't Pallieterke van 21 november 2019

75ste jaargang • nummer 47 • donderdag 21 november 2019

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

€ 2,50

Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

“Geweld kan nooit de oplossing zijn voor een politiek probleem” Verschillende partijen hielden het Vlaams Belang de afgelopen week (impliciet) verantwoordelijk voor de brandstichting in een toekomstig asielcentrum in Bilzen. Open Vld-minister Bart Somers had het zelfs over “dat clubje, dat zich gedraagt als een bepaalde fractie in de Reichstag”. “Leg sereniteit aan de dag in dit hele verhaal en stop met polariseren en stigmatiseren”, stelt Vlaams Belang-Kamerlid Ponthier tegenover ’t Pallieterke.

Een gesprek.

Lees het volledige interview met Annick Ponthier, Kamerlid VB, op blz. 11

De ratten van de Koning

Enkele dagen geleden werden wij op de hoogte gebracht van de lijst van koninklijke “hofleveranciers”. Dat zijn firma’s die mogen leveren aan de koning en zijn gevolg. In totaal mogen er zich 123 firma’s hofleverancier noemen en die krijgen dan ook toelating het Koninklijk Wapen te voeren op hun commerciële documenten, uitstalramen, bedrijfsvoertuigen enz.

We kunnen u alvast geruststeldelijk dat de firma niet alleen ratlen, ook dit jaar komt uw geliefd ten en muizen aanpakt, maar ook weekblad niet voor op de lijst van mollen, motten, hoornaars, kakhofleveranciers. Oef. Maar we zijn kerlakken en bedwantsen… Ook toch wel geschrokken toen we de komen ze langs als u last heeft van firma Rentokil uit Aartselaar in vliegen en muggen. Een gewone de lijst van hofleveranciers zagen mens mept die dood met een vliestaan. Rentokil is gespecialiseerd genmepper, maar met een scepter in het bestrijden van ongedierte, is dat blijkbaar wat te lastig en is om te beginnen zijn dat ratten en het handiger om een verdelgingsmuizen. Dat onze vorst muizenissen firma in te schakelen. in zijn hoofd heeft over het voortWij achterhaalden echter de bestaan van zijn koninkrijkje, dat waarheid: le Roi heeft zijn paleis kunnen we ons best voorstellen. van beneden tot boven laten ontMaar echte muizen en ratten? smetten. Dit daags na de doortocht Of zou de koning met ander onvan Tom Van Grieken. Er zou maar gedierte af te rekenen hebben? De eens een mestkever tussen de kowebstek van Rentokil maakt duininklijke lakens durven kruipen…

Migratie als federale spelbreker Met gematigd optimisme werkt informateur Paul Magnette stap voor stap aan een nieuwe federale regering. Het lijkt erop dat op termijn enkel het sociaaleconomische luik nog een hinderpaal wordt voor een door de PS gedroomde paarsgroene- of regenboogcoalitie. Hoeveel extra uitgaven? Hoeveel belastingen? Maar eigenlijk is het het migratieen asielthema dat de grote spelbreker dreigt te worden voor Magnette. Welke Vlaamse partij stapt mee in een coalitie van het open grenzenbeleid?

Zit er een nieuwe asielcrisis aan te komen? In oktober van dit jaar waren er 3.000 asielaanvragen in België. Dat is duizend meer dan de piekperiode in de zomer. Tijdens de asielcrisis van 2015 waren dat er 5.000 tot 6.000 per maand. We komen nog niet in de buurt, maar het is het hoogste cijfer sinds die periode. Tot en met oktober waren er ruim 23.000 asielaanvragen, wat bijna evenveel is als in 2018. De 25.000 plaatsen in asielcentra zijn allemaal bezet.

Voor dit hoog aantal aanvragen worden twee redenen aangegeven.

De eerste is dat België door zijn uitgebreid sociaal opvangnet een land van melk en honing is. Migranten die in Griekenland worden erkend, reizen toch door naar hier, want de sociale zekerheid is hier beter. Of afgewezen illegale migranten in Duitsland komen naar België.

Al moet de specifieke Belgische aantrekkingskracht in een juist perspectief worden geplaatst. Ook in andere landen scheert het aantal aanvragen hoge toppen. Feit is wel dat wie ‘in het veld’ met mensen spreekt, merkt dat België een aantrekkelijker land is geworden omdat andere landen qua procedures en integratieregels nog altijd strenger zijn. In scholen hoor je al lange tijd kinderen van allochtone origine met een Noord-Nederlands accent.

Zij woonden eerst bij de noorderburen en zijn dan naar België afgezakt.

Tweede factor is de toestroom van Palestijnen en Latijns-Amerikanen (vooral uit El Salvador), die zowaar door bendes via vliegreizen over Zuid-Amerika naar Spanje worden gestuurd, waar ze visumvrij binnen kunnen.

Dat ergert ontslagnemend minister voor Asiel en Migratie Maggie De Block (Open Vld), maar een visumverstrenging wordt Europees beslist en Spanje lijkt met een regering van links en extreemlinks in de maak niet van zin om daar verandering in te brengen.

Teveel focus op het sociaaleconomische Deze elementen doen vermoeden dat informateur Paul Magnette (PS) met de verschillende partijen dit thema prioritair wil aanpakken, al ziet dat er in de praktijk niet naar uit. Hij werkt nu rond zes nota’s: migratie, het klimaat, sociale zaken, het verhogen van de werkgelegenheidsgraad, een efficiëntere overheid en een doortastender veiligheids- en justitiebeleid. Wat dat laatste betreft is er tussen de partijen de grootste consensus.

De grote hinderpaal lijkt het sociaaleconomische. Hoe denkt Magnette de Vlaamse partijen over de streep te krijgen? Door zijn eisen voor 8 miljard euro nieuwe uitgaven af te zwakken tot de helft, een kwart of een vijfde? Waardoor de belastingen om dit te financieren minder hoog zullen zijn? Het zou het glijmiddel zijn om CD&V en/of Open Vld over de streep te trekken en de N-VA eraf te rijden.

Een sociaaleconomische deal zou dan de springplank zijn naar een totaalregeerakkoord. Zo’n voorspelling is toch wat te optimistisch. Over asiel en migratie zal er toch een stevig robbertje worden uitgevochten.

Wellicht legt men bij de huidige moeilijke formatie teveel de nadruk op het sociaaleconomische en dreigt het migratiethema de échte federale spelbreker te worden.

Voormalig staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) voert momenteel de druk op, vooral richting Open Vld. Hij betreurt dat de ontradingscampagnes voor asielzoekers offline zijn gehaald. Hij wees erop dat vorige week dinsdag op één dag 275 asielaanvragen werden ingediend in het Klein Kasteeltje. Francken: “Op één dag. Dat is een absoluut record sinds vele jaren. Dus het loopt toch echt niet goed.”

Ook zal de N-VA’er een wetsvoorstel indienen voor een strengere gezinshereniging. Minister Maggie De

Block zegt hem daarin te steunen.

Wat zal de reactie van de PS zijn die met Open Vld een regering zal vormen? Om nog maar te zwijgen van Groen en Ecolo, grote voorstanders van een open grenzenbeleid.

Een nieuwe collectieve regularisatie van 100.000 illegalen?

We zijn nog ver van een finale regeringsformatie, maar naast de sociaaleconomische dossiers willen de linkse partijen ook inzake migratie hun slag thuishalen. In een paarsgroene coalitie of in de aangepaste regenboogversie (met CD&V en eventueel cdH) dreigen we 20 jaar in de tijd te worden terug gekatapulteerd. In 1999-2000 werd de snel-Belgwet ingevoerd en vond een collectieve regularisatie van meer dan 100.000 illegalen plaats. Recenter - in 2009 - werden meer dan 800 criminelen geregulariseerd.

Stappen Open Vld en CD&V in een regering die zo’n open grenzen asielbeleid voert? Of houden een of twee partijen het been stijf? In dat geval is een nieuwe regering nog veraf. Toch bestaat de vrees dat ze overstag gaan. De Open Vld door de steeds grotere interne druk van de links-liberale clan rond Bart Somers en Mathias De Clercq.

Bij de CD&V zou men zo’n beleid wel eens aanvaarden omdat de partij nu plots op een wolk zit. Met het duo Sammy Mahdi en Joachim Coens als mogelijke voorzitter is er in christendemocratische kringen enig optimisme te merken. Ook bij de conservatievere flank van de partij. Hun kritiek op de mogelijke versoepeling van de abortuswetgeving - een diabolisch plan, het mag gezegd - is meer dan terecht. Maar de vrees is dat de achterban in ruil voor die harde houding in ethische thema’s zich zeer soepel opstelt in andere dossiers zoals asiel en migratie.

2

Actueel

21 november 2019

Sinterklaas is een leugenaar

Sinterklaas is met een stoomboot aangekomen in Antwerpen. In zijn kielzog: een hele hoop politiek correcte Roetveegpieten. De aankomst in Antwerpen is een organisatie van de VRT, en dan is het te verwachten dat er gebroken wordt met tradities. Geen zwarte Zwarte Pieten dus.

Zoals aangekondigd in vorig nummer, was Voorpost ook aanwezig met echte Zwarte Pieten, kwestie van de traditie in leven te houden. De politie probeerde even de Voorposters tegen te houden, maar liet dan maar begaan. Tenslotte deden de Zwarte Pieten niets anders dan snoep uitdelen aan de kinderen. In Deurne was de Sint wel vergezeld van echte Zwarte Pieten, wat dan weer leidde tot protest van linkse betogers van Kick Out Zwarte Piet.

Initiatiefneemster aldaar was Mirjam Henkens, een leerkracht van het Stedelijk Onderwijs Antwerpen. Henkens: “Ik wist dat er veel Zwarte Pieten gingen zijn, maar dit is echt wel choquerend. Er zijn zelfs kinderen die hier rondlopen in blackface. Het is choquerend.

Wij strijden voor een inclusief Sinterklaasfeest, zonder racisme of stereotypen.”

In Nederland liepen de emoties rond de (echte) Zwarte Pieten hoog op. Daar wilden leden van Voorpost en Pegida - als Zwarte Piet verkleed - ludiek actievoeren. Maar in Apeldoorn, Den Haag, Rotterdam, enz. werden die stuk voor stuk opgepakt. In Rotterdam ging het over een vrouw die zich als echte Zwarte Piet geschminkt had. Ze werd omsingeld door acht politieagenten alsof het een terroriste betrof. Het multiculturalisme wordt ons steeds hardhandiger opgedrongen. Daarbij gaat links steeds drastischer en onverdraagzamer te werk. Of het nu over eten van foie gras gaat, over Zwarte Piet, Kerstmis dat nu een Winterfeest moet zijn, de cultuursubsidies of over het klimaat: links eist een pensée unique.

Enkele weken geleden vierden we de val van de Berlijnse muur.

Mijns inziens is de muur nooit gevallen, hij is alleen opgeschoven.

Want we zijn goed op weg om van onze maatschappij een DDRstaat te maken.

Ondertussen is ook duidelijk geworden dat de Sint een grote leugenaar is. Terwijl hij aan het MAS verkondigde dat er ook dit jaar geen stoute kinderen zijn, waren een dag eerder zeventien ‘jongeren’ opgepakt omdat die op de sociale media de intentie hadden geuit om winkels te gaan plunderen in het centrum van Antwerpen. Slechts een daarvan was meerderjarig.

De andere ‘jongeren’ waren tussen de 12 en 16 jaar oud. Twee hadden een knipmes op zak, een veertienjarige ‘jongere’ wordt verdacht van drugshandel. De zestienjarige aanstoker was geen onbekende bij de politie. Het zijn volgens de serieuze media allemaal ‘jongeren’. U weet dan beter dan wie ook, wie er bedoeld wordt.

KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR

Europees asielbeleid blijft erbarmelijk De Europese Rekenkamer heeft een nieuw rapport over het asielbeleid van de EU. Het verslag “Asiel, herplaatsing en terugkeer van migranten: tijd om de inspanningen op te voeren en de kloof tussen doelstellingen en resultaten te dichten” geeft opnieuw aan dat het asielbeleid van de EU zeer zwak is. Wat opvalt is dat er geen uniformiteit is bij de behandeling van asieldossiers. Asielzoekers weten dat en misbruiken die zwakte in het systeem.

gebracht naar opvangfaciliteiten elders in Italië. Migranten op de Griekse eilanden - met uitzondering van kwetsbare personen, gevallen van gezinshereniging en Syriërs die hiervoor in aanmerking komen - moeten daarentegen op grond van de verklaring tussen EU en Turkije van 18 maart 2016, de zogenaamde “geografische beperking”, gedurende de volledige asielprocedure, met inbegrip van eventuele beroepen, op het hotspoteiland blijven.

Gevolg

Laten we een aspect van het kritische rapport belichten: de hotspots in Griekenland en Italië. In de loop van de asielcrisis kwamen de meeste migranten die illegaal naar Europa kwamen, aan in Italië of Griekenland. De twee lidstaten hebben zich ontwikkeld van landen van doorreis tot landen waar migranten asielaanvragen indienen.

Frontex De hotspotbenadering houdt in dat EU-agentschappen zoals Frontex de lidstaten ‘aan de frontlinie’ (bijvoorbeeld Griekenland en Italië) ter plaatse helpen met het identificeren, registreren, het nemen van vingerafdrukken en debriefen van

pas aangekomen personen, om te achterhalen wie internationale bescherming nodig heeft. Sinds 2015 waren er vijf hotspots in Griekenland en vijf in Italië. Vanwege het geringe aantal mensen dat aankwam, werd de hotspot in Trapani (Italië) in oktober 2018 omgevormd tot detentiecentrum.

Griekenland en Italië passen de hotspotbenadering verschillend toe. Bij het registreren en identificeren van irreguliere migranten leggen beide landen vast of een persoon die aankomt een verzoek om internationale bescherming wil indienen. In Italië worden degenen die dit doen per bus of boot over-

Het gevolg is dat de Italiaanse hotspots leeg of vrijwel leeg zijn.

Ze zijn ook schoon en goed uitgerust. Heel anders dan in Italië zijn de leefomstandigheden in de Griekse hotspots en met name op Lesbos en Samos. Ze zijn er slecht vanwege overbevolking, een gebrek aan artsen en een ontoereikende veiligheid. De hotspots op Lesbos en Samos, die een capaciteit van 3.100 en 640 migranten hebben, boden op het moment van het controlebezoek van de Rekenkamer in februari 2019 onderdak aan respectievelijk 5.096 en 3.745 personen. Veel van hen woonden in tenten buiten de hotspot. Langzame aanbestedingsprocedures, de vertraagde uitvoering van onderhouds- en verbeteringsprojecten, voortdurende aankomsten van nieuwe migranten en lange asielprocedures vormen samen een belemmering voor een snelle verbetering van de situatie.

De asielcrisis is en blijft de belangrijkste uitdaging voor de Europese Unie. Asielzoekers weten dat de EU-landen asieldossiers verschillend beoordelen. Alleen al de ‘hotspot-benadering’ van Italië en Griekenland is verschillend. Het is en blijft een zwakke plek in het systeem.

THIERRY DEBELS

ECONOMISCHE ZAKEN

Hysterische subsidieverslaving De overspannen reactie waarmee de cultuursector reageert op de besparingen van de regering Jambon, steekt schril af bij de gelatenheid die de Vlaamse bedrijfswereld aan de dag legt. Want ook daar wordt beknibbeld op subsidies.

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Cuperusstraat 41, 2018 Antwerpen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland

Abonnement buitenland:

3 maanden: 6 maanden: 1 jaar: Steunabo 1 jaar:

Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

32,50 euro 65,00 euro 130,00 euro 250,00 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Stichter 1945-1955: Hoofdredacteur 1955-2000: Hoofdredacteur 2000-2010: Hoofdredacteur 2010-heden: Verantw. uitgever:

Bruno de Winter Jan Nuyts Leo Custers Karl Van Camp Karl Van Camp

73 miljoen euro. Dat is het budget voor bedrijfssubsidies dat de Vlaamse regering Jambon plant te besparen. Onder andere de zogenaamde KMO-portefeuille moet het met minder geld stellen, 23 miljoen euro om precies te zijn.

Dat zijn subsidies voor advies, opleiding en coaching. Heeft men iemand uit de bedrijfswereld horen klagen over deze ‘knip’? Zelfstandigen- en KMO-organisatie Unizo liet bij monde van topman Danny Van Assche weten niet gelukkig te zijn. Unizo heeft hier de kans gemist om te zwijgen. Het is een klassieke lobbygroep uit de 20ste eeuw die - vooral via de vrienden van CD&V - vaak aan één telefoontje genoeg had om achter de schermen een regering onder druk te zetten. Het algemeen belang komt op de tweede plaats.

Slechts 1,9 procent minder Danielle Vanwesenbeeck, bedrijfsleider bij Mastermail en voormalig Vlaams volksvertegenwoordiger voor Open Vld, legde op Twitter de vinger op de wonde.

Geen gejammer over de lagere bedrijfssubsidies. Integendeel. Zij wijst erop dat dit marktverstorend werkt. “Consultants verhogen hun prijs omdat ‘het toch wordt gesubsidieerd’. De KMO krijgt dus misschien wel een korting, maar niet de 40 procent die wordt vooropgesteld, daar neemt de consultant ook een deel van.” En ze gaf ook nog mee dat tijdens zo’n opleiding de

catering - eten en drinken in het Nederlands - worden gesubsidieerd.

Danielle Vanwesenbeeck was op 26 mei kandidaat federaal Kamerlid voor Open Vld op een strijdplaats, maar werd niet verkozen. Open Vld-voorzitter Gwendolyn Rutten geeft blijkbaar de voorkeur aan inhoudelijk minder zwaar doorwegende figuren als Goedele Liekens of Sihame El Kaoukibi. Deze laatste kan via het “jongeren- en dansproject” Let’s Go Urban trouwens gretig in de Vlaamse subsidieruif graaien.

Liberaal zijn in Vlaanderen krijgt een zeer gevarieerde invulling. De gelatenheid van de bedrijfswereld op de knip in subsidies steekt schril af tegen de hysterische reactie van de zelfverklaarde cultuursector. Vorige week werd duidelijk dat deze culturo’s aan een zware vorm van subsidieverslaving lijden. In die mate zelfs dat ze niet meer kunnen tellen. Zo doet overal het verhaal de ronde dat de culturele sector het met 60 procent minder subsidies moet doen. Fake news van de bovenste plank. De cultuursector levert geen 60 procent, maar 1,9 procent in. In 2019 bedragen de subsidies 518 miljoen euro en die dalen volgend jaar naar 508 miljoen euro.

We geven nog mee dat de cultuuruitgaven vooral aan het einde van de periode dat Bert Anciaux minister van Cultuur was (2009) piekten op 561 miljoen euro. Daarna kenden ze een daling, maar toen werd er door de culturo’s minder overspannen op gereageerd.

Het werd tijd Een element dat in de discussie niet wordt meegenomen, is dat de uitgaven voor cultuur de voorbije 20 jaar steevast hoger lager dan de groei van het bbp. De subsidies groeiden sinds 1999 10 procent sterker dan het bbp. Als er ergens 60 procent wordt gekort, dan is het de 5 miljoen euro minder voor “projectsubsidies”, newspeak voor experimentele ongein van de podiumkunst met bij voorkeur seksueel en scatologisch getinte producties.

Wat de Vlaamse regering nu doet, had al vroeger moeten gebeuren.

En het is een goede zaak dat het totaal aan 3 miljard euro subsidies dat de Vlaamse regering uitgeeft nu eindelijk eens onder de loep wordt genomen. Het gaat naast cultuur en bedrijven ook om steun voor onderzoek en ontwikkeling en aan de socio-culturele sector.

Het debat mag echter wat breder gaan. Wanneer begint de discussie over het valabele en efficiëntere alternatief voor subsidies, zijnde lagere belastingen? Wat men van de culturo’s niet hoort, is dat ze genieten van een fiscaal voordelig systeem van auteursrechten en royalty’s. En bedrijven hebben meer baat bij een lagere vennootschapsbelasting dan bij een ingewikkelde mix aan subsidies. Alleen zijn veel van die taksen nog een federale bevoegdheid.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Actueel

21 november 2019

3

Coens of Mahdi, wie trekt de gele kaart?

Op Sinterklaasdag weet Beweging.net (ACW) of het is gelukt om een ACW’er op de voorzittersstoel van CD&V te duwen. Joachim Coens (26 procent van de stemmen in de eerste ronde) behoort tot die club, de ‘progressieve’ Sammy Mahdi (19 procent) is dat niet. Wie van de twee analyseerde het best de teloorgang van de partij?

CD&V boert al veertig jaar achteruit. In 1950 piekte de partij nog met een score van meer dan 60 procent. In 1965 dook ze voor het eerst onder de 50 procent, in 1968 onder de 40 procent. In 1991 sneuvelde de 30-procentgrens. En het hield niet op. In 2010 zakte de partij onder de 20 procent. Op 26 mei 2019 ten slotte behaalde ze met 14,2 procent haar slechtste resultaat ooit. Volgens de jongste peiling van VTM/HLN bleef daar nog 11 procent van over.

Wat nadien volgde was dramatisch: Beke en Crevits verstopten zichzelf in de nieuwe Vlaamse regering. Twaalf apostelen moesten het drama analyseren, maar niemand die vandaag kan zeggen in welke hoekje van de wetenschap de opwekkende resultaten van dat denkwerk zouden te vinden zijn. Daarna volgde de campagne voor de voorzittersverkiezingen. Zeven kandidaten onderscheidden zich vooral in voorzichtigheid en onduidelijkheid. Zeven tinten grijs.

Maandag mochten de leden een stem uitbrengen. Er kwamen 22.523 stemmen binnen. Omdat niemand de nodige 50 procent van de stemmen heeft gehaald, komt er nu een tweede ronde. Op Sinterklaasdag kennen we de ‘winnaar’. De uitslag van de voorzittersverkiezingen is van groot belang.

Joachim Coens (53), die door zijn opponent Sammy Mahdi (31) al als een oudje wordt weggezet, is burgemeester van het stadje Damme en CEO van de haven van Zeebrugge. Zijn belangrijkste troef is zijn ervaring. Hij was Vlaams parlementslid (19952001) en kent als CEO van de haven van Zeebrugge ook de zakenwereld. Maar die man, die nu plots met de zeewind kwam aangewaaid, heeft ook de steun van Hilde Crevits, die netjes in het vizier van de camera’s haar kandidaatje aanmaande om wat meer een lach op zijn gezicht te toveren. De grijze muis heeft ook de steun van het hele apparaat van Beweging.net. Dat ziet er voor Coens dus redelijk goed uit. De syndicalisten en middenveldverenigingen zullen mogelijks hun zin krijgen.

Als Coens de komende drie weken blijft spreken over zogenaamde troeven als “lokale verwevenheid”, “mensen begeleiden ten goede”, “vertrouwen geven”, “dialogeren met de mensen”, “geloofwaardig besturen” en “beter bestuur”, verkleint hij zijn kansen.

Even vaag Eén troost: Mahdi, die geen ACW-band heeft, maar wel progressief uit de hoek komt, spreekt sneller, maar is al even vaag. Of wat moeten we denken van “goed besturen”, “offensief communiceren”, “luisteren naar de emoties van de mensen”… Hij mikt op de jongeren in de partij, op stadsvolk, maar trok ook naar alle uithoeken van het land en wordt door de politiek correcte media omhoog getild. Wie het krantenarchief GoPress nakijkt, leert er dat Mahdi door de progressieve pers volop werd gesteund. Het jongste jaar wordt zijn naam er bijna 800 keer vermeld.

Andere jongerenvoorzitters halen nauwelijks het nieuws. Het valt Mahdi niet te verwijten, maar VB-jongerenvoorzitter Bart Claeys (ook 30) liet het de VRT vorige zondag netjes weten dat hij er voor het eerst in de studio werd uitgenodigd, terwijl Mahdi er dagelijkse kost lijkt te zijn. Al zullen ook zijn opponenten toegeven dat hij de gave heeft om zich in de kijker te werken. Eén voorbeeldje maar: meteen na hun verkiezing vroeg hij Coens om (onder hem) “de beste directeur van de partij” te worden.

Formatie Of een van beide kandidaten CD&V wil en kan verleiden tot steun aan Paul Magnette en zijn paarsgroene dromen, moet de komende dagen blijken. Coens flopte al met zijn waanzinnig voorstel om “een federale regering van experts” uit de hoed te toveren.

Dat is spuwen in het gezicht van de kiezer.

Zijn standpunt over een versoepeling van de abortuswetgeving ‘in lopende zaken’ lijkt dan weer op een poging om de vrijpartij met paars Vlaanderen en links Wallonië te bemoeilijken.

Mahdi volgt hem daarin, maar blijft iets

voorzichtiger. Het lijkt erop dat ook hij de N-VA te vriend wil houden en een wat duidelijker voorkeur heeft voor paarsgeel. “De grootste partij moet regeren”, zegt hij, maar moet “sociale accenten” leggen (herstelbeleid, zorg, het leven verbeteren van de mensen). In het maatschappelijke debat noemt Mahdi zichzelf “te rechts voor Beweging.net (het oude ACW) en te links voor Unizo”, en pleitte hij “vóór een sterke sociale zekerheid, maar tegen de hangmat”. Als ze bij de N-VA niet blind zijn geworden, valt er ook met die man te praten. Er is echter een maar …

Communautair Het maatschappelijke debat is in al zijn vezels verbonden met de communautaire problematiek. Vooral Mahdi lijkt weinig lessen te hebben getrokken uit de historische leegloop van zijn partij. Alsof er geen verband zou zijn tussen de vlucht van de kiezer en de communautaire agenda. Je zult hem niet betrappen op gevlei met ‘de separatisten’.

In een ‘open’ debat in Aalter, georganiseerd door Pieter De Crem, ging Coens dan weer wél in op de onbestuurbaarheid van dit land. Hij pleitte – zoals hier vorige week werd gemeld - voor een “debat ten gronde”, met de vraag “wat we nog samen willen doen en wat niet”. In zijn parlementair verleden liet hij ook al blijken niet ongevoelig te zijn voor dat thema. Maar erg concreet waren zijn uitspraken in Aalter nu ook weer niet: een opening naar confederalisme? Het blijft onduidelijk. Misschien moeten de twee even nadenken over die ca. 20.000 CD&V-leden die het vertikt hebben om te stemmen?

Zijn er binnen de partij nog Vlaamsgezinden blijven zitten? Mensen die beseffen dat alle ‘thema’s’ van Magnette te maken hebben met de zielige werking van deze staat. Dat geldt zowel voor de werkloosheidskloof, de kijk op migratie en asiel, op armoede, op veiligheid, op klimaat en milieu en op de werking van de overheid. Indien wel, kan een van beide de Vlaamse wekker wat feller laten aflopen.

Afvallers Over de afvallers kunnen we kort zijn.

Walter De Donder strandde op 16 procent, Vincent Van Peteghem én Katrien Partyka op 12 procent, Raf Terwingen op 11 procent en Christophe Vermeulen was de pineut met 4 procent. Walter De Donder, burgemeester van Affligem, liep met de meeste aandacht weg, vooral toen hij het had over “omvolking” van onze steden. Even kon gedacht worden aan een eindstrijd tussen een wat linksere en een rechtsere kandidaat, maar De Donder nuanceerde zichzelf kapot. Overigens noemde ook de acteur zichzelf “niet links, niet rechts”, maar - even glibberig als zijn collega-kandidaten - “een man van het kruispunt”, een “man van de dialoog”.

Nu, veel kans op winst had De Donder toch niet gemaakt. Bij dergelijke voorzittersverkiezing spreekt niet het volk, maar het partijapparaat. Dat is ook in de tweede ronde zo.

Het zijn dezelfde werknemers en vrijgestelden en sympathisanten van de ACW-pilaren (ACV en CM, Samana en Familiehulp, Femma, Okra, KAJ, Welzijnszorg, Pax Christi) die zullen kiezen tussen eigen volk of een progressieve nieuwkomer.

Ondertussen zitten Hendrik Bogaert, Pieter De Crem, Karel Van Eetveld en andere meer behoudsgezinde en/of Vlaamsgezinde CD&V’ers in een wachthuisje opvallend stil te zijn. In een partij die “nog niet klaar is voor mijn project” (Bogaert) of “voor mijn visie” (De Crem). Hun haring braadt niet meer binnen die partij. Hoe lang blijven ze er zelf vertoeven?

Als CD&V niet oplet, duikt de partij zodanig in de ACW-bocht dat ze een aantal sterkhouders kwijtspeelt. Wordt een linksaf draaiende CD&V een succesverhaal? Kiest ze voor de paarsgroene afslag? Of toch voor geel?

CD&V heeft de sleutels voor een federale regeringsvorming in handen. Want de kans dat Open Vld zichzelf de das omdoet door zonder CD&V Magnette te volgen, is wel heel erg klein. Maar zeg nooit ‘nooit’. De volgende verkiezingen liggen ver achter de horizon.

ANJA PIETERS

BRIEFJE AAN DOMINIQUE WILLAERT

Geld stinkt niet Mijnheer de subsidieslurper, Wij hebben u leren kennen als een prototype van de uiterst linkse cultuurscène die eigenlijk maar één doel heeft en dat is de samenleving choqueren en de goegemeente provoceren met allerhande links-elitaire projecten waarin vooral de ‘artiest’ navelstarend centraal staat, liefst en vooral uitsluitend met gemeenschapsgeld. Gij zijt de zogenaamde ‘artistiek leider’ van de ‘sociaalkritische werkplaats Victoria Deluxe’, maar gij duikt ook overal op waar uiterst links actie voert: Hart boven Hard, krakerssteungroepen, acties voor vluchtelingen, PVDA-congressen, diversiteitsprojecten, jongerenfora, het verstoren en verhinderen van spreekbeurten door democratische verkozenen zoals Theo Francken,… Gij hebt daar klaarblijkelijk allemaal tijd voor, naast uw ‘drukke’ bestaan van artistieke egotripperij. En waar gij ook veel tijd voor lijkt te hebben, is het minutieus in kaart brengen van de mogelijke subsidiekanalen die in de kassa van o.m. Victoria Deluxe moeten terechtkomen. Aan de uitleg en motivering van een aantal projecten geven jullie dan zo een draai dat er telkens weer nieuwe bronnen kunnen aangeboord worden. Zo kreegt gij zelfs landbouwsubsidies van de EU omdat gij een docufilm maakte over zes boerengezinnen die gevraagd werden naar hun dagelijkse werkervaring en financiële verschillen met het verleden. De kassa rinkelde. Op de politieke webstek www.sceptr. net werd enkele dagen geleden grondig en met cijfers in kaart gebracht hoe gij en de uwen de subsidie-uitmelkmachine als grootmeesters beheersen. Het is om van uw stoel te vallen!

Vorige week stondt gij derhalve dan ook te debiteren en te fulmineren in de wandelgangen van het Vlaams parlement tegen de jonge VB-verkozene Filip Brusselmans die de aangekondigde beperkingen van de subsidiëring in de culturele sector verdedigde, met aan uw zijde andere bobo’s en subsidieverslaafden uit de culturele sector: onder andere Staf Pelckmans, oud-directeur van cultuurtempel De Warande in Turnhout die er niet vies van was zich door te laten betalen door de gemeenschap tijdens zijn verkiezingscampagne voor Groen toen hij al ontslag had genomen, en de even groene actrice en anti-Israël-activiste Marijke Pinoy. Om er maar enkele te noemen. Er kan niet gemanifesteerd worden tijdens de gesubsidieerde ‘werkuren’ of gij staat erbij als toonbeeld en voorman van de gesubsidieerde agitprop. À propos, hoeveel steekt gij zelf als goeroe van gesubsidieerd links maandelijks in uw zak als zelfverklaard antikapitalist?

Gij spuwt op Vlaanderen en de Vlamingen in het algemeen en op de Vlaamse symbolen en de Vlaamse identiteit in het bijzonder. Maar als het op subsidieslurpen aankomt op kosten van die Vlamingen, zijt gij niet vies van hun geld, want dat stinkt niet en gij kunt er uw gangen mee gaan.

Spuwen en bijten in de handen die jullie

voeden, daar zijt gij en uw soortgenoten bijzonder straf in. Dat Jambon daar nu – wat ons betreft nog vrij mild – grenzen aan stelt, en dan in het bijzonder aan de fameuze ‘projectsubsidies’, is dan ook niet meer dan logisch. Historisch is uw uitspraak in Knack in 2013 over de Vlamingen die zorgen voor uw centen: “Wat ons opviel, is dat zulke buurten (de wijk Sluizeken-Tolhuis-Ham in Gent) overdag bijna uitsluitend bevolkt worden door migranten. Tussen negen en vijf zie je amper Vlamingen op straat. Die hebben allemaal twee kinderen, een drukke job, nergens meer tijd voor. Terwijl die migranten ervoor zorgen dat de stad lééft. Zij flaneren, zorgen voor sociale controle… Zij maken de stad echt.

Ze zijn ook de eersten om te helpen. Ik kan echt een waslijst opnoemen van dingen die wij van die nieuwkomers en migranten zouden kunnen leren, qua burgerschap. Eigenlijk vormen veel van die Vlaamse tweeverdieners de probleemgroep in de stad.”

Het.moet.nu.toch.niet.gekker.worden?!

Gij zoudt eigenlijk eens democratisch en open en bloot inzage moeten geven in de subsidies die gij met al uw projecten en culturele initiatieven binnenzuigt en die in verhouding plaatsen tot de respons die gij van de betalende doorsneeburger – dus niet de culturele elites – krijgt. Ik denk dat een en ander ontluisterend is en meteen aantoont dat het voortaan wel met wat minder kan. Grote culturele manifestaties aan de rechterzijde met duizenden deelnemers zoals bijvoorbeeld het Vlaams Nationaal Zangfeest of de IJzerwake krijgen geen subsidies en houden toch het hoofd boven water. Maar ook tal van politiek-neutrale zangkoren, muziekensembles, toneelgezelschappen, harmonieën en fanfares doppen hun boontjes zelf. Hoe komt het dat zij dat wel kunnen en jullie niet? Leg mij dat eens uit!

Subsidies krijgen voor artistieke bezigheden is geen mensenrecht. Goede waar prijst zichzelf, zei men vroeger wel eens.

De kunst is dan ook goede waar te brengen. En zeg dat ook maar aan Chokri Ben Chikha, de artistiek leider van Action Zoo Humain. Aan het werk, Dominique! Handen uit de mouwen!

Beste lezer van

’t Pallieterke: Bel gratis 0800 179 75 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be Voor een Vlaamse sociale zekerheid!

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen

Word lid van het VNZ

4 Actueel Chinese ambities met artificiële intelligentie verontrusten VS Van alle technologieën die ons dagelijks leven de komende jaren zullen veranderen, heeft Artificiële Intelligentie het grootste potentieel.

Het gebruik van computers om problemen op te lossen, waarbij normaal gezien menselijke tussenkomst of intelligentie is vereist, zal een diepgaand effect hebben op de wijze waarop samenlevingen worden bestuurd en oorlogen worden gevoerd. Een tussentijds verslag van de Amerikaanse National Security Commission (NSC) voorziet dat de VS in de 21ste eeuw hierin zullen domineren, maar herinnert eraan dat een autoritair China een ernstige concurrent zal zijn.

De oprichting van een commissie Artificiële Intelligentie (AI) in de schoot van de NSC weerspiegelt een wijdverbreide vrees in de Verenigde Staten dat China tegen 2030 absolute leider zou zijn in een AI-wedloop, zoals trouwens onlangs nog publiek gewenst door de Chinese leider Xi Jinping. Wordt Artificiële Intelligentie op die manier de inzet van een mondiale wedstrijd tussen autoritaire en democratische regimes?

Amerikaans leiderschap Deskundigen zijn het erover eens dat AI een enorme stijging van de economische productiviteit mogelijk zal maken, met een verdubbeling van de groeicijfers in de komende twintig jaar. Op militair vlak worden nu al complexe operaties gecoördineerd door AI. Dronezwermen - de kleine, autonoom vliegende objecten, die vijandelijke troepen kunnen doden en overweldigen - zijn slechts een voorbeeld van de potentieel revolutionaire militaire toepassingen. De technologie zal echter ook meer en meer worden aangewend voor maatschappelijke controle, bijvoorbeeld in China, waar mensen worden afgerekend op hun politieke loyaliteit.

Om deze redenen, zegt de NSC, is Amerikaans leiderschap inzake onderzoek en ontwikkeling van Artificiële Intelligentie noodzakelijk. Niet alleen om de Amerikaanse belangen te beschermen, maar ook om de normen voor het gebruik van Artificiële intelligentie later internationaal vast te leggen. De vraag is alleen of de Amerikanen hun lichte voorsprong zullen kunnen handhaven en of de Amerikaanse democratie en diplomatie die uitdaging in de komende jaren zal kunnen aangaan.

Bezorgdheid Volgens de NSC is er reden tot bezorgdheid en maakt vooral China gebruik van een aantal belangrijke kenmerken van autoritarisme in zijn poging om de VS in te halen. Het gecentraliseerde karakter van het Chinese systeem stelt Beijing in staat om enorme investeringen te doen en de samenwerking met toonaangevende technologiebedrijven af te dwingen.

Men schat dat het gaat om enkele tientallen miljarden dollar per jaar.

Bedrijven zoals Baidu, Alibaba Group en Tencent ondersteunen het Chinese netwerk van nationale laboratoria die betrokken zijn bij onderzoek naar AI. De Amerikaanse regering heeft daarentegen vaak moeite gehad om toonaangevende bedrijven, zoals Google, ertoe te bewegen samen te werken bij het verkennen van nationale beveiligingstoepassingen van AI. Met 1,4 miljard inwoners, meer dan 1 miljard smartphones en 750 miljoen internetgebruikers is China ook in staat om enorme hoeveelheden

gegevens te verzamelen die door de bevolking worden gegenereerd.

En autoritaire regimes worden veel minder beperkt door de ethische, juridische en privacydebatten die de experimenten en het gebruik van nieuwe technologieën kunnen vertragen. Deze factoren hebben de angst voor een efficiënte Chinese autocratie gevoed.

Voordelen Maar kunnen zelfs slimme autoritaire regimes op het snijvlak van innovatie blijven, terwijl het vrije verkeer van informatie wordt beperkt en er een strak hiërarchisch systeem blijft gehandhaafd? Neen, zeggen de Amerikanen in het rapport. De open samenleving en het politieke systeem van Amerika bieden voordelen.

In de VS zijn er wereldwijd toonaangevende universiteiten met vrijheid van onderzoek en meningsuiting, een educatief systeem dat kritisch denken bevordert, een concurrerend en gedecentraliseerd ecosysteem van bedrijven dat innovatie bevordert en een systeem van intellectuele eigendomsrechten dat creativiteit stimuleert.

Bovendien is het misleidend om te denken aan een AI-competitie als een race met een enkele finishlijn. Historisch gezien is het land dat het meest profiteert van een nieuwe technologie niet noodzakelijkerwijs het land dat deze technologie voor het eerst ontwikkelt. Integendeel, het is het land dat erachter komt hoe die technologie op nieuwe en doeltreffende manieren moet worden toegepast.

Uitdagingen Dit betekent niet dat Amerika gegarandeerd de wereldleider in AI en andere belangrijke technologieën is of zal blijven. Volgens het rapport zal dat niet gemakkelijk zijn, want het vereist navigeren door de spanningen die inherent zijn aan een democratisch model: het stimuleren van meer samenwerking tussen de overheid en de particuliere sector, het beschermen van de vrijheid van onderzoek in universiteiten en een magneet blijven voor buitenlands talent.

Bovendien moet het land bescherming bieden tegen Chinese spionage en diefstal van intellectuele eigendom, alsook tegen grote en onhandige federale ethische principes die de ontwikkeling van AI verstikken. Het voldoen aan al deze uitdagingen zal niet alleen in de VS veel technische expertise en politiek leiderschap eisen. Artificiële Intelligentie wordt in sneltreinvaart ontwikkeld en toegepast en zal tegen 2030 het wereldbeeld ongetwijfeld drastisch veranderen.

Vraag het maar aan de 700 Belgische deelnemers aan de jongste handelsmissie naar China.

RIRO

21 november 2019

UIT DE WETSTRAAT Als de kat van huis is…

Zo lijkt het wel in de Wetstraat, nu er geen volwaardige regering aan de macht is en er ook nog geen nieuwe is gevormd. Alles kan dus zomaar. De ene wisselmeerderheid volgt de andere op om wetswijzigingen, begrotingswijzigingen en zo meer door te duwen. Vorige week werd aldus in de bevoegde commissie een links-groen-rode-progressieve meerderheid gevonden om de toegelaten periode voor het plegen van een abortus te verlengen van 12 naar 18 weken. Alleen N-VA, VB en - jawel - ook CD&V zien dat niet zitten. Het is vreemd dat dit zomaar op een drafje wordt gestemd en dat er geen uitvoerig, rustig debat aan voorafgaat.

Evenmin worden er hoorzittingen met experten gehouden die de thematiek ruim en omvattend in kaart brengen. Eigenlijk is het bizar dat als groenen en roden in de oppositie zitten, zij alles in het werk stellen om debatten en hoorzittingen af te dwingen om hun grote gelijk te bewijzen. Vandaag maken zij koudweg van de gelegenheid gebruik om als muizen op tafel te dansen. Zelfs als de moord op ongeboren leven daar nog meer ruimte voor zal krijgen. Door de strot duwen noemt men dat.

Politieke benoeming Kamerlid Yasmine Kherbache (sp.a) wil plotseling af van haar dubbele nationaliteit.

Inderdaad, ze geeft prompt haar Algerijnse nationaliteit op. Zit ze plotseling op de lijn van bijvoorbeeld het VB dat al lang pleit voor de afschaffing van de dubbele nationaliteit? Helemaal niet, maar ze zit eerder op de lijn van de politieke benoemingen waarvan iedereen zegt tegen te zijn. En zij zou naar eigen zeggen haar volledige loyaliteit aan het land en zijn hoogste rechtscollege willen tonen door elke twijfel weg te nemen en dus te kiezen voor de Belgische nationaliteit. De Kamer duidde haar vorige donderdag immers met twee derde meerderheid aan als rechter in het Grondwettelijk Hof. Yasmine Kherbache zal Erik Derycke, gewezen socialistische minister van Buitenlandse Zaken, daar opvolgen. De afstand van haar Algerijnse nationaliteit leek wel de pasmunt om ook de stemmen van N-VA te krijgen om de vereiste meerderheid te halen. Zo niet was er geen benoeming. VB riep nog op om een signaal te geven tegen de politieke benoemingen en geen naam in te vullen, zodat het feestje niet zou doorgaan.Vergeefs. Er zitten de komende tijden nog politieke benoemingen aan te komen… Wil N-VA daar ook nog iets binnenhalen, dan moest men nu een geste doen… Los daarvan is het vreemd dat N-VA in zijn sympathie voor de Catalanen fors uithaalt naar de politiek benoemde hoge rechters in Spanje, die de Catalaanse leiders in de nor laten draaien, maar er hier in eigen land zijn hand niet voor omdraait om politiek benoemde rechters mee in het zadel te hijsen. Kwatongen en roddelaars beweren zelfs dat er al ‘een deal’ was met Bart De Wever toen Kherbache na de gemeenteraadsverkiezingen een schepenambt in Antwerpen aan zich liet voorbijgaan.

Een tegen allen Uiteraard kwam de aangestoken brand in het toekomstige asielcentrum in Bilzen ook ter sprake in de plenaire vergadering. Er werden geen grote woorden geschuwd en de grote groene profeet en staatsman uit Oostende Wouter De Vriendt stak al meteen van wal door met een beschuldigende vinger naar het VB te wijzen. “Zij zijn de pyromanen van onze samenleving”, sneerde hij. Het werd ook nog eens herhaald door een onmachtige en spartelende minister Maggie De Block. Ook alle andere partijen vielen over elkaar met het veroordelen van de brandstichting, maar her en der werd

toch gepleit voor een betere informatie aan de burgers als de beslissing voor het plaatsen van een asielcentrum genomen is. Annick Ponthier (VB), zelf uit Bilzen, trok zich zelfverzekerd uit de slag met een ondubbelzinnige veroordeling van de feiten, maar ook met de belofte om zich met haar partij op een democratische, maar duidelijke manier te blijven verzetten tegen de aanpak van het asielprobleem en het gemis aan dialoog daarover tussen voor- en tegenstanders. Zij vond het dan ook niet kunnen dat volgens sommige partijen het hebben van een andere mening hierover quasi gelijkgesteld wordt met haatzaaierij en oproepen tot geweld of criminele feiten. Bijzonder detail: op het moment dat we dit schrijven, meer dan een week na de feiten, is er nog altijd geen spoor van de daders…

In mineur Traditioneel wordt Koningsdag - vroeger ‘de dag van de dynastie’ - gevierd op 15 november met een dankmis in de Brusselse kathedraal en nadien met een zitting in de Kamer.Veel schoon volk was er dit jaar niet. Philippe en Mathilde komen nooit, want zichzelf vieren is niet protocollair. Ook andere leden van de koninklijke familie gaven verstek: Laurent en Claire, en ook Astrid. Ook hun kinderen waren niet te bespeuren. De enigen die kwamen opdagen, waren Albert en de Franstalige ijskoningin Paola, alsook Lorenz, de echtgenoot van Astrid.

Het was eens te meer een saaie en geforceerde bedoening, zowel in de kathedraal als in de Kamer, waar feestneus en opperbelg Dewael de honneurs waarnam. In de Kamer was nauwelijks een parlementslid te zien, wel enkele leden van de regering en enkele leden van l’Ancienne Belgique: Herman De Croo, Willy Claes, Charles-Fernand Nothomb, Antoinette Spaak, Etienne Davignon,… Dan weetje het wel… Het enige gewone Kamerlid dat trouw op post was en zoals altijd zwijgzaam op zijn eigen stoel zat, was Josy Arens van cdH. Of was hij donderdag, de dag ervoor, gewoon vergeten naar huis te gaan? Wat een feest! Geeuw!

Stemrecht Mogen we u er even aan herinneren dat er exact 100 jaar geleden, op 16 november 1919, ook parlementsverkiezingen waren. Op zich niets bijzonders, ware het niet dat er voor het eerst volgens het enkelvoudig algemeen stemrecht werd gestemd. “Eén man, één stem” dus en dat moest letterlijk genomen worden, want vrouwen bleven nog een tijd uitgesloten. Die verkiezingen van 16 november 1919 vonden plaats onder het nieuwe systeem, hoewel dat dit in feite ongrondwettelijk was. Het nieuw verkozen parlement voerde een grondwetswijziging pas door in 1920-1921 om de situatie te regulariseren. Ja, zo gaat dat in België, tot op de dag van vandaag. Voor een ‘onwettigheidje’ haalt men zijn neus niet op en men legt alles nadien wel in de plooi. De Belgische grondwet is wel vaker ‘een vodje papier’ gebleken… Wie zich afvraagt waarom men niet meteen het stemrecht uitbreidde tot de vrouwen, kunnen we meteen het antwoord geven: Liberalen en socialisten, hoewel deze laatsten er in principe voorstanders van waren, vreesden dat het de dominante positie van de katholieken alleen maar zou versterken omdat ze meenden dat vrouwen te veel onder invloed stonden van de kerk. Men sloot dan maar een typisch Belgisch compromis. Dat bestond erin vrouwen stemplicht te geven voor gemeenteraadsverkiezingen, wat gebeurde bij wet van 15 april 1920, en om de mogelijkheid te voorzien het vrouwenstemrecht voor de parlementsverkiezingen later in te voeren, met een wet die een tweederdemeerderheid vereiste.

Pas op 26 juni 1949 was het dan zover.

Actueel

21 november 2019

5

Het zwakke deelnemersveld in de race tegen Trump In principe zouden de Democraten Trump gemakkelijk moeten kunnen verslaan.

Zijn populariteitscijfers blijven lager dan Amerikaanse presidenten normaal genieten tijdens hun ambtstermijn. Trump is er tot nu toe wel in geslaagd om alle aanvallen en hetzes te overleven, maar er zijn ook tekenen dat de Amerikanen de onophoudelijke controverses beu zijn. Ze willen rust in de hoogste politieke regionen.

Het enige wat de Democraten nu moeten doen is een redelijke kandidaat aanleveren die ook de doorsnee Amerikaan kan aanspreken. Dat lijkt echter niet zo gemakkelijk te zijn. De voorverkiezingen hebben zo hun eigen logica en die levert niet noodzakelijk de meest kansrijke kandidaat op.

In een vorige bijdrage had ik reeds gewezen op de obsessieve pogingen van de Democratische kandidaten om elkaar langs links voorbij te steken. Iedereen wil de volmaakte anti-Trump zijn en dat leidt tot stellingnames die ver van het politieke centrum verwijderd zijn, zowel inzake economie en klimaat als betreffende immigratie. Die dynamiek wordt nog versterkt door de radicalisering van links in Amerika en de toenemende invloed van militanten en radicalen op de Democratische partij.

De pragmatici in de partij zien de evolutie met lede ogen aan. Zij vrezen - terecht - dat een té linkse tegenkandidaat Trump alsnog aan een zege kan helpen. Deze week moeide ook Obama zich: hij waarschuwde de Democratische kandidaten voor te extreme posities die de kansen voor Trump ten goede komen.

Obama heeft zelf nog geen steun uitgesproken voor een bepaalde kandidaat.

Deze week meldde Deval Patrick, één van zijn vertrouwelingen, zich aan voor de Democratische race. In dit overzicht is hij nog niet opgenomen, omdat hij nog aan geen enkel debat heeft deelgenomen en ook nog niet in de polls voorkomt. Maar mogelijk worden Deval Patrick, Michael Bloomberg en zelfs Hillary Clinton overwogen als kandidaten van het Democratische bestel om de kwakkelende Biden te vervangen en een alternatief te bieden voor het rariteitenkabinet dat nu de race domineert.

Hieronder de top 10 van de huidige kandidaten, in omgekeerde volgorde van winstkans, zoals ingeschat door de Amerikaanse gokkantoren (die, met hun eigen geld op het spel, waarschijnlijk betere voorspellers zijn dan de professionele opiniepeilers).

genorganisatie van boeren, maar de meeste commentatoren zien haar niet meer als ernstige kanshebber.

8. Tulsi Gabbard: de kleurrijke majoor Tulsi Gabbard is de meest kleurrijke kandidaat. Ze is Hawaïaans, van gedeeltelijk Samoaanse afstamming, majoor in het leger, vocht in de Irakoorlog, sympathiseert met de socialistische opvattingen van Bernie Sanders, hangt het Hindoeïsme aan en is een uitzonderlijk knappe verschijning. Gabbard kwam in het nieuws toen ze een ontmoeting had met de Syrische leider Assad, wat haar zware kritiek van Hillary Clinton opleverde.

Clinton suggereerde zelfs dat ze een agente van de Russen is.

In het Amerika van vandaag is kritiek vanwege Hillary echter meer waard dan een Nobelprijs: Gabbard werd onmiddellijk populair genoeg om een gooi te doen naar de Democratische nominatie. De politica verandert helaas regelmatig van opinie (zoals over Assad of de rechten van homo’s en lesbiennes) en dat kan haar parten spelen. Eén zaak die voor haar pleit: ze is het beu dat de media en politiek het woord “islamitisch” steeds weglaten wanneer ze het over islamitisch ter-

(nog) niet tot de topkandidaten, maar leidt nu wel het achtervolgend peloton.

In tegenstelling tot de andere Democratische kandidaten komt Yang in de debatten als redelijk, vriendelijk en zelfs zachtaardig over.

Centraal in zijn boodschap staat de technologische revolutie die ons aller leven compleet dreigt om te gooien. Veel beroepen zouden verdwijnen omdat de betreffende taken worden overgenomen door robots. Eén van de manieren waarmee Yang die dreiging wil pareren, is het invoeren van een minimuminkomen van 1000 euro per maand voor elke Amerikaan, tewerkgesteld of niet.

Zijn beloften kunnen ongeloofwaardig en, erger, socialistisch voorkomen, maar Yang is een overtuigd kapitalist. Ondanks een aantal progressieve opvattingen geeft hij ook geen blijk van de ideologische haat die links meestal koestert jegens de rechtse, conservatieve en blanke medemens.

5. Hillary Clinton: tuk op revanche Hoezo? Doet Hillary Clinton weer mee aan de verkiezingen? Nog niet. Tot voor kort had ze een nieuwe gooi naar het presidentschap uitgesloten. Maar het zwakke deelnemersveld langs Democratische kant doet haar klaarblijkelijk twijfelen. “Never say never”, antwoordde ze toen de BBC haar onlangs de hamvraag stelde. Ze beweert dat heel veel mensen haar vragen om zich opnieuw kandidaat te stellen.

De satirische, conservatieve webstek Babylon Bee vermoedt dat Clinton die stemmen vooral

9. Kamala Harris: de antiracistische kandidaat De zwarte Kamala Harris kwam in beeld na haar succesvolle (en onverwachte) aanval op topkandidaat Joe Biden tijdens het eerste Democratische debat. Ze beschuldigde hem, nochtans vicepresident onder Obama, zowaar van racisme. Harris steeg snel in de peilingen, hoewel uitlekte dat ze zelf afstamde van een familie van slavenbezitters.

Daarna kwam er nog weinig inhoud vanwege Harris. Haar debatoptredens waren zwak.

Nu ze wegzakt in de peilingen, beschuldigt ze de kiezers dan ook maar van racisme. Harris kreeg onlangs nog de steun van een belan-

2. Joe Biden: slaperige Joe De meeste Democraten zijn het er over eens dat Joe Biden de kandidaat is die het meest kans maakt om Trump te verslaan. Hij is gematigd genoeg om de twijfelende Amerikanen langs zijn kant te krijgen.

Maar de kandidaat van het establishment krijgt het steeds lastiger. In debatten kan hij niet overtuigen. Zijn leeftijd (77) laat zich gelden en hij klinkt soms verward. Trump is slechts 4 jaar jonger maar heeft hem al de bijnaam “sleepy Joe” gegeven. Biden heeft geen enkele aanhang bij jongere Amerikanen. Zijn handtastelijke reputatie maakt hem ook niet populair bij de feministische Democraten.

Het Democratische establishment vreest nu dat Biden te sloom is om het te kunnen halen van de agressieve, extreemlinkse kandidaten.

Enkele dagen geleden werd de kandidatuur van Deval Patrick, voormalig gouverneur van Masschusetts, bekend gemaakt. Patrick geldt als een vertrouweling van Obama en is dus mogelijk uitgestuurd om de zwalpende Biden te vervangen.

1. Elizabeth Warren: Pocahontas

10. Beto O’Rourke: de VRT-kandidaat Beto (zijn echte voornaam is “Robert”, maar hij denkt dat zijn bijnaam beter ligt bij de Hispanics) O’Rourke hoort eigenlijk niet meer in deze lijst, want hij trok zich twee weken geleden terug uit de race. Trouw aan het slechte karakter van dit blad vermeld ik hem toch omdat hij de topfavoriet van de VRT-redactie was.

“Hij maakt indruk” (Ludwig De Wolf), “hij is de rijzende ster van de Democraten” (Jos De Greef) en is “het nieuwe talent bij de Democraten” (Björn Soenens). Soenens was voldoende overtuigd van het potentieel van Beto om een deel van zijn reisbudget van de VRT te gebruiken om in Texas de lancering van diens campagne te verslaan. O’Rourke nam een vliegende start... en stortte onmiddellijk neer, wegens veel te zwak.

O’Rourke is wat de Amerikanen een “leeg kostuum” noemen: veel uiterlijke schijn, maar weinig inhoud. Hij verwierf zijn kortstondige reputatie op grond van zijn fysieke gelijkenis met JFK en de moeilijkheden die hij de rechtse Ted Cruz had bezorgd bij diens herverkiezing als senator van Texas. Wie toen goed had opgelet, wist dat O’Rourke enkel scoorde door de massale toestroom van sponsorgeld, vooral van buiten Texas. Jammer voor de VRT, dat wel.

matisch maar heeft een voor de Democraten zeer belangrijke electorale groep tegen: de zwarte Amerikanen.

Niet omdat hij blank of te gematigd is. Als het aankomt op politiek correctheid en het fervent verdedigen van “minderheden”, is Buttugieg even fanatiek progressief als de andere Democratische topkandidaten. Maar de ene minderheid is blijkbaar de andere niet.

Buttigieg is openlijk homo en dat ligt moeilijk bij de zwarte kiezers, een gênant gegeven waar de progressieve Amerikaanse pers liefst niet over schrijft.

Buttigieg stijgt niettemin verder in de opiniepeilingen. Hij kan de derde hond worden in de strijd tussen Warren en Biden.

rorisme hebben.

Gabbard overweegt aan de presidentsverkiezingen deel te nemen als onafhankelijk kandidaat als ze het niet zou halen als nominatie van de Democratische Partij.

7. Michael Bloomberg: de multimiljardair De voormalige burgemeester van NewYork zegt al lang dat hij niet zal meedingen naar de Democratische nominatie. Maar sommigen denken dat hij alsnog van idee zal veranderen. Twee dingen spelen in zijn voordeel.

Ten eerste heeft de steenrijke Bloomberg een potentieel veel groter campagnebudget dan zijn tegenkandidaten. Hij is ook een stuk gematigder, zeker op economisch vlak, dan de steeds verder naar links afdrijvende kandidaten die nu de race domineren. Het verzwakkend elan van Joe Biden kan de weg vrijmaken voor een andere centrist.

Bloomberg heeft ook nadelen. Hij heeft goede connecties in Wall Street, wat hem niet populair maakt bij de radicale progressieven die zich steeds meer in de Democratische partij laten gelden. Dat hij beschuldigd wordt van seksueel grensoverschrijdend gedrag zal hem in die middens ook niet veel fans opleveren.

6. Andrew Yang: de politicus die er geen is Andrew Yang was tot voor kort een nobele onbekende. Hij is een “selfmade” zakenman zonder politieke ervaring. Yang beantwoordt heel goed aan het stereotiepe beeld van een Amerikaan van Aziatische afkomst: werkt hard, is succesvol en zaagt niet over racisme.

Om dat beeld compleet te maken heeft hij een bijzondere voorliefde voor wiskunde.

Zijn amateuristische campagne om de Democratische nominatie binnen te halen is onverwacht succesvol gebleken. Yang behoort

in haar eigen hoofd hoort.

Hoe dan ook, Hillary Clinton voelt nog steeds de smart van haar onverwachte en smadelijke nederlaag tegen Trump. Als ze ooit een redelijke kans op wraak krijgt, zal ze die niet laten liggen. Het zegt natuurlijk veel over de twijfel in het Democratische kamp dat men overweegt iemand die al een keer knock-out werd geslagen weer in de ring te sturen.

4. Bernie Sanders: de oude socialist Bij de vorige presidentscampagne was Bernie Sanders dé verrassing ter linkerzijde.

In een land dat grotendeels ontsnapt is aan de vernielingen die in Europa aangericht werden door socialistische ideeën, bleek socialist (oude stijl) Sanders plots populair bij jonge kiezers met weinig historische kennis.

Dat hij er in slaagde om het Hillary Clinton moeilijk te maken langs Democratische zijde, was al een teken aan de wand van hoe slecht zij eigenlijk lag bij het Amerikaanse publiek.

Sanders geniet nog steeds zijn populariteit van 3 jaar geleden, maar is er niet in geslaagd zijn basis verder uit te breiden. De 78-jarige sukkelt ook met hartproblemen en moest zijn campagne al een keer onderbreken om gezondheidsredenen. Zijn monopolie op socialistische recepten voor de economie wordt bovendien bedreigt door de links uitzwenkende Elizabeth Warren.

3. Pete Buttigieg: té homo voor zwart Amerika Pete Buttigieg is met zijn 34 jaar de jongste van de topkandidaten. Aan het grote aantal 70-plussers in die club (Biden, Warren, Trump, Sanders, ...) kan je merken dat jeugd een nadeel is als je president van de VS wil worden. De burgemeester van South Bend in Indiana is welbespraakt, intelligent en charis-

Dat Elizabeth Warren, de senator die loog over haar Cherokee-afstamming om een benoeming als professor te krijgen (en populariteit te verwerven in linkse kringen), momenteel favoriet is om de Democratische nominatie binnen te halen, zegt veel over de zwakte van de andere kandidaten, maar ook over het extreemlinkse militantisme dat die partij teistert. Haar standpunten over een radicale ommezwaai van het Amerikaanse economische beleid zijn nauwelijks te onderscheiden van die van socialist Bernie Sanders. Hetzelfde geldt voor haar plan om tot een algemene zorgverzekering te komen. Het verschil is dat Sanders tenminste toegeeft dat dit een zeer duur plan is.

Ook haar opvattingen inzake immigratie, terugbetaling van abortussen, energiebeleid en klimaatbeleid zijn radicaal en liggen een heel eind verwijderd van wat de gemiddelde Amerikaan denkt. Maar in het opbod naar links was Warren steeds de meest overtuigende. Dat leverde haar een militante achterban en veel vriendschap bij de progressieve pers op.

Of ze het ook effectief tegen Trump zal kunnen opnemen is nog verre zeker. Het Democratische bestel vreest dat de nijdige, boze, fanatieke Warren die ook de last torst van haar verzonnen Indianenverleden, niet de beste keuze is als uitdager van Trump. Zij kunnen alsnog hun gewicht gooien achter de kandidatuur van een pragmatischer kandidaat. Of dat zal helpen is een andere vraag.

De ideologische waanzin heeft de Democratische partij immers stevig in haar greep.

JURGEN CEDER

Beste lezer van

’t Pallieterke: Bel gratis 0800 179 75 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be Voor een Vlaamse sociale zekerheid!

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen

Word lid van het VNZ

6 Dwars door Vlaanderen Kinders kuier met klassiek

Op zondag 1 december om 14.30 uur wordt in het Turnhoutse cultuurhuis De Warande een benefietvoorstelling georganiseerd ten voordele van de Zuid-Afrikaanse “Stigting Gelukskinders” en “Parkinson”.

De “Stigting Gelukskinders” is een erkende organisatie die speeltuigen plaatst in de townships van Zuid-Afrika.

Op die manier biedt de organisatie de minst begoede en meest kwetsbare kinderen in Zuid-Afrika de kans om te spelen. “Kinders se werk is om te speel”, zoals Amira, een deelnemende Nederlands-Zuid-Afrikaanse zangeres, het zelf zegt. Een tweede goed doel is de ondersteuning van een Parkinsonpatiënt-doedelzakspeler uit Turnhout, die deelneemt aan de voorstelling. Muziek is omzeggens zijn enige verbinding met de buitenwereld.

Muziek als verbindende factor De titel zelf van deze voorstelling - in het Afrikaans - verwijst naar kinderen die ontspannen en in een sfeer van vriendschap en vertrouwen, wandelen, slenteren, kuieren op de grensoverschrijdende wegen van de klassieke muziek.

De jeugdzangeressen Amira Willighagen en Marjolein Acke worden begeleid door

een pianist, een harpiste en drie jonge violisten van de muziekacademie van Turnhout. Ook de pianiste en singer-songwriter met zichtbeperking Anne Keizer zal enkele liederen ten beste geven. Het kinderkoor Cantabile, dat als motto heeft: “Genieten van samen zingen”, laat jongeren en kinderen op een ontspannen manier samen muziek beleven.

Door deze benefietvoorstelling worden diverse verbindingen gelegd via de muziek. De muziek wordt hier de universele taal, waardoor grenzen van cultuur, landen, leeftijd en gezondheid worden overschreden. We kunnen dit niet-gesubsidieerde cultuurbad warm aanbevelen!

Er is nog een aantal plaatsen vrij. Volwassenen: 30 euro, kinderen tot 12 jaar 15 euro. Kaarten via: info@warande.be of telefonisch: 014 41 69 91

21 november 2019

BORDUREN VOOR VROUWEN We hebben in onze kolommen al heel wat aandacht besteed aan de subsidiegekte die Vlaanderen treft. Geld is er in overvloed voor allerlei multiculturele en ronduit linkse ‘cultuur’instellingen. Nog twee voorbeeldjes: de vzw Moussem met vestiging in Brussel ontvangt 472.000 euro. Voluit heet de organisatie: Moussem Nomadisch Kunstencentrum. Mohamed Ikoubaân is er de directeur. Een greep uit het aanbod: Radouan Mriziga brengt een dansvoorstelling “die inzoemt op de betekenisleer en mythologieën van de Imazighen – de oorspronkelijke bevolking van Noord-Afrika”. Samah Hijawi brengt een ‘performance’: “In navolging van de niet-lineaire hakawati-structuur worden personen en beelden op een speelse manier ontheemd en opnieuw gecontextualiseerd in een koloniale geschiedenis.

Met behulp van verschillende vormen van collage nodigt Hijawi ons diplomatisch uit om te kijken naar hoe macht diep ingebed is in gecanoniseerde Europese kunstwerken”. Of u kan deelnemen aan de ‘Sufi Night’ (gewijd aan de rijke en diverse traditie van het soefisme, de spirituele tak van de islam) en luisteren naar Papa Djimbira Sow. Deze laatste brengt “lofzangen voor de profeet of Kassidas, en gedichten geschreven door belangrijke figuren uit de Senegalese broederschap zoals El Hadh Malick Sy of Sheikh Ahmadou Bamba. Zijn aanroepingen en lofzangen brengt hij als de kreten van een griot, geruggesteund door twee koorzangers en drie percussionisten.” Zowat alle voorstellingen van Moussem vzw handelen over de Arabische en nomadische cultuur en identiteit.

472.000 euro belastingsgeld, onthoud het.

Nog een ander voorbeeld. Erfgoed Vlaanderen is een andere instantie die subsidies uitdeelt. Daar dienen de subsidies bijvoorbeeld voor het in stand houden van oude ambachten. Nadia Mohmand kreeg in 2018 voor haar project ‘Afghaans borduren’ zo’n 27.550 euro toegeschoven. Nadia, zelf van Afghaanse afkomst, speelt ook mee in een theaterstuk: ‘Wie is er bang voor Fatima Sultan?’, een geborduurd ontmoetingsspel voor vrouwen. Op de webstek lezen we dat enkel vrouwen mogen deelnemen, mannen mogen niet aanwezig zijn.

Elders in Vlaanderen zitten ouders te wachten op aangepaste hulp voor hun gehandicapte zoon of dochter….

KARL VAN CAMP

BRUSSEL

Een eventueel vertrek van de VRT uit Brussel is een belangrijk symbool. Misschien niet aan Vlaamse kant, maar des te meer aan Franstalige kant. Een politieke beslissing is dit niet, alleen is de manier waarop men hier losjes mee omspringt symptomatisch voor de manier waarop Vlaanderen naar Brussel kijkt.

Siegfried Bracke Opvallend was alvast de reactie van Siegfried Bracke, de Saulus van de Reyerslaan die na zijn ontmoeting met de bliksem als

SOLIDARITEIT IN BILZEN Vorige vrijdag kwamen een 120 mensen opdagen bij een inderhaast georganiseerde solidariteitsbijeenkomst in Bilzen bij het ondertussen bekende asielcentrum.

Dankzij het VTM Journaal van vrijdagavond vernamen we dat het initiatief voor de bijeenkomst werd genomen door de groep Warm Bilzen met als woordvoerster ene mevrouw Karen Schabregs. Die mag voor de microfoon van VTM haar zegje doen.

VTM toont beelden van pluchen knuffels die aan de poort worden vastgemaakt samen met bloemen en boodschappen voor verdraagzaamheid. Wat VTM echter niet vermeldt: diezelfde Karen Schabregs stond op de tweede plaats op de lijst Groen bij de jongste gemeenteraadsverkiezingen in Bilzen. En bij de Kamerverkiezing in mei jl. stond ze op de zevende plaats op de groene lijst. In beide gevallen geraakte ze niet verkozen. VTM laat haar dus aan het woord namens Warm Bilzen, maar verzwijgt het partijpolitieke engagement van de dame in kwestie.

HET WATER VAN FEDASIL

Miskend symbool Dacht de Vilvoordse burgemeester dat de komst van de VRT de promotie van zijn stad tot ‘centrumstad’ zou helpen? Of zoekt hij gewoon een bestemming voor die oude Renault-site, die er al jaren desolaat bijligt?

Of was het misschien gewoon een bevlieging van het moment, al dan niet ingefluisterd door ‘geestesgenoten’ die prominent aanwezig zijn in de rode burcht (waar is de tijd dat van Wilderode het nog over ‘Bekrompen, Rood en Tendentieus’ had, BRT dus)? Feit is dat hij het idee toch enigszins formaliseerde in een brief gericht aan CEO, voorzitter van de Raad van Bestuur en de nieuwe Minister bevoegd voor Media, de West-Vlaamse Molenbekenaar Benjamin Dalle. Nu, lang duurde het allemaal niet: onmiddellijk maakte deze laatste duidelijk dat het Brussel is en blijft, precies zoals in 2012 voor een nieuw gebouw aan de Reyerslaan gekozen werd.

Even probeerde hij het nog door op de “Vlaamse reflex” van de regering Jambon te rekenen. Nu ja, laat net die reflex het beste argument zijn tegen een vertrek uit Brussel, of lopen we wat achter?

Tom Van Grieken herkozen als voorzitter Vlaams Belang

Paulus het Paleis der Natie betrad. Het idee van een verhuis naar die andere Zennestad vindt hij “beslist niet dwaas”, zwierde hij op twitter. Een korte discussie ontstond, waarbij iemand de link legde met het Nederlands in Brussel. “Over Vlaanderen in Brussel hoeft niemand zich zorgen te maken zolang het Nederlandstalig onderwijs in Brussel floreert. Of VRT uitzendt vanuit Vilvoorde of vanuit Handzame of Pelt heeft daar niets mee van doen. Trouwens, DPG Media België (van VTM, HLN enz. nvdr) gaat naar Antwerpen.

En dan?” Mmm. En wij die dachten dat strikman (weet u nog wel, dat is hij ooit beginnen dragen uit protest tegen de electorale successen van het VB; hij kan zich vandaag misschien beter een strop op maat laten weven) een onderlegde opportunist was. Dat ‘madame pipi’ de symbolische betekenis van een dergelijke beslissing niet vat, tot daar aan toe, maar Bracke zou toch beter moeten weten. En over dat Nederlandstalig onderwijs...

Tja, als men zich beperkt tot de Brusselse Pravda, BRUZZ genaamd, dan zou ik me ook geen zorgen maken, maar dat is voer voor een volgend stuk.

Zakelijke kijk Misschien is hij het als politicus wat verleerd om de nodige aandacht te besteden

aan wat aan Franstalige kant leeft. Dolle pret zouden ze erbij hebben.

Want is dat niet het ultieme bewijs dat Vlaanderen Brussel opgeeft? Alle retoriek hieromtrent ten spijt, is het een realiteit dat de ‘modale Vlaming’ niet tuk is op de hoofdstad, en daar zijn heel wat erg begrijpelijke redenen voor. Maar wie wat nadenkt over de toekomst van dit land, moet toch in staat zijn de dingen in een wat breder perspectief te plaatsen. Diepe liefde is niet nodig om de banden tussen Brussel en haar brede ommeland te zien. Wanneer het regent in Brussel, druppelt het in dat gebied, wat voor de Rand stilaan de vorm van een lelijke slagregen heeft gekregen. Alleen al daarom is die belangstelling voor de hoofdstad nodig, zakelijk en functioneel.

Zal een eventuele vertrek van de VRT daar iets aan veranderen? Op zich niet natuurlijk, maar de lichtzinnigheid waarmee sommigen met een dergelijke beslissing omspringen is net erg symptomatisch voor de bredere houding die men ten aanzien van de hoofdstad aanneemt. Voor ons zijn dat geen symbolen, zullen sommigen zeggen.

Mogelijk. Maar aan de andere kant zijn het dat wel. Dat zij zo’n keuze als belangrijk percipiëren, ook al zal de pret gereserveerd blijven voor de achterkamers, maakt van het dossier willens nillens wél een symbool. Een beetje zoals het dragen van een strik omdat die Vlaamse ezel in het stemhok het licht loochent en zich laat inpakken door de duistere krachten van de res publica.

KNIN

Onze medewerker Thierry Debels ontdekt tijdens zijn opzoekingswerk wel eens zotte aanbestedingen. Neem nu een aanbesteding van Fedasil. Het Federaal Agentschap Opvang Asielzoekers gaat 36.800 flessen drinkwater aankopen, te leveren in de komende 48 maanden. Dat lijkt veel, maar in feit gaat het maar over 25 flessen per dag. Maar het gaat hier wel degelijk over flessen van 2 liter in…plastic. Niet echt ecologisch verantwoord, zouden we zo zeggen. En dan te weten dat de overheid campagnes organiseert om ons aan te zetten tot het drinken van (even lekker) kraantjeswater…

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272 MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

Onze naaste buren

21 november 2019

Revolutie

7

NEDERLAND

Fatsoenlijke Nederlanders zouden best de geschiedenis van de Franse revolutie herlezen.

Wat begon als een vraag voor gelijkwaardigheid, eindigde in terreur.

Niet-menselijke personen Revoluties (of staatsgrepen zoals in Rusland) beginnen meestal met rechtvaardige eisen, radicaliseren vervolgens waarna brave mensen over elkaar heen buitelen om hun politieke correctheid te bewijzen. Tenslotte kapen fanatici de hele zaak want de revolutie verslindt haar eigen kinderen en het duurt jaren vooraleer het gezond verstand de bovenhand haalt. Nederland zit in de tweede fase: radicalisering die zich o.a. uit in steeds belachelijker taalgebruik in afwachting dat mensen gestraft worden omdat ze normaal doen. Denk aan het woord “neger” dat uw columnist altijd en opzettelijk gebruikt omdat overdraagzaam pseudo-links beslist heeft dat het een verboden woord is. Recente voorbeelden in Nederland: een GroenLinkse troela twitterde dat “één op de tien menstruerende mensen” niet genoeg geld hebben om maandverband te kopen. Het woord “vrouw” is niet “inclusief” genoeg. Een dierenactivist meldde dat er acties nodig waren tegen luitjes die geen respect opbrachten voor “niet-menselijke personen”. Bedoeld waren…..varkens.

Extreem-links D66 Dezelfde gevaarlijke gekte zien we in het klimaat- en mi-

lieudebat. In Nederland is een opbodpolitiek gestart tussen het linkse D66 (dat niet langer liberaal is) en het even extremistische GroenLinks. Alleen zit D66 in het kabinet, beïnvloedt ze het regeringsbeleid en is minister-president Rutte alleen nog geïnteresseerd in zijn stoel. Hij wil het record van Ruud Lubbers als premier verbeteren en sleept de rest van zijn liberale partij mee want hij bepaalt de plaats op de landelijke lijst voor de Tweede Kamer bij de verkiezingen over zestien maanden. De fanatici die D66 gekaapt hebben, ruiken de angst voor een regeringscrisis en trappen het gaspedaal nog wat dieper in. De zieke Kasja Ollongren (Binnenlandse Zaken) verspreidde leugens over nepnieuws terwijl ze zelf de fake-newsverspreider was.

Vorige week sprak minister Ontwikkelingssamenwerking Sigrid Kaag zogenaamde Syrische vluchtelingen toe.

Ze is getrouwd met Anis al-Qaq, voormalig topman bij het Palestijnse Fatah en vriend van PLO-leider Arafat, en ze draagt altijd een sluier op bezoek in een mohammedanenland om haar onderdanigheid te bewijzen. In het Arabisch wees de D66-ster de Syriërs erop dat ze de Nederlandse media niet moeten geloven want die linkse journalisten van NRC, De Volkskrant en NOS zijn volgens haar nog te weinig correct. Typisch voor fanatici is de klemtoon op symbolen.

U weet inmiddels dat eerlang maar 100 per uur op de Nederlandse snelwegen mag gereden worden. Dat bespaart een CO2-uitstoot van... 0.07 procent maar de automobilist

schuldig verklaren is de hoofdzaak. Nog een ideetje dat bij extreem-links in Nederland suddert is de herinvoering van de autoloze zondag; om te beginnen één keer per maand.

De linksen in de provincie Overijssel discussiëren inmiddels of ze niet overal 60 kilometer per uur kunnen invoeren op gewone wegen.

Op een paar doden komt het niet aan Ook symboolpolitiek kan omslaan in regelrechte criminaliteit wanneer maatregelen in de praktijk keiharde gevolgen hebben. Wat te denken van de idioten die de gemeente Zeist besturen? Ze lieten grond afgraven voor een speelplein, dumpten die op een berg voor een paar woningen en weigeren die nu te verwijderen want de grond is vervuild en mag volgens hen niet langer vervoerd worden.

Fanatici hebben ontdekt dat ook het strooizout niet langer koosjer is en eisen dat er toekomende winter niet gestrooid wordt. Liever flink wat doden op beijzelde wegen.

Schaamte kennen de fanatici niet. De zogenaamd onafhankelijke Nederlandse organisatie voor toegepast wetenschappelijk onderzoek TNO meldde begin dit jaar dat alle peperdure waanzin 72.000 nieuwe banen ging opleveren.

De organisatie vergat opzettelijk de gesneuvelde banen bij de bouw, het vervoer, de landbouw enz. te vermelden en ze moest haar volksverlakkerij toegeven.

WILLEM DE PRATER

Gent geeft geen eurocent voor het Lam Gods Naast de Sint-Baafskathedraal wordt hard gewerkt aan het nieuwe bezoekerscentrum voor Het Lam Gods. Het wereldberoemde schilderij krijgt dan eindelijk een waardige plaats. De bezoekers van over de hele wereld krijgen een modern onthaalcentrum. Vanzelfsprekend is dit voor Gent een van de belangrijkste projecten in vele jaren. Toch weigert het stadsbestuur er ook maar één euro aan bij te dragen. Sterker nog, het kathedraalbestuur klaagt dat de stad bij de werken voortdurend stokken in de wielen steekt.

Het Lam Gods zit nu weggestopt achterin de kathedraal in een veel te kleine ruimte. Eindelijk, als de werken klaar zijn, zal het een respectabele locatie hebben. Het komt achter het hoogaltaar niet ver van de Vijdkapel waarvoor de gebroeders Van Eyck het zeshonderd jaar geleden maakten. Eindelijk zal het gedaan zijn met kaartjes kopen in een aftands houten kotje. Het nieuwe onthaalcentrum wordt een van de modernste van ons land, ‘virtual reality’ en andere moderne technieken incluis.

Tegelijk is er een uitgebreid archeologisch onderzoek (er wordt gegraven vlak naast de kathedraal waar ooit een kerkhof lag) en zijn er restauratiewerken aan crypte en kapellen.

De totale kost loopt op tot dertig miljoen euro.

Botte weigering schepen Sami Souguir Het kathedraalbestuur stuurde een brief naar Stad Gent met het vriendelijk verzoek een steentje bij te dragen. Het schepencollege had niet eens de beleefdheid een brief terug te sturen. Sami Souguir (Open Vld) antwoordde botweg in de commissie cultuur op een vraag van Karlijn Deene (N-VA) dat de ka-

thedraal de bevoegdheid was van de provincie en dat hij geen enkele reden zag waarom Stad Gent iets zou betalen.

Vorige week bleek hoe zwaar de weigering is aangekomen. Van de kant van het kathedraalbestuur wordt zelfs gedreigd om het schilderij niet langer in bruikleen te geven aan het stedelijk museum MSK. Dan zou de prestigieuze tentoonstelling voor het Van Eyck-jaar 2020 moeten doorgaan zonder haar grootste blikvanger.

Grote culturele projecten van Stad Gent zoals bibliotheek De Krook, het STAM… werden telkens meebetaald door Vlaanderen en ook door de Provincie Oost-Vlaanderen. Het is niet onredelijk dat het kathedraalbestuur en provincie nu een bijdrage van de stad verwachten. De botte weigering van Stad Gent is ongezien.

Nog erger is de klacht dat de Stad de werken afremt. De diensten treuzelen met het geven van vergunningen en stellen allerhande bijkomende eisen die de kosten de hoogte injagen. De opening van het onthaalcentrum is uitgesteld tot het najaar van 2020, wanneer het themajaar Van Eyck al bijna is afgelopen. Als

iemand de titel van cultuurbarbaar verdient, dan is het wel Stad Gent met haar liberale burgemeester op kop.

Burgemeester stuurt zijn kat De gemeenteraadsleden kregen op een speciaal bijeengeroepen commissie tekst en uitleg over de verhogingen van de lokale belastingen en retributies. Alle schepenen waren present om hun beleid te verdedigen.

Alleen de burgemeester ontbrak. De schepenen zaten erbij als een ploeg zonder leider.

Op sociale media doken foto’s op van Mathias

Liberale spanningen Met 44,59 procent van de stemmen in de eerste ronde is George-Louis Bouchez goed op weg om de nieuwe voorzitter te worden van de MR. Aangezien er echter geen absolute meerderheid werd gehaald, zal tegenkandidaat Denis Ducarme zijn huid duur verkopen. Sommigen vrezen een nieuwe tweespalt bij de Franstalige liberalen.

Op 29 november zal duidelijk worden wie de nieuwe voorzitter wordt van de Franstalige liberalen van de MR. Dan vindt de tweede ronde van de voorzittersverkiezingen plaats. Het zag er lange tijd naar uit dat we vorige week al zouden weten wie de partij mag leiden.

Bergenaar George-Louis Bouchez was de topfavoriet, aangezien hij op de steun kon rekenen van het partijestablishment. 75 procent van de MR-ministers en 53 procent van de parlementsleden schaarden zich achter de gecoöpteerde senator. De iets minder dan 25.000 partijleden zouden wel volgen, zo werd gedacht. Waardoor Bouchez in de eerste ronde al een absolute meerderheid zou halen.

Dat bleek niet het geval. Met 44,59 procent van de stemmen behaalde Bouchez, weliswaar een schitterende score. Zeker gegeven het feit dat er vijf kandidaten waren. Maar er werd toch wel wat schamper gedaan over het feit dat Bouchez, de favoriet van de partijtop, zijn slag niet direct thuis haalde.

Straks volgt een tweede ronde tegen zijn uitdager Denis Ducarme. Die wist 25,12 procent van de stemmen binnen te halen. En meteen profileert Ducarme, ontslagnemend federaal minister voor KMO’s, zich als de man die de basis achter zich heeft gekregen.

Henegouwen Al snel bleken er spanningen te ontstaan tussen de twee kandidaten, beiden afkomstig uit Henegouwen. Ducarme wou vorige week woensdag in de studio’s van RTBF-radio wel een interview laten afnemen, maar weigerde met Bouchez in debat te gaan. Hij wou er zelfs niet naast gaan zitten. Ondertussen zijn de twee kandidaten wel bereid gevonden om voor de kranten een dubbelinterview af te leveren. Daarin werd duidelijk dat ze inhoudelijk wel verschilden, maar dat de kloof niet onoverbrugbaar was. Bouchez kiest economisch voor een smallere overheid, terwijl Ducarme niet veel wil besparen op het overheidsapparaat. Bouchez wil federaal koste wat het kost met de N-VA regeren, Ducarme zegt niet neen tegen een regering zonder de Vlaams-nationalisten. Bouchez wil gerust een staatshervorming, maar dan komen de klassieke liberale eisen over de uitbreiding van Brussel op tafel. Ducarme vindt dan weer dat dan de aandacht naar sociaaleconomische thema’s moet gaan. Inzake migratie staan ze op dezelfde lijn: het beleid van de regering-Michel moet worden voortgezet. Bouchez probeert zich te profileren als het vernieuwende gezicht van de partij, waardoor Ducarme moet overkomen als een

in Nieuw Gent rond de tafel met een twintigtal vertegenwoordigers van organisaties van etnisch culturele minderheden. Ongetwijfeld zeer sympathiek van hem, maar toch geen geldige reden om weg te blijven van een commissie op het stadhuis? Eentje waarvan de datum al lang vast lag? Vindt onze burgemeester het niet nodig om zijn beleid uit te leggen aan de verkozen vertegenwoordigers van alle Gentenaars? Ook al stond alles al in de pers. Of past het niet bij zijn imago om slecht nieuws te brengen, en bleef hij daarom maar liever weg?

MATHILDIS

WALLONIE man van het verleden. Dat laatste zorgde bij Ducarme, zoon van wijlen ex-partijvoorzitter Daniel Ducarme, voor enige ergernis. Het bewijs dat de spanningen binnen de MR vooral omwille van uitspraken over personen kunnen oplopen.

Vernedering Zo deed het scenario de ronde dat Bouchez op het schild zou worden gehesen als hij al rond de 45 procent van de stemmen zou halen. In het belang van de partij zou de nummer twee zich dan terugtrekken om ervoor te zorgen dat Bouchez namens de MR snel aan de federale regeringsonderhandelingen zou kunnen beginnen. Maar dat zou voor Ducarme een vernedering zijn. Dat betekent dus nog een dagenlange campagne die voor verdeeldheid kan zorgen. En dat in een partij die nog maar net hersteld is van de tweestrijd tussen de clan-Reynders en de clan-Michel. De lont zou uit het kruitvat van de partij kunnen worden gehaald indien de andere uitgeschakelde kandidaten duidelijk zouden zeggen voor wie in de tweede ronde te kiezen. Dat zou een te harde campagne vermijden. Luikenaar Philippe Goffin (hij haalde 11 procent) verklaarde Bouchez te steunen. Het Brussels Parlementslid Clémentine Barzin (amper 5 procent) maakte geen keuze. Net als de Luikse Christine Defraigne (14 procent), die tot de linkerflank van de partij behoort. Zij vindt beide kandidaten te rechts. Wel gaan waarnemers ervan uit dat Ducarme de kloof van 20 procentpunten met zijn concurrent moeilijk zal kunnen overbruggen.

PICARD

8

Actueel

21 november 2019

DIPLOMATIEKE VALIES

Buitenlands spervuur

Demografische tijdbom in Syrië

De Syrische president Assad tracht door een mix van gedwongen verhuizingen, juridisch gesleutel en een naturalisatiebeleid de demografische samenstelling van zijn land bij te sturen. Maar mogelijk zal deze politiek die zijn macht op langere termijn veilig moet stellen, net het omgekeerde teweeg brengen. Dit in combinatie van het Turks gerommel in het Noorden van het land, zou wel eens erg explosieve cocktail kunnen worden.

Vrij snel toen de kansen van de Syrische President Assad enkele jaren geleden begonnen te keren, werd duidelijk dat zijn ambitie verder reikte dan het louter militair verslaan van de ‘opstandige’ groepen die zich tegen hem hadden gekeerd. Zijn einddoel was het herstellen van de soevereiniteit, zij het dat dit over soort Syrië 2.0 zou zijn. Een zelfde grondgebied, maar met een andere samenstelling en verschillende verspreiding van de diverse etnische en religieuze groepen.

Reeds in 2012 kon men de eerste tekenen ontwaren. Toen het regeringsleger de Baba Amr-wijk, gelegen ten zuiden van Homs, veroverde, werden zo’n 35.000 bewoners verdreven, vooral richting platteland.

In een andere wijk gebeurde hetzelfde met nog eens 50.000 mensen. De overgave van oppositiegroepen, ging meestal gepaard met een formele capitulatieverklaringen waarin dan dergelijke ‘verhuisclausules’ opgenomen werden. Vaak was Iran de makelaar van deze akkoorden, dictaten eigenlijk. En waar (voornamelijk) soennieten verzocht werden andere oorden op te zoeken, werden sjiieten, niet zelden leden van de Iraanse milities actief op Syrisch grondgebied dan weer uitgenodigd de vrijgekomen ruimte op strategische locaties in te nemen.

Miljoenen vluchtelingen Het gevolg van het jarenlange conflict is dat van de bevolking van net iets meer dan 20 miljoen, er vandaag miljoenen op de vlucht zijn. 3,5 miljoen alleen al verblijven op Turks grondgebied – we komen er direct op terug. Daarnaast zijn er nog eens miljoenen binnen de landsgrenzen op de dool, al dan niet gedwongen. Het is die chaotische context waar Assad gebruik van maakt voor zijn, zoals dat in het jargon klinkt, demografische “re-engineering”. Erg eufemistisch klinkt dit, alsof het over de ontwikkeling van het nieuw model

stoommachine gaat. Het zijn vooral soennieten wiens terugkeer erg bemoeilijkt wordt. Parallel wordt met de nationaliteit gejongleerd ten voordele van, daar zijn ze weer, de leden van de Iraanse milities in Syrië.

Zowel Damascus als Teheran hebben zo hun eigen agenda om aan deze politiek mee te werken. Voor Iran draait het allemaal over de zogenaamde “sjiitische banaan”, trachten een feitelijke (demografische) brug te slaan tussen de eigen landsgrenzen en Libanon. “Het gaat erom mensen als bouwstenen te plaatsen op strategische plaatsen, wetende dat ze Teheran trouwer zijn dan de lokale gemeenschappen”, werd kort geleden nog in een rapport van de Atlantic Council opgemerkt.

“Zelfs als Iran uit Syrië moet verdwijnen, zal het via deze weg invloed blijven uitoefenen en een belangrijke stakeholder blijven.”

Succesvolle staatsgreep Assad wil dan weer de toekomst van zijn regime veilig stellen. Syrië mag dan al altijd een diverse bevolkingssamenstelling hebben gekend, de soennitische meerderheid was altijd uitgesproken. Het ‘moderne’ Syrië kreeg gestalte na het uiteenvallen van het Ottomaanse Rijk in de jaren ‘20 en werd beschouwd als hét thuisland voor de soennitische moslims uit de regio.

Net zoals Libanon dat was voor de christelijke Maronieten en de druzen. Het land kende een opeenvolging van staatsgrepen, tot er één, gepleegd door Hafez Assad, vader van, uiteindelijk wel succesvol was.

Het wettelijk voorschrift dat de president soennitisch moest zijn werd omzeild, waarna hij, behorend tot de kleine alawitische minderheid, via een systeem van evenwichten tussen de verschillende groepen zijn macht consolideerde. Naar buiten uit plaatste hij een façade van seculier Arabisch nationalisme. Ook zoon Bashar zette die lijn verder, maar het verzet tegen zijn bestel groeide, vooral dan net bij die soennitische

meerderheid. Maar al te goed was en is hij zich hiervan bewust. Het veilig stellen van zijn toekomstige positie kan maar beter gebeuren in een Syrië met een minder grote soennitische meerderheid, althans zo luidt zijn redenering. De meeste waarnemers zijn het erover eens dat deze politiek zich op termijn tegen hem zal keren. Het demografisch plan is slechts werkbaar tot op zekere hoogte, maar het is vooral iets wat heel veel frustratie en ergernis teweeg brengt.

Ottomaanse volksverhuizingen En ondertussen zijn er de snode plannen van de Turkse sterke man Erdogan. Over zijn inval in het Noorden van Syrië, een operatie vooral gericht tegen de Koerden, hadden we het al. Nu liet hij verstaan dat veroverd gebied te gebruiken om heel wat van die Syrische vluchtelingen op zijn grondgebied te verplaatsen, geheel in de Ottomaanse traditie, waar heuse volksverhuizingen wel vaker deel van het beleid uitmaakten. Het is een ingreep met een dubbel voordeel voor Ankara: ze verlaten het grondgebied en hun verplaatsing zal een destabiliserend effect hebben op die Koerdische regio.

Wat daarna komt zal hem worst wezen. De meeste experts zijn het erover eens dat dit slechts gedeeltelijk kan lukken, al was het maar omdat de infrastructuur in die gebieden ontbreekt.

Zal men trouwens deze mensen in net die afgebakende zone kunnen houden? Dreigen niet heel wat onder hen zich verder over Syrië te verspreiden?

En wat met de Koerden? Zullen ook zij geen andere oorden opzoeken om uit Turkse handen te blijven?

We beschikken niet over een glazen bol, maar iets zegt ons dat zowel het demografische project van Assad als de plannen van Erdogan wel eens de kiemen van een nieuwe fase van onrust in zich zouden kunnen dragen.

MICHAËL VANDAMME

De laatste Sovjetdictatuur De verkiezingen in Wit-Rusland waren niet eerlijk en niet vrij.

Dat zijn ze nog nooit geweest. De aanhangers van de dictator Lukasjenko, die al sinds 1994 zonder onderbreking aan de macht is, behaalden álle 110 zetels in het parlement. Niet dat dat veel verschil maakt: vóór de verkiezingen zaten er in het parlement ook slechts twee verkozenen die geen marionetten van Lukasjenko waren. Er zijn zelfs geen politieke partijen in Wit-Rusland. Alle kandidaten waren zogezegd onafhankelijken.

Rusland is ook geen democratie meer, maar daar zijn ondanks de intimidaties, arrestaties, brandstichtingen, schijnprocessen en moorden tenminste nog enkele partijen die niet helemaal naar de pijpen van Poetin dansen. In het vervalste en gemanipuleerde Russische kiessysteem hebben ze geen schijn van kans, maar ze bestaan tenminste nog. Er is nog een goed georganiseerde oppositiebeweging rond Navalny. Er is nog één papieren oppositiekrant, Novaya Gazeta, die ondanks de moord op twee van haar topjournalisten nog altijd overleeft. Er is de zeer degelijke oppositiewebstek Meduza, al moet die vanuit Letland opereren. Maar in Wit-Rusland is er niets van dat alles. Er zijn alleen enkele individuele Wit-Russische bloggers die vanuit het buitenland actief zijn, en veel aanhangers hebben. Maar daarmee heb je nog geen oppositiebeweging…

Dubbelspel

We schreven het al eerder: de grootste en langdurigste stommiteit in het buitenlands beleid van de VS was hun blinde geloof in Pakistan als bondgenoot van het Westen. Ondanks de populaire mythe stond de VS lange tijd véél kritischer tegenover het Westerse en democratische Israël dan tegenover het islamitische Pakistan.

De wortels daarvan zijn nog min of meer begrijpelijk. Onder Nehru en Indira Ghandi voerde Indië een pro-Sovjetbeleid, hoewel het officieel een “niet-gebonden” land was, en als reactie daartegen steunden de VS de ergste vijand van India.

Pakistan dus. “De vijand van mijn vijand is mijn vriend.” Het is een denkfout die mensen steeds opnieuw herhalen. Dat die fout in de jaren vijftig werd gemaakt, is nog begrijpelijk. Dat het zeventig jaar duurde voor men in Washington zijn vergissing inzag, daarvoor is geen enkel excuus. Men had het Pakistaanse dubbelspel al veel eerder moeten doorzien. Generaal Musharraf, die in 1999 door een staatsgreep aan de macht kwam en tussen 2001 en 2008 zelfs officieel president werd, maakte nu een einde aan dat dubbelspel. Hij zegde openlijk dat Pakistan in 1979 de opstanden en het verzet tegen de Sovjetbezetting had gesteund, wat niemand hem natuurlijk kwalijk zou mogen nemen. Maar zijn verklaring wordt pas echt explosief als hij het over de periode ná de terugtrekking van de Sovjets heeft: “We stuurden moujahideen uit heel de wereld [naar Afghanistan].

We trainden hen en leverden hen wapens. We trainden de Taliban en stuurden hen ook over de grens.

Zij waren onze helden. Haqqani was onze held. Osama bin Laden was onze held. Ayaman al-Zawahiri was onze held.” Ter herinnering: Haqqani leidde een terreurorganisatie die nauw samenwerkte met de Taliban. Al-Zawahiri was de rechterhand van bin Laden. Hij is de huidige leider van al-Qaida.

Maar al die tijd konden de Pakistanen de schijn hooghouden dat zij bondgenoten waren in de strijd tegen de islamitische terreur en kregen zij daarvoor miljarden dollars aan financiële steun. Een flink deel daarvan sluisden zij onmiddellijk door naar de Taliban en

andere terreurgroepen. Ach, het is eenvoudig de spot te drijven met die “domme yankees”, maar de huidige politieke kaste in Europa doet natuurlijk precies hetzelfde tegenover de “Palestijnen” en tegenover de zogezegd “gematigde” moslims in Europa zelf, die zij als bondgenoten tegen de extremisten beschouwen. Terwijl die juist hetzelfde dubbelspel spelen als de Pakistanen.

Kiemen van atoomwapens

Het Internationaal Agentschap voor Atoomenergie IAEA ontdekte in Iran sporen van uranium dat bewerkt was, maar nog niet verrijkt.

Op zich is dat niet alarmerend.

Maar deze sporen werden gevonden op een locatie waar officieel nooit uranium was geweest. Waarom heeft Iran dat uranium verborgen gehouden voor de IAEA? Er is slechts één antwoord denkbaar: omdat het bestemd was voor de productie van kernwapens. Als het bedoeld was voor gebruik in een kerncentrale, dan had men dat gewoon aan de IAEA kunnen melden.

Deze ontdekking bevestigt de verklaringen van premier Netanyahu van enkele maanden geleden, dat Iran in een geheime installatie nabij de stad Abadeh bezig was met de ontwikkeling van kernwapens, en dat de installatie was ontmanteld, nadat ze was ontdekt. Men moet zich daarbij niet voorstellen dat de Iraniërs ergens in het geheim een volledige kernkop in elkaar knutselen, zoals in spionagefilms, waar de held die bom dan op het laatste nippertje onschadelijk maakt. Zo werkt het niet in praktijk. De ontwikkeling van kernwapens verloopt via een hele reeks deelprojecten: van de bewerking en verrijking van uranium tot bijvoorbeeld de productie van ontstekingsmechanismen, en de bijhorende elektronica, wat al bijna even complex is. De ayatollahs zijn volop bezig met de ontwikkeling van kernwapens. De raketten om die te lanceren hebben ze al.

Maar behalve Israël lijkt niemand in het Westen daar nog enige belangstelling voor te hebben. Ze kunnen zelfs al doelen treffen tot in Zuid-Europa. Maar ook dat lijkt niemand alarmerend te vinden.

Erfgoed verwoest

In Turijn in Noord-Italië werd een gebouw vol “vluchtelingen” en krakers in brand gestoken. Vier brandweerkorpsen konden het brandende gebouw tijdig evacueren, zodat er geen doden vielen.

Vindt u het vreemd dat de media daar geen kik over gegeven hebben? Die vinden brandstichtingen toch een absolute gruwel, nietwaar? Zelfs als het maar in een leegstaand pand is. Maar het is helemaal niet verbazend, want men kon de schuld in dit geval niet in de schoenen van extreem-rechtsen of racisten schuiven. De brandstichter was een Marokkaan die geboren was in Spanje. Hij had de brand gesticht uit wraak na een reeks ruzies met andere illegalen. Die ruzies waren uitgebroken nadat de politie een elektriciteitskabel had afgekoppeld waarmee de illegalen stroom aftapten. Ook illegaal natuurlijk. Als een Marokkaan probeert een aantal illegalen levend te verbranden, dan is dat natuurlijk niet bruikbaar voor de politiek correcte redacties. Het ergste is nog dat het gebouw in kwestie volledig werd vernield. Het gaat om de beroemde Cavallerizza Reale, ooit de koninklijke stallen van het paleis van het Huis van Savoy. Het stond nochtans op de UNESCO-lijst van cultureel werelderfgoed. Het was voor Turijn bijna even belangrijk als de beroemd Spaanse Rijschool met witte Lipizzanerpaarden voor Wenen. Maar het was bezet door illegalen. En er was maar één Marokkaan nodig om het volledig te verwoesten.

Het nabije buitenland

21 november 2019

EEN JAAR GELE HESJES Een jaar geleden betoogden de gele hesjes of de “gilets jaunes” voor het eerst tegen de dalende koopkracht. De protestbeweging is nog altijd actief, maar lijkt meer en meer gekaapt te zijn door extreemlinkse groepuscules. Toch blijft de ontevredenheid bij de oorspronkelijke deelnemers aan de betogingen sluimeren. Zeker op het platteland, ook al is het niet altijd zichtbaar.

Als er op televisie beelden verschijnen van de gele hesjes, dan ziet men steevast leden van de oproerpolitie die manifestanten in bedwang houden, oppakken of een pak slaag geven.

Het is nu al een jaar lang dat ontevreden Fransen in Parijs betogen als gele hesjes of gilets jaunes. Daarnaast werden lange tijd kruispunten op belangrijke wegen van het Franse platteland bezet. De actievoerders hadden zware kritiek op de gedaalde koopkracht. Onder andere de hogere brandstofprijzen die op het gezinsbudget inhakten, waren kop van jut.

President Emmanuel Macron kwam de gele hesjes tegemoet met een belastingverlaging en prijsblokkeringen. Toch stopte het protest niet. Het evolueerde wel. Op het Franse platteland werd het rustiger. In Parijs zelf werd nog altijd elk weekend betoogd, maar daar bleek de beweging uiteindelijk te zijn gekaapt door extreemlinkse groepjes die enkel naar de hoofdstad kwamen afgezakt om keet te schoppen. Dit liet de beleidsmakers toe om de beweging af te doen als een bende radicale marginalen. Aanvankelijk werden de gilets jaunes weggezet als extreemrechtse militanten, wat te gek was voor woorden.

Een nieuwe klassegevoel Volgens kenners van de Franse samenleving moet men verder kijken dan die radicale groepen en zit de ontevredenheid

Si la France m’était contée nog altijd diep en blijft ze sluimeren. Ook op het platteland.

Politiek is er nog geen duidelijke vertaling van de beweging.

Ze is eigenlijk door geen enkele partij gekaapt. Voor Marine Le Pen van het Rassemblement National (RN) zitten er nog teveel linkse elementen in de protestbeweging. La République en Marche, de partij van Emmanuel Macron, kan zichzelf wel profileren als dé tegenstander van de gele hesjes. De conservatieve en centrumrechtse Fransen van Les Républicains of de linkse Parti Socialiste hebben nooit vat gehad op de gilets jaunes.

Ze zijn politiek verder aan het marginaliseren. Bij Les Républicains hopen ze wel nog op een gematigde figuur (François Baroin, Xavier Bertrand) die bij de presidentsverkiezingen van 2022 voor een verrassing kan zorgen.

Ook de radicaal-linkse Jean-Luc Mélenchon beet de tanden stuk op de gilets jaunes. Hij probeerde de beweging te kapen, maar dat mislukte. Een opening naar de vakbonden of naar de allochtonen in de banlieues is er nooit geweest.

De gilets jaunes blijven eerst en vooral een sociale protestbeweging, geen politieke. Al zouden de laatste peilingen wel duiden op het doorsijpelen van het protest van de gilets jaunes in de electorale verhoudingen. Daar waar Emmanuel Macron in 2017 de verkiezingen won met 66 procent van de stemmen en bijna 34 procent voor Marine Le Pen, is de kloof nu verkleind tot 55-45 procent. Er is dus reden tot zenuwachtigheid op het Elysée.

De tweedeling tussen de gegoede Fransen in een aantal steden die de mondialisering omarmen en de wegkwijnende middenklasse op het platteland blijft in elk geval duidelijk en zal zich wellicht nog sterker manifesteren wanneer de economie de komende maanden vertraagt. Sociologen zien “la France d’en bas”, zoals de sympathisanten van les gilets

DE CAMPAGNE BARST LOS Over drie weken trekken de Britten naar de stembus.

Boris Johnson en zijn Conservative Party zitten op rozen. De rechtse concurrent, Brexit Party, bevindt zich in vrije val. De socialisten van Labour maakten al weinig kans op de overwinning. Dankzij hun leider hebben ze afgelopen zondag de laatste hoop laten varen en de eigen ruiten ingegooid. Expliciet pleiten voor vrij verkeer van personen. Bestaat er een nog dommere zet?

De afgelopen dagen bereikt veel nieuws uit het Verenigd Koninkrijk het Europese vasteland. Er was het tenenkrullende interview met prins Andrew. Dat lid van de koninklijke familie kwam een tijd geleden al in opspraak na de dood van Jeffrey Epstein.

De lezers van ’t Pallieterke weten dat Andrew in het nieuws kwam, omdat hij aanwezig zou zijn geweest op de wilde seksfeesten van Epstein, waarbij ook minderjarigen verkracht zouden zijn. Prins Andrew heeft lange tijd de kiezen op elkaar gehouden, maar sprak afgelopen weekeinde dan toch. Dat gebeurde op aanraden van Queen Elisabeth.

Pizza als alibi Groot was de verbazing bij het publiek toen bleek dat Andrew in een exclusief interview met de Britse openbare omroep alle aantijgingen ontkende. Niet alleen stelt de prins dat hij geen seks had met de toen minderjarige Virginia Giuffre. Bovendien ontkent hij zelfs aanwezig te zijn geweest op het desbetreffende seksfeest. Toch zijn er foto’s opgedoken waarop Andrew te zien is met het toen zeventienjarige meisje. Andrew verdedigt zich door te stellen dat hij op die dag thuis was bij zijn kinderen en pizza haalde bij een plaatselijke Pizza Express. Virginia Giuffre echter beweert dat Andrew haar niet minder dan drie keer misbruikt

Adellijke titels Meer dan drie jaar houdt het gehannes rond het EU-lidmaatschap de Britse politiek al in haar greep. De verkiezingscampagne die is losgebarsten, staat grotendeels in het teken van het vertrek uit de landenclub. Boris Johnson blaakt van zelfvertrouwen. De opiniepeilingen geven de Conservatives een voorsprong van wel vijftien procent op de eerste achtervolger, de socialisten.

De Brexit Party van Nigel Farage, die bij de Europese verkiezingen nog als grootste partij uit de bus kwam, houdt in de peilingen nog maar vijf procent over. De eurosceptische kiezer zoekt zijn heil bij Boris Johnson, zo lijkt het. Afgelopen week staken geruchten de kop op dat de Conservatieven een paringsdans met de Brexit Party opvoerden. De regeringspartij sloeg eerder het voorstel van Farage af om een soort van kiesalliantie te vormen, maar zou nu een tegenvoorstel lanceren. In de wandelgangen valt te horen dat Nigel Farage en heel wat van zijn partijgenoten lucratieve baantjes en adellijke titels aangeboden kregen. Het gaat hier over bijvoorbeeld lidmaatschap van de hoog aange-

VERLOREN VRIJHEID EN PSYCHISCHE BUILENPEST De vrijheid van meningsuiting wordt in Duitsland steeds verder ingesnoerd. De totalitaire dreiging komt zowel vanuit de politieke structuren, als vanuit de schimmige onderwereld van extreem linkse, gewelddadige activisten. En tegelijk blijven de autoriteiten doof en blind voor alle terreurwaarschuwingen…

Op 22 en 23 november zou in het NH Congress Center München de dertiende Internationale Klimaat- en Energieconferentie doorgaan van het Europäischen Institut für Klima und Energie EIKE. Daaraan zouden 200 klimaatsceptische wetenschappers deelnemen.

Maar op 9 november drongen linkse extremisten van de groep “Antikapitalistische Klimatreffen München” in de lobby van het hotel binnen en protesteerden tegen die conferentie.

Merk ook op hoe daarbij een oude communistische leugen uit de jaren ’70 weer wordt gerecycleerd: de gelijkschakeling tussen kapitalisme en milieuvervuiling, zoals toen de gebruikelijke term was. Alsof socialistische hoogovens niet stinken, en socialistische kerncentrales geen kernafval produceren.

Terwijl de enige kerncentrale die ooit echt ontplofte die van Tsjernobyl was, een staatsbedrijf in de socialistische USSR. Misschien zouden al die linkse extremisten eens voor een jaartje naar de radioactieve zone rond Tsjernobyl gedeporteerd moeten worden. Dat zou een mooie praktijktest zijn om hun collectivistische waandenkbeelden inzake economie en milieu aan de realiteit te toetsen.

Op het internetplatform “Indymedia” – een soort digitale versie van het Department voor Agitatie en Propaganda van de oude USSR - kondigde de groepering verdere acties aan. Der Tagesspiegel deed ijverig mee aan de hetze. De krant leverde een pseudo-intellectuele onderbouw voor de Sturmabteilun-

Bei uns in Deutschland

gen van de linkse milieufanatici. In plaats van klacht in te dienen wegens afpersing en bedreigingen en politiebescherming te vragen, ging de hotelketen NH onmiddellijk door de knieën.

Het contract met EIKE werd opgezegd, met het flinterdunne argument dat “het ontkennen van de door mensen veroorzaakte klimaatverandering niet verenigbaar is met de waarden van NH Hotelgruppe.” Waarmee klimaatsceptici bijna in dezelfde zwarte zak worden gestopt als holocaustontkenners. Ook het Umweltinstitut München, dat naar eigen zeggen 400 ondernemingen en organisaties groepeert, had in een brief aan NH Hotelruppe geëist dat zij geen vergaderruimte te beschikking zou stellen van EIKE. Zaten er dan in heel dat Umweltinstitut niet eens enkele mensen die de stellingen van EIKE met argumenten konden weerleggen? Of confronteerde EIKE hen misschien met feiten en cijfers waarop zij geen antwoord hadden?

Intussen kregen de klimaatsceptici wel steun uit onverwachte hoek. Niet van links of van rechts, maar van de oude Germaanse weergoden: die lieten in de Alpen, vooral in Oostenrijk en Italië, massa’s sneeuw neerdalen, niet alleen in het hooggebergte, maar ook in de dalen, waar normaal gezien in november nog niet veel sneeuw valt. De opwarming van de aarde had weer toegeslagen…

De negationistische pest Op 19 december 2016 vermoordde de Tunesiër Anis Amri een Poolse vrachtwagenchauffeur en kaapte zijn truck. Daarmee reed hij in op een kerstmarkt in Berlijn. Daarbij vielen elf doden en vijfenvijftig gewonden. Toen al was duidelijk dat de Duitse autoriteiten zich schuldig hadden gemaakt aan grove nalatigheid. In het kader van het onderzoek dat momenteel door de Bundestag wordt gevoerd, hebben politiemensen uit Nordrhein-Westphalen ernstige beschuldigingen geuit aan het

FRANKRIJK

jaunes worden genoemd, als een nieuwe groep met een eigen klassegevoel. Verschillende sociologen zien hier een nieuwe Franse onderklasse ontstaan die op termijn voor grote sociale schokken kan zorgen.

Poulidor en het oude Frankrijk Vaak wordt vergeten dat er bij de gele hesjes ook een zekere nostalgie leeft naar het oude Frankrijk van voor de jaren ’70.

Dat verklaart bijvoorbeeld waarom er vorige week enorm veel aandacht werd besteed aan het overlijden van wielerlegende Raymond Poulidor. De vedette uit de Limousin, die vooral beroemd werd om zijn vele podiumplaatsen in de Ronde van Frankrijk zonder zelf ooit te winnen, was het symbool van la France profonde. Afkomstig uit een landbouwersgezin waarbij niet echt gebruik gemaakt werd van nieuwe methodes om de opbrengst te verhogen. Laat staan dat er nieuwe gewassen zouden worden gekweekt. Neen, Poulidor was de underdog, de gewone man die rustig op het platteland leefde en werkte, maar zich ook echt Fransman noemde.

Zijn rivaal, de al in 1987 overleden Jacques Anquetil, was dan weer een Normandische herenboer die bovendien een tumultueus privéleven leidde en relaties had met verschillende vrouwen (waaronder zelfs de dochter uit het eerste huwelijk van zijn tweede echtgenote). Anquetil-Poulidor: het was een klassieke tweedeling in het Frankrijk van de Gaulle in de jaren ’60 van vorige eeuw. De Fransen hebben er nog altijd heimwee naar. Het is het Frankrijk van de Pernod, de Picon vin blanc, de pétanque, de landelijke gastronomie. Hoe meer de jaren verstrijken, hoe meer heimwee de Fransen naar die periode hebben.

SALAN

Right or wrong heeft. De prins heeft dus heel wat uit te leggen.

Nog meer speculaties zijn er dezer dagen over een ander lid van de koninklijke familie. Meghan Markle, de vrouw van prins Harry, zou opnieuw zwanger zijn. Dat is snel, aangezien haar vorige kind nog maar zes maanden terug ter wereld kwam. Markle gaf onlangs openlijk toe dat het koninklijke leven haar, als vrouw van erg simpele komaf, zwaar valt. Opmerkelijk is dat Markle nog steeds de Britse nationaliteit niet heeft verworven. De procedure sleept al zo’n twee jaar aan. De definitie van het woord ‘lang’ is echter relatief. De fratsen rondom de Brexit duren immers al veel langer.

9

ENGELAND schreven senaat (House of Lords). In ruil zou de Brexit Party haar kandidaten moeten terugtrekken uit bepaalde kiesdistricten, zodat de parlementszetel naar de Conservatieven kan gaan. Boris Johnson doet de geruchten af als nonsens: “Er zullen ongetwijfeld telefoontjes gepleegd worden tussen de Conservative Party en de Brexit Party, maar er worden geen baantjes aangeboden”, aldus de Prime Minister.

Personenverkeer Deden de socialisten van Labour het de jongste dagen weer wat minder slecht in de peilingen, dan is daar nog altijd leider Jeremy Corbyn om zijn partij opnieuw de dieperik in te sleuren. “Ik ben erg trots op de diversiteit in onze samenleving en diversiteit is de basis van hoe ik in dit land wil leven”, aldus Corbyn, die in volle campagne pleit voor meer gezinshereniging voor migranten en een vrij personenverkeer. Een erg domme zet in een tijd waarin migratie zo’n heikel thema vormt. Denkt de Labour-leider werkelijk dat hij stemmen wint met uitspraken als: “Immigratie is noodzakelijk voor economische groei en het in stand houden van de publieke sector”?

Het was voor de Conservatieven makkelijk doelpunten scoren na deze domme uitspraken van Jeremy Corbyn. Dominic Raab, staatssecretaris voor Buitenlandse Zaken, joeg als Conservatief op de arbeidersklasse bij Labour (voor zover de gewone arbeider nog op die partij stemt natuurlijk): “Meer immigratie betekent meer goedkope werkkrachten en betekent dat de lonen van Britse arbeiders naar omlaag gaan. Wij willen enkel nog bepaalde migranten die iets bijdragen aan onze samenleving”, aldus Raab. De Britse arbeider die voor de televisie zat knikte instemmend.

LVS

DUITSLAND adres van het Bundeskriminalamt BKA en het Ministerie van Binnenlandse Zaken. Een politiecommissaris verklaarde dat hij het BKA op de hoogte had gebracht van de waarschuwingen van een betrouwbare informant, die had gemeld dat Anis Amri een potentiële terrorist was. Het BKA had die commissaris afgescheept met de opmerking dat men “ganz oben” vond dat die informant te veel drukte maakte. Toen de politieman bleef doorvragen, kreeg hij te horen dat met “ganz oben” een Kriminaldirektor van de BKA werd bedoeld en… het Ministerie van Binnenlandse Zaken, mogelijk zelfs de toenmalige CDU-Minister van Binnenlandse Zaken Thomas de Mazière.

Die informant was niet de enige die alarm had geslagen. Er waren ook waarschuwingen geweest van de Marokkaanse inlichtingendienst DGST en van de Marokkaanse ambassade in Berlijn. Amris had toen al een strafregister in Italië en in Zwitserland. Hij stond in de VS op de lijst van personen met een vliegverbod omdat hij contacten had met IS. Hij stond al sinds januari 2016 op een “watchlist” van de Duitse inlichtingendiensten. Maar de Duitse overheid had dat allemaal genegeerd. Ik zal er geen traan om laten als dat de politieke kop van de Mazière kost.

Maar ik weet ook dat hij maar één van de etterbuilen is. Maar één symptoom van de psychische pest die heel het maatschappelijk en politieke leven in Duitsland vergiftigt: een pathologisch negationisme tegenover het islamitische gevaar. De Mazière heeft nu zo’n pestbuil in zijn gezicht. Maar bij builenpest zitten de meeste gezwellen in de liezen en onder de oksels.

Verborgen onder de kostuums, de jurken en de mantelpakjes van politici en mediabonzen, de uniformen van politiemensen en de ambtsgewaden van magistraten. Onzichtbaar, maar dodelijk. En besmettelijk…

PAUL BÄUMER

10

Beeldspraak

21 november 2019

MEDIALAND

FILM traditionele media niet zo happig om de vuile was van één van hun lievelingen uit te hangen, en dus las u over de voorgeschiedenis weinig of niets in uw krant.

Waar in de media ook niet al te veel aandacht aan geschonken werd, was het rapport van de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS), dat stelde dat er duidelijk verkiezingsfraude gepleegd werd. Dan werd liever bericht dat landen zoals Mexico, Cuba en Venezuela de protesten tegen de verkiezingsfraude afkeurden als een “poging tot staatsgreep” aangestuurd door oppositieleidster Jeanine Áñez. Alsof de regimes die huishouden in Cuba en Venezuela veel aanmerkingen te maken hebben over al dan niet democratische processen in andere landen. Opnieuw: niet de minste commentaar of duiding daarrond in de media.

En zo zet men in de media dus de wereld ‘en stoemelings’ op z’n kop. Een oppositieleidster die zich aan de grondwet houdt, wordt verdacht gemaakt. Maar een president die eerst de grondwet aan de kant laat schuiven en vervolgens nog verkiezingsfraude pleegt ook, stelt men voor als een mogelijk slachtoffer van een staatsgreep, en dat aan de hand van propagandaberichten van enkele hoogst ondemocratische regimes.

The Cop The Gangster The Devil

De baas van een gangsterbende werkt samen met een politieagent om een seriemoordenaar op te sporen. Dat is in één zin de premisse van deze film, de tweede langspeelfilm van de Koreaanse regisseur-scenarioschrijver Lee Won-Tae. Voor een film met weinig diepgang is een zelfverklarende titel een logische keuze.

“Op stap in Bilzen”…

De “propaganda” van het Vlaams Belang op sociale media Afgelopen week was er in de media nogal wat te doen over de niet aflatende stroom aan “propaganda” van het Vlaams Belang op de sociale media. Die partij steekt namelijk met kop en schouders boven de andere partijen uit wat betreft aanwezigheid op die sociale media, en het geld dat die partij daaraan besteedt. Op kosten van de belastingbetaler, zoals de lezer weet, want de partijdotaties zijn afhankelijk van de laatste verkiezingsuitslag, zoals hier en daar ook knarsetandend vermeld in de berichtgeving.

Nu goed, iedere partij doet wat zij wil met de partijdotaties die zij opstrijkt. Als de ene liever in een studiedienst investeert, terwijl de andere denkt dat het beter loont om de aanwezigheid op de sociale media uit te breiden of te bevestigen, dan is dat hun keuze. Maar men moet er natuurlijk wel tegen kunnen dat, als de regels voor de verdeling van de partijdotaties vastliggen, daar ook partijen van profiteren die misschien niet je eigen voorkeur wegdragen. Bij de traditionele media is dat blijkbaar nog altijd een moeilijk punt, en vermoedelijk is het maar een kwestie van tijd voor de eerste vraag tot een herziening van het systeem van de partijdotaties in de media weerklinkt. Voor zover die vraag al niet rechtstreeks van de media zal komen, want dat net het Vlaams Belang partijdotaties gebruikt om via de sociale media de traditionele media kort te sluiten wanneer zij communiceert, dat steekt natuurlijk extra.

Dat laatste zal trouwens ook wel mee de woordkeuze helpen verklaren in de berichtgeving. De term “propaganda” heeft immers een nogal negatieve connotatie, en past dus perfect in berichtgeving over het Vlaams Belang. Stel dat Groen of PVDA veel in sociale media zouden investeren, we denken dat er dan in de media geen sprake zou geweest zijn van “propaganda”, maar dat het dan eerder “actie voeren” of iets dergelijks zou geheten hebben.

Bolivia, Cuba en Venezuela als modeldemocratieën Verleden week moest Evo Morales in Bolivia zijn biezen pakken na enkele demonstraties en beschuldigingen van verkiezingsfraude, om asiel te zoeken in Mexico. De berichtgeving daarover in de traditionele media liet - alweer - meer dan een beetje te wensen over. Toen hij in 2005 verkozen werd tot president, lag hij bij die media meteen in de bovenste schuif. Als we meegeven dat hij ook partijleider is van het “Movimiento al Socialismo”, zal er bij de lezer waarschijnlijk wel een lichtje gaan branden over het waarom.

Laten we trouwens beginnen met de achtergrond van de verkiezingen, want daar liep het in de traditionele media meteen al fout. Net zoals in de Verenigde Staten, kon de president van Bolivia vroeger in principe maar twee ambtstermijnen doen. Evo Morales vond dat echter een beetje te weinig, en liet daarom in 2009 via een referendum de grondwet wijzigen, zodat hij zich een derde keer kon laten verkiezen in 2014.

Tot daar nog niet onmiddellijk een probleem. Maar toen hij in 2016 een nieuw referendum organiseerde om nog een vierde keer verkozen te kunnen worden, werd de grondwetswijziging door de bevolking verworpen. In plaats van de uitslag van het referendum te respecteren, stelde Evo Morales zich toch kandidaat voor een nieuwe ambtstermijn. Daarvoor had hij een zaak aanhangig gemaakt bij het Grondwettelijk Hof, dat in tegenstelling tot de grondwet meende dat alle openbare mandaten onbeperkt openstonden, en dat de uitslag van het referendum het gevolg was van het Amerikaanse imperialisme in het land. We stellen de vraag: hoe zouden onze media daarover oordelen, als pakweg een Viktor Orbán een gelijkaardige streek zou uithalen?

De problemen in Bolivia zijn dus helemaal niet begonnen met de eventuele verkiezingsfraude van enkele weken geleden, maar zijn reeds veel langer aan de gang. Alleen zijn de

Over de gebeurtenissen in Bilzen kan u elders in dit nummer meer lezen, maar de reactie van de media was uiteraard weer om duimen en vingers van af te likken. Zo’n buitenkansje om heel Vlaanderen nog eens te kijk te zetten als één groot, racistisch nest, dat doet zich natuurlijk niet alle dagen voor, en dus vlogen alle media er meteen met volle snelheid in.

Artikels met titels à la “op stap in Bilzen” om er het racisme te gaan opsnuiven horen daar natuurlijk ook bij. Laat het dan bovendien nog een landelijke gemeente zijn ook, waar de stedelijk elite van de krantenredactie zo op neerkijkt. Je had het echt niet beter kunnen bedenken.

De veroordelingen in de commentaarstukken konden natuurlijk niet hard genoeg zijn, en ook de lange alarmistische analysestukken over oprukkend rechts geweld in heel Europa mochten niet ontbreken. Dat het politiek geweld in Europa lang niet alleen uit rechtse hoek komt, mocht de lezer echter niet weten. Zeker, hier en daar werd schoorvoetend toegegeven dat het al eens voorvalt dat ook een moslim radicaliseert en misschien wel een aanslagje pleegt, maar maak daar zeker geen amalgaam van. Over bijvoorbeeld veganistisch geweld tegen slagers lees je echter nooit iets, en het extreme geweld van linkse betogers tegen de G20-top in Hamburg twee jaar geleden zijn de media al lang vergeten.

…maar niet in Berchem Artikels van het genre “op stap in Berchem”, om er de allesoverheersende aanwezigheid van imams in kaart te gaan brengen, hebben we verleden week trouwens ook niet kunnen opmerken. Vroeger heette het dat God overal was: in de hemel, op de aarde en op alle plaatsen. Maar vandaag moeten we vaststellen dat zelfs in Vlaanderen Allah overal aanwezig is, tot zelfs in de douches van de sportclubs toe. Onze media zagen er alleen een hygiënisch probleem in.

Björn Soenens hekelt Amerikaans mediacircus Er zijn zo van die artikels die je maar beter in een stevige zetel leest, zodat je geen risico op letsels loopt wanneer je achterovervalt van verbazing. Het artikel “Afzettingsprocedure tegen Trump vanaf nu openbaar: hysterie en tv-show in Washington” van Björn Soenens van verleden woensdag valt zonder twijfel in die categorie.

Wat komt Björn Soenens ons in dat artikel vertellen? Dat de Amerikaanse media nogal hysterisch zouden berichten over de afzettingsprocedure tegen president Donald Trump. Het is een goeie die het zegt, want is het niet precies diezelfde Björn Soenens die nu al jaren (!) minstens één keer per week onze huiskamer komt binnenvallen met het wereldschokkende bericht dat het einde van het presidentschap van Donald Trump nu echt wel nabij is? Jazeker, maar “verandering van spijs doet eten”, zal Björn Soenens verleden week misschien wel gedacht hebben, en dus schreef hij in een vlaag van zinsverheldering een stukje dat net zo goed in deze rubriek had kunnen staan (behalve dat het zo goed niet geschreven is, meent onze hoofdredacteur).

Moeten we nu denken dat bij Björn Soenens het licht eindelijk aangegaan is? Of moet Donald Trump vrezen dat hij alsnog afgezet zal worden? Björn Soenens meent immers al drie jaar dat hij op korte termijn afgezet zal worden, en zit er al even lang consequent naast. Als Björn Soenens nu plots van mening veranderd is en voorspelt dat hij toch zijn termijn zal uitzitten, ziet het er misschien toch zo goed niet uit voor Donald Trump? Ten laatste over iets meer dan een jaar kennen we het antwoord - of toch voor zijn eerste ambtstermijn.

Wat je ziet, is wat je krijgt en meer hoeft het ook niet te zijn, was ongetwijfeld Won-Tae’s uitgangspunt.

Helaas is het resultaat een magere genrefilm die zelfs in hetgeen waarin hij zou moeten uitblinken (in mijn ogen het verhaal) kant noch wal raakt. Waarom “The Cop The Gangster The Devil” het dan toch tot het Westerse witte doek heeft geschopt, is mij een raadsel.

Een seriemoordenaar kiest per ongeluk het verkeerde slachtoffer: een gangsterbaas, die in de onverwachte aanval met al zijn kracht terugvecht, er met een schrammetje vanaf komt en nadien - wat verwacht je ook anders? - wraak zoekt. Om de enigszins snuggere moordenaar te slim af te zijn, besluit de gangsterbaas de hulp van een politieagent en tevens zijn (op een na) grootste vijand te aanvaarden en samen de moordenaar op te sporen. Over het lot van de moordenaar hebben ze beide echter andere ideeën, waardoor de samenwerking leidt tot een katen-muis-spel waar zelfs het leven van buitenstaanders niet wordt gespaard.

Koreaanse genrefilm “The Cop The Gangster The Devil” lijkt te zijn gebaseerd op verschillende populaire Koreaanse misdaadgenres, zoals de gangsterfilm, waarin verschillende bendes elkaar uitmoorden, de komische politiefilm, vaak een spottend commentaar op de onkunde van het politiewezen, en de (serie)moordenaarsfilm, waarin een bloeddorstige moordenaar moet worden gestopt.

Het putten van inspiratie uit verschillende filmgenres heeft helaas tot gevolg dat ze geen van alle goed tot hun recht komen. De kracht van de uitblinkers onder de Koreaanse misdaadfilms zit hem in de nagelbijtende suspense, de slapstick humor en het melodramatische aandeel. In “The Cop The Gangster The Devil” lijken al deze karakteristieken overhaast en onafgewerkt, met als resultaat een soort aan elkaar geregen compilatie van nutteloze en massale gewelddadige vechtscènes.

Nooit met vuurwapens (die zijn illegaal in Korea), maar wel met allerlei andere voorwerpen: messen, stokken en bijlen. Normaal gesproken zou een dunne premisse of minder diepgang niet moeten uitmaken bij een misdaadfilm, maar helaas weet “The Cop The Gangster The Devil” op geen enkel vlak echt te overtuigen. Het enige personage dat een vrij imposante indruk achterlaat, is de gangsterbaas, overtuigend vertolkt door Ma Don-seok, een spierbundel met droevige oogjes in een intimiderend gelaat.

De release van de film in de Belgische zalen staat gepland, maar moet nog een datum krijgen. Mijn advies voor misdaadliefhebbers? Wacht tot de film te streamen is zodat u hem thuis kunt kijken op zo’n regenachtige blauwe maandag in februari. Wellicht kan de ellende op het scherm de sombere wintermaanden wat lichter maken.

THIRZA NERISSA

Op de praatstoel

21 november 2019

11

Annick Ponthier (Kamerlid VB)

“Geweld kan nooit de oplossing zijn voor een politiek probleem” Zondagnacht vond er een hevige brand plaats in Bilzen, meer precies in het daar gelegen asielcentrum. Er vielen geen slachtoffers te betreuren, maar al snel werd duidelijk dat de brand was aangestoken. Eén partij kwam meteen in de belangstelling te staan: het Vlaams Belang. “Als iemand tijdens een aanslag Allahu Akbar roept, is het een ‘lone wolf’ of een ‘verward iemand’ en wil men ‘het onderzoek afwachten’. Nu is het ‘zonder enige vorm van bewijs’ een dader die moet worden gezocht in rechts-ideologische hoek en bij de ‘onverdraagzame Vlaming’ of iemand van het Vlaams Belang. Ik zou echt willen vragen: stop daarmee”, klinkt het bij Vlaams Belang-Kamerlid en gemeenteraadslid te Bilzen Annick Ponthier. preach’ en leg sereniteit aan de dag in dit hele verhaal. Als er dan toch iemand onrechtstreeks verantwoordelijk moet worden gesteld, zijn het wel de traditionele partijen die de inplanting van bijkomende asielcentra door de maag van de Vlaming spitsen, zonder enige vorm van overleg, zonder te luisteren naar de bezorgdheden van diezelfde Vlaming. Die koos er immers voor om op 26 mei een duidelijk signaal te gegeven en te vragen om de massa-immigratie stop te zetten!

Edoch, werpen sommigen op, de veroordeling kon iets duidelijker.

Het Vlaams Belang - en in mindere mate voormalig staatssecretaris Theo Francken - waren de afgelopen week de spreekwoordelijke gebeten hond. De reden?

Verschillende partijen hielden de rechts-nationalisten (impliciet) verantwoordelijk voor de brandstichting. Daarbij werd er onder meer verwezen naar de forse taal van het Vlaams Belang. “In deze zaal zitten de pyromanen van de samenleving”, klonk het bijvoorbeeld bij Groen-Kamerlid Wouter De Vriendt.

Open Vld-minister Bart Somers had het zelfs over “dat clubje, dat zich gedraagt als een bepaalde fractie in de Reichstag”. “‘Practice what you preach’ en leg sereniteit aan de dag in dit hele verhaal en stop met polariseren en stigmatiseren”, stelt Vlaams Belang-Kamerlid Ponthier tegenover ’t Pallieterke.

Hoe kwamen de woorden van Bart Somers binnen bij het Vlaams Belang?

Annick Ponthier: Voor alle duidelijkheid, laat daar geen discussie over bestaan: Vlaams Belang keurt dergelijke daden zonder meer af. Onze oppositie tegen het asiel- en migratiebeleid in dit land is kordaat en duidelijk, maar evenzeer vreedzaam en democratisch, in het parlement en via de stembus.

De vertoning van minister van ‘Samenleven’ (ironisch) Bart Somers, die het Vlaams Belang probeert te diaboliseren en elke kritiek op het gevoerde migratie- en asielbeleid in dit land wegzet onder de noemer racisme en nazisme is grotesk en van een politieke stijl die weerzinwekkend kan worden genoemd.

De man wiens vader en grootvader zelf actief waren in de Vlaamse Beweging tijdens en na de oorlog (zijn grootvader was gewestleider bij het VNV) probeert hiermee een legitieme en democratische strijd tegen de opengrenzenpolitiek in een verdomhoekje te plaatsen. Beneden alle peil en de ondergrens van het fatsoen voorbij. Uiteindelijk zal blijken dat zijn scheldtirade, net zoals de beschuldigingen van zijn partijgenote en collega Maggie De Block een dag later, ironisch genoeg mee zullen bijdragen aan het verdere succes van het Vlaams Belang. Daar ben ik van overtuigd. De mensen pikken dit gedrag en de selectieve verontwaardiging niet. Overigens:

de tirade van Somers kon op applaus rekenen van coalitiepartner N-VA én de verenigde, linkse oppositie.

Welk signaal had Somers van u moeten geven? Als Vlaams minister kan hij moeilijk zwijgen, maar ook moeilijk iets aan de instroom doen? Áls hij al een signaal had moeten geven… Somers is minister van Samenleven. Die asielzoekers wachten op een erkenning. Samenleven of inburgering zijn tot nader order niet aan de orde. Dat is pas het geval wanneer men een erkenning heeft gekregen. En zelfs dat statuut is in theorie maar tijdelijk, tot de veiligheid in het land van herkomst gegarandeerd kan worden. Maar goed, áls hij zich geroepen voelde om een reactie te geven, had dat er voor mijn part een mogen zijn waarin hij de brandstichting an sich veroordeelde en tezelfdertijd opriep tot sereniteit in het debat. Met de vraag om geen besluiten te trekken vooraleer het onderzoek ter zake werd afgerond. Zo’n houding zou van respect betuigen voor onze veiligheidsdiensten en voor het parket.

Hij heeft er daarentegen voor gekozen om de polarisatie te voeden en ‘vuurke stook’ te spelen in een democratisch orgaan als het Vlaams parlement, en dat is een minister in functie onwaardig, zéker een minister van ‘Samenleven’.

Heeft de linkerzijde niet ergens een punt? Bestaat er geen, indirect, verband tussen de harde taal ten aanzien van asielzoekers en de mogelijke brand?

Dat lijkt me toch wel érg kort door de bocht. Is Groen dan ook rechtstreeks verantwoordelijk voor de sabotage van de kerncentrale in Doel? Als iemand tijdens een aanslag Allahu Akbar roept, is het een ‘lone wolf’ of een ‘verward iemand’ en wil men ‘het onderzoek afwachten’. Nu is het ‘zonder enige vorm van bewijs’ een dader die moet worden gezocht in rechts-ideologische hoek en bij de ‘onverdraagzame Vlaming’ of iemand van het Vlaams Belang. Ik zou echt willen vragen: stop daarmee. ‘Practice what you

Ik heb als raadslid van Bilzen én als Kamerlid de dag zelf de daad scherp veroordeeld en heb dat vorige week donderdag in de Kamer herhaald: deze daad is niet enkel verwerpelijk, maar tevens zorgwekkend. Net omdat het - perfect verdedigbare - democratische pad van verzet tegen het lakse asiel- en migratiebeleid wordt verlaten. En omdat deze - geheel onverdedigbare - daad daardoor een contraproductief effect heeft. Geweld kan nooit de oplossing zijn voor een politiek probleem, kan nooit een aan te moedigen reactie zijn op een falend beleid. De vrijheid van meningsuiting is quasi onbeperkt, maar ze eindigt in elk geval waar geweld gebruikt wordt of andermans eigendom vernield.

handeling van hun aanvraag, evenmin mogelijk.

Maggie De Block wordt geconfronteerd met een asielcrisis die het gevolg is van een jarenlange ‘Wilkommen-politik’ in Europa, maar zeker ook in ons land. In de buurlanden dalen de asielaanvragen al geruime tijd, in dit land blijft het aantal stijgen. Niet in het minst door de ‘tamtam’ die over heel de wereld (tot in El Salvador toe momenteel) duidelijk maakt dat het in België is dat men moet zijn. Ons sociaal zekerheidsstelsel is daar uiteraard niet vreemd aan. Men denkt hier een ‘win for life’ te vinden, en in vele gevallen vindt men die nog ook.

Ontradingspolitiek, meer gesloten opvangcentra, kortere procedures, een proactief opsporingsbeleid naar illegalen toe, een sociaal zekerheidsstelsel op maat voor mensen die hier nog niet hebben bijgedragen, de verstrenging van de gezinsherenigingsvoorwaarden: het zijn allemaal zaken die behoren tot de beleidsmogelijkheden van de federale regering. Dat is de taak van Maggie De Block en was de taak van

haar voorgangers.

Zou het niet helpen mochten burgers, zoals bijvoorbeeld bij onteigeningen, over meer wettelijke mogelijkheden beschikken?

Absoluut. De procedures die momenteel mogelijk zijn via de Raad van State bestaan wel, maar de voorwaarden om zulke procedures te kunnen doen slagen zijn uitgebreid en dus moet men over een degelijk onderbouwd dossier beschikken. Wij onderzoeken deze piste momenteel voor wat de situatie in Bilzen betreft.

Wat toont deze brand volgens u aan?

Ik kan niet zeggen welke motieven hier hebben gespeeld. Er doen in Bilzen allerlei verhalen de ronde.

De brandstichter(s) kan(kunnen) dus diverse motieven hebben gehad. Geld zou ook een motief kunnen zijn, maar nogmaals: ik kan me daar niet over uitspreken. Ik wacht liever de resultaten van het onderzoek af.

HUGO DECKER

Asbest voor asielzoekers

Kijk, kijk. Er zat dus asbest in het dak van het voormalige rusthuis Ark van Noé in Bilzen, dat onlangs in brand werd gestoken. Moeten we daaruit besluiten dat de Belgische autoriteiten van plan waren asielzoekers onder te brengen in een gebouw dat vol asbest stak?

Gaat Vlaams Belang iets veranderen ten aanzien van het protest tegen asielcentra?

Het wordt hoog tijd dat de beleidsvoerders in dit land beginnen te luisteren naar die mensen die het beleid ter zake afwijzen, die hun buik meer dan vol hebben van de aanhoudende asielstroom naar ons land. Het Vlaams Belang verdedigt al deze mensen, die zich aan hun lot overgelaten voelen en zich onbegrepen voelen. Mijn partij, die al jarenlang waarschuwt voor het feit dat het absorptievermogen voor steeds meer migratie is overschreden en die wijst op het wegsmeltende draagvlak voor steeds meer migratie, zal het democratische verzet tegen de migratie-invasie blijven voeren. Maar altijd met argumenten, nooit met geweld.

Hoe zou het Vlaams Belang deze feiten hebben aangepakt?

Zoals brandstichting altijd moet aangepakt worden: eerst de veiligheid van iedereen (brandweerlui én bevolking) garanderen en daarna het parket zijn werk laten doen om de daders te vinden. Punt.

Wat had minister Maggie De Block anders moeten doen? Ze kan de asielzoekers, die zouden verblijven in het asielcentrum te Bilzen, niet op straat laten slapen. En ze terugsturen is, in afwachting van de be-

Als een N-VA-burgemeester zoiets deed, zou men hem onmiddellijk van nazipraktijken beschuldigen. Wie weet zou men er zelfs de gaskamers bijslepen, of de medische experimenten van dokter Mengele. VB-burgemeesters zijn er niet. Voor hen zou men minstens een beschuldiging van genocide of chemische oorlogvoering uit de kast halen. Hoe is het mogelijk dat Fedasil het gebouw niet heeft gecontroleerd op de aanwezigheid van asbest? Of… is er wel zo’n controle geweest, en heeft men de resultaten genegeerd? Wisten de eigenaars van dat asbest? Indien er asbest verwijderd moet worden, gebeurt dat op kosten van de verhuurder. De eigenaar dus.

De procedure is zeer strikt gereglementeerd. De veiligheidsvoorzieningen voor de arbeiders die de werkzaamheden uitvoeren, zijn zeer streng… en peperduur.

Maar misschien dacht iemand dat een flink brandje dat probleem zou kunnen oplossen.

Dat is niet noodzakelijk waar, maar het is genoeg dat iemand dácht dat Fedasil of de brandverzekering ervoor zou moeten opdraaien. Het is nog altijd mogelijk dat de brand werd aangestoken om te beletten dat het gebouw een steunpunt zou worden voor de verdere kolonisering en omvolking van Europa. Maar er is zeker ook een ander motief denkbaar.

De BVBA die het rusthuis beheert, stond aan de rand van het failliet.

Er waren geen inkomsten meer en ook geen reserves. Fedasil kwam toen als een reddende engel, die 32.000 euro per maand betaalde.

Men zal wel proberen dat in te kleden met allerlei humanitaire en politiek correcte motieven.

Maar het ging natuurlijk ook om heel veel geld. Wij beschuldigen niemand. We willen alleen dat àlle pistes onderzocht worden. Achter heel veel brandstichtingen gaat een financieel motief schuil. De cruciale vraag daarbij is: wie wist van de asbest? En vooral: vanaf wanneer wist men het?

12 Cultuur

21 november 2019

GESCHIEDENIS

Cochise

Kinderen van nu worden overspoeld met beelden. Ik denk niet dat ze zich tientallen jaren later nog hun eerste films zullen herinneren. Voor mij was dat o.a. “De gebroken pijl” (Broken Arrow) met James Stewart als Tom Jeffords en Jeff Chandler als Cochise, het opperhoofd der Apachen.

Weinig volkeren hebben zo de verbeelding geprikkeld als de Apachen, hoewel ze nauwelijks met 25.000 waren en vandaag nog altijd maar met 110.000 zijn (hun neven de Navajo’s overtreffen hen ver met 350.000 leden).

Dat moet natuurlijk op het conto van Hollywood geschreven worden, al heeft Karl May met zijn Winnetou de Apache ook flink bijgedragen aan de Europese verbeelding. De Apachen marcheren de geschreven geschiedenis in met de komst van de Castilianen naar de nieuwe wereld. Ze leven van de jacht en de vrouwen verzamelen vruchten en wilde planten. Landbouw kennen ze niet. Ze leven in kleine groepen die soms niet meer dan een uitgebreide familie of een clan van een paar honderd mensen zijn. Ze hebben een chef, maar niemand is verplicht die onvoorwaardelijk te gehoorzamen. De Europeanen onderscheiden zes stammen die soms met elkaar optrekken en soms elkaar beroven en bevechten.

Een echt opperhoofd van alle Apachen bestaat niet. Cochise is bijvoorbeeld de leider van niet meer dan 2.500 mensen. Apachenlegers zijn er niet. Op het hoogtepunt van hun oorlogen met Mexico en de VS vechten nauwelijks 500 krijgers tegen de veroveraars. Dankzij de Castilianen leren ze het paard kennen en op een paar generaties zijn de Apachen volmaakte ruiters op hun taaie pony’s. De talrijke Comanches verdrijven hen geleidelijk uit de grote vlakten en de Apachen en Navajo’s worden de meesters van de onvruchtbare siërra’s, de valleien en de woestijnen van wat vandaag de staten Arizona, New-Mexico (Verenigde Staten), Sonora en Chihuahua (Mexico) zijn.

Een jaar salaris voor een Apache-scalp De lange en imposante Cochise wordt geboren rond 1805.

Het reusachtige Mexico is dan nog een kolonie van Spanje.

In de koloniale tijd migreren Spanjaarden en Mexicanen geleidelijk naar het Noorden om op de vruchtbaardere gronden aan veeteelt te doen of mais te planten, naar edele metalen te prospecteren of het christendom te introduceren. Soms zijn er wat handelscontacten met de Apachen, maar meestal gaat het er niet zachtzinnig aan toe. Plunderen, roven, mensen tot slaven maken, vijanden martelen en vermoorden: het is een manier van leven. In de minder herbergzame delen winnen de Apachen bijna altijd.

Historici zijn nog altijd verdeeld over het aantal slachtoffers van de overvallen van Apachen op Mexicaanse dorpjes en boerderijen. Sommigen ramen het aantal vermoorden op 5.000, anderen op een paar honderd.

Cochise is zestien als Mexico onafhankelijk wordt. De jonge staat wil zijn soevereiniteit over het hele grondgebied vestigen en probeert de Apachen uit te roeien.

Mexicaanse staten geven een premie van een jaarsalaris voor iedere dode Apache-krijger.

Voor een vrouw krijgt men de helft en voor een kind 25 procent, altijd te bewijzen met de scalp van het slachtoffer. De stammen slaan terug met even vreselijke guerilla-acties. Apachen vermoorden mijnwerkers en roeien de vluchtende inwoners van een mijnstadje uit op hun vlucht.

Elf jaar oorlog In 1849 verandert het decor. De VS verslaan Mexico in een veroveringsoorlog en lijven 54 procent van dat land in. De nomadische Apachen ontdekken dat er voortaan een staatsgrens loopt in hun traditionele gebieden. Daarenboven zijn de Amerikanen uit een ander hout gesneden dan de corrupte Mexicaanse overheidsdienaren of de inefficiënte sol-

daten. De meeste Apacheleiders leggen zich zoals Cochise neer bij de realiteit op voorwaarde dat de Amerikanen hun rechten en tradities respecteren.

Dan verschijnen boeren en goudzoekers, wordt er een spoorweg aangelegd en beschermen forten de nieuwe nederzettingen.

Sommige clans profiteren ervan om vee te roven en boerderijen te plunderen. Andere Apachen verkiezen vrede als het hen uitkomt, maar voor de Amerikanen heten alle koeien Blaar. Zij zien geen verschil tussen de diverse stammen en vermoeden terecht dat de vredelievende groep van vandaag de dievenbende van morgen is.

Incidenten zijn er voortdurend, maar tot een echte oorlog komt het pas in 1861. Apachen hebben vee en een Amerikaans kind geroofd. De Chiricahua Apachen van Cochise worden onterecht verdacht. Cochise verschijnt met een witte vlag en een delegatie en biedt aan de daders en het kind op te sporen. Een Amerikaans officier gelooft hem niet en neemt alle Apachen gevangen.

Cochise kan als enige ontsnappen en gijzelt een paar Amerikanen en Mexicanen, maar de officier laat zijn gevangenen niet vrij. Cochise laat zijn gegijzelden gruwelijk martelen en vermoorden en de officier hangt zijn gevangenen op (onder wie Cochises broer) op de transen van een fort in het gezicht van iedereen. Cochise neemt wraak en leidt zijn krijgers in dodelijke raids naar afgezonderde boerderijen en kleine gehuchten, waar ze bewoners martelen, vrouwen verkrachten en iedereen vermoorden. De Amerikanen zoeken Apachennederzettingen op en doen hetzelfde.

Reservaat De mijnbouw en andere economische activiteiten vallen jarenlang stil. De schoonvader van Cochise is Mangas Colorados, hoofd van een andere stam. Tijdens een wapenstilstand nemen de Amerikanen hem toch gevangen en na een marteling schieten ze hem dood ‘op de vlucht’. De Amerikaanse troepen trekken zich terug en even denkt Cochise dat hij de overwinning heeft behaald. In werkelijkheid nemen de soldaten deel aan de Amerikaanse burgeroorlog. Maar tenslotte staan ze er weer en ze jagen Cochise en zijn slinkend aantal aanhangers op met de hulp van Apache-scouts van andere stammen.

In 1872 geeft Cochise zich over op voorwaarde dat zijn stam een reservaat in een deel van zijn vroeger territorium krijgt en zijn enige Amerikaanse vriend Tom Jeffords de regeringsvertegenwoordiger wordt. Twee jaar later sterft Cochise. Korte tijd daarna dwingen de Amerikanen zijn stamgenoten op te hoepelen naar een onvruchtbaar reservaat.

Een van zijn opvolgers is Geronimo, die met een deel van de stam ontsnapt en jarenlang duizenden Amerikaanse soldaten bezighoudt, tot hij zich met nog maar enkele tientallen mensen in 1886 moet overgeven. Het is het einde van de Apachenoorlogen, al proberen kleine groepjes nog geregeld vee te roven, de laatste keer in 1924.

JAN NECKERS

De bolhoed en de snor Het Magrittemuseum in Brussel viert zijn tiende verjaardag met een expo die de twee grootste iconen van het surrealisme samenbrengt: René Magritte en Salvador Dalí.

René Magritte (1898-1967) en Salvador Dalí (1904-1989) ontmoetten elkaar in het voorjaar van 1929 in Parijs. Ze waren er samen met de grote namen van de artistieke avant-garde. Op uitnodiging van Dalí reisden Magritte en zijn echtgenote in augustus van datzelfde jaar naar Cadagués, de thuishaven van de Catalaanse schilder. Dalí had nog meer kunstenaars uitgenodigd: Joan Miró, ook een Catalaans schilder en kopstuk van het surrealisme, de Spaanse cineast Luis Buñuel en de Franse dichter Paul Éluard, die zijn echtgenote Gala had meegebracht. Die surrealistische zomer van 1929 in Cadagués zou beslissend zijn, vooral voor Dalí.

Gala ruilde Paul Éluard in voor Salvador Dalí en ze werd zijn muze, echtgenote en manager.

En nog in 1929 maakte Dalí met Buñuel de experimentele kortfilm “Un chien andalou”. Het is een aaneenschakeling van surrealistische beelden, een droom zonder structuur. De film is zeer gewelddadig, met als meest bekende scène een oog dat met een scheermes doormidden wordt gesneden. Dergelijke hallucinaties, verdrongen obsessies, verkenningen van de innerlijke kronkels en verrassingen van het onbewuste zouden de kunst van de excentrieke Dalí blijven voeden.

Magritte en Dalí Magritte ging een andere richting uit. Ook hij daagde de werkelijkheid uit en gooide de zekerheden omver. Ook hij koos voor het figuratieve. Maar bij Magritte is er geen symboliek en hij verbeeldde geen nachtmerries of droomwerelden. Magritte is de meester van manipulaties, hij confronteert ons met ontregelende beelden, hij brengt dingen samen die niet samen horen.

Magritte en Dali hebben elkaar na 1929 nog regelmatig ontmoet, maar een directe wederzijdse beïnvloeding was er niet.

Ondanks hun zeer uiteenlopende persoonlijkheden en creaties, die er uiteindelijk voor zouden zorgen dat hun wegen scheidden, is er wel een fascinerende verwantschap merkbaar tussen beide kunstenaars. De tentoonstelling illustreert dat onder andere door werken samen te brengen waarin de twee kunstenaars naar elkaars werk verwijzen. Zo was Dalí dol op Magrittes irrealistische beeld van een tuba die vuur vat. In 1937 schilderde de Catalaan brandende giraffen die een avondmaal in de woestijn verlichten. Een giraf, gevat in een wijnglas, is dan weer terug te vinden in “Het kristallen bad” van Magritte uit 1946. In deze knipogen naar elkaar is het verschil tussen de twee surrealisten duidelijk. Dalí wou met zijn brandende giraffen een hallucinatie oproepen. Magritte ging op zoek naar wat een object eigenlijk is als het volledig van zijn functionaliteit is ontdaan. Alsof we de tuba pas echt zien doordat hij in brand staat.

Voor deze jubileumtentoonstelling put het Magrittemuseum uit de eigen collectie. Er zijn sterke bruiklenen uit gerenommeerde musea en er is samengewerkt met het Dalí Museum in St.-Petersburg, Florida. Meer dan honderd schilderijen, sculpturen, foto’s, tekeningen, films en archiefstukken belichten de verhoudingen en invloeden tussen de twee iconen van het surrealisme.

MMMV Tentoonstelling “Dalí & Magritte”, nog t.e.m. 9 februari 2020, Magrittemuseum, Brussel, www.fine-arts-museum.be

Actueel

21 november 2019

Islamitische terreur:

60.000 doden

De voorbije 5 jaren beheerste Islamitische Staat de internationale pers.

In juni 2014 had Aboe Bakr al-Baghdadi zichzelf tot kalief benoemd en zou voortaan over een gebied in Syrië en Irak heersen met ongeveer 10 miljoen inwoners. Onder zijn bewind sloeg IS meermaals toe met zwaar terrorisme, o.a. verschillende keren in Europa. Sinds maart 2019 geldt het kalifaat als verslagen.

Ontstaansgeschiedenis van IS Ter herinnering: IS ontstond na de Amerikaanse invasie van 2003 als Iraakse tak van de terreurorganisatie Al-Qaida. In de burgeroorlog die losbarstte, kon deze groep zich op basis van haar militaire sterkte steeds onafhankelijker maken van de moederorganisatie. Na de uitschakeling van Al-Qaida-leider Osama bin Laden in 2011 door speciale eenheden van het Amerikaans leger, kwam het tot een conflict met diens opvolger Aiman al-Zawahiri.

In 2014 zwoeren vele terroristische groeperingen in de islamitische wereld trouw aan al-Baghdadi. Het ging dan vooral om groepen uit Libië, uit de Sinai, Afghanistan en Jemen. Ook Boko Haram verklaarde zich solidair met IS.

Slachtoffers IS mag dan verslagen zijn, het blijft in de media vrij onduidelijk hoeveel slachtoffers deze radicaal-islamitische terreurorganisatie op haar geweten heeft. Een aanknopingspunt voor het juiste aantal kan men misschien vinden in de zogenaamde “Global Terrorism Database” (GTD) van de universiteit van Maryland in de VS. Daar werden concrete berekeningen gemaakt. Volgens de becijferingen van die universiteit zou Al-Qaida in

Steun het jarige ’t Pallieterke ’t Pallieterke viert volgend jaar zijn 75ste verjaardag. Net zoals in 2015, toen we onze 70ste verjaardag vierden, gaan we feestelijke cava verkopen. Bij een verjaardag hoort immers een glaasje cava.

Nu hopen we dat onze lezers massaal een paar flessen cava gaan bestellen, ter ondersteuning van hun geliefd weekblad.

Want een blad zoals ’t Pallieterke blijven uitgeven, is niet simpel. De cava komt van hetzelfde landgoed in Catalonië als de vorige jaren.

Prijs voor een fles: 10 euro. 6 flessen: 60 euro; 12 flessen: 110 euro. (+ levering 7 euro per bestelling). Bestellen kan telefonisch tijdens kantooruren: 03.232.14.17 of via www.klauw.net.

De cava wordt bij u geleverd vanaf 15 december. Mag ik rekenen op uw steun?

Irak verantwoordelijk zijn voor de dood van 4.414 mensen. IS zelf voor 43.411 mensen, en andere aan IS loyale terreurgroepen nog eens 8.815 doden. In totaal zou het gaan om 56.640 doden.

Nog meer slachtoffers?

De cijfers die de universiteit van Maryland bijeenzocht, bevatten de slachtoffers zowel van oorlogshandelingen als van aanslagen.

Het echte cijfer zal allicht nog een stuk hoger liggen. In de periode tussen 2013 en 2018 bijvoorbeeld stierven in Irak en Syrië 18.263 mensen bij terroristische aanslagen zonder dat de daders konden worden gevat.

De grote meerderheid kan wellicht worden toegeschreven aan IS, omdat IS ook bij opgehelderde aanslagen verantwoordelijk is voor 89 procent van alle aanslagen.

Daarnaast kon de GTD niet alle slachtoffers van elke terreurdaad nauwkeurig meerekenen. In de cijfers vindt men alleen door IS terechtgestelde soldaten, geen cijfers van terechtgestelde burgers bijvoorbeeld.

Volledig en correct cijfermateriaal denkt de universiteit van Maryland pas in 2020 te kunnen voorleggen. Dan wordt het plaatje van deze religieuze waanzin wellicht volledig.

PIET VAN NIEUWVLIET

KARL VAN CAMP

Raymond Detrez: Balkan for Dummies U vindt ook dat de geschiedenis en de politiek van de Balkan heel complex zijn?

In zijn “De Balkan, een geschiedenis” zet professor Raymond Detrez alles mooi op een rijtje. Een nuttige publicatie voor wie wil begrijpen hoe de vork in de steel zit.

Laat u niet afschrikken door deze turf van meer dan 600 bladzijden: het boek leest heel vlot, is goed gestructureerd en een uitgebreide index vergemakkelijkt het opzoekwerk. Eerder verschenen van Raymond Detrez reeds een boek over Centraal Europa en een ander over Rusland.

Met de Balkan wordt een gebied in Zuidoost-Europa bedoeld waar vanaf de veeertiende eeuw het orthodoxe christendom, de Byzantijnse cultuur, de Osmaanse beschaving en de islam, en in mindere mate de katholieke godsdienst en allerlei etnische minderheden elkaar hebben overlapt. Balkan is een Turks woord voor beboste berg, een rechtstreekse verwijzing naar de beboste bergen van Bulgarije.

Mentale afstand

VLAAMSE FLIETEN Dezer dagen verblijft een supergrote handelsdelegatie in China. We vergeten even de verdrukking van de Oeigoeren en de studenten in Hong Kong. We zwijgen over de heropvoedingskampen die er inderdaad nog steeds bestaan voor politieke gevangenen.

Jan Jambon is ook aanwezig als minister-president van Vlaanderen. Zo maakte hij in Bejing tijdens een seminarie reclame voor ‘onze’ frietindustrie. Op het einde van kregen de aanwezige Chinezen een zakje frieten (flieten). De Chinese overheid ziet wel iets in het aardappelverhaal. “De teelt ervan is veel duurzamer dan rijst of tarwe (voor noedels): er is minder water nodig en minder ruimtebeslag. Voor de Belgen ligt hier een kans om de kennis en innovatie die ze hebben opgebouwd rond aardappelteelt met de Chinezen te delen”, aldus Romain Cools die meereist namens Belgapom, de Belgische aardappelfederatie.

Op Facebook lezen we: “In zijn presentatie vooraf illustreerde hij het belang en het aanzien van frieten in Vlaanderen door te verwijzen naar de frietkoten vlak voor het Brugse belfort, in het hart van dé stad die helemaal als Unesco-Werelderfgoed is erkend.” Mooi, maar wat lezen we ondertussen in de Nederlandse pers? Geniet van de titel: “Belgen willen Chinezen frietjes leren eten”.

Het blijft dus ook voor Jambon en consorten zoeken naar een moeilijk evenwicht: Vlaanderen willen promoten, maar ondertussen reclame maken voor een typisch Belgisch product.

Tot slot: twee Belgen hebben aangekondigd om in de Chinese stad Guangzhou een eerste

Belgische frituur te open. Die krijgt de naam “Lucky Belgian Fries”. Hallo,Vlaamse delegatie?

10 JAAR CEL VOOR BEDREIGER WILDERS Junaid I. is voorbije maandag veroordeeld tot een celstraf van tien jaar omdat hij van plan was Geert Wilders te vermoorden. De Pakistaan in kwestie was speciaal van Parijs naar Nederland gereisd nadat Wilders had aangekondigd een cartoonwedstrijd te willen organiseren in de Tweede Kamer.

In het station van Den Haag nam Junaid een filmpje op waarin hij Wilders met de dood bedreigde. In de video zegt hij zei alles te zullen doen om ‘de hond’ Wilders te stoppen en hem naar de hel te sturen. Die video zette hij, openbaar, op Facebook. De man kon op tijd gearresteerd worden en de politie ontdekte op zijn telefoon gruwelijke en bewerkte beelden van Wilders. Junaid I. verklaarde zichzelf als strijder te zien, net als zijn medegevangene Mohammed B., de moordenaar van Theo Van Gogh. En zelfs in de gevangenis zei hij dat zijn missie nog niet volbracht was. Opmerkelijk: het dreigfilmpje van de man werd door ruim 153.000 mensen gezien en 14.000 keer gedeeld. De rechtbank acht de 27-jarige man schuldig aan het voorbereiden van een moord met terroristisch oogmerk. De straf is alvast hoger dan die het Openbaar Ministerie had geëist. Goed om weten: Junaid I. verbleef al enkele jaren in Europa en leidde eerder een zwervend bestaan. Het was voor de Nederlandse justitie echter niet mogelijk om te achterhalen waar de man de voorbije jaren verbleven heeft. Moet er nog zand zijn?

13

Voor veel West-Europeanen is dat gebied lang grotendeels onbekend gebleven. Dat heeft onder meer te maken met de Koude Oorlog en het voormalige Oostblok, toen dit gebied voor ons ‘verwegistan’ was. Het is pas met de afgelopen burgeroorlog in ex-Joegoslavië dat de regio terug onder onze aandacht kwam. Het uiteenspatten van dat land leidde uiteindelijk tot het ontstaan van een onafhankelijk Kroatië, Slovenië, Servië, Kosovo, etc.

En de komst van veel Roemenen, Bulgaren en Albanezen naar West-Europa deed de rest.

In dit boek komt echter nog veel meer aan bod: de ontmanteling van het Otto-

maanse rijk, de behandeling van niet-islamitische minderheden tijdens de Ottomaanse overheersing, de invloed van de Verlichting en het idee van de natiestaat op het denken in de Balkan, de onafhankelijkheidsstrijd van Griekenland (18211830), de Albanese aanwezigheid in en buiten Albanië, de discussies rond Macedonië, enzovoort. Voor wie dit alles en nog zo veel meer wil doorgronden, bevelen wij dit standaardwerk, een aanpassing van Detrez’ cursus aan de universiteit, graag aan.

Anno 2019 bestaat er nog steeds een mentale afstand tussen de Balkan en West-Europa. Dat heeft onder meer te maken met de eeuwenlange strijd tussen het katholieke ‘Westen’ en het orthodox-christelijke ‘Oosten’. In de Balkan weten ze overigens zelf niet goed of ze richting West-Europa moeten kijken of verder Oostwaarts (naar bijvoorbeeld Rusland en Turkije). Ook economisch gaapt er een enorme kloof tussen de twee gebieden. De Balkanlanden die lid zijn van de Europese Unie hebben bovendien vaak een andere mentaliteit, visie en collectief geheugen dan wij ‘Westerlingen’.

Het zij zo.

LVM Raymond Detrez, “De Balkan, Een geschiedenis”, uitgeverij Houtekiet 2019; 616 blz.; prijs 29,99 euro.

ISBN 9789089247667

Citaat van de week > Peter De Roover (N-VA)

“Kunstenaars hadden vroeger beter oog voor schoonheid.”

Dat de culturo’s op hun achterste poten zouden gaan staan bij de besparingsmaatregelen, dat stond in de sterren geschreven. Ze kennen het begrip ‘Vlaanderen’ alleen als het om hun subsidies gaat. Voor de rest kan Vlaanderen hen gestolen worden en bakken ze zoete broodjes met alles wat Belgisch is en met het koningshuis. In “De afspraak op vrijdag” reageerde Peter De Roover (N-VA-fractievoorzitter) op de commotie aangaande het terugschroeven van de cultuursubsidies. Uiteraard verdedigde hij het beleid van zijn vriend en partijgenoot, maar ook zei hij wat hijzelf over kunst denkt: “Ik denk dat de voorbije jaren het gegeven dat kunst schoonheid is, te veel vergeten is.We hadden vroeger kunstenaars die een beter oog voor schoonheid hadden. Want wat zien we vandaag?

Kunst is de allerindividueelste expressie van de allerindividueelste gevoelens van de kunstenaar. Het is de kunstenaar die belangrijker wordt. Het enige dat niet allerindividueelst is, dat is de financiering. Die is allercollectiefst. Een beetje verschuiving kan dus geen kwaad.” Katia Segers van sp.a vond deze woorden “oprecht akelig”, want ze deden haar denken aan de ‘entartete Kunst’ uit de nazitijd. Dat was de kunst die toen verboden werd. Alsof het Vlaamse beleid wil gaan censureren… Zo gaat dat tegenwoordig. Als Vlaams-nationalisten een eigen mening over iets hebben, zoals bijvoorbeeld kunst en migratie, en daar openlijk voor uitkomen, dan wordt die zo snel mogelijk en ongenuanceerd gekoppeld aan Adolf Hitler, het nazisme of de jaren dertig om ze verdacht te maken en in de grond te boren. Dát is pas akelig!

14

Brieven

21 november 2019

Sammy Mahdi versus Joachim Coens bij CDenV

VAN ONZE HOFDICHTER

Ode aan vrouwtje dat koningin wordt Op de voois van “Zie ginds komt de stoomboot”, geïnspireerd door Sophie Wilmès Zie daar praat de prinses, ik kan haar verstaan.

Dat is in ’t verleden ooit anders gegaan.

Soms bleek dat een prinses uit zuiders gebied, wel vlekkeloos Frans sprak, maar Nederlands niet.

Sophie Première toont veel sympathie voor wonderkind Liesbeth van de dynastie.

Wilmès looft de prinses reeds als soeverein, al zal menig Vlaming ’t daar niet eens mee zijn.

Wilmès die geen Vlaming verdroeg in de Rand, hoe vurig pleit zij nu voor eenheid in ’t land.

Zij gunde de Vlaming niet ’t recht hier te zijn, maar ’t rolmodel Liesbeth, dat vindt zij wel fijn.

Geslachten te lande zijn alle egaal en kijk naar ’t model voor de Vlaming en Waal, want zo wil Wilmès het en zij heeft gelijk en voel je met mij Prinses Liesbeth te rijk. (ter)

IK BETAAL NU...

Pallieterke, Ik betaal nu tegen mijn zin voor trein/tram/bus, autosnelwegen, zelfs als ik ze niet gebruik, voor allerhande dag-/weekbladen en magazines, ook als ik ze niet lees, voor talrijke sport/natuur/politieke/culturele verenigingen, waar ik geen lid van ben. Wel betaal ik met plezier voor dit alles een hogere prijs als ik er gebruik van maak. Meer zelfs, waar het kan ben ik bereid vrijwilligerswerk te verrichten en zelfs giften te verlenen of schenkingen te doen, in zoverre de fiscus geen teruggave voorziet. Belastingen zijn een noodzakelijk kwaad als ze ‘transparant’ aangewend worden voor algemeen nut en niet misbruikt onder de mom van solidariteit, verworven rechten en andere verschrikkelijke woorden.

E. Depoorter - Brugge

BRAND IN BILZEN Pallieterke, “De brand in het toekomstige asielcentrum in Bilzen is een wake-upcall”, schrijft Paul Goossens in zijn column van De Standaard van 16 nov.

“Nu Vlaanderen met agressieve onverdraagzaamheid wordt geconfronteerd, moet het op zoek naar een doordacht antwoord. Ze hebben

een achterban en kunnen op zijn minst op één partij rekenen die hun daden verschoont.” Is dat zo? In het standpunt van Van Grieken lezen wij dat zijn partij de brandstichting met klem veroordeelt. Meer nog, hij zei helder: ”Laat me duidelijk zijn, dit is een verwerpelijke daad. Het is daarenboven ook ongelofelijk dom, want het is koren op de molen van onze politieke tegenstanders, de Bart Somersen van deze wereld, die een legitieme strijd tegen meer migratie en meer asielzoekers in het verdomhoekje willen zetten.”

Guy Van Rysseghem - Lochristi

POLITIEKE BENOEMING Pallieterke, Akkoord met P. Bäumer dat de traditionele partijen oververtegenwoordigd zijn, maar zijn conclusie is m.i. verkeerd.

Dat die partijen plaatsen innemen, lijkt mij normaal. Wie zou er niet van profiteren om personen te droppen (i.c. wegpromoveren)? Dat dit mogelijk is, heeft eigenlijk twee mogelijke oorzaken: de onkunde van de Vlaams-nationale politici om hier tegen op te treden en/of het gebrek aan voldoende gekwalificeerde personen om voor te dragen. Welk van deze oorzaken het ergste is, laat ik in het midden, maar stemt m.i. wel tot nadenken.

Luc Neefs - A ntwerpen

VULGAIRE SOMERS

ISLAMITISCHE BETOGING

Pallieterke, Voor een korte beschrijving van het politieke carrièreverloop van Bart Somers kunnen vanuit Vlaams standpunt geen lieve woordjes gebruikt worden. Deze nepvlaming met het onnozel gezicht (ex-Volksunie) ontpopt zich meer en meer als een volksverrader die zelfs bij de CD&V zijn gelijke niet kent. Eens overgelopen naar de blauwe mestkevers zoals De Gucht en Verafstoot, eveneens fervente anti-vlamingen, gedraagt hij zich als superbelg en superaanhanger van de multikul. Hij denkt trouwens van zichzelf dat hij specialist is in het doen samenleven van verschillende culturen, vandaar waarschijnlijk zijn ministerpost...

Nu hij deze titel heeft binnengehaald, is zijn ego zodanig opgeblazen, dat hij driester wordt en zelfs vulgaire, platte en onbeschofte vergelijkingen de wereld instuurt i.v.m. het Vlaams Belang, dat hij vergelijkt, met jawel de partij van Hitler!

Is dat geen stigmatisatie en haatzaaierij en een belediging voor 20 procent van de Vlaamse kiezers?

Ik zou de juridische dienst van VB aanraden eens uit te pluizen of er tegen die smaad niks kan gedaan worden.

Bové Robert - Wichelen

Pallieterke, In uw artikel "Islamitische betoging in Parijs" schrijft u over een paar intellectuelen die aanhalen dat het antisemitisme het gewaad heeft aangetrokken van de radicale islam. Daarnaast zijn er veel feministische vrouwen die aan het debat deelnemen waaronder: Zineb El Rhazoui, journaliste van Marokkaanse afkomst, die ontsnapte aan de aanslag op Charlie Hebdo. Ze werpt zich in de media op als de verdedigster van de laicité. De Frans-Algerijnse Fatiha Boudjahlatt van Berber-afkomst wil die laïcité zelfs voorstellen als Unesco-erfgoed. Haar argumentatie tegen het begrip “Islamofobie” is dat die volgens haar niet bestaat en gebruikt wordt om “faire le feu”: om de gemoederen op te hitsen.

Het ergst is dat de banlieues opgestookt worden tegen de verdedigers van de vrije meningsuiting. Zo beweert de choreograaf Ladj Ly in de Standaard van dit weekend: “Maar de intellectuele terreur komt van types als Eric Zemmour. Laatst nog riep Zineb (El Rhazoui, red.) in een televisiestudio dat de politie met scherp moet schieten op amokmakers.” Zineb El Rhazoui heeft zoiets nooit beweerd, wel dat agenten het recht hebben zicht te verdedigen als zij worden aangevallen door bendes. Door uitlatingen uit hun context te situeren of verkeerd over te nemen, wordt een klimaat van haat geschapen dat aanstuurt op een burgeroorlog.

Naam bekend bij de redactie

IN MEMORIAM

Herman Appels Het droeve nieuws van zijn heengaan op 14 november jongstleden kwam als een verrassing, al had Herman de gezegende leeftijd van 93 jaar.

Kruisende woorden oplossing 1189

A B C D E F G H I J K L

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 S M O U T E B O L I

L E N

E P X O A U X E E X U

N E P A L X

I

B S E N X

T R E Z E B E E S X

I

E

Nadat het Sint-Maartensfonds zich wegens ‘vergrijzingsproblemen’ verplicht zag een punt te zetten achter zijn werking, bleef Herman een graag geziene gast bij de herdenkingen op het Erepark in Stekene, maar niet alleen dáár. Ook in het Bormshuis en op de IJzerwake wist men de aanwezigheid en, als het erop aankwam, de hand- en spandiensten van deze trouwe man van eer, naar waarde te schatten. Overal waar er aan Vlaamse beweging werd gedaan, kon op Herman te allen tijde een beroep worden gedaan, al durfde deze geharde Vlaams-nationalist wel enige wederkerigheid verwachten: Vlaamse beweging, graag, maar voor Herman moest het een eerlijke en oprechte Vlaamse beweging zijn en anders hoefde het voor hem niet, want het was niét voor schone schijn en valse iedealen dat hij als jonge gast in dat verre en barre oosten voor Outer en Heerd was gaan vechten, met heel de bittere

HECTOR VAN OEVELEN

nasleep die hem, naar het dichterlijke woord van Anton van Wilderode, stond te wachten “ná het gevang”.

Al was Herman geen man van grote en hoge woorden, hij stond als overtuigde Vlaming wél op zijn strepen en minimalisme of halfheid waren in zijn woordenboek niet te vinden. Hij was, naar het vers van die andere dichter, Jan Celliers van Zuid-Afrika, “’n man wat sy man kan staan” en ik maak mij sterk dat elke Vlaming die hem op zijn levenspad heeft mogen ontmoeten, hem als zo’n man zal herinneren. Ik ben er alvast sterk van overtuigd dat velen in ons huis met vele kamers dat Vlaanderen heet, Herman zullen missen.

HECTOR VAN OEVELEN De afscheidsdienst gaat door op vrijdag 22 november (voor lezers van dit blad morgen dus) in de kerk van Kalmthout, Max Temmermanlaan, om 11.00 uur.

Hotels en en Hotels restaurants waar waar restaurants Vlamingen thuis zijn zijn Vlamingen thuis Hotels en restaurants waar Verliefd op op de dethuis natuur-?zijn Vlamingen Verliefd natuur-?

Kom ze ze eens eens proev proeven te Achouffe-!

Kom

HOTEL HOTEL

DeAchouffe keuken is enkel hotelgasten 19 - open 6666voor Houffalize Te bereiken via Namen, Marche, Laroche richting Houffalize (afslag Nadrin) of via Luik Wij zijn vlamingen

Tel. 061-28 81 82 - Fax 061-28 90 82 www.lespine.be (Wij zijn Nederlandstalig-!)

Tel. 061-28 81 82

Heerlijk aan aan de de kust kust nu! nu!

Heerlijk

HOTEL DIE DIE PRINCE PRINCE HOTEL

zal u u extra extra verwennen. verwennen. zal Albert I-Wandeling I-Wandeling 41-42 41-42 -- OOSTENDE OOSTENDE Albert Tel. 059-70 059-70 65 65 07 07 Tel.

A H R X R U N D E R E N N O E D E L X U X E R E T U N N E L V

I

S

I

E X

O T X A R D X D U N N E N X K X D O R E M I I

X M

R A K E Z E N X G E O

U E F A X E X D

I

E X E

S E T X E R G E R N

I

S

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

Sport

21 november 2019

Johnny Dusbaba bij Nederlecht

Het is nu een zekerheid: na twee grote tornooien te hebben gemist, zijn de Nederlanders weer van de partij op het EK in 2020. In Belfast werd tegen Noord-Ierland met 0-0 gelijkgespeeld. De Ieren misten nog wel een strafschop, maar dat was hun enige wapenfeit.

Onze Noorderburen hadden de match volledig onder controle. De ellende van de laatste jaren was vergeten. Binnen enkele maanden kan de Oranjegekte weer losbarsten. De match tegen de Ieren stelde niks voor, maar wat ik zag van de Nederlanders tegen Frankrijk en Duitsland was indrukwekkend! Men zal weer rekening moeten houden met de Hollanders, een jonge, talentrijke ploeg met branie, gestimuleerd door de prestaties van Ajax in de Champions League.

Ik heb gans mijn carrière in Anderlecht met ‘keeskoppen’ te maken gehad. Leen Barth, Jan Ruiter, Peter Ressel, Jan Mulder, Ruud Geels, Robby Rensenbrink, Johnny Dusbaba, Arie Haan en Matty van Toorn.

Soms stonden er zes of zeven van die mannen in de eerste ploeg. De supporters van de tegenpartij noemden ons ‘Nederlecht’.

Materiaalkot als magazijn Er waren speciale gevalletjes bij. Johnny Dusbaba was er zo één. Hij was geboren in Den Haag en was overgekomen van Ajax. De eerste trainingsdag arriveerde hij met de duurste Mercedes en parkeerde zich op de plaats van de voorzitter, Mijnheer Constant.

Georges Denil, onze ploegafgevaardigde, had dat gezien en kwam in volle paniek aangerend. Hij maakte de Nederlander duidelijk dat indien hij lang in Anderlecht wilde blijven, hij op twee zaken zeker moest letten:

parkeren op plaats van ‘de President’ en met een duurdere wagen rondrijden dan de voorzitter himself. Het zou misschien gemakkelijker zijn om zich een kleinere wagen aan te schaffen om verdere kloterij te vermijden, suggereerde Denil. Dusbaba dacht dat hij in één of ander verborgen-cameraprogramma terechtgekomen was, maar neen hoor...

Toen we eens na de training uit de kleedkamer kwamen, zagen we een hele rij supporters aanschuiven aan het materiaalkot van Jef, de conciërge. Wij dachten dat ze een handtekening kwamen vragen, maar die mensen kwamen een tv, video of zonnebank kopen, volgens Dusbaba aan de beste prijzen. Jef speelde magazijnier. Telkens Johnny zijn familie uit Nederland kwam, brachten ze allerlei spullen mee uit Den Haag. Waar die vandaan kwamen, heb ik nooit durven vragen...

Mijn vrouw ging drie keer per week naar de zonnebank. Dusbaba raadde mij aan een zonnebank bij hem te kopen, dat was goedkoper. Dat leek mij logisch en ik kocht er één. Een gans jaar bruin, maar neen hoor…

Nooit resultaat gezien!

Gille Van Binst Voormalig topvoetballer

ROSKAMMEN

Voorkeurbehandelingen Sporting Anderlecht zit (voorlopig?) nog altijd in de tweede kolom van het klassement in de Jupiler Pro League. De rol van marktleider in de hiërarchie van Belgische topclubs zit al even bij Club Brugge. Het belet niet dat Anderlecht met Van Crombrugge, Chadli, Verschaeren, Kompany en Cobbaut nog altijd vijf internationals in zijn rangen telt.

Brugge heeft er met Mignolet, Mechele en Vanaken slechts drie. Het is bekend dat bondscoach Martinez het establishmentimago van de meervoudige landskampioen zeer genegen is. Als Yari Verschaeren (18) bij een andere topclub zou voetballen dan die van het Lotto Park, hij had allicht nog langer op zijn eerste speelminuten bij de Rode Duivels moeten wachten dan Brugse sterkhouder Hans Vanaken noodgedwongen moest doen!

Doelman Van Crombrugge van zijn kant was bij Eupen stellig al even sterk als vandaag bij Anderlecht. Om niet nog sterker te zeggen.

Maar pas na zijn transfer naar het Brusselse paarswit gunde Martinez hem een plaatsje in zijn selectie.

Hypocriet Voorkeursbehandelingen van Anderlechtspelers voor intrede bij de Rode Duivels zijn al jaar en dag schering en inslag. Voetbaljournalisten gaan met dat fenomeen al even lang kritiekloos om.

We gaan er van uit dat zij ons, wat dat betreft, niet zullen tegenspreken. Daarom dat het hypocriet aanvoelde als ze zich plots “verbaasd” toonden toen Roberto Martinez zowaar voor Elias Cobbaut koos als mogelijke vervanger voor de geblesseerde Jan Vertonghen. De bondscoach zocht toch wanhopig naar een van nature linksvoetige flankverdediger? En waar anders dan bij Anderlecht kon hij die vinden? Vandaar Cobbaut.

Twee maanden geleden zat die nog te verkrampen in de tribune. Hij paste immers niet in project Kompany. Toen dat voortijdig bankroet ging, paste hij wel in dat van Frank Vercauteren. Enkele matchen als titularis in het shirt van Anderlecht volstonden ruimschoots om het tot international te schoppen. Was dat ook zo geweest had hij nog bij zijn ex-club maal onderaan de rangschikking bengelen en, raar maar waar, allebei wel hun laatste wedstrijd met een overwinning afsloten.

Aan hoogspanning zal het niet mankeren op de Freethiel. Allen daarheen en weeral een goede uitvlucht om thuis weg te zijn.

Op straf van boete De onverlaten die het nog wagen oneerbiedige geluiden of minder flatterende gebaren te maken die als racistisch kunnen geïnterpreteerd worden, zullen het zich berouwen. Terecht. Het is niet omdat we al jarenlang vertrouwd zijn met dat soort scheldkanonnades in de tribunes dat er niet mag tegen opgetreden worden. Let op. Niet alle platitudes zijn strafbaar. Om misverstanden te vermijden geven we hieronder een greep uit het gangbare voetbaljargon dat nog wel toegelaten is. Wat niet wil zeggen dat ge er te pas en te onpas gebruik moet van maken.

Alleluja De reis van de Rode Duivels naar Sint Petersburg is over de hele lijn een meevaller geworden. Er is ons verteld, door mensen die het kunnen weten, dat de sfeer binnen de groep optimaal is. Wat we graag willen geloven met Lukaku als entertainer en na de vlotte 1-4-overwinning in het Krestovskistadion. Terwijl we dit neerpennen moet de wedstrijd tegen Cyprus nog gespeeld worden. Mogen we een voorspelling doen?

We gaan dat niet doen, het zou iets te simpel zijn. De kans dat de Cyprioten winnen of gelijk spelen is even groot als het risico dat er morgen een meteoriet op uw knikker valt. Daarmee zitten de voorselecties erop, zijn de Duivels met glans groepswinnaar, en mogen we al beginnen uitkijken naar het EK, waar de acolieten van bondscoach Martinez andere katten gaan te geselen krijgen dan Cyprus, San Marino en een stel afgeleefde Russen. Het is welletjes geweest, maar de prijzen worden aan de meet uitgedeeld.

Balans I Met de reguliere competitie halfweg is het moment aangebroken om een tussentijdse balans op te maken. Wat hebben we de voorbije maanden geleerd? Dat Racing Genk zijn status van regerende landskampioen tot nu toe weinig eer heeft aangedaan. Dat Club Brugge door het alziend arendsoog van de

analisten tot topfavoriet voor de titel naar voren wordt geschoven. Dat ze het daarmee absoluut niet eens zijn bij AA Gent, dat in bloedvorm verkeert. Terecht of onterecht?

Dat zal het vervolg van de competitie uitmaken.

Balans II Over KV Mechelen, waar Vrancken tegen de geruchten in aan het roer blijft als trainer, is al zoveel goeds verteld dat we er ongemakkelijk van worden en er niets moeten aan toevoegen. Hetzelfde kunnen we niet zeggen van Anderlecht, waar Vercauteren collega Kompany demonstreert hoe er punten te rapen zijn. Dan hebben we het nog niet over Antwerp gehad, waar trainer Bölöni al met één been aan de deur stond, maar gered werd door de gong na de overwinning tegen Club Brugge. Daarmee is het voornaamste gezegd, al zullen ze daar bij Zulte-Waregem, Standard en Sint-Truiden anders over denken. Met als laatste voetnoot dat er in de hoogste afdeling al vier trainers de laan uit werden gestuurd. Als ge dat nieuws kunt noemen.

Spanning troef We blikken al vooruit naar de zestiende speeldag met als klapper, als we dat zo mogen noemen, de confrontatie op zondag 24/11 tussen Waasland-Beveren en Cercle Brugge. Uitgerekend twee ploegen die hele-

15

De Vlaamse taal is wonderzoet...

Hier gaan we. Zijn nog wel toegelaten: zweetdief, vuile rosse, luiaard, kloefkapper, krabbenkoker, vuile zwartzak, kletskop, wandluis, grote loebas, lummel, bloemzak, voddenbaal, paardenvijg, lamme tamme, eierentrapper, Kielse rat, snijboon, stopnaald, rood-witte hond, kwibus, lelijk scharminkel, ajuin, gestapo, boeren, joden, verloren kost, paljas, schele Vanderlinden, fascist, knol, sukkelaar, worst, arbiter koopt een brilleke, enzovoort enzoverder. Zolang het onder ons blijft, en niet aan het adres van de gekleurde medemens gericht is, is het allemaal niet laakbaar.

Bedankt en de kost De thuisnederlaag in de Proximus League (1B) van Lokeren tegen Lommel was er teveel aan. Bijgevolg mocht trainer Glen De Boeck zijn trainersattributen bijeen scharrelen en ophoepelen. Die beslissing werd, zoals dat heet, na lang beraad en met spijt in het hart genomen door het bestuur, waar Louis De Vries en zijn rechterhand Eric Verhoeven het voor het zeggen hebben. Gegadigden die zich geroepen voelen om Lokeren uit de penarie te helpen mogen zich aanbieden bij het bovengenoemd duo, waaraan ze in Daknam, neem het van ons aan, nog veel lol gaan beleven.

Hoop doet leven We hebben de Beerschotsupporters geen

KV Mechelen op de loonlijst had gestaan en er alle wedstrijden in 1B, de beker en 1A had gespeeld? Die vraag stellen is ze plaatsvervangend beantwoorden voor bondscoach, journalisten en analisten.

Potsierlijk Op zaterdagavond 17 augustus veegde KV Kortrijk de vloer aan met het Anderlecht van Vince the Prince. Uitslag 4-2. Absolute uitblinker was de van nature linksvoetige flankverdediger Kristof D’Haene (29). Hij bekroonde zijn topmatch in de slotminuten met een wereldgoal.

Maandagavond 19 augustus was hij mee daarom te gast in het praatprogramma Extra Time. Hij werd er met lof overladen. In Het Nieuwsblad promoveerde analist Gert Verheyen de jongeman prompt tot beste Belgische linkerflankverdediger van de Jupiler Pro League. Drie maanden later is van D’Haene nergens nog sprake: niet in Exra Time, niet in de kranten en ‘last but not least’ niet bij zijn ‘ontdekker’ Gert Verheyen. Die bracht, ook in Het Nieuwsblad, wel begrip op voor de selectie van Elias Cobbaut. Meer dan een beetje potsierlijk altijd, die grote vergeetachtigheid of die bochten van honderdtachtig graden.

Zeker is dat de huidige malaise bij KV Kortrijk een rol speelt bij die vergeetachtigheid. Er tegenover staat wel de trieste realiteit dat bij de zogeheten kleine clubs in onze vaderlandse competitie zelden - zeg eerder nooit - mogelijke internationals rondlopen. Laat staan er te vinden die zouden voldoen aan de immer hoog in het vaandel gevoerde objectieve selectiecriteria van een bondscoach. Kristof D’Haene is een schoolvoorbeeld. Het jongste, maar zeker niet het laatste. lessen te geven. Toch wagen we het erop, want goede raad is duur. Doe wel en zie niet om, dat is wat we kwijt wilden na de teleurstellende heenronde van hun geliefde ploeg in de Proximus League. Denkelijk zit trainer Losada op dezelfde golflengte en heeft hij zijn pupillen doen inzien dat het geen zin heeft te mekkeren over wat voorbij is.

Gedane zaken nemen geen keer. Vooruitzien is de boodschap en dat hebben zijn manschappen goed begrepen met een onverhoopte en afgetekende overwinning op het veld van periodekampioen OH Leuven.

Die overwinning moet deugd hebben gedaan en opent perspectieven. Nog veertien keer van dat, dan volgt de lang begeerde finale. Tegen hetzelfde O.H.L. nog wel dat ze het voorbije weekeinde in de tang hadden.

Nu zaterdag komt Lokeren naar het Kiel. Of de trainerswissel bij het gezelschap uit Daknam van aard is om het vroeg ingezette carnaval op het Kiel te dwarsbomen is maar de vraag. Het Kiel alaaf!

Poulidor Voorbije zaterdag in het Tsjechische Tabor en de zondag erop was het weer al Mathieu Van der Poel dat de klok sloeg. Twee gewonnen crosses en volgens vader Adrie een ontlading na het overlijden op zijn 83ste van grootvader Poulidor, de eeuwige tweede. Raymond Poulidor was er dichtbij, maar won nooit de Ronde van Frankrijk. Hij was wel erg geliefd bij het Franse publiek. Dat eeuwige tweede moet ook gerelativeerd worden, want zijn 189 profzeges spreken die mythe tegen. Zijn kleinzoon mag dan heer en meester zijn in het veldrijden, om het palmares van zijn opa te evenaren zal hij nog een koppel tandjes moeten bijsteken.

Heer en meester Vooral in Tabor had Mathieu Van der Poel het zwaar en kwam hij, volgens vader Adrie, met veel emoties aan de start. Een koers zonder veel inzet zou hem vergeven zijn geweest, maar zo zit de wereldkampioen niet ineen. Eli Iserbyt eindigde in Tabor tweede, maar moest het meesterschap van Mathieu erkennen. Hetzelfde overkwam Laurens Sweeck een dag later in Hamme, waar hij lang weerstand boog maar uiteindelijk veertig seconden prijs moest geven. Grootvader Poulidor zal het graag bekeken en meegeleefd hebben van op zijn wolk.

16

Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

21 november 2019

ABSURDISTAN Vliegpiet Onder aanvoering van een leerkracht van een vanouds bekende technische school in het Antwerpse werd aan de luchthaven van Deurne actie gevoerd door een extreemlinks antizwartepietengroupuscule. De Sint komt daar immers ieder jaar per vliegtuig aan. Wij vragen ons wel af wat de leerkracht in kwestie allemaal aan haar OKAN-klas wijsmaakt...

Praatjes Regelmatig hoor je mensen op allerlei vlakken overleg en inspraak eisen, niet het minst bij sociale conflicten. Krijgen ze in de cultuursector eens de kans om mee te denken en tegenvoorstellen te doen qua besparingen, beginnen ze plots over verdeeldheid zaaien en tegen elkaar opzetten. Toch wel wat verwende kindjes, blijkbaar.

De knoop doorgehakt Wanneer je als politicus een uitspraak doet over schoonheid als invalshoek voor kunst, krijg je heel de artistieke goegemeente over je heen wegens “foute” denkbeelden en is een Godwinnetje niet ver weg. Na zorgvuldig overleg en ettelijke vaten, wenst de redactie deze discussie te beslechten: kunst mag niks met schoonheid te maken hebben. Nu goed?

Erg, héél erg Wij zijn er het hart van in! Vorig weekend wilde een flinke groep jongeren aan cultuuruitbreiding doen in de Antwerpse binnenstad middels een weloverwogen toe-eigeningstocht langs meerdere winkels… Pakt de politie hen allemaal op. Cultuurbarbaren!

In stilte Ondertussen bespaart de Vlaamse overheid ruim 73 miljoen op economische sub-

1190

sidies, waarvan 23 miljoen bij KMO’s, de motor van onze economie. Waar blijven daar de protesten en acties allerhande?

Properkes Waar sommige mensen een probleem van maken, dat snappen wij totaal niet. Immers, u doucht toch ook altijd met uw onderbroek nog aan? Hygiëne moet er zijn.

Boem!

Neem een stoel en zet u even. In Zweden wordt men geconfronteerd met een bommengolf: dit jaar al meer dan 90 ontploffingen, volgens de hoogst ernstige BBC. Voor 2017 was dit fenomeen er compleet onbekend. Hoog tijd om wat Antwerpse experten te sturen?

Karretje keren Wat wij een beetje raar vinden in de onderbroekendouchezaak bij de jeugdspelers van Berchem Sport, is de houding van Sensoa. Anders zozeer de grote kampioen van openheid, vrijheid en blijheid, nu zeer terughoudend en, jawel, een tikje bekrompen. Dubbele standaard?

Allerminst dood In de aankondiging van een nieuw boek van Rik Pinxten, lazen wij het volgende: “Dit boek schuift een reeks materiële en economische veranderingen naar voren, van minder vlees eten tot het begraven van het veralgemeend recht op privébezit.” Ja, er zijn nog communisten!

Codetaal “Op lange termijn leidt een economisch gericht cultuurbeleid ertoe dat kunst ontaardt in de bevestiging van de identiteit van de dominante bevolkingsgroepen.”

Een uitspraak van de voormalige “jonge dichter des vaderlands” Jens Meijen. Laat het even bezinken.

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

A B C

Exclusief interview met Bart Somers

“Mensen moeten bouwen aan de wereld van Bart Somers” “Meneer Pallieter, meneer Pallieter! Kom toch snel binnen. Bart Somers heeft iets ontdekt waar de hele wereld van zal schrikken!” Zelden werd een journalist zo warm onthaald bij een interview dan uw dienaar op het kantoor van Bart Somers. De voormalige burgemeester van Mechelen is duidelijk helemaal over zijn toeren. “Bart Somers, zei ik tegen Bart Somers. Dit mag je niet langer verzwijgen.

De hele wereld heeft het recht om dit te weten. Zeg maar gerust: de plicht!”

Ik verlies bijna mijn evenwicht door de kracht waarmee de minister van Samenleving me zijn bureau binnen trekt. Ieder stukje muur is bedekt met een ingekaderde foto van Bart Somers. Behalve op ooghoogte. Daar hangen alleen spiegels. “Ik zie dat u naar de foto’s van Bart Somers kijkt”, lacht Bart Somers. Ik kan niet anders dan dit bevestigen. Je kan er dan ook moeilijk naast kijken. “Bart Somers heeft die opgehangen om Bart Somers er aan te herinneren dat ondanks alles, Bart Somers ook maar een mens is. Jazeker, een moreel superieur mens die meer wijsheid heeft in zijn kleine pink dan het volledige parlement in een menselijke piramide. Maar een mens van vlees en bloed!” Minister Somers zegt het terwijl hij even aan zijn spiegelbeeld likt en besluit: “Tot straks, lekker dier.”

Meneer Somers, waarom heeft u het over zichzelf als ‘Bart Somers’?

De laatste die dit op consequente basis deed, was Eddy Wally.

D E

Bart Somers: Bart Somers weet dat zelf niet.

Pas op, minister Somers weet zeer veel. Meer dan een doorsnee universiteit. Maar dit is zelfs voor Bart Somers een mysterie. Vermoedelijk omdat het zeggen van de naam ‘Bart Somers’ u dichter bij ‘Bart Somers’ brengt. Dat is ook de reden waarom de volgers van Krishna voortdurend de naam ‘Bart Somers’ zingen.

F G H I

U bedoelt ‘Krishna’?

Inderdaad, maar dat is nog zoiets. Als Bart Somers een godheid bij naam moet noemen, of het nu de God van Ibrahim, Abraham, Christus of de Azteken is, komt er alleen ‘Bart Somers’ uit. Vermoedelijk een gevolg van de onwaarschijnlijke verbindende kracht die van ons, Bart Somers, uitgaat.

J K L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. Hoofdrolspeler in het Brexitverhaal B. Machthebber - Ademhalingskwaal C. In één kleur - Heer - Internetlandcode voor Rwanda D. Errore exepto - Gezwel E. Letters aanduidend dat een film niet geschikt is voor kinderen Schaakterm F. Verkiezingsoverwinnaars kunnen hiermee uitpakken G. Snijbloem met sierlijke kelkvormige bloemen - Vlaamse vrouwenborst H. Luidruchtige pret - Woonboot Frans lidwoord I. Zette ergens af - Aperitiefdrankje J. Streepjescode - Troepenafdeling K. Zonnegod - Muurbedekking - Pers. vnw.

L. Praat verward - Europese hoofdstad

1. Groente 2. Repeteert - Met de mond 3. Lange smalle ondiepte in zee Thermoplastische kunststof 4. Bedenksel - Belgische politieke partij 5. Zeer gevoelig 6. De jongere - Loofboom - Herhaling van een toon 7. Rugaandoening - Chinese dynastie 8. Bekvechtend 9. Nanoseconde - Index die de verhouding tussen lengte en gewicht bij een persoon weergeeft Liquid Gas Extraction 10. Snuffelt rond - Boksterm 11. Ruiltransactie 12. Voorzetsel Schriftteken - Nagerecht

DE OPLOSSINGEN VAN HET KRUISWOORDRAADSEL NUMMER 1189 VINDT U OP BLZ. 14

Op die manier.

Maar u had groot nieuws?

Wat Bart Somers nu heeft ontdekt, zal de beschaafde wereld op zijn grondvesten doen daveren, meneer Pallieter. Experten van de partij hebben het nagerekend en de evenaar blijkt dwars door de navel van Bart Somers te lopen. En de zon draait rond de navel van Bart Somers.

Zou het kunnen dat u met een Messiascomplex zit, meneer Somers?

Bart Somers een Bart Somers-complex? Hoe durft u zoiets beweren? Weet u, wij gaan Vlaanderen bevrijden van het Vlaams-nationalisme.

Want dat is de realiteit, meneer Pallieter. Mensen willen samenleven! Mensen zijn één. Ze willen niets liever dan samen bouwen aan de wereld van Bart Somers waar ze zo van dromen. En dat doen we in fases. Eerst hanteert Bart Somers de verdeel-en-heers-formule.

Dan gaat Bart Somers zoveel mogelijk kiezers van de N-VA naar het Vlaams Belang jagen, door compleet van de pot gerukte stellingen en liefdesverklaringen aan boerka’s, boerki-

ni’s en mannen die hun vrouw slaan met een broeksriem. En dan roept Bart Somers: kijk eens wat een bende fascisten die Vlamingen zijn! Kies wereld! Fascisme, haat, nijd en concentratiekrampen? Of kies Bart Somers, een wereld vol diversiteit, liefde en een peut op het bakkes van uw vrouw.

Is dat niet wat vrouwonvriendelijk, meneer Somers?

Mevrouw Bart Somers kan daar tegen. Ze moet haar plaats leren kennen. Sterker nog, was mevrouw Bart Somers een beetje liever geweest, dan had ik nooit advies gevraagd aan de boze imam. De wereldgeschiedenis had er helemaal anders kunnen uitzien.

Het valt inderdaad wel op, meneer Somers. U bent selectief in uw verontwaardiging en vindt blijkbaar dat iedereen moet samenleven, maar boze salafisten en zelfs Syriëstrijders krijgen nooit eens een veeg uit de pan.

Oh maar daar vergist u zich schromelijk in, meneer Pallieter. Bart Somers spaart de roede voor niemand. “Wie niet samenleeft, moet voelen”, is het twaalfde altijd durende gebod.

U ontkent zelfs dat Mechelen wemelt van de salafisten en Syriëstrijders. Waarom doet u dat?

Kritiek op eigen rangen geeft Bart Somers liever intern en niet in de pers, meneer Pallieter. Dat begrijpt u vast.

Uw partij en uw persoonlijke voorkeurstemmen maken van u nochtans een randfiguur in de regering.

Toen Bart Somers 2019 jaar geleden voor de eerste keer werd geboren, was er niemand die hem volgde. En zie nu. Bart Somers is groot, meneer Pallieter. Mijn Bart Somers geef ik u, mijn Bart Somers laat ik u.

Slimme Vlamingen kiezen Reisfamilie

Luikersteenweg 62 • 3800 Sint-Truiden 011 705 500 • info@deblauwevogel.be

www.deblauwevogel.be