't Pallieterke van 26 maart 2020

76ste jaargang • nummer 12 • donderdag 26 maart 2020

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

€ 2,50

Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

Moslims bijzonder roekeloos met het

coronavirus Een oververtegenwoordiging van Turkse coronapatiënten in Limburgse ziekenhuizen, Nederlandse ‘jongeren’ die in het gezicht van de mensen hoesten en moslims die in de Franse banlieues de quarantaineregels negeren. Gaat het om toeval, of zit hier een lijn in? Ook in onder meer Indonesië, Maleisië, India, Nigeria, Iran, Irak en Egypte lijken moslims bijzonder roekeloos met het coronavirus om te springen.

Lees het artikel op blz. 13

Schuld en propaganda De Chinese autoriteiten beweren dat ze in eigen land de corona-epidemie hebben bedwongen. We zullen het maar geloven… Nu beginnen ze met een enorm propaganda-offensief.

Gebruik makend van de onverschilligheid van de Europese Unie én de onbekwaamheid van vele nationale regeringen, sturen zij nu massaal hulpgoederen en soms zelfs medisch personeel om de getroffen landen bij te springen. Griekenland, Spanje, Frankrijk, Nederland, België, Servië, Tsjechië en Polen waren bij de eerste begunstigden. Soms ging het slechts om een lading mondmaskers en handschoenen, soms om omvangrijke zendingen broodnodige apparatuur, testkits en beschermende kledij. Alle hulp is natuurlijk welkom. Maar het mag ons niet doen vergeten

dat de Chinezen nu proberen de ellende te verlichten die ze zelf hebben veroorzaakt. Eerst door de markten niet te saneren die al heel lang broedplaatsen van dodelijke pandemieën zijn, en nog meer door hun krampachtige poging de beginnende epidemie in de doofpot te stoppen. Net zoals de Sovjets na Tsjernobyl, waarschuwden zij de buitenwereld pas toen het al te laat was… Ze sturen veel hulp. Maar ze hebben ook veel goed te maken. Laat ons nooit uit het oog verliezen dat het de Chinese communisten zijn die de coronaramp hebben ontketend.

Regering met veel tweederangsfiguren Kan de regering-Wilmès II de coronacrisis de baas? Veel hangt af van de expertise en persoonlijkheid van de ministers. Een overzicht leert dat de regering, afgezien van een paar figuren, geen toppers in de rangen heeft. Vooral aan Franstalige kant is er een probleem. Dat zal zich vroeg of laat wreken.

Is er een land waar je met 16.000 voorkeurstemmen of 15 keer minder dan de populairste politicus van het land eerste minister kan worden? In België dus wel. Premier Sophie Wilmès (MR), die niet eens in de eerste versie van de regering-Michel zat, woont in de Wetstraat 16 dankzij 16.000 voorkeurstemmen. N-VA-voorzitter Bart De Wever haalde er bijna een kwart miljoen.

Dit zegt veel over de electorale legitimiteit van deze minderheidsregering. Voorstanders antwoorden daarop dat uitzonderlijke tijden uitzonderlijke maatregelen vergen. En dus moeten we niet teveel kritiek uiten op de huidige beleidsploeg.

Laten we wachten tot na de crisis, is vaak te horen.

Dat kan een terechte opmerking zijn, maar het feit blijft dat in zo’n extreme situatie bekwame mensen aan het roer moeten staan. En wanneer men de casting van de regering-Wilmès overloopt, dan kunnen daar toch ernstige vragen bij worden gesteld.

Een afwachtende premier Beginnen we bij Sophie Wilmès zelf. Vanuit verschillende hoeken is te horen dat ze traag en weinig doortastend werkt. Dat ze een afwachtende houding aanneemt, terwijl er in deze omstandigheden een leider in de cockpit nodig is die het team trekt. Dat is hier niet het geval. MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez hoopt dat Wilmès kan uitgroeien tot die leider en het is ook daarom dat hij zijn hakken in het zand zette: zij moet bij de volgende verkiezingen voor electorale winst zorgen. Of dit zal gebeuren, is zeer de vraag. Aan Franstalige kant ziet men een kans dat de inwoonster van Sint-Genesius-Rode een politieke topper wordt, maar momenteel lijkt het er vooral op dat Wilmès een notaris is. De zwaargewichten in de regering zitten elders.

Pieter De Crem bijvoorbeeld, die als minister van Binnenlandse Za-

ken in lopende zaken al een tweede jeugd doormaakte. De CD&V’er had zich de facto teruggetrokken in Aalter, maar nu is “Crembo” terug. Zijn populariteit zal toenemen bij de bevolking wanneer ze zien dat strenge maatregelen, zoals het samenscholingsverbod of de grensbewakingen, effectief worden afgedwongen.

Indien er zich de komende weken en maanden op het vlak van veiligheid problemen voordoen, dan zal De Crem snel naar de tv-studio’s spurten. Het zal zijn partij geen windeieren leggen. Nathalie Muylle (CD&V) lijkt als minister van Werk geen fouten te maken.

Ook Alexander De Croo (Open Vld) heeft zijn draai gevonden in zijn nieuwe functie als minister van Financiën. Bij het aantreden van de regering-Michel had hij met overheidsbedrijven, telecom en ontwikkelingssamenwerking de afdankertjes gekregen. Nu zit hij in de cockpit en heeft hij de opdracht om de financieel-economische impact van de crisis tot een minimum te beperken. De manier waarop hij de arm van de financiële sector bijna omwrong om een uitstel voor de betaling van hypotheekleningen toe te staan, kreeg veel lof.

Maggie De Block en de chaos Dat zorgt voor tandengeknars in de eigen partij. De linkervleugel van de Open Vld maakte van de crisis gebruik om minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid Maggie De Block nog eens op het schild te hijsen. De populariteit die ze had opgebouwd op Asiel en Migratie was weggeëbd en moest teruggewonnen worden. Maar dat valt tegen. De Block ziet er bij haar verschijningen op tv steeds meer gespannen uit. Ze blaft de journalisten net niet af. De minister van “blijf in uw kot” is die van de chaos, zo wordt duidelijk. Te weinig testmateriaal om het coronavirus te detecteren, geknoei met een aanbesteding voor mondmaskers,…

Het houdt niet op, want begin deze week raakte een nieuwe kwakkel bekend. Twee jaar geleden werd de laatste nationale strategische stock aan FFP2-maskers vernietigd wegens ‘onbruikbaar’. Het plan De Block om een nieuwe ‘roterende’ stock aan te leggen, liet weliswaar op zich wachten. Eigenlijk zou De Block beter ontslag nemen. Het is nu echt wel duidelijk dat Volksgezondheid door een tweederangsfiguur wordt geleid. De voorstanders zeggen echter dat men in volle storm niet van kapitein wisselt. Goed dan, maar de electorale rekening die volgt, zal gepeperd zijn.

Wat doen de Franstaligen?

Ondertussen hoort men ook nog weinig van minister van Justitie Koen Geens (CD&V). Die lijkt na het mislukken van zijn informatieopdracht wat gelaten. Gegokt en verloren. Van Geens kan men moeilijk zeggen dat het een tweederangsfiguur is (al kan zijn justitiebeleid - zacht uitgedrukt - stukken beter), maar dat geldt wel voor zowat alle Franstalige ministers. Wat doen Marie-Christine Marghem (Energie), François Bellot (Mobiliteit) en Daniel Bacquelaine (Pensioenen) in deze regering? Niets eigenlijk. Zij zijn de echte tweederangsfiguren.

Minister van KMO’s en Landbouw Denis Ducarme ook. Hij voert gewoon uit wat middenstands- en KMO-organisaties hem vragen.

En dan is er nog minister van Buitenlandse Zaken en Defensie Philippe Goffin (wie?). Hij heeft een cruciale rol in de grensbewaking en de controle op de mensen die het land binnenkomen. Hij heeft nog geen enkel deftig antwoord gegeven op de vraag waarom de grensposten zijn afgesloten, maar er dagelijks nog vliegtuigen landen in Zaventem (onder andere uit corona-hotspots als Madrid) zonder dat er sprake is van enige controle op mogelijk zieke passagiers. Ontluisterend zwak.

2

Actueel

26 MAART 2020

De waarde van een Belg Coronacrisis was al in 2005 zichtbaar Sta me toe om ook eens iets anders te schrijven en corona even opzij te zetten. Niet dat we het onderwerp uit de weg willen gaan. U leest er ook in dit nummer voldoende over. Maar laat ons proberen om ook nog eens andere feiten te brengen.

Dat alles in dit land communautair geladen is, hoeven we u niet te vertellen. Het verschil zit soms in kleine details, met dank aan Het Laatste Nieuws en hierbij zo’n voorbeeld. Bij de aanslagen van 22 maart in Zaventem en Brussel, vier jaar geleden, vielen officieel 35 doden, maar er waren - en zijn - ook honderden slachtoffers met lichamelijke en psychische problemen. Voor deze mensen heeft de toenmalige regering een “herstelfonds” opgericht. Al een 640 burgers hebben een aanvraag ingediend, maar het is de overheid die beslist welke mensen wel of niet een tegemoetkoming krijgen. Artsen bepalen daarbij de graad van invaliditeit en wie beoordeeld wordt op minder dan 10 procent invaliditeit, krijgt bijvoorbeeld geen geld.

Eerste vaststelling: 47 procent van het totaal aantal aanvragers is Nederlandstalig. Meer Franstaligen hebben dus een aanvraag voor een invaliditeitsuitkering ingediend. Tweede vaststelling: bij de groep die uit de boot vallen wegens minder dan 10 procent invaliditeit, zijn er 60 procent Nederlandstaligen en 40 procent Franstaligen. Verklaring: de Nederlandstalige controle-artsen zijn strenger in hun beoordeling dan hun Franstalige collega’s.

En dat zie je ook in de cijfers bij de hogere uitkeringen, die van 100 procent invaliditeit: daar is het aandeel Franstaligen veel groter, namelijk 8 op de 10. Ook in de andere categorieën zie je gelijkaardige cijfers, of samengevat: procentueel bekeken krijgen veel meer Franstalige slachtoffers een financiële tegemoetkoming. In totaal spreken we over een 3,1 miljoen euro per jaar.

Als we alle berekeningen op een rijtje zetten, dan gaat 60 procent van het bedrag naar Franstaligen. Ook hier zie je dat de controle-artsen in het zuiden en in het noorden van het land andere normen hanteren. En zo krijgen we te maken met een zoveelste transfer. In deze barre en cruciale coronatijden kun je dat natuurlijk wegwuiven als totaal onbelangrijk en niet van belang. Maar wat dan te denken van het Europees steunfonds voor de lidstaten die getroffen worden door het coronavirus? België krijgt in maart een eerste schijf van 37 miljoen euro.

Daarvan gaat 24 miljoen – twee derde - richting Wallonië, ook al zijn daar op dit ogenblik nog altijd minder coronagevallen dan in Vlaanderen.

Wie ziek is, moet geholpen worden en wie gewond geraakte, moet geholpen worden, ongeacht of het een Vlaming of een Waal is, Nederlandstalig of Franstalig. Maar de cijfers zijn wat ze zijn.

Ik krijg het alvast niet uitgelegd. Of toch: “This must be Belgium.”

KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR

Op dinsdag 25 oktober 2005 vond er in de voormiddag een bijzonder interessante vergadering in de Kamercommissie voor de Volksgezondheid plaats. Rudy Demotte (PS) is op dat ogenblik minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid. Hij krijgt er vragen van diverse parlementsleden.

Het debat gaat over de stand van voorbereiding van België voor de vogelgriep. In 2005 was er een massale uitbraak van het H5N1-virus onder trekvogels aan het Qinghaimeer in Zuid-China.

De Chinese overheid verleende weinig medewerking aan het onderzoek. Het virus was de H5N1 RK7-variant, de agressiefste tot dan toe. Deze kan worden overgedragen van vogels op mensen.

Mark Verhaegen (CD&V): “Als de vogelpest zich in ons land verspreidt, is dat een risico voor de volksgezondheid en de genadeslag voor de pluimveehouderij.

Het vogelgriepvirus in 2003 lag aan de basis van de afslachting van drie miljoen stuks pluimvee.

Toch was dit virus veel minder virulent dan dat wat nu oprukt.”

Waarschuwing Verhaegen: “Ik heb de minister herhaaldelijk gewaarschuwd voor het virus, in juni zelfs met een motie van aanbeveling. We vroegen toen om de adviezen van de Hoge Gezondheidsraad nauwkeurig op te volgen en een eventuele pandemie grondig voor te bereiden.”

Waar Kamerlid Verhaegen toen voor waarschuwde, lijkt sterk op de coronacrisis van vandaag. En het wordt nog opmerkelijker. Verhaegen: “We hadden toen ook op een Europese samenwerking gehoopt. De motie werd helaas weggestemd. (...) Een ander te betreuren feit is dat er op Europees vlak weinig afspraken worden gemaakt.”

Het Kamerlid maakte toen ook nog een aantal opmerkingen over de controle op havens en luchthavens: “In Duitsland waarschuwt men de reizigers. Ik hoop dat de minister (Demotte) dit ook zal doen.” In de commissie gaat het parlementslid verder: “De wereld wordt met ernstige gezondheidsrisico’s geconfronteerd. Er waren alarmerende gegevens over het gebrek aan vaccins en virusremmers in de EU. Dat er een Belgische algemene coördinator is ter preventie van de vogelgriep, is een goede zaak, maar er zit een aantal leemtes in de scenario’s die vandaag op tafel liggen. De eerstelijnsgezondheidszorg moet meer worden ingeschakeld. Men zou de huisartsen beter kunnen opleiden en informeren en een aantal diagnostische tests ter beschikking kunnen stellen.”

Voorafspiegeling Wat Mark Verhaegen aankaart, lijkt sterk op vandaag. En de gelijkenis gaat nog verder: “De apothekers moeten meer bij het plan worden betrokken. Zij zijn veel beter geplaatst dan het leger, dat men daartoe wil uitrusten. De ziekenhuizen moeten zich kunnen organiseren voor plotse noodopvang.”

Het Kamerlid wil in 2005 van Demotte weten hoever het staat met de grootscheepse simulatieoefening die de Europese Commissie heeft aangekondigd. En nog: “Hoe groot is de huidige voorraad middelen tegen griep

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Cuperusstraat 41, 2018 Antwerpen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland

Abonnement buitenland:

3 maanden: 6 maanden: 1 jaar: Steunabo 1 jaar:

Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

32,50 euro 65,00 euro 130,00 euro 250,00 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Stichter 1945-1955: Hoofdredacteur 1955-2000: Hoofdredacteur 2000-2010: Hoofdredacteur 2010-heden: Verantw. uitgever:

Bruno de Winter Jan Nuyts Leo Custers Karl Van Camp Karl Van Camp

Zwak antwoord Volgens Demotte zijn er dan nog een heleboel knopen die moeten worden doorgehakt. “Ze hebben niets te maken met politieke wil, maar met wetenschappelijke argumenten. We verwachten advies van het wetenschappelijk comité.

Het is ook duidelijk dat preventie erg belangrijk is. Maskers zijn belangrijk voor beroepsmensen in ziekenhuizen en in de eerstelijnszorg.”

Had men de juiste lessen uit voorbije crisissen getrokken, dan had men de huidige pandemie perfect kunnen voorbereiden.

Quod non.

THIERRY DEBELS

ECONOMISCHE ZAKEN

De banken kunnen tegen een stootje Op economisch vlak is de coronacrisis niet te vergelijken met de bankencrisis en de financiële crisis van 2008-2009.

Toen moesten de banken worden gered. Nu niet en vandaar dat het de taak is van de financiële instellingen om de rest van de economie te hulp te snellen, onder andere met een uitstel van betaling voor kredieten.

en andere hulpmiddelen? Welk budget heeft men vrijgemaakt?

Kan men bij een pandemie de firma Roche ertoe verplichten om Tamiflu tegen de goedkoopst mogelijke prijs te verkopen? Wat kan de farmaceutische industrie doen bij de aanpak van de vogelgriep?

Voert men onderhandelingen met de Belgische geneesmiddelenindustrie over de eventuele productie van een prototype vaccin?

Heeft de minister zicht op het aantal vaccinaties? Wanneer wordt het communicatieplan operationeel en hoe denkt men alle lagen van de bevolking te bereiken?

Kan de minister het noodscenario toelichten? Wordt het bedrag van 5 miljoen euro voor het onderzoek naar een prototype vaccin en de bekomen voorraad opgetrokken?

Waar staat België op de wachtlijst? Hoeveel vaccins kan België krijgen en wanneer?”

Kamerlid Denis Ducarme (MR) vult aan: “Zal men over voldoende FFP2-maskers beschikken?” Het zijn dezelfde vragen die Kamerleden onlangs stelden over de coronacrisis.

Net als de rest van de wereldeconomie hebben de banken door de uitbraak van het coronavirus een serieuze klap gekregen.

De index van de beursgenoteerde banken is op een aantal weken tijd met 40 procent gezakt. Bovendien rijst de vraag of de banken niet aanzienlijk veel geld gaan verliezen door kredieten die niet worden terugbetaald. De Europese Centrale Bank (ECB) heeft al duidelijk gemaakt dat ze de liquiditeits- en kapitaalsverplichtingen zal versoepelen.

Ook wordt de rente niet verder verlaagd, want dat zou het bankensysteem in gevaar brengen.

Het model van onze financiële instellingen bestaat erin kortetermijnspaargeld om te zetten in langetermijnkredieten. Een te lage rente dreigt de winstmarges van de bedrijven verder aan te tasten.

Geen herhaling bankencrisis Is dit een reddingsoperatie voor de banken zoals bij de financiële crisis van 2008-2009? Zeker niet. De twee situaties zijn niet te vergelijken. Goed tien jaar geleden was er een ernstig probleem rond de liquiditeitssituatie van de banken. In een verstrengeld financieel systeem ging er constant kapitaal rond van de ene financiële instelling naar de andere. Door het wegvallen van het vertrouwen tussen die banken dreigde een

aantal onder hen overkop te gaan.

De overheden moesten dan tussenkomen om de banken te redden via een nationalisering.

De banken regelen de bloedsomloop van de economie en leveren een positieve bijdrage. Men kon ze tien jaar geleden niet overkop laten gaan. Alleen groeide daarna terecht de ergernis over bijvoorbeeld de hoge bonussen die nog altijd werden uitgedeeld aan toplui, en dat kort na het drama van de financiële crisis. Dit heeft bij de bevolking kwaad bloed gezet en onder andere populistische partijen wind in de zeilen gegeven.

Tijd om iets terug te doen Als het goed is, mag het ook gezegd worden: de uitspraak van minister van Financiën Alexander De Croo dat de banken indertijd zijn gered door de burgers en de staat en dat ze nu iets terug mogen doen in tijden van coronacrisis, is terecht.

Banken kunnen ondanks de lage rente op de leningen tegen een stootje. De voorbije jaren wisten ze aardige winsten te boeken.

Er zijn ook weinig wanbetalingen in de kredietportefeuille van de grootbanken (ING, Belfius, BNP Paribas, KBC) en andere financiële instellingen die hier actief zijn. Door de relatief goed draaiende economie van de voorbije jaren hebben zowel gezinnen als

bedrijven hun leningen netjes terugbetaald.

En dus is de zogenaamde ‘bazooka’ die de federale regering bovenhaalt op zijn plaats. De banken krijgen de vraag om tot 50 miljard euro overbruggingskredieten te geven aan bedrijven en zelfstandigen die in de problemen zitten. De betaling van hypothecaire leningen kan tot eind september worden uitgesteld.

Tenminste voor wie nog geen betalingsachterstand heeft of nog niet op de zwarte lijst van wanbetalers staat.

Deel risico bij banken Indien over een aantal maanden blijkt dat er een deel van de kredieten toch niet worden terugbetaald, dan zullen de banken een deel van die verliezen zelf moeten opvangen. Concreet zullen ze maximaal 3 procent van het uitgeschreven kapitaal moeten dragen. Wordt 3 tot 5 procent van het kapitaal niet terugbetaald, dan moeten ze de helft zelf ophoesten en komt de overheid voor de andere helft tussen.

Verliezen van meer dan 50 procent worden voor 80 procent door de staatskas overgenomen.

Dat lijkt veel steun van de overheid, maar is het niet. Alles hangt natuurlijk af van het totaal aantal niet-betalingen, maar dit zal niet te vergelijken zijn met de steun die de banken bij de financiële crisis kregen. Vandaag wordt een ander signaal gegeven. Bij verliezen moeten de banken het maar verhalen op hun aandeelhouders, niet op de gewone burger.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Actueel

26 MAART 2020

3

Wat hebben we geleerd?

We hebben geleerd hoe breekbaar onze samenleving is. Ik behoor tot een generatie die geen echte oorlog heeft meegemaakt. We hadden wel nog de Koude Oorlog, de communistische dreiging en het nucleaire zwaard van Damocles om er ons aan te herinneren dat niets vanzelfsprekend is. De huidige generatie heeft zelfs dat niet. Tot voor kort, tenminste.

We zagen het niet aankomen. Iemand helemaal aan de andere kant van de wereld maakte een onverstandige maaltijd van een schubdier of vleermuis. Enkele maanden later is de gehele planeet in de greep van een besmettelijke ziekte die evenveel schade aanricht door angst als door besmetting.

Niet is vanzelfsprekend Onze vrijheden zijn beperkt, onze economie krijgt zware klappen, het onderwijs wordt opgeschort en in Italiaanse ziekenhuizen ziet men zich al verplicht om een keuze te maken tussen de patiënten die men nog gaat verzorgen. Dat allemaal in een samenleving waarvan we dachten dat het de rijkste, meest geavanceerde, veiligste ter wereld was. En we hebben zelfs geen idee hoe lang deze situatie zal duren.

Ik hoop dat het coronavirus snel wordt ingedijkt. Maar ik hoop ook, op het gevaar te klinken als de oude zagevent die ik ongetwijfeld ben, dat de jongere generaties heel even het besef zullen opdoen dat niets vanzelfsprekend is. Integendeel, deze lange periode van vrede en snel stijgende welvaart, in een wereld zonder grenzen, is in een zeer uitzonderlijk gegeven in de geschiedenis van de mensheid.

China en de globalisering We hebben nu ook geleerd wat de nadelen van globalisering zijn. Onze economie en onze samenleving zijn afhankelijk van ononderbroken import- en exportlijnen. Dat wisten we eigenlijk al. Maar toch negeerden we de waarschuwingen tegen doorgeslagen globalisering en gigantisme vanwege economen als Geert Noels en Ivan Van de Cloot, die voor het overige zeker niet kunnen beschuldigd worden van vijandigheid tegenover vrijhandel. Dit abstracte debat wordt plots heel concreet als we op een crisismoment zelfs niet aan een relatief eenvoudig product als mondmaskers raken. Leo Neels heeft gelijk: “We beseffen het nog niet, maar die globalisering is voorbij.”

We hebben geleerd dat China geen vriend is. De Chinese overheid heeft wekenlang alle waarschuwende stemmen, zoals dokter Li Wenliang, het zwijgen opgelegd om propagandistische redenen. Het heeft ook zolang mogelijk de buitenwereld in het ongewisse gelaten over de aard van de virale storm die op ons afkwam. Wie meer details wil over de misdadige houding van het Chinese regime, verwijs ik graag naar het opinieartikel dat ik daarover schreef op de webstek SCEPTR.net (“Chinese verantwoordelijkheid voor coronacrisis mag niet zonder gevolgen blijven”).

Ideologie is een slechte raadgever We hebben hopelijk ook geleerd dat ideologie verblindt en verlamt. De ideologische ingebakken afkeer voor grenzen bij de EU heeft ons parten gespeeld op het ogenblik dat doortastende actie nodig was. Het besluit om buitengrenzen te gaan controleren kwam véél te laat. Het bewaken van de binnengrenzen, als nuttige tussenschotten, kwam er enkel op ongecoördineerd initiatief van de lidstaten.

Giorgio Palù, professor virologie aan de universiteit van Padua en de voormalige voorzitter van van de Europese Vereniging van Virologen, vertelde aan CNN dat, na de eerste vaststelling van covid-19 in Italië, door experten een voorstel werd geformuleerd om mensen die recent uit China waren gekomen in quarantaine te plaatsen. De Italiaanse regering veegde het idee van tafel omwille van de schijn van racisme die zou ontstaan. Voor Palù zijn de gevolgen duidelijk: “Deze beslissing leidde tot de huidige, catastrofale toestand.” De burgemeester van Florence organiseerde zelfs nog een “knuffel-een-Chinees-actie” om het racisme te bestrijden. Hoe zijn we in een toestand beland waarin de angst voor de schijn van racisme zwaarder weegt dan mensenlevens?

Ideologie was ook vooraf een slechte raadgever. In september 2019 bracht de Global Preparedness Monitoring Board (een initiatief van de Wereldbank en de Wereld-

gezondheidsorganisatie) een rapport uit dat niet misverstaan kon worden: “Er is een zeer reële dreiging van een snel verspreidende, zeer dodelijke pandemie van een respiratoir pathogeen dat 50 tot 80 miljoen mensen kan doden en 5 procent van de economie kan vernietigen.” Het was niet de eerste of enige waarschuwing vanuit wetenschappelijke hoek voor het gevaar uitgaande van coronavirussen als SARS en MERS. We moeten ons afvragen waarom politici en pers, die nochtans graag grossieren in doemvoorspellingen, zo weinig aandacht hadden voor deze dreiging. Hoe komt het dat elk zwak gefundeerd alarmisme in de ecologistische sfeer (cfr. de kruistocht tegen plastic verpakkingen, de onzin van “earth overshoot day”, de campagnes tegen GGO’s, de schrille kreten over de komende uitroeiing van de mensheid door klimaatverandering,...) wordt uitvergroot en dat een grote en zeer reële dreiging, die het nadeel had niet bruikbaar te zijn in enige ideologische agenda, werd genegeerd?

De handicaps van de democratie We hebben geleerd dat autoritaire regimes, zoals China, de noodlottige neiging hebben om alarmsignalen te negeren en problemen te verzwijgen. Maar we hebben ook geleerd dat de besluitvorming van democratieën in het aanschijn van een crisis aarzelend is en dat zeer drastische maatregelen, die sommige Aziatische landen wel kunnen nemen, bij ons niet mogelijk zijn.

Hier vereist elke strategie de steun en medewerking van de bevolking, of het nu gaat over het vrijwillig respecteren van de ‘sociale afstand’ of over het vereiste democratisch draagvlak voor meer dwingende maatregelen.

Er bereiken ons in dat verband steeds meer verontrustende berichten dat delen van de allochtone bevolking in Europa niet voldoende doordrongen zijn van de ernst van de bedreiging of van de noodzaak van de maatregelen. “Het coronavirus legt vandaag jammer genoeg de eilanden in onze samenleving bloot. Eilanden die elk hun eigen benadering hebben van wat ons allen overkomt.” Dat stelde Zuhal Demir naar aanleiding van de vaststelling dat meer dan de helft van de coronapatiënten in het ziekenhuis Oost-Limburg van Turkse afkomst zijn.

Niet dat de Vlamingen zich allemaal van hun beste kant hebben laten zien. Overal zijn er zichtbare en onzichtbare daden van solidariteit, maar de feestvierders in Zeeland en de hamsteraars in onze supermarkten toonden een weinig fraai beeld van een meute die evengoed Vlaams is.

De zwarte zwaan We hebben geleerd hoe walgelijk het politieke bedrijf kan zijn. De manier waarop een zwakke en onbekwame coronaregering werd afgedwongen, heeft zelfs gepokt en gemazelde wetstraatvolgers met afkeer vervuld. De uitsluiting van het Vlaams Belang bij het overleg tussen de politieke partijen (Wilmès had beloofd dat alle partijen zouden betrokken worden) is slechts de laatste episode in deze wansmakelijke vertoning.

We hebben geleerd dat Nassim Nicholas Taleb gelijk had met zijn theorie over ‘zwarte zwanen’: de mensheid wordt regelmatig verrast door grote gebeurtenissen die ze niet ziet aankomen. En, wat vaak wordt vergeten in de analyse van Taleb, precies omdat men ze niet ziet aankomen, is de impact van die gebeurtenissen zwaar.

In dit geval was er ook onwil om te zien.

China heeft, omwille van het belang van partij en staat, de uitbraak van het virus lang verborgen gehouden, zowel voor de buitenwereld als voor de eigen bevolking. Het Westen werd door ideologische obsessies gehinderd in zowel het waarnemen van de dreiging als in zijn respons. Ik heb in mijn leven twee scharniermoment in de wereldgeschiedenis beleefd: de val van de Berlijnse muur en de aanslagen van 9/11. Dit is het derde. Onze wereld gaat veranderen. Hopelijk zal de verandering gestuurd worden door de lessen die we nu kunnen trekken.

JURGEN CEDER

BRIEFJE AAN MAGGIE DE BLOCK

Verschanst in haar kot Mevrouw de lichtvoetige, Vorige week kondigde gij aan dat gij de studio’s niet meer zoudt betreden en interviews op de stoep of in vergaderzalen gingt vermijden. Gij gaat de pers enkel nog te woord staan via videoboodschappen. Officieel heette het dat gij de jongste tijd met te veel mensen in contact komt en het risico op besmetting reëel is. Die uitleg is op het eerste gezicht aanvaardbaar. Maar er is natuurlijk meer, want gij zijt in een en ander niet erg gerust meer en gij vreest bakken kritiek. In de voorbije weken is immers gebleken dat gij heel de coronacrisis niet erg adequaat hebt aangepakt, hoewel gij ‘geneesdame’ zijt.

Gij gingt er in het begin nogal losjes over en de eerste dagen van maart kwaamt gij nog zeggen dat het coronavirus niet zo’n agressief virus is: “Je moet bij wijze van spreken al in iemand zijn gezicht niezen om het door te geven. (…) Ook wie besmet is, moet niet panikeren. Zelfs voor wie corona krijgt, blijven de gevolgen in 80 procent van de gevallen beperkt tot maximaal een snotneus. Uit een Chinese studie blijkt dat kinderen onder negen jaar wel het virus kunnen krijgen, maar er niet ziek van worden. Heel het gedram dat de crèches en de scholen dicht moeten, is dus overdreven.” Ook het afschermen van grenzen vondt gij totaal nutteloos. Alsof het om ‘een griepje’ ging…

Ondertussen weten wij wel beter en zoudt gij toch ruiterlijk moeten toegeven dat gij alles zwaar onderschat hebt. Want dat het stilaan begon te dagen dat het allemaal ernstiger was, moest gij aan den lijve ondervinden toen wetenschappers aan de alarmbel gingen trekken en forse tot draconische maatregelen begonnen te eisen. Het is dankzij hen dat gij - en uw regering - hoger moest gaan schakelen. Ineens sloeg de angst u om het hart, wist ge dat het vijf over twaalf was en moest gij haastig een strategische bocht richting ‘ernst van de zaak’ nemen. Gespierd kwaamt gij de bevolking toesnauwen: “Blijf in uw kot!” Ondertussen werden toeristen die terugkeerden uit Italië na de krokusvakantie niet getest in België of in quarantaine geplaatst, waardoor het virus vrij toegang kreeg. En ook vanuit het zwaar geteisterde Spanje bleven vluchten landen op Zaventem zonder veilige afstandsmaatregelen en testen van de gelande passagiers. Gelukkig voor de getroffen bevolking was er de Nationale Veiligheidsraad en een sterk expertenteam om u bij de les te houden en maatregelen af te

dwingen.

Ondertussen vond ook het verlies van kostbare tijd plaats bij de bestelling van extra mondmaskers door te kiezen voor een onervaren Belgisch-Turkse Open Vld’er als leverancier. De zaak zou frauduleus zijn en we konden dus naar de levering fluiten. Gelukkig was er een schenking uit China, dankzij de tussenkomst van de koning - ere wie ere toekomt - én de uitzonderlijke inzet van N-VA-Kamerlid Katleen Depoorter - zelf apotheker - die via nuttige contacten ook mee zorgde voor een toelevering van enkele miljoenen mondmaskers. Een woord van dank aan haar adres kon er klaarblijkelijk niet af…

Door dat alles en in heel die moerlemeie geraakte de aanslepende vorming van een federale regering plots in een stroomversnelling. Men besefte dat er iets moest gebeuren en dat de stuurloosheid van dit onzalige land alleen maar catastrofale gevolgen zou kunnen hebben. Alleen werd een politieke draak geboren die zijn voorgaande niet kent. Een heuse noodregering gebaseerd op de grootste partijen uit Vlaanderen en Wallonië kwam er niet omdat uw Waalse kleurgenoten én de groenen niet met Vlaams-nationalisten willen regeren, zelfs niet als men zich uitsluitend zou bezighouden met het aanpakken van de grootste gezondheidscrisis sinds mensenheugenis. Ook de posten voor de liberale familie bleken heilig en onaantastbaar. Er kwam een minderheidsregering met volmachten waarin iedereen op zijn lucratieve post bleef en zowat de helft van de Vlaamse kiezers aan de kant mocht blijven staan. Fraai is anders. De rekening zal wel volgen, bij leven en welzijn.

Ondertussen stijgt het dodental en het aantal besmettingen in ons land. Gelukkig steken het verplegend, verzorgend en geneeskundig personeel, maar ook alle dienstpersoneel, van poetsvrouw tot technici, meer dan een tandje bij om in moeilijke omstandigheden op post te blijven. Ook politiemensen en mensen uit de voedsel- en bevoorradingssector, medewerkers in de grootwarenhuizen en talloze vrijwilligers geven het beste van zichzelf om ons allen te beschermen. Al deze mensen verdienen alle hulde.

En gij… blijft gij maar in uw kot en schat de zaken maar wat minder lichtvoetig in terwijl gij u wat schoolt in crisisbeheersing. En dank de mensen op de barricaden eens uit de grond van uw hart.

4

Actueel

26 MAART 2020

Coronavirus discrimineert niet op etniciteit Als mensen boos worden, heb je de vinger op de zere plek gelegd. En de Palestijnse knuffelmoslim Dyab Abou Jahjah deed dat deze week op Twitter. “De #islamisering is een feit”, postte hij. Iedereen wil zich immers bedekken tegenwoordig. En zo wordt zelfs een medische crisis onderdeel van het migratiedebat. Daar gaat de rust.

Nu valt Abou Jahjah nog te negeren, maar het nieuws dat in Genk vooral de Turkse gemeenschap getroffen is door het coronavirus, maakt dit onmogelijk. Het benoemen ervan kwam politica Zuhal Demir (N-VA) op boze reacties te staan. Doet een politica waar ze voor is aangenomen, namelijk de bevolking waarschuwen zich te houden aan de richtlijnen om besmetting te voorkomen, is het weer niet goed. Het is een feit dat het virus wordt overgedragen door mensen die in groepen bijeenzijn. Het is ook de verklaring waarom in Italië zo snel zo veel mensen zijn getroffen: de gezinssamenstellingen zijn groot, generaties leven met elkaar, eten en bij elkaar komen is onderdeel van de cultuur, sociaal isolement een doodzonde, zorg voor ouderen vanzelfsprekend.

Benoemen is niet racistisch Het is een op een van toepassing op de migrantenpopulatie en op de Turkse gemeenschap in het bijzonder. Zo gek is het niet dat het coronavirus vat krijgt op de gemeenschap. Wat is er racistisch aan om het te benoemen? Maar ja, ‘never waste a good crisis’. Dus gaan ook andere politici vol op het orgel. Maasmechels schepen Mustafa Uzun en ex-schepen Ali Caglar uit Genk menen dat een bevolkingsgroep aan de schandpaal wordt genageld.

Nee mannen, er wordt een bevolkingsgroep ziek. En meer dan bovengemiddeld.

Waarmee ze een meer dan bovengemiddeld beroep op de gezondheidszorg doen.

Omdat ze zich niet houden aan de richtlijnen: thuisblijven, geen feesten en partijen - zeker een trouwpartijen -, en afstand van elkaar houden. Het is simpel om niet ziek te worden. En als je meent dat de ánderen wél en jij niet ziek wordt, zit je fout. Een fout die kan eindigen in het ziekenhuis, op de IC en die uiteindelijk kan leiden tot de dood.

W i e n s schuld dat dan is? In ieder geval niet

die van Allah. Je kunt wel geloven dat zijn wil wet is, maar als je meent dat je hem een handje moet helpen door wereldse activiteiten te blijven ondernemen, dan kun je net zo goed wegblijven uit het ziekenhuis. Kostbare plekken in de intensieve zorg en dokterscapaciteit zijn niet bedoeld voor mensen die zich willens en wetens onttrekken aan richtlijnen van de overheid.

Islamitische levensstijl Het coronavirus discrimineert niet of toch zeker niet op etniciteit, misschien wel op leeftijd en geslacht. Jongeren worden minder vaak ziek, vrouwen zijn minder vaak slachtoffer. Het is niet de bedoeling dat deze feiten uitgedaagd worden. Wat wel een uitdaging is, is om de levensstijl van bepaalde groeperingen aan te passen. Het is duidelijk om die groepering als ‘moslims’ te duiden.

Mensen die er net als de Italianen een sociale familiecultuur erop na houden. Alleen racistische relschoppers zien daar discriminatie in. Het is niet leuk om ziek te worden, het is niet leuk om in de intensieve zorgen terecht te komen en het is ook niet leuk om dood te gaan, ook al zou dat Gods wil zijn.

Artsen zijn dag en nacht bezig met het voorkomen van doden. Als je dood wilt, blijf dan weg. Artsen kunnen hun energie wel beter besteden. Als ze dat echter zouden doen, zou het racisme en discriminatie zijn.

Dus wat wil je nou? Wees blij dat politici de noodklok luiden en benoemen dat de Turkse gemeenschap onevenredig hard wordt getroffen. Tenzij je natuurlijk onevenredig veel doden wilt onder die gemeenschap.

Dan moet je vooral niet hameren op het feit dat ouderen thuis moeten blijven, kinderen niet naar opa en oma mogen, iedereen zo min mogelijk buiten moet komen en áls je dan buiten bent, je 1,5 meter afstand moet houden. Het naleven van deze regels is moeilijk voor sommigen. Dat ze daarmee anderen in gevaar brengen, dringt niet door.

Met het Suikerfeest op komst, zal het een uitdaging worden om de regels te handhaven. Niet naar de moskee, niet met grote families, groepen vrienden en buren eten en het vasten verbreken, geen feest vieren na afloop. Je kunt het negeren. Doe dat enkel als je dood wilt. En je daarmee de islamisering waar Abou Jahjah het over heeft, wil vertragen.”

EBRU UMAR NEDERLANDS-TURKSE COLUMNISTE

Citaat van de week > Jean-Marie Dedecker

“U kent alle truken van de foor” In het debat in de Kamer over de regeringsverklaring haalde Jean-Marie Dedecker als vanouds vlijmscherp en vol beeldspraak zwaar uit naar de politieke elite. Zijn afgrijzen voor het grove politieke spel vol leugens, bedrog en verraad van de voorbije dagen kon hij niet langer meer verbergen. Ook zijn fundamentele afkeer van zijn oude partij, waar het allemaal begon voor hem, en waarin ook de machtspoliticus en Kamervoorzitter Dewael hem toen reeds een smerige hak zette om te vermijden dat hij destijds partijvoorzitter werd, zit nog heel diep: “Als de mondmaskers na zes maanden zullen afvallen, zal Vivaldi waarschijnlijk niet zijn vier seizoenen spelen, maar zijn Gloria, ook de moeite om te beluisteren. De Vlaamse parlementsleden kunnen dan De Stomme van Portici neuriën. Een onthoofd Parlement in quarantaine, vertegenwoordigd door een handvol fractieleiders, moet hier nu het debat aangaan over een regeringsverklaring van haikuformaat. Beste voorzitter, ik moet u eigenlijk feliciteren.

U bent de sluwe, geslepen architect van deze anti-Vlaamse coalitie. U kent waarschijnlijk alle truken van de foor. Door mevrouw Wilmès als formateur aan te duiden en als premier de eed bij de Koning te laten afleggen, tegen alle afspraken in, wat ze hier nu allemaal vergeten, kan deze ploeg in principe aanblijven tot 2024. Alleen een motie van wantrouwen kan ze terugsturen. Uw partij, de Open Vld, mijnheer de voorzitter, kwam aan de macht bij de dioxinecrisis en blijft er nu dankzij de coronacrisis.”

UIT DE WETSTRAAT Bittere ernst Twee dagen nadat Sophie Wilmès haar regeerverklaring had afgelegd, enkel voor de fractievoorzitters in een zo goed al leeg halfrond, was die club weer verzameld om het debat daarover te voeren. Iedereen zat op een grote afstand van elkaar en er waren geen lachende gezichten te bespeuren. Niet alleen was de situatie in het land ernstig, er waren de voorbije week ook diepe wonden geslagen tijdens de Vivaldi-staatsgreep onder leiding van Kamervoorzitter Dewael. In de Wetstraat zijn er geen echte vrienden meer. Alle fracties kwamen aan het woord. De eerste minister, die nauwelijks iemand echt vertegenwoordigt, antwoordde kurkdroog en in het ijle kijkend als een sfinx, en de kous was af. Tussen alle sprekers in werd het spreekgestoelte telkens gedesinfecteerd door een bode van de Kamer.

En in de namiddag om 14 uur 30, precies 48 uur na de regeerverklaring, werd er dan gestemd over het vertrouwen aan de regering en over de noodbegroting. Dat laatste zijn de zogenaamde ‘voorlopige twaalfden’ om de lopende kosten en lonen te kunnen betalen, aangevuld met een extra provisie van een miljard voor de aanpak van de coronacrisis.

Kritische noten In het debat waren drie strekkingen te onderscheiden. Zij die de minderheidsregering voluit steunden omdat zij uitkijken naar een overgang over enkele maanden naar een regering met hen allen erbij (MR, PS, sp.a, Groen en Ecolo, cdH en DéFI). Zij die de regering steunden, maar die liever een volwaardige regering met een echte meerderheid hadden gezien (Open Vld en CD&V). En zij die de regering uitdrukkelijk niet steunden (N-VA, VB en PVDA/PTB). N-VA en VB waren het er natuurlijk over eens dat bijna de helft van de Vlamingen werd uitgesloten van de zo geroemde ‘verbindende eenheid’ om de crisis aan te pakken, terwijl Peter De Roover terecht gewaagde van een anti-N-VA-regering omdat zijn partij ‘er was afgereden’. Hij zei zelfs dat men klaarblijkelijk meer schrik heeft van een ingebeeld N-VA-virus dan van een echt coronavirus… In dezelfde beeldspraak zei Tom van Grieken: “Er is echter nog een andere ziekte waarmee we geconfronteerd worden. Een ziekte die hier leeft. In de gangen van het parlement. In de achterkamertjes.

Onder de politieke elite. Een politieke ziekte van machtshonger. Vol cynisme en hypocrisie.

Zonder eer.” En ook Jean-Marie Dedecker, die het politiek gekonkel aanklaagde en Kamervoorzitter Dewael ‘feliciteerde’ voor zijn sluwe rol in de saga van de voorbije dagen, zei het in diezelfde sfeer: “Wie niet ziek wordt van het coronavirus, wordt het waarschijnlijk van de huidige politiek.”

Broeder- en zustertwist Opmerkelijk was ook de tussenkomst van Open Vld-fractievoorzitter Egbert Lachaert.

Met een dubbele bodem zei hij dat deze regering “geen voorafname mag zijn van deze of gene coalitie” en dat zijn partij dan ook enkel het vertrouwen geeft voor zes maanden, met name om de coronacrisis aan te pakken. Hij zit immers tussen hamer en aambeeld gekneld, nu de voorzittersverkiezingen binnen zijn partij met enkele weken zijn uitgesteld.

Daardoor blijft Gwendolyn Rutten nog op post en zal hij als rechts-liberale tegenkandidaat moeten opboksen tegen de links-liberale clan Rutten, Somers en Tommelein. Zij willen hun ziel verkopen aan de PS en de groenen na die volmachtentijd, wat een ministerpost moet op-

leveren voor Rutten in een Vivaldi-constructie.

En Lachaert, gesteund door o.a. Van Quickenborne, wil precies de andere kant uit… Ja, het is geen grote vriendenclub meer, daar in de Melsensstraat…

Slijm Nooit eerder kreeg een minderheidsregering (38 zetels op 150) bijzondere volmachten en nooit eerder kreeg één politiek familie zoveel ministerposten: de liberalen hebben er 10 op 14. Over wanverhoudingen gesproken… Nooit eerder werd er een politiek lichtgewicht met zo weinig voorkeurstemmen als Wilmès eerste minister. Nooit eerder maakte de grootste partij van het land geen deel uit van een minderheidsregering. Wat zich dezer dagen in de Wetstraat afspeelde, tart niet alleen alle verbeelding, maar is tegelijk een groteske aanfluiting van wat een democratie zou moeten zijn. Jean-Marie Dedecker over de samenhang van de regering: “Hun enige verbindingslijm is het slijm van een virus.” Een uitspraak die boekdelen sprak.

Duidelijk onderscheid Door de linkse én rechtse oppositie werd ondanks de aversie tegen de ‘corona-junta’ toch een duidelijk onderscheid gemaakt tussen het vertrouwen geven (of juist niet) aan de regering en de noodmaatregelen om de coronacrisis het hoofd te bieden. Zij verklaarden immers alle goede en nodige maatregelen te zullen steunen in het belang en voor het welzijn van de bevolking. En zo hoort het ook in tijden van uiterste nood.

Nooit gezien Het was een vreemde bedoening zonder sfeer, vorige donderdagvoormiddag in de Kamer. En nooit eerder gezien bovendien. De koffiekamer - het mekka van de Kamerleden - was gesloten… Dus de aanwezige Kamerleden werden geacht op hun kantoor te zijn in afwachting van de stemmingen en tijdens de stemverklaringen, uitgesproken door één lid per fractie. Velen zaten te tokkelen op hun laptop of werkten telefonische afspraken af.

Er waren zelfs Kamerleden die van de gelegenheid gebruik maakten om hun bureau eens op te ruimen en hun paperassen te ordenen. Sommigen verveelden zich zo erg, dat ze domme dingen gingen doen, namelijk bij elkaar op kantoor wat gaan keuvelen alsof er niks aan de hand is… Maar als men dan naar de stemzalen trok, hield men afstand tussen elkaar in de gangen en werd er nauwelijks iets gezegd. En wie de lift nam, moest geduld oefenen, wat het was één persoon per rit…

Inderdaad, u las het goed: stemzalen, meervoud, want de parlementsleden waren opgesplitst in drie groepen en stemden hoofdelijk in drie verschillende zalen met een ingevulde stembrief. De bodes van de Kamer hadden handschoenen aan bij het overhandigen van de stembrieven en maanden her en der de Kamerleden aan enige afstand te respecteren.

Onwezenlijk allemaal.

Geen haast?

Deze week komt de Kamer opnieuw samen om de volmachten te bespreken en te stemmen. Vreemd dat daar een volle week overheen gaat, want deze week zal de actualiteit er wel heel anders uitzien dan vorige week.

Men had er beter wat vaart achter gezet en vorige donderdag of vrijdag al beslissingen genomen. Of moesten de teksten eerst nog een hele palaverronde doorstaan tussen de ‘verbonden’ partijen?

Actueel

26 MAART 2020

5

De maatschappelijke (ir-)relevantie van beroepen Toch merkwaardig dat in een crisistijd als deze een brede consensus lijkt te ontstaan over de maatschappelijke relevantie van bepaalde beroepen. Met applaus en witte lakens worden onderbetaalde hulpverleners in de meest uitgebreide zin de hemel ingeprezen, terwijl er rancune is ten aanzien van overbetaalde topsporters en grootverdieners.

In de sociale media ligt de focus vooral op artsen, verpleegkundigen en verzorgenden.

Maar tegelijk prijst men terecht transporteurs, politiemensen, militairen, poetsdames, supermarktkassiersters, voedingswerkers en allen die dagelijks de rekken aanvullen om de hamsterschade te beperken. Dit lijstje kan aangevuld worden met ophalers van huisvuil en cipiers, maar ook met piloten die onze mensen uit het buitenland terughalen of vrachten mondmaskers aanvliegen.

Als het goed is zeggen wij het ook. Onder de titel “Zij houden het land draaiende” liet De Standaard het voorbije weekend in diverse artikeltjes enkele mensen uit deze beroepscategorieën aan het woord. Niet in alle, maar wel in vele gevallen gaat het hier om nederige jobs die zeer bescheiden inkomens genereren. Denken we maar aan de poetsdames en -heren die nog onlangs in Brussel op straat kwamen voor een schamele opslag van 0,12 eurocent bruto per uur. Ook verpleegkundigen en andere zorgverstrekkers belegerden nog niet zo lang geleden de hoofdstad op zoek naar enig begrip voor hun werkomstandigheden en een aanpassing van hun statuut.

Pas nu dringt het blijkbaar goed door hoe belangrijk zij zijn in normale tijden, en zeker in crisistijden.

Grote verschillen De waardering in de sociale media voor hulpverleners en zij die de wereld draaiende

houden in het algemeen, staat momenteel in schril contrast tot deze voor topsporters en grootverdieners. “Wetenschappers die nu in de frontlinie staan op zoek naar middelen om virussen te bestrijden, hebben amper een loon van 1.800 euro per maand netto en moeten dagelijks vechten voor subsidies”, lezen we in de sociale media. In veel landen is dat inderdaad zo. De vraag wordt gesteld waar de zwaar getatoeëerde en overbetaalde voetballers, topsporters en grootverdieners nu zijn?

Niet zij die veelal miljoenen per maand verdienen, zullen de wereld redden. Uit niets blijkt momenteel hun maatschappelijke relevantie, nu zij zich kunnen terugtrekken in hun forten, op hun boten en hun eilanden. Rancuneus mogen we niet zijn, maar blijkbaar denken mensen daar toch over na, zeker wanneer financiële middelen - meestal afkomstig uit de bedrijfswereld - onuitputtelijk blijken te zijn ter betaling van topsporters, maar er blijkbaar geen middelen zijn om 0,12 eurocent per uur bruto te betalen aan onderhoudspersoneel of ter sponsoring van wetenschappelijk onderzoek. De 100.000 euro die Lukaku vorige week aan een Italiaans ziekenhuis schonk, was beslist een mooi gebaar, maar stelt niets meer voor dan een bescheiden gift voor iemand die per week twee of drie keer zoveel verdient.

We zijn benieuwd of het ‘klootjesvolk’ die grote verschillen in een post-coronatijdperk nog zal willen aanvaarden.

RIRO

VLAAMS PARLEMENT Onwezenlijk Het kon moeilijk anders dan dat het, minder plenair dan gebruikelijk, Vlaams Parlement zich boog over de coronacrisis. Overigens zijn begrijpelijkerwijze de commissievergaderingen en het vragenuurtje tot nader order opgeschort en worden de woensdagzittingen gereduceerd tot korte gedachtewisselingen over de stand van zaken. Inderdaad weet niemand hoe dit alles nog zal evolueren. Minister-president Jambon sprak de nodige woorden van hulde, medeleven en vertrouwen en overliep de toestand. Verbijsterend eigenlijk in welke mate het maatschappelijke leven stil is komen te liggen. Hij kondigde voorts vooral de steunmaatregelen aan die op stapel staan.

Inderdaad zal een en ander hoognodig zijn.

Het is er de tijd niet naar om in grote polemische debatten te treden en evenmin kan men verwachten dat men in deze omstandigheden een zeer origineel discours voert. De fractiesprekers hielden het dus nogal vlak. Wilfried Vandaele (N-VA) gebruikte het juiste woord voor de hele situatie: “onwezenlijk”.

Oorlog Dat iedereen min of meer dezelfde gevoelens en bezorgdheden vertolkte en dat over meerderheid en oppositie heen de rangen worden gesloten, nam niet geheel de eigen accenten weg. Chris Janssens (VB) wees op de noodlottigheid van open grenzen en vond ook dat het federale niveau nogal wat steken had laten vallen bij de aanpak van de crisis.

Hannelore Goeman (sp.a) wilde de bedragen voor steunmaatregelen al fors optrekken - iets wat wellicht vanzelf wel zal moeten

gebeuren - en Jos D’Haese (PVDA) zag enige zaken duidelijk door de bril van de klassenstrijd. Jambon beloofde in de mate van het mogelijke op sommige vragen in te gaan.

Opvallend was dat het door Janssens aangekaarte bizarre feit dat de Europese steungelden voornamelijk naar het zuiden des lands zouden vloeien, hoewel Vlaanderen harder getroffen is, volkomen door de minister-president werd onderschreven. Hij zou dan ook aan de Europese deur gaan aankloppen om zijn beklag te doen. Het is niet vergezocht om bij deze corona-ellende gebruik te maken van oorlogsmetaforen, wat uitgebreid werd gedaan door Peter Van Rompuy (CD&V), die in militaire beeldspraak stelde dat het alle hens aan dek is.

Nooddecreet Meer nog dan “oorlog” hing het woord “uitzonderlijk” in de lucht. Onder anderen Björn Rzoska (Groen) pleitte voor verantwoordelijke politiek in deze uitzonderlijke omstandigheden. In die geest zou dan ook kamerbreed het nooddecreet over “maatregelen in geval van een civiele noodsituatie met betrekking tot de volksgezondheid” worden aangenomen. Dit decreet wordt in stelling gebracht tegen te voorziene verdere rampspoed en gaat over zulke dingen als het garanderen van kritieke diensten, het bijbouwen van zorgcapaciteit zonder gehannes met vergunningen.

Algemeen een beetje zoals in “nood breekt wet” en daarom dus een noodwet. Nogmaals, ten slotte, Peter Van Rompuy: de Vlaamse overheid moet fungeren als ‘schokdemper’ voor dit ongeziene spul. Laten we hopen dat de veerkracht voldoende is.

Maggies miljoenen mondmaskers In 2009, tijdens de pandemie van Mexicaanse griep, officieel nieuwe influenza A H1N1, had België bijna zes miljoen mondmaskers van het type FFP2 aangekocht. Die waren bestemd voor medisch personeel dat besmette patiënten moest verzorgen. Maar in 2019 was de houdbaarheidsdatum van die maskers verstreken en Maggie De Block liet ze vorig jaar allemaal vernietigen en ze liet geen nieuwe voorraad aanleggen.

Het gezond verstand en het voorzorgsprincipe vereisen nochtans dat men een oude voorraad niet vernietigt voor de nieuwe is aangekomen. Zelfs tussen de bestelling en de effectieve levering kan er nog altijd iets misgaan. Iedereen weet hoe relatief houdbaarheidsdata zijn. Er zit altijd een grote marge op. Die maskers uit 2009 zouden waarschijnlijk nog steeds goed bruikbaar zijn geweest, eventueel na een ‘upgrade’. De term komt uit een verslag van de Risk Management Group RMG. Misschien zou dat niet optimaal zijn geweest, maar toch nog altijd beter dan niets.

Uit verklaringen van de RMG blijkt dat de maskers in 2019 vernietigd werden, maar op het kabinet van De Block ontkent men dat.

Men beweert dat ze in ongunstige omstandigheden opgeslagen waren bij Defensie - ziet u het mechanisme van het afschuiven van de verantwoordelijkheid? - en dat ze daardoor volledig onbruikbaar waren en al in 2017 werden vernietigd. Iemand zit daar flagrant te liegen… Overigens maakt het dat alles nog veel erger. Dat betekent dat De Block al bijna drie jaar lang wist dat er geen mondmaskers meer beschikbaar waren en dat ze al die tijd niets heeft gedaan om een nieuwe voorraad aan te leggen. Meer details kan u vinden in het artikel van Nicolas Decker, gepubliceerd op 23 maart op de webstek van Le Vif. PAUL BÄUMER

Migratie als Turks wapen op Cyprus Berichten over vechtpartijen tussen het Griekse leger en vrijwilligers en vluchtelingen aan de Grieks-Turkse grens en over hemeltergende toestanden op de Griekse eilanden halen nu en dan nog de pers. Wat echter steeds onder de nieuwsradar is gebleven, is Cyprus, een Europees eiland in de Middellandse Zee, tussen het Midden-Oosten en het Europese vasteland.

Cyprus, lidstaat van de EU, vraagt namelijk dringend hulp aan de EU om de stroom vluchtelingen op het zuidelijke (Griekse) deel van het eiland onder controle te krijgen. Turkije zette namelijk de grenzen tussen het door Turkije bezette Cyprus en Grieks-Cyprus wijd open.

De Cypriotische regering denkt in elk geval dat er meer achter zit. Eind februari beschuldigde de Cypriotische minister van Binnenlandse Zaken, Nikos Nouris, Turkije ervan migranten moedwillig naar het Griekse zuiden van Cyprus te sturen, om op die manier de etnische samenstelling van het eiland - dat verdeeld is in een Turks noorden en een Grieks zuiden - te wijzigen.

dubbeld. Op die manier moeten asieldossiers veel sneller worden behandeld. Uitzettingen worden effectief en sneller uitgevoerd, en er zal een nieuw opvangcentrum worden gebouwd. Allemaal kortetermijnoplossingen die helaas geen soelaas bieden op de lange termijn. EU-boss Charles Michel hebben ze nog niet gezien op het eiland…

PIET VAN NIEUWVLIET

EU blijft in gebreke De Grieks-Cypriotische regering zit in de alarmfase. Momenteel verblijven ongeveer 21.000 asielzoekers op het Griekse deel van het eiland, wat neerkomt op bijna 4 procent van de bevolking. De meesten komen uit het Midden-Oosten, uit Azië. Voordien werd al aan 12.000 vluchtelingen asiel verleend.

Grieks-Cyprus, lid van de EU, maar niet van de Schengen-ruimte, heeft aan de EU financiële en logistieke steun gevraagd. Omdat er tot nu toe geen reactie kwam, heeft Cyprus het aantal ambtenaren dat asielaanvragen moet onderzoeken en trancheren, meer dan ver-

ONTDEK ONZE BOEKEN OP WWW.POLEMOS.BE Bestellen kan via onze webwinkel, of telefonisch tijdens kantooruren 03 232 14 17 of via www.bol.com

6

Zuur & Zoet

26 MAART 2020

’t Pallieterke en corona

Dat de coronacrisis ook voor uw geliefkoosd geestelijk voedsel gevolgen zal hebben, ligt voor de hand. Voorlopig is iedereen van onze redactie nog kerngezond. Toch zijn er een aantal zaken waarvoor ik uw aandacht vraag: - Zolang de dagbladhandel open mag blijven, kunt u daar uw ’t Pallieterke gaan kopen. Maar de winkels van Standaard Boekhandel zijn gesloten, en dat betekent voor ons toch al een aanzienlijke afname van onze verkooppunten.

- De drukkerij is in deze materie een heikeler onderdeel: nu al zit zo’n 25 procent van het personeel van de drukkerij ziek thuis. Dat kan dus op (korte) termijn problematisch worden. Een aantal andere bladen is sowieso al moeten stoppen: tot eind april komt er geen Streekkrant meer, geen De Zondag, geen Steps en het gratis krantje Metro verschijnt voorlopig ook niet meer. Ook de uitgave van een aantal regionale reclamebladen is opgeschort. Er is dus ook minder werk in onze drukkerijen, zodat alsnog alle opdrachten, ook met minder personeel kunnen uitgevoerd worden. Maar voor hoelang nog?

- Het kan natuurlijk nog verder evolueren: eventueel kan de overheid een nog strengere lockdown opleggen, waarbij alle bedrijven en dus ook de drukkerijen gesloten worden. In dat geval zullen we meer inzetten op digitale verspreiding van onze artikels.

Ik weet dat veel van onze lezers niet happig zijn op dat computerlezen en onlinegedoe,

maar in dit geval hebben we geen keuze.

Heeft u een papieren abonnement, dan kan u gratis een digitale toegang bekomen op de onlineversie van ’t Pallieterke. Bezorg ons daarom uw e-mailadres dan kunnen we nu al de nodige technische stappen zetten.

- Ook wij steunen graag de kleine zelfstandige dagbladverkoper, net zoals zoveel lezers. Maar heel veel dagbladhandelaars sluiten. U kan daarom een postabonnement nemen van 6 nummers aan 15 euro. Dat is ongeveer tot eind april. Of u neemt ineens een abonnement voor een kwartaal, een half jaar of een volledig jaar.

- Mocht om een of andere reden ’t Pallieterke tijdelijk niet verschijnen in gedrukte vorm, dan zullen we een regeling treffen voor al onze abonnees. Dat is beloofd.

2020 zou voor ’t Pallieterke een feestjaar moeten worden met verschillende evenementen in het teken van onze 75ste verjaardag. Dat moet nu allemaal worden uitgesteld. Erg? Niet als ik zie welke strijd onze dokters en verplegend personeel (in de meest brede zin) aan het voeren zijn, of gaan voeren. Dan zijn onze problemen letterlijk en figuurlijk ‘apennootjes’.

KARL VAN CAMP

Corona in Brussel In Schaarbeek is een man van 39 overleden aan corona. Het staat natuurlijk nergens zwart op wit, maar we vermoeden dat hij een Marokkaan is. Een van zijn vrienden legde immers in de media de volgende opmerkelijke verklaring af.

“Ik had hem deze week nog aan de lijn. Hij dacht dat hij een simpele griep had en lachte dat hij corona had. Maar zaterdagochtend had hij zware ademhalingsproblemen en trok hij naar de spoeddiensten. (…) Ik wil niemand stigmatiseren, ik ben zelf van Marokkaanse origine en ik woon in Schaarbeek. Maar ik merk op dat vooral in deze buurten mensen niet goed snappen dat ze binnen moeten blijven. Kinderen en jongeren spelen hier gewoon verder op straat. Eerlijk, als we geen totaal uitgaansverbod installeren, zullen velen de regels aan hun laars blijven lappen.”

Politiek correcte getuigenissen Het politiek hypercorrecte BRUZZ probeerde dat natuurlijk weg te relativeren: “Nochtans bevestigen de cijfers van de politie niet dat er in Schaarbeek meer overtredingen worden vastgesteld dan elders, integendeel zelfs.”

Zelfs als het waar is, dan bewijst dat waarschijnlijk vooral dat de politie in Schaarbeek niet overal mag of durft patrouilleren en al helemaal niet durft verbaliseren. Men citeert iemand van de politiezone Brussel-Noord, die doodleuk zegt: “Wij merken absoluut niet dat een bepaalde groep of gemeenschap de regels vaker of sneller aan hun laars lapt dan een andere.” Maar hij heet zelf Amal Ihkan.

Hij is dus misschien, heel misschien, toch niet helemaal onpartijdig. Hetzelfde geldt voor Johan Leman van de Foyer in Molenbeek, die

beweert dat de regels daar goed opgevolgd worden. Maar hij is ook een hoogst onbetrouwbare bron. Als zijn beweringen uit het verleden allemaal waar waren, dan zou Brussel nu een vreedzaam multicultureel paradijs zijn en geen broeinest van terrorisme, criminaliteit, allochtone benden en dito loverboys die zestienjarige meisjes als seksslavin verkopen.

Veerle Berx van de preventiedienst van de Stad Brussel beweert dat men nauwelijks een verband kan leggen tussen het naleven van de maatregelen tegen corona enerzijds en afkomst of taal anderzijds. Misschien zou ze het verband met de islam als factor eens kunnen onderzoeken? Maar daar geeft natuurlijk niemand een kik over. Haar oneerlijkheid en haar ideologische blindheid blijken ook duidelijk uit deze uitspraak: “Onze gemeenschapswachten en preventieadviseurs gaan nog steeds de straat op en spreken élke gebruiker van de stad aan die zich niet aan de regels houdt. Daarbij hebben zij niet het recht om een identiteitscontrole uit te voeren, dus we hebben geen zicht op welke gemeenschap het meeste inbreuken doet.” Alsof men dat in de meeste gevallen niet aan de kledij en het uiterlijk kan zien en aan het accent of het taalgebruik kan horen. Of aan het gebrek aan taalkennis… Als men het tenminste wil zien en horen.

PAUL BÄUMER

Verengelsing van hoger onderwijs voorlopig afgeblokt De Vlaamse regering is teruggekomen op een voorstel van decreet dat het mogelijk maakte nog meer lessen in het hoger onderwijs in het Engels te doceren. Daar kon u alles over lezen in ons nummer van 23 januari. Dat eerste voorstel was door de Vlaamse regering einde december goedgekeurd en was bijna gepasseerd zonder dat iemand het gemerkt had. Maar gelukkig schoten een aantal professoren toch in actie, gevolgd door organisaties uit de Vlaamse beweging zoals de VVB en Marnixring.

Ook binnen de N-VA groeide het verzet en onderwijsminister Ben Weyts kwam meer en meer onder druk te staan. En zo kunnen we u melden dat het desbetreffende decreet-artikel tijdens de jongste ministerraad geschrapt werd. Als ’t goed is, zeggen we het ook.

BRUSSEL

Liberale twitterarena Wie er ergens op hoopte dat Guy Vanhengel en Els Ampe de Brusselse strijdbijl zouden begraven, is er zo te zien aan voor de moeite. Het is althans het besluit dat we trekken uit de verwijten die ze vorige week op Twitter naar mekaars hoofd slingerden. En hoe eindigde de Griekse tragedie? Haar account werd door Vanhengel geblokkeerd…

Niet dat we een inventaris bijhouden van alle voorvallen en ‘toestanden’, maar iets zegt ons dat wanneer we de politiek louter als een spektakel zouden beschouwen, Open Vld de grootste amusementswaarde in zich draagt. Soms tot op het surrealistische af (men leze er de memoires van voormalig penningmeester van de partij Leo Goovaerts op na). En als die fratsen geen vergaande gevolgen zouden hebben op de ‘res publica’, te beginnen op de financiën, ach, we hadden er eens goed mee kunnen lachen. Want geef nu toe: een eerste minister die voor de draaiende camera’s erkent dat de begroting niet klopt, maar het net de omgekeerde boodschap is die moet uitgedragen worden? Je krijgt het in pakweg Den Haag of Berlijn enkel als politieke satire verkocht. Of neem nu recenter Maggie De Block. De “blijf in uw kot”-uitspraak zal nog lang nazinderen. Het klinkt niet alleen

als een boertige variant op het Italiaanse “tutti in casa”, het is het ook.

De ambitie van Els...

Maar ook Brussel doet zijn duit in het zakje van het blauwe theatrale verhaal.

We hadden het al over die Goovaerts, iemand die wat te veel op het traject van Guy Vanhengel lag, toch altijd iemand met een bevoorrechte lijn naar Verhofstadt toe.

Eigenlijk was toen het lot van Goovaerts al bezegeld, ook al had hij het zelf misschien niet door. En dan kwam Els Ampe op het toneel, zo ongeveer op het moment dat Leo ervan verdween. Weinig inhoud gecombineerd met een tomeloze ambitie.

Ideaal dus om het te maken in de politiek.

Een beetje zoals Jean Gol over Daniel Ducarme zei: “Hij weegt dermate licht, dat hij hoog zal eindigen.” Toch blijken er enkele hindernissen op het parcours te zijn, eentje

in het bijzonder: Vanhengel genaamd. Het parlement ging relatief vlotjes, dan werd ze schepen in de stad Brussel zonder veel indruk te maken, maar haar zinnen stonden op een ministerschap. Vorig jaar moest het gebeuren. De Vanhengel-jaren bleken voorbij, al bij al zit ze electoraal goed (ook al is dit nu ook weer niet zo belangrijk in het politieke apparaat van vandaag, zeker in Brussel) én met de steun van de partijtop, enfin toch van Gwendolyn. Maar dat was buiten de waard gerekend. In een mum van tijd stapten de Brusselse Open Vld’ers in de Brusselse regering, werd Sven Gatz, poulain van Vanhengel, minister en moest Ampe zich tevreden stellen met haar zetel in de koepelzaal. Op zich vertroebelde dat de relaties met de MR, die in de oppositie bleef steken. Er werd de Open Vld verweten niet harder aangedrongen hebben aan Franstalige kant om er toch de MR bij te nemen. Veel had dat wellicht niet uitgehaald, maar het zou een gebaar geweest zijn. Vandaag zagen we vooral Vanhengel en Co die enkel voor zichzelf en de zijnen rijdt.

... het misprijzen van Guy De aversie naar Ampe zit trouwens diep.

Veelzeggend was een interview tijdens de zomer van 2019 in De Morgen: “Zes jaar schepen, vijftien jaar fractievoorzitter en één obsessie: minister worden. (...) Ik heb haar gevraagd: zes jaar schepen, waar heb jij het verschil gemaakt? Wat gaat de burger daarvan onthouden? Het bleef stil.” Nu ja, tijd heelt de wonden, zij het niet allemaal en soms is erg veel tijd nodig. Feit is dat Ampe en Vanhengel nog steeds niet door een deur kunnen.

Het trieste hoogtepunt kwam er vorige week op Twitter. Ampe wees op het belang van 5G in de strijd tegen her coronavirus (een discussie op zich met ‘verdeelde’ deskundigen), waarop Vanhengel haar van antwoord diende met; “Els, stop die onzin.” Ampe reageerde door de voormalig minister van Financiën te wijzen op de “gigantische put” die hij achterliet. Resultaat: Vanhengel blokkeert Ampe. Vindt u dit ook puberaal? En toch. Keren we terug naar het theatrale van de politiek: de twitterrel is misschien niet het meest elegante dat we ooit te zien kregen, maar het zegt veel over de toestand binnen de Brusselse Open Vld. KNIN

Onze naaste buren

26 MAART 2020

Stuitend

7

NEDERLAND

Zelfs in de huidige coronanoodtoestand willen de linkse deugdsuperieuren van de bestuurlijke elite hun haast misdadige attitudes niet wijzigen.

Voorbeeld 1 Op zondag 15 maart deelt minister-president Rutte mee dat de horeca binnen het half uur dicht moet. Eventjes paniek, maar dan haalt het gezond verstand het bij de meeste Nederlanders, die braaf naar huis gaan. Uitzondering in deze drugstaat: de gebruikers van “geestverruimende middelen”. Onmiddellijk stormen hordes naar de drugsholen om zich extra te bevoorraden: lange files. Dat regeringsbesluit is buiten de vroede gemeentevaderen gerekend. “Gaat de illegale straatverkoop dan niet stijgen?” is het leugenachtig argument om de geachte burgers verder te voorzien van hasj en weed. Dus mogen de Nederlanders in de meeste gemeenten voortaan dit onmisbaar voedsel aankopen via een loket in de coffeeshop. Hoe durft u beweren dat drugs verslavend zijn?

Voorbeeld 2 Eind januari vraagt Thierry Baudet een spoeddebat in de Tweede Kamer over de komst van het virus. Hij wordt weggejouwd, want deze ‘fascist’ moet zwijgen. Kamerleden citeren correct het gezaghebbende RIVM (Rijksinstituut Volksgezondheid en Milieu) dat dit virus niet gemakkelijk overdraagbaar is tussen mensen. Nieuwe poging van Baudet en op 14 februari volgt de mededeling van RIVM dat Nederland zich geen zorgen moet maken. Inmiddels heeft de harde realiteit deze pamperaars ingehaald. Als Geert Wil-

ders vorige week een lockdown vraagt in plaats van halfhartige maatregelen, botst hij op de haatreacties van de rest van de Kamer. De klassieke leugen van “Wilders zaait angst en verdeeldheid” van PvdA, D66, GroenLinks krijgt applaus en steun van VVD (meer en meer Bart-Somers-liberalen) en ChristenUnie. Er zijn immers op dat ogenblik nog maar 58 doden.

Voorbeeld 3 In het linkse De Volkskrant roept de hoofdredacteur op experts die het RIVM-riedeltje van groepsimmuniteit en gespreide besmetting niet steunen te censureren en in geen geval hun opinies te publiceren (op dit ogenblik gelooft een kleine meerderheid van de Nederlanders niet meer in deze aanpak). Kortom, totalitair links in actie naar het voorbeeld van de misdadiger tegen de menselijkheid Xi Jinping.

Dezelfde krant vervalst schaamteloos een grafiek die door Wilders gepubliceerd is om hem in een kwaad daglicht te plaatsen.

Voorbeeld 4 De ‘as van het kwaad’ in de Nederlandse politiek zijn de links-liberalen van D66 en GroenLinks. Hun respectieve politiek leiders Jetten en Klaver hebben in de Tweede Kamer “specifieke zorgen” geëist voor bepaalde beroepsgroepen.

Welke denkt u? De mensen in de zorg? Die in de supermarkten? De vervoerders? De vuilnisophalers? Mis poes! Links

denkt alleen aan zijn kiesvee en zijn propagandisten. Er moeten direct specifieke zorgen gaan naar de subsidieslurpers in de cultuursector, want oh wat hebben zij het moeilijk nu ze thuis zitten.

Voorbeeld 5 De politie heeft het zo druk dat ze aankondigt niet langer alcoholcontroles te houden. Een goede alcoholist heeft dus maar een half woord nodig. Nochtans vragen sommigen zich af waarmee de politie het druk heeft in de verlaten straten, pleinen, winkelcentra. Er zijn geen sportevenementen of lawaaierige dansfestijnen.

Voorbeeld 6 De lieftallige Nederlandse jongeren… Heel Europa houdt zijn hart vast als in het leuke restaurant of het pittoreske hotelletje een auto voor de deur stopt met een geel-zwart nummerbord en er stijgen een paar ongedisciplineerde, lawaaierige onbeschofte snotapen uit. Uiteraard kan men van deze pubers niet verlangen dat zij hun sociale contacten even zouden uitstellen. Op sociale media zijn er oproepen van wijkagenten aan de ouders om de kindjes even in bedwang te houden, hen niet langer te laten samenklonteren.

Inmiddels heeft een batterij ontwikkelingspsychologen en psychotherapeuten al gewezen op “onvolgroeide hersenen” en “straffen helpt niet”. Een multikulpsychologe vraagt ook begrip voor de “wij-cultuur” van mohammedanen in Nederland, want die zijn gewoon in groep te leven en daarenboven bepaalt ouwe allah hun lot en mogen er niet dezelfde eisen aan deze bende gesteld worden.

WILLEM DE PRATER

Gemeenteraad vergadert vanop afstand De Gentse gemeenteraad vergadert ‘digitaal’ met de raadsleden thuis achter hun computer. De agenda is sterk uitgedund. Alle niet dringende punten zijn geschrapt. Ook alle interpellaties en vragen van de oppositie zijn uitgesteld tot later. Het was eerst de bedoeling om te vergaderen in de grote Pacificatiezaal met de stoelen ver uit elkaar.

Dat gaat niet door, want een aantal raadsleden weigerde te komen. De digitale raad is niet openbaar. De fracties moeten op voorhand doorgeven hoe ze gaan stemmen en alle fractieleden moeten dezelfde stem uitbrengen. Verbluffend hoe snel de regels van de democratie door het coronavirus opzijgeschoven worden.

woord geloofde kwam zaterdag bedrogen uit. De parkeerwachters gingen in het

weekend nog op pad. De opschorting van de boetes begon pas maandag. Vreemd, want volgens schepen Watteeuw was het om besmetting via de touchscreens van de parkeerautomaten te vermijden. Waarom dan nog enkele dagen wachten? Het is bovendien niet verantwoord om parkeerwachters op pad te sturen. Zij lopen veel

Bodycams voor de politie

kans om door heethoofden uitgekafferd te worden of zelfs bespuwd: “Haha, ik heb corona!” Iets waar onze hulpdiensten en politie ook mee te maken krijgen.

Er wordt wel nog beboet voor de LEZ-zone en het circulatieplan, want dat wordt door camera’s gecontroleerd. Er is nauwelijks verkeer. Alles is dicht. Wie nu nog met de auto naar het centrum gaat, doet dat uit noodzaak, bijvoorbeeld om bij een zieke of bejaarde boodschappen te gaan afzetten.

In zo’n omstandigheden zijn knips en lage emissiezones pestmaatregelen. Het zou een mooi gebaar zijn om ook die controles op te schorten.

We krijgen te weinig informatie

Gentse politiemannen hebben toelating van onze burgemeester om een bodycam te dragen. In ‘normale tijden’ mag dat enkel tijdens de Gentse Feesten in de feestenzone. Als coronamaatregel gaat de politie nu bodycams gebruiken voor onbepaalde tijd en over het hele grondgebied van Gent.

Een verstandige beslissing.

De overheid blijft ons behandelen als kleine kinderen. Iedereen kent nu wel iemand uit de buurt die ziek is. Het gebrek aan informatie doet de geruchtenmolen lustig draaien.

Goede informatie wekt vertrouwen. Vertrouwen dat we nog hard gaan nodig hebben. Over de situatie in Gent weten we niets. Onze burgemeester is zo goed als afwezig. Aan de burgers wat uitleg geven over de situatie in de stroppenstad, lijkt niet bij hem op te komen. Jammer.

Parkeercontroles opgeschort, maar LEZ en circulatieplan blijven van kracht Gent schort de parkeercontroles op. Dat werd vrijdag aangekondigd door onze burgemeester op Twitter. Wie hem op zijn

MATHILDIS

Wallonië heeft geen geld voor het coronavirus Overheden van alle niveaus zullen lange tijd diep in de geldbeugel moeten tasten om de coronacrisis de baas te kunnen. De vraag rijst of het minder welvarende Wallonië dit aankan. Zeker nu blijkt dat een bepaalde regio met veel historische Italiaanse migratie relatief zwaar dreigt te worden getroffen.

In de grootste gezondheidscrisis die het Westen sinds een eeuw meemaakt, veranderen de zaken elke dag. Toch kunnen er hier en daar al een aantal trends worden vastgesteld.

Hebt u de kaart van België met de besmettingen door het coronavirus al eens bekeken? Dan is het duidelijk dat het aantal geregistreerde zieken duidelijk de bevolkingsdichtheid volgt. In grote steden worden meer gevallen vastgesteld dan op het platteland. Dat geldt ook voor Wallonië. In de dunbevolkte provincie Luxemburg zijn er relatief weinig besmettingen.

Henegouwen Dat is anders in de regio Charleroi/La Louvière/Bergen.

Dat stuk van Henegouwen blijkt eruit te springen in verhouding tot de bevolking. Een verklaring zou zijn dat Italianen na de lockdown begin deze maand richting hun familie in Wallonië zijn getrokken. Het vrij verkeer van persoon binnen de EU maakt dat perfect mogelijk. Of zijn het de gevolgen van carnavalsfeesten in Binche vorige maand die de cijfers de hoogte in jagen?

De toekomst zal het leren. Als die regio een hotspot van besmettingen en ziekenhuisopnames wordt, is het alle hens aan dek. Dan dreigen de spoedafdelingen en de afdelingen intensieve zorgen in die ziekenhuizen overbelast te raken.

In Henegouwen botst het systeem dan op de eigen grenzen.

Komt er nog bij dat dit sowieso de regio is met de laagste levensverwachting van België. In sommige verpauperde delen van ‘het Zwarte Land’ ligt de levensverwachting nog altijd op het niveau van begin jaren ’70.

Naast de dreigende gezondheidsramp is men in Wallonië uiteraard ook bezorgd over de economische gevolgen van de coronacrisis. En net als elders moet de Waalse regering de geldbeugel opentrekken. Maatregelen die de federale ingrepen flankeren, moeten vermijden dat bedrijven overkop gaan.

De Waalse regering heeft 350 miljoen euro steunmaatregelen vrijgemaakt, waarvan 233 miljoen euro voor de bedrijven. Maar Waals minister van Economie Willy Borsus (MR) uitte direct een waarschuwing: “De Waalse financiële middelen zijn niet onbeperkt. We zullen niet boven de 350 miljoen euro kunnen gaan.”

Begrotingstekort Het is een schoolvoorbeeld van een overheid die onvoldoende geld opzij heeft gezet om zo’n zware crisis aan te pakken. Wallonië zit met een begrotingstekort en was pas in 2024 van plan om een evenwicht te boeken. Die discussie over een begroting in evenwicht is nu niet aan de orde, maar

WALLONIE

er is wel een duidelijk verschil met Vlaanderen, dat dit jaar op een evenwicht hoopte. Dat zal er ook niet komen, maar de regering-Jambon kan zonder problemen 1 miljard euro vrijmaken voor consumenten en bedrijven. De vertraging van de betaling van bepaalde belastingen, de uitbreiding van steunmaatregelen voor zelfstandigen,… Het valt er allemaal onder.

De Waalse regering geeft een forfaitaire premie van 5.000 euro aan bedrijven die hun deuren hebben moeten sluiten.

Vlaanderen geeft 4.000 euro aan handelszaken van zelfstandigen die niet langer werken, maar in een latere periode komen daar nog meer vergoedingen bij.

Overheidssector Wallonië heeft minder middelen en zal het op een andere manier aanpakken. Er is sprake van 100 miljoen euro voor economische relance, waarbij er plannen zijn die toelaten dat bedrijven zich elders in Wallonië hervestigen als ze door de crisis niet kunnen verder functioneren. Wat dit concreet en praktisch betekent, is niet duidelijk. Wat wel duidelijk is, is dat de Waalse regering vooral wil inzetten op biotech en luchtvaart, twee van de weinige sectoren waar het gewest relatief sterk staat.

Wallonië heeft in deze crisis wel een voordeel: door de sterker uitgebouwde overheidssector wordt het gewest minder zwaar geraakt dan bijvoorbeeld Vlaanderen. Maar het verleden leert dat Wallonië bij een economische herneming minder snel herstelt dan andere regio’s.

PICARD

8

Actueel

26 MAART 2020

DIPLOMATIEKE VALIES

Mondmaskerdiplomatie Dat het coronavirus net in China ontstond, is geen toeval. Het werd in dit blad al eerder toegelicht. Net zoals het een feit is dat een sneller optreden van de Chinese autoriteiten de verspreiding aanzienlijk had kunnen inperken. Maar dat wil Peking niet geweten hebben. In een grootschalige PR-operatie cultiveren ze het imago van meedogenloze virusbestrijder. Bovendien koppelen ze daar allerhande hulp aan. De ‘Pandadiplomatie’ heeft haar tijd gehad, vandaag is het de beurt aan de ‘mondmaskerdiplomatie’.

Een recente Britse studie besloot dat met een sneller optreden van China het aantal coronabesmettingen zomaar even 95 procent lager had kunnen zijn. Bovendien zou ook de geografische spreiding aanzienlijk beperkter zijn gebleven. Het is zo’n onderzoek dat Peking doet steigeren.

Of wat te denken van al hetgeen Eduardo Bolsonaro, zoon van de Braziliaanse president, vanuit China over zich heen kreeg. Zopas nog vergezelde hij zijn vader naar Florida en ontmoette er president Trump, waarna hij de vergelijking maakte met de Sovjethouding ten tijde van Tsjernobyl. “Door stilte en het wegmoffelen van feiten, zijn de Chinezen verantwoordelijk voor vele doden,” verklaarde hij.

Het zorgde voor een diplomatieke rel, gekenmerkt trouwens door erg ondiplomatieke taal van de Chinese ambassadeur in Brasilia. “U raakte besmet door een mentaal virus,” stelde die, “en dit heeft de vriendschap tussen onze twee volkeren aangetast.” We horen het, pakweg, iemand als Frans van Daele nog niet onmiddellijk zeggen.

“Wat is een vriend?”

China voert een politiek van wortel en stok, zo is in diplomatieke kringen te horen. En voor wie er aan zou twijfelen: het Bolsonaro-incident illustreert dit laatste.

Maar er is ook een wortel. Waar ze bijzonder discreet waren met alles wat in Wuhan gebeurde, kan de hulp die ze nu toekennen niet voldoende in de kijker worden geplaatst. Geld, materiaal en personeel. Kosten noch moeite worden gespaard voor deze reusachtige PR-operatie. Uiteraard zit er ook een gewiekste strategie achter deze profilering als barmhartige Samaritaan.

De geopolitieke context is wat

hij is. Dit is een tijd van concurrentie tussen grootmachten (de VS en China), frictie tussen bondgenoten (Europa en de VS) en onderkoelde verhoudingen (Europa en Rusland). Maar in de strijd tegen deze coronapandemie geldt vooral ‘eigen land eerst’, wat ruimte creëert voor die Chinese wortel.

Het Gatestone Institute verschafte zopas in een analyse een overzicht van de Chinese hulp aan ‘getroffen landen’. Spanje, Tsjechië, dit eigen Belgenland, Nederland, Polen: allen mochten ze op steun rekenen.

En niet zelden ging dit gebaar gepaard met de nodige pathos. Toen een vliegtuig van Air China met acht ton medische apparatuur in Athene landde, citeerde de Chinese ambassadeur maar wat graag Aristoteles: “Wat is een vriend?

Een enkele ziel die in twee lichamen leeft.”

Altruïstische verpakking Sommige landen zijn echter interessanter dan andere voor Peking, al was het maar om hun symbolische waarde. Frankrijk bijvoorbeeld, sinds het vertrek van de Britten de tweede economie van de EU. Een hele partij materiaal werd hen toegestuurd: van beschermende pakken over handschoenen tot mondmaskers. “Verenigd zullen we winnen,” tweette de Chinese ambassade in Parijs.

De dag erna volgde een nieuwe levering en weer een tweet: “Het Chinese volk staat naast het Franse volk.” En dat gebeurt dan in het land waarvan de president er maar niet genoeg van krijgt op Europese eenheid en sterkte te hameren.

Alle retoriek ten spijt zijn de Fransen de hulpbehoevende in dit verhaal. Uit de nood geholpen dankzij het ‘ruimhartige’ China. Enkel wie stekeblind is, ziet de symboliek hier niet van.

Wat te denken trouwens van

het Servisch voorbeeld, kandidaat-lid van de EU? Steun kwam er niet uit Brussel, wel uit Peking.

En opnieuw het discours: “IJzeren vriendschap,” verklaarde de Chinese ambassadeur in Belgrado. Noem dit gerust een kaakslag voor de EU. En last but not least Italië, het land waar de omvang van het probleem zelfs de Chinese dimensie overstijgt. Een team en materiaal vertrok al twee weken geleden. Zeker in het geval van Italië overstijgt dit de strijd tegen corona. In het verleden schreef het land zich in het ambitieuze ‘Belt & Road’-initiatief van Peking in (ook al verzette de ex-minister van Binnenlandse Zaken Salvini zich ertegen). Dat maakt deze hulp, hoewel erg altruïstisch verpakt, niet toevallig. Hetzelfde geldt voor de ontwikkeling van het G5-netwerk dat Peking maar wat graag ‘made in China’ zou zien. Kuchende Europese patiënten zullen hen worst wezen, dit draait om de eigen strategische belangen.

Europese onmacht En dan is er Europa, of beter de EU, die zichzelf als Unie vaak als grootste economie ter wereld prijst. Voorzitter van de Europese Commissie Von der Leyen vond geen superlatieven genoeg om China te danken. O ja, in januari was er ook wat steun in omgekeerde richting, maar dat onderdeel van haar verhaal kwam neer als een druppel op een koude steen.

Off the record legde een diplomaat de vinger op de wonde: “De Europese Unie is niet in staat geweest zinvolle hulp te bieden aan Italië, het op twee na grootste lid van de Unie, dat bijzonder zwaar is getroffen door het virus. Nadat Duitsland, het machtigste lid van de EU, de export van medische beschermingsmiddelen verbood om de eigen dreigende voorraadtekorten aan maskers, handschoenen en pakken te vermijden, kwam China tussenbeide.”

Ook in Fortune wordt de situatie treffend samengevat: “Geopolitiek gezien schuift China zichzelf naar voren als de redder van Europa, met de bedoeling om zijn positie op een mondiaal niveau te verbeteren, aangezien beide ruziën met de regering-Trump. China en de VS hebben hun strijd voor wereldwijde invloed voortgezet. Peking schopte meer dan een dozijn Amerikaanse journalisten eruit deze week, terwijl het ook tracht de schuld voor zijn behandeling van de beginnende coronacrisis van zich af te schuiven.”

MICHAËL VANDAMME

Buitenlands spervuur Op bevel van “hogerhand” Nazir Afzal is een Pakistaanse moslim die geboren is in Birmingham. Hij is afkomstig uit een familie van Pathanen in het primitieve grensgebied met Afghanistan. De meeste Taliban zijn trouwens ook Pathanen. Dat klinkt allemaal niet veelbelovend, maar Nazir Afzal schopte het in Groot-Brittannië toch tot hoofd van de Crown Prosecutor Service CPS, wat overeenkomt met onze openbare aanklagers. Hij zorgde ook voor een ommekeer in het feitelijke gedoogbeleid van de CPS tegenover de islamitische “rape gangs” en “grooming gangs”, die in zo’n twintig grote Britse steden straffeloos hun gang konden gaan.

Het is onder andere dank zij hem dat die benden tenslotte toch vervolgd en bestraft werden, al zijn de straffen soms ergerlijk licht en worden de verkrachters na het uitzitten ervan niet eens uitgewezen. Afzal is het levende bewijs dat individuele moslims en zélfs Pathanen zich soms kunnen losmaken uit de primitieve islamitische denkpatronen van hun voorvaderen. Afzal heeft ook een harder beleid gevoerd tegen eremoorden en gedwongen huwelijken.

Een interview uit 2018, dat toen onopgemerkt voorbijging, dook plots weer op in de media. Daarin wees Afzal erop dat er in 2008 van hogerhand een richtlijn kwam dat de politie zich niet moest bezighouden met minderjarige meisjes in de prostitutie, omdat die zelf “wetens en willens hadden gekozen voor zo’n seksueel gedrag”. Dat verklaart waarom de politie en de sociale diensten die islamitische pooiers en verkrachters zo lang hun gang lieten gaan.

Volgens andere bronnen maakte dat akkoord deel uit van een informele afspraak van de toenmalige Labourpremier Gorden Brown met enkele Golfstaten en de Saoedi’s dat zijn regering de moslims in Groot-Brittannië niets in de weg zou leggen in ruil voor een kapitaalinjectie voor de kwakkelende Britse economie.

Geen EU-hulp voor Italië Een foto van persagentschap AFP van 20 maart 2020 toonde een veldhospitaal nabij de Italiaanse stad Cremona, in het epicentrum van de coronacrisis. De chaos is nog niet tot daar doorgedrongen. Men ziet keurig opgestapelde medische voorraden en ontsmettingsploegen in beschermende kledij. Het veldhospitaal is gefinancierd door de Amerikaanse evangelische ngo Samaritan’s Purse. Niet door de Europese Unie. Daardoor heeft de foto een potentieel explosieve politieke lading. Hij is heel symbolisch, want Italië heeft geen greintje hulp gekregen van de Unie en overigens ook niet van één van de lidstaten. Niet één euro financiële steun, niet één mondmaskertje of één beademingstoestel. Niets. Integendeel, Frankrijk en Duitsland, die anders schreeuwerig en bijna hysterisch orakelen over solidariteit tussen de lidstaten - vooral als het om de verdeling van asielzoekers gaat - stelden nu zelfs een verbod in op de export van mondmaskers en beschermende kledij naar Italië. Het is opnieuw ieder voor zich. Misschien begrijpelijk, want het Chinese virus begint ook in die twee landen steeds meer slachtoffers te maken. Maar geef dat dan eerlijk toe en stop met de ongeloofwaardige en onrealistische zedenpreken over ‘solidariteit’. Het is nu wel duidelijk dat die alleen uit de kast wordt gehaald als ze in het politieke kraam van de eurocraten past. Als het er écht op aankomt, is die ‘solidariteit’ een fictie. En blijkt dat de Unie lidstaten in nood niet kan of niet wil bijspringen. Maurizio Massari, de permanente vertegenwoordiger van Italië bij de EU, vatte in Foreign Policy heel kort samen wat er gebeurde toen zijn land bij het begin van de coronacrisis om

hulp smeekte: “We vroegen om de levering van medische apparatuur en de Europese Commissie stuurde dat verzoek door naar de lidstaten.

Maar het werkte niet.” Het zou een grafschrift voor heel de Unie kunnen zijn. Het werkte niet…

Opnieuw asiel Ook de Grieken moeten van de EU geen hulp verwachten tegen de invasie van Erdogans hulptroepen uit heel de islamitische wereld, die van de Turken zelfs traangasgranaten krijgen en de steun van pantservoertuigen die de Griekse grensversperringen open beuken.

De Grieken mogen al blij zijn dat ze niet, zoals de Polen en Hongaren, gechanteerd en bedreigd worden omdat ze hun grenzen gesloten houden en dat ze toch een beetje verbale steun kregen van Europees commissievoorzitter Ursula von der Leyen, die verklaarde dat Griekenland nu “een schild” voor Europa was. Maar het blijft bij lippendienst.

De Griekse premier Mitsotakis had zich beroepen op een EU-verdrag om de asielaanvragen “op te schorten”, wat inderdaad toegelaten is in een crisissituatie. En nu zijn er zelfs twee crisissituaties tegelijk: de door Erdogan geleide invasie en het coronavirus. Ylva Johansson, de EU-commissaris voor Binnenlandse Aangelegenheden, wees er echter fijntjes op dat het opschorten van het recht op asiel slechts uitstel mag zijn, maar geen afstel: “Individuen in de Europese Unie hebben het recht asiel aan te vragen. Dat is het verdrag, dat is internationale wetgeving. Dat kunnen we niet afschaffen.”

Dat kan men natuurlijk wel, maar men wil het niet. De EU schaft nog liever het realisme, het gezond verstand en de Westerse beschaving af.

Geen EU-prioriteit “Natuurlijk volgen we uur na uur wat er gebeurt,” zei Vivian Loonela tijdens een briefing voor journalisten in Brussel,“maar tegelijk gaat het lange-termijnwerk voor de ‘Green Deal’ verder en dat blijft een van onze prioriteiten.” Loonela is woordvoerster voor de Europese Commissie en zij legde die verklaring af op 17 maart. Toen waren er in Italië, de provincie Rimini niet meegerekend, al 31.506 mensen met corona besmet en er waren al 2.503 doden gevallen.

Heel Italië zat al in quarantaine. De EU beschouwt de coronacatastrofe klaarblijkelijk als een voorbijgaand ‘detail in de geschiedenis’, want ze blijft zich hardnekkig vastbijten in de uitvoering van haar utopische en peperdure Green Deal, waarvoor 1.100 miljard (!) euro wordt uitgetrokken. Zelfs in de officiële teksten over de coronapandemie kondigen zij al aan dat van de noodzakelijke economische heropbouw na de crisis gebruik gemaakt zal worden om de overgang naar een “klimaatneutrale economie” nog sneller door te voeren. In plaats van die plannen minstens eventjes te bevriezen en onmiddellijk zoveel mogelijk geld, mankracht en middelen vrij te maken voor het onderzoek naar vaccins en antivirale middelen, voor de versnelde productie van beademingsapparatuur, beschermende kledij en materiaal voor intensieve care units en voor het afdwingen van lockdowns en quarantainemaatregelen.

Het doet denken aan de megalomane plannen van Hitler en Speer om Berlijn om te bouwen tot een nieuwe ‘wereldhoofdstad’ die Germania genoemd zou worden. Zij bleven daar maquettes en plannen voor ontwerpen, ook toen Duitsland al aan de rand van de ineenstorting stond en de toekomstige ‘wereldhoofdstad’ voortdurend werd gebombardeerd.

De leiders van de Unie herhalen dat obsessieve en megalomane denkpatroon. En de duizenden of misschien miljoenen doden? Ach ja, dat is waar ook… Zand erover. Als we maar klimaatneutraal worden.

Het nabije buitenland

26 MAART 2020

MIGRANTENWIJKEN LACHEN MET LOCKDOWN EN QUARANTAINE Si la France m’était contée In de Franse voorsteden worden de lockdownregels amper gerespecteerd. “Jongeren” zoals dat heet, dus mensen van Maghrebijnse en Noord-Afrikaanse afkomst, worden zelfs zeer agressief wanneer ze door de politie worden aangesproken. Allang weten we dat grote delen van Frankrijk aan elke overheidscontrole ontsnappen. In deze coronacrisis wordt dat bevestigd. De macronisten kijken ernaar zonder iets te doen.

De rechtse en conservatieve publicist Eric Zemmour windt er nooit doekjes op. De Franse lockdown of ‘confinement’-maatregelen worden amper of niet opgevolgd in de banlieues of voorsteden waar zich een grote concentratie inwoners van Afrikaanse afkomst bevindt. Moslims vooral. De Fransen mogen enkel buiten komen om boodschappen te doen, naar de dokter te gaan, te gaan werken of een luchtje te scheppen. “Maar bij een controle zeggen ze dat ze dit niet moeten respecteren, want het gaat hier om een ziekte die enkel niet-moslims of blanken raakt.” Fake news? Zeker niet. Op sociale media verschenen al verschillende filmpjes van markten in de voorsteden waar mensen op elkaar geplakt flaneren. Er zijn ook beelden van een aantal vrouwen van zwart-Afrikaanse oorsprong die het samenscholingsverbod niet respecteren. Toen ze daarop werden aangesproken door politieagenten begonnen ze te spuwen en de hoesten in de richting van de ordediensten.

In Trappes, ten zuidwesten van Parijs, kregen politieagenten klappen tijdens een routinecontrole. Op een parkeerplaats was een groep een waterpijp aan het roken. Toen de politie dichterbij kwam werden ze met stenen bekogeld. In Clichy-sousBois werd een politieagent bij een controle gebeten.

De verloren gebieden van de Republiek Het verhaal is bekend: tal van voorsteden of banlieues ontsnappen aan elke overheidscontrole. Het zijn de verloren gebieden van de Republiek (“les territoires perdus de la République”). Ondanks de ‘confinement’-maatregelen gaat het leven er verder alsof er niets gebeurt. De wijken zijn nog altijd plaatsen waar er duchtig drugs en wapens worden verhandeld, waar auto’s in brand worden gestoken en waar inbraken schering en inslag zijn. Inbraken die trouwens toenemen. Ook buiten de probleemwijken. Er zouden lege appartementen worden gekraakt.

Wanneer de politie of de brandweer in de wijken probeert te komen worden ze onthaald op stenen en vuurwerk. De politie heeft het bevel gekregen om hardnekkige overtreders hard aan te pakken. Bij recidive moeten ze worden opgepakt “omdat ze andermans leven in gevaar brengen.” Maar dat in de praktijk afdwingen wordt niet eenvoudig. Er zijn al interpellaties geweest, maar dat gebeurde met het gebruik van geweld en beledigingen en bedreigingen van omwonenden. De politie voorspelt dat er in de banlieues snel haarden van coronabesmetting zullen ontstaan en dat er weinig aan zal te doen zijn.

Van de kant van de beleidsmakers blijft het stil. Het probleem van de voorsteden werd vroeger geminimaliseerd, nu wordt het genegeerd. Ook door president Emmanuel Macron.

In zijn toespraak waarbij hij de maatregelen bekend maakte probeerde hij zich een gaullistische postuur aan te meten. De Fransen waren “in oorlog met het virus.” En tegelijk werd een nationalistisch discours gehouden: geen Europees verhaal, wel één van de nationale soevereiniteit. Misschien denkt hij al aan de volgende presidentsverkiezingen binnen twee jaar. Al zal

Opvallend hoe laat maatregelen afgekondigd zijn in Groot-Brittannië, om de verspreiding van het corona-virus tegen te gaan. Net als in Nederland hoopte de Britse regering op het ontstaan van een soort ‘groepsimmuniteit’, om zo de crisis het hoofd te bieden. Het is nog maar de vraag hoe succesrijk dit zou hebben gewerkt.

Het was op zijn minst opmerkelijk te noemen. Terwijl België al verregaande maatregelen nam om de verspreiding van covid19 tegen te gaan en landen als Italië al volledig op slot gingen, leek er in het Verenigd Koninkrijk nog geen wolkje aan de lucht. Cafés en restaurants bleven open, terwijl zij in ons land al lang verplicht waren te sluiten. Pas afgelopen vrijdag kwam Premier Boris Johnson met een eerste pakket aan verregaande maatregelen.

Sluiten en gesloten blijven “Vanaf vanavond (20 maart, nvdr) moeten bars, restaurants, sportcentra etc. hun deuren sluiten. En het is niet de bedoeling dat ze morgen terug open gaan.” Met die woorden maakte Boris Johnson vorige vrijdag duidelijk dat het Groot-Brittannië nu ook menens is, in de strijd tegen het dekselse corona-virus. De Conservatieve regering kondigde niet alleen een reeks maatregelen aan, maar gaf terzelfdertijd in feite toe dat de piste van de zogenaamde ‘groepsimmuniteit’ verlaten werd.

Ook Nederland speelde met het idee van de ‘groepsimmuniteit’, of in het Engels ‘herd immunity’. De idee hierachter is om mensen bewust het virus te laten oplopen, tot zestig à zeventig procent van alle burgers, om op die manier een resistent schild te vormen rond het overige deel van de samenleving.

Daarom dat in het Verenigd Koninkrijk de scholen niet dicht

gingen en ook andere sociale activiteiten gewoon door konden blijven gaan, ondanks het oprukkende virus. In feite wordt bij ‘herd immunity’ een deel van de samenleving opgeofferd: een groep krijgt milde symptomen maar is vanaf dan wel immuun.

Vaak wordt dan gedacht aan kinderen. Ook in België, en zeker in Nederland, werd even gespeeld onder wetenschappers met de idee van de groepsimmuniteit.

Op 13 maart zei Sir Patrick Vallance, de Marc Van Ranst van Groot-Brittannië en adviseur van de Britse overheid, nog dat voor de groepsimmuniteit geopteerd zou worden. Maar cijfermateriaal maakte duidelijk dat in dit scenario teveel mensen, op het zelfde ogenblik, ernstig ziek zouden worden. De Britse ziekenhuizen zouden deze toestroom niet aankunnen. Vorig weekeinde veranderde Boris Johnson het geweer daarom van schouder. Anderhalf miljoen Britten werd zondag aangeschreven om de komende twaalf weken zo min mogelijk buiten te komen. Het gaat hier om een groep van mensen die al te kampen heeft met andere onderliggende ziekten of Britten die net een orgaantransplantatie hebben ondergaan.

Bier en bloot bovenlijf Vraag is hoezeer de Britten de afgekondigde maatregelen zullen opvolgen. Tenen krullend waren taferelen op televisie waarbij een groep Britten met ontbloot bovenlijf en met bier in de hand, in het Spaanse Benidorm, weigerde om terug te keren naar hun hotel. Gaan de Britten in eigen land hun cafébezoek kunnen afzweren of gaan er ondergrondse stokerijen en pubs ontstaan? Feit is dat de Britten erg laat de ernst van de situatie leken in te zien. De late reactie van de regering heeft daar ook veel mee te maken.

In deelstaat Wales deden zich in de afgelopen dagen ‘onge-

BJÖRN HÖCKE DOEKT ‘DER FLÜGEL’ BINNEN DE AFD OP Wat de partijleiding van de AfD met jarenlang smeken en dreigen niet lukte, lukt de Duitse Staatsveiligheid nu wel: Björn Höcke, de leider van de rechtsnationalistische partij in deelstaat Thüringen, trekt een streep onder het bestaan van ‘Der Flügel’, zijn rechtsnationalistische drukkingsgroep binnen de partij. De gevolgen van de aangekondigde bewaking door de ‘Verfassungsschutz’ zijn te groot. Maar Höcke is niet ontevreden: “Der Flügel heeft zijn doel bereikt.”

Het woelige verhaal van de nieuwe partij ‘Alternative für Deutschland’, een ‘alternatief voor Duitsland’, begint in het jaar 2013. Rond professor in de economie Bernd Lucke, die lesgeeft in het linkse Hamburg, ontstaat een partij die zichzelf profileert als EU-kritisch, als tegenstander van de euro-muntzone, en meer algemeen ‘rechts’ in de klassieke liberale zin van het woord. In 2014 wordt Lucke verkozen tot Europees parlementslid. 2015 wordt een kanteljaar in de Duitse politiek. Honderdduizenden vooral islamitische illegalen bestormen Europa en eisen ongecontroleerd toegang tot vooral Duitsland. De CDU en Merkel gaan met het historische ‘wir schaffen das’ door de knieën. Een nooit geziene volksverhuizing is het resultaat; een golf van geweld, moord, seksuele aanranding en verkrachting rolt over Duitsland.

Tienduizenden burgers gaan uit protest de straat op, onder andere met de Pegida-beweging, die in de oostelijke deelstaat Saksen (Dresden) haar zwaartepunt heeft. Voor vele AfD-leden en politici is dit hét moment om uit te groeien tot de rechts-nationalistische partij die Duitsland nodig heeft om de CDU van Merkel van de troon te stoten.

Maar Lucke weigert. De economieprofessor houdt vast aan de eerder klassieke, rechtsliberale koers die het systeem bekritiseert - maar niet te grondig. Hij meent wellicht dat hij als

FRANKRIJK

Macron eerst nog wat moeilijke watertjes moet doorspartelen. Onder andere in het oosten van Frankrijk, de Elzas, lijkt de situatie steeds moeilijker onder controle te zijn. Het Franse gezondheidssysteem kraakt net als in andere landen in zijn voegen.

Het macronisme wist van corona Dit is des te pijnlijker nu duidelijk wordt dat veel politici al in januari op de hoogte waren van het risico van een corona-uitbraak. Agnès Buzyn, voormalig minister van gezondheidszorg, verklaarde in een interview met Le Monde dat ze toen waarschuwde voor de mogelijke impact van de crisis en dat het daarom beter zou zijn om de gemeenteraadsverkiezingen van vorige week uit te stellen. Ze heeft het over een maskerade.

Ze zou al op 11 januari de president hebben op de hoogte gebracht en op 30 januari waarschuwde Buzyn premier Emmanuel Philippe. Ze zou bot gevangen hebben en begon daarna een aantal Parijse politici aan te spreken om Philippe te proberen te overtuigen. Hij hield het been stijf.

Ondertussen heeft de eerste minister publiekelijk gereageerd op de aantijgingen. Hij erkent gewaarschuwd te zijn geweest door Buzyn. Maar besloot “op basis van wetenschappelijke bevindingen” om de verkiezingen toch door te laten gaan.

“Overigens waren de meningen van de experten verdeeld.”

Het toont aan hoe het macronisme nonchalant met de crisis omgaat. Interessant detail hierin is ook dat Buzyn voor La République en Marche, de partij van Emmanuel Macron, deelnam aan de eerste ronde van de gemeenteraadsverkiezingen in Parijs. Ze werd slechts derde na uittredend burgemeester Anne Hidalgo (PS) en Rachida Dati (Les Républicains).

SALAN

Right or wrong

(G)EEN GROEPSIMMUNITEIT

9

ENGELAND ziene taferelen’ voor, zo titelt de BBC op haar webstek. Wat was er aan de hand? Snowdonia is de naam van een regio in het Westen van Groot-Brittannië. Het gebied beslaat honderden meren en wordt gezien als het groene hart van Wales. De Britten trokken massaal – al was het een zomerse vrije dag – naar dit natuurgebied om te wandelen. Maar door de gigantische toestroom was er geen sprake meer van een systeem waarbij sociaal afstand bewaard werd. Op de Schotse Highlands deden zich soortgelijke taferelen voor: een massa troepte samen, parkings puilden uit, wegen slibden dicht.

De pest is terug Ogen zijn ook gericht op het Engelse dorpje Eyam. Weliswaar om een heel andere reden. Eyam had in 1665 af te rekenen met een uitbraak van de pest. In achttien maanden tijd stierven meer dan 250 van de 350 inwoners die het plaatsje bevolkten. Als één dorp in het Verenigd Koninkrijk weet hoe het voelt om in quarantaine te gaan, dan Eyam wel. Door in zelfisolatie te gaan stierf bijna iedereen in Eyam, maar op die manier zorgde de inwoners er wel voor dat de plaag niet verder kon verspreiden naar andere steden en dorpen. Een ongekende daad van zelfopoffering dus.

Net als driehonderdvijftig jaar geleden, is vandaag wederom een belangrijke rol weggelegd voor de plaatselijke kerk. In Eyam verspreidt de Anglicaanse kerk voedselpakketten voor de inwoners die in zelfisolatie zitten. Intussen heeft de dichter Simon Armitage een nieuwe hulde gebracht aan de inwoners van Eyam. In een gedicht legt hij een link met de plaag die destijds Groot-Brittannië teisterde. Zelfisolatie is een manier om de crisis vandaag in te dammen. De geschiedenis herhaalt zichzelf voortdurend.

LVS

Bei uns in Deutschland

DUITSLAND

stichter van de partij onaantastbaar is, en over voldoende rugdekking beschikt. Dat blijkt een misrekening.

in de handen van Höcke, die aan een steile carrière binnen de AfD begint.

Björn Höcke, een fenomeen

‘Beobachtung’

Tegen de koers van Lucke en zijn partijleiding wordt in maart 2015 een tekst opgesteld die onder de titel ‘Erfurter Resolution’, de resolutie van Erfurt, de ronde doet. De tekst werd naar verluidt geschreven door Götz Kubitschek, de nieuw-rechtse schrijver en publicist van uitgeverij Antaios.

De tekst rekent in alle helderheid af met het stilzitten van Lucke en de partijleiding bij de opkomst van Pegida: “De AfD heeft zich ver op afstand gehouden van burgerprotesten en ze heeft zich zowaar zelfs uit slaafse onderdanigheid ervan gedistantieerd, terwijl duizenden AfD-leden als deelnemer of sympathisant aan deze opstand deelnemen.” Maar, wellicht nog belangrijker, de tekst wil de AfD vooral ook zien als een veel diepgaandere verzetsbeweging: de AfD moet zich ontwikkelen tot “de beweging van ons volk tegen de maatschappij-experimenten van de voorbije decennia (Gender-fanatisme, multikulturalisme, jongens opvoeden als meisjes en omgekeerd)…” De AfD moet ook een verzetsbeweging zijn tegen de verdere uitholling van de soevereiniteit en de identiteit van Duitsland. De tekst van de resolutie van Erfurt wordt krachtig gesteund door Björn Höcke, een politicus van 47 jaar uit de oostelijke deelstaat Thüringen.

Als Lucke en zijn aanhangers zich mobiliseren als de ‘gematigde vleugel’, om de AfD aanvaardbaar voor het regime te houden, mobiliseren Höcke en Co. zich als ‘Der Flügel’: de partijvleugel die de koers uit wil van de resolutie van Erfurt. ‘Der Flügel’ ontstaat zo als niet-officieel onderdeel van de AfD: men heeft eigen webpagina’s, een eigen logo, en men zou volgens schattingen meer dan 40 procent van de AfD-leden tot zijn aanhangers mogen tellen. ‘Der Flügel’ wordt een te duchten wapen

Lucke moet het onderspit delven en scheurt af om met een eigen partij, ALFA, roemloos ten onder te gaan. Na het vertrek van Lucke lijkt de interne strijd gestreden, en vinden nogal wat mensen binnen de partij dat de vleugel zichzelf nu mag opdoeken. De partijleiding, waar Höcke overigens nog steeds geen deel van uitmaakt, vraagt, smeekt en dreigt soms richting Höcke om de vleugel op te doeken. Maar die heeft daar geen zin in. Omdat het politiek belangrijk blijft de koers te bewaken, zoals gezegd wordt? Of omdat geen enkel ambitieus politicus een georganiseerde falanx van zowat 40 procent van een partij zomaar uit handen geeft? Wie zal het zeggen…

Maar op 12 maart 2020 sprak de Duitse staatsveiligheid, de ‘Bundesverfassungsschutz’ (BfV), het doodvonnis uit: vanaf nu zullen de leden van de vleugel ‘beobachtet’ worden, zoals dat heet: bewaakt en gevolgd. Dat betekent dat zij met naam en toenaam zullen verschijnen in de rapporten van de BfV. Voor politiemensen, leraars, ambtenaren, militairen is dat een ramp, en leidt het tot uitsluiting en mogelijk zelfs ontslag.

Höcke wist dus wat hem te doen stond: hij doekt nu ‘Der Flügel’ op. Aan zijn vriend Kubitschek verklaarde hij: “We waren toch al van plan ermee op te houden. Der Flügel heeft zijn doel bereikt.” Waar of niet waar? Onmogelijk te verifiëren.

Maar één zaak is zeker: met het verdwijnen van Der Flügel valt het machtsinstrument, dat Höcke in handen had, nu weg.

Het aanzien van de man binnen AfD staat na zijn successen in Thüringen in het zenith. Men mag dus verwachten dat Höcke zich eerstdaags aandient voor een prominente rol in het leiderschap van de AfD. Of zelfs voor het voorzitterschap?

HDG

10

Beeldspraak

26 MAART 2020

MEDIALAND

FILM crisis. Maar voor nogal wat kranten zou deze crisis wel eens snel problematisch kunnen worden. Winkels die de deuren moeten sluiten, plaatsen uiteraard geen reclame in de kranten. Maar ook voedingswinkels die wel open blijven, hebben op dit ogenblik wel wat anders aan hun hoofd dan een reclamecampagne om nieuwe klanten te lokken met reclame voor een yoghurtje of een reep chocolade die net iets goedkoper is dan bij de concurrentie. Over reclame voor auto’s hebben we het nog niet gehad en over goedkope zomervakanties al helemaal niet. Laat er dus geen twijfel over bestaan: deze crisis treft de mediahuizen waar het pijn doet, namelijk bij de reclame-inkomsten.

Het hoeft dan ook niet te verbazen dat Roularta en DPG Media afgelopen zondag allebei aankondigden dat een aantal van hun werknemers tijdelijk werkloos is. Ook in Nederland kondigde Talpa reeds aan dat een aantal werknemers technisch werkloos is, terwijl de gratis krant Metro voorlopig niet meer op papier verschijnt. Dat laatste heeft ook weinig of geen zin als er amper nog treinreizigers zijn.

Vijf series waar je blij van wordt

En wat met de sport?

Marc Van Ranst is niet van het scherm te slaan

De Standaard: N-VA even schuldig als PS aan mislukken paars-geel Het is geen gemakkelijke week geweest voor de politieke redactie van De Standaard. Ga er maar eens aan staan: jarenlang de belgitude bezingen, in zowat elke commentaar of cartoon de N-VA de schuld geven van het malgoverno en nongoverno van de jongste jaren, en dan geeft die Paul Magnette niet alleen een ezelstamp aan Koen Geens, maar zet hij een paar weken later ‘mateke’ Conner Rousseau nog eens volledig voor aap. Hoe krijg je op die manier de dogmatische meerwaarde van België nog verkocht aan je lezers?

Het moet gezegd: het duurde nog redelijk lang voor de krant zich kon herpakken, maar op vrijdag was het zover, met een ‘analyse’ van Bart Sturtewagen. Terwijl het zelfs voor het kleinste kind duidelijk is dat Paul Magnette de zware verantwoordelijkheid draagt voor het mislukken van een paars-gele noodregering, maakt Bart Sturtewagen de balans helemaal anders op. We citeren: “De leiders van beide kampen, Bart De Wever (N-VA) en Paul Magnette (PS), bleken onmachtig om over de krijtlijnen te stappen die ze voor zichzelf hebben getrokken.” Een ontegensprekelijke leugen, want uit elk verslag van de gebeurtenissen van twee weekeindes geleden blijkt dat Bart De Wever wel degelijk bereid was over die krijtlijnen te stappen, maar Paul Magnette niet.

Let op, zelfs Bart Sturtewagen wil dat een beetje toegeven, want even later schrijft hij: “In de wederzijdse afdreiging met de totale verrotting bleek Magnette per saldo nog net iets meedogenlozer dan De Wever.” Nochtans is er geen enkel verslag van een afdreiging met totale verrotting van de zijde van De Wever, laat staan dat hij zich dat weekend meedogenloos getoond zou hebben. Maar voor Bart Sturtewagen is dat niet goed genoeg: Bart De Wever moet en zal afgeschilderd worden als een verrotter en een meedogenloos politicus.

We hebben echter medelijden met de achteloze lezer van De Standaard, die denkt dat hij Bart Sturtewagen op zijn woord mag geloven. Een dag later, op zaterdag, kreeg die lezer immers ook een interview met Conner Rousseau voorgeschoteld, waarin de puntjes nog eens op de i gezet werden. Het moeten toch verwarrende tijden zijn voor wie alleen maar of voornamelijk De Standaard leest.

Waar zijn de hoera-berichten over milieu en klimaat?

Eigenlijk is het toch merkwaardig. Al jarenlang worden we om de oren geslagen met de boodschap dat we het vliegtuig niet meer mogen nemen en dat we veel minder met de auto moeten rijden. Ook winkelen mag niet, want we moeten ‘consuminderen’, en ons voedsel mag niet te veel kilometers afgelegd hebben. Het volstaat een blik te werpen op onze steden en je kan alleen maar vaststellen: eindelijk zijn we dankzij een virus uit China in die groene utopie aanbeland. En toch lezen we hierover geen enkel jubelbericht in de krant. Hoe zou dat toch komen?

Uiteraard begrijpen we dat in tijden van coronacrisis zulke jubelberichten volkomen misplaatst zouden zijn.

Maar los daarvan zouden zulke beschouwingen op dit ogenblik wel eens de geesten aan het denken kunnen zetten. Zeker, we mogen het vliegtuig niet nemen, maar nu onze zomervakantie in zonnige oorden aan een zijden draadje hangt en we ons er niet uit kunnen kopen door middel van een groene aflaat, steekt het toch wel. Zelfs op de redacties die anders niet hysterisch genoeg over de nakende klimaatcrisis konden schrijven, dringt het besef nu door dat ook hun kosmopolitische zomervakantie lelijk in het gedrang komt als de daad heel letterlijk bij het klimaatwoord gevoegd wordt.

Het hoeft dan ook niet te verbazen dat behoudens wat korte en voorzichtige berichtjes over de waterkwaliteit in Venetië of de luchtkwaliteit in Beijing, we hoogstwaarschijnlijk voor een paar weken verlost zullen zijn van allerlei schreeuwerige onheilstijdingen over het klimaat. A propos, hoe zou het nog met Anuna De Wever en Greta Thunberg gaan?

Reclame-inkomsten vallen terug Enerzijds zorgt de coronacrisis voor topcijfers voor tv-journaals en nieuwssites. Voor je het weet zit je mailbox trouwens vol met speciale nieuwsbrieven over de corona-

En wat dan te denken van de sport, nu zowat alle wedstrijden en competities afgelast zijn? De perikelen rond de Olympische Spelen kunnen even voor wat soelaas zorgen, maar eens de beslissing tot uitstel genomen, is ook daar de kous af. Daarmee zijn zowat alle sportjournalisten in Europa op dit ogenblik technisch werkloos, tenzij ze snel een serie uit hun duim kunnen zuigen die bijvoorbeeld terugblikt in de tijd. Maar het is twijfelachtig dat zoiets de gemiddelde sportlezer lang zal kunnen blijven boeien.

Het alternatief is natuurlijk ingeschakeld te worden in de berichtgeving over het coronavirus. En al bij al mogen de sportjournalisten die in dat geval verkeren nog van geluk spreken. Een freelancer die voor een lokale of nationale krant voetbal of wielrennen op de voet volgt, heeft die luxe niet.

Politieke correctheid eist dodentol De media hebben het er bijzonder moeilijk mee, maar in tijden van crisis als deze blijkt hoe levensgevaarlijk politieke correctheid wel kan zijn. Niet meer dan een paar weken geleden woedde nog volop de discussie hoe men de meertaligheid van de leerlingen beter kon uitspelen in het onderwijs, een dekmantel om allochtonen toch maar geen Nederlands te moeten aanleren en hen al zeker niet te verplichten het te spreken.

Vandaag blijkt echter dat allochtonen die het Nederlands niet machtig zijn, oververtegenwoordigd zijn in de coronastatistieken in de ziekenhuizen. Nu ja, de media proberen het nog enigszins te verdoezelen door de berichten te brengen als “geruchten op de sociale media”.

Zo werd het ook gebracht in de avondeditie van het radionieuws op zondag, toen het over het aantal Turken op de afdeling intensieve zorgen in het ziekenhuis van Genk ging. Op die manier heeft men niet gezegd dat het nieuws niet correct zou zijn, maar bij de luisteraar werd wel de twijfel gezaaid of het echt wel waar zou zijn.

Maar wie goed oplet, merkt dat uit andere landen gelijkaardige berichten komen. Zo hoorden we dat er in sommige Parijse voorsteden relletjes uitgebroken waren omdat de politie samenscholingen probeerde op te breken. Klinkt op het eerste zicht neutraal, tot de aap uit de mouw komt, en het beruchte Clichy-sous-Bois als een van die voorsteden genoemd wordt. Laat ons zeggen dat we er redelijk zeker van zijn dat er onder de samenscholers niet veel jongens zullen rondlopen die naar de namen Jean, Pierre of Michel luisteren… Ondertussen bereikte ons vanuit Zweden ook het nieuws dat meer dan de helft van de coronadoden in Stockholm de Somalische nationaliteit heeft.

De media kunnen pogen om zulk nieuws te verdoezelen of het te vergoelijken met de smoes dat Bart Somers meteen in de bres springt om coronawaarschuwingen ook in allerlei andere talen te brengen. Maar ondertussen zitten we toch maar met de vaststelling dat allochtonen die weigeren de lokale taal te leren, zich opsluiten in hun eigen bevolkingsgroep en de lokale media niet volgen, in tijden van coronacrisis een reële bedreiging vormen voor de volksgezondheid. Misschien is dat toch een belangrijker aspect om te belichten, dan zich druk te maken over Donald Trump die Chinezen zou stigmatiseren door het coronavirus consequent een “Chinees virus” te noemen.

De tweede week quarantaine overleefd? Het mooie weer maakt het er niet makkelijker op, maar ik kan het niet vaak genoeg zeggen: Blijf. Alsjeblieft. Thuis. Om de eenzaamheid en verveling te lijf te gaan, heb ik ook deze week weer enkele Netflix-tips.

IJskoude thriller en mysterie in “Brot: The Valhalla Murders” (2019) Klassieke ‘Nordic Noir’ (een Scandinavisch misdaadgenre): een bloederige moord vindt plaats in de haven van Reykjavik, IJsland. Een man van middelbare leeftijd wordt op meerdere plekken neergestoken en vervolgens van zijn ogen ontdaan. Wanneer er kort na het gruwelijke voorval eenzelfde soort moord plaatsvindt, beseft rechercheur Kata (Nina Dögg Filippusdóttir) dat ze hier waarschijnlijk te maken heeft met een seriemoordenaar die zich niet makkelijk laat pakken. Waarom kijken? “Brot” is een intrigerende serie waarin vooral de persoonlijke levens van de rechercheurs het verhaal maken. Prachtige cinematografie van de hand van Árni Filippusson ondersteunt het onheilspellende gevoel dat de serie opwekt. Regisseur-schrijver Thordur Palsson blijft iedere aflevering verrassen door succesvol geweven verhaallijnen. Aanrader!

Unorthodox (vanaf 26 maart) Deze (semi)biografische miniserie over het leven van een Joodse vrouw die haar orthodoxe gemeenschap in New York ontvlucht en zich vestigt in Berlijn is vanaf 26 maart te bekijken op Netflix! In het aangrijpende verhaal, dat werd gebaseerd op de memoires van Deborah Feldman, volgen we de jonge Esther Shapiro (Shira Haas) die wegvlucht uit een ongelukkig orthodox huwelijk en een nieuw leven begint in het vrije Europa.

Unstoppable (2020) Deze dramaserie van de Mexicaanse regisseur-schrijver Diego Martínez Ulanosky is een feministische mokerslag waarin vier vriendinnen zichzelf en elkaar beter leren kennen op een spontane ‘roadtrip’. Vera, een modejournaliste, kan haar draai niet goed vinden in haar baan. Wanneer haar collega de promotie krijgt die zij verwachtte te krijgen, laat ze steekjes vallen. Haar succesvolle vriendin Rocio heeft tegelijkertijd te kampen met het gevoel dat ze het leven van iemand anders leeft, namelijk een leven dat voor haar is uitgestippeld door haar veeleisende vader en haar narcistische verloofde. Ten slotte is er de vrijgevochten feminist Carlota, die in haar passie voor poëzie kampt met haar onzekerheid en constant balanceert tussen haar haat voor giftige mannelijkheid en haar verlangen naar genegenheid. Wanneer het trio spontaan op een roadtrip vertrekt om hun leven tijdelijk even te pauzeren, kruisen ze hun pad met Marcela, een jonge vrouw met een donker verleden, die haar broer probeert te redden van genadeloze schuldeisers. Waarom kijken? Deze Spaanstalige serie kijkt makkelijk weg, maar brengt tegelijkertijd belangrijke en soms zware thema’s aan bod.

Community-fans opgelet!

“Community” gaat over een groep studenten die aan het Greendale Community College studeert. De centrale figuur is Jeff Winger (Joel McHale), een geschorste advocaat die terug naar de schoolbanken gaat omdat zijn diploma ongeldig is verklaard. Om indruk te maken op zijn vrouwelijke studiegenoten, richt hij een studiegroep (community) op. Vanaf 1 april zullen alle zes seizoenen van Community te zien zijn op Netflix! En geloof het of niet, dat is geen 1-aprilgrap. De show liep aanvankelijk vijf seizoenen op de Amerikaanse zender NBC, maar doordat de serie zo succesvol was, knoopte Yahoo Screen er nog een zesde en laatste seizoen aan vast.

Bakshow “Nailed it” Ik voorspel dat we over enkele maanden een heleboel semiprofessionele bakkers en patissiers rijker zijn in België. Met al die vrije tijd en restricties rond het huis verlaten, richten namelijk veel mensen zich op het zelf maken van etenswaren, waarbij brood en taart bakken natuurlijk een heel populaire bezigheid is. Heb je nog wat inspiratie nodig voordat je het gevecht in de keuken aandurft? Vanaf volgende week komt het vierde seizoen van de populaire Amerikaanse bakshow “Nailed It” op Netflix. Veel bakplezier!

THIRZA NERISSA

Op de praatstoel

26 MAART 2020

11

Financieel experten Alain Praet en Pascal Paepen

“We moeten de

toogpraat overstijgen” De Vlamingen zijn financieel nog te vaak ongeletterd. Onbekend maakt bijgevolg onbemind. Het financiële systeem lijkt voor velen op een gevaarlijke jungle. Financieel experten Alain Praet en Pascal Paepen proberen met hun survivalboek “Bang voor de Bank” het tij te keren.

Aan het einde van vorig jaar stond er ruim 278 miljard euro op de Belgische spaarboekjes.

We blijven met zijn allen massaal sparen, ondanks de extreem lage rente. Vooral in de eerste helft van 2019 dikten de spaarrekeningen nog aanzienlijk aan. Uit onderzoek van Test Aankoop blijkt dat klanten met name over de vier grootbanken in ons land (ING, KBC, Belfius en BNP Paribas) het minst tevreden zijn. Diezelfde spaarder verandert echter relatief weinig van bank. De Belg lijkt een vat vol tegenstrijdigheden.

“Wie op sociale media de razende commentaren leest die overal gepost worden, ziet genoeg. Er wordt opgeroepen om ‘bankiers allemaal op te hangen’ en ‘geld onder de matras te stoppen’. Alsof dat laatste veilig zou zijn.” Pascal Paepen weet meteen de toon bij dit interview te zetten. De docent Bank en Beurs aan de KU Leuven, Campus Brussel, en voorheen werkzaam als zakenbankier in Londen, is stellig: “We moeten de toogpraat overstijgen. Veel consumenten verwachten enerzijds drie procent rente op spaarboekjes en willen anderzijds hypotheekleningen kunnen krijgen aan 1,5 procent. Te veel consumenten zien niet in dat een bank zo niet werkt.

Er is een grote behoefte aan meer financiële kennis bij het brede publiek. België scoort echt slecht op dat vlak.”

Zijn collega-docent en medeauteur Alain Praet knikt instemmend: “Veel mensen zien een bank als een publiek goed, waarbij alle diensten gratis moeten zijn. Ook klopt het homogene clichébeeld over banken niet, alsof alle banken uitsluitend bezig zijn met het verstrekken van leningen. De burger staat er vaak niet bij stil dat je als bank haast niet kunt overleven als je geen extra activiteiten gaat ontplooien. In ons boek zetten we daarom de verschillende vormen van bankieren - van retailbanking over corporate banking tot investment banking en vermogensbeheer - op een rij.”

ken, in een klimaat van lage rentes, nog wel houdbaar?

We zagen in 2019 dat AXA Bank werd overgenomen door Crelan. Is een bankensysteem met een aanzienlijk aantal kleine ban-

Alain Praet: “NewB is inderdaad een interessant voorbeeld.

Zij willen een massa coöperanten aan zich binden die naast bancaire producten vooral verzekerings- en beleggingsproducten gaan afne-

Pascal Paepen: “Banken staan sinds de bankencrisis voor enorme uitdagingen. Er is extra regulering, er moet bijkomend geïnvesteerd worden in ICT en er is de lage rentemarge. Al die zaken maken dat de kleinere, zeg maar ‘klassieke spaarbank’ van vroeger op zoek moet naar een geheel nieuw ‘business model’. Maar ook de groot-

men. De vraag is of de ‘fanbase’ waar NewB op mikt groot genoeg zal zijn. Er zijn immers al banken die zich expliciet profileren op het vlak van het ethisch ondernemen, denk aan Triodos Bank. Vandaag maken zowat alle banken reclame voor duurzame investeringen, iedereen gaat de richting van het ethische beleggen uit. Overigens stel ik vast dat de Waalse overheid via een fonds in NewB investeert.

Uitgerekend de Waalse overheid die wapenleveringen toestaat aan

lies aan rente te compenseren. Het grote probleem ligt in het feit dat te veel burgers nog steeds bang zijn om te beleggen.”

Alain Praet: “Het transmissiemechanisme van de ECB en de hele ‘eurobazooka’, waarbij massaal geld werd gecreëerd, heeft voor een deel gefaald. De bedoeling was de vraagzijde te stimuleren, maar banken blijven nog met heel veel geld zitten en het geld komt slechts ten dele in de economie terecht. De ECB beseft dat haar beleid gedeeltelijk is mislukt.

Daarom wordt nu steeds nadrukkelijker gekeken naar de overheid om via investeringen de economie aan te zwengelen.”

“Het Belgische depositogarantiefonds is een nieuw soort Zilverfonds” banken moeten zich volop aanpassen. Wat als reuzen als Google en Facebook morgen bankdiensten gaan aanbieden?”

Alain Praet: “Diversifiëring en het aanbieden van verschillende diensten kan de oplossing zijn. Onderzoek toont aan dat juist de banken die gediversifieerd werken, beter in staat zijn om hun winstgevendheid in een klimaat van lage rentes te behouden. Spreiding van activiteiten zorgt voor meer rendabiliteit en is vaak juist minder riskant. De grote risico’s voor het globale financiële systeem zitten vandaag vooral bij het schaduwbankieren, aangezien daar gewerkt wordt buiten de bestaande regulering om.”

In jullie boek wordt uitgelegd wat er allemaal nodig is om op een succesvolle manier een bank op te richten. Met NewB is er nu in de praktijk een nieuwe speler op de markt.

Hoe kijken jullie naar het verhaal dat NewB brengt?

Alain Praet doctoreerde in financiënwezen aan de KU Brussel. Thans is hij docent aan de KU Leuven. Daarnaast verzorgt hij sessies financiering aan de EHSAL Management School en is hij gastdocent aan de Université Saint-Louis en Universiteit Antwerpen. Pascal Paepen, columnist, geeft lezingen en doceert samen met Alain Praet de cursus “Bank en Beurs” en “Financial Markets and Institutions” aan de KU Leuven.

bijvoorbeeld Saoedi-Arabië.”

Pascal Paepen: “Op papier klinkt het mooi, het idee van de ‘warme bank’. NewB gaat werken als online bank. De vraag is welke warmte daarvan uitstraalt. We hebben in België te veel bankkantoren, maar te vaak wordt in deze discussie vergeten dat kantoorhouders een persoonlijke band met hun klanten hebben opgebouwd, wat nog erg veel klanten appreciëren. Kan een ‘online bank’ die hartelijkheid en persoonlijke vertrouwensband bieden?”

Alain Praet: “NewB wil inspelen op de Belg die ontevreden is over zijn bank. Heel wat spaarders zijn ontevreden omdat hun bankkantoor sluit, dan biedt online banking geen oplossing. De Belg is ook ontevreden omdat er vandaag op spaarboekjes een rente van 0,11 procent geldt, terwijl NewB aangeeft een nulrente te zullen aanbieden. De klant moet dan al heel altruïstisch denken om hierin mee te gaan.”

Toch zien we dat de Belg, ondanks de lage rente, zijn bank relatief trouw blijft en steeds meer gaat sparen. Dit lijkt erg irrationeel gedrag.

Pascal Paepen: “Vanuit het oogpunt van de klassieke spaarder is zijn gedrag juist wel rationeel.

Steeds meer mensen beseffen dat ze een buffer voor later zullen nodig hebben. Die buffer kwam er vroeger dankzij bijvoorbeeld kasbons, maar die brengen vandaag ook niets op. Dus gaat de consument nog meer sparen om het ver-

Is inzetten op het budgettaire in plaats van monetaire beleid dan niet de oplossing?

Alain Praet: “Dat het lage-rentebeleid van de ECB negatieve bijeffecten heeft, is wel duidelijk.

Heel wat zombiebedrijven kunnen geld blijven lenen voor onrendabele projecten, terwijl deze bedrijven in normale omstandigheden of overgenomen worden of failliet zouden gaan. Het monetaire beleid houdt te veel verlieslatende ondernemingen kunstmatig in leven; dat is op langere termijn niet gezond.”

Pascal Paepen: “De vraag is of zware overheidsinvesteringen dan wel nodig zijn, in tijden dat de economie nog relatief goed draait.

Voor een land als België kunnen we het ons niet permitteren om de staatsschuld nog verder te laten oplopen. Er wordt internationaal vooral gekeken naar Duitsland en Nederland (die een lage overheidsschuld en overschot op de handelsbalans hebben, nvdr) om meer publiek geld te investeren.

Maar die landen willen liever zelf beslissen wat ze met hun reserve doen. Het is toch niet aan slechte leerlingen om de goede te commanderen?”

Een van de maatregelen genomen naar aanleiding van de bankencrisis van 2008-2009 was de verhoging van het maximaal gegarandeerde bedrag via het depositogarantiestel-

sel. Zorgt dit soort maatregelen bij de spaarder voor meer vertrouwen?

Alain Praet: “Het depositogarantiestelsel genereert psychologisch voor een stuk zekerheid.

Maar wanneer een grote bank failliet gaat, kan een land als België dat financieel niet afdoende opvangen. In ons boek leggen we ook uit waarom: banken storten geld in het garantiefonds, maar dat geld wordt niet opzijgezet. De Belgische overheid geeft dat geld uit. Het Belgische garantiestelsel is een nieuw soort Zilverfonds.

Wanneer het depositogarantiestelsel Europees wordt en België gevraagd wordt om een groot bedrag te storten, dan staat de Belgische overheid voor een probleem.”

Pascal Paepen: “Een zogenaamde ‘bail in’, waarbij aan obligatiehouders gevraagd wordt bij te dragen tot de redding van een bank, is enkel realistisch op langere termijn. Ik ben trouwens geen voorstander van het garantiesysteem waarbij de inleg volledig wordt terugbetaald. Als de spaarder gelooft dat zijn spaargeld, tot honderdduizend euro, voor de volle 100 procent verzekerd is, dan heeft hij geen enkele prikkel om banken weloverwogen te gaan vergelijken. Mensen laten zich door het depositogarantiesysteem in slaap sussen, want ze denken toch vergoed te zullen worden. Het risico om gedeeltelijk je kapitaal te verliezen is een ‘incentive’ om verder te kijken dan louter de hoogstbiedende bank. In een gecorrigeerd systeem zou de spaarder wel twee keer nadenken voor hij naar een of andere obscure buitenlandse bank stapt die een abnormaal hoge rente aanbiedt.”

LVS

“Bang voor de Bank: Het survivalboek voor de financiële jungle”, Alain Praet en Pascal Paepen, Owl Press - Borgerhoff & Lamberigts, 2019, 287 blz., 29,95 euro, ISBN 9789089319265

12 Cultuur

26 MAART 2020

GESCHIEDENIS

Hamsterwoede (1) “Men moet optornen tegen de heersende tijdsgeest waarin discipline en nationale solidariteit als verouderde begrippen uit het geweten zijn verbannen.” Een zin uit een hoofdartikel over de huidige hamsterwoede? Neen, eentje uit “Een bezet land” van Herwig Jacquemyns over WOII.

1870 Hamsteren is dus van alle tijden.

Mijn eerste herinnering dateert uit… 1870. In de zestiger jaren van vorige eeuw begonnen historici de verhalen van bejaarde mensen op te tekenen en ernstig te nemen als historische bron. Daarom herinner ik mij dat mijn grootmoeder mij in 1956 vertelde over haar jeugd en de verhalen van haar grootouders, bij wie ze als wees opgevoed werd. Die mensen kenden het woord hamsteren nog niet, maar hadden er wel ervaring mee.

Als de Frans-Pruisische oorlog uitbreekt in 1870, leven nog wat mensen die als kind herinneringen bezitten aan de stuiptrekkingen van het Franse keizerrijk, aan de Tiendaagse veldtocht van 1831.

Ze weten vaagjes dat de grootmachten de neutraliteit van België garanderen, maar kennen de reputatie van het eigen land als “het slagveld van Europa”. De koopkracht van veel mensen is erg laag en daarom wordt er vooral door de burgerij gehamsterd. Meestal primaire zaken als meel en aardappelen, want veel lang houdbare producten zijn er niet. Fransen en Pruisen respecteren echter scrupuleus de neutraliteit van het land en na een paar weken is de opwinding voorbij.

1914 Twee generaties later is het weer hamstertijd, zij het aanvankelijk ook in beperkte mate. Inmiddels is iedereen die nog een oorlog op het grondgebied heeft meegemaakt overleden en beseft men niet de ernst van de situatie.

Koning Albert drukt op 31 juli 1914 de algemene mobilisatie door tegen de zin van de regering. Regeringsleider De Brocqueville denkt zoals de meeste mensen aan een herhaling van 1870. Vier dagen later vallen de Duitsers binnen. Onmiddellijk slaat de censuur toe in de kranten. Weken lang wordt de indruk gewekt dat het Duitse offensief tot staan is gebracht.

Er wordt wel gehamsterd, maar eten is nog niet de grootste zorg, al zijn er vroeg soep- en broodbedelingen in sommige steden zoals Gent. Die mobilisatie is erger, want er moet nog geoogst worden en een groot deel van de jonge mannen is naar het leger. Geleidelijk zwellen de geruchten aan over Duitse misdaden. De derde week van augustus rukt het Duitse leger al moordend en brandend verder op in Vlaanderen. De meeste mensen hebben geen tijd meer om te hamsteren en een miljoen mensen vluchten in paniek. Soms laten ze zelfs nog hun eten op tafel staan, zoals tijdens “vliegende maandag” in de regio Schelde-Leie. Als ze terugkomen, blijft er niet veel meer over, want de Duitsers nemen vanaf de eerste dag enorme voedselvoorraden in beslag.

1938-1939 In 1938 is er een nieuwe, maar korte hamsterperiode, want de hongerervaringen uit de vorige oorlog staan in het collectief geheugen gebrand. In september loopt de spanning rond de Duitse eisen over Tsjechoslowakije op.

Het Belgisch leger wordt op versterkte vredesvoet gebracht, in de volksmond “de eerste mobilisatie”. Onmiddellijk lopen de mensen naar de winkels, maar door de akkoorden van München lijkt de toestand ontmijnd. Na een week keren de opgeroepen soldaten weer naar huis.

Eén jaar later is het wel voor ‘echt’ als de dreigementen van Hitler tegenover Polen altijd sterker worden. Wanneer op 13 augustus communisten en nazi’s een zogenaamd “niet-aanvalspact” sluiten (een mooi woord voor een crimineel bondgenootschap), is het hek van de dam. De mensen, die voor de tweede keer in hun generatie oorlog aan den lijve zullen ondervinden, kopen wat er te koop is. In de eerste plaats dingen die zij tussen 14-18 wegens de Britse blokkade misten: olie, koffie, cho-

colade, zeep. Producten die vandaag massaal gehamsterd worden, zoals droge voeding, zijn nog niet ingeburgerd. Rijst en pasta worden gebruikt voor pap, maar niet voor de belangrijkste maaltijd. Conserven en bokalen met groenten en ‘corned beef’ worden al verkocht sinds het begin van de eeuw, maar zijn inmiddels gemeengoed en die worden wel opgestapeld.

De economische crisis van de jaren dertig is echter nog niet helemaal achter de rug en op de spaarboekjes staat maar weinig geld. Weldra doet het gerucht de ronde dat de rijke burgerij grote voorraden inslaat en dat er niets meer zal overblijven voor de kleine man en de kleine vrouw. De kranten vestigen er nog eens de aandacht op dat het land voor 80 procent van zijn voeding een beroep doet op het buitenland. De regering neemt maatregelen en op 25 augustus begint de algemene (tweede) mobilisatie. Bijna 600.000 mannen worden onder de wapens geroepen en die moeten allemaal gevoed worden en behoorlijk ook, want anders komen er problemen met ontevreden soldaten.

Het departement Economische Zaken bezit al een paar maand een directie Ravitaillering. Op 3 september - de dag van de oorlogsverklaring van Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk aan Duitsland - wordt dat een echt ministerie. Het krijgt als opdracht grote voorraden aan te leggen en de boeren te stimuleren en soms te verplichten vooral aardappelen, graangewassen en suikerbieten te telen. De geruchtenmolen doet inmiddels de ronde dat veel handelaars hopen een slaatje te slaan uit de toestand. Ze slaan de exotischer producten als koffie op in de hoop dat de prijzen zullen stijgen. Ongegrond is het gerucht niet, want tijdens de oorlog blijkt dat, mits te betalen met grof geld, alles nog ruim voorradig is, zeker in Brussel.

In november 1939 wordt een systeem uitgedokterd om al de voorraden rechtvaardig te verdelen in geval van oorlog. Ravitaillering ontwerpt rantsoenkaarten en zegeltjes, stelt tabellen op en zendt alles naar de gemeenten, die verantwoordelijk worden voor de distributie. Voorlopig wordt tijdens de “Schemeroorlog” nog alles achter de hand gehouden, maar in april 1940 is het zover. De Duitsers overrompelen Denemarken, vallen Noorwegen binnen op 8 april en veertien dagen later begint de bedeling van de zegeltjes.

Alles gaat nog zijn gangetje wanneer de Duitsers op 10 mei hun aanval op West-Europa beginnen. Weer volgt een wilde vlucht van deze keer twee miljoen mensen, vooral Vlamingen die een paar dagen meer respijt krijgen dan Wallonië, dat eerder bezet wordt. Zij die niet vluchten, hamsteren dikwijls op hun manier.

Kruideniers en groenteverkopers vinden bij hun terugkeer dat veel van hun zaken geplunderd zijn en ook de openbare depots hebben bezoek gehad. Eind mei is de oorlog voorbij, maar het hamsteren gaat verder. Ook door Duitse soldaten die allerlei lekkernijen ontdekken die in Duitsland al lang niet meer te krijgen zijn. Vanaf 11 juni is vrijheid-blijheid voorbij en staan alle belangrijke voedingsproducten op de bon.

JAN NECKERS (VERVOLG EN SLOT VOLGENDE WEEK)

Musea op slot en toch kunst kijken Er gaat niets boven het in levenden lijve bewonderen van authentieke kunstvoorwerpen. Maar in tijden van corona, met alle musea op slot, is dat onmogelijk. Onze musea doen er alles aan om de kunstliefhebber te blijven verwennen zonder dat die ‘zijn kot’ moet verlaten.

Het STAM laat de vaste presentatie “Het verhaal van Gent” online bekijken. Het is het chronologische verhaal van de geschiedenis van de stad, doorweven met filmpjes. Je kan wandelen door een 3D-model van de Wereldtentoonstelling in 1913 en je kan nog eens terugkijken naar de interessante tentoonstellingen die het STAM bracht over koning Willem I en zijn verloren koninkrijk en over de Duitse bezetting tijdens de Eerste Wereldoorlog.

Op de website van het Industriemuseum in Gent kan je terecht voor een mooie selectie objecten uit de verzameling, die worden belicht aan de hand van verhalen en fotomateriaal. Zo is er bijzondere aandacht voor hun collectiepresentatie “Amai email”. Het emailleren is een techniek die wat in de vergetelheid is geraakt, maar die tot in de jaren 1950 frequent werd gebruikt bij de productie van potten en pannen, waskommen en kachels. Het museum bezit en toont een prachtige collectie reclameborden in email.

Jan Van Eyck in quarantaine Ook Jan Van Eyck moet tijdelijk binnenblijven. Voor de grootse Van Eyck-expo in het Museum voor Schone Kunsten in Gent is de sluiting een kleine ramp. De Gentse Krook was van plan om hedendaagse kunstenaars in dialoog te laten gaan met zowel het werk van Van Eyck als met het publiek. Dat laatste kan nu niet, maar je kan wel de kunstenaars aan het werk zien via een ‘livestream’ op Facebook.

Brugge zou eveneens inzetten op het Van Eyck-jaar en uitpakken met een tentoonstelling rond hun twee belangrijke schilderijen van de grootmeester: “Madonna met kanunnik Joris van der Paele” (zie afbeelding) en het “Portret van Margareta van Eyck”. Musea Brugge toont alvast online de video’s bij de expo.

De Brugse musea zijn trouwens al een tijdje bezig om hun gigantische collectie, die nooit helemaal in de zalen kan getoond worden, op een aantrekkelijke manier online aan het publiek voor te stellen. In de serie “Kunst Werkt” belichten ze onbekende en unieke stukken. Tijdens de gedwongen coronasluiting zullen ze die reeks verder uitdiepen. Dat is op de

website en via de sociale media van de Brugse musea te volgen.

Verder is er nog een 360°-tour in het weinig bekende, charmante Onze-Lieve-Vrouw-ter-Potteriemuseum.

Brussel en Antwerpen In Brussel zit het Mima in slechte papieren. Dit ‘street art’-museum in de gebouwen van de oude brouwerij Belle-Vue aan het kanaal in Molenbeek dreigt te bezwijken onder corona. Het is een privé-initiatief dat de helft van de inkomsten moet halen uit ticketverkoop. De sluiting is een zware dobber voor Mima, dat een ‘crowdfunding’ heeft gelanceerd om te kunnen overleven. Tegelijk zet het museum elke week een greep uit de archieven op sociale media, met films, interviews en virtuele rondleidingen.

In de hoofdstad doen ze nog meer. Nadat de jaarlijkse “Museum Night Fever” niet is kunnen doorgaan, begon de vzw Brussels Museums met de campagne #MuseumsAtHome. Onder deze ‘hashtag’ bundelen ze heel veel onbekende of verborgen werken.

In Antwerpen biedt het Fotomuseum de kans om een rondleiding op de tentoonstelling rond Stephan Vanfletren vanuit de zetel te volgen. In zes afleveringen leidt FOMU-gids Karolien ons doorheen het leven en werk van Vanfleteren.

In de eerste aflevering, die deze week online ging, wordt via de sociale mediakanalen van het museum kennisgemaakt met het vroege werk van de fotograaf. Elke week wordt een nieuwe episode gepost. De expo “Blind Date”, op vier locaties in de Antwerpse binnenstad, moest al meteen na de opening de deuren sluiten. Om ons toch iets te gunnen, plaatsten The Phoebus Foundation en Museum Snijders&Rockoxhuis een video ‘online’ waarin de curatoren Katharina Van Cauteren en Hildegard Van de Velde dieper ingaan op de tentoonstelling. Daarnaast is de bezoekersgids te lezen en is er elke vrijdag op de webstek een “Date Night”, waarop je voorgesteld wordt aan een portret.

En zo zijn er nog meer musea die niet bij de pakken blijven zitten en ons trakteren met hun online-collecties, die allang geen droge databanken meer zijn, maar mini-expo’s met visies en verhalen.

MMMV

Actueel

26 MAART 2020

13

Coronarichtlijnen niet overal even stipt opgevolgd In onze rubriek Frankrijk kan u lezen hoe moslims in de Franse banlieues alle quarantaine- en voorzorgsmaatregelen openlijk aan hun laarzen lappen. In Nederland worden mensen geterroriseerd en getreiterd door ‘jongeren’ die in groepjes tot vlak bij hen komen en in hun richting hoesten. In het ziekenhuis van Genk is de helft van de coronapatiënten van Turkse afkomst.

De reden is eenvoudig: ook de Turken negeren massaal het contactverbod, zodat het virus zich als een lopend vuurtje verspreidt.

Het is niet moeilijk te voorspellen waartoe dat zal leiden: de moslims zullen massaal ziek worden. Eigen schuld, dikke bult? Ja, maar zij zullen wél heel het medische systeem blokkeren. En niemand zal hen op hun eigen verantwoordelijkheid durven wijzen.

Alle Vlaamse patiënten zullen daarvan het slachtoffer worden.

Indonesië Nabij de stad Makassar heeft de overheid een massabijeenkomst stilgelegd van 9.000 moslims van de missionaire beweging Jamaat Tabligh. De deelnemers werden in quarantaine gezet en ze werden getest op corona. De 411 buitenlanders, onder andere uit Maleisië, Singapore en Saoedi-Arabië, werden in een hotel in quarantaine gehouden tot zij op hun retourvlucht gezet konden worden. Een van de organisatoren deed daarover zijn beklag: “Deze beslissing en deze behandeling zijn duidelijk gericht tegen ons geloof en ze treffen ons pijnlijk. Gezondheid, ziekte en dood zijn het noodlot dat door Allah wordt bepaald. Wij geloven dat Allah de vromen zal zegenen en beschermen.”

Maleisië Drie weken tevoren had de Jamaar Tabligh een soortgelijk massaal evenement georganiseerd in Maleisië. De 16.000 gelovigen zaten er dicht opeengepakt, sliepen in kleine gesloten ruimten en aten met hun handen uit gemeenschappelijke schotels. Sommi-

gen kwamen uit coronagebieden in China en Zuid-Korea. De gevolgen waren rampzalig: 600 binnenlandse besmettingen en de terugkerende pelgrims verspreidden het virus ook in Brunei, Cambodja, Singapore, Thaïland, Indonesië en Vietnam.

India De deelstaatregering van Uttar Pradesh in India heeft als voorzorgsmaatregel tegen corona het jaarlijkse hindoefestival Rama Navami afgelast. In heel India worden theaters, shoppingcentra, scholen en universiteiten gesloten, examens worden uitgesteld en in de mate van het mogelijke wordt aan thuiswerk gedaan. Vele hindoetempels en christelijke kerken zijn tijdelijk gesloten.

Maar al die inspanningen worden teniet gedaan door de moslims die systematisch weigeren zich aan de regels te houden. Zij blijven bijvoorbeeld massaal demonstreren tegen de nieuwe burgerschapswet. Een van de belangrijkste agitatoren bleek bij een test nochtans aangetast te zijn met corona.

Niemand weet hoeveel medewerkers en sympathisanten hij intussen heeft besmet, maar de moslims slaan alle waarschuwingen in de wind.

Toen premier Modi op 22 maart een uitgaansverbod afkondigde en vroeg dat iedereen binnen zou blijven, riep de All-Inda Sufi Ulema de moslims op samen te komen in de moskeeën. Vele moslims geloven dat het coronavirus slechts een voorwendsel van de regering is om alle manifestaties tegen de burgerschapswet te verbieden. Een oude vrouw in een boerka verklaarde voor

IS roept terroristen op om niet naar Europa te gaan wegens het coronavirus de camera dat corona volgens haar niet bestaat. Over de preventiecampagnes van de regering zegde ze: “Misschien zijn zij bang voor corona, maar dat kan ons geen kwaad doen. De wereld zal getroffen worden door rampen die nog gevaarlijker zijn, maar wij zullen ongedeerd blijven. Laat zij maar bang zijn. Allah zal ons beschermen.”

Een groep van 160 moslimstudenten uit Bangladesh weigerde zich op de luchthaven te laten testen op corona; ze weigerden zich aan de regels te houden voor het respecteren van tussenafstanden en ze verzetten zich met geweld tegen de verplichte quarantaine.

Het kwam tot gevechten met het luchthavenpersoneel. De politie moest de quarantaine met harde hand afdwingen. En dat waren dus ontwikkelde jongeren. Men kan zich a fortiori voorstellen hoe het bij de analfabeten moet zijn…

Moslims sturen zelfs filmpjes rond om elkaar aan te sporen de traditie van handen schudden trouw te blijven. Ze beweren dat een handdruk alleen ‘liefde’ verspreidt, maar geen besmetting. Ook drinken uit dezelfde fles als iemand die al corona heeft, is zogezegd niet gevaarlijk als die ander ook een moslim is.

Nigeria

Voorlichting over corona in een Palestijnse moskee

Maoïstische terreur De grootste gevaren die India nu bedreigen zijn het coronavirus en de moslims. Maar ook de oude maoïstische vijand is nog lang niet verslagen. Bij een aanval van maoïstische guerrillastrijders in het oerwoud van de deelstaat Chhattisgarh werden 17 politiecommando’s in een hinderlaag gedood.

Er vielen ook 15 gewonden.

Het aantal aanvallers wordt geschat op 300 tot 350. De maoïsten in India worden “naxalieten” genoemd, naar het onooglijke dorpje Naxalbari, in een afgelegen uithoek van de deelstaat West-Bengalen, in de smalle corridor tussen Nepal, waar de maoïsten in de regering zitten, en het islamitische Bangladesh. Daar zijn momenteel geen naxalieten meer actief. Men kan begrijpen dat arme, analfabete en onontwikkelde boeren, die dikwijls het slachtoffer waren van echte uitbuiting, in het maoïsme geloofden.

Naxalieten In de jaren ’70 werd de beweging echter ook gesteund door radicale studenten, die nooit uitgebuit waren en zelfs nooit fysieke arbeid hadden verricht. Hoe herkenbaar is dat, ook voor Europeanen… Die studenten voelden zich vooral aangetrokken door het plan om zoveel mogelijk ‘klassevijanden’ te vermoorden: landeigenaars, grootgrondbezitters, zakenlui, professoren, politiemannen en politici van bijna alle strekkingen. Op het hoogtepunt van hun macht

waren er in achtergebleven plattelandsdistricten, waar dikwijls geen leidingwater en geen elektriciteit was, naxalitische terreur- en guerrillagroepen actief in bijna alle deelstaten, behalve de drie meest westelijke. Er was maar één goed ding aan de communisten in India: ze waren verdeeld in vele vijandige groepen en fracties.

De ‘officiële’ communistische partij CPI-M folterde en vermoordde ook naxalieten. In 1971 lanceerde Indira Gandhi met haar gebruikelijke wreedheid een massaal offensief, waarbij honderden naxalieten werden gedood en duizenden vermoedelijke aanhangers en kaderleden gevangen werden gezet. Het motto was “geen publiciteit maken en geen dossiers bijhouden”.

Men kan zich sommige wantoestanden voorstellen… De naxalieten zijn die klap nooit echt te boven gekomen. Nu is het maoïstische actieterrein aanmerkelijk kleiner geworden. In vele deelstaten hebben zij de strijd opgegeven. Maar ze hebben nog een aantal heel sterke bastions in Centraal-India.

PAUL BÄUMER

De bekende islamitische geleerde (!) Abu Bakr Imam Amiagan verklaarde dat het dodelijke virus geen reden is om de moskeeën te sluiten. Hij reageerde daarmee op het besluit van de Saoedische regering om alle moskeeën tijdelijk te sluiten, behalve de twee ‘heilige’ moskeeën in Mekka en Medina. De professor stelde dat moslims verplicht zijn naar de moskee te komen, corona of niet, maar dat ze niet bang moeten zijn, want als moslims hebben ze een natuurlijke immuniteit tegen corona. Ze voeren toch vijf keer per dag een rituele wassing uit?!

Iran Op 2 maart verklaarde de Opperste Leider ayatollah Khamenei nog dat het coronavirus “geen groot probleem was” en dat het weldra vanzelf zou verdwijnen. Intussen zijn er op 19 maart 147 coronadoden gevallen op één dag, waardoor het dodental officieel op 1.200 komt. Een getal dat in werkelijkheid zeker nog veel hoger is. Toen op 19 februari de eerste Iraanse coronagevallen werden ontdekt in de heilige stad Qom, had de regering onmiddellijk een lockdown in de stad moeten afkondigen. Qom is de draaischijf van de sjiitische wereld. Er is een voortdurend komen en gaan van duizenden mensen uit alle landen waar sjiieten wonen. Maar er werden geen voorzorgsmaatregelen genomen. De stad werd niet geïsoleerd. De grenzen bleven wagenwijd open. Zelfs nu is Qom nog niet van de buitenwereld afgesloten.

In de enkele gevallen waarin de autoriteiten toch probeerden schrijnen, moskeeën en heiligdommen tijdelijk te sluiten, leidde dat tot gevechten met gelovigen die toch probeerden er binnen te dringen. Men heeft een monster van irrationaliteit en fanatisme opgekweekt dat men niet meer in bedwang kan houden. Het enige antwoord van de ayatollahs bestaat tot nu toe uit gejammer over de sancties - die hier niets mee te maken hebben - en het rondbazuinen van complottheorieën waarin het virus een biologisch wapen is van de Amerikanen en de Israëli’s.

Iran is nu het epicentrum van de verspreiding van corona in het Midden-Oosten. Vanuit Iran hebben sjiitische pelgrims en theologiestudenten het virus verspreid tot in Bahrein, de Verenigde Arabische Emi-

raten, Qatar, Oman, Irak, Syrië, Afghanistan en Pakistan. Bahrein heeft Iran daarom zelfs al beschuldigd van “biologische agressie”.

Tot vorige week vlogen er nog steeds mensen van Beiroet naar Iran en weer terug.

Khamenei heeft zijn onderdanen nogmaals opgeroepen massaal de moskeeën en heiligdommen te bezoeken. Bij de sjiieten is het gebruikelijk de heilige graftomben aan te raken en te kussen… Maar als ze daarbij corona oplopen, zal het natuurlijk de schuld zijn Israël en de VS.

Irak In een normaal jaar komen er op de herdenkingsdag voor imam Musa al Kadhim drie of vier miljoen sjiieten naar zijn schrijn in Bagdad. Hoewel de regering een uitgaansverbod had ingesteld, waren er ook dit jaar toch drie- tot vierhonderdduizend mensen op afgekomen. De autoriteiten vrezen nu dat daaruit een explosie van nieuwe coronabesmettingen zal voortkomen.

VS/Egypte Bahgat Saber, een activist van de Moslimbroeders die vanuit New York opereert, zette een video op Facebook waarin hij zijn aanhangers in Egypte oproept zoveel mogelijk mensen in overheidsdienst met het coronavirus te besmetten. “Iedereen die griepachtige symptomen hebt, zoals verkoudheid, koorts, niezen, die moet zijn ‘vrienden’ bezoeken die voor de regering van Al-Sisi werken. (…) Ga naar het kantoor van de openbare aanklager dat het dichtst bij je huis is.

Ga naar een gebouw waar ze illegaal mensen gevangen houden. Als je kunt, ga dan naar een gebouw van de [veiligheidsdienst] SIS. (…) Stap een politiebureau binnen of een rechtbank. Als je een soldaat bent, kun je naar het ministerie van Defensie.” Verder beveelt Bahgat Saber aan “als doelwit zakenlui en acteurs uit te kiezen die Sisi steunen” en het virus ook te verspreiden onder het personeel van Media Production City. Daar zijn niet alleen filmstudio’s gevestigd, maar ook musea en zelfs een miniatuurstad voor kinderen. In Rusland, Egypte, Saoedi-Arabië en de VAR zijn de Moslimbroeders verboden. In de meeste Westerse landen zijn zij wel actief, openlijk of via frontorganisaties.

En zij kunnen ook daar hun biologische oorlog ontketenen.

PAUL BÄUMER

14

Brieven

26 MAART 2020 VAN ONZE HOFDICHTER

Corona dankgedicht Uit naam van zeer velen Wij danken u, zorgverlener, die van vroeg tot laat in deze tijden van wereldwijde ontzetting voor de medemens in nood op de barricaden staat.

Falanxen tegen een ongekende besmetting!

Wij danken u voor uw strijd tegen lijden en pijn, die af en toe gewonnen wordt en soms verloren, maar zonder uw inzet bijzonder hopeloos zou zijn.

Gij geeft ons hoop, al krijgt gij dat te min te horen.

Wij danken u voor uw strijd, al leek die ongelijk, voor ’t welzijn van een generatie geviseerden, wier ongevraagde tolk ik zijn wil met deze blijk van dankbaarheid, die elk van u zo vaak ontbeerde.

TURKEN EN CORONA

NAAR SCHOOL

Pallieterke, Hierbij een actuele limerick: Samen waterpijp zitten roken, / Kan Corona prima aanpoken, / Door waanzin ten top, / Met Turken op kop, / Wordt de gezondheidszorg afgebroken.

De VRT vermeldde de vreemde samenstelling van de groepen slachtoffers in Genk maar heel terloops. Somers heeft nu wel Turkse vertalingen van “Blijf in uw kot”. Hij ziet nu in dat zijn hoofddoekdames zich nooit aanpassen en geen Nederlands mogen leren.

R igobert Neels - A ssebroek

Pallieterke, Onder druk van Wallonië en tegen de adviezen van experten in legden Vlaamse politici zich neer bij de dictaten van linkse Franstalige politici om de lessen te schorsen.

Geen enkel rationeel argument namen de Franstalige politici onder ogen. Louter emotionele gevoelens en de televisietoespraak van Macron volstonden om Vlaanderen en Vlamingen tegennatuurlijke maatregelen op te dringen.

Het zijn toch de ‘Gemeenschappen’ die bevoegd zijn omtrent ‘Onderwijs’? De Franstalige gemeenschap kon beslissen haar scholen te sluiten indien zij dat wenste. Vlaamse kinderen worden voor de zoveelste keer gemarteld met imbeciele, door Wallonië opgedrongen maatregelen, met schoolachterstand tot gevolg. Hopelijk draagt deze zinloze maatregel bij tot het verdwijnen van dit land op de wereldkaart.

En dan durft Wilmès-II in haar regeringsverklaring de woorden “nationale eenheid” uit te spreken, daar waar zij als illustratie staat van nationale “onenigheid”.

Hoelang kan dat nog duren? “Vlaanderen herrijs.”

JAN SEGERS Pallieterke, Ik ben 200 procent akkoord met wat Jan Segers schrijft in de krant van 19 maart betreffende de regeringen die al decennia hun job niet naar behoren doen. Het gevolg is een steeds weerkerend begrotingstekort.

Maar nu de oorzaak. De drie traditionele partijen zijn met handen en voeten gebonden aan hun oerconservatieve vakbonden en mutualiteiten. Deze ‘onaantastbaren’ verwerpen elke verandering (verworven rechten, weet u) en houden dit land in een ijzeren greep waardoor elke verandering onmogelijk is.

Meneer Segers weet dit ook, maar mag of durft dit niet schrijven. Overigens is hij wel een van de min of meer objectieve journalisten.

Piet Van den Bossche - Zoersel

MINDERHEIDSREGERING Pallieterke, Het ziet er naar uit dat de Franstaligen, zowel binnen de regering als daarbuiten, samen met de belgicisten van de Open Vld, er alles aan zullen doen om de huidige regering op een of andere wijze ook na september 2020, en als het even kan ook tot in 2024, in het zadel te houden. Dit zou vooral gênant zijn voor de CD&V, die zoals de partijnaam het zegt, toch een democratisch en Vlaams imago te verdedigen heeft. Ik verwacht dan ook dat deze partij, na uiterlijk zes maanden, het vertrouwen in deze regering zal opzeggen. Maar om alle onduidelijkheden en misverstanden en twijfels hieromtrent te voorkomen, zou het beter zijn dat ze dit standpunt nu reeds aankondigen.

H arry Biron - Vorselaar

Ivo Van H amme - A ntwerpen

“Dank u”, wij nemen ’t met velen zelden in de mond, maar laten wij de lat vandaag wat hoger leggen, door aan die vele zorgverleners heden uit de grond van ons hart van ganser harte “dankuwel” te zeggen.

HECTOR VAN OEVELEN

BELGIË

DE CORONASAGE

Pallieterke, Als hardwerkende Vlaming (tot m’n 65) ben ik steeds voorstander geweest van het behoud van België. Nu niet meer, met dank aan Paul Magnette.

Jos Vanluffelen - Hoogstraten

Pallieterke, Er was eens een man in Verona, / die viel voor de mooie Ilona. / Hij was heel galant / en kuste haar hand. / Nu hebben ze beiden corona.

K.G.

BEZINNING

CORONA EN ISLAM

Pallieterke, Dat er in 't Pallieterke eventjes weinig of niets over musea, bioscopen of sport wordt bericht, daar kunnen wij mee leven. Overigens zullen culturele rubrieken in deze tijd misschien toch niet helemaal verdwijnen? Het is uit droefheid, angst en hoop en verbondenheid met mijn medemensen, dat ik ruimte maak voor bezinning.

En ik liet mij inspireren door Hildegard van Bingen (1078 -1179). Zij was een benedictijnse abdis en een grote dame tijdens de Duitse middeleeuwse mystiek. Ze kon zich zoals een kind verwonderen en het mysterie achter de dingen zoeken en blijven geloven in iets wat het aardse leven overstijgt. Zij leert ons bezinning en nederigheid in goede en kwade dagen. In de katholieke kerk is ze een heilige.

Hildegard van Bingen heeft / het bingelkruid gekend, / de stempel en de stijl, / de tover van het vruchtbeginsel, / de bruiloft van de bloemen.

Zij knielde bij de klaproos neer, / de anjer, het moeras-vergeet-mij-nietje, / het oranjetipje op de pinksterbloem, / de glinsterende druppels van de avonddauw, / de bruiloft van de bloemen.

Zij zag hoe de iris werd bevrucht / en kon het al benoemen, / ogentroost, herderstasje, zilverschoon, / de houtduif en de appelboom, / de bruiloft van de bloemen.

Johan Corveleijn - Oostende

Pallieterke, Op Sceptr van maandag 23 maart jl. staat te lezen dat de Genkse politica Zuhal Demir aan de Turkse Limburgers vroeg om de maatregelen rond corona na te leven, nadat bleek dat de helft van de patiënten in Genkse ziekenhuizen van Turkse origine is. “De dokters zijn radeloos, ze weten zich geen raad en zijn in shock.” Wie iets van de islam afweet, is helemaal niet in shock. In 1990 hebben alle islamitische staten, of staten die zich islamitisch noemen, in Caïro beslist dat, wanneer de Universele Rechten van de Mens tegenstrijdig zijn met de islam, het de islam is die daar boven staat. Voor moslims is er bijgevolg geen enkel argument om de maatregelen rond corona na te leven, daar het uiteindelijk tóch Allah is die beslist wie al dan niet corona krijgt.

Luc Vandeputte - Ledegem

Steun een goed doel in Vlaanderen met een legaat.

Alle info ten kantore bij Karl van Camp 03.232.14.17 of secretariaat@pallieterke.net

Kruisende woorden oplossing 1206

A B C D E F G H I J K L

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 G L O B A L E

I

V E

I

S A T

I

E

L A T X O P K O O P I

O F F

L X W X E E N X O I C I

E E L X O S

E X A N N E X R A N K X L O N E N X C P X A R A S A T E X Z U U R Z A K M S X S P E E N X A X T A

I

R X R N X T A R W E

T S X S O D A X M E E S I

X U

I

T E R M A T E X

G E V R O R E N X H R D

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

Sport

26 MAART 2020

Anderlecht mist Mister Michel Het zijn geen gemakkelijke tijden voor sportjournalisten. Het voetbal en de koers zijn voorlopig door het coronavirus uit ons leven verdwenen. Het moet geen sinecure zijn om de kranten gevuld te krijgen. Gelukkig is er Anderlecht nog, daar gebeurt er altijd iets en dat was nu niet anders.

Deze keer is Pär Zetterberg het kind van de rekening. Het is duidelijk dat de Zweed uitsluitend werd binnengehaald om Marc Coucke uit de wind te zetten, die zich in het oog van de storm bevond.

Het is bij paars-wit immers nooit slecht om een levende legende in de rangen te hebben. Anderlecht was bereid om daarvoor 300.000 euro per jaar te betalen aan Zetterberg. Er was niemand, en waarschijnlijk hij zelf ook niet, die de taakomschrijving kende van Pär.

Marc Coucke bleef de kop van jut van de Anderlechtsupporters. Zetterberg was overbodig en moest weg. Men was een beetje bang van de reactie van de fans, maar alles lag plat door het coronavirus. Het was het ideale moment om de Zweed buiten te smijten. Denkelijk het eerste wapenfeit van de nieuwe CEO, Karel Van Eetvelt en Wouter Vandenhaute. Van die twee moet men geen sentiment verwachten.

Michael Verschueren gedegradeerd Volgens insiders zou de volgende kop die gaat rollen, die van Michael Verscheuren zijn. Hij is in elk geval al op een zijspoor geparkeerd. Hij is nu de ‘CFO Sports’. ‘Head of Sports’ is Peter Verbeke, die samen met Kompany het sportieve beleid voor zijn rekening zal nemen. Wie in godsnaam is die Peter Verbeke? Die was er in alle geval niet bij toen Michael Verschueren woeden-

de en dronken fans ging kalmeren, na weer eens een slechte thuismatch... Michel Verschueren was woedend. Volgens hem was zijn zoon gedegradeerd door de nieuwe machthebbers. Hij begreep er niets van.

Op dinsdag 17 maart 2020 werd Mister Michel 89 jaar. Ik leerde hem kennen toen hij fysiektrainer was van de eerste ploeg van Anderlecht, van 1963 tot 1969.

De toenmalige trainer was Pierre Sinibaldi, een Corsicaan, een koppigaard die altijd dacht dat zijn spelers moe gingen worden van doorgedreven trainingen. Hij was niet de beste vriend van Mister Michel.

Als jong mannetje werd hij gedropt tussen vedetten zoals Paul Van Himst, Jan Mulder, Jef Jurion, Wilfried Puis, Pierre Hanon... Dat waren koningen. In die tijd overklasten ze iedereen in België: vijf keer kampioen na mekaar. Maar met Verschueren was het afzien en dat stond hun absoluut niet aan. Jammer voor Anderlecht dat Michel Verschueren geen vijftig jaar jonger is.

Alles zou er dan anders uitgezien hebben...

Geloof mij!

ROSKAMMEN

Het is maar wat “normaal” heet

Los van de echte corona-ellende veroorzaakt het virus ook paniek in topsportgelederen. Bij ons en overal. Dat krijg je aan de hand als de afgod geld en zijn aanbidders ‘de belangrijkste bijzaken’ in het leven al decennia lang steeds verder overrompelen.

Of waarom dacht u dat het Internationaal Olympisch Comité en gastland Japan halsstarrig bleven weigeren om de Spelen in Tokio écht in vraag te stellen? Om niet over afgelasten te spreken. We worden al dagen om de oren geslagen met berichten over mega miljoenenverliezen die crescendo blijven gaan, elke dag dat corona het ‘normale’ topsportleven verhindert.

Het is maar wat normaal heet… Is dat de om de vier jaar steeds meer uit de voegen barstende organisatie van Olympische Spelen? Is dat een WK voetbal dat van 24 deelnemende landen in 1982 eerst naar 32 werd uitgebreid om vanaf 2026 naar 48 (!) te gaan, zoals de megalomane FIFA-voorzitter Gianni Infantino en het ganse bobowereldgezelschap willen? Is dat een daar nog bovenop komend WK voor 32 wereldwijd verspreide topclubs, die andere creatie van diezelfde Infantino? Is zijn nog ander hersenspinsel van een Nations Cup nog normaal? Of is het een garantie dat de fan door het voetbalbos de bomen niet meer ziet, terwijl de poen via overal in de FIFA-kluizen blijft vliegen?

Als de FIFA wereldwijd op hol sloeg, kon de UEFA op Europees niveau niet achter blijven.

Tenzij het nog normaal is dat men daar, naast de Champions League en de Europa League, nog een derde Europese competitie voor kleinere clubs wil opstarten. En is een EK in twaalf verschillende gaststeden houden ook normaal? Of is het eerder tegemoet komen aan de onblusbare reislust van het bobogezelschap van FIFA, UEFA en nationale voetbalbonden? Antwoorden naar eigen keuze kan.

Leidraad

Gille Van Binst Voormalig topvoetballer

15

In eigen land, onder druk van corona, eveneens weinig andere sportberichten dan

over al geleden of nog te lijden miljoenenverliezen. We beperken ons tot die in het wielrennen en het voetbal, de twee nog theoretische topvolkssporten, zij het praktisch in de wurggreep van poen gehouden en dus nog amper volks te noemen. In Het Nieuwsblad had Patrick Lefevere het over een “horrorfilm”, mocht corona, na het klassieke lenteseizoen en de Giro, ook nog de Tour doen sneuvelen. Een totale ramp, weet de patron van het peloton. Al beseft hij ook, al dan niet voor de galerij, “dat wielrennen in het grote verhaal slechts een voetnoot is.” Maar dan wel een waaraan miljoenen euro’s vasthangen, voegen we daar voor de volledigheid zelf even aan toe.

In ons voetbal zoeken clubleiders en bonzen van de Pro League vertwijfeld naar scenario’s om de met stilvallen bedreigde competitie te redden. Want die compleet stopzetten betekent miljoenenverlies, weten ze met zijn allen. Ietwat misplaatst nonchalant gaan die verenigde zoekers wel voorbij aan de simpele waarheid dat ze, al decennia lustig mee huppelend in een steeds verder golvende poendans rond het profvoetbal, verzuimden om ook eens even in een spiegel te kijken en zich af te vragen waarmee ze in godsnaam bezig waren. En zijn.

Met het bedreigde voortbestaan van Sporting Lokeren en KV Oostende als leidraad, pleegde chef voetbal Ludo Vandewalle in Het Nieuwsblad een opiniestuk onder de niet mis te verstane titel “Stop met boven je stand te leven”. Of men, na corona, die titel niet beter wereldwijd zou invoeren als vaste leidraad voor iedereen en alles dat met professionele topsport te maken heeft, lijkt eerder een vraag waarop een gebeurlijk antwoord geen plaats biedt voor illusies…

Stoelendans in het Lotto Park Het rommelt in het Anderlechthuishouden. Nog maar eens. Zeg nu zelf, Michael Verschueren liep er de laatste maanden wat verweesd en mistroostig bij, maar wat heeft hij mispeuterd om van de ene dag op de andere gedegradeerd te worden van sportief directeur tot een soort veredelde kassier? Eens benieuwd hoe lang het gaat duren tot hij die job voor bekeken houdt. Dankbaarheid is ver te zoeken in het Lotto Park.

Het was Verschueren die de voorbije maanden als boksbal de klappen incasseerde die eigenlijk voor Marc Coucke bedoeld waren. Daarom waarschijnlijk dat hij nu een stap opzij moet zetten. Ondank is ‘s werelds loon. Van zijn opvolger, Peter Verbeke, wordt verwacht dat hij hand in hand met Vincent Kompany het sportieve beleid gaat bepalen. De veelbelovende knaap mag zich voortaan ‘head of sports’ noemen. Een vakterm waarmee ge alle kanten uit kunt en het klinkt nog chic ook. En wie is de architect van het nieuwe organigram? Zoveel vindingrijkheid kan niet uit één enkel brein ontsproten zijn.

Die eer valt zowel CEO Karel Van Eetvelt als zijn rechterhand Wouter Vandenhaute te beurt. Eens benieuwd hoe lang de coalitie Verbeke-Kompany enerzijds en de broederlijke samenwerking tussen Van Eetvelt en Vandenhaute anderzijds overeind gaat blijven en tot wanneer ze de vuile was binnenhuis gaan kunnen houden.

Stank voor dank Michael Verschueren had beter kunnen weten. Herinner u het geval Devroe. Het sukkelstraatje waarin Anderlecht dit seizoen terecht is gekomen was, als we ons oor te luisteren leggen in het Lotto Park, te wijten aan het mislukte transferbeleid van Herman Van Holsbeeck. Acht kampioentitels en een bergketen geld die ze eraan overhielden waren niet genoeg om Herman aan boord te houden. Luc Devroe, samen met Coucke overgekomen van Oos-

tende, zou het stukken beter doen dan zijn voorganger. Dat hij niet lang daarna door Coucke zonder pardon aan de deur werd gezet, is het weinig fraaie vervolg van het verhaal waaruit Michael Verschueren lessen had kunnen trekken. Het zou ons verwonderen, maar als hij tegen de verwachtingen in vrede zou nemen met een taak als cententeller is dat zijn zaak en gaan we daar niet moeilijk over doen.

Alle ogen zijn vanaf nu dus gericht op de 37-jarige Peter Verbeke, het nieuwbakken ‘head of sports’ van Anderlecht.

Begonnen als jeugdcoach bij Deinze en na een doortocht van een vijftal jaren bij Club Brugge als ‘coördinator recruitment’, wat dat ook moge betekenen, was hij tot voor kort sportmanager bij AA Gent. Het prille Anderlechtduo Van Eetveld-Vandenhaute toonde als doorwinterde kapers op de kust interesse en Verbeke zag het aanbod dat hij onder zijn Gentse neus geduwd kreeg wel zitten. Binnen de kortste tijd was de zaak beklonken. De zes maanden vooropzeg die hij moest betalen om de Ghelamco Arena vaarwel te wuiven, werd met de glimlach vereffend. Zaak geklonken en over de nieuwe wind die hij gaat laten waaien moeten we ons geen illusies maken. Zijn visie is dat er genoeg betaalbaar talent aan de bomen groeit in Zimbabwe, Alaska, Botswana, Zambia en noem maar op. Dan weten we al hoe laat het is.

Een doorduwer Het goede nieuws, althans volgens het

persbericht dat we onder ogen kregen, is dat de samenwerking tussen de Gentse nieuwe bezem en het andere wonderkind, Kompany, vlot verloopt. Er is dagelijks overleg en het perfectionisme van Vincent the Prince plus zijn werklust en zijn filosofie, worden gewaardeerd door Verbeke en werken aanstekelijk, vernemen we. Over de filosofie van Kompany gesproken, kan iemand ons in mensentaal aan het verstand brengen wat die behelst?

Niemand? Ook goed. Het belangrijkste is dat het head of sports en de filosoof onderling goed overeenkomen. Zo willen we het horen. Een goede verstandhouding maakt het leven aangenamer en compenseert gedeeltelijk de armzalige vergoeding die ze er voor opstrijken.

Daar komt bij dat er vanuit de wandelgangen alleen maar lovende berichten te horen zijn over Verbeke. Lees mee. Hij is ambitieus, maar mag dat zijn want hij beschikt over kwaliteiten om hoog te scoren.

Hij is voortdurend op zoek naar vernieuwing. Dat hij niet op zijn mond gevallen is en iedereen onder tafel praat is een bijkomend pluspunt. Alhoewel hij, bij ons weten, niet in de leer is geweest bij peetvader en sportief manager van Antwerp, Luciano D’Onofrio, kent Verbeke de juiste mensen en hecht hij veel belang aan een wereldwijd netwerk. Niets dan lof dus.

Dan is er in de marge nog het geval Pär Zetterberg. Als hij zich stil had gehouden en niet toevallig de voorzitter tegen het lijf was gelopen, had vrijwel niemand geweten dat hij nog in dienst was bij Anderlecht. De noodlottige confrontatie met de grote baas was een stap te ver voor Peerke, die prompt bedankt werd voor al dan niet bewezen diensten. Kortom, nadat Marc Coucke zowat iedereen aan de deur heeft gezwierd bij Anderlecht hebben ze naast een nieuwe CEO en zijn zogezegde assistent, met Verbeke nu eindelijk de

juiste man op de juiste plaats om op sportief vlak orde op zaken te stellen. Tot zover alles oké. Het enige wat nog ontbreekt, zijn elf spelers. Met wat goede wil kan ook dat op termijn in orde komen. Niet het minst dankzij de verkenningstochten langs de boorden van de Nijl en omgeving naar nieuw talent door het ‘head of sports’.

Reddende engel Nog een geluk dat vader Constant Vanden Stock het allemaal niet meer moet meemaken. Waar is de tijd dat trainers uit het Astridpark verbannen werden als ze met Anderlecht niet bij de eerste drie eindigden? Stel dat vader Constant te horen zou krijgen dat zijn ploeg dit seizoen zelfs niet bij de eerste zes gerangschikt staat. “Kom nu, sprookjes van moeder de gans” zou ‘mijnheer Constant’ geantwoord hebben. En wie twijfelt eraan dat de boodschapper van die onwezenlijke tijding vierkant uitgelachen zou zijn? Het huidige Anderlechtbestuur mag dan uit indrukwekkende namen bestaan, of dat met zoveel egotrippers een garantie op succes is, zal nog moeten blijken.

Met Karel Van Eetvelt, die titels en functies op zijn sloffen aaneenrijgt, en duivel doet al Wouter Vandenhaute als zijn assistent (als ge dat niet gelooft), plus Kompany en nu ook Verbeke, is ambiance verzekerd in het Lotto Park. waar Marc Coucke meer dan ooit de scepter zwaait en in een koude oorlog verwikkeld is in het dreigende faillissement van KV Oostende. Dat is een ander verhaal. Terug naar het Lotto Park. Dat de vijf hervormers van Anderlecht hun kroon werpen naar Frank Vercauteren die het, in de schaduw van de druktemakers met hun ronkende namen, klaar speelde om van een stel omhoog gevallen kostgangers min of meer opnieuw een ploeg te maken.

16

Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

26 MAART 2020

ABSURDISTAN Echt?

Wij hebben deze dagen politici met veel aplomb horen verkondigen dat ze inzake corona “de wetenschappers volgen”. Dat geldt dan toch niet voor het sluiten van de scholen in Vlaanderen. En gaan ze dat achteraf dan ook doen inzake het klimaat?

Voor wat, hoort wat Met een visadempje wachten wij op de stemming over Zakia Khattabi als mogelijk lid van het Grondwettelijk Hof. De steun bij de vertrouwensstemming in het parlement vergt immers een tegenprestatie. Een coronabenoeming, zeg maar.

Aparte maatregel Wat zegt het eigenlijk over de integratie, als er voor een specifieke bevolkingsgroep een video moet worden gemaakt, met als titel “Drarrie, blijf in uw kot”? En hoe komt het dat iedereen dan weet over welke bevolkingsgroep het gaat?

Hou het stil Er werd opvallend weinig berichtgeving gewijd aan de inbeslagname van coronavirustesten en grondstoffen om die te maken in Wallonië. In alle geval, Pieter De Crem hanteert duidelijk het principe dat de eigen bevolking op de eerste plaats komt.

Tranentrekker Soms zijn wij, geharde knapen en meiden van de redactie van uw weekblad, tot tranen toe ontroerd. Bijvoorbeeld wanneer Bart Somers in de praatshow van Danira zich rechtstreeks tot de ‘drarries’ richt. Het ontbrak ons aan zakdoeken voor alle tranen. Echt, maak Bart minister van Drarries!

Machtsovername elders?

Als onze kwaliteitspers ons niet voor de gek heeft gehouden - wie zijn wij om dat te durven denken? - dan houden zowel

1207

Duitsland als Frankrijk een aantal mondmaskers vast die in feite aan de Belgische staat behoren. Mogen wij, gezien het toegepaste eigen-volk-eerst-principe, veronderstellen dat in Duitsland dan de AfD aan de macht is, en in Frankrijk het RN?

Grensgeval Zelfs de meest verstokte drinkers ten kantore werden er in één klap nuchter van: Marc Van Ranst die stelde dat het sluiten van de grenzen alles simpeler zou maken.

Ondertussen rollen ze bij het Vlaams Belang over de grond van het lachen.

Eén strijd Was het een goede zaak dat de Dienst Vreemdelingenzaken enkele honderden illegalen uit gesloten centra heeft vrijgelaten? Nee, zegt de rechterzijde, niet in het belang van de samenleving, ook niet inzake gezondheid. Nee, zegt de linkerzijde, niet in het belang van de illegalen, ook niet inzake hun gezondheid. Soms is er eensgezindheid, weze het om uiteenlopende redenen.

De harpijen Tatiana en Bouchra, beide BIS’er - dat is: Bekende Islamitische Staatsonderhorigen - keren pas terug naar België wanneer het coronavirus is uitgewoed. Hun kostbare gezondheid kan immers niet in het gedrang worden gebracht.

Lekker!

Antwerps gemeenteraadslid Ikrame Kastit (Groen) schreef een gloedvol opiniestuk over kwetsbare jongeren - u weet onmiddellijk over wie het vooral gaat - met wie te weinig rekening werd gehouden in de coronamiserie. Vlak daarop werden in een vzw in de Bothastraat in Borgerhout 23 jongeren betrapt op het gezamenlijk roken van een waterpijp. Heel kwetsbaar, toch?

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

A B C D E F G H I

Het leven zoals het is, quarantaine

“Ik ga een coalitie kleuren!”

Thuiswerken is het ordewoord van de dag. Maar combineer dat maar eens met je gezinsleven en kinderen die zich lopen te vervelen en niet hun dagelijkse bezigheden hebben. Hoe overleef je acht weken in een toestand waarin je voortdurend op mekaars lip zit en geen kant op kunt? Wij vroegen het aan de vrouw die misschien wel het hardst getroffen werd door de coronacrisis. Martine, mama van Kristof Calvo: “Corona mag dan wel levensbedreigend zijn, maar onze Kristof is dat ook.”

We spreken Martine via een conference call op de computer. En meteen wordt duidelijk hoe moeilijk het is om dat in alle rust te kunnen doen. Nauwelijks zijn we aan het gesprek begonnen of Kristof komt in beeld.

Of mama Monopoly komt spelen, wil kleine Kristof weten. “Ik heb alles klaargezet mama.

Kom je spelen? Ik ben de bank. Kooooom!”

Martine zucht en legt Kristof beheerst uit dat mama nu even moet werken. En dat hij steeds vals speelt. Kristof druipt pas af wanneer hij een stapel kleurpotloden en een groot blad papier in de hand heeft gekregen. “Ik ga een coalitie kleuren,” roept hij enthousiast. De stilte keert terug.

Martine kijkt nog even over haar schouder of hij echt weg is en richt zich daarna terug naar het scherm. “Zo is het dus de hele dag.

Monopoly met Kristof is vreselijk. Hij doet alsof Mechelen Bruul de duurste straat is van het bord en als ik hem dan op de echte cijfers wijs, wordt hij heel erg boos. Het realiteitsbesef dat hij van die Bart Somers leert, is bij momenten echt tragisch hoor. En ik weet niet eens hoe hij het doet, maar als Kristof ‘de bank’ is bij Monopoly, is die binnen de kortste keren failliet. Theoretisch is het onmogelijk, maar Kristof slaagt daar moeiteloos in. En dan heb ik nog niks gezegd over de windmolens die hij iedere keer bouwt op de Groenplaats.”

Martine: “Ach meneer Pallieter, het is vreselijk. Die corona is nog erger dan de coalitievorming. Toen kon hij af en toe nog eens gaan spelen met Conner of het woord vragen in het parlement. Of ze kwamen hem eens halen van Terzake ofzo. Maar nu is hij de hele dag thuis.

En maar coalities tekenen. En applaudisseren voor de verplegers. Ook geen pretje hoor. De dochter van de buurvrouw heeft klacht ingediend. Dat kind is verpleegster en iedere avond staat Kristof onder haar vensterraam met potten te rammelen en ‘merci’ te roepen.

De hele buurt doet geen oog dicht.”

Op de achtergrond: “Mamaaaaa! Ik heb per ongeluk geel gebruikt in mijn coalitie. Mag ik een nieuw blad?”

Martine: (trekt zich een paar haren uit) “Hoe vaak nog Kristof?! Leg die gele stift dan weg voor je je coalitie begint te tekenen, verdorie. En wat heb ik je gisteren geleerd? Als je over je geel gaat met je blauwe stift, wat krijg je dan? (‘Groen!,’ roept Kristof op de achtergrond) Juist ja, groen.”

“Ik heb al eens gebeld met de papa van Conner. Die heeft ook een jonge beloftevolle politicus in huis, maar die heeft dat probleem veel minder. Conner heeft veel ‘matekes’ waarmee hij kan spelen en gamen. Ze maken samen plannen en via Facetime houden zich bezig met de échte problemen van de mensen. Dat is natuurlijk makkelijker. Kristof maakt niet zo makkelijk vriendjes. Mensen vinden altijd dat hij hen een beetje raar aankijkt en ze zijn een beetje bang van hem. En dat is natuurlijk zo. Hij heeft zijn hoofdje niet mee. Maar als je hem beter leert kennen? Ik bedoel echt leert kennen, he. Nee, ik moet niet liegen, dan is het nog steeds een raar mannetje. Maar ik zie hem graag. Iemand moet het doen.”

Kristof op de achtergrond: “Mama, welke kleur zijn die van DéFi weer?”

Martine bijt op haar lip en zet dan zo kalm mogelijk: “Fuchsia Kristofje.”

“Wat!? Als je zo gaat doen! ‘Fuck you’ dan ook mama. Ik ga wel in quarantaine op mijn kamer.” Een huilende Kristof rent voorbij en slaat met de deuren.

Martine: “Het spijt me, meneer Pallieter.

Hij heeft het weer verkeerd begrepen. Dat heeft hij soms. Ik ga u moeten laten. Ik hoop zo dat dat online parlement er nu heel snel komt.

Dan is hij toch even bezig. Tot nog eens…”

Op de achtergrond: “Kristofje, doe die deur open. Fuchsia is echt een kleurtje. Mama heeft niet ‘fuck you’ gezegd…”

STEUN

Slimme Vlamingen kiezen Reisfamilie

Dat valt niet mee.

J K L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. Ironie B. Keukenapparaat Astronomische eenheid Oostends rockzanger C. Verrassende ontdekking D. Buldert - Voorzetsel E. Hoeveelheid - Romeinse cijfer vier - Europese hoofdstad F. Deel van een speeltuin - Lichamelijke opvoeding G. Iedere - Kiesgerechtigde H. Neon - Belastingfraude I. Noodweer - Ter algemenen nutte J. Tangens - Tuimel - Film van Hans Herbots K. Dorp in de Vlaamse Ardennen Omliggende streek L. Internetlandcode voor Niger Familielid - Edelgas

1. Leden van dezelfde groep 2. Oude benaming van een Vlaamse politieke partij - Overgevoeligheid voor bepaalde stoffen 3. Goddelijk 4. Meisjesnaam - Hadden in eigendom 5. Mondaine badplaats in het Romeinse Rijk in de Golf van Napels - Wet betreffende de arbeidsovereenkomsten 6. Periode van 6 tot 19 april 2020 7. Huldigt - Belgische omroep tussen 1930 en 1960 8. Ontstekingsvocht 9. Koopwaar 10. Arbeidsdeskundigen - Pers. vnw.

11. Voorzetsel - Oriënt-Express Vervoermiddel - Het leven betreffend (voorvoegsel) 12. Symbool van het martelaarschap

DE OPLOSSINGEN VAN HET KRUISWOORDRAADSEL NUMMER 1206 VINDT U OP BLZ. 14

SCEPTR machtig nieuws BE39 7390 1640 4519 (BIC KREDBEBB)

Luikersteenweg 62 • 3800 Sint-Truiden 011 705 500 • info@deblauwevogel.be

www.deblauwevogel.be