't Pallieterke van 5 maart 2020

76ste jaargang • nummer 09 • donderdag 05 maart 2020

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

€ 2,50

Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

“Als dit ‘onze jeugd’ is, komt het nooit meer goed in Europa” Ebru Umar stelt vast dat haar columns over de multiculturele samenleving een vloedgolf aan reacties losmaken bij zogenaamde ‘kansenparels’, ook nadat ze in 2016 zeventien dagen werd vastgehouden in Turkije. “Het zijn jongens en meisjes die in vrijheid in Nederland zijn opgegroeid, die ervan genoten dat ik vast zat. Die ervan genieten dat ik bedreigd word.”

Lees de column van Ebru Umar op blz. 3

Het racistische DNA van de Vlaming Verleden week werd een 21-jarige Somalische vrouw aangereden, terwijl ze te voet op weg was naar het asielcentrum in Heusden-Zolder. De chauffeur van de wagen pleegde vluchtmisdrijf. Er was een getuige die beweerde dat het “een donkere wagen” betrof.

Direct haalden de linkse wekan de haat en ontmenselijking reldverbeteraars hun trommelgegaan? Dit moet stoppen.” En Wourief op Twitter boven. Meryame ter De Vriendt (Groen): “Ik hou Kitir (sp.a): “Als dit waar zou zijn, mijn hart vast voor het verdere dan wordt het toch eens hoog onderzoek. Aan het ondenkbare tijd dat we duidelijk terug grenvoor onze samenleving durf ik niet zen gaan stellen. Niemand, maar te denken.” dan ook niemand heeft het recht Twee dagen na het voorval om zijn wil op een moorddadige werd de dader opgepakt. Een ramanier door te voeren. Na Bilzen cistische Vlaming met brandstichnu dit? Wat is het volgende? Getende neigingen? Neen hoor, de noeg!” dader is een goede kennis van het Jos D’Haese (PVDA) twitterde: slachtoffer én Somaliër. Hij had “Om misselijk van te worden. zich eerst opgegeven als getuige, Het ziet er naar uit dat een jonge maar later bleek hij de dader te vrouw uit Somalië opzettelijk is zijn. Met racisme heeft de aanrijdoodgereden in ons land. Hoe ver ding niets te maken.

Hoelang blijft Open Vld nog in de Vlaamse regering?

Vorige week vochten Open Vld’ers en N-VA’ers op sociale media het zoveelste robbertje uit. Tussen de partijen is de sfeer totaal verziekt. Kan een Vlaamse regering op die manier nog degelijk werk leveren? In N-VA-kringen duikt het scenario van een Vlaamse Open Vld-exit op en een vervanging door sp.a. Ook indien de meer rechtse Egbert Lachaert voorzitter wordt van de Vlaamse liberalen.

Volgens de Luikse arts en voorzitter van de Belgische Vereniging van Artsensyndicaten (BVAS) Philippe Devos zijn de ziekenhuizen onvoldoende voorbereid op een echte epidemie van het coronavirus en dreigen er veel meer doden te vallen dan gedacht. Hij maakt die voorspelling op basis van een aantal berekeningen, waarbij het aantal zieken wordt afgezet tegenover de beschikbare ziekenhuisbedden.

Hij heeft het over mogelijk 850.000 besmettingen en 50.000 doden in België.

Steven Van Gucht, voorzitter van het wetenschappelijk comité dat het coronavirus opvolgt, counterde deze cijfers met een onderbouwde analyse. Duidelijk van een ander niveau was de reactie van minister van Sociale Zaken Maggie De Block (Open Vld) op sociale media: “Nog een dramaqueen.” Van een minister die zelf arts is, verwacht men een reactie die van enig niveau getuigt.

Maar bij De Block moet men dat niveau al een tijd in de kelder zoeken.

Het lijkt of bij De Block de remmen verdwenen zijn. Tijdens tv-interviews stelt ze zich arrogant, hautain op. Of ze doet onverschillig en geeft aan de journalist de indruk dat die haar met rust moet laten.

De houding van De Block is symptomatisch voor de hele linkerzijde binnen Open Vld. Ze moeten even hun wonden likken. De Block zelf, Bart Somers, Mathias De Clercq, Patrick Dewael, Gwendolyn Rutten en de hele D66-kliek beseft dat men vorig jaar een momentum heeft gemist. De weg naar een federale paars-groene regering lag open met tal van postjes voor de partij. Niet alleen zou Rutten premier worden, Dewael zou ook Kamervoorzitter worden en de partij zou een pak topfuncties in de regering krijgen.

De Rutten van het confederalisme Maar de N-VA stak daar een stokje voor met een gerichte mediacampagne, waarbij gewaarschuwd werd voor een Vlaamse uitverkoop.

De frustratie bij Open Vld daarover is groot en sindsdien leven de twee partijen op voet van oorlog.

Vorige week werd een nieuw dieptepunt bereikt met een oorlogje op sociale media tussen N-VA- en Open Vld-militanten. De Vlaams-nationalisten haalden een filmpje van onder het stof waarin Gwendolyn Rutten zich openlijk uitsprak voor confederalisme. De reactie liet niet op zich wachten. Open Vld’ers legden de beleidsmaatregelen van de regering-Michel rond migratie naast het strenge N-VA programma op dit domein.

De spanningen tussen N-VA en Open Vld, die zich kristalliseren rond uittredend voorzitter Gwendolyn Rutten, ogen wel wat vreemd.

Rutten zelf zal zich straks moeten terugtrekken als burgemeester van haar eigen Aarschot. Politiek is ze inderdaad dood, zoals haar vroegere compagnon de route Noël Slangen beweerde. Waarom dan zoveel energie aan haar besteden? Rutten zelf werd vorig weekeinde in de bevriende pers overigens ter hulp geschoten door De Standaard, die haar een breed interview gaf. En door de Morgen die - weinig overtuigend de N-VA probeerde weg te zetten als een vrouwenhatende partij.

Feit is dat de bereidheid van Rutten om eind vorig jaar in zee te gaan met de PS van Paul Magnette diepe wonden heeft geslagen. De volgende voorzitter van Open Vld, wie het ook mag zijn, zal veel werk hebben om de relatie met de N-VA te herstellen. Want bij de federale formatie mogen de beide partijen dan wel niet meer door dezelfde deur kunnen, Vlaams zitten N-VA en Open Vld nog altijd in de Vlaamse regering.

En daar voelen sommige liberalen nattigheid.Wat als Bart De Wever beslist om de Open Vld in te ruilen voor de sp.a? Het is bekend dat Hilde Crevits, de nummer één van de CD&V in de regering-Jambon, daar geen problemen mee heeft. Minister-president Jan Jambon (N-VA) vreest echter voor een verzwakking van zijn ploeg en een ruk naar links.

Maar de aversie bij de N-VA-basis voor de Vlaamse liberalen is groot.

Een federale regering zonder N-VA zou de druk verhogen om de Open Vld er Vlaams uit te gooien. Ook al heeft een regering met de sp.a maar een of twee zetels op overschot.

Een Bart Tommelein heeft door dat zijn partij Vlaams op de wip zit. Hij probeert enerzijds te sussen, maar geeft tegelijk ook interviews met Waals MR-minister Jean-Luc Crucke waarin hij de N-VA aanvalt.

Lachaert gegijzeld door de clan Somers Een belangrijke factor in dit spelletje politiek driebanden is wie de Open Vld-voorzittersverkiezingen zal winnen. Egbert Lachaert zit in polepositie. Zeker nu hij met een duidelijk rechts liberaal programma naar buiten treedt: de kernuitstap wordt in vraag gesteld, geen hogere of nieuwe belastingen… Er komt zelfs een Vlaamse noot met een pleidooi voor meer fiscale autonomie. Lachaert als Open Vld-voorzitter zou betekenen dat de banden met de N-VA opnieuw worden aangehaald. En de Vlaamse Zweedse coalitie gered is.

Al is er in liberale kringen ook een ander verhaal te horen: Lachaert zal eens hij voorzitter is, meer naar links moeten kijken. Naar de clan-Somers. Zelf wordt het in die kringen ontkend, maar Somers-De Block-De Clercq-Dewael zouden dreigen met een splitsing van de partij indien Lachaert teveel een donkerblauwe en Vlaamse kaart zou trekken. Somers houdt de druk hoog. Hij is ondertussen de held geworden van de linkerzijde van de partij omdat hij het Agentschap Inburgering onder controle heeft gekregen en er links-liberale pionnen heeft gezet. Vreemd trouwens dat de N-VA dit ogenschijnlijk probleemloos laat passeren. Of wacht men tot er straks op het hoogste Vlaamse niveau een écht harde strijd tussen N-VA en Open Vld losbarst?

2

Actueel

5 MAART 2020

Laten we scheiden Niet panikeren, beste mensen, de Belgische regering heeft alles onder controle. Maak u dus niet ongerust over het coronavirus, de ontspoorde begroting (is daar nog iemand mee bezig?), de staatsschulden, enz.

Ook over de vorming van de federale regering valt op dit ogenblik niets te vertellen. Vraag de man in de straat wie er op dit ogenblik informateurs zijn, en ik denk dat er maar een heel klein percentage van de mensen het juiste antwoord zou geven.

Voorbije weekeinde blokletterde Het Laatste Nieuws: “Wallonië zou het in z’n eentje écht niet redden”. Het artikel kwam er na een uitspraak van Bart De Wever, een week eerder: “Vlaanderen is een grote ‘boîte’ die goed draait. Wallonië is een winkeltje dat niet zelfbedruipend is.”

Ik keer even terug in de tijd, meer bepaald naar 21 mei 2016. In de catacomben van de VUB viert het OVV, het Overlegcomité van Vlaamse Verenigingen, zijn 50ste verjaardag. Een van de sprekers was de Franstalige professor emeritus Jules Gazon, tot aan zijn pensioen verbonden aan de universiteit van Luik. De prof maakte een hallucinante analyse van de economische en financiële toestand van Wallonië. Hij kon enkel tot het besluit komen dat de toestand in Wallonië erger was dan – op dat ogenblik – Griekenland. Dat laatste land stond toen zo goed als op de rand van het faillissement. Vanuit Europa werden strenge maatregelen opgedrongen aan Griekenland. Leningen van de Europese bank werden pas toegekend mits harde tegenprestaties die op korte termijn moesten gehaald worden. En de professor voegde er nog aan toe: mochten dezelfde eisen gesteld worden aan Wallonië, dan zou er een opstand uitbreken.

Maar er kwamen geen maatregelen vanuit Europa, want Wallonië kon en kan zich verstoppen onder de Belgische paraplu. Die Belgische cijfers worden in evenwicht gehouden door de inspanningen aan Vlaamse kant. Vier jaar na de voordracht van prof. Gazon lees ik dan het artikel in Het Laatste Nieuws: Wallonië telt dubbel zoveel werklozen (in procenten uitgedrukt) als Vlaanderen; de export van Vlaamse goederen is een vijfvoud van de Waalse export; de Waalse begroting gaat al jaren in het rood. Tegen 2024 hoopt Wallonië een begroting in evenwicht te hebben. Gaat het onder de Waalse minister-president Elio Di Rupo veranderen? Hij lanceert een plan om elk jaar 16.000 nieuwe jobs te creëren. We zijn benieuwd. Het ambitieuze Marshallplan van 2005 - vijftien jaar geleden ondertussen! - heeft alvast niet de grote omwenteling gebracht.

Ik hoop dat alle informateurs en Vlaamse partijvoorzitters het artikel in Het Laatste Nieuws aandachtig gelezen hebben. Dat sommigen blijven geloven in het unitaire België, gaat mijn petje te boven.

KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR

Zuid-Afrika: Beloftebos een Mensenrecht?

In het prachtige en nog haast ongerepte natuurgebied aan de Overberg, waarvan Bredasdorp de hoofdstad is, strekt zich een bosrijk domein uit dat door de eigenaars vanaf het jaar 2005 ter beschikking wordt gesteld van jonge (of iets minder jonge) paartjes die in het spreekwoordelijke huwelijksbootje willen stappen. argument dat zij aan de ingang van hun eigendom een goed zichtbaar plakkaat hebben neergepoot waarop te lezen staat: Reg van toegang voorbehou. Geen enkel probleem met het bij ons aanrichten van verjaardagspartijtjes of eindejaarsfuiven op aanvraag van homo’s of lesbiennes, verdedigen zich de eigenaars, maar wegens onze geloofsovertuiging wensen wij geen trouwfeesten te aanvaarden van mensen van hetzelfde geslacht.

Een plek waar de hemel de aarde ontmoet, lees ik op internet. De familie De Villiers (een naam met een sterke historische klank) dreigt nu serieus (?) in problemen te geraken, omdat de MRK (Menseregtekommissie in Suid-Afrika) haar Beloftebos naar de rechtbank wil slepen wegens discriminatie. Er zijn de MRK, naar ’t schijnt, een hele resem klachten ter ore gekomen van trouwlustige paartjes van hetzelfde geslacht wier aanvraag om in het Beloftebos hun verbintenis passend te mogen vieren met familie en vrienden, botweg werd afgewezen.

De eigenaars deden dat met het

Verbond tussen man en vrouw In onze geloofsovertuiging is het huwelijk een heilig verbond tussen een man en een vrouw, luidt het pleidooi van het echtpaar De Villiers, in de tegenwoordigheid van God, zowel als een ‘symbolisch beeld van de liefde en de verbintenis tussen Christus als de Bruidegom en zijn Kerk als de Bruid’. In het land van de Boeren, waar ’s zondags de kerken nog (bijna) volstromen, klinkt zo’n princiepsverklaring meer als belijdenis dan als symboliek. De ‘universele’ MRK veegt die verdediging met symboliek en al in de goot als ongrondwettelijk, omdat er uit geloofsovertuiging simpelweg

niet gediscrimineerd mag worden op grond van seksuele geaardheid.

Al hadden de eigenaars, toen ik dit schreef, hun dagvaarding voor het Gelijkheidshof uit de pers moeten vernemen, zij houden voet bij stuk en beroepen zich op de grondwettelijke vrijheid van godsdienst.

Uit godsdienstige overtuiging zouden wij in Beloftebos ook geen Halloweenparty toelaten, zeggen zij, ongeacht wie daarom zou vragen. Onder de positieve reacties van lezers, zijn er nogal wat die geen tekening behoeven, zoals die van ene Frederik die voorstelt die MRK in Zuid-Afrika op te doeken, omdat ze voor de samenleving niks te betekenen heeft.

Dame Anel vraagt zich af waarom ‘gay mense’ het recht denken te hebben christenen te mogen discrimineren.

Als mijn beleid op mijn domein je niet aanstaat, zoek dan een andere plek, is haar helder advies. En Willem schrijft: ‘Laat ons gerust met die LGBQT-spul en met die nonsens van de MRK terwijl dit land economisch op zijn knieën zit’. Het lag voor de hand dat er ook zou verwezen worden naar de moslims en of die wel zo gewillig zijn om trouwers van hetzelfde geslacht welkom te heten. Om maar te zeggen dat, al gaapt er een afstand van meer dan 10.000 kilometer tussen Vlaanderen en Zuid-Afrika, wat de ‘gewone’ mens over ‘bepaalde’ problemen denkt, lijkt opvallende raakpunten te hebben.

HECTOR VAN OEVELEN

ECONOMISCHE ZAKEN

Een vaccin tegen China als fabriek van de wereld

De economische impact van het coronavirus doet de beurzen pijn. Maar de financiële markten zijn niet altijd een kopie van de reële economie, zeggen experts. Dat klopt. De gevolgen op lange termijn van een wereldwijde epidemie zullen misschien niet direct te merken zijn in de aandelenkoersen, die over een paar decennia een groeiend verloop kennen. Wel wordt nu al de vraag gesteld of het geglobaliseerd economisch model met China als fabriek van de wereld nog houdbaar is.

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Cuperusstraat 41, 2018 Antwerpen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland

Abonnement buitenland:

3 maanden: 6 maanden: 1 jaar: Steunabo 1 jaar:

Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

32,50 euro 65,00 euro 130,00 euro 250,00 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Stichter 1945-1955: Hoofdredacteur 1955-2000: Hoofdredacteur 2000-2010: Hoofdredacteur 2010-heden: Verantw. uitgever:

Bruno de Winter Jan Nuyts Leo Custers Karl Van Camp Karl Van Camp

Een vastgoedbubbel, een schuldencrisis, een wankel bankensysteem,… De voorbije twee jaar hadden economische analisten er een sport van gemaakt. Welke gebeurtenis zou de opgang van de beurskoersen tegenhouden?

Wat zou voor een nieuwe recessie zorgen? Het ziet ernaar uit dat de grootste economische schok sinds de financiële crisis van 2008-2009 in gang zal gezet worden door het coronavirus. Een ‘zwarte zwaan’ dus, een gebeurtenis die niemand voorzien heeft.

Groeivertraging De beurzen hebben er alvast geen goed oog in en gingen in het rood. Beleggers vrezen voor een wereldwijde economische groeivertraging en zelfs recessie. Met als gevolg minder bedrijfswinsten en mogelijk faillissementen.

De klassieke vlucht naar zekere beleggingen als goud was al te merken. Toch denken analisten niet dat het tot een langdurige beurscrisis komt. Daar zijn verschillende redenen voor. De lage rente en de opkoopprogramma’s van centrale banken van overheids- en bedrijfsobligaties maken dat beleggen in aandelen nog altijd het meest rendabele is. Bovendien kenden de beurzen de voorbije maanden een nooit gezien succes door de belastingverlagingen in de VS en de sterke bedrijfswinsten. Meer winst betekent meer dividenden die aan be-

leggers worden uitgekeerd. Een neerwaartse correctie was volgens sommigen vroeg of laat onvermijdelijk. Tegelijk wordt erop gewezen dat de beurzen meer en meer een parallel economisch circuit zijn dat niet altijd een goede weergave vormt van de reële economie.

Dat klopt. De uitdagingen van de reële economie door de coronacrisis situeren zich elders.

Namelijk in de rol van China als wereldwijde leverancier van goederen. Akkoord, het land is aan het evolueren naar een economie waarin de binnenlandse vraag en de consumptie van de Chinese middenklasse belangrijker wordt.

Maar het rijk van de Draak is toch nog altijd de fabriek van de wereld, en dan vooral van de Westerse wereld. De toegevoegde waarde van China in de wereldwijde vraag naar producten is op tien jaar tijd gestegen van 9 naar 25 procent. 60 procent van de schoenen die we kopen, zijn afkomstig uit China, en dat geldt voor 80 procent van de smartphones en bij airco-producten is dat zelfs 90 procent.

Basisgeneesmiddelen werden de voorbije jaren meer en meer door westerse multinationals in China geproduceerd.

Niet alleen afgewerkte producten worden ingevoerd uit het land.

Ook onderdelen voor elektronica rollen er van de band. Door het minimaal aantal vluchten uit het land is de toelevering van die pro-

ducten bijna stilgevallen. 51.000 bedrijven wereldwijd moeten een beroep doen op onderdelen die geproduceerd worden in de regio rond Wuhan, waar de epidemie is uitgebroken. Samsung, de grootste producent van smartphones, heeft een fabriek in Zuid-Korea moeten sluiten. Er waren niet genoeg onderdelen meer.

Alternatief voor China De toeleveringskanalen komen onder druk. Dat is nu al duidelijk en dat zal de komende weken nog zichtbaarder worden. Er komen nog amper vrachtvliegtuigen toe vanuit China. En de komende weken zal blijken dat de aanvoer van containerschepen uit dat land in havens zoals Antwerpen aanzienlijk zal dalen. Hier dreigt dus een wereldwijde aanbodschok, te vergelijken met het te beperkte aanbod van olie in 1973, de basis van de eerste oliecrisis. En van een zware recessie.

Economen roepen dan ook op om dringend na te denken over een alternatief voor het huidige geglobaliseerde model met China als wereldfabriek. Waarbij men natuurlijk niet pleit voor protectionisme. Maar een vaccin tegen de afhankelijkheid van China is niet voor morgen. Het economisch model van de waardeketens moet volledig herdacht worden. Dat is een werk van jaren.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Actueel

5 MAART 2020

3

Infodemie over het coronavirus Misschien houden we toch nog iets positiefs over aan het coronavirus: het woord “infodemie”. Het is een vlechtwoord van “informatie” en “epidemie” en werd begin vorige maand gelanceerd door de Wereldgezondheidsorganisatie om te waarschuwen tegen het overaanbod aan informatie - juiste zowel als onjuiste - dat toen al begon te circuleren over het virus.

Deze infodemie zou er niet alleen toe leiden dat burgers het moeilijk vinden om zich nog correct in te lichten, maar zou door onterechte paniek de schade nog vergroten. De Wereldgezondheidsorganisatie heeft geen ongelijk.

Sociale media als zondebok Tot vorige eeuw was onwetendheid nog een probleem van gebrek aan informatie.

In de 21ste eeuw zijn we doorgeslagen naar de omgekeerde situatie: er komt zoveel informatie op ons af, via een steeds grotere overvloed aan mediakanalen, dat we er nog moeilijk in slagen om het kaf van het koren te scheiden.

Volgens de traditionele media wordt onze blik vooral vertroebeld door nepnieuws op de sociale media en is dat ook nu het geval inzake het coronavirus. “Je kunt nog zo vaak zeggen dat paniek nergens voor nodig is, maar in tijden van sociale media en de uitbraak van een onbekend virus is het verdomd moeilijk om de angstcultuur te bestrijden,” schrijft Ewoud Ceulemans in De Morgen. Hij en de traditionele media zijn blijkbaar nogal gehecht aan het beeld van een naïef publiek dat zich gemakkelijk laat inpakken door geruchten op sociale media en dat dan door verantwoorde berichtgeving vanwege kranten en televisie en censurerende ingrepen van Facebook en Google weer op het rechte pad moet gebracht worden.

Gezond verstand primeert De Morgen, De Standaard, Knack en co brachten een overzicht van alle complottheorieën die de ronde doen over het coronavirus, zoals het gerucht dat het ontsnapt zou zijn uit een Chinese installatie voor de productie van biologische wapens, de theorie dat het 5G-netwerk het menselijk immuunsysteem vooraf zou aangetast hebben of het vertelsel dat vitamine C of oregano-olie probate geneesmiddelen zouden zijn. Het zijn leuke verhalen over de uithoeken van het internet, maar in werkelijkheid bereikt dit soort bizarre theorieën slechts heel weinig mensen en worden ze door nog minder van hen geloofd.

Verschillende kranten tonen foto’s van mensen met een mondmaskertje, met de terechte commentaar dat dit nutteloos is als bescherming tegen corona-besmetting. Ik moet echter zeggen dat ik zelf nog niemand gemaskerd heb zien rondlopen, niet op straat, niet in de winkel, niet aan de schoolpoort. Er heerst daar heel wat meer gezond verstand dan men denkt.

De gewone mensen gaan door met hun leven, hun werk, met de dingen die ze altijd doen.

Ze doen dat niet dankzij, maar ondanks het tapijtbombardement van berichtgeving over het coronavirus in de traditionele media. Je kunt geen televisie aanzetten, krant openslaan of nieuwsoverzicht raadplegen zonder het coronavirus terug te vinden als nieuwsitem nummer 1.

Op sociale media daarentegen primeert vooral het gezond verstand. Het overheersende gevoel is er zelfs verbazing over de tsunami aan berichtgeving: “Vanwaar al die paniek voor een ziekte die minder dodelijk is dan een seizoensgriep?”

Je ziet iets gelijkaardigs in de economische sf eer.

De

paniek over het coronavirus heeft de beurs zwaar getroffen en de economie krijgt zware klappen. Geert Noels heeft gelijk als hij zegt dat paniek en overdreven reacties vanwege het beleid uiteindelijk meer schade kunnen aanrichten dan het virus zelf: een zieke economie is geen goede basis voor een gezonde samenleving en een performante zorg. Maar beursplatformen als Bolero en BinckBank stellen dat de instorting van de beurs het gevolg is van massale verkoop door de grote ‘institutionele’ beleggers, die niet bepaald verdacht kunnen worden van geloof in de indianenverhalen van het internet, terwijl de kleine spaarder zijn aandelen vasthoudt en er soms zelfs bijkoopt.

Mediatiek ramptoerisme Er bestaat nogal wat schijnheiligheid bij de kranten wanneer ze langs de ene kant paniek overdreven noemen, maar langs de andere kant wel maximaal kapitaliseren op de angst in hun overvloedige berichtgeving. Het helpt niet, zoals Het Laatste Nieuws bijvoorbeeld maandag deed, om tussendoor even te vermelden dat er nog steeds geen reden tot paniek is, als op de voorpagina in grote letters “In de ban van corona” staat, op een fotoachtergrond van mensen met mondmaskertjes, en dat dan ook nog eens de eerste vijf bladzijden van de krant volledig gevuld zijn met nieuws over dit onderwerp. De doordeweekse lezer blijft met de indruk achter dat er iets zeer ernstigs aan de hand is.

De traditionele media mogen best wat meer bescheidenheid tonen in het licht van een belangrijke wetmatigheid die hun berichtgeving bepaalt: slecht nieuws verkoopt. Met “alles gaat redelijk goed” verkoop je geen kranten, vermijd je geen wegzappende kijkers en creëer je geen ‘clickbait’. De media houden van catastrofes. Als die zich weigeren voor te doen, zijn er altijd kleinere rampen die oneindig kunnen uitvergroot worden.

De berichtgeving over de branden in Australië was een spectaculair voorbeeld van dit mediatiek ramptoerisme. Hoewel die branden noch in aantal slachtoffers, noch in getroffen oppervlakte, de grootste uit de geschiedenis van dat land waren, werden ze in de media behandeld als een ramp met Bijbelse proporties. Ze werden bovendien gekaderd in recordtemperaturen (onjuist), recorddroogte (onjuist) en een verhaal van toenemende bosbranden wereldwijd (onjuist). Onze angsten werden nog het meest aangewakkerd door de voorstelling van de branden als een onbetwijfelbaar gevolg van de klimaatverandering en als een voorsmaakje van wat op ons afkomt. De ruiters van de Apocalyps waren gesignaleerd.

Maandenlang werd dit verhaal gebracht, zonder tegenspraak of zweem van twijfel. Vorige week bracht De Morgen dan toch het bericht (moedig van de krant, trouwens) dat verschillende wetenschappers, na grondige studie, tot het besluit zijn gekomen dat ze de branden niet aan klimaatverandering kunnen koppelen. Ik vermoed dat dit weekblad het enige onder de gedrukte media was dat, al begin januari, schreef dat dit verband uiterst speculatief was.

Sociale media en het internet in het algemeen zijn inderdaad een jungle, ook wat voorlichting over het coronavirus betreft. Maar voor wie er kritisch mee omgaat, is het een schatkamer van informatie, ter aanvulling en vaak ter correctie van wat je bij de traditionele media vindt.

JURGEN CEDER

JURGEN CEDER COLUMNIST

BRIEFJE AAN FILIP EN VIKTOR

Jonge veulens Heren voorzitters, Binnen een tijdsbestek van een tweetal weken wordt de wacht afgelost aan het hoofd van de jongerenbewegingen van de twee Vlaams-nationale partijen. En dat het jongerenbewegingen zijn, mag wel blijken uit de prille leeftijden van jullie, de nieuwe voorzitters: respectievelijk 22 en 24 jaar. Niettemin hebben jullie al een soort ‘blitzcarrière’ achter de rug. Filip Brusselmans (VB) werd op 26 mei verkozen als het jongste parlementslid ooit en Viktor Roseleer (N-VA) is parlementair medewerker, ook in het Vlaams parlement. Jullie hebben dus al wel wat kaas gegeten van wat er in de tempels van de democratie allemaal gebeurt en ook niet gebeurt. En normaal - als alles meezit en als het God belieft - hebben jullie dan derhalve nog een lange politieke carrière voor de boeg. Het moet een mooi vooruitzicht zijn voor jonge idealisten die voor het ruwe bedrijf van de politiek kiezen.

Twee jongerenbewegingen dus van twee partijen - de grootste en de tweede grootste van Vlaanderen (en zelfs van België) - die ei zo na samen een meerderheid halen in Vlaanderen. Dat wekt automatisch een dynamiek op.

En dat weten de oude partijbonzen maar al te goed, want ‘wie de jeugd heeft, heeft de toekomst’, wordt wel vaker gezegd. En dus krijgen jullie vrije baan en mogen jullie een werking uitbouwen die iets te bieden heeft aan jonge Vlamingen. Ik hoor jullie daarbij zeggen dat jullie mikken op de rechtse en de Vlaamsgezinde jongeren die iets anders en iets beters willen.

Dat dat niet zo heel moeilijk gaat zijn, blijkt vaak uit de schooldebatten waar jullie partijen vaak met het gros van de voorkeurstemmen gaan lopen, tot op zijn minst wenkbrauwengefrons van progressieve en zelfs heel linkse leerkrachten.

Mag ik daaruit afleiden dat jullie minstens een rem willen zijn op de politiek correcte intellectuele terreur en de jarenlang in de samenleving binnengeslopen linkse dogma’s en de verabsoluteerde, elitaire en vooral gesubsidieerde culturele initiatieven van groenen en roden? Zeer goed dan. Mag ik daar bovendien uit besluiten dat jullie de Vlaamse jeugd opnieuw meer zelfrespect willen doen krijgen teneinde te streven naar een autonoom Vlaanderen, of dat nu confederalisme of onafhankelijkheid heet? En jawel, met respect voor alle anderen die hier ook wonen en Vlaming met de Vlamingen willen worden? Opnieuw prima. En mag ik daaruit tenslotte besluiten dat jullie het Vlaams-nationalisme meer dan ooit als tegenwicht willen plaatsen tegen de uitgeleefde traditionele partijen en een vermolmd Belgisch establishment?

Derde keer bingo!

Het is juist dat jullie partijen twee verschillende partijen zijn en dat jullie de strijd vanuit verschillende invalshoeken zullen voeren. Op zich is daar niks mis mee. Maar er is daarnaast toch ook veel complementairs. En daar wil ik

het even verder over hebben. Het ijs smolt vorige zomer weg tussen jullie beider nationale voorzitters toen het zogenaamde cordon sanitaire even op de schop ging en er zowaar over een te vormen Vlaamse regering werd gesproken. Naar wat men mij in de wandelgangen is komen vertellen, moeten die gesprekken ernstig en grondig zijn geweest. Door de onwil van de tsjeven en de blauwen werd er evenwel geen rekening gehouden met ‘het signaal van de kiezer’ en hees de oude coalitie zichzelf opnieuw in het zadel. Het zij zo.

Maar dat mag toch niet wegnemen dat het aangewezen zou zijn dat jullie als ‘voorposten van het nieuwe, jonge heir’ voeling met elkaar houden en nu en dan eens de koppen bij elkaar steken, al was het maar om elkaar geen stokken in de wielen te steken. Jullie zijn jonge intellectuelen die nog lang niet geboren waren toen de haatmachine van het cordon sanitaire werd uitgevonden. Jullie zijn dan ook geen rekenschap verschuldigd aan de geschiedenis. Jullie lopen elkaar toch wel eens tegen het lijf in de Koepelzaal…

Als we binnenkort samen zingen in de Lotto Arena tegen broedertwist en schande, dan rekent het oudere Vlaanderen op een nieuw signaal van de jeugd. Akkoord, jullie zullen het nooit over alles eens zijn en elke partij heeft zijn eigen stijl, en er zullen altijd wel lieden in jullie rangen rondlopen die niet veel moeten hebben van ‘de anderen’. Goed, maar moet dat een beletsel zijn om toch te zoeken naar wat jullie bindt en niet naar wat jullie scheidt?

Het Vlaams-nationalisme is nog nooit zo sterk geweest in de parlementen. Waar wordt op gewacht om die macht te verzilveren en met de jongere generatie een sterk signaal te geven?

De tijd van elkaar vliegen af te vangen moet voorbij zijn. Nu mag alleen nog gelden: “Vlaanderen eerst!”, vanuit welke hoek je het ook bekijkt.

Succes, jongelui!

Geef er een lap op!

5 minuten persoonlijke moed!

Bel gratis 0800 179 75 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be Voor een Vlaamse sociale zekerheid!

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen

Word lid van het VNZ

4

Actueel

5 MAART 2020

Citaat van de week > Rik Torfs

“Geen Waalse recepten”

Terrorisme steunt op hawala Het jaarverslag 2019 van de Federale Gerechtelijke Politie (FGP) Antwerpen is sinds enkele dagen beschikbaar op de webstek politie.be. Stanny De Vlieger, gerechtelijk directeur, omschrijft het afgelopen jaar als een hectisch jaar. “Onze maatschappij en haar veiligheidsthema’s vragen een inspanning van vele actoren, zo ook van onze FGP Antwerpen.”

Professor Rik Torfs is een in Vlaanderen wereldberoemd twitteraar. Hij weet zeer vaak met enkele korte zinnen zaken haarfijn te duiden of spits te formuleren. Deze week was er weer zo eentje te lezen, dat door zeer veel Vlamingen ‘leuk werd gevonden’. Voor een goed verstaander was het meer dan een onderhuids signaal naar zijn eigen partij CD&V om zich toch maar niet te laten ringeloren in Vivaldi-avonturen. Geniet mee: “HLN-onderzoek wijst uit: Wallonië kan niet op eigen benen staan, en zeker niet als België zou splitsen. Op zichzelf geen schande. Maar wel een goede reden om Waalse recepten niet als leidraad te nemen voor Belgische regering.”Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet!

Het komt niet meer goed Als columnist moet je sterk zijn. Een dikke huid hebben. Als columnist moet je niet alleen aanvaarden dat anno 2020 mensen een mening hebben, maar ook dat ze die mening uitbraken op het internet. Als columnist moet je daar blij mee zijn: je wordt gelezen, het bestaansrecht van de columnist.

De Vlieger verlaat overigens binnenkort zijn vertrouwde stek in Antwerpen. Hij wordt verbindingsofficier in Engeland.

Er zijn columnisten die leven van complimenten. De sneeuwvlokjesgeneratie die jankt om de minste kritiek, is het drama van deze tijd. Hoe kweek je ruggengraat bij mensen, jongens en meisjes, als ze denken, geleerd hebben dat iedereen applaudisseert bij elk scheetje dat ze laten? Dat zijn geen columnisten, maar kolomvullers.

Van complimenten leer je weinig. Van de kritiek echter des te meer. Je krijgt inzicht in je lezers, misschien leer je ervan. In een enkel geval heb je begrip voor andermans standpunt. De bijvangst is dat je leert hoe columns scoren: welke onderwerpen lokken de meeste reacties uit? Het is altijd verrassend. Waar je de klok gelijk op kunt stellen, is dat columns die gaan over de multiculturele samenleving steevast reacties uitlokken van kansenparels. Dat zijn de sujetten waarmee de Westerse samenleving is opgezadeld en die zullen uitgroeien tot frustratie van ons justitiële systeem. Als het dat nog niet is natuurlijk.

Het afgelopen jaar werden er op de afdeling Terro (terrorisme) van de FGP Antwerpen 43 nieuwe onderzoeken geopend. Zo is er het dossier van Siraj E.M. (19). De jongeman is, zoals dat heet, geen onbekende voor het gerecht. Hij werd ondanks zijn jonge leeftijd al meermaals opgepakt wegens het plannen van een aanslag en geweldpleging. “Sinds juni 2019 verblijft hij opnieuw in de cel samen met zijn echtgenote, de tot de islam bekeerde Iza D.H. (23). Ze worden verdacht van lidmaatschap van een terroristische groepering, het verspreiden van propaganda en het pogen af te reizen naar Syrië. Bij de huiszoeking werd ook een van zijn broers aangetroffen. Die stond nog geseind voor een gevangenisstraf en werd eveneens opgepakt.”

Naar aanleiding van de veroordeling van de mannelijke leden van de terroristische organisatie Sharia4Belgium, werden volgens het jaarverslag van de FGP Antwerpen diverse nieuwe dossiers opgestart ten laste van hun meereizende vrouwen. “De rechtbank oordeelde dat ook hun steun een deelname is aan de activiteiten van een terroristische organisatie. Dit heeft tot bijkomende veroordelingen en intrekkingen van hun nationaliteit geresulteerd.”

Bedreigingen en vrijheidsberoving Voor de Nederlandse omroep Powned schreef ik op de website over een bedreiging die ik onderga van een IS-strijdster: Xaviera S. Deze vrouw besloot haar veilige thuisland Nederland te verlaten om met haar man te gaan vechten voor Islamitische Staat. Het kalifaat was beter voor haar, haar kinderen en haar huwelijk, had dit licht besloten. Terwijl haar man terroristje speelde en moordde en verkrachtte uit naam van de islam, baarde zij kinderen - terroristen in spe - ook in naam van de islam. Ondertussen vond ze tijd om onder andere mij vanuit het kalifaat online te bedreigen.

Of het een rechtstreekse bedreiging op straat is of online: ik haal er mijn schouders over op. Publiekelijk dan. Binnenskamers heeft het invloed.

Is het niet op mijn leefstijl wonen in de betere buurt, een “state of the art”-be-

veiliging van mijn woning, geen roekeloze dingen doen -, dan is het wel op mijn geest. De ergste bedreiging was wel dat Nederlandse Turken (Nederturken, zoals ik ze noem), meenden dat het nodig was om mij in 2016 aan te geven in Turkije, waardoor ik landarrest kreeg in Turkije en niet meer naar Nederland kon terugkeren. Althans, pas na zeventien dagen werd mijn uitreisverbod opgeheven. Vrijheidsberoving is de ergste vorm van bedreiging.

Vrijheidsberoving omdat je bent wie je bent, zegt wat je zegt, schrijft wat je schrijft, doet wat je doet, leeft zoals je leeft. Alles wat normaal is, het dagelijkse leven dus, is opeens niet meer mogelijk. Je past je aan, telt je zegeningen en vecht voor een verandering van de situatie. Je staat met recht opgeheven hoofd tegenover je bedreigers, ze zullen je niet klein krijgen. Maar binnenskamers, in je hoofd, heeft het een vernietigende uitwerking. Als de situatie verandert, je weer ‘vrij’ bent, ben jij ook veranderd.

Je hebt ervaren wat vrijheidsberoving betekent. Je gaat terug naar je leven, zelfs terug naar je leven als columnist.

En terwijl alles veranderd is, is er één ding gelijk gebleven: de commentaren en reacties op je columns. De kansenparels zijn er nog steeds, ze leven zich uit online, onder je columns.

‘Onze jeugd’ En zo kan het gebeuren dat als je de IS-terroristen toewenst wat ze jou toewensen, wat ze ons toewensen, de kansenparels vanachter hun laptops, uit de krochten van hun armzalige hersenen, niet zo verrassende teksten weten te produceren: “Ik ging stuk toen jij vastzat in Turkije, ik heb genoten!” en nog meer van dat soort teksten. Fascinerend vind ik ze. Fascinerend. Het zijn landgenoten. Jongens en meisjes die in vrijheid in Nederland zijn opgegroeid, die ervan genoten dat ik vast zat. Die ervan genieten dat ik bedreigd word.

Als ik nou een IS-terrorist zou zijn, of de moordenaar van Pim Fortuyn dan wel Theo Van Gogh, zou ik het nog enigszins kunnen begrijpen. Maar ik ben columnist. Een vrouw die geen vlieg kwaad doet en enkel en alleen benoemt wat zich afspeelt in de samenleving. Een samenleving waarin sujetten wonen die genieten van andermans lijden. Ik noteer het. Ik haal mijn schouders op. En ondertussen denk ik: als dit ‘onze jeugd’ is, komt het nooit meer goed in Europa.

EBRU UMAR NEDERLANDS-TURKSE COLUMNISTE

43 nieuwe terrorisme-onderzoeken

Financiële terrorismedossiers In een ander gerechtelijk onderzoek naar de financiering van terrorisme, werd in juni 2019 één verdachte aangehouden. De betrokkene is in België actief in het versluizen van gelden via het hawala-systeem. Dit betreft een internationaal netwerk van ondergronds bankieren dat gebaseerd is op vertrouwen en zo geen sporen nalaat van de verstuurde en ontvangen gelden. De bomaanslagen in India in 1993 werden op deze manier gefinancierd. En ook al-Qaida maakt nagenoeg exclusief van hawala gebruik om geld te transfereren.

FGP Antwerpen: “Het lopend onderzoek heeft uitgewezen dat betrokkene via dit systeem (hawala) talrijke gelden versluisd zou hebben naar conflictgebieden waar terroristische groeperingen nog steeds actief zijn.

Dankzij betrokkene hebben verschillende Belgische gekende Foreign Terrorist Fighters (FTF) in Syrië gelden ontvangen van familieleden die in België wonen. Het oproepnummer van betrokkene circuleert dan ook binnen de terroristische kringen.”

In totaal kon volgens de FGP Antwerpen aangetoond worden dat Belgische strijders gelden ontvingen via deze weg voor een totaal bedrag van 7.000 euro. “Tot op heden zit de verdachte nog steeds in voorhechtenis. Het onderzoek is nog volop lopende naar de andere hawala-bankiers waarmee betrokkene samenwerkt.”

Saddam Hoessein Volgens het jaarverslag van de FGP Antwerpen is ene Mushtaq T.Z. een spilfiguur in een ander netwerk dat terrorisme financiert,

de zogeheten Rawi-clan. “Al in de jaren ’90 zou deze clan de Iraakse dictator Saddam Hoessein hebben geholpen zijn geld aan het officiële banksysteem te onttrekken en zo internationale sancties te omzeilen. Datzelfde netwerk zou zich hebben omgeschoold voor de financiële transacties van IS.” Ook deze clan maakt volgens de FGP Antwerpen daarvoor gebruik van het hawala-systeem. “De verdachte zou een financieel netwerk hebben uitgebaat. Vanaf december 2018 woonde hij met zijn gezin in België. Hij zou geld hebben witgewassen om IS-operaties wereldwijd te faciliteren. Hij bezit geldwisselkantoren in Irak, Syrië, Turkije, Soedan en de Golf.”

Syriëstrijder Abdellah Nouamane In het kader van een ander gerechtelijk onderzoek naar financiering van een terroristische groepering werd op 2 juli 2019 in Turnhout een verdachte aangehouden. “Het betrof (opnieuw, nvdr.) een hawala-bankier die, samen met zijn twee broers in Nederland en een jeugdvriend in Turkije, een internationaal hawala-netwerk heeft opgezet. De individuen konden via dit netwerk op een jaar tijd zo’n 1,642 miljoen euro transfereren naar Europese en Arabische landen.”

Er werden volgens de FGP Antwerpen specifieke transacties naar conflictgebieden in Syrië getraceerd. Ondermeer de Syriëstrijder Abdellah Nouamane heeft van dit netwerk gebruik gemaakt om gelden vanuit België naar Syrië over te maken. “Abdellah Nouamane bevindt zich heden in een IS-gevangenis in Al-Hasakah. Hij werd in februari 2015 veroordeeld tot een effectieve gevangenisstraf van 5 jaar wegens actieve deelname aan de activiteiten van een terroristische groepering en omwille van zijn lidmaatschap van Sharia4Belgium en jihadgroeperingen in Syrië.”

Op 4 januari 2018 veroordeelde de correctionele rechtbank van Mechelen Nouamane bij verstek tot een gevangenisstraf van 5 jaar en geldboete van 1.000 euro wegens deelname aan activiteiten van een terroristische groepering en bedreiging met een plegen van een aanslag in België. FGP Antwerpen: “Hij verstuurde via de internetapplicatie WhatsApp boodschappen waarin hij bedreigingen uitte ten aanzien van scholen, ziekenhuizen, handelszaken evenals ten aanzien van bepaalde politici. In deze boodschappen gaf hij ook aan dat er volgens hem niet zoiets bestaat als ‘onschuldige slachtoffers’ in de Westerse samenleving.”

Besluit Het jaarverslag van de Federale Gerechtelijke Politie Antwerpen is uiteraard interessante lectuur. Het leert ons vooral dat terrorisme gefinancierd wordt via het ondergrondse hawala-systeem. En ook bij het opsporen van terrorisme geldt het gouden principe: “Follow the money.” (Volg het geldspoor.) Al is dat bij dit geheime systeem een stuk moeilijker. Het jaarverslag van de FGP Antwerpen toont wel aan dat het niet helemaal onmogelijk is.

THIERRY DEBELS

Buitenland

5 MAART 2020

De rellen in Delhi

5

Het is een heel oud patroon in de berichtgeving over rellen in India: als er honderd hindoes worden vermoord en één moslim, dan omschrijven de media dat als “wederzijds geweld”. In vele landen behoren - of behoorden - de daders van pogroms en lynchpartijen tot de meerderheid en de slachtoffers tot een minderheid. In India is het al eeuwenlang omgekeerd: de islamitische minderheid terroriseert systematisch de hindoemeerderheid.

De verklaring daarvoor is heel eenvoudig: de moslims zijn als groep gewelddadig en arrogant, de hindoes zijn als groep vredelievend en onderdanig. Het is gedeeltelijk het gevolg van religieus-historische factoren.

De hindoes zijn eeuwenlang weerloze en rechteloze onderdanen geweest van wrede islamitische heersers die hen naar believen konden verkrachten, als slaaf verkopen, uitplunderen of afslachten. Dat laat zijn sporen na in de psychologie van volkeren, zowel van de heersers als van de onderdrukten. De hindoes zijn nog altijd getraumatiseerd door dat eeuwenlange schrikbewind. De beroemde auteur Naipaul noemde India “a wounded civilization”.

De islam heeft een traditie van wreedheid en jihad, India heeft een traditie van religieuze verdraagzaamheid en geweldloosheid.

Gandhi was een product van die traditie. In een ander land zou een leider als hij nooit tientallen miljoenen volgelingen hebben gehad. Zelfs Gandhi noemde de hindoes soms “lafaards” en de moslims “bullies”, brutale pestkoppen dus. Dat is één element dat kan verklaren waarom een brutale minderheid een grotendeels passieve meerderheid kan terroriseren.

Ze zijn zelf de vervolgers. Maar in de Westerse media werd dat allemaal achterwege gelaten.

Nuchter bekeken ondervinden de moslims in India geen enkel nadeel van die wet, maar nuchterheid en logica zijn geen islamitische deugden. Alleen al de suggestie dat hindoes in moslimlanden vervolgd zouden worden, was voor de moslims genoeg om in ‘heilige’ razernij te ontsteken. Die ‘rellen’ waren geen uit de hand gelopen manifestaties. In werkelijkheid waren het goed georganiseerde en zorgvuldig voorbereide aanvallen op hindoes. Opnames van drones van de politie van Delhi tonen duidelijk hoe op de daken van moskeeën en van gewone woningen van moslims op voorhand stapels stenen waren klaargelegd.

De moslims hadden overigens op andere plaatsen ook voorraden aangelegd met wapens, munitie, brandbommen en flessen met zwavelzuur, maar dat kwam pas later aan het licht, toen de ‘furor islamicus’ losbarstte.

Ik weet niet zeker of het de eerste keer was dat manifestanten in India de politie openlijk met vuurwapens bedreigden. Het was in alle geval de eerste keer dat ik er berichten over vond. Een politieman van wie men eerst dacht dat hij door stenen was gedood, bleek bij de autopsie een kogel in zijn borst te hebben.

400 wonden

Het andere element is het verraad van de hindoe-elites, een verschijnsel dat wij ook in Westerse landen maar al te goed kennen. De media en de politieke elites in India gedragen zich even vijandig, oneerlijk en partijdig tegen het hindoeïsme als hun Europese collega’s tegen het christendom en de westerse beschaving. Men ziet in India en in West-Europa dezelfde zelfhaat en dezelfde verachting voor het eigen erfgoed en de eigen cultuur en… dezelfde verheerlijking van de oude islamitische vijand en hetzelfde goedpraten, minimaliseren, ontkennen en in de doofpot stoppen van zijn terreurdaden uit heden en verleden. Dat was opnieuw het geval in de berichtgeving over de rellen in Delhi.

Georganiseerde actie Die begonnen naar aanleiding van protestacties van islamitische fanatici tegen de nieuwe burgerschapswet, de Citizens Amendement Act CAA die hindoes, Sikhs, Jains, boeddhisten en christenen uit de buurlanden van India de kans geeft aan de vervolgingen en moordpartijen daar te ontsnappen door de Indiase nationaliteit te verwerven.

Natuurlijk geldt die wet niet voor moslims.

Die worden in moslimlanden niet vervolgd.

Op één bijzonder onthullende opname kon men de stenen zien klaarliggen op het platte dak van een moskee. Maar de linkse zender NDTV zond die dronebeelden pas uit nadat de opnames van die moskee eruit geknipt waren. NDTV heeft al lang een kwalijke reputatie inzake wegmoffelen van berichten over islamitische misdaden en aanslagen.

Net zoals onze kranten en tv-zenders. Ook op het dak van het gebouw waar de AAP-leider Tahir Hussain woont, werden stapels brandbommen, stenen en plastic zakken met zuur gevonden. De AAP is geen islamitische partij, maar Tahir Hussain zelf is wel een moslim.

Vanuit dat gebouw werden de bruutste aanvallen uitgevoerd.

Hij werd aangeklaagd wegens de moord op Ankit Sharma. Hij was een officier van de Binnenlandse Veiligheidsdienst, maar het is niet zeker dat zijn moordenaars dat wisten.

Misschien was hij gewoon op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. Zijn lichaam werd teruggevonden in een open riool. Hij was niet gewoon doodgestoken, maar doodgefolterd. Hij droeg alleen nog zijn onderkleding. Zijn gezicht vertoonde brandwonden, waarschijnlijk van zuur. Hij had 400 (!) snij- en steekwonden over heel zijn lichaam.

Volgens zijn familie werd hij vermoord door de islamitische aanhangers van Tahir Hussain, die hem in het huis hadden gesleept en daar urenlang mishandelden, terwijl hindoes die probeerden hem te redden op afstand werden gehouden door moslims die vanop het dak een regen van stenen naar beneden gooiden. Tahir Hussain kreeg intussen wel een uitvoerig forum in de media om zich te verdedigen.

De Indiase politiek is een krabbennest en

Socialistische nederlaag in Slovakije We schreven vorige week al over de nakende ondergang van de socialistische partij SMER-SD in Slovakije, en die is er inderdaad gekomen. De socialisten zakten van 28 procent en naar 18 procent van de stemmen. En dat terwijl zij in 2016 nog 44 procent haalden. Een prachtig en welverdiend pak ransel.

Ze zijn niet meer de grootste partij, maar in het versnipperde Slovaakse politieke landschap blijven ze helaas wel een machtsfactor. De anticorruptiepartij OLANO-NOVA steeg in één klap van 11 procent naar 25 procent, en zij is nu aan zet.

Een coalitieregering zonder socialisten ligt nu binnen handbereik. De doorbraak van de ‘’extreemrechtse’ Volkspartij Ons Slovakije van Marian Kotleba is er niet gekomen. De paniekzaaierij van links sloeg nergens op. De partij leed zelfs een licht stemmenverlies. Ondanks dat haalde ze drie zetels meer, maar dat kwam

alleen doordat er twee andere partijen volledig uit het parlement verdwenen. In vele landen zijn er middelgrote partijen die door hun tegenstanders als fascisten of neonazi’s worden afgeschilderd, terwijl ze in werkelijkheid gewoon radicaal rechts en nationalistisch zijn. Maar de partij van Kotleba is echt fascistisch. Als zij paraderen met hun zwarte uniformen zouden zij recht uit een propagandafilm van de Duce kunnen komen. Voor één keer logen de linksen in dat opzicht eens niet. Het is zeldzaam genoeg om het te vermelden.

wij zijn in dat opzicht altijd min of meer wantrouwig. Maar Tahir Hussain kreeg wel onmiddellijk de steun van het Popular Front of India en dat is ondanks de naam geen partij van marxisten, maar van fundamentalistische moslims. Steun uit die hoek is op zich al zeer verdacht. De Wall Street Journal, meestal toch eerlijker dan de gemiddelde Amerikaanse ‘mainstream’ krant, ging dit keer lelijk uit de bocht door een getuigenis te publiceren van Ankur Sharma, de broer van de vermoorde Ankit, die gezegd zou hebben dat de moord gepleegd was door een meute gewapende mannen die de hindoestrijdkreet “Jai Shri Ram!” schreeuwden. Ankur ontkende dat hij ooit zoiets had gezegd.

Collectief Dinesh Kumar Khatik, een hindoe, was op 26 februari melk gaan kopen voor zijn twee kinderen. Hij had het ongeluk voorbij de islamitische School Faisal Farooq te lopen. Daar stootte hij op relschoppende moslims die een spoor van verwoesting door de straten trokken. Ze waren gewapend met stenen, molotovcocktails en vuurwapens. Dinesh werd door het hoofd geschoten. Hij was onmiddellijk dood. Zijn broer Suresh zegde in een verbitterde reactie dat heel “Mustafabad” hem vermoord had. Hij bedoelde daarmee de moslimwijk waar de moord was gepleegd.

Ja, er was misschien maar één moordenaar.

Maar er was wel een hele meute medeplich-

tigen.

“Mustafabad” was een symbool om een diepere waarheid uit te drukken: die moord was geen individuele, maar een collectieve misdaad. Het was ook geen alleenstaande misdaad. Ze was slechts een schakel in een lange keten van soortgelijke terreurdaden.

Suresh vroeg ook dat de politie raids zou uitvoeren in alle madrassa’s en moskeeën op zoek naar verboden wapens. Een terechte vraag. Maar geen enkele politicus of politiedienst zou zo’n antiterreuractie durven laten uitvoeren.

Arrogant en straffeloos In de nasleep van de lynchpartijen, brandstichtingen en plunderingen, namen zes islamitische ‘jongeren’ een filmpje op vol extreem vulgaire en grove beledigingen aan het adres van de hindoes. Aan het einde daarvan sturen ze een expliciete bedreiging aan het adres van de hindoes in Gurgaon, een satellietstad van Delhi. “We zullen langskomen en jullie dochters overal in Gurgaon verkrachten.” Net zoals hun voorvaderen tijdens de islamitische bezetting van India eeuwenlang ongestraft hadden gedaan…

Dat islamitische tuig op het videofilmje was duidelijk niet bang voor de politie of de justitie. Ze deden niet eens een poging hun gezicht te verbergen. Ze keken gewoon brutaal grijnzend recht in de camera.

PAUL BÄUMER

Geef nooit toe aan chantage Zijn de Europeanen nu verbaasd dat Erdogan de grenzen weer opengooit? Wat hadden ze dan verwacht? Zoiets gebeurt toch altijd? Wie toegeeft aan chantage - en dat doet de EU al jaren - weet toch dat hij altijd méér zal moeten toegeven?

Wie begint met het betalen van zwijggeld of protectiegeld aan criminelen of amateur-afpersers, zal altijd meer betalen en hij zal altijd opnieuw gechanteerd worden. Dat geldt in het privéleven als die chantage gaat over overspel, zwart geld, bordeelbezoek of andere heimelijke zonden. Dat geldt in het kleine België met de Waalse chantage. Op grote schaal als het gaat om de chantage door de Hitlers, Stalins, Saddams, Poetins en Erdogans van deze wereld. Dat is een duizenden jaren oude, universele historische wetmatigheid.

Hiermee zou nog een andere illusie in duigen moeten vallen, die van de ‘stabiele dictator’, waar we wel ‘zaakjes’ mee kunnen

doen. Hoe dikwijls hebben we dat liedje al niet gehoord? Hoe dikwijls heeft dat al niet tot rampen geleid?

Wie toegeeft aan chantage, toont dat hij zwak en laf is, en zwakheid en lafheid lokken altijd agressie uit. We moeten niet anderen betalen om onze grenzen of onze rechtmatige belangen te verdedigen. We moeten dat zelf doen. En dat kan alleen maar met ‘hard power’, met oorlogsschepen die niet gebruikt worden als veerdiensten en reddingsbootjes, en legers die niet alleen vredesmissies en humanitaire operaties uitvoeren, maar met strijdkrachten die in staat en bereid zijn desnoods dodelijk geweld te gebruiken.

6

Zuur & Zoet

5 MAART 2020

Roeselare: van ‘Texas’ naar ‘Chicago’?

Het was even schrikken: een ‘jongere’ werd tijdens een straatruzie in de West-Vlaamse centrumstad door een andere ‘jongere’ afgeknald. Hij overleefde het schietincident niet. Achteraf bleek het te gaan om een schietpartij tussen multiculturele drugsconcurrenten.

Roeselare, een nijvere handelsstad in het midden van West-Vlaanderen, was jarenlang een van de drie centra van wat het “Texas van Vlaanderen” werd genoemd: een economisch hyperactieve driehoek, gevormd door Waregem, Kortrijk en Roeselare.

Dat Roeselare op enkele decennia tijd veranderd is van een gezellige - sommigen omschrijven het liever als ‘oubollige’ en ‘saaie’ - centrumstad in een multiculturele stad met alle samenlevingsproblemen van dien, wordt er meestal niet bij verteld. De Rodenbachstad, generaties lang door een CVP-meerderheid geregeerd, draaide de multicul-kraan jaren geleden fors open. De resultaten waren onmiddellijk zichtbaar in de economisch wat achtergestelde wijk Krottegem (gelegen aan de achterkant van het station), door sommige Roeselarenaars soms “de Gazastrook” genoemd. Halalwinkels, een Turkse bakker, nachtwinkels, en… een witte stadsvlucht.

Maar Roeselare was sinds decennia vooral de West-Vlaamse draaispil van drugs en drugshandel (voornamelijk in en rond de stationsbuurt), een problematiek die door Vlaams Belang in het verleden al keer op keer werd aangekaart. Het stadsbestuur lijkt de drugsproblematiek maar niet onder controle te krijgen.

CD&V krijgt klappen Intussen hebben de migratiegolven ook het centrum van de stad ontdekt, waardoor veel autochtone Roeselarenaars zich steeds minder herkennen in hun eigen stad. In het stadscentrum kom je op een doordeweekse dag soms meer vreemdelingen tegen dan autochtone Vlamingen. Die laatsten gaven bij de jongste parlementsverkiezingen een dui-

delijk signaal dat het zo niet verder kon. Het Vlaams Belang werd de grootste partij van de Rodenbachstad… Groter dan de CD&V dus.

Bij de gemeenteraadsverkiezing van oktober 2018 haalde de CD&V nog 40 procent van de stemmen, bij de verkiezingen van mei 2019 haalde de partij nog maar 22,7 procent. Het is natuurlijk niet helemaal correct om gemeenteraadsverkiezingen te vergelijken met verkiezingen voor het Vlaams parlement, maar in dit geval is het toch een opvallende tendens.

“Oltegoare Roeselare”?

En nu dit dus, een dodelijk schietincident.

Volgens de pers gaat het om een afrekening in het drugsmilieu. Conflicten met en tussen allochtone jongeren zijn er al langer in Roeselare, zware incidenten die druggerelateerd waren ook. Het Geitepark in het centrum, de Oude Stedelijke Begraafplaats, de stationsbuurt: iedereen in Roeselare kent deze buurten voor hun ‘onveiligheidsgevoel’. Drugs en multicultuur: steeds een zeer explosieve mix!

Tijd dat ze daar een tandje bijsteken, de coalitie van CD&V, sp.a en Open Vld. Tot 2012 werd Antwerpen bestuurd door een gelijkaardige coalitie, weliswaar met een socialist als burgemeester. We weten hoe het in Antwerpen is afgelopen met het te tolerante drugsbeleid. Vandaag is het letterlijk en figuurlijk puinruimen in Antwerpen en kijkt men al lang niet meer op van een hangranaat meer of minder. Maar nu hoor je het stadsbestuur van Roeselare niet, dat anders toch zo graag uitpakt met de slogan “Oltegoare, Roeselare”! En zo maakt Roeselare grote kans, naast de eretitel ‘Texas’, ook nog eens het etiket ‘Chicago’ opgekleefd te krijgen.

PIET VAN NIEUWVLIET

Deze week geen nieuws uit de Wetstraat, maar dit beeld van afgelopen dinsdag wilden we u niet onthouden

De dood anno 2020 Op dinsdag 10 maart is er nog eens een debat van de Debatclub. Ditmaal is het onderwerp niet zo voor de hand liggend: “De dood anno 2020 in Vlaanderen.” De aanleiding om dit onderwerp over de dood te kiezen, is het recente assisenproces tegen de artsen van Tine Nys. Dat proces heeft wekenlang de media en de publieke opinie in de ban gehouden en de discussie tussen voor- en tegenstanders van euthanasie werd gevoerd. Ook vandaag is het einde van de ethische en politieke discussie niet in zicht. Maar, gaan we in Vlaanderen vandaag te licht over leven en dood? Hoe definitief is de doodwens en het willen stopzetten van het voltooide leven? Twee eminente deskundigen met tegenovergestelde visie gaan met elkaar in

debat: Prof. Willem Lemmens, UA, moderne wijsbegeerte en ethiek, kruist de degens met prof. Evelien Delbeke, UA, gezondheidsrecht en ethiek.

Plaats: Hotel de Basiliek, Trooststraat 22 in Edegem. Het debat start stipt om 20.00 uur.

Wie wenst kan voorafgaandelijk om 18.00 uur deel nemen aan een licht diner. Info via info@debatclub.org of 0498 77 48 71.

BRUSSEL

Corona en Brusselse subsidiariteit Wie biedt meer in de strijd tegen het coronavirus? Voorlopig spant Olivier Maingain (DéFI), burgemeester van Sint-Lambrechts-Woluwe, de kroon. Zijn drastische beslissing is weinig werkbaar, wekt op vele niveaus ergernis, maar hij kan er zich wel mee in de kijker werken, en dáár is het hem net om te doen.

Nee, makkelijk lijkt hij het niet te hebben, de burgervader van Sint-Lambrechts-Woluwe. Jarenlang was Olivier Maingain (DéFI) de onbetwiste numero uno van zijn partij en met 24 jaar partijvoorzitterschap op de teller wellicht Belgisch recordhouder. Permanent stond hij in de schijnwerpers, maar dat was toen. Voorzitter is hij inmiddels niet meer, net zoals hij afstand deed van zijn parlementair mandaat. Even zag het ernaar uit dat men toch ergens een bezigheid gevonden had voor de jonge zestiger: “agent de liaison” tussen Brussel en Wallonië.

Op zich een functie die institutioneel evenveel betekent als prins carnaval, maar goed, het ging om politieke symboliek. Het had ook zoveel mogelijkheden geboden voor Maingain. Handjes gaan schudden in Parijs, provoceren, zeuren over die corridor, Vlamingen voor nazi’s uitmaken, kortom, ge-

woon doen wat altijd zijn handelsmerk was.

Niet dus. De politieke constellatie is van die aard dat men vanuit de Waalse regering (met de MR aan boord, terwijl ze in Brussel nog maar eens naar de oppositie zijn verwezen) liet verstaan dat die vlieger niet op ging. En dus zit er niets anders op dan zich als burgemeester te profileren. Iets dat hij zopas - eerlijk is eerlijk - vrij succesvol gedaan heeft.

Toegang verboden Iemand moet het voortouw nemen in de strijd tegen het coronavirus, dacht hij. En dus werd besloten tot volgende oekaze (in de vorm van een politiebevel): verbod tot betreding van een publiek gebouw gedurende 14 dagen sinds terugkeer uit een zogenaamde risicozone, als daar zijn China, Zuid-Korea, Lombardije en zo voort. Frankrijk staat voor alle duidelijkheid niet op de lijst, ook

al is die tweede Belgische besmetting van daar afkomstig. Wellicht spelen hier emotioneel-psychologische elementen voor een man die zijn ziel voor de eer en glorie van Parijs zou verkopen.

Het is alvast niet zijn eerste ‘verbod’ als bestuurder. Als schepen van de stad Brussel verbood hij een BLOSO-manifestatie in het Koning Boudewijnstadion, een activiteit van Kind & Gezin in Haren en verdreef hij Boterhammen in het Park uit het Warandepark. Alleen, dat waren dan ook Vlaamse instanties, altijd al zijn ‘corebusiness’.

Hoe dat in de praktijk zal gebeuren, moeten de komende dagen en weken uitwijzen.

Maar men voelt nu al aan dat het weinig werkbaar wordt, tenzij men zich rechtstreeks laat inspireren door het scenario van de reeks Cordon, en dan nog. Mocht hij maar evenveel voluntarisme voor de tweetaligheid van zijn gemeentekijk blad (iets waarvoor de gemeente al veroordeeld werd) aan de dag leggen...

Stemmingmakerij De reacties op het ‘Führerbefehl’ van

Maingain waren erg afkeurend. Van federaal minister De Block tot burgemeester van Etterbeek De Wolf (MR), overigens een gemeente die in dezelfde politiezone is ondergebracht. Stemmingmakerij, klonk het unisono. Ongepaste profileringsdrang ook.

En dan zwijgen we nog over de ergernis van (werkende) ouders die op zondagavond moeten vernemen dat kindlief een tijdje niet naar school zal kunnen/mogen gaan.

“Belachelijk om zo’n probleem op gemeentelijk vlak te benadrukken”, stelde Vincent De Wolf. Terecht, maar dan slaat het Brussels surrealisme weer toe. Je zou denken dat dit naar een hoger niveau getild moet worden, gewestelijk op zijn minst, maar nee, De Wolf pleit voor een vergadering van... de burgemeesters.

Zij het, zo voegt hij er aan toen, met een coördinerende rol voor de minister-president, maar ook niet meer dan dat. Subsidiariteit op zijn Brussels, heet zoiets, en dat zit hem vooral te diep in de hoofden van te veel politici, corona of geen corona. Voor wanneer de federale curatele?

KNIN.

Onze naaste buren

5 MAART 2020

De politiekcorrecte zwendel van de week Zoals hier al meermaals geschreven: “Links stopt nooit met zijn bedrog.” Op zondagavond discussiëren bij NPO1 voetbalanalysten over het afgelopen weekend. Even slecht en vervelend als op Canvas een dag later, maar met tussendoor een paar betere intermezzi. Ooit was er een onderdeel over “De elleboog van de week”.

Voetballers waren er razend over omdat hun ploertig gedrag getoond werd. Alleen al bij de flemende ironische stem die het item aankondigde, ging je recht zitten. De stem is er nu weer bij “De VAR van de week” die scheidsrechterlijke dwaasheden analyseert. Jammer genoeg kan ik die stem niet inhuren, want in gedachten hoor ik ze zeggen: “De politiekcorrecte zwendel van de week.”

De prijs gaat deze keer zoals zo dikwijls naar Amsterdam.

De stad wordt geteisterd door 500 asielbedriegers die uitgeprocedeerd zijn en ondanks een rechterlijke veroordeling weigeren Nederland te verlaten. Het linkse college (D66GroenLinks-PvdA-SP) heeft bij monde van de D66-fractieleider (geestgenoot Bart Somers) meegedeeld dat de stad “trots is op onze Amsterdamse rechtsstaat”. In gewoon Nederlands: Amsterdam juicht rechterlijke beslissingen toe als het in het linkse straatje past zoals het klimaatvonnis en weigert vonnissen uit te voeren als het niet past. Vorige week werd bekend dat de stad al 6,7 miljoen heeft uitgetrokken in zes weken tijd om de asielmisbruikers te huisvesten en te amuseren met bijvoorbeeld yogalessen.

Geen ‘etnisch profileren’ Twee andere Amsterdamse maatregelen grijpen daarom naast de wekelijkse prijs voor linkse zwendel. Burgemeester

Halsema, het hoofd van politie en de baas van het Openbaar Ministerie zeggen dat het zo niet verder kan: “Amsterdammers met een niet-Westerse achtergrond vinden dat politie vaak slecht luistert, oneerlijk en onbeleefd is. Zij zijn dan ook vaker van mening dat afkomst, huidskleur of uiterlijk een rol speelde.” Dus hebben de drie een plan opgesteld dat het moet gedaan zijn met ‘etnisch profileren’. Ze stellen 140 ‘ambassadeurs’ aan die binnen de politieteams de agenten wijzen op hun vooroordelen.

Klein detail: Volgens het officiële Centraal Bureau voor Statistiek zijn Antillianen 6 keer, Marokkanen 5 keer, Surinamers 4 keer enzovoort crimineler dan autochtone Nederlanders.

Maar het wordt de hoogste tijd dat dat de politie eindelijk die 80-jarige bejaarde Nederlanders aanpakt die koffie drinken in plaats van dagelijks geld uit te geven aan xtc-pillen of coke. Activiteiten die volgens D66 aan te bevelen zijn, want het wordt hoog tijd dat de verkopers uit de illegaliteit mogen treden.

De commissie “Excuses” Nog een laatste gotspe (leenwoord uit het Jiddisch dat ‘brutaliteit’ betekent). Vorige week ook het artikel in dit blad gelezen over hoe sjoemelende ons-kent-ons linksers elkaar tienduizenden euro’s toespelen bij de toekenning van de Ulti-

7

NEDERLAND

ma-prijzen in Vlaanderen? Ziehier een Amsterdamse variant.

Het college heeft geld over om een commissie te installeren die moet onderzoeken of de stad geprofiteerd heeft van de slavenhandel. Amsterdam moet zich later eventueel schamen, excuses aanbieden en met geld strooien over de ongelukkige nazaten die zich in de Nederlandse vetpotten genesteld hebben. De besluiten moeten klaar zijn tegen juni als Keti Koti eraan komt, een lawaaierig Antillianen- en Surinamersfestival dat de afschaffing van de slavernij viert en waarbij Nederlandse politici kruiperig vergiffenis vragen.

Piet Emmers, de Leidse historicus en internationaal erkende specialist, mag geen lid van de commissie zijn, want uit zijn berekeningen blijkt dat de slavenhandel geen 0,005 procent van het nationaal inkomen bedroeg. Welkom zijn gewezen communiste Van Es, nu lid van GroenLinks, hoogleraar Leo Lucassen, voor wie er niet genoeg migranten zijn die volgens hem altijd gediscrimineerd worden. En tenslotte niet te vergeten antropologe Wekkers, een academisch oplichtster die ontdekte dat iedere blanke “een cultureel archief” in zijn/ haar ziel heeft dat hem/haar per definitie tot racist maakt. De anti-blanke beroepsraciste D. Hermans mocht op Canvas reclame maken voor deze oplichterij. Wat denkt u dat de besluiten van deze commissie zullen zijn?

Nog een ernstig vraagje aan de lezers. Hebt u ooit SS-vlaggen op IJzerwake gezien? Graag een mailtje. Meer hierover volgende week.

WILLEM DE PRATER

Mathias, toon leiderschap Onze lokale politici, anders zo ijverig om elk voorvalletje aan te kaarten in de gemeenteraad, moeten nog het eerste woord zeggen over het coronavirus. Bang om als paniekzaaier weggezet te worden? Zwijgen, als zoveel mensen zich zorgen maken, is verkeerd. Het voedt ongerustheid en wantrouwen. Hoe bereidt de stad zich voor? Wat zijn de economische gevolgen voor Gentse bedrijven? Vragen genoeg, maar wie durft ze te stellen?

Bezorgde burgers kijken met wantrouwen naar politici en media. Wie nu de juiste toon vindt, duidelijk zegt waar het op staat en beslissingen durft nemen, zal bij de bevolking scoren. Corona zal politieke winnaars en verliezers maken. In Gent besturen de Groenen alsof ze bij de verkiezingen de absolute meerderheid haalden. Onze burgemeester laat hen begaan. De weinige kritische stemmen binnen de meerderheid komen van socialisten.

Wat de oppositie zegt, wordt volledig genegeerd. Gentenaars verlangen echter naar een echte burgemeester. Iemand die de touwtjes in handen neemt en het Groene beleid aan banden legt. Het is nog vier lange jaren naar de volgende verkiezingen. Zoals het nu gaat, kan het niet verder.

Voor Mathias is de stad het belangrijkste politieke niveau. Hij is, net als zijn voorganger Termont, actief in internationale netwerken van burgemeesters. Het klimaat redden, racisme bestrijden, vervuilende auto’s bannen?

Laat de steden het oplossen. Met die overtuiging zou je net verwachten dat hij zich assertief opstelt. Hij kan zich nog herpakken. Dit is het moment om leiderschap te tonen. Mathias, “Never waste a good crisis”, grijp je kans.

Koning voetbal Duizend Italiaanse supporters kwamen naar Gent voor de match KAA Gent tegen AS Roma.

Er was grote bezorgdheid bij de Gentse supporters over het oprukkend coronavirus. Toch

besliste de stad Gent om geen maatregelen te nemen. Daar gaven ze zelfs geen woordje uitleg bij. Koning voetbal ging voor.

Lege zitjes in de Ghelamco Arena bewezen dat er Gentenaars zijn thuis gebleven. Wie kan hen ongelijk geven? Al lag Rome niet in besmet gebied, het was duidelijk dat de ziekte bliksemsnel van land naar land kan springen.

Waarom dan niet van het ene deel van Italië naar het andere? Op de dag van de wedstrijd werden in zeventien landen zieken gemeld die allemaal besmet waren in Italië. Ondertussen zijn dat er al meer dan dertig.

De bezoekende supporters hebben uren-

lang rondgehangen in het centrum van Gent.

Ze stonden verkleumd pinten te drinken op pleinen en in cafés. Daarna namen ze de tram richting het stadion (tot aan de eindhalte aan het UZ). Als straks een Gentse ober of winkelier ziek wordt, gaan alle paraplu’s open. De voetbalclub zal wijzen naar het stadsbestuur.

Het stadsbestuur zal wijzen naar de Vlaamse en federale overheid. Politici zeggen nu al dat er een coronaregering nodig is. Straks is alles weer de schuld van de kiezer.

Slechte timing Schepen Van Braeckevelt verdient een medaille voor slechte timing. Hij pakte deze week uit met een waarschuwing dat Gent zal overgenomen worden door toeristen als we niets ondernemen. Hij deed dat uitgerekend op het moment dat het toerisme stilvalt, hotels hun boekingen dramatisch zien dalen en er zwarte sneeuw dreigt voor de toeristische sector. Groen wil minder massatoerisme. Enkel wie genoeg geld uitgeeft, is in “hun Gent” nog welkom.

Om zijn visie op te leggen, gebruikt hij de beproefde methode van Groen. Eerst het probleem fel overdrijven om het dan te kunnen ‘oplossen’. De schepen wijst naar Brugge en zelfs naar Venetië. Gent krijgt jaarlijks ongeveer één miljoen mensen op bezoek. Venetië, met evenveel inwoners, krijgt er dertig miljoen per jaar. Venetiaanse toestanden moeten we niet meteen verwachten, maar dat zal de schepen niet beletten zijn zin door te zetten.

MATHILDIS

Waalse alfamannetjes Dat de federale formatie klem zit, heeft niet alleen te maken met de bijna extreemlinkse eisen van de PS van Paul Magnette of het belegen belgicisme van de MR van Georges-Louis Bouchez.

Ook de persoonlijkheden van de twee voorzitters, die hun zenuwen moeilijk onder controle krijgen, speelt een rol.

Wie niet op Twitter zit, weet het niet, maar MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez schiet op alles wat beweegt. Iedereen, maar dan ook iedereen die kritiek heeft op één van zijn uitspraken in interviews krijgt gegarandeerd een antwoord.

En de man beheert zijn Twitter-profiel zelf. Een mens zou zich kunnen afvragen waar hij daarvoor de tijd haalt. Bouchez heeft duidelijk lange tenen.

Overtuigd belgicist En in zijn communicatie heeft hij een belangrijk nadeel: de Bergenaar spreekt geen gebenedijd woord Nederlands.

Dat is te merken in zijn Twitter-reacties. Vlamingen die hem bekritiseren, krijgen er in het Frans van langs. En als Bouchez dan toch één of ander bericht in het Nederlands post, dan is het bijna onverstaanbaar, want een gemakkelijke vertaling via het automatische Google Translate. En dat voor een politicus die zichzelf een overtuigd belgicist noemt.

Een standpunt dat hij in verschillende interviews heeft herhaald. Dat is ook het imago dat hij zich wil aanmeten als voorzitter: een overtuigde Belg en de vertegenwoordiger van de schaarse rechterzijde in Wallonië. Een combinatie die het tijdens de formatiegesprekken niet gemakkelijk maakt om een akkoord te vinden. Een staatshervorming is

een brug te ver voor de MR-voorzitter, een te links beleid eveneens. Een boodschap die Bouchez ook in radio- en televisie-interviews verkondigt. Zijn optredens in de media zijn amper nog bij te houden.

Alfamannetje Hier komt het alfamannetje naar voren. En dat was naar verluidt ook het geval tijdens de formatiegesprekken. Op een moment dat er voorzichtige vooruitgang werd geboekt, probeerde Bouchez iets te forceren, want hij wou daarna snel aan de pers gaan verkondigen dat een doorbraak zijn verdienste was. Een houding die andere politici maar matig konden appreciëren.

Er zijn binnen de MR ook weinig mensen die hem wat kunnen kalmeren. De enige die nog wat controle over hem zou hebben, is de secretaris-generaal van de partij, Valentine Delwart. Een oude vertrouwelinge van Charles Michel die ook vaak aan de zijde van de premier in lopende zaken Sophie Wilmès verschijnt. Afgezien van het aantrekken van ex-Dexia-topman Axel Miller om de studiedienst te leiden, zijn veel medewerkers van Bouchez’ voorganger Olivier Chastel aan boord gebleven. Zij proberen de nieuwe voorzitter in het gareel te houden.

WALLONIE Woede-aanval Anders is het met PS-voorzitter Paul Magnette. De entourage van diens voorganger Elio Di Rupo is vertrokken op het hoofdkwartier aan de Brusselse Keizerslaan. Vertrouwelingen uit Charleroi hebben hun plaats ingenomen. Daarbij ook hoofd van de studiedienst Thomas Dermine, een exMcKinsey-boy. Dermine groeit uit tot één van de machtigste Walen. Het jonge geweld rond Magnette zou voor een deel zijn uithalen in de media moeten verklaren. Maar er is ook de persoon van Paul Magnette zelf. Net als Bouchez is hij een alfamannetje. Beiden strijden om het politieke marktleiderschap in Wallonië en dat maakt hem zenuwachtig. In tegenstelling tot Elio Di Rupo heeft Magnette het een stuk moeilijker om zijn kalmte te bewaren. Van Di Rupo is maar één anekdote bekend van een woede-aanval, namelijk tijdens de formatie van zijn regering in 2011.

Magnette is anders, dat is ondertussen duidelijk. Tijdens een televisiedebat in 2009 met Didier Reynders (MR) had Magnette voor de liberaal een doos kalmeerpillen mee.

Terwijl de PS’er zelf de zenuwpees was. En in 2014 zei hij dat Charles Michel “met een gouden lepel in de mond geboren was.” Zo’n uitspraken mogen we de komende weken en maanden nog verwachten van Magnette. Zelfs indien een formatie van zijn lievelingscoalitie zonder N-VA wordt opgestart en er een zogenaamde Vivaldi-regering komt. De PS-voorzitter zal zijn coalitiepartners meer dan eens in de gordijnen jagen.

PICARD

8

Actueel

5 MAART 2020

DIPLOMATIEKE VALIES

Buitenlands spervuur

De Afghaanse gok van Trump

De kikker en de schorpioen

Hoe groot zijn de slaagkansen van de deal die de Amerikanen met de Taliban sloten?

Het is het beste wat in tien jaar bereikt is, maar al bij al blijft het een schamele constructie. De grootste hoop (en vrees) is dat de Taliban er zich aan houden - of net niet.

Want een stok achter de deur is er niet meer. al dan niet met slachtoffers.

Vorig jaar nog, toen het akkoord dat zopas ondertekend werd eigenlijk al af was. In september 2019 kostte een aanslag in Kaboel een Amerikaanse militair het leven, waarna Trump de onderhandelaars voor enkele maanden technisch werkloos maakte. En zopas dreigde een heruitvoering van 2019, toen twee Amerikanen sneuvelden door een aanval van een Afghaanse militair. Een mislukking kon echter in extremis vermeden worden.

“Bilateraal akkoord”

Op papier oogt het plaatje vrij eenvoudig: een einde maken aan de langste oorlog waar de Verenigde Staten ooit bij betrokken waren (inmiddels bijna 19 jaar), wat Donald Trump een extra termijn in het Witte Huis moet opleveren. Beloofde hij immers niet een einde te maken aan het conflict in Afghanistan, een land waarvan wordt het gezegd dat het “gemakkelijk binnen te vallen is, erg duur en complex om te besturen is en bijzonder moeilijk om weer te verlaten”? De Britten ondervonden het in de 19de eeuw, de Sovjets de eeuw daarop. En wat deze laatste betreft: enkele weken geleden vierde men in Kaboel de 31ste verjaardag van het vertrek van de Sovjettroepen. De Afghaanse oorlog van de toenmalige USSR weegt vandaag bij de Amerikanen trouwens zwaarder door dan toegegeven wordt. Officieel werd steeds elke vergelijking verworpen, maar in werkelijkheid waarde er altijd een Sovjetspook door de ‘corridors of power’ van de Amerikaanse hoofdstad.

“Beperking van geweld” Nu goed, er is een akkoord, de jongens komen naar huis (ook al blijven er enkele duizenden met een omkaderende opdracht) en Trump blijft in de oval office kantoor houden.

Een dergelijk discours doet het goed op meetings, maar jammer genoeg blijkt de onderlig-

gende realiteit iets complexer te zijn. Doorgaans draagt een goed akkoord voldoende garanties in zich, en op dat vlak zou het met dit zogenaamde Doha-akkoord (genoemd naar de plek waar er anderhalf over onderhandeld werd) wel eens grondig fout kunnen gaan.

Om te beginnen is de terminologie wat ongelukkig gekozen. Eerder dan een akkoord (laat staan vredesakkoord), is sprake van de eerste fase van een breder proces dat misschien een succesvol einde zal kennen, maar vooral - en dat is dan wél een zekerheid - lang en moeilijk wordt. Bedoeling is dat er een sfeer van vertrouwen geschapen wordt tussen beide ondertekende partijen, de VS en de Taliban dus. In ruil voor de halvering van de Amerikaanse militaire aanwezigheid, net als een terugkeer van alle NAVO-manschappen, engageert de Taliban zich buitenlandse jihadistische groeperingen niet langer te steunen en gesprekken met de regering in Kaboel aan te gaan.

Ook aan het geweld zou wat gedaan worden. Er is sprake van “een beperking van het geweld”, een wat vreemde verwoording, bedacht omdat diezelfde Taliban de omschrijving “staakt het vuren” verwierpen.

En, terloops, verschillende Taliban-kopstukken die aan de onderhandelingen deelnamen, hebben een militair verleden in de strijd tegen de Sovjets. Soms wordt dat voormelde spook een wel zeer reële poltergeist.

“Een zeker vertrouwen” In een opiniestuk verschenen in de New York Times heeft een van de Taliban-kopstukken het over “een zeker vertrouwen”, maar benadrukt dat ze de Amerikanen “nog lang niet helemaal vertrouwen”. Het geldt in beide richtingen. Objectief moet erkend worden dat het akkoord van Doha de belangrijkste vooruitgang is sinds in 2009 de eerste besprekingen met de Taliban van start gingen. Enkele tumultueuze jaren liggen achter ons. Op verschillende momenten braken de gesprekken af, veelal na het zoveelste incident,

“Twee belangrijke factoren zorgden ervoor dat dit succes bereikt werd, zij het erg voorwaardelijk,” legt Afghanistan-specialiste Laurel Miller van de International Crisis Group in Le Figaro uit. “De politieke wil in Washington, maar ook de wil om tot een bilateraal akkoord met de Taliban te komen.” Donald Trump maakte er nooit een geheim van dat het Afghaanse dossier sinds 2018 een prioriteit voor hem geworden was. En waar in het verleden de Verenigde Staten gekant waren tegen elk mogelijk akkoord zonder betrokkenheid van de officiële Afghaanse regering, stapte Trump van dit principe af.

Volkomen terecht wordt deze laatste beslissing als een toegeving aan de Taliban gezien, niet in het minst door de regering in Kaboel. Maar waar misschien wat schade in de relaties tussen Kaboel en Washington ontwaard kan worden, creëerde hij wel de opening zonder dewelke een vergelijk niet haalbaar zou zijn geweest.

Islamitisch Emiraat van Afghanistan Als de Taliban zich niet aan het akkoord houden, zullen we ze bestoken, liet Trump zich - alweer op een meeting - ontvallen. Het is praat die er goed ingaat bij een bepaalde achterban, maar wie de dingen met meer deskundigheid volgt, weet dat dit net de achilleshiel van de deal is. Want welke hefboom hebben de Amerikanen nog als de troepen terug zijn?

Van terugsturen kan geen sprake zijn, waardoor enkel bommen en raketten overblijven om de Taliban te raken.

Het Amerikaanse vertrek verzwakt ook de regering in Kaboel, wat net een factor is die de Taliban kan aanzetten het geweer van schouder te veranderen. Bij menig Afghaan, niet in het minst de vrouwen, leeft de vrees dat op termijn het Islamitisch Emiraat van Afghanistan (zoals de Taliban het noemen) een realiteit wordt. Opnieuw.

Tijdens de vijf jaar die aan de Amerikaanse aanval in 2001 vooraf gingen, ondervonden ze hoe het voelt te leven volgens de Sharia. Voor hen gaat de draagwijdte van het Doha-akkoord beduidend verder dan de herverkiezing van een president.

MICHAËL VANDAMME

Wat zou u denken van een verdrag waarin jagers beloven geen hyena’s meer te schieten en de hyena’s beloven alleen nog maar aas te eten en geen pasgeboren kalveren meer te verscheuren?

Of een akkoord met islamitische jeugdbendes die plechtig beloven dat ze niemand meer zullen beroven en geen meisjes meer zullen verkrachten? Juist ja. U zou daar niets van geloven. Wel, wij geloven ook niets van het vredesverdrag tussen de VS en de Taliban. De Taliban zullen zich in het beste geval koest houden tot alle Westerse troepen zijn teruggetrokken - of tot er weer een Democraat in het Witte Huis zit - en dan zullen zij hun guerrilla- en terreurcampagne hervatten en opnieuw hun psychopathische regime in Kaboel installeren. Daarna zullen groepen als al-Qaida of IS opnieuw in heel het land trainingskampen inrichten. Op korte termijn kan Trump hiermee scoren voor zijn achterban, wat natuurlijk belangrijk is in een verkiezingsjaar. Maar op lange termijn is dit het recept voor een ramp. En misschien zelfs al op korte termijn. We kennen natuurlijk de kleine lettertjes van de huidige overeenkomst niet, maar enkele weken geleden was in de tekst nog de vrijlating voorzien van 5.000 Taliban die nu wegens terreuraanslagen in gevangenschap zitten… Hier is een oud Afghaans sprookje van toepassing.

Het gaat als volgt. Een schorpioen wil een meer oversteken, maar hij kan niet zwemmen. Daarom vraagt hij aan een kikker of hij op zijn rug mag zitten. De kikker zegt: “Nee, ik ken je. Als je op mijn rug zit, zul je me doodsteken.” “Welnee,” zegt de schorpioen, “als ik je dood terwijl je in het meer zwemt, dan verdrink ik toch ook?” De kikker laat zich overhalen, maar als hij midden in het meer is, voelt hij de angel van de schorpioen in zijn rug. “Waarom deed je dat?” vraagt hij, terwijl hij sterft. “Nu ga jij toch ook verdrinken?” “Ik weet het,” antwoordt de schorpioen, “maar dat is mijn aard, ik kan het niet laten.” Dat sprookje bevat in miniatuur de tragedie van Afghanistan en de reden waarom dit verdrag tot mislukking gedoemd is.

Obama’s zoveelste verraad Kort geleden deed de voormalige Nigeriaanse minister van Cultuur en Toerisme Femi Fani-Kayode een boekje open over de verraderlijke rol van de Obama-administratie in de terreur tegen Nigeriaanse christenen. Het begon met de steun aan de campagne van de islamitische generaal Buhari in de aanloop naar de presidentsverkiezingen van 2015. Buhari werd inderdaad president en nu blijkt dat een van zijn eerste beleidsmaatregelen het stopzetten was van een contract met STTEP, een privéorganisatie van militairen die door de vorige christelijke president Goodluck Jonathan waren aangeworven om de terreurgroep Boko Haram te bestrijden. Fani-Kayode zei letterlijk: “Wat Obama, John Kerry en Hillary Clinton Nigeria hebben aangedaan door Buhari te sponsoren en te steunen tijdens de presidentsverkiezingen van 2015 en door Boko Haram te helpen in de jaren 2014 en 2015, was pure boosaardigheid. Het bloed van al die mensen die zijn vermoord door de regering-Buhari, zijn Fulani-herders en Boko Haram, kleeft aan hun handen.” De “Fulani-herders” zijn een berucht islamitisch terreurleger. Eebe Barlow, een voormalige luitenant-kolonel in het Zuid-Afrikaanse leger, is nu de bevelhebber van STTEP. Hij bevestigde de woorden van Fani-Kayo-

de: “In één maand tijd hadden we een gebied groter dan België op Boko Haram heroverd. […] Maar de nieuwe president Buhari kreeg uitgebreide steun van een buitenlandse regering en een van hun eerste opdrachten was de operaties stil te leggen.” Om alle twijfel weg te nemen, noemde Barlow die buitenlandse regering bij naam.

Het was wel degelijk de Obama-administratie. Het zoveelste verraad van de noodlottigste president die de VS ooit hebben gehad. Fani-Kayode voegde er nog aan toe dat het misschien allemaal anders zou zijn gelopen als Trump toen al in het Witte Huis had gezeten…

Nieuwe bestorming Alleen al aan de landgrens met Griekenland staan 18.000 moslims klaar om Europa te bestormen.

Een rechtstreeks gevolg van Erdogans besluit om “de poorten open te gooien”. Natuurlijk gaat het niet alleen om Syriërs. De landverhuizers komen uit minstens een half dozijn moslimlanden. Deze zaak definitief bewijst nog maar eens het hier niet gaat om spontane ‘vluchtelingenstromen’, maar om sluwe politieke manoeuvres van islamitische potentaten die de landverhuizers gebruiken als een ongeorganiseerd leger dat Europa moet islamiseren. Een soort omgekeerde kruistocht. Een hoopgevend nieuw element: dit keer probéért Griekenland tenminste zijn grenzen te land en ter zee af te sluiten. De suïcidale welkomstcultuur is ook daar voorbij. De Griekse regering heeft ook de Europese asielwetten opgeschort om te kunnen beginnen met de deportatie van moslims die de voorbije dagen toch in het land zijn binnengedrongen, meestal overzee. Of ze het zullen volhouden onder druk van de EU en de mensenrechtenlobby, is een andere zaak. Maar zelfs bij de EU is de ergste vlaag van waanzin misschien - voorlopig? - voorbij. Er lijkt een stilzwijgende consensus te zijn dat men geen herhaling wil van de islamitische Blitzkrieg van 2015. Zelfs Charles Michel heeft in zijn functie als voorzitter van de Europese Raad de Grieken gefeliciteerd met hun verdediging van de Europese buitengrenzen. Het is ooit anders geweest…

Waarschuwing van grootmeester De aanvallen op Idlib worden uitgevoerd door het Syrische regeringsleger, Hezbollah, Russische vliegtuigen en huurlingen en Iraanse milities. Voor Iran is de islamisering van Europa een openlijk langetermijndoel, maar Poetins rol daarin is complexer. Hij heeft meerdere doelstellingen: de macht van Assad en de Iraniërs in heel Syrië consolideren, de NAVO in chaos storten - wat al aardig lukt - en mogelijk ook heel Europa destabiliseren door nieuwe migratiegolven te ontketenen zoals in 2015. Daarbij hoopt hij ook dat door die chaos partijen als het Front National, AfD, de Lega of de FPÖ aan de macht zullen komen, die hij, gedeeltelijk terecht, als bondgenoten beschouwt. Dat lijkt misschien utopisch. We zien dit nog lang niet op grote schaal gebeuren, maar volgens Garry Kasparov, de voormalige schaakgrootmeester en ooit de leider van de Russische oppositie, denkt Poetin wel degelijk op die manier. Kasparov is een genie. Hij was de enige man die ooit de schaakcomputer Deep Blue versloeg en hij kent zowel Rusland als het Westen van binnenuit. Zijn politieke analyses zijn altijd vlijmscherp. Zijn waarschuwingen mogen niet zomaar weggewuifd worden.

Het nabije buitenland

5 MAART 2020

ECONOMISCHE ONZEKERHEID De coronacrisis is ook in Frankrijk een bedreiging voor de economie aan het worden. Ze dient zich aan op een moment dat de groeivooruitzichten al neerwaarts werden bijgesteld. De belangrijke toeristische sector dreigt te bloeden. Ondertussen weegt het debat over de pensioenhervorming op de economie en blijft het de politiek beroeren.

30 tot 40 procent. Dat is ondertussen al de mate waarin de Franse toerismesector door het coronavirus is gekrompen. En we zijn nog maar begin maart. Wat gaat dat zijn indien de crisis blijft aanhouden tot in de zomer? Dat zou de Franse economische groei een flinke knauw geven. President Emmanuel Macron heeft redenen om zich ongerust te maken. De voorbije maanden was Frankrijk opvallend genoeg een belangrijke motor van de Europese economie. Dat kwam door de koopkrachtstijgingen die werden toegekend als reactie op het protest van de gele hesjes.

In 2017 ging de groei vlotjes boven de 2 procent, in 2018 was dat 1,7 procent en vorig jaar 1,3 procent. En dat op een moment dat Duitsland, normaal gezien de trekker van de Europese economie, flirtte met een recessie. Het is zelfs zo dat de Franse groei nog hoger zou kunnen uitkomen, maar de Fransen blijken de vinger wat meer op de knip te hebben gehouden en een deel van de koopkrachtstijging te hebben gespaard.

Emmanuel Macron hoopte die Franse groeiopstoot te gebruiken om zijn soortelijk gewicht op het Europese forum te verhogen. Dat is dus niet gebeurd. De recente top over de Europese meerjarenbegroting was een mislukking.

Weinig opbeurende overheidsfinanciën Dat de toeristische sector in Frankrijk de komende weken

Si la France m’était contée en maanden zal lijden onder de corona-epidemie, zal ook negatieve gevolgen hebben voor de Franse overheidsfinanciën.

Recent kwam een rapport uit van het Franse Rekenhof. Dat was streng voor het beleid van Macron en van de regering onder leiding van eerste minister Edouard Philippe. “De sanering van de begroting ligt al twee jaar stil,” stelt het Cour des Comptes.

“Op twee jaar tijd is het begrotingstekort met slechts 0,3 procentpunt gedaald. Het deficit, dat in 2018 2,5 procent van het bbp bedroeg, zal dalen tot 2,2 procent.” De overheidsschuld daalt wel van 100 naar 94,7 procent, maar blijft voor het Rekenhof veel te hoog.

Dat de Franse begroting zich in het sukkelstraatje bevindt, heeft te maken met de 5 miljard euro belastingverlagingen en koopkrachtversterkingen om de protesten van de gele hesjes te counteren. Macron voelde eind vorig jaar de bui al hangen.

Hij stelde in november dat het debat over de Europese regel van het beperken van het overheidsdeficit tot 3 procent van het bbp “een discussie van de vorige eeuw is.” De Fransen geven andere landen graag lessen wanneer het over het respecteren van de Europese normen gaat, maar kijken zelden in eigen boezem.

Volmachten voor de pensioenhervorming Andere factor van onzekerheid is de hervorming van het Franse pensioenstelsel. Zoals bekend bestaan er in Frankrijk tientallen systemen, waarbij vooral bepaalde groepen van ambtenaren - zoals het rijdend personeel van spoorwegmaatschappij SNCF - al vanaf 55 of 56 jaar met pensioen kunnen.

Zoals zo vaak was er hevig protest tegen de hervorming die moet leiden tot langere loopbanen. Maar een diepgaande hervorming wordt het niet. De regering-Philippe heeft een aantal geplande hervormingen al teruggeschroefd. De oppositie

SNOWS OF GLENCOE In 2019 waren de populairste namen voor jongetjes die in Schotland werden geboren Jack, Oliver en James. Op de lijst van voornamen komt Mohammed in al zijn spellingsvarianten pas op plaats 42.

Dat is niet echt verbazend, want vergeleken met andere landen zijn er in Schotland helemaal niet zoveel moslims. De laatste telling die we konden terugvinden, dateert vreemd genoeg van 2011. Toen waren er officieel 76.737 moslims, of nauwelijks 1,4 procent van de Schotse bevolking. Als we aannemen dat dat aantal even snel is gegroeid als in Groot-Brittannië als geheel, dan moeten er nu ongeveer 100.000 moslims zijn in Schotland. Dat is nog geen twee procent van de bevolking. Vandaar de slechte score van naam Mohammed bij zuigelingen. Maar als wij zo’n voornamenlijst niet opmaken voor onschuldige zuigelingen, maar voor verkrachters, dan staan Jack, Oliver en James helemaal niet meer bovenaan, en typisch Schotse namen als Angus, Archie of Donald ook al niet. De lijsttrekker daar is… Mohammed. Hoe een kleine minderheid toch ergens in kan uitblinken.

Toen ik deze ‘anekdote’ las, dacht ik onwillekeurig aan het lied “The Massacre of Glencoe” van de Schotse folkgroep The Corries, dat gebaseerd is op een tragische episode uit de Schotse geschiedenis: de afslachting, in 1692, van de clan MacDonald door soldaten van het Earl of Argyll’s Regiment, ook Schotten trouwens. De aanleiding was dat de MacDonalds de nieuwe koning Willem III niet hadden erkend. In die dagen waren zulke moordpartijen schering en inslag, maar voor de Schotten was het vooral weerzinwekkend dat de moordenaars beroep hadden gedaan op de gastvrijheid van de MacDonalds om in hun kasteel binnen te dringen.

Die brute schending van het heilige gastrecht werd toen

Onafhankelijkheid Ik heb een afkeer van alle vormen van socialisme, en dat geldt ook de Schotse variëteit ervan. Maar natuurlijk heb ik alle sympathie voor het Schotse streven naar onafhankelijkheid. Zelfs het socialisme is er duidelijk niet in geslaagd de geesten van Robert the Bruce en William “Braveheart” Wallace te verjagen. Maar ik begrijp niet hoe de Schotten tegelijk kunnen streven naar onafhankelijkheid én naar lidmaatschap van de Europese Unie. Het is het één of het ander. De Europese Unie – als ze tenminste blijft bestaan – is een gevaarlijkere bedreiging voor de Schotse identiteit dan Engeland zelfs op het hoogtepunt van zijn macht ooit is geweest. Hebben de Schotten dan echt geen lessen getrokken uit de manier waarop de Catalaanse onafhankelijkheidsbeweging door de Unie in de steek is gelaten? En lees dit niet als een pleidooi voor het behoud van Schotland binnen het Verenigd Koninkrijk. Ik denk alleen dat het voor een onafhankelijk Schotland objectief gezien gemakkelijker

CDU: RUK NAAR RECHTS OP KOMST? Het zijn sombere tijden voor wat het ‘politieke centrum’ heet in West-Europa. In Nederland zagen de traditionele partijen zich wegsmelten tot relatief kleine spelers. In Vlaanderen halen alle traditionele partijen samen zelfs geen 50 procent meer. In Frankrijk veegde Macron met ‘En Marche’ zowat alle andere traditionelen van de kaart.

Duitsland leek tot voor kort de grote uitzondering. Vooral de CDU, de christendemocratische machtspartij die samen met de Beierse zusterpartij CSU de ‘Union’ vormt, bleef als rots in de branding overeind. Ook na de immigratie-invasie van 2015 haalden CDU/CSU en Merkel bij de verkiezingen voor de Bundestag in 2017 bijna 33 procent van de stemmen. Men kon niet om de vaststelling heen: ook al trokken massa’s boze rechtse Duitsers van de CDU richting AfD, de CDU zélf bleef met een score van boven de 30 procent bij de Duitsers toch overeind als hét symbool van ernst en degelijkheid.

Maar nu lijkt er toch iets aan de hand. In het federale land Duitsland zijn er altijd wel ergens verkiezingen, die niet altijd representatief zijn voor de nationale verhoudingen, maar die vanuit de hoofdkwartieren in Berlijn natuurlijk wel met argusogen gevolgd worden. Bij de ‘Union’ van CDU en CSU staan de knipperlichten nu duidelijk op rood.

Klap in Hamburg Onlangs trok de stad Hamburg naar de stembus. Hamburg is een speciaal geval: als oude Hanzestad met 1,8 miljoen inwoners maakt de stad geen deel uit van een deelstaat, een ‘Bundesland’, maar is het er zelf één. Elke vier jaar kiezen

Bei uns in Deutschland

de burgers hun parlement, de ‘Hamburgische Bürgerschaft’, met 121 zetels. Hamburg is een linkse stad, omdat de vervreemding er heel sterk is: meer dan 40 procent van de inwoners zijn van allochtone herkomst.

(Ik heb overigens ruime ervaring in het leven in grootsteden met veel immigranten, maar heb me in mijn leven maar één keer onveilig gevoeld: toen ik met mijn gezin rondwandelde in de buurt rond het hoofdtreinstation van Hamburg.

De onwaarschijnlijke opeenstapeling van immigranten, illegalen, druggebruikers onder invloed en openlijke dealers daar is hallucinant.)

Dat de linkse partijen met wat onderlinge verschuivingen bij de meest recente verkiezing in Hamburg dus wonnen, is geen verrassing: 39 procent voor de SPD, 24 procent voor de Groenen, 9 procent voor Die Linke. Wat wel een verrassing was, was de dreun voor de CDU: van 15,9 procent naar 11,2 procent. En dat zonder noemenswaardige winst voor de AfD, die licht achteruitging naar 5,3 procent, en de FDP, die zakte naar 4,96 procent. De kiezers voor de CDU verschuiven dus niet: ze sterven uit, vluchten de stad uit of verspreiden zich over zowat alle anderen. Een nachtmerrie voor elke partij.

Voor Hamburg waren er al de deelstaatverkiezingen geweest in het oosten, in Thüringen en Brandenburg, waar de CDU het erg slecht deed met 21,7 procent (-11,8%) en 15,6 procent (-7,4%). We spreken dan nog niet over de talloze opiniepeilingen in Duitsland: momenteel geeft geen enkel peilingsbureau de CDU/CSU nog boven de 30 procent. De meeste geven de CDU/CSU nog 25 tot 27 procent. De positie van de ‘Union’ als onbetwiste spelverdeler, die ‘incontournable’ is, staat dus op instorten.

FRANKRIJK

denkt dat de pensioenen, die 14 procent van het bbp of 320 miljard euro uitmaken, op termijn niet langer gefinancierd kunnen worden.

In de Franse Assemblée proberen de communisten en de radicale linkerzijde van La France Insoumise de hervorming tegen te houden, maar in de praktijk kunnen ze weinig doen.

Daarvoor staan die partijen te zwak. Anders is het met de rechtse Les Républicains, die met een minderheid van 104 zetels toch kunnen wegen op de debatten en zaken kunnen vertragen. Zo plannen ze een vertrouwensstemming tegen de regering. Edouard Philippe zal dat wel overleven, maar de symboliek situeert zich elders.

Het is een protest van Les Républicains tegen het gebruik van artikel 49-3. Dat artikel uit de grondwet houdt in dat een wetsvoorstel zonder stemming in het parlement als aangenomen wordt beschouwd, tenzij de regering valt door een motie van wantrouwen. Volgens de oppositie is het zomaar gebruiken van deze volmachten door de regering een vorm van machtsmisbruik. Vier jaar geleden werd dat artikel ook al eens gebruikt om een arbeidsmarkthervorming door te voeren die toen door de bevoegde minister van Economie Emmanuel Macron in elkaar was gestoken. De Fransen zouden dit gebruik van de volmachten weliswaar aanvaarden, zo blijkt uit verschillende opiniepeilingen. Men is het protest tegen de hervormingen beu. Dat zet Emmanuel Macron ertoe aan voet bij stuk te houden.

Men mag ook niet vergeten dat deze discussie van groot belang is met het oog op de gemeenteraadsverkiezingen binnen een paar weken. La République en Marche (LREM), de partij van de president, zit in verschillende steden in de verdrukking.

Macron hoopt het tij te keren door dit pensioenprobleem af te handelen.

SALAN

Right or wrong toen erger gevonden dan de moorden op zich.

“They came through the blizzard, we offered them heat A roof over their heads, dry shoes for their feet We wined them and dined them, they ate o’ our meat And slept in the house O’ MacDonald[…]

Like murdering foxes, among helpless sheep They slaughtered the house o’ MacDonald” Nee, ik breng deze tragedie niet in herinnering omdat ik oude veten tussen Schotse clans weer wil aanwakkeren.

Maar wel omdat die schaamteloze, cynische schending van het gastrecht nu in de vorm van moord, roof en verkrachting elke dag opnieuw gebeurt, niet alleen in Schotland, maar in vele Europese landen. En niet door de Argylls.

9

ENGELAND zal zijn evenwichtige handels- en samenwerkingsakkoorden af te sluiten met het “kleinere” Groot-Brittannië van Engeland, Wales en Noord-Ierland, dan te proberen zijn identiteit te bewaren in de buik van de Europese leviathan. Je kunt natuurlijk hopen dat de Unie toch uit elkaar zal vallen, en dat ze dus niet meer zo’n bedreiging is. Maar waarom zou je dan nog aan boord willen kruipen van zo’n zinkende Titanic?

Ondanks alles Alle beschamende taferelen van verdeeldheid, partijpolitieke spelletjes en impasses mogen ons niet doen vergeten dat de Brexit een “triomf is van het stille patriottisme” is, zoals Elsevier schreef. Een hoopvolle overwinning van een koppig, vrijheidslievend volk, dat het heeft gehaald tegen een flink deel van de media in, tegen de manipulaties, de dreigementen en de chantage van de Junckers, de Verhofstadts en de Sorosjes, tegen de leugens en giftige mythen van het supranationalisme, tegen de uitholling van de natiestaten.

Ja, er is nog veel werk aan de winkel. De Unie zal alles doen om de Britse heropstanding te saboteren. Ook op binnenlands vlak moet er nog veel veranderen. De Argylls zitten nog steeds in het kasteel. Maar ik zie met een sardonisch genoegen dat Nigel Farage weer politiek actief wordt, en dat Boris Johnson strengere immigratiewetten voorbereidt.

Het is nog niet genoeg. Maar het is tenminste een begin.

En tenslotte zou ik Boris Johnson geluk willen wensen omdat hij opnieuw vader wordt. In de Middeleeuwen zou men dat als een goed voorteken voor het land hebben beschouwd. En diep in mijn hart leef ik nog in de Middeleeuwen, in een tijd van kathedralen en tweehandige slagzwaarden. Zoals de claymores van de Schotse Highlanders.

PAUL BÄUMER

DUITSLAND Tweede poging voor Friedrich Merz Angela Merkel ziet het probleem niet: zij deed haar gewenste opvolger Annegret Kramp-Karrenbauer (AKK) in 2018 tot voorzitter van de CDU kiezen en kondigde aan dat ze bondskanselier wilde blijven tot 2021. Maar AKK struikelde over de afwikkeling van de nederlaag in Thüringen en gooide de handdoek in de ring. De CDU heeft nu de procedure opgestart om een nieuwe voorzitter te verkiezen: dat moet gebeuren op 25 april 2020 op een Congres in Berlijn.

Er zijn intussen drie kandidaturen bekend. Twee ervan lijken de centrum-linkse koers van Merkel te willen voortzetten: Norbert Röttgen, een 55-jarige West-Duitser die minister is onder Merkel en Armin Laschet, de 59-jarige minister-president van Noordrijn-Westfalen. Maar de échte uitdager is de 65-jarige Friedrich Merz die na een politieke carrière in de CDU door Merkel rond 2002 op een zijspoor werd gezet. Daarna bouwde hij een succesvolle loopbaan als jurist en zakenman op, om in 2018 weer politiek actief te worden. De inzet: de CDU weghalen uit de klauwen van Merkel.

Bij de verkiezing van een nieuwe voorzitter van de CDU op 7 december 2018 kon het niet spannender zijn. Merz behaalde van de zowat 1000 afgevaardigden 48 procent, AKK haalde het echter met de steun van Merkel nipt met 52 procent. De ster van Merkel is sindsdien echter danig getaand.

Slaagt Merz er deze keer wél in het partijvoorzitterschap van de CDU in handen te krijgen? Eist hij dan ook meteen het bondskanselierschap op, zoals tot nog toe gebruikelijk?

En stuurt hij de CDU opnieuw naar rechts? De toekomst zal het ons leren…

HDG

10

Beeldspraak

5 MAART 2020

MEDIALAND

FILM hebbers. Maar als je de Iraanse overheid nog niet eens kan vertrouwen in hun berichtgeving over een ziekte die hun eigen bevolking én hun eigen ministers treft, in hoeverre kan je ze dan vertrouwen inzake de naleving van een nucleair akkoord?

Hallo, Barack Obama en Federica Mogherini? Ondertussen weten onze media nu al dat de aanpak van de coronacrisis door de regeringen van Donald Trump en Boris Johnson een ramp zal zijn, maar erg veel kritiek over de absoluut onverantwoordelijke aanpak door de Chinese en de Iraanse overheden hebben we voorlopig nog niet gelezen.

Maggie De Block verkoopt onzin over het coronavirus

Coronahysterie: ideaal om slecht nieuws te lozen “Verspil nooit een goede crisis,” zo klinkt het af en toe in de cenakels van de macht. En zo is het dus ook met de coronahysterie die dezer dagen door de media raast: een ideaal ogenblik om slecht nieuws te lozen, of een onpopulaire maatregel door te drukken. Een regering die een belasting wil verhogen, komt daar nu gemakkelijker mee weg omdat alle ogen op het coronavirus gericht zijn. Maar ook slecht nieuws dat je eigenlijk niet wil delen, maar waarvan je later toch graag zou willen kunnen zeggen dat het wel degelijk openbaar gemaakt is, raak je nu makkelijk kwijt zonder dat er veel ruchtbaarheid aan gegeven wordt. Statistieken over de nationaliteit van de gevangenen, bijvoorbeeld, of gegevens over de werkelijke grootte van de overdrachten in de Sociale Zekerheid. We kunnen de lezer dus alleen maar aanraden om de komende dagen en weken de artikels die niet over het coronavirus gaan met extra aandacht te lezen.

Het zou trouwens kunnen dat de Chinezen op maandag al het voorbeeld gaven. Uit nieuwe economische indicatoren zou blijken dat het coronavirus de Chinese economie zwaarder getroffen heeft dan werd verwacht. Zou natuurlijk kunnen. Maar iedereen weet ook dat de Chinese economische cijfers al jarenlang opgesmukt worden. En wat past er dan beter dan een coronacrisis om een beetje extra lucht uit de leugenballon te laten?

Corona goed voor het klimaat!

We lazen het onder meer op de webstek van de VRT, in De Standaard en in De Volkskrant: het coronavirus is goed voor het milieu en het klimaat. Het virus zorgt immers voor een economische vertraging en dat vermindert ook de vervuiling. Toch zouden we de kop van De Standaard willen uitroepen tot miskleun van de week: “Is corona beter voor het klimaat dan Greta Thunberg?” Want zover is het dus gekomen: een Zweedse tiener met een ernstige diagnose geldt tegenwoordig als de maat van alle dingen.

Dat zulke artikels niet alleen gepubliceerd raken, maar ook niet op hoongelach onthaald worden door de concurrentie, zegt wel iets over de mentale staat van de meeste journalisten. Zelfs een pandemie kan geen pandemie zijn, zonder dat even afgewogen dient te worden of die pandemie goed dan wel slecht voor het klimaat is.

Jammer genoeg kwamen we in geen van de artikels te weten hoe consequent de respectievelijke redacties zijn in hun blijdschap over het positieve effect van het coronavirus. Zo lazen we geen pleidooi om al die quarantainemaatregelen en de zoektocht naar een vaccin te staken, om De Grote Opwarming alsnog af te kunnen wenden. Zou dat trouwens geen jammerlijke nederlaag voor de biodiversiteit zijn als de mens het coronavirus een halt zou kunnen toeroepen, of zelfs uitroeien? Te gek voor woorden, zegt u? Morgen leest u het als een ernstig artikel in uw krant!

Iran en BBC ruziën over coronavirus We hadden het er enkele weken geleden al over in deze rubriek, dat de uitbraak van het coronavirus in China ook een politiek staartje had. De ene dag werd het land in onze media nog geprezen voor zijn doortastende aanpak van de epidemie, een dag later bleek het net de pandemie mee veroorzaakt te hebben. Ook het regime van de ayatollahs in Iran heeft het moeilijk met de berichtgeving over de verspreiding van het coronavirus in het land. In het bijzonder nam het aanstoot aan de getallen die de Perzische dienst van de BBC verspreidde, want die waren een pak hoger dan de officiële getallen van de Iraanse overheid.

Na China is Iran al het tweede autoritaire regime waar Westers links graag zoete broodjes mee bakt, maar dat tijdens deze uitbraak zijn ware gezicht laat zien. Net zoals in China is de overheid in Iran desnoods bereid om het bestaan van het daglicht te ontkennen als dat past in het kraam van de macht-

We geven het toe: ze heeft nogal wat concurrentie in de federale restregering, maar ze blijft toch een van de grootste ‘miscasts’ in de regeringen-Michel en -Wilmès: de ministerin van Volksgezondheid Maggie De Block. En het lijkt wel dat, net omdat ze zelf dokter is, ze met de grootste medische onzin wegkomt in de media, zonder dat iemand haar daarop durft aan te spreken. Het zal ongetwijfeld helpen dat ze een partijkaart van de Open Vld heeft, want doe eens hetzelfde na met een N-VA-partijkaart en je wordt door de media levend opgegeten.

Neem nu haar uitspraak op zondag dat het coronavirus uiteindelijk een gewone griep zal worden. Dat is van dezelfde orde als zeggen dat de mazelen een soort van rode hond zijn.

Niet dus, maar geen enkele krant of nieuwsredactie die haar ‘fake news’ wou corrigeren. Een fact check achteraf hebben we trouwens ook niet gezien.

Even ernstig is het feit dat ze op zondag het tweede geval van de coronabesmetting nog afdeed als een niemendalletje, om op maandag geconfronteerd te worden met maar liefst zes nieuwe bevestigde besmettingen. En wat Maggie De Block betreft, met uren vertraging. Probeer met zo’n ministerin maar eens een epidemie binnen de perken te houden. En opnieuw: geen enkel woord van kritiek op haar (wan)beleid in de kranten.

Het is ver gekomen als de grootste bedreiging voor de volksgezondheid in het land de minister van Volksgezondheid zelf is. Dat was trouwens eerder al eens gebleken ten tijde van de ebolacrisis. Allemaal met de medeplichtigheid van de media, die ook nu weer schuldig verzuim plegen.

Formatie ligt stil, de media geven geen kik Nu hadden we niet echt verwacht dat de krokusvakantie voor een doorbraak in de federale formatie zou zorgen. Daarvoor was de opdracht van de koning voor Patrick Dewael en Sabine Laruelle trouwens te expliciet gericht op het winnen van tijd. Maar we vinden het wel merkwaardig dat kranten die de ene dag nog de hoogdringendheid van een nieuwe federale regering uitschreeuwden in hun kolommen, er vervolgens zelf een week lang de brui aan gaven. Blijkbaar is die hoogdringendheid nogal selectief: als het is om de Vlaamse, pardon, Noord-Belgische partijen tot wat meer toegeeflijkheid aan te sporen, kan de federale formatie niet snel genoeg gaan, maar als het spook van nieuwe verkiezingen als enige uitweg begint op te duiken, steekt het plots niet meer op een paar weken meer of minder. Het spreekt voor zich dat in zulke omstandigheden een commentaar over het democratische gehalte van een land waar geen regering meer gevormd kan worden, maar dat ook geen nieuwe verkiezingen verdraagt, niet past.

De Standaard aanbidt dagelijks Rutten We lazen de afgelopen week een toch wel merkwaardige reeks van artikels in De Standaard, die allemaal met mekaar gemeen hadden dat ze de toekomstige ex-partijvoorzitster van de Open Vld onvoorwaardelijk ophemelden. Vooral Bart Brinckman liet zich daarbij opvallen door Gwendolyn Rutten in een eerste artikel “hyperintelligent” te noemen, en haar vervolgens op zaterdag in een interview toeliet zichzelf uitgebreid in de bloemetjes te zetten.

Nu ja, het is best mogelijk dat Gwendolyn Rutten op Bart Brinckman oprecht overkomt als hyperintelligent. Maar ons inziens zegt dat heel veel over de intelligentie van Bart Brinckman zelf en niets over die van de geallieerde Rutten. Maar dat hij in hetzelfde artikel terloops laat vallen dat Bart De Wever “van zijn eerste leugen nog niet gestorven is,” doet vermoeden dat de artikelenreeks een poging tot herstel van het imago van Gwendolyn Rutten moet voorstellen, misschien in de hoop dat ze alsnog België zou kunnen redden in de rol van eerste minister. En zeggen dat die krant ooit nog een AVV-VVK-logo op zijn voorpagina heeft gehad!

Queen & Slim Wanneer Slim (Daniel Kaluuya, bekend van horrorfilm “Get Out”) zijn Tinderdate Queen (Jodie Turner-Smith) met de auto naar huis brengt, wordt het nietsvermoedende koppel tegengehouden voor een futiliteit door een blanke agent.

De angst schiet hen meteen in de ogen. Als Afro-Amerikanen herinneren ze zich dat politiecontroles in extreme situaties wel eens slecht kunnen aflopen.

Queen, een advocate, kreeg eerder die dag nog te horen dat de staat Ohio heeft besloten haar cliënt te executeren. Waar Slim tijdens de hele situatie met de agent nog naïef genoeg is om te geloven dat ze er zonder kleerscheuren vanaf zullen komen, weet Queen meteen dat het kiezen of delen is. Wanneer de agent zijn wapen afvuurt op Queen, lijkt Slim ook eindelijk op de hoogte te zijn van de realiteit. Dingen escaleren, totdat Slim per ongeluk de agent doodschiet. Geen verrassing, want zodra je de sirenes van de politiewagen hoort weet je meteen dat er maar twee mogelijke scenario’s zijn. Het is zelfverdediging, maar toch schiet het duo meteen in paniek. Op Slim’s statement “Ik ben geen crimineel!” is er volgens Queen maar één antwoord: “Nu wel”.

Eigentijdse Bonnie & Clyde Wat doe je in zo’n situatie? Volgens Queen is er maar één optie: vluchten. De Dash Cam video van de politiewagen verspreidt zich razendsnel op het internet, en voor ze het weten worden Queen en Slim tot ‘Cop Killers’ gedoopt in de media. Zelfverdediging? Daar lijkt niemand het over te hebben.

Er ontstaat er een roadmovie, maar geen onbezorgde. Vluchtend voor de realiteit, al hun eigendommen achtergelaten, leggen Queen & Slim hun leven in de handen van een handjevol vreemden. De oom van Queen kent namelijk een aantal mensen die hen misschien wel zouden kunnen helpen het land te verlaten.

Ondertussen is het misschien wel de langste date in de geschiedenis van Tinder. Want te midden van de meest ongelukkige situatie van hun leven, zijn Queen en Slim op elkaar aangewezen. En kunnen ze het niet tegenhouden dat er iets tussen hun begint op te bloeien.

De romantische thriller werd geschreven door actrice Lena Waithe, bekend van o.a. haar rollen in de tv-serie “Master of None” (2015) en in Spielberg film “Ready Player One” (2018). “Queen & Slim” is het speelfilmdebuut van Melina Matsoukas, die als regisseur ook meewerkte aan “Master of None”, maar voornamelijk bekend werd met de tv-serie “Insecure” (2016). “Queen & Slim” heeft een duidelijk politiek-maatschappelijke boodschap, en de link met slavernij en racisme blijft erg dichtbij. Maar wat Matsoukas vooral doet, is van “Queen & Slim” een universeel verhaal maken waar het probleem vooral van menselijke aard is, ongeacht afkomst. De film gaat vooral over haat en de escalatie van één handeling op de levens van iedereen die er maar een mening over, of aandeel bij, heeft. Een probleem niet van lineaire aard, maar iets dat alle kanten opgaat en iedereen erbij betrekt. Jammer genoeg is een politiek thema als dit vaak moeilijk over te brengen, en zal iedereen de boodschap op een andere manier ervaren. Dat maakt van “Queen & Slim” een film die hard inslaat, met een duidelijke ondertoon van haat, woede en frustratie.

De film wordt gedragen door de acteerprestaties van Kaluuya en Turner-Smith, twee Britse acteurs die hun hele ziel in hun personage leggen. Tussen droom en realiteit bloeit er tussen de twee personages een liefde op, terwijl zij contempleren over hun keuzes en de consequenties ervan. Het zijn scènes die je even doen vergeten dat het lot van Queen en Slim door het dagelijkse fatalisme waarschijnlijk allang geschreven is.

THIRZA NERISSA

Op de praatstoel

5 MAART 2020

11

De Koptische armoede in Egypte Ik zit op het terras van mijn appartement in Heliopolis, een buitenwijk van Caïro, rustig een boek te lezen. Opeens hoor ik een stem luid door de straten galmen. Hij herhaalt steeds weer hetzelfde woord: “Reccia!” Even later zie ik waar de stem vandaan komt.

Er rijdt een door twee ezels voortgetrokken kar voorbij. De man blijft het woord door de straten roepen en af en toe stopt hij om het afval dat er staat op zijn kar te laden.

Vroeger was de handel in het afval van Caïro in handen van Italianen. Toen zij destijds door de straten reden, riepen zij: “Roba vecchia.” Het Italiaans voor oude spullen. Toen zij vertrokken kwam de handel in handen van arme Egyptenaren, die het Italiaans verbasterden tot hun eigen woord.

Maar de associatie met afval blijft leven, dus niemand heeft er ooit over geklaagd.

hectische verkeer nog geen spoor te bekennen is. Samen met Jerome, het hoofd van de Franse NGO SOS Chrétiens d’Orient in Egypte, verlaat ik Heliopolis om naar de vuilnisstad Ezbet-El-Nakhl te gaan. De taxichauffeur zet ons na minder dan een uur rijden af aan het metrostation in de buurt. Verder kunnen we met een auto niet gaan. In plaats van een tuktuk (een gemotoriseerde riksja) te nemen,

”

zich in het midden van de vuilnisstad bevindt. Omwille van het harde leven dat mensen hier leiden, speelt geloof een grote rol. De kerk vervult niet alleen een religieuze nood, maar probeert met andere diensten ook een sociale rol in de gemeenschap te spelen met het aanbieden van bijvoorbeeld onderwijs en kinderopvang. Het zijn allemaal zaken die de arme bevolking hier duidelijk kan gebruiken.

“De armoede is hier schrijnend en de levensverwachting zeer laag” Meer dan een miljoen Egyptenaren wonen er in de vuilnisstad Ezbet-El-Nakhl. Met daarnaast nog eens tienduizenden anderen die in andere vuilnissteden zoals Mokattam wonen. In Egypte is de meerderheid van de bevolking soennitisch islamitisch, maar de grootste minderheid van het land zijn de Koptische christenen. En ook al maken de christenen maar één tiende uit van de Egyptische bevolkingssamenstelling, in de vuilnissteden zoals Ezbet-El-Nakhl vormen zij de overgrote meerderheid, die in deze armoedige omstandigheden trachten te overleven. Onder andere de Belgische zuster Emanuelle heeft vroeger met deze Koptische christenen gewerkt om hun levensomstandigheden trachten te verbeteren. Maar ook de vrijwilligers van SOS Chrétiens d’Orient werken vandaag nog steeds met deze groep van vergeten christenen in extreme armoede.

De vuilnisstad Het is nog zeer vroeg in de ochtend en dus nog steeds donker als ik in een taxi stap. De grootstad is duidelijk ook nog niet wakker, aangezien er van het typerende

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272 MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

besluiten we de rest van onze reis te voet te doen. De stad wordt langzaam wakker en we lopen langs mensen die op weg zijn naar hun winkel of werkplaats. Af en toe zien we ook een ezel staan die met een lege kar duidelijk staat te wachten op zijn eigenaar. Een roedel straathonden loopt ons tegemoet, maar aangezien ze mensenschuw zijn, passeren ze langs ons in een flits.

Een man met zijn kudde geiten passeert ons even later ook. “Zoals je ziet, een cirkel van leven hier,” lacht Jerome.

Na even te wandelen is de zon ondertussen al volledig opgekomen en zijn verschillende personen ook al aan het werk. De plastiekfabriek vlakbij, waar het gerecycleerde plastiek wordt gesmolten, is nu ook volop aan het draaien. De stank wordt voor mij moeilijk om te harden, dus ik verstop mijn neus af en toe in mijn T-shirt, dat ik heb volgespoten met parfum en deodorant.

We lopen langs de werkruimtes, waar ik vrouwen en kinderen in het afval zie graven op zoek naar voor hen waardevolle zaken. Door de ongezonde levensomstandigheden lijden veel mensen hier aan longen infectieziekten en gebruiken ze drugs en alcohol om hun leven draaglijker te maken. Veel kinderen eten dagelijks een zakje chips om zich te voeden. Meer kunnen ze zich vaak niet veroorloven.

Jerome: “ Het zijn heel vaak de vrouwen en de kinderen die het recycleren doen. De mannen trekken met hun kar naar de wijken van Cairo om het vuilnis daar op te halen en brengen het dan terug mee naar hier. Wat waarde heeft, zoals PMD, glas en metalen verpakkingen, proberen ze te verkopen om nadien te laten recycleren. Groenafval geven ze dan weer aan hun varkens en geiten, waarmee ze zich dan later kunnen voeden. Hetgeen men niet kan verkopen of gebruiken, wordt meestal verbrand.”

Uiteindelijk bereiken we onze bestemming: de Sint-Joriskerk, die

Het dak van de kerk is ook dringend aan reparatie toe, maar om aan geld voor zulke zaken te komen, is geen vanzelfsprekendheid.

We beklimmen de trappen van de kerk tot we de top bereiken en krijgen zo een bevreemdend panorama op de schijnbaar eindeloze vuilnisbelt.

Jerome: “Zoals je ziet, is de armoede hier schrijnend en is de levensverwachting hier dus zeer laag. Mensen krijgen grote gezinnen omdat de kindersterfte hier groot is. Bovendien zijn ze tegen hun veertigste levensjaar gewoonweg ‘op’ en moeten hun kinderen dan voor hen zorgen. Er is veel armoede en ellende hier en dus proberen we zo goed als we kunnen een verschil te maken voor zoveel mogelijk mensen.”

STOP CHRISTEN VERVOLGING Steun

BE82 4096 5194 9168

bereikt. Aangezien ik de trap niet helemaal vertrouw, leun ik zo goed als mogelijk tegen de muur om de trap op te klimmen. Als ik de deur bovenaan de trap open doe, kom ik op een terras met een uitzicht op de hele begraafplaats. Ik zie zelfs de grote torens van het ministerie van financiën boven de wijk uit prijken. Het beeld bevestigt in mijn hoofd nog maar eens de grote welvaartskloof die er in Egypte bestaat. Ik ontmoet mevrouw Laila.

Zij is de directrice van een kinderopvang die in de kerk wordt georganiseerd. Aangezien het dak nog niet af is, bevindt de opvang zich momenteel in de open lucht. Al zijn de randen van het dak wel met o.a. metalen platen afgeschermd om de kinderen te beschermen. We zetten ons dan maar met een kop thee in de verwarmende winterzon.

Laila: “We doen ons best met de middelen die we hebben. We krijgen geen steun van de staat en dus zijn we afhankelijk van de kerk en NGO’s zoals bijvoorbeeld SOS Chrétiens d’Orient om deze kinderen te kunnen helpen. De kinderen zijn vaak dakloos of komen uit arme gezinnen waar de ouders de eindjes niet aan elkaar kunnen

knopen. Om een voorbeeld te geven van de armoede die we hier zien: we horen vaker verhalen van kinderen die in auto’s in plaats van in een bed slapen. Alle kinderen zijn hier welkom, maar niet iedereen heeft de middelen om tot hier te raken. Zo bereiken we maar af en toe kinderen uit de beruchte vuilnissteden, want voor hen is het soms echt te moeilijk om tot hier te komen. De ouders zijn helaas heel vaak ook niet betrokken met hun kinderen en lijden bijvoorbeeld aan een verslavingsproblematiek.”

Tijdens ons interview zie ik enkele kinderen spelen met afgedankt speelgoed dat hen voor Kerst is geschonken. Thuis hebben deze gezinnen geen geld om Kerst te vieren en de kinderen hebben vaak ook zelf niets om mee te spelen. Dus halen ze hier hun hart volledig op. Het spreekwoord ‘een kinderhand is gauw gevuld’ lijkt hier volledig op zijn plaats.

Laila: “We proberen de kinderen iets mee te geven dat hen kan leiden op een pad om uit de armoede te raken. Maar we maken ons geen illusies. Het systeem in Egypte zal hen als arme christenen blijven discrimineren en de economische kansen in dit land liggen er ook niet voor het grijpen. Ik weet dat voor sommigen hetgeen we doen lijkt als een druppel op een hete plaat. Maar geloof me, voor al de kinderen die je hier ziet, betekent zelfs maar één dag naar hier komen letterlijk en figuurlijk een wereld van verschil.”

JENS DE RYCKE

De kindertuin van Laila Ik bevind me aan de andere kant van Cairo in ‘Nasr City’. Ik ben onderweg naar de plaats Seka Beida.

Eens aangekomen tref ik er een grote Koptische begraafplaats aan met in het midden een grote kerk, die voor een groot deel is afgebroken. Er is geen terreuraanslag geweest, stelt men mij gerust. De kerk moest gewoon dringend en grondig gerenoveerd worden. Al staan er wel gewapende bewakers met machinegeweren aan de poort om de eerdergenoemde terreuraanslag te vermijden. Ik ben duidelijk wel op een verkeerde dag toegekomen, aangezien ik bij het binnengaan langs een grote rouwstoet kom. Een hele massa van huilende vrouwen in zwarte gewaden kijkt mij vreemd aan als ik in vrijetijdskleding langs hen door de poort richting de kerk wandel.

De schrijnende armoede die ik in de vuilnisstad zag, is hier duidelijk niet aanwezig. Maar zoals ik al heb geleerd: het is niet omdat je het niet duidelijk ziet, dat dat betekent dat het niet aanwezig is. Ik loop de weg af langs verschillende graven en mausolea tot ik de kerk heb

Laila tussen ‘haar’ kinderen

12 Cultuur

5 MAART 2020

GESCHIEDENIS

Stupor mundi

Onlangs zag ik een documentaire over “Castel del Monte”. Het was een ontmoeting met een oude vriend. In de lagere school zat ik een jaar lang onder een foto van het kasteel en een kwarteeuw geleden bezocht ik dit prachtig monument in de Puglia (Apulië). leven voortdurend in onmin met de Duitse keizers, die zichzelf als wereldlijk leider van het christendom zien. Pas op zijn achttiende verschijnt Frederik ten noorden van de Alpen, leert vlug en goed Duits en slaagt er met veel wapengekletter in de troon van zijn vader te veroveren op een keizer van een andere dynastie.

In de resterende 38 jaar van zijn leven voert hij vooral oorlog: met elkaar opvolgende pausen die hem drie keer excommuniceren; met de Italiaanse steden in Lombardije, die door de handel altijd rijker worden en niet langer door “de koning van Italië” willen uitgezogen worden; met zijn hoge edelen in heel het rijk. In Zuid-Italië en op Sicilië slaagt hij erin als een absoluut heerser te regeren, ook omdat hij er permanent resideert, want ten noorden van de Brenner laat hij het werk meestal over aan zijn zonen. Hij wordt de eerste ‘buitenlandse’ heerser over Duitsland genaamd, die ter wille van de kosten van zijn oorlogen sommige van zijn rechten, als de muntslag, aan zijn hertogen, graven en baronnen in het noorden geeft. Dat bevordert in hoge mate de verbrokkeling en geen latere keizer krijgt die geest nog terug in de fles.

Het wereldwonder

Het octogonaal kasteel met zijn acht torens is het bekendste bouwwerk van de man die men “stupor mundi” (het wereldwonder) noemde: keizer Frederik II van het Heilig Roomse Rijk der Duitse Natie. De keizer liet het rond 1240 bouwen en we weten nog altijd niet wat de functie was. Jachtslot? Kazerne?

Verblijf? Waarschijnlijk was het luxueuzer ingericht dan de huidige sobere indrukwekkende muren doen uitschijnen.

Ik krijg het altijd op de heupen bij de uitdrukking: ”We leven niet meer in de middeleeuwen.” Toon mij de moderne gebouwen die rivaliseren met het kasteel, met de Notre-Dame in Parijs of de met Onze Lieve Vrouwkathedraal van Antwerpen, die ook allemaal stammen uit die ‘duistere tijden’.

Het zwakke punt van het eerste rijk Frederik wordt geboren in 1194.

Hij is de zoon van de Duitse keizer Hendrik VI en de koningin van Sicilië. De dame stamt uit het Noormannengeslacht dat heel Zuid-Italië en Sicilië op de Arabieren en de Byzantijnen verovert. Hendrik, een brutale gewelddadige man, regeert van Hamburg tot Palermo, met uitzondering van de pauselijke staten. Zijn rijk omvat buiten het huidige Duitsland ook Nederland, België ten oosten van de Schelde, Zwitserland, Luxemburg, het Noorden en Oosten van Frankrijk, Oostenrijk, Bohemen (Tsjechië) en het grootste deel van Italië.

Het Castel del Monte

Het zwakke punt van dit eerste rijk (800-1806) is de verkiezing van de keizer, nadat de laatste afstammelingen van Karel de Grote verdwijnen in 888. Gedurende een paar generaties laat een nieuwe dynastie zich na veel strijd verkiezen, krijgt de troon, sterft uit en vervolgens vechten de edelen tot een nieuwe dynastie de macht grijpt. In Frankrijk verdwijnen de Karolingen pas 100 jaar later en de edelen kiezen Hugues Capet als koning. Maar Frankrijk heeft het geluk dat zijn nieuwe dynastie 700 jaar lang mannelijke afstammelingen in rechtstreekse of zijlijn heeft, zodat die aanvankelijke verkiezing in de nevelen van de tijd verdwijnt en de opvolging zonder oorlog gebeurt. De Franse koningen slagen er geleidelijk in hun land te centraliseren en kunnen voortaan de rest van Europa terroriseren.

Het Duitse rijk, met zijn opeenvolgende dynastieën en burgeroorlogen, krijgt pas een stabiele erfopvolging met de Habsburgers in 1438. Tegen die tijd is de verkiezing van de troon na veel omkoperij stevig ingeburgerd. Duitsland is een rijk geworden waarbinnen kleine en grote staatjes zich aan een centraal gezag hebben ontworsteld of zich afscheuren (Italië, de Nederlanden, Zwitserland).

Verder verliest het rijk grote delen aan de Franse agressors. Pas met het tweede rijk (1870-1918) krijgt Duitsland weer Europese macht en invloed. Het bedraagt nog nauwelijks de helft van de vroegere oppervlakte, want Oostenrijk en Bohemen horen er ook niet meer bij.

“Kleinstaaterei” Frederik II is een van de oorzaken van de latere “Deutsche Kleinstaaterei”. Na de vroege dood van zijn vader en moeder wordt hij opgevoed in Sicilië en Zuid-Italië, onder toezicht van een vertegenwoordiger van de paus, die er belang bij heeft dat het kind niet de macht van zijn vader krijgt.

De pausen beschouwen zichzelf als de heersers van de wereld en

Toch geniet hij een goede reputatie. In het zuiden organiseert hij een moderne en efficiënte bureaucratie die nergens anders bestaat.

Vergeleken met de houwdegens van zijn tijd lijkt hij heel anders en daarom krijgt hij de bijnaam van “stupor mundi”. Hij houdt van poëzie in de zes talen die hij kent (Italiaans, Grieks, Latijn, Arabisch, Duits, Frans). Hij schrijft zelf een boek over de valkerij. Frederik is gefascineerd door wetenschap en aan zijn hof wemelt het van Arabische filosofen en wiskundigen. Hij heeft interesse in geneeskunde en trotseert de banbliksems van de kerk door de ontleding van dode lichamen toe te staan. Hij beveelt de bouw van de prachtige kathedraal van Palermo. Zijn juridische hervormingen blijven zeshonderd jaar geldig in Zuid-Italië.

Sommigen zien in hem tegenwoordig een moderne ‘multiculturele’ vorst, maar hij is wel degelijk een kind van zijn tijd. Als mohammedanen (nakomelingen van de Arabische veroveraars) proberen zich een deel van Sicilië toe te eigenen, laat hij hen met duizenden afslachten. De overblijvenden (zo’n 40.000) stuurt hij naar een weinig bevolkt en arm deel van Zuid-Italië: een echte etnische zuivering.

Met zijn oudste zoon heeft hij een conflict en hij laat hem arresteren en in erbarmelijke omstandigheden tot diens dood letterlijk verrotten in een cel.

Frederik belooft veel, maar houdt zelden woord. Bij zijn keizerskroning legt hij een eed af om op kruistocht te gaan. Met alle foefjes stelt hij dat uit. Als hij tenslotte toch vertrekt, is hij weer eens geëxcommuniceerd. Dank zij zijn kennis van de mohammedaanse mentaliteit en het Arabisch (de moslimheersers in het Midden-Oosten vertrouwen elkaar niet) slaagt hij erin Jeruzalem en een strook kustland in handen te krijgen zonder vechten. Het is nog een van de redenen waarom hij vandaag gehuldigd wordt. Maar dat rijkje duurt maar vijftien jaar en nog voor Frederik overlijdt in 1250, waait de groene vlag van de islam weer boven de heilige stad.

JAN NECKERS

Tussen hemel en aarde

Na een jarenlange restauratie van de Leuvense Sint-Pieterskerk en haar kunstschatten schitteren ze opnieuw in hun gotische glorie. Ze zijn te bewonderen in een nieuwe langlopende tentoonstelling in de kerk.

De bouw van de gotische Sint-Pieterskerk ging van start tussen 1400 en 1420. Ze kwam in de plaats van de romaanse kerk, die er al sinds het begin van de elfde eeuw stond. Belangrijke bouwmeesters van de Brabantse gotiek werkten mee: Sulpitius van Vorst, de Leuvense architect die tekende voor het adembenemende stadhuis aan de overkant van de kerk en Jan II Keldermans, de ontwerper van de Mechelse Sint-Romboutstoren.

De Sint-Pieterskerk was de oudste religieuze instelling van Leuven en speelde een hoofdrol in de geschiedenis van de stad. De schepenbank vergaderde in een gebouw aan het Sint-Pieterskerkhof, in de kerk werden de stadszegels en -privileges bewaard en in het gotische ontwerp deed de centrale kerktoren dienst als belfort.

Leuven had dan ook grootse plannen voor de Sint-Pieterskerk. Een maquette uit de zestiende eeuw toont drie gigantische torens: twee zijtorens van 136 meter en een centrale toren van maar liefst 168 meter. Die zijn nooit gebouwd. Er waren financiële problemen en door de instabiele ondergrond stortte in 1570 de centrale toren gedeeltelijk in. Hoger dan wat er toen nog van rechtstond, is de toren nooit geworden.

Uit de as herrezen Er kwam nog meer rampspoed voor de Sint-Pieterskerk. Het Franse bewind schafte in 1797 het Sint-Pieterskapittel af en de kerk geraakte in verval. Ze werd in de negentiende eeuw ‘gerestaureerd’ waarbij nagenoeg alle gotische schilderingen definitief verloren gingen. En dan kwam de nacht van 25 op 26 augustus 1914 en de Grote Brand van Leuven. De wereld reageerde geschokt bij het zien van de universiteitsbibliotheek, met haar kostbare handschriften en boeken, die door de Duitsers volledig in de as was gelegd. Ook de Sint-Pieterskerk ontsnapte niet aan de furie van de invallers. De dakkap werd vernietigd en grote delen van het gebouw brandden volledig uit. Dertig jaar later kreeg de kerk het opnieuw hard te verduren. Een bombardement in mei

1944 legde het kapittelhuis en de sacristie in puin.

De wederopbouw startte in 1954. Er was een kwarteeuw nodig om de buitenzijde van de kerk te restaureren. In 2010 werd dan het interieur aangepakt. Bijzondere aandacht kregen de imposante sacramentsoren uit 1450, de oudste in de Nederlanden, en het praalgraf van de Brabantse hertog Hendrik I (1165-1235).

Dieric Bouts is de ster Met de tentoonstelling “Tussen hemel en aarde” richt Museum M de aandacht op de vele topkunstwerken die nog op hun authentieke plaats in de Sint-Pieterskerk te bewonderen zijn. De “Edelheeretriptiek” is een eigentijdse kopie van “De Kruisafneming” (1435) van Rogier van der Weyden (nu in het Prado in Madrid), allicht het meest invloedrijke schilderij uit de kunstgeschiedenis, dat Van der Weyden maakte in opdracht van de Leuvense schuttersgilde. Ook het “Triomfkruis” (ca. 1480), een beeldengroep van Jan II Borman, is een absoluut meesterwerk.

En dan is er de huisvedette van de Sint-Pieterskerk: Dieric Bouts (ca. 1410-1475). Afkomstig uit Haarlem vestigde Bouts zich in 1448 in Leuven en schilderde er twee onschatbare panelen. Het altaarstuk “Het Laatste Avondmaal”, dat in zijn oorspronkelijke pracht is hersteld, is de blikvanger. Bouts plaatste het tafereel in een vijftiende-eeuws Brabants kader, wat het verhaal voor de toeschouwers van toen bijzonder bevattelijk maakte.

Nog zo een parel is “De marteling van de heilige Erasmus” (ca. 1460), waarin Bouts het lijden stil en sereen heeft weergegeven. Een primeur voor deze expo is de “Man van Smarten” (ca. 1470) uit het atelier van Dieric Bouts, een paneel dat het Leuvense stadsbestuur in oktober van vorig jaar aankocht.

Het schilderij is gerestaureerd en wordt nu voor het eerst aan het publiek getoond.

MMMV Tentoonstelling “Tussen Hemel en Aarde”,van 7 maart 2020 t.e.m. 7 maart 2023, Sint-Pieterskerk, Leuven, www.diericbouts.be

Boeken

5 MAART 2020

13

Hevig pleidooi voor een helder Nederlands Het Nederlands is een wereldtaal: je kunt het spreken in Indonesië, op de ABC-eilanden, in Suriname, in Vlaanderen, in Nederland en met een beetje geluk ook nog in Namibië en Zuid-Afrika. De bijkomende kennis van andere mooie talen zoals het Duits, het Frans en het Italiaans is ook goed, maar de taalbeheersing van de eigen Dietse taal is nog beter dan al dat stuntelige steenkolenengels.

En niet te vergeten: het Afrikaans is de mooie dochter van ons Nederlands. Juicht, Vlamingen, juicht en laat u niet misleiden door ene Gwendolyn Rutten of prinses Beatrix (vroeger koningin), die in de voormalige Nederlandse kolonie Indonesië altijd in het Engels spraken en nooit een Nederlandstalige toespraak hielden. Hoewel nog vele oude en wijze Javanen en Ambonezen Nederlands lezen en spreken.

Scheurbuik Onze grote schrijver en historicus Johan Huizinga (1872-1945) schreef zijn meesterwerk “Herfsttij der middeleeuwen” niet in het Engels, maar in zijn prachtig en krachtig en kleurrijk Nederlands. In het buitenland weet men de stijl en de taalkracht van deze Huizinga nog steeds te waarderen. In het tweede hoofdstuk “De zucht naar schoner leven” staat in de eerste twee zinnen al twee keer het prachtige werkwoord smachten: “Iedere tijd smacht naar een schonere wereld. Hoe dieper de wanhoop en verslagenheid over het verwarde heden, des te inniger dat smachten.”

Het werkwoord smachten is maar één voorbeeld. Ook het woord scheurbuik is een echt Nederlands woord dat stamt uit de tijd dat wij nog grote zeevaarders waren en in het Frans werd het scorbut en in het Duits Skorbut.

We moeten dus zeker niet en nooit beschaamd zijn over onze taal, het Nederlands.

Het is helder en hard en soms wat hobbelig

zoals het ijs op de sloten en de grachten van de helaas zo zeldzaam geworden Elfstedentocht in Friesland. En het Engels is niet het nieuwe Latijn. Engels lijkt alleen maar makkelijk, maar probeer maar eens te converseren met iemand uit Oxford of Cambridge. De ziekelijke neiging om nu alom en allerwegen (zelfs in het Europees parlement) een mondje Engels te wauwelen, is belachelijk en vooral de Hollanders of onze arrogante stambroeders van boven de Grote Rivieren spreken graag Engels omdat ze geen Frans kunnen (uit)spreken en geen Duits willen spreken. Hoewel deze beide talen, het Frans en het Duits, eigenlijk onze twee grote Europese talen zouden moeten zijn, zoals op de televisiezender Arte. En al zeker sinds de Brexit!

Engels is (niet) het nieuwe Latijn In het niet altijd zo nuchtere en soms gekke Nederland wordt trouwens nu al gedoctoreerd in het Engels over de taal van Vondel. Niet te geloven en toch waar! Een jonge neerlandicus of student in Utrecht of Leiden kan en moet daar dus bij voorkeur uitsluitend en voornamelijk doctoreren in het Engels. Gelukkig zijn niet alle Noord-Nederlanders zo gek geworden om te pas en te onpas in het Engels te willen wauwelen. Zo verscheen nog in 2003 het boek “Drietaligheid” (’s-Hertogenbosch, Uitgeverij Voltaire) van de zeer geleerde en soms zeer grappige Jan Pieter Guépin. Dat is een classicus, dichter en vertaler, die aan het

100 jaar Vlaams militantisme op de Kesterheide

Op zondag 3 mei is het 100 jaar geleden dat Staf De Clercq, als voorman van de Frontpartij, de eerste Vlaams-nationale Landdag organiseerde op de Kesterheide. De eisen van de Vlaamse frontsoldaten tijdens de Eerste Wereldoorlog werden er vertolkt.

begin van zijn aangenaam leesbaar boek het volgende stelde: “Latijn voor de geestelijken en academici, Frans voor de hogere kringen en hugenoten, Nederlands voor de praktische vakken en voor het volk.” En hier is dus geen sprake van een epidemie van het Engels.

In het hoofdstuk “Engels is (niet) het nieuwe Latijn” van Johan Oosterman, hoogleraar aan de Radboud Universiteit van Nijmegen, stelt deze terecht: “De natuurwetenschapper Simon Stevin vond omstreeks 1585 dat zijn vakgebied een geschikte Nederlandstalige terminologie behoefde. Hij bedacht termen als driehoek, evenwijdig, loodrecht en middellijn en ook de naam van zijn eigen discipline: wiskunde. Hij deed dit vanuit het zelfbewustzijn over de kracht van zijn moedertaal en in het besef dat via het gebruik van de volkstaal veel meer mensen deel konden hebben aan de wetenschap en het debat daarover.” En wat deze hoogleraar natuurlijk niet vermeldt, is dat deze Simon Stevin (Brugge, 1548 - Leiden, 1620) een Vlaming was (natuurkundige, wiskundige en ingenieur) die door de godsdienstwaanzin en de opstand in de Nederlanden uitweek naar het noorden.

En dus juicht, Vlamingen, juicht niet alleen om deze schitterende geleerde (in Brugge draagt een afdeling van de Marnixring zijn illustere naam). Maar juicht ook en vooral omdat nu een belangrijk boek verschenen is tegen het gebruik en het misbruik van het Engels in de Lage Landen. Het boek heeft als titel “Against English” en als ondertitel “Pleidooi voor het Nederlands.” Leest allen dit boek en laat u niet langer verblinden of ringeloren.

Leer eerst goed Nederlands! En leer daarna pas een andere taal, want in China spreekt men Chinees en in Zuid-Afrika Afrikaans.

Leert eerst uw eigen taal, want samen met

Lotte Jensen stel ik mij de prangende en kwellende vraag: waar komt dat gebrek aan liefde voor de eigen taal vandaan? Hopelijk niet van onze scholen en niet van onze alles vernietigende aandacht en angst voor Amerika.

HENDRIK CARETTE “Against English, Pleidooi voor het Nederlands”, samenstelling Lotte Jensen, Niek Pas, Daniël Rovers, Koen van Gulik, Amsterdam: Wereldbibliotheek, 2019, 223 blz., 19,99 euro, ISBN 978 90 284 5022 6.

Herinneringen van een ‘moffenkind’

Tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn er in Nederland tussen de 13 tot 15.000 kinderen van Duitse militairen geboren. De meeste van hen kwamen ter wereld in tehuizen (“Lebensborn”) voor ongehuwde moeders. Een aantal van deze kinderen werd na de geboorte ter adoptie afgestaan en naar Duitsland gebracht.

Duitse militair en een Nederlandse moeder, wijdde tot nu toe twee boeken aan het thema: “Kinderen van Duitse militairen in Nederland” (2012) en “Wie geschoren wordt moet stil zitten” (2015).

Beide boeken konden in Nederland op grote belangstelling rekenen. In haar derde boek “Herinneringen van een ‘moffenkind’” schreef ze haar levensherinneringen neer.

Moffenmeid

De Landdagen werden een traditie en trokken op hun hoogtepunt tot 15.000 deelnemers. Op deze Landdagen groeide uit talloze Vlaamse groeperingen en partijtjes een nationale beweging die streefde naar zelfbestuur voor Vlaanderen. Het Vlaams-nationalisme kreeg er vorm en ontwikkelde in de jaren 1930 een anti-Belgische, Groot-Nederlandse stroming. Het was op de Landdag van 1935 dat De Clercq de symbolen en de stijl van het nieuwe Vlaams Nationaal Verbond (VNV) voorstelde aan zijn aanhangers. Hij werd later, in 1942, op diezelfde Kesterheide met militaire eer begraven.

Het werd niet zijn laatste rustplaats…

Naar aanleiding van die 100ste verjaardag geeft de “Werkgroep Kesterheide” een brochure uit die het verhaal brengt van 100 jaar Vlaamse actie op de Kesterheide. De werkgroep kreeg inzage in tal van documenten en fotoboeken over dit onderwerp. Soms foto’s uit privé-archieven die nooit gepubliceerd werden. Aan de hand van talloze berichten in de dag- en weekbladen van de Frontpartij, de Daensistische par-

tij en het VNV worden de Landdagen beschreven. Ook de figuur Staf De Clercq en de macabere geschiedenis van zijn praalgraf komen ruim aan bod.

Het resultaat is een vlot leesbare brochure van 42 blz. met tientallen unieke foto’s. De brochure werd voorbije zaterdag voorgesteld in Gooik tijdens een druk bijgewoond eetfestijn. De werkgroep Kesterheide vzw bestudeert het verleden van Kester en de Kesterheideheuvel. In dat kader wil de werkgroep het voormalige praalgraf van Staf De Clercq bewaren en toegankelijk houden als onroerend erfgoed. De grond met praalgraf wordt al enige tijd door de huidige eigenaar te koop aangeboden.

De brochure kan besteld worden bij de VZW Werkgroep Kesterheide en kost 10 € (inclusief verzendingskosten). Meer info: werkgroepkesterheide@gmail.com of via telefoon: 0474 990343. Bestellen kan ook door overschrijving met vermelding ‘Brochure’ + volledige naam en adres.

Rekeningnummer: BE 83 0689 3586 4515 van Werkgroep Kesterheide VZW.

KARL VAN CAMP

Een poging van de UNNRA of de United Nations Relief Administration, een van oorsprong Amerikaanse organisatie bedoeld om mensen en kinderen zonder papieren te repatriëren, mislukte omdat de Nederlandse regering weigerde mee te werken en hen op te nemen.

Hoeveel kinderen in Nederland bleven en door hun moeder of andere familieleden zijn opgevoed, is onbekend. Wel lijkt het taboe op hun bestaan een reden dat de meeste kinderen niet op de hoogte zijn gebracht van hun afkomst. Opmerkelijk is bijvoorbeeld dat de vereniging van kinderen van Duitse militairen in Nederland op het hoogtepunt van haar bestaan, in de jaren 1990, nog geen honderd leden telde. Gelijkaardige organisaties in Denemarken en Noorwegen, waar ongeveer een zelfde aantal kinderen het levenslicht aanschouwde, hadden vijfmaal zoveel leden.

Monika Diederichs, dochter van een

Het moet voor haar een vreselijke tijd zijn geweest. Op het onderwerp berustte destijds nog een groot taboe. Pas later komt ze de waarheid te weten van haar moeder, die inmiddels gehuwd was met een Nederlander en met hem twee kinderen had. Monika vond meteen een verklaring voor al de pesterijen die ze op school en elders onderging. Zo werd ze door een aantal klasgenoten en buren stelselmatig voor ‘moffenmeid’ uitgescholden. Naarmate ze ouder werd, ging ze op zoek naar haar identiteit. Het leidde tot een innerlijke levenscrisis waarvan ze ten slotte herstelde. Boeiende en deels pakkende lectuur.

PIETER JAN VERSTRAETE Monika Diederichs, “Herinneringen van een ‘moffenkind’”, Soesterberg, uitg. Aspekt 2020; 104 blz., 16,95 euro, ISBN 978 94 6338 796 5

STEUN SCEPTR machtig nieuws BE39 7390 1640 4519 (BIC KREDBEBB)

14

Brieven

5 MAART 2020

TRUMP PLANT BOMEN Pallieterke, In “Medialand “(‘t Pallieterke 20/2 ) lees ik dat Trump een biljoen bomen laat planten.We weten dat de president het graag groot ziet, maar dat is er wel ver over. Een miljard is in het Engels een biljoen. Misschien als straf voor uw medewerker: 100 maal schrijven: ‘"Een miljard luidt in het Engels a billion".

W-M A rthur - Heverlee

VLAAMSE EMBLEMEN OP WAGEN

FILMRECENSIE 1917

CORONAIRE GRIEP

Pallieterke, Ik heb een andere "1917" gezien dan uw filmrecensent, die blijkbaar meegaat in de kritiekloze collectieve verdwazing rond deze film. Ik zag een film die weliswaar technisch uitmuntend is, maar die verknoeid is door onwaarschijnlijkheden, stommiteiten en fouten in de uitwerking.

Om er maar één te noemen: nadat de hoofdpersoon tientallen meters is meegesleurd in een rivier en volledig doorweekt (dus ook de brief is dat noodgedwongen) aangespoeld is op de oever, opent de kolonel een paar uur later en onder veel geritsel van papier de briefomslag en de handgeschreven brief en leest hem zonder meer. En zeggen dat de film staat of valt met die brief. Wat een afknapper!

Sam Mendes toont zich in 1917 als een middelmatig regisseur en een nog slechter scenarist. Geef mij maar "They Shall Not Grow Old" (2018) van Peter Jackson, weliswaar een documentaire, maar wel een klein meesterwerk.

F. T - Vilvoorde

Pallieterke, Ik ben die zever over dat corona-virus meer dan zat. Het is in feite niet meer dan een griep, die dan volgens de laatste berichten nogal mild is betreffende de ziektesymptomen. Elk jaar sterven er ongeveer 40.000 mensen in Europa – 400.000 wereldwijd - aan de ‘gewone’ griep.

Meestal zijn het patiënten die verzwakt zijn door ziekte, of bejaarden zoals ik. Waarom dan al dat gezever over die corona? Ik denk dat hier veel meer achter zit dan de gewone manipulaties.

Tandarts Wim Peeters - Turnhout

UITLACHEN JODEN Pallieterke, Waarvoor dient het spottend en vierkant uitlachen van de Joden? Waarom waren daar ook geen afbeeldingen van moslimvrouwen in hun belachelijke “spleetjesogen”-kledij te zien? Ik weet wel waarom!

L.B. - Edegem

AALST CARNAVAL Pallieterke, Zich verkleden in een Chassidim (vrome jood in het Hebreeuws) moet kunnen. Dat is één zaak.

Joodse kinderen over de ganse wereld doen dit tijdens hun feestjes met de pijpenkrullen. Maar deze mensen associëren met koffers vol goud en gevulde kluizen, is een foute interpretatie.

Deze opvallende mannen hebben meestal veel kinderen, vrouw aan de haard en gaan driemaal per dag bidden. Vind maar een job in deze kledij. Hier is armoede!

Minder opvallend zijn moderne, hervormde of vrijzinnige joden. Deze staan bijzonder sterk in het bankwezen of financiële wereld, ruim aanwezig binnen het clubje westerse miljardairs.

Hoe komt dat toch? Eeuwen geleden predikte het christendom: verdien uw kost 'in het zweet uws aanschijns' - geen commissie op leningen; ook bij de moslims werd dat afgeraden. Hier zagen de joden een gat in de markt. Vorsten, edelen en tevens boeren bij slechte oogst deden beroep op joodse bankiers, zoals de familie Rothschild en de Bloombergs, in de financiële wereld. Welnu, een grapje tegen een ros, te dik of te zwart kindje is niet slecht bedoeld, maar bij herhaling wordt dat als pesten ervaren.

Rudy Roven - A ntwerpen

Pallieterke, In de veronderstelling dat het gros van de lezers van ’t Pallieterke toch echte bewuste Vlamingen zijn, wou ik hier graag een lans breken voor het aanbrengen van de Vlaamse emblemen op onze auto(’s). Namelijk de “VL” en het zwarte leeuwtje op een gele achtergrond. Het is mij droef te moede dat ik zo zelden een medegebruiker van ons nochtans drukke wegdek tegenkom die mee de Vlaamse boodschap wenst te verkondigen. Is het wegens bangheid voor vandalisme aan de wagen? In al die jaren heb ikzelf nochtans niets daarvan ondervonden.

Zwaaien met leeuwenvlaggetjes tijdens de “Ronde van Vlaanderen" ben ik zeer genegen, maar zou het dagelijks geconfronteerd worden met onze boodschap op onze wagens niet minstens evenveel bijdragen tot Vlaamse bewustmaking?

Herman De Bie-Ekeren

BOEK OVER ANTWERPEN Pallieterke, Ik ben geen rasechte “Sinjoor”, maar heb wel als “boerke van den buiten” 40 jaar mijn kost verdiend in de stad die de stad van mijn hart geworden is. En dat is dan ook de reden dat ik het boek ”De gebeurtenis Antwerpen” van Jacques Claes op uw aanraden gekocht heb. Vandaag mocht ik het boek in de Standaardboekhandel afhalen en ik was bijzonder aangenaam verrast door de lay-out en de inhoud.

Inderdaad, iedere rasechte Antwerpenaar zou dit boek moeten kopen, of tenminste eens lezen.

Hubert Buysse - Deinze

VASTEN Pallieterke, Is het niet merkwaardig dat men in de media met een vergrootglas moet zoeken naar een berichtje dat de christelijke vastentijd is begonnen terwijl wanneer de islamitische ramadan begint, het hele land het moet weten. Hoe is het mogelijk dat wij, met een christelijke beschaving, ons zo de islam laten opdringen.

Daniel Meuleman - Herzele

RELIGIEUZE MINDERHEDEN Pallieterke, Op Sceptr van 24 februari jl. wordt gemeld dat, n.a.v. het bezoek van president Trump aan president Modi van India, er tussen beide wereldleiders ook gesproken zal worden over religieuze vrijheid. In India woedt er momenteel een verhit debat hierover, aldus Sceptr, omwille van de Citizenship Amendment Bill. Dankzij die wet wordt de Indische nationaliteit toegekend aan leden van religieuze minderheden die in de islamitische buurlanden Pakistan, Bangladesh en Afghanistan vervolgd worden. Critici noemden die wet ‘discriminerend’, omdat er onderscheid werd gemaakt op basis van religie, en ze beweren ook dat deze wet ‘anti-islamitisch’ zou zijn. Het zou de seculiere aard van het land aantasten.’

Die uitspraak van die critici is de zoveelste truc om de islam uit de wind te zetten, dit door oorzaak en gevolg om te keren.

In werkelijkheid is het de islam die zowel discriminerend als racistisch is, omdat er in de islamitische landen niet alleen geen andere godsdienst geduld wordt, bovendien worden niet-moslims daar allemaal vervolgd én uitgeroeid. In de plaats van dat de media vol lof zouden moeten zijn met het Indiase initiatief, is het India zélf dat beschuldigd wordt van racisme en het aantasten van de seculiere aard van het land.

M.a.w.: het is India dat op zijn plaats gezet wordt, omdat het mensen wil redden van de genocide door moslims én omdat het de deur niet wil openzetten voor de islamisering, wat onvermijdelijk zal leiden tot de uitroeiing van de autochtone bevolking in hun eigen land!

Luc Vandeputte - Ledegem

Hotels en en Hotels restaurants waar Hotels en restaurants restaurants waar Vlamingen thuis zijn zijn waar Vlamingen Vlamingen thuis Verliefd op de dezijn natuur-? thuis Verliefd op natuur-?

Kom ze ze eens eens proev proeven te Achouffe-!

Kom

HOTEL HOTEL

DeAchouffe keuken is enkel hotelgasten 19 - open 6666voor Houffalize Te bereiken via Namen, Marche, Laroche richting Houffalize (afslag Nadrin) of via Luik Wij zijn vlamingen

Tel. 061-28 81 82 - Fax 061-28 90 82 www.lespine.be (Wij zijn Nederlandstalig-!)

Tel. 061-28 81 82

Kruisende woorden oplossing 1203

A B C D E F G H I J K L

Heerlijk aan aan de de kust kust nu! nu!

Heerlijk

HOTEL DIE DIE PRINCE PRINCE HOTEL

zal u u extra extra verwennen. verwennen. zal Albert I-Wandeling I-Wandeling 41-42 41-42 -- OOSTENDE OOSTENDE Albert Tel. 059-70 059-70 65 65 07 07 Tel.

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 V E E R K R A C H T I

N D

I

I G

A X A L A A F X

C O D E R E N X D R Y X T

I

E M M A X S L U W X E X H E

I

P X K

B E T A A N I

I

S D E

R X B E U

A A R S X R K X H A R T C A C T U S X V X R X E H X K O R X S

I

T A X O N O M I

S S E R E X S

I

E L X K E N O X G A X G R X E T N O G R A F

I

E

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

Sport

5 MAART 2020

Pandoering tegen Manchester

We zijn het stilletjes gewoon aan het worden: Als onze topploegen aan de slag zijn in Europa, dan krijgen we regelmatig een serieuze pandoering. Dat was nu niet anders. Het overkwam Club Brugge op Old Trafford.

Na 26 minuten was het ‘game over’ voor de Bruggelingen. Bij Simon Deli, de nochtans betrouwbare verdediger van blauw-zwart, ging even het licht uit. Hij ranselde met zijn arm de bal uit het doel, een terechte strafschop. De Nederlandse scheidsrechter Serdar Gözübüyük vond de straf denkelijk niet streng genoeg, want hij trok ook nog de rode kaart. Met een 1-0-stand op het bord en nog een uur te gaan met tien man, was het scenario voorspelbaar. Het werd uiteindelijk 5-0.

Simon Mignolet stond bij momenten in een schiettent. Het kon gemakkelijk 10-0 voor Manchester United geworden zijn zonder de mirakels van Mignolet.

In 1956 verloor Anderlecht ook al eens me 10-0 tegen Manchester. Felix Week, de latere trainer van RWDM die toen de doelman was van paars-wit, hield er een trauma aan over.

Philippe Clement heeft nog veel werk gehad om de kopjes naar omhoog te krijgen voor de moeilijke wedstrijd in Genk. Clement kon geen beroep doen op Vormer en dat zal nog enkele weken duren. Iedereen weet hoe het is afgelopen in Limburg.

In beroep tegen mijn schorsing…

Club speelde een goeie wedstrijd, Mats Rits deed Vormer vergeten en scoorde net zoals tegen Waasland-Beveren in de slotminuten het winnende doelpunt. Brugge loopt nog drie punten uit op AA Gent, dat de boot inging tegen Cercle Brugge. Blauw-zwart

heeft nu 12 punten voorsprong op zijn rechtstreekse concurrent. De Buffalo’s hebben de kans gemist om Club te doen twijfelen. Zelfs als men de voorsprong van de leider gaat halveren, pure diefstal, wordt Club Brugge kampioen! De ongelukkige reactie van Simon Deli in Manchester is hem hierbij vergeven.

Ik had ook eens een ongelukkige reactie.

Tijdens een uitwedstrijd tegen Lierse liet ik mijn voetje hangen toen Carl Engelen, de doelman van Lierse, de bal uit mijn voeten dook. Ik werd onmiddellijk besprongen door Davidovic en ik had een ongelukkige reactie.

Met mijn knie trof ik hem vol in het kruis. Ik kreeg rood onder de neus geduwd en werd prompt voor zes weken geschorst. Armand Schelfhaut, de secretaris van Anderlecht, wilde absoluut in beroep gaan tegen de uitspraak van de voetbalbond. Hij beweerde over een goed dossier te beschikken. Enkele leden van de tuchtcommissie waren benaderd en gingen akkoord om ons te helpen de straf te laten verminderen, alles was geregeld! Alles was zeer goed geregeld… Ik kreeg zeven weken.

Over mijn reactie zal ik maar zwijgen...

Gille Van Binst Voormalig topvoetballer

ROSKAMMEN

Een bekertje mislopen

“Het niveau in 1A is gestegen. Alleen wij schijnen dat te weten. Tijd dat de buitenwereld het ook verneemt. Via een stunt in Europa. Luisteren Gent en Brugge?” Het is een citaat uit Het Nieuwsblad, de dag van de 1/16de finales in de Europa League. ”Het is niet prettig dat de United-fans zich kapot lachten met de gebrekkige balbehandeling van de meeste Club-spelers.” Citaat van dezelfde auteur, ook in Het Nieuwsblad.

Neem bovendien kennis van zijn nuance dat AA Gent in eigen huis “uitgeschakeld” werd, terwijl Club Brugge in Manchester “kopje onder ging” en je kunt je afvragen of het voetbaljournaille de betekenis van “voetjes op de grond houden” wel kent. Het Laatste Nieuws gaf volgende “goede raad” mee aan Philippe Clement: “De terugwedstrijd van de 1/8ste finale in de Europa League is op 19 maart. Dat is drie dagen voor de bekerfinale tegen Antwerp.

Geef Old Trafford niet op omdat het risico bestaat dat je ‘een bekertje’ misloopt.”

Denk dan als zogeheten voetbalkenner aan dat soort grootspraak even terug na een 5-0 pandoering in datzelfde Old Trafford. Terwijl ze het bij Antwerp graag gehoord zullen hebben, dat ze medio maart medefinalist zijn in de strijd voor ‘een bekertje’.

Rondje bezinning Hoog tijd voor het clubje journalisten en analisten om eens een rondje bezinning in te lassen. Dat zou kunnen helpen om ook eens iets verder te kijken dan wat ze niet alleen als prioritair voor zichzelf zien, maar helaas ook voor hun voltallig lees- en kijkpubliek. Om alleen dat te noemen was het beschamend voor een programma als Extra Time dat het, zelfs op het moment van topspanning in 1B, daar geen spatje aandacht aan besteedde. Inmiddels heeft Beerschot zich het voorbije weekeinde geplaatst voor de promotiefinale tegen OH Leuven. Paarswit haalt die finale voor de derde keer op rij.

Derde keer goede keer? Indien wel raakt Beerschot eindelijk weg uit 1B, door de media, ook eindelijk, unaniem bestempeld als een voetbalkerkhof voor profclubs. Diezelfde media zouden er, nogmaals eindelijk, eens werk moeten van maken om dat onding de agenda. Wie er zijn hand voor in het vuur durft steken dat Club spelenderwijze de maat gaat nemen van de stadsgenoten, zou er wel eens een serie blaren aan over kunnen houden.

Bang afwachten

Zwaar verdict

Spanning alom

Het was niet voorzien in het scenario dat de doorknede verdediger van Club Brugge, Simon Deli, zijn handen niet kon thuis houden in de Europa League-wedstrijd tegen Manchester United. Met als gevolg: strafschop, rode kaart voor moeders slimste, en droom om te stunten op Old Trafford om zeep. Tot dan moest Club niet onderdoen voor de thuisploeg. Het verdict van de scheidsrechter was er teveel aan. Philippe Clement moest van op de trainersbank, met de lijdzame blik die hem eigen is, toezien hoe zijn jonge garde zwaar onderuit ging tegen United. Spons erover. Het kan niet elke week kermis zijn.

We zullen het maar leergeld noemen in het vooruitzicht van de competitiewedstrijd die hen voorbij zondag te wachten stond in de Genkse Luminus Arena, waar Club met meer geluk dan wijsheid drie punten sprokkelde.

Dan is er nog Anderlecht, waar ze heimelijk op steun van de voetbalgoden rekenen om alsnog aan het affront van de eeuw te ontsnappen. Die bijstand van hoger hand zullen ze goed kunnen gebruiken op het einde van de week in de thuiswedstrijd tegen Zulte-Waregem. We hebben het gevoel dat Francky Dury er deze week extra de pees heeft opgelegd bij zijn mannen.

We gaan nog twee spannende weken tegemoet. Aspe kan er nog iets van opsteken.

Zo simpel is het Komende zaterdag thuis winnen tegen Eupen en een week later op zijn minst een punt halen in de uitwedstrijd tegen Genk en dan is het in de valies voor KV Mechelen en mogen ze meedoen met de grote jongens in play-off 1. Dat is rapper gezegd dan gedaan, want we hebben ons laten vertellen dat Racing Genk, niettegenstaande de recente nederlaag tegen Club Brugge, ook gevlast blijft om bij de eerste zes te eindigen. Alles blijft mogelijk, maar Malinwa zou zwaar ontgoocheld zijn, na een meer dan geslaagd seizoen waarover ze in de Mechelse sportlokalen niet uitgepraat geraken.

Opgelost Het zal niet de bedoeling geweest zijn, maar om de poespas in 1B gedeeltelijk te ontmijnen was de nederlaag van Westerlo en de overwinning van Beerschot een welgekomen oplossing om te vermijden dat er nog wat moest gezeverd worden rond de groene tafel. Het is zover, zondag mogen de Mannekens van het Kiel en OH Leuven onder elkaar uitmaken wie promoveert naar 1A. De rood-witte boertjes uit Deurne-Noord zullen dansen van vreugd’ en plezier als Beerschot promoveert. “Dat zijn al twee gewonnen matchen meer,” voegen ze daar fanatiek en nogal voorbarig aan toe. Hoogmoed komt voor de val. Dat de beste moge winnen in de finalewedstrijden.

Niet doen Als we een maand geleden hadden voorspeld dat Cercle Brugge in de slotfase van de reguliere competitie vier wedstrijden op rij zou winnen, dan hadden ze ons rijp voor Geel verklaard. Zaterdagavond staat de derby tussen Club en Cercle op

15

Mea culpa. Zelfs de betweters van onze sportredactie moeten passen op de vraag hoe het nu verder moet met SK Lokeren. Is het definitief over en uit of is er ergens toch nog een strohalm waaraan ze zich kunnen vastklampen? De toekomst zal het uitwijzen.

Wat we wel weten is dat de spelers, ook nadat ze met negen verder moesten, het beste van zichzelf hebben gegeven tegen Beerschot en een symbolische medaille verdienen voor moed en zelfopoffering.

Alsof dat de zaak vooruit helpt. Bang afwachten wat er nog te gebeuren staat.

Intussen vernemen we dat er in Daknam stemmen opgaan om Louis De Vries levenslang de toegang te verbieden tot Lokeren en omgeving.

Knap begin We hebben er verleden jaar reikhalzend naar uitgekeken en er alleen maar een stijve nek aan overgehouden. Jasper Stuyven was toen in geen velden of wegen te bekennen, laat staan dat we hem vooraan in het peloton zouden aangetroffen hebben.

En kijk nu. Het wielerseizoen is amper begonnen en de 27-jarige Leuvenaar bezorgde zijn ploeg Trek-Segafredo een eerste overwinning in de Omloop Het Nieuwsblad. Nu maar hopen voor Stuyven dat er een vervolg komt aan zijn geslaagde start.

Tevreden Wout De geel-zwarte brigade van Jumbo-Visma, met Wout Van Aert in de hoofdrol, verdient een daverend applaus voor de vechtlust die ze bood. Ons aller Wout moest vrede nemen met een elfde plaats maar mag, na alle geleden miserie, tevreden terugblikken op zijn wederoptreden in het peloton. Neem van ons aan dat hij nog een belangrijke rol gaat spelen in de klassiekers die er aankomen.

Toeristen We hadden de indruk dat Van Aert na

met terechte kritische analyses naar de uitgang te stuwen. Daarvoor rekenen we niet direct op het pseudo-kritische Extra Time.

Te druk bezig daar met play-off 1, dat volgens de Gentse architect van dat beruchte systeem onze topclubs naar Europese voetbaltoppen zou stuwen. Zoals zojuist alweer bewezen in de 1/16de finales van de Europa League...

Larie en apekool Met de Omloop Het Nieuwsblad is het klassieke wielerseizoen ook in onze vaderlandse contreien begonnen. Wout Van Aert voegde in laatste instantie zijn naam toe aan de deelnemerslijst. Zijn door het coronavirus ingefluisterde beslissing volstond voor een aantal bladzijden vulling in de kranten.

Wout mocht nog zo benadrukken dat praten over een mogelijke winstkans voor hem larie en apekool was, geen schrijvelaar die de larie en apekool van mogelijke winst voor hem uit de weg ging.

Het was een zegen dat Patrick Lefevere zo verstandig was om zijn goudhaantje Evenepoel uit de Omloop weg te houden. Zoniet hadden de krantendirecties allicht in papiernood gezeten. Nu kon door de afwezigheid van Remco en het gedwongen forfait van een grieperige Mathieu Van der Poel zelfs een flink pak papier gespaard worden.

Wat welkom kan zijn in tijden van oprukkende economische recessie door het hoger genoemd coronavirus.

Bij afwezigheid van Mathieu en Remco won Jasper Stuyven de Omloop en daags daarna de Deen Kasper Asgreen Kuurne-Brussel-Kuurne. Diens zege maakte dat de slogan “de koers is van ons” iets minder bewijskracht inhield dan de media zichzelf en de wielerfan hadden gewenst. afloop nog een en ander kwijt wilde. Die kans lieten we niet voorbij gaan. Gooi het maar van uw lever, Wout. “Op de Paddestraat versnelde ik omdat het peloton er als toeristen overheen reed. Na de Molenberg probeerde ik samen met Sep Vanmarcke de brug te dichten met de kopgroep. We hadden daar met Teunissen wel een mannetje vooraan, maar dat was nog geen reden om niet te koersen. Op de Berendries probeerde ik het nog eens samen met Tiesj Benoot en had ik de indruk dat de kopgroep alsnog binnen bereik was.

Maar Benoot reed niet vol mee. Rare tactiek en voor het overige heb ik weeral veel bijgeleerd.” Dat belooft.

Goede raad Zondag was het in Kuurne te doen. De mensen daar mogen ook iets hebben. De Deen Kasper Asgreen kennen we nog van zijn tweede plaats in de Ronde van Vlaanderen van verleden jaar. “Een tweede plaats is een ondankbaar geschenk, winnen is zoveel plezanter,” hoorden we hem na afloop zeggen en we kunnen hem geen ongelijk geven.

Moeten we erbij vertellen dat ze bij Deceuninck-Quick-Step in hun nopjes waren met de overwinning van hun 25-jarige Deense belofte? Zijn Luxemburgs ploegmaatje Bob Jungels, de winnaar van verleden jaar in Kuurne-Brussel-Kuurne, had Asgreen in het oor geblazen “probeer het zoals ik verleden jaar heb gedaan met een solo.” Die wijze raad kwam van pas en daarmee was het lot van de achtervolgers beklonken.

Eerbetoon Patrick Lefevere heeft amper woorden genoeg om de lof te zingen van Kasper Asgreen. “Hij is van nature een tijdrijder en het is een fantastisch dankbare jongen die honderd procent voor zijn vak leeft. In plaats van in de zon te fietsen is hij hier al veertien dagen in weer en wind aan het oefenen.

Niet meer dan juist dat hij er met zijn zege voor beloond werd.” Met die woorden van dank mogen we een streep trekken onder de openingskoersen en al uitkijken naar wat ons op de Vlaamse wegen verder nog te wachten staat.

16

Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

5 MAART 2020

ABSURDISTAN Ontmaskerd In het ooit oerdegelijke, thans vakkundig om politiek correcte redenen om zeep geholpen Nederlandse dagblad NRC, werden de namen gepubliceerd van 10 opkomende literaire talenten, waaronder ook Vlamingen. Alleen is daar duidelijk de onzichtbare hand van het verdwenen Charlie Mag te ontdekken. Of de invloed van Dalilla Hermans en aanverwanten. Als Jan Jambon en Joachim Pohlmann nog eens een voorbeeld van de kliekjesgeest in de letteren willen?

Gezaghebbend Als je geen aanvoelen hebt van een nationale identiteit, kan je allereerst al geen democratie hebben. Wie zou zoiets durven zeggen? Bart De Wever? Tom Van Grieken?

Nee, de internationaal gerenommeerde professor Francis Fukuyama. Tja, als die het al zegt...

Eigen vijand Onder leiding van Jens Stoltenberg kiest de NAVO de kant van haar zeer wispelturige en bepaald onbetrouwbare bondgenoot Turkije tegen Syrië. Dat wil dus zeggen dat de NAVO een veroveringsoorlog steunt. Wat de sovjets destijds niet konden, doet de NAVO zelf wel: zich ondergraven.

Zeg nu zelf Als de financiële berichtgeving klopt, dan sluisden vorig jaar Belgische bedrijven 172 miljard weg naar belastingparadijzen. Van de Vlaamse valt dat te begrijpen: alles beter dan in bodemloze Waalse putten kappen.

Turkistan Af en toe leert een mens iets bij over het rijk van Erdogan. Bijvoorbeeld dat de Koerdische zangeres Nûdem Durak al

1204

5 jaar van haar 19 jaar celstraf achter de rug heeft. Voor het zingen en aanleren van Koerdische volksliedjes. Ordnung muss sein, zeker?

Straf Twee democratieën, ja, dat klopt wel.

Er was een duidelijk verschil tussen de Franstalige en Vlaamse media inzake berichtgeving over de massademonstratie van de Catalanen in Perpinya (Perpignan) met Carles Puigdemont. En het waren de zuidelijken die de noordelijken serieus de loef afstaken. Als het goed is, zeggen we het ook.

Vulsel Een hele bladzijde, zoveel hadden wij voorbehouden voor Wouter De Vriendt en andere Meryame Kitirs en Jos Dhaeses. Waarom? Ha, voor hun excuses omdat zij het doodrijden van een asielzoekster in Limburg maar al te graag met rechts in verband brachten. Terwijl een andere asielzoeker de vermoedelijke dader blijkt.

We hebben die bladzijde uiteindelijk maar zelf ingevuld.

Cliché Ene Tine Kempenaers, docent en onderzoeker Engelse literatuur aan de UGent, liet zich in een opiniestuk bij de VRT kennen als een fervente tegenstander van het Aalsters carnaval. Blijkens haar UGent-bladzijde kunnen studenten met bijzondere interesse in gender, seksualiteit of ”social justice” bij haar terecht voor steun en leiding. QED.

Gelokaliseerd Wat men verder ook moge beweren over Aalst Carnaval, we hebben alvast één zekerheid: iedereen op de aardbol weet nu waar Aalst ligt!

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

A B C D E F G H I J K L HORIZONTAAL A. Moeilijkheid aan het begin B. Elegant dier - Nederlandse omroep Giftige opmerking C. Deel van de heilige mis - Netzo D. Onderhandelen E. Verband houdende met een of meer volksstammen - Verenigde Naties F. Egyptische koningin G. Hotel in Nice, lid van de Leading Hotels of the World - Arrondissement H. Internetlandcode van de Bahama’s Sine loco - Badplaats aan de Turkse Rivièra I. Buitenaards wezen - Lachtertje Route impériale J. Vlekkeloos K. Handvat - Feestelijk gebeuren L. Ingedikt sap van zoethout - Hoevedier Voorzetsel

VERTICAAL

1. Bakkerijproduct 2. Vlaamse stad - Einsteinium Strafinrichting 3. Begeerte die steeds terugkeert Spaanse rivier 4. Meest ingetogene 5. Dis - Rubidium 6. Bepaalde sportoefening - Eén van de Drie Grote Rondes 7. Reeks opleidingslessen 8. Bestaat - Tegenover - Application Program Interface 9. Weinige - Graansoort 10. Belangrijkste deel van iets - Eerste deel van de term die staat voor Chinese be wegingsleer - Lichamelijke Opvoeding 11. Golfterm - Zet uit 12. Accepteer - Bood aan

DE OPLOSSINGEN VAN HET KRUISWOORDRAADSEL NUMMER 1203 VINDT U OP BLZ. 14

Rutten Troef!

“Of heeft u liever een

sprinkhanenplaag in de Kempen?”

U hoeft er geen oorzakelijk verband in te zien, maar we halen het toch even aan.

Nauwelijks was de mededeling vertrokken dat Gwendolyn Rutten zich geen kandidaat meer stelde voor het voorzitterschap van de Open VLD of de chaos was compleet in dit land. Eenmaal de schutskring van ongebreideld positivisme waarin mensen ‘vleugels krijgen’ en ze het ‘gewoon doen’ was opgeheven, regende het calamiteiten.

Rutten is er de vrouw niet naar om zomaar van het politieke toneel te verdwijnen. Daarvoor heeft ze dit land en haar burgers te lief. Dus liet ze ons 100 ideeën na alvorens te verdwijnen in de plooien van de geschiedenis als martelaar voor het volwaardig vrouwelijk premierschap.

Dus niet dat interim gedoe van Sophietje van de MR, die zich als premier tot de politiek verhoudt als het bloemenmeisje tot de wielrennerij. Met dat verschil dat niemand in haar billen wil knijpen en ze vooral bloemen krijgt om vriendelijk te blijven lachen en verder niet te veel in de weg te lopen. Dat is niet het soort premierschap dat Rutten zou voorgestaan hebben als de politiek niet zo vrouwonvriendelijk was. Of als ze wat stemmen had gehaald. Het is hoe u het bekijkt.

Dat Gwendolyn een vrouw van inhoud was, bewijst ze overigens in de 100 ideeën van daarnet die bestaan uit creatief out of the box denken. Zo opperde ze bijvoorbeeld om als Belgenland een medicijn te vinden tegen dementie. Als je erop komt is het natuurlijk simpel, maar wie verzint zo’n glasheldere boodschap? Tot nu toe waren de verschillende universiteiten en farmareuzen maar wat aan het rommelen in de marge als het over dementie ging.

Ze waren er wel mee bezig, maar wat ze er precies mee wilden bereiken was totaal onduidelijk.

Ik geef het u op een blaadje. Die wetenschappers wisten niet waar kijken toen de commercieel directeur van Janssens Farmaceutica het labo binnenkwam en riep: “Mensen! En wat als we nu eens een medicijn tegen dementie zouden ontwikkelen?”. Het concept werd zeer enthousiast onthaald en iedereen ging prompt aan de slag. Als niemand het vergeet kunnen we de eerste medicijnen tegen volgende week donderdag in de apotheek afhalen.

Bij Janssens Farmaceutica vragen ze zich ondertussen af wat ze moeten met al die research in het kader van het Coronavirus en hopen ze dat Rutten ook daar op een idee kan komen. Momenteel maken ze er mondmaskertjes mee.

favoriete lijfarts, Marc Van Ranst, maakt sindsdien een steile opgang in de media.

Uit recent onderzoek van de universiteit blijkt dat Van Ranst vandaag al 10 keer meer naamsbekendheid geniet dan premier Wilmès die tijdens de grote Corona persconferentie door menig televisiekijker werd omschreven als ‘een wel heel mondig verpleegstertje’. Als Marc straks op een PVDA-lijst gaat staan, kunnen we het wel schudden.

En dan hebben we nog niks gezegd over de nieuwe invasie van vluchtelingen die gewacht hebben totdat Rutten weg was om met zijn honderdduizenden een nieuwe oversteek naar Europa te wagen.

In de internationale politiek is het een zeer goed bewaard geheim, maar ondertussen mag het heel erg duidelijk zijn.

Het enige wat tussen Erdogan en zijn imperialistische politiek in stond was Gwendolyn Rutten. De sultan van Istanbul ziet zijn Osmaanse dromen weer vorm krijgen nu de laatste ‘eendracht maakt macht’ ambassadrice haar schup heeft afgekuist. Het is maar kwestie van tijd voor die Bijbelse hoeveelheden sprinkhanen de Kempen gaan kaalvreten. “Sprinkhanen hebben vleugels”, waarschuwde ze al eens.

De comeback van Kim Clijsters? Nog zo’n teken aan de wand dat het einde nabij is. Ik stel voor dat we zijn allen onze trots laten varen en Gwendolyn op onze knieën smeken om terug te komen. Voor het te laat is: Rutten Troef!

Slimme Vlamingen kiezen Reisfamilie

Het leven na Gwendolyn…

En de farma-industrie zal niet de enige zijn die Gwendolyn mist. De miserie stapelt zich op sinds haar vertrek. Ze had nog maar net de trein terug naar Aarschot genomen toen Corona zich kwam nestelen in onze contreien en de PVDA colèrig de straten van Brussel bezette. Hun

Luikersteenweg 62 • 3800 Sint-Truiden 011 705 500 • info@deblauwevogel.be

www.deblauwevogel.be