't Pallieterke van 8 augustus 2019

75ste jaargang • nummer 32 • donderdag 8 augustus 2019

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

€ 2,50

Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

“We vernietigen Europa en helpen Afrika niet” Het rechtsnationalistische VOX was in mei een van de opgemerkte nieuwkomers in het Europees Parlement.

De Spaans-unitaristische partij trad toe tot de ECRfractie van de N-VA. Die N-VA werpt zich nochtans op als voorvechter van het Catalaans nationalisme. Maar waar staat VOX - tot nog toe vrij onbekend in Vlaanderen - voor? SCEPTR-redacteur Pieter Van Berkel sprak met Europees Parlementslid Hermann Tertsch.

Lees het volledige interview met Hermann Tertsch van VOX op blz. 4-5

Uitzetting crimineel… na 13 jaar!

De Duitse veiligheidsdiensten hebben een van de leiders van de criminele Miri-clan opgepakt en uitgewezen. Begin vorige maand werd het hoofd van de beruchte clan in Bremen, Ibrahim Miri, door speciale eenheden van de politie opgepakt. Ze brachten hem naar de luchthaven Schönefeld in Berlijn, waar hij op het vliegtuig richting Libanon werd gezet. Na aankomst werd hij door de Libanese veiligheidsdiensten gearresteerd.

“De betrokken persoon stond uitgewezen moeten worden. De op de lijst om te worden uitgeweMiri-clan is een Libanese grootfazen, en dus werd hij uitgewezen”, milie die bekend staat voor groot aldus een woordvoerder van de opgezette drugshandel en afpersing. In 2014 werd Ibrahim Miri Duitse binnenlandse veiligheid wegens georganiseerde drugsaan het persagentschap dpa. Men handel tot 6 jaar gevangenisstraf zou het als een typisch voorbeeld veroordeeld. Ook als voorzitter kunnen zien van de Duitse zorg van de verboden rockclub Monvoor veiligheid en orde, ware gols MC Bremen had Ibrahim Miri het niet dat enkele kanttekeningen moeten worden gemaakt bij voor ernstige problemen in Duitsland gezorgd. Nu is hij terug in de kwestie-Miri. Want dit is absoluut geen typevoorbeeld voor zijn thuisland. Intussen waren wel de Duitse zin voor recht en orde.

13 jaren gepasseerd vooraleer De 46-jarige Ibrahim Miri had een meervoudig veroordeelde reeds meer dan 13 jaar geleden crimineel het land wordt uitgezet!

CD&V gokte verkeerd, N-VA is voorzichtiger Bart De Wever gaat als Vlaams informateur voorzichtig, zeer voorzichtig en misschien té voorzichtig te werk. Politiek bestaat uit gokken en risico’s nemen, maar nu is de N-VA-voorzitter op zijn hoede. De verleiding om een Vlaamse anti-CD&V-regering op de been te brengen is groot. Maar wat als een Bourgondische coalitie snel struikelt? Maakt de N-VA zich dan niet belachelijk? Gokken kan gevaarlijk zijn. CD&V nam in 2014 wél een risico door in een regering met de N-VA te stappen en de boel te saboteren. Ze krijgt nu de rekening gepresenteerd.

In de kranten overheerst de saaiheid. Elke dag wordt tot in den treure herhaald welke coalities er op Vlaams vlak mogelijk zijn. En dat N-VA-voorzitter Bart De Wever als informateur twijfelt tussen twee opties: een voortzetting van de Zweedse coalitie van N-VA, CD&V en Open Vld, of een Bourgondische van N-VA, Open Vld en sp.a.

Dat het met het Vlaams Belang al een tijd de facto einde verhaal is, weet elk rationeel denkend mens al langer. Niet zozeer omdat N-VA en Vlaams Belang samen geen meerderheid hebben, wel omdat er bij ons geen traditie van gedoogsteun aan minderheidsregeringen bestaat. En zelfs een volwaardige deelname van het Vlaams Belang aan een Vlaamse regering is geen optie. De partij is volop bezig om parlementaire medewerkers te vinden. Dat zal niet altijd even eenvoudig zijn. Laat staan dat het Vlaams Belang kabinetsmedewerkers voor eigen ministers moet aanwerven.

Daar is de partij nog niet rijp voor.

In 2024 zou het wel eens totaal anders kunnen zijn.

Wraak voor saboteur Peeters Lange tijd werd gedacht dat er snel een akkoord zou komen om de Zweedse coalitie voort te zetten, maar plots werd richting een Antwerpse of Bourgondische coalitie gespind. Ook in de pers. Op sociale media spraken opvallend veel N-VA-militanten en kaders zich uit voor een coalitie van de Vlaams-nationalisten met de paarse partijen.

Niet zozeer omwille van de inhoudelijke gelijkenissen. Wel omdat de N-VA’ers de christendemocraten een lesje willen leren. Het verhaal dat hier en daar de ronde doet dat N-VA de rol van CD&V als volkspartij wil overnemen, klopt niet echt.

Die fase zijn we al voorbij. CD&V

kan het predicaat van volkspartij al een tijd niet meer opeisen. Neen, er is wel nog een grote rancune omwille van de zeer moeilijke Zweedse regeerperiode. We kunnen het gerust stellen: de sabotage van de Vlaamse en vooral federale regering door CD&V en zeker Kris Peeters was een opzettelijke tactiek.

Het was de gok van partijvoorzitter Wouter Beke. De N-VA zou mee in het bad worden genomen en door de chaos op beleidsvlak zouden de Vlaams-nationalisten zich kapot regeren. Dat is voor een deel gelukt.

Uiteindelijk is de N-VA gekrompen van 32 naar 25 procent. Maar eigenlijk heeft de CD&V een nog grotere klap gekregen. De 20 procent kiezers komt nooit meer terug voor de christendemocraten. En N-VA wil nu wraak voor die sabotage.

Als CD&V vijf jaar in de oppositie moet zitten, kan dat de genadeslag worden voor de partij. De christendemocraten worden al in alle richtingen uiteen getrokken.

De rechterzijde stelt nog amper iets voor, de linkerzijde is voor een deel naar Groen overgestapt. De christendemocraten zonder regeringsverantwoordelijkheid zijn ook geen aanspreekpunt meer voor de organisaties binnen de christelijke zuil, zoals het katholiek onderwijs en de christelijke welzijnssector. Over het ACV en Beweging.net kunnen we al helemaal zwijgen. Door de vaudeville rond de ARCO-zaak en de aanhoudende kritiek van ACV-voorzitter Marc Leemans op een niet eens echt rechts regeringsbeleid, zijn de banden met de CD&V verwaarloosbaar. Wouter Beke gokte op het kapot regeren van de N-VA. Hij heeft verkeerd gegokt.

De risico’s die CD&V nam, steken schril af tegen de voorzichtige houding die Bart De Wever als Vlaams

informateur aanneemt. Bij het afsluiten van dit artikel – dinsdagmiddag - is het nog altijd niet duidelijk voor welke coalitie hij kiest. En ondertussen heeft Groen zich plots ook aangeboden voor een coalitie. Het botst in elk geval met het beeld van een De Wever die snel wil en kan schakelen. In 2014 had hij als federaal informateur de PS in snelheid gepakt, waarna Di Rupo en consorten besloten om zich in Wallonië terug te trekken.

Chaos ondanks legislatuurregering Is het de krappe meerderheid met de sp.a die De Wever doet twijfelen? Het kan, maar een of twee zetels op overschot, dat is weinig.

Echter, het gebeurt zelden dat de oppositie in groten getale aanwezig is. Dus zou zelfs een meerderheid kunnen bereikt worden als een aantal balorige sp.a’ers als Bruno Tobback tegen stemmen. Maar het blijft natuurlijk een risico.

Aan de andere kant gaat het op Vlaams niveau om een legislatuurregering, waarbij een val niet betekent dat er nieuwe verkiezingen komen. Er moet gewoon een andere meerderheid worden gevormd.

Maar ook dat kan voor chaos zorgen. Wat in de hypothese dat de Bourgondische coalitie plots geen meerderheid haalt? Dan moet de N-VA op zoek naar bondgenoten, wellicht bij de verguisde CD&V, of Groen. Dat zou zwaar gezichtsverlies opleveren, en een cadeau zijn voor het Vlaams Belang, dat nog altijd Vlaanderens tweede grootste partij is. Zo’n situatie zou het aura van Bart De Wever als Vlaamse meesterstrateeg zwaar en zelfs definitief aantasten.

2

Actueel

8 augustus 2019

De vrijdenkers “Vraag. Nu we dan werkelijk de heetste dagen ooit gemeten meemaken, nu wetenschappelijk is aangetoond dat voor het eerst in de geschiedenis de aardbol OVERAL opwarmt en niet lokaal – kunnen we dan nu de klimaatontkenners en klimaatverziekers in politiek, wetenschap en bedrijfsleven hiervoor aansprakelijk stellen, mede namens hun eigen (klein)kinderen?”

“Dat is een vraag die me bezighoudt. Is het wettelijk mogelijk mensen te berechten voor de moedwillig volgehouden leugens die onze planeet voor tienduizenden jaren zullen verzieken en massale dood en ziekte zullen verspreiden? Haatzaaien is strafbaar, wildplassen ook. Waarom dit niet?”

Bovenstaand citaat werd door Ramsey Nasr op zijn Facebookpagina geplaatst. Nasr is de voormalige stadsdichter van Antwerpen en in 2009 nog ‘Dichter des Vaderlands’. Dat onze gesubsidieerde dichter-toneelspeler-regisseur tot de linkse scene behoort, hoef ik u niet te vertellen. Uiteraard is hij links, en denkt en handelt hij links. Kritisch nadenken over het klimaat is dus verboden.

Er is maar één dogma, en al wie een afwijkende mening heeft, moet opgesloten worden. ‘These, antithese, synthese’… vergeet het. Ramsey Nasr staat niet alleen met zijn bedenkingen. Bij links leeft wel degelijk het idee dat klimaatontkenning strafbaar moet gemaakt worden. De klimaatwetenschappers – er zijn er duizenden – die niet meedoen aan de hysterie, worden alvast monddood gemaakt. Ook al beschikken ze over even relevante cijfers en bewijzen om kritisch om te gaan met de klimaatwijzigingen.

Stel u voor dat ondergetekende zou schrijven: “Al degenen die anders denken dan ik, moeten veroordeeld en opgesloten worden.” Het kot zou te klein zijn. Ondertussen blijkt dat juli 2019 de warmste maand is ooit gemeten. Het was gemiddeld… 0,04 graden warmer dan in juli 2016. Wauw! Dat cijfer komt van Jean-Noël Thépaut, hoofd van het Copernicus-aardobservatieprogramma van de Europese Unie. Althans, zo wordt de man omschreven in onze media. Dat is niet helemaal juist. De man is op dit ogenblik “Head of Copernicus Climate Change Service” van ESA. Pas op 1 oktober 2019 start hij als directeur van het Copernicus-aardobservatieprogramma van de EU. Maar dat is niet het punt. Het belang zit in hem in de officiële titel: Copernicus Climate Change Service. De man is dus hoofd van een instelling die ‘leeft’ van de klimaatwijziging.

“Quod erat demontrandum” stond onder de vraagstukken in mijn wiskundehandboek. En zo wordt bewezen wat bewezen moet worden: al is het met een magere 0,04 graden.

Ik weiger mee te doen aan zulke vorm van paniekzaaierij. Als het van Ramsey Nasr afhangt, wacht me nu een cel in de Begijnenstraat. Toffe gasten toch, die linkse vrijdenkers.

KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR

Terreur tegen vrouwen… betaald door Gent Gent beschermt niet alleen illegalen, krakers en criminele zigeuners, maar ook psychopaten. Het Laatste Nieuws publiceerde onlangs het getuigenis van vijf jonge vrouwen die uit hun appartementjes in een herenwoning in het centrum van Gent zijn moeten wegvluchten.

Ze durven niet meer terug naar huis: “We wonen hier dolgraag, maar de maat is vol. Onze buur slaat de afgelopen weken compleet door en maakt ons doodsbang. Breekt in, dreigt met verkrachting en heeft zondag een liefje van een van de bewoners in elkaar geslagen. Politie en OCMW zijn meermaals gealarmeerd, maar er gebeurt niets.”

De vrouwen durfden alleen met HLN praten als hun anonimiteit werd verzekerd. “Wij zijn net op tijd gevlucht. Maar we vrezen dat hij andere slachtoffers zal maken.

Bij de mensen die ons appartement zullen huren bijvoorbeeld.

Of bij de kinderen van de kleuterschool aan de andere kant van de straat.” De man die deze vrouwen al heel lang ongestraft terroriseert, wordt K. genoemd. Hij leeft op kosten van het Gentse OCMW in een flatje in hetzelfde herenhuis. Een van de vrouwen getuigt: “Soms is hij kalm, maar onder invloed van drugs kan hij plots extreem agressief worden.

En het wordt almaar erger. Hij is een tikkende tijdbom die eerstdaags of de komende weken zal ontploffen. [Hij] woont al vier jaar op het gelijkvloers. In een

kamertje van 3 bij 3 meter aan het einde van de lange smalle gang. Dat is eng, want je moet erlangs om met de trap naar boven te gaan.[…] K. werkt al jaren niet en er hangt van ’s morgens tot ’s avonds een zware wietgeur. Als hij zich inbeeldt dat iemand hem iets in de weg heeft gelegd, begint hij te flippen. Seksuele toespelingen zijn er altijd geweest, maar de laatste maanden is het echt helemaal geëscaleerd. Iedere dag worden we uitgemaakt voor vuile hoeren, hij dreigt luidkeels om ons te verkrachten, hij stalkt ons op sociale media en de jongste tijd staat hij altijd roerloos in de gang. Dag en nacht.”

Bij één van de vrouwen probeerde hij zelfs langs het dak en een openstaand venster naar binnen te kruipen.” […]

Advies “De politie nodigde hem meermaals uit voor een verhoor, maar hij is gewoon niet geweest.

‘Dit doe ik hiermee’, zei hij intimiderend en scheurde de brief.”

De huisbaas bevestigt het getuigenis van de vrouwen, maar…

“Het OCMW betaalt iedere maand mooi zijn huur, maar als je

vraagt om in te grijpen bij moeilijkheden, bots je op een muur.”

“Ons advies aan de cliënt is vrijblijvend”, zegt zijn persoonlijke begeleider. ‘Mijnheer moet zelf de eerste stap zetten.’ Dat noem ik schuldig verzuim.” Zo spreken die begeleiders en straathoekwerkers met geitenwollensokken dus over gevaarlijke criminelen. Alsof het “mijnheren” zijn.

Maar in Gent is dat natuurlijk ook zo.

We zouden dolgraag weten of die “mijnheer” een Vlaming is of een allochtoon. We weten het echt niet. Alleen één opmerking aan het adres van de vriend van een van de meisjes zou een aanwijzing kunnen zijn: “Ik neuk je moeder.” En die “vuile hoeren” ook. Dat zeggen Vlamingen meestal niet, maar bij andere groepen liggen zulke uitspraken vooraan in de mond. Natuurlijk illustreert deze zaak opnieuw het falen van de Belgische justitie en het onverantwoordelijke beleid dat erin bestaat zoveel weinig mogelijk criminelen naar de gevangenis te sturen en zo weinig mogelijk gekken naar een psychiatrische instelling. Maar ook de medeplichtigheid van het Gentse stadsbestuur is duidelijk.

Via het OCMW en via de politie kan zij zeker meer doen dan die crimineel alleen maar “uitnodigen tot een gesprek”.

P.B.

ECONOMISCHE ZAKEN

Lage rente moet Trump aan tweede termijn helpen Voor het eerst in tien jaar verlaagt de Amerikaanse Centrale Bank de beleidsrente. Bedoeling is om de inflatie naar het normale niveau van 2 procent te krijgen en een verdere vertraging of een stilstand van de economie tegen te gaan. Vooral dat laatste is belangrijk voor een herverkiezing van Donald Trump.

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Cuperusstraat 41, 2018 Antwerpen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland

Abonnement buitenland:

3 maanden: 6 maanden: 1 jaar: Steunabo 1 jaar:

Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

32,50 euro 65,00 euro 130,00 euro 250,00 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Stichter 1945-1955: Hoofdredacteur 1955-2000: Hoofdredacteur 2000-2010: Hoofdredacteur 2010-heden: Verantw. uitgever:

Bruno de Winter Jan Nuyts Leo Custers Karl Van Camp Karl Van Camp

We gaan even terug in de tijd.

Wanneer in de herfst van 2008 de financiële crisis in alle hevigheid losbarst, beslist de Federal Reserve of Fed, de Amerikaanse Centrale Bank, dat de Grote Recessie die er zit aan te komen niet mag ontaarden in een Grote Depressie, zoals na de beurscrash van 1929. Dus wordt zware monetaire munitie bovengehaald.

De rentevoeten worden verlaagd van 4 naar 0 procent. Bedoeling is de economie draaiende te houden.

Met een nulrente is het niet langer interessant voor gezinnen om het geld op te potten. Het zet aan tot consumeren. Daarnaast wordt lenen interessant. Zowel voor gezinnen als bedrijven. Kortom, de lage rente doet het geld rollen.

Eerste rentedaling in meer dan tien jaar Feit is dat de Amerikaanse economie, nog altijd de grootste ter wereld, op die manier relatief goed door de crisis is gekomen. De lage rente werd tot 2016 aangehouden en daarna steeg ze langzaam maar zeker tot ongeveer 2,5 procent. Reden was dat men wou vermijden dat de Amerikaanse economie zou oververhitten. Vorige week besliste Jerome Powell, de gouverneur van de Fed, om de rente te verlagen met 25 basispunten naar de vork van 2 tot 2,25 procent. En naar verluidt zou dit in het najaar gevolgd worden door een nieuwe renteverlaging. Dit is de eerste daling in tien jaar.

Waarom? Officieel vreest de Fed voor een groeivertraging, dus moet een lage rente voor nieuwe impul-

sen zorgen. Meer consumptie, meer kredieten,… Het is een antwoord op de wereldwijde groeivertraging, onder andere in China en de EU. Het is ook een manier om te anticiperen op de mogelijke negatieve impact van een handelsoorlog tussen de VS en China. En het heeft als bedoeling de inflatie op te krikken. De inflatie was in de westerse wereld lange tijd een gevaarlijk monster. Er was de hyperinflatie in het Duitsland van de jaren twintig van vorige eeuw.

De oliecrisissen en het lakse begrotingsbeleid stuurde de inflatie in de jaren zeventig van vorige eeuw in de VS en veel Europese landen boven de 10 procent. Vandaag is net de lage inflatie een probleem.

Die moet in een westerse economie rond twee procent schommelen.

Een zekere inflatie geldt als smeerolie in de economische machine.

Alleen, de kerninflatie bedraagt amper 1,6 procent. Ze moet dus richting 2 procent. Jerome Powell hoopt dat de renteverlagingen de inflatie opstuwen.

Politieke druk?

Dit zijn allemaal zuiver macro-economische redenen voor de rentebeslissingen. Er wordt echter weinig gesproken over de politieke reden. Akkoord, de centrale banken van westerse landen zijn onafhankelijk en mogen zich niet laten leiden door politieke motieven. In het verleden is dat vaak dramatisch uitgedraaid. Politici hebben graag een lage rente, die de groei aanzwengelt. Ze hebben in het verleden meermaals gepleit voor geldcreatie

in de aanloop naar verkiezingen.

Dat is het glijmiddel om een stembusslag te winnen. De prijs daarvoor is op termijn echter zeer hoog: inflatie, verarming en een ontwrichte economie. Vandaar dat centrale banken als de Fed of de Europese Centrale Bank (ECB) bij ons op hun onafhankelijkheid staan.

Toch rijst de vraag of Jerome Powell niet gehandeld heeft onder politieke druk. Hij werd aangesteld door president Trump, en die heeft zich altijd een groot voorstander getoond van lage rentevoeten. De huidige renteverlaging moet de bewoner van het Witte Huis als muziek in de oren klinken. Het mocht voor Trump een stuk meer zijn, maar de kans is reëel dat het huidige monetaire beleid niet enkel een groeivertraging, maar zelfs een recessie kan vermijden. Het is bekend dat een president die net voor of in een recessie naar de kiezer stapt, het pleit verliest. Dat is de reden waarom George Bush senior in 1992 in het zand beet tegen Bill Clinton.

Indien de Amerikaanse economische expansie aanhoudt, zit Trump gebeiteld. Hij gaf de economie een impuls door belastingverlagingen en maatregelen om winsten van VS-bedrijven in het buitenland te laten repatriëren. Het huidige rentebeleid moet de economische expansie ondersteunen. Het zou een zelden gezien palmares zijn. De Amerikaanse economie groeit al 121 maanden op rij. Dat is de langste groeischok sinds 1854.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Actueel

8 augustus 2019

3

Deel 3 Supermarkten voor een betere wereld

Biovoeding

Wat als u in uw supermarkt de keuze hebt tussen twee soorten bananen? Op het eerste pak staat “biologisch geteelde bananen”. De andere bananen zijn goedkoper, maar er kleeft een etiket op de verpakking met volgende tekst: “Bevat lysine, tryptogaan, E460, E461, E462, E464, E466, E467, asparaginezuur, riboflavine, ethylbutiraat, tyrosine, 3-methylbutaan, cystine en thiamine.” Wat zou u kiezen?

De meeste mensen zullen de eerste bananen in hun winkelkarretje leggen.

En toch zijn de goedkopere bananen de betere keuze. Op basis van de gegeven informatie is er immers geen verschil tussen de producten. De opgesomde chemische stoffen, die overigens niet schadelijk zijn, komen voor in de natuurlijke samenstelling van alle bananen, ook de biologisch geteelde. Tussen onze perceptie van wat natuurlijk en gezond is en de werkelijkheid bestaan echter nogal wat verschillen.

De groeiende biomarkt De westerse mens heeft een naïeve, romantische kijk op de natuur ontwikkeld. We zijn instinctief wantrouwig betreffende alles wat te synthetisch klinkt en we houden van de geruststelling dat ons voedsel op natuurlijke wijze wordt geproduceerd.

De supermarkten weten dat. Op onze vooroordelen over natuurlijke voeding baseren zij een steeds succesvollere verkoopstrategie om ons duurdere producten aan te smeren. Vooral gecertificeerde bioproducten doen het goed: die beloven ons een onaangetast milieu, een vollere smaak en, vooral, redelijk wat voordelen voor onze gezondheid.

De biomarkt kent dan ook een snelle groei. Delhaize noteerde in 2018 een stijging in de betreffende verkoop van 10 procent. Aldi en Lidl, allebei met hoofdzetel in Duitsland, het land met de meest bloeiende biomarkt, breiden ook in hun Belgische vestigingen hun bioassortiment uit. Carrefour opende dit jaar in ons land de eerste afzonderlijke biowinkel. Colruyt deed dat reeds in 2001: Bio-Planet maakt deel uit van de Colruyt-groep.

Net als bij Fairtrade (zie vorige week), moeten we ons de vraag stellen: komt de waarborg van het etiket overeen met de realiteit? En rechtvaardigt die de hoge prijzen? Dat blijkt allemaal serieus tegen te vallen. Erger, we betalen vaak een hogere prijs (gemiddeld 33 procent meer) voor producten die in werkelijkheid hun vermeende doel meer schaden dan dienen.

Obscurantisme Een eerste nadeel van biologische landbouw heeft te maken met de beperkingen die ze zichzelf oplegt. Door een opbrengst die gemiddeld 20 procent lager ligt, moet meer landbouwgrond gebruikt worden voor dezelfde productie, wat nadelig is voor bebossing en biodiversiteit.

Een van de beperkingen van bioteelt is het verbod op genetische gemanipuleerde organismen. Dat is bizar, want ggo’s leveren net een enorme bijdrage aan milieuvriendelijke voedselproductie: ze vereisen minder irrigatie, meststoffen, pesticiden en grondbezetting en blijven langer vers, zodat er minder voedselverspilling is. Ze bevatten ook meer voedingsstoffen en vitaminen.

In het dogmatische wereldje van ecologisten is dergelijk obscurantisme meer regel dan uitzondering. Sommige biopropagandisten gaat er prat op dat dieren enkel homeopathische geneesmidddelen krijgen. Carrefour verzekert ons bijvoorbeeld dat de biologische honing afkomstig is van bijen die homeopathische medicijnen kregen. Het enige gekende voordeel van homeopathie, het placebo-effect, zal op Maya De Bij of Bella De Koe weinig indruk maken. We zitten hier niet ver meer van regendansen en voodoo-geneeskunde.

Gezondheid Het vermeende voordeel voor de

gezondheid van de gezinsleden is de voornaamste reden waarom klanten eerder voor een duurder bioproduct kiezen. Maar ook op dit vlak kan de biologische voedingsindustrie geen wetenschappelijke studies voorleggen om haar aanspraken te staven. Biogroenten en -fruit hebben geen grotere voedingswaarde, bevatten soms minder vitaminen, bieden geen grotere waarborg tegen schadelijke stoffen en zijn gevoeliger voor bacteriële besmettingen.

Dierlijke bioproducten scoren niet beter. Begin deze week moesten vier Belgische supermarkten biologische eieren uit de rekken halen wegens de overschrijding van de dioxinenorm.

Brute pech? Neen, een voorspelbaar gevolg van de vrije uitloop die biokippen krijgen op kleinschalige boerderijen, waardoor ze in de grond voedsel vinden dat minder gecontroleerd en mogelijk vervuild is. In april gebeurde al hetzelfde met eieren van Coltruyt en Okay.

En de artificiële pesticiden die toch nog in onze voeding terechtkomen?

Een Deense studie berekende dat het gezondheidsrisico overeenkomt met het drinken van één glas wijn om de drie maanden. In de EU wordt niet gelachen met voedselveiligheid.

De wezenlijke vergissing Het voornaamste bezwaar tegen biologische landbouw is haar essentiële uitgangspunt: het gebruik van natuurlijke pesticiden is vaak schadelijker dan de synthetische varianten. Wat pesticiden doen, is doden: zij verdelgen insecten, parasieten en onkruid. Het maakt weinig uit of dat gebeurt met een natuurlijke verdelger of een synthetische doder. Vergif is vergif.

Pyrothine, waterstofperoxide, rotenone, nicotinesulfaat, azadirachtin en koper(II)sulfaat klinken als de boosaardige uitvindingen van Monsanto of Bayer Chemie, maar zijn bestanddelen van ‘natuurlijke’ verdelgers. Ze hebben niet alleen dezelfde nadelen als hun syntethische equivalenten, maar veroorzaken zelfs meer schade aan natuur en gezondheid door hun gebrekkige gerichtheid en de hogere dosissen die zijn vereist.

De grootste boosdoeners voor de menselijke gezondheid zijn de planten zelf. Meer dan 99 procent van de pesticiden in het menselijk lichaam zijn afkomstig van planten, die immers op natuurlijke wijze stoffen ontwikkelen om zich te verdedigen tegen parasieten en andere belagers. Om geen beroep te doen op artificiële verdelgers, zullen biologische telers vooral plantensoorten gebruiken met een hoge spontane aanmaak van pesticiden.

Ideologie Biolandbouw is vooral ideologie. Het is met biovoedsel in dat opzicht niet anders dan met Fairtrade en plasticvrije verpakkingen. Je koopt enkel een idee.

Je brengt een (geldelijk) offer en je denkt dat je iets doet voor de planeet en de gezondheid van je gezin. Maar je wordt eigenlijk bedrogen.

Het is een interessante commentaar op onze samenleving en haar dominante ideologieën dat de supermarkten op dergelijke grootschalige wijze commercieel misbruik kunnen maken van de naïviteit en het geweten van hun klanten. Veel heeft natuurlijk te maken met een pers die nauwelijks aan onderzoek doet op bevriend ideologisch terrein en meestal het spel gewoon meespeelt.

JURGEN CEDER

BRIEFJE AAN 'DE KIEZER'

Verondersteld kaartenlegger Gij, gesjarelde gezjoste, In de maanden en weken die verkiezingen voorafgaan, is de spanning altijd te snijden in de partijhoofdkwartieren, bij dappere militanten die ‘campagne voeren’ en bij al dan niet serieuze waarnemers allerhande. Tot die laatsten horen ook de gazetten en de audiovisuele media, zeg maar ‘de radio’ en ‘den teevee’. De journalisten van dienst zijn er in zo’n periode altijd op uit om nieuwtjes te vergaren over kandidaten en hun beweegredenen, zeker als het om BV’s of andere ‘specialekes’ gaat. Het plebs is immers nieuwsgierig en spitante zaken kunnen altijd de aandacht trekken en zelfs de roddels voeden. Maar ook proberen de Wetstraat-watchers bij de partijbazen van alles te weten te komen over hun programmapunten, en vooral over wat zij van plan zijn ná de verkiezingen in het kader van samenwerking met deze of gene partij of coalitievorming. En dan, beste kiezer, wordt gij plots vernoemd…

Herinner u even de beate gezichtjes van de voorzitters van vooral de traditionele partijen vóór 26 mei jongstleden. Ik heb het dan bijvoorbeeld vooral over Gwendolyn en Wouter en John. Ook al voelden zij een bui hangen, toch lieten zij nog niet in hun kaarten kijken. Ha neen, want… de kiezer zou deze gaan leggen en daar zou men dan zijn besluiten uit trekken. Als superdemocraten zouden zij het woord eerst aan de kiezer laten en dan goed en zorgvuldig gaan afwegen hoe zij daarmee om zouden gaan.Voor zwakke zielen had dat zelfs iets haast ontroerends, zoveel dienstbaarheid, wegcijfering en zoveel rekening houden met wat het volk hen zou aanbieden.

En dan was het zover. Gij hadt gesproken. En hoe. Alle Vlaamse regeringspartijen - federaal of regionaal - kregen kletsen dat het een lieve lust was. De partijen van Gwendolyn en Wouter en John konden hun jaren geleden al ingezette neerwaartse spiraal niet ombuigen. En zelfs de grootste regeringspartij van het land moest wat blutsen incasseren, ook al bleef ze de grootste. De linkse communisten scoorden ten nadele van klassiek links en groen en de radicaal-rechtse nationalisten gingen met heel veel stemmen lopen van vooral centrumrechts tot rechts, maar ook wel van oude rode kiezers die zich in de steek gelaten voelen in hun buurten.

Gwendolyn en Wouter en John stonden erbij en keken ernaar met een lip tot op hun schoenen.

Verbouwereerd en als door de hand Gods geslagen, konden ze niet anders dan vaststellen

dat gij, de kiezer, in hun ogen de kaarten ‘heel verkeerd’ hadt gelegd.

Met de angst om het hart keken zij ondemocratisch om ter lelijkst naar de kaartenleggende kiezer en plots was hun zorg alleen nog hoe ze dit allemaal zouden kunnen overleven. Een eerste signaal was om meteen de grote overwinnaar uit te sluiten, goed wetende dat als die zou meedoen er voor hen niets of hoogstens wat kruimels zouden overblijven. En dan ontstonden de verhalen over Zweedse of Boergondische coalities. ‘Business as usual’ dus. Alsof gij, de kiezer, niet gesproken hadt. Nog het liefst van al zouden zij met alle verliezers willen samengaan om toch maar overeind te kunnen blijven. Dat dan de grote verandering in het veiligheids-, het migratie-, het economisch en het sociaal beleid zou uitblijven, leek en lijkt wel het minste van hun zorgen. Voor Gwendolyn bijvoorbeeld is zowat alles goed om een uitgeleide te krijgen naar een ministerpost, want haar partijbonzen zijn haar meer dan beu. Ook op Wouter is men uitgekeken, want ook daar zijn al rechtsere messenslijpers aan het werk. En bij John is het al niet beter, want ook daar roert entwat tussen de oude en de nieuwe krokodillen. Het gaat er dus alleen nog om het schip niet volledig te laten kapseizen en liefst geen ontevredenen politieke medewerkers en cabinettards en niet meer verkozenen - in huis te hebben. Ook bij de grootste partij ging er een rimpeling over het water, maar haar positie is eigenlijk onaangeroerd gebleven, in die mate zelfs dat zij zowel op Vlaams als federaal niveau de sleutel in handen heeft. Logisch zou dan ook zijn dat zij met de grote winnaar samenwerkt en een van de verliezers ernstig op zijn verantwoordelijkheid wijst om de bestuurbaarheid te verzekeren. Het is immers logisch en democratisch dat verliezers bijdraaien en zich schikken, en niet omgekeerd. Anders heeft het echt geen zin meer om ‘de kiezer de kaarten te laten leggen’.

Eén zaak lijkt momenteel wel erg zeker en dat is dat als nu uw signaal genegeerd wordt, waarde kiezer, gij over vijf jaar minstens een van de al genoemde olijke drie naar of over de kiesdrempel zult duwen en dat de grote winnaar van vandaag alleen maar nog groter zal zijn. Voor mij niet gelaten, maar dat zal dan hun verdiende loon zijn. Wie u, de kiezer, ‘sjarelt’ of ‘zjost’, zal het vroeg of laat geweten hebben, nietwaar?

Citaat van de week > Zuhal Demir

“Een verkiezingsoverwinning is geen witwasoperatie.”

We kennen de N-VA-coryfee als iemand die zelden of nooit een blad voor de mond neemt.

En dat deed ze dinsdag ook niet toen ze haar licht liet schijnen over de trage Vlaamse regeringsvorming. Jawel, de roden, de tsjeven en de blauwen zijn intern verdeeld want er zijn voorzitterswissels op komst. Dat speelt zeker mee. Maar haar oordeel over het Vlaams Belang lijkt ons toch een tikkeltje overdreven. Zij stelt dat die partij te weinig heeft geïnvesteerd om duidelijk te maken dat ze veranderd zijn. “Een verkiezingsoverwinning is geen witwasoperatie.” Ja, kom zeg. Elke eerlijke waarnemer - voor of tegen - heeft kunnen vaststellen dat ‘de kern’ rond Tom Van Grieken al lang geen rauwe Vlaams Blok-taal meer verkoopt, maar ernstig en gedegen zijn mening en programma verkondigt. Barbara Pas is een top-politica met een grote dossierkennis en ook Chris Janssens is geen straatvechter. Zij wijst dan ook naar Dewinter en Van Langenhove als ‘obstakels’. Het VB moet dus zelf maar de andere partijen overtuigen om men hen samen te werken, vindt ze. Dat is nu net iets te gemakkelijk, Zuhal. De grootste partij en de grote overwinnaar zouden beter een van de sleurpartijen voor de keuze plaatsen: ofwel met hen ofwel met alle kleinere partijen een amalgaam-linkse meerderheid zoeken. De grootste verantwoordelijkheid ligt dus bij de partij van Demir. Wedden dat er eentje door de knieën gaat als dat ultimatum voorligt? Pas dan wordt de Rubicon overgestoken en krijgt de Vlaamse kiezer waarvoor hij gestemd heeft. Anders nooit!

4

Op de praatstoel

8 augustus 2019

Hermann Tertsch (VOX)

“We vernietigen Europa en helpen Afrika helemaal niet” Het rechts-nationalistische VOX was in mei een van de opgemerkte nieuwkomers in het Europees Parlement. De Spaans-unitaristische partij trad toe tot dezelfde fractie als de Vlaams-nationalistische N-VA: de Europese Conservatieven & Hervormers (ECR). De N-VA werpt zich nochtans op als voorvechtster van het Catalaans nationalisme. Maar waar staat VOX - tot dusver vrij onbekend in Vlaanderen - voor? SCEPTR-redacteur Pieter Van Berkel sprak met Europees Parlementslid Hermann Tertsch.

Tertsch was veertig jaar journalist. Hij was correspondent in Duitsland en Oost-Europa voor EFE, waar hij alle communistische regimes zag afbrokkelen, en oorlogscorrespondent in Joegoslavië. Later was hij opiniemaker, columnist en editorialist bij El País.

Vanaf 2007 had hij een politiek avondprogramma op Telemadrid. Tertsch zegt al twintig jaar om het bestaan van iets zoals VOX te vragen. Om een sterke Spaanse nationale reactie, ter verdediging van de Spaanse natie. Het was uiteindelijk zijn vriend Santiago Abascal - voorzitter van VOX - die hem naar VOX haalde. “Het zou een schande zou zijn om dit aanbod nu af te slaan, na er zo lang om gevraagd te hebben.”

U omschrijft VOX als een reactie, maar waartegen precies?

Hermann Tertsch: Ik denk dat we een globale en Europese reactie meemaken tegen de sociale democratie. Sociale democratie is sinds de jaren zestig hegemoniaal op cultureel vlak. Ik denk dat er na vijftig jaar een einde komt aan dit primaatschap.

De Europeanen weten dat ze zo niet verder kunnen doen, want de democratische maatschappijen zullen verdwijnen als we niet reageren. Dat is de voornaamste internationale en Europese factor.

En dan heb je specifiek de Spaanse factor. Spanje is het enige land – hoewel België natuurlijk ook een speciaal land is - waar je altijd een strijd ziet over het voortbestaan ervan. Spanje is een natie sinds de Reconquista, sinds we in 1212 de Moren versloegen. Het is een van de oudste landen ter wereld en een land dat de wereld heeft vormgegeven. Het heeft Amerika ontdekt en het continent op een ongelofelijke manier veroverd en beschaafd. Dat hele avontuur was groter dan de Maanlanding.

Dit jaar vieren we de 500ste verjaardag van de eerste wereldrondvaart van het duo Elcano-Magellaan. Elcano - een Spaanse Bask - deed dat voor de Spaanse natie en de Spaanse koning.

De afgelopen veertig jaar hebben de linkse partijen zich verenigd met de separatisten om Spanje en het bestaan ervan in vraag te stellen. Vanwege het slechte geweten na de dictatuur van Franco. Die dictatuur kwam er na een burgeroorlog, na een mislukte poging om een sovjetrepubliek in Spanje op te richten. Iedereen is akkoord dat het verschrikkelijk is om een dictatuur te hebben, maar het alternatief zou een nog ergere communistische dictatuur zijn geweest.

En wie weet wat er met Europa gebeurd zou zijn als de Sovjets een eiland in West-Europa hadden?

Is de strijd tussen separatisme en nationalisme in Spanje dan een strijd tussen links en rechts?

Nee, aanvankelijk niet. Maar links begon in Spanje, omdat ze Spanje met Franco identificeren, systematisch de separatisten te steunen. We hadden de jongste decennia een democratie die zijn problemen kende en met zichzelf vocht, maar het ging richting normalisering. Maar drie dagen na de aanslag in Madrid in 2004 - waarbij 193 doden vielen - vonden verkiezingen plaats. Die zouden normaal gewonnen worden door Rajoy (PP). In de plaats daarvan werden ze gewonnen door Zapatero (PSOE). Nadien kwamen we te weten dat hij voordien geheime onderhandelingen voerde met de ETA en Baskische separatisten.

Met Zapatero veranderde alles. Zijn project was dat van een echte regimewissel. De socialisten zijn tegen de monarchie, al zeggen ze dat niet openlijk. Het gaat altijd in die richting: het afschaffen van de monarchie en een nieuw regime creëren waar conservatieven bijna geen ruimte meer hebben.

Daarbinnen heb je een soort idealisering van de republiek van 1931-1939, die vanaf 1936 een sovjetregime was. Alle misdaden en bloedbaden van het socialisme, het communisme en de separatisten zijn voor hen geen misdaden meer. Daar kunnen we niet meer over spreken, we mogen enkel nog over Franco praten.

Recent laaide de discussie op over het graf van Franco…

Je kan erover discussiëren of je hem daar wilt laten rusten of ergens anders. Maar ze doen het omdat ze de werkelijkheid willen verbergen. Ze willen alleen hun waarheid, namelijk dat de communisten en separatisten tijdens de Spaanse Burgeroorlog ‘uitstekende en onberispelijke democraten’ waren. De anderen waren allemaal fascisten, met geen enkele andere drijfveer dan wreedheid en geweld.

Uw partij wordt soms voorgesteld als extreemrechts of neo-franquistisch?

We worden in de Spaanse media zeer onjuist voorgesteld. Het hele medialandschap is links, met heel weinig uitzonderingen.

Zelfs Duitse kranten die twintig jaar geleden serieuze conservatieve kranten waren, schrijven nu dezelfde progressieve rotzooi.

Het is als een olievlek die zich over het hele intellectuele panorama verspreidt: in de media, het onderwijs en de universiteiten. Overal willen ze je op totalitaire wijze vetoën.

We zijn geen fascisten of Franco-aanhangers. De enige mensen die continu over Franco praten, zijn links, omdat ze zelf geen boodschap hebben. Ze hebben enkel het spook van Franco dat ze voortdurend terug tot leven wekken. Ze ontdekken voortdurend nieuwe dingen over de Spaanse Burgeroorlog, maar willen niet praten over de slachtoffers van het terrorisme van de jongste decennia. Ze willen het alleen over de slachtoffers van Franco hebben, nooit over de anderen.

We zijn democraten. Ons programma zou onderschreven worden door Adenauer en normale conservatieven in Europa. Misschien zouden we zelfs te links zijn geweest voor bijvoorbeeld De Gaulle. Het is een erg normaal, conservatief, Europees, cultureel

Misschien zal dat de opvattingen in die partijen veranderen. Misschien zullen ze een beetje afstand nemen van Rusland, zodat we gezamenlijk aan politiek kunnen doen. Ik zou er niet tegen zijn. In elk geval zijn in heel Europa de krachten die zich verzetten tegen globalisering in de linkse zin aan het groeien. Wij denken ook dat de verdeling, die voortkomt uit deze verkiezingen, aan veranderingen onderhevig zal zijn. Wie weet bijvoorbeeld of Fidesz in de EVP zal blijven?

Heeft u al contact gehad met N-VA’ers?

Ja, ik heb ze al gezien en ontmoet. Persoonlijk hebben we een goede relatie.

Geert Bourgeois (N-VA) omschreef VOX als een ‘zatte nonkel’ binnen de ECR. Wel, dat is niet erg aardig van mijnheer Bourgeois. Maar ik ga niet meedoen aan zo’n belachelijke ruzie met hem. We hebben andere doelwitten.

Neemt u België zijn houding inzake Catalonië kwalijk?

Uiteraard, het was absoluut deloyaal.

Het eerste wat je moet vragen van een lid

“VOX heeft een erg normaal, conservatief, Europees, cultureel christelijk georiënteerd en economisch liberaal programma.” christelijk georiënteerd en economisch liberaal programma. Daar is niets autoritairs of fascistisch aan.

Je hoort dat soort dingen in de media omdat je het monopolie doorbreekt van de sociaaldemocratische consensus, waar ook de christendemocraten aan meedoen.

Hier in Brussel zie je dat heel concreet. Er was laatst een ontmoeting met EU-commissievoorzitter Von der Leyen. Zij vroeg vier groepen om zich aan te sluiten bij haar project: de groenen, de liberalen, de socialisten en de EVP. Al die consensuspartijen gingen akkoord dat het een links project zal zijn, progressief in de ergste zin van het woord: genderideologie, klimaatparanoia en opengrenzenbeleid.

Vanwaar de keuze voor de ECR, in plaats van bijvoorbeeld Identiteit & Democratie (ID) van Salvini en Le Pen? Vooreerst, we zijn tegen elke vorm van cordon. We willen samenwerken met de andere rechtse partijen, maar er zijn ook gevoelige verschillen. Het RN bijvoorbeeld is erg anti-Amerikaans in veel opzichten. En in veel opzichten heeft de AfD een attitude tegenover Rusland die wij niet delen. In die zin zijn we meer op het Westen georiënteerd.

In elk geval zijn er in de komende jaren veel verkiezingen die rechts zal winnen.

van een gemeenschap als de EU, is dat ze je soevereiniteit respecteren. De agressie tegen de Spaanse grondwet kwam in feite neer op een staatsgreep. Ik hoop dat jullie nooit een staatsgreep meemaken, maar de staatsgreep in Spanje kon makkelijk en plots - door iets wat zij uitgelokt hadden 500 doden opgeleverd hebben. Landen die mee de wettigheid in Spanje ondermijnden, zouden die verantwoordelijkheid gedeeld hebben. Ik moet eerlijk zeggen dat België nooit echt aardig was. België heeft altijd terroristen van ETA beschermd. Elke keer als verschillende Belgische regeringen Spanje en zijn veiligheid konden schaden, deden ze dat. En de Spanjaarden weten dat zeer goed.

We waren wel erg verrast door de beslissing van Duitsland, vroeger een loyale bondgenoot, zelfs al verbergen ze zich achter die belachelijke gerechtelijke beslissing in Sleeswijk-Holstein. We hopen dat dit soort afschuwelijke tolerantie voor politieke destabilisering in andere landen ophoudt.

Ik hoop dat Merkel snel vertrekt en dat de situatie snel verandert. Echter, met deze klimaathysterie is het goed mogelijk dat we daar een groene - dus een erg linkse en irrationele - regering krijgen. Dat kan een crisis in de hele EU versnellen.

Hebben de Spaanse unitaristen volgens u een pr-probleem?

Natuurlijk. Het rampzalige aan Rajoy was

Dossier

8 augustus 2019

5

‘War on Drugs’ zal internationaal moeten worden gevoerd Op Tomorrowland scheert de drugshandel hoge toppen. Roesmiddelen en muziek gaan in deze happening blijkbaar samen. Onlangs ontplofte een granaat aan shishabar Havana, een café waar waterpijp wordt gerookt. Alles wijst in de richting van het drugsmilieu. Sinds 2016 is het aantal vergeldingsacties - waaronder aanslagen met granaten, beschietingen van gevels en brandstichtingen - opgelopen tot zestig.

dat hij compleet passief was. Hij zag dat Catalonië een fortuin aan publiek geld - geld dat centraal Spanje leende aan de bankroete Generalitat - uitgaf aan het opkopen van opinie en politieke wil buiten Spanje. Het is belachelijk: de Spaanse regering die de vijanden van Spanje financiert. Zoals we altijd gedaan hebben. Het is een paradox in de Spaanse geschiedenis.

U beschouwt de gevangen Catalaanse politici en activisten niet als politieke gevangenen?

Het is een leugen. Catalonië heeft de grootste autonomie die je je binnen en buiten Europa kan voorstellen. Ze hebben een staatsgreep gepleegd, net zoals in 1934. Ze hebben een deel van het Spaanse territorium proberen te ontnemen, hebben allerlei wetten overtreden en ons naar een situatie gebracht die op een tragedie kon uitdraaien. Gedurende dertig jaar zijn ze geïndoctrineerd en hebben ze een nationalistische haat tegen de Spanjaarden in Catalonië opgeklopt. Dus eigenlijk is het zelfhaat.

Het is een psychopathologisch probleem.

Spaanssprekenden zijn de meerderheid in Catalonië, maar zij worden nu permanent onderdrukt. We hebben delen van Spanje waar kinderen niet in hun eigen taal naar school kunnen gaan. Die situatie is ondraaglijk.

Je hebt hier in België twee gemeenschappen. Als jullie niet samen willen leven, goed, dat zullen we wel zien. Wie weet wat jullie in de toekomst zullen beslissen? België is een jonge staat, maar Spanje is een andere realiteit. Je hebt minder dan twee miljoen mensen in een gemeenschap van zeven miljoen die een deel van het land willen overnemen.

Zonder akkoord met de anderen. Catalonië is van iedere Galiciër, zoals Galicië van de Catalanen is, of Baskenland van de Andalusiërs, enzovoorts. Catalonië is altijd deel van Spanje geweest. Het is één geheel. Je kan niet in je eentje zeggen: “Flikker op, ik ben weg!”

Onlangs zei uw partijgenoot Jorge Buxadé in een interview met Knack dat een onafhankelijk Vlaanderen nooit tot de EU zou kunnen toetreden. Denkt u er ook zo over?

Ik weet dat de natiestaat noodzakelijk is voor de democratie. Wij willen onszelf niet oplossen in een EU waarin een Von der Leyen ons de wetten dicteert. We moeten natiestaten hebben die samenwerken op vlakken die we samen beter doen. En de dingen die we alleen kunnen doen, moeten we alleen doen. Wat België met zichzelf doet, is zijn eigen probleem. Respecteer alsjeblieft mijn soevereiniteit, ik respecteer de Belgische.

Wat is voor u de grootste uitdaging in de EU? Democratie. Orbán is verkozen met 60 procent. Maar een coalitie die nu in Duitsland 25 procent of 30 procent heeft, beslist hier in Brussel dat de Hongaren gestraft moeten worden. Of dat de Polen gestraft moeten worden omdat ze geen LGBT-onderwijs op school willen. Wil je de Hongaren straffen omdat ze een conservatief beleid voeren en omdat ze met succes de familie promoten? Ze hebben elk jaar

steeds meer geboortes. Er is daar geen illegale immigratie. Het is daar veilig. Joden kunnen in heel Hongarije - vroeger een van de meest antisemitische landen - een keppeltje dragen. Ondertussen worden Joden door Duitse politici afgeraden om een keppeltje te dragen, omdat ze de veiligheid niet kunnen garanderen, omdat ze het antisemitisme en deze onveiligheid hebben geïmporteerd. Vele Duitse buurten zijn geruïneerd na deze donkere dag op 4 september 2015, toen Merkel - zij alleen, zonder ook maar iemand te raadplegen – zei dat iedereen kon komen. Daarbij werd ieder Europees akkoord overtreden. En de enige die de wet respecteerde, die dat alleszins probeerde, was Orbán, ‘de fascist Orbán’.

Hoe wil u die migratiecrisis aanpakken?

We moeten de Afrikaanse landen zichzelf laten ontwikkelen, in plaats van de corrupte regeringen, de dieven, de onderdrukkers en de verschillende Bokassa’s daar ontwikkelingshulp te geven. Nu zijn er 1,3 miljard Afrikanen. In 2050 zullen er 2,5 miljard zijn.

Gaan we het probleem oplossen door die naar hier te brengen? We vernietigen Europa en helpen Afrika helemaal niet.

Het eerste wat we moeten doen om onze manier van leven te beschermen, is duidelijk maken dat onze grenzen heilig zijn.

De enigen die onze grenzen mogen oversteken, zijn degenen die wij toelaten. Wie illegaal onze grens overschrijdt, zal teruggestuurd worden en zal nooit de kans krijgen om terug te komen. Dat is wat Australië doet. Natuurlijk zullen we immigratie nodig hebben, maar dan wel legaal. De ngo’s die openlijk samenwerken met mensensmokkelaars, kunnen we niet tolereren. Het is obsceen wat we zien.

U uitte kritiek op Von der Leyen…

Bent u optimistisch betreffende de EU voor de komende jaren?

Von der Leyen is een stap terug, dat is duidelijk. Von der Leyen is de tirannie van de zwakke politieke correctheid van de bankroete sociale democratie, het proberen zoveel mogelijk geld van de Europeanen te onttrekken, om ideologische wetten te maken, om meer problemen te creëren.

In die zin ben ik niet optimistisch.

Maar ik ben optimistisch in één opzicht.

Ik denk dat er een reactie in Europa plaatsvindt. Tegen al deze ideologische rotzooi die we sinds de jaren zestig hebben gehad.

Deze linkse ziekte van irrationeel denken.

Neem Greta Thunberg, een kind dat als een soort marionet wordt opgevoerd. En iedereen adoreert die marionet, die over het klimaat en het einde der tijden predikt. In de 16e eeuw lachten ze met dit soort mensen.

En links aanbidt nu dit soort ‘magische’ verschijningen. De Franse Assemblée nodigt haar uit om te spreken. Het is grotesk.

Ik denk dat we zo ver zijn doorgeslagen, dat Europeanen een reactie zullen geven. Ik denk dat we nu zien dat jonge mensen een soort weerstand hebben ontwikkeld tegen deze linkse idiotie, een erg gezonde weerstand. Ik denk dat we daar iets hebben, dat mensen opnieuw moed geven. Dat mensen opnieuw de waarheid zeggen en zich niet verbergen achter ideologische farces. De waarheid is er en is normaal erg evident.

PIETER VAN BERKEL

Antwerpen wordt stilaan de narcoticahoofdstad van West-Europa. Tussen 2013 en 2017 vertienvoudigde de cocaïnevangst, van 4 naar 40 ton. “De haven is zo lek als een zeef”, gaf burgemeester De Wever onlangs toe. De politiediensten zijn op achtervolgen aangewezen. De omvang van het maatschappelijk probleem ‘drugs’ neemt angstwekkende afmetingen aan.

Een breder plaatje Antwerpen vormt de draaischijf voor de cocaïnehandel in Europa. De drugs komen van Colombia en worden via de haven naar het hinterland verspreid. Een breder plaatje over de drugseconomie en -politiek in Latijns-Amerika is nodig om te beseffen wat ons mogelijk te wachten staat.

In de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw beheerste het Medellinkartel geleid door Pablo Escobar - een groot deel van de wereldhandel in cocaïne. El Patron had een groot deel van de politieke wereld en de ambtenarij onder controle. Zijn slogan was ‘zilver of lood’. Je aanvaardt smeergeld of je krijgt een kogel. Escobars kartel zorgde tevens voor heel wat werkgelegenheid, wat hem populair maakte.

In 1982 werd hij tot volksvertegenwoordiger verkozen. El Patron was bij de arme bevolking mateloos populair omdat hij onder meer honderden huizen in de sloppenwijken liet bouwen. Anderzijds was Don Pablo verantwoordelijk voor de moord op drie presidentskandidaten en voor meerdere bomaanslagen. Hij voerde een verbeten strijd met de concurrerende kartels.

Escobar heeft vele duizenden doden op zijn geweten. De verwevenheid tussen de politieke, de economische en de drugswereld is zich eveneens volop in Antwerpen aan het manifesteren.

Onlangs heeft een Amerikaanse rechter de Mexicaanse drugsbaron Joaquín Guzmán, bijgenaamd ‘El Chapo’, veroordeeld tot levenslang met nog eens dertig jaar daarbovenop. Bovendien moet de beruchte baas van het Sinaloakartel het gerecht 12,6 miljard dollar betalen, wat een voorzichtige schatting is van zijn winsten die hij uit de drugscriminaliteit haalde.

Het Sinaloakartel stelt tienduizenden mensen tewerk en beschikt over paramilitaire eenheden, ambtenaren en politieagenten die voor het kartel werken. Het kartel is heel erg goed georganiseerd, met een geoliede structuur en een modern management. Het is verweven met het Mexicaanse staatsbestel en is zo goed als onuitroeibaar. Het Mexicaanse Sinaloakartel zal volgens experten weinig schade ondervinden van de opsluiting van El Patron.

Hybride-oorlog Volgens Teun Voeten, auteur van het boek “Het Mexicaanse drugsgeweld”, behoort de drugsoorlog in Mexico tot het bloedigste conflict in een modern geïndustrialiseerd westers land. Volgens Voeten wordt er een hybride-oorlog uitgevochten. “Oorlog is hier een doel geworden om een chaotische situatie te creëren die door gewapende actoren wordt geëxploiteerd voor zelfverrijking. De cruciale kenmerken zijn de versplintering van het geweldsmonopolie van de staat, een vervaging van de grens tussen oorlog en vrede, het verdwijnen van het onderscheid tussen burgers en strijders en ten slotte een samengaan van misdaad, oorlog en terrorisme.”

De kartels creëren bewust chaos, ontwrichten de staat en gebruiken ongelimi-

teerd en gruwelijk geweld. In dit klimaat van algehele consternatie en verwarring gedijt hun drugshandel optimaal. Hoe meer de Mexicaanse overheid tracht de kartels te bestrijden, hoe uitzichtlozer de situatie wordt.

De Mexicaanse drugs vinden in de Verenigde Staten gretige afnemers. Vorig jaar stierven er 72.000 mensen aan een overdosis drugs. Specialisten zijn het erover eens dat de drugsmarkt in Noord-Amerika stilaan oververzadigd raakt. Daarom verleggen Mexicaanse drugskartels hun focus naar Europa, met Antwerpen als één van de belangrijkste doorvoerhavens.

‘Narcostaat Nederland’ Een paar weken geleden werd in Wuustwezel een drugslab opgerold. In dat lab werd methamfetamine, beter bekend als crystal meth, geproduceerd. Het is het eerste lab van die omvang dat in ons land werd opgerold. Opvallend is dat bij de verdachten een aantal Mexicanen waren. Hebben de Mexicaanse kartels de ambitie om hun afzetmarkten - met hun gevreesde methodes - naar West-Europa uit te breiden?

Nederland is het belangrijkste productieland van Europa en exporteert xtc, MDMA en Captagon op grote schaal. Het loopt ook voorop in de innovatie van de productie. Teun Voeten: “Nederland scoort hoog op gedogen, en het allerlaagst op straffen. Voor het bezit van een kilo heroïne staat in Griekenland twintig jaar. Bij ons hooguit een jaartje.” Nederland glijdt af naar een narcostaat. De drugsbendes infiltreren de politieke wereld.

De omzet in Nederland loopt in de miljarden euro’s. “Volgens voormalig officier van justitie Greetje Bos resulteerden vierhonderd aanhoudingen in Brabantse drugsmilieus uiteindelijk in zes veroordelingen, vanwege vertraagde en gesaboteerde rechtsgang.” De mocromaffia is machtig en bouwt aan een parallelle samenleving met vertakkingen naar de politieke en economische bovenwereld.

Als het in Mexico regent, druppelt het in Antwerpen In België is de situatie niet veel beter.

Teun Voeten: “Ook in België heeft de georganiseerde drugsmisdaad enorm aan macht en invloed gewonnen.” Burgemeester De Wever: “Ik zie ook wel dat de drugsbusiness veel sneller groeit dan parket en politie ooit kunnen volgen. Het is geen verwijt, maar ze moeten met een waterpistool op een olifant schieten. Ik zeg hier al vanaf dag één dat de capaciteit moet worden opgevoerd om de ‘War on Drugs’ beter te kunnen uitvoeren. Het geweld dat wij hier nu meemaken, is het resultaat van zaadjes die in de jaren zeventig en tachtig zijn geplant.” De Wever maakt zich terecht zorgen over de infiltratie van de gerechtelijke en politieke wereld door de onderwereld, door de miljardenbusiness van de drugshandel. De drugsmarkten in Nederland en België vormen immers communicerende vaten.

De aanpak van deze handel zal via een uitgesproken internationale samenwerking moeten geschieden. We moeten beseffen dat we in een nieuwe oorlogslogica zijn terechtgekomen, de hybride-oorlog. De Wever en zijn Kali-team moeten beseffen dat deze oorlog voor de volgende generatie zal moeten worden uitgevochten.

JULIEN BORREMANS

saal op in het bucolische decor. De lange uren rond het Zoniënwoud en eindigde als meester in het Genkse moeras. van observeren, zweten en zwoegen werden M heeft er werk van gemaakt en geeft met meestal met de onthulling van een meesterdeze tentoonstelling de School van Tervuren werkje bekroond.

Vorige week traden we in het voetspoor van misschien de bekendheid waar ze recht op Emile van Doren, die ooit ijverig kwastend de heeft. Het is echter spijtig dat dit via een initiatief van een groot Vlaams museum moet onherbergzame Kempen introk. Ditmaal verkennen we een heel ander landschap. We trekgebeuren. Laten we niet vergeten dat er heel ken daarvoor naar het Leuvense Museum M, wat kennis over deze grote kunstenaars schuilt waar nog tot midden september een fraaie in kleinschaligere projecten. Sinds 1989 organisprankel Brabants landschap te bewonderen seerden de Vrienden van de School van Tervuvalt. De getoonde stukken stammen allemaal ren maar liefst zevenentwintig tentoonstellingen over hun geliefde kunstenaarskolonie. Hun uit de School van Tervuren, een groep kunsterustieke Hof van Melijn mag dan al bescheidenaars die zich omstreeks 1870 rond de DoorOp 25nikenaar augustus heeft in Heule bij verKortrijk dedan eerste editie plaats van Hippolyte Boulanger (1837-1874) ner zijn het hypermoderne M, er valt zeker het gloednieuwe Nederlandstalige muziekfestival zamelde. Op dat moment liep de Franse School evenveel te leren.LALAPOP. Tijdens van Barbizon, land“Plein air. De Schoolplaatsvinden. van Tervuren” is te het festival zaltevens ookeen decommune finale van van de Nekka-wedstrijd tot 13 september in het M Museum, schapsschilders, haar laatste benen. BouDe vzw LALAPOPop(Lagelandenpop) steltbezoeken zich onder meer tot doel het Leopold Vanderkelenstraat 28 aan te Leuven. langer wenste in de groene gordel rond BrusNederlandstalige lied te promoten en een podium te bieden jongWie van die landschappen niet genoeg kan sel, met TervurenOok als uitvalsbasis, hun geest muzikaal talent. wil meninlokale sociale projecten ondersteunen.

Zokrijverder te werken.

De benaming “de school van” gen, kan tot 20 september elke vrijdag, zatergaat de opbrengst van het festival naar de vzw Oranjehuis, dat opvang, is dan ook een knipoog naar het Franse voordag en zondag van 14 tot 17 uur terecht in het begeleiding en hulp aan jongeren en hun omgeving als basiswerking heeft. beeld. Grapje of niet, voor de schilderkunst in Hof van Melijn (Melijndreef 6, Tervuren) voor ons land waren de mannen van Tervuren welop veel de expo “Van romantisme, via te realisme naar plaatsen festivalletjes organivan belang. De van aureolen en hyperbolenseren.” impressionisme”. gespeende voorstellingen van holle wegen, Tom

6

Cultuur

Nieuw Nederlandstalig muziekfestival:

LALAPOP

Grote namen

De eerste editie van LALAPOP heeft van 11 tot 19 uur plaats op het erf van de historische vierkantshoeve ‘Heerlijkheid van Heule’, die op de erfgoedlijst staat en LALAPOP is een initiatief van de onderbeheerd wordt door het Oranjehuis. Tijnemers Dieter Vyncke, Ignaas Mahieu, Ni-van dens het festival zullen een grote tent en “Minderheid in eigen land” PVV-Kamerlid Markolaas Debusschere en Philippe Ramon. springkastelen voor de kinderen opgetin Bosma - lees zijn praatstoel op bladzijde 11 -, is te “Het idee is ontstaan in de schoot van de steld staan en worden ook eet- en drinkkoop viaserviceclub ‘t Pallieterke.

Het boek, klepper van 528 Marnixring (een binnen de een stalletjes voorzien. verscheen eind mei. het boek bestelVlaamse bladzijden, beweging, nvdr.) en nadien uit- U kan”LALAPOP profileert zich als een famigewerkt door deonze ondernemers en enkele liaal tijdens festival,de een gezinsevenement”, zegt len via webwinkel, of telefonisch kananderen”,tooruren. zegt HansPrijs: Van Hove, die lid is Van Hove.

Toegang 19,95 euro + 6 euro verzendingskos-is gratis tot 18 jaar. Er van de vzw. “We stellen vast dat er weinig wordt gemikt op 500 betalende toeschouten (binnenland). laagdrempelige initiatieven zijn voor Newers. Er zitten ook al twee andere evenementen in de pijplijn. Tijdens LALAPOP derlandstalige festivals. Ons doel is om

Minderheid in eigen land

8 augustus 2019

in Deerlijk op 25 april volgend jaar wordt gehoopt op 1.000 tot 1.500 betalende aanwezigen. En voor LALAPOP in Izegem op 23 augustus 2020, een parkfestival, wordt gemikt op meer dan 1.500 toeschouwers.

De eerste editie van het festival in Heule oogt fraai, met op de affiche Raymond van hetKUnst Groenewoud, Wouter Berlaen, Hans en KUst De Booij, de groep Neander en de Nederlandse Kiki en Schippers.

Een Gooicabaretière wat takken, keien mosselschelpen kaartje in voorverkoop euro en aan op eenkost hoopje, en je hebt een18 kunstenfestival, deliefst kassa 20goed euro.ook Tussen de optredens zal nog voor behoorlijke subsidie een dj Nederlandstalige muziek spelen. vanwege de gulle overheid.

Natuurlijk is dit te

scherp gesteld, maar de meeste kustgemeenFinale Nekka-wedstrijd

ten zijn niet te spreken over het kunstenfestiDaarnaast is er tijdens het festival op 25 val Beaufort.

Bredene hingde deNekka-wedvlag halfstok, augustus ook de finale van Knokke liet een “kunstwerk van prikkeldraad” strijd. “Die heeft plaats tussen 14 en 16 uur. in De Haannakwetsen Deverwijderen, drie finalisten zullen elkaar kinderen spelen. aan iets wat een soort mosselschelpkunst Dezich prijsuitreiking volgt rond 18 uur”, zegt moest zijn.

Hier en daarKoen ligt eenHuygebaert kunstwerk te artistiek coördinator kijk, maar dat dan tot weldoel zo kunstig van Nekka, datiszich stelt dat hethet Ne-je moet worden meegedeeld dat het er ligt... Dat derlandstalige lied te ondersteunen en geen kunstOp maar klonk het op vele te is promoten.

15 quatch, en 16 augustus wordt plaatsen. al die vreugde: het kunstetijdens de Bron halvevan finales in Belsele uitgenaarscollectief A Dog Republic, een internatiomaakt welke van de acht halvefinalisten naalde collectief, kunstenaars. naar finale gevormd mogen.door Er vijf is een LALADie vindenvoorzien het niet voor erg dat branding of POP-trofee dede winnaar van kinderen met een deel van de “perdespelende Nekka-wedstrijd. formances” aan de haal gaan.

Huygebaert: “LALAPOP is een“Interactie”, logische noemtom zoiets. komt er spoedoverhabitat onsDeze aan week te verbinden.

We zijn leg.blij Het met is voormalig socialistisch parlementszeer dit festival, dat alleen maar lidgroeien.

Myriam Vanlerberghe, vandaag cultuurgekan De Nekka-Nacht is voorlopig deputeerde de provincie West-Vlaanderen, geen festival in meer, dus is het zeer fijn om Beaufort 2015 organiseert evenediedie leemte in te vullen en onsen te dit associëment te verdedigen.

De argumenten ren.

Weprobeert gaan LALAPOP volop promoten.

Als we de dynamische en enthousiaste mensen die achter het festival zitten, kunnen bijstaan, zullen we dat graag doen.

Het is verstandig klein te beginnen en later door te groeien.”

Huygebaert spreekt over een win-winsituatie en bevestigt dat Nekka een inbreng had in de affiche van LALAPOP: “Raymond van het Groenewoud, Berlaen en Hans De Booij stonden op ons verlanglijstje. Invan de voorstanders van Beaufort: gemeentussen hebben we onze handen vol met ten kennen er niets van, zagen altijd, en willen kleine projecten. Zo hebben een achttal liever mooie beeldjes, dus is het “geen goed 11 julivieringen ons om een muzikale inplan om lokale overheden meer bevoegdhevulling gevraagd.” Huygebaert benadrukt den te geven over cultuuraangelegenheden”. dat Nekka tijdens de zomerperiode nooit Het oorspronkelijke budget van 7 miljoen werd zelf iets heeft georganiseerd. in de voorbije jaren afgebouwd tot 1,7 miljoen

PSIM

BERKENKRUISJE ‘averechts tijdschrift’ opvolger van Berkenkruis en Dietsland-Europa

Vraag een proefnummer aan: Vraag een gratis proefnummer aan: epost: berkenkruisje.smf@telenet.be

Wee de overwonnenen!

Honderd jaar Versailles in boeken Geschiedschrijving

Over het Verdrag van Versailles van 28 juni 1919 werden al boekenkasten vol geschreven. Ook de honderdste verjaardag ervan gaf aanleiding tot een reeks nieuwe publicaties, waarvan we u enkele willen voorstellen.

Over één zaak waren de overwinnaars (vooral de Britten, Fransen, Amerikanen en Italianen) het zonder meer eens: de Duitsers en hun bondgenoten waren de schuldigen en moesten hiervoor zwaar boeten. Over al de rest waren ze het met elkaar oneens. Daarom ook sleepten de onderhandelingen in Parijs en omgeving zo lang aan. Bij die onderhandelingen mochten de Duitsers niet eens aanwezig zijn. Ze werden enkel uitgenodigd om in Versailles het ‘vredesverdrag’ te komen tekenen.

Versailles was in de herinnering tot dan de plaats waar een verslagen Frankrijk zich in januari 1871 aan de voeten van het triomferende Duitsland wierp. Niet tekenen betekende in 1919 een voortzetting van de oorlog, nu op Duits grondgebied. In die zin was Versailles zonder meer een dictaat. Wat een verschil met het Congres van Wenen in 1814/1815, toen ook de Franse verliezers aanwezig waren en zelfs heel wat inspraak kregen. De overwinnaars van 1919 hadden er geen lessen uit getrokken.

Vernederen Vooral de Fransen (met name president Poincaré, premier Clemenceau en maarschalk Foch) waren erop uit het voormalige Duitse keizerrijk te vernederen, te plunderen en te doen betalen. Zij wilden de klok meteen honderdtwintig jaar terugdraaien en terugkeren naar de glorierijke jaren van Napoleon.

De Fransen waren vreselijk haatdragend, de Amerikanen (president Wilson) waren betweterig idealistisch, en de Britten (premier Lloyd George) achteloos onverschillig over wat zich op het continent afspeelde, behalve dan dat Duitsland iedere penny voor de oorlog diende te betalen. Terwijl ze Duitsland

nooit knock-out hadden kunnen slaan op de slagvelden, lieten ze de Duitsers een voor hen vernederend ‘vredesverdrag’ tekenen.

‘Versailles’ werd zo een vloek, een schande in heel wat Duitse ogen tijdens het interbellum.

De veertien punten van Wilson, onder meer over het zelfbeschikkingsrecht van de volkeren, waren niet van toepassing op onder meer Duitsland, Oostenrijk en Hongarije. Zo verloor Duitsland heel wat grondgebied met bevolking en al aan Polen. Miljoenen Duitsers kwamen plots in een ander land te wonen. Uiteraard beschikten de overwinnaars niet over een kristallen bol waarmee ze in de toekomst konden kijken. Toch waren er politicologen en economen (onder meer de Brit Keynes), die toen al voorspelden dat met ‘Versailles’ een volgende oorlog slechts een kwestie van tijd was. De bekende Nederlandse historicus Hermann von der Dunk noemde het “broddelwerk dat vis noch vlees was”.

Wilson kreeg bij thuiskomst meteen het deksel op zijn neus. De machtige lobby van de isolationisten in de Amerikaanse Senaat weigerde Versailles en daarmee ook de toetreding tot de Volkenbond, dat vooral opgericht werd om Duitsland te controleren, goed te keuren. De rol van Wilson, ook mede ten gevolge van een zware ziekte, was hiermee uitgespeeld.

Tot op vandaag In het verlengde van Versailles werden meerdere verdragen getekend: op 10 september 1919 dat van Saint-Germain-en-Laye (met Oostenrijk), op 27 november dat van Neuilly (met Bulgarije), op 4 juni 1920 dat van Trianon (met Hongarije) en op 10 augustus dat van Sèvre (met Turkije).

In zijn openbarend boek “Het verdriet van Versailles” geeft econoom-historicus Anton Kruft een helder en panoramisch overzicht van alle ellende die Versailles, “een drama van ongekende omvang”, ons bezorgd heeft.

Zonder die Parijse verdragen, schrijft Kruft, had de Duits-Poolse Oorlog van 1939 niet plaatsgevonden en was de wereld van een Tweede Wereldoorlog gespaard gebleven.

Ook de Koude Oorlog zou er niet geweest zijn, evenmin als de Joegoslavische burgeroorlogen van 1991 tot 1999.

Tot op vandaag worden we geconfronteerd met de verreikende gevolgen van de Eerste Wereldoorlog en Versailles. Hadden de Britten zich gehouden aan hun beloftes aan de toenmalige Arabische leiders, was de wereld gespaard gebleven van de reeks conflicten die het Midden-Oosten nog steeds teisteren.

Omwille van opportunistische redenen (olievondsten!), kozen de imperialistische Britten in 1919 voor een andere weg en pleegden zo woordbreuk tegenover de Arabische heersers, die hen in de strijd tegen de Ottomanen geholpen hadden. In zoverre was niet de Eerste Wereldoorlog dé catastrofe van de 20ste eeuw, maar wel het Verdrag/dictaat van Versailles, aldus Kruft in zijn vlot leesbare en intrigerende studie.

Wat indien…

In tegenstelling tot het visionaire boek van schrijver Kruft bespreekt publicist Marcel van Guldener in zijn “Versailles 1919” het tot stand komen en de onmiddellijke gevolgen van het verdrag. Daarnaast bouwt hij een interessante denkpiste uit in het teken van ‘Wat indien/What if…’ Ja, wat indien de oorlog niet in 1918 was geëindigd en de strijd was voortgezet op Duits grondgebied tot een eind in 1919?

Immers, formeel hadden de Duitsers de oorlog niet verloren. Van Guldener is de mening toegedaan dat de oorlog beter was voortgezet, want nu “geloofden de Duitsers dat men niet had verloren en toch de bittere pil van de nederlaag diende te slikken”. Sommige Duitse generaals speelden na het bekendmaken van ‘Versailles’ met de gedachte dat het inderdaad beter zou zijn de vijandelijkheden te heropenen. Dankzij de realiteitszin van de nieuwe stafchef, generaal Groener, kwam het evenwel niet zo ver. Het Duitse leger was in 1919 niet meer in staat nog veel weerstand te bieden tegen de geoliede geallieerde oorlogsmachine. Bovendien zou het Duitse volk dat niet nemen. Het was oorlogsmoe en leed honger. Her en der heersten revolutionaire toestanden.

Tevens pleit de auteur de Britten, Fransen en Amerikanen vrij van de gevolgen van hun werkzaamheden - “Diep tragisch, maar kan niet toegerekend worden aan de ‘Grote Drie’.”

Van een heel ander kaliber is het ongemeen interessante essay van de gewezen Vlaamse leraar Luc Vanacker. Hij zet een stapje terug en voert een aantal bedenkingen aan bij een eeuw geschiedschrijving over het ontstaan van de Eerste Wereldoorlog. In het spoor van het boek “Slaapwandelaars” (2012) van de Australische historicus Christopher Clark, ging Vanacker op zoek naar Franse en Russische studies over het uitbarsten van de Eerste Wereldoorlog. Hij vond er een paar die heel recent, na 2012, verschenen.

Het lezen hiervan brengt de essayist tot het besluit dat Frankrijk en Rusland minstens even schuldig zijn aan het uitbreken van de Grote Wereldbrand in 1914 als de Duitsers en de Habsburgers. Frankrijk vond het ‘beter nu dan later’ om ten oorlog tegen Duitsland te trekken, en droeg een beslissende verantwoordelijkheid door het aanmoedigen van Rusland om als eerste te mobiliseren.

Frankrijk had immers een heilige schrik dat het Duitse demografische overwicht in de nabije toekomst nog groter zou worden… Het ‘defensief patriottisme’ van de Fransen veranderde in een ‘offensief nationalisme’. Een moedig essay dat het lezen meer dan waard is.

PIETER JAN VERSTRAETE Anton Kruft, “Het verdriet van Versailles, 1919-2019: 100 jaar ellende van de Parijse verdragen”. Soesterberg, uitg. Aspekt, 2019.

Ill., 324 blz. gen., 24,95 euro, ISBN 978 94 6338 585 5 Marcel van Guldener, “Versailles 1919 en de geboorte van het nieuwe Europa”. Soesterberg, uitg. Aspekt, 2019. Ill., 229 blz. gen., 19,95 euro, ISBN 978 94 6338 708 8 Luc Vanacker, “Over die oorlog: bedenkingen bij een eeuw geschiedschrijving over het ontstaan van de Eerste Wereldoorlog”. Soesterberg, uitg. Aspekt, 2019. 91 blz. gen., 9,95 euro, ISBN 978 94 6338 710 1

Onze naaste buren

8 augustus 2019

John van den Heuvel

NEDERLAND

Waarschijnlijk kent u het pretentieuze en dikwijls langdradige drie uur lange praatprogramma Zomergasten van de VPRO. De Vlaming Jan Leyers heeft het nog gepresenteerd.

Bekende Nederlander Meestal komen de gasten uit de pseudolinkse ons-kentonshoek, zoals de talentloze schrijfster van stationsromannetjes Hemmerechts. Ze bespreken dan hovaardig hun leven en werk en illustreren hun opvattingen met fragmenten uit tv-programma’s en films (voor zover de rechten niet te duur zijn). De kijkers laten het programma meestal en terecht ‘links’ liggen. De VPRO nodigt daarom af en toe een ‘rechtse’ figuur uit waar wel kijkers voor vallen, zoals voetbalcoach Louis van Gaal.

Vorige week was misdaadverslaggever John van den Heuvel van De Telegraaf en RTL4 te gast en zelden vloog drie uur televisie zo vlug voorbij. Van den Heuvel is een icoon in Nederland. Al achttien jaar is hij misdaaddeskundige bij de Nederlandse commerciële televisie. Hij speelt zelf een actieve rol in programma’s die hij presenteert: o.a. “Ontvoerd”, waarin hij probeert en er soms in slaagt ontvoerde kinderen weer in contact te brengen met hun Nederlandse moeder, want bijna altijd is de ontvoerder een allochtoon.

Van de politie naar de journalistiek Van den Heuvel is geboren in Amsterdam, maar bracht zijn jeugd door in Eindhoven. Vandaar zijn duidelijk Nederlands, dat niet ontsierd wordt door de Randstedelijke kelige nasa-

7

liteit. Hij woont allang weer in Amsterdam, maar is nog altijd een vurig PSV-supporter. Hij heeft troeven die geen andere misdaadjournalist bezit. Als negentienjarige begon hij als politieagent in Amsterdam. Later werd hij twee jaar undercoveragent, en hij toonde in het programma hoe je als undercoveragent bij een drugsparty de schijn ophoudt dat je ook een lijntje snuift. Van den Heuvel maakte de ongelooflijke rotzooi in het Amsterdam van de jaren zeventig en tachtig mee en toonde onverbiddelijk in zijn gekozen fragmenten hoe de toenmalige televisie (o.a. Sonja Barend) moorddadige criminelen het woord gaf alsof ze Robin Hoods waren.

In 1990 werd John van de Heuvel verslaggever bij De Telegraaf en zijn politiecontacten kwamen hem van pas. Sinds die tijd bracht hij de ene na de andere primeur uit met behulp van zijn assistent Bert Huisjes. De Hells Angels, Desi Bouterse (president Suriname), rijke financiers en corrupte advocaten konden allemaal op zijn belangstelling rekenen en werden eerst door Van den Heuvel en later in de rechtbank aangeklaagd. De journalist heeft een wekelijkse column over misdaad, politie en OM op donderdag in De Telegraaf en meer dan eens was ik geïnspireerd door zijn artikels of door de cijfers die hij publiceerde.

Van den Heuvel beet zich ook vast in de mocromaffia: de drugshandel die in Nederland nu bijna uitsluitend in handen is van Marokkanen met Nederlands paspoort die op geen

moord kijken. Van den Heuvel heeft het geweten. Sinds achttien maanden wordt hij dag en nacht beschermd, zoals Geert Wilders, want de aanwijzingen dat men hem wou liquideren waren talrijk. Ook bij Zomergasten was een team beveiligers aanwezig. Men kan zich voorstellen hoe dat zijn werk bemoeilijkt, maar toch houdt hij vol.

Overtuigde katholiek Van den Heuvel heeft verrassende opinies. Hij is meer over drugs, drugshandel en drugsgebruik vergeten dan al de onnozele (ook Vlaamse) academische zwendelaars er ooit zullen van kennen. In tegenstelling tot die dwazen is hij mordicus tegen enige legalisatie, zelfs tegen het gedogen. Hij vertelde zonder terughoudendheid dat hij de urine van zijn zoons heeft getest. Van den Heuvel is de zoon van een Marokkaan die zijn Nederlandse moeder direct na haar zwangerschap in de steek liet. De man die van alles het fijne wil weten, is totaal niet geïnteresseerd in zijn biologische vader en deed geen poging hem te leren kennen. Ook uit respect en liefde voor zijn stiefvader, die hem later een halfbroer bezorgde en die nooit énig onderscheid maakte tussen de twee kinderen.

Zijn antwoord op de vraag hoe hij die jaren in de smeerpoel van de misdaad en in zijn huidige trieste situatie kon volhouden, was onverwacht: het geloof. John van den Heuvel en zijn vrouw zijn overtuigde en praktiserende katholieken, en als hij kan, stapt hij een kerk binnen.

WILLEM DE PRATER

Turks nationalisme op de Gentse Feesten Oxfam nodigde de linkse Turkse zangeres Selda Bagcan uit naar de Gentse Feesten. Het plein bij Sint-Jacobs stond vol Turken voor haar optreden.

“Mooie liedjes, begeleid door Turkse muziek, echoden door de straten van Gent,” jubelde de website Belemturk.

Honderden Turken zongen luid mee toen ze de “Izmir Marsi” inzette. De krijgshaftige Izmir-mars wordt als het tweede nationaal lied van Turkije beschouwd. Het is een ode aan Atatürk en het geliefde vaderland, waarvoor men zijn bloed wil offeren. Met als refrein “Yasha Mustafa Kemal pacha yasha” (leve Mustafa Kemal onze leider, dat hij leve). In de progressieve stad Gent wordt nationalisme uitgespuwd als het van Vlamingen komt. Turks nationalisme is blijkbaar geen probleem.

Het Nieuwsblad bracht een verslagje: “Turkse tante Selda geeft Walter De Buckplein aan Turkse gemeenschap.” Een politiek correct gejubel omdat er zoveel enthousiaste en blije mensen van de Turkse gemeenschap waren. “En maar meezingen!” De journalist vond het wel jammer dat hij van de Turkse teksten niets begreep. Hij stelt voor om een volgende keer de vertaling te projecteren. Wij kijken met verlangen uit naar de dag dat de tekst van de Izmir Marsi in grote rode letters verschijnt!

het gehad met Gent en zijn feesten, en komen er minder goede tijden aan voor middenstand en horeca?

Over de reden voor de terugval en over hoe het nu verder moet, zijn er evenveel meningen als er Gentenaars zijn. De feesten zijn saai en voorspelbaar geworden. Te veel drukte en overdag te weinig te beleven. Hoge parkeertarieven en duizenden boetes aan knips en voor foutparkeren, maken Gent er zeker niet aantrekkelijker op. De Gentse Feesten zijn

gratis, maar wie een paar uurtjes komt eten en drinken is al snel veel geld kwijt. Dooddoener is het weer - eerst te heet en dan te nat -, maar als uitleg is dat te gemakkelijk. Vroeger was het ook eens best warm, of regende het zelfs de hele feesten door.

Dit zijn niet de feesten van de Gentenaars, maar van het stadsbestuur. Alleen al aan subsidies voor de feestpleinen geeft de stad meer dan een miljoen euro uit. Zij bepalen wat kan en niet kan. Spontane initiatieven zijn bijna onmogelijk geworden. Ook dat is een reden voor de achteruitgang. Er was weinig volk, maar voor velen waren het wel goede feesten.

De discussie over hoe het verder moet, kan losbarsten.

Weinig volk op de Gentse Feesten Dit jaar kwamen een kwart minder mensen naar de Gentse Feesten dan in 2018. Het bezoekerscijfer zakte voor het eerst in vijftien jaar onder het miljoen (geteld over de tien dagen). Tijdens het topjaar 2010 waren dat er twee keer zoveel. Eindelijk Gentse Feesten voor de Gentenaars? Of hebben veel mensen

Di Rupo denkt aan Namen

Als de naam Elio Di Rupo valt, dan denkt met in Vlaanderen direct aan de federale regeringsvorming. Daarbij wordt echter vergeten dat de PS-voorzitter nu vooral bezig is met de Waalse formatie. En vooral daar ziet de 68-jarige Bergenaar zijn politieke toekomst. Di Rupo wil een derde keer Waals minister-president worden.

In Le Soir plaatste Pierre Kroll vorige week een grappige cartoon. Een bode komt in het Élysette in Namen, de ambtswoning van de Waalse minister-president, zeggen dat het vakantie is en dat er eigenlijk niemand aanwezig mag zijn.

En dan zien we PS-voorzitter Elio Di Rupo op de stoel van uittredend Waals minister-president Willy Borsus (MR) zitten. Di Rupo zegt met een grijns op het gelaat: “Ik ben het weer gewoon aan het worden.”

Inderdaad, de naam van Elio Di Rupo valt veel meer als toekomstig Waals minister-president dan als federaal premier.

Dat is ook te horen bij de PS: “We moeten niet meer rekenen op het premierschap. Deze keer eisen de Vlamingen de post op.”

De federale formatie ligt stil en in Wallonië last men nu een pauze in tot 15 augustus. Maar Elio Di Rupo heeft zich wel op een voorzichtige manier in de positie van Waals formateur gewrongen. Paul Magnette, de ‘prins Charles’ van de PS, speelt tweede viool. De Waalse politieke waarnemers zijn ervan overtuigd: Di Rupo gaat op zijn 68ste voor een derde en laatste mandaat als Waals minister-president. Hij zetelde al in Namen van 1999 tot 2000 en van 2005 tot 2007. Di Rupo

als nummer één heeft ook een impact op de verhoudingen tussen de verschillende coalitiepartners.

Realpoliticus Di Rupo Paul Magnette was de grote verdediger van de linkse koers voor een Waalse regering. Desnoods met de communisten van de PTB, of in een minderheidsregering van PS en Ecolo.

Pistes die ondertussen dood zijn gelopen. Di Rupo is meer de ‘realo’. Hij weet dat een regering zonder de liberalen van de MR niet mogelijk is. Een paars-groene coalitie zoals zijn eerste Waalse regering in 1999 ziet hij wel zitten. Al zou Di Rupo zelf de soms balorige groenen er graag af rijden. Voor Di Rupo is het ook een kleine revanche op Paul Magnette. In 2014 had deze laatste tijdens de Waalse onderhandelingen met de cdH het laken naar zich toe getrokken. Magnette werd dan ook minister-president. Di Rupo hoopte in het najaar van 2014, na de vorming van een Zweedse coalitie, toch nog premier te worden. De federale regering met enkel de MR aan Franstalige kant was volgens hem geen lang leven beschoren. Di Rupo vergiste zich. Enkel PS-voorzitter blijven was een jarenlange bron van frustratie. En het is duidelijk dat de

Een slappe feestenburgemeester Tot vorig jaar was Christophe Peeters feestenburgemeester. Overal dook hij op, vol energie en enthousiasme. Elke editie van de Gentse Feesten prees hij de hemel in, alweer een baanbrekend succes. Dit jaar stond een vrouw aan het roer: Annelies Storms. En net nu tuimelen de bezoekerscijfers de diepte in.

Toeval? Zij is de tegenpool van haar voorganger: geen uitstraling, geen energie en geen spreektalent. Zelfs Mieke Van Hecke zou een hippe feestenburgemeester zijn in vergelijking met Annelies.

Volkse feesten zijn niet hip De sjerp van Mathias heeft de liberalen bevoegdheden gekost. De belangrijkste was financiën, maar ook feestelijkheden zijn ze kwijt. Dat ging naar de socialisten, naar de zwakste schepen van het team. Voor de progressieven van sp.a en Groen zijn de Gentse Feesten te commercieel, te groot, te vervuilend en “niet cultureel genoeg”. Net als voor toerisme wensen zij een andere aanpak, een die past bij hun politiek correcte visie, hun hippe levensstijl en hun romantische idee van bioproducten uit stadstuintjes. Leven onder de eigen kerktoren in een modern jasje. Zij kijken neer op massatoerisme en volksvermaak “met bier en braadworst”. Dat toerisme in een stad als Gent de broodwinning is voor een grote groep mensen, is niet hun zorg. Als zij hun zin krijgen, zal er de komende jaren nog minder volk op de Gentse Feesten rondlopen.

MATHILDIS

WALLONIE komende maanden ook daaraan een einde komt. Ondertussen is Di Rupo ook geen burgemeester meer van Bergen. Zijn partijgenoot Nicolas Martin draagt de burgemeesterssjerp.

Eigenlijk blijft voor Di Rupo weldra enkel nog het zitje van Kamerlid over.

Fin de carrière De nummer één zijn van Wallonië ziet Di Rupo als een mooie fin de carrière. Zoals dat in het verleden met figuren als Robert Collignon en zeker Guy Spitaels het geval was. Het is in theorie zelfs mogelijk dat Di Rupo het minister-presidentschap combineert met de functie van partijvoorzitter. Dat was al het geval tussen 2005 en 2007, maar niet voor herhaling vatbaar. Dat zou de indruk wekken dat Elio Di Rupo zich te veel aan de macht vastklampt. Alleen is niet duidelijk of Paul Magnette partijvoorzitter zou worden. Er zijn andere kandidaten.

Onder andere de Luikenaar Jean-Claude Marcourt. Die is al jaren Waals minister, maar heeft het nooit tot minister-president geschopt. Ook nu zal hij naast die hoofvogel grijpen. Een andere mogelijkheid is de rijzende ster Pierre-Yves Dermagne. Wie op het PS-hoofdkwartier aan de Brusselse Keizerslaan de nummer één wordt, is niet onbelangrijk. Het is de persoon die Di Rupo in 2024 - of misschien vroeger - als Waalse nummer één zal opvolgen. Maar voorlopig blijft de Bergenaar de echte baas. En zal hij ook beslissen welke PS’ers met hem in de Waalse regering mogen zetelen.

PICARD

8

Actueel

8 augustus 2019

DIPLOMATIEKE VALIES

Hong Kong tegen China Meer dan twintig jaar na de terugkeer van het Britse kroondomein Hong Kong naar China lopen de spanningen met Peking hoog op. De belofte van het behoud van een apart statuut voor Hong Kong met een zekere autonomie en een reeks vrijheden wordt door de communistische regering steeds meer met de voeten getreden. Met als gevolg maandenlang straatprotest.

Het communistische regime in Peking wordt zenuwachtig. Men lijkt de onrust in de autonome stadsregio Hong Kong niet onder controle te krijgen. Na de regering heeft nu ook de bevelhebber van de Chinese troepen in Hong Kong een waarschuwing laten horen: de rust moet terugkeren, de manifestaties tegen Peking moeten stoppen. Tegelijk werd een propagandavideo verspreid waarin te zien is hoe Chinese soldaten oefenen om burgerprotesten de kop in te drukken. Men is de vele betogingen in de voormalige Britse kroonkolonie tegen de aantasting van de autonomie in Hong Kong beu.

2019 lijkt net als 1989 een sleuteljaar te zijn. Gaat het communistische China, net als dertig jaar geleden op het Tiananmenplein, het protest in de kiem smoren en de basis leggen voor een versterkt autoritair regime? Over de studentenopstand op het Plein van de Hemelse Vrede wordt in China niet meer gesproken. Het is in de nevelen van de geschiedenis verdwenen. De kans is klein dat zoiets zal gebeuren na een bloedige tussenkomst in Hong Kong. Er is meer internationale aandacht en er zijn de sociale media.

Het sluitstuk van het staatskapitalisme Peking kan echter niet doen alsof er in de voormalige Britse kroonkolonie niets aan de hand is.

Voor de Chinese leider Xi Jinping zou dat een blamage zijn. China zit momenteel ook op een scharnierpunt. Het autoritaire model met een kapitalistische economie ondersteund met staatsgeld, het

total-capitalism zoals men het in het Engels noemt, is verankerd in China. Het is een wereldbeeld, een maatschappijmodel, dat Peking via de nieuwe zijderoute en handelsrelaties richting het Westen probeert op te leggen. Dat moet dan het sluitstuk worden van het staatskapitalisme van Xi Jinping, die zich meer en meer als een nieuwe keizer of een nieuwe Mao gedraagt.

Daarin is geen enkele plaats voor contestatie. Vandaar de protesten in Hong Kong, die nu al bijna twee maanden duren. De lokale bestuurder van de voormalige Britse kolonie, Carrie Lam, is een trouwe uitvoerder van de politiek van Xi. Zo ligt een wet klaar die bepaalt dat verdachten uit Hong Kong aan China kunnen worden uitgeleverd.

Maar dat is in strijd met het akkoord dat Peking en Groot-Brittannië in 1984 hebben gesloten en dat de terugkeer (in 1997) van Hong Kong naar China voorbereidde.

Sinds 2012 worden maatregelen genomen om de Chinese greep op Hong Kong te versterken. Een partij die voor totale autonomie pleitte, werd verboden. De media staan onder steeds grotere controle. Critici van het communisme worden gevangengezet. In 2017 verdween de dissidente zakenman Xiao Jianhua. Iedereen wees met een beschuldigende vinger naar Peking.

Sindsdien nemen de anti-Chinese manifestaties toe. Het hoogtepunt was 16 juni jongstleden, toen 2 miljoen van de 7,4 miljoen inwoners van Hong Kong op straat kwamen. De eis is duidelijk: het door Deng Xiapong erkende principe van “één land, twee systemen” moet behouden blijven. Lange tijd vormde dat geen probleem. Tot on-

der president Xi Jinping. Door het steeds stringentere en dictatoriale regime in het oude China groeit daar echter ook de onrust. En de communistische partij vreest dat de liberale ideeën van de bewoners van Hong Kong de rest van het land zullen besmetten. De vroegere Britse kroonkolonie was vaak een soort van drukkingsmiddel op de communisten. Toen in de jaren zeventig, in volle Culturele Revolutie, de lijken aanspoelden in Hong Kong, werd dit aan de grote klok gehangen. De positieve verhalen over Mao en de adoratie bij westerse linkse intellectuelen voor de Culturele Revolutie klonken plots zeer ongeloofwaardig.

Een andere economie Dat Hong Kong het nu opneemt tegen het Chinese moederland heeft ook te maken met economische verschillen. Het oude China is nog altijd een industrieel land, waarbij diensten en binnenlandse consumptie weliswaar aan belang winnen, maar nog altijd ondergeschikt zijn aan de exportmachine.

Controle op internet wordt er niet direct als een bedreiging gezien.

Anders is het met Hong Kong, waar een jonge en hoogopgeleide bevolking vooral werkt in de diensteneconomie met een hoge toegevoegde waarde. Daar wordt Peking gezien als een imperialistisch regime. Ondertussen begint een klok te tikken. In 2047 verdwijnt de autonomie van Hong Kong volledig.

Nog bijna dertig jaar, maar het is nu al een reden van bezorgdheid.

Lange tijd kon Hong Kong door zijn economisch overwicht druk zetten op communistisch China.

In 1997 was de stad goed voor 16 procent van het Chinese bbp.

Ondertussen is dat gedaald tot 3 procent van het bbp. Aan de andere kant blijft Hong Kong echter cruciaal voor de financiering van de Chinese economie. 60 procent van de buitenlandse investeringen in China passeren eerst via Hong Kong. De voormalige kroonkolonie trok in 2018 voor 156 miljard dollar kapitaal aan. Meer dan Shanghai en Shenzhen samen (143 miljard).

Dat is wellicht de reden waarom Peking voorlopig aarzelt om hard op te treden tegen Hong Kong. Ook de handelsspanningen met de VS spelen in de kaart van Hong Kong.

Het relatief autonome gebied kan in periodes van protectionisme gemakkelijker dan de rest van China als een soort van sas of toevoerlijn van goederen en kapitaal fungeren.

AV

Buitenlands spervuur Dolle schutters Als moslims massamoorden plegen met bommen, of door met trucks op een menigte in te rijden, vallen daarbij soms onbedoeld ook islamitische slachtoffers, die dan in de media dik in de verf worden gezet. Alsof dat bewijst dat “de islam er niets mee te maken heeft” en “dat moslims evengoed slachtoffer zijn van terreur”. Terwijl het in werkelijkheid gewoon om ‘collateral damage’ gaat. Bij de aanslagen in El Paso en Dayton werden de slachtoffers echter van dichtbij neergeschoten. De moordenaars konden hen zien. Van de schutter in El Paso wordt nu in de media gezegd dat hij latino’s viseerde, en inderdaad, drie van de twintig dodelijke slachtoffers zijn Mexicanen. Als men naar de namen van de slachtoffers kijkt, vindt men nog meer Spaanse namen. Uiteraard. Volgens statistieken uit 2018 wonen er in El Paso 83 procent Hispanics of latino’s. Beide termen worden in Amerikaanse statistieken door elkaar gebruikt.

Er wonen nog slechts 12 procent ‘non-Hispanic whites’. Als in El Paso twintig willekeurige mensen omkomen bij een brand, een treinramp of een niet-racistische en genderneutrale tornado, dan zullen daar statistisch gezien dus zestien latino’s bij zijn. Bij die latino’s zijn er ook blanken, meestal met Spaanse voorvaderen. Ja, er zijn ook gemakkelijk herkenbare ‘echt Latijns-Amerikaanse’ donkere types bij met duidelijk Afrikaanse en/of indiaanse voorvaderen, en een echt racistische schutter zou natuurlijk zulke mensen als slachtoffers uitkiezen. Maar kijk eens naar de foto’s van de slachtoffers. Er zijn veel blanken bij.

Jordan Anchondo, de moeder die werd vermoord toen zij probeerde haar kind te beschermen, was een blonde vrouw met een lichte huid.

Zij was inderdaad een latina, zoals haar familienaam al aangeeft, maar dat kon de schutter zeker niet zien. Hetzelfde geldt voor de brave oude buschauffeur Arturo Benavides. Zijn Latijns-Amerikaanse afkomst blijkt uit zijn naam, maar niet uit zijn uiterlijk. Op de foto afgaand, had hij evengoed een Engelse, Franse of Duitse grootvader kunnen zijn.

Psychopaat De ‘keuze’ van de slachtoffers in Dayton is nog vreemder. De New York Post publiceerde acht foto’s van slachtoffers. Vijf daarvan zijn duidelijk Afro-Amerikanen. Maar drie zijn even duidelijk blanken.

En één van hen is de zus van de schutter. Toch wel een heel, heel eigenaardig toeval… Tussen Hispanics en ‘gewone’ blanken is bij een schietpartij nog verwarring mogelijk. Maar het is ondenkbaar dat een racistische schutter die Afro-Amerikanen viseerde per vergissing drie blanken van kortbij zou doodschieten. Bovendien had déze schutter geen voorgeschiedenis van rechts-extremisme of racisme, maar wel van psychopathisch gedrag. Meerdere bronnen bevestigen dat hij op de middelbare school lijstjes opstelde van medeleerlingen hij wilde vermoorden en meisjes die hij wilde folteren en verkrachten. Eén keer brak er zelfs paniek uit en werd de school geëvacueerd, omdat men zo’n ‘hitlist’ op de muur van een toiletruimte had gevonden.

Men vreesde voor een aanslag. Hij werd later geschorst, maar daar bleef het bij. Dat had nochtans een alarmsignaal moeten doen afgaan.

Behalve enkele verkeersovertredingen had hij geen strafregister.

Op basis van wat wij nu weten, lijkt de meest waarschijnlijke hypothese te zijn dat de schutters in El Paso en Dayton in hetzelfde gruwelijke patroon passen als ‘gewone’ se-

riemoordenaars en de daders van ‘school shootings’. Uit de willekeurige keuze van de slachtoffers blijkt geen patroon van politiek extremisme of racisme, maar van psychopathische waanzin.

Turkije steunt IS Volgens defensiespecialisten uit verschillende landen in het Nabije Oosten werken Turkse militairen en agenten van de inlichtingendiensten nauw samen met IS-strijders bij de heropbouw van het ondergrondse netwerk van terroristische cellen in het noorden van Syrië. Sommige van die IS’ers komen uit kampen op Turks grondgebied. Op het terrein zelf heeft dat geleid tot een toename van het aantal gevechten tussen IS en Koerden die nog standhouden in hun laatste bolwerken aan de Syrisch-Turkse grens. Het is niet de eerste keer dat Erdogan hand-en-spandiensten verleent aan het kalifaat. Voor hem snijdt het mes aan twee kanten: de IS’ers kunnen bij de liquidatie van de laatste Koerdische bastions het smerige werk doen zonder dat Turkije daarmee grote diplomatieke risico’s loopt, en in een latere fase kunnen de aanhoudende gevechten als voorwendsel gebruikt worden om een twintig mijl diepe door Turkije gecontroleerde bufferzone in Noord-Syrië uit te bouwen. De Turken hebben allang plannen voor zo’n ‘veiligheidszone’ klaarliggen. Dan kan Erdogan zich met een flinke dosis cynisme zelfs een rol als onmisbare vredestichter aanmeten. Dit Turkse project valt samen met de trilatarele gesprekken die in Kazakstan werden gehouden tussen Turkije, Rusland en Iran over de toekomst van Syrië. Daarin weigerden die drie het bestaan te aanvaarden van Koerdische enclaves in Syrië die nog in handen zijn van de Syrian Democratic Forces en de YPG, twee groepen waarin de Koerden dominant zijn. In een gemeenschappelijke verklaring bevestigden de drie landen dat zij alle pogingen verwerpen “onder het voorwendsel van de strijd tegen het terrorisme een nieuwe realiteit op het terrein te creëren”. In mensentaal: er mogen in Syrië geen autonome Koerdische enclaves blijven bestaan, zelfs niet als die maar een zakdoekje groot zijn.

The Great Return De heropbouw van de IS-structuren blijft niet beperkt tot het grensgebied met Turkije. Uit een rapport van de Verenigde Naties - waarin de smerige rol van de Turken netjes wordt doodgezwegen - blijkt dat IS ook diep in Irak en Syrië opnieuw een netwerk van terreurcellen uitbouwt, met vertakkingen in verschillende provincies. Dat is een herhaling van het patroon waarmee IS zich in 2017 in Irak had georganiseerd, vóór de terreurgroep zichzelf uitriep tot een officiële staat met een eigen grondgebied. De rangen van IS zouden nu versterkt worden door voormalige kalifaatstrijders die de voorbije maanden uit gevangenenkampen vrijgelaten werden.

Nog angstwekker is wat in dat rapport over Europa staat: ook daar worden volop IS-structuren en netwerken van ondergrondse cellen uitgebouwd. De volgende golf van aanslagen wordt tegen het einde van het jaar verwacht… Met dank aan de humanitaire scherpslijpers en de politici die hebben toegelaten dat IS-strijders en/of hun vrouwen en hun tot in de ziel geïndoctrineerde kinderen terug naar Europa mochten keren. De politici, in vrijwel álle landen van West-Europa, hebben de terugkeer van die moordenaars niet alleen toegelaten, in vele gevallen hebben ze er actief aan meegewerkt.

Het nabije buitenland

8 augustus 2019

DE FRANSEN EN HUN VAKANTIE Augustus is de vakantiemaand voor de Fransen. Opvallend is dat 80 procent in eigen land op reis gaat. Dat is het gevolg van een aantal sociologische evoluties. Zoals meer Fransen die elders wonen dan waar ze geboren zijn en in de zomer de streek van de eigen familie opzoeken.

Daarnaast is er de kostprijs van het reizen, die ondanks het toenemende goedkope massatoerisme toch een rem blijft.

Het is weinig bekend, maar Frankrijk is één van de landen dat de meeste sites telt die tot het Unesco werelderfgoed behoren. Er zijn er 45 in totaal. De Parijse monumenten, uiteraard, maar ook de Mont-Sint-Michel en de pont du Gard. Het verklaart waarom Frankrijk een aantrekkelijke toeristische zomerbestemming is. Evenementen als de Ronde van Frankrijk helpen natuurlijk ook om het land in de kijker te zetten.

Dichter bij de zee Recent onderzoek heeft aangetoond dat meer en meer Fransen in augustus, dé vakantiemaand bij uitstek, in eigen land op reis gaan. Zowaar 80 procent. Een bestemming die bij velen de voorkeur geniet is de zee. Waar, zo blijkt, de Fransen bij vrienden en familie op bezoek gaan die een tweede verblijf hebben aan de Middellandse Zee of de Atlantische Oceaan. Of die er gewoon hun vaste stek hebben.

Sinds de Tweede Wereldoorlog is het aantal Fransen dat op minder dan 100 kilometer van de kust woont aanzienlijk toegenomen.

Een andere reden voor de keuze van een binnenlandse vakantie is de toegenomen mobiliteit van de Fransen. Vroeger bleef men meestal wonen in het departement waar men geboren was. Werd er verhuisd, dan was het naar Parijs om

Si la France m’était contée te werken. De tijden zijn echter veranderd. 50 procent van de Fransen woont niet meer in het departement waar ze geboren zijn, en het blijkt dat ze daarom hun geboortestreek of de regio van hun voorouders als vakantiebestemming beschouwen. Het is ook zo dat Fransen vaak met een deel van de familie of met een vriendengroep hun vakantiedagen doorbrengen.

Een trend die volgens een studie van het CNRS aan belang wint omdat de Fransen blijkbaar nog altijd de gevolgen voelen van de financiële crisis. In die mate dat bijvoorbeeld een appartement of een chalet per groep wordt afgehuurd om de kosten te drukken. Zelfs jongeren die al volwassen zijn, beslissen om samen met hun ouders op vakantie te vertrekken, wat twintig jaar geleden ondenkbaar was.

Verder toont het CNRS-onderzoek aan dat 40 procent van de Fransen een andere periode dan de zomer kiest om op vakantie te gaan. 20 procent zou nooit op reis gaan.

De gele hesjes en de reisbusiness Dat Fransen thuisblijven, zou meer en meer gelinkt zijn aan financiële motieven. De bevindingen in de studie van het CNRS worden immers bevestigd door een studie van het Ifop in opdracht van de linkse denktank Fondation Jean Jaurès. 40 procent van de Fransen zou de voorbije vijf jaar om financiële redenen één of meer vakanties hebben overgeslagen. Dat is bovendien een stijgende trend. En dat is recent gelinkt aan de protesten van de “gilets jaunes” of “gele hesjes” tegen de te lage koopkracht. 61 procent van de Fransen die zeggen zich te herkennen in het protest van de gele hesjes, zou één of meer reizen overslaan. Bovendien wordt de frustratie hierover nog versterkt door de vele beelden op sociale media

THE OFFICIAL MONSTER RAVING LOONY PARTY In de zomertijd moet niet al het nieuws even ernstig zijn.

Daarom maken we deze week ruimte voor een luchtiger onderwerp. Wist u dat Groot-Brittannië al jaren beschikt over een satirische politieke partij en dat deze activisten vandaag succesvoller zijn dan bijvoorbeeld de partij UKIP? “Wat niet lachend kan worden gezegd, is de waarheid niet.” Het is een slogan die al jaren gebezigd wordt bij dit weekblad. Het is eveneens het devies dat gehanteerd wordt bij The Official Monster Raving Loony Party. De wat? The Official Monster Raving Loony Party, een satirische politieke beweging die haar aanhang stukje-bij-beetje ziet groeien.

Blote dame op affiche Kent u de partij ‘NEE’ nog? Die ludieke verkiezingslijst zag in 2005 het levenslicht in Antwerpen. ‘NEE’ voerde campagne met een naakte vrouw op de verkiezingsposters. De bedoeling van de protestbeweging was om op een grappige manier een alternatief te bieden aan de burger die de klassieke partijen beu was. ‘NEE’ was uiteindelijk geen lang leven beschoren in Vlaanderen.

Meer succes heeft ‘Die PARTEI’ in Duitsland. Deze beweging - die vooral aanhang vindt onder studenten en jongvolwassenen - ontsproot in 2004, toen journalisten van het satirische blad Titanic beslisten om deel te nemen aan de verkiezingen. ‘Die PARTEI’ heeft enkele verkozenen op lokaal niveau. Bij de jongste Europese verkiezingen werd een knappe 2,4 procent gehaald en sinds juli levert ‘Die PARTEI’ bijgevolg twee afgevaardigden af in het Europees Parlement.

Programmapunten van ‘Die PARTEI’ zijn onder andere het herbouwen van de Berlijnse Muur (waarbij Oost-Berlijn een rokerszone zou worden en West-Berlijn rokersvrij blijft), het per direct bezetten van de ministaat Liechtenstein en nog

Schreeuwende muzikant U vraagt zich vast af waar The Official Monster Raving Loony Party precies voor staat. Wel, zij wil onder andere de inkomstenbelasting afschaffen. Daar zullen heel wat liberalen en libertairen zich in kunnen vinden. Iets gekker zijn de andere voorstellen.

Zo pleit de beweging nu voor een ‘parlement op wieltjes’.

Het Britse Lagerhuis zou het hele land dienen te doorkruisen als een rijdend parlement, in plaats van enkel zitting te houden in Londen.

De humoristische partij werd gesticht door de muzikant David Sutch, bijgenaamd de Schreeuwende Graaf. Sutch, die in 1999 overleed, heeft het record ‘verkiezingen verliezen’ op zijn naam staan. Aan meer dan veertig stembusslagen deed hij mee. Keer op keer wist hij glansrijk te verliezen. Sutch was depressief en pleegde uiteindelijk zelfmoord. Voor zijn dood liet hij zich ontvallen dat hij niet hoog opliep met de mensen die na zijn leiderschap de dienst zouden uitmaken binnen The Official Monster Raving Loony Party.

Vooralsnog werden de grootste landelijke ‘successen’ - als we dat zo mogen noemen - inderdaad geboekt toen Sutch nog in leven was. Bij de Lagerhuisverkiezingen in 1992 en 1997 werden telkens iets minder dan achtduizend stemmen behaald. Wat voor de partij een record was. In 2015 en 2017 was het aantal stemmers teruggelopen tot minder dan vierduizend. Toch lijkt er licht aan het einde van de tunnel te zijn.

GRÜNEN IN HUN BUBBEL, EN EEN ZWARTE AFD’ER Vorige week had ik mij geërgerd over de onverschilligheid van de media tegenover de drievoudige moordpoging in het station van Frankfurt, waarbij een Eritreeër een moeder en haar achtjarige kind onder een trein had geduwd. De man probeerde ook nog een derde persoon onder de trein te duwen.

Met enige vertraging hebben de media daar toch wat meer aandacht aan besteed. De Frankfurter Allgemeine was vooral bezorgd over de weerslag die dat zou kunnen hebben op de Eritrese gemeenschap in Duitsland. Men slooft zich uit om te bewijzen dat de dader krankzinnig moet zijn (geweest). Maar dat beweert men heel dikwijls, ook als het duidelijk om terreurdaden gaat. De psychiatrie is niet alleen in Duitsland een prima doofpot om terreurdaden in te laten verdwijnen.

De eerste vraag, die overigens niemand luidop durft stellen, zou moeten zijn of de dader een moslim is of niet Dat is niet vanzelfsprekend, want er leven ongeveer evenveel moslims als christenen in Eritrea. Hij zou in zijn vorige verblijfplaats in Zwitserland - waar hij illegaal was binnengekomen en later werd geregulariseerd - een verleden van gewelddaden en psychiatrische problemen hebben gehad, maar hij kon wel ongehinderd de grens naar Duitsland oversteken om in Frankfurt een drievoudige moordpoging te plegen. Hoe mooi toch, zo’n open grenzen…

Bang voor treinen?

Dacht u dat, toen burgemeesteres Henriëtte Reker na de duizend aanrandingen in Keulen vrouwen adviseerde gewelddadige mannen “op een armlengte afstand te houden” een absoluut dieptepunt was bereikt? Valerie Wilms, die nog voor de Grünen

ENGELAND Op 1 augustus werd een verkiezing georganiseerd in het kiesdistrict Brecon en Radnorshire, gelegen in het zuidoosten van Wales.

Daar was immers een parlementszetel vrijgekomen. De zetel ging naar Jane Dodds van de Liberal Democrats (43,5 procent). Zwaar verlies was er voor de Conservatieve kandidaat die tien procentpunten moest prijsgeven tegenover de vorige verkiezing (39 procent). De socialist van Labour ging evenzo zwaar de mist in; hij behaalde slechts 5,3 procent van de stemmen (-12,4 procent). Ook de Brexit Party (10,5 procent) presteerde, in een regio die zich eerder fel voor de Brexit heeft uitgesproken, ondermaats.

Gekke burgemeesters Wie kwam echter glunderend in carnavalspak bij het stembureau aan? Lady Lily the Pink! U raadde het al, deze prettig gestoorde dame in roze outfit trad in het strijdperk namens The Official Monster Raving Loony Party. Zij wist meer dan een procent van de stemmen te halen. Hiermee deed zij het beter dan het eurosceptische UKIP, de vroegere partij van Nigel Farage.

Een zetel in Westminster zit er voorlopig niet in, maar wat niet is kan nog komen. De partij is immers niet geheel een maat voor niets. Zo wisten de humoristen op lokaal vlak zetels te bemachtigen. Sterker nog, twee militanten van de partij schopten het zelfs tot burgemeester. Zo werd Howling Laud Hope, de huidige partijleider, in 1998 burgervader van Ashburton, een stadje dat meer dan dertigduizend inwoners telt. Chris Driver (bijgenaamd De Schroevendraaier) deed in 2002 dat succes over en kroonde zich tot burgemeester van Queensborough, een piepklein vissersdorpje in het graafschap Kent, in het zuiden van Engeland.

LVS

Bei uns in Deutschland

in de Bundestag heeft gezeteld, deed het na de moord in het station nog beter. Ze zei letterlijk: “Als iedereen zich aan de regels houdt, dan volstaan deze maatregelen […] net zoals in het verkeer op straat moet ook bij de spoorwegen de nodige voorzichtigheid aan de dag gelegd worden. Daar hoort ook bij dat we niet te dicht bij de sporen komen. Dat hoort bij alle regels die we al van kindsbeen af geleerd hebben om de gevaren in het verkeer te ontwijken.” Benedikt Lux, een Grüne uit Berlijn, is al even erg. Hij kwam met de aanbeveling treinen alleen nog stapvoets in de stations te laten binnenrijden. “Dan zullen reizigers zich veiliger voelen en meer geneigd zijn met de spoorwegen te reizen.” Op zich is dat geen idioot voorstel. Maar in de context van een drievoudige moordpoging is het waanzinnig.

Het bewees alleen dat de Grünen in Duitsland, net zoals elders, in een bubbel leven, geïsoleerd van de realiteit en opzettelijk blind voor alle gevaren die niet in hun politieke wereldbeeld passen. Zij klampen zich vast aan de fictie dat die moeder en haar kind per ongeluk op de rails gesukkeld zijn. Alsof ze niet geduwd werden door een Afrikaanse moordenaar, gek of niet, moslim of niet. De Duitsers zijn al meer dan honderd jaar niet meer bang voor treinen. Ze zijn wel bang voor gewelddadige immigranten. Maar die Grünen zijn totaal vervreemd van de werkelijkheid. Zij zitten op hetzelfde lamentabele niveau als Henriëtte Reker met haar “armlengte afstand”.

Bij dit alles past een merkwaardige voetnoot. Homib Mebrahtu vluchtte als kind samen met zijn ouders uit Eritrea naar Duitsland. Nu is hij bestuurslid van AfD in Rhein-Neckar. Hij is een hevige tegenstander van het Duitse opengrenzenbeleid.

Zijn beroemdste citaat: “Het leven van een AfD-partijlid is echt niet gemakkelijk. Zelfs al ben ik zwart, ik word telkens opnieuw een racist en een nazi genoemd.”

FRANKRIJK

van Fransen die wél met vakantie gaan. Een andere trend is dat vakantiegangers zich verzetten tegen de hogere prijzen of de ‘upgrade’ van bepaalde bestemmingen. De reisbusiness zou te elitair worden. Toen recent op een camping in Quiberon in Bretagne besloten werd om het aantal sterren op te trekken van twee naar vijf, was er groot protest bij de bewoners.

Ander element: de duurder wordende spoorwegmaatschappij SNCF. Die speelde in het verleden een belangrijke rol in de democratisering van de vakanties door goedkope zomertarieven aan te bieden. Dat is veranderd. De prijzen worden gekoppeld aan vraag en aanbod. Dus, een hogere vraag in de vakantieperiode betekent ook duurdere treintickets. De spoorwegen zijn niet meer het vervoermiddel voor vakantiegangers van de lagere middenklasse. In augustus kost een heen- en terugreis van Parijs naar Vannes voor een gezin met twee kinderen 400 euro. Welnu, dat is dezelfde prijs als Amiens-Cannes met de wagen, brandstof en péage (tol) inbegrepen.

Reizen in Frankrijk wordt duurder. Al is bijvoorbeeld aan de Azurenkust nog altijd een sociale mix te merken. De campings staan er naast luxevilla’s. Maar tegelijk is er de trend richting goedkope all-inreizen naar Turkije of Griekenland.

De discussie rond het reisgedrag van de Fransen speelt zich af met op de achtergrond een president die doet alsof er niets aan de hand is. Het is niet zo dat Emmanuel Macron en zijn echtgenote Brigitte te zien zijn op het jacht van één of andere miljardair, maar door hun vakantiekiekjes in mondaine skioorden of exclusieve zomerresorts versterken ze wel de tweedeling van de Franse samenleving, is te horen.

SALAN

Right or wrong

meer gekke voorstellen. De partijsecretaris luistert naar de naam Thomas Hintner, wat meteen aanleiding gaf om de jongerenbeweging te dopen tot ‘Hintnerjugend’ (sic).

Komt er na Duitsland een soortgelijk succesverhaal in het Verenigd Koninkrijk? Het zou in theorie kunnen. The Official Monster Raving Loony Party bestaat immers al sedert 1983.

9

DUITSLAND Slachtoffer wordt verdachte Het gebeurde al in mei, maar het was toen aan mijn aandacht ontsnapt. In Offenburg, in de deelstaat Baden-Württemberg, waar de Grünen als grootste partij de regering leiden, werd de vijfenzeventigjarige kankerpatiënt Detlef J. op straat neergeslagen door een Somaliër, die tegen zijn hoofd bleef trappen terwijl hij “Allahu Akbar!” schreeuwde. Detlev is sindsdien blind aan één oog. Hij kan niet meer stappen en hij herkent zelfs zijn eigen kinderen niet meer. Hij is nog slechts een hulpeloos wrak.

De Somaliër, in 2015 in Duitsland aangekomen en in 2017 als vluchteling erkend, had een dag eerder al een taxichauffeur in elkaar geslagen. Hij was éventjes gearresteerd, maar daarna weer vrijgelaten. Dank u, Duitse justitie! Dank u, Frau Merkel!

Maar hier eindigt het helaas niet. Kort daarop kwam de politie op bezoek bij de twee zonen van Detlev J. Ze vertelden hierover aan Bild: “De politie wilde weten of vader een vredelievend mens was. En of hij vijandig stond tegenover vreemdelingen. Dan vroegen ze ook hoeveel alcohol hij dronk. Onze vader drinkt helemaal niet. Hij had zelfs geen bier in zijn koelkast.”

Toen de politie de broers ook nog eens afzonderlijk wilde ondervragen, weigerden zij dat. “Onze vader was een slachtoffer en geen dader. En wij zijn geen misdadigers.”

Inderdaad niet. De echte misdadigers zijn moslims die zo hun haat tegen andersgelovigen botvieren. Maar natuurlijk ook de politici die dit allemaal hebben ontketend, en die nu proberen de schuld op de slachtoffers af te schuiven. Och, hoe hoop ik dat die schoften (m/v) ooit hun verdiende loon zullen krijgen.

Zoals de bolsjewieken die in Beieren door de Freikorpsen in de pan werden gehakt, iets meer dan honderd jaar geleden.

PAUL BÄUMER

10

Beeldspraak

8 augustus 2019

MEDIALAND

FILM dezelfde moslimterreurgroepen uitgevoerd, vaak zelfs met dezelfde personen die voor de logistieke ondersteuning zorgen, zoals bijvoorbeeld in België en Frankrijk. Gaat het echter om een aanslag met een racistisch motief, worden meteen verbanden gelegd met zowat alle mogelijk aanslagen. En, zoals afgelopen weekend bleek, desnoods zelfs met aanslagen die er duidelijk niets mee te maken hebben.

Ruzie bij FvD en sp.a

Motief schutter El Paso onmiddellijk gekend Afgelopen weekend eiste een schutter in El Paso twintig levens. Gezien het aantal slachtoffers spreekt het voor zich dat deze tragische gebeurtenis meteen wereldnieuws was.

Maar het viel wel op dat nog voor de schutter zijn laatste kogel afgevuurd had, de media al een mogelijk motief voor de aanslag klaar hadden. U had het natuurlijk onmiddellijk al geraden: de dader had deze keer geen Allahoe Akbar geroepen, had zich niet in een IS-vlag gehuld en ook niet op voorhand op sociale media trouw gezworen aan één of andere leider van een terroristische moslimgroep. In dat geval zouden de media nog dagenlang verkondigd hebben dat het nog altijd zoeken was naar een mogelijk motief. Neen, deze keer leek het erop dat het motief in racistische hoek gezocht diende te worden en dat kon door de kwaliteitsmedia niet snel genoeg den volke kond gedaan worden.

Wat evenmin moeilijk om te raden was: eens de vermoedens van het racistische motief de ronde begonnen te doen, duurde het niet lang voor de eerste commentatoren de ultieme schuld in de schoenen van de Amerikaanse president Donald Trump en zijn beleid probeerden te steken. Ook dat staat in schril contrast tot moslimterrorisme, dat zich nooit in een ruimere context bevindt. De daders zijn dan steevast geïsoleerde gevallen, ook al opereerden ze in groep met logistieke steun van een volledige organisatie.

Hou toch afstand en wees niet racistisch!

We zijn wel benieuwd of we na de gebeurtenissen in El Paso van linkse politici hetzelfde soort reacties zullen mogen verwachten als in Duitsland, nadat een Eritreeër in Frankfurt een vrouw en een kind onder een aanrijdende trein had geduwd. Sommige linkse politici lieten in alle ernst door de media optekenen dat de mensen zich gewoon op een veilige afstand van de rand van het perron dienden te houden en toonden zich in de eerste plaats bezorgd voor oprukkend racisme jegens Eritreeërs. Het is eigenlijk onvoorstelbaar dat linkse politici zulke reacties kunnen uitkramen, zonder dat ze de voltallige media over zich heen krijgen. De eerlijkheid gebiedt echter te zeggen dat linkse politici hiermee niet eens aan hun proefstuk toe zijn. Na de aanrandingen op Oudejaarsnacht in Keulen enkele jaren geleden klonk het uit dezelfde hoek ook al dat vrouwen maar een armlengte afstand tegenover hun aanranders in acht hadden moeten houden. (Stel je echter voor dat vrouwen ook echt consequent een armslengte afstand zouden houden tegenover moslims, dat zou wat zijn!)

We vragen ons echter af wat de reactie van de media zou zijn als één of andere rechtse politicus met een gelijkaardige reactie op de schietpartij in El Paso zou komen. Bijvoorbeeld dat Latino’s zich toch ook gewoon op schietafstand van blanken zouden kunnen houden. We hebben zo’n vermoeden dat zij er iets minder gemakkelijk van af zouden komen.

Schietpartij Dayton: was het ook maar een racist!

Overigens vond er afgelopen weekend in de Verenigde Staten nog een schietpartij plaats. In Dayton bracht een dolle schutter negen mensen om het leven, voor hij zelf door de politie neergeschoten werd. Als u het ons vraagt, hadden de eerste mediaberichten over deze schietpartij een ietwat merkwaardige ondertoon. Het kan aan ons liggen, maar het leek er toch verdacht sterk op dat de media hoopten dat er een verband zou zijn tussen de schietpartij in El Paso en in Dayton.

Daar bleek uiteindelijk niets van aan te zijn, maar ondertussen werd in de geesten van de mensen toch maar de mogelijke link gelegd. Opnieuw, bij moslimterreur willen de media nooit geweten hebben dat er verbanden zouden bestaan tussen de vele aanslagen, ook al werden ze door

Ruzie, het komt natuurlijk in alle partijen voor, en op alle niveaus. Op nationaal niveau hadden de afgelopen weken twee partijen in onze Lage Landen ruzie die op de straatstenen uitgevochten werd: het Nederlandse Forum voor Democratie (FvD), en de Noord-Belgische sp.a. De ruzie bij FvD ging gepaard met enkele zware beschuldigingen van fraude én een uitsluiting uit de partij, en was dus een categorie ernstiger dan die bij de sp.a. Maar tegelijkertijd kan toch ook niet ontkend worden dat de sp.a geen goede beurt maakte door de ruzie over Vlaamse regeringsdeelname versus oppositie.

Interessant en veelzeggend was de manier waarop de media berichten over de twee ruzies. Over de ruzie bij FvD was de toon immers al snel gezet: zie toch maar eens wat voor een partij van zelfbedieners, fraudeurs en ruziemakers dat FvD is. Met als boodschap tussen de lijnen dat dit alweer de verdorvenheid van de ideologie van FvD aantoont.

Dan was de toon in de berichtgeving bij de sp.a helemaal anders. Want zie toch maar eens hoe geëngageerd en bezorgd voor het wel en wee in de samenleving de Crombezs en de Tobbacks van de sp.a wel zijn, dat ze zo gepassioneerd… tja… mekaar nog net niet de kop insloegen. Dat het uiteindelijk om een ordinaire machtsstrijd tussen twee concurrenten ging, geen woord daarover. Want dat is natuurlijk de essentie van het ‘meningsverschil’ tussen de clan-Crombez en de clan-Tobback: de ene wil een maximaal aantal ministerpostjes verzilveren, vóór ze definitief onder de kiesdrempel zakken, terwijl de andere nog liever deze keer al onder de kiesdrempel was gezakt dan dat de tegenstrever zelfs nog maar een onbeduidend staatssecratispostje zou kunnen binnenhalen. Blijkbaar mochten de lezers en de luisteraars dat niet weten van onze media. Vraag is of die lezers en die luisteraars toch niet doorhadden hoe de zaken werkelijk in mekaar zaten, ondanks de omfloerste berichtgeving en de analyses met de handrem op in de kranten en op de webstekken.

Vlaams Belang in de Vlaamse oppositie?

Verleden week kwamen de Vlaamse coalitiegesprekken in een stroomversnelling terecht, dus waren het even weer hoogdagen voor de Wetstraatjournalisten en -analisten.

Maar zelden was zo duidelijk dat het gros van de schrijvelaars in de Vlaamse media in feite nul komma niks voeling heeft met de twee partijen die bijna de helft van het Vlaamse kiezerspubliek vertegenwoordigen. Pijnlijk.

Neem nu de manier waarop zij eind verleden week met een absolute stelligheid dag na dag berichten dat het Vlaams Belang door Bart De Wever geloosd zou worden.

Wat eigenlijk persoonlijke wensdromen van de journalisten en perscommentatoren waren, werd gebracht als betrof het reeds voltrokken feiten. ‘t Is dat we N-VA-voorzitter Bart De Wever absoluut niet van een slecht karakter zouden durven te verdenken, anders zouden we nog gaan denken dat hij net daarom de gesprekken met Vlaams Belang bleef verderzetten…

Maar feitelijk is het wel straf waar de Wetstraatjournalisten zich verleden week aan waagden. Al meer dan twee maanden lang kunnen ze gewoonweg niet bevatten wat Bart De Wever toch bezielt, dat hij gesprekken voert en blijft voeren met het Vlaams Belang. Maar plots menen ze tot in de puntjes te weten welke tactiek hij de komende dagen gaat volgen, op basis van een vergadering waar ze zelf niet aanwezig waren. Meer zelfs, wat er op het rondetafelgesprek onder leiding van het tragikomische duo Vande Lanotte en Reynders precies besproken werd, daar hebben zij eigenlijk ook geen flauw benul van. Het beste bewijs voor dat laatste: zouden ze wel weten wat daar besproken werd, hadden ze dat ook geschreven. Maar niet dus.

Ziedaar dus het perscommentariaat in Vlaanderen in actie: zij tasten al maandenlang volledig in het duister over zowel de strategie als de tactiek van Bart De Wever, maar blijven toch maar analyses afscheiden alsof ze het beter weten dan de N-VA-voorzitter zelf. En dat dus niet één keer, en ook geen twee keren, maar zelfs tot een derde keer toe, ook al werden ze dus twee dagen op rij lelijk voor schut gezet door de feiten.

La Ragazza Nella Nebbia (The Girl in the Fog)

In 2018 zijn redelijk wat goede Italiaanse films op Belgische bodem uitgekomen. Denk aan films als “A Ciambra”, “Dogman” en de met verdeelde meningen ontvangen film “Loro”. Eind 2017 werd in Italië “La Ragazza Nella Nebbia” gereleased, een film van debuterend regisseur-schrijver Donato Carrisi, die ook het gelijknamige boek schreef, en veel meer mysterie-thrillers.

“La Ragazza Nella Nebbia” valt binnen de categorie van “Loro”. Een verhaal met veel potentieel dat zijn verwachtingen niet geheel waar wist te maken.

En hoewel bijna twee jaar verder, wist de film ons toch te bereiken. Vanaf eind september is hij te zien in de Belgische zalen.

In het afgelegen stadje Avechot, te midden van de Italiaanse Alpen, raakt de jonge Anna Lou vermist. Rechercheur Vogel (Toni Servillo, “La Grande Bellezza”) wordt ingeschakeld om de zaak op te lossen. Vogel, die voornamelijk naambekendheid genereerde door zijn televisieoptredens tijdens een afgeronde zaak waarin werd gejaagd op een crimineel genaamd The Mutilator, is meer een zelfuitgeroepen detective dan dat hij echt de ‘bad guys’ achter de tralies krijgt. Wanhopig in zijn streven om zijn naam groot te houden, blijken zijn bevindingen, waarmee hij vol overtuiging de media bewerkt, niet altijd ethisch verantwoord.

Vermist: spannende opbouw Het meisje van de titel heeft eigenlijk maar een heel klein aandeel in de film. De film draait voornamelijk om Vogel, die onderzoekt wie Anna Lou zou kunnen hebben meegenomen en waar ze zou kunnen zijn. Zo komt hij op het spoor van een leraar aan een middelbare school, die in al zijn handelingen plotseling wel heel erg verdacht lijkt. Maar een goede ‘whodunit’ zou geen goede thriller zijn als we niet op het verkeerde been worden gezet, toch? Wat blijkt, is dat de film een lange flashback is, en dat in de huidige tijd Vogel zijn verhaal doet bij een psycholoog.

De twijfel die Vogel bij het publiek nalaat, maakt het verhaal enigszins ingewikkelder, maar niet genoeg.

Carrisi heeft wat betreft de structuur en opbouw van de film helaas de plank compleet misgeslagen, waardoor alle mogelijke spanning wegvalt. De eerste twintig minuten zijn intrigerend, maar naarmate meer van het verhaal wordt uitgelegd, raakt alle potentiële spanning zoek, verborgen achter een grote mistbank. Carrisi introduceert verschillende bijrollen op momenten dat je voelt dat het verhaal stagneert. Die verhaallijnen zijn interessant, maar falen erin op een geloofwaardige manier tot het plot bij te dragen. Het resultaat is dat het einde een mengelmoes is van valse plotwendingen, narratieve verdraaiingen en voorspelbare oplossingen, die wel onderhoudend zijn, maar niet spannend. Bovendien zijn veel dingen die werden voorgeschoteld in twijfel te trekken.

Boek of film?

Ik heb het boek nooit gelezen, maar als ik de recensies mag geloven, was het boek in veel opzichten een meesterwerkje. Dat een schrijver in het verfilmen van zijn eigen verhaal dan zoveel fouten maakt, vind ik onvoorstelbaar.

Films met boeken vergelijkend, denk ik dat dit er eentje is waarbij je moet kiezen. Als je geen interesse hebt om het boek te lezen, dan kan het zeker geen kwaad om deze film te gaan kijken. Het is zeker niet Toni Servillo’s beste rol, en al helemaal niet te vergelijken met Italiaanse meesterwerkjes als “La Grande Bellezza” en “Gomorrah” (beide met Servillo), maar ook niet geheel verwaarloosbaar.

THIRZA NERISSA

Actueel

8 augustus 2019

11

Belgisch leger rekruteert … moslims Mark Steven Domingo bekeerde zich tot de islam en begon, met de ijver die zo typisch is voor bekeerlingen, onmiddellijk aan de voorbereiding van een reeks aanslagen. Zijn eerste doelwit had een bijeenkomst van blanke nationalisten in Los Angeles moeten zijn. Hij had daarvoor een aantal bommen gebouwd met snelkookpannen, van hetzelfde type dat bij de aanslag op de marathon in Boston werd gebruikt.

Verder had hij via internet met zijn medeplichtigen plannen gesmeed voor aanslagen op Joden, politiemensen, kerken, militaire bases en autosnelwegen. Maar die ‘medeplichtigen’ bleken FBI-agenten te zijn en de aanslagen konden in extremis voorkomen worden. Een klassiek verhaal? Ja, behalve dan op één punt: Mark Steven Domingo was een Amerikaanse militair die zelfs in Afghanistan had gevochten. Wij dachten onmiddellijk aan hem toen we het tragikomische bericht lazen dat het Belgische leger een rekruteringscampagne is begonnen om meer moslims aan te werven. In 2016 moest de Belgische militaire inlichtingendienst nochtans al zestig extremistische moslimmilitairen in het oog houden. Vijf daarvan waren onderofficieren. Volgens toenmalig defensieminister Vandeput konden zij niet gearresteerd worden, en zelfs niet ontslagen, want… in België bestaat godsdienstvrijheid. Daar werden echter geen lessen uit getrokken…

In een ronduit belachelijk campagnefilmpje wordt nu beweerd dat Defensie een ‘neutrale organisatie’ is waar ‘iedereen welkom is’. Zelfs onze potentiële vijanden dus… Het is even idioot als in 1939 nazi’s aanwerven. Of tijdens de Koude Oorlog communisten.

Als er ooit een oorlog, een burgeroorlog of een toestand van anarchie uitbreekt, gaat het leger zich dan misschien ‘neutraal’ opstellen tegenover de vijand?

Tegenover de terroristen en de plunderaars? Het is geen geruststellende gedachte. In een promotiefilmpje mocht luitenant-kolonel Sandra Bertocchi haar lesje komen opdreunen: “Onze boodschap in het filmpje is vooral: ongeacht de boodschap die je belijdt, iedereen is bij ons welkom.

Of je nu Jood, moslim of protestant bent, dat speelt geen enkele rol. Wat religieuze diversiteit betreft, zijn moslims nu eenmaal een sterk vertegenwoordigde groep binnen onze bevolking. We zijn dan wel neutraal, we willen ook

heel graag een afspiegeling zijn van de Belgische maatschappij.”

Communautair intermezzo Als zij dat ernstig menen, laat ze dan maar eens rekruteren bij de kiezers van Vlaams Belang en N-VA. In Vlaanderen vormen die al bijna een absolute meerderheid en zij zijn absoluut ondervertegenwoordigd in de strijdkrachten. En nu we het daar toch over hebben… In de gevechtseenheden, troepen die niet bezig zijn met logistiek, transmissie, medische zorgen of administratie, maar die echt nog pantservoertuigen, mortieren en kanonnen hebben, die echt kunnen vechten en schieten, daar zijn Vlamingen schromelijk ondervertegenwoordigd.

Binnen de Vlaamse Beweging heeft vrijwel niemand zich daar ooit echt druk om gemaakt, maar na de gebeurtenissen in Catalonië zouden we ons daar beter zorgen over maken. Nee, het was niet het Spaanse leger dat de onafhankelijkheidsbeweging heeft neergeslagen. Het waren eenheden van verschillende politiediensten, maar dat is een techniciteit. Als het op gevechtseenheden aankomt, is het Belgische leger vooral een Waals leger. België heeft geen traditie van militaire inmenging in politieke aangelegenheden. Maar bij een lang aanslepende communautaire crisis zouden sommige Waalse politici wel eens op ideeën kunnen komen. En de verleiding zal des te groter worden als zij weten dat de Vlamingen zich nauwelijks kunnen verdedigen.

Vindt u dat een belachelijke gedachte? Tja. Kort voor het Catalaanse referendum was ik in Barcelona. Ik had daar contacten met afgevaardigden van verschillende Catalaanse partijen, en ik vroeg daar of ze niet bang waren voor een militaire reactie van de centrale regering in Madrid. Ze bleven beleefd, maar ze vonden dat duidelijk een belachelijke gedachte. Maar nu lachen ze niet meer.

BOMMEN IN BANGKOK Op 2 augustus, terwijl in Bangkok een veiligheidsconferentie op topniveau werd gehouden, onder andere met de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo, ontploften op verschillende plaatsen in de stad in totaal zes bommen. Een zevende springtuig kon tijdig onschadelijk gemaakt worden. Officieel zijn de daders nog onbekend, maar de Thaise politie gaat ervan uit dat de aanslagen gepleegd werden door islamitische terreurgroepen. In het overwegend boeddhistische Thailand zijn de moslims een minderheid van nauwelijks vijf procent, maar dat is genoeg om vijf terreurgroepen in stand te houden. Dat zijn trouwens de enige terreurorganisaties die in Thailand actief zijn. Die hebben sinds 2004 al duizenden boeddhisten vermoord, meestal in de drie zuidelijke provincies, waar de moslims in de meerderheid zijn.

Maar soms slaan ze ook toe in de hoofdstad Bangkok. Volgens de politie gebeurt dat slechts zelden, omdat daar nauwelijks moslims wonen, en de terroristen dus niet kunnen terugvallen op een achterban die hen beschermt en schuilplaatsen biedt.

Een les die ook wij ter harte zouden moeten nemen. Toch pleegden de moslims al in de jaren zeventig een reeks bomaanslagen op autobussen in Bangkok. In 2013 werd in Bangkok een aanslag gepleegd

Oostenrijk en Duitsland In maart 2006 publiceerde The Brussels Journal een bericht over drie islamitische dienstplichtigen in het Oostenrijkse leger die in de Maria-Theresiakazerne weigerden de vlag te groeten.

Ze werden niet eens gestraft. In die kazerne zaten toen ongeveer duizend moslimrekruten. Oostenrijkse officieren deden toen al hun beklag over de islamitische soldaten. De meesten waren gewoon niet inzetbaar, omdat zij toelating hadden vijf keer per dag te bidden, ongeacht de dringende taken waarmee ze bezig waren. Sommigen gingen naar het vrijdaggebed en bleven dan heel de dag afwezig. Als ‘remedie’ stelde men voor eenheden te vormen met alleen maar moslims, onder bevel van islamitische officieren en onderofficieren. Het ideale recept voor een muiterij.

De Duitse contraspionagediensten weten dat minstens negenentwintig voormalige soldaten van de Bundeswehr naar de ISstaat zijn vertrokken. Sinds 2007 werden tweeëntwintig Bundeswehrsoldaten als fundamentalisten geïdentificeerd. Daarvan werden er zeventien ontslagen.

Niet genoeg, natuurlijk, maar toch al beter dan wat de ‘Belgen’ presteerden.

Frankrijk Le Monde Diplomatique publiceerde in 2001 een tot dan toe geheim verslag over moslims in de Franse strijdkrachten, waaruit bleek dat ‘jonge Fransen van Maghrebijnse origine’ zes keer meer weigerden bevelen te gehoorzamen dan gewone Fransen, zes keer vaker hun superieuren beledigden, acht keer vaker insubordinatie pleegden en ruim drie keer meer deserteerden.

Tijdens de NAVO-interventie in Kosovo in 1999 brak aan boord van het Franse vliegdekschip Foch een muiterij uit, waarbij zestig opvarenden, bijna allemaal moslims, een officier gijzelden en twee dagen lang in de cafetaria gevangenhielden. De marine

door vier ‘zuiderlingen’, het Thaise eufemisme voor de moslims uit de grensprovincies, maar om politieke redenen wilde men geen link leggen naar de bekende islamitische terreurgroepen. In 2015 vielen er 20 doden en 125 gewonden bij een bomaanslag op een boeddhistisch heiligdom. De daders waren moslims, maar geen ‘zuiderlingen’. Die keer waren het islamitische Oeigoeren, die de Chinese nationaliteit hadden.

moest commando-eenheden sturen om hem te bevrijden.

De DPSD, de dienst die instaat voor de beveiliging van de Franse strijdkrachten, waarschuwde al in 2013 voor de toenemende radicalisering van moslims in het leger en de marine. In januari 2015 moest minister van Defensie Le Drian toegeven dat tien Franse militairen gedeserteerd waren en zich hadden aangesloten bij IS. Niet alleen gewone soldaten, maar ook commando’s, parachutisten en experts in explosieven.

Kort daarop werden vier terroristen gearresteerd; één van hen was oudgediende van de marine.

Ze waren van plan een hogere marineofficier te ontvoeren en te onthoofden.

Verenigde Staten De zwarte Amerikaanse sergeant Hasan Akbar gooide op 23 maart 2003 handgranaten in een tent waar zijn collega-militairen sliepen en schoot in de chaos zoveel mogelijk collega’s neer. Er vielen zestien slachtoffers, waarvan er twee overleden. Hasan Akbar heette oorspronkelijk Mark Fidel Kools. Hij was een geboren Amerikaan, die zich tot de islam had bekeerd.

Nidal Hassan, een genaturaliseerde Jordaniër die in een medisch centrum op de Amerikaanse basis Fort Wood werkte, schoot daar op 5 november 2009 dertien militairen dood en verwondde er meer dan dertig. Tijdens de moordpartij schreeuwde hij “Allahu Akbar!” Hij had zijn radicale

WAT NIET PAST, DOET MEN PASSEN Uit Spanje kwam het bericht dat “Duitse toeristen op Mallorca beschuldigd werden van een groepsverkrachting op een landgenote”. Er moet in vele Duitse redactielokalen een bijzonder diepe zucht van opluchting hebben geklonken: eindelijk nog eens een groepsverkrachting door échte Duitsers.

islamitische standpunten altijd openlijk verkondigd, tot groot ongenoegen van veel soldaten en officieren. Maar hun superieuren hadden dat systematisch genegeerd.

Naser Abdo was de zoon van een Amerikaanse moeder en een Jordaanse moslim. Hij werd beroepsmilitair, maar weigerde naar Afghanistan te vertrekken voor de oorlog tegen de Taliban.

Als moslim wilde hij geen andere moslims doden. Er werd kinderporno op zijn computer ontdekt, hij werd voor de krijgsraad gedaagd, en ten slotte deserteerde hij. Hij werd in 2011 gearresteerd toen hij op het punt stond een bomaanslag te plegen op een restaurant waar veel militairen kwamen. Het doden van Taliban druiste in tegen zijn islamitische geweten, maar het vermoorden van zijn collega’s niet.

Waanzin De ervaringen met moslimsoldaten in Frankrijk, Duitsland en de VS onthullen de bloedige realiteit die schuilgaat achter de mooi klinkende theorieën over inclusiviteit, multiculturalisme en naturalisaties. Dát kan men verwachten als men moslims aanwerft in het leger: aanslagen, gijzelingen, deserties, samenwerking met IS. Niet op basis van vage hypothesen, maar op basis van de bittere ervaringen in andere legers. Dit getuigt van een misdadige onverantwoordelijkheid. Hou het leger westers!

P.B.

Eindelijk kon de perceptie dat groepsverkrachtingen alleen door allochtonen worden gepleegd, politiek correct worden gecorrigeerd. Wat niet in het eigen wereldbeeld past, moet men eigenlijk niet door feiten proberen te laten verwateren, moet het grootste persagentschap van Duitsland gedacht hebben. Hoewel de Spaanse media duidelijk hadden vermeld dat het bij de daders ging om Duitsers van Turkse afkomst, verdween dit ‘detail’ in het bericht van de Deutsche Presse-Agentur (Dpa). De Duitse media baseerden hun berichtgeving op het persbericht van Dpa. Maar de Duitse krant “Bild-Zeitung” ging een stapje verder.

“Bild-Zeitung” verwees in haar berichtgeving naar het oorspronkelijke Spaanse bericht, op “Ultima Hora”. De grootste krant op de Balearen had wél de afkomst van de daders klaar en duidelijk vermeld. Maar zo had “Bild-Zeitung” het niet begrepen, en in de krant werd “van Turkse afkomst” achterwege gelaten. In de Duitse krant werd wel gemeld dat de daders afkomstig waren uit Frankfurt am Main…Links schreeuwt steeds luid (zoals Hilde Sabbe onlangs in De Morgen) dat afkomst geen rol speelt in de criminaliteit. Als dat zo zou zijn, waarom dan de nationaliteit van de daders vermelden? Waarom dan de stad vermelden? “Der Spiegel” titelde: “Vier Duitsers wegens verkrachtingszaak opgepakt”. In “Bild-Zeitung”: “Vier Duitse toeristen opgepakt”. Kunnen we dit nog correcte journalistiek noemen?

12 Cultuur

8 augustus 2019

GESCHIEDENIS

Garibaldi (2)

In 1860 verovert Giuseppe Garibaldi tijdens een legendarische tocht heel Zuid-Italië, zodat Italië voor de eerste keer in 1.300 jaar één is.

De vrouwenveroveraar Eerst nog even over zijn andere veroveringen. De man is een vrouwenverslinder. Zijn eerste Zuid-Amerikaanse vrouw sterft tijdens zijn vlucht na zijn nederlaag tegen het Franse leger, dat Rome en Lazio (het gebied rond Rome) in 1849 voor de paus behoudt. Garibaldi koestert haar herinnering, maar leeft niet in celibaat. Zijn aura maakt hem voor nogal wat dames onweerstaanbaar. Einde de jaren vijftig heeft hij twee minnaressen en vraagt hij tezelfdertijd drie andere dames ten huwelijk. Ten slotte voert hij een knap achttienjarig adellijk meisje naar het altaar.

Eens getrouwd, verneemt hij dat ze zwanger is van één van zijn officieren. Onmiddellijk schopt hij haar buiten, want de seksuele vrijheid die hij voortdurend propageert, is er voor de man en niet voor de vrouw. Twintig jaar lang probeert hij tevergeefs te scheiden.

Garibaldi en zijn “Mille” In 1860 slagen de koning van Piëmont-Sardinië en zijn eerste minister Cavour erin bijna heel Noord-Italië, op uitzondering van Venetië en de Veneto, te verenigen. Garibaldi, die op een zijterrein vecht, besluit dat het moment gekomen is door te drukken. Hij verzamelt duizend geharde vrijwilligers (de “Mille”) met hun bekende rode hemd rond zich en landt in Sicilië, het eiland dat een deel is van het koninkrijk Napels van de Italiaanse tak van de Bourbons. Hij bezit een met Brits geld goedgevulde schatkist.

Britse oorlogsschepen vervoeren hem en zijn vrijwilligers en houden Napolitaanse schepen op afstand. Britse wijnhandelaars hebben het quasi monopolie van de export van Siciliaanse wijnen en zijn de hoge belastingen beu

die het koninkrijk hen oplegt.

Daarenboven produceert Sicilië op dat ogenblik ongeveer vier vijfde van de wereldproductie van solfer, onontbeerlijk voor de oorlogsindustrie. Garibaldi rukt snel op naar Palermo, krijgt hulp van maffiosi en van vele ongeschoolde landarbeiders die geloven dat hij de grond zal verdelen. Het komt tot een veldslag met het Napolitaanse leger, dat 23.000 soldaten telt. Generaties Italiaanse kinderen leren over Garibaldi’s overwinning. De bekende filmregisseur Rossellini maakte er een prachtig kleurenepos over in 1961.

Op een gedenkzuil staan de namen van alle gesneuvelde vrijwilligers. Het zijn er… twaalf, want Garibaldi koopt met Brits geld de Napolitaanse bevelhebber om, die het bevel geeft te vluchten. Heel de tijd verzamelt Garibaldi de internationale pers rond zich en hij besteedt evenveel tijd aan hen als aan de feitelijke veldtocht. In Palermo roept hij zichzelf tot dictator uit en verneemt dat arme landarbeiders aan de verdeling van de grond zijn begonnen en rijke burgers hebben vermoord. Hij zendt een compagnie soldaten uit, die de leiders van de ongewenste opstand ophangen. Dan scheept hij in naar het vasteland.

Hij koopt zich letterlijk een weg naar Napels. Overal wordt hij door omgekochte officieren, ambtenaren en notabelen met enthousiasme ontvangen. De koning van Napels vlucht en Garibaldi maakt zijn entree in de hoofdstad. Hij laat onmiddellijk een anglicaans kerkje bouwen als dank aan zijn financiers. Zijn succes stijgt hem naar het hoofd en hij eist zelfs dat de koning Cavour ontslaat.

Vijftig kilometer boven Napels ontmoet hij koning Vittorio Emmanuele, die met een leger in het zuiden arriveert. Garibaldi biedt hem het veroverde koninkrijk aan. Schilderijen en standbeelden vereeuwigen die ontmoeting. Alexandre Dumas schrijft zijn biografie. De koning benoemt hem tot opperbevelhebber van zijn legers, zij het uitsluitend in naam, en incorporeert een deel van Garibaldi’s vrijwilligers in zijn eigen leger. Garibaldi moet echter beschikken en terugkeren naar zijn eilandje.

Dat bevalt de gewezen dictator niet, temeer omdat Lazio met Rome buiten het nieuwe Italië blijft. Twee jaar beheerst hij zich, maar dan begint hij aan de verovering van Rome, dat nog altijd door de Fransen verdedigd wordt. Ver komt hij niet, want hij

botst op een sterk Italiaans leger dat hem de weg verspert. Zijn rol is definitief uitgespeeld.

In 1866 wordt Italië de bondgenoot van Pruisen in een oorlog met Oostenrijk en ondanks een Italiaanse nederlaag krijgt het als beloning Venetië en de Veneto. Buitenspel staan is niets voor de 60-jarige generaal. Hij besluit Vittorio Emmanuele voor het blok te zetten en rukt weer op met vrijwilligers naar Rome onder de slogan “Roma o Morte”.

Het wordt inderdaad de dood voor veel van zijn soldaten, want het Franse leger slacht hen af.

Garibaldi moet weer vluchten.

Tijdens de Frans-Pruisische Oorlog van 1870 vertrekt het Franse leger uit Rome en de koning zendt onmiddellijk zijn troepen in de stad. Italië is verenigd zonder tussenkomst van Garibaldi.

De legende Zijn roem blijft. Tijdens de Amerikaanse burgeroorlog doet het Noorden een beroep op hem.

Hij aanvaardt graag - hij heeft ook de Amerikaanse nationaliteit -, als hij opperbevelhebber mag worden. De Amerikanen danken hem beleefd en weigeren. Na een reeks nederlagen en de val van Napoleon III biedt de jonge Franse Republiek hem een van haar legers aan in de oorlog met Pruisen.

Garibaldi aanvaardt, en hij ontdekt dat er een verschil is tussen slechtopgeleide Napolitanen en geharde Pruisische soldaten en hun bekwame officieren. Zijn leiding is een fiasco. Hij trekt zich definitief terug op zijn eiland om verder aan zijn legende te werken. Verzamelaars verzamelen prentjes die ze in een album over Garibaldi en zijn duizend vrijwilligers kleven: de voorloper van de Panini-albums. Hij kan eindelijk hertrouwen, met een dienstmeid, die voor de familie met vele kinderen een cent bijverdient. Ze knipt zijn haar en zijn teennagels en verkoopt die.

Garibaldi sterft in 1882, 75 jaar oud. Zijn legende sterft niet. In 1915 stort de Italiaanse elite met een beroep op zijn naam het land in de Eerste Wereldoorlog, tegen de zin van de Italianen. 600.000 sukkelaars betalen het met hun leven. De fascisten verheerlijken Garibaldi en richten nog meer standbeelden op, o.a. voor zijn eerste vrouw. Garibaldi is echter ook een idool van links. De communisten spannen zijn naam dan ook voor hun kar in hun strijd tegen de fascisten. Pas recent hebben Italiaanse historici oog voor de realiteit.

JAN NECKERS

Uit de gouden tijd voor beeldhouwers “Vlaamse Meesters in Situ” laat deze zomer meesterwerken ontdekken die na vele eeuwen nog altijd in hun oorspronkelijke omgeving te bewonderen zijn. Zulke topstukken zijn ook in Limburg te vinden.

Bocholt is een dorpje, geschikt rond de kerktoren en omringd door prachtige natuurgebieden.

Niets laat vermoeden dat de Sint-Laurentiuskerk uitpuilt van expressieve vijftiende- en zestiende-eeuwse sculpturen. Het juweel van de kerk is het Mariaretabel op het altaar (zie afbeelding), meer dan terecht een beschermd topstuk van de Vlaamse Gemeenschap. Het retabel is omstreeks 1525 gesneden door een onbekende Antwerpse beeldhouwer.

In gesloten toestand lijkt het retabel een veelluik van schilderijen. Centraal staat een rijzige Maria met kind, links knielt een getonsureerde schenker, vergezeld van zijn patroonheilige Laurentius. Rechts staat de Heilige Catharina. Op de kleinere luiken bovenaan zien we opnieuw Maria en de engel van de Annunciatie.

De stijl van de beschilderde luiken herinnert aan het werk van Colyn de Coter, een toonaangevende Brusselse meester tussen gotiek en renaissance.

Topstuk in Bocholt Pas wanneer de luiken geopend zijn, blijkt hoe bijzonder dit retabel is. Dan zijn de schilderijen slechts randversieringen rondom een sprookjesachtige architectuur van gebeeldhouwde figuurtjes in zestiende-eeuwse klederdracht.

Het retabel toont taferelen uit het leven van Maria.

Het centrale paneel is een indrukwekkende Virga Jesse, de stamboom van Maria en Jezus die sierlijk uit de romp van de dromende Jesse ontspruit. Onder de Virga Jesse zien we het sterfbed van Maria. Dat ook deze beeldhouwer van sprekende details hield, is bijvoorbeeld te merken aan het hondje dat hij verstopt onder een taboeret in de sterfkamer.

Aan weerszijden van de centrale panelen zijn de andere episodes uitgebeeld: de geboorte van Jezus en de aanbidding van de herders en de koningen, de besnijdenis van Jezus en de presentatie in de tempel.

Het topstuk in Bocholt stamt uit de tijd toen Antwerpen het productiecentrum bij uitstek was van gebeeldhouwde retabels. De

beeldhouwers werkten toen niet langer op bestelling, maar gingen proactief aan de slag. De klant kon kiezen uit kant en klare retabels of taferelen, waar unieke elementen, zoals portretten van de opdrachtgevers, konden aan toegevoegd worden. De samenwerking tussen Antwerpse retabelmakers en Brusselse schilders als Colyn de Coter komt vaker voor, want het ging om een hooggespecialiseerd productieproces.

Andere blikvangers in de Sint-Laurentiuskerk zijn onder meer een sacramentstoren van messing van omstreeks 1500, een gotische godslamp en een vijftiende-eeuwse eikenhouten Sint-Christoffel, drie meter hoog en uit een enkele stam gesneden.

Meester van Elsloo Ook in de Sint-Lambertuskerk in Neeroeteren staat al eeuwenlang een mooi beeld van Sint-Christoffel. Net zoals in Bocholt komt men in deze bescheiden parochiekerk ogen te kort bij het zien van de eikenhouten beelden tegen de pilaren, het sierlijke zwevende Marianum (een van de twee die Vlaanderen rijk is), het Triomfkruis en de apostelenbalk. Tegen een pilaar van de middenbeuk staat de Heilige Christoforus of Sint-Christoffel. Het beeld is in 2014 erkend als topstuk van de Vlaamse Gemeenschap. Vier jaar later ontvingen acht andere beelden in de Sint-Lambertuskerk hetzelfde statuut. Wat een weelde.

Deze schitterende Sint-Christoffel is destijds, samen met nog enkele andere beelden in de Sint-Lambertuskerk, toegeschreven aan de mysterieuze Meester van Elsloo, een beeldhouwer uit de Maasregio die ruim tweehonderd werken in diverse kerken zou hebben nagelaten. Recent onderzoek toont aan dat deze Meester van Elsloo waarschijnlijk een verzameling van kleine beeldhouwersateliers was, verspreid over de Maasregio en allemaal actief tussen 1480 en 1540.

MMMV “Vlaamse Meesters in Situ”, nog tot 30 september 2019, 45 sites verspreid over Vlaanderen, www.vlaamsemeestersinsitu.be.

Buitenland

8 augustus 2019

13

BUITENLAND > VERENIGDE STATEN VAN AMERIKA

Seriemoordenaars en wilde schutters De media in de VS reageren op de meeste grootschalige schietpartijen met hetzelfde refrein over wapenbezit - waar we nu niet dieper op ingaan - en ‘toxic white masculinity’, letterlijk vertaald ‘giftige blanke mannelijkheid’, waarbij men probeert de blanken er collectief van te beschuldigen wapendolle, racistische en moordzuchtige macho’s te zijn.

De term ‘angry white men’ is in deze context algemeen ingeburgerd. CNN schreef op 6 november 2018 na een aanslag op een synagoge: “Blanke mannen waarschuwen het publiek voor kwaadaardige benden uit Centraal-Amerika, hoewel blanke mannen zelf meer ‘mass shootings’ plegen dan alle andere groepen.” Sky News schreef op 5 augustus 2019: “Waarom plegen blanke mannen vaker ‘mass shootings’ dan gelijk welke andere groep?” Slechts twee voorbeelden uit honderden. Sky News gaf geen antwoord op die vraag, maar de vraag zelf was een leugen. Het was onversneden antiblank racisme. Net zoals de bewering van CNN.

Meer zwarte en blanke daders Zelfs de politiek hypercorrecte New York Times moest in een rapport uit 2016 toegeven dat ongeveer 75 procent van de ‘mass shooters’ in 2015 zwarten waren. De krant definieerde ‘mass shootings’ als incidenten waarbij minstens vier doden of gewonden vielen. De krant merkte op dat de meest spectaculaire massamoorden, de ‘high-profile massacres’ die de meeste media-aandacht kregen, inderdaad door blanken gepleegd waren. Maar de meeste schietpartijen met vier slachtoffers of meer werden door zwarten gepleegd, en die haalden nauwelijks de media. Het ging daarbij vooral over schietpartijen in ‘economisch achtergebleven wijken’, het politiek correcte eufemisme voor buurten vol Afro-Amerikanen of Hispanics. Denk aan de beruchte ‘drive-by shootings’ waarmee niet-blanke benden hun territoriumoorlogen uitvechten, en aan gewone misdaden waarbij meerdere mensen tegelijk worden neergeschoten.

De NYT baseerde zich alleen op de cijfers over zaken waarbij de daders geïdentificeerd waren, maar schreef er in een zeldzame vlaag van eerlijkheid of onoplettendheid bij dat de helft van zulke misdaden onopgelost bleef. De echte cijfers liggen dus zeker een pak hoger. Overigens, die scheeftrekking in de berichtgeving wordt nog eens versterkt in onze media.

Zelfs als Amerikaanse kranten wél vermelden dat de daders van een aantal moorden of groepsverkrachtingen zwart waren, dan wordt dat in de samenvattingen in onze media meestal gecensureerd. Voor uitvoerige gegevens over zwarte ‘mass shooters’ en over de manier waarop die uit de media gehouden worden, verwijs ik naar het artikel “Most mass shooters are black” van 7 juni 2019 op de webstek www.amren.com.

In dat artikel vindt u ook een link naar een bijdrage van dezelfde auteur, op 30 mei 2019, met de veelzeggende titel: “Most serial killers are black.”

Zwarte seriemoordenaars Niet altijd in absolute cijfers, maar zeker wel in relatieve cijfers. Ook hier ziet men dezelfde vertekening in de media en in de films. De meest spectaculaire seriemoordenaars, zoals Ted Bundy, John Wayne Gacy, Jeffrey Dahmer, en de BTK Killer waren blanken. Zij werden over heel de wereld beroemd dankzij films en boeken. De fictieve blanke seriemoordenaar en kannibaal Hannibal Lecter versterkte dat stereotype van de blanke seriemoordenaar nog.

Kent u één misdaadfilm of één aflevering uit een politiereeks waarin een zwarte seriemoordenaar voorkomt? Dat stereotype is echter foutief en ronduit racistisch tegenover blanken. Van alle seriemoordenaars die sinds het jaar 1900 werden ge-

ïdentificeerd, waren er 51,7 procent blank en 40 procent zwart. In acht genomen dat er in de VS in die periode 80 tot 90 procent blanken woonden en ongeveer 10 procent zwarten, is het duidelijk wie er oververtegenwoordigd is in deze sinistere beroepsgroep... In de eenentwintigste eeuw werd die wanverhouding nog groter. Tussen 2010 en 2014 was 60 procent van de seriemoordenaars zwart en slechts 30 procent blank. Maar de media hielden dat allemaal netjes buiten beeld.

De zwarte minderheid levert dus een absolute meerderheid aan seriemoordenaars. Dat is eigenlijk niet verbazend. Ook bij gewone moorden zijn de Afro-Amerikanen al sinds vele decennia verschrikkelijk oververtegenwoordigd. Volgens FBI-statistieken voor 2017 pleegden blanken in dat jaar 5.105 moorden en Afro-Amerikanen 6.444. Bedenk daarbij dat er toen in de VS ongeveer 65 procent blanken leefden en hoogstens 12 procent Afro-Amerikanen.

Nee, het probleem zit niet bij bloeddorstige blanke mannen, maar bij de geweld- en haatcultuur van zwart Amerika, bij de ’toxic black masculinity’ die we ook in Afrika zo duidelijk kunnen zien. De gewelddadigste Amerikanen zijn, met ruime voorsprong op álle andere bevolkingsgroepen, zwarte mannen. Dáár ligt het probleem. Niet bij de blanken.

PAUL BÄUMER

BUITENLAND > ZUID-AFRIKA

Werkloosheid in statistieken en onderwijs in geschiedenis Het Navorsingsinstituut van de vakbond Solidariteit (SNI) heeft uitgekiend dat het werkloosheidspercentage dat officieel wordt opgegeven door Statiestieke Suid-Afrika (SSA), een aardig loopje lijkt te nemen met de werkelijke toestand op de landelijke arbeidsmarkt of, juister uitgedrukt, op de niet-arbeidsmarkt in de republiek.

Al oogt het officieel verstrekte percentage van 29 procent op een bevolking van 58,5 miljoen al dramatisch genoeg, volgens SNI ziet de werkelijkheid er nog heel wat erger uit: 38,5 procent. Solidariteit heeft dat opgestoken van een studie die is uitgevoerd door de Universiteit van KwaZulu-Natal, die aan het licht heeft gebracht dat de officiële statistiek geen rekening heeft gehouden met het aantal zogenaamde ‘ontmoedigde werkzoekers’ (sic).

Ontmoedigde werkzoekers Die blijken officieel niet mee te tellen in de werkloosheid, hoewel zij bij sollicitaties in feite evenveel kans op slagen hebben als de zogenaamde actieve werkzoekers.

De woordvoerder van Solidariteit noemt de gebruikte methodologie bedenkelijk, omdat enkel accurate cijfers als grondslag kunnen dienen om op voort te bouwen. Je kan het probleem van de werkloosheid moeilijk opgelost krijgen als je vertrekt van een foute basis, meent woordvoerder Malan. Een werkloosheid van 38,5 procent vraagt om een nog grotere inzet van de regering om de uitdagingen van structurele werkloosheid aan te pakken.

Intussen werken regeringsmaatregelen als minimumloon, strenge arbeidswetgeving en verscherping van ‘zwarte economische bemachtiging (SEB)’ contraproductief.

De vakbond bestempelt dat ronduit als hinderpalen voor zakenlui die écht zaken willen doen om daarmee de werkloosheidscijfers naar omlaag te halen. Hinderpalen die de regering eerst en vooral moet opruimen dus. “Anders ben ik bang”, zegt Malan, “dat de werkloosheid, gepaard aan talloze andere maatschappelijke en economische kwesties, nooit opgelost zal geraken.”

Weg met de geschiedenis?

Van maatschappelijke kwesties gesproken, daar is die onverdraagzame minister van Onderwijs weer. Terwijl de werkloosheid de pan uitrijst en woedende werknemers wegen blokkeren en een en ander in de fik steken omdat ze hun loon van de maand juli nog niet hebben gekregen, spaart de provinciale minister van Onderwijs in de provincie Gauteng (Pretoria-Johannesburg-Vereeniging) kosten noch moeite (vooral kosten…) om komaf te maken met de kwalijke erfenis van de apartheid in de schoolbenamingen.

Over die Panyaza Lesufi, die niks liever zou

wensen dan de totale verengelsing van heel het onderwijsnet in zijn ambtsgebied, heb ik het vroeger al gehad, en nu opnieuw, want hij wil de belastingbetalers op kosten jagen door scholen van naam te veranderen.

Het verbaast mij eigenlijk dat hij daar nu pas mee op de proppen komt. De eerste school die eraan moet geloven, is de Hoërskool Hendrik Verwoerd in Pretoria, die binnenkort Rietondale Secundary School zal heten. Ook op het ministeriële verlanglijstje: scholen met de namen van Jan Smuts, Magnus Malan en P.W. Botha. “Tot wij namen hebben die ons niet aan ons verleden herinneren”, riep Lesufi in het provinciale parlement onder luid gejuich. “En tot wij in deze provincie een niet-rassig onderwijsstelsel hebben”, besloot hij voor alle zekerheid.

De mensenrechtenvereniging AfriForum heeft zo haar bedenkingen bij die ‘niet-rassigheid’: hij pookt daarmee precies de rassenpolarisering aan en gaat tegelijk voorbij aan zijn eerste plicht als onderwijsminister, namelijk de kwaliteit van het onderwijs bevorderen. Voor hem dient de sleutelpost die hij bekleedt alleen maar om aan politiek te doen en ideologische spelletjes te spelen, met de Gautengse leerlingen als speelballen.

AfriForum houdt een lange lijst bij van Lesufi’s aanvallen op onderricht in het Afrikaans, en nu wil hij dus ook al wat Afrikaans klinkt uit de geschiedenis van Zuid-Afrika wissen.

HECTOR VAN OEVELEN

Linkse schutter?

“Een twitteraccount die van de schutter in Dayton lijkt te zijn, werd gebruikt om extreem-linkse berichten te ‘re-tweeten’ en tweets die steun betuigden aan de gewelddadige protestgroep Antifa” We zouden het niet geloven als dit niet van de politiek hypercorrecte zender CNN kwam, die er geen enkel politiek belang bij heeft hierover te liegen, wel integendeel.

Bij zijn retweets waren bijvoorbeeld steunbetuigingen aan de linkse senator Bernie Sanders en de Democratische Elizabeth Warren, die tot het Clinton-kamp behoort. Op zijn twitterbiografie schreef hij over zichzelf “he/ him / anime fan / metalhead / leftist / I’m going to hell and I’m not coming back.” We weten nog altijd niet hoe we dit moeten interpreteren. Betekent het misschien gewoon dat ook linkse extremisten en zogenaamde antifascisten door het lint kunnen gaan en in het wilde weg in de menigte kunnen schieten, zélfs als de meeste van hun slachtoffers zwarten zijn.?

Of wijst dit erop dat het een “false flag”-operatie was om rechts in discrediet te brengen? Dat is altijd een onwaarschijnlijke hypothese. Er zijn in de loop van de geschiedenis zeker “false flag”-operaties geweest, maar die zijn heel, heel zeldzaam. En we kennen geen voorbeelden van zo’n acties waarbij de daders bereid waren zichzelf op te offeren. Of had deze schutter gehoopt te kunnen ontsnappen? Hij droeg in alle geval een kogelvrij vest. Maar “I’m going to hell and I’m not coming back” wijst eerder op een kamikaze-actie. Ja, we weten dat internettrollen soortgelijke theorieën ook hebben gelanceerd over andere schietpartijen, gecombineerd met heel sluwe vervalsingen. Maar we veronderstellen toch dat ze bij CNN een bericht dat zo slecht in hun kraam past, grondig hebben gecontroleerd.

STEUN

SCEPTR machtig nieuws BE39 7390 1640 4519 (BIC KREDBEBB)

14

Brieven

8 augustus 2019

VAN ONZE HOFDICHTER

O mijn gastland In de mond gelegd van een bekeerde moslima, die het mag zingen op de wijs van ‘O mijn Kempen’. Met excuus aan ‘den Armand’ zaliger.

Als ik mijn nikab heb, dan voel ik mij rijk, omdat ik dan anders de wereld bekijk.

Mijn armen en benen onttrokken aan ’t zicht, geen mannelijk oog dat erop is gericht.

Verhuld door mijn boerka mijn lippen en mond, door enkel een kiertje blik ik in het rond.

De wetten van ’t land waar ik ben aangespoeld, die zijn vanzelfsprekend niet voor mij bedoeld.

O mijn gastland dat verdraagzaam mij in boerka tolereert, kijk naar ’t spleetje voor mijn ogen en raak zo geïntegreerd!

SCHIETPARTIJEN

KWEERLOOS VLAANDEREN

Pallieterke, Kortzichtig en eenzijdig om weer Trump en het ‘racisme’ op te voeren als oorzaak van de nieuwe schietpartijen! De massa-immigratie van latino’s en islamvluchtelingen in de Verenigde Staten roept weerstand op en zelfs haat. Niet uit racisme, maar uit angst voor en argwaan tegen vreemdelingen en de overrompeling. De weerstand en afkeer is des te sterker wanneer vermoed wordt dat niets ondernomen wordt tegen die massale inwijking. Degenen die niets doen om die inwijking in te perken, die open grenzen voorstaan, die niet integreren en die alle bezwaren wegzetten als racisme, zijn mede schuldig aan de vijandschap tegen een invasie van vreemdelingen. Dit heeft zelfs niets te maken met ‘racisme’. Gewone mensen voelen zich bedreigd, voelen zich weerloos, des te meer wanneer hun angsten en bezwaren steeds weggezet worden als racisme, of wanneer hun de mond wordt gesnoerd en hun reacties stelselmatig worden weggecensureerd! En dan krijgt ge gekken die het recht in eigen handen menen te moeten nemen…

Dany Bauwens - Erps-Kwerps

Pallieterke, Ondanks een verbod van de Vlaamse scoutsleiding om deel te nemen aan schietoefeningen op de wereldjamboree in de Verenigde Staten, doen zeven Vlaamse scouts toch mee. De kampleiding reageerde daarop door die zeven scouts aan te manen goed na te denken over het overtreden van de leefregel die inhoudt dat wapens - onder het mom van vrede en “nooit meer oorlog” - niet thuishoren binnen de scoutsbeweging. Zij moesten hun excuses aanbieden en koken voor de kampgenoten als blijk van inzicht. Als je buiten de scoutslijntjes kleurt, moet je dus worden heropgevoed... Net wat gebeurt in China en Noord-Korea.

Wapens zijn blijkbaar uit den boze voor de naïeve scoutsleiding, ook al zijn wapens soms nodig om zich te kunnen verdedigen.

De huidige groen-linkse jeugdbewegingen lijden aan een soort tunnelvisie inzake wapens, weerbaarheid, klimaat, natuur, multicul, asiel, vrede en “nooit meer oorlog”.

De naïviteit, de wolligheid en de groene beïnvloeding druipen er zo van af. De jeugdbewegingen zouden juist de Vlaamse jeugd weerbaarder moeten maken, in een wereld die almaar agressiever en vijandiger wordt, waar radicale imams met de Koran in de hand haat en verderf prediken en waar de islamisering zienderogen toeneemt, met alle gevolgen van dien voor onze welvaart, onze cultuur en onze normen en waarden.

Intussen beoefenen vele moslimmannen allerlei gevechtstechnieken, zoals kickboksen, lopen ze rond met messen, vallen ze in groep blanke ongelovige vrouwen lastig en plegen ze terreur in zwembaden. En de scoutsleiding? Die volhardt in de boosheid.

Niet te verwonderen dat de autochtone Vlaamse mannen niet meer in staat zullen zijn hun vrouwen en dochters te beschermen en te verdedigen. Dit zal eindigen in een zwak en compleet weerloos Vlaanderen! Met dank aan de groene beïnvloeding die geïnfiltreerd is in alle geledingen van onze maatschappij.

Willy Van der Meulen - Ternat

KLIMAATGEKTE Pallieterke, Het Himalayagebergte is het resultaat van een botsing tussen de Europees-Aziatische Plaat en de Indische Plaat. Die verschuiving is nog altijd actief. Elk jaar groeit de Himalaya met 3 centimeter. Men kan nu eventueel eisen dat alle mensen op de Europees-Aziatische Plaat verhuizen naar het noorden, om zo het schuiven van die Europees-Aziatische Plaat te verminderen. Dat voorstel zou al even lachwekkend zijn als al de huidige klimaatplannen... en even onbetaalbaar.

Wim Peeters - Turnhout

Als Allah het wil, wordt ’t halal binnenkort.

Ik zie door mijn boerka hoe goed het dan wordt.

Sta open voor boerka’s, voor tenten op stap en kijk, integratie zal volgen en rap!

Begrip van ter plaatste, wat goodwill volstaat, wat kijken naar boerka’s met open gelaat!

Dan komt integreren gegarandeerd goed en ik zal dicteren hoe dat dan wel moet.

O mijn gastland dat verdraagzaam mij in boerka tolereert, kijk naar ’t spleetje voor mijn ogen en raak zo geïntegreerd!

HECTOR VAN OEVELEN

tionalistische koers volgde. Nu echter vindt er een enorme ommezwaai plaats. De eerste minister is regelmatig terug te vinden bij Angela en volgt slaafs haar bevelen.

De Kroatische militair die gesneuveld is in Afghanistan, is ‘gevallen voor de vrijheid van Kroatië’… Hetzelfde gewauwel als destijds van de Amerikanen die in Vietnam en volgende oorlogen gevallen zijn ‘voor de vrijheid van Amerika’.

De presidente werd teruggefloten omdat ze in Israël verklaarde dat Bosnië geregeerd wordt door radicale moslims.

Ondertussen zijn vanaf 1 augustus alle verkeersboetes verdubbeld of verdrievoudigd: ‘voor onze veiligheid’.

Alsook de belasting op sigaretten en sterkedrank: ‘voor onze gezondheid’. Ze rekenen voor alles op geld van Europa. En omwille van de smeer... Moest ik niet zo oud zijn, ik verhuisde naar Rusland…

Roger Slaets - K roatië

COMMANDANT DE GUCHT Pallieterke, De scheldwoorden van Karel De Gucht aan het adres van de kiezers van een andere partij zijn een liberaal onwaardig en werpen een smet op zijn partij. Voorzitster Rutten moet hem voor de tuchtcommissie brengen. Reeds kort na de verkiezingen gaf hij een interview aan Het Laatste Nieuws dat bol stond van zijn geschimp. Hij ontweek echter de vraag van de journalist over de reden van de nationalistische doorbraak.

Hij had er, met andere woorden, het raden naar. De man mag dan een arrogante lomperd zijn, hij is niet dom. Er zit methode in zijn geraaskal. Mijns inziens tracht hij zich op die manier af te zetten tegen het verwijt dat hij, samen met andere kopstukken, zijn partij in de irrelevantie geduwd heeft door de miskenning van het migratieprobleem.

A ndré Monteyne - Jette Gewezen Brussels volksvertegenwoordiger (PVV)

TWEE KEER DEZELFDE CARTOON IN HET VORIGE NUMMER...

VLAAMSE RUBICON

Kruisende woorden oplossing 1173

A B C D E F G H I J K L

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 L U X E P A A R D E

I

G L U C O S A M I A X

J

E S

X N O X L A X A R E I

L

N E X

L U S T R E E R

L X X A X L K X A A S X I

X E V A X A D D U C T

S T E E L

S X P E S O X

E E N X T A N D X T R A R E V I

I

S

I

E X L E T S

L O X T X T U

I

N E N

N X U R E N X R E X S O G E D O M P E L D E X K

Pallieterke, John Crombez riep alle afdelingsvoorzitters van sp.a bijeen om te horen wat ze vinden van deelname aan de Vlaamse regering. Krijgen de militanten van N-VA, naar analogie met de huisregels bij sp.a, nu ook democratische inspraak van Bart De Wever over de keuze van de coalitiepartners en het regeerprogramma?

Sara K atz - Zaventem

KROATIË Pallieterke, Ik ben destijds in Kroatië komen wonen omdat het toen nog een uitgesproken na-

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

Sport

8 augustus 2019

Zonder ongelukken, wordt Club kampioen Goed begonnen is half gewonnen. Dat is wat de spelers van Club Brugge moeten gedacht hebben bij het begin van het nieuwe seizoen. Ik was danig onder de indruk van het spel van blauw-zwart. Ik ben er mij van bewust dat we slechts twee wedstrijden ver zijn in de Jupiler Pro League, en dat de tegenstrevers van de Bruggelingen niet van die aard waren om wakker van te liggen, maar toch was ik onder de indruk van de manier waarop Club brandhout maakte van Waasland-Beveren en STVV. Wesley Moraes is reeds vergeten in Jan Breydel. Een nieuwe held is opgestaan: David Okereke. Hij scoorde al drie doelpunten in de competitie, maar hij kan veel meer. Hij is snel en heeft goede voeten. Maar er is niet alleen Okereke. Er is ook nog Deli, een snelle, sterke verdediger, goed met het hoofd, zowel offensief als defensief. En we mogen zeker Percy Tau niet vergeten. Hij deed Danjuma in een klap vergeten. Zonder ongelukken, wordt Club Brugge de nieuwe kampioen, daar wil ik gerust op wedden!

Gebrek aan kwaliteit Ik was benieuwd wat Anderlecht er ging van bakken in Moeskroen. De eerste vijftien minuten waren hoopvol. Daarna was er nog één kans voor Gerkens, en dat was alles. Dit Anderlecht heeft een gebrek aan kwaliteit.

Vincent Kompany zal wel een systeem in gedachten hebben, maar de vraag is of hij de spelers heeft om die speelwijze uit te voeren.

Paars-wit heeft dringend punten nodig, anders zal handjes schudden met de supporters na de match niet meer volstaan. De euforie die er was na de komst van de verloren zoon is aan het verminderen. Dat ondervond ik verleden zaterdag, toen ik was uitgenodigd op de barbecue van de ‘O-side’ in Vilvoorde.

Er moet dringend gewonnen worden, geloof mij. Hoe? Dat interesseert hun geen bal.

Sommige zaken versta ik echter ook niet.

De Oostenrijker Zulj, de nieuwe kapitein, is te traag, wint weinig duels en lijdt veel balverlies. Wat kan hij beter dan Sven Kums, die zelfs niet op de bank zat? Hoe moet Thomas Didillon zich nu voelen, de man die verleden seizoen ettelijke punten heeft gepakt voor paars-wit? Waar is Adrien Trebel? Hij was ooit de aanjager van de ploeg, en zelfs onmisbaar.

Gelukkig is er ook goed nieuws. Anderlecht heeft eindelijk een nieuwe spits, de 26-jarige Kemar Roofe. Hij komt van Leeds.

Volgens Laurens De Bock, ex-ploegmakker bij Leeds, is Roofe een complete spits. Hij staat stevig op zijn benen, is snel en heeft een neus voor goals. Laten we het hopen!

Ik heb bij Anderlecht nog gespeeld met Duncan Mac Kenzie, en die kwam ook van Leeds. Hij heeft het niet gemaakt in Anderlecht, omdat de Hollanders liever met hun landgenoot Ruud Geels speelden. Duncan kon naar ballen fluiten, hij werd genegeerd. Gelukkig voor Roofe zijn die ‘keeskoppen’ er niet meer...

Gille Van Binst Voormalig topvoetballer

ROSKAMMEN

Stichtende voorbeelden Het verschil tussen voetbalverslaggeving en financiële berichtgeving in de media lijkt miniem, zeker in tijden van ‘mercato’s’, in de volksmond ook bekend als transferperiodes. In clubbestuurkamers rollen de miljoenen over de onderhandelingstafel alsof het pepermuntjes zijn. Geen dag gaat voorbij zonder dat in de kranten gejuich opgaat over de miljoenendans ‘in en uit’ bij (vooral) ons aller ‘topclubs’.

Exotische namen leiden die dans. Sterker nog, ze palmen hem quasi volledig in. Duikt er uitzonderlijk nog eens een inheems klinkende naam in op, overheerst al enige verbazing bij de Vlaamse voetbalfan. Helaas voor het imago van ons voetbal maalt die fan er (nog) niet echt om dat hij de namen van zijn idolen nauwelijks kan uitspreken. Hij doet er weinig moeite voor. Hoeft ook niet, wetende dat een idool in het moderne profvoetbal niet meer dan een ‘passant’ is, bij de volgende mercato al uitkijkt naar een club waar hij meer kan verdienen, en in een moeite de clubkas van zijn huidige werkgever spijst. Die kijkt met de verworven winst op zijn beurt uit naar een waardige vervanger.

Volgens de in ons voetbal heersende migratietrend kan die uiteraard niet uit de eigen jeugdacademie komen. Wel uit een Afrikaanse, een Oost-Europese, een Aziatische, een Amerikaanse of zelfs een Australische. In een desbetreffend opiniestuk in Het Nieuwsblad lazen we dat Club Brugge en Racing Genk, door die strategie te hanteren, over de sterkste selecties van het land beschikken.

Zo simpel kan het zijn, weet de krant nog. En verder hoopt hij dat het Brugse en Genkse voorbeeld ‘stichtend werkt voor de andere profclubs’. Tja…

Piepklein lichtje Die strategie heeft ertoe geleid dat op de eerste speeldag van het kersverse seizoen in 1A niet minder dan 63 procent van de spelers buitenlanders waren! De kans dat dit nieuwe ‘stichtende’ record al op speeldag twee verbeterd werd, was eerder groter dan kleiner. tijd toen de fans zich konden identificeren met spelers van eigen bodem is onomkeerbaar voorbij, volgens de labbekakken van de voetbalbond dan toch. Wat maakt het hen uit of een ploeg uit elf Masai of Eskimo’s bestaat?

Koopjes

Opzienbarend Remco Evenepoel heeft de wielerklassieker Clásica de San Sebastián gewonnen.

Dat is verbazend knap, maar, het was tegen de afspraak. Het was de bedoeling dat Evenepoel in dienst van zijn ploegmaat Julian Alaphilippe zou rijden. Kon het negentienjarige talent uit Aalst het verhelpen dat zijn kopman na negentig kilometer al bekaf was en de wedstrijd voor bekeken hield?

Dus mocht Remco zijn kans wagen. Dat moesten ze hem geen twee keer zeggen.

Ieder zijn mening We mogen Remco Evenepoel, in zijn belang, niet overroepen en we moeten hem de kans geven om te rijpen en ervaring op te doen, hebben ze ons op het hart gedrukt.

Akkoord, maar hij moet ook niet overdrijven en nu al in zijn kaarten laten zien met een overwinning in een zware eendagsklassieker. Het zijn wij niet die hem een wielersensatie noemen. Dat laten we over aan het Nederlandse Algemeen Dagblad en hun collega’s van de NOS. De Spaanse pers had het dan weer over een overwinning voor de geschiedenisboeken. En het Franse L’Équipe schreef over sensatie op de wegen van Baskenland. En wij? Wat zeggen wij? Dat we er het laatste nog niet van

gezien hebben. Dat moeten we niet op een briefje geven, want het staat hier zwart op wit.

Vreemdelingenlegioen We zijn weer een triestig record rijker.

Er stonden op de eerste speeldag van de competitie bij de eersteklassers maar liefst honderdveertig buitenlanders op het scheidsrechterblad. Wat neerkomt op drieënzestig procent van het spelerspotentieel dat mocht opdraven. Racing Genk spande de kroon; die ploeg stuurde elf vreemde snuiters de wei op. Nochtans werden we de voorbije maanden overstelpt met commentaren en voornemens om de eigen jeugd een kans te geven. Het gezegde ‘luister naar mijn woorden, maar kijk niet naar mijn daden’ is onverwoestbaar.

Achterpoortjes Eén van de regels van de KBVB verordent nochtans dat minstens zes in België opgeleide spelers op het wedstrijdblad moeten staan. Vandaar ons uitdrukkelijk verzoek aan de voetbalbond om de eigen onderrichtingen opnieuw aan te passen, want met zo’n reglement, dat met haken en ogen aaneenhangt en zoveel achterpoortjes openlaat, kunt ge alle kanten uit. De zalige

15

Als iemand vijf miljoen euro achter de hand heeft waar hij geen blijf mee weet, mag hij of zij zich altijd wenden tot KV Kortrijk. CEO Matthias Leterme van KVK laat het achterste van zijn tong niet zien, maar ge zult hem niet horen ontkennen dat de Maleisische eigenaar van Kortrijk, Tan, op zoek is naar een overnemer en dat hij de club liever vandaag dan morgen wil verkopen. Voor een vriendenprijsje nog wel. Om in dezelfde regio te blijven, Miss Dai, de Chinese eigenares van KSV Roeselare, wil de club ook deels van de hand doen. Noteer dat er rond deze tijd van het jaar koopjes te doen zijn in West-Vlaanderen, maar dat het kwestie is van er rap bij te zijn, want dat de Aziaten niet van gisteren zijn en de kaas niet van hun brood laten eten, weet elkeen.

Gewetensonderzoek Er zijn plaatsen waar ze spiegels tekort gaan komen. Na de nederlaag tegen KV Mechelen worden de spelers van landskampioen Genk uitgenodigd om collectief voor de spiegel te gaan staan, hun hand op het hoofd te leggen, te kijken wie eronder staat en voortaan wat meer vechtlust aan de dag te leggen. Bij Anderlecht van hetzelfde. Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie is de pineut van het hele land? Tot nu toe, want er is naar verluidt beterschap op komst. Of de beloofde oplapbeurt nog voor deze week is, blijft twijfelachtig. Einde van de week mogen Anderlecht en KVM het onder elkaar uitvechten. In de wetenschap dat Malinwa vol zelfvertrouwen speelde tegen Genk en er een demonstratie van maakte, zal het er stuiven vrijdagavond in het Astridpark.

Pils De kalendermaker heeft het Waasland-Beveren niet gemakkelijk gemaakt. Een openingswedstrijd tegen Club Brugge en vervolgens op bezoek bij Antwerp, er zijn gemakkelijker opdrachten denkbaar. Te beginnen met Eupen, dat nu zaterdag het Wase gezelschap mag verwel-

Hoe dan ook, alvast landskampioen Racing Genk slaagde erin om in zijn eerste thuismatch geen enkele Belg op te stellen! Geef toe dat dit ‘stichtende voorbeeld’ niet meer vatbaar is voor verbetering. En dan in de serieuze sportkaternen maar leuteren dat dit vooral ligt ‘aan de schaarste van kwalitatieve Belgische spelers’.

Het voetbaljournaille dat achter die ‘reden’ staat, zou zich beter afvragen waaraan genoemde schaarste wel kan liggen. Zou het niet de stuitende onwil van clubbestuurders zijn om hun elk jaar terugkerende belofte over ‘meer kansen voor eigen jeugd’ eens een enkel keertje te houden, in plaats van ze telkens opnieuw te breken? Uit platte gemakzucht, onverschilligheid, kortzichtigheid of onkunde? Kiest u zelf maar.

Maar kijk, optimistisch als we zijn, eindelijk begint een piepklein lichtje te branden aan het einde van de veelkleurige voetbaltunnel.

In Het Laatste Nieuws stelde columnist Hugo Camps zowaar een vraag naar ‘witte mannen’.

Donkere jongens in basisploegen noemde hij een onomkeerbare evolutie. Zou het? Hij wist ook te schrijven dat dit donkere fenomeen de herkenbaarheid nog niet schaadt - zou het? -, maar er ook in deze volkssport een grens is aan migratie. Ten slotte wees hij erop hoe belangrijk het is dat de voetbalfan zich kan blijven identificeren met spelers van eigen bodem: “Een Chinees in de spits bij Club Brugge zal nooit Raoul Lambert doen vergeten, volksbezit en vriend des huizes van iedereen.” Laten we hopen dat dit eenmalige geschrijf als stichtend voorbeeld werkt voor de andere media. komen. Dat de minst slechte moge winnen.

Of de afgetekende overwinningen van de Great Old tegen Eupen en Waasland-Beveren waardemeters waren? We weten het vanavond, na het bezoek van het Tsjechische Pilsen aan het Koning Boudewijnstadion, waar het verzamelen geblazen is voor de Antwerpsupporters. De week daarop wordt het rood-witte legioen verwacht in de hoofdstad van de pils. Er bestaan minder aantrekkelijke bestemmingen. Met als goede raad: niet te zat en op hoop van zege.

Interessante affiche In Sint-Truiden zal er deze week een hartig woordje gesproken worden, na de zware nederlaag tegen Club Brugge. Schort er iets een de verdediging van STVV, of was Club oppermachtig? Die discussie is volop aan de gang. Misschien brengt de wedstrijd op het einde van deze week tegen een Oostende op dreef uitsluitsel. Gouwgenoten met het maximum van de punten tegenover elkaar, we hebben al minder geslaagde affiches meegemaakt aan de kust.

Afwachten We kunnen het ook niet verhelpen dat Eupen zo zwak voor de dag is gekomen dat we bijgevolg nog maar eens met dezelfde vraag worstelen: was de ploeg uit de Oostkantons ondermaats, of heeft AA Gent, na een minder geslaagde start, de vorm te pakken? We gaan er geen polemiek over voeren. We zullen elkaar einde september, als we wat meer zicht op de zaak krijgen, nog eens klappen.

Leve 1B! Goed begonnen is half gewonnen. Met de klemtoon op half, want voor het verdere verloop van de competitie in 1B hebben we nog een zee van tijd. Wat niet wegneemt dat Beerschot verdiend de eerste drie punten thuis kon houden tegen de directe concurrenten uit Lokeren, waar trainer Glen De Boeck nog heel wat puzzelwerk heeft met zijn sloddervossen. De thuisoverwinning zal de gulle mecenas van Beerschot, prins Abdulah bin Mosaad, deugd hebben gedaan. Wie ook mocht juichen in dezelfde reeks is de Turkse voorzitter van Westerlo, wiens naam ons ontsnapt, maar die trainer Bob Peeters eeuwig en drie dagen dank verschuldigd is voor zijn vakkundige aanpak en de overwinning tegen Lommel. Wie zei daar dat er in 1B weinig te beleven valt?

16

Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

8 augustus 2019

Prutsers

Onlangs kwam Alexander De Croo in het nieuws met een alarmerend bericht: het tekort in de begroting zou nog veel groter uitvallen dan gevreesd. Nu al 4 miljard euro meer minder, en elke maand extra 150 miljoen meer minder. Nochtans zijn de macro-economische omstandigheden zo rooskleurig als maar kan zijn. Het uitstekende beleid van de Amerikaanse president zorgt voor een goede handelspartner aan de overkant van de Atlantische Oceaan en de rente is historisch laag. Alle benodigdheden om economisch te bloeien zijn er.

Het Federaal Agentschap van de Schuld heeft voor 1,2 miljard euro tienjarige obligaties met een rendement van -0,04 procent uitgegeven.

Dat wil zeggen dat beleggers bereid zijn te betalen om tot 22 juni 2029 geld uit te lenen aan de staat. België verdient

dus geld aan leningen. Stel u voor dat u naar de bank zou gaan, en dat die u geld zou geven om daar geld af te halen. Dat gebeurt enkel als u een bivakmuts draagt en een wapen toont. Hoewel Koen Geens minister van Justitie is, raden we u toch af om dat te doen. Toch zeker als u blank en een man bent, daar wordt deze dagen slecht op gereageerd.

Alcoholbelasting

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

Het grote probleem zou volgens politici de vergrijzing zijn. Een demografisch gegeven dat we al vijftig jaar op ons zien afkomen... De grote oplossing hiervoor was migratie, maar recent en tot overmaat van ramp hebben de politici ontdekt dat migranten ook verouderen en de vergrijzing zo voortgaat. Een foutje… maar dat kan gebeuren. Idem voor de onvoldoende gefinancierde taxshift.

Waar het voor ‘t Pallieterke echter stopt, is bij de criminele, misdadige en immorele belasting op alcohol. De accijnzen op wijn en gedistilleerde dranken stegen met respectievelijk 30 en 41 procent. De maatregel is volledig geflopt.

Die ziekelijke taks zorgde voor een ware drooglegging op de redactie; uw teerbeminde journalisten verloren de toegang tot hun geliefde flessen whisky, rum, jenever, cognac, armagnac, pastis, wijn, champagne en likeuren. Zeg nu zelf, wat is een maandagmorgen zonder een goed glas van elk?

DON KING

LUIKERSTEENWEG 244 F 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272 MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

1174

1

2

3

4

5

6

7

8

9 10 11 12

A B C D E F G H I

“In een niqab ga ik makkelijker aan een man raken” Saoedi-Arabië had alles geprobeerd om zich in de markt te zetten als een land pro de mensenrechten. Didier Reynders werd omgekocht voor een zetel als voorzitter van de VN-commissie vrouwenrechten. Politieke tegenstanders werden maar in 12 stukken gesneden in plaats van de gebruikelijke 18, en een kussentje werd klaargelegd bij onthoofdingen. Niks hielp. Uiteindelijk schakelden ze de hulp in van een expert: Els ‘er is slim en dan is er mo-slim’ Keytsman.

Els Keytsman liet zich niet zomaar voor de kar spannen van de Saoedische kroonprins.

Ze moest eerst met eigen ogen zien dat er wel degelijk respect is voor de mensenrechten in dat land, voor ze de verdediging van Saoedi-Arabië zou opnemen. “Mensenrechten controleren? Prima hoor”, had de kroonprins gezegd. Om er dan een beetje ongerust aan toe te voegen: “Is dat inclusief vrouwenrechten?” Els bevestigde dat ze vrouwen inderdaad tot de mensen rekende, waarop de prins een zuchtend “vooruit dan maar” liet horen.

Deze vakantie was het zover. Els trok drie weken lang op onderzoek door ‘The Kingdom’. ‘t Pallieterke mocht haar ophalen op Zaventem voor een eerste analyse. Het was niet makkelijk om haar te vinden. Nadat iedereen vertrokken was, stond er alleen nog een grote, zwarte parasol. “Ik ben de grote zwarte parasol, smerige racist”, zei de grote zwarte parasol. Meteen herkende ik de zoetgevooisde stem van mevrouw Keytsman. “Ik heb gelijkheidskledij aangetrokken. Hebben we hier dringend nodig. Typisch dat het hier weer verboden is! Wat is dat toch met dat kapitalistische kikkerland van ons?” Terwijl ik word uitgescholden voor lelijke macho en patriarchaal zwijn omdat ik haar help met de bagage, begeven we ons naar de wagen. “Jij rijdt, want rijden is slecht voor mijn eierstokken.” Voorwaar een leerzame reis.

Mevrouw Keytsman stak meteen van wal.

J K L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. Ordelijker en zonder afwijkingen B. Wisselborg - Toewijding C. Drievoudig wereldkampioen wegwielrennen D. Praat onverstaanbaar - Enkele E. Aangeboren neiging - Richt af F. Ruthenium - Slaat licht Cilindervormig pakhuis G. Korte uniformjassen - Deel van Haaltert H. Groot meer in de VS - Erbium - Efeziërs I. Muziekgenre - Geslachtscel J. Mooier beeld van de werkelijkheid K. Handwerktechniek - Een zeker iemand L. Zuid-Amerikaan

1. Op schrift gestelde verslaggeving inzake gevoerde verkoopsgesprekken 2. Wild zwijn - Bepaald tijdsverloop Dalton 3. Holtes - Kwaliteit ten opzichte van iets anders 4. Verheffing - Hautaine houding 5. Antwerpse gemeente - Schroomvallig 6. Kneusje 7. Baarmoeder 8. Katachtig roofdier - Levenspartner 9. Jongensnaam - Europees Stelsel van Rekeningen 10. Tweede naamval - Internationaal Energie Agentschap 11. Daar - Betaalmiddel - Stad en provincie op Sicilië 12. Opbeurend toespreken

DE OPLOSSINGEN VAN HET KRUISWOORDRAADSEL NUMMER 1173 VINDT U OP BLZ. 14

Els Keytsman (UNIA) bezoekt Saoedi-Arabië

Els: Ons wit superioriteitsdenken, dat is het probleem, hé. Kijk, lelijke vrouwen of mooie vrouwen, dat zou niet mogen uitmaken. Maar in de praktijk zie je dat mooie vrouwen meer gewaardeerd worden. Er is een hele ongelijkheidsindustrie op gebouwd, met kleedjes en parfums. Wie het zich kan permitteren, kan zelfs haar borsten laten liften. Dat kan niet. Dat is valsspelen. Een fijne niqab zorgt ervoor dat een man niet weet wat voor vrouw hij heeft.

Dat is gelijkheid. Daar heeft iedereen iets aan!

Misschien lijk ik wel op Marilyn Monroe onder dit kleed, dat weet niemand. Misschien heb ik mijn benen al drie weken niet geschoren? Kan allemaal. Het leven is als een doos pralines. Je weet nooit zeker wat erin zit. Maar wel voor iedereen gelijk. Feit is dat ik in dit kleed eerder aan een man zal raken dan in een zomerjurkje.

Tenminste, als alle andere vrouwen een beetje meewerken en er ook één aantrekken.

zo. Gestolen? Dan gaat je hand er af. Zo eenvoudig is het. Soms kan je al eens de hand van een geïmporteerde werknemer afgeven die compleet onschuldig is, maar een hand is een hand. En dat verjaart nooit. Of zoals het Saoedische spreekwoord zegt: het is nooit te laat om een handje af te steken.

U weet toch dat een journalist wreedaardig werd vermoord en in stukken werd gesneden…

Els: Gazettenpraat, meneer Pallieter. Ik heb daar niks gelezen over wat u hier zegt. Als daar iets van waar zou zijn, zouden ze dat toch hier wel weten, zeker? Ten andere: er is hier maar één boek dat altijd de waarheid zegt. En dat is het enige boek dat je moet lezen. Staat alles in.

Maar hoe zit het dan met de holebirechten?

Els: Holebirechten? Serieus, meneer Pallieter? Holebirechten? Ik heb daar ook naar geïnformeerd, en er zijn in Saoedi-Arabië geen holebirechten.

Precies, dat bedoel ik. Hoe rijmt u dat met een gelijke samenleving?

Els: Logica, meneer Pallieter. Als er geen holebirechten zijn, kunnen ze ook niet geschonden worden. Weet u wat het hart van het probleem is? De unia’s van deze wereld die overal problemen creëren waar er geen zijn.

Jammer genoeg hebben wij ze in Europa wel nodig, omdat we van nature, genetische racisten zijn. Ik wou ook dat het anders was, hoor.

Ik ga hier trouwens uitstappen. Met witte mannen in een auto zitten is haram.

Tot een volgende keer, mevrouw Keytsman…

Els: Inch Allah, meneer Pallieter!

Slimme Vlamingen kiezen Reisfamilie

Heeft u kunnen vaststellen dat justitie in Saoedi-Arabië een complete ramp is?

Els: Integendeel, meneer Pallieter. Het kan moeilijk gelijker zijn. Hier kan je het voor hebben dat je voor dezelfde feiten toch andere straffen krijgt. Naargelang je een goede advocaat hebt of een rechter die al eens een glaasje op heeft. In Saoedi-Arabië is dat niet

Luikersteenweg 62 • 3800 Sint-Truiden 011 705 500 • info@deblauwevogel.be

www.deblauwevogel.be