't Pallieterke van 13 februari 2020

76ste jaargang • nummer 06 • donderdag 13 februari 2020

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

€ 2,50

Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

“Het vluchtelingenverhaal is het grootste bedrog van deze eeuw” Het is een project, “Ongehoord Nederland!” (ON!) genaamd. En ze willen een plek verwerven op de Nederlandse publieke omroep. Hun doel? Een stem geven aan zij die ongehoord zijn in vaak omstreden debatten rond migratie, milieu of de EU. Klinkt het u bekend in de oren?

We spraken met Arnold Karskens, voormalig oorlogscorrespondent en de drijvende kracht achter het initiatief.

Lees het volledige interview met Arnold Karskens van Ongehoord Nederland! op blz. 11

SPD wil AfD stoppen met meer Turkse kiezers

SPD-parlementair in Hamburg, Kazim Abaci, wil de opmars van de rechts conservatieve AfD stoppen door een hogere verkiezingsdeelname van Turken met de Duitse nationaliteit.

“We zouden graag hebben dat de verkiezingsdeelname vooral “in die stadswijken laag, waar veel meer Turken gaan stemmen, zomigranten wonen.” Inspiratie voor dat we ervoor kunnen zorgen dat zijn oproep kreeg Abaci naar eihet aantal ongeldige stemmen tegen zeggen tijdens een reis naar rugvalt - en de rechtspopulisten Istanboel, waar de burgemeester uit het parlement kunnen worden Ekrem Imamoglu liet verstaan zijn gehouden”, citeert de Duitse krant actie te ondersteunen. Abaci puHamburger Morgenpost de sociabliceerde het advies van de burlistische volksvertegenwoordiger gemeester: “Zijn oproep aan de met Turkse wortels. inwoners van Hamburg van Turkse SPD moet wel radeloos zijn… afkomst is: ga vooral stemmen!”

Concreet zou hij graag 75 proDe Duitse SPD moet werkelijk cent van alle Turken met de Duitvertwijfeld zijn als ze op die mase nationaliteit in het kieshokje nier bij Turken aanklopt voor wat krijgen. “Zo zou Hamburg het stemmetjes meer. Vooral doen, Geeerste Duitse Land kunnen wornossen! Misschien kan Abaci eens den, waar de AfD terug uit het een afspraak maken met Emir Kir parlement wordt geduwd.” Nu is uit Sint-Joost-Ten-Node?

Waalse economie hinkt al 60 jaar achterop

De Nationale Bank publiceerde vorige week nieuwe regionale groeicijfers. Daarin vallen twee zaken op: Wallonië hinkt ondertussen 60 jaar achterop op Vlaanderen. Sinds de financiële crisis is het Vlaams regionaal product met 14 procent toegenomen, het Waalse met 8 procent. Ondertussen gaan de Waalse rekeningen ook verder in het rood.

In 2018 groeide de Vlaamse economie met 1,7 procent, de Waalse met 1,3 procent en de Brusselse met 1 procent. Een momentopname natuurlijk, maar we kunnen er niet omheen dat Wallonië maar blijft achterop hinken tegenover Vlaanderen.

De verhalen dat de Waalse economie eindelijk aan een inhaalbeweging zal beginnen of bezig is, kloppen niet. Van zo’n inhaalbeweging is al 60 jaar gewoon geen sprake. Integendeel, Wallonië hinkt economisch nu al zes decennia achterop en de kloof met Vlaanderen diept uit. Dat is nu duidelijk geworden dankzij de cijfers van de Nationale Bank, die een aantal regionale rekeningen vrijgaf. Daarin vinden we de groeicijfers van de drie gewesten sinds de jaren ’60 terug.

De cijfers op een rij Het kan geen kwaad ze even op een rij te zetten. De eerste fase is die van de gouden jaren ’60, die duurde tot de oliecrisis van 1973.

In die periode groeide de Vlaamse economie jaarlijks gemiddeld met bijna 6 procent, de Waalse met net geen 4 procent en de Brusselse met iets meer dan 4 procent. Het is in die periode dat Vlaanderen aan zijn grote economische inhaalbeweging begonnen is.

De tweede fase van 1974 tot 1981 (tot aan het herstelbeleid met de devaluatie) laat een gemiddelde Vlaamse groei zien van 2,2 procent.

Wallonië valt terug tot 1,8 en Brussel tot 0,6 procent op jaarbasis. In de jaren ’80 van de vorige eeuw stijgt de gemiddelde Vlaamse economische groei naar 3 procent, terwijl de Waalse en Brusselse een paar procentpunten wegzakken. De jaren ’90 geven een vergelijkbaar beeld.

Van 2000 tot 2008 zien we een lichte wijziging. In die periode groeien de Vlaamse, Waalse en Brusselse economie ongeveer even sterk, rond de 2 procent per jaar.

Het is toen dat een aantal Waalse politici trots kwamen verklaren dat de economische inhaalbeweging

was ingezet. IJdele hoop. Na de financiële crisis groeide de Vlaamse economie op jaarbasis met 1,5 procent, de Waalse met 0,8 procent en de Brusselse (+0,2 procent per jaar) viel bijna stil. Gedaan met de inhaalbeweging, die er eigenlijk nooit een is geweest. In de periode 2000-2008 betekende een betere economische prestatie van Wallonië gewoon dat de achterstand ten opzichte van Vlaanderen niet verder opliep.

En de voorbije tien jaar groeide het Vlaamse regionale product met 14 procent, terwijl het Waalse met 8 procent toenam, zo leren de regionale rekeningen. Brussel is met amper 2 procent regionale groei een nooit gezien economisch drama. Als PS-voorzitter Paul Magnette pleit voor een audit van de taxshift, dé beleidsmaatregel van de regering-Michel, dan zou hij beter eerst een audit van de Waalse economie uitvoeren.

Financiële gevolgen De zwakke Waalse economische toestand weegt ook op de regionale financiën. Van Vlaanderen is geweten dat het huidige begrotingstekort eenmalig is. In 2021 moet opnieuw een evenwicht worden bereikt. Wallonië daarentegen blijft nog minstens tot het einde van de legislatuur deficitair. Het tekort bedraagt 435 miljoen euro. De Waalse schuld piekt richting 21,7 miljard euro. De Waalse regering relativeert dat bedrag. Op de totale Belgische staatsschuld van 450 miljard euro is dat amper 18 procent. Alleen zal die Waalse schuld tegen het einde van de legislatuur stijgen naar meer dan 32 miljard euro. Zetten we dat af tegen de Waalse inkomsten, dan is dat een schuldratio van 200 procent.

Het klopt dat het grootste probleem voor de overheidsfinanciën zich op federaal niveau situeert met een deficitaire sociale zekerheid en oplopende vergrijzingskosten.

Maar toch stemt de situatie in de deelstaten, en dan vooral Wallonië,

de Franse Gemeenschap en Brussel tot nadenken.

Vorige week kwam het Planbureau met cijfers over het oplopend begrotingstekort richting 2,4 procent van het bbp (12 miljard). De verslechtering van het deficit in 2020 bedraagt 0,7 procentpunt, waarbij de oorzaak voor bijna de helft te zoeken is bij de deelstaten.

Concreet hebben de regionale regeringen het tekort met 1,4 miljard euro doen toenemen. Het slechte beleid van de Franstalige deelstaatregeringen en van Brussel laat zich dus duidelijk voelen.

Geen echte ambitie Ondanks alle plechtige beloftes die verschillende Waalse minister-presidenten in het verleden gedaan hebben zit er niet direct verandering aan te komen. Minister-president heeft de ambitie geuit om de werkzaamheidsgraad in Wallonië deze legislatuur op te trekken van 63,6 procent naar 68,6 procent.

Dat is een stijging met vijf procentpunt. Maar dat is minder ambitieus dan gedacht en zal het verschil met Vlaanderen niet verkleinen. Want de Vlaamse regering wil de werkzaamheidsgraad verhogen met eveneens 5 procentpunt: van 75 naar 80 procent.

Bovendien is de werkzaamheidsgraad in de voorbije legislatuur in Wallonië met amper 2 procentpunt gestegen. En dat in een periode van relatief sterke groei en dankzij een federale regeringsmaatregelen zoals de taxshift die het werken aantrekkelijker heeft gemaakt. Een taxshift die door PS-voorzitter Paul Magnette nu openlijk wordt aangevallen en duidelijk maakt dat de PS in een radicaal-linkse verkiezingsmodus zit. In dat verband kunnen we weinig anders doen dan besluiten dat wat aan het Paleis in Brussel gebeurt slechte cinema is en nog een tijdje slechte cinema zal blijven.

2

Actueel

13 FEBRUARI 2020

De cultuurslurpers zijn boos

Jakob Kürüm

“Ons volk heeft te lijden gehad onder de verdrukking door de Turken en de Koerden.”

Vorige week mocht Jan Jambon een prijs uitreiken bij de Mia’s. Mia ’s staat voor Music Industry Awards en is bedoeld om de Belgische muzikanten een steuntje in de rug te geven. Een Belgisch equivalent van de Grammy’s, zeg maar.

De Mia’s worden georganiseerd door de VRT en VI.BE, het vroegere Poppunt. In principe kan iedereen een inkomkaart kopen (kostprijs 25 euro). Toen Jambon de prijs “Hit van het jaar” mocht uitreiken, kreeg hij een langdurig fluitconcert te verwerken. Het zegt veel over de Mia’s, de organisatie en het aanwezige publiek. Maar links is nu eenmaal veel intoleranter dan rechts.

We zien het bij Nancy Pelosi, bij de CDU in Thüringen en bij de Mia’s in Brussel.

Volgende week dinsdag 18 februari wordt Jambon in Brugge verwacht voor de uitreiking van de Ultima’s, de vroegere “Vlaamse Cultuurprijzen”. Wat zeker is: ook hier zal hij getrakteerd worden op gejoel en gefluit.

Dat de huidige minister van Cultuur niet geliefd is bij het kringetje van linkse cultuurbobo’s, is algemeen bekend. Jan Jambon is de grote boeman omdat er moet bespaard worden, net zoals er in andere sectoren ook moet bespaard worden. En dan te zeggen dat Jambon tot op heden nog geen maatregelen heeft aangekondigd om de scheeftrekkingen in de cultuursubsidies recht te trekken. Want het blijft eigenaardig - en onze linkse kunstenaars zwijgen daar zedig over - dat 80 procent van de subsidiekoek naar de linkerzijde van de maatschappij versast wordt, terwijl maar 1 procent van de mensen de psychedelische kunst van deze mensen begrijpt. Niet elke cultuurmaker zal naar de Ultima’s komen.

Alvast jazzpianist Jef Neve stuurt zijn kat: “Zolang deze verachtelijke minister van Cultuur aan de macht is, zal ik me verzetten met alles wat in mij zit, dus ik zal niet aanwezig zijn.”

Ook theaterkoppel Jan Decorte en Sigrid Vinks zullen niet aanwezig zijn; zij wonnen nochtans vorig jaar een Ultima. Decorte en Vinks leerden elkaar in de jaren ‘70 jaar kennen in het ‘vormingstheater’ Het Trojaanse Paard. ’t Is lang geleden misschien, maar dat toneelgezelschap speelde toen in de KingKong in Antwerpen, het ‘cultuurhuis’ van de Revolutionaire Arbeidersliga (RAL), de toenmalige trotskistische partij van België. Zo, dan weet u meteen waar u Jan en Sigrid moet plaatsen. Ze waren alvast niet te beroerd om vorig jaar wel hun prijs in ontvangst te nemen, goed voor 20.000 euro (samengebracht met uw en mijn belastingsgeld).

Dinsdagavond weten we hoe militant en tolerant de linkse cultuurscène is…

Volhouden, Jan, volhouden!

KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Cuperusstraat 41, 2018 Antwerpen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland

Abonnement buitenland:

3 maanden: 6 maanden: 1 jaar: Steunabo 1 jaar:

Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

32,50 euro 65,00 euro 130,00 euro 250,00 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Stichter 1945-1955: Hoofdredacteur 1955-2000: Hoofdredacteur 2000-2010: Hoofdredacteur 2010-heden: Verantw. uitgever:

Bruno de Winter Jan Nuyts Leo Custers Karl Van Camp Karl Van Camp

Jakob Kürüm draagt een gouden kruisje boven zijn donkere hemd. Hij heeft een roeping en bijt zich vast in het groeiende probleem van de christenvervolging in het Midden-Oosten en op alle continenten. Jakob is 26, volgde zijn vader op als ondernemer in de bouwsector en is lid van de Chaldeeuws-Katholieke gemeenschap in Mechelen. Deze telt 5000 zielen en twee kerken.

De Chaldeeuws-Katholieke kerk is verbonden met Rome en heeft eigen kentrekken, bijvoorbeeld gehuwde priesters. De Battelsesteenweg en de Antwerpsesteenweg zijn populaire buurten voor de Oosterse christenen in de bisschopsstad. Tijdens het avondgesprek ten huize Kürüm, bij dierenpark Planckendael, spreken vader en zoon Duits met mekaar. Junior is geboren in 1994 in Paderborn en woonde tot zijn 12 met het gezin daar, voor vader de kmo K-Lux vestigde in Muizen.

De familie Kürüm is geëmigreerd uit het dorp Hessana in het Zuid-Oosten van Turkije, een belangrijk gewest voor de christenheid. De apostel Paulus werd geboren in Tarsus, een bolwerk van de Romeinen in de noordoostelijke bocht van de Middellandse Zee. Tarsus is een bisdom sedert de vierde eeuw. Christenen die uitweken door vervolging, zochten vaak hun weg langs Oostenrijk naar Duitsland en zo naar het Westen. De Nederlandse oostelijke stad Enschede heeft een Aramese-Assyrische-Chaldeeuwse gemeenschap van 15.000 zielen.

Jakob Kürüm: “Wij zijn trots op onze eeuwenoude christelijke wortels, mijn moedertaal, het Aramees, is de taal die door Jezus werd gesproken. Ons volk heeft te lijden gehad onder de verdrukking door de Turken en de Koerden. Diefstal, moord en verminking waren daarbij gebruikelijk. Een goede jeugdvriend van mijn vader werd onthoofd omdat hij een kruis droeg.

Ook mijn moeder is haar nonkel kwijt geraakt. Hij moest verplicht legerdienst gaan volgen zoals elke Turkse burger, maar toen hij zich ging inschrijven in een kazerne, hebben ze op zijn identiteitskaart gelezen dat hij christen was (dit stond bij alle christenen in hun documenten). Om deze reden werd hij brutaal in elkaar geslagen door het Turkse leger en daarna hebben ze hem in een auto gelegd en de auto van een berg naar beneden geduwd, zodat het leek alsof hij omgekomen is in een accident.”

De genocide op de Armeniërs, uitgelokt door de Turken, in 1915, met als gevolg miljoenen doden, is bekend en internationaal fors afgekeurd. Tot razernij van Turkije overigens, dat deze volkerenmoord blijft ontkennen en negeren. De eveneens christelijke Arameeërs-Assyriërs-Chaldeeërs werden in dezelfde jaren ook het slachtoffer van het Turkse nationalisme en moslimradicalisme. Deze volksvernietiging is minder bekend en minder beschreven. De 3000 christenen die nu nog in Zuid-Oost Turkije leven, zijn vandaag gijzelaars van de overheid en dienen om hun uitgeweken geloofsgenoten monddood te maken. Het stelen van grond en ontvoeringen door de Koerden zijn klassieke middelen om de gemeenschap verder ten gronde te richten. De historische stad Mardin, 65.000 inwoners, is vandaag een van de bekendste

plekken van de Oosterse christenen. Het oudste christelijke klooster ter wereld, Mor Gabriël, uit 397, met twee monniken en vijftien nonnen, ligt in de provincie Mardin.

Jakob Kürüm: “Ik heb het altijd in mij gehad om op te staan tegen de christenvervolging en onze familiale en nationale geschiedenis is daarbij een bron. Ik las boeken, snuisterde rond op internet, voerde gesprekken met leden van de Aramese-Assyrische-Chaldeeuwse gemeenschap in België en elders.

In Turkije zelf ben ik nooit geweest, alhoewel ik een Belgische identiteitskaart heb. Naar Irak en Syrië reizen, waar ook volksgenoten in armzalige omstandigheden leven, zou ik wel aandurven. Wij worden in de gaten gehouden door de Turkse ambassade in Brussel, die haar verklikkers heeft in de Turkse diaspora.

Tussen mijn 17 en 24 jaar was ik eerder een lauwe christen, maar ik ben sedertdien zeer gelovig geworden en koester een mystieke band met Christus. Leven voor geld alleen zou mij niet meer voldoen. Ik heb de roeping om op te komen voor mijn verdrukte geloofsgenoten. Ik wil een stem voor de verdrukte christenen wereldwijd worden, een stem die ons volk niet had in tijden van vervolgingen.”

FRANS CROLS

Steun Jakob, Jens, Frans en Hector in de strijd

Stop christenvervolging Het was u als aandachtige lezer allicht niet ontgaan dat zowel SCEPTR als ’t Pallieterke met bijzondere aandacht de toenemende haat en het voortdurende geweld tegenover christenen en het christelijke erfgoed opvolgen: moord en verkrachting, plundering en korter bij huis, in Frankrijk, Duitsland en ook in ons eigen Vlaanderen vernielingen en vandalisme. En één constante: de ‘hoofdstroommedia’ en de politici kijken zoveel mogelijk de andere kant uit.

Toen we enkele maanden geleden in onze weelderige kantoren voor het eerst bezoek kregen van Jakob Kürüm, met zijn persoonlijke verhalen en zijn overtuiging om niet bij de pakken te blijven zitten, ging de bal aan het rollen.

Zoals het in 1945 vaak volstond om overtuigd Vlaming en christen te zijn om vervolgd te worden, zo is christen-zijn alleen vandaag vaak al genoeg om op vele plaatsen in de wereld vermoord of tot slaaf gemaakt te worden. En was dat niet net de reden dat ’t Pallieterke 75 jaar geleden werd opgericht?

Het onrecht aankaarten dat onze mensen werd aangedaan!

Georganiseerd en vol overtuiging Vandaag zijn het niet enkel maar katholieken of Vlaamsgezinden die gevaar lopen, maar onze hele Westerse manier van leven.

De christenen in het Midden-Oosten en in Afrika vormen de voorhoede in een strijd die ons allen aanbelangt en veel te lang bewust genegeerd werd. Aan dat bewust de andere kant opkijken, moet een einde komen.

Er werd beslist om binnen onze redactie een speciale kernploeg op te richten die zich de komende weken en maanden zal concentreren op dit onderwerp. Met Frans Crols, Jakob Kürüm, Jens De Rijcke (zie blz.13) en enkele anderen, hebben we in ieder geval al heel

wat kennis in huis. Jens De Rijcke is pas terug uit Egypte waar hij met verschillende vertegenwoordigers van de Koptische kerk vraaggesprekken had. Daarover leest u de komende weken in ’t Pallieterke.

Kijk niet ook de andere kant op Er is echter een maar. Journalisten op stap sturen naar het buitenland - en laat duidelijk zijn dat dit geen vakantietripjes zijn – kost geld. Daarom dat ik wederom bij u, beste lezer, durf aankloppen.

Alleen met uw financiële steun kunnen we dit dossier grondig aanpakken. Uw gift zal integraal gebruikt worden om onze journalisten op onderzoek uit te sturen en een netwerk op te zetten.

Bedoeling: feiten verzamelen en politici en media telkens opnieuw met de realiteit confronteren. Hen telkens opnieuw om een reactie vragen en zo de ogen te openen, en daardoor het vandalisme en geweld uiteindelijk te laten stoppen.

De christenen in het Midden-Oosten, in Afrika, in Azië en sinds kort ook in Europa rekenen op onze steun. Laat hen niet in de steek. Steun ons werk op rekeningnummer BE82 4096 5194 9168 (KREDBEBB) van ’t Pallieterke met als mededeling “Stop christenvervolging”.

KARL VAN CAMP

Geplande artikels Op SCEPTR is Jakob Kürüm sedert eind 2019 de vaste medewerker om te berichten over geweld tegen christenen. Jens De Rycke bezocht al eerder christenen in nood. In dit nummer sprak hij met christelijke Armeniërs die Syrië ontvlucht zijn. Hij werkt momenteel ook aan een reeks over de koptische christenen. Frans Crols heeft op zijn beurt een interview gepland met Kirche in Not (Kerk in Nood) over het thema.

Met uw steun doen we onverminderd verder.

Actueel

13 FEBRUARI 2020

3

De Oscars

Het feest van de

hypocrisie Vorige week overleed acteur Kirk Douglas, met zijn 103 jaren de laatste reus van het oude Hollywood. Zondag, op de uitreiking van de Oscars, kreeg hij terecht een laatste eerbetoon van Tom Hanks. De rest van het Oscarfeest werd helaas ontsierd door de vele politieke toespraakjes van de sterren van het huidige Hollywood, die hun geprivilegieerd verblijf in een ivoren toren, ver van de werkelijkheid van de gewone mensen, geen bezwaar vinden om de rest van wereld de les te spellen.

De winnaar van de prijs van beste acteur, Joaquin Phoenix, toonde zich de meest radicale van de avond. Hij is zo bezorgd over alles en iedereen dat hij er niet in slaagde om één politiek voorkeurthema te kiezen en dan maar de hele progressieve agenda afwerkte: genderongelijkheid, racisme, dierenrechten, milieubescherming...

Hij was de transgenderproblematiek vergeten.

Polanski en Weinstein Natalie Portman protesteerde op haar eigen manier tegen wat zij als de tweederangs behandeling van vrouwen in het filmwereldje beschouwt.

Ze droeg een jurk met daarin de namen genaaid van vrouwelijke regisseurs die volgens haar ten onrechte niet waren genomineerd voor een Oscar. Tiens, is dit dezelfde Natalie Portman die ook een petitie tekende tot eerherstel van Roman Polanksi, de regisseur die schuldig pleitte aan de verkrachting van een dertienjarig meisje en daarna de klauwen het Amerikaanse gerecht ontvluchtte?

Is dit trouwens ook niet dezelfde Portman die in 2018 weigerde een prijs te ontvangen in haar geboorteland Israël omwille van het beleid van Netanyahu, maar wel gastvedette was op een filmfestival in communistisch China, waar op dat moment onder andere Nobelprijswinnaar Liu Xiaobo achter de tralies zat? Och, in de bijzondere biotoop van de filmwereld valt enkel een kniesoor over dat soort details.

Op geen enkel terrein is de schijnheiligheid van Hollywood zo manifest als inzake het MeToo-fenomeen.

Deze beweging krijgt uitermate veel publieke steunbetuigingen van zowel mannen en vrouwen in de filmwereld.

Maar dezelfde filmwereld gaf wel 81 (!) Oscars en 341 Oscarnominaties aan films geproduceerd door Harvey Weinstein, terwijl iedereen daar al meer dan twintig jaar wist welke zijn aard was en wat hij deed met jonge, ambitieuze actrices. Gwyneth Paltrow werd al in 1996 door de filmbaas met losse handjes belaagd. Ze vertelde het ook aan haar toenmalige vriendje, Brad Pitt. Beiden bleven, net als vele anderen die wisten wat er aan de gang was, gewoon verder met Weinstein werken.

Jets met jurken Uiteraard kon de klimaatverandering niet ontbreken op de Oscarnacht.

Een filmpje met een toespraak van Greta Thunberg werd aangevuld met vele uitingen van bezorgdheid over het klimaat uit de mond van acteurs die zich eerst met een privéjet hadden laten overbrengen naar Los Angeles en daarna de 500 meter van hun hotel naar het evenement in een grote limousine h a d -

den afgelegd. Sommige dames droegen haute couture-jurken die door de kleine jets van firma 365 Aviation speciaal waren aangevlogen, begeleid door specialistes van het modehuis, die er moeten voor zorgen dat alles perfect zit. Ook als je zanikt over het klimaat, wil je er uiteraard nog goed uitzien.

De Oscar voor de beste film ging uiteindelijk naar “Parasite”, een komische film die de draak steekt met het kapitalistische systeem en de sociale ongelijkheid in Zuid-Korea (u weet wel, het buurland van het uiterst gelijke Noord-Korea). Hollywood is altijd heel sterk geweest in het combineren van obscene rijkdom en een luxueuze levensstijl voor zijn sterren en bazen met de pretentie van sociale bewogenheid. De prijs voor de beste documentaire ging naar een andere sociaal geïnspireerde prent, “American factory”, een film gesponsord door Barack en Michelle Obama. “Unite, workers of the world!”, zo besloot regisseur Julia Reichert haar aanvaardingsspeech, in een merkwaardige echo van de laatste regel van het Communistisch Manifest van Marx en Engels.

Gervais op de Globes Hollywood is steeds meer een bubbel, een kleine wereld van schijn, pretentie en hypocriete normen. De uitreiking van de filmprijzen, de Oscars, is een curieus toneel dat steeds verder staat van de wereld daarbuiten. De kijkcijfers bijvoorbeeld zijn al gezakt naar minder dan de helft van twintig jaar geleden. Eén van de redenen, zo blijkt uit onderzoek is de ergernis van de kijkers over de zedenpreken op het podium vanwege geprivilegieerde mensen die nooit hebben gewerkt, nauwelijks hebben gestudeerd en weinig weten van de buitenwereld.

De politieke opvattingen die er gelden, met opvallend weinig dissidentie, zijn marginaal en wereldvreemd.

Hoe meer de politieke boodschappen de Oscaruitreikingen beheersen, hoe minder impact ze hebben. Niets toont beter de irrelevantie aan van de militante toespraken met Oscar in de hand, zoals die van Joachim Phoenix, dan de verkiezing van Trump, die nochtans de voltallige Hollywood-gilde tegen zich had gekregen. Er mag vermoed worden dat er zelfs een omgekeerd effect was.

Iemand die perfect de dwaasheid en de aanstellerij van Hollywood heeft begrepen, is de Britse komiek Ricky Gervais. Bij de uitreiking van de Golden Globes, een concurrent van de Oscars, maakte hij van zijn spreektijd gebruik om zijn collega’s op hun plaats te zetten: “Als jullie vanavond een prijs winnen, gebruik dit dan niet als een platform om politieke speeches te houden, oké? Jullie zijn slecht geplaatst om het publiek de les te lezen over om het even wat. De meesten van jullie hebben minder lang op school gezeten dan Greta Thunberg.

Als je wint, kom dan gewoon op het podium, aanvaard de prijs, dank uw manager, dank uw God en trap het dan weer af.” Gervais wordt volgend jaar niet meer gevraagd.

JURGEN CEDER COLUMNIST

BRIEFJE AAN ISAURA CALSYN

Nooit neutraal Mevrouw de uitschuifster, Anuna De Wever was na een leuke lange reis terug in het land en had aangekondigd dat op vrijdag 7 februari opnieuw zou aangeknoopt worden met de klimaatspijbelacties van vorig schooljaar. De wereld moet immers dringend gered worden en de politici doen toch niets, zegt ze. Dat ze zelf liever in de hogere sferen van de groenen in het Europees parlement gaat ‘stage lopen’ in plaats van weer te gaan studeren en de acties aan te voeren, moet iedereen er maar bijnemen, ook al blijft ze beweren dat haar organisatie ‘Youth for Climate’ politiek neutraal was, is en zal zijn. We weten ondertussen wel beter en wat vorig jaar werd aangetoond, bijvoorbeeld in De Tijd, wordt vandaag bevestigd: Anuna en haar vertrouwelingen, waaronder haar Waals lief, zijn handpoppen van machtig groen-rood lobbywerk en linkse oppositiebewegingen die vol agitprops zitten.

Vlaams minister Ben Weyts wist dat er weer zou betoogd worden en haastte zich om de scholen aan te manen strenger op te treden tegen onwettig afwezige spijbelaars. Met klare taal stelde hij dat scholen de ‘afwezigheid om persoonlijke redenen’ enkel en alleen kunnen inroepen in strikt uitzonderlijke en individuele gevallen en dat dus het zogenaamde klimaatspijbelen daardoor dus nooit kan gedekt worden.

En toen dacht gij zoals alle activistische linksen dat gij alles moogt en dat alles wat gij zegt gepermitteerd is. Als fundamentalistische groene schepen van Onderwijs in Eeklo riept gij op Facebook dan ook op om deel te nemen aan de spijbelactie van vorige week, met een fotootje van de heilige Anuna daaronder natuurlijk: “Ik roep alle scholen en leerkrachten op om massaal een uitstap te plannen naar Brussel op 7 februari rond het opkomen voor rechten van mens, dier en planeet. Ook wanneer een overheid niets doet om die rechten te vrijwaren.”

Maar dat draaide even anders uit, want tal van mensen vonden een dergelijke actie van een schepen in functie onverantwoordelijk en ontoelaatbaar. De burgerlijke ongehoorzaamheid tegen elk gezag moest nu maar eens stoppen.

En bovendien moet een schepen het algemeen belang dienen en niet haar individueel en ideologisch activisme voorop plaatsen. Vorig jaar, voor de verkiezingen, durfden nog weinigen reageren op oproepen als de uwe, maar vandaag ligt dat anders. De rechtse verkiezingsoverwinning heeft veel mensen weer weerbaar gemaakt en hen weer wat meer lef gegeven om tegen de politiek correcte autoritaire dwingelandij in te gaan.

Erg geschrokken van het toch niet geringe protest tegen uw demarche, werdt gij plots erg bleek en trokt gij snel uw woorden weer in. “Ik roep zeker niet op om te spijbelen”, zo stelde gij met een tremolo in uw stem. “Leerkrachten kunnen er een klasactiviteit van maken als hun klas daarvoor kiest. Dat past perfect binnen de eindtermen, en dan hoeven de jongeren niet de stempel te krijgen van spijbelaar. Dat was mijn oproep op Facebook.” En gij kwaamt daar nog paniekerig en zelfs beschuldigend aan toevoegen dat uw boodschap fout werd geïnterpreteerd. Geen van uw verontschuldigingen mocht baten, wat haast niemand geloofde nog

wat gij zegde. Uw burgemeester moest u zelfs tot de orde ropen en aanmanen tot meer voorzichtigheid, maar ook minister Weyts deed dat.

Hij vond uw oproep “totaal onverantwoord” en voegde er nog aan toe: “Zo iemand is enkel bezig met politiek eigenbelang, niet met het belang van jongeren.” En nog: “Om hun mening te uiten hebben scholieren vakantiedagen genoeg. Spijbelen blijft spijbelen, het maakt niet uit om welke reden. Met spijbelen doe je het klimaat trouwens geen plezier, met leren over het klimaat wél. Ik ken een hele goeie plaats om te leren: de school.”

Nadien reageerde gij nog in Het Laatste Nieuws en kwam de aap uit de mouw, want gij wilde alsnog en tegen beter weten in uw gelijk halen: “Staking dient om rechten af te dwingen, het is geen vrijetijdshobby. Het feit dat ik een openbaar ambt heb, geeft me de wind van voren. Dat is dan maar zo. Ik zal elke jongere steunen die opkomt voor zijn of haar mening.

Dat heeft niets te maken met propaganda.”

Wel-wel, kijk eens aan… Ik vind die laatste twee zinnetjes wel erg bijzonder. Want gaat gij ook jongeren met een eigen mening steunen die - ik zeg maar wat - vinden dat de immigratie van asielzoekers nu wel aan zijn limieten zit en vinden dat ‘de politiek’ daar nu maar paal en perk aan moet stellen? Of die vinden dat het politieke activisme van groen-rode leraars moet stoppen op de scholen? Of die vinden dat het openhouden van de kerncentrales door hun neutrale CO2-uitstoot beter is voor het milieu?

Of… Ik vrees dat gij wel snel een middel zult vinden om met twee maten en twee gewichten te meten, waaruit zal blijken dat wat gij doet wél álles te maken heeft met propaganda. Gij kunt en wilt gewoonweg niet neutraal zijn, net zoals uw partijpolitieke kleurgenote Anuna dat ook niet kan en wil zijn. Uw activistisch ballonnetje is doorprikt, mevrouw de schepen; wat gij ook nog komt vertellen.

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272 MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

4

Actueel

13 FEBRUARI 2020

Unia vraagt meer geld en personeel De aanval is vaak de beste verdediging. Dat moeten ze ook bij Unia gedacht hebben. Tijdens de hoorzitting in de Kamer op 5 februari lanceerden Els Keytsman en Patrick Charlier, codirecteurs van de instelling, immers de dringende vraag om meer geld en meer personeelsleden voor hun instelling. immers op 15 september 2019 af, waardoor Vlaanderen dus nog drie jaar gebonden is door dat akkoord.

Negen extra personeelsleden nodig

EEN BOZE ELS KEYTSMAN IN 2019 (TWITTER) Laten we nog even kort de historiek van Unia schetsen. In 1993 werd het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en voor Racismebestrijding opgericht.

In 2011 werd dat Centrum gelast met de bevordering en de opvolging van het VN-verdrag inzake de Rechten van Personen met een Handicap. Op 12 juni 2013 werd een samenwerkingsakkoord gesloten tussen de federale overheid, de gewesten en de gemeenschappen met het oog op de oprichting van het Interfederaal Centrum voor Gelijke Kansen en Bestrijding van Discriminatie en Racisme. In 2018 werd Unia geaccrediteerd als nationale mensenrechteninstelling type B bij de Verenigde Naties.

Vlaanderen Vlaanderen heeft onlangs beslist zich terug te trekken uit het samenwerkingsakkoord. Het betreft volgens Unia “een politieke en ideologische beslissing die niet is gebaseerd op een onderzoek of een audit”. Door deze beslissing zal Unia 10 procent van haar inkomsten derven (ongeveer 800.000 euro). Het samenwerkingsakkoord bepaalt dat elke partij na een periode van telkens drie jaar uit het akkoord kan stappen. Hoe dan ook zal deze stap, overeenkomstig het samenwerkingsakkoord, pas in 2023 daadwerkelijk worden gezet. De recentste termijn liep

De forse stijging van het aantal dossiers (vooral moslims die klagen, nvdr.) plaatst de Unia-medewerkers voor een grote uitdaging, aangezien de middelen niet dienovereenkomstig toenemen.

Unia heeft volgens de codirecteurs minstens 9 voltijds equivalenten (VTE) extra nodig. Keytsman pleit voor een verhoging van de budgettaire middelen van Unia, niet alleen omdat het aantal te behandelen dossiers is toegenomen, maar ook omdat Unia door diverse instanties met nieuwe taken is belast. Ze wijst erop dat de budgettaire middelen volgens het samenwerkingsakkoord moeten zijn afgestemd op de nieuwe taken.

Van de negen voltijds equivalenten zouden er vijf worden gefinancierd door de Federale Staat, twee door het Waals Gewest, één door het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en één door de Fédération Wallonie-Bruxelles. Vlaanderen hoeft gelukkig geen extra geld meer op tafel te leggen voor Unia.

Scriptie Darya Safai (N-VA) had een uitstekend punt tijdens de vergadering. Ze betreurt dat Unia in 2018 de promotor is geweest van een scriptie over “de invloed van het hoofddoekenverbod op adolescente moslima’s” (Kawtar Bakir, bachelorproef, te vinden in de scriptiebank). Volgens het Kamerlid was dat proefschrift niet representatief en niet wetenschappelijk onderbouwd. Er stond niets in over sociale druk en over de theologische aspecten.

Keytsman bevestigt dat Unia die studente heeft begeleid bij haar scriptie. “Unia begeleidt vaker studenten, de conclusies in hun scriptie zijn niet noodzakelijk het standpunt van Unia.”

De opmerking van Safai was zeker een voltreffer. Heeft Unia dus meer personeelsleden nodig om subjectieve eindwerken van moslima’s te begeleiden?

THIERRY DEBELS

Citaat van de week > Jada Kennedy (YFC)

“Mijn excuses…

Ja, sorry…”

Geflankeerd door de onvermijdelijke Anuna De Wever kreeg Jada Kennedy, een van de nieuwe woordvoersters - het moeten klaarblijkelijk allemaal meisjes zijn -, een praatpeer van VTM onder de neus geduwd. En dat was niet zo eenvoudig als de nieuwe spreekbuis had gedacht of gehoopt. Zelfs na een eenvoudige vraag raakte ze de draad helemaal kwijt, tot ze zelfs moest afhaken… Pijnlijk. Men vroeg haar te reageren op minister Ben Weyts die ingaat tegen het klimaatspijbelen. “Het is gewoon absurd”, antwoordde ze. “Allez, leerlingen worden letterlijk afgedreigd om, … met harde ‘sangsjies’, sanc-ties. En dit kan nie. Allez, komaan, wij zitten letterlijk te vechten voor onze toekomst… Hij zegt dat hij en de andere beleidsmakers hun ogen niet meer kunnen toedoen voor de klimaatspijbelaars. Allez, komaan, dit gaat gewoonweg niet, want… Mijn excuses… Ja sorry…” En toen ging het licht uit, waarna er snel werd overgeschakeld naar Anuna, wier blik boekdelen sprak… Een beetje mediatraining is klaarblijkelijk niet te versmaden. Of gewoon naar school gaan en actief participeren aan bij voorkeur de lessen Nederlands zou ook al zeker soelaas kunnen brengen.

UIT DE WETSTRAAT Democratie bedreigd Vorige week dinsdag vergaderde in de Kamer een ‘werkgroep tabak’ teneinde een aantal initiatieven in kaart te brengen tegen het gebruik van tabak en ook om te onderzoeken welke wetgevende mogelijkheden er zijn om tabak nog meer te bannen uit de samenleving.

De werkgroep staat onder leiding van ‘madame Fonck’ van de cdH, zeg maar de Waalse humanisten (vroeger de christendemocraten van de PSC). Vertegenwoordigers van de ‘democratische’ partijen waren daartoe uitgenodigd, de communistische PVDA’ster Sofie Merckx inbegrepen. Het Vlaams Belang niet dus… Maar deze partij was in de wandelgangen toch te weten gekomen dat die vergadering zou plaatsvinden en Dominiek Sneppe was er dan ook prompt naartoe gegaan. En dat was niet in goede aarde gevallen… Maar haar buitengeklopt hebben ze net niet gedaan…

Opgedrongen De dag nadien stuurde Cathérine Fonck een e-bericht naar alle partijen dat er op 11 februari - eergisteren dus - een nieuwe vergadering zou plaatsvinden van de werkgroep. Maar omdat “un membre du Vlaams Belang s’est imposé à notre réunion de ce mardi alors que nous ne l’avions pas invité” (omdat een lid van het Vlaams Belang zich had opgedrongen in onze vergadering, ook al was dat niet uitgenodigd), zal de vergadering zoals gepland plaatsvinden, maar zal er ‘ad hoc’ (op het moment zelf) een locatie meegedeeld worden. Dit om te vermijden dat er alsnog een VB’er zou komen opdagen. Zo gaat dat tegenwoordig in de democratische rechtsstaat België en zijn ‘huis van de democratie’. Het moet nu toch niet gekker worden… Wanneer u dit leest, heeft de vergadering al plaatsgevonden.We houden u volgende week op de hoogte of Dominiek Sneppe er weerom in zal geslaagd zijn ‘binnen te dringen’ bij de ‘democraten’…

Allahoe Akbar!

Men kan van Dries Van Langenhove (VB) zeggen wat men wil, maar dat die man lef voor honderdduizend man heeft, zal toch iedereen moeten toegeven. Haast elke week stelt hij vragen in de plenaire vergadering - meestal aan Maggie De Block - over asielzoekers en immigratiezaken. Hij doet dat altijd keurig in het pak met een verve en een ongedwongenheid die aanstekelijk zijn. Zo ook vorige donderdag, toen hij minister-opdrachthouder Geens van Justitie een vraag kwam stellen over de aanpak van het radicale salafisme in België. Hij schrikte meteen de vergadering op door “Allahoe Akbar!” te roepen, maar er meteen bij te zeggen: “Collega’s, maak u geen zorgen. Vóór de groenen of de socialisten mij een lidkaart komen aanbieden, ik heb mij niet bekeerd tot de islam.” Wat een geweldige openings-voltreffer. Van Langenhove maakte spel van die leuze die in Brussel op grote affiches hangt, niet ter preventie van nieuwe islamitische terreuraanslagen, maar wel ter preventie van het feit dat mensen “Allahoe akbar” zouden associëren met terroristische aanslagen… Het betekent gewoon ‘God is groot’ en is een religieuze uiting, waar men verder niets achter moet zoeken en waarvoor men al zeker niet in paniek moet slaan. Dat diezelfde leuze ook werd geroepen door de 6000 islamieten die vorige week al biddend een straat bezetten in Molenbeek om een overleden salafistische haatprediker te herdenken, was de Brusselse preventiedienst klaarblijkelijk ontgaan. Van Langenhove vroeg of dat zomaar allemaal kan. Het antwoord van Geens was voorspelbaar: “We doen ons best om elk vorm van extremisme, welke zou kunnen ontaarden, zo nauwlettend mogelijk op te volgen.” Van Langenhove repliceerde met voorlezing van een citaat uit een boek van Hind Fraihi, een jonge Marokkaanse journaliste die reeds in 2005 enkele maanden undercover ging in Molenbeek en waarop Geens natuurlijk niets terug had: “Ik stel vast dat veel Brusselse mos-

lims geen enkele wil tot integratie vertonen.

Ze zien de Belgen als ongelovigen en hebben geen enkele affectie met ons land. Molenbeek beschouwen ze zelfs niet meer als België, maar als moslimenclave waar zij de plak zwaaien, als een islamstaat waar Belgen niet langer welkom zijn. Molenbeek is een echte moslimstaat. Er is daar maar één weg, maar één chef en dat is Allah. Al de rest moet wijken. De overheid heeft in hun ogen geen enkel gezag meer.”

Nieuwe horizon Yoleen Van Camp (N-VA) sprong tijdens de vorige legislatuur in het oog met haar parlementaire initiatieven inzake volksgezondheid.

Ze werd een dossiervreetster en vooral Maggie De Block moest geregeld uit haar pijp komen.

De jongste tijd lijkt ze haar horizon verlegd te hebben en trekt ze vaak samen op met Theo Francken om allerhande wetsvoorstellen in te dienen die met migratie te maken hebben. Zo namen ze vorige week nog het initiatief om een regeling te voorzien die de migratiedruk moet doen afnemen door een stop in te voeren voor gezinshereniging voor mensen met een tijdelijk statuut. 50.000 gezinsherenigingen per jaar is erg veel en de limieten lijken daar nu toch wel bereikt, zo vinden zij. Zij maken zich bovendien ook sterk dat de inperking van de gezinsherenigingen ook op tafel moet liggen bij eventuele regeringsonderhandelingen.

Staatsman op missie Op wiens kosten is niet duidelijk en met welk al dan niet vervuilend vervoersmiddel hij er geraakt is ook niet, maar de grote groene staatsman uit Oostende en Kamerlid Wouter De Vriendt is neergestreken in Zagreb, Kroatië. Hij zou er naar eigen zeggen samen met andere groene parlementsleden willen onderzoeken of er inderdaad in deze EU-lidstaat ‘pushbacks’ van vluchtelingen zijn en een voldoende menselijke behandeling. Vreemd dat hij uitgerekend op vrijdag 7 februari - de ‘Schrijf ze VRIJdag’ van Amnesty International - Zagreb uitkoos en niet bijvoorbeeld Madrid of Barcelona of Constantinopel, excuseer: Istanboel natuurlijk, om daar bij NAVO-bondgenoten de vrijlating van politieke gevangenen en een voldoende menselijke behandeling te gaan bepleiten. Hoe zit het Wouter, ga je een hoorzitting in de Kamer vragen om over je ervaringen te komen zeuren?

Op een zelfgemaakt filmpje voor Twitter stuurde het Kamerlid zijn ‘missie’ de wereld rond.

Rare jongens en meisjes…

Dat is toch wel het minste dat je kan zeggen van de communistische troepen die in de parlementen zijn neergestreken. Ze vallen op door hun wereldvreemdheid, hun permanent belerend vingertje en hun verontwaardiging als de ‘fascisten van rechts en extreemrechts’ iets zeggen of verdedigen. Maar het strafste is dat ze zo doordrongen zijn van hun eigen gelijk dat ze eigenlijk helemaal niet luisteren naar wat anderen te vertellen hebben. Zo dienen ze vragen in om ministers te ondervragen, maar het antwoord interesseert hen geen moer, want ze weten op voorhand al hoe ze de minister gaan (proberen) neersabelen in hun repliek. Dat bewezen ze ‘en stoemelings’ toen een zekere Greet Daems van de PVDA/PTB in de Kamer via het nieuwe computersysteem een vraag indiende voor minister Marghem over CO2-uitstoot en het ETS-systeem. En zonder de vraag na te lezen, stuurde deze pasionaria meteen haar repliek mee, die ze eigenlijk nadien zou moeten geven. Een ijverige medewerker-agitprop had dat al allemaal netjes op papier gezet. De minister wist meteen aan welk communistisch gedram ze zich nadien te verwachten had. Ja, zo’n vragen worden als ze ingediend zijn dan naar alle fracties gestuurd… En natuurlijk was er een Vlaams-nationalistisch politicus die dat even op onze redactie deed binnenwaaien… Lachen, gieren, brullen natuurlijk… Door de mand vallen, noemen ze dat. En wacht nu voor de overijverige medewerker de goelag of een heropvoedingskamp? Of voor Greet Daems zelf?

Actueel

13 FEBRUARI 2020

5

Al twintig jaar discriminatie in de gezondheidszorg Het wordt nog pingelen over de kloof tussen Vlamingen en Franstaligen als het gaat over de gezondheidsverstrekking van de toekomst. De Franse Gemeenschap, ondanks haar oververtegenwoordiging van 30 procent in vergelijking met de Vlaamse, is niet geneigd om de instroom van toekomstige artsen op een sluitende wijze te beperken.

voor de artsenopleiding in de Franse gemeenschap, zeiden te hopen op “respect voor de studenten in opleiding en voor de kwaliteit van de gezondheidszorg”.

Er zijn zo van die dossiers die in de marge van het communautaire debat blijven hangen.

Neem nu de gezondheidszorg en in het bijzonder het debat over het aantal huisartsen en specialisten. Professor Eric Ponette had het er al vaker over in Periodiek, het tijdschrift van het Vlaams Artsenverbond, waarin hij aandacht blijft vragen voor de scheef gegroeide artsendensiteit tussen gewesten en gemeenschappen.

Het gaat vooral over aantallen huisartsen en specialisten. Daarover bestaan cijfers per gewest en per gemeenschap. Die cijfers dateren van 2016, maar er is geen reden om ervan uit te gaan dat daar nu de jongste drie jaar verandering in zou gekomen zijn. Integendeel.

In het najaar 2019 werd het oventje van de gezondheidszorg opnieuw opengetrokken.

286 studenten die slaagden voor het toelatingsexamen arts mochten niet beginnen aan hun studies omdat Vlaanderen zich netjes houdt aan de federale quota (contingentering). In Wallonië trekken ze zich van die quota niets aan. In de Franse Gemeenschap mogen álle geslaagden – quota of niet - beginnen aan de opleiding.

Felix De Crem was een van de ongelukkigen die vorige zomer wel slaagde in de toelatingsproef maar niet mocht beginnen. Zijn vader Karel, de broer van Pieter De Crem, stapte naar de rechtbank “omdat het systeem niet eerlijk is”.

In De Specialist (26 nov.) vraagt Karel De Crem een decreetswijziging waarbij alle geslaagden van 2019 mogen starten en de Vlaamse student zijn gelijke ‘faire’ kansen krijgt. Het quotum voor Vlaanderen moet niet gewijzigd worden, dus géén extra Riziv-nummers. Maar het Vlaams Parlement zou het vastgelegde federale quotum voor 2020 voor Vlaanderen éénmalig kunnen verhogen. Iets was Wallonië al jaren eenzijdig doet en zonder de minste contestatie, zelfs “met hulp van de federale overheid”, aldus De Crem.

Vlaanderen gaat zich ook niet meer aan

Huisartsen en specialisten Uit de officiëel cijfers blijkt dat er in de Vlaamse gemeenschap 7.020 huisartsen actief waren in de gezondheidszorg (10,4 per 10.000 inwoners), tegenover 5.335 in de Franse Gemeenschap (11,7 per 10.000 inwoners). Het verschil lijkt hier nog beperkt, al is dat relatief. Wordt de densiteit voor huisartsen in de Vlaamse Gemeenschap gelijkgesteld aan 100, dan zien we dat die in de Franse Gemeenschap oploopt tot 113.

Diezelfde oefening kan worden herhaald voor de specialisten. Daar is het verschil méér dan opvallend. Tegenover 10.061 specialisten actief in de gezondheidszorg in de Vlaamse Gemeenschap (14,9 per 10.000 inwoners), staan er niet minder dan 9.712 in de Franse Gemeenschap (21,3 per 10.000 inwoners).

Wordt de densiteit voor specialisten in de Vlaamse Gemeenschap gelijkgesteld aan 100, dan zien we dat die in de Franse Gemeenschap oploopt tot 143. Voor de totaliteit van huisartsen en specialisten vanzelfsprekend een gelijkaardig beeld. De densiteit van de totale groep is in de Franse Gemeenschap 30 procent hoger dan in de Vlaamse Gemeenschap.

Besluiten Het voordeel van de berekening van de

artsendensiteit per Gemeenschap is dat die het best aansluit bij de cijfers die gehanteerd worden bij de berekeningen van de contingentering, die eveneens op de taalrol gebaseerd zijn. Ponette trekt uit de cijfers ook conclusies over de algemene taalsituatie. Ondanks het overwicht in de Belgische bevolking van 60 procent Nederlandstaligen t.o.v. 40 procent Franstaligen, is er in België een belangrijke oververtegenwoordiging van 30 procent Franstalige artsen t.o.v. de Nederlandstalige artsen.

“Die Franstalige oververtegenwoordiging contrasteert sterk met de onwil van de Franse Gemeenschap om de instroom van toekomstige artsen op een sluitende wijze te beperken”, aldus Ponette.

Bevoegheidsverschuiving Ponette verbindt ook politieke conclusies aan zijn vaststellingen: “Het ganse gezondheidsbeleid, met inbegrip van de normering, de uitvoering en de financiering, moet - zoals reeds bepaald in de resoluties van het Vlaams Parlement van 3 maart 1999 – dringend een bevoegdheid worden van de Vlaamse en Franse Gemeenschap. Dat geldt ook voor de bevoegdheid voor toegang tot het beroep van arts.” Tot zover Ponette.

En nu?

Naar de rechter

Minister van Sociale Zaken Maggie De Block (Open Vld) zorgde eind januari 2019 voor hoogspanning door aan te kondigen dat ze zonder efficiënte filter geen Riziv-nummers meer zou vrijmaken voor overtollige Franstalige geneeskundestudenten.

Toch vroeg ze een jaar geleden de FOD Volksgezondheid een nieuw protocol van contingentering uit te werken dat rekening zou houden met de realiteit in Wallonië en Brussel. Op Waalse banken werd nog maar eens herhaald dat daar “meerdere gemeenten met een tekort aan artsen kampen”. Waals minister van Volksgezondheid Alda Greoli (cdH) en Minister van het Franstalige Hoger Onderwijs Jean-Claude Marcourt (PS), verantwoordelijk

die federale quota houden, zegt minister van Onderwijs Ben Weyts (N-VA). “We gaan een eigen commissie de nood aan artsen in kaart laten brengen”, zegt hij. “Het kan niet dat wij in Vlaanderen de enigen zijn die braaf de regels volgen.” (Gazet van Antwerpen, 13 november).

Federaal Minister van Volksgezondheid Maggie De Block (Open Vld), reageerde warm en koud. Ze gaf toe dat er ‘bijsturing’ nodig is om het teveel aan Franstalige studenten in te dijken. Maar… de quota in Vlaanderen nu ook (eenmalig?) loslaten, vond ze niet ok omdat bij stijgende aantallen de omkadering onvoldoende zou zijn en omdat meer afgestudeerden geen werk zouden vinden. Een eigen Vlaamse Commissie oprichten was voor haar dan weer ‘verspilling’. “Dat wordt een aandachtspunt bij de vorming van de volgende federale regering”, voegde ze daaraan toe.

Voortgaand op uitspraken van de Waalse en francofone politici wijst niets erop dat ze hun politiek in 2020 zullen veranderen.

Quid CD&V? De volgende regering, als die er al zou komen, kan geen staatshervorming doorvoeren, maar CD&V eiste wel dat er al nieuwe communautaire stappen zouden worden voorbereid, zodat er tegen 2024 al een blauwdruk klaarligt om oplossingen uit te werken, onder meer voor concrete dossiers zoals de geluidsnormen in Brussel en de contingentering van artsen.

Als de Vlamingen van één ziekte niet te genezen zijn, is het dan niet hun naïviteit?

ANJA PIETERS ZO BELEEFDE LAKEN STORM CIARA...

VLAAMS PARLEMENT Inburgeringsagentschap Vlaanderen beschikt over heel wat instellingen en anders dan men in zulk een topregio zou verwachten, functioneren die niet allemaal even vlotjes. Zo is er het Agentschap Integratie en Inburgering dat zich, zoals de naam doet vermoeden, onledig houdt met het inburgeren van ‘nieuwkomers’. Het rommelde daar al langer, wat nu wordt bevestigd door een vernietigend rapport van het Rekenhof.

Dat ‘ingeburger’ is natuurlijk een delicaat onderwerp en er kwam dus een nogal bitsig debat van. Hannelore Goeman (sp.a) en An Moerenhout (Groen) schoten vooral op de N-VA, die het Agentschap volkomen had gekoloniseerd en er een grote puinhoop van had gemaakt. Nadia Sminate (N-VA) zag dat helemaal anders. Het Agentschap, een samenraapsel van twintig zeer diverse vzw’s, stond nog maar in de kinderschoenen toen het eengemaakt onder Vlaamse vleugels kwam en moest al meteen de grote asielcrisis van 2015 opvangen. Naar omstandigheden is er eigenlijk goed gewerkt, maar het ding kan nu pas op kruissnelheid komen en de werking zal zienderogen verbeteren en er zal allerlei prachtigs worden ‘uitgerold’.

Cijfers en hysterie Het (wellicht enige) voordeel van debatten over dit thema is dat zijdelings wat cijfertjes kunnen worden gesprokkeld die veelzeggender zijn dan het politieke geblaas. We onthalen hier per jaar twintig- tot vijfentwintigduizend mensen (elk jaar een provinciestadje erbij dus), van wie 15 procent vluchtelingen en 45 procent uit familiale migratie. Een op acht inwoners heeft intussen niet-Europese wortels en bij de Vlaamse kindjes loopt dat zelfs op tot 37 procent. Nog interessanter is dat, dixit minister Somers, onder de mensen die aan het inburgeren zijn zich vijf procent analfabeten en twintig procent ‘traaglerenden’ bevinden.Wat meteen het klassiek-idiote riedeltje van zijn Open Vld-partijgenoot Tom

Ongena over migranten die onze sociale zekerheid en onze arbeidsmarkt komen redden in een bijzonder perspectief plaatste.

Gefundenes Fressen uiteraard voor het Vlaams Belang, dat wel losgeslagen leek. De anders zo beschaafde Chris Janssens sneerde “hysterica” in plaats van “historica” naar Goeman, die daarop prompt diens gelijk aantoonde door te gewagen van typische, lage extreemrechtse vrouwenhaat. Sam Van Rooy zag overal woekerende islamisering en sprak in dat verband zelfs over “moslimtuig”.

Afgezien van dit minder fijnbesnaarde had het VB wel een punt, namelijk dat niet de Vlaming zich aan de diversiteit moet aanpassen en dat het hele inburgergedoe wel heel veel geld verslindt en de efficiëntie daarvan vragen oproept.

Minister van Samenleving, Inburgering en nog wat Somers verdenken wij al langer van overmatig gebruik van pretkruiden, in ieder geval vertoont hij een macaber optimisme.

Zeker, er was een en ander fout gelopen bij het inburgeringsagentschap, maar dat was nu uit, want hij was doende het spul door te lichten. En zeker moet er verbetering zijn en nog geen beetje ook, want een inburgeringsbeleid wordt nu op poten gezet dat voor de hele wereld een voorbeeld zal zijn. Door onder meer digitalisering, innovatie en baanbrekende projecten zullen spoedig nieuwkomers in recordtempo Nederlands leren en op de arbeidsmarkt kunnen worden ingeschakeld. Ook de idealen van man-vrouwgelijkwaardigheid en genderdiversiteit zullen ten volle aan de nieuwe Vlaming worden Diets gemaakt door het herrezen, performante Agentschap. Van de vers ingetredenen wordt een inspanning verwacht, maar daarbij zullen ze optimale ondersteuning krijgen. En uiteindelijk gloort de dag dat we allen samen de ‘Vlaamse gemeenschap’ vormen die tegelijk Vlaamser dan Vlaams en diverser dan divers zal zijn. En het lam zal samen weiden met de (Vlaamse) leeuw. Intussen wachten we maar af hoe Somers zijn Agentschap gaat opschonen.

Vlamingen benadeeld bij Infrabel Het taalevenwicht binnen Infrabel is uit balans. 21 jaar na de vernietiging van de taalkaders bij de spoorbedrijven wordt er overwegend Franstalig personeel aangeworven. “De taalwetgeving wordt al jaren met de voeten getreden. Dit is illegaal”, zegt Kamerlid Tomas Roggeman (N-VA), die een wetsvoorstel neerlegt om de naleving van de taalwetgeving bij overheidsbedrijven afdwingbaar te maken.

Uit recente cijfers die de minister aan Roggeman bezorgde, blijkt dat bij de NMBS de taalverhouding van de werknemers nog het dichtst de reële taalsituatie (56/44) benadert. Bij de NMBS staat 54 procent van de meer dan 18.000 medewerkers op de Nederlandse taalrol. Bij de veel minder bemande HR Rail (700 werknemers) is dat nog 51 procent, bij Infrabel maar 48 procent van de meer dan 10.000 medewerkers. Dat is de situatie op 1 januari 2020.

Wanneer we de verdeling per taalrol zouden baseren op de ‘moedertaal’ van de totale populatie, zou dit percentage moeten stijgen naar 56 procent, ofwel een volle 8 procent meer dan vandaag het geval is bij Infrabel.

Scheefgroei Tot daar de recente cijfers. Valt daar iets aan te doen? “Het laatste koninklijk besluit tot vaststelling van de taalkaders van de NMBS dateert uit 1993. Datzelfde besluit werd echter op 15 maart 1999 vernietigd door een arrest van de Raad van State, waarna geen nieuw besluit volgde”, aldus Roggeman. “Hierdoor opereren de spoorbedrijven ondertussen reeds 21 jaar zonder wettelijk verplicht taalkader en is er dus geen maatstaf voor de aanwervingen.”

Roggeman wijst nog op iets anders: “De scheefgroei krijgt nog een extra dimensie als we rekening houden met de taalverhoudingen bij de reizigers. Meer dan 60 procent

van de treinreizigers zijn Vlamingen.”

Volgens Roggeman is de situatie bij Infrabel geen geïsoleerd geval. “Inbreuken van overheidsbedrijven op de taalwetgeving zijn schering en inslag. Dat blijkt klaar en duidelijk uit de verslaggeving van de Vaste Commissie voor Taaltoezicht. Ook Bpost, Proximus en NMBS hebben geen wettelijk vereist taalkader… De VCT klaagt dit al jaren aan, zonder gevolg.”

VCT De Vaste Commissie voor Taaltoezicht (VCT, paritair samengesteld) sprak in haar vorig jaarverslag over “een ernstige inbreuk op de taalwetgeving” en klaagde het ontbreken van een wettelijk verplicht taalkader aan. “De balans, wat de naleving van de taalkaders betreft, is niet erg positief”, lezen we. “Derhalve zal de VCT ten aanzien van de instellingen die reeds geruime tijd niet meer over een geldig taalkader beschikken, een ‘bijzonder optreden’ organiseren. Dit optreden kan in zoverre vereist is, resulteren in een aanhangig maken van de aangelegenheid bij de Raad van State”.

De N-VA gaat nu een wetsvoorstel indienen om de afdwingbaarheid van de taalwetgeving te versterken. Overheidsbedrijven die de wet op talen in bestuurszaken overtreden, kunnen volgens het wetsvoorstel daarvoor financiële sancties opgelegd krijgen. Wordt vervolgd.

A.P.

6

Zuur & Zoet

13 FEBRUARI 2020

Dossiers vrouwenbesnijdenis zonder de hoofdschuldige te noemen…

Onder de titel “Nina strijdt tegen vrouwenbesnijdenis” bracht de vrouwenrubriek van Het Laatste Nieuws een uitvoerig, zogezegd ernstig en informatief artikel over vrouwenbesnijdenis. Nina is natuurlijk geen vrouw, het is de naam van “de leukste plek voor de vrouwelijke lezers” van HLN.

’t Pallieterke viert feest

U weet het ondertussen: uw geliefkoosd weekblad blaast in mei 75 kaarsjes uit. En om die heugelijke gebeurtenis extra in de kijker te stellen, organiseren we een aantal activiteiten.

Allereerst is er een academische zitting op donderdag 26 maart. Daarover kon u verleden week al meer vernemen. Dat evenement wordt georganiseerd door ProFlandria.

Wie meer informatie wenst over deze avond kan terecht op de webstek: www.proflandria.be. De avond is voor iedereen toegankelijk (mits inschrijving en mits betaling van 20 euro). Terwijl onze promotie nog goed en wel moet opstarten, hoor ik dat er vandaag al 100 inschrijvingen zijn. Dus, ik kan maar een boodschap meegeven: stel niet uit tot morgen en schrijf u meteen in.

Ten tweede: onze verkoop van cava loopt als een trein. 2000 flessen veranderden al van eigenaar, maar…in mijn garage staat nog een vol palet te blinken. Ook die fles-

TWEE MATEN EN TWEE GEWICHTEN Jan Laeremans, VB-Vlaams parlementslid, is net als de ganse Laeremans-clan bijzonder begaan met de verdrukking van de Vlaamse bewoners van de Vlaamse rand rond Brussel. Zo vroeg hij aan de Vlaamse ministers Weyts, Dalle en Peeters of inwoners van de Vlaamse rand die het UZ in Jette bezoeken en 35 euro moeten neertellen als ze met een auto met euronorm 3 heel even in de Brusselse LEZ-zone rijden, geen

sen moeten een nieuwe eigenaar krijgen.

Geeft u ons een financieel duwtje in de rug?

Onze vorige actie, namelijk de verkoop van Klauwbier, loopt stilaan op zijn einde. Wie nog Klauw wil bestellen, zal zich moeten haasten want onze voorraad nadert het einde. Bestellingen via www.klauw.net Op pinkstermaandag 1 juni hoop ik u talrijk te ontmoeten aan het graf van Bruno De Winter, op de begraafplaats Silsburg in Deurne; (aanvang 15 uur). Bruno De Winter is de stichter en eerste hoofdredacteur van ’t Pallieterke. O.a. burgemeester Bart De Wever zal er het woord voeren. Omdat er ook een receptie aan verbonden is, dient u zich wel in te schrijven: zie www.klauw.net

KARL VAN CAMP vrijstelling konden krijgen daarvoor. Immers, wie het Franstalige ziekenhuis Erasmus wil bezoeken, dat ook in de Brusselse LEZ-zone ligt, moet niets betalen omdat er een uitzondering is voorzien. De drie ministers gaven niet thuis…

Jan gaat het nu eens proberen bij minister Demir en ook in het Brussels parlement gaat de vraag voorgelegd worden. Altijd weer twee maten en twee gewichten, waarbij de Vlamingen mogen dokken. Dat Dalle en Peeters de andere kant opkijken, is nog te begrijpen. Maar Ben Weyts… Hallo, minister voor de Vlaamse Rand?!

De beschrijvingen van deze gruwelijke verminkingen waren dit keer niet eufemistisch, en dat is een goed punt.

Maar over de enorme en wereldwijde verantwoordelijkheid van de islam werd natuurlijk geen kik gegeven. Dat soort negationisme is natuurlijk wijdverspreid, maar dat is geen excuus. En terzijde: terloops werd er ook op gewezen dat het in Afrika bijna altijd vrouwen zijn die meisjes besnijden.

Niet de boosaardige, onderdrukkende, seksistische mannen. Waarschijnlijk besefte de schrijfster - of was het toch een schrijver? - van dat stuk niet dat dat inging tegen het politiek correct dogma dat het allemaal de schuld is van blanke mannen. En áls de vrouwenbesnijdenis in zwart Afrika al zou gebeuren onder druk van mannen, dan zijn dat natuurlijk… zwarte mannen. Maar dat schrijven is natuurlijk óók al niet meer politiek correct.

voorschrijft: de islam. Volgens sommige rechtsscholen is ze ‘aanbevolen’, volgens andere ‘verplicht’. Als de islamitische geestelijken ook maar een greintje beschaving hadden, zouden ze vrouwenbesnijdenis gewoon als ‘haram’ bestempelen. Verboden dus. Alleen in zwart Afrika komt vrouwenbesnijdenis ook voor bij bevolkingsgroepen die niet islamitisch zijn, of niet onderworpen aan islamitische normen. Wereldwijd is de islam de belangrijkste oorzaak van het voortbestaan van deze gruwelijke praktijk. In sommige landen, zoals Tunesië, proberen fanatieke moslims de vrouwenbesnijdenis zelfs in te voeren, hoewel die er al van oudsher nooit werd toegepast.

PAUL BÄUMER

Foster Parents: leugens of onwetendheid?

Op de webstek van de organisatie Foster Parents Plan was het nog erger. Daar stond een bijdrage met de titel: “10 feiten over vrouwenbesnijdenis”. Onder het tussentiteltje: “Besnijdenis, een religieuze kwestie?” lazen we daar: “Geen enkele religie schrijft vrouwenbesnijdenis voor.

Het is een socio-culturele traditie. Toch schrijven heel wat mensen onterecht een religieuze dimensie toe aan de praktijk - inclusief heel wat ouders, lokale en religieuze leiders.” Dat is ofwel een regelrechte, politiek correcte leugen, ofwel een bewijs van totale onwetendheid.

Maar van een organisatie die zoveel contacten heeft in de Derde Wereld zou zo’n verregaande onwetendheid ons héél erg verbazen…

Natuurlijk is er wel één grote, rampzalige godsdienst die vrouwenbesnijdenis

BRUSSEL

Anti-Brusselse krachten Kras hoe sommigen het vrij unieke samenlevingsmodel van Brussel trachten te ondergraven, na Dubai de meest diverse stad ter wereld.

Een plaats ook waar de traditionele liberale waarden als nergens ander floreren. Voor sommigen is het onderuit halen van deze modelstad zelfs een bron van inkomsten. Eng, heel eng.

Je zou als pendelaar die het Centraal Station buiten loopt voor minder over je eigen voeten struikelen. Een affiche met als opschrift “Allahu Akbar” (AA) trekt de aandacht. Iets dat, voor zover u nog niet mee was, volgens het meisje op de poster gewoon betekent dat God groot is. Begrijp: het is een haast devote uitspraak, wars van radicalisme, laat staan dat er enig verband zou bestaan met - o gruwel - terreur. We zouden er niet anders over durven denken.

Trouwens, terrorisme, is dat niet iets voor geïsoleerde en vooral verwarde geesten?

Geloof noch ideologie stuurt hen aan, eerder waanvoorstellingen, een beetje zoals die profeet, Mohammed of zoiets. Waarom zo velen dan die fameuze AA-woorden schreeuwen vlak voor ze een mes of bom bedienen?

Geen flauw idee. Misschien te veel blootgesteld aan de tendentieuze propaganda van het VB en aanverwanten, die deze verbanden wél leggen? Het is een boodschap die zich ongetwijfeld makkelijker nestelt bij zwakzinnigen. Voorbeelden zijn legio.

AA-campagne Maar terug naar die affiche, een bedenksel van de Brusselse preventiedienst, een van die louche vzw’s die destijds in één adem met SamuSocial genoemd werden.

Bedoeling is de ‘deradicalisering’ van jongeren een duwtje in de rug te geven. Want vergis u niet, die radicalisering heeft beduidend meer doden op haar geweten dan dat Chinese corona-ding, of verwarren we met die Mexicaanse troep? Het schijnt jongeren te treffen en experts denken dat het in relatie staat met sociale uitsluiting en een gemis aan kansen. Speelt religie een rol? Dat kan, maar je treft het fenomeen bij alle obediënties aan. Allemaal. Naar verluidt zijn de gevaarlijkste die zich in de Brusselse catacomben ophouden een Protestantse afscheuring, Psalm XIII genaamd.

Maar even ernstig: wat opviel was hoe divers de kritiek op de campagne wel was, van rechts tot links. Eentje moge we u niet onthouden. Jessika Soors, Groen-parlementslid

en voormalig ‘deradicaliseringsambtenaar’ of zoiets in het ongemeen boeiende Vilvoorde, tweette het volgende: “Staat haaks op principe om alles binnen juiste perspectief en proportie te benaderen. I.p.v. te zorgen voor meer sociale cohesie en dialoog (primaire preventie), wordt nu extra aandacht op probleem gevestigd, wat net polariserend kan zijn. Gemiste kans, jammer.” Zo, nu zijn we weer wat wijzer.

Ingeweken onruststoker Wat de dingen alleszins binnen ‘perspectief’ plaatste, waren de beelden die kort daarop opdoken uit - hoe kan het ook anders - Molenbeek. Verschillende duizenden moslims die de openbare weg inpalmen om te bidden (ongetwijfeld een aangevraagde manifestatie) naar aanleiding van het overlijden van ene Rachid Haddach, een salafistische voorman die aan een slepende ziekte (het radicaliseringsvirus?) overleden was.

Het verkeer werd tegengehouden, de bus moest omrijden, enzovoort. U zag de beelden misschien via sociale media, want spontaan is de openbare omroep niet geneigd ze te tonen.

Als we het goed begrepen hebben, stond het gebeuren in het teken van liefde of zoiets. Jammer genoeg ziet niet iedereen dat zo. Tendentieus als steeds, plaatste Brus-

sels VB-voorzitter en senator Bob De Brabandere foto’s van de voormelde AA-campagne én begrafenis naast elkaar op zijn Facebook-pagina. “De islamisten lachen in hun vuistje door zoveel Brusselse naïviteit,” schreef hij in een weinig inclusief persbericht kort daarop. Een ingeweken onruststoker is die man.

“Primaire preventie” Nog een interessant ‘perspectief’ om in de bewoording van Soors te blijven. De Franse hoogleraar Bernard Rougier verklaarde in De Morgen: “Molenbeek is het meest ontwikkelde model van wat wij - ik heb deze studie gedaan met mijn Arabischsprekende studenten die in deze buurten zijn gedoken, zelf kon ik dat niet doen - een islamistisch ecosysteem noemen.” En nog: “Molenbeek groeide in enkele jaren tijd uit tot een unieke enclave van islamistisch activisme.” Nog krasser: “Islamitische wijken zullen altijd geweld voortbrengen.”

De man wordt voorgesteld als “een Midden-Oosten kenner”. Misschien. Maar net zomin als De Brabandere en consorten is hij alvast geen ‘Brüssel versteher’. Zelf zien we wel wat in die “primaire preventie” van Soors. Geen flauw idee wat het is, maar het bekt goed.

KNIN.

Onze naaste buren

30 JANUARI 2020

Fanatici (2)

7

NEDERLAND

Ze stoppen nooit: de deugdmensen, vol van eigenwaan, die erin geslaagd zijn Nederland te degraderen tot een mislukte staat.

Typisch voor deze priesterkaste (zie vorige week) is dat ze hun verrottingspolitiek altijd inkleden met honingzoet gezemel over “inclusie”, “diversiteit”, “niet polariseren” en hun lievelingswoordje “verbinden”. Altijd komt het erop neer dat de zogenaamde progressieve extremisten in de politiek en de media zichzelf als gematigden voorstellen en mensen met gezond verstand als gevaarlijke gekken. Ziehier de oogst van één week.

Iedere gevangene zijn eigen misdaadtelefoon Sander Dekker, minister van Rechtsbescherming en liberaal (à la Somers), wil dat gedetineerden minder herrie schoppen in de gevangenissen zodat de werkdruk voor de cipiers daalt. Zijn oplossing: iedere gevangene een eigen telefoon en een sleutel om zijn cel af te sluiten. Dat zal “leiden tot een positievere” sfeer. De gevangenen maken dan minder ruzie over het gebruik van de gedeelde telefoon buiten de cel en kunnen hun opdrachten en bevelen naar hun misdaadkompanen vanuit hun zetel doorbellen. Collega Slob (ChristenUnie) van Onderwijs doet ook zijn duit in het zakje.

In Nederland is de HAVO (Hoger algemeen voortgezet onderwijs) populair. 20 procent van de leerlingen in het middelbaar volgt deze verwaterde versie van wat in Vlaanderen het Al-

gemeen Secundair is. In het profiel Cultuur en Maatschappij moeten de schapen een tweede taal buiten het Engels volgen, meestal Frans of Duits. De minister heeft beslist dat de lat bij de examens veel lager moet liggen, want minder leerlingen komen buiten de lessen in aanraking met deze talen. Daarenboven “is de lengte van de examens een obstakel”.

Asielleugenaars welkom, vriendin van Ajax-voetballer niet Over naar de multikul. Vorige week werd bekend dat asielbedriegers uit veilige landen (vooral Marokko en Algerije) welkom blijven en ondanks hun inbraken, zakkenrollerij en winkeldiefstallen geen eigen bewaakt asielcentrum krijgen vooraleer ze uitgewezen worden (en in de praktijk in de illegaliteit duiken). Vooral de gemeente Oisterwijk lijdt erg onder deze schoften en een meerderheid van de gemeenteraad vroeg maatregelen. Ze kregen nu te horen dat hun bestuurscollege een akkoord sloot dat de criminelen verder welkom zijn. Zo denkt bestuurlijk Nederland over zijn burgers. Maar zeg niet dat er geen regels zijn. Twee maand geleden moesten vriendin en kind van Ajax-voetballer en Mexicaan Edson Alvarez Nederland verlaten, want ongehuwde stellen mogen pas herenigd worden als ze beide 21 zijn en de vriendin was jonger. De Immigratiedienst wou absoluut verhinderen dat het stel een beroep zou doen op uitkeringen. De voetballer merkte op dat hij als Ajax-speler niet echt steun nodig had, maar hij is dan ook geen asielleugenaar.

Baudet niet vervolgd ondanks zijn ‘misdaad’ Dan nog een juridisch en politiestaartje. Vorige week werd met documenten bewezen dat tijdens het eerste proces Wilders (knarsetandend vrijgesproken) de minister van Justitie Hirsch Ballin experten en ambtenaren inschakelde om de volksvertegenwoordiger veroordeeld te krijgen wegens zijn eerder brave uitspraak dat de islam een fascistische ideologie is. De Joodse Nederlander Hirsch had geen problemen met de Jodenhaat die mohammedanen in Nederland met de moedermelk opzuigen. Ook Thierry Baudet liet zich opmerken. Hij geloofde wat te naïef vriendinnen die beweerden dat zij door Marokkanen in een trein lastig waren gevallen. In werkelijkheid hadden ze geen zin hun vervoerbewijzen te tonen. Baudet twitterde te vroeg en onmiddellijk werden de bloedhonden bij gerecht, media en politie wakker. Gruwelijk! Schandalig!

De Nationale Politie onderzocht of Baudet niet moest vervolgd worden. Over het daadwerkelijk racistisch gewelddadig gedrag in Uithoorn van ‘drie jongeren’ die een buschauffeur bijna doodschopten, kon de politie echter geen mededeling doen. Ze onderzoekt verder, maar liet via Twitter grootmoedig weten dat ze na Baudets excuses de zaak met rust zou laten.

Klimaatuitsmijter: het linkse provinciebestuur van Noord-Holland besloot dat er voortaan geen minimumafstand meer moet gerespecteerd worden tussen de vervuilende en lawaaierige windmolens en woonwijken. De bewoners moeten maar oprotten als de klimaatstrijd hen niet bevalt. WILLEM DE PRATER

Het ene slachtoffer is het andere niet Gent werd opgeschrikt door een messentrekker. De dader, een vrouw, stak vier mensen neer voordat de politie haar stopte. Daarnaast hoorden we in het programma Opsporing Verzocht hoe een negentigjarige dame slachtoffer werd van een roofmoord. Telkens zweeg de Gentse politiek.

Gentse gemeenteraadsleden van de progressieve strekking grijpen normaal elk incident aan om politiek te scoren.

Er kan geen homokoppel een blauw oog krijgen, geen allochtoon geweigerd worden aan een dancing, geen betoging zijn aan een moskee… of op het stadhuis wordt uitleg geëist. En op sociale media worden boodschappen gezet van afschuw en van steun aan de slachtoffers. Raadsleden, burgemeester en schepenen zijn om ter meest verontwaardigd. Zelfs voorvallen die niets met Gent te maken hebben, zoals de brand in Bilzen, worden gretig gebruikt om de eigen deugdzaamheid tentoon te spreiden. Nog voor er iets geweten is over motieven of daders, wordt er gezwaaid met beschuldigingen van homofobie, racisme, seksisme enzovoort.

Over de steekpartij geen woord. Geen vraag in de gemeenteraad, geen uitroep van afschuw. Zelfs geen klein bericht van steun aan de gekwetsten op Twitter.

Schrijnend hoe stil het kan zijn als er geen politiek voordeel mee te halen is. Ook de bejaarde dame, die zo laf overvallen werd in haar eigen huis, is blijkbaar geen politiek initiatief waard. Er zijn nochtans best wat vragen over te stellen. Hoeveel feiten zijn er van inbraak en mishandeling van alleenwonende bejaarden? Wat kunnen

we doen om oudere mensen te beschermen tegen gewetenloze inbrekers?

In het programma De Procureurs op VRT zei de Oost-Vlaamse procureur dat haar bloed kookte toen ze het dossier las van een bende criminelen die oudere mensen in het Gentse viseerde. Zo erg waren de feiten. Waarom zijn er geen optochten en protestacties tegen het geweld op weerloze oude mensen? Het ene slachtoffer is duidelijk het andere niet. Waar blijft de verontwaardiging van ‘het progressieve

Gent’, voortrekkers in van alles en nog wat? Ze staan zo graag op de barricade voor ‘kwetsbare mensen’, maar de veiligheid van ouderen interesseert hen blijkbaar niet.

Personeel van Stad Gent moet met de trein op dienstreis Elk jaar nemen meer dan honderd personeelseden van Stad Gent het vliegtuig voor een meerdaagse buitenlandse dienstreis.

Daar wordt nu paal en perk aan gesteld, in naam van het klimaat. Vliegen mag enkel nog als de reisbestemming niet op één dag met de trein te bereiken is.

Binnen de Stad Gent wordt heel wat afgereisd. Niet alleen burgemeester en schepe-

Iedereen heeft het over de kloof tussen PS en N-VA die alle coalities, akkoorden of samenwerking onmogelijk maakt. Maar ook tussen de Franstalige socialisten en liberalen zit er een haar in de boter, ook al zitten ze samen in de Waalse regering. De PS is van oordeel dat de MR boven het eigen gewicht bokst. Meer bepaald door de functies die verschillende partijtoppers innemen.

Bekendheid boven inhoud De MR hoopt een voorzittersbonus te kunnen binnenhalen.

Want of men nu van Bouchez houdt of niet, zijn zichtbaarheid in de media lijkt de partij wel te helpen. Dat is ook de bredere strategie van de partij met het oog op vervroegde verkiezingen. Bouchez moet zo vaak mogelijk op de televisieschermen komen. Het is bekendheid meer dan inhoud die het verschil zal maken, denkt men bij de Franstalige liberalen.

En daarvoor zal niet alleen Bouchez worden ingeschakeld.

De MR heeft het voordeel dat ze nog tal van ministers telt in de federale restregering. Die kunnen zich ook profileren. Ne-

MATHILDIS

De MR bokst boven het eigen gewicht In de Vlaamse pers werd MR-voorzitter GeorgesLouis Bouchez de laatste weken hard aangepakt. Hij zou zich in de Wetstraat als een amateur hebben gedragen, een olifant in de porseleinwinkel, hij zou puberaal gedrag vertonen.

Niet alleen door zijn uitspraken waarin hij zijn gehechtheid toont aan een unitair België. Ook en vooral omdat hij de informatiegesprekken gebruikte om zichzelf te profileren. De Franstalige liberalen zitten net als veel andere partijen in een pre-electorale modus. De MR en de PS zijn twee partijen die ervan uitgaan dat ze versterkt uit vervroegde federale verkiezingen kunnen komen. De PS denkt dat omdat grote rivaal PTB/PVDA wat naar de achtergrond is verdwenen.

nen, maar ook ambtenaren maken buitenlandse dienstreizen. Schepen Bram Van Braeckevelt (Groen) legt nu strenge regels op. Hij wil de dienstreizen ‘verduurzamen’.

Gedaan met verplaatsingen met de auto of het vliegtuig. Vanaf nu moet reizen met de trein de regel zijn. De schepen bestelde een onderzoek van zevenhonderdvijftig (!) meerdaagse buitenlandse dienstreizen uit de periode 2013 tot 2018. Wat bleek? Twee keer op de drie namen de reizigers het vliegtuig.

Hij voert een duidelijke regel in: “Is de bestemming op minder dan een werkdag (7.36 uur) te bereiken? Ja: je neemt de trein, uitzonderlijk is (gedeelde) (deel) auto toegestaan. Vliegen is sowieso geen optie. Neen: je kiest zelf tussen (nacht)trein of vliegtuig.”

Bij deze regel hoort een lange lijst steden waarvoor het verboden is het vliegtuig te nemen (Lyon, Marseille, München, Metz, Bonn, Bordeaux…). Nergens houdt de studie rekening met de kostprijs. Een trein is meestal duurder dan het vliegtuig. De werkdag op de trein heen en terug moet extra betaald worden. Nergens wordt de vraag gesteld of al deze dienstreizen wel nodig zijn. Hoeft schepen Heyse echt naar Modena (Italië) voor een conferentie over het klimaat van de Climate Alliance? Is het werkelijk nodig dat een ambtenaar van de Dienst Asiel- en Vluchtelingenbeleid naar Milaan trekt voor een overleg over lokaal beleid voor mensen zonder wettig verblijf? Hoeveel van die reizen zijn eigenlijk cadeautjes voor trouwe personeelsleden, hoeveel zijn er echt nuttig?

men we bijvoorbeeld een Sophie Wilmès. Ook al is die eerste minister in lopende zaken, soms krijgt men de indruk dat ze premier is met volheid van bevoegdheden. Het bezoek aan Congo past in die imagovorming. Men onderschat in Vlaanderen het heimwee dat Franstalige liberale kiezers inderdaad hebben naar het oude unitaire België met zijn Afrikaanse kolonie. Met haar bezoek wil Wilmès zich enig staatsmanschap aanmeten. Komt er nog bij dat Europees Commissaris Didier Reynders en zeker Europees president of raadsvoorzitter Charles Michel regelmatig in het nieuws komen. Zij worden ondanks hun internationale functie nog altijd als MR-kopstukken gezien. Op het MR-hoofdkwartier is te horen dat Bouchez hun bekendheid in een nieuwe verkiezingscampagne graag wil uitspelen. Dat ergert de PS. Die vindt dat de MR op die manier boven het eigen gewicht blijft boksen. Niet vergeten dat de helft van de ministers in de federale restregering Franstalige liberalen zijn. Eén van de redenen waarom de PS de voorbije maanden hoopte dat er toch een regering zou komen, was niet alleen omdat de partij zelf ministers kan leveren.

Ook omdat dan het soortelijk gewicht van de MR onvermijdelijk vermindert. Sommigen Franstalige socialisten zijn van oordeel dat Bouchez de formatie of informatiegesprekken op een bepaald moment liet aanslepen omdat de federale MR-ministers zich comfortabel voelden in hun positie.

WALLONIE

PS zoekt zichtbaarheid Ook vanuit de Waalse regering lijkt de MR in de media de eerste viool te spelen. Aangezien een Elio Di Rupo de afstandelijke Waalse minister-president speelt, is een Jean-Luc Crucke (MR), de Waalse begrotingsminister, in het ‘mediagat’ gesprongen. Bij de PS houden de Waalse ministers zich afgezien van Pierre-Yves Dermagne - die kon scoren met het optreden tegen het gesjoemel bij Publifin/Nethys - eerder op de vlakte. Op het PS-hoofdkwartier denkt men na over een strategie om het mediaterrein in de aanloop naar mogelijke vervroegde federale verkiezingen te bezetten. Paul Magnette moet het voorlopig alleen bolwerken. Er is ook federaal Kamerfractieleider Ahmed Laaouej, maar die is vooral in Brussel bekend. Er is nood aan Waalse PS-koppen om de MR-armada te counteren, stelt men. Daar hebben de Franstalige socialisten nog werk. Het is opvallend dat de meest virulente reactie op de geplande herstructurering bij de farmareus GSK in Waals-Brabant van Laaouej kwam, een Brusselaar dus. Laaouej wou strengere regels rond herstructureringen: bedrijven die winst maken zouden niemand mogen ontslaan.

Er werd eens hard gelachen om die uitspraak. De PS werd ook hier overvleugeld door een kalmere MR. Waals vice-minister-president Willy Borsus (MR) stelde dat men voorzichtig moest zijn in de reacties, want “ondanks de geplande 1000 banen die verdwijnen, werken er nog altijd 9500 mensen bij GSK. Het is de grootste private werkgever in Wallonië en goed voor 500 miljoen euro investeringen.”

PICARD

8

Actueel

13 FEBRUARI 2020

DIPLOMATIEKE VALIES

Russisch-Turkse relatietest

De gespannen situatie op het terrein tussen Turkije en het Syrië van Assad plaatst Rusland, als diens laatste belangrijkste bondgenoot, in een moeilijk parket. De hele situatie weegt op de Russisch-Turkse relaties, historisch een erg moeilijke band waar de voorbije decennia hard aan werd gewerkt. De hamvraag is nu hoe de incidenten opwegen tegenover deze investeringen. Blijft de band, of sneuvelt hij op het Syrische altaar?

Turks-Russische as. De geest was echter uit de fles en een bepaalde dynamiek had zich in werking gesteld. Dit mondde uit in een belangrijk bezoek van Poetin aan Turkije in de zomer van 2009, niet onterecht als ‘historisch’ bestempeld.

Keerpunt 2009

De complexiteit van de oorlog in Syrië zit hem in het feit dat elke betrokken actor er een eigen agenda op na houdt. Het was in het begin van het treffen niet anders dan vandaag.

Resultaat is een complexe puzzel die in zowat elke fase van het conflict een ander uitzicht kreeg. Ook nu weer.

President Assad, wiens nakend einde ettelijke keren als een onafwendbaarheid werd voorspeld, zit nog steeds in het zadel. En los van het feit dat hij het zo wil houden, wil hij ook de herovering van het volledige Syrische grondgebied, met inbegrip van Idlib, de provincie waar het belangrijkste verzet tegen zijn regime zich teruggetrokken heeft. Alleen, daar bevinden zich nu ook de Turken, voor wie het erom draait de Koerden klein en de vluchtelingen op afstand te houden.

En als het even kan, zou Ankara daar nog graag wat territoriale expansie aan koppelen. Een duidelijk soevereiniteitsprobleem dus.

Oorlog “Turkije heeft Syrië al lang geleden de oorlog verklaard, zij het achter de schermen,” liet Semyon Baghdasarov, directeur van het ‘Central for the Study of the Middle East and Central Asia’, onlangs nog optekenen.

“Erdogan was een van de belangrijkste initiatiefnemers om Assad te verwijderen, wat men trouwens in Damascus niet vergeten is. Inmiddels bezet Turkije een gebied van 4.000 vierkante kilometer, waarin zich verschillende steden bevinden.

Is er een andere manier dan dit als oorlog te bestempelen?”

En dan is er Rusland, dat misschien wel de moeilijkste positie inneemt, maar ook de belangrijkste - en misschien enige - actor is die ervoor kan zorgen dat de huidige situatie niet escaleert. Toen Moskou vaststelde dat Obama geen gevolg gaf aan Assads overtreding van de rode lijn die hij trok, hebben ze hun volle gewicht achter de verguisde president geplaatst. Met succes, zo is gebleken. Maar de clash tussen Turkije en Syrië plaatst hen vandaag in een moeilijk parket.

Assad steunen, betekent Tur-

kije tegen de haren strijken, terwijl de voorbije jaren net sterk geïnvesteerd werd in wat een historisch erg moeilijke relatie is. Maar stelt men zich welwillend op tegenover de Turken, dan laat men bondgenoot Assad stikken, of dat zal alleszins de perceptie ervan zijn.

Fundering van de investering De Russisch-Turkse relaties kennen een interessante geschiedenis van pakweg twee decennia. Rond Kerstmis 2002 bracht Erdogan, vlak na zij succesvolle verkiezingsoverwinning, een bezoek aan Moskou, gevolgd door een tegenbezoek van Poetin twee jaar later. En wat dit laatste betreft: het was de eerste keer dat een Russische (of Sovjet-) leider Turkije bezocht in meer dan drie decennia, wat tekenend is voor de troebele relaties. Er klonk een engagement om het moeilijke verleden “vol stereotypen” achter zich te laten. Meer dan eens vochten beide landen een robbertje uit, tijdens de koude oorlog zaten ze ook in het andere kamp en eigenlijk hebben ze een lange geopolitieke tegenstelling waarbij het Ottomaanse Rijk een hindernis was voor de Russische zuidelijke drang naar warme zeeën.

Het was opmerkelijk dat vrijwel overal protest tegen dit initiatief gehoord kon worden.

In de betrokken landen natuurlijk, maar ook in het Westen, waar men maar niets vond aan het ontstaan van een mogelijke

Tal van samenwerkingsakkoorden werden toen ondertekend. Gas, olie, maar ook kernenergie. Het pallet was verrassend breed. Analisten zijn het erover eens dat tijdens dat eerste decennium van deze eeuw belangrijke funderingen werden gegoten. En dat was nodig om de daaropvolgende stormachtige jaren door te komen. De ingenomen posities in het Syrisch conflict plaatsten de twee landen tegenover elkaar, maar ook de annexatie van de Krim was een storingsfactor (Turken nemen het op voor de zogenaamde Krim-Tataren).

Toen in 2015 een Russisch gevechtsvliegtuig door een Turkse F-16 werd neergehaald, daalde de temperatuur onder nul. Toch slaagde men erin het kwik weer wat omhoog te krijgen. “We agree to disagree”, werd wel vaker in diplomatieke kringen opgevangen. Begrijp: er staat meer op het spel dan die twistpunten, voor beide partijen trouwens. Zo slaagde Rusland erin S-400 raketten aan Turkije te verkopen, ongezien voor een NAVO-lidstaat. Turkije wou al een hele tijd ‘diversifiëren’ op militair vlak, en daar was Rusland een handig instrument voor. Maar wat nu?

Oekraïense groet Het is opvallend hoe de voorbije weken een aaneenschakeling van incidenten zijn geweest, maar toch bleek telkens dat de communicatielijnen open bleven. De vraag is alleen hoe lang dit zal blijven duren als de voorvallen zich opstapelen. Dat er doden vallen, maakt het niet gemakkelijker.

Net zomin als de verhalen dat Turkije actief strijders ronselt voor het verzet tegen Assad. En wat te denken van het bezoek van Erdogan aan Oekraïne kort geleden, dat hij afsluit met een groet die verdacht veel deed denken aan die van de Oekraïense nationalisten die tijdens WOII samen me de Nazi’s tegen de Sovjets vochten? De komende weken zullen uitmaken hoe gevaarlijk dit dansen op een vulkaan werkelijk is.

MICHAËL VANDAMME

Assad en zijn echtgenote in 2009

Buitenlands spervuur Schaarste en folteringen In 2014 werden Donetsk en Luhansk veroverd door een alliantie van Russischsprekende separatisten en Russische troepen met uniformen en pantservoertuigen zonder kentekens. In beide regio’s werden ‘Volksrepublieken’ uitgeroepen. Sindsdien heerst er absolute wetteloosheid. Gewapende groepen kunnen ongestraft mensen ontvoeren, gevangenzetten en folteren.

Het gaat niet alleen om pro-Russische milities, maar ook om kozakken en Tsjetsjeense moslims die tegen de christelijke Oekraïners werden ingezet. Nadat er twee keer een gevangenenruil is geweest tussen Oekraïne en Rusland, is er nu ook informatie uit eerste hand over de behandeling van gevangenen in die ‘Volksrepublieken’. De fotografe Zoya Szu, die in Kiev woont, maakte er de aangrijpende reportage “After Captivity” over, met getuigenissen van overlevenden. Zoals Bohdan Serhiyets bijvoorbeeld, die zonder reden in de gevangenis werd gegooid.

Zijn bewakers kerfden een hakenkruis in zijn rug en trokken twee van zijn vingernagels uit. Of Dmitry Kluger, een Joods-Oekraïense inwoner van Donetsk, die net zoals zijn medegevangenen voortdurend werd afgeranseld door bewakers die elkaar in shiften aflosten. Hij ondernam zelfs een zelfmoordpoging omdat hij bang was dat hij de namen van Oekraïense vrijwilligers zou verraden. Vitaliy Paraskun, een priester van een Evangelische kerk, toont een foto van vlak na zijn vrijlating. Daarop is hij even uitgemergeld als een overlevende uit Auschwitz of de Goelag.

Hij werd gevangengenomen door een bende kozakken, gefolterd en 199 dagen lang opgesloten in een ijskoude kelder vol ratten. Welkom in de ‘Volksrepublieken’!

Gekkenhuis De Democraten in Iowa waren niet eens in staat een ordelijke voorverkiezing te organiseren voor 200.000 leden. Het werd een chaos met Zimbabwaanse dimensies. En dat wil dan een land van bijna 330 miljoen inwoners besturen. Tenslotte, na veel geknoei met de verkiezingsapp, bleek Buttigieg als winnaar uit de bus te zijn gekomen. De Democratische Partij is een gekkenhuis geworden en Buttigieg is daar geen bewaker of geen psychiater, maar een patiënt met zeer ernstige symptomen van linkse waanzin. Tijdens een debat op ABC News beloofde hij het afschaffen van gevangenisstraffen voor drughandelaars en dealers. Niet gewoon een gek, maar een gevaarlijke gek dus.

Momenteel zitten er in de VS alleen al in de federale gevangenissen - privégevangenissen en gevangenissen van de deelstaten niet meegerekend - ongeveer 74.000 gedetineerden. De grootste groep daarvan wordt gevormd door drughandelaars.

Gewone gebruikers krijgen natuurlijk bijna nooit gevangenisstraffen. Als Buttigieg president wordt en zijn plan kan doordrijven, zullen die dus bijna allemaal vrijgelaten worden, behalve als ze ook nog wegens andere misdaden zijn veroordeeld. Dat zou een nationale ramp zijn. Eigenlijk wordt de ‘war on drugs’ in de VS nog niet hard en consequent genoeg gevoerd. In 2017 stierven 72.287 inwoners van de VS aan een overdosis. Dat is meer dan er tijdens de twintig jaar

durende oorlog in Vietnam stierven. En daar bovenop komen dan nog de vele door drugs geruïneerde levens van mensen die in de prostitutie of in de psychiatrie eindigden of die zelf misdadigers werden. En men moet niet beweren dat een harde aanpak niet kan werken. De winsten uit drughandel zijn zo enorm, dat zelfs gevangenisstraffen niet echt afschrikwekkend zijn. Dit schreeuwt om nog een veel hardere aanpak. De opiumplaag in China, met tientallen miljoenen verslaafden, werd door Mao in twee jaar tijd snel en efficiënt uitgeroeid: door alle drughandelaars te executeren. Voor de rest was Mao een psychopathische massamoordenaar. Maar dat ene goede doel heeft hij wel bereikt.

Criminelen aller landen, stem Democraat!

Denkt de lezer dat wij overdrijven als wij schrijven dat de Democraten waanzinnig zijn geworden? Lees dan de tekst eens van hun wetsvoorstel inzake immigratie, dat zij de “New Way Forward Act” noemen. Het voorstel werd ingediend door 44 Democratische verkozen in het Huis van Afgevaardigden.

Daarbij zijn natuurlijk ook de twee gevaarlijkste fanatici uit het Huis: Ilhan Omar en Alexandria Ocasio-Cortez. De ene is een islamitische extremiste, de andere een linkse. Maar tegenwoordig gaat het ene naadloos in het andere over. Dit is ongetwijfeld het meest destructieve voorstel uit heel de Amerikaanse politieke geschiedenis. Volgens de huidige wetgeving kunnen immigranten in de VS automatisch gedeporteerd worden als zij veroordeeld zijn wegens twee soorten ernstige misdaden. De eerste soort, ‘Moral turpitude’, omvat bijvoorbeeld moord, opzettelijke doodslag, verkrachting, echtelijk geweld, incest, kindermishandeling en roof. ‘Aggraved felony’ omvat onder andere moord, drughandel, wapensmokkel en paspoortfraude. Het moet gaan om misdaden waarop minstens een jaar gevangenis staat. Immigranten die zo’n misdaden hebben gepleegd, worden dan na het uitzitten van hun gevangenisstraf onmiddellijk op een vliegtuig naar hun thuisland gezet. Maar als de voorgestelde wet van kracht wordt, zal dat niet meer mogelijk zijn. Ook paspoortfraude zal niet meer tot uitzetting kunnen leiden. Een proces en/of een uitzettingsprocedure dan maar? Dat zal in theorie nog wel kunnen, maar in de praktijk zal het heel moeilijk worden. Het zal alleen nog kunnen als er een straf van minstens vijf jaar werd uitgesproken. De maximumstraffen voor zulke misdaden liggen in de VS hoger dan in Europa. Maar uit federale statistieken blijkt dat zelfs voor verkrachting, seksueel misbruik van kinderen en doodslag de straffen in de praktijk dikwijls onder de vijf jaar liggen. Dank zij de “New Way Forward Act” zulke misdadigers dus in het land kunnen blijven, en op termijn zelfs Amerikaanse staatsburgers kunnen worden. En zelfs als ze méér dan vijf jaar cel gekregen hebben, zullen rechters nog altijd de bevoegdheid hebben een deportatiebevel te annuleren. Is dat waanzin of niet?

En als u toch nog twijfelt: als kers op de linkse taart werd een bepaling toegevoegd waardoor die wet met terugwerkende kracht toegepast zal worden.

Tussen 2002 en 2018 werden in de VS 480.000 illegalen uit het land gezet.

Het nabije buitenland

13 FEBRUARI 2020

DE STRIJD OM DE BURGEMEESTERSSJERP VAN PARIJS Volgende maand vinden in Frankrijk gemeenteraadsverkiezingen plaats. Iedereen kijkt natuurlijk naar de kiesstrijd in Parijs. Ondanks jaren wanbeleid lijkt de socialistische burgemeester Anne Hidalgo op weg naar een herverkiezing. Tenzij de centrumrechtse Rachida Dati, ex-minister van Justitie onder Nicolas Sarkozy, roet in het eten komt gooien.

Zij maakt kans als anti Hidalgo-kandidate. Ook al omdat de partij van president Emmanuel Macron, La République en Marche, in verdeelde slagorde opkomt.

Vuilnis op staat, een rattenplaag, tentenkampen met illegalen, onoverzichtelijke files,… Het lokale beleid in Parijs was de voorbije jaren een totale ramp. De socialistische burgemeester Anne Hidalgo wou van de Franse hoofdstad een groen-rood experiment maken. Het gevolg was totale chaos, met een totaal gedesorganiseerd afvalbeleid en een nooit geziene mobiliteitsknoop. Fietsen en openbaar vervoer werden de norm en de auto’s moesten op steeds kleinere invalswegen naar Parijs puffen.

Men zou verwachten dat Hidalgo een moeilijke lokale stembusslag tegemoet gaat, maar niets is minder waar. De peilingen tonen aan dat Hidalgo in maart wellicht opnieuw de burgemeesterssjerp zal mogen omgorden. Dat is te danken aan de verdeeldheid bij de tegenstanders en het typische Franse kiessysteem in twee rondes. Bij de gemeenteraadsverkiezingen mogen de kandidaten die 15 procent hebben gehaald opnieuw meedoen. Er vormen zich soms allianties, maar als er drie of vier kandidaten overblijven in Parijs, dan haalt de kandidaat het met het hoogste aantal stemmen, 50 procent is dan niet nodig.

La République en Marche verdeeld Volgens de peilingen zou Anne Hidalgo in de eerste ronde 23 procent van de stemmen halen. Dat is weinig. 57 procent van de ondervraagde Parijzenaars zijn ontevreden over haar beleid en 63 procent willen geen herverkiezing. Maar Hidalgo heeft het voordeel dat haar tegenstanders nog zwakker staan. Rachida Dati van de conservatieve Les Républicains profileert zich als uitdaagster. Dati is de voormalige minister van Justitie onder president Nicolas Sarkozy. Zij haalt in de peilingen 20 procent. Benjamin Griveaux van La République en Marche (LREM) haalt slechts 16 procent. LREM, de partij van president Emmanuel Macron, treedt in verspreide slagorde op. Er is immers een dissidente lijst onder leiding van Cédric Villani (10%). Indien LREM niet verdeeld was, dan zou Hidalgo een gevaarlijker uitdager hebben. Verder is er nog de ecologist David Belliard, die 14,5 procent haalt in de peilingen. Zoals het er nu naar uitziet zouden zowel Hidalgo, Dati, Griveaux als Belliard de tweede ronde halen. Dan wint Hidalgo omdat ze de meeste stemmen zal halen. Zelfs indien de groene kandidaat of die van La Répubique en Marche zich terugtrekt en de liberale en groene stemmen worden opgeteld, kan Hidalgo niet uit het Parijs stadhuis worden verdreven.

De onverwachte Dati De enige mogelijkheid om de socialiste van de macht te houden in de Franse hoofdstad, lijkt een snelle eindsprint te worden van Rachida Dati van Les Républicains. Zij staat zoals vermeld nog lager in de peilingen dan Hidalgo, maar lijkt steeds meer stemmen weg te halen van de LREM-kandidaten. Dati focust op stedelijke thema’s als woningbeleid en afvalbeleid. Over mobiliteit, een gevoelig thema bij veel Parijs bobo’s, zegt ze niet teveel. Dati denkt te kunnen winnen door zo veel mogelijk an-

BRUGGEN SLAAN Op het ogenblik dat de Schotten mentaal weer wat verder afdrijven van het Verenigd Koninkrijk, komt Prime Minister Boris Johnson met een ambitieus plan voor de dag. Een brug moet Schotland met Noord-Ierland gaan verbinden. Een poging van de regering in Londen om het uiteenvallen van het Verenigd Koninkrijk tegen te gaan?

In Antwerpen wordt al ruim twee decennia gediscussieerd over mogelijke oplossingen om de fileproblematiek rond de stad aan te pakken. Lange tijd werd door heel wat politici gepleit om een grote brug te bouwen, over de Schelde. Intussen steekt nog altijd geen spade in de grond en komt er van een brug niets in huis. In het Verenigd Koninkrijk wordt wel nog overwogen om een gigantische brug te bouwen. Hoe realistisch is het grootschalige project om Noord-Ierland en Schotland met elkaar te verbinden?

Of gaat het hier om een knotsgek idee dat Boris Johnson op een blauwe maandag, plots de wereld instuurde?

Geen nieuw idee ‘Er is niks nieuws onder de zon’, zo wist Prediker ons al te melden, in een van de verhalen uit de Bijbel. De suggestie om Schotland en Noord-Ierland met elkaar in te verbinden, middels een brug, is niet gisteren ontstaan. In 2007 werd al gespeeld met het idee. ‘The Centre for Cross Border Studies’, een denktank, stelde toen reeds voor om een brug met een lengte van wel 21 mijl, omgerekend bijna 40 kilometer, te spannen over het Noordelijke deel van de Ierse Zee. De denktank raamde de kosten toen op zo’n 4,16 miljard euro en stelde dat het plan haalbaar was. Immers, in China was eerder een soortgelijk project tot stand gekomen.

Zo’n dertien jaar later komt het idee nu terug in de actu-

aliteit. Waarom geen brug bouwen, waarbij het Noord-Ierse Larne verbonden wordt met het Schotse Portpatrick. Waar de kosten in 2007 nog geraamd werden op 4,16 miljard euro, komen berekeningen nu uit bij een slordige 18 à 24 miljard euro. Maandag bevestigde een woordvoerder van Downing Street 10, de ambtswoning van de Prime Minister, dat Boris Johnson inderdaad toestemming had gegeven aan hooggeplaatste ambtenaren om het project opnieuw te onderzoeken en de haalbaarheid ervan in kaart te brengen.

Ierland wil niet betalen Dat de brug voordelen genereert, staat buiten kijf. Vlottere treinverbindingen kunnen het luchtverkeer ontlasten. We zijn toch allemaal voor een schoner klimaat, nietwaar? Ook zal het bouwwerk de economische bedrijvigheid tussen Noord-Ierland en Schotland bevorderen. Het was wachten op een reactie van Nicola Sturgeon, de nationalistische Eerste Minister van Schotland. “Ik ben het idee van een brug niet ongenegen. Alleen is het de vraag of Boris Johnson zomaar twintig miljard pond ergens heeft liggen. Dit bedrag kan besteed worden aan andere, meer belangrijke zaken.”

Het kostenplaatje is inderdaad een struikelblok. Leo Varadkar, Prime Minister van de Ierse Republiek, vindt een brug geen slecht idee. Al voegde hij er meteen fijntjes aan toe dat het Verenigd Koninkrijk het project geheel zal moeten bekostigen. Op geld van de Ieren zal Boris Johnson dus niet moeten rekenen.

Toch is er een (iets) goedkopere optie. Eerder gemaakte plannen laten zien dat de brug ook noordelijker geplaatst kan worden. Gedacht wordt daarbij aan een verbinding tussen het Noord-Ierse Torr Head en Mull of Kintyre, in Schotland. Deze gebieden liggen dichter bij elkaar, waardoor het aantal kilometers zee dat overspannen dient te worden,

Een nationale betekenis Zelfs als Dati niet wint, is een goede score welkom voor de geteisterde Les Républicains. Het zou aantonen dat er ter rechterzijde nog plaats is naast het Rassemblement National van Marine Le Pen. De uitslag van de lokale verkiezingen in Parijs heeft altijd een nationale betekenis. Eind jaren ’70 gebruikte Jacques Chirac het Parijse burgemeesterschap in de races naar het Elysée. Dati heeft natuurlijk niet dezelfde ambities, maar het zou Les Républicains een nieuwe boost geven. Veel zal afhangen van wat er in andere grote steden gebeurt. Door de partijpolitieke versnippering zijn verrassingen niet uit te sluiten. Al moet het lokale electorale effect niet worden overdreven. In 1947 had Charles de Gaulle zich teruggetrokken in Colombey-les-Deux-Eglises, moe van de partijpolitieke spelletjes in Parijs. In de herfst van dat jaar haalde zijn partij, het RPF (Rassemblement du Peuple Français) een klinkende overwinning tijdens de lokale verkiezingen: 40 procent. De Gaulle was ervan overtuigd dat hij ook nationaal opnieuw aan de macht zou komen, maar de regering van socialisten en centristen in Parijs liet weten dat de gemeenteraadsverkiezingen los stonden van de nationale politiek. De Gaulle bleef nog 11 jaar in Colombey.

SALAN

ENGELAND veel lager uitvalt. Hieruit volgt uiteraard dat ook de kost van de bouw goedkoper zal zijn. Nadeel bij dit traject is dat de aansluitingen op andere verkeersaders pover zijn, waardoor de economische terugverdieneffecten kleiner lijken.

In de sector van de scheepvaart worden de plannen erg lauw onthaald. Een brug kan immers het gebruik van veerboten en containerschepen sterk doen afnemen. “De brug heeft geen meerwaarde, ze zou enkel bestaande zeevaartroutes vervangen. De brug tussen Noord-Ierland en Schotland zou enkel concurrentie opleveren voor onze ferry’s,” aldus de directeur van de Kamer voor de Scheepvaart, die eraan toevoegt dat het “veel nuttiger is het geld aan te wenden om nieuwe wegen aan te leggen en treinverbindingen tussen de bestaande havens te verbeteren.”

Vliegveld op het water Waarom komt Boris Johnson nu opnieuw met dit plan voor de dag? Brexit speelt hierbij een rol. De unionisten in Noord-Ierland willen niet dat zij als pasmunt gebruikt worden bij de onderhandelingen met de Europese Unie, om tot een nieuw handelsakkoord te komen. Door een verbinding te maken met Noord-Ierland benadrukt Johnson dat hij de eenheid van het Verenigd Koninkrijk ten allen tijden zal verdedigen en er overal eenzelfde douanetarief ten overstaan van EU-producten moet gelden. Voor het armlastige Schotland kan de brug de handel met het Ierse eiland versterken. Johnson beseft dat de geesten in Schotland rijpen om een nieuw onafhankelijkheidsreferendum te organiseren.

Of de brug er daadwerkelijk komt, is nog maar de vraag.

Destijds, toen Johnson burgemeester van Londen was, wilde hij al grote infrastructuurwerken uitvoeren. Zo wilde hij een luchthaven aanleggen in de rivier de Thames. Dit vliegveld is er niet gekomen.

LVS

Bei uns in Deutschland wen met Ramelow als kandidaat-Minister-President naar de ‘Landtag’. De AfD droeg zoals verwacht een tegenkandidaat voor, en ook de FDP schoof een kandidaat naar voren: de liberaal Thomas Kemmerich. Het resultaat van de stemming deed een verbijsterde Ramelow naar zijn voorhoofd grijpen: hij werd in de derde stemronde weggestemd, en haalde slechts 44 stemmen. Kemmerich behaalde er dankzij de AfD-stemmen 45, en werd gekozen. De democratie van Thüringen had gesproken en weerspiegelde wat de kiezer vroeg: een rechts beleid.

Orkaan van hysterie Met haar stemgedrag zorgde de AfD voor een tweede aardschok. Links ging door het dak van verontwaardiging. De fractieleidster van de groenen, die zowaar al een bloementuil voor Ramelow had meegebracht, smeet die woedend voor de voeten van Kemmerich. In de Duitse systeempers barstte een orkaan van hysterische onzin los: de jaren ’30 waren terug, de democratie stond op ineenstorten, de stemming zou zowaar een heruitgave van het nazisme van Hitler zijn...

Merkel toeterde vanuit Zuid-Afrika dat de stemming ‘onvergeeflijk was’. De Antifa-knokploegen, gesteund door pers en staat, gingen aan het werk: de privéwoning van Kemmerich werd beklad, kantoren van de FDP werden aangevallen.

Vanuit Berlijn werd operatie ‘intimideer Thüringen’ opgestart. Bij de FDP werd geëist dat Kemmerich zijn ambt zou neerleggen, met gemengd resultaat: eerst zegde hij dat hij ontslag nam, een dag later kwam hij daarop terug, om daarna toch weer zijn ontslag aan te kondigen... Dat de FDP van Thüringen niet gediend is van de marsbevelen uit Berlijn is duidelijk.

Bij de CDU is de ravage nog groter. De kersverse partijleid-

FRANKRIJK

ti-Hidalgo-stemmen binnen te halen. Ze spiegelt zich aan de manier waarop Rudolph Giuliani in New York de criminaliteitscijfers deed dalen na jaren van permissief wanbeleid. Dati spreekt terecht van “anarchistische situaties” in Parijs. Ze wijst op het bos van Vincennes en Boulogne waar migrantenkampen staan, drugshandel welig tiert, illegalen kampen hebben opgezet en bendes de macht hebben gegrepen. Dati heeft het voordeel dat ze van Algerijnse afkomst is en dus niet als racist kan worden weggezet door de linkse weldenkenden.

Right or wrong

CDU-BAAS AKK GEEFT HET OP De Duitse deelstaat Thüringen met 2 miljoen inwoners is voormalig DDR-gebied: hier geen massa’s immigranten, en geen politieke correctheid. Thüringers voelen zich Duits zonder complexen, zeggen openlijk hun mening over immigratie en Merkel, en moeten van politieke betutteling vanuit Berlijn niets weten.

Sinds 2014 werd Thüringen bestuurd door (extreem)links, met een monstercoalitie van communisten, socialisten en groenen, maar in 2019 koos Thüringen voor rechts. Bij de verkiezingen voor de 90 zetels in het deelstaatparlement haalde de extreemlinkse partij ‘Die Linke’, opvolger van de communistische DDR-partij SED, 29 zetels, eentje meer dan voordien. De socialisten van SPD haalden er 8, 4 procent minder dan vroeger.

De Groenen kregen er 5, eentje minder dan voorheen. De (extreem)linkse coalitie van ‘rood-rood-groen’ verloor zo haar nipte meerderheid. De zittende Minister-President van Thüringen, de communist Boris Ramelow, werd democratisch weggestemd.

De verschuiving naar rechts was vooral te danken aan de rechts-nationalistische AfD. Die partij ging van 11 zetels in 2014 naar liefst 22 zetels: een echte aardschok. De CDU zakte van 34 zetels naar toch nog 21. De kleine liberale FDP wipte met nipt 5 procent over de kiesdrempel, en veroverde zo de cruciale 5 zetels op de ‘wip’ tussen links en rechts. 48 zetels voor rechts, 42 voor links: de kiezer van Thüringen wil een rechts beleid, veel duidelijker wordt het niet.

Extreemlinks en links staken echter hun voelhorens uit naar Berlijn, en van daaruit kwam een geruststellend signaal: de FDP en de CDU zouden nooit samenwerken met de AfD, en bij een stemming zou de communist Boris Ramelow gesteund worden.

Op woensdag 5 februari 2020 trok links dan ook vol vertrou-

Si la France m’était contée

9

DUITSLAND ster Annegret Kramp-Karrenbauer (AKK), trok naar Thüringen om de lokale CDU even in te peperen dat ze Ramelow moest aanvaarden. Slecht bekwam het haar: na 6 uur verzet van de Thüringse CDU’ers moest ze met de staart tussen de benen terugvluchten naar Berlijn met de mededeling dat… links een andere kandidaat dan Ramelow moet voorstellen. Wat een afgang.

Einde AKK had daarmee in haar eigen CDU alle gezag verloren. Op 10 februari kondigde ze aan dat ze stopt als partijvoorzitster en gedoodverfd opvolger van Merkel als bondskanselier. De reden? “Er is binnen CDU geen duidelijkheid over de koers ten aanzien van Die Linke en Afd”, zo klonk het. Daarmee is de richtingenstrijd binnen de CDU opnieuw losgebarsten: daarover meer volgende week.

Wat gaat er nu gebeuren in Thüringen? Gaan FDP en CDU in Thüringen door de knieën, en aanvaarden ze alsnog de communist Ramelow? Met de AfD op rechts is dat politieke harakiri.

Vervroegde verkiezingen dan maar? Links hoopt daarop, want als de FDP weer onder de kiesdrempel verdwijnt, dan haalt links misschien weer een meerderheid in zetels… Vanuit Berlijn bevelen SPD en CDU/CSU, de ‘Grote Coalitie’, zo’n nieuwe verkiezing.

Maar de lokale CDU plooit voorlopig niet. Als er iets is waar je Thüringers kwaad mee krijgt, dan is het wel de indruk geven dat je plooit voor Berlijn. En de partij die lachend klaar staat om bij nieuwe verkiezingen protestkiezers op te vangen is... de AfD.

HDG

10

Beeldspraak

13 FEBRUARI 2020

MEDIALAND

FILM is het maar onze indruk, maar volgens ons waren dat trouwens opvallend vaak dezelfde stemmen die in 2019 gepleit hebben voor een even doortastend beleid in het Westen… als het over het klimaat gaat. Dat op amper een paar weken tijd de bom barstte en afdoende aangetoond werd dat dictaturen zelden de oplossing voor een probleem zijn, maar vaak de problemen alleen maar groter maken, is slecht nieuws voor al wie pleit voor regeringen van eco-technocraten, die tegen de wil van de bevolking in allerlei klimaatmaatregelen doorduwen.

CNN: Trumps expertenteam tegen coronavirus niet divers genoeg Een mens zou denken dat, wanneer je een expertenteam samenstelt om een dodelijke ziekte op te volgen die zich razendsnel verspreidt, het vooral van belang is dat je de beste experten aan boord hebt. Een principieel tegenstander van racisme zou daar nog aan toevoegen dat geslacht, huidskleur of geloofsovertuiging geen rol zouden mogen spelen bij de selectie van die experten. Mis poes natuurlijk, want waar maakte journalist Brandon Tensley van CNN op 30 januari een groot punt van? Precies: dat er in het expertenteam van Donald Trump om het coronavirus op te volgen te veel blanke mannen zaten.

Dit voorval illustreert alweer hoe ‘eerlijk’ de pers Donald Trump blijft benaderen. Blijkbaar maakt het voor Brandon Tensley eigenlijk niet veel uit of het coronavirus binnenkort in de VS lelijk huis houdt of niet, als zwarten en vrouwen zich maar voldoende gewaardeerd voelen wanneer er een foto van een expertenteam gepubliceerd wordt op Twitter.

Dark Waters

Nog niet zo heel lang geleden, in 2015, werd de productie van teflonpannen, met het chemische bindmiddel PFOA erin, massaal verboden. In 2012 werd namelijk officieel aangetoond dat PFOA verband houdt met verschillende vormen van kanker. PFOA werd echter niet alleen in de beruchte anti-aanbaklaag van pannen gebruikt. Ook in taart- en cakevormen, croque-ijzers en gourmetstellen.

Afzettingsprocedure: pers likt haar wonden Objectief ‘factchecken’, het blijft moeilijk We hebben het er al eerder over gehad: ‘factchecken’ is vaak niet meer dan een dekmantel om een politicus die een ongemakkelijke waarheid vertelt te ‘tackelen’ op een schijnbaar wetenschappelijk toontje. Vaak blijkt het echter niet meer dan wat ordinaire tegenpropaganda te zijn. Het begint immers al met het feit dat het dikwijls dezelfde politici zijn die zo’n ‘fact check’ moeten ondergaan. Dat wil zeggen: rechtse politici uiteraard.

Een Kristof Calvo of een Peter Mertens hoeven zelden te vrezen voor zo’n ‘fact check’ achteraf als ze nog eens goed op dreef zijn, maar zelfs als Theo Francken officiële cijfers van de overheid in een wetsvoorstel opneemt, zijn ze er bij de VRT niet te beroerd voor om hem daarover terecht te wijzen. Te gek voor woorden, zou u misschien in al uw naïviteit denken, maar het overkwam hem verleden week wel degelijk in het echt, nadat hij een wetsvoorstel ingediend had over gezinsherenigingen. Een ‘fact check’ van de VRT die nadien door de ‘fact check’ van de ‘fact check’ van SCEPTR overigens als grotendeels onwaar werd beoordeeld.

Nog iemand die vaak aan een ‘fact check’ onderworpen wordt, is Donald Trump. Ook deze keer klonk het meteen na zijn “State of the Union” dat hij er weer op los gelogen had. Maar wij moesten toch glimlachen toen we de ‘fact check’ van de VRT doorlazen en alleen maar konden vaststellen dat zelfs de VRT moest toegeven dat hij wat betreft de grote lijnen toch vooral het gelijk aan zijn kant had. Pijnlijk. Blijft natuurlijk wel dat Barack Obama achteraf nooit geconfronteerd werd met een ‘fact check’ van zijn toespraken en dat ook een eventuele Democratische opvolger van Donald Trump daar niet voor hoeft te vrezen. Maar o wee als een rechts politicus zelfs nog maar durft te beweren dat de zon in het oosten opkomt, want dan er kan altijd wel een manier gevonden worden om te stellen dat dat toch niet helemaal waar zou zijn.

Chinese aanpak corona-virus speelt ook media parten De Chinese overheid kreeg het verleden week nogal onverwachts erg te verduren vanwege haar aanpak van het coronavirus. Aanvankelijk oogstte China nochtans voornamelijk lof voor zijn doortastende aanpak door bijvoorbeeld de stad Wuhan helemaal in quarantaine te plaatsen.

De stemming sloeg echter om toen bekend raakte dat Li Wenliang, een dokter die het met de overheid aan de stok had gekregen toen hij zijn naaste omgeving voor het virus probeerde te waarschuwen, overleden was.

Plots bleek immers dat het verhaaltje van de Chinese overheid helemaal niet klopte. De eerste schok was dat ook jonge gezonde mannen, die voldoende toegang hebben tot de medische diensten, aan de ziekte kunnen overlijden. Maar de tweede schok was dat de Chinese overheid in eerste instantie vooral doortastend was geweest in haar pogingen om het hele zaakje in een doofpot te steken, inclusief enkele medische studenten die een ‘heropvoeding’ getrakteerd hadden gekregen.

Het is best mogelijk dat net die doofpotoperatie ervoor gezorgd heeft dat het virus nu zo wild om zich heen kan grijpen.

Voor de stemmen in de media, die aanvankelijk nogal bewonderend berichtten over de Chinese aanpak, is dat natuurlijk redelijk vervelend. Er waren trouwens vrij veel stemmen die wel brood zagen in die Chinese technocratische en autoritaire aanpak, die zich niet veel aantrok van het gepruttel van de bevolking. Misschien

De afzettingsprocedure is alweer achter de rug.

Reeds van in het begin was het duidelijk dat de procedure op niets zou uitdraaien, maar de Democraten vonden dat ze het aan zichzelf verplicht waren om toch maar te proberen. We durven er niet aan te denken hoeveel belastinggeld de zelfverklaarde verdedigers van de kleine man op die manier de afgelopen weken en maanden verspild hebben om zichzelf te verzekeren van een rolletje in een mediashow buiten proportie.

Niet alleen de Democraten likken vandaag hun wonden. Ook de pers, die zich heel gewillig voor de kar van de Democraten liet spannen, zit met een kater. Want opnieuw hadden ze zich op sleeptouw laten nemen en opnieuw hadden enkele journalisten zich er toe laten verleiden te beweren dat Donald Trump deze keer niet kon ontsnappen aan een afzetting. Daar was de bewijslast ook deze keer weer te groot voor, vonden zij.

Over bewijzen gesproken: het strijdpunt van de jongste dagen was of de Senaat nog nieuwe getuigen zou oproepen. Daarbij ging het in het bijzonder over John Bolton, de voormalig medewerker van Donald Trump.

Die beweert in een nog niet gepubliceerd boek dat Donald Trump persoonlijk tegen hem gezegd zou hebben, dat hij Oekraïne onder druk had gezet om een corruptieonderzkoek te starten tegen zijn politieke rivaal Joe Biden. Net dat wat de Democraten zo graag bewezen zouden zien.

Wat ons daarbij in de berichtgeving opviel, is de manier waarop die beweringen van John Bolton in de pers voorgesteld werden als vaststaande feiten. Nochtans gaat het om niet meer dan beweringen van een persoon die met slaande deuren uit het Witte Huis vertrokken is. Om maar te zeggen: als we het morgen aan de stok krijgen met onze hoofdredacteur en als gevolg daarvan uit onze weelderige lokalen verstoten zouden worden, kunnen ook wij een boekje schrijven waarin we zijn lidmaatschap van Groen uitgebreid uit de doeken doen.

Geen mens die dat ernstig zou nemen, laat staan als bewijs voor een rechtbank zou durven aanbrengen. Maar als het over de president van de Verenigde Staten gaat, en hij is een Republikein…

Iowa: afgang voor de Democraten Wat een afgang was dat daar voor de Democraten in Iowa. Zij gingen eens voor de hele wereld laten zien hoe je dat doet, de resultaten van een verkiezingen snel en transparant behandelen. Daarbij hadden ze ongetwijfeld nog de verkiezingen van 2000 in het hoofd, toen de Democraat Al Gore het onderspit moest delven voor George W. Bush na een hele reeks hertellingen in Florida. Sindsdien duiken er bij elke verkiezing in de VS in de bevriende pers verhalen op over stemmachines of telmachines die fouten maken, vooral als een Republikein het onverwacht wint van een Democraat. Zoals de lezer ongetwijfeld beseft, mogen alleen Democraten onverwachts winnen van hun tegenstander zonder dat dat zou wijzen op een manipulatie van de verkiezingen.

Maar zowat alles liep dus fout in Iowa. Eén zaak was dat de toepassing waarin de resultaten geregistreerd moesten worden, het verkeer niet aankon. Een andere zaak was dat de resultaten vervolgens gemakkelijk te wijzigen waren door buitenstaanders.

Of hoe de Democraten vooral aantoonden hoe het niet moet en dat zij nu bijzonder slecht geplaatst zijn om de komende maanden ook maar enige kritiek uit te oefenen op stemcomputers of telmachines. Men zou al voor minder de toespraak van een politiek tegenstander ostentatief aan flarden scheuren. Maar even opvallend: de pers bleef opvallend mild voor de Democraten bij dit fiasco en ging niet al te diep in op wat er allemaal fout liep.

Bij het oververhitten van PFOA komen er schadelijke dampen vrij die er zelfs voor kunnen zorgen dat vogels in de keuken dood neervallen. DuPont, het chemieconcern achter Teflon en PFOA, heeft vandaag de dag in Amerika nog steeds duizenden schadezaken tegen zich lopen. Maar wat ging er vooraf aan die schokkende onderzoeksresultaten in 2012? Dat weet bijna niemand. Acteur en producent Mark Ruffalo besloot het te verfilmen.

Het gevecht van een man die niemand kende Het begint in 1997. Wilbur Tennant is een boer in Parkersburg, West Virginia, die hulp uit onverwachte hoek krijgt, nadat hij maandenlang zijn koeien bij bosjes heeft zien neervallen. Hij is overtuigd dat het iets te maken heeft met de chemische fabriek verderop, een aftakking van de grote chemiereus DuPont. Maar bij meerdere pogingen om lokale hulp in te schakelen, van de gemeente, de dierenarts of bij advocaten, wordt Tennant keer op keer niet serieus genomen. Hij zal wel een onbekwame boer zijn, wordt hem verteld. Terwijl hij een duidelijk verband ziet tussen het water in zijn beek en een aangrenzend stuk land dat DuPont kocht om afval te dumpen. Maar DuPont, als belangrijke werkgever én gulle schenker in de streek, lijkt de hele omgeving in zijn macht te hebben. Uiteindelijk komt Tennant terecht bij Rob Bilott (Mark Ruffalo), een bedrijfsjurist die normaal gesproken chemiereuzen als DuPont in allerhande rechtszaken verdedigt. Maar gelukkig heeft Bilott een grootmoeder wonen in het stadje van Tennant en besluit hij toch op onderzoek uit te gaan.

Dat pakt anders uit dan Bilott verwachtte. Het gevecht met het miljardenbedrijf eindigt pas twintig jaar later, wanneer DuPont de zaak tegen 3.500 zieke omwonenden schikt voor 670 miljoen dollar. Op zoek naar wat de koeien van Tennant destijds zo ziek maakte, ploegt Bilott zich door duizenden documenten van DuPont en ontrafelt een hele hoop aan informatie die jarenlang in de doofpot werd gestoken. DuPont had namelijk in de jaren 1980 zelf al ontdekt dat PFOA, door hen ‘C8’ genoemd, schadelijk was voor de gezondheid van hun werknemers. En toch stootte Dupont veertig jaar lang onbeschaamd schadelijke stoffen in onze lucht, dumpte ze in het drinkwater en verwerkte ze in allerlei consumentenproducten.

Jarenlang stierven DuPonts werknemers onverwachts aan allerlei aandoeningen. Niet alleen in Amerika, maar ook in Nederland, bij DuPont Dordrecht. Het uiteindelijke bevolkingsonderzoek dat Bilotts juridische procedure veroorzaakte, nam maar liefst zeven jaar in beslag. Gelukkig nam Nederland hierna felle maatregelen tegen de schadelijke ‘PFAS’-stoffen, maar in Amerika is het nog altijd een lopend proces.

Onopvallende vertoning van een onopvallend schandaal “Dark Waters” valt jammer genoeg een beetje weg tussen alle Oscarnominaties die nu in de cinema spelen.

Maar wellicht kan ik u aanmoedigen om deze film toch te gaan zien. Het verhaal van boer Wilbur Tennant en de twintig jaren die volgden, verdient de aandacht. Op sommige momenten vond ik “Dark Waters” te veel gedramatiseerd, maar als je bedenkt dat het gevecht tegen DuPont al zo lang duurt, en twintig jaren onmogelijk vertaald kunnen worden naar een film van twee uur, snap ik de keuze van de regisseur Todd Haynes om de spanning op te voeren. “Dark Waters” blijft een buitenbeentje in het huidige filmcircuit, maar wekt wel de interesse, aandacht en afschuw (voor DuPont) op, die het verdient. Te zien vanaf 26 februari.

THIRZA NERISSA

Op de praatstoel

13 FEBRUARI 2020

11

Arnold Karskens, initiatiefnemer van “Ongehoord Nederland!”

“Wij zijn een tegengewicht voor de links-liberale indoctrinatie” Het is een project, “Ongehoord Nederland!” (ON!) genaamd. En ze willen een plek verwerven op de Nederlandse publieke omroep. Hun doel? Een stem geven aan zij die ongehoord zijn in vaak omstreden debatten rond migratie, milieu of de EU. We spraken met Arnold Karskens, voormalig oorlogscorrespondent en de drijvende kracht achter het initiatief.

Genieten van de rust vlakbij het bos, wat hij vrijwel dagelijks koppelt aan een fietstocht. Het is het tijdverdrijf van een gepensioneerde zoals er zoveel zijn in dit 21ste-eeuwse Vlaanderen. Maar Arnold Karskens doet meer als ‘actieve onder de niet-actieven’. Hij kan alvast terugblikken op een vrij apart professioneel verleden: oorlogscorrespondent. Het bracht hem in alle uithoeken van de wereld, erg vaak in gevaarlijke en stressvolle omstandigheden. Enkele decennia van dit bestaan eisen hun tol. “Mijn gehoor is niet zo goed meer”, legt hij uit, “een gevolg van iets te veel blootstelling aan explosies allerhande.”

We treffen mekaar rond een koffie in het Brusselse Watermaal-Bosvoorde, sinds dertig jaar al de plek waar hij na het professionele oorlogsgewoel thuis komt, of kwam.

Ongeveer even lang is hij getrouwd met een Brusselse vrouw (“Moeder Vlaams, vader Waals”). Dat de ontmoeting net hier en net nu plaatsvindt, is geen toeval natuurlijk. Enkele maanden geleden stond hij samen met enkele collega’s aan de basis van het project ‘Ongehoord Nederland!’ of kortweg ON!. Dat is dus hetgeen hij meer doet dan fietsen en genieten. Het doel van ON! is ruw samengevat een forum te creëren voor zij - mensen maar bovenal meningen - die niet aan bod komen in de mainstream media.

Mogen we zeggen dat ergernis aan de basis van uw project ligt?

Arnold Karskens: Maak er maar woede van. (lacht) Aan de idee ging een heel rijpingsproces vooraf. De voorbije jaren heb ik al heel wat geschreven over de Nederlandse media. En de laatste twee jaar ging mijn bijzondere belangstelling naar het specifieke verhaal

van het NOS-journaal, waar ik een zwartboek aan wijdde. Ik verzamelde tal van voorbeelden die gewoon niet kunnen, toch niet bij een openbare omroep als de NOS, die verplicht neutraal moet berichten.

Waar sommige zaken uitvergroot worden, veegt men er andere onder de mat. Het evenwicht dat de Mediawet voorschrijft is helemaal zoek geraakt in Nederland, net als in Vlaanderen trouwens, maar daar kunnen we het straks misschien nog wel over hebben. (glimlacht) Enkele maanden geleden liep ik Joost Niemöller, ook een kritische collega, tegen het lijf. We raakten aan de praat en kwamen tot het besluit dat we iets moeten doen. En dit was het begin van ON!.

Jullie aanpak is niet los te zien van de Nederlandse situatie, we komen er direct op terug, maar de essentie van ON! legt toch de focus op het inhoudelijke.

Op welke manier kreeg de idee gestalte?

Op zich loop ik al een tijdje met de idee rond, maar een nieuwe om-

“Het vluchtelingenverhaal is het grootste bedrog van deze eeuw” Wie of wat wordt niet gehoord?

Het is de bedoeling ons te beperken tot enkele duidelijke themata.

Dit gaat van de zogenaamde ‘geneugten’ van de multiculturele samenleving, over kritiek op de EU, tot de klimaat-problematiek. Stuk voor stuk zijn dit erg belangrijke thema’s waarover nauwelijks een wederwoord te horen is. Als ON! staan wij niet voor dé lijn of een bepaald standpunt, maar willen we een forum bieden aan de dissidente stemmen die hier rond bestaan, maar onvoldoende gehoord worden. U

Een uitlaatklep voor frustratie “Je hoort wel eens dat de samenleving radicaliseert, maar klopt dat wel?” vraagt Arnold Karskens zich af.

“Het staat buiten kijf dat er heel wat tegenstellingen bestaan in de samenleving, alleen veegt men die onder de mat om dan weer randverschijnselen tot ongeziene proporties uit te breiden. En zoiets zorgt voor frustratie bij vele mensen. Als men dit onder radicalisering begrijpt, wel, dan kan de vraag inderdaad bevestigend beantwoord worden. Met ON! willen we voor een uitlaatklep zor-

zal me niet horen ontkennen dat het klimaat een belangrijk onderwerp is, maar daar wordt geen serieuze discussie over gevoerd. Hetzelfde geldt voor het vluchtelingenverhaal, ik noem dat het grootste bedrog van deze eeuw. En ik weet waarover ik spreek. Als correspondent volgde ik het spoor dat ze nemen via Turkije en Griekenland. Ik zat op zo’n bootje. En geloof me: gelukzoekers zag ik bij de vleet, terwijl echte politieke vluchtelingen op de vingers van één hand te tellen waren. Op zich begrijp ik de motivatie van die mensen wel, iedereen zoekt geluk, maar laat ons dan toch beginnen met man en paard te noemen. Het probleem is dat het thema op een ongezonde emotionele manier aangesneden wordt, waardoor elk debat die naam waardig uitgesloten wordt.

gen. Over de waaromvraag van de politieke correctheid die onze samenleving typeert kun je uren discussiëren. Sommigen zijn malafide, velen naïef, en nog meer zijn gewoon meelopers. Het is een samenspel van factoren, maar het creëert een ongezonde situatie.

Voor de stabiliteit van de samenleving is het echter van belang dat ook andere meningen hun plaats krijgen. Dat is onze missie.”

roep lanceren kan je maar eens in de vier of vijf jaar doen. Sta me toe eerst iets te vertellen over hoe het Nederlands televisielandschap in mekaar zit, want dat is toch erg verschillend van het Vlaamse gegeven.

Eigenlijk heb je de NOS en de andere omroepen, binnen wat we noemen de Nederlandse Publieke Omroep of NPO, waarbij de NOS vooral nieuws en sport brengt. Anderen, zoals de linkse VARA en de katholieke KRO, nemen verdeeld volgens confessioneel-ideologische grenzen de duiding voor hun rekening.

Op papier oogt dit misschien mooi, maar de realiteit is dat doorheen de jaren iedereen wat naar mekaar is gegroeid. Ze evolueerden ook richting de commerciële spelers: het moest allemaal wat losser en luchtiger worden. Het is een proces

Sponsordiner op 25 juni Op donderdag 25 juni organiseert ’t Pallieterke zijn vijfde sponsordiner. Dit gaat door op de prachtige locatie van de Plantentuin van Meise. Gastspreker is de heer Arnold Karskens, die zal spreken over de laatste stand van zaken met betrekking tot de nieuwe televisiezender “Ongehoord Nederland”. Inschrijven voor het sponsordiner kan via: www.klauw.net.

dat ons heeft doen belanden in de situatie van vandaag, met een soms gigantische kloof tussen ‘de media’ en de bevolking.

Slechts één voorbeeld om dit te illustreren: het hele gedoe rond zwarte piet en de roetpiet. In werkelijkheid is twee derde van de bevolking de mening toegedaan dat er net niets moet veranderen, ook al stelt men de kwestie in de media als een heuse staatszaak voor. Het is een kwestie van pure indoctrinatie geworden, geheel in de sfeer van Orwells 1984. Wie dissident is, wordt kaltgestellt. Nu goed, enkele maanden geleden kwam ik, zoals gezegd, collega Joost Niemöller tegen. Uit dit gesprek kwamen dan de eerste stappen van ons project.

Aan welke vereisten moet u voldoen om met die eigen zender daadwerkelijk van start te kunnen gaan?

Je moet een aantal leden hebben, 50.000 tegen een vastgelegd tijdstip. Aanvankelijk was dat 31 december vorig jaar, maar deze limietdatum werd met precies één jaar verlengd, naar 31 december 2020 dus. Belangrijk hierbij is dat het om betalende leden moet gaan.

De minimale bijdrage is 5,72 euro, wat precies het bedrag is dat wij vragen, geen eurocent meer. Zonder al te veel inspanningen - we gaven amper 50 euro aan reclame-uitgaven uit - hebben we inmiddels de kaap van de 51.000 leden al overschreden. Het volgende doel is 150.000 leden om een vuist te kunnen maken. Ik ga ervan uit dat we er wel geraken.

Klopt, en daar maken wij ook gebruik van hoor. We hebben een website, zijn aanwezig op Facebook en Twitter, alleen is dit een en-enverhaal voor ons. Feit is ook dat je je geloofwaardigheid verhoogt door aanwezig te zijn op een publieke zender. Nu maak ik me niet veel illusies over de zendmomenten die men ons zal toekennen, maar je kan je uitzendingen altijd via deze andere kanalen verspreiden. Anders dan te klagen, proberen we onze kansen te grijpen. Per slot van rekening stroomt er elk jaar 850 miljoen euro belastinggeld naar de openbare omroep. Dat is een pak geld dat in grote mate misbruikt voor een soort links-liberale indoctrinatie. Hoog tijd dat we daar voor een tegengewicht zorgen. Kijk, wij zijn nette mensen, geen marginalen. En dus laten we ons met ons verhaal niet naar de periferie van het internet drummen.

MICHAËL VANDAMME Meer informatie:

https://www.ongehoordnederland.nl https://www.thekarskenstimes.com

Je kan je de vraag stellen of een klassieke tv-zender nog van deze tijd is? Er is het internet, de sociale media…?

Journalistieke diversiteit In zijn ruime ervaring als oorlogscorrespondent waren er ook momenten dat Arnold Karskens voor de Vlaamse media werkte. “Mijn belangrijkste opdracht was in 2003 voor VTM, toen ik een tijdje hun correspondent in Bagdad was”, legt hij uit.

“Later zouden nog enkele kleinere opdrachten volgen. Ik heb wel de indruk dat Nederlandse correspondenten in Vlaanderen niet altijd even gemakkelijk liggen, terwijl andersom Vlamingen net goed liggen bij een Nederlands publiek.

En dat is jammer. Wat meer wisselwerking zou leuk zijn voor de journalistieke diversiteit binnen ons taalgebied.” Er is toch Michiel Vos? We werpen hem dat ene voorbeeld graag voor de voeten. “Klopt, maar wellicht is hij het niet omdat hij een Nederlander is, maar omdat hij als schoonzoon van Nancy Pelosi erg dicht bij de Democraten staat.”

We veranderen het geweer van schouder. Misschien is objectiviteit wel een criterium? Michiel Vos mag dan al een overtuiging hebben en familiale verwantschappen, maar hij legt anderzijds toch

voldoende deontologie aan de dag, niet? En dan zie je plots Bjorn Soenens op het scherm verschijnen…

“Daar valt wat voor te zeggen”, grapt Karskens. “Toen die man hoofdredacteur van de VRT werd, lanceerde hij het begrip ‘constructieve journalistiek’. Het louter brengen van het nieuws volstond niet meer, er moest over het muurtje gekeken worden en men ging oplossingen zoeken en perspectief brengen.

Wel, daar ben ik dus héél erg tegen, zeker omdat het hier over een openbare omroep gaat die leeft bij gratie van heel wat belastinggeld. Een publieke zender als de NOS dient zich wettelijk te beperken tot objectief informeren.

Punt. Laat de kijker of luisteraar maar zelf het nieuws in perspectief plaatsen. Die moet geïnformeerd worden, niet gestuurd.”

12 Cultuur

13 FEBRUARI 2020

GESCHIEDENIS

Vliegdekschepen In The Economist stond een boeiend artikel over de huidige stand van zaken van een oude liefde: vliegdekschepen. Ik las voor het eerst iets over die schepen in 1952. niet concurreren, want de andere supermacht was alleen geïnteresseerd in eventuele landoorlogen aan de eigen grenzen of die van de satellieten. Vrij onlangs heeft Rusland nu ook zo’n prestigieus schip.

Andere landen bezaten ook vliegdekschepen. Zelfs tot vandaag, zoals Spanje, Italië, India en natuurlijk Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk. Maar dat waren en zijn meestal kleinere exemplaren die problemen hebben met de omkadering. Een vliegdekschip kan zichzelf nauwelijks beschermen en heeft de assistentie nodig van minstens vier fregatten, een reeks destroyers en wat duikboten om aanvallen te weren.

De HMS Argus

Veel geld voor prestige en intimidatie

In het tweede studiejaar bracht een rijkeluiszoontje twee dure in kleur gedrukte stripalbums mee: “De Jappen vallen aan” en “De geheimen van Midway”. Het waren de eerste twee avonturen van Buck Danny, die piloot was op de vliegdekschepen Lexington en Yorktown. Ah, de goede oude tijd dat Danny een Japanner “geelbek” en “citroen” mocht noemen. De tijd dat in “De smokkelaars van de Rode Zee” Danny en zijn vrienden Jerry Tumbler en Sonny Tucson het opnamen tegen gangsterbaas Samuel Bronstein, die met zijn getekende kop direct welkom zou zijn als lid van de inmiddels wereldbekende carnavalsvereniging in Aalst. 73 jaar nadat Danny zijn debuut maakte in weekblad Robbedoes, zijn er al 64 albums verschenen en de reeks gaat verder.

Hij en zijn kompanen zijn met alle mogelijke toestellen vanaf alle mogelijke vliegdekschepen opgestegen naar onder andere missies in Korea, in Vietnam (herdoopt in Viet-Tan), Afghanistan en Irak (schuilnaam Basran).

Strategische lange tijd altijd belangrijker Al vroeg waren er waaghalzen die met hun vliegtuig vertrokken vanop een schip om ergens verder te landen. In de Eerste Wereldoorlog lanceerden de Japanners op die manier een paar bombardementsvluchten op Duitse doelen in de Stille Oceaan. Het eerste echte vliegdekschip voor vluchten uit en thuis was het Britse HMS Argus in 1918, dat ook het lange dek introduceerde voor opstijgen en landen. De Britten bewezen in 1940 met een aanval op een Italiaanse marinebasis dat vliegtuigen die vanop een vliegdekschip vertrekken veel dodelijker zijn dan de scheepsartillerie van een slagschip, dat maar over een beperkte afstand vuurt.

Toch hadden de Japanners dit

nog niet begrepen. Ze wisten in december 1941 dat de Amerikaanse vliegdekschepen niet aangemeerd lagen in Pearl Harbor, toen ze daar vijf slagschepen en drie kruisers tot zinken brachten. Een strategische fout, want een jaar later werd in de Koraalzee en bij Midway duidelijk dat de regels van het spel gewijzigd waren. De Japanse en Amerikaanse vloten kregen elkaar niet te zien, want hun marinevliegtuigen begonnen al op bijna 300 kilometer van elkaar te vechten. De Amerikanen slaagden erin vier Japanse vliegdekschepen tot zinken te brengen en verloren zelf alleen de Yorktown. De Japanse opmars in de Stille Oceaan was gestuit.

Amerikaanse macht Na de oorlog hadden de Amerikanen het rijk voor zich alleen. Ze bouwden altijd grotere bakbeesten (minimum 100.000 ton) die met atoomenergie voeren en voortaan zeer lang op zee konden blijven: drijvende steden met gemiddeld 64 jets (al kunnen ze het dubbele aantal huisvesten) en 6.000 bemanningsleden. Met zes vloten beheers(t)en de Amerikanen de zeeën en grote delen van het luchtruim. De marinevliegtuigen voerden de helft van alle luchtaanvallen uit in Vietnam. Toen Turkije in 2003 weigerde Amerikaanse aanvallen van op zijn grondgebied toe te staan, stuurde president Bush vijf vliegdekschepen naar het Midden-Oosten om Irak te bombarderen. De Amerikaanse vloten beveiligden natuurlijk ook de vaarroutes die de internationale handel en de energiebevoorrading mogelijk maakten. Dank zij die Amerikaanse beschermers in de Middellandse Zee, de Perzische Golf, de Atlantische en Stille Oceaan kon Europa massaal exporteren en rijk worden.

De Amerikaanse belastingbetaler draaide op voor de factuur.

De Sovjet-Unie kon en wilde

Landen moeten tegenwoordig enorme financiële offers brengen voor hun vliegdekschepen. De nieuwste Amerikaan USS Gerald Ford kostte 13 miljard dollar. Gemiddeld bedragen de jaarlijkse werkingskosten van een Amerikaans vliegdekschip 726 miljoen dollar. De Britten doen het wat goedkoper met hun nieuwe HMS Queen Elizabeth (6 miljard dollar), die vorig jaar bij zijn proefvaarten het onderwerp was van een BBCreeks. Typisch voor een politiek correcte openbare omroep: er werden evenveel vrouwelijke als mannelijke zeelui getoond (vrouwen vormen 15% van de ‘bemanning’) en een hoofdrol was weggelegd voor een mohammedaanse kok.

Tegenwoordig worden veel vraagtekens geplaatst bij de efficiency van deze zeemonsters. De Chinezen hebben kruisraketten gebouwd om Amerikaanse vliegdekschepen te bedreigen. Om veilig te zijn rekenden Amerikaanse specialisten uit dat een vliegdekschip 1.850 kilometer van de Chinese kust moet verwijderd blijven.

Dat geeft acht minuten de tijd om raketten te ontwijken en vier zeemijl elders te varen. Natuurlijk kunnen de eigen vliegtuigen en de andere schepen van de vloot die raketten uit de lucht schieten, maar kunnen ze er honderden tegelijk neerknallen? Dat is lang niet zeker.

Dan is er het probleem van de vliegtuigen. De Amerikaanse F-35’s hebben maar een vliegbereik zonder bijtanken van 1.000 km (de Franse Raffales halen 1700 km) plus 500 kilometer voor iedere raket die ze afvuren. Chinese doelen zijn dus nog altijd buiten bereik.

De nieuwste Chinese antischeepsraket haalt 4.000 kilometer. Verscheidene Amerikaanse analisten beweren dat de Navy te veel gehecht blijft aan de romantiek van de dappere piloten en ten onrechte een veelbelovend programma voor drones met een groot bereik heeft geschrapt. Kortom, het nut van vliegdekschepen in een conflict met gelijkwaardige tegenstanders is zeer twijfelachtig. Maar als drukkingsmiddel op minder machtige staten en als bewijs van prestige blijven het imposante wapens.

De Chinezen hebben er inmiddels ook twee, al zijn die nog niet volledig operationeel, maar men kan zich indenken dat ze er graag Aziatische landen mee intimideren.

De Chinezen bezitten al een basis in Djibouti in de Hoorn van Afrika en zijn daar buren van de Amerikaanse basis. Chinese vliegdekschepen zijn heel bruikbaar om in te grijpen als er wegens opstanden problemen zouden ontstaan die hun enorme investeringen in Afrikaanse landen in gevaar brengen.

JAN NECKERS

Goddelijke interieurs In het Musée de Flandre in Kassel opent volgend weekeinde een tentoonstelling over de passie van een man voor een niet alledaags genre: kerkinterieurs in de Vlaamse en Hollandse schilderkunst van de zestiende en zeventiende eeuw.

Het Musée de Flandre heeft al heel wat fijne tentoonstellingen gebracht over vooral oude kunst uit de Nederlanden. Nu toont het voor het eerst geschilderde kerkinterieurs uit de periode 15801700 die een verzamelaar, die anoniem wenst te blijven, de voorbij veertig jaar bij elkaar heeft gebracht. Eind de jaren zeventig kocht hij een klein paneeltje met het interieur van de Antwerpse kathedraal (zie afbeelding), geschilderd door Pieter I Neefs (ca.

1578-1656/1661). Dit was het begin van een collectie die een mooi overzicht geeft van de evolutie die het genre heeft doorgemaakt.

Oneindige diepten Het schilderen van kerkinterieurs ontstond heel snel na de Beeldenstorm van 1566. Op de panelen herrezen de kerken in hun volle glorie, al was in de realiteit het puin nog niet opgeruimd. De wieg van het nieuwe genre stond in Antwerpen en er zijn twee vaders: Hans Vredeman de Vries (1525/26-ca. 1609), die heel wat werken aan het perspectief gewijd heeft, en diens leerling Hendrick I van Steenwijck (ca. 1550-1603), die in kerken, met hun lange centrale schip, de mogelijkheid zag om prachtige perspectieven te schilderen.

Een kerk is evenwel meer dan het schip, er zijn ook zijbeuken, een transept, kapellen en een koor dat soms omgeven is door een kooromgang. Om al die ruimtes het best te vatten, bevindt het standpunt van de eerste kerkinterieurschilders zich meestal in de voorhal. Zo geven ze het volledige volume van het gebouw weer, waarbij de blik van de toeschouwer naar de bijna oneindige diepten van het heiligdom geleid wordt. Zulke enscenering is ontwikkeld door Hendrick I van Steenwijck en nadien gepopulariseerd door Pieter I Neefs. Beiden zijn aanwezig op de expo.

In het begin van de zeventiende eeuw kozen kunstenaars voor een meer complexe aanpak. Een van hen was Hendrick Aerts (1565/741603), afkomstig uit Mechelen. Hij schilderde als eerste composities waarbij de blik niet enkel naar de achtergrond wordt gezogen, maar door het interieur navigeert, geleid door verschillende per-

spectieven. De formule kende een groot succes en er zijn vele van deze werken, zowel uit Vlaanderen als uit Holland, bewaard gebleven, zo is te zien op de expo in het Musée de Flandre.

Nog gedurfder zijn de kerkinterieurs geschilderd in de Noordelijke Nederlanden in de periode 1620-1630. Gedreven door het verlangen om te vernieuwen, startten deze kunstenaars met een enscenering waarbij het oog van de toeschouwer zich zigzaggend een weg moet banen om elk hoekje van de kerk te ontdekken. Ook deze aanpak is op de expo geïllustreerd met prachtige werken.

De ultieme innovatie kwam in de jaren 1650 van de zogenaamde Delftse school, die zich bevrijdde van het frontale gezichtspunt.

Schilders van deze school stellen een gedeelte van de kerk voor, bijvoorbeeld gezien vanuit een zijbeuk. De Oude Kerk in Delft was een van hun geliefkoosde onderwerpen.

Figuurtjes en sfeer Even interessant als het kunnen bekijken van de evoluties in de enscenering, is samen met de geschilderde personages de kerken binnenstappen. Het zijn mensen van allerlei slag: leken en geestelijken, aristocraten en bedelaars, die vrij rondlopen terwijl een misviering, een doop of een begrafenis aan de gang is. Het zijn mannen, vrouwen en kinderen, gekleed in de mode van toen. Ook honden lopen of springen speels door de schilderijen.

Een ontdekking is de Antwerpenaar Abel Grimmer (1570-ca.

1620), die subliem de sfeer in de kerken weet te vatten. Zo passeren nog andere minder bekende kunstenaars de revue. De expo toont aan dat er ook goddelijke interieurs te bewonderen zijn naast de topwerken van Pieter Saenredam (1597-1665) en Emanuel de Witte (1617-1692), dé gerenommeerde beoefenaars van dit populaire genre in de Noordelijke Nederlanden en die niet ontbreken in het Musée de Flandre.

MMMV Tentoonstelling “Heilige architectuur! De passie van een verzamelaar”, van 15 februari t.e.m.

14 juni 2020, Musée de Flandre, Kassel, www.museedeflandre.fr

Actueel

13 FEBRUARI 2020

De Armeniërs uit Aleppo

Een eeuw op de vlucht Bijna een eeuw geleden, tijdens de gebeurtenissen die bekend staan als de Armeense genocide, vonden veel Armeniërs die op de vlucht waren voor de Ottomaanse troepen een toevluchtsoord in de Syrische grootstad Aleppo. Hier zouden ze bijna een eeuw lang deel uitmaken van de culturele mozaïek die de stad kenmerkte. Toen de Syrische oorlog uitbrak in 2012 en ook naar Aleppo kwam, was dit een drama voor de Armeense minderheid die er woonde.

In hun strijd tegen de troepen van de Syrische president Bashar al-Assad viseerden verschillende islamitische rebellenorganisaties - die o.a. door Turkije werden gesteund - immers de christelijke minderheden in Syrië. Waaronder dus ook de Syrische Armeniërs. Vanuit het door rebellen bezette Oost-Aleppo werden mortieren en andere projectielen afgevuurd naar de rest van Aleppo.

Op deze manier werd bijvoorbeeld de Armeense Veertig-Martelarenkathedraal vernield. In gebieden die in handen waren van de rebellen werden de huizen van christenen geplunderd en hun kerken geruïneerd.

Terug naar Armenië Diezelfde Armeniërs, wier voorouders meer dan honderd jaar geleden vanuit Anatolië naar Syrië waren gevlucht, ontsnapten langs dezelfde route die hun (over)grootouders hadden genomen het oorlogsgeweld in Syrië en trokken naar hun vaderland Armenië. De Armeense overheid verleende staatsburgerschap aan Syrische Armeniërs die hun afkomst konden bewijzen. In de straten van de Armeense hoofdstad Jerevan zag ik dan ook her en der zaken die door Syriërs worden uitgebaat. Toen ik vorig jaar in de Armeense hoofdstad Jerevan was tijdens de herdenking van de Armeense genoci-

Kathedraal Stepanakert

de, ontmoette ik ook enkele jonge mensen die vanuit Aleppo naar Jerevan waren getrokken.

Yeva: “Wat Turkije in Syrië heeft gedaan, roept nare herinneringen op aan de genocide. Velen van de Syrisch-Armeense gemeenschap hadden het gevoel dat Turkije kwam afmaken wat het een eeuw eerder was begonnen. Mijn gezin besloot dan ook om voor de oorlog weg te vluchten en ik ben blij dat we in Armenië welkom waren. Ik ken hier veel mensen uit mijn stad en we willen allemaal deze nieuwe kans gebruiken om hier een nieuw leven op te bouwen. Ik denk nog steeds veel aan diegenen van mijn gemeenschap in Aleppo. Want ook al is de oorlog in de stad geëindigd, zij lijden nog steeds.”

En terwijl veel Syrische Armeniërs vaak in de Armeense hoofdstad Jerevan blijven, trekken sommigen ook naar Nagorno-Karabach. Dat is een door Armeniërs bestuurde republiek die het centrum is van een decennia oud conflict tussen Armeniërs en Azeri’s. Het wordt als een bevroren conflict beschouwd, maar toch kent het regelmatige opflakkeringen, zoals met de vierdaagse oorlog in 2016. We wandelen door de straten van de hoofdstad Stepanakert en treffen een wagen waarvan de Syrische nummerplaat opvalt tussen de andere wagens. Het restaurant waar hij voor staat geparkeerd, verraadt al meteen wie de eigenaar van de wagen is. In het restaurant ontmoeten we Hovig.

Hij verkoopt onder meer shoarma om zijn nieuwe Armeense buren een beetje van het Midden-Oosten te laten proeven.

We zetten ons neer aan een tafeltje en hij biedt ons een glas vers perzikensap aan. Zonder toegevoegde suiker, want de vruchten van zijn boom zijn volgens hem al zoet genoeg.

Hovig: “Mijn grootvader was de enige van zijn gezin die de Armeense genocide heeft overleefd. Na een lange vlucht belandde hij in Syrië. Een eeuw na zijn gedwongen reis vanuit Anatolië naar Aleppo moest ikzelf jammer genoeg ook

Het vrije denken onder druk Helaas, driewerf helaas, de loden mantel van het politiek correcte denken, van de ‘pensée unique’ lijkt alle West-Europese universiteiten danig in zijn greep te krijgen. Rebelse gedachten, controversiële ideeën, die vroeger als het ware werden aangetrokken en gepromoot door onze universiteiten, worden er nu gebannen. Het vrije denken, het fundament van élke universiteit, staat danig onder druk.

Drie voorbeelden in amper één week Het eerste voorbeeld komt uit het naburige Rijsel. Aan het Instituut voor politieke wetenschappen (Institut des sciences politiques) van de universiteit van Rijsel organiseert “L’Arène” debatten. Die club nodigde onlangs Charles Consigny en Geoffroy Lejeune, directeur van het Franse liberaal-conservatieve weekblad Valeurs Actuelles, uit.

Een links comité verzette zich daartegen en stelde: “In een tijd waarin de klimaatcrisis dramatisch versnelt, uiterst rechts massaal aan het moorden slaat en de islamofobie afschrikwekkende climaxen kent, zou het schandalig, onverantwoord en gevaarlijk zijn om dit debat te laten doorgaan.” Waarop de directeur van de afdeling Politieke Wetenschappen aan het linkse groepje liet weten: “Ik heb aan de organisatoren van het debat

laten weten dat de deelname van deze mensen mij niet wenselijk lijkt.” Dat de club in het verleden ook het linkse Mediapart aan het woord had gelaten: géén probleem. Maar het rechtse Valeurs Actuelles: onmogelijk.

Te noteren in dit verband is een incident op 12 november 2019. Oud-president François Hollande zou op dezelfde datum zijn recentste boek, over de crisis van de democratie, komen voorstellen. Een 50-tal uiterst linkse studenten verschafte zich toegang tot de lokalen en maakte de boekvoorstelling onmogelijk. Allicht was Hollande niet links genoeg?

Oostenrijk: van hetzelfde laken Halverwege januari zou de historicus Lothar Höbelt de conservatieve studentenvereniging Ring Freiheitlicher Studenten toespreken. 200 gewelddadige aanhangers van antifa verzamelden zich voor de aula en blokkeerden de toegang. Studenten die wilden komen luisteren, werden met eieren en stenen bekogeld. Ook stokken en ander zwaar materiaal werden gebruikt. Op het moment van de incidenten was de politie in geen uren in het rond te bespeuren. Storingen en protesten tegen lezingen van professor Höbelt duren nu al maanden. Höbelt wordt verweten dat hij te dicht zou staan bij de rechts-conservatieve FPÖ.

STOP CHRISTEN VERVOLGING Zie ook blz. 2

De perzikenboom

Universiteiten

Ooit waren universiteiten de intellectuele vrijhavens waar het vrije denken gekoesterd werd als conditio sine qua non voor intellectuele en dus ook voor maatschappelijke vooruitgang. Ketters van alle kleur en stand konden - beschermd door de sterke omwalling van het vrije denken hun ideeën verspreiden, onderbouwen, publiceren.

13

Om het rijtje af te sluiten: Duitsland Aan de Goethe-universiteit van Frankfurt am Main is het ook tot zwaar protest gekomen.

Er was een podiumdiscussie georganiseerd over het thema “de hoofddoek”. Leden van een uiterst-linkse groep “Studis gegen rechte Hetze” stoorden met plakkaten en geroep de bijeenkomst, die doorging onder de titel “De sluier: een modeaccessoire, een religieus symbool of een politiek instrument”. Een verslag van de avond en de incidenten verscheen in de Duitse krant Frankfurter Allgemeine Zeitung.

De reden van het uiterst links verbaal en fysiek geweld heeft misschien te maken met de deelname van twee dames aan het panelgesprek. Aan de ene kant Naïla Chikhi, cultuurwetenschapper, en aan de andere kant voormalig schooldirectrice van Frankfurt-Griesheim, Ingrid König. Beide zijn kritisch over de hoofddoek. Op spandoeken van de linkse ‘verdraagzamen’ stond te lezen: “Niet de hoofddoek is het probleem, wel het racisme”. Toen het publiek geen aanstalten maakte om de zaal te verlaten en rustig wachtte tot het debat eindelijk kon beginnen, kwam het tot enig trek- en duwwerk. Tafels werden omvergeduwd, vuisten ging in de lucht, mensen werden aangevallen. Chikhi bleef kalm en probeerde op de linkse studenten in te praten, dat “de hoofddoek de vlag van de islam” was, een symbool “voor de verknechting van de vrouw”, en dat ze zich nooit zou laten stoppen om haar mening verder uit te dragen.

Links verdraagt geen andere mening… Is het bij ons anders? PIET VAN NIEUWVLIET

Hovig op de vlucht slaan. Dezelfde auto die hier voor de deur staat, heeft destijds het leven van mijn gezin gered. Vanuit Aleppo vertrok ik met mijn gezin in mijn auto richting de Turkse grens en hoopten we dat ze ons zouden doorlaten. We huurden een gids die ons door de verschillende rebellengebieden naar de Turkse grens leidde. Gedurende de hele rit moest mijn vrouw mijn jonge kinderen stil houden.

Dit omdat we vreesden dat als ze praatten of liederen zongen, onze Armeense identiteit zou worden ontdekt door de rebellen. Ze zouden ons zeker gedood hebben mochten ze te weten zijn gekomen dat we christenen waren. Syrische christenen beschouwen president Assad namelijk als hun beschermer tegen soennitische extremisten. Dat is een van de redenen waarom wij door hen werden geviseerd.

Uiteindelijk bereikten we de grens en reden we doorheen Turkije richting Armenië. De hele reis was een beetje onwezenlijk, gezien het besef dat mijn volk destijds vanuit deze gebieden vroeger naar Syrië was gevlucht.”

“Nu hebben we ons hier net als veertig andere Syrisch-Armeense gezinnen gevestigd in Nagorno-Karabach. Wij blijven Syrië dankbaar dat het onze grootouders tijdens hun vlucht met open armen heeft ontvangen, maar volgens mij heeft de Armeense gemeenschap in Aleppo geen toekomst meer. Het inclusieve Syrië waar wij als Armeniërs ook onze plaats in hadden, is door de oorlog verwoest. Ikzelf ben naar Nagorno-Karabach gekomen omdat hier vruchtbare landbouwgrond is en ik hier met mijn gezin mijn leven opnieuw ga uitbouwen. Ook al heerst er hier ook een oorlogsdreiging, ik heb geen angst. Dat klinkt misschien vreemd, maar ik voel me hier veel veiliger dan in Syrië. Maar ik zal altijd Syrië in mijn hart dragen. Als herinnering heb ik vanuit Syrië een perzikenboom mee die ik hier heb geplant. De boom symboliseert mijn nieuw begin, alsook mijn Syrische wortels in Armeense bodem.”

JENS DE RYCKE

STEUN ’T PALLIETERKE

BESTEL CAVA VIA WWW.KLAUW.NET

14

Brieven

13 FEBRUARI 2020 VAN ONZE HOFDICHTER

Reikhalsgedicht

CORONAVIRUS

VOORRANG VAN RECHTS

Pallieterke, Op zondag 9 februari in De Zevende Dag werd gesproken met Lucas Deckers, een student die net terug kwam uit China. Hij studeerde amper 600 km weg van de bron van het coronavirus. Die vertelde doodleuk dat hij in Zaventem zonder enige controle het land binnenkwam, en dat ondanks het feit dat de autoriteiten op de hoogte waren van zijn terugkomst en van de plaats waar hij vandaan kwam. Waarop Lieven Verstraete riposteerde: “Jij kan me hier dus zomaar komen besmetten.”

Toch ongelooflijk dat zoiets kan gebeuren?

Hebben wij hier nog een minister van Volksgezondheid en zo ja, houdt die dan een ‘winterslaap’ zoals de meeste ‘beren’? Maar straffer nog is het feit dat noch in het nieuws van zondag, noch dat van maandag daar enige reactie op kwam. Wat weer maar eens bewijst in welk een apenland wij leven en wat die ‘kwaliteitspers’ van ons zoal voorstelt. Veel trammelant over de tattoos van een of andere kwast die een goal heeft gemaakt, dat wel.

Maar ernstige dingen? En voor dat soort ‘bestuur’ betalen we dan de meeste belastingen van gans Europa...

Guido Lenssens - Waasmunster

Pallieterke, Volgens persagentschap Belga op 6 februari jl. gebeuren er in België in het verkeer elke dag bijna dertien letselongevallen, waarbij ‘geen voorrang verlenen’ een van de oorzaken is. Ik ben er van overtuigd dat er een veelvoud van die ongevallen zou gebeuren indien iedereen altijd, overal en blindelings zijn voorrang van rechts zou nemen, omdat op zéér veel plaatsen de voorrang van rechts als totaal onverantwoord ervaren wordt.

Dat is begrijpelijk, daar een voertuig dat vanuit een éénvaksbaan of landweg komt, sowieso al bijna tot stilstand moet komen om op de tweevaksbaan of hoofdweg op te rijden. Op die plaatsen zou het verkeer op de tweevaksbaan of hoofdweg altijd voorrang moeten hebben, dit zowel voor de vlotheid van verkeer als voor de veiligheid.

Luc Vandeputte - Ledegem

KLIMAATPLANNEN EU Pallieterke, In het kader van het ‘Green Deal’-programma deelt de Europese Commissie miljarden euro’s uit aan de lidstaten met de bedoeling de ganse EU klimaatneutraal te maken tegen 2050. Het meeste geld is bestemd voor Polen.

Ook voor België is er een bedrag voorzien van 68 miljoen euro. De Commissie stelt voor dit bedrag integraal te besteden aan… de provincie Henegouwen. Ook in het verleden heeft deze provincie vaak Europees geld gekregen, waarschijnlijk via de PS en zijn lobbyisten. Veel erger nog is dat het toekennen van een massa geld voor een dubieus project ook veelal dubieus volk aantrekt en dat deze subsidies maar zelden gebruikt worden voor het doel waarvoor ze bestemd zijn. Tenslotte gaat het hier over het geld van de Europese belastingbetaler en zou men mogen verwachten dat elke euro enkele malen wordt omgekeerd voor hij wordt uitgegeven. Niet dus. Terecht loopt Vlaams minister Zuhal Demir niet hoog op met de Green Deal van commissievoorzitter Ursula von der Leyen.

H arry Biron - Vorselaar

Kruisende woorden oplossing 1200

A B C D E F G H I J K L

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 E E U W I G D U R E N D G E U R X O O X B R E

I

O N R A A D X B X T E E C S X A R D E E N S X P E X P K X E X L

I

E V E

N E E R S L A G X N O N T H E O L O G I

E X D D

R X R E X O N E E R X A I

S X P E S O X N A R E

S O B E R X S L A X A L C L A N X S T E R K T E H O N D E N X A M O S X

KANSAS Pallieterke, Circa een week geleden dacht de nieuwslezer op één voor de zoveelste keer Trump belachelijk te maken, toen Trump over “de grote staat Kansas” sprak. De reporter stelde dat Trump zelfs niet wist dat de staat Kansas niet bestond en dat dit een stad in de staat Missouri was.

Het overgrote deel van de kijkers slikt dit ‘fake news’ zomaar. Maar Kansas is wel degelijk één van de staten van de VS en de staat Missouri is de oostelijke buur. En de stad Kansas City ligt op de grens van beide staten in Missouri. De stad Kansas ligt in de staat Kansas tegen Kansas City aangehurkt.

Eventjes op Wikipedia kijken en men had het geweten. Wie maakt zich hier belachelijk?

Guido Crommen - Gentbrugge

DE KONING Pallieterke, Voor zijn bezoek aan Hongarije krijgt Jan Jambon kritiek van uit linkse hoek. Lof was er voor de koning en zijn gevolg, die op bezoek gingen naar China. Het verschil tussen beide landen is dat Hongarije nog geen volkerenmoord heeft georganiseerd.

Jan Strynckx - Zele

of... een vorst met twee gezichten De wintertijd, al is hij aan de late kant, heeft dan uiteindelijk toch toegeslagen.

Wat is er toch met die seizoenen aan de hand dat zij ons met de vorst nog komen plagen?

De vorst zit aan de grond, vertelt mij 't weerbericht, en heel het kikkerland heeft het geweten.

De winter spaart geen mens, maar 'k vind het geen gezicht: de vorst der Belgen aan de grond gezeten.

En Paul Magnette, die veel geprezen potentaat, op wie alleen de flaminganten vitten, verroert geen vin om 't hoofd van onze welvaartsstaat, wat comfortabeler te laten zitten.

En dan Koen Geens, had die geen beter weer voorzien en krijgen wij door toedoen van de tsjeven, in maart of zo geen warmer vaderland misschien, waarmee zelfs Vlaams Belangers kunnen leven?

Voorlopig blijft de vorst nog zitten aan de grond en bij de banken krimpt alsnog de rente.

De dichter hoopt dat aan de vorst een einde komt.

Hij reikhalst naar de republiek en naar de lente.

HECTOR VAN OEVELEN

TERRORISME EN JURYLEDEN

VLAAMSE FURIE

Pallieterke, Bij de nakende strafzaken tegen de daders van de terroristische aanslagen in Brussel dreigen er problemen te ontstaan bij het bepalen van de rechtbank. Als men de aanslagen voor een correctionele rechtbank brengt, zijn de problemen nog overzichtelijk. Maar het vormen van een jury als er een assisenproces van gemaakt wordt, zal grotere problemen veroorzaken.

Het ligt in de verwachting dat het proces 9 maanden zal duren. Daardoor vreest men dat het vormen van een twaalfkoppige jury naast een even grote reservejury niet zal volstaan en dat er nog eens bijkomend 12 reserveleden moeten gevonden worden. De 39 uitgelote juryleden, waaronder zowel academici, zelfstandigen en handarbeiders, zullen 9 maanden lang aan hun dagelijkse activiteiten onttrokken worden. Dat is in de praktijk ondoenbaar en ook bijna onbetaalbaar. Maar als men nu eens de jury zou aanduiden onder de stagiairs van studenten die een universitaire opleiding op gebied van rechtenstudies genoten hebben, en dus met meer kennis van zaken hun aanwezigheid zouden beleven als een onderdeel van hun stage? Dan zou de jury op eenvoudiger basis kunnen gevormd worden.

Hubert Buysse - Deinze

Pallieterke, Helemaal akkoord met de stelling van HDG in zijn artikel “Vlaamse furie over Spaanse furie uit 1576”. Al wil ik toch nog een kleine kanttekening bij maken. Ik bezoek namelijk nogal wat oldtimerbijeenkomsten en als die in Duitsland zijn, kan je daar legervoertuigen met een hamer en sikkel op een passer tegenkomen, met tekens van Volksarmee of Volkspolizei, maar een Wehrmachtgespann of Swimmwagen uit te tijd van de Führer heeft altijd een ‘aangepaste’ Reichsadler! Hoogstens een cirkeltje heeft de roofvogel in zijn poten, al zijn er soms wel plezante aanpassingen, zoals een Mercedesster i.p.v. het hakenkruis.

Onze oosterburen zijn echt hét voorbeeld van Verklemmtheit!

Dirk Cornelis - Stekene

BPOST EN VLAANDEREN Pallieterke, Voor de tweede maal in relatief korte tijd moet ik ervaren dat brieven die vanuit het buitenland aan mij gericht worden verstuurd, terug aan de afzender werden bezorgd wegens ‘onjuiste adressering’. Bpost blijkt brieven waarop ‘Vlaanderen’ vermeld staat in het adres systematisch aan de afzender terug te bezorgen. Gevolg: ik krijg geen antwoord op mijn brieven en de afzender is eraan voor de moeite en verliest dan nog eens een postzegel.

Een andere vaststelling die ik in het kort deed, naar aanleiding van de Kerstperiode: kaartjes met een foutief adres (wegens verhuis…) verdwijnen blijkbaar in de papiercontainer, ondanks het feit dat er duidelijk een afzender staat genoteerd op de achterzijde van de omslag.

In beide gevallen gaat het misschien om ‘banale’ voorvallen, maar wat wanneer per brief belangrijke informatie of kennisgeving wordt gebracht? Wanneer komt er eindelijk concurrentie voor dit onzalig Belgisch gedrocht?

Idem voor de NMBS, waar bijna alle officiële aankondigingen uitgaan van SNCB of ‘belgiantrain’.

Koen Pauli - A ntwerpen

Een lezersbrief insturen?

VERPLICHTE TOELATINGSPROEF Pallieterke, Minister Ben Weyts (N-VA) wil een verplichte toelatingsproef voor álle opleidingen in het hoger onderwijs. Wie zakt, moet verplicht op remediëring. Die bindende gevolgen zijn geen kwestie van alles of niets.

Hij wil geen algemene toelatingsproef, zoals bij de geneeskunde. Met andere woorden: wie niet slaagt, kan toch nog starten met de opleiding. Wel wil Weyts verplichte remediëring en bijscholing. Als er tekortkomingen zijn voor een student met zijn opleiding begint, dan moeten die geremedieerd worden. Minstens in het eerste jaar.

Wie moet nu al zo’n proef afleggen? Arts, tandarts, diergeneeskunde, burgerlijk en industrieel ingenieur en bio-ingenieur, lerarenopleiding (hogeschool), audiovisuele en beeldende kunsten, muziek en podiumkunsten.

Swa Cauwenbergh - A ntwerpen

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

Sport

13 FEBRUARI 2020

Gebrek aan respect

Zoals ik verleden week in ‘t Pallieterke schreef, was het de bedoeling dat de oud-spelers met een bus naar Zaandam zouden reizen om er de begrafenis van Robbie Rensenbrink bij te wonen. Er waren maar drie oud-collega’s van Rensenbrink in het trainingscenter van Neerpede komen opdagen: Jean Thissen, Hugo Broos en ikzelf. De anderen had afgezegd.

Daar we niet als drie pipo’s in een lege bus wilde zitten, gingen Thissen en Broos met hun eigen wagen naar Zaandam. Ik reed mee met Hugo. Het was een tijdje geleden dat ik hem nog had gezien. Ik was meer dan tien jaar de kamergenoot van de Humbekenaar bij de afzonderingen en buitenlandse reizen met Anderlecht. Mij ‘s morgens wakker krijgen moet ook geen sinecure geweest zijn. Hugo en ik zijn volledig verschillende karakters.

Hij is een rustig familiaal type, terwijl ik meer avontuurlijk ben aangelegd. Men beweert dat tegenpolen elkaar aantrekken.

Ook onze legerdienst brachten we samen door in het Klein Kasteeltje, waar we in de keuken terechtkwamen. Afwassen, de refter kruisen en het eten uitscheppen voor bange jongetjes die hun ‘drie dagen’ kwamen doen.

Wij maakten die sukkelaars wijs dat ze misschien een maand moesten blijven... Hugo vond die pesterijen maar niets!

Het ontslag van Hugo Broos Op onze rit naar Nederland was Broos vrij stil. Ik vroeg hem wat er scheelde. “Het is voor een speler die met Rensenbrink heeft gespeeld zijn verdomde plicht om op de begrafenis van de beste speler ooit van Anderlecht aanwezig te zijn. We hebben veel geld door hem verdiend, waar is het respect?” Antwoordde Hugo hoofdschuddend.

Hij ging verder: “Toen ik werd ontslagen bij RSCA was de manier waarop dit werd medegedeeld ook beneden alle peil. ’s Zondags hadden we gelijkgespeeld in Gent. Op maandagmorgen was er training. Ik wilde naar huis rijden, toen ik werd gebeld door een journalist van Het Nieuwsblad. Die viel direct met de deur in huis: ‘Denk je dat je het volgende weekend nog trainer zal zijn van Anderlecht?’

Ik antwoordde een beetje verrast dat ik dat niet wist. Hij ging verder: “Neen, je wordt ontslagen.’ Ik belde onmiddellijk naar Herman: ‘Herman, is het waar dat ik word ontslagen?’

Aarzelend antwoordde hij: ‘Ja, euh, het is nog niet zeker...’ Ik liet hem niet uitspreken: ‘Luister, Herman, moet ik naar Varsenare rijden of blijf ik liever in Brussel?’ ‘Ik bel je binnen een uurtje terug,’ was zijn antwoord. Ik ben dan in Brussel gebleven en na en kwartiertje deelde hij mij telefonisch mee dat ik was ontslagen.”

Bij aankomst in het crematorium van Zaandam werden we opgewacht door Jan Mulder en Peter Ressel. Jan vroeg zich af waar in godsnaam Roger Vanden Stock was gebleven...

Gille Van Binst Voormalig topvoetballer

ROSKAMMEN

G5 en hun meerwaarde

Tot nader order is bekerfinalist Antwerp geen topploeg in België. Dat bleek op de voorbije vergadering van de Pro League. Het nieuwe tv-contract ter waarde van 103 miljoen euro kreeg er het label ‘historisch’ opgeplakt. Applaus op alle banken. Tot de verdeelsleutel over de ‘meerwaarde’ van ruim 20 miljoen tegenover het vorige contract van 82 miljoen ter sprake kwam.

De zelfverklaarde grote vijf vinden dat die meerwaarde verdeeld moet worden binnen een G5-onderonsje. De elf 1A-kleintjes en het achtkoppige 1B-grut mogen er alleen op toekijken. Genoemde kleintjes én grut dachten dat 70 procent voor de G5 en 30 procent voor de 19 andere profclubs iedereen tevreden kon houden, maar die verdeelsleutel werd in lacherige G5-stijl weggehoond. Een daaraan aangepaste sleutel 80 tegen 20 procent was hetzelfde lot beschoren. Waarop alle ‘kleintjes’ het op de heupen kregen en de vergadering op een scheldpartij van jewelste uitdraaide.

Het is niet duidelijk of iemand ook de vraag opperde op welke criteria het bestuurskwintet van Club Brugge, Racing Genk, AA Gent, Standard en Anderlecht zich steunt om zich als G5 torenhoog boven clubs als Antwerp, Sporting Charleroi, Zulte Waregem en zelfs KV Mechelen verheven te voelen?

Als de G5 nog even op het elan ‘eigenbelang eerst’ doorgaan via tv-contracten, peperdure doellijntechnologie en andere BeNeLiga-fantasietjes, dan kunnen de ‘groten’ straks gezellig onder elkaar een competitie beginnen, naar het evenbeeld van het huidige kerkhof van 1B. Maar dan een kerkhof waarin de ‘groten’ geen vier, maar acht keer tegen elkaar spelen. Met zo’n scenario voor ogen raden we de G5 beginnende uitbreidingsgedachten aan. Van een G5 naar een G8, we opperen maar wat. Zodat de huidige G5, met het volgende tv-contract al voor ogen, mogelijke rechtenkopers niet afschrikt en laat bedanken voor een minicompetitie.

Transferzootjes In afwachting laten ons aller groten geen kans onbenut om groeiend wantrouwen van de voetbalfan bij het afhandelen van deals te stimuleren. Zo was Jelle Vossen duidelijk niet gen. En als er één ploeg is die al jarenlang een patent heeft op verrassingen, dan is het toch wel Beerschot, of niet soms?

Trainerspraat

Gemiste stunt

Oorvijg

Dat was nog eens een bekerwedstrijd waaraan de toeschouwers hun hartje konden ophalen. Al hadden de zwaar ontgoochelde supporters van Zulte-Waregem een beter resultaat verdiend tegen Club Brugge. Met het tikkeltje meer meeval dat ontbrak, had de thuisploeg voor de stunt van de voorbije week kunnen zorgen. Het is niet gebeurd omdat ze bij momenten kansen nonchalant de nek omwrongen en dan weer een grote teen tekort kwamen om te scoren. Maar aan spanning en spektakel ontbrak het niet in een cupmatch met alles erop en eraan. Dat we Francky Dury na afloop luidop hoorden klappen met Onze-Lieve-Heer was begrijpelijk, maar veranderde niets aan de ongelukkige nederlaag van Essevee.

Als de ballerina’s van KV Mechelen het, tegen hun gewoonte in, vertikten om hun mouwen op te stropen tegen Cercle Brugge, moeten ze de gevolgen maar dragen.

Geen punten en bijgevolg een serieuze opdoffer in de strijd voor een plaats bij de eerste zes. Geen paniek echter, want de vooruitzichten laten het beste verhopen.

Volgende week staat het duel tegen Vince de Prince en zijn vrienden op de agenda.

Wat willen ze nog meer bij Malinwa? Ze hadden het slechter kunnen treffen. Het is maar tegen Anderlecht, dus... Dan mogen we verwachten dat ze zich nog eens dubbel plooien Achter de Kazerne. Al mogen we van Racing Genk en Zulte-Waregem, de overige kapers op de kust voor de zesde plaats, hetzelfde verwachten.

Kenners onder elkaar

Blijven verrassen

Ook in Kortrijk stond er een bekerwedstrijd op het programma. De rood-witte bezoekers uit Deurne-Noord hadden aan één doelpunt genoeg om eind maart de finale te mogen spelen tegen Club Brugge. Al hadden ze het niet onder de markt en moesten ze het laatste kwartier pompen om niet te verzuipen, het verlossende doelpunt vanop de stip volstond voor de overwinning. Honderd procent dik verdiend, volgens Antwerptrainer Bölöni.

Waarop we Yves Vanderhaeghe in het andere kamp demonstratief zijn wijsvinger naar zijn voorhoofd zagen brengen en iets hoorden mompelen dat niet voor publicatie vatbaar is.

We blijven erbij, de Proximus League (1B) is en blijft een interessante reeks waarin de meest grillige situaties te beleven vallen. Toch bewegen ploegen die erin verzeild zijn geraakt hemel en aarde om er aan te ontsnappen. Neem nu Beerschot, dat volgens onze plaatselijke correspondent een degelijke match speelde, maar vrede moest nemen met een gelijkspel op het veld van Roeselare en daar het hart van in was omdat het op die manier de leidersplaats in de tweede periode kwijt speelde. Niet getreurd, het kan er volgende week al helemaal anders uitzien. We kunnen het niet genoeg herhalen, de Proximus League zit vol verrassin-

15

goed genoeg meer om bij Club Brugge in de spits te opereren. Hij vond onderdak bij kleintje Zulte Waregem en scoorde daar al direct twee goals. In de halve finale tegen zijn ex-club mocht hij niet meespelen. Het moet zijn dat men er in Brugge toch niet zo zeker van is dat Jelle het niet meer kan.

Sterker dan dat men hem er opzij zette, is echter het inbouwen in de transferovereenkomst dat Vossen een pak duurder wordt voor Zulte Waregem als coach Francky Dury hem tegen zijn ex-club durft opstellen. Of hoe men van een transfer een regelrecht competitievervalsend zootje kan maken in een wereldje waarin poengraaien alsmaar intenser als hoogste prioriteit aanbeden wordt. Het ligt niet echt veel anders in het geval Sven Kums, die met Gent niet tegen Anderlecht mag spelen. Coucke en co betalen nog altijd een deel van zijn wedde, is in het Lottopark de uitvlucht. “Ik hoop dat Anderlecht play-off 1 niet haalt,” liet Kums aan de media weten.

Omdat, zegt hij, als de Brusselaars dat wel doen, hij twee keer tegen hen niet mag meespelen. Dat hij zich zijn terugkeer naar het Astridpark helemaal anders had voorgesteld dan bij de komst van Vince the Prince uit ‘project Kompany’ gezwierd te worden, zien we eerder als reden voor zijn hartenwens. Maar ons vergissen kan.

Zoals ook bij onze indruk dat het beste van ‘het project’ al verleden tijd is. Zoniet was Simon Davies, handpop van Kompany, niet in “onderling overleg” van de Brusselse loonlijst geschrapt. En waren de heren Dejan Joveljic en Marko Pjaca er niet op verschenen, terwijl Alexis Saelemakers zijn kastje op Neerpede moest leegmaken. Voor de rest hebben tijd noch resultaten vat op het onaangetaste geloof in het project. Zeg dat het zo unisono klinkt bij paars-wit, met dito echo in de bevriende media. feestje waar doorwinterde feestneuzen nog iets konden van opsteken.

Gouden Casse

Dat ze bij Beerschot een voorbeeld nemen aan trainer Stijn Vreven, geen onbekende op het Kiel, en tegenwoordig aan de slag als trainer van Lokeren. Van ons mag hij de uitspraak van de week claimen. Oordeel zelf: “We willen weg van de laatste plaats en voorlaatste worden.”

Dat moet als muziek in de oren klinken van voorzitter Louis De Vries. Stel u voor dat Vreven had gezegd dat de voorlaatste plaats hem, in de gegeven omstandigheden, niet interesseert en Lokeren laatste wil blijven. Dan hadden we er iets van gedacht. En wij niet alleen vermoeden we.

Ooit van Sharofiddin Boltaboen gehoord? Trek het u niet aan, wij zelf tot voor kort ook niet. Tot we te weten kwamen dat hij een judoka uit Oezbekistan is die het in de grandslam in Parijs, het officieuze wereldkampioenschap, moest opnemen tegen de 22-jarige Matthias Casse uit Mortsel. De Oezbeek, die veel te passief vocht in de finale van de categorie tot 81 kg, kreeg omdat hij de lamme tamme uithing drie keer strafpunten die hem fataal werden. Hij mag het nu gaan uitleggen aan de pers in Tasjkent. Of dacht ge dat we niet wisten dat dat de hoofdstad van Oezbekistan is?

Goede raad

Hallo Tokio

Een sympathieke ploeg met een al even sympathieke naam, sympathieke spelers, een gemoedelijke trainer en een bestuur dat de goedaardigheid zelve is. Neen, we hebben het niet over Anderlecht, wel over Lierse Kempenzonen. Zeg nu zelf, wat hebt ge aan dat soort forse lofbetuigingen als ge bij de eerste amateurs week in week uit op uw donder krijgt?

Tenslotte is het de bedoeling van een voetbalploeg, dachten we, om af en toe eens te winnen of op zijn minst punten te sprokkelen. Of onze goed bedoelde raad een nieuwe start gaat inluiden op het Lisp zullen we misschien al volgende week, en ten laatste bij het uitreiken van de prijzen, weten te vertellen.

“Ik ben een gelukkig man” liet Casse optekenen, en zo ziet hij er ook uit.

En verder: “Parijs is een van de grootste toernooien van het jaar. Mijn kwalificatie voor de Spelen is al veilig, maar ik wou me nog eens meten met alle toppers.” Dat is dan gebeurd en met succes. “Ik ga met veel vertrouwen naar Tokio” voegde hij daaraan toe. Waarmee de concurrentie meteen weet waar ze aan toe is in Japan, nochtans de bakermat van het judo.

Katjes De Belgian Cats, vrij vertaald de Belgische Poezen, hebben hun fel begeerd ticket voor de Olympische Spelen in Tokio beet. Daarvoor moesten de basketbalmadammen wel Zweden verslaan. Een haalbare kaart op papier, maar hoeveel haalbare kaarten we al door de neus geboord kregen kunnen we bij benadering niet schatten.

Om maar te zeggen dat het aanvankelijk alles behalve een gemakkelijke klus was. Het beterde na de rust met het gekende resultaat en een daaropvolgend

Voorbereiding Mathieu Van der Poel kwam er niet aan te pas in de cross in het Kempische Lille.

Waar gaan we dat schrijven? Vrij simpel, omdat hij niet aan de start verscheen. Dat liet Wout Van Aert zich geen twee keer zeggen. Hij greep zijn kans en zegevierde in zijn vertrouwde thuishaven. ‘s Anderendaags stond de veldrit in Merksplas op het programma. Die werd afgelast omdat de organisatoren geen risico wilden lopen met de grillen van Ciara, die met haar wind- en andere stoten onder de gordel in staat was om de boel in de soep te laten draaien. Intussen zit Wout al veilig en wel in Tenerife, waar hij een hoogtestage van drie weken gaat volgen als voorbereiding op de voorjaarsklassiekers die er aankomen. Met de Strade Bianche als niet te versmaden voorproef. Laat maar komen.

16

Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

13 FEBRUARI 2020

ABSURDISTAN Geen twijfel meer Ze moet pijn doen, de vaststelling van de Franse professor Bernard Rougier dat Molenbeek een typisch islamistisch ecosysteem is. Snel, snel, een islamofoob etiketje voor die man, dat er over zijn bevindingen niet meer hoeft nagedacht!

Op straat Tja, soms komt de klasse der bevoorrechten eens op straat onder het plebs en maakt dan mee wat voor Jan en alleman dagelijkse praktijk is. Het overkwam Kristien Hemmerechts, die door een uitheemse, mogelijk zelfs illegale, oplichter werd bedonderd met de ik-kan-geen-vervoerbiljet-betalen-truc. Snel terug naar de bubbel, Kristien!

Beestachtig Recent was een (stads)vos er in geslaagd om het Britse Parlement binnen te geraken, waarop een echte vosssenjacht volgde. Tally-ho! Nu, toegegeven, er zitten wel meer lepe vossen in het Britse parlement.

Schrijffouten Bij amateurkunstenpunt Creatief Schrijven kan je binnenkort een cursus “genderneutraal schrijven” volgen. Die wordt gegeven door Katrien Van der Heyden, in haar vrije tijd ook wel de moeder - of is dat ‘ouderpersoon’? - van een bekende klimaatactiviste. Moeten we echt eens aan onze big boss voorstellen, die cursus.

boe-roepers naar Anuna destijds. Hoe, nee?

Afspiegelingsdenken De stadionomroeper van Antwerp en radioman Vincent Fierens deed in de media zijn verhaal over hoe hij en enkele vrienden in Brussel aan de Kunstberg werden aangevallen door enkele jongeren. Nu hopen wij maar dat die jongeren een afspiegeling waren van de samenleving in het Brusselse, zodat de toestand normaal bevonden kan worden.

Hoge bomen Onlangs leerden wij dat in dit land een professionele boomhutbouwster actief is, die niet bepaald krotjes bouwt. Wij stellen voor om voor alle politici als extralegaal voordeel in een persoonlijke boomhut te voorzien. Kwestie van mensen met recht en reden de boom in te kunnen wensen.

Gezelschap Naar men ons meedeelt, krijgt Koen Geens eerstdaags gendergelijkschakelende hulp. Het zou gaan om ene Ciara, die de reputatie heeft er nogal stevig tegenaan te kunnen gaan.

Normaal

Awoert

Wie grandioos in de prijzen viel op de MIA’s, was de Franstalige zangeres Angèle. Met minstens langs één kant Vlaamse grootouders en bovendien een studie aan de Antwerpse jazzstudio achter de rug. Het was er niet aan te horen.

Eigenlijk zijn wij heel tevreden met alle boe-roepers op de MIA’s. Een klein land moet ergens groot in kunnen zijn en dankzij onze artiesten staan wij nu definitief op de kaart. Uiteraard hebben al die mensen ook geapplaudisseerd voor de

In Brussel vindt binnenkort een heel specifiek feestje plaats, Afropolitan.

Deelname langs artistieke kant enkel voor mensen met de juiste afkomst. Heel inclusief, zonder twijfel.

1201

Tous ensemble

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

A B C

Exclusief gesprek met het coronavirus

“Waarom geen West-Vleteren-virus?

Of een oude Geuze?”

Zijn naam is besmeurd nog voor hij goed en wel zijn intrede doet. Hij wordt geassocieerd met figuren als Marc Van Ranst en het eten van rauwe vleermuis en overal ter wereld worden grenzen gesloten om hem buiten te houden. ’t Pallieterke sprak exclusief met het veelgeplaagde coronavirus. “Als ik niet zo’n rotsvast vertrouwen had in het goede van de mensen, zou ik het persoonlijk nemen. Maar je kan er toch niet rond dat hier duidelijk sprake is van racisme?”

We spreken het Coronavirus vlak na een onderzoek dat het virus onderging in het laboratorium van dokter Marc Van Ranst. Na de studie ligt hij nog wat te bekomen in een petri-schaaltje. Het virus vliegt er meteen in. “Waarom draagt u een mondmasker meneer Pallieter? Bent u gekomen om mij te interviewen of om me te overvallen?”

U mag me dat niet kwalijk nemen. U heeft een kwalijke reputatie.

D E F G H I J K L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. Verraderlijke praktijken B. Proteïne C. Groep oorlogsschepen - Spanje en Portugal D. Behoeftig persoon - Niet karakteristiek voor het Verenigd Koninkrijk E. Vooruitspringende delen van de zijmuren van een Griekse/Romeinse tempel - Oersted F. Australisch muziekinstrument G. Verwisseling van woordsoort of woord vorm - Ding zonder waarde H. Rechteroever - Internetlandcode voor Bangladesh - Griekse letter I. Informatie qua veiligheid over een bepaalde streek waar je naartoe wil J. Fijngesneden schil van citrusfruit Jongensnaam K. Landbouwwerktuig - Neon - Onbegroeide L. Beklemmende

1. Partijvoorzitter CD&V 2004-2007 2. Lawrencium - Modieus - Wederhelft 3. Lastdier in woestijngebieden 4. Japans nobelprijswinnaar literatuur 1994 - Appelsoort 5. Tennisterm - Arabisch-Europese Liga - Astronomische eenheid 6. Muzieknoot - Naderend onheil - Deel van een franse ontkenning 7. Telwoord - Toestand van rust 8. Verdwenen 9. Tafelgast - Vormt een oordeel 10. Afwateringssysteem - Afstompend 11. Bevoorrechte groep - Voorzetsel Waterplantje 12. Loofboom - Beheerder van een trust DE OPLOSSINGEN VAN HET KRUISWOORDRAADSEL NUMMER 1200 VINDT U OP BLZ. 14

CORONA: “Maar enfin, is dat de instelling die u heeft voor iedereen die u interviewt? Hoe kan ik als beginnend virus een eerlijke kans krijgen als u met dergelijke vooroordelen aan komt zetten?

U behandelt me zoals Filip Dewinter op de VRT. Stomp me maar achter uw cordon sanitaire. Doe maar! Maar achteraf niet schrikken dat we met velen terugkeren.

U zou die Van Ranst trouwens eens bezig moeten zien. Nog tijdens het onderzoek was hij bezig met een interview voor De Afspraak. Wat ik allemaal over me heen kreeg, man. Je kan dat niet geloven. Ik zou alleen de armen willen treffen, ik ben racist omdat ik Chinezen viseer, ik zou de communistische heilstaat waar hij van droomt proberen in diskrediet te brengen… ‘Gij se smerig Bart-De-Wevervirus’, riep hij. Er kwam wat speeksel in mijn schaaltje hier terecht. Ik kan u verzekeren, meneer Pallieter, ik kom uit China en uit vleermuizenstront. Maar in zo’n smeerlapperij heb ik nog nooit gezeten.

Wat een vuilbek, die Van Ranst. En een vieze gluurder. Ik voel dat gigantisch oog nog op mijn lijf branden.”

U kan de mensheid toch niet kwalijk nemen dat ze zich tegen u beschermt? U heeft doden op uw geweten.

CORONA: “Doden op mijn geweten?!

Doet u maar. Ik kan enkel veroordeeld worden door een jury van mijn gelijken. Dat is de wet. En dan denk ik aan de Spaanse griep, de Mexicaanse, de Hongkongse, nonkel Sarske natuurlijk…

U zal merken dat ik helemaal niet zo fout ben. Ik probeer mezelf te zien als een homeopathische griep die mensen wapent tegen ergere griepen. Maar ik moet natuurlijk wel een eerlijke kans krijgen.

Met een naam als coronavirus maakt u het ook niet makkelijker hé. Er is geen smeriger bier op de markt te vinden. Waarom geen West-Vleteren-virus? Of een oude Geuze? Ik krijg zo stilaan de indruk dat

jullie mensen angst willen aanjagen. Pas op, zo probeer ik het niet te zien. Ik heb een rotsvast vertrouwen in het goede van de mens. Moet ook wel. Een goede lever, een goed respiratiesysteem, lekkere longen. Al dat goede in de mens. Daar doen we het tenslotte voor, nietwaar?” (draconisch lachje)

Mensen bestrijden al eeuwen ziektes die hen bedreigen.

CORONA: “Omdat ze niet de moeite nemen om ons te leren kennen. En u weet als Vlaming best dat u wat racisme en discriminatie betreft helemaal bovenaan de ranking staat. Dit heeft natuurlijk alles te maken met het feit dat ik uit het Verre Oosten kom. Als ik uit Luxemburg of Parijs zou komen, zou u mij niet snel genoeg kunnen inademen. Zo zitten jullie nu eenmaal in elkaar. Ik zou bijvoorbeeld heel wat kunnen betekenen om de klimaatopwarming tegen te gaan. Wist u dat Wuhan één van de meest vervuilende en CO2 uitstotende steden in China was, tot ik er mij intrede deed? Vandaag is het de meest ecologische stad in China. Mensen blijven thuis, vallen niemand lastig.

Thuisblijven, meneer Pallieter, is de beste manier om wereldvrede te creëren. Oorlogen ontstaan alleen als mensen het huis uitgaan. En dan heb ik nog niks gezegd over overbevolking, islamisering en over die irritante vrouwen met een chihuahua.

Ik werk trouwens aan een zeer efficiënte chihuahua-variant. (ik haal diep adem, zonder masker)

U heeft me overtuigd. Ik stel u voor aan onze leiders.

Slimme Vlamingen kiezen Reisfamilie

Luikersteenweg 62 • 3800 Sint-Truiden 011 705 500 • info@deblauwevogel.be

www.deblauwevogel.be