't Pallieterke van 24 september 2020

76ste jaargang • nummer 37 • donderdag 24 september 2020

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

€ 2,50

Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

“Ik wil ons onderwijs weer op de rails krijgen” Vlaams minister Ben Weyts draait al vanaf de begindagen mee in de N-VA. Met bevoegdheden als Dierenwelzijn werkte hij zich tijdens de vorige legislatuur geregeld in de kijker. Zo was er recent de kwestie rond het onverdoofd slachten. Deze legislatuur werd hij ook bevoegd voor Onderwijs, een speerpunt in de verkiezingscampagne van zijn partij. We spraken met hem over de situatie in het Vlaamse onderwijs en de Vlaamse Rand. “Hét grote probleem van de Rand is niet de inwijking van anderstalige nieuwkomers, wel de uitwijking van de Vlaamse middenklasse.”

Lees het volledige interview met Vlaams minister Ben Weyts (N-VA) op blz. 5

Eliootje droomt Op het feest van het Waals Gewest deed Elio Di Rupo enkele zeer vreemde uitspraken die als een tang op een varken passen bij de doctrinaire socialist die hij is.

“Ik denk dat we ambitieuzer, creatiever en inventiever moeten zijn op alle niveaus.”

Terwijl onder zijn bewind de belangrijkste ambitie was de geldstroom vanuit Vlaanderen in stand te houden en de politieke greep op de Vlaamse kolonie nog te versterken. Dat was het enige waarin Wallonië creatief en inventief was. En ook: “Laten we de weg van durf, het nemen van risico’s en ondernemerschap herontdekken.” Maar ondernemerschap is nu juist iets dat door het socialisme van Di Rupo en Ecolo deskundig werd gefnuikt met regelneverij, milieufanatisme, een verstikkende belastingdruk en een

dictatuur van de syndicaten.

Maar de klap op de vuurpijl was toch zijn verwijzing naar het verleden: “Onze voorouders waren erin geslaagd Wallonië tot een van de leidende economische grootmachten in de wereld te maken.” Juist ja. Maar toen waren er nog geen socialisten in Wallonië. Toen kon dat nog. En dan zijn ambitie om “… van Wallonië een van de meest welvarende regio’s van Europa te maken”. Ach! Het doet denken aan Stalin en Chroetsjev, die bluften dat zij Amerika voorbij gingen steken…

Winnaars en verliezers van de Vivaldi-saga Het was wachten op het eerste crisismoment tijdens de Vivaldi-formatie en die kwam er tamelijk snel. Met dank aan wie anders dan Georges-Louis Bouchez. Net als bij vorige politieke ruzies komt hij als winnaar uit de strijd, want de MR-voorzitter blijft de politieke regie in handen houden. Toch zijn er ook andere winnaars van deze saga. En zijn er verliezers, zeker aan Vlaamse kant.

Politicoloog Carl Devos (UGent) probeert er de moed in te houden.

De crisis tijdens de Vivaldi-onderhandelingen van vorig weekeinde zou tot een catharsis kunnen leiden met uiteindelijk een oplossing.

De spanningen lopen hoog op, MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez doet wat krasse uitspraken in de pers, hij gedraagt zich onhebbelijk aan de onderhandelingstafel en de Vivaldi-boel dreigt te ontploffen.

Volgens Devos is de kans reëel dat de redelijkheid uiteindelijk de bovenhand haalt.

Op het moment dat we deze tekst afsluiten, is nog niet duidelijk of de regeringsformatie een doorstart krijgt. Maar zelfs als dat het geval is, staat de trein met socialisten, liberalen, groenen en CD&V nog niet echt op de sporen. De ideologische verschillen binnen Vivaldi zijn zo groot dat er vroeg of laat nieuwe ruzies zullen ontstaan, of het nu over de begroting, de sociale zekerheid, belastingen, immigratie of veiligheid gaat. Ondertussen is wel duidelijk wie de winnaars en de verliezers zijn van deze saga. Het slagveld geeft een pijnlijke aanblik. Want veel spelers hadden al wat kaarten op tafel gelegd.

Bouchez heeft iedereen aan de leiband De MR-voorzitter gedraagt zich als een olifant in een porseleinwinkel en dat doet hem blijkbaar plezier. Ondanks zijn onhebbelijke en arrogante optreden zijn de andere partijen zo ver mee gestapt in het Vivaldi-verhaal dat ze niet meer terug kunnen. Bouchez blijft iedereen jennen, zelfs de ‘vrienden’ van Open Vld. Zeker wanneer hij verklaart dat hij de enige is die de rechtse liberale standpunten verdedigt, zoals zijn verzet tegen hogere belastingen. Open Vld kan dat niet volgens Bouchez, want zij willen straks de premier leveren met Alexander De Croo. Lees: zij zitten hier gewoon voor de postjes.

Bouchez maakt ook duidelijk dat hij niet bang is van verkiezingen.

Dus ofwel komt Vivaldi en kan hij constant het hoge woord voeren en waar nodig stokken in de wielen steken. Indien de boel ontploft volgen verkiezingen en volgens peilingen staat de MR op winst.

Open Vld is dan weer de verliezer van deze “crisette”. Voorzitter Egbert Lachaert en co worden gezien als een bende postjespakkers. Ze kunnen zich nu niet meer loskoppelen van de kleine blauwe Napoleon uit Bergen.

Ondertussen komt Tess Minnens, voorzitster van Jong Open Vld op Radio 1 vertellen dat “het mijn aanvoelen is dat Georges-Louis Bouchez al enkele maanden geframed wordt”. De Open Vld als bijhuis van de MR dus.

De houding van Minnens verbaast niet. Een hele groep jonge Open Vld’ers, behorende tot de linkervleugel van de partij, staan al te trappelen om kabinetten te vullen.

Conner Rousseau heeft de wind mee Ondertussen lijkt preformateur en sp.a-voorzitter Conner Rousseau een windhaan. Eerst wou hij niet verder praten met de MR, dan laat hij de deur opnieuw open. Een persconferentie op het einde van het VRT en VTM-journaal maandag leek een welgekomen reddingsboei. Toch zou men “mateke” niet mogen onderschatten. Rousseau heeft de wind mee. Hij is evenmin bang van verkiezingen en weet dat hij wat stemmen van de groenen kan terugwinnen.

En binnen een Vivaldi-regering zal de sp.a de prijs opdrijven. Open Vld ligt in de touwen en om verder te doen met Bouchez zal de Vlaamse socialist de prijs opdrijven. De sociale eisen rond hogere pensioenen en uitkeringen zijn een minimum minimorum voor Rousseau.

Dat weet ook PS-voorzitter Paul Magnette. Hij is een van de win-

naars van deze vaudeville. Hij zal eveneens de druk opvoeren om meer linkse accenten in het regeerakkoord te krijgen. En mag zich in de handen wrijven als hij naar de Wetstraat-krabbenmand kijkt. Nadat N-VA-voorzitter Bart De Wever einde juli de aanval had ingezet op Bouchez, Magnettes aartsrivaal, is het nu Conner Rousseau die het vuile werk mag opknappen.

De fel geplaagde Vlaamse partijen hadden beter gezegd aan Magnette: los het zelf op als je van Bouchez af wilt.

CD&V ook met de billen bloot Waar weinig over gesproken wordt, is de pijnlijke manier waarop CD&V met de billen bloot staat.

Want toen de federale formatie dit weekeinde in een eindfase leek te komen, gooide partijvoorzitter Joachim Coens zijn kaarten op tafel.

Desnoods was Hilde Crevits bereid om van het Vlaamse naar het federale niveau te springen en haar intrek te nemen in de Wetstraat 16.

Dat zou dan de compromisfiguur worden. Alleen heeft Crevits daar zelf geen zin in.

Vraag is nu wel welk signaal de CD&V daarmee geeft aan haar Vlaamse regeringspartner N-VA. Maandag volgt de Septemberverklaring van minister-president Jan Jambon (N-VA). Staan N-VA en CD&V, samen met de weinig betrouwbare Open Vld, nog achter het Vlaams regeerakkoord en wil men verder doen?

Bij de N-VA kijkt men in elk geval met genoegen naar het federale schouwspel en maakt men zich op voor een harde oppositie. Dat kan lonend worden. Maar als de Vlaamse regering tegelijk een notarisregering wordt zonder visie, dan dreigt de bonus voor de partij van Bart De Wever mager uit te vallen bij de volgende verkiezingen.

2

Actueel

24 SEPTEMBER 2020

Protest is nodig Op het ogenblik dat Conner Rousseau en Egbert Lachaert naar de koning trekken, is dit blad al in druk. Onmogelijk voor ons om nog het laatste nieuws mee te geven.

Premier Wilmès heeft zich vorige week eens boos gemaakt op haar eigen voorzitter. Voorbije maandag zat dan het overleg muurvast. Dat voorspelt weinig goeds. Alle partijen wantrouwen elkaar zoals nooit tevoren. Om het even welke regeringssamenstelling er nu nog uit de bus komt, met of zonder MR, met of zonder cdH, met of zonder CD&V, met of zonder N-VA: het zal een regering worden waar achterdocht en wederzijdse weerzin de bovenhand zullen hebben. Afwachten dus of er nog een doorstart komt, zo niet zijn nieuwe verkiezingen nog de enige optie.

De voorbije 10 jaar dat ik hoofdredacteur ben van dit weekblad, heb ik getracht om de twee Vlaams-nationale partijen aan bod te laten komen.

Zelf heb ik mijn persoonlijke voorkeur voor mij gehouden, laat staan dat ik mijn lezers enig stemadvies gegeven heb. Dat evenwicht huldigen is niet gemakkelijk. We krijgen gemiddeld dagelijks drie persmededelingen binnen, van zowel N-VA als VB. U begrijpt, het is onmogelijk om elk initiatief in ons blad te behandelen.

Maar nu ben ik boos. Net zoals héél veel mensen die op VB of N-VA gestemd hebben. Boos omwille van een mogelijke anti-Vlaamse federale regering die volledig voorbij gaat aan de electorale realiteit in Vlaanderen. Het kan natuurlijk allemaal nog mislukken, maar dat wil niet zeggen dat CD&V, Open Vld, sp.a en Groen het niet geprobeerd hebben. Als het alsnog lukt, dan zijn het vooral CD&V én Open Vld die een bocht gemaakt hebben van 180 graden. Joachim Coens zou de N-VA nooit loskoppelen, Egbert Lachaert zou nooit in een Vivaldi-regering kruipen. In de politiek kan veel, maar dit slaat alles.

Normaal maak ik geen publiciteit voor activiteiten van een politieke partij. Ik heb dat de voorbije jaren nooit gedaan en ook de komende jaren zal ik dat niet doen. Maar nu zit het mij zo hoog dat ik er fameus aan denk om mee te rijden met de autokaravaan van het Vlaams Belang. Vanuit alle provincies vertrekken aanstaande zondag autokaravanen richting Brussel om te protesteren tegen de mogelijke anti-Vlaamse regering en om nieuwe verkiezingen af te dwingen. Mag ik daar vrij en vrank een oproep aan mijn N-VA-lezers (en ook alle anderen met een Vlaams hart) aan toevoegen om ook mee te rijden? Er zijn zelfs N-VA-twitteraars die dat ook doen, over alle partijgrenzen heen. Want wat ze in de Wetstraat van plan waren om door onze strot te duwen, daar moet tegen geprotesteerd worden. Door élke rechtgeaarde Vlaming.

“Een volk moet bestuurd worden zoals de kiezers het gevraagd hebben”, het zijn de woorden van prof. Marc Uyttendaele, grondwetspecialist en echtgenoot van Laurette Onkelinx. Hij zal er zondag niet bij zijn, maar hij heeft wel honderd procent gelijk.

KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR Bouchez werkt op de zenuwen

Rik Daems vergaderde met China over rapport Staatsveiligheid De Belgische Staatsveiligheid (VSSE) waarschuwt al langer voor het risico van Chinese ‘studenten’ op Belgische universiteiten. Ik heb het overigens zelf meegemaakt.

Een student kwam me een paar jaar geleden na een les aanspreken. Hij vertelde dat hij een Chinese vriendin had die aan de universiteit ‘studeerde’. Haar echte taak was om informatie over Belgische bedrijven door te spelen aan de Chinese overheid.

Normaal gezien vertellen dergelijke spionnen die informatie niet, maar misschien was het een verspreking van de dame? Zelfs spionnen maken fouten, zeker als ze jong en onervaren zijn. In het rapport 2019 van de VSSE staat het trouwens expliciet vermeld. “Studenten van militaire onderzoeksinstituten, zoals het Chinese National University of Defense Technology, worden uitgestuurd naar verschillende westerse landen waaronder België, waar ze kennis verwerven die essentieel is voor bepaalde militaire ontwikkelingen. De kennis die ze er opdoen, nemen ze mee naar het leger in hun thuisland. Aan de Belgische universiteiten zijn momenteel enkele tientallen van deze militaire studenten actief.”

en houdt zich onder andere bezig met het promoten van de Chinese belangen in België. Naast senator Daems schoven nog een Chinese vertegenwoordiger en drie Belgen aan. Door de coronacrisis ging de vergadering wel digitaal door, wat uiteraard opnieuw een bijkomend veiligheidsprobleem creëert. Op de agenda: dat rapport van de Staatsveiligheid over die Chinese ‘studenten’ in België. Daarnaast was er nog een bespreking van het 5G-netwerk in België. Sommi-

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Cuperusstraat 41, 2018 Antwerpen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland

Abonnement buitenland:

3 maanden: 6 maanden: 1 jaar: Steunabo 1 jaar:

Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

39 euro 78 euro 156 euro 250,00 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Stichter 1945-1955: Hoofdredacteur 1955-2000: Hoofdredacteur 2000-2010: Hoofdredacteur 2010-heden: Verantw. uitgever:

Bruno de Winter Jan Nuyts Leo Custers Karl Van Camp Wart Van Schel

THIERRY DEBELS

Chinese spionerende studenten Het is informatie die niet onmiddellijk met de Chinezen besproken moet (mag?) worden. Toch was er op vrijdag 17 juli 2020 een vergadering tussen politicus Rik Daems (Open Vld) en de Chinese ambassadeur in België, Zhongming Cao. De ambassade van China in Brussel is een bilaterale missie in België

ECONOMISCHE ZAKEN

Corona, economische ongelijkheid en klimaat In veel West-Europese landen blijft de economische impact van corona op de beschikbare inkomens vooralsnog beperkt. Dat is te danken aan de miljarden die de overheden in de nationale economieën hebben gepompt. Maar dit kan niet blijven duren. De echte tweede golf die zich aandient zal de lagere inkomens midscheeps raken en de ongelijkheid doen toenemen. Ondertussen zal Europa de koopkracht met zijn klimaatplannen verder aantasten.

Een gevaarlijke sociale cocktail.

ge burgers zien deze technologie liever niet in België en de Nederlandse AIVD waarschuwde onlangs in een rapport voor het gevaar op spionage door China via 5G. Ook de wet over de nationale veiligheid in Hong Kong passeerde de revue.

Uiteraard ging het ook over de coronacrisis, waarbij de twee Chinezen niet echt tevreden waren over de westerse berichtgeving. In sommige berichten wordt immers gesteld dat het nieuw coronavirus ontsnapte uit een labo in Wuhan.

Andere discussiepunten die vrijdag tussen Daems en de Chinese ambassadeur waren de wetsvoorstellen ingediend in het Belgische parlement over die coronacrisis en de toestand in Taiwan. Zeker dat er over die voorstellen een hartig woordje gepraat is.

In Madrid worden 37 wijken afgesloten om de verspreiding van het coronavirus tegen te gaan. Spanje zit al enige tijd opnieuw in een zeer precaire situatie en de tweede, deze keer echte, golf dient zich aan. Nu blijkt dat de wijken die in een soort van quarantaine en lockdown gaan net de armste van de hoofdstad zijn. Er wonen veel werklozen, veel mensen met een immigratie-achtergrond.

Zullen de mensen die daar in kleine appartementen wonen de lockdown aanvaarden? De Morgen stelde deze keer de terechte vraag of dit niet de voedingsbodem is voor een sociale revolutie of iets dat erop lijkt. Philip Roose, een Vlaamse wijnhandelaar in Sicilië en vroeger politiek reisgenoot van N-VA’ers zoals Sander Loones en Theo Francken, voorspelt dat de bevolking van het armere Zuid-Italië zo’n quarantaine niet langer aanvaardt.

Economische schok Het zou een nieuwe klap zijn na het inkomensverlies door de lockdown, want veel mensen verloren tijdelijk hun werk, anderen definitief. Ook in het noordelijke deel van Europa vreest men voor de negatieve gevolgen van een tweede lockdown of iets soortgelijks op de armere wijken van de grootsteden.

Zal dit niet tot protesten leiden?

Komt er nog bij dat veel mensen uit de lagere inkomenscategorieën die toch een baan hadden, werkzaam zijn in sectoren die hard werden geraakt. Zoals de horeca of de evenementensector.

Nu is het wel zo dat de koopkracht in de noordelijke landen zoals België, Nederland en Duitsland relatief goed bewaard is gebleven. Dat blijkt ook uit de cijfers van het Planbureau. Ondanks de omvang van de economische schok houdt het reëel beschikbaar inkomen van de particulieren in 2020 relatief goed stand (-0,3 procent), mede dankzij overheidsmaatregelen. Zo hebben de uitbreiding van het systeem van tijdelijke werkloosheid met een verhoogde uitkering voor werknemers en het overbruggingsrecht en de premies voor zelfstandigen het verlies aan inkomen en aan werkgelegenheid kunnen beperken.

Consumentenvertrouwen Bovendien is de inflatie dit jaar aanzienlijk lager dan de indexering van de lonen en van de sociale uitkeringen. Niettemin zou de particuliere consumptie volgens het Planbureau in 2020 dalen met 8,7 procent door het sterk aangetaste consumentenvertrouwen (als gevolg van de toegenomen vrees voor werkloosheid) en door de beperktere consumptiemogelijkheden tij-

dens de lockdown. Door de heropening van de meeste handelszaken zou de particuliere consumptie terugkeren naar een normaler niveau, wat gepaard gaat met een groei in 2021 (9,0 procent) die de toename van het reëel beschikbaar inkomen (2,0 procent) ruimschoots overtreft.

Allemaal goed nieuws, maar wat als de echte tweede golf in de winter hard toeslaat en het economisch vertrouwen aantast? Dan zal de economische ongelijkheid toenemen.

De economische steunmaatregelen van de overheid zullen onvoldoende zijn.

Wat weinigen beseffen is dat er een gevaarlijke sociaaleconomische cocktail dreigt te ontstaan door… de klimaatplannen van de Europese Commissie. De Europese Unie moet haar CO2-uitstoot tegen 2030 “met minstens 55 procent” verminderen. Dat wil commissievoorzitter Ursula von der Leyen.

Allemaal goed en wel, maar niemand heeft het over de factuur van dit alles. Miljarden euro’s zonder twijfel. En wie zal dat betalen? De burger uiteraard. Men mag allerlei milieutaksen aan de bedrijven opleggen, maar uiteindelijk zullen die aan de belastingbetaler worden doorgerekend. En zo’n milieutaks is geen progressieve belasting waarbij de rijken verhoudingsgewijs meer betalen. Neen, het zijn vooral de lagere inkomens die fel worden geraakt. Voeg daar nog wat strenge reglementering aan toe, zoals rond de isolatie van woningen (wat huurprijzen van oudere panden opdrijft) en het hek is van de dam. Corona samen met klimaatobsessie dreigt op termijn sociale drama’s te veroorzaken.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Actueel

24 SEPTEMBER 2020

De internetbedrijven zijn een wereldmacht

3

‘Let the beast go’

“Er zijn maar twee industrieën die hun klanten ‘gebruikers’ noemen: drugs en software.” Ik hoorde dit citaat van de Amerikaanse hoogleraar Edward Tufte op een zeer recente documentaire van Netflix. Elkeen die een zicht wil krijgen op de macht van de sociale media, kan ik “The Social Dilemma” aanbevelen. Dan heb ik het niet over onze macht als gebruikers ervan, maar over de manier waarop de eigenaars ons gebruiken.

Vorige week had ik mijn column (over de BV’s die zich plezierden voor de camera van Eveline) besloten met de bemerking dat het zeker niet alleen sexting is dat in deze digitale tijden een bedreiging is voor het geestelijke welzijn van onze jongeren. Een aantal voormalige topmedewerkers, maar nu kritische beschouwers van de internetreuzen, leggen in “The Social Dilemma” beter uit wat dat betekent dan ik zelf zou kunnen.

organiseren hun platformen niet om ons van dienst te zijn, maar om zoveel mogelijk van ons te weten te komen en die kennis daarna te verzilveren. Zoek even “grasmaaier” op Google en enkele seconden later staat je Facebookpagina vol advertenties voor grasmaaiers.

Ideologisch homogeen De internetindustrie heeft als geen ander de woorden van Francis Bacon in de praktijk omgezet: “Kennis is macht.” De voornaamste bedoeling is winst, maar politieke ideologie laat zich ook gelden. De elites van de digitale industrie zijn homogeen, bijna sektarisch, in een politieke visie die rauw kapitalisme combineert met een zeer radicaal, ‘ethisch’ imago over kwesties als klimaat, diversiteit of racisme.

Op dat punt valt “The Social Dilemma” helaas door de mand. De dissidenten in de docu, die zich keren tegen de twijfelachtige methodes van Silicon Valley, keren zich daarom nog niet tegen de politieke opvattingen van Silicon Valley. Het klopt dat de algoritmes van sociale media je vooral in contact brengen met mensen die je mening delen. En dit heeft inderdaad tot gevolg dat radicale opinies en samenzweringstheorieën welig tieren. Denk maar aan de recente populariteit van anti-vaccinatietheorieën.

Maar beweren, zoals in de docu, dat de burgeroorlog in Myanmar het gevolg is van sociale media die de bevolking hebben aangezet tot geweld tegen de Rohingya-moslims, is een wel zeer eenzijdige benadering van dat conflict.

“The Social Dilemma” plaatst op geen enkel moment vraagtekens bij de radicale ideologie die alleenheerser is in de bedrijfscultuur van Silicon Valley. Integendeel zien de critici de opmars van rechts, dat via sociale media de links gedomineerde traditionele media kon omzeilen, als een symptoom dat het misloopt. Deze jongens en meisjes zet je dus best ook niet aan de bedieningsknoppen.

De oude zeur heeft soms gelijk Platformen als Facebook, Instagram, Snapchat, TikTok en Twitter zijn gericht op winst. Die winst komt van adverteerders die verwachten dat de gebruikers op de meest efficiënte manier worden gerekruteerd, verslaafd en tenslotte gemanipuleerd om hun producten te kopen. De technieken in dit proces zijn uitzonderlijk geraffineerd.

De tech-industrie stelt hele afdelingen van experten in psychologische manipulatie te werk.

Jonge mensen zijn de gemakkelijkste doelwitten. Ze worden bewust aangezet tot verslaving aan hun iPhone zonder enige zorg voor hun belang en mentaal welzijn.

Sinds de opkomst van sociale media zijn de zelfmoorden en zelfverminkingen bij tieners meer dan verdubbeld. Jongeren halen hun zelfbeeld uit sociale media. Een foto met te weinig “likes” is genoeg om hen richting depressie te duwen.

Wie op de gevaren wijst, riskeert weggezet te worden als een Luddiet, een oude zeur die vroeger ook zou geklaagd hebben bij de opkomst van de auto of de televisie.

Maar soms heeft de oude zeur gewoon gelijk. Het internet beïnvloedt de levens van jongeren op een manier zoals geen andere uitvinding dat ooit kunnen doen heeft. Communicatietechnologie dringt steeds meer binnen in alle aspecten van ons leven, soms ten goede, maar zeker niet altijd.

Jij bent het product Wie niet overtuigd is van de gevaren van sociale media voor tieners, moet maar één ding weten: alle ondervraagde experten, die mee de methodes hebben ontwikkeld om gebruikers te manipuleren, verklaren in de documentaire dat ze hun eigen kinderen ver weg houden van sociale media of zeer strikte beperkingen opleggen aan de tijd die voor het scherm mag doorgebracht worden. Hetzelfde was al geweten van de absolute topmensen van de digitale industrie, waaronder Sunder Pichai van Google, Evan Spiegel van Snapchat en wijlen Steve Jobs van Apple.

Enkele jaren geleden was er, naar aanleiding van de onthullingen van Edward Snowden, heel wat verontwaardiging over de mogelijkheid dat de Amerikaanse inlichtingendienst NSA zou meelezen in onze mails en meeluisteren naar onze telefoongesprekken. Die discussie lijkt belachelijk als je beseft dat Facebook en Google duizend keer meer van ons weten dan alle inlichtingendiensten ter wereld samen. En, in tegenstelling tot de NSA, is er geen georganiseerd democratisch of gerechtelijk controlemechanisme. “Privacy is niet langer een sociale norm,” zei een arrogante Mark Zuckerberg in 2010.

Daarom ook zijn Facebook en Google gratis. ”Als je niet moet betalen voor een product, ben jij het product,” weten de reclamejongens. De intern e t g i ga n ten

Machtiger dan nationale staten De oprichters van de sociale media hadden uiteraard nooit de bedoeling om rechts een forum te bieden. De jongste jaren voeren ze een escalerende oorlog tegen die ongewenste bijwerking. Via algoritmes worden zoekresultaten gemanipuleerd (wat men trouwens toegeeft), maar soms is de censuur brutaler. De laatste weken werden in Vlaanderen weer een paar Facebookgroepen verwijderd. “Vlaams Front” (een poging tot frontvorming tussen de V-partijen), Voorpost en een zeer grote groep vrienden van Zwarte Piet moesten er aan geloven. Het Vlaams Belang kan maar beter ongerust worden over de mogelijkheid om via Facebook opnieuw aan verkiezingspropaganda te doen.

Facebook en Google hebben globaal meer macht dan de meeste nationale staten en staan nauwelijks bloot aan externe controle. Ze bekleden op hun terrein zo goed als een monopoliepositie. Toen Zuckerberg in 2018 door een Amerikaanse senaatscommissie werd gevraagd naar de concurrenten van Facebook, moest hij over zijn antwoord nadenken. Hij verwees dan maar naar Google, Apple, Microsoft en Amazon, er aan voorbijgaand dat die uiteraard een andere dienst aanbieden dan zijn bedrijf.

De greep van deze virtuele staten op ons leven neemt elke dag toe. De slachtoffers zijn lokale cultuur, het mentale welzijn van tieners, het recht op privacy, het recht op vrije meningsuiting en uiteindelijk de democratie zelf. Nationale staten moeten zich bewust worden van dat gevaar voor hun soevereiniteit. Politieke partijen moeten sociale media en het internet in hun programma’s dringend een eigen hoofdstuk toekennen.

JURGEN CEDER COLUMNIST

BRIEFJE AAN PETER DE ROOVER

In het oog van de storm Mijnheer de ordeverstoorder, Gij zijt vorige week toch wel een aantal keren ‘in beeld geweest’, waarbij ik zo vrij was de wenkbrauwen even te fronsen. Vooreerst was er de spektakelshow ‘met luide klank’ die gij opvoerde in de praatbarak toen voorzitter Patrick Dewael u het woord niet meer wilde verlenen.

Gij gaat mij er niet van kunnen verdenken dat ik een vriend van die ‘bon belge’ ben, maar toch meen ik - nadat ik tal van klokken heb horen luiden in de wandelgangen van het Paleis der Natie - dat hij conform alle parlementaire regels en geplogenheden gehandeld heeft.

Toen gij bij aanvang van de zitting het woord vroegt en kreegt, en nog mocht uitspreken ook, om te vragen de agenda om te zwieren op basis van een zeker artikel 41 waarop gij u beriept, herinnerde hij u aan de afspraken die werden gemaakt in de Conferentie der voorzitters, waarin ook uw partij ruim vertegenwoordigd is. Gijzelf waart daar klaarblijkelijk niet aanwezig, maar uw partijgenoten wel en die bleken niet akkoord met de voorgestelde agenda die inhield dat na de mondelinge vragen de interpellaties aan de eerste minister zouden komen en dat er dus dán pas over de gebroken belofte van Wilmès om het vertrouwen te vragen op 17 september zou gehandeld worden. Maar bij consensus werd die agenda toch aanvaard met 9 partijen tegen één. En een parlementaire gewoonte is het dat de afspraken uit die conferentie loyaal gevolgd worden; daar hebt gij zelf lang mee borg voor gestaan toen uw partij nog in de regering zat. Toen was dat vanzelfsprekend. Nu niet meer blijkbaar.

Meerdere stemmen uit uw partij (fluisterend) en uit de rangen van het Vlaams Belang (wat luider) vertellen mij dat gij de primeur om de regering aan te pakken over de woordbreuk niet aan Barbara Pas (VB) wilde laten, want zij had al weken geleden haar interpellatieverzoek ingediend en was dus de eerste spreker daarover.

Dus trachtte gij de zaak éérst ter sprake te brengen met uw vraag. En toen daar niet op werd ingegaan, veinsde gij boosheid en begont gij stampei te maken tot gij uiteindelijk toch moest inbinden en braaf terug in uw zetel gingt zitten.

Men ging over tot de orde van de dag.

Eerder vorige week hadt gij het in De Morgen over klasse in de politiek, waarin gij beweerde dat uw partij inhoudelijk een klasse hoger speelt dat uw concurrenten van het VB, waarbij gij nogal denigrerend ‘toegaaft’ dat gij niet ontkent dat VB-parlementsleden kunnen lezen… In alle eerlijkheid, Peter, - en we kennen elkaar toch al vele jaren; dus mag ik u toch zeggen wat ik vind -, was de klasse van Barbara Pas vorige week in De Afspraak, Terzake en in de Kamer topklasse. Akkoord? Hebt gij het daar nu echt zo moeilijk mee? Ge zult er mee moeten leven dat er naast uw partij nog een andere grote Vlaams-nationalistische oppositiepartij zit. En het zal u toch al wel opgevallen zijn dat zich daar een generatiewissel voltrekt die flink wat politiek talent naar voor schuift, ook in het Vlaams Parlement overigens.

Voor alle duidelijkheid: ik ben niet de pleitbezorger van het VB en ik hoef die partij niet te verdedigen. Net zomin als ik dat overigens doe met uw partij. Maar waar ik wel de pleitbezorger van ben – altijd geweest overigens, en gij weet dat –, is de Vlaamse zaak in het algemeen en het Vlaams-nationalisme in het bijzonder. En ik stel daarbij vandaag nuchter vast dat er twee grote Vlaams-nationale formaties zijn die op

Vlaams niveau ei zo na een meerderheid halen.

Dat is nog nooit gebeurd. Het Vlaams-nationalisme heeft nog nooit zo sterk gestaan. Om die reden moet er nu ‘alle hens aan denk’ geroepen worden om samen zo sterk mogelijk de entering van de Belgische mosselschuiten en halve wrakken te kunnen aangaan. Samen. Sterker dan ooit. Het is de mening van veel Vlamingen, van veel Vlaams-nationalisten die eindelijk schoon schip willen maken met het Belgische roversschip.

Stop dan ook met elkaar vliegen af te vangen en zowaar voorwaarden te gaan opsommen – zoals zondag nog in de Zevende Dag - waaraan de andere partij moet voldoen alvorens er mogelijk ooit kan samengewerkt worden, laat staan samen bestuurd kan worden. Het is volkomen normaal dat twee partijen verschillend zijn, dat de een anders gebekt is dan de andere, dat er soms houdingen, uitspraken en acties zijn waar men reserves bij kan hebben, dat de ene politicus sympathieker is dan de andere,…

Kijk alstublieft eerst naar wat jullie bindt en dan pas naar wat jullie scheidt. En dat is flink wat. De wil om een zo zelfstandig mogelijk of zelfs een onafhankelijk Vlaanderen tot stand te brengen, bijvoorbeeld. Ik zeg maar wat…

Gij hebt lang tot het voetvolk van de Vlaamse Beweging behoord. Uw inzet in de Vlaamse Volksbeweging werd gesierd door het zoveel mogelijk bij elkaar brengen van zoveel mogelijk verschillende Vlamingen, tot welke partij ze ook behoorden om voor het ene uiteindelijke doel te gaan: een vrij Vlaanderen. Nu gij politieke macht hebt, kan die uitdaging toch alleen maar groter zijn geworden? Of vergis ik mij?

Oude kameraad, sluit de rangen, zoals het grootste deel van het voetvolk het wil en doe in ‘eenheid in verscheidenheid’ wat moet gedaan worden: het oude, zieltogende België naar zijn einde begeleiden. Nadien kunnen we het dan nog wel eens hebben over nuances, accent- en stijlverschillen.

En klasse.

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 7F ANKERSTRAAT HASSELT 3500 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272 011 223 253 MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

4

Actueel

24 SEPTEMBER 2020 Tempeesten Daarop vroeg De Roover opnieuw het woord, maar kreeg het niet meer. De micro werd afgesloten. De Roover bleef echter voortpraten en verhief meer en meer tempeestend de stem. Hij ging zelfs woest recht staan, hierin gesteund door zijn partijgenote Valerie Van Peel. Molenwiekend als Verhofstadt probeerde hij het woord te krijgen middels protest en kabaal. Dewael liet zich niet uit zijn lood slaan en nam gewoon de eed af van twee nieuwe Kamerleden. Hierbij kwam het nog tot een incident toen aan Sigrid Goethals van N-VA gevraagd werd of zij de eed wilde afleggen. De dame zat er gemondmaskerd bij en leek wel versteend door alle commotie. Zij ging niet in op de vraag van Dewael, die daarbij vaststelde da zij de eed niet wenste af te leggen. Ondertussen tempeestte De Roover voort.

Toen wat later werd vastgesteld dat Sigrid Goethals nog altijd op de banken zat, ook al was ze (nog) geen Kamerlid, dook er een probleem op. De Kamer was niet voltallig daardoor. Ofwel moest Goethals stantepede de zaal verlaten, want die is taboe voor niet-leden, ofwel legde ze alsnog de eed af.

En dat gebeurde dan ook. Ze mocht dus blijven zitten en zal zich deze barre momenten nog lang herinneren.

Na de eedafleggingen waren er de gewone parlementaire vragen aan de ministers.

Daarop vroeg De Roover opnieuw het woord en dramde hij verder door. Waarop Dewael: “Ik zal u het woord geven, want gij hebt een vraag ingediend over het regeringsbeleid bij de start van hat politieke werkjaar.”

Daarmee kon hij zijn vraag stellen en zijn protestbetoog nog eens herhalen. Maar dan was de bobijn af en ging hij zitten. Nadien kon hij nog eens repliceren op de eerste minister en dat was het. De volgende vragen volgden elkaar op en alles kabbelde verder.

De interpellaties…

UIT DE WETSTRAAT IJzeren greep van junta Vorige donderdag was het dan zover. Op donderdag 17 september, exact een half jaar nadat première Wilmes plechtig had verklaard dat ze de Kamer om het vertrouwen zou vragen, troepten de praatbarakkers in corona-samenstelling (enkel de fractievoorzitters en een of twee leden per fractie) samen in het halfrond. Op hun kantoren of thuis of nog elders volgden de andere Kamerleden via het internet op hun pc, tablet of smartphone. Het beloofde spannend te worden, want er hing al dagen hoogspanning in de lucht en in de wandelgangen was de sfeer niet echt om vrolijk van te worden.

Alles werd immers in stelling gebracht om de vertrouwensstemming te vermijden. De junta van 7 partijvoorzitters, die zich bezighoudt met de vorming van een hoogst ondemocratische regering - die in Vlaanderen alvast géén weerslag is van de verkiezingen van 26 mei 2019 -, had immers beslist dat Wilmès het nog moet uitzingen tot 1 oktober. Want dan zou er een nieuwe regering zijn. Dat de junta hiermee het parlement een arm om zou wringen, was dan maar zo.

In het snuitje Al enkele weken geleden was het duidelijk dat 17 september niet haalbaar was, want de Vivaldi-gesprekken verliepen moeizaam en met vallen en opstaan. En de coronabesmetting van een van de formateurs, Open Vld-voorzitter Lachaert, was mooi meegenomen omdat daardoor de werkzaamheden stil zouden gelegen hebben. Wie dat uitstel meteen in het snuitje had, was Barbara Pas, de fractievoorzitster van het Vlaams Belang.

Zo’n dikke drie weken geleden diende zij dan ook als eerste een interpellatieverzoek aan de eerste minister in, precies om haar op 17 september te confronteren met alle kuiperijen. En zij zou nadien dan zelfs een motie van wantrouwen indienen om te zien wie Wilmès nog zou steunen. Met andere woorden: haar interpellatie stond hoe dan ook geagendeerd op de plenaire vergadering van donderdag. Dat stond vast. En ze was iedereen voor geweest.

De agenda De andere oppositiepartijen (N-VA en PVDA/PTB) stonden erbij en keken ernaar

en konden niet anders dan zelf ook een interpellatieverzoek in te dienen, dat dan wel gekoppeld werd aan dat van Barbara Pas. En bijgevolg zou er enkel gestemd worden over de motie van wantrouwen van het VB. (Maar de meerderheid zou dat handig verhinderen. Zie verder.) Op de Conferentie der voorzitters (het politieke bestuur van de Kamer) - waar De Roover afwezig was en vervangen werd door Sander Loones - werd ‘bij consensus’ (dus niet unaniem, maar met een meerderheid-op-één-na) afgesproken dat na de eedaflegging van nieuwe leden en de parlementaire vragen het volgende deel van de agenda zou bestaan uit de interpellatieverzoeken ‘en wat daar eventueel op zou volgen’ (de motie van wantrouwen dus).

Dewael was correct Maar donderdag voelde Peter De Roover zich wat ongemakkelijk, want het VB zou de hoofdtoon zetten. En daarom probeerde hij als eerste in de kijker te lopen door uit te pakken met een verzoek tot toepassing van het Kamerreglement. Zo nam hij dus bij aanvang van de zitting het woord om toepassing te vragen van artikel 41, dat bepaalt dat de mededelingen van de regering automatisch op de agenda van de Kamer komen. En hij verwachtte dat dan ook op de agenda zou komen dat Wilmès op 17 maart had gezegd dat ze op 17 september opnieuw het vertrouwen zou vragen. Dat vertrouwen vragen is altijd op basis van een regeringsverklaring en ook al wist De Roover maar al te goed dat Wilmès het vertrouwen niet zou vragen, toch wilde hij wat provoceren door er zogezegd van uit te gaan dat dat donderdag wél zou gebeuren… Men kan - zoals wij zo vaak - Patrick Dewael een belgicistische regimedweil noemen en hem verfoeien om zijn ijdele, arrogante stijl waarmee hij vaak blijk geeft van niet de voorzitter te zijn van álle Kamerleden, maar donderdag speelde hij eigenlijk het spel wel correct. Want toen De Roover zijn betoog had gehouden, herinnerde hij deze fijntjes aan de afspraken van de conferentie, die zouden nagevolgd worden. Dus de vastgelegde agenda zou niet gewijzigd worden. Daarop ontnam hij De Roover het woord en ging over tot de orde van de dag.

En dan kwamen de langverwachte interpellaties aan het adres van de eerste minister. Als eerste kwam Barbara Pas dus aan het woord, die een striemend betoog hield tegen de eerste minister, maar ook het proces maakte van de kibbelende Vivaldi-onderhandelaars die de democratie de nek omwringen door niet de minste rekening te houden met de kaarten die de (Vlaamse) kiezer heeft gelegd. Bovendien wierp ze Wilmès voor de voeten dat ze het vertrouwen niet durfde vragen omdat er nog te veel onenigheid is bij de onderhandelaars. En natuurlijk was de junta van de Vivaldi-partijvoorzitters de kop van jut. Na haar spraken ook nog de andere fracties. De oppositie om de gang van zaken af te kraken en de Vivaldi-partijen om een gloedvolle toekomst voor ‘ons land’ te voorspellen. Servais Verherstraeten (CD&V) deed dat zelfs zonder enige schaamte, nadat op dezelfde dag Pieter De Crem de meer dan kritische stem van de CD&V-basis had vertolkt in de pers.

Servais is nog een echte tsjeef, zoals ze er geen meer maken.

… en de motie Zoals verwacht diende Barbara Pas dus bij het einde van haar interpellatie een heuse motie van wantrouwen in met de bedoeling

dat de Kamer zich zou uitspreken over het vertrouwen in de regering Wilmès. Maar… de meerderheid, gestuwd vanuit de MR, diende een eenvoudige motie in met de korte vraag om over te gaan tot de orde van de dag. Met andere woorden: om zich niets aan te trekken van die motie van wantrouwen.

En dat gebeurde ook, want zo’n eenvoudige motie heeft voorrang op alle andere moties.

Het is een handig middeltje om de oppositie uit te schakelen en niet te moeten ingaan op wat zij voorstellen. Maar toch is deze eenvoudige motie niet zonder betekenis, want in wezen is het het schenken van vertrouwen aan Wilmès. De eenvoudige motie werd immers gesteund door alle Vivaldi-partijen, CD&V incluis. De Vivaldi-meerderheid bepaalt dus impliciet en zonder het met zoveel woorden te zeggen dat Wilmès mag voortdoen tot 1 oktober. Met de zegen van de junta. Beter: op bevel van de junta.

Ellende in Brussel We zouden het nog vergeten, maar er stond ook nog een wetsvoorstel aan de agenda. Dat was er eentje van het VB dat de taalwetten wilde wijzigen door het toezicht op de toepassing van deze wet. Bij monde van Frank Troosters werd het voorstel verdedigd om iets te doen aan de onwettige aanwervingen en benoemingen in Brussel.

Het voorstel wil dan ook naast de schorsingsbevoegdheid ook de vernietigingsbevoegdheid door de vicegouverneur voorzien, want de toezichthoudende Brusselse overheden weigeren dat te doen. Meer nog: hij waarschuwde hiernaast voor de intenties van preformateur Lachaert, die in Brussel wil afstappen van de tweetaligheid van de ambtenaren, maar wil overgaan tot de tweetaligheid van de diensten (waarbij dus de ambtenaren probleemloos eentalig mogen zijn). Net zoals in de commissie werd het… weggestemd door de Vivaldi-partijen. Dat belooft voor de Brusselse Vlamingen.

Verdraagzaamheid Toch nog dit. De zitting van donderdag ving aan met de zogenaamde ‘rouwhulde’ naar aanleiding van het overlijden van twee oud-Kamerleden. Er was de nagedachtenis aan de tragisch om het leven gekomen Ilse Uyttersprot (CD&V) en Antoinette Spaak (FDF). Over deze laatste werd de loftromptet gestoken in de zin van: charmante dame, de vrouwelijke ‘touch’ in de politiek, open en moderne kijk op het leven, haar grote steun aan de Europese Unie, haar groot luistervermogen, haar rol in moeilijke onderhandelingen (zoals het Egmontpact),… Over haar misprijzen tegenover de Vlamingen, haar weigering Nederlands te spreken en haar rabiate houding tegenover uitdrukkelijk Vlaamsgezinden werd met geen woord gerept. Het viel op dat de N-VA- en VB-Kamerleden rechtstaand de rouwhulde bijwoonden en respectvol een moment van stilte in acht namen. Zo hoort het ook. Bij de dood van iemand moet iedereen kunnen stilstaan, ook al was het niet je beste vriend of zelfs je politieke opponent. Hoe anders was dat in 2007 toen VB’er Guido Tastenhoye werd herdacht. Zowat iedereen was toen afwezig, de Franstaligen op kop. Op dat moment gingen er zelfs haastig naar buiten… Over verdraagzaamheid gesproken.

Citaat van de week > Georges-Louis Bouchez (MR)

“Regering wordt rechtser met groenen dan met N-VA” De belgicistische voorzitter van de MR blijft verbazen. Veel heeft wellicht te maken met zijn onvoorspelbaar karakter en zijn knettergekke gedachtekronkels. Niet alleen slaagt hij er haast bij de regelmaat van een klok in om iedereen tegen iedereen op te zetten middels onwaarheden, beledigingen of zaken die uit hun verband wordt gerukt, ook zijn hersenspinsels kunnen tellen.

Getuige daarvan het citaat hierboven dat we in Humo lazen. Zou hij het dan hebben over migratie, Europese grensbewaking, veiligheid, drugsaanpak, kerncentrales, abortustermijn,… Met deze man valt geen land te bezeilen. Maar zoals het er nu naar uitziet, gaat Vivaldi door zijn schuld geen lang leven beschoren zijn. Als ze al uit de startblokken geraken. Let the beast go!

Op de praatstoel

24 SEPTEMBER 2020

5

Ben Weyts (N-VA), Minister van Onderwijs

“Ik wil ons onderwijs weer op de rails krijgen” Met bevoegdheden als Onderwijs, Vlaamse Rand en Dierenwelzijn wordt Ben Weyts wel vaker met omstreden dossiers geconfronteerd. En dan hebben we het nog niet over de onderwijsuitdagingen die tijdens de coronamaanden een absoluut hoogtepunt bereikten. Maar hoe belangrijk ook, deze periode mag de aandacht niet afleiden van de broodnodige hervormingen die Weyts wil uitvoeren.

“Onze onderwijskwaliteit staat onder druk,” benadrukt hij. “Deze trend moet omgebogen worden.

Hoe? Door meer de focus op kennisoverdracht te leggen.” Een gesprek.

Een tweetal weken geleden reageerde u gepikeerd op een advies van de advocaat-generaal van het Europese Hof van Justitie in het akader van een zaak gericht tegen het decreet dat het onverdoofd slachten verbiedt. “Minister Weyts heeft geen respect voor de rechtsstaat,” klonk het scherp bij critici. Was uw reactie wat te hevig?

Ben Weyts: Ik denk het niet, maar die hevigheid komt wel ergens vandaan. Het decreet waar het allemaal rond draait, is destijds door een vrijwel unaniem Vlaams Parlement goedgekeurd, wat toch wel iets zegt over het democratisch draagvlak van deze beslissing. Een aantal Marokkaanse, Turkse maar ook Joodse verenigingen startte voor het Grondwettelijk Hof een procedure tot vernietiging op, en het is in dat verband dat het Hof een prejudiciële vraag stelde aan het Europese Hof van Justitie. Zoals steeds is het de advocaat-generaal die hier een advies rond formuleert, en dat is in de praktijk vaak erg richtinggevend voor de uiteindelijke beslissing. Nu is deze zaak sterk ideologisch en politiek gekleurd, en dan is de kans wel iets groter dat de rechters uiteindelijk nog hun eigen beslissing nemen.

Daarom heb ik mijn stem luid en scherp laten horen, in de hoop dat het uiteindelijke verdict afwijkt van het advies. Dat advies steunt vooral op een erg persoonlijke interpretatie van de feiten. In eerste instantie meent de advocaat-generaal dat het ritueel en onverdoofd slachten een kernelement van de Islam is, wat natuurlijk onzin is. In heel wat islamitische landen wordt verdoofd geslacht, waarna het vlees het halal-label krijgt. Maar het meest weerzinwekkende is zijn vaststelling dat onverdoofd slachten inderdaad onverenigbaar is met onze opvattingen over Dierenwelzijn, maar - zo meent hij - dat van dat principe afgeweken kan worden op basis van een religieuze overtuiging. Dat is toch stuitend! Met zo’n redenering creëer je twee soorten EU-burgers. De gelovige krijgt an-

dere rechten dan de niet-gelovige en mag anders omgaan met dieren.

Nogal wiedes dat ik daar scherp op gereageerd heb. Ik kan maar hopen dat het Hof verstandiger oordeelt dan de advocaat-generaal.

Acute problematiek Tijdens de vorige legislatuur werd al duidelijk dat N-VA in een volgende regering de portefeuille van Onderwijs zou claimen.

Waarom precies is het zo belangrijk dat jullie die bevoegdheid zelf in handen hebben?

Omwille van de acuutheid van de problematiek. Onze onderwijskwaliteit staat onder druk, en dit moet maar eens aangepakt worden. Zelfs het louter benoemen van het probleem ligt bij sommigen al moeilijk. Het belang van onderwijs kan moeilijk overschat worden. Ons succes als Vlaamse natie in Europa en ons welvaartspeil hebben we in belangrijke mate te danken aan het niveau van onze scholen, zowel ASO, technisch als beroeps. Als je dan vaststelt dat we 16 keer op rij terrein verliezen in het internationaal vergelijkend PISA-onderzoek, dan moeten er toch enkele alarmlichten gaan knipperen. Men moet de recepten uit het verleden in vraag durven stellen en terugkeren naar de essentie van onderwijs. Dat is nog altijd kennisoverdracht, of dat zou het toch moeten zijn.

Doorheen de jaren is men hier steeds meer van afgestapt om het kind en diens goed gevoel centraal te plaatsen.

Men doet vaak onterecht alsof er een tegenstelling is tussen dat broodnodige leren, de kennisoverdracht zeg maar, en het welzijn van een kind. Ik denk net dat het ene het andere versterkt. Neem nu iemand die een taalachterstand oploopt. Dat is een ballast dat hij zijn hele schoolse carrière mee zal zeulen. Erg bevorderlijk voor zijn welzijn is dat niet.

Taal is een stokpaardje van u, begrijpen we?

U hoort het me niet ontkennen

Landelijk testen “Wanneer men mij de vraag stelt hoe het nu met het niveau van ons onderwijs gesteld, moet ik met enige gêne het antwoord schuldig blijven,” erkent Ben Weyts.

“Wist u dat wij het enige land uit de OESO zijn dat geen nationale test voor scholieren heeft? Het is nochtans door te testen en te vergelijken dat je een duidelijk helikopterperspectief krijgt. Een dergelijk onderzoek houdt je een spiegel voor. Ironisch genoeg moeten wij ons baseren op de resultaten van PISA en PEARLS-onderzoeken waarvoor wij nota bene betalen. Zelf brede proeven organiseren is een project dat ik in de steigers heb geplaatst. Tijdens de hele schoolse loopbaan zouden er vier zo’n momenten ingevoerd worden.”

(glimlacht), maar dat heeft zo zijn redenen. Twintig jaar geleden oogde de realiteit helemaal anders.

Had iemand taalachterstand, dan trok de rest van de klas hem wel mee. Er was vaak maar één taalzwak kind in een school vol Nederlandstaligen. Wanneer dat probleem zich vandaag voordoet in een klas vol anderstalige kinderen, dan ligt dat complexer. We kunnen het ons niet langer veroorloven om zachte heelmeesters te zijn. Kinderen moet beter opgevolgd worden, wat een snelle bijsturing mogelijk maakt. Op dit moment wordt aan de ontwikkeling van een taalscreening

den blijven, uiteraard rekening houdend met tal van voorwaarden en maatregelen. Maar op de veiligheidsraad van donderdag 12 maart werd opeens een u-bocht gemaakt.

Tijdens de vergadering was het staatshoofd van Frankrijk in Wallonië op TV verschenen: de scholen in Frankrijk gingen toe. Opeens draaiden de Franstaligen 180 graden. Ik werd door Jan Jambon op de hoogte gehouden. “Ik sta hier alleen met mijn overtuiging dat de scholen open moeten blijven,” liet hij me weten. We hebben dan nog geprobeerd alsnog een compromis in de wacht te slepen, maar tevergeefs.

Vlaanderen is toch sinds jaar en dag exclusief bevoegd voor onderwijs? Waarom dit ondergeschikt maken aan een benadering die vooral in Franstalig België leefde?

“Hét grote probleem van de Rand is niet de inwijking van anderstalige nieuwkomers, wel de uitwijking van de Vlaamse middenklasse” gewerkt. Deze zou gebeuren in de derde kleuterklas, in november al.

Is er een probleem, dan proberen we dit tegen het einde van het jaar op te lossen. Lukt dit niet, dan zal het kind mogelijk zijn derde jaar opnieuw moeten doen, uiteraard met de nodige omkadering. Als de ouders toch willen dat hun kind start in het 1ste leerjaar, dan zal dat alleen kunnen met een taaltraject.

Mogelijk zal het ook een taalbad moeten volgen. Eigenlijk is dit werken aan gelijke onderwijskansen, zij het kordater dan we tot nog toe gewoon waren.

Coronatijden We kunnen ons makkelijk inbeelden dat u zich uw functie anders had voorgesteld dan hetgeen waarop we de voorbije maanden getrakteerd werden…

Absoluut, en zeggen dat er nergens in het regeerakkoord iets over corona stond (lacht). Net als voor iedereen was dit een erg bewogen periode. Ik heb die dingen natuurlijk als minister beleefd, maar ook als vader. Met een dochter in het vierde leerjaar en een zoon in het eerste middelbaar heb ik de vooren nadelen van thuisonderwijs van heel nabij beleefd.

En zeggen dat niet alle virologen de mening toegedaan waren dat de scholen überhaupt dicht moesten. Waarom dan toch die keuze maken?

Tot op het einde ging ik ervan uit dat de scholen ook open kon-

Over onze onderwijsbevoegdheid bestaat geen twijfel, maar wat in tijden van pandemie? Volksgezondheid is een federale materie.

Bovendien wordt het niet echt geapprecieerd als in bewogen tijden een spelletje rond bevoegdheden gespeeld wordt. Wanneer het brandt, moet er geblust worden, niet gediscussieerd over wie welke emmer mag uitgieten. Meteen na de sluiting begon ik de strijd voor de heropening. Makkelijk was dat niet, al was het maar dat bepaalde partijen zoals virologen of vakbonden hier tegen gekant waren. Ik heb altijd gestreefd naar een zo breed mogelijk compromis. Je zal er nooit helemaal je zin in vinden, maar het heeft wel een stevig draagvlak, wat cruciaal is.

Het dragen van religieuze symbolen in de klas, in de praktijk de hoofddoek, zorgt wel vaker voor controverse. Volgt u als N-VA nog steeds een duidelijke seculiere lijn? De dingen gescheiden houden, punt.

Daar is geen twijfel over mogelijk, toch wat het gemeenschapsonderwijs betreft. De grote moeilijkheid in dit debat zijn de verschillende stemmen in het verhaal. Eén uniforme regeling voor heel Vlaanderen kan aantrekkelijk lijken. Op het terrein is men hier ook vragende partij voor, aangezien op die manier een deel van de controverse ontmijnd wordt.

Alleen moet je oppassen dat zo’n decreet niet vernietigd wordt, want dan ben je nog verder van huis.

Groen en Vlaams U bent ook bevoegd voor de Rand, net als in de vorige Vlaamse regering trouwens. Een evidentie?

Ik denk het wel. Ik ben een kind van die Rand, en daar ook best trots op.

Niemand kan ontkennen dat de Rand onder zware druk staat, om niet te zeggen dat op sommige plaatsen door de demografische druk uit Brussel een heuse sociologische metamorfose aan de gang is. Vreemd toch dat in het Vlaams Regeerakkoord, toch een document van ruim 200 bladzijden, amper drie pagina’s over die Rand gaan.

Ik denk dat je hierin kwaliteit en kwantiteit moet onderscheiden. Er wordt duidelijk gestipuleerd waar de prioriteiten liggen: het groene en Vlaamse karakter zoveel mogelijk behouden. En we voegen het woord ook bij de daad. Vergroenen mag u erg letterlijk nemen, wat zich vertaalt in het aanleggen van bos. Ik droom van een heuse bossengordel in de Rand. In de vorige regering was ik met mijn Rand-bevoegdheid een soort van minister met de bedelstaf. Er was nauwelijks budget om iets te doen, met als resultaat dat ik bij mijn collega’s om middelen moest bedelen. Inmiddels heb ik voor het eerst een substantieel eigen budget.

De cijfers liegen niet. De veranderingen zijn ingrijpend en lopen snel. Zeker als men de cijfers van Kind & Gezien erbij neemt, kan men zich niet van de mening ontdoen dat het dweilen met de kraan open is.

Je mag nooit verzaken, dat is mijn vaste overtuiging. Nieuwkomers moet je in een spreekwoordelijk warm bad verwelkomen, alleen moet je ervoor zorgen dat er nog voldoende water in zit. Kijk, hét grote probleem van de Rand is niet de inwijking van anderstalige nieuwkomers, wel de uitwijking van de Vlaamse middenklasse. Die mensen vallen vaak uit de boot omdat ze een te groot inkomen hebben voor een sociale woning, maar niet in staat zijn om de stijgende prijzen van een pand in eigen streek te betalen. Bij mij in de buurt staat een perceel van 10 are te koop, vraagprijs: 300.000 euro, en dan heb je nog geen steen gelegd. Ik werk aan een verandering van het grond- en pandendecreet waardoor het mogelijk zal worden gemaakt in projecten bepaalde percelen aan verminderde prijs voor te behouden voor mensen die een band met de streek hebben. Ook lokaal kan veel gebeuren. In mijn eigen gemeente Beersel koppelt men projecten aan de Vlabinvest-voorwaarden. De overtuiging dat het op deze manier niet meer verder kan, wint met rasse schreden terrein, zeker bij de burgemeesters in de regio.

MICHAËL VANDAMME

6

Binnenland

24 SEPTEMBER 2020

Freddy Michiels met nieuwe thriller De nieuwe thriller van Freddy Michiels draagt de naam “Haat”. Een wat bevreemdende titel. Maar wie graag de spanning erin houdt, weet zeker dat pas op de allerlaatste bladzijden de oplossing gevonden wordt.

Antwerpen: de De Keyserlei. Een overval op de gekende juwelier Slaets verloopt niet zoals de gemaskerde daders hadden gewenst. Journalist Frank Blatt en zijn jonge collega Lucas Dillen bij het dagblad De Ochtend Post, bijten zich vast in de zaak. De auteur ontwikkelt een ingenieuze plot van pakkende verhaallijnen die naar het einde toe mooi samenkomen

SCEPTR machtig nieuws

in een onverwachte en ontroerende apotheose. Het verhaal voert de lezer met interessante achtergrondverhalen langs herkenbare plekjes in de Sinjorenstad.

Het gegeven is uniek: wat gebeurt, is vaak letterlijk ongelooflijk en toch geïnspireerd op waargebeurde feiten, weze het door de auteur kundig verpakt in een ongemeen spannend verhaal.

Haat is de rode draad in het boek. De zelfhaat van een vrouw die vrede met zichzelf zoekt, haat als drijfveer van een misdaad, de allesvernietigende haat tussen vader en zoon. En wat kan er gebeuren wanneer liefde een dekmantel voor haat is? Ongewoon spannend en verhelderend.

Freddy Michiels is niet de eerste de beste. Met zijn eerste thriller (“Het Hollywood Complot”) won hij de Schaduwprijs voor het beste debuut als misdaadverhaal in de Nederlandse taal. Met zijn nieuwste boek “Haat” bevestigt hij zijn kunde als auteur.

STAF DE LIE Freddy Michiels, “Haat”, uitg. Uriel 2020, 285 blz., prijs: 19,95 euro, ISBN 978 949 2993 01 4. Info: freddymichiels.com

STEUN BE39 7390 1640 4519 (BIC KREDBEBB)

ALS EEN PROFESSOR SPREEKT

GRATIS RIJBEWIJZEN

Marc Uyttendaele is professor grondwettelijk recht aan de ULB. Hij is ook gekend als advocaat én als echtgenoot van Laurette Onkelinx, rode PS-pasionaria. Vorige week zei hij opmerkelijke zaken in een interview in De Morgen: “Een volk moet bestuurd worden zoals de kiezers het gevraagd hebben” en “La magie belge is uitgewerkt”. Volgens prof. Uyttendaele beseft men dat ook bij de PS, vandaar de reuzegrote bocht om samen met de N-VA aan tafel te gaan zitten.

Het interview verscheen op vrijdag 18 september, en is dus vermoedelijk daags of enkele dagen ervoor afgenomen. Dan valt volgende uitspraak van Uyttendaele niet te negeren: “Als er een van de voorzitters voortdurend golven zit te maken op de sociale media (doelt op MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez, RW) , dan heeft dat ook zijn effecten aan de onderhandelingstafel. Op die manier kan je geen discretie, laat staan vertrouwen opbouwen.”

Twee dagen later liet Bouchez de boel ontploffen…

Bent u werkloos en woont u in Wallonië? En hoe heeft nog geen rijbewijs? Dan volgt hier het goede nieuws: de Waalse regering maakt 8 miljoen euro vrij om zo’n 4.000 werkzoekenden toe te laten gratis hun rijbewijs te behalen.

Dat wil zeggen dat de overheid de kosten op zich neemt van het theoretisch en praktisch examen en ook nog eens 30 uur autolessen zal bekostigen.

Wij leerden in de les economie altijd dat ‘gratis’ niet bestaat. Alleen de zon schijnt gratis, tot op heden tenminste, want als het van de groenen afhangt gaan we daar binnenkort ook voor mogen betalen. Dit terzijde.

Maar dat ‘iets of iemand’ de ‘gratis’ rijbewijzen zal moeten betalen, dat is duidelijk. Neen, het einde van de transfers van is nog niet in zicht…

BRUSSEL

Over communalisten en regionalisten Er zijn zo van die terugkerende thema’s die op de jaarlijkse persontmoeting van de Brusselse N-VA-parlementsleden terugkomen. We halen er eentje aan dat bovendien verschillende domeinen bestrijkt: de bestuurlijke spanning tussen gemeentelijk en gewestelijk niveau. Of hoe het gezond verstand het onderspit moet delven tegen politieke belangen.

Où est Rudy? Het was de wat ironiserende titel die de N-VA-fractie uit het Brussels Parlement aan haar jaarlijkse persontmoeting gegeven had. Kort daarop bleek op de vraag ook een ironisch antwoord te kunnen worden gegeven: thuis, in quarantaine. De Everse burgemeester Ridouane Chahid, vervanger/opvolger van minister-president Rudi Vervoort, testte namelijk positief op corona en aangezien beiden de voorbije tijd heel wat in contact waren geweest…

Wat er ook van zij, met de N-VA-insteek wordt natuurlijk iets heel anders bedoeld.

De ploeg Vervoort III, die nu één jaar in het zadel zit, wordt een gebrek aan dadenkracht en ambitie verweten, wat zich extra pijnlijk laat voelen in bewogen tijden als vandaag.

De kritiek op zich is niet nieuw, alleen ontwaart men niet veel beterschap in de gehekelde situatie, integendeel als men de waslijst van grieven overloopt.

BLF Een grote verantwoordelijkheid moet volgens de Brusselse N-VA’ers op conto van de regeringsleider geschreven worden. Hij is een te zwak figuur, zo klinkt het. Illustratief is onder meer een voorbeeld dat parlementslid Mathias Vanden Borre aanhaalde: het veiligheidsbeleid. De manier waarop de BLM-betoging de facto toegelaten werd (met de aanwezigheid van tal van politici) en ontaardde, waarbij Vervoort achteraf nog eens het parlement voorloog over zijn initieel verbod dat dan toch een toelating zou

geweest zijn, is hemeltergend.

Er is ook het feit dat hij nalaat de gewestelijke veiligheidsraad samen te roepen (ook al loopt het huidig veiligheidsplan op zijn einde). Net zoals hij op dat vlak - en we komen ter zake - de ‘Conferentie van Brusselse Burgemeesters’ laat begaan. Zeker dit laatste is tekenend. Niet alleen voor de figuur van Vervoort, maar ook en vooral voor hoe scheef het wel zit tussen de twee beleidsniveaus in de hoofdstad, gewest en gemeenten dus.

Conferentie van Burgemeesters Laten we even stilstaan bij die beruchte Conferentie waarvan het allereerste initiatief genomen werd in 1874 door de toenmalig Brusselse burgemeester Anspach. Doorheen de jaren wijzigde de werking en het belang ervan, maar het clubje bleef in een of andere vorm bestaan. Een wettelijk statuut heeft ze niet, wat ook niet hoeft natuurlijk. Tegen overleg kan men bezwaarlijk wat hebben, alleen worden er zaken behandeld die men toch liever op een gewestelijk niveau aangepakt zou willen zien. Maar, en dit brengt ons terug bij de kritiek van de N-VA-parlementsleden, Vervoort laat begaan. Heeft het te maken met een intrinsieke zwakte? Of met de plaats die hij binnen de partij bekleedt?

Het is een open vraag. En een discussie op zich ook.

Typevoorbeeld: de politie Men kan het hebben over het gevoerde

parkeerbeleid of over de versnippering en totale incoherentie tussen de gemeenten op fiscaal vlak, maar het meest schrijnende voorbeeld sinds mensenheugenis is dat veiligheidsbeleid en de politie in het bijzonder.

De fusie tot een aantal politiezones was destijds een compromis à la Belge om niet tot de samensmelting tot één enkel korps voor het hele Gewest te moeten komen. Wellicht een stap in de goede richting, maar het probleem is hier niet mee weggewerkt. Vooral aan Vlaamse kant wordt hierop gehamerd met argumenten die stilaan ook al grijsgedraaid zijn. Efficiëntie en het genereren van een schaalvoordeel, indien gewenst gestoffeerd met tal van buitenlandse voorbeelden, Parijs inbegrepen, wat het meestal wel goed doet aan de Franstalige kant van de tafel.

Daartegenover plaatst men dat hierdoor de nabijheidswerking van de politiediensten zou ondergraven worden. Onzin natuurlijk, ook daar bestaan voldoende voorbeelden van, alleen gaat het hier over een drogreden om niet te moeten zeggen dat de burgemeesters zo hun greep zouden verliezen.

Iedereen met drie cent gezond verstand begrijpt dat enkel een metropolitane politie zich van zijn taak kan kwijten, maar de politie is in Brussel een Pretoriaanse garde waaraan niet geraakt mag worden. Louis Tobback verklaarde ooit op BRUZZ dat toen hij minister van Binnenlandse Zaken was, toenmalig minister-president Picqué (PS) zich akkoord zou verklaren bij een fusie van de 19 korpsen, op voorwaarde dat het commando in zijn handen zou komen te liggen.

Si non è vero è ben trovato. Het zal wellicht wachten zijn op de opvolger van Vervoort om überhaupt getuige te kunnen zijn van een dergelijke demarche.

KNIN.

HET CORDON LEEFT… Begin september werd duidelijk dat de positie van Lode Vereeck binnen Open Vld onder druk stond. Prof. Vereeck is oud-parlementslid van LDD, maar stapte in 2014 over naar de Open Vld. Twee jaar geleden kwam hij in opspraak wegens grensoverschrijdend gedrag ten opzichte van een viertal studentes.

Verleden jaar werd het onderzoek in deze zaak door het Openbaar Ministerie afgesloten wegens gebrek aan bewijs. Niettemin werd Vereeck door de UHasselt ontslagen.

Ook bij de Open Vld nam de kritiek op zijn persoon met de dag toe. Als verkozen gemeenteraadslid in Hasselt, was hem door zijn partij een schepenambt beloofd in 2022. Ook die belofte werd ingetrokken.

En nu moesten er nieuwe bestuurders benoemd worden aan de UHasselt. Die benoeming gebeurt door de Limburgse provincieraad op basis van de provincieraadsverkiezingen. Zo mag CD&V twee bestuurders aanduiden, terwijl N-VA, sp.a, Open Vld en Vlaams Belang elk één naam naar voren mogen schuiven.

Maar omdat Vereeck geen steun meer kreeg bij zijn eigen partij, de Open Vld, werd hij nu naar voren geschoven als kandidaat voor het Vlaams Belang. De stemming was duidelijk, allen tegen één: de oppositiepartijen sp.a en Groen stemden tegen, maar Vereeck kon evenmin rekenen op de stemmen van de meerderheidspartijen (in de provincie) CD&V, Open Vld en…N-VA.

VLAAMSE CANON Er is al heel wat water door de Schelde, Leie en Zenne gevloeid over de “Vlaamse canon” die door de N-VA in het Vlaams regeerakkoord werd opgenomen. Wat moet er in de canon komen? Al van bij de start klonk er hoongelach op de linkse banken en ook historici klonken kritisch. Anachronistische en archaïsche geschiedschrijving, zo klonk het bij de tegenstanders.

De Vlaamse regering moest dus op zoek gaan naar een voorzitter voor het panel dat de inhoud van de canon moet voorstellen.

Deze week werd die man voorgesteld door minister Weyts: prof. Emmanuel Gerard, historicus (KULeuven) en politicoloog. Op zijn beurt gaat die man acht andere leden zoeken voor zijn panel. Binnen twee jaar moet de canon een feit zijn. Maar we zijn ondertussen wel benieuwd wie er nog allemaal in die commissie gaat zetelen…

Onze naaste buren

24 SEPTEMBER 2020

NEDERLAND

Loon naar werken?

Vorige week was het Prinsjesdag. De koning las de kletspraatjes van de regering voor en de begroting voor 2021 werd in detail bekend gemaakt.

Einde van het begrotingsevenwicht Rutte III is zinnens met Sinterklaasgeschenken te strooien, zodat niemand in maart volgend jaar zin heeft de regering af te straffen bij de verkiezingen voor de Tweede Kamer. Het geld wordt met bakken uitgegeven en daar zijn kanttekeningen bij te maken. Voor de eerste keer sinds 1982 kijkt het kabinet niet naar het begrotingsevenwicht en volgend jaar gaat de kraan nog meer open. Het grote verschil met België is dat Nederland het zich tenminste tijdelijk kan veroorloven.

Toen de economie als een tierelier draaide voor het virus kwam, klotste volgens de minister-president het geld tegen de plinten van de overheid en toch werd er verder bespaard.

Nederland heeft dan ook een staatschuld die maar 60 procent van het BNP bedraagt. Vergelijk dat met de begrotingsramp in België, waar men eerlang naar 120 procent gaat. Nederland heeft daar een zware factuur voor betaald. Het reële inkomen van de meeste Nederlanders is al tientallen jaren niet gestegen omdat de overheid alles afroomt ter wille van de budgettaire orthodoxie. Het overheidsbeslag ging van 35 procent in 2011 naar 39 procent vandaag. Vorig jaar had Nederland nog een overschot van 2 miljard euro. Volgend jaar wordt een tekort van 45 miljard verwacht.

telde het debat op een laag vuurtje. De linkse oppositie had nauwelijks kritiek, want de zogenaamde rechtse regering met links D66-randje voert het links programma uit. Veel geld naar virus-gerelateerde werklozen zodat de consumptie op peil blijft. Nog eens extra geld voor de regeltjesmaatschappij die Nederland is en dus ambtenaren erbij. De sociale zekerheid en de zorg krijgen ook een zware injectie.

Natuurlijk waren er wel wat klachten. Nederland geeft jaarlijks 1 miljard euro extra aan de moloch van de Europese Unie, die het geld gebruikt om de inefficiënte staten in het Zuiden gelukkig te maken. Zoals iemand het zei: “Nederlanders moeten tot hun 67ste werken zodat de Italianen ten laatste met 62 op pensioen kunnen.”

Ook nog een half miljard extra voor de bodemloze put van de ontwikkelingssamenwerking, maar minister Kaag heeft inmiddels D66 overgenomen en ze heeft na haar diplomatiek luxeleven een TomTom nodig om vijf kilometer verder dan Den Haag te rijden. Er was zowaar zelfs kritiek van gewone Nederlanders op het feit dat kroonprinses Amalia voor haar achttiende verjaardag een cadeautje van 1,6 miljoen euro jaarlijks krijgt (overigens jaren geleden door de Tweede Kamer goedgekeurd).

Cadeaus voor links

Geld lenen omdat het zo goedkoop is

Bij de Algemene Beschouwingen in de Tweede Kamer prut-

7

ven zinnens om 20 miljard euro ‘te investeren’, d.w.z. te lenen.

Het geld is toch goedkoop en waarom zou Nederland nog langer achterblijven nu de EU en haar euromonster dankzij de Europese Centrale Bank naar de financiële afgrond hollen?

Nederland is lange tijd het beste begrotingsjongetje van de klas geweest, maar dat moet maar eens voorbij zijn. Een goed deel van dat geleende geld gaat niet naar investeringen, maar naar hogere salarissen en hogere uitkeringen en toeslagen. Zeker de gezinnen met meer dan twee kinderen moeten cashen en dan weet u welke ‘gemeenschappen’ profiteren. Extra geld moet zeker naar diversiteit.

De regering liet Willem-Alexander liegen: “Een wezenlijke bedreiging voor de kwaliteit van de rechtstaat is dat in ons land iemands huidskleur of naam nog te vaak bepalend is voor zijn of haar kansen.”

De Nederlanders mogen dus nog meer lammeren om de allochtone nieuwkomers te verwennen, terwijl inmiddels de Nederlandse deuren weer open staan voor asielzoekers à rato van 500 personen per week. Een deel van de zogenaamde investeringen moet naar het belangrijkste doel van de regering gaan waar bij de vorige verkiezingen met geen woord over gerept werd: Nederland gidsland in de wereld voor de strijd tegen de opwarming van de aarde.

Kortom, grootse plannen op de tekenplank, maar zeer te betwijfelen of de gewone Nederlanders loon naar werken krijgen voor de jaren van besparingen.

WILLEM DE PRATER

Minister Wopke Hoekstra (CDA) van Financiën is daarenbo-

Een aanslag op het Gravensteen?

Het Gravensteen is Gents meest bekende monument, geliefd bij Gentenaars en bij toeristen. De volledig omwalde waterburcht trekt bijna een half miljoen bezoekers per jaar. De plannen van het stadsbestuur voor een moderne nieuwbouw naast het Gravensteen, zorgen voor onrust.

Om dat gebouw met het kasteel te verbinden, wordt een opening gekapt in de ringmuur. Het zicht op het Gravensteen vanuit de Geldmunt zal nooit meer hetzelfde zijn. Het Vlaams Belang startte in de zomer al met een petitie “Red het Gravensteen”. Ondertussen hebben ook andere burgers een protestactie opgezet.

Het stadsbestuur vindt het kasteel maar een stoffige bedoening. Ze willen het “de eenentwintigste eeuw inloodsen” met een modern onthaal, een hippe beleving en een ‘museumshop’. Niet alleen komt er in het parkje naast het kasteel een nieuwbouw met twee verdiepingen, ook binnen zal het er anders uitzien. Onder meer door een metalen loopbrug boven het binnenplein.

“Het is niet ons plan, maar dat van Vlaanderen”, klinkt het.

Dat klopt niet. Het Gravensteen is eigendom van de Stad. Zij hebben de opdracht uitgeschreven. Zij beslisten om alles in handen te geven van de Vlaamse bouwmeester en een jury in Brussel. Als ze niet tevreden zijn met het winnend project, kunnen ze gerust een ander kiezen of alles gewoon stopzetten. Ze moeten overleggen met ‘Onroerend Erfgoed’, maar het is Gent dat finaal beslist. “In de Middeleeuwen zag het Gravensteen er heel anders uit”, is nog zo’n uitvlucht. Inderdaad, het Gravensteen dat wij kennen is het gevolg van een restauratie in 1913.

En dan? Is een paviljoen van beton en glas dan wel authentiek Middeleeuws?

Stadsbestuur voelt bui al hangen Het klonk allemaal onschuldig. De restauratie van het Gravensteen zou bekroond worden met een beter onthaal van de bezoekers. Een nieuwbouw naast het monument, dat had geen enkele Gentenaar zien aankomen. Het is ook niet duidelijk waarom dat nodig is. Er is in het Gravensteen nu al plaats in overvloed om ticketbalies of een verkooppunt of wat dan ook in te richten. Als straks ook de ‘oude keukens’ worden opengesteld, komen daar nog een reeks lege ruimtes bij.

“Time Castle” heet het project dat het Gravensteen aantrekkelijk moet maken voor de moderne toerist. De Engelse naam wijst al op de nadruk op marketing en prestige. Het verwijst niet naar het unieke Gravensteen of zijn geschiedenis. Begin juli werden de plannen bekendgemaakt. Sindsdien begint het stilaan bij de Gentenaars te dagen wat er op stapel staat. Het protest zwelt aan. Op het stadhuis worden ze wat zenuwachtig en zoeken ze naar excuses.

Het is niet erg moedig van het schepencollege om zijn verantwoordelijkheid af te wimpelen. Onze burgemeester zal zich voorlopig niet vertonen in het Gravensteen. De schepen van cultuur zal de plannen moeten verdedigen.

Maar dit is natuurlijk door het hele schepencollege goedgekeurd. Staat er straks een moderne blok voor de zwarte muur van het Gravensteen? Dan hebben onze burgemeester en schepenen dat zo gewild. Wordt het Gravensteen een soort kermisattractie waarin mensen met ‘virtual reality’-bril op de neus rondlopen en met een kitscherige souvenirwinkel? Dan hebben onze burgemeester en schepenen dat zo gewild.

Gentenaars kregen geen inspraak Op het Braunplein staat de schaapsstal op zijn dikke betonnen poten. Het resultaat van een modernisering uitgevoerd door een vorig stadsbestuur. Ook toen ging het over het opwaarderen van een historische plek. Ook toen was er een architectuurwedstrijd.

Er is wel een verschil. In 2003 mochten de Gentenaars wel meebeslissen. Op een tentoonstelling met maquettes van de vier hoogst gerangschikte ontwerpen konden burgers een stem uitbrengen. Maar toen de stemmen geteld waren, legde het stadsbestuur de keuze van de Gentenaars naast zich neer.

De Gentenaars kozen niet voor de stadshal, maar die kwam er toch. De hele inspraakronde diende voor niets.

Deze keer werd aan de Gentenaars helemaal niets gevraagd.

Ze kregen gewoon een plan voorgeschoteld. Misschien hoopte het stadsbestuur om zo een controverse zoals bij de stadshal te vermijden. Dan hebben ze zich misrekend.

Het Gravensteen is een icoon. Wie daaraan raakt, zal emotionele reacties krijgen. Onder druk van het groeiend protest werden de plannen al wat bijgesteld. Het laatste woord over de toekomst van het Gravensteen is nog niet gezegd.

MATHILDIS

Jean Gol 25 jaar later Op 18 september was het precies een kwarteeuw geleden dat Jean Gol, toen voorzitter van de Franstalige liberalen van de PRL, plots overleed. Georges-Louis Bouchez herdacht de dood van zijn voorganger met veel luister. Vreemd voor een politicus die zich een overtuigd belgicist noemt. Want Jean Gol zelf was niet alleen een wallingant, België had in zijn ogen geen toekomst meer. Hij lonkte steeds meer naar Frankrijk.

Een fototentoonstelling op het hoofdkwartier van de MR in Brussel. Partijvoorzitter Georges-Louis Bouchez die een speech hield aan het graf van de familie in Luik. Met veel luister en de nodige tremolo’s in de stem werd de dood van de toenmalige liberale partijvoorzitter Jean Gol door de MR herdacht. De Luikenaar stierf op 18 september 1995 plots aan een hersenbloeding.

Kloof Nochtans is de kloof tussen wijlen Jean Gol en Georges-Louis Bouchez relatief groot. De enige echte gelijkenis is dat het beiden machtspolitici zijn. De manier waarop Bouchez een restregering met een overtal aan MR-ministers in het zadel houdt: dat is Gol-politiek van het hoogste niveau. Ook een Didier Reynders, zowat de politieke zoon van Gol, was daar een specialist in. Bouchez meet zich net als zijn voorganger een rechts profiel aan. Als minister van Justitie in het begin van de jaren 80 was Gol voor een harde aanpak van criminaliteit en kritisch voor immigratie. Maar daar houdt de vergelijking dus op. De kern van het politieke denken van Jean Gol had betrekking op de toekomst van de Franstaligen in België. En die toekomst was zeker niet die van het unitaire België, iets

waar de nog eentalige Bouchez van droomt. Het belgicisme van Bouchez was voor Gol al snel passé, voor zover het ooit een onderdeel uitmaakte van zijn politieke overtuiging. Iedereen herinnert zich de Luikenaar van Joodse afkomst als loyale Belgische minister in de jaren ’80 van vorige eeuw. Maar eigenlijk had Gol het Belgische feit toen al opgegeven.

Onvermijdelijk Dat werd vorige week nog eens onder de aandacht gebracht door de publicist Jules Gheude in een vrije tribune in Le Soir. Gheude is geen onbekende in Vlaamsgezinde kringen. De perfect tweetalige Gheude is een voorstander van de aanhechting van Wallonië bij Frankrijk. In de jaren 70 was hij adviseur van de toenmalige Rassemblement Wallon-minister en grondwetspecialist François Perin. Gheude had één taak: de Vlaamse pers opvolgen. Na de kortstondige politieke carrière van Perin profileerde Gheude zich als zijn ideologische erfgenaam. In zijn vrije tribune in Le Soir haalt Gheude een artikel van 9 maart 1983 van onder het stof, dat Perin in het weekblad Pourquoi Pas? publiceerde. Daarin voorspelde Perin dat de Vlaamse onafhankelijkheid onvermijdelijk was.

Gol stuurde hem een bericht om te melden dat hij “100 pro-

WALLONIE cent akkoord was, maar als minister kan ik dat niet openlijk verkondigen”. Andere anekdote: Gol was al minister af toen hij aan het einde van de jaren 90 in Parijs een bezoek bracht aan vroeger Rassemblement Wallon-voorzitter Paul-Henry Gendebien. Deze laatste was toen vertegenwoordiger van de Franse Gemeenschap in Parijs. Gol zei tegen Gendebien: “Ik geloof niet meer in de Belgische natie of de Belgische staat.”

Hij dacht aan een aanhechting van Wallonië bij Frankrijk.

Zouden de Waalse politici dat aanvaarden? Gol: “Geef ze een zetel in de Assemblée Nationale en ze zullen met plezier de Franse driekleur dragen. Onderscheidingen doen de rest.”

Koekendozen Dit is mijlenver verwijderd van het koekendozen-metroyals-belgicisme van Bouchez. En dat is niet verbazend.

Gol was als politicus altijd actief in wallingantische en Belgisch-kritische kringen. Hij stond mee aan de wieg van de Waalsgezinde Parti Wallon des Travailleurs (PWT) in 1965. In zijn ogen een te linkse partij. Daarom richtte hij de Parti Wallon op en later raakte hij verkozen voor het Rassemblement Wallon. In 1974 was hij voor die partij staatssecretaris voor Waalse economie in de regering-Tindemans. In 1976 volgt de sprong naar de liberale partij met de oprichting van de Waalse vleugel PRLW van de PRL. Gol zal steevast achter de verschillende staatshervormingen staan. Maar zijn altijd al beperkte voeling met België zou zeker vanaf het begin van de jaren 90 definitief verdwijnen.

PICARD

8

Actueel

24 SEPTEMBER

DIPLOMATIEKE VALIES

De Nederlandse EU-uitdaging Hoe jammer het ook moge zijn, de Brexitklok wordt niet meer teruggedraaid. En dat creëert een nieuwe Europese Unie waarbinnen nieuwe evenwichten moeten gezocht worden. Zeker door een land als Nederland, dat het Verenigd Koninkrijk als zijn belangrijkste bondgenoot binnen de Unie beschouwde.

Rutte en Cameron

Buitenlands spervuur Het grote experiment

“Jihadi Joe” Biden

Stel u dit scenario voor: bij een mislukt experiment met een kerncentrale of een nieuw vaccin gebeurt er een wereldwijde ramp waarbij honderd miljoen doden vallen. Het duurt jaren voor de gevolgen van die catastrofe min of meer onder controle zijn. En dan stelt een groep politici of wetenschappers voor: “Laat ons het nog eens proberen. Misschien werkt het nu wel.”

Zou u hen hun gang laten gaan?

Of zou u hen laten opsluiten? Het lijkt misschien een theoretisch voorbeeld. Iets uit een sciencefictionfilm. Maar het is helaas bittere realiteit. Dat experiment was het marxisme-leninisme. En nu zijn er overal in de westerse wereld, zowel in de VS als in Europa, gevaarlijke psychopaten die die honderd miljoen doden helemaal niet zo erg vinden en die het allemaal nog eens willen proberen. In naam van de gelijkheid. Dat giftige, verblindende toverwoord. En wij laten hen begaan…

Tijdens een online conferentie met de klinkende titel “A Million Muslim Votes Summit” probeerde Joe Biden de voeten van zijn islamitische toehoorders te likken door een citaat van Mohammed te gebruiken: “Als iemand kwaad ziet gebeuren, moet hij proberen dat te veranderen met zijn handen, door iets te doen.

Als dat niet kan, door iets te zeggen. Als dat niet kan, door er zich in zijn hart van af te keren.” Ach, dat klinkt heel mooi en zoetsappig. Het citaat is echt.

Alleen wordt verderop in de oorspronkelijke tekst uitgelegd wat er met “kwaad” wordt bedoeld: het afwijzen van de geboden en verboden van de profeet.

Het afwijzen van de sharia dus.

“Veranderen” of “tegengaan” of “bestrijden”, al naar gelang de vertaling, is in de Arabische tekst veel duidelijker: daar staat “jihad voeren”. Iedere ontwikkelde moslim kent dat citaat en kent de echte betekenis ervan. Joe Biden heeft dus eigenlijk opgeroepen tot een jihad tegen zijn eigen land, dat immers de sharia blijft afwijzen. Zelfs wij verdenken hem er niet van dat opzettelijk te hebben gedaan. Ofwel heeft een domme medewerker met Google een paar goed klinkende citaten van Mohammed opgezocht, zonder te weten waar die op slaan. Ofwel heeft een slimme moslim uit Bidens campagneteam hem dat doelbewust in de mond gelegd. De onderliggende boodschap is dan heel duidelijk: “Stem op deze man. Hij is zo’n idioot dat wij hem kunnen laten zeggen wat we willen. Hij is voor ons een ideale president. Hij zal als was in onze handen zijn.” Net zoals Bart Somers dat in Mechelen is. Maar dan op de schaal van een supermacht.

Tijdelijk Er bestaat een bepaald beeld van Nederland binnen de EU. Het land heeft de zesde grootste economie van de Unie, staat op de zevende plaats als het over defensie-uitgaven gaat en op de hitlijst van de bevolkingsomvang staan onze Noorderburen op nummer acht. Een onderzoek van de European Council on Foreign Relations (ECFR) toonde echter aan dat Nederland qua “relevantie” op de vierde plaats staat, na - niet verwonderlijk - Duitsland, Frankrijk, maar ook Italië. “Het beste voorbeeld van een land dat boven zijn gewicht speelt”, klinkt het flatterend in een onderzoek dat diezelfde ECFR vorig jaar publiceerde.

Nederland ligt in het hart van de EU, en met zijn betrokkenheid in het Benelux-project dat gestalte kreeg in 1944, nog voor de geallieerden de Rijn hadden bereikt, wordt het als een heuse pionier van de Europese constructie beschouwd. Nederland lijkt ergens wel een kruispunt. Een Atlantische kijk op de dingen, een sociaal model dat Scandinavisch oogt en een benadering van financiële en monetaire zaken die op Duitse leest geschoeid is.

Irrelevant Bekeken tegen de achtergrond van het zonet geschetste beeld kan het verbazen dat de Nederlandse minister-president Rutte zich zo weerde tijdens de besprekingen die tot het corona-herstelprogramma moesten leiden. Met scherp schoot hij op de Zuidelijke landen, Italië in het bijzonder. Geen geld zonder hervormingen, oreerde hij met de moed der wanhoop. Veel effect op het eindresultaat had dit niet. Het is een illustratie van wat de EU zonder Britten betekent.

Aan het akkoord veranderde nauwelijks iets, Rutte kon enkel met wat financiële concessies pronken.

In de coulissen verklaarde een Brits diplomaat jaren geleden al dat “Nederland meestal gelijk heeft, maar zelden relevant is.”

Il n’y a que la vérité qui blesse.

Macron en Merkel keerden triomfantelijk terug naar huis, terwijl Mark Rutte zich in de Tweede Kamer mocht komen verantwoorden.

De politieke bovenlaag mag dan al uitgesproken pro-EU zijn, in de echelons die eronder komen neemt de kritiek op de EU toe.

Misschien moet dat beeld van Nederland binnen de EU maar eens bijgestuurd worden.

Tegen wil en dank Als het aan Den Haag lag, kwam er na de Tweede Wereldoorlog een grote trans-Atlantische relatie. De affiniteiten met de Britten en Amerikanen waren nu eenmaal wat ze waren. Een gedeelde Protestantse cultuur, eenzelfde liberale kijk op de economie en die aparte band die oude maritieme naties met de open zee hebben.

Alleen liepen de dingen enigszins anders. Het was via de radio dat Nederland in 1950 vernam dat Frankrijk en Duitsland een overeenkomst hadden bereikt om de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal (EGKS) op te richten.

Dat de Nederlanders niet op de hoogte waren van het Schuman-plan, dat officieel gelanceerd werd op 9 mei 1950, was geen toeval. Zowel Duitsland als Frankrijk gingen er immers terecht van uit dat ze er toch tegen gekant zouden zijn. De Europese trein was echter vertrokken en Nederland kon het zich niet veroorloven deze te missen. Door het verlies van de kolonies tekende zich een ander economisch plaatje af. Meer dan voorheen het geval was geweest, zou de welvaartscreatie dichter bij huis moeten gebeuren. Een alternatief voor dit Europese verhaal

was er niet. Men moest meestappen, ook al was het grotendeels een verstandskeuze.

Traumatiserende Brexit Van dan af was dé doelstelling om ook de Britten erbij te krijgen.

Dit lukte begin jaren zeventig, ondanks de Franse pogingen om dit af te blokken. Het verschafte Den Haag plots een andere positie in het Europese machtsevenwicht.

Subtiel positioneerde het zich naast Londen, als tegengewicht voor de Frans-Duitse as. Er ontwikkelde zich een Nederland dat zich beter voelde binnen de Europese constructie. Samen met de Britten werd ingezet op de uitbreiding van de Unie en het verruimen van de vrije markt. Maar hun belangrijke bondgenoot dreef af, met de Brexit als pijnlijke apotheose.

“Mark Rutte is getraumatiseerd door het vertrek van de Britten,” benadrukte een studienota van Foreign Policy eerder deze maand. Deels verklaart dit ook zijn harde opstelling ten aanzien van Italië. Komt het trouwens nog goed tussen beide landen? Toen de spanning een hoogtepunt bereikte, haalde de Corriere delle Sera enkele oude anekdotes uit de kast. In het verleden kregen jonge Italiaanse diplomaten die naar Brussel vertrokken als informele boodschap het volgend principe mee: “in geval van twijfel, f*** de Nederlanders.” Er is zelfs ooit een richtlijn uitgestuurd die letterlijk voorschreef: “Laat de Nederlanders spreken, en neem vervolgens een diametraal tegengesteld standpunt in.” Alle Menschen werden Brüder...

Nieuwe allianties Eigenlijk kan Nederland binnen de EU nog maar één zaak doen: de nieuwe context als feit aanvaarden en er lessen uit trekken. Begrijp: zich herpositioneren. Nog meer toenadering zoeken tot Duitsland ligt voor de hand, maar er zal meer nodig zijn. Ook Frankrijk komt steeds meer in het vizier, hoe onnatuurlijk dit ook kan lijken. Maar de grote uitdaging bestaat erin sui generis tewerk te gaan. Afhankelijk van de thema’s naar allianties streven. Draait het om de centen, dan kijkt Den Haag vooral naar Duitsland en andere Noordelijke landen. Andere domeinen vergen dan weer andere coalities. Zij het dat tegelijk een blik vol weemoed op Londen gericht blijft.

MICHAËL VANDAMME

2020

Het vredesverdrag tussen Israël, Bahrein en de Verenigde Arabische Emiraten dat door bemiddeling van de VS werd ondertekend, lijkt de weg te effenen voor nog meer dergelijke akkoorden. Daardoor wordt het isolement van Iran in de regio nog groter en het feitelijke anti-Iraanse bondgenootschap wordt nog sterker. We hopen maar dat niemand in de VS en Israël zich te veel illusies maakt: deze verdragen zijn dan wel tot stand gekomen door bemiddeling van Trump en zijn schoonzoon Kushner, maar evengoed, of nog meer, door de toenemende angst van de Arabische staten voor de groeiende militaire macht van Iran, in de eerste plaats natuurlijk voor de Iraanse atoomwapens die nu in de maak zijn. Die verdragen zullen maar standhouden zolang die Iraanse dreiging blijft bestaan. Maar dat is historisch gezien natuurlijk het lot van bijna alle allianties. Een gemeenschappelijke vijand kan wonderen doen. Maar als die verdwijnt, steken de oude twisten weer de kop op.

Onmogelijke bondgenoot In deze context zien we de logica niet achter het feit dat Qatar nu door de VS wordt beschouwd als een “major non-Nato ally”, MNNA in het jargon. Door die status krijgt het kleine eilandstaatje een voorkeursbehandeling bij de aankoop van militair materieel en bij de opleiding en training van militairen. Dat is heel vreemd, want Qatar is een van de weinige Golfstaten die nog aan de kant staat van Iran en de Moslimbroederschap, en het is al sinds 2017 verwikkeld in een soort Koude Oorlog met Saoedi-Arabië, de Verenigde Arabische Emiraten, Bahrein en Egypte. Drie daarvan hebben zelfs een blokkade te land, ter zee en in de lucht ingesteld tegen Qatar, maar dat had geen effect. Egypte deed niet mee aan die blokkade. Om het helemaal ingewikkeld te maken: een van de grootste vlootbasissen van de Amerikaanse marine ligt in Qatar. Een breed gemeenschappelijk front opbouwen is natuurlijk een verstandige strategie. Maar tenzij Trump ergens een aas uit zijn mouw tovert, zien we niet in hoe hij Qatar in zo’n bondgenootschap kan laten functioneren.

“Waarom doden jullie christenen?”

De Engelstalige Nigeriaanse krant This Day bracht op 19 augustus een heel ongewoon artikel. De islamitische president Buhari vertelde daarin met een zeldzame openhartigheid over zijn ontmoeting met president Trump. Niet over het officiële gedeelte dat bestemd was voor de media, het grote publiek en de diplomaten, maar over het gesprek dat Buhari en Trump daarna onder vier ogen hadden. “Ik was in zijn kantoor”, zegt Buhari. “Alleen hij en ik. God is mijn getuige. Hij keek mij recht in het gezicht en hij zei: ‘Waarom doden jullie christenen?’” De rest van het artikel is niet interessant.

Het is de klassieke opeenstapeling van leugens die Buhari verkondigt om de islam wit te wassen. Dezelfde propaganda die u overal kunt horen, zien en lezen.

We weten niet waarom Buhari zo openhartig was over dit gesprek.

Maar we twijfelen er niet aan dat zijn weergave van Trumps woorden correct is. We zien dat zo gebeuren. Zo zouden politici altijd moeten spreken. Zo zouden kranten altijd moeten schrijven.

Eerlijk, recht voor de raap en zonder eufemismen. “Waarom doden jullie christenen? En joden? En overigens, waarom doden jullie zelfs jullie eigen kinderen als die afvallig worden, of al ze zich niet aan jullie regels inzake seksualiteit houden?” Dat zijn de vragen die elke ontmoeting met moslims, imams of islamitische politici of islamitische kandidaten bij verkiezingen centraal zouden moeten staan. Maar dat zijn juist die taboevragen die nooit gesteld worden.

Het nabije buitenland

24 SEPTEMBER 2020

EXIT JEAN-PIERRE PERNAUT Eind dit jaar stopt Jean-Pierre Pernaut als presentator van het journaal van 13 uur op TF1. Een televisiemonument vertrekt. En veel kijkers zullen verweesd achterblijven. Pernaut gaf in zijn journaal de voorkeur aan reportages uit het landelijke, vaak vergeten Frankrijk. Ver van de grootsteden met hun problemen van vervuiling, multicultuur, immigratie en misdaad.

Hij is al 70 jaar, maar was niet van het scherm weg te branden: Jean-Pierre Pernaut is sinds 1988 presentator van het zeer populaire 13 uur-journaal op de commerciële zender TF1. Voor de gepensioneerden is het journaal een vaste afspraak, maar ook voor veel Fransen op het platteland, die een pauze nemen tijdens de werkdag.

Pernaut kondigt nu aan dat hij eind dit jaar stopt als tv-anker. Voor velen zal het 13 uur-journaal niet meer hetzelfde zijn. Al begrijpt men zijn beslissing wel, tenslotte geniet zowat iedereen die 70 jaar oud is van een welverdiend pensioen. Ondertussen doen er wel geruchten de ronde dat Pernaut aan prostaatkanker zou lijden en dat dit zijn beslissing versneld heeft. “Op mentaal vlak is zijn manier om het leven te zien volledig veranderd. Hij voelt dat hij ouder is geworden en wil van het leven genieten,” zegt een vriend. Anderen stellen dat Pernaut wou vermijden dat hij van de ene dag op de andere zou worden ontslagen, zoals zijn ex-collega Claire Chazal.

Het Frankrijk van de Tour Een ontslag zou niet verbaasd hebben. Want ook al haalt zijn journaal soms meer dan 4 miljoen kijkers (’s middags een marktaandeel van meer dan 40 procent) en steekt het wel eens het journaal van 20 uur naar de kroon, een deel van de weldenkende Franse elite heeft het niet begrepen op de aanpak van Pernaut. Naast de echte actualiteitsthema’s is er

Si la France m’était contée relatief veel ruimte voor reportages over de gewone Fransman op het platteland. Verhalen over landbouwers, vissers, wijnboeren, jagers,… Regionale reportages worden naar Parijs doorgestuurd en krijgen een prominente plaats in het nieuwsbulletin. Pernaut bouwde in de loop van de jaren een netwerk van 150 regionale correspondenten uit. Het is dankzij dat netwerk dat Pernaut als een van de eerste journalisten het protest van de gele hesjes heeft zien aankomen. Nieuws over de grootsteden met hun criminaliteit, multicultuur en immigratie was zijn ding niet.

Gepensioneerden en mensen uit ‘la France profonde’ die het niet begrepen hadden op de vluchtigheid van de grootsteden, voelden zich thuis in het journaal van Pernaut. Het Frankrijk van de Tour de France werd er getoond, zo zeggen analisten. Pernaut heeft zijn journaal een eigen imago gegeven dat langzaam is opgebouwd nadat hij in 1988 iconen Marie-Laure Augry en Yves Mourousi opvolgde. “Jean-Pierre wie?” schreven de kanten toen. De tijden zijn ondertussen veranderd.

Houellebecq is fan Schrijver Michel Houellebecq is een fan van het 13 uur-journaal en zijn presentator. Hij schreef ooit: “Hij vertrekt van de onmiddellijke actualiteit - gewelddadig, snel, wild, ongeremd - en vervult daarna de messianistische rol om de gestresseerde en geterroriseerde tv-kijker mee te nemen naar idyllische streken waar het platteland nog in zijn oude vorm bestaat. Waar de mens in harmonie met de natuur leeft, op het ritme van de seizoenen.”

Het zou echter fout zijn te stellen dat Pernaut niet mee was met de supersnelle postmoderne journalistiek. Hij stak in de namiddag van 11 september 2001 snel een journaal in elkaar. En hij interviewde president Emmanuel Macron op een kritische en gevatte manier.

De bekende islamcriticus Tommy Robinson heeft het Verenigd Koninkrijk sinds deze zomer verlaten. Samen met zijn familie is Robinson naar het Zuiden van Spanje getrokken. De reden van het plotselinge vertrek? Een brandstichting aan de woning van zijn vrouw. Een van de bekendste activisten op rechts houdt het dus grotendeels voor bekeken na deze nieuwe intimidatie.

Een half jaar leven met Covid-19 heeft geresulteerd is een massapsychose onder de bevolking. Toch was er ook een enkel lichtpuntje. Zo waren we dankzij het coronavirus verlost van de groene klimaatmarsen. In de plaats kwamen echter de groeperingen rond ‘Black Lives Matter’, die deze zomer menige straten onveilig maakten. Deze extreemlinkse migrantenbeweging trok zich meermaals niets aan van het verbod op het houden van grote manifestaties. Hoe anders is het niet aan de andere kant van het politieke spectrum? Door corona zijn de patriottistische bewegingen, die waarschuwen voor massa-immigratie in het algemeen en islamisering in het bijzonder, grotendeels stil gevallen. Een van de sterkhouders binnen de anti-islambeweging in het Verenigd Koninkrijk was jarenlang Stephen Yaxley-Lennon, beter bekend onder de bijnaam Tommy Robinson.

Brandstichting In 2009 richtte Robinson de ‘English Defence League’ (EDL) op. Deze beweging ontstond in de schoot van enkele clubs voetbalsupporters. Door middel van grote protestmarsen trok de EDL ten strijde tegen de oprukkende islamisering. In 2013 verliet Robinson de ‘English Defence League’, om in 2015 mee aan de wieg te staan van een andere protestbeweging, Pegida UK. Ook werkte hij even als adviseur voor Gerard Batten, tijdelijk de politieke leider van de eurosceptische partij UKIP. De jongste jaren hield Robinson

zich vooral bezig met journalistiek. Zo maakte hij video’s voor het Canadese mediaplatform ‘Rebel Media’.

Het is nog maar de vraag of we van Robinson de komende tijd nog zoveel gaan horen als voorheen. De activist hield het sinds deze zomer voor bekeken en heeft het Verenigd Koninkrijk ingeruild voor Spanje. De aanleiding was een poging tot brandstichting bij het huis van Jenna Vowles, zijn echtgenote. Dit gebeurde in juli. Robinson is van oordeel dat hij en zijn familie niet langer veilig zijn in Engeland. De daders van de brandstichting zijn niet opgepakt, maar volgens Robinson moet er gezocht worden binnen de gelederen van de beweging rond ‘Black Lives Matter’.

Naar Spanje Het lijkt er op dat de bedreigingen – waarschijnlijk vanuit linkse hoek – tegen Robinson steeds ergere vormen aannemen. Onlangs moest de vierentwintigjarige Muhammad Abdul Basir, woonachtig in het Zuiden van Londen, zich nog voor de rechter verantwoorden. In een filmpje op sociale media stelde Abdul Basir dat hij Robinson in zijn gezicht zou slaan en zijn keel zou oversnijden. Voorlopig bleef alles bij bedreigingen via het internet, maar met de recente poging tot brandstichting lijkt duidelijk te worden dat de tegenstanders van Tommy Robinson verder aan het radicaliseren zijn en over gaan tot concrete acties.

Robinson had in een video op internet gezegd dat hij meteen het land zou verlaten. Waar de islamcriticus zich vervolgens bevond was aanvankelijk niet duidelijk. Tot op het moment dat enkele Britten hem tegenkwamen in Zuid-Spanje, in de buurt van Malaga en Marbella. Vooralsnog is het niet duidelijk of Robinson permanent in Spanje wil blijven, of op termijn zal terugkeren naar het Verenigd Koninkrijk.

Het is nog maar de vraag of Spanje hem, zijn vrouw en drie

DE GERMANEN-DIE-NIET-BESTAAN Duitsland mag dan geen Stonehenge hebben zoals Groot-Brittannië of een Grot van Lascaux zoals Frankrijk, dat betekent niet dat het land geen archeologische schatten heeft. Een absolute aanrader daarbij is de ‘Keltenwelt am Glauberg’, in de deelstaat Hessen. De Glauberg is een heuvel van 270 meter, die het omringende landschap domineert.

In voorchristelijke tijden was hier een Keltisch bergfort gevestigd. De nationaal-socialisten, zeer geïnteresseerd in de voorouders van de Duitsers, begonnen hier opgravingen; na de oorlog werden hun inspanningen als ‘fantasie’ afgedaan, en de werken stilgelegd. Maar in 1987 werden inderdaad sporen gevonden van een grote Keltische grafheuvel.

Dat leidde tot één van de spectaculairste vondsten die al in Duitsland gedaan werden: een prachtig in helderlichte zandsteen uitgehouwen standbeeld van 1,86 meter hoog, dat de ‘Keltenvorst’ genoemd werd. De opstelling van dit authentieke beeld in het museum is adembenemend, en an sich zondermeer een bezoek waard.

Rond die schitterende vondst werd een tentoonstelling opgebouwd die het Duitsland van vandaag recht doet: er wordt met uitgestreken gezicht beweerd dat ‘de Kelten’… nooit bestaan hebben. Caesar was verkeerd, alle Griekse en Romeinse geschiedschrijvers waren verkeerd, zeker de nationalisten en de romantici hadden het verkeerd, natuurlijk had ook de stoute Wagner het verkeerd: de Kelten zijn een verzinsel, een fantasie. Er waren hoogstens ‘losse groepen’ die ‘op eenzelfde grondgebied samenwoonden’ en ‘misschien eenzelfde taal spraken’. Maar een gevoel van eenheid was er niet.

Bei uns in Deutschland ‘Toevallig’ komt dat dus overeen met het multiculturele Duitsland zoals dat vandaag gewenst is: geen eenheid, geen samenhang, alleen losse groepen die komen en gaan. Het is het boek ‘1984’ van Orwell in volle actie: een ongewenst verleden en een ongewenste geschiedenis worden gewoon aangepast aan het gewenste politieke verhaal van vandaag.

Geen Germanen Het stond in de sterren geschreven dat een dergelijke ‘deconstruerende’ aanpak ook de mythische voorouders van de Duitsers, de Germanen, te beurt zou vallen. Die Germanen zijn immers door de nationaal-socialisten verheerlijkt als een ras van superhelden; anno 2020 betekent dat dus, dat de Germanen krampachtig moeten neergehaald worden, of dat zelfs hun bestaan eenvoudigweg moet ontkend worden.

Het ‘museumeiland’ van Berlijn omvat enkele van de bekendste musea die het land rijk is. Daar heeft het Museum voor de prehistorie en vroege geschiedenis nu een tentoonstelling opgezet onder het thema ‘Germanen. Een archeologische stand van zaken.’ Net als op de Glauberg worden concrete, echte overblijfselen van de Germanen tentoon gesteld, zoals ze gevonden zijn in bekende archeologische vindplaatsen zoals Gommern (graf van een Germaanse vorst), het dorp van Feddersen Wierde, en de Berlijnse wijk Marzahn.

De leefwijze en de aard van de Germanen zijn ons vrij goed bekend uit de beschrijvingen die ons door Romeinse veldheren en geschiedschrijvers overgeleverd zijn. Zij schetsen een traditionele landbouwcultuur opgebouwd rond

FRANKRIJK

Ene Marie-Sophie Lacarrau zal hem vanaf de winter vervangen als tv-anker. Ze komt van staatszender France 2. Dat zegt genoeg. Blijkbaar was er bij de commerciële zender niet genoeg talent om dit icoon te vervangen.

De minachting van de linksgroene elite Vraag is of het journaal van 13 uur in 2021 nog hetzelfde karakter zal hebben. Vanuit de welbekende Parijse links-elitaire kringen is te horen dat zo’n uitzending niet meer van deze tijd is. Op sociale media zijn al een hele tijd actiegroepen actief die af willen van de uitzending of toch de teneur ervan. Vooral in de herfst, wanneer het jachtseizoen begint en Jean-Pierre Pernaut er veel aandacht aan besteedt, beginnen die groepen zich te roeren.

Ondertussen hebben ze de steun gekregen van een minachtende linksgroene kliek die sinds de gemeenteraadsverkiezingen van juni het mooie weer maakt in een aantal grote steden. We hadden het er vorige week al over in deze rubriek.

Het is bekend dat deze linkse kringen graag de controle krijgen over de media en de publieke opinie willen sturen.

Het 13 uur-journaal van Jean-Pierre Pernaut was hen allang een doorn in het oog. Zij zijn blij met zijn vertrek. Het is misschien vergezocht, maar velen onder de linkse elite zijn van oordeel dat zo’n journaal de Fransen bij verkiezingen richting rechtse kandidaten stuurt. Het is bekend dat Pernaut het niet begrepen had op de groene nieuwlichters en roodgroene burgemeesters zoals Anne Hidalgo in Parijs.

Maar als de bobo’s denken dat een nieuwe presentator het rurale Frankrijk naar links zal doen opschuiven, dan vergissen ze zich schromelijk. De kloof tussen het rurale anti-kosmopolitische Frankrijk en de links-elitaire wijken in grote steden is een blijver.

SALAN

Right or wrong

OP DE VLUCHT

9

ENGELAND kinderen een permanente verblijfsvergunning zullen verlenen. Het feit dat Groot-Brittannië geen deel meer uitmaakt van de Europese Unie, zal de zaken er niet eenvoudiger op maken. Mogelijk vraagt Robinson politiek asiel aan.

Komst asielzoekers Niet iedereen is even gelukkig met de vlucht van Tommy Robinson. Anne Marie Waters, leider van de rechts-nationalistische partij ‘For Britain’ en medeoprichter van Pegida UK, vindt dat Robinson de andere activisten in de steek laat. Toch zal het bloed van Robinson allicht blijven kruipen waar het niet gaan kan. Vanuit Spanje heeft hij recent een audioboodschap ingesproken waarin hij zijn steun betuigd aan een protestgroep die zich verzet tegen de komst van zo’n tweehonderdvijftig mannelijke migranten, naar een asielcentrum in Tenby (Wales). Maandagnacht kwam het tot schermutselingen in Tenby tussen betogers en de politie.

Tommy Robinson was bij deze protestactie niet zelf in persoon aanwezig.

Toch zal Robinson allicht dit najaar terugkeren naar Groot-Brittannië. Op 13 november wordt hij immers verwacht in een rechtbank in Luton. Het betreft een zaak die al twee jaar aan de gang is. Robinson werd aangeklaagd voor smaad aan het adres van een zestienjarige vluchteling uit Syrië. In een filmpje was te zien hoe de Syriër aangevallen werd en met water werd overgoten. Volgens Robinson ging de migrant zelf niet vrijuit en zou hij eerder een meisje mishandeld hebben. Eerder dit jaar, op 2 april, moest Robinson zich ook al voor de rechter verantwoorden. Dit naar aanleiding van een gevecht met een andere man in een vakantiepark van ‘Center Parcs’ in Bedford.

LVS

DUITSLAND sterke families, waarin de moed van krijgers in hoog aanzien staat. Die Romeinen hadden overigens een goede reden om zich grondig over die Germanen te informeren: ze vormden een geduchte dreiging aan hun noordgrens, en in het jaar 9 na Christus bezorgden de Germanen de Romeinen een voor die tijd zelden geziene nederlaag door drie Romeinse legioenen te vernietigen in het Teutoburgerwoud.

Het beeld dat naar voren komt uit de 700 archeologische stukken in de tentoonstelling stemt wel degelijk overeen met de beschrijvingen door de historische teksten. De Germanen leefden in landbouwdorpen, die zowat 2,5 km in omtrek waren, en leefden daar per familie met tot 25 mensen samen in een groot en langwerpig huis. Dat huis diende tegelijk als onderkomen voor het vee: koeien, varkens, schapen. De krijgers beschikten over kunstig vervaardigd wapentuig, zoals een schild bewijst. Ambitieuze zonen vormden legertroepen rond zich, en gingen oorlog voeren om buit en land – tegen naburige Germanen als het moest, tegen de omliggende volkeren als het kon.

Kundige landbouwers, dappere krijgers: voorouders om fier op te zijn, dus. En bijgevolg in het huidige Duitsland onaanvaardbaar. ‘De Germanen hebben nooit bestaan’, zo klinkt het in de pers over de tentoonstelling. ‘Er waren alleen los verspreide groepen zonder samenhang. Het waren de Romeinen die zich een machtige vijand over hun grens fantaseerden, en zo het verkeerde beeld van de Germanen schiepen’. Politieke correctheid kan het verstand duidelijk ernstige schade toebrengen.

HDG

10

Beeldspraak

24 SEPTEMBER 2020

MEDIALAND

FILM ook toegevoegd werd dat daarbij ook de strijd zal aangebonden worden met ‘fake news’. Blijkbaar beschouwden de zeven Vivaldi-partijen nog voor hun regering zelfs nog maar aan een formateur toe was de politieke reclame van de oppositie al als fake news. Anders begrijpen we de koppeling tussen een inperking van de politieke reclame op de sociale media enerzijds en fake news anderzijds toch niet helemaal. Het zegt veel over de democratische ingesteldheid van uitgerekend die vier partijen in Vlaanderen die zichzelf toch o zo graag democratisch noemen. Dat belooft als ze binnenkort alsnog de lakens zouden mogen uitdelen op het federale niveau.

Bevroren Facebook- en Instagramaccounts

De Standaard interviewt De Crem Sedert het mislukken van de formatiepoging tussen De Wever en Magnette leefden ze bij De Standaard weer op hoop. Het is inderdaad opvallend hoe de toon in de kolommen van die krant de jongste tijd veranderd was, zolang er uitzicht was op een paars-groene regering waar de CD&V ook enkele ministers aan mocht leveren. Op sommige dagen leek het er zelfs op dat de voormalige AVV-VVK-krant er een erezaak van maakte een regering te steunen die geen meerderheid heeft in Vlaanderen.

We moeten dan ook toegeven dat we nogal raar opkeken toen we uitgerekend in De Standaard een interview met Pieter De Crem lazen, dat een fameuze bom onder de aan de gang zijnde formatie legde. De krant gaf op deze manier Pieter De Crem de gelegenheid om de Vlaamse puntjes op de rechterkant van de CD&V-i te zetten, en zette daarmee de partij zwaar onder druk.

Amper een paar uur later kwam de aap echter uit de mouw: de krant had de preformatienota “kunnen inkijken”, zoals dat dan heet, en besloot triomfantelijk dat die inhoudelijk nog meer oranje kleurde dan een kist met rijpe appelsienen. Tegen de volgende dag was elke oppositie binnen de CD&V tegen een paars-groene regering volledig de kop ingedrukt.

Het zal wel aan ons slecht karakter liggen, maar de manier en de timing van het interview en het daaropvolgende lekken van de nota doen vermoeden dat het allemaal opgezet spel was, met als doel de CD&V wat beter in de paars-groene pas te doen lopen. We weten dat we daarmee het tactisch inzicht van de redactie in Groot-Bijgaarden nogal aan de hoge kant inschatten, maar dat die redactie het plots in haar bolletje zou gekregen hebben om zonder bijbedoelingen een vrij podium te geven aan de oppositie binnen de CD&V tegen paars-groen, dat lijkt ons toch zeer onwaarschijnlijk. En wie denkt dat ook het interview met Zakia Khattabi enkele dagen later zonder de minste bijbedoeling én op het juiste ogenblik gepubliceerd werd, die is echt wel van een heel goed jaar.

Humo interviewt Bouchez Gelukkig zijn er in Vlaanderen ook redacties te vinden waar ze niet verder nadenken dan een paar klikken extra via de sociale media. We hebben het dan over de redactie van Humo, dat op zondag een interview met Georges-Louis Bouchez wist te publiceren, dat insloeg als een bom op het formatieconclaaf. Ik denk niet dat we Humo ervan kunnen verdenken veel sympathie te koesteren voor N-VA of Vlaams Belang, laat staan voor hun eis voor nieuwe verkiezingen. Maar dat uitgerekend Humo op zondag het paars-groene schuitje ernstige averij berokkende door een interview met stokebrand Georges-Louis Bouchez te publiceren, dat hadden we niet zien aankomen. En we denken dat ook “mateke” Conner Rousseau en zijn kameraad Egbert Lachaert dat kanonschot vanuit toch wel een bevriend medium niet verwacht hadden.

We zouden toch graag de beteuterde gezichten van de progressieve jongens en meisjes van de Humo-redactie een paar uur later gezien willen hebben, toen de berichten begonnen binnen te stromen dat het formatieoverleg opgeschort was. Volgende keer toch maar even wat harder nadenken over wat er allemaal gezegd wordt in het exclusieve interview dat je net uitgetikt hebt, voor je het online gooit. Het is lang niet zeker dat het die potentiële tien extra lezers echt wel waard is!

Vivaldi wil politieke advertenties op sociale media aanpakken Het was slechts een kleine zinnetje in de gelekte preformatienota, maar het deed ons toch de wenkbrauwen fronsen: de zeven partijen willen paal en perk stellen aan de politieke reclame op de sociale media. Het gaat daarbij niet alleen om beperkingen binnen de zogenaamde sperperiode in de aanloop naar de verkiezingen, maar ook daarbuiten. Het is duidelijk dat de traditionele partijen stilaan genoeg hebben van het succes van zowel Vlaams Belang als PVDA op de sociale media. Voeg daar trouwens ook de N-VA maar aan toe, eens ze opnieuw in oppositiemodus zit, en met een hoop cash op de bankrekening.

Al even opmerkelijk was dat aan die zin in één adem

Hebt u het verleden week ook gemerkt? Neen? Een hele reeks sterren uit de Amerikaanse mediawereld bevroren namelijk 24 uur lang hun Facebook- en Instragram-account uit protest tegen “de haat, propaganda en desinformatie”. Om eerlijk te zijn, we hadden het ook niet gemerkt en als het niet in onze krant had gestaan, hadden we het zelfs niet geweten. Reden: wij hebben wel wat beters te doen dan het wel en wee van dat zootje progressieve sterren te volgen. Als ze dan 24 uur lang hun accounts bevriezen, raakt dat eerlijk gezegd onze koude kleren niet.

Dat neemt niet weg dat hun actie niet onschuldig was.

Vergis u immers niet, dit was een politieke actie om nog maar eens druk te zetten op Mark Zuckerberg om eindelijk op te treden tegen de Amerikaanse president Donald Trump. Of dacht u nu werkelijk dat het hen er echt om te doen was om de haat, de propaganda en de desinformatie op de sociale media aan te pakken? Als dat echt hun bedoeling was geweest, zouden een aantal van die sterren immers gemakkelijk voor eigen deur kunnen vegen hebben, en er bijvoorbeeld mee ophouden de haat, de propaganda en de desinformatie van de BLM-beweging te verspreiden…

Groen-woordvoerder vergelijkt Vlaams Belang met IS Je moet het eigenlijk maar kunnen, als partijwoordvoerder op Twitter uit de bocht gaan. Het overkwam Jelle Vincke van Groen - de officiële titel van het communicatiewonder luidt in modern Nederlands “digital campaigner” - verleden week. Als reactie op de oproep van Vlaams Belang om met de auto te protesteren tegen de aanstaande federale regering, vergeleek hij de partij met de terreurorganisatie Islamitische Staat. Aan zijn reactie voegde hij bovendien een foto toe van een autocolonne van IS. De tweet zorgde meteen voor nogal wat ophef op Twitter en werd dan ook meteen verwijderd. Maar misschien het meest opmerkelijke aan de hele affaire is dat we kunnen noteren dat ze zelfs bij Groen blijkbaar inzien dat IS niet zomaar een gewone beweging van vrome moslims is waar niets mis mee is. We onthouden dit alvast voor de volgende keer dat er nog eens een discussie losbarst over de repatriëring van een aantal wezen of weduwen uit een IS-kamp.

Ludieke hoogspanningsmasten in Huizenjagers Misschien kent u het programma “Huizenjagers” van VIER wel: elke week gaan drie makelaars met mekaar in competitie om voor iemand het beste huis te zoeken.

In de aflevering van verleden week moesten ze op zoek naar een huis voor iemand die stralingsgevoelig was.

Om het probleem van de vrouw in kwestie te illustreren, had de producent er niet beter op gevonden dan een hoogspanningsmast toe te voegen op de beelden van het huis. Maar waar de producent niet aan gedacht had, was dat er misschien wel eens iemand uit de buurt naar het programma zou kijken. U kan het vervolg bijna zelf raden: de aflevering was nog niet goed uitgezonden, of op de sociale media verschenen al de eerste beelden over hoe de straat er werkelijk uitziet contra de beeldvervalsing van VIER. Beeldvervalsing? Bij VIER zijn ze zich naar eigen zeggen van geen kwaad bewust. De hoogspanningsmasten werden alleen maar “ludiek” toegevoegd. Alleen zien die hoogspanningsmasten er naar onze mening iets te realistisch uit om door de kijker opgemerkt te worden als “ludiek”. En dat zou dan een “reality-serie” moeten voorstellen!

Ex Machina en Upgrade Met “Ex-Machina” en “Upgrade” bespreken we deze week niet één, maar twee films in deze rubriek. Het zijn beide steengoede en vrij recente sciencefictionfilms die handelen over de verhouding tussen mens en technologie - met name Artificiële Intelligentie (AI).

Tot zover de overeenkomsten, want voor het overige zijn het twee radicaal verschillende films.

De eerste is een intelligente psychologische en filosofische thriller over de vraag wat bewustzijn inhoudt en of een computer of machine dat ooit kan bereiken. De tweede is een brute, flitsende actiefilm over wraak en de overheersende rol van technologie in de hedendaagse maatschappij. Voor ieder wat wils dus.

Ex Machina “Ex Machina” (2014) is het regiedebuut van niemand minder dan schrijver Alex Garland, bekend van onder meer “Het Strand”. Hij was ook verantwoordelijk voor de scripts van de Danny Boyle-films “28 Days Later” en “Sunshine”. De film viel meteen in de prijzen en werd onder meer genomineerd voor de Oscar voor Beste Scenario.

Programmeur Caleb Smith wint een wedstrijd om gedurende één week de luxueuze villa van Nathan Bateman, de baas van het zoekmachinebedrijf waar hij voor werkt, te bezoeken. Daar wordt hij door zijn baas voorgesteld aan Ava, een zeer geavanceerde robot met menselijke handen en een menselijk gezicht. Caleb krijgt de opdracht om Ava aan een “Turing-test” te onderwerpen, een hypothetische test ontwikkeld door de Britse wiskundige en codekraker Alan Turing. Door middel van een gesprek met een computer of robot dient de ondervrager te achterhalen of zijn gesprekspartner al dan niet menselijk is, of daarvoor kan doorgaan. Het idee van de “Turing-test” zou invloedrijk blijken in latere filosofische discussies over Artificiële Intelligentie. Ook in andere sciencefictionfilms, zoals “Blade Runner”, wordt naar de test verwezen.

De programmeur wordt al snel verliefd op Ava, die bovendien erg listig blijkt te zijn, terwijl duidelijk wordt dat ook zijn baas Nathan heel wat lijken in zijn kast heeft zitten.

Wat volgt is een razend spannende en intelligente psychologische thriller, boordevol intrige en een alomtegenwoordig gevoel van onbehagen. “Ex Machina” is visueel gelikt, maar moet het toch vooral van zijn plot, ideeën en acteerprestaties - Alicia Vikander is griezelig overtuigend als Ava - hebben.

Upgrade “Upgrade” (2018) werd geproduceerd door Jason Blum en geschreven en geregisseerd door Leigh Whannel. Beide regisseurs hebben een achtergrond in het horrorgenre, wat te merken is in “Upgrade”, door te spelen met thema’s van het “bodyhorrorgenre” - denk aan films als “The Fly”. In de eerste plaats is “Upgrade” vooral een, erg vernieuwende, actiefilm in het cyberpunkgenre. De film werd positief onthaald door de critici en werd een onverwachte culthit.

Monteur Grey Trace heeft geen hoge pet op van nieuwe technologie en houdt zich vooral bezig met het repareren van oude auto’s. Op een avond crasht de zelfrijdende wagen waar hij en zijn vrouw Asha inzitten, waarop het wrak wordt aangevallen door vier mannen. Asha wordt doodgeschoten en Grey geraakt verlamd. Maanden later wordt hij benaderd door Eron Keen, een bekende tech-ondernemer, met een aanlokkelijk aanbod: als Grey akkoord gaat om als proefkonijn te dienen voor STEM - een chip die op diens ruggengraat geïnstalleerd wordt - zou het implantaat hem in staat stellen opnieuw te kunnen lopen, en meer.

Grey aanvaardt, met de beloofde resultaten. De chip blijkt echter een eigen wil te hebben en in staat te zijn de volledige controle van het lichaam van zijn gastheer over te nemen. STEM spoort Grey aan om wraak te nemen op de moordenaars van zijn vrouw. Wat volgt is een bloederige en brute uitbarsting van geweld, waarbij Grey steeds meer de controle verliest. “Upgrade” moet het minder van de ideeën en het psychologische aspect hebben, in tegenstelling tot “Ex Machina”, wat niet wil zeggen dat deze eerste louter een domme actiefilm is. De actiescènes zijn bijzonder intelligent en zelfs ‘innovatief’ gechoreografeerd. Bovendien bevat ook deze film de nodige onverwachte wendingen in de plot.

PIETER VAN BERKEL

Op de praatstoel

24 SEPTEMBER 2020

11

Tim Tubbax

“Als kleurling krijg je hier alle kansen” Tim Tubbax (1972) introduceren is niet eenvoudig. Professioneel is hij vooral een getalenteerde duizendpoot. Naast een carrière bij de ‘bottinnekes’ van de Antwerpse politie, speelde hij ooit aan de zijde van Jean-Claude Vandamme, in de legendarische film “Legionnaire”. Tubbax was ook te zien in de VTM-soap Familie. In Flikken Maastricht gaf hij ooit gestalte aan de Amerikaanse president Barack Obama.

Intussen specialiseerde Tubbax zich als paramedisch ambulancier.

Hij is meer dan een ex-portier of ex-discotheekuitbater benadrukt hij aan ‘t Pallieterke, en hij onthult ons zelfs dat hij politieke ambities koestert. Een gesprek.

U noemt in een veelgelezen opiniestuk op SCEPTR links de architect van het moderne racisme?

Tim Tubbax: Ik voelde aan dat dit thema enorm leeft en tegelijk geminimaliseerd wordt door de politiek.

Ik was verrast van de overwegend positieve reacties. Dat stimuleert me om verder te doen en te helpen werken aan een mentaliteitswijziging. Mijn moeder was Antwerpse, mijn vader een ‘gekleurde man’ uit Polynesië. Ik groeide op in Antwerpen, als Vlaming. Ik ga dus helemaal niet akkoord met dat ‘slachtoffergebeuren’. Te veel mensen gebruiken dat woord vooral om te ontlopen aan hun eigen verantwoordelijkheden. Als ‘kleurling’ ben ik goed geplaatst om dat in een ander daglicht te plaatsen.

U startte uw carrière bij de Antwerpse politie?

30 jaar geleden was ik één van de drie ‘gekleurde’ agenten in het korps. Als nieuwkomer genoot ik ook enige bekendheid in de sportwereld. Toen ik de kans greep om met Jean-Claude Van Damme een film te maken, stond dat nadien in alle kranten.

U werd ontslagen bij de Antwerpse politie.

Op een bepaald moment zijn er ‘uit de schuif’ een aantal dingen bovengehaald, waar elke agent mee te maken krijgt. Een aantal klachten rond ‘dubieuze’ interventies over een periode van drie tot vier jaar.

Er is van alles gezocht om mij te kunnen ontslaan en na een veroor-

deling tot iets meer dan zes maand voorwaardelijk is dat ook gebeurd.

Waarom hebt u uw ontslag nooit juridisch aangevochten?

Dat was toen een keuze. Ik was het beu. Als ik er op terugkijk was de kans reëel dat het ontslag had kunnen omgezet worden. Maar dan had ik misschien nu spijt dat ik de kans om met een Hollywoodster te werken had gemist.

- ook het verschil kunnen maken denk ik. Wij hebben toen echt letterlijk buurten opgekuist. Maar er is ook frustratie. Een drugsonderzoek sleept soms maanden aan, maar verdachten worden vaak niet eens aangehouden door de onderzoeksrechter. Dat was twintig jaar geleden al een probleem. We pakten illegalen op die vervolgens van de Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ) slechts een ‘bevel om het grondge-

mijn voorlopige hechtenis heb ik meer drugs in de gevangenis gezien, dan ooit in mijn afterclub.

Hoe ziet u uw maatschappelijk of politiek engagement?

Initiatieven zoals Black Lives Mat-

“Een agent heeft minder rechten dan de mensen die hij moet arresteren” Hoe kijkt u als ex-flik naar het politiewerk vandaag?

Het is geëvolueerd tot een structuur waar een agent minder rechten heeft dan de mensen die hij moet arresteren. (zucht) Ik heb dagelijks contact met ex-collega’s die me zeggen “Tim, hoe we vandaag moeten werken, dat is niet meer vergelijkbaar. Je moet tegenwoordig op eieren lopen. Mensen zwaaien bij elke interventie met een smartphone.

Men ziet in alles racisme. Zelfs als je iemands identiteitskaart vraagt.”

Mensen kennen de weg naar het comité P veel beter dan naar hun eigen huis. Dat maakt politiewerk stresserend.

Ooit spijt gehad van uw keuze?

Ik heb die job altijd graag gedaan en heb in bepaalde wijken - zoals in Borgerhout, op het Koningsplein

bied’ te verlaten krijgen. Een week later kwamen we die dan opnieuw tegen... Een agent kan fantastisch werk leveren, maar als het gerechtelijk apparaat niet met de juiste straffen en wetten kan werken, blijft het dweilen met de kraan open.

Ons justitieel apparaat schrikt niet genoeg af en is onvoldoende afgestemd op de maatschappelijke problemen.

Is het niet ironisch dat uzelf ooit voor drugsfeiten vervolgd bent geweest?

Inderdaad, ik ben enkele keren veroordeeld. Ik was ooit uitbater van de afterclub ‘Space’ in Antwerpen. Die is tijdens een razzia gesloten omdat er op de grond drugs zijn gevonden. Op dat moment was ik thuis, maar ik kreeg een telefoontje en meldde me aan. Vervolgens zag ik iemand op een draagberrie afvoeren. Ik dacht dat er iemand was neergestoken, maar het bleek een vrouw die in de VIP-ruimte haar roes lag uit te slapen. De politie dacht dat het personeel die vrouw had gedrogeerd of misbruikt. Achteraf bleek dat ze die nacht was gaan feesten in La Rocca.

Ik werd als uitbater echter verantwoordelijk geacht voor het ter beschikking stellen van een lokaal voor druggebruik. Iets wat eigenlijk elke discotheekuitbater kan ‘aangesmeerd’ worden. Ik ben dus samen met acht personeelsleden in voorlopige hechtenis geplaatst. De politie deed drie maanden onderzoek om te kunnen aantonen dat wij betrokken waren bij bepaalde feiten.

Alle klanten zijn uitgebreid ondervraagd, maar noch het financieel onderzoek, noch het drugsonderzoek, noch het prostitutieonderzoek heeft iets opgeleverd. Er is geen enkele belastende verklaring naar boven gekomen en ze hebben me vrijgelaten. Ze hebben me enkel de feiten kunnen ten laste leggen van die avond. Dat onderzoek toonde vooral aan dat ik helemaal niet betrokken was in één of ander crimineel netwerk. Noch in het toestaan of het tolereren van drugs. Tijdens

ter drijven de mensen enkel verder uit elkaar. Je ziet dat die BLM-marsen ontaarden in plunderingen en rellen. Blanke mensen die op een terrasje zitten worden aangevallen door extreem-linkse mensen.

Ik wil meer de focus op de verantwoordelijkheid leggen. Door die in de handen van die gemeenschap te leggen. Op een subtiele manier, niet door mensen in een hoek te duwen of met de vinger te wijzen. Ik ga de bal in hun kamp leggen en hen aansporen zelf het probleem aan te pakken.

Er wordt te veel gegoocheld met het begrip ‘racisme’?

De rechterzijde benoemt de problemen. Links deed dat de voorbije dertig jaar niet. Net zoals de pers.

Wanneer vreemdelingen betrokken zijn, spreekt men van ‘jongeren’.

Men noemt het kind nooit bij naam.

Wie dat wel doet, krijgt de stempel

‘racist’ opgeplakt. Racisme is een magisch excuuswoord.

Racisme wordt op die manier aangewakkerd door links en de oorsprong van het hedendaags racisme ligt volgens mij in het monddood maken van een belangrijk deel van de Vlaamse kiezers met een cordon sanitaire. Ook N-VA wordt nu overigens behandeld zoals Vlaams Belang. Het zijn ook zogezegd allemaal racisten en leugenaars.

Als kleurling wil ik aantonen dat die ‘racisme-hoax’ vooral heerst onder invloed van gesubsidieerde groeperingen zoals BLM of de antizwartepietenlobby. Je krijgt hier als kleurling alle kansen. In geen enkel Europees land zijn zoveel instanties die het opnemen voor minderheden of voor vreemdelingen. Ik wil een voorbeeld zijn voor iedereen die deze kansen krijgt en neemt, maar die niet in die gedwongen slachtofferrol wil kruipen.

Gebeurt dat vandaag dan niet?

Veel te weinig. Men geeft mensen het idee dat als ze slachtoffer spelen alles wel voor hen geregeld wordt. Dat je naar UNIA moet om te klagen. Niemand wijst op de plicht die mensen zelf hebben om zich te integreren in de maatschappij. Bij Knack beweert men dat racisme in het DNA van de Vlaming zit. Ik ben het daar pertinent mee oneens.

Antwerpen is altijd een havenstad geweest. Honderden nationaliteiten leven daar naast elkaar. Als ik als politieagent oproepen kreeg, dan wist ik bijna op voorhand dat een groot deel van die oproepen gingen over problemen uit één bepaalde gemeenschap.

KRISTOF LUYPAERT

Politieke ambities In 2009 kwam Tubbax in Antwerpen al eens op met de provinciale lijst Vrijheid. Hoewel bij voorbaat kansloos, deed hij het toen toch “uit eerlijke overtuiging.” Hoe kijkt hij vandaag naar het politieke gebeuren?

“Als ex-politieman ben ik rechts georiënteerd. N-VA, Vlaams Belang en Lijst Dedecker zijn de partijen waar ik me in delen van hun programma kan terugvinden. Verschillende partijen hebben me al gevraagd of ik interesse heb en het is in elk geval mijn ambitie om me in 2024 verkiesbaar te stellen. Ik wil nu eerst onderzoeken wat voor mij persoonlijk het interessantste zou zijn.”

Waar zou u zich politiek voor willen inzetten?

Mijn interesse gaat naar het immigratie- en integratievraagstuk. Ik heb daar zelf gedurende 30 jaar de gevolgen van kunnen vaststellen. De huidige regels moeten dringend over een andere boeg worden gegooid.

We moeten kijken naar het Australisch model. Asielzoekers mogen we enkel toelaten als zij individueel en effectief ingeschakeld kunnen worden in de maatschappij en als we ze ook kunnen opvolgen. Beter tien asielzoekers die iets kunnen betekenen voor ons land en zichzelf, dan duizend waarvan het grootste deel in de illegaliteit of in de criminaliteit terechtkomt. Ik wil ook dat eerst élke Vlaming uit de armoede geraakt, vooraleer we extra armoede importeren. Vlamingen moeten ook voorrang krijgen op wachtlijsten van sociale woningen.

In afwachting van een mogelijke stap naar de politiek zal ik als onafhankelijke mijn opinies blijven publiceren. Ik kreeg vele positieve reacties op mijn opiniestuk in SCEPTR en begrijp intussen dat dat veel mensen inspireert om de Vlaamse zaak kracht bij te zetten.

12 Cultuur

24 SEPTEMBER 2020

GESCHIEDENIS

Meesterlijke De koning-franskiljon (1) miniaturen

Vorige week las ik een lezersbrief in ’t Pallieterke die meldde dat in de IJzertoren een standbeeld staat van een Belgische koning. Ik veronderstel dat van Albert I. Dat komt overeen met het beroerde imago van het vernieuwde (Disney) Memoriaal. Een standbeeld van een koning die zijn hele leven zijn minachting toonde voor het grootste deel van zijn burgers kan je verwachten bij een instelling die niet eens een correcte Nederlandse naam draagt (Van Dale: “memoriaal = aanteken- of koopmansboek (in Belg. Gedenkteken”).

Albert I aan het Front

Een paar woordjes Nederlands Vooral historicus Lode Wils heeft ondanks zijn liefde voor België geijverd om de misdadige franskiljonnerij van ‘le roi-chevalier’ aan te tonen. Maar zelfs Wils schrijft dat Albert in Vlaanderen Nederlands sprak en aan de IJzer het Nederlands gebruikte met Vlaamse soldaten. Er zijn waarschijnlijk geen mensen meer die dat Nederlands nog gehoord hebben. Zelf zei Albert dat hij het moest studeren van oom Leopold, maar hij was er niet goed in en voegde eraan toe dat hij ook nooit de gelegenheid had de taal te spreken. Hij kon hoogstens wat Nederlandse clichévraagjes aan soldaten stellen die braaf mochten knikken en naar verluidt klonk dat beetje Nederlands meer als Duits; niet te verwonderen bij een kleinzoon van een Duitser, van de zoon van een Duitse moeder en de man van een Duitse vrouw.

Maar Wils bewijst ook dat de koning Vlaamse politici met taalklachten welwillend beluisterde en hen vertelde dat hij maar over weinig macht beschikte. Daar was geen woord van waar. Volgens de grondwet dekt de regering de daden van de onschendbare koning.

In zijn magistrale stuk over Albert bewees historicus Emmanuel Gerard dat het integendeel de machtige koning was die zijn regeringen dekte.

De machtige opperbevelhebber-franskiljon Zijn afkeer van Vlaamse gelijkberechtiging had Albert al in zijn jeugd. Als 23-jarige kroonprins schreef hij dat de Gelijkheidswet (de Nederlandse versie van wetten was voortaan ook rechtsgeldig) voorgesteld was door de Antwerpse volksvertegenwoordiger Coremans “uit partijbelangen”. Bekend is zijn reactie in 1912 op de brief van de Waalse socialist Jules Destrée die zei dat er geen Belgen waren, maar alleen Walen en Vlamingen. De socialist was boos dat meer en meer van Walen geëist werd dat ze voor openbare functies in Vlaanderen wat Nederlands kenden. “Tout ce qu’il dit est absolument vrai”, schreef Albert, maar een administratieve scheiding zag hij absoluut niet zitten.

De Brusselse harde franskiljon die hij was, sympathiseerde meer met de liberale Vlamingenhaters

dan met de katholieken die tussen 1884 en 1914 onafgebroken het land bestuurden. Die steunden vooral op Vlaamse stemmen, al was die Vlaamse gelijkberechtiging een processie van Echternach, want veel van die ‘Vlaamse’ volksvertegenwoordigers waren franskiljons. Albert zag met angst de groei van het socialisme aan.

Stakingen voor algemeen enkelvoudig stemrecht in 1902 (ook 6 doden in Leuven) en 1913 maakten de koning nerveus. Geen sprake van de Walen tegen het hoofd te stoten. Het Frans moest in Vlaanderen de eerste plaats behouden en een Nederlandstalige universiteit in Gent was ondenkbaar voor hem.

Aanvankelijk heerste bij het begin van de oorlog nog een patriottische “godsvrede” maar lang duurde die niet, want de taaltoestand in het leger was schrijnend.

De koning-opperbevelhebber had schijnheilig de Vlamingen herinnerd aan de Slag der Gulden Sporen bij de Duitse inval, maar vond dat de legertaalwet van 1913 ver genoeg ging; al was die een lachertje. Het Frans bleef de enige bevelstaal. Officieren moesten maar een paar woorden Nederlands kennen en het was de weinige Vlaamse officieren verboden in het Nederlands met elkaar te communiceren. In de toekomst zou men eens een Nederlandstalige onderofficierenschool oprichten zodat de 70 procent Vlamingen bij de infanterie misschien een Vlaamse sergeant kregen. Het regende aan de IJzer klachten van Vlaamse soldaten en de Vlaamse ministers drongen bij Albert aan op actie.

Dat deed hij ook. Hij benoemde een Waalse stafchef die alle (vooral Vlaamse) studentenverenigingen verbood en hij maakte de keiharde Mechelse franskiljon De Ceuninck minister van Oorlog. Die startte een inquisitie om alle Vlaamse acties te bestraffen met een overplaatsing naar strafkampen. Hij liet 11 Vlaamse soldaten met shellshock zonder noemenswaardig proces fusilleren.

Na de oorlog werd de Kazernestraat in Mechelen de Generaal De Ceuninckstraat. “Verbinder” Somers is nooit ingegaan op de vraag de straat haar oude naam terug te geven. In het bezette land vernederlandsten de Duitsers inmiddels de administratie en de Gentse universiteit. Als reactie lieten Albert en zijn regering meedelen dat er na de oorlog geen sprake van een

Nederlandstalige universiteit was.

Wel beweert men dat Albert welwillend toestond dat de eentalige bordjes in de loopgraven ook een Nederlandse tekst kregen, maar een taalexamen voor onderluitenant (de laagste graad officier) was uitgesloten. Het begon te gisten bij de Vlaamse soldaten en eerste minister De Brocqueville werkte een plan uit om tenminste eentalige pelotons (maximum 20 soldaten) te vormen en in Vlaamse gemeentes na de oorlog het Nederlands voorrang te geven bij het bestuur en het gerecht. De regering vergaderde onder het voorzitterschap van Albert om het plan te bespreken. Hij nam als eerste het woord en weigerde de kleinste toegeving aan de Vlamingen. Geen eentalige pelotons en geen sprake van dat universiteit, onderwijs, gerecht of besturen verplicht konden worden na de oorlog in Vlaanderen het Nederlands te gebruiken. Dat was tegen de eenheid van het land en een aanval op het Frans. De Vlaamse ministers waren geschokt en de Franstaligen voelden zich sterker dan ooit door de steun van de koning. Het bleef bij nul op het rekest voor de Vlaamse eisen.

Geen Vlaamsgezinde ministers meer Na de wapenstilstand vergaderde Albert met de regering in Loppem terwijl de Duitsers het land ontruimden. De koning had angst voor de revoluties die overal tronen lieten vallen. Hij ging akkoord om het algemeen enkelvoudig mannenstemrecht in te voeren zonder de bestaande grondwet te herzien (een interessant precedent voor Vlaams-nationalisten die zich niet willen laten muilkorven door de grendelgrondwet van 1970).

Stakingen waren voortaan ook toegestaan. Albert profiteerde van zijn prestige om een nieuwe regering van nationale unie aan te stellen met de eentalige Brusselse katholiek Delacroix (niet eens parlementair) als zijn marionet.

De koning aanvaardde niet langer katholieke Vlaamsgezinde ministers zoals tijdens de oorlog. Met de Gentse socialist Edward Anseele had hij geen probleem, want die sprak Frans in de Kamer en had als een van de eersten geëist dat de Gentse universiteit Frans bleef. (vervolg en slot volgende week) JAN NECKERS

Je komt ogen tekort in het KBR-museum dat vorige week opende in de Koninklijke Bibliotheek in Brussel. Uren kan je turen naar de schitterende manuscripten uit de Librije van de Bourgondische hertogen.

In het KBR-museum staan standaardwerken uit de middeleeuwse literatuur en auteurs uit de oudheid naast veertiende-eeuwse teksten die de propaganda van de Bourgondische hertogen dienden.

Devotie en dromen over kruistochten en een voorliefde voor ridderlijke hoofsheid komen er in contact met het ontwakende humanisme. De bibliotheek van de hertogen vormt een divers geheel.

Maar een ding hebben deze manuscripten gemeen: ze zijn bijzonder luxueus en vervaardigd door de beste kopiisten en verluchters van die tijd. Een aantal van de handschriften die nu voor het eerst aan het publiek worden getoond, behoort tot de meest prestigieuze van de wereld.

Een van die uitzonderlijke manuscripten is “Conquestes et croniques de Charlemaine” uit het midden van de vijftiende eeuw. Filips de Goede bestelde het bij David Aubert. Die vertelt het epos van Karel de Grote, een mengeling van mythe en werkelijkheid. Verhalen over legendarische voorouders, zoals Karel de Grote, waren bedoeld om de macht van de hertog te legitimeren en speelden in op zijn droom om het Heilig Land te bevrijden. Dit werk is dus pure propaganda en dan is het opmerkelijke dat Filips de Goede, die hield van pracht en praal, voor de illustraties aanklopte bij de Vlaamse verluchter Jan Tavernier. Die hanteerde geen uitbundig kleurpalet, maar koos voor semi-grisaille, met gebruik van carbonzwart en ijzergallusinkt, samen met toetsen van goud, vermiljoen en rood. De twee delen van “Conquestes et croniques de Charlemaine” bevatten maar liefst 105 miniaturen, stuk voor stuk staaltjes van hoogstaand vakmanschap, waaraan Tavernier twee jaar heeft gewerkt.

Verrassend modern Hoofse romans waren in de tijd van de hertogen van Bourgondië erg populair.

Een uitzonderlijk mooi voorbeeld daarvan is te zien in het KBR-museum. De “Roman de Girart de Nevers” (1450-1467) is levendig, geanimeerd, grap-

pig en ook ietwat gewaagd. In Bourgondische kringen waren bewerkingen in proza courant.

Oudere teksten werden aangepast aan een nieuwe tijd en een nieuw publiek. Taal en stijl werden moderner, verzen en rijmen verdwenen. Deze zoektocht naar vernieuwende fictie ging hand in hand met experimentele illustraties. In deze roman getuigen de miniaturen in inkt en aquarel van de Meester van Wavrin van een verrassende moderniteit en eigenheid.

In goud en azuur Nog zo’n parel van uitzonderlijk hoog niveau is het “Peterborough Psalter”. Het werd niet door de Bourgondische hertogen besteld, maar belandde wel in hun Librije. De psalter werd volledig in gouden en azuurblauwe inkt gekopieerd en omstreeks 1300 in de abdij van Peterborough in Engeland verlucht door Geoffrey van Crowland. De illustratie van deze codex is indrukwekkend.

Ieder folio staat vol antropomorfe wezens, monsters en plantaardige motieven. De iconografie van de briljante reeks miniaturen maakt gebruik van een middeleeuws procedé dat episodes uit het Oude en het Nieuwe Testament met elkaar vermengt.

Heel bijzonder is ook de bedevaarttrilogie, geschreven door Guillaume de Digulleville, prior van de cisterciënzerabdij in Chaalis. Filips de Stoute bezat er drie exemplaren van. Dit handschrift werd in het eerste kwart van de vijftiende eeuw vervaardigd in Noord-Frankrijk. De 117 miniaturen sluiten aan bij het traditionele illustratieprogramma van de tekst, maar zijn stilistisch opvallend uniek. Het pre-Eyckiaans realisme vertaalt zich hier in groteske en karikaturale personages met spottende en vervormde gezichten die doen denken aan het werk van latere kunstenaars als Hieronymus Bosch en Pieter Bruegel de Oude.

En zo zijn er nog veel meer schatten uit de Bourgondische Librije te ontdekken in het KBR-museum.

MMMV KBR-museum, Brussel, www.kbr.be

Actueel

24 SEPTEMBER 2020

13

Lampedusa kookt over Mocht u de indruk hebben dat de coronapandemie de migratie gestopt of afgeremd heeft: in Italië is de toestand in elk geval niet verbeterd. In de eerste week van september registreerden de Italiaanse overheden ongeveer 2.000 migranten die over de Middellandse Zee naar Italië trokken.

Met ongeveer 20.000 bootmigranten dit jaar was dit 4 maal zoveel als in dezelfde periode van 2019. Op het eiland Lampedusa hebben intussen zoveel ‘autonome bootlandingen’ plaatsgegrepen, dat de lokale overheid de raad kreeg om 160 kleinere boten in de eigen haven te laten zinken, om op die manier “weer controle te krijgen”, aldus het persagentschap Ansa.

In de nacht van 3 op 4 september landden opnieuw 170 migranten op dit eiland gelegen tussen Noord-Afrika en Italië.

Het opvangcentrum op het eiland draait daarmee opnieuw sinds weken boven de opvangcapaciteit, aldus het ministerie van Binnenlandse Zaken. De toevloed wordt versterkt door het overzetten van migranten met bootjes van private vluchtelingenhulporganisaties. De burgemeester van Lampedusa, Toto Martello, kan het niet meer aanzien en roept op tot een algemene staking op het eiland. De voorzitter van de regio Sicilië, Nelo Musumeci, had al eerder aan de alarmbel getrokken toen hij de onaanvaardbare hygiënevoorwaarden aan de kaak stelde in combinatie met de Covid-19-crisis.

Toto Martello klaagt aan dat oude vissersboten zomaar 370 migranten kunnen afzetten, zonder dat de Italiaanse overheid ingrijpt: “Als een vissersboot van

die omvang hier aanlegt met honderden migranten aan boord en geen mens die dat opmerkt, dan betekent dat eigenlijk dat er geen controle is op de Middellandse Zee. Maar wat doen onze militaire schepen op zee dan?”

Het verhaaltje van altijd: verdeel ze over Europa!

Omdat de linkse Italiaanse regering haar uitgangspunten niet wenst te wijzigen, en dus open blijft staan voor migratie, wordt opnieuw het lijstje van ‘oude oplossingen’ weer open gedaan. De partijloze Italiaanse minister van Binnenlandse Zaken, Luciana Lamorgese, liet op donderdag 3 september in de Italiaanse krant Il Foglio haar licht schijnen op de crisis en eiste sancties tegen die Europese staten die de verdeling van migranten niet nakomen.

“Geen heropbouwfonds voor die landen die niet samenwerken om de migratiecrisis te helpen oplossen.” Dit heropbouwfonds van 750 miljard euro, dat de EU-commissie in het leven heeft geroepen om de economische gevolgen van de coronacrisis te bestrijden, zou dus moeten worden ingezet als drukkingsmiddel om migratie te faciliteren.

PIET VAN NIEUWVLIET

ACTIEVE EN PASSIEVE MEDEPLICHTIGEN Om de puntjes op de Nigeriaanse i te zetten: de meeste christenen in Nigeria worden vermoord door islamitische terreurgroepen, niet door het regeringsleger. Er zijn in 2018 wel enkele gevallen geweest waarbij de Nigeriaanse luchtmacht doelgericht christenen bombardeerde, en dat kan niet zonder goedkeuring van de president zijn gebeurd. Maar meer was ook niet nodig. Daarmee was een duidelijk signaal gegeven: de regering stond aan de kant van de jihadi’s. Buhari doet niets om de moordenaars van Boko Haram en de al even erge slachters

Waarom MR en PS geen schrik hebben van verkiezingen Misschien wel de opmerkelijkste vaststelling rond het stukje slecht theater dat aan het begin van deze week opgevoerd werd door het komische trio Rousseau-Lachaert-Bouchez, is dat noch MR noch PS schrik hebben van nieuwe verkiezingen. Hetzelfde kan niet gezegd worden van de vier Vlaamse partijen die deelnemen/deelnamen (schrappen wat niet past op het ogenblik dat u dit leest) aan de onderhandelingen over een Vivaldi-regering. Wat zit daar achter?

Om een antwoord op die vraag te zoeken, nemen we er nog eens de peiling van Dedicated bij, waar we het vorige week ook al eens over hadden. Met minder dan driehonderd respondenten kan die peiling aan Waalse zijde maar moeilijk betrouwbaar genoemd worden, maar ze geeft toch een indicatie. En die indicatie is heel eenvoudig: eigenlijk hoeven noch PS noch MR veel schrik te hebben voor nieuwe verkiezingen. Meer zelfs, MR zit op rozen, want ze staat in de peiling van Dedicated zelfs op winst.

Winst voor MR, status quo voor PS Vandaag beschikken de Franstalige liberalen over 14 zetels in de federale Kamer. Maar zouden er vandaag verkiezingen gehouden worden, dan heeft de partij uitzicht op 17 zetels, of misschien zelfs meer. Waarom zou Georges-Louis Bouchez dan ook maar even overwegen een millimeter toe te geven op welk punt dan ook, zolang hij een hele stoet ministers mag leveren, en als het echt niet meer gaat, bij verkiezingen een aantal parlementsleden bijwint?

Voor de PS is het beeld gemengd: zowel in stemmen als in aantal zetels blijft de partij min of meer ter plaatse trappelen. Bij de jongste verkiezingen haalde de partij twintig zetels. Daarvan ging er zoals bekend ondertussen één verloren, omdat Emir Kir het iets te bont maakte in Brussel. Volgens de peiling van Dedicated komt de PS na verkiezingen opnieuw op om en bij de twintig zetels uit. Status quo dus, met een goede mogelijkheid op een kleine winst, al was het maar omdat die verloren zetel gerecupereerd kan worden. U ziet het, als Georges-Louis Bouchez lastig doet en er dreigen nieuwe verkiezingen te komen, dan is het niet aan Paul Magnette om zich erg verzoenend op te stellen of de brokken te lijmen. Laat de Vlaamse partijen dat maar doen.

Ecolo en Groen in lastig parket Voor de twee groene partijen ziet het er minder rooskleurig uit. Ecolo beschikt vandaag over 13 zetels in de federale Kamer en dreigt er bij verkiezingen een of meer te verliezen. Niet meteen een drama, maar met de opmerkelijke achteruitgang van Groen aan Vlaamse zijde hebben de groenen toch een ernstig probleem. Bekijken we de groene fractie als één geheel, dan kan verwacht worden dat deze van 21 zetels nu krimpt naar pakweg 17 zetels. Op een status quo hoeft men niet eens te hopen.

Deze vaststelling verklaart meteen de nogal paniekerige persmededeling van de groene fractie op maandag om de ego’s aan de kant te schuiven en vooral op de inhoud te concentreren. Vivaldi is voor de groenen de enige kans om aan de bak te komen en bij een mislukking dreigen ze er zelfs het gelag voor te betalen. De tijd van een vrolijk lachende Meyrem Almaci op de achtergrond van een selfie van twee blauwe partijvoorzitters ligt toch al even achter ons.

PTB: lichte winst We hadden het vorige week al over de opmerkelijke uitslag voor de PVDA in Vlaanderen. Bij ons zakt de partij ver onder de kiesdrempel en daarmee verdwijnt die partij aan Vlaamse zijde uit de federale Kamer. Maar ook aan Franstalige zijde loopt het niet echt snor met die partij, want de PTB zou er maar matig op vooruit gaan, van negen zetels nu naar ongeveer tien zetels.

En ook hier: kijken we naar PTB en PVDA als één geheel, dan gaat die fractie erop achteruit van twaalf zetels nu naar, inderdaad, alleen nog maar die tien Franstalige PTB-zetels.

Verdwijnt cdH uit de Kamer?

Maar pas echt dramatisch wordt het als we kijken naar het resultaat van cdH. Als we Dedicated mogen geloven, valt de partij terug van elf procent van de stemmen naar

amper nog zes, en in zetels uitgedrukt is dat een achteruitgang van vijf zetels naar, tja, misschien nog een stuk of twee zetels?

Rekening houdend met de enorme foutenmarge van de peiling is het zelfs niet onmogelijk dat de partij helemaal uit de federale Kamer zou verdwijnen. Dat zou trouwens niet alleen voor cdH dramatisch zijn, maar ook voor CD&V, want de christendemocratische familie zou daarmee helemaal aan diggelen liggen. We voegen er voor de volledigheid wel aan toe dat het niet de eerste keer is dat de peilingen het einde van de cdH voorspellen, waarna die partij in een verkiezing voor een verrassing zorgt.

Maar voor de andere Franstalige partijen zou het verdwijnen van het cdH uiteraard alleen maar goed nieuws zijn. Een concurrent die op federaal niveau eindelijk volledig uitgeschakeld wordt, wie zou die kans eigenlijk willen laten schieten? Zeker voor Georges-Louis Bouchez zouden nieuwe federale verkiezingen een uitgelezen kans zijn, want dat is dubbele winst voor hem. Zou het trouwens toeval zijn dat uitgerekend afgelopen weekeinde enkele cdH-mandatarissen de overstap naar MR maakten?

Laat die verkiezingen dus maar komen Het is dus geen toeval dat Conner Rousseau en Egbert Lachaert met zeer slepende voeten naar de koning trokken en er hun ontslag aanboden. MR en PS zitten op rozen, terwijl sp.a (“Vooruit”, haha!) en Open Vld zelf bij eventuele verkiezingen moeten vrezen voor verlies. Hun partijen mogen dan wel op een kleine winst staan in de peiling van Dedicated, vergeleken met alweer een monsterscore voor Vlaams Belang is dat klein bier. Voeg daar nog een foutenmarge aan toe en je kan begrijpen dat noch sp.a noch Open Vld veel zin hebben in verkiezingen. Ook bij CD&V blijft het bibberen, want die partij stond zelfs nominaal op verlies in de peiling.

Komen er morgen verkiezingen, dan is het meer dan waarschijnlijk dat alle vier de Vlaamse Vivaldi-partijen verzwakt aan de onderhandelingstafel met MR en PS verschijnen. Veel inhoudelijke eisen, laat staan dikke ministerportefeuilles, zullen ze dan ook niet hoeven te vragen.

FILIP VAN LAENEN

van de zogenaamde “Fulani herders” tegen te houden. Buhari is niet alleen een moslim, maar hij is zelf ook een Fulani en in Afrika is stamverwantschap nog altijd een primaire politieke factor. De massamoorden op christenen in Nigeria zijn niet begonnen toen Buhari president werd, maar ze zijn onder zijn toeziend oog veel erger geworden. De organisatie Open Doors USA publiceert elk jaar een World Watch List van staten die christenen vervolgen en Nigeria staat daar op de twaalfde plaats. De binnenlands situatie in Nigeria is trouwens slechts een deel van het probleem, want de voorbij jaren heeft de terreur tegen christenen zich vanuit dat land ook naar verschillende buurlanden verspreid.

Straffeloosheid leidt altijd naar een epidemie van geweld. Geef criminelen of moslims een vinger, en zij nemen een arm. Buhari is hierbij minstens medeplichtig door nalatigheid. Net zoals heel de politiek correcte kaste in Europa, met Merkel op kop, medeplichtig is aan de terreurdaden, de verkrachtingen, de moorden en de drughandel van de moslims en de Afrikanen die zij in Europa hebben binnengelaten en die ze nu geen strobreed in de weg leggen. Zij hebben heel veel bloed aan hun handen. Net zoals de Schreibtischtäter van het Derde Rijk.

MEVROUW DERTIG MILJOEN Dat geldt ook voor de onlangs overleden Ruth Bader Ginsburg, die als opperrechter in het Amerikaanse Supreme Court het licht op groen zette voor vrije abortus. Volgens voorzichtige schattingen is zij daardoor medeverantwoordelijk voor de moord op 30 miljoen ongeboren kinderen. We kunnen met haar meevoelen omdat ze op het einde van haar leven zoveel heeft geleden. Niemand verdient het aan kanker te sterven. Maar wat zij in haar functie als opperrechter heeft gedaan, was misdadig.

EGYPTE, WAAR DE MIGRANTEN DE MACHT OVERNAMEN In de periode tussen 1640 en 1530 voor Christus verloren de farao’s de controle over Noord-Egypte aan de Hyksos-stammen. De Hyksos waren een semitisch ruitervolk uit het Nabije Oosten, dat de tactiek van de aanstormende aanval gebruikte om hele gebieden in de regio, en dus ook het noorden van Egypte, onder de voet te lopen. Dat zegt de officiële geschiedenis.

En toch lijkt de geschiedenis niet helemaal te kloppen, zoals nieuwe onderzoeken van wetenschappers onder leiding van Chris Stantis van de Engelse Bornemouth Universiteit hebben uitgewezen. Een strontiumanalyse van de tandresten van 75 individuen, die men op het kerkhof van de Hyksos-hoofdstad in de omgeving van de huidige Egyptische stad Tell el-Dab’a gevonden heeft, toont namelijk aan dat de Hyksos reeds geruime tijd voor 1640 voor Christus naar Egypte moeten zijn gekomen (online-nieuws Plos One van 15 juli 2020, een wetenschappelijk biologietijdschrift).

Daardoor lijkt een ander scenario steeds waarschijnlijker: blijkbaar leefden de vreemdelingen in een eerste fase als onderdanen van de farao aan de Nijl, vooraleer ze, zo gauw de gelegenheid zich aandiende, de macht in Egypte overnamen. Dat de Egyptische kroniekschrijvers het anders hebben voorgesteld, had waarschijnlijk als doel de foute beslissing van de Egyptische heersers – om Hyksos-migranten in het land toe te laten dus – te verbergen, te verbloemen.

Multiculturele verrijking: het is, zoals onze progressieve zusters en broeders zeggen, een zaak van alle tijden. De problemen die ermee gepaard gaan, blijkbaar ook.

14

Brieven

24 SEPTEMBER 2020 ABSURDISTAN

ONBELEEFD Pallieterke, Zowel op VRT als op VTM zijn de verslaggevers dikwijls heel onbeleefd bij interviews van politiekers of vooraanstaanden waarvan zij de mening niet delen. Deze worden steeds onderbroken bij hun uitleg zodat zij zich niet kunnen uitspreken of iets weerleggen. Ook laten de verslaggevers openlijk zien het niet eens te zijn met hun mening en misprijzen soms duidelijk de personen in kwestie. Hoe kan men dan nog van een onpartijdige en respectvolle berichtgeving spreken?

F. Pigeolet - A ntwerpen

VOX POPULI?

TALENKENNIS

ALLEGAARTJE

Pallieterke, Een late reactie op het overlijden van de Slovaakse ondernemer Chovanec. Waar ik in deze zaak weinig over gehoord of gelezen heb is het aspect communicatie en taal. Jozef Chovanec, zo lees ik, werkte al vele jaren in België, blijkbaar vooral (of alleen?) in Vlaanderen en had vele Vlaamse vrienden.Waarschijnlijk kende hij dan ook wat ‘Vlaams’ of Nederlands. Maar kende hij ook Frans? Misschien wel, maar wat hij waarschijnlijk wél kende is Duits. De beruchte “Hitlergroet” van de agente wijst daar op. Volgens mij heeft Chovanec in het Duits, Slowaaks of in het ‘Vlaams’ geprobeerd te communiceren met de agenten, maar die hebben alleen de Duitse of op Duits gelijkende klanken gehoord, maar niet de inhoud begrepen. Vandaar dat de agente heel ‘ad rem’ het welbekende gebaar van John Cleese uit Fawlty Towers heeft gemaakt – beslist ongepast, maar wel gewoon komisch bedoeld. Hoe heel die zaak is verlopen vanaf de discussie aan het vliegtuig die heeft geleid tot zijn aanhouding tot aan de gekende scenes in de cel, zal ongetwijfeld nog grondig onderzocht worden, maar ik vrees dat Jozef Chovanec daarbij het slachtoffer is geworden van de gebrekkige talenkennis van onze Franstalige landgenoten.

Leon Thuys - Kortrijk-Dutsel

Pallieterke, Vele jaren geleden zag ik op TV eens drie mannen naast elkaar op een podium staan, waarbij ze geïnterviewd werden: Stefaan De Clerck, Filip Dewinter en Geert Bourgeois. Ik kreeg een koude rilling: dat driemanschap verbeeldde voor mij de echte Vlaamse meerderheid.

Joachim Coens moet inzien dat al die andere partijen van dat Vivaldi-Avanti-allegaartje compleet onbetrouwbaar zijn, zelfs als hij hen een echt waterdichte tekst kan doen ondertekenen.

Doet hij toch verder, dan is dat de ondergang van de CD&V. Zo niet, dan moet CD&V echt niet bang zijn dat zij, in een oppositie samen met N-VA en VB, zouden geminoriseerd worden.

Integendeel! Dan zal immers - na nieuwe verkiezingen - de echte Vlaamse meerderheid gestalte krijgen.

Jozef Vandenberghe - Ninove

ZINZEN EN VLUCHTELINGEN Pallieterke, Iedereen kent linkse Walter Zinzen. Vrijdagavond 18 september kwam hij weer zijn onzin spuien op de VRT. Hij vindt het onze morele plicht om de ‘vluchtelingen’ van Moria op te vangen en dat België er veel te weinig opneemt. Hij haalde weer het bekende riedeltje aan van de Belgische vluchtelingen naar Amerika na de Tweede Wereldoorlog. Ik ken persoonlijk iemand die na de oorlog is uitgeweken naar Canada. In tegenstelling tot de huidige ‘vluchtelingen’ die we nu op ons dak krijgen, moest deze man na aankomst vanaf de eerste dag keihard werken om zijn gezin van voedsel en onderdak te voorzien. Hij heeft een succesvolle loopbaan uitgebouwd, maar die heeft hij niet gratis gekregen.

Dit grote verschil met de opvang en het comfort van de huidige inwijkelingen werd echter door Zinzen niet vermeld. Dit feit wordt trouwens door de linkerzijde nooit vermeld. En dus krijgen we er weer een hoop gelukzoekers bij....

Theo D’Hondt – Kortrijk

Kruisende woorden oplossing 1230

A B C D E F G H I J K L

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 D E N

I G R E R E N D E

E R O T

I

E K X R E

I

N

S A R T R E X A X K E G T X S E A X A L K X N T E M E R A L D X N U X E L O X B L A D L U

I

S X

B O D E X M E E T L A T E

I G E N X R O S X K

I

R E X K A P T X E L K E G X E X T S E

I

N D

J

I

L P E N

I G E N D X R D

N E T T E X S T E K T E

BOUCHEZ, EEN HOPELOOS GEVAL Pallieterke, Lachaert heeft een mogelijke stabiele regering PS –N-VA vermorst door zijn spitsbroeder Bouchez te verkiezen boven N-VA bij de vorige regeringsonderhandelingen. Alhoewel toen reeds duidelijk was dat de voorzitter MR de boel saboteerde. Nu de andere partijen ook kunnen vaststellen dat met Bouchez niet te handelen valt, moet Lachaert het eindelijk zelf afstappen. Door vast te houden aan de Waalse MR heeft Lachaert een stabiele regeringskans en veel tijd verkwanseld! En ondertussen ten onrechte andere partijen dan de N-VA binnen geloodst in de besprekingen!

Weken geleden reeds stelde De Wever vast dat met Bouchez niet te handelen viel. Lachaert kelderde dan met Bouchez een mogelijke regeringsvorming en legde de oorzaak bij De Wever. Nu moeten alle andere partijen vaststellen dat Bouchez een hopeloos geval is. Wat gaat Lachaert nu doen? Hij had beter naar De Wever geluisterd, maar ja daarmee hebben sommige opiniemakers en journalisten het moeilijk.

Dany Bauwens - Erps Kwerps

Pallieterke, “Een volk moet bestuurd worden zoals de kiezers het gevraagd hebben”, luidt het advies van prof. grondwettelijk recht, Marc Uyttendaele. Hoe implementeer je die theorie in een multi-etnisch België? Juist, door vier nationale kieskringen te creëren: Vlaanderen, Wallonië, Brussel en Duitstalig België. Met 40 procent proportionele toewijzing van de zetels en 60 procent via het meerderheidskiesstelsel. Vandaag wordt het land gegijzeld en de uitslag van de jongste verkiezingen genegeerd door kleine partijen die partijbelangen laten primeren op de democratie en de vox populi. Een referendum over een nieuwe kieswet is meer dan ooit gewenst.

Thomas Boyle - Zaventem

PROPAGANDA Pallieterke, De bejaarde Roger Lybaert – gepensioneerd onderofficier van het Belgisch leger - zei in De Afspraak bij Bart Schols dat hij met zijn pensioen van 2.400 euro niet toekomt om het woonzorgcentrum te betalen waar hij en zijn echtgenote verblijven; hun kinderen moeten “bijpassen” en op het bedrag dat zij betalen (dat reeds belast is geweest) moeten zij nóg eens belasting betalen! In dezelfde uitzending was ook Wivina Demeester aanwezig, die zei dat haar partij (CVP/CD&V) het wetgevende werk héél goed gedaan heeft! Zij was actief in de politiek van 1974 tot 2006, in totaal dus 32 jaar als gemeenteraadslid, volksvertegenwoordigster, als minister, lid van de Vlaamse Raad, staatssecretaris en ook het Vlaams parlement.

Gecumuleerd 71 jaar politieke mandaten waar pensioen op berekend wordt! Probeer dat maar eens uit te leggen aan iemand die in de privé 45 jaar écht moet gewerkt hebben om het met een schamele 1.200 euro pensioen te moeten stellen….

Tot tweemaal toe benadrukte zij dat zij “een échte democraat is”, wat impliciet betekent dat andere politici dat NIET zijn. Het doelpubliek van de strak geregisseerde VRT praat-programma’s zoals Terzake en De Afspraak zijn mensen zonder mening, goedgelovige naïvelingen en licht dementerenden.Vroeger noemde men zoiets “propaganda”.

M arc Bertrand - Edegem

Hotels en en Hotels restaurants waar Hotels en restaurants restaurants waar Vlamingen thuis zijn zijn waar Vlamingen Vlamingen thuis Verliefd op de dezijn natuur-? thuis Verliefd op natuur-?

Kom ze ze eens eens proev proeven te Achouffe-!

Kom

HOTEL HOTEL

Volgende week: prijsverhoging Onze losse kopers die ’t Pallieterke via de dagbladhandel aankopen, willen we graag even verwittigen: volgende week verhogen we de verkoopprijs van ’t Pallieterke. Het is een noodzakelijk kwaad, maar de prijsverhogingen bij onze leveranciers, zoals de drukkerij en onze vrienden van bpost, moeten we nu eenmaal doorrekenen. Ook al roeit uw lijfblad graag flink tegen de politieke stroom in, toch kunnen we het meedrijven op de stroom van de economische wetmatigheden niet vermijden.

Vanaf volgend nummer betaalt u 3 euro voor ’t Pallieterke. Met veel dank voor uw begrip, trouwe lezer.

KARL VAN CAMP

DeAchouffe keuken is enkel hotelgasten 19 - open 6666voor Houffalize Te bereiken via Namen, Marche, Laroche richting Houffalize (afslag Nadrin) of via Luik Wij zijn vlamingen

Tel. 061-28 81 82 - Fax 061-28 90 82 www.lespine.be (Wij zijn Nederlandstalig-!)

Tel. 061-28 81 82

Heerlijk aan aan de de kust kust nu! nu!

Heerlijk

HOTEL DIE DIE PRINCE PRINCE HOTEL

zal u u extra extra verwennen. verwennen. zal Albert I-Wandeling I-Wandeling 41-42 41-42 -- OOSTENDE OOSTENDE Albert Tel. 059-70 059-70 65 65 07 07 Tel.

Geruststelling Laat ons uw angsten wegnemen: het gaat goed met de Antwerpse burgemeester.

Ook al werd hij enkele dagen geleden met de ziekenwagen afgevoerd naar de spoed.

Omdat hij niet meer bijkwam van het lachen na de strapatsen van een zekere Waalse partijvoorzitter.

Verdiende loon Laten we eerlijk zijn: Georges-Louis Bouchez is een man naar ons hart! Eerlijke, onverbiddelijke politiek uit de tijd van la Belgique à papa. Ranselen op de stomme Vlamingen die toch geen vuist durven maken. Encore, bis, GLB!

Prijsvraag Wie in de preformatie al plooit voor een ander, zou die eigenlijk enig besef hebben van wat hem te wachten staat in een regering?

Postuum Ons bereikte een boodschap vanuit het graf. De heer Vivaldi, gekend van zijn muziekstukken, vraagt om iets te veranderen aan zijn befaamde vier seizoenen. Deze zijn vanaf heden: herfst, winter, winter en winter.

Zelfvertrouwen Naar verluidt ging het eerste onderhoud van Georges-Louis Bouchez met zijne sirelijke koninklijkheid als volgt. Georges-Louis bij het binnenkomen: “Hola, wat zit gij daar op mijn troon te doen!” Maar dan in het Frans, natuurlijk.

Kan hij nog?

Zoals eerder deze week vernomen, weigerde zijn majesteitelijkheid het ontslag van de preformateurs. Wij wachten nu eigenlijk tot zijne vorstelijkheid aankondigt in de onmogelijkheid te zijn om te regeren. Doen, Fille, dan zijt ge van de zever vanaf!

Ombouwperikelen In Frankrijk weigerde een rechtbank om een tot pseudovrouw omgebouwde man als ‘moeder’ van een meisje te erkennen.

Schandaal! Herrie! Mensenrechten! Van bio-logica is er bij de hardroepers uiteraard geen sprake.

Even verdwijnen Naar men ons meedeelt, zou Egbert Lachaert een tijdje met vakantie gaan met de befaamde oom van Ilias. Hij vraagt ons om dan niet naar hem te zoeken.

Vervoering Wij zitten nu met een visadempje te wachten tot Georges-Louis Bouchez op het podium verschijnt, om met tremolo den volke toe te roepen: “Wollt ihr den totalen Vivaldi?”

Bouwval Ambras bij de Veiligheid van de Staat. Soldaten die in groeiende mate hun contract met het leger verbreken. Straks is er een Vivaldi-regering, maar schiet er nog bijzonder weinig staat over.

Bewezen!

Voor de kust van de Molukken (Indonesië) werd een visser gered die drie dagen in een (ruime) koelbox op zee had rondgedobberd. Kan er misschien iemand burgemeester Lippens van Knokke eens bellen?

Misschien moet hij zijn standpunt wat bijstellen.

Brandoffer?

Jaar en dag al is Hilde Crevits de sterkhouder van CD&V in de Vlaamse regering. Dat partijvoorzitter Coens haar nu als eerste minister wil verbranden aan de federale regering, zegt misschien iets over de waarde die CD&V hecht aan de Vlaamse regering?

Promotor Door de voordracht door Vlaams Belang van Lode Vereeck als bestuurder van de Universiteit Hasselt niet goed te keuren, breekt de Hasseltse provincieraad met een lange traditie. De keerzijde van die medaille is dat men zo optreedt als promotor van het Belang. Maar dat vergt een beetje verder kunnen kijken dan een uur in de toekomst.

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

n

Actueel

24 SEPTEMBER 2020

Wit en zwart: taalkundige achtergrond

15

De woorden ‘wit’ en ‘zwart’ (hier genoemd in alfabetische volgorde) en hun synoniemen hebben een lange voorgeschiedenis vooraleer zij inzet van ideologische betwisting geworden zijn. Als kind van het dekoloniserende België leerde ik in de post-Congo-tijd meteen dat blanke meerderwaardigheidsgevoelens een kwalijke rol gespeeld hadden, maar dat dat nu allemaal voorbij was.

Ik heb nooit anders geweten dan dat de juiste weg kleurenblind was, en daar ben ik nog meer van overtuigd geraakt nu ik de waanzin van Black Lives Matter en haar blanke zolenlikkers moet horen. Als filoloog wil ik degenen die tot deelname aan dit achterhaalde huidskleurdebat gedwongen zijn, een taalkundige ontleding van onze kleurwoorden ‘wit’ en ‘zwart’ verschaffen.

Wit De Indo-Europese taalfamilie, die op een voormoedertaal van zo’n 6000 jaar geleden teruggaat, kent de volgende relevante woorden. Uitleg vooraf: de H is een verzamelsymbool voor enkele verdwenen keelklanken die in het Arabisch bewaard zijn maar in het Indo-Europees ofwel weggevallen ofwel tot een klinker geëvolueerd zijn; de asterisk beduidt dat een letter of woord gereconstrueerd is vanuit bestaande dochterwoorden, maar in geen enkele bestaande of schriftelijk betuigde taal in die vorm vermeld is. *Hrg-, Sanskrit arjuna, ‘bleek’, Latijn argentum, ‘wit metaal, zilver’. *Helb- geeft Latijn albus, waarvan het naar de witte krijtrotsen genoemde Albion; en in ons leenwoord albino; in verwante talen betekent het onder meer ‘zwaan’ en ‘wolk’; een echt Germaans evoluut uit deze stam maar met verbijzonderde betekenis is alp, ‘besneeuwde berg’. *bhelH- geeft Latijn flavus, ‘wit’, Slavisch bel- als in Belarus, ‘Wit-Rusland’: een afgeleide stam is *bhleg-, ‘stralen, branden’, wat in het Germaans *blankaz geeft, waarvan bleek, blank, blinken. Het Latijn ontleende hieraan blancus, waarvan Frans blanc. De betekenis ‘branden’ leidt tot Latijn flamma, en tot Nederlands blakeren en Engels black, ‘zwartgeblakerd’.

Jawel, blank en black hebben dezelfde oorsprong. Ook in het Chinees toont het karakter voor ‘zwart’, 黑hei, ‘op het vuur gezet, zwartgeblakerd’ (en ‘wit’, 白bai, toont een zon met een streepje of pijltje op, dus de opgaande zon). *kweit- geeft Sankrit sveta, ‘wit’, Slavisch svet- (als in de meisjesnaam Svetlana), Germaans *hwit-, waaruit Engels white, Nederlands wit; benevens wheat, (boek-) weit, ‘het bleke (graan)’. *bherHg, ‘stralen’, geeft Engels bright, Nederlands brecht (als in Albrecht, Gijsbrecht) en uiteindelijk ook berk, ‘de witte boom’. *kand-, ‘schijnen’, geeft Latijn candidatus ‘de witgeklede (kandidaat)’; Sanskrit candra, ‘maan’. *leuk-, geeft Latijn Lucia, Grieks Leukippos, ‘(bezitter van een) wit paard’. *gwen-, *vind-,‘helder’, ‘wit’, in het Keltisch, genasaliseerd uit *weid-, ‘zien’ (als in Latijn video, Nederlands weten), vanwaar Gwenved, ‘witte wereld, paradijs’ (toen wijlen de Vlaamse diep-ecoloog Guy De Maertelaere een blad met die naam begon, werd hij door dom-links heel vernieuwend van ‘racisme’ beschuldigd) en de meisjesnamen Guinevere/Jennifer en Gwendolyn. *bhrodhn-, ‘bleek’, geeft Slavisch bronu-, ‘wit’, waarvan de meisjesnaam Bronislava. Meisjesnamen gaan typisch over rijkdom (bv. Kimberley, naar de diamantmijn, of Arabisch Hind, naar het toen gereputeerd rijke India), en de talrijke verwijzingen naar ‘wit’ passen in dezelfde positieve beeldentaal.

Zwart De Grieken noemden een zwarte een aithi-ops, ‘verbrand gezicht’, vanwaar Ethi-

opië. Mogelijk is dat een volksetymologie voor een woord van onbekende oorsprong.

- neger, van Latijn niger, ‘zwart’: geen Indo-Europese etymologie bekend, tenzij mogelijk verwant met *nekw-t, ‘nacht’. De riviernaam Niger is een onder invloed van dit Latijnse woord vervormde weergave van een plaatselijk woord voor ‘rivier’.

- *dhwenH, Sanskrit dhvānta, ‘bedekt, donker, nacht’, Grieks thnèsko, ‘sterven’, thanatos, ‘(de) dood’.

- *mel-n, ‘zwart’: Grieks melas, ‘zwart’, waarvan het zwartmakende huidpigment melanine; Sanskrit malina ‘zwart, vuil’, Hindi maila, ‘vuil’; ik kan het ook niet helpen dat kleren bij vervuiling eerder donkere dan witte plekken krijgen. Dezelfde wortel geeft in het Litouws ‘donkerblauw’; Wels

- tamas-, ‘donker, zwart’, tevens ‘inert, zwaar’; aldus in het Sanskrit, maar ook in het Engels Thames en in het Nederlands Demer, allebei ‘de donkere rivier’.

- *Libu, waarvan Libya, Griekse verklanking van de naam van een Berbervolk dat in een hiëroglyfische inscriptie rbw genoemd wordt. Veel eerder dan ‘Afrika’ gebruikten de Romeinen deze naam voor Libië ook voor heel het Afrikaanse werelddeel.

- *Afer, ‘inwoner van de streek rond Carthago’, mogelijk van Fenicisch ‘afar, ‘stof’, met de connotatie van ‘landelijk, primitief’,

“Nuchtere mensen kunnen het onderscheid maken tussen de zwarte nacht en iets zo onschuldigs, levenslang en door het klimaat bepaald als huidskleur.” ‘geel’; Latijn ‘roodachtig’, een diversiteit die op een basisbetekenis ‘gekleurd, nietwit’ wijst.

- *swer-: Engels swarthy, Nederlands zwart, Latijn sordes, ‘vuil’ (> Engels leenwoord sordid, ‘smerig’).

- *merhgw: ‘donker’, Engels murky, ‘duister’, ‘wat het daglicht schuwt’, hetzelfde soort negatieve bijbetekenis als sinister uit het onschuldige Latijnse woord voor ‘links’.

Deze negatieve bijbetekenissen van zeker al drie wortels voor ‘zwart’ maken duidelijk dat het niet aan de woordkeuze ligt. Elk woord met die basisbetekenis kan connotaties van aardsheid, onzuiverheid of vijandschap krijgen, of van nacht en bewusteloosheid; en dat in de meeste, zelfs in Afrikaanse talen. In een Skepp-artikel over ‘Bijgeloof in Zuid-Afrika’ lezen we: Wanneer een traditionele genezer zijn geneeskracht ‘voor goede doeleinden gebruikt, spreekt men van witte muthi of muthi omhlope’, maar ‘bij minder legitieme doeleinden’ wordt het ‘zwarte muthi of muthi omnyama’.

- *maur-: ‘zwart’, Latijn maurus, waarvan Moor, maar ook de naam Maurits (onder jongensnamen is ‘zwart’ beter vertegenwoordigd).

- *krsno-, Sanskrit ‘zwart’, als in de naam Krsna, Slavisch črn-, als in Černobyl (Tsjernobyl), Črnagora, ‘zwarte berg, Monte Negro’.

- donk-, nog in het Nederlands ‘donker water’, waarvan vele plaatsnamen, en vanwaar donker: volgens sommigen een Germaans leenwoord uit het Oeralisch, onbekend in andere Indo-Europese taalgroepen; maar het lijkt ons een normaal Germaans evoluut uit Indo-Europees *teng-, ‘onderdompelen’ (waarvan uit het Latijn: tinctuur). In de Asdonk (met daarin ase, ‘godheid’) bij Diest bracht men aan de goden mensenoffers door onderdompeling in een poel.

verwijzend niet naar de Carthaagse kolonisten maar naar de inheemse Berberbevolking; het kan echter ook gewoon de eigen naam van een Berberstam zijn, later door de Arabieren de Banu Ifran genoemd, van het Berberse woord ifri, ‘grot’. Het afgeleide Latijnse woord Africa beduidt die streek, of bij uitbreiding ‘Noord-Afrika ten westen van de Nijl’, net als later het Arabische Maghreb (dat nog later verbijzonderd is tot de landsnaam ‘Marokko’). Deze naam verwijst dus strikt genomen niet naar de zwarten, net zo min als Libya; de Berbers namen integendeel aan de handel in zwarte slaven deel.

- * asikn-, ‘zwart’, bekend uit de Slag van de Tien Koningen, een militaire episode van de Rg-Veda, met name van de uitdrukking asiknī viśa (RV 7:5:3) die de vijand beschrijft, en vertaald wordt als ‘het zwarte volk’ zelfs tot in de jongste vertaling uit 2014 (al zou de toevoeging van een vrouwelijk bijvoeglijk- bij een mannelijk zelfstandig naamwoord ons al moeten alarmeren); bovendien wordt van enkele Vedische protagonisten dat ze śvitnya, ‘witgekleed’ zijn, wat ook weer als ‘wit van huidskleur’ vertaald wordt. De vertaling van deze passus was dé hoeksteen van het hele racistische wereldbeeld: het beschreef hoe de blanke Arische invallers van India de donkere inboorlingen versloegen en onderwierpen, en hoe dat de natuurlijke orde is, toen herhaald in de Europese kolonisatie. In werkelijkheid is Asiknī de naam van een rivier, ‘de zwarte rivier’, zijnde de huidige Cenāb in Pakistan; de uitdrukking betekent dus ‘het volk van de Cenāb’. De tegenstanders waren blijkens de context Iraniërs, die, als ze al in huidskleur verschilden, eerder lichter dan donkerder waren in vergelijking met de Vedische Bhārata-stam die zijn relaas nagelaten heeft. Zelden heeft een vertaalfout zulke invloed op de wereldgeschiedenis gehad.

Wel wordt in de Veda’s soms ‘zwart’

voor ‘vijandig’ gebruikt. Dat heeft echter niets met huidskleur te maken, wel met een universele symboliek. Je moet het niet ver gaan zoeken: in WO2 golden collaborateurs met de bezetter als ‘zwarten’, weerstanders als ‘witten’. En dat was geen Belgische eigenaardigheid: Britse militaire rapporten over de Indiase vrijheidsstrijder Subhas Chandra Bose, die met de Japanners collaboreerde, noemen hem stelselmatig ‘a black’. Zwart heeft nu eenmaal een negatieve connotatie: 陽yang/zonbeschenen/positief, 陰yin/verduisterd/ negatief. Ook zwarthuidige medemensen linken zwart aan de nacht en al wat het daglicht schuwt. Zij zijn namelijk niet, zoals de rotverwende Amerikaanse neoracisten, voortdurend met zichzelf en hun huidskleur bezig.

Besluit Nuchtere mensen kunnen het onderscheid maken tussen de zwarte nacht en iets zo onschuldigs, levenslang en door het klimaat bepaald als huidskleur. Maar de BLM-fanatici zullen er alleen een wereldomspannende samenzwering in zien, zo vernuftig dat ze in zoiets intiems als de moedertaal geïnfiltreerd is. Als we de taal moeten hervormen om er alle seksisme uit te wieden (‘mevrouw is directeur’), dan ook weg met alle uitdrukkingen waarin ‘zwart’ een metafoor voor iets negatiefs is.

Wij stellen voor om die waan van de dag te laten overwaaien. Zij die eraan meegedaan hebben, zullen zich er achteraf voor schamen, en wij zullen hem snel vergeten.

KOENRAAD ELST

“Laat ons duidelijk zijn en niet rond de pot draaien: iedere Vlaming kan zijn eigen steentje bijdragen tot de realisatie van een volwaardige Vlaamse zekerheid. Hoe? Heel eenvoudig door complexloos te kiezen voor en zich aan te sluiten bij een ziekenfonds dat reeds decennialang gedreven en eerlijk pleitbezorger is voor die Vlaamse sociale zekerheid: het VNZ.” Guido Moons, gewezen VVB-voorzitter Bel 015 28 90 90 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be Voor een Vlaamse sociale zekerheid!

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen

Word lid van het VNZ

16

Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

24 SEPTEMBER 2020

De grafdelver van SC Charleroi Het sprookje blijft maar duren voor SC Charleroi. De Carolo’s eindigden het vorige ingekorte seizoen op plaats drie, een plaats die nu recht zou geven op de voorronde van de European League.

Na een prachtig seizoen moet de CEO van de Zebra’s, Mehdi Bayat, zijn keuze maken. Of hij verkoopt zijn beste spelers zoals altijd na een sterk seizoen of hij probeert de huidige ploeg samen te houden mits enkele versterkingen. Mehdi Bayat koos duidelijk voor de tweede oplossing.

De man is ambitieus, hij wil prijzen pakken. Hij haalde Guillaume Gillet naar Charleroi, en waarschijnlijk voor weinig geld. Gillet is een surplus voor het middenveld van de Carolo’s. Over enkele weken komt daar nog een revaliderende Bruno bij.

Belhocine beschikt over een uitgebalanceerde kern, die hem toelaat om naargelang de tegenstander en het wedstrijdverloop zijn veldbezetting aan te passen. De 18 op 18 heeft aangetoond dat de ploeg bekwaam is om op de kruissnelheid van vorig seizoen door te gaan. Ik kijk al uit naar de Waalse derby binnen enkele weken.

Winnen op ‘Mambourg’ was in mijn tijd voor Anderlecht bijna onmogelijk. Twee keer per jaar waren de Carolo’s extra gemotiveerd, thuis tegen Anderlecht en Standard.

Die twee ploegen hebben dikwijls het gelag betaald. Na een overwinning moesten ze absoluut hun exploten gaan vertellen in de cafés van ‘le pays noir’. Op zo’n resultaat teerden ze weken.

Wanhoop De eerstvolgende matchen waren dan gewoonlijk een ramp, tot wanhoop van de trainers. Pol Anoul is er nog trainer geweest. Hij was voorstander van circuittraining, eenmaal per week hadden ze prijs. Voor de training gaf hij hen tien tickets. Na elk parcours moesten zij er eentje op een bord prikken onder hun naam. Hij wachtte rustig in zijn wagen naast het veld tot de klus was geklaard. Na elke training liet Pol Anoul hen altijd penalty’s trappen. De aanvoerder van Charleroi, Collard, was een grote fan van Jef Mermans, die een hard schot had, zijn bijnaam was dan ook de ‘de Bombardier’. Op een dag pochte Collard: “Kijk, ik ga een raket afvuren zoals Mermans.” Hij had niet gezien dat Bertoncello een grote steen achter de bal had gelegd.

Hij heeft zes weken niet kunnen spelen.

Ook een speciaal geval was Charly Jacobs, onze midvoor. Tijdens de thuiswedstrijden was hij ongrijpbaar, maar op verplaatsing, als hij de kerktoren van Charleroi niet meer zag, werd hij onzichtbaar. Hij werkte als grafdelver voor de stad. Het gebeurde wel eens dat hij voor de wedstrijd nog vlug een centje ging bij bijverdienen op het kerkhof.

Gille Van Binst Voormalig topvoetballer

1231

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

A B C D E F G H I J K L HORIZONTAAL A. Nutteloos tijd doorbrengen B. Alliantie - Naar onze mening (afk.) - Nederlandse omroep C. James Bondfilm uit 2006 D. Inhoudsmaat - Zonder dat het moet E. Proefneming - Internetlandcode voor Brunei - Nanoseconde F. Alle toegevoegde waarde voortge bracht binnen de staatsgrenzen van een land (afk.) - Kwade - Mat G. Mogelijkheid om terug naar binnen te brengen H. Niet vroege - Symbool voor Pasen - Geluid van een ezel I. Iris - Gezamenlijke maaltijden J. Dagtrip - Gebouw van stof K. Binnensmonds zingende - Lidwoord L. Telenovelle op VTM - Bevel

VERTICAAL

1. Luchtvaartuigen 2. Geschiedenis van een stichting - Luiaard - En andere 3. Muurholte - Drukste tijdstip op de weg 4. Gelaatskleur - Neon - Ierse Republikeinse Leger 5. Windrichting - Bruto - Elektro technisch ingenieur 6. Inheemse zangvogels 7. Italiaanse stad - Telwoord 8. Oosterlengte - Een eik van schors ontdoen - Muzieknoot 9. Franse gemeente in departement Oise, bekend onder duiven liefhebbers - Basissmaak 10. Stadje in Italiaanse Alpen - Pers. vnw.

11. Amerikaanse band van o.m. ‘That look you give that guy’ - Strelende 12. Arkbouwer - Omgeef met latwerk

DE OPLOSSINGEN VAN HET KRUISWOORDRAADSEL NUMMER 1230 VINDT U OP BLZ. 14

Game of Thrones, Belgian style

“Denkt u echt dat ik iets afsta? Zelfs al is het Henegouwen?”

Koning Filip I der Belgen speelt een cruciale rol in de regeringsvorming. Menig democraat vraagt zich daarbij af of de koning niet uit zijn rol van poseur op koekendozen van Delacre treedt. Maar democraten zijn moeilijke mensen. In de marge van de coalitievorming speelt zich echter een andere bitse strijd af. De troon van koning Filip heeft deze dagen iets meer pretendenten dan hem lief is.

Ook daar moet orde op zaken worden gesteld.

Nauwelijks een uur nadat koning Filip het ontslag van Egbert Lachaert en Conner Rousseau had geweigerd, werd Conner opnieuw uitgenodigd op audiëntie. In het grootste geheim en zonder Egbert. Ook George-Louis Bouchez werd in alle discretie ten paleize ontboden. De jonge voorzitters, die bulkten van testosteron, waren vastbesloten om de koning van hun gelijk te overtuigen. Zodra ze via een achterdeurtje het koninklijk bureau waren binnengeloodst, barsten de vijandigheden los. “Daar zie, de would-be zonnekoning die gelooft dat de evenaar door zijn achterste loopt!”, gilde Conner. “Ik zweer u mateke Filip, met die kerel kan je dus echt niet samenwerken. Arrogant, dom, spreekt geen letter Nederlands en denkt dat het land rond zijn persoontje draait. Ik kan u stoten vertellen van tijdens de onderhandelingen waar u van zou schrikken…” George-Louis bekeek de Vlaamse boosheid als een koe die een trein zag passeren. “Vivaldi, mon petit Philippe, c’est moi. Laat u niet opjagen door King Connah!

Voor mij, het is King Conard. Koning van de Vlaamse rode sos. Zijn hele partij past in de kast waar hij niet durft uit te komen.”

De koning schraapte zijn keel. Keek zichtbaar geïnteresseerd zoals alleen vorsten dat kunnen en stak van wal.

Filip: “Heren, daar wil ik het even over hebben. King Connah? Zonnekoning van Henegouwen? Dit moet stoppen. In dit land is maar plaats voor één koning. En dat ben ik. Als hier ergens een evenaar door een achterste loopt, is het door de mijne. En die van de koningin. Het is trouwens ook mijn evenaar. Nonkel Leo heeft die ontdekt in de Congo. En als hier één king uit de kast moet komen, ben ik dat. Ik eis dat jullie die koninklijke pretenties laten vallen. Ik ben een verheven middeleeuws overblijfsel, jullie vooruitstrevend klootjesvolk. Is dat duidelijk?”

Conner: “Maar mateke, ik ben King Connah. Je moet daar niks achter zoeken hé. Eigenlijk zijn we allemaal een beetje koning hé. Jij bent de koning van de Belgjes, Evenepoel is de koning van de fiets en Dennis Black Magic is de koning…”

George-Louis: “Qu’est-ce qu’il dit? We kun ik spreek de Frans?”

Filip: “Het is niet mateke, het is sire! Koninklijke fucking Hoogheid!”

Conner: “Excuseer, pardon. Verkiest u dan ‘Sire Mateke’ of ‘Mateke Sire’? Mij maakt dat niet uit hoor vriendje.”

Filip: “Gewoon sire! Ik ben uw mateke niet. Ik ben uw vriendje niet. Ik haat sossen.

Begrepen, onderdaan Rousseau!”

Conner: “De boot van mijn broer is groter

dan die van uw papa! Wie noem je hier sos?!

Ik ben een vooruitist!”

George-Louis: “Qu’est-ce qu’il dit? We kun ik spreek de Frans?”

Filip: (in het Frans) “En wat u betreft, meneer de zonnekoning van Henegouwen. Mijn Henegouwen, voeg ik daar aan toe. Denkt u echt dat ik ook maar één morzel van deze stinkende Belgische negorij afsta? Zelfs al is het Henegouwen? U blijft er van af. In dit land draait alles om mijn persoontje. En daarna rond dat van mijn dochter. Wij zijn de enige reden waarom deze idiotie bestaat.

En die idiotie heeft een regering nodig. U gaat hier braaf spelen met uw mateke Vivaldi. Wat bezielt u trouwens om een naam met twee koninklijke namen te dragen: George én Louis! U laat er meteen één vallen.”

Conner: “Goed gezegd mateke! Ik bedoel, sire de koninklijke hoogheid mateke!”

George-Louis: “Als het zo zit, dan liever Louis. Louis XX de Belgique et de France!”

(Prinses Elisabeth stormt de kamer binnen) Elisabeth: “Papa, ik pik het niet meer. Die pubertrut komt alle aandacht stelen en nu probeert ze zelfs het paleis binnen te dringen! Wat wil dat kind toch?”

George-Louis (knipoogt naar de prinses): “Bonjour chérie. Het is gij wilt mijn queen zijn voor de nacht? Ik zet de roi in ‘Charleroi’.”

Filip: “Laat mijn dochter gerust, zonnekoning. Heb jij ook al stalkers, schatje?”

Conner (loopt naar het raam): “Wow, het is Anuna die wil binnendringen! Hey mateke milieuprinses! Wij samen voor het milieu.

Woep! Woep!”

Filip: “De Wever! Breng mij De Wever! Hij moet het land redden!”

Slimme Vlamingen kiezen Reisfamilie

Luikersteenweg 62 • 3800 Sint-Truiden 011 705 500 • info@deblauwevogel.be

www.deblauwevogel.be