't Pallieterke van 15 oktober 2020

76ste jaargang • nummer 40 • donderdag 15 oktober 2020

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

€ 3,00

Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

“De gemeenschappelijke ideologie is de angst voor de kiezer” Jean-Marie Dedecker (68) is allerminst onder de indruk van de regering en van de terugkeer van de socialistische ‘Professor Zonnebloem’. Die bezorgt hem koude rillingen en doet hem terugdenken aan de paars-groene regeringen van Guy Verhofstadt.

We spraken hem in het gemeentehuis van zijn Middelkerke, enkele dagen nadat in de Kamer het regeerakkoord van de nieuwe Vivaldi-regering werd voorgesteld.

Lees het interview met Jean-Marie Dedecker op blz. 15

Mediastilte over moord In augustus 2020 werd Lars Thorsen, de leider van de radikale Noorse anti-islambeweging SIAN, tijdens een demonstratie tegen de islamisering aan het hoofd gewond. Iemand had een steen naar Thorsen gegooid en was daarna bovenop hem gesprongen, maar de politie kon de dader zogezegd niet identificeren.

Er werd wel een onderzoek naar Thorsen ingesteld wegens ‘hate speech’ en hij werd effectief veroordeeld tot een maand gevangenisstraf. Een jaar eerder kwam Lars Thorsen al in het nieuws toen hij in het openbaar een Koran in brand stak. Ook toen werd hij door een groep tegenbetogers, moslims en antifascisten, bedreigd. Twee tegenbetogers konden net op tijd door de politie tegengehouden worden toen ze wild naar Thorsen liepen die net de Koran in brand had gestoken.

Maar dat was nog niet het ergste. Verleden week werd de 48-jarige Dan-Eivind Lid, één

van de kopstukken van SIAN in zijn appartement in Kristiansand vermoord. De politie beweert dat zij geen idee heeft over het motief van de moordenaar. Natuurlijk, het kan puur toeval zijn, of misschien een afrekening binnen SIAN. Enkele jaren geleden was de man ook al het slachtoffer van een inbraak. Afwachten dus wat het politie-onderzoek gaat opleveren. Maar dat een kopstuk van anti-islambeweging wordt vermoord, liet nauwelijks een rimpeling in het medialandschap na. Zoek zelf maar eens naar de schamele berichtjes in onze media.

Interne strubbelingen bij Vivaldi-partijen Ruzie bij de MR, ontevredenheid bij Groen, een Vincent Van Quickenborne die te vroeg uit de biecht klapt: het is niet corona die Vivaldi-partijen onder druk zet, wel spanningen binnen de partijen zelf.

Een regering valt zelden of nooit door de aanvallen van de oppositie. Wel door interne verdeeldheid, eventueel een gevolg van spanningen binnen politieke partijen. Er zijn in het verleden verschillende voorbeelden te vinden. Denken we maar aan de val van de regering-Martens VIII in 1991 rond de wapenleveringen aan het Midden-Oosten. De Volksunie deed de regering vallen omdat men intern ook aanvoelde dat de partij onvoldoende woog op het beleid. De VU haalde daar geen voordeel uit bij de verkiezingen van 24 november. Reden was dat de VU er zelf de trekker uittrok, en dat werd gepercipieerd als een bende ruziemakers, ook al omdat de interne regeringscrisis gewoon op TV aan het volgen was.

Er was het beeld van vicepremier Jean-Luc Dehaene die de pers voor de Wetstraat 16 te woord stond terwijl VU-minister Hugo Schiltz stond te luistervinken. Het wantrouwen in beeld.

De regering-De Croo mag dan wel een bont gezelschap zijn, momenteel is er van interne spanningen geen sprake. De coronacrisis doet de regeringspartijen samenklitten. Elke dag verandert het wel en nieuwe cijfers over het stijgend aantal besmettingen doen de druk toenemen, maar het lijkt erop dat de federale regering de regels niet om de haverklap zal wijzigen. Ook de relatie tussen de federale ploeg en de Vlaamse regering waar N-VA wel in zetelt, lijkt zich te normaliseren.

Het gedrag van Vlaams minister van Onderwijs Ben Weyts (N-VA) veroorzaakt voorlopig weinig ergernis bij excellenties elders.

Groen likt de wonden Corona lijkt de regering-De Croo niet onder druk te zetten en ondanks de vage en irrealistische beloftes van het regeerakkoord hangt de ploeg nog aan elkaar. Het enige gevaar lijkt momenteel van interne partijstrubbelingen te komen. Te beginnen bij Groen. Daar likt men nog altijd de wonden na de pijnlij-

ke vaudeville rond de aanduiding van de ministers. Kristof Calvo werd ‘kaltgestellt’ door Meyrem Almaci én door de machtige Gentse groenen. De Mechelaar werd in de pers als een soort slachtoffer opgevoerd, maar wie de partij een beetje kent, weet dat hij een intrigant eerste klas is.

De voorbije weken heeft Groen in elk geval aangetoond dat het een partij is als alle andere. De partij mag zich dan wel als moraliserende opvolger van de CD&V/CVP-profileren, het opgeheven groene vingertje komt nu echt belachelijk over.

Groen is ook het electorale momentum kwijt. 10 procent halen was in 2019 een minimum en sindsdien is de partij in elke peiling aan het verzwakken. Het klimaatdebat is naar de achtergrond verschoven en wanneer een Anuna De Wever of Greta Thunberg op TV komen, haalt iedereen de schouders op. Idem voor de groene ayatollah onder de Europese Commissarissen, Frans Timmermans. In deze economisch moeilijke tijden waarin de welvaart door corona wordt aangetast, heeft niemand een boodschap aan de groene pleidooien die de burger vooral veel geld zullen kosten.

Indien de peilingen in de toekomst verder neerwaarts gaan voor Groen – een beweging richting kiesdrempel is niet uitgesloten -, zullen de interne spanningen toenemen. En vroeg of laat vertaalt zich dat in de werking van de federale regering.

Geen rust bij de MR Nu Georges-Louis Bouchez wordt begeleid door 10 politieke schoonmoeders, lijkt de rust bij de Franstalige liberalen van de MR teruggekeerd. Maar dat is slechts schijn.

Er zijn nog altijd veel kritische stemmen te horen over de koers van de partij. Recent nog door Luiks kopstuk Christine Defraigne. Het wantrouwen overheerst en het ziet ernaar uit dat de electorale bonus die Bouchez door zijn rechts-belgi-

cistische koers vaart zich nu tegen de partij aan het keren is. De MR wil de PS naar de kroon steken, maar dat lukt niet. Ondanks de opkomst van de PTB/PVDA blijft de PS de Waalse nummer één en de partij van Paul Magnette heeft met Werk, Pensioenen en Relance belangrijke sociaaleconomische departementen binnen gehaald.

De MR heeft, afgezien van KMO’s, geen echt departement waarmee ze bij de achterban kan uitpakken.

Buitenlandse Zaken betekent voor ex-premier Sophie Wilmès vooral een minister die afwezig is. Bij de MR had men gehoopt op het zichtbare Binnenlandse Zaken of Justitie.

Niet dus. Dat kan ertoe leiden dat MR-politici druk zetten op de regering en dossiers zoeken waarmee ze zich kunnen profileren. Met gesteggel als resultaat.

Open Vld-minister klapt uit de biecht Bij de Vlaamse liberalen is het een stuk rustiger. Daar overheerst de euforie, zeker bij de jongerenafdeling.

Nieuwkomers kunnen volop postjes op de kabinetten vullen. Maar de Open Vld wordt nu wel al geconfronteerd met contradicties. Net na het afsluiten van het regeerakkoord verkondigde Open Vld-voorzitter Egbert Lachaert ‘urbi et orbi’ dat er geen vermogensbelasting ging komen. Maar op De Afspraak op Vrijdag zei een euforische Vincent Van Quickenborne het tegendeel.

Hij spreekt van een belasting op vermogens met het klassieke riedeltje dat enkel de superrijken dit zullen betalen. Iedereen weet dat dit onzin is. Nu zijn we het gewoon dat de Vlaamse liberalen hun beloftes snel inslikken, maar bijvoorbeeld een nieuwe effectentaks die wellicht de vermogens van net gepensioneerde zelfstandigen aantast, zal bij de krimpende achterban van de Vlaamse liberalen meer dan tandengeknars veroorzaken.

2

Actueel

15 OKTOBER 2020

Criminaliteit bij vreemdelingen in Brussel nog erger dan gedacht

Interessante vraag van volksvertegenwoordiger Tim Vandenput (Open Vld) onlangs in de Kamer over de misdaadcijfers in Brussel. Vandenput is ook burgemeester in Hoeilaart, dat grenst aan het Brussels gewest. Vandaar zijn interesse.

En bibberen zullen we Onze nieuwe minister van Energie, Tinne van der Straeten, is er zeker van: in 2025 zullen de kerncentrales sluiten. We zullen intussen op zoek moeten gaan naar alternatieve energiebronnen, zoals windmolens, maar dat zal de eindgebruiker geen euro extra kosten. O ja?

Windmolens, en nog maar eens windmolens. En ook nog wat zonnepanelen als het kan. Ik begrijp de groene jongens en meisjes langs geen kanten. Mooi zijn die windmolens niet. Het is pure landschapsbezoedeling. Ja, ze worden zo ver mogelijk van huizen geplaatst, wat maakt dat nogal wat van die mastodonten in landbouwzones en industriezones komen te staan.

Dan maar naar volle zee trekken om daar windmolens te plaatsen.

Sommige staan ver genoeg in zee om niet op te vallen, maar in België maakt men graag gebruik van zandbanken voor de kust. Wie recentelijk nog gewandeld heeft op de dijk van Knokke naar Zeebrugge, kan niet naast de windmolens op zee kijken. Mooi is anders.

Windenergie is goed voor 12 procent in het totale aandeel van energieverbruik in België, 4,5 procent gaat naar de opbrengst van zonne-energie en 32 procent gaat naar fossiele brandstof (voornamelijk gas). De rest van onze energie, 51,5 procent, wordt opgewekt in onze kerncentrales.

Eind 2016 lanceerde de Vlaamse regering het plan “Windkracht 2020”. De opzet van dat plan was om minstens 280 nieuwe windmolens te bouwen tegen eind 2020. Het zou goed zijn dat er eens een onverlaat een parlementaire vraag zou stellen om te weten te komen hoever we vandaag staan. Maar los daarvan was het dus de ambitie om gemiddeld elk jaar een 70-tal windmolens te bouwen in Vlaanderen. Er staan er nu ongeveer 545 op Vlaamse grond en een 300-tal op zee. In Wallonië staan zo’n 400 windturbines. De cijfers dateren van een goed jaar geleden.

Dus laten we even rekenen: opgeteld en afgerond zorgen zo’n 1250 windturbines voor 12 procent van onze energie. Als Tinne nog maar de helft van de kernenergie wil vervangen door windenergie, dan moeten er zo’n 2500 windmolens bijkomen. Dat aantal is trouwens maar een vlugge theoretische berekening die geen rekening houdt met energie-opslag bij windstille dagen. Anders gezegd: je hebt gemakkelijk 3750 windmolens nodig voor het energieverbruik op het moment zelf, maar daarbovenop ook nog minstens eenzelfde aantal voor de productie van energie die wordt opgeslagen voor de dagen zonder wind. Zo kom ik op een extra van 6250 nieuwe windmolens die nodig zijn om de helft van onze huidige kernenergie te vervangen. Daar hebben we, aan het huidige tempo, geen 4 jaar voor nodig maar 40 jaar…

Samengevat: wat Tinne beweert, is onmogelijk te realiseren. Maar geen paniek, we kunnen nog altijd (dure) energie aankopen in het buitenland, in Frankrijk bijvoorbeeld… dat in Europa de grootste producent van kernenergie is.

KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Cuperusstraat 41, 2018 Antwerpen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland

Abonnement buitenland:

3 maanden: 6 maanden: 1 jaar: Steunabo 1 jaar:

Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

39 euro 78 euro 156 euro 250,00 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Stichter 1945-1955: Hoofdredacteur 1955-2000: Hoofdredacteur 2000-2010: Hoofdredacteur 2010-heden: Verantw. uitgever:

Bruno de Winter Jan Nuyts Leo Custers Karl Van Camp Wart Van Schel

Vandenput: “In 2011 bleek dat 20 procent van de tien meest voorkomende vormen van criminaliteit, met uitzondering van inbreuken op de vreemdelingenwetgeving, in België werden gepleegd door vreemdelingen. Er bestonden wel regionale verschillen: 30 procent in Brussel, 14 procent in Vlaanderen en 16 procent in Wallonië.” Vandenput wilde weten wat het huidige aandeel van de vreemdelingen is.

“Zijn er nog steeds regionale verschillen? Kunnen we een evolutie waarnemen in dat percentage de jongste vijf jaar?”

Toenmalig minister van Binnen-

landse Zaken De Crem (CD&V): “Op basis van de Algemene Nationale Gegevensbank (ANG) kan er gerapporteerd worden over de criminele feiten gepleegd op het Belgische grondgebied en de verdachten die in de databank aan deze feiten gekoppeld zijn (aan de hand van vol-gende persoonsgegevens: leeftijd, geslacht en nationaliteit).”

“Op basis van de informatie in de ANG kan ik u meedelen dat aan ongeveer 75 procent van de criminele feiten, waaraan een verdachte is gekoppeld, deze de Belgische nationaliteit heeft. Aan ongeveer

25 pro-cent van de criminele feiten is een verdachte gekoppeld met een niet-Belgische nationaliteit.

Het Vlaams en het Waals Gewest hebben vrij gelijkaardige cijfers met 75 à 80 procent van de feiten waaraan een verdachte met Belgische nationaliteit is gekoppeld. In het Brussels Hoofdstedelijk Gewest staan 55 à 60 procent van de criminele feiten met een Belgische verdachte geregistreerd. Deze cijfers zijn de laatste vijf jaren vrij stabiel.”

Anders geformuleerd: in Brussel staan 40 tot 45 procent van de criminele feiten met een niet-Belgische verdachte geregistreerd.

Dat is veel en ook veel meer dan in 2011. Bovendien is de “niet-Belgische verdachte” hiermee uiteraard oververtegenwoordigd. Dat betekent dat ze per persoon veel meer criminele feiten plegen dan een Belg.

THIERRY DEBELS

ECONOMISCHE ZAKEN

Over de economische impact van coronagolven De economische impact van de eerste coronagolf voor de economie was dramatisch, maar minder erg dan verwacht. De gevolgen van een tweede golf blijven onduidelijk, maar de schade zou op langere termijn wel eens groter kunnen zijn.

aantal tijdelijk werklozen op een bepaald moment vlotjes de kaap van de 1 miljoen; nu zitten we aan 250-300.000.

Af en toe worden wel eens vragen gesteld bij de rol van de Nationale Bank van België in tijden dat we met een ECB zitten en lid zijn van de Europese muntunie. Het is een discussie op zich waard, maar een van de redenen waarom de Nationale Bank zin heeft, is de rol die de instelling vervult als leverancier van doorwrochte economische analyses.

Of het nu in het jaarverslag is of via de artikels in het Economisch Tijdschrift. Recent werden nog interessante inzichten gepubliceerd over de economische rol van onze havens. Uit een eerste raming blijkt dat de toegevoegde waarde in de Belgische havens in 2019 bijvoorbeeld toenam met 4,3 procent, wat zich vertaalde in extra werkgelegenheid (+1,4 %). De verspreiding van het Covid-19 virus in 2020 resulteerde in enorme economische verstoringen, ook in het maritieme goederenvervoer. Zo daalde in de eerste acht maanden van 2020 de maritieme goederenoverslag in de Vlaamse zeehavens en binnenhaven van Brussel met ruim 4 procent.

Hoe zal het nu verder gaan met de economie? De Nationale Bank ziet de economie voor 2022 in elk geval niet meer op het pre-corona-niveau terugkomen.

Het is natuurlijk koffiedik kijken wat de economische impact van de tweede golf en een mogelijke lockdown bis zal zijn. Er is een consensus dat het platleggen van de economie zoals tijdens het voorjaar geen optie meer is.

Maar dat er extra economische schade zal zijn, staat buiten kijf en die zou op langere termijn wel eens groter kunnen zijn dan gedacht. Men spreekt onder economen niet meer van een W-herstel of vierkantswortel-herstel.

Concreet betekent dit dat er na de eerste golf nog een tweede negatieve schok komt en we zeer langzaam een economisch herstel zien. Nu heeft men het eerder over een K-herstel. Een deel van de economie (en dat is vaak het hoogtechnologische en innovatie-segment) komt er weer bovenop. De sectoren als horeca, evenementen – waar vooral veel lager geschoolden werken - zitten in een langdurige dip. Een herstel met twee kanten dus, twee gezichten.

Economisch Dashboard Dat zijn natuurlijk maar deelanalyses. Veel belangrijker in deze omwille van corona onzekere tijden is het zogenaamde ‘economisch dashboard’ dat de Nationale Bank op haar webstek publiceert en regelmatig aanvult.

Dat geeft een stand van zaken over de economie in deze coronatijden. Interessant, nu we volop in de tweede golf zitten en er meer en meer sprake is van een nieuwe soort lockdown.

Het ‘dashboard’ levert heel wat informatie over de impact van de verschillende coronagolven.

Zo was de economische schok in het tweede kwartaal van dit jaar (april-juni, de lockdown en de uitlopers ervan) minder groot dan verwacht. Het Belgische bbp (wat we met z’n allen produceren aan goederen en diensten) viel terug tot een niveau dat 80 procent van dat uit de pre-covid-periode. Welnu, in juni dacht men dat dit ging terugvallen tot een

goede 75 procent. In september trok het ondernemersvertrouwen aan, voor de vierde maand op rij. Het consumentenvertrouwen herstelde ook, maar slechts deels en blijft op een laag niveau. Na een daling van het vertrouwen in april met 26 punten, ligt dat nu nog 16 punten onder het pre-coronaniveau. De consumenten hielden de vinger op de knip, dat is duidelijk. Uit de cijfers van de Nationale Bank blijkt trouwens dat 20 procent van de gezinnen een inkomensverlies van minstens 10 procent moesten incasseren. Het feit dat de uitzendarbeid opnieuw aantrekt, is dan weer goed nieuws.

Werklozen Uit de cijfers van de Nationale Bank blijkt ook dat de stijging van de werkloosheid voorlopig beperkt blijft. Daar waar in 2009, in volle financiële crisis, een toename van het aantal werklozen de kaap van de 60.000 op één maand overschreed, blijft het record nu beperkt tot 38.300 in mei als piek en een stijging met 26.000 werklozen in augustus.

Uiteraard een gevolg van het royale gebruik van tijdelijke werkloosheid. In april oversteeg het

Vierkantswortel

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Actueel

15 OKTOBER 2020

3

Chaos en geweld na Amerikaanse presidentsverkiezingen?

“Wie gaat er winnen?” is niet meer de enige vraag bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Daar komt nu bij: “Gaat de winnaar ook president kunnen worden?” Onze pers schijnt er van overtuigd dat Trump wel eens tegen de wil van de kiezer in aan de macht zou proberen te blijven.

Ik heb zondag om een fles champagne gewed met Jan Van Malderen. Hij denkt dat Trump zal winnen, ik niet. Jan is ouder en wijzer dan ik, besefte ik op de terugrit, en het was misschien onverstandig die weddenschap aan te gaan. Als ik verlies zal ik mijn schuld evenwel met plezier vereffenen.

De waarheid is dat er zelden zoveel onzekerheid heeft bestaan over de verkiezing van een Amerikaanse president, niet alleen over de winnaar, maar ook over de marge van de overwinning.

“Volatiel” Een aantal Vlaamse kranten bracht maandag het bericht dat Republikeinse medestanders van Trump openlijk hun vrees uitdrukken over een verkiezingsdebacle voor hun partij. Zo halen ze senator Cruz aan, die zegt dat een electorale aardverschuiving van Biden best mogelijk is. Het bewijst weer dat buitenlandjournalistiek in Vlaanderen bestaat uit het lezen en kopiëren van The New York Times en The Guardian (waar precies hetzelfde bericht stond). Helaas was de kopie onvolledig. Men vergat de nuance weer te geven (die wel in The Guardian stond) dat Cruz in werkelijkheid ook heeft gezegd het evengoed een grote overwinning van Trump kan worden omdat de electorale situatie “zeer volatiel” is.

“Zeer volatiel” – zeer wisselend - is een goede omschrijving van de situatie. De opiniepeilers die vier jaar geleden een gemakkelijk overwinning van Hillary Clinton hadden voorspeld, blijven nu zeer voorzichtig.

In alle peilingen ligt Biden ongeveer 10 procent voor op Trump. Normaal is dat genoeg voor een vaststaande overwinning. Maar Clinton had in 2016 dezelfde voorsprong, dus blijft het Trump-kamp optimistisch. Zij wijzen er ook op dat, na maanden van door Democratische burgemeesters en gouverneurs getolereerde chaos in de Amerikaanse straten door de acties van Antifa en Black Lives Matter, “law and order” momenteel de prioriteit van de Amerikaanse kiezer is.

Het zou inderdaad kunnen dat een ‘stille meerderheid’ haar afkeer voor de chaos niet durft uiten en in daarom Trump zal steunen. Mogelijk durven sommigen die overtuiging zelfs niet met de opiniepeilers delen. Ook bij ons is al gebleken dat mensen hun sympathie voor iets dat in het publieke debat als zeer controversieel wordt behandeld niet altijd aan de peilers bekennen.

Denk maar aan de vele onverwachte verkiezingsoverwinningen van het Vlaams Blok en het Vlaams Belang. Het zegt veel over het politieke angstklimaat in de VS dat je als eigenaar van een restaurant in New York nu al het voorwerp kan worden van boycotacties gewoon omdat je enige sympathie voor de zetelende president hebt uitgesproken.

Ik vermoed evenwel dat Trump zal verliezen. De peilers gaan omzichtiger te werk dan in 2016. Het verschil in de “swing states” is groter dan toen. Vooral belangrijk is het gegeven dat het in 2016 de onbesliste kiezers waren die op het laatste moment de kant van Trump hebben gekozen. Vandaag is de positie voor of tegen al lang ingenomen. Degenen die Trump toch zien winnen, lijken dat vooral te doen op basis van het enthousiasme van zijn achterban. Het is waar dat Biden nog niet op een tiende van die geestdrift kan rekenen bij zijn kiezers, maar ik vrees dat een enthousiaste stem maar evenveel waard is als een apathische stem voor een zwakke kandidaat. De mensen stemmen niet voor Biden, maar voor of tegen Trump.

Het gevaar van een nipte overwinning Wie er ook wint zal dat best met een duidelijke meerderheid doen. Het Amerikaanse kiessysteem, met zijn lappendeken van verschillende statelijke kiesstelsels, het tussenniveau van kiesmannen en zijn verouderde stemmethodes bieden vele mogelijkheden voor verwarring en betwisting. Zeker het stemmen per brief dat omwille van coronazorgen deze keer veel meer zal gebeuren, kan voor problemen zorgen. Trump vreest voor fraude met de poststemmen. De kans dat hij de resultaten ervan zal aanvechten is reëel. Los van mogelijke fraude is het moge-

lijk dat de telling van die poststemmen pas dagen na de verkiezingen zal kunnen afgesloten worden.

Beide politieke partijen hebben al een leger advocaten klaar staan om de resultaten aan te vechten. De Amerikaanse grondwet is echter duidelijk: op 20 januari eindigt het mandaat van Trump en moet een andere (of dezelfde) president aangesteld worden. Een jaartje verder klungelen, zoals Wilmès bij ons, is daar niet aan de orde.

In de Vlaamse pers wordt er veel gewag gemaakt van de mogelijkheid dat Trump een nederlaag niet zou aanvaarden. Trumps waarschuwing voor fraude is voor sommigen een signaal dat hij klaar staat om het verkiezingsresultaat naast zich neer te leggen. Ook zijn aanhangers zouden een overwinning van Biden wel eens kunnen zien als het resultaat van bedrog, zegt men. Ine Roox van De Standaard ziet al gewapende rechtse milities (“het straatleger van Trump”) in actie komen tegen een ongewenste verkiezingsuitslag.

Typisch voor de Vlaamse pers kon je nergens lezen dat de andere kant precies hetzelfde discours voert. “Biden mag in geen geval de nederlaag toegeven”, raadt Hillary Clinton haar opvolger aan. Joe Biden zei deze week tot zijn militanten: “De enige manier waarop we de verkiezingen kunnen verliezen is door bedrog in de stemkantoren.” En als op het fanatieke milities aankomt die een overwinning van de andere kant met geweld kunnen aanvechten, zijn de Democraten met Antifa en BLM beter geplaatst dan de Republikeinen. Het zijn geen rechtse milities die nu al maanden de straten van Amerika terroriseren.

Wie heeft er het meest moeite met de democratie?

Een vriend van mij is van plan om “short” te gaan op zijn aandelen (speculeren op verlies) omdat hij vermoedt dat de Amerikaanse verkiezingen zullen ontaarden in chaos.

Ik heb het hem afgeraden. Niet omdat ik iets van de beurs ken (zoals ook duidelijk blijkt uit de koers van de aandelen die ik ooit op Bolero heb gekocht), maar omdat ik denk dat de democratie van de VS stabieler is dan velen schijnen te denken. Het land is de bakermat van de moderne democratie en heeft in het verleden bijvoorbeeld veel minder geflirt met totalitaire en ondemocratische opvattingen en praktijken dan Europa.

Extremisten met wapens kunnen altijd voor geïsoleerd geweld zorgen, maar Trumps aanhangers in de instellingen zijn overtuigde aanhangers van de grondwet en het Amerikaanse politieke model, meer zelfs dan hun tegenstanders. Trump zelf is dan wel een politieke straatvechter, maar ook hij heeft nooit gesproken of gehandeld tegen de constitutionele orde van zijn land.

Dat kunnen we moeilijker zeggen van de Democraten en links Amerika, zoals bleek uit de pogingen om hem af te zetten (impeachment) op basis van dossiers die op niets gebaseerd bleken. Denk ook maar aan de bijzonder lage manier waarop men zijn benoeming van Kavanaugh tot opperrechter wou beletten.

De Democraten hebben nu ook al concrete plannen om de gevolgen van Trumps volstrekt legitieme benoemingen in het Hooggerechtshof ongedaan te maken. Biden weigert uit te sluiten dat hij na een overwinning aan “court packing” zal doen, waar je gerust uit mag afleiden dat hij het wel degelijk van plan is. “Court packing” is een idee van de uiterste linkse vleugel van de Democratische Partij om het Hooggerechtshof - dat momenteel 9 leden telt, met een meerderheid aan Republikeinse benoemingen - uit te breiden. De nieuw leden zullen uiteraard allemaal tot het linkse kamp behoren. Als Trump dat zou doen, zouden Björn Soenens en Greet De Keyser over niets anders meer praten.

Degenen die nu zeggen dat Trump het resultaat van de verkiezing van 2020 niet zal aanvaarden, zijn dezelfden die eigenlijk nooit het resultaat van de verkiezing van 2016 hebben aanvaard.

JURGEN CEDER

BRIEFJE AAN KRIS PEETERS

Alweer verhuizend Mijnheer de ambitieuze, Uw voorzitter wilde absoluut de Vivaldi-trein niet missen, ook al had een behoorlijk deel van uw partij het daar erg moeilijk mee. Maar zoals altijd wisten de tsjeven een bocht te nemen na stoere uitspraken in de zin van “Hou me vast of ik doe een ongeluk”. We zijn dat gewoon. Het is zoals altijd. Wij weten natuurlijk dat er altijd veel meespeelt in de keuze om al dan niet deel te nemen aan een regering. Mooie principes zijn daarin evenwel vaak ondergeschikt.

Een regeringspartij als de uwe weet natuurlijk dat daar ook reële macht bij komt kijken: ministers, kabinetten, invloeden in bedrijven en parastatalen, afgeleide mandaten, topfuncties en dies meer. Toen paars-groen in 1999 en paars in 2003 het zonder uw partij ging doen, wisten jullie meteen hoe laat het was. En Verhofstadt hield dat zo tot in 2007. Acht jaar aan de zijlijn in een ongemakkelijke oppositierol die jullie nooit hadden gekend en die jullie uiteindelijk nooit goed is af gegaan. En toen zwoeren jullie dat nooit meer te zullen ondergaan.

Hoewel de verkiezingen in 2019 desastreus waren en uw partij lieten verschrompelen tot een historische dieptepunt, leek het dan ook zaak om er alles aan te doen om bij welke formule dan ook aansluiting te vinden, zelfs als jullie mathematisch niet nodig waren. Want in de oppositie geklemd zitten tussen Vlaams Belang en N-VA zou het einde van de eens zo machtige en alles bepalende christendemocratie in Vlaanderen betekenen. Het was alle hens aan dek. En dat is dus gelukt.

Op de kabinetten halen de tientallen cabinettards opgelucht adem en in de parlementen wordt opnieuw naar wat evenwicht gezocht.

En natuurlijk… ook de politieke benoemingen in allerhande functies en jobs kunnen verdergaan. Zo viel de voorstelling door de nieuwe regering van uzelf als vicevoorzitter van de Europese Investeringsbank als eerste prijs in de schoot van de partij. En het zal zeker niet de laatste zijn, want ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat bijvoorbeeld een quasi letterlijk afgedankte minister als Nathalie Muylle zich zomaar in de hoek laat zetten alsof er niets gebeurd is.

Laat ons een kat een kat noemen. Gij zijt in 2019 verkast naar het Europees parlement omdat gij na uw doortocht als Vlaams minister, Vlaams minister-president en federaal vicepremier in de regering-Michel hopeloos uitgedoofd waart. Op veel te jonge leeftijd waart gij al een oude regimekrokodil geworden. Uw poging om in Antwerpen in 2018 Bart De Wever een hak te zetten als burgemeester heeft de boel helemaal om zeep geholpen, want uw hilarische verhuis - heel Vlaanderen lachte ermee -, het niet kennen van de Antwerpse politieke en sociale wereld, en de stuntelige wijze waarop gij uw lijst daar vormde, waren voldoende signalen om na dat debacle uw mandaat als gemeenteraadslid zelfs niet op te nemen en uit te wijken naar elders. En dat werd dan Europa, waar gij ondertussen overigens ook nog geen al te straffe dingen hebt gedaan en u het goede leven stressvrij laat welgevallen. Wie uw karakter en uw ambities wat kent, weet immers dat gij met de rol van ‘gewoon’ Europees parlementslid geen genoegen zoudt nemen, tenzij tijdelijk als stap naar meer. Bovendien waart gij nog niet vergeten hoe de keuze voor Marianne

Thyssen om Eurocommissaris te worden u de ultieme top van het premierschap heeft gekost in 2014. Er stonden dus nog rekeningen open.

Gij vertrekt derhalve naar een lucratieve job in het internationale bankwezen en… gij moogt nog eens verhuizen, nu naar Luxemburg. Als uitloop- of uitgroeibaan kan dat tellen. Hoewel, zegt gij in Gazet van Antwerpen waar gij werdt gevraagd naar een mogelijke terugkeer, “zeg nooit nooit. Kijk maar naar Frank Vandenbroucke”. Komaan, Kris, ge kunt het niet menen. Ten eerste zal uw partij tegen 2024 nóg kleiner zijn dan nu, ten tweede gaat Vlaanderen u vergeten zijn en ten derde gaat het nog resterende jonge geweld in uw partij zich niet langer de kaas van het brood laten eten door ambitieuze oude rakkers.

Tom Vandekendelaere kan ervan meespreken. Deze jonge talentvolle man moest immers in 2019 in het Europees Parlement plaats ruimen voor u. Hij kan nu terugkeren als eerste opvolger. Ook op lokaal vlak had de man pech, want hij mocht in Roeselare… Nathalie Muylle opvolgen als schepen toen die minister werd, maar mag nu weer gewoon gemeenteraadslid zijn. Ook zo’n verhaal speelt mee in de benoemingscarrousels. Gij weet dat als geen ander.

“Tutto dipende da tutto”, zeggen de Italianen zo mooi. De traditionele partijen bewijzen het elke keer weer opnieuw. “Het is wat het is”, om het met de gevleugelde woorden van uw oud-collega De Block te zeggen. À propos, gaat gij zoals in Antwerpen destijds ook in Luxemburg in kostuum de vuilbakken buiten zetten voor uw wellicht heel bescheiden stulpje?

“Het VNZ ijvert voor de overdracht van de ziekte- en invaliditeitsverzekering naar Vlaanderen. Indien je daaraan met de daad wil meewerken, word dan lid van het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds.”

Eric Ponette, bestuurslid van het Vlaams Artsenverbond (VAV) en het Aktiekomitee voor een Vlaamse Sociale Zekerheid (AK-VSZ)

Bel 015 28 90 90 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be Voor een Vlaamse sociale zekerheid!

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen

Word lid van het VNZ

4

Actueel

15 OKTOBER 2020

Ons onderwijs heeft meer nodig dan nieuwe eindtermen Het niveau van het onderwijs erodeert zienderogen. De helft van de vijftienjarigen heeft tijdens zijn schoolloopbaan op zijn minst één jaartje overgedaan. Niet alleen in Vlaanderen en Wallonië, maar ook in Nederland woedt de discussie over de staat van het onderwijs. Naast de ‘klassieke’ analyse over de kwaliteit en het management, komen in Nederland ook het ideologisch en het sociologisch aspect aan de oppervlakte. In Vlaanderen blijft de segregatie in het onderwijs een taboeonderwerp.

Om het tij te keren, worden nieuwe eindtermen in stelling gebracht. Vorige week werden de eindtermen van de tweede en derde graad secundair door de Vlaamse regering principieel goedgekeurd. De nadruk komt te liggen op meer kennisverwerving. Er wordt meer aandacht besteed aan financiële geletterdheid, burgerschap en statistiek.

In het BSO zal kunst en cultuur worden aangeboden. Ook wil men de leerlingen beter voorbereiden op het hoger onderwijs. Geschiedenis wordt een stuk minder eurocentrisch. Meerdere perspectieven moeten worden aangeboden. Tijdens de les geschiedenis zal de leerkracht niet meer om kolonialisme en genocides heen kunnen. Zal het over het kolonialisme in Congo gaan?

Zeker. Maar waarom zou er geen les kunnen worden besteed aan het Japanse kolonialisme in Oost-Azië?

Adviezen van de SERV en de Vlor Intussen schrijven de koepels de eindtermen in leerplannen uit. Het regent intussen adviezen. Zo ijvert de SERV (de Sociaal-Economische Raad van Vlaanderen) voor een evenwichtig, ambitieus en haalbaar pakket aan eindtermen voor alle leerlingen. Daarnaast vraagt de organisatie om meer nadruk te leggen op STEM, burgerschap, sociale relaties, loopbaancompetenties en ondernemingszin.

De nieuwe eindtermen vragen een ernstige uitbreiding, verdieping en verbreding van de vorming van de leerlingen. Zowel de Vlor (Vlaamse Onderwijsraad) als de SERV maken zich ernstig zorgen over de haalbaarheid, de doorstroming naar de arbeidsmarkt en/of het hoger onderwijs en de verhouding tussen basisvorming en doorstroomgericht onderwijs. Zullen we met de nieuwe eindtermen alle jongeren kunnen bereiken, of enkel de sterkeren onder hen? Danny Van Assche – voorzitter van de SERV – maakt zich zorgen: “Of een jongere nu talen, economie of schrijnwerkerij volgt, allemaal moeten ze een aantal 21-eeuwse competenties meekrijgen in hun basisvorming.

Nu dreigen o.a. digitale vaardigheden, burgerschap en ondernemerszin uit de boot te vallen.”

De kritiek van de SERV en de Vlor wordt ook door de leerkrachten gedeeld. Ambities aanscherpen in het secundair onderwijs om tot betere resultaten te komen op de arbeidsmarkt en het hoger onderwijs is prima. Maar hoe wil minister van Onderwijs Ben Weyts dat realiseren zonder de planlast verder te verhogen? Hoe wordt de draagkracht van de leerkrachten vergroot?

Het aantal zorgbehoevende leerlingen dat extra ondersteuning nodig heeft, zal nog toenemen. Heeft Weyts daarvoor een plan klaarliggen?

Het fiasco van de onderwijshervormingen De kans dat we de komende jaren in een rollercoaster aan permanente hervormingen belanden is heel groot.

Net als in Nederland zal de volgende hervorming de tekorten van de vorige moeten wegwerken. Volgens de Nederlandse historicus Bastiaan Bommeljé zijn de grote onderwijsvernieuwingen in Nederland uitgedraaid op een fiasco.

Interessanter is dat de symptomen van het dalende onderwijsniveau ondertus-

sen al behoorlijk zichtbaar worden in het openbare leven. Voor wie weleens kijkt naar de Nederlandse televisie of in een krant, begrijpt onmiddellijk wat de Onderwijsinspectie bedoelt met ‘neergang ’en ‘afglijden’ en ‘gebrek aan intellectuele inhoud’. “Onze jongeren zijn de minst belezen, minst algemeen ontwikkelde en meest goedgelovige generatie sinds de Tweede Wereldoorlog.” Op hun vierde verjaardag krijgen kinderen doorgaans een smartphone, op hun vijfde hebben ze al een vliegtuigreis gemaakt, op hun zestiende ontmoeten ze voor het eerst hun relatietherapeut, op hun achttiende rijden ze met de wagen en op hun vierentwintigste merken ze dat ze nog nooit een boekenwinkel zijn binnengestapt.

Bastiaan Bommeljé wijdt de gestage achteruitgang aan de verdwazing van de bovenlaag in het onderwijs. Bestuurders, experten, onderwijskundigen, directeurs worden gekozen op basis van de juiste ideologische inslag, gemarineerd in een rousseauiaanse pedagogiek, met nadruk op de gelijke kansen, de hyperdiversiteit, zelfverwerping en het welbevinden van de leerlingen op school. De school moet ‘tof’ zijn. Bommeljé omschrijft deze bestuurslaag als een “parasitaire laag die zich met een fatale vermenging van ideologie en belangen in het onderwijsveld kon ingraven, dankzij de overheid”. De parallellen met het Vlaamse onderwijs liggen voor de hand.

Wat opvalt is dat de bovenlaag heel snel en makkelijk over de analyse van de degradatie van het onderwijs heen walst en onbekwaam is om de vinger exact in de wonde te leggen. Het verwoestende effect van de ideologische verdwazing en onkunde laten zich voelen in het hoger onderwijs en de universiteiten, waar de helft van de studenten amper in staat is om een behoorlijke Nederlandse zin te schrijven. De maatschappelijke bovenlaag ‘ontlettert’ zienderogen.

Toenemende segregatie in het onderwijs Een ander heikel punt is de toenemende segregatie in het onderwijs. Er ontstaan bubbels van gelijkgestemden waar leerlingen nauwelijks uitkomen.

De scheiding tussen autochtonen en allochtonen verloopt steeds meer volgens opleidingsniveau. Hoogopgeleide ouders sturen hun kinderen naar scholen met bijzondere onderwijsconcepten. Segregatie is ook zichtbaar op schoolniveau en zelfs in profielkeuze.

Leerlingen met een niet-westerse migratieachtergrond zitten vaker in het beroeps-secundair onderwijs. De etnische en sociale breuklijnen zijn meer dan ooit zichtbaar en worden steeds dieper. De inspectie waarschuwt voor de groeiende sociaaleconomische segregatie die de kansenongelijkheid versterkt. De school als integratiemachine sputtert.

De toekomst van het onderwijs mag dan al hoog op de politieke agenda staan, het echte debat moet nog worden gevoerd. De erosie van het intellectuele klimaat, de ideologische ‘Gleichschaltung’ en de segregatie in het onderwijs zijn duchtige problemen die eveneens de nodige aandacht verdienen.

JULIEN BORREMANS

UIT DE WETSTRAAT Tweetalig?

Vorige donderdag was er dan de eerste weer ‘normale’ zitting van de Kamer in het eigen, vertrouwde halfrond. Nieuw waren ook de ‘verse’ regeringsleden, die nog wat onwennig op hun ministerbanken zaten. Een van die nieuwe ministers is Karin Lalieux, kopstuk van de Brusselse PS, die van 2000 tot 2019 al in de Kamer zetelde, maar niet meer herkozen werd. Ondertussen was haar broodje gebakken als OCMW voorzitter (sinds 2018) in Brussel. En nu is ze terug, maar als minister. Ze is geen vriend(in) van de Vlamingen, want ze vertikte het vaak als commissievoorzitster Nederlands te spreken, tenzij het echt moest. En dan deed ze dat meestal alsof ze het eruit moest wringen, om dan weer zo snel mogelijk over te schakelen naar het Frans.

Neen, behoorlijk tweetalig kon je dat echt niet noemen. Donderdag antwoordde ze niettemin aan een Vlaams PVDA-Kamerlid in het Nederlands, weliswaar door een voorgeschreven tekst af te lezen. We zijn benieuwd of ze ook in een spontaan debat het Nederlands zal gebruiken of dat überhaupt zal kunnen… Nochtans… als OCMW-voorzitter van de tweetalige stad Brussel zou dat wel mogen… Maar ja, we weten hoe dat gaat in die PS-baronie. Naar verluidt zou de nieuwe Kamervoorzitster Tillieux op hetzelfde ‘niveau’ het Nederlands beheersen. Dat belooft en hopelijk nemen de Vlamingen dat niet van ‘de eerste burger van het land’.

Toneelstukje Het lijkt altijd wel een hoogtepunt in de democratie als parlementsleden de ministers mogen ondervragen in het zogenaamde ‘vragenuurtje’ in de Kamer. Meestal lijkt het erop dat de vragen over door de vraagsteller doorwrochte actuele onderwerpen gaan en komt het over alsof de minister begaan is met de vraag die hem wordt voorgelegd. Het gebeurt zo wel eens een keer, maar lang niet altijd. Rik Van Cauwelaert vatte het donderdags vragenuurtje in de Kamer onlangs in die zin toch wel treffend samen: “Een toneelstukje waarin vragen worden gesteld waarvan het antwoord al in de kranten staat.” In de praktijk gaat het zo: er zijn twee soorten parlementsleden, zij die hun dossiers opvolgen en beheersen en dan ook ten gronde willen ingaan op een en ander, en zij die vinden dat ze om hun ‘scorelijst’ op te smukken geregeld vragen ‘moeten’ stellen. Deze laatsten geven hun medewerkers – een enkeling doet het zelf – de opdracht om daags voor het vragenuurtje snel de pers door te struinen op zoek ‘naar iets om de minister eens over te bevragen’. En ja, zoals Rik zegt, is dat vaak het herkauwen van een zaak die men al in de pers kon lezen. Eigenlijk zou men kunnen stellen dat een vraag uit het vragenuurtje in veel gevallen het uitvergroten van een krantenartikel is en waarbij men het antwoord van de minister eigenlijk al kent. Op uitzonderingen na is het dus praat voor de vaak. Het enige voordeel is dat het sommige zaken eens opnieuw en wat breder onder de aandacht brengt, zeker als Villa Politica in de buurt is.

‘Anders aan politiek doen’ Het staat letterlijk in het regeerakkoord. Met de Vivaldisten ging men de bakens verzetten.

Niets leek echter minder waar. Een opvallende intocht van compleet onbekende mensen – zelfs mensen die niet verkozen zijn en dus enkel zichzelf vertegenwoordigen - die plots minister werden, zette de toon. Algauw bleek dat men in het oude bedje ziek bleef. Er kwamen maar liefst zeven vice-eersteministers die naast hun vak-kabinet er nog een extra mogen organiseren, met flink wat benoemingen tot gevolg. De kabinetten worden ook niet afgeslankt. Men zou de politieke instellingen gaan herbekijken, maar de Senaat blijft nutteloos overeind en zo’n

45 miljoen per jaar kosten. Ook al was iedereen tegen, behalve de MR – die veel postjes moet inleveren met zoveel minder ministers -, toch blijft de oude gewoonte dat ex-ministers gedurende de legislatuur nog twee medewerkers in dienst mogen houden. Waarvoor? Ook het nepotisme is overduidelijk aanwezig in de broer van Charles Michel en de zoon van Louis, die niemand kent en die plots staatssecretaris wordt. En als klap op de vuurpijl worden er leuke top-jobs uitgedeeld, denken we maar aan Kris Peeters die ondervoorzitter van de Europese Investeringsbank wordt en 23.000 euro per maand mag incasseren. En het staat in de sterren geschreven dat er ‘nog van dat’ staat aan te komen. Vivaldi is politieke vernieuwing? Laat ons daar eens goed mee lachen. Een ordinaire Belgische regering, ja, zonder meer.

Geen woorden, maar…

Donderdag kondigde Peter De Roover in de plenaire vergadering aan dat N-VA Valerie Van Peel zal voordragen als kandidaat-Kamervoorzitter. Hij erkende dat alle partijen - de zijne incluis - die in het verleden al deelnamen aan regeringen dat voorzitterschap altijd als een post bij de onderhandelingen zagen. Hij wees op de nieuwe wind die de regering op het vlak van ‘nieuwe politieke cultuur’ zegt te willen laten waaien en zei daarom “haar de opportuniteit te bieden om open te staan voor een kandidaat van de oppositie”. Hij verwees daarbij naar Nederland, waar dat overigens uitstekend werkt.

Peter houdt er altijd van wat stekelige prikjes te geven en daar is niks mis mee. Alleen… waarom heeft zijn partij twee weken geleden in het Vlaams Parlement niet het goede voorbeeld gegeven - zoals in Nederland - bij de aanduiding van de voorzitter? Het zou zijn argumentatie in de Kamer beenhard hebben kunnen maken.

Kluif Het ziet er naar uit dat premier De Croo en minister van Justitie Van Quickenborne – beide Open Vld – een sterke tandem zullen moeten vormen tegen het gewicht dat de nieuwe minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke in de schaal werpt. Hij is een oude rot in het vak met bergen ervaring en dossierkennis.

Ook al volgde hij een grillig parcours, zeker in zijn beginjaren met de schandalen in zijn partij toen hij de geschiedenis inging als de potentiële geldverbrander -, toch kon hij zich nadien handhaven in de federale en de Vlaamse regering tot op het moment dat hij daar wegging en professor ging spelen. En nu is hij terug en men zal het geweten hebben, want hij manifesteerde zich al vanaf dag 1 als de éminence grise waarnaar geluisterd moet worden. Ook de kritische leden van de oppositie zullen er een hele kluif aan hebben om hem in een hoek te drijven. Men zal wat dat betreft nog heimwee krijgen naar Maggie die geen geld, maar mondmaskers liet verbranden.

Lol en leute De fractievoorzitter van Groen is weer onder zijn steen gekropen en heeft een tijdje verlof genomen. Kristof Calvo is zich aan het bezinnen over zijn toekomst, want wat Almaci hem geflikt heeft ligt zeer zwaar op zijn maag. Toen hij er in De Zevende Dag over kwam vertellen, stond het janken hem nader dan het lachen. Het laatste woord zal daar intern nog niet over gezegd zijn.

Ook Almaci is stilletjes en in geen velden meer te bespeuren. Ja, de grote ‘verbindster’ heeft wel wat steken laten vallen.Wij hopen alvast dat Calvo zich niet laat verleiden tot een (weg)promotie naar een lucratieve job, want wij kunnen hem echt niet missen. Voor ons is hij een bron van lol en leute. Alhoewel… Nu hij geen oppositie meer mag voeren in de Kamer, zal het veel stiller worden in de groene hoek.

Actueel

15 OKTOBER 2020

Vivaldi-partijen krijgen klappen Zondagavond werden ze dan toch – eindelijk – gepubliceerd: de resultaten van een nieuwe peiling van Ipsos. In principe laten Het Laatste Nieuws, VTM, Le Soir en RTL TVi Ipsos om de drie maanden een peiling uitvoeren naar de kiesintenties in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Maar de vorige peiling is ondertussen al vier maanden oud, en dat roept natuurlijk vragen op.

Het gerucht wil dat de peiling, die oorspronkelijk voor september gepland was, uitgesteld werd om de regeringsvorming niet te doorkruisen – lees: niet te doen mislukken. Uit de resultaten blijkt dat dat voor de aanhangers van paars-groen of Vivaldi ook het juiste besluit was, want CD&V en Open Vld krijgen in deze peiling klappen.

Voor de zeven Vivaldi-partijen moeten de resultaten van deze peiling als een koude douche overgekomen zijn, al moet gezegd dat er niet bepaald een grote verrassing in verscholen zat.

Slechts twee van hen kunnen aanspraak maken op winst, maar zelfs voor die twee is er slecht nieuws in deze peiling: hun respectievelijke tegenhangers in de andere taalgroep staan ofwel op een even groot verlies, of zelfs nog een groter verlies. Slechts twee partijen kunnen echt tevreden zijn met deze peiling: Vlaams Belang en PTB/PVDA. En ironisch genoeg ook eerste minister Alexander de Croo, want welke Vivaldi-partij zou het vandaag in haar hoofd halen zijn regering te doen vallen om naar de kiezer te trekken?

Socialisten: winst voor sp.a, even groot verlies voor PS In sommige Vlaamse kranten was er enige vreugde over het goede resultaat van de sp.a. In Vlaanderen zou de partij erop vooruitgaan naar 13,7 procent, een winst van meer dan drie procent. Sommigen denken dat het aan de figuur van Conner Rousseau ligt, anderen aan de terugkeer van Frank Vandenbroucke. Mogen wij hier een alternatieve stelling poneren? Door de interne ruzie bij Groen zijn een aantal linkse kiezers naar de sp.a-stal teruggekeerd omdat ze bij het extreem-linkse PVDA hun gading niet kunnen vinden.

En het zal wel zijn dat een aantal kiezers van de linkerflank van de CD&V sympathie hebben voor Conner Rousseau en/of Frank Vandenbroucke, maar of dat effect dan werkelijk zo groot zal zijn? De winst van de sp.a is in grote mate het verlies van de andere linkse partijen, maar dat is natuurlijk een boodschap waar links Vlaanderen liever niet mee geconfronteerd wordt.

Er is nog een ander probleem voor de sp.a: de winst in Vlaanderen wordt op federaal vlak gecompenseerd door het verlies van de PS in Wallonië. Daar heeft de PS sedert de verkiezingen al vijf procent van de kiezers verloren. In relatieve cijfers is dat een verlies van een op vijf PS-kiezers.

Gevolg is dat als we een projectie maken voor de zetelverdeling in de federale Kamer, de socialistische familie opnieuw op 29 zetels zou uitkomen, een status quo dus.

Of kom, een zetel winst, want voormalig PS’er Emir Kir zetelt tegenwoordig als onafhankelijke in de Kamer.

Liberalen: verlies, en verlies

VLAAMS PARLEMENT Mensonterend Enigszins ondergesneeuwd door de federale evoluties en het onzalige Vivaldi-gebeuren valt het Vlaams Parlement in zijn gebruikelijke plooi. Voldoende aandacht is besteed in onze kolommen aan de Septemberverklaring, zodat we deze verder terzijde kunnen laten. Een onrustwekkende evolutie sinds enige jaren is het steeds toenemende eindeloosheidsdebiet van de parlementaire werkzaamheden dat wel evenredig lijkt te zijn aan de evenzeer toenemende lichtheid van de parlementsbewoners. De door Het Virus beperkte bezetting der banken schijnt daaraan weinig te veranderen.

Ook voldoende aandacht is besteed aan de affaire Petra De Sutter (een nochtans voornaam en geleerd persoon die helaas een illustratie is van het aloude gezegde “Neunundneunzig Professoren, O Vaterland du bist verloren’’), de nieuwbakken minister, die in haar hoedanigheid van Groene Khmer en cultuurmarxiste werd aangepakt door VB’er Bart Claes die wellicht wat grammaticaal onvoorzichtig is geweest (je moet tegenwoordig op eieren lopen) en daardoor van de waanzinnigste banbliksems mocht genieten. Met name Björn Rzoska (behorend tot het schaarse segment van met rede begiftigde en enigszins aanspreekbare Groenen) vond het toch nodig om een soort parlementair drama op te voeren over “ontmenselijking”, “mensonterend” en meer van dergelijke fraaiheden.

Beter had men zich van dergelijke onzin onthouden.

Solidariteit Al even mensonterend waren klaarblijkelijk de uitlatingen van Aalsters burgemeester Christoph D’Haese (N-VA) die het had bestaan om vraagtekens te plaatsen bij de toestroom van Brusselse covid-patiënten in de lokale ziekenhuizen. Hij had daarbij niet eens benoemd wat voor iedereen stilaan over enige bevolkingssegmenten duidelijk wordt en overigens te allen prijze dient te worden verzwegen. Genoeg voor Stijn Bex (Groen) om te komen toeteren in de Vlaamse

assemblée. Uiteraard een leuke gelegenheid ook voor minister Bart Somers om de hem zo kenmerkende pseudo-sentimentele verhaaltjes te komen afsteken en zijn afgrijzen over dergelijke blijken van onsolidariteit uit te spreken. Niet onder de indruk was Kristof Slagmulder (VB) die min of meer de Brusselse Groen/Ecolo-artiesten verantwoordelijk hield voor de grote covid-miserie in onze geliefde hoofdstad.

De Lijn (aflevering 1000) Eens te meer moest uitgebreid gebabbeld worden over de grote heilige koe, genaamd De Lijn. Het schijnt dat in Antwerpen Calcutta-achtige toestanden heersen met bussen die met spuug en touw aan elkaar hangen.

Wat voor Groen, sp.a en PVDA een gedroomde reden was om nog eens te komen huilen over de schandalige kapotbezuiniging van de Vlaamse vervoersmaatschappij en het slechte Vlaamse beleid inzake openbaar vervoer in het algemeen. Nu is het wel duidelijk dat er aan de top van De Lijn een en ander niet geheel koosjer is, maar de linkse obsessie met bussen en trams is daarom niet minder bizar.

Minister Lydia Peeters kwam een en ander minimaliseren wat echter de oppositie niet zeer kon bevredigen, met onder andere een Jos D’Haese (PVDA) die wat rollen plakband (duct tape in het Nederlands) uit zijn rugzakje viste bij wijze van krachtige stellingname.

Een tweede reden voor geweeklaag was de staking bij De Lijn (op dat ogenblik aangekondigd en intussen alweer achter de rug) die werd gevoerd naar aanleiding van enig ongelukkig personeelsbeleid waarbij mensen zouden worden verschoven naar een nog op te richten mobiliteitscentrum dat De Lijn via een nogal bijzondere constructie hoopt in te lijven voordat enige concurrenten ermee aan de haal zouden gaan. Ook hier het luidste getier van Jos D’Haese die poogde om de minister haar achterbakse privatiseringsplannen te doen toegeven. We moesten in ieder geval het nieuwe zittingsjaar niet lang afwachten om in dit onderwerp te worden gegooid.

Voor de liberalen ziet het er slechter uit. In Vlaanderen verliest de Open Vld een kleine twee procent van de kiezers en in Wallonië doet de MR precies hetzelfde. In Brussel kijkt de MR zelfs tegen een verlies van 3,5 procent van de kiezers aan. Volgens onze projectie zouden beide partijen in de federale Kamer ieder twee zetels verliezen, wat de liberale familie reduceert van 26 zetels naar 22. Als Egbert Lachaert en Alexander de Croo in Vlaanderen het tij niet kunnen keren, zullen zij de geschiedenis ingaan als de partijvoorzitter en de eerste minister die de Vlaamse liberalen onder de psychologische drempel van de tien procent brachten.

In Wallonië zakt de MR nu al verder weg onder de drempel van de twintig procent, terwijl Georges-Louis Bouchez eigenlijk zijn zinnen gezet had op de dertig procent.

Groenen: Ecolo wint, maar Groen verliest meer Bij Ecolo mogen ze op het eerste gezicht tevreden zijn. In Brussel evenaart de partij haar score van mei verleden jaar, terwijl ze er in Wallonië meer dan drie procent op vooruitgaat. Wel sneu voor de partij is dat ze, ondanks die winst, de derde plaats in Wallonië toch moet afstaan aan concurrent PTB die in deze peiling een nog grotere winst maakt. Maar als ze het menen met hun unitaire fractie in de Kamer, moet het toch ook pijn doen dat de winst van Ecolo in Wallonië kleiner is dan het verlies van Groen in Vlaanderen. Die laatste zakt weg naar amper nog 7,6 procent van de stemmen, waardoor de kiesdrempel stilaan in zicht begint te komen. Gevolg: volgens onze projectie verliest de groene fractie in de federale Kamer één zetel, van 21 zetels naar 20.

Christen-democraten: verlies Bij de christen-democraten wordt er zowel boven als onder de taalgrens verlies geleden. In Vlaanderen zit CD&V nu al een tijdje aan de elf procent en zakt in deze peiling zelfs verder naar 10,6 procent. Daarmee is de partij bijna een derde van haar kiezers van verleden jaar kwijt.

In Wallonië zakt cdH van net boven de tien procent naar net onder de tien procent, terwijl er in Brussel twee procent afgaan.

Federaal zou CD&V volgens onze projectie twee zetels verliezen, van 12 naar 10, terwijl cdH één zetel verliest, van 5 naar 4.

Communisten: winst De PTB/PVDA doet het goed in deze peiling, al zullen ze in Vlaanderen ongetwijfeld ambitie gehad hebben om sterker te groeien. Van iets meer dan vijf procent

5

bij de verkiezingen naar nu zes procent kan je niet echt een doorbraak noemen.

In Brussel trappelen de communisten ter plaatse vergeleken met de laatste verkiezingen, maar in Wallonië gaat er vlotjes vijf procent bij. Daarmee wordt de partij virtueel de derde in het Waalse politieke landschap, waarbij ze praktisch even groot wordt als de MR en amper twee procent achterligt op de PS. Statistisch gezien zouden de communisten zelfs nu al de grootste partij in Wallonië kunnen zijn. Uitgedrukt in zetels maakt de partij zowel in Vlaanderen als in Wallonië winst, en stijgt daarmee van 12 naar 16 zetels.

Vlaams-nationalisten: winst Vlaams Belang groter dan verlies N-VA Grootste winnaar in deze peiling is ongetwijfeld het Vlaams Belang. De partij is opnieuw afgetekend de allergrootste in Vlaanderen, met een winst van een kleine negen procent van de kiezers. De N-VA tekent vergeleken met de laatste verkiezingen een verlies op, maar opvallend: dat verlies van drie procent van de kiezers is veel kleiner dan de winst van Vlaams Belang. In procenten uitgedrukt zou net niet de helft van de Vlamingen voor een van de twee partijen stemmen.

In de federale Kamer zouden de Vlaams-nationalisten samen 47 van de 150 zetels bezetten, bijna een derde dus.

Vlaams Belang zou er zeven zetels bijdoen, van 18 naar 25, terwijl N-VA drie zetels zou verliezen, van 25 naar 22. Maar misschien interessanter is wat dit in het Vlaams Parlement zou opleveren. 36 zetels voor het Vlaams Belang (+13) plus 29 zetels voor de N-VA (-7) levert 65 zetels op en dat is een goed werkbare meerderheid.

Regering-De Croo behoudt meerderheid, regering–Jambon niet Voor de huidige Vlaamse Regering van Jan Jambon ziet het er echter niet goed uit in het Vlaams Parlement. Met drie partijen die op verlies staan, zakt de coalitie van N-VA, CD&V en Open Vld weg van 70 zetels naar amper nog 55. CD&V of Open Vld vervangen door sp.a zal niet eens volstaan om dit probleem te repareren. Komt er in 2024 een uitslag als deze uit de stembus, dan zal de volgende Vlaamse regering uit vier partijen moeten bestaan als men Vlaams Belang van de macht wil houden.

De pas samengestelde federale regering van Alexander de Croo weet (voorlopig?) wel haar meerderheid te behouden, al gaat ze er ook flink op achteruit. Van 88 zetels bij de jongste verkiezingen zou “Vivaldi” er nog slechts 81 overhouden. Daarmee komt de meerderheid voorlopig niet in het gedrang, maar de magische grens van de 76 zetels komt toch stilaan in zicht.

FILIP VAN LAENEN

Frank doet het licht branden bij de sp.a

6

Binnenland

15 OKTOBER 2020

Van hetzelfde laken een broek in de Rand Jan Laeremans, Vlaams Parlementslid voor het VB en vanuit zijn familie gepokt en gemazeld in de Vlaamse strijd in Vlaams-Brabant, wilde van minister Ben Weyts, N-VA’er en ook militant Vlaams-Brabander, weten hoe het nu precies zit met de subsidiëring van het Franstalig onderwijs in de Vlaamse faciliteitengemeenten en de controle op de eindtermen aldaar.

Dat onderwijs - 10 scholen - wordt immers gefinancierd door Vlaanderen. En de Franstaligen bekomen al vele jaren automatisch een uitzondering om niet de Vlaamse maar de Frantalige eindtermen te volgen, die gecontroleerd worden door de Franstalige onderwijsinspectie. Weyts maakte zich nu sterk dat hij middels een speciale commissie wil nagaan of de gebruikte eindtermen gelijkwaardig zijn met de Vlaamse eindtermen, want “ik wil ook garanties op een Vlaamse onderwijskwaliteit”. De minister wil nu de jaarlijkse vraag om een uitzondering toe te staan niet zomaar beantwoorden, maar een “controletoets” doen alvorens een beslissing te nemen. Laeremans hoopt dat de minister genoeg haar op zijn tanden zal hebben bij een negatief resultaat en dat die commissie haar werk naar behoren zal doen. Voor hem is het duidelijk dat die subsidiëring

eigenlijk best wordt stopgezet, onder het motto “Wie betaalt, bepaalt”. Weyts wil echter de discussie ‘objectiveren’ en tegen het einde van het jaar een beslissing nemen.

Stel dat de discussie op dat moment op het scherp van de snee gevoerd zou worden (en die kans is groot), misschien kan Jan Laeremans daartegen eens verwijzen naar de Vlaamse school in Komen (Vlaams faciliteitenonderwijs in Wallonië) die door Vlaanderen gesubsidieerd wordt, gewoon omdat de Franstaligen telkens hun middenvinger opstaken als de Vlamingen volkomen wettelijk vroegen om hun school daar te subsidiëren. Van hetzelfde laken een broek, zouden wij zeggen. Mogen we van Ben Weyts een principiële Vlaamse reflex verwachten als het zover komt? Daarvoor heeft hij toch lang genoeg mee op de barricaden gestaan, niet?

BRUSSEL

Hopen op dadenkracht Brussel doet het niet goed op de corona-barometer, dat weten we ondertussen wel. En ja: er zijn objectieve factoren die dit verklaren, maar er is ook die onwennige waarheid dat een zwak/slecht bestuur de situatie niet echt helpt. Het is op crisismomenten als deze dat men de sterkte van een bestuur kan meten, zowel politiek als institutioneel. De balans valt erg zwak uit.

Men zou toch eens een bescheiden deeltje van de karige Brusselse begroting moeten reserveren voor een tegemoetkoming voor de échte ambassadeurs van deze stad. Mensen die gedreven door een positieve ingesteldheid het positieve van deze stad benadrukken. Veelal vertaalt zich dat in hoop, eerder dan in het pronken met verwezenlijkingen die wellicht wat te schaars bezaaid zijn. Historica Sophie De Schaepdrijver is zo iemand.

‘Uiterst-rechts’ Ondanks haar omzwervingen naar de VS koesterde ze toch één droom: in Brussel wonen. En dat lukte haar ook, meer bepaald in Anderlecht, zo blijkt. Een van de troeven van deze stad is dat - en dit verklaarde ze tijdens een praatprogramma op BRUZZ - “uiterst-rechts er nooit voet aan de grond heeft gekregen”. Abstractie makend van het feit dat het VB er ooit de grootste Nederlandstalige partij was, valt daar wat voor te zeggen. En daar zijn zo wel wat verklaringen over, maar dat is stof voor een andere discussie. Na een kwartiertje geklets volgde de apotheose: “Hoop voor Brussel is hoop voor de mensheid.” Mochten wij de Brusselse regering leiden, we stuurden haar stante pede een mooie cadeaubon.

Rode zone Maar goed, als we de hogere sferen van de mensheid even laten voor wat ze zijn, worden we met iets heel anders geconfronteerd: corona. Gelukkig heeft de Brusselse politiek een kort geheugen. Nog niet zo lang geleden werd vingerwijzend - smalend zelfs - de Antwerpse toestand gehekeld. Die onvoorzichtige Sinjoren toch, door hun eigen gedrag vallen ze ten prooi aan corona, helemaal anders dan in Brussel. Maar aan de Schelde werd de koe bij de horens gevat, terwijl Brussel liet begaan. Het heeft geen zin veel cijfers tevoorschijn te toveren, de situatie is bekend. Enkele weken geleden al raakte bekend dat 10 procent van de nieuwe coronabesmettingen in dit Belgenland zich situeerden in Molenbeek, Brussel-stad, Schaarbeek en Anderlecht, de gemeente van Professor De Schaepdrijver.

En als er ergens een symbool gevonden kan worden voor de laksheid van overheidswege - vooral het gewestelijk niveau krijgt bakken kritiek te slikken - en de verspreiding van het virus in het derde gewest, dan zijn het wel de besmettingen in de Brusselse regering. Minister-president Vervoort, Sven Gatz (liep die niet op de schandelijke BLM-betoging rond een tijdje geleden?), Elke Van den Brande, en misschien zien we er nog enkele over het hoofd.

‘Bepaalde gemeenschappen’ Deze nieuwe fase brengt enkele pijnpunten van deze stad aan het licht. De moeilijkheid om bepaalde gemeenschappen te bereiken, zoals dat dan eufemistisch heet. Het is geen toeval dat net bij die gemeenschappen de besmettingsgraad het hoogst ligt. Wie deze gemeenschappen nu precies zijn, vertelt men er niet bij, maar een goed verstaander heeft slechts een half woord rond. Men kan opperen dat het samenwonen met velen en meerdere generaties niet helpt, maar als we rondkijken in Brussel menen we een andere oorzaak te zien. Nonchalance tot niet-naleven van de voorschriften en een handhaving die te wensen overlaat, voor zover ze niet helemaal afwezig is.

Ander probleem: bestuurlijke daadkracht, of het ontbreken ervan. De klassieker is gekend: elke kritiek op Brussel als Brussel-bashen afdoen, maar de waarheid heeft zo haar rechten. “We gaan Brussel niet straffen voor onze bevolkingsdichtheid”, verklaarde minister-president Rudi Vervoort. Dat was, voor alle duidelijkheid, voor de cafés dichtgingen. Of nog een goede in het genre: Vlaams Parlementslid voor Open Vld Khadija Zamouri, die in De Afspraak met tal van verklaringen voor de dag kwam, maar zweeg over de beleidsaspecten. “Waarom zijn de cijfers zo hoog?”, vroeg presentator Schols. Antwoord: “Omdat we een grootstad zijn.” Voilà, en daar moet je het dan mee doen. Hopen op daadkracht in Brussel is hoop voor de mensheid, zouden we zo zeggen.

KNIN.

Nagorno-Karabach in de Kamer

België kan er zelden van verdacht worden een begeesterende of assertieve rol te spelen op het vlak van buitenlands beleid. De reactie van voormalig premier en kersvers minister van Buitenlandse Zaken Sophie Wilmès (MR) op een vraag van Kamerlid Ellen Samyn (Vlaams Belang) over het conflict tussen Armenië en Azerbeidzjan sprak ook ditmaal boekdelen.

Het conflict tussen Azerbeidzjan en Armenië kon de laatste dagen opmerkelijk weinig politieke aandacht in ‘primetime’ genieten, los van enkele politieke verschijningen op betogingen die georganiseerd werden door de Armeense gemeenschap.

Een van de politici die zich liet horen op die betogingen, was Ellen Samyn (Vlaams Belang), die de kwestie daarna aankaartte in de Kamer van Volksvertegenwoordigers.

“Vandaag is er nog amper een geostrategische ruimte te noemen waarin Turkije en het Westen gemeenschappelijke belangen vertegenwoordigen. Wel integendeel.

Onder Erdogan zijn de belangen van Turkije niet meer verenigbaar met die van het Westen en zijn we de facto tegenstanders geworden”, zei Samyn. Zij hekelde daarbij de “waanzinnige interventiepolitiek” die Erdogan de laatste jaren hanteert, met het

uitsturen van “jihadi’s die niet moeten onderdoen voor IS”. “Erdogan dreigt heel de regio in brand te steken en op de koop toe nieuwe vluchtelingenstromen te creëren die hij dan ook nog eens zal inzetten als wapen om de Europeanen te chanteren”, zei de Vlaams Belangster.

Op de vraag of de huidige regering wil pleiten voor het stopzetten van de toetredingsonderhandelingen tussen Turkije en de EU en de bijbehorende financiële steun, dan wel werk wil maken van economische sancties, kwam minister van Buitenlandse Zaken Sophie Wilmès (MR) met een weinig begeesterend antwoord: “Het opflakkerend geweld tussen Azerbeidzjan en Armenië baart ons zorgen. In zo’n situatie is er maar één manier om vooruitgang te boeken: staakt-het-vuren en dialoog.”

PIETER VAN BERKEL

“Politieke vernieuwing” De leden van de nieuwe Vivaldi-regering pakten de afgelopen weken herhaaldelijk uit met de mantra van ‘politieke vernieuwing’. Wie achter die flinterdunne vernislaag van politieke marketing kijkt, ziet vooralsnog weinig indicaties dat er sprake is van een nieuwe politieke cultuur, integendeel.

Indien men met ‘politieke vernieuwing’ op meer vrouwen, transgenders en mensen met een kleurtje in de regering doelt, dan is de Vivaldi-missie natuurlijk geslaagd. Wie een breuk met de ‘oude politieke cultuur’ verwacht, komt echter van een kale reis thuis. Zo telt de Vivaldi-coalitie van CD&V, Open Vld, sp.a, Groen, PS, MR en Ecolo zeven vicepremiers, voor elke partij één. Meer nog: de regering telt met 15 ministers het grondwettelijk maximaal toegestane aantal. Van afgeslankte kabinetten is evenmin sprake.

Waar de regering-Michel nog maximaal 760 kabinetsmedewerkers telde, zijn er dat onder De Croo 838.

CD&V werd beloond voor de machtsdeelname met de voordracht van exVlaams minister-president, ex-minister van Werk en ex-kandidaat-burgemeester van Antwerpen Kris Peeters als vicevoorzitter van de Europese Investeringsbank.

Van de kritiek van partijen die in het verleden herhaaldelijk pleitten voor een afschaffing van de Senaat, zoals Open Vld, was niets meer te horen zodra Stephanie D’Hose voorzitter kon worden van het sterfhuis. Al moet opgemerkt worden dat ze er afgelopen weekend in een interview met Vlaamsparlement.tv voor pleitte om de Senaat te kunnen afschaffen of hervormen. Het is de vraag in welke mate die demarche voortvloeit uit de aanhoudende kritiek van de jongste dagen.

Woord en daad Van een afschaffing van de regeling

waarbij ontslagnemende ministers recht hebben op twee voltijdse, door de staat betaalde medewerkers in de daaropvolgende legislatuur kwam evenmin iets in huis. Alle partijen – uitgezonderd MR - waren nochtans gewonnen voor een afschaffing.

De discrepantie tussen woord en daad was N-VA’er Joy Donné niet ontgaan. Hij kaartte de kwestie aan in de Kamer van Volksvertegenwoordigers. “U heeft gekozen voor een stevig uit de kluiten gewassen regering met 20 regeringsleden”, zei Donné. “Met 15 ministers zit u aan het maximumaantal ministers dat grondwettelijk toegelaten is. Dat was zo niet onder Michel I, ook niet onder Di Rupo I. Waarom daarnaast ook nog eens zeven vicepremiers en zeven extra kabinetten?”

“Uw collega Guy Verhofstadt had geen Vld-collega in de kern nodig, toen hij zijn paars-groene regering vormde. Ik vind het allemaal heel moeilijk te begrijpen. Zeker in crisistijd waarin velen het moeilijk hebben en er van iedereen inspanningen gevraagd worden. De sterke schouders binnen de regering zijn klaarblijkelijk niet de sterke schouders buiten de regering. Meer regeringsleden, dat is dus ook meer kabinetsmedewerkers en meer gebouwen om die te huisvesten”, aldus het N-VA-Kamerlid.

PIETER VAN BERKEL

Onze naaste buren

15 OKTOBER 2020

7

NEDERLAND

Wonderwater Het is alweer een tijdje geleden dat ik nog over de kansenparels schreef die Nederland à rato van 500 stuks per week verrijken.

ze uiteraard niet, want gegeven is gegeven en dus blijven de parels.

Van homo naar hetero

We brengen ze terug

Er zijn de afgelopen jaren honderden Oegandese asielzoekers in Nederland neergestreken die op de loop gingen omdat ze naar eigen zeggen probleempjes kregen met president Museveni, die niet dol was op mannen die op mannen en vrouwen die op vrouwen vallen. Gelukkig kregen ze op hun vlucht goede raad van dappere tussenpersonen in Nederland om vooral hun andere geaardheid te beklemtonen. Om hen te sterken in hun keuze, kregen ze extra cursussen bij hun aankomst in Nederland door welwillende mensen die onzekerheden uit hun verhaal stroomlijnden en hen als monitoren aan een universiteit de juiste woordenschat bijbrachten. Dan was het tijd om naar de Immigratie Naturalisatie Dienst (IND) te trekken en daar kregen de ambtenaren tranen in de ogen bij zoveel onrecht tegenover de seksueel anders geaarde mens.

Op slag waren er een verblijfsvergunning en een uitkering.

Maar korte tijd nadat ze een verblijfstatus kregen, ‘veranderde’ de interesse van de Oegandese homo’s. Plots voelden ze

zich minder en minder tot het eigen geslacht aangetrokken en gingen bijna allemaal over tot heteroseksuele daden.

Psychische verjonging Nog een feit. Bijna de helft van de kansenparels liegt bij aankomst in Nederland over zijn leeftijd en beweert met de liefste glimlach aan de IND dat ze nog altijd minderjarig zijn.

Hun melktandjes concurreren met een paardengebit en de rimpels en haarverlies wijzen niet direct op een veertienjarige, maar ze hebben toch zoveel gruwelijks meegemaakt, nietwaar? Dan laten sommige IND-bureaucraten een botscan uitvoeren, maar dat gebeurt alleen als die verjongden er als veertigers uitzien.

Denken die mispunten nu echt dat mensen over hun leeftijd zouden liegen omdat Nederland ‘minderjarigen’ niet kan uitzetten? Gelukkig is er reuring (deining) over de houding van staatsecretaris Knol. Ze heeft zowel die aanvankelijke LGTB’ers als de vele psychisch verjongden geschoffeerd met haar uitspraak dat ze hun leugens betreurt. Verder gaat

Tenslotte steun ik graag een mogelijk nieuw initiatief. In het verleden organiseerden deugdmensen onder het motto “We gaan ze halen” een bus die de gelukszoekers aller landen wilde ophalen in hun gruwelkampen, maar de bus strandde in Eindhoven. Deze keer vlogen ze naar Lesbos, maar moesten in Athene landen en vervolgens leeg naar huis vliegen.

Maar “woorden wekken en voorbeelden strekken”. Verscheidene Nederlanders suggereerden dat een organisatie “We brengen ze terug” ook nuttig zou zijn, zodat die vier miljoen aangespoelden in Nederland eindelijk ontkomen aan het “institutioneel racisme”. Dit kan bedrijven als Tui, Corendon en zeker de KLM (onlangs gevoed met een extra subsidietje van 3,5 miljard) jaren werk verschaffen om al de beklagenswaardigen met één enkeltje heen af te leveren in Marokko, Turkije, Afghanistan en iedere Afrikaanse negorij.

WILLEM DE PRATER

Kraken in Gent, terug van nooit helemaal weggeweest?

De ‘anti-kraakwet’ van 2017 kwam er pas nadat enkele schrijnende gevallen in Gent opschudding veroorzaakten. Krakers drongen binnen in bewoonde huizen, waaronder de woning van een dame die in het ziekenhuis lag. De wet heeft aan dergelijke toestanden een einde gemaakt.

Keerzijde is dat de voormalige krakers nog altijd illegaal in Gent wonen, niet meer in een kraakpand, maar in een caravan of een zelfgebouwde barak. De kraakwet werd in maart van dit jaar vernietigd door het grondwettelijk hof. Een herstelwet ligt klaar, maar Open Vld stelde de bespreking ervan voor onbepaalde tijd uit. De reden ligt voor de hand: de linkse partijen binnen de Vivaldi-regering lusten de ‘kraakwet’ niet. Voor Gent is dit geen goed nieuws. Het zou krakers in onze stad opnieuw kunnen aanmoedigen.

De schrapping van de kraakwet komt op een slecht moment. Volgende maand opent Stad Gent een opvangdorp op de Lübecksite.

Illegalen uit caravans of barakken krijgen er een woning en begeleiding. Het is een paradepaardje van burgemeester De Clercq, maar enkel een welbepaalde groep komt ervoor in aanmerking. De burgemeester houdt vol dat hij tegelijk alle kampementen en barakken zal ontruimen. Wat dan met de illegale bewoners die niet naar de Lübecksite kunnen of willen?

Het is wat naïef te denken dat ze Gent zullen verlaten. Met de winter voor de deur is de kans reëel dat ze opnieuw hun toevlucht zullen nemen tot kraken. Door de vernietiging van de kraakwet kunnen ze niet worden uitgezet zonder een omslachtige procedure.

2013 spreken over 450 gekende krakers in 96 kraakpanden. De krakers kregen steun van activisten die hen tipten waar ze konden toeslaan en hen met juridisch advies bijstonden. Ze kregen ook openlijk steun uit links-culturele middens, onder meer van Dominique Willaert (van

Victoria Deluxe), die optrad als ‘bemiddelaar’ tussen krakers en eigenaars. Daartegenover stond een stadsbestuur dat aarzelde om op te treden, ook al bleef toenmalig burgemeester Termont hardnekkig ontkennen dat hij een gedoogbeleid voerde.

De krakers, vooral illegaal verblijvende Roma, werden zo brutaal dat ze ook inbraken in bewoonde panden, waarvan de eigenaar een tijd afwezig was. Een studentenkot, een café, een woning van iemand die in het ziekenhuis lag of mensen die een lange reis maak-

Kraakstad Gent Voordat kraken strafbaar werd, was Gent een ‘kraker-hoofdstad’. Officiële politiecijfers uit

De ene na de andere minister die besmet raakt met het coronavirus, een partijvoorzitter die zich moet laten omringen door tien politieke schoonmoeders, een staatssecretaris voor digitalisering die amper vertrouwd is met sociale media, een burgemeester die via de Raad van State haar post terugwint: het was deze week een weinig fraaie vertoning in Wallonië. Bijna de hele politieke klasse slaat een belabberd figuur.

Belabberd En het is niet enkel het coronavirus dat hen een belabberd figuur doet slaan. Zo moest MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez op een zelden geziene manier door het

Open Vld verandert van mening Mathias De Clercq, toen nog schepen, riep op om kraken strafbaar te maken. Het duurde tot 2017 voordat de kraakwet, een wetsvoorstel van Egbert Lachaert, goedgekeurd werd.

Op de website van Open Vld-Gent stond deze reactie: “Mathias De Clercq is verheugd dat er eindelijk een wettelijk kader komt tegen kraken. ‘Ik heb reeds in 2013 een voorstel ingediend om kraken strafbaar te maken, waarop collega Lachaert verder gewerkt heeft.

Op mijn aangeven werd het opgenomen in het regeerakkoord. Van iemands eigendom blijf je af, punt. Het werd hoog tijd dat kraken strafbaar werd. Zo kunnen we wantoestanden vermijden en kordaat optreden als er iemands eigendom gekraakt wordt.’”

In 2017 was het ‘hoog tijd dat kraken strafbaar werd’. Nu is het helemaal niet dringend meer. Open Vld stelt het herstel van de kraakwet voor onbepaalde tijd uit. Dat is nodig om de vrede te bewaren binnen het Vivaldiclubje in Brussel én in Gent. Als straks een Gentenaar zijn woning niet meer in kan omdat een groep krakers hem dat belet, wat zal Mathias dan vertellen?

MATHILDIS

Waalse politici slaan een belabberd figuur Valérie De Bue, Waals MR-minister van Binnenlands Bestuur en Toerisme: positief op het coronavirus. Christine Morreale (PS), Waals minister van Volksgezondheid: idem.

Pierre-Yves Jeholet (MR), minister-president van de Franse Gemeenschap: ook positief. Net als Mathieu Michel (MR), de kersverse staatssecretaris voor Digitalisering.

Neem daar Brussels minister-president Rudy Vervoort (PS) bij plus besmettingen op het kabinet van Vlaams minister Zuhal Demir (N-VA) en men kan de conclusie trekken dat enkel nog de regering van de Duitstalige Gemeenschap niet in quarantaine moet.

Akkoord, politici hebben veel sociale contacten en zijn daardoor meer vatbaar voor besmettingen. Maar ze zouden zelf ook moeten weten dat de kans om het coronavirus op te lopen aanzienlijk vermindert indien men zich aan de voorzorgregels houdt. In die zin hebben de Waalse politici zich toch een beetje belachelijk gemaakt.

ten… Ook tientallen sociale appartementen werden ingenomen door krakers. Dat gebeurde bij het wisselen van huurders. Zodra de oude huurder de deur achter zich dicht trok, kwamen krakers erin, getipt door tussenpersonen die in de woonblokken op uitkijk lagen. De krakers vertelden dat ze de deur open vonden.

Ze hadden dus niet ingebroken. Ze gebruikten ‘onschendbaarheid van de woonst’ als argument om de politie buiten te houden.

stof kruipen. Door zijn eigenhandig georkestreerde maar mislukte stoelendans in de Waalse en federale regering kwam zijn legitimiteit deze week zwaar onder druk te staan. Er werd zelfs even gedacht aan ontslag. Uiteindelijk wordt het Henegouwse woelwater intern onder een soort van curatele geplaatst, waarbij hij door tien kopstukken van de partij zal worden begeleid. Een andere politicus die op die manier wordt vernederd zou zelf ontslag nemen, maar Bouchez lijkt te doen of er weinig aan de hand is. De man heeft blijkbaar een olifantenvel.

Ondertussen is wel duidelijk dat de wonden in de MR niet geheeld zijn. Waals minister Valérie De Bue, die door Bouchez aanvankelijk opzij was geschoven, liet vorig weekend in een aantal kranteninterviews blijken dat de episode voor haar nog altijd pijnlijk is. Waals minister Jean-Luc Crucke, die een tegenstander is van Bouchez, verklaarde zonder verpinken op de radio dat de MR-voorzitter “de beste onder ons” is. Van politieke hypocrisie gesproken.

Nepotisme En dan is er het geval Mathieu Michel. De nieuwe staats-

WALLONIE

secretaris voor Digitalisering en Privacy heeft een moeilijke week achter de rug, om het zacht uit te drukken. Aan de benoeming van de broer van Charles en zoon van Louis Michel hangt nog altijd een geur van nepotisme. Maar ook en vooral: hij beging de ene flater na de andere. Zo parkeerde zijn chauffeur de dienstwagen onreglementair voor het hoofdkwartier van de MR. Terwijl 100 meter verder een parking van de Regie der Gebouwen beschikbaar is. Het beheer van de Regie der Gebouwen is één van de bevoegdheden van Mathieu Michel.

Tweede “gaffe” van de Waals-Brabander: als staatssecretaris voor digitalisering liet hij verstaan niet echt veel kaas gegeten te hebben van sociale media. Het relatief trage Facebook, dat ging nog. Maar Twitter is niets voor hem, verklaarde hij. Op de koop toe blijkt dat hij geen Linkedin-profiel heeft. Bouchez verdedigde zijn staatssecretaris op een wat onnozele manier: “Mijn kapper is kaal, het is niet omdat hij kaal is dat hij geen goede kapper kan zijn.”

Een laatste Waalse politieke vaudeville vond in Verviers plaats. De door de PS uit de partij gezette en ontslagen burgemeester Muriel Targnion had verzet aangetekend tegen haar afzetting bij de Raad van State. En ze krijgt nu gelijk. Alleen is niet duidelijk of ze nog een meerderheid heeft in de gemeenteraad, want het gros van haar vroegere partijgenoten heeft zich uiteraard van haar afgekeerd.

PICARD

8

Actueel

15 OKTOBER 2020

DIPLOMATIEKE VALIES

Buitenlands spervuur

‘Gouden paspoorten’

Een lucratieve handel

Iran steunt Biden

Verschillende motieven kunnen aan de basis van een nationaliteitenpolitiek liggen: historische argumenten, schuldgevoelens of gewoonweg geld. En wat dit laatste betreft spant Cyprus de kroon. Het braderen met paspoorten is trouwens onderdeel van een grotere financiële verstrengeling tussen het eiland en Rusland, wat niet zonder politieke gevolgen blijft.

Het heeft er al velen in Euro-Brussel doen vloeken, maar tot spijt van wie het benijdt is de bevoegdheid al dan niet de nationaliteit of burgerschap toe te kennen (waar dan weer ‘papieren’ aan vasthangen) een bevoegdheid van de lidstaten.

Op zich misschien wel logisch, maar het gevolg is wel een realiteit dat het verschaffen van dergelijke rechten soms gekke resultaten oplevert. Want wie zegt ‘rechten’, zegt ook ‘voorwaarden’. Verschillende motieven liggen aan de grondslag van het gevoerde beleid ter zake.

Diaspora Wie kan aantonen een Ierse grootouder te hebben, is in staat om aanspraak te maken op de Ierse nationaliteit.

Op zich is deze royale opstelling een reactie op het emigratie-verleden van het land.

In de VS alleen al wonen een pak meer mensen met Ierse roots dan op het groene eiland zelf. Maar interessant wordt dit beleid pas in het licht van de Brexit. Onderzoek toonde aan dat in Groot-Brittannië zo’n zes miljoen mensen in aanmerking zouden komen. Mogelijk een interessant perspectief voor velen, want een Ierse identiteitskaart betekent onmiddellijk ook dat men onderdaan van de EU wordt, wat met een Brits paspoort niet langer het geval is.

Maar het kan nog royaler, en daar is Italië een mooi voorbeeld van. Wie een Italiaanse voorvader in zijn stamboon vindt, zou de Italiaanse nationaliteit kunnen verwerven. Opmerkelijk is dat dit recht langs moederzijde tot 1948 teruggaat, terwijl er aan mannelijke kant geen limiet op geplaatst is.

Anders gezegd: dit recht loopt terug tot 1861, het jaar waarop het Koninkrijk Italië boven de doopvont werd gehouden. De laatste decennia zouden meer dan één miljoen mensen zo een Italiaans paspoort verworven hebben.

Kiezers produceren Hongarije is dan weer een heel ander verhaal. Het lot van de geschiedenis zorgde ervoor dat het land erg gehavend uit de eerste wereldoorlog kwam.

Heel wat gebieden gingen verloren en daarbij ook een pak inwoners, etnische Hongaren zeg maar. Resultaat van dit alles waren aanzienlijke minderheden in de onmiddellijke buurlanden van Hongarije, Servië en Roemenië op kop. Het beleid van sterke man Orban bestaat erin zoveel mogelijk mensen die een lijn naar Oostenrijk-Hongarije kunnen aantonen én bereid zijn Hongaars te leren ook de nationaliteit toe te kennen. Niet toevallig ontstonden op heel wat plaatsen in Servië heuse taalscholen. De vruchten van het beleid zijn er alvast. Onderzoek toonde aan dat tussen de periode 2011 en 2016 jaarlijks meer dan 180.000 ‘nieuwe Hongaren’ gecreëerd werden, wat meer is dan Frankrijk of Duitsland naturaliseerden in diezelfde tijdspanne.

En niet onbelangrijk: uit dankbaarheid stemmen deze mensen grotendeels voor, jawel, Orban.

Akte van berouw Soms liggen schuldgevoelens aan de basis van een gevoerd beleid. Een land als Oostenrijk is niet happig op de dubbelnationaliteit, maar maakt een onderscheid voor Joden die in de jaren ‘30 of ‘40 vervolgd of verbannen werden. Niet toevallig bestaat een soortgelijk recht in Duitsland.

Sterker nog: het is in de grondwet opgenomen. Spanje gaat zelfs nog een eind verder in de tijd terug. Sefardische Joden die er in de 15de eeuw uitgegooid werden, kunnen opnieuw hun Spaanse nationaliteit opeisen. Moslims die in diezelfde periode van het Iberische schiereiland verbannen werden hebben geen claim op een soortgelijk recht.

Gouden paspoorten De grootste doorn in het oog van de EU is het gebruik van zogenaamde ‘gouden paspoorten’. Zopas nog werd deze praktijk door de Voorzitster van de Europese Commissie von der Leyen gehekeld. Onverbloemd noemde ze het een ondermijnen van de Europese rule of law. Anders dan de stamboom is hier een goed gespijsde beurs van belang.

Eigenlijk is het principe heel

eenvoudig: wie voldoende investeert, krijgt zijn paspoort, ook al kan de praktische invulling soms sterk verschillen van land tot land. Sommige landen worden steevast met deze aanpak in verband gebracht, maar dit gaat voorbij aan de realiteit dat zowat elke lidstaat een vorm van van ‘gouden paspoort’ kent.

Anderzijds moet het ook gezegd, dat bepaalde staten er een heuse business van gemaakt hebben. Er blijkt zo een top drie te bestaan: Bulgarije, Malta en Cyprus. En vooral dit laatste land is van belang.

Russische invloed Sinds 2013 zou Cyprus zo’n 7 miljard euro verdiend hebben aan dit beleid, een bedrag dat overeenstemt met ongeveer één vierde van zijn BBP. Maar los van het lucratieve karakter van dit handeltje, is het de manier waarop de dingen gebeuren die stoort. In principe moet men over een blanco strafblad beschikken, maar het bewijs moet door de betrokkene aangeleverd worden, overigens zonder veel controle. Het resultaat laat zich al raden: tal van dubieuze figuren, niet zelden Russen, lopen inmiddels rond met een paspoort op zak waardoor ze probleemloos door de hele EU kunnen reizen. Het is tekenend voor de verwevenheid van Rusland en Cyprus, niet in het minst via het bancaire systeem.

Vele Russische miljarden vinden hun weg naar Cypriotische banken. Heel wat van dat geld belandt ook terug in de Russische economie, in die mate dat op papier Cyprus geboekstaafd staat als de belangrijkste buitenlandse investeerder in Rusland. Ruikt u ook het geurtje rond dergelijke transacties? Het zou naïef zijn te geloven dat een dergelijke situatie zonder politieke gevolgen zou blijven. Niet toevallig gebruikte Cyprus zijn veto toen het opleggen van sancties aan Wit-Rusland binnen de EU op tafel lag. En niet toevallig maakten de Cyprioten hun standpunt ook bekend de dag na een bezoek van de Russische Minister van Buitenlandse Zaken Lavrov.

Wiens brood men eet…

MICHAËL VANDAMME

De Amerikaanse justitie is nog niet helemáál verlamd en verziekt door de “mars door de instellingen”. Ze heeft onlangs 92 websteks afgesloten die propaganda maakten voor Joe Biden. Vindt u het vreemd dat de media daarover geen kik hebben gegeven? Men zou toch verwachten dat zij moord en brand schreeuwen over die gruwelijke censuur en over het muilkorven van een tegenkandidaat. Maar ze houden zich doodstil. De Democratische Partij zelf trouwens ook. Er is een heel goede reden voor die stilte. Die websteks waren opgestart door het Iraanse Islamitische Revolutionaire Garde Korps IRGC en ze werden gebruikt om “hun” Democratische kandidaat aan de macht te helpen. Dat zegt heel veel over de ontaarding van de Democratische Partij.

Wij laten daarbij in het midden of die kandidaat van het IRGC Biden is, of Kamala Harris. Iran wordt geleid door stokoude ayatollahs. Khameney is 80.

Khomeiny bleef aan de macht tot hij op 89-jarige leeftijd stierf. Het is dus best mogelijk dat zij geloven dat Biden écht president zal worden en échte beslissingen zal nemen. Het is de herhaling van een oud patroon. Alle vijanden van de VS en van de westerse wereld, alle islamitische schurkenstaten en terreurorganisaties steunden Democraten als Bill Clinton, Barack Huseyn Obama en Hillary Clinton. Ze wisten dat ze daarvan niets te vrezen hadden. Maar voor zover we weten, waren die steun en die inmengingen in de Amerikaanse verkiezingscampagne nog nooit zo intensief en op zo’n grote schaal georganiseerd.

Blexit De Amerikaanse Blexit-beweging werd in 2018 gesticht door de conservatieve Candace Owens. Zij liet zich inspireren door Nigel Farages Brexit. Blexit staat hier voor “Black Exit” en dat is geen pleidooi voor een terugkeer van alle zwarte Amerikanen naar het Afrikaanse moederland.

Haar doelstelling is bescheidener en realistischer: zij wil een “exit” van de zwarte kiezers, die volgens haar moeten wegtrekken uit de Democratische Partij en in het bijzonder uit de autodestructieve cultus van het slachtofferschap, dat zowat het standaardverkoopspraatje is van Democratische politici die zich tot zwarte kiezers richten. Dat gecultiveerde slachtofferschap is nefaster voor de Amerikaanse zwarten dan de restanten van racisme die er hier en daar nog zijn.

Dat is niet zomaar een loze bewering. In zijn meesterlijke boek “The End of Racism” bewees Dinesh D’Souza dat aan de hand van een ijzersterk voorbeeld: gemiddeld doen Haïtiaanse zwarten het in de VS veel beter dan Afro-Amerikanen die er geboren zijn. De Haïtianen slepen nochtans ook een erfenis mee van vele generaties slavernij en ze komen uit een straatarm land zonder degelijke scholen. Maar zij zijn tenminste niet gedurende decennia blootgesteld aan de slachtoffercultus waarmee de Democraten en de marxisten in de VS alle minderheden indoctrineren. Tenzij men natuurlijk gelooft dat de blanken in de VS selectief racistisch zijn: meer

tegen zwarte Amerikanen en minder tegen Haïtianen.

Totale mislukking Ook als men die analyse over de slachtoffercultus niet deelt, kan men niet om het harde feit heen dat de Democraten zeer slecht voor hun zwarte kiezers hebben gezorgd. Alle getto-achtige binnensteden die we zo dikwijls in misdaadfilms en -reeksen zien, bevinden zich in “failed cities” die door Democraten worden bestuurd. De openbare scholen in die binnensteden zijn bijna allemaal “failed schools” en ze worden ook bestuurd door Democratische directies die met handen en voeten gebonden zijn aan de alweer Democratische onderwijsvakbonden. In die rampzalige scholen, geteisterd door misdaad, drugs, rapmuziek en bendegeweld, zijn er veertig procent scholieren die nooit een diploma behalen en van degenen die wel een diploma krijgen – het woord ‘behalen’ zou hier misplaatst zijn – blijkt nog eens veertig procent functioneel analfabeet te zijn. Zo laag ligt de lat in “Democratische” onderwijs. Maar ondanks de totale mislukking van de Democratische politici – zowel zwarten als blanken – tegenover hun zwarte kiezers, blijven die kiezers hen hardnekkig trouw. Uit een opiniepeiling zou blijken dat de Blexitcampagne van Candace Owens niet veel heeft veranderd: slechts 8 procent van de Afro-Amerikanen zou Trump steunen en 89 procent Biden. En dat zouden dezelfde cijfers zijn als in 2016, toen het tussen Trump en Hillary ging.

Zou…, want de echte tests zijn natuurlijk de verkiezingen. En voor u het vraagt: Candace Owens is zelf zwart. Veel zwarter dan Kamala Harris. Die heeft duidelijk meer het uiterlijk van de Ierse slavenhandelaar in haar stamboom.

BLM als superbesmetter Trump had al een aantal ondoordachte uitspraken gedaan over corona en na zijn genezing heeft hij daar nog eentje aan toegevoegd door het dodelijke virus te vergelijken met een griep. Het is heel twijfelachtig of de nabestaanden van de meer dan 200.000 Amerikaanse coronadoden dat zullen smaken… Maar de Democraten die de schuld voor de epidemie op Trump willen afschuiven, liegen gewoon. Naast zijn vergissingen heeft Trump al in een zeer vroege fase inreisbeperkingen ingesteld en hij werd daarvoor door sommige Democraten beschuldigd van racisme. Pas op 17 maart zou de EU haar buitengrenzen sluiten, maar in de VS waren er al vanaf 2 februari beperkingen op de vluchten uit China, op 2 maart kwam Iran erbij en op 12 maart de vluchten vanuit de Europese Unie. Dat heeft de verspreiding van de pandemie in de VS zeker vertraagd.

Maar de ergste Democratische hypocrisie zit natuurlijk in het feit zij in volle pandemie massale manifestaties hebben gedoogd, aangemoedigd en georganiseerd, met in totaal tienduizenden dicht opeengepakte betogers. BLM en Antifa zijn ongetwijfeld de ergste superbesmetters geweest.

Het nabije buitenland

15 OKTOBER 2020

MICHEL HOUELLEBECQ OVER DE ACTUALITEIT Een nieuw boek met artikels, interviews en standpunten van Michel Houellebecq is altijd leuk. Ook al zijn de teksten al eerder verschenen, de schrijver gooit een intellectuele steen in de kikkerpoel.

Even dacht men dat Michel Houellebecq dit jaar de Nobelprijs voor Literatuur zou krijgen. De Fransen hoopten er vurig op. Er zijn er al 15 geweest, gaande van François Mauriac over Albert Camus tot de recente Patrick Modiano in 2014.

Maar een prijs voor Michel Houellebecq komt misschien te vroeg. Of de man is niet politiek correct genoeg. Zijn kritiek op de islam zal hem nog lang achtervolgen. Anderzijds zijn er weinig schrijvers die op zo’n concrete manier de actualiteit kunnen duiden. Denk maar aan zijn laatste boek Sérotonine dat perfect de frustratie van de gele hesjes-beweging kon duiden.

Sterk inspelen op de actualiteit doet Houellebecq ook in zijn laatste werkstuk ‘Interventions 2020’ waarin een reeks artikels, interviews en standpunten van de schrijver worden verzameld. Zeker niet volledig nieuw want eigenlijk zijn alle teksten al eens elders verschenen. Maar het kan geen kwaad om ze te herlezen omdat ze steevast voor enige opschudding zorgen. ‘Interventions 2020’ is het derde boek met teksten na ‘Interventions’ en ‘Interventions 2’ die respectievelijk in 1998 en 2009 verschenen. “De laatste in de reeks,” verzekert de 64-jarige schrijver die nog amper in de media komt.

Zijn reeks wordt door sommigen vergeleken met Situations I, II en III van de filosoof Jean-Paul Sartre die er uiteindelijk tien delen van neerpende. Dat is niet de bedoeling van Houellebecq die met dit deel ook het dikste publiceert: 450 bladzijden tegenover 149 en 285.

Tegen euthanasie “Ik zal niet stoppen met denken of mijn mening te delen,” schrijft Houellebecq, “En als er grote morele noden zijn zoals het euthanasiedebat zal ik niet zwijgen.” De schrijver die zich altijd heeft verzet tegen het postmoderne nihilisme is inderdaad een tegenstander van euthanasie. Hij ziet het als een achteruitgang omdat het de zwaksten in de samenleving niet beschermt. Hij verwijst expliciet naar de zaak Vincent Lambert. Deze man verkeerde al sinds 2008 in een vegetatieve toestand na een verkeersongeval. Volgens de artsen was er geen enkele mogelijkheid op herstel. Zijn behandeling werd in juli 2019 stopgezet, nadat het Hof van Cassatie eind juni besliste dat de behandeling met kunstmatige voeding van de patiënt mocht stoppen. Hij overleed kort daarna. Voor Houellebecq was deze zaak overgemediatiseerd. Hij ziet het debat ook niet als een religieuze discussie want zelf is de schrijver atheïst.

Trump een goede president Waar wellicht veel over zal worden gesproken is de tekst over Donald Trump. Eigenlijk een herneming van een stuk dat in januari 2019 in Harper’s Magazine verscheen en waarin gesteld werd dat “Trump een goede president is.” Houellebecq onderbouwt dit standpunt. Trump kiest minder voor een interventionistische diplomatie, hij staat positief tegenover Rusland en is geen blinde aanhanger van vrijhandel en van de Europese eenmaking. Allemaal zaken waar Houellebecq zich in kan vinden.

Er zal nog vaak naar die tekst worden verwezen, ook al is de oplage van het boek eerder beperkt. 14.000 exemplaren naar het schijnt daar waar Sérotonine in januari 2019 direct

KLEURENKAART Boris Johnson verdeelt Groot-Brittannië in verschillende kleurenzones. Iedere regio is onderhevig aan een bepaald aantal maatregelen in de strijd tegen Covid-19. De Prime Minister wil met zijn nieuwe beleid het midden houden tussen een totale ‘lockdown’ enerzijds en het vrij laten rondrazen van het virus anderzijds.

Politici hebben overal in Europa eenzelfde, nieuwe oplossing gevonden tegen het coronavirus. De oplossing heet: de kleurenkaart. In België wordt al van voor het aantreden van de regering De Croo gewag gemaakt van een systeem met kleurencodes dat er aan zit te komen. Het idee van de kleurenkaart is overgewaaid uit Ierland. Nu introduceert ook Groot-Brittannië een systeem met kleurtjes.

Twee weken geleden berichtten we al over de strengere maatregelen in het Verenigd Koninkrijk. Een aanzienlijk deel van de steden bevindt er zich ondertussen weer in een soort van ‘lockdown’. Om de toestand wat overzichtelijk te houden zijn er nu drie kleurenzones in deelstaat Engeland ingevoerd. In de ‘medium-zone’ mogen cafés en restaurants open blijven tot tien uur ’s avonds. In de regio’s met een hoog risico zijn striktere maatregelen van kracht. Zo mogen er enkel nog noodzakelijke verplaatsingen ondernomen worden en mogen gezinnen geen mensen van buiten hun eigen huishouden thuis ontvangen. Dit is onder meer het geval in de regio rond Manchester, Leeds en Nothingham. In de regio’s die donkerrood kleuren op de kaart, zijn de regels nog strenger. Zo vallen bijvoorbeeld Liverpool en omgeving in de categorie met een ‘zeer hoog risico’. Cafés moeten er sluiten, trouwpartijen zijn er afgelast en zowel binnen als buiten is het verboden contact te hebben met mensen van buiten het eigen huishouden. In deze regio zitten de burgers als het

Zowel door hen als door de pers werd nadien van een ‘bestorming’ gesproken, maar dat was overdreven: de welgeteld drie agenten die voor de deur stonden konden de massa eenvoudig tegenhouden. Maar de bondspresident, de bondsregering van Merkel, de minister van Binnenlandse zaken, de linkse oppositie, de linkse pers: allemaal riepen ze hysterisch uit hoe ‘geschokt’ ze wel waren, vooral omdat voor het Rijksdaggebouw een ‘Rijksvlag’ gezwaaid werd: de historische zwart-wit-rode vlag uit de tijd van Bismarck, die veel gebruikt wordt door Duitse nationalisten. “Wordt nu ook die vlag verboden? Het zou al te gek zijn, maar het zou ons niet verbazen”, zo schreven we hier toen. En kijk, het is zover: de vlag wordt daadwerkelijk in sommige deelstaten verboden.

Rheinland-Pfalz begint Het initiatief voor de nieuwe censuur gaat uit van de fractie van de socialistische partij SPD in het deelstaatparlement van Rheinland-Pfalz. “Het herkenningsteken van rechtsextremisten, ‘Rijksburgers’ en vijanden van de democratie mag in de publieke ruimte nooit normaal worden,” zo wisten ze te vertellen. De opname van het woord ‘Rijksburgers’ in die zin geeft nog maar eens aan, hoeveel angst de opkomst van de Rijksburger-beweging de politieke klasse bezorgt. Die

FRANKRIJK

met 320.000 stuks over de toonbank ging. De pocketeditie ervan ligt sinds vorige week in de boekhandel.

Houellebecq is ook vol lof voor de omstreden conservatieve publicist Eric Zemmour. Iedereen is jaloers op de kijkcijfers van CNEWS waar Zemmour hoge kijkcijfers haalt. Volgens Houellebecq is de publicist “de interessantste hedendaagse opiniemaker voor de niet-christelijke katholieken die de kerk bewonderen zonder in God te geloven.” Een echo van het denken van de monarchist Charles Maurras zowaar. De standpunten over Zemmour verschenen in een interview met Geoffroy Lejeune, hoofdredacteur van het rechtse weekblad ‘Valeurs Actuelles’ (mei 2019).

Bij Houellebecq is er een toenemende bewondering voor religie en religieuze instituties als laatste steunpilaren voor een samenleving waar hebzucht en individualisme overheersen. Weinig schrijvers zijn conservatief zoals deze Franse succesauteur.

De literaire experts zien Houellebecq meer en meer naar rechts opschuiven. Dat stelt ook het linkse magazine ‘Les Inrockuptibles’ waar de schrijver lange tijd zijn ei kwijt kon. Dat zegt de schrijver niet over zichzelf. Hij noemt zich “de schrijver van het nihilisme (in de betekenis van Nietzsche). Ik ben de auteur van een nihilistisch tijdperk en het lijden door het nihilisme.”

Uiteraard komt ook de coronapandemie aan bod. De impact van het virus zal groot zijn. Voor Houellebecq waren de menselijke contacten al verschraald en ze zullen nog verder verschralen omdat men amper nog in elkaars nabijheid mag zijn.

Alles via internet regelen, telewerken, videoconferenties,…

Het zal niet snel verdwijnen.

SALAN

Right or wrong

ENGELAND

ware opgesloten, ze mogen er niet reizen tot buiten de eigen leefomgeving.

nu burgemeesters in de zwaar getroffen steden om extra geld van de staat smeken.

Rechtse kritiek

Geen privacy

Chris Whitty, als epidemioloog adviseur van de Britse regering, vindt dat de maatregelen nog niet ver genoeg gaan. Zonder het met zoveel woorden te zeggen pleit Whitty voor een meer algehele ‘lockdown’. Nemen de Britten geen strengere maatregelen, dan wordt de kans kleiner dat er tegen Kerstmis weer een normaler leven mogelijk is, aldus de Britse Steven Van Gucht. Boris Johnson van zijn kant zegt dat zijn beleid het midden wil houden tussen een volledige ‘lockdown’ enerzijds en het welig laten tieren van het virus anderzijds. Opmerkelijk is dat de rechtse krant ‘The Sun’ - die doorgaans het conservatieve beleid van de regering toejuicht – samen met een groep virologen een andere aanpak bepleit. In een opiniestuk zegt de krant dat het beleid aan de ene kant moet inzetten op het beschermen van de allerzwaksten en oudsten, en anderzijds de economie en samenleving voor de overige groepen in de samenleving weer volledig moet open gooien. Het is een geluid dat ook in andere landen steeds nadrukkelijker klinkt. Zo pleit in Nederland Thierry Baudet voor een soortgelijke aanpak. ‘The Sun’ rekende uit dat, sedert maart, al meer dan drie miljoen kankerpatiënten niet behandeld werden in het Verenigd Koninkrijk. De krant stelt zich de vraag of dit dan wél de volksgezondheid ten goede komt.

Bij ‘The Sun’ wijzen ze er op dat het land een nieuwe, volledige ‘lockdown’ economisch niet zal overleven. De werkeloosheid in het Verenigd Koninkrijk stijgt momenteel richting de vier miljoen. Intussen is er ook slecht nieuws voor de schatkist.

Om de begroting niet totaal te laten ontsporen moeten tot wel veertig miljard ponden aan extra belastinginkomsten worden gevonden. Intussen dreigt de rekening nog verder op te lopen,

Net als in België en Nederland, kent ook Groot-Brittannië een gsm-applicatie die moet helpen bij het opsporen van personen die in aanraking zijn gekomen met Covid 19. Beleidsmakers waren er als de kippen bij om te verkondigen dat het met de privacy wel goed zat bij dit soort applicaties. Niet dus.

De persoonsgegevens van een massa Britten liggen op straat.

Bedrijven die de data verzamelen van klanten die een bezoek brachten aan cafés en restaurants, blijken deze gegevens nu door te verkopen. Namen, adressen, telefoonnummers en e-mailadressen van horeca-bezoekers werden doorverkocht aan marketeers, banken en verzekeringsfirma’s. Juristen spreken van een ‘privacy crisis’.

Het doorverkopen van de gegevens aan zogenaamde derde partijen is normaal verboden en betekent een inbreuk op de gemaakte afspraken. Volgens de overheid worden de persoonsgegevens slechts drie weken bijgehouden en daarna vernietigd. De informatie mag normaal ook enkel gebruikt worden in het kader van de contactopsporing. Onderzoek toont nu aan dat bepaalde bedrijven de gegevens opslaan op een databank waarbij de gegevens tot maar liefst vijfentwintig jaar bijgehouden kunnen worden. Tot zover dus de geruststellende praatjes van de overheid.

Carissa Veliz, professor aan de Universiteit van Oxford, reageert vernietigend op de gang van zaken: “Alsof het vertrouwen bij de burger, aangaande zijn of haar privacy, nog niet laag genoeg was. Schandalen als deze zijn het product van het decennialang toestaan van onethische handelspraktijken.”

ZWART-WIT-RODE VLAG NU OOK AL VERBODEN Begin september brachten we in deze rubriek verslag uit over een grote betoging in Berlijn tegen de coronamaatregelen van de Duitse regering. We meldden toen dat door de grote opkomst (50.000 mensen) enkele honderden betogers de politie konden verschalken. Ze kropen over de nadarhekken aan het Rijksdaggebouw en liepen zingend de trappen voor het gebouw op tot aan de voordeur.

Si la France m’était contée

9

Bei uns in Deutschland

‘Rijksburgers’ vormen geen klassieke politieke beweging, maar een bonte verzameling individuen en groepen, die de legitimiteit van de ‘Bondsrepubliek Duitsland’ fundamenteel afwijzen. Zij trekken zich terug uit de samenleving, wonen in bossen of oude boerderijen, betalen geen belastingen, verscheuren hun identiteitskaart en weigeren te gaan stemmen.

De politieke klasse probeert hen in de ‘extreemrechtse’ hoek te steken, maar zo eenvoudig is het niet. Rijksburgers zijn ook sterk bezig met gezonde biologische landbouw, het afwijzen van grootschalige veeteelt, het verzet tegen vaccinaties, het afwijzen van privacyschendingen en van een te machtige staat. Thema’s die je dus doorgaans vooral aan de linkerkant van het politieke spectrum terugvindt…

Het voorstel van de SPD tot verbod van de vlag werd gevolgd door de linkse deelstaatregering, die bestaat uit SPD, FDP (linksliberalen) en Groenen.

Een vlag voor Duitsland De gewoonte om vlaggen van landen drie kleuren te geven is relatief recent. Vroeger waren wapenschilden en emblemen in Europa slechts tweekleurig. Wit en rood zijn van oudsher massaal aanwezig in de heraldische emblemen van Duitsland, vooral in het noorden. Alle Hanze-steden hadden de kleuren in hun stadswapens. De vlag van het Heilige Roomse Rijk bestond in de 13de eeuw uit een wit kruis op een rode achtergrond - zowat de Deense vlag van vandaag.

Wit en zwart zijn de kleuren die verbonden zijn met Pruisen.

De Duitse Ridderorde, die van daaruit een machtig netwerk over gans Europa uitbouwde (tot in ons Limburgse Alden Biesen), droeg als embleem een zwart kruis op wit veld.

In nationalistische kringen wordt aan de kleuren een haast mythische betekenis gegeven: zwart staat voor de aarde van

LVS

DUITSLAND het Duitse vaderland, wit voor de zuiverheid van de inzet ervoor, en rood voor het bloed van zijn volk.

Het is bekend dat toen Otto Van Bismarck erin geslaagd was Duitsland in 1871 te herenigen tot het (tweede) ‘Duitse Rijk’, de vraag welke vlag het nieuwe land moest krijgen hem maar matig interesseerde. Maar vooral de schepen moesten op zee van ver herkenbaar zijn. De idee om wit, zwart en rood samen te voegen lag allicht voor de hand en zo werd de ‘Rijksvlag’ geboren: drie horizontale strepen, zwart-wit-rood.

Na de nederlaag van 1918 besloot de Republiek van Weimar voor een andere vlag te kiezen: die van de huidige Bondsrepubliek, met zwart-rood-goud. Er ontbrandde een woeste ‘vlaggenstrijd’, die maar één van de conflicten was die de Republiek verscheurden. De centrumpartijen waren het oneens, de communisten wilden een rode vlag, de nationalisten enkel het oude vertrouwde zwart-wit-rood. Uiteindelijk kwamen compromissen uit de bus waarmee niemand tevreden was, zoals een zwart-wit-rode vlag met in de linkerbovenhoek een zwart-rood-gouden minivlaggetje…

Hitler verkoos de hakenkruisvlag die begrijpelijkerwijze na de nederlaag prompt verboden werd. In het na-oorlogse Duitsland bleven Duitse nationalisten de oude zwart-wit-rode Rijksvlag graag en veel gebruiken, omdat ze enerzijds niet door de nazi’s ‘aangebrand’ was, en anderzijds dermate historisch was dat ze door de Bondsrepubliek moeilijk kon verboden worden.

Tot nu dus. Want allicht zullen andere deelstaten volgen.

Het zegt weer iets over het hellend vak inzake vrije meningsuiting waarop het moderne Duitsland zit, dat een vlag die gedurende 75 jaar na de Tweede Wereldoorlog aanvaardbaar was, dat plots niet meer is.

HDG

10

Beeldspraak

15 OKTOBER 2020

MEDIALAND

FILM van een “ontoereikende organisatiebeheersing en onvoldoende integriteitsbesef bij bepaalde medewerkers”.

Zou dat waar kunnen zijn, een onvoldoende integriteitsbesef bij bepaalde medewerkers van de openbare omroep?

Laten we het zo zeggen: dat zou dan niet bepaald in conflict staan met het duidelijke gebrek aan journalistiek normenbesef dat iedere kijker en luisteraar dagelijks kan vaststellen in de nieuws- en duidingsprogramma’s, ja zelfs tot in de amusementsprogramma’s toe. Bij de VRT is het immers een deel van de huiscultuur dat men lak heeft aan de mening van de belastingbetaler, en zich opsluit in het bekende onskent-ons-clubje. Hoeft het dan echt te verbazen dat Audit Vlaanderen bij een onderzoek een gelijkaardige cultuur vaststelt wanneer er allerlei lucratieve contracten toegekend worden?

Spitting Image Na 24 jaar afwezigheid keerde de Britse satirische poppenreeks “Spitting Image” vorige week terug op de Britse buis. Meer nog dan de oorspronkelijke reeks richt de hernieuwde versie de blik naar de overkant van de Atlantische Oceaan. Opmerkelijk: normaal gezien zou de reeks op de Amerikaanse zender NBC verschijnen, maar de omroep trok zich terug “uit angst” om te schofferen.

Fox News-kijkers nemen grotere Covid-19-risico’s dan CNN-kijkers We lazen het bericht op de nieuwssite van CNN, dat het trouwens niet zonder enige trots publiceerde: wie Fox News meer vertrouwt dan CNN, zou zich minder goed beschermen tegen Covid-19 en meer risico’s nemen dan kijkers die het nieuws van CNN meer vertrouwen. Zo bleek toch uit een studie, die in alle ernst uitgevoerd werd door twee doctoraalstudenten aan een universiteit in Zuid-Californië. We vragen ons echter af: wat hadden die twee studenten eigenlijk verwacht? Net zoals Donald Trump en Fox News er een politiek punt van maken niet te willen overdrijven in de maatregelen tegen Covid-19, zo maken CNN en de Democraten er een politiek punt van de hysterie zo ver mogelijk op te drijven. Het is dan ook geen wonder dat wie het nieuws van Fox News meer vertrouwt dan dat van CNN, zich ook minder zorgen maakt over Covid-19, en omgekeerd. Iets anders zou pas echt nieuws geweest zijn. En dat CNN het bericht met zoveel trots bracht, bewijst meteen ook ons punt.

“Onregelmatigheden” bij de VRT In de nasleep van de slaande ruzie die in de herfst van verleden jaar uitbrak aan de top van de VRT, voerde Audit Vlaanderen een onderzoek uit naar de manier waarop de openbare omroep contracten toekent. Er werden tijdens die ruzie immers ook beschuldigingen geuit van vriendjespolitiek en belangenvermengingen bij allerlei toewijzingen van contracten, en het spreekt voor zich dat de Vlaamse overheid zoiets niet zomaar blauwblauw kon laten.

Een klein jaar later heeft Audit Vlaanderen zijn rapport klaar, en daaruit blijkt dat er inderdaad één en ander misliep (en misschien nog steeds misloopt?) bij de VRT. En hoewel het rapport niet vrijgegeven is, werd in de pers toch opnieuw de rekening gemaakt van Peter Claes, die ook verleden jaar al zwaar door de media aangepakt werd.

Wat er precies van aan is, weten we natuurlijk niet, en kan het publiek dus ook niet beoordelen. Maar blijkbaar vonden bepaalde kranten dit een goede gelegenheid om nog eens hard na te trappen. Voor de lezer die het zich niet zo goed meer herinnert: de zwaarste beschuldiging die verleden jaar tegen Peter Claes geuit werd was dat hij goede contacten onderhield met CD&V en, hou je vast… N-VA. Het hoeft dus echt niet te verbazen dat sommigen nog eens de behoefte voelden om zijn naam opnieuw diep door het slijk te sleuren.

“Onvoldoende integriteitsbesef” Wat ons iets meer interesseert dan de ordinaire roddelpraat waarmee de paars-groene pers zich bezighield, is de algemene sfeer die er bij de VRT blijkt te hangen, aldus het rapport, en waarbij men het dus niet zo nauw schijnt te nemen met allerlei administratieve regels en de procedures rond contracten. Het rapport zou daarbij ook gewag maken

CNN-host Chris Cuomo weigert Trumps terugkeer in het Witte Huis te tonen Als om het punt van hierboven nogmaals te bevestigen, speelde zich afgelopen week op CNN een merkwaardige scène af. Chris Cuomo, één van de hosts op CNN, weigerde tijdens zijn show de clip te tonen van Donald Trumps terugkeer in het Witte Huis. Laten we er geen doekjes om winden: uiteraard is Donald Trump niet vies van enige bombast, en dat is ook duidelijk te zien aan de manier waarop hij zijn mondmasker afrukt. Dat hij voorlopig achter ligt in de peilingen drijft hem nog meer in de richting van overdreven scènes die hem in de verf moeten zetten als een onverschrokken leider. Maar Chris Cuomo doet op zijn beurt in zijn tv-show toch ook aan politiek theater wanneer hij er een punt van maakt de clip niet te willen laten zien.

Voor de volledige context: ook Chris Cuomo heeft Covid-19 gehad, in de lente van dit jaar. Hij was er daarbij zo erg aan toe dat hij op een gegeven moment een hallucinatie had waarin hij naar eigen zeggen zijn overleden vader ontmoette. En voor de oudere lezers bij wie de achternaam een belletje doet rinkelen: Chris Cuomo is inderdaad zoon van de Democratische gouverneur van New York van 1983 tot 1994. Wie naar de show van Chris Cuomo kijkt weet dus op voorhand al uit welke richting de wind waait.

Maar het zegt toch wel iets over de politieke oriëntatie van nieuwszender CNN dat zulke scène uitgezonden wordt tijdens de beste zendtijd in de vooravond, zonder dat dat gevolgen heeft voor de show of de gastheer. Het is goed dit in het achterhoofd te houden als een of andere kwaliteitsjournalist van bij ons nog eens een poging waagt CNN af te schilderen als een politiek neutrale nieuwszender en dus een betrouwbare bron van informatie over de Amerikaanse politieke toestand.

Vlaams Belang krijgt geen zitje in Unia Geen enkele partij vaardigt deze legislatuur nog leden af naar de raad van bestuur van het gelijke-kansencentrum Unia. Dit betekent dus ook dat het Vlaams Belang geen zitje opneemt.

nog geen beslissing was genomen. “Waarom zouden we die zitjes niet gewoon leeglaten als de samenwerking met Unia toch binnenkort stopt? Wil Chris Janssens dan zo graag dat postje in een irrelevant instituut invullen?”, vraagt Parys.

Normaal gezien zouden we vorige week al een antwoord moeten gekregen hebben op de vraag of het Vlaams Belang wel of niet een zitje kreeg in de Vlaamse raad van bestuur van het gelijke-kansencentrum Unia. Normaal gezien, want de kwestie werd een derde maal uitgesteld.

Concreet lag de vraag voor of bij het aanstellen van de nieuwe raad van bestuur geopteerd zou worden voor het systeem-D’Hondt, wat zou neerkomen op een zitje voor het Vlaams Belang. Volgens Chris Janssens (Vlaams Belang) zou de N-VA echter hebben voorgesteld om de politiek benoemde zitjes - waarvan er twee toekomen aan de N-VA - leeg te laten. Daarbij zou het argument gehanteerd worden dat het toch geen nut heeft om de zitjes te vervangen, aangezien Vlaanderen vanaf 2023 een eigen regionaal gelijke-kansencentrum op poten zet. Janssens vroeg zich af of dit werd ingegeven door druk van de coalitiepartners.

Matthias Storme, die namens N-VA in de RvB zetelt, zei die maandag van “niks te weten”. Vlaams Parlementslid Lorin Parys (N-VA) benadrukte van zijn kant dat er

Deze week kwam er dan toch uitsluitsel: het Vlaams Belang krijgt geen zitje, maar dat geldt ook voor alle andere partijen. Daartoe beslisten alle partijen in het Vlaams Parlement, met uitzondering van het Vlaams Belang.

Janssens wees daarop op een pijnlijk punt, namelijk dat Unia nog altijd 800.000 euro aan Vlaams belastinggeld ontvangt. Parys wees er van zijn kant op dat het Vlaams Belang wel een zitje in de raad van bestuur van de Vlaamse Regulator van de Elektriciteits- en Gasmarkt (VREG) krijgt.

“De andere partijen willen blijkbaar geen kritische stem in Unia. Maar zij zouden zich met deze aanpak wel eens in de eigen voet kunnen schieten. De wetgeving bepaalt dat de door het Vlaams Parlement aangeduide ‘Vlaamse kamer’ van Unia alle beslissingen moet nemen over zaken die tot de Vlaamse bevoegdheden behoren.

Indien die ‘Vlaamse kamer’ niet is samengesteld, dreigen alle beslissingen van Unia over Vlaamse materies rechtsongeldig te zijn”, aldus Janssens.

PVB

Toekomstige Unia-beslissingen ongeldig?

De satirische poppenreeks werd ontwikkeld door Roger Law, Peter Fluck en Martin Lambie-Nairn. De eerste uitzending vond plaats in 1984, midden in de Reagan- en Thatcher-jaren. Dat die laatste twee politici herhaaldelijk kop van jut waren, hoeft niet te verbazen. De toon en invalshoek was immers veeleer links of anarchistisch. Naast de politiek waren ook sportfiguren en andere beroemdheden herhaaldelijk het mikpunt van spot. De reeks was immens populair, met zo’n 15 miljoen kijkers op zijn hoogtepunt. “Spitting Image” viel herhaaldelijk in de prijzen. Zo wonnen de makers verschillende BAFTA- en Emmy Awards.

Aangename verrassing In 1996 verdween de reeks van de buis nadat de populariteit gestaag afnam. Vorige maand kondigde Roger Law aan dat de reeks na 24 jaar opnieuw zou verschijnen.

Achter de hernieuwde reeks schuilt behoorlijk wat talent, zoals schrijvers Jeff Westbrook, David X. Cohen en Bill Odenkirk (bekend van onder meer “The Simpsons” en “Futurama”) en de Britse komiek Al Murray. De stemmen worden verzorgd door onder meer Billy West en John DiMaggio (eveneens twee “Futurama”-veteranen).

Hoe grappig en goed de satire van de originele reeks was, laat ik in het midden. Misschien ligt het aan het feit dat ondergetekende slechts een kleuter was toen de originele reeks werd afgevoerd en bijgevolg de actualiteit van het tijdperk minder bewust beleefde, maar bij het herbekijken van enkele oudere afleveringen bleef ik danig op mijn honger zitten.

Daarom was de verrassing des te aangenamer bij het bekijken van de eerste twee afleveringen van de nieuwe reeks: veel sketches - niet allemaal - zijn behoorlijk grappig, de imitaties zijn geslaagd en de stemmen geweldig accuraat. Hoewel er zoals te verwachten valt disproportioneel veel op Donald Trump en Boris Johnson geschoten wordt, worden ook politieke tegenstanders als Joe Biden, Nancy Pelosi, Greta Thunberg en Harry en Megan niet gespaard. De reeks weet naadloos op de actualiteit in te pikken. Zo verwezen de eerste afleveringen meteen naar de debatten tussen Trump en Biden, Pence en Harris en de coronabesmetting van Trump.

“Spitting Image” niet op de Amerikaanse buis uit angst voor Trump, of angst voor linkse afrekencultuur?

Normaal gesproken zou de hernieuwde reeks ook op de Amerikaanse zender NBC verschijnen, maar de omroep zou zich naar verluidt op het laatste moment hebben teruggetrokken. In de Britse krant The Times lieten de makers optekenen dat dit gebeurde “uit angst om machtige mensen” te beledigen, waarna andere media er de draai aan gaven dat met “machtige mensen” op de Amerikaanse president Donald Trump gedoeld werd.

Wie het Amerikaanse politieke en medialandschap een beetje volgt, weet echter dat de dreiging om van de buis te vliegen tegenwoordig niet uit rechtse, maar uit linkse hoek komt. Zo brak er meteen een heuse rel uit toen bekend geraakte dat de reeks met Greta Thunberg zou spotten. Hoeveel komieken kan u daarentegen noemen die hun baan verloren omdat ze de draak staken met Donald Trump?

PIETER VAN BERKEL

Op de praatstoel

15 OKTOBER 2020

11

Martin Hinoul

“Het techno-nationalisme van Flanders Technology is weg” Martin Hinoul is natuurkundige, kennismakelaar en vlijtig auteur. Zijn twaalfde boek is klaar en pleit voor een charmante omgang met kernenergie. Atomen passen in een slimme mengeling van de nieuwste technologieën. Wie atoomkracht afwijst, breekt met een van de branches waarin dit land uitmunt. Tussen het koloniale uranium van Union Minière in Katanga en de ruzie over het sluiten van kerncentrales spant zich een boog van expertise, kosmopolitisme, gezond verstand; weliswaar nu besmet door groene technohaat.

Martin Hinoul groeide op in Limburg bij brave mensen. Meestal geen uitvalbasis voor een carrière die uit België breekt. Hij is trots op zijn wortels, woont in Genk, pendelt naar de kantoren van Leuven Research & Development - de grootste universitaire kennismakelaar van Europa - en groeide tijdens een lange loopbaan in China, de Oostkust en de westkust van de VSA uit tot een wereldman. Zijn archiefbak met visitekaartjes, met vandaag alles keurig op de MacBook, is een ‘Wie is Wie’ van technologen en ondernemers op alle continenten. De zes kleinkinderen wonen in het buitenland. Voor opa en oma een blije aanleiding voor een Boeing-reis.

Waarom uw nieuwe boek “Tot voorbij de atoombom”?

Wie de vreedzame kernenergie wil begrijpen, waar wij jarenlang betaalbare, milieuvriendelijke en efficiënte stroom hebben uitgehaald - en ik bid dat die energie blijft deel uitmaken van de mix in de toekomst -, moet de wortels kennen van deze vondst. Je begint dan best bij de bom van Oppie, de geniale Amerikaanse wetenschapper Robert Oppenheimer. Hij studeerde onder meer in Leiden en kreeg daar van zijn medestudenten de roepnaam Oppie. Ik ben natuurkundige van opleiding en kernsplijting en kernfusie zijn van het meest gedurfde in die wetenschap; dat lokt je dus automatisch. De geschiedenis van de

kennen: Richard Feynman bij Caltech en Edward Teller bij Berkeley University. De bom van Oppie wortelt ook bij onderzoek in de Lage Landen van onder meer de Nederlander Kamerlingh Onnes van Leiden. Een van diens studenten was professor Van Itterbeek, waar ik bij doctoreerde in Leuven. In de Naamsestraat blokte ik in de building waar professor kanunnik Lemaître, de theoreticus van de Big Bang, zijn ideeën uitschreef. Het contact met grote geesten is inspirerend. Die bronnen stimuleerden mij om de geboorte van de atoomkracht opnieuw te verkennen, temeer om het gebrek aan kennis daarover in de publieke opinie van 2020.

Oppenheimer is een hoofdspeler in de atoomwereld?

Wie de strijd tegen de klimaatopwarming wil winnen, kan niet anders dan atoomenergie bij zijn wapens voegen. natuurkunde is altijd mijn hobby geweest. Ik schreef een boek over de Nobelprijswinnaars en de bekroonden van die tak van kennis komen daarin breed aan bod. Ik heb tijdens mijn Amerikaanse jaren topnatuurkundigen van nabij leren

Jeroen Meus ontbreekt Is Vlaanderen technologisch sterk?

“We staan er technologisch beter voor dan ooit tevoren, geen twijfel daarover. Wij bezitten alle ingrediënten die Vlaanderen veranderen in een kennisregio. Ik zie tien noodzakelijke bestanddelen voor mijn ‘bouillabaisse’: kennis, ondernemers, risicokapitaal, overheidsbeleid, enzovoort. Wat ontbreekt, is een Jeroen Meus die de ingrediënten mengt tot het hoofdgerecht van een technologisch vijfsterrenrestaurant. De motivering en de bezieling om bij de besten van de wereld te behoren wordt niet aangedreven door een man of vrouw met het mandaat om dat te verwezenlijken. Je moet zuinig omspringen met woorden, maar het techno-nationalisme, zoals in de beginjaren van Flanders Technology, dat burgers, scholen, professoren, journalisten, studenten, syndicalisten, politici, onderzoekers bezielde, zie ik niet meer.”

Die man is fascinerend, hij was Joods uit een liberale familie, vader werd rijk met textiel, moeder hield van kunst en hij volgde les in een chique buurt van New York die ik goed ken. De fysica in de VSA stond in zijn jeugd in haar kinderschoenen. Duitsland, Nederland en Engeland waren de landen met de beste fysici, laboratoria en universiteiten.

Nederland had in Leiden een concentratie van natuurkundigen van wereldklasse. Adolf Hitler heeft de Amerikaanse fysica gemaakt door zijn antisemitisme, waardoor in de jaren dertig de ene na de andere Europees-Joodse bolleboos naar de VSA vertrok. In Boedapest zijn er vijf Joden in de natuurkunde Theodore von Karman, Leo Szilard, Eugene Wigner, John von Neumann en Edward Teller -, haast letterlijk uit dezelfde straat, die verhuisden naar Amerika, allemaal Albert Einstein achterna. De eerste helft van de twintigste eeuw was die van de Europese natuurkunde, de tweede helft van die eeuw die van de Amerikaanse natuurkunde.

De achterstand van wetenschappelijk Europa vandaag blijft grotendeels te verklaren door de exodus van Joods-Europese vernuft?

Absoluut waar is dat. Duitsland is van een wetenschappelijk topland door de Jodenhaat van de nazi’s veranderd in een meeloper. Mussolini deed niet beter en verjoeg Enrico Fermi, een fysicus met de allure van een Galileï, naar Amerika. Die kritische massa van hersenen legde de grondslag van de Derde Industriële Revolutie met elektronica, nieuwe materialen, biotechnologie, ruimtevaart. Kijk naar de duizenden briljante ondernemingen die in de VSA

groeiden, een rechtstreeks gevolg van de massale transfer van Europees talent in de jaren dertig. In Noord-Amerika ontstond een klontering van kennis die jonge breinen uit Europa, en later Azië, aanlokte.

De mengeling van fundamentele wetenschap, toegepaste knowhow in producten en diensten, en kapitaal dat dapper de nieuwigheden financierde, heeft geleid tot Intel, Varian, IBM, Oracle, Facebook, Gilead, Microsoft en legio starters, opgeschaalde ondernemingen en multinationals - die alle rangschikkingen aanvoeren. Alleen al een beleidsdaad - die een gevolg is van het atoomproject van Robert Oppenheimer - als de beslissing van de Amerikaanse overheid om na 1945 jaarlijks 3% van het Bruto Binnenlands Product in onderzoek en ontwikkeling te stoppen, leidde tot een kennisuitbarsting die tot vandaag vulkanisch is. Kijk als contrast naar Europa. De top van Lissabon, onder EU-leider Barroso, besliste in 2000 - dus 55 jaar na de Amerikanen - om datzelfde percentage aan te houden tegen 2010 en is daar alsnog niet in geslaagd. Zo kan je niet wedijveren met de pioniers van het internationale vernuft. Even terzijde, Vlaanderen doet het met zijn 2,8 procent behoorlijk. Maar zinkt toch weer weg in de lange rij van achtervolgers bij bijvoorbeeld Israël dat per jaar 4,3 procent spendeert aan kennisvergaring.

Van de atoombom vloeit tot vandaag kennis naar Vlaanderen?

Het Studiecentrum voor Kernenergie in Mol is een kind van het Congolese uranium dat door de Kortrijkzaan Sengier opgestapeld werd in de oorlogsjaren in New York en ter beschikking werd gesteld van het Manhattan Project van Robert Oppenheimer en generaal Groves. Wij moeten trots zijn op wat Mol deed en doet met zijn proefreactoren. Ook bij het CERN, het centrum voor subatomaire research in Genève, spelen Belgen een rol, knap voor een mini-land.

Een briljante chef van CERN was de Vlaming Van Hove. België is een kei in het bouwen van cyclotrons en IBA van Louvain-la-Neuve werd daardoor de voorhoede van de protontherapie tegen kanker. IBA is een boreling van onze kernwetenschap na 1945. Die atoomkennis waaiert uit naar andere sectoren. EnergyVille in Limburg, dat ik voor een stukje mee boven de doopvont hield,

ontwikkelt plooibare soepele zonnecellen in kleur waar architecten warm voor lopen. Materiaalkunde is een neventak van de nucleaire kennis. De wieken van de honderden windmolens zullen gerecycleerd moeten worden, ook daar zetten Vlamingen vandaag stappen door wat er voordien gebeurde in de kernbranche. Imec in Leuven, het wereldlabo voor nanotechnologie en micro-elektronica, werkt aan het stockeren van energie.

Atoomenergie is gevaarlijk?

Fout. Kijk vooreerst naar de fossiele brandstoffen: jaarlijks sterven 9 miljoen mensen door de luchtvervuiling van die energiebron.

Alleen reeds door ongevallen in de kolen- en olienijverheid overleden wereldwijd tussen 1969 en 2000 ongeveer 45.000 mensen. In eigen land is er in 85 jaar intense omgang met atomen nooit één dode gevallen. Sedert 1945 waren er drie uitvoerig beschreven rampen met kerncentrales, Three Mile Island in de VSA, Tsjernobyl in Oekraïne en Fukushima in Japan. Wie zich niet laat bedotten door de angstverhalen van de groenen, weet dat de gevolgen van die incidenten veel minder zwaar waren dan de jaarlijkse ongevallen in de klassieke industrie. En de eeuwige discussie over het afval dan? Wel ook daar worden grote stappen vooruit gezet bij de opslag van dat restproduct en in de research naar de eliminatie daarvan. Belgoprocess in Dessel, een onderdeel van het Kempense atoomdistrict, loopt mee in de spits bij het zoeken naar baanbrekende oplossingen. Het SCK kan je vandaag niet vernoemen zonder te verwijzen naar MYRRHA, een proefreactor in opbouw van de vierde generatie met minder afval en meer nuttige bijproducten, zoals radio-isotopen voor de geneeskunde en de industrie. Mag je het nog hardop zeggen nu België blijft verdergaan op de heilloze weg om zijn kerncentrales af te bouwen? Niettemi is de nucleaire energie van de zuiverste die er is. Wie de strijd tegen de klimaatopwarming wil winnen, kan niet anders dan atoomenergie bij zijn wapens voegen.

FRANS CROLS Martin Hinoul; “Tot voorbij de atoombom”, uitgeverij Gompel& Svacina; 151 blz.; prijs: 28,50 euro.

ISBN 9 78 946 3712 45 3

Rusland verrijst Wat men zelden ziet in boeken over kennis, is de aandacht van Martin Hinoul voor Rusland…

“Aha. Je hebt gelijk, dat is zo. Rusland wordt weggezet als een lomp land dat drijft op de opbrengst van olie, gas en ertsen, en dus zeer afhankelijk is van de conjunctuurschommelingen omdat de vraag naar basisgrondstoffen sterk op en neer gaat. Ik reis actief naar en in Rusland sedert 2011 op uitnodiging van toppolitici en zakenlui die hun economie willen moderniseren. Naast de oudere Russen die de grondstoffeneconomie beheersen, is er een groeiende groep van jongere Russen die weten dat zij hun land moeten moderniseren en zij spiegelen zich aan wat zij zien in de kennisregio’s in het Westen, met als uitschieter Silicon Valley. Ik ben sedert negen jaar betrokken bij een reeks Russische hightech-projecten waaronder Skolkovo, een grootschalig nieuw kennisgebied bij Moskou waar jonge ondernemingen gesticht en gekoesterd worden. Er hoort een business-school bij waar ik doceer over kenniseconomie en de transfer van academische kennis naar groeibedrijven. Het kenniseiland plus de school zijn populair bij de nieuwe generatie. Viktor Vekselberg is daar de ondernemer met het voortouw en deze grote Joodse mijnheer is voor mij een symbool van het engagement voor een dynamischer technologisch Rusland. Sergye Brin is de jonge joodse co-stichter, met Larry Page van Google en is Rus van geboorte die met zijn ouders uitweek naar de VSA. De slimme kerels à la Brin hebben vandaag minder reden om hun geboorteland te verlaten.”

12 Cultuur

15 OKTOBER 2020

GESCHIEDENIS

Brute dans

Vicepresident (2) Op dit ogenblik leidt de 77-jarige Joe Biden in de peilingen in de VS. Kamala Harris zit dus in de wachtkamer als hij na zijn verkiezing voortijdig zou overlijden.

Harry Truman Calvin Coolidge Twintig jaar geleden bezocht ik geregeld het groene Vermont, in de herfst de mooiste staat van de VS, waar reclameborden langs de wegen verboden zijn. Ik ging langs in Plymouth Notch, waar Calvin Coolidge in zijn jeugd woonde in een mooie nu gerestaureerde boerderij. In augustus 1923 verbleef vicepresident Coolidge even op de ouderlijke hoeve, die geen elektriciteit of telefoon had. Midden in de nacht werd hij gewekt door journalisten. President Harding was overleden aan een hartaanval. Om 2.47 uur nam zijn vader (een vrederechter) in het salon hem de presidentiële eed af op de familiebijbel. Vervolgens ging de nieuwe president verder slapen.

Coolidge is nog altijd bekend voor zijn uitspraak die dikwijls te kort geciteerd wordt: “After all, the chief business of the American people is business… producing, selling, investing and prospering in the world.” Coolidge won in 1924 gemakkelijk de presidentsverkiezingen, want de VS waren inmiddels de fabriek en de bank van het nog niet herstelde Europa. Coolidge weigerde een volgende ambtstermijn.

Harry Truman In april 1945 kwam het sensationele nieuws dat de Amerikaanse president Franklin Roosevelt overleden was. Joseph Goebbels vertelde Hitler dat dit misschien nog een ommekeer in de oorlog kon brengen. Roosevelt was de eerste en de laatste president die zich door oorlogsomstandigheden vier keer liet verkiezen. Hij versleet twee vicepresidenten die problemen veroorzaakten.

De eerste was te conservatief en de tweede te progressief. In 1944 werd senator Harry Truman ‘vice’. De gewezen fourniturenhandelaar genoot het vertrouwen van de leiders van de Democraten omdat hij de vleugels van de partij verzoende. Ze kozen hem omdat ze wisten dat Roosevelt het einde van zijn ambtstermijn niet zou halen. De naam van Truman blijft voor altijd verbonden aan de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki, want de legerleiding verzekerde hem dat er anders nog honderdduizenden Amerikanen zouden sneuvelen bij de verovering van Japan.

Roosevelt had Truman zelfs niet verteld dat er aan een atoomwapen gewerkt werd.

Truman maakte in Roosevelts geest definitief een einde aan het Amerikaanse isolationisme en lanceerde de bekende

Lydon Johnson

Gerald Ford

Marshallhulp voor Europa. Na 16 jaar Democraten aan de macht was het zeker dat de Republikeinen zouden winnen in 1948. Kranten verschenen met een kop als “Dewey beats Truman”. In werkelijkheid won Truman en hij liet zich graag fotograferen met zo’n krant.

Truman moest toezien dat de communisten China veroverden, maar hij verraste de wereld toen hij de rode agressie op Zuid-Korea niet toeliet.

de begoede middenklasse het gevaar liepen dienstplichtig te worden. In 1968 zag hij af van een nieuwe ambtstermijn.

Lyndon Johnson De volgende ‘vice’ die onverwachts een president opvolgde, was de Texaan Lyndon Johnson.

De meeste oudere lezers weten waarschijnlijk nog wat ze deden toen ze het nieuws hoorden van de moord op John Kennedy in november 1963. Ik bereidde een les Nederlands voor. De beelden van Johnsons eedaflegging in het vliegtuig zijn iconisch met naast hem Jacqueline Kennedy-Bouvier in haar roze jurk met de bloedvlekken van haar man. Johnson legde de eed af op een katholieke missaal, want er was geen bijbel.

Als vicepresident behoorde Johnson nooit tot de ‘inner circle’ van Kennedy. Hij was alleen ingehuurd om de stemmen van de conservatieve Democraten in de Zuidelijke Staten binnen te rijven en te vermijden dat hij de permanente rokkenjagerij van Kennedy zou bekend maken. Tijdens de Cubacrisis van 1962 speelde hij geen enkele rol.

In 1964 profiteerde hij van de rouw over de moord en de goede economische omstandigheden, en hij werd op eigen kracht met een overweldigende meerderheid als president gekozen. De conservatief Johnson voerde de progressieve agenda uit die zijn voorganger alleen met zijn mond beleed.

Hij joeg met de karwats wetten door het Congres die miljoenen zwarten stemrecht gaven en een einde maakten aan veel discriminatie. Johnson stopte miljarden federaal geld in de openbare scholen om armere kinderen onderwijs te geven.

Hij lanceerde ook de eerste federale programma’s voor gezondheidszorgen, die nog altijd bestaan. Hij liet zelfs een openbare omroep oprichten om educatieve programma’s te produceren. Op één punt volgde hij wel de politiek van zijn voorganger. Die loog ongegeneerd dat de VS nauwelijks aanwezig waren in Vietnam.

Johnson maakte er een echte oorlog op grote schaal van die tenslotte 57.000 Amerikaanse soldaten het leven kostte. Hij werd de meest gehate man van de VS, zeker toen de zonen van

Gerald Ford Tussen de ambtsaanvaarding van Johnson in november 1963 en zijn inauguratie in januari 1965 was er geen vicepresident. Het Congres besloot daarom de grondwet te wijzigen zodat er altijd een ‘vice’ zou klaar staan. Voortaan mocht een president een ‘vice’ benoemen zonder verkiezingen op voorwaarde dat het congres akkoord ging. Niemand verwachtte dat de procedure zo vlug gebruikt werd. In 1968 werd hardliner en Republikein Richard Nixon verkozen tot president. Als ‘vice’ koos hij Spiro Agnew die meer een centrumfiguur was. Geleidelijk verwisselden de rollen. Nixon trok naar het politieke midden en Agnew speelde de conservatief en de heren werden probleemloos in 1972 herkozen.

Er waren altijd geruchten over Agnew en tenslotte kwamen de bewijzen op tafel dat hij als gouverneur van Maryland belastingen had ontweken en smeergeld ontving voor openbare werken. Zijn corruptie stopte niet na zijn verkiezing als ‘vice’. Hij nam ontslag en Nixon vroeg Gerald Ford, leider van de Republikeinse minderheid in het Huis van Afgevaardigden, hem te vervangen. Het Congres ging akkoord, terwijl inmiddels het Watergateschandaal uitdijde. Nixon had niets met de inbraak te maken in de kantoren van de Democraten in het Watergategebouw, maar hij maakte het met zijn bemoeienis alleen maar erger omdat de zaak steeds op een hoger niveau onderzocht werd en hij iedere keer probeerde alles in de doofpot te stoppen. Het eindigde ermee dat hij in augustus 1974 ontslag nam toen hij met zekerheid wist dat hij een stemming over “impeachment” zou verliezen.

Ford volgde hem op, de enige die nooit een verkiezing won als president of vicepresident.

Hij schonk Nixon direct een presidentieel pardon en was voor de rest machteloos. Hij moest toezien hoe het communistische Noord-Vietnam zijn beloftes brak en het Zuiden al moordend onder de voet liep.

Het Congres weigerde de eerder toegezegde hulp van Nixon na te leven. Ford verloor een jaar later zijn ambt ten voordele van pindaboer Jimmy Carter.

Hij is de laatste ‘vice’ die een president verving.

JAN NECKERS

Museum Dr. Guislain in Gent en BOZAR in Brussel tonen samen de expo “Danser Brut” over de verbanden tussen dans en onwillekeurige of repetitieve bewegingen en hoe die kunstenaars hebben geïnspireerd.

Museum Dr. Guislain huist in de voormalige psychiatrische instelling Hospice Guislain.

Het bezit een unieke collectie met betrekking tot de geschiedenis van de psychiatrie en de zorg. Recent verzamelt en toont het museum ook kunst die gemaakt is door geesteszieken, de zogenaamde Art Brut. In de negentiende eeuw werd die nog smalend afgedaan als “gekkenkunst”, maar nu weten we dat deze authentieke en spontane expressies psychiaters in staat stellen heel wat te weten te komen over hun patiënten. Een aantal kunstenaars lieten zich inspireren door de Art Brut, denk maar aan Picasso, Salvador Dali en Paul Klee.

Het Gentse museum en BOZAR brengen, elk met eigen accenten, de gezamenlijke tentoonstelling “Danser Brut” over de kruisbestuivingen tussen psychische aandoeningen, beweging en kunst. De opening van de expo, “Dolgedraaid”, is eerder luchtig met rondedansen en paardenmolens, symbolen van onbezorgd plezier in de kindertijd, die vele kunstenaars hebben geïnspireerd. Een mooie illustratie is het knotsgekke fragment uit “Play Time”, de sciencefictionkomedie uit 1967 van Jacques Tati.

Dan volgt het onderdeel “Trance en bezetenheid” over rituele en bezwerende dansen die zich vanaf de veertiende eeuw over Europa verspreidden en waar nog sporen van te vinden zijn in de dansprocessie van Echternach. Regelmatig werd Europa geteisterd door ‘dansepidemieën’, zo is te lezen in historische bronnen. Om onverklaarbare redenen begonnen mensen wild te dansen. Soms vielen er doden.

De Zwitserse arts Paracelsus gaf in de vijftiende eeuw een naam aan deze bevreemdende dansmanie: “chorea”, een woord dat we terugvinden in “choreografie”. In 1943 maakte de Duitse regisseur Georg Wilhelm Pabst, in opdracht van nazi-kopstuk Joseph Goebbels, een film over dit fenomeen. De expo toont een intrigerend fragment waarin te zien is hoe een danser een kronkelende en bedriegende dodendans uitvoert, waarop

anderen hem een voor een volgen.

Charcot en Chaplin Dat beweging betekenisvol kan zijn in de psychiatrie blijkt op de tentoonstelling in het thema “Van Charcot tot Chaplin”. De impact van foto’s en archiefstukken over de negentiende-eeuwse studies van de hysterie op de kunst en de stille film is enorm. Baanbrekend was het werk van de Franse psychiater Jean-Martin Charcot. Vanaf 1870 stond hij in een ziekenhuis in Parijs aan het hoofd van de afdeling hysterie en epilepsie. Charcot liet de stuiptrekkingen en wilde bewegingen van zijn patiënten fotograferen en tekenen. “Danser Brut” laat kennismaken met deze documenten die op het einde van de negentiende eeuw enorm invloedrijk zijn geweest. Toen werd hysterie nog gekoppeld aan seksualiteit en in de cabarets deden de wulpse danseressen de bewegingen van hysterische vrouwen na. Zo is op de tentoonstelling een filmpje uit 1925 te zien van de Duitse danseres Valeska Gert.

Ze lijkt wel gek, zoals ze verkrampt beweegt, of imiteert ze een epilepsieaanval? Gert was berucht in Berlijn voor haar provocerende en opwindende optredens. Ook een schilder als Henri de Toulouse-Lautrec liet zich inspireren door deze schokkende bewegingen.

De expo legt eveneens een link tussen gedragingen van geesteszieken en de tics van Charlie Chaplin in zijn iconische films “Modern Times” en “Sunnyside”.

Een interessant onderdeel van “Danser Brut” zijn de zelden getoonde tekeningen van kunstenaars die te kampen hadden met psychische aandoeningen. Hun potloden deden dienst als instrument om hun mentale en fysieke energie te kanaliseren in vaak heel gedetailleerde composities.

MMMV Tentoonstelling “Danser Brut”, nog t.e.m. 10 januari 2021, Museum Dr. Guislain, Gent, www.museumdrguislain.be en BOZAR, Brussel, www.bozar.be

Actueel

15 OKTOBER 2020

13

Zuid-Afrika

Boerenwoede kookt over Komt er schot in de aanpak van de “plaasmoorde” na een vergadering van de politietop met de belangrijke landbouworganisaties? De brute moord op een jonge blanke voorman in de oostelijke Vrystaat wijst er alleszins op dat actie meer dan dringend is.

Optimisme: al of niet gewettigd?

Opbod in klimaatwet EU Het Europees Parlement wil dat de Europese Unie nóg strengere klimaatdoelstellingen aanneemt, namelijk een vermindering van broeikasgassen met 60 procent tegen 2030 ten opzichte van 1990.

De Europese Unie belooft tegen 2050 klimaatneutraal te zijn. Als onderdeel van die doelstelling wil de EU de uitstoot van broeikasgassen momenteel met 40 procent terugdringen tegen 2030, ten opzichte van 1990.

Niet ambitieus genoeg, vond de nieuwe Commissievoorzitter Ursula Von der Leyen (EVP). Zij stelde onlangs voor om de broeikasgassen tegen 2030 met minstens 55 procent terug te dringen.

Het Europees Parlement deed daar deze week nog een schepje bovenop, door een vermindering van 60 procent te eisen tegen 2030. Anders is klimaatneutraliteit in 2050 onhaalbaar, luidt het argument. Het voorstel werd met een grote meerderheid - 392 stemmen voor, 161 stemmen tegen en 142 onthoudingen - aanvaard.

“Het aannemen van het verslag is een duidelijke boodschap aan de Commissie en de Raad, in het licht van de komende onderhandelingen”, zegt het Zweedse EU-Parlementslid Jytte Guteland (S&D). Wij verwachten dat alle lidstaten uiterlijk in 2050 klimaatneutraliteit bereiken en wij hebben sterke tussentijdse doelstellingen in 2030 en 2040 nodig om de EU in staat te stellen dit te bereiken.”

Daarnaast wil het Europees Parlement dat een onafhankelijke wetenschappelijke raad wordt opgericht om Brussel te adviseren over het klimaatbeleid en - misschien belangrijker nog - om de ‘voortgang’ van het beleid te bewaken. Men pleit ook voor een ‘koolstofbegroting’, waarin de totale resterende hoeveelheid emissies wordt aangegeven, die tot 2050 kan worden uitgestoten. Tot slot wil men dat alle subsidies voor fossiele brandstoffen tegen 2025 worden afgeschaft.

Onwaarschijnlijke wensdroom Nu moeten Commissie, Parlement en de 27 EU-lidstaten het eens worden over een finale doelstelling. Hiervoor zal naar verwachting unanimiteit tussen de lidstaten gezocht worden. Dit wil zeggen dat het onwaarschijnlijk is dat de wensdroom van het Parlement waarheid wordt, aangezien veel lidstaten een veel bescheidener doelstelling willen.

De maatregelen zijn immers makkelijker

te slikken voor grotere landen als Duitsland, dat een sterkere economie heeft, en Frankrijk. Oost-Europese landen als Tsjechië en Polen zijn daarentegen erg afhankelijk van steenkool.

EU-klimaatpaus Frans Timmermans (S&D) was alvast razend enthousiast. “Met de stemming over de klimaatwet geeft het Europees Parlement een sterk signaal over de noodzaak van ambitie in de aanpak van de klimaatcrisis”, zei de Nederlander. “Zodra de Raad zijn standpunt heeft bepaald, zouden we snel moeten kunnen besluiten om tegen 2050 klimaatneutraliteit in de wetgeving op te nemen. Dát is Europees leiderschap. Laat me heel duidelijk zijn: dit wordt verdomd moeilijk om te doen. Maar het kan wel. Hoe eerder we beginnen, hoe lager de kosten.”

N-VA en Vlaams Belang tegen Zowat alle Belgische Europarlementsleden stemden voor, met uitzondering van die van het Vlaams Belang (ID) die tegen stemden en die van de N-VA (ECR) die zich onthielden.

“Wij zijn milieubewust, maar niet gek”, zei Tom Vandendriessche, EU-Parlementslid voor het Vlaams Belang, vorige week woensdag. Volgens hem wil de EU “dwingende onhaalbare en onrealistische normen opleggen aan de lidstaten”. “De klimaatwet van de EU kost waanzinnig veel geld, handicapt onze economie en bedreigt onze jobs en onze welvaart”, klinkt het.

In een opiniestuk in Knack liet Johan Van Overtveldt (N-VA) optekenen dat hij zich niet wil “engageren voor een belofte waar we de impact niet van kennen”. Wel onderschrijft de partij het streven om tegen 2050 klimaatneutraal te worden, zij het op het niveau van de EU en niet op het niveau van de lidstaten.

Van Overtveldt hekelt bovendien het feit dat in de plannen gemikt wordt op hernieuwbare energie en niet op kernenergie. “Een klimaatneutraal Europa zonder kernenergie is een fata morgana”, aldus Van Overtveldt.

PIETER VAN BERKEL

Begin deze maand heeft de bijeenkomst van de top van de Zuid-Afrikaanse politie met de Transvaalse landbouwunie (TLU SA), AgriSA en de mensenrechtenorganisatie Afriforum tot een overeenkomst geleid. Volgens die overeenkomst zou de politie voortaan nauw gaan samenwerken met plaatselijke wachten en zou er een gemeenschappelijke bevelstructuur worden opgericht. Of dit alles tot resultaten zal leiden, is nog onzeker. Bennie van Zyl, TLU-bestuurshoofd, was voorzichtig optimistisch, al wilde hij de resultaten afwachten. Van zijn kant verklaarde Ernst Roets, adjunct-hoofd bij Afriforum, dat zijn organisatie de zaken minder rooskleurig bekijkt. Volgens hem ontbreekt nog steeds de politieke wil en blijft Bheki Cele, de minister van Politie, weigerachtig om de “plaasmoorde” als prioriteitsmisdaad te aanzien. Het heeft inderdaad jaren geduurd vooraleer president Ramaphosa en de ANC-meerderheid in het parlement het probleem wilden onderkennen, terwijl Cele zelf weinig doet om de boeren gerust te stellen. De vraag is trouwens of de huidige tegemoetkoming niet met toenemende druk te maken heeft. Het komt immers steeds meer tot protestacties. Tevens zou de regering volgens professor Duvenhage van de Noordwes-universiteit meer en meer door de “plaasmoorde” in verlegenheid raken omdat ze daardoor de indruk schept de criminaliteit niet in de hand te hebben. Maar minstens even belangrijk is de toenemende druk uit het buitenland.

Zo is Afriforum er na 9 jaar in geslaagd een raadgevende status te verkrijgen in Ecosoc, de economische en sociale raad van de VN. Een heel succes, vermits de Zuid-Afrikaanse regering steeds tegen heeft gewerkt en daarbij de steun kreeg van China, Cuba, Zimbabwe en Soedan. Al bij al betekent dit dat problemen als de “plaasmoorde” en de grondonteigening zonder vergoeding meer internationaal gehoord zullen worden.

Brutale moord De aanpak van de “plaasmoorde” komt trouwens geen dag te vroeg. De brutale moord – waarschijnlijk door veedieven – op de jonge blanke voorman Brendin Horner van een boerderij in de omgeving van Paul Roux (oostelijke Vrystaat) heeft immers tot een uitbarsting van woede geleid. De jonge man werd op weg naar zijn meisje gedood en daarna aan een paal gebonden. Het lichaam was door messteken zo verminkt dat de fami-

lie besloot hem te verassen. De moord deed emoties losbarsten en toen bekend werd dat twee zwarte verdachten zouden worden voorgeleid in het gerechtsgebouw in het naburige Senekal kwamen van alom (zelfs vanuit de Wes-Kaap en Kwazulu-Natal) duizenden betogers opdagen. Met slogans als “genoeg is genoeg” en de eis dat Cele zou ontslag nemen, verzamelden ze zich vreedzaam voor het gerechtsgebouw waarbij ze o.a. werden toegesproken door vertegenwoordigers van boerenorganisaties, van Afriforum en het Vryheidsfront Plus. Toen een parlementslid van de grootste oppositiepartij, de Democratische Alliantie, echter het woord wilde nemen, werd hij door enkele toehoorders uitgejouwd.

Het is duidelijk dat deze partij, die zich pas de laatste tijd met het probleem bezighoudt, van politieke recuperatie wordt verdacht. Uiteindelijk, toen men besefte dat men de daders niet te zien zou krijgen (blijkbaar waren ze zelfs niet meer ter plaatse) en de zaak tot 16 oktober werd uitgesteld, verlieten de meeste mensen de omgeving. Een kleine groep bleef echter aandringen en stormde het gebouw binnen. Ook werd een politievoertuig omgegooid en achteraf in brand gestoken terwijl er schoten zouden zijn gehoord. Uiteindelijk vielen er geen gewonden. Wel werd er schade in het gebouw aangebracht. De hele zaak draait om veediefstallen die volgens de boeren ter plaatse sinds twee jaar schering en inslag zijn. Reeds begin dit jaar werd daarom aan de overheid een verslag ingediend waarbij ook verwezen werd naar het optreden van de politie in de regio, die men ervan verdenkt met plaatselijke veediefstalsyndicaten samen te spannen. Gedreigd werd – als niets zou worden gedaan – het verslag ook naar de Verenigde Naties op te sturen. Intussen veroordeelde minister Cele het geweld en werd de persoon die als voorloper werd beschouwd aangehouden. Van zijn kant maakte Julius Malema van het uiterst-linkse EFF van de gelegenheid gebruik om aan te klagen dat zwarte manifestanten harder zouden zijn aangepakt, al vergeet hij dan wel dat betogingen van die kant dikwijls meer uit de hand lopen. Tegelijk riep hij zijn aanhangers op om op vrijdag 16 oktober ook aanwezig te zijn wanneer de zaak terug voorkomt. De kans op een serieuze confrontatie die dag is dus niet uitgesloten. Sommige berichten wijzen er dan ook op dat de zaak elders – mogelijk in Bloemfontein – zal worden behandeld.

JAN VAN AERSCHOT

NGO-medewerkers gearresteerd wegens mensensmokkel Op het Griekse eiland Lesbos ontmantelde de Griekse politie een mensensmokkelorganisatie, waarin ook vier niet-gouvernementele organisaties, ngo’s, betrokken waren. Onder de 35 gearresteerden niet minder dan 33 ngo-medewerkers uit Duitsland, Oostenrijk, Spanje, Noorwegen, Frankrijk, Bulgarije en Zwitserland.

De Griekse krant Ekathimerini stelt dat ze wegens mensensmokkel, bijstand aan criminele organisaties en het verspreiden van confidentiële informatie (vaarplannen van de Griekse politie onder andere) werden gearresteerd. De organisatie die nu is opgerold, zou de migrantenstroom vanuit Turkije naar Lesbos hebben aangestuurd – minstens sinds juni dit jaar. Het netwerk zou gezorgd hebben voor 32 bootvaarten en zou daarbij minstens 3.000 illegale vluchtelingen naar Griekenland hebben overgebracht.

Het smokkelnetwerk maakte gebruik van besloten chatgroepen en andere internettoepassingen om informatie uit te wisselen, bijvoorbeeld waar de boten vertrokken en waar ze zouden aankomen. Men wisselde ook informatie uit over het vluchtelingenkamp Moria op Lesbos. De politie probeert nu de geldstromen in en rond het netwerk bloot te leggen.

Vorig jaar nog had een mensensmokkelaar aan een Italiaanse journalist verklaard dat hij met vluchtelingenorganisaties samenwerkte.

Ook tijdens de migratiecrisis van 2015-2016 waren foto’s opgedoken die aantoonden hoe illegalen bij hun overtocht door ngo’s werden geholpen. Nu werden dus voor de eerste keer

dankzij een grootschalige politieoperatie mensen die effectief illegalen naar Griekenland hielpen, en hierbij steun kregen van criminele organisaties, gearresteerd.

PIET VAN NIEUWVLIET

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 7F ANKERSTRAAT 3500 HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272 011 223 253 MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

14

Brieven

15 OKTOBER 2020

BOMEN ROOIEN

Almaci heeft grote zorgen

Pallieterke, Ik dacht terug aan een artikel in uw blad waarin het rooien van twee eiken in Gent ten voordele van de sociale woningbouw aangehaald werd.

In Ieper houdt burgemeester Emmily Talpe (juriste en politica van Open Vld) vast aan het project om het Vandenpeereboomplein op een bepaalde manier grondig te veranderen, niettegenstaande protesten van buurt en winkels: een reeks bomen moest eraan geloven. Ik zag haar in debat voorafgaande aan de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2018: kan erg eigenzinnig uit de hoek komen... In België is respect voor de natuur (en een project ontwikkelen met aandacht voor) een zorgenkind.

Monica Van Horenbeeck - Ieper

SUBSIDIES

RESTITUTIE

IN ’T ENGELS

Pallieterke, In de afspraak op Canvas, naar aanleiding van een tentoonstelling in het MAS, had men het erover dat wij alle onrechtmatig verworven kunstvoorwerpen terug moeten geven aan Congo. Op zich een redelijk voorstel. Het is al gebeurd dat, zo bleek, vele van die voorwerpen al snel aangeboden werden op het internet om te verkopen! Maar, als het onrechtmatig verworvene dan toch terug moet, dan overal.

Het Louvre en het British Museum mogen dan meer dan de helft van hun verzameling teruggeven aan de rechtmatige eigenaars. En wat met de gronden? Wat bijvoorbeeld met Frans Vlaanderen, de Vlaamse gemeenten achter de taalgrens? Dus alles teruggeven zeker?

Dirk Callens - Beveren

Pallieterke, Zopas zegde ik mijn contract met Proximus voor enkele diensten op (in keurig Nederlands, aangetekende brief). Antwoord van Proximus per e-post in het (steenkool-) Engels, nergens een Nederlands woord te bekennen. Wat met Engels-onkundigen? Is de grootste aandeelhouder van Proximus niet de belgische staat (met kleine letter b, aub)? Mag een overheidsbedrijf in een vreemde taal communiceren met haar klanten?

Fr. De Beckker - K almthout

BRIEF AAN DE MINISTER Pallieterke, Mag ik u mijn brief aan onze minister van Energie doorsturen?

Mevrouw de minister, Wat energie betreft, is de toekomst van België in uw handen. Dit domein is me bijzonder goed bekend en het is mijn plicht uw aandacht te trekken op informatie die U misschien niet bereikte: de UNO, via de IPCC (International Panel on Climate Change) vraagt dringend dat kernreactors gebouwd worden om vervuiling te minderen. Behalve enkele Europese landen, bouwen nu alle naties kerncentrales. Als men weet dat België (MYRRHA) en China (CLEAR) twee van de landen zijn die middelen op het punt stellen om kernafval te gebruiken i.p.v. met veel kosten te moeten wegdoen (kerncentrales van de 4e generatie), kan men hopen dat België een toekomst wacht op basis van propere, ecologische kernenergie zonder het minste gevaar. Spijtig dat de vertegenwoordiger van de IPCC in België, raadgever van het Waals Gewest, het tegenovergestelde zegt van wat de IPCC zegt! Mag ik u professor Damien Ernst (ULg) als raadgever wensen? Hij is competent, eerlijk, vol enthousiasme en moed, en zeker niet “verkocht” aan kernenergie! Mevrouw de minister, dank U voor uw aandacht.

Ik geef graag antwoord op al uw wetenschappelijke vragen.

Claude Brasseur - Rochefort

Kruisende woorden oplossing 1233

A

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 S

C H A

K S

E

R

I

N G E

N

B

L

O O D

E

N O R M E

C

A

L

V A

P

I

K

D

P

L

E M P

E

N

E

J

E

O U

T

I

F

A G A

G

N

H

U

I

S

N

R

T

L

A G E

T

L

E G

L

I

M

I

N

K

L

E

N

K

U N

S

T

U

L

B

T

A

E

N

J

S

D E

K

E G D E

N

L

N

E

N

I

A D E

E G

K

E

E

L

A

E P

L

E

T

E O S

L

E

T O O R

A C

T O

S

R

T E

STADION IN BRUGGE Pallieterke, Dat de uitspraak van de Raad van State veel wenkbrauwen doet fronsen, is een open deur instampen. Volgens mij louter politiek geïnspireerd. Het is duidelijk dat men zowel Cercle Brugge als Club Brugge wil treffen. Meer dan 10 jaar is men bezig met dit dossier. Een Brusselse grootheid is van zijn troon gevallen en het kan dan niet dat ‘boerkes uit West-Vlaanderen’ het heft in handen nemen. (Let wel: ik verwijt Anderlecht niets.) La Belziek: petit pays - petit esprit.

Frank M asschelein - Poperinge

EEN KATTEBELLETJE VOOR DE MINISTER Pallieterke, Jan (Jambon) en ik kennen elkaar al heel lang.

We waren beiden niet gelukkig met de uitroep “Leve belgië!” van toenmalig minister Hugo Schiltz en Jan fulmineerde dikwijls heftig tegen Hugo op vergaderingen.

Wat doet minister Jan nu? Hij roept net hetzelfde, alleen op een veel subtielere en doordachte wijze. Het artikel “Manna uit de hemel” dat ik vorige donderdag kon lezen in ’t Pallieterke deed me de haren te berge rijzen, maar er zijn nog ‘optredens’ van Jan die minstens even misdadig zijn tegenover Vlaanderen en de Vlamingen dan de (doordachte?) uitroep van Hugo.

Wie roept Jan nu tot de orde, want verkiezingen zijn nog veraf?

Koen Pauli - A ntwerpen

Pallieterke, Het Amsterdams barokorkest (gesticht in 1979) krijgt geen subsidies meer. Reden: er is niet genoeg diversiteit onder de muzikanten, het publiek is oud en ook niet divers genoeg, en - hou je vast - niet westers genoeg...

Dit orkest is beroemd omwille van zijn barok-uitvoeringen. Zijn dirigent Ton Koopman heeft het gesticht en is een autoriteit in deze uitvoeringen. Kijk maar eens op internet wat een indrukwekkende lijst opnames ze hebben gemaakt. En dat wordt niet gewaardeerd? Arme muzikanten. Steek in jullie orkest enkele Afrikanen, Afghanen, Pakistanen en ayatollahs en ga in Molenbeek in de moskee optreden. De dag nadien krijgen jullie drie maal meer subsidies.

Paul Roelants - Boutersem

EVELINE Pallieterke, Eveline of hoe de bewuste m/v/x ook door het leven gaat met haar/zijn tribulaties, interesseert mij geen moer. Zelfs de alom geroemde ’sociale media’ kunnen mij vierkant gestolen worden.

De verspreider van wat ’vuile fotootjes en filmpjes’ wordt vervolgd en riskeert (vermoedelijk terecht) een enigszins ambetante toekomst.

Wat bezielt echter een bende opgefokte BV’s om de narcistische, puberale, mediageile en aanstootgevende hobby’s in de ’boekjes’ te zetten?

Wat wel mijn koude kleren raakt, is de schier oneindige gul- en geilheid van de media die uren dure ‘primetime’ spenderen aan gasten die met hun eigen-schuld-dikke-bult-syndroom, bleitend uit de kast komend, de duiders ter wille zijn.

K arel Ongena - Stekene

SAMEN Pallieterke, De geest is uit de fles, uit de diepste krochten en holen van de onderwereld kruipt een zevenkoppig monster langzaam naar de oppervlakte, eerst nog een beetje suf en overwelmd door de plotse aanvoer van zoveel zuurstof. Te lang en te veel pijn gedaan, getreiterd, verraden, op zijn honger blijven zitten, uitgekafferd voor alles wat stinkt en vuil is of straal genegeerd. Dat en nog veel meer door niet minder dan zelfs het eigen volk, lafaards van de laagste soort, zwelgend in hoogmoed, eigendunk en eigenbelang.

Dit heeft NIETS, totaal NIETS, te maken met politiek! Niet een VB of een N-VA zijn de aanzetters of drijfveer die het monster gestalte geven.

Dit komt uit de onderbuik, geen grote toespraken of holle woorden, maar gewoon het aantreden van een woedende Vlaming die het zat is en lak heeft aan al die politieke kuiperijen.

Handige jongens spelen daarop in en staan met open mond te gapen naar de overweldigende impact en opkomst na een bericht op Facebook of Twitter. Een Mechelse plaatsvervangend burgemeester die op een laffe manier zijn verantwoordelijkheid afschuift naar de politie, pers en media die allemaal op het deksel van dat vat buskruit gaan zitten... Het heeft geen zin, het beest is wakker en dat gaan ze geweten hebben. Het hoeft geen oorlog te worden, dat zou heel erg jammer zijn en bovendien dat lost zelden of nooit iets op. Maar het is wel de hoogste tijd om SAMEN naar een oplossing te zoeken en de Vlaming te geven waar hij verdomme recht op heeft, NU! Roger Gielens - Bredene

ABSURDISTAN

Goede raad Bij de huidige stand van coronazaken kunnen wij u alvast een goede belegging aanbevelen. Papier. Beleg in WC-papier!

Kleurcorrectie De Israëlische Gal Gadot, bekend van haar rol als Wonder Woman, speelt Cleopatra in een nieuwe verfilming. De ZMB (Zwarte MinderwaardigheidsBeweging) heeft daar een probleem mee. Wel, wij ook. Wij eisen een 'gele' Cleopatra! Wie een zwarte of een blanke wil, is een smerige racist!

Uitkijken!

Wij gunnen Kris Peeters uiteraard zijn benoeming bij de Europese Investeringsbank. Wij hopen alleen dat zijn nieuwe werkgever goed over alle aspecten heeft nagedacht. Als beroepsverhuizer weet Kris immers àlles over verhuispremies!

Democratisering Met maar liefst zeven vice-premiers – tussen haakjes, wat is er mis met de benaming eerste minister, desnoods afgekort tot “eerste”? – breekt deze regering alle records.

Misschien is dat dé wervende kreet van Vivaldi: iedereen vice-premier! Met hofhouding, uiteraard.

Standje Af en toe worden de gewichtigdoeners in de Kamer van volksvertegenwoordigers eens deftig op hun plaats gezet. Zo ook vorige vrijdag, door topambtenaar Paul Pardon van de FOD Volksgezondheid. Die stelde in de bijzondere commissie COVID vlakaf dat hij veel dringendere zaken aan het hoofd had dan antwoorden op de vragen van de bezigheidscommissie (met een term van ons, dan). Schol, Paul!

De boekenbakker In onze geliefde koekenstad moeten alle bibliotheken “ontmoetingsplekken” worden.

Tja, vroeger hadden we parochiehuizen en volkshuizen daarvoor... Maar we begrijpen het wel, al die boeken, dat werkt een mens op de zenuwen op de duur.

Verkleedpartijtje Hoewel niet bepaald gek van Amerikaanse gewoonten, heeft onze redactie toch besloten Halloween te vieren. Meer bepaald verkleed als echte Zwarte Piet, in vol ornaat, met zwart gelaat. En dan maar gaan aanbellen bij bakfietsvlamingen, die jaag je daarmee de stuipen op het lijf!

Onhaalbaar zeker?

Over juf Magalie, de onschuldige juf van de Blokkendoos van wie het leven destijds kapot werd gemaakt door een meute allochtone ouders vol haat, werd een documentaire gemaakt die u wellicht hebt gezien. Wie maakt er nu eens een documentaire over die ouders en hun houding...

Hier en aan de overkant In Nederland blijken COVID-patiënten van niet-westerse afkomst oververtegenwoordigd op de IC's in grote steden. Zouden ze dat daar dan ook kennen, “moeilijk bereikbare groepen”?

Duidelijk Volgens gewezen volksvertegenwoordiger Mieke Vogels ondermijnen “negatievelingen en trollen” de democratie. Wij veronderstellen dat iedereen met kritiek op Groen een negatieveling is.

De waarheidspreker Socioloog Mark Elchardus, stevig gegrondvest in de sociaaldemocratie, is al een tijd de gebeten hond bij modieus links. Nu hij onlangs heeft gesteld dat de cijfers botweg zeggen dat de opengrenzenlobby zegeviert, geldt dat des te meer. Er is een gezegde: de waarheid kwetst...

Kruis erover Of de Europese Investeringsbank een goede instantie is of niet, laten wij aan uw oordeel over. In ieder geval, binnenkort is het er toch mee gedaan. Schuldeisers achteraan aanschuiven alstublieft, nog achter de ARCO-spaarders.

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

Op de praatstoel

15 OKTOBER 2020

15

Jean-Marie Dedecker

“Open Vld wou MR laten vallen op voorwaarde dat De Croo premier werd: maar De Wever zei njet” We ontmoeten Jean-Marie Dedecker (68) in het gemeentehuis van zijn thuisbasis Middelkerke, enkele dagen nadat in de Kamer het regeerakkoord van de nieuwe Vivaldi-regering van Alexander De Croo is voorgesteld. Dedecker sabelde in een vlijmscherpe toespraak de inhoud ervan aan flarden. Hij is allerminst onder de indruk van de terugkeer van de socialistische ‘Professor Zonnebloem’. Die bezorgt hem koude rillingen en doet hem terugdenken aan de paars-groene regeringen van Guy Verhofstadt.

Bij de bespreking van het regeerakkoord uitte u scherpe kritiek op Frank Vandenbroucke?

Dat men Frank Vandenbroucke binnenhaalt als de grote verlosser, daar heb ik het moeilijk mee. Voor mij is hij professor Zonnebloem.

Tussen 1999 en 2004 in de paars-groene regeringen was hij een complete catastrofe als minister van Pensioenen. Zijn Zilverfonds was een oplichterstruc waarvoor ze hem in elke bananenrepubliek achter slot en grendel zouden steken. Hij heeft zo de pensioenkas van Belgacom, Belgocontrol en de NMBS voor 5 miljard geplunderd.

Wat vindt u van de ambities van de nieuwe regering?

Het is een ‘misschien’-regering. Misschien gaan de kerncentrales sluiten. Misschien gaat de werkzaamheidsgraad verhogen. In Vlaanderen is dat 75 procent, in Brussel 61 procent en in Wallonië 64 procent. Wat men er niet bij durft te zeggen, is dat het voor migranten tussen de 20 en 65 slechts 53 procent is.

Waar bevindt u zich in het energiedebat?

Ik ben een klimaatrealist. Geen scepticus.

Ik vind de opwarming van de aarde een uitdaging. Als wij hier temperaturen krijgen van Saint-Tropez, dan wordt dat hier straks Saint-Middelkerke (lacht). Ik geloof niet dat de mens de thermostaat van de wereld in handen houdt. Ik geloof dat dat de zon is. Ik ben niet bedwelmd door de CO2-religie. Als kerncentrales sluiten, moeten we straks een kaars kopen en het licht uitdoen. Men is gek aan het worden, je mag er zelfs geen debat over voeren. Net zoals over migratie overigens, want dan ben je onmiddellijk een racist. Wie het debat wil voeren over het klimaat, krijgt de stempel van klimaatnegationist.

U hebt dus weinig vertrouwen in de Vivaldi-regering?

Mijn grootste angst zijn de Groene Taliban.

In 1999 kwam Groen erbij en in 2003 haalden ze de kiesdrempel niet meer door al die pestbelastingen. Rekeningrijden en het rijbewijs met punten komen er aan. Iedereen die veel met de wagen rijdt, is slachtoffer. Vooral de Vlamingen. Er zijn zeven partijen en vier tegenovergestelde ideologieën. De gemeenschappelijke ideologie is de angst voor de kiezer. Groen en blauw verhouden zich als water en olie. Dat laat zich niet vermengen.

Waarom deed u bij de vorige verkiezingen niet mee als LDD? Ik was het beu. Ik was lijstduwer bij N-VA als vriendendienst aan Theo Francken. Ik heb een prachtige job als burgemeester van Middelkerke, maar ben intussen al 68, in de winter van mijn leven, de herfstbladeren zijn al weg.

De Vivaldi-partijen kondigen initiatieven aan tegen ‘fake news’ op sociale media?

Censuur! Het enige ‘fake news’ is hun regeerverklaring. Ik zal met een Frans gezegde antwoorden: “Chassez le naturel, il revient au galop.” Men probeert de natuurlijke houding van de Vlaming te verjagen, maar die komt terug bovendrijven en de misnoegdheid groeit.

Met alle middelen probeert men de democratie te fnuiken, maar het zal in hun gezicht ontploffen. Men wil geen verkiezingen, men kiest zelfs ministers die niet verkozen zijn. Rechts komt niet meer aan bod in de staatsmedia en de gewone media. De absolute vrije meningsuiting is voor mij heilig.

Zou u Vlaams Belang en N-VA dichter bij elkaar kunnen brengen?

Moest ik dat kunnen… Maar niet onder de ‘Forza Flandria’-gedachte. Het enige Forza Flandria-verhaal is een klinkende overwinning bij de verkiezingen, zodat ze kunnen samengaan en het cordon kan doorbroken worden. Als het nu verkiezingen waren, was het al ‘koekenbak’ geweest. Dat weet ik honderd procent zeker. Ik heb weet van interne opiniepeilingen die Open Vld heeft gedaan. Daar peilde het VB 34 procent, N-VA op 16 procent en Open Vld 9 procent... Al de ‘trado’s’ flirtten

net niet met het dubbele van de kiesdrempel.

Daarom is er dus snel een regering gemaakt?

Natuurlijk. Uit grote paniek. En zo schrijdt onze beschaving vooruit.

Even naar de samenstelling van die Vivaldi-regering…

Zeer ondemocratisch. Je moet niet meer aan politiek doen om minister te worden, integendeel, het lijkt wel een nadeel om parlementair te zijn. Neem nu Annelies Verlinden voor CD&V. Zij pleitte voor de Raad van State en de Europese commissie voor de Leterme-oplossing van de Belgische regering voor Arco (belastinggeld om de gedupeerden te vergoeden, nvdr).

Ze verloor twee keer. In het proces van de slachtoffers, verenigd in Deminor, tegen Arco, Swiggers enzovoort zijn de pleidooien voorzien in juni 2021. En zij wordt dan als witte raaf binnengehaald? Ik begrijp het niet. Je ziet de oude particratie spelen. De familiecratie. Met de familie Michel, de familie De Croo. Het is niet langer meer van vader op zoon, maar nu ook al met broers en zusters.

En wat vindt u van onze premier?

Alexander De Croo is een heel lieve man, maar het is ook een kapmes als politicus. Wat was de bedoeling van Open Vld? Men had paars-groen, maar De Croo moest premier worden. Dus werd Rutten geliquideerd en paars-groen even aan kant gezet. Dan kwam paars-geel. Van Quickenborne heeft me nog persoonlijk opgebeld. “Kun je niet vragen aan De Wever dat hij Lachaert nog een keer opbelt?” Open Vld zou de MR laten vallen op één voorwaarde: Alexander De Croo moest premier worden. Toen heeft De Wever ‘njet’ gezegd, net als Magnette. Vervolgens kwam paars-groen terug. Ook op voorwaarde dat De Croo premier werd van de meest Vlaming-onvriendelijke regering die er is.

Hoe ziet u uw persoonlijke ambitie voor de toekomst?

Geen. Bij N-VA beseft men goed dat ik in West-Vlaanderen de meubels gered heb met mijn 41.000 stemmen. Ik zal mijn mening wel blijven zeggen in het parlement. Men heeft kansen genoeg gehad.

Zou u zichzelf ‘flamingant’ noemen?

Ik ben geen ‘korte-broekflamingant’. Ik ben een sociaal-economische flamingant. Voor mij is de Vlaamse strijd een sociale en een economische strijd. Wij betalen 70 procent van de belastingen in dit land en zorgen voor 82 procent van de export. Toch moeten wij constant voor onze rechten vechten. Ik ben Vlaming geworden door in de judowereld te zitten. Ik won de selectie om mee te doen aan het Europees landenkampioenschap, maar mocht niet mee.

Omdat er evenveel Vlamingen als Walen in de ploeg moesten staan.

Vlamingen zijn het grootste ‘leibandvolkje’ ter wereld. We zijn al 190 jaar overheerst door een minderheid in dit land. Er is altijd wel een partij die zal collaboreren met de Waalse macht om de Vlamingen klein te houden. Is het niet CD&V, dan is het wel Open Vld of zijn het de socialisten.

Hoe bent u in de politiek gerold?

Mijn vader had geen politieke kleur, maar voelde zich Vlaming. Zelf ging ik al werken als jongetje van twaalf. Ik was in de jaren 90 populair als judoka en men kwam mij halen om aan politiek te doen. De eerste die me vroeg of ik wilde meedoen, was Bert Anciaux ten tijde van ID21. Ik mocht lijsttrekker worden. Dan kwam Margriet Hermans en moest ik een eindje opschuiven. Bert is met zijn Damienne zeker drie of vier keer bij mij op bezoek geweest. Altijd om te zeggen dat ik wat moest opschuiven. Vincent Van Quickenborne zat daar toen ook bij. Toen kreeg ik een telefoontje van Rudi De Kerpel, die me zei dat Guy Verhofstadt mij wilde zien. En zo is dat gegaan.

Een van de kabinetschefs van een Open

Vld-minister noemt zich een fan van Verhofstadt.

Ik was zelf ooit ook fan van Verhofstadt. Ik heb zijn burgermanifesten gelezen. Maar hij heeft ze zelf ritueel verbrand. Alles wat hij aanbeden heeft, heeft hij zelf achteraf verbrand en verketterd. Verhofstadt is een van de grootste verraders die Vlaanderen ooit gekend heeft. Een van de grootste verraders van de liberale gedachte én de vader van het eerste paars-groen. Dat heeft ons toen 7 procent van ons BBP gekost, in tijden van hoogconjunctuur! En nu krijgen we paars-groen ‘revisited’.

Ooit spijt gehad dat u zelf geen minister bent geworden?

Neen. Al had het wel een paar keer gekund.Wel veel beloftes gehad, ja. Maar ik ben nooit te koop geweest.

Zelfs Steve Stevaert heeft me ooit eens gezegd: “Verdomme Jean-Marie, ik had u minister van Sport gemaakt.

Ten eerste je zou niet kunnen bekritiseerd worden - het Olympisch palmares van mijn atleten is onbetwistbaar - en ten tweede je zou dan als vakminister uw mond gehouden hebben, want je mag dan alleen daarover praten.”

U was ooit bijna voorzitter van Open Vld geworden… (ernstig) Die verkiezingen zijn vervalst. ’s Avonds om acht uur had ik gewonnen. En om tien uur was ik verloren.

Men is nog vanuit drie plaatsen stemmen komen brengen. Patrick Dewael, Guy Vanhengel en Herman De Croo zouden dat verhaal eens kunnen vertellen... Je kan niet op tegen het ‘establishment’. Karel De Gucht en Patrick Dewael… Hun ‘dauphin’ Bart Somers moest winnen. Mijn populariteit heeft me vaak de nek om gedraaid. Mijn grote mond ook. Men kan mij niet doen zwijgen.

Hebt u vrienden in de politiek?

Kameraden wel, bijvoorbeeld Peter Reekmans en Theo Francken. Het is zoals Bart De Wever zegt, als je vrienden wil in de politiek, moet je een hond kopen. En als je politieke vrienden hebt, heb je geen vijanden meer nodig. Ik voel wel veel respect, zowel van voorals tegenstanders. Ik voel me soms een beetje de ‘éminence grise’. Zelfs MR-fractieleider Piedboeuf toonde appreciatie.

KRISTOF LUYPAERT

Harde tijd voor Vlaamse regering De Vlaamse regering krijgt het volgens Dedecker nog moeilijk. “Ten eerste zit je met Bart Somers, als ‘onderzeeër’ en met CD&V die al in de palliatieve zorgen zit, maar ze weten het zelf nog niet. Dat wordt moeilijk om over alles consensus te vinden. Als N-VA terug wil groeien, zal men die federale regering moeten bestrijden, ook vanuit de Vlaamse Regering.” Hoe evalueert hij die Vlaamse Regering?

“Ze heeft de kans gemist om het coronaverhaal in handen te nemen. Ben Weyts, die ik toch altijd sterk bekritiseerd heb als ‘minister van gecastreerde hondjes en gechipte katjes’, doet het wel goed op onderwijs, dat nog steeds door de katholieke zuil wordt geregeerd. Zit maar met zo’n Boeve in je achtertuin. Het zal niet lang meer duren of hij draagt een hoofddoek.

Boeve dan, bedoel ik (schaterlacht).

Matthias Diependaele heeft een moeilijk departement, maar ik zie dat hij die baronieën van erfgoed tracht in toom te houden. Erfgoed, Natuur en Bos, dat zijn baronieën die denken dat ze boven de wet staan. Een hele uitdaging, maar eigenlijk nog te vroeg om daar nu al een oordeel over te vellen.

In wat voor situatie bevindt Zuhal Demir zich als Vlaams minister van Omgeving en Energie? In de federale regering zit je met de Taliban van de Groenen. Begin er maar aan hé.

Er moeten nog vergunningen komen voor gascentrales, die 43 keer meer CO2 uitstoten dan kerncentrales. En we moeten dan nog gaan naar 9 miljard euro subsidies, waarvan Europa al gezegd heeft dat dat niet mag.

Volgend jaar komen de Groenen met allerhande pestbelastingen, daar ben ik 100 procent zeker van. Straks moeten we allemaal rijden met zo’n bakfiets. Dan zullen er moeten keuzes gemaakt worden en kan de N-VA opnieuw groot worden. Zuhal heeft daarvoor genoeg ‘ballen’… Ik zeg soms dat ze de enige man is bij de N-VA (lacht).”

16

Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

15 OKTOBER 2020

Dromen van Wembley Spelen op Wembley was ooit een droom van mij. Het is helaas bij een droom gebleven. Ik ben jaloers op voetballers die dat wel hebben mogen meemaken.

Toen ik nog een jong manneke was, keek ik elk jaar steevast naar de Cup Final, de match die ik voor geen geld ter wereld wilde missen!

Het was niet vanzelfsprekend in de jaren zestig dat er een voetbalwedstrijd rechtstreeks op televisie werd uitgezonden. Dat was eerder uitzonderlijk voor die tijd. Om 12 uur deed The Queen haar intrede. Wembley was volgelopen met meer dan 100.000 toeschouwers, die spontaan “God save the Queen” begonnen te zingen, indrukwekkend. De gezangen duurden ruimschoots twee uur. Daarna ging de The Queen handjes schudden met de spelers die het veld waren opgekomen. De match kon beginnen. Gewoonlijk was de wedstrijd niet veel zaaks, maar dat interesseerde ook niemand.

Verleden zondag speelden de Rode Duivels in de vernieuwde voetbaltempel tegen zwakke Engelsen. Het stadion was leeg, zelfs The Queen had haar kat gestuurd. Aan de match tegen de Engelsen ga ik weinig woorden vuil maken. We hoefden niet te verliezen tegen die pannenkoeken. Bij de rust moest de wedstrijd al gespeeld geweest zijn...

Anderlecht op zoek naar miljoenen Zoals het aantal mensen dat besmet wordt door het coronavirus steeds maar blijft stijgen in België, is dat nu ook het geval voor de monsterschuld van RSC Anderlecht, de plaatselijke voetbalploeg, ooit de rijkste ploeg van het land.

Het begon met 27 miljoen euro schuld dit jaar. Maar later bleek dat niet te kloppen en moest het 30 miljoen euro geweest zijn. Het exacte cijfer is nog dramatischer, namelijk 36 miljoen euro.

Men heeft dan maar vlug Doku verpatst voor 27 miljoen euro. Dat zorgde voor een beetje ademruimte, maar op lange termijn is zo een financiële situatie onhoudbaar. Nochtans beloofde Vincent Kompany na zijn terugkomst naar paarswit dat men de volop de kaart van de jeugd ging trekken en dat er geen jonge talenten meer zouden verkocht worden.

En nu verkoopt hij de beste jonge speler!

De supporters voelen zich bedrogen en vrezen dat hun club failliet zal gaan. Er is maar één oplossing om dat te vermijden en dat zijn forse besparingen. De supporters zijn tot nog toe zeer braaf geweest en waren zelfs bereid om twee jaar te wachten op een nieuwe titel, maar geen vijf! Ik vrees dat er bij de volgende thuismatch het een en ander zal gebeuren. De spandoeken zijn in elk geval al van de zolder gehaald. Het zou gaan over het wanbeleid van Coucke. Miserie, miserie, miserie...

Gille Van Binst Voormalig topvoetballer 1234

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

A B C D E F G H I J K L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. Met weinig middelen een probleem oplossen B. Geen enkele keer - Deelgemeente van het Luikse Ferrières - Oersted C. Intens - Hoogste aantal behaalde punten D. Denkbeelden - Klopte licht E. Stam der Oude Belgen F. Voorzetsel - Uitgezocht gezelschap G. Deel van een huis - Frans voor stom in de betekenis van een handicap H. Limburgse gemeente - Vakbond Internetlandcode voor Liberia I. Nieuwigheid in de schrijfwijze - Bevel J. Welzijn - Scandinavische munt K. Voegwoord - Overschot - Munteenheid L. Bloed- of aanverwanten

1. Spionnen 2. Onverschrokkenheid - Lieflijke plek Voorzetsel 3. Italiaans gerecht met mais en griesmeel - Uitroep van droefheid 4. Route Impériale - Nederlandse waterloop - Afgeroomde 5. Marterachtige zoogdieren - Koele zachte wind 6. Authentiek 7. Mytisch wezen, vergelijkbaar met een fee of alf - Romeinse cijfer 49 - Vivus fecit - Tantaal 8. Structuur - Pers .vnw.

9. In omloop zijn 10. Tabakverbruikster - Gewezen 11. Zet in de bloemetjes Informatietechnologie - Amerikaans vicepresident onder Clinton 12. Dorp in Zeeland - Oorlogstuig

DE OPLOSSINGEN VAN HET KRUISWOORDRAADSEL NUMMER 1233 VINDT U OP BLZ. 14

Egbert Lachaert, superverspreider Egbert keek schuchter om zich heen toen de zwarte zak van zijn hoofd werd getrokken. Zijn ogen moesten wennen aan het felle licht van de bureaulamp die hem pal in het gezicht scheen. “Luister, meneer Lachaert. Wij kunnen de knevel van uw mond halen, maar dat kan alleen als u geen onnodig speeksel verspreidt en belooft concrete antwoorden te geven op onze vragen.” Egbert knikte bevestigend en besefte zeer goed dat dit wel heel extreme maatregelen waren.

Nauwelijks een uur eerder werd de jonge Vld-voorzitter door een gemaskerde speciale interventie eenheid van het elitekorps van zijn bed gelicht. Hij wou zijn overvallers om uitleg vragen, maar de commissaris van het gezelschap schreeuwde zijn mannen toe: “Bedek de mond! In godsnaam, bedek de mond!” Onmiddellijk haalde een forse agent uit en bond Lachaert een knevel voor de mond. “Target onschadelijk commandant”, verklaarde de man. De rust keerde meteen weer.

“Meneer Lachaert, het spijt mij u te moeten informeren dat u geïdentificeerd werd als een superverspreider. Het spijt mij ook dat we op dergelijke manier te werk zijn gegaan, maar u begrijpt dat u als superverspreider niet de kans moet krijgen om meer slachtoffers te maken. Ik roep u dan ook op om mee te werken en braaf mee te komen.” Egbert keek de man angstig aan. De hele wereld wist dat hij een paar weken eerder getroffen werd door het coronavirus. Maar daar was hij toch van genezen? En dat hij een superverspreider zou zijn geweest, had hij zelf nooit geweten.

Trouwens, is dat een manier om een leidend politicus en patiënt te behandelen? Hij wilde net die opmerking maken toen hem een zak over het hoofd werd getrokken die rook naar een combinatie van ontsmettingsmiddel en uitwerpselen van runderen. “Indien u nu uitwerpselen van runderen ruikt, is dat uw eigen adem”, leek de leidinggevende Egberts gedachten te lezen, “het ontsmettingsmiddel is een middel tegen corona.” In stilte werd Egbert afgevoerd voor ondervraging.

De vragen en alleen de vragen, meneer Lachaert.

Egbert: “Uiteraard commissaris. Maar ik zou wel eens willen weten wie u…”

De knevel werd meteen opnieuw rond de mond gebonden. Egbert liet een traan, maar knikte dat hij de boodschap begrepen had.

De knevel werd weggenomen.

Meneer Lachaert, klopt het dat u op 11 mei aanwezig was bij een duister genootschap met onduidelijke intenties jegens de overheid?

Egbert: “Zeker niet, commandant. Ik was die avond op een meeting van mijn partij in zaal Zwanenzang in Merelbeke in het kader van de voorzittersverkiezingen van mijn partij. Dat kunnen honderden mensen getuigen.

Oh God, heb ik toen mensen besmet? Ik wist niet dat ik ziek was. U moet me geloven.”

U ontkent de feiten dus niet. Dit gaat vlotter dan gedacht. En was u ook op dergelijke samenzwering de dato van 22 mei?

Egbert: “Maar nee, meneer de commandant. Dat is de avond dat ik werd verkozen tot voorzitter van de Open Vld. Toen was ik in Brussel om de sleutels van mijn nieuwe bureau in ontvangst te nemen. Dat kan u zo opzoeken. Ik ben zelfs op de televisie geweest

die avond. Dat kan u zo…”

De vragen, Lachaert!

Egbert: “Pardon, maar ik meen echt te denken dat hier een abuis in het spel is. Ik heb pas veel maanden laten corona gekregen.”

Meneer Lachaert, nog één zo’n opmerking en uw knevel gaat er weer aan. Volgende vraag: heeft u of heeft u niet op datum van 30 september jongstleden met de intentie van de democratisch orde omver te werpen en te manipuleren samengespannen met duistere krachten, wat resulteerde in een occult gezelschap dat de macht gegrepen heeft?

Egbert: “Maar enfin, meneer de commandant, ik heb die dag de regering gevormd die dit land terug op de rails wil zetten en met veel positieve energie opnieuw wil bouwen aan een constructief imago van dit land en de politiek in het bijzonder. De burger moet opnieuw bevestigd worden in zijn natuurlijke vraag naar een samenleving die samenwerkt…”

Mannen, bescherm de oren! (in een snelle reflex houden alle aanwezige ondervragers de handen voor hun oren) Lachaert verdomme. Ja of nee! Wat zal het zijn?

Egbert: “Ja” Heeft u daarbij gebruik gemaakt van list, leugen, bedrog en hypocrisie?

Egbert: “Een beetje misschien, maar wat heeft dit te maken met corona. Ik heb me steeds aan de voorschriften gehouden. Ik ben geen superverspreider van het virus.”

Niemand heeft het over corona, meneer Lachaert. U bent hier op verdenking van het superverspreiden van onzin.

Egbert: “Dat is niet strafbaar.”

Dat is helaas waar. U mag dan ook beschikken. We mogen al eens lachen met de mensen, hé.

Slimme Vlamingen kiezen Reisfamilie

Luikersteenweg 62 • 3800 Sint-Truiden 011 705 500 • info@deblauwevogel.be

www.deblauwevogel.be