs een stijging van 10 procent tegenover 2017.

Tweede opvallend verschil: het verschil in aantal uitkeringsdagen.

Waar dat tussen Vlaanderen en

Wallonië tien jaren geleden nog 2,5 dagen bedroeg, is dit intussen opgelopen tot 6,1 dagen méér uitkeringen voor arbeidsongeschiktheid of invaliditeit per Waalse titularis, of 27,9 % méér!

En tenslotte: het aantal personen met voorkeurregeling loopt intussen verder op bij alle ziekenfondsen: 15,3 procent in Vlaanderen, 21,2 procent in Wallonië en 32,2 procent (!) in Brussel.

Di Rupo wil niet dat er geraakt wordt aan de sociale zekerheid.

Vlaanderen mag/moet blijven afdokken. Beke en Rutten zwijgen.

Zij zijn akkoord met Di Rupo dat de hardwerkende Vlaming mag blijven betalen.

Door Hilde Crevits als kandidate voor het Vlaams minister-presidentschap op het schild te hijsen, hopen de christendemocraten zich opnieuw in de verkiezingscampagne te wurmen. Maar de ongerustheid binnen de partij neemt toe. In tegenstelling tot vroeger heeft de CD&V de coalitiepartners niet meer voor het kiezen. Op Vlaams niveau dreigt de oppositie, federaal zouden Wouter Beke en consorten wel eens klem kunnen komen te zitten tussen de groenen en de PS. In West-Vlaanderen kan men er niet naast kijken: overal doken de voorbije weken verkiezingsborden met één woord op: Hilde. Daarnaast een gestileerde foto-tekening van Vlaams minister van Onderwijs Hilde Crevits. De naam CD&V valt met een vergrootglas te zoeken. Crevits voert in de sterkste provincie voor de ‘tsjeven’ een presidentiële campagne. Tegelijk moet haar imago van chiroleidster op jaren de landelijke kiezer ten westen van de Leie overtuigen. Dat ze nu kandidaat is om Vlaams minister-president te worden, zal haar in eigen gouw geen windeieren leggen.

Hilde is een risico Maar de vraag rijst of dit wel de goede strategie is voor de CD&V op Vlaams niveau. Zich profileren tegenover Bart de Wever (N-VA), een van de sterkste debaters in de Vlaamse politiek, is een risico. CD&V beet al in het zand door voor de gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen Kris Peeters het veld in te sturen als uitdager van de N-VA-burgemeester. Zonder succes. En op Vlaams niveau is de kans onbestaande dat CD&V de N-VA op 26 mei bijbeent, laat staan inhaalt.

Akkoord, de score voor de provincieraadsverkiezingen was een stuk beter dan de peilingen nu aantonen: 19 procent tegenover nog geen 15 procent in de peilingen. En het zou zo maar eens kunnen dat de N-VA op 26 mei verrassend naar 25 procent zakt.

Maar zelfs dan - en zeker met een sterke score van het Vlaams Belang - zal de N-VA de Vlaamse regeringsonderhandelingen als grootste partij sturen. Is daar dan nog plaats voor een Hilde Crevits als vakminister? De verleiding zal voor de N-VA een stuk groter zijn om op Vlaams niveau snel een Bourgondische coalitie te vormen met liberalen en socialisten. Dat dit een piste is die ernstig wordt overwogen, wordt door geen enkele van de betrokken

partijen openlijk ontkend. Enkel bij de sp.a, die de boot afhoudt. De score van John Crombez en de zijnen zal sowieso bepalend zijn. Als de partij weggevaagd wordt, dan is een Vlaamse herhaling van de Zweedse coalitie een alternatief.

Maar dan zonder een Hilde Crevits, en zeker niet als minister-president. Door haar vorige zondag op het schild te hijsen, heeft CD&V eigenlijk duidelijk gemaakt dat ze zal proberen een Vlaamse anti-N-VA-regering te vormen. Wellicht kan dat enkel via een klassieke tripartite met Groen, maar bij de liberalen van de Open Vld ziet men dat niet zitten.

Niet langer midden in het bed Gevolg is dat CD&V met Crevits als kandidaat-minister-president een enorm risico neemt. Als ze verliest van De Wever, zal haar ster tanen en is de mogelijk toekomstige partijvoorzitster meteen aangeschoten wild.

Misschien kan de partij niet anders dan zo’n presidentiële campagne voeren. In deze verkiezingsstrijd worden de christendemocraten weggedrukt door het geweld van N-VA versus Groen, en N-VA versus PS. Met het riedeltje van “de revolutie van de redelijkheid” en de “partij die tegen polarisatie is” raakt CD&V niet ver. Zeker niet nu asiel, migratie en identiteit niet de centrale verkiezingsthema’s zijn. Het lijkt dezer dagen meer om economie en koopkracht te gaan en dat is niet de corebusiness van de partij. Partijvoorzitter Wouter Beke moet het rapport van de regering-Michel verdedigen en met de economische resultaten als de jobcreatie, de verlaging van de personenbelasting en de afgebouwde vennootschapsbelasting komt hij op het terrein van N-VA en Open Vld. Ondertussen lijkt men bij de partij niet te beseffen dat elke slechte peiling wellicht een demografische

oorzaak heeft: het CD&V-electoraat sterft langzaam maar zeker uit. Een direct gevolg is dat de christendemocraten bij regeringsonderhandelingen niet langer in het midden van het bed liggen. Vroeger was het zeker voor de CVP gemakkelijk. Nu eens met de socialisten, dan weer met de liberalen. In 2014 wist Wouter Beke een pre-electorale alliantie te vormen met de MR van Charles Michel. Uiteindelijk werd gekozen voor een regering met de N-VA. Maar eigenlijk was een klassieke tripartite met de PS ook mogelijk. Wouter Beke had de regie en de controle. Dat zal na 26 mei niet meer het geval zijn, toch zeker niet op Vlaams niveau.

Pieter de Crem als de ‘rechtse Kris Peeters’ Federaal ligt het anders. De geruchten zwellen aan dat er gewerkt wordt aan een coalitie zonder N-VA en met zeker de groenen en ofwel de liberalen of de socialisten. Dat zou dan de route zijn waarlangs Beke na het partijvoorzitterschap premier kan worden. Tenzij er een constellatie komt waar liberalen of socialisten de Wetstraat 16 opeisen.

Er wordt niet direct verwacht dat de groenen het premierschap opeisen, ook al waarschuwt De Wever voor een Kristof Calvo in de 16.

Vraag is hoe CD&V zich in zo’n regering zal gedragen. Rechtser dan in een Zweedse coalitie, is te horen.

Want de christendemocraten dreigen daar klem te geraken tussen de PS en het zeer linkse Ecolo. Tenzij de partij ter rechterzijde doet wat ze in de Zweedse coalitie op links heeft gedaan. Als vicepremier en minister van Werk heeft Kris Peeters constant gesaboteerd en vertragingsmanoeuvres uitgevoerd. Pieter de Crem, die zich steeds beter voelt op Binnenlandse Zaken, zou in een volgende coalitie voor zo’n aanpak aan de rechterflank van de partij kunnen kiezen.

2

Actueel

2 mei 2019

Eén zwaluw…

Soms zit ik met de handen in mijn haar. Om niet te zeggen dat dit elke week gebeurt. Waar moet ik al die artikels plaatsen als je maar 16 bladzijden hebt? Elke week is er een overaanbod aan kopij en kunnen we bepaalde onderwerpen gewoon niet behandelen of de plaats geven die ze verdienen. Af en toe eens vier bladzijde extra geven, is leuk voor mijn medewerkers en nog meer voor de lezers, maar mijn boekhouder vindt dat niet zo leuk. Want vier bladzijden extra brengt alleen extra uitgaven mee en geen extra inkomsten. Daarom ook dat we op 23 mei een sponsorevenement organiseren. Dan kunnen we u vaker op vier bladzijden extra trakteren.

Dit gezegd zijnde: plaatsgebrek is de reden waarom ik nog geen aandacht kon besteden aan een artikel in Humo van enkele weken geleden. Enkele aandachtige lezers van ’t Pallieterke maakten me daar opmerkzaam op.

In Humo van 9 april staat een interview met ere-vrederechter Herlinde van de Wynckel. Zij werkt mee aan het VTM-programma “Pop-uprechtbank”. Ze zegt in dat interview in Humo het volgende: “We werden ooit een maand lang gevolgd door een cameraploeg van de VRT. Bij meer dan twintig van de dertig behandelde zaken toen was een Marokkaan of een Turk de oorzaak van het probleem. Die man van de VRT zei vlakaf: ‘Dit kan ik niet uitzenden, het is niet politiekcorrect.’ Da’s geschiedenisvervalsing, hé.”

De ere-vrederechter bevestigt enkel wat onze lezers al langer weten. Het nieuws van VRT wordt gemanipuleerd terwijl u erbij staat. Dat we dat nu ook mogen lezen in Humo, is des te opvallender. Met mijn felicitaties voor de redactie van Humo om die passage in het interview te hebben laten staan. Al lijkt me er stilletjesaan zich een kentering af te tekenen bij de VRT. Tenzij ik me vergis, duikt het zo het Vlaams Belang meer en meer op in allerlei praatprogramma’s van de VRT en krijgt de partij de mogelijkheid om haar standpunten te verdedigen. Naar verluidt was het interview op Terzake, begin dit jaar, met Dries Van Langenhove en Kathleen Cools, de aanleiding om intern een discussie op gang te brengen: “Hoe omgaan met radicaalrechts?” Wees ervan overtuigd dat dat interview grondig werd geanalyseerd binnen de VRT. Zouden ze bij de VRT eindelijk begrepen hebben dat hun stijl van ondervragen - stijl Herr Flick - wanneer een rechts politicus op de praatstoel zit, net het omgekeerde effect heeft bij de kijker?

Ik maak me alsnog geen illusies, en één zwaluw maakt de lente niet, maar hoop doet leven, nietwaar!

KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Cuperusstraat 41, 2018 Antwerpen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland

Abonnement buitenland:

3 maanden: 6 maanden: 1 jaar: Steunabo 1 jaar:

Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

32,50 euro 65,00 euro 130,00 euro 250,00 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Stichter 1945-1955: Hoofdredacteur 1955-2000: Hoofdredacteur 2000-2010: Hoofdredacteur 2010-heden: Verantw. uitgever:

Bruno de Winter Jan Nuyts Leo Custers Karl Van Camp Karl Van Camp

Gevaarlijke multiculturele toeters en bellen Niet alleen in ons eigen landje zorgen luidruchtige huwelijksstoeten voor bijzonder onveilige verkeerssituaties en lappen nieuwkomers daarbij verkeersregels aan de lopende band aan hun laars. Want een huwelijk moet met Arabische of Turkse warmbloedigheid worden gevierd, zodat het integratieproces even – voor een weekend – ‘on hold’ wordt gezet.

In Duitsland kan men er alvast niet mee lachen. De politiediensten van de deelstaat Nordrhein-Westfalen hebben gewaarschuwd voor de zogenaamde huwelijksblokkades. In de voorbije weken was het bij verschillende huwelijksfeesten van

Turken en Arabieren op autosnelwegen tot blokkades gekomen.

Bij het meest recente incident hadden meerdere sportwagens de autosnelweg 3 bij Düsseldorf geblokkeerd. “Dit was absoluut levensgevaarlijk en totaal zinloos”, aldus de politiewoord-

voerder, die eraan toevoegde dat daders van buitenlandse afkomst zich in die gevallen niet kunnen beroepen op hun culturele gebruiken ter zake. “Het gaat hier om een problematisch omgaan met onze regels.”

Einde maart heeft de politie in Essen een huwelijksfeest van Libanezen, die in de stad straatraces organiseerden, stilgelegd.

Daar was dan wel een ploeg van 100 politiemannen voor nodig.

Ook in andere bondsstaten is er sprake van risicovolle huwelijksfeesten met Arabisch-Turkse achtergrond.

De politie gaat de feestvierders vervolgen wegens zware verkeershinder en het in gevaar brengen van andere bestuurders. “Het gaat hier om daders die verbodstekens zien als landschapsopfrissing en snelheidscontroles als financiële afpersing.”

Het seizoen van de huwelijksfeesten is net begonnen. De eerste hinderlijke trouwstoeten van het seizoen zijn al gespot, in Duitsland, Nederland, België,…

Leve de multicul!

PIET VAN NIEUWVLIET

ECONOMISCHE ZAKEN

Interessante verkiezingsvoorstellen doorgerekend Het Planbureau berekende de impact van een hele reeks verkiezingsvoorstellen. Een wat oppervlakkige aanpak, want niet de volledige programma’s werden onder de loep genomen. Toch zit er interessant cijferwerk in. Zoals de positieve opbrengst voor de sociale zekerheid van een migratiestop (Vlaams Belang), de winst van een strenger werkloosheidsstelsel (N-VA) en een structurele koopkrachtversterking via een belastingverlaging (Open Vld).

Sp.a -4 miljard euro, Vlaams Belang -10,9 miljard euro, CD&V -6,2 miljard euro, Open Vld -5,9 miljard euro, Groen +700 miljoen euro, N-VA +2,7 miljard euro.

Dat is de kostprijs (bij een min) of de opbrengst (bij een plus) van de verkiezingsvoorstellen die het Planbureau heeft doorgerekend.

De partijen met een positief saldo haastten zich om te benadrukken dat zij het beste sociaaleconomische programma hebben. Alleen, deze cijfers moeten met een grote zak zout worden genomen. Het is niet zo dat het Planbureau het volledige verkiezingsprogramma heeft doorgerekend. De partijen zelf hebben gewoon een aantal voorstellen aan het Planbureau overgemaakt en konden na een aantal tussentijdse berekeningen hun voorstellen bijschaven. De partijen kozen er meestal voor om de impact en kostprijs van belastingverlagingen, meer bepaald in de personenbelasting, te laten berekenen. Hoe ze dit zouden financieren, werd vaak in het midden gelaten.

Groen komt tot een positief saldo omdat het de belastingverlagingen aan de ene kant door een belastingtsunami (inderdaad) aan de andere kant wil compenseren. Sp.a verlaagt de belastingen en slaat een gat met het verhogen van de pensioenen en het versoepelen van de voorwaarden om met pensioen te gaan, maar de compenserende belastingen werden niet allemaal berekend.

Zo stelt het Planbureau dat het de opbrengst van een belasting op meerwaarden van aandelen

niet precies kan inschatten. Open Vld komt dan weer met zo goed als enkel belastingverlagingen.

Vlaams Belang laat een gat van 10 miljard euro achter, maar dat zou komen omdat de volledige migratiestop niet is doorgerekend.

Nattevingerwerk Globaal gezien zijn de berekeningen soms nattevingerwerk. En bepaalde voorstellen zijn ronduit belachelijk. Zo kan de PVDA uitpakken met het feit dat een verlaging van de pensioenleeftijd niets kost. Alleen, die maatregel wordt pas ingevoerd in 2025, dat is na de volgende legislatuur en dat valt buiten de berekeningsperiode. Opvallend is dat geen enkele partij propageert hoe ze het oplopende begrotingstekort (wellicht tussen 10 en 12 miljard euro aan het einde van de legislatuur) zal wegwerken.

Is het studiewerk van het Planbureau dan een maat voor niets?

Zeker niet. Er zitten een aantal interessante voorstellen in. Zoals de verlaging van de personenbelasting zoals Open Vld voorstelt.

In de personenbelasting zou de belastingschijf van 40 procent verdwijnen, zodat men langer in de schijf van 25 procent blijft.

Een koopkrachtversterking die ook maakt dat er meer mensen geneigd zullen zijn een baan te zoeken. Deze maatregel zou volgens het Planbureau 43.000 extra banen opleveren. Zoiets levert 1,3 miljard op, maar de belastingverlaging zou toch nog een gat van zeker 5 miljard euro in de begroting slaan. Aan de liberalen

is het nu om te zeggen hoe ze die put gaan vullen. Indien het niet via andere belastingen is, dan moet er bespaard worden.

Besparen op de VRT Voor het Vlaams Belang zit er interessant materiaal in de Planbureau-berekeningen. Akkoord, dat men de migratiestop niet kan berekenen, is flauw. Wel staat vast dat een aparte sociale zekerheid voor buitenlanders 1,8 miljard euro oplevert.

De sociale zekerheid afgrendelen voor wie nieuw is via een langere wachttijd, brengt 1,5 miljard euro op. Ook een leuke: besparen op de VRT, cultuursubsidies, enzovoort, levert 900 miljoen euro op. En de verlaging van de personenbelasting door het Vlaams Belang levert 100.570 banen op.

Maar het moet gezegd dat het strengere migratiebeleid zeker geen garantie is dat de taxcut van het Belang zo gefinancierd wordt.

N-VA ten slotte legt de nadruk op besparingen in de werkloosheid. Onder andere door een beperking in de tijd van de uitkering voor twee jaar. Dat betekent een besparing van 2,7 miljard euro. Interessant is dat de verlaging van de personenbelasting door de N-VA (de schijf van 45 procent valt weg) ‘slechts’ 955 miljoen euro kost.

Alleen is ook hier onduidelijk hoe dit gefinancierd moet worden. De N-VA is zowat de enige partij die met haar voorstellen de begroting niet volledig doet ontsporen.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Actueel

2 mei 2019

Vlaams Belang wringt zich uit cordon

3

Hilde Crevits (CD&V) kandidaat minister-president

Uitgenodigd worden op radio en tv, en uitgebreide interviews krijgen in zowat alle kranten, van De Standaard tot De Morgen, dat was destijds voor Filip Dewinter minder evident dan voor Van Grieken vandaag. Als zelfs een BV als Gert Verhulst het cordon mee in vraag stelt (zie het ‘briefje aan’ hiernaast) wijst dit op “Verandering”. Oordeelt u vooral zelf of dat terecht is of niet.

De ‘softere’ aanpak in de media leidt uiteraard tot paniek bij radicaal links. Misschien ook bij N-VA, dat zich kan afvragen of hier geen mediatieke strategie achter zit om haar kiezers over een loopbrug richting VB te jagen.

“De VRT normaliseert extreemrechtse haatzaaiers”, schreven een groep ‘academici en auteurs’ op De Wereld Morgen (DWM), het radicaal linkse mediaplatform voor (burger)journalisten en sociale bewegingen, én met wortels bij de PVDA. Het gaat om een groepje waarvan Jan Dumolyn, Jan Blommaert, Piet Van Avermaet, Johan Depoortere (ex-VRT) en Ico Maly de minst onbekende zijn. Ze gebruikten de gekende techniek van guilty by association: de absolute gruwel van Brenton Tarrant (Nieuw Zeeland) en Anders Breivik (Noorwegen) koppelen aan islamkritiek. De Wereld Morgen heeft natuurlijk niks te zien met Stalins Goelag.

Onwaar Nadat ombudsman Tim Pauwels de kritiek op zijn VRT “manifest onwaar” had genoemd, nam de chef van DWM over.

VRT-journalisten moeten “kritischer” zijn tegenover extreme meningen, zo willen het de “richtlijnen voor onpartijdigheid” van de VRT. Daarin staat onder meer: “Extreme meningen moeten aan bod kunnen komen.

Maar maak dan ook duidelijk dat het om een extreme mening gaat. Geef er gewicht en context aan. En kies dan liever voor een vooropname, dan voor een rechtstreeks gesprek.”

De onbevlekt onpartijdige journalisten moeten nu als een soort alwetende zorro’s ‘extreme’ meningen ontmaskeren, hun programma’s vooraf opnemen om te kunnen ingrijpen. Niet meer de domme burger mag oordelen over goed en kwaad, maar de ‘ondervrager’. Dat uitgangspunt is zo scherp dat het ons op het idee bracht om voor een keertje precies het tegenovergestelde te doen.

We geven de lezer hieronder een synthese van de ‘opinie’ van de voorzitter van Vlaams Belang, zoals te lezen in “een stevig gesprek” in De Standaard en zijn antwoord op lezersvragen in De Morgen. Hoe zit dat nu ook weer met Van Grieken? Wringt het VB zich uit het cordon? Oordeelt u dus vooral zelf, wij onthouden ons van commentaar.

Links of rechts? Tom Van Grieken: Het model van links betekent open grenzen en open sociale zekerheid. Het model van rechts staat ook voor open grenzen en een afgezwakte sociale zekerheid. Beter is het derde model: gesloten grenzen en een sterke sociale zekerheid.

Is dat model een cocktail van nationalisme en socialisme? Neen. Nationalisme betekent liefde voor het eigene. Vergelijk het met een moeder die haar kind houdt. Je wil dat kind beschermen. Een nationalist wil zijn volk beschermen. Soms met socialistische, soms met liberale maatregelen.

Waarom nationalist? De fundamentele breuklijn in de samenleving is die tussen globalisten en nationalisten… De verliezers van het globalisme zijn de arbeiders die hun fabriek elders zien verrijzen, de truckchauffeurs die het slachtoffer zijn van de sociale dumping, de gepensioneerden die hun wijk zien vervreemden. Die mensen vinden een houvast in identiteit en traditie…

Bescherm onze mensen, niet uit haat voor de mensen buiten onze grenzen, maar uit liefde voor de mensen binnen onze grenzen. Het is toch niet omdat een moeder haar kinderen het liefste ziet, dat ze andere kinderen haat?

Een onafhankelijk Vlaanderen? Er bestaat zoiets als “een volk”. Volkeren horen zelfbeschikkingsrecht te hebben, een eigen staat…

Zijn Vlamingen een volk en Belgen niet? Wat is een Vlaming? Idealiter iedereen die over de Vlaamse nationaliteit beschikt. Vlaming zijn heeft niks te maken met ‘bloedlijnen’. Dat is nationaal-socialisme en dat is verwerpelijk. Met een volk is het zoals

met liefde: het bestaat, maar is moeilijk te definiëren. Het gaat om een mix van zaken: taal, cultuur, geschiedenis, geografie. Maar die checklist zal nooit waterdicht zijn.

Identiteit? De Vlaming dragen te weinig trots hun identiteit uit. Onze politieke elite verfoeit elk Vlaams gebruik. Maar Vlamingen mogen best trots zijn op hun roots.

Migratie en islam Migratie? Wie hier woont, en Vlaming wil zijn, mag hier blijven wonen. Wie criminele feiten pleegt, profiteert van onze sociale zekerheid of extreem islamitisch is, moet terug. Alle vreemdelingen terugsturen? Neen.

Wij willen met de mensen die hier nu zijn, ook de mensen met een allochtone afkomst het Vlaanderen van morgen bouwen. Migranten hier moeten hun toekomst aan de onze verbinden.

Migratiestop? Ja, want de absorptiekracht is bereikt.

Arbeidsmigranten? Wie bedient men daarmee? De werkgevers, die hun winsten zien stijgen. Wie betaalt hiervoor? De samenleving… We hebben meer dan genoeg politieke wetenschappers, toneelbouwers,… Wie ingenieur, verpleger of loodgieter wil worden, moet niet alleen gratis kunnen studeren, maar zelfs een studieloon krijgen.

Racisme? Dat is een handeling stellen op basis van iemands huidskleur en dat kan niet. Racisme bestaat, maar racisme is relatief. Iemand niet aannemen omdat hij niet goed Nederlands spreekt is geen racisme.

Komt met uw partij Hitler terug? Hitler liken op sociale media, of de Hitlergroet brengen, dat kan niet en is heel dom. Spreken over het probleem van de “verbruining”, is een ongelukkige uitspraak, maar géén racisme.

Klimaat en milieu Klimaat? Zonnepanelen zullen niet alles oplossen, en dus moeten we onze kerncentrales langer openhouden. Plastic in zee is een groot probleem, maar sorry, niet in West-Europa… Internationale klimaatdoelen hoeven niet bindend te zijn, want het spel wordt niet eerlijk gespeeld. Azië en Afrika mogen blijven uitstoten, terwijl wij in het Westen onze welvaart moeten kapotmaken. Het is fijn om alleen biokip te eten, maar als je op het eind van de maand geen cent overhebt, dan kan die biologische kip ontploffen.

Sociaal en samenleving Sociaal? Zorg voor een minimumpensioen van 1.500 euro voor iedereen, te financieren door op langere termijn de transfers te verminderen (10-12 miljard per jaar) en door een migratiestop (zou 7 miljard opbrengen). Het is bijvoorbeeld onze plicht aan te klagen dat één op drie sociale woningen naar niet-Belgen gaat.

Ontwikkelingshulp? Ja, maar geen blanco cheque en geen politieke voorkeuren.

Abortus en euthanasie? Alle partijen zijn verdeeld over ethische thema’s. De bestaande wetgeving over abortus en euthanasie wordt best niet meer versoepeld.

Holebi, hetero, transgender? Geen probleem. Wat tussen de lakens gebeurt, is van geen belang. Alleen de transgendergekte is erover. De uitzondering mag voor een conservatieve partij niet de norm worden.

Adoptie voor holebi’s? Dat is wel problematisch, niet omdat holebi’s slechtere ouders zouden zijn, maar omdat het meer opportuun is dat een kind een moeder en een vader heeft.

Porno? Wie dat wil, mag porno kijken.

Vroeger werd seks verzwegen. Was dat gezonder voor de samenleving?

Niet iedereen zal met al die standpunten akkoord zijn. Mooi toch. Bij sommige ideeën passen oude en nieuwe vragen. Maar hadden we niet gezegd dat het tenminste een goede zaak is dat we erover kunnen praten?

Vlaanderen heeft geen Pravda nodig.

ANJA PIETERS

BRIEFJE AAN GERT VERHULST

Niet POCO Mijnheer de cordonbreker, Gij zijt groot geworden op de VRT, het grote rode huis van wantrouwen. Of beter: het huis dat zoveel Vlamingen wantrouwen.

Na vele jaren hebt gij zelf een gigantisch onafhankelijk media-imperium opgebouwd waar velen alleen maar van kunnen dromen. Gij hebt dan ook de handen vrij en gij spreekt vrijuit, zonder een blad voor de mond te nemen.

Het kan u zelfs geen moer schelen wat anderen denken over u en uw mediawerk of over uw projecten daarnaast. Of over uw centen of uw relatie(s). Uw stijl is bijwijlen een tikkeltje uitdagend en tast de grenzen van het bijna minachtende tegenover lawaaierige heikneuters af. Vele BV’s spreken u overigens niet te veel tegen, want zij doen graag zaken met u. Dat heeft zo zijn voordelen…

Zo trokt gij vorige week fors van leer tegen elke vorm van cordon sanitaire. In een ondubbelzinnig interview met Knack dat weerklank vond in diverse kranten, vroeg men u op zeker ogenblik of alle politieke strekkingen welkom zijn in uw programma “Gert late Night”. Uw antwoord was duidelijk positief, waarop de interviewer van dienst zich haast leek te verslikken en meteen vroeg: “Ook extreemrechts en extreemlinks?” Opnieuw waart gij klaar en duidelijk toen bij wijze van voorbeeld de namen van Filip Dewinter (Vlaams Belang) en Peter Mertens (PVDA) naar voor werden geschoven: “Natuurlijk. Waarom zou iemand niet welkom zijn? Voor mij mag iedereen zijn ding komen zeggen. Het is aan ons om daar kritisch over te zijn.” De interviewer probeerde nog eens door te suggereren dat mogelijk “bepaalde denkbeelden van bijvoorbeeld Vlaams Belang ingaan tegen de grondrechten”. Gij bleeft op dezelfde koers: “Het zijn wettelijk toegestane partijen. Ze nemen deel aan verkiezingen, zeggen niets illegaals.” En als kers op de taart:” Ik ben tegen gelijk welke vorm van cordon sanitaire. Ik vind het per definitie een democratie onwaardig dat je mensen laat meedoen met verkiezingen, maar ze bij voorbaat uitsluit om mee te regeren. Het zijn toch geen misdadigers?” Pak vast. We hadden het gezicht van de journalist van dienst wel eens willen zien…

Ik moet zeggen dat ik het interview twee keer gelezen heb en dat ik naast uw zienswijze over het cordon sanitaire geen enkele politieke sympathie voor wie dan ook heb kunnen opmerken. Gij naamt gewoon en zonder complexen een objectief en nuchter standpunt in, zonder vooroordelen of oordelen achteraf. Gij werdt met enkele zinnen haast vanzelf de heraut van de welbegrepen politieke diversiteit waarop een eerlijke democratie gebouwd zou moeten zijn. Zonder de minste twijfel hebt gij gezegd wat vele

Vlamingen stilletjes denken, want de doorsnee-Vlaming is het politiek correct gedaas en de politieke uitsluiting van politieke partijen en ideeën meer dan beu, of het dan om de PVDA of het VB of nog andere partijen of individuele politici gaat. Het is immers de kiezer die moet oordelen over politieke programma’s en niet de rechtbanken of de linkse intelligentsia.

Overigens, in dezelfde week van het interview doorbrak ook Lieven Van Gils de ban van het Vlaams Belang in praat- en amusementsprogramma’s. De jonge rebelse voorzitter Tom Van Grieken mocht er zijn zeg komen doen en hij mocht zelfs zijn zinnen afmaken zonder een stalinorgel van voorgekauwde, vijandige vragen te moeten incasseren. Het kan dus wél keurig en correct, als men maar wil en afstand neemt van de politiek correcte dictaten. Bovendien zei Van Grieken te geloven dat onder zijn voorzitterschap het cordon sanitaire nog zal sneuvelen. Gij hebt, Gert, in die zin zeker een baken verzet en een steen in de rivier verlegd.

Het valt nu te hopen dat het ook bij andere media- en opiniemakers gaat beginnen dagen. Als zelfs Van Grieken en Mertens – verder kunnen politieke meningen toch niet uit elkaar liggen?! – al met elkaar in debat gaan in de media, wat is dan nog het probleem?

Er is geen probleem, zegt gij. En gij hebt overschot van gelijk. Er is dus nog hoop voor de democratie in deze donkere en dreigende politiek correcte tijden.

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272 MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

4

Dossier

Citaat van de week >

2 mei 2019

Björn Rzoska (Groen)

Hilde Crevits (CD&V) kandidaat minister-president

“Dat is niet concreet becijferd, maar het gaat over twee miljard.”

Björn Rzoska van Groen werd op 23 april in De Ochtend van Radio 1 aan de tand gevoeld over het groene voorstel tot vermogenswinstbelasting. Volg even mee: Rzoska: “Alles wat boven het miljoen euro rendement oplevert, daar willen wij uiteraard een belasting op heffen.”

Hoeveel?

Rzoska: “Dat is niet concreet becijferd.”

Waarom niet? Ik zou dat wel willen weten als ik in de categorie val, hoeveel mij dat zou kunnen gaan kosten.

Rzoska: “We hebben het niet op individuele basis berekend. Het is natuurlijk wel zo dat het ongeveer een twee miljard euro moet opbrengen.”

Maar als u het niet berekend hebt, hoe kan u dan weten dat het om twee miljard euro gaat?

Rzoska: …

Björn Rzoska is de derde groene die in de gracht geraakt als men vragen over cijfers voorlegt, na Kristof Calvo bij Ivan De Vadder over het loonverlies na het afschaffen van salariswagens en Meyrem Almaci bij Van Gils en Gasten over de kostprijs van het klimaatplan van Groen. Jaja, deze partij staat te springen om het land mee te besturen! We staan er goed voor! We stellen voor dat ze minstens de ministers van Begroting en Financiën leveren!

Radicale islam rukt op in Nederland Het jaarverslag 2018 van de Nederlandse Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst bevat nuttige informatie over de radicale islam bij onze noorderburen. De AIVD is een geheime dienst die, onder verantwoordelijkheid van het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties, zich bezighoudt met de binnenlandse veiligheid.

De dienst verzamelt inlichtingen uit het buitenland op civiel gebied.

Het onderzoek van de AIVD naar de radicale islam richt zich op twee soorten dreigingen die uit die radicale islam kunnen voortvloeien. Enerzijds is er de dreiging van verdere radicalisering naar het (gewelddadige) jihadistisch gedachtegoed, anderzijds is er de dreiging voor de democratische rechtsorde vanuit een intolerante religieuze ideologie.

Golfstaten Het gaat om een geloofsstroming die op gespannen voet staat met onze democratische rechtsorde, maar zich volgens de AIVD (nog) binnen het juridische kader beweegt.

De AIVD: “Ons onderzoek richt zich grotendeels op bepaalde aanjagers in het salafistisch spectrum.”

De AIVD onderzoekt in hoeverre islamitische instellingen financiële steun ontvangen vanuit het buitenland, zoals de Golfstaten.

Die steun kan gepaard gaan met inmenging op ideologisch vlak. Indien de buitenlandse beïnvloeding een dreiging oplevert voor de democratische rechtsorde, dan heeft de AIVD daar nadrukkelijk oog voor. De Europese veiligheidsdiensten, onder meer de Belgische Staatsveiligheid (VSSE), werken uiteraard nauw samen betreffende dit onderwerp.

Onderwijs De AIVD constateert dat radicaalislamitische aanjagers zich sterk weten te positioneren binnen het aanbod van het onderwijs voor jonge moslims. Hierbij kan gedacht

worden aan naschoolse lessen in het Arabisch over de islam. Ook voor leerlingen met een gematigde achtergrond zijn dergelijke onderwijsprogramma’s aantrekkelijk. Dit komt mede doordat voor hen vaak weinig of geen goede alternatieven voor naschools islamitisch onderwijs beschikbaar zijn.

Deze onderwijsinitiatieven lijken volgens de AIVD op het eerste gezicht laagdrempelig en onschuldig. “Wij zijn echter van mening dat kinderen en jongvolwassenen door deze invulling van het onderwijs vervreemden van de samenleving en mogelijk belemmerd worden in hun deelname aan de maatschappij.” Dit wordt veroorzaakt door de onverdraagzame en antidemocratische denkbeelden van de initiatiefnemers. “Op de lange termijn kan dit de sociale cohesie onder druk zetten en daarmee de democratische rechtsorde ondergraven.”

Wijdvertakt De AIVD: “Waar voorheen slechts enkele gevestigde moskeeën en onderwijsinstellingen dit gedachtegoed verspreidden, is het aanbod inmiddels wijdvertakt. Een nieuwe generatie welbespraakte predikers is opgeleid en ontplooit eigen initiatieven om hun boodschap te verkondigen.”

Ook online zien aanjagers volgens de AIVD mogelijkheden om eenvoudig en snel hun doelgroep te bereiken. “Uit ons onderzoek blijkt daarbij ook invloed van enkele individuen die een dubbele houding aannemen ten aanzien van het (gewelddadige) jihadistisch gedachtegoed, doordat zij daar niet direct afwijzend tegenover staan. Hiermee wordt mogelijk een voedingsbodem gecreëerd voor jihadisme.”

Besluit Op het jaarverslag van de Belgische Staatsveiligheid is het nog even wachten, maar de tendens over de radicale islam zal zonder twijfel parallel lopen met de evolutie in Nederland. En dat het niet in de goede richting gaat, heeft het kleinste kind door.

THIERRY DEBELS

UIT DE WETSTRAAT TAK waakt Het werd bewust netjes uit het nieuws gehouden en de videocamera’s in de Kamer richtten er ook hun lenzen niet op… Zelfs voorzitter Bracke die het voor zijn neus zag gebeuren, reageerde niet en liet de orde- en veiligheidsdiensten hun werk doen. We hebben het over een actie van het Taal Aktie Komitee (TAK) dat helemaal bij de aanvang van de zitting donderdag vanop de publieke tribune strooibriefjes naar beneden gooide om de Kamerleden eraan te herinneren dat er op communautair vlak niets is gebeurd de voorbije jaren. Op de strooibriefjes: “Inzet voor groene 1 Vlaamse Rand? 0/10 HEREXAMEN!”, “Naleving taalwet Brussel: Quoi? Volgende keer beter?”, “Maak werk van een Vlaamse staatsvorming!”, “Atoma-schriftjes: Verloren!

Volgende keer beter?” Gelukkig waren er enkele snelle Vlaams-nationale Kamerleden die vlug een foto namen van de strooibriefjes en deze dan via de sociale media verspreidden.

Zwanenzang Het heeft altijd het gevoel van een laatste schooldag, zo’n laatste zitting. Sommigen zullen blijven in een volgende ‘klas’, anderen zullen vertrekken ‘tot nooit meer’. Nog anderen hopen op de gunst van de kiezer om er toch nog bij te kunnen zijn. Naar gewoonte hield de Kamervoorzitter vlak voor de laatste stemming nog een afscheidstoespraak over de werkzaamheden en ‘verwezenlijkingen’ van de voorbije jaren en over het nut dan de democratische instellingen, en natuurlijk dankte hij ook de diensten van de Kamer voor het ondersteunende werk. Ja, onmiddellijk voor de laatste stemming… om te vermijden dat iedereen buiten loopt op het einde terwijl de voorzitter nog aan het spreken is. Als we ons niet vergissen werd deze truc verzonnen in de tijd dat Herman De Croo Kamervoorzitter was.

Onmiddellijk na de laatste stemming dan viel het doek over de parlementaire werkzaamheden van de voorbije legislatuur. Slechts 138 leden hadden het nog de moeite gevonden om er tot op het laatste moment aanwezig te zijn. Kamervoorzitter Bracke sloot kurkdroog af met de voorden: “Einde van de zitting. Ik wens u het allerbeste. De vergadering is gesloten. De Kamer gaat tot nadere bijeenroeping uiteen.” Het was meteen ook zijn eigen zwanenzang…

Wegkijken Het wordt een trieste gewoonte in de Kamer van om de haverklap de slachtoffers van terrorisme te herdenken. Vorige donderdag waren de slachtoffers uit Sri Lanka aan de beurt. Al zei voorzitter Bracke dat de slachtoffers christenen en westerlingen waren, over de daders werd niets gespecificeerd. Terroristen waren het en daarmee was de kous af. Islamistische terreur of moslimextremisme? Hoewel dat ondertussen duidelijk was geworden, kreeg niemand deze woorden over zijn lippen. Waarom kijkt men toch altijd weg als de zaken klaar en duidelijk zijn?

Vreemde stemmingen Op de valreep werden nog een aantal wetsvoorstellen goedgekeurd. Een daarvan was het verbod van de verkoop van tabak onder de 18 jaar. Nu ligt de leeftijdsgrens op 16 jaar.

Het voorstel van N-VA werd met een ruime meerderheid goedgekeurd. Zeer opvallend

was dat de partij van de minister van Volksgezondheid Maggie De Block - Open Vld dus – niet voor stemde... De goedkeuring kwam er evenwel vrij onverwacht, want het voorstel van An Capoen (N-VA) was immers in de bevoegde commissie verworpen, maar werd door de plenaire vergadering terug opgevist. De verwerping in de commissie werd dus ongedaan gemaakt. Een ander voorstel dat werd goedgekeurd behelsde het verbieden van roken in de wagen in aanwezigheid van -16-jarigen.

Hier was de indiener de Open Vld, maar… bij deze stemming onthield N-VA zich. Twee voorstellen die te maken hebben met de gezondheid van jongeren dus. Op zich een goede zaak. Maar toch vreemd dat Open Vld en N-VA elkaars voorstellen niet steunen. Met ons zullen er wel heel wat burgers zijn die hierbij de wenkbrauwen fronsen…

Twee soorten genocides Donderdag stemde de Kamer ook over de uitbreiding van de antiracismewet. Daardoor wordt het ontkennen van een genocide strafbaar. Daar is natuurlijk niks mis mee. Maar vreemd genoeg zit daar de Armeense genocide niet bij en dat terwijl de volkerenmoord op de Armeniërs vorige week wereldwijd werd herdacht en premier Michel op 18 juni 2015 reeds in de Kamer namens de Belgische regering deze genocide erkende. Naar schatting 1 tot 1,5 miljoen christelijke Armeniërs kwamen om het leven in het Turks-Ottomaanse Rijk.

Het grote probleem is dat het enkel gaat om genocides die erkend zijn door een internationaal gerecht. Dat geldt dus bijvoorbeeld wel voor de genocide van 1994 in Rwanda en die in de Bosnische stad Srebrenica in 1995. Peter De Roover (N-VA) diende een amendement in om het artikel gewoon te schrappen, want – zo zei hij - de intenties van de indieners zijn weliswaar verdedigbaar, maar door de tekst goed te keuren, komen er twee soorten genocides: die welke erkend zijn door parlement en die welke erkend zijn door internationale gerechten. Daarbij wees hij ook op de rol van Turkije, dat nu eenmaal een belangrijke speler is op het internationale toneel en zowat alle landen uitkaffert die het wagen de Armeense genocide te erkennen als volkerenmoord. Het verklaart ook het stilzwijgen van heel wat Belgen met Turkse wortels en van groene en rode ‘mensenrechtenspecialisten’… Goed om weten: Sinds 1987 erkent het Europese Parlement de Armeense genocide, evenals het Amerikaanse Congres en de Russische Doema. En tal van individuele Europese landen dus.

Beste lezer van

’t Pallieterke: Bel gratis 0800 179 75 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be Voor een Vlaamse sociale zekerheid!

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen

Word lid van het VNZ

Actueel

2 mei 2019

De open wonde van de Armeense genocide Op 24 april 1915 werden in Constantinopel (hedendaags Istanboel) honderden leden van de Armeense elite in een door de Ottomaanse overheid geplande actie opgepakt en afgevoerd. De datum waarop deze actie plaats vond, wordt gezien als het startschot voor de handelingen die later zouden worden omschreven als de Armeense genocide.

Het Armeense genocidemonument

“VERBUURD, VERZUURD, VERBONDEN”

gerechtigheid te vragen, want het is pijnlijk dat Turkije en een groot deel van de wereld de genocide nog steeds niet erkennen. Het verbranden van de Turkse vlag is niet gericht tegen de Turkse bevolking, maar tegen hun president en diens beleid omtrent Armenië.

Hij blijft ontkennen wat er meer dan honderd jaar geleden is gebeurd en dat is een klap in het gezicht voor alle Armenen. Ik hoop dat wij ooit - als nakomelingen van deze vreselijke gebeurtenis - de erkenning en gerechtigheid krijgen die wij en onze voorouders verdienen.”

De mars eindigt in stilte op de top van de berg. Rustig en stapsgewijs dalen de deelnemers de trappen van het monument af. Velen leggen een bloem rond de eeuwige vlam (zie foto) die in het midden van het monument brandt. Sommige houden een kort gebed. Een omstaander vertelt me dat tegen de ochtend de bloemen wel een muur van een meter hoog rond de vlam zullen vormen.

Bloemblaadjes

Tijdens de Eerste Wereldoorlog zijn op bevel van de Jong-Turken de christelijke minderheden van het Ottomaanse Rijk, zoals de Armenen, vrijwel geheel weggevaagd uit wat later Turkije is geworden. Meer dan één miljoen personen werden door middel van deportatie, massaslachtingen of verbanning verwijderd. Tot op vandaag wekt deze datum voor de nakomelingen van deze slachtoffers van de Armeense genocide nog steeds veel emoties op. Het is voor hen des te pijnlijker dat de Turkse staat nog altijd blijft ontkennen dat er ooit een systematische vernietiging van de Armeense gemeenschap heeft plaatsgevonden.

Van gerichte massaslachtingen en dodenmarsen naar de woestijn in Syrië is er volgens de Turkse staat geen sprake. Door hen wordt er gesproken over burgeroorlog en evacuaties.

De mars voor gerechtigheid Op 23 april - de vooravond van de officiële herdenking van de genocide - heeft er zich op het centrale operaplein van Jerevan een grote menigte verzameld. Duizenden mensen staan

er met Armeense vlaggen en fakkels te luisteren naar een aaneenschakeling van Armeense toespraken. Als de laatste toespraak is afgelopen, wordt er onder het geluid van een joelende menigte een Turkse vlag op het podium gehaald om vervolgens, onder luid applaus, in brand gestoken te worden. Nadat de vlag volledig is opgebrand vertrekt de hele menigte onder begeleiding van trommelgeroffel richting Tsitsernakaberd, de heuvel waarop het Armeense genocidemonument is gelegen.

Vooraan de betoging lopen jongeren van de plaatselijke jeugdbeweging met de vlaggen van de landen die de genocide hebben erkend.

Anoush, een jonge twintiger van Armeense afkomst en één van de organisatoren van de mars, volgt de demonstratie heuvelopwaarts.

Anoush: “Ik ben hier net zoals vele andere jonge Armenen om aan te tonen dat we het leed en verdriet van onze voorouders niet zijn vergeten. Wij zijn allemaal opgegroeid met de verhalen over wat er ons als Armenen honderd jaar geleden is overkomen. Wij lopen hier om

VLAAMS PARLEMENT Over en uit Behoudens enige onvoorziene toestand is het over en uit met de legislatuur. Het nieuw verkozen Vlaams Parlement zal er aan beginnen op 18 juni, wat ook de datum van de Slag bij Waterloo is. We zullen op dat ogenblik dan ook weten op welke partij(en) dit het meest toepasselijk zal zijn gebleken. De laatste plenaire vergadering werd ‘gevierd’ door ze tot laat in de avond vol te proppen met de meest diverse verzameling van af te handelen zaken. Ook dat is een soort traditie.

Een balans opmaken van de voorbije vijf jaar is bijna ondoenlijk. Het Vlaams Parlement nog een traditie - is over het algemeen weinig opwindend. Dat is niet geheel de schuld van de mensen op die honderdvierentwintig zitjes, maar ligt vooral aan de Vlaamse bevoegdheden die zich weinig lenen tot Catilinarische redevoeringen. Anderzijds ligt de tijd dat de Vlaamse assemblée een veredelde parochieraad was die werd opgevuld met partijkneusjes toch alweer even achter ons.

Meerderheid Zoals altijd en overal kan men in het Vlaams Parlement verstandige lieden, dwazen, werkmieren, luiaards en alles daartussenin aantreffen. We gaan ons niet, zoals de confraters van de kwaliteitspers met zorgvuldige objectiviteit doen, bezondigen aan rapportcijfers. Overlopen we slechts wat de fracties ervan hebben gebakken. Voor de leden van de meerderheidspartijen is het het voornaamste werk om het eigen beleid en de eigen ministers te verdedigen dan wel te bewieroken. N-VA (fractieleider Matthias Diependaele, 41 leden) heeft zich daar goed van gekweten, soms op het hautaine af, maar telde ook zijn vakspecialisten, zoals een Koen Daniëls op onderwijs die de dames Meuleman (Groen) en Gennez (sp.a) regelmatig

op hun weg vonden. Eervolle vermelding ook voor Karl Vanlouwe, die in de Brusselse dossiers vaak de enige was die inging tegen de euforische Brussel-kliek. Over CD&V (Peter van Rompuy, 27 leden) kan kort worden gezegd dat de fractie, net zoals haar ideologie, nogal vaag en vaal is geweest. Een Ward Kennes kon soms nog een en ander op een hoger niveau tillen en er was Michel Doomst om de Vlaamse Rand in het oog te houden en wat kleur te brengen. Bij Open Vld (Bart Somers, 19 leden) waren de meeste snoeshanen te vinden, naast eerder gedegen figuren als Marino Keulen. Fractieleider Somers wist zich in pathetiek te bekwamen.

Oppositie “The duty of the opposition is to oppose” luidt het bekende parlementaire adagium.

Wat dat betreft gaat de zegepalm zonder twijfel naar sp.a (Joris Vandenbroucke, 18 leden).

Van de macht te zijn verdreven is de socialisten niet goed bekomen, wat zich heeft geuit in veel gekrijs over een Vlaanderen als sociale woestijn met scholen vol uitgehongerde en barrevoets gaande kindjes en - vooral een land waarin geen bussen rijden. Groen (Björn Rzoska, 9 leden) zette, ondanks zijn waanzinnige denkbeelden, een sterke fractie met intellect en dossierkennis neer, wat in het bijzonder voor Rzoska zelf gold. Een gedecimeerd Vlaams Belang (Chris Janssens, 6 leden) had het bij het begin van de legislatuur duidelijk moeilijk om zijn draai te vinden, maar wist gaandeweg uit de touwen te klimmen. Janssens en Tom van Grieken zijn in hun rol gegroeid en beten gretig in de kuiten van de N-VA en anderen. Stefaan Sintobin gebruikte West-Vlaamse thema’s als opstap naar bredere zaken zoals migratie en landbouw. Wel had de partij wat ijveriger huiswerk kunnen maken.

5

Een paar dagen later bevind ik me andermaal op Tsitsernakaberd. Voor het monument ligt er een uitgestrekt wit doek waarop kinderen en jongeren de bloemblaadjes van al de eerder neergelegde bloemen te drogen leggen. Harutyan Marutyan, de directeur van het Armeense genocidemuseum, wijst me meteen op de symboliek van het monument: “Ik zie in het monument een open wonde bij de Armenen, want de wreedheid van de genocide en de Turkse ontkenning ervan zorgen ervoor dat deze wonde in de Armeense ziel niet kan helen.”

Marutyan: “Elke natie heeft een mythe of een herinnering die zijn bevolking bindt. Bij de Armenen is dat sinds de vorige eeuw de genocide van 1915 geworden. De verloren zielen en het verloren vaderland (West-Armenië) voeden de drang naar gerechtigheid die in alle Armenen leeft. Het is volgens mij ook duidelijk waarom Turkije tot op de dag van vandaag blijft ontkennen dat het om een genocide gaat. Enerzijds heb je de mythe die alle Turken bindt: namelijk dat de Turkse republiek zegevierend uit de door het Ottomaanse Rijk verloren oorlog is opgestaan. Ze willen ervoor zorgen dat hun Turkse mythe niet door genocide besmeurd wordt. Hetgeen Turkije echter vergeet is dat hun republiek is gebouwd op de ruïnes van de verdwenen Armeense onderdanen van het voormalige Ottomaanse Rijk. Daarnaast is er het feit dat de gestolen welvaart van de vermoorde en de gedeporteerde Armenen mee Turkije heeft opgebouwd. Dat zijn de redenen waarom zij weigeren om de genocide te erkennen. Zij vrezen dat dit tegelijk een compensatie ten aanzien van de slachtoffers van de genocide zou betekenen.”

“We zullen de strijd voor de waarheid echter nooit opgeven. Het is jammer om te horen dat het Belgische parlement ons daarin niet steunt door de ontkenning van de Armeense genocide strafbaar te maken. Ik vermoed dat dit komt omdat, in tegenstelling tot de Holocaust, de Armeense genocide niet in het collectieve geheugen van de Europeanen zit. De gebeurtenissen in het voormalige Ottomaanse Rijk waren voor Europa een ver-van-mijn-bedshow en zijn nooit echt doorgedrongen. Men moet echter zijn morele verantwoordelijkheid nemen en de nodige lessen trekken uit wat er meer dan honderd jaar geleden met de Armenen is gebeurd. Anders zal de wereld in de toekomst gelijkaardige drama’s niet kunnen voorkomen.”

JENS DE RYCKE

De Turk Mustafa Aytar is momenteel schepen voor de sp.a in Houthalen-Helchteren. Een echte islamosocialist dus. Maar hij staat ook op de lijst van sp.a voor het Vlaams Parlement, op de vierde plaats. Nog altijd. En dat ondanks het feit dat hij op Facebook te zien is terwijl hij de groet van de Grijze Wolven brengt, voor een Turkse vlag met daarop de drie halve manen van die Grijze Wolven. Aytar beweert dat hij “in de val gelokt was” en dat het allemaal maar “voor te lachen” was. Ach ja, die beroemde, milde Turkse humor. De Armeniërs hebben zich in 1915 bij honderdduizenden doodgelachen, nietwaar? Maar voor de sp.a is dat allemaal geen probleem. Aytar wordt er niet uitgegooid. Onze collega’s van SCEPTR hebben er bovendien op gewezen dat Aytar vorig jaar aanwezig was op een iftarmaaltijd van de Belgisch-Turkse Federatie, de Belgische afdeling van de Grijze Wolven.

Daar werd campagne gevoerd voor de partij van Erdogan. ‘t Pallieterke heeft daar destijds al over geschreven. Op die iftarmaaltijd waren illustere aanwezigen. Bijvoorbeeld de Genkse CD&V-schepen Ali Caglar, geschorst wegens corruptie. Of Ömer Zararsiz, de voorzitter van de Belgisch-Turkse Federatie, en Abou Jahjah.

Allemaal lachebekjes, nietwaar? Of heeft één van hen Aytar daar ‘in de val gelokt’ met een uitnodiging? Op de verkiezingswebstek van sp.a plukten we dit propagandapareltje over Mustafa Aytar: “Mustafa verbindt mensen, staat achter mensen, of die nu Ali, Pol, Samira of Mia heten. Geloof niet in mensen die ons bang proberen te maken, verburen is toch veel leuker dan verzuren?” Ja, ja. Maar als die burgers Armeense namen hebben, zoals Apkan, Aznavur of Avidisian? Of Koerdische, zoals Dilovan of Zilan? Dan wordt er niet meer ‘verbuurd’ of ‘verzuurd’, maar gewoon vermoord. En het ‘verbinden’ gebeurt dan met kettingen, touwen of handboeien.

DOOFPOT EVEN GEOPEND Na de moord op de kleine Daniël in het asielcentrum van Broechem zijn niet alleen vijf Palestijnen gearresteerd, ook de doofpot rond de vele geweldplegingen in asielcentra is eventjes en heel gedeeltelijk opengebroken, nadat een geheim rapport van Fedasil daarover in de openbaarheid kwam. Zoals te vrezen was, wordt de afkomst van de daders niet vermeld.

Alleen af en toe is de censor klaarblijkelijk onoplettend geweest, bijvoorbeeld bij de vermelding van een grote vechtpartij tussen Afghanen en Afrikanen. Of bij een gevecht tussen Palestijnen (alweer) omwille van een vrouw. Soms kan men wel een gokje wagen. De asielzoeker die de kerstversiering aan het onthaal van een asielcentrum in brand stak, zal wel geen christen geweest zijn. De man die amok maakte omdat hij weigerde zijn gewonde echtgenote te laten verzorgen, zal wel een moslim geweest zijn van het pathologisch-jaloerse type dat een vrouw nog liever laat creperen dan haar door mannelijke artsen of verplegers te laten redden. En wat te denken van de gevechten die uitbraken nadat een volwassene probeerde een twaalfjarige meisje te kussen, korte tijd later gevolg door nieuwe gevechten toen een man (dezelfde?) in de doucheruimte binnendrong waar het meisje zich waste? Welke nationaliteit zou de twaalfjarige asielzoeker hebben die op school een zevenjarig meisje aanrandde? Of de individuen die personeelsleden sloegen, tegen de grond gooiden en bedreigden met messen?

Of de drughandelaar die altijd met een mes rondliep? Al deze ‘incidenten’ gebeurden in de laatste zes maanden van 2018. Het is slechts het topje van de ijsberg. Waarom werd dat rapport geheimgehouden? Omdat anders de propagandaleugen over de ‘brave, hulpbehoevende’ asielzoekers snel doorprikt zou worden?

Vzw Vrienden van ’t Pallieterke organiseert

4DE SPONSORMAALTIJD Donderdag 23 mei Plaats: Harelbeke Samenkomst vanaf 18u.30 Receptie met hapjes, ontvangst door Karl van Camp, gastspreker, uitgebreid buffet.

U kan nu inschrijven voor deze unieke avond.

Deelname per persoon bedraagt 95 euro per persoon.

Inschrijven kan door overschrijving van het overeenkomstig bedrag op rekening BE63 7360 1247 8308 (BIC KREDBEBB) van Vrienden van ’t Pallieterke vzw, Schransstraat 37 B, 2530 Boechout.

Meer informatie ten kantore 03 232 14 17

6

Dwars door Vlaanderen

Ecolo-raadslid pleegde gewapende overval In de kleinste van de Brusselse gemeenten, namelijk Sint-Joost-ten-Node, heeft een gemeenteraadslid van Ecolo zijn ontslag gegeven. Zijn partij bedankte hem in een mededeling voor zijn gedreven engagement op het terrein en voor zijn inzet voor de ‘jongeren’. Op zich niets bijzonders, ware het niet dat het ontslag van Kenan Aydogan er niet zomaar kwam. De man werd namelijk officieel in beschuldiging gesteld, wegens een gewapende overval op een kantoor van Ladbrokes in Schaarbeek. Zou het dat zijn wat Ecolo bedoelt met zijn inzet op het terrein?

Belangenconflict Het college van de Franse Gemeenschapscommissie (COCOF) stapt naar het Grondwettelijk Hof wegens het nieuwe Vlaamse inschrijvingsdecreet voor het onderwijs. Meer specifiek vecht het de extra voorrang voor Nederlandstaligen in Brussel aan. Eerder had de COCOF al een belangenconflict ingediend tegen de uitbreiding van het voorrangsbeleid, maar dat belangenconflict was vorige week afgelopen en het inschrijvingsdecreet werd hoogdringendheid goedgekeurd in het Vlaams Parlement. En zo kan het Franstalige onderwijs in de hoofdstad de druk weer een jaartje langer bij de Vlaams-Brusselse scholen leggen.

Spuitruimte Diezelfde COCOF, die er niet in slaagt op een behoorlijke manier onderwijs te organiseren, slaagt er wel in om voor drugverslaafden een spuitruimte in te richten. In het meerderheidsakkoord had de stad Brussel al

de opening van zo’n spuitruimte opgenomen, al laat de wetgeving dat niet toe. Daar zal verandering in komen. Brussels Parlementslid Julien Uyttendaele (PS) - stiefzoon van Laurette mitraillette Onkelinx - diende een wetsvoorstel in dat spuitruimtes een wettelijk kader moet bieden. Het wordt binnenkort voor de Franstalige Brusselaars gemakkelijker een ruimte te vinden waar ze ongestoord drugs kunnen gebruiken, dan een Franstalige school met enig onderwijsniveau.

Waterschaarste De burgemeester van Maasmechelen, Raf Terwingen (CD&V), ziet in Eisden plots een ondergrondse zoetwaterzee die er al honderden jaren ligt en waar de watermaatschappij gretig gebruik van maakt om de drinkwatervoorziening in de regio te verzekeren. Met de verkiezingen in aantocht vraagt hij een concreet plan van de volgende Vlaamse regering.

“Duizenden liters water per dag. 20 miljard liter per jaar, verspreid over 31 plaatsen in Limburg, worden gewoon in waterlopen zoals de Zuid-Willemsvaart gepompt. Dit terwijl in Vlaanderen watertekorten zijn”, zegt de burgemeester. De steenkoolmijn van Eisden werd in 1907 opgericht door de Société Anonyme des Charbonnages Limbourg-Meuse, die vanaf 1922 steenkool begon te produceren en water weg te pompen om de mijnwerkers te beschermen. Het was daar één gigantisch groot watergat. Dat is bijna 100 jaar geleden.

Het verhaal gaat dat de ontdekkers van de steenkool in Eisden op een waterbron of een verzamelput van ondergrondse waterstromen stootten die vele malen groter was dan die van Spa. Men koos voor kolen, om elke concurrentie met Spa uit te sluiten.

Binnenland > Antwerpen

Gilbert van Schoonbeke

Antwerpen viert dit jaar de vijfhonderdste verjaardag van Gilbert van Schoonbeke, de grondlegger van de Antwerpse stadsontwikkeling, die wat in de vergetelheid is geraakt. Een fraai uitgegeven boek over de man als onderdeel van een herdenkingsjaar moet hem weer onder de aandacht brengen. met de heraanleg van de huidige Leien. Het Tapissierspand, op de plaats van de huidige Bourlaschouwburg, en het Waterhuis, dat vandaag bekend is als het Brouwershuis, zijn de bekendste gebouwen van hem.

De indrukwekkendste realisatie van van Schoonbeke was de creatie van een havenwijk in de ‘Nieuwstad’, vandaag bekend als ‘Het Eilandje’. Om die te valoriseren, vond hij het nodig iets tot stand te brengen waar al zo lang behoefte aan bestond: de aanleg van een echte haven. Van Schoonbeke deed zelf het originele en goedgekeurde voorstel om enkele parallelle kanalen als binnenhavens te gebruiken.

Visionair toekomstbouwer

Van Schoonbeke werd niet ouder dan 37 jaar, maar weinig Antwerpenaren hebben zo’n blijvende stempel op de stad gedrukt als hij, zegt emeritus hoogleraar Hugo Soly, één van de auteurs van het boek en verantwoordelijk voor de wetenschappelijke eindredactie. “In nauwelijks vijftien jaar, tussen 1542 en 1556, veranderde hij het uitzicht van Antwerpen ingrijpend.”

Projectontwikkelaar Van Schoonbeke was in essentie een projectontwikkelaar, schrijft Soly. Hij kocht uitgestrekte terreinen, trok er straten doorheen, verkavelde de resterende gronden en verkocht de afzonderlijke percelen. Zijn eerste groot vastgoedproject was de Stadswaag in Antwerpen. Hij bouwde een nieuwe waag (de plaats waar koopwaar werd gewogen) en legde nieuwe straten aan om het plein waarop het gebouw stond toegankelijk te maken.

Dezelfde techniek paste hij toe bij de Vrijdagmarkt, een nieuw plein waar hij een permanente marktplaats voor ‘oudkleerkopers’ van maakte. Soly noemt dat in het boek een meesterzet. Vele welgestelde oudkleerkopers en internationale handelaars vestigden zich in het nieuwe stadsdeel. Tot op vandaag worden op het plein openbare veilingen van tweedehandsgoederen gehouden. Van Schoonbeke ontwierp ook de Graanmarkt en voltooide een groot deel van de Spaanse omwalling van de stad, een megawerf die te vergelijken is

2 mei 2019

Daarnaast richtte hij twee industriële ondernemingen op die uniek waren. Zo produceerde hij alle materialen voor zijn bouwprojecten zelf, waardoor hij niet afhankelijk was van leveranciers. En een brouwerijcomplex met een centraal bevoorradingssysteem maakte het mogelijk grote hoeveelheden bier van goede kwaliteit te produceren, waardoor Antwerpen een bierstad werd.

Burgemeester Bart de Wever (N-NA) roemt van Schoonbeke in zijn voorwoord als een visionair toekomstbouwer die tijdens de hoogdagen van de Gouden Eeuw naar het bloeiende Antwerpen keek met de ogen van een ondernemer. De Wever noemt hem “een stadsontwikkelaar avant la lettre”. Tijdens de boekvoorstelling in het Vleeshuis wees schepen Annick de Ridder (N-VA) op het immense belang van van Schoonbeke in de zestiende eeuw. “Zonder hem zou Antwerpen noch zijn grootsheid noch zijn grootte hebben.”

Tijdens het ‘Herdenkingsjaar Gilbert van Schoonbeke 2019’ komt er een monument op het plein dat zijn naam draagt, is er vanaf juni een van Schoonbeke stadswandeling en loopt tussen 7 juni en 8 september een expo in het Maagdenhuis. Open Monumentendag staat dit jaar in het teken van Gilbert van Schoonbeke. Liefhebbers kunnen het amberkleurige Gilbert-bier proeven. Het is te verkrijgen in Stadsbrouwerij ’t Pakhuis op de Vlaamsekaai, de stadswinkel en bierwinkel Abbey nr. 8 op de Handschoenmarkt.

‘Gilbert van Schoonbeke. Visionair ondernemer in Antwerpens Gouden Eeuw’ is een uitgave van Pandora Publishers.

PSIM

Ochtendsymposium Marnixring Voor het vijfde ochtendsymposium, georganiseerd op zondag 28 april te Mechelen door 15 Marnixringen van Vlaams- en Midden-Brabant, was een imposant panel uitgenodigd: Lieven Boeve (katholiek onderwijs), Anette de Groot (Universiteit Amsterdam), An de Moor (Odisee Hogeschool), Luc Sels (rector KU Leuven) en Machteld Verbruggen (Thomas More Hogeschool). Moderator Jurgen Ceder liet hen antwoorden op deze vraag: ‘Overleeft het Nederlands in het onderwijs?’

Na een overzicht van de situatie in Vlaanderen en Nederland volgde een debat over het nut en de noodzaak van anderstalig onderwijs in Vlaanderen. Ten slotte gaven de panelleden hun visie op de toekomst. Daar kwam naar voor dat de wetenschap nu eenmaal een lingua franca nodig heeft in onze steeds verder mondialiserende samenleving. Het onderwijs speelt in op de vragen van het internationale bedrijfsleven om meertalige opleidingen aan te bieden.

Uit onderzoek is echter gebleken dat hierdoor de gedaalde taalvaardigheid

een negatieve invloed heeft op het studiesucces. In Nederland is er verzet op til tegen de ver doorgeslagen verengelsing.

Een nieuwe wet zal daaraan verhelpen. In Vlaanderen loopt het zo’n vaart niet: het Nederlands blijft de instructietaal. Luc Sels pleitte voor een slimme taalpolitiek. De moderator besloot: “We moeten onze taal koesteren als ons erfgoed. Het Engels zit overal, we moeten ons zorgen maken opdat het Nederlands geen folkloristisch verschijnsel wordt.”

PIET BOUCIQUÉ

BRUSSEL

Molem Sisters Woont Sophocles in Molenbeek? Men krijgt alleszins de indruk, als men de argumentatie van de Molem Sisters hoort. Hoofddoek dragen, eigen keuzes maken (dat spreekt!) en feministisch zijn… Voelt u het ook een beetje knellen?

Angèle, de zangeres, heeft inmiddels wel bekendheid in Vlaanderen verworven. Zonet nog verkozen tot ‘Brusselse van het jaar’, een wedstrijd die - gelukkig voor haar - niet echt rekening houdt met administratieve grenzen, want zij is geboren en getogen in faciliteitengemeente Linkebeek. Ze komt uit wat je een ‘artistiek nest’ kan noemen. Dochter van een muzikant (papa) en een actrice en presentatrice (mama), en ook zus van Roméo Elvis, een rapper die zich eind vorig jaar in de belangstelling werkte met zonder meer een “moedig” statement tegen Theo Francken: “Ik ben beschaamd om Belg te zijn als ik vuil als jij in de regering zie, ‘minister’ Theo Francken.” Erg sterk.

Discriminatieverhalen Nu goed, terug naar Angèle, of beter naar een recente afgeleide van haar nummer ‘Balance ton quoi’, gericht tegen seksisme en dergelijke. Het derivaat - te bekijken op YouTube - is getekend Sara-Lou, nom de plume van Sara Oualad. De dame is marketeer, ‘youtubster’ en dergelijke, werkzaam in de mode en gehuwd met ene Zaki (niet te verwarren met presentator Jackie Dewaele). Ze werkte zich in het nieuws begin dit jaar met stevige verwijten aan het adres van de ‘spelende jongeren’ op oudejaarsnacht in Molenbeek.

Haar recente scoop was die afgeleide dus.

Het nummer van Angèle werd aangepast aan het dragen van de hoofddoek, jawel, dé hoofddoek. Want zie, de onderneemster (haar ouders hebben een kledingzaak) heeft het verschil gemerkt.

“Toen ik geen hoofddoek droeg, geloofde ik niet in de discriminatieverhalen”, verklaart ze in La Capitale. “Maar toen ik zelf besloot hem te dragen, ondervond ik ze

op verschillende momenten.” En daartegen militeert ze dus. Samen met haar zusters, de ‘Molem Sisters’ genaamd. En dat ‘Molem’ verwijst natuurlijk naar Molenbeek, hun Molenbeek, zij het dat Sara-Lou toch al wel even in Dilbeek woont.

Vrije keuze De sofisten zouden er een vette kluif aan hebben. Het vertrekpunt van de redenering is een soort van vrijheid, althans, vrijheid om te kiezen. Een hoofddoek dragen? Mijn keuze, punt. Alsof het over de beslissing gaat je tronie vol te tatoeëren, of je neus oren, navel en wat nog allemaal van een ring te voorzien. De zelfverklaarde feministische Molem Sisters zien die doek als een uiting van hun vrijgevochten vrouwelijkheid, maar in miljoenen gevallen is het net een teken van onderwerping, of op zijn minst onderdanigheid.

Men gaat de typisch westerse vrijheden claimen om een recht af te dwingen, terwijl in de islamitische wereld, de habitat van hoofddoek en andere vormen van bedekking, net gestreden wordt voor het recht om er niet voor te kiezen. Nu goed, Sara-Lou heeft haar keuze gemaakt. En dat koppelt ze op haar YouTube-kanaal aan klagende verhalen over haar ‘sisters’, die zich kansloos zien op de arbeidsmarkt. Ze heeft het zelfs over ‘defaitisme’. Kijk eens aan. Defaitisme was strafbaar in het Derde Rijk, dat bijzonder respectvol stond tegenover regimes waar een onbedekte vrouw - we hebben het nog niet eens over de arbeidsmarkt - wel eens forse stenen tegen de knikker kan krijgen, tot de dood erop volgt.

KNIN.

Onze naaste buren

2 mei 2019

Heibel bij Forum voor Democratie Een maand geleden triomfeerde het rechts-conservatieve FvD in de provinciale verkiezingen.

Binnen enkele weken is het afwachten of de partij geen klappen krijgt bij de Europese verkiezingen.

De man van het woord en de man van de organisatie Als u de Vlaamse media volgt, hebt u vast iets gelezen of gehoord over de ruzie in de leiding van het Forum voor Democratie. Een conflict bij een rechts-conservatieve partij wordt uiteraard breed uitgesmeerd, want dit is geen mohammedaanse massamoord waarover men liefst zo weinig en dan nog zo leugenachtig mogelijk bericht. Het FvD is oorspronkelijk het werk van socioloog Thierry Baudet en gewezen bankier Henk Otten. De eerste is populair geworden als panellid van een nu opgedoekte tv-talkshow. De tweede vond de liberale VVD te soft en had ervaring bij de voorganger van het FvD, de Lijst Pim Fortuijn, waar iedereen na de dood van de stichter vechtend over de grond rolde. Baudet is de man van het woord. Penningmeester Otten is de man van de organisatie die inmiddels 31.000 leden telt. Op de partijvormingsdagen wordt geen pop maar klassieke muziek gedraaid, verschijnt iedereen netjes gekleed en luistert er naar moeilijke lezingen. Geen bitterballen en wat propagandapraat zoals bij de andere partijen. Hoewel het FvD minder eenzijdig op de misdadige islam focust, is het verschil met Wilders niet zo groot. Maar een eenmanspartij als de PVV wordt minder aantrekkelijk als er een gelijkgestemde ledenpartij is waar veel gediscussieerd kan worden over het geslacht van de engelen.

Otten neemt de maat van Baudet Wat heeft Otten dan bezield om boegbeeld Baudet de maat te nemen in de zaterdagskrant van 20 april van het altijd linksere Baudethatende NRC-Handelsblad? Deels irritatie, want Baudet is organisatorisch een ramp en Otten vindt dat hij niet de waardering krijgt die hij verdient. Deels het verschijnsel dat rechts-conservatieven fatsoenlijke mensen zijn die door de linkse media rechtstreeks of onrechtstreeks via zogenaamde vrije tribunes als halve of hele fascisten worden afgeschilderd. In plaats van te begrijpen dat de meeste journalisten zich alleen door linkse onderbuikgevoelens laten leiden en hen af te schilderen als de oplichters die ze zijn, proberen de fatsoenlijken met argumenten te overtuigen en zelfs een beetje in de gratie te komen. Boter aan de galg. Denk in Vlaanderen aan de naïviteit van Van Langenhove tegenover Pano. Otten vrijde het NRC op met onbenulligheden, zoals het feit dat Baudet op de avond van de verkiezingen een te lange (21 minuten) en te intellectuele toespraak hield. Hij vond dat ook anderen op dat podium thuishoorden. In de eerste plaats zichzelf, uiteraard, want de partij is meer dan Baudet. Maar Baudet en Otten waren allebei lijstduwer bij de verkiezingen in Noord-Holland. Baudet haalde 25 keer meer stemmen dan Otten. Otten vond dat Baudet minder over de christelijke Europese beschaving moet spreken. Hij ziet niet dat de gesecu-

7

NEDERLAND

lariseerde Nederlanders door de mohammedaanse bedreiging meer dan ooit bewust zijn van hun christelijke erfenis.

Otten zei tenslotte dat Baudet de leden niet nodeloos in de wind mag zetten. Dat codetaaltje betekent dat Baudet niet voortdurend mag praten over migratie en de onverminderde instroom van dikwijls criminele asielbedriegers. Omdat Baudet de realiteit schetst zetten de traditionele partijen een schutskring rond het FvD, zoals bij de samenstelling van alle provinciebesturen.

En alles eindigt met zijn ontslag Het meningsverschil is op een pijnlijke manier geëindigd.

Baudet en Otten scholden elkaar de huid vol via Twitter. Otten heeft inmiddels ondervonden wat zijn nieuwe vrienden bij het NRC waard zijn. Op donderdag 25 april onthulde de krant dat de penningmeester zichzelf 32.000 euro had geschonken zonder dat de andere bestuursleden het wisten. Waarschijnlijk heeft Otten dat geld eerlijk verdiend door zijn tomeloze inzet, zijn dagen met nauwelijks een paar uur slaap. Maar hij schonk Baudet een kans voor open doel. Baudet kopte de bal binnen, door hem als een graaier neer te zetten, en Otten kon niet anders dan ontslag nemen als bestuurslid. Officieel is hij nog altijd kandidaat-senator voor de nieuwe Eerste Kamer.

Maar het is niet zeker of de partij hem nog wil voordragen.

Neem er vergif op in dat het hele establishment (politici en media) ieder half procentje dat het FvD minder scoort bij de Europese verkiezingen aangrijpt om de gehate nieuweling onder de grond te stoppen.

WILLEM DE PRATER

‘Jongeren’ op de vuist in De Blaarmeersen Zoals De Ster in Sint-Niklaas en het domein van Hofstade heeft Gent nu ook een recreatiedomein waar ‘jongeren’ amok komen maken. Vorige week gingen vijftig mannen met elkaar op de vuist in De Blaarmeersen.

Dat weinig fraaie schouwspel gebeurde voor de ogen van de vele kinderen die er met hun ouders waren om te genieten van de eerste warme dagen.

De vechtpartij kwam niet helemaal als een verrassing. Er zijn al langer problemen in het domein: vandalisme, diefstal, meisjes die worden lastiggevallen… Vooral in de zomer, wanneer het druk is aan het strand en de zwemvijver, is het opletten geblazen. Onze burgemeester haalde een voorraadje indrukwekkende woorden uit de kast: “Ik ga diverse instanties samenroepen om dit ten gronde aan te pakken, zowel preventief als repressief.

We gaan dit multidisciplinair te lijf gaan. De Blaarmeersen is van ons allemaal.” Alsof er een onbekende plaag is opgedoken waar een remedie voor moet gezocht worden. De Gentenaars hebben daar weinig boodschap aan.

Zij vragen gewoon voldoende politiecontrole om het park veilig te houden. Hoe moeilijk kan het zijn?

Het is natuurlijk niet alleen in De Blaarmeersen dat toezicht nodig is. In alle Gentse parken is er te weinig controle. Vooral na zeven uur ‘s avonds, wanneer de gemeenschapswachten naar huis zijn, hebben kleine criminelen vrij spel. Tegen het veel voorkomend druggebruik wordt niet opgetreden.

De vechtpartij in De Blaarmeersen was nati-

onaal nieuws. Dat is bijzonder slecht voor het imago van Gent. Als burgemeester De Clercq een strenger veiligheidsbeleid wil, dan is dit een uitgelezen kans.

Geen supporters voor Leopold II Kan dat nog, een straat genoemd naar kolonisator Leopold II? Daarover werd een paar uur doorgeboomd op de gemeenteraad.

Van links tot rechts, en alles ertussen, klonk het eenstemmig dat die massamoordenaar geen straatnaam waard is. Niemand nam het nog op voor de tweede koning der Belgen.

De afschuw was eensgezind: hoeveel doden heeft Leopold II niet op zijn geweten? Twaalf miljoen of meer? Hoeveel mensen verminkt?

Tussen de politieke fracties werd het een opbod om ter verschrikkelijkst. Niet één klein piepje om het koningshuis te verdedigen. Het is een zwarte bladzijde van ons allemaal, zo klonk het. De discussie ging vooral over welke nieuwe naam de laan moet krijgen. Rosa Parks, vond de PVDA. Vlaams Belang stelde met overtuiging Roza de Guchtenaere voor, een dame uit Gent, activiste, flamingante, feministe, vegetariër… De meerderheid

speelde het spelletje om ter verontwaardigdst mee, maar zocht een uitweg. Een straat van naam veranderen heeft gevolgen. In de Leopold II-laan wonen honderden mensen, daarbij zijn advocaten, notarissen en bedrijven. Die zitten echt niet te wachten op een naamsverandering en de last en de kosten die dat meebrengt. Dus moest de vis worden verdronken. Er komt eerst een grote bevraging van alle Gentenaars en alle organisaties van etnisch-culturele minderheden. Met een stem trillend van emotie verklaarde schepen Heyse (Groen) dat we zeker de Afrikaanse gemeenschap van onze stad erbij moeten

betrekken voor iets kan beslist worden. Het college beloofde een groot ‘participatief traject’ op te zetten, niet enkel over Leopold, maar over hoe omgaan met ons koloniaal verleden. De naamsverandering is daarmee op de lange baan geschoven. Ze kunnen op de Leopold II-laan nog even gerust zijn. De passie waarmee dit non-debat gevoerd wordt, is omgekeerd evenredig met het belang ervan.

Hoeveel Gentenaars voelen zich verantwoordelijk voor de zonden van Leopold II? Zouden ze niet eerder verbaasd opkijken als ze wisten waar hun gemeenteraad zich druk om maakt?

PS en Ecolo tussen toenadering en wantrouwen Het ziet ernaar uit dat de PS en Ecolo na 26 mei de kern van een nieuwe Waalse regering zullen vormen. Di Rupo zal de Waalse groenen broodnodig hebben om de PS in Namen weer aan boord te krijgen en het Élysette te veroveren. Ecolo kan als tweede grote linkse partij niet het risico nemen om in een Waalse regering te stappen zonder de PS. Maar het wantrouwen tussen de partijen blijft groot, zeker wanneer het over de verdeling van de posten zal gaan.

Dat ‘peilingen maar peilingen’ zijn, is een torenhoog cliché, maar die van La Libre Belgique is vaak diegene die een latere verkiezingsuitslag het best benadert. De fel bediscussieerde poll van vorige week toont aan dat de PS en Ecolo wellicht de twee grootste Waalse partijen zullen worden. De PS zou nog 24 procent halen in Wallonië en Ecolo zou pieken naar meer dan 20 procent.

Politieke waarnemers zien beide partijen als de kern van een volgende Waalse regering. Zeker omdat de MR in de hoek blijft zitten waar de klappen vallen. De partij van premier Charles Michel dreigt onder 20 procent te duiken. De Franstalige liberalen scoorden in 2014 nog rond 25 procent.

Pragmatische samenwerking Bij de PS beseffen ze dat ongeveer 25 procent een mooi resultaat zou zijn. De 30 procent van de vorige verkiezing beschouwt men als niet langer haalbaar. Ecolo van haar kant probeert het momentum te behouden. De Waalse groenen gaan ervan uit dat ze op hun hoog niveau blijven.

Binnen de twee linkse partijen zelf beseffen de kopstukken dat men tot elkaar veroordeeld is na 26 mei, zeker voor de Waalse en Brusselse regering. Voor de Vlamingen lijkt een coalitie van PS en Ecolo, aangevuld met de centristen van de cdH als er geen meerderheid wordt behaald, de evidentie zelve. Maar ten zuiden van de taalgrens is dat niet het geval.

De PS vindt Ecolo te burgerlijk, te betuttelend. De Waalse groenen zijn dan weer niet vergeten dat ze zich in vroegere coalities met de PS kapot hebben geregeerd. En ze vinden Elio Di Rupo en Paul Magnette figuren uit het verleden. Maar, Jean-Marc Nollet en consorten beseffen dat een Waalse regering met Ecolo maar zonder de PS, moeilijk leefbaar is. Ecolo zou vijf jaar lang onder links vuur komen.

Het pragmatische bondgenootschap betekent echter niet dat de Waalse regeringsonderhandelingen tussen PS en Ecolo snel zullen worden afgerond. Het verdelen van de posten zou wel eens een grote hindernis kunnen worden. Zo zal de PS nooit het Waals minister-presidentschap aan Ecolo laten.

De Waalse groenen zullen die functie ook niet opeisen. Maar

WALLONIE

wat te denken van Brussel? Daar wordt Ecolo wellicht iets groter dan de PS. Ecolo-covoorzitter Zakia Khattabi wil wat graag Brussels minister-president worden. Maar zal de PS dat aanvaarden? Een afruil van topfuncties tussen socialisten en groenen is, voor de machtspartij die de PS is, niet zo evident.

MR kijkt naar links En dat lijkt de hoop van de MR te zijn; dat de spanningen tussen de twee linkse partijen tijdens de formatie dermate zullen oplopen dat de PS zich toch tot de MR zal wenden. Of dat de Franstalige liberalen een bondgenootschap met Ecolo willen aangaan. Niet onbelangrijk als we weten dat aan Franstalige kant een blauw-groene as minder problematisch blijkt dan in Vlaanderen.

De hoop toch in een Waalse regering te kunnen stappen, zou een reden zijn waarom de MR in deze campagne eerder voor een centrumkoers kiest. Niet alleen om verloren kiezers van Ecolo terug te winnen, maar ook om ter linkerzijde als pragmatisch over te komen. En dus een betrouwbare partner te zijn.

Een rechtse campagne vindt de MR momenteel niet noodzakelijk. De reden? Uit de peilingen blijkt dat ‘la droite décomplexée’ (‘complexloos rechts’) zoals Listes Destexhe (1,1 procent) en de Parti Populaire (3,8 procent) geen bedreiging zijn voor de MR. Al kan de PP door de foutenmarge in één of meer Waalse provincies toch de kiesdrempel halen. Maar Charles Michel en consorten lijken ervan overtuigd dat de electorale rechterflank voldoende afgedekt is voor de Franstalige liberalen.

PICARD

8

Actueel

2 mei 2019

DIPLOMATIEKE VALIES

From Russia with love Dat Rusland de eigen nationaliteit als politiek instrument gebruikt, wordt stilaan een beproefd recept. Is de recente maatregel de aankondiging voor een nieuwe fase in het conflict over Oost-Oekraïne? Sommige waarnemers zitten zelfs al een stap verder in hun analyse en vragen zich openlijk af welk statuut op termijn voor dat gebied weggelegd is.

Is het een ‘provocatie’ zoals het in Washington werd genoemd, of zelfs een daad van ‘agressie’ zoals in Kiev verkondigd werd? Misschien ligt het gewoon in de logische lijn der dingen. Zopas nog kondigde de Russische president aan dat inwoners van Donetsk en Loehansk, het zogenaamde ‘separatistische gebied’ in het oosten van Oekraïne, de Russische nationaliteit kunnen krijgen. Enkele dagen later liet hij zelfs weten dat de gunst wel eens uitgebreid zou kunnen worden naar heel Oekraïne, al is dat mogelijk bluf. Eerder dan moord en brand te schreeuwen, plaatsen we de beslissing in een ruimere context. Het nuanceert een en ander, al lijkt dit een voorbode van een tumultueuze toekomst te zijn.

Minderheden beschermen Eind vorig jaar kwam het tot een rel tussen Hongarije en Oekraïne. De reden: tal van gevallen waarbij op malafide manier Oekraïense staatsburgers in het bezit waren gekomen van een Hongaars paspoort. Maar was de hevigheid waarmee Kiev reageerde een reactie op de mistoestanden, of eerder een uiting van frustratie van wat al een tijd het officiële beleid van Boedapest is? Consequent maakten ze van de Hongaarse minderheid in dat buurland eigen Hongaarse staatsburgers. Hoeveel het er precies zijn, is niet bekend.

Uit de laatste volkstelling kwam men aan ruim 140.000, vooral geconcentreerd in één regio, maar die telling dateert al van 2001.

Wat daarna kwam, is grotendeels giswerk. Veel moet trouwens niet gebeuren om het begeerde document (plots ligt de EU open) in handen te krijgen. Aantonen dat men woont in een gebied dat ooit tot Oostenrijk-Hongarije behoorde en voldoende kennis bezitten over de

Hongaarse taal en cultuur, ook al is deze laatste eis vooral pro forma.

Roemenië zit op een gelijkaardige lijn en net als Hongarije volgt het een vrij territoriale benadering. Wie binnen de contouren woont van wat ooit het Koninkrijk Roemenië was, komt in aanmerking voor de nationaliteit. En ook Polen roert zich, zij het op een andere manier. Ook de Polen hebben een minderheid binnen de Oekraïense grenzen, zij het territoriaal meer verspreid. De volle nationaliteit is niet voor hen weggelegd, maar ze kunnen wel beschikken over een aangepaste kaart waar tal van voordelen aan verbonden zijn (verblijf in Polen, werkvergunning, de mogelijkheid makkelijk een eigen zaak op te starten). Parallel hiermee proberen de Polen opnieuw de eigendom te verwerven van huizen, bossen, weilanden en zo meer die zo’n 100.000 Polen kwijtraakten dankzij de goede zorgen van kameraard Stalin.

Sefardische Joden Op zich is het gebruik van de (eigen) nationaliteit als politiek instrument geen Oekraïens unicum. Het kan trouwens in twee richtingen werken. Zo voorziet de Amerikaanse wet in de mogelijkheid de nationaliteit in te trekken bij (stevige) belastingontduiking.

Ook kan de bevoegde minister de toekenning ervan afwijzen of zelfs afnemen om reden van nationale veiligheid. Landen als Bulgarije, Cyprus en Malta verkopen zelfs paspoorten, zij het dat dit enkel voor de meer gefortuneerden weggelegd is. Bulgarije is het goedkoopst. 600.000 euro kost het voor wie hiervoor op de diensten van Sofia beroep wil doen. Vaak speelt ook de afkomst een rol, en dan duiken weer landen als Hongarije en Roemenië, maar ook Ierland, op. In het geval van Duitsland

speelt historisch schuldbesef een rol. Wie zijn Duitse nationaliteit in de naziperiode verloor, kan die vrij makkelijk terugkrijgen. In het geval van Spanje gaat de historische diepgang zelfs verder. Een mogelijkheid werd immers gecreëerd voor de afstammelingen van de Sefardische Joden die het land uitgestuurd werden in de ... 15de eeuw.

Protectoraat De landen die met paspoorten zwaaien, hebben wel hun reden om dit te doen. Als we het hebben over die Hongaarse minderheid, dan spreken we over een bevolkingsgroep die al meer dan een millennium op die plek woont. Boedapest is begaan met hun lot, maar heeft geen territoriale claim op Oekraïne. Ook Roemenië heeft die niet.

Dé grenscorrectie die ze willen doorvoeren, is die met Moldavië.

Mochten ze ook nog eens een stuk Oekraïne op de agenda plaatsen, zouden ze over de hele lijn kunnen bot vangen. En dan is er Rusland.

Nationaliteit als politiek instrument gebruiken doen er dus wel meer, maar toch zit er iets unieks aan de Russische aanpak. Inwoners van de Krim kregen de Russische nationaliteit bij de aanhechting.

Maar eerder ook inwoners van Abchazië en Zuid-Ossetië, twee gebieden die ook Georgië claimde.

Zes jaar later volgde de Russische invasie onder het voorwendsel dat de rechten van ‘landgenoten’ geschonden werden. Is de recente demarche de proloog van het opvoeren van de agitatie in het gebied? Vele analisten vrezen het. De timing is natuurlijk geen toeval.

De aankondiging van het nationaliteitendecreet viel nagenoeg samen met de verkiezingsoverwinning van de nieuwe president, de Joodse komiek (maar ook jurist) Zelenski. De discussie gaat zelfs verder. Of Rusland iets gaat doen, zou allang niet meer de discussie zijn, wel of de finaliteit van Donetsk en Loehansk erin bestaat een volwaardig deel van Rusland te worden, dan wel een soort protectoraatsstatuut te krijgen. Het feit dat men het verkrijgen van de nationaliteit facultatief houdt, zou op dit laatste kunnen wijzen. Een verklaring voor de verkiezing van Zelenski is dat hij erin slaagde de corruptie die in Oekraïne diepgeworteld zit centraal te plaatsen.

Punt is dat de moeilijke relatie met Rusland het belangrijkste dossier op het presidentieel bureau blijft, ongeacht wie het Mariinskipaleis in Kiev betrekt.

MICHAËL VANDAMME

Buitenlands spervuur Europese kwaal treft Amerika Vele Europeanen voelen zich heimelijk superieur aan de Amerikanen. Vooral de Fransen zijn in dat bedje ziek. Zij beschouwen zichzelf als heel beschaafd, terwijl de Amerikanen, tja, schietgrage cowboys zijn, die zelfs nooit de guillotine hebben uitgevonden. Daarbij gaat men stilzwijgend voorbij aan het feit dat Amerika sinds 1776 zonder onderbreking een vrij land en een parlementaire democratie is geweest.

In Europa kunnen alleen de Britten hetzelfde zeggen. De VS zijn meer dan twee eeuwen lang relatief immuun gebleven voor de totalitaire excessen die Europa teisterden. Antisemitisme, socialisme, communisme, fascisme en nationaalsocialisme hebben in Amerika ook bestaan, maar ze bleven marginaal, terwijl tientallen miljoenen van die veel ‘beschaafdere’ Europeanen zich er wel door lieten meeslepen, wat in Duitsland en Rusland zelfs leidde tot de stichting van genocidaire totalitaire staten, die respectievelijk het jodendom en het christendom probeerden uit te roeien. Zelfs nog na de Tweede Wereldoorlog behaalden de communisten in Frankrijk stelselmatig zo’n 20 procent van de stemmen en in Italië 30 procent.

Nee, Europa moet niet te verwaand doen over zijn superioriteit tegenover de ‘cultuurloze cowboys’ in de VS. Waarom deze historische terugblik? Omdat we een nieuw en angstwekkend fenomeen zien: de maatschappelijke mechanismen die Amerika meer dan twee eeuwen hebben beschermd tegen ‘la tentation totalitaire’, om Revel te citeren, lijken hun kracht te hebben verloren. Voor het eerst in de Amerikaanse geschiedenis zitten één van de twee grote partijen - de Democraten natuurlijk - én een flink deel van de media in de greep van dezelfde marxistische waanbeelden die sinds de Franse Revolutie zoveel ellende over Europa hebben uitgestort.

Met daarbovenop nog eens de psychische kwaal die West-Europa vergiftigt: een pathologische blindheid voor het gevaar van de totalitaire islam. Amerika is altijd een bastion van vrijheid geweest, maar nu wankelt het aan de rand van dezelfde islamosocialistische afgrond als West-Europa.

Miljonair en marxist De opmars van het marxisme en het islamosocialisme in de VS blijkt niet alleen uit de beeldenstorm tegen historische monumenten, die akelig veel lijkt op de beginperiode van de Chinese Culturele Revolutie, of uit de verlinksing en de islamisering van de Democraten, maar ook uit het politieke succes van een cryptocommunist als Bernie Sanders. Hij is één van de kanshebbers om presidentskandidaat voor de Democraten te worden. Uit Sanders belastingaangifte blijkt dat hij een miljonair is - al is hij lang niet zo rijk als Trump - en ook dat hij nog steeds een pensioen van meer dan 5.200 dollar per jaar krijgt omdat hij lang geleden burgemeester is geweest van Burlington, in Vermont. Dat is niet illegaal in de VS. Maar het is tekenend voor de graaizucht van socialisten en communisten in alle tijden en in alle landen.

“Criminelen aller landen…”

Solzjenitsyn heeft er ooit op gewezen dat politieke tegenstanders in de USSR ‘sociaal vijandige elementen’ werden genoemd. Dat waren de mensen die bij miljoenen in de goelag crepeerden. Misdadigers van gemeen recht werden ‘sociaal verwanten’ genoemd. Zij kregen slechts lichte straffen en zij mochten als hulpbewakers de politieke gevangenen terroriseren en mishandelen.

Die intieme liefdesband tussen linksen en criminelen bestaat nog steeds, ook bij de aanhangers van Sanders en de Democratische Partij in de VS, en bij linksen van alle pluimage in Europa. Bernie Sanders, die in praktijk een cryptocommunist is, heeft een plan gelanceerd om stemrecht te verlenen aan gevangenen die nog in de cel zitten. Hij vergeleek het stemrecht voor criminelen zelfs met het stemrecht voor vrouwen en zwarten. Zijn criminelen, vrouwen en zwarten misschien één pot nat? De Democratische Partij, gevangen in een opbod van linkse extremisten tegen elkaar, lijkt hem daarin te zullen volgen. Er zitten ongeveer 2,2 miljoen veroordeelden in Amerikaanse strafinstellingen. Dat zijn natuurlijk niet allemaal zware misdadigers.

Maar er zitten toch 164.000 verkrachters en 183.000 moordenaars vast. Die zouden volgens Sanders allemaal stemrecht kunnen krijgen. Het is duidelijk dat al die linksen er zeker van zijn dat die ‘sociaal verwanten’ hun broeders zijn en voor hen zullen stemmen. En daar komt nog bij dat een kwart van al die gevangenen, ongeveer een half miljoen dus, niet eens de Amerikaanse nationaliteit heeft…

Meer middelen voor EU-mensensmokkelaars De EU heeft aangekondigd dat Frontex, het agentschap dat zou moeten instaan voor de bescherming van de buitengrenzen, meer middelen zal krijgen.

Het aantal manschappen zou opgetrokken worden van 1.500 nu tot 10.000 in 2027. Dat zou goed nieuws kunnen zijn. Als die manschappen echt ingezet worden om illegalen te onderscheppen en terug te sturen, dan kan dat het begin van een ommekeer zijn. Maar gezien de voorgeschiedenis van Frontex, zijn er redenen om daaraan te twijfelen. Het is veelzeggend dat ook Italië en Griekenland, twee frontlijnstaten, het plan voor een super-Frontex hebben afgewezen. Ze beschouwen het als een poging van de EU om zich nog meer te bemoeien met hun binnenlandse aangelegenheden. De Grieken moeten niet te hoog van de toren blazen. Ze hebben vrijwel niets gedaan om de invasie te stoppen. Maar de Italianen hebben alle redenen om zich zorgen te maken. De Oostenrijkse vicekanselier Heinz-Christian Strache (FPÖ) noemde Frontex ooit “een organisatie van mensensmokkelaars”. De Hongaarse staatssecretaris Zoltán Kovács waarschuwde dat Frontex door de EU wordt gebruikt om de massa-immigratie te ‘managen’ en in ‘goede’ banen te leiden, niet om ze te stoppen, en dat het versterkte Frontex zal ingezet worden om de beschermende maatregelen te omzeilen die zijn land heeft getroffen om illegalen buiten te houden.

Het nabije buitenland

2 mei 2019

WEG MET DE ENA President Macron zal de eliteschool École Nationale d’Administration afschaffen. Het is een antwoord op de kritiek - vooral uit kringen van gele hesjes - dat de bestuurselite te bureaucratisch en wereldvreemd is. Voorstanders van de ENA roeren zich en halen cijfers boven om het meritocratische karakter van de school te benadrukken. Maar de school wordt toch vooral gezien als het symbool van het oubollige Frankrijk.

De toespraak die president Emmanuel Macron op een persconferentie op donderdag 25 april hield, was langverwacht. Niet alleen omdat die aanvankelijk tien dagen eerder gepland was - uitgesteld door de brand in de Notre-Dame de Paris – maar ook omdat Macron een aantal voorstellen ging lanceren om het protest van de gele hesjes eindelijk te counteren. De president scoorde zwak. 63 procent van de Fransen vond hem niet overtuigend.

Vooral zijn, naar Franse normen, liberale economische recepten kunnen ze maar matig smaken. 65 procent van de Fransen ziet het niet zitten om langer te werken. Een meerderheid vindt dat de oude vermogensbelasting weer moet worden ingevoerd. En 65 procent is tegen het schrappen van 120.000 ambtenarenbanen.

Anderzijds, een meerderheid van de Fransen (52 procent) is voorstander van het afschaffen van de Franse eliteschool École Nationale d’Administration (ENA). De ambtenarenschool moet volgens Macron weg omdat ze te bureaucratisch en wereldvreemd is. Het is een eliteschool geworden die politici en zakenlui voortbrengt die weinig voeling hebben met de realiteit.

Een ingrijpende beslissing, want de machtscenakels zijn al jaren bevolkt met ‘énarques’. De presidenten Valéry Giscard d’Estaing, Jacques Chirac, François Hollande en Emmanuel

Si la France m’était contée Macron hebben er gestudeerd. Ook huidig premier Edouard Philippe en zijn voorgangers Alain Juppé, Lionel Jospin en Edouard Balladur hebben een ENA-diploma op zak.

Macron wil komaf maken met de ENA omdat die te veel staat voor het gecentraliseerde Frankrijk. En de school is elitair. Nog geen 10 procent van de alumni is kind van een arbeider, bediende of landbouwer.

Communistische wortels De kritiek van Macron op de instelling is terecht. De ENA is het symbool van het verstarde Franse etatisme. Dat studenten er worden opgeleid om allerlei door de overheid gestuurde sociaaleconomische plannen te ontwikkelen, mag niet verbazen. De school werd eind 1945 onder de eerste regeerperiode van Charles de Gaulle eigenlijk opgericht door de communist Maurice Thorez. De ENA heeft dus extreemlinkse wortels, waarbij een planeconomie als een evidentie wordt gezien.

Men kan nog positief terugblikken op het gepromote egalitarisme bij de inschrijving. De opleiding van twee jaar en het ingangsexamen zijn gratis. De leerlingen ontvangen momenteel tijdens hun opleiding een salaris van 1.370 euro per maand. Toch werd de school snel een plaats waar een bestuurlijke kaste werd gecreëerd. Voorstanders relativeren dit. De hierboven vermelde cijfers van nog geen 10 procent alumni uit eenvoudige families kloppen niet. Men zou twee generaties moeten teruggaan.

En wat blijkt dan? Een aanzienlijk deel van de grootouders van studenten was boer (9 procent), arbeider (14 procent) of handwerker (12 procent). Dus is er toch sprake van een zekere mate van meritocratie.

Is het dan toch jammer dat de ENA verdwijnt? Zeker niet, want in het debat wordt vaak de gevaarlijke en ongezonde

RECHTSE HERVERKAVELING (DEEL 1) Doordat de Brexit werd uitgesteld, is het Verenigd Koninkrijk genoodzaakt om over een drietal weken deel te nemen aan de Europese verkiezingen. Duidelijk is dat op rechts een herverkaveling plaatsvindt, waarbij The Brexit-Party van Nigel Farage zowel het middensegment als de radicaal-rechtse vijver leegvist. Van UKIP blijft nagenoeg niets over.

Heel wat felle voorstanders van de EU-uittreding hebben er diep vanbinnen spijt van hoe de zaken thans in Groot-Brittannië lopen. Jacob Rees-Mogg, lid van het Lagerhuis en spreekbuis van de eurosceptici binnen de regerende Conservative Party, was duidelijk: liever het slechte akkoord van Theresa May dan helemaal geen Brexit.

Steeds meer dringt door dat van uitstel wel eens afstel kan komen. Zeker nu de socialisten van Labour de wind in de zeilen hebben en de kiezers massaal overlopen naar de nieuwe partij van Nigel Farage waar - ondanks geroep en getier - geen daadwerkelijke politieke macht vanuit gaat.

Horror Momenteel staat de Brexit gepland voor 31 oktober. In de Europese politiek werd de jongste weken luidop gelachen met die datum. Theresa May zou op de avond van Halloween een ‘horror-Brexit’ krijgen voorgeschoteld. Toch is de kans reëel dat er later nog een nieuwe verlenging komt, tot op sint-juttemis. Volgens het officiële scenario worden er eind mei in het Verenigd Koninkrijk, net als in alle andere EU-lidstaten, verkiezingen voor het Europees Parlement ingericht.

Groot-Brittannië vaardigt 73 vertegenwoordigers af. Het (tijdelijk) verlengde verblijf van de Britten in de EU heeft gevolgen voor de verkozen politici in andere landen. Op het

Afslachting Intussen is de partij van May aan een implosie bezig. Dat moet althans het besluit zijn als we de peilingen enigszins geloven. De Conservative Party haalde in een bevraging van de krant The Observer in maart nog 28 procent van de stemmen.

In de peiling van 26 april, afgenomen door peilingbureau YouGov, blijft daar nog een schamele 13 procent van over.

Zelfs als we ervan uitgaan dat de opiniepeilingen niet juist zijn, dan nog is dat verschil te gigantisch om te negeren.

De Conservative Party stevent af op een ware afslach-

AFD SCOORT MET SLAVIN AfD heeft een voltreffer gescoord met een affiche gebaseerd op het schilderij “Le Marché d’esclaves” van de Franse schilder Jean-Léon Gérôme. Het doek dateert uit 1866, en het toont een naakte blanke vrouw die voor de verkoop gekeurd wordt door Arabische en/of Turkse slavenhandelaars.

De critici schopten wild van razernij om zich heen. Men beweerde dat het schilderij gebaseerd was op een “fantasie” van de schilder. Natuurlijk kon hij zijn schildersezel niet op een echte slavenmarkt opstellen. Natuurlijk moest hij met modellen werken. Maar de kledij en het uiterlijk van de slavenhandelaars zijn historisch accuraat weergegeven. In 1866 kenden de Fransen die schurken al heel lang. Islamitische slavenhandelaars hadden vanuit Noord-Afrika blanke slaven geroofd in heel het Middellandse-Zeegebied en zelfs tot ver op de Atlantische Oceaan, waar ook de IJslandvaarders er soms het slachtoffer van werden.

De piraten namen niet alleen westerlingen gevangen op gekaapte schepen, ze voerden ook raids uit op kuststeden, vooral in Zuid-Europa natuurlijk, maar ook veel noordelijker: de raid van islamitische slavenhandelaars op de Ierse kustplaats Baltimore in 1631 is nog steeds berucht. Daar kwam pas een einde aan door de gezamenlijke acties van de Franse, Britse en Amerikaanse marines en de Franse bezetting van de Algerijnse slaven- en piratenhavens. Op Duitse websteks werd beweerd dat de afgebeelde vrouw uit Abessinië kwam en “dus” een Afrikaanse was, terwijl ze op het schilderij duidelijk blank is. Wie gelooft u? De media of uw eigen ogen?

Het Amerikaanse Clark Art Institute in Williamstown, dat eigenaar is van het schilderij, werd opgetrommeld om te eisen dat AfD de affiches zou laten weghalen. Een politiek correcte

Vreemde namen voor promoties Eigen aan de ENA zijn de vreemde namen die aan elk jaar van afgestudeerden worden gegeven. Dat versterkt het imago van oubolligheid. De jaarlijkse ‘promoties’ kregen aanvankelijk namen van grote figuren uit de Franse geschiedenis. Maar na verloop van tijd kon men zich daar toch ernstige vragen bij stellen. Een promotie Jean Moulin (1949), Tocqueville (1960), Stendhal (1965) of de Gaulle (1972) zijn normaal. Maar wat met de promotie Robespierre (1970), genoemd naar één van de bloedigste figuren van de Franse Revolutie? Énarques van dat jaar (onder andere Philippe Séguin en Jacques Attali) werden bij een verblijf in de VS scheef bekeken. “Uw promotie is vernoemd naar een massamoordenaar”, zei men geschokt.

Meer recent overheerst de politieke correctheid en is de link met de rijke Franse geschiedenis ver te zoeken: Mandela (2001), Senghor (2004) of Willy Brandt (2009). Met Molière (2019) valt het dit jaar - dat van de laatste promotie? - nog best mee.

SALAN

ENGELAND ting. De eurokritische kiezers lopen massaal over naar The Brexit-Party, een beweging die enkele maanden geleden in stilte werd opgericht. Op 22 maart maakte Nigel Farage bekend dat hij de kapitein van dat schip zal worden bij de volgende Europese verkiezingen. Sedertdien is The Brexit-Party in de peilingen aan een onstuitbare opmars bezig. Op 5 april stelde denktank Open Europe dat een op de tien kiezers aangaf voor Farage en zijn trawanten te zullen stemmen. Eind april was dat al 30 procent van het electoraat.

Farage snoept niet alleen stemmen af van de Conservatives. Vooral zijn vroegere partij UKIP deelt in de klappen.

Sedert het Brexit-referendum in juni 2016 heeft Farage niet meer omgezien naar zijn vroegere partij. Verschillende nieuwe partijleiders werden op het schild gehesen en gaven er al vlug de brui aan. De enige die wist te voorkomen dat het schip zou kapseizen was Gerard Batten.

Deze voormalige telefoonverkoper uit Londen werd als tijdelijk UKIP-voorzitter aangesteld in februari van vorig jaar.

Batten wist een bankroet af te wenden en stopte de leegloop binnen de partij. Sterker nog, het ledenaantal steeg opnieuw.

Sinds april 2018 is Batten verveld tot de officiële en onbetwistbare partijleider van UKIP. Maar, hij kreeg veel kritiek te verduren. De hel barstte los toen Batten besliste om de anti-islamactivist Tommy Robinson aan te stellen als adviseur.

Robinson belandde vorig jaar in de cel en sprak onlangs nog op een partijbijeenkomst van Vlaams Belang in Antwerpen.

De aanstelling van Robinson was voor Farage de reden om overal te verkondigen dat UKIP verworden was tot een extreemrechtse partij, die geobsedeerd zou zijn door thema’s als de multiculturele samenleving en de rol van de islam hierin.

LVS

Bei uns in Deutschland wanhoopsdaad, die geen enkele juridische basis had, want de auteursrechten waren al lang vervallen. De meest onzinnige kritiek op de AfD-affiche kwam van een nuttige idioot die beweerde dat het schilderij niets zegde over de islamitische slavenhandel, maar alleen bewees hoe sexistisch de Franse kunstschilders wel waren met hun erotiserende afbeeldingen van het naakte vrouwenlichaam. Alsof de afbeeldingen van naakte vrouwen in de Europese kunst gruwelijker zouden zijn dan het roven, verhandelen en verkrachten van slavinnen in de islamitische wereld. Een praktijk die volgens het islamitisch recht trouwens volkomen legaal is en nog steeds met groot enthousiasme wordt beoefend, al gebeurt het nu meestal iets discreter dan op de publieke slavenmarkten van IS.

Eurabia De slogan van AfD bij dat schilderij luidde “Damit aus Europa kein ‘Eurabien’ wird! Europäer wahlen AfD.” Ook dat wekte ook de blinde woede van links op. Eén genie beweerde dat hij de herkomst van de term “Eurabien” had ontdekt: dat zou een verzinsel van Breyvik zijn. Die man die dat verkondigde was een cultuurbarbaar of een leugenaar of allebei. De term Eurabia werd gelanceerd door de Joods-Egypte historica Bat Ye’or in haar boek “Eurabia: the Euro-Arab Axis” uit 2006. Er bestaat een Nederlandse vertaling met een voorwoord van professor Hans Jansen.

Er zijn relatief weinig werken van Bat Ye’or in het Duits vertaald. Ik vond alleen Der Niedergang des orientalischen Christentums unter dem Islam en Europa und das kommende Kalifat. Het project Eurabia wordt soms voorgesteld als een complottheorie of een onbewezen hypothese, maar wie het boek nu herleest, ziet pas hoe ongelooflijk profetisch het

FRANKRIJK

Franse collusie tussen politiek, ambtenarij en zakenwereld vergeten. In het etatistische Frankrijk is het vaak zo dat énarques eerst op een administratie werken en daarna in de zakenwereld, vooraleer ze in de politiek terechtkomen. Dit leidt tot een achterkamerpolitiek, waarbij grote Franse bedrijven vaak bevoordeeld worden. De managers die uit de ENA kwamen, werden door de politiek gebruikt om bijvoorbeeld de Franse economische belangen in het buitenland te behartigen. De Franse economische controle over grote Belgische bedrijven in de jaren negentig van vorige eeuw werd bewerkstelligd door énarques zoals een Gérard Mestrallet (Suez, Engie). En recent nog door Baudouin Prot (BNP Paribas) die in 2008 in volle financiële crisis de hand legde op Fortis.

Right or wrong

ogenblik dat het VK vertrekt, wordt een deel van de Britse zetels doorgeschoven naar andere lidstaten, die momenteel proportioneel ondervertegenwoordigd zijn. Voor België verandert er niets, maar voor Nederland betekent dat een verschil van niet minder dan drie extra zetels. Over enkele weken worden in Nederland drie politici verkozen die niet mogen zetelen zolang de Britten niet zijn opgehoepeld.

Op donderdag 23 mei kiezen de Britten een nieuwe Europese vertegenwoordiging. Een tamelijk hallucinante situatie, gezien het Brexit-referendum dat al zo’n drie jaar geleden plaatsvond. Vooral voor de Britse regering en Conservatieve Partij is het een lastige klus, zo niet een onmogelijke opdracht, om aan de mensen in het land de gang van zaken nog uitgelegd te krijgen.

Een groot deel van de Britse kiezers heeft geen behoefte aan nuances. In hun ogen is het de Prime Minister, Theresa May, die het akkoord en dus een EU-uittreding getorpedeerd heeft. In werkelijkheid is het grotendeels de schuld van het Britse Lagerhuis, met name de oppositie van Labour en de eurosceptici van de radicale lijn binnen de Noord-Ierse DUP en de Conservative Party.

9

DUITSLAND was. De onthullingen van Bat Ye’or over het Eurabische project werden bevestigd door Robert Spencer, Ayaan Hirsi Ali, Geert Wilders, Oriana Fallaci, Leon de Winter en de islamoloog Hans Jansen. En nu dus indirect door AfD.

Knieval voor Peking Sommige Duitsers gedragen zich niet alleen tegenover de moslims als kruipdieren. Op de zeventigste partijdag van de FDP begon partijvoorzitter Christian Lindner zijn redevoering met het voorlezen van een tekst die volgens de media Chinees was. De juiste benaming van die taal is Mandarijn.

Een variant daarvan, het Kantonees, wordt op dezelfde manier geschreven, maar de uitspraak is zo verschillend dat Chinezen die Kantonees spreken de Mandarijnsprekers niet begrijpen, en omgekeerd. Mijn echtgenote, die Mandarijn kent, bevestigde mijn eerste vermoeden: Lindner sprak heel stuntelig Mandarijn, maar het was wel herkenbaar. (Voor u mij ervan verdenkt een exotisch huwelijk afgesloten te hebben: zij is geen Chinese. Zij heeft blonde haren en blauwe ogen en ze is veel “Arischer” dan ikzelf.) Zoals te verwachten was, hield Lindner daarna een pleidooi voor het aanleren van Mandarijn op school. Op zich is er niets mis met de kennis van vreemde talen. Maar in de huidige politieke context lijkt Lindners initiatief eerder een knieval voor de nieuwe grootmacht. Het past in de dubbele “onderwerping aan het Oosten” die van de Duitsers wordt geëist: een onderwerping aan de islam en aan de opkomende wereldmacht China. De politieke kaste kan dat nog een beetje compenseren door de eerste viool te spelen op EU-niveau. Maar de gewone Duitsers hebben zelfs die schrale troost niet. Zij mogen alleen betalen voor al die EU-projecten.

PAUL BÄUMER

10

Beeldspraak

2 mei 2019

MEDIALAND

Duitse media: “rechtspopulisme” rukt op!

Verleden week publiceerde de Duitse Friedrich-Ebert-Stiftung de resultaten van een studie waaruit moest blijken dat meer dan de helft van de Duitsers het niet zo begrepen heeft op asielzoekers. Op een manier is dat niet verwonderlijk, na alle ‘Wir schaffen das’-gebeurtenissen van de laatste jaren. Het is dan ook geen verrassing dat de studie registreert dat de Duitse bevolking vandaag kritischer staat tegenover asielzoekers dan enkele jaren geleden. Tegelijkertijd is men er in Duitsland uiteraard zeer gevoelig voor beschreven te worden als ‘rechts-populistisch’, zoals de studie doet. Het laat zich raden dat de resultaten van de studie in de Duitse media voor behoorlijk wat ophef zorgden.

Het is echter belangrijk te weten waar die Friedrich-Ebert-Stiftung eigenlijk voor staat. Die stichting leunt namelijk aan bij de sociaaldemocratische SPD, en heeft er alle belang bij ‘rechts-populisme’ en elke mogelijke vorm van vreemdelingenhaat zo dik mogelijk in de verf te zetten in haar studies. Een niet onbelangrijke nuance bij het lezen van die studie, menen wij, maar de meeste Duitse media trokken zich er niets van aan. Zij kozen ervoor er nog een lap extra op te geven, en een redelijk eenzijdige studie nog eenzijdiger voor te stellen dan ze al was. Zij zien bijna allemaal de Duitse democratie in acuut gevaar, en gaven daarom ruim plaats aan hysterische uitspraken van vooral linkse politici. U had het al geraden: zij riepen op tot een batterij volksopvoedende maatregelen om de democratie te beschermen.

ZDF knipt lastige vragen uit interview Eén van de weinige journalisten die toch een paar kritische vragen bij de studie wou stellen, was Claus Kleber van de ZDF. Zo had hij opgemerkt dat één van de vragen als volgt luidde: “Bent u van mening dat de ambtenaren genereus dienen te zijn bij het verlenen van asiel?” Wie antwoordde dat ambtenaren zich beter aan de geldende wetten en voorschriften zouden houden, kreeg al meteen de stempel ‘lichtjes rechts-populistisch’ opgedrukt. Is dat wel een eerlijke voorstelling van zaken, vroeg hij in een tv-interview met de psychologe Beate Küpper, die de studie uitvoerde. Zij zag het probleem niet, want of iemand gecategoriseerd wordt als “rechts-populist” hangt ook af van de antwoorden op vragen die duiden op een “Law and Order”-autoritarisme en een wantrouwen in de democratie. Waarop Claus Kleber opmerkte dat ‘law and order’ in se toch niets meer is dan ‘wet en orde’, en dat daar toch niets mis mee is? Beate Küpper antwoordde dat ze het niet zomaar over ‘law and order’ in het algemeen had, maar een hardere versie die ook een hard optreden “tegenover buitenstaanders en onruststokers” inhield. Pas als meerdere factoren in diezelfde richting bij mekaar kwamen, werd geconcludeerd dat iemand ‘rechts-populistische tendensen’ heeft.

Wie een beetje in de studie graaft, merkt al snel op dat één en ander toch niet helemaal koosjer is; het lijkt alsof de studieresultaten op voorhand besteld werden. En laat het nu net deze kritische vragen zijn die de redacteur van het ZDF-programma “Heute-Journal” eruit moest/wilde knippen om het op voorhand genomen interview in het gepaste slot te laten passen. Gevolg: de tv-kijker kreeg een interview te zien met nog maar één redelijk kritische vraag, namelijk of het niet een beetje bedenkelijk is dat iemand in de hoek van het rechts-populisme gezet wordt, als hij zichzelf daar niet toe rekent. Dat was de bedoeling van de studie niet, aldus Beate Küpper, maar wel om de maatschappij en iedereen aan te sporen eens goed na te denken over zijn houding. Waarmee ze waarschijnlijk haar mond voorbijpraatte, want als dat werkelijk de bedoeling van de studie was, hoeft het niet te verbazen dat de resultaten ervan reeds van in het begin gemanipuleerd werden.

Bij ZDF hadden ze blijkbaar liever niet dat de kijkers van “Heute-Journal” tot een zelfde besluit zouden komen.

Roman kost toezichthouder van het Commissariaat voor de Media baan In Nederland stond het mediawereldje de afgelopen we-

FILM ken behoorlijk op z’n kop omwille van een roman. “Dwergwerpen” heet het boek, en het gaat over het reilen en zeilen in de Nederlandse tv-wereld. Volgens de auteurs staat het boek vol satire, en is het van het begin tot het einde verzonnen. Maar de typetjes die in het boek voorkomen en de voorvallen zijn wel authentiek. En die zijn niet bepaald flatterend.

Probleem is dat het boek geschreven werd door het duo Bart in ‘t Hout en Eric Eljon. Bart in ‘t Hout is vroeger directeur van RTL 4 en SBS 6 geweest, en weet wat er omgaat in de Nederlandse mediawereld. Maar Eric Eljon was bij het verschijnen van het boek nog één van de toezichthouders van het Commissariaat van de Media. Enkele dagen later werd hij de laan uitgestuurd, “wegens een vertrouwensbreuk”.

Nochtans leek er aanvankelijk geen wolkje aan de lucht.

De twee andere toezichthouders waren uitgenodigd voor de boekpresentatie, en voor hen waren er zelfs speciale boekexemplaren gereserveerd. Eén van hen had het boek op voorhand doorgelezen, en gezegd het leuk te vinden.

Maar enkele uren voor de aanvang zegden beiden zonder reden af, en later zouden zij zich volledig distantiëren van de inhoud van het boek. Volgens hen zou Eric Eljon in zijn functie niet meer kunnen voortwerken, nu bekend is wat hij werkelijk denkt over de media waarover hij geacht wordt neutraal te waken.

Volgens de omschrijving gaat de roman over “haat en nijd op de werkvloer, de tomeloze geldingsdrang van omroepbestuurders, het egoïsme van tv-presentatoren”. We geven de lezer een citaat mee waar het Commissariaat zich erg aan stoorde: “als het aankomt op opportunisme, doelredeneringen, bestuurlijke stompzinnigheid en arrogantie, megalomaan gedrag en egocentrisme staat de omroepwereld onveranderlijk op eenzame hoogte.” Lezers die denken dat het in het Vlaamse mediawereldje helemaal anders gesteld is, mogen het ons altijd in onze weelderige kantoren komen vertellen.

Rood-groene media verdragen N-VA niet In een reactie op de laatste nieuwe opiniepeiling van De Standaard, VRT, RTBf en La Libre Belgique, liet N-VA-voorzitter Bart de Wever zich ontvallen dat “de angst hem om het hart sloeg”. Hij noemde daarbij het succes van links in Wallonië en Brussel een “rood-groene horrorfilm”, en vreesde voor een ware “belastingtsunami” na de verkiezingen.

De media konden het niet laten om uitgebreid de draak te steken met de beeldspraak van Bart de Wever. Het Canvas-programma “De Ideale Wereld” vond het zelfs nodig (op uw kosten) een zogenaamde “trailer” te maken van de “rood-groene horrorfilm” waar Bart de Wever het over had.

Het kan er bij de kijkers en de lezers blijkbaar niet hard genoeg ingepompt worden dat de reactie van Bart de Wever te belachelijk voor woorden was.

Uit die mediareacties leren we alvast de volgende dingen. Ten eerste, dat Bart de Wever een meester is in het gebruik van beeldspraak, en met enkele zinnetjes perfect weet te verwoorden wat de gemiddelde Vlaming ook denkt. Meteen zette hij nog eens op scherp waar deze verkiezingsstrijd werkelijk over gaat. Ten tweede, dat de media doorhadden dat Bart de Wever voor de volle honderd procent gelijk heeft, en, nog belangrijker, ook gelijk krijgt van die gemiddelde Vlaming. Daartegenover een ernstig wederwoord plaatsen, zou geen enkele zin hebben, en vermoedelijk daarom hebben we er ook geen aangetroffen in de media. Ten derde: de massale mobilisatie van de media tegen de uitspraken van Bart de Wever is weer opmerkelijk. Het toont nog maar eens aan dat die media vooral rood-groen denken, en absoluut niet kunnen verdragen dat de N-VA op een positieve manier aan bod zou komen zo dicht voor de verkiezingen, of dat de kiezer de waarheid te horen krijgt over de rood-groene agenda.

Het is niet zo dat Kristof Calvo zich nooit van wat beeldspraak of een overdrijving bedient, maar wij hebben het nog nooit meegemaakt dat de media zich vervolgens op zo’n grote schaal engageren om die beeldspraak of overdrijving zo diep de grond in te boren. In een echte ideale wereld zou de mediaminister de kosten voor het maken van die trailer door “De Ideale Wereld” laten aanrekenen bij de verkiezingsuitgaven van sp.a, Groen en de PVDA. Maar ministertje Sven Gatz kennende, zal aan deze grove overtreding door de openbare omroep geen gevolg gegeven worden.

The Beach Bum

Filmmaker Harmony Korine brak op zijn 19e door als scenarist van het veelgeprezen jongerendrama “Kids” (1995), waarin tieners zich flink misdragen met seks, drank, drugs en nog meer seks, dat een shockgolf teweegbracht binnen en buiten (volwassen) Amerika. Tien jaar geleden maakte Korine de film “Trash Humpers”, waarin een groepje bejaarde anarchisten voor de gezelligheid masturbeert in vuilcontainers.

In zijn film “Spring Breakers” (2012) zien we een groepje bikinimeisjes feesten, met natuurlijk wederom veel drank en drugs. Nu is Korine terug met “The Beach Bum”, en hij vertoeft duidelijk nog altijd binnen zijn bekende genre van grote zonden en lusten.

Stonerkomedie met McConaughey In “The Beach Bum” zien we Matthew McConaughey (die u kent van “Magic Mike”, “Dallas Buyer’s Club” en “The Wolf of Wall Street”) als de altijd benevelde zwerfpoëet ‘Moondog’ met gebruinde borst en permanente Hawaïaanse zomeroutfit strompelen tussen zwervers en halfblote vrouwen over de boulevards in Key West. Altijd een goedkoop blikje bier in de hand, altijd één of meer (half)naakte vrouwen aan zijn zijde, en met een eeuwigdurende lachkick en roes. Moondog is de gelukzaligheid zelve, nooit in een slecht humeur. In zijn eigen woorden “alsof het universum samenspant om hem gelukkig te maken”. Veel meer dan Moondog al drinkend en smorend als een soort koning van zijn boulevard te zien rondstruinen, gebeurt er niet.

Pas veel later ontdekken we dat Moondog ooit roem maakte als poëet en dat hij eigenlijk steenrijk is dankzij vrouwlief Minnie (Isla Fisher), die op haar beurt overspel pleegt met de R&B-zanger en cannabisdealer Lingerie, een leuk bijrolletje van Snoop Dogg. Het is een bizar universum waarin Moondog en Minnie het perfecte koppel zijn. Alles kan, iedereen is gelukkig, en niets gaat mis. De missende spanningsboog maakt uiteindelijk plaats voor een onverwachte gebeurtenis die het leven van Moondog tijdeljik op zijn kop zet. Moondog zou echter Moondog niet zijn als hij ook daar het plezier niet van in zou zien. Zorgen zijn voor morgen.

Geld maakt niet gelukkig… Of toch wel?

Op het eerste gezicht lijkt “The Beach Bum” een film die weinig te zeggen heeft en het liefst bekeken wordt na een uitstapje naar een Nederlandse koffieshop. In mijn ogen zijn er juist heel veel onderliggende (en contrasterende) boodschappen in de vele lagen van de film verstopt, met als moraal van het verhaal dat geld niet gelukkig maakt.

Moondog is gigantisch rijk en heeft een droomvilla in Miami, maar kiest er bewust voor om te leven als zwerver in Key West. Al wat hem gelukkig maakt kost niets. “Ik was vergeten hoe rijk we zijn”, is dan ook het eerste wat hij zegt als hij weer even thuiskomt. Maar, zou Moondog dit leven eigenlijk kunnen kiezen als hij niet zoveel geld zou hebben gehad? Kunnen we het ons niet slechts veroorloven om ons geen zorgen te maken, als we ook echt geen zorgen hebben?

Korines universum van bewonderingswaardige banaliteit Moondogs ‘way of life’ is plezier hebben en maken, en je niet te veel zorgen maken om de gevolgen. Zo zien we hem fluoriserende roze wiet roken met Snoop Dogg, coke snuiven met Martin Lawrence (in de rol van de zotte ‘Captain Whack’) en bejaarden beroven met Zac Efron (een tiener op steroïden en bijpassend kapsel). Dankzij de oogstrelende cinematografie, met neonshots van Benoît Debie, wordt die banaliteit op de meest poëtische manier verbeeld.

Een stonerkomedie met een prachtige sterrencast, een zalige soundtrack en een mix van flauwe grappen en geniale, doordachte humor. “The Beach Bum” zal niet bij iedereen in de smaak vallen, maar als je besluit deze enigszins zinloze visuele trip te gaan bekijken, word je wellicht nog wel getrakteerd op een bescheiden, niet zo heel realistische en toch inspirerende kijk op het leven. Vanaf eind juli

Op de praatstoel

2 mei 2019

11

Theo Francken en rechterhand Joren Vermeersch

“Ons land is geen wit blad waar iedereen zijn ding kan komen doen” Migratie is en blijft hét thema bij uitstek dat veel burgers beroert en bezighoudt. Daar veranderen klimaatspijbelaars of klimaatmarsen niets aan. De voorbije jaren kenden we een asielcrisis, verwelkomden we honderdduizenden migranten en zagen we onze samenleving drastisch veranderen ten gevolge van migratie. Met de verkiezingen voor de deur achtte SCEPTR-redacteur Tom Lallemand het hoog tijd voor een terugblik.

Dat deed hij samen met Theo Francken, voormalig staatssecretaris voor Asiel en Migratie, en Joren Vermeersch, adviseur van Francken en eerste opvolger in West-Vlaanderen bij de verkiezingen in mei.

Een boeiend gesprek over transitmigranten, het cordon sanitaire, demografie en de verkiezingen.

Hoe waren de voorbije maanden voor u, meneer Francken? Uw geliefd departement Asiel en Migratie moeten verlaten, moet pijn gedaan hebben?

Dat was niet makkelijk, uiteraard.

Zeker wanneer ik zie dat mijn opvolgster meteen mijn ontradingscampagne offline haalt en de quota voor asielzoekers schrapt. Dat zijn dingen die ik met lede ogen heb moeten aanzien.

Asiel en migratie zijn wel gevoelige thema’s en worden zeker de laatste jaren onder een vergrootglas bekeken. Hebt u het daar moeilijk mee gehad?

Het is een heel zwaar departement, dat klopt. Niet alleen omwille van de media-aandacht en de opinie die iedereen heeft, maar ook omdat het om mensen van vlees en bloed gaat. Je neemt veel moeilijke beslissingen en dat is niet altijd even makkelijk.

Nochtans wordt u regelmatig verweten onmenselijk te zijn. Doet het u pijn dat te horen?

De oppositie roept om de twee seconden naar mij. Wanneer de PS tussenkomt, is het binnen de minuut ‘discrimination’, binnen de twee minuten ‘raciste’ en na vijf minuten ‘Hitler’. Het heeft geen zin daarnaar te luisteren. Ik vind dat ik een streng maar rechtvaardig beleid heb gevoerd en vooral zeer humaan voor de meest kwetsbaren. Bij mij geen Scott Manyo’s, Navid Sharifi’s en Parwais Sangari’s (drie geïntegreerde jongeren afkomstig uit Kameroen en Afghanistan die door toenmalig staatssecretaris De Block ons land werden uitgezet, nvdr.).

Bent u tevreden met uw werk van de afgelopen jaren als staatssecretaris?

Ik ben zeker tevreden. De voorbije jaren hebben we ervoor gezorgd dat criminele illegalen niet meer geregulariseerd, maar gerepatrieerd worden. We hebben de capaciteit van gesloten centra opgetrokken en we hebben een plan goedgekeurd om rond terugkeer efficiënter te werken. Ik heb terugkeerakkoorden gesloten met Marokko, Somalië, Nigeria, enzoverder, en op vlak van fraudebestrijding zijn we eindelijk efficiënt en streng voor erkende vluchtelingen die op vakantie gaan naar hun herkomstland.

U krijgt soms het verwijt niet hard

genoeg geweest te zijn op vlak van beleid. Zelfs sp.a-voorzitter John Crombez noemde uw beleid te soft. Begrijpt u die kritiek?

Te streng, te soft… Het is altijd iets, natuurlijk.

Er zijn onder uw bewind wel meer dan 500.000 vreemdelingen ons land binnengekomen, een cijfer dat Vlaams Belang regelmatig aanhaalt.

Dat is inderdaad een cijfer dat Vlaams Belang regelmatig gebruikt, maar we moeten dat toch in perspectief plaatsen. De helft van die 500.000 vreemdelingen zijn Europeanen en vallen onder vrij verkeer van personen. Ik denk ook niet dat iemand een probleem heeft met studie- of arbeidsmigratie, en regularisatie gebeurt bijna niet meer.

Dan hebben we dus alleen nog gezinshereniging en asiel. Gezinshereniging hebben we al verstrengd en voor asiel blijf ik pleiten voor het Australische model.

Gezinshereniging blijft inderdaad het grootste migratiekanaal, ondanks de verstrenging.

N-VA kondigde al aan een nieuwe verstrenging te willen. Waarom is dat niet tijdens de vorige legislatuur gebeurd?

Er was geen akkoord omdat CD&V een intern veto stelde, één van de vele veto’s van CD&V, trouwens. Nahima Lanjri (CD&V-Kamerlid, nvdr.) wil dat absoluut niet omdat ze haar achterban in Borgerhout wil bedienen, maar dat is zeker iets dat na de verkiezingen op tafel moet komen.

Vindt u dat er een verschil is tussen uw communicatie en uw beleid, ofwel tussen de Theo-rie en Theo-praktijk, zoals Vlaams Belang het verwoordt? (lacht) Ik vind die quote wel goed gevonden, maar nee, ik vind dat er helemaal geen verschil is. Vlaams Belang toetert natuurlijk veel, maar als ik kijk naar hun vriendjes in Europa die in de regering zitten: Salvini in Italië en Strache in Oostenrijk… Zij botsen op dezelfde internationale muren.

Meneer Vermeersch, u was communicatieadviseur van Theo Francken. Wat vond u van zijn communicatie?

(Joren Vermeersch) Theo Francken is een authentiek politicus die veel belang hecht aan rechtstreekse communicatie met de burger, zonder tussenniveau en dus ook zonder mij. Zijn sociale media beheert hij helemaal zelf, wat uniek is in de politiek. Mensen weten dat hij zelf achter het klavier zit en ze vinden die directe band fantastisch.

Illegaliteit en transmigratie zijn nog steeds een groot probleem in ons land, ziet u dat als een mis-

lukking?

(Theo Francken) Nee, dat is iets wat niemand in België kan oplossen, ook Vlaams Belang niet. Ze worden binnengelaten aan de buitengrenzen van Europa en kunnen vervolgens makkelijk doorreizen naar ons land. Eens ze hier staan, krijgen we ze niet meer weg omdat ze uit landen komen waarnaar we niet mogen repatriëren, of omdat ze liegen over hun leeftijd of herkomstland.

Er is simpelweg geen oplossing op nationaal niveau voor dat probleem.

Enkel een omslag naar het Australische model op Europees niveau, met pushbacks dus, kan soelaas brengen.

Dan blijft wel nog het probleem van de naar schatting 200.000 illegalen die vandaag al in ons land verblijven. Minder dan 1 op 5 uitwijzingsbevelen wordt effectief opgevolgd. Dat cijfer moet toch omhoog?

Er zijn zoveel procedures en er is zoveel internationale rechtspraak, waardoor mensen zodanig veel rechten hebben dat ze niet weg te krijgen zijn. Ze liegen dan over hun nationaliteit, hun leeftijd en zo meer,

Het is een moeilijk vraagstuk. Er rest ons nog de mogelijkheid om illegalen langer vast te houden. De maximale opsluitingstermijn in Europa is 18 maanden, bij ons is dat 5 maanden voor niet-criminele illegalen. Als we dat zouden verhogen naar 18 maanden denk ik dat er vanwege het afschrikkingseffect al veel meer illegalen toch wel zouden meewerken.

Over asiel dan: we zien dat in Italië en Oostenrijk de asielinstroom afneemt, iets wat bij ons niet gebeurt. U voelt de vraag misschien al komen. In die landen zijn zusterpartijen van Vlaams Belang aan de macht, is dat in België ook ooit mogelijk?

Ik ben principieel tegen het cordon, maar ik denk dat de deur vooral langs binnen op slot zit.

Denkt u niet dat u met Vlaams Belang in de regering uw programma beter zou kunnen uitvoeren dan met CD&V? Het is een hypothetische discussie, want Vlaams Belang en N-VA komen nooit aan de zetels die vereist zijn om een meerderheid te vormen, en geen enkele andere partij wil in zee gaan met Vlaams Belang. Daarenboven zou nog moeten blijken of het Vlaams Belang dat überhaupt wil. Ook Vlaams Belang zou zich immers moeten schikken naar de Europese regelgeving. Vlaams Be-

“Enkel het Australische model op Europees niveau, met pushbacks, kan soelaas brengen.” waardoor ze niet te identificeren en dus niet te repatriëren zijn. Daarnaast is er nog de tegenwerking van de landen van herkomst en de capaciteit van de gesloten centra, die te laag is, en waardoor we vaak niet anders kunnen dan die mensen vrij te laten.

Moet de capaciteit van gesloten centra dan niet fors verhoogd worden?

Absoluut, en dat hebben we vorige legislatuur ook gedaan. We komen van 400 plaatsen, nu hebben we er 600 en we gaan over een paar jaar naar 1.200. Dat vraagt tijd, vanwege allerlei procedures en vergunningen, maar zelfs met een verhoogde capaciteit krijg je een groot deel niet weg, omdat we gewoon niet weten wie ze zijn. Dries Van Langenhove beweert wel dat hij een 10/10 zal halen qua uitzettingen, maar dat is gewoon absurd om te zeggen.

Er is dus geen oplossing voor die grote groep illegalen in ons land?

We kunnen dat probleem toch niet laten aanmodderen?

lang maakt de mensen op dat vlak blaasjes wijs.

Demografisch gezien zullen autochtone Belgen op termijn een minderheid zijn. Maken mensen zich terecht zorgen over de zogenaamde omvolking en moeten we die ontwikkeling proberen tegen te gaan, of is zoiets onvermijdelijk?

Mensen maken zich terecht zorgen, ja. Toenemende diversiteit in een samenleving gaat gepaard met een achteruitgang in sociaal kapitaal en onderling vertrouwen.

Zoiets heeft een weerslag op de maatschappij, dat is normaal. Maar de nood aan arbeid, bijvoorbeeld, is enorm. Een totale migratiestop inlassen zou daarom aan een hoge economische prijs komen.

(Joren Vermeersch) Het moet mogelijk zijn in een democratie om ook over demografie te praten, maar de ene migrant is de andere niet. Veel migranten komen uit christelijke culturen en passen naadloos in, terwijl er geboren Belgen zijn die onze cultuur verwerpen. Wij passen daar-

om voor het etnische nationalisme van Vlaams Belang. Wij staan voor een cultureel nationalisme, rond onze westerse joods-christelijke waarden, waar migranten deel van kunnen uitmaken als ze die waarden onderschrijven en uitdragen.

Over westerse normen en waarden gesproken: we moeten vandaag weer debatten voeren over pakweg homorechten en de gelijkheid van man en vrouw. Ook onze tradities komen meer en meer onder druk te staan. Begrijpt u de bezorgdheid daaromtrent?

(Theo Francken) Ja, en die bezorgdheid delen wij. Daarom gaan wij op die nagel blijven kloppen.

Ons land is geen wit blad waar iedereen zijn ding kan komen doen, maar een thuis van een volk met een rijke cultuur en traditie die dat ook gerespecteerd wil zien.

Heeft die evolutie volgens u verband met de zogenaamde islamisering van ons continent?

(Joren Vermeersch) Het is een feit dat sommige culturen makkelijker integreren in de onze dan anderen.

Vindt u dat onze samenleving islamiseert?

(Joren Vermeersch) Er is een demografische groei aan moslims, dat klopt, maar migratie is zeer divers en we mogen dat niet zo zwart-wit bekijken. Men denkt al te vaak dat een migrant gelijk is aan een moslim. Het merendeel van de migranten naar ons land zijn niet-moslims, waardoor migratie de samenleving eerder de-islamiseert. Zonder de grote Europese en Latijns-Amerikaanse migratie naar Brussel waren moslims daar allang in de meerderheid. Islamisering doet zich voor, maar gelokaliseerd, namelijk waar in steden zich spontane concentratiebewegingen voordoen.

Nog enkele korte vragen over de verkiezingen. U trekt de federale lijst in Vlaams-Brabant. Met welke uitslag bent u tevreden?

(Theo Francken) Politici moeten altijd de nederigheid hebben om enkel de kiezer daarover te laten spreken.

Wie zal de meeste voorkeursstemmen halen? Maggie de Block, Dries Van Langenhove of uzelf?

Mij gaat het om de uitslag van de ploeg, niet om het individuele aantal voorkeursstemmen.

Hebt u al gevloekt op Dries Van Langenhove? Jullie vissen in dezelfde vijver.

Neen, toch niet. Dries Van Langenhove is lijsttrekker voor Vlaams Belang, ik voor N-VA. Waarom zouden mensen op u moeten stemmen?

Een stem voor mij is een stem voor een ervaren bestuurder die zich niet laat wegzetten als de storm opsteekt, maar doorzet. Ik wil me blijven inzetten voor een streng maar rechtvaardig migratiebeleid.

TOM LALLEMAND

12 Cultuur

2 mei 2019

GESCHIEDENIS

Golda Meïr (2) Twee gebeurtenissen zijn onlosmakelijk met het eerste-ministerschap van Golda Meïr verbonden: de gijzeling en de moord op de Israëlische atleten tijdens de Olympische Spelen van 1972 en de Jom Kippoeroorlog.

Golda Meïr schudt Sadat de hand

“Ik ben ook een Palestijnse!”

Duitse klungelaars en Israëlische wraak

In 1969 wordt de 71-jarige Golda Meïr eerste minister van Israël. Ze blinkt niet uit door nieuwe ideeën of originele initiatieven. 48 jaar later verwijten tegenstanders haar nog altijd haar afkeer van ieder compromis. Een Joods zakenman heeft de mogelijkheid met Israëls grootste vijand, de Egyptische president Nasser, te praten, maar vraagt eerst haar toestemming.

Ze weigert bot. Een vertrouweling merkt op dat ze zich eens in de plaats van Nasser moet stellen, aangezien een deel van zijn land (de Sinaï) door Israël bezet is. Ze antwoordt dat ze er niet eens aan denkt.

Ze maakt zich boos als journalisten over de Arabieren in de bezette gebieden praten als ‘Palestijnen’. Ze is zelf een Palestijnse, zegt ze, want ze bezit nog altijd haar Palestijns paspoort uit de tijd van Brits-Palestina. Ze begrijpt goed de reden achter die nieuw uitgevonden nationaliteit.

Alle Joden moeten goedschiks of kwaadschiks (liefst het laatste) vertrekken uit het vroegere Britse mandaatgebied, want alleen Arabieren zijn echte Palestijnen. Die Arabische propagandaterm vindt zijn weg naar de media en is inmiddels gemeengoed.

Tijdens de regering van Meïr beginnen Arabische commando’s gruwelijke aanslagen te plegen.

Die zijn meestal gericht tegen gemakkelijke slachtoffers. In 1970 sterven twaalf mensen, waaronder negen kinderen, na een granaataanval op een schoolbus. Vier jaar later worden eenentwintig kinderen vermoord bij een gijzeling van een school. Zeventien christelijke pelgrims en acht Israëli’s worden neergeschoten op de luchthaven Ben Gurion. De spectaculairste aanslag is nog altijd bekend.

In de nacht van 4 op 5 september 1972 vermoorden acht Arabische terroristen twee leden van het Israëlische olympisch team tijdens de spelen van München en ze gijzelen negen anderen. Ze eisen de vrijlating van 234 medestanders uit Israëlische gevangenissen plus de vrijheid van hun Duitse terroristische collega’s Baader en Meinhof.

Meïr weigert meteen, en ze biedt de Duitse regering Israëlische commando’s aan.

Die aanvaardt dat aanbod niet, want het is tegenspraak met de Duitse wet. Duitsland heeft nog geen echt antiterrorismeteam en de Duitse politieautoriteiten zijn amateuristische klungelaars. Het drama eindigt in een bloedbad: negen gegijzelden, vijf Arabieren en een Duitse politieman sterven.

De Olympische Spelen worden maar even onderbroken. Drie gevangen moordenaars worden na 53 dagen vrijgelaten, nadat een ander terroristencommando een Duits vliegtuig kaapte. Wraak is een gerecht dat best koud opgediend wordt, zeer koud zelfs. Meïr beveelt de Mossad (Israëlische geheime dienst) ieder lid van die terroristische organisatie waar ook ter wereld te vermoorden. Twintig jaar lang liquideert de Mossad iedereen die van dichtbij of zelfs van heel ver maar iets te maken heeft met de zaak.

Een onschuldige verliest door een persoonsverwisseling zijn leven. De commando’s die Meïr probeerden te vermoorden tijdens een bezoek aan de paus begin 1973 worden wel deskundig opgeruimd.

Foto Boris Chaliapin

Overmoed bijna afgestraft Negen maanden later begint de grootste crisis uit het bestaan van Israël. President Nasser is gestorven en zijn opvolger Sadat broedt op een plan. In ruil voor een geleidelijke terugtrekking van Israël uit de Sinaï biedt hij een volledige wapenstilstand aan en mogelijke onderhandelingen. Sommige Israëlische politici kunnen zich daar in vinden, maar Meïr niet. Ze gelooft die Egyptenaar niet en eist eerst vredesbesprekingen vooraleer ze één Israëlische soldaat terugtrekt.

Een gemiste kans, zo geeft ze jaren later toe.

Sadat kiest vervolgens dan maar voor de harde lijn. Hij spreekt een beperkt gezamenlijk offensief af met Syrië om Israël een lesje te leren. Het Egyptische leger maakt zich klaar het Suezkanaal over te steken. De voorbereidingen zijn geen geheim voor de Israëli’s,

maar waarschijnlijk zijn dat Egyptische schijnmanoeuvres, want het is ramadan. Meïr laat pas vier uur voor de Egyptische aanval mobiliseren. Een preventieve luchtaanval durft ze niet aan, omdat president Nixon laat verstaan dat ze dan niet op Amerikaanse hulp moet rekenen. De Egyptenaren vallen wegens de getijden in het Suezkanaal aan op 6 oktober. Bijkomend voordeel: Jom Kippoerdag is Israëls belangrijkste feestdag.

De overmoedige Israëli’s zijn volkomen verrast door de slagkracht van de Egyptenaren in de Sinaï en de Syriërs in het noorden.

Dit zijn niet de vluchtende hazen van de Zesdaagse Oorlog in 1967.

De Israëlische mobilisatie gaat traag en de onoverwinnelijk geachte luchtmacht ontdekt dat de vijanden Sovjetraketten bezitten die de krachtsverhoudingen wijzigen. De 7de oktober begint de Israëlische regering te panikeren en vreest een ogenblik voor een totale nederlaag.

Men denkt even aan een beperkt gebruik van kernwapens, maar Meïr houdt het hoofd koel en weigert. De Egyptenaren en Syriërs beginnen in een overwinning te geloven, worden overmoedig en beperken zich niet langer tot wat territoriale en morele winst en gaan vol in het offensief.

De Israëli’s lokken hen in hinderlagen. De Syriërs slaan op de vlucht. De Israëli’s trekken op hun beurt het kanaal over en dreigen de Egyptische legers op beide oevers te vernietigen. De Amerikanen en de Sovjets grijpen in en dwingen de partijen tot een wapenstilstand. In Israël onderzoekt men de rol van politici en militairen. Meïr wordt vrijgepleit, maar ze is kapot van het hoge aantal Israëlische gesneuvelden en ze neemt ontslag in 1974. Ze kan eindelijk een volledige nacht slapen, wat nooit lukte tijdens haar regering.

Ze zegt filosofisch dat ze zelf nooit een verzoening tussen Arabieren en Israëli’s zal meemaken.

Golda Meïr onderschat opnieuw Sadat. Ze is doodziek als ze hem tijdens zijn historisch bezoek aan Jeruzalem in 1978 ontmoet, een ontroerend moment. De camera’s tonen de oude vijanden die grappen maken. Vrede met (sommige) Arabieren is wel mogelijk. Maar de familieleden van 2.700 Israëlische en 8.600 Egyptische gesneuvelden vragen zich waarschijnlijk verbitterd af of dat tafereel vijf jaar eerder niet mogelijk was geweest.

Golda Meïr sterft nauwelijks twintig dagen later aan lymfekanker.

JAN NECKERS

Thomas Lerooy als schilder Thomas Lerooy is vooral bekend als beeldhouwer en tekenaar. Op de expo in de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten in Brussel toont hij voor het eerst ook schilderijen, naast sculpturen.

Thomas Lerooy heeft de wind in de zeilen. In 2015 kreeg hij als eerste nog levende kunstenaar een expo in het Petit Palais in Parijs. In eigen land was zijn werk te zien op solotenttoonstellingen in Museum Dhondt-Dhaenens (2017) en op een duo-presentatie met Félicien Rops in het Kasteel van Gaasbeek (2018). Zonet opende zijn expo in de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten in Brussel.

Later dit jaar volgt de inhuldiging van een 21 meter hoge sculptuur in Duinbergen en tussendoor neemt hij deel aan groepstentoonstellingen in Shanghai en Berlijn.

Vergankelijkheid, de vluchtigheid van het leven en de zin of onzin van het bestaan zijn terugkerende elementen in het werk van Lerooy. Hij haalt inspiratie uit de klassieke beeldhouwkunst en zeventiende-eeuwse Vanitas-schilderijen, uit boekillustraties, anatomietekeningen en groteske prenten. Thomas Lerooy kent de kunst van de klassieke oudheid, van de Renaissance, het classicisme en het maniërisme. En hij is ook een typische kunstenaar van bij ons, die aansluit bij het symbolisme en die flirt met het surrealisme. Dat uit zich dan in werk dat speels is, dat ietwat uitdaagt, dat verleidt en misleidt omdat het humor en drama samenbrengt, het theatrale en het intieme verzoent.

We kennen Thomas Lerooy van zijn tekeningen en vooral van zijn bronzen sculpturen. Op diverse tentoonstellingen zagen we de schitterende “Obelrisk”, een obelisk van gestapelde bronzen hoofden van filosofen, van mensen die ooit machtig of belangrijk waren.

Het is een gigantische versie van deze hoofdentoren die later dit jaar op een plein in Duinbergen zal verschijnen. Nog zo een bekend werk in brons is “Niet genoeg hersenen om te overleven”, een feilloos gesculpteerd antiek beeld, maar met een veel te groot hoofd. Het is zo kolossaal dat het schuin overhelt, tot op de grond.

Deze bronzen van Lerooy zijn een perfecte samensmelting van schoonheid en het groteske.

Heel persoonlijke stijl Op de expo in Brussel zijn deze

iconische beelden niet te zien. Er is gekozen voor een vijftal zeer recente beeldhouwwerken, met onder andere een “Vogelnest” en een “Vogellied”.

Naast grote denkhoofden bevolken ook vrije vogels het universum van Lerooy. Belangrijker dan zijn nieuwe beelden zijn de schilderijen waar de kunstenaar voor het eerst mee naar buiten komt. Ook in zijn doeken zit iets magisch. Sommige lijken zwaar of er schuilt iets verdrietigs in en toch stralen ze humor uit. Zoals zijn beeldhouwwerk getuigen de schilderijen van de heel persoonlijke stijl die Lerooy heeft ontwikkeld: een mengeling van realisme, surrealistisch aandoende thema’s en invloeden uit de klassieke kunst.

Een mooi voorbeeld is “Wij twee verbonden”. Een meisje (het kan ook een jongetje zijn) houdt een groot doodshoofd in de fijne handjes. Het hele gezichtje is er achter verstopt, maar de twee ogen schijnen door de schedel.

Het doet direct denken aan ‘memento mori’, een thema dat zoveel oude meesters heeft geïnspireerd.

De dromerige oogjes die door het doodshoofd staren, maken van de schedel een deel van het kindergelaat. Altijd zit in het raadselachtige werk van Lerooy die dualiteit van schoonheid en lelijkheid.

Bij “Twee is een paar” (zie afbeelding) is Magritte niet ver weg. Op enkele doeken schildert Lerooy de illusie dat een hoekje van het schilderij is losgekomen van het canvas. Die omgeplooide hoekjes getuigen van de surrealistische inslag van het werk en van de relativerende humor van de kunstenaar.

Die vertelt gelaagde verhalen vol contrasten, met symbolen als peren en vogels, die hij in een nieuwe en verwrongen relatie plaatst. En toch spreken de werken van Thomas Lerooy meteen aan. Dat is enkel de groten gegeven.

MMMV Tentoonstelling “Thomas Lerooy”, nog t.e.m. 18 augustus 2019, KMSKB, Brussel,www.fine-arts-museum.be

Buitenland

2 mei 2019

President van haast bankroet Zuid-Afrika struikelt over… een vlag

Vorige zaterdag, ten gevolge van Vrijheidsdag, de heuglijke verjaardag van Nelson Mandela’s aanstellerij - excuus, aanstelling - als president en fel toegejuichte redder van de natie, hield zijn derde opvolger, Cyril Rampaphosa, in het Miki Yili-stadion van wat vroeger Grahamstad heette en nu tot Makhanda herdoopt is, zijn feestrede.

“Ultrarechts” en tegen volkse identiteiten?

Na 100 dagen aan het hoofd van de Braziliaanse regering veroorzaakt de in onze kranten zonder uitzondering als “ultrarechts” omschreven president Jair Bolsonaro onrust bij de autochtone indiaanse stammen: Bolsonaro wil met zijn beleid een einde maken aan de bescherming van de identiteit van die vaak afgelegen wonende stammen.

Dit anti-identitair beleid mag niet verrassen, want Bolsonaro had tijdens de verkiezingen ‘beloftes’ in die richting gedaan, bijvoorbeeld dat voortaan “geen enkele vierkante centimeter grond nog aan inheemse stammen zou worden geschonken”. Hij liet ook duidelijk verstaan dat het hem ernst was met het assimileren van deze inheemse volkeren. Zo liet hij zich op een bepaald moment ontvallen dat hij “triestig was omdat de Braziliaanse cavalerie niet zo efficiënt gebleken was als de Amerikaanse, die de indianen gewoonweg vernietigde”.

Wat is er zo “ultrarechts” aan dat beleid?

Ik heb Makhanda nooit bezocht, maar wel met bewondering rondgewandeld in Grahamstad, een schilderachtige erfenis van de Engelse politiek die de Oost-Kaap in 1820 wou ‘omvolken’ met Britse ‘setlaars’, enerzijds om de minder begoeden van het eigen koninkrijk aan een nieuw bestaan te helpen en om tegelijk het overwicht van het Afrikaans in Zuid-Afrika af te zwakken. In dat mooie stadje met zijn opvallende huizenrij in Victoriaanse en Georgiaanse stijl en zijn Rhodes-universiteit herdacht de president wat hij de geboorte van de democratie noemde, op 27 april 1994. Hij deed lyrisch over “de bevordering van onze natie in een verenigd, niet-raciaal, niet-seksistisch en democratisch Zuid-Afrika”.

En nu gij weer. Dankzij 25 jaar ANC is het land erop vooruitgegaan, zei de president, maar er zijn nog steeds mensen die stokken in de wielen steken door racisme, aanvallen op buitenlanders (geen woord over binnenlandse ‘plaasaanvalle’) en door het zwaaien met de oude Zuid-Afrikaanse vlag. Dat vlaggengezwaai vindt de president héél, héél erg in een land waarin bijna 20.000 moorden per jaar (58.025 in drie jaar) begaan worden.

Cyril is te ‘mellow’ Ook nu weer een rist commentaren uit de volksmond. Ene Andreas toont zich ontsteld over het volkomen gemis aan enige passie

“IGNORE IT, AND FACE DEATH!” We hebben al eerder in gunstige zin geschreven over de rechtse Australische senator Fraser Anning. Hij was de enige die zich na de wraakactie tegen een moskee in Christchurch niet liet meeslepen door de opgeklopte emoties. “Islamitische bevolkingsgroepen brengen geweld voort”, zei senator Anning onlangs als reactie op de aanslagen op Sri Lanka. Dat is een onweerlegbare vaststelling. Nee, niet alle moslims worden terroristen. Zoals ook niet álle communisten beulen zijn geworden of bewakers in concentratiekampen. Maar alle communistische staten hebben strafkampen gebouwd en tienduizenden mensen vermoord.

Niet álle maffialeden plegen moorden, maar de maffia brengt wel al eeuwenlang in vele landen moordenaars voort. Niet alle dronken chauffeurs rijden iemand dood, maar er is een duidelijk verband tussen dronken rijden en dodelijke ongevallen. Op dezelfde manier kan men nooit zeker zijn dat één bepaalde moslim al dan niet een terrorist zal worden. Maar alle islamitische groepen van enige omvang brengen terroristen voort. Zelfs in landen waar de moslims nog geen twee procent van de bevolking uitmaken, zoals in Nieuw-Zeeland. Anning zei: “Ik waarschuw u. Als we doorgaan met het importeren van moslims in dit land, zullen we hier meer terreuraanslagen krijgen, zoals keer op keer opnieuw bewezen is. Als je de

bij ‘Cyril’. In zijn toespraken, zijn tv-optredens, in het parlement is bij hem niet de minste gedrevenheid te bespeuren en weet hij niemand te ‘pakken’. Andreas zegt het met een Engelse term: hij is te ‘mellow’. Bij ons zou ‘men’ daarvoor dat andere Engelse insluipsel bezigen: te soft. Ook op de door de president aangeklaagde kloof tussen arm en rijk in de nu al een kwarteeuw door zijn partij bestuurde republiek, werd best snedig gereageerd. Ene mevrouw Hannetjie schrijft dat er inderdaad landgenoten zijn die verstoken blijven van allerlei basisdiensten, zoals behuizing, water, riolering en elektriciteit, maar zij wijst de regering met de vinger, omdat die heeft toegelaten dat de verkozenen van het volk, in plaats van het werk te doen waarvoor zij verkozen waren, zichzelf verrijkt hebben. Eis het ten onrechte ‘verdiende’ geld terug, sneert Hannetjie, en “spring aan die werk”.

Uiteraard zijn nogal wat volkse Afrikaners behoorlijk kwaad om de presidentiële jeremiade over de oude vlag. Kort en helder laat iemand onder de deknaam JA weten dat hij zijn vlag zwaait waar hij wil en dat niemand zich daarmee te moeien heeft. Met of zonder oude vlag, ik heb zo’n donkerzwart vermoeden dat de dagen van multimiljonair Ramaphosa geteld zijn en dat in de regenboognatie geen hond daarom zal treuren.

HECTOR VAN OEVELEN veiligheid van onze kinderen wil verzekeren en de toekomst van onze natie, luister dan naar deze raad. Ignore it, and face death.”

Die waarschuwing was bedoeld voor zijn vaderland Australië, maar ze geldt ook voor Europa.

INGEWIKKELDE UITSLAG IN SPANJE De parlementsverkiezingen in Spanje hebben niet voor grote verrassingen gezorgd, wel voor grote verschuivingen. Zo haalde de rechts-conservatieve Partido Popular nog maar 66 zetels, een halvering ten opzichte van de verkiezingen van 2016, toen de partij nog 137 zetel haalde. In Catalonië zakt de partij zelfs onder de vijf procent.

De nieuwkomer, de Spaansnationalistische partij Vox, was goed voor net geen 11 procent en 24 parlementszetels. Dat is goed nieuws voor de ultraconservatieven in Spanje, maar slecht nieuws voor de Catalaanse separatisten. Want Vox is een hevige tegenstander van autonomie voor de regio. De Catalaanse separatisten halen samen 22 zetels, maar ze vormen geen homogeen blok.

Vijf van de Catalaanse verkozenen zitten trouwens nog in een cel in Madrid, terwijl hun proces voortkabbelt. In Catalonië verliest het linkse kartel rond Podemos vijf zetels. Daarmee geraakt ook de positie van de

burgemeester van Barcelona aan het wankelen, want volgende maand – op 26 mei - zijn het gemeenteraadsverkiezingen in Spanje.

13

Van zodra hij aan de macht was, vertrouwde de Braziliaanse president de verantwoordelijkheid voor de afbakening en de reglementering van de autochtone gebieden aan de minister van Landbouw toe, met de duidelijke bedoeling een einde te maken aan elke mogelijke bestaande of nieuwe wettelijke bescherming van de gronden van inheemse stammen. De nieuwe minister van Landbouw, Tereza Cristina Correa da Costa Dias, is niet de eerste de beste. Ze wordt genoemd als lobbyist van de agro-industrie en van de pesticidebedrijven, en ze aanvaardde een financiële verkiezingsgift van een grootgrondbezitter die beschuldigd werd van de moord op een indianenleider. De nieuwe reglementering inzake afgrenzing van autochtone gebieden is nog geen wet. De rechtbank moet zich nog uitspreken over allerlei bezwaren die zijn neer-

gelegd tegen de nieuwe wet.

Brazilië heeft aangekondigd het internationale verdrag van de rechten van inheemse stammen (de conventie 169 van de International Labour Organisation) niet meer te zullen toepassen, waarin allerlei fundamentele rechten in het kader van de bescherming van volkeren en stammen zijn opgenomen.

Ultraliberaal ja, maar toch geen ‘ultrarechtse’ nationalist?

De onrust bij de indiaanse stammen was al groot en wordt dus nog groter: Bolsonaro heeft het plan opgevat om de volkerenverscheidenheid in Brazilië te vernietigen via gedwongen assimilatie. Hetgeen rechts in Europa steeds heeft bestreden in het kader van het nationalistische respect voor de diversiteit op deze aardkloot. Hoe kan men anderen respecteren als men zichzelf niet respecteert? Hoe kan men zichzelf nog respecteren als men andere volkeren niet respecteert?

Toch blijven onze mainstreammedia Bolsonaro steevast afschilderen als een ‘ultrarechtse’ nationalist. Terwijl Bolsonaro net aangeeft geen respect te hebben voor volkse identiteiten, en voor de eeuwenoude tradities en geschiedenis van de oorspronkelijke volkeren in Brazilië. Je kan hem hoogstens beschouwen als een ultraliberaal, voor wie volkeren uit de woordenlijst worden geschrapt en worden vervangen door het lemma “geassimileerde burger van de staat Brazilië”. Schrappen dus die eeuwenoude volksgemeenschappen?

PIET VAN NIEUWVLIET

Voetbal als dekmantel voor radicale islam De Hamburgse afdeling van de Verfassungsschutz (staatsveiligheid) heeft gewaarschuwd voor de voetbalvereniging Adil e. V. (of stichting), die een dekmantel zou zijn voor de verboden islamitische vereniging Hizb ut Tahrir (HuT). Volgens de veiligheidsdiensten zijn 6 van de 10 stichtingsleden van de sportclub lid van de verboden vereniging. Het driekoppig bestuur zou ook al lid zijn van HuT. De Hizb ut Tahrir (partij van de bevrijding) ontstond in 1953 in Jeruzalem. Deze internationale islamitische groepering zag het levenslicht in de schoot van de Moslimbroederschap en streeft naar de invoering van de sharia en de oprichting van een theocratische staat. Ze wijst de parlementaire democratie af.

HuT werd in 2003 verboden, maar zou nu via de sportstichting Adil e.V. nieuwe leden recruteren in de Hamburgse wijk Wilhelmsburg. Dat zou te lezen zijn in een strategiedocument van HuT, waarop de Verfassungsschutz de hand kon leggen. Adil e.V. werd in april 2016 opgericht. Naast het rekruteren van nieuwe leden voor HuT zou Adil e.V. moeten helpen om de aanvaardbaarheid van het radicale islamisme bij moslims te

verhogen, door vergaderingen in moskeeën, optredens in universiteiten en politieke discussies rond islamitische kwesties.“Door de opbouw van vriendschappelijke betrekkingen zou een vertrouwensrelatie worden opgebouwd, waardoor meer plaats vrij zou komen voor religieuze en ideologische gesprekken”, aldus het Landsagentschap voor Verfassungsschutz. Niet onbelangrijk voor de inschatting van het veiligheidsrisico: de eerste ploeg van Adil e.V. speelt in de Hamburgse competitie.

Adil e. V. is niet de enige sportvereniging in Duitsland die onder vuur ligt. Voorheen had reeds de Marokkaanse “Sportverein Bonn” kritiek gekregen wegens salafistische sponsoring.

PIET VAN NIEUWVLIET

Brieven

14

2 mei 2019

KLIMAAT Pallieterke, Een zuinig gebruik van fossiele brandstoffen is zeker aan te raden. Ik refereer naar de boeken van Gerard Bodifée, natuur- en sterrenkundige.

Op termijn van duizenden jaren (laatste ijstijd ongeveer 16.000 jaar geleden) leven we in een kwakkelende opwarmingsperiode van de aarde, waarbij de opwarmingsperiode veel minder tijd in beslag neemt dan de afkoelingsperiode.

Dit is het eerste gegeven dat ik wil vermelden.

Anderzijds stijgt het CO2-gehalte duidelijk sneller de laatste tijd.

Merkwaardig is dat de temperatuur van de aarde niet steeg, tenzij pas de jongste jaren. Dit lijkt te wijzen op een beperkte invloed van de mens, want voor 1870 bestonden geen vliegtuigen, waren er geen olie-ontginningen, enz.

Heden ten dage zou iedereen zich moeten bewust zijn van het feit dat de natuur evolueert, en hoe! Er was een tijd dat we niet spraken over golfstromen, El Nino, het perihelium door de duizenden jaren heen...

Dr. A lois M agnus – Meise

NASSER ONSCHULDIG? Pallieterke, In het artikel van Jan Neckers over Golda Meïr wordt Nasser voorgesteld als een onschuldig slachtoffer van een Frans-Brits-Israëlisch complot. Nasser had nochtans de Straat van Tirian afgesloten, wat volgens het internationaal recht een oorlogsdaad was. Hij had in de Warschaupactlanden massa’s tanks, jachtvliegtuigen en bommenwerpers van Sovjetmakelij gekocht voor een aanval op Israël. Daarbij waren Stalin3-tanks, waar geen enkele Israëlische tank tegen opgewassen was. In één klap was Egypte de sterkste militaire macht in de regio én een steunpunt van de USSR. Nasser had het terreurbewind van Mao erkend. Hij had islamitische terreurgroepen gesteund die Franse burgers in Algerije afslachtten, en andere die vanuit Egypte aanslagen pleegden in Israël. Maar in het artikel over Golda Meïr wordt daarvan allemaal geen melding gemaakt. De rol van de Sovjet-Unie als aanstoker van de Suez-oorlog wordt gewoon verzwegen. Was dat misschien een onbelangrijk detail? M arc Joris - Drongen

ZUID-AFRIKA

Kruisende woorden oplossing 1158

A B C D E F G H I J K L

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 D U B B E L Z

I

N N

I G

E N O R M E X N E E X E N

I

E R X U T X O G E N

D C I

X K N

E E T H U

I

I

P P E R T

R F X U R N X K O R T E I

S S E X E K E

U K X D E T A

I

L X E R

T X G E M O K X L O N G E M I

NIGEL FARAGE

Pallieterke, Met veel verwondering las ik in “De Islam is in oorlog met ons” van Ebru Umar in ‘t Pallieterke, 25 april 2019, p. 4: “Het is de kern van elk geloof, zichzelf boven de ander stellen, wij zijn beter - moslims, christenen, joden, boeddhisten, wat dan ook - dan zij.”

Wat doet mevrouw Ebru Umar dan met de evangelist Mattheus, die Jezus aanhaalt die zegt (Mt 5,43-48): “Gij hebt gehoord wat er gezegd is: ‘Gij zult uw naaste beminnen en uw vijand haten.’Maar Ik zeg u: bemint uw vijanden en bidt voor wie u vervolgen, opdat gij kinderen moogt worden van uw Vader in de hemel, die immers de zon laat opgaan over slechten en goeden en het laat regenen over rechtvaardigen en onrechtvaardigen. Want als gij bemint die u beminnen, wat voor recht op loon hebt gij dan?

Doen de tollenaars niet hetzelfde? En als gij alleen uw broeders groet, wat voor buitengewoons doet gij dan? Doen de heidenen dat ook niet? Weest dus volmaakt, zoals uw Vader in de hemel volmaakt is.”

En met de evangelist Lucas (Lc 6, 27-38): “Tot u die naar Mij luistert zeg ik: ‘Bemint uw vijanden, doet wel aan die u haten, zegent hen die u vervloeken en bidt voor hen die u mishandelen.’” Of tik gewoon eens ‘Bemin je vijanden’ in op Google. Dan kun je zien hoe het christendom daarmee omgaat. Daarom ben ik fier op mijn christelijk en katholiek geloof!

Tine de Brock

Pallieterke, Nigel Farage is terug, en hoe! Hij heeft een nieuwe partij opgericht: The Brexit Party. Mijn rekenmachientje vertelt mij dat de Brexit dus toch gaat doorgaan, al dacht ik voorheen van niet. Kijk: 52 procent heeft voor ‘Leave’ gestemd in het referendum.

Als daarvan 20 procent gestorven of van gedacht veranderd is, blijft er nog 80 procent over van die 52 procent, of ongeveer 40 procent van het totale aantal stemgerechtigden. In GB heeft men met 40 procent van de stemmen een volstrekte meerderheid in het parlement.

De ‘Conservatives’ noch ‘Labour’ hebben daar zin in: dus zullen ze een onderling akkoord sluiten om voor de Europese verkiezingen uit de EU te stappen met een zachte Brexit. Anders gaan ze eerst heel grof afgaan in de Europese verkiezingen en daardoor moeten er dan algemene verkiezingen in Groot-Brittannië komen, waar ze dan ook afgaan. Na die dubbele afgang, wordt Farage Prime Minister en legt subito een harde Brexit op. Als derde mogelijkheid blijft alleen een Pim Fortuyn-truc over.

F. M aeyens - K almthout

95-JARIGE LEZER Pallieterke, Graag had ik uw aandacht willen vestigen op het volgende feit: de oom van mijn echtgenote, nl. Frederic Pools, is een lezer geweest van uw blad sinds het eerste uur. Hij was een echte Vlaamse Brusselaar, eerst wonende in Schaarbeek, daarna in Jette. Steeds heeft hij zijn moedertaal verdedigd, wat soms niet makkelijk geweest moet zijn, want hij werkte als bediende en baatte ook samen met zijn vrouw een winkel uit. De man is een viertal jaren geleden overleden, op negentigjarige leeftijd. Steeds heeft hij een abonnement gehad op uw blad.

Een traditie die wordt voortgezet door zijn weduwe, die zelfs bepaalde zinnen onderstreept alvorens het tijdschrift door te geven aan haar neef, en dat op vijfennegentigjarige leeftijd. We dachten, bij ons laatste bezoek vorige week, dat dit toch een vermelding waard is. Kunnen jullie daarvoor iets speciaals doen? Een speciaal aandenken of zo. Ze zal het zeker op prijs stellen, want ze is zeer goed op de hoogte van wat zich in de wereld afspeelt. We zouden het echt fijn vinden!

Roger Auwerx

R X E A N X P S

M O S S E L X D

I

I

A X E

DEMOCRATIE Pallieterke, In Oekraïne won een van televisie gekende figuur met hoge amusementswaarde de verkiezingen. Een Oekraïens wit konijn! Het is dus niet uitgesloten dat Philippe Geubels ooit eerste minister wordt, hoewel ik persoonlijk liever Soe Nsuki zou hebben, want ondanks alle promoties en publiciteit voor transgenders en andersgeaarde mensen ben ik hetero gebleven. Een ander weetje: de officiële benaming van het communistische land van Kim-un-Snul met het merkwaardige kapsel luidt: Democratische Volksrepubliek Korea. Amen.

M arc Bertrand – Edegem

De Vlaamse vakman

We hebben door cartoonist Erwin Vanmol speciale bedankingskaarten laten maken voor oudere lezers - die we zeer erkentelijk zijn voor hun trouw - en we zijn erg blij uw tante daar een plezier mee te kunnen doen!

DOORDENKERS - De helft van de politici zijn nietsnutten. De anderen zijn tot alles in staat.

Coluche (1944 – 1986), Franse komiek en acteur - Corrupte politici geven de andere 10 procent een slechte naam.

Henry Kissinger (1923 - ), Republikeins politicus - Twee dingen zijn oneindig: het universum en menselijke domheid; maar van het universum weet ik het niet zeker.

Albert Einstein (1879 – 1955), natuurkundige - Iedereen gaat opzij als ze een persoon zien passeren die weet waar hij heen wil.

Antoine de Saint-Exupéry (1900 – 1944), Frans schrijver - Een socialist zei voor de twaalf en veertigste keer: “Ge kunt geen omelet maken zonder eieren te breken.” “Ja, ja, maar waar is die omelet?”, vroeg George Orwell

George Orwell (1903 – 1950), Brits schrijver en journalist - "Wij, dat zijn alle mensen gelijk wij; zij, dat zijn alle anderen."

Rudyard Kipling (1865 – 1936), Brits schrijver en dichter

S X R E E X

H X M U X G O L F X E N O N F R

Pallieterke, Van 9 tot 22 maart hebben wij een rondreis gemaakt in Zuid-Afrika. Deze reis was georganiseerd door Connections Groups uit Vilvoorde, in samenwerking met Touring.

In de reisdocumenten werd zeer duidelijk vermeld dat de reis zou gebeuren met een Nederlandstalige gids-reisbegeleider. Bij aankomst in Johannesburg stelden we echter tot onze grote verrassing vast dat de gids-reisbegeleider een Fransman was, die het Nederlands onmachtig was.

We hebben dadelijk protest aangetekend.

Tevergeefs. De hele reis gebeurde in het Frans. De reisleider beweerde dat Connections Groups uitdrukkelijk een Franstalige gids had besteld. Als we hem niet wilden horen (in het Frans), moesten we maar oordoppen gebruiken! Dat zei hij letterlijk, in het Frans. Bij het einde van de reis kregen de deelnemers een beoordelingsformulier, in het Frans. Een Nederlandstalig formulier was niet voorhanden.We hebben dan ook geweigerd dit formulier in te vullen.

Na onze thuiskomst hebben wij aan de reisorganisator en Touring ons ongenoegen medegedeeld door middel van een klacht.

Na ettelijke mails met Connections Groups werd ons een symbolische schadevergoeding aangeboden van 100 euro (voor 2 personen) onder de vorm van een tegoedbon voor een volgende reis met Connections.

Onnodig te zeggen dat wij dit voorstel niet hebben aanvaard. Met deze reisorganisatie nooit meer!

PS: In Zuid-Afrika hebben wij met veel genoegen vastgesteld dat het Afrikaans springlevend is.

M arc Braeckman - Zuienkerke

KERN VAN HET GELOOF?

Een lezersbrief insturen?

Schenk uw boeken een 2e leven

Schenk uw boeken een tweede leven in Identiteit, hét kenniscentrum van de Vlaamse beweging. Politiek, filosofie, nonfictie, geschiedenis, literatuur: al uw boeken zijn welkom.

We halen ze graag gratis bij u op.

Bel naar 0468/13 09 08 (liefst na 18 uur). www.identiteit.info

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

Sport

2 mei 2019

Matchfixing Er is verleden week weer veel heisa geweest rond de operatie Propere Handen.

Na wat er allemaal is geschreven, moet ik besluiten dat het er niet goed uitziet voor KV Mechelen en Waasland Beveren en dat is een ‘understatement’.

Ik heb de affaire Bellemans meegemaakt, waar het hoofdzakelijk ging over het zwarte geld in het Belgische voetbal. Zelfs onze voorzitter, Mr. Constant, heeft in ‘den bak’ gezeten. Ik zou niet graag in de schoenen staan van de spelers van KV Mechelen en Beveren. Het is niet gemakkelijk om te leven met een hakbijl boven het hoofd, dat knaagt aan een mens. Het zou voor beide ploegen een ramp zijn indien de vordering, degradatie naar 1B, uitgevoerd worden. De supporters van ‘Malinois’ gaan dit niet pikken, daar komt gegarandeerd ‘ambras’ van!

Mijn oud-collega, Lon Polleunis, heeft aan den lijve mogen ondervinden wat zo een situatie met een mens doet, vooral als men onschuldig is zoals Polleunis altijd heeft beweerd. Na zijn carrière bij RWDM sloeg de gewezen ‘kanarie’ zijn tenten op in Tongeren. Het begon allemaal nadat SK Tongeren thuis 0-0 had gelijkgespeeld tegen Patro Eisden. Lon speelde libero. ‘s Avonds op café kwam hij een bestuurslid van STVV tegen, dat ook moest spelen om niet te degraderen naar de derde klasse, net zoals Patro. Ze babbelden een beetje en op een zeker moment zei Polleunis hem dat SK Tongeren met 3-0 had moeten winnen, doelend op de vele kansen die ze hadden verkwanseld. De man interpreteerde dat net of wij die kansen opzettelijk hadden gemist, om zodoende een cadeau te geven aan Patro Eisden. Hij rapporteerde het hele geval aan het bestuur van STVV, dat prompt

klacht indiende bij de bond voor omkoping.

Vermoeden Een tijdje later kreeg Polleunis een brief van de KBVB waarin stond dat hij zich moest komen verantwoorden in Brussel. Polleunis nam de hele zaak niet serieus en stuurde zijn kat! Er volgde een nieuwe brief en dan is hij uiteraard wel geweest. Er was geen enkel bewijs, de twee clubs werden ongemoeid gelaten, maar Lon Polleunis werd voor 3 jaar geschorst. De aanklacht luidde ‘vermoeden tot poging’, wat dat ook moge betekenen. Er zijn een paar mensen die het ‘Icoon van STVV’ hebben geflikt. Lon zweerde op het hoofd van zijn zoon dat hij totaal onschuldig is.

In mijn voetballeven werd ik slechts eenmaal benaderd om een match te fiksen.

Voor de finale van de Europabeker der bekerwinnaars in 1976, tegen West Ham United, werd ik benaderd door twee Engelse bookmakers. Ik kon één miljoen Belgische frank (25.000 euro) krijgen indien West Ham de wedstrijd won. Indien het euro’s moesten geweest zijn, had ik misschien getwijfeld. We wonnen met 4-2…

Gille Van Binst Voormalig topvoetballer

ROSKAMMEN

Merkwaardigheden Het eisenpakket indachtig waarmee Kris Wagner, de in januari aangetreden en nu al beruchte bondsprocureur, en de KBVB-entourage uitpakken, ziet het er eerder beroerd dan hoopvol uit voor KV Mechelen en Waasland-Beveren. De fixing in een match tussen die clubs waarin niet het geringste spoor van fixing te zien was door gelijk wie, staat voor de KBVB-bobo’s en hun justitieapparaat nochtans onomstotelijk vast. Ook al zette de Waaslandse voorzitter Dirk Huyck dat onomstotelijke op losse schroeven, door zijn bekentenis dat er een mislukte poging tot fixing geweest is, maar niet meer dan dat.

We nemen geen stelling over schuld of onschuld. Bij de stand van zaken stellen we wel enkele merkwaardigheden vast. Bij het uittikken van deze regels was het nog wachten op het finale (?) verdict van de Geschillencommissie; het vraagteken verwijst naar nog latere, eventueel totaal verschillende uitspraken van het BAS en het gerecht.

Volgde de Geschillencommissie het bondsparket en worden KV Mechelen en Waasland-Beveren tot degradatie veroordeeld, toonde columnist Peter Vandenbempt zich in Het Nieuwsblad alvast zeer benieuwd naar een verklaring van de voetbalbond waarom, 35 jaar geleden, Standard Luik op basis van het bondsreglement niet moest degraderen na een ijzersterk bewezen matchfixing. En twee toevallig Vlaamse clubs nu wel, op basis van dat al 35 jaar ongewijzigd gebleven bondsreglement? Dan nog op grond van vermoedens, zonder echt bewijs.

Een gezond statement van Vandenbempt, al zien ze dat bij de KBVB stellig anders.

Mocht er hoe dan ook een verklaring komen – daaraan twijfelen is gewettigd – dan dreigt die én merkwaardig én ongeloofwaardig te zijn. Maar voor de bondsprocureur en het bondsparket staan beide begrippen mogelijk synoniem voor Eigen Groot Gelijk.

Zwijgen in alle talen Gebeurde er tijdens het duel tussen KV Mechelen en Waasland-Beveren eind vorig seizoen dus niets onregelmatigs, in Eupen kon op hetzelfde tijdstip zelfs de meest neutrale toeschouwer zijn ogen niet geloven toen Moeskroen, bij een 0-0 stand, in het slotkwartier plots opendeurdag hield, waarbij baden, of verkoper van gebakken lucht, het is een vraagteken waarom nogal wat bedrijfsleiders, die amper weten dat een ploeg uit elf veldspelers bestaat, zich geroepen voelen om hun geld vroeg of laat in een voetbalclub te steken. Neem nu Paul Gheysens. Bij Antwerp zult ge ze niet horen klagen omdat de grote baas van Ghelamco niet alleen de lakens uitdeelt, maar ook gul investeert op de Bosuil.

Gezond boerenverstand

Kluif

Cliché

Wat een beetje haarzak spelen in het voetbal zoal teweegbrengt. Met een bekerfinale tussen AA Gent en KV Mechelen die alle kanten uit kon, met alle gevolgen dienaangaande, plus de juridische spitsvondigheden rond wedstrijdvervalsing en nog meer scheve situaties die ons de komende weken te wachten staan, mogen we ons in de nabije toekomst aan een lawine van commentaren en beschouwingen verwachten in de pers. Laat maar komen. Eens benieuwd wat aanklagers en verdedigers, die er een vette kluif aan hebben, uit hun nek gaan kletsen. Allemaal in de hoop dat we er geen schele hoofdpijn aan gaan overhouden.

Het is een schrale troost, maar de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat AA Gent vol overgave begon aan de wedstrijd tegen leider Genk. De brilstand tijdens de rust was daar het bewijs van. Geleidelijk kwamen de bezoekers iets meer dreigen en dat resulteerde in het winnende doelpunt. Waardoor het zegevierende gezelschap uit Limburg, met zes punten voorsprong op Club Brugge, weer een stap dichter is gekomen dit seizoen kampioen te worden. Of niet? Hier gaan we met onze open deur: in voetbal blijft alles mogelijk.

Poespas Wat heeft de Geschillencommissie inmiddels beslist over de fameuze matchfixing en de zware gevolgen voor de betrokken clubs?

Een definitieve uitspraak zal voor een andere keer zijn, in afwachting van het beloofde eindresultaat op 30 juni. Tot dan zitten ze bij KV Mechelen en bij Waasland-Beveren met een bang hartje het definitieve verdict af te wachten. Bij Lokeren en Beerschot-Wilrijk zitten ze al evenzeer op hete kolen en hopen ze volgend seizoen te mogen starten in 1A. Kortom, vergeleken met de poespas rond “operatie propere handen” en de timing van de voetbalbond is het huishouden van Jan Steen een voorbeeld van orde, tucht en doorzichtigheid.

Toch maar afwachten Club Brugge won dan wel nipt tegen Anderlecht, de kans dat de Bruggelingen leider Genk gaan bijbenen schatten we niet hoog in. Alhoewel. Nu vrijdagavond komt Antwerp op bezoek in de Luminus Arena. Wie de Great Old een beetje van nabij volgt, zal zijn hand niet lichtzinnig in het vuur steken voor een overwinning zonder slag of stoot van de thuisploeg. Ze zullen het bij Club Brugge, dat nu zondag op hoop van zege naar Gent afzakt, met argusogen volgen.

Gulle mecenas Nu we het toch over ‘den Antwerp’ hebben.

We hadden het in ons vorig nummer over de West-Vlaamse inbreng bij stamnummer één, met de belofte daar een woordje uitleg bij te geven. Belofte maakt schuld. Of ze nu fabrikant zijn van koekjes, autobanden, bubbel-

15

Als ze de tegenpartij nog eens voor ‘boeren’ uitschelden op de Bosuil, doen ze er goed aan in hun oren te knopen dat hun mecenas, Paul Gheysens, een boerenzoon is uit Ieper die oorspronkelijk voor dierenarts studeerde. Een roeping die hij niet lang volhield en al snel inruilde om tuinaanlegger te worden. Ondernemen zat hem van jongs af in het bloed. Het begon met het bouwen van tuinhuisjes. Later bouwde hij, met zicht op de zaak, hangars voor landbouwers. Een missie die Gheysens geen windeieren legde, want daaruit ontstond in 1985 de bouwonderneming Ghelamco. Intussen wereldberoemd in Vlaanderen en omstreken.

Voetballeek Tijdens een gemoedelijk onderonsje op Waregem Koerse tussen Paul Gheysen en Daniël Termont werden plannen gesmeed en lanceerde de toenmalige burgemeester van Gent het eerbare voorstel om een nieuw voetbalstadion te bouwen in de Arteveldestad. Zo ontstond de nieuwe thuishaven van AA Gent, de Ghelamco Arena, en tegelijkertijd vond Gheysens de weg naar de voetbalwereld. Niet direct zijn meest geliefde sport. Zijn interesse gaat meer uit naar zijn stoeterij ‘Arabians Knokke’, waar jaarlijks een honderdtal veulens het levenslicht zien. Toch laat hij geregeld zijn West-Vlaamse kop zien op de Bosuil, meestal geflankeerd door Luciano D’Onofrio, sportief directeur en de man die allerlei watertjes doorzwommen heeft. Maar dat is een verhaal apart dat ons te ver zou leiden en meer te maken heeft met de Luiks-Marseillaanse vriendenkring dan met de West-Vlaamse inbreng bij de Great Old.

Ode aan de supporters Genoeg over Paul Gheysens, er zijn ook zijn zonen Simon en Michael die naast pa lief zetelen in het bestuur van stamnummer één.

de panda’s liefst vier keer scoorden, of dat mochten doen, om zo het degradatiespook af te schudden.Was dat een zeer merkwaardige bedoening, alles kan altijd nog merkwaardiger. Vandaar dat de bondsprocureur en het bondsparket tot de merkwaardige conclusie kwamen dat Eupen noch Moeskroen iets te verwijten valt en dat dat dossier definitief van de baan is. Voorzitter van de voetbalbond is toevallig de uitsluitend Franstalige Gerard Linard. Hij doet er in alle talen, zeker in het Nederlands, het zwijgen toe over “de zaak”. Ook zo Pierre François, de Franstalige gedelegeerd bestuurder van de Pro League en, sterker dan dat, beter dan wie ook op de hoogte van al jaar en dag merkwaardige praktijken in het Moeskroense voetbalhuishouden.

Een communautair tintje is in “modelstaat België” nooit ver weg, ook niet in de Glazen Stulp aan de Heizel, ook bekend als opslagplaats voor het cement van de natie. Ene Rudi Vereecken uit Terhagen verwoordde een en ander iets heftiger in zijn in Het Laatste Nieuws gepubliceerde lezersbrief: “Welke duistere krachten spelen er bij de bobo’s van de voetbalbond?

Ze treden hun eigen wetten zwaar met de voeten, passen die toe of negeren ze ook naargelang de betrokken clubs. Zou hetzelfde gebeuren als het niet over KV Mechelen en Waasland-Beveren ging maar over clubs van de G5? Hopelijk stappen beide clubs bij veroordeling naar de burgerlijke rechtbank, moet de KBVB met het schaamrood op de wangen terug naar af.” De heer Vereecken beschuldigen van “overacting” kunnen en willen we niet.

Nog een West-Vlaming die niet weg te denken is bij de wedergeboorte van ‘den Antwerp’ is Patrick Decuyper, die de ondankbare rol van stroman op zich nam tot Gheysens zijn rol als geldschieter aan de buitenwereld bekendmaakte. Daarmee zijn we nog niet bij het ‘en ze leefden lang en gelukkig’ van het West-Vlaamse sprookje beland. Er is ook nog Sven Jacques, die zich sportief adviseur mag noemen, een Bruggeling die de stiel heeft geleerd bij Cercle. Wat weinigen weten is dat de 83-jarige Daniel Vuylsteke, de man die vierenveertig jaar lang stadionspeaker was, afkomstig is van Tielt maar is blijven hangen in Borgerhout. Hoed af voor zoveel West-Vlaamse gedrevenheid, maar onze staande ovatie gaat in de eerste plaats toch naar de duizenden Antwerpsupporters die in goede en in minder goede dagen hun club trouw zijn gebleven.

Nieuwe stijl Als de organisatoren van Luik-Bastenaken-Luik eigenzinnig beslisten om de aankomst niet langer in Ans, maar na 27 jaar afwijzing opnieuw naar het centrum van Luik te verplaatsen, dan moesten we ons daarbij neerleggen. Misschien was het nog niet zo slecht bekeken van de inrichters. Het maakte de aankomst wel een pak minder zwaar dan de vorige edities. Daar stond tegenover dat met vermaarde namen als La Redoute en de venijnige Roche-aux-Faucons als allerlaatste uitdaging op een vijftiental kilometer van de aankomst, het een kolfje naar de hand was van vroege aanvallers. Dat hoopten we althans. En het gebeurde ook.

Waarzegster Loulou De Deense kopman van Astana, Jacob Fuglsang, mocht, tot groot genoegen van zijn wederhelft die het met haar vrouwelijke intuïtie had voorspeld, plaatsnemen op het hoogste schavotje dat ze in Luik in huis hadden. Hij heeft al een behoorlijk palmares op zijn naam staan, maar de prestigieuze zege in Luik-Bastenaken-Luik overtreft al zijn vorige overwinningen. Onze Deense correspondent, strategisch goed opgesteld op de Roche-auxFaucons, zag het van nabij gebeuren. Fuglsang, de vogel, is gaan vliegen, probeerde hij ons vrij vertaald wijs te maken. Daarmee hebben we de voorjaarsklassiekers gehad. En, eerlijk toegegeven, de nieuwe stijl van Luik-Bastenaken-Luik beviel ons wel.

16

Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

2 mei 2019

ABSURDISTAN Nieuw postje Onze goede vriend Kris uit Puurs en Antwerpen heeft laten weten dat hij uitkijkt naar Europa, maar nog steeds kritiek zal uitoefenen op de N-VA wanneer nodig. Volkomen begrijpelijk: nu Eric Van Rompuy met politiek pensioen gaat, komt de functie van politieke stoorzender vrij.

Geloofsuitbreiding Als wij de Belgische bisschoppen mogen geloven in hun herderlijk schrijven aangaande de verkiezingen, dan is er blijkbaar een nieuw artikel toegevoegd aan de catechismus. Of wellicht is het elfde gebod ergens op een stenen tafel uit de hemel gevallen? Het luidt: de weg naar het aards paradijs loopt langs de Europese Unie!

Pinguins In Anderlecht, ergens in het hellhole, werden vorige week drie controleurs van vervoermaatschappij MIVB aangevallen door jongeren. Het kan ook door pinguïns geweest zijn, dat weten wij niet zeker. Waar haalt dat controleursgespuis het toch uit om vervoersbewijzen te willen controleren!

Gericht zoeken CD&V kiest in de verkiezingscampagne voor levenskwaliteit voor de Vlamingen. Wij denken zo dat met (minstens) 7 miljard tot (waarschijnlijk) 12 miljard aan transferten het geld voor het rapen ligt om die levenskwaliteit te verbeteren. Het geld zoeken waar het zit, Wouter.

Laat de ene hand niet weten...

Het blijft wat gek dat in tijden van waterschaarste in Limburg miljoenen liters grondwater gewoon worden weg-

1159

gepompt. Laat het nog zo zijn dat het niet onmiddellijk drinkbaar is, ergens klopt er toch iets niet. Wat we zelf doen, doen we soms hoogst merkwaardig, daarin zijn we het met Maasmechels burgemeester Terwingen eens.

Opoffering Ook de Vlaamse overheid wordt meer en meer een onstuitbaar monster van regelgeving. Vanaf volgend jaar mogen op evenementen geen wegwerpbekers meer worden gebruikt. Van de weeromstuit verklaren wij ons ten kantore bereid om ze voor u allen nog dit jaar weg te werken. Voor het vullen rekenen wij op milde, liquide middelen van onze big boss.

Geen twijfel Het blijft lichtjes vreemd dat er in asielcentra vele incidenten zijn geweest, die bewust onder de mat werden geveegd om de burger niet te verontrusten. Ach ja, de perceptie zit natuurlijk al snel verkeerd. De mensen zouden zo eens kunnen beginnen te denken dat niet iedere asielzoeker een heilige is.

Redelijkheid De heer Macron, op dit moment allerhoogste pief bij onze Vlaamse erfvijand Frankrijk, laat weten dat hij geen permanente bevraging van de democratie wil via een referendum. Wij geven het toe: zoiets zou een land in totale chaos storten. Kijk maar naar Zwitserland!

Want in het bos daar zijn...

Groen wil, eenmaal aan de macht, de jacht op de miljonairs openen. Als dat gelukt is, volgt allicht de jacht op de halfmiljonairs. Dan de kwartmiljonairs.

Vervolgens de tiendemiljonairs. En dan is het aan u en aan ons.

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

A B C D E F G H I J K L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. Meesterschap B. Bezorg - Spaans lidwoord C. Vervoermiddel - Koning in drama van Shakespeare - Seaborgium D. Benodigd gereedschap Trok de veren uit E. Uitgestorven olifantachtige Helemaal niets F. Tin - Belasterend G. Poolse havenstad - Vogelgeluid H. Brusselaar - Bevel I. Duistere periode in bepaald jaargetijde J. Nam vloeistof op - Schotse jongens naam K. Nationaal Geografisch Instituut Nederlandse waterloop Huwelijkspartners L. Limburgs grensdorp - Akelige

1. Vlaams-nationalistisch 2. Europees land 3. Roerende voorheffing - Voor de middag - Zo dik als een arm 4. Bij of met elkaar Op de bedoelde plaats 5. Bijbelse plaats - Henegouwse stad 6. Iets inzien en ook toegeven 7. Vlaams-nationalistische nieuwswebsite met als ondertitel ‘Machtig nieuws’ - Deel van een boom 8. Eerder dan gedacht Reus uit het Oude Testament 9. Uiting van verzet 10. Oude lengtemaat - Zag - Ambtskleed 11. Breng iemand primitief ter dood Mannelijk insect 12. Weerspannige

DE OPLOSSINGEN VAN HET KRUISWOORDRAADSEL NUMMER 1158 VINDT U OP BLZ. 14

“Een Calvo-maatregel a day, keeps the polarisering away” Juli 2021. Het is een warme zomerochtend ten huize Calvo. Kristof is al zeer vroeg uit de veren. Net als bij zijn verjaardag, Pasen en Sinterklaas stormt hij de kamer van zijn ouders binnen en gaat enthousiast op hun bed springen. Voor papa Calvo hét signaal om in de logeerkamer verder te pitten, maar voor moeder Martine is er geen ontsnappen aan. “Mama, ik moet naar de koning. Ik moet België verbinden. Mamaaaa. Komaan zeg! We moeten vertrekken. Waarom luistert er niemand naar mij? Ik ben wel de premier hé….”

Stop! We winden eerst een stukje terug naar 26 mei 2019. De kiezer had besloten om de politici even aan het werk te zetten door de politieke kaarten zo te leggen dat de pacifistische Gandhi hemzelve iedere vorm van geweldloos verzet zou opgeven, zich een kalasjnikov zou aanschaffen en het parlement zou overhoop schieten. Zowat iedere partij had aangegeven om niet samen te willen werken met een andere partij. Mathematisch was alles mogelijk, praktisch niks.

Even werd geopperd dat iedere partij dan maar een eigen regering zou gaan vormen.

Weliswaar met de heilige belofte dat die regeringen zeer goed zouden samenwerken.

Gwenny van de Open Vld was met dat voorstel afgekomen, met onbedaarlijk enthousiasme. “In een crisis moet je opportuniteiten zoeken”, had ze triomferend verklaard, “Iedereen minister. Iedereen blij. We vinden de democratie opnieuw uit!” Bovendien zou niemand het in België echt merken als er een paar regeringen bij zouden komen. “Behalve dan de portefeuille van de burger”, had het planbureau even snel gerekend. In de lente van 2020 kwamen er een hele reeks klimaatmarsen. Ditmaal voor het financieel klimaat en tegen het “één regering per partij plan”.

Uiteindelijk begroeven politici dan maar het plan, maar met flinke tegenzin.

Na een nieuwe vruchteloze ronde onderhandelingen, vonden de partijen het welletjes. Als de burger het de politiek zo moeilijk maakte, zou hij een koekje van eigen deeg krijgen. En dat koekje kwam er ook. Kristof Calvo werd met unanimiteit van stemmen aangesteld als formateur voor een België 2.0. Hij kreeg bovendien carte blanche voor het regeerakkoord.

“Geestig hé, mama” En alzo kwam het te gebeuren dat moeder

Calvo, geheel conform het nieuw beleid met haar zoon achterop de salarisfiets naar het koninklijk paleis pendelde. “Sneller mama, sneller! Ik denk dat ik de koning al zie staan!”

Moeder had het moeilijk om haar fiets op de baan te houden onder het wiebelend enthousiasme van haar zoon. Onder zijn arm had hij het bestuursakkoord geklemd dat hij de toepasselijke titel “een Calvo-maatregel a day, keeps the polarisering away” had gegeven.

“Dat is een geestige titel, hé mama? Vergeet niet dat ik vanavond nog naar Tomorrowland moet. Zou de koning meewillen?” Dat wou de koning niet. En hij wou ook niet mee een ritje maken achterop de fiets van zijn mama of voetballen in het park. Als klap op de vuurpijl mocht zijn mama ook niet op de koffie bij Paola terwijl de vorst en de groene premier samen speelden. Dat vindt Kristof een tikje weinig verbindend van onze vorst, maar dat zou wel goed komen naarmate zijn regering vorm zou krijgen.

“Hoe hij zijn beleid zou samenvatten”, dat wilde Filip wel eens weten. Onze vorst kreeg zijn twijfels of hij deze jonge snaak wel wilde benoemen. Vooral zijn standpunt over zowat alles wat Filip kon bedenken stond hem niet aan. “Mijn beleid”, schraapte Calvo zijn keel, “rust op drie grote pijlers. Taxeren, ambeteren en laxeren”. “Laxeren?”, keek de koning zichtbaar geïnteresseerd. Kristof trok zijn gezicht in zijn meest ernstige plooi, maar zoals in ieder interview was de jonge politicus niet van plan om zich uit zijn lood te laten slaan.

“Sire, dat betekent volgens mijn papa dat iedereen het schijt gaat krijgen van mij en de politiek. Maar ik wou dat zo niet formuleren”. “Heeft u ook problemen met de papa?”, vroeg de koning met een snik in de stem. En meteen vonden de Bert en Ernie van de Belgische politiek mekaar.

Het ga u allen goed.

Slimme Vlamingen kiezen Reisfamilie

Luikersteenweg 62 • 3800 Sint-Truiden 011 705 500 • info@deblauwevogel.be

www.deblauwevogel.be