't Pallieterke van 15 augustus 2019

75ste jaargang • nummer 33 • donderdag 15 augustus 2019

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

€ 2,50

Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

“Traditie is niet het bewaren van de as, maar het doorgeven van het vuur.”

Vyncke nv uit Harelbeke, onderneming van het jaar 2016, bouwt wereldwijd goede energiecentrales en kan mooie cijfers voorleggen. Vyncke is Vlaamsgezind, koestert opinies en heeft eigen normen en waarden. Vader Dirk en de zonen Peter en Dieter zijn ‘de drievuldigheid’ van de nv. Co-CEO Peter Vyncke is welbespraakt en jongleert met meningen die knetteren.

Lees het volledige interview met Peter Vyncke, co-CEO Vyncke, op blz. 4-5

Islamitische overname

De Britse gevangenissen worden geteisterd door islamitische benden die gedetineerde dwingen zich tot de islam te bekeren en de religieuze regels inzake voeding en gebed na te leven. Dat blijkt uit een rapport van het Ministerie van Justitie, gebaseerd op getuigenissen van 83 gevangenen en 73 bewakers en personeelsleden van drie van de acht superbeveiligde gevangenissen, zogenaamde “high-security prisons” voor terroristen en extreem gevaarlijke criminelen.

Deze benden zijn goed geor- de strafinrichting HMP Gartree in ganiseerd en, volgens een strikte Leicestershire, waar de moslims hiërarchie, met veroordeelde terro- enkele afdelingen hebben uitgeristen in de leidende functies. Eén bouwd tot “no-go zones”. Allemaal trapje lager staan de misdadigers onder de neus van de autoriteiten. die Arabisch spreken en de koran Nu blijkt ook dat het ministerie van kunnen reciteren. Gevangenen die Justitie in 2018 de publicatie had teweigeren zich te bekeren zijn ner- gengehouden van een rapport van gens meer veilig, zelfs niet als zij dezelfde strekking. In Groot-Britovergeplaatst worden naar andere tannië wonen officieel 5 procent “high security prisons”. Ook daar moslims, maar in de gevangenissen worden ze opgewacht door leden zijn ze een veel grotere groep van van dezelfde terreurgroepen. Dit 20 procent. In Frankrijk is het nog rapport bevestigt en versterkt een erger: 8 procent moslims, maar 70 rapport van The Sun uit 2016 over procent islamitische gevangenen.

Nieuwe verkiezingen eind dit jaar?

Het lijkt dan toch een Vlaamse Zweedse coalitie bis te worden. Met Jan Jambon als minister-president. Indien dit bewaarheid wordt, dan zitten de federale onderhandelingen meer dan ooit op slot. En eerlijk gezegd, dat geldt ook voor elke andere Vlaamse coalitie.

Ook de Bourgondische van de sp.a. De kloof tussen N-VA en PS blijft enorm. Eigenlijk moeten we stilaan beginnen denken aan wat sommigen al eind mei vertelden: nieuwe federale verkiezingen. Om daarna werk te maken van confederalisme. Op zijn minst.

Dat Vlaams informateur Bart De Wever een tijdlang met sp.a gesproken heeft, was dus vooral om druk te zetten op CD&V en Open Vld. Bij het afsluiten van deze rubriek – maandagmiddag - zag het ernaar uit dat de Vlaamse coalitie een ‘remake’ zou worden van de Zweedse ploeg van N-VA, Open Vld en CD&V. Dezelfde coalitie die Vlaanderen tussen 2014 en 2019 leidde. En die zwaar werd afgestraft. Even werd gedacht aan een Bourgondische coalitie zoals in Antwerpen, maar een meerderheid in het Vlaams Parlement met N-VA, Open Vld en sp.a was te krap. In theorie is het mogelijk en wellicht heeft Bart De Wever met sp.a-voorzitter John Crombez gepraat om ervoor te zorgen dat de andere partijen niet teveel eisen zouden stellen.

We zullen de komende dagen of weken merken of die aanpak geslaagd is. Misschien was een onderdeel van de afspraak met CD&V en Open Vld dat die partijen federaal niet in een regering zonder de N-VA stappen. Waarbij meteen de vraag rijst hoe Bart De Wever daarvoor de nodige garanties heeft gekregen.

Wat is het woord van CD&V-voorzitter Wouter Beke waard na de sabotage in de vorige legislatuur? En wie zegt dat de immer ambitieuze Gwendolyn Rutten of Alexander De Croo niet hun kar keren?

Een ‘depannage’ van de Zweedse coalitie Paarsgroen - zonder N-VA dus was federaal daadwerkelijk een optie voor de liberalen op zoek naar postjes. Desnoods de Wetstraat 16.

Rutten en De Croo hoopten premier te worden in zo’n coalitie, maar nu lijkt de paarsgroene piste verlaten. Zeker na de spanningen tussen Open Vld en de partijen in de Brusselse regering, die altijd hebben geweigerd om de Franstalige liberalen van de MR op te nemen in

de coalitie. De jongste tijd ontstond de indruk dat er federaal vooral gewerkt werd aan een Bourgondische formule. Vorige week leken daar een paar politieke openingen te ontstaan. Indien de sp.a in de Vlaamse regering stapt, dan zou de Vlaamse coalitie de opstap zijn naar de federale ploeg met aan Franstalige kant de PS en de MR. Want in de Waalse regering is de plaats van Ecolo niet verzekerd.

Alleen, een Zweedse coalitie in Vlaanderen ondergraaft dit alles.

Men zou kunnen werken aan afspiegelingscoalities met de ‘Zweedse’ partijen aan Vlaamse kant en anderzijds de PS en MR. Alleen, zo’n federale regering zou eigenlijk neerkomen op het depanneren van de regering Michel I, die sinds de verkiezingen geen meerderheid meer heeft. En dan nog wel een ‘depannage’ door de PS. Politieke zelfmoord voor Elio Di Rupo en Paul Magnette.

Begonnen met te werken aan een linkse coalitie, zouden de Waalse socialisten uiteindelijk terecht komen in een regering met enkel - in hun ogen - rechtse partijen.

Vandaar dat er de jongste dagen een piste opduikt die al kort na de verkiezingen werd geopperd: indien men er op federaal niveau niet uit komt, dan moeten er tegen december of januari maar nieuwe federale verkiezingen worden gehouden. Een optie die al bijna een maand geleden in N-VA-kringen werd opgevangen.

Gebruik maken van artikel 35 Vraag is of nieuwe federale verkiezingen en de daarbij horende uitslag veel zoden aan de dijk zetten. De kans is in elk geval reëel dat het gewicht van de V-partijen nog toeneemt. Er wordt vooral gedacht aan een nieuwe overwinning voor het Vlaams Belang. En wellicht een kleine achteruitgang voor N-VA.

Maar als de V-partijen in de federale Kamer een Vlaamse meerderheid halen, is dat een game changer.

Dan kan de N-VA, die ondertussen de leiding heeft van de Vlaamse regering, druk zetten om stappen te nemen richting confederalisme.

Men kan gebruik maken van artikel 35, waarbij Vlamingen en Franstaligen afspreken wat ze nog samen doen. De PS zou in zo’n situatie klem worden gezet. Men rekent er bij de V-partijen op dat de Waalse socialisten nog meer stemmen zullen verliezen aan PTB/PVDA. Veel andere opties dan richting confederalisme werken zouden er niet zijn. De vraag die na 26 mei immers gesteld werd, zal over vijf tot zes maanden nog altijd gelden: hoe kunnen de sociaaleconomische standpunten van PS en N-VA (maar ook Open Vld) met elkaar verzoend worden? De N-VA zal nooit aanvaarden dat het beleid met de schuchtere hervormingen onder Michel I, zoals de taxshift en de hervorming van de vennootschapsbelasting, ongedaan worden gemaakt. En de PS zal nooit een centrumrechts economisch beleid aanvaarden. De patstelling die er nu is, zal altijd bestaan.

En dus is de stap richting confederalisme het absolute minimum.

Al blijft het de vraag wie dat Vlaams front eventueel zal vormen. Zal het de Vlaamse regering zijn met de ‘Zweedse partijen’? Of de V-partijen Vlaams Belang en N-VA? De tweede piste is de meest logische, maar tijdens de Vlaamse informatieronde zijn er misschien teveel wonden geslagen tussen de twee partijen. Dat het Vlaams Belang Vlaams afvalt, steekt aan het Madouplein. En bij de N-VA hebben ze het gehad met de virulente campagnes van het Vlaams Belang op sociale media.

2

Actueel

15 augustus 2019

Tureluurs

Voorbije zondag voerden een veertigtal mensen actie in Antwerpen tijdens het aanmeren van een zoveelste cruiseschip. Hun protest is vooral gericht tegen de hypocrisie van het Antwerpse stadsbestuur: terwijl oude dieselwagens het stadscentrum niet meer binnen mogen, mogen zwaar vervuilende cruiseschepen pal in het centrum aanmeren.

De lage-emissiezone is er gekomen om in het stadscentrum minder fijn stof te creëren. Antwerpen was de eerste stad die zo’n beperking invoerde, daarna volgde Brussel en binnenkort mag het evenmin in Gent. Wie Antwerpen toch binnenrijdt, krijgt een fikse boete. Het is een melkkoe die de stad Antwerpen inmiddels meer dan 20 miljoen euro aan boetes heeft opgeleverd.

Cruiseschepen zijn vervuilend door de uitstoot van zwaveldioxide, en als ze aan de wal liggen, moeten zware dieselgeneratoren continu voor de stroomvoorziening zorgen. Ik vind het ludieke protest dus meer dan gerechtvaardigd: het is hypocriet om een verbod op te leggen aan de gewone burger om met een dieselwagen de stad binnen te rijden, terwijl er alles aan gedaan wordt om toeristen en cruiseschepen te lokken. Men zou die cruiseschepen ook kunnen laten aanleggen in een dok in de haven, zonder veel bewoning in de onmiddellijke omgeving, maar dat is natuurlijk niet leuk voor de opvarenden. Antwerpen is zowat de enige stad waar cruiseschepen pal aan het historische centrum kunnen aanleggen.

Enkele lezers vonden dat Jürgen Ceder en ik een beetje overdrijven als het over klimaat en milieu gaat. Zijn we niet naïef door alles en nog wat te bekritiseren en te minimaliseren?

Wel, beste lezer: we zijn ons wel degelijk bewust van de problemen die ons omringen. Maar laat ons vooral realistisch blijven.

Ons wordt nu gevraagd minder vlees te eten (want te belastend voor het milieu), maar ondertussen groeit de bevolking in Afrika.

Binnen vijftig jaar verwacht men daar een verdubbeling van het aantal inwoners. Die moeten allemaal eten en drinken, en daarvoor zullen duizenden vierkante kilometers savanne en regenwoud moeten sneuvelen. En de wagens die Antwerpen, Brussel en Gent niet meer binnen mogen, worden tweedehands verkocht en naar Afrika verscheept, waar ze nog ten eeuwigen dage blijven rondrijden. Daar mogen ze blijkbaar dan wel fijn stof blijven uitstoten…Waar zit de logica?

Verleden week werd ons erop gewezen dat 25 procent van ons voedsel verspild wordt. Lees: weggesmeten. Uiteraard is dat te vermijden. Maar de beste uitvinding ooit om voedselverspilling tegen te gaan, waren de plastic potjes van Tupperware… Sic. Wordt u soms ook tureluurs van wat mag en niet mag?

KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR

Myria neemt (linkse) politieke standpunten in Myria is het Federaal Migratiecentrum. Sinds 15 maart 2014 vervult het als autonome openbare instelling drie complementaire wettelijke opdrachten: informeren over de aard en de omvang van de migratiestromen, de strijd tegen mensenhandel en mensensmokkel stimuleren, en waken over de grondrechten van vreemdelingen.

begunstigde van internationale bescherming. Myria wil ook een wijziging van de wet. “Zowel in het kader van gezinshereniging met een Belg als met een derdelander evalueert DVZ (Dienst Vreemdelingenzaken) de bestaansmiddelen van de persoon in België die de aanvrager wil vervoegen. Myria pleit voor die wetswijziging opdat tegemoetkomingen voor personen met een handicap en de inkomensgarantie voor ouderen verplicht mee in rekening worden gebracht bij die beoordeling. Zo verkrijgen die personen rechtszekerheid en worden ze niet gediscrimineerd in hun recht op een gezinsleven.”

Vraag tot wetswijziging

Het laatste rapport van Myria is “Migratie in cijfers en rechten 2019”. In het rapport neemt topman ad interim Koen Dewulf duidelijk stelling: “Vandaag zoekt de overheid doelbewust de grenzen op van de mogelijkheden om het recht op gezinsleven in te perken, wat het belang van de rechtspraak dan weer opdrijft. Toch heeft de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen in zaken betreffende het recht op gezinsleven een vrij beperkte rechtsmacht, wat Myria betreurt. Bovendien wordt het parlementaire debat nauwelijks gevoed door gedegen en volledig onderzoek naar de evoluties van huwelijken, partnervorming en verblijfsstrategieën en drijven de schaarse debatten op ex-

trapolaties van individuele dossiers of situaties.” Dat is forse kritiek.

Uitbreiding gezinshereniging In het rapport worden door het ‘onafhankelijke’ Myria nog scherpere - linkse - posities ingenomen. Myria is sinds 2017 partner van UNHCR inzake gezinshereniging van erkende vluchtelingen en subsidiair beschermden. “Zij (de vluchtelingen) zouden de mogelijkheid moeten hebben om de aanvraag tot gezinshereniging voor hun familieleden zelf in te dienen in België.” Myria beveelt ook aan de gezinshereniging uit te breiden naar bepaalde familieleden die behoren tot de gezinseenheid en ten laste zijn van de

Tot slot blijft Myria zich verzetten tegen het principe dat gezinnen met kinderen in detentie kunnen worden geplaatst. Myria drukt erop dat de overheden de bestaande alternatieven sterk moeten verbeteren en ook nieuwe alternatieven moeten ontwikkelen, niet alleen voor gezinnen met kinderen, maar ook voor volwassenen zonder kinderen. Die alternatieven lopen volgens Myria uiteen: regelmatige aanmeldingen, afgifte van identiteitspapieren, financiële garanties, keuze van een garant, toewijzing van een verblijfplaats of gemeenschappelijk wonen.

Dat zijn alle (linkse) politieke standpunten. De vraag om de wet te wijzigen, is daar een zeer duidelijke illustratie van. Myria mag informeren, maar een wetswijziging komt voor zover geweten van de regering (ontwerp) of het parlement (voorstel), niet van een openbare instelling. Misschien moet de volgende federale regering maar eens nadenken over de kerntaken van die instelling.

THIERRY DEBELS

ECONOMISCHE ZAKEN

Dubbelzinnige pleidooien van de banken ING-topman Eric Van Den Eynden pleitte begin deze maand voor het afschaffen van het minimumrendement op het spaarboekje. De reden is dat dat geld kost aan banken door het nulrentebeleid van de Europese Centrale Bank. Daarnaast deed KBC-topman Johan Thijs een oproep voor een uitbreiding van de vrijstelling van roerende voorheffing op het spaarboekje naar andere financiële producten. De twee uitspraken lijken weinig met elkaar te maken te hebben, maar schijn bedriegt.

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Cuperusstraat 41, 2018 Antwerpen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland

Abonnement buitenland:

3 maanden: 6 maanden: 1 jaar: Steunabo 1 jaar:

Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

32,50 euro 65,00 euro 130,00 euro 250,00 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Stichter 1945-1955: Hoofdredacteur 1955-2000: Hoofdredacteur 2000-2010: Hoofdredacteur 2010-heden: Verantw. uitgever:

Bruno de Winter Jan Nuyts Leo Custers Karl Van Camp Karl Van Camp

0,11 procent. Dat is de wettelijke minimumrente op Belgische spaarboekjes. Drie keer niets dus. Het gevolg van het lagerentebeleid van de Europese Centrale Bank. De commerciële banken in België zijn niet altijd gelukkig met dat lagerentebeleid. De Belgische langetermijnrente (OLO) werd aan het begin van de zomer voor het eerst in de geschiedenis negatief. Daarnaast hanteert de ECB een depositorente van -0,40 procent. Dat wil zeggen dat banken als KBC, BNP Paribas Fortis, Belfius, ING en ook alle andere moeten betalen als ze geld parkeren bij de Europese Centrale Bank (ECB) in plaats van het in de economie te pompen. Het is een manier om banken ertoe aan te zetten meer kredieten te verlenen aan bedrijven en gezinnen om zo de groei en de inflatie aan te jagen.

Spaarreserve strategisch belangrijk Alleen, door de negatieve rente bij de ECB en de 0,11 procent minimumrente op Belgische spaarboekjes, verliezen de banken geld.

Vandaar dat ING-topman Eric Van Den Eynden een oproep deed om die minimumrente te laten vallen.

Dat zou de banken 300 miljoen euro opleveren. De minimumrente op spaarboekjes zal echter niet direct worden afgeschaft. Ook al verliezen de eigenaars van een spaarboekje elk jaar geld omdat de inflatie hoger ligt dan het rendement, het

spaarboekje is onaantastbaar. Ook voor politici. Er staat 270 miljard euro op de spaarboekjes. Voor veel mensen is dat een deel van hun later pensioen. En voor de regering is die spaarreserve een argument dat gebruikt wordt tegenover beleggers die in Belgische staatsschuld willen investeren.

Dat België aan een zeer lage rente - quasi nul - kan lenen op de financiële markten met een schuld van 100 procent van het bbp, komt doordat het spaargeld als een soort van onderpand wordt gezien. En via hogere belastingen kan worden aangesproken.

Met zijn pleidooi heeft de ING-topman eigenlijk in de woestijn geroepen. De andere bankiers - Marc Raisière van Belfius en Johan Thijs van KBC - hebben vorige week bij de voorstelling van de halfjaarresultaten niet opgeroepen om het minimumrendement af te schaffen.

Wel sprak Johan Thijs zijn ergernis uit over de vele bankentaksen die vooral op spaarboekjes worden geheven. In totaal zou het over 491 miljoen euro gaan. Onaanvaardbaar voor Johan Thijs, aangezien het spaarboekje een verlieslatend product is.

Vrijstelling beleggingsinkomsten?

Wel lanceerde hij een ander voorstel: de fiscale vrijstelling voor het spaarboekje moet worden uitgebreid tot andere beleggings-

producten. Dat zit zo: momenteel bestaat een vrijstelling van roerende voorheffing op het gereglementeerde spaarboekje uit tot 980 euro renteopbrengsten. Daarboven zit je snel aan 30 procent roerende voorheffing. Zoals opbrengsten van fondsen en dividenden allerhande belast worden.

Een vrijstelling voor de beleggingsopbrengsten zou meer geld van de spaarboekjes naar de fondsen en aandelen loodsen. Een cadeau voor de spaarder en belegger, maar eigenlijk vooral een bonus voor de banken. Wie inschrijft voor zo’n fonds, moet immers ook instapkosten betalen, wat pure winst is voor de bank. Het pleidooi van de KBC-bankier is dan ook niet ingegeven door filantropie. Het is een dubbelzinnig discours.

De banken zijn ondanks miljoenenwinsten nog altijd zoek naar extra rendement en dat is eigenlijk de enige reden waarom de toplui van de banken met allerlei voorstellen komen over rentevoeten en beleggingen. Waarbij ze dus niet vertellen dat hun winstmarges niet onder druk staan, integendeel. Beleggingen brengen veel op. En de rente op spaarboekjes mag de banken wel geld kosten, dat wordt gecompenseerd door hogere marges op de woonkredieten. Daar ligt de rente van 1,6 procent - inderdaad zeer laag - toch nog altijd boven de marktrente.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Actueel

15 augustus 2019

3

De Wever heeft het handig gespeeld Dat Jan Jambon door zijn partij naar Vlaanderen wordt gestuurd, is geen verrassing. Zonder ongelukken wordt hij Vlaams minister-president. Geen slecht idee, want hij zat federaal mogelijks wel op een zinkend vlot. De Wever en Jambon hebben Di Rupo in een lastige positie gemanoeuvreerd. Die noemt een federale regering met Vlaams Zweeds meteen een “utopie”. Zijn vaderland wordt geconfronteerd met naderend onheil, terwijl Vlaanderen bestuurbaar blijft.

Jambon mag de Vlaamse formatiegesprekken op gang trekken, en dat zou wel eens snel kunnen resulteren in een nieuwe Vlaamse regering. Een startnota is nog geen regeerakkoord. Wat erin staat geeft wel aan welke richting het ongeveer zal uitgaan. Vermoedelijk is dat in de luwte voldoende doorgesproken.

Wat staat erin? Kort samengevat: de afschaffing van de woonbonus, de creatie van 120.000 extra jobs en een (nog) hogere Vlaamse tewerkstellingsgraad binnen de vijf jaar, de afschaffing van de provincies, een strengere inburgering (later kindergeld, richtlijnen sociale woningen), minder migratie via hogere drempels voor nieuwkomers (uitstel kinderbijslagrecht), een sterker maar “selectiever” sociaal beleid, groen licht voor een weer iets meer traditioneel onderwijs (afschaffing sociale mix, behoud richtingen ASO/TSO/BSO), meer groen...

Sneller Vast staat dat we in Vlaanderen wellicht sneller onze politieke marsrichting zullen bepalen. Di Rupo staat daar nu met zijn molentjes te draaien. Geen PTB, geen duo-job met Ecolo, en straks alleen nog met de liberalen van de MR als potentiële bondgenoot.

Het geweeklaag over de trage regeringsvorming kan nu ophouden. Tijd voor ander speelgoed. Het was bij momenten meelijwekkend. Professor Carl Devos ging in De Morgen fel te keer tegen al die verhaaltjes waarmee “journalisten en analisten zich als krolse loopjongens op pad lieten sturen”.

We werden de hele vakantie door bestormd met ‘strategisch theater’ over verschrikkelijk politiek onweer. Over het einde van traditionele partijen en hun voorzitters, over de traagheid van de informateurs en de politici (vooral de Vlaamse dan, zo wil het de zelfbevlekking), over de interne verdeeldheid binnen de partijen.

Maar vooral over de hoogdringendheid waarmee onze welvaart door daadkracht moest worden gered. Is er ergens iets aan het zinken? We hebben er weinig van gemerkt.

“Als zoveel brolberichten opgeblazen worden, moet de discretie wel goed werken”, signaleert Devos. In die zomerse speculaties was De Wever doorgaans de pineut. Vooral zijn gesprekken met Vlaams Belang werden hem kwalijk genomen. De meest commentatoren onderscheidden zich als vuurspuwers tegen de Vlaams-nationalistische partijen. Tiens, zou er over de openbare omroep iets staan in de startnota van De Wever? Neen, dus.

Kort Misschien is een sobere analyse van de voorbije weken niet zo moeilijk. En ze kan kort zijn: • “Het signaal van de kiezer” is een slaapverwekkend en vrij gemakzuchtig gegeven. De winst van het VB was groot genoeg om er op z’n minst een tijd lang mee te praten.

• Het VB was verdeeld genoeg (radicaal rechts versus extreem rechts) om voor zichzelf de deur naar regeringsdeelname gesloten te houden. Sommigen beseffen er niet dat een democratie ook grote of winnende partijen in de oppositie kan houden.

De ontgoocheling van Van Grieken is begrijpelijk. Hij fulmineert tegen de “loserliga”, maar ligt binnen zijn partij zelf aan de ketting.

• Vanaf dag 1 was duidelijk dat De Wever in een sterke positie zat, en met zijn tactisch talent zou schaken tot hij partners vond die zijn partij ook op federaal niveau niet zouden lossen. De federale knoop ligt er nog.

• De beste grap van de voorbije zomer was de hersenbloeding bij Groen, waar de best sympathieke Bjorn Rzoska voor zijn partij plots moest solliciteren om als win-

naar “vanzelfsprekend” mee te mogen regeren. Wie koopt er voor Groen eens een telraam (géén 10 procent in Vlaanderen)?

• Het belangrijkste nieuws van de dag misschien: Het koninkrijk België zit omwille van de politieke kloof in dit land met een probleem. De enige oplossing zou kunnen bestaan in wat meer bevoegdheden voor Vlaanderen, in ruil voor alweer een nieuw pakket Vlaamse transfers voor Wallonië (en Brussel). Maar daar zijn we nog lang niet.

Strategie Meteen na de verkiezingen was ook duidelijk dat De Wever maar drie opties had: Zweeds doorgaan, Bourgondisch (zoals in Antwerpen, zonder CD&V) of het opzij duwen van de liberalen (de raketcoalitie).

Zinloos was die laatste niet, maar in het bollenkraam van de compleet verdeelde socialisten kwam die bal verkeerd terecht.

De socialisten van Brabant en van de grootste steden, die zingen nog heetbloedig de Internationale.

In zo’n situatie had De Wever de drie traditionele partijen in zijn tang. En dat maakte hen bang. Al wie dat niet springt, van het schaakbord. De socialisten hebben dat spel verloren.

Nu dat Vlaams probleem voor een stuk is uitgeklaard, wordt het uitkijken naar dat in Wallonië. Balorig extreem links stapte zelf naar de uitgang (PTB), waardoor radicaal links (PS + Ecolo) plots besefte dat het de onthoofde MR toch nodig had om een meerderheid te vormen. Als de slimme jongens en meisjes van Ecolo de N-VA blijven criminaliseren, blijft voor Di Rupo in Wallonië alleen de MR over.

Belang Ondertussen staat het VB weer op de Vlaamse kaart. Maar één ding moet men er toch eens beseffen: zelfs al haalt de partij bij volgende verkiezingen een kwart van de stemmen, dan is dit geen garantie op succes. In 2004 heeft Frank Vanhecke dat ondervonden.

De VB-kiezer mag de komende jaren niet mee in de bakkerij, maar hij zal wel mee de smaak van het brood hebben bepaald. De Vlaamse regering zal meer investeren in inburgering, maar tegelijk ook maatregelen nemen tegen de hypermigratie.

De kiezers van CD&V en Open Vld zullen ook wel hun portie zoetigheid krijgen.

Ze kunnen nu uitkijken naar het gekrakeel binnen de eigen partij. Daar heeft De Wever weinig last van. De kans is niet klein dat de meer conservatieve fracties van zijn twee partnerpartijen hun posities zullen versterken.

N-VA-kiezers ten slotte zullen vermoedelijk snel zeggen dat De Wever het maximale uit de Vlaamse kan heeft gehaald. Het partijapparaat zal maar lichtjes worden verzwakt.

Federaal De komende dagen en weken zullen we vaststellen dat het federale systeem vierkant draait. Het combineren van Vlaams Zweeds met Waals paars, wie houdt dat nog voor mogelijk? De Wever heeft zijn zaken wat meer op orde, Di Rupo een stuk minder.

Hoeveel dagen zal sire straks moeten geven, en aan wie? De Wever heeft over de taalgrens geen partner, Di Rupo evenmin. Maar De Wever heeft bondgenoten, Di Rupo niet.

In zo’n situatie zitten we onbetwistbaar een stap dichter bij het logische besluit dat we het Belgische boeltje maar beter zoveel mogelijk verdelen. Daar zal het voorspelbare geweeklaag van de progressieve commentatoren (kiezersbedrog, “redelijk” rechts, enz.) weinig aan veranderen. En het gekreun van de economische spelverdelers (VBO en co) evenmin.

ANJA PIETERS

BRIEFJE AAN JAN JAMBON

Afgevaardigd bestuurder Mijnheer de begrafenisondernemer?

Het is dus zover. De coalitie van de verliezers wordt gewoon voortgezet. Ondanks het feit dat de Vlaamse burger jullie allemaal een flinke buis had gegeven, nemen jullie zonder verpinken de draad weer op alsof er op 26 mei niks gebeurd is. Gij moogt niet alleen Geert Bourgeois vervangen als minister-president – die afgeserveerd is naar Europa om er met de anti-Catalanen fractie te gaan vormen -, maar gij hebt ook de zegen gekregen van de Leider-naast-God om in zijn plaats - als een soort afgevaardigd-bestuurder – de teugels van het Vlaams gouvernement in handen te nemen.

Het zijn vreemde weken geweest. Er werd getreuzeld, mist- en rookgordijnen werden opgetrokken, er werd gezwegen en geheimzinnig gedaan, er werd zelfs een aantal keer door de formateur gesproken met de overwinnaar van de verkiezingen, geregeld werd beslist om nog niets te beslissen en er werden Zweedse, Boergondische en raketformules tegen het licht gehouden. Binnen uw partij werd diep nagedacht en gekeken naar de diverse stellingen in eigen rangen, want daar zit niet iedereen op dezelfde golflengte. Er zijn er zelfs die naast de genoemde coalities het liefst met het Vlaams Belang in zee willen, gedwongen aangevuld met blauwen of tsjeven. En als dat niet kan, willen zij dat uw partij tegen al de anderen zegt om het dan maar zelf te doen. Eerlijk gezegd vind ik dat nog het beste. Het had iedereen het mes op de keel gezet en tot toegevingen moeten dwingen om in Vlaanderen te doen wat de kiezer uitdrukkelijk had gezegd. Het heeft echter niet mogen zijn, want gij gaat met de Vlaamse partijen die in de vorige Belgische regering voor het Marrakeshpact kozen verder regeren. Ik maak hierbij twee bedenkingen, een op Vlaams en een op Belgisch niveau. Volg even mee.

De ene kant van de medaille toont dat dit alles eigenlijk geen goede zaak is voor Vlaanderen, dat gij altijd zo zelfstandig mogelijk hebt willen zien en zelfs flink wat rechtser dan voorheen. Het zal trekken en duwen worden met linkselende tsjeven en het door een kakelende en ministerpostgeile brilsmurf aangevoerde en ver naar de progressiviteit opgeschoven blauwe clubje. Bovendien was de sfeer tussen uw partij en CD&V danig verzuurd geraakt dat dat niet op een-twee-drie weer onder de mat zal geveegd zijn. En het zal nog moeilijker worden als de herrezen Belangers een niets ontziende oppositie gaan voeren met het oog op 2024 om ‘de Zweden’ dan de genadeslag toe te dienen en blauw en oranje richting kiesdrempel te drijven.

Het zou wel eens kunnen! Ge zult al heel wat punten van hen in uw regeerakkoord moeten opnemen om hen tegemoet te komen om toch nog iets van ‘het signaal ven de kiezer’ overeind te houden en hen tot kalmte te doen bewegen. Vergeet niet dat die partij zich aan het reorganiseren is en haar sterk groeiende personeels- en ver-

kozenenploeg maximaal zal inzetten in ‘oorlogsmodus’. Aan de andere kant van de medaille daarentegen wordt niet naar Vlaanderen, maar naar België gekeken, zo blijkt. En dat geeft een andere dimensie die niet zozeer nog iets te maken heeft met verkiezingsuitslagen, maar wel met ‘een spel stratego’ tegen de Franstaligen en hun zo geliefde België. Gij en de uwen hebt altijd gezegd dat er met jullie enkel nog federaal kan bestuurd worden als er aan Vlaamse zijde ook een meerderheid is. Die is er met ‘de Zweden’. En daarmee willen jullie duidelijk de PS en zelfs de MR onder druk zetten. Meer en meer wordt er klaarblijkelijk aan een ‘afspiegelingsregering’ gedacht, die een vertaling is van de werkelijkheden aan beide zijden van de taalgrens. Dus: N-VA, CD&V en Open Vld in Vlaanderen, en MR en PS (eventueel nog met Ecolo) aan Waalse kant. Alleen is het maar de vraag of de PS dit zal aandurven.

Die kans is erg klein en ik maak mij sterk dat jullie precies daarop rekenen om nadien te kunnen zeggen: “Rien ne va plus!

C’est fini avec la Belgique.” Om dan het confederalisme op tafel te leggen en aan de invulling van artikel 35 van de Grondwet (wat doen we nog samen en wat niet) te beginnen. Of nieuwe verkiezingen uit te schrijven met de voorspelbare gevolgen die alleen maar kunnen leiden tot een Vlaams-nationalistische regering in Vlaanderen, zonder Gwendolyn en Wouter.

Gij hebt de voorbije jaren het Belgische establishment goed leren kennen en in de schoot van de regering-Michel een pak ervaring opgedaan. Gij hebt als een van de weinige Vlaams-nationale politici de gevoeligheden bij Franstalige politici kunnen en leren aanvoelen om goed te weten waar hun psychologische en politieke grenzen liggen. Als chef van de Vlaamse regering kunt gij in ieder geval uw ploeg sturen, als antennebureau naar het federale niveau.

Het is een nieuwe strategie, maar er is wel wat voor te zeggen. En als dat allemaal uiteindelijk tot doel zou hebben dit onzalige land een majeure staatsbegrafenis te bezorgen, dan zou ik zeggen: hou u niet in. Het kan er voor een rechts en Vlaams Vlaanderen alleen maar beter op worden.

Splits zelf de sociale zekerheid!

Bel gratis 0800 179 75 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be Voor een Vlaamse sociale zekerheid!

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen

Word lid van het VNZ

4

Op de praatstoel

15 augustus 2019

Peter Vyncke (onderneming van het jaar 2016)

“Traditie is niet het bewaren van de as, maar het doorgeven van het vuur.”

Vyncke nv uit Harelbeke, onderneming van het jaar 2016, bouwt wereldwijd groene energiecentrales en kan mooie cijfers voorleggen. Vyncke is Vlaamsgezind, koestert opinies en heeft eigen normen en waarden.Vader Dirk en de zonen Peter en Dieter zijn ‘de drievuldigheid’ van de nv. CEO Peter Vyncke is welbespraakt en jongleert met meningen die knetteren.

zou hebben die zonder overleg en zonder coördinatie hun eigen zin doordrijven. Dat zou voor geen meter werken en naar het einde leiden.

De fabriek heeft letterlijk een groene ruggengraat en dat hoort zo, want Vyncke bouwt wereldwijd installaties om schone energie op te wekken met biologisch afval, voornamelijk hout en vezels. In de voorbije decennia werden achter de werkplaatsen inlandse bomen aangeplant, op een terrein van 14 hectare, met wandelpaden, een joggingpiste, een bezinningsplek, fruitbomen, een wijngaard en meer van dat moois. Voor de werknemers.

Vyncke haalt geconsolideerd een omzet van 110 miljoen euro en telt 335 medewerkers, ‘Vynckeneers’ in het bedrijfsidioom.

Boven Vyncke nv waait een kloeke leeuwenvlag. De familieleden zijn niet alleen ondernemers, maar ook, wat apart blijft, flaminganten van de romantische tot de economische variant. Vyncke senior, Dirk, is elk jaar aanwezig op het Zangfeest en de IJzerwake. Zijn twee zonen, Peter en Dieter, de co-CEO, vertellen dat niet alleen, ze gebruiken hetzelfde visitekaartje en vinken aan van wie je het krijgt.

Normen en waarden smeren reeds meer dan honderd jaar de zaken van Vyncke.

Op mijn 14e zond ik een handgeschreven brief naar Vic Anciaux van de VU en Karel Dillen van het Vlaams Blok, om hen aan te porren hun twisten stil te leggen en samen te streven naar het gemeenschappelijke doel, meer Vlaamse macht verwerven. De reactie van beide heren was, en ik bezit nog steeds hun brieven: “Onze ideologische verschillen zijn te groot.” Dat was 35 jaar geleden, en vandaag blijven wij onze kracht verdelen, dus afbreken.

Open Vld, CD&V en sp.a marginaliseren zienderogen. De Walen beginnen te vrezen voor de gevolgen van de aflopende financieringswet in 2024. Zij zijn de facto een minderheid maar worden even de facto een meerderheid, want zij sluiten de rangen. De Vlamingen niet.

‘t Pallieterke: geld speelt een rol, maar is niet alles?

Peter Vyncke: Van vader op zoon is het hier de traditie om ethisch te werken en te handelen. Dieter en ik zijn de vierde generatie. Wij zijn geboren als blanco bladen. Lui of vinnig zijn heeft te maken met opvoeding. Ik ben een kind van thuis, maar evenzeer van de jezuïeten, en zo kweek je een goede mentaliteit. Er was het voorbeeld van vader, die hard werkte en de wereld afreisde, er was de school en er was de jeugdbeweging. Ik ben de oudste van vier kinderen en was een druk ventje. Nu krijg je rilatine, toen kreeg je een draai om de oren.

Mijn thuis kiest de school en ik vloog naar de jezuïeten in Aalst, van maandag tot en met vrijdag. Daar begon het Vernieuwd Secundair Onderwijs een jaar later dan in West-Vlaanderen. Aalst had het klassieke systeem, wat vader in de gaten had. (lacht) Dat VSO heeft het niet lang volgehouden. Ik had de tijd van mijn leven in Aalst, met een grote vrijheid. Stel je voor, wij mochten roken op onze kamer in die jaren. Bij de jezuïeten zijn de grenzen ruim, maar o wee als je die overschrijdt. Tijdens het weekeinde, na de drukke werkweek in Harelbeke, was ik bij de KSA van Lo, waar het gezin woonde,. Aan de KU Leuven werd ik preses en ik wilde samen met anderen een steen verleggen. Vader was mij daarin voorgegaan; hij heeft altijd stevig contact gehouden met zijn universiteit. Wij zijn Vlaams opgevoed, romantisch, maar ik ben eerder een flamingant met een economische inslag.

Hoe groeide Vyncke van een smidse uit tot een fabriek met stoomketels voor de vlasindustrie?

Mijn overgrootvader begon in 1912 als smid en werd later ketelbouwer. Toen de vlasteelt verdween langs de Leie, werd energievoorziening stilaan de nieuwe hoofdtak. Dat betekende al snel stappen zetten over de grenzen.

Vader wilde de wereld zien, alle landen. Zo ontstond de context voor Vyncke om te groeien, om een internationale onderneming te zijn. Na de feiten, en een feit was zijn reisdrift,

wordt dat gerationaliseerd als een bewuste keuze. Dat ligt genuanceerder.

Zit de interesse in het wereldgebeuren in uw genen?

Ik verhuis volgend jaar met mijn vrouw en zes kinderen naar Singapore, om sterker te groeien in China, Japan en Zuid-Korea. Bij onderhandelingen daar wil de lokale etiquette dat, als ik aan tafel zit, de tegenpartij ook de CEO meebrengt, en zo bereik je sneller overeenkomsten.

Hebben ondernemingen een breder oogmerk dan alleen omzet en winst?

Alle Vynckeneers horen vanaf de eerste dag: “Wij vertrouwen u.” Dát is onze meest authentieke en traditionele waarde. Statistisch gezien zijn er meer mensen die je kan vertrouwen dan mensen die je moet wantrouwen.

Iemand vertrouwen geven is besmettelijk, het is omgekeerde engineering. Bij ons krijg je onmiddellijk verantwoordelijkheid, met een senior die stilzwijgend meekijkt. In de meeste ondernemingen is er nul vertrouwen. De tweede waarde is ambitie en verbondenheid is nummer drie. Dat zat er in vanaf dat vader werkte met 30 mensen. Het algemene beginsel is dat je je bij Vyncke moet ‘jeunen’, en dat West-Vlaamse woord is niet, zoals meestal wordt gedacht, in de eerste plaats plezier maken. Neen, het is vooral een synoniem van ‘gunnen’, en daarvoor moet je minstens met twee zijn. Je ‘jeunen’ is ‘s avonds gelukzalig in bed liggen en denken: “Ik heb iets gedaan, samen met anderen, met een eigen bijdrage.”

Wij leggen overal uit wat jeunen is. De authenticiteit is een hoofdwaarde en die geldt in Harelbeke, in Antwerpen, in Gent, in Thailand, in Tsjechië, in China, overal waar Vyncke is. Hebben wij dat uit boekjes geleerd? Neen, eerder door na te denken, door te doen. Vyncke heeft een eigen stijl en een eigen woordenschat.

U tooit zich met de Vlaamse Leeuw, pal boven de fabriek!

De allergrootste Vlaamse Leeuw in West-Vlaanderen, 4 op 6 meter, wappert op ons bedrijfsterrein. (lacht) Het is een leeuw met zwarte klauwen, een guitenstreek. Ik zie op mijn buitenlandse reizen overal fabrieken waar het nationale dundoek trots wappert, waarom dan hier niet? Dat is mijn uitgangspunt. Heeft dat flamingantisme ons parten gespeeld? Soms dachten wij van wel, maar onze grootste klant in Wallonië verscheen op het eeuwfeest van Vyncke in 2012 met een Vlaamse Leeuw.

Flamingantisme, u gaat daar niet voor opzij?

Een zin uit het lied “Gebed voor het Vaderland” die mij nauw aan het hart ligt, is: “Niet ondergaan in haat, in broedertwist en schande.” De Vlaamse zaak en de communautaire twisten zijn voor mij al lang geen taalkwestie meer. In België leven twee groepen van burgers, met elk een andere visie, een andere weg, een andere richting. De Belgische zaken bekijk ik door de bril van een ondernemer.

Stel u voor dat Vyncke drie bbusinessunits

Broedertwist en schande, zegt u?

Vlaams Belang mag in een regering, of in een gemeentebestuur?

Als de regeringsvorming blijft aanslepen en er komen volgend jaar nieuwe verkiezin-

De staatsveiligheid kent u?

In 2016 was Vyncke de “Onderneming van het Jaar” en werd hier een colloquium georganiseerd over duurzame ontwikkeling in de context van de oogmerken van de Verenigde Naties. Op voorstel en vraag van Alexander De Croo, de minister van Ontwikkelingssamenwerking, zou koningin Mathilde aanwezig zijn bij een rondetafelbijeenkomst met acht Vlaamse, acht Waalse en vier Brusselse ondernemers. Ik zeg altijd ‘ja’ op de vraag om Vyncke te bezoeken. De staatsveiligheid arriveerde hier, met een dikke map met onder meer krantenknipsels over mijn Leuvense jaren, en hoe ik toen opgepakt werd door de politie.

Leuven is een ankerplaats van de familie…

In Leuven werden vader, een kleindochter die daar nu studeert en ik ontvangen in de rectorale salons. Vader heeft nadien het eerste uur een cantus geleid en advocaat Jef Dauwe, wat een talent, hield een spectaculaire speech over Leuven Vlaams. Ja, dus, wij hebben ons hart verloren in Leuven, een knappe stad met een knappe unief.

“Het zou toch knap zijn, een regering van N-VA en VB samen?” gen, dan hoop ik dat N-VA en VB samen de meerderheid halen in Vlaanderen. Als N-VA ditmaal niet federaal gaat, dan staat de partij tegen de volgende ronde sterk. Het is dus gek dat de overige partijen N-VA willen bannen uit de federale regering, want zij bewapenen zo hun tegenstrever.

Wat te doen?

Bart De Wever en Elio Di Rupo zouden in stilte, in de luwte, naar Brno moeten trekken om daar te overleggen over de toekomst van België. In Brno zijn Tsjechische en Slovaakse politici in alle discretie tot het besluit en de beslissing gekomen om uit mekaar te gaan.

Nieuwe staten, ze blijven ontstaan.

Een goede zaak?

Carles Puigdemont zat een paar jaar terug op jouw stoel. Wij kopen onder de rook van Barcelona een bedrijf in Catalonië en de patron liet twee jaar geleden gratis de stembiljetten drukken voor de volksraadpleging over de onafhankelijkheid. Madrid houdt absoluut geen rekening met Catalonië. Spanje is het laatste naziregime van Europa. De franquisten delen nog steeds de lakens uit, waarbij CD&V die franquisten steunt via de Europese Volkspartij.

Schrikt een verdergaande decentralisering u niet af?

Kortrijk is met zijn dertien randgemeenten en 300.000 inwoners een stadsgewest. De provincies mogen weg. Organiseer Vlaanderen volgens twintig stadsgewesten. Dat kan een Vlaamse volksstaat worden, zoals de volksstaat Catalonië en deelgebieden van bijvoorbeeld Nederland en Italië, met telkens één tot vijf miljoen mensen.

De deuren van Vyncke staan open, zonder een cordon sanitaire?

Gerolf Annemans, Tom Van Grieken en Barbara Pas waren hier op bezoek. Met Bruno Tobback heb ik voor De Tijd 24 uur gepraat en nagedacht in Poupehan. Ik heb vrienden en kennissen in alle partijen. De PVDA is hier nog niet geweest, want die partij heeft nog niks gevraagd, maar zij is welkom. Als ik morgen in de politiek zou stappen, dan wordt het waarschijnlijk N-VA. Ik sta wel achter het basisprogramma van Open Vld, maar de mot zit erin. Vincent Van Quickenborne kwam voor de Kortrijkse gemeenteraadsverkiezingen op met een Lijst van de Burgemeester. Veelzeggend.

Wat ziet u in de Belgische politiek?

De Belgische politiek is zo bot, zo gemeen en zo vijandig. Barbara Pas verloor haar man en bleef achter met twee kleine kinderen. Niemand, buiten enkelingen van CD&V en N-VA, wilde of durfde haar condoleren. Meryem Almaci ziet Gerolf Annemans op een nieuwjaarsreceptie, steekt haar hand uit voor een wens en trekt zich plots terug, want ze ziet journalisten en cameralui achter zich aankomen. Wat een contrast met vijfendertig jaar geleden.

Louis Tobback, Herman De Croo en Jean-Luc Dehaene kenden mekaars privénummer en gingen bij mekaar lunchen. Dat bekvechten in de Kamer en de Senaat is onbeleefd en grof. Zo wil ik niet bestuurd worden. Ik ben tegen het cordon sanitaire. Twee à drie procent communisten in de Kamer is oké, maar ik wil geen Cubaanse of Venezolaanse toestanden. Ik wil wel luisteren naar hun recepten en voorstellen. De marxistische analyses zijn niet allemaal quatsch. Raoul Hedebouw van PVDA hoor ik graag bezig, en gelijkheid voor ieder-

5

15 augustus 2019

een is als uitgangspunt niet gek. Ik weet ook dat erfenissen de ongelijkheid vergroten; ik verdien in feite niet dat er van bij mijn geboorte zoveel in mijn schoot is geworpen. Anderzijds, de erfenissen aan de staat laten, dat zal de mensen remmen om te werken, want dat is onpersoonlijk en afstandelijk.

Een regering hoeft er niet morgen te zijn, beter eerst een goede ploeg en een goed programma. Juist?

Met de voorlopige twaalfden kan het politieke beleid financieel verder. Ik verzet mij tegen de paniekzaaierij van Pieter Timmermans van het VBO en Hans Maertens van Voka. Zij doen dat zogenaamd in naam van de ondernemers, maar welke achterban hebben zij geraadpleegd? Daar weet ik niks van. Het land draait verder. De deelstaten functioneren vooralsnog alle drie. Trouwens, ik hoop dat Vlaams Belang alsnog in de Vlaamse regering geraakt. Het zou toch knap zijn, een regering van N-VA en VB samen?

Uw liefde voor Kris Peeters is zwak, of zie ik dat verkeerd?

In West-Vlaanderen zetelen straffe CD&V-burgemeesters, en die vinden, als je hen onder vier ogen spreekt, dat Kris Peeters hun partij belachelijk maakt. Hij teistert te pas en te onpas de televisiekanalen. Voor de partij liet hij zich slachtofferen in Antwerpen, en de compensatie, ook ondanks de catastrofe op 26 mei, zal geld kosten. Steven Van Ackere zit in een vergelijkbare situatie.

Hij werd vicegouverneur van de Nationale Bank à rato van 340.000 euro per jaar, als genoegdoening voor geleverde inspanningen die niet opnieuw hebben geleid tot een ministersfunctie. Wij, de belastingbetalers, financieren die overbodige job. Ik begrijp Kris Peeters niet. Ik vraag mij soms af of hij ziek is in het hoofd, of dement. CD&V, alstublieft, schuif die man nu eindelijk aan de kant.

In het oudemannenhuis vol gesjeesde politici dat het Europees Parlement is, ook vandaag, verprutst hij zijn tijd en verknoeit hij de reputatie van zijn partij. Guy Verhofstadt was ooit beloftevol, met zijn liberale manifesten in de nationale politiek, maar werd clownesk als lid van het Europees Parlement, vooral met zijn opruiend gedrag op het Maidanplein in Kiev in 2014, en als ophitser tegen de Brexiteers in het Verenigd Koninkrijk.

Hebben we de Europese Unie nodig?

De euro, onze wereldmunt, is een zegen voor het bedrijfsleven en onze welvaart en helpt de Europeanen op de wereldmarkt. Nog belangrijker is, dat Europa tweeduizend jaar oorlog heeft gekend. De Eerste en Tweede Wereldoorlog zullen later door historici als één worden beschouwd, en de Vijftigjarige Oorlog worden genoemd. De erfvijanden sloten na 1945 een confederale alliantie om hun kolen- en staalindustrie samen te brengen.

Die soevereine staten hebben macht overgeheveld eerst naar de EGKS en later de EU. De Europese Unie is een vredesunie en ik zeg daar niet neen tegen, ondanks de honderden uitwassen. (lacht) De Kirschberg in Luxemburg en haar Europees Gerechtshof draaien op een energiecentrale van Vyncke. Een conflict voor het Europees Gerechtshof brengen, dempt de oorlogszucht en tegen dat er een uitspraak is, is het probleem vergeten of heeft

het zichzelf opgelost. De 2.000 vertalers daar zijn, in mijn ogen, fijner dan 20.000 soldaten om een aanvaring gewapend te beslechten.

Mijn generatie heeft geen oorlog gekend en onderschat het belang van onze vredesunie.

U zou graag een Europees leger gevormd zien worden?

Vandaag heeft bij wijze van spreken elk land één fregat en twee helikopters. Een Europees leger, in synergie, zou ons veel verder brengen. In proportie met de bevolking zouden de ledenlanden mensen en middelen moeten ten dienste stellen van het Europese leger. Er komt een tijd van nergens meer oorlog. Wij in Europa kennen dat al meer dan zeventig jaar. Latijns-Amerika heeft geen (reguliere) oorlog, en Afrika evenmin. Noord-Korea stuurt atleten naar de Olympische Spelen, met Zuid-Korea. De Chinezen en de Amerikanen ruziën, maar ze weten dat zij mekaar nodig hebben.

De Brexit, kan u daarmee leven? (zucht) Voor de Brexit is Europa mee verantwoordelijk. De overwonnene wordt getreiterd, gejend. Respecteer in godsnaam Londen en praat met zijn politici zonder het te duwen naar gezichtsverlies, want dat versterkt enkel het kamp van de Leavers. Als de Brexit doorgaat, zal ik de Britten missen als kritische stem naast de Fransen en de Duitsers.

Zware belastingen, u zegt niet neen?

Herverdeling is wijs. Je hoort mij niet klagen over de helft van wat ik verdien die naar de belastingen gaat. Ik financier mee de gezondheid, de vrede, het onderwijs, en ik heb veel ontvangen, onder meer gezondheid. Als ik blind geboren zou zijn, was ik geen CEO van Vyncke geworden. Solidaire mensen staan ver van het dierenrijk. In de VS worden met Obamacare slechts de eerste stapjes gezet als voorzorgsysteem, en de Europeanen staan verder dan zij van het dierenrijk.

Afrika telt miljoenen vlijtige vrouwen, maar die moeten eerst kansen krijgen en middelen. Tegen luiaards moet je hard optreden. In Henegouwen, op 10 kilometer van Harelbeke, is de werkloosheidsgraad 17 procent, in Kortrijk is dat 0 procent. Elke dag werken hier 100.000 Fransen op een lokale bevolking van 300.000 zielen, en zij steken daarvoor twee grenzen over, die van een ander land en die van een andere taal, om onze economie in gang te houden. Walen die naar Vlaanderen zouden trekken, moeten slechts één grens over, een taalgrens, en zij doen dat niet.

Zijn de Walen te passief?

Nu, ik beschuldig niet enkel de Walen van immobiliteit. Tussen Limburg en West-Vlaanderen is er zelfs geen taalgrens en tussen Ieper en Kortrijk geen dialectgrens. Toch verhuist een werkloze Limburger niet naar de Leie en krijg je een werkloze Ieperling geen twintig kilometer verder. Je kan dat maar wijzigen door de werkloosheidsvergoeding in de tijd af te bouwen. Als iemand maandelijks 3000 euro bruto verdient, geef dan zes maanden hetzelfde bedrag na verlies van werk. Zes maanden is een redelijke termijn om nieuw werk te vinden. Zak tussen zes en twaalf maanden naar 70 procent van de oorspronkelijke wedde en zo verminder je de som geleidelijk, als prikkel om serieus rond te kijken. En een hoog diploma mag geen

rem zijn om bij de pakken te blijven zitten en de neus op te halen voor wat zich aandient.

Ik ben voor de splitsing van de sociale zekerheid om optimaler systemen voor Vlaanderen en Wallonië uit te bouwen. (lacht) Ik heb trouwens mijn sociale zekerheid zelf al gesplitst, door over te stappen van de Christelijke Mutualiteit naar het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds.

Ondernemers zijn noodzakelijk en nuttig, maar soms zo ijdel…

Ondernemers kunnen arrogant zijn en handelen als aristocraten verheven boven de mensen. Wat is dat nu voor praat als een Marc Coucke stelt dat hij geen belastingen betaalt en zelf wel zal bepalen voor wat hij geld geeft.

Is hij beter dan de overheid? Tja.

U ziet alom verzuiling?

België is een gedrocht met verzuilde vakbonden en ziekenfondsen. Als je kanker hebt, dan trekt die ziekte zich niks aan van het feit dat jij bij CM bent, of de Bond Moyson. Breng die aparte entiteiten samen. Maak er een sterkere dienstenonderneming van.

Verzwakt het veiligheidsgevoel bij veel mensen?

Rond mijn huis staat geen omheining. Mijn collega’s in São Paulo en New Delhi leven in kleine burchten, in fortificaties. Ik ben absoluut tegen de doodstraf en voorstander van proportioneel geweld van de ordehandhavers. Dus geen rubberkogels afschieten op betogers die enkele ruiten breken. In Singapore worden overtredingen bestraft met stokslagen. Plastic in open lucht verbranden mag daar niet. Een kennis, een ondernemer, deed het toch achter zijn bedrijf. Hij werd opgepakt en veroordeeld tot drie stokslagen, in aanwezigheid van een gerechtsdokter. Daar zal niet veel plasticafval meer worden opgestookt. Ik erger mij wel aan onnozelheden. Ik rijd naar Brugge voor de verjaardag van mijn moeder en wordt gestopt door een rijkswachter, die mij bekeurt omdat ik over de B van mijn nummerplaat een VL heb geplakt. Een boete van 160 euro is mijn deel. Dat is toch waanzin! Dan zou Marc Dutroux, als alles in verhouding moet, veroordeeld moeten worden tot vierendeling. Na die episode heb ik thuis opnieuw een VL over de B gekleefd.

Allen voor de fabriek!

In de 19de eeuw gold “allen voor de fabriek en de fabriek voor allen”, met gedwongen nering in de fabriekswinkel. Dat is paternalisme, en zo zijn wij niet. Vijfentwintig jaar geleden bedachten de personeelsgoeroes de work-life-balans. Bij Vyncke brengen de medewerkers het mooiste dagdeel door, dat tussen 8 en 17 uur, tijdens het grootste deel van hun leven. Ik zie niks in een tegenstelling oppompen tussen leven en werken, tussen het polariseren van leven en werken. Het ene en het andere zijn verbonden, en dat doe je in samenwerking met anderen, op de werkplek.

Sedert mijn studententijd sta ik achter het tweede categorische imperatief van Immanuel Kant: “Behandel de andere niet als middel, wel als doel.” Je werkt voor den brode, maar het is ook zingeving. Wij, Vynckeneers koesteren de leuze “Live at Work” in een eigen ecosysteem.

Blijft het kapitaal binnen de familie?

Alle aandelen zitten bij de familie. Dieter en ik bezitten allebei 50 procent. Via bonussen verdelen wij een deel van onze winst onder de medewerkers, wat beter is dan het toekennen van winstdeelbewijzen of aandelen. Wij zijn nederig en wassen symbolisch de voeten van onze medewerkers volgens een evangelische traditie. Voor de sociale verkiezingen om de vier jaar zijn er hier geen kandidaten.

De vakbonden, die kunnen toch beter?

De syndicaten in België hebben vandaag een negatieve impact. Rudy De Leeuw was het rolmodel, met zijn middeleeuws discours.

Hij en zijn medestanders willen het schisma tussen arbeid en kapitaal vereeuwigen.

Langs de zijde van de werkgevers is een lobby van de ondernemingen de toekomst. De ondernemingen zijn de sociale zekerheid van onze economie. De Wetstraat kreunt onder het gewicht van de juristen, en wij moeten regelmatig naar ginder om die mensen sociaal-economische nuchterheid bij te brengen.

Dat kan mits een koepelorganisatie van VBO, Voka, Agoria, Etion. Begrijpe wie begrijpen kan: in de huidige Groep van Tien, hét sociale overleg, zit zelfs geen Voka. FRANS CROLS

Groenland achter Vyncke De fabriek in Harelbeke heeft achterliggend 14 hectare land met 14.000 inlandse bomen (geplant door zes gehandicapten), een boomgaard en een veld met duizend wijnstokken. De broers Peter en Dieter Vyncke hebben er hun huis, en voor vader Dirk is een boerderij van driehonderd jaar oud in heropbouw, van de eerste tot de laatste steen.

Van de vijftien kleinkinderen wonen er negen op de site. Zij horen en zien dag en nacht de fabriek en de Vynckeneers.

Het bos van Vyncke is open voor de medewerkers, die er kunnen joggen op een piste van houtsnippers, wandelen of rusten op zitbanken. Verscholen tussen de bomen is er een ‘boma’, een hut met een vuurpot in Zuid-Afrikaanse trant, waar kan gepraat worden over leven, werk, dromen en miserie.

De traditie van Vyncke wordt in leven gehouden op een familiale herdenkingsplek in de groene zone, in de oude tabaksdrogerij. De stoffelijke resten van overgrootvader Louis en zijn echtgenote, de stichters, rusten er onder een gedenksteen. In De Smisse, eveneens op dat terrein van 14 hectare, een boerendoening met geel-blauwe luiken en deuren, de tweede smidse van Louis Vyncke, wordt de geschiedenis van het bedrijf verteld aan de hand van foto’s en teksten, en alaam zoals ovens en machines. Waarom? Peter Vyncke: “Traditie is niet het bewaren van de as, maar het doorgeven van het vuur.”

6

Dwars door Vlaanderen

15 augustus 2019

Boek over ‘foute’ poëzie

“Jong Dietschland geeft acht!”

Meer dan driehonderd Vlaamse en Nederlandse dichters moesten zich na de oorlog verantwoorden voor epuratierechtbanken en zuiveringscommissies. Ze werden veroordeeld omdat ze zich tijdens de bezetting, 1940-1944, te buiten waren gegaan aan onpatriottische en dus foute lyrische gedachten en die ook nog gepubliceerd hadden.

Het Dietse vaderland Het was zonder meer een goed idee van publicist Aat Van Gilst om een bloemlezing samen te stellen met het poëtische werk van zogenaamde foute dichters.

Dat in de overtuiging “opdat hun poëzie niet in vergetelheid raakt”; geweerd als ze worden uit officiële, gezagsgetrouwe, bloemlezingen.

De bundel die samensteller Van Gilst maakte, bestaat uit drie delen: het interbellum, de tijd van de bezetting en de strijd aan het oostfront (het hoofdbestanddeel), en de naoorlogse periode, toen de overwinnaars de geschiedenis bepaalden.

Uit de gedichten spreekt niet zelden een passionele liefde voor het Dietse volk en het vaderland, de bezorgdheid om de toekomst ervan en het streven om land en volk te redden voor de gevaren uit Amerika en het Oosten. Wellicht dachten ze hierbij aan de woorden van Willem van Oranje: “Mijn heerszucht is het volksheil, mijn verraad trouw aan mijn volk.”

Ward Hermans De keuze van Van Gilst mag als representatief gelden voor de brede waaier

aan dichters die onze gewesten toen bevolkten. Zowel bekende als minder bekende barden zijn door een of meerdere gedichten vertegenwoordigd. Bij iedere scribent hoort een zeer beknopte levensschets.

Enkele willekeurige namen: Gabriël Smit, Jan de Vries, M. Schuurman, George Kettmann, Steven Barends, Rudolf Steinmetz, Jan Hoogensteijn, R.P. Sybesma, Willem Beernick en Miep van der Velde. Aan Vlaamse zijde vinden we onder meer de namen terug van Ward Hermans, Richard Dewachter, Wies Moens, Renaat Joostens (Albe), Blanka Gijselen, Bert Peleman en Ferdinand Vercnocke.

Deze bloemlezing, met een beknopte literatuurlijst en register, vult alleszins een leegte op en verdient alle aanbeveling.

PIETER JAN VERSTRAETE Aat Van Gilst, “Schuldige poëzie: opkomst en ondergang van het Derde Rijk weerspiegeld in de nationaalsocialistische poëzie van Nederlanders en Vlamingen”. Soesterberg, uitg. Aspekt, 2019. Ill., 225 blz. gen., 19,95 euro. ISBN 978 94 6338 494 0

Citaat van de week > Yves Leterme

“Het is nog erger dan toen.”

Niet geheel onverwacht maakt Yves Leterme, gewezen premier, een snoeiharde analyse - in De Tijd van 10 augustus - van de huidige politieke toestand. Het is niet de eerste keer dat hij vrank en vrij zijn gedacht zegt en zich geen barst aantrekt van wat er in zijn partij gedacht en gezegd wordt. “België is een schip dat wil aanmeren, maar dat blijft deinen op de golven die tegen de kade klotsen. Het lukt gewoon niet meer.We botsen tegen de grenzen van ons federale model. Dat zei ik al in 2008, toen ik zelf premier was. Maar het is nog erger dan toen.”

“We zullen weleens landen, ooit en ergens,” zegt hij bovendien over de coalitievormingen.

“Maar het zal geen buongoverno zijn, geen goed bestuur. Ik acht dat zeer onwaarschijnlijk.”

Twee dagen voor een belangrijk partijbureau waar over de regeringsdeelname ging gesproken worden, zal zijn commentaar menig tandengeknars hebben uitgelokt.

Straatvechter Jambon

Adviesraden

Ook het Anti-Fascistisch Front heeft een Facebookpagina. Altijd interessant om daar de bagger te lezen die gepubliceerd wordt tegen N-VA en VB. Interessant vonden we de commentaar op een artikel over Jan Jambon. Ene Claudio Corbanese uit Houthalen reageert alzo: “Ze moesten u afmaken, fascist. Wij zijn veel te braaf, maar eens zal de bom ontploffen, wees daar maar zeker van en dan ben ik erbij. Ik maak u af, fascist.” Claudio tiert: “Jullie zijn de grootste vuiligheid die op onze wereld rondlopen. N-VA & VB: no passaran.”

En Ronnie Bracke schrijft: “Van straatvechter tot minister-president. Ge moet het maar kunnen. Of beter: mogen.” Tot zover de vredelievende berichten op de Facebookpagina van het Anti-Fascistisch Front. Nu kennen we Jan Jambon al enkele jaren. We zijn zelfs samen met hem in dezelfde betogingen opgestapt. We hebben Jan nooit zien vechten, noch met de politie, noch met tegenbetogers. Maar stel u even voor dat een rechtse knaap het bericht “ik maak u af”, op Facebook zou posten…

In Herk-De-Stad hebben de oppositiepartijen NIEUW en Onafhankelijken samen een klacht bij de gouverneur ingediend omdat de gemeenteraadsleden geen deel (meer) kunnen uitmaken van de officiële adviesraden van de stad.

Blijkbaar is oppositie voeren in de gemeenteraad te weinig motiverend voor deze gekozenen des volks. Deze adviesraden worden nu bevolkt door afgevaardigden van diverse verenigingen in de jeugd-, sport-, mina-, landbouw-, dierenwelzijn-, middenstand-, erfgoed-, wereldraad- en bibliotheeksector. Idem dito in de cultuurraad-, gemeenschapscentrum-, centrumraad-, dienstencentrum-, seniorenraad- en gehandicaptenadviesraad.

Johan Sauwens Johan Sauwens (Trots op Bilzen) is de nieuwe burgemeester van Bilzen. “Dit voelt als een eerherstel”, zei Sauwens bij de beëdiging. “In 2012 en 2018 zijn we als winnaar van de verkiezingen tweemaal in de oppositie beland en dat vonden vele Bilzenaren niet correct.” Zijn vroegere wapenzuster Frieda Brepoels (N-VA) was de architecte die Sauwens in 2012 uit het bestuur van de stad hield. Brepoels had reeds afscheid genomen van de gemeentepolitiek, maar keert nu terug om op een constructieve manier aan oppositie te doen. Vele Bilzenaren zijn er niet gerust in; tante Frieda kan met de glimlach zelfs een straatsteen in tweeën splijten.

Eindelijk!

Wandelaars of natuurliefhebbers die domeinen van Natuurpunt betreden, kunnen er steevast op rekenen dat ze in een goedverzorgde ontvangstruimte welkom geheten worden... Niet in Damme, echter.

Voorlopig toch niet. Wat al lang op het verlanglijstje stond - de eerste aankoop dateert van 1982 - is eindelijk verwezenlijkt, of toch bijna. Er werd een voorakkoord afgesloten voor de aankoop van een boerderij met gronden in de onmiddellijke omgeving van de Stadswallen.

In het voormalige woongedeelte zouden een kantoor, een vergaderruimte, een keuken en sanitair komen. De schuur kan gebruikt worden voor de opslag van materiaal en waarschijnlijk ook als cafetaria.

In samenspraak met het stadsbestuur van Damme, dat reeds bezig is met verbeteringswerken aan de betrokken Dammesteenweg, kan eveneens de langverwachte randparking aangelegd worden.

Meerdere vliegen in één klap.

BRUSSEL

De irrelevantie van Olivier Maingain Défi-voorzitter Olivier Maingain wordt “verbindingsofficier” tussen Brussel en Wallonië. Het is een postje dat speciaal voor hem in het leven werd geroepen. De kritiek van Vlaamse en Franstalige kant op deze aanstelling kwam snel. De vrees voor een soort van een anti-Vlaams orgaan dat uit de benoeming voorkomt, moet echter niet overdreven worden. De banden tussen Brussel en Wallonië zijn steeds losser. En Maingain is aan het einde van zijn loopbaan.

“Verbindingsofficier”. Die in essentie militaire term werd door de zeer linkse Brusselse regering van socialisten, groenen, Open Vld en Défi (het voormalige FDF) bedacht voor een nieuwe functie die Défi-voorzitter Olivier Maingain zou gaan opnemen. Het komt er concreet op neer dat hij de banden moet aanhalen tussen het Brussels en het Waals Gewest, en de Franse Gemeenschap.

Niemand wist iets over die functie, en tijdens de bekendmaking van het Brusselse regeerakkoord werd er ook niets over gezegd. De aanstelling zou volgens minister-president Rudi Vervoort (PS) nog niet definitief zijn, maar dat belette niet dat er al veel kritiek kwam op die functie van “verbindingsofficier”. Zowel de Vlaamse als de Franstalige oppositie schoot met scherp.

Postjes Zij het om uiteenlopende redenen. De MR, opnieuw voor vijf jaar in de Brusselse oppositie, heeft het niet begrepen op de oude politieke cultuur waarbij nieuwe postjes worden gecreëerd. Dat de functie Olivier Maingain toekomt, zou geen toeval zijn. Hij stopt weldra, na 23 jaar als partijvoorzitter, en moet blijkbaar een nieuwe bezigheid hebben.

Bij de Vlaamse partijen – N-VA, Vlaams Belang, CD&V – begrijpt met niet dat deze rabiate Vlamingenhater zo’n functie krijgt. Het is de oude FDF-droom die de man blijkbaar wenst te realiseren: een hechte francofone Waals-Brusselse band tegen de ‘fascisten’ uit Vlaanderen. Dat Francofonië was de fata morgana van Maingains voorgangers bij het

FDF, zoals Lucien Outers en André Lagasse.

Is de functie van “verbindingsofficier” geen voorafname van een fusie tussen Wallonië, de Franse Gemeenschap en Brussel? Wallobrux dus? Of komt er straks geen nieuw anti-Vlaams orgaan?

Grenzen Dat daarmee de grenzen van de wettelijkheid worden opgezocht, zal niemand verbazen. Olivier Maingain flirt altijd met de constitutionele limieten. In zijn gemeente Sint-Lambrechts-Woluwe wordt de bediening van de Nederlandstaligen altijd tot een minimum beperkt.

Zal de “verbindingsofficier” de Vlaams-Franstalige verhoudingen verder oppoken? Zal hij keet schoppen in de Vlaamse Rand rond Brussel? Het zou straf zijn als de Vlaamse partijen in de Brusselse regering aan dat plannetje meewerken.

In elk geval is waakzaamheid geboden, maar is er ook geen reden tot ongerustheid.

In Vlaanderen mispakt men zich wel eens aan het francofone vocabularium dat Walen en Brusselaars één front moeten vormen.

De relatie tussen Walen en Brusselaars is al

jaren aan het verslechteren. Meer en meer Walen willen lossere banden met Brussel.

De pleidooien van een aantal Waalse PS’ers (Collignon, Dermagne, Marcourt) maar ook van Waals MR-minister Jean-Luc Crucke zijn duidelijk. De Franse Gemeenschap moet ontmanteld worden en Wallonië moet bevoegd worden voor onderwijs en cultuur.

Dat is voor het FDF altijd een nachtmerrie geweest, en het is voor Défi niet anders. Vandaar dat de functie van “verbindingsofficier” wellicht in het leven is geroepen om die ontmanteling van de Franse Gemeenschap tegen te gaan. Al lijkt dat proces onafwendbaar. En Olivier Maingain lijkt zijn eigen irrelevantie aan te tonen.

Straks vertrekt hij dus als Défi-voorzitter.

Zijn enige verdienste is dat hij zijn partij meermaals in de Brusselse regering heeft gekregen. Dat is het dan zowat. Want de electorale realiteit heeft aangetoond dat er een kloof is tussen Brussel en Namen. Maingain probeerde zijn Défi meermaals in Wallonië te verankeren, en dat is steevast mislukt.

SALAN

Onze naaste buren

15 augustus 2019

Gay Canal Parade

Gruwelijk! Afschuwelijk! Mensonterend! Een Vlaams Belanger heeft het gedurfd recht voor de raap zijn mening te geven over het verfijnde en artistiek hoogstaande niveau van sommige deelnemers aan de vele Gay Parades.

Het groene hout Tien dagen geleden liep heel Amsterdam uit om zich cultureel te verrijken tijdens de plaatselijke botentocht van de Gay Canal Parade. We rillen nog bij de tekst die Lennard Van Mill over een halve bladzijde neerplofte in De Telegraaf. Ongelooflijk maar waar. Het heerschap is voorman van De Roze Leeuw, een stichting die zich inzet voor meer veiligheid en acceptatie van LHBT’ers. Lees en huiver: “Maar als ik halfnaakte mannen en mensen met blote billen zie, vraag ik me af of dat wel reclame is voor de homogemeenschap. Daar identificeer ik me in elk geval niet mee. En velen met mij. Dat helpt niet bij de acceptatie voor homo’s die nog uit de kast moeten komen. De meesten zien zich helemaal niet in allerlei tuigjes.”

En dat is dan het groene homohout. Waar gaan we naartoe?

Inclusie Geen wonder dat in datzelfde dagblad een stukkie verscheen van Nederlands populairste columnist, Rob Hoogland.

Een hoofdredacteur van De Standaard of Knack zou die onverlaat onmiddellijk de deur wijzen, maar hier in Nederland kan

echt alles, dus wordt papier en inkt verspild aan de volgende fascistische tekst waarvoor het zo integere Unia onmiddellijk een batterij overbetaalde advocaten zou inspannen: “Maar goedbeschouwd is het vooral één groot vertoon van exhibitionisme. Daarom schreeuwt hij wat mij betreft om een licht jennende benadering, zo’n stoet van tachtig vaartuigen, volgepakt met schaars geklede, hossende en paarbewegingen makende LHBTQ-plussers die namens tal van maatschappelijke organisaties laten blijken hoe inclusief zij wel niet zijn, terwijl die inclusie dus niet geldt voor degenen die het gerecht bijvoorbeeld met een satirisch sausje willen opdienen.”

Zo’n tekst zou zelfs in het partijblad van het Vlaams Belang gecensureerd worden.

Toppunt van politieke correctheid Even ernstig nu. Tijdens die Canal Parade kleedde het Amsterdamse PvdA-gemeenteraadslid Biemond zich in een gele nikab om te protesteren tegen het feit dat door hun familie geterroriseerde vrouwen niet langer op een paar plaatsen in Nederland in hun zwarte tenten mogen verschijnen. Biemond is ooit officier van justitie geweest en werkt nu bij een peperduur advocatenkantoor. Je kan je indenken hoe onpartijdig deze ex-magistraat zou geweest zijn bij een conflict tussen een Nederlander en een allochtoon. Natuurlijk weet dat heerschap perfect dat iedere deelnemer aan die Canal Parade van de Westertoren gegooid wordt zodra de mohammedaanse vrouwenmishandelaars het voor het zeggen krijgen, maar

7

NEDERLAND daar maalt hij niet om. Zolang hij zichzelf maar als politiek correcte Übermensch kan uiten. De plaatselijke PvdA heeft met veel moeite en pijn wat afstand van hem genomen.

Alarm-app In verband met die boerka en nikab. Het extreemlinkse groepje dat Amnesty International heeft geïnfiltreerd en overgenomen, meldde dat tentdraagsters in Nederland … in de armoede worden gestort door dat verbod. Amnesty waarschuwt ook voor reizen naar de VS want de twee recente schietpartijen bewijzen dat er daar een “regelrechte mensenrechtencrisis” is en dat wie naar daar reist geen enkele garantie heeft “om niet beschoten te worden”. Het goede nieuws is dat inmiddels honderden leden hun lidmaatschap hebben opgezegd van een vereniging die ooit ijverde voor echte mensenrechten maar nu in handen is van stalinistische radicalen.

Nog een laatste topnieuwsje. Mohammedanen in Nederland zamelen geld in voor de bouw van een alarm-app voor nikab- en boerkadraagsters. Ondervinden ze problemen op straat, dan moet een druk op een rode knop de gps-locatie versturen naar aangesloten mohammedaanse broeders.

Doen, zeggen we! De slachtoffers van het allochtoon racisme in vele wijken in Brussel, Antwerpen, Gent, Mechelen, Lokeren, et cetera, kunnen zo’n app goed gebruiken om hulp te vragen. De bestellingen zullen niet aan te slepen zijn.

WILLEM DE PRATER

“Rustige” Gentse Feesten

De Gentse Feesten zijn “zonder noemenswaardige incidenten verlopen”, zegt de feestenburgemeester. De gepleegde aanrandingen en gevallen van zwaar geweld vindt ze het vermelden niet waard.

Ter afsluiting van de Gentse Feesten gaf Annelies Storms een laatste persconferentie, voordat ze de sleutel van de stad teruggaf aan burgemeester Mathias. Ze had “fijne feesten beleefd”, zei ze. Het was een “rustige maar goede editie”. Rustig? Toch niet voor iedereen. Elk jaar worden in het feestgewoel een aantal jonge vrouwen verkracht en elk jaar zijn er gevallen van wat men “zinloos geweld” noemt. Dat was dit jaar niet anders, luidens de schrijnende verhalen in de media. Een woordje hierover bij haar afsluitende persbabbel was gepast geweest, al was het maar als blijk van steun voor de slachtoffers. Maar het kon er niet af. Bij een opsomming van de verbeterpunten, heeft de schepen veiligheid zelfs niet vermeld.

De hitte, daarover maakt ze zich wel zorgen. De stadsdiensten moeten nadenken over wat te doen bij extreem weer (en de opwarming van het klimaat). Vanaf volgend jaar wil ze de feestenpleinen verplichten om “structurele hittemaatregelen” te nemen. De organisatoren mogen zich verwachten aan nieuwe regeltjes en extra papierwerk. Als ze slim zijn, en dat zijn ze, zullen ze daar meteen extra subsidies voor vragen.

onreine dieren? Wie zouden die hondenhaters toch kunnen zijn?

Het monopolie voor stadsgidsen is achterhaald “Gratis gidsen”, je vindt ze ondertussen in alle toeristische steden van Europa. Ook in Gent worden ze steeds populairder.

Dat zint de officiële bond Gentse Gidsen niet. Die vraagt het stadsbestuur om de “gratis gidsen” aan banden te leggen.

Wat Uber is voor de taxi’s en Airbnb voor de hotelsector, dat zijn de ‘gratis gidsen’ (free walking tours) voor de officiële gidsen. Iedere burger kan via een internetplatform rondleidingen aanbieden. Wie mee op stap gaat, hoeft niet te betalen

maar wordt wel verondersteld achteraf een fooi te geven als blijk van waardering.

Voor bezoekers is het een gemakkelijke en aangename manier om een stad te leren kennen. Maar de Gentse gediplomeerde gidsen zien dat niet graag gebeuren. Zij klagen dat ze een opleiding van drie jaar moesten volgen om hun diploma te halen en nu gebroodroofd worden door amateurs. Schepen Van Braeckevelt (Groen) reageerde met wat wollige woordenkramerij en een verwijzing naar een nog te houden “debat ten gronde over de toekomst van het toerisme in Gent”.

Het is afwachten of hij zal proberen regels op te leggen aan de ‘gratis gidsen’. Hoe dan ook, de klok kan niet worden teruggedraaid. Het monopolie van erkende gidsen om rondleidingen te organiseren, is achterhaald. De gidsen zullen mee moeten met hun tijd, net als zoveel beschermde beroepen.

MATHILDIS

Hondenhaat Tijdens de Gentse Feesten werd op de Vrijdagmarkt een koppel in elkaar geklopt. De geweldenaars hadden het eerst op hun hond gemunt, die ze dreigden in brand te steken. Toen de baasjes daar boos op reageerden, werden ze door vier mannen aangevallen. Ze belandden met zware verwondingen in het ziekenhuis. In de omgeving van het Baudelopark worden geregeld mensen die met hun hond gaan wandelen lastiggevallen. De PVDA maakt zich zorgen om die gevallen van ‘hondenhaat’. De partij vraagt de burgemeester om maatregelen om “de veiligheid van hond en baasje te verhogen”.

Vanzelfsprekend vraagt de PVDA niet naar het profiel van de daders. Wie bedreigt er nu een hond? Voor wie zijn honden

Ecolo op weg naar de uitgang Een nota die Ecolo aan de basistekst voor de vorming van een Waalse regering toevoegde, lekte uit in de pers. Daaruit blijkt dat Ecolo de economie volledig ondergeschikt maakt aan de vergroening van de samenleving. De eisen lijken onaanvaardbaar voor PS en MR. Ecolo lijkt een Waalse exit voor te bereiden.

“Wie haalt voordeel uit het lek?” Dat is de vraag die politiek Wallonië zich stelde toen vorige vrijdag in Le Soir de samenvatting verscheen van een 16 bladzijden tellende nota van de Waalse groenen van Ecolo. Die nota was toegevoegd aan de zogenaamde “klaproosnota”, de basisnota voor de Waalse regeringsonderhandelingen.

Een tekst die al een sterke groene inslag had, met een stilstand in de wegeninvesteringen, het beperken van de uitbreiding van de Luikse luchthaven, een dieselban,… Met de extra tekst schakelt Ecolo nog een versnelling hoger.

Plastiek Zo zou plastiek voor eenmalig gebruik vanaf 2022 moeten verdwijnen. In 2020 zouden er ook geen groenten en fruit meer mogen worden verpakt in plastiek. Daarnaast zou in Wallonië de jacht verstrengd worden. De vergroening van de economie zou via strengere regels voor de bedrijven verlopen. Zo moet er bij de toekenning van kredieten aan kmo’s worden nagegaan hoeveel banen er gecreëerd zullen worden

en hoe duurzaam die zijn. Daar zou een normaal denkend mens nog kunnen in komen. Maar wat te denken van het weigeren van leningen aan bedrijven indien de CO2-uitstoot te hoog is? En wat te denken van de burgers te laten betalen voor de huisvuilophaling per kilogram dat in een vuilniszak steekt?

Deze reeks van groene fundamentalistische eisen zijn er zelfs voor de Parti Socialiste ver over. Vandaar dat het best zou kunnen dat de PS de nota naar Le Soir heeft gelekt. De contacten van de partij met journalist David Coppi (zelf een rode) zijn bekend. Door de inhoud van de aanvullende nota bekend te laten maken, heeft de PS aangetoond hoe onhandelbaar en veeleisend Ecolo is. En zo kan de exit van de Waalse groenen uit de onderhandelingen worden voorbereid. Waardoor we in Namen toch naar de constellatie PS-MR gaan. Wat meteen de opstap zou zijn naar de Waalse flank van een federale coalitie.

Het is bekend dat de PS wat graag met Ecolo erbij zou regeren. In het andere geval worden Di Rupo en consorten in Namen geconfronteerd met een zware linkse oppositie van Ecolo en PTB/PVDA. Wat de PS, opgejaagd door de rode Waalse vakbond FGTB, te allen prijze wil vermijden. Door aan te tonen dat Ecolo zich onmogelijk opstelt, kan de PS-aanhang misschien toch overtuigd worden van de paarse piste.

Het zou natuurlijk ook kunnen dat Ecolo zélf de nota naar de pers heeft gebracht. Om zo aan te tonen dat de partij het hard speelt en trouw is aan de principes. Maar de vraag is of de Walen dat wel kunnen waarderen. Ecolo komt nu over als

WALLONIE

een bende “caractériels” en hardliners waarmee geen land te bezeilen valt.

Biolandbouw Wellicht hebben de zeer stedelijke bobo’s van Ecolo nog altijd niet door hoe de meeste Walen een vergroening van samenleving en economie zien. Ecolo wil bijvoorbeeld de Waalse landbouw integraal richting biolandbouw sturen. De Walen staan daar relatief huiverachtig tegenover. Ze blijven trouw aan de klassieke landbouw en de daaraan verbonden eetgewoontes. Het wat bij de haren getrokken reclamespotje van voor de verkiezingen van de MR zindert nog na. Daarin werd beweerd dat Ecolo de vleesconsumptie aan banden zou willen leggen. Iets wat de kopstukken van de partij nooit hebben ontkend.

Doordat de Waalse exit van Ecolo meer en meer realistisch wordt, ziet het ernaar uit dat de partij ook federaal uit de boot gaat vallen. Tenzij men daar vooralsnog kiest voor de paars-groene piste. Maar de topkaders van de Waalse groenen hebben al duidelijk gemaakt dat ze overal aan de knoppen willen zitten. Bovendien is onduidelijk wat er gebeurt met de regering van de Franse Gemeenschap, bevoegd voor Franstalig onderwijs, cultuur en zorg. Komt Ecolo, die in de Brusselse regering zit, daar ook aan zet? Dat is een vraag die de komende weken moet worden beantwoord.

PICARD

8

Actueel

15 augustus 2019

DIPLOMATIEKE VALIES

Steden in Zuid-Afrika: onveiligheid troef Na lang beraad werd dan toch beslist het leger tegen de gangsterbendes in de Kaapse Vlakte in te zetten. En niet alleen het grote aantal moorden is er een realiteit. De statistieken liegen er niet om.

Politie op 11 september 2017 bij oproer in Kleinmond (West-Kaap) Volgens Seguridad y Justicia, de Mexicaanse Burgerraad voor Openbare Veiligheid en Strafrecht, is Latijns-Amerika zonder concurrentie het gevaarlijkste continent.

Immers, de tien gevaarlijkste steden in de wereld situeren zich daar: in 2018 waren dat er 5 in Mexico, 3 in Venezuela en 2 in Brazilië. Maar ook Zuid-Afrika doet zijn duit in het zakje. Van de 50 gevaarlijkste steden staat Kaapstad op plaats 11 (2.868 moorden in 2018 op een bevolking van 4,3 miljoen), Nelson Mandelabaai (Port Elisabeth) neemt nummer 45 in (478 moorden op 1,2 miljoen), en Durban nummer 47 (1.562 moorden op 4,1 miljoen). Blijkbaar hebben die drie steden - steeds in verhouding tot hun bevolkingsaantal - Johannesburg, dat decennialang als de ‘moordhoofdstad’ van Zuid-Afrika werd beschouwd, ingehaald.

Kaapstad: de emmer loopt over De nieuwe premier van de WestKaap, Alan Winde, wond er geen doekjes om: volgens hem heeft de politie de strijd tegen de misdaad in de provincie verloren. Van begin november 2018 tot eind april dit jaar alleen al werden 1.875 moorden geregistreerd. Winde legt duidelijk de schuld bij de politie. Zo zou er in de provincie een tekort aan 548 speurders zijn, wat inhoudt dat één inspecteur tot 200 dossiers en meer gelijktijdig moet behandelen. Bovendien heeft ongeveer de helft van de speurders niet de nodige opleiding gehad, terwijl de hulpbronnen eveneens niet voldoen. En nog steeds volgens Winde zou de helft van het personeel niet eens over een vuur-

wapen beschikken. Het is dan wel grappig te vernemen dat over het ganse land in de laatste 6 financiële jaren de politie 4357 vuurwapens en 9,5 miljoenen patronen is kwijtgeraakt. Er wordt met een beschuldigende vinger naar de centrale regering gewezen, maar net zoals voor de ‘plaasmoorde’ lijkt die weinig belangstelling voor het probleem te hebben. Nochtans is ingrijpen dringend nodig. Volgens Andrew Whitfield, woordvoerder voor de Democratische Alliantie (DA), de partij die de West-Kaap bestuurt, is het aantal inwoners per politiefunctionaris in de provincie in het afgelopen jaar gestegen van 385 naar 509. Toen men in juli 2018 echter aan Bheki Cele, minister van Politie, vroeg om het leger in te zetten om de gangsterbendes de pas af te snijden, was het antwoord duidelijk neen. Het argument was dat soldaten daartoe niet opgeleid zijn. Nog op 6 mei ll. betwijfelde Cele dat de misdaad in de provincie in stijgende lijn ging.

Het verwondert dan niet dat sommigen laten doorschemeren dat de ANC-regering moedwillig de boel in de West-Kaap laat verzieken omdat de DA daar aan het bewind is. Meer nog, dat Pretoria zich al jaren niets lijkt aan te trekken van de misdaadexplosie in Zuid-Afrika’s moederstad wordt zelfs toegeschreven aan het feit dat het maar om kleurlingwijken gaat. Een bewering die niet helemaal klopt, vermits ook overwegend door zwarten bewoonde ‘townships’ als Khayelitsha slachtoffer zijn.

Inzet van het leger Uiteindelijk verklaarde minister

Verkiezingsaffiche van Alan Winde, de nieuwe premier van de West-Kaap

Cele op 11 juli dan toch dat zo’n 1.320 soldaten in een elftal woongebieden in het kader van “Operatie Prosper” ontplooid gingen worden, met als bedoeling tijdens een vastgestelde termijn van twee maanden de politie bij te staan. Het inzetten van het leger is echter niet zonder slag of stoot gegaan, vermits eerst moest worden vastgelegd onder welke voorwaarden de militairen konden worden ingezet, en het kostenplaatje (minstens 23 miljoen rand, of 1,4 miljoen euro) moest eerst worden opgemaakt.

Men kan zich natuurlijk de vraag stellen of dit korte optreden veel zal uithalen. Reeds in de jaren 2000 en 2012 waren er in de Kaapse Vlakte soortgelijke operaties, waarbij de bendes hun activiteiten tijdelijk op een laag pitje zetten, of naar woonzones uitweken waar geen troepen aanwezig waren. Na afloop van het legermandaat keerden de bendes gewoon terug. En zoals men in “Die Burger” schreef, liggen vooral sociaal-economische oorzaken aan de basis van het probleem. Sinds decennia is er in de provincie een ongecontroleerde instroom van zwarten uit voornamelijk de OostKaap, wat de werkloosheid onder de kleurlingen almaar verhoogde.

Daar hebben ook boeren uit de West-Kaap voor een deel schuld aan. Het gevolg was een toename van de armoede, gezinsverbrokkeling en de opmars van drugs. Nog gezwegen over de identiteitscrisis onder de kleurlingen. Van dat alles hebben de bendes gebruik gemaakt; ze verstevigden hun greep op de informele economie.

Het leger in de problemen?

Men kan zich afvragen of het leger dergelijke problemen de baas zal kunnen blijven. Althans volgens minister van Defensie Mapisa-Nqakula en haar stafchef, generaal Shoke, gaat het met de strijdmacht van kwaad naar erger, door de vermindering van het toegestane budget.

Zo gaf men toe dat om onwettige inwijking uit het buitenland tegen te gaan men zeker 22 compagnieën nodig heeft, terwijl er slechts 15 beschikbaar zijn. En wat de inzet van de troepen op de Kaapse Vlakte betrof, moest men toegeven dat die soldaten na het ter plekke komen nog een week in barakken hadden verbleven, bij gebrek aan voorbereiding. De Weermag stond er in de tijd van het blanke bewind beter voor.

JAN VAN AERSCHOT

Buitenlands spervuur Barmhartige Arabier Niet alle Arabieren in Judea en Samaria zijn fanatici en ze blijken ook niet allemaal vatbaar te zijn voor de haatpropaganda van de Palestijnse Entiteit. Toen terroristen op 1 juli 2016 de auto van rabbijn Miki Mark beschoten vanuit een voorbijrijdend voertuig, werd de rabbijn op slag gedood. Zijn auto sloeg overkop.

Zijn vrouw en twee van hun kinderen, een dochter van dertien en een zoon van vijftien, waren gewond en zaten klem in het voertuig. Een Arabier, van wie de naam om veiligheidsredenen niet genoemd mag worden, hielp hen uit de auto ontsnappen en diende hen de eerste zorgen toe tot er Israëlische hulpverleners aankwamen. Opmerkelijk maar niet verbazend: de man die de auto bestuurde van waaruit de terroristen de dodelijke schoten afvuurden, was lid van de Palestinian Preventive Security Services, een politiedienst van de Palestijnse Entiteit. De moordenaar, de schutter, werd enkele dagen later door de Israëli’s opgespoord en bij een vuurgevecht doodgeschoten. Voor de anonieme Barmhartige Samaritaan begon toen een lange lijdensweg.

Hij werd door zijn Arabische broeders met de dood bedreigd en de Israëli’s gaven hem een tijdelijke verblijfs- en werkvergunning, zodat hij in relatieve veiligheid in Israël kon wonen. Door administratieve verwikkelingen - bureaucratie is overal hetzelfde - werd die tijdelijke vergunning in 2018 niet verlengd, maar die nobele Arabier durfde niet terug naar huis. Hij verloor zijn werk en werd dakloos. Nadat dat in de Israëlische media kwam, werd in heel Israël een solidariteitsactie voor hem gehouden, en hij kreeg eindelijk een permanente verblijfsvergunning. We kunnen maar hopen dat niemand ooit zijn ware identiteit ontdekt… Het is geen groot internationaal nieuws over presidenten en diplomaten en vredesverdragen, maar het is minstens even veelzeggend.

“Killing Europe” In ‘t Pallieterke nr. 31 maakten we melding van het feit de Amazon Prime de videodocumentaire “Killing Europe”, over de gevolgen van de massale immigratie, had gecensureerd, maar dat die nog bekeken kon worden op www.reddit.com en YouTube. Toen waarschuwden we al dat YouTube die documentaire binnenkort ook zou censureren.

En dat is intussen inderdaad gebeurd. Het vereiste geen uitgebreide dossierkennis om dat te voorzien.

Regeringscrisis in Rome Misschien hadden waarnemers in Italië het zien aankomen, maar voor ons sloeg de val van de Italiaanse regering in als een bom. Ja, we wisten dat er grote spanningen waren tussen de Lega en de Vijfsterrenbeweging, maar die waren er al van in het begin. En die waren nog verergerd door de opeenvolgende opiniepeilingen die aangaven dat de Lega dankzij het strenge anti-immigratiebeleid steeds meer kiezers bijwon en de Vijfsterrenbeweging er steeds meer verloor. Politieke crises en vallende regeringen zijn in Italië even gewoon als regenbuien bij ons, maar het is zeer uitzonderlijk dat zoiets tijdens het zomerreces gebeurt. Salvini lijkt er gerust in te zijn, maar wij houden ons hart vast. Ja, de Lega staat in alle peilingen op winst, maar een absolute meerderheid zit er helemaal niet in, en coalitievor-

ming is altijd een krabbennest, in Italië nog meer dan elders. Wij hopen maar dat Salvini een goed doordacht plan heeft, en dat de kiezers hem niet afstraffen omdat hij zijn regering ten val heeft gebracht. Misschien hoopt Salvini versterkt uit die vervroegde verkiezingen te komen, maar dat hoopte Theresa May ook. En Salvini kon wel het moment kiezen om zijn regering te ontbinden, maar hij kan niet zelf nieuwe verkiezingen uitschrijven. In Italië is dat de bevoegdheid van de president.

En dat is momenteel Sergio Mattarella. Die is sinds 2008 partijpolitiek onafhankelijk, maar daarvoor was hij achtereenvolgens actief bij de christendemocratische CD, de links-christendemocratische PPI, de centrumpartij DL en de sociaaldemocratische PD. Dat wekt niet onmiddellijk vertrouwen. De president zit zeker niet op dezelfde lijn als Salvini. Op 2 februari van dit jaar zei hij nog bij de opening van een nieuw opvangcentrum voor ‘vluchtelingen’ dat “verwelkoming en integratie de antwoorden moeten zijn op de realiteit van al deze verhalen van lijden, conflicten en moeilijkheden bij de aankomst in Europa”.

Welk scenario Salvini ook in gedachten heeft, het is lang niet zeker dat Mattarella daarin zal meespelen…

Voet- en pootafdrukken De lijst van verbodsbepalingen en taboes die de milieufundamentlisten ons willen opleggen, wordt steeds langer en steeds absurder. Autorijden, vlees eten, vliegtuigreizen, open haarden, kerncentrales, aardgas… Als het aan de groenen lag, werd het allemaal verboden, wegens een veel te grote ecologische voetafdruk. In eigen land zeuren ze over de ‘verpaarding’ van het platteland en over de onverantwoord grote ‘pootafdruk’ van paarden, honden en katten.

Maar als het om immigratie gaat, dan vergeten ze plots alles wat ze ooit over die voet- of pootafdrukken hebben gezegd. Nochtans is de invloed van immigratie op de ecologische voetafdruk van de mensheid schrikbarend groot.

Volgens de berekeningen van de milieugoeroes heeft de gemiddelde inwoner van de eurozone een voetafdruk van 6,02. Maar in Eritrea is de gemiddelde voetafdruk slechts 0,49. Iedere Eritreeër die in Europa wordt binnengelaten, en die op termijn ook het Europese consumptiepatroon overneemt, krijgt dus een twaalf keer grotere voetafdruk. Dat is een regelrechte milieuramp! De ecologische voeten van een Syriër worden in Europa vier keer groter, die van een Somaliër zes keer, die van een Bengaal bijna negen keer. Als de groenen consequent waren, zouden zij alle ‘vluchtelingen’ en immigranten naar Eritrea of Oost-Timor moeten sturen. Daar is de ecologische voetafdruk het kleinst, slechts 0,49. En als de groenen ons écht een plezier willen doen, als ze écht consequent willen zijn, dan moeten ze daar zelf ook maar gaan wonen. Ach, uit pure mildheid zou men voor hen ook nog landen kunnen kiezen met een voetafdruk kleiner dan 1,0.

Wat meer dan Eritrea, maar we gaan niet vitten. Daar zijn paradijselijke staten bij, zoals Angola, Mozambique, Congo, Burundi, Afghanistan en Haïti. Met als bijkomend voordeel dat daar geen racistische blanke mannen zijn.

Mooi meegenomen. Groenen aller landen, emigreer! De wereld wacht op u!

Het nabije buitenland

15 augustus 2019

JEANNE D’ARC HONDERD JAAR HEILIG In 2020 zal het een eeuw geleden zijn dat de Franse heldin van de Honderdjarige Oorlog Jeanne d’Arc heilig werd verklaard. Minder bekend is dat ze in 1920 ook door de verkozenen van de Franse Assemblée tot Frans icoon werd uitgeroepen.

Het is het conservatieve weekblad Valeurs Actuelles dat het weetje van onder het stof haalde. Jeanne d’Arc, Franse heldin bij uitstek, werd in 1920 niet alleen door paus Benedictus XV heilig verklaard. In datzelfde jaar werd de maagd van Orléans ook door de Franse Assemblée op het schild gehesen.

Ze werd een nationale heldin en er werd zelfs een feest van Jeanne d’Arc ingesteld. Dat is opvallend voor een symbool van het Franse katholicisme, want vijftien jaar voordien bereikte de strijd van de Derde Republiek tegen de katholieke kerk in Frankrijk een hoogtepunt. Kloosters werden gesloten, monniken en nonnen werden verjaagd, priesters waren onderhevig aan vervolgingen… De scheiding tussen Kerk en staat werd zo goed als absoluut.

Deel van geschiedenislessen Waarom dan Jeanne d’Arc als nationale heldin laten vereren door een atheïstische lekenrepubliek? Daar zijn twee redenen voor. Ten eerste is de maagd van Orléans een deel van de Franse historische canon. En daar besteedde de Derde Republiek, die in de periode 1871-1930 veel immigranten uit Italië, Portugal, België maar ook Oost-Europa aantrok, veel aandacht aan.

Immigranten moesten Franse helden en gebeurtenissen leren kennen. Dat was cruciaal voor de assimilatie van nieuwkomers.

Het levensverhaal van Jeanne d’Arc werd op de Republikeinse scholen een onderdeel van wat we nu de ‘eindtermen’ noemen.

Het verhaal is bekend: een herderinnetje in Lotharingen

hoort stemmen en zet in volle Honderdjarige Oorlog de Fransen aan de strijd tegen de Engelsen verder te zetten. Op dat moment is een Franse nederlaag nabij. Aangevuurd door Jeanne d’Arc, meer een vrouwelijke ridder dan een herderin op dat moment, wordt Orléans op de Engelsen heroverd. We schrijven 1429. Ook Auxerre, Troyes, Chalon en Reims vallen opnieuw in Franse handen en koning Karel VII wordt in Reims gekroond en gezalfd. Frankrijk is gered. Jeanne d’Arc wordt later echter gevangen genomen door de Engelsen. Ze wordt veroordeeld wegens hekserij en sterft ze op 31 mei 1431 in Rouen op de brandstapel. De mythe is geboren.

Links omarmt Jeanne d’Arc Een tweede element waarom ze in de France canon van de lekenstaat is opgenomen heeft te maken met het feit dat ze door alle strekkingen in Frankrijk en in alle kringen wordt gerespecteerd. Ze was een heldin voor de Gaulle en Pétain. Voor het verzet en het Vichy-regime. Voor de royalistische Bourbons en de republikeinen. Voor de rechtse historicus Jacques Bainville. Maar ook voor Michelet, een republikeins en links historicus. Jeanne d’Arc was de incarnatie van de Franse natie. Dit beeld werd overgenomen door Henri Matin, een andere republikeinse historicus en hij maakte van haar de incarnatie van de Gallische geest en deugden.

Links omarmde de maagd van Orléans zonder omwegen vanaf het einde van de 19de eeuw. Een zekere Lucien Herr publiceerde onder het pseudoniem Pierre Breton op 14 mei 1890 een artikel in Le Parti Ouvrier met als titel “Notre Jeanne d’Arc”.

Volgens hem was Jeanne d’Arc geen monopolie van de katholieke Kerk. Tenslotte was het diezelfde kerk die haar naar de brandstapel had gestuurd. Herrs goede vriend Charles Péguy

NIEUWE VERKIEZINGEN Is Boris Johnson, recent tot partijleider van de Conservatieven gekozen en daarmee Prime Minister van het Verenigd Koninkrijk, tot dezelfde conclusie gekomen als Nigel Farage? Enkel een nieuw verkozen Brits Lagerhuis, dat bevolkt wordt door meer Brexit-aanhangers van de ‘harde lijn’, kan een uitstap uit de Europese Unie dit najaar mogelijk maken.

Alle partijen maken zich in deze zomerdagen - achter de schermen - op voor een stembusslag.

Enkele weken terug schreven we dat Nigel Farage, de leider van de Brexit Party, bevallen was van een interessante bedenking. Volgens hem maakt het weinig verschil om een voorstander van Brexit als Prime Minister aan te stellen, zolang het parlement in Westminster niet bevolkt wordt door meer medestanders van een totale afscheuring van de Europese Unie.

Geen vakantie opnemen De felle eurosceptici mogen bij de Conservative Party dan een gooi naar de macht gedaan hebben en effectief de sleutel van Downing Street 10 in handen houden, dat verandert niets aan de wiskundige realiteit in het Britse parlement. Geen Brexit zolang niet meer liefhebbers van Brexit verkozen zijn in het Lagerhuis om op de stemknop te duwen, redeneert Nigel Farage.

Zou Boris Johnson tot dezelfde vaststelling zijn gekomen? Het heeft er alle schijn van.

Een berichtje in de Britse pers deed vorige vrijdag plots de wenkbrauwen fronsen. De personeelsdirecteur, die de politieke adviseurs in het kabinet van Boris Johnson in de pas doet lopen, verstuurde een mailtje. Medewerkers werd gevraagd geen vakantie op te nemen voor 31 oktober. Wie eerder al een aanvraag tot verlof had ingediend, zag de goedkeuring plots

HETZE TEGEN HUISDIEREN De krant Neues Deutschland, met een oplage van 20.000 exemplaren, is de voortzetting van de gelijknamige communistische partijkrant uit de vroegere DDR. In de oostelijke Länder zijn er nog altijd mensen die dat blad vrijwillig lezen. Neocommunisten dus. Zelfs na de honderd miljoen slachtoffers die het communisme de voorbije eeuw heeft gemaakt, bestaan die nog altijd.

Vreemd genoeg lijken veel Duitsers van verschillende politieke strekkingen pas nu de onmenselijkheid en het fanatisme van Neues Deutschland te hebben ontdekt, en dan nog door een relatief onbetekenende aanleiding. Katharina Schwirkus van Neues Deutschland is, net zoals de meeste linksen en hun klassieke aanhang van nuttige idioten, mee op de stuurloos voortdenderende kar van de klimaathysterie gesprongen.

Maar zij maakte een grote politieke fout door niet de Duitsers zelf te beschimpen en te beschuldigen - die zijn daar al een tijdje aan gewend - maar ook hun lievelingshuisdieren.

“Lasst uns die Köter abschaffen.”

Schwirkus lanceerde de slagzin “Lasst uns die Köter abschaffen”. Het Duitse woord voor hond is natuurlijk Hund, en tegenover mensen kan dat zelfs als scheldwoord gebruikt worden.

“Gefühlloser Hund!” Maar voor Schwirkus was dat nog niet genoeg. Zij gebruikte de term “Köter“, wat ‘mormel’ of ‘scharminkel’ betekent. Ik ben zelf een hondenliefhebber. Mijn echtgenote vindt dat ik mijn honden te veel als mensen behandel en niet als dieren, en emotioneel bekeken is daar misschien iets van aan. Intellectueel weet ik natuurlijk dat er tussen mensen en dieren een enorm hiërarchisch verschil bestaat. Alleen fanatieke dierenrechtenactivisten ontkennen dat en dat is onzinnig en soms levensgevaarlijk. Bijvoorbeeld als zij aanslagen plegen tegen wetenschappers die proefdieren gebruiken bij

Si la France m’était contée

Oorlog voeren voor olie In de afgelopen weken werd Boris Johnson te pas – en vooral te onpas – vergeleken met de legendarische Winston Churchill.

Wij hopen niet dat Johnson er veel voor voelt om de geschiedenisboeken in te gaan als oorlogspremier. Al doen de oplopende spanningen in de Straat van Hormuz soms het ergste vermoeden. Die zeestraat tussen de Perzische Golf, ten westen, de Golf van Oman, ten oosten, en Iran, ten noorden, geldt als vitale ader voor het transport van aardolie. In die instabiele regio lopen de spanningen op. Boris Johnson stuurde oorlogsschepen naar de Straat van Hormuz om Britse olietankers te beschermen. Als schoothondje van de Amerikanen pleitte de nieuwbakken Britse premier er vorige week ook voor om ‘een internationale samenwerking’ op de been te brengen.

Toch heeft Johnson, naar alle waarschijnlijkheid, geen oorlog nodig om een nationale stembusslag te kunnen winnen. Sinds zijn aantreden zitten de Conservatieven in alle opiniepeilingen weer in de lift. De leegloop richting de meer radicale Brexit Party is gestopt. De partij van Nigel Farage leidde halfweg juni nog in zowat alle peilingen, maar de jongste weken hebben de Tories alweer een grote voorsprong opgebouwd. Ze verpulveren Farage en zijn trawanten; gemiddeld 30 versus 15 procent in de laatste tien peilingen.

Erg opvallend, de ruk naar rechts binnen de Conservatives zorgt niet voor een klassieke tweestrijd met de socialisten. Dat ook Labour in haast alle peilingen een aanzienlijke neergang kent, is zorgelijk voor Jeremy Corbyn.

Wat doet Macron?

Hoe zal Frankrijk de honderdste verjaardag van de heiligverklaring vieren volgend jaar? Zal president Emmanuel Macron het personage accapareren? In 2012 had Nicolas Sarkozy dat gedaan om electorale redenen. Op 6 januari 2012 vierde hij de zeshonderdste verjaardag van de geboorte van Jeanne met een reis naar de belangrijke plaatsen uit het leven van Jeanne, onder meer naar haar geboortedorp. Het was van 1920 geleden dat een Franse president Domrémy nog bezocht had.

Macron zal op eieren moeten lopen indien hij hetzelfde wil doen. Komt hij met een eerbetoon de katholieke Kerk niet teveel tegemoet? En vooral: wat met Jeanne d’Arc als heldin van het Front National, nu het Rassemblement National? Op 1 mei legt de top van de partij van Marine Le Pen een krans neer aan het monument van Jeanne d’Arc. Zal Macron zoals verwacht gewoon zeggen dat de maagd van Orléans ‘van alle Fransen is’?

We zullen het in 2020 weten.

SALAN

ENGELAND Alliantie van groenen en liberalen Deden de liberalen het nog uitzonderlijk goed tijdens de Europese stembusslag, nationaal valt daar weinig van te merken. De groenen en de LibDems bengelen helemaal onderaan in de peilingen, en ze hebben afgelopen week dan maar een soort kiesalliantie aan het publiek voorgesteld. In kiesdistricten waar de ecologisten een sterke kandidaat zullen leveren, gaan de LibDems niet deelnemen, en omgekeerd. Beide partijen zijn uitgesproken tegenstanders van Brexit en willen elkaar geen vliegen afvangen. Enigszins is het treurig om zien dat er op rechts-conservatief terrein geen ruimte is voor dit soort van samenwerking. Nigel Farage had er eerder voor gepleit, maar Johnson had geen zin.

Hoe moet het nu verder? Johnson zond een mail naar alle ambtenaren in de ministeries. Daarin stelt hij dat iedereen zich dient voor te bereiden op een EU-uittreding op 31 oktober. Dat zou een ‘crashscenario’ zijn, waarbij geen onderhandeld akkoord met Brussel wordt afgesloten. Blufpoker voor de bühne?

Allicht wel. De harde opstelling van Johnson legt hem – zoals de peilingen laten zien – geen windeieren.

Tegenstanders van (een ‘harde’) Brexit kunnen nu in het parlement een vertrouwensstemming uitlokken jegens Johnson. Al maakt de Prime Minister zich weinig zorgen. Als Johnson niet zeker van zijn stuk is, kunnen de verkiezingen eventueel over de Brexit-datum van 31 oktober worden getild, is in regeringskringen te horen. Jeremy Corbyn van Labour raadpleegt thans juristen om te kijken of het Brexit-proces, bij een vertrouwensstemming en nieuwe verkiezingen, niet minstens tijdelijk stopgezet kan worden. Politiek in het land van de schijnheiligaards, het is een soap.

LVS

Bei uns in Deutschland hun onderzoek naar medicijnen tegen kanker.Ik ben ook niet zo verblind door emotie dat ik niet zie dat in Duitsland, net als in vele westerse landen, honden dikwijls als surrogaatkinderen gebruikt worden door mensen die bewust kinderloos zijn gebleven, met alle emotionele overdrijvingen die daaruit volgen.

Maar de huidige hetze tegen huisdieren als klimaat- en milieuverwoestende monsters gaat veel en veel verder. Meerdere kranten publiceerden oncontroleerbare statistieken over de ‘ecologische voetafdruk’ van honden en katten. De zakjes waarmee op straat hun uitwerpselen opgeraapt moeten worden, zijn van plastic! Een gruwel! Honden eten vlees! Nog zo’n gruwel!

En zelfs als ze geen vlees eten, eten ze in alle geval wel iets. Die egoïstische mormels! Terwijl in derde wereld zoveel kinderen van honger sterven!

Mensen, dieren en maoïsten Met de voorliefde voor indoctrinatie vanaf de kleuterschool, die zo typisch is voor DDR-creaturen, feministen, klimaatideologen en holebi- en transgenderactivisten, wil Schwirkus dat kinderen al vanaf heel jonge leeftijd wordt ingeprent dat het ‘egoïstisch’ is een huisdier te houden. Schwirkus is niet alleen; dit is slechts het topje van de ijsberg. De milieubeweging en de media doen ijverig mee met die hetze tegen huisdieren. De Duitsers zijn niet wakker geworden door het opengooien van de landsgrenzen in 2015, niet door de misdaadgolf die daarop volgde, zelfs niet door de hetze tegen hun geliefde auto’s, waar zij zo trots op zijn en waar zij een deel van hun welvaart aan danken. Maar misschien, heel misschien, zijn de ecototalitaire scherpslijpers een brug te ver gegaan. Misschien zullen vele mensen wakker worden, nu men hun geliefde huisdieren wil verbieden.

Mensen houden al tienduizend jaar honden en al vijfduizend jaar katten en paarden. Die dieren zijn een deel van onze cul-

FRANKRIJK

publiceerde zijn “Jeanne d’Arc” en droeg het werk op aan al diegenen die gestorven waren om de universele socialistische republiek te vestigen, maar Péguy bekeerde zich omstreeks 1910 weer tot het katholieke geloof en herzag dan zijn werk. De communistische schrijfster Edith Thomas publiceerde in 1947 een biografie van Jeanne d’Arc. De enige echte linkse kritiek op Jeanne d’Arc kwam in 1908 van Anatole France. Volgens hem waren de stemmen hallucinaties. Hoewel hij de dapperheid en de eerlijkheid van Jeanne niet in twijfel trok, schreef hij de overwinning in Orléans in de eerste plaats toe aan het gebrek aan manschappen bij de Engelsen. Volgens hem deed Jeanne niet veel meer dan het moreel van de Franse troepen opkrikken.

Right or wrong ingetrokken worden. Steeds meer politici en media zijn ervan overtuigd dat de regering van Johnson voluit wil gaan voor én nieuwe verkiezingen én een ‘harde’ Brexit.

9

DUITSLAND tuur, van onze ontstaansgeschiedenis. Ze zijn niet onze gelijken en niet onze broeders, maar we hebben een emotionele band met hen en zij met ons. In totalitaire systemen houdt men nooit rekening met gevoelens, met liefde voor een vaderland, een taal of een trouwe hond. Tijdens de Grote Culturele Revolutie in China werd het bezit van huisdieren verboden. Het was zogezegd schadelijk en verspillend. Huisdieren waren toch nutteloze mee-eters? En bovendien was het ‘bourgeois’ huisdieren te houden en een ‘bourgeois’ kon doodgeslagen, gevangengezet of gedeporteerd worden.

De Chinezen hebben niet dezelfde culturele en emotionele band met dieren als bijvoorbeeld de Engelsen, verre van. Maar zelfs in China, dat in onze ogen dikwijls wreed en harteloos is, waren er vele mensen die lijfstraffen en boetes trotseerden en stiekem hun goudvissen, hun zangvogels of hun kooitjes met sjirpende krekels verborgen hielden. De storm van waanzin die nu over Duitsland opsteekt, herinnert mij meer en meer aan het begin van Mao’s Culturele Revolutie.

Geperverteerd Beschaving en steden vervreemden mensen van de natuurlijke wereld. Dat is onvermijdelijk. Maar zonder dieren is die vervreemding nog groter. Iedereen die geen verblinde ideoloog is, kan dat aanvoelen. Net zoals we het allemaal aanvoelen dat het een verlies is als de laatste boom op een stadspleintje wordt omgehakt en het grasveldje wordt vervangen door beton. Het is tekenend voor de politisering en de pervertering van de natuur- en milieubewegingen dat uitgerekend zij een hetze beginnen tegen huisdieren. En dat de Grünen zelfs een deel van het prachtige Reinhardswald willen rooien om er windmolens neer te poten. Daarover volgende week meer.

PAUL BÄUMER

10

Beeldspraak

15 augustus 2019

MEDIALAND

FILM Blijkbaar kan links het niet laten om de politieke tegenstrevers af te schilderen als onrechtmatige winnaars van verkiezingen. In plaats van zakelijke argumenten te gebruiken, moet men altijd grijpen naar verwijten als zou de tegenstander ondemocratisch zijn. We kennen het discours ook uit het politieke ‘debat’ in eigen land. Nochtans kan men best ook wat vragen stellen bij het democratische karakter van links, zoals bijvoorbeeld hun pogingen tot omvolking van Europa, om zich te verzekeren van een voldoende groot kiespubliek nu de oorspronkelijke bevolking van Europa (op Wallonië na) zich meer en meer afkeert van links.

En net zoals in eigen land, spelen de media met veel plezier het giftige spelletje van links mee. Zaak is dat zij zeker niet van enige sympathie jegens Lega of Matteo Salvini verdacht kunnen worden. Maar dat zij Nicola Zingaretti met zulke uitspraken laten wegkomen, ja, hem zelfs gewoon citeren zonder ook maar enige commentaar, is beneden alle peil.

Midsommar: een ‘dagmerrie’ in Zweden

Zweedse journaliste aangeklaagd als raciste

Lectrr-cartoons en de N-VA-obsessie “Wat niet lachend gezegd kan worden, is de waarheid niet”, u kent onze huisspreuk wel. Maar dat betekent nog niet dat wat lachend gezegd wordt altijd de waarheid is, laat staan de volledige waarheid. Twee cartoons in De Standaard van verleden week illustreren dit perfect.

Zo tekende Lectrr verleden woensdag onder de titel “Wachten op De Wever” een verkiezingsaffiche van de N-VA met enkele spinnenwebben eraan. We kunnen best begrijpen dat er op de krantenredactie enige wrevel bestaat over de trage Vlaamse regeringsvorming, en nog meer frustratie omdat Bart De Wever weigert te luisteren naar de redactionele oekazes dat hij Vlaams Belang nu toch eindelijk eens aan de kant moet zetten.

We begrijpen even goed dat men in één cartoon niet altijd alle kanten van een zaak kan belichten. Maar we vinden het merkwaardig dat Lectrr op vrijdag alweer Bart De Wever uitkoos voor zijn cartoon. Deze keer tekende hij links Remco Evenepoel, met als opschrift “Europees kampioen tijdrijden”, en rechts Bart De Wever, met als opschrift “Europees kampioen tijdrekken”. Alleen, dat laatste klopt natuurlijk niet, maar dat is een ongemakkelijke tricolore waarheid waar De Standaard haar lezers liever niet te veel opmerkzaam op maakt.

Is het immers niet zo dat koning Philippe en zijn twee koninklijke surplacers Didier Reynders en Johan Vande Lanotte de federale regeringsonderhandelingen nu al twee maanden volledig stilgelegd hebben, en bij hun laatste onderonsje besloten hebben er nog minstens een maand bij te doen? Maar blijkbaar is de obsessie bij De Standaard in Groot-Bijgaarden om Bart De Wever en de N-VA steeds in een zo negatief mogelijk daglicht te stellen zo groot dat er voor faire cartoons in de kolommen geen plaats meer is.

Donald Trump is hoe dan ook verantwoordelijk We hadden het er verleden week over, hoe de verantwoordelijkheid voor de aanslagen van El Paso en Dayton razendsnel in de schoenen van Donald Trump geschoven werd. Ondertussen is duidelijk dat de dader achter de aanslag in Dayton zich eerder in het extreemlinkse deel van het politieke spectrum bevond, terwijl de dader van El Paso zich expliciet van Trump distantieerde. Voor de media maakt dat echter niets uit: de Amerikaanse president is verantwoordelijk voor beide aanslagen, en daarmee basta.

Overigens, de media schrikken er niet voor terug in hun strijd tegen Trump hun lezers hele leugens en halve waarheden op te dienen. Zo worden de twee aanslagen wel in één adem vernoemd, de lezer eraan herinnerend dat de aanslag in El Paso een racistisch motief had, maar zonder het over de achtergrond van de aanslag in Dayton te hebben. Dat is alvast maar een halve waarheid. En eigenlijk zelfs maar een kwart waarheid, want zoals reeds gezegd, de dader van El Paso distantieerde zich uitdrukkelijk van Donald Trump, zoals Donald Trump zich op zijn beurt van de dader distantieerde, en hem zelfs veroordeelde. En het is niet omdat de media “vinden” dat het beleid van Trump racistisch is, dat het ook echt racistisch is, en dus verantwoordelijk gesteld kan worden voor een racistische aanslag.

Zou men immers op eenzelfde manier onder de linkse president Barack Obama “gevonden” hebben dat hij een socialistisch beleid voerde, en hem daarmee verantwoordelijk gemaakt hebben voor de aanslag in Dayton, ook al zou die zich in een manifest gedistantieerd hebben van president Obama? En zou men Obama dan ook op even slinkse wijze verantwoordelijk gehouden hebben voor de aanslag in El Paso, alleen maar omdat de aanslag op dezelfde dag gebeurde? We kunnen het ons moeilijk voorstellen.

Media vergiftigen debat over Italiaanse regeringscrisis Afgelopen week barstte in Italië de al lang etterende zweer onder de Italiaanse regering. Matteo Salvini trok de stekker uit de regering, en hij stelde voor dat er vervroegde verkiezingen gehouden zouden worden. Tot daar geen probleem. Maar de reactie van Nicola Zingaretti van de linkse Partito Democratico sprak boekdoelen: “De verkiezingen draaien niet alleen om de volgende regering, maar ook om het lot van onze democratie.” Het lot van de Italiaanse democratie?

Josephine Freje, een Zweedse journaliste van P1, het eerste kanaal van de openbare radio-omroep Sveriges Radio, kwam verleden week in een kleine Twitterstorm terecht. Daarbij werd ze door enkele collega’s van de linkse media flink uitgescholden voor raciste. De reden? In een tweet had ze haar aankomst in haar thuisstad Göteborg beschreven, en ze had daarbij vermeld dat ze een “jonge Afghaan met half zijn arm in de handtas van een tante” had moeten wegjagen.

U had het natuurlijk kunnen raden: nogal wat van haar collega’s hadden er niet zozeer problemen mee dat haar tante overvallen werd, maar wel dat zij vermeldde dat de dader een Afghaan was. Zo schreef één van hen: “Was het voor jou belangrijk om te vermelden in welk land hij geboren werd? Je gebruikte daar extra tekens voor, waarom?” Of hoe een slachtoffer van een overval in de loop van enkele minuten plots tot dader uitgeroepen kan worden, enkel en alleen maar omdat ze de nationaliteit van de overvaller vermeld heeft. Opmerkelijk: Sveriges Radio staat als openbare omroep niet meteen bekend als een rechts bastion. We vermoeden dat Josephine Freje zich geen klein hoedje geschrokken is, hoe snel ook zij tot raciste gebombardeerd kon worden en in de zak van de stoute Zweden-Democraten gestoken werd door de trollen van links.

Gelukkig kreeg Josephine Freje op Twitter niet alleen de wind van voren van linkse journalisten die onder elke steen in Europa racisme menen te moeten ontdekken. Volgende commentaar van één van haar verdedigers willen we de lezer zeker niet onthouden: “Waarom is geslacht interessant? Waarom is leeftijd interessant? Waarom is gewicht interessant? Waarom is de plaats interessant?” Inderdaad, allemaal interessante vragen, als de nationaliteit van de dader zo uitdrukkelijk niet interessant mag zijn.

Mengt Google zich in de Poolse kiesstrijd?

Op 13 oktober gaan de Polen naar de stembus om een nieuw parlement te kiezen. Daarbij staat veel op het spel, want het lijkt erop dat de regeringspartij Recht en Rechtvaardigheid (PiS) van eerste minister Mateusz Jakub Morawiecki de absolute meerderheid zal kunnen behouden.

Alleen, PiS is een rechts-conservatieve partij, en bijvoorbeeld lid van de Alliantie van Conservatieven en Hervormers in Europa, waartoe ook het Nederlandse Forum voor Democratie behoort. Het laat zich raden dat die partij en de huidige Poolse regering niet bepaald populair zijn bij de internationale media.

Nu lijkt het erop dat Google zich mee in de Poolse kiesstrijd mengt, door daar conservatieve stemmen uit te sluiten van zijn mediaplatformen. Zo vloog verleden week een hele aflevering van het programma van Pawel Lisicki van YouTube. Pawel Lisicki, oprichter en hoofdredacteur van het rechtse weekblad Do Rzeczy, had tijdens de aflevering kritiek geuit op de LGBT-beweging, en dat kon natuurlijk niet op de goedkeuring van Google rekenen.

Stel je voor dat Google in Portugal, een land met een linkse regering dat binnenkort ook naar de stembus gaat, een linkse hoofdredacteur de mond gesnoerd zou hebben, bijvoorbeeld omwille van een pleidooi voor de legalisatie van harddrugs? Het zou meteen internationaal een storm van protesten tegen Google opgeleverd hebben. Maar wanneer Google een rechtse stem in een rechts land de mond snoert, hoor je daarover niets in de internationale media.

De Amerikaanse filmmaker Ari Aster maakte vorige zomer naam met zijn debuterende horrorfilm “Hereditary”, waarin een familie wordt geteisterd door een satanische sekte.

Het gebruik van mythologieën en rituelen, een landschap als personage, isolement en een specifieke, traditionele gebeurtenis (vaak een offer) is in de filmwereld gedoopt tot ‘folkhorror’. Het lijkt voor Aster een favoriet genre om originele verhalen te brengen.

Zijn nieuwe film “Midsommar” neemt ons mee naar een Zweedse midzomernachtcommune, waar een jong, Amerikaans koppel en hun vrienden zich naartoe laten voeren door een Zweedse medestudent. Wat ze niet verwachten tijdens hun zomerse retraite in het land waar het (bijna) altijd licht is, is dat de oeroude ceremonies lugubere en zelfs macabere vormen aannemen.

Christian (Jack Reynor, een soort babyface-versie van Chris Pratt) probeert eigenlijk al langer dan een jaar een einde te maken aan zijn relatie. Als Dani (Florence Pugh) echter door haar bipolaire zus een intens en tragisch persoonlijk verlies lijdt, vraagt Christian haar noodgedwongen toch mee op vakantie naar Zweden. Een reis die hij oorspronkelijk met zijn vrienden Mark, Josh en Pelle gepland had. Eenmaal in het idyllisch uitziende Harga aangekomen, en onder de invloed van hallucinerende middelen, brengt Dani’s diepgewortelde verdriet al snel de meest onheilspellende gevoelens in haar naar boven. De groep vrienden probeert een open geest te bewaren ten opzichte van alle festiviteiten in de commune van hun vriend Pelle, maar naarmate de dagen verstrijken, aanschouwen zij steeds meer bizarre gebeurtenissen die alleen maar als waanzin omschreven kunnen worden.

Geen ‘master’ zonder ‘aster’ Dat Ari Aster een meester is in het verbeelden en overbrengen van een tergend gevoel van ongemak, onrust en onveiligheid, valt niet te ontkennen. Zijn films zijn niet noodzakelijk eng, zoals de massa misschien gewend is van horrorfilms, maar ze zijn vooral psychologisch en op emotioneel vlak ongemakkelijk. Net als in “Hereditary” leidt de protagonist in “Midsommar” een groot verlies, waar in essentie vervolgens het hele verhaal op staat. In “Hereditary” is het het tergend langzame proces waarin Annie (Toni Colette) haar verstand verliest, en in “Midsommar” is het Dani die haar eigen kracht probeert terug te vinden in de laatste fase van een toxische relatie te midden van een intens rouwproces. Beide films zijn vooral emotioneel beladen en laten je gegarandeerd achter met een gevoel van ongemak en verbijstering.

Stijlspecialist Met nog maar twee films op zijn naam heeft Aster zich al een heel eigen, unieke stijl weten aan te meten. De cinematografie van “Midsommar” is net als bij “Hereditary” één van de sterkste eigenschappen van de film. Aster werkt met een speelse, vloeiende montage en met mysterieuze en suggestieve beelden. In “Hereditary” zit een scène waarin de camera eerst een rijdende auto volgt en dan plots een aantal seconden focust op een hoge elektriciteitsmast aan de zijkant van de weg, die later een wel heel prominente rol blijkt te hebben in één van de meest choquerende scènes uit de film. Tegen die tijd ben je het beeld van de elektriciteitsmast hoogstwaarschijnlijk al vergeten, wat de complexiteit van de film vergroot. Net als “Hereditary” heeft ook “Midsommar” meerdere lagen, en strooit Aster vakkundig her en der met omineuze voortekens.

Kijken op eigen risico! “Midsommar” is net als Asters vorige film geen horrorfilm voor de meerderheid, en alleen bedoeld voor kijkers die een hoge tolerantie hebben voor perversiteit. Folkhorror is niet mijn favoriete genre, maar ik kijk wel op naar de genialiteit van een filmmaker als Ari Aster. (Hoewel ik mij een beetje zorgen maak om zijn familiesituatie…)

THIRZA NERISSA

Op de praatstoel

15 augustus 2019

Polen en de Perzische Golf Zwakheid lokt agressie uit, en het westen toont zich in Perzische Golf zeer zwak door niet of nauwelijks te reageren op de Iraanse aanvallen op en inbeslagnames van olietankers. Dat sterkt de Iraniërs natuurlijk in hun overtuiging dat niemand hen iets in de weg durft leggen. Groot-Brittannië heeft twee oorlogsschepen gestuurd om samen met de VS in de Golf te patrouilleren in het kader van Operatie Sentinel. Het is slechts symbolisch, maar het is toch iets.

Frankijk heeft nog geen beslissing genomen en Duitsland heeft botweg geweigerd. De zeevaartroute door de Perzische Golf is voor iedereen belangrijk, maar voor Europa nog meer dan voor de VS. Die hebben eigen oliebronnen en ze ontginnen in eigen land hun enorme voorraden schaliegas. Europa heeft slechts enkele Noorse en Britse olievelden in de Noordzee en de milieufanatici beletten dat er schaliegas wordt ontgonnen. Maar ondanks die verregaande afhankelijkheid van over zee aangevoerde olie, weigert Europa zelfs maar een symbolische bijdrage te leveren aan de verdediging van de scheepvaartroutes. Duitsland weigert niet alleen alle medewerking aan Operatie Sentinel, het blijft ook zijn eigen defensie verwaarlozen, tot grote ergernis van de VS. Voor volgend jaar voorziet de Duitse begroting een minimale stijging van het defensiebudget tot 1,37 procent van het BBP. Een druppel op een hete plaat. Of nauwkeuriger gezegd, een druppeltje olie op een wegroestende massa tanks, vliegtuigen, helikopters en oorlogsschepen. En tegen het budgettaire jaar 2023 zal het defensiebudget weer dalen tot 1,24 procent.

In een reactie daarop heeft president Trump nu aangekondigd dat hij duizend Amerikaanse militairen uit Duitsland zal weghalen en naar Polen overplaatsen. Polen, dat economisch veel zwakker is dan Duitsland, haalt de tweeprocentnorm wel, en het beschouwt de aanwezigheid van zelfs een klein contingent Amerikaanse grondtroepen als een garantie tegen een Russische aanval vanuit de enclave Kaliningrad. De Polen hebben eerder al geprobeerd Trump te charmeren met het voorstel dat ze een Amerikaanse basis op hun grondgebied “Fort Trump” of “Camp Trump” zullen noemen. De Polen zien de zwakheid van het westen in de Perzische Golf natuurlijk ook. Als de Europese landen zelfs niet bereid zijn hun eigen olieroutes te verdedigen, zullen zij dan wel Polen ter hulp komen als dat wordt aangevallen? Net zoals Oekraïne, Taiwan en Israël beseft ook Polen dat er nog maar één westerse mogendheid is die de politieke moed én de militaire middelen heeft om zijn bondgenoten effectief ter hulp te komen. En dat is niet de Europese Unie - lacht daar iemand? – maar de Verenigde Staten.

P.B.

11

Andere migratiemodellen

Japan

Lange tijd was een zeromigratie de officiële doctrine van Japan, wat gerechtvaardigd werd op basis van de krapte aan bewoonbare ruimte en de weigering van etnische vermenging. Maar de demografische uitdagingen houden ook Japan in de greep: voor elke 160 jobaanbiedingen zijn er maar 100 Japanners die kandideren, en de bevolking blijft krimpen.

Sinds 1990 hebben de overheden - onder druk van de werkgeversorganisaties - stilaan het strenge beleid gelost. Met de leuze van “etnisch broederschap” hebben ze de deuren geopend voor afstammelingen van voorheen uitgeweken Japanners. In een volgend stadium werden met ontwikkelingshulp “opleidingsstagiairs” gerekruteerd, die naar eigen goeddunken konden worden ingezet en terug afgedankt. De Japanse overheid tolereerde eveneens rond dezelfde periode ongeveer 200.000 illegalen, vooral dan Aziatische pseudo-studenten.

Het gaat om werknemers waarvan meer dan drie vierden Chinezen zijn, of Koreanen, of afstammelingen van Japanse emigranten.

De druk neemt toe Het lijkt onvoldoende om de demografische druk te verminderen. Sinds april 2019 organiseert een wet de zogenaamde “uitnodiging”, de komst dus van naar verwachting 350.000 werknemers naar Japan, niet-gekwalificeerde vrijgezellen, die in 9 Aziatische landen worden geselecteerd en die een toelating krijgen om gedurende 5 jaar in Japan te werken. Op het einde van die termijn moeten ze onverbiddelijk het land uit en worden ze (allicht) vervangen door nieuwe. Er zijn slechts 14 sectoren

waar ze kunnen werken, maar de duur kan worden verlengd als de economische nood dat vereist. Enkel zeer gekwalificeerde buitenlandse werknemers, in sectoren die als belangrijk worden aanzien in Japan, zullen op vraag een permanent verblijfsrecht kunnen krijgen.

Japan beslist zelf over migratie Japan en alleen Japan beslist over het Japanse migratiebeleid, het controleert ook zorgvuldig de toegang tot het grondgebied. Azië voorziet momenteel in deze ‘weinig zichtbare’ migranten, die daarenboven ook nog eens culturele waarden delen die gelijkaardig zijn aan die van Japan. Het gaat al bij al om een migratiemodel zeer verschillend van het West-Europese. Japan aanvaardt een minimum aantal allochtone werknemers, die ze heel weinig verblijfsrechten toekent. En eens het werk erop zit, keert de gastarbeider terug naar huis: Japan hoeft dus ook geen pensioenen te betalen.

Het is duidelijk dat ook in Japan – zélfs in Japan – stappen zijn gezet naar een meer diverse maatschappij op termijn. Alleen gebeurt dat in Japan bijzonder traag en zorgvuldig, met bijzonder veel aandacht voor de eigen cultuur, identiteit en gedeelde waarden.

PIET VAN NIEUWVLIET

Australië “Soevereine grenzen”, zo heet het migratieproject (met nultolerantie) dat na de overwinning van de Australische conservatieven in de verkiezingen werd opgezet. Een succesvol project, maar waar progressief links wereldwijd geen enkel goed woord voor over heeft.

Moord op een Franse vrouw

Begin vorige maand werd een jonge vrouw vermoord in Mont-deMarsan in Frankrijk. De 24-jarige moeder van een kind van negentien maanden stierf ten gevolge van verstikking, aldus de autopsie. De gemoederen in het Aquitaanse stadje van 30.000 inwoners liepen hoog op, toen bleek dat een allochtoon de misdaad had gepleegd, eens te meer, en dat een Franse vrouw het slachtoffer werd, eens te meer.

Dankzij degelijk speurwerk van de politie werd de dader vrij snel ingerekend: het bleek een man van 32 jaar, een politiek vluchteling afkomstig van Syrië, die in Saint-Pierre-du-Mont onderdak had gevonden. De DNA-sporen die op het stoffelijk overschot waren gevonden, bleken overeen te komen met de genetische gegevens die van de vluchteling in 2018 waren opgeslagen in het elektronisch nationaal register.

De man verkrachtte de vrouw, om haar nadien te wurgen.

Drie andere verdachten (een Algerijn, een Marokkaan en een Tunesiër), die eveneens door de politie werden opgepakt, bleken niets met de gruwelijke feiten te maken te hebben. Ze bleven weliswaar opgesloten omdat ze illegaal in het land verbleven.

Wat in het bijzonder heeft bijgedragen tot de verhitte sfeer in het Zuid-Franse stadje is het feit dat de verdachte Syriër al eerder in aanraking was gekomen met het gerecht.

Hij was veroordeeld tot een gevangenisstraf van acht maanden met opschorting, maar omdat zijn advocaat beroep tegen dat vonnis had aangetekend, kwam de man vrij.

Met dramatische gevolgen, zoals nu blijkt.

Dit wordt stilaan de vraag die zich overal stelt in West-Europa: hoelang zal justitie de werkelijkheid achterna blijven hinken met halve maatregelen? Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Die spreuk zal ook wel in Duitsland, Frankrijk en Italië bestaan, zeker? Hoeveel onschuldige vrouwen moeten er nog omkomen?

PIET VAN NIEUWVLIET

De conservatief Tony Abbott kwam in 2013 na een campagne met de slogan “Stop the boats”, aan de macht. Het idee was eenvoudig: om de dagelijkse instroom van Afghaanse, Arabische of Srilankaanse migranten die vanuit Indonesië kwamen aanvaren te stoppen, zou de Australische marine op een discrete manier de bootjes onderscheppen en onder begeleiding terugbrengen naar het punt van vertrek.

De weinige asielzoekers die door de mazen van het net glipten, werden sindsdien automatisch ondergebracht in administratieve retentiecentra buiten het Australische grondgebied (en beheerd door Canberra).

Zo heeft Australië een overeenkomst met Cambodja, bijvoorbeeld, waar vluchtelingenboten worden naartoe gebracht in ruil voor forse financiële steun. De kampen in Cambodja hebben een slechte naam bij de internationale mensenrechtenorganisaties.

Tijdelijk verblijf – massale steun van Australiërs De weinigen die uiteindelijk op het

BOYCOT Sommige vormen van internetcensuur zijn voor iedereen zichtbaar. Webstekken of Facebookaccounts worden afgesloten en reacties worden verwijderd… Maar er zijn ook subtielere middelen, die veel minder opvallen. Breitbart News, het geesteskind van Steve Bannon, is een schitterende rechtse webstek die openlijk ‘pro-vrijheid en pro-Israël’ is. Voor de gemiddelde lezer in Europa zijn er misschien iets te veel artikels over binnenlandse politiek in de VS, maar dat is slechts een gering euvel. Breitbart News werd echter het mikpunt van een extreemlinkse boycotactie die tegen de adverteerders gericht was. In februari 2017 hadden volgens de New York Times al 1.250 adverteerders afgehaakt. We weten niet welke giftige cocktail van leugens, intimidatie en chantage links daarbij heeft gebruikt, maar het effect was catastrofaal. Kort daarop verloor de webstek nog eens 90 procent van zijn resterende adverteerders. Volgens The Washington Post viel het aantal adverteerders tussen maart en mei van dat jaar terug van 242 tot nog slechts 26. Breitbart heeft enorm bijgedragen tot de verkie-

grondgebied van Australië worden toegelaten, krijgen een tijdelijk visum uitgereikt.

Tot drie jaar na de aankomst kan het dossier opnieuw worden geopend en geanalyseerd, en blijft het terugzenden van de asielzoeker naar het land van herkomst een mogelijkheid. Internationale mensenrechtenorganisaties zoals Amnesty International kunnen dan wel kritiek spuien op het detentieregime op de eilanden buiten het Australisch grondgebied, feit is dat dit beleid gesteund wordt door twee derden van de Australische kiezers. Geen racisten, maar wel voorstanders van een zelfgekozen migratiebeleid in de plaats van een van buitenaf opgelegd project.

Het beleid heeft zijn doelstellingen verwezenlijkt. Illegale migranten worden geblokkeerd, en illegalen worden ontmoedigd om aan de reis te beginnen, want er is sowieso weinig kans op slagen. Migratiegolven kunnen dus worden gestopt. Maar Australië is natuurlijk een eiland, want een en ander organisatorisch gemakkelijker maakt.

PIET VAN NIEUWVLIET zingsoverwinning van president Trump, en nu komt de wraak. Links is vastbesloten dat geen tweede keer te laten gebeuren.

CRIMINELER DAN DE ANDEREN In de Amerikaanse staat Maryland woont slechts één procent moslims, maar 27,4 procent van de gevangenen is moslim. In Pennsylvania zien we hetzelfde fenomeen: slechts één procent moslims, maar wel 20 procent islamitische gevangenen. Ook in het kleine Delaware, met slechts één procent moslims, is 10 procent van de gevangenen islamitisch. Washington DC telt hoogstens 3 procent moslims, maar bijna een kwart van de gevangenen is moslim. De cijfers zijn ruwe schattingen van … de organisatie Muslim Advocates, die daarmee de ‘oververtegenwoordiging’ van moslims in het gevangeniswezen wil aanklagen en de islamofobie die aan de basis daarvan zou liggen. Terwijl die cijfers gewoon de veel grotere criminaliteit bij moslims weerspiegelen. Delaware, Maryland en Washington DC zijn Democratische bastions.

Alleen in Pennsylvania zijn Democraten en Republikeinen min of meer aan elkaar gewaagd.

12 Cultuur

15 augustus 2019

GESCHIEDENIS

Dit is When King Kong plays geen collectie ping pong in Hong Kong De titel is een authentieke zin uit onze lessen fonetisch schrijven tijdens de leraarsopleiding.

Maar het is tevens de perfecte illustratie bij de huidige situatie in de vroegere Britse kroonkolonie.

Vroegere vernederingen beklemtonen Kort voor de overdracht aan communistisch China maakte ik er een reportage. Onze plaatselijke cameraman adviseerde me alleen Chinese politiemensen (Britse waren er niet te zien) aan te spreken die een rood lintje droegen. Dat waren de zeldzamen die nog Engels spraken. In het wisselkantoortje gaf een bordje aan dat men alleen dollars en geen Britse ponden aanvaardde. Sindsdien blijf ik de gebeurtenissen ginds volgen; met dank aan The Economist, dat met vele correspondenten wekelijks pagina’s wijdt aan de regio en aan China. Het tijdschrift meldt dat de Chinese communisten in de media en de partijpropaganda voortdurend de westerse vernederingen van China in de 19de en het begin van de 20ste eeuw beklemtonen.

Hong Kong is de laatste, maar nog altijd pijnlijke doorn in het Chinese vlees, die ze zo vlug mogelijk willen verwijderen.

Opiumoorlogen Hong Kong is eeuwenlang een eilandje van 80 vierkante kilometer met een haventje omgeven door onherbergzame bergen.

In de 19de eeuw leven daar een paar duizend vissers en parelduikers. De Britse kolonisatie in Azië leert de Britten theedrinken en de Chinese variant wordt populair.

Het enorme land verovert almaar nieuwe gebieden in Azië, maar het heeft weinig behoefte aan import en aan contacten met het verre Europa. China verkoopt alleen zijde, porselein en thee in ruil voor zilver, en beperkt de handel tot de regio van Kanton, iets ten noorden van Hong Kong. De Britten zoeken naar een exportproduct waarmee ze hun zilver kunnen recupereren en vinden het ten slotte: opium, die geteeld wordt in hun Indische gebieden. Ze kopen Chinese ambtenaren om en smokkelen de drug op grote schaal China binnen. Op korte tijd zijn miljoenen Chinezen verslaafd. De Chinese overheid neemt grote hoeveelheden Brits opium in beslag, waarop de Britten de oorlog verklaren. Dat wreekt zich in de Chinese staatshuishouding, want technologisch is China niet langer mee. De Britse vloot maakt korte metten met Chinese jonken en forten. In 1842 staan de Chinezen het kleine eiland Hong Kong definitief af aan de Britten en ze moeten meer havens voor han-

del openstellen. Over opium staat geen woord in het verdrag. De Britten leggen in Hong Kong een moderne haven (Victoria Harbour) aan, waar ze reusachtige entrepots neerzetten. De Chinezen saboteren zoveel mogelijk het verdrag, en achttien jaar later maken de westerse grootmachten (Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Rusland) in een korte, maar verwoestende tweede opiumoorlog de Chinezen duidelijk dat de grenzen definitief open moeten. De Britten lijven daarenboven het kleine schiereiland Kowloon in dat tegenover Hong Kong ligt. De kolonie biedt veel werk in de haven en in de bouw voor ongeschoolde Chinese landarbeiders die koelies worden. Al snel telt de kolonie 130.000 inwoners onder wie 2.000 Britten. Daarenboven wordt het een toevluchtsoord tijdens de moorddadigste burgeroorlog aller tijden (de Tai Ping-opstand). In 1898 maken Russen, Duitsers en Fransen weer gebruik van de Chinese zwakte om nieuwe concessies te eisen, en de Britten vragen direct hun deel. Ze krijgen een reeks kleine en grote eilanden in de omgeving van Hong Kong, plus een flink gebied naast Kowloon op het vasteland. De Britten zijn mild voor de Chinezen, want ze gaan akkoord die “New Territories” (ongeveer 1.000 km²) te pachten voor 99 jaar. Het huidige Hong Kong bestaat dus uit drie gebieden.

Eén land en twee systemen in 1997 Hong Kong wordt, naast Shanghai, de belangrijkste Chinese haven. Het krioelt daar van het volk.

De mensen leven in vuile en ongezonde omstandigheden, zodat geregeld epidemieën uitbreken. In 1940 zijn er al 1.600.000 inwoners, onder wie 25.000 Britten. De koloniale heersers bepalen daarom dat alleen Westerlingen in de gezondere bergen een optrekje mogen bewonen. In december 1941 vallen de Japanners Hong Kong binnen, dwingen de Britten tot capitulatie en voeren een terreurbewind. Ze executeren 10.000 Chinezen voor onnozelheden, en ze creëren een hongersnood die de bevolking tot de helft herleidt. In 1945 keren de Britten terug. Door de Chinese burgeroorlog vluchten in 1949 honderdduizenden ontheemden, onder wie veel rijken met hun kapitaal, naar de kroonkolonie. Honderden bedrijven verlaten Shanghai en verkassen naar Hong Kong.

De regio bloeit als nooit tevoren en wordt een industriële grootmacht dankzij veel kleine familiebedrijfjes. De Chinese communisten erkennen de Britse heerschappij nooit, maar ze zien het nut in van dat venster op de wereld. In 1967 vallen 50 doden bij zware rellen, wanneer aanhangers van Peking de Culturele Revolutie in Hong Kong willen introduceren. Het grootste deel van de bevolking weigert in opstand te komen. In 1984 vraagt Margaret Thatcher de pachtovereenkomst voor de New Territories te verlengen. De communisten denken er niet aan. Thatcher begrijpt dat de originele kroonkolonie (het eilandje en Kowloon) niet op zichzelf kan bestaan en niet te verdedigen is. Heel de koloniale tijd hebben de Britten zonder inspraak van de bevolking bestuurd, echter, in de laatste jaren voor de overdracht beginnen ze - tot woede van de Chinese communisten - lokale verkiezingen te organiseren. Hong Kong transformeert zich in die jaren tot een financieel centrum. Indrukwekkende hoogbouw verandert het uitzicht volledig. In 1997 strijken de Britten hun Union Jack. Hong Kong wordt een deel van China, zij het volgens de formule ‘één land en twee systemen’.

Het juk van Peking Dan begint het pingpongspel (zie het artikel vorige week van AV in dit blad). King Kong in Peking slaat een balletje en schroeft beloofde politieke vrijheden terug.

In Hong Kong reageren tegenstanders, en Peking geeft eerst wat toe, maar verhoogt vervolgens meer dan tevoren de druk. Met geduld, en af en toe met geweld zoals in 2003, brengt Peking Hong Kong onder zijn juk. De beloofde verkiezingen voor de toppolitici worden nooit gehouden en de communisten proberen de persvrijheid te beperken. De grenscontroles met China bestaan nog altijd, maar het middelbaar onderwijs wordt nu in het Kantonees en niet langer in het Engels gegeven. Het Chinese leger in Hong Kong gebruikt opzettelijk het Mandarijn. Er wonen nu 7,5 miljoen mensen op een oppervlakte gelijk aan West-Vlaanderen. Gemiddeld heeft een inwoner 15 m² woonruimte. Ook die rattensituatie verklaart het enthousiasme waarmee jongeren die nooit het Britse bestuur gekend hebben democratie eisen en op straat komen.

JAN NECKERS

Kerken en kloosters lopen leeg en krijgen een herbestemming. Wat brengt de toekomst voor het religieus erfgoed in Vlaanderen? PARCUM, het museum voor religie, kunst en cultuur, zoekt naar antwoorden. De expo “Dit is geen collectie” is een aanzet.

PARCUM huist in de norbertijnenabdij van Park in Heverlee. Het is een museum en expertisecentrum voor religie, kunst en cultuur. Het verzamelt, behoudt en beheert religieuze erfgoedobjecten. Samen met het aantal kerken en kloosters dat de deuren sluit, stijgt het aantal giften dat PARCUM ontvangt. Het museum draagt zorg voor al die objecten, maar het wil ook de verhalen errond doorgeven.

Is religieus erfgoed niet het collectief geheugen van iedereen? En wat kan dit erfgoed vandaag voor ons betekenen?

PARCUM stelt de eigen verzameling in vraag. De tentoonstelling “Dit is geen collectie” is een blauwdruk van de erfgoedstukken die het koestert, zowel binnen als buiten de museummuren.

Want PARCUM wil het religieuze erfgoed zoveel mogelijk in de oorspronkelijke context bewaren, in de kerken en kloosters waar ze thuishoren, ook al hebben de gebouwen een nieuwe bestemming gekregen.

Veelzijdig Religieus erfgoed is verrassend veelzijdig, zo toont de expo. Er zijn topstukken bij, zoals “De Kruisdraging” (15751600) van Michiel Coxcie, onze ‘Vlaamse Rafaël’. Het paneel werd in 2012 tijdens een inventarisatie van het expertisecentrum ontdekt op de zolder van het klooster van de paters Redemptoristen in Jette. Nog zo een bijzonder werk is te zien als opening van de expo.

Vooraan op het schilderij ligt Frans Van Vlierden op zijn sterfbed. Hij was abt van de Abdij van Park tussen 1583 en 1601. Centraal hangt Christus aan het kruis, met bovenaan God de Vader. Dit beeld past in de lange traditie van sterfscènes in de nabijheid van de Heilige Drievuldigheid, maar het is opmerkelijk in zijn soort.

Duivels en demonen aan het hoofdeinde van het bed verlekkeren zich op de ziel van de dode abt, de ziel die hier is afgebeeld als een naakt klein mannetje.

Het zijn niet enkel kunstwerken die op de expo te zien zijn.

Ontroerend zijn de artefacten uit de materiële cultuur van vrouwelijke religieuzen die getuigen van hun de mystieke liefde voor Christus, zoals de professiekroontjes uit de

collectie van de Dochters van Maria van Willebroek en een doosje met doorgeknipte ringen. Relieken zijn ook goed vertegenwoordigd, met onder andere een merkwaardig zelfbouwpakket om een Heilige Clara, inclusief reliekhouder, in elkaar te knutselen. Aandoenlijk is een bewegend Jezuskind in een kribbe, afkomstig van de Zusters Apostolinnen van Berchem. De zusters mochten met Kerstmis elk om beurt met het opwindmechanisme Jezus wiegen.

God ziet mij Op de zolder van de Parkabdij worden religieuze voorwerpen getoond die mensen in huis hadden. Er zijn alledaagse objecten die vroeger in bijna elke Vlaamse huiskamer te vinden waren: een Mariabeeld onder een glazen stolp, een Heilig Hart, een beeltenis van Sint-Antonius, een devotieprent met het Alziend Oog ‘God ziet mij, hier vloekt men niet’…

Verrassender is een liturgische speelset (zie afbeelding).

Als een echte poppenkast ontvouwt ze zich tot een kerkinterieur met meubilair, liturgische objecten en miniatuurfiguren.

Met deze figuurtjes en de diverse attributen kunnen kinderen de zeven sacramenten uitbeelden. Nog opmerkelijk is een gekruisigde Jezus in een fles.

In de pandgang toont PARCUM religieuze voorwerpen waaraan de mensen die ze in bruikleen geven een bijzondere betekenis hechten. Zo is er een tinnen kindermisset waarmee enkel de jongens mochten spelen, de meisjes ontvingen een letterkoekje tijdens de communie.

Het zijn vooral deze bijzondere objecten, deze volkskunst en soms ook religieuze kitsch, die vanuit hun herkenbaarheid en hun ontwapenende authenticiteit het meeste vertellen over de mens als zingevend wezen.

Het was dus niet nodig om nog maar eens hedendaagse kunstenaars op de expo in dialoog te laten gaan met het religieuze erfgoed.

MMMV Tentoonstelling “Dit is geen collectie”, nog t.e.m.

3 november 2019, PARCUM, Abdij van Park, Heverlee, www.parcum.be.

Actueel

15 augustus 2019

Lessen uit de ontgrendeling van Kasjmir

Vrije Tribune

Gulliver vrij!

In Jonathan Swift’s satirische roman “Gullivers Reizen” wordt de grote forse held op zeker ogenblik door de kleinse mensjes van het eiland Lilliput aan de grond vastgebonden. Wat kan hij nu nog doen met al zijn kracht? Hij moet het machteloos ondergaan wanneer de Lilliputters besluiten om zijn ogen uit te steken. Alleen de hulp van een vriend stelt hem in staat om zich tijdig te bevrijden.

kerngebied van Kasjmir verdreven heeft.

Sindsdien klinkt de roep om het bijzondere statuut van Kasjmir te beëindigen des te luider.

Zo zien we in de wereld ook machtige actoren die met fijne draadjes in hun bewegingssvrijheid beperkt worden: dat zijn de wetten en verdragen. Zoals de draad zijn zij op zich goede uitvindingen: zij beletten bijvoorbeeld dat grote en machtige staten de kleintjes verslinden. Maar zij kunnen eveneens misbruikt worden, bijvoorbeeld om hen aan de grond te houden en te beletten hun vleugels uit te slaan.

Op 5 augustus 2019 is het er dan eindelijk van gekomen: binnenlandminister Amit Shah maakte een verordening van president Ram Nath Kovind bekend, die artikel 370 (in toepassing van het artikel zelf!) en artikel 35A buiten werking stelde. De maatregel werd in het Hogerhuis door ruim twee derden goedgekeurd, 125 tegen 61, en in het Lagerhuis door een nog grotere meerderheid van 370 tegen 70; een buitengewoon sterk democratisch mandaat.

De internationale reacties waren echter niet altijd positief. De meeste media geven sowieso een negatieve draai aan alles wat de regering van premier Narendra Modi verwezenlijkt. De Standaard blokletterde op 5 juli 2019 zelfs over een ‘fascistisch’ India (de term komt van oppositielid Mahua Moitra, die echter uitbundig bejubeld wordt). Bij deze gelegenheid was het vermakelijk om zien hoe allerlei kampioenen van de Open Grenzen nu opeens de pas afgeschafte gesloten grens van Kasjmir tot toetssteen van democratie en mensenrechten uitriepen.

Kasjmir India had zichzelf laten vastbinden aan een regeling voor zijn deelstaat Kasjmir, die een soevereine staat onwaardig is. Zijn eerste premier, Jawaharlal Nehru, had in de grondwet van 1950 een voorziening laten opnemen (die zich weliswaar ‘voorlopig’ noemt en altijd door de president zou mogen herroepen worden) als zouden, behalve inzake buitenlands beleid en fiscaliteit, de Indiase

wetten niet automatisch in Kasjmir gelden: artikel 370. Een zeer tastbare implicatie, uitdrukkelijk vastgelegd in een door de president ingevoegd grondwetsartikel 35A, was dat het deelstaatparlement kon bepalen wie Kasjmiri is, en aan alle anderen in de deelstaat de toegang tot het openbaar ambt, tot studiebeurzen, tot de aankoop van onroerend goed en tot permanente bewoning mocht ontzeggen.

We gaan het hier niet hebben over het communautaire aspect, behalve om even te vermelden wat iedereen weet, namelijk dat Kasjmir de enige Indiase deelstaat met een meerderheid aan moslims is (wat verklaart waarom geen enkele regering aan die voorrechten durfde raken); en wat de meesten niet weten omdat de media het verzwegen hebben, namelijk dat die meerderheid de minderheid (nagenoeg een half miljoen hindoes) in januari 1990 gewelddadig uit het

13

Voorrechten teruggedraaid

Een rolmodel In zijn vorige ambtstermijn verraste Modi zijn bevolking door plots alle geldbriefjes te ontwaarden en te vervangen, zodat al het zwart geld boven water kwam en het geldverkeer naar de banken afgeleid werd: een omstreden maatregel, maar alleszins gedurfd. De Kasjmir-maatregel is voor de meeste Indiërs helemaal niet omstreden, maar wel even verrassend. Maar eens deze hindernis genomen, vraagt iedereen zich af: waarom nu pas? Wat hield ons tegen? De maatregel maakt een eind aan een uitzonderingssituatie, hij herstelt de normale bevoegdheid van een regering over heel haar grondgebied.

Zo zijn er vele rechtskundige spitsvondigheden die een normale werking van de instellingen bemoeilijken, overal ter wereld, maar vooral bij regimes geleid door zwakkelingen zoals het onze. België heeft zich er bijvoorbeeld ooit toe verbonden nooit een einde te zullen maken aan het recht op ‘gezinshereniging’ voor Turken en Marokkanen.

Ik laat het aan rechtsgeleerden over om uit te maken of dat verdrag al geen overtreding

van de grondwet was, want controle over de toegang tot het grondgebied is toch een wezenlijk attribuut van soevereiniteit, en ook democratisch verkozen politici hebben niet het recht om die soevereiniteit weg te ondertekenen. De bevolking wil een immigratiestop, maar de regering kan daar niet aan wegens een al te groot ontzag voor dat twijfelachtig verdrag, dat elke regering met zelfrespect in de huiige omstandigheden gewoon zou opzeggen. Dat laatste dan onder de onverwachte toejuichingen van de opengrenzenlobby, die inzake Kasjmir juist de weldadigheid van een (zelfs binnenlandse) immigratiestop ontdekt heeft. ”Politiek is het onvermijdelijke mogelijk maken.” Sta niet te taffelen en redenen te verzinnen waarom het vanzelfsprekende en door een grote meerderheid gewenste onmogelijk zou zijn. Neem een voorbeeld aan Modi, herstel de normaliteit, en laat gebeurlijke rechtskundige betwistingen daarna plaatsvinden. Daar is niets meer voor nodig dan vijf minuten politieke moed.

DR. KOENRAAD ELST, ORIËNTALIST, GASTPROFESSOR INDO-EUROPESE STUDIES AAN DE INDUS UNIVERSITY, AHMEDABAD (INDIA)

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272 MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

De jezidi’s van Armenië

Bij het horen van de naam jezidi’s denken velen automatisch aan de vervolging van deze religieuze minderheid door Islamitische Staat. Toen IS in 2014 Irak binnenviel, werden ze omwille van hun geloofsovertuiging meteen geviseerd. De mannen werden vermoord en de vrouwen werden als (seks)slavinnen verkocht. Tot zijn verbazing ontdekte onderzoeksjournalist Jens De Rycke deze religieuze minderheid echter ook in Armenië.

Al zeker sinds 1915 is er een jezidigemeenschap in dat land. Destijds werden ze tijdens de Armeense Genocide - net als de christelijke minderheden in het Ottomaanse Rijk - vervolgd en belandden sommigen na hun vlucht in het bijna uitsluitend christelijke Armenië. Daar zijn ze heden de grootse religieuze minderheid, met ongeveer 35.000 zielen.

In Aknalich, op ongeveer 35 kilometer van Jerevan, bouwt men momenteel de grootste jeziditempel ter wereld. Het is de bedoeling om van deze plaats een nieuw spiritueel centrum voor de kleine en zwaar vervolgde geloofsgemeenschap te maken. Naast de tempel bouwt men ook een museum en een groot conferentiecentrum om de gemeenschap te dienen. Het bouwwerk is al van ver in de omgeving te zien. De witte spits van het nieuwe gebedshuis zorgt ervoor dat de kleinere al bestaande tempel - die er vlak naast ligt - letterlijk in de schaduw staat.

Broedervolkeren Mijn contactpersoon Muros ontvangt me en geeft een rondleiding op het domein. In een lange rij van beelden wijst hij naar het monument waarop de data van 1915 en 2014 staan.

“Wat de herdenkingsdatum van 24 april is voor de Armenen, dat is 3 augustus voor de jezidi’s.” Op die dag herdenkt de jezidigemeenschap de gebeurtenissen van 2014 op de berg Sinjar in Irak. Toen zaten duizenden Jezidi’s zonder voedsel, water of medische zorg vast in de bergen terwijl ze door IS werden belegerd.

Muros: “Deze beide drama’s en de gemeenschappelijke tragische geschiedenis van vervolgingen scheppen een unieke band tussen onze volkeren. Weet je dat tijdens de Armeense Genocide meer dan 6.000 gedeporteerde Armeense fami-

lies hun toevlucht vonden bij de jezidi’s in Sinjar? Een eeuw later is de cirkel rond, want na de inval van Islamitische Staat vonden jezidifamilies hun toevlucht in Armenië.”

We lopen langs een groot beeld van Tawsi Melek, de Pauwengel. Hij is de belangrijkste god in het jezidigeloof, maar net omdat ze hem aanbidden, worden jezidi’s vaak als duivelaanbidders beschouwd. De jezidi’s beweren een van oudste godsdiensten ter wereld te hebben. Hun geloof is uniek in de wereld, maar bevat wel elementen uit andere mo-

notheïstische religies. Muros leidt ons verder naar de kleinere tempel, die nog steeds wordt gebruikt voor rituelen. Naast de grote pauw hangt er op de muur een grote afbeelding van Lalish, de heilige jeziditempel in Irak.

Denkt u dat, nu IS is verslagen, de vluchtelingen naar Irak zullen terugkeren?

Muros: “Alles wat er in de wereld gebeurt - goed en slecht is de wil van God. Ons volk heeft al meer dan zeventig genocides overleefd, maar de laatste was bijna fataal. Er zijn jezidi’s die na de inval van Islamitische Staat in Irak naar Armenië zijn gevlucht, maar slechts een klein deel van hen is ondertussen terug naar Irak verhuisd. Er heerst onder de vluchtelingen nog veel angst voor een terugkeer van IS.”

Is er een toekomst in Armenië?

In een zaal vol oude mannen met dikke snorren ontmoet ik Mirza Sloyan, een Russische zakenman van jezidi-afkomst.

Hij is de financier van het hele project. Hij vergaarde zijn kapitaal door na de val van de Sovjet-Unie uit de Kaukasus weg te trekken en economische kansen in Rusland te gaan zoeken.

Het fortuin dat hij daar vergaarde, gebruikt hij nu om voor zijn gemeenschap in Armenië iets op te bouwen.

Mirza: “Ik beschouw Armenen en jezidi’s als broedervolken. Beide weten we wat het is om een genocide te overleven.

Dat is een van de redenen dat we ons thuis voelen in Armenië.

Hier heerst niet de angst dat we omwille van ons geloof door religieuze extremisten zullen worden vervolgd. Het leven hier staat in schril contrast met de toestand in Irak. Daar blijft de situatie voor jezidi’s maar verergeren. Eerst hadden we de genocide door Islamitische Staat, maar zelfs nu die verslagen is, worden we nog steeds van ons land verdreven. Daarnaast beschouwen velen in Irak ons nog steeds erger dan ongelovigen. Hierdoor hebben we in het Midden-Oosten geen rechten, en hebben we volgens mij helaas ook geen toekomst meer. Het Westen is veel te laat in actie gekomen. Ze hebben ons veel te lang aan ons lot overgelaten.”

JENS DE RYCKE

14

Brieven

15 augustus 2019

VLAAMSE REGERING Pallieterke, Wat moet de regering die zetelt op het Martelarenplein in de hoofdstad (straks) zoal doen?

(1) Zichzelf voorstellen in Vlaanderen als dé regering, en enkel tegenover de buitenwereld als ‘Vlaamse’. (2) De naam ‘Brussel’ - die inhoudsloos is en op alles en nog wat slaat, behalve op het wezenlijke, zijnde het Vlaams karakter - officieel veranderen in ‘Bruksel’ of ‘Broekzele’, de stad Brussel dus, en de gemeenten eromheen beschouwen als (helaas bezette en bijgevolg bedorven) Vlaams-Brabantse entiteiten. (3) De naam ‘Brusselaar’ (die thans schaamteloos uitgehold is) vervangen door ‘Broekzelenaar’.

(4) Een nieuwe openbare zender oprichten die Vlaanderen niet bekijkt als een soort provincie in een groter geheel, doch een onafhankelijke landelijke zender is.

J.-J. Declercq - A alter

ARTIKELS JURGEN CEDER Pallieterke, Mijn echtgenote en ikzelf zijn getrouwe lezers van ’t Pallieterke, maar met die onzinnige, perfide bladvulling door Jurgen Ceder loopt het voor ons wel de spuigaten uit. Wij vragen ons terecht af door wie die man betaald wordt om dergelijke desinformatie uit te kramen en wat ’t Pallieterke bezielt om die man zoveel ruimte in hun blaadje te gunnen. Of zitten jullie soms in geldnood?

Om gewoon nog maar naar de E-nummers te verwijzen in onze voeding, staat het vast dat talrijke (meer dan 50) nummers schadelijk zijn voor onze gezondheid. Ik verwijs hier bv. naar het werkje ”E-nummers en hun verklaring - geheel herziene editie door Margreet Dansma.

- De Hoeve.” Maar die informatie kunt u even goed vinden op het internet. En wat biovoeding betreft, kunt u misschien ook eens mensen van die sector of van de vereniging “Velt” als tegenwicht hun klok laten luiden?

Herman De Bie - Ekeren

MINDER VLEES VERSUS BEVOLKINGSEXPLOSIE Pallieterke, “Willen we de klimaatverandering beperken, dan moeten we onze voedingsproductie en

Kruisende woorden oplossing 1174

A B C D E F G H I J K L

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 R E G E L M A T A V A L X

I

I G E R

X I J V E R X

P E T E R S A G A N X B P R E V E L X E N

I G E

O X N A T U U R X T E M R U X T

I

T U N

I

E K E N X E D E

E R

E X E R X E F X D

I

N K X S

I

L O

R X V X B L U E S X E I

D E A L

N A A

I

I

S E R

I

I

N G

E N X G X E N E

G X U R U G U A Y A A N

-consumptie aanpassen, zegt het IPCC” lezen we in De Standaard van 9 aug. pagina 2. “Minder vlees eten is niet alleen goed voor het milieu en gezondheid”, lezen we in diezelfde krant pagina 31. In De Groene Amsterdammer van 18 dec 2018 lazen we: “Binnen 50 jaar verdriedubbelt de Afrikaanse bevolking.” Het besluit is dat we, om die allemaal te voorzien van voedsel, onze voeding moeten aanpassen. En wat doen ze in Afrika voor ons? Geboortebeperking?

Nooit van gehoord.

Guy Van Rysseghem - Lochristi

BOUWORDE Pallieterke, In Marokko nam een 26-jarige leraar aanstoot aan de zomerse kledij van enkele Vlaamse jonge vrouwen die in Marokko als vrijwilliger actief zijn voor de Bouworde vzw. Daar die jongeren volgens hem te korte shortjes droegen en hun kledij daardoor niet voldeed aan de religieuze islamitische voorschriften, riep hij op Facebook op dat hun hoofden moeten afgehakt worden.

Het strafste volgens mij is niet die uitspraak, wel dat volgens de media dit bericht niet meer aandacht kreeg als andere ‘fait divers’, zoals in de rubriek ‘gebroken armen en benen’. En de reactie van onze beleidsmakers? Geen woord daarover. Wel een treffende reactie van woordvoerster Karen Heylighen van de Bouworde aan Het Laatste Nieuws: “Volgens onze normen zijn ze oké, maar ik kan me inbeelden dat in Marokko iets langere shorts vereist zijn.” Wat een schuldbekentenis van de Bouworde! Wat is de volgende stap? Dat de Vlaamse meisjes zich eerst moeten laten besnijden vooraleer naar ginder te vertrekken om niet onthoofd te worden? Dat belooft in ieder geval vanaf de dag dat de moslims hier in het Westen in de meerderheid zullen zijn.

Luc Vandeputte – Ledegem

MOSLIMS IN HET ABL Pallieterke, Na de val van de Muur (1989) en de implosie van de USSR (1992) was de vrede zogezegd uitgebroken en verkochten de CD&V (Delcroix) en sp.a (Tobback senior) de opschorting van de legerdienst (wet 31.12.1992) als een dividend van deze nieuwe geopolitieke toestand. De onderliggende reden was echter we de ‘nieuwe Belgen’ geen legerdienst mochten opleggen.

Hoezo?

De wijzigingen aan het Belgisch wetboek voor nationaliteit in 1991 waarbij het ius soli werd uitgebreid, impliceerde dat plots duizenden ‘nieuwe Belgen’ werden gecreëerd zonder dat deze hun nationaliteit van oorsprong verloren.

De Maghreblanden noch Turkije wilden daar trouwens iets van weten, evenmin als van enig bi- of multilateraal verdrag dat hun onderdanen zou vrijstellen van legerdienst in hun thuisland, zo ze deze in België zouden hebben vervuld, wat ze dus als Belg zouden moeten doen. De Turken buiten Turkije kunnen wel hun legerdienst in hun thuisland afkopen en waren dan

ook vrij van dienst hier. Dus om autochtone dienstplichtigen niet te discrimineren, hadden deze volksverlakkers geen andere keuze dan de potentiële weerbaarheid van de staat, om die reden, verder te ontmantelen (zoals Tobback ook de Rijkswacht vernietigde) en toe te vertrouwen aan een beroepsleger dat 25 jaar later, ook al numeriek gehalveerd door de politici, nog weinig voorstelt.

Hoewel het moslimfundamentalisme toen nog geen acuut probleem vormde, rezen er toen al pertinente vragen op over de omkadering van moslims. Quid met hun religieuze voorschriften als vrijdagrust, ramadan, vijf maal per dag bidden, voedselvoorschriften? Quid met het gezag van vrouwelijke meerderen? Een ware moslim kan zich per definitie niet aan het gezag van een ongelovige onderwerpen. Gelet op hun hoge nataliteitsgraad op termijn ook aparte ‘bruine’ bataljons? Zoals toen voor de Duitstalige dienstplichtigen een aparte compagnie op grond van de legertaalwet.

Ook onze buurlanden liquideerden zo de dienstplicht, Nederland in 1997, Frankrijk in 1997 en Duitsland in 2011.

De acuut deficitaire werving noopt het leger zich nu als levensbeschouwelijk ‘neutraal’ te afficheren om aanhangers van een religie te rekruteren die zich per definitie niet kunnen integreren, laat staan assimileren in onze maatschappij. Daartoe is Defensie blijkbaar bereid om, in alle neutraliteit natuurlijk, toe te laten dat religieuze voorschriften gaan primeren op de voor ons normale werking van een Westers leger. Nog iets: als die nieuwe militairen een militair misdrijf plegen (beledigingen, insubordinatie, slagen aan meerdere, muiterij, desertie…), komen ze nu voor de gewone strafrechter, en de lankmoedigheid van de Belgische rechter kennende als om het bepaalde klanten gaat…

Arm Belgisch Leger dat zich, door onverantwoordelijke politici gestuurd (‘après nous le déluge’), zo moet gaan prostitueren om… Om wat eigenlijk nog? De verdediging van onze Westerse waarden en beschaving, die door de bepaalde militairen die de Koran boven onze wetten stellen, worden verworpen?

Jean Van den Noortgaete - Koksijde

INFORMATEURS TWEEDE KEUZE Pallieterke, Sinds meer dan twee maanden wachten wij op enig teken van leven vanwege onze hooggeschoolde, maar intussen laaggevallen, dure politici die maandelijks onterecht duizenden euro’s laten op hun bankrekening verschijnen en dat zonder enige schroom. Wie kan zomaar blijven toekijken en gewoon de ogen sluiten voor de rauwe werkelijkheid?

Geen enkel normaal wezen mag dit nog langer aanvaarden zonder vurige en vernietigende standpunten in te nemen. Ons land is rijp voor de definitieve opruiming! Ieder gezond mens weet sinds jaren dat het zuiden extreem links is en zal blijven en dat Vlaanderen of het noorden verdoemd is om te knielen en toe te geven aan dat Franssprekend volkje, dat nooit tot een constructieve dialoog bereid is. Met Di Rupo, Maingain, Hedebouw of Magnette kan geen opbouwende dialoog aangegaan worden. En wat nog erger is, blijft die dwaze struikelsteen tussen twee Vlaamse partijen die maar niet inzien dat de overgrote meerderheid van Vlaanderen duidelijk de richting aangeeft die zou moeten ge-

volgd worden zonder enige verdere aarzeling... want ‘wie niet voor mij is, is dus tegen mij’...

Geniet maar verder van de hoogspanning in dit dwaze landje zonder bekwame stuurlui, waar Philippe verder rondjes blijft draaien in Laken, met of zonder zijn madam op hoge hielen. Zolang de koffie maar smaakt!

Jan M aes - Bellegem

ZUHAL DEMIR Pallieterke, De N-VA heeft er in Aalst, Denderleeuw en vooral in Ninove alles aan gedaan om niet met het Vlaams Belang in de gemeenteraad te moeten stappen. Ondanks hun huichelachtige bewering dat ze tegen het cordon sanitaire van de communist Geysels zijn (met goedkeuring van alle partijen).

Nu komt Demir, de exotische eend in de N-VA, beweren dat het de schuld van het Vlaams Belang zelf is, als ze niet in een Vlaamse regering zullen zitten! Ze zouden de andere partijen niet genoeg overtuigd hebben! Hoe kun je dat nog doen als de slechte verliezers en steeds krimpende partijen als CVP, PVV en de sossen onmiddellijk na hun nederlagen in de verkiezingen de pretentie hebben om hun veto tegen regeringsdeelname van VB uit te spreken? Me dunkt dat de N-VA wel heel hypocriete trekjes begint te krijgen...

Robert Bové - Wichelen

VRIJWILLIGERS BOUWORDE Pallieterke, Ik weet niet op welke ideologische leest de Bouworde georganiseerd is, maar ik vermoed een christelijke basis. Het verwondert mij echter ten zeerste dat die vredelievende en hulpbiedende vereniging een beroep moet doen op onze autochtone jeugd om in een uithoek van Marokko straten te herstellen. Marokko is een overwegend moslimland en een extremist bedreigt die vrijwilligers met de dood omdat zij tijdens hun arbeid ‘onzedig’ gekleed zijn. Maar waarom werden zij naar dat land gestuurd?

Lopen er hier in ons land niet voldoende nietsnutten met Marokkaanse identiteit rond en zouden die daar geen nuttiger werk kunnen verrichten? Zij kennen het land en spreken de taal en zouden op die wijze het land van hun ‘roots’ echt een dienst bewijzen. Maar neen, onze elitejeugd moet het daar gaan opknappen.

Begrijpe wie kan, maar ik zou alvast mijn dochter niet naar daar sturen.

Hubert Buysse – Deinze

TELOORGANG N-VA Pallieterke, Nadat de Vlaamse Leeuw al een tijdje zijn klauwen en zijn vals gebit verloor, verliest hij nu ook nog zijn edele delen! Meneer De Wever, in 2024 zult gij blij mogen zijn als gij de eindscores van VB en N-VA van 2019 ziet omwisselen. Dus zelfs dan is er ook nog geen oplossing voor Vlaanderen in het vooruitzicht. Gij hebt nu zelfs uw confederalisme vermoord, en zelfs uw eigen eindvonnis verkoperd: ‘Sic perit gloria mundi.’

LDB - De Pinte

Hotels en en Hotels restaurants waar waar restaurants Vlamingen thuis zijn zijn Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis Verliefd op op de dethuis natuur-?zijn Vlamingen Verliefd natuur-?

Kom ze ze eens eens proev proeven te Achouffe-!

Kom

HOTEL HOTEL

Vl@s zoekt: ‘Baanbrekers’ Ploegleiders, genietend van engagement en organisatietalent

DeAchouffe keuken is enkel hotelgasten 19 - open 6666voor Houffalize Te bereiken via Namen, Marche, Laroche richting Houffalize (afslag Nadrin) of via Luik Wij zijn vlamingen

Tel. 061-28 81 82 - Fax 061-28 90 82 www.lespine.be (Wij zijn Nederlandstalig-!)

Tel. 061-28 81 82

Heerlijk aan aan de de kust kust nu! nu!

Heerlijk

HOTEL DIE DIE PRINCE PRINCE HOTEL

zal u u extra extra verwennen. verwennen. zal Albert I-Wandeling I-Wandeling 41-42 41-42 -- OOSTENDE OOSTENDE Albert Tel. 059-70 059-70 65 65 07 07 Tel.

www.vlaamseactievesenioren.be

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

Sport

15 augustus 2019

15

ROSKAMMEN

Coucke haalt Chadli naar Anderlecht

Stunts Club Brugge won op de derde speeldag ook bij KV Oostende. Een stunt was dat niet. Die was er wel enkele dagen eerder, toen Hans Vanaken een verbeterd contract voor vijf jaar tekende. Met een beleefd “dank u wel en wie weet tot later” gericht aan Ajax en andere topclubs die hem uit zijn Brugse cocon wilden halen.

Sterren Dat Remco Evenepoel naast al zijn andere kwaliteiten tegen de klok kan rijden, weten we al langer. Voor zover het nog moest bekrachtigd worden, was er het Europees Kampioenschap tijdrijden in Alkmaar, waar de negentienjarige knaap uit Brabant de gevestigde specialisten ver achter zich liet. Zijn overwinning droeg hij op aan de door het noodlot getroffen renners en kameraden Stef Loos, Igor De Craene, en Bjorg Lambrecht, met als boodschap: “Ik zal de sterrentrui pakken en dragen voor Stef, Igor en Bjorg, de sterren aan de hemel.” Om heel stil van te worden.

Actie gevraagd In zijn wekelijkse column in Gazet van Antwerpen pleit gewezen secretaris en duivel doet al van RFC Antwerp, Paul Bistiaux, ervoor dat de organisatoren van de wielersport met een aantal drastische ingrepen het risico op dodelijke ongevallen terugschroeven. De fiets met airbags bestaat al. Men moet hem durven verder ontwikkelen en verplicht maken. Er zal wel protest komen van enkele puristen, maar dat mag de vooruitgang niet tegenhouden,” aldus Bistiaux, die we honderd procent bijtreden.

Wraak of niet?

Het was geleden van in de tijd dat de huidige generatie Antwerpspelers nog met lintjes in hun klompen liepen of hun eerste stapjes zetten op het tropische gras van de Afrikaanse Savanne, dat de Great Old nog eens Europees mocht spelen. Het geslaagde wederoptreden en de volksverhuizing van achttienduizend Antwerpsupporters naar de Heizel hebben indruk gemaakt op de bezoekers uit Tsjechië. We zagen Pavel Vrba, de trainer van Plzen, even twijfelen of hij al dan niet moest applaudisseren voor de wereldgoal van Ivo Rodriguez. die het rood-witte legioen een gat in de lucht liet springen. “De wraak zal zoet zijn,” zagen we de Tsjechen denken. Of hen dat in eigen huis inderdaad gelukt is, weten we intussen, en daar moeten we ons, of het resultaat ons aanstaat of niet, bij neerleggen.

Moedige knokkers De prijs voor de strijdlust van voorbije week gaat naar KV Mechelen. Toegegeven, Malinwa werd in de eerste helft met de rug tegen de muur geplakt door een wervelend Anderlecht. De vraag was dus wanneer het verlossende doelpunt zou vallen voor de thuisploeg. Na de uitsluiting van doelman Thoelen in het begin van de tweede helft was het voor iedereen duidelijk: hoelang kon KVM met tien nog standhouden tegen Kompany en company? Veel te lang volgens Anderlechtnormen. Mechelen kwam nog nauwelijks over de middenlijn, maar hield wel vierennegentig minuten dapper stand en blijft met zeven punten op negen ongeslagen.

Een mooie beloning voor een avondje waarop ze met hand en tand geknokt hebben.

Eén tegen allen En Anderlecht? Daar zal nog een hartig woordje geklapt worden na de tegenvallende tweede helft en de al even povere twee punten uit de drie voorbije wedstrijden. Het zal echter beteren, als we voorzitter Coucke op zijn woord mogen geloven. Lees mee.

“Beste RSCA-fan, Michael, Vince en ik gaan onverdroten verder om samen met jullie waardig, mooie mauve tijden te creëren. Is het wij tegen de rest van het land, het weze zo. We are Anderlecht!” Wat kunnen we daaraan toevoegen? Tenzij: amen!

Onverhoopte zege Het is niet omdat we zelf nauwelijks het

verschil kennen tussen een vaars en de vette os, dat we geen sympathie hebben voor de boeren - herenboeren zeg maar - uit Zulte en Waregem. Met nul punten uit de vorige twee wedstrijden en een weinig benijdenswaardige vijftiende plaats, was het Essevee geraden minstens een punt te rapen in Genk.

Rapper gezegd dan gedaan. We zijn immers nog niet vergeten dat Racing Genk de regerende landskampioen is. Noblesse oblige, maar daar hadden de bezoekers van Zulte-Waregem geen oren naar. De drie punten die ze meenamen naar de Gaverbeek zijn een extra bonus waarop ze in Waregem wel heimelijk hadden gehoopt, maar niet hadden gerekend. Hebben is hebben en krijgen is de kunst. Het half dozijn nieuwkomers dat is neergestreken in het regenboogstadion heeft zichtbaar zijn draai al gevonden en mag dat, met het vakmanschap van trainer Dury als extra troef, einde van de week nog eens overdoen tegen Charleroi.

Mislukt probeersel We hebben het niet altijd gemakkelijk om de kronkelingen van Antwerptrainer Bölöni te volgen. Wou hij enkele spelers rust gunnen in het vooruitzicht van de Europese wedstrijd van deze week tegen het Tsjechische Plzen?

Met niet minder dan vier wijzigingen in de ploeg die een week eerder Beveren met lege handen terugstuurde naar het Waasland, was de kans niet denkbeeldig dat hun vervangers door de mand zouden vallen.

Bij Charlerloi zagen ze het graag gebeuren.

We gaan niet beweren dat er een gebrek aan strijdlust was bij de Grote Oude, maar dat de automatismen eronder leden, kon zelfs een kerstekind zien. En wat was de commentaar van Bölöni met de ijzeren arm achteraf? Dat hebben we veiligheidshalve niet gevraagd.

De kans dat hij onze neus ging afbijten was te groot.

Razende Michel Er zijn een aantal ploegen die het de voorbije speeldag verrassend lieten afweten. Te beginnen met Racing Genk, dat zich in eigen vertrouwd huis liet aftroeven door Zulte-Waregem. Kan gebeuren. Ze kunnen zich troosten met de gedachte dat Standard het al niet veel beter deed en de duimen moest leggen tegen Sint-Truiden, waar Michel Preud’homme een delirium nabij was. Om te eindigen met de nederlaag van AA Gent tegen Moeskroen, dat verbazend tussen de eerste drie staat in de rangschikking en nu zondag op bezoek mag bij Standard, waar beurzeke met vlooien Preud’homme tegen die tijd hopelijk wat gekalmeerd is.

Iedereen gelukkig Kom ons niet vertellen dat er geen buitenlandse interesse was voor Hans Vanaken, Gouden Schoen, Rode Duivel en zoveel meer.

Voor zover er kapers op de kust waren, zijn die in snelheid gevloerd door Club Brugge, dat zijn spelmaker een contractverlenging heeft aangeboden tot 2024. Vanaken voelt zich goed in zijn vel bij Club en laat een avontuur in het buitenland, met alle verlokkelijke prijzen die er aan vasthangen, aan zich voorbijgaan. Het is geen alledaags verhaal en we kunnen het niet genoeg onderlijnen.

Het bestuur gelukkig, de draaischijf zelf gelukkig, iedereen gelukkig. Wat willen we nog meer?

Wie doet mij iets?

Slome duikelaar Mogi Bayat mag dan als voetbalmakelaar onder vuur liggen, in de praktijk heeft hij nog altijd veel noten op zijn zang en ploetert hij, iets minder luidruchtig dan vroeger, gewoon verder als makelaar.

We herinneren ons de straffe uitspraken van voormalig Pro League-voorzitter Marc

Een op poencircus profvoetbal haaks staande verfrissende gedachte is dat. Trouwens, het ziet ernaar uit dat Clubvoorzitter Bart Verhaeghe en zijn entourage de kleinschaligheid van het Belgische voetbal helemaal achter zich willen laten, richting internationale doorgroei en navenante bekendheid. De vorige stunt, het bij Liverpool weghalen van Simon Mignolet, bewijst dat evenzeer als de handtekening van de Brugse spelmaker Vanaken onder een nieuw contract. Mignolet koos voor het nummer 88 op zijn truitje. Het kwam hem en zijn nieuwe werkgever op kritiek te staan uit linkse kennershoek. Praatvaar Filip Joos porde in “Extra Time” zowel Mignolet als het Brugse clubbestuur aan om prompt een ander shirtnummer voor de doelman te kiezen.

De achtste letter van het alfabet herinnert in het nummer 88 aan het Heil Hitler in duistere tijden, wist Joos, zonder dat expliciet te zeggen. Wie zesentachtig jaar na 1933 nog dat soort ideetjes koestert, kan men expliciet vragen waarom die geen kritiek spuit over, pakweg, shirtnummer 3? De derde letter van het alfabet doet toch aan de Roemeense dictator Ceausescu denken? Of aan zijn Cubaanse collega Fidel Castro? Veel erger nog, de negentiende letter, de s, herinnert toch aan massamoordenaar Stalin? Samen met 88 dus ook weg met de shirtnummers 3 en 19. Joos slaat beter eens een - liefst objectief duidend - geschiedenisboek over machthebbers in de 20ste eeuw open, voor hij op televisie nog eens etaleert wat volgens zijn rijpe inzicht in de 21ste eeuw als rugnummer op een shirt nog kan. Dat hij met zijn voorstel bot ving bij zowel Mignolet als het Brugse clubbestuur is geen derde stunt(je) hunnentwege, wel de logica zelf.

Smachten Die twee Brugse stunts op rij steken schril af tegen het gebrek aan stunts in het voorCoucke en CEO Pierre François dat er halsoverkop werk zou gemaakt worden van een waterdicht systeem dat misbruik uit het voetbalwereldje zou helpen. Halsoverkop nog wel. Dag Jan! De situatie is nog altijd dezelfde als toen het schandaal losbarstte.

Kort en goed Pierre François, haantje de voorste als het op bestrijding van corruptie aankomt, laat aan ieder die het horen wil weten dat er verwoed aan een oplossing gewerkt wordt om de charlatans die haarzak spelen de wind uit de zeilen te nemen. Nog maar eens: dag Jan! Wat schreef Kaaiman destijds in de Tijd?

“Rest de vraag: zal operatie Propere Handen het Belgisch voetbal verlossen van financiële fraude en wedstrijdvervalsing? Neen.” Punt aan de lijn.

Zilveren Yves Aan wie mogen we deze week een pluim uitreiken omdat hij zich in de kijker werkte de voorbije dagen? Even zag het ernaar uit dat Yves Lampaert op weg was naar goud op het EK in Alkmaar. Met drie naar de meet.

De Duitser Ackermann moest lossen. Toen waren er nog twee. Ploegmaten nog wel, maar het was niet het moment om cadeaus uit te delen. De Italiaan Elia Viviani was bij de zaak en maakte de klus proper af. Zilver voor Lampaert, die even van de sterretjestrui mocht dromen en een sterk nummer uit zijn kuiten schudde. De tweede plaats mag dan een ondankbare stek zijn, zilver is ook niet te versmaden.

malige Constant Vanden Stockstadion. “Vince the prince” heeft het daar voor het zeggen en handelen, terwijl de ganse meute, van clubbestuur via journalisten en analisten tot fans, quasi kritiekloos achter hem staat. Als er in de tot Lottostadion herdoopte thuisbasis van Anderlecht op speeldag drie van een stunt sprake was, dan brachten coach Wouter Vrancken en zijn KV Mechelen die voor elkaar, door met tien tegen elf een brilscore vast te houden. Tot hoorbaar ongenoegen van Frank Raes en Gert Verheyen, die hun rol van commentator en cocommentator voor Proximus “lichtjes” verwarden met die van volbloed paars-witte supporters. Volgens Raes “smachtte (sic) iedereen in het stadion naar dat doelpunt”. Een Brussels doelpunt, uiteraard. In een opwellende journalistieke deontologiereflex voegde hij er seconden later “behalve de Mechelse supporters” aan toe. In hun gezelschap voelden hijzelf en zijn hulpje zich duidelijk niet thuis. Dat zou toe te juichen zijn, hadden beide heren eenzelfde gebrek aan thuisgevoel voor de paars-witte kleuren gedemonstreerd. Quod non.

Prestaties van grote clubs overschatten en die van kleintjes onderschatten of zelfs negeren, het is een oud zeer waaraan het merendeel van journalisten en analisten zich stelselmatig bezondigt. Het is vooral merkbaar bij de audiovisuele media. Slechts één bewijs: “Sports Late Night” op Vier. Daar slaagt men erin om, seizoen na seizoen, 1B-ploegen dood te zwijgen - zelfs geen uitslagen vermeldend - terwijl hun niveau dikwijls amper (of niet) onderdoet voor dat in 1A. Komt bij dat de huidige acht 1B-clubs, op promovendus Virton na, allemaal ex-eersteklassers zijn, en alle moeite doen om op het hoogste niveau terug te keren. Steun van de media beperkt zich helaas tot enkele procentjes van de aandacht die alle kleintjes van 1A genieten. En die is al bitter weinig.

Compliment Mogen we van Alkmaar even overschakelen naar de voetbalcompetitie in 1B? Nu we toch pluimen aan het uitdelen zijn, wat bezielt Westerlo om zo fanatiek uit de startblokken te schieten en al twee keer op rij te winnen?

“We hebben een uitstekende voorbereiding achter de rug en als groep staan we sterk,” vernemen we van hun Zuid-Afrikaanse dribbelaar, Kurt Abrahams, die zich tot matchwinnaar kroonde tegen OH Leuven.

Een geslaagde aanloop naar het begin van de competitie en een gezonde teamspirit dus. Als compliment aan het adres van trainer Bob Peeters kan het tellen. Zijn Turkse werkgever zal het al even graag horen.

Afwerker gezocht De tweeduizend die er in Schiervelde getuige van waren, kunnen beamen dat Beerschot negentig minuten heer en meester was tegen Roeselare. En dan toch met maar één schamel puntje terug de bus in richting Kiel? Dat is zuur, maar gedane zaken nemen geen keer. Middenvelder Ryan Sanusi mocht als woordvoerder van de Kielse Ratten verklappen wat er op zijn lever lag. “Spelen we deze wedstrijd honderd keer opnieuw, dan winnen we altijd.” Hij kan gelijk hebben, en probeer maar eens een uitleg te vinden waarom het dit keer niet lukte. Gebrek aan een afwerker, volgens ingewijden. Als het zo zit, zullen we er mee naar uitkijken. Meer kunnen we niet doen.

Onder het motto “de boog kan niet altijd gespannen staan”, zal Gille Van Binst deze week een keer moeten passen.

Bij leven en welzijn staat hij volgende week opnieuw paraat.

Gille Van Binst Voormalig topvoetballer

16

Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

15 augustus 2019

VAN ONZE HOFDICHTER

Van groten die stralen en grut in de kou Wat doen de grote lichten in dit kleine land?

Zij schijnen op de eigen navel en de rest blijft duister.

Zij vinden politiek bedrijven interessant en zeggen dat ze ‘t om de poen niet doen, maar om de luister.

Wat doen intussen de gewone luitjes dan?

Die stellen zich de vraag waarom zij deze bollebozen op zesentwintig mei laatstleden naar de Wetstraat kozen als hoeders der belangen van de kleine man.

De lichten die verkozen zijn, zijn goedgeluimd.

Terwijl zij op het ritme van elkanders pijpen dansen, bedenkt de kleine man dat hij weer wordt gepluimd en dat wie ’t kaalst hem plukt, gehuldigd wordt met lauwerkransen!

De grote lichten stralen onbekommerd voort en zij beroemen zich in eigen kring op hun pluimage, verrukt om ieder compliment uit eigen entourage.

Het kleine grut staat in de kou zoals het hoort.

HECTOR VAN OEVELEN

1175

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

A B C

Inclusief Markentingbureau werkt aan nieuwe katholieke kerk

“De katholieke kerk zal gezellig zijn of ze zal niet zijn” Het ‘Comité ter aanvaardbaar maken van Westerse religies’ is druk bezig met enkele christelijke gewoonten onder de loep te nemen en te herpositioneren voor de 21ste eeuw. Deze week namen ze religieuze stoeten onder de loep en vielen bijna om van verbazing. “Zo’n kruisiging, anno 2019? Dat kan echt niet meer door de beugel. We moeten op zoek naar een sympathieker, meer inclusief godsbeeld dat niet polariseert”, stelt voorzitter Kenji de Keutelaer. Wij kregen een preview van de vorderingen.

Eerder waren er al kleine bijschavingen van processies. Denk maar aan de minimalisering en zelfs schrapping van de Kruistochten uit de Brugse Heilige Bloedprocessie. Dat deed wat stof opwaaien bij de fans, maar volgens Kenji is dit nog maar het ‘hele kleine topje van de ijsberg’. Processies vinden plaats op publiek terrein en op publiek terrein kan je alleen breed gedragen maatschappelijke fenomenen een plaats geven.

Zaken zoals de Gay Pride, om er maar eentje op te noemen.”

Sommige mensen beweren dat je van tradities moet afblijven. Zeker als het om religieuze tradities gaat. Je moet meer kaderen en uitleg geven, maar de essentie overeind laten.

D E F

KENJI: “Onzin. De beste kadering is de afschaffing of aanpassing. Kruistochten kan je er beter uitgooien. We kunnen moeilijk plaats maken voor de islam in onze samenleving en dan moord op moslims gaan vieren. We stellen ook een kleine aanpassing in de bijbel voor.

G H

In de bijbel?

I J K L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. Onbeschoft behandelen B. Loofboom - Naschrift Warme drank C. Maaltijd met vrienden - Finse jongensnaam D. Plant met grote witte bloemen Godendrank E. Romeins dichter uit de 1° eeuw v. Chr. F. Gestolen waar opkopen - Geluid van een vink G. Deed een medische ingreep Bijbelse stad H. Groente - Bestaat - Turkse eretitel I. Meubelketen met winkels in Gent, Deinze en Bergen - Tin - Radium J. Oost-Vlaams dorp - Voorzetsel Klimstok K. Italiaanse badplaats - Toekomstig L. Klein voetstuk - Palm- of rietsoort uit Indië

1. Kunstenaars 2. Godsdienstig gebruik Heldendichtkunst 3. Snaarinstrument - Loofboom 4. Afrikaans land - Pers. vnw.

5. Ontvangers van radiosignalen Hoge piet 6. Initialen van de president die John F Kennedy opvolgde - Centrale figuur 7. Schip aanklampen 8. Secundair onderwijs - Vogelproduct - Davidsfonds - Britse titel 9. Voltrekt een doodsvonnis 10. Glij naar beneden - Aan de zijkant 11. Dwarshout - Met een hoge leeftijd - Harde Afrikaanse houtsoort 12. Kleine zure kersen DE OPLOSSINGEN VAN HET KRUISWOORDRAADSEL NUMMER 1174 VINDT U OP BLZ. 14

KENJI: Kleine zaken hoor. Niks fundamenteels. Alleen stellen we voor dat de Romeinen die Christus gekruisigd hebben, worden vervangen door buitenaardse wezens. Net als de joden die Barabas verkozen boven Christus. Niet letterlijk, maar we stellen het voor alsof hun collectief bewustzijn werd ingenomen door een boosaardige alien. Anders is het toch wat stigmatiserend voor die bevolkingsgroepen. En dat gedoe over Eva die uit de rib van Adam kwam, dat moet er ook echt uit. Vrouwen die deel zijn van een man, dat is toch echt wel heel vrouwonvriendelijk. In onze versie komen beiden uit een groot ei. Eva beet ook niet als eerste. Ze beten samen in de appel na een misverstand. Dat stigmatiserende moet echt ophouden. Vandaar dat we ook nog een klein conceptje willen aanpassen in het religieus gebeuren dat volgens mij niet echt cruciaal is. Ik denk dat we ook zonder ‘de zonde’ kunnen nietwaar? Het is zo verdomd ongezellig allemaal. Wij zeggen hier altijd: het christendom zal gezellig zijn of het zal niet zijn. Vandaar dat we ook wat aan die kruisdood aan het sleutelen zijn. Het is toch wreed hoor. Nagels door handen en voeten? Alstublieft zeg. Jezus is na drie dagen slaap uit de dood opgestaan. Misschien is het voor iedereen leuker dat hij ook in zijn slaap in heen gegaan?

Gaat het Vaticaan daarmee akkoord, want dit klinkt toch allemaal verregaand?

KENJI: Verregaand, zegt u? Dat vind ik een weinig constructieve omschrijving, moet ik zeggen. Ik vind dat we de ziel van het verhaal onaangetast laten. De heilige moeder, vader of X Kerk blijft in essentie dezelfde. De ziel die we overigens wat tastbaarder willen maken door ze in de vorm van een pateeke te verkopen bij de warme bakker. Bij ons ‘dagelijks brood’ als het ware. Heeft u hem? Ook voor niet-christenen. Warm en inclusief. Niet warm, niet willen.

Maar het Vaticaan? Die kunnen zich hier toch niet in vinden?

KENJI: Niet dat van Rome. Maar dat van Mons wel. Zij hebben dit eigenlijk al goedgekeurd op ons derde Vaticaans concilie.

Baanbrekend mag je het wel noemen. Het is samengesteld uit vertegenwoordigers van alle religies, geaardheden en huidskleuren. We werken ook met verschillende pausen, 18 bij de laatste telling, maar daar wil ik me niet op vastpinnen. (Kenji krijgt telefoon en verlaat even de kamer.

Wanneer hij terugkomt heeft een grote glimlach op het gezicht). U gaat heel blij zijn, meneer Pallieter. Ik heb een primeur voor u. In het kader van gelijkheid heeft het concilie berekend dat er 876 apostelen waren en minstens 3 heilanden.

Dat is blasfemie, meneer Kenji.

KENJI: Blasfemie is geschrapt uit de 10 geboden, meneer Pallieter. Kom, ik haal u een biertje. Dan kan u tot rust komen. Wilt u daar een hostie bij? Ik heb ze in zout, paprika of pickels…

Slimme Vlamingen kiezen Reisfamilie

Luikersteenweg 62 • 3800 Sint-Truiden 011 705 500 • info@deblauwevogel.be

www.deblauwevogel.be