't Pallieterke van 17 december 2020

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

8-9

Geven liberalen onze vrijheden op?

GUY D’HAESELEER Vlaams parlementslid

Interview

“Populist is een eretitel voor mij”

Stadstol, avondklok, gesloten horeca, drones om illegale bijeenkomsten te detecteren, volledige inzage door de staat van uw bankrekeningen, verbod op islamkritiek, het oprichten van een staatsdienst om de waarheid te reguleren... Nog nooit leek onze samenleving zo sterk op een politiestaat. Het merkwaardige is dat deze snelle evolutie zich voltrekt onder een regering waar liberalen, de zelfverklaarde verdedigers van vrijheid en vijanden van staatsbemoeienis, de plak zwaaien.

Hij is de absolute, ietwat onbehouwen, stemmenkampioen van Ninove.

Vlaams parlementslid Guy D’Haeseleer (VB) maakt er een erezaak van om dicht bij de mensen te staan. “Wat is er eigenlijk mis met een populist? Ik ontferm mij over de problemen van de gewone mensen. Wat hen bezighoudt en wat zij belangrijk achten, dat vind ik ook belangrijk. Daar is niets negatiefs aan, toch? We hebben intussen een generatie politici gehad die van oordeel is dat zij kunnen bepalen wat belangrijk is. Een Karel De Gucht is daar een mooi voorbeeld van. Maar de mensen pikken dat niet meer.”

Bankgeheim wordt afgebouwd:

OP NAAR VERMOGENSTAKS?

Officieel zegt Open Vld op haar webstek dat mensen “zo vrij mogelijk moeten zijn”, maar in het daadwerkelijke beleid van die partij is daar weinig van te merken. Neem nu het coronabeleid. Van CD&V kan je een kostermentaliteit verwachten. Dat burgemeester Wim Dries van Genk drones met infrarooddetectie wil inzetten tegen illegale feestvierders, gouverneur Cathy Berx de bestelde pizza’s wil tellen en haar collega Carl De Caluwé in de eindejaarsperiode zowat de staat van beleg wil afkondigen, ligt in hun aard.

Maar dat Open Vld zowel in deze als in de vorige regering heeft meegewerkt aan een zeer repressief beleid (behalve voor de ‘jongeren’ van Brussel) met

4 5

“Onder de vlag van vrijheid zit veel onvrijheid”

Niveau Vlaams onderwijs blijft dalen

Alicja Gescinska, Open Vld-kandidate

vele absurde regeltjes, is minder evident.

Indien het enkel over Covid-19 ging, zou je het nog als een uitzondering over een uniek probleem kunnen zien. De uitzondering is al lang de regel. Enkele weken geleden maakte Open Vld-minister Van Quickenborne zijn voornemen bekend om islamofobie strafbaar te stellen.

Niet alleen de liefde voor vrijheid, maar ook het traditionele wantrouwen van de liberalen tegenover godsdienst is niet meer wat het geweest is.

En wat met het plan om de waarheid te gaan reguleren via een instelling die ‘nepnieuws’ moet bestrijden? Het voorstel komt nu wel van Benjamin Dalle (CD&V), maar de oorspronkelijke bedenker was Alexander De Croo die het in 2018 als minister voor de Digitale Agenda al gelanceerd had. Dat ‘liberalen’ anno 2020 niet meer inzien dat het reguleren van de waarheid door de staat problematisch is, zegt veel over hun verwijdering van hun basiswaarden.

Die overheid gaat nu ook, dankzij de regering De Croo, inzage krijgen in uw bankre-

keningen. De staat zal nu precies weten hoeveel geld u daar op elk moment staan hebt. In de strijd tegen de fiscale fraude kunnen daar argumenten voor aangevoerd worden, maar het is opvallend hoe onder liberaal bewind de belangenafweging altijd in het nadeel van onze vrijheid en privacy gaat.

Klimaatbeleid Klimaatbeleid is nog zo een dossier waar alles moet wijken voor het hogere doel. Het was vreemd De Croo vorige week te horen verklaren dat het pas bereikte klimaatakkoord op de Europese Raad een ‘offensieve invulling’ moet krijgen. Verwacht u maar aan vele nieuwe regeltjes en taksen.

In Brussel wordt nu een stadstol geheven op het gebruik van auto’s in de stad.

Wie zit daar langs Vlaamse kant in de regering? Jawel, alweer Open Vld. “Onder de vlag van vrijheid zit veel onvrijheid”, schreef filosofe Alicja Gescinska, Open Vld-kandidate bij de Europese verkiezingen. Ze zou het er met haar partij eens over moeten hebben.

MINNEAPOLIS

Links experiment eist 74 doden

10

ACTUEEL 2 / BINNENLAND 4-7 / INTERVIEW 8-9 / BUITENLAND 10-11 / CULTUUR 14 76ste jaargang • nummer 49 • donderdag 17 december 2020

€ 3,00

4

Potsierlijkste kerststal staat in Wilsele

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

2

Actueel

17 DECEMBER 2020

Verboden om na te denken Enkele weken schreef ik in mijn editoriaal dat ik mij moest verantwoorden bij de Raad voor de Journalistiek naar aanleiding van een artikel.

Ik had over een linkse docent geschreven van de Karel de Grote Hogeschool in Antwerpen. Er stond m.i. niets verkeerds in mijn schrijfsel, maar niettemin vroeg de man in kwestie om het artikel te verwijderen van onze webstek. Wat ik in eerste instantie weigerde, want mijn artikel was niet meer of niet minder bedoeld als een aanklacht tegen de linkse ondermijning van ons onderwijs. Men kan daar een beetje lacherig over doen, over die linkse ondermijning, en beweren dat ik overdrijf, maar de realiteit is wat ze is. De docent in kwestie was het perfecte voorbeeld om mijn standpunt te bewijzen.

De man was/is actief in allerlei milieubewegingen en stond bij de provincieverkiezingen in 2018 op de lijst van de PVDA. Dat op zich zou geen probleem mogen zijn, alleen was het overduidelijk dat de docent in zijn lessen zijn eigen overtuiging opdrong aan de studenten en er nog maar weinig ruimte overbleef voor een open discussie.

En dan vind ik dat onze lezers gerust over die informatie mogen beschikken. Meer zelfs: het is mijn plicht om mijn lezers te informeren.

Over naar de hoorzitting met de Raad voor de Journalistiek. Samengevat: de klager (de linkse docent) werd uiteindelijk in het ongelijk gesteld. Zijn klacht werd verworpen en mijn artikel mag op het internet (Pallieterke.net en SCEPTR.net) blijven staan. Er loopt nog een gelijkaardige klacht tegen Het Laatste Nieuws, maar het feit dat ’t Pallieterke (als eerste) gelijk kreeg, is een precedent voor alle andere klachten van de docent. De man kan natuurlijk nog een volgende stap zetten richting een burgerlijke rechtbank, maar de kans dat hij daar gelijk gaat krijgen, acht ik bijzonder klein. Maar je weet nooit in België…

Mag ik langs deze weg alle lezers danken die mij schouderklopjes en steunbetuigingen stuurden?! Dank aan de lezers die me beloofden me te komen bezoeken in de Begijnenstraat. En mijn dank ook voor de tientallen financiële bijdragen voor de juridische strijd. Die mag in dit geval goed zijn afgelopen (dankzij de sluitende voorbereiding van onze juristen), maar ik maak me geen illusies voor wat de toekomst betreft. Er zullen nog klachten komen, want links houdt er niet van dat haar roodgroene ballonnen doorprikt worden.

Ondertussen glijdt België weg richting politiestaat waarbij Covid-19 misbruikt wordt om onze basisvrijheden te beknotten. Ik ben geen complotdenker, maar als ik zie hoe onze beleidsmakers en politiediensten de pandemie te lijf gaan, dan is verontwaardiging gepast. Het wordt ons verboden om nog na te denken… En dat is pas erg!

KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR

Het nieuwe racisme

Het interessantste opiniestuk dat ik deze week heb gelezen stond in het sportkatern van De Standaard. Het was van de hand van Filip Joos, sportcommentator van de VRT en ging over het vermeend racisme-incident in een voetbalmatch tussen Paris Saint-Germain en het Turkse Basaksehir.

Filip Joos werkt voor de VRT en is dus vermoedelijk geen rechtse jongen. Hij toont zich in het stuk ook een overtuigde antiracist.

Maar hij is geen politieke commentator en kent blijkbaar de regels niet voor berichtgeving over alles waar een zweem van racisme mee gemoeid is. Joos ontleedt eerlijk de feiten van het incident en komt tot de conclusie dat er eigenlijk geen sprake was van racisme. Hij verbaast zich er oprecht over dat de kranten, ook nadat de werkelijke toedracht aan het licht was gekomen, bleven heisa maken over het racisme van de scheidsrechter (en het voetbal in het algemeen).

Negru

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17 Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland 3 maanden: 39 euro 6 maanden: 78 euro 1 jaar: 156 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro

Abonnement buitenland: Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Stichter 1945-1955: Hoofdredacteur 1955-2000: Hoofdredacteur 2000-2010: Hoofdredacteur 2010-heden: Verantw. uitgever:

Bruno de Winter Jan Nuyts Leo Custers Karl Van Camp Wart Van Schel

Wat was er gebeurd? Een Roemeense assistent-scheidsrechter had gemerkt dat Pierre Webó, de zwarte hulptrainer van de Turkse ploeg, zich op de bank aan het misdragen was. Hij meldde dit aan de hoofdscheidsrechter, een andere Roemeen, die hem vroeg de schuldige op de bank aan te wijzen. “De zwarte”, antwoordde de hulpscheidsrechter.

Het Roemeense woord voor zwart is ‘negru’ en dat heeft geen negatieve connotatie. Maar het lijkt wel fel op ‘neger’, ‘nègre’ of ‘nigger’. Een zwarte speler van dezelfde ploeg begon zich luidruchtig te beklagen over racisme. Uiteindelijk verlieten beide teams het veld. De Champions League-wedstrijd werd afgelast omwille van een futiele spraakverwarring en de obsessie met racisme.

Filip Joos besluit in zijn stuk dat de Roemeen eigenlijk niets racistisch had gezegd. Hij kende niet iedereen op de bank van Basaksehir bij naam en wees de dader dan maar aan aan de hand van een uiterlijk kenmerk. Joos ziet niet in wat daar verkeerd aan is. Als de marsmannetjes ooit landen, mogen we dan zeggen dat ze groen zijn, vraagt hij zich af.

En hier zien we dan dat Joos, die een intelligent man is en de regels van het voetbal perfect kent, niet de regels van ideologisch correcte verslaggeving kent. Je mag het hebben over ‘zwarte’ slachtoffers, maar nooit het woord ‘zwart’ gebruiken in de context van daderschap.

De feiten zijn niet van belang Er is nog een tweede regel die Joos niet lijkt te kennen. Eenmaal de beschuldiging van racisme

is gelanceerd, doen de feiten er niet meer toe. Denk maar aan de zaak George Floyd, waar we nog steeds wachten op de eerste aanwijzing dat er racisme mee gemoeid was. Denk ook maar, in eigen land, aan het nooit gestaafde verhaal van Wouter Van Bellingen dat een Vlaams koppel zou geweigerd hebben door hem gehuwd te worden of aan het lynchen van kamerlid Luc Van Biesen over woorden die niemand precies had gehoord.

“Heel de wereld spreekt schande van het racismegeval in Parijs”, titelde Het Nieuwsblad. In De Morgen klonk het: “De spelers deden wat clubs en bonden zelden in de praktijk brengen: nee zeggen tegen racisme.” Zo hoort het in de pers. Als de meute op jacht gaat, moet je gewoon mee jagen. Het is zelfs verdacht als je op dat moment aan kritisch feitenonderzoek wil doen.

Geluidsopnames Het verschil tussen waarheid en perceptie is in dit verhaal zelfs nog groter. Alleen bij de Daily Mail, een tabloid waar de kwaliteitskranten op neerkijken, en in de gespecialiseerde voetbalpers konden we vernemen waarvoor de hulptrainer eigenlijk bestraft was. Blijkt nu, zoals te horen op verschillende geluidsopnames, dat de zwarte man vanop de bank al een tijd aan het schelden was op de scheidsrechters.

Hij schreeuwde enkele keren ‘gypsies’ naar de Roemenen. We weten – zeker sinds Knorr zijn ‘zigeunersaus’ heeft herdoopt naar ‘paprikasaus op Hongaarse wijze’ – dat het woord ‘zigeuner’ voor de ware antiracist beladen

is. Persoonlijk vind ik dat je zigeuners nog steeds zigeuners mag noemen, maar wie het als scheldwoord bedoelt voor het Roemeense volk is wel degelijk racistisch bezig. Dat was ook de reden voor de rode kaart.

Hier zijn we dan. De enige racist op het veld was de zwarte hulpcoach Webó. De UEFA heeft zijn rode kaart echter onmiddellijk geannuleerd en de man

heeft wereldwijd de status van slachtoffer gekregen. De Roemeense scheidsrechter, Coltescu, moet door het stof. De Turkse ploeg eist dat hij een levenslange schorsing krijgt. De Roemeense voetbalbond heeft zich verontschuldigd voor zijn gedrag.

Filip Joos schrijft dat hij medelijden heeft met Coltescu. Terecht. Het Laatste Nieuws had minder mededogen. De krant noemde hem een ‘ref met een verleden’. Wat was dat verleden dan? Coltescu zou ooit dichtbij een zelfmoordpoging gestaan hebben, weet de krant. Wat dat te maken heeft met mogelijk racisme is niet duidelijk. Dat je het hele privéleven van een man op straat mag gooien nadat hij is beschuldigd van racisme is wél duidelijk.

Verschillende behandeling van rassen Er was niet alleen het surrealistische voetbalincident. Dat voor verschillende rassen voortaan verschillende regels gelden, werd vorige week nog twee keer op een andere manier geofficialiseerd.

Facebook heeft bekendgemaakt dat het zijn algoritmes voor het verwijderen van ‘haatspraak’ heeft gewijzigd. Sally Aldous, woordvoerster van het internetbedrijf, zegt dat er nu minder streng zal opgetreden worden bij haat tegen blanken, mannen en christenen, maar strenger bij haat tegen zwarten, transgenders en moslims. “We gaan onze technologie richten op de haatspraak die gebruikers en experten als het ergst beschouwen”, stelde ze zonder schroom.

In eigen land kregen we deze week ook een toepassing van dit principe. Een Brussels feministisch collectief had een internet-evenement ingericht waarvan blanke heteromannen expliciet werden uitgesloten.

UNIA, het agentschap dat ons dient te beschermen tegen dit soort flagrante discriminatie, liet op Twitter weten dat dit wél kon. “Safe spaces zijn er niet om sommigen uit te sluiten, maar om aan een minderheid de kans te geven zich uit te drukken en te reflecteren: een eerste stap opdat iedereen zou kunnen deelnemen aan maatschappelijke debatten.”

De kleurenblinde samenleving is verder weg dan ooit.

JURGEN CEDER

Actueel

17 DECEMBER 2020

DE WEEK

10 DEC

2020

3

Tussen N-VA en Open Vld komt het nooit meer goed

Antwerps gouverneur Cathy Berx, (CD&V) wil tijdens de feestdagen controleren hoeveel pizza’s mensen bestellen. Op die manier wil ze controleren of mensen de coronamaatregelen niet overtreden. Haar opmerkelijke uitspraak in VTM Nieuws lokte meteen verontwaardigde en ludieke reacties uit.

Niet alleen Cathy Berx maar ook haar West-Vlaamse collega en partijgenoot Carl Decaluwé pleit voor nultolerantie in de corona-aanpak. In Genk kondigt burgemeester Wim Dries aan dat hij drones wil inzetten om samenscholingen of familiefeesten te controleren.

De rechtbank van eerste aanleg in Brussel stelt komiek Jacques Vermeire over de hele lijn in het gelijk in een rechtszaak tegen VRT-sportjournalist Ruben Van Gucht. De twee voerden samen de show "Van 7 tot 77" op, toen het tot een conflict kwam. Van Gucht eiste een financiële vergoeding van 52.000 euro, maar volgens de rechter verleende hij alleen maar ‘secretariaatswerk’.

De Duitse minister van Binnenlandse Zaken Horst Seehofer maakt een nieu2 0 2 0 we, harde lockdown bekend voor zijn land. Volgens Horst Seehofer zijn de coronaregels niet streng genoeg.

11 DEC

12 DEC

2020

In een woonzorgcentrum in Mol raken meer dan honderd bewoners besmet met het coronavirus na een bezoek van Sinterklaas. De man testte enkele dagen na zijn bezoek positief. Hij bleek bovendien een superverspreider. De gemeente Mol spreekt van een ‘totaal onverantwoorde organisatie’.

In een interview met De Tijd zegt N-VA-voorzitter Bart De Wever dat hij in 2024 een historisch akkoord met de PS hoopt te sluiten.

Volgens De Wever is zijn collega Magnette ook een groot voorstander van een confederaal België.

De Nederlandse regering kondigt een strengere lockdown aan waarbij ook alle niet-essentiële winkels, scholen, musea, kapsalons en theaters de deu2 0 2 0 ren moeten sluiten. De coronacijfers in Nederland blijven stijgen waardoor de druk op de ziekenhuizen te groot werd. De regering vraagt de bevolking ook om zo veel mogelijk thuis te blijven.

14 DEC

De leerkracht die ontslagen werd omdat hij een Mohammedcartoon toonde in een Molenbeekse school trekt naar de Raad van State om zijn ontslag aan te vechten. Verschillende ouders hadden hun beklag gedaan bij de directie van de school die de man eerst preventief schorste en nadien ontsloeg.

15 DEC

2020

‘Knuffelcontact’ werd door de VRT en Van Dale uitgekozen tot ‘Woord van het Jaar’. Het woord won met grote voorsprong. Volgens VRT-taaladviseur Ruud Hendrickx is ‘knuffelcontact’ een mooi, warm woord dat een leemte in de taal opvult.

Open Vld-voorzitter Egbert Lachaert sprak zijn steun uit voor PS-voorzitter Paul Magnette die geen rol meer zag voor de gemeenschappen op het grondgebied van het Brussels Gewest.

Het pleidooi van Bart De Wever (N-VA) om in 2024 samen met de PS stappen richting confederalisme te zetten, botste dan weer op een virulent liberaal ‘njet’. Wanneer federaal coalitiepartner Ecolo wil dat elke jongere een uitkering van 460 euro krijgt, is het liberale ‘neen’ een stuk lauwer. Er ontstaat duidelijk een federaal-belgicistische blauwgroene as.

3,2 miljard euro. Dat is de kostprijs van de zogenaamde ‘universele uitkering’ die de Franstalige groenen van Ecolo aan elke jongere tussen 18 en 25 jaar willen toekennen. Eenieder zou 460 euro krijgen. Ecolo stelde het al voor tijdens de kiescampagne en schuift de maatregel opnieuw naar voor. "Wij stellen deze cumuleerbare uitkering voor alle jongeren voor, want zij zijn de grote vergeten groep tijdens deze crisis”, is de boodschap.

De andere federale regeringspartijen waren niet onder de indruk. Het bleef stil, onder andere bij PS en sp.a, nochtans grote voorstanders van zo’n sinterklaaspolitiek. Bij Open Vld liet voorzitter Egbert Lachaert weten dat het voorstel niet is opgenomen in het regeerakkoord en dus geen voorwerp van debat is.

“Laat ons eerder op hervormingen mikken die jongeren uitzicht geven op werk of ondernemerschap. Dat geeft perspectief voor hen en ons land”, zei Lachaert.

Al bij al een wat zachte kritiek voor een Vlaamse liberaal.

Ecolo, dat duidelijk haar radicaal-links profiel blijft aanhouden, wordt gespaard binnen de regering-De Croo. Het voorstel leidde wel tot bitse discussies op sociale media en niet ieder-

Jos D'Haese (PVDA) wil niet naar het verleden kijken

een was gediend met de flauwe reactie van Lachaert. Want als de partijvoorzitter pleit voor hervormingen, dan blijkt al snel dat die in het regeerakkoord van de Vivaldi-ploeg zeer vaag geformuleerd staan. Wie Lachaert daarover aansprak, kreeg een kribbige reactie in de trant van: “In het pre-akkoord dat PS en N-VA in de zomer hadden gesloten zaten er geen arbeidsmarkthervormingen.”

Het valt op dat Open Vld’ers altijd als door een wesp gestoken reageren wanneer de Vlaams-nationalisten ter sprake komen. Het soft-communistische Ecolo is minder een probleem.

Jaren van Vld-frustratie Wat is hier aan de hand? Wie zijn oor te luisteren legt bij Open Vld-kaders, verneemt dat er nog altijd een diepe frustratie bestaat ten opzichte van de N-VA dat doorheen de jaren het sociaaleconomische programma van Open Vld heeft overgenomen. En daar eigenlijk ook mee scoorde en een aantal zaken realiseerde.

Denk maar aan de taks-shift en de verlaging van de vennootschapsbelasting in de regering-Michel.

Liberale accenten en maatregelen, maar die kwamen vooral uit de koker van de N-VA. Lachaert is van oordeel dat zijn partij enkel kan overleven als hij zich van die N-VA distantieert. Via de sociaaleconomische thema’s lukt dat moeilijk, want de Vivaldi-coalitie heeft de sleutels van de deur naar een centrumrechts-economisch herstelbeleid weggegooid.

Dan moet het maar door een moraliserend toontje aan te slaan. De N-VA is “tegen verbinding, voor uitsluiting en verdeeldheid”. Enfin, het volledige kleffe paarsgroene vocabularium van een paar decennia geleden is terug. Dat alles overgoten met een neobelgicistisch sausje.

Hier is duidelijk dat het tussen Open Vld en N-VA nooit meer goed komt.

Nederlandstalig onderwijs Als PS-voorzitter Paul Magnette in De Afspraak op Vrijdag pleit voor een staatshervorming met vier gewesten waarbij de gemeenschappen (onder andere bevoegd voor onderwijs en gezondheidszorg) in Brussel niets meer te zeggen hebben, dan applaudisseert Lachaert. Dat dit betekent dat het Nederlandstalig onderwijs zich dan moet terugtrekken uit Brussel en het gewest de eigen boontjes moet doppen, daar had de Open Vld-voorzitter niet aan gedacht.

Hij reageerde ook zeer negatief op het confederale pleidooi van Bart De Wever vorig weekeinde in De Tijd. De N-VA-voorzitter droomt nu van zo’n confederale deal in 2024. Een PS/N-VA-regeerakkoord had daarvoor het terrein kunnen voorbereiden met bijvoorbeeld de splitsing van federale budgetten inzake arbeidsmarktbeleid. Onbespreekbaar voor de Open Vld, waar men voelt dat een volgende regering mét staatshervorming hen aan de zijlijn zal laten.

Bouchez klapt uit de biecht Ondertussen is een blauwgroene belgicistische as aan het consolideren. Dat verklaart waarom de liberale kritiek op de meest vreemde groene voorstellen zo gematigd is. De peilingen tonen aan dat de Vlaamse liberalen niet worden weggevaagd en gewoon ter plaatse trappelen. Het is nog een eeuwigheid voor de verkiezingen, maar we weten uit het verleden dat een kanseliersbonus moeilijk haalbaar is in België. De liberalen, en dan vooral Open Vld, lijken in te zetten op het versterken van die blauwgroene as waarbij men de schepen achter zich verbrandt en elke opening naar de grootste Vlaamse regeringspartij die de N-VA is onmogelijk maakt.

Die blauwgroene as bestaat blijkbaar al veel langer dan vandaag. MR-voorzitter Bouchez heeft dat vorige zondag nog eens bevestigd op de Franstalige commerciële zender RTL: “We moeten de feiten erkennen. Deze zomer hebben we met Open Vld, Ecolo en Groen het PS/N-VA initiatief afgeblokt. Ik ben er fier op, want de toekomst van België gebeurt via eenheid, niet via verdeeldheid.”

Duidelijker kan een politieke boodschap niet zijn.

4

Binnenland

17 DECEMBER 2020

ECONOMISCHE ZAKEN

Afbouw bankgeheim maakt weg vrij voor vermogenstaks Vanaf eind dit jaar moeten de banken niet alleen het bestaan van een bankrekening aan de overheid melden, maar moet ook inzage mogelijk zijn in het saldo en de betalingen. Deze verdere afbouw van het bankgeheim komt er officieel omdat men zwart geld gemakkelijker wil opsporen. Maar eigenlijk gaat het hier om een verdere stap in de richting van de aanleg van een vermogenskadaster waardoor het gemakkelijker wordt een algemene vermogenstaks in te voeren.

Sinds 2017 bestaat er al een regeling waarbij Belgen rekeningen in het buitenland en het saldo dat erop staat moeten melden aan het Centraal Aansprekingspunt (CAP) van de Nationale Bank. Indien niet zelf, dan moet de bankinstelling dat doen.

Vanaf eind dit jaar moet dat ook gebeuren met Belgische rekeningen. Daarmee wordt het bankgeheim verder afgebouwd. De Privacy-commissie stelt zich daar ernstige vragen bij, maar minister van Financiën Vincent Van Peteghem (CD&V) heeft een uitleg klaar: het is een van de manieren om belastingontduiking, fraude en zwart geld tegen te gaan en op te sporen. Dit is gewoon een proces dat al een aantal jaren geleden werd ingezet, onder andere via de limiet voor cashbetalingen van 3.000 euro maximum. Wanneer plots belangrijke cashbedragen op een rekening verschijnen, kan dat volgens de fiscus het bewijs zijn dat er zwart geld in het geding is. Het zou voor de regering een manier zijn om de inkomsten uit fiscale fraude te verhogen. Zoals bekend, wordt daarvoor de komende jaren gerekend op honderden miljoenen euro’s extra inkomsten. Dat we hiermee verder in een Big Brother-staat terecht komen, lijkt weinigen zorgen te baren.

breder kader. Namelijk het aanleggen van een vermogenskadaster.

Dat is een noodzakelijke voorwaarde om een algemene vermogensbelasting in te voeren, nog altijd de droom ter linkerzijde. Indien men alle vermogens - woningen, beleggingen, rekeningen tot kunst en oldtimers - heeft verzameld, dan kan de totale waarde worden berekend en er elk jaar een bepaald percentage aan belastingen op worden geheven. 0,15 procent, 0,5 procent, 1 procent. Het zal wellicht afhangen van hoeveel geld de staatskas nodig heeft.

Momenteel worden verschillende vermogens en vermogenswinsten in België natuurlijk al belast of in sommige gevallen deels vrijgesteld. Maar het is een zeer gevarieerd en ingewikkeld systeem. Een deel van de opbrengst van het spaargeld (de eerste 990 euro rente-opbrengsten) is fiscaal vrijgesteld, andere beleggingsopbrengsten worden belast met een roerende voorheffing van 30 procent. Vastgoedbelastingen zijn er overal met vooral hoge transactietaksen zoals registratierechten. Een meerwaardebelasting op aandelen is er dan weer niet in België.

Linkse droom

Die verscheidenheid in de vermogensfiscaliteit laat toe om met het vermogen creatief om te gaan. Een voorbeeld is de recente effectentaks die de regering-De Croo wil invoeren op effectenrekeningen vanaf 1 miljoen euro. Daar zou een belasting van 0,15 procent op worden geheven. Wel, wie deze

Nu kan een eerlijke burger gemakkelijk zeggen dat die er geen probleem mee heeft dat banksaldo’s via de Nationale Bank bij de overheid terecht komen. Dat klopt, maar de afbouw van het bankgeheim past in een

Extra appartement

LEUVEN

Stad betaalt 24.000 euro voor serre die kerststal vervangt Het meest potsierlijke kerststalletje van Vlaanderen is terug te vinden in Wilsele, deelgemeente van Leuven. Het traditionele stalletje maakt er plaats voor een serre met exotische planten en een pak dure artistieke woorden.

belasting niet wil betalen, kan ervoor zorgen dat de effectenrekening bijvoorbeeld 600.000 euro bedraagt. De andere 400.000 kunnen gebruikt worden voor de aankoop van een extra appartement en een deel van het geld kan gewoon op een spaarrekening worden geplaatst. En dat is maar een tamelijke eenvoudige manier om creatief in te spelen op de vermogensfiscaliteit. Fiscale advocaten adviseren graag rond ingewikkelde constructies van belastingontwijking, wat trouwens perfect legaal is.

Een vermogenskadaster dat alle tegoeden in kaart brengt en ze dan ook belast,

Wie het kunstwerk minder schitterend vindt, dat zijn vooral de gewone inwoners van het dorp. “Een serre dient om tomaten in te kweken”, verklaarde een voorbijganger in de microfoon van Radio 2. Andere mensen vinden de ‘kerstserre’ dan weer belachelijk of onnozel. Of nog: “Dit heeft niets met Kerstmis te maken.

Mogen we hier volgend jaar onze groenten komen kweken?”

Leuven wordt bestuurd door een coalitie van sp.a, Groen en CD&V. Burgemeester is de socialist Mohamed Ridouani. Dat de stad het nieuwe ‘kerststalletje’ een ferme aanwinst vindt, blijkt ook uit het budget dat er voor vrijgemaakt wordt.

Kunstenaar Janssens krijgt 24.000 euro om zijn serre ook de komende vijf jaar te monteren en te demonteren tijdens de kerstperiode.

WDS

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

BRAKEL

Manifestanten mogen geen Vlaamse Leeuw tonen tegen De Croo Honderden ‘contactberoepers’, zoals kappers, nagelverzorgsters en zaakvoerders van zonnebankcentra, organiseerden het voorbije weekend een protestrit tegen de zeer strenge coronamaatregelen die hun sector treffen. Ze hadden aangekondigd dat ze in autokaravaan naar het huis van eerste minister Alexander De Croo in Michelbeke (Brakel) wilden trekken. Dat veroorzaakte grote zenuwachtigheid bij de ordediensten, want het dorp Michelbeke werd door tientallen agenten in gevechtsuniform afgegrendeld. De straat waar De Croo woont werd zowaar tot ‘neutrale zone’ verklaard en geen enkele demonstrant mocht erin.

De auto-optocht vertrok vanaf de Heizel.

Het werd uiteindelijk een brave stoet van misnoegde burgers die bloemetjes naar een symbolische doodskist van hun sector gooiden. De optocht viel, met 100 wagens, ook veel kleiner uit dan de 700 die verwacht werden. Maar het optreden van de politie op Parking C van de Heizel in Grimbergen tegen Vlaamsgezinden, en later ook langs de route tegen parlementsleden van Vlaams Belang, roept toch wel vragen op.

Op Parking C werd met groot machtsvertoon overgegaan tot de arrestatie van een tiental Vlaamsgezinden omdat die met een Vlaamse leeuwenvlag zwaaiden. Een aanwezige getuigt: “Ik stond daar wat te praten met enkele mensen. Komt plots de politie af om eerst een buurman lastig te vallen omdat die een zelfklever met een Vlaamse Leeuw van ocharme 7 centimeter op 5 op zijn zijruit had hangen. Die moest weg. Vervolgens kwam men mijn kameraad lastig vallen omdat die een Vlaamse Leeuw op zijn jasje had hangen. Wat later kwam de politie van Grimbergen eisen dat we al onze Vlaamse Leeuwen aan hen zouden afgeven. Wel, daar hadden we geen zin in.

Het tonen van een Vlaamse Leeuw is bij ons weten geen misdrijf.”

Machtsvertoon

De smakeloze kerststal kwam er in opdracht van het stadsbestuur en werd ‘ontworpen’ door kunstenaar Pieter Janssens.

Hij liet zich inspireren door modernistische glaskunstenaars uit de 20ste eeuw die de glasramen met Bijbelse taferelen maakten in de Sint-Agathakerk en de Abdij van Keizersberg in Leuven. In de serre geen kribbetje, geen kindje Jezus, Jozef of Maria, maar wel exotische planten, zoals papyrus, palmbomen en olijfbomen die volgens de kunstenaar dan weer naar de geboortestreek van Jezus verwijzen.

“Dit is een hedendaagse interpretatie van een kerststal die toch goed aanleunt bij de traditie”, meent een gelukkige CD&V-schepen van Openbare Werken Dirk Vansina. “Het idee om inspiratie te zoeken in de glasramen, vind ik schitterend.”

maakt zo’n creativiteit een stuk moeilijker.

Al is een volledig kadaster wel nog een eind weg. De gemakkelijke route daarnaartoe is het inventariseren van beleggingen (er zijn nog amper activa aan toonder zoals de vroegere anonieme kasbons), vastgoed en inderdaad banktegoeden. Maar wie geld belegt in oldtimers, kunst en dure wijnen, zal nog altijd een deel van zijn vermogen buiten de fiscus houden. Tenzij men beslist om ook hier de grenzen van de privacy op te zoeken.

Toen bleek dat de manifestanten hun vlaggen niet inleverden, ging de politie tot actie over. “De politie stormde met lachwekkend groot machtsvertoon op ons af”, vertelt de getuige. “We werden geboeid en afgevoerd, gingen vijf uur een koude kale cel in en mijn Vlaamse Leeuw, die zag ik niet terug. België is blijkbaar een politiestaat geworden.”

Wat verder langs de route hadden ook parlementsleden en medewerkers van Vlaams Belang postgevat om de kolonne symbolisch een hart onder de riem te steken. Maar ook dat mocht blijkbaar niet. Een medewerker van het VB getuigt: “Men wilde liever geen solidariteitsbetuiging van het Vlaams Belang zien. Alle zwarte vlaggen werden verboden, onze partijsymbolen, maar ook alle Vlaamse Leeuwen, zelfs als die op ons mondmasker stonden. Vervolgens werden alle identiteitskaarten gefotografeerd, ook van parlementsleden Kristof Slagmulder en Pieter

De Spiegeleer. Vrije meningsuiting in dit land? Ik waande mij in Wit-Rusland. Waar is De Croo eigenlijk bang voor?”

Wat toch te denken geeft, is de vlotheid waarmee de politie blijkbaar vandaag alle wettelijke voorschriften aan de laars lapt.

De identiteit van mensen controleren, of dat nu burgers of parlementsleden zijn, mag alleen als daar gegronde redenen voor zijn. En die lijken hier duidelijk niet voorhanden te zijn. Een aanhouding mag alleen verricht worden bij een daadwerkelijke verstoring van de openbare orde. Hoe het rustig tonen van een Vlaamse Leeuw dat zou kunnen zijn, is toch een raadsel.

En een partijsymbool verbieden? Welke rechtsgrond zou dat wel mogen hebben?

Nog beter wordt het als men in een intern verslag van het overleg tussen de organisator en de politiediensten leest dat het de politie is die aan de organisator meedeelt dat “externe groepen kunnen proberen het gebeuren te kapen” en dat de organisator dat dan “moet melden aan de politie”. Wat men bedoelt is: we willen niet dat het Vlaams Belang en zijn aanhangers zichtbaar deelnemen aan een protesttocht tegen Alexander De Croo.

Het lijkt vrij duidelijk dat de politie hier haar boekje ver te buiten ging. Benieuwd of hier nog een parlementair staartje aan HDG komt.

Binnenland

17 DECEMBER 2020

CORONACRISIS

Hele leugens en halve waarheden

Zowel in Nederland als in België wordt het steeds duidelijker dat politici blindvaren in de coronacrisis. Zou dit komen omdat wetenschappelijke onderzoeken niet de uitkomsten opleveren waar de stuurlui op hopen? Enkele opmerkelijke zaken op een rijtje.

In Nederland is er al enkele weken veel te doen rond de “Corman-Drosten paper”. Dit wetenschappelijke rapport stelt dat de PCR-test, die massaal gebruikt wordt om coronabesmettingen op te sporen, niet betrouwbaar is. Dit is op zijn zachtst gezegd problematisch, aangezien het coronabeleid grotendeels afgestemd wordt op het aantal positieve PCR-testen. De PCR-test blijkt niet geschikt als gereedschap in de strijd tegen corona. Het was Marion Koopmans, zeg maar de Nederlandse Erika Vlieghe, die op NPO Radio 1 voor het eerst openlijk toegaf dat de PCR-test niet deugt. De opsporingsmethode maakt immers geen onderscheid tussen een actuele besmetting of een corona-besmetting uit het verleden. Heel veel mensen die vandaag dus positief testen op corona, zijn helemaal niet besmettelijk. Vandaar ook dat relatief weinig mensen symptomen ontwikkelen.

5

Niveau onderwijs blijft maar dalen Een recente internationale studie bevestigt dat de prestaties van onze leerlingen fors dalen. Voor wiskunde is het Vlaams onderwijs teruggevallen naar de 17de plaats en voor wetenschappen zelfs naar de 35ste plek. Voor wetenschappen doen we het net iets beter dan Bahrein.

PCR-test faalt De alarmbellen hadden al veel eerder kunnen afgaan. Kary Mullis, de man die nota bene de PCR-test ontwikkelde, stelde zelf geruime tijd geleden al dat zijn test niet geschikt is om Covid-19 op te sporen.

Aanvankelijk werd de uitspraak van Mullis afgedaan als fake news, maar we zijn ondertussen zo ver dat zelfs internationale persagentschappen als Reuters hebben toegegeven dat Mullis (indirect) wel degelijk deze beweringen over de PCR-test heeft gedaan. In november wees de rechter in Portugal de PCR-metingen al naar de prullenbak. En ook in Oostenrijk lijkt de PCR alle krediet te hebben verloren, nadat een parlementslid van de nationalistische FPÖ tijdens een redevoering bewees dat zelfs een glas cola positief test op corona.

Opmerkelijk dat de PCR-test in België nooit ter discussie werd gesteld, niet in de media, niet door politici en niet door virologen.

Het hoge aantal valse besmettingen stelt politici in staat om intussen op de ingeslagen weg door te gaan: de hele samenleving gaat op slot, de economie wordt in grote mate vernietigd en onder de bevolking ontketent zich een angstpsychose. In Nederland werd de regering de voorbije weken nog meer in verlegenheid gebracht. Uit een achtergehouden onderzoek bleek namelijk dat het heropenen van de horeca niet zou leiden tot een toename van het aantal corona-besmettingen, wel integendeel. Hier stoten we op een contradictie. Zowel in Nederland als in België beweren ministers namelijk dat het nog altijd niet duidelijk is waar besmettingen zich voordoen.

Dit is vreemd, aangezien zowel Annelies Verlinden (CD&V) als Frank Vandenbroucke (sp.a) de jongste tijd zichzelf tegenspraken. Verlinden zei dat de sluiting van de horeca vooral een ‘psychologisch effect’ had. Vandenbroucke van zijn kant spoorde aan tot het sluiten van de winkels om een ‘schokeffect’ te creëren. Zij wisten dus dat in deze sectoren het grote probleem niet zit.

Horeca en winkels Intussen zijn er genoeg onderzoeken uit het buitenland die aangeven dat besmettingen vooral thuis, op het werk en op school plaatsvinden. Vreemd, dat de politici uitgerekend winkels en horeca viseren, terwijl de besmettingen daar laag liggen. Politici en virologen liegen de burger voor, of komen op zijn minst met halve waarheden.

Dat werd op 11 december nog maar eens duidelijk toen bleek dat de Belgische regering niet alle corona-onderzoeken openbaar maakt.

Zo werd een vertrouwelijk rapport van 47 pagina’s voor het publiek omgevormd tot een rapport van slechts 32 pagina’s. De clusteronderzoeken, die aangeven waar besmettingen plaatsgrijpen, werden uit het publieke rapport verwijderd.

Zolang politici en virologen niet durven toegeven dat een groot deel van het corona-beleid (bewust) gestoeld is op drijfzand, komen we niet uit deze crisis. Immers, het massaal afnemen van foutieve PCR-testen zal altijd een sterke overschatting blijven genereren van het aantal personen dat daadwerkelijk ziek en besmettelijk is.

We zitten als bevolking dus opgesloten in een vicieuze cirkel. Wie dit een half jaar geleden al betoogde, werd weggezet als complotdenker en virusontkenner. Het wordt na 9 maanden hoog tijd om als maatschappij eindelijk de juiste vragen te durven stellen.

LVS

Moeten we ons zorgen maken?

Zeker en vast, zo blijkt uit de resultaten van “Trends in International Mathematics and Science Study” (TIMSS) dat de prestaties van tienjarigen in wiskunde en wetenschappen internationaal vergelijkt.

De dalende trend werd voordien ook al bevestigd door PISA (test de kennis van wiskunde, moedertaal en wetenschappen bij vijftienjarigen) en PIRLS (neemt de leesvaardigheid van tienjarigen onder de loep) en door peilingsproeven, zelfevaluatietoetsen voor scholen.

De dalende trend is al meer dan 15 jaar aan de gang. Minister van Onderwijs Ben Weyts (N-VA) noemt de conclusie ontnuchterend. “De scores van onze leerlingen verslechteren zienderogen en internationaal glijden we weg naar de middenmoot.”

Opmerkelijk is dat het TIMSS-onderzoek in 2019 liep, vóór de coronapandemie. Intussen zit het

Vlaams onderwijs al maanden in het slop, terwijl de Zuidoost-Aziatische scholen hun wagen weer op de rails hebben. De kloof wordt mogelijk nog groter.

Wat zijn de oorzaken van deze achteruitgang? Onderwijsspecialisten halen een karrenvracht aan redenen aan: de matige opleiding van de leerkrachten, de eindtermen en de structuur van het onderwijs die niet aan de eenentwintigste eeuw is aangepast. Daarnaast zijn er sociaaleconomische argumenten. Kinderen van kansarme ouders presteren zwakker.

Internationalisering Maar wie de studie grondig leest, komt tot de vaststelling dat Brussel en Vlaanderen fel aan het internationaliseren zijn. In Vlaanderen spreekt slechts 63 procent van de leerlingen thuis Nederlands. 37 procent spreekt

MEDIA

dus soms tot helemaal geen Nederlands. Achtergrondkenmerken zoals de thuistaal spelen een grote rol in de onderwijsprestaties van leerlingen. De pretpedagogiek, het absoluut stellen van de gelijke onderwijskansen en de toenemende segregatie doen de rest.

Waarom doet Singapore het dan zo goed? Er is een sterke groeps- en prestatiedruk aanwezig. De Singaporezen hanteren een no-nonsense-aanpak. De nadruk ligt op talentontwikkeling. Leerkrachten worden bijzonder goed ondersteund en spreken allemaal dezelfde pedagogische taal. Singapore zet in op 21ste-eeuwse vaardigheden. De hervormingen verlopen snel, gestroomlijnd en worden geleid door een generaal.

Dit laatste zou ons te ver leiden, maar van de rest kunnen we wel leren.

JULIEN BORREMANS

De Standaard tackelt Lode Vereeck “Nergens in de wereld is de kans om te sterven aan Covid-19 groter dan in België. De Belgische overheid, bevoegd voor volksgezondheid, heeft haar burgers in de steek gelaten en is verantwoordelijk voor duizenden vermijdbare doden.” Zo schreef ex-politicus Lode Vereeck begin vorige week op Twitter.

De tweet was niet naar de zin van De Standaard, die prompt een zogezegde ‘factcheck’ uitvoerde.

En wat bleek uit die factcheck?

Dat de kwaliteitskrant na veel wikken en wegen niet één, maar wel drie landen in de wereld wist te vinden waar het erger gesteld is dan in België. En dus concludeert de krant dat de tweet van Lode Vereeck niet klopt.

Het is inderdaad zo dat de tweet van Lode Vereeck naar de letter niet klopt. Maar als je na lang zoeken tussen de meer dan 180 landen die de wereld telt, er slechts drie kan opsnorren waar de statistieken er nog slechter uitzien, dan snapt iedereen dat de tweet van Lode Vereeck naar de geest wel degelijk klopt. We worden door dezelfde krant al maanden om de oren geslagen over de criminele verantwoordelijkheid van Donald Trump in de

VS en Jair Bolsonaro in Brazilië, maar zelfs die landen blijken het dus beter te doen dan België.

Nepnieuws Wie het zo speelt, heeft volgens ons niet de intentie om zijn lezers te informeren of nepnieuws te corrigeren, maar is erop uit iemand te tackelen. Je zou bijna gaan denken dat de krant nog een rekening te vereffenen had met Lode Vereeck. Zou het soms de steun van het Vlaams Belang voor zijn kandidatuur als bestuurder bij de Universiteit Hasselt geweest zijn? Blijkbaar vond de krant een eenvoudige schrapping van zijn lidmaatschap bij Open Vld een te lichte straf en moest er nog eens nagetrapt worden.

FVL

6

Politiek

Kamer brengt hulde aan overleden Willy Kuijpers

Het is een oude gewoonte om in de Kamer overleden parlementsleden te herdenken. De Kamervoorzitter brengt dan een beschouwing bij de carrière van de overledene en een regeringslid sluit zich daar dan bij aan met ook nog een kort woordje, waarna een minuut stilte wordt in acht genomen. Zo ook werd vorige donderdag Willy Kuijpers herdacht, Vlaamse volksnationalist in hart en nieren. Toch bekroop veel Vlamingen heel even een vreemd gevoel toen de Kamervoorzitster en een minister, beiden bovendien van PS-signatuur, de hulde in twee talen uitspraken.

Nogal Belgisch, maar gelukkig was de rouwhulde correct en werd Willy herinnerd zoals hij was en waar hij voor stond.

Ja, waar is de tijd van de bevlogen en voluntaristische Willy Kuijpers die de zaken altijd eerlijk vanuit zijn hart naar voor bracht? En vergeten we niet dat deze politieke Uilenspiegel als eerste het ongeschreven protocol doorbrak door op sandalen en zonder hemd en das, maar met rolkraag, in het halfrond te verschijnen.

17 DECEMBER 2020

PEILING

N-VA zakt onder de 20 procent

Coronakritiek op Verlinden

Minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (CD&V) werd stevig aangepakt over de aangekondigde en nogal karikaturaal aandoende coronamaatregelen door Tom van Grieken (VB), Peter De Roover (N-VA), maar ook door Tim Vandenput van meerderheidspartij Open Vld. In het algemeen ging hun kritiek op het gevoerde beleid over de disproportionaliteit en het bijwijlen karikaturale karakter ervan. Denken we maar aan de pizza’s en vuurkorf in de tuinen. Maar ook het balanceren op de slappe koord van de burgerrechten en de moeilijke keuzes die mensen moeten maken bij het uitnodigen van dierbaren tijdens de feestdagen bleef niet onbesproken.

Vandenput refereerde ook naar ‘sommige’ gouverneurs en korpschefs die nogal drastische beslissingen nemen. Hij was dan ook van mening dat ook zij de proportionaliteitstoets moeten doen.

Verlinden kon niet anders dan de drie sprekers, die toch een flink deel van de publieke opinie vertegenwoordigen, tegemoet te komen met de toezegging dat alles wettelijk en binnen aanvaardbare marges moet gebeuren en dat daar ook op zal toegezien worden. Ze kondigde overigens ook een pandemiewet aan die een en ander moet vastleggen, ook voor de toekomst. Zo ver, zo goed. Maar het feit dat Tim Vandenput zich bij de twee andere sprekers aansloot, wijst er toch op dat binnen de achterban van de meerderheidspartijen er toch ook wel kritische vragen opborrelen. Coronakritiek is duidelijk geen zaak van de oppositie alleen.

Steun uit onverwachte hoek

Bert Moyaers, Kamerlid voor sp.a, had enkele weken geleden klaarblijkelijk het uitvoerige dossier in ’t Pallieterke gelezen over de twee meisjes die in Brussel werden aangevallen, maar die bij hun politieoproep en hun verhoor nadien botsten op de Nederlandsonkundigheid van de agenten. Meer nog, heel dat verhoor verliep nogal vreemd en verward, en uiteindelijk werd er door de allochtone aanvallers zelfs intimiderend een klacht tegen een van de meisjes neergelegd. De verbouwereerde meisjes stappen naar het Comité P om het politieoptreden te laten onderzoeken.

Moyaers legde de zaak vorige week in de bevoegde commissie overtuigend voor aan minister Verlinden van Binnenlandse Zaken, bevoegd voor de politiediensten, en spitste zich vooral toe op het ontbreken van politiepersoneel in Brussel dat het Nederlands machtig is. Verlinden moest toegeven dat er een structureel probleem is omdat het aantal politiemensen dat het Nederlands beheerst inderdaad te beperkt is, ook al worden taaltrainingen en taalpremies aangeboden. Ze onderstreepte bovendien dat een personeelslid dat niet in staat is Nederlands te verstaan en/of te spreken, geacht wordt een beroep te doen op een collega die de taal wel machtig is. De sp.a’er pleitte er dan ook voor om op een en ander toe te zien en er ook op in te zetten dat die trainingen ook effectief gevolgd zullen worden. En hij was ook blij dat de minister hem verzekerde dat de zaak in z’n totaliteit volledig zal uitgespit worden.

Vrijdag werden de resultaten gepubliceerd van een nieuwe peiling, uitgevoerd door Ipsos in opdracht van Het Laatste Nieuws, VTM, Le Soir en RTL TVi. Deze peiling bevatte voor elke partij een beetje slecht nieuws, maar het allerslechtste nieuws was ongetwijfeld voor de N-VA. De partij van Bart de Wever doet het al een tijdje slecht in de peilingen. In de eerste drie peilingen van dit jaar was de partij al gezakt tot vlak boven de twintig procent, maar de laatste twee peilingen gaven haar weer hoop op verbetering. We denken dat deze peiling bij de N-VA aangekomen is als een koude douche, want voor het eerst sinds lang zakt de partij onder de psychologische drempel van de 20 procent. We geven het toe, statistisch gezien zit de partij met 19,9 procent eigenlijk óp die drempel, maar tegelijk moeten we terug naar de peiling van La Libre Belgique en RTL TVi van maart 2010 –tien jaar geleden dus– voor een slechter resultaat. Een magere troost: het resultaat van 17,8 procent dat de partij in die peiling neerzette werd drie maanden later gelogenstraft met een verkiezingsuitslag van 28,2 procent in de federale verkiezingen.

Dit slechte resultaat is een schot voor de boeg van Bart de Wever, net voor de zoveelste keer herverkozen als partijvoorzitter. En het zit al maanden niet helemaal lekker bij de N-VA, met een federale regering die vrij spel krijgt in de media en een veel te zwakke Vlaamse regering die het verschil niet kan maken.

Nipte winst voor CD&V en Open Vld Net als Vlaams Belang-voorzitter Tom van Grieken denken we dat het de zichtbaarheid van die federale regering is, en haar staat van genade in de media, die zorgt voor een kleine relatieve winst voor centrumpartijen CD&V en Open Vld. In oktober zaten beide partijen nog onder de 11 procent, deze keer zitten ze allebei net boven de 12 procent. Maar vergeleken met de laatste verkiezingen kijken beide partijen nog steeds tegen een verlies aan: een dikke procent voor Open Vld, en bijna 3 procent voor CD&V. Opvallend: CD&V-voorzitter Joachim Coens schijnt met die 3 procent verlies nog redelijk tevreden te zijn.

Coens zegt in Het Laatste Nieuws: “We zijn blij dat hard werken en geen ruzie maken misschien toch loont.” Is het op die manier dat hij denkt van zijn partij (“misschien”) weer een volkspartij te maken, met minder dan 1 kiezer op 7 achter zich?

Het Conner-effect: 3 procent De socialisten komen deze keer op 13,6 procent uit, nagenoeg hetzelfde resultaat als in de peiling van oktober. Daarmee kunnen we vaststellen dat het Conner-effect iets meer dan 3 procent bedraagt, gemeten aan de winst sinds de laatste verkiezingen of de voorzittersverkiezing van Conner Rousseau. We nemen dan wel aan dat er van een Frank-effect voorlopig nog geen sprake is, ook al staat de minister van Volksgezondheid op de tweede plaats in de persoonlijke populariteitspoll.

Bij die populariteitspoll hebben we trouwens zo onze bedenkingen. De peilers vroegen aan de mensen wie ze graag een belangrijke rol zien spelen.

Maar willen dat een politicus de komende maanden een belangrijke rol speelt, is nog niet hetzelfde als overwegen om voor hem te stemmen. In volle coronacrisis is het trouwens logisch dat nogal wat Vlamingen willen dat de minister van Volksgezondheid de komende maanden een belangrijke rol speelt – het zou er eigenlijk nog maar aan ontbreken. Vraag is hoeveel schokeffecten Frank Vandenbroucke zich nog kan veroorloven voor de mensen hem vooral weg willen…

Groen en PVDA: vechten tegen kiesdrempel Vergeleken met de vorige peiling gaan zowel Groen als PVDA een halve procent vooruit. Voor de PVDA is dat een kleine opsteker, want het blijft voor die partij vechten tegen de kiesdrempel. Maar zoals we ook vorige keer opmerkten: een doorbraak kunnen we dit niet noemen. De partij valt trouwens amper op te merken in de media of het parlement.

Voor Groen blijft de toestand dramatisch. Exact twee jaar geleden peilde de partij rond de 16 procent, en had ze ambities om uit te groeien tot één van de grote partijen in Vlaanderen. Vandaag is het bang afwachten of de partij in 2024 voorbijgestoken zal worden door de PVDA, of misschien zelfs de kiesdrempel niet zal halen. We denken niet dat het er veel op zal verbeteren als minister van Energie Tinne Van der Straeten straks zowel de kerncentrales als het licht zal uitdoen.

Vlaams Belang stabiel Het Vlaams Belang ten slotte blijft stabiel op een hoog niveau, met iets meer dan een kwart van de kiesintenties. Vergeleken met de peiling van oktober gaat de partij een klein procentje achteruit, maar tegenover de laatste verkiezingen is dat nog altijd een stevige winst van bijna 8 procent.

De partij blijft daarmee afgetekend de grootste partij in Vlaanderen, ook al heeft ze zowat alle gevestigde media tegen zich. Het blijft wel opmerkelijk hoe verwonderlijk de pers het telkens weer vindt dat zowel N-VA als Vlaams Belang in dezelfde peiling achteruit kunnen gaan tegenover de vorige peiling. De mythe van de communicerende vaten blijft onze Wetstraat-watchers teisteren, terwijl wij ons niet kunnen herinneren dat Vlaams Blok/Vlaams Belang en Volksunie/N-VA tien, twintig of dertig jaar geleden samen ook al meer dan 45 procent van de Vlamingen konden bekoren. We merken wel dat de linkse partijen, sp.a, Groen en PVDA, ook deze keer samen net geen dertig procent halen, zoals al decennia het geval is.

Geen V-meerderheid, geen Vivaldi-meerderheid ‘Regeringspartijen gaan niet verder achteruit’, lazen we als ondertitel in Het Laatste Nieuws. Het is een magere troost voor het regime. Volgens deze peiling heeft een Vivaldi-regering in het Vlaams Parlement geen schijn van kans om een meerderheid te halen.

Wat onze lezers misschien meer interesseert, is dat de kans op een V-meerderheid in datzelfde parlement aanzienlijk geslonken is vergeleken met de vorige peiling. ‘Zweeds’ is dan weer voltooid verleden tijd, en Open Vld inwisselen met sp.a helpt niet. Tenzij de Vivaldi-partijen steun gaan zoeken bij de PVDA, kunnen ze alvast in het Vlaams Parlement nog steeds niet om N-VA heen. Federaal blijven Vlaams Belang en N-VA volgens deze peiling de grootste partijen in de Kamer. Samen bezetten ze er bijna een derde van de zetels, en zouden ze er veruit de grootste familie zijn. Ter vergelijking: de socialistische familie van PS en sp.a raakt amper aan een vijfde van de zetels, en zou slechts nipt groter zijn dan Vlaams Belang alleen. De huidige regering van Alexander De Croo kan haar meerderheid behouden, maar de kans is klein dat ze na een nieuwe verkiezing als paars-groen verder zou kunnen doen, zonder CD&V. FILIP VAN LAENEN

Politiek

17 DECEMBER 2020

7

IN DE KIJKER

Paul Magnette

Hoewel hij al van 2007 federaal minister was - zelfs nog onder Verhofstadt en Leterme -, leerden we Paul Magnette pas echt goed kennen in de tijd van de regering-Di Rupo. Voor Vlaanderen was het ongewoon dat een jonge, vlotte Waalse minister zo vloeiend Nederlands sprak. Hij won heel wat sympathie, deze dynamische Carolo, en veel Vlamingen waren mild voor hem.

Al snel bleek hij een man van de macht te zijn, zeker na zijn machtsgreep in de PS en de wijze waarop hij zich als wallingant opwierp als chef van zijn gewest. Hij wilde zich zo heel bewust profileren als voorzitter van de grootste partij om meteen aan zijn aartsvijanden van de MR en zijn groen-donkerrode concurrenten van Ecolo en de communistische PTB te tonen dat ze nooit om hem heen zouden kunnen. En dat is hem aardig gelukt.

Omslag Paul Magnette heeft in een jaar tijd veel geleerd en er valt zelfs een merkwaardige evolutie op. Daar waar hij aanvankelijk, onder meer als informateur, aasde op een paarsgroene regering met als handvest het PS-programma en het compleet negeren van de politieke realiteit in Vlaanderen, kwam er een moment van kentering toen hij vorige zomer ging samenzitten met Bart De Wever. De samenspraak van deze twee toppolitici die de grootste politieke stromingen uit de beide landsdelen vertegenwoordigden, leidde uiteindelijk tot een omslag. Hij ging door de analyses en uitgangspunten van De Wever inzien dat een confederalistisch model niet alleen voor een rechts Vlaanderen, maar ook voor een links Wallonië mogelijkheden biedt. De Wever zei daarover vorige zaterdag in De Tijd: “We hadden onder elkaar afgesproken dat het traject naar confederalisme in 2024 moest worden voorbereid. (…) We wilden de truc van Dehaene herhalen en budgetten functioneel doorsnijden, zoals eerder is gebeurd met het onderwijs. Je plaatst de budgetten in kokers, je diversifieert het beleid. Dat is onomkeerbaar. Wat je op die manier scheidt, krijg je nadien nooit meer samen.” En hij geeft er de ‘gezondheidszorg’ als voorbeeld bij. Kortom: er was toen de wil om een akkoord te maken waarbij de democratieën in dit land volheid van bevoegdheid zouden krijgen.

Ook al ging dat allemaal niet door omdat de liberalen verraderlijk de boel opbliezen, toch lijkt de PS niet terug te keren op haar stappen. Getuige daarvan de sterke aanwezigheid van Waalse PS-regionalisten in de federale regering. De Vivaldi-regering is wat ze is, maar de kiemen die in juni zijn gelegd, kunnen nog tot wasdom komen in 2024. Bart De Wever stelt daar alvast zijn hoop op. Het vuur van de staatshervorming lijkt hoe dan ook bij Magnette niet gedoofd te zijn. Dat bleek ook uit een optreden in De Afspraak op Vrijdag vorige week, zij het dan met een aantal nieuwe, eigen accenten.

CITAAT VAN DE WEEK

Jos D’Haese (PVDA):

“Ik ga de historische balans niet opmaken” Dat antwoordde Jos D’Haese in De Zondag op de vraag of Jozef Stalin, de communistische dictator van de Sovjetunie, een massamoordenaar was. “Ik ga de historische balans niet opmaken”, zegt D’Haese. “Hoeveel keer moet ik dat herhalen? Er zijn zware fouten gemaakt in het verleden. Het model van Stalin is niet mijn model. Maar ik kijk naar de toekomst.”

Realisme "Dat wij regionalist zijn, is een publiek geheim", zo zei hij, eraan toevoegend dat hij zonder taboes voorstander is van een nieuwe staatshervorming en dat er om een en ander structureel te vereenvoudigen naast de federale overheid ook meer moet gedacht worden aan vier volwaardige gewesten, waarbij de gemeenschappen zouden verdwijnen. “Met een duidelijke verdeling van de bevoegdheden is het makkelijker voor de twee niveaus om efficiënt te werken. Met een duidelijk financieel mechanisme kan dat ook", voegde hij er nog aan toe. Wat Brussel betreft, vindt hij ook dat de twee gemeenschappen daar niet meer hoeven. In zijn visie is Brussel een eigen, tweetalige entiteit waaronder ook het onderwijs valt. Dat is onmogelijk voor Vlaanderen. Onverwacht was zijn realisme om de toestand ná het uitdoven van de financiële transfers te benaderen: “De Brusselaars en de Walen krijgen niets méér van de sociale zekerheid dan de Vlamingen, maar wij dragen te weinig bij omdat de werkgelegenheidsgraad in Brussel en Wallonië te laag blijft. Een probleem dat inderdaad in Wallonië en Brussel moet worden opgelost.”

Bondgenoot?

Het is duidelijk dat de visies in Vlaanderen en in Franstalig België nog een heel eind uit elkaar liggen.

Maar toch hebben de gesprekken in de lange tijd van de regeringsvorming klaarblijkelijk een aantal geesten doen rijpen, ook al trekt Vivaldi een geforceerde Belgische kaart. Bart De Wever hoopt dan ook op een historisch compromis met de Franstaligen in 2024. En zoals altijd zal de machtspartij PS ook dan wel eieren voor haar geld kiezen. Het zal dat of niets zijn. Wordt de PS nog een bondgenoot in de verdere ontmanteling van België, met dank aan Magnette? Of is het: “Als de vos de passie preekt…”?

Controles op illegaal verblijf vinden vooral in Vlaanderen plaats Nadat een illegale verblijver het bevel krijgt om het grondgebied te verlaten, kan een burgemeester de politie verzoeken om een adrescontrole uit voeren om vast te stellen of de persoon in kwestie hieraan gevolg heeft gegeven. Uit cijfers die N-VA-Kamerlid Yoleen Van Camp opvroeg bij staatssecretaris van Asiel en Migratie Sammy Mahdi (CD&V) blijkt dat er in Vlaanderen opvallend meer controles gebeuren dan in Franstalig België.

Maar liefst 82 procent van alle adrescontroles in 2019 gebeurde in Vlaanderen. Even opvallend is dat dit verschil jaar na jaar toeneemt: in 2016 gebeurde ‘slechts’ 61 procent van de woonstcontroles in Vlaanderen. “Sinds het publieke debat over de woonstbetreding zoveel ophef veroorzaakte langs voornamelijk Franstalige kant, zakte het aantal woonstcontroles met de helft in Brussel tot en met twee derde in Wallonië”, zegt Van Camp. “De strijd tegen illegaliteit lijkt in Franstalig België meer dan ooit een fait-divers. In Vlaanderen blijft het aantal adrescontroles daarentegen nagenoeg stabiel.”

Staatssecretaris Mahdi erkent het verschil en is de Vlaamse lokale besturen naar eigen zeggen “ontzettend dankbaar”. “De Vlaamse lokale besturen zetten hier inderdaad op in”, reageert de staatssecretaris. “Ik wil met de lokale overheden samenwerken, in Vlaanderen maar zeker ook in Wallonië en Brussel. De cijfers tonen aan dat dit prioritair nodig is.”

Geen echte vluchtelingen Een tweede vaststelling is dat de succesratio van de woonstcontroles jaar na jaar afneemt, van 1 op 3 naar 1 op 4. Van Camp en haar collega Theo Francken lanceren daarom een wetsvoorstel dat de trend moet omkeren. Het N-VA-wetsvoorstel moet het voor de politie mogelijk maken, mits gerechtelijke goedkeuring, om de woning te betreden, identiteitscontroles uit te voeren en de illegale verblijver op te pakken. Deze dingen zijn vandaag wettelijk niet geregeld. “Als men weigert de deur te openen, kan de politie verder niets doen”, aldus Francken en Van Camp.

Mahdi wijst er evenwel op dat het aantal personen dat effectief niet meewerkt aan een controle erg laag ligt. “Het gaat de afgelopen 5 jaar om maximaal 6 procent van de controles. 94 procent werkt dus mee”, klinkt het.

“Als je 94 procent op je rapport haalt heb je extreem grote onderscheiding, maar we willen met deze regering alles op alles zetten om een oplossing te zoeken voor manifeste weigeraars. Regels zijn er om na te leven. De cijfers tonen aan dat er een oplossing nodig

is voor de beperkte groep mensen die bij de adrescontrole niet wenst mee te werken.”

“63 procent van de asielzoekers is geen echte vluchteling. 2 op 3 asielzoekers die het bevel krijgen om het grondgebied te verlaten, geeft hieraan geen gevolg”, zeggen Francken en Van Camp. Volgens hen staat Mahdi, mede door toedoen van PS, Groen en Ecolo, “met lege handen”. “Het dossier woonstbetreding, met aandrang gevraagd door Prof.

Dr. Bossuyt in zijn recent evaluatierapport van het terugkeerbeleid in België, stuit op een duidelijk njet van Groen-Ecolo en PS”, aldus de N-VA’ers. “Paarsgroen gedoogt meer dan ooit illegaliteit. Dit gedoogbeleid smaakt des te zuurder als je verneemt dat in deze coronatijden woonstbetredingen aan de kerstkalkoen blijkbaar de normaalste zaak van de wereld zijn.”

PIETER VAN BERKEL

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

8

Interview

17 DECEMBER 2020

GUY

“Politici moeten dichter bij de gewone mensen leven. Dan zouden er minder absurde wetten worden gestemd” Veel scheelde het niet of Guy D’Haeseleer (51) mocht twee jaar geleden de burgemeesterssjerp van Ninove omgorden. Alleen een monstercoalitie van de andere partijen, met behulp van een overloper uit N-VA, kon hem in de oppositie houden.

D’Haeseleer, Vlaams parlementslid voor Vlaams Belang maar in Ninove ook het gezicht van het radicaal-rechtse Forza Ninove, blijft intussen onverstoorbaar voortwerken naar 2024. “Volgens De Standaard kwam ik 650 stemmen te kort voor een absolute meerderheid. Die extra stemmen gaan we bij de volgende verkiezingen binnenhalen, zeker weten.”

E

erst even dit: wie denkt dat Guy D’Haeseleer het meest liederlijke parlementslid van Vlaanderen is, moet die mening een beetje bijstellen. D’Haeseleer geniet het imago van een goedgemutste maar kordate volksvriend die je makkelijk kan aanspreken aan de toog van de stamkroeg.

Maar sinds de uitbraak van de coronacrisis, en de bijhorende sluiting van de horeca, drinkt D’Haeseleer geen pintjes meer. “Die verhalen over mijn cafébezoek zijn allemaal serieus overdreven en werden eigenlijk aangestuurd door politieke tegenstanders”, zegt hij. “Ik drink graag een pintje in de kroeg maar nooit alleen. Het café is een sociale ontmoetingsplaats waar je een gezellig klapke kan doen. En ik ben inderdaad een volkse mens. En op café hoef je niet altijd bier te drinken. Maar goed, sinds mijn verjaar-

dag op 12 maart, een dag voor de eerste lockdown, heb ik geen alcohol meer gedronken. Die beslissing heb ik ook uit gezondheidsoverwegingen genomen. Vorig jaar woog ik nog meer dan 170 kilogram, vandaag nog 142. Ik ben dus 30 kilogram vermagerd. Dat lukt niet als je daarbij regelmatig een Orvalletje drinkt.”

Bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2018 greep u naast de begeerde absolute meerderheid. U bent er zeker van dat dat in 2024 wél zal lukken?

“Absoluut. Toen mijn partij het electoraal moeilijk had, bleven we in Ninove nog altijd heel goede scores optekenen.

Het project onder naam Forza Ninove is goed aangeslagen. Nog drie extra procentjes, omgerekend 650 extra kiezers, moeten we halen en de meerderheid is binnen. Dat moet zeker lukken. Intus-

sen hebben we ook advertenties lopen op Facebook. Daarin vragen we de Ninovieters of zij één van die 650 nieuwe kiezers willen worden. Elke dag registreren er zich mensen op onze pagina. Ik werk vooral op data. Dat is ongelooflijk belangrijk.”

“Tegelijk steek ik ook veel tijd in persoonlijk contact, ook nu de horeca dicht is (lacht). Twee tot drie dagen per week ben ik bezig met huisbezoeken en dienstbetoon. Daar kruipt ongelooflijk veel tijd in, maar ik doe dat graag. Ik hamer dat er ook in bij mijn partijgenoten.

Je moet je netwerk uitbouwen, je achterban verzorgen, laten zien dat je er bent voor de mensen. Je mag morgen professor zijn met 17 academische titels, maar als je buurman niet weet wie je bent, dan haal je het niet in de politiek.”

U wil die absolute meerderheid vooral ook omdat in Ninove het cordon sanitaire overeind bleef?

“Dat cordon sanitaire is intussen vooral een probleem voor N-VA geworden in plaats van voor Vlaams Belang. Na de verkiezingen in 2018 wilde de helft van de N-VA-mensen een coalitie sluiten met Forza Ninove. Bart De Wever heeft dat akkoord, met de verkiezingen van 2019 in zicht, tegengehouden. Die heisa heeft hier toen maanden aangesleept, tot er uiteindelijk één N-VA-verkozene was die de socialisten en liberalen aan een meerderheid heeft geholpen. N-VA heeft serieus in eigen voet geschoten toen. We hadden nu eindelijk de kans om een Vlaams front te vormen.”

“Ik heb de indruk dat De Wever alweer een samenwerking aan het tegenhouden is. Onlangs raadde hij Tom Van Grieken aan dat hij zijn winkel moet uitkuisen en zo. Die houding gaat zich wreken op de N-VA. Bart De Wever vergist zich compleet van vijand. Nu goed, N-VA zal in 2024 wel kleur moeten bekennen en het cordon doorbreken. Als De Wever dan niet springt, is het afgelopen met de N-VA, denk ik.”

Maar als N-VA niet springt, dan blijft Vlaams Belang gewoon in de oppositie. Is dat niet frustrerend aan het worden?

“Een goede democratie heeft altijd een goede oppositie nodig, ook al is die oppositierol niet de drijfveer van mijn partij. Iedere partij streeft er naar om zijn programma te realiseren. Maar uiteraard mogen we ook niet te zacht worden.

De programmapunten van Vlaams Belang zijn intussen mainstream geworden bij de bevolking. Ons vreemdelingenstandpunt, de roep om meer veiligheid en vooral de terugkeer van normen en waarden… Er zijn heel veel mensen die ons daar gelijk in geven.”

“Alleen onze roep om Vlaamse onafhankelijkheid, die wordt nog niet door iedereen gedragen. En daar moet dus aan gewerkt worden. We moeten de Vlamingen overtuigen van de meerwaarde die Vlaamse autonomie kan betekenen.

En daar moeten we durven in investeren.

Het volstaat niet om een pamfl etje rond te dragen. En het helpt nog veel minder om er vijf jaar niet over te praten, zoals N-VA deed. Zij hebben de communautaire eisen in de diepvries gestopt. Maar iets wat vijf jaar in de diepvries zit, wordt slecht. Meer Vlaamse autonomie, daar moet je constant aan werken. Je moet de mensen diets maken welke winst hen dat kan bieden, niet zozeer materieel maar wel op cultureel en sociaal vlak.”

U bent nog altijd boos op voormalig N-VA’er Joost Arents die uiteindelijk de zittende meerderheid in Ninove redde. U weigert hem zelfs een hand te geven. Is dat niet een beetje flauw?

“Nee, zeker niet. Ik ben een zachte mens, vergevingsgezind ook. Buiten de gemeenteraad of het parlement is het onmogelijk om ruzie met mij te maken.

Ik raad mijn partijgenoten ook aan om geen bruggen op te blazen, met niemand. Want over elke opgeblazen brug raak je niet meer heen. Maar Arents, dat

Interview

17 DECEMBER 2020

9

Y D’HAESELEER (51), VLAAMS PARLEMENTSLID is wat anders. Die man heeft mij twee keer zijn woord gegeven. Hij garandeerde me dat hij of zijn partij de socialisten nooit zouden depanneren. Nu goed, hij heeft me zijn woord gegeven en ik heb een dolk in de rug teruggekregen.

Voortaan is hij lucht voor mij. En pas op, ik zou zelfs niet in zijn schoenen willen staan, want veel mensen zijn nog altijd boos op hem. Hij heeft zelfs al een keer politiebescherming moeten vragen. Die man heeft me de grootste ontgoocheling in mijn leven bezorgd.”

Waarom doet Vlaams Belang het net in de Denderstreek zo goed?

Er is niet alleen Ninove, maar ook Denderleeuw en Aalst waar uw partij vlotjes de grootste werd.

“De Denderstreek ligt dichtbij Brussel en dus krijgen wij hier ook die invloed over ons. Zeventig procent van alle nieuwkomers in Ninove zijn Franstaligen die verhuisd zijn vanuit Brussel. Daar zijn veel Afrikanen bij. Maar daarnaast hebben we ook goed werkende afdelingen in de regio. En ik heb niet veel talenten, maar ik weet wel wat er leeft bij de bevolking en welke thema’s zij belangrijk vinden. Andere partijen zien dat niet. Of willen het niet zien.”

Populist is een eretitel voor mij.

Ik ontferm mij over de problemen van de gewone mensen. Daar is niets mis mee “Mensen zien hun dorp en stad veranderen. In Neigem, het dorpje waar ik woon, staan 350 huizen. Als daar plots zes Roemenen komen wonen, dan spreken de mensen daar over hoor. En binnen drie maanden, hadden die Roemenen met iedereen al ambras. Ze lieten hun afval slingeren en gedroegen zich onbeleefd. Pas op, die Roemenen zijn geen gangsters hoor. Ze werken als vrachtwagenchauffeur. Maar onze eigen vrachtwagenchauffeurs, die zich in regel stellen met de sociale zekerheid en zelf een vrachtwagen moeten kopen, kunnen niet eerlijk concurreren met een Oostblokker die aan 10 euro per uur werkt.”

twijfelen. Hij wil oorlog voeren via de moederschoot en roept Turkse vrouw in Europa op om zo veel mogelijk kinderen te krijgen. Dat is zijn veroveringsstrategie. De linkerzijde heeft dat allemaal nog niet door. Maar hun kiezers wel. De top van de linkse partijen heeft geen enkele voeling meer met wat er bij de mensen leeft. De multiculturele samenleving is voor hen blijkbaar een ideale maatschappijvorm. Quod non. Dat is nog nergens ter wereld gelukt. Waarom zou het hier dan wel lukken?”

“Ik zie het eigenlijk allemaal niet zo rooskleurig in. In Brussel worden politiemensen in elkaar geslagen. We vinden dat allemaal wel heel erg, maar uiteindelijk gebeurt er weinig. In de Oostbloklanden is dat een ander verhaal. Daar is het bewustzijn bij de mensen groter. Als hier bij ons iemand overvallen wordt, dan maken we daar een filmpje van en zetten dat vervolgens op Facebook. In Oost-Europa gebeurt het tegenovergestelde. Als daar een vrouwtje overvallen wordt, dan zijn er omstaanders die meteen tussenbeide komen. Ik heb dat met mijn ogen gezien toen ik er vorig jaar op vakantie was. Een vrouw werd er beroofd van haar handtas en begon te roepen. De dader werd meteen door drie of vier mannen overmeesterd en kregen daar een paar stevige meppen. De politie werd opgeroepen en de overvaller werd meteen meegenomen. Mocht dat bij ons gebeuren, dan zouden die vier mannen die de dader overmeesterden het nog mogen gaan uitleggen op het politiekantoor.”

Wat u nu vertelt zal wellicht door veel mensen beaamd worden, maar klinkt het niet wat populistisch?

“Populist is een eretitel voor mij. Wat is er eigenlijk mis met een populist? Ik ontferm mij over de problemen van de gewone mensen. Wat hen bezighoudt en wat zij belangrijk achten, dat vind ik ook belangrijk. Daar is niets negatiefs aan, toch? We hebben intussen een generatie politici gehad die van oordeel is dat zij kunnen bepalen wat belangrijk is. Een Karel De Gucht is daar een mooi voorbeeld van. Maar de mensen pikken dat niet meer. Ik durf zeggen dat ik dicht bij de mensen sta. Zopas heb ik nog vier huisbezoeken gedaan. Twee van die gezinnen waren van vreemde afkomst. En ook zij komen met hun problemen bij mij terecht. Er is zo veel frustratie. Ook andere politici zouden beter wat dichter bij de gewone mensen gaan leven.

Dan zouden er minder absurde wetten gestemd worden die absoluut niet gesmaakt worden door het grootste deel van de bevolking.”

Er is de laatste tijd ook heel wat commotie over de term omvolking.

Terecht?

In een interview met onze redactie vertelde Luckas Vander Taelen onlangs dat u wel te zien bent in Ninove maar dat dat veel minder het geval is in het parlement.”

“Die omvolking is een feit en gaat een belangrijk maatschappelijk thema worden. We worden vervangen. Wie eens goed luistert naar de Turkse president Erdogan, hoeft er zelfs niet meer aan te

“Ik heb een tijdlang in de Kamer gezeteld en in het begin heb ik toen massa’s schriftelijke vragen gesteld, bijna het meeste van allemaal. We dienden ook wetsvoorstellen en amendementen in.

Maar die werden zelfs niet besproken.

Toen heb ik me de vraag gesteld: hoe kan ik de bevolking het best van dienst zijn? Ik heb een gulden middenweg gezocht tussen mijn aanwezigheid in het parlement en mijn engagement in Ninove. En mijn stad is voor mij minstens even belangrijk. Op vrijdag heb ik zitdag en doe ik mijn toer in de stad. En in het weekend ga langs op de eetfestijnen en activiteiten van de verenigingen.”

N-VA heeft de communautaire eisen in de diepvries gestopt.

Maar iets dat vijf jaar in de diepvries zit, wordt slecht Door corona zijn er vandaag geen eetfestijnen meer. En ook de horeca is dicht. Een terechte veiligheidsmaatregel?

“Beslissingen moeten genomen worden op basis van wetenschappelijke bewijzen. En die zijn er niet. Voor veel horeca-uitbaters zijn de coronamaatregelen een regelrecht drama. Duizenden cafétjes zullen na Nieuwjaar niet openen. En niet alleen cafés zullen dicht blijven. Ik lees nu dat de meeste besmettingen gebeuren in familiale kring. Dat de horeca een broeihaard was van besmettingen heb ik nergens gelezen. En ja, ik weet dat de horecamensen intussen een premie krijgen. Dat geld verzacht misschien het leed, maar die mensen houden dit niet vol.

Dit wordt echt een nekslag voor de horeca. Het maatschappelijk leed en de maatschappelijke schade zal minstens even groot zijn als de schade die het virus aanrichtte. Daar ben ik echt wel van overtuigd.”

In De Morgen wordt u de ‘Trump van Ninove’ genoemd. Is dat ook een eretitel?

“Nee, die vergelijking is niet oké. Ik was in het begin wel fan van Trump zijn programma. De media hebben van die man een karikatuur gemaakt. Maar nadien heb ik uitspraken van Trump gehoord die niet stroken met wat ik denk.

Ik weet dat je de linkse pers in dit land moet relativeren en dat ze Trump afschilderden als een halve gare. Maar ik ben geen blinde aanhanger van Trump, nee.”

Trump krijgt het verwijt racist te zijn.

Een herkenbaar verwijt voor u?

“Ik ben geen racist. Na de parlementsverkiezingen stond hier zelfs een Turkse

“Volksunie was veel te links geworden voor mij” “Ik groeide niet op in een Vlaamsgezind nest”, vertelt Guy D’Haeseleer. “Mijn ouders waren politiek absoluut niet actief.

Vader werkte als schrijnwerker, terwijl moeder, na de geboorte van haar eerste kind, thuis bleef. Voordien had moeder een kruidenierswinkeltje in Ninove. Mijn humaniora volgde ik aan het Sint-Aloysiuscollege van Ninove. Omdat ik nogal goed was in talen, ging ik nadien op kot in Brussel. Eerst studeerde ik er voor tolk maar omdat ik te veel genoot van het studentenleven, schakelde ik over op een opleiding als sociaal adviseur.”

“De sociale hogeschool was toen al een broeihaard van linkse ideeën. Omdat ik altijd een Vlaams leeuwtje op mijn borst droeg, kreeg ik vaak opmerkingen van docenten. Daar, in de school, heb ik voor het eerst kennisgemaakt met de onverdraagzaamheid van linkse mensen. Zij die altijd spreken over verdraagzaamheid zijn vaak de ergsten om zich net tegenovergesteld te gedragen.”

Na zijn studies ging D’Haeseleer aan de slag op het kabinet van toenmalig minister André Geens, die onder meer bevoegd was voor ontwikkelingssamenwerking. Maar toen de regering in 1991 viel over de exportvergunningen van Waalse wapens, werd hij inspecteur bij de RVA. “Ik moest er zwartwerkers opsporen en dat was, als rechtse jongen, wel echt een job voor mij”, vervolgt

hij. “Door mijn werk bij de RVA kon ik ook met eigen ogen vaststellen hoeveel profitariaat er aanwezig is bij de nieuwkomers. Ik kon me op dat moment ook niet meer vinden in de standpunten van de Volksunie. Bert Anciaux was een groot voorstander van het migrantenstemrecht. Dat was voor mij echt wel de druppel.

De Volksunie was veel te links geworden voor mij. Men heeft mij in die periode gevraagd of ik geen Vlaams Blok-afdeling wou opstarten in mijn regio. Mijn directeur bij de RVA kon er niet echt om lachen, maar ik heb toch mijn zin doorgedreven.”

Nadien kreeg D’Haeseleer de kans om bij het toenmalige Vlaams Blok te beginnen als regiosecretaris Aalst-Oudenaarde.

“Daar heb ik lang over nagedacht”, zegt hij. “Bij de RVA had ik een goede job. Maar Filip Dewinter overtuigde me omdat hij zei dat ik bij het Vlaams Blok evenveel ging verdienen Ik dacht: oké.

Na mijn eerste loonbrief stelde ik vast dat ik 10.000 frank (250 euro) minder had dan voordien (lacht). Ik ben nog een woordje uitleg gaan vragen, maar uiteindelijk kon ik niet meer terug.

Toen heb ik beslist om keihard te werken. Ik was de poulain van niemand. Niet van Dewinter, niet van Annemans. Ik was gewoon een onbekende Ninovieter. Uiteindelijk heb ik toch nog een mooi parcours gereden.”

GUY D’HAESELEER Geboren: Ninove, 12 maart 1969 Burgerlijke staat: alleenstaande Vader van: Stijn (25) Woonplaats: Ninove Beroep/mandaten: Vlaams parlementslid, senator, gemeenteraadslid Studies: sociaal adviseur Hobby’s: drummer bij covergroep Forzaband.

Eerste partij waar ik voor stemde: Vlaams Blok Favoriete citaat: “Never, never, never give up” (Winston Churchill) Bekwaamste politicus: Tom Van Grieken familie aan mijn deur. Moslims, ja. Die mensen gaan werken, spreken perfect Nederlands en zelfs Ninoofs. En zijn ook tegen de komst van een moskee. Ze kwamen me pralines en Turkse zoetigheden overhandigen om me proficiat te wensen met mijn resultaat. Nationaliteit of geboorteplaats of huidskleur, dat speelt voor mij geen enkele rol. Mij gaat het er om hoe je je gedraagt en of je deel wil uitmaken van onze samenleving. Het is natuurlijk wel zo dat er een stop moet komen op die ongebreidelde migratie.

Ons land is nu al één van de dichtstbevolkte regio’s ter wereld. Eigenlijk zijn we al met te veel. Ook op aarde zijn we met te veel.”

In een interview met komiek Kamal Kharmach zei u dat uw zoon maar beter niet met een gehoofddoekte vriendin naar huis komt.

“Klopt, en daar blijf ik ook bij. Een hoofddoek is een politiek statement. Als mijn zoon mij straks voorstelt aan een Syrisch meisje dat Nederlands spreekt en zich geïntegreerd heeft, zou ik daar niet het minste probleem mee hebben.

Maar die hoofddoek wil ik niet zien. De islam is voor mij niet zozeer een godsdienst maar vooral een ideologie. En die mogen ze van mij verbieden, ja.”

WIM DE SMET

“Het ondoorzichtige kluwen van de federale sociale zekerheid, blijft een pijler voor het Belgische voortbestaan en een doorn in het oog van de Vlamingen. Door lid te worden van het VNZ, draag je niet alleen bij tot je eigen, maar ook tot de Vlaamse sociale zekerheid.”

Kurt Moons, voorzitter Pro Flandria

Bel 015 28 90 90 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be Voor een Vlaamse sociale zekerheid!

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen

Word lid van het VNZ

10 Buitenland

17 DECEMBER 2020

SPANJE

Dreigt opstand op de Canarische Eilanden?

De migratiestroom op de Canarische Eilanden is blijven aangroeien, zodat dit vakantieparadijs stilaan aan het veranderen is in een hotspot voor vluchtelingen. De eilandbewoners zijn het meer dan beu en stromen de straat op: “Neen aan migratie”, “Ontslag van de regering nu!” en “Red het toerisme”, dat zijn de boodschappen die tijdens een manifestatie weerklinken.

Onalia Bueno, burgemeester van Mogan, een van de gemeenten op het eiland Gran Canaria die bijzonder zwaar getroffen werden door de vluchtelingenstroom, eist daden van de Spaanse regering.

Ze eist dat Madrid opvangplaatsen vindt voor de 3.471 vluchtelingen die momenteel in een tiental hotels in de onmiddellijke omgeving worden opgevangen. “De solidariteit die Mogan heeft getoond, heeft een vervaldatum, en die vervaldatum is 31 december.”

Ze besloot in niet mis te verstane woorden: “We kunnen niet langer toestaan dat Gran Canaria een gevangenis wordt, een Lampedusa of Lesbos dankzij de laffe passiviteit van de regering.”

Afrikaanse kusten Dit jaar alleen al bereikten meer dan 18.000 migranten de eilandengroep, tegenover 1.500 in dezelfde periode in 2019. De migranten zijn afkomstig van de Afrikaanse kusten en proberen de eilandengroep te bereiken, zodat ze het Europees grondgebied

betreden. De eilandbewoners, worden opstandig. Ze verzetten zich steeds talrijker tegen een invasie die hun economische en maatschappelijke weefsel helemaal onderuit haalt. De inwoners van Mogan willen terug controle over hun eigen hotels, die door de overheden werden opgeëist voor de opvang van migranten.

Ongeveer 3.200 hotelkamers zijn op dit moment bezet door migranten. De grote vrees bij de eilandbewoners is dat toeristen de Canarische Eilanden voortaan links zullen laten liggen. De woordvoerster van de organisatie van de betoging, Carmelo S., verklaarde dat verschillende hoteliers in de gemeente 90 procent van de reservaties verloren zagen gaan sinds het begin van de migratietsunami. De mensen zijn woedend: “Wij kunnen met moeite onze huizen betalen en die migranten kunnen hier kosteloos in een vier sterrenhotel worden ondergebracht”, aldus lokale bewoners.

PIET VAN NIEUWVLIET

'Brittannië ontbotteld'

VERENIGDE STATEN

Rellen in Minneapolis: 74 mensen vermoord

Op 20 mei 2020 haalde de Amerikaanse stad Minneapolis even het wereldnieuws. In de stad gelegen in het noorden van de VS, vond het George Floyd-incident plaats. Grootschalige rellen braken uit.

Geld voor preventie

De historische en demografische achtergrond zal je er in onze klassieke pers zelden bij lezen.

Minneapolis was tot ver voorbij 1950 een bloeiende Amerikaanse stad waar de blanke middenklasse uitstekend leefde en 99% van de bevolking uitmaakte.

Maar in de jaren ’60 vestigden er zich voor het eerst grote groepen zwarten, en die ontketenden in 1967 verwoestende rassenrellen.

Winkels, huizen, auto’s van blanken werden aangevallen en platgebrand, en de politie kon pas na nachtenlang geweld de rellen stoppen. Vele blanke inwoners van de binnenstad trokken hun conclusies en trokken weg naar de veiligere, rustigere, blanke woongebieden rond de stad – de ‘suburbs’. Een echte ‘blanke vlucht’ voltrok zich. En zo werd Minneapolis een ‘multiculturele’ stad, waar blanken nu nog slechts 60% uitmaken, zwarten ongeveer 20% en andere minderheden ook 20%.

Zoals wel vaker in de VS werd ook dit incident tot een 'rassenkwestie' gebombardeerd, de arrestant was zwart, de agent blank. Criminaliteitscijfers verklaren al het een en ander: met hun 20% van de bevolking, zijn de zwarten oververtegenwoordigd in alle categorieën van zware misdaad.

Minneapolis wordt bestuurd door 13 gemeenteraadsleden, die elk verkozen worden in een

Het levert hallucinante toestanden op: tuinen van huizen, normaal een rustgevend element in een stad, worden door metershoge staken omgeven. Criminelen gaan ook steeds driester te werk: waar rovers zich normaal enkel ’s nachts op pad begeven, worden mensen nu gewoon op klaarlichte dag door met revolvers bewapende gangsters uit hun auto gesleurd. “Van wat schoten in de buurt kijk ik al niet meer op”, getuigt een lokale bewoner in een krant. “Maar toen op een dag twee kogels door de ruiten van mijn woonkamer vlogen, heb ik toch maar van kamers gewisseld; ik leef nu aan de achterkant van mijn huis, en slaap vooraan. ’s Nachts wordt er iets minder geschoten.”

De linkse gemeenteraadsleden zitten nu tussen hamer en aambeeld. Ze smeken de politiechef om alstublieft de veiligheid in de wijken te herstellen, maar die eist toegevingen en met succes. Een links plan om het politiekorps van 888 te reduceren naar 750 werd weggestemd. Tegelijk willen ze toch de indruk wekken dat er zaken ‘veranderen’: geld van de politiebegroting wordt dus overgeheveld naar ‘preventie’. En zo wordt ‘defund the police’ toch een beetje waarheid, waardoor er minder overblijft voor ordehandhaving, en de kogels in Minneapolis verder in het rond fluiten.

HDG

‘ward’ of kiesomschrijving. De meerderheid is stevig links: de Democraten maken er de dienst uit. Meteen na de George Floyd-affaire gingen ze plat op de buik voor de BLM-beweging, en lieten hun politiekorps vallen als een baksteen: voor een publiek van honderden activisten beloofden ze dat ze de politie van Minneapolis volledig zouden afschaffen, en zouden vervangen door een volledig nieuw uit te denken dienst. Ze omarmden dus volledig de (extreem)linkse slogan ‘Defund the Police’, neem de politie al zijn geld af.

Boksbal De interne gevolgen binnen het politiekorps waren catastrofaal. Meer dan honderd agenten, op een korps van zowat 800, wilden niet langer dienen als boksbal tussen enerzijds zwarte criminelen en anderzijds een links politiek bestuur, en gaven hun ontslag of verklaarden zich ‘ziek’.

Doel bereikt: minder politie.

Ondertussen steeg de criminaliteit naar ongeziene hoogten.

In september van dit jaar zag de stad in één week tijd maar liefst 3674 gewelddadige misdrijven, namelijk moorden, verkrachtingen, gewapende overvallen en aanvallen met wapens. Dat was maar liefst 17 procent meer dan het gemiddelde van de vijf jaren daarvoor. Er werden in 2020 al

74 mensen vermoord, dat is het hoogste cijfer in 15 jaar.

DUITSLAND

Links geweld tegen Burschenschaften De berichten is men in Duitsland zo gewoon geraakt, dat men er niet meer bij stilstaat. Ik heb het over het geweld van linkse extremisten tegen leden van Burschenschaften. Studenten die met lint en studentenpet van hun studentenclub – niet zelden met een geschiedenis van enkele eeuwen oud – worden steeds vaker aangevallen. Om het geweld in kaart te brengen, werd vorig jaar het “Initiative für Toleranz und Zivilengagement” (initiatief voor verdraagzaamheid en burgerengagement) opgezet, dat alle feiten bijeenbrengt op internet.

Een woordvoerder hierover aan het conservatieve weekblad Junge Freiheit: “Het doel is om een onderschatte problematiek in beeld te brengen. Geweld tegen Burschenschaften is dagelijkse kost en steeds weer wordt het geweld gebagatelliseerd. Wij brengen onze documentatie op een neutrale manier bijeen, met foto’s en ander bewijsmateriaal.”

Alleen al in de maand november – nochtans in volle coronacrisis, waardoor het studentenleven zo goed als stil ligt – werden 10

linkse aanvallen op studenten en Burschenschaften in Duitsland en Oostenrijk geregistreerd. Men gaat ervan uit dat dit slechts het topje van de ijsberg is, want veel slachtoffers zwijgen.

Universiteitssteden Het zwaartepunt van deze gerichte acties van links tegen Burschenschaften en zogenaamde ‘korporierte’ studenten ligt in de Duitse klassieke universiteitssteden als Göttingen, Marburg en

Giessen. “Daar zijn de studentenverenigingen meestal nog goed zichtbaar, meer dan in de grootsteden. Ook extreemlinks is er meestal goed vertegenwoordigd.”

Sommigen denken misschien: och ja, wat getrek en geduw tussen studenten? Toch maakt het Initiative melding van een toename van beschadiging van huizen van Burschenschaften in de kleine stad Marburg. Links komt steeds vaker op straat om tegen het “fascisme” te toeteren. Brand-

Burschenschaften, studentenclubs met niet zelden een geschiedenis van eeuwen, vormen steeds vaker het voorwerp van aanvallen. stichting en zelfs een poging tot doodslag. “Nog erger kan alleen als er een dode zou vallen, en zelfs dat is niet uit te sluiten”, al-

dus de verantwoordelijke voor deze statistiek.

PIET VAN NIEUWVLIET

Buitenland

17 DECEMBER 2020

11

DIPLOMATIEKE VALIES TURKIJE

Blijvende bron van ergernis

“'Hoe gelukkig is degene die zegt ik ben een Turk.” Het citaat van Ataturk valt te lezen op een berg in het door Turkije sinds 1974 bezette deel van Cyprus.

Amerikaanse en EU-sancties tegen Turkije mogen dan al een groter symbolisch dan economisch effect hebben, ze maken vooral duidelijk dat een 'trop is teveel'-gevoel ten aanzien van Ankara op brede steun kan rekenen. Specifiek dan voor de EU liggen diverse scenario's op tafel. Vraag is alleen of überhaupt een consensus kan worden bereikt.

De redenen die men zich kan bedenken om Turkije sancties op te leggen zijn legio. Van schendingen van mensenrechten, de bezetting van Noord-Cyprus tot, recenter, de boringen in de oostelijke Middellandse Zee tot het optreden in Nagorno-Karabach. Verschillende werden opgenomen in een vorige week goedgekeurde resolutie in het Vlaams Parlement, een initiatief van N-VA'er Karl Vanlouwe.

Gevraagd werd de EU-toetredingsonderhandelingen stop te zetten. Meerderheid en VB stemden voor, rood en groen onthielden zich wegens het verkiezen van de term “bevriezen”. De resolutie illustreert de ‘ras-le-bol’.

Lichte sancties Ondertussen namen zowel de EU als de VS maatregelen, zij het dat ze die verschillend motiveerden. Voor de Amerikanen was de aankoop van Russische raketten de doorn in het oog, voor de Europeanen die boringen. Enkele individuen worden geviseerd en verdere maatregelen worden, althans wat de EU betreft, verder onderzocht. “Erg soft”, klonk het arrogant vanuit Ankara. Harder optreden kan een demper op de verdere relaties plaatsen; dat speelde in zowel Washington als Brussel. Anderzijds: een NAVO-lidstaat en kandidaat-lidstaat van de EU (zij het enkel

nog pro forma) die in de hoek wordt gezet is een niet te loochenen signaal.

Toekomstscenario's In diplomatieke middens houdt men voor de toekomst van de Turks-Europese verhouding rekening met een aantal scenario's. Zo is een bepaalde 'school' de mening toegedaan dat eerder dan de stok te hanteren, Ankara met de wortel moet worden bewerkt. Ze aan de onderhandelingstafel lokken via beloftes en perspectieven (bijvoorbeeld de uitbreiding van de douane-unie), waarna de probleemdossiers ontmijnd (kunnen) worden. In deze hypothese zou ook het lidmaatschap voor de EU gereanimeerd moeten worden. Pal daartegenover staat de piste van de confrontatie.

Duidelijke lijnen trekken en deze koppelen aan sancties. Dit houdt een risico van militaire escalatie in – een tijdje geleden

vergrendelde een Turks militair schip zijn radar op een Frans schip, mogelijk ook van een annexatie van Noord-Cyprus. Andere modellen schipperen tussen beide.

Besluitvorming De reconstructie van het verloop van onderhandelingen op een internationale top is vaak boeiende lectuur en daar is het recente Europese treffen van vorige week geen uitzondering op. Op een gegeven moment lagen de meningen zo uiteen dat EU-president Michel er zelfs aan dacht het onderwerp van anti-Turkse sancties simpelweg van de agenda te halen. Uiteindelijk vormde zich een consensus rond de vaststelling dat het land het de laatste jaren simpelweg te bont heeft gemaakt. En dan krijg je dit dubbel signaal: sancties als statement, maar te zwak om een echt effect teweeg te MICHAËL VANDAMME brengen.

CHINA

Een doodgeboren coalitie tegen China?

China wil de grootste supermacht ter wereld worden en alle andere naties aan zich onderwerpen, zowel economisch als politiek. Hamvraag is of een anti-China coalitie kans maakt. Zonder Amerikaans leiderschap is de slaagkans klein.

De Sowjetunie heeft dat zeventig jaar lang ook geprobeerd, maar ze werd daarin gehinderd door een zeer zwakke economie. De Chinezen zijn er als eersten in geslaagd binnen het kader van een communistische dictatuur een sterke economie op te bouwen, met industriebaronnen die tegelijk miljardairs en partijbonzen zijn. Zo’n systeem is per definitie instabiel, maar de ineenstorting die al twintig jaar lang wordt voorspeld, blijft voorlopig uit.

Die economische macht wordt nu in een angstwekkend tempo gebruikt om industriële rivalen uit te schakelen én om een ongeëvenaarde militaire macht uit te bouwen.

Onder president Trump waren de VS begonnen met het opbouwen van economische én militaire

allianties om de groeiende macht van China in te dijken. Vorige week kon u hier lezen hoe de NATO hierin een –voorlopig bescheiden – rol wil spelen. We bekijken nu de “oosterse” kant van die alliantie die president Trump voor ogen had. Het was in wezen een modernisering van de oude Amerikaanse strategie uit de jaren ’50 en ’60 om communistisch China in te dijken door een reeks bondgenootschappen met de buurlanden ervan. De steunpilaren daarvan zouden nu India, Japan en Australië moeten worden, eventueel versterkt met Zuid Korea, Taiwan – informeel natuurlijk - en de Filippijnen. De rol van Rusland laten we hier buiten beschouwing.

Tot zeer kort geleden leefde Poetin mentaal nog het wereldbeeld van

Ontmoeting van de Amerikaanse President Trump en de Eerste Ministers van India Modi en diens Japanse ambtsgenoot Abe op de G20 top in Osaka in juni 2019. India en Japan als mogelijke hoeksteen van anti-China coalitie, maar zullen de VS hun leidersrol opnemen?

de jaren vijftig, toen China en zijn geliefde Sowjetunie nog trouwe bondgenoten waren. De spectaculaire opbouw van de Chinese militaire macht zou de voorbije twintig jaar niet mogelijk zijn geweest zonder massale Russische wapenleveringen. Pas nu lijkt Poetin zich plots te realiseren dat de Chinezen die wapens ook willen gebruiken om een flink stuk van Siberië te veroveren.

India en Japan als hoekstenen Dat bondgenootschap zag er veelbelovend uit. Op binnenlandse vlak heeft premier Modi de verwachtingen van de hindoenationalisten niet waargemaakt, maar hij heeft India wel verder op de juiste koers gehouden, die al in 1991 was begonnen: weg van het socialisme en de planeconomie en meer op het westen georiënteerd dan op de zogenaamde “niet-gebonden landen”, die in werkelijkheid een antiwesters clubje zijn. India is nu een zelfbewuste regionale grootmacht, de grootste democratie ter wereld, met een snel groeiende economie en steeds grotere middenklasse. Militair gezien is India de sterkste pion in de anti-Chinese alliantie. China heeft 290 kernkoppen en India slechts 150, maar dat is zeker genoeg om de Chinezen af te schrikken. De Chinese luchtmacht – de tweede sterkste ter wereld! - is dubbel zo groot als de Indiase, maar dat wordt gedeeltelijk goedgemaakt doordat de Indiase gevechtsvliegtuigen gemiddeld moderner zijn. De Chinese marine is de grootste ter wereld. Ze telt

zelfs meer oorlogsschepen dan de Amerikaanse. Maar de Amerikanen hebben één grote troefkaart op zee: elf reusachtige vliegdekschepen, waarnaast de twee kleine Chinese carriers in het niets verzinken. De Indiërs hebben één operationeel vliegdekschip, ongeveer van hetzelfde kaliber als de Chinese, en eentje dat in de testfase zit. En wat misschien belangrijker is dan de wapensystemen: niemand twijfelt eraan dat de Indiërs als het erop aankomt echt zullen vechten. Van de Duitsers is men bijvoorbeeld helemaal niet zo zeker. En dat is nog een eufemisme. Een tweede belangrijke pion is Japan. Officieel heeft dat geen strijdkrachten, alleen “self defence forces”. Maar die zijn wel voortreffelijk uitgerust, met een keur van hoogtechnologische wapens. De Japanners hebben geen vliegdekschepen, maar ze zijn volop bezig twee helikoperkruisers om te bouwen tot echte carriers.

Strikt genomen is dat in strijd met de naoorlogse vredesverdragen en met de Japanse Grondwet, maar nu de nood aan de man komt, maalt niemand daar nog om. Japan heeft geen kernwapens en met zijn reusachtige stedelijke agglomeraties is het nog kwetsbaar voor atoomaanvallen en nucleaire chantage dan de meeste andere landen. Onder leiding van de VS zouden Japan en India de hoekstenen kunnen zijn van een grote anti-Chinese coalitie.

Kansloos zonder leider Maar daar wringt het schoentje nu. Het militair zo machtige Amerika is politiek ontredderd door

een jarenlange marxistische “mars door de instellingen”. Biden is aan de macht gekomen door verkiezingen die mede door Chinees geld en Chinese desinformatiecampagnes gemanipuleerd werden. Als we ervan uitgaan dat Biden inderdaad president wordt, en zich nog enige tijd aan de macht kan vastklampen voor oudersdomskwalen en/of zijn marxistische bondgenoten hem ten val brengen, zal hij niet in staat zijn de leidende rol te spelen die van hem verwacht wordt als leider van zo’n coalitie tegen China. Kijk nog eens naar enkele Youtube-filmpjes van zijn blunders en verwarde afdwalingen tijdens zijn verkiezingstoespraken. Soms kon hij zelfs een getal niet meer correct aflezen van een voorbereide tekst. Ziet u zo iemand bij onderhandelingen al een vuist maken tegen de cynische beulen van de Chinese Communistische Partij? Gaat hij hen op een geloofwaardige manier kunnen afdreigen, zodat ze zich verder koest houden? Gaan Japan, India of Australië zich de woede van de Chinezen op de hals durven halen door toe te treden tot een anti-Chinese coalitie, als ze er niet eens zeker van kunnen zijn dat de president van de énige mogendheid die hen echt kan beschermen, binnen enkele weken misschien vervangen wordt door anderen, die ideologisch aan de kant van China staan?

Als ze zich herinneren hoe het team Biden-Obama in Syrië “een rode lijn” in het zand trok en daarna… helemaal niets deed toen de Syriërs die rode lijn schaamteloos overschreden door toch giftgas te PAUL BÄUMER gebruiken?

12 Interview

17 DECEMBER 2020

“Turken missen economische basis voor hun ambitie” Interview met ROBERT STEUCKERS De belangstelling van Robert Steuckers (64) is breed, maar binnen deze waaier heeft de geopolitiek altijd al een aparte plaats ingenomen. “De geografie is het meest standvastige in internationale relaties”, benadrukt hij. “En dat is een realiteit die door geen enkele politieke beslissing miskend kan worden.” Met hem hadden we het over Turkse ambitie, Russische vergane glorie en de al dan niet te vermijden clash met China.

Sinds jaar en dag is een onopvallend rijhuis gelegen in een van de zijstraten van het Hoogte Honderdplein in Vorst – het hoogste punt van de hoofdstad – de thuisbasis van Robert Steuckers. Het is niet alleen de plek vanwaar hij sinds jaar en dag zijn vertaalbureau runt, maar ook de plek waar inmiddels duizenden publicaties gestalte kregen. Precies zoals men kan verwachten van een man die als een van de toonaangevende pennen van de ‘nouvelle droite’ geldt.

Als kind van een Limburgse vader, een West-Vlaamse moeder en een wieg die in Ukkel stond is Steuckers op onderwijsvlak een product van het naoorlogse Brussel. Hij doorliep zijn school in het Frans en dat is meteen de belangrijkste verklaring waarom het gros van zijn publicaties ook in die taal geschreven werd. Maar anders dan bij vele van zijn generatiegenoten, ging dit niet gepaard met het verloochenen van zijn afkomst. Hij was student in de jaren dat het FDF zijn grootste successen kende, maar hij maakte andere politieke keuzes. Noem het gerust 'rechts', zij het dat die term ietwat te vaag is om hem helemaal te typeren. Hij bewoog zich jarenlang in de kringen van de GRECE, het vlaggenschip van wat men eind jaren zestig – begin jaren zeventig als ‘nouvelle droite’ is gaan bestempelen. Maar de relatie met boegbeeld Alain de Benoist bekoelde en in het begin van de jaren negentig begon hij met zijn eigen project, “Synergies Européennes”, dat voornamelijk in het Italiaans en het Duits werkte.

Ottomaanse inmenging We spreken elkaar op een moment dat de oorlog tussen Armenië en Azerbeidzjan woedt. Op zich niet voor het eerst, maar wat deze editie wel speciaal maakt is de buitenlandse inmenging, die van Turkije in het bijzonder. Hoe schat u dit in?

“Dit is nog maar eens een hoofdstuk in een beleid dat jaren geleden al gestalte kreeg. Ahmet Davutoglu was enkele jaren minister van Buitenlandse Zaken onder Erdogan en gaf gestalte aan een apart beleid, ook wel eens zero-vijandenpolitiek genoemd. Op zich dacht hij wel in neo-Ot-

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

Achouffe 19 - 6666 Wibrin (Houffalize) Wij zijn vlamingen Tel.: 061 28 81 82

www.lespine.be

‘Waar tafelen een hoffelijke bezigheid wordt’ Huwelijken - Recepties - Banketten - Seminaries

Fruithoflaan 15 - 2530 Boechout - 03/455 07 67 www.kasteelfruithof.com

tomaanse termen, maar hij zag dat als een zachte politiek. Een van dialoog en handel, eerder dan militair machtsvertoon zoals we dat vandaag zien. Erdogans kijk is verschillend, het kwam tot een spanning met tot gevolg dat Davutoglu uitgeschakeld werd. Het agressieve Turkse beleid vindt in belangrijke mate zijn wortels in het verleden. Toen de Turkse republiek na de Eerste Wereld-

gaand en van een pan-Orthodoxe solidariteit is beslist geen sprake. Israël schaart zich dan weer aan de kant van Azerbeidzjan, al was het maar omdat ze hen drones en ander tuig kunnen verkopen. Maar er speelt nog iets anders, een erg belangrijk geopolitiek element. Over de Chinese Zijderoute is al veel inkt gevloeid, maar een tijdje geleden werd een vergelijkbaar project tussen India, Iran en Rusland aangekondigd. Naarmate dit gestalte zal krijgen, wordt een verbinding tussen India, Iran, de Kaspische Zee en de Wolga tot aan de Witte- en Barentszee mogelijk. Euraziatische continentale integratie is altijd iets dat vanuit Angelsaksische hoek met een scheef oog bekeken is.

Door gerommel in en rond Nagorno-Karabach wil men dit project ondergraven. Niet toevallig steunen ook Oekraïne en Georgië Azerbeidzjan, twee landen die duidelijk onder Amerikaanse invloed staan. Trouwens, het nut van deze verbinding heeft haar nut ook tijdens de Tweede Wereldoorlog bewezen. Zonder bevoorrading via het noorden en zuiden was de Sovjetunie nooit in staat geweest het Duitse offensief tegen te houden.”

Russische zwakte

“We mogen niet vergeten dat China vandaag haar plaats in de wereldorde inneemt omdat er ruimte vrijgekomen is.” oorlog en de door Atatürk gevoerde bevrijdingsoorlog ontstond, werd het een land zonder energiebronnen. Heel bewust werd bijvoorbeeld de regio rond Kirkurk uit de republiek gehouden. In eerste instantie leverde dit geen al te grote moeilijkheden op, maar de demografische groei veranderde het plaatje. Het Turkije van vandaag is een land van 83 miljoen inwoners, maar nog altijd zonder die begeerde energiebronnen.

Het is geen toeval dat ze zich zo mengen met wat er in Libië gebeurt. Of dat ze trachten hun hand te leggen op gas in het oostelijk deel van de Middellandse Zee. Een identieke achterliggende motivatie schuilt achter hun inmenging in de Kaukasus. Of deze neo-Ottomaanse politiek kans van slagen heeft, durf ik betwijfelen. Ik vrees dat de Turken hiervoor de economische basis missen.”

De inmenging is breder dan de Turkse. Iedereen lijkt wel zijn reden te hebben?

“Er tekenen zich inderdaad verschillende bondgenootschappen af. Dat Turkije het voor Azerbeidzjan opneemt, zou ik als een Pan-Turkse alliantie bestempelen, geen islamitische, want Azerbeidzjan is Sjiitisch terwijl Turkije tot het Soennitische kamp behoort. Anders dan men zou denken, is de steun van Rusland voor Armenië niet zo ver-

Een land dat zich assertiever, volgens sommigen zelfs agressiever, opgesteld heeft is Rusland. Het Syrische voorbeeld is hiervan het typevoorbeeld. Hebben we het hier over een (nieuwe) grootmacht in wording? Opnieuw?

“Als ik naar alle relevante parameters kijk, dan betwijfel ik dat. Er is de manier waarop Rusland en het regime van Poetin voorgesteld worden enerzijds. Wat scheef zit, kan je niet recht praten, maar nog steeds bouwt men verder op de zogenaamde zwarte legende die men destijds tegen Rusland heeft gefabriceerd, het werk van de Britse geheime diensten in de 19de eeuw ten tijde van de Krimoorlog. Dit gaat terug naar de zogenaamde Leyenda Negra, de manier waarop men het Spanje in de periode van de 16de eeuw en later in de geschiedschrijving in een erg negatief daglicht heeft geplaatst. Sindsdien is dit in tal van gevallen een beproefde tactiek geworden. Ik kan ter zake het vorig jaar verschenen boek van Mark Smith, “Russia's Black Legend. The Russia Anxiety: And How History Can Resolve It”, warm aanbevelen. Wat zijn nu de relevante feiten? Poetin heeft zijn land gered uit de chaos die tijdens de Jeltsin-jaren ontstaan is, wat positief is. Rusland heeft ook troeven: olie, gas en andere grondstoffen,

maar tegelijk is die afhankelijkheid ook hun zwakte. Vergeten we niet dat hun BBP niet groter is dan dat van de Benelux, zij het voor een veelvoud aan inwoners. En dat laatste is ook een probleem. Het land kent een sterke demografische recessie. Stuk voor stuk zijn dat elementen die me doen concluderen dat het potentieel om een grootmacht te worden zonder Europa beslist niet aanwezig is. Rusland redt zichzelf alleen met de steun van Duitsland, maar nu is Duitsland ook erg ziek en lijkt onbekwaam te zijn een eigen geopolitiek door te voeren.”

Een vermijdbaar conflict met China De opmars van China is onmiskenbaar, wat zich vertaalt in een grotere assertiviteit, vooral dan in Azië. Is een clash met de VS onvermijdelijk, zoals vele analisten vrezen?

“We mogen niet vergeten dat China vandaag haar plaats in de wereldorde inneemt omdat er ruimte vrijgekomen is. Het narratief van de VS wordt in de brede wereld, maar zeker in Azië niet meer aangenomen.

De Amerikanen hebben er trouwens bewust voor gekozen niet meer de prominente rol van vroeger te spelen. En over de volledige afwezigheid van Europese assertiviteit spreken we dan nog niet. De Chinese ambitie en de manier waarop ze deze uitvoert, is voor iedereen duidelijk, maar het is een reus op lemen voeten. De sociale wanverhoudingen zijn hun zwakte. Om deze onder bedwang te houden is een forse economische groei nodig. Als deze opeens zou uitblijven, zou dat enorme maatschappelijke spanningen teweeg brengen. Dit in combinatie met een ‘imperial overstretch’ van een steeds groter gebied waarin Peking zich wil laten gelden, zou sneller dan men denkt een einde kunnen maken aan de internationale Chinese droom. Maar of het tot een clash komt, zal ook van de VS afhangen. De keuze voor Trump is er een voor meer autarkie en het grondig bijstellen van de imperiale ambities. Je kan je trouwens afvragen over dergelijke projecten nog wel over een voldoende breed draagvlak beschikken. Met de sociale problemen, antifa-gedoe, BLM of nog het gender-militantisme zie je toch meer dat de maatschappelijke consensus helemaal zoek is geraakt. Samengevat: ik zou toch geen te deterministische kijk hebben op de Amerikaans-Chinese verhoudingen.”

MICHAËL VANDAMME

Onderzoek

17 DECEMBER 2020

13

Vlaams Journalistiek Fonds

Hoe de mediaminister impact heeft op de journalistiek Het Vlaams Journalistiek Fonds (VJF) werd opgericht op 10 september 2018 en is eind juli van dit jaar opgedoekt door de Vlaamse regering. Het was een samenwerking tussen Journalismfund.eu, de Vlaamse Vereniging van Journalisten en de Vlaamse overheid. De meest belangrijke partner binnen VJF was Journalismfund.eu, beter bekend als de opvolger van het Fonds Pascal Decroos.

Voor toenmalig mediaminister Sven Gatz (Open Vld) was bestrijding van ‘fake news’ toen al een doelstelling. "In de massa nieuws die tegenwoordig online permanent gevoed wordt, ook door fake news, moeten onze Vlaamse nieuwsmedia een geloofwaardig kompas kunnen bieden", klonk het bij de minister.

In december 2017 zorgde Gatz ervoor dat, “naar aanleiding van de verjaardag van het fonds Pascal Decroos”, nog een resterend budget van 90.000 euro vrijgemaakt werd “om journalistiek onderzoek te financieren”. Daarbij ontving onder meer de linksgeoriënteerde nieuwswebsite Apache 50.000 euro om de inhoud toegankelijk te maken voor een breder publiek.

VJF blijft zitten met 56.000 euro ‘overschot’ Op 24 augustus 2018 verhoogde Sven Gatz ook de subsidies van Journalismfund.eu van 300.000 euro per jaar naar 408.000 eur per jaar. Een stijging van het budget met een kwart.

Minister van Media Benjamin Dalle

Bij het VJF liepen er in totaal 37 aanvragen binnen, goed voor een bedrag van 1,8 miljoen euro. Het totale budget bedroeg 500.000 euro. Daarvan werd slechts 443.017 euro uitgekeerd. Het project van vzw Sonderland, nochtans door de jury bedeeld met 111.018 euro, bleek de lat te hoog te hebben gelegd. Deze vzw werd opgericht op 20 juni 2017 als collectief van jonge journalisten die een eigen productiehuis wilden opstarten.

Het collectief wilde producties leveren aan De Standaard, Knack, Radio 1, MO, Apache, Bruzz, sociaal.net en de Krant van West-Vlaanderen. Tegelijk wilde men ook een documentaire-reeks brengen over alleenstaande jongeren. De vzw Sonderland kreeg uiteindelijk ‘slechts’ 56.153 euro uitgekeerd omdat niet kon worden voldaan aan de vereiste 20 procent eigen inbreng.

In de evaluatie leest men dat “de voorziene projectperiode onvoldoende was om het beoogde model helemaal op kruissnelheid te brengen en voldoende eigen inkomsten te genereren”. Kortom, het businessmodel hield geen steek.

Sonderland stelde vast dat het “te weinig garanties op voldoende eigen inkomsten had om het laatste deel van de geplande projectperiode mensen in dienst te houden”. Gaandeweg, toen duidelijk werd dat de inkomsten tegenvielen, werd de personeelskost van de redactie gereduceerd.

De VJF-projectsubsidie vereiste een inbreng van 20 procent eigen financiële middelen. In de herfst van 2019 besliste men de uitgaven vroeger dan gepland stop te zetten en niet het hele subsidiebedrag op te nemen. De initiatiefnemers organiseerden twee ‘open redactievergaderingen’ waar de redactie artikelideeën voorstelde aan sympathisanten en feedback en tips vroeg. Zo wilde men via participatieve journalistiek de vinger aan de pols houden. Er was ook een besloten echogroep, bestaande uit een tachtigtal journalisten (in spe), studenten en mensen uit de huisvestingssector.

Ondanks het royale projectbudget liep het toch fout. De potentiële mediaklanten van Sonderland bleken vooral geïnteresseerd in kortere stukken met onmiddellijke actualiteitswaarde, eerder dan diepgravende achtergrondreportages. Een ervaring met de Krant van West-Vlaanderen verliep wel positief,

maar voor de krant was dat project eenmalig. Toch blijft men trots op de verwezenlijkingen. De vzw Sonderland legde naar eigen zeggen wel vlot contact “met groepen die zelden aan bod komen in de media, zoals (ex-)gedetineerden, dak- en thuislozen, sociale huurders, mensen zonder papieren en jongeren met een jeugdzorgverleden”.

Opvallendste conclusie die de organisatie zelf maakt in het eindverslag: “Op dit moment is er te weinig zuurstof in het Vlaamse medialandschap om productiemodellen als dat van Sonderland wortel te laten schieten.” De organisatie had de lat te hoog gelegd. Ook intern wordt dat erkend. Inhoudelijk was men zeer tevreden, maar men geeft toe dat het qua businessmodel geen succes was.

Maatschappelijk thema Dat dit project misschien te zeer ‘ideologisch gedreven’ was hoort men liever niet. Toch vertelt het eindverslag: “Als journalistiek productiehuis werken we niet zomaar in opdracht, maar brengen we de verhalen die wij belangrijk vinden.

We bijten ons telkens een jaar lang vast in een maatschappelijk thema dat onderbelicht blijft omdat het zelden nieuws is.”

Journalistiek brengen rond thema’s waarvan men weet dat ze géén nieuws zijn, blijkt geen succes. De initiatiefnemers zelf kan je dat niet eens kwalijk nemen. Zij dienden een project in en ontvingen voor het experiment een meer dan royaal budget. Mag men van een jury die 111.000 euro gemeenschapsgeld investeerde iets meer kritische zin verwachten? Hoe dit project de haalbaarheidstoets doorstond, is de vraag. De betrokkenheid van de jury bij de uitvoering van de projecten was onbestaande.

Dat blijkt ook niet gevraagd. Wel was er gedurende het bestaan van het VJF een projectcoördinator, Michiel Scarpé, die de subsidieronde en de 11 projecten coordineerde.

Een andere stelling van de projectwinnaars: “We geloven dat journalistiek te belangrijk is voor onze democratie om ook winstgevend te moeten zijn.” Dat lijkt ons een duidelijke ideologische insteek.

Dat een organisatie met die opvatting de grootste hap uit het budget krijgt, roept vragen op over de beoordelingscriteria.

Ook de organisatie erkent dat zo’n keuzes nooit waardenvrij zijn: “We ondersteunden ook kleinschalige projecten die ‘binnen onze filosofie’ passen.” Dat ging dan over “Straatwijs, een Gentse straatkrant voor en door dak- en thuislozen.”

Dat project paste perfect binnen de behoeften van het Gentse stadsbestuur.

KRISTOF LUYPAERT

Wilfried Vandaele

Kwart van subsidies VJF ging naar werkingskosten Als financiering van het VJF stelde de Vlaamse regering in 2018 een bedrag van 550.000 euro voor. Daarvan diende 500.000 euro als subsidies voor ‘innovatieve journalistiek’. Een bedrag van 50.000 euro ging naar ‘personeelskosten, opstart- en communicatiekosten, vergoeding van juryleden, kantoorkosten, website en communicatie’.

In 2019 kwam er geen nieuwe subsidieoproep, maar kreeg VJF toch opnieuw een bedrag van 100.000 euro voor de reguliere werkingskosten en het realiseren van de operationele doelstellingen. In de korte levensduur van het VJF ging dus 150.000 euro naar werkingskosten, goed voor een derde van het budget.

Ook voor 2020 stelde men een bedrag van 300.000 euro voorop voor het VJF. Ook hier zou twee derde daarvan bestemd zijn voor een nieuwe subsidieronde voor innovatieve journalistiek en een derde voor reguliere werkingskosten.

In een reactie bevestigt N-VA fractieleider in het Vlaams Parlement Wilfried Vandaele dat de Vlaamse regering ‘kwaliteitsvolle journalistiek’ in de toekomst zo efficiënt mogelijk wil blijven ondersteunen: “Daarbij maakte de minister van Media de beleidskeuze om het instrument VJF stop te zetten en te werken aan een nieuw instrument”, meldt Vandaele, “Dat werk vindt zijn beslag in de subsidiëring van Journalismfund.eu, waaronder het Fonds Pascal Decroos valt. Het Fonds Pascal Decroos heeft een goede reputatie op vlak van de ondersteuning van kwaliteitsvolle journalistiek, in welke zin dan ook, met oog voor de snelle evoluties in het medialandschap.”

Bij begrafenissen in Schaarbeek gelden coronaregels niet Op de multi-confessionele begraafplaats in Schaarbeek vonden de voorbije weken tien tot vijftien begrafenissen plaats. Daarbij werden de coronaregels vaak publiek genegeerd. Dit jaar vonden er al meer dan duizend begrafenissen plaats. Dat is meer dan het dubbele van vorig jaar.

De begraafplaats in Schaarbeek wordt vooral gebruikt voor islamitische begrafenissen. Daarbij wordt zelden of nooit rekening gehouden met het maximum aantal van vijftien personen, zo bevestigt Ludo Beckers, directeur van de Intercommunale van Teraardebestellingen in Brussel. “Tegenwoordig hebben we tussen de tien tot vijftien begrafenissen per dag.

Dat wil zeggen dat er dus elk halfuur, soms zelfs minder, een begrafenis plaatsvindt”, zegt Beckers.

De kat werd de bel aangebonden toen op 2 december VB-voorzitter Tom Van Grieken een foto op Facebook plaatste. Brussels Parlementslid Dominiek Lootens (VB) wilde er een vraag over in-

dienen, maar die is geweigerd door de diensten van het Brussels Parlement. Een officiële reactie van burgemeester Cécile Jodogne (DéFI) van Schaarbeek bleef uit.

Geen proces-verbaal Volgens Ludo Beckers doen de problemen zich vooral voor wanneer de ene familie afscheid neemt van een overledene en daarbij ook andere mensen komen meebidden. “Ik heb hier al families gezien met tien tot vijftien kinderen”, getuigt Beckers, “De politie is tijdens de voorbije coronaperiode op een maand tijd al minstens drie tot vier keer langsgekomen, maar er is geen enkel

proces-verbaal opgesteld.” Beckers deed zelfs al een dringende oproep op de Marokkaanse radio, maar tevergeefs. “Het probleem is ook geloofs-gerelateerd. Zij denken hoe meer mensen er bidden, hoe beter het is voor de overledene. Het is een complex probleem, van godsdienst, van cultuur, van het groot aantal kinderen en van het hoog aantal overlijdens en begrafenissen natuurlijk. Het is een combinatie van factoren.”

Vooral het antwoord van de woordvoerster van politiezone Brussel Noord, Amal Ihkan, verrast. “Onze politiezone is niet bevoegd om erop toe te zien dat de coronamaatregelen op de begraafplaats worden nageleefd, aangezien deze niet behoort tot de openbare weg. Als politie kunnen wij enkel de maatregelen doen respecteren wanneer het de openbare weg betreft.”

Een anonieme bron in de be-

trokken politiezone wijst erop dat veel jeugdbendes ‘corona-moe’ zijn en de situatie voor de politie bijzonder moeilijk is. “Deze week nog is een politiepatrouille om-

singeld in een wijk in die buurt en moesten agenten schuilen in hun dienstvoertuig. Hun wagen is bijna omgekeerd en dus zijn de agenten weggereden.”

14 Cultuur

17 DECEMBER 2020

CULTUUR

FILM

“Spring, Summer, Fall, Winter... and Spring” Kim Ki-duk (1960-2020) Vorige week, op vrijdag 11 december, overleed de Koreaanse cineast Kim Ki-duk aan het coronavirus. Hij werd net geen 60.

De innerlijke rust van Kurt Lewy Het Joods Museum in Brussel haalt kunstenaar Kurt Lewy uit de schaduw en belicht in een mooie tentoonstelling het verfijnde werk van deze modernist.

Kurt Lewy (1898-1963) is voor velen een onbekende kunstenaar. Hij is geboren in het Duitse Essen, in een welstellende Joodse familie. Hij volgt er een opleiding in grafische vakken. Op aansturing van Heinrich Campendonck, die we kennen als vriend van Paul van Ostaijen, kiest Lewy voor de emailleerkunst en maakt siervoorwerpen en juwelen.

In 1935 ontvlucht hij Duitsland en vestigt zich in Brussel. In mei 1940 belandt hij in het interneringskamp van Saint-Cyprien en nadien in het kamp van Gurs. Lewy weet te ontsnappen, keert terug naar Brussel en houdt zich schuil. In juni 1944 wordt hij toch opgepakt en naar de Dossinkazerne in Mechelen gebracht, maar hij wordt niet gedeporteerd en overleeft de oorlog. In 1951 krijgt Lewy het Belgische staatburgerschap en een jaar later een eerste solotentoonstelling in het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel. Op dat moment begint hij abstract te schilderen.

zien we geen geschilderde nachtmerrie, geen focus op mensonterende wantoestanden. Lewy benadert het troosteloze en uitzichtloze van het interneringskamp op een heel andere

Prikkeldraad De expo toont ook interessante figuratieve werken van Kurt Lewy.

Anders dan de meeste Joodse kunstenaars die de verschrikkingen van de kampen in hun werk hebben uitgeschreeuwd met vaak macabere voorstellingen, gaat Lewy meer behoedzaam tewerk. Een mooi voorbeeld is het doek “Prikkeldraad” uit 1947. Hier

De Koreaanse cinema groeide de laatste decennia uit tot een waar begrip, met dank aan films als “Oldboy”, “Train to Busan” en de recente hit “Parasite”. In die laatste speelde Kim Ki-duk een belangrijke rol. Hij werd beschouwd als een van de belangrijkste figuren in de hedendaagse Aziatische cinema en viel herhaaldelijk in de prijzen in het Europese filmfestivalcircuit, zoals in Cannes, Venetië en Berlijn. Zijn filmografie is divers, hypnotiserend, eigenaardig en bij momenten choquerend. De Koreaanse filmmaker is zelf geen onbesproken blad. Zo viel zijn naam enkele jaren geleden tijdens het #MeToo-schandaal, toen hij door drie actrices beschuldigd werd van verkrachting.

“Spring, Summer, Fall, Winter... and Spring” Kim Ki-duks meest bekende film is de boeddhistische parabel “Spring, Summer, Fall, Winter... and Spring” uit 2003. De film is niet enkel een van de beste Koreaanse of Aziatische films van de jongste decennia; als louter schoonheid een criterium was, dan zou “Spring, Summer, Fall, Winter… and Spring” zonder meer als een van de beste films aller tijden beschouwd worden.

“Spring, Summer, Fall, Winter... and Spring” speelt zich af in een boeddhistisch klooster dat midden op een meer in het bos drijft. Het verhaal gaat over het leven van een monnik die de seizoenen van zijn leven doorloopt, van kindertijd tot ouderdom. De film is opgedeeld in vijf segmenten, naar analogie met de titel.

De verschillende segmenten liggen tien tot twintig jaar uit elkaar en elk segment vindt plaats tijdens het seizoen waarnaar verwezen wordt.

De film liet ook op mij persoonlijk een diepe indruk na. Als kind beperkte mijn interesse voor films zich begrijpelijkerwijze voornamelijk tot Hollywoodblockbusters, actiefilms en animatiefilms. Niet-Engelstalige films, laat staan arthouse-films, zegden mij tot dan toe niet veel. Tot ik ergens in mijn tienerjaren op een late avond naar Canvas zapte en per toeval op “Spring, Summer, Fall, Winter... and Spring” stuitte. Ik werd compleet gehypnotiseerd door de prachtige visuele poëzie van de film en mogelijk besefte ik voor het eerst wat de échte mogelijkheden van het medium waren.

“Spring, Summer, Fall, Winter… and Spring” is complex, veelgelaagd en rijk, maar tegelijk ook doodeenvoudig. De film is rustig en kabbelt sereen voort als een beekje, maar is allesbehalve saai. Er zijn weinig dialogen en de film blinkt uit in stilte. Desalniettemin is het verhaal fascinerend en wordt de kijker aan het scherm gekluisterd door de prachtige, haast perfecte en poëtische beelden. “Spring, Summer, Fall, Winter… and Spring” is een heuse zen-ervaring.

PIETER VAN BERKEL

manier. De prikkeldraad uit de titel is zelfs nergens te zien, wel dorre doornstruiken. Barakken zijn evenmin te bespeuren, wel schots en scheve planken met verroeste nagels en een stuk golfplaat. Geen uitgemergelde lichamen op dit doek, maar een lege fles en een leeg blik. Een grauwe vloer en

een vale lucht vormen de achtergrond.

Ook andere werken op de tentoonstelling getuigen van een heel eigen verwerking van de oorlogservaring.

Abstract In tegenstelling tot vele van zijn collega-modernisten was Lewy een zwijgzaam en uiterst discreet man.

Over zijn kunst zei hij enkel: “Als reactie op de vernielzuchtige stromingen in een verstoorde en chaotische wereld, streef ik een perfect evenwicht na in de verhouding tussen vormen en kleurwaarde. De uitdrukking van innerlijke rust is de essentiële voorwaarde van mijn werk, in een geest van zuiverheid en logica.”

Dit is duidelijk te voelen in zijn figuratieve schilderijen en nog meer in het abstracte werk dat hij vanaf 1952 maakte. Opmerkelijk zijn Lewy’s abstracte composities op email, een moeilijke techniek die hij tot in de perfectie beheerste. De abstracte schilderijen van Lewy zijn even rationeel als gevoelig. Ze zijn helder en duidelijk afleesbaar, wat niet altijd het geval is bij de modernisten.

Het Joods Museum toont een beperkt aantal werken van Kurt Lewy, maar ze volstaan ruimschoots om te laten kennismaken met deze ten onrechte vergeten kunstenaar en zijn evenwichtig en verfijnd werk.

MMMV Tentoonstelling “Kurt Lewy”, nog t.e.m. 7 februari 2021, Joods Museum, Brussel, www.mjb-jmb.org

BOEK

Het wemelt hier van de West-Vlamingen De lijst van bekende en beroemde West-Vlamingen in het boek van Karel Luyckx had nog zeker meer dan verdriedubbeld kunnen worden. Toch wijst zijn boek op een curieus fenomeen: de over de hele wereld en het hele land wandelende en werkende West-Vlamingen die wellicht door de frisse zeelucht het noorden niet verliezen en zowel op het sportieve als op het politieke en culturele domein de lakens naar zich toe trekken.

De nieuwe bisschop van Gent is een monnik en een West-Vlaming. Of wat dacht u? In het nieuwste boek van Patrick Lateur, de langharige classicus en West-Vlaming, verwijst hij in het hoofdstuk “Homeros bijna nabij? Een Iliasvertaling” op bladzijde 99 naar de uitgeweken West-Vlaming Karel van Mander die in Haarlem de eerste Nederlandse vertalingen van de Ilias op zijn naam heeft staan. Ook de wiskundige, natuurkundige en ingenieur Simon Stevin was een West-Vlaming uit Brugge. Of dacht u dat hij een Hollander was?

De stichter en voormalige hoofdredacteur van het tijdschrift Ons Erfdeel was Jozef Deleu uit Roeselare, een beschermeling van André Demedts, een katholieke of zeer christelijke West-Vlaming uit het zuiden van West-Vlaanderen. De astronaut Dirk Frimout, de yogi Ingeborg (Sergeant), de pianostemmer en kunstschilder Herr Seele, de tekenaar en humorist Kamagurka, de wielerdichter Patrick Cornilie, de geestige causeur Kurt Van Eeghem, de schrijfster Lara Taveirne,… het zijn waarachtig allen West-Vlamingen. Ook onze literaire vedette Hugo Claus was geen Gentenaar of Antwerpenaar, maar een Kortrijkzaan die geboren werd in Brugge, en de priester-dichter Guido Gezelle werd evenals de blind geworden dichter en kunstenaar Marcel Van Maele in Brugge geboren. En de Antwerpse stadsdichteres Maud Vanhauwaert is geboren in Veurne (bachten de Kupe; dit betekent achter de kuip van de IJzer), maar kan dit zeer goed verbergen of doen vergeten.

Op de wakke vlakten Ook kunstschilders zoals o.m. James Ensor, Paul Spilliaert, Godfried Vervisch en Serge Largot waren West-Vlamingen en de beruchte beeldhouwer Wim Delvoye werd geboren in Wervik, waar ook de journalist en humorist Gaston Durnez werd geboren. Ook mijn goede vriend (ik heb helaas ook slechte vrienden), de veelzijdige Renaat Ramon is een West-Vlaming en zijn driedelige gedichtencyclus Flandria fabulata over West-Vlaanderen, Zeeuws-Vlaanderen en Frans-Vlaanderen bewijst en illustreert het bijzondere gevoel over onze identiteit op de wakke vlakten van West-Vlaanderen.

De ooit zo succesrijke volksschrijver Fred Germonprez werd geboren in De Panne en hij schreef zeer leesbare succesboeken over de Vlaamse IJslandvaarders en de bekende West-Vlaamse brigand Baekelandt die in de negentiende eeuw met zijn roversbende en zijn voetbranders heel West-Vlaanderen terroriseerde tot hij in Brugge op de Grote Markt door de guillotine werd onthoofd. En de auteur Paul De Wispelaere vluchtte van Damme naar Maldegem in het nabije Oost-Vlaanderen, maar bleef uiteraard een al dan niet verkapte West-Vlaming.

In de zomer van het gezegende jaar 1913 werden in het zuiden van West-Vlaanderen respectievelijk in Pittem, Ingooigem en Poperinge drie zeer verdienstelijke en charismatische Vlaamse priesters gevierd en herdacht: de missionaris, astronoom en

mandarijn Ferdinand Verbiest (Pittem, 1623 – Peking, 1688), de dichter en redenaar Hugo Nestor Verriest (Deerlijk, 1840 – Ingooigem, 1922) die bevriend was met Joris Van Severen, Stijn Streuvels en August Vermeylen en de taalkundige en letterkundige Leonard Lodewijk De Bo (Beveren-Leie, 1826 – Poperinge, 1885). Dat waren nogal eens tijden! Indien we in onze tijd gelijkaardige feestelijke herdenkingen zouden organiseren, dan zouden we dit niet meer rondom drie roomse priesters moeten doen, maar rondom drie West-Vlaamse voormalige leraren: bij voorbeeld Patrick Lateur, Luc Devoldere en nog een derde als bijvoorbeeld Jooris Van Hulle. Aan dit hier onderliggende soms geestige en hartverwarmende boek werkten ook enkele andere Vlamingen mee: Hector Van Oevelen heeft het in deze liefdesbrieven aan West-Vlaanderen over de merkwaardige Ridderorde van ’t Manneke uit de Mane. Wido Bourel, een echte Zuid-Vlaming uit de streek waar de Beeldenstorm begon, heeft het in zeven bladzijden over zijn verlangen naar West-Vlaanderen en de voetballer en Hollander Henk Houwaert vertelt hoe hij is “blijven plakken” in West-Vlaanderen. Kortom, dit is een aangenaam en kleurrijk boekje dat door een ‘aangespoelde’ Antwerpenaar werd samengesteld, maar dat in betere tijden wellicht nog veel lijviger had mogen en kunnen zijn. Maar een West-Vlaming zoals ondergetekende weet maar al te goed dat de perfectie niet van deze wereld is.

HENDRIK CARETTE Karel Luyckx (samenstelling en inleiding); “Liefdesbrieven aan West-Vlaanderen”; met een woord vooraf van Manu Ruys en diverse medewerkers en redacteuren (één gouverneur, één minister, één dichter en een drietal burgemeesters), Uitgeverij Partizaan, 2020; 142 blz.; prijs: 18,50 euro.

ISBN 978 946 4 076 07 3. (te bestellen via de boekhandel of via www.partizaan.be).

Brieven

17 DECEMBER 2020

GESCHIEDENIS

Pietro Mascagni (2)

Opvoering van de opera Cavalleria Rusticana in Oekraïne in 2015

Mascagni is 26 als hij wereldberoemd wordt met de opera "Cavalleria Rusticana". 67 jaar lang probeert hij tevergeefs de triomf van dat eerste werk te evenaren.

Een tweede tijdelijk succes Er zijn overeenkomsten tussen het voetbal en de Italiaanse opera.

Ook als de laatste wedstrijd goed is, moet er opnieuw gescoord worden in de volgende match.

Mascagni werkt na zijn ""Cavalleria Rusticana"" aan drie opera’s tegelijk, wordt depressief en klimt vervolgens euforisch uit het dal; een patroon dat zich zijn hele leven herhaalt. Tenslotte dwingt de muziekuitgever hem een onderwerp op: de populaire roman "L’ami Fritz" die zich afspeelt in een kleine Elzasser gemeenschap.

Eeuwige vrijgezel Fritz (christen) valt voor de charmes van de jonge Suzel (wederdoopster) na de interventie van zijn beste vriend rabbijn David (“Oh buon dottore” en niet het originele “Oh buon rabbino” zingt de tenor in de opname uit 1941 onder leiding van Mascagni.) Anderhalf jaar na "Cavalleria" gaat L’Amico Fritz in première. De opvoering is een succes en de opera wordt direct in heel de wereld gespeeld, blijft op het repertoire zolang de componist leeft en komt af en toe nog eens op het toneel. Feitelijk te weinig, maar het idyllisch en melodieus werk eindigt met een huwelijk; niet met moord en incest en past niet in de huidige regisseurscultus. Mascagni begint aan zijn volgende werk "I Rantzau".

De eeuwige tweeling Cavalleria en Paljas “Mijn opera zal een rode vlag zijn die voor de neus van de critici zal wapperen wier geest gesloten is voor vernieuwing”, zegt hij bescheiden, want hij wil gesofisticeerder opera’s componeren dan zijn eerstelingen. Hij is zoals veel tijdgenoten onder de indruk van Wagner en komt met een flauwe kopie van de Duitser tevoorschijn: soms mooie melodieuze orkestrale passages terwijl de zangers luid declameren en worstelen met een orkest waar de blazers het hoogste woord voeren. Dat is niet wat het publiek verwacht en het schip zinkt vlug. Mascagni gaat echter voort op die doodlopende Wagner-weg, sleutelt aan zijn eerste ongepubliceerde langdradige opera "Guglielmo Ratcliff" en vertikt het ‘ouderwetse’ aria’s en duo’s te schrijven. Het publiek lust dat Wagner-epigoon niet. Schouwburgen leven nog niet van belastinggeld en schrappen de opera direct van het repertoire als de zalen leeg blijven. Mascagni is boos

en als het publiek zogenaamde rommel wil, dan krijgt het rommel in de korte opera "Silvano" met een driehoeksverhouding en een moord en de eenakter "Zanetto" over een hoer en haar klant. Het beste aan zijn "Silvano" is “het schot waarmee de opera eindigt” zegt hij zelf. De muziekuitgever wil een van die opera’s samen met de "Cavalleria" laten opvoeren, maar het is te laat. Inmiddels hebben een paar theaters de splinternieuwe en populaire korte "Pagliacci" van Ruggero Leoncavallo gekoppeld aan het werk van Mascagni en deze eeuwige tweeling van de opera wordt nog zelden gescheiden. De door Mascagni ten onrechte onderschatte "Silvano" en "Zanetto" krijgen nooit meer een kans.

Kroonprins af Mascagni merkt dat hij niet langer de kroonprins van Verdi is, want een nieuwe generatie componisten met Puccini op kop steekt hem voorbij. Hij reageert boos. Hij is overtuigd van zijn eigen genialiteit en hij is zeker dat hij de opera’s van de toekomst componeert. In werkelijkheid schrijven zijn librettisten cliché na cliché en de ‘vernieuwer’ kiest geregeld onderwerpen die wegens gebrek aan dramatische kracht als een soufflé in elkaar zakken.

Zijn volgende opera "Iris" speelt zich af in Japan vier jaar voor Puccini’s "Madama Butterfly" in première gaat. De opera heeft geniale passages en bezwijkt toch omdat de librettist na de dood van de heldin nog een overbodig bedrijf toevoegt. "Iris" is wel een tijdje een succes en krikt het zelfvertrouwen van Mascagni op tijdens een van zijn zonnige periodes.

Zijn volgende komische opera "Le Maschere" gaat in première in zes theaters op dezelfde dag. De pers schrijft ironisch dat Mascagni de opera componeert “als bewijs van de hoogachting die ik me zelf toedraag”. Het wordt op één uitzondering na een enorm fiasco, meer uit onvrede met Mascagni’s gesnoef dan met de frisse en originele muziek. Geen elf jaar na de première van de "Cavalleria" is zijn grote loopbaan voorbij. Er zullen nog zeven opera’s volgen en iedere keer flakkert de hoop op bij componist en publiek. Soms gaat de opera inderdaad een tijd mee, maar dan verdwijnt het werk.

Een nieuwe "Cavalleria" komt niet meer. In ieder van zijn volgende werken zit nog wel een mooie scène, maar die ononderbroken

melodieuze inspiratie van de "Cavalleria" haalt hij later alleen nog in "Fritz" en een deel van "Iris".

In dienst van Mussolini Maar hij blijft een bekende Italiaan die constant de pers haalt met zijn processen tegen echte en ingebeelde vijanden, met zijn exuberante levensstijl. Hij gooit met geld als water, bezit drie villa’s, verzamelt alles wat hij mooi vindt en onderhoudt rijkelijk zijn drie volwassen kinderen en een minnares en haar zuster. Hij begint als 46-jarige een verhouding met een mooie koriste van 21 jaar.

Zij is maagd en vurig katholiek, maar kan aan zijn avances niet weerstaan. Zijn vrouw is bijzonder jaloers en achtervolgt het koppel waar ze maar kan. Zelfs de NewYork Times schrijft op de eerste pagina over zijn woelig privéleven. Soms kan hij zijn minnares maanden niet zien en gelukkig voor ons verbrandt ze zijn 4.000 brieven niet na zijn dood. Maar er moet veel zaad in het bakje komen om dat luxeleven te behouden.

Naast zijn auteursrechten wordt hij veel gevraagd als dirigent van zijn en andermans werken; niet alleen opera, maar ook symfonisch werk. Hij is permanent op tournees die hij soms (klungelig en rampzalig) zelf organiseert. Hij die geen diploma bezit, mag jarenlang het beroemde conservatorium van Rossini’s Pesaro leiden. In theorie toch, want hij is er nauwelijks en wordt tenslotte terecht aan de deur gezet. Hij componeert zelfs een geslaagde operette en voelt zich niet te min een stomme speelfilm nauwgezet van filmmuziek te voorzien. En hij encanailleert zich met het regime. Voortdurend valt hij Mussolini lastig met vragen voor veel geld. Hij krijgt het ook, maar voor niets gaat alleen de zon op. Hij moet als 61-jarige in het openbaar in een zwart uniform en met geweer een tentoonstelling bewaken over de opkomst van het fascisme. Zijn tweede zoon sterft aan een infectie tijdens de verovering van Ethiopië. In 1940 viert men massaal de 50ste verjaardag van de première van zijn Cavalleria en de plaatopname begint met een toespraak van de componist.

Zijn gezondheid verslechtert zeer sterk en hij vindt alleen nog wat troost in zijn vriendschap met Pius XII, in zijn opgeflakkerd katholiek geloof, in het gezelschap van zijn minnares, want zijn vrouw is seniel en verzet zich niet meer. Hij sterft in augustus 1945. Zijn hele oeuvre staat inmiddels met alle sterke en zwakke delen op cd, maar in het theater zelf is een andere opera dan "Cavalleria Rusticana" zeer zeldzaam.

JAN NECKERS

15

LEZERSBRIEVEN KLIMAATDOELSTELLINGEN? VREDE

Pallieterke, Wat voor nut heeft de reductie van de menselijke uitstoot van CO2 wanneer men bedenkt dat deze uitstoot slechts vier procent bedraagt van de totale uitstoot?

De overige 96 procent hebben een natuurlijke oorzaak (vulkanen, uitstoot door de moerassen en de oceanen bijvoorbeeld).

Ook indien we onze uitstoot tot nul konden reduceren, zoals Anuna, Greta en de andere klimaathysterici zouden willen, dan blijft er toch 96 procent over.

Bovendien heeft niemand kunnen bewijzen dat de minieme hoeveelheid CO2 in de dampkring een merkbare invloed heeft op het klimaat. De “klimaatdoelstellingen” zijn in feite CO2-doelstellingen en deze hebben geen enkel nut voor het oplossen van de ingebeelde “klimaatcrisis”.

Jean Meeus - Kortenberg

ELKAAR OM DE HALS VALLEN Pallieterke, Restaurants en cafés moeten sluiten, winkels moeten drastische maatregelen nemen, erediensten, begrafenissen, huwelijken met minimaal aantal mensen, maar op de voetbalterreinen vallen spelers en trainers mekaar om de hals. In de kleedkamers is het een groot feest en overgieten ze elkaar met champagne! Ploegen reizen de wereld rond. En zie, Eupen en Beerschot zitten al met vele coronabesmettingen. Die spelers hebben ook een familie die ze kunnen besmetten. Is het alweer het geld dat het voetbal boven de wet schijnt te plaatsen?

Hypocriet en ergerlijk.

Daniël Bauwens - Erps Kwerps

STAATSSCHULD Pallieterke, De commentaar bij de peilingen was zoals gewoonlijk weer serieus ‘gekleurd’. Dat de partijen die in de regering zitten ongeveer status quo eindigen, mag vrij hoopvol klinken voor de oppositiepartijen.

Men mag niet vergeten dat deze regering nog niets anders gedaan heeft dan geld uitgedeeld dat ze in feite niet heeft. 20 jaar geleden, onder Verhofstadt, is het geld op alle mogelijke manieren erdoor gedraaid, zelfs met grote gevolgen voor de begrotingen tot op heden. Het enige verschil is dat men gratis kan lenen, maar hoelang kan dat nog duren? Dat deze regering geen geld kan blijven uitdelen, is zonder meer duidelijk. De economische gevolgen moeten echter nog grotendeels volgen, de reserves van velen die in moeilijkheden komen door de crisis raken op. Voor de regering die de schuld maar laat oplopen komen op een zeker moment de verbintenissen van Europa boven. De staatsschuld die niet hoger dan 60 procent van het bbp zou mogen zijn, is in ons land een verre droom. Met deze crisis erbij zullen we de kaap van het dubbele gemakkelijk nemen, een onevenwicht dat landen die wel orde op zaken hebben gesteld maar moeilijk kunnen tolereren.

Louis L avrysen - Schoten

Pallieterke, In de bijdrage over de vzw Vrede stel ik mij toch wel wat vragen. Los van het feit dat een uitgesproken politiek gelinkte vzw gesubsidieerd wordt met Vlaams belastinggeld, kan men zich ook vragen stellen over het gedachtegoed dat deze organisatie aanhangt. Vooreerst kan men de houding van de grootste partij in de Vlaamse coalitie in deze ook in vraag stellen. Wordt er in de Vlaamse regering zomaar gul met subsidiegelden om gegaan? Verder kan men zich afvragen of iemand van de subsidiebeoordelaars zich ooit de vraag heeft gesteld waar dit vehikel eigenlijk voor staat? Zij zijn tegen de productie en verkoop van wapens die zij aan het kapitalisme linken! Verder koppelen ze zichzelf aan de PVDA en Groen en Groen linkt zich aan Ecolo. Ecolo zit in de Waalse regering die hoofdaandeelhouder is van de grootste wapenfabriek en exporteur in België, die onlangs zijn export met 180 procent zag stijgen! Hypocrieter kan bijna niet! Wie is hier eigenlijk met wat bezig en wie financiert hier eigenlijk wat? Heeft de Vlaamse regering zich al eens afgevraagd of het wel gerechtvaardigd is dat het geld van zijn burgers uitgeeft aan vzw's wier gedachtegoed en politieke voorkeuren het merendeel van de Vlaamse kiezers en burgers absoluut niet delen?

Erwin De Mulder – Ophasselt

CARRERA Pallieterke, In zijn artikel: "De pers die in het verleden leeft" (3 december 2020) schrijft Jurgen Ceder over mevrouw Carrera Neefs dat het niet verboden is noch onfatsoenlijk om bloemen te leggen aan een soldatengraf, ook niet van een soldaat van de Waffen SS. Tot hier ga ik hem niet tegenspreken. Maar vervolgens gaat hij uit de bocht, wanneer hij dit gedrag plotseling en zonder plausibele argumenten of bewijzen, gaat veroordelen wegens, vermeend, berokkenen van schade (?) aan het VB en gebrek aan loyaliteit (sic) tegenover de partijgenoten [...].

Welkom bij Kafka.

Over de morele schade die de partij berokkent aan mevrouw Neefs wordt met geen woord gerept. Een partij waarvan Theo Francken aan Marc Van Ranst n de VRT uitzending "Het Huis" vertelde dat niet N-VA, maar het VB een extreemrechtse en racistische partij is. En dat verhaal behoort al jaren tot de codex van N-VA, ook al zonder concrete bewijzen.

En toch hebben N-VA en het VB een karaktertrek gemeen: in beide partijen worden partijvoorzitters zonder tegenkandidaat verkozen met een stalinistische score. En precies onderhavig cruciaal deficit aan democratie werpt een blaam op beide politieke Vlaamse formaties.

Murielle Goffin - K raainem

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

16 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

17 DECEMBER 2020

De knie van Yari Verschaeren De blessure van Yari Verschaeren valt nog mee. Godzijdank. Het moet geen lachertje zijn om in één jaar tijd twee zware letsels te moeten verwerken, vooral als je nog maar 19 jaar bent.

Dokter Martens

De revalidatie zal keihard zijn. De medische staf van Anderlecht was opgelucht dat het hier niet ging over een kuitbeenbreuk en een inactiviteit van 6 maanden. Nu betreft het de enkelligamenten en een onbeschikbaarheid van vier tot zes weken. Dat is een schrale troost.

Ik maakte het mee voor de terugmatch van Anderlecht in de Europese Supercup in 1976 tegen Bayern München. We verloren in Duitsland met 2-1. Het was Ludo Coeck die scoorde voor ons.

De zaterdag voor de terugwedstrijd moesten wij voor de beker van België thuisspelen tegen Olen, een vierdeklasser. Normaal had ik mijn studs moeten laten verkleinen, maar ik had dat over het hoofd gezien, waarschijnlijk de grootste stommiteit die ik heb gedaan in mijn leven. Op het einde van de eerste helft bleven mijn studs in de grond steken toen ik mijn knie draaide. Ik wist onmiddellijk dat het ernstig was en ik kon die rotknie met moeite bewegen.

Toch nam Raymond Goethals mij mee op afzondering. Mijn linkerknie was hevig gezwollen, maar ik moest van Goethals toch een test afleggen voor de match tegen Bayern München. Een uur voor de wedstrijd, Goethals en ik naar het oefenveld. Raymond pakte een bal, wierp die naar mij en ik kopte de bal terug. “Da's dan in orde, ge kunt speile”, zei hij doodserieus.

Ik geloofde mijn oren niet en ik antwoordde : “Maar ik kan niet draaien, trainer!” “We goen da es probeire, joeng.”

Eenmaal ben ik gedraaid en het was over! Waarschijnlijk heb ik de blessure daar verergerd. Dokter Martens heeft dan het bloed uit de knie getrokken, hij dacht aan een gescheurde knieband en stak mij voor drie weken in het gips. Nadat de plaaster verwijderd was, bleef ik sukkelen. Na een tijdje heeft Goethals dokter Martens persoonlijk aangepakt: “Goede opereren of nie? Of goen we bleive zieveren?!”, tierde hij. Ik had hem niet dikwijls zo kwaad gezien. Hij was dat getreuzel beu.

Eindelijk werd ik geopereerd en kon ik een tijdje met krukken door het leven.

Mijn linkerknie was er erg aan toe. Na de operatie ben ik nooit meer 100 procent geweest. Trainen zonder pijnstillers was onmogelijk.

Als je ziet dat Yari Verschaeren op 19-jarige leeftijd al twee zware operaties achter de rug heeft, dan kan ik hier moeilijk verkondigen dat topsport gezond is. Mijn revalidatie duurde 6 maand.

GILLE VAN BINST VOORMALIG TOPVOETBALLER

1243

1

2

3

4

5

6

7

8

9 10 11 12

A B

“De Lachaert 2024 is een goed model, maar doe er niet te zot mee” Bij Open Vld zitten ze met de handen in het haar. Egbert Lachaert blijk kapot te zijn en herstelling blijkt niet evident. “Een grove schending van ons aankoopcontract met onderhoudsgarantie”, luidt het bij premier De Croo. “We hebben onze Lachaert nog maar van 22 mei in gebruik terwijl hij minstens 4 jaar zou meegaan. Wij eisen een oplossing.” Producent Puppets NV wijst de verantwoordelijk echter af: “De Lachaert 2024 is een goed model, maar je moet er ook niet te zot mee gaan doen.”

Tot het voorbije weekeinde leek er niks aan de hand. De ‘Egbert Lachaert 2024’ postte op sociale media volautomatisch vrolijke berichtjes over zijn natuurwandelingen, positieve boodschappen, tricolore vlagjes en de occasionele sneer naar partijen die niet tot de Vivaldi-coalitie behoorden. Geheel volgens contract. “Beter zelfs”, stelt de heer Gepetto van Puppets NV. “Heeft u hem horen klagen toen hij in de populariteitspoll van Het Laatste Nieuws de grootste terugval ooit gemeten aan zijn broek had? Niks meneer. Geen kwaad woord kwam er uit. Hij bleef lachen en blij zijn voor Alexander. En dat is geheel volgens contract. Hij lacht groen. Alsmaar groener. Ook volgens contract”.

Wat is er nu precies aan de hand?

C

GEPETTO: “Blijkbaar is hij tijdens een debat met andere voorzitters iedereen gelijk beginnen geven en hun schoenen beginnen poetsen.

Toen iemand hem verweet dat hij gewoon zijn broek laat zakken, deed hij dat ook. De ‘Lachaert 2024’ is nu voor stadstol in Brussel. En tegen.

Hij is voor de kernuitstap. En tegen. Hij is voor een vermogensbelasting. En tegen. Volgens zijn kleine is hij nu ook voor frietjes bij het ontbijt.“

D E F

En tegen?

G

GEPETTO: “Dat heeft hij niet gevraagd, maar we denken van wel. De kleine is slimmer dan zijn pa. Maar het komt er eigenlijk op neer dat hij gewoon alles doet wat gevraagd wordt.”

H I

Is het een fout in het productieproces?

J K L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. Moedwillig beschadigde B. Chronische infectieziekte - Versla Gelijkteken C. Corrupt - Voelspriet D. Jongensnaam - Holmium E. Zich kleiner gemaakt hebbende F. Kwebbelen - Vennootschapsvorm G. Voorzetsel - Limburgse gemeente Bezittelijk vnw.

H. Trofee - Zonder innerlijke waarde I. Tegen de waarde van - Simpelheid J. Gaf zwak een kort geluid - Sportvrouw K. Zijrivier van de Donau - Term voor vlees dat van binnen nog rauw is Muzieknoot L. Doet vervelend - Treiter

1.

2 3.

4.

Verheerlijking Telwoord - Naaktloper Acteur - Huisdier Oppervlaktemaat - Europees bestuursorgaan voor atletiek Vervelend mens 5. Zee ten noorden van Rusland en Noorwegen 6. Ongevulde - Modieus Internetlandcode voor Bhutan 7. Onzekere situatie 8. Loofboom - Lidwoord - Het toeval laten beslissen 9. Voegwoord - Hawaïaanse stad 10. Kledingstuk - Door de noodzakelijkheid gedwongen 11. Positieve foto om te projecteren Italiaanse jongensnaam - Bospad 12. Loofboom - Doe inspanning om er later voordeel van te hebben

GEPETTO: (boos) “Nee meneer, het is geen fout in het productieproces. De Lachaert 2024 is ‘state of the art’. Tot in Japan zijn ze jaloers op dit model. Een absoluut meesterwerk in artificiële intelligentie. Maar het is zoals met alles, hé. Je moet het natuurlijk wel een beetje in ere houden. Als je een stofzuiger koopt en er vervolgens een boom wil mee omhakken, dat werkt ook niet. Dat wil niet zeggen dat het een slechte stofzuiger is. Je moet materiaal gebruiken waarvoor het gemaakt is. Dat is wat ze bij Open Vld maar niet willen begrijpen. Het laatste nazicht dateert van het begin van de maand.

Oplossing 1242 1242 1236

A A B B

C C D D E E FF

11 22 33 44 55 66 77 88 99 10 10 11 11 12 12 L A IF

E V E A N M EA A DL BR R I EB E EE G EU LC

RK EA C SH AE VS AC TA G G LN OA DO EM H H I I EP R P II J K L

N S O D E R KZ BA I PE AR

L D EO AR

U S E R S TO AZ RU

T I E N ER N E E G L

G D

En toen was er niks aan de hand. Nochtans ook een paar serieuze bochten moeten pakken en incasseren hé. Hij moest Bouchez-proof worden, Khattabi-proof, Calvo-proof. En blijven lachen hé. Dat bewijst nog maar eens hoe flexibel onze artificiële intelligentie is. Maar we hebben wel gewaarschuwd dat dit oneigenlijk gebruik is van het apparaat. Eerlijk gezegd, ik vind het een mirakel dat dit niet eerder is gebeurd.”

Hoe bedoelt u?

GEPETTO: “U moet zich dat voorstellen mijnheer Pallieter. Staat meneer De Croo hier ineens voor de deur met de Lachaert 2024 in de koffer.

“Of hij tegen morgen andere praat kan verkopen dan voorgeprogrammeerd?” Meestal is dat geen probleem bij politieke modelletjes. Die zijn daar op voorzien. Maar de bochten waarin ze de Lachaert wilden laten draaien, waren enorm. Je moet redelijk zijn hé. Als hij ingesteld staat op het ritueel verbranden van Groen, kan hij niet ineens de voetjes van Almaci gaan kussen. En dat moest ineens wel. Ongeveer 90 procent van wat hij voor zijn voorzittersverkiezing vertelde, moest er nu uit. Ja, dat lukt dus niet op een paar uur. We hebben toen een complete revisie moeten doen. We zijn dan maar wat creatief geweest en hebben een persbericht gestuurd dat Egbertje corona had. Ja, je moet inspelen op de actualiteit. (vette knipoog)”

Kan de Lachaert nog hersteld worden?

GEPETTO: “Het is te vroeg om dat te zeggen.

We zijn nog wat aan het experimenteren. Onze experts zijn er mee bezig. We gaan nu voor Vivaldi-proof. Maar dan is er wel explosiegevaar.”

(Krijgt telefoon) “Ah, en doet hij het? Zonder risico’s? Heb je hem al eens laten bellen met Ecolo? Vlekkeloos, zeg je? Fantastisch!”

“Mijnheer Pallieter, hij doet het weer prefect.

Hij kan zo terug naar de premier”

Dat was snel!

GEPETTO: “Was ook simpel. Om Vivaldi-proof te zijn, moesten we gewoon de artificiële intelligentie uitzetten.”

Slimme Vlamingen kiezen Reisfamilie

A A E SP I OE O N R D U EL E LE G N O EL D T RG O HT A RB DI O E MP A NF O I G R

NI CK OK N SS OA LO E N TN L K KA AZ PE M AA FT T N E EG A EL G RE N NM A FA OL T I E DR E NN TE ID E KI L RE EU TN IJA DR BE E SE PS A RE EG N G

SE N O E

US D E

Luikersteenweg 62 • 3800 Sint-Truiden 011 705 500 • info@deblauwevogel.be

www.deblauwevogel.be