't Pallieterke van 19 maart 2020

76ste jaargang • nummer 11 • donderdag 19 maart 2020

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

€ 2,50

Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

Virussen, made in China Net zoals de pandemieën van Aziatische griep in 1957, die aan een tot twee miljoen mensen het leven kostten en de Hongkonggriep in 1968, met 700.000 doden wereldwijd, is ook corona waarschijnlijk ontstaan door het weerzinwekkend gebrek aan hygiëne op de traditionele Chinese markten en boerderijen. Worden we eindelijk wakker uit de utopie van de supranationale, mondialistische wereld zonder grenzen en zonder vijanden?

Lees het volledige artikel over corona en mondialisme op blz. 11

Een staatsgreepje meer of minder Terwijl we in België voorbije dinsdag al meer dan 1000 besmettingen telden, moest de grote ‘doorbraak’ in Afrika nog beginnen. Diezelfde dinsdag waren er nog maar 37 personen besmet in Marokko.

Toch zijn ook in Marokko al een groot aantal preventiemaatregelen van kracht. Sinds maandag zijn alle scholen, sportcentra, bioscopen enz. gesloten. Er gelden ook strengere richtlijnen voor taxi’s en openbaar vervoer. Sinds voorbije maandag werden alle moskeeën gesloten op advies van de Hoge Raad van Oelama.

Dat is niet naar de zin van prediker Sheikh Abu Naïm die de Marokkaanse autoriteiten beticht van afvalligheid en paniekpolitiek.

In een video op Facebook verkondigde de salafistische prediker Abu Naïm dat elk land dat de dagelijkse gebeden in moskeeën verbiedt een “afvallig” land is.

De sluiting is bovendien in strijd met de sharia-wetgeving omdat de maatregel niet aan de juiste voorwaarden zou voldoen. Salafist Abu Naïm pleit ervoor om eerst de plaatsen te sluiten waar “decadentie en lust” heersen en waar de “ergste ziekten en schandalen zich verspreiden” alvorens over te gaan tot het sluiten van moskeeën.

Naar onze mening moet Abu NaÏm niet te veel jammeren. Er zijn landen waar er nog grotere onbekwamen rondlopen dan hij.

Met dat verschil dat die er bij ons in geslaagd zijn een heuse staatsgreep te plegen. God behoede ons voor de rampen die ons te wachten staan…

Een hele politieke generatie naar de vergeetput Met het groen licht voor de regering Wilmès als volwaardige beleidsploeg, hebben de traditionele partijen en de groenen hun eigen graf gegraven. De verontwaardiging bij de Vlaamse bevolking om deze lage spelletjes is groot. Na de coronacrisis, wanneer we in een totaal andere wereld zullen leven, wordt de generatie van Magnette, Rutten, Bouchez en Almaci naar de vergeetput verwezen.

“Dit is de Vivaldisering van lopende zaken op een sluwe manier. Een minderheidskabinet na een vertrouwensstemming krijg je niet zomaar weg. Wat met niet-corona-bevoegdheden? Dit is sluiks en vals.” Dit is slechts een deel van de verontwaardiging die de Gentse politicoloog Carl Devos vorige maandagavond uitte in studio’s van De Afspraak. Devos staat bekend voor zijn eerder linkse, laten we zeggen sociaaldemocratische sympathieën. Maar hij was duidelijk niet te spreken over de politieke spelletjes die de voorbije dagen in de Wetstraat de overhand haalden.

Uit verschillende analyses en overzichten blijkt dat PS en N-VA eind vorige week op het punt stonden om een noodregering te vormen die de coronacrisis zou aanpakken. Kopstukken uit verschillende partijen zouden tot een nieuwe regering toetreden. Maar uiteindelijk maakte PS-voorzitter Paul Magnette een bocht van 180 graden en begroef hij zondagmiddag live op RTL-televisie de paars-gele noodregering. Hij lonkte naar Ecolo en haar bijhuis Groen (voorzitter Jean-Marc Nollet spreekt meer en meer namens zijn Vlaamse collega Meyrem Almaci) om de minderheidsregering van liberalen en CD&V te depanneren.

We zijn nooit een voorstander geweest van een regering met PS en N-VA. Het is als het verzoenen van water en vuur. Maar een noodregering van enkele maanden om de grootste (sanitaire) crisis in decennia op te vangen met de grootste partijen aan beide kanten van de taalgrens, zou er nog doorkunnen. Alleen is zelfs zoiets niet meer mogelijk.

Voor wie er nog aan twijfelde: het land is kapot, onbestuurbaar en uitgeleefd. N-VA-voorzitter Bart De Wever valt niet veel te verwijten, tenzij dat hij zaterdag op tv kwam verklaren dat hij wel premier zou willen zijn van zo’n noodregering, “maar dan wel dik tegen mijn goesting”. Het

is een fout die de burgemeester van Antwerpen steeds meer maakt: een publiek vocabularium hanteren dat hij normaal gezien reserveert voor de inner circle van het “Politbureau” van de partij. Maar De Wever heeft wel gelijk als hij van bedrog van de PS spreekt.

De PS is een andere partij geworden De pirouette van Paul Magnette is zelden gezien in de recente Belgische geschiedenis. De PS is een radicaal-linkse partij met onverteerbare standpunten, maar in het verleden wisten de Franstalige socialisten wel compromissen te sluiten. En vooral: ze voerden een regeerakkoord loyaal uit. Om druk te zetten op de achterban haalden PS-voorzitters allerlei trucs uit. In 1988 verdween Guy Spitaels een paar dagen van de aardbol vooraleer hij op tv de tegenstanders van de toetreding van zijn partij tot de regering Martens VIII op hun plaats zette. Magnette luistert dan weer constant naar de quasi-communistische socialistische vakbond en naar de Brusselse gauchistische afdeling. Daar waar de PS vroeger een partij was die probeerde de belangen te verdedigen van de Waalse arbeidersklasse en de lage bedienden, is het nu de vertegenwoordiger geworden van bobo-links dat constant morele lessen geeft.

Dewael zette Vivaldi in Na de afwijzing van een noodregering met N-VA moest de ploertenstreek nog komen.

Patrick Dewael zag als informateur zijn kans schoon om de regering van lopende zaken om te vormen tot een regering met volheid van bevoegdheid. Dat moest dan gebeuren via een vertrouwensstemming en de goedkeuring van volmachten.

De facto komt dan een door de Vivaldi-partijen (socialisten, liberalen, christendemocraten en groenen) meerderheid tot stand.

En na de coronacrisis kan die

dan omgevormd worden tot een volwaardige regering. Of keren we terug naar lopende zaken.

Die kunnen dan aanhouden tot 2024. Daarmee zitten de Vlaamse partijen in een fuik waar ze nog moeilijk uit raken.

De snotneuzen Bouchez, Rutten en Almaci Maar wie een beetje de politieke geschiedenis van België kent, weet dat er snel een rekening zal volgen. Wanneer deze gezondheidscrisis voorbij is, leven we in een totaal andere wereld. Een wereld waar er nog veel mensen zullen moeten herstellen van de ziekte. Een wereld ook met aanzienlijk welvaartsverlies. En in België zal dit net zoals na WO I en WO II voor politieke verschuivingen zorgen. Het is geen gevaarlijke gok te voorspellen dat deze politieke generatie in de vergeetpunt van de geschiedenis zal verdwijnen. Door hun eigen onvermogen en wanbeleid.

Door hun infantiel gedrag ook.

De snotneuzen Bouchez, Rutten en Almaci hebben zich de voorbije dagen hopeloos belachelijk gemaakt. Het werd weggerelativeerd en er waren excuses, maar de selfie met George-Louis Bouchez, Gwendolyn Rutten en op de achtergrond Meyrem Almaci die het akkoord ‘vierden’ heeft veel kwaad bloed gezet. Dit zal hen lang achtervolgen.

Bij de volgende verkiezingen zal het politieke landschap volledig door elkaar worden gegooid. We wagen ons niet aan een te grote gok als we zeggen dat radicale partijen als Vlaams Belang en PVDA op weg zijn naar een overwinning. En dat de V-partijen een meerderheid halen aan Vlaamse kant.

Van de Franstalige partijen en de PS voorop is geweten dat ze kiezen voor een tactiek van de verschroeide aarde. Zo lang mogelijk België uitmelken tot het gedaan is. De coronacrisis zal dat proces versnellen.

2

Actueel

19 MAART 2020

Corona en ’t Pallieterke Miljoenen euro’s van EU Dat we vandaag bijzondere tijden meemaken, hoef ik u niet te vertellen. Ook voor uw geliefkoosd ’t Pallieterke heeft de coronacrisis gevolgen.

Enkele rubrieken zullen we in de komende weken moeten schrappen: de musea zijn gesloten, net als de bioscopen. Ook zal er geen sport zijn. Dat is allemaal niet zo erg natuurlijk, in de wetenschap dat de wereld voor een enorme uitdaging staat. Ik schrijf dit editoriaal op dinsdagavond. Ik hoor premier Wilmès op televisie in haar beste Nederlands (sic) de nieuwe maatregelen voorlezen. Goed nieuws voor de dagbladhandelaars die mogen blijven werken. De distributie van ’t Pallieterke komt dus voorlopig niet in gevaar. En gelukkig zijn er nog geen medewerkers die zich ziek hebben gemeld.

Natuurlijk zullen we er alles aan doen om uw geliefkoosd leesvoer bij u te krijgen. Wel adviseer ik onze oudere lezers die tot heden ’t Pallieterke in de winkel kochten, om nu een postabonnement te nemen, bijvoorbeeld tot eind juni. Strikt genomen adviseer ik dit voor al onze lezers. En ja, zo’n advies geven doet pijn, want in het verleden hebben we de sector van de dagbladhandel altijd gesteund; zo maken we geen prijsverschil tussen een abonnement en de aankoop van een los nummer. Maar door een postabonnement te nemen, kunt u winkelbezoek vermijden.

Verder gaan we ons de komende dagen concentreren op een ruimer aanbod van artikels via www.pallieterke.net en www. sceptr.net. Beschikt u over een emailadres en heeft u een postabonnement: dan kunt u gratis beschikken over de digitale versie van ’t Pallieterke. Heeft u een emailadres, maar kocht u ’t Pallieterke in de winkel, dan kunt u een digitaal abonnement nemen of een postabonnement.

Ons secretariaat blijft voorlopig operationeel: u kan ons tijdens kantooruren bereiken via secretariaat@pallieterke.net of telefonisch op nr 03 232 14 17. Via www.facebook.com/weekbladpallieterke zullen we u op regelmatige tijdstippen informeren over de stand van zaken.

Dit alles is ‘peanuts’ als we denken aan de honderden mensen die ziek zijn en de tientallen die stervende zijn. Laat ons in de eerste plaats in gedachten bij hen zijn, die getroffen werden door dit virus. Laten we in dankbaarheid denken aan de geneeskundige troepen, dokters, verplegend personeel en zovele anderen die nu in de voorste linies staan en ervoor zorgen dat we ook dit virus zullen overleven. Blijf ondertussen de richtlijnen van de overheid opvolgen, geef geen hand en kom niet samen in groep. En vooral, begin nu niet te juichen zoals het wicht Almaci. Dat is pas dodelijk…

KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Cuperusstraat 41, 2018 Antwerpen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland

Abonnement buitenland:

3 maanden: 6 maanden: 1 jaar: Steunabo 1 jaar:

Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

32,50 euro 65,00 euro 130,00 euro 250,00 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Stichter 1945-1955: Hoofdredacteur 1955-2000: Hoofdredacteur 2000-2010: Hoofdredacteur 2010-heden: Verantw. uitgever:

Bruno de Winter Jan Nuyts Leo Custers Karl Van Camp Karl Van Camp

om Afrikaanse ‘coronacrisis’ te bestrijden

Een week geleden, op 12 maart om precies te zijn, telde het Europees Centrum voor ziektepreventie en -bestrijding (kortweg: ECDC) 118 gevallen van COVID-19 in heel Afrika. Dat zijn er minder dan in België of Oostenrijk.

Het gaat concreet om Egypte (60), Algerije (20), Zuid-Afrika (13), Tunesië (7), Marokko (5), Senegal (4), Burkina Faso (2), Kameroen (2), Nigeria (2), Ivoorkust (1), Congo (1) en Togo (1). De reden waarom het virus in Afrika minder circuleert, is niet de warmte, maar het zonlicht.

Het coronavirus is immers gevoelig voor de UV-stralen van de zon en hoe langer die kan schijnen, hoe nefaster voor de ziekteverwekker.

Vragen bij het ECDC De cijfers over COVID-19 worden bijgehouden door het ECDC. Dat is een agentschap van de Europese Unie, opgericht in 2004 en

gevestigd in Stockholm. Het centrum moet de EU helpen in de strijd tegen overdraagbare ziekten en andere ernstige bedreigingen van de gezondheid. In het Nederlandse programma “Buitenhof” plaatste Roel Coutinho onlangs wel vraagtekens bij de werking van dat agentschap. Coutinho is een Nederlands arts, microbioloog en voormalig directeur van het Centrum Infectieziektebestrijding, onderdeel van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu.

Als je de coronacrisis vandaag bekijkt, dan kan je zonder probleem stellen dat de situatie in Afrika niet problematisch is. Toch ziet de EU dat anders. We konden een interne memo van 2 maart inkijken van Johannes Hahn, lid van de Europese Commissie, aan Zdravko Mari, voorzitter van de Raad van de Europese Unie. Hahn stelt in de memo voor een enorme ‘kredietoverschrijving’ te doen binnen de begroting van de EU (DEC 02/2020 binnen Afdeling III - Commissie - van de algemene begroting voor 2020).

54 miljoen Concreet gaat er 54 miljoen euro aan kredieten uit de reserve voor noodhulp ter beschikking worden gesteld om “bij te dragen aan een sterkere epidemiologische paraatheid en reactie ten aanzien van Covid-19, op basis van het strategisch paraatheids- en reactieplan van de WHO (Wereldgezondheidsorganisatie).” De extra middelen zullen worden gebruikt voor coördinatie, capaciteitsopbouw, screening, diagnostiek en beheersing van gevallen, alsook voorlichting, goed onderbouwde en uitgevoerde maatregelen ‘om Covid-19 in te dammen’ (eigen aanhalingstekens) in Afrikaanse en Aziatische landen met een zwak zorgstelsel, informatie en voorlichting van risicogemeenschappen en de verbetering van de reactiecapaciteit in landen met zwakke zorgstelsels.

Het voorstel van Hahn werd uiteraard geruisloos goedgekeurd en die beslissing is op zijn minst merkwaardig. De prioriteit van de EU zou moeten liggen op de bestrijding van de coronacrisis binnen de EU-landen. De extra kredieten voor Afrika versterken nog eens het beeld van een incompetente Europese Unie. THIERRY DEBELS

ECONOMISCHE ZAKEN

Coronacrisis zal volledige economie aantasten De horeca, het toerisme, de detailhandel, de luchtvaartsector en de ontspanningssector. Of ongeveer 900.000 banen op de 4,8 miljoen werkenden in dit land. Zo groot is volgens de economen de impact van de coronacrisis. Maar eigenlijk zal de hele economie op termijn geraakt worden door wat men een nooit geziene vraagschok noemt.

De verschillende noodmaatregelen die de Vlaamse regering genomen heeft om sectoren in moeilijkheden te steunen, verdienen alle lof. De horeca moet door de corona-pandemie door een moeilijke periode.

Een zeer moeilijke periode.

4.000 euro steun en daarna nog andere vormen van financiële tegemoetkoming moeten de bittere pil helpen doorslikken.

De zakenkrant De Tijd maakte vorige week een raming van wat de impact van de crisis zou zijn op de economie. Dat we richting recessie of bijna nulgroei gaan, staat zo goed als vast. De economische schade zou 2,5 miljard euro bedragen.

Er werd ook een berekening gemaakt van de totale impact op de sectoren die betrokken zijn.

De horeca, het toerisme, de detailhandel, de luchtvaartsector, de ontspanningssector en uiteraard het onderwijs. Op basis van de gegevens van de Nationale Bank komt men aan 900.000 banen op een totale tewerkstelling van 4,8 miljoen Belgen. Uiteraard gaan die 900.000 jobs door de crisis niet allemaal verloren gaan. Om maar een voorbeeld te geven: de 400.000 leerkrachten worden gewoon doorbetaald. Er zullen natuurlijk faillissementen zijn in de privésector, maar niet elk bedrijf zal overkop gaan.

De facturen moeten betaald worden Veel zal ook afhangen van hoelang de crisis aansleept. Tot

mei? Juni? De zomer? Indien het langer dan twee kwartalen duurt, zitten we in een nooit geziene situatie die niet te vergelijken is met de oliecrisis of de financiële crisis. Dan komen we eerder in de buurt van de Grote Depressie van 1929. Al zijn we dus nog niet zover.

De analyse die De Tijd maakte over de getroffen sectoren is interessant, maar eigenlijk moeten we hierbij twee bedenkingen maken. De eerste is dat het uitstel van betalingen bijvoorbeeld voor bedrijven (belastingen, sociale bijdragen, onroerende voorheffing,…) slechts een tijdelijk soelaas biedt. Uiteindelijk moeten de facturen en belastingen toch betaald worden.

Een tweede element is van diepgaandere aard en betreft de gevolgen voor de volledige economie. Er zit vroeg of laat een vraagschok aan te komen. Dat wil zeggen dat de vraag naar producten en diensten vroeg of laat een sterke krimp kent. Die is er nu al door bijvoorbeeld de sluiting van de horecazaken en de beperkte toegang tot niet-voedingswinkels. Maar zoiets heeft een soort van cumulatief effect. Het kan erger en erger worden.

Negatieve schok De mensen die in de geraakte sectoren werken, gaan nu meer op de centen letten en zullen zelf minder consumeren. Bepaalde uitgaven zullen worden uitgesteld. Wanneer er ontslagen vallen, zullen ook die mensen

minder geld uitgeven waardoor ook andere sectoren, die nu volop draaien, worden geraakt. Een voorbeeld is de grootdistributie. Die winkels zullen wellicht altijd open blijven, maar een lange economische krimp zal het consumentengedrag sterk beïnvloeden. De omzet zal door het recente hamstergedrag toenemen, maar daarna volgt een negatieve schok.

Een sector waar tot nu toe weinig over wordt gesproken, is de bouwsector en die van het vastgoed. Daar werken 203.000 mensen. Het ligt nu al vast dat zowel gezinnen als bedrijven allerlei bouwprojecten een tijdje zullen uitstellen. Nieuwbouw en renovatie. Dat is altijd een constante in economisch harde tijden.

Ook daar dreigt dus een stilstand die na verloop van tijd de hele economie aantast. Tijdelijke werkloosheid kan in verschillende sectoren worden toegepast, zoals ook gebeurde met de financiële crisis van 20082009. Werknemers worden dan niet ontslagen omdat er geen werk is, maar krijgen wel een werkloosheidsuitkering die 75 procent van het loon bedraagt.

Maar ook dat systeem is niet eeuwig houdbaar.

En dan hebben we het nog niet over de financiële onderbouw van de vastgoedsector in het algemeen. Er is nog geen reden tot alarmisme, maar als deze crisis een zware economische recessie wordt met aanzienlijk inkomensverlies voor veel mensen, kan de betaling van woonhypotheken onder druk komen.

Wat op langere termijn tot een bankencrisis kan leiden. Al zijn we op dat vlak nog niet zover.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Actueel

19 MAART 2020

3

Corona: de grote stilte van de EU Europa beleeft een van de grootste crisissen sinds de Tweede Wereldoorlog. Honderden mensen zijn al gestorven aan een besmettelijke ziekte waarvan ons continent het epicentrum geworden is. Nog duizenden zullen volgen. De economie krijgt een grotere klap dan bij de bankencrisis van 2008. Wat doet de instelling die zegt Europa te besturen? Het ontnuchterende antwoord is: niets, vrijwel niets.

Wat kun je ook verwachten van een instelling waarvan de drie pijlers, de Raad, het Parlement en de Commissie, er niet eens in slagen om dezelfde regels uit te vaardigen om hun personeel te beschermen tegen het coronavirus? Zelfs die ongecoördineerde regels werden niet gehandhaafd. Het Europees Parlement schrapte alle publieke evenementen in zijn gebouwen (met uitzondering van de eigen legislatieve activiteiten), maar liet wel nog een bijeenkomst met Greta Thunberg doorgaan. Ook in tijden van crisis primeert de klimaatreligie die de EU stilaan als haar bestaansreden is gaan zien.

“Varia” Je zou denken dat elk onderdeel van de EU nu de agenda zou vrijmaken en zich helemaal op de coronacrisis zou storten, maar neen, hoor. Op de vergadering van de Commissie van 10 maart stond corona op het einde van de agenda, als tweede punt bij de “varia” (“any other business”). Het Europees Parlement, dat in november de noodtoestand heeft afgekondigd over het klimaat, heeft, twee maanden nadat het coronavirus in China is uitgebroken, nog niet overwogen om de noodtoestand uit te roepen voor de echte, dringende en catastrofale crisis van vandaag. Plechtige verklaringen over ‘eendracht’, ‘vastberadenheid’ en ‘solidariteit’ zijn er in overschot, maar concrete actie is schaars, net zoals bij de Griekse vluchtelingencrisis.

De EU kondigde wel aan dat ze de regels betreffende het begrotingstekort zal versoepelen voor staten getroffen door het coronavirus. Het is een inhoudsloze geste: geen enkele nationale staat was nog van plan om zich aan die verplichting te houden als de impact van het coronavirus of de nodige tegenmaatregelen er anders zouden over beslissen. De EU neemt, zoals steeds, nota van een feitelijke toestand die ze niet in de hand heeft.

Wanneer Italië via de EU vroeg om meer mondmaskers en ander medisch materieel, kwam slechts van één lidstaat antwoord, meldt EU-nieuwsnetwerk Euractiv. Italië werd door Europa in de steek gelaten. Niets kon de Europese machteloosheid beter illustreren dan de beelden van de Chinese medische teams die waren geland om de de Italiaanse dokters en hulpverleners bij te staan. Terwijl China ook mondmaskers leverde, kwam van de EU enkel een kaartje met “snel beterschap”. China, het land dat door laksheid inzake de dierenmarkten het virus had laten ontstaan en het om imagoredenen zo lang mogelijk had verzwegen, kreeg zowaar van het onmachtige Europa de kans om zich te profileren als reddende engel.

De lidstaten doen het dan zelf maar De vaststelling van de nutteloosheid van de EU op crisismomenten is niet nieuw. De vluchtelingencrisis van 2015 werd pas beëindigd toen individuele staten ten noorden van Griekenland op eigen initiatief de grenzen begonnen te sluiten. Ook nu hebben verschillende lidstaten (Polen, Denemarken, Hongarije, Tsjechië, Estland...), zonder toestemming en tegen de richtlijnen van de EU, hun grenzen gesloten of zware restricties op inreis opgelegd.

Ook Duitsland, het originele kernland van de Schengenzone, heeft de

grenzen met Frankrijk, Oostenrijk en Zwitserland gesloten. Deze landen voeren een noodzakelijke maatregel in die de EU, indien ze ook maar enigszins van nut wilde zijn, zelf had kunnen nemen: sluiting van alle binnengrenzen, behalve voor het goederenvervoer en andere noodzakelijke verplaatsingen. Alle virologen zijn het er over eens dat, onveranderd sinds de middeleeuwen, quarantaine nog steeds het beste antwoord op besmettelijke ziekten is. De nationale grenzen zijn in casu de gemakkelijkst te activeren tussenschotten. Uiteindelijk zou de ziekte zich ook daar doorgeboord hebben, maar die aanpak had op Europees niveau voor de platte curve kunnen zorgen die nodig is opdat de ziekte op geen enkel moment de zorgcapaciteit kan overweldigen.

De eurocraten zijn stil Uiteraard had je eerst de buitengrenzen moeten sluiten of minstens zwaar bewaken. Maar dat had al veel vroeger moeten gebeuren. Al weken verbazen reizigers van buiten Europa zich over het gebrek aan controle en waakzaamheid die ze in verband met het virus aan de grenzen en op de luchthavens ondervinden. Pas op 16 maart, nadat de Wereldgezondheidsorganisatie Europa al tot het zwaartepunt van de coronacrisis had uitgeroepen, vroeg de EU-commissie om de buitengrenzen te sluiten. Toen waren andere landen al - terecht - de grenzen aan het sluiten voor ons.

Toen Trump een inreisverbod voor Europeanen afkondigde, waren Michel en Von der Leyen verontwaardigd. Een week later (hoewel Europa vroeger dan de VS was getroffen) deden ze hetzelfde. Veel te laat.

Voor de rest hoorden we heel weinig van Carles Michel en Ursula von der Leyen. Ook Frans Timmermans is stil als hij even niet over het klimaat kan preken.

Verhofstadt maakte wel even geluid. Toen Trump zijn inreisverbod uitvaardigde, twitterde hij: “In plaats van een inreisverbod, zou hij beter een fatsoenlijk zorgsysteem uitbouwen dat voor alle Amerikanen werkt.”

Je moet maar lef hebben. Honderden Italianen liggen te sterven in het land waar Verhofstadt zijn landgoed heeft, zonder enige hulp of actie van zijn geliefde EU, en Europa is door passiviteit en laksheid de meest getroffen coronazone ter wereld geworden.

Vond Verhofstadt dat echt een geschikt moment om de Amerikanen de les te spellen over hun gezondheidszorg?

Green Deal De passiviteit van Europa verbaast zelfs niet meer. Het is opvallend hoe weinig politeke commentaren worden gewijd aan het (gebrek aan) beleid van de EU. Zelfs de eurogezinden beseffen dat vandaar geen actie zal komen. Ook de burgers kijken niet naar de EU wanneer ze een krachtige aanpak van de coronacrisis verwachten. Bij ons, zoals in alle lidstaten, waren de ogen gericht op de eigen regering, zelfs al is die ontslagnemend, zwak geleid (Wilmès) en onbekwaam (De Block).

De eurocraten wachten geduldig af en zwijgen, tot alles voorbij is en ze weer over kunnen gaan tot de orde van de dag: het klimaat. Dat blijft voor de instelling het ideale dossier omdat het in al zijn aspecten zo speculatief is dat de zinloosheid van de maatregelen niet opvalt en de resultaten ervan pas op het einde van de eeuw zullen kunnen opgemeten worden, lang nadat iedereen de namen van de nutteloze eurocraten vergeten is.

De megalomane “Green Deal” die vandaar op ons afkomt, zal 1 biljoen (1000 miljard) euro kosten, zegt eurocommissaris Frans Timmermans en, voegt hij er aan toe, dat is slechts het begin. De geteisterde economieën van Europa kunnen dan helemaal de boeken toedoen.

JURGEN CEDER COLUMNIST

BRIEFJE AAN BART DE WEVER

Moedig Mijnheer de uitgeslotene, Als chef van de grootste partij van België en Vlaanderen hebben de Franstaligen u de voorbije maanden moedwillig weggehouden van elk initiatief om een federale regering te vormen. Het paleis heeft dat spelletje altijd meegespeeld. Voor de Franstaligen waart en zijt gij de baarlijke duivel waarmee men geen zaken wil doen, want te machtig en te succesvol. Vlaams-nationalisten - van rechts tot heel rechts - mogen zoveel stemmen halen als ze willen, als de Franstaligen met de PS op kop “njet” zeggen, dan is het zo. Het is de oude Belgische ziekte. Zij willen gewoonweg de nieuwe politieke realiteiten en machtsverhoudingen in Vlaanderen niet zien en denken vastgeroest in de oude patronen. België moet immers gered worden door de traditionele partijen, want dan blijven de grendels en de transfers overeind.

Met Vlaams-nationalisten mee aan de macht zou dat wel eens kunnen veranderen. En daar is men dus als de dood voor. Gij weet dat allemaal en gij hebt lijdzaam toegezien.

Toen vorige week het coronavirus zich uitbreidde tot een zorgwekkend niveau, werd de bevolking ongerust en ging zich vragen stellen over hoe die crisis moest aangepakt worden. Zeker nadat de federale restregering er een potje van besluiteloosheid van maakte en een gebrek aan effectieve aanpak etaleerde. Op dat moment hebt gij manmoedig uw stoute schoenen aangetrokken, uw knop omgedraaid, van uw hart een steen gemaakt en prompt voorgesteld om een noodregering op de been te helpen waarin de grootste partijen uit Vlaanderen en Wallonië, gesteund door CD&V, MR, Open Vld en sp.a de handen aan de ploeg zouden slaan om met een beperkt programma en een beperkte ploeg te doen wat moet gedaan worden om de crisis te beheersen en de socio-economische gevolgen te kanaliseren. Meer nog, gij gaaft zelfs aan dat gij - weliswaar dik tegen uw goesting - daarvoor de volle verantwoordelijkheid zoudt willen opnemen als regeringsleider. Dat was een moedig signaal dat door veel Vlamingen werd geapprecieerd. En naar verluidt zou zelfs de PS het verhaal van de noodregering wel zien zitten hebben. Even was er hoop dat dit onzalige land eindelijk een regering ging krijgen, zij het dan een met een beperkte, maar urgente opdracht. Gij liet zelfs verstaan dat er in die tijd ook nog kon gekeken worden hoe het nadien dan verder zou moeten inzake asiel en migratie, economische maatregelen, communautaire vraagstukken en dies meer. Maar men zou dan tenminste vertrokken zijn. Uw woorden waren nog niet koud of brulbakkes Paul Magnette van

de PS kwam al zeggen dat dat feestje niet doorging. Hij noemde uw voorstel zonder verpinken een ‘instrumentalisering van de crisis’ om de N-VA-belangen te verzekeren… Hij werd vooral opgejaagd door de Brusselse afdeling, die nogal dwars ging liggen om met u scheep te gaan. Een Vlaams-nationalist aan de top van het land is pure horror voor hen… Magnette kwam dan zeggen dat PS en groenen hun stemmen in de Kamer zouden aanbieden aan de restregering Wilmès in het kader van corona-maatregelen. Daaruit blijkt dat de PS altijd al Ecolo aan zijn kant heeft willen houden, uit puur electorale overwegingen. De PTB is immers een bedreiging voor beide. En ook door Wilmès en dus de MR te steunen, blijft er een Franstalige eerste minister en moet die partij ook geen ministerposten inleveren. Het Franstalig front MR-PS-Ecolo tégen de Vlamingen is sterker dan ooit. Zij willen uw partij er hoe dan ook afrijden, ongeacht wat de kiezer in Vlaanderen heeft aangegeven.

Uw bloedbroeder Jan Jambon werd toen hij dit allemaal hoorde tijdens een rechtstreekse uitzending van De Zevende Dag echt boos en vroeg zich hardop af hoe dit soort spelletjes mogelijk blijven in tijden van uiterste nood. Ik verneem dat gijzelf ook hebt gevloekt en de oogbollen hebt laten rollen. Terecht.

Beste Bart, de vraag rest nu wat er moet gebeuren. Ik neem aan dat gij goede maatregelen met betrekking tot de corona-crisis zult steunen en wellicht zult gij met uw partners in de Vlaamse regering ook nog wel een tandje bijsteken. Maar naast dat angstaanjagende corona-verhaal is het nu toch wel heel duidelijk geworden dat België voor geen meter meer draait. Als men in nood niet meer schouder aan schouder kan staan om de onzichtbare vijand eensgezind en beslissend aan te pakken, dan is er nadien ook geen reden meer om de Belgische unie overeind te houden. Zijt gij het met mij eens dat wij de Franstaligen, omwille van deze schandelijke houding die zelfs de volksgezondheid in het perspectief van hun politieke manoeuvres kadert, moeten veroordelen en daar definitief afstand van moeten nemen? De definitieve boedelscheiding moet nu programmapunt-één worden van alle Vlaams-nationalisten. Wat we zelf doen, doen we echt wel beter. Laat ons het Belgische doodlopende spoor eindelijk verlaten, want met een dergelijk rabiaat anti-Vlaams front dat alleen maar uit is op postjes en geld, en de diepe zorgen van de burger daaraan ondergeschikt maakt, hoeft het echt niet meer.

4

Actueel

19 MAART 2020

De hoer van Babylon van het links-ecologisme Als het covid-19-virus onze maatschappij op zijn grondvesten doet daveren en de economische averij diepe maatschappelijke bressen slaat, dan is dat nog altijd een meevaller in vergelijking met de genocidale verwoestingen die de pestbacil in Europa gedurende de ganse middeleeuwen aanrichtte.

Genuese handelsschepen die in Messina aanmeerden, brachten voor die tijd een huiveringwekkende en dodelijke ziekte mee vanuit de havenstad Kaffa, gelegen aan de Zwarte Zee. Al in de zomer van 1347 veegde de zwarte dood een derde deel van de bevolking van het reeds zwaar geteisterde Constantinopel weg.

De genocidale kracht van de pest Tussen 1347 en 1352 werd de Europese bevolking met een derde gedecimeerd. Er leefden toen ongeveer 80 miljoen inwoners in het Avondland, waarvan 20 tot 30 miljoen het leven lieten. Volgens de berekeningen van Clemens VI - die in die dagen in Avignon verbleef - ging het om 23,84 miljoen geregistreerde doden.

Via de haven van Sluis drong de bacterie in de tweede helft van 1348 het graafschap Vlaanderen binnen. Brugge, Gent en Ieper bleven niet gespaard. Volgens historici stierven in Antwerpen tussen de 20 en de 25 procent van de inwoners en kwamen ze er daarmee nog goedkoop vanaf. Een kroniekschrijver liet optekenen dat de levenden niet sterk genoeg waren om de doden te begraven. Reken daarbij nog de grillen van het klimaat, de genadeloze oorlogen die Europa verscheurden, de honger en we kunnen samen met Barbara Tuchman gewag maken van de waanzinnige veertiende eeuw.

Wat de middeleeuwer niet wist, is dat de pestbacil door middel van de vlo op de zwarte en de bruine rat werd verspreid. Op zoek naar een zondebok kwamen de middeleeuwers als vanzelfsprekend uit bij de Joden. Het gerucht deed de ronde dat de Joden de ziekte hadden meegebracht om de christenen uit te roeien. In Genève werden Joden opgehangen, geradbraakt en verbrand. De Jood vormde een van de vele gezichten van de Duivel.

Pest werkte maatschappelijke veranderingen in de hand Volgens de Amerikaanse historicus George Huppert bracht de zwarte dood maatschappelijke veranderingen teweeg, die de overgang betekenden van de middeleeuwen naar het moderne Europa. Volgens de historicus zorgde de plaag voor het einde van de lijfeigenschap. “Alleen met vrije boeren kon je zaken doen.” De dodelijke ziekte was voor iedereen gelijk. “De pest was democratisch. Op lange termijn moest die fundamentele gelijkheid ook de standen breken.” De veranderingen waren niet meteen sociaaleconomisch te vatten, maar in de geesten veranderde er veel. In de veertiende en vijftiende eeuw schoten de universiteiten als paddenstoelen uit de grond. De absolute zekerheden en het statische wereldbeeld van de Kerk werden stilaan ondergraven.

Door de eeuwen heen richtte men zich steeds minder tot de Kerk om de ziekte te

bezweren, maar werd de wetenschap met succes aangewend. Als antwoord op de grote cholera-epidemie van 1832 en 1849 raakte het grote publiek doordrongen van de dringende noodzaak van stedelijke gezondheidsmaatregelen. Joseph Bazalgette coördineerde de bouw van het rioolnetwerk van London. Met deze constructie hielp hij de stad af van de cholera-epidemieën.

De hoer van Babylon De apocalyptische doemscenario’s waarbij zowat tijdens de ganse middeleeuwen het einde van de wereld en de mensheid werden voorspeld - maakte plaats voor een positieve wetenschappelijke kijk op de wereld. Het lijkt erop dat de ‘de pessimistische middeleeuwer’ in onze maatschappij is teruggekeerd in de persoon van onder andere Greta Thunberg en de half hysterische Dirk Draulans.

Ze schrijven een links-ecologische versie van de Apocalyps van het Nieuwe Testament.

De bittere en kwade toon waarmee voorspellingen over het einde van de menselijke beschaving en de ecologische ondergang worden beschreven, doen sterk denken aan de allegorische beschrijving die voorkomt in de Openbaring van Johannes.

De hoer van Babylon - het beest met zeven koppen of Rome gebouwd op zeven heuvels - is vandaag het nietsontziende consumentisme, de gulzigheid van de schrokkerige, nietsontziende kapitalist. Het bestiale kapitalisme als antipode van de nieuwe openbaring, de links-ecologische liturgie. We leven in zonde. Wie twijfelt aan de groene openbaringen, wordt in de linkse ban geslagen.

Uitdrijving, verwerping en tirades zijn dan uw deel. Fundi Draulans discussieert niet, maar bezweert. De komst van het coronavirus wordt als een straf van de natuur gezien als antwoord op het vraatzuchtige imperialisme van de mens op het ecologisch systeem. Daarbij wordt de impact van het virus schromelijk overdreven.

Een rustige wetenschappelijke aanpak Een eenvoudige lezing van de geschiedenis leert ons dat ziekmakende virussen en bacteriën deel uitmaken van onze sedentaire leefgewoonten. Dat is nu niet anders. In de middeleeuwen werd daar een religieuze interpretatie aan gegeven, wat het links-ecologisme momenteel ook doet. De uitdagingen voor de mensheid zijn fors, maar ze zijn niet minder dan voor de middeleeuwer aan de vooravond van de Nieuwe Tijd. Wat we voor hebben op hem, is een goed uitgebouwd technologisch-wetenschappelijk bestel dat in dreigende coronatijden meer dan zijn dienst bewijst. We hebben geen nood aan drammerig, religieus ecologisme, maar aan een rustige wetenschappelijke aanpak.

JULIEN BORREMANS

UIT DE WETSTRAAT Maatregelen

Tijd gewonnen

Bij de aanvang van de zitting vorige donderdag kondigde Kamervoorzitter Dewael een aantal interne maatregelen aan als gevolg van de coronacrisis. De plenaire vergadering blijft behouden, de prioritaire commissies ook, zoals de commissie van Financiën en Begroting (er komen weer ‘voorlopige twaalfden’ aan…) en - begrijpelijk - de commissie Volksgezondheid.

Verder ook geen bezoekers meer in de Kamer en de ambtenaren mogen van thuis uit werken.

Men wil dus vermijden dat te veel mensen zich in eenzelfde ruimte bevinden. Maar over hoe het zat met de toegankelijkheid van de drukst bezochte locatie in de Kamer, waar men het dichtst bij elkaar zit, werd niets gezegd. Natuurlijk bedoelen we de plaats waar de praatbarakkers het liefst van allemaal komen… de ‘koffiekamer’.

Zoals geweten was het de bedoeling dat donderdag de versoepeling van de abortuswet (moord op ongeboren leven mogelijk tot 18 weken, verkorting van verplichte bedenktijd en abortus volledig uit de strafwet) door een paars-groen-donkerrode meerderheid zou gestemd en goedgekeurd worden. Maar omdat een ‘ethische oppositie’ alles uit de kast haalde om deze gelegenheidsmeerderheid te dwarsbomen, lukte dat niet. CD&V en cdH dienden nog een reeks amendementen in met het oog op het doen toevoegen van een aantal van hun standpunten in de wet, bijvoorbeeld de verplichte objectieve evaluatie van de wet.

De progressieve meerderheid sprak van vertragingsmanoeuvres en kreeg het helemaal op de heupen toen CD&V-fractievoorzitter Servais Verherstraeten het advies van de Raad van State daarover vroeg. Daarvoor is een derde van het aantal Kamerleden vereist, namelijk 50, maar die waren snel verzameld.

N-VA en VB - beiden grote tegenstanders van een versoepeling van de abortuswet steunden die vraag immers, alsook MR-Kamerlid De Maegd. Ja, bij de MR is er altijd een ethisch-conservatieve vleugel geweest en die is er na al die jaren klaarblijkelijk nog steeds.

Met 58 stemmen werden de amendementen dus naar de Raad van State verwezen. CD&V hoopt alsnog de abortuskwestie uit te kunnen spelen in het kader van de regeringsvorming en daarvoor is elke tijdswinst mooi meegenomen.

Groene stoorzender En uiteraard kwam de coronacrisis ook uitgebreid aan bod in het vragenuurtje. Alle partijen drongen aan op dringende maatregelen om de crisis het hoofd te bieden en zetten Maggie voor het blok: doe iets en kom met een uitgewerkt plan voor de pinnen en sus de bevolking niet langer met loze praatjes. Men wilde dus weten wat de regering van plan was omdat de tijd drong en men eigenlijk al rijkelijk laat was met een concrete aanpak, niettegenstaande het advies van tal van experten. Dominiek Sneppe (VB) sneerde naar de minister in de eigen stijl van deze laatste: “U zegt aan de mensen: ‘Blijf in uw kot.’ Het wordt tijd dat u eindelijk eens uit úw kot komt: toon ons uw plan!” Terwijl de meeste politici en ook de diverse ministers die het woord namen bij de zaak bleven en het debat kritisch ‘voor en tegen’ voerden met verschillende inzichten en invalshoeken, was er één parlementslid dat het niet kon laten om heel de crisis te politiseren en er een politiek spelletje van te maken: de onvermijdelijke groene stoorzender en wouldbe minister Kristof Calvo. Geheel in zijn eigen drammerige stijl braakte hij uit: “Eenheid van boodschap en eenheid van maatregelen, overal dezelfde maatregelen in België - Vlaanderen, Wallonië en Brussel. Het coronavirus kent geen taal. Het virus kan senioren in Aarlen treffen, maar ook in Oostende. Ik wil heel duidelijk zeggen dat u, mevrouw de eerste minister, de baas bent voor ons. U bent voor ons de chef. U krijgt dat vertrouwen van de Ecolo-Groenfractie. U krijgt dat vertrouwen van de Belgische ministers. U krijgt dat vertrouwen van de Belgische burgemeesters. Ook al hebben sommigen het daar moeilijk mee, toch is het motto voor de komende dagen en weken “L’union fait la force - Eendracht maakt macht”. Om mistroostig van te worden. Stel je toch even voor dat zoiets minister zou worden…

Citaat van de week > Groen

#allemaalsamen Zondag op Twitter was Groen euforisch, want ‘ze waren erbij’ om de volmachtenregering in het zadel te hijsen. De ondertussen tot ‘foto van het jaar’ uitgeroepen selfie van de dicht bij elkaar aangeschurkte Georges-Louis Bouchez en Gwendolyn Rutten met op de achtergrond een breed lachende en zwaaiende Meyrem Almaci, zegt alles…

Dat met hun steun een noodregering met N-VA en dus Bart De Wever erbij door Magnette en Bouchez werd afgeschoten om een slinkse Vivaldi-staatsgreep te plegen en ieder op zijn postje te houden, wordt natuurlijk niet gezegd. Laat staan dat men zou rekening houden met de 18 zetels en 810.000 Vlaamse kiezers van het Vlaams Belang, want bij het overleg in de Kamer werd deze partij zelfs niet uitgenodigd. Bijzonder hypocriet, onbeschaamd en leugenachtig is het dan ook om dit te durven tweeten: “Corona kent geen taal, ideologie of partijen. (…) Dit is niet het moment voor partijpolitieke discussies.”

Stel u even voor dat een medicijn dat corona afdoend zou vernietigen zou ontwikkeld worden door een Vlaams Belanger, zouden de groene en andere ‘democraten’, Franstaligen op kop, dan ook het hoofd draaien en met de neus in de lucht de andere kant opkijken? België is een onland. Een land van de schande. Een land dat is uitgeleefd. Een land waar alles over politieke breuklijnen loopt. Zelfs als zich een van de grootste gezondheidscrisissen uit de geschiedenis angstaanjagend en genadeloos verspreidt. Als zo’n land op zo’n moment er niet eens in slaagt om een echte noodregering op de been te brengen, wanneer zal het dan wel kunnen? Nooit. Tijd om na de crisis conclusies te trekken.

Onwil N-VA had zijn oorspronkelijk voorstel om de Belgische nationaliteit van terroristen af te nemen wanneer die waren veroordeeld wat bijgesteld. Het automatische karakter werd vervangen door een oordeel van de rechter. Juridisch perfect verdedigbaar dus. Hierin kwam N-VA tegemoet aan de mening van de Raad van State en aan de kritiek van andere partijen. En toch werd het voorstel donderdag finaal weggestemd. Alleen het VB steunde het. Open Vld onthield zich. Voor Koen Metsu is het politieke onwil en hij wees in de richting van de wegstemmers: “Onze maatschappij en onze samenleving zullen niet vernietigd worden door die terroristen, maar wel door de ‘wir schaffen das’-beleidsmakers die tegen beter weten in wegkijken en binnen een paar weken, maanden of jaren zullen denken ‘hadden wij toen toch maar anders beslist’.” Een mens vraagt zich af wat sommigen bezielt om hier zo flagrant tegen te blijven. Volgens een aantal onder hen zou het wetsvoorstel zelfs discriminerend zijn tegenover “Belgen”. Onbegrijpelijk.

Als vanouds Wanneer we dit schrijven, vlak na de Vivaldi-staatsgreep van Patrick Dewael en de eedaflegging van de corona-regering op het paleis in Brussel, gaat de politieke carrousel weer aan het draaien, na maandenlange stilstand. Dat heeft ook voor de Kamer enkele gevolgen, want de opvolgers van de ministers zullen de eed afleggen. In tijden van lopende zaken zijn ministers immers in de eerste plaats parlementslid, want geen volwaardig minister, en kunnen ze niet opgevolgd worden. De meest opvallende en bekende is Sammy Mahdi van CD&V, die de plaats van Koen Geens inneemt en aldus nog een mooie troostprijs krijgt na zijn niet-verkiezing tot partijvoorzitter. En het wordt weer helemaal als vanouds als ook de geblokkeerde politieke benoemingen en top-promoties ook weer zullen gaan gebeuren, net als de aanwervingen in de kabinetten. België op zijn allerbest!

Bizar De regeringsverklaring van Wilmès vond in de plenaire vergaderzaal plaats. Alleen waren er geen parlementsleden aanwezig, behalve één vertegenwoordiger per fractie, omwille van de coronacrisis. Een vreemd gezicht… Het leek wel iets buitenaards. Maar… is de Belgische politiek dat niet geworden ondertussen?

Actueel

19 MAART 2020

5

Negen excellenties voor volksgezondheid...

Onlangs had de getergde CD&V-vicepremier Koen Geens het over een nieuwe architectuur voor België. Hij vond dat er een nieuwe diepgaande staatshervorming moet komen, zelfs al is er sociaal-economisch stormweer op komst. Van de coronacrisis was toen nog maar nauwelijks sprake.

Maar over gezondheidszorg had Geens het wel.

“De leidraad is de autonomie van de deelstaten”, klonk het bij Geens.

Volgens hem is “de gezondheidszorg (naast strafuitvoering, mobiliteit, migratie...) hopeloos versplinterd tussen de deelstaten en België (...) en is het tijd voor een overheveling van gezondheidszorg naar de deelstaten, naar het model van de kinderbijslag.” Het lijkt in deze coronadagen bijna vloeken in de

kerk. Er wordt geschamperd over de veelheid van ministers die dat beleid in dit land uitvoeren. Terecht.

Versnippering De versnippering van het gezondheidsbeleid is echter een feit.

De jongste jaren waren en zijn er zes tot negen excellenties die meepraten. Vooral Franstalige onbekenden (onder meer Antonios Antoniadis,

Bénédicte Linard, Alain Maron…).

Onthoud dat er in dit verbijsterende aantal maar twee Vlaamse pionnen zijn opgesteld: de federale minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid Maggie De Block en de Vlaamse minister bevoegd voor Gezondheid Wouter Beke.

Maggie De Block zou die institutionele wildgroei in Franstalig België in haar pleidooi voor “coherente structuren” wel eens meer mogen benadrukken.

Dat ze suggereert om sommige bevoegdheden eventueel ook te herfederaliseren is haar goed recht.

Maar in januari, in het kader van de vraag naar een volgende staatshervorming, leek ze toch vooral te pleiten voor een verdere regionalisering. Ze zal wel weten hoe dit veel te complexe land voort sukkelt in een institutionele chaos.

Te klein?

In het debat over Corona hoor je wel eens dat Vlaanderen te klein zou zijn voor een eigen gezondheidsbeleid? Is dat zo? Natuurlijk niet. De Europese Unie telt niet minder dan twaalf staten met minder inwoners dan Vlaanderen, en daar lukt het wel.

Dat er verschillen in voorkeuren, prioriteiten en beleidsopties zijn, is evident. Die zijn er ook tussen de diverse staten, grote en kleine, van de

Peiling zorgt voor nieuws, ook over de ‘federale tang’ De peiling van VTM en Het Laatste Nieuws toont een aantal opvallende verschuivingen aan. Of dat trends voor de lange duur worden, moet nog worden bevestigd. Vlaams Belang haalde met 28 procent een nooit geziene score. Vlaanderen radicaliseert omdat het almaar meer voelt dat het in de federale tang zit. Of dat nu gaat over veiligheid, asiel en migratie, politieke machtsverhoudingen en politieke daadkracht, financieel en economisch beleid, buitenlands beleid, gezondheidsbeleid, enz.

Daarnaast is er voor de partij van Tom Van Grieken allicht een bonus van kiezers die een socialer beleid willen dan dat waar dit land nu voor zorgt. Het debat over prioriteit voor pensioenen, zorg, huisvesting en sociale voorzieningen ventileert het ongenoegen van de “gewone” Vlaamse man eerder in de richting van de partij die het sociale plaatje vanuit diens perspectief in het oog houdt. Dat is minder het geval voor die andere flamingantische partij die stelt dat dit plaatje maar aantrekkelijk kan zijn als vooraf de economische taart efficiënt kan worden gebakken. Dat laatste vergt een respect voor marktmechanismen.

Van Grieken mag tevreden zijn met 28 procent, maar beseft dat die score nauwelijks hoger is dan drie maand geleden. Aan elke winst - en die was dubbel zo groot als het verlies van N-VA - komt ooit een einde.

De opdracht wordt consolideren.

V-partij Hoe moeilijk dat is, beseft nu ook de N-VA, die langs twee kanten (het communautaire én het sociale) op eieren moet lopen. De wind zit tegen, dus lijkt een beetje nadenken over de positie niet onbelangrijk.

De Vlaams-nationalistische partijen waren bij de verkiezingen van vorig jaar samen 44,2 procent waard. Volgens de peiling van VTM/HLN is dat nu 48,7 procent.

Ook dat is wellicht schuren tegen

het plafond. Tegenover de peiling van december 2019 zit er geen winst meer in. Die bijna 50 procent zou bij deelstaatverkiezingen van bepalende betekenis zijn. In het federale parlement kun je daarmee politiek een beetje lastig doen, maar niet het Belgisch ijzer breken.

De Franstaligen zijn in dit inzicht verder mee dan veel Vlamingen.

Een ongemakkelijke waarheid. Er is dus een zwaarder Vlaams gewicht nodig. Alle andere partijen cirkelen in deze peiling rond de tien procent (CD&V 11,7 procent – Open Vld 10,3 procent – sp.a 9,6 procent – PVDA 9,3 procent . Aan het staartje treurt Groen, met amper 8,8 procent (een score die de jongste vijf jaar nauwelijks op de tabellen stond). Met dank wellicht aan het “Vive la Belgique”-gevoel dat die partij uitstraalt.

Poppoll Volgens de poppoll vinden meer dan 40 procent van de Vlamingen dat Tom Van Grieken een rol mag spelen. Hij klimt er naar de zesde plaats. De N-VA-toppers De Wever, Francken en Jambon bezetten dan weer het volledige podium, wat toch ook een signaal is dat betekenis heeft. Welke kant moeten de Vlaamsgezinde partijen uit?

In zo’n context komt rationaliteit al vlug uit bij CD&V. De partij stabiliseert er drie peilingen lang op ca.

11 procent.

De jongste tijd toont de sp.a dat men ook daar niet zo tevreden is

over het federale bestel, en al helemaal niet over kameraad Magnette.

Maar nieuwbakken Conner Rousseau moet nog duidelijk maken of hij met zijn partij de Antwerpse coalitie-tour wil opgaan of niet.

Met de liberalen valt de jongste tijd niet meer te praten. Gwendolyn Rutten tweet zich politiek te pletter, en heeft het Vlaams imago van haar partij zwaar beschadigd. In de poppoll zakt ze van de 14de naar de 22ste plaats. Maar het valt nog af te wachten welke koers de nieuwe voorzitter (Bart Tommelein of Egbert Lachaert, met stip) zal uitzetten.

En de “groene” personaliteiten dan? Als ze niet bijsturen naar een meer communautair en een zakelijker ecologisch profiel mogen Almaci en Calvo, ook al weggezakt in de poll, beginnen vrezen voor de kiesdrempel.

Besluit Het plaatje van de zetelverdeling is eigenlijk het belangrijkste nieuws. Over het onbegrijpelijk zwaarder doorwegen van Wallonië zullen we het niet hebben.

Maar even oplijsten en tellen toch.

Vlaams Belang (26 zetels) en N-VA (19) zijn virtueel incontournable in Vlaanderen, maar kunnen vierkant worden uitgelachen in het federaal parlement. Niet twee partijen in het cordon, maar heel Vlaanderen.

Zelfs mét de onwaarschijnlijke assistentie van CD&V (10 zetels), Open Vld (9 zetels) en sp.a (7 zetels) SAMEN, bezetten de Vlamingen (een kleine zestig procent van de bevolking, en een veel hoger percentage economische performantie) nog niet eens de helft van de zetels in het parlement. Binnen de Belgische context blijft het politiek aanmodderen met blijvende communautaire twisten. Het is in het Vlaams Parlement dat de lamp moet branden. De enige optie. Dat wist Hugo Schiltz al.

ANJA PIETERS

Niet minder dan 12 van de 27 EU-staten hebben minder inwoners dan Vlaanderen. En dus ook een autonoom gezondheidsbeleid EU. Dat is doorgaans de kleur van zo kunnen we nog wel even doorde democratie. gaan. Dat betekent niet dat wetenschappers van over de hele wereld Samenwerking – gelukkig maar – vandaag niet hun Vanzelfsprekend zijn er mondiale uiterste best doen om inzichten en uitdagingen, zoals nu het geval is kennis over diagnostiek, preventiemet het coronavirus. En de haastige technieken en behandeling zo snel aanpak van het probleem noopt tot mogelijk met mekaar te delen. Dat samenwerking op wereldschaal. Albetekent dus evenmin dat – nu de leen een idioot zal zeggen dat corogezondheidszorg nog deels fedena stopt aan een staatsgrens. rale materie is – het onzinnig zou Maar de verspreiding en de bezijn dat Maggie De Block een grote, strijding van die kwaal verloopt niet overkoepelende rol kan spelen. overal identiek. Niet bij ons, niet in Ooit komt de dag dat ook deze tal van andere federale staten met crisis voorbij is. De wereld zal er regio’s, Länder, enz. Niet in Europa, lessen uit trekken. Betere inzichten niet in de wereld… Er is het verschil hopelijk in het subsidiariteitsprinin economische context, in chronocipe: organiseer het beleid zo dicht logisch verloop, er is het verschil in mogelijk bij de mensen, maar werk intensiteit, er is het verschil in infrasamen waar het evident, nodig en structuur en middelen, in geografie noodzakelijk is.

ANJA PIETERS en mobiliteit van de bevolking. En

De jongste weken werd in de media redelijk wat gedebatteerd over de organisatie van onze gezondheidszorg.

Professor em. Jan De Maeseneer ging voor een haast volledige regionalisering van het gezondheidsbeleid (DS, 25 februari). Prof. Freek Louckx, socioloog, pleitte dan weer voor herfederalisering, onder meer met het argument van een vermeend voordeel van schaalvergroting. Pieter Van Herck, adviseur welzijn en gezondheidsbeleid bij Voka, pleitte ervoor welzijn en zorg in één keten samen te brengen binnen elk landsdeel. In tegenstelling tot De Maeseneer vindt hij dat ook de financiering van de zorg en de Riziv-terugbetalingsmechanismen (behoudens geneesmiddelen) moeten overgeheveld worden naar de gemeenschappen. Want wie betaalt, bepaalt. In De Specialist (4 maart) pleitte Dr. Geert Debruyne, voorzitter van het Vlaams Artsenverbond (VAV) voor een communautarisering van de gezondheidszorg, “omdat het VAV de band met de Vlamingen in Brussel niet wil doorknippen.”

Ponette We herinneren nog even aan het standpunt van Eric Ponette van het Actiecomité Vlaamse Sociale Zekerheid. Ook hij wees op de enorme verschillen in visie en aanpak tussen de twee gemeenschappen.

Die manifesteren zich in het onderwijs (contingentering), in de artsendensiteit, in de investering in preventie, in diagnoses, screening en behandelingen, in de balans huisarts/specialist, in de visie op thuisverpleging, psychiatrische zorgen, hospitalisatieduur, uitkeringen, medisch dossier, spoedgevallendiensten, psychiatrie en palliatieven zorgen…”

Samenhangende bevoegdheidspakketten verhogen de efficiëntie, bevorderen ook de responsabilisering (gevolgen van eigen keuzes). Het Actiecomité Vlaamse Sociale Zekerheid (AKVSZ) raamde de Vlaamse transfers naar Wallonië via de gezondheidszorg op 1,6 miljard euro per jaar.

ZANGFEEST 2020 AFGELAST

Het jaarlijkse Vlaams Nationaal Zangfeest was gepland op zondag 29 maart. Maar het coronavirus komt roet in het eten gooien en dus besliste het bestuur van het ANZ om het Zangfeest dit jaar niet te laten doorgaan.

Het zangfeest wordt niet verplaatst, maar geannuleerd. Maar noteer alvast de volgende datum: zondag 21 maart 2021 (Lotto Arena, Antwerpen).

H Annuleren was de enige optie.

Uitstellen naar september of oktober is zowat onmogelijk. Niet alleen is het zeer moeilijk om een vrije datum te vinden in de agenda van de Lotto Arena omdat er sowieso al verhuringen zijn, maar bovendien verschuiven alle concerten naar het najaar. Maar bij het Zangfeest speelt nog een andere factor. Koren, orkest, dirigenten, solisten,

dansgroepen,… moeten allemaal beschikbaar zijn op de nieuwe datum. In de praktijk was dit organisatorisch onbegonnen werk. Wie kaarten gekocht heeft, krijgt die op verzoek terugbetaald. Of ze worden omgewisseld voor de editie in 2021. Let wel: het kan allemaal wat tijd vragen, want de medewerkers achter het Zangfeest kunnen nu eenmaal niet alles in een keer afhandelen. Bovendien doe ik een warme oproep om het Zangfeest financieel te steunen. Er zijn in de aanloop van de geplande editie al heel veel kosten gemaakt, allemaal geld dat niet kan gerecupereerd worden. Wie bijkomende informatie wil, kan contact opnemen met het ANZ-secretariaat: info@anz.be of telefonisch 03 237 93 92.

6

Zuur & Zoet

19 MAART 2020

VLAAMS PARLEMENT Dossinkazerne Bij de Kazerne Dossin zit het er bovenarms op, zoals al overal breed is uitgesmeerd. Het interne conflict lijkt grosso modo te gaan tussen zij die de Jodenvervolging en Holocaust centraal willen stellen en zij die de dingen graag nog meer zouden verruimen naar wat we maar ‘hedendaagse’ problemen zullen noemen. Hoe gevoelig het allemaal ligt, bleek uit de menigte volksvertegenwoordigers die een vraag kwam stellen. Minister-president Jambon benadrukte dat er wel degelijk een ‘dubbele opdracht’ is: de Holocaust, maar ook het aspect ‘herinnerings-educatie’. Het was zijn bedoeling om met de nodige tact te proberen om de plooien bij Dossin glad te strijken. Hoe dan ook konden de partijpolitieke breuklijnen niet duidelijker zijn.

De linkerzijde maakte zich zeer druk over de uitspraken van N-VA’er Freilich en zag de Dossinkazerne natuurlijk als het walhalla voor mensenrechten en waarschuwingen en aanverwante. Het meest bont maakte Tom De Meester (PVDA) het, die het de hele tijd over verderfelijk ‘extremisme’ had,… Als er nu iemand slecht geplaatst is voor dergelijk commentaar, dan is hij het wel. Sam Van Rooy (VB) vond dat de Holocaust in een Holocaustmuseum de voornaamste zaak moest zijn en niet het misbruiken daarvan voor een politiek-ideologische agenda. Jambon bleef de kerk in het midden houden en zou er alles aan doen om de rust in deze Vlaamse instelling te doen wederkeren.

Gekapitteld Minister Zuhal Demir (N-VA) had de (groene) bonen gevreten en werd zwaar gekapitteld door Johan Danen (Groen). Demir was namelijk verschenen op een of ander autosportgebeuren in haar bronsgroene provin-

cie. Het bewuste oord draagt overigens de naam “Duivelsberg”, dus veel goeds kon daar al niet uit voortkomen. Nu was volgens Danen de vergunning van dit crossevenement, volgens hem in natuurgebied, niet in orde en was zelfs, terwijl de minister daar lieftallig stond te wezen, de milieu-inspectie ter plekke vaststellingen aan het doen. Samengevat had Demir dus een illegale activiteit opgeluisterd en in één moeite door haar eigen inspectiedienst in de bek gespuugd. De interpretatie van de minister zelf was enigszins anders. Vergunningstechnisch was de zaak in orde, het ging om recreatie- en niet natuurgebied, en de milieu-inspectie gaat en staat waar ze wil, de minister bemoeit zich daar niet mee. Nog steeds vond Danen het allemaal onaanvaardbare leugens. Men kan zich afvragen welk beest hem had gestoken.

Verkeersdoden Helaas gaat het aantal verkeersdoden in Vlaanderen weer in stijgende lijn. Annick Lambrecht (sp.a) stelde in haar vraag dat de meeste slachtoffers in de bebouwde kom vallen en dat een veralgemeende zone 30 aangewezen was om hier iets aan te doen. Jos Lantmeeters (N-VA) zag dat dan weer minder zitten. Wel is volgens hem veel te bereiken met technologische inzet en intelligent gebruik van GAS-boetes. Minister Peeters zei te streven naar nul verkeersdoden. Vooral een mentaliteitswijziging is nodig, er moet striktere handhaving zijn en de infrastructuur moet worden aangepakt. Zones 30 zouden beter volgens lokale behoeften worden bekeken. Het lijkt er wel op dat men eindelijk wat voortschrijdend inzicht heeft, want driehonderd verkeersdoden is niet te aanvaarden en we doen het daarmee, zoals Björn Rzoska (Groen) terecht opmerkte, ongeveer het slechtste in Europa.

Academische zitting 26/3 geannuleerd Het zag er een mooi programma uit: een academische zitting in het Vlaams Parlement, georganiseerd door Pro Flandria, in het kader van 75 jaar ’t Pallieterke. Met een volle zaal, want de 300 beschikbare plaatsen waren sneller dan verwacht gevuld. Meer nog: een honderdtal geïnteresseerden moesten we op een wachtlijst plaatsen.

Maar toen kwam corona om de hoek kijken. Omdat het onze burgerplicht is om de gezondheid van alle betrokkenen niet nodeloos in gevaar te brengen, heeft het bestuur van Pro Flandria beslist de academische zitting uit te stellen tot in het najaar van 2020. De lezer begrijpt allicht dat we vandaag nog geen nieuwe datum kunnen meedelen, daar we nog met de panelleden, zaal, traiteur, enz. moeten overleggen.

Twee opties Had u zich ingeschreven en reeds betaald, dan heeft u twee keuzes: 1) U wenst op de lijst te blijven staan in afwachting van een nieuwe datum. Indien deze nieuwe datum u niet past, dan betaalt

Pro Flandria u het inkomgeld terug.

2) U wenst niet op de inschrijvingslijst te blijven staan. Dan kunt u nu vragen om het betaalde inschrijvingsgeld terug over te schrijven op uw rekening.

Toch even melden dat Pro Flandria een organisatie is die slechts kan bestaan dankzij de vrijwillige inzet van de bestuursleden die dat voor en na hun dagelijkse job in orde moeten krijgen. Daar zitten ook enkele bedrijfsleiders bij die vandaag ook nog andere katten te geselen hebben. Dus, graag begrip als de communicatie en (terug)betalingen wat op zich laten wachten.

Voor alle vragen en terugbetalingen kan men best contact opnemen met: contact@ proflandria.

KARL VAN CAMP

Migratiecrisis op Griekse eilanden

Ondertussen duurt de migratiecrisis op de Griekse eilanden Lesbos, Chios, Samos en andere reeds maanden. De inwoners laten steeds duidelijker hun afkeer horen voor een migratie, die hun eigen biotoop onbewoonbaar maakt.

Drie jaar geleden hadden veel eilandbewoners in een soort Griekse versie van de Duitse ‘Willkommenskultur’ de nieuwkomers nog welkom geheten. Maar er kwamen er steeds meer, zodat de migratie eerder op een invasie leek: op Lesbos bijvoorbeeld strandden 30.000 vluchtelingen naast een bevolking van 80.000 Grieken. Deze ‘asielzoekers’ gedragen zich agressief en de criminaliteit is niet uit de lucht.

De publieke opinie op het eiland toonde zich bijzonder geschandaliseerd toen moslims het eten dat hen werd toegestopt, weggooiden, omdat ze dachten dat er varkensvlees in zat.

Jongste crimineel feit De agressiviteit loopt op. In Mytilini, de hoofdplaats van het eiland, werd een hospitaal bestormd en volledig leeggeroofd door vluchtelingen: computers, koelkasten, televisietoestellen, chirurgisch materiaal, zelfs echografiemateriaal en een MRI-scanner. Alles wat niet te zwaar was, werd losgetrokken en meegenomen.

In de loop van de maand februari kwam het als gevolg van de migratiecrisis tot breed straatprotest op de drie eilanden. De totale bevolking, ongeacht de politieke strekking, ging manifesteren – een politiek feit dat enkele maanden geleden nog ondenkbaar was.

De eilandbewoners willen de asielprocedures versnellen, de migranten terugsturen en de opvangcentra sluiten.

Net op dat moment, en als kers op de taart als het ware, besloot de nieuwe regering Mitsota-

kis (rechts liberaal) om nieuwe opvangcentra op de eilanden te bouwen en hiervoor de nodige gronden op te vorderen. De protesterende eilandbewoners werden door speciale politie-eenheden uit elkaar gedreven.

Bevolking is het beu!

Deze protesten gingen gepaard met incidenten met vluchtelingen, die hierin werden gesteund door extreem linksen en ngo’s van het Griekse vasteland. Gevolg: tientallen gewonden op de eilanden. De politievakbonden toonden zich solidair…. met de eilandbewoners en vroegen het ontslag van hun oversten, die tot de acties beslisten “tegen een bevolking die al zovele jaren de migratiedruk moet ondergaan”.

De bevolking besloot tot een algemene staking op 28 en 29 februari, en een bezetting van de gronden die de overheid wil gebruiken om nieuwe centra op te bouwen.

Het nieuws op VTM en VRT wordt sinds een tweetal weken gedomineerd door de coronacrisis. Er wordt nog nauwelijks aandacht besteed aan de vluchtelingencrisis aan de grens tussen Griekenland en Turkije en op de Griekse eilanden. De problemen zijn er natuurlijk nog altijd en de spanningen nemen alleen nog maar toe; ook corona is niet veraf. Tot op heden is nog maar één inwoner van Lesbos besmet met corona. Maar het nu bang afwachten of ook corona zal opduiken in de vluchtelingenkampen. Maar de vraag is niet ‘of’ het virus zal opduiken, maar wel ‘wanneer’.

PIET VAN NIEUWVLIET

Olievlek 2.0 Het is zo’n term die in de Vlaamse Beweging van weleer gemeengoed was. Te veel Brusselaars gingen in hun zoektocht naar groene rust in de ruime Vlaamse Rand wonen, zonder veel zin zich aan de lokale realiteit aan te passen. Tijden zijn veranderd, of toch niet helemaal?

Nooit eerder was er meer dan vandaag sprake van een Brusselse olievlek. Ze oogt anders en wordt op een andere manier georkestreerd, maar de gevolgen zijn niet anders.

Niets zo sussend als de overtuiging dat de strijd gestreden is. Maar wat als men zichzelf, tegen de feiten in, de gedachte aanpraat? We kunnen er wel wat termen voor bedenken, en nee, ze zijn niet flatterend. Ergens lijkt dat het probleem van de Vlaamse Rand te zijn. Het contrast met vroeger is soms groot. Enkele uitzonderingen in bepaalde faciliteitengemeenten buiten beschouwing gelaten, lijkt er een politieke rust te heersen. BHV is gesplitst en de Franstalige politieke vertegenwoordiging (nogmaals: afgezien van die enkele uitzonderingen) is electoraal op haar retour. ‘Mission accomplished’ denkt de Vlaamse ‘Lamme Goedzak’. Echt?

Le grand remplacement In werkelijkheid is zich iets fundamenteels aan het voltrekken. Dit is niet de tijd

waarin een scherp Franstalig discours over aanhechting en corridor-achtige toestanden welig tiert. Wel een van zachte subversie, waarbij de sociologie van die vele Randgemeenten rond Brussel aan een steeds sneller tempo verandert.

De problematiek is complexer dan toen het de gegoede Brusselaar was die zijn verkaveling in de Groene Gordel kocht (ook al lijkt een bepaald discours van de Vlaamse Beweging nog in die tijd te zijn blijven steken). Wat we nu al jaren meemaken, is een verBrusseling in al zijn facetten.

Steeds meer begint de Rand op Brussel te lijken: gekleurder en multicultureler, maar vooral minder Nederlandstalig. Eén bepaalde barometer spreekt boekdelen: de cijfers die Kind & Gezin over borelingen bijhoudt. Die schetsen een beeld van - en

we wikken onze woorden - regelrechte minorisering.

En zeggen dat het allemaal zo logisch is. Demografen hebben al jaren een vette kluif aan onze hoofdstad. Waar dertig jaar geleden nog een heuse leegloop plaatsvond, evolueerde ‘Broekzele’ tot zowat de snelst groeiende stad van Europa. Niet dat er sprake is van een grote terugkeer van de autochtone bevolking, integendeel, deze blijft de stad de rug toekeren. Migratie en hiermee gepaard gaand een grotere nataliteit in bepaalde segmenten van de bevolking is de oorzaak.

Als er één plek bestaat waar het begrip ‘le grand remplacement’ van Renaud Camus van toepassing is, dan is dat in Brussel. Meer is niet nodig om de olievlek die over de Rand vloeit te verklaren. Met grote complottheorieën moet een mens voorzichtig blijven, maar in bepaalde Franstalige kringen lachen ze in hun vuistje. Wat institutioneel niet binnengehaald werd, wordt dan maar gecompenseerd door een de facto situatie te creëren. Een beetje zoals Israël op de Westelijke Jordaanoever gedaan heeft.

Lokaal verzet Aan grote verhalen heb je geen boodschap als op enkele jaren de schoolpopulatie van dochter- of zoonlief plots verandert. Maar het zorgt voor ergernis, ook al zal de politieke correctheid van deze tijden ervoor zorgen dat deze niet te expliciet geuit wordt. Voorzichtiger is het N-VA-riedeltje over inburgering te herhalen, ook al ziet een blinde dat dit op het terrein vooral dweilen met de kraan open is. De meeste Randgemeenten hebben een schepen bevoegd voor het Nederlandstalig karakter. Wat deze doet of kan doen, kan sterk verschillen, maar wanneer duikt er een op die aan de alarmbel trekt?

De kern van het probleem overstijgt het lokale niveau, maar niets weerhoudt die plaatselijke actoren wat mee ruchtbaarheid aan de zaak te geven, zeker met een voormalig politiek secretaris van de Vlaamse Volksbeweging (VVB) aan het hoofd van de Vlaamse Regering. Kwestie van op een dag ook niet daar ‘le grand remplacement’ te moeten vaststellen. De facto.

KNIN.

Onze naaste buren

19 MAART 2020

Excuses

7

NEDERLAND

Naast het coronanieuws (waar u bijna in stikt, zodat ik een ander onderwerp behandel) had Nederland vorige week nog twee andere katten te geselen.

Alexander en Maxima zijn op staatsbezoek in Indonesië.

Als een Nederlands staatshoofd de gewezen kolonie bezoekt, zijn de media altijd wat alerter en beperken ze hun verslag niet tot de jurk van Maxima, al dan niet (meestal wel) een creatie van de Vlaamse couturier Edouard Vermeulen.

Maar deze keer vielen ze van hun stoel.

Nederland is per definitie schuldig Sinds Nederland in 1949 onder Amerikaanse druk en ondanks een militaire overwinning op de Indonesiërs “het rijk van Insulinde” verliet, wordt er al geruzied over de kolonisatie. Links wil dat Nederland onder het juk loopt, excuses aanbiedt en liefst na 70 jaar alle Indonesische slachtoffers, hun echte en vooral fictieve nazaten harde euro’s betaalt. Uiteraard ruiken linkse advocaten-aasgieren hier een kans om er munt uit te slaan. Rechts denkt aan de honderdduizenden dienstplichtigen die er tegen hun zin moesten vechten, die voortdurend door de media als moordenaars worden voorgesteld en vreest ook dat rechters en advocaten excuses zullen aangrijpen om de staatskas op te lichten.

De excuses van Lex “voor de Nederlandse geweldsontsporingen” kwamen dan ook als een donderslag bij heldere hemel aan. Hij beperkte zich wel tot de gewelddadige jaren

tussen 1945 en 1949 en sprak niet over de hele kolonisatie, maar dit was al meer dan genoeg. Uiteraard vernoemde hij niet de misdaden die Indonesiërs pleegden tegenover onschuldige Nederlandse en Nederlands-Indische mannen, vrouwen en kinderen (minstens 20.000 gruwelijk gemarteld en vermoord). De Indonesiërs zijn daar niet fier op en hebben daarom nooit in het verleden en nu evenmin excuses gevraagd.

Een staatsbezoek wordt tot in het belachelijkste detail voorbereid en hier was met geen woord over gerept. Het lijkt dus een initiatief te zijn van de liberale minister-president Rutte en minister van Buitenlandse Zaken Blok, die Lex als buikspreker inhuurden. Vermits de Indonesiërs niet geïnteresseerd zijn, is deze knielval voor binnenlands gebruik bestemd. Voor de zoveelste keer gaat een zogenaamd centrumrechts kabinet op de knieën voor de linksen en hun supportersclub bij de meeste media. De regering heeft Nederlandse historici ingehuurd om tegen eind volgend jaar het fijne van de hoed en de rand te weten over die dekolonisatieoorlog, maar hun rapport is al niet meer nodig. Nederland is per definitie schuldig en daarmee uit.

SS-vlaggen bij IJzerwake Nog iemand anders wil excuses. Thierry Baudet hekelde in het televisieprogramma Buitenhof het feit dat de EU belastinggeld gebruikt voor het “opzetten van veerdiensten om immigranten uit Afrika over te zetten om de nationale

identiteiten te verzwakken”. Het wicht dat hem ondervroeg, stelde daarop dat hij zei dat er “een vooropgezet plan bestaat om het Europese blanke ras te vervangen”. Baudet stelde dat hij de woorden “ras”, “blank” en ”vervanging” niet gebruikt had en eiste excuses. Die werden geweigerd, want het journalistiek wicht had alleen zijn woorden “geparafraseerd”. Het gevolg is dat Baudet naar de rechter trekt.

Uitspraak volgt later.

De giftigste aanval op Baudet kwam vervolgens in het rechtse De Telegraaf. Columniste Nausicaa Marbe, die wekelijks de multiculturele uitspattingen en de rechterlijke waanzin hekelt, besloot om zich voor één keer aan te sluiten bij de linkse meute en stelde Baudet als een kwalijke racist voor. Kwestie waarschijnlijk om op een goed blaadje te staan met het nep-linkse journaille dat De Volkskrant, NRC-Handelsblad en de hele NOS in handen heeft. Ik citeer letterlijk een van haar belangrijkste argumenten: “Ook speechte hij in 2014 op een bijeenkomst van het rechtsextremistische Vlaamse IJzerwake, die nauw verweven was met het Vlaams Blok. Vorig jaar wapperden bij IJzerwake SS-vlaggen.”

Ik moet dus iets gemist hebben, want ik kan me niet indenken dat de journalisten van VRT-Zender Brüssel dat over het hoofd zouden gezien hebben. Ze liegen en bedriegen dagelijks, maar zodra er één woord over het Vlaams Belang zou vallen, kwamen die beelden voortdurend tevoorschijn.

Ze zijn lui aan de Reyerslaan, maar dit buitenkansje zouden ze zeker nooit missen.

WILLEM DE PRATER

Politiek en studentenleven in mineur Ook in de Stroppenstad wordt het stil. Zelfs de jongelui, die tot het laatste moment nog kotfeestjes hielden of op straat stonden te drinken, hebben het nu begrepen. Ze smijten zich op ‘ontmoetingen’ in de virtuele wereld.

Slimmeriken ontwerpen allerhande vindingrijke manieren om met iedereen vanachter de eigen computer toch in groep contact te houden. De regels volgen, eigen plezier wat aan de kant zetten… Een moeilijke les die toch stilaan doordringt. Als dit nog even duurt, komt er een meer volwassen generatie aan en dat is voor onze samenleving niet slecht.

Achter de schermen op het stadhuis is er wat verwarring. Wat doen we met de gemeenteraad? Nog vergaderen over een beperkte agenda of niet? Hoeveel raadsleden willen of kunnen nog komen? De provincieraad van Oost-Vlaanderen heeft al beslist.

Daar zijn alle vergaderingen uitgesteld naar de maand april. We zullen het eindeloos gepalaver en de deugpronkerij van onze Vivaldi-coalitie even moeten missen.

Tot nu toe maakte het stadsbestuur geen slechte beurt. De burgemeester nam donderdag al een reeks maatregelen, nog voor de afkondiging door de federale overheid.

Aan de andere kant liet hij wel de lockdown-fuiven op straat toe. De echte test moet natuurlijk nog komen. Vandalen, dieven en ander gespuis zullen zeker wel nog op pad zijn. Meer dan ooit zullen oudere en alleenstaande mensen bescherming nodig hebben. Laat ons allemaal een oogje in het zeil houden. We zijn het teveel gewend dat

alles door de overheid wordt gedaan. Er is veel dat burgers zelf kunnen doen voor elkaar. Het moment daarvoor is nu.

Privacy boven volksgezondheid?

Ons land beperkt zich tot het kurkdroog

melden van het aantal nieuwe besmettingen. We mogen nog net weten of het Vlamingen, Walen of Brusselaars zijn. Verder krijgen we weinig tot geen informatie. De privacy! Hoeveel zieken liggen in het ziekenhuis? Welke streken worden het hardst getroffen? Wat is de leeftijd van de patiënten? Belangrijke informatie die in andere landen dagelijks wordt bekend gemaakt, maar niet bij ons.

In Nederland publiceert de overheid een kaart van het aantal gevallen per gemeente.

Nederlanders kunnen zelf inschatten hoe dichtbij de ziekte is. Landen als Singapore of Zuid-Korea geven gedetailleerde informatie over elke patiënt. Hoe en waar ze besmet werden, hun werkplaats en andere contacten, welke arts of ziekenhuis ze hebben bezocht enzovoort. In die landen lukt het om haarden van infectie in te dammen en een algemene besmetting van de bevolking tot nu toe te voorkomen. België houdt de bevolking onwetend. Kennis is macht, politici en experten houden de informatie liever voor zichzelf.

Pandemie-ontkenners Het valt op hoe moeilijk sommigen het hebben om de realiteit te aanvaarden. De Vooruit reageerde opstandig op het verbod op evenementen vanaf duizend mensen. Ze lieten meteen weten dat ze niet van plan waren activiteiten te schrappen en dat hun café open bleef. Twee dagen later was ook dat achterhaald en moesten ze de deuren dicht doen. Er zijn verstandige hoogopgeleide mensen die, zelfs nu nog, de pandemie relativeren: “Ach, al dat coronagedoe is zo overdreven,” klinkt het, “er sterven veel meer mensen aan griep, roken, het verkeer…” Ze herhalen wat ze wekenlang in de media te horen kregen. Iedereen die opvolgde wat er in China en Italië gebeurde, weet wel beter.

MATHILDIS

MR bereidt zich voor op minder ministers

WALLONIE

Zeven ministers in de federale regering. Voor de tweede partij van Franstalig België blijft de MR in de regering van lopende zaken goed bedeeld. In een volgende federale regering zullen dat er wellicht maar drie zijn. Dat zorgt intern voor wat zenuwachtigheid.

de MCC-vleugel van de MR, die de vroegere overgekomen christendemocraten van de cdH verzamelt. Een vleugel die Bouchez te vriend moet houden.

Sophie Wilmès. David Clarinval. François Bellot. Denis Ducarme. Philippe Goffin. Daniel Bacquelaine. Marie-Christine Marghem. U kent ze misschien niet allemaal, maar dat zijn de Franstalige ministers in de federale regering in lopende zaken. Allemaal Franstalige liberalen. Daar komt met de komst van een nieuwe federale regering een einde aan. Volgens kwatongen is de royale manier waarop de MR met topfuncties is bediend de reden waarom partijvoorzitter Georges-Louis Bouchez zich tijdens de formatie weinig flexibel opstelt. Hij wil de postjes voor zijn partijgenoten niet zomaar opgeven.

De andere partijen vinden dan weer dat de MR veel te veel boven het eigen gewicht bokst. In de analyse van het electorale gewicht neemt men ook de functies van Europees Commissaris Didier Reynders en Europees raadsvoorzitter Charles Michel mee.

Daarmee dreigen er een pak MR-politici naast een post te grijpen. Tenzij men een reeks staatssecretarissen benoemt, maar dat ligt in de huidige crisissituatie niet gemakkelijk.

Gevolg: minister van Buitenlandse Zaken en Defensie Philippe Goffin, nochtans één van de weinige MR-ministers die het Nederlands machtig is, zou uit de boot vallen. Idem voor Denis Ducarme. Dat de minister voor KMO’s en Landbouw een demotie of degradatie krijgt, hoeft niet te verbazen. Hij was de concurrent van Bouchez bij de voorzittersverkiezingen. En tijdens de debatten ging het er soms bitsig aan toe. Vraag is in welke mate figuren als Ducarme zich zullen neerleggen bij het verlies van een ministerpost. De oude verdeeldheid en clanstrijd binnen de MR kunnen snel weer de kop opsteken.

Bouchez kan natuurlijk wat schuiven tussen regeringen. Het is bekend dat Waals minister van Begroting Jean-Luc Crucke (ook tweetalig) graag federaal doorschuift. Maar dan is er op dat niveau een post minder te verdelen. Het lijkt er zoals gezegd op dat François Bellot dan de plaats van Crucke in de Waalse regering inneemt. Al is Bellot al 66 jaar en zou Bouchez voor een jongere figuur kunnen kiezen. De “casting” van de federale ministers wordt in geen geval een eenvoudige opdracht.

PICARD

Stoelendans Feit is dat de MR bij de vorming van een federale regering zal moeten inbinden. In welke constellatie dan ook. Algemeen wordt aangenomen dat er nog drie Franstalige liberale excellenties overblijven. Het zal voor de partijvoorzitter moeilijk kiezen worden en wellicht volgt een kleine stoelendans met de Waalse regering.

Sophie Wilmès is een zekerheid. Ze is interimpremier, maar viel de voorbije weken niet op door haar bestuurskracht. Alleen kan Bouchez het zich niet veroorloven om haar te passeren. Dan blijven er nog twee posten over. Minister van Pensioenen Daniel Bacquelaine is 67 jaar en trekt zich terug in zijn Chaudfontaine. François Bellot heeft als minister van Mobiliteit nog ministeriële ambities, maar zou liever naar de Waalse regering verkassen. David Clarinval, de minister van Begroting, is een vertrouweling van Bouchez. Hij steunde de Bergenaar van zodra die zich kandidaat stelde voor het MR-voorzitterschap. Een beloning kwam snel met een ministerpost en het vice-premierschap. Het ziet er niet naar uit dat Bouchez Clarinval zal degraderen.

MCC Dus wordt het vechten voor de laatste ministerpost. Marie-Christine Marghem lijkt in pole-positie te zitten. De federale minister van Energie is er ondanks een weinig indrukwekkend parcours in geslaagd aan boord te blijven in de federale regering. Ze is niet in de quasi-anonimiteit verdwenen zoals vroegere collega’s zoals Hervé Jamar (nu gouverneur van de provincie Luik) of Jacqueline Galant (nu gewoon Waals Parlementslid). Ze wordt wellicht ook voorzitter van

Degradatie

8

Actueel

19 MAART 2020

DIPLOMATIEKE VALIES

Buitenlands spervuur

De erfenis van het virus

Knap vervelend natuurlijk, al die ongemakken eigen aan de strijd tegen het coronavirus, maar de gevolgen van dat vieze beestje zijn wellicht ingrijpender en diverser dan wat doorgaans aangenomen wordt. De Europese relatie met China, het sombere lot van Italië, maar ook de klappen die exporterende landen als Duitsland zullen incasseren. Een blik op enkele naweeën van het virus.

Voor het leven Poetin heeft zichzelf niet tot president voor het leven laten uitroepen, maar met de huidige grondwetswijziging scheelt het niet veel. Op papier blijft de beperking tot twee ambtstermijnen behouden, maar voor Poetin wordt de teller echter weer op nul gezet. Zijn huidige ambtstermijn loopt nog tot 2024. Hij kan zich dan nog zonder problemen twee keer laten herverkiezen, telkens voor een termijn van zes jaar.

Aan het einde van de rit zal Poetin 84 jaar oud zijn. Zelfs naar de normen van een gerontocratie als de vroegere Sovjetunie is dat heel oud.

Chroesjtsjov bleef aan de macht tot hij 70 was. Breznjev stierf toen hij 72 was. Andropov werd ‘slechts’ 70 en Tsjernenko 73. Die laatste drie bleven in functie tot ze doodvielen. Poetin moet niet vrezen dat hij de verkiezingen zal verliezen. Zijn kiezers zijn misschien wispelturig, maar zijn informatici en zijn stemmentellers zijn hondstrouw.

Yankee, don’t go home!

Anekdotisch zegt men wel eens dat de vleugelslag van een vlinder in China de doorslag kan geven tussen mooi weer of een orkaan in Texas. Een leuke oneliner, gebaseerd op de chaostheorie waar een niet-ingewijde maar beter over kan zwijgen. Maar leuk gevonden. Actueler lijkt alvast de vraag of een vleermuis uit Wuhan erin geslaagd is een pandemie te veroorzaken. Vele antwoorden moeten nog gevonden worden, maar feit is dat we volgens verschillende analisten wellicht te maken hebben man met de derde grootste crisis sinds het einde van de koude oorlog. De aanslagen van 9/11 waren de eerste, de crisis van 2008 nummer twee, en nu dit. Afgezien van het puur medische, zou deze crisis wel eens erg ingrijpende gevolgen kunnen teweeg brengen.

Recessie versterken Deze pandemie tekent zich af tegenover een economische achtergrond van dalende olieprijzen en economische regressie. Nog voor de Amerikaanse sancties (of corona), stond de Chinese economie al behoorlijk onder druk. China is veruit de grootste invoerder van olie ter wereld. Slabakt de economie er, dan daalt die vraag, en dus ook de prijs, wat de huidige trend zou versterken. En dat is slecht nieuws voor wie er van leeft, landen als Saoedi-Arabië of Rusland op kop. Op beide plaatsen is men zich bewust van die ongezonde afhankelijkheid, men werkt ook aan transitie, maar deze is nog te precair om iets fundamenteels aan de situatie te veranderen.

Jarenlang werden ze door een hoge olieprijs slapend rijk, vandaag betalen ze de prijs voor hun economische monocultuur.

In een analyse die hij voor Marketwatch maakte, wijst analist George Friedman op de gevaren die corona op dit globale economische plaatje kan hebben. Bij een economische teruggang worden, zoals gezegd, de energie-producerende landen het eerst getroffen. Maar in een tweede fase volgen zij die erg steunen op export, China en Duitsland op kop. De VS doen dat beduidend minder. Export is er goed voor amper 13 procent van het BBP, waarvan de helft

nog eens naar Canada en Mexico gaat. “Corona heeft dit niet veroorzaakt”, stelt hij, “maar het heeft wel een vergaand effect op de tijdslijn van deze te verwachten recessie.”

Chinese kopzorgen en...

Men moet al een grote doemdenker zijn om te geloven dat we vandaag geconfronteerd worden met een soort eigentijdse versie van de zogenaamde “Columbiaanse uitwisseling”. De term werd voor het eerste begin jaren ‘70 door historicus Alfred Crosby gebruikt. Hij verwijst naar hoe door de ontdekking van de nieuwe wereld tal van nieuwe producten in Europa bekend raakten, en vice versa. Alleen oversteeg dit de handel van koffie, cacao en kalkoenen. Ook de mazelen, syfilis en polio werden ‘geruild’. Dat 95 procent van de Amerikaanse autochtone bevolking deze ‘uitwisseling’ niet overleefde, is vrij gekend. Minder geweten is dat van de nieuwkomers in de nieuwe wereld binnen de vijf jaar 70 procent bezweek.

Die realiteit kan vandaag moeilijk vergeleken worden, en toch. Doorheen de jaren groeide de Chinese impact op deze planeet. Miljoenen Chinese toeristen trekken de planeet rond en uit heel de wereld reizen mensen naar China, en er is de economische verstrengeling, wat experts doet vermoeden dat nog meer typische virussen uit die regio hun weg naar de wijde wereld zullen vinden. Op zich zijn ruraal Afrika en het Amazonegebied in deze de gevaarlijkere plekken, maar de interactie met de rest van de wereld ligt er gevoelig lager. Trouwens, ‘pour la petite histoire’, zo’n 300 van de top-500 bedrijven ter wereld hebben een vestiging in Wuhan, de provincie waar het allemaal begon. En plots wordt onze afhankelijkheid van China erg duidelijk.

Het gros van de grondstoffen valt onder controle van Peking.

In de medische sector bijvoorbeeld levert het land ettelijke halffabricaten af, vaak vertrekken die naar India om afgewerkt te worden. Maar de voorbeelden zijn legio. Heel wat bedrijven beginnen te begrijpen wat het anno 2020 betekent om niet alle eieren in één (Chinese) korf te

leggen. Sommigen hebben de tering al naar de nering gezet en diversifiëren. Of zoals de immer lezenswaardige Jelte Wiersma het in Elsevier schrijft: “Het is dus zaak om balans te vinden tussen soevereiniteit en handel. In tijden van conflict ben je liever niet afhankelijk van je tegenstrever.

Laat corona het kantelpunt zijn.”

... Italiaanse problemen De hevigheid waarmee Italië in deze coronacrisis geraakt wordt, roept de herinnering aan 2003 op. Europa kende zowat de grootste hittegolf in 500 jaar, goed voor zo’n 50.000 slachtoffers. Eén derde hiervan waren Italianen. Ook toen was leeftijd een belangrijke factor. Italië heeft de oudste bevolking van Europa, bijna één kwart van de bevolking bestaat uit 65-plussers.

Er is echter een belangrijke economische realiteit die het ergste doet vrezen. Van de 19 landen uit de Eurozone kende Italië het slechtste herstel uit de crisis.

Het was dan ook in die benarde periode van 2010 dat de industriële output met één vierde verdween. Het grote probleem van Italië is dat het sinds het van start gaan van de Eurozone nauwelijks economische groei realiseerde. Het land staat dan ook voor een gevaarlijke cocktail: lage productiviteit, slecht onderwijs, corruptie en onrustwekkende publieke financiën.

Over de ramingen kan men discussiëren, maar wat vaststaat is dat Italië er nooit in zal slagen de kost van het coronavirus alleen te dragen. En dan kijkt men naar Europa. Opeens duikt het spookbeeld van de steunprogramma’s van de periode 20102013 op.

Gekibbel, politieke onenigheid en ergernis bij zowel zij die bijdragen als zij die ontvangen. Men kan het zich zo voor de geest halen: voorwaarden die aan de steun gekoppeld worden, terwijl Rome zal beweren niet verantwoordelijk te kunnen worden gesteld voor het virus. Een fraai perspectief, zeker op een moment dat de Unie als dusdanig er niet in slaagt een akkoord te bereiken rond de begroting voor de komende jaren.

MICHAËL VANDAMME

Het conflict tussen Kosovo en Servië is niet meer in de gewapende fase, maar het blijft bijzonder scherp. Servië erkent Kosovo niet als onafhankelijke staat en het belet dat Kosovo lid wordt van verschillende internationale organisaties.

In een reactie daarop heeft Kosovo een invoerheffing van 100 procent ingesteld voor alle Servische producten. Dat gebeurde al in 2018, maar plots is het een heet politiek hangijzer geworden. De spanningen zijn hoog opgelopen en de VS hebben Kosovo onder druk gezet om die tariefoorlog te stoppen. In de marge daarvan veroorzaakte de Republikeinse senator David Perdue - waarschijnlijk ongewild - nog meer onrust door op Facebook te wijzen op een mogelijke terugtrekking van de Amerikaanse troepen uit hun basis Bondsteel in Kosovo.

Dat zijn slechts 659 militairen van de totale KFOR-vredesmacht van 3500, maar iedereen lijkt te verwachten dat heel KFOR uiteen zal vallen als zij vertrekken. Merkwaardig genoeg zijn zowel de Albanese als de Servische Kosovaren bang voor de gevolgen daarvan. De Albanezen, die 93 procent van de bevolking uitmaken, vrezen militaire acties van Servië, de kleine Servische minderheid van amper 3 procent vreest een massale pogrom. Het eerste lijkt ons onwaarschijnlijk. Het tweede daarentegen… Kosovo is een echte islamitische gangsterstaat en de Serviërs hebben heel sterke en heel oude historische rechten op Kosovo. Maar de Albanese moslims en de orthodoxe Serviërs haten elkaar met een diepe en duistere hartstocht, en in die context is een aanhechting bij Servië ook geen haalbare oplossing meer. Het is een van de vele situaties waarin er geen enkele redelijke oplossing lijkt te zijn.

IS in India In New Delhi zijn een man en zijn echtgenote, allebei moslims, gearresteerd omdat gebleken was dat zij allebei banden hadden met de Khorasan-afdeling van IS, die vooral actief is in Afghanistan en Pakistan, maar ook in India, Bangladesh en Tadzjikistan. IS-Khorasan telt waarschijnlijk zo’n 4000 leden.

De arrestanten hadden via anonieme accounts op sociale media propaganda gemaakt voor IS-Khorasan. Bij nader onderzoek bleek ook dat zij hadden opgeroepen tot protestacties tegen de nieuwe burgerschapswet die vervolgde hindoes uit buurlanden van India de kans geeft de Indische nationaliteit te verwerven. Die acties hadden in New Delhi geleid tot bloedige en goed voorbereide aanvallen op hindoes en op politiemannen. Men kan natuurlijk niet bewijzen dat dat de bedoeling was van die twee

IS’ers. Misschien wilden zij alleen maar ‘actie voeren’ met pamfletten en spandoeken, en dat is in India natuurlijk toegelaten. Maar van leden en sympathisanten van IS kan men toch vermoeden dat zij iets ruwere acties in gedachten hadden.

Als zo’n protestbewegingen worden aangestookt door IS’ers en als dat leidt tot geweld, brandstichting en moord, wie moet men dan in de eerste plaats verdenken? IS en de moslims? Of de hindoes? Of misschien de Getuigen van Jehova?

“Reverse-image search” De Pakistaanse webstek “Republic of Buzz” publiceerde een gedetailleerd verslag van een dertienjarig moslimmeisje dat tijdens de rellen in New Delhi herhaaldelijk door hindoes zou zijn verkracht. De Pakistanen zijn ervaringsdeskundigen inzake groepsverkrachtingen en hun beschrijving van de feiten leek heel realistisch. Het bericht werd zelfs door Pakistaanse politici verder verspreid. Maar het bleek gelogen te zijn. Een “reverse-image search” wees uit dat de foto van het beweerde slachtoffer afkomstig was van de Facebookbladzijde “We are all girls” in Bangladesh.

De makers van “Republic of Buzz” waren niet aan hun proefstuk toe.

Zij hadden al eerder foto’s van een pornosite geplukt om te ‘bewijzen’ dat Indische soldaten in Kasjmir islamitische vrouwen hadden verkracht. Een ander geval van grove nieuwsvervalsing betrof een foto van politieman met een helm en beschermende kledij die een kind bedreigde - of afranselde? - met een lange knuppel. Men beweerde dat het een foto was van een Indische agent die tijdens de rellen in New Delhi een islamitisch jongetje mishandelde. De foto werd 32.000 keer gedeeld op Facebook. Maar “reverse-image search” wees uit dat de foto in Bangladesh was genomen tijdens het neerslaan van protesten tijdens een staking. Hetzelfde voor de foto van een wanhopige moeder met een hoofddoek die probeerde haar drie kinderen te beschermen.

Ook die foto zou gemaakt zijn tijdens de rellen in New Delhi. Maar in werkelijk was het een beeld uit de Syrische burgeroorlog. Op de sociale media worden vaak vervalste of verkeerd gesitueerde foto’s verspreid. Gezien de aard van die media is dat bijna onvermijdelijk.

Maar het is nog veel erger dat men zulke vervalsingen en leugens ook vindt in politiek correcte kranten als de Guardian of The New York Times.

Loze beloften We hebben eerder al gewezen op het hoge utopie-gehalte van het vredesverdrag met de Taliban en op het onverantwoorde en rampzalige plan om in het kader van dat verdrag zo’n 5000 Taliban vrij te laten die nu wegens terrorisme gevangen zitten. Dat is nog erger dan het lakse Belgische justitiebeleid! Ook de Afghaanse regering is verdeeld over die massale vrijlatingen. Dat leidt tot kafkaiaanse toestanden. Zo heeft de Afghaanse president Ashraf Ghani opdracht gegeven in een eerste fase al 1500 Taliban vrij te laten, als die een document ondertekenen waarin zij plechtig beloven dat zij zich niet opnieuw bij guerrilla- of terreurgroepen zullen aansluiten. Dat plan is intussen uitgesteld, maar nog niet definitief afgeblazen. Zo’n halfgare initiatieven verwacht men van Groenen, verweekte westerse progressieven of CVP- of CD&V-ministers van Justitie. Maar toch niet van woeste Afghanen. Die zijn ook gek, maar meestal op de omgekeerde manier. En intussen gaan de aanslagen en aanvallen van de Taliban gewoon verder, zonder dat daarop een reactie komt van de VS. Dat akkoord is duidelijk een doodgeboren kind.

Het nabije buitenland

19 MAART 2020

LACHWEKKENDE GEMEENTERAADSVERKIEZINGEN Amper 44 procent van de Fransen ging stemmen voor de eerste ronde van de gemeenteraadsverkiezingen.

Een belangrijk deel bleef thuis uit angst voor het coronavirus. De tweede ronde zou volgens premier Edouard Philippe pas op 21 juni kunnen plaatsvinden, want Frankrijk kiest voor de avondklok en een totale lockdown.

Lachwekkend. Zo kan men de eerste ronde van de Franse gemeenteraadsverkiezingen van vorige zondag omschrijven.

Dagenlang was er overleg tussen president Emmanuel Macron en Senaatsvoorzitter Gérard Larcher over het al of niet laten plaatsvinden van de stembusgang. Op een bepaald moment wou Macron de verkiezingen uitstellen, maar Larcher zei dat hij dan zou zeggen dat hij niet akkoord ging.

De president dacht op een bepaald moment aan het inroepen van artikel 16 uit de Grondwet, waarbij de president alle macht naar zich toetrekt. De laatste keer dat dit gebeurde was tijdens de Algerijnse oorlog in 1961. Charles de Gaulle maakte er duchtig gebruik van. Bij het lezen van deze rubriek zal het voor u misschien duidelijk zijn of Macron dat artikel heeft ingeroepen om het coronavirus te bestrijden.

Wat met de verkozenen?

Omwille van de pandemie kwam slechts 44 procent van de kiezers opdagen. Een historisch laagterecord. Wat is dan de legitimiteit van zo’n stembusgang? Ook al omdat de geruchten de ronde deden dat dit de president misschien wel eens goed zou uitkomen. Veel oudere kiezers bleven thuis en laat dat net het electoraat van het Rassemblement National van Marine Le Pen en van de rechtse Les Républicains zijn.

De volgende ronde was voorzien voor 22 maart, maar zal niet doorgaan omdat Frankrijk gedeeltelijk in lockdown zit.

Premier Edouard Philippe denkt aan nieuwe verkiezingen op 21 juni. Het resultaat van de eerste ronde zou dan meetellen.

Vraag is of alle politici daarmee akkoord gaan. Er kan druk worden gezet voor een totale herverkiezing in twee rondes.

Maar wat dan met de verkozen burgemeesters in de eerste ronde, zij die meer dan 50 procent van de stemmen hebben gehaald? Moeten zij dan opnieuw verkiezingen laten organiseren wanneer alles moet worden over gedaan? Of kunnen ze ondertussen de eed afleggen? Het blijft onduidelijk.

De traditionele krachten winnen Indien Emmanuel Macron dacht dat de lage opkomst zijn partij La République en Marche (LREM) zou bevoordelen, dan had hij het mis. Volgens verschillende onderzoeksbureaus hebben de kiezers zich zeer gedisciplineerd gedragen in die zin dat ze geen proteststem hebben uitgebracht. Het was bijna een “legitimistische stem.” In mensentaal: men keerde vaak terug naar de klassieke politieke krachten die Frankrijk sinds de Vijfde Republiek hebben beheerst. De socialisten en Les Républicains, deze laatsten als erfgenamen van het neogaullisme. Dat gebeurde ten nadele van LREM, maar heeft ook het Rassemblement National parten gespeeld. Het meest opvallende resultaat was de doorbraak van de groene partij EELV. Een overzicht van het grondgebied volgt hierna.

Hidalgo redt zich in Parijs In Frankrijk wordt altijd in eerste instantie naar de hoofdstad gekeken. Uittredend burgemeester Anne Hidalgo van de PS haalt met 30 procent een fraaie overwinning. Er kwam veel kritiek op haar beleid, waarbij het gebruik van de wagen onpopulair werd gemaakt en een laks immigratiebeleid werd gevoerd. Ook het afvalbeleid was een ramp. Rachida Dati (Les Républicains) haalt met 22 procent minder dan de peilingen vooropstelden.

Hubert Falco, burgemeester van Toulon aan de Azurenkust, is herverkozen als burgemeester voor Les Républicains. In Li-

Right or wrong

DE SPREKER SPREEKT John Bercow, tot voor kort de parlementsvoorzitter, heeft zijn memoires neergepend. In zijn pas verschenen boek rekent hij af met enkele belangrijke figuren uit de Britse politiek, waaronder de voormalige Prime Ministers Theresa May en David Cameron.

Dat Bercow geen lid van het Hogerhuis mag worden, zit hem dwars.

Lang voordat de reguliere media in Vlaanderen hun oog lieten vallen op John – “Order!” - Bercow, hadden wij in deze kolommen al een portret van hem getekend. Van juni 2009 tot november 2019 deed Bercow dienst als ‘speaker of the House’, zeg maar de parlementsvoorzitter die de debatten in goede banen moet leiden.

Opgeschoven naar het midden John Bercow werd in 1997 voor de Conservatieve Partij verkozen als parlementslid in het kiesdistrict Buckingham. Aanvankelijk gold hij als een erg rechtse figuur binnen de Tory Party. Bercow flirtte vanaf zijn studententijd met radicaalrechts.

Zo was hij lid van “The Monday Club”, een factie binnen de Conservative Party die zich op de radicale flank bevond. “The Monday Club” werd in 1961 opgericht en had vanaf het begin tot doel de Tory Party te doen opschuiven naar rechts.

Ook Bercow kon zich destijds vinden in de agenda van deze vereniging. Later zou hij - en bij uitbreiding zijn gehele partij afstand nemen van “The Monday Club”. In 2001 sneed de partij officieel de banden met de club door. Sindsdien is de invloed van “The Monday Club” sterk tanende. De vereniging tracht nu te overleven door ook nadrukkelijk vriendschapsbanden te sluiten met politici van de rechtse protestanten van DUP in Noord-Ierland en de iets gematigder Ulster Unionist Party,

eveneens actief in Noord-Ierland. Het is een fenomeen dat wel vaker opduikt: Politici die van radicaal rechts opschuiven naar het centrum. Hetzelfde is gebeurd met John Bercow. Gaandeweg werd hij een gematigde conservatief die het bovendien goed kon vinden met tal van sociaaldemocraten.

Dit hielp hem om zijn positie als ‘speaker of the House’ te bemachtigen. Bercow werd maar liefst vier keer (her)verkozen tot parlementsvoorzitter. Als Bercow de afgelopen jaren wist te overleven in die rol, dan was dit mede te danken aan de steun die hij genoot bij oppositiepartij Labour. De meer felle conservatieven verweten Bercow regelmatig dat hij Labour een voorkeursbehandeling zou hebben gegeven in het parlement.

Vooral tijdens de Brexit-discussies weerklonk dit verwijt geregeld.

Saboteren van Brexit Bercow maakte er geen geheim van dat hij tegen de EU-uittreding gekant was. De afgelopen twee jaren ontstond mede hierdoor op zijn minst de schijn van partijdigheid. Bercow zou te vaak de discussies afgeblokt hebben en amendementen pro-Brexit tegengehouden hebben. Het is daarom niet toevallig dat de ‘speaker’ in november - toen Johnson de Conservatieven stevig in handen kreeg - besliste om op te stappen. Sir Lindsay Hoyle, parlementslid voor Labour, nam op 4 november 2019 de fakkel van Bercow over.

In de afgelopen maanden heeft de ex-voorzitter niet stilgezeten. Hij nam de tijd zijn memoires neer te pennen. Die zijn enkele weken geleden van de persen gerold. Bercow haalt in enkele passages hard uit naar voormalige Conservatieve partijleiders. Zo hekelt hij het snobistische karakter van David Cameron. De vroegere Prime Minister mocht als politicus dan

XAVIER NAIDOO: ZELFS EEN KLEURLING KAN ‘RACIST’ WORDEN Kent u Soetkin Collier nog? Deze muzikaal talentrijke Vlaamse dame stond mee aan de wieg van de succesvolle Vlaamse folkgroep Laïs. In 2003 stond ze klaar voor deelname aan het Eurovisie Songfestival met de folkband Urban Trad. Maar de Belgische staatsveiligheid vond het nodig alarm te slaan: Soetkin is de dochter van Ivo Collier, toenmalig uitbater van het rechts-nationalistische café De Leeuw van Vlaanderen in Antwerpen, en deelname hield ‘risico’s’ in.

Welke risico’s dat dan wel zouden zijn, kwamen we nooit te weten… Het ridicule bericht van de staatsveiligheid werd gelekt via De Morgen en Soetkin mocht niet afreizen. Sindsdien weten we: in de ogen van hysterici kunnen ook vriendelijke, zingende meisjes ‘staatsgevaarlijk’ zijn…

Duitsland heeft sinds 2015 zijn eigen ‘Soetkin’. Het is een man en hij luistert naar de naam Xavier Naidoo. Hij werd geboren in 1971 in de stad Mannheim en stamt af van een vader uit Sri Lanka en een moeder uit Zuid-Afrika. Zijn donkerbruine huidskleur is die van wat men in Zuid-Afrika een ‘kleurling’ noemt.

Een man waarvan men zou denken dat hij veilig is voor de beschuldiging ‘racisme’. Naidoo leerde moderne muziek genre R&B, rap en Soul maken in de VS, keerde terug naar Duitsland en begon daar dezelfde muziek te maken in het Duits, een compleet nieuw geluid. Hij gooide er vanaf 1997 hoge ogen mee.

Van zijn debuutalbum “Nicht von dieser Welt” (1998) werden meer dan 1 miljoen exemplaren verkocht. Zijn zes volgende albums schopten het steevast tot nummer 1 in de Duitse hitparade. Geen kleine jongen dus, een echt monument in de populaire Duitse muziekscène.

Si la France m’était contée

Bei uns in Deutschland

‘Antisemiet’ Naidoo had dus zijn huidskleur mee en nam ook deel aan de obligate zaken als concerten tegen rechts, maar toch kwam hij in het vizier van de in Duitsland steeds strengere gedachtenpolitie. Naidoo is zijn carrière begonnen in kerkkoren en heeft zijn christelijke overtuiging nooit weggestoken. Dat was natuurlijk verdacht. Bovendien durfde hij af en toe kritisch te zijn over het heersende politieke regime in Duitsland.

De eerste clash kwam er toen Naidoo in 2015 geselecteerd werd voor deelname aan het Eurovisie Songfestival. De linkse meute kwam in actie, met als aanvoerder de Amadeu Antonio Stiftung, die Naidoo beschuldigde van ‘antisemitisme’ en ‘homofobie’. In een later proces zou Naidoo winnen van die linkse haatgroep, maar intussen was het kwaad geschied: zijn selectie voor het Eurosongfestival werd ingetrokken wegens ‘omstreden’.

Naidoo liet het echter niet aan zijn hart komen en ging verder met zijn succesvolle muzikale carrière. In 2017 publiceerde hij het lied “Marionetten”, dat zowaar meldt dat “een deel van het volk niet meer van volksvertegenwoordigers maar van volksverraders spreekt”. Als een artiest linkse meningen vertolkt, is dat voor links geweldig en de ‘kritische taak van de kunstenaar’. Als een artiest eens een andere mening vertolkt, dan is dat natuurlijk een grof schandaal. Deze keer kreeg Naidoo het verwijt dat hij ‘samenzweringstheorieën’ verspreidde.

Vrije meningsuiting Maar Naidoo bleef overeind en nam onder andere de rol op zich van jurylid in het tv-programma Deutschland sucht den Superstar, afgekort tot DSDS, uitgezonden door RTL. Deze week

9

FRANKRIJK

moges haalt zijn partijgenoot Roger Lombertie bijna de helft van de stemmen.

LREM scoort veel minder goed, al houden de ministers uit de regering van Edouard Philippe stand. De premier zelf is nog niet zeker van herverkiezing in Le Havre. Frank Restier en Gérald Darmarin zijn dat wel. In Besançon moest LREM-kopstuk Eric Alauzet het opnemen tegen de groene kandidate Anne Vignot, die bovendien op de stemmen van de PS kon rekenen. Alauzet zal wellicht niet verkozen raken.

Eén van de opvallende resultaten van deze vreemde stembusgang is de sterke score van de groenen van EELV. Normaal gezien halen die enkel bij de Europese verkiezingen significante resultaten. In Lyon zou Grégory Doucet op weg zijn naar de overwinning. Ook in andere grote steden als Straatsburg en Bordeaux zit de groene kandidaat in pole-positie.

Het Rassemblement National houdt stand Vroeger was de verkiezing van een burgemeester van het Front National (FN) een reden tot een nationaal alarm met betogingen en hysterische editorialen. Nu kijkt niemand er meer van op. De steden die in 2014 werden veroverd, blijven in de handen van het Rassemblement National. Dat ligt nu al vast voor Hénin-Beaumont, Havange, Beaucaire en Fréjus.

De partij had het oog laten vallen op Denain (Nord) en Calais, maar ving bot. Interessant resultaat was dat van RN-parlementslid Louis Aliot in Perpignan (35,2 procent). Hij staat flink voor op de uittredende LR-burgemeester Jean-Marc Pujol (20 procent). Hoeveel burgemeesters het RN uiteindelijk binnenhaalt, zal afhangen van de mate waarin andere partijen in de tweede ronde blok vormen tegen de partij van Marine Le Pen. Dat zogenaamd “Republikeins Front” is de voorbije jaren wel al flink afgebrokkeld.

SALAN

ENGELAND wel pleiten voor een inclusieve samenleving waarin iedereen meer kansen krijgt, volgens Bercow is dit louter schone schijn.

Cameron kleeft een hovaardige houding aan en denkt op alles recht te hebben in zijn leven, zo leert ons Bercows boek “Unspeakable: The Autobiography”. Over Theresa May lezen we: “Zij is zo houterig als een houten koffietafel en zo saai als stilstaand water.” Het moge duidelijk zijn dat Bercow zijn boek heeft aangegrepen om wat openstaande rekeningen te vereffenen met de top van de Conservatieve Partij in Groot-Brittannië.

Door diezelfde Conservatieven wordt Bercow dus beschouwd als een saboteur die de Brexit wilde tegenhouden.

De voormalige ‘speaker’ maakt zich dan ook geen illusies: zijn houding aangaande de Brexit is de reden waarom hij nog niet in de adelstand werd verheven. Normaal is er een ongeschreven regel die stelt dat een parlementsvoorzitter, eens afgetreden, ‘doorschuift’ naar het Hogerhuis, waar de adel en clerus zetelen. Het is voor het eerst in meer dan tweehonderd jaar dat dit niet gebeurt.

Intussen kwam er nog een smet op het blazoen van Bercow.

Hij wordt ervan beticht mensen te hebben gepest tijdens de uitoefening van zijn job. Het gaat hier om een formele klacht van Lord Lisvane, die van 2011 tot 2014 een hoge ambtelijke rol vervulde in het Britse parlement. Lisvane zou door Bercow op regelmatige basis uitgescholden zijn. Bercow van zijn kant ontkent de aantijgingen weliswaar, maar intussen heeft de regering nu wel een mooi excuus gevonden om hem (vooralsnog) niet te benoemen tot lid van het Hogerhuis.

“Unspeakable: The Authobiography” van John Bercow is sinds 6 februari te koop in de boekhandel en is in het Verenigd Koninkrijk momenteel een nummer-één bestseller.

LVS

DUITSLAND gingen de poppen weer aan het dansen: er dook een korte video op, waarin Naidoo kritiek levert op de Merkelchaos na de asielinvasie van 2015. “Ich habe fast alle Menschen lieb, aber was, wenn fast jeden Tag ein Mord geschiet, bei dem der Gast dem Gastgeber ein Leben stiehlt? Da muss ich harte Worte wählen, denn keiner darf meine Leute quälen. Wenn doch, der kriegt es mit mir zu tun! Lass uns das beenden - und zwar nun.“ (Ik hou van bijna alle mensen, maar wat, als er vrijwel elke dag een moord gebeurt, waarbij de gast zijn gastheer het leven ontneemt? Daar moet ik harde woorden spreken, niemand mag mijn mensen zo kwellen. Wie dat toch doet, heeft met mij te doen! Laat ons daar een einde aan maken, nu!)

Een knappe kritische noot van een artiest bij de koers van de machthebbers, denken wij dan, maar in Duitsland kan er géén kritiek op het regime zijn. En dus werd Naidoo meteen aangevallen door Merkels minister voor Integratie: “Gelet op de dreiging van extreemrechts is zo’n video brandgevaarlijk”, zo klonk het. Ook journalist van staatszender ARD Georg Restle ging voluit: “Geen tribune voor racisten en geestelijke brandstichters!” Daarop besloot RTL hem volledig uit de uitzending DSDS te schrappen.

De reden daarvoor, aldus de grote baas van RTL, was… de vrije meningsuiting. “Wij zijn voorvechters van de vrije meningsuiting”, stelde de mediabons hypocriet. “Maar daar hoort ook bij dat we racisme en extremisme afwijzen.” En welke mening van een artiest dan wel ‘racistisch’ en extreem’ is, daarover beslissen dus de regering, de journalisten van de staatszenders en de chefs van grote mediabedrijven. Vrije meningsuiting in Duitsland? Vergeet het maar.

HDG

10

Beeldspraak

19 MAART 2020

MEDIALAND Coronaregering is een feit

FILM dio heeft het niet veel zin om met de camera eens over het publiek te gaan en begint het na een tijdje op te vallen dat er op de scène eigenlijk ook niet veel te zien valt. Maar wanneer de lach uit een doosje moet komen, of zelfs achterwege blijft, valt al evenzeer op hoe flets de moppen zijn.

Misschien zouden sommige shows er beter aan doen de komende weken gewoon vrijaf te nemen, voor ze helemaal door de mand vallen.

“Dictatuur van de publieke opinie”

Corona, verlos ons van Trump!

Tot verleden week zag het er eigenlijk helemaal niet zo goed uit voor de Democratische kandidaat, wie dat ook moge worden, en zoals u trouwens ook verleden week kon lezen in de column van Jurgen Ceder. Maar kijk, op het ogenblik dat we dit schrijven, lijkt het erop dat Donald Trump de corona-epidemie zwaar onderschat heeft. De kans is reëel dat het virus een ware ravage zal aanrichten in de Verenigde Staten, zowel menselijk als economisch. Misschien zorgt het virus uit China als een deus ex machina er wel voor dat die boze Republikeinse president eind dit jaar dan toch nog uit het Witte Huis verdreven wordt?

Nu begrijpen we best dat men tegen president Trump kan zijn, om redenen die zowel zakelijk (zijn beleid) als onzakelijk (zijn persoon) kunnen zijn. Maar de manier waarop men in de pers nauwelijks verholen hoopt op een corona-catastrofe in de Verenigde Staten, als laatste middel om de politieke tegenstander te verslaan, stuit ons toch enigszins tegen de borst. Ziedaar dus die weldenkende pers die zichzelf zo moreel superieur acht, maar nu wel haar hoop gesteld heeft op duizenden en duizenden doden omdat ze het met zuiver spel alleen niet kan halen tegen president Trump.

Dat dit helemaal geen onschuldige houding is, bewijst het walgelijke gesprek waarvan we afgelopen week getuige waren, waarbij iemand met zichtbaar genoegen een betoog opzette dat het coronavirus misschien wel een heel pak oude mensen op het Amerikaanse platteland zou treffen, waar de medische voorzieningen niet al te best zijn. Lekker meegenomen dus dat het coronavirus net de Trump-kiezers zou elimineren en zo de verkiezing van een Democratische president veilig zou kunnen stellen. Maar stel je voor dat iemand zou hopen dat het coronavirus vooral onder de latino’s en de Afro-Amerikanen een ravage zou aanrichten om het kiezerskorps van de Democraten wat uit te dunnen…

Dat het aan onze omgeving zou liggen en de mensen die wij frequenteren? Het volstaat even op internet rond te surfen op zoek naar de video van een recent concert van de hiphop-groep K.I.Z. Op die video is te zien hoe een van de leden van de groep in verband met het coronavirus “Davon sterben nur alte weiße Männer” roept, waarop het publiek met luid gejuich antwoordt. U las er in uw krant geen woord over. Hoe zou dat toch komen?

Wat Trump niet mag, mogen Europese landen een dag later wel Verleden week sloten de Verenigde Staten redelijk abrupt de grens voor alle burgers van de Europese Unie omwille van de corona-epidemie. Bij de Europese Unie en in de media kon men er niet om lachen. Terwijl men een dag eerder Donald Trump nog verweten had lichtzinnig om te springen met de coronacrisis, klonk het plots dat zo’n maatregel overtrokken was en helemaal niets zou uithalen. Alleen… een dag later deden Denemarken, Polen en Noorwegen precies hetzelfde. Met vrijwel dezelfde beperkingen en evenzeer zonder voorafgaand overleg. De stilte in de media over de manier waarop die drie landen hun grenzen sloten, was oorverdovend.

Een dag later riep de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) Europa overigens uit tot het nieuwe epicentrum van de corona-epidemie, waarmee ze Donald Trump impliciet gelijk gaf. De media deden er maar minnetjes over en letten er nauwgezet op dat geen enkele lezer een verband zou leggen.

Televisieshows zonder levend publiek Je staat er gewoonlijk niet bij stil, maar nogal wat programma’s worden opgenomen met publiek in de studio.

Dat zal de komende weken bijzonder opvallen wegens… gebrek aan publiek. Op zondag was al te zien hoe dat uitvalt voor De Zevende Dag, met in de achtergrond alleen maar lege stoelen. Veel maakt het uiteindelijk niet uit bij een politiek debat, maar erger is het gesteld voor shows, spelletjes en humorprogramma’s, waar zo’n publiek meehelpt om sfeer te scheppen.

Wij zagen afgelopen week al enkele shows die maar een schijntje van zichzelf meer waren. In een vrijwel lege stu-

Verleden week viel ons alziend oog op bovenstaande titel in De Standaard. Het artikel onder de titel ging over de manier waarop de Amerikaanse uitgeverij Hachette besloten had om de memoires van Woody Allen dan toch niet uit te geven; een artikel geschreven in een bijzonder bezorgde toon. Mag dat immers wel, de massa die een publiek figuur uitspuwt en uitgevers zoals Hachette er toe dwingt af te zien van samenwerking met hem? Voor de volledigheid: De Standaard was de enige krant niet die problemen had met de beslissing van Hachette. Arnon Grunberg noemde in De Volkskrant de beslissing “stalinistisch” (waarbij we denken dat hij eigenlijk “dictatoriaal” bedoelt, wat niet helemaal hetzelfde is als “stalinistisch”). En ook andere coryfeeën van de linkse kerk, zoals bijvoorbeeld Stephen King, haalden verleden week hard uit tegen de beslissing van Hachette.

Het is duidelijk dat de behandeling die gevallen ster Woody Allen de laatste jaren te beurt valt, niet helemaal naar de zin is van de gevestigde media. We geven daarbij toe dat het geval-Allen iets ingewikkelder in mekaar zit dan bijvoorbeeld het geval-Polanski, waar er sprake is van een gerechtelijke veroordeling. Toch roept de levenswandel van Woody Allen ernstige vraagtekens op, want dat hij uiteindelijk met zijn stiefdochter trouwde, kan je toch niet helemaal koosjer noemen.

Wat vooral stoort, is het systeem van twee maten en twee gewichten dat de media in het geval-Allen hanteren. Zo toont de journaliste van De Standaard zich in haar artikel bijzonder verontrust door het gevaar op “censuur en de macht van de meute”. Nochtans zijn kranten als de politiek correcte De Standaard er in andere omstandigheden helemaal niet vies van om zelf tot censuur op te roepen en de macht van de meute te laten spelen. Blijkbaar is men het de jongste jaren in de gevestigde media zo gewoon geworden dat die macht van de meute altijd in hun voordeel uitgespeeld kon worden, dat men vergeten is dat het zwaard aan twee kanten kan snijden. Hun gejammer en geweeklaag klinkt daarom hol, terwijl we er niet aan twijfelen dat ze bij een volgende gelegenheid niet zullen aarzelen om die macht van de meute nogmaals in hun eigen voordeel uit te spelen.

Zonen Marijke Pinoy: “Jongeren zijn heel rechts” Verleden week was het toch even lachen geblazen bij een interview in de krant De Morgen met drie zonen van Marijke Pinoy. Het zal u niet verbazen: die zoontjes leven al evenzeer in een linkse luchtbel als hun moeder en de journalistjes van de krant die hen interviewde. Wat een van hen in een helder moment trouwens toegaf in het interview.

Maar de manier waarop het drietal vervolgens moest toegeven dat zij er echt niet rond konden om af en toe ook met gewoon volk en leeftijdsgenoten om te gaan, is ronduit hilarisch. Bijvoorbeeld in verband met een terugkommoment voor een rijexamen: “Dan voel je pas wat er bij je leeftijdsgenoten leeft. Ik was daarvan geschrokken: het waren allemaal heel rechtse mensen, die haast op een kinderlijke manier kwaadspraken over anderen.”

Zouden ze het er bewust ingestoken hebben, die ironie die verscholen zit in de laatste zin? We vrezen van niet, want vervolgens pikte een broer in: “Ik woon sinds een paar maanden in Brussel, en daar is het wat dat betreft een miljoen keer beter dan in Vlaanderen.” Let op, dat is geen racisme, want de jongen woont in Molenbeek, “waar je superveel problemen hebt door een slecht beleid in het verleden”. Tiens, liggen de problemen dus aan het beleid uit het verleden? En tiens tiens, wat was ook al weer de politieke kleur van de burgemeester die er jarenlang de plak zwaaide? Maar goed, de mensen in Molenbeek “zeggen tenminste nog gedag tegen elkaar. In Vlaanderen isoleert iedereen zich steeds meer en uiten ze hun frustraties achter hun computerscherm”. Nog goed dat linkse mensen nooit op een kinderlijke manier kwaadspreken over anderen! Over veralgemeningen en stuitend racisme hebben we het dan nog niet eens gehad.

Thuis voor de buis

Wat te kijken tijdens de lockdown?

Voorlopig even niet op café, restaurant of naar de cinema. Het advies is duidelijk: binnen blijven! Toiletpapier en spaghetti raken op, maar gelukkig kunnen we (bij een goede internetverbinding) altijd rekenen op Netflix.

Het groeiende aanbod van Netflix is zelfs zó groot, dat het vaak moeilijk is om niet te verdwalen in alle titels en trailers van films en series. Maar er is hulp! Luister vooral naar de adviezen, zet u in uw zetel en laat de zorgen even varen met deze films en series.

Serie: I Am Not Okay with This (2020) “I Am Not Okay with This” is de liefdesbaby van de makers van Netflix-favorieten “Stranger Things” en “The End of the F***ing World”, en dat is te zien. De nieuwe serie is een zwarte coming-of-age dramady (tegelijk drama en comedy) over een tienermeisje, Sydney Novak (gespeeld door de getalenteerde Sophia Lillis, die we kennen van “It Chapter Two”), die ontdekt dat ze over bovennatuurlijke krachten bezit, waar ze moeilijk mee om kan gaan. Het eerste seizoen bestaat uit slechts zeven afleveringen van elk zo’n twintig minuten. Perfect om te ‘bingewatchen’ (of comakijken).

Serie: Undercover (2019) Ein-de-lijk! De langverwachte serie “Undercover”, die al bijna een jaar lang op Netflix in Nederland en andere landen in de wereld staat, is sinds eind februari eindelijk ook te zien op Netflix in België. De Belgisch/Nederlandse productie is een samenwerking tussen de VRT en Netflix, en doordat de Vlaamse omroep de rechten niet in handen had, duurde het even voordat de serie in eigen land gestreamd kon worden. Des te leuker dat we nu de tijd hebben om het hele seizoen in één keer weg te kijken!

“Undercover” speelt in op actuele gebeurtenissen en geeft een eigen draai aan een waargebeurd verhaal. Het zuiden van Nederland kampt al jaren met een toename in de productie van drugs, georganiseerde misdaad en het dumpen van drugsafval. “Undercover” vertelt het fictieve verhaal van de Nederlandse drugskoning Ferry Bouman (Frank Lammers), maar zou gebaseerd zijn op De Eindhovenaar Janus de W., die jarenlang de grootste xtc-organisatie van het Nederlands-Belgische grensgebied runde.

De Belgische federale politie schakelt twee undercoveragenten in om informatie in te winnen op de camping waar Bouman met zijn vrouw (Elise Schaap) verblijft. De agenten (gespeeld door Tom Waes en Anna Drijver) infiltreren succesvol in het leven van Bouman, maar niet zonder slag of stoot. “Undercover” is een productie uit eigen land die gemakkelijk het niveau van internationale misdaadseries als “Narcos” en “Breaking Bad” evenaart.

Film: Lost Girls (2020) Nieuw op Netflix: de crimethriller “Lost Girls” die gebaseerd is op een waargebeurd moordmysterie. De film, met Amy Ryan in de hoofdrol, vertelt het verhaal van Mari Gilbert, een moeder van drie dochters die op onderzoek uitgaat wanneer haar volwassen dochter vermist wordt. Hoewel ze als alleenstaande moeder, die haar oudste dochter al jarenlang moet missen, niet snel ongerust wordt, is het wel het begin van een jarenlange nachtmerrie zonder einde. Een aangrijpend verhaal, maar helaas voelt de film op een aantal punten wat vlak aan. Niettemin het kijken waard dankzij ijzersterk acteerwerk van Amy Ryan (“Gone Baby Gone”) en Thomasin McKenzie (“Jojo Rabbit” en “Leave No Trace”).

THIRZA NERISSA

Actueel

19 MAART 2020

11

Corona en mondalisme

Virussen, made in China

Het gerucht dat het coronavirus ontsnapt zou zijn uit een Chinees laboratorium waar biologische wapens worden ontwikkeld, is vrijwel zeker onjuist. Net zoals de pandemieën van Aziatische griep in 1957, die aan een tot twee miljoen mensen het leven kostten en de Hongkonggriep in 1968, met 700.000 doden wereldwijd, is ook corona waarschijnlijk ontstaan door het weerzinwekkend gebrek aan hygiëne op de traditionele Chinese markten en boerderijen.

sen te kweken.

Bij ons wordt vlees al sinds de Middeleeuwen gekookt, gebakken, gepekeld of gerookt, wat besmetting helpt voorkomen, maar in China worden vlees- en bloedproducten in vele gerechten rauw gegeten. Stel u een bloedworst voor van ongekookt bloed, of een gerecht met rauwe apenhersenen. Om nog maar te zwijgen over de walgelijke praktijk om sommige kleine dieren zoals muizen en kikkers levend op te eten. Nee, dat is geen urban legend. Als de Chinezen daar zelf ziek van worden, is dat hun probleem. Maar als hun virussen heel de wereld besmetten, zouden zij daarvoor tot de orde geroepen moeten worden, desnoods met sancties, importheffingen en inreisverboden. Tot hun voedselproductie en -distributie minstens aan enkele basisvoorwaarden voldoet. Het moet niet ontaarden tot de Europese regelneverij. Gewoon het gezond Westers boerenverstand zou al een grote sprong voorwaarts zijn.

Open grenzen voor ebola

SARS is zelfs ontstaan in dezelfde stad Wuhan, waaruit nu het coronavirus afkomstig is, wat natuurlijk ook voer is voor complotdenkers. Ja, ook bij ons vinden stedelingen dikwijls dat een boerderij stinkt en ook bij ons liepen in een ouderwets boerenbedrijf verschillende diersoorten, zoals varkens, kippen en ganzen door elkaar rond op het erf. Maar in China zitten die verschillende soorten opeengepakt in stallen met verschillende verdiepingen, bijvoorbeeld de kippen boven en de varkens daaronder, in een constante regen van uitwerpselen. Zo’n stallen zijn gevaarlijke broedplaatsen voor nieuwe soorten virussen, die kunnen overspringen van de ene dier-

soort op de andere, en daarna soms ook op de mens, meestal met verschrikkelijke gevolgen.

Gebrekkige hygiëne Ook de Chinese markten zijn incubatoren voor nieuwe virussen. Men kan er bijvoorbeeld huiden van pas gevilde geiten zien uitlekken boven een hok met ganzen. Levende vissen en krabben worden er in enorme watertanks gehouden, waarvan het afvalwater gewoon tussen de kraampjes wegloopt. Behalve voedsel en pas geslachte dieren worden op zo’n markten ook levende dieren verkocht, inclusief dieren die in het wild zijn gevangen, zelfs slangen, hamsters en schildpadden. Opnieuw een prima methode om nieuwe virus-

Dodelijke vriendendienst De zaak van de 5 miljoen mondmaskers die nooit geleverd werden, gaat niet alleen om nonchalance, nalatigheid of verregaande onbekwaamheid en zelfs niet alleen om Turkse fraude waarvan Maggie De Block het onschuldige en onwetende slachtoffer werd, maar om regelrechte vriendjespolitiek. Het contract voor de levering van de 5 miljoen mondmaskers werd door Maggie De Block toegekend aan een éénmansbedrijf dat geen enkele ervaring had met de productie van medisch materiaal.

Geen ervaring, wel Vld’er

De webstek Business AM kon het vergunningsverslag inkijken. Dat er niet zoals gebruikelijk werd onderhandeld, dat kunnen we begrijpen. Er was immers haast bij.

Maar het bedrijf dat de bestelling kreeg, MOSSA VOF, is een “vennootschap onder bedrijf” van een zekere Mahmut Öz uit Temse. Dat zo’n klein bedrijfje met zo’n VOF-statuut zo’n grote opdracht krijgt, is op zich al verdacht. Dat is in de medische sector nog nooit gebeurd. Het wordt nog vreemder als men de oprichtingsacte van MOSSA VOF leest. Het is een potpourri van allerlei diensten en vage activiteiten, maar er is nergens sprake van enige medische expertise, of zelfs maar van enige ervaring in het produceren van gelijk welk écht product.

Business AM gaf enkele voorbeelden van dat amalgaan aan activiteiten: “Adviesbureau op het gebied van public relations en communicatie - Algemene audit-activiteiten - Toezien op bouwwerkzaamheden - Markt- en opinieonderzoekbureaus -Verlenen van advies op het gebied van beveiliging aan het bedrijfsleven en de overheid - Verhuur en lease van machines, apparatuur en handgereedschap voor doe-het-zelvers – arbeidsbemiddeling - Computerconsultancy-activiteiten - Handel in eigen onroerend goed.”

Het is allemaal al even vaag als de frauduleuze consultancy- en adviesopdrachten waarmee Fientje Moerman destijds overheidsopdrachten doorschoof naar haar politieke vriendjes. Dat zo’n doehet-zelver, zo’n meid voor alle werk, een levensbelangrijke overheidsopdracht krijgt, lijkt volledig onbegrijpelijk. Maar er is natuurlijk een heel eenvoudige verklaring voor die keuze: Mahmut Öz stond in 2014 op de Kamerlijst van Open Vld in Oost-Vlaanderen. Het was dus hoogstwaarschijnlijk een politieke vriendendienst. Gewoonlijk gaat er op die manier alleen maar belastinggeld verloren. Nu kan dit mogelijke “vriendendienstje” mensenlevens kosten.

Dat Mahmut Öz niet de intentie had om de boel te belazeren toen hij aanvaardde om in allerijl 5 miljoen mondmaskers te regelen, maakt de zaak niet minder erg.

In Het Nieuwsblad stelt de man dat hij “echt geloofde dat hij het kon, maar gefaald heeft” en biedt hij zijn excuses aan.

PAUL BÄUMER

Tot nu toe luisterde niemand naar de waarschuwingen over dodelijke virussen die ons uit Afrika zouden kunnen bereiken via immigratie, of via de illegale import van “bushmeat”, maar nu is de tijd misschien rijp om die dreiging ernstig onder ogen te zien. Omdat apen en in het bijzonder mensapen de naaste verwanten zijn van de mens, kunnen virussen gemakkelijker van mensapen naar mensen overspringen. Daarom zijn virussen als ebola en Marburg, met soms sterftecijfers boven de 80 procent, allemaal uit Afrika afkomstig.

De verspreiding begint meestal door het eten van “bushmeat”, letterlijk vertaald “junglevlees” of “broussevlees”, van dieren die meestal illegaal in het oerwoud zijn gedood.

Daarna verspreidt de besmetting zich van mens tot mens. Dat wordt pas echt verontrustend als men weet dat er via Brussels Airport jaarlijks minstens 44 ton junglevlees zonder enige controle wordt ingevoerd en doorverkocht. We verwijzen hiervoor bijvoorbeeld naar de artikels “Huge quantities of bushmeat pass through Brussels Airport each year” (Brussels Journal, 3-12-2019) en “Vlees van wilde dieren uit Afrikaanse regenwoud te koop in ons land” (www.vrt.be, 3-10-2018).

Die 44 ton is ongetwijfeld slechts een fractie van het totaal.

In het artikel van de VRT wordt ook vermeld hoe een team van Pano voor één keer iets nuttigs deed door zwarte undercovermedewerkers te laten vaststellen hoe gemakkelijk het was in de Congolese wijk Matonge in Brussel broussevlees te kopen. Meestal is dat vlees van bavianen of andere apen, maar ook van schubdieren, antilopen, krokodillen en andere reptielen. De smokkelaars worden vrijwel nooit gestraft. Nochtans kan dit vlees de virussen van apenpokken en ebola bevatten. Bij dat soort pokken is het sterftecijfer ongeveer 10 procent. Dik drie keer meer dan bij corona. En ebola is nog veel dodelijker. Maar tot nu toe deed de overheid… gewoon niets.

Mondiaal corona Als de duizenden doden van de coronacrisis zijn begraven, kunnen we natuurlijk proberen de oude draad weer op te nemen, met een paar kleine aanpassingen in de marge: wat meer controles op de import van broussevlees, grotere voorraden mondmaskers, een quarantaineplan dat op voorhand wordt opgesteld en nog meer van die nuttige en noodzakelijke maatregelen. Maar dat zal een volgende pandemie uit China of Afrika niet tegenhouden.

We moeten inzien dat het heel systeem van mondialisering, van een grote wereld zonder grenzen waarin iedereen zomaar over en weer vliegt, reist en emigreert van het ene continent naar het andere, waarin goederen, broussevlees, illegalen, virussen, Chinese spyware en fundamentalisten overal ongehinderd binnengelaten worden, dat die wereld geen paradijs van vrijheid en openheid is, maar een nachtmerrie-achtige jungle, waarin niemand nog veilig is. Een jungle vol ziekten, drugs, terrorisme en criminaliteit. Laat ons er opnieuw een kleinere wereld van maken, met nationale staten op mensenmaat, met zorgvuldig bewaakte, gecontroleerde en verdedigde grenzen.

Zal dat de internationale handel vertragen?

Natuurlijk. Controles zijn duur en tijdrovend.

Maar dat weegt niet op tegen de rampen die men daarmee kan voorkomen. Als men niet álle bagage en álle vliegtuigpassagiers

uit corona-, ebola- of andere gebieden kan controleren, sluit dan het luchtruim voor zo’n vluchten. Of laat slechts zoveel vluchten toe dat men wél iedereen kan controleren. Als je in een haven maar duizend containers kunt controleren, laat er dan geen tienduizend toe.

Nee, een wereld zonder grenzen is in alle opzichten een rampzalig idee. Al even rampzalig als het Europa zonder binnengrenzen, dat gedurende de eerste weken van de corona-pandemie als een Titanic zonder tussenschotten was. Pas toen de nationale regeringen - veel te laat - ontwaakten uit de utopie van een Europa zonder binnengrenzen, hun grenzen dichtgooiden en quarantainemaatregelen invoerden, pas toen kon de strijd tegen het coronavirus echt beginnen.

Weg uit de utopie Is dit een pleidooi voor isolationisme? Nee, toch niet. Ik geloof in vrijhandel, zoals ik ook geloof dat mijn auto mijn vrijheid is. Ik geloof in gecontroleerde vrijhandel, zoals ik ook geloof in autokeuringen, rij-examens en rationele verkeersreglementen. Anders krijg je geen vrijheid, maar anarchie. Die controles moeten geen voorwendsel worden om buitenlandse concurrenten af te straffen. Ze moeten dienen om drugs, fundamentalisten, criminelen, terroristen en ziekten buiten de deur te houden.

En als we daarvoor moeten betalen met wat minder economische groei… het zij zo. Als het werkt, zal het de moeite waard zijn.

Laat ons één les trekken uit de coronacatastrofe, uit de mosliminvasie van 2015, uit de sluipende machtsgreep van China, uit de verengelsing van onze universiteiten, uit de “omvolking” of uit het feit dat we mondmaskers besteld hebben bij onze eeuwenoude Turkse vijanden… Hoe verschillend die verschijnselen ook zijn, ze zijn allemaal gevolgen van de supranationale, mondialistische illusie van één wereld zonder grenzen, zonder vijanden. Laat ons die utopie eindelijk overboord gooien. De wereld is verdeeld, niet één. De wereld zit vol ziekten, vol vijanden, vol barbaren en potentiële plunderaars die het op onze welvaart gemunt hebben. Dat is de realiteit, al duizenden jaren lang. Zie dat onder ogen.

Trek er lessen uit. Word weer volwassen. Leef in de ware wereld, niet in een droomland van leugens en illusies.

PAUL BÄUMER

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F ANKERSTRAAT 7 HASSELT 35003500 HASSELT 011 223 253 EN011 011 223 273 253 272 MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

12 Cultuur

19 MAART 2020

GESCHIEDENIS

Richard Leeuwenhart (2) Richard (uitspreken op zijn Frans), koning van Engeland, hertog en graaf van de helft van Frankrijk, is het slachtoffer van het grootste middeleeuwse afpersingsschandaal.

Graftombe van Richard Leeuwenhart in de kathedraal van Rouen in Frankrijk In 1191 veroveren Richard en zijn Franse evenknie Philippe-Auguste Acre (later Saint-Jean-d’Acre en vandaag Akko in Israël). Tijdens die campagne sterft de kinderloze Vlaamse graaf Filips van de Elzas aan de pest. De Franse koning wil absoluut de opvolger van zijn machtigste leenman (na Richard) aanstellen en vertrekt spoorslags naar huis. Hij kent Richard goed genoeg om te weten dat die toch blijft en zal proberen Jeruzalem te heroveren voor het christendom.

Een mislukte kruistocht Richard heeft één groot probleem. Hij heeft 2.700 mohammedaanse soldaten gevangen genomen en eist dat de Egyptische sultan Salah ad-Din een flinke lap grond rond Acre afstaat in ruil voor hun leven. De onderhandelingen slepen aan en Richard is niet erg geduldig.

Hij wantrouwt de te vroeg vertrokken Franse koning en hij weet dat zijn leger door ziekte en het harde klimaat kleiner wordt. Hij gebruikt de methode die hij in zijn eigen Aquitanië voor opstandelingen reserveerde en laat alle gevangenen onthoofden. Het is een schanddaad die weldra zowel in het hele Midden-Oosten als in het christendom bekend is. Maar de mohammedaanse heersers en soldaten onthouden dat die Europese koning in niets qua wreedheid voor hen onderdoet.

Die reputatie helpt Richard als hij naar het Zuiden trekt en het leger van de Koerd (Salah adDin is geen Arabier) verslaat.

De kruisvaarders verschijnen tot op 15 kilometer van Jeruzalem, dat nauwelijks verdedigd is. Maar het weer is zeer slecht en Richard vreest dat hij de stad niet kan verdedigen als de sultan met een groot ontzettingsleger verschijnt en hij trekt zich terug naar de kust. Traditiegetrouw ruziën de kruisvaarders.

De plaatsvervanger van de Franse koning en de bevelhebber van de Franse kruisvaarders

saboteert voortdurend de strategie van Richard. De Engelse koning krijgt daarenboven brieven die hem meedelen dat zijn jongste broer Jean sans Terre aan het intrigeren is met de Franse koning om Richard te onttronen.

Hij sluit een wapenstilstand voor drie jaar met de Egyptische sultan. De christenen mogen weer ongehinderd de stad bezoeken, maar de koning ziet Jeruzalem alleen uit de verte aan en hij scheept zich in met een klein gezelschap.

Gevangenschap en afpersing Na een schipbreuk landt hij niet ver van de huidige Italiaans/Sloveense grens en hij kan niet anders dan via moeilijke landwegen naar huis trekken.

Niet ver van Wenen logeert hij in een herberg en stuurt een van zijn gezellen erop uit om geld te wisselen. Die wordt herkend door een dienaar van de hertog van Oostenrijk, die de vernedering op de muren van Acre niet vergeten is. Hij neemt Richard gevangen en eist losgeld. Ook in de middeleeuwen is er communicatie en de gijzeling verwekt sensatie in Europa: een koning in vredestijd, en daarenboven een kruisvaarder, gevangen nemen, is nog nooit gezien. Prompt excommuniceert de paus die hertog. Tijdens zijn gevangenschap houdt Richard zich bezig met poëzie en muziek en uit die tijd dateert een nog bestaand authentiek gedicht over zijn eenzaamheid en het gevoel dat zijn familie hem in de steek laat. Hij schrijft het zowel in het Provençaals als in het Frans. Na een paar maand begrijpt de koning dat er meer achter zijn gijzeling zit als hij een nieuwe gevangenis krijgt. Hij is nu de gevangene van de Duitse keizer, die met de Oostenrijker een akkoord sluit om het losgeld te verdelen. Keizer Hendrik VI (vader van Frederik II, zie ’t Pallieterke van 5 maart) heeft geld nodig om Sicilië te veroveren.

Het gevraagde losgeld bedraagt ongeveer 40.000 kilogram zilver. Dat is minstens twee keer het jaarlijks inkomen van Richard uit zijn enorme domeinen. Moeder Aliénor perst Engeland uit met zware belastingen.

De adel en de hoge burgerij moeten tot 25 procent van de waarde van hun eigendommen betalen. Inmiddels verspreidt jongste broer Jean geruchten als zou de koning niet meer leven en hij aast op de troon, want eerste opvolger Arthur (de zoon van een overleden broer) is maar zeven. De eerste van 23

wagens met zilver vertrekken naar het vasteland als de keizer een bod krijgt van de Franse koning en Jean om Richard zo lang mogelijk in de nor te houden en Jean een kans te geven.

De keizer eist prompt nog eens extra 10 ton zilver en een vernederende ceremonie, waarbij Richard hem als leenheer van Engeland erkent. De koning kan niet anders dan toestemmen, al denkt hij er niet aan die laatste belofte te houden, want de paus heeft ook de keizer geëxcommuniceerd. Hendrik heeft nu het geld voor zijn Siciliaanse veldtocht en na 14 maanden wordt Richard in vrijheid gesteld. Philippe-Auguste zendt Jean de boodschap: ”De duivel is los.”

Standbeeld voor het Britse parlement Richard komt in Engeland aan en laat zich opnieuw kronen om de schandvlek van zijn gevangenschap uit te vegen. Hij trekt Jean bij de oren en verklaart dat zijn broer nog een kind is. Dat kind is zevenentwintig. Meer nog, hij stelt Jean tot zijn officiële opvolger aan ten nadele van die zevenjarige Arthur. Dan verlaat Richard Engeland om oorlog te voeren tegen de Franse koning, die grote delen van Normandië en andere domeinen veroverd heeft tijdens Richards afwezigheid. Op vier jaar tijd herovert de Engelse koning alles. Richard is niet alleen de bouwheer, maar ook de architect van een van de beroemdste kastelen uit de middeleeuwen: het Château Gaillard dat de Seine bewaakt 100 kilometer boven Parijs.

In 1199 komt een van zijn leenmannen in opstand en Richard belegert diens kleine kasteel.

Onvoorzichtig zoals altijd waagt hij zich te dicht bij de muren en krijgt een kruisboogpijl in zijn schouder die gangreen veroorzaakt. Hij sterft in de armen van zijn moeder, 41 jaar oud. Jean wordt koning, laat neef Arthur vermoorden en slaagt erin door zijn verkeerde politiek drie vierde van zijn enorme Franse bezittingen - waaronder Normandië - aan de Franse koning te verliezen. Richard is dood, maar zijn reputatie als de dapperste middeleeuwse koning blijft bestaan.

In 1851 laat het Britse parlement een ruiterstandbeeld plaatsen voor het eigen paleis van Westminster. Ieder televisieverslag over een belangrijke zitting begint meestal met een beeld van die legendarische koning, die in tien jaar regering exact acht maanden op Engelse bodem verbleef en geen woord Engels sprak.

JAN NECKERS

De Tweede Boerenoorlog

Buigen of barsten?

In 1899 kwamen in zuidelijk Afrika de Boerenrepublieken Transvaal en Oranje-Vrijstaat in aanvaring met het machtige Britse imperium dat zijn machtspositie in dat deel van Afrika probeerde te versterken. Vooral toen er in de Boerenrepublieken grondstoffen als goud en diamant ontdekt werden, werd de machtsdrang van de Britten (vooral van de zijde van industriëlen en allerhande avonturiers) meer en meer opdringerig.

Beide republieken weigerden echter te buigen voor de Britse eisen. Het gevolg was oorlog.

Aan de vooravond van de oorlog waren er in Zuid-Afrika te weinig Britse troepen aanwezig om de Boeren effectief te kunnen bestrijden. Vooraleer de imperiale versterkingen ter plekke waren, behaalden de Boerencommando’s een reeks grootse overwinningen op de Britten. In tegenstelling tot de Britse beroepssoldaten bestond het Boerenleger uit vrijwillige militietroepen. De Boeren hadden daarnaast enkele grote voordelen. Zij kenden het terrein waar gevochten werd als hun eigen broekzak, bezaten betere wapens (het Duitse Mausergeweer), waren gemotiveerder en waren heel flexibel in hun operaties.

De Boeren vielen in het begin doelen aan die buiten hun republieken lagen. Dat waren Mafeking, Kimberley, Ladysmith en het noorden van de Kaapkolonie. Het lukte hen echter niet om deze drie steden in te nemen. In de eerste plaats was dat te wijten aan onvoldoende belegeringsartillerie. Nog in december 1899 sloegen ze met succes Britse aanvallen af bij Stormberg, Magersfontein en Colenso.

Guerrillaoorlog Naarmate de oorlog duurde, kwamen er meer en meer troepenversterkingen voor de Britten aan. Tegenover dat aanzwellend Britse leger dienden de Boerenleiders (Botha, De Wet, Herzog, Steyn, Smuts,…) hun strategie aan te passen. Zij zagen af van grotere troepenverplaatsingen en belegeringen en legden zich toe op een guerrillaoorlog waarbij ze met kleinere gevechtsgroepen vlug en onverwacht toesloegen. Heel wat Britse eenheden werden het slachtoffer van deze nieuwe gevechtstechniek. Dat de oorlog zolang duurde, lag grotendeels aan het feit dat er gevochten werd op een oneindig omvangrijk terrein. Het stelde de Boerencommando’s in de gelegenheid om zich tot het uiterste te verzetten en vervolgens aan achtervolging te ontsnappen.

Om terug te slaan, ging het Britse bevel, waarvan generaal Kitchener de meest beruchte was, over tot de tactiek van de verbrande aarde. Vrouwen, kinderen en ouderen werden daar-

bij in concentratiekampen (door auteur Paul Schulten consequent ‘interneringskampen’ genoemd) opgesloten en grotendeels aan hun lot overgelaten. Zo’n 116.000 blanken werden naar deze kampen gedeporteerd. Hiervan overleden er 27.927, waarvan 26.257 vrouwen en kinderen. Zij bezweken vooral aan ziektes en ondervoeding.

Bittereinders De verontwaardiging hierover was enorm. Ook in Europa. Het regende protesten bij de Britse regering, maar buiten deze protesten kregen de Boeren nauwelijks daadwerkelijke steun, tenzij wat wapens van de Duitsers via hun aangrenzende kolonie Zuidwest-Afrika (het huidige Namibië).

In de loop van de oorlog groeiden in de republieken de tegenstellingen tussen enerzijds zij die tot het uiterste wilden gaan in hun verdediging van de eigen onafhankelijkheid. Zij werden de ‘bittereinders’ (Steyn en De Wet) genoemd. Aan de andere zijde bevonden zich de realisten die beseften dat zij de oorlog niet konden winnen en met de Britten dienden te onderhandelen, de ‘hendsoppers’ (Botha en Smuts).

Op 31 mei 1902 werd de Vrede van Vereeniging ondertekend.

De twee Boerenrepublieken konden grotendeels hun autonomie bewaren, maar dienden de Britse kroon als hun soeverein te erkennen. Zij werden in het Britse imperium opgenomen.

Tussen de overwonnen Boeren ontstond een bittere politieke strijd die pas in 1948 zou luwen.

Toen kregen de harde nationalisten met D.F. Malan als minister-president het politieke heft in handen en werd de apartheid ingevoerd.

De gewezen Nederlandse beroepsmilitair Kees Schulten schreef een prima overzichtelijk boek over deze eerste lange oorlog tussen blanken onderling op Afrikaanse bodem. Met eindnoten, bibliografie en register.

PIETER JAN VERSTRAETE Kees Schulten, “Buigen of barsten: de Tweede Boerenoorlog, 1899-1902”, Soesterberg, uitg. Aspekt, 2020. Ill., 220 blz. Gen., 19,95 euro, ISBN 978 94 6338 794 1

Actueel

19 MAART 2020

13

Fundamentalisten in Maleisische regering In Maleisië is een nieuwe regering gevormd, waarvan ook de fundamentalistische partij PAS deel uitmaakt. Het is een nieuwe en gevaarlijke stap in het langzame proces van islamisering van het land. Een proces dat nog explosiever is doordat het gepaard gaat met het brute racisme van de etnische Maleiers tegen de Chinese en Indische minderheden die andere religies belijden. Maleisië is een heel ander land dan Vlaanderen, maar toch zijn er onrustwekkende parallellen met onze situatie… “Maleisisch” verwijst naar de staat en de nationaliteit. De Maleisiërs zijn verdeeld in drie etnisch-culturele groepen: Chinezen, Indiërs en Maleiers, de oorspronkelijke bevolking.

Officieel zijn 62 procent van de Maleisiërs moslims, maar dat is klaarblijkelijk genoeg om de islam tot staatsgodsdienst uit te roepen. Op papier zijn alle etnische Maleiers ook automatisch moslims, maar niemand gelooft dat. Daarnaast zijn er 20 procent Chinezen en 6 procent Indiërs. De meeste Chinezen in Maleisië zijn boeddhisten, en de meeste Indiërs hindoes, maar in beide

groepen zijn er ook christelijke minderheden. Minderheden binnen een minderheid.

Een keurig land Meer dan dertig jaar geleden maakte ik op mijn eentje een rondreis doorheen Maleisië. Na de vuiligheid en de armoede die ik kort tevoren in China had gezien, leek Maleisië mij een vriendelijk, beschaafd, goed

georganiseerd land, met nette straten. Zelfs in de dorpen zag ik nergens de smerigheid die zoveel landen in de Derde Wereld ontsiert. Ik wist dat de oorspronkelijke bewoners Maleiers waren, maar het was duidelijk dat het land draaiende werd gehouden door Chinezen en Indiërs. Mijn indruk was dat heel het land in enkele jaren tijd opnieuw door het oerwoud overwoekerd zou worden als het aan de islamitische Maleiers werd overgelaten.

Bijna iedereen sprak over hen zoals wij over de Walen of de islamitische ‘jongeren’ spreken: ze parasiteren op ons, ze zijn lui, ze werken niet, ge kunt niet op hen rekenen.

Dat zou bevestigd worden door mijn ervaringen met gidsen, chauffeurs, hotelpersoneel. Er was nog iets dat aan de Walen en de ‘jongeren’ herinnerde: “We moeten altijd meer betalen om hen koest te houden. Maar zolang we daarmee de vrede kunnen afkopen.” Die uitspraak hoorde ik ettelijke keren, in verschillende vormen.

Vrijwel iedereen maakte zich toen al zorgen over de groeiende invloed van de islam, maar dat leek toch vooral een probleem op lange termijn. Voorlopig ging alles nog zijn oude gangetje. “Het zal onze tijd nog wel duren.” Maar nu, drie decennia later, lijkt het einde van “onze tijd”, de tijd van de beschaving, met rasse schreden te naderen.

Beloning voor pogrom

Ook Zuid-Afrika probeert corona te stoppen Wie op zondag 15 maart heeft geluisterd naar de ‘coronaboodschap’ van president Cyril Ramaphosa tot de natie, zou de indruk kunnen hebben dat Zuid-Afrike het coronavirus probeert te stoppen. Met een lange lijst van welgeteld 19 voorzorgsmaatregelen hoopt de ANC-president de pandemie, die ook in Zuid-Afrika al mensen heeft getroffen, een halt toe te roepen.

Dodelijke slachtoffers waren er nog niet, maar Ramaphosa vond 61 besmettingen, waarvan een ter plaatse overgedragen, ernstig genoeg om een buitengewone reactie te rechtvaardigen, ook al wegens de alarmerende snelheid waarmee het virus zich wereldwijd verspreidt. Daarom heeft zijn kabinet Covid-19 tot nationale ramp verklaard en de bevolking in kennis gesteld van voornoemde richtlijnen om de besmetting zoveel mogelijk af te remmen. De burgers wordt een reisverbod opgelegd naar Italië, Iran, Zuid-Korea, de VS, Spanje, het Verenigd Koninkrijk en China, en visums voor reizigers uit die landen worden per direct ingetrokken. Zuid-Afrikanen wordt tot nader order afgeraden naar landen van de EU op reis te gaan. Van de 53 Zuid-Afrikaanse grensposten worden er 35 gesloten en van de acht havengrenzen gaan er ook twee dicht. Voor de ziekenhuizen zal meer personeel worden aangeworven en hetzelfde geldt voor personeel dat moet instaan voor controle van mensen die in contact zijn geweest met mogelijke dragers van het virus.

Moeten mensenrechten wijken voor corona en andere vragen Behalve de goede raad om hun handen geregeld minstens 20 seconden te wassen met water en zeep en dat ze in hun ‘elleboog’ moeten niezen, geeft de grote baas zijn landgenoten ook mee dat een nationale beheerraad, onder zijn leiding, minstens drie keer per week zal vergaderen om de reactie op de verspreiding van het virus te sturen en te coördineren. Hij toont zich ook beducht voor de invloed van het coronavirus op toerisme en economie. Heel begrijpelijk, want op nog méér achteruitgang op die domeinen zit de krasselende regenboognatie allicht niet te wachten en haar president

in zijn wankelende zetel nog minder.

Zoals aanvankelijk ook bij ons en in andere EU-lidstaten, worden in Ramaphosa’s lijst van verboden ook samenscholingen van meer dan 100 mensen voorlopig niet meer toegelaten. Opvallend lijkt mij wel dat er ook melding wordt gemaakt van de jaarlijkse herdenking van de opstand van Sharpeville op 21 maart 1960, waarbij door de politie 69 zwarten werden doodgeschoten. De datum van die totaal uit de hand gelopen opstand tegen de ‘pasjeswet’ is door het nieuwe bewind in Zuid-Afrika uitgeroepen tot nationale feestdag onder de naam ‘Mensenrechtendag’. Ter herinnering van onze lezers: eerste minister was toen dr. Hendrik Verwoerd. Het zal dus in 2020, de zestigste verjaardag van Sharpeville, de eerste keer zijn dat er in het ‘nieuwe Zuid-Afrika’ geen mensenrechten gevierd zullen worden, omdat er, om het gevleugelde vers van Jan Celliers te parafraseren “n ander stryd te stry” is.

Ook over die mensenrechtendag wordt er in dit jaar 2020 trouwens nog steeds een woordenstrijd geleverd. Er worden wel eens vergelijkingen gemaakt tussen het bloedbad van Sharpeville, onder het ‘verdrukkende bewind’ van Verwoerd en het ‘harde optreden’ van de ordediensten, onder het ‘democratische bewind’ van het ANC, tegen de stakende mijnwerkers van de Marikana platinamijn in 2012, waarbij 34 werkers werden doodgeschoten. En wanneer, wordt er ook wel eens in het Afrikaans gevraagd, een ‘Menseregtedag’ ter herdenking van die meer dan 3.000 slachtoffers van die verschrikkelijke ‘plaasmoorde’, die ook in 2020 in alle wreedheid voortgaan, week na week? Wanneer, meneer de president, wanneer?

HECTOR VAN OEVELEN

Dat “koest houden” heeft alles te maken met de “rassenrellen” van 1969, die waren ontketend door islamitische Maleiers die moordden, plunderden en branden stichtten in Chinese wijken. De eerste uren waren alle dodelijke slachtoffers Chinezen. Na korte tijd brachten de Chinezen en ook de Indiërs gewapende zelfverdedigingsgroepen op de been. Sommigen hadden de bui al zien hangen en zij hadden zich voorbereid, onder andere door wapens te verzamelen.

Dank zij die verstandige voorzorgmaatregelen werden ze niet allemaal afgeslacht.

Ze konden terugvechten. Pas toen vielen er ook doden aan de kant van de Maleiers.

En toen… stuurde de regering islamitische legereenheden om “het geweld te beteugelen”. Maar die schoten dikwijls ook naar hartenlust op Chinezen, zelfs als die gewoon in de deuropening van hun winkel stonden.

Of zelfs in hun winkel.

In totaal werden volgens officiële cijfers 25 Maleiers en 145 Chinezen gedood. Westerse diplomaten schatten het aantal gedode Chinezen op 600. De politieke nasleep van die “rassenrellen” - in werkelijkheid islamitische pogroms - zou voor de hedendaagse blanke Amerikanen en Europeanen heel herkenbaar zijn: de moordende moslims werden beloond met een grootschalige “affirmative action” die hen moest helpen hun achterstand op de Chinezen en de Indiërs in te halen. Niemand zegde natuurlijk hardop dat de achterstand te wijten was aan hun eigen gebrek aan ijver, initiatief, studie-

geest en aan de onwil om zich ook seculiere kennis eigen te maken. Dezelfde oorzaken die de achterstand van islamitische bevolkingsgroepen in de rest van de wereld verklaren. Die “affirmative action” kwam in praktijk ook neer op een massale transfer van geld dat verdiend was door hard werkende Chinezen en Indiërs naar Maleiers die… iets minder ijverig en verstandig waren. Ik druk mij zoals altijd heel voorzichtig en gematigd uit, UNIA leest misschien mee.

Verder kregen de moslims ook een voorkeursbehandeling bij het toelatingsbeleid van universiteiten en zelfs kortingen (!) bij de aankoop van auto’s en onroerend goed.

Naast de “affirmative action” was er nog een andere factor die zorgde voor een voortdurende versterking van de islamitische macht, en dat was dit keer niet immigratie. Het percentage moslims in Maleisië steeg de voorbije dertig jaar ononderbroken doordat de Maleiers op één punt wel ijveriger zijn dan de Indiërs en de Chinezen: ze hebben een veel hoger geboortecijfer.

Maleisië is een federaal land, maar in de ene deelstaat na de andere kwamen moslimmeerderheden aan de macht en dat had langzaam, maar onstuitbaar ook zijn invloed op federaal niveau. De islam, die in Maleisië traditioneel heel losjes werd toepast, werd machtiger, strenger en bekrompener. De islamitische greep op politiek, wetgeving en justitie werd sterker.

Geselingen en doodstraffen De deelname van de partij PAS, de Pan-Malaysian Islamic Party, aan de federale regering opent angstwekkende perspectieven. Die partij ijvert al sinds jaren openlijk voor de invoering van de sharia. De nieuwe regering was nog maar één dag geïnstalleerd of leden van PAS publiceerden op Facebook al een lijst met tweeëntwintig eisen die recht uit het programma van de Taliban hadden kunnen komen. Geen disco’s meer, geen ‘sexy’ kledij voor vrouwen - wat dat ook mag betekenen -, alleen nog films met islamitische thema’s, arrestatie en geseling van transgenders en holebi’s… Ze eisen een verbod op alcoholverkoop, iets waar ook vele moslims daar heimelijk op zullen vloeken, en de doodstraf voor dronkenschap achter het stuur. Hopelijk brengt dat de Groenen niet op ideeën.

Momenteel wordt het Malay, de moedertaal van de etnische Maleiers, zowel in ons Latijns alfabet geschreven als in het Arabische, maar PAS wil het Latijnse verbieden.

En dan is er natuurlijk de eis RUU 355 goed te keuren, een wetsvoorstel dat PAS al in 2016 heeft ingediend en dat de bedoeling heeft de macht van de shariarechtbanken aanzienlijk uit te breiden. Tot nu toe werd RUU 355 altijd weggestemd. Maar tot nu toe was PAS nog geen regeringspartij. Nu wel.

En zonder PAS heeft de huidige coalitie geen meerderheid meer…

PAUL BÄUMER

Geweld tegen rechts flakkert op

In de nacht van maandag 9 op 10 maart werd in Berlijn de auto van Europees parlementslid en AfD-deelstaatvoorzitter Nicolaus Fest in brand gestoken. De wagen stond in de wijk Charlottenburg in de onmiddellijke omgeving van een restaurant geparkeerd.

Rond 2 uur ’s morgens ontdekten voorbijgangers het brandende voertuig.

De veiligheidsdiensten gaan uit van een politiek gemotiveerde aanslag. Nicolaus Fest, zoon van de bekende Duitse auteur Joachim Fest, is duidelijk: “De aanslag heeft alle kenmerken van een antifa-aanslag: achterbaks terrorisme van idioten. Maar het duidt ook aan waar de politieke verantwoordelijkheid hiervoor ligt: het rood-rood-groene stadsbestuur.

Want hun onwil om het links terrorisme aan te pakken, maakt van Berlijn een failed stad.”

Niet alleen Fest Maandelijks, wekelijk, ja zelfs dagelijks is AfD het slachtoffer van geweld.

In diezelfde nacht werd ook Gottfried Curio, lid van de Berlijnse stadssenaat,

aangepakt. Zijn woonhuis in Berlijn werd met verfflessen en glasscherven beschadigd. Op het linksextreme Internetportaal publiceerden de vermoedelijke daders een nota waarin ze zich als daders bekenden. Ze beschuldigden Curio ervan in zijn toespraken racisme uit te lokken en zo de daders van Hanau te hebben gemotiveerd.

Een week daarvoor moest de auto van de AfD-voorzitter van de deelstaat Sachsen, Tino Chrupalla, er al aan geloven. In een verder verleden werden de voertuigen van de plaatsvervangende AfD-voorzitter, Beatrix von Storch, in Berlijn en van Uwe Junge, voorzitter in de deelstaat Rheinland-Pfalz, in Mertloch in brand gestoken. In 2016 moest Frauke Petry al iets dergelijks meemaken in Leipzig. PIET VAN NIEUWVLIET

14

Brieven

19 MAART 2020 VAN ONZE HOFDICHTER

Theater met kater Aan Jan met de pet, in weglopende stembuszaken Besef jij, Jan, hoe weinig politici maar om je malen, hoe weinig zij maar uit hun Wetstraatkannen willen halen?

Zij zeggen Vlaming, maar zij denken steevast aan de Walen aan wie zij uit jouw zak miljarden eurootjes betalen.

Ze kijken dan verwonderd op, Jan, als jij van hen gaat lopen.

Zij weten daar, zo zeggen zij, geen touw aan vast te knopen.

Waarom op zoek gaan, klinkt hun vraag, naar andere biotopen.

Waarom adieu aan Vlaanderen vrij, de weg ligt breeduit open!

Die geldstroom naar beneden, Jan, die zal niet eeuwig stromen.

Aan álle kwade dromen, Jan, moet eens een einde komen.

Geloof erin en eens zal je het bos zien door de bomen, al valt er dan wellicht geen Vlaamse cent meer af te romen.

TYPISCH BELGISCH

XPO MONET

Pallieterke, De persconferentie van premier Wilmès, daarbij geflankeerd door Vlaams Minister-President Jambon en Waals Minister-President Di Rupo, in verband met het corona virus die te zien was op de VRT gebeurde hoofdzakelijk in het Frans, met tussendoor een paar stuntelige zinnen in het Nederlands.

Eens te meer zo in de stijl van “Et pour les Flamands la même chose”. Een Vlaamse Openbare Omroep die naam waardig zou op zijn minst naar de kijkers toe de bedenking hebben mogen maken dat dit in tijden van Corona eigenlijk niet kan, zeker als men weet dat het merendeel van de besmettingen zich situeert in ons landsdeel. Vlaanderen is op Belgisch niveau eens te meer respectloos behandeld.

Maar ook Minister-President Jambon liet begaan, hij zat erbij en keek ernaar. Kwam daar nog bij dat Vlaanderen, bij monde van zijn Minister-President, de scholen open wou houden, maar dat Wallonië daarentegen de scholen wou sluiten, zich vooral baserend op wat er in Frankrijk was beslist.Want Frankrijk blijft voor de Walen hoe dan ook nog altijd het beloofde land.

Dat Vlaanderen van haar kant kon inroepen dat Nederland zijn scholen niet zou sluiten was blijkbaar niet relevant. Vlaanderen is, als het erop aan komt, zelfs met de partij van Bart De Wever mede aan het roer, te zwak en te soft om zijn eisen kracht bij te zetten en dus haalt Wallonië meestal de buit binnen. Hetgeen blijkbaar ook in dit geval is gebeurd.

Naar het schijnt zijn er op dit ogenblik besprekingen aan de gang tussen de N-VA en de PS om een soort coronacoalitie te vormen teneinde een noodregering op de been te brengen. Ik heb er geen goed oog in. Gaat Vlaanderen eens te meer overstag gaan en het gelag betalen?

Willy Van der Meulen - Ternat

Pallieterke, Ik ben naar de tentoonstelling Expo Monet in Brussel geweest. De moeite waard. Aangenaam verrast door vriendelijk personeel dat (behalve één jongedame) oprecht vriendelijk bleef toen we Nederlands spraken en ons ook antwoordde in goed Nederlands. We zijn anders gewoon in Brussel...

Maar toch een negatief punt. De vertaler van dienst presteerde bij sommige Nederlandse teksten nog slechter dan Google translate... We hebben er maar eens goed mee gelachen om onze uitstap niet te verpesten, maar eigenlijk is het triestig en straf voor zo’n tentoonstelling.

Claudia – Overijse

CORONACRISIS Pallieterke, De coronacrisis grijpt vliegensvlug om zich heen. Italië sluit alle publieke gelegenheden, uitgezonderd grootwarenhuizen en apotheken.

Wat een verschil met dit apenland, waar scholieren tot onlangs nog lustig op vakantie konden gaan en sommigen besmet terugkwamen.

Geen probleem voor blauwe Maggie. Goed een week geleden vond ze dat ze het probleem in de hand had. Er waren genoeg bedden vrij (sic). Ze vergat erbij te vermelden dat er ook voldoende graven op het kerkhof en plaatsen in de crematoria ter beschikking zijn. Wat een onkunde! En dat voor een dokter. Ik zou het aantal overtollige doden niet op mijn geweten willen hebben.

Eugeen S’heeren - Sint-Truiden

Kruisende woorden oplossing 1205

A B C D E F G H I J K L

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 M I

N D E R V A L

I

D E

O R A A L X T F F X O N N A A R S T

I G X K O G

O N S X T

X H O E R A

I

N X T U X V L A M I

N G

U N E S C O X N E E X E C E X M I

L

L

L U L U X

I

X S A X F E

I G R A M

E S X M I

X U T X A A N

O G A M X Z W A A R S T S A B

I

N E X N A T

I

E

E T T E R E N X P E E N

CD&V Beste Pallieter, De laatste tijd werd ik aangenaam verrast door de houding van CD&V naar de regeringsvorming toe. De tjsevenpartij kennende, vreesde ik dat ze aan de druk zouden toegeven om een niet gewenste en linkse zogenaamde Vivaldi-regering te vormen.

Mogen wij Vlamingen - als bank voor het apenland België - nog eisen om een meerderheid te hebben in de regering? En ja, er moeten gigantische problemen opgelost worden, maar telkens weer zijn het de verliezende partijen die het domme volk willen terechtwijzen in hun keuze. De kiezer schudt zogezegd de kaarten, maar de verliezers/betweters bepalen wat er gebeurt in dit land. Wij, moeten immers heropgevoed worden en denken zoals zij denken. Ik weiger om me te laten herprogrammeren en wens enkel dat de politieke elite eens nadenkt. Ga naar 3 onafhankelijke delen.

Vlaanderen zorgt voor zichzelf, evenals Wallonië en het Duitstalig landsdeel en laat Brussel (shit) kiezen waar ze bij willen horen. En schaf die overbodige kost van een regionale regering af. Dus België kan blijven bestaan, door ieder zijn eigen beleid te laten voeren.

LDJ -Bornem

‘Patience’, Jan, zo heet de wieg waarin ’t Belgiekske is geboren en de meerderheid morgen steeds weer gratis wordt geschoren, omdat ze zich uit staatsraison steeds weer laat ringeloren of is het door die tricolore watjes in hun oren?

Jouw Vlaamse leiders, Jan, zij doopten wijn wel eens met water.

Dat ’t vocht naar water smaakte, dat beseften zij pas later.

Zozeer begaan zijn zij met ’t eigen politiek theater dat zij ’t miauwen niet eens horen van hun eigen kater.

HECTOR VAN OEVELEN

DICTATUUR

LE COUP MAGNETTE

Pallieterke, “En een coalitie zonder Vlaamse meerderheid hoeft niet gevaarlijk te zijn, zoals de Vlaamse politieke correctheid dat vooropstelt”, schrijft Marc Reynebeau in De Standaard van 11 maart.

Ho, wacht even Marc, is het niet zo dat er proportioneel meer stemmen nodig zijn voor een Vlaams federaal parlementslid, dan voor een Waals? Dus in wezen zitten de Walen er oververtegenwoordigd.

En dan zou je hen nog meer macht toebedelen.

Is dat niet de dictatuur van de minderheid installeren?

Guy van Rysseghem – Lochristi

Pallieterke, Nieuwe bladzijde in de “Belgische” geschiedenis. Wat zondag gebeurde was een “coup” (een “putsch” zoals die zich enkel in Z.-Amerika voordoet), gepleegd door een verdeeld Wallonië (MR vs. PS) om Vlaanderen buiten te sluiten, door degenen die zo erg van dit land zeggen te houden. Volmachtenregering? Hoeft toch niet? Niet 1 Vlaming heeft ooit verhinderd dat 'dringende en noodzakelijke' maatregelen getroffen werden. Ondanks dat ze reeds 190 jaar geminacht worden door een minderheid uit het zuiden en een handjevol fanatieke francofiele Brusselaars (de meerderheid der Brusselaars is al lang niet meer francofoon). Dat alles ingevolge manipulaties van een leugenaar/bedrieger (met “Magnetische” aantrekkingskracht op diens Vlaams-hatende achterban). Hopelijk stemmen N-VA, CD&V en sp.a nooit in met dit gedrocht. En de koning: die verheugt zich reeds Vlamingenhaatster Wilmès als formateur te hebben aangesteld. Toch 1 punt dat mij positief stemt: de kans dat België van de wereldkaart verdwijnt, groeit. Ivo Van H amme - A ntwerpen

DE PANIEKZAAIERS Pallieterke, Als men denkt dat de experten, de politiekers en de media u goed voorlichten, dan vergist men zich. Er wordt niet medegedeeld hoeveel mensen besmet zijn door de huis-tuin-en-keukengriep en nog minder hoeveel overlijdens er zijn. In het griepseizoen 2018 waren er 1.700 overlijdens boven het statistisch gemiddelde. In de afgelopen maand zijn er 5 overlijdens gemeld - in dezelfde periode zijn er meer dan 25 doden gevallen in het verkeer. En dit zijn veelal jonge mensen. Over het aantal genezen patiënten ook geen cijfers.

Van Ranst opperde de mogelijkheid dat de besmettingen elke dag met een factor 2 zouden toenemen, indien dit de waarheid zou zijn, dan waren er vandaag reeds 100.000 besmettingen en morgen 200.000.Van Ranst ziet de bui al hangen. Zijn uitspraak van vorig weekend, “Ik maak me geen illusies, de guillotine staat al klaar”, zegt veel. Maar hij moet zich geen zorgen maken. We zijn hier niet in China.

Erwin Strobbe-Zellik

MIA: DE HOEK IN! Pallieterke, Mevrouw Doornaert schrijft in De Standaard van 5 maart 2020 een artikel, zoals steeds vakkundig onderbouwd. In “De Afspraak” projecteerde Bart Schols de titel en één alinea uit dit artikel. Deze alinea had weinig met de essentie van haar betoog te maken.

In het breder perspectief geplaatst van een opiniërend artikel, was deze uitzending een illustratie van haar stelling. De rector van de Universiteit Antwerpen en de benjamin van de ampersanders zijn het met haar niet eens. Dat is hun goed recht. Arrogant en uit de hoogte vonden ze het helaas nodig herrie te schoppen.

Ortwin R eymen – Holsbeek

Een lezersbrief insturen?

DE REGERINGSVORMING Pallieterke, Wie maakt de regering praktisch onmogelijk?

Magnette, de PS. Niet de CD&V of N-VA! Het dictaat van de PS komt erop neer de Vlaamse meerderheid aan de kant te schuiven. De onderdanigheid en kruiperigheid van onze (linkse?) Vlaamse media zijn ongehoord! Kritiek op de CD&V en N-VA, maar nergens een slecht woord over de PS! Waarom pakt men die partij niet eens aan, waarom wordt de PS niet belaagd zoals de CD&V? Waarom moet de CD&V zich prostitueren om aan de wensen en van een autoritair en arrogant individu tegemoet te komen? Waarom heeft de Koning noch De Wever noch Van Grieken op pad gestuurd? Moeten de Vlamingen op de buik gaan om een links programma van PS en Ecolo te ondergaan?

De druk op CD&V is echt wansmakelijk en de schuld van de impasse ook bij N-VA leggen is intellectueel oneerlijk!

Danny Bauwens – Erps Kwerps

STEUN

SCEPTR machtig nieuws BE39 7390 1640 4519 (BIC KREDBEBB)

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

Sport

19 MAART 2020

Onderschatte Urbain Braems Ik zal het hier niet hebben over het coronavirus....beloofd! Verleden week had ik het over Georges Kessler, de strengste trainer die ik ooit heb gehad. Deze week heb ik het over Urbain Braems, de zachtaardige, vaderlijke turnleraar uit Zottegem. Met deze twee tegenpolen behaalde ik enkele successen bij paarswit.

Ik werd kampioen en won de beker van België in 1972 met de Duitser. In 1974 werd het kampioenschap binnengehaald en in 1975 de beker van België met Urbain Braems.

Urbain was een onderschatte trainer.

Overal waar hij werkte, was hij succesvol.

Hij is in geen enkele club waar hij werkte ontslagen, zowel in het buitenland als in België. Braems is van opleiding licentiaat lichamelijke opvoeding. Hij stapte in het onderwijs en werd leerkracht. Heel zijn leven is hij blijven lesgeven, tien uur per week, zelfs toen hij trainer was van Anderlecht. Hij beschouwde dat als een zekerheid. Ik ontmoette hem tijdens het eerbetoon aan Robby Rensenbrink voor de thuismatch tegen Eupen.

Urbain heeft mij eens gered bij Anderlecht, toen Constant Vanden Stock mijn fratsen meer dan beu was. “Ja, dat was hier bij mij thuis. Jij moet tegen hem iets gezegd hebben wat hem niet erg aanstond. Hij zei: ‘Met die Van Binst kun je niets meer aanvangen, ik ga hem verkopen.’ Ik antwoord: ‘Allez president, ik vind hem juist goed. Misschien moet je hem opslag geven, dat zal hem extra motiveren!’ Daarmee ging hij dan wel akkoord…”

Wegwerpzakdoekjes voor Cruijff “Maar jij hebt mij ook eens gered. Door de tegenvallende prestaties van Enrique

Vilalba hadden we een midvoorprobleem. Ik heb je dan in de spits gezet en je scoorde direct twee doelpunten, thuis tegen Beerschot. Het waren toen best moeilijke tijden voor mij.”

Je had een speciale ontmoeting in Amsterdam? “Ik was trainer bij Cercle Brugge en ik had dringend een midvoor nodig. In een Hollands sportweekblad had ik gelezen dat Dick van Dijk, die samen met Johan Cruijff bij Ajax speelde, de Amsterdammers ging verlaten. Ik was aan zijn telefoonnummer en adres geraakt en had een afspraak met hem gemaakt. Wij hadden een goed gesprek en hij nodigde mij uit om mee te gaan naar de training, maar hij moest eerst een vriend ophalen.

Die vriend was Johan Cruijff, himself. Ik zat naast de chauffeur en op een zeker moment vroeg Cruijff mij: ‘Geef je me effe een sigaret, in het handschoenenvakje liggen er.’ Ik reikte hem een pakje aan.

‘Neen man, dat zijn wegwerpzakdoekjes,’ zei hij glimlachend...”

Waarom schrijf je geen boek Urbain?

“Ik had gemakkelijk een boek kunnen schrijven, maar over de helft van mijn verhalen mag niet gesproken worden.” (lacht)

Gille Van Binst Voormalig topvoetballer

15

ROSKAMMEN

Nu de lijst er is…

Profeten zijn we niet en een glazen bol bezitten we evenmin. Desondanks kon u op deze plaats in ons vorig nummer dit lezen: “Het is ver van zeker dat het coronavirus van het huidige lijstje afgelaste sportwedstrijden geen lijst zal maken om u tegen te zeggen. Zo ja valt in een moeite de vraag naar plaatsvervangende data weg.”

Die toen nog denkbeeldige lijst is vandaag, helaas, realiteit. En, nog vandaag, kan niemand voorspellen wanneer precies dat verdomde coronavirus de rode kaart krijgt en het wereldschouwtoneel moet verlaten.

Die simpele vaststelling belet niet dat de belangengroepen in en rond de professionele sport daar voorlopig te weinig rekening mee houden. Integendeel zoeken ze zich suf naar alternatieve data voor uitgestelde - zeg eerder gesneuvelde - manifestaties allerhande.

Het zou eenvoudiger en tegelijk realistischer zijn om zich neer te leggen bij het wijze gezegde “gedane zaken nemen geen keer”, rekening houdend met de onberekenbaarheid van het coronavirus. Mogelijk bakt het zijn biezen in april., maar voor hetzelfde geld zitten we er eind mei nog altijd mee opgescheept.

Om maar te zeggen dat alle huidige speculaties in topsportoperatie “redden wat nog te redden valt” weinig zinvol zijn. Internationale en nationale topsportkalenders zijn door op geldgewin beluste belangengroepen zo propvol gestompt, dat echte uitwijkmogelijkheden quasi ondenkbaar zijn. Zoals het voor al de daarvoor verantwoordelijken blijkbaar ondenkbaar was dat een onzichtbare vijand de doldraaiende poendans rond het professionele topsportcircus zowaar voor een tijd(je) kan stilleggen.

Onmogelijk? Onzin!

In die samenhang lijkt een verregaande pragmatische aanpak geen synoniem voor verregaande onzin. De wereld zal stellig rond zijn as blijven draaien in een jaar zonder Ronde van Vlaanderen, zonder Giro, zelfs zonder Tour de France, mocht het coronavirus ook tegen dan blijven weigeren om in te binden.

Toen we deze regels uit het klavier tikten, wisten we nog niet of het EK voetbal al dan

niet naar volgend jaar wordt doorgesluisd.

Dinsdag moest daar een ja of neen over vallen. Ja was nodig om de nationale competities proberen te redden.

Bij neen werd dat door volgepropte kalenders onmogelijk, aldus de clubleiders van de Pro League. Onmogelijk? Onzin! Tenzij men door de hoger vermelde pragmatische aanpak niet eens een vervangdatum zou kunnen vinden om de laatste speeldag van de reguliere competitie in 1A af te werken. En evenmin eentje vinden voor de terugmatch voor promotie naar 1A tussen OH Leuven en Beerschot, én voor de bekerfinale tussen Club Brugge en Antwerp.

Wat zou, behalve gebrek aan solidariteit tussen de clubs, de beslissing nog in de weg kunnen staan om na de slotdag van de reguliere competitie Club Brugge tot landskampioen te kronen, Europese tickets toe te kennen aan de clubs in verdere volgorde in de eindstand én aan de bekerwinnaar, terwijl de laatst geklasseerde degradeert? Wat in basket en volleybal kan, moet toch ook in het voetbal kunnen?

Theoretisch staat niks in de weg, in de praktijk duidelijk “eigen belang eerst”, zoals voor de clubbestuurders die uitstel van het EK willen. En vooral de daardoor gecreëerde ruimte om mogelijk het play-offgedoe nog te kunnen afhaspelen.

Niet voor de sportieve toegevoegde waarde ervan, wel voor het geldgewin, verzekerd door volle tribunes bij elke thuismatch in play-off 1 voor de zes bevoorrechte clubs.

Maar clubbesturen in Gent, Luik, Brugge, Charleroi, Antwerpen, Genk, Mechelen, mogelijk zelfs nog in Anderlecht mogen ons “verontwaardigd” tegenspreken. Terwijl ons voorstel om de naam reguliere competitie te veranderen in zwanscompetitie ernstig genomen kan worden.

Requiem voor een monument We kunnen met de ritoverwinning van Tiesj Benoot in Parijs-Nice en zijn tweede plaats in de eindrangschikking geen volle bladzijde vullen. Kunnen wel, maar dat gaan we niet doen. Ons aller Tiesj zal het moeten stellen met een welgemeend proficiat aan zijn adres. En over het trieste vervolgverhaal van SK Lokeren is al genoeg geschreven en gefantaseerd.

Laat voorzitter Louis De Vries zijn werk doen. Hij heeft al genoeg rond zijn oren. Dat komt ervan als ge verder wilt springen dan uw stok lang is. Dat er amper gekoerst en helemaal niet gevoetbald wordt, geeft ons de kans de cultuurbarbaren en pretbedervers te brandmerken die het aandurven Tribune II van de Bosuil te sluiten en op termijn tegen de vlakte te gooien. Zij verdienen het om met pek en veren verbannen te worden naar Siberië of een ander van God en klein Peerke verlaten oord.

Tribune II van de Bosuil Hoeveel generaties hebben op de gammele vooroorlogse banken niet gejuicht, gelachen en gezongen als hun ploeg, de woorden van het clublied indachtig, de vijand nog maar eens ten val bracht? Of in zak en as troost gezocht in een nabije kroeg als hun liefdevolle rode en witte kleuren halfstok hingen na een nederlaag. Als de bouwvallige houten banken konden spreken, dan zouden ze eindeloze verhalen kunnen vertellen over winst en verlies en de emoties die ermee gepaard gingen. Elke bank had zijn eigen historie. De komende generaties mogen dan in de watten worden gelegd met een luxueus zitje en meer van die comfortabele toestanden, ze weten niet wat ze gemist hebben. Wat er in de loop van de jaren te beleven viel op Tribune II valt amper te beschrijven. “Dat kunt ge van eender welke tribune zeggen” zullen sommigen tegenwerpen, alsof we schaamteloos aan het overdrijven zijn. Voor zoveel onwetendheid kunnen we alleen maar meelijwekkend de schouders ophalen.

De zevenennegentig jaar oude tribune dateert van 1923 en beleeft zijn laatste dagen als toevluchtsoord voor de harde kern, maar ook meer bezadigde Antwerpfans voelden er

zich thuis. We hadden het monument graag zijn honderdste verjaardag gegund. Dat zou uitbundig meegevierd zijn door de zesduizend die er een vaste stek hebben en er de voorhoede van ‘De hel van Deurne-Noord’ van hebben gemaakt. Het werd tijdelijk grotendeels verholpen, maar waar elders bestaat er nog een tribune met een dak dat jarenlang aangetast door corrosie gaten vertoonde?

Met als bijkomende attractie dat bij regenweer het water naar beneden gutste op de achteloze toeschouwers, die maar niet zo lichtzinnig hadden moeten zijn om uitgerekend plaats te nemen onder die onverhoedse douche. Alsof ze een andere keuze hadden, want de tickets waren toch genummerd, zien we u als oningewijde denken. Er stonden inderdaad nummers en plaatsen op de tickets waarmee niemand rekening hield.

“Rood en wit liefdevolle kleuren” Een onwetende die met zijn toegangskaartje in de hand zijn plaats kwam opeisen, werd zonder meer bij de categorie van een-

malige passanten geklasseerd en wandelen gestuurd. Wat zou trouwens het probleem geweest zijn? Die vrije keuze had een groot voordeel. Nergens in het hele land bestaat er een plaats die beter zicht biedt op het spel dan wat Tribune II te bieden had. Dat er af en toe eens platen van het dak naar beneden tuimelden was een bijkomend risico dat tot nader order, en zolang er geen slachtoffers vielen, niemand verontrustte. Het beruchte dak, dat eigenlijk maar de helft van de tribune overkoepelt, kwam er in 1930 en voorkwam in die periode dat roekeloze toeschouwers nog langer halsbrekende toeren uithaalden om van bovenop de vorige constructie toch maar de match te kunnen volgen.

Dat ze muzikaal zijn van kop tot teen op Tribune II is algemeen geweten. Als ouverture is er het onafscheidelijke “Rood en wit liefdevolle kleuren” en dat de voetbalbond de maffia is en die van den Antwerp de godganse dag kunnen zingen en boemelen zijn maar drie van de talrijke meezingers uit het rijke jargon van het Antwerp-repertorium, waarin Patrick Vanoppen door het rood en witte zangkoor als kop van Jut geprezen wordt voor de manier waarop hij destijds de teloorgang van Beerschot veroorzaakte. Met als absolute topper, meezinger en uitnodiging om een danspasje te doen op de tonen van: “En wie niet springt dat is een Rat.” Rat met een hoofdletter, want het is een koosnaampje dat Beerschotsupporters zichzelf hebben toegeëigend. Zolang het aan beide kanten bij verbale plagerijen blijft is er niets aan de hand.

Elkaar een beetje op de kast jagen moet kunnen. Het hoort erbij.

Hoe Tribune II het door de jaren heen niet begeven heeft bij zoveel luidruchtige heftigheid is een raadsel. Dat het de Kielse Ratten door heel wat Antwerpsupporters gegund is om naar 1A te promoveren, zullen ze op het Kiel met een korrel zout nemen, maar heeft wel degelijk te maken met nostalgie naar de derby tussen de twee rivalen, waarnaar een jaar lang werd uitgekeken als hoogtepunt van het seizoen. Al was het dan bij momenten een

lawaai van alle duivels, hoe meer dan tienduizend kelen van het ene moment op het andere tot zwijgen werden gebracht en er een pakkende stilte neerstreek over de Bosuil, als er bij een of andere droeve gebeurtenis om een minuut stilte werd verzocht, is de indrukwekkende keerzijde van het verhaal.

Houten relikwieën Er moet ooit iemand binnen het Antwerphuishouden geweest zijn die de troosteloze aanblik van de houten zitbanken niet langer kon aanzien en op het idee gekomen was om een gedeelte ervan rood en een ander deel wit te laten schilderen. De Antwerp-aanhang, zoveel verwennerij niet gewend, kon het opknapwerk wel waarderen, tot ze na afloop van de match met een rood of wit gekleurde broek thuis kwam, naargelang de bank waarop hij of zij zich had neergezet. Dat is geen fantasie. Iemand die we beter kennen dan onze broekzak en het aan de lijve heeft ondervonden, kan het bevestigen.

Op een straf verhaal minder of meer komt het niet aan. Hier werd voetbalgeschiedenis geschreven die de komende generaties alleen maar kennen van horen vertellen en waarover ze met ongeloof het hoofd zullen schudden. Of de openwerfdag die gepland is half mei en of dat uitgebreide afscheid als feestelijke aangelegenheid bedoeld is of als rouwdienst voor een monument, is niet duidelijk.

Er komt geen rouwregister, zover willen de organisatoren het niet drijven, maar blijken van medeleven worden in dank aanvaard.

We vernemen uit betrouwbare bron dat de veiling waarop de legendarische houten banken als relikwie openbaar zullen verkocht worden, een ongekend succes wordt. Van Dis Bastin over Bob Paverick tot Vic Mees en Karl Kodat, en zoveel anderen die er de revue gepasseerd zijn en er mee het mooie en soms minder mooie weer hebben gemaakt, ze zullen van hierboven het sloopwerk met argusogen en met een krop in de keel volgen.

Adieu Tribune II.

16

Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

19 MAART 2020

ABSURDISTAN Slinks

Rood licht

Wanneer u dit ‘t Pallieterke leest, is de vertrouwensstemming in de Kamer wellicht achter de rug. Sophie Wilmès leidt dan een volwaardige minderheidsregering, al is dat een contradictio in terminis. Maar he, Vivaldi ligt dan in zicht over een half jaar. Met dank aan Patrick!

Zou het bij de vrienden van socialistische huize beginnen te dagen? Loopt hun jonge voorzitter zich het vuur uit de (dure) sloefen om PS en N-VA rond de tafel én in een regering te krijgen, lapt zijn Franstalige collega hem pootje. Eigen volk eerst...

Daarom

Die heerlijke Unie, waar alle binnengrenzen worden afgeschaft om toonaangevend te worden in de wereld. Als puntje echter bij coronapaaltje komt, herinnert iedereen zich ineens dat men die grenzen echt kan sluiten, in schuifjes of radicaal. Wij slapen weer wat geruster.

Vanwege gebleken bekwaamheid mag de huidige regering de rit verderzetten.

Men denke bijvoorbeeld aan het schitterende beheer van de staatsschuld.

Taalevolutie Gezien de hulp die we vanuit China krijgen voor de aanlevering van mondmaskers, zien wij ons gedwongen een bekend gezegde aan te passen: met alle Chinezen, maar vooral met Jack Ma en Ali Baba.

Voorzittersellende Egbert zal het niet onder de markt hebben binnenkort. Of Bart, Els of Stefaan, natuurlijk.

Word maar eens voorzitter van Open Vld, na het lockdownavondje in de koffiebar van de wederhelft van je voorgangster, of na dat leuke selfietje van je voorgangster met haar Franstalige collega.

Van harte Namens de voltallige redactie houden wij eraan om Alexander De Croo oprecht te feliciteren met het behoud van zijn ministerpost. Beter dan wie ook weet men bij Open Vld: beter meerdere ministerposten in partijhanden dan een échte regering.

Het vaandel Ten kantore wordt op dit moment druk overleg gepleegd. Moet er een voorstel van decreet worden ingediend om de Vlaamse vlag aan te passen? Een hamster in plaats van de leeuw? Al of niet met een rol wc-papier?

1206

Platte praatjes

Oorlogstoestanden MR-voorzitter Bouchez had het in verband met zijn regeringsleidster over een generaal die in volle oorlog toch niet kan worden gewisseld. Als wij zien hoeveel MR-generaals er momenteel in de regering zitten, kunnen wij maar één besluit trekken: de MR kent het principe van het Mexicaans leger. Meer generaals dan manschappen.

De borstklopper Gewezen socialistisch volksvertegenwoordiger Hans Bonte mist ook elke kans om te zwijgen. Heel fier laat hij weten in de huidige omstandigheden de taalwet te negeren om zijn Vilvoordenaren behalve in de landstalen, ook in het Engels, Arabisch en Spaans te informeren. Congolezen, Afghanen, Turken, die kent Hans dus niet?

Besmettingsgevaar Om besmetting te vermijden, u weet het, is één van de adviezen om minstens een meter afstand van elkaar te houden. In dat verband kunnen wij u meedelen dat op dit moment de kans dat N-VA’ers en PS’ers elkaar besmetten, zo ongeveer nihil is.

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

A B C

Van astmatische escargot tot Nelson Mandela van de Lage Landen

Wilmès II van de neuslopende zaken De foto is ondertussen legendarisch. Op de achtergrond zie je een wild enthousiaste Almaci, op de voorgrond een stralende George-Louis Bouchez naast een ronduit radioactieve Gwendolyn Rutten. In volle coronacrisis kon Rutten het niet nalaten om zich tegen de MR-voorzitter aan te schurken. Ze hadden dan ook iets te vieren. Je slaagt er niet iedere dag in om een Vlaamse meerderheid buitenspel te zetten en een compleet onbekwame en onverkozen Sophie Wilmès in het zadel te helpen. Het verhaal achter de foto (zie ook blz.4) leest u exclusief in ’t Pallieterke.

We keren terug naar de avond van de regeringsvorming die er geen was.

N-VA-voorzitter Bart De Wever is net opgestapt, nadat hij nog één keer op het initiële plan had gewezen: een regering met Vlaamse en Waalse meerderheid die democratisch gedragen is en de coronacrisis het hoofd kan bieden. Een overbodige luxe, volgens de collega’s. Corona kan best bestreden worden zonder Vlaamse partijen, tenzij dan een paar om de koffie te in te schenken. “Een generaal verander je niet tijdens de veldslag,” besluiten de collega’s. En meteen wordt Wilmès op het schild gehesen. Een beetje tot haar eigen verbazing.

Frans of niet

D E F G H I J K L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. Mondialisering B. Israëlische badplaats - Aanschaf C. Verkoop bij opbod - Telwoord D. Volgens de regels van de instanties die erover gaan - Hoevedier E. Meisjesnaam - Slank en sierlijk F. De moeite waard zijn - Initialen van de belangrijkste kunstenaar van het Vlaams expressionisme - Praatvogel G. Vlees op een stokje - Guanábana H. Motorschip - Tepel van zoogdieren I. Aanmatigende houding - Radon - Graangewas J. Technische school - Natriumcarbonaat - Zangvogel K. Buitensporig L. IJs gevormd - Hoge Raad voor de Diamant

1. Onberedereerd 2. Zachtaardig - Steekschuim voor bloemen 3. Groot zoogdier - Onzichtbare kleur (afk.)

4. Autochtone bewoner van een Indonesisch eiland - Britse titel 5. Nuttigde - Amerikaanse nieuwsomroep - Voormalig doelman van Anderlecht en doelman van het jaar 2005, 2012 en 2013 6. Vragend vnw. - Televisienet 7. Gemalin van Zeus - Regieteken - Opper vlaktemaat 8. Leidend element - Mangaan 9. Leidster van een groep welpen - Japanse parelduikster 10. Vat - Oost-Vlaamse gemeente 11. In opdracht - Christelijke seniorenvereniging - Nogmaals 12. Heldendicht - Notariële documenten

DE OPLOSSINGEN VAN HET KRUISWOORDRAADSEL NUMMER 1205 VINDT U OP BLZ. 14

Een paar uur eerder was er nog een ruime consensus bij alle partijen dat Wilmès even slagkrachtig was als een astmatische escargot, maar ineens blijkt ze de Nelson Mandela van de Lage Landen. “Ik ken geen enkele andere politicus die al haar kiezers bij naam en adres kan noemen. En dat is wat we nodig hebben in dit land,” roept Paul Magnette, waarna hij een schaterlach niet kan onderdrukken. Het mag een geluk heten dat Sophie niet zo heel erg snugger is, want anders had ze het cynische ondertoontje vast ontwaart. Vol emotie aanvaardt de accidentele premier haar nominatie En meteen licht ze haar strijdplan toe. “Ik beloof plechtig van alle maatregelen te nemen die Macron nodig acht,” zegt Sophie met emotie in haar stem. “Het enige wat ik nodig heb voor een goed beleid, zijn de nieuwsuitzendingen van TF1 en een balpen. Et pour les Flamands, la même chose.

Met misschien een extra belasting voor het spreken van de Vlaams en omdat ze wel graag werken.”

Aan de onderhandelingstafel weerklinkt meteen luid gejuich. Meyrem Almaci kraait

STEUN ’T PALLIETERKE

BESTEL CAVA VIA WWW.KLAUW.NET

het hardst na maandenlang stilzwijgen. “Ik zou namens de hele Vlaamse bevolking de Franstalige partijen willen bedanken om ons te hebben gered van onszelf. Stel u voor, zeg.” Het levert haar meteen een aanmaning op van Ecolo-voorzitter Nollet. De voertaal in de noodregering zal Frans zijn of ze zal niet zijn.

“Ik heb toch flink geholpen” “George-Louis, George-Louis!” Gwendolyn Rutten springt opgewonden op en neer na uit volle borst te hebben meegezongen met een rondje ‘sale flamands’. De voorzitter van de MR probeert haar te negeren en slaat prompt een praatje met de bevallige koffiedame van het parlement.

“George-Louis, George-Louis!”, geeft Rutten niet op. Het haar zo typerend optimisme laat haar ook nu niet in de steek. Maar GL Bouchez is niet de voorzitter van de MR geworden door zich door huppeltrutjes te laten opeisen. “Gwen chérie, ik ben even bezig. Maar bel met mijn secretaresse en we maken een afspraak. Love you babe,” waarna hij zich opnieuw wendt tot de koffiedame. “En hoe vaak moet je die koffiemachine schoonmaken, zei je?”

Rutten kijkt wat beteuterd en trekt een pruillipje: “Maar ik wil het hebben over de volmachten waarmee we het land kunnen besturen zonder dat we met die vervelende Vlamingen rekening moeten houden? Ik heb toch goed geholpen?” Bouchez zucht diep, draait zich naar Gwendolyn en haalt zijn mooiste glimlach boven. “Je hebt heel goed geholpen, maar dat bespreek ik liever met de serieuze mensen. Wat denk je van een mooie foto voor op uw Facebook?

En de dag dat ze je vervangen door een serieuze voorzitter, stuur ik je een groot boeket bloemen met een handgeschreven kaartje. Beloofd. En doe het snel, want die mollige van Groen wilt mee op de foto.”

Slimme Vlamingen kiezen Reisfamilie

Luikersteenweg 62 • 3800 Sint-Truiden 011 705 500 • info@deblauwevogel.be

www.deblauwevogel.be