't Pallieterke van 19 september 2019

75ste jaargang • nummer 38 • donderdag 19 september 2019

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

€ 2,50

Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

“Vragen bij de compatibiliteit van UNIA met de grondwettelijke scheiding der machten” Gelijkekansencentrum UNIA is en blijft een weinig geliefde instelling in (centrum)rechtse kringen.

Professor en conservatief denker Matthias Storme (N-VA) zetelt er inmiddels vijf jaar in het bestuur en getuigt onder meer over het doorgeslagen linkse gedachtegoed bij Unia.

Hoe ziet Storme de toekomst van UNIA? Wat met de antidiscriminatiewetgeving en moet Dries Van Langenhove gestraft worden?

Een gesprek.

Lees het interview met Matthias Storme, prof en UNIA-bestuurder (N-VA), op blz. 11

Gewelddadige illegalen De parking aan de E34 op de gemeentegrens tussen Vosselaar en Gierle, een deelgemeente van Lille, is een verzamelplaats geworden voor mensensmokkelaars en transmigranten.

Dat heeft al eerder voor onvan Het GielsBos af te sluiten, rust gezorgd, maar na een maar voorlopig komt daar niets steekpartij – tussen illegalen van in huis. De directie van Het onderling – zit de schrik er ook GielsBos heeft al overleg gebij de omwonenden goed in. pleegd met de politie en met Dit zijn duidelijk gewelddadiN-VA-burgemeester Marleen ge bandieten, geen hulpeloze Peeters. Maar de politie staat vluchtelingen. machteloos.

Sommige mensen durven Zelfs als ze transmigranten ’s avonds niet eens meer hun arresteren, moeten ze die na hond uitlaten. Ook de directie korte tijd vrijlaten. Het is vechvan Het GielsBos, een centrum ten tegen de bierkaai. En dat is voor personen met een handislechts één symptoom van de cap, maakt zich grote zorgen langzame ineenstorting van de over de veiligheid van de gerechtsstaat, en van de toenehandicapten en het personeel. mende anarchie en straffeloosEr werd overwogen het terrein heid die daaruit voortvloeien.

Vlaams Belang zit op rozen Er is geen peiling voor nodig. Op het partijhoofdkwartier het Madouplein is men er gerust in: het Vlaams Belang zit als uitgesproken oppositiepartij in een comfortabele positie en kan in 2024 oogsten. Daar zijn vier redenen voor.

1. N-VA in een federale PS-regering: vijf jaar hakken in de Kamer Stapt de N-VA in een federale Bourgondische coalitie met de PS? Momenteel lijkt dit science fiction.

De PS is tegen confederalisme. De N-VA is voor. De PS is voor open grenzen. De N-VA is tegen. De PS is voor een linkse belastingregering.

De N-VA wil de schuchtere hervormingen van de regering-Michel I niet terugdraaien. Kortom, de twee partijen in een coalitie samenbrengen is de kwadratuur van de cirkel.

Toch is er een kans dat Franstalige socialisten en Vlaams-nationalisten samenwerken. De informateurs Didier Reynders (MR) en Johan Vande Lanotte (sp.a) hebben daarvoor een speciale truc bovengehaald. In plaats van eerst te kijken welke partijen een coalitie kunnen vormen, worden de magere convergenties (rond arbeidsmarkt, pensioenen, begroting) gezocht. Als die er zijn, kan er aan een regering worden gewerkt. Daarnaast is het zo dat een aantal N-VA’ers wat graag overal aan de knoppen zitten. En dus voor de postjes kiezen. Het risico bestaat ook dat de N-VA zich met het vooruitzicht op een staatshervorming met een kluitje in een riet laat sturen. Net als de Volksunie (toen wel een veel kleinere partij) in 1988.

Die partij trad toe tot een roomsrode regering met een staatshervorming die onderwijs splitste. Maar de zogenaamde “derde fase” met de rechtstreeks verkiezing van de deelstaatparlementen liet op zich wachten. In 1991 trok de Volksunie na een ruzie rond wapenexportlicenties de stekker uit de regering.

Wat er op verkiezingsdag 24 november gebeurde, is bekend.

Riskeert de N-VA hetzelfde te overkomen? Een regeerakkoord met de gehate PS zal leiden tot wekelijkse aanvallen van de sterke Vlaams Belang-fractie in de Kamer.

Het “gematrakkeer” van Van Grieken en consorten zal veel N-VA-kiezers richting Vlaams Belang lokken.

2.N-VA federaal in de oppo-

sitie: Vlaams Belang is zuiverder op de graat Een Vlaams-nationalistisch blok van N-VA en Vlaams Belang in de Kamer tegen een paarsgroene regering is voor de partij van Bart De Wever veel comfortabeler. Samen kunnen ze chargeren tegen een regering die geen Vlaamse meerderheid heeft. En er samen voordeel uit halen bij de volgende verkiezingen?

Misschien wel, maar het Vlaams Belang heeft een streepje voor. De partij van Tom Van Grieken heeft geen bestuurservaring en kan dus niet aangesproken worden op een gebrekkig beleid vroeger. N-VA wel. Hoe geloofwaardig zal een N-VA-fractieleider Peter De Roover klinken indien het begrotingstekort verder uitdiept? Zelf heeft de N-VA niet voor gezonde publieke financiën gezorgd. En wat als Theo Francken zich druk maakt over een laks migratiebeleid? Zijn palmares is ook niet al te indrukwekkend. De N-VA zal in het parlement snel met eigen gebreken worden geconfronteerd.

3.De traditionele partijen verschrompelen Als de N-VA over vijf jaar een verdere afkalving wil vermijden, moet ze proberen elders stemmen terug te winnen. Want van de kiezers bij de vorige stembusslag lopen er altijd weg. Bij het Vlaams Belang zal dat ook zo zijn - de kiezer is volatieler dan ooit -, maar toch minder.

Bepalend zal de verschrompeling van de traditionele partijen zijn.

Voor CD&V en sp.a is er weinig toekomst. De 10 procent-grens komt in zicht. Hun electoraat sterft uit. Voor N-VA en zeker Vlaams Belang is dat minder het geval. Het Vlaams Belang spreekt zelfs meer en meer jongeren aan (zie punt 4). Het afkalven van christendemocraten en socialisten is voor beide Vlaams-nationale partijen een bonus. Open Vld kan als liberale stadspartij van de strekking Bart Somers en Gwendolyn Rutten beter stand houden.

Dat bobo-clubje is voor het Vlaams

Belang een gemakkelijkere schietschijf van voor N-VA. Ondanks de meningsverschillen rond integratie en Belgische versus Vlaamse identiteit zijn er op sociaaleconomisch vlak veel raakpunten tussen N-VA en Open Vld.

4. Vlaams Belang heeft de jeugd mee Een van de opvallendste beelden van de verkiezingscampagne in mei was het bezoek van Tom Van Grieken en Dries Van Langenhove aan een studentencafé in Gent. 20 of 30 jaar geleden zouden de enige aanwezige jongeren NSV’ers en een paar verdwaalde KVHV’ers geweest zijn. Maar nu was een zeer breed publiek te zien. En de jonge kerels en meisjes wilden allemaal graag een selfie met de Vlaams Belang-politici. Verschillende onderzoeken wijzen uit dat de populariteit van het Vlaams Belang bij jongeren nog toeneemt. N-VA lijkt die nieuwe generatie gemist te hebben. Het zijn jongeren die anders dan de oudere generatie wel gewoon zijn dat er in de klas medeleerlingen met een kleurtje zitten. Maar ze hebben het gehad met de slachtofferrol waarin de nieuwkomers zich wentelen. Net zoals met de arrogantie van allochtonen die de clangeest uitbuiten en versterken. De vrees voor het ontstaan van parallelle samenlevingen - die er eigenlijk al zijn - is groot bij jongeren.

De top van het Vlaams Belang heeft ook door via welke sociale media men de kiezers en de jongeren moet benaderen. Nu denken andere partijen eraan om meer via Facebook te werven. Maar eind juni dacht Tom Van Grieken in een interview met het financieel-economisch weekblad Trends al een stap verder: “Dit waren de laatste Facebook-verkiezingen.” Lees: wie de jonge kiezers van 2024 (dat zullen de Vlamingen geboren tot eind mei 2006 zijn) wil aanspreken, zal andere kanalen moeten gebruiken. Wedden dat ze daar op het Madouplein al aan denken?

2

Actueel

19 september 2019

Open debatcultuur?

Waar is de tijd dat universiteiten de kernen vormden voor botsende ideeën? Niet zo in het jaar 2019, want opnieuw zorgt de Gentse universiteit voor een rem op het vrijdenken.

Traditiegetrouw organiseert het LVSV, het Liberaal Vlaams Studentenverbond, een groot debat in Gent bij de opening van het academiejaar.

Ook de andere afdelingen van het LVSV organiseren openingsdebatten.

Zo kunt u op 1 oktober naar het debat van LVSV Antwerpen en op 2 oktober naar het debat van LVSV Leuven. Op beide avonden treden de zeven Vlaamse partijvoorzitters met elkaar in debat. Maar het debat van LVSV Gent trekt meestal het meeste volk.

Dat zou ongetwijfeld ook dit jaar het geval geweest zijn, want het praesidium van LVSV Gent had Open Vld politicus Francesco Vanderjeugd (tevens voorzitterskandidaat) gevraagd als spreker tegenover Dries Van Langenhove. Er zou minstens nog één andere partij deelnemen aan het debat. Alleen, de rector van de universiteit vond het nodig zijn veto uit te spreken. Dries Van Langenhove is immers een melaatse die de universiteitsgebouwen niet meer in mag, uitgezonderd de universitaire bibliotheek. Er loopt immers een tuchtmaatregel tegen Dries Van Langenhove die pas op 5 oktober 2019 afloopt, maar tegen die datum wordt de situatie herbekeken en kan de tuchtmaatregel eventueel verlengd worden.

LVSV Gent was daarop bereid om het debat te laten doorgaan in een andere zaal. Maar daar stak dan weer de politie een stok in de wielen: de politie gaf een negatief advies. Er is immers een verhoogd risico op geweld en vandalisme.

Dat wil zeggen: risico op geweld en vandalisme door extreem-links.

Want uiteraard had extreem-links al opgeroepen tot een tegenbetoging op de avond van het geplande debat (dat normaliter doorgaat op 30 september). Ook het Katholiek Vlaams Hoogstudenten Verbond, KVHV, had Dries gevraagd voor haar openingsactiviteit op 26 september. Ook die activiteit zal niet doorgaan in een auditorium van de universiteit. Ook hier is de kans groot dat de politie een negatief advies zal geven mocht het evenement elders doorgaan. Ook op de avond van het KVHV zal er een tegenbetoging doorgaan van links. Voorbije maandag waren er al spanningen in de studentenbuurt van Gent. Rechtse studenten van KVHV werden er ‘bekogeld’ met ayran, een soort Turkse milkshake. Extreem-links heeft aangekondigd om stelselmatig rechtse studenten en politici met deze milkshakes te overgieten.

Communisten en anarchisten staan wederom paraat om de democratie monddood te maken. Dat is niets nieuws onder de zon, alleen belooft het er de komende weken warm aan toe te gaan aan onze universiteiten.

KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Cuperusstraat 41, 2018 Antwerpen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland

Abonnement buitenland:

3 maanden: 6 maanden: 1 jaar: Steunabo 1 jaar:

Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

32,50 euro 65,00 euro 130,00 euro 250,00 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Stichter 1945-1955: Hoofdredacteur 1955-2000: Hoofdredacteur 2000-2010: Hoofdredacteur 2010-heden: Verantw. uitgever:

Bruno de Winter Jan Nuyts Leo Custers Karl Van Camp Karl Van Camp

Vlaamse overheid subsidieert eigen tegenstanders U herinnert zich ongetwijfeld de acties en milieubetogingen georganiseerd door vzw Climaxi. Climaxi is, naar eigen schrijven, een organisatie die opkomt voor het klimaat en voor sociale rechtvaardigheid. Het nationaal secretariaat vind je in Gent en ook in Herzele hebben ze een kantoor.

Climaxi werkt met een klein team van medewerkers en heeft naar eigen schrijven een heleboel vrijwilligers en activisten in de verschillende regio’s. Eerder was er de laaghartige aanval van de antiracistische vzw Kif Kif op staatssecretaris Francken van N-VA. Die reageerde toen met de stelling dat Vlaams belastinggeld naar ‘linkse haat’ ging.

Geen verandering

Unie van Turkse Verenigingen, bijvoorbeeld, zijn verenigingen. Voor de bewegingen heeft de Vlaamse overheid in 2019 zowat 5,8 miljoen euro over, en voor de verenigingen loopt dat bedrag zelfs op tot 29,4 miljoen euro. Raar maar waar: Kif Kif én Climaxi krijgen ook in 2019 geld van de Vlaamse overheid. De regering subsidieert dus de ‘verspreiders van linkse haat’ en de

bewegingen die ministers aanvallen en doen aftreden. Ook de beweging Hand in Hand krijgt in 2019 geld van de Vlaamse overheid.

Besluit Vlaams Parlementslid Sam Van Rooy (Vlaams Belang) heeft via Twitter al laten weten dat hij deze onverkwikkelijke zaak zou aankaarten in het Vlaams Parlement. Dat is een goede zet. Nog beter zou zijn dat de Vlaamse overheid gewoon stopt met deze onzinnige subsidiestromen. Het argument dat deze verenigingen en bewegingen ook in het verleden geld gekregen hebben, houdt immers geen steek.

T. DEBELS

Wie gedacht of gehoopt had dat de Vlaamse overheid – met nota bene de N-VA en de CD&V aan de knoppen – een wijziging in het subsidiëringsbeleid zou doorvoeren, is eraan voor de moeite. De Vlaamse subsidiestromen naar dergelijke organisaties voor 2019 zijn zo goed als ongewijzigd ten opzichte van het verleden.

De Vlaamse overheid maakt een onderscheid tussen bewegingen en verenigingen. Climaxi en Kif Kif zijn bewegingen. De Federatie van Marokkaanse Verenigingen en de

ECONOMISCHE ZAKEN

De geldkraan moet open De Europese Centrale Bank bepleit dat landen meer zouden uitgeven aan investeringen om de economie te stimuleren. Geen slecht idee, maar de oproep zal ertoe leiden dat sommige EU-lidstaten of regio’s zuivere consumptie-uitgaven als investeringen gaan verkopen. Zoals Wallonië.

“De druk op Berlijn en Den Haag wordt steeds groter”, besloot een EU-ambtenaar na afloop van de vergadering van de Europese ministers van Financiën in Helsinki. Het gaat meer bepaald om de vraag van de Europese Centrale Bank (ECB), en van aftredend gouverneur Mario Draghi in het bijzonder, om de Nederlandse en Duitse begrotingsoverschotten te gebruiken voor investeringen. Voor wegenwerken, scholenbouw,… Nederland heeft een overschot van 12 miljard euro.

Zo’n 1,5 procent van het bbp. Ter vergelijking: België loopt tegen het einde van deze legislatuur aan tegen een tekort van 12 miljard euro.

Worden goede leerlingen gestraft?

Indien Duitsland en Nederland meer geld uitgeven aan investeringen, dan zal dat voor extra banen zorgen, is de redenering van de ECB. En dus voor meer groei. Maar bij onze noorder- en oosterburen is men niet zeer enthousiast. Eigenlijk moeten zij hun overschotten gebruiken om de Europese economie aan te zwengelen, terwijl minder verantwoordelijk handelende landen de voorbije jaren de teugels hebben laten vieren. De geldkraan van de spaarzame Noord-Europese landen moet open om de rest van de eurozone te redden. “Niet met ons”, zeggen ze in Berlijn en Den Haag.

Het principe van overheidsinvesteringen om de economie te stimuleren is niet verkeerd. Zeker bij een conjuncturele neergang.

Het is het oude keynesiaanse recept. Wanneer het economisch beter gaat, moet geld worden opgepot. Bij een recessie of een vertraging moet men het geld laten rollen. Alleen, in veel Europese

landen, vooral in het ‘Latijnse’ gedeelte van de EU, is de geldkraan ook in tijden van hoogconjunctuur opengedraaid. Met als gevolg dat men nu bij een groeivertraging niet de nodige middelen heeft voor een stimulus. En er dus naar het noorden van de EU moet worden gekeken.

Die vinden dat maar niets. Het wordt wel eens vergeten, maar de heilige regel van het 3 procent begrotingstekort komt niet zomaar uit de lucht gevallen. Een tekort van 3 procent van het bbp op de begroting was geen probleem indien daar productieve investeringen van dezelfde financiële omvang tegenover staan. Maar dat was in de Europese Unie en zeker in de eurozone nooit het geval. Het tekort werd opgebouwd omwille van lopende uitgaven. Voor de sociale zekerheid en uitkeringen allerhande.

Risico op budgettaire ontsporingen Het is dan ook normaal dat de Noord-Europese landen niet willen dat zij moeten opdraaien voor het gebrek aan verantwoordelijk beleid van andere lidstaten. En toch gaan we in die richting. De druk op Duitsland en Nederland om hun begrotingstekort af te bouwen, zal groot blijven.

En de andere landen zullen niet hard worden aangepakt indien hun deficit verder uitdiept. Dat geldt voor de Club-Med-landen,

zoals Spanje, Italië, Griekenland en Portugal, maar ook voor lidstaten als Frankrijk en België. Het door de ECB bepleite opendraaien van de geldkraan door de nationale overheden heeft immers te maken met de sterkere Franse dominantie binnen de EU. Frankrijk heeft sinds 1974 geen begroting in evenwicht en vindt dat niet eens zo erg.

President Emmanuel Macron wil een Europees beleid dat niet zo streng meer is als de voorbije jaren. Dat de Italiaanse ex-premier Paolo Gentiloni de Eurocommissaris wordt die moet toezien op de begrotingen, past in dat plaatje. Hij zal minder streng zijn voor Zuid-Europese landen en regio’s.

En dus ook voor België en Wallonië, die de begroting totaal niet op orde hebben. Van een Waals begrotingsevenwicht is de komende jaren geen sprake. Men spreekt van 2024, maar ook dat is niet realistisch. Nu al wil de Waalse regering - die aankijkt tegen een tekort van 350 miljoen euro - zo’n 2,5 miljard euro investeringen buiten de normale begroting boeken. Eerlijk is eerlijk: ook Vlaanderen wil dat en onderhandelt daarover met de Europese Commissie. Het Vlaamse bezwaar is dat de uitgaven voor de Oosterweel in één keer moeten worden geboekt.

Er valt natuurlijk wat te zeggen voor het ‘debudgetteren’ van grote infrastructuurwerken. Een privépersoon betaalt zijn huis ook niet in één jaar af. Maar het risico is dat allerlei vormen van overheidsconsumptie de term ‘investeringen’ krijgen en dat klassieke uitgaven buiten de begroting vallen. Met een verdere ontsporing van de overheidsfinanciën tot gevolg.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Actueel

19 september 2019

De diefstal van de Gouden Eeuw

3

DE HARDE BREXIT KOMT ER AAN…

Ja, het gaat ook ons aan. Niet alleen omdat wij, Zuid-Nederlanders, uiteraard een band hebben met de geschiedenis van Noord-Nederland.

Gevluchte Vlamingen (politieke vluchtelingen, maar dan echte) droegen ook in opmerkelijke mate rechtstreeks bij aan de Gouden Eeuw van de “Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden”.

Zowel de West-Indische Compagnie als de legendarische Verenigde Oost-Indische Compagnie waren in belangrijke mate een initiatief van Zuid-Nederlanders. Vlamingen zorgden voor de bloei van de textielindustrie van de jonge republiek. Grote talenten als Vondel, Hals, Stevin en Elsevier zorgden mee voor een ongekende opleving van kunst en wetenschap.

Onterecht Er zijn er nu die onze Gouden Eeuw willen verdonkeremanen. Meer bepaald het Rijksmuseum van Amsterdam heeft besloten om de permanente expo “Hollanders van de Gouden Eeuw” om te dopen naar “Groepsportretten van de 17e eeuw”. Geen Hollanders meer. Geen Gouden Eeuw meer. De directie vindt dat die periode in “een breder perspectief” moet geplaatst worden en dat echte geschiedschrijving vereist dat “de vele negatieve kanten van de zeventiende eeuw als armoede, oorlog, dwangarbeid en mensenhandel” niet worden genegeerd.

Het argument is even onterecht als onoprecht. Het is onterecht omdat zowel in de academische wereld, het geschiedenisonderwijs op de scholen en de voorstelling van de geschiedenis in de populaire cultuur al lang de nadruk op de grote westerse schuld is gaan liggen.

Wie beweert dat het westen nog met zijn verleden omgaat als een eenzijdige bron van trots, loopt een halve eeuw achter. Integendeel, ‘de andere kant van het verhaal’, dat van alle zogenaamde slachtoffers van het boze westen, is geen uitzondering, maar stilaan het dominante thema geworden in de omgang van onze samenleving met de geschiedenis.

Het idee dat er ergens een correctie aan de zelfverheerlijking moet komen door een ingeburgerd begrip als “de Gouden Eeuw” te schrappen is dan ook bepaald eigenaardig te noemen.

Onoprecht In De Standaard was het aan academicus Johan Lievens om de beslissing van het Amsterdams Museum goed te praten. Hij vond het niet kunnen dat er politieke reacties kwamen van onder meer Bart De Wever en de Nederlandse Premier Rutte en foeterde: “Om te beginnen: dit is geen kwestie die politieke agenda’s moet domineren.

Het gaat hier om de keuze van een historisch museum om het grote publiek te confronteren met een breder perspectief op de geschiedkundige wortels van de welvaart, de kunst en de wetenschap, waar we – ondanks alles – terecht trots op zijn. Nieuwe inzichten en een

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272 MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

dieper historisch begrip brengen, dat moet Rutte en De Wever, beiden historicus van opleiding, toch als muziek in de oren klinken?”

Daar zit dan die geweldige onoprechtheid. De allergie van progressieve intellectuelen als Lievens en de conservator van het Amsterdamse Rijksmuseum voor uitingen van nationale fierheid is uiteraard zuiver ideologisch van aard, maar ze kleden hun politieke zuiveringen van het publieke domein wel liefst in als ‘een zoektocht’ met ‘dieper historisch begrip’. Mensen die wél een publiek mandaat hebben, worden verzocht zich niet moeien, ook al draaien musea op overheidsgeld.

Witter dan wit De mening van het volk doet er al helemaal niet toe. Niemand heeft ooit een probleem gemaakt van de term “Gouden Eeuw”, ook niet bij de allochtonen.

En toch zijn de fanatici van het weg-metons erin geslaagd om het voortaan een beladen term te maken.

Als de politieke motieven van de naamsverandering op zich nog niet manifest genoeg waren, verschafte de directie van het Amsterdam Museum duidelijkheid en stelde dat “de beslissing een stap is in een proces om van het museum een plek te maken die voor iedereen relevant is en waar alle mensen zich welkom voelen”. Geschiedenis, zolang ze maar niet te Nederlands is, dus.

Twee jaar geleden had in Nederland al een gelijkaardige discussie plaats, zij het met minder ruchtbaarheid. Ook toen bleek hoe weinig het offensief tegen het Nederlandse verleden met redelijkheid en afstandelijke geschiedschrijving te maken heeft. Een aantal Nederlandse kunstenaars en intellectuelen ondertekenden toen een oproep om de naam van het Rotterdamse kunstencentrum “Witte de With” te veranderen. Het centrum is genoemd naar de straat waar het is gelegen en die is genoemd naar een Nederlandse zeeheld uit de 17e eeuw.

De ondertekenaars vinden dat het niet kan dat een openbare instelling wordt genoemd naar een man die ook plunderingen op zijn geweten heeft.

De krant NRC lichtte evenwel een tipje van de sluier op van een onderliggende reden, die veel verraadt over de irrationele fobieën van onze culturo’s: de nieuwe naam moest er één zijn “die niet klinkt als ‘witter dan wit’”. Niet alleen de onstuimige avonturen van Witte de With (zijn bijnaam bij tijdgenoten was “Dubbelwit”) zijn blijkbaar een probleem.

Ook zijn lelieblanke naam wekt ideologische irritatie op.

Cultuuroorlog Het jaar nadien werd “Witte de With” trouwens ook geschrapt als straatnaam in Eindhoven. Om bij te dragen aan een “gevoel van inclusiviteit”, draagt de betreffende straat voortaan de naam van Barbarossa,…een Turkse zeerover die zich specialiseerde in het roven van blanke slaven op de Zuid-Europese kusten. Zolang de misdrijven begaan werden tegen blanken en westerlingen, is een bijzonder bloedige carrière dus geen struikelsteen voor publieke erkenning. Ze strekt dan zelfs tot aanbeveling.

De discussie over de namen van tentoonstellingen en straten zijn uiteraard geen geïsoleerde schermutselingen, maar gevechten aan het brede front van de cultuuroorlogen, net als discussies over Zwarte Piet, Koranscholen of een geschiedkundige canon. Die oorlogen nemen niet af in intensiteit, integendeel.

Ze zullen ook steeds meer het electorale landschap van Europa gaan bepalen.

JURGEN CEDER

BRIEFJE AAN TOM VAN GRIEKEN

Op een wolk Mijnheer de baanbreker, De peiling van vorige week klonk u uiteraard als muziek in de oren. Plots is uw partij de grootste van het land en groeien de bomen tot in de hemel. Uw ambitie om dat pas in 2024 te worden, wordt al meteen virtueel werkelijkheid.

Ook al zeggen de partijvoorzitters gewoonlijk dat het ‘maar’ om een peiling gaat, toch houdt iedereen daar rekening mee, al was het maar omdat er een trend mee wordt gezet en omdat er een perceptie mee gecreëerd wordt die lang blijft plakken. Wees maar gerust dat de tsjeven en de sossen hun veiligheidsgordels hebben aangetrokken en dat Gwendolyn Rutten overal gaat kirren dat de liberalen niet verloren zijn ten aanzien van 26 mei, ook al waren ze toen ‘in het echt’ wél achteruit gegaan. Ook Bart De Wever en Jan Jambon die zich in bochten wringen om een Vlaams regeerakkoord uit de brand te slepen met de Zweedse verliezersclub, zullen maar al te goed beseffen dat die peiling uw hete adem in hun nek alleen maar vergroot en dreigender maakt. Gij zijt ei zo na ongenaakbaar en veel kiezers staan aan uw kant, zeker nadat men u opzij heeft gezet na meerdere naar verluidt keurige gesprekken met de informateur.

De situatie van vandaag is evenwel een goed moment om met de voetjes op de grond te blijven staan, rustig te blijven ademen en vooral geen domme dingen te gaan doen. Niet dat gij met dat laatste vooralsnog al bezig zijt, maar enige koelbloedigheid is toch – zij het minstens preventief - nodig om op dat elan te kunnen blijven voortgaan.

Eerst en vooral is het belangrijk van uw troepen goed onder controle en alle neuzen in dezelfde richting te houden. Ik verneem immers vanuit meerdere hoeken dat er (oud-)parlementairen en leden van de ‘oude garde’ zijn die het nattevingerwerk bij het innemen van (fundamentele) standpunten soms wel wat te eenvoudig, te populistisch en zelfs te opportunistisch vinden en het daar moeilijk mee hebben. Niet dat ik rebellie waarneem, maar niemand die trouw is aan een partij omwille van principiële en andere standpunten, heeft het graag dat men omwille van ‘veranderde tijden’ of ‘nieuwe inzichten’ of externe maatschappelijke druk zonder wat denkwerk zomaar andere accenten gaat leggen of van koers wijzigt. Ik wil maar zeggen: schat dat goed in.

Verder komt gij met uw partij stilaan op echelons waar jullie nooit vertoefden. Niet al-

leen wilt gij nieuwe verkiezingen om nog sterker en nog groter te worden – het ijzer smeden wanneer het heet is dus -, gij wilt ook een toonaangevende rol spelen en zowaar mee gaan regeren als het even kan, zeker als de kiezer duidelijke signalen in die richting geeft. Daar is helemaal niks mis mee en het behoort tot de kerndoelen van politieke partijen om verantwoordelijkheid op te nemen. Maar daar hebt gij dan wel competent volk voor nodig, zowel voor als achter de schermen. Ik zie dat er onder uw nieuwe grote groep parlementairen enkele kleppers zitten die dat wel zouden aankunnen, maar uw medewerkende troepen zijn erg uitgedund na de kaalslag van 2014. Gij moet dus op zoek naar topkwaliteit. Ik durf hopen dat gij die vindt, maar ik denk dat dat een ander paar mouwen is. Gij kunt, gelet op de jarenlange geïsoleerde positie van uw partij en op het feit dat mensen uit middengroepen, de wetenschappelijke of de zakenwereld zich niet durfden associëren met uw partij, niet zomaar mensen gaan wegplukken zoals de traditionele partijen dat kunnen, verstrengeld als ze zijn met zoveel nuttige ‘bronnen’. Uw taak is niet alleen moeilijk, maar ook dubbel: gij moet mensen toch proberen overtuigen om de grote stap te zetten én wat gij in huis hebt, zal moeten gevormd, geschoold en getraind worden in tal van materies. De tijd van het amateurisme en de professionele meelopers is immers definitief voorbij.

Gij zijt een succesvol voorzitter en gij hebt verwachtingen waar niemand in 2014 een rosse cent op durfde inzetten, ingelost door uw aimabele, maar duidelijke stijl, uw eloquentie, uw lef en uw inzichten. Maar gij weet ook dat gij niet alles alleen kunt, want gij zijt ‘God de Vader’ niet. Laat u derhalve omringen door verstandige mensen en delegeer waar nodig om de actieradius van uw partij te vergroten. Zoals bijvoorbeeld de N-VA dat deed. Want het mag gezegd worden dat de N-VA na haar spectaculaire groei vanaf 2007 hierin op professionele manier aan het werk is gegaan en een fameuze ‘knowhow’ heeft ontwikkeld om met talent en inzicht tot op de hoogste niveaus mee te kunnen.

Het is waar, het is een grote uitdaging. Maar als gij het meent om de leidende rol te spelen die gij voor ogen hebt, dan is een tandje (of meer) bijsteken geen overbodige luxe, zowel naar inhoud als naar vorm. Veel succes alvast bij het scheiden van het kaf van het koren.

4

Actueel

19 september 2019

Joris Van Severen - Jaarboek 23

Nog is alles niet gezegd Bijna 80 jaar na zijn gewelddadige dood in het Franse Abbeville blijft de enigmatische historische persoonlijkheid die Joris Van Severen was het onderwerp van historisch onderzoek en duidende beschouwingen. Met dat opzet bracht het Studiecentrum Joris Van Severen opnieuw - voor het 23ste jaar op rij - een lezenswaardig jaarboek uit.

Geen hagiografie - die tijd is lang voorbij sinds de dood van de laatste Dinaso’s -, maar gedegen werk van vorsers en interpretatoren tillen dit en vorige jaarboeken ruim boven het gemiddelde niveau van wat we in Vlaanderen ‘in deze branche’ gewoon zijn. van het regime - op aanvraag van deze laatsten - verliepen steevast uiterst koel en zakelijk, en verveelden Van Severen.

Hij duldde dan ook geen enkele inmenging in de Nederlanden.

Deze bijdrage is aanbevolen lectuur voor hen die de rechts-autoritaire Van Severen altijd weer en gemakkelijkheidshalve in de grote nationaalsocialistische verzamelbak gooien. Zijn houding verklaart zeker ook waarom na zijn dood een groot deel van zijn trouwe volgelingen niet in de collaboratie stapten of zelfs in het verzet gingen. De overigens aan het einde van het jaarboek in bijlage toegevoegde Duits-kritische tekst (“Duitsland en wij”) van Louis Gueuning uit 1942 (!) getuigt hiervan, maar ook van durf en lef om in volle oorlogstijd de eigen visie tegenover die van het toen almachtige Duitse Rijk te plaatsen.

Benelux Het jaarboek vangt aan met een bijdrage van de jonge letterkundige Evi Van Damme, die in het kader van een onderzoeksopdracht aan de UGent onderzocht of en in welke mate de gedichten van Wies Moens, Reinier Ysabie, Urbain Van de Voorde en Achilles Mussche aansloten bij het gedachtegoed van Ter Waarheid, het literair-politieke maandblad dat Van Severen uitgaf van 1921 tot 1924. Het antwoord is bevestigend en dat wordt per dichter duidelijk geduid. Het ligt voor de hand dat uitgebreider studiewerk in die zin rond o.m. talrijke gedichten van buitenlandse dichters, essays over literaire stromingen, beschouwingen bij buitenlandse tijdschriften hier voor nog een waaier aan inzichten kan zorgen. Deze bijdrage is alvast een zinvolle aanzet.

Geen collaborateur Bijzondere aandacht verdient zeker de bijdrage van Maurits Cailliau waarin hij op basis van elf Duitse bronnen aantoont dat Nazi-Duitsland niet erg scheutig was op samenwerking met het Verdinaso omdat Van Severen zich niet focuste op een nieuw door Duitsland gedomineerd Europa, maar wel op de soevereiniteit en de eenheid van de Nederlanden, de latere Benelux. Het werd hen snel duidelijk dat de politieke en maatschappelijke standpunten van het Verdinaso, zeker vanaf de ‘nieuwe marsrichting’, niet compatibel waren met wat zij wilden in Europa. De contacten tussen Van Severen en Duitse bezoekers

STIJGEND AANTAL ASIELAANVRAGEN In een persmededeling van het Vlaams Belang lezen we dat er opnieuw meer asielaanvragen zijn. Tijdens de eerste acht maanden van 2018 waren er dat zo’n 15.153. Dit jaar staat de teller al op 17.511. Dat is een stijging van een 16 procent. Het Vlaams Belang baseert zijn gegevens op de nieuwste cijfers van het Commissariaat-Generaal voor de Vluchtelingen en de Staatlozen (CGVS). Daarbij valt nog iets anders op: in de rest van Europa is er eerder sprake van een terugloop van de asielaanvragen. België blijkt dus een aantrekkelijke bestemming. Een van de oorzaken van de aantrekkingskracht is ondermeer de hoge erkenningsgraad, die bedroeg in 2018 net geen 50 procent. In buurland Frankrijk bedraagt de erkenningsgraad zo’n 24 procent. Daar is dus men veel strenger in de beoordeling van o.a. gezinshereniging.

Voor het overige vinden we in het jaarboek nog een tekst van de Noord-Nederlander Ruud Bruijns over Edmond Willem Pieter van Dam van Isselt, die in het Noorden door het Verdinaso geïnspireerd geraakte voor zijn actieve inzet voor de vereniging van België, Nederland en Luxemburg en zijn na de oorlog vanzelfsprekende inzet voor de Benelux.

Kristof Papin beschrijft dan weer hoe de katholieke aristocraat Charles van Renynghe, uitgever van het Franstalige Ieperse weekblad Le Sud, evolueerde van Franstalige conservatieve katholiek richting Verdinaso en niet naar Rex. Voorts is er ook een beschouwing van Nick Peeters over Leopold Fevery, Dinaso-sympathisant en flamingant, die ook in het konvooi naar Abbeville belandde. Later zal blijken dat hij reeds voor de oorlog contacten had gehad met de Duitse Abwehr, de spionagedienst, wat uiteindelijk een geheel ander beeld gaf van deze ‘idealist’.

Het jaarboek is eens te meer uiterst verzorgd en fraai geïllustreerd uitgegeven en verdient als alle voorgaande een plaats in de betere geschiedschrijving over de complexe tijd van het interbellum.

Jaarboek Joris van Severen 23. Maurits Cailliau (red.). Uitgaven van het Studiecentrum Joris van Severen, 2019, 208 p. ISBN 9789076057224. 32 euro (verzending inbegrepen). Contact: secretariaat@jorisvanseveren.org of 057/204.194.

VOETGANGERS- EN ROVERSZONE Een journalist van VTM die een reportage maakte over de criminaliteit in de Brusselse voetgangerszone, werd op zijn wenken bediend. In een half uur tijd was hij ooggetuige van één diefstal met geweld in de Steenstraat en één roofoverval op het Beursplein. De straatjes rond de Grote Markt en de Beurs zijn bekend voor hun restaurants en cafés en berucht voor hun onveiligheid. De voorbije weken waren er steeds meer meldingen over diefstallen met geweld, waarbij toeristen en feestvierders ’s nachts werden beroofd van horloges, portefeuilles, gsm’s en handtassen. De politie stuurt nu meer patrouilles uit, maar dat is voornamelijk schone schijn, want de gearresteerde straatboefjes - meestal Eskimo’s of Finnen, natuurlijk - worden bijna altijd na verhoor vrijgelaten.

En dan trekken ze de volgende nacht gewoon weer op strooptocht. Brussel is een ‘hellhole’ voor gewone mensen, maar een paradijs voor criminelen.

SPIJBELEN WORDT NIET MEER GEDOOGD De minister van Onderwijs van de Duitse deelstaat Nordrhein-Westfalen, Yvonne Gebauer (FDP), heeft aangekondigd dat scholieren die tijdens de lestijd deelnemen aan manifestaties van ‘Fridays for Future’ (de klimaatmarsen in Duitsland) voortaan met sancties moeten rekenen. Natuurlijk kan men deze demonstraties als een buitenschoolse activiteit in het leeronderricht opnemen. “Dat kan onmogelijk betrekking hebben op manifestaties elke week opnieuw. Het moet dus gaan om een eenmalige actie, die voorbereid moet worden en waar een evaluatie achteraf moet worden gemaakt. Bij inbreuk op de schoolplicht kunnen dwangmaatregelen zoals boetes worden ingezet”, aldus de minister aan de Duitse krant Die Welt.

Hoewel de minister bij de start van de vrijdagmanifestaties nog haar bewondering uitte over het maatschappelijk engagement van de scholieren, nuanceerde ze in het licht van de schoolplicht: “Als bevoegde minister van Onderwijs moet ik het belang van de schoolplicht onderstrepen.

Het is een kostbare waarde waarvan vele kinderen op deze wereld niet eens kunnen genieten.” Elk kind in Duitsland geniet van het “voorrecht van een gedegen schoolopleiding”, daar staan verantwoordelijkheden tegenover.

De minister van Economie van de deelstaat Schleswig-Holstein, Bernd Buchholz (FDP), wees op de bestaande wetten in Duitsland. “In een rechtsstaat zijn er nu eenmaal regels. De schoolplicht maakt daar deel van uit, en iedereen moet zich daaraan houden. Wie zich er niet aan houdt, moet met de gevolgen rekening houden.”

In een scholengemeenschap van Dortmund wordt het spijbelgedrag van leerlingen die aan de klimaatmarsen hebben deelgenomen, zelfs niet meer onderzocht of besproken. De minister: “Wat een afzonderlijke leerkracht voor goed of juist houdt, kan onmogelijk de maatstaf zijn of leerlingen al dan niet in de les aanwezig moeten zijn. Dat

wordt op andere niveaus geregeld. En daar moeten ook leraars zich aan houden.”

De organisatoren van de ‘Fridays-for-Future’ hebben al aangekondigd opnieuw met de demonstraties te willen beginnen. Ook in Vlaanderen zien we misschien opnieuw tijdens de lesuren demonstraties door onze straten trekken. Ook bij ons bestaat schoolplicht.Welke minister, welke politicus maakt er werk van?

WOESTE VLIEGTUIGEN De media wringen zich in de vreemdste bochten om de criminaliteit, de wreedheden en de terreur van moslims dood te zwijgen. Maar in zijn terugblik op de aanslagen van 11 september brak The New York Times toch een nieuw record van stompzinnigheid met de tekst: “18 years have passed since airplanes took aim en brought down the World Trade Center.” We geven het in het Engels, zodat u ons er niet van kunt verdenken te knoeien met de vertaling. “18 jaar zijn voorbijgegaan sinds vliegtuigen zich richtten op het World Trade Center en….” Alsof die vliegtuigen dat helemaal uit zichzelf deden, zonder enige menselijke of islamitische tussenkomst. Zo zou men een schietpartij kunnen omschrijven als: “Een automatische geweer opende het vuur en doodde zeven mensen.” In een latere versie werd de tekst aangepast tot “… sinds terroristen vliegtuigen kaapten, die op het World Trade Centre gericht werden en het neerhaalden.” Maar zelfs in het herwerkte artikel was geen sprake van Al-Qaida, de islam of moslims. We herinneren ons een tv-debat over de genocide van de Rode Khmers, lang geleden, waarin het meer dan een uur duurde voor iemand het woord “communisme” durfde uitspreken. Dit is al van dezelfde orde. Alleen kwam het woord “islam” zelfs na een uur nog niet over de lippen. Dit is wat Orwell in zijn boek 1984 bedoelde met “memory holing”, het systeem waarmee het Ministerie van Waarheid historische documenten spoorloos liet verdwijnen als ze in tegenspraak waren met de voortdurend veranderende propaganda.

Citaat van de week > Jean-Claude Juncker

“Ik ben er niet in geslaagd de Europeanen van Europa te doen houden.”

Dat zei Juncker in een interview in De Tijd van zaterdag 14 september. Dat hij het zelf zegt, verbaast ons. Maar dat het de waarheid is, verbaast ons helemaal niet. Meer nog, het is zijn eigen schuld en die van heel zijn niet-verkozen club van commissarissen en andere arrogante leden van de EU-elite, zoals Verhofstadt, en Timmermans, en Tusk. De betutteling en zelfs de dwangmatige bemoeizucht van het EU-apparaat in de Europese landen die hun soevereiniteit steeds vaker en steeds meer aangetast zien, hebben daarvoor gezorgd.

En Juncker maakt nog een denkfout ook, want heel veel Europeanen houden wél van Europa, van het Avondland en van zijn verscheidenheid. Maar zij houden niet van het apparaat dat de Europese Unie is en dat veel te ver van hen afstaat en dus niet met hen bezig is. Denk maar aan de vloed asielzoekers, die door de EU toegelaten en zelfs gefaciliteerd wordt. En zuipschuit Juncker zelf, die helemaal geen toonbeeld is van een dynamisch en democratisch Europa, en een nuchter Europa.

Actueel

19 september 2019

Waanzin, of de keuze van de kiezer

5

Het moet zowat het beste zijn wat Vlaanderen kon overkomen. Wallonië krijgt een paars-groene coalitie. Alle problemen zijn er meteen uitgeroepen tot akkefietjes.

Waar een Waalse wil is, is een Waalse weg. En nu zien wie daar de putten vult.

De begroting mag tot 2024 even in het rood, dat lossen we wel op, zo klinkt het over de taalgrens. Maar de schulden van het Waals Gewest (21,7 miljard op een budget van amper 13 miljard) en van de Franse Gemeenschap (8,2 miljard) zijn al gigantisch groot en zullen de komende jaren omwille van allerlei andere factoren, de vergrijzing voorop, al fors oplopen.

Als Di Rupo vier miljard extra wil investeren, lijkt dat leuk voor de Waalse mensen. Maar met welk geld regelt hij dat?

In de toverdoos van de Waalse regering zit de ‘hoop’ dat men grote investeringen buiten de begroting zou mogen houden.

De Vlamingen vragen dat ook voor de Oosterweelverbinding. Maar dat is geen structurele oplossing.

Waar moet het “geld van de nieuwe put” dan naartoe? Naar 12.000 sociale woningen, naar 70.000 gratis maaltijden op school, naar gratis openbaar vervoer voor jongeren en ouderen (29 miljoen voor TEC), naar het aanplanten van een miljoen bomen langs 4.000 kilometer Waalse wegen…

Willen we echt weten waarom die francofone putjes nu worden gedolven, ook in Brussel en in de Franse Gemeenschap dus, dan moeten we kijken naar het verhaal van de Vlaamse geldtransers. Willy Borsus (MR) herinnerde eraan dat vanaf 2024 de fameuze Belgische solidariteitsmechanismen zullen wijzigen, omdat de huidige financieringswet dan moet worden herzien, en het verre van zeker is dat de Vlamingen nog maar eens een verhoging van de geldstroom zullen aanvaarden.

Uitgaven Di Rupo meent met zijn regeerakkoord te zorgen voor een ‘formidabele progressieve chemie’ die de doelstellingen van ecologisten, socialisten en hervormers vooruithelpen. Geen belastingen voor de MR, dure klimaatinvesteringen voor Ecolo en meer geld voor sociale uitgaven voor de PS. Karel Verhoeven, hoofdredacteur van

De Standaard, straalde bij zijn koffie bij de vorming van “de progressiefst mogelijke coalitie zonder de PTB” (DS, 10 september). Wat leuteren we toch over die zogenaamd “onverzoenbare tegenstelling die zou bestaan tussen het uiterst links genegen Wallonië en het uiterst rechts koesterende Vlaanderen”. De piloot van De Standaard besluit meteen dat “paarsgeel geen waanzinnig avontuur zou zijn”.

Straks gaan de theaterlichten aan, gelooft hij. Maar ook Verhoeven kan niet voorbij aan de moeder van alle vragen: “Wie zal dat betalen?” Niet geheel zonder tegenspraak met zichzelf eindigt ook Verhoeven met de cynische opmerking: “Geld uitgeven dat er niet is, heet nu investeren.”

Geoefende lezers zullen bij de Waalse regeringsvorming meteen denken aan wijlen Steve Stevaert, de man die niet wist dat gratis niet bestaat. De Franstalige professor economie Jean Hindriks (UCL) noemt het Waalse regeerakkoord droogweg “onhaalbaar”. Wallonië rekent op economische ‘return’, maar de vergrijzingsdruk (gezondheidszorg, pensioenen…) zal ongenadig toeslaan. Valt er een recessie of andere economisch ‘malheur’ over de Waalse velden (Brexit, de olieprijzen….), dan gaat daar het licht uit.

Jobs De reden waarom ligt voor de hand: het socialisme heeft er gefaald. We volgen hier al jaren het grootste Waalse probleem op de voet: dat van de werkloosheid. Welnu, de werkzaamheidsgraad de komende vier à vijf jaar optrekken van 63 naar 68 procent, dat is met overheidsjobs onhaalbaar.

Bovendien neemt dat de kloof niet weg.

Vlaanderen zit nu al aan meer dan 75 procent. Het mistige marshallplan (economisch herstelplan) van de vorige Waalse regeringen was vooral gebakken lucht.

Het Waalse regeerakkoord wordt dat ook.

Volgens Bart Van Craeynest, hoofdeconoom van Voka steeg in de periode 20142018 de werkzaamheidsgraad in Vlaanderen met 2,7 procentpunten en in Wallonië

DUITSLAND

Groene politici vervalsen brieven

Het o zo maagdelijk witte blazoen van de links-progressieve Grünen in Duitsland heeft opnieuw een smet opgelopen. Twee groene politici uit Schwentinental (deelstaat Schleswig-Holstein) hebben ontslag moeten nemen nadat bekend werd dat ze lezersbrieven onder een valse naam publiceerden, waarin de politieke concurrentie zwart werd gemaakt.

Dennis Mihlan en Andreas Müller stuurden brieven naar de lokale krant Kieler Nachrichten, maar deden dat niet onder hun eigen naam. Meer dan een jaar lang publiceerde de Noord-Duitse krant de brieven die verstuurd werden met vervalste e-mailadressen. De gebruikte valse namen waren ‘Walter Stängel’ en ‘Bernd Seiler’. In die lezersbrieven werden andere partijen aangevallen en ook de partijloze burgemeester van Schwentinental, Michael Stremlau, moest het geregeld ontgelden.

De Noord-Duitse krant Kieler Nachrichten heeft al heel lang als richtlijn geen brieven te publiceren van politici. De lezersrubriek is uitsluitend voorbehouden aan lezers en burgers zonder politiek ambt. De krant was zelf op onderzoek uitgegaan en had ontdekt dat de e-postberichten uitgingen van Dennis Mihlan, wat die in eerste instan-

tie in alle toonaarden ontkende. Eerst na groeiende druk moesten hij en zijn collega Müller toegeven.

Ontslag nemen? Niet helemaal…

In een verklaring verklaarden beide politici dat ze zich schamen voor hun methodes: “We betreuren de gebeurtenissen zeer gemeend, vooral omdat ze ons een spiegel voorhouden van een politieke stijl die wijzelf in het verleden altijd hebben bekritiseerd, en waarvan we niet wilden dat het onze eigen politieke stijl zou worden.” De twee namen als gevolg hiervan ontslag uit enkele gemeentelijke commissies, uit de commissie openbare werken en milieu.

Merkwaardig genoeg blijven beide heren wel gemeenteraadslid. De vraag is of de kiezers die halve maatregel als voldoende zullen ervaren…

PIET VAN NIEUWVLIET

met 1,9 procentpunt. De kloof blijft groeien. Vandaag zit Vlaanderen - met bijna 75 procent van de 20- tot 64-jarigen aan het werk - in de Europese middenmoot, terwijl Wallonië met bijna 64 procent achteraan bengelt. In Vlaanderen krijgen ondernemers hun vacatures niet ingevuld.

Minder dan 2,5 procent van de Vlaamse 20- tot 64-jarigen is werkzoekend, 23 procent van die 20- tot 64-jarigen is niet actief. In Wallonië liggen de cijfers voor werkzoekenden en niet-actieven op respectievelijk 6 en 30 procent.

Op de Waalse arbeidsmarkt is er zowel een aanbod- als een vraagprobleem. Dat verschil impliceert dat voor elke regio een specifieke beleidsaanpak aangewezen is. “Puur economisch is het onzinnig dat twee regio’s met een zeer verschillende arbeidsmarktsituatie in eenzelfde loondynamiek gedwongen worden”, aldus Van Craeynest.

Liberalen Over naar de federale regeringsvorming. In het politieke theater van de voorbije dagen leek het er even op dat Di Rupo de Vlaamse liberalen wou dumpen, omdat de Vlaamse partijen waarmee hij nog onderhandelt te rechts zijn. Er is te veel Vlaams volk dat niet happig is op zijn utopisch socialisme.

De commentatoren gingen meteen enkele dagen aan het spinnen. Onnodig, want het hele gedoe ging om theater van Di Rupo. Met Ecolo in de wachtkamer.

Want wie ziet hoe Ecolo glundert in de Waalse regering, kan moeilijk geloven dat de Waalse groenen het helemaal niet erg zouden vinden dat Di Rupo hun partij federaal buitenspel zou houden.

Uiteindelijk hoopt Di Rupo dat hij na veel vijven en zessen met paars-groen een akkoord zou kunnen schrijven. De kans dat dit lukt, is klein.

Paars-groen zou de doodskist worden voor Open Vld. Als de krabbenmand van de CD&V voor een alternatief zorgt, wordt die partij in 2024 een bruistablet, hoorden we ergens.

Werf van de waanzin Welke kant het dan wel zal uitgaan? Die van het confederalisme, of die van nieuwe verkiezingen?

Bart De Wever zorgt mee voor een aardig schimmenspel. Er wordt verteld dat hij zou mikken op een federaal kabinet als afspiegelingsregering van de gewesten. Op een mix van Vlaams rechts/conservatief en francofoon links/progressief.

Dergelijke brei lijkt ons vooral ‘window dressing’. Zo’n gedrocht zou een soort werf van de waanzin worden. Daar begin je alleen aan als het een tijdelijke en onderhandelde passage is als opstap naar het confederalisme. Zeg nooit nooit. Met Paul Magnette als voorzitter (vanaf einde oktober) wordt de PS gegarandeerd een stuk linkser.

Nieuwe verkiezingen De recente peiling van VTM/Het Laatste Nieuws verscherpt nog de conflicten.

Als we Karel Verhoeven van De Standaard mogen geloven – zijn stukjes worden met de dag warriger - is de winst van Vlaams Belang eigenlijk alleen maar “virtueel”.

Hij blijft met zijn krant maar preken in paniek: “Ofwel crisperen de partijen en blijven ze vechten om symbolen en trofeeën,

ofwel vinden ze toch de winnaarsmentaliteit die nodig is voor een groot gemeenschappelijk project. Over vijf jaar kunnen de Vlamingen hen daarvoor belonen.” Als de vos de passie preekt…

Verkiezingen Zaterdag waren er in zijn krant twee nuchterder mensen aan het woord. De proffen staatsrecht Hendrik Vuye en Marc Uyttendale kwamen tot de conclusie dat “een compromis over de toekomst van Belgie onmogelijk is”. De debatten over Brussel en over de sociale zekerheid kunnen beginnen…

“We moeten zo snel mogelijk naar verkiezingen”, aldus de echtgenoot van Laurette Onkelinx. “Vandaag lijkt het alsof de ene kant vis wil, de andere kant vlees. En dan wordt er gevraagd: Wat willen jullie samen eten? … Er voltrekt zich een ideologische verharding. Separatistisch en rechts in het noorden. Terwijl de PS in het zuiden een extreemlinkse partij op de rug moet dragen. … We leven in een gestold land.”

Wat houdt België samen? De sociale zekerheid, ons gezamenlijk kind Brussel, de monarchie, de Rode Duivels? “C’est le decor Potemkin: er staat niets achter de façade… De scheiding is voltrokken.”

Uyttendale geeft ook toe dat er elk jaar zeven miljard euro van Vlaanderen naar Wallonië gaat, al voegt hij daar wat fictie aan toe: de solidariteit tussen de regio’s verliep vroeger omgekeerd. Een mythe, zo weten we sinds de studies van Juul Hannes.

Vuye wijst er dan weer op dat zonder een federale oplossing in november, nieuwe verkiezingen onafwendbaar worden. Ook Bart Maddens denkt er zo over, al legt hij de kritische grens een maand later (De Morgen, 16 september).

Ondanks de peiling zou het best kunnen dat ook de N-VA ervoor opteert om de Vlaamse kiezer opnieuw zijn zegje te laten doen. “Er is geen logische coalitie meer te vormen op federaal niveau, tenzij het confederalisme of iets in die buurt”, zei Peter De Roover in De Ochtend.

Confederalisme of onafhankelijkheid?

Uit de Grote Peiling van VTM/HLN zou blijken dat slechts 29 procent van de N-VA-kiezers achter het eerste programmapunt van de partij zou staan, en bij Vlaams Belang minder dan de helft van de kiezers. Eén op vijf VB-kiezers zou een unitair België verkiezen. Dat kan best zo zijn, maar dat bewijst niets. Een duidelijke meerderheid van de Vlamingen wil meer bevoegdheden (en de rest zien we later wel). Als ze die niet krijgen, winnen de Vlaams-nationalistische partijen keer op keer. In 2024. Of binnenkort.

ANJA PIETERS

STEUN

SCEPTR machtig nieuws BE39 7390 1640 4519 (BIC KREDBEBB)

6

Dwars door Vlaanderen

19 september 2019

IN MEMORIAM

Kim Clijsters plant comeback in 2020

Jan Verniers Advocaat Jan Verniers, op 11 september overleden in het Woonzorgcentrum Veilige Have in Aalter, was zijn leven lang Vlaamsgezind en dat had hij van geen vreemden. Wel integendeel. Hij was in 1928 geboren als zoon van dokter Gerard Verniers, die lid was van de Frontpartij en voor het Vlaamsch Nationaal Verbond (VNV) schepen was geweest in Sint-Niklaas.

75 jaar ’t Pallieterke in Bormshuis De aandachtige lezer weet dat we al een tijdje met onze 75ste jaargang bezig zijn. Volgend jaar gaan we onze verjaardag extra onder de aandacht brengen. Maar we beginnen volgende week al met een tentoonstelling over 75 jaar ’t Pallieterke. U krijgt onder meer een overzicht aan de hand van een selectie van onze voorkaften.

Op zaterdag 28 september a.s. opent de tentoonstelling in het Bormshuis (om 14 uur). Plaats van samenkomst: Volkstraat 30 te Antwerpen. Bij de opening is onze hoofdredacteur de inleider van dienst.

Nadien is de tentoonstelling te bezoeken tot 23 mei 2020, elke dinsdag en woensdag tussen 14 en 17 uur, en elke zaterdag tussen 10 en 16 uur.

Alle info ook op: www.bormshuis.org of telefoonnummer 03 238 33 99.

Zoon Jan was als jonge knaap bij het Vlaams Verbond van Katholieke Scouts (VVKS) en werd in 1956 bestuurslid bij het plaatselijke Davidsfonds. Intussen had hij in Leuven rechten, filosofie en criminologie gestudeerd en in datzelfde jaar 1956 liet hij zich bij de balie van Dendermonde inschrijven. Bij het leger had hij blijkbaar ook al zijn draai gevonden, want hij wist daar de graad van luitenant-kolonel te behalen.

Als burgerlijk lid van de krijgsraad te velde in Keulen en Neuheim, bracht hij het al gauw tot substituut-krijgsauditeur en schreef hij ook boeken over militair strafrecht. In Sint-Niklaas werd hij actief in het Nieuw Verbond der Vlaamse Oud-strijders, waarvan hij een tijd plaatselijke voorzitter werd. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1958 werkte hij mee aan de lijst van oud-oorlogsburgemeester Emiel Van Haver. Het stond dan ook in de sterren geschreven dat hij door de nog jonge Volksunie benaderd zou worden om de Kamerlijst voor het Waasland te trekken, waar hij net niet verkozen werd in 1961. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1964 werd hij wél verkozen voor de Volksunie. Hij werd frac-

Herman Matheussen Dokter Herman Matheussen was bijna 89 geworden toen hij op 11 september in Geel afscheid nam van zijn geliefden. Bij het zien van de Frontersleuze AVV-VVK boven het bericht van zijn overlijden, rees bij mij spontaan de gedachte: weer een flamingant die de ultieme droom van onafhankelijkheid geen werkelijkheid heeft mogen zien worden.

Die droom, dacht ik, zal hij wel gedeeld hebben met ’t Pallieterke, waar hij een zeer trouwe lezer van was. Als gewezen hoofdgeneesheer-directeur van het Openbaar Psychiatrisch Zorg- en kenniscentrum (OPZ) in Geel wist hij uiteraard wat het betekent

BRUSSEL

Bruggepensioneerde Maingain Wat gaat Olivier Maingain toch met zijn tijd doen wanneer hij eind dit jaar voorzitter af is? Zijn functie als ‘agent de liaison’ bood mogelijkheden, maar door de Waalse regeringsvorming is die met één pennetrek geschrapt. In eerste instantie zorgen dat zijn opvolging geen brokken maakt, zouden we zo denken. En dan? Tja, zijn probleem.

Of hij met zijn bevoegdheid van ‘meertaligheid’ veel potten zal breken betwijfelen we, maar laten we Sven Gatz als troostprijs de gedachte gunnen dat hij misschien toch aan de ‘juiste kant van de geschiedenis’ zal staan, om het met de uitspraak te zeggen die vooral tijdens de Marrakesh-Crisis kwistig in het rond werd gestrooid.

Wie daar ook denkt te staan is Défi-voorzitter Olivier Maingain, aan het hoofd van zijn partij sinds...ongeveer het moment dat ondergetekende voor de eerste keer naar de stembus werd geroepen.

Van een parlementair mandaat zag hij af en ook zijn Voorzitterschap wordt na een kwarteeuw eind dit jaar overgedragen, maar aangezien de man toch nog enige bezigheid nodig had, werd dan maar een functie voor hem gecreëerd: ‘agent de liaison’ (we gebruiken bewust de oorspronkelijke Franstalige benaming) tussen Brussel en Wallonië. Onbezoldigd werd er onmiddellijk aan toegevoegd, enfin, ‘t is te zeggen dat er misschien wel wat onkosten zouden gemaakt worden voor het inhuren van deskundigen allerhande, maar daar eindigt het ook.

Ongrondwettelijk ‘Wallonie-Bruxelles’ Zou, want blijkbaar gaat deze vlieger

niet op. Ach, wat de man drijft is geweten: de francofone solidariteit als buffer tegen de Vlaamse pletwals, een bedreiging, dit even terzijde, waarvan we de embryo nog moeten zien natuurlijk. Maar goed in de politiek heeft iedereen zijn raison d’être, ficties en vijandbeelden. Dat project van ‘verbindingsofficier’ werd bedacht in de schoot van de Brusselse regeringsvorming waarvan Défi – dat spreekt – deel van uitmaakt. Vreemd toch dat men dit aan Vlaamse kant zomaar liet passeren.

Het oog allemaal wat asymmetrisch.

Terwijl men aan Vlaams-Brusselse kant één grote liefdesverklaring voor die Brusselse uitdaging hoort en men de Vlaamse stiefmoeder (of moeten we zeggen suikertante?) met de vinger wijst, laten ze toe dat men aan Franstalige kant via alle mogelijke kanalen de banden tussen Brussels en Waals gewest aanhaalt.

Het gemak waarmee men die term ‘Wallonie-Bruxelles’ destijds aanvaard heeft is veelzeggend. Een ongrondwettelijke, puur politieke constructie die het beeld van 2 tegen 1 verstrekt, iets wat het begrip ‘Franse Gemeenschap’ niet of veel minder doet. Maar terug naar Maingain.

Hij kreeg met zijn functie de volle laag van de MR, die nog maar eens een termijn op de Brusselse oppositiebanken mag gaan brommen. Maar in Wallonië

tievoorzitter in de gemeenteraad en zou dat blijven tot zijn ontslag in 1986. Niet dat het allemaal van een leien dakje liep, want in 1965, een jaar na zijn aantreden, was hij in aanvaring gekomen met Maurits Coppieters wegens een betoging voor dokter August Borms.

Het kostte hem een schorsing door de VU-arrondissementsraad, maar die sanctie werd door de nationale partijraad opgeheven.

In 1981 raakte de bezige actieveling verkozen voor de Kamer en meteen ook voor wat toen nog de Vlaamse Raad heette, waarin hij zich verdienstelijk maakte als lid van de commissie-Landsverdediging.

Met deze Vlaamsgezinde politicus en eregemeenteraadslid van Sint-Niklaas, verliest ’t Pallieterke een trouwe lezer, de tweede al op één dag. Aan echtgenote Elfriede, de kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen biedt dit blad zijn christelijke deelneming aan.

Jan Verniers wordt begraven op donderdag 19 september in de parochiekerk Sint-Cornelius te Aalter. Hij ruste in de vrede die hij, na levenslange inzet voor zijn en ons Vlaanderen, beslist ruim verdiend heeft.

HVO

raakten ze wél in een meerderheid. Meer was niet nodig om Maingain’s tijdverdrijf te schrappen. Tot daar de solidariteit binnen die ‘Fédération Wallonie-Bruxelles’.

“Wallonië en Brussel, de verhouding is niet zo eenvoudig als men wel eens denkt in Vlaanderen...”, luidde de tweet van bevoorrecht waarnemer Hendrik Vuye.

Opvolging regelen Misschien kan hij zich maar beter op zijn opvolging concentreren. Défi zorgt immers voor het sluitstuk van een jaar waarin aan Franstalige kant zowat elke partij een wissel kende. Maxime Prévot kwam in januari aan het hoofd van het cdH te staan, Maouane-Nollet leiden sinds enkele dagen Ecolo, er is het nakend vertrek van Charles Michel naar Europa, de dagen van Di Rupo lijken geteld en dus ook die van Maingain. Hem opvolgen is geen sinecure, al was het maar omdat hij de meest populaire politicus is in Brussel (gevolgd door Paul Magnette (PS) en Didier Reynders (MR)). “Hij is een beetje onze Charles de Gaulle”, merkte een militant in La Libre Belgique op. “Alleen dat hij na al die jaren nog altijd populair is.” Een andere omschrijft hem dan weer als “de verstandigste” of nog de “meest strategische”.

Laat de strijd maar losbarsten, zouden we zo zeggen. En wat ons betreft verscheuren ze mekaar. Want ook al is de naam gewijzigd, dat “cyaankali voor het FDF”-deuntje, het blijft door ons hoofd spoken wanneer we die lui aan het werk zien.

KNIN.

mensen met zorg en kennis bij te staan, maar deze overtuigde Vlaming was ook lid van de Vlaamse Actieve Senioren (VL@S) en bovendien ere-administrateur-generaal, commandeur in de Orde van Leopold II en Officier in de Orde van Oranje-Nassau. Echtgenote Vera Kerkstoel zal zich haar man vooral herinneren als de liefdevolle vader die met zijn muziek en zijn grenzeloos engagement een plaats heeft veroverd in het hart van alle mensen die hem hebben gekend, en dat waren er veel. Herman heeft het levenslicht gezien in het landelijke Oevel, maar zijn uitvaart zal plaatshebben in de stad van zijn tomeloze inzet voor de evennaaste, Geel, het centrum van de openbare psychiatrie.

Er zal van dokter Herman Matheussen afscheid worden genomen in de Sint-Amandskerk. Lezers van dit blad, die hun medeleven met de familie willen uitdrukken, kunnen dat doen bij Verstappen Uitvaartzorg, Diestseweg 62, 2440 Geel. In naam van onze voltallige redactie bied ik alvast aan echtgenote Vera, kinderen, klein- en achterkleinkinderen mijn innige deelneming aan. Hij ruste in vrede, want die heeft dokter Herman Matheussen in zijn rijkgevulde leven warempel wel verdiend.

HVO

Onze naaste buren

19 september 2019

De hypocriete elite De Nederlandse elite in de politiek, de media en de cultuursector is geschokt door de gebeurtenissen van de afgelopen weken.

“Wir haben es nicht gewusst” Iedere objectieve waarnemer van Nederland hekelt al jaren die hypocrieten, en dit is de zoveelste nabehandeling. De elitaire schijnheilige bende is immers geschokt over dingen die ze zelf veroorzaakt heeft, maar waarbij de kop te diep in het zand steekt om het te zien. Zelfs bij de leugenachtige Vlaamse media hebt u gehoord en gelezen over de mohammedaanse haatzaaiers die kinderen vergiftigen tijdens zogenaamd vrijwillige godsdienstlessen in het weekend.

U weet al lang dat volgens die lessen de ware mohammedaan het zwaard zal hanteren om u een kopje kleiner te maken. De politiek correcte media NRC en Nieuwsuur brachten dit nieuws uit. Maar datzelfde NRC publiceerde tien jaar geleden in het toenmalige maandblad al een bladzijden lange reportage over de pure haat die in mohammedaanse kringen gepredikt wordt tegenover het gastland. In een mohammedaanse lagere school bleek toen al hoe meisjes als kind voorbereid werden op hun rol als broedkippen, hoe hun minderwaardigheid beklemtoond werd. Nederlandse leraars vertelden al in het lang en het breed hoe zij feitelijk niet in staat werden gesteld fatsoenlijk en deugdelijk onderwijs aan te bieden. In dit blad heeft uw columnist nog onlangs geschreven over een Amsterdamse mohammedanenschool waar men er prat op gaat in een perfecte samenzwering van

leraars en leerlingen de Nederlandse inspectie leugens op de mouw te spelden en die Nederlandse onnozelaars uit te lachen. Dat stond in alle media, en heel het onderwijs weet het. Is er opgetreden door de politieke bazen? Vergeet het.

Niemand aan de top van de staat durft eisen dat mohammedanenscholen verboden worden. Weer komt men met de zogenaamde godsdienstvrijheid op de proppen, hoewel de islam alleen een godsdienstig masker heeft. In realiteit is het een heel het leven omspannende, verderfelijke ideologie. De elite “hat es nicht gewusst”.

Samenzweerders bij Justitie Hoe dikwijls hebt u al gelezen dat Geert Wilders het slachtoffer is van een gerechtelijke en politieke afrekening?

Tot vervelens toe benadruk ik in deze kolommen dat de Nederlandse staande magistratuur gedomineerd wordt door links-liberale schoften voor wie de rechtsstaat een lachertje is. Hoe dikwijls werd hier gewezen op de realiteit dat Turkse Erdogan-aanbidders straffeloos Rotterdam mogen terroriseren en wegen afsluiten, terwijl Friezen wel opgepakt werden omdat zij gewelddadige anti-Zwarte-Piet-activisten de weg versperden?

Inmiddels heeft RTL met documenten bewezen dat de hoogste ambtenaren van Justitie jarenlang samenspanden

7

NEDERLAND met de magistratuur om Wilders te vervolgen voor zijn correcte vraag “Wenst u minder Marokkanen?”. De hele Haagse bubbel en alle magistraten wisten het, maar plots tonen ze zich geschokt omdat de scheiding der machten niet gerespecteerd is, omdat zwart op wit staat dat de magistratuur ermee akkoord ging een tegenstander van immigratie “kalt zu stellen”. Hebben de burgemeesters en politiecommissarissen voorgedrukte formulieren ter beschikking gesteld om aangifte te doen tegen dit politiek proces, zoals ze deden toen Wilders het racisme van veel Marokkanen bedoelde? U kent het antwoord.

“De 17de eeuw” Hoe dikwijls heb ik hier al voorbeelden genoemd van de elite die collaboreert met politiek correcte lapzwansen?

Zeker als die een zelfs maar licht kleurtje hebben, zodat ze zich als slachtoffers kunnen vermommen. Deze keer was een groot deel van Nederland geschokt toen de directie van het vroegere Amsterdams Historisch Museum (nu het Amsterdam Museum; uitspreken met slecht Engels accent) besliste het wereldbekende begrip “Gouden Eeuw” van Amsterdam te vervangen door “17de eeuw”. Er was immers ook armoede en niet iedereen werd “inclusief” behandeld. Zonder die Gouden Eeuw kwam er geen hond naar Amsterdam. Maar dat laat de elite koud, want ze heeft weer eens bewezen uit superieure deugdmensen te bestaan.

WILLEM DE PRATER

Het spook van het voetbalstadion In een aangetekende brief vraagt een liberale schepen aan een collega-liberaal: “Waar komt dat miljoenenverlies vandaan?” En à propos, “waar is de boekhouding naartoe?” De brief werd (vanzelfsprekend) gelekt naar de pers.

De start van een politieke rel in Gent. Opnieuw gaat het over de bouw van het voetbalstadion. Weer gaat het over de tijd met Optima. In 2008 werd gestart met de bouw van een stadion voor veertigduizend toeschouwers. In die periode werd een fundering van achthonderd heipalen in de grond geklopt. Dat stadion kwam er nooit. De werken waren weggesmeten geld.

De onkosten werden weggemoffeld, maar duiken nu op. Onze stadsbestuurders proberen te doen alsof zij er niets mee te maken hebben. Het spook van het voetbalstadion zorgt voor zenuwachtigheid in het stadhuis.

Boekhoudkundige kunstgreep Het Gentse stadsontwikkelingsbedrijf (Sogent) heeft een dochteronderneming, NV Buffalo. Deze nv is een radertje in de constructie opgezet bij de bouw van de Ghelamco-arena.

Het diende om fondsen van de stad door te sluizen naar de eigenlijke bouwheer, de cvba Arteveldestadion. Het was ook NV Buffalo die de skybox beheerde en de rekeningen betaalde wanneer schepenen er gasten ontvingen. Dat leidde tot een vorig schandaal. Sami Souguir, de nieuwe voorzitter van Sogent, wil komaf maken met de constructies uit de periode-Termont.

Hij besliste de NV Buffalo op te doeken. Het diende toch tot niets meer, zo leek het.

Maar in de boeken van de vennootschap staat een verlies geparkeerd van meer dan drie miljoen euro. Het had dus wel een functie, namelijk dit verlies uit de boekhouding houden van het moederbedrijf Sogent (en dus ook van de stad). Het duikt in de boekhouding op in 2015, toen Groen al meebestuurde. Wat wisten de leden van het huidig stadsbestuur hiervan?

Het zou een gevolg zijn van die eerste werken - meer dan tien jaar geleden - maar niemand kan uitleggen hoe het precies

in elkaar zit, noch bij Sogent, noch bij cvba Arteveldestadion.

Schepen Souguir (Open Vld) is er niet mee opgezet, en terecht.

Hij eist uitleg van zijn voorgangers. Vandaar de aangetekende brief, verzonden door het bestuur van cvba Arteveldestadion, aan ex-bestuurders Resul Tapmaz en Christophe Peeters. Die laatste is uitgerekend de man die verwacht had zelf opnieuw schepen en voorzitter van Sogent te worden, maar op de valreep opzijgeschoven werd door Souguir. Nu Peeters niet meer aan de touwtjes trekt, vallen er lijken uit de kast. Al is hij niet helemaal uitgespeeld. Onlangs werd hij voorzitter van Farys.

Een mooie positie om de potjes dicht te houden over de rol van die watermaatschappij (voorheen TMVW) als geldschieter en stroman in de voetbaltempel.

Afrekenen met de affaires Souguir probeert orde op zaken te stellen. Dat blijkt ook nog uit een dading die hij afsloot met een voormalige directeur van Sogent. De man in kwestie speelde jarenlang een grote rol in alle grote projecten van de stad, inclusief het hele stadionverhaal. Als geen ander weet hij hoe de zaken in elkaar zitten. Een goed jaar geleden viel hij echter in ongenade bij Christophe Peeters en werd ontslagen. Hij legde zich daar niet bij neer en spande een reeks rechtszaken aan. Souguir is erin geslaagd met de man tot een vergelijk te komen. Sogent betaalt hem een mooie vergoeding, hij zal allicht op zijn beurt beloven te zwijgen. Dat probleem is opgelost.

Ook Farys wordt strakker aan de leiband gelegd. Farys beheert de Gentse sporthallen en zwembaden. Het schepencollege stelde een afsprakennota op met duidelijke regels. De maatschappij wordt verplicht een duidelijk financieel plan te maken voor de komende jaren en geregeld te rapporteren, ook aan de gemeenteraad. Alvast een stapje in de goede richting.

Het is te gemakkelijk de NV Buffalo-affaire af te doen als een vete onder liberalen. Het gaat om een wissel van de macht. In zijn pogingen om de teugels in handen te nemen, komt Souguir onvermijdelijk in botsing met de vertrouwelingen van Termont, en dus ook met Christophe Peeters. Peeters is een van de laatste spilfiguren uit het Gentse “ons kent ons netwerk”. Hij streek tijdens de vorige legislatuur hoge vergoedingen op bij Publipart en EDF Luminus.

Hij was betrokken bij alle affaires maar kwam er jarenlang goed mee weg. De kiezer heeft hem er niet voor afgestraft. Nu komt de rekening misschien alsnog. De gemeenteraad van september dreigt een confrontatie te worden tussen de twee liberale hoofdrolspelers, aangevuurd door de oppositiepartijen. Afwachten of raadslid Christophe Peeters komt opdagen, of eerder kiest voor een strategische afwezigheid.

MATHILDIS

Machtsverhoudingen De nieuwe Waalse regering toont de machtsverhoudingen tussen en binnen de partijen. Minister-president Elio Di Rupo (PS) is de laatste van de oude generatie. De MR heeft zwaardere postjes binnengehaald dan gedacht. Ecolo blijft een factor van onzekerheid en zou de komende vijf jaar Waals wel eens kunnen afvallen.

Vijf jaar lang geen begroting in evenwicht, gratis openbaar vervoer voor ouderen en jongeren, gratis schoolmaaltijden, groene investeringen zonder nieuwe wegen aan te leggen,…

Voor wie eraan twijfelde: het paars-groene Waalse regeerakkoord is duidelijk links georiënteerd. Toch mogen de liberalen van MR niet klagen.

Een paar van hun ministers hebben zware portefeuilles binnengehaald. Viceminister-president Willy Borsus is bevoegd voor Economie, Buitenlandse Handel, Landbouw, Innovatie en Digitalisering. Stuk voor stuk liberale prioriteiten.

Zijn partijgenoot Jean-Luc Crucke erft Financiën, Begroting en Waalse Luchthavens. Begroting en Financiën zijn voor een liberaal geen cadeau aangezien deze Waalse regering er in de verste verte niet aan denkt te besparen. Maar het is wel een zwaar departement.

Verrassing Bij de PS moeten ze met moeilijkere dossiers tevreden zijn.

Christine Morreale, de nieuwe Waalse minister van Werk, is de verrassing in de regering. Een truc waar partijvoorzitter Elio Di Rupo graag mee uitpakt. Maar de Luikse krijgt een moeilijk departement. Ze moet de Waalse werkzaamheidsgraad optrekken van 63,7 naar 68,7 procent. Niemand die gelooft dat dit zal lukken. Er moeten 100.000 banen bijko-

men. 50.000 zouden bij ongewijzigd beleid gecreëerd worden. Waar de overige 50.000 vandaan moeten komen? Dat is onduidelijk. Het Waalse regeerakkoord is zeer vaag over de maatregelen om jobs te creëren.

Pierre-Yves Dermagne zal het als minister van Lokale Besturen ook niet gemakkelijk hebben. De Waalse steden en gemeenten starten een bedeltocht omdat ze de pensioenen van hun ambtenaren steeds moeilijker kunnen betalen. Elio Di Rupo zal als minister-president zijn ministers testen en zien of ze in de toekomst geroepen zullen zijn tot hogere taken.

Federaal minister bijvoorbeeld, of partijvoorzitter. Gebuisde Waalse ministers zoals Paul Furlan en Eliane Tillieux komen niet meer terug.

Vragen over Ecolo En dan is er Ecolo. Zoals vaak zijn de excellenties daar verrassende namen. De achterban zet de top van de partij vaak onder druk om nieuwe mensen naar voor te schuiven. Gevolg: gedoodverfd minister Stéphane Hazée grijpt naast de begeerde post. Céline Tellier wordt minister van Milieu. Zij komt uit de milieubeweging en moet de “société civile” of brede samenleving vertegenwoordigen.

Dan is er nog Philippe Henry, die op Klimaat en Mobiliteit een tweede kans krijgt. Hij was al eens minister tussen 2009

WALLONIE en 2014, wat geen succes was. De ‘casting’ van Ecolo doet een aantal vragen rijzen over de rol van die partij in de Waalse regering. Het zijn niet direct de sterkste persoonlijkheden.

Partijvoorzitter Jean-Marc Nollet dacht aan ex-voorzitter Jean-Michel Javaux als minister, maar dat botste op de extreme linkervleugel van de partij die zich vooral in Brussel situeert. Javaux is te veel een groene liberaal. Nu al wordt geopperd dat Ecolo de Waalse regering nog voor het einde van de legislatuur zal verlaten.

In PS-kringen is te horen dat Ecolo er door Di Rupo enkel is bijgehaald om de eigen linkse achterban te paaien. De Waalse groenen zijn immers niet nodig voor een meerderheid.

Voorzitters Dat Di Rupo de Waalse regering leidt betekent niet dat hij de federale onderhandelingen laat vallen, zo blijkt. De Bergenaar is op zijn 68ste nog altijd de onbetwistbare nummer één van de partij. Het is echter niet zeker dat hij tot 2024 in het Élysette zal blijven. Tegen dan is Di Rupo 73 jaar. Wat wel vaststaat, is dat Paul Magnette opnieuw partijvoorzitter wordt. De burgemeester in Charleroi is en blijft een eeuwige tweede in de partij en moet de facto in de schaduw van Di Rupo blijven.

Nu de Waalse ministerposten zijn verdeeld, wordt ook bij de MR gedacht aan een nieuwe partijvoorzitter in opvolging van Charles Michel die Europees raadsvoorzitter wordt. Denis Ducarme, federaal minister van KMO’s, is de grootste kanshebber. Iemand uit de Michel-clan dus.

PICARD

8

Actueel

19 september 2019

DIPLOMATIEKE VALIES

Perzische raketdiplomatie

Experts hadden al eerder gewaarschuwd voor de ‘theoretische mogelijkheid’, toch kwam de Iraanse aanval op de grootste Saoedische oliesite als een donderslag bij heldere hemel - letterlijk en figuurlijk. Over de feiten lijkt niet veel discussie te bestaan, maar geeft men er wel de juiste interpretatie aan? Het gaat hier vooral over een diplomatiek signaal van Teheran, zij het dat er een stevig prijskaartje aan vast hangt. Meer dan het puin, is het goed begrijpen van de boodschap de kern van de zaak.

Het ontbreekt ons aan de deskundigheid de ‘bewijzen’ die Amerika op tafel legt te analyseren, net zoals we de hypothese van een X-files-achtig complot van de CIA niet weerhouden. Er van uitgaan dat Teheran achter de aanval op de Saoedische olie-installatie zit, is echter de meest geloofwaardige theorie. De schuld in de schoenen van de Houthi-rebellen schuiven is misschien leuk gevonden, maar weinig plausibel.

Eigenlijk volstaat het een korte analyse te maken van wat zich de voorbije maanden in de regio afgespeeld heeft om tot dit besluit te komen. Aanvallen van die Houthi’s op Saoedische doelwitten zijn op zich niet nieuw. Maar als ze de aanval van vorig weekend op hun conto kunnen schrijven, zou dit betekenen dat hun reikwijdte plots zowat verdrievoudigd is.

Theoretisch kan het natuurlijk, maar dat zou dan ook betekenen dat Iran de directe leverancier van het gebruikte wapentuig was, en dat brengt ons bij de kern van de zaak. Of de drones en/of raketten nu afgevuurd werden vanuit de zone van de Houthi’s, Iraaks grondgebied (nog een stelling) of vanuit Iran zelf, het verandert niets aan de opdrachtgever. Er is de voorbije dagen veel geleuterd over deze wie-vraag, alleen gaat ze aan de kern van de zaak voorbij.

Dubbel verhaal Wat zich vorige zaterdag voorgedaan heeft, zegt veel over de kwetsbaarheid van de Saoedische oliesector. Minder dan twintig inslagen volstonden om 5 procent

van de wereldwijde olieproductie uit te schakelen. Zowat de helft van de Saoedische capaciteit werd plots geneutraliseerd. Radars namen niets waar, laat staan dat er een luchtverdediging die naam waardig in stelling kon worden gebracht. De foto’s van de getroffen installaties verschaffen een dubbel beeld. Washington gebruikt ze om de Iraanse verantwoordelijkheid aan te tonen. Mochten immers de Houthi’s het op hun kerfstok hebben, zo klinkt het, dan zou de impact aan een andere kant van de gebouwen hebben plaatsgevonden. Mogelijk, maar zoals gezegd beschikken wij niet over de kennis en kunde om dergelijke foto’s te interpreteren. Persoonlijk zien we dat materiaal echter vooral als een illustratie van de kwetsbaarheid van wat nog steeds de grootste olie-exporteur ter wereld is.

Amerikaanse reserves Op zijn minst zo interessant als de vaststelling dat een dergelijk offensief tot de mogelijkheden behoort, is de vaststelling dat buiten wat kwade woorden enige (militaire) respons uitblijft. Van de Saoedi’s, net als van hun beschermheer de VS. We komen er direct op terug. Pro forma sloot de Amerikaanse president Trump geen ‘actie’ uit, maar tegelijkertijd liet hij verstaan dat de Saoedi’s daar wel een voortrekkersrol in zouden moeten spelen. En net dat is een taak waartegen ze niet opgewassen zijn, ondanks de forse bedragen die ze in de aankoop van wapentuig allerhande stoppen.

Pompprijs De kern van dit verhaal is de boodschap die Iran wil uitdragen.

Het is een beetje een ‘David en Goliath’-verhaal waar ze gestalte aan willen geven. Jarenlange sancties brachten het land in een moeilijke economische situatie, maar anders dan te zwichten voor de (vooral Amerikaanse) druk, tonen ze hun strijdvaardigheid.

Doorgaans stelt men de verhouding voor als een rivaliteit met winnaars en verliezers, waarbij Teheran in de tweede categorie wordt ondergebracht. Maar als zo’n aanval tot een stijging van de olieprijs leidt, verandert het paradigma.

Plots verslechtert de positie van wie het zwarte goud koopt, terwijl de verkopers er garen bij spinnen, cynisch genoeg ook de Saoedi’s.

Hoezeer de prijs zal stijgen, is koffiedik kijken.

Net zoals het gissen is over hoe zwaar dit aan de pomp gevoeld zal worden. Maar een gunstig element is dit nooit voor een Amerikaanse president die over iets meer dan één jaar herkozen wil worden.

Deal of escalatie?

De voorbije jaren heeft Iran meer over de VS geleerd dan andersom. De Perzen staan er ook voor bekend grenzen af te tasten en, anders dan hoe ze worden afgeschilderd, gebeurt dit vaak op een erg doordachte manier.

De aanval van afgelopen zaterdag is zo’n oefening. De prik was stevig, maar ook weer niet overdreven (zo vielen er bijvoorbeeld geen slachtoffers). De kwetsbaarheid van Saoedi-Arabië wordt aangetoond, maar toch wordt er wellicht geen permanente schade aangericht. “Deze aanval is een hefboom voor Iran om een plaats aan de onderhandelingstafel aangeboden te krijgen”, klinkt het in diplomatieke kringen.

Ze willen de pre-electorale realiteit van de VS maximaal uitbuiten.

Als het van de figuur van Trump afhangt, is de kans op een deal, of op zijn minst de show die hier rond kan worden opgevoerd, groter dan een escalatie. Alleen is hij niet de enige regisseur van het stuk, wat net het grote risico is. Een Saoedisch of zelfs Israëlische reactie kan alsnog voor een escalatie zorgen. Net als een ondoordacht Iraans optreden, niet noodzakelijk op instructie van Teheran zelf. Precies daar ligt de permanente bedreiging.

MICHAEL VANDAMME

Buitenlands spervuur Jihadist Justin Het gebeurde op 11 september, juist achttien jaar na de islamitische terreuraanslagen van 2001, waarbij duizenden mensen werden vermoord. Maar misschien was dat toeval. Tijdens één van de showoptredens van de premier van Canada, Justin Trudeau, was er een incident waarbij een vrouw hem uitschold met enkele rake termen: “Jihadi Justin! You are a traitor!” De vrouw werd onmiddellijk geïsoleerd door de beveiliging en ze werd door het publiek uitgejouwd, terwijl Trudeau in veiligheid werd gebracht. Men had zich kunnen verwachten aan een mediahetze tegen “extreemrechtse racisten”.

Maar het bleef tamelijk rustig, want de protesterende vrouw bleek een ex-moslima te zijn, die zich tot het christendom heeft bekeerd. Intussen hebben we via enkele Canadese webstekken en internetkranten ontdekt dat die de term “Jihadi Justin” en “verrader” zeer vaak gebruiken om Trudeau te omschrijven. In de Vlaamse Beweging smijten we te dikwijls met het woord “verrader” om iedereen te omschrijven die niet even radicaal is als wijzelf. Daardoor is het woord wat afgesleten. Maar het moet dringend weer in zijn oude, sinistere betekenis hersteld worden.

Verraders en gelijke varkens Imams die rekruteren voor IS, islamitische oproepen om Joden te vermoorden, fondsenwerving voor terreurgroepen, loslopende beulen van het kalifaat… Het is in Canada dagelijkse kost. De daders worden niet vervolgd, en de mensen die daartegen protesteren dikwijls wel, net zoals Tommy Robinson in Groot-Brittannië. Canada voert een gedoogbeleid tegen jihadpredikers en haatmoskeeën.

Maar er werd wel groot alarm geslagen toen men op de gevel van een school in de stad Calgary twee met zwarte verf geschilderde slogans ontdekte: “Kill the traitor Trudeau” en “Syrians go home and die”. Wat niet kan voor gewone Canadese burgers die bedreigd worden door islamitische terroristen en criminelen, kon natuurlijk wel voor de premier. Zoals in Orwells Animal Farm: “Alle varkens zijn gelijk, maar sommige varkens zijn gelijker dan andere.” Trudeau kreeg onmiddellijk politiebescherming en er wordt met man en macht gezocht naar de snode kladschilder. Trudeau is inderdaad een verrader, zoals alle politici van zijn slag. Daarin had de sloganschilder gelijk. Zulke politici verraden niet alleen hun vaderland, maar ook de westerse beschaving, en eigenlijk de beschaving tout court. Daar kan geen discussie over zijn. Alleen over de gepaste straffen kan men van mening verschillen. “Syrians go home” is ook een legitieme slogan. Maar hier overdrijft de nijvere militant. Ze moeten natuurlijk niet dood. Als ze maar vertrekken.

“Trudeau Too” Tijdens de “Me Too”-hysterie in de Verenigde Staten speelde Justin Trudeau de rol van heldhaftige feminist, zoals te verwachten was.

Hij stelde dat men een vrouw altijd moet geloven als zij een man beschuldigt van seksueel grensoverschrijdend gedrag, ook al zijn er geen bewijzen, ook al gaat het om feiten die decennia geleden gebeurd zouden zijn. In zijn verwrongen wereldbeeld zijn mannen altijd schuldig en liegen vrouwen nooit. Tot… Tot hijzelf door een journaliste van handtastelijkheden werd beschuldigd. De feiten zouden zich in 2000 hebben afgespeeld, toen Trudeau nog niet in de politiek zat. En nu hij zelf wordt beschuldigd, zingen Trudeau en

zijn politieke vriendjes plots een heel ander liedje. Trudeau ontkent de feiten op zich niet, maar beweert dat het om een misverstand ging. Plots is er geen sprake meer van “zero tolerantie” tegenover mannen die beschuldigd worden van seksueel wangedrag. Het is weer hetzelfde: alle varkens zijn gelijk, maar linkse varkens zijn gelijker dan andere. De regering sluit de gelederen en neemt Trudeau in bescherming. Ook de media staan bijzonder welwillend tegenover hun lievelingetje. Waarschijnlijk is dit de eerste keer dat u iets leest over Trudeaus “groping incident”, zoals het in de Canadese pers genoemd wordt.

Sovjetstandbeeld Generaal Ivan Konev was een bolsjewiek van het eerste uur en een gunsteling van Stalin. In 1945 veroverde hij Praag, in 1956 smoorde hij de Hongaarse opstand in bloed en in 1968 leidde hij de onderdrukking van de Praagse Lente. Hoewel de Tsjechen historisch gezien een positiever beeld van Rusland hebben dan de Polen en de Hongaren, beschouwen velen Konev wel als een symbool van het stalinisme en de Sovjetterreur. Op 21augustus dit jaar, de verjaardag van de Sovjetinvasie van 1968, had een onbekende op het standbeeld van Konev in Praag een slogan geschilderd, die vrij vertaald betekent: “Neen aan de bloedige generaal. Laat ons het nooit vergeten.”

Het was trouwens niet de eerste keer dat zoiets gebeurde. De plaatselijke burgemeester Kolar liet het monument daarom met zeildoek afdekken. Dat was niet naar de zin van een aantal sympathisanten van Konev, die het zeildoek verscheurden. Ook enkele Tsjechische parlementsleden en zelfs de woordvoerder van president Milos Zeman namen aan die actie ten gunste van Konev deel. Nu ja, er zijn ook vrouwen die brieven schrijven aan Dutroux. Hoe dan ook, het had bij een onbenullig incidentje kunnen blijven, als Vladimir Medinsky, de Russische minister van Cultuur, zich er niet mee had bemoeid. Hij noemde burgemeester Kolar een “Gauleiter”. Een nazi dus. Dacht hij misschien dat Tsjechië nog altijd een Sovjetkolonie was? Het is typisch voor de ziekelijke manier waarop de huidige Russische leiders zich blijven identificeren met het misdadige regime van de Sovjets. En in dàt opzicht is dit helemaal geen onbenullig diplomatiek relletje, maar een gevaarlijk teken aan de wand.

Oorlogsmisdadiger Er zit ook een Duits luik aan de geschiedenis van Konev. In 1944 liet hij bij de vernietiging van de omsingelde Duitse troepen in de “Kessel” ten westen van de Dnjepr duizenden Duitse krijgsgevangen afslachten. In zijn eigen woorden: “De cavalerie maakte hen tenslotte af. We lieten de kozakken op hen inhakken zo lang ze maar wilden.

Ze hakten zelfs handen af van degenen die hun armen omhoogstaken om zich over de geven.” Konev vond dat klaarblijkelijk grappig.

Hij vertelde dat verhaal smakelijk lachend aan de Servische socialist Milovan Dilas, die later een bekend criticus en dissident werd.

Net zoals de andere Sovjetgeneraals gaf Konev zijn manschappen in de veroverde gebieden in Oekraïne, Polen en Duitsland de vrije teugel om te moorden, te plunderen en te verkrachten. Dat neemt niet weg dat in verschillende Russische steden standbeelden van hem staan. Er staat er zelfs nog een in Slowakije, en een in Oekraïne, waar hij het lelijkst het beest heeft uitgehangen.

Het nabije buitenland

19 september 2019

MACRON, COPRINS VAN ANDORRA Vorige week bracht president Emmanuel Macron een bezoek aan Andorra, het vorstendom tussen Spanje en Frankrijk waarvan hij een “coprins” is.

Het staatshoofd liet zich de aandacht welgevallen.

Dat stuitte op kritiek, want Andorra staat bekend als een belastingparadijs. En in het vorstendom is abortus nog altijd verboden.

Andorra is één van die bijna vergeten Europese dwergstaten. Gelegen in het oosten van de Pyreneeën heeft Andorra een oppervlakte van amper 486 vierkante kilometer en telt het zo’n 80.000 inwoners. Het is één van de vorstendommen die in de tijd van Karel de Grote dienst deed als dam tegen invallen van de Moren. Door de geografische ligging heeft de dwergstaat altijd een zekere onafhankelijkheid kunnen bewaren. Andorra is geen lidstaat van de EU maar is er sterk mee verbonden. Sinds 2002 is de euro het betaalmiddel. Daarvoor was het de peseta en de Franse frank. Andorra is een soevereine parlementaire democratie, die het historische bestel met twee coprinsen als staatshoofden behoudt, maar het regeringshoofd de uitvoerende macht biedt. De ene coprins is bisschop is Joan Enric Vives i Sicila. De andere is de Franse president, Emmanuel Macron.

Pensioen met punten Vorige week bracht Macron als coprins een bezoek aan Andorra. De president voelde zich duidelijk in zijn sas. Hij werd hartelijk ontvangen. En de titel van coprins spreekt hem aan. Van Macron is bekend dat hij zich graag de rol van “republikeinse monarch” aanmeet. En in Andorra liep hij in de voetsporen van de vorige coprinsen. Karel de Grote, Napoleon, de Gaulle… Macron zei bij zijn bezoek dat hij zijn

Si la France m’était contée passage als “een bedevaart” beschouwde. Hij heeft immers de zeven parochies van het vorstendom bezocht. De president bleef 24 uur ter plaatse. Dat is uitzonderlijk. François Hollande deed dat ook, maar Nicolas Sarkozy had een meer gespannen relatie met Andorra. Daarover verder meer.

Macron werd tijdens zijn bezoek meermaals geïnterpelleerd over het beleid dat hij in Parijs voert. Onder andere de pensioenhervormingen die naar goede Franse traditie zeer traag worden doorgevoerd. Een oud koppel sprak hem daarover aan. Blijkbaar bestaat in Andorra een pensioen met punten en krijgt iedereen bij zijn vertrek op 65 jaar een aardig pensioen. Macron moest toegeven dat het een goed systeem is, en tussen de lijnen door zei hij dat men zoiets in Frankrijk zou moeten invoeren. Maar er is vaak een terughoudendheid ten opzichte van hervormingen, zei hij.

Geen kritiek op het beleid In tegenstelling tot zijn voorgangers heeft Macron bij zijn bezoek aan Andorra geen kritiek geuit op het beleid van het vorstendom. Dat was in het verleden anders, maar het lag ook zeer gevoelig. Tenslotte is de rol van de Franse president als coprins louter symbolisch. Dat hield Sarkozy echt niet tegen om zijn ergernis te uiten over de rol die Andorra lange tijd als belastingparadijs heeft gespeeld. In het vorstendom moet geen belasting betaald worden op gekochte spullen. Nu is het statuut van belastingparadijs aanzienlijk afgenomen. En Macron vond het daarom niet nodig kritiek te uiten op het fiscale beleid.

Hij werd tijdens zijn bezoek wel onder druk gezet om iets te zeggen over het verbod op abortus in het zeer katholieke Andorra. Enkele feministes protesteerden tegen de strenge wetgeving. Macron stelde dat hij “altijd de rechten van de

HET LEGE PODIUM Prime Minister Boris Johnson stuurde z’n kat naar een persconferentie met zijn Luxemburgse evenknie.

Dag na dag stellen steeds meer burgers, opiniemakers, academici en journalisten zich de vraag of de Britse regering thans niet schromelijk haar hand aan het overspelen is. In hoeverre is het ‘Trumpiaanse’ gedrag van Johnson sympathiek? En belangrijker: werkt het niet averechts?

Indien Boris Johnson een gewone toerist was, dan kreeg hij vast korting bij het boeken van vliegreizen. Sinds een maand toert de Britse Premier Europa rond. In de afgelopen weken sprak hij onder andere met de Duitse bondskanselier. Het gesprek met Angela Merkel was grotendeels een maat voor niks. Johnson wil nog steeds af geraken van de zogenaamde ‘backstop’, de Brexit-regeling voor het grensverkeer tussen Noord-Ierland en de Ierse Republiek.

Merkel was duidelijk: indien Johnson zaken aan het uittredingsverdrag met de Europese Unie wil veranderen dan dient hij zelf met een onderbouwde oplossing voor de dag te komen. Merkel gaf de Conservatief een maand te tijd om zulk een voorstel uit te werken. De periode van 31 dagen loopt eind deze week af.

Geen alternatief Maandag liet een Britse woordvoerder weten dat de intensiteit van de gesprekken met de Europese onderhandelaars wordt opgedreven. Aan de kant van Jean-Claude Juncker, uittredend voorzitter van de Europese Commissie, werd een heel ander geluid opgevangen. De Commissie wacht nog steeds op een onderbouwd alternatief, dat van Britse zijde moet komen. Afgelopen weekeinde hield Johnson halt in het Groothertogdom Luxemburg. Daar besprak hij met Xavier Bettel, de liberale Eerste Minister van de ministaat,

Veeg uit de pan Intussen blijven ook aan de andere kant van het Kanaal de reacties niet uit. De huidige Britse leider krijgt van zijn voorganger en partijgenoot David Cameron een veeg uit

TRAGEDIES, KOMEDIES EN GROENLINKSE DRUGHANDELAARS Hegel schreef dat historische feiten en personen zich in zekere zin herhalen, en Marx voegde eraan toe dat dat de eerste keer meestal een tragedie is en de tweede keer een komedie. Als voorbeeld noemde hij het optreden van Napoleon Bonaparte op het wereldtoneel een tragedie en dat van zijn neef Louis Napoleon als keizer Napoleon III een komedie.

Het is helaas niet altijd waar. Men kan de Frans-Duitse Oorlog van 1870 zien als een tragikomische poging van Napoleon III om de glorieuze overwinningen van Napoleon I nog eens over te doen. Maar daarna kwam de Eerste Wereldoorlog als een poging tot ‘replay’ van die oorlog en nog later, in een nog zuiverder vorm, de Tweede Wereldoorlog als een ‘replay’ van de Eerste.

Maar al die herhalingen waren tragedies, geen komedies.

Niet voor de officiële overwinnaars en niet voor de verliezers.

Horst Seehofer, ooit de ‘grote blanke hoop’ van de Beierse CSU - de uitdrukking komt uit de bokswereld, niet uit de politiek - is duidelijk in de fase van de farce en de tragikomedie beland.

Toen de nieuwe Italiaanse regering besloot de havens opnieuw open te stellen voor kolonisten uit Afrika, bood Seehofer aan een kwart van al die immigranten in Duitsland op te nemen. Dat wordt dan een ‘replay’ van het jaar 2015. ‘Wir schaffen das! Und wieder und wieder!’ Tragikomisch en bespottelijk voor Seehofer en de CSU, echt tragisch voor Duitsland en Europa.

Links organiseert drughandel Men zou het niet zeggen als men haar ziet, maar de Bezirksbürgermeisterin van het Berlijnse gebiedsdeel Friedrichshain-Kreuzberg is officieel een vrouw. Zij heet Monika

Schommelende populariteitscijfers De reis naar Andorra was volgens waarnemers een manier voor Macron om even te ontsnappen aan het hectische Parijs. Er is nog altijd het protest van de gele hesjes. Er zijn stakingen tegen de geplande pensioenhervormingen voor het overheidspersoneel. Macron blijft het moeilijk hebben zijn populariteit op te krikken. Deze zomer schommelde zijn populariteit rond 38 procent. Meer dan een jaar geleden, toen hij afklokte op 31 procent. Toen leed de president zwaar onder de zaak-Benalla. Pro memorie: Benalla was als lijfwacht en vertrouweling van de president in allerlei louche zaakjes betrokken.

Wel is het zo dat zijn populariteit sinds de G7-top in Biarritz aan het toenemen is. Macron kon er zich profileren als een verantwoordelijk staatshoofd. Vooral bij jongeren (+22 procentpunt) en bij aanhangers van Les Républicains (eveneens +22 procentpunt) nam zijn populariteit toe. Het totale plaatje blijkt niet opbeurend voor de president. Hij profiteert vooral van de zwakte van zijn tegenstanders. Een peiling op basis van mogelijke presidentskandidaten leert dat Macron met 30 procent van de kiesintenties nog altijd op één staat. Dan volgt Marine Le Pen (RN) met 28 procent.

De rest heeft een grote achterstand. De ecologist Yannick Jadot (12 procent), de extreemlinkse Jean-Luc Mélenchon (9 procent), de rechtse Laurent Wauquiez (8 procent) en de socialist Olivier Faure (4 procent) maken weinig kans.

SALAN

ENGELAND de pan. Cameron is van mening dat Johnson enkel uit eigenbelang pleitte voor EU-uittreding. Op die manier kon hij de lieveling worden van de Conservative Party, aldus Cameron. Een opvallende uitspraak, aangezien over Cameron hetzelfde gezegd kan worden. Immers, het was Cameron die het EU-referendum organiseerde. Op die manier hoopte de voormalige Premier om de Brexit-discussie voor eens en altijd te beslechten en als een groot politiek leider, die niet bang was van de stem van het volk, de geschiedenisboeken in te gaan. David Cameron komt intussen voor de dag met zijn memoires. Daarin komen veel meer zaken aan bod dan uitsluitend zijn verhouding tot Boris Johnson en het Brexit-referendum. Binnenkort gaan we nader in op de inhoud van dit boek.

Rechters moeten oordelen Onderwijl zitten de leden van het Lagerhuis lekker thuis.

Boris Johnson heeft immers de parlementaire werkzaamheden tot half oktober opgeschort. De linkse oppositie is hier allerminst mee gediend. Zij zijn van mening dat de wetgevende macht door de regering gesaboteerd wordt. In een Londense rechtbank buigen elf rechters zich sedert dinsdag over de zaak. Zij zullen dienen te oordelen of het sluiten van het parlement (on)grondwettig is. De kans is reëel dat de rechtbank Johnson terugfluit.

Eerder gebeurde in Schotland iets gelijkaardig, toen vijfenzeventig parlementsleden naar de rechtbank stapten. Op 11 september oordeelde de meest hooggeplaatste rechter in de deelstaat dat de sluiting van het Britse Lagerhuis ongrondwettig is. Anderzijds was de rechtbank niet bij machte om de regering in Westminster te dwingen de opschorting van de parlementaire werkzaamheden per direct ongedaan te maken.

LVS

Bei uns in Deutschland

Herrmann en zij is lid van de Grünen. Zij is weliswaar blank, wat bij de Grünen enigszins verdacht is, maar zij is ook lesbisch en dat geeft haar dan weer een voetje voor. Zij haalde onlangs de media door te bekennen dat zij in haar eigen Berlijn ’s nachts niet door een park durft lopen, al durfde ze de groepen niet benoemen die haar zouden kunnen belagen. Maar zij maakte zich bij fatsoenlijke Duitsers vooral gehaat omwille van haar beleid tegenover de meestal Afrikaanse drugdealers in het beruchte Görlitzer Park. Er kwamen voorstellen om het park te sluiten of om scherpere veiligheidsmaatregelen te nemen, maar Herrmann wees dat af.

Volgens haar willen de omwonenden, die zich verenigd hebben in een buurtcomité dat ‘Parkraad’ genoemd wordt, het park openhouden voor iedereen, ook voor de drugdealers. Geen enkele groep mag verjaagd of uitgesloten worden. Zelfs áls dat waar is, dan is het nog geen argument. Beleid moet door politici bepaald worden, niet door een links buurtcomité. Zou Herrmann ook het advies opvolgen van een buurtcomité dat zich verzet tegen de bouw van een asielcentrum in de wijk?

Een perswoordvoerder van de Berlijnse politie wees die zachte aanpak radicaal af: “Toegeven aan de drughandelaars en proberen het park ook voor hen aangenaam in te richten en hen te integreren in dezelfde omgeving waar ook spelende kinderen en families komen, is de verkeerde weg. […] Alleen een beleid van nultolerantie kan het Görlitzer Park drugvrij maken.”

Op de vraag van een journalist of men moet proberen het dealen te laten ophouden, antwoordde een woordvoerder van het buurtcomité schaamteloos: “Nee.” Volgens hem mag er best gedeald worden, zolang het andere groepen maar niet stoort.

Het buurtcomité nam wel het geniale initiatief een voetbaltoer-

FRANKRIJK

vrouwen heeft verdedigd en dat hij voor de gelijkheid van man en vrouw is”. Maar verder ging hij niet. Want Macron is “enkel de vertegenwoordiger van het Franse volk”. Lees: met Andorra wil hij zich niet moeien.

Right or wrong de politieke actualiteit. Zoals gebruikelijk is bij internationale ontmoetingen, vindt na afloop, normaal gesproken, een gezamenlijke persconferentie plaats. Nu vallen ‘Boris Johnson’ en het ‘Brexit-circus’ moeilijk in te passen in een normale gang van zaken. De Britse Eerste Minister stuurde zijn kat naar het persmoment. Gevolg? Xavier Bettel stond alleen op het podium, met naast hem een tweede spreekgestoelte, waarachter niemand plaatsnam. Een pijnlijke vertoning. De vraag is: pijnlijk voor wie?

De Luxemburger had geen zin om zich te verantwoorden voor de bijzondere situatie en was niet van plan door het stof te kruipen. Dus maakte hij van het ogenblik gebruik om Johnson en de Britse regering de oren te wassen. De frustratie was duidelijk zichtbaar. Bettel omschreef Brexit als een nachtmerrie en stelde dat het aan Prime Minister Boris Johnson, en niemand anders, toekomt om een oplossing te vinden voor de huidige patstelling. De Luxemburgse Eerste Minister stelde voorts dat er zoiets bestaat als het recht op betogen. Hiermee verwees hij naar de manifestanten die post hadden gevat voor de gebouwen waar Johnson en Bettel gesprekken voerden. Bij het verlaten van de vergadering werd Johnson door de menigte uitgejouwd. In de wandelgangen viel te horen dat de Britse vertegenwoordiging gevraagd had om de persconferentie binnen te laten plaatsvinden. De Luxemburgse protocollaire diensten zouden dit voorstel hebben afgewezen. Allicht is dit de reden waarom de Britse Conservatieve leider het in het Groothertogdom verder voor gezien hield.

9

DUITSLAND nooi te organiseren met tien ploegen, “overwegend samengesteld uit mensen uit andere landen die zich dikwijls in het park ophouden”. Die ploegen heetten onder andere Senegambi, Mali, Algeria-Tunesia en 224 Guinea. O, wat zullen de drugdealers daar bang voor zijn!

SPD, Die Linke en de Grünen die het gebiedsdeel samen besturen, hebben 150.000 euro uitgetrokken voor een project waarbij druggebruikers in of nabij het park de kwaliteit van hun drugs kunnen laten testen. Verder hebben zij enige orde in de chaos gebracht, door in het park duidelijk afgebakende verkooppunten aan te duiden waar iedere drughandelaar ongestoord zijn waren kan aanbieden. Ordnung muss sein. Daaraan ziet men dat die linksen ondanks alles toch Duitsers zijn, die de zaken tot in de puntjes regelen. Zelfs drughandel.

Terugkeer Ach, soms stel ik mij voor dat soldaten en officieren van een oud gedisciplineerd Freikorps uit de doden opstaan, met hun geweren en bajonetten, en dat zij ’s nachts het Görlitzer Park omsingelen, heel dat zootje drughandelaars bijeendrijven en standrechtelijk executeren. En als ze toch bezig zijn, een aantal decadente, misdadige politici (m/v/x) als Monika Herrmann en haar linkse medeplichtigen erbij, omdat zij die pestbuil jarenlang hebben laten etteren. Ik denk niet dat dat opgevat kan worden als een oproep tot geweld. Officieel bestaan geesten niet. Volgens mij is er in de Duitse wetgeving dan ook geen enkele clausule voorzien die het oproepen van geesten strafbaar stelt. Zelfs niet als dat de geesten van dappere blanke soldaten zijn.

PAUL BÄUMER

10

Beeldspraak

19 september 2019

MEDIALAND

Bij de start van het nieuwe schooljaar…

VRT wil meer geld Nieuws kan je dat amper noemen. De VRT is immers een openbare instelling, en openbare instellingen willen per definitie steeds meer geld. Hoe slechter zo’n openbare instelling haar opdracht uitvoert, hoe meer geld ze wil, en dan niet om haar opdracht beter te kunnen uitvoeren, maar net om nog meer dwars te kunnen liggen tegenover de overheden en de burgers die het geld voor hen ophoesten.

Dat de VRT verleden week berekende dat ze meer geld nodig heeft om ideologisch representatiever te worden, zoals de N-VA dat zou willen, was niet bepaald een verrassing. Alleen geloven we er geen snars van dat als de VRT ook effectief meer geld zou krijgen, zij dat geld gaat gebruiken om werkelijk ideologisch representatiever te worden. Wel integendeel. We hopen dus dat de N-VA niet in die doorzichtige val trapt, en dat rood-groene fabriekje geen extra geld toestopt om de propagandastroom nog wat meer op te drijven.

Trouwens, wij zien niet in waarom een betere ideologische representativiteit meer geld zou moeten kosten.

Schroef gewoon de rood-groene propaganda drastisch terug, en gebruik het uitgespaarde geld om ook eens de andere, en vooral grotere klok in Vlaanderen te laten weerklinken. Moeilijker dan dat hoeft het echt niet te zijn.

Peiling? Welke peiling?

Het is een klassieker: vergeleken met de andere landen in de Europese Unie worden in België amper politieke opiniepeilingen georganiseerd. Gevolg is dat wie voor de opiniepeiling betaald heeft, overdadig veel ruimte aan de resultaten van de peiling besteedt, terwijl de concurrentie het liefst van al met geen woord erover wil reppen. Zo ook deze keer voor de peiling van Ipsos: in Het Laatste Nieuws werd de ene bladzijde na de andere volgeschreven met allerlei commentaren en beschouwingen, terwijl je bij de concurrenten De Standaard en de VRT amper iets te weten kwam over die peiling. De andere media, die zelf geen peilingen organiseren, laveerden daar ergens tussenin, met een kort bericht waar je als lezer niet veel wijs van werd.

Alleen, zoals u elders in dit nummer kan lezen, waren de resultaten van die peiling behoorlijk explosief, met enkele schokgolven in de politieke wereld als gevolg. En wat kan een openbare omroep of zelfverklaarde kwaliteitskrant anders doen dan schoorvoetend berichten over de politieke reacties en de gevolgen van die peiling? Ziedaar het dilemma van De Standaard en de VRT begin van deze week. Over de peiling zelf kwamen de lezers amper iets te weten, behalve dan een alleenstaand resultaatje in het ene bericht, en een ander procentje in een andere commentaar wat verder. Geen sprake van dat de twee media de resultaten in een eenvoudig grafiekje zouden overnemen, zodat de lezer eindelijk te weten zou komen wat nu precies aan de hand was. Op zo’n ogenblikken lijkt het wel alsof sommige media wíllen dat hun lezers ook eens bij de concurrentie gaan kijken!

Maar geen nood, misschien hebben de VRT en De Standaard nu met grote haast een eigen opiniepeiling besteld.

Kunnen ze binnen afzienbare tijd ook een paar bladzijden volschrijven met de ene beschouwing na de andere, terwijl De Morgen en VTM dan de kiezen op mekaar zullen houden. We zijn nu al benieuwd welke verrassende resultaten die peiling van de VRT en De Standaard zal hebben.

Eén van onze collega’s, met een nogal slecht karakter als u het ons vraagt, meende te kunnen voorspellen dat die peiling zal uitwijzen dat zowel N-VA als Vlaams Belang achteruitgaat, terwijl Groen een grote sprong voorwaarts maakt en de grootste partij in Vlaanderen wordt. We vragen ons af waar hij het toch vandaan haalt.

FILM reageerden op de brutale PS-manœuvres van de laatste week? Al maanden hekelen ze de tactiek van de N-VA om de Vlaamse regeringsonderhandelingen te temporiseren, zodat die partij federaal niet in ‘t zak gezet wordt door CD&V en Open Vld. Maar wanneer de PS eist dat die partijen eindelijk zouden doen waar ze tot nog toe steeds in uitgeblonken hebben bij onderhandelingen met Franstaligen, namelijk mekaar verraden en zichzelf vernederen om toch maar aan een Belgisch postje te geraken, dan springen diezelfde commentatoren meteen in het gareel om de PS te verdedigen.

Als de N-VA vraagt om niet in een federale regering te stappen zonder een meerderheid aan Vlaamse zijde, en CD&V en Open Vld via de Vlaams regeringsvorming dwingt om aan die belofte vast te houden, vindt de Vlaamse pers dat ongehoord. Maar als de PS er een punt van maakt de “Zweedse coalitie” niet te willen “depanneren”, en dus als symbool eist dat minstens één van de Vlaamse partijen door de andere Vlaamse partijen naar huis gestuurd wordt, moeten de Vlamingen daar maar meteen begrip voor opbrengen. Je kan toch niet verwachten dat de PS zomaar in een “rechtse” regering zou willen stappen, heet het dan. Alleen, als dat werkelijk het probleem is voor de PS, dan kan ze toch gewoon eisen dat de meest rechtse partij van de onderhandelingstafel verdwijnt, en dan kan ze die zelf toch aanwijzen? Voorstellen dat de Vlaamse partijen onder mekaar zelf mogen uitmaken wie er afgereden wordt, heeft uiteraard maar één doel: dat Open Vld en CD&V de N-VA op zo’n vernederende wijze de deur wijzen, dat ze er in geen honderd jaar aan zouden denken de volgende federale regering te doen vallen, uit schrik voor de Vlaamse kiezer. Meteen de garantie dat paars-groenCD&V de rit tot in 2024 zal uitdoen, tenzij een Franstalige partij er alsnog voortijdig de brui aan zou geven.

Het beroemde griezelverhaal van auteur Stephen King over Pennywise, de dansende clown, werd in 1990 al eens verfilmd in een tweedelige miniserie, geregisseerd door Tommy Lee Wallace. In 2017 kwam Andy Muschietti, bekend van de horrofilm “Mama” (2013), op de proppen met een verrassend stijlvolle versie van het verhaal van Pennywise. In IT maken we kennis met de ‘Losers Club’: Billy, Richie, Mike, Ben, Eddie, Stanley en Beverly.

Twitter blokkeert Cuba Afgelopen woensdag blokkeerde Twitter de accounts van enkele Cubaanse staatsmedia en politici, maar ook van andere Cubaanse persoonlijkheden. Ook enkele onafhankelijke journalisten, die niet meteen gelinkt kunnen worden aan het communistische regime, zagen hun accounts door Twitter geblokkeerd. De actie kwam er vlak voor de Cubaanse president Miguel Díaz-Canel een toespraak zou houden. Sommige accounts werden intussen weer vrijgegeven, terwijl het account van de voormalige president Raúl Castro op het ogenblik dat we dit schrijven nog steeds geblokkeerd is.

Zoals altijd is het niet helemaal duidelijk wat precies de reden is waarom Twitter de accounts blokkeerde. Maar het lijkt er deze keer op dat Twitter de Cubaanse overheid ervan beschuldigt haar boodschap op een kunstmatige wijze op te blazen op het sociale mediaplatform. Ze zou dit doen door dezelfde melding over verschillende accounts te spreiden, en door allerlei accounts mekaars boodschappen te laten “retweeten” en “liken”. Maar dat ook Cubanen die niet meteen verdacht kunnen worden van samenwerking met de Cubaanse overheid in de klappen deelden, pleit niet echt in het voordeel van Twitter.

Het is opmerkelijk dat voor de tweede keer op korte tijd een socialemediaplatform een staat als het ware het zwijgen oplegt. Amper een paar weken geleden ondernamen Facebook, Twitter en YouTube al eens actie tegenover China, in verband met de protesten in Hong Kong. Op papier is China een communistisch land, en in de praktijk is het vooral een autoritaire staat. Dat laatste kan je ook van Cuba zeggen, maar daar blijft de insteek van het regime tot nader toch nog vooral communistisch en zeer anti-Amerikaans. Dat Twitter het communistische Cuba het zwijgen oplegt, en dan nog wel vlak voordat de Cubaanse president Miguel Díaz-Canel in een hevige toespraak kritiek wou uiten op de Amerikaanse president Donald Trump en zijn beleid van sancties tegenover het Cubaanse regime, hadden we een jaar geleden misschien toch niet durven te voorspellen. Tot nu toe hadden de beheerders van de sociale media het immers vooral op rechtse stemmen gemunt wanneer ze nog maar eens aan het blokkeren sloegen.

Vraag is hoelang de sociale media dit beleid van relatief willekeurig blokkeren van accounts, zonder veel uitleg achteraf en slechts een beperkte toegang tot beroep tegen zulke maatregelen, gaan kunnen volhouden. In hun waan dat zij de hele wereld naar hun hand kunnen zetten, zullen ze vroeg of laat de verkeerde staat of de verkeerde politicus het zwijgen opleggen, en dan zouden de poppen voor hen wel eens lelijk aan het dansen kunnen gaan!

Een bijeengeraapt ensemble van buitenbeentjes op school, die allemaal met hun eigen angsten en trauma’s worden geconfronteerd wanneer Pennywise de inwoners van Derry terroriseert. Ze bundelen de krachten en krijgen het voor elkaar Pennywise, of ‘Het’, te verslaan, maar beloven daarna plechtig aan elkaar dat, mocht Pennywise ooit terugkeren, zij ook allemaal naar Derry zullen terugkeren om ‘Het’ eens en voor altijd te beëindigen.

27 jaar later…

Deel twee van het verhaal maakt een enorme tijdsprong. De leden van de ‘Losers Club’ zijn opgesplitst, en hebben (bijna) allemaal een heel ander leven, ver weg van Derry. Het verleden en alle bijbehorende herinneringen en trauma’s hebben zij begraven, maar een telefoontje van de achterblijver brengt snel onrust in de tent. Het litteken dat zij allemaal dragen in de palm van hun hand, doet niet alleen de herinnering aan een pijnlijke belofte bovendrijven, maar ook gruwelijke gebeurtenissen tijdens die ene zomer, de start van de ‘Losers Club’. Maar een belofte is een belofte, dus er zit niets anders op voor de ‘Losers’ dan terug te keren naar Derry. Één van de redenen waarom deel 1 zo goed ontvangen werd, was het geweldige jeugdensemble, en de herkenbare chemie binnen hun vriendengroep.

De klus om deze groep vrienden net zo goed te laten werken in de volwassen versie, had Muschietti niet beter kunnen klaren. De volwassen sterrencast lijkt niet alleen sprekend op hun jongere versies, ze hebben ook allemaal dezelfde energie en eigenaardigheden, en delen onderling nog steeds dezelfde chemie als 27 jaar geleden. Vooral Finn ‘Stranger Things’ Wolfhard en zijn volwassen personage, gespeeld door Bill Hader, zijn subliem als de eeuwige grappentapper Richie Tozier. In de rol van Beverly zien we Jessica Chastain, en in de rol van Billy, James McAvoy.

In de rol van Pennywise zien we nog altijd Bill Skarsgård, die niet ouder of volwassener lijkt te zijn geworden, maar des te hongeriger. De clown speelt nog altijd met de angsten van zijn prooien, en met volwassen prooien zijn ook de angsten angstaanjagender.

Dat wil zeggen, meer bloed en meer goorheid.

Artefacten en rituelen

Vlaamse pers verdedigt brutale PS-manœuvres Is het u ook opgevallen hoe mild de commentatoren in de in Noord-België verschijnende Nederlandstalige pers

IT Chapter Two

Corruptieonderzoek naar Didier Reynders

Voor degenen die zaten te wachten op meer uitleg omtrent het achtergrondverhaal van Pennywise, krijgen in IT Chapter Two waar ze op zaten te wachten, maar misschien geen waar voor hun geld. De ‘losers’ ontdekken dat de enige manier om Pennywise te verslaan een eeuwenoud indianenritueel is, wat door de structuur en opbouw van de film heel erg vergezocht aanvoelt. In de twee uur en vijftig minuten durende film wordt vervolgens pas rond de laatste dertig minuten aandacht aan dit plot besteed, met een enorm langdradige aanloop ernaartoe. Een bestseller van 1.138 pagina’s verfilmen is geen gemakkelijke opgave, toegegeven, maar met een aantal kleine aanpassingen in de Drie-“act”-structuur van de film had het plot misschien meer gegrond gevoeld.

Hoewel altijd wel iets negatiefs te zeggen valt (zoals de mainstream aard van de film), blijft IT Chapter Two een aanrader voor elke horrorliefhebber. Nu te zien in de zalen!

THIRZA NERISSA

Op de praatstoel

19 september 2019

11

Matthias Storme

“Vragen bij de compatibiliteit van UNIA met onze grondwettelijke scheiding der machten” Gelijkekansencentrum UNIA is en blijft een weinig geliefde instelling in (centrum) rechtse kringen. Professor en conservatief denker Matthias Storme (N-VA) zetelt inmiddels vijf jaar in het bestuur en getuigt onder meer over het doorgeslagen linkse gedachtegoed bij UNIA. Hoe ziet Storme de toekomst van UNIA? Wat met de antidiscriminatiewetgeving? En moet Dries Van Langenhove gestraft worden? SCEPTR-redacteur Tom Lallemand vroeg het hem.

We ontmoeten elkaar op het advocatenkantoor van Storme in Gent. Matthias Edward Storme is naast hoogleraar aan de KU Leuven en conservatief denker immers ook advocaat. Maar bovenal is Storme inmiddels vijf jaar bestuurslid bij gelijkekansencentrum UNIA. Hoog tijd voor een terugblik volgens SCEPTR-redacteur Tom Lallemand. Het werd een boeiend gesprek over UNIA, de antidiscriminatiewetgeving, Dries Van Langenhove en de regeringsonderhandelingen.

U bent geen fan van UNIA, maar zit daar wel in de raad van bestuur.

Hebt u het er wat naar uw zin?

Matthias Storme: De ene dag gaat dat al beter dan de andere, maar het is een feit dat ik niet altijd met evenveel plezier aanschouw wat er allemaal gebeurt met UNIA. Ik probeer er het beste van te maken en zonodig de spreekwoordelijke luis in de pels te zijn.

U zetelt inmiddels al enkele jaren in het bestuur van UNIA. Bent u tevreden over uw verwezenlijkingen daar?

Ik ga daar geen doekjes om winden. Heel veel valt vanuit een minderheidspositie niet te bereiken of te verwezenlijken bij UNIA. Ik ben er een bestuurslid dat benoemd is door het Vlaams Parlement. Bijgevolg kan ik enkel stemmen over zaken die een Vlaamse bevoegdheid zijn, wat spijtig genoeg nog altijd minder is dan de federale bevoegdheden. Maar ik heb mijn best gedaan en ik geloof toch dat ik als tegengewicht een verschil heb kunnen maken. Zo heb ik bijvoorbeeld systematisch geargumenteerd tegen vervolging van dingen die te maken hebben met vrije meningsuiting. Ik heb de indruk dat UNIA daarin ook wat terughoudender is geworden.

Een bestuurder bij UNIA is dus machteloos, zegt u?

Niet volledig machteloos, maar er zijn beperkingen aan wat iemand daar kan doen. Daarnaast stel ik mij ernstige vragen bij de compatibiliteit van dit soort or-

ganisaties met onze grondwettelijke scheiding der machten tussen wetgevende, uitvoerende en rechterlijke macht. We hebben allerlei zogenaamd onafhankelijke organisaties zoals UNIA, die buiten die driedeling functioneren.

minder duidelijke verantwoordelijkheden zijn.

Volgens N-VA’er Michael Freilich is bij UNIA “de slinger van het hele linkse gedachtegoed te ver doorgeslagen”. Ziet u dat ook zo?

Ik ben daar altijd een tegenstander van geweest en zal dat altijd blijven, omdat er geen algemene verplichting tot gelijke behandeling bestaat en dat bovendien fundamenteel in strijd is met onze belangrijkste grondwettelijke vrijheden. De vrijheid van vereniging bijvoorbeeld bepaalt dat mensen zich mogen verenigen met wie ze willen en bijgevolg ook dat ze daarbij niet juridisch verplicht kunnen zijn zich te verantwoorden voor het onderscheid tussen mensen dat ze bij die keuze maken. Burgers mogen andere burgers moreel en sociaal ter verantwoording roepen of weigeren met elkaar om te gaan wanneer die de grenzen van het fatsoen te bui-

Het is moeilijk om dat allemaal links-rechts te zien, maar er is in de klassieke termen inderdaad een linkse ideologie te merken binnen UNIA, dat klopt. Er leeft een bepaalde gelijkheidsideologie die niet zuiver naar formele gelijkheid kijkt. Ze streven naar een gelijke uitkomst voor iedereen, in plaats van gelijke kansen.

Gelijkekansencentrum UNIA krijgt soms, ook vanuit uw partij, het verwijt in zijn focus wel erg eenzijdig te zijn. Zo zouden antiblank racisme en antisemitisme, die al jaren sterk toenemen, verwaarloosd worden binnen UNIA. Klopt dat volgens u?

Het is inderdaad zo dat binnen UNIA een duidelijke bias of een soort vooroordeel heerst over wie bescherming nodig heeft.

Het klopt dat er een soort cultureel-marxistische insteek is, om een nieuw modewoord te gebruiken, en dat de aandacht gaat naar groepen die door hen op een of andere manier beschouwd worden als onderdrukten. De mensen die bij UNIA willen werken, hebben dikwijls een ideologische insteek om er te willen werken, en daardoor ontstaat natuurlijk een vicieuze cirkel.

Vlaams Belang zou UNIA willen afschaffen. Bent u daar voorstander van?

Hoe ziet u de toekomst van UNIA? Ik pleit in ieder geval voor de afschaffing van UNIA in de huidige vorm. Het interfederale karakter zorgt ervoor dat het de zaken minder transparant maakt, dat er meer vervlechting is en dat er

U bent geen voorstander van de antidiscriminatiewetgeving. Wat is uw motivatie?

na wat in de PANO-reportage over Schild & Vrienden naar boven kwam?

UNIA stelde zich burgerlijke partij in de zaak tegen Van Langenhove…

Ik denk het niet, maar ken de feiten en het dossier niet goed genoeg. Wat ik gezien en gehoord heb, weegt naar mijn mening nogal licht. Dit bovenop het feit dat hij veroordeeld zou worden op basis van een wetgeving waar ik resoluut tegen ben.

De UGent maakte enkele weken geleden bekend dat Van Langenhove geweigerd wordt om deel te nemen aan een debat in gebouwen van de universiteit. Wat vindt u daarvan?

Ik vind dat belachelijk. De Universiteit van Gent is een openbare overheidsinstelling en moet dus een gelijke behandeling van alle politieke voorkeuren voorzien. Overigens, in het verleden is de UGent daaromtrent al enkele keren veroordeeld. Het argument dat ze nu ingeroepen hebben, angst voor rellen, is in

Binnen UNIA heerst een soort vooroordeel over wie bescherming nodig heeft. ten gaan, maar dat is iets anders dan iemand juridisch dwingen, of vervolgen.

In 2004 werd het toenmalige Vlaams Blok veroordeeld op basis van de antiracismewet. U zei toen dat het bijna een morele plicht was op Vlaams Blok te stemmen vanwege die veroordeling. Staat u nog altijd achter die uitspraak?

Ik blijf dat hele proces en arrest absoluut een onding vinden. Het hangt met haken en ogen aan elkaar. Of ik die uitspraak opnieuw zou doen, weet ik niet, maar ik blijf alleszins achter mijn analyse staan.

Vindt u dat Dries Van Langenhove veroordeeld en gestraft moet worden

theorie geldig. Een overheidsinstelling moet echter tegen een stootje kunnen en de veiligheid kunnen garanderen.

In verband met de regeringsonderhandelingen: op Vlaams niveau krijgen we opnieuw een Zweedse regering. Bent u tevreden?

We zullen moeten afwachten om te zien wat uiteindelijk in het regeerakkoord zal staan. Maar gegeven de verkiezingsresultaten en de mogelijkheden is dit volgens mij de meest logische coalitie.

Het wordt wel de coalitie van de verliezers, of de loserliga genoemd.

Psychologisch is zoiets misschien belangrijk, maar democratisch is dat totaal irrelevant.

De vraag is of er een meerder-

heid is of niet. Zelfs wanneer een partij van 1 procent naar 30 procent gaat, heeft ze geen meerderheid en tevens minder stemmen dan de andere partijen samen.

Het gaat over het hebben van een meerderheid, niet over wie het meest is vooruitgegaan.

U vindt dus niet dat N-VA het spel harder had moeten spelen om Vlaams Belang aan boord te hijsen?

Ik denk niet dat het in het algemeen Vlaams belang is om de regeringsvorming in Vlaanderen te blokkeren. Natuurlijk kan gekeken worden naar de politieke verschuivingen die hebben plaatsgevonden en kan er nagedacht worden in hoeverre daarmee rekening gehouden moet worden, maar er moet ook naar de cijfers gekeken worden.

Het is belangrijk dat snel genoeg een Vlaamse regering gevormd wordt.

Bij de federale regering lijkt weinig vooruitgang geboekt te worden. Ziet u het goedkomen? Of moeten we binnenkort vervroegd naar de stembus?

Ik vrees dat het uiteindelijk alsnog een paars-groene regering zal worden, wat naar alle waarschijnlijkheid een fiasco zal worden. Daarom is het des te belangrijker dat we snel een Vlaamse regering vormen, dan is er tenminste nog één schip dat blijft drijven.

Die paars-groene regering heeft wel geen meerderheid aan Vlaamse kant, een ‘majeur probleem’ voor uw voorzitter Bart De Wever, toch?

Het is evident dat dat een majeur probleem is voor ons. Maar een dergelijk scenario kan ook enkel en alleen plaatsvinden als andere Vlaamse partijen meegaan in dat zeer linkse verhaal.

Zij moeten ook beseffen dat zij in dat geval bij hun kiezers een majeur probleem zullen hebben.

Het enige alternatief is een regering met N-VA en PS. Bent u daar voorstander van?

Dat hangt er vanaf. Welk beleid zullen we daardoor krijgen? Als we dan een Vlaams beleid krijgen in Vlaanderen en een Waals beleid in Wallonië, dan heb ik daar niet zoveel problemen mee.

TOM LALLEMAND

12 Cultuur

19 september 2019

GESCHIEDENIS

Drôle de guerre (2)

Midden november 1939 duurt de Frans-Brits-Duitse strijd al twee en een halve maand, en nog altijd gebeurt er weinig.

Het Duitse gekelderde schip Graf Spee

Weinig te land, veel ter zee Dat weinig slaat op de oorlog te land. Op zee gaat het er keihard aan toe. Eind september staat het Verenigd Koninkrijk op zijn kop, wanneer Günther Prien met zijn U-47 de Britse marinebasis Scapa Flow binnendringt en het vlaggenschip Royal Oak naar de bodem torpedeert. 800 Britse matrozen verdrinken. De Britten kelderen op hun beurt het Duitse vestzakslagschip Admiral Graf Spee. De Britse en Franse geallieerden kondigen vanaf de eerste dag van de oorlog een blokkade aan van Duitsland. Ze nemen Duitse schepen in beslag en ze verhinderen dat neutrale schepen nog om het even wat naar Duitsland voeren. Die blokkade wordt almaar strakker. De Duitsers reageren met hun duikboten. Als een wolvenroedel kelderen ze in groep geallieerde schepen. Maar ook dat ‘weinig te land’ is relatief.

Patrouilles langs de Frans-Duitse grens beschieten elkaar, en af en toe is er een artillerie- of luchtduel. Tussen september en eind december 1939 sneuvelen bijna 1.000 Fransen en Duitsers; onbetekenend vergeleken met wat de oorlog nog aan slachtoffers zal veroorzaken, maar voor de nabestaanden is dat geen troost.

De productieslag Hitler speelt inmiddels poker.

Hij doet een vredesvoorstel dat onmiddellijk verworpen wordt als niet ernstig, al is dat niet helemaal zeker. Hij bewondert het Britse Rijk en hij droomt van een ‘Lebensraum’ voor de Duitsers in het oosten en niet in West-Europa. Tezelfdertijd staat het Duitse leger wel klaar om aan te vallen, maar verscheidene keren zijn de weersomstandigheden te ongunstig.

In Frankrijk is men overtuigd dat het een lange oorlog wordt en de politici beweren dat de tijd in het voordeel van de Fransen speelt. De blokkade zal de Duitsers uithongeren zoals in de Eerste Wereldoorlog, en misschien komen ze wel in opstand tegen Hitler. Naïef, natuurlijk, maar de cijfers zijn reëel. Het vleesrantsoen van een Franse soldaat is zeven keer groter dan dat van een Duitser. En Frankrijk krijgt de tijd om zijn verouderde industrie te reconverseren en iedere maand 300 nieuwe tanks af te leveren, die beter zijn dan de Duitse exemplaren. De Brit-

ten en de Fransen halen ook hun achterstand in de lucht in.

Natuurlijk zitten de Duitsers niet stil, maar zij beschikken, ondanks de leveringen van hun Sovjetbondgenoten, niet over de rijke voorraden grondstoffen van de geallieerden. Het latere geallieerde probleem zit hem niet in de kwaliteit, maar in de kwantiteit van het moment. De Franse tanks staan verspreid over het hele front en dienen, zoals in de Eerste Wereldoorlog, om een infanterieaanval te steunen. Ze bezitten geen radioverbindingen. De Duitse tanks vallen in grote groepen zelfstandig aan en de infanterie moet maar volgen. Die productieslag heeft gevolgen. In Frankrijk wordt de 60-urenweek ingevoerd en arriveren de vrouwen in de fabrieken. De beroemde week ‘congé payé’ die sinds 1936 bestaat, wordt opgeschort. Een korte algemene staking wordt met harde hand beëindigd. Communisten die betreffende stakingen altijd de haantjes-de-voorste waren, durven zich nauwelijks roeren in de bedrijven. Als aanhangers van de Duitse bondgenoot in Moskou worden ze geregeld afgeranseld.

Het moreel zakt De winter van 1939-1940 is hard. In december wordt het ijskoud en het sneeuwt voortdurend. Iedereen blijft zoveel mogelijk in zijn kantonnementen en de verveling begint toe te slaan. Men kan niet de hele dag kaarten, brieven schrijven of de uitrusting poetsen. De Franse geheime dienst meldt dat het moreel begint te zakken. Politici en militairen sturen alle film- en platenvedettes naar het front om de soldaten op te monteren. Ze vermoeden dat dapperheid via de maag gaat. Op culinair gebied hebben de Franse soldaten niet te klagen. Het natje en droogje van de vijf miljoen Franse gemobiliseerde mannen is ruim berekend, dus moet de rest van Frankrijk inleveren. De rantsoenering wordt ingevoerd en iedere week is er een vleesloze dag. Patisserie is afgeschaft. Zeker in het noorden van hun land lijden de Fransen kou: te veel mijnwerkers zijn naar het leger.

De Franse overheid overspoelt de soldaten en de burgers met platte propagandafilms, die in niets onderdoen voor de Deutsche Wochenschau. In Frankrijk heerst ook een spionagekoorts; overal vermoedt men Duitse

aanhangers. De overheid sluit daarom 20.000 naar Frankrijk gevluchte Duitse antinazi’s en Joden op, en de Duitsers ontvangen die mensen graag na de Franse capitulatie.

De censuur leest de soldatenbrieven en merkt dat het pessimisme groeit, dat de propaganda irriteert en niet echt geloofd wordt. De soldaten hebben geen goed woord over voor de politici.

Ze vragen zich af wat nu feitelijk de oorlogsdoelen van Frankrijk zijn. Wanneer stopt de oorlog?

Na een Franse overwinning op een Duits invasieleger, of na een aanval op Duits grondgebied?

De soldaten weten het niet; de politici evenmin. Maar tot ergernis van het leger gaan de politici verder met hun intriges. De ambitieuze Paul Reynaud, minister van Financiën, slaagt er eindelijk in eerste minister Daladier ten val te brengen en zelf op diens troon te kruipen. Reynaud is van de harde lijn, maar hij stelt zijn zwakke voorganger toch aan als minister van Defensie.

In maart 1940 krijgt de inlichtingendienst van het Franse leger aanwijzingen dat Hitler een gok waagt. Hij zou zijn hoofdoffensief via de Ardennen lanceren. Het Franse opperbevel gelooft het niet. Te weinig wegen.

Angstige Duitsers in de file Vroeger dan in eigen land eindigt de ‘drôle de guerre’. Op 9 april lanceren de Duitsers hun aanval op Denemarken en Noorwegen. Een paar uur later schepen 25.000 Fransen en Britten in om het Noorse Narvik te bezetten, vanwaar ijzererts naar Duitsland getransporteerd wordt. De Slag om Narvik wordt de eerste bloedige landconfrontatie met de Duitsers. Maar dat nevenfront verliest zijn belang wanneer de Duitsers de 10de mei West-Europa binnenvallen. Hun hoofdoffensief komt inderdaad via de Ardennen, en dat eindigt bijna in een catastrofe. Drie dagen staan de Duitsers angstig en roerloos in een 150 kilometer lange file tot aan Sedan naar de hemel te kijken. Maar de Britten en de bureaucratische Fransen hebben hun sterkere luchtmacht te veel verspreid en profiteren er niet van de oorlog te beëindigen voor hij goed en wel begonnen is. De 14de mei heeft de Duitse genie een brug over de Maas gelegd en de Duitsers razen met hun tanks naar de overwinning.

JAN NECKERS

De beste beeldsnijders Op 20 september opent in M-Museum Leuven de expo “Borman en Zonen”, de allereerste overzichtstentoonstelling over deze middeleeuwse beeldhouwersfamilie.

De Bormanfamilie bestaat uit vier generaties beeldhouwers, die op de brug tussen de vijftiende en de zestiende eeuw tegelijk actief waren. Dit bemoeilijkt het toeschrijven van werk aan een lid van de familie. Archivalische bronnen over het toekennen van opdrachten aan een of andere Borman zijn schaars. Bovendien zijn vele beeldhouwwerken via de kunsthandel en andere kanalen verspreid over de hele wereld, zodat hun historische context verloren ging. M-Museum Leuven, dat een rijke verzameling laatgotisch beeldhouwwerk bezit, startte een tiental jaar geleden een groots onderzoeksproject over de Bormans, de meest fascinerende beeldhouwersfamilie uit het oude hertogdom Brabant. De resultaten zijn nu te zien in de tentoonstelling “Borman en Zonen”.

Interessant is dat de onderzoekers zich bij hun analyse van het Bormanoeuvre vooral hebben moeten baseren op stijlkenmerken: de houding en de gebaren van de gebeeldhouwde personages, hun anatomische kenmerken (vaak aangezichtskenmerken zoals ogen, mond, neus en oren, maar ook handen en vingers), hoe het haar valt, de verschillende manieren om de plooien in de kleding te beeldhouwen… Zo kon een stilistische chronologie worden opgesteld.

Pure virtuositeit Eerst is er Jan I Borman (ca.

1440-ca. 1502), die de expo heeft herontdekt. Enkele absolute meesterwerken zijn nu aan hem toegeschreven, zoals de grafmonumenten van Maria van Bourgondië (Onze-Lieve-Vrouwekerk in Brugge) en van haar moeder, Isabella van Bourbon (collectie M-Museum Leuven) en de magistrale paaskandelaar uit de Sint-Leonarduskerk in Zoutleeuw.

Ook het Sint-Jorisretabel (14901493), besteld door de Grote Gilde van Leuven (nu in de collectie van de Koninklijke Musea Kunst & Geschiedenis), illustreert het bijzondere talent van Jan I Borman en vooral van zijn zoon Jan II (ca.

1460-ca. 1520), want ze hebben er beiden aan gewerkt.

Het Sint-Jorisretabel is een mooi voorbeeld van het vernieuwende in de kunst van Jan II Borman. De gesculpteerde scènes plaatst hij in een halfcirkelvormige opstelling, er is de dramatische focus op het hoofdpersonage met toch een veelheid aan vaak alledaagse details. Het is pure virtuositeit. Jan II gebruikte de compositieschema’s en archetypes van zijn vader, maar tilde ze naar een hoger niveau. Dat is duidelijk te zien in de prachtige Madonna’s met kind, beelden van Christus op de koude steen, staande bisschopsfiguren en vrouwelijke heiligen. In de vroege zestiende eeuw stond Jan II Borman bekend als ‘de beste beltsnydere’.

Vernieuwend en populair En dan zijn er nog de zonen van Jan II Borman. Pasquier is de bekendste, dank zij zijn iconische retabel van de heiligen Crispinus en Crispinianus uit de Sint-Waldetrudiskerk in Herentals. In zijn beeldhouwwerk staat Pasquier helemaal open voor de italianiserende renaissancevormentaal die vanaf 1520 zijn intrede doet in de kunst van de Lage Landen. In tegenstelling tot zijn broer is Jan III Borman eerder conservatief in het gebruiken van composities van zijn grootvader Jan I en van zijn vader Jan II. Een mooi werk van Jan III is het Passieretabel uit Güstrow in Duitsland. Het laatste gekende lid van de Bormanfamilie is Willem II, de zoon van Pasquier.

De Bormans hebben hun stempel gedrukt op de laatgotische beeldhouwkunst in Brabant en Bourgondië op het einde van de vijftiende en het begin van de zestiende eeuw. Wat maakte hen zo vernieuwend en populair? Hun onmiskenbare talent, de virtuositeit en het gemak waarmee ze eikenhout, albast en kalksteen bewerkten resulteerden in sculpturen van een superieure kwaliteit.

Meer dan 120 ervan zijn in Leuven te bewonderen.

MMMV Tentoonstelling “Borman en Zonen. De beste beeldsnijders”, van 20 september 2019 t.e.m. 19 januari 2020, M-Museum Leuven, www.mleuven.be

Actueel

19 september 2019

De verkiezingen in Rusland Poetin begon zijn carrière als leider in het Kremlin in 1999, Erdogan werd premier in 2003, en later president. Beiden voeren een autoritair en bijna dictatoriaal bewind, waarbij slechts een façade van democratie overeind wordt gehouden. De verkiezingsnederlaag van Erdogan in zijn thuisbasis Istanboel wordt nu gevolgd door een nederlaag van Poetin in ‘zijn’ Moskou. In beide landen lijkt het systeem van bijna-dictatuur, gecombineerd met een gemanipuleerde en gecensureerde façadedemocratie, de houdbaarheidsdatum bereikt te hebben.

Waarschijnlijk komt er een einde aan die politieke spreidstand, maar niemand kan voorspellen of dat einde democratisch zal zijn, of totalitair. Het beste bewijs voor het afkalven van Poetins achterban zagen we in Moskou.

Daar durfde Poetins partij, Verenigd Rusland, zelfs niet meer onder eigen naam opkomen.

Ze had wel naar elk van de 45 kiesdistricten een ‘onafhankelijke’ als stroman gestuurd.

Alle onafhankelijke kandidaten, die niet werden voorgedragen door een partij, moesten een aantal handtekeningen verzamelen om hun kandidatuur te kunnen indienen. Een heel normale praktijk, die ook in vele westerse landen bestaat. De handtekeningen voor die neponafhankelijken van Verenigd Rusland werden wel allemaal zonder problemen goedgekeurd. De Novaya Gazeta - de enige oppositiekrant die ondanks een aantal aanslagen en moorden op medewerkers nog steeds bestaat - meldde nochtans dat bij een navraag in Moskou niemand ook maar een van hun militanten had gezien die handtekeningen voor hen verzamelde... Die stromannen en -vrouwen kregen maanden op voorhand ruimschoots de kans propaganda te maken in de media, en zij hadden ook een verkiezingsfonds van 800 miljoen roebel uit de kas van Verenigd Rusland.

De districten waren in 2014 grondig hertekend, waarbij duidelijk aan ‘gerrymandering’ werd gedaan om de resultaten van Verenigd Rusland te optimaliseren, in navolging van een systeem dat - o gruwel! - herhaaldelijk in de Verenigde Staten werd gebruikt om zoveel mogelijk zwarte kandidaten verkozen te krijgen. Voor de niet-partijgebonden oppositie werd het indienen van kandidaten - per definitie onafhankelijken - echter een catastrofe. Al die kandidaten konden voldoende handtekeningen verzamelen, maar de best

geplaatste oppositiekandidaten in elk kiesdistrict werden op één na allemaal afgewezen omdat, volgens de officiële versie, meer dan 10 procent van die handtekeningen ongeldig was. Dat lot trof álle onafhankelijke kanshebbers van de anticorruptiebeweging van Navalny, en van Gennady Gudkov, een vroegere bondgenoot en KGB-collega van Poetin, die zich later tot een van zijn scherpste critici ontpopte. Ook de best geplaatste ‘groene’ kandidaat en vier van de vijf best geplaatste kandidaten voorgedragen door de partij Yabloko werden onder hetzelfde voorwendsel geschrapt. Alleen de communisten en de kleine partij Rechtvaardig Rusland waren onder hun eigen naam opgekomen.

Vrijheidslievende Russen Het kreeg nauwelijks aandacht in onze media, maar tegen al die manipulaties werd in heel Rusland massaal gedemonstreerd, ondanks de dreigementen, intimidaties en het grove politiegeweld. Merkwaardig detail: bij één betoging, op 3 augustus in Moskou, werden bij de politietroepen ook agenten opgemerkt van de vroegere Berkut, de Oekraïense oproerpolitie die op het Maidanplein in 2014 op bevel van de pro-Russische president meer dan honderd manifestanten doodschoot.

Bij de manifestaties van deze zomer in Rusland werd niet geschoten. Vele betogers werden wel lelijk toegetakeld met knuppels. Ook de juridische repressie was keihard. Enkele voorbeelden. Een betoger kreeg 3,5 jaar effectief omdat hij een vuilnisbak naar de politie had gegooid. Een andere betoger werd tot drie jaar cel veroordeeld omdat hij had geprobeerd het helmvizier van een politieman omhoog te duwen. Iemand die een politieman een duw had gegeven, werd tot drie jaar veroordeeld. Er werden drieduizend betogers

gearresteerd. Oppositieleiders werden zelfs preventief gearresteerd om de mobilisatie in de aanloop naar betogingen te verstoren. Bij een manifestatie in Moskou werd in de wijken waar betogers verzamelden alle internetverkeer lamgelegd. De politie ging in de scholen van klas tot klas om de scholieren te waarschuwen dat deelname aan manifestaties van de oppositie een zware hypotheek zou leggen op hun studie- en carrièrekansen. Tegen ouders die deelnamen aan betogingen werden procedures opgestart om hen het hoederecht over hun kinderen te ontzeggen.

In de aanloop naar de manifestatie van 10 augustus werd mevrouw Lyubos Sobol, de advocate van de anticorruptiebeweging van Navalny, gearresteerd ‘wegens het voorbereiden van provocaties’. Tegelijk deed de politie een inval in de opnamestudio van Navalny. Dezelfde dag eiste de Russische mediawaakhond Roskomnadzor - een instrument van het Poetinregime - dat Google de YouTube-filmpjes van de oppositie zou weghalen. Omdat Google dat niet onmiddellijk deed, ontketende de staatszender RT een hetze tegen de “buitenlandse inmenging”. In werkelijkheid was YouTube een van de weinige kanalen die de oppositie nog kon gebruiken om haar standpunten te verkondigen.

Nederlaag Alle pogingen tot manipulatie van de lijstvorming en de verkiezingscampagne werden natuurlijk ondernomen door de Russische overheid. Op 12 augustus kreeg Lyubos Sobol een boete van 300.000 roebel, en op 13 augustus nog eens boete van hetzelfde bedrag. En dat zijn slechts enkele voorbeelden. Het protest bleef niet beperkt tot Moskou. In 28 andere Russische steden werden ook grote of kleine protestacties gehouden, waarbij in totaal bijna honderd mensen werden gearresteerd.

13

Maar al die manipulaties, dreigementen, arrestaties en censuurmaatregelen leverden niet het resultaat op dat de regering had gehoopt. Als voorbeeld bespreken we de resultaten in Moskou. Poetins kandidaten verloren daar 13 zetels van de 38 die ze in 2014 nog hadden behaald. Helaas ging de winst vooral naar de communisten en dat ondanks het feit dat de mannetjes van Poetin een communistische neppartij hadden opgericht met onbekende en kansloze kandidaten, in de hoop dat die stemmen zouden afsnoepen van de echte communisten. Tevergeefs.

De officiële Communistische Partij haalde 13 zetels, tegen slechts 8 bij de vorige verkiezingen. Dat zou een gevolg kunnen zijn van de omstreden beslissing van Navalny die, na het schrappen van al zijn kandidaten, had opgeroepen overal de tegenkandidaat te steunen die de grootste kans had de stroman van Poetin te verslaan. Het ziet ernaar uit dat vooral de communisten daarvan hebben geprofiteerd, hoewel dat onmeetbaar is. Niemand weet hoeveel zij zouden hebben behaald zonder die oproep van Navalny. Ondanks de liquidatie van zijn topkandidaten behaalde Yabloko toch nog vier zetels.Er waren dit keer geen aanwijzingen voor massale fraude. Er waren ‘maar’ drie districten in Moskou waar de overwinning van een Poetin-stroman heel verdacht is. Het verdachtste geval was een district waar een nieuw systeem van elektronisch stemmen werd getest. Tegelijk werd in hetzelfde district ook nog op papier gestemd. Bij de telling van de papieren stemmen stond oppositiekandidaat Yuneman nog ruim op voorsprong. De kandidate van Poetin haalde slechts 28,1 procent van de papieren stemmen, maar 47,1 procent de elektronische stemmen. Dat is statistisch gezien niet helemaal onmogelijk, maar wel zeer, zeer verdacht.

PAUL BÄUMER

Nu is ook de Zweedse koning bezorgd De Zweedse koning Carl XVI Gustav heeft zich bijzonder bezorgd getoond naar aanleiding van enkele recente gevallen van zwaar geweld in Zweden.

Hij is verontrust over de openbare veiligheid in zijn land.

Tussen 20 en 30 augustus was het in dat Scandinavische land tot verschillende zware gevechten gekomen, waarbij zelfs handgranaten werden gebruikt. Er vielen meerdere doden. Zo werden op drie dagen tijd in Malmö en in Stockholm twee vrouwen doodgeschoten. De daders zouden behoren tot criminele bendes die het land teisteren. In onze media was hierover weinig te lezen.

Het “labo van de georganiseerde criminaliteit” Reeds in juli had de minister van Binnenlandse Zaken, Mikael Damberg, veel meer middelen voor de politie, een betere veiligheidsuitrusting en veel repressievere wetten geëist om het geweld van de criminelen efficiënter te kunnen aanpakken.

De cijfers liegen er niet om: in het voorjaar van 2019 werden volgens de regering

Boris Johnson ziet Brexitdeal dichterbij komen

De almacht van Facebook

De Hongaarse minister van Justitie heeft een werkgroep samengesteld die de vraag moet beantwoorden hoe het gesteld is met de vrije meningsuiting en de censuur bij bedrijven als Google, Facebook en YouTube. Ook vragen naar de sturing door deze bedrijven (het ‘framen’) en de gegevensbescherming zouden aan bod komen.

Volgens berichten in de krant Budapester Zeitung omschreef de minister van Justitie, mevrouw Judit Varga, de vraag naar de regulering van de grote multinationale bedrijven als een van de grootste uitdagingen van de komende decennia. Voor Varga is de evolutie onrustwekkend, omdat die grote bedrijven steeds meer optreden als politieke en maatschappelijke actoren. “Bij Facebook zie je dat al bij meldingen in verband met migratie”, aldus minister Varga.

In Hongarije gebruiken ongeveer 5,4 miljoen burgers Facebook en 1,9 miljoen burgers werken met Instagram. “We hebben het hier over een sterke grondwette-

lijke uitdaging, want burgers moeten toch kunnen weten wie hen controleert en op welke manier”, liet de 38-jarige politica weten. Net nu kon men in de Vlaamse krant De Tijd (04/09/2019) lezen dat YouTube in april, mei en juni van dit jaar meer dan 100.000 video’s heeft verwijderd, omdat die zouden aanzetten tot ‘haat’. Een vervijfvoudiging ten opzichte van het kwartaal daarvoor.

Wie in België en Vlaanderen neemt die uitdagingen op in de politieke werkkalender?

PIET VAN NIEUWVLIET

306 schietincidenten in Zweden geregistreerd, en 162 aanslagen met springstoffen.

De internationaal opererende criminele bendes zouden in Zweden over 18.000 leden beschikken, aldus de Duitse krant Hamburger Abendblatt. Bij veel veiligheidsdiensten in Europa en erbuiten wordt dit Noord-Europees land ook wel eens omschreven als het “laboratorium van de georganiseerde criminaliteit”. Dat de veiligheid het belangrijkste politieke thema in Zweden is, mag niet verwonderen. Anderzijds kan men zich afvragen met welke wetten dergelijke gewelddadige ontsporingen nog te corrigeren of bij te sturen vallen? Moet hier niet dringend goed over nagedacht worden? Hoe houd je met ‘betere politie-uitrusting’ 18.000 bendeleden onder controle, niet één dag, maar het ganse jaar door?

PIET VAN NIEUWVLIET

Hessen: 138 miljoen euro voor jonge vluchtelingen “In doorsnede wordt voor elk ingeweken niet-begeleid minderjarig buitenlands kind in Hessen ruim 41 keer zoveel uitgegeven als het kindergeld voor kinderen in Duitsland. Is dit wel vol te houden en is dit wenselijk?” Dat vroeg de woordvoerder voor migratie van de Hessische fractie van AfD, Volker Richter, zich af.

Voor het onderbrengen en begeleiden van niet-begeleide minderjarige buitenlanders heeft de Duitse deelstaat Hessen vorig jaar ongeveer 138 miljoen euro uitgegeven.

Gemiddeld kostte daarmee elk van de 1.362 vluchtelingen 101.525 euro per jaar aan de belastingbetaler, aldus een bericht van de Duitse rechts-conservatieve partij AfD.

Dit weegt op de financiële draagkracht “Jonge niet-begeleide minderjarige buitenlanders worden ondergebracht in gastfamilies en krijgen ondersteuning van de Pflegekinderdienst”, aldus de minister voor Sociale Zaken en Integratie. Daarnaast bestaat ook de mogelijkheid hotelaccomodaties aan te spre-

ken met begeleide ambulante jeugdhulp.

De leeftijd van de aanvragers wordt vastgesteld door artsen, maar in nogal wat gevallen was dat niet mogelijk. Dan moesten de jeugddiensten zelf voortgaan op voorgelegde bewijzen, ondervragingen of zelfs “gekwalificeerde beoordelingen”.

Het Duitse persagentschap dpa liet intussen weten dat de schuldgraad van het staatshuishouden sinds 2014 onder grotere druk staat.

Volgens het liberale parlementslid Otto Fricke is de grotere schuldengraad mee veroorzaakt door de kosten voor asielzoekers. De reserves die tijdens de vluchtelingencrisis werden aangelegd, zijn volledig opgebruikt.

Om nieuwe kosten te dekken, zullen nieuwe kredieten nodig zijn.

P.V.N.

14

Brieven

19 september 2019

Congolees president Felix Tshisekedi op bezoek in België

VAN ONZE HOFDICHTER

Vlaamse leeuwen moeten niet geeuwen Herover Brussel, Vlaamse jeugd, die Vlaamse trots uit ons verleden, die in de loop der jaren is verworden tot een Vlaamse schande.

Mismeesterd door politici en Vlaamse leeuwen zonder tanden, lijkt Brussel tot een zinnebeeld verworden van onzekerheden.

Wat ooit de trots van Vlaanderen was, lijkt nu het mekka van ontheemden en geeuwend bleven Vlaanderens tandeloze leeuwen dat gedogen.

Als katten likken zij de kandeleer en sluiten loom de ogen voor Beulemans’ met vlijt gevoerd beleid dat Brussel hielp vervreemden.

Herover Brussel, Vlaamse jeugd, met bundeling van alle krachten.

Wees Vlaams om naar August Vermeylens wens Europa te versterken!

Herover Brussel, Vlaamse jeugd, in weerwil van ’t verraad der klerken die voor een handvol zilverlingen ’t eigen volk helpen versmachten.

Bevrijd die veel te lang te tam geworden Vlaming, vier zijn teugel en leid hem naar de Grote Markt waar Hoorns en Egmonts koppen vielen, maar níét om er zoals zijn lauwe leiders in het stof te knielen.

Doe Brussel, Vlaamse jeugd, herleven in de trant van Pieter Breugel!

HECTOR VAN OEVELEN

SALAFISME IN KORANSCHOLEN

INLEVEREN

Pallieterke, “Groot ophef in Nederland over het ‘salafistisch’ onderricht in Koranscholen in Nederland.” Zo begon het nieuws op de VRT van 11/9 jl.. In die Koranscholen krijgen moslimkinderen onder meer te horen dat kinderen met een ander geloof de doodstraf verdienen. Wat me ergerde, was (geveinsde?) verbazing te zien op het gezicht van de nieuwslezeres. Alsof zij het in Keulen hoorde donderen. Alsof dit totaal niet geweten was. Wat de doorsneeburger allang wist, was blijkbaar nog altijd niet doorgedrongen tot de rijkelijk gesubsidieerde openbare omroep.

Echte onwetendheid? Of toch geveinsd, om te verhelen waarom de VRT daar nog nooit een van zijn ‘onderzoeksjournalisten’ heeft op afgestuurd? De VRT, een reportage maken over de werking en financiering van moskeeën en van Koranscholen, over wat in de Koran staat over onder meer ongelovigen en vrouwen? Kom nou! Dat is toch taboe. Het is te gevaarlijk. En vooral, dat zou in de kaart spelen van rechts of ‘extreemrechts’. Over dat laatste en over vermeend racisme een reportage maken, dat is pas interessant voor het linkse journaille. Nog groter werd mijn ergernis toen, om zogenaamd meer duiding te geven over het salafisme, een andere journalist van het huis er werd bijgehaald. Die kwam vertellen dat het salafisme binnen de islam een zeer kleine stroming is.

Met de islam op zich dus geen probleem. In dat kader wordt ook nogal gemakkelijk met de vinger gewezen naar Saoedi-Arabië, nochtans de bakermat en de behoeder is van de islam. Zou daar dan toch niet de ‘ware’ islam worden verkondigd? Hij vroeg zich daarbij niet af waar die ‘zeer kleine minderheid’ dan wel haar mosterd haalt. Juist, uit de Koran, het heilig boek van alle moslims, en uit de hadiths! Elke gelovige moslim is in wezen een salafist. Het salafisme is de ware islam. Hebben al die zogenaamde ‘kwaliteitsjournalisten’ dan nooit de bronnen van de islam geraadpleegd? Maar ja, wat baten kaars en bril als ‘de kwaliteitsjournalist’ niet zien wil.

Willy Van der Meulen - Ternat

Pallieterke, De begroting in evenwicht brengen, is echt niet zo moeilijk. Daarvoor volstaan een twaalftal voor de hand liggende maar niettemin noodzakelijke maatregelen. En heel belangrijk: de bevolking zal die zonder morren aanvaarden, want alleen de politiek moet inleveren. Dat is dan ook de reden dat die twaalf maatregelen nooit zullen uitgevoerd worden, want daarvoor is de meerderheid van onze politici véél te laf.

Ik beperk me hier tot vier maatregelen: • Afschaffen Senaat (overbodige politieke fossielen).

• Afschaffen kabinetten (alleen in bananenrepublieken mag elke minister zo veel vriendjes meebrengen als bij ons).

• Halvering van de dotaties aan de politieke partijen (de particratie is véél te groot).

• Fusie van de 19 Brusselse gemeenten (Brussel heeft dan geen geld tekort, maar een overschot).

M arc M athé - Sint-Job

Kruisende woorden oplossing 1179

A B C D E F G H I J K L

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 D E T E R M I U

N

I

S M E

I

E R X O S X N L P X

U L

S T E R S A G A X V

R A T S X D X F A G O T Z A P X A A S

I

I

D S X O H M

E L C E N T R A X

A X L E E U W A R D E N M O O R X S

I

U X E N E

H O O R T X N W B X D G E X T O A S T E R S X E I

A X O P X E N O R M E

D R

I

F T E R X K

I

E R

HERMANN TERTSCH Pallieterke, Ik heb het Tertsch-interview aandachtig gelezen. Ik kan hem heel goed volgen in zijn kritiek op de schijnheiligheid van Europa tegenover Hongarije en Polen. Ik kan hem ook volgen in zijn anticommunisme. Maar als hij het heeft over de terroristen van de ETA (let wel, het geweld keur ik uiteraard af), dan vraag ik me af wat hij denkt over het terrorisme van de Spaanse politie bij het referendum (huilende kinderen - bloed). Trouwens, het was niet de eerste keer dat de Spaanse politie nodeloos geweld gebruikte. En wat gezegd van het volgende: heeft Tertsch nog nooit gehoord van Lluis Companys? Die werd op 13/8/1940 in Bretagne aangehouden door de Sicherheitsdienst en overgeleverd aan Franco. Op 15/10/’40 was hij al terechtgesteld (vermoord). Wat kunnen rechtbanken toch vlug werken als het hen goed uitkomt. Companys was de enige democratisch verkozen president in Europa die ooit werd terechtgesteld. Daarenboven, Artikel 8 van de Spaanse Grondwet bepaalt: “Het Spaanse leger heeft een grondwettelijke rol te spelen en heeft ook de taak de grondwettelijke orde te bewaken.” Is zo’n bepaling niet in strijd met de meest elementaire principes van de rechtsstaat? Een leger heeft geen politieke rol te spelen in een parlementaire democratie. En als hij dan vraagt de Spaanse soevereiniteit te eerbiedigen, oké, maar dat hij dan ook de Catalaanse eerbiedigt.

Frank M asschelein – Poperinge

VRIJZINNIG

CONGO

Pallieterke, Ik las een artikel van Pieter Bauwens en Guido Moons met de vraag, aan B. De Wever waar hij heen wil met zijn houding tegenover katholieken en de Kerk. (Een uur godsdienstonderricht afschaffen ten voordele van een uur LEF.) Ik zag ooit een debat op tv tussen B. De Wever en Herman Van Rompuy over onder andere godsdienst.

Bart kon niet begrijpen dat er nog mensen zijn die in God geloofden. Hij ging tekeer als een duivel in een wijwatervat. Herman bood zoals verwacht wat weerstand. Een tijd later toonde men in het tv-journaal het kerkelijk huwelijk van Bart De Wever. Begrijpt deze “geschiedkundige” niet dat hij kiezers wegjaagt naar VB en CD&V met zijn openlijk vrijzinnige houding?

Bert L auwers - Tongeren

Pallieterke, Leopold II zal geen doetje geweest zijn, maar wat weten we nu echt? Telkens komt het weer terug: de afgehakte handen en de 10 miljoen doden op zijn geweten. De handen werden door de soldaten van het koloniale leger, in opdracht van Leopold II, afgehakt “omdat men niet de opgelegde quota rubber haalden”, alsof iemand zonder handen dan wel de quota zal halen. De Arabische moslims bedreven slavernij in Congo en zij pasten het handen afhakken toe. Vandaag nog is het bij moslims een gebruikelijke straf, bijvoorbeeld bij diefstal.

En dan ging een koloniaal die misschien nog in het Klein Seminarie in Hoogstraten schoolliep, of recht vanachter de koe naar de Congo trok, daar handen afhakken om de productiviteit op te drijven? Zoals parochiepriesters hun bisschop informeren over hun parochie, zo hebben de missionarissen niet alleen hun familie maar ook hun congregatie geïnformeerd over hun wel en wee in de kolonie. Als het al niet te laat is. Wie duikt een keer in de archieven van die missie-congregaties? Daar moet zeker veel te M. Dingemans - Hoevenen vinden zijn.

ROME Pallieterke, De laatste maanden was er in uw – en ons – lijfblad enkele keren sprake van Rome (artikels, lezersbrieven). Voor de Pallieterlezers, die in Rome de Sint-Pietersbasiliek bezoeken, hierna vier punten die bijzondere aandacht verdienen: - Op de ronde, rood-groene porfiersteen achteraan in de middengang werd Karel de Grote in 800 op kerstdag tot keizer gekroond. In de vorige basiliek lag die steen vóór het altaar.

- Voortschrijdend langs de middengang: lees in de vloertegels de afmeting van de basiliek van Koekelberg en de veel grotere kathedraal van Antwerpen, maar kleiner dan de San Pietro!

- In een nis links tegenover de cathedra een standbeeld van de Zuid-Nederlandse Duquesnoy: soldaat Longinus, die het hart van Jezus zou doorboord hebben.

- In de voorlaatste linkse “neffe” tegen de wand een grote koperen plaat met de brand van Ieper.

- In de Litouwse kapel in de crypte: ”Maria, red ons”, gebed van vier gevangen Litouwse meisjes. Tekst door de zorg van Oostpriesterhulp daar aangebracht.

In bocca al lupo!

K ris L auwers - Sint-Joris-Weert

REPRESSIE (2) Pallieterke, Gelezen en meermaals herlezen, de bijdragen over de repressie. Koud en soms razend werd ik van deze getuigenissen. De bijdrage van de heer Francis Van den Eynde is een waar meesterwerk om die betweters eens voorgoed op hun plaats te zetten! Wij hebben vele namen gekregen van de slachtoffers. Wat zou ik ook eens graag namen krijgen van degenen die net op tijd hun kar hebben gekeerd. De namen van hun zonen en dochters, kleinkinderen ook! Een bijdrage ook graag van hen die rijk zijn geworden ten tijde F.Van der Linden – Lier van de repressie.

De Vlaamse vakman

REPRESSIE (1) Pallieterke, Een heel goed repressienummer, ik ben er “heel blij” mee. Spijtig dat 90 procent van de betrokkenen reeds overleden zijn. Er waren tienduizenden adembenemende histories te noteren. Maar ja, als je geen geld hebt voor onderzoek, begin er dan maar aan.

Mijn haat tegenover België wordt er almaar groter door. Het beste, en dank voor die extra bladzijden over de anti-Vlaamse repressie.

Tommy Daelemans – Zellik

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

Sport

19 september 2019

De Schotten vroeger en nu Het interlandweekend zit er weer op. Het is tijd om plaats te maken voor de Jupiler Pro League. Over de wedstrijd in San Marino kan ik niet veel zeggen. Ik ben in slaap gevallen. Supporters die wakker waren gebleven, verzekerden mij dat ik niet veel had gemist, gelukkig maar. In alle geval de eerste drie punten van het weekend waren binnen. Over de manier waarop zullen we maar zwijgen.

De Schotten hadden op het WK de match van de Rode Duivels tegen Japan schijnbaar gemist want in de beginfase van de wedstrijd liepen ze op een dodelijke counter, toevallig de specialiteit van onze Duivels. Als men dat in Schotland nog niet wist, dan weten ze het nu! Na het doelpunt ging het op een drafje naar 0-3, de ruststand. Het is een ‘makkie’ zouden onze Noorderburen zeggen. Ik vraag mij soms af of wij nu zo goed zijn of die anderen zo slecht. Na de match tegen Schotland werd er bijna niet over Eden Hazard gesproken, en dat ga ik nu ook niet doen. Jullie mogen drie maal raden over wie men wel sprak?

Ik zal helpen, zijn voornaam is niet Fred, dat was een oud-wielrenner en tv-presentator, maar Kevin,... inderdaad: Kevin De Bruyne.

“Leffe, good beer.”

De man van de match, met twee lengtes voorsprong op de rest. Toen de spelers het veld betraden na de rust betrapte ik de scheidsrechter erop dat hij stiekem de Rode Duivels aan het tellen was. Die brave man had waarschijnlijk ook de indruk dat de Rode Duivels met twaalf speelden. Het verlengd weekend leverde ons zes punten op.

De prulmatch tegen San Marino is dan ook voor één keer vergeven!

Het Schotse voetbal zit diep in de put. Waar is de tijd dat Schotland top was, met spe-

lers als Dalglish, Lorimer, Bremner, Jordan, McQueen, enzovoort. Ik speelde één keer vriendschappelijk in Brugge tegen Schotland (1974). We wonnen met 2-1. Van die wedstrijd herinner ik mij bitter weinig, maar van wat er zich heeft afgespeeld na de match des te meer. We kwamen de Schotten tegen op een terras op ‘t Zand. Ze waren goed bezig. Hun tafel stond vol met bier en Billy Bremner sprak mij aan: “Leffe, good beer.”

“It is oké, Leffe is a light beer, no problems”, antwoordde ik hem al lachend. De Leffe bleef nog een tijdje populair, maar toen kwam de man met de hamer. Het werd een slagveld!

Hoe ze in hun hotel geraakt zijn is mij een raadsel. De volgende morgen zijn ze als levende lijken naar Schotland vertrokken. Ze hebben nog een tijd naar de tanden van Joe Jordan gezocht, hij had die ergens uitgespuwd. De receptionist van het hotel waar ze logeerden heeft mij alles tot in de details verteld.

We hebben goed gelachen en een goeie Leffe gedronken...

ROSKAMMEN

Euforiebom Kim

Kim Clijsters keert terug naar de courts. En hoe reageerden media op dat topnieuws? Alle remmen los. Zoals dat vandaag blijkbaar hoort. Gazet van Antwerpen pakte op haar frontpagina uit met de droomvraag naar een medaille voor Kim op de Olympische Spelen volgend jaar. Om alleen maar dat detail uit het mediapakket doordrammen te lichten.

Dat deed niet onder voor die totaal voorbarige droomvraag. Onverwacht kwam de aankondiging van Kim wel. Onvoorbereid zeker niet. Kim, haar entourage en - last but not least - de commerciële breinen achter het plan waren er al een half jaar druk mee bezig. Dat bleek uit een bijdrage in VTMNieuws, daags na het mee lanceren door de zender van euforiebom Kim. Iemand uit de sector geldgewin wist dat Kim voor minder dan 10.000 euro niet meer buiten komt. Ze is niet voor niks een ex-wereldvedette die dat “ex” door een geslaagde comeback wil uitwissen. En de gulle offertes van wereldsponsors zal ze niet ongenegen zijn. En de wildcards en de startgelden waarmee elkaar verdringende organisatoren van ATP-tornooien wereldwijd gaan beginnen zwaaien.

Ongezien zal de achter de terugkeer van Kim draaiende commerciemolen niet zijn. Gezien zal men die met zekerheid mogen heten, al bleef het bestaan van die molen quasi onbelicht in de pretmedia. Vandaar dat we op die kleine vergetelheid wijzen.

Serena Williams Zuiver sportief gesproken, gunnen we Kim van harte een succesvol heraanknopen met een tenniscarrière om u tegen te zeggen. De nodige cocktail van talent en karakter heeft ze de voorbije zeven jaar zeker niet verloren, maar ze heeft die nog enkel gebruikt op niveau “spielerei”, niet vergelijkbaar met dat van de “must” om te presteren. Komt bij dat een al wat hogere leeftijd de kans op blessurelast niet vermindert. Mogelijk wordt dat de belangrijkste én moeilijkst te nemen hindernis voor Kim, onderweg naar een tweede succesverhaal. Stippen we de, naar ons ge-

Gille Van Binst Voormalig topvoetballer

het seizoen uitbundig te vieren, toen ze in Sint-Truiden in de slotminuut getrakteerd werden op een koude douche. Arnauld Mercier, de nieuwe trainer van Beveren, zag de overwinning aan zijn neus voorbij gaan, maar hij heeft, naar eigen zeggen, zaken gezien die hem tevreden stellen.

Hij tevreden, iedereen tevreden, en hoop doet leven. Het mag wel eens, met amper twee punten uit zeven wedstrijden.

Onder tafel Twee snelheden We gaan de uitoverwinning van Antwerp niet overroepen. Het was maar tegen Anderlecht. De thuisploeg mocht dan nog van geluk spreken dat doelman Van Crombrugge de schade beperkte en enkele ‘gemaakte’ doelpunten uit zijn kooi ranselde. Waarom de bezoekers pas na de rust en met succes een versnelling hoger schakelden, is één van de geheimen waarop trainer Bölöni mag antwoorden. Als hij het vertikt, even goede vrienden.

Straffe bank We waren haast vergeten dat Antwerp met de kleine Japanner Koji Miyoshi een geheim wapen achter de hand hield.

Het winnende doelpunt waarmee hij het rood-witte legioen in de zevende hemel liet belanden, was het hoogtepunt van een geslaagde uitstap naar het Astridpark.

Over invallers gesproken, een ploeg die het zich kan veroorloven spelers als Rodriguez en Benson op de bank te houden, moet wel over bijzonder goede kaarten beschikken. Het is maar de vraag hoelang de veelgeprezen invallers zich gelukkig gaan voelen op die bank. Een luxeprobleem? Jawel, maar wel één dat op termijn voor spanningen kan zorgen.

Bienvenu Over de Great Old gesproken, hebben ze zich bij Gazet van Antwerpen er al bij neergelegd dat op de Bosuil tegenwoordig meer Frans gewauweld wordt dan Nederlands? Hoe valt het anders te verklaren dat de reporter van dienst, met een berusting alsof het vanzelfsprekend is, aan de Nederlandse nieuwkomer Wesley Hoedt vroeg of hij voldoende Frans kent om zich ingeburgerd te voelen bij Antwerp.

Waarop de geïnterviewde in zijn beste Frans antwoordde: “Je ne parle pas

français... maar als het nodig is...” Bienvenu au stade du hibou.

Uitschuiver Wat hebben de spelers van KV Mechelen te eten gekregen de voorbije week?

Het moet iets geweest zijn dat zwaar op de maag is blijven liggen, met als gevolg dat ze er niets van bakten tegen AA Gent.

De Mechelse verdediging was een zeef.

Het middenveld, of wat er moest voor doorgaan, was nergens. En de aanvallers deelden in de collectieve malaise. Trainer Wouter Vrancken zag met tranen in de ogen hoe zijn ploeg over de hele lijn overklast werd door een sterk spelend AA Gent, dat nu donderdag in de wei moet tegen Saint-Etienne. Op hoop van zege na de veelbelovende demonstratie van voorbije zondagavond.

Kans op revanche De van Antwerp overgekomen Geoffry Hairemans zal zich zijn debuut bij KV Mechelen wel anders hebben voorgesteld. Of de aanhang van Malinwa zich zorgen moet maken, na de wanprestatie in Gent? De één op negen uit de laatste drie wedstrijden is niet om vrolijk van te worden, maar na de terugkeer van een stel sterkhouders die ze tegen Gent moesten missen, zien we KVM zonder veel kopzorgen meedraaien in de Jupiler League. De veelbelovende start, met nog altijd een plaats bij de eerste zeven, en het mooie aantal vergaarde punten, liegen er niet om. Nu vrijdagavond kunnen de mannen van trainer Vrancken zich al herpakken in Kortrijk, maar op cadeaus moeten ze niet rekenen.

Douche Het half dozijn meegereisde supporters van Waasland-Beveren was al plannen aan het maken om de allereerste zege ven

15

Het zal toch niet waar zijn, zeker? Nu heeft het gerecht zelfs Herman Van Holsbeeck, in betere tijden bekend als manager en makelaar, op de rooster gelegd en in verdenking gesteld. Waar gaat dat naartoe? Als zelfs het aannemen van steekpenningen onder tafel niet meer mag, waar dient een tafel dan nog voor?

Om te voorkomen dat een en ander open en bloot aan het licht zou komen, dachten we. En hoe zitten al die geslepen en loense constructies ineen? We wilden het te weten komen van een specialist ter zake, maar we vingen bot.

Boswachter?

Wie is de specialist waar we het over hadden? We dachten in de eerste plaats aan de sportieve directeur van ‘den Antwerp’, Luciano D’Onofrio, die zich op een blauwe maandag bekeerde van stroper tot boswachter. We zagen hem in gedachte ons al hartelijk welkom heten. Vermits D’Onofrio als polyglot door het leven gaat, vonden we het niet meer dan normaal dat hij ons in onze eigen taal te woord zou staan.

Dag Jan! Dat sloeg tegen. Toen we aandrongen en erop wezen dat de Great Old tot nader order nog altijd in Antwerpen gevestigd is, waren we bijna onze neus kwijt. Wat we van een sportieve directeur verre van sportief vinden.

Waterkans We blijven erbij dat 1 B, of noem het Proximus League, zijn charmes heeft. Winnen, of buiten. Daar kwam het op neer voor Beerschottrainer Stijn Vreven. Gelukkig voor hem hadden zijn manschappen ook dringend nood aan een overwinning om schermutselingen of erger in de kleedkamer te vermijden. Reken daar de verzuchting van de morrende supporters bij die hun ploeg nog eens wilden zien winnen.

voel, grootste rem voor kans op slagen aan, dan ook de belangrijkste positieve factor die ongetwijfeld heeft bijgedragen om de uitdaging aan te gaan. Sinds zowel Kim Clijsters als Justine Henin van het tennistoneel verdwenen, heeft de kwaliteit daarvan niet echt gepiekt.

Het beste bewijs is de tweede carrière van Serena Williams. De Amerikaanse wordt op 26 september 38. Ze is twee jaar ouder dan Clijsters met haar in juni bereikte 36 lentes.

Serena speelde dit jaar nog twee grandslamfinales. Ze verloor de ene in Wimbledon van Simone Halep, de andere in New York van de 19-jarige Bianca Andreescu. Dat belet niet dat ze in het vrouwentennis van vandaag waarin blijkbaar iedereen kan winnen van iedereen - het evenaren van het record van de Australische Margaret Court met 24 grandslamtitels blijft najagen. Om in dit krantje heel even aan dagdromerij te doen, wie weet zal Kim volgend jaar Serena dwarsbomen.

Schepdaal Ander sterk sportnieuws, zij het minder sterk in de mediaverf gezet dan het verhaal-Clijsters, was de beslissing van de ouders van Remco Evenepoel, en van hemzelf, om Schepdaal boven Monaco te verkiezen als vast adres. Op weg naar zijn streefdoel “de allerbeste worden” is dat een veelbelovende stap. Want getuigend van een dosis gezond verstand, evenredig met aangeboren talent, een sterk karakter en relativeringkunst. De jongeman draagt de hem via de media opgedrongen druk als weegt die amper enkele grammetjes. “Faut le faire” op een leeftijd die nog meer naar de puber dan naar de echte man wijst. Respect!

Dat waren al drie gerechtvaardigde redenen om in eigen huis absoluut te winnen van Lommel. Opdracht volbracht, met dank aan OH Leuven, Westerlo en Union, die vrede moesten nemen met een gelijkspel, waardoor Beerschot nog niet uitgeteld is voor de eerste periodetitel.

Nieuwe wind Alweer een punt voor Lokeren. Dat zijn er al twee in totaal. Het houdt niet op. Er zat zelfs een thuisoverwinning in tegen Westerlo, als het spectaculaire doelpunt van Jelle Van Damme niet was afgekeurd.

Terecht of niet? Dat laten we in het midden. Er is nog meer goed nieuws voor voorzitter De Vries en zijn rechterhand Eric Verhoeven, die sinds het begin van het nieuwe seizoen de dienst uitmaken in Daknam. Wat is dat goede nieuws? Dat ze op gelijke hoogte zijn gekomen met het failliete Roeselare, dat een forfaitscore aan zijn broek heeft en op die manier de rode lantaarn overneemt van Lokeren.

Het is niet allemaal kommer en kwel in dat stukje Oost-Vlaanderen waar de aangekondigde nieuwe wind veel weg heeft van een armzalig briesje.

Greg Na zijn eerdere ritoverwinningen in de Vuelta bewees Greg Van Avermaet dat hij nog altijd in bloedvorm zit met zijn overwinning in de Grote Prijs van Montreal.

Het begon allemaal met een demarrage van Remco Evenepoel die een kloof sloeg.

Dat zagen ze in het jagende peloton niet graag gebeuren. De knaap was er dan ook aan voor de moeite. Een latere ontsnappingspoging van Evenepoel mislukte door … een lekke band. Dan maar al tezamen puffend naar de meet, waar Greg Van Avermaet als de minst afgematte van de overblijvers de sprint won. Dat belooft voor het nakende WK.

Steun een goed doel in Vlaanderen met een legaat.

Alle info ten kantore bij Karl van Camp 03.232.14.17 of secretariaat@pallieterke.net

16

Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

19 september 2019

ABSURDISTAN Porcofielen Na de hatelijke commentaren op een lokale N-VA-braai, aangekondigd als “varkensfeest” op sociale media, zitten wij nu met een visadempje te wachten. Waarop?

Op de eerste gezamenlijke ruitentikkerij van Marc Van Ranst en Othman El Hammouchi bij beenhouwers die het lef hebben om nog varkensvlees te verkopen, natuurlijk. Vuile islamofoben!

Bijzonder Misdaadjournalist Joris Van der Aa merkte vorig weekend in Gazet van Antwerpen op dat de federale politie al een week lang de identiteit kent van de vermoedelijke granaatgooier in de Guldensporenstraat onlangs. Net als Joris willen ook wij graag weten waarom die man nog altijd niet werd opgepakt.

Zo dus Mededeling ten behoeve van wie het nodig heeft. De Hollandse Gouden Eeuw laat weten dat hij zich nadrukkelijk distantieert van het Amsterdam Museum en zijn kliek van knechterige bestuurders. Waarvan akte.

Voor wat hoort wat Volgens onbevestigde berichten zal de federale regering in leeglopende omstandigheden een vorstelijke som toezeggen aan het Congolese staatshoofd. Dit in ruil voor beloftes van democratisering van Congo. In het jaar 3076.

Straffe madam Een afspraak voor een Nederlandstalige geboorteaangifte in de stad Brussel ten spijt, mocht een koppel net nog ondervinden dat de praktijk toch clichématig blijft: pour les Flamands la même chose. Brussels schepen van Nederlandstalige aangelegenheden Ans Persoons vraagt hun “een

1180

brief te schrijven” en zal daarna “aandringen” bij de bevoegde schepen. Van op tafel kloppen heeft Ans duidelijk nog nooit gehoord.

Zij ook?

De goede burger weet het: Kim Clijsters kondigde haar terugkeer aan. Goed voor haar, natuurlijk. Komaan, Mark Eyskens en Eric Van Rompuy, wat houdt u nog tegen?

Spraakprobleempje?

Volgens de heer Juncker, de man aan wie wij allen het Europees paradijs te danken hebben, is men aan de Vlaamse kust niet erg onderdanig meer aan Franstaligen. Natuurlijk, Frans met dubbele tong uitgesproken, dat is niet altijd verstaanbaar, misschien is het dat wel?

De toekomst gloort VRT-baas Paul Lembrechts is geen dommerik. Hij vraagt meer geld voor de VRT om de Vlaamse identiteit uit te dragen.

Eerstdaags ziet u dus onze big boss opduiken in Vandaag en de rest van het redactierapalje in diverse spelprogramma’s.

Na de Rode Leeuwen Mededeling ten behoeve van de Brusselse Vlaming. Uit onbevestigde bron vernemen wij dat Brussels schepen Ans Persoons eerstdaags zal overgaan tot het stichten van de Rode Schapen. Men zegge het voort.

Dat komt ervan Het is nu al zover dat de Brusselse Mahunir Ozdemir, een dame met zowel de Turkse als de Belgische nationaliteit, gewezen parlementslid voor cdH en naar verluidt verkerend in de kringen van ene Erdogan, wordt gesuggereerd als Turks ambassadeur in een Afrikaans land. Wij gekscheren niet: de realiteit is al erg genoeg.

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

A B C D E F G H I K L A. Gedecideerd B. Deel van een bar Braziliaanse sloppenwijk C. Van een bepaald Europees land IJzer - Muzieknoot D. Langs - Deel van een roeiboot E. Succesvol TV-programma in de periode 1990-1999 gepresenteerd door Kurt Van Eeghem en vanaf 2017 door Kobe Ilsen F. Kruidenextract - Pers. vnw. Lichaamsdeel G. Herstelmiddelen H. Insect - Europeanen I. Circusartieste - Antiglobulinetest.

Watervogel - Nostalgische modetrend K. Frans spel - Ongegronde L. Waalse stad - Aziatisch land

“Why, brave little Belgium? Why?” Arme Britten. Ze hebben het daar niet onder de gemeenschappelijke markt. Die hele Brexit-affaire is een serieus rommeltje aan het worden. Ik denk dat we dat na drie jaar zeveren en zagen wel eens duidelijk mogen stellen. Laat het een waarschuwing zijn voor andere landen die er graag bij willen zijn: bezint eer gij begint. Eenmaal je de blauwe 12-sterrenfuik bent ingezwommen, kom je er alleen uit op een bord met groentjes op je buik en wat garnituur errond.

Wat die arme oude Queen lijden kan. Het begon met een empire, waarvan slechts een eilandengroepje binnen de EU rest, en als ze niet oppast, kan ze straks verder met alleen Engeland en Wales. Haar kroon is daar veel te groot voor. En dan maken we het oude besje ook nog eens het leven zuur door het vertrek zwaar te bemoeilijken. Als het op verlatingsangst aankomt, heeft de Europese Unie een nogal salafistische invulling van het lidmaatschap. Afvalligen zullen gestenigd worden nadat ze van hun laatste cent zijn beroofd. De EU, beste mensen, je raakt daar niet zomaar van af. Dat is een beetje zoals een abonnement op de Knack. Hoe vaker u roept dat ze hun blaadje mogen houden, hoe harder ze aan uw vel blijven plakken. Eerst nog op een sympathieke manier. Ze kopen je om met dvd-collecties, bakken leesvoer en cd-torens. Maar als dat niet meer werkt, duwen ze hem gewoon gratis in de brievenbus of lezen ze hem voor in het VRT-journaal. Wat is immers het nut om iedereen een genetisch racist te noemen, als je het er niet kan inwrijven? Het schijnt trouwens dat wanneer je zelfs hun gratis nummers niet meer leest en de VRT-duiding negeert, Bert Bultinck hoogstpersoonlijk uw slaapkamer binnensluipt om u zachtjes uit te schelden in uw slaap.

Imam Guy V.

J

HORIZONTAAL

Over de onmogelijke Brexit en haar onheilsprofeet

VERTICAAL

1. Kledingstuk 2. Spaans voor ‘hij’ - Huidaandoening 3. Vioolbouwer 4. Drinkgerei - Radiografie Zeepoplossing 5. Petroleummaatschappij - Telwoord - Bevel 6. Inwoner van een Vlaamse stad 7. Literatuurgenre - Internetlandcode voor Aruba - Nachtvlinder - Luiaard 8. Niet doortastend Harde delfstof 9. De andere kant - ISO-code van onze munt 10. Voorzetsel - Pers. vnw. - Eerste beginselen 11. Heel nare toestand Culturele TV-zender 12. Reputatie - Slee

DE OPLOSSINGEN VAN HET KRUISWOORDRAADSEL NUMMER 1179 VINDT U OP BLZ. 14

Ook Europa heeft dergelijke onheilsprofeet.

Eentje die Bultinck op een schattig, donzig konijntje met hartjes in de ogen doet lijken. Europees imam Guy V. uit Gent. Imam Guy is een gedreven man die hartstochtelijk gelooft in de zegeningen van de EU en een politiek van vooruitzien en verbinding. En hij kan het weten. Sinds Guy zijn carrière begon als lokaal politiek potentaat, keek hij vooruit en heeft hij geen enkele verbinding gemist naar een grotere zak geld. Hij deed er ook wonderbaar-

lijke dingen mee. Waar gewone stervelingen moeten zien rond te komen met hun loon, en de tering naar de nering moeten zetten, had Guy’s loon de onwaarschijnlijke kwaliteit om zich wonderbaarlijk te vermenigvuldigen en uit monden in Franse appartementsgebouwen en Toscaanse wijngaarden. En als er dan toch eens iets gerestaureerd moest worden aan de Gentse residentie, schoot de hulpvaardige belastingbetaler te hulp met premies en subsidies. Het is dat we op onze strepen stonden of hij had het dubbel gepakt. Sommige mensen vallen met hun gat in de boter, zal u denken, maar dan bent u fout. Guy V. valt met zijn gat in de Europese boterberg. “De oplossing is niet minder Europa”, roept de boekhouder van Guy steevast, “de oplossing is meer Europa.” Guy neemt dat ter harte. We mogen er niet blind voor zijn dat mensen als Verhofstadt de belangrijkste reden zijn waarom onze vrienden aan de overkant van het Kanaal zo graag weg willen. Die brave borsten vragen zich al jaren af waarom België de gebuisde premier blijft afvaardigen naar Europa. Zeker in een jaar dat we de 75ste verjaardag van de bevrijding vieren, komt zoiets hard aan. Den Duits wegkrijgen, dat lukte na vier jaar bruut geweld. Bij Guy lukt het echter gewoon niet.

“Why, brave, little Belgium? Why?” Het is een vraag waarmee menig Brit zichzelf in slaap huilt. Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat de Britten misschien zouden willen blijven als we figuren als Guy V. en Jean-Claude J. uit het verhaal zouden halen. Ik weet het wel, Europa is het verst dat we deze mensen kunnen wegsturen, maar het is wel een beetje in hun richting. Misschien iets om over na te denken voor de verkiezingen van 2024, wanneer de Britten nog steeds op zoek gaan zijn naar de uitgang en u uw abonnement op Knack probeert op te zeggen.

Slimme Vlamingen kiezen Reisfamilie

Luikersteenweg 62 • 3800 Sint-Truiden 011 705 500 • info@deblauwevogel.be

www.deblauwevogel.be