't Pallieterke van 29 oktober 2020

76ste jaargang • nummer 42 • donderdag 29 oktober 2020

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

€ 3,00

Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

Nagorno-Karabach: vechten om te overleven In NagornoKarabach vechten Armeense soldaten een bloedig conflict uit met Azerbeidzjan.

Tienduizenden mensen sloegen al op de vlucht voor het geweld. Onze medewerker Jakob Kurum bevindt zich in de getroffen regio. Hij sprak er met de lokale mensen, die het zwaarst getroffen zijn, maar ook met de vice-minister van Buitenlandse Zaken. “Wij moeten elke dag vechten om te overleven.”

LEES DE VOLLEDIGE REPORTAGE OP BLZ 13

Boekverbranding

De Hasseltse vestiging van Uitgeverij Clavis, die vooral kinderboeken uitgeeft, gaat zevenduizend boeken vernietigen omdat Zwarte Piet daarin voorkomt. Bij Clavis zelf zijn ze daar ook niet gelukkig mee.

Ze nemen geen standpunt in over Zwarte Piet, maar ze geven toe dat ze gezwicht zijn voor de chantage – ons woord, niet het hunne – van Nederlandse boekhandels die dreigden met een boycot. Lafheid, noemt men dat.

Anders dan in klassieke dictaturen gaat de censuur nu niet alleen uit van de regering, maar ook van totalitair denkende linkse activisten die de gewillige beulen van de politieke correctheid zijn. Na de Gleichschaltung van de geschreven media, volgde de censuur op internet. En nu begint dus de fase van de boekverbrandingen. Zelfs kinderboeken zijn niet meer veilig voor de Grote Terreur. In hun het-

ze tegen nationalistische partijen gebruikten linkse politici en journalisten dikwijls het non-argument “De nazi’s zijn ook zo begonnen!”

Maar hier is dat argument wel terecht. De internationale socialisten – met groene additieven dit keer beginnen weer met boekverbrandingen, zoals in de tijd van Stalin en de nationaalsocialisten. Eerst maakten ze mensen monddood.

Daarna gewoon… dood.

Geen Kerstmarkten meer, maar wel Wintermarkten; geen paaseieren meer, maar wel verstopeieren; geen communiefeesten, maar wel lentefeesten; geen Zwarte Piet meer, maar roetveegpieten. En nu boekverbrandingen.

Vlaamse regering heeft in tweede coronagolf perceptie tegen Onder druk van experts verstrengt de Vlaamse regering als laatste de coronaregels nu de tweede golf van de pandemie in alle hevigheid woedt. Minister-president Jan Jambon (N-VA) heeft de boter gegeten. Hij is inderdaad een brokkenpiloot, maar de Vlaamse regering heeft in deze stressperiode ook de perceptie tegen. Niemand spreekt nog over de versoepelingobsessie van Sophie Wilmès van een maand geleden, het lanterfanten van de Brusselse regering en over de virologen die om de haverklap van mening veranderen.

“Ik ga niet blussen als het huis nog niet in brand staat.” Het is een uitspraak die minister-president Jan Jambon (N-VA) nog lang zal achtervolgen. Hij wordt nu met alle zonden van Israël overladen omdat de Vlaamse regering rijkelijk laat reageert op de tweede coronagolf. “De situatie is minder erg dan in Wallonië en Brussel en dus moeten we niet op hetzelfde moment verstrengen”, zei Jambon. Tijdens het Overlegcomité tussen de federale regering en de deelstaten vorige vrijdag schoof ook Vlaams minister van Onderwijs Ben Weyts (N-VA) aan.

Hij wou vermijden dat Vlaanderen zich zou aansluiten bij de Franstalige eis om de scholen te sluiten en te kiezen voor afstandsonderwijs. Tussen haakjes: aan Franstalige kant komt dit gewoon neer op geen onderwijs. Ook daarvoor krijgt hij nu kritiek, want steeds meer scholen moeten sluiten omwille van een stijgend aantal besmettingen.

Opiniemakers en media schoten al snel met scherp op de Vlaamse regering. De boodschap was steevast dezelfde: men had veel sneller moeten optreden en zich aansluiten bij de Waalse en Brusselse aanpak, want ook in Vlaanderen stijgt de coronacurve exponentieel. Kortom, de grootste knoeiers zaten aan het Brusselse Martelarenplein. Een beeld dat nog werd versterkt door de toenemende druk van Vlaamse gouverneurs en burgemeesters die dreigden om op lokaal vlak veel strengere maatregelen te nemen.

De Vlaamse regering-Jambon, die al geen sterke indruk maakte, had nu volledig de perceptie tegen.

Vraag is of ze dat nog gekeerd krijgt, ook nadat ze toegaf te zullen verstrengen. Voor een belangrijk deel is de kritiek terecht, maar in deze periode van overspannen reacties op alles wat met corona verband houdt, kan het geen kwaad om de zaken even vanop afstand te bekijken. Dat de situatie in de ziekenhuizen zo uit de hand aan

het lopen is en dat de tweede golf moeilijk onder controle te krijgen is, is niet de schuld van de Vlaamse regering of van de N-VA, zoals figuren als een Kathleen Cools, Joël De Ceulaer en de hele Standaard/Nieuwsblad-redactie graag willen doen geloven.

De fout van de versoepelingen De eerste verantwoordelijkheid is te zoeken bij de vorige regering die geleid werd door Sophie Wilmès (MR). In september was er aan Franstalige kant een consensus gegroeid dat men het virus onder controle had. In de winter zou er wel een stijging van het aantal besmettingen zijn, maar dat zou leiden tot een beheersbaar plafond. En dus werden er eind september een aantal versoepelingen doorgevoerd. De facto werd de regel van de beperkte “bubbel” opgeheven. Onder andere onder druk van de Franstalige liberalen. In Wallonië en Brussel gingen alle remmen los, ook al omdat het academiejaar aan Franstalige kant begon zonder begeleidende maatregelen. Studenten zochten elkaar op, begonnen elkaar te besmetten, keerden terug naar huis en veroorzaakten op die manier mee de tweede golf. Niemand spreekt nog over die nefaste beslissing van de regering-Wilmès.

Het Brusselse onvermogen Net zo min dat er nog gesproken wordt over de totale afwezigheid van maatregelen in Brussel toen het aantal besmettingen daar eind augustus-begin september begon te stijgen. Ministers waren met vakantie, er werd geen testdorp opgezet, de coronamaatregelen werden niet gehandhaafd. Het was een totale ramp en het Brusselse onvermogen werd nog maar eens bewezen. Wie kritiek had, werd afgesnauwd. Zoals we hier vorige week al stelden, vervielen de Brusselse politici in de oude ziekte waarbij kritiek van buiten-

af gezien wordt als een manier om Brussel onder curatele te zetten.

De opiniemakers die nu op de Vlaamse regering schieten, waren lief voor de Brusselse excellenties Rudi Vervoort, Alain Maron en Elke Van den Brandt.

De pirouettes van de virologen Het grootste verwijt dat de Vlaamse regering de voorbije dagen te horen kreeg, had te maken met het open houden van de scholen. Ben Weyts kan veel verweten worden, maar eigenlijk handelde de Vlaamse minister van Onderwijs conform de adviezen van virologen en andere gezondheidsexperts. Letterlijk maandenlang en al sinds de eerste golf stelden ze bijna unaniem dat de scholen geen haarden van besmettingen waren en dat ze best open konden blijven. Maar ook hier maakten de virologen vreemde pirouettes.

Sinds een aantal dagen zijn de scholen de nieuwe ‘hotspots’ van het coronavirus, zo is te horen. Er is natuurlijk zoiets als voortschrijdend inzicht, maar nu gaat het toch wel zeer snel. Uiteraard worden we hier geconfronteerd met een nieuw virus waar we niet alles van kennen, maar de manier waarop experts verschillende standpunten innemen en die snel wijzigen is zelden gezien. Als beleidsmaker is het normaal dat men er uiteindelijk horendol van wordt. In deze heeft de Vlaamse regering zich weinig te verwijten.

Ten slotte nog een opvallende vaststelling: vooral uit linkse hoek is men gewonnen voor een totale en langdurige sluiting van de scholen, ook al is dat vooral nadelig voor de kinderen uit kansengroepen die bijvoorbeeld thuis niet de gepaste infrastructuur hebben voor afstandsonderwijs. Het is nog maar eens bewezen: links in Vlaanderen is elitair en niet geinteresseerd in de onderkant van onze samenleving.

2

Actueel

29 OKTOBER 2020

We zitten ermee Vorige week deed ik een oproep aan onze lezers om dezer dagen voorzichtig door het leven te gaan en zo goed als mogelijk de richtlijnen te volgen. Dat was niet naar de zin van enkele lezers die meenden dat ik in de pas loop van de virologen en de coronalobbyisten.

Een lezer beschuldigde me ervan me te hebben laten omkopen, een andere lezer heeft zijn abonnement opgezegd. Het verwijt van deze lezers? Er is helemaal geen virus en de maatregelen (avondklok, lockdown, mondmaskers,…) zijn overdreven en dwingen ons om in de pas te lopen van de overheid. Zoals ooit in de DDR en aanverwante ‘democratieën’. De mondmaskers dienen om ons monddood te maken, om ons – letterlijk - te muilkorven, terwijl anderzijds de overheid ons meer en meer kan volgen. Als er één land is waar dit al gebeurt, dan is dat communistisch China waar 1 miljoen veiligheidsbeambten de rest van de bevolking van nabij opvolgen. Miljoenen camera’s houden de bevolking in het oog en via de smartphones kan men nauwgezet de verplaatsingen en contacten noteren. Elke smartphone of laptop die door een toerist in China wordt meegebracht, wordt binnen de 24 uur gekraakt, dat is algemeen geweten. Alleen, dat was al zo nog voor de uitbraak van Covid-19 in Wuhan en elders in China.

Bij ons staan we nog niet zo ver, maar we zijn toch al goed op weg. Niemand kan nog het centrum van Gent, Antwerpen of Brussel met de wagen binnenrijden zonder dat de nummerplaat gecontroleerd wordt. Wie rijdt langs Vlaamse wegen ziet overal camera’s en ANPR-camera’s (voor nummerplaatherkenning) hangen. Google en Facebook weten precies welke uw interesses zijn. Maar ook dat zijn technische snufjes die al enkele jaren bestaan.

Terug naar corona. Natuurlijk zijn er verkeerde of laattijdige en tegenstrijdige beslissingen genomen door onze beleidsmakers. En ja, voor veel mensen – de grote meerderheid zelfs – zijn de symptomen mild. Anderen hebben zich nog nooit zo ziek gevoeld. Ondanks alle maatregelen van de voorbije maanden geraken er elke dag duizenden mensen besmet. Ook mensen die zich nauwgezet aan de richtlijnen hielden. Men kan dan gaan twijfelen aan de maatregelen, of… men kan ook omgekeerd redeneren: waar zouden we nu staan zonder de maatregelen?

Waarom slaat het virus anders toe in Zweden, maar ook in Noorwegen en Finland, terwijl Italië en Spanje veel zwaarder getroffen worden? ‘Ze’ moeten het later maar uitvlooien. Ondertussen zitten we wel in eigen land met de gebakken peren.

“Och,” zei een lezer me, “het zijn toch alleen maar 80 en 90 jarigen die dood gaan. Is dat nu zo erg?” Tja, tegen zo’n argumentatie is zelfs uw hoofdredacteur niet opgewassen…

Open Vld zet Lode Vereeck aan de deur

“Ik herken me niet meer in de koers van Open Vld. Die partij zwalpt.”

Lode Vereeck (55) werd in september door het Vlaams Belang voorgedragen als kandidaat om in de raad van bestuur te zetelen van de Universiteit Hasselt. Voor zijn partij Open Vld was dat de druppel. Vereeck werd prompt uit de partij gezet.

De beslissing is al enige tijd geleden genomen, maar kreeg in de media weinig aandacht. Volgens de professor zijn er twee feiten die hem ten laste worden gelegd. “Enerzijds kan de voordracht als bestuurder in de raad van bestuur van de universiteit door een andere partij, in casu het Vlaams Belang, niet voor Open Vld”, zegt Vereeck. “Anderzijds ben ik te kritisch geweest voor de partij, en voor de voorzitter in het bijzonder.”

Volgens Vereeck beschouwt Open Vld de voordracht door het Vlaams Belang als een vorm van samenwerking. “En dat kan en mag niet volgens de partij.” De tegenargumentatie van Vereeck is van tafel geveegd. “Bestuurders in een organisatie zijn volledig onafhankelijk.

Dat zijn de regels van de code-Buysse die ook gelden in bedrijven en die de principes van deugdelijk bestuur beschrijven.”

“Je zit daar dus, om een onafhankelijk oordeel te vellen, niet om het programma uit te voeren van wie u heeft voorgedragen”, redeneert Vereeck. “Chris Janssens (VB) wist dat ik lid was van Open VLD en dat deze voordracht dus geen politieke samenwerking inhield. En daar had hij ook alle begrip voor. Hij was gewoon op zoek naar de beste man op de juiste plaats. Hij heeft zich correct gedragen en aan alle afspraken gehouden.”

Of Vlaams Belang zich dan correcter gedroeg dan Open Vld? “Ik vind van wel”, zegt Vereeck na een kleine aarzeling. “Wij hebben duidelijk en meermaals gecommuniceerd dat ik als onafhankelijke zou zetelen. Maar zonder argumenten schuiven ze dat bij Open Vld van tafel. Men heeft geschreven dat ze de visie van de klager volgen. Dat is een van de redenen waarom ik niet in beroep ga.”

Het is duidelijk dat ook Lode Vereeck zelf klaar is met Open Vld. “Eerlijk gezegd, het laat me op dit moment siberisch koud. Tweede reden dat ik niet in beroep ga is dat het voor mij ook niet meer hoeft. Ik herken mij niet meer in de partijkoers van deze Open Vld. En ik ben het niet die zwalp, Open Vld zwalpt.

Mijn ideaal als econoom blijft meer welvaart creëren. Zorgen dat mensen het materieel en financieel beter hebben, wat enkel lukt als Vlaanderen en Wallonië autonome regio’s worden.

Mijn ideaal vind ik terug in de beginjaren van Verhofstadt, in de beginjaren van Rutten en in de beginweken van Egbert Lachaert. Want die man heeft niet zo lang geleden nog gepleit voor volledige regionale fiscale autonomie. Daar was die man in maart en april nog voorstander van (windt zich op). Het laat me steenkoud wat Open Vld doet, dus in beroep ga ik niet. Wat mij nog altijd motiveert is dat beleidsideaal van meer welvaart door autonome regio’s. En met deze regering gaat dat niet lukken.”

KRISTOF LUYPAERT

KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR

ECONOMISCHE ZAKEN

Plots wordt niet meer aan relance gedacht De grote sociaaleconomische doelstelling van de regeringDe Croo voor de komende twee jaar was het uitrollen van een relancebeleid. Nu er een tweede coronagolf inhakt op de economie zal de regering het geweer van schouder moeten veranderen en is het beperken van de economische schade opnieuw de prioriteit.

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17 Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland

Abonnement buitenland:

3 maanden: 6 maanden: 1 jaar: Steunabo 1 jaar:

Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

39 euro 78 euro 156 euro 250,00 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Stichter 1945-1955: Hoofdredacteur 1955-2000: Hoofdredacteur 2000-2010: Hoofdredacteur 2010-heden: Verantw. uitgever:

Bruno de Winter Jan Nuyts Leo Custers Karl Van Camp Wart Van Schel

Samen met de andere overheden werkt de federale regering aan een relanceplan waarbij miljarden aan investeringen in de economie worden gepompt. Dat zou vooral gebeuren via extra middelen voor infrastructuur en digitalisering.

Ondanks het oplopende begrotingstekort hoeft zo’n relancebeleid geen probleem te zijn. De Europese Commissie kijkt niet te streng toe wanneer landen hun overheidsfinanciën moeilijk onder controle krijgen. Verwacht wordt dat een strenger begrotingsbeleid er pas in 2022 komt. Dat is ook te merken aan de inhoud van het regeerakkoord.

Er zal jaarlijkse zo’n 0,2 procent van het bbp worden gesaneerd of zo’n 900 miljoen euro. En afhankelijk van de conjunctuur is het nog niet zeker dat het elk jaar zal gebeuren. Een verschil met de regering-Michel die, uiteraard in economisch totaal andere tijden, 0,6 procent van het bbp per jaar moest saneren. Een doelstelling die uiteraard niet werd gehaald.

Typisch Belgische discussie Nu zitten de federale overheid en de deelstaten ongeveer op dezelfde lijn wanneer men het over het relancebeleid heeft, maar dat betekent

niet dat alles de komende maanden en jaren van een leien dakje zal lopen. Zo wordt er al gebakkeleid over de middelen die de Europese Unie aan België ter beschikking zal stellen om het relancebeleid te voeren.

Het zou om goed 5 miljard euro Europese subsidies gaan. Alleen is de vraag hoe dit tussen de deelstaten moet worden verdeeld. Vlaanderen eist op basis van het eigen demografische en economische gewicht zo’n 3 miljard euro. Een extra argument is dat Vlaanderen met zijn sterke privésector zwaarder wordt geraakt door de crisis dan andere regio’s.Wallonië kan met zijn uitgebreide overheidssector beter tegen een economische krimp. De Walen hebben echter al laten weten dat ze de verdeelsleutel tussen de regio’s gedetailleerd gaan bekijken. Een typisch Belgische discussie over de verdeling van de middelen kan de uitrol van het relancebeleid vertragen.

En dan is er nog een ander, wellicht acuter element: de tweede coronagolf die maakt dat er aangepaste economische prioriteiten zijn.

Is het nu echt het moment om aan een relance te denken? Moet men niet eerst aandacht hebben voor het economisch herstel, nu er door de tweede golf een nieuwe dip zit aan te komen? Na de zware schok van

het tweede kwartaal met de eerste lockdown volgde een licht herstel van de economische groei. Het derde kwartaal - juli-september - zal wellicht mooie groeicijfers kunnen voorleggen. Maar wat met het nu lopende vierde kwartaal en een bijna-lockdown? Er doen verhalen de ronde van 5 procent van de bedrijven die deze tweede golf niet gaan overleven. De politici beseffen het misschien nog niet, maar eerder dan aan relance moet nu aan herstel of het beperken van de schade worden gedacht.

Faillissementen vermijden De horeca die gesloten wordt kan rekenen op 500 miljoen euro nieuwe steunmaatregelen. Dat is geen relancebeleid, maar een herstel- en crisisbeleid. Dat is wat de komende weken en maanden ook zal moeten gebeuren in andere sectoren zoals recreatie en evenementen. Tijdelijke werkloosheid wordt voor die groepen verlengd tot in 2021.

De regeringen zullen het geweer van schouder moeten veranderen.

De focus zal nu liggen op het vermijden van faillissementen. Alle bedrijven die een eigen vermogen hebben dat minder dan 25 procent van het balanstotaal bedraagt, bevinden zich in de gevarenzone. Dat betekent dus dat systemen als uitstel van betaling van belasting en overheidsgaranties voor kredieten verlengd worden. We zitten effectief terug in de economische situatie van dit voorjaar.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Actueel

29 OKTOBER 2020

3

4 jaar Trump: hoe bracht hij het ervan af?

Hoe zal de geschiedenis oordelen over het presidentschap van Donald Trump? Het is nog te vroeg om die vraag te beantwoorden, temeer daar het best mogelijk is dat zijn termijn op 3 november met vier jaar verlengd wordt. Met nog een week te gaan naar de verkiezingen, kijken we toch terug naar de voorbije vier jaar. Wat deed Trump goed? En waar liet hij het afweten?

Laten we beginnen met iets waar iedereen het over eens kan zijn: Trump was een bijzonder ongewone president. Zijn compulsieve communicatie op Twitter, zijn moeilijke relatie met de waarheid, zijn zelfingenomenheid en zijn ongegeneerdheid ergerden zelfs zijn medestanders. Zijn turbulente stijl mag echter de aandacht niet afleiden van zijn beleid, dat ook op inhoudelijk gebied een breuk met het verleden inhield. Er was niet alleen een verschil met het beleid van zijn Democratische voorganger Obama, maar ook met de tradities van zijn eigen partij.

De breuk met het neoconservatisme Het protectionistische beleid dat Trump voerde onder het motto “America First” gaat helemaal in tegen het vroegere vrijhandelscredo van zijn partij. Trump liet ook de Republikeinse bezorgdheid over budgettair evenwicht varen: de staatsschuld ging omhoog. De Republikeinen waren altijd eerder pro-Israël, maar maakten daar geen officieel standpunt van. Trump was onbeschroomd in zijn steun voor Israël en de regering-Netanyahu. Tot ongenoegen van de EU en de Palestijnen erkende hij zelfs Jeruzalem als officiële hoofdstad van Israël. Hij had dat namelijk beloofd.

Trump gooide ook de voorzichtigheid overboord inzake het abortusstandpunt. Bush senior en Bush junior bewezen hun pro-life-standpunt enkel lippendienst. Trump was de eerste president die meestapte in een mars voor de bescherming van het ongeboren leven. Hij liet de subsidies van heel wat abortuscentra schrappen. Dat ontgaat christelijk rechts in de VS niet: men is

daar bereid heel wat onchristelijk gedrag door de vingers te zien vanwege een president die eindelijk meer doet dan af en toe in een kerk verschijnen of “God Bless America” te zingen.

De meeste opvallende breuken met het verleden waren zichtbaar in het buitenlandse beleid en de houding van Trump tegenover de zogenaamde “identity politics” (het beleid ten aanzien van minderheden).

Het Amerikaanse buitenlandse beleid was na de Koude Oorlog manifest globalistisch geworden. Het beantwoordde de aanslagen van 9/11 en de islamitische dreiging met verschillende militaire interventies, die echter geen groot succes bleken. Onder Obama kwamen al de eerste tekenen van Amerikaanse terugtrekking, maar het was Trump die de globalistische aspiraties van zijn land officieel naar de vuilnisbak van de geschiedenis verwees. Hij is de eerste president in 40 jaar die zijn land bij geen enkele nieuwe oorlog betrok.

Toen Trump in 2016 zijn eigen partij kaapte, was zijn anti-immigratieretoriek (duidelijkst geïllustreerd door zijn belofte een muur te bouwen aan de grens met Mexico) de doorslaggevende factor. Het onderscheidde hem van al zijn tegenkandidaten bij de voorverkiezingen en gaf hem de steun van een lang verwaarloosde groep kiezers: de blanke arbeiders. Daarmee ging hij eigenlijk compleet in tegen het strategische plan van zijn eigen partij om voortaan de zwarten en andere minderheidsgroepen te gaan verleiden. Trump snapte beter dan de partijleiding dat blank Amerika stilaan de identiteitenpolitiek en de positieve discriminatie van minderheden beu was.

Economie De economie deed het goed onder Trump. Nobelprijswinnaar Paul Krugman had voorspeld dat een overwinning van Trump tot een wereldwijde recessie zou leiden. Het omgekeerde gebeurde. De economische groei bedroeg gemiddeld 3 procent onder Trump, een procent meer dan onder Obama. Dat was meer dan puur geluk. Verlaging van de belastingdruk en deregulering waren essentiële assen van zijn economisch beleid. De werkloosheid bereikte het laagste punt in 50 jaar. Vooral veel zwarten vonden weer een job.

De economische successen werden uiteraard voor een flink deel ongedaan gemaakt door de coronacrisis.

Trump kwam trouwens zwaar onder vuur te liggen voor zijn aanpak van dat virus, zeker vanuit Europa. Zijn communicatie daarrond was inderdaad erg rommelig, maar de resultaten van het beleid zelf zijn een stuk beter dan in de meeste Europese landen. “Is het u ook al opgevallen dat de Amerikaanse coronacijfers van de ene dag op de andere vrijwel volledig verdwenen zijn uit de Europese pers?”, was deze week de terecht vraag van Filip Van Laenen. Hij vervolgde: “Maandenlang golden die cijfers als hét bewijs van het falende beleid van de Amerikaanse president Donald Trump. Dat Trump uiteindelijk ook zelf covid-19 kreeg, gold zowaar als een vorm van gerechtigheid.

Maar sinds zijn genezing, en nu de cijfers op het Eu-

ropese vasteland de pan uit swingen, is het plots opvallend stil over die Amerikaanse coronacijfers.” Europa ligt nog steeds in de lappenmand, terwijl in de VS de relance al volop bezig is.

Het Hooggerechtshof De benoemingen in het Hooggerechtshof verdienen een bijzondere plaats op het palmares van Trump. Zijn eerste benoeming, Neil Goresuch, verliep relatief incidentloos.

Bij Brett Kavanaugh ging het er anders aan toe. De conservatieve rechter werd beschuldigd van een verkrachting tijdens zijn studententijd. De beschuldiging bleek uiteindelijk op los zand te berusten, maar gebruik makend van de MeToo-sfeer konden de Democraten en de pers enkele weken zwaar inhakken op Kavanaugh (de pers was minder geïnteresseerd in de nochtans veel geloofwaardigere verkrachtingsbeschuldiging tegen Joe Biden). Het siert Trump dat hij in die hetze zijn kalmte bewaarde en zijn kandidaat niet voor de wolven gooide.

Ook zijn derde benoeming (die deze week door de Senaat werd goedgekeurd), die van Amy Coney Barrett, was moedig. Niemand kan ontkennen dat zij een briljante juriste is, maar haar uitgesproken christelijk-conservatieve profiel stuitte op veel achterdocht en weerstand. Republikeinen van de vorige generatie zouden zich ongemakkelijk gevoeld hebben bij de kandidatuur van iemand als Coney Barrett, het conservatieve spiegelbeeld van de net overleden Ruth Bader Ginsburg.

Buitenlandbeleid Het buitenlandbeleid van Trump blijft overal onderbelicht. Zelfs in de presidentiele debatten was er geen plaats voor. Voor de tegenstanders van Trump valt op dat terrein dan ook weinig te rapen. De voorspelde rampen die de onstuimige en onbehouwen Trump zou veroorzaken in de diplomatieke relaties, bleven uit. Toen Trump de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem verplaatste, protesteerde Europa en voorspelde de pers spanningen en geweld. Dat gebeurde niet. Toen Trump de Iraanse kolonel Suleimani, sponsor van terrorisme over de wereld, liet uitschakelen, protesteerde Europa en voorspelde de pers spanningen en geweld. Dat gebeurde niet.

Integendeel, het lijkt er op dat Trumps krachtdadige diplomatie in het Midden-Oosten beter wordt begrepen dan het gemoraliseer en de tweeslachtigheid van de EU. Met Trump weet je waar je staat. Dat hij openlijk de kaart van Israël trekt, maakt hem niet geliefd, maar het biedt tenminste het voordeel van de duidelijkheid. Voor landen die zich in hun internationale politiek enkel laten leiden door eigenbelang, is ook “America First” gemakkelijker te respecteren dan de altruïstische pretenties van de EU. Trump slaagde in iets dat een paar jaar geleden nog ondenkbaar zou geweest zijn: al drie islamitische landen uit de regio hebben Israël erkend en hebben er diplomatieke betrekkingen mee aangeknoopt: de Verenigde Arabische Emiraten, Bahrein en Soedan. De kans bestaat dat Saoedi-Arabië (dat met Israël al een modus vivendi heeft gevonden) hetzelfde gaat doen. Dat zijn meer dan gelukstreffers.

Trump zorgde ook voor een doorbraak in de relaties tussen Servië en Kosovo. De onderhandelingen met de Noord-Koreaanse dictator Kim Jong-un konden niet tot een goed einde gebracht worden, maar ook daar heeft Trumps demarche er voor gezorgd dat er achter de schermen weer gesproken wordt met Zuid-Korea. Ook het nucleair moratorium houdt stand.

Trump werd dit jaar een aantal keer voorgedragen voor de Nobelprijs voor de vrede.

Is dat overdreven? Het zou in ieder geval minder gek geweest zijn dan de vredesprijs die Obama kreeg op een moment dat hij nog geen jaar president was.

Trump kreeg in 2017 veel kritiek voor de Amerikaanse uittreding uit het klimaatak-

koord van Parijs. Vandaag komen er steeds meer tekenen dat Trump gelijk had: enkel de EU voert de verplichtingen van het akkoord correct uit en moet ook nog eens de rekeningen betalen.

Beloftes nagekomen, beloftes gebroken Verschillende van die verwezenlijkingen zijn een uitvoering van de beloftes die Trump voor de verkiezingen had gedaan.

Dat is ook iets wat je hem moet geven: hij probeert zijn beloftes te houden. Zoals beloofd verlaagde hij de belastingen. Hij heronderhandelde het NAFTA-akkoord. Hij verhoogde het aantal jobs in de maakindustrie met bijna een half miljoen.

Niet alle beloftes werden ingelost. Het begrotingstekort is niet weggewerkt, maar opgelopen. Vooral inzake migratie heeft Trump niet gerealiseerd wat hij had aangekondigd.

De muur met Mexico is maar gedeeltelijk gebouwd. De illegalen zijn niet uitgewezen.

Immigratie uit islamitische landen werd niet onmogelijk gemaakt.

Soms kwam dat door tegenwerking van rechtbanken, maar lang niet altijd. In 2016 was het discours van Trump over migratie de belangrijkste reden voor zijn overwinning.

“Build the Wall”, scandeerde het publiek op zijn meetings. De laatste twee jaar lijkt Trump zijn interesse in het thema verloren te hebben. Hij heeft er tijdens deze campagne ook nauwelijks over gerept. Vroegere medestanders van Trump, zoals de rechtse commentator Ann Coulter, zijn om die reden erg kritisch gaan staan tegenover de president.

De mens Trump Het grootste probleem van Trump is uiteraard zijn persoonlijkheid. We moeten geen lange analyse van zijn karakteriële gebreken maken om te besluiten dat hij totaal onsympathiek overkomt. Ook van zijn omgeving hoor je nooit iets dat zou kunnen wijzen op een aardige, warme persoonlijkheid. De Trump die wij zien verschilt misschien niet zoveel van de echte Trump. Als hij de verkiezingen verliest, zal dat minder te maken hebben met zijn beleid dan met de afkeer die zijn woorden en gedrag veroorzaken.

Het is verleidelijk je af te vragen hoe groot de verkiezingsoverwinning op 3 november zou zijn indien het beleid van Trump zou uitgevoerd zijn door een aangenamere, minder confrontatiegerichte persoonlijkheid. Maar dan moet je je ook afvragen of een bravere politicus ooit zoveel moedige standpunten zou hebben durven innemen op gebied van immigratie, klimaat, minderhedenbeleid en buitenlands beleid.

Daarmee komen we tot de goede kant van Trumps persoonlijkheid. Hij bezit een kwaliteit die zeer zeldzaam is in de politiek: hij is moedig. Je kan van hem zeggen wat je wil, maar Trump is nooit laf. Hij durft meestappen in pro-life-betogingen. Hij durfde het klimaatakkoord van Parijs opzeggen. Hij schrikt er niet voor terug de leugens van de pers aan te klagen (geregeld terecht).

Hij durft de Chinese verantwoordelijkheid voor de coronacrisis benoemen. Hij wilde niet meehuilen met de wolven in het bos over Brett Kavanaugh of Kyle Rittenhouse. Hij durfde het extremisme en geweld van groeperingen als Antifa en BLM aanklagen.

Het beste moment van Trumps vier jaar was voor mij zijn toespraak op de nationale feestdag bij Mount Rushmore, in de nasleep van de beeldenstorm door BLM. “De radicale ideologie die ons land aanvalt marcheert onder de vlag van maatschappelijke gerechtigheid. Maar in werkelijkheid zou ze zowel gerechtigheid als de maatschappij vernietigen en zou ze onze vrije en open samenleving veranderen in een plaats van repressie, onderdrukking en uitsluiting. Ze willen ons het zwijgen opleggen, maar we zullen nooit zwijgen.” Jammer dat we deze Trump niet vaker te horen kregen.

JURGEN CEDER

4

Actueel

29 OKTOBER 2020

Actualiteitsdebat over Brusselse stadstol De plannen van de Brusselse regering om de autofiscaliteit te hervormen veroorzaken al enige tijd beroering. Uit de studies die nu voorliggen blijkt dat men denkt aan een combinatie van een stadstol - met vast tarief - en een kilometerheffing om het verkeer in de hoofdstedelijke regio te belasten. Pendelaars zouden bijgevolg dus dubbel belast worden: eenmaal bij het binnenrijden en andermaal per kilometer die ze rijden.

Vanaf 2022 zou het nieuwe systeem, “SmartMove” genaamd, moeten ingaan, al blijft men er binnen de Brusselse regering op hameren dat er nog niets beslist is. De stadstol zou jaarlijks een half miljard euro moeten opbrengen. Een eerdere studie schatte de jaarlijkse tolinkomsten voor de Brusselse regering op 323,7 miljoen euro bij een tarief van 3 euro tussen 6 en 10 uur ’s morgens. Bij een tarief van 12 euro zouden de jaarlijkse inkomsten dan weer 1,12 miljard euro bedragen. Het duurste tarief zou de pendelaar 2.500 euro per jaar kunnen kosten.

“Middeleeuwse praktijken” Het vraagstuk leidde vorige week woensdag op vraag van het Vlaams Belang tot een actualiteitsdebat in het Vlaams Parlement.

Bart Claes (Vlaams Belang) sprak van “middeleeuwse” praktijken vanwege de Brusselse regering. “De Brusselse struikrovers hebben weer een nieuwe manier gevonden om het geld uit de zakken van de werkende Vlaming te halen, met opnieuw een groen fabeltje als excuus. Na de lage-emissiezone (LEZ) wil men onze pendelaars opzadelen met alweer een nieuwe pestbelasting, dit terwijl – en dat mogen we absoluut niet vergeten – er elk jaar wel een royale transfer van 1,5 miljard euro van Vlaanderen naar Brussel stroomt”, zei Claes.

Uit het debat bleek al snel dat alle meerderheidspartijen – waaronder ook Open Vld, die mee de in Brusselse regering zetelt – niet te spreken zijn over de plannen. Het verzet van CD&V en N-VA was al gekend, en werd ditmaal herhaald bij monde van Peter Van Rompuy en Paul Van Miert, maar ook Marino Keulen (Open Vld) klonk bijzonder hard in zijn oordeel. “Ik kan namens de Open Vld-fractie in het Vlaams Parlement ‘loud and clear’ zeggen: no pasarán, tegen deze eenzijdig opgelegde tol en kilometerheffing vanuit de Brusselse Hoofdstedelijke Regering”, zei Keulen. “Als de kaarten blijven liggen zoals ze nu liggen, dan trekken we daar een rode kaart tegen.”

Ook bevoegd minister van Mobiliteit Lydia Peeters (Open Vld) liet verstaan dat de

ze een tegenstander is. “Ik kan hier formeel zeggen dat het niet kan dat het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest eenzijdig een platte belasting invoert”, aldus Peeters, die er wel aan toevoegde dat ze het overleg een kans wil geven en benadrukte dat de Brusselse regering nog geen besluit heeft genomen.

Alternatieven Het woord “alternatieven” viel herhaaldelijk bij zowel meerderheid als oppositie, waarmee een heikel punt aangestipt werd.

Zo bleek uit het debat dat ook degenen die zich in theorie voorzichtig als ‘voorstander’ van de belasting ‘outten’, zoals de sp.a en in zekere mate zelfs Groen, in de praktijk ook moesten toegeven dat er voor de Vlaamse pendelaar momenteel simpelweg te weinig alternatieven voorhanden zijn voor de auto.

“Ik stel vast dat hoe meer er over wordt gezegd, hoe meer de enige twee partijen die er nog voor zijn, afstand nemen van dat voorstel”, merkte Van Rompuy al lachend op.

De voorstanders van de tolheffing haalden het voorbeeld van andere hoofdsteden, zoals de Britse hoofdstad Londen, aan, waar ook een stadstol geldt. Dat de Belgische realiteit echter zelden strookt met groen-linkse wensdromen, werd door Keulen geïllustreerd met een tegenvoorbeeld uit Londen.

“De Londense metro begint buiten het tolgebied. In Brussel begint deze binnen de tolzone, binnen het gebied waar de kilometerheffing geldt, waardoor er geen ontsnappen aan is”, zei de Open Vld’er. Verder hield hij een pleidooi voor de deconcentratie van overheidsdiensten, in navolging van Nederland: “Het zal u goedkoper uitkomen voor wat betreft de prijs van het vastgoed, en u zult op een heel performante en structurele manier ook iets doen aan de filedruk in Brussel.”

Ondanks het verzet tegen de stadstol dat weerklonk bij alle meerderheidspartijen, werd een motie van het Vlaams Belang, over het inroepen van een belangenconflict zodra de Brusselse regering een besluit zou nemen over de tol, door alle andere partijen weggestemd.

D’Haese versus Diependaele Jos D’Haese van de communistische PVDA is net als zijn partij tegenstander van de stadstol. In het debat viel hij echter vooral op door de stadstol aan te wenden als excuus om op de staatshervormingen en federalisering te schieten en te pleiten voor een unitair België.

“CD&V, N-VA en Vlaams Belang, eerst staan jullie overal op de barricade om bevoegdheden op te splitsen in alsmaar kleinere stukjes en dan verbazen jullie zich erover dat die vier verschillende ministers van Mobiliteit verschillende dingen doen”, stelde D’Haese.“Dat hadden jullie toch moeten zien aankomen? Wat is jullie oplossing telkens opnieuw? Meer splitsen, meer splitsen, meer splitsen! Het zal binnenkort nog eindigen met een ‘péage’ aan de taalgrens.”

De uitlatingen ontlokten een felle repliek vanwege minister van Financiën Matthias Diependaele (N-VA): “Het deelstatenverhaal is een verhaal van rechten en plichten.

Misschien moeten we dan ook de transfers eens onder de loep nemen. Het kan niet zijn dat Brussel van de andere deelstaten die bedragen ontvangt en dan eenzijdig belastingen oplegt waaraan de inwoners van die andere deelstaten onderhevig zijn.

Mensen die voor federale loyaliteit pleiten, zouden ze in dit geval beter eens in de praktijk brengen. Uw redenering gaat helemaal niet op.”

Sneltests: Parys versus Anaf Vlaams minister van Welzijn Wouter Beke (CD&V) kondigde vrijdag aan dat de Vlaamse regering 4 miljoen sneltests zou aanschaffen. Deze zouden prioritair ingezet worden in de zorg, de bedrijven en het

onderwijs. Kort daarvoor kondigde federaal minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (sp.a) aan dat ons land minder zou testen. Personen zonder symptomen zouden bijgevolg niet meer getest worden onder het nieuwe regime.

In een debat over het Vlaamse coronabeleid ten aanzien van de woonzorgcentra, dat twee dagen voor de aankondiging van Beke plaatsvond, dacht sp.a’er Hannes Anaf het Vlaamse testbeleid op de korrel te nemen. “Als ik zie hoe u met de sneltest opnieuw weken tijd hebt verloren, ben ik wel heel erg bezorgd”, zei Anaf. Daarbij werd voorbijgegaan aan het feit dat tal van ziekenhuizen sneltests hebben aangeschaft, maar vooralsnog geen wettelijk kader hebben om deze in te zetten.

“Vlaanderen bestelt een veelvoud van wat er op federaal niveau wordt besteld”, zo richtte N-VA-fractieleider Lorin Parys tot Anaf. “Maar weet u wat? Wij kunnen ze niet gebruiken. En waarom kunnen we ze niet gebruiken? Omdat uw minister die sneltests nog altijd niet heeft goedgekeurd. Ze zijn niet erkend en kunnen dus niet worden gebruikt. De tests die ze vandaag hebben, staan in een labo in een kartonnen doos en daar kan niemand mee getest worden. En u komt dan hier, in dit parlement, zeggen dat het niet snel genoeg gaat. Wel, veeg eerst eens voor eigen deur alstublieft.”

UIT DE WETSTRAAT Gemiste kans De nieuwe Kamervoorzitter ving de vergadering van donderdag aan met een rouwhulde voor de in Frankrijk onthoofde leraar Samuel Paty, die in zijn lessen over vrije meningsuiting de Charlie Hebdo-cartoons van Mohammed als didactisch materiaal toonde. Natuurlijk is zo’n hulde zeer nobel om de fundamenten van een moderne democratie te onderstrepen. Tillieux zei zo onder meer: “Leraars zoals Samuel Paty openen een venster op de wereld en verbreden onze horizon. In elke dictatuur doet men er overigens alles aan om hen het zwijgen op te leggen.” Mooie woorden, maar de wortel van het kwaad werd niet vermeld. Angstvallig werden de woorden ‘islam’ en ‘islamisme’ vermeden en werd het een woordenbrij over democratie, vrijheden, waakzaamheid en behoud van waarden. Heel anders was dat in Frankrijk, waar president Macron wél (eindelijk) man en paard noemde en beloofde de strijd aan te binden met degenen die de waarden van de Franse republiek omver willen werpen. Bij ons bleef het bij wat emo-gedoe. Een gemiste kans om ook in ons land de wacht aan te zeggen aan degenen die het niet goed menen met onze samenleving.

geld en veel tijd. Vervolgens komen die daders dan terecht voor Frantalige rechters die vaak op een andere manier recht spreken. Het is een probleem dat de procureur des Konings van het parket Halle-Vilvoorde al vaker heeft aangeklaagd.

En omdat de nieuwe minister van Justitie recent had gezegd in de parlementaire commissie dat hij een positieve rol wil spelen in deze kwestie, diende Bury dus de motie in om de zaak eindelijk op regeringsniveau te krijgen teneinde ervoor te zorgen dat het gerechtelijk arrondissement Halle-Vilvoorde een volwaardig Vlaams gerechtelijk arrondissement kan worden, waarin op eenvormige en correcte wijze recht kan gesproken worden. De motie werd evenwel meerderheid tegen minderheid weggestemd, inclusief door Koen Geens, de vorige minister van Justitie. De kans dat het Franstalige misbruik dus blijft voortwoekeren, is dus zo goed als zeker.Want zoals de minister van Justitie zelf al liet uitschijnen in de commissie, zal het niet zo simpel zijn om een bijzondere meerderheid tot stand te brengen in de Kamer om iets te wijzigen, hoewel hij beloofde zijn collega’s daarover te zullen aanspreken.

Van harte welkom

Meteen weten we waar we aan toe zijn met de nieuwe Kamervoorzitter wat haar taalgebruik betreft. Bij de aanvang van de zitting vroegen diverse sprekers van VB en N-VA zich af waarom meerdere vragen over de terreuraanslag in Frankrijk door twee ministers, van Binnenlandse zaken en Justitie, moesten beantwoord worden. Er ontstond een discussie tussen de Kamervoorzitter en de sprekers, waarin ook de eerste minister tussenbeide kwam. En wat hoorden we? De Kamervoorzitter sprak alleen Frans tegen de Vlaamse parlementsleden en de Vlaamse eerste minister. Het is wrang om vast te stellen dat de eerste burger van het land er niet in slaagt een gewoon gesprek te voeren in het Nederlands met Nederlandstalige parlementsleden.

N-VA’er Wim Van der Donckt is een dossierkenner, ook en vooral voor wat het pensioendossier betreft. In de commissie Sociale Zaken verwelkomde hij de nieuwe minister van Pensioenen Karine Lalieux (PS) dan ook en wenste haar proficiat met haar nieuwe functie: “In het kader daarvan heb ik u een welkomstpakket met negen vragen voorbereid.” En de vragen waren gepeperd.

Over diverse pensioenaspecten, zowel technisch als algemeen, werden vragen gesteld. Lalieux wist meteen dat ze nog op haar tellen zal moeten passen met deze vraagsteller, zeker nadat hij meermaals zei op de gegeven antwoorden later nog te zullen terugkomen. Gelukkig voor haar bereiden haar diensten haar antwoorden voor, die ze dan maar moet aflezen. Benieuwd naar het eerste echte debat waarin ze op eigen kracht en na veel studiewerk zal voort moeten.

Groot probleem

Zoveel mogelijk…

Wrange vaststelling

Toen de vragen over de terroristische aanslag ter sprake kwamen, wilde Koen Metsu (N-VA) van de regering weten wat men in België gaat doen tegen de islamitische terreur die zich ook op onze open samenleving richt. Hij bracht daarbij de aangekondigde maatregelen van president Macron in herinnering: uitwijzing en ontbinding van verenigingen, en het strafrechtelijke vervolgen van zij die de terreur op sociale media steunen. Minister van Justitie Van Quickenborne zei dat de Franse strijd ook onze strijd is en dat we geen millimeter willen toegeven op de aantasting van onze rechtsstaat, zonder in detail te treden. Maar Metsu stelde dat de regering toch met een groot probleem zit: “U regeert samen met Groen en Ecolo. Een van de voorzitters van Ecolo tweette vanmorgen dat ze iedereen een hele fijne dag wenst, ‘sauf au gouvernement français’, want dat had iets te dwangmatige en iets te stringente beslissingen genomen. Dat is gewoon ronduit schandalig. Ik ben heel benieuwd hoe u daarmee zal omgaan.” Een antwoord volgde er niet.

Een maat voor niets?

Er zijn momenten dat men denkt dat het communautaire helemaal naar het achterplan is verdwenen. Toch zijn er waakzame Vlaams-nationalistische Kamerleden die toch niet nalaten om enkele heikele dossiers in die zin blijvend aan de agenda te plaatsen. Zo legde Katleen Bury (VB) vorige week een motie neer met de dringende oproep om het Franstalige misbruik van het gerecht in Halle-Vilvoorde voortaan onmogelijk te maken. Want wat doet zich nog steeds voor na de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde in het ‘min of meer’ gesplitste gerechtelijk arrondissement Halle-Vilvoorde? Frantalige daders volgen de hele procedure in het Nederlands en vragen helemaal aan het einde nog een taalwijziging aan, waardoor een nieuwe onderzoeksrechter moet aangesteld worden. Dat kost

“De grondwet is geen vodje papier”, zo zei voormalig premier Tindemans ooit in volle plenaire vergadering en hij trok naar de koning om zijn ontslag aan te bieden omdat men over de schreef was gegaan. Toen was de grondwet nog iets onaantastbaars. Vandaag ligt dat anders.

Zo had VB-fractievoorzitter Barbara Pas vastgesteld dat er maar liefst 101 personeelsleden uit niet-EU-landen (‘derdelanders’) in het openbaar ambt zijn aangeworven. En dat kan niet. De grondwet schrijft voor dat die functies voorbehouden zijn voor Belgen, en bij uitbreiding voor mensen uit de EU en de ‘Europese Economische Ruimte’. Zij legde in de commissie Binnenlandse Zaken deze kwestie voor aan de nieuwe minister van Ambtenarenzaken Petra De Sutter (Groen) en beklemtoonde dat de Raad van State had gezegd dat alvorens het ambt open te stellen voor ‘derdelanders’ in contractueel dienstverband eerst de grondwet moet gewijzigd worden én dat dat vooralsnog niet is gebeurd. De Sutter erkende dat een herziening van het betreffende grondwetsartikel eigenlijk wenselijk is. En in dezelfde adem voegde De Sutter eraan toe dat ze niet van plan is maatregelen te nemen om de toegang tot de contractuele arbeid te beperken tot Europese burgers: “Het is dan ook niet mijn bedoeling om een stap terug te zetten.” Zo gaat dat tegenwoordig dus. De overtreding is er, maar we gaan ze niet terugdraaien. De uitsmijter kwam echter van de ultralinkse passionaria Jessika Soors (Groen) die haar minister even kwam steunen: “Wij hebben er alle vertrouwen in dat u van de overheid een emanciperende werkgever zult maken en dat u daarbij veel aandacht zult hebben voor de voorbeeldrol van de overheid wat gelijke kansen betreft. U zult dat ongetwijfeld doen op een manier die de grondwet zoveel mogelijk respecteert.” Zoveel mogelijk. Niet helemaal dus. En als het in het groene kraam past. Tindemans draait zich om in zijn graf.

Actueel

29 OKTOBER 2020

Commissie Asiel en Migratie

5

Wouter Beke op zijn Ark van Noach, wachtend op de tweede golf.

Drie weken na het triomfantelijke aantreden van de nieuwe Vivaldi-coalitie is het nog altijd wachten op concrete beleidsplannen op tal van belangrijke domeinen.

Ook kersvers staatssecretaris van Asiel en Migratie- Sammy Mahdi (CD&V) laat voorlopig weinig in zijn kaarten kijken en verwijst steevast naar zijn beleidsverklaring, die binnen enkele weken zou moeten plaatsvinden. Toch werd afgelopen vrijdag een eerste tipje van de sluier gelicht tijdens de Commissie voor Binnenlandse Zaken, Veiligheid, Migratie en Bestuurszaken.

De migratieproblematiek is een van de meest prioritaire thema’s voor de Vlaamse kiezer en Asiel en Migratie wordt steevast tot de meest mediagenieke departementen gerekend. Het hoeft dan ook niet de verbazen dat de rechtse oppositie klaar stond met een hele lijst aan vragen en opmerkingen voor Mahdi.

Aan N-VA-kant namen voormalig staatssecretaris Theo Francken en Kamerlid Yoleen Van Camp opvallend vaak het woord, aan Vlaams Belang-zijde werd het merendeel van de vragen afgevuurd door Dries Van Langenhove.

Hoewel, zoals hierboven vermeld, het vooral wachten is op de beleidsverklaring van Mahdi, kon men desalniettemin een aantal interessante vaststellingen doen na de commissie:

1. Geen Australisch model De N-VA pleitte de laatste jaren herhaaldelijk voor de toepassing van het ‘Australisch model’ om de illegale immigratie te bekampen. Concreet houdt dit in dat, in navolging van wat in Australië gebeurt, iedereen die op illegale wijze de Europese Unie probeert binnen te komen – in casu per boot – automatisch zijn kans op asiel kwijtspeelt. Een belangrijke maar controversiële pijler hiervan is het zogenaamde “pushback”-beleid, waarbij de schepen of migranten worden teruggestuurd naar het land van waaruit ze de EU probeerden binnen te komen en, in het Australische geval althans, in afwachting hiervan worden vastgehouden in detentiecentra buiten het Australische grondgebied.

Toen Van Camp Mahdi vroeg naar welke maatregelen hij zou nemen “om de instroom te beperken en ervoor te zorgen dat de massamigratie stopt zodat we ons beter kunnen richten op de mensen die echt nood hebben aan onze hulp”, liet de staatssecretaris meteen verstaan dat een toepassing van het Australisch model voor hem niet tot de mogelijkheden behoorde.

“Deze regering zal niet het Australisch model invoeren inzake asiel”, zei Mahdi. “Het Australisch model is onrealistisch, onwettig en bijna onbetaalbaar. Bovendien heeft het in de Australische context laten zien dat het ook onmenselijk is.”

De staatssecretaris zei daarentegen dat de regering kiest voor “een Europese aanpak in overeenstemming met het internationaal recht”, om te komen tot “versterkte buitengrenzen, gelijkvormige procedures, een eerlijke verdeling van de lasten, betere opvang en bescherming in de herkomstregio’s en afspraken inzake migranten in transit zonder verblijfsdocumenten”.

Hierbij dient opgemerkt te worden dat het Australisch model wel degelijk tot een forse terugdringing van de instroom en bijgevolg van het aantal doden op zee leidt. Toen Mahdi zei dat de regering de strijd tegen mensensmokkel wil opdrijven, merkte Van Camp op dat “het Australisch model net die stromen volledig drooglegt”.

2. Vrijwillige of gedwongen terugkeer?

De veelbesproken commissie onder leiding van Marc Bossuyt die het Belgische terugkeerbeleid evalueert, noemde een “efficiënt terugkeerbeleid het sluitstuk van de asielprocedure”. Hoewel deze stelling door nagenoeg alle politieke partijen onderschreven werd, verschilt de interpretatie ervan en het antwoord op de vraag hoe dit georganiseerd moet worden van partij tot partij.

De jonge CD&V’er lijkt alvast een aantal belangrijke stokken achter de deur op te geven. Hij bevestigde opnieuw de passage in het regeerakkoord dat stelt dat nieuwe plaatsen in gesloten centra voornamelijk voorbehouden worden voor veroordeelde criminelen, overlastplegers en mensen die een gevaar vormen voor de openbare orde. Gezinnen met minderjarige kinderen zouden evenwel niet meer vastgehouden worden in gesloten centra. Maar, zo stelt Mahdi, “dat er geen gezinnen met minderjarige kinderen zullen worden vastgehouden in gesloten centra betekent evenwel niet dat deze gezinnen niet meer zullen worden uitgewezen”.

Hoewel Mahdi in de commissie liet verstaan

dat hij zowel op vrijwillige als gedwongen terugkeer wil inzetten, liet hij in Humo optekenen dat hij “meer wil inzetten op vrijwillige terugkeer”. Om dat beter in de praktijk te doen werken wil hij werk maken van “snellere procedures, zodat de betrokkene snel en duidelijk weet waar hij aan toe is”. Daarnaast denkt Mahdi aan het inzetten van “coaches”.

“Vrijwillige terugkeer is voor heel veel mensen geen optie”, reageerde Francken nadien op Twitter. “Ze zullen dat niet doen want ze willen in geen geval terugkeren. Al jaren proberen regeringen dit maar het is nog nooit een echt succes gebleken. Paarsgroene naïviteit.”

3. Wat met de woonstbetredingen?

De overheid worstelt al langer met het probleem van illegalen die weigeren om de politie toe te laten hun verblijf te betreden. De regering-Michel I werkte aan een wet op woonstbetredingen om daar komaf te maken. Die wet werd echter begraven na hevig Franstalig protest. Marc Bossuyt noemde een oplossing van de problematiek nochtans “onontbeerlijk voor een efficiënt terugkeerbeleid”.

De kwestie werd zowel door Dries Van Langenhove als door Yoleen Van Camp aangekaart in de commissie. “Alhoewel in het regeerakkoord geen sprake is van woonstbetredingen, sloot u ze zelf, onder meer in het Canvas-programma De Afspraak, niet helemaal uit”, zei Van Langenhove. “Dit in tegenstelling tot uw groene coalitiepartner die de woonstbetreding expliciet uitsloot. Voor alle duidelijkheid, komt er nu een regeling voor woonstbetredingen of niet?”

Hoewel de staatssecretaris een nieuwe wet op woonstbetredingen aanvankelijk niet wou uitsluiten, danste hij handig om alle vragen over het thema heen tijdens de commissie. De kwestie blijft bijzonder gevoelig liggen binnen de regering, niet alleen bij de Franstalige partijen, maar ook bij de Vlaamse groenen. “Mijnheer de staatssecretaris, ik heb begrepen dat u eerst moet afstemmen met de regering of u zelf voor of tegen woonstbetredingen bent”, besloot Van Camp. Aangezien de kwestie binnen de schoot van de regering moet worden uitgeklaard lijkt het steeds waarschijnlijker dat er geen woonstbetredingen zullen komen.

PIETER VAN BERKEL

“In vrijheid en blijheid Vlaanderen beter maken. Het VNZ ijvert, zoals VOS Vlaamse Vredesvereniging, voor een verregaande Vlaamse natievorming om zo bij te dragen aan de ontwikkeling van een eigen, zelfverantwoordelijk en efficiënt Vlaams gezondheidsbeleid.”

Ivo Coninx, algemeen voorzitter VOS Vlaamse Vredesvereniging

Bel 015 28 90 90 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be Voor een Vlaamse sociale zekerheid!

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen

Word lid van het VNZ

BRIEFJE AAN ELKE VAN DEN BRANDT

Bobijn af Mevrouw de wauwelaar, Uw optreden in de Afspraak op 21 oktober deed zelfs bij Bart Schols de wenkbrauwen fronsen toen gij er maar niet in slaagde een deugdelijke uitleg te geven over de aanpak van corona in Brussel, die veel te laat was gekomen en die bovendien ook veel te beperkt was. Gij wauwelde wat groene praat bij elkaar en daarmee was de kous af, goed wetende dat gij eigenlijk geen fluit te zeggen hebt in die Brusselse PS-sovjetrepubliek.

Even letterlijk recapituleren.

Schols: Ik probeert te begrijpen waar het vandaan komt.

Gij: Daar zit een stress ook op, een frustratie. Het was toen in Antwerpen een probleem, ook in Brussel. Ook in andere Brusselse ziekenhuizen, het UZ, Sint-Jan… Daar waren ook al een week alarmsignalen. Die stress dat we moeten reageren, dat we iets moeten doen, die is wel heel hoog en daar moet de politiek mee aan de slag.

Schols: Ik weet niet of ik al begrijp waarom het zo lang geduurd heeft. (De andere gast in de studio begreep het overigens ook niet…)

Iemand vatte op Twitter dit nietszeggend gedoe samen als: “Totale incompetentie, samengevat in 27 seconden.”

Gij weer: Ja, maar, ik denk zeker dat we ook moeten zeggen dat wanneer we terugkijken, dan kunnen we niet doen alsof er geen fouten zijn gemaakt. Er is leergeld betaald. Er zijn lessen getrokken en dat is ook belangrijk.

Als we terugkeren naar juli, wat belangrijk is om mee te geven, dan zijn er wel een aantal lessen getrokken. Bijvoorbeeld de testcapaciteit, in juli…

Schols: Maar, ‘leergeld betalen’, mevrouw van den Brandt, in september, wanneer we al zeven maanden in een crisis zitten…

En toen was uw bobijn af. Niemand wist wat gij eigenlijk gezegd hadt of hadt willen zeggen. Gijzelf waarschijnlijk ook niet. Gij probeerde nog wat over een ‘draagvlak’ bij de bevolking en toen ging het licht helemaal uit.

Laat ons een kat een kat noemen. In augustus, toen men in Antwerpen de nodige maatregelen trof, waren jullie in Brussel nog met

vakantie en kon het jullie allemaal nog geen moer schelen. Jullie rekenden op de federale overheid om zelf maar niets te moeten doen.

Erg proactief en preventief was het allemaal niet en wie iets gevraagd werd, keek angstvallig de andere kant op. Het beleid – of wat ervoor moet doorgaan - dat er ondertussen is gekomen, is dan ook niets anders dan een paniekreactie op een situatie die compleet uit de hand is gelopen omdat niemand zijn verantwoordelijkheid durfde nemen. Nu de straffe komen uithangen, terwijl het kalf al lang verdronken is, is iets te doorzichtig.

Het is duidelijk dat de derderangspolitici uit Brussel veel liever bezig zijn met het aanleggen van fietsstroken en een zone dertig om de automobilisten die voor hun job in Brussel moeten zijn te jennen dan wel grondig, tijdig en doordacht op te treden om de gezondheid van de mensen te beschermen. Jullie hinken dan ook fors achterop. En als ik dan hoor wat gij daaromtrent voor onverstaanbaars uitkraamt, ja, dan is het helemaal huilen met de pet op. Gij zijt een dorpspolitica die minister is mogen worden en dat is er aan te zien. Met mijn excuses aan de goede dorpspolitici.

En ja, hoe zit het overigens met de ‘moeilijk bereikbare groepen’ die we niet bij naam mogen noemen? Vindt gij een draagvlak om die te kunnen bereiken? Slaagt gij erin om met hen ‘in gesprek te gaan’ om ook hen te overtuigen dat het vijf over twaalf is? Of worden die groepen angstvallig vermeden? Ik zou u daarover ook wel eens willen horen, ook al weet ik nu al dat gij ook daarbij flink rond de pot gaat draaien.

Totale incompetentie, zoveel is inderdaad duidelijk. Zelden heb ik iemand zo zien afgaan als gij met uw onsamenhangend gewauwel. Siegfried Bracke was zelfs nog ongenadiger: “Wie Elke Van den Brandt interviewt, moet ermee rekening houden dat ze op de vraag ‘hoe laat is het?’ antwoordt dat de zon schijnt.” Als dat het niveau is van onze ‘Vlaamse’ politici in Brussel, dan zijn we ver van huis.

Ik wens u nog veel draagvlak toe in het ‘hellhole’ Brussel.

6

Binnenland

De Roets 2021

29 OKTOBER 2020

Citaat van de week > Jean-Marie Dedecker

“We verheerlijken de idealen van de Franse Revolutie, maar gunnen nog steeds vrijheid aan de vijanden van de vrijheid.”

De nieuwste editie van de historische kalender De Roets is van de pers gerold. En zoals we het nu al 17 jaar lang gewoon zijn, is ook editie 2021 weer een schot in de roos.

Ooit noemde Rik van Cauwelaert De Roets verslavend. En dat hij gelijk had! Wie De Roets eenmaal in huis heeft gehaald,… kan hem niet meer missen! Het geheugen van de Lage Landen: verhalen om van te snoepen. Dat van Emmanuel Van Gansen bijvoorbeeld, de monnik die zijn pij aan de wilgen hing en Brigand werd. En van Peter De Grote die incognito op een Nederlandse scheepswerf werkte, op de werkvloer een aardig mondje Nederlands leerde en enkele woorden mee naar Rusland nam.

Achtersjtéven, brandspójt… En ken je Zeger Van Brabant, de vergeten concurrent van Thomas Van Aquino? Frans Van den Enden, de Antwerpse luis in de pels van zonnekoning Lodewijk XIV? Ooit bij een jeugdbeweging geweest? Dan heb je vast ook het stapelliedje van… “de banden van de wielen van de fi ets van Piet Paaltjens” gezongen! Maar wie was die Paaltjens eigenlijk? Wie ‘uit zijn vliegmachien sprong‘ en ook de 2021 haalde, is onze charmezanger Eddy Wally. Eddy in De Roets? Ook hij is een stukje Vlaanderen. “Geweldig!”… En waarom ontbreekt in Brugge Jan Heem op de sokkel naast Jan Breydel en Pieter De Coninck? De derde, vergeten man? Ook Fons Hoppenbrouwers is er dit jaar bij. De wat eigenzinnige, creatieve architect van Ontmoetingscentrum Westrand in Dilbeek. Daar waar Vlamingen THUIS zijn.

En vrouwen? Niet de eersten de besten! Miniaturiste Levina Teerlinc, dochter van Simon Bening en Judith Leyster die schilderde “met goed en cloec verstand”. Ook Janne Schuts, de middeleeuwse zakenvrouw die van wanten wist.

En dat was in de 15de eeuw niet vanzelfsprekend.

Wat Karel met de Elegast te maken heeft, Emile Langui met het Lam Gods en Elsje Christiaens met Rembrandt? Dat en

Met deze uitspraak legt Dedecker zonder meer de vinger op de westerse wonde, zeker na de onthoofding van Samuel Paty. En hij voegde er nog bij: “We blijven tegen beter weten in vasthouden aan onze onbekommerde nonchalance die we godsdienstvrijheid noemen, terwijl onze vrijheid in opdracht van een fictieve woestijngod vermoord wordt.”

Het is dan ook zeer de vraag of en wanneer onze westerse leiders ooit zullen durven zeggen: “Nu is het genoeg. Hier is de streep getrokken.” Als we terug naar de tijden gaan waarin politieke en religieuze koppensnellerij de toon gaan zetten, waarover we vervolgens verontwaardigd zijn, maar dat we dan toch telkens weer laten ‘passeren’, dan houdt morgen onze vrijheid op. Onze vrijheid is een heilig goed. Die hoeft niemand ons te komen afnemen.

Een grote stap vooruit voor ’t Pallieterke

De aandachtige lezers en lezeressen van ’t Pallieterke zullen het ongetwijfeld al gemerkt hebben: er zijn de voorbije weken al wat veranderingen doorgevoerd in onze opmaak.

nog veel meer ontdek je allemaal in de nieuwe Roets. Ook nu weer ontbreken de pittige weetjes niet en de ‘Kleine Roets Quizjes’. Historische puzzeltjes, tof om te spelen, boeiend om iets bij te leren. Of om een prijs te winnen! Zowel voor volwassenen als voor kinderen.

De Roets kost 15,99 euro per stuk, verzendingskosten inbegrepen.

Bestellen kan via: www.roetsinfo.eu of telefonisch op 0474 73 83 61

U hoeft zich niet ongerust te maken, maar elk weekblad moet zichzelf eens af en toe in vraag stellen. Zijn deze of andere rubrieken niet aan verandering toe?

Moeten we onze opmaak niet een beetje herstijlen? Kortom, volgende week starten we met een serieuze vernieuwingsoperatie. Tegelijkertijd worden ook de webstek van ’t Pallieterke én die van onze nieuwssite SCEPTR aangepakt.

Bij SCEPTR staat er een nog een andere grote verandering op stapel, maar laat ik dat nog even voor mij houden…

Daarmee nemen we héél veel hooi op onze vork met onze kleine ploeg mede-

BRUSSEL

Prostitutie aan banden leggen Een rommelige bevoegdheidsverdeling tussen gewest en gemeente bemoeilijkt de besluitvorming, het is een oud zeer. Soms leidt ze ertoe dat gewoonweg niets beslist wordt. En voor anderen is het dan weer een voorwendsel om zich achter te verschuilen. Steeds is de res publica het grootste slachtoffer.

Het is een haast Pavloviaanse reflex bij menig Franstalig politicus om elke kritiek, hoe constructief ook bedoeld, op de manier waarop de dingen lopen in dit onvolprezen gewest af te doen als...

Brussel-bashen. Vaak zoekt men dan ook nog een punt van kritiek in Vlaanderen, bij voorkeur in Antwerpen, om nog wat luister aan het zwaktebod toe te voegen.

Edoch, er zijn bepaalde gebeurtenissen die men toch enkel als de Brusselse ziekte kan omschrijven. “Events, dear boy, events.”

‘Sekswerkers’ U zal wellicht al over corona gehoord hebben? Een vervelend probleem dat tot vrij draconische maatregelen heeft geleid. Avondklok, sluiten - nogmaals - van de horeca, enzovoort, enzoverder. Men zou kunnen aannemen dat in de geest van dergelijke beslissingen ook de prostitutie aan banden wordt gelegd.We hebben niet de pretentie met grote deskundigheid ter zake te pronken, maar de corebusiness van deze sector lijkt maar moeilijk te rijmen met het arsenaal aan beperkingen dat men de samenleving oplegt. Zo

dacht ook Brussels burgemeester Close (PS) erover toen hij een tijdelijk prostitutieverbod uitvaardigde. Dat was niet naar de zin van bepaalde ‘sekswerkers’, die via hun syndicale kanaal de beslissing bij de Raad van State aangevochten hebben. En met succes, want het hoogste administratieve rechtscollege meende dat de burgervader zijn bevoegdheden overschreden had. Het komt namelijk de minister-president Rudi Vervoort (eveneens PS) toe om dergelijke beslissingen te nemen. Maar niet gehinderd door veel dadenkracht besloot die dan maar... niets te doen. En wat dagen later dan toch wel.

Twee bestuursniveaus Hoe opportuun het is om dergelijke bevoegdheden op het gewestelijk niveau onder te brengen is op zich een interessant debat. Wat men er uiteindelijk mee doet is een andere, politieke, kwestie.

Maar het is wel tekenend hoe hierrond onduidelijkheid bestaat en het uiteindelijk een rechtbank is die duidelijkheid moet verschaffen. Dit ene voorbeeld is illustratief voor een breder probleem van bevoegdheidsverdelingen binnen de

staatsstructuren van dit land, niet enkel in Brussel trouwens.

Alhambra Maar de institutionele ‘flou artistique’ kan nog een ander pervers neveneffect hebben. Hét prostitutie-probleem bij uitstek in Brussel-stad is de zogenaamde Alhambra-wijk, gelegen in de buurt van de KVS. De wijk dankt haar naam aan het gelijknamige theater dat er gevestigd was, het grootste van de stad toen het in 1957 de deuren sloot. Nu goed, het spektakel dat zich de voorbije jaren op de straten van die buurt afspeelt is van een heel andere aard. Kort samengevat: drugs en prostitutie, met alle vormen van overlast die deze beide ambachten traditioneel teweeg brengen. Een heuse stadskanker is het, in vele betekenissen van het woord. En een probleem dat maar niet onder controle gekregen wordt.

Er van uitgaande dat hier eerder onkunde dan onwil bestaat, is het een voor de hand liggend besluit dat dit dossier de slagkracht van de lokale politie overstijgt.

Een eengemaakt korps onder één centraal commando zou alvast een stap in de goede richting zijn. Alleen raakt men hier aan de speeltuin van de burgemeesters die via de politiezones de greep op de korpsen behouden. Ook dat is een Brusselse ziekte.

KNIN.

werkers. Ik weet het, voor heel trouwe lezers zal het even een aanpassing vragen. Maar uit ervaring weet ik dat na enkele weken de nieuwe opmaak verteerd is. Ook inhoudelijk gaan we ’t Pallieterke grondig aanpakken. Van sommige vaste (maar eeuwenoude) rubrieken nemen we afscheid, maar u krijgt er natuurlijk andere artikels voor in de plaats. De voorbije maanden werden enkele nieuwe medewerkers aangetrokken; u heeft ze al kunnen ontdekken: Kristof Luypaert, die zich op onderzoeksjournalistiek gaat toeleggen; Wim De Smet, die de redactionele coördinatie van ’t Pallieterke en SCEPTR, op zijn schouders neemt; Pieter Van Berkel, die zijn sporen verdiende bij SCEPTR maar nu de binnenlandse politiek gaat opvolgen bij ‘t Pallieterke. Daarnaast zijn er ook enkele nieuwe freelancers actief geworden zoals Christophe Degreef die regelmatig op stap zal gaan voor een interview.

Uw dienaar blijft natuurlijk nog enige tijd aan boord als hoofdredacteur. De lijn van het blad blijft ongewijzigd, daar zal ik over waken. Beloofd. Vandaag zetten we de eerste stap naar de volgende generatie Pallietermedewerkers. En zetten we tegelijk een stap naar een volgende generatie Pallieterlezers.

KARL VAN CAMP

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 7F ANKERSTRAAT HASSELT 3500 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272 011 223 253 MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

Onze naaste buren

29 OKTOBER 2020

“Stil want voor je het weet ben je een racist” Dat is de titel van een artikel in De Telegraaf, geplukt uit de lezersreacties, nadat een 16-jarige illegale Marokkaan bij een bejaarde man inbrak en hem zwaar mishandelde.

Die titel past perfect bij de hele Nederlandse elite die vorige week zeer zwaar door het ijs zakte naar aanleiding van de gruwelmoord op de Franse leraar Samuel Paty op vrijdag 16 oktober. Zwijgen als vermoord was aanvankelijk het devies. Volgens sommige cynische waarnemers klopten politici en media de zondeval van koning en koningin voor hun Griekse reis van twee uur erg op om te vermijden dat dit andere thema aan bod zou komen. Tenslotte werd de druk zo groot dat de elite wel iets moest zeggen. Pas na vijf dagen rolde het ene na het andere cliché uit hun mond of uit hun twitter-accounts.

Minister-president Rutte (notabene een geschiedenisleraar) vond dat “de academische vrijheid niet kan en niet mag ingeperkt worden en de veiligheid en het vrije woord mogen het nooit verliezen van de onverdraagzaamheid”. Twee woorden gebruikte hij niet in zijn holle communicatie: islam en islamitisch. Minister van Engelshoven van Onderwijs (D66) reageerde zelfs niet, want zij heeft dit jaar “het Nationaal Actieplan Diversiteit en Inclusie” opgericht dat moet beoordelen of er genoeg aandacht besteed wordt in hogescholen en universiteiten aan huidskleur en “religieuze diversiteit”. Deze tweelingzus van Vlaams minister van islami-

sering Somers schiet de leraars in de rug die dagelijks met deze onverdraagzaamheid te maken krijgen.

Voorspelbaar was de reactie van minister Kaag (D66) van Ontwikkelingssamenwerking. Ze veroordeelde “deze brute daad”, maar deelde op televisie mee dat leraars “zonder uitsluiting moeten onderwijzen”. De echtgenote van een Palestijn deelde fier een foto op Facebook waarbij meisjes met hoofddoek gedwongen worden op zaterdag een cursus klassiek Arabisch (dat in de werkelijkheid niet meer gesproken wordt) te volgen, want “deze diversiteit zie ik als verrijking van onze samenleving.” U moet ook maar eens het mooie stukje lezen op “Wynia’s week” over haar begroting. Volgend jaar deelt ze 825 miljoen euro uit aan personen en instellingen in Nederland die haar “strategische doelen” van diversiteit en gendergelijkheid volgen: antropologen, sociologen en nog veel andere ‘-logen’ mogen de staatskas plunderen. Blijft er nog wat over, dan gaat dat geld naar Noord-Afrika en het Midden-Oosten, naar landen waar zoals bekend diversiteit en vooral gelijkheid van man en vrouw obsessief nagestreefd worden.

Zelfde voor de NOS

7

NEDERLAND

ven in het bos. Aanvankelijk slaagde de NOS erin mee te delen dat de leraar een wonde aan de keel had. De Fransman genoot niet de waardering van de schurk Floyd die indertijd in de nor vloog omdat hij zijn pistool op de buik van een zwangere vrouw zette. Wel staat de NOS al een weekje aan de klaagmuur omdat allerlei zogenaamde ongure types de politiek-correcte leugens van de openbare omroep beu zijn. Meer en meer worden NOS’ers uitgescholden en dus besloot de omroep het logo van de zend- en satellietwagens te halen.

De dag dat de Nederlandse politici het kwaad niet bij naam durfden noemen, vroeg Fidan Ekiz zich af of ze dankzij de NOS soms in Noord-Korea leeft. De vrouw is van Turkse afkomst en co-presenteerde tot vorige week het programma De Vooravond. Ze zegt soms dingen die de roomblanken alleen durven denken, zoals het feit dat het veemgericht tegen Wilders een politiek proces is. Zoals onze eigen Ebru Umar krijgt ze geregeld doodsbedreigingen te horen van medelanders. Ze deelde mee dat er een verbod voor NOS-journalisten geldt om bij haar aan te schuiven. Verontwaardigde NOS’ers zeiden dat ze jokte, maar maakten het foutje hun leugens niet af te stemmen met de hoofdredacteur van de NOS, die prompt toegaf dat er inderdaad een verbod bestaat, want Ekiz is “te opiniërend”.

JAN NECKERS

Ook de meeste media zwegen met de correcte wol-

Racismealarm!

Bij de Gentse politie, u las het in de media, heeft zich een zwaar geval van racisme voorgedaan. Alarm op de gemeenteraad! Vragen bij hoogdringendheid aan de burgemeester. Deze zaak moet grondig onderzocht worden! Dit kunnen wij in ‘ons politiekorps’ niet dulden! PVDA en Groen hebben niets tegen de Gentse politie, neen! Zij wachten het resultaat van het onderzoek af, natuurlijk! Maar hier zijn grenzen overschreden! De rotte appels moeten eruit! Beseft men wel hoe hard dit aankomt bij de jongeren uit de wijk?

Op het Van Beverenplein ging een groep allochtonen op de vuist. De politie moest tussenkomen. Het werd zo woelig dat de politie ook honden inzette. Volgens een van de jongeren zou een agent ‘pak de makakken’ geroepen hebben. Een ‘burgerjournalist’ kwam daar heel toevallig voorbij en schoot een filmpje waarop je dat zou horen. Hij heeft ook klacht ingediend omdat een politiehond hem heeft gebeten in zijn edele delen, maar dat heeft hij niet gefilmd. Spijtig, want een filmpje van een gebeten edel deel zou onomstotelijk bewijs zijn van het schandelijk optreden van de politie.

Burgemeester De Clercq neemt dit voorval vanzelfsprekend zeer ernstig. De korpschef laat het prioritair en grondig onderzoeken.

Een dag later lekte uit dat er ook onderzocht wordt of de klank van het filmpje gemanipuleerd zou kunnen zijn.

Dit is niet de het eerste racisme-alarm dit jaar. De politie werd al racistisch optreden verweten tegen amokmakers in de Blaarmeersen en tegen jongeren in de Brugse

Poort. Ook toen was er veel commotie en verontwaardiging. Het bleek twee keer om loos alarm te gaan. De politie deed niets fout. Wat wordt het deze keer?

Een coronadebat op zijn Gents Deze maand begon de gemeenteraad met een ‘actuadebat’ over de coronacrisis. We zijn in Gent veel gewauwel gewend. Snedige tussenkomsten zijn zeldzaam. Maar dit was een absoluut dieptepunt, een gênante vertoning.

Aanleiding waren de verscherpte federale maatregelen met de sluiting van cafés en restaurants. Dat komt in Gent hard aan. De oppositie vroeg om de aanpak van de crisis op de agenda van de raad te zetten. De meerderheid had eerst geweigerd, zij vond een debat daarover niet nodig, maar moest tenslotte toegeven. Was het daarom dat zij alleen voorgeschreven teksten voorlas en zelfs niet reageerde op vragen of opmerkingen van de oppositie? Ook de burgemeester beperkte zich tot het aflezen van een tekst. Zo van, ons Gent en wij Gentenaars, wie wij zijn, hoe wij

zijn, wat wij zijn, zware storm, alle zeilen bij, doel voor ogen, nie pleuje… en ook nog elke schepen van zijn stadsbestuur bij naam vernoemen, want ze doen allemaal zo hun best, schepen Coddens voor welzijn, schepen Bracke voor economie enzovoort enzoverder.

Theatraal De jaarlijkse kersttoespraak van de koning is in vergelijking een pareltje van originaliteit en bezieling. De koning is een bescheiden man naast onze burgemeester en de raadsleden van zijn meerderheid. De theatrale oproepen aan de Gentenaars om ‘niemand achter te

Gegrom over de PS-postjes Een federale regering met een Franstalige meerderheid die meer linkse dan rechtse accenten zal leggen. Bij de PS-achterban zou men tevreden moeten zijn over de Vivaldi-coalitie. “Zou”, want er is gemor. Niet over de inhoud van het akkoord, wel over de verdeling van de ministerposten. De rode Henegouwse en Luikse PS-bastions werden hierbij amper bediend.

De focus op de coronapandemie heeft de aandacht er wat van afgeleid, maar PS-voorzitter Paul Magnette gaf de voorbije week een duidelijke boodschap mee richting federale regering: er moet een vermogenstaks komen en dat geld moet naar de gezondheidszorg gaan. Minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (Open Vld) gaf op de opportunistische manier die hem eigen is toe dat er inderdaad zo’n belasting zou komen ook al was zijn partij er mordicus tegen. “Maar ze zal anders zijn dan wat men altijd heeft gedacht”, verklaarde hij. Bij de andere partijen bleef het stil. Enkel bij minister van Financiën Vincent Van Peteghem (CD&V) was te horen dat eraan gewerkt wordt, maar dat het pas in het voorjaar van 2021 concreet zou worden wat zo’n taks inhoudt.

Druk Magnette heeft in elk geval duidelijk gemaakt dat hij de federale regering vanop het PS-hoofdkwartier onder druk kan zetten. En dat er dus genoeg linkse accenten in het regeerbeleid zullen te merken zijn. Dat moet de achterban van zijn partij geruststellen. Het feit dat een aantal ingrepen van de Zweedse coalitie behouden blijven (de lagere vennootschapsbelasting, de taxshift, de pensioenleeftijd op 67 jaar in 2030) veroorzaakte ergernis. “Als er voldoen-

de linkse trofeeën zijn, dan kunnen we de strijd aangaan met de extreem-linkse PTB”, is bij de PS te horen. “En het zal qua perceptie gemakkelijker zijn dan als we met de N-VA in een regering zaten, ook al had Bart De Wever ons een pak linkse garanties gegeven”.

De PS-kaders hebben een paar oppeppers nodig nadat de laatste opiniepeiling leert dat de PS nog amper 20,5 procent van de stemmen haalt en dat de PTB haar met 18,9 procent op de hielen zit. De vermogenstaks is zo’n oppepper. Van Ecolo is men minder bang. Het lijkt erop dat de Waalse groenen al tevreden zijn dat ze in de regering zitten. De PS lijkt de zaken onder controle het hebben, maar toch is er gemor binnen de partij. Dat heeft niet zozeer te maken met de inhoudelijke koers. Wel met de aanstelling van de federale excellenties.

Dat er met minister van Werk Pierre-Yves Dermagne, minister van Pensioenen Karine Lalieux, minister van Defensie Ludivine Dedonder, staatssecretaris voor Relance Thomas Dermine en Kamervoorzitter Eliane Tillieux relatief nieuwe gezichten naar voor treden, wordt positief onthaald.

Gemor Het probleem zit hem elders. Op geografisch of ‘geopolitiek’ vlak. Concreet: de PS-bastions die lopen van Luik tot

laten’ en ‘allemaal samen tous ensemble nog een effort doen’ klinken hol. Misschien omdat de sprekers geen schrik moeten hebben voor hun inkomen. Het actuadebat had een interessante gedachtewisseling moeten zijn tussen volwassenen, allemaal bekommerd om hun stad. Samen nadenken over hoe best te reageren op de crisis. Het stadsbestuur wou dat niet. Wat de oppositie zegt interesseert hen niet. De partijpolitiek even aan de kant zetten kunnen ze niet. De meerderheid kwam vertellen hoe goed ze bezig is, dat heet in Gent een ‘debat’.

MATHILDIS

WALLONIE aan het oude industriebekken van Henegouwen zijn federaal amper bediend. Dermine komt uit Charleroi maar is ideologisch geen rode hardliner. Hij was in een vorig leven zowaar consultant bij McKinsey. De Borinage (Bergen) en “Le Centre” (La Louvière) leveren geen minister. Ludivine Dedonder op Defensie komt uit Doornik, het eerder landelijke gedeelte van Henegouwen. Men had bij de Henegouwse PS gehoopt op Laurent Devin uit Binche. Als het niet als federaal minister was, dan wel om Dermagne in Wallonië te vervangen. Zo’n figuur is in de rode bastions nodig om de strijd met de communisten van de PTB aan te gaan.

In Luik zijn ze al helemaal niet gelukkig. Frédéric Daerden, dé grote PS-man in de Vurige Stede en minister in de Franse Gemeenschapsregering, was al lessen Nederlands aan het volgen. Vergeefse moeite, hij werd geen federaal minister.

Geen Luikenaar in de regering-De Croo en één minister uit Henegouwen (staatssecretaris Dermine laten we even buiten beschouwing), terwijl die twee provincies electoraal zwaar wegen in Wallonië met respectievelijk 18 en 15 zetels. Kieskring Namen is goed voor 6 zetels en levert twee federale PS-toppers met Dermagne en Tillieux. “Niet eerlijk,” zeggen ze in de rest van Wallonië. PS-voorzitter Magnette trekt zich voorlopig niet veel aan van dat gemor.

Dat zal misschien veranderen wanneer één of meerdere PS-excellenties de komende maanden flaters begaan.

PICARD

8

Actueel

29 OKTOBER 2020

DIPLOMATIEKE VALIES

Buitenlands spervuur

Amerikaanse presidentsverkiezingen

De relativiteit van het Biden-alternatief

Biden en Xi

Uiteraard hoopt Europa op een overwinning van Joe Biden, het is nu eenmaal dé politiek-correcte bon ton om tegen Trump te zijn. Desnoods tegen de feiten in. Elders denkt men genuanceerder.

We isoleren twee gevallen: Noord-Korea en China.

Vier jaar geleden heerste tijdens de verkiezingsnacht op de Amerikaanse ambassade in Brussel een zelden geziene begrafenisstemming. Stilaan maar zeker werd duidelijk dat de certitude van Clintons verkiezing op drijfzand berustte. De sprekers die het woord moesten nemen, zaten met de handen in het haar, letterlijk zelfs, aangezien de voorziene toespraken die op een zegezekere manier geschreven waren in allerijl grondig herwerkt moesten worden. Het vertrouwen dat in deze kringen destijds zo groot was, zal volgende week vooral de vorm van hoop aannemen. Normaal moet Biden het halen, maar dat ging Clinton ook doen...

Brussel Zal het verbazen dat deze middens, Europees en Amerikaans, laten we ze voor de eenvoud als ‘establishment’ bestempelen, vooral op een nederlaag van Trump hopen? Maar dé grote Europese fout is te geloven dat een zege van Biden voor een soort van terugkeer naar ‘business as usual’ van de Trans-Atlantische banden zou zorgen. De groeiende desinteresse van de VS voor Europa is geen uitvinding van Trump, maar werd al beleid onder voorganger Obama. Of zoals een diplomaat het ‘off the record’ liet opmerken: “Men kan hopen dat het unilateralisme onder Joe Biden zal verdwijnen, het isolationisme zal echter blijven”. Begrijp: onder Biden zal de Amerikaanse opstelling misschien minder wispelturig zijn, maar heel wat klemtonen zullen niet wijzigen. Vandaag bestaat de verleiding de Obama-jaren te

idealiseren, alleen vonden toen ook behoorlijk wat aanvaringen plaats, denken we maar aan het dossier Iran. De “trans-Atlantische misverstanden” zoals Henry Kissinger ze noemde, zijn van alle tijden. Misschien moet men de dingen maar eens andersom bekijken? Een Amerika dat zich van Europa afkeert is eerder van die aard de oude wereld te responsabiliseren en te dwingen meer het heft in eigen handen te nemen, weg van die Amerikaanse defensieparaplu bijvoorbeeld. Met iemand als Biden in het Witte Huis zou die druk net kunnen afnemen.

Pyongyang Een overwinning van Joe Biden biedt ook Noord-Korea de grootste zekerheid: een terugkeer naar het ‘strategisch geduld’ van de Obama-jaren, en dat is wat ze net willen vermijden.

Een systematische inkapseling van de paria-staat wordt dan onvermijdelijk. De internationale sancties die hiermee gepaard gaan, zouden op termijn wel eens een te zware molensteen rond de nek van de al noodlijdende Noord-Koreaanse economie kunnen worden. Daartegenover biedt Trump opportuniteiten voor Kim Jong-un. Hij liet geen gelegenheid voorbijgaan om de ijdele Amerikaanse president te flatteren. Tegelijkertijd bleven ze mooi verder sleutelen aan hun ballistisch project. Er was natuurlijk de belediging toen in 2019 Trump plots de top van Hanoi verliet, maar toch verkiest Pyongyang Trump boven Biden in het Witte Huis. “Ze leerden om met Trump om te gaan, zonder ooit de rode lijn te overschrijden”, stelde Andrei Lankov, directeur van de Korea Risk Group, onlangs nog in Le Figaro. Insiders wijzen erop dat Kim twee scenario’s in zijn lade heeft zitten. Een overwinning van Biden, zo menen analisten, zou wel eens een verhoogde assertiviteit kunnen veroorzaken. Door het uitvoeren van extra testen zou Noord-Korea

zijn statuut als kernmacht in de verf willen zetten. En dat zou de Democratische president moeten overtuigen om toch naar de onderhandelingstafel te komen.

Naar verluidt omschreef Obama Noord-Korea tijdens de overdrachtsbesprekingen met zijn opvolger als “het grootste probleem”. “We stevenen af op een oorlog”, waarschuwde hij. Een fataliteit die Donald Trump alvast wist te verijdelen.

Peking En dan het rijk dat zich naar verluidt in het midden bevindt tussen hemel en aarde: China.

Van één zaak is Peking zeker: de relatie met de VS wordt een hele uitdaging, ongeacht wie de verkiezing wint. De band tussen beide landen was nooit slechter dan toen begin jaren zeventig Nixon en Kissinger voor de gekende diplomatieke opening zorgden. “De bladzijde van deze China-politiek is voorgoed omgeslagen”, viel in diplomatieke kringen meer dan eens te horen de voorbije jaren. En dat zal ook met Biden zo blijven. Maar wie te verkiezen? Verschillende elementen spelen. Mogelijk zal Trump zich scherper opstellen tegenover Peking. Anderzijds kunnen ze dan weer meer zijn isolationisme smaken. Het zorgt voor een vacuüm, op het terrein maar ook in tal van internationale organisaties, dat gretig door de Chinezen ingevuld wordt. Het risico met Biden is dan weer dat die beter in staat zal kunnen zijn een anti-Chinese coalitie op de been te brengen. Op verschillende niveaus maakt men de eigen analyse. “De bureaucraten verkiezen een overwinning van Biden die de relaties wat voorspelbaarder zal maken, maar vanuit een strategisch oogpunt bekeken zien velen in Trump een historische opportuniteit”, stelde onlangs nog James Green, onderzoeker verbonden aan de Georgetown Universiteit.

MICHAËL VANDAMME

Coronataks tegen China De verantwoordelijkheid voor de coronapandemie, die wereldwijd al een miljoen dodelijke slachtoffers heeft gemaakt, ligt in de eerste plaats bij de Chinezen.

Maar dat mag klaarblijkelijk niet luidop gezegd worden. Wie naar de verkiezingsretoriek van de Democraten in de VS luistert, zou bijna geloven dat het allemaal de schuld is van president Trump zelf.

Die heeft inderdaad een aantal lichtzinnige uitspraken gedaan over de ernst van de besmettingen, maar hij heeft het virus niet uit een labo laten ontsnappen, en hij heeft het niet over heel de wereld verspreid door de internationale vluchten uit Wuhan gewoon te laten doorgaan. President Trump heeft herhaaldelijk gezegd dat China daarvoor een zware prijs zal betalen. Men moet daarbij niet onmiddellijk aan waterstofbommen denken. Maar een handelsboycot tegen China en het blokkeren van een aantal bankrekeningen van CCP-bonzen zou zeker al helpen.

De EU zou dat ook kunnen doen.

Als men dat niet aandurft, zou men toch minstens een “coronaheffing” kunnen instellen op alle import vanuit China. Daarmee kan men een fonds oprichten om de economische verliezen te compenseren van de duizenden bedrijven die nu door de coronapandemie failliet dreigen te gaan… en die misschien zelfs overgekocht zullen worden door de Chinezen. Moet de EU daarvoor de heilige koe van de internationale vrijhandel slachten? Niet echt. Als men de regels van de vrije handel consequent toepast, kan men tolbarrières instellen tegen àlle grote Chinese bedrijven. Want die draaien allemaal op staatssteun en dat is concurrentievervalsing.

Eric Erica Antifa Het leek wel een scene uit een film van Monty Python of Borat, maar dit keer was het echt. In Arizona werd een extreem-linkse, islamitische transgender in een Arabisch abaya-gewaad gearresteerd omdat zij deel uitmaakte van een groep die molotovcocktails naar de politie had gegooid. Zij zwaaide tijdens die actie ook met een zéér mannelijke kalasjnikov. De transgender in kwestie heette vroeger gewoon Eric Austin. Maar nu laat ze zich Britney Erica noemen. Of Sumayyah Dawud, als dat om propagandistische redenen beter uitkomt. Want Austin was niet alleen een marxist die zich tot vrouw liet ombouwen, hij bekeerde zich ook tot de islam. We weten niet hoe goed de geslachtsverandering bij Eric/Erica geslaagd is. Dat is onder een abaya natuurlijk niet te zien. Maar het gezicht op de arrestatiefoto’s was duidelijk van een Eric, niet van een Erica. Het was de brute tronie van een bewaker uit een Goelagkamp. Dat hadden de chirurgen niet weggewerkt. Op Facebook beweerde Eric/Erica/ Sumayyah dat de politie hem had “misgendered”. Een heel begrijpelijke vergissing in dit geval.

Rollenspel In praktijk hebben extreem-linksen, feministen en transgenderactivisten niets positiefs met de islam gemeen. Zij zijn zelfs elkaars natuurlijke vijanden. Zij worden alleen verenigd in hun destructieve haat- en wraakgevoelens tegen de westerse beschaving, met haar joods-christelijke wortels en haar traditionele gezinsmodel. En zij gebruiken allemaal een kunstmatig slachtofferschap als belangrijkste politiek wapen. Zelfs als het bloed van hun handen druipt, willen moslims nog als slachtoffers beschouwd worden. Zelfs met vier Ferrari’s in de ondergrondse garage van hun villa–met-zwem-

bad spelen blanke feministische filmsterren nog graag de rol van slachtoffers van het “blanke patriarchaat”. Vele Antifa’s en vele plunderaars in de VS zijn rotverwende studenten uit schatrijke blanke families, die met zwarte bivakmutsen revolutietje spelen.

Zoals de Afro-Amerikanen in 2020 nog altijd slachtoffertje spelen, omdat hun voorvaderen vóór 1865 slaven en échte slachtoffers waren.

Slachtofferschap, haat en wraak Alle volkeren zijn ooit wel slachtoffer geweest van bitter onrecht. Het is niet verkeerd de herinnering aan onrecht uit het verleden te bewaren. Maar het wordt gevaarlijk als groepen of volkeren zich volledig identificeren met hun slachtofferschap.

Dat leidt heel dikwijls tot haat en blinde wraakgevoelens, die veel verder gaan dan een rechtvaardig herstel van het geleden onrecht.

Als één groep het Absoluut Slachtoffer is, moet een andere groep de Absolute Misdadiger zijn, tegen wie àlles geoorloofd is. Volgens de bekende psycho-analyst Jordan Peterson was Hitler het verschrikkelijkste voorbeeld van dat mechanisme van slachtofferschap, haat en auto-destructieve wraak.

Na het Verdrag van Versailles voelden de Duitsers zich vernederd, uitgebuit en bedrogen. Maar de nazi’s vergrootten dat reële slachtofferschap buiten alle proporties uit, zo buitensporig en eenzijdig, dat het leidde tot totalitarisme, een wereldoorlog en een afschuwelijke wraak. De gelijkenissen met BLM en het marxisme liggen voor de hand… In wezen willen zij geen gerechtigheid, maar wraak. En net als Hitler zijn zij bereid daarvoor miljoenen mensen in de diepste ellende storten, inclusief hun eigen landgenoten en dikwijls inclusief zichzelf.

President “anti-Charly” Ramzan Kadyrov was de half-analfabete leider van een Tsjetsjeense misdaadclan toen hij door Poetin werd verheven tot landvoogd van Tsjetsjenië. Dat was dan het eindresultaat van twee Russisch-Tsjetsjeense oorlogen, waarbij in totaal tienduizenden Tsjetsjenen en Russen werden gedood: er kwam geen wodka-drinkende Russische militaire gouverneur aan de macht, die een icoon van een heilige en een portret van Poetin in zijn kantoor had hangen, maar een islamitische bandiet, die in de loop der jaren steeds fundamentalistischer werd, en die ook de smerige karweitjes liet opknappen die zélfs de Russische geheime diensten te link vonden.

Zoals de moord op Boris Nemtsov bijvoorbeeld. Deze Kadyrov heeft onlangs de onthoofding veroordeeld van de Franse leraar die Mohammedkarikaturen in zijn klas had getoond. ’t Is te zeggen, die veroordeling stond heel kort in de zevende en laatste paragraaf van Kadyrovs verklaring. De rest van zijn tekst stond vol schipscheuten op de “onaanvaardbare houding van Frankrijk tegenover de islamitische waarden” en over de “provocaties” aan het adres van de moslims. Een typisch geval van islamitische hypocrisie en dubbelzinnigheid. Zeker als men weet dat Kadyrov al na de massamoord op de redacteurs van Charlie Hebdo “anti-Charly”-manifestaties organiseerde in de Tsjetsjeense hoofdstad Grozny. Dat paste helemaal in Kadyrovs beleid om de “furor islamicus” over de Mohammed-karikaturen nog verder op te zwepen en zich zo te profileren als een dappere voorvechter van de islam, en in één adem de Tsjetsjenen in de diaspora ervan te beschuldigen slechts slappe moslims te zijn.

Het nabije buitenland

29 OKTOBER 2020

HET ISLAMOGAUCHISME ONDER VUUR De toenemende invloed van de radicale islam die mee de oorzaak is van de gruwelmoord op leerkracht Samuel Paty is volgens steeds meer politici en opiniemakers een gevolg van het zogenaamde “islamogauchisme”. De linkerzijde weigerde jarenlang de ogen te openen voor het groeiende moslimfundamentalisme in Frankrijk.

Het is minister van onderwijs Jean-Michel Blanquer die de term “islamogauchisme” lanceerde tijdens de vele debatten na de onthoofding van leraar Samuel Paty door een Tsjetjeense moslimfundamentalist. Volgens Blanquer kan de radicale islam in Frankrijk woekeren omdat de linkerzijde al te vaak wegkeek toen moslimkringen werden geïnfiltreerd door radicale elementen. Uit vrees om voor racist te worden uitgescholden was men voorstander van open grenzen, het binnenlaten van radicale islam en het negeren van het heilige Franse principe van laïcité of duidelijke scheiding van Kerk en staat.

Een beschuldigende vinger naar La France Insoumise Blanquer: “Wat men gemeenzaam het islamogauchisme noemt slaat bijvoorbeeld toe aan de universiteiten waar officiële studentenorganisaties hun ogen sluiten voor een islamistisch discours. En ook in de kringen van la France Insoumise waar zo’n ideologie gepromoot wordt, wat tot het ergste kan leiden.” La France Insoumise is de partij van de radicaal-linkse Jean-Luc Mélenchon die steeds meer stemmen gaat ronselen bij moslims in de Franse voorsteden omdat het linkse blanke arbeiderselectoraat allang naar het Front National/Rassemblement National is overgestapt.

Op zich is het natuurlijk niet verboden om in een nieuwe

vijver aan kiezers te vissen. Maar wat pijnlijk is, is dat Mélenchon, die uit een linkse Franse stroming komt die bekend staat om zijn radicale antiklerikalisme, de radicale islam negeert of vergoelijkt. Ook voormalig premier Manuel Valls wijst met een beschuldigende vinger naar La France Insoumise. Op 10 november 2019 nam de partij van Mélenchon deel aan een betoging tegen islamofobie. Aanleiding was een schietpartij op een moskee in Bayonne waar twee zwaargewonden vielen. Alleen werden tijdens de betoging antizionistische en zelfs antisemitische slogans geroepen. Er werd ook “Allah Akbar” geschreeuwd, niet ver van de Bataclan waar in 2015 de slachtpartij plaatsvond. La France Insoumise liet begaan. Niet verwonderlijk, want dat antisemitisme is allang doorgedrongen in radicaal-linkse kringen. Waarbij zelfs de sprong wordt gemaakt naar negationisme. Denken we maar aan de linkse anarchist Paul Rassinier die met zijn geschriften waarin het bestaan van de gaskamers wordt ontkend, succes had in extreem-linkse kringen. Ook voor radicale moslims zijn verwijzingen naar de Holocaust taboe. We schreven het hier al vorige week: leraars durven in klassen met veel moslims amper nog te praten over de Jodenvervolging tijdens WO II. Deze ideologische toenadering tussen extreem-links en het moslimfundamentalisme werd al in 2002 vastgesteld door historicus Pierre-André Taguieff die de term lanceerde.

De “laïcards” vlogen buiten Mélenchon kreeg in de nasleep van de moord op Paty veel kritiek en besefte dat hij moest reageren. Voor het eerst had hij het over “islamistische terreur” die hij streng veroordeelde. Feit is echter dat de “laïcards” binnen La France Insoumise de voorbije jaren werden buitengegooid: François Cocq, Djordje Kuzmanovic, Henri Pena-Ruiz. En Danièle Obono, de

Heel wat landen hebben een tweekamerstelsel, met een parlement en een senaat. Toch is het Britse Hogerhuis enigszins een vreemde eend in de bijt. De leden worden er immers niet via verkiezingen verkozen. Om te beginnen bestaat ‘The House of Lords’ uit geestelijken. Dit zijn zesentwintig aartsbisschoppen en bisschoppen. Deze vertegenwoordigers van de Anglicaanse kerk zijn lid van het Hogerhuis zolang zij hun kerkelijke functie bekleden. Daarnaast zetelen er edelen in de vergadering die hun zetel hebben overgeërfd via hun familie. Ook zijn er tussen de zes- tot zevenhonderd leden die de titel van baron of barones tijdens hun leven gekregen hebben en zij werden benoemd door de Britse kroon.

Momenteel behoren 255 Lords tot de Conservatieve Partij en 177 Lords bekennen zich tot de socialisten van Labour. Een aanzienlijke groep van meer dan tweehonderd adelijken zetelt als ‘crossbencher’ of ‘ongebonden lid’ en is politiek onafhankelijk.

Omstreden benoeming Groot was de verbazing bij velen, toen onlangs een nieuwe benoeming voor het Hogerhuis plaats vond. Schrijfster Claire Fox (°1960) werd op 14 september verheven in de adelstand en op 8 oktober werd zij officieel lid van The House of Lords. Waarom is Fox omstreden? Jarenlang was zij een boegbeeld van de Britse Revolutionaire Communis-

tische Partij (RCP). Fox trad toe tot de Marxistische beweging toen ze studeerde aan de Universiteit van Warwick.

Gedurende meer dan twee decennia zette ze zich in voor extreemlinkse groeperingen. Ook was zij een van de redacteurs van ‘Living Marxism’, de krant van de Britse communisten. Niet alleen omwille van haar radicale economische ideeën was de communistische beweging omstreden.

Ook was de Revolutionaire Communistische Partij gekant tegen het Britse unionisme en steunde zij openlijk de strijd van de (Noord-)Ierse republikeinen.

Als communiste veranderde Claire Fox – samen met haar partij - in de negentiger jaren het geweer van schouder.

Er ging meer gefocust worden op ‘humane waarden’ en ‘libertair denken’, dan op een puur economische strijd. In 1997 werd de Revolutionaire Communistische Partij ontbonden. Toch bleef er in de jaren nadien een uitgebreid netwerk bestaan van (voormalige) communisten die onderdeel werden van een bredere libertaire beweging.

Uit dit netwerk kwam onder andere het online magazine ‘Spiked Online’ voort, waaraan ook Claire Fox meewerkte.

‘Spiked Online’ breekt vandaag een lans voor de absolute vrijheid van meningsuiting en ziet in de oprukkende radicale islam een gevaar. Hierdoor kreeg ‘Spiked Online’ door heel wat progressieven het etiket opgeplakt van rechts en zelfs extreemrechts medium. Dit is grappig omdat de vele schrijvers die bijdragen leveren aan ‘Spiked Online’ zich nog steeds links noemen. Dit geldt voor Claire Fox, maar evengoed voor bijvoorbeeld de bekende Britse socioloog Frank Furedi, die destijds nog oprichter en leider was van de Revolutionaire Communistische Partij. Ook Brendan O’Neill, hoofdredacteur van ‘Spiked Online’, behoorde tot de RCP.

ERDOGAN IS EEN MOSLIMEXTREMIST, ZEGT DUITSE REGERING Komt er een einde aan de jarenlange lakse houding van Europa tegenover de Turkse moslimextremist Erdogan en de agressief nationaal-islamitische natie die hij aanvoert? De recente militaire provocaties van de Turken nabij Griekenland en Cyprus waren blijkbaar niet voldoende, maar de barbaarse onthoofding van de brave Franse leerkracht Samuel Paty in Frankrijk lijkt toch eindelijk in Europa een kettingreactie uit te lokken.

Nadat de Franse President Macron actie aankondigde tegen wat hij het ‘islamisme’ noemt, werd hij door de Turkse President Erdogan een ‘gek’ genoemd. Daardoor lijkt er nu toch een verstrakking aan de gang.

De stelling van de Turkse president Erdogan dat Macron “geestelijk moet onderzocht worden” was blijkbaar maar een opwarmertje. Wat later liet Erdogan weten dat “de moslims in Frankrijk momenteel even erg behandeld worden als de Joden voor de Tweede Wereldoorlog in Duitsland”, en dat er tegen moslims in Europa een ‘pogrom’ bezig is.

Lasterlijk Dat was er zover over dat deze keer toch ook andere internationale leiders de Fransen te hulp schoten. Joseph Borrell, de hoge vertegenwoordiger van het buitenlands beleid van de EU, noemde Erdogans uitspraken “onaanvaardbaar”. Ook Europees ‘president’ Charles Michel, de voorzitter van de Europese Raad van regeringsleiders, veroordeelde de Turkse “beledigingen”. En ook de Duitse bondskanselier Angela Merkel, die steevast poeslief is voor Ankara, haalde deze keer bij monde van haar woordvoerder stevig uit. “De uitspraken van Erdogan zijn lasterlijk en totaal onaanvaardbaar,” zo

SALAN

Milli Görus In de marge raakte bekend dat de Duitse regering ook stilaan haar schroom laat varen om Erdogan te benoemen als wat hij is: een moslimextremist. In 2016 gaf de “Bundesnachrichtendienst”, de BND, al eens haar visie over Erdogan. Die BND is een van de drie Duitse inlichtingendiensten; zij moet gegevens verzamelen die nuttig zijn voor de Duitse buitenlandse en veiligheidspolitiek. De BND was toen al duidelijk: Erdogan heeft zijn politieke en ideologische wortels in de beweging Milli Görus. Dat was een explosieve stelling, want de beweging Milli Görus is in Duitsland officieel ‘staatsgevaarlijk’ verklaard en wordt dus door andere veiligheidsdiensten actief gevolgd. Milli Görus is nauw verbonden met de gevaarlijke en gewelddadige Moslimbroederschap uit Egypte.

In 2016 deed de Duitse regering er nog alles aan om die verklaring van de BND af te zwakken; men wilde de ‘goede betrekkingen’ met Ankara niet in gevaar brengen. Dat stond niet los van het Pact met de Duivel dat Merkel met Erdogan gesloten had: in 2015 had die de vloedgolf ‘vluchtelingen’ naar Europa doorgelaten, waarna 1,5 miljoen moslims Duitsland en de EU binnenstormden. Daarna kreeg Erdogan een gigantisch pak geld om zijn grenzen gesloten te houden. Dat ‘Pact’ mocht niet in gevaar gebracht worden.

Invloed in Duitsland Maar onlangs werd door de Duitse regering op een vraag van een parlementslid van de extreemlinkse partij Die Linke duidelijke taal gesproken, niet alleen over Erdogan zelf, maar

ENGELAND

Communisten en kapitalisten Zowel politici van Labour als van de Conservatives snapten er in 2019 niets meer van toen (ex-)communiste Claire Fox deelnam aan de Europese verkiezingen voor de Brexit Party van de rechtse Nigel Farage. De Brexit Party verenigt Fox met kapitalisten en bankiers van de harde lijn als Arron Banks en Richard Tice. Toch gebiedt de eerlijkheid om te zeggen dat Fox zich ook in haar communistische periode al kritisch uitliet over de Europese Unie. In zekere zin is het pijnlijk voor Nigel Farage dat niet hij, als voorvechter van Brexit, lid mocht worden van het Hogerhuis, maar Claire Fox wel. Farage had lange tijd gehoopt – en zelfs verwacht – dat hij, dankzij de politieke druk van eurosceptici binnen de Conservatieve Partij van Boris Johnson wel aan een lidmaatschap van The House of Lords zou kunnen geraken.

Claire Fox laat zich ondertussen Barones Fox of Buckley noemen. Buckley is een dorpje in Wales, waar Fox als kind opgroeide. Een grote groep leden uit de gemeenteraad van Buckley heeft ondertussen een vlammende brief aan Prime Minister Boris Johnson geschreven. Zij vinden het niet kunnen dat Fox de naam van het dorpje gebruikt in haar adellijke titel. De plaatselijke politici hekelen het feit dat de (voormalige) communiste nooit openlijk afstand heeft genomen van haar vroegere, radicale standpunten. Gedoeld wordt hier vooral op haar standpunten aangaande de (Noord-)Ierse strijd voor onafhankelijkheid.

Interessant gegeven: Fox pleitte er vroeger altijd voor om The House of Lords af te schaffen. In een interview op tv-zender Sky News zei het kersverse Hogerhuis-lid dat de tijden veranderen en dat ze wil aangesproken worden op wat ze anno 2020 vindt. Daarmee is alles gezegd.

LVS

Bei uns in Deutschland

klonk het, “zeker in de context van de beestachtige moord op de leraar Samuel Paty door een moslimfanaticus.”

FRANKRIJK

Frans-Gabonese verkozene voor de partij, zei begin september op TV “dat ze niet geweend had” toen radicale moslims een slachtpartij aanrichtten op de redactie van Charlie Hebdo. In een begin deze maand verschenen boek “Mélenchon.

La chute” geeft de voorzitter van La France Insoumise toe dat hij onvoldoende aandacht heeft gehad voor de principes van de laïcité.

Toch hebben een aantal kopstukken van de partij hun les niet geleerd. Clementine Autin van La France Insoumise hanteert de klassieke truc door de aandacht af te leiden van haar partij en het islamfundamentalisme: het Rassemblement National van Marine Le Pen “predikt ook haat.” Het doet natuurlijk pijn dat er in verschillende TV-debatten wordt toegegeven dat de partij van de Le Pens al jaren terecht waarschuwt voor de invloed van de radicale islam.

Een recente peiling van Cnews leert dat 44 procent van de Fransen Marine Le Pen beschouwen als de beste persoon om de strijd met het islamisme aan te gaan. Macron haalt 37 procent, Xavier Bertrand (ex-Les Républicains) 33 procent.

Macron heeft zich in de strijd tegen de radicale islam altijd dubbelzinnig opgesteld. En hij heeft het debat ook verziekt door de Fransen te culpabiliseren voor hun rol tijdens de kolonisering van een aantal Afrikaanse moslimlanden. Nu kan hij de perceptie bijsturen door hard op te treden tegen radicale imams. Er worden er 231 uit het land gezet, al was dit al beslist voor de moord op Paty. De boycot van Franse producten in een aantal moslimlanden en de kritiek van de Turkse president Erdogan zijn een cadeau voor de president. Vraag is hoelang Macron daarvan kan profiteren. Tot de volgende moordaanslag?

Right or wrong

VAN LINKS NAAR RECHTS? Het probleem met progressieven, en de socialisten voorop, is dat ze tal van maatschappelijke veranderingen jaren te laat hebben opgemerkt. Vooral op het vlak van de vrijheid van meningsuiting en het multiculturele vraagstuk hebben velen de boot totaal gemist. Toch zijn er ook linkse stemmen die ingezien hebben dat nieuwe tijden nieuwe eisen met zich meebrengen.

Si la France m’était contée

9

DUITSLAND

ook over de wijze waarop hij zijn macht in Duitsland uitbouwt.

“Er bestaan goede verhoudingen tussen Milli Görus en de Ditib”, zo klinkt het. De Ditib is het netwerk van maar liefst 900 Turkse moskeeën in Duitsland, dat op zijn beurt aangestuurd wordt door de Diyanet, het ministerie voor Religieuze Zaken in het buitenland van de Turkse staat. Net als bij ons krijgt dat hele netwerk langs allerlei wegen massa’s belastinggeld toegestopt. Maar dient dat dan enkel voor godsdienst? Hoegenaamd niet. De Duitse regering: “De Turkse staat tracht zoveel mogelijk invloed op Turkstalige gemeenschappen in Duitsland te verwerven. Op welbepaalde momenten tracht Turkije ook het proces van politieke meningsvorming en politieke besluitvorming in de Duitse samenleving als geheel te beïnvloeden.”

Dat zijn vaststellingen die in elk land dat zichzelf respecteert meteen tot harde maatregelen tegen buitenlandse inmenging zouden leiden. Die Linke eist dan ook een veel hardere opstelling tegen Turkije. Komt het zover? Vorige woensdag doorzocht de politie van Berlijn de Mevlana-moskee van Milli Görus in Berlijn-Kreuzberg op verdenking van misbruik van coronasubsidies. Erdogan schuimbekte dat aldus “de vrijheid van religie volledig miskend werd”, en dat “het getuigt van een grote islamvijandigheid en een racisme, die Europa terugstuurt naar de donkere Middeleeuwen.”

De reden voor zijn woede? De politie van Berlijn had het vertikt zijn schoenen uit te doen bij het betreden van de moskee. Blijven de “stiefels” aan en gaat de fluwelen handschoen uit? We zijn benieuwd.

HDG

10

Beeldspraak

29 OKTOBER 2020

MEDIALAND

FILM openbare omroepen) zich inspannen om een veel breder spectrum van opinies te belichten. “We stellen vaak vast dat we eigenlijk een breder, divergerend veld van opinies moeten brengen”, aldus Gniffke in de Duitse krant Die Zeit.

“Ik besef maar al te goed dat we bepaalde opinies niet of onvoldoende belichten”, zegt een zelfkritische Kai Gniffke.

Op de vraag wie de vragen en meningen van conservatieven bij ARD-nieuwsberichten behandelt, kritische opinies over “Fridays for Future”, over vrouwenquota of adoptierecht voor homokoppels, antwoordt Gniffke: “Wat we moeten leren, is respectvol met al deze meningen omgaan en deze mensen niet onmiddellijk bespottelijk maken of de luisteraars de boodschap meegeven dat ze deze mensen afschuwelijk moeten vinden. Er is veel werk aan de winkel, denk ik.”

Hand in eigen boezem

Auditrapport VRT: topgeheim… voor eigen bestuur We hadden het er een tijdje geleden al over: Audit Vlaanderen heeft de overgesubsidieerde staatsomroep VRT eens doorgelicht. De resultaten zijn tegelijk verbijsterend en zoals verwacht: de VRT blijkt één grote maffiabende te zijn, waar overal bewust en systematisch gefraudeerd wordt met belastinggeld. De VRT maakt misbruik van geld voor “zelfverrijking of het bevoordelen van bevriende partijen”, zo concludeerde De Tijd. Audit Vlaanderen zegt dat er zeer duidelijke inbreuken gemaakt zijn op de wetgeving voor overheidsopdrachten. Zo werden leveranciers bevoordeeld. Er werden zelfs bestellingen geplaatst die niet aan de VRT gelinkt konden worden: hoogstwaarschijnlijk waren dit privébestellingen, wat dus wil zeggen dat iemand overheidsgeld heeft misbruikt voor zichzelf.

In elk normaal land zou zoiets tot een storm van verontwaardiging leiden; in Vlaanderen niet. De staatsomroep is zo verweven met alle traditionele partijen en alle andere mediagroepen, dat niemand er belang bij heeft dat het deksel echt van de beerput gaat. De enigen die de omerta zouden kunnen doorbreken, dat zijn de leden van de raad van bestuur. Sedert de jongste verkiezingen zijn N-VA en VB daar sterk vertegenwoordigd. Formeel maken zij de dienst uit bij de VRT. In de feiten wordt de VRT geleid door de ambtenaren en wordt de raad van bestuur zo weinig mogelijk ingelicht. In het geval van het auditrapport werd dat tot in het absurde gedreven: de leden van de raad van bestuur kregen… geen kopie. Niet per email, niet digitaal, niet op papier. Ze kregen enkel een exemplaar ter inzage, dat op elke pagina hun eigen naam bevatte, kwestie van hen stevig te intimideren om vooral niets bekend te maken.

In een democratie controleren de democratisch aangeduide bestuursleden de ambtenaren. Bij de staatsomroep is het precies andersom.

Wie verdient 500.000 euro per jaar?

Waarom is de VRT er toch zo als de dood voor dat zaken uit het auditrapport bekend raken? Omdat dan wel eens zou kunnen bekend raken hoeveel haar ‘schermgezichten’ met belastinggeld verdienen. Dat zou een schandaal veroorzaken dat de rotte VRT misschien niet zou overleven. Want vergis u niet: figuren als Ben Crabbé of Martine Tanghe zijn multimiljonairs, op uw kosten. In Nederland zorgde het bekend raken van de toplonen bij de NOS er mee voor dat daar de “Balkenende-norm” ingevoerd werd: een ambtenaar mag niet meer verdienen dan de minister-president. Ook de enorme lonen bij de BBC zorgden in Groot-Brittannië voor maatregelen. En in Vlaanderen? Daar blijven de miljoenen rijkelijk in de zakken van de VRT-gezichten stromen. Want wat zij verdienen, moet ‘geheim ‘blijven.

In het linkse huisblad De Morgen drukte een insider het als volgt uit: “Natuurlijk zal men het veel vinden als een schermgezicht 500.000 euro per jaar verdient. Maar je moet ook weten hoe je zo’n bedrag moet beoordelen.” Met andere woorden: de gewone Vlaamse belastingbetaler is te stom om te begrijpen waarom Martine Tanghe, Ben Crabbé, Peter Van de Veire of Björn Soenens 500.000 euro en méér per jaar opstrijken. Hij moet betalen en zwijgen.

Bravo, Siegfried Bracke Het hele universum van Bekende Vlamingen en linkse opiniemakers is er altijd als de kippen bij om de VRT te hulp te schieten als er ergens eens een voorzichtige kritiek of een besparingsplan circuleert, maar na het uitlekken van de audit en het getal van 500.000 euro per jaar bleven ze allen merkwaardig stil. Ere wie ere toekomt: de uitzondering was Siegfried Bracke: “Als de audit van de VRT één ding zeer helder aantoont, dan is het wel dat de omroep zwemt in het geld. Alle beweringen over zware besparingen ten spijt: dat waren gewoon leugens. #FakeNews eigenlijk.” En in De Morgen ging hij nog een stapje verder: de VRT werkt met belastinggeld, dus moet er volledige transparantie zijn. Maak die hele audit bekend voor het publiek, zo klonk het. Bravo! Als het goed is, zeggen we het ook.

ARD moet breder opiniespectrum brengen Volgens de huidige chef van Südwest Rundfunk (SWR), Kai Gniffke, moet ARD (overkoepelende organisatie van regionale

Want dat ARD in het verleden fouten heeft gemaakt, daarvan is Kai Gniffke overtuigd: “Wat de migratiecrisis betreft, deel ik de kritiek op onze nieuwsgaring. Bij corona hebben we het duidelijk beter gedaan.” Dezelfde SWR-intendant sprak zich trouwens uit tegen de ARD-maatregel om geen AfD-politici uit te nodigen in talkshows en politieke debatten. “Als we voortaan het onderscheid maken wie we bij ons laten optreden en wie niet, geraken we helemaal in de problemen. (…) AfD is de grootste oppositiepartij in het Duitse parlement. Daarom moeten we die mensen niet alleen in beeld brengen, maar hen ook aan het woord laten.”

In 2019 nog had ZDF besloten om de Thüringse chef van AfD, Björn Höcke, niet meer uit te nodigen. Zullen Duitse openbare radio- en televisiezenders voortaan meer ruimte geven aan niet-linkse, conservatieve en rechtse ideeën, politici, bewegingen? Eén zwaluw maakt nog de lente niet, maar de druk neemt met deze uitgesproken mening wel opnieuw toe. En zelfkennis is een mooie deugd, toch?

Dreigt conservatieve revolte tegen BBC? Bij de progressieve journalisten van de Britse publieke zender BBC heerst onrust, want er dreigt een conservatieve revolte tegen de linkse vooringenomen BBC. Er worden namelijk twee namen genoemd voor topfuncties. Charles Moore zou voorzitter kunnen worden van de BBC-toezichtraad. En Paul Dacre zou in de toekomst de officiële communicatieoperator van het Verenigd Koninkrijk, Ofcom, mogen leiden. Beiden staan bekend als scherpe critici van de openbare zender.

Charles Moore (63 jaar) is auteur van een driedelige biografie over Thatcher, hij staat achter de Brexit en was uitgever van de conservatieve krant The Telegraph. Hij noemde de BBC openlijk links. Dacre (71 jaar) was vele jaren hoofdredacteur van de rechts-conservatieve Daily Mail. Hij verwijt de BBC “cultureel marxisme”. Beiden hebben kritiek op de wettelijk vastgelegde tv-taks die elke Brit betaalt, de zogenaamde Licence Fee.

Links schreeuwt moord en brand Bij de linkse Guardian is het groot alarm afgegaan. “Dit wordt het einde van het bestaande financieringsmodel”, waarschuwde de linkse krant. Moore heeft intussen laten weten dat hij past voor deze topbenoeming, maar daarmee is de onrust niet gaan liggen. Als man achter de conservatieve BBC-revolte wordt Dominic Cummings genoemd, hoofdadviseur van Boris Johnson.

Hij verwijt de BBC al lang dat ze linkse politiek bedrijven. Intussen hebben zich al duizenden achter de beweging “Defund the BBC” (“Ontneem de BBC haar centen”) geschaard, die een einde wil aan de verplichte tv-taks voor alle Britten.

De jaarlijkse Licence Fee bedraagt 157 pond per huishouden, jaarlijks ongeveer 4 miljard euro, waarvan drie vierden naar de publieke zender BBC gaat. Charles Moore weigerde uit protest jarenlang deze Fee te betalen en werd uiteindelijk veroordeeld tot een geldboete. Jaarlijks worden 130.000 procedures gestart wegens niet-betalen van deze Licence Fee. De procedures voor de nieuwe BBC-topman en voorzitter van Ofcom moeten nog worden gestart. Onweerswolken trekken intussen samen boven de eeuweling BBC: jongeren gaan massaal naar Netflix, het BBC-publiek veroudert. Twee nieuwe rechtse TV-zenders werden onlangs aangekondigd: Mediagigant Rupert Murdoch bouwt een televisieprogramma uit en vanaf nieuwjaar komt er ook een zender UK News bij, met de ex-BBC-moderator Andrew Neil. De algemene directeur van BBC, Tim Davie, erkent de uitdagingen voor de publieke zender.

Hij wenst meer neutraliteit in de berichtgeving.

Gek toch dat onze eigen staatszender (ooit omschreven als Belgisch, Rood en Tendentieus) hierover nog geen boompje heeft opgezet… Wanneer begint het dan bij ons eindelijk eens te schuiven?

Borat Subsequent Moviefilm De originele Borat-film uit 2006 (“Borat: Cultural Learnings of America for Make Benefit Glorious Nation of Kazakhstan”) is zonder twijfel een van de meest hilarische films die ooit op het witte doek verscheen. Het lang verwachte tweede luik (“Borat Subsequent Moviefilm: Delivery of Prodigious Bribe to American Regime for Make Benefit Once Glorious Nation of Kazakhstan”) is jammer genoeg teleurstellend.

Voor de weinigen die niet vertrouwd zouden zijn met het uitgangspunt van Borat volgt een korte schets. Brits acteur Sacha Baron Cohen vertolkt het typetje van de journalist Borat Sagdiyev, afkomstig uit een gefingeerd Kazakhstan dat weinig weg heeft van het werkelijke land, maar veeleer een pastiche is voor stereotypen van tal van Oost-Europese en voormalige Sovjetlanden. Verborgen cameragewijs gaat hij aan de praat met volk van allerlei slag, om hen zo in gênante situaties te brengen of controversiële en bevooroordeelde uitspraken te ontlokken.

Lang verwacht tweede luik

Baron Cohen, die een opleiding genoot aan de gerenommeerde “clownschool” École Philippe Gaulier, is daarnaast bekend van zijn typetjes Ali G - een blanke Brit gefascineerd door zwarte hiphopcultuur - en Brüno Gehard - een flamboyante homoseksuele Oostenrijkse modejournalist, die allen figureerden in “Da Ali G Show” en nadien elk hun eigen langspeelfilms kregen. Van de drie was Borat zonder meer het populairst en het grappigst. Het grote succes van de typetjes zorgde natuurlijk voor een handicap, aangezien het gros van de bevolking Baron Cohen na verloop van tijd van mijlenver herkende. De acteur besloot zich daarop toe te leggen op andere filmrollen en de verborgen camera op te bergen. In 2018 keerde Baron Cohen even terug naar het format met “Who is America?”, ditmaal met een reeks nieuwe typetjes. De reeks was behoorlijk grappig, maar werd lauw onthaald door zowel het publiek als de recensenten.

Enkele maanden geleden kwam dan het grote en lang verwachte nieuws: Baron Cohen kroop opnieuw in de rol van Borat. Nadat hij zijn land wereldwijd ten schande bracht na afloop van de eerste film, krijgt de Kazakhstaanse journalist van zijn regering een kans om het goed te maken. Hij wordt opnieuw naar de Verenigde Staten gestuurd om zijn 15-jarige dochter Tutar - vertolkt door de 24-jarige Bulgaarse actrice Maria Bakalova - uit te huwelijken aan vicepresident en notoir “ladies man” Mike Pence.

Het uitgangspunt is behoorlijk grappig, maar de film stoot meteen op een groot probleem. Zo blijft Borat té herkenbaar voor het grote publiek. Om hier een mouw aan te passen telt de tweede Borat heel wat minder “echte” passages met een verborgen camera en moest Baron Cohen opnieuw andere vermommingen aanmeten. Maar de film leunt vooral sterk op passages waar de dochter van Borat de hoofdrol speelt, die heel wat minder geslaagd zijn dan die met Borat en het vooral moeten hebben van verwijzingen naar de vrouwelijke geslachtsorganen. Bovendien komt het typetje Tutar simpelweg heel wat minder “echt” over dan Borat.

Trump-bashing

Het grootste probleem van de Borat-sequel is echter dat deze té politiek is. Baron Cohen klonk de laatste jaren natuurlijk steeds activistischer en rechtse Amerikanen waren altijd al een geliefkoosd doelwit voor hem, ook al nam hij in “Who is America?” wel degelijk beide kanten van het politieke spectrum op de korrel. Toch is het moeilijk om Borat 2 te interpreteren als iets anders dan een langgerekte aanval op Trump. Daar zou in principe niets mis mee zijn als het eindresultaat grappig was en niet zo geforceerd overkwam.

Zo walst Borat op een gegeven moment een Republikeins partijcongres binnen in een KKK-uniform, maar zelfs handig montagewerk kan niet verbergen dat de aanwezigen daar gewoon gechoqueerd reageren op zijn verschijning. Vergelijk dit met een passage uit de eerste film, waarin Borat er op het hoogtepunt van de Irak-oorlog in slaagt een heel rodeostadion te laten juichen als hij zegt: “Moge George Bush het bloed van elke man, vrouw en kind van Irak drinken!

Moge jullie hun land vernietigen zodat voor de komende duizend jaar zelfs geen enkele hagedis zal overleven in hun woestijn!”

Dit wil niet zeggen dat er geen grappige momenten in de film zitten. Zo zijn de passages waarin Borat logeert bij twee QAnon-complotdenkers en een countrynummer schrijft behoorlijk grappig. Ook de plottwist helemaal op het einde van de film is grappig en bijzonder actueel. Maar uiteindelijk geraakt de film in de verste verten niet aan de hilariteit die de eerste prent teweeg bracht.

PIETER VAN BERKEL

Op de praatstoel

29 OKTOBER 2020

11

Derwich Ferho (voorzitter Koerdisch Instituut)

“We hebben als Koerden heel wat bewezen de voorbije jaren” Toen hij destijds als minderjarige politieke vluchteling in Leuven terecht kwam, dacht hij dat dit voor korte duur zou zijn. Dat was vier decennia geleden, een periode waarin hij uitgroeide tot het gelaat van het Koerdisch Instituut.

Met Derwich Ferho hadden we het over de Turkse angst voor diversiteit, de strijd tegen IS, maar ook hoe de Koerden garant staan voor de christelijke minderheden in de ruime regio.

Sinds jaar en dag bevindt het Koerdisch Instituut zich in een pand in Sint-Joost-ten-Node, gelegen in een weinig inspirerende wijk in wat nog altijd de kleinste en armste Brusselse gemeente is, maar – de hoofdstedelijke paradox op zijn best – tegelijk ook op wandelafstand van de Maria-Louiza square waar de ene Art nouveau-parel de andere verdringt. En sinds dag één wordt deze instelling geleid door Derwich Ferho die in 1977 op 16-jarige leeftijd als politiek vluchteling naar dit land kwam. “We kochten dit pand in de jaren negentig van de vorige eeuw”, legt hij uit terwijl we de smalle trappen richting zijn kantoor bestijgen. “De legendarische Guy Cudell was toen nog burgemeester.” Hij zou het 46 jaar lang blijven tot hij er in 1999, vlak voor het einde van de legislatuur, op 82-jarige leeftijd het bijltje bij neerlegde. Het is meer dan een symbool dat vandaag Emir Kir er de sjerp draagt, net de man die begin dit jaar uit de PS gezet werd wegens zijn iets te innige banden met de Turks-nationalistische Grijze Wolven en aanverwanten.

Minderjarige vluchteling Het traject dat Derwich Ferho aflegde is materiaal voor een film-

Net geen 17 was hij toen. Waarom op zo’n jonge leeftijd op de vlucht slaan? “Nadat vijf Jezidi-Koerden door Turkse militairen vermoord werden, organiseerden wij een protestactie op school”, stelt hij. “Meer was niet nodig om in de problemen te komen. In eerste instantie vluchtte ik naar Istanboel, waar mijn oudere broer woonde. Ook hij was erg begaan met de Koerdische zaak, wat hem zelfs enkele jaren gevangenis opleverde. Mijn ouders vonden dat één van ons moest vertrekken, twee zonen met ‘politieke moeilijkheden’, dat was wat van het goede te veel. Omdat ik, in tegenstelling tot mijn broer, geen gezin had, besloot ik te vertrekken. Aanvankelijk met de idee om na maximum vijf jaar terug te keren, maar kijk, het zijn er inmiddels al meer dan veertig jaar, en nog steeds zonder perspectief om terug naar Koerdistan te verhuizen. Jaren geleden kon ik zelfs de begrafenis van mijn ouders niet bijwonen (zie kaderstuk “Vermoord door verraders”).”

Koerdisch Instituut Een uitheems accent heeft hij nog altijd, maar taalkundig gesproken is zijn Nederlands perfect. “Ik werd in Leuven goed opgevangen, kreeg onmiddellijk lessen Nederlands en

uit Turkije. Maar de angst om zich openlijk als Koerd te manifesteren was groot. Uiteindelijk waren we met zeven toen we met een bescheiden vzw van start gingen.”

“Officieel heette het een arbeiders- en studentenwerking te zijn, maar na dik tien jaar veranderden we van naam. We hadden eigenlijk geen arbeiders en ook geen studenten meer in onze rangen (lacht).

Geïnspireerd door het Institut Culturel de Paris waarvan ik zelf ook in de Raad van Bestuur zetelde, werd het dus Koerdisch Instituut. Niet enkel de naam wijzigde, ook onze activiteiten. Meer dan voorheen trokken we richting media, academische wereld en politici, ongeacht hun kleur, ook al zal het niet verbazen dat zeker in Vlaams-Nationale hoek de meeste sympathie voor de Koerdische zaak lag en ligt. Op zich is het logisch dat we zo breed mogelijk gaan in onze communicatie. Het dient de Koerden het beste, maar het ligt ook in de lijn van wat je als deels gesubsidieerde instantie moet doen. We krijgen al jaren een erg gewaardeerde steun van de Vlaamse Gemeenschap. Jammer genoeg heeft de Vlaamse Overheid in het voorjaar beslist om die financiering vanaf 2021 te stoppen.”

De angst van Ankara Derwich Ferho heeft zo zijn theorie die de diepgewortelde en vergaande anti-Koerdische houding van Ankara verklaart. “Etnisch en taalkundig is de Turkse republiek veel heterogener dan men vaak denkt”, legt hij uit. “Ongeveer één derde van de bevolking is Koerdisch, maar er zijn nog andere min-

“De namen van mijn leerkrachten ken ik nog altijd. Als een van hen ziek werd, kreeg ik gedurende een dag vervanging van Martine Tanghe” scenario. Gevlucht uit zijn dorp in Noord-Koerdistan (Zuid-West Turkije), ging het via Istanbul tot in...

Leuven. “Dat ik in Vlaanderen terecht kwam is puur toeval”, legt hij uit. “Mijn oorspronkelijk idee was om naar Zweden te gaan, waar een verre oom van mij assistent was aan de Universiteit van Göteborg. Maar het werd dus die andere universiteitsstad (glimlacht).”

de kans om hier school te lopen”, vertelt hij. “Weet u, de namen van mijn leerkrachten ken ik nog altijd.

Als een van hen ziek werd, kreeg ik gedurende een dag vervanging van Martine Tanghe (lacht). Toen ik hier aankwam ben ik andere Koerden beginnen zoeken, wat niet echt een succes was. De meesten vond je in Limburg en de streek van Charleroi, direct gevolg van de gastarbeid

“De Vlaamse taalstrijd is een inspiratiebron voor mij” “Het grote voordeel van in Vlaanderen te wonen is dat een erg unieke geschiedenis voor je opengaat”, vertelt Derwich Ferho. “Wat me snel aansprak was de taalstrijd die jullie gevoerd hebben. Nu besef ik ook dat je met vergelijkingen erg voorzichtig moet zijn. De Vlaamse realiteit is anders dan de Koerdische, al was het maar omdat jullie een numerieke meerderheid zijn. Het ging natuurlijk tergend traag, maar de resultaten zijn er wel. De taalstrijd is een voorbeeld dat ik graag aanhaal bij mijn volksgenoten, al was het maar om te illustreren dat er andere paden dan die van het gewapend verzet mogelijk zijn. Te veel Koerden zien het opnemen van de wapens als het enige mogelijke antwoord op de repressie waarvan we een slachtoffer zijn. Jammer genoeg is er vaak geen andere weg mogelijk, maar er doen zich ook andere omstandigheden voor. En in die zin kan de historiek van de Vlaamse Beweging inspireren.”

derheden, zij het kleiner dan wij.

Wij hebben een oude cultuur, een rijke ook, net als een sterk ontwikkelde taal. Onze culturele traditie is trouwens veel ouder dan de Turkse.

We laten ons niet zomaar assimileren, dat is de voorbije honderd jaar wel gebleken. Nu vrezen de Turken dat wanneer ze diversiteit en dus onze rechten erkennen binnen de grenzen van de republiek, ze hun machtspositie zullen verliezen. En dan heb je natuurlijk ook de strategisch ligging van Koerdistan, zij het verspreid over verschillende landen. We zijn een brug tussen Oost en West waar men graag de controle over houdt.”

Bewogen regio Het is geen overdrijving te stellen dat de Koerden de voorbije jaren hun afspraak met de geschiedenis niet gemist hebben. In de chaos van het Midden-Oosten zagen ze alvast opportuniteiten om vormen van bestuurlijke autonomie tot stand te brengen. Een onverhoopte kans?

“Ik denk dat we als Koerden de voorbije jaren wel wat bewezen

“Vermoord door verraders” Een kleine vijftien jaar geleden werd zijn familie door het noodlot getroffen. De bejaarde ouders van Derwich Ferro bleken in hun dorp in Turks Koerdistan te zijn mishandeld en vermoord – het voorval haalde toen de nationale en internationale pers. Naar verluidt kregen ze al een tijdje bedreigingen, een direct gevolg van de – en we citeren – “anti-Turkse activiteiten van hun beide zonen in ons land”. “Naar alle waarschijnlijkheid werden ze vermoord door een moordcommando”, legt hij uit. “Alles wijst erop, niet in het minst de brutaliteit waarmee ze tewerk gingen. Aanvankelijk heeft men getracht het voorval als een uit de hand gelopen burenruzie voor te stellen. Daarna werd het roofmoord. Maar wij weten wel beter. Wellicht was het commando begeleid door zogenaamde Koerdische ‘dorpswachters’, collaborateurs zeg maar. Mijn moeder opende immers enkel de deur wanneer Koerdisch gesproken werd en er was geen enkele aanwijzing van inbraak. Het zegt wel wat over de complexiteit van de Koerdische strijd. Mijn ouders werden vermoord door verraders van ons volk.” hebben”, aldus Ferho. “Ondanks de chaos waarin Irak terecht kwam, slaagden we erin een vorm van zelfbestuur in het Noorden van het land uit te bouwen. Daar leverden we het bewijs dat je ook in de regio in een vorm van democratie kan leven. Misschien niet zoals dat in het Westen bestaat, maar een model dat toch haaks staat op de terreurregimes die schering en inslag zijn in dit deel van de wereld. Maar we bewezen ook dat we bereid zijn te strijden voor onze vrijheid en autonomie. Vriend en vijand erkennen de belangrijke rol die wij als Koerden gespeeld hebben in het verslaan van IS. Meer dan 12.000 slachtoffers vielen er aan onze kant. Het is een zware prijs die we betaald hebben, zij het voor een hoger doel.”

Hoe duurzaam is hetgeen bereikt werd? Per slot van rekening wordt de Syrische wespennest gekenmerkt door betrokken partijen die elk hun agenda nastreven. Waar de Koerdische strijders erg nuttig waren in de militaire confrontatie met IS, zijn ze dat in de realiteit van vandaag misschien veel minder. “Het klopt dat we erg alert moeten blijven, ook naar IS toe. Want maak u geen illusies: militair werden ze verslagen, hun ideologie bestaat nog altijd en ooit komen ze terug. Waar?

Ik heb er het raden naar, maar het zou een grote vergissing zijn te denken dat dit probleem helemaal van de baan is.”

Ondertussen heb je een Amerikaanse terugtrekking én een agressiever Turkije. “En dat kan erg gevaarlijk voor ons Koerden zijn. Zo hebben we de regio Afrin verloren nadat die door de Turken militair ingenomen werd. Het was nochtans een gebied dat door onze ‘volksbeschermingseenheden’ van de YPG bevrijd werd. Dat niemand tussenkwam tijdens de Turkse operatie is de beste illustratie dat als puntje bij paaltje komt we op onszelf aangewezen zijn.”

Garanties voor de christenen In dit blad gaat wel wat aandacht naar de Christenen uit het Mid-

den-Oosten. Zo verschenen tijdens de vakantiemaanden onder meer interviews met Johny Meso (voorzitter van de Wereldraad der Arameers), Jakob Kürüm (lid van de Chaldeeuws-Katholieke gemeenschap in Mechelen) en de Assyriër Kado Athra. Ze wijzen de Koerdische autoriteiten met de vinger. De Christenen, zo luidt de essentie van hun kritiek, worden op sommige vlakken zelf regelrecht gedwarsboomd door de Koerden die het vooral voor zichzelf opnemen. Onterecht?

“Inderdaad, om de eenvoudige redenen dat die bewering gewoonweg niet correct is”, antwoordt Derwich Ferho licht gepikeerd.

“Met kritiek heb ik geen probleem, maar die moet dan wel gefundeerd zijn, wat hier niet het geval is. Kijk, ik heb alle begrip voor de pijnlijke geschiedenis van deze christelijke volkeren de voorbije eeuw. De fysieke maar ook aanhoudende culturele genocide waaraan ze blootgesteld zijn heeft hen bijna volledig van de kaart geveegd. Hoeveel gingen niet in de diaspora, of lieten er het leven bij? Wij als Koerden zijn met zoveel meer, waardoor we hun grootste waarborg zijn. Onze regio is rijk aan godsdiensten die zelfs de verschillende etnische groepen doorkruisen. Er zijn Koerden die Soennieten zijn, sommige Sjiieten en ook Alawieten, zoals staatssecretaris Zuhal Demir. En om het ingewikkeld te maken: er zijn verschillende soorten Alawieten. Turkse Alawieten zijn Moslim, de Koerdische zijn dat niet – volgt u nog (lacht)? Het punt dat ik wil maken is dat omgaan met zo’n diversiteit een evidentie is voor ons. Het is op een ander echelon dat men die verdeeldheid wil zaaien. Binnen de gebieden die door de Koerden bestuurd worden bestaat net een grote tolerantie en wordt alles in het werk gesteld om zelf de kleinste minderheid onderwijs in eigen taal te verschaffen, net het omgekeerde van wat Turkije dus doet.”

MICHAËL VANDAMME

12 Cultuur

29 OKTOBER 2020

GESCHIEDENIS

Betwiste presidentsverkiezingen Zal de kandidaat die de presidentsverkiezingen in de VS verliest zich neerleggen bij zijn nederlaag? Of staan de VS aan de vooravond van een politieke winter die het land in gevaar brengt?

Gore v Bush (CNN) In bijna 250 jaar geschiedenis waren maar een paar verkiezingen betwist. Dat is weinig, vergeleken bij de fraude die andere republieken teisterde. De uitslag van de eerste van die beruchte verkiezingen werd feitelijk niet eens betwist. Iedereen ging akkoord dat de Republikein Abraham Lincoln de meeste stemmen haalde (39,8 procent) en nog belangrijker: een meerderheid in het kiescollege.

Lincoln tegen de Zuidelijke Democraten De Republikeinen van Lincoln hadden weinig gemeen met die van vandaag. Ze eisten hoge invoertaksen om de Amerikaanse economie te beschermen, een sterkere federale overheid en goede salarissen voor werknemers.

De partij was verdeeld over de slavernij. Veel Republikeinen waren hartstochtelijk tegenstander: uit humanitaire redenen en omdat slaven goedkoper dan arbeiders waren en dus concurrentie betekenden voor hun kiezers. Sommige Republikeinen aanvaardden wel slavernij, maar alleen in het Zuiden. Lincoln kreeg de nominatie omdat hij dat gematigde standpunt vertolkte. Het grote probleem waren de “Territories”. Een flink deel van de VS was nog opgedeeld in territoria die bestuurd werden door gouverneurs van de federale regering. Ze hadden nog te weinig inwoners om het statuut van Staat te krijgen. Was slavernij mogelijk in die territoria? Lincoln en de Republikeinen weigerden en de Zuidelijken begrepen dat slavernij in de toekomst geen lang leven meer beschoren was als ze beperkt bleef tot 15 slavenstaten.

De partij van de Democraten brak zelfs in twee. De Noordelijke Democraten kozen een kandidaat die vond dat de Staten zelf mochten beslissen wat ze wilden. De Zuidelijke Democraten wilden de slavernij uitbreiden en stelden duidelijk dat ze nooit een verkiezingszege van Lincoln zouden aanvaarden. Naast Republikeinen en Democraten bestonden nog twee partijen die geen problemen hadden met slavernij, maar die wel de Unie wilden behouden. Lincoln won uitsluitend dankzij de kiezers in het dichtbevolkte Noorden en het Westen (Californië en Oregon).

In de slavenstaten won hij in twee van de 996 provincies. In de meeste slavenstaten kon er zelfs niet voor hem gestemd worden. De Unionisten in het Zuiden die de slavernij wilden behouden, waren de verliezers omdat ze verdeeld naar de kiezer stapten. In elf van de

vijftien slavenstaten behaalden ze een meerderheid van de “popular vote”, maar het Engelse (nog altijd bestaande) systeem bepaalde dat de kandidaat met de meeste stemmen alle kiesmannen krijgt. Dat was de radicale Zuidelijke Democraat die maar in vier slavenstaten een volstrekte meerderheid haalde.

Zeven staten aanvaardden de verkiezing van Lincoln niet en scheidden zich af nog voor hij de presidentiële eed had afgelegd.

Lincoln verzamelde een leger om een einde te maken aan de secessie en prompt verlieten nog vier slavenstaten de Unie. Vier slavenstaten bleven ze wel trouw. Lincoln onderschatte zeer de macht van de Unionisten in de slavenstaten, want de meesten kozen tegen heug en meug voor hun Staat en niet langer voor de Unie. De burgeroorlog begon.

Tilden tegen Hayes Lincoln wilde dat de Zuidelijke Staten zich zo vlug mogelijk na zijn overwinning in de oorlog zouden aansluiten bij de Unie.

Hij werd vermoord en opgevolgd door een Zuidelijke Democraat die hij opzettelijk als “vice” had gekozen. De president wilde Lincolns verzoeningsprogramma uitvoeren, maar zo hadden de Republikeinen het niet begrepen: wraak voor honderdduizenden doden, hun president vermoord en een schuldenberg. In het Zuiden wilde de oude verslagen elite de macht niet opgeven en de bevrijde slaven niet als burgers aanvaarden.

Het eindigde ermee dat het leger het Zuiden bezette, de plaatselijke elite vervolgde, haar kiesrecht afnam en haar gewapende arm (de Ku Klux Klan) uitroeide. De Republikeinen zagen de mogelijkheid langdurig de macht te veroveren en een coalitie van Zuidelijke Unionisten, zwarte politici (meestal uit het Noorden afkomstig) en Noordelijke opkopers van het verwoeste Zuiden kreeg de macht.

De presidentsverkiezingen van 1876 waren beslissend. De herenigde Democraten van Tilden wonnen de “popular vote”, maar hadden één stem te kort in het kiescollege; de Republikeinen van Hayes kwamen er 19 te kort. In vier staten werden de uitslagen betwist wegens kiesfraude, vergemakkelijkt door de chaotische manier waarop nog altijd in de VS gestemd wordt. Van elders kwamen verdere geluiden van gesjoemel en tenslotte vormden Democraten, Republikeinen plus rechters van het Hooggerechtshof een commissie

die drie dagen voor de inauguratie een koehandel sloot. Alle kiesmannen werden aan de Republikeinen toegewezen en Hayes werd president. In ruil trok hij het leger terug uit de Zuidelijke Staten waar het nog bestuurde en kreeg de oude elite haar machtsposities terug. Geleidelijk beperkten die het stemrecht van zowel de bevrijde zwarten als van de arme blanken.

Gore tegen Bush Al even betwist was de verkiezing van 2000. De avond zelf werd duidelijk dat de Democraat Gore de “popular vote” won en meer stemmen haalde dan de Republikein George W. Bush. In het kiescollege waren 270 stemmen nodig en de stand was 255-246, maar drie staten ontbraken aanvankelijk.

Gore kreeg er tenslotte elf kiezers in het kiescollege bij. Alles draaide nu rond de uitslag in Florida waar 25 stemmen in het kiescollege te verdienen waren. In een ongelooflijke verwarring werd er geteld en soms, maar niet overal herteld terwijl lokale politici en lagere en hogere plaatselijke rechtbanken zich moeiden en uitspraken deden die niet aanvaard werden. Tenslotte kwam alles op het bord van het Amerikaans Hooggerechtshof terecht. Dat verbood gedeeltelijke of hele hertellingen en Bush won de 25 kiezers met een meerderheid in Florida van ongeveer 600 zeer betwiste stemmen. De Republikeinen in de Staat bezaten wel de meerderheid in de plaatselijke Senaat en Volksvertegenwoordiging en wilden absoluut de 25 zetels aan Bush geven.

Vraagje: zijn 600 kiezers de oorzaak dat Bush de tweede Golfoorlog begon die zijn vader niet afmaakte en die leidde tot een chaos in het Midden-Oosten met honderdduizenden doden (onder wie 3.000 Amerikaanse soldaten)? Zou president Gore dat ook gedaan hebben? En hoe eindigt de strijd Trump-Biden? Een burgeroorlog zoals bij Lincoln is bijzonder ver gezocht. Staten en overheden (waaronder het leger) denken er niet aan de Unie op te breken. De rol van het Hooggerechtshof met zijn Republikeinse meerderheid kan weer belangrijk worden. Een Tilden-Hayes of Gore-Bush scenario in een nu al politiek gepolariseerd land is mogelijk. Dat wordt alleen vermeden bij een ruime overwinning van een kandidaat zodat de chaos en het gesjoemel bij iedere Amerikaanse verkiezing niet kan ingeroepen worden om de uitslag te betwisten.

JAN NECKERS

Vlaanderen koopt twee kastelen De Vlaamse overheid investeert in de restauratie van monumenten en kocht deze zomer twee kastelen aan. Maar een National Trust zoals in het Verenigd Koninkrijk, met fiere vrijwilligers die zich inzetten voor hun onroerend erfgoed, die hebben we nog niet.

Matthias Diependaele is minister van Financiën en Begroting, en ook van Wonen en Onroerend Erfgoed. In die laatste functie kondigde hij vorige week aan om nog dit najaar 12,5 miljoen euro te investeren in de restauratie van 26 beschermde monumenten, netjes verdeeld over de vijf provincies. Het gaat om gebouwen die in de toekomst gebruikt zullen worden of die dat blijven, zoals historische schoolgebouwen die een opknapbeurt krijgen om er eigentijds onderwijs in te verstrekken of molens die weer maalvaardig worden gemaakt.

De 12,5 miljoen euro die Diependaele nu toekent, komt bovenop de 58 miljoen euro die hij aan het begin van 2020 al voorzag voor de restauratie van onroerend erfgoed. “Onze monumenten, cultuur-historische landschappen en archeologische sites zijn een grote troef voor Vlaanderen”, stelt Diependaele. “Ze zijn herkenbare bakens die laten zien waar we vandaan komen en wie we zijn.”

De investering in de restauraties moeten niet enkel voorkomen dat ons waardevol onroerend erfgoed aftakelt, het creëert ook tewerkstelling en hedendaagse gebruiksoplossingen voor creatieve industrieën. Bovendien kunnen deze sites uitgroeien tot toeristische trekpleisters.

Netwerk historische kastelen Dat heeft ook Toerisme Vlaanderen begrepen. In juli kocht deze dienst het Rubenskasteel in Elewijt aan. Het Steen was Rubens’ zomerverblijf tijdens zijn laatste levensjaren. Rubens kocht het in 1635 en verbouwde het tot een luxueuze residentie in renaissancestijl. Tijdens de zomers woonden hij en Hélène Fourment op het kasteel, tot aan zijn dood in 1640. Het kasteel is afgebeeld op “Zicht op Het Steen in de vroege ochtend”, dat Rubens in 1636 schilderde en dat nu een topstuk is van de National Gallery in Londen.

De aankoop van het Rubenskasteel kadert in het programma rond de Vlaamse Meesters, waarmee Toerisme Vlaanderen onze belangrijkste kunstenaars internationaal in de etalage wil

zetten. Er is een team samengesteld dat tot midden volgend jaar de tijd krijgt om een en ander te onderzoeken. Er komt een bouwhistorische en bouwtechnische analyse en een economisch potentieelonderzoek dat een of meerdere herbestemmingsscenario’s moet opleveren. Het is alleszins de bedoeling om het Rubenskasteel een toeristische functie te geven. Voor Toerisme Vlaanderen is dit een pilootproject binnen het nieuwe Vlaamse kastelen- en tuinennetwerk.

In dat perspectief past ook de aankoop (voor een symbolische euro) van het Kasteel van Poeke in Aalter, dat in een bosrijk park van 56 hectaren ligt.

Een Vlaamse National Trust?

Wie in dit verhaal ontbreekt is Herita, de erfgoedorganisatie die we kennen van de jaarlijkse Open Monumentendag. Herita kreeg drie kerntaken: het draagvlak voor onroerend erfgoed vergroten, de erfgoedsector versterken en onroerend erfgoed beheren en ontsluiten. Wat dat laatste betreft, heeft Herita een portefeuille met onder andere Den Wolsack (met de Hofkamer) en het Paleis op de Meir in Antwerpen, het Kasteel van Beauvoorde, de abdijsite Herkenrode, het Kasteel van Horst en het Fort Napoleon in Oostende. Geert Bourgeois, tijdens de vorige legislatuur bevoegd voor onroerend erfgoed, droomde ervan Herita te laten uitgroeien tot de Vlaamse National Trust.

De National Trust for Places of Historic Interest or Natural Beauty in het Verenigd Koninkrijk is opgericht in 1895. De caritatieve instelling telt 3,5 miljoen leden en beschikt over 42.000 vrijwilligers. De National Trust beheert vele honderden kastelen, landhuizen, fabrieken, molens, parken, bossen en meren.

Herita werkt eveneens met leden en heeft sites in beheer.

Matthias Diependaele is daar allesbehalve tevreden over. In zijn “Beleidsnota onroerend erfgoed 2019-2024” dreigt hij er mee de samenwerking met Herita te beëindigen. We zijn nog ver weg van een Vlaamse National Trust.

MMMV

Actueel

29 OKTOBER 2020

13

Interview met Armine Alexanyan, vice-minister van Buitenlandse Zaken van Nagorno-Karabach

Geen zwarte koning “Dagelijks vechten wij meer in kerststal voor ons overleven”

Voor Armine Alexanyan kan de betekenis van het conflict dat vandaag in Nagorno-Karabach woedt niet onderschat worden. Onze reporter Jakob Kurum verblijft op dit ogenblik in Nagorn-Karabach en had er een gesprek met haar. “De agressie van Azerbeidzjan en Turkije is een directe bedreiging van de Armeense bevolking van de betwiste regio.”

Mevrouw de vice-minister, wat moeten we weten over dit conflict en vooral de recente opflakkering ervan?

Armine Alexanyan: “De bedoeling van deze oorlog is het ontzeggen van het Armeense volk van haar legitieme vrijheid. Azerbeidzjan, bijgestaan door Turkije, wil verhinderen dat wij hier in Nagorno-Karabach zouden blijven wonen, in het gebied waar onze voorvaderen sinds mensenheugenis gewoond hebben. In 1991 koos 99 procent van de bevolking voor de onafhankelijkheid van deze regio. Als reactie hierop is Azerbeidzjan de oorlog begonnen. Uiteindelijk leidde dit enkele jaren later tot een staakt-het-vuren, maar in 2016 werden de wapens opnieuw opgenomen en werd het staakt-het-vuren geschonden. Vandaag, vier jaar later, gebeurt precies hetzelfde. Hun optreden is gericht tegen de burgerbevolking en hierbij wordt gebruik gemaakt van wapens die volgens het internationaal recht verboden zijn. De mensen van onze hoofdstad Stepanakert liggen al een maand dagelijks onder vuur.”

Mogen we dit als een religieus conflict bestempelen?

Armine Alexanyan: “Dit is vooral een strijd van twee dictatoriale staten die het opnemen tegen een jonge democratie die voor vrijheid

en mensenrechten opkomt, twee waarden die Turkije noch Azerbeidzjan begrijpen. Voor hen draait het om het veroveren van grond, maar in ons geval om als volk te overleven.

Maar het blijft een feit dat Turkije islamitische jihadisten geronseld heeft om hier het vuile werk op te knappen en tegen ons te vechten.

Europa kan daar de ogen niet voor sluiten.

Wij bevinden ons aan de grenzen van Europa. Hoe kan men aanvaarden dat dergelijke islamitische radicalen hier opereren? Morgen kloppen ze bij jullie aan.”

Is vooral de Turkse betrokkenheid een element dat deze heropflakkering anders maakt?

Armine Alexanyan: “Absoluut, en dat is een gegeven dat in Europa toch wel ernstige vragen zou moeten oproepen. Per slot van rekening heb je hier te maken met een staat die lid is van de NAVO. Tegelijkertijd is Turkije nog altijd kandidaat-lid van de Europese Unie.

Men kan zich afvragen of een land dat deze poging tot genocide onderneemt – want dat is wat nu gebeurt – de morele grondslag heeft om tot een organisatie als de EU toe te treden.”

Hoe kijkt u tegen de toekomst aan?

Armine Alexanyan: “Een nederlaag is geen optie, precies omdat deze agressie ons op de meest existentiële manier bedreigt. Men kan zich dat als Europeaan misschien moeilijk voorstellen, maar wij moeten elke dag voor ons overleven vechten. We krijgen steun van onze broeders en zussen over de hele wereld, en dat is ook nodig. Want met een bevolking van amper 150.000 zijn we sterk geminoriseerd in vergelijking met de miljoenen die tegenover ons staan. Maar ik ben ervan overtuigd dat de eenheid van ons volk ons hierdoor zal krijgen.”

JAKOB KÜRÜM EN MICHAËL VANDAMME

De kerkraad van het munster van Ulm (de hoofdkerk van Ulm in gotische stijl opgetrokken) heeft beslist dit jaar met Kerstmis niet, zoals gebruikelijk, de drie koningen in de kerststal te plaatsen. Bedoeling is om de zwarte koning Melchior uit elk mogelijk racismedebat te houden, aldus de evangelische decaan van Ulm, Ernst-Wilhelm Gohl.

De kerkraad besliste verder ook de kerststal voortaan in een andere opstelling te tonen.

Gohl verklaarde dat de Melchior in kwestie al 100 jaar geleden vorm kreeg, wat in veel opzichten opmerkelijk is. Zo zou het de enige koning zijn die met een krakeling (een pretzel) in de hand is afgebeeld. Tegelijkertijd zit hij met zijn volle lippen, zijn lichaamsomvang en zijn gouden ringen aan zijn blote voeten vol racistische stereotypes.

Al tientallen jaren jaar wordt deze historische kerststal bij het begin van de advent in Münster opgesteld. De decaan vervolledigde dat het niet de bedoeling is de zwarte

koning te schrappen. Maar de manier van voorstellen stelt hij wel in vraag. Na Kerstmis zal over de toekomst van de zwarte Melchior worden beslist.

Facebook treedt op tegen “blackfacing” Intussen houdt de “racial profiling” niet op. Samenhangend met de BLM-beweging waren in de voorbije maanden opnieuw discussies over zogenaamd racistische straatnamen, standbeelden of firmalogo’s ontbrand. Onder andere merken als “Uncle Ben’s” en “Aunt Gemima” hebben aangekondigd dat ze hun logo’s zullen aanpassen. De merksymbolen waren voorzien van zwarte personen.

Het Amerikaanse technologieconcern Facebook heeft bekendgemaakt dat het scherper zal optreden tegen racistische stereotypes. Zo zullen foto’s van blanken met zwarte schmink op het gezicht op platformen van Facebook en Instagram worden verboden en gewist. Ook “Zwarte Piet”, de donkerhuidige helper van de Nederlandse Sinterklaas zou eraan moeten geloven.

PIET VAN NIEUWVLIET

Canarische Eilanden onder de voet gelopen?

De Canarische Eilanden worden momenteel bedreigd door een migratiestroom vanop het Afrikaanse vasteland. In de tijdspanne van één jaar noteerde men een zeer forse verhoging van het aantal migranten.

Omdat de illegale oversteek tussen Marokko en Spanje bemoeilijkt wordt door verhoogde grenscontroles in beide landen enerzijds en de strenge coronamaatregelen in Marokko anderzijds, zoeken migranten uit westelijk Afrika (Senegal, Mauretanië, Gambia, Guinee-Bissau, enz) nieuwe routes richting Europa.

Van de Afrikaanse kust richting Gran Canaria is het ongeveer een 150 km varen. Dat is veel meer dan de 35 km tussen Marokko en Spanje, en veel gevaarlijker, want de Atlantische Oceaan is onstuimiger dan de Middellandse Zee. Sinds het begin van 2020 zijn er zo’n 10.000 migranten op de verschillende eilanden van de archipel toegekomen. Alleen al de voorbije week kwamen er een 1.300 vluchtelingen aan op Tenerife. Zij worden ondergebracht in leegstaande (door corona) toeristische accomodaties.De Spaanse eilandengroep, met Gran Canaria en Tenerife op kop, wordt op deze manier onder de voet gelopen. Wordt het lot van de Griekse eilanden in de Egeïsche

Zee ook dat van de Canarische Eilanden? Om de druk te verlichten, brachten de Spaanse minister van Binnenlandse Zaken Fernando Grande-Marlaska en de EU-commissaris een bezoek aan Mauretanië op het Afrikaanse vasteland. De EU-commissaris wil namelijk graag de economische migranten terugsturen naar hun herkomstland. Resultaten van het bezoek zijn op vandaag niet gekend. Een deel van het probleem is mevrouw Johansson zelf, die enerzijds stelt dat de migratiedruk voor de Canarische Eilanden ondraaglijk is, maar anderzijds wel pleit voor een verlenging en een uitbreiding van het asielrecht. In Brussel heeft ze ooit eens verklaard: “We hebben in Europa nood aan migranten, maar we moeten het fenomeen op een duurzame manier sturen.”

De migratieproblematiek komt de komende maanden en jaren manifest en nadrukkelijk terug op de politieke agenda, op álle politieke agenda’s, denk ik.

PIET VAN NIEUWVLIET ADVERTENTIE

Brieven

14

29 OKTOBER 2020

OPROEP JEF SWINKELS: 100 Het is alom geweten: ’t Pallieterke heeft in zijn rangen een aantal krasse lezers. Neem nu Jef Swinkels. Die man is al jaaaren een trouwe abonnee en enthousiaste lezer. En op 11 november viert Jef zijn 100 ste verjaardag. Die mijlpaal in zijn leven moet door de coronamaatregelen in beperkte familiale kring gevierd worden. Spijtig, want Jef is nog kwiek en leest nog elke week met aandacht ‘zijn’ ’t Pallieterke.

Stuurt u in deze barre en donkere tijden ook eens een verjaardagskaart naar onze honderdjarige lezer?

Kaartjes zijn welkom op volgend adres: dhr Jef Swinkels, Stationsstraat 2 te 3272 Testelt.

DE BELGISCHE AANPAK

MOSLIMS IN DE MEERDERHEID

LIGT HET AAN MIJ?

Pallieterke, Volgens de media hield president Macron een aangrijpende toespraak tijdens de herdenkingsplechtigheid voor de onthoofde leraar geschiedenis Samuel Paty. Ik wil dat even preciseren: het was inderdaad een pakkende toespraak, maar dan uitsluitend voor de autochtone Fransen.Voor de allochtone Fransen met een moslimachtergrond, de lippendienst voor de façade niet te na gesproken, viel die toespraak op een koude steen.Volgens een artikel van Robin de Wever van 13 december 2013 zegt bijna twee derde van de West-Europese moslims dat de religieuze voorschriften van de islam belangrijker zijn dan de wetten van de overheid.

Bijna 60 procent van de moslims wil terug naar de wortels, de enkelvoudige uitleg van de Koran wordt zelfs door 75 procent van hen gesteund.

De Franse economist en essayist Charles Gave kwam eerder tot het volgende besluit: “Binnen 40 jaar zullen moslims in West-Europa in de meerderheid zijn. Dit zijn geen voorspellingen, maar berekeningen.” Tijdens de toespraak van president Macron dacht ik opnieuw aan een kleinkunstzanger die eind de jaren ’50 van vorige eeuw over de beleidmakers een nummer bracht waar de volgende zin voorkwam: “Denken kunnen ze matig, herdenken doen ze goed.”

Luc Vandeputte - Ledegem

Pallieterke, Men mag mij gerust indelen bij de bevolkingsgroep van juist na de oorlog. Behoudsgezind en met een sterk geloof in waarden en normen. We hebben tijdens de afgelopen 70 jaar een gigantische evolutie gezien en ervaren. Dat moet ook.

Doch wat we in deze coronatijden meemaken, tart alle verbeelding. Een zwarte Amerikaanse crimineel wordt in het Westen bewierookt en intens aanbeden, nadat hij, ongelukkig genoeg, is omgekomen bij een politieoptreden.

Gevolg: BLM plundert, manifesteert en dicteert.

Beelden die al dan niet verwijzen naar een koloniaal verleden, worden van hun sokkel gehaald of beschadigd. Zwarte Piet afbeelden of verdedigen, staat gelijk met racisme. In geen enkele speelgoedfolder vindt men hem nog terug. Chocolatiers mogen de eeuwige, beroete helper van Sinterklaas niet meer in zwarte chocola gieten.

In elk reclamefilmpje of tijdschrift draven mensen op met een getinte of zwarte huidskleur. Facebook en de warenhuizen spelen dit spel maar al te graag mee. Gemengde huwelijken (zwart en blank) worden als normaal aangeprezen (behalve moslims en niet-moslims). België wordt internationaal gehuldigd als land met de eerste transgender-minister. Abortus kan misschien binnen onafzienbare tijd nog toegepast worden na 18 weken.

Vrijheid van mening dragen de progressieven graag in hun blazoen. Maar wanneer een Franse leraar dit met een 'verkeerde' afbeelding illustreert, wordt hij de keel overgesneden. Is dit nog steeds West-Europa? Hier stond ooit de wieg van de 'Verlichting'. Is dit nog steeds Vlaanderen?

Leven we nog steeds in het land van Jan, Piet, Joris en Korneel? Verwijzen de olympische ringen nog steeds naar de vijf continenten met hun respectieve inwoners? Ligt dit aan mij? Of loop ik hopeloos achter op de hedendaagse evolutie in ethiek en samenleving?

Gie Van de Wouwer - Schriek

DAN TREUREN WE NOG NIET Pallieterke, Na het lezen van de kranten over de nieuwe maatregels tegen het Corona-virus schoot me plots een liedje van Toon Hermans te binnen: "Wij weten het niet!” Dit liedje uit de jaren ’50 van vorige eeuw zal de huidige generatie bewindslui en virologen waarschijnlijk niet kennen. Maar geen nood, Toon gaf ons ook de oplossing: “… want zo lang de lepel in de brijpot staat, dan treuren wij nog niet”.Was Toon zaliger een visionair of kent deze generatie politiekers en virologen Toon toch? Het is toch wel vreemd, hogergenoemden roeren met zijn allen in de brijpot en daarom treuren wij (nog) niet! Een oplossing is in zicht… Hopelijk draaien ze met zijn allen in dezelfde richting.

Erik Van Daele - Mechelen

Kruisende woorden oplossing 1235

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

A

D E

B

E

R O T

C

S

A

D

T

E

N

I

G R

E

I

E

K

E

R

T

R

S

E

A

E M E

R

A

B

L

F

L

G

B O D E

H

E

I

G E

N

I

R

E

K

A

O

L

D

N D E

R

E K

K

I

N

E G N

N U

T E

A D

L

U

I

S

M E

E

T

L

A

T

R O

S

K

I

P

T

E

L

K

E

J

L

P

E

N

R

D

T

E

J

G

E

T

S

K

E

I

N D

I

G E

L

N

E

T

E

S

T

E

A A

L

R

I

N D T

E

K

ALLERZIELEN Pallieterke, De mooiste begraafplaatsen vind je in Noorwegen nabij een stavkirke of liever nog op een helling nabij een fjord: een uitgestrekt gazon en voor elke dode een mooie, kleine, rechtopstaande steen en verder viooltjes en margrietjes. Je hebt een weids uitzicht over de graven heen, wat rust geeft en geluk. In “Langs overwoekerde paden” citeert Knut Hamsun Tacitus die de Germanen prees, omdat ze onbevreesd waren voor de dood. En de vikingen later hoefden zich wat dàt betreft niet te schamen. Ook wij weten dat wij niet sterven om dood te zijn, maar omdat wij deel uitmaken van een groter plan. Tacitus hield niet van opzichtige graven en pronkerige herdenkingstekens. Over de dode hoefde je eigenlijk alleen maar turf te gooien en dit wegens de geur! Hij wist natuurlijk niets van het schaamteloze verval dat na hem ging komen.

Johan Corveleijn - Oostende

Pallieterke, Er wordt steeds uitgehaald naar de VS, vanzelfsprekend vanwege de rechtse rakker Trump, dat het land het niet goed doet inzake Covid-19.

Immers; er zijn de jongste dagen tot 90.000 besmettingen dagelijks vastgesteld. Dit staat slecht tegenover de slechts 11 à 12.000 in België. Men vergeet daar duidelijk bij te vermelden dat de VS zo’n 330 miljoen inwoners hebben, of 30 keer meer dan België en dat er daar veel meer en beter wordt getest dan België, waar recent de testcapaciteit is afgezwakt. Met andere woorden, het besluit moet niet zijn dat de VS het slecht doen, maar dat de Belgische aanpak een ramp is.

Dat wisten en weten de meeste nuchtere waarnemers onder ons al lang. En de oorzaak is niet dat de maatregelen niet voldoende streng waren of zijn, maar dat ze door heel wat mensen van specifieke groepen (vul zelf in) niet werden en worden nageleefd en de overtreders niet worden aangepakt/beboet. Nu het water aan de lippen staat, gaan de autoriteiten daar eindelijk iets aan doen, maar opnieuw blijkt dat ze selectief te werk gaan. Met andere woorden, ze doen aan ‘ethnic profiling’, vooral gericht op de bevolkingsklasse die geen amok maakt, geen groepjes samenbrengt om de ordediensten onder druk te zetten en waarvan wordt aangenomen dat ze zullen betalen (weliswaar na morren). Een goed verstaander weet over wie ik het heb.

Carl K ins - Kortrijk

ZWARTE PIET Pallieterke, Ook zo genoten van de doortocht van de Ronde van Vlaanderen? Meer bepaald dan het traject doorheen Sint-Niklaas. Waarschijnlijk was het door een onverschoonbare regievergissing van de VRT dat de Sint en vooral zijn ’helper’ zo volledig en reuzegroot in beeld kwamen. Gelukkig doet de stad geen toegevingen aan de ’moderne’ hetze. Inderdaad geen Roet-, Veeg-, Spraytan- of Wat-Voor-Eén-Dan-Ook-Piet. Neen, hier treedt de enig ware en onversneden Zwarte Piet nog metersgroot op. Proficiat Sint-Niklaas.

K arel Ongena - Stekene

GRIEPVACCINS Pallieterke, De griepvaccins zijn op. Uitgeput. Weg. Al 14 dagen. Maar geen paniek: in de eerste week van november komen er nog 1 miljoen vaccins aan. En deze zullen verdeeld worden volgens een nog te maken verdeelsleutel zodat wie het meest een vaccin nodig heeft, er ook een zal krijgen. Hoe juist, daar hebben we nog absoluut geen zicht op, maar al onze ministers, zowel federaal als regionaal als gewoon overbodig, bijgestaan door een legertje kabinetsmedewerkers, zullen een uiterst ingewikkelde, mistige en gewoon onuitvoerbare verdeelsleutel op poten zetten. Die bovendien veel te laat zal komen. Eén zekerheid echter: alle politiekers die willen, zullen gevaccineerd worden. Er zijn nog prioriteiten in België.

Trouwens, even rekenen. Er waren een kleine 3 miljoen vaccins besteld. Er moeten er nog 1 miljoen geleverd worden. Dat maakt dat er reeds een kleine 2 miljoen uitgedeeld zijn. Aan wie er rap bij was. Zonder onderscheid van leeftijd, zorgbehoefte, economische noodzaak of wat dan ook. Rap zijn. Dat is meestal genoeg in het edel land der vaad’ren. Beleid op zijn Belgisch.

Jan Cappelier - Ruddervoorde

ABSURDISTAN

Borat in Turkije Wie de Turkse president Erdogan heeft zien peroreren tegen de Franse president Macron, moet weten: dit kan niet echt zijn.

Het kan immers niet dat de president van een NAVO-land dat doet. Nee, dit is ongetwijfeld Borat in vermomming, for make benefit glorious nation of Turkey!

Boekbarbarij Wij konden onze ogen niet geloven, maar het stond er wel degelijk: Hasseltse uitgeverij Clavis vernietigt 7.000 jeugdboeken met Zwarte Piet. Liever een stevig commercieel verlies lijden dan “fout” zijn.

De “woke” waanzin wordt stilaan angstaanjagend. De Sint himself liet ons alvast weten dat hij geen boeken van Clavis meer in schoenen zal leggen.

Halsstarrig volhouden De wildplakkers van de Mohammedspotprenten in Brussel mogen dan wel in de fout gegaan zijn met hun wildplakkerij, ten gronde hebben ze wél gelijk. Enkel door afbeeldingen onontkoombaar te maken, geraken de islamitische terroristen uiteindelijk gedemotiveerd. Mo, harde tijden, jongen.

Verbluffend Je mag energie niet zien als het probleem van het licht dat kan uitgaan, althans volgens energieminister Tinne Van der Straeten. Kan iemand even Guy Verhofstadt bellen? Het voluntarisme is weer helemaal terug van weggeweest.

Vermist

De Luikse burgemeester wilde in het licht van de zware coronaproblemen in zijn stad het leger om gebruik van een veldhospitaal vragen. Helaas, het ABL bezit geen veldhospitaal meer. Het laatste lag waarschijnlijk opgeslagen in de loods waar ook de stock “vervallen” mondmaskers lag.

Benaming Het is in dit land nog steeds wachten op sneltesten geblazen. Waarom dat nu “sneltest” heet, is ons een raadsel. “Langzaamaantest” lijkt er wat meer naar.

De kandidaat Volgens Frank Vandenbroucke is in dit land niemand de baas, ook de federale regering niet. Laten we echter toegeven dat Frank de laatste tijd toch wel goede pogingen onderneemt.

Mondspoeling Tegenwoordig zitten wij ten kantore bij voorkeur op een kussen op de grond, want we vallen de laatste tijd herhaaldelijk van onze stoel. Nu ook weer, toen we hoorden dat Amerikacorrespondent Björn Soenens vond dat Trump bij het tweede debat een goede beurt maakte. Smaakt dat wat, zeep om uw mond mee te spoelen, Björn?

Geen lockdown

Wat federale of Vlaamse regering ook mogen besluiten, een echte lockdown kan er de eerste maanden niet komen. Immers, we zitten nog allemaal met al die gratis treinritten die we de komende tijd moeten opnemen!

Ervaring

Wij hebben onze federale eerste minister, Alexander De Croo, waarachtig horen pleiten voor een schutkring rond de ziekenhuizen en de mentale gezondheid.

Werkelijk, Alexander, een cordon sanitaire? Wordt het VB dan uw ervaringsdeskundige?

De krachtdadige De tamelijk kleurloze en onopvallende Vlaamse minister van Gezondheid in de Brusselse regering, Elke Van den Brandt, loopt al enige tijd in de kijker. Helaas voor haar dan vooral door haar gebrek aan daad- en overtuigingskracht. Volhouden, Elke, Brussel verdient u!

Andere ploeg

Bericht aan onze goede vriend Alexander, eerste van dit land, die ons wil inschakelen in de “ploeg van 11 miljoen belgen”.

Sorry, Lex, maar dat zijn niet de kleuren van onze ploeg.

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

Actueel

29 OKTOBER 2020

15

Stadsarbeiders ontslagen na aanwezigheid op ‘fout feestje’ Op 12 oktober besloot de Mechelse ‘burgervader’ Alexander Vandersmissen (Open Vld) tot de administratieve sluiting van volkscafé “De Zwaan” voor 48 uur. Vandersmissen lichtte dat uitgebreid toe via zijn sociale media, maar vergat die beslissing ook te melden aan de betrokken uitbaatster van het café. Volgens de burgemeester waren er klachten en vond er een verjaardagsfeestje plaats dat geluidsoverlast veroorzaakte, maar waarbij ook coronamaatregelen zijn overtreden.

Twee van twaalf stadsarbeiders die aanwezig waren op het ‘foute’ feestje zijn intussen ontslagen. Volgens de Mechelse Algemeen Directeur vooral omdat het vertrouwen tussen de stad en de betrokken werknemers te veel is geschonden. Opmerkelijk. In de pers is ook verklaard dat een van de betrokkenen “een door zijn huisarts opgelegde quarantaine niet zou gerespecteerd hebben”. Dat is natuurlijk af te keuren, maar het publiek te grabbel gooien van die informatie als werkgever is misschien ook

niet erg netjes. Tegen andere stadsarbeiders lopen mogelijk nog andere tuchtprocedures. Het stadspersoneel moet namelijk te allen tijde het goede voorbeeld geven, ook in hun vrije tijd natuurlijk.

Het café staat bekend als een Vlaamse kroeg, waar hoofdzakelijk sympathisanten van rechtse partijen over de vloer zouden komen. Uitbaatster Tiffany Verbond vernam de beslissing van de tijdelijke sluiting via een klant en voelde zich voor heel Vlaanderen te kijk gezet.

Politiek geïnspireerd ontslag?

In de gemeenteraad van 26 oktober werd burgemeester Alexander Vandersmissen geïnterpelleerd door Marc Hendrickx (NVA). Die had een aantal kritische vragen over het precedent dat zou gecreëerd worden door het ontslag van de stadsarbeiders in economisch moeilijke tijden. Hendrickx, zelf advocaat, waarschuwde voor de mogelijk juridische gevolgen voor de stad. Als de arbeiders het ontslag zouden aanvechten voor de arbeidsrechtbank en die in hun voordeel zou beslissen, dan kan dit de stad Mechelen een serieuze schadevergoeding kosten.

Fractieleider van Vlaams Belang Frank Creyelman meent dat de beslissing politiek geïnspireerd zou zijn: “De ambtenaren, waarvan de meesten werken in de uitvoe-

rende diensten, zijn destijds voornamelijk aangenomen door schepen Koen Anciaux (VLD/Stadslijst). Het is een publiek geheim dat Anciaux zeer graag zijn carrière had afgesloten als opvolger van burgemeester Somers. Anciaux kreeg als troostprijs een zitje op het kabinet van Somers, maar de wrevel daarrond blijft binnen de VLD sluimeren in die zin dat Alexander Vandersmissen nu de mensen van Anciaux de duvel wil aandoen.” Maar dat wordt door schepen Koen Anciaux (Open Vld) tegenover ’t Pallieterke ontkend: “Het is de Algemeen Directeur die daarvoor bevoegd is.

Ik weet niet waar mijnheer Creyelman dat verhaal haalt of waarom hij mij daarin betrekt. Buiten het feit dat het niet klopt, kan ik daar verder niet op reageren.”

KRISTOF LUYPAERT

Getuigen betoging in Puurs reageren verontwaardigd

“Geen aanslag? De daders maakten zelfs filmpjes van hun helse rit” De incidenten in Puurs van 16 oktober, waarbij een wagen met drie jonge kerels inreed op een Vlaams-nationale betoging, veroorzaakte in veel media een opvallende verschuiving. Eerst had men het over een ‘aanslag op een vreedzame betoging’, maar uiteindelijk leek het alsof de drie allochtone inzittenden op de vlucht moesten slaan omdat ze zich bedreigd voelden. We zetten feiten en getuigenissen op een rijtje.

De manifestatie op vrijdagavond 16 oktober was inderdaad een initiatief van rechtse Vlaams-nationalistische manifestanten. Maar tussen de resem reacties van getuigen die onze redactie bereikte, troffen we alvast niet de ‘veroordeelde neo-nazi’ aan waarover sprake was in bepaalde media.

Wel een heel divers publiek. Mannen en vrouwen die van heinde en ver naar Puurs afzakten. Vlaams-nationalisten zeker. Maar ook Vera (61), een poetsvrouw uit Puurs, was er die avond samen met haar zoon.

En ook Jennifer, een kapster van 31 uit Temse. We spraken ook met een invalide man, met één been en een kruk, die op het nippertje door zijn vriend werd opzij geduwd en die de daders in de ogen kon kijken. “Ze waren aan het lachen,” zegt hij, “dus op de vlucht of bang waren ze zeker niet”. Of de jonge vader met zijn kind van 8. Allen hebben ze enkele dingen gemeen. Ze waren in Puurs uit pure verontwaardiging om wat er gebeurd was met Beau, de 15-jarige jongen die slachtoffer werd van zinloos geweld door zes allochtone jongeren.

Nadat de manifestanten door de klassieke media netjes in de ‘extreem-rechtse’ hoek werden geparkeerd, gebeurde hetzelfde met de minderjarige jongen die het lijdend voorwerp was van de betoging. Dat er zelf klachten zijn ingediend tegen hem ‘wegens strafbare feiten’.

Alsof dat op enige manier relevant zou zijn na de vernedering die hij moest ondergaan.

Het proces van Beau was blijkbaar even snel gemaakt als dat van de manifestanten. In de pers leek het even alsof de bestuurder van het voertuig plots was vrijgesproken van alle zonden. Terwijl onze redactie van het Parket bevestiging kreeg dat de feiten mogelijk door de onderzoeksrechter geherkwalificeerd zouden zijn, maar dat het onderzoek nog steeds verder loopt ten laste van de 19-jarige bestuurder.

We weten dat diverse aanwezigen die die avond moesten springen voor hun leven met verbijstering en verontwaardiging de krantenbe-

richten lazen. De eerste getuige die we konden spreken is de 51-jarige Freddy M.: “Toen we een zijstraat passeerden, zag ik dat een kleine gezinswagen (een Skoda Fabia, nvdr) geparkeerd stond met draaiende motor en gedoofde lichten.

Vanaf het moment dat de inzittenden ons zagen voorbij stappen, zijn

de manifestatie rijden. Dat filmpje, vermoedelijk gemaakt door de inzittende achteraan in de wagen, is vervolgens op snapchat gepost. Bepaalde media, die nogal kritiekloos de versie van de verdediging lijken te volgen, leken dit als bewijs te zien van de onschuld van de bestuurder.

Het zou nuttig zijn mocht ook de

“Die gasten in de auto waren aan het lachen, dus bang waren ze zeker niet” ze met gierende banden vertrokken en zijn ze los op ons ingereden. Ik heb zelfs vernomen dat enkele uren voor het begin van de manifestatie op Facebook ook aankondigingen verschenen dat dit zou gebeuren.”

Volgens de versie van de verdediging zouden ‘enkele heethoofden’ de auto hebben aangevallen, en zou er een van de ruiten gebarsten zijn. Toen ‘de heethoofden’ de deuren van de auto wilden openbreken, zijn ze verschrikt weggereden.

Maar volgens onze getuigen stemt die verklaring niet overeen met de tijdslijn van de gebeurtenissen. “De wagen kwam eerst ingereden op de betoging, mét gedoofde lichten, aan hoge snelheid”, luidt het. “Niemand van ons heeft gezien dat de wagen beschadigd was op het moment dat hij door de massa reed. Aangezien we omwille van corona op ruime afstand van elkaar liepen, raakte de wagen als bij wonder niemand. Wél zijn heel veel mensen weggeduwd, weggesprongen, of weggetrokken.”

Er zijn twee filmpjes die online circuleren. Op een ervan kan u de helse rit van de wagen erg makkelijk herbekijken. Een ander filmpje, gemaakt door de inzittenden van het voertuig zelf, toont hoe ze door

onderzoeksrechter beide filmpjes laten analyseren teneinde de feiten te reconstrueren.

Dinsdag vernamen we dat een getuige klacht heeft ingediend tegen de bestuurder: “We hebben vandaag klacht neergelegd, want de wagen vloog net achter mij door.

Mijn echtgenoot heeft mijn zoontje van 8 jaar weggetrokken en ikzelf heb hem een duw gegeven of we lagen onder de wagen. Daarbij is zijn jas ook gescheurd.”

Volgens Kristien D. (44) werkzaam als zorgkundige in Hofstade, kwam de wagen “uit een straatje gevlogen waar geen enkele deelnemer van de mars is in geweest”. Meer nog ze getuigt dat er “2 agenten stonden die zegden dat we rechtdoor moesten stappen”.

Op het moment dat agenten dat tegen Kristien zegden, “vloog de auto met gedoofde lichten uit dat straatje, mijn man is direct beginnen roepen ‘Pas op voor die auto!’ en zo zijn deelnemers tijdig opzij kunnen springen. Ook de 2 agenten hebben zelf moeten springen voor hun leven”.

Vera Fernandez (61) woont in Puurs en werkt als poetsvrouw in een lokale school en nam samen

De gepeste Beau met zijn familie met haar zoon deel uit verontwaardiging: “Zo’n dingen blijven maar gebeuren. Er moet dringend iets aan gedaan worden. Ik vind dat het moet stoppen. Ik heb ook een kleinzoon en denk vaak ‘Wat moet daar in de toekomst van worden?’”

Het moment waarop de wagen de manifestatie inreed herinnert ze zich nog scherp: “Ik was blij dat ik mijn zoon bij had. Anders had ik die wagen niet gezien. Wij liepen achteraan redelijk verspreid, omwille van corona. Dat is ons grote geluk geweest. Mijn zoon zag die wagen aankomen. Hij heeft mij letterlijk vastgegrepen. Wij zijn opzij geduwd en weggespurt. Met gierende banden kwam die auto langs ons gereden. De persoon achter mij is wel op de grond gevallen. Ook door opzij te springen, denk ik.”

Over de lauwe reactie van de politie is Vera niet te spreken: “Hoewel er veel politie aanwezig was, is er eigenlijk maar één agent die komen vragen is of er iemand gewond was geraakt. Ik vond het heel jammer dat de politie daar gewoon bleef staan kijken.”

Dat de daders géén kwaad opzet hadden, gelooft Vera niet. “Ik denk dat je dat punt wel goed moet kennen om met zo’n snelheid daarlangs te rijden. In mijn ogen was dat opzettelijk. Als je zo moet wegspringen… Voor mij was dat een aanslag.

Als je met een auto door zo’n grote groep mensen rijdt! Maar de media schrijven andere dingen. Daar gaan veel mensen niet mee akkoord.”

Zelf zag Vera pas op het laatste

moment de wagen en merkte net als andere getuigen op dat er meerdere inzittenden waren. “Ik was verbaasd dat de verdachten zo snel werden opgepakt. Ook de voorlopige conclusies van dat onderzoek zijn snel gegaan. Als je zondagavond al in de media laat weten dat ze vrijgelaten zijn...” Vera heeft in elk geval niets van beschadigingen gemerkt aan de wagen die voorbijreed. Dat wijst er mogelijk op dat de toegebrachte beschadigingen aan een ruit, mogelijk pas zijn aangebracht nadat de wagen zijn helse rit had beëindigd.

Ook Jennifer Hebbinckuys, een 31-jarige kapster uit Temse, wandelde mee in de manifestatie op vrijdag. Toen ze de wagen zag aankomen, sprong ze weg en duwde daarbij ook nog twee anderen opzij.

“Ik liep in het midden van de betoging. Er was een luid geroep eerst.

Wij zijn dan allemaal moeten opzij springen. Ze zeggen nu in de media dat dat geen aanslag was. Maar ik vind van wel. Er zijn zelfs filmpjes die de inzittenden van in de auto hebben gemaakt.”

Volgens Jennifer zou de bestuurder tijdens zijn rit door de manifestatie nog twee andere geparkeerde auto’s geraakt hebben. Dit zou ook door de politie zijn opgemerkt.

Over de bedoelingen van de bestuurder twijfelt ze niet. “Die inzittenden zaten in hun wagen te filmen.

Ik kan me echt niet voorstellen dat ze alles zouden filmen als ze geen slechte bedoelingen hadden.”

KRISTOF LUYPAERT

16

Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

29 OKTOBER 2020

Ik supporterde voor Beerschot De Antwerpse derby was een spektakelstuk met vijf doelpunten. Wat had dat geweest in een uitverkochte Bosuil.Voetbal zonder publiek is als Parijs-Roubaix zonder kasseien. “God was met ons”, verklaarde Leko na de match, Dieumerci... De Oostenrijkse god van het Kiel daarentegen was onzichtbaar. Voor Holzhauser ging het een beetje te vlug, maar ik heb toch voor paars-wit gesupporterd. Daar zijn enkele redenen voor.

Ik heb bij Anderlecht nog gevoetbald met Jan Verheyen, de vader van Gert, die tien jaar kapitein van Beerschot was geweest. Er waren regelmatig feestjes in Hoogstraten bij Jan waar ik vele Beerschotters heb leren kennen.

Ik ging ook regelmatig kijken op het Kiel.

In 1968 speelde Beerschot op de Heizel de finale van de Beker van België tegen Club Brugge. Club was torenhoog favoriet. De match eindigde nochtans gelijk na verlengingen. Beerschot had bijna de ganse wedstrijd voorgestaan, maar Brugge had in extremis nog kunnen scoren. Strafschoppen dus! Jan Verheyen moest de beslissende penalty nemen en was vrij zeker van zijn stuk. Fernand Boone stond in het doel bij de Bruggelingen.

Jan miste. Weg beker! De ontgoocheling was enorm. De sterke Jan Verheyen heeft de hele week zitten bleiten. Wat er erna met zijn vader is gebeurd, dat is pas een echt drama.

De sterke beer is in de tribune van het Olympisch stadion, zo wordt het Kiel soms ook nog genoemd, bezweken aan een hartinfarct.

Eerste hattrick

Jos Smolders, de doelman van de Ratten, speelde 500 wedstrijden in het eerste elftal van Beerschot, hoewel hij ieder jaar wilde vertrekken. Twaalf jaar hield hij het vol. Hij speelde nog met Rik Coppens, Zaman, Raskin en Jenne Wouters. Als men op training begon

met turnoefeningen, ging Rik weer naar binnen en riep: “As ‘t school uit is, komde mai mor roepe.” Smolly was een brandweerman in Brussel, maar volgens mij heeft hij nooit een brand van kortbij gezien.

Rik Coppens was het idool van mijn vader.

Het is een wonder dat ik niet bij Beerschot ben terechtgekomen. Iedereen weet dat Rik een lekkerbek was, een jazzfanaat en een autofanaat. Zijn meest geliefde ploegsport was... ijshockey. Hij vond dat een toffe sport.

Hij speelde bij ‘den Union des Patineurs Anversois’, maar zijn hart lag op het Kiel. Op zestienjarige leeftijd debuteerde Rik Coppens in het eerste elftal van Beerschot tegen Eendracht Aalst. Hij scoorde tweemaal en was vanaf dan de onbetwistbare ‘Keizer van ‘t Stad’.

Ik scoorde mijn eerste hattrick op het Kiel met Anderlecht, maar we verloren toch met 4-3. Ik kreeg een staande ovatie van de Beerschotaanhang na de match! Begrijpen jullie nu waarom ik zondag voor Beerschot supporterde?

GILLE VAN BINST VOORMALIG TOPVOETBALLER 1236

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

A B C D E F

Hoop in bange dagen Ere wie ere toekomt: Joël de Ceulaer blijft hardnekkig op de coronanagel kloppen. Je kan niet buiten komen of hij heeft u een dikke, vette Covid-verspreidende kalfskop genoemd. Onvermoeibaar, zeven maanden lang. Volgens onze bronnen heeft menig abonnee van De Morgen zichzelf al proberen te intuberen met de woorden: “Maak me wakker als Joël slaapt.”

Andere pers had deze week dan weer zin in een verzetje. En wie verzetje zegt, zegt Delphine. Zo herinnert haar papa haar ook het liefst.

Nounou, die corona. Het is me er eentje.

De hele wereld houdt hij in de ban van zijn venijnige zuignapjes. Behalve dan de wereld van de familie van Saksen-Coburg, die wel al vaker eens wereldvreemd is.

Bij de van Belgiës zijn ze dezer dagen in de ban van de hardnekkige zuignapjes van Delphine. Excuus, Hare Koninklijke Hoogheid prinses Delphine. Je moet het het kind toch nageven: corona mag dan een veredelde windpok zijn, als het op hardnekkigheid aankomt, kan het van de veredelde Delphine nog veel leren. Zeven maanden is corona in het land. Geef het nog zeven maanden en we hebben er zeker een spuitje voor gevonden. Delphine teistert de media al 21 jaar en lijkt sterker dan ooit. Als je als royal tegenwoordig de pers wilt halen, moet je Delphine verdorie in huis halen. Dat was ooit anders. Boudewijn De Groot zong het al: “En wie niet wilt verdrinken, is wijs als hij zwemt, want er komen andere tijden.”

Eigen kweek

G H I J K L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. Prutsend B. Schiet tekort - Ruimtelijke ordening Scandinavische munt C. Lichaamsdeel - Spaans gerecht met vis en zeevruchten D. Internationale Wielerunie - BRTweerman van 1953 tot 1990 E. Verwarming - Voegwoord - Officier F. Wijngaardslak - Het leven betreffend (voorvoegsel) G. Meisjesnaam - Internetlandcode voor de Faeröer H. Internetprotocol - Koerdische Arbeiderspartij - Franse rivier I. Kanonkelders J. Laatste maaltijd voor afscheid K. Ginds - Inkorting voor Nederland Darmobstructie L. Ellendige - Loofboom - Boerenwerktuig

1. Vereffeningen 2. Liefkozing - Zo snel mogelijk Papegaai 3. Opera van Verdi - Kiloliter 4. Inhoudsmaat - Wijnsoort 5. Stad in Zeeland 6. Spoedig - Laatstgenoemde - Beheerste 7. Buurtschap - Voorzetsel - Afstandsmaat 8. Aanschouwt - Afstompend 9. Franse stad - Noodlottige 10. Achten - Illegale kopie van muziek of film 11. Troef in een kaartspel - Romeinse cijfer 51 - Neon - Universiteit Gent 12. Wording uit zichzelf

DE OPLOSSINGEN VAN HET KRUISWOORDRAADSEL NUMMER 1235 VINDT U OP BLZ. 14

Serieus even. Kijk eens naar de naakte feiten van de week. Nauwelijks was de titel van het meest coronagiftige land ter wereld binnen voor la Belgique of de media wilden het vooral hebben over de 52 jaar uitgestelde babyborrel van Delphine ten paleize. Weliswaar tegen de coronaregels in, maar daar doen we niet flauw over.

De pers is nu eenmaal selectief in waar ze flauw over doet. Het feit dat Delphine zonder mondmasker bij bejaarden op bezoek ging, daar zal je misschien in obscure Vlaams-nationalistische blaadjes iets over lezen. Maar niet bij ons. Ons gaat het om de emotie. De ‘condition humaine’. Weltschmerz. De oude vorst die zijn verloren zaadcel aan de borst heeft gekoesterd.

Ieder land kan in het nieuws komen als ’s werelds meest efficiënte virusversprei-

STEUN

BE39 7390 1640 4519 (BIC KREDBEBB)

der. Sommige landen moeten daar in tegenstelling tot België moeite voor doen, maar op papier kunnen ze dat prima. Maar alleen in Belgique krijg je dit soort soaps.

Steven Van Gucht, Marc Van Ranst, die andere virologe die zich week na week beter is gaan kleden en make-up ontdekt heeft… Ze mochten allemaal even op de reservebank. Dit is geen import- drama van Chinese vleermuizen, gordeldieren en overvolle ziekenhuizen. Dit is eigen kweek met prinsen, prinsessen, koningen en Paola in de rol van haar leven: de boze heks. Geef de pers nog twee dagen en het zal lijken alsof ze haar man eigenhandig bovenop zijn minnares duwde.

“De oude koning is een waar voorbeeld voor de natie” Wat een groots vorst is hij toch. “Tijd voor verzoening en vergeving”, kopte de royaltyspecialist in Het Laatste Nieuws.

Albert kon het haar zelfs vergeven dat ze 53 jaar geleden aan zijn aandacht was ontsnapt en zich had genesteld in de schoot van Sybille de Selys Longchamps. Daarmee heeft de bompa Pfaff van de koninklijke familie zijn reputatie al weer wat bijgespijkerd.

Toegegeven, er waren rechtbanken, opgebroken families en vluchtmisdrijf mee gemoeid. Te vuur en te zwaard heeft hij tegen het kind gestreden. Alles hebben ze geprobeerd. Maar uiteindelijk deed hij het toch maar. De oude koning is een waar voorbeeld voor de natie. Of toch zeker voor andere onverantwoorde marginalen die hun eigen kroost weigeren te erkennen. “Eind goed, al goed”, moeten we maar denken. En dat is een boodschap waar we toch met zijn allen op aan het wachten zijn.

Albert II is meer dan ook een symbool in deze bange dagen. Hij is immers de man die meer dan een halve eeuw de regels versoepelde en er mee weg kwam.

Slimme Vlamingen kiezen Reisfamilie

Luikersteenweg 62 • 3800 Sint-Truiden 011 705 500 • info@deblauwevogel.be

www.deblauwevogel.be