't Pallieterke van 31 december 2020

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

Blz

Op naar een beter jaar: 2021

5

Het land dat als eerste werd getroffen door het coronavirus is ook het land dat er het minst onder geleden heeft. Meer zelfs, China is erin geslaagd om te profiteren van de situatie om zijn positie in de wereld te versterken. Hong Kong werd vrijwel geruisloos ingelijfd en China’s economie boekte een flinke winst ten koste van de rest van de wereld.

DE NIEUWJAARSBRIEVEN

Jean-Marie Dedecker Theodore Dalrymple Mia Doornaert

CHINA Blz

4

Blz

GROTE WINNAAR VAN DE CORONACRISIS

10

Peter Vyncke blz. 13 Jurgen Constandt blz. 6

INTERVIEW

8-9

Joren Vermeersch (N-VA)

“Immigratie heeft een impact op veel domeinen, gaande van economisch tot cultureel tot zelfs ecologisch”

Een van de voordelen van een autoritaire staat is dat hij kordate maatregelen kan nemen zonder rekening te houden met de vrijheid en de mening van zijn burgers. China’s draconische aanpak zorgde voor een snelle heropstart van de economie, terwijl de democratische landen maar geen werkbaar compromis vonden tussen de eisen van een vrije samenleving en de neiging naar een door virologen geleide politiestaat.

materiaal, medicijnen en laptops die worden gebruikt voor thuisonderwijs.

Eerst lever je het probleem, daarna laat je je betalen voor de oplossing.

De Chinese economie zou volgens experten normaal gezien in 2033 de grootste van de wereld worden. Dankzij Covid-19 zal dat al in 2028 het geval zijn.

China spoedig de grootste

China draagt een enorme verantwoordelijkheid bij het ontstaan en de verspreiding van Covid-19. Het regime blijft ook vandaag liegen en verzwijgen. Het is merkwaardig hoe weinig het daar op aangesproken wordt.

Ook de pers lijkt nauwelijks geïnteresseerd in de hoofdrol die het Chinese regime in deze tragedie heeft gespeeld. Een slecht geformuleerde of slecht begrepen opmerking van Trump over Covid-19 was telkens nieuws, maar er is geen Björn Soenens om ons dagelijks op de hoogte te houden van wat men

China betaalt geen prijs voor zijn verantwoordelijkheid in de crisis. Erger, het land profiteert van de situatie.

Terwijl de rest van de wereldeconomie zwaar verlies lijdt, zal, volgens Morgan Stanley, het Chinese bbp dit jaar stijgen met 2,3 procent. Het bbp van de VS zal dit jaar met 3,5 procent dalen, dat van Europa, geleid door een logge en onmachtige EU, zelfs met 7,2 procent.

De Chinese exportcijfers stegen dit jaar met 10 procent, onder andere door de uitvoer van mondmaskers, medisch

Geen Björn Soenens in China

Parket maakt jacht op Luc Vermeulen

4

JURGEN CEDER

Blz. 2

GESCHIEDENIS

MIKLOS HORTHY

(Voorpost)

(1868-1957)

Nationalist die geen dictatuur Verhofstadt verkneukelt zich wou

7

om Britse ellende

15 € 3,00

ACTUEEL 2 / BINNENLAND 4-7 / INTERVIEW 8-9 / BUITENLAND 10-11 / CULTUUR 14 76ste jaargang • nummer 51 • donderdag 31 december 2020

in China, waar het allemaal begon, aan het uitspoken is.

Zo wordt het land nauwelijks ter verantwoording geroepen voor het wekenlange, bewuste verzwijgen van wat er op de wereld afkwam. Australië probeerde het even door een onderzoek te eisen naar de rol van het Chinese beleid in de virusverspreiding. Het land werd onmiddellijk door China bedreigd met economische sancties.

Ook Trump wees met de vinger naar China, maar dat werd door de westerse pers afgedaan als een poging om de aandacht af te leiden van zijn eigen beleidsfouten.

De Wereldgezondheidsorganisatie gaat in januari een onderzoek in China beginnen naar de uitbraak van de ziekte, maar laat zich door de Communistische Partij zoveel beperkingen opleggen dat geen enkele betekenisvolle conclusie moet verwacht worden.

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

2

Actueel

31 DECEMBER 2020

Aftellen naar betere tijden Jongens, jongens, wat een mediaheisa rond het eerste spuitje met het vaccin. We kregen een ‘live’ verslag te zien op onze televisiezenders en de kranten stonden vol met artikels over ‘het eerste spuitje’.

Maar België zou België niet zijn als er hier niet één, maar drie ‘eerste spuitjes’ zouden zijn. Zelfs het toedienen van het vaccin is communautair geladen. Op hetzelfde ogenblik, stipt om 11 uur, kregen een Vlaming, een Waalse vrouw en een Brusselaar een inspuiting. Symbolisch één bewoner uit elk gewest. En ja, in elk Gewest mocht een minister zichzelf in de kijker zetten tijdens het ‘eerste spuitje’. In Vlaanderen was dat minister Wouter Beke. Je moet maar durven.

Normaliter zouden de vaccinaties in Vlaanderen dan dezelfde dag en de dagen erna van start gaan in andere Vlaamse woonzorgcentra, maar dat was dan weer niet naar de zin van Wallonië en Brussel. En Vlaanderen boog wederom deemoedig het hoofd en gaf toe aan de Franstalige politieke druk om pas gezamenlijk op 5 januari met de algemene vaccinatie van start te gaan. Een ploeg van 11 miljoen? Vergeet het!

Covid-19 bracht ons niet alleen familiale, economische, financiële, medische en psychische ellende. Er waren de duizenden families die een dierbare moesten afgeven, en dat is natuurlijk heel erg.

Maar op politiek vlak maakte Covid-19 ook een en ander duidelijk: aan Vlaamse kant stokte de Vlaamse natievorming. Jan Jambon verklaarde ergens in een interview “dat hij sinds maart dag en nacht bezig was met de maatregelen rond corona”. We willen hem best geloven, maar het betekent effectief dat er voor verdere Vlaamse natievorming nauwelijks tijd was. Vlaanderen volgde gedwee de richtlijnen van de federale regering. Op geen enkel moment kon (of wilde) de minister-president van Vlaanderen zich profileren. We hoorden enkel herhalen dat “het nu niet het moment was om communautaire spelletjes te spelen”. Dixit onze Vlaamse politici. Aan Franstalige kant stopten nochtans de communautaire spelletjes niet.

In meer dan één geval waren het de Franstaligen die er ‘hun’ maatregelen doordrukten.

Wat Covid-19 ook duidelijk maakte, was dat dit land bewoond wordt door ‘moeilijk bereikbare bevolkingsgroepen’. We zijn benieuwd hoe deze ‘bevolkingsgroepen’ zich met oudejaarsavond gaan gedragen. Hopelijk is de politie op alles voorbereid, want ik vrees voor heel veel ‘vuurwerk’.

Ik wens u en uw dierbaren een mooi eindejaar en een voorspoedig 2021. En wij, medewerkers van ’t Pallieterke, staan paraat om u ook volgend jaar elke week te voorzien van het nodige leesvoer.

Samen tellen we af naar betere tijden.

KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland 3 maanden: 39 euro 6 maanden: 78 euro 1 jaar: 156 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro

Abonnement buitenland: Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Stichter 1945-1955: Hoofdredacteur 1955-2000: Hoofdredacteur 2000-2010: Hoofdredacteur 2010-heden: Verantw. uitgever:

Bruno de Winter Jan Nuyts Leo Custers Karl Van Camp Wart Van Schel

Het jaar van de rat was een goed jaar voor China (vervolg van blz. 1)

In de Chinese dierenriem was 2020 het jaar van de rat. Dat dier is voor Chinezen een symbool van geluk en welvaart omdat het zo goed overleeft. Bij ons heeft de rat, die vooral wordt geassocieerd met ziekteverspreiding, een slechte reputatie. Het jaar van de rat werd voor ons inderdaad gedomineerd door een besmettelijke ziekte. Maar China, waar het virus ontstond, kreeg ook wat het mocht verwachten: 2020 werd een heel goed jaar.

Het land lijkt helemaal te ontsnappen aan zijn verantwoordelijkheid voor de coronacrisis.

De Wereldgezondheidsorganisatie stuurt in januari een team naar China om daar de oorsprong van Covid-19 te onderzoeken.

Het staat nu al vast dat die missie alleen symbolisch is en er geen zinvolle resultaten te verwachten zijn. Het idee dat China enig onderzoek zou toelaten waardoor het regime in een slecht daglicht zou komen te staan, is naïef en lachwekkend.

Een nutteloos onderzoek De Wereldgezondheidsorganisatie kreeg pas toestemming voor de missie nadat alle Chinese eisen waren ingewilligd. Zelf wilde de instelling niet communiceren over de inhoud van de onderhandelingen en toegevingen, maar The Times kreeg inzage in de afspraken. China wil de lijst van de betrokken wetenschappers vooraf goedkeuren. Het onderzoek naar de eerste patiënten en de dierenmarkt, waar het virus het eerst werd opgemerkt, mag niet door de buitenlandse experten gebeuren, maar door Chinese wetenschappers aangeduid door het regime. Er mag geen onderzoek verricht worden naar het Chinese beleid inzake het virus.

Het team krijgt geen toegang tot de ruwe onderzoekscijfers. De vaststellingen en conclusies van het rapport zullen met andere woorden die zijn die worden aangereikt door de Communistische Partij van China.

Waarom maakt China het onderzoek onmogelijk als het land niets te verbergen heeft? De geheimhouding heeft vooral te maken met twee essentiële vragen.

Hoe is het virus kunnen ontstaan?

En wat is de verantwoordelijkheid van China bij de verspreiding van de ziekte over de wereld?

De natuur of een labo?

Wat de eerste vraag betreft, gaan steeds meer wetenschappers twijfelen aan de uitleg dat Covid-19 naar de mens is overgegaan op de beruchte dierenmarkt van Wuhan. Vier van de eerste vijf patiënten hadden geen enkele band met deze markt. Het is zelfs niet zeker dat het virus van een dier in de natuur komt. De diersoort die het zou overgedragen hebben op de mens wordt maar niet gevonden.

Een andere piste wordt intussen steeds waarschijnlijker. Covid-19 zou kunnen ontsnapt zijn uit een onderzoekslabo in Wuhan.

De Wereldgezondheidsorganisatie, waar de Chinese invloed zeer sterk is, zegt officieel dat daar geen enkel bewijs voor bestaat.

Het zegt er niet bij dat er ook geen bewijs bestaat voor enige andere uitleg.

Ook de manier waarop de pers omgaat met de laboratorium-hy-

pothese is ontwijkend. Zo lees je regelmatig dat wetenschappers stellen dat het virus niet synthetisch is gecreëerd, maar van natuurlijke oorsprong is. En ook over het idee dat China het virus bewust zou in de wereld gestuurd hebben, wordt lacherig gedaan.

Maar niemand beweert dat ook. In het labo werd onderzoek gedaan naar allerlei coronavarianten en de kans dat een medewerker per ongeluk besmet is geraakt, is wel degelijk realistisch.

Het is zelfs de meest plausibele verklaring. Er zijn nog virologische laboratoria in China, maar dat van Wuhan is gespecialiseerd in het bestuderen van de gevaarlijkste ziekteverwekkers (het enige labo van niveau 4). Nog opmerkelijker is dat precies in dit laboratorium een variant van het coronavirus, RaTG13, werd bestudeerd. Dit is de nauwste verwant van Covid-19 die momenteel is gekend. In hoeveel toeval moeten we geloven om aan te nemen dat precies in deze stad Covid-19 gewoon uit de natuur is overgesprongen van mens op dier?

Een ongeluk kan altijd gebeuren. Maar het is misdadig dat het Chinese regime de waarheid over het ontstaan van de grootste ramp sinds de eeuwwisseling achterhoudt.

Geheimhouding beloond Nog belangrijker is de vraag in welke mate het Chinese beleid heeft bijgedragen aan deze catastrofe. Weinigen zullen beweren dat China het virus bewust de wereld heeft ingestuurd. Het regime heeft echter zoveel verzwegen en gedesinformeerd (inclusief de bewering dat Covid-19 door het Amerikaanse leger is gefabriceerd) en was duidelijk zo weinig geïnteresseerd in het gevaar van de ziekte voor de rest van de wereld, dat je niet ver meer zit van kwaadaardig opzet.

In een column van maart voor het internetmedium SCEPTR heb ik een overzicht gemaakt van alle Chinese beslissingen die hebben bijgedragen aan de verspreiding van het virus. Vooral het moedwillig verzwijgen van de echte aard van het virus heeft de wereld geschaad. Sindsdien is ook bekend geraakt dat de Wereldgezondheidsorganisatie, die op 30 januari de uitbraak van Covid-19 tot een internationale noodsituatie uitriep, dat eigenlijk al vroeger had willen doen, maar de beslissing heeft uitgesteld onder druk van China, dat deze verklaring als een blamage zag.

De topman van de organisatie, Tedros, een Chinese pion, rea-

geerde in mei nog verontwaardigd op de kritiek van Trump dat zijn organisatie te laat had gehandeld. Het gaat om dezelfde Tedros die eerder China had gefeliciteerd voor zijn ziektedetectiesysteem (dat nochtans helemaal had gefaald) en voor een aanpak die de wereld had beschermd (het omgekeerde was het geval). Een officieel rapport van de Wereldgezondheidsorganisatie was ook lovend voor de Chinese leider Xi Jinping, “die persoonlijk de preventie en controle leidt” (evenmin waar, maar helemaal in de traditie van communistische personencultus). De vele fouten en gebreken van de Wereldgezondheidsorganisatie zouden eigenlijk zelf onderzocht moeten worden.

Openheid bestraft De weken die verloren gingen door de Chinese geheimhouding waren cruciaal. Pas eind januari werd de wereld ingelicht over de echte aard van het nieuwe coronavirus. De verspreiding in het Westen was toen al weken bezig.

De wijze waarop het Verenigd Koninkrijk deze week door Europa werd geïsoleerd, toen daar een mogelijk gevaarlijkere variant van Covid-19 was gesignaleerd, toont aan hoe er wel degelijk snel kan gehandeld worden als het besef van gevaar groot genoeg is. Was China zo open geweest als het Verenigd Koninkrijk, dan had veel menselijke en economische schade vermeden kunnen worden.

De heisa over de nieuwe Britse variant toonde meteen ook aan dat openheid wordt bestraft en geheimhouding wordt beloond.

Het was de Britse regering die zelf bekend maakte dat de nieuwe variant was opgedoken. Die openheid, eigen aan een vrije samenleving, werd onmiddellijk beantwoord met een schutskring rond het land, met onmiddellijke economische schade voor het Verenigd Koninkijk. China, een gesloten, autoritaire staat waar geheimhouding niet de uitzondering, maar de regel is, heeft bewust informatie achtergehouden en wordt daar niet voor gestraft en op termijn zelfs voor beloond.

Communistisch China wordt binnenkort de grootste economie ter wereld. Op dat fundament zal het ook de sterkste militaire en diplomatieke macht worden. Het jaar van de rat was goed voor China.

JURGEN CEDER

Actueel

31 DECEMBER 2020

DE WEEK De horeca zal ten vroegste maart opnieuw openen.

22 DEC in Volgens professor Erika 2 0 2 0 Vlieghe (UZ Antwerpen) is Pasen een realistischer datum “om iets meer te heropenen”. De horeca zal dan meer dan een half jaar gesloten zijn geweest door de coronacrisis.

Opletten geblazen voor federalisme met vier

3

Burgemeester Bart Tommelen (Open Vld) van Oostende komt onder vuur te liggen op de sociale media nadat hij in de krant meldt dat ook een oma een boete kan krijgen als ze haar kleinkinderen op bezoek krijgt. De uitspraak botste op kritiek omdat Tommelein met Sinterklaas zelf zijn kleinkinderen had ontvangen.

23 DEC

2020

Het Limburgse model Marisa Papen (28) riskeert in Turkije een gevangenisstraf tot 7 jaar omdat ze zich naakt liet fotograferen in de Hagia Sofia-moskee. Volgens Turkije is dat “een vernedering van de soevereiniteit van de staat”.

De Amerikaanse president Donald Trump vindt dat het coronasteunpakket van het Congres te weinig rekening houdt met de gewone Amerikanen. Zij krijgen een eenmalige betaling van 600 dollar terwijl Trump vindt dat dat moet opgetrokken worden naar 2.000 dollar. Volgens de president gaat er nu te veel steungeld naar het buitenland en naar linkse lobby’s.

24 DEC

2020

25 DEC

2020

De Britse regering en de Europese Unie bereiken een akkoord over de Brexit. Volgens de Britse regering bevat het akkoord “alles wat het Britse publiek tijdens het referendum van 2016 en bij de algemene verkiezingen van vorig jaar is beloofd”.

De Amerikaanse stad Nashville wordt opgeschrikt door een zware ontploffing. De explosieven zaten verstopt in een voertuig. Drie mensen werden naar het ziekenhuis gebracht met verwondingen.

In Nigeria branden moslimterroristen van Boko Haram op kerstdag een kerk plat. Zeker zeven mensen komen daarbij om het leven. Verschillende christenen, waaronder de pastoor, werden ontvoerd door de extremisten. De huizen in de omgeving werden ook geplunderd.

26 DEC

2020

27 DEC

2020

28 DEC

2020

Minister Frank Vandenbroucke (sp.a) kondigt extra controles aan om te kijken of mensen wel degelijk thuis werken en niet op kantoor. De zogenaamde ‘flitscontroles’ zullen plaatsvinden in willekeurige bedrijven en overtreders van de regel op thuiswerken zullen na een waarschuwing gesanctioneerd worden.

Groen en sp.a willen van elke bebouwde kom in Vlaanderen een zone 30 maken. Momenteel is 50 kilometer per uur de norm en vormt een snelheidslimiet van 30 kilometer per uur de uitzondering.

De Chinese journaliste Zhang Zhan (37), die als eerste berichtte over de coronacrisis in Wuhan, is veroordeeld tot 4 jaar cel. Zhan was al even in hongerstaking, maar nu is haar vonnis echt geveld.

Karl-Heinz Lambertz, de voorzitter van het Parlement van de Duitstalige Gemeenschap.

In Franstalig België dromen ze hardop van een nieuwe staatshervorming die de Vlamingen en zelfs de N-VA in 2024 over de streep moeten krijgen: een federalisme met vier deelstaten en desnoods wat extra bevoegdheden voor de Vlamingen. Het oogt voor sommigen aantrekkelijk, maar dat is het niet.

Herinnert u zich 2009?

N-VA-voorzitter Bart De Wever rept zich naar Eupen, waar de regering van de Duitstalige Gemeenschap gevestigd is. Hij wil er de Duitstalige minister-president Karl-Heinz Lambertz van overtuigen dat het parlement van de Duitstalige Gemeenschap geen belangenconflict mag inroepen tegen een wetsvoorstel van de Vlaamse federale Kamerleden om het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde te splitsen. Om het normale parlementaire proces te vertragen, hebben verschillende regionale parlementen tegen het voorstel een belangenconflict ingeroepen. Nadat de assemblees van de Franse Gemeenschap, de COCOF (de Franstaligen in Brussel), het Brussels en het Waalse parlement zo’n procedure hadden opgestart, kon er door de Duitstaligen nog wat tijd worden gekocht.

Uiteindelijk werd het dossier bij het uittekenen van de zesde staatshervorming in 2011 afgehandeld. Maar wat daarvoor gebeurde met al die belangenconflicten, was symptomatisch voor het Belgische federalisme. De niet-Vlaamse politieke wereld kon de Vlamingen via de vele grondwettelijke grendels klem zetten. De term ‘niet-Vlamingen’ werd indertijd steevast gebruikt door Lode Claes in zijn boeken “De afwezige meerderheid” en “De afwendbare nederlaag”.

Meer nog dan de alarmbel, de paritaire ministerraad en de dubbele meerderheden vormen die opeenvolging van belangenconflicten een sterke machtshefboom van de ‘niet-Vlamingen’.

Daarom is het opletten geblazen wanneer PS-voorzitter Paul Magnette komt opdraven met zijn pleidooi voor een federalisme met vier. Dat zou dan bij een volgende staatshervorming worden uitgerold. Concreet komen er dan vier deelstaten: Vlaanderen, Wallonië, Brussel en de Oostkantons. Weg met de gemeenschappen dus.

Eerst een Franstalig probleem oplossen Voor Vlaanderen zou er niet veel veranderen. Daar zijn gewest en gemeenschap de facto samengevoegd. Een eerste probleem is Brussel. Dit zou betekenen dat het Brussels Gewest

bevoegd wordt voor onderwijs.

En dus heeft het Nederlandstalig onderwijs, door Vlaanderen gefinancierd, daar niets meer te zoeken. Nu zou je kunnen zeggen: dat de Brusselaars hun plan trekken. Het niveau van het Nederlandstalig onderwijs is toch al sterk gedaald omdat het overspoeld wordt door Franstaligen die geen Nederlands kennen.

En heeft Brussel wel de middelen om een eigen onderwijs te financieren? Een nadeel voor Vlaanderen is dan weer dat veel Brusselaars naar het kwaliteitsvolle Nederlandstalig onderwijs

Het niveau van het Nederlandstalig onderwijs in Brussel is sterk gedaald omdat het overspoeld wordt door Franstaligen die geen Nederlands kennen in de Vlaamse rand zullen vluchten.

Een tweede bedenking sluit aan bij het hierboven aangehaalde voorbeeld van de belangenconflicten. Een federalisme met vier zet Vlaanderen in een minderheidspositie ten opzichte van de niet-Vlaamse deelstaten. Drie tegen één dus. Gelegenheidsallianties zoals tussen Vlaanderen en Wallonië in hun verzet tegen de Brusselse stadstol zullen altijd een uitzondering blijven. Neen, door de verschillende grendels die in het Belgische federalisme blijven bestaan, komt Vlaanderen nog meer in een carcan terecht.

Vlaamse politici zouden beter de boodschap brengen dat dit federalisme met vier niet welkom is. En dat het vooral een discussie is om interne Franstalige problemen op te lossen. Financiële problemen uiteraard. De overheidsschuld van de Franse Gemeenschap en Wallonië loopt de komende jaren in de miljarden. Vooral de financiën van de

©Photonews Franse Gemeenschap zitten in slechte papieren. Een ontmanteling van dat overheidsniveau zien ze in Wallonië wel zitten.

Een deel van de factuur kan dan naar Brussel worden doorgeschoven.

De transfers worden verankerd Met het voorstel van een federalisme met vier zwaait Paul Magnette met extra bevoegdheden voor de deelstaten. Vraag is of daar voor Vlaanderen veel lekkers tussen zit. Wat is, afgezien van de sociale zekerheid, nog federaal? Defensie, justitie, binnenlandse zaken… Daar is al veel op bespaard. Deze bevoegdheden ‘erven’, dat is geen cadeau. Al in 2010 had de PS er tijdens de lange onderhandelingen met de N-VA geen geheim van gemaakt dat een splitsing van justitie voor haar geen probleem was.

Anders is het natuurlijk met de sociale zekerheid. Dat moet te allen prijze federaal blijven voor de PS of anders komen de broodnodige transfers in gevaar. De bedoeling van Magnette en Co is al jaren duidelijk: België mag verder worden ontmanteld zolang de geldstromen niet opdrogen. De N-VA hoopte dit tijdens het najaar van 2020 - toen er nog perspectief was op een federale regering met de PS - te counteren door het systeem van gesplitste budgetten in te voeren. Zo zouden die voor werkloosheid en eventueel pensioenen regionaal worden opgedeeld. “Dan is er geen weg terug en is de splitsing van de sociale zekerheid op termijn onvermijdelijk”, zou de analyse van Bart De Wever zijn geweest.

Dat klopt slechts ten dele. Het gaat hier gewoon om de splitsing van de uitgavenbevoegdheden. Het probleem - ook en vooral van de transfers - zit hem aan de inkomstenkant. Vlaanderen genereert het gros van de inkomsten uit belastingen en sociale bijdragen. Zolang het daar niet volledig voor bevoegd is, blijft de Belgische transferunie functioneren. Als men echt richting confederalisme of meer wil gaan, moeten de Vlamingen de lat hoger leggen: en dat is een omkering van het fiscale en parafiscale systeem. Alle inkomsten komen de deelstaten toe en hooguit de BTW-inkomsten zijn (con)federaal. De nog bestaande confederale overheid wordt dan door de deelstaten gefinancierd. Maar dat is voor de PS een sociaaleconomisch horrorverhaal.

4

Binnenland

31 DECEMBER 2020

Parket Mechelen beschuldigt Luc Vermeulen (Voorpost) van racisme na protestactie

2021

“Het kenmerk van een vrije samenleving is juist dat er ruimte is voor nuances, voor eerlijkheid en mildheid, voor nieuwsgierigheid en onderzoek, voor ironie en zelfrelativering. En voor vergeving, een bijna ouderwets begrip dat in de bijbel een grote rol speelt en dat in deze tijd onverminderd heilzaam kan zijn.”

Het Mechels parket dagvaardt Luc Vermeulen, voorman van de Vlaams-nationalistische organisatie Voorpost, samen met drie medebetogers naar aanleiding van een protestactie die plaatsvond op de Grote Markt in Mechelen. Het parket beschuldigt Vermeulen ervan om, via een spandoek met de tekst “Stop Islamisering”, te hebben aangezet tot haat of geweld jegens de moslimgemeenschap.

Kerstmis 2020 was een aangewezen moment om daaraan te herinneren, om te pleiten voor nuance en mildheid, voor ironie en zelfrelativering. De frustraties en angsten die de coronacrisis meebracht hebben inderdaad tot nog luider gekrijs en nog meer hysterie in de sociale media geleid. Je kan geen nuance meer in een artikel of debat leggen zonder meteen te worden verketterd als homofoob, xenofoob, transfoob, klimaatontkenner en vul zelf maar in.

Dat kan onbelangrijk lijken nu de coronacrisis ons met de neus op enorme dagelijkse zorgen, dagelijkse problemen duwt. Maar we moeten verder denken. Er is licht aan het eind van de tunnel, want er zijn vaccins op komst. Dat toont wat de wetenschap kan bereiken als ze zich met man en macht, en niet te vergeten met forse subsidiëring door de politieke macht, en dus door de belastingbetaler, op een uitdaging gooit.

Je ziet daar de gevolgen van

verloedering van het onderwijs.

Naarmate opeenvolgende generaties minder goed onderwijs krijgen, minder boeken lezen, minder weten, zijn ze minder in staat tot redelijk debat, en worden ze onverdraagzamer. Omdat ze veel te weinig kennis en cultuur meekregen, kunnen veel jongeren steeds minder rationeel argumenteren. En dus reageren ze met woede, want elke tegenspraak ‘kwetst’ ze.

Het is ‘de wereld van het uitgeschakelde denken en de volautomatische moraal’, schreef de Nederlandse auteur Frans Kellendonk (1951-1990) al. Een gevolg ervan: de ‘cancel culture’, het afbestellen van sprekers, het niet publiceren van boeken die controversieel zouden kunnen zijn, die gevoelige geesten zouden kunnen kwetsen.

De Nederlandse auteur Arjen Van Veelen beschreef die ‘cancel culture’ treffend toen hij schreef dat ze ‘de genadeloosheid heeft van kinderbreinen en de intellectuele eerlijkheid van een sprinkhanenplaag’. Kijk inderdaad naar universiteiten die plaatsen zouden moeten zijn van robuust debat, maar waar sprekers geweerd worden omdat ze de tere hoofdjes van studenten in de war zouden kunnen brengen.

Laten we wel wezen, die ‘watjes’ vormen niet de meerderheid van de studenten. En de emotionele moraalridders op Twitter vormen ook maar een kleine minderheid in de maatschappij. Daar gaat het echter niet om. Traditioneel zijn het luidruchtige, of militante, of gewelddadige minderheden die de dienst uitmaken, niet zwijgende meerderheden.

Een libertaire elite, wat iets an-

ders is dan links, heeft de culturele macht. En ze hoeft die macht vaak niet meer actief uit te oefenen. Alleen al de schrik ervoor volstaat voor zelfcensuur. Talrijk zijn de mensen in de culturele sector die toegeven dat ze soms discussies, of bepaalde thema’s uit de weg gaan, om niet onder een twitter-pletwals terecht te komen.

“Naarmate jongeren minder goed onderwijs krijgen, minder boeken lezen, minder weten, zijn ze minder in staat tot redelijk debat, en worden ze onverdraagzamer” En hoe heeft die wetenschap zich ontwikkeld? Door heilige huisjes aan te vallen en aldus heel wat mensen te ‘kwetsen’, door kritisch denken en rationeel debat te stimuleren. Gemeenschappen die bleven vastzitten in traditionele taboes en gebruiken hebben niet hetzelfde dynamisme vertoond als de West-Europese landen sinds de Verlichting. Ook daarom moet de coronacrisis zo redelijk en sereen mogelijk benaderd worden.

Wat houdt dat nu in voor het komende jaar? Wel, de hoop dat de hysterie kalmeert in de sociale media, en dat wat koning Willem Alexander de ‘manische meningenmachine’ noemde gaat verstillen, en ons bespaart van onder meer onnozele complottheorieën.

Mijn wens is dan ook dat 2021 een verademing brengt. Een verademing van de sprinkhanenplagen van twitter. En uiteraard, en nog veel meer, een verademing omdat de pandemie ingedijkt wordt en het normale leven stilaan kan hervatten, knuffels incluis.

MIA DOORNAERT is columniste en voormalig journaliste

MIA DOORNAERT

Van de sprinkhanenplaag van twitter, verlos ons Heer

De actie van Voorpost vond plaats op 30 mei, een week nadat tientallen moslims op diezelfde plaats een gebedsoproep hielden om het einde van de ramadan te vieren. Dat de gebedsoproep mocht plaatsvinden, ondanks de strenge coronamaatregelen, was een doorn in het oog van de actievoerders. Voorpost wilde waarschuwen voor “een voorkeursbehandeling die moslims genieten en wat hiervan de gevolgen kunnen zijn”. De actievoeders hielden een spandoek omhoog met daarop de tekst “Stop islamisering”.

De Mechelse politie trad meteen streng op. Kort nadat het spandoek ontrold was, werden Vermeulen en zijn makkers meteen enkele uren bestuurlijk aangehouden. Volgens de politie was de actie niet aangevraagd en hielden de actievoeders zich ook niet aan de coronaregels. Ingewijden vertellen dat de politie-interventie gebeurde “onder goedkeurend oog van Vlaams minister van Binnenlands Bestuur, Bestuurszaken, Inburgering en Gelijke Kansen Bart Somers”.

Dagvaarding Onmiddellijk na de feiten werd Vermeulen verhoord, in het bijzijn van zijn advocaat. In de dagvaarding staat nu te lezen dat hij heeft "aangezet tot haat of geweld jegens de moslimgemeenschap, via spandoeken". Volgens Vermeulen en zijn raadsman is het wellicht de eerste keer dat het parket in Vlaanderen beslist om vervolging in te stellen op basis van de anti-racismewetgeving, na een manifestatie. Alle vier de actievoerders worden nu vervolgd wegens racisme. Het parket oordeelt dat louter de aanwezigheid van die tekst op het spandoek een inbreuk betekent op de anti-racismewetgeving.

Volgens Vermeulen slaat die beschuldiging nergens op en is zijn oproep tot "het stoppen van de islamisering" niet meer, maar ook niet minder dan een kwestie van vrije meningsuiting.

Waarnemers in Vlaams-nationalistische kringen zien in het proces vooral een testcase waarbij het parket door middel van een rechtszaak mogelijk een precedent wil creëren. "Mijn advocaat zegt dat het in elk geval een zeer belangrijk proces wordt", zegt Vermeulen. “De uitspraak in deze zaak wordt cruciaal voor de vrije meningsuiting.”

Dat het hier om een bijzondere zaak gaat, mag ook blijken uit de richtlijnen op de website van gelijke-kansencentrum Unia. Volgens Unia is er sprake van ‘aanzetten tot haat’ als iemand wordt “aangespoord, opgeroepen, aangestookt of opgezet tegen iets of iemand”. En ook nog: "De dader spoort een ander aan om zich

bewust te richten tot een of meer mensen." Opvallend is ook dat UNIA opmerkt: “Algemene kritiek op bijvoorbeeld een politieke overtuiging, godsdienst of levensbeschouwing valt hier dus niet onder.”

Heksenjacht Maar daar lijkt het parket in Mechelen dus een andere mening over te hebben.

Sommige Vlaams-nationalisten hebben intussen het gevoel dat er in Mechelen een heksenjacht tegen hen wordt gevoerd. Of er een causaal verband is tussen de aanwezigheid van de Vlaamse minister op het moment van de aanhouding van de manifestanten en de latere beslissing van het parket om in deze unieke testcase toch de verdachten wegens racisme te vervolgen, is niet aantoonbaar.

Maar dat dit proces in Mechelen plaatsvindt terwijl gelijkaardige acties al op veel andere plaatsen zijn gevoerd, creëert toch de perceptie dat men in Mechelen Vlaamsgezinde acties monddood wil maken. Bij een eerdere manifestatie, ook in Mechelen, werden al eens 45 manifestanten bestuurlijk aangehouden, waarbij mensen van terrassen en zelfs één man uit een café werden geplukt.

De motivatie van de rechtbank zal in deze zaak met argusogen worden gevolgd. Het proces heeft plaats op 6 januari in Mechelen.

KRISTOF LUYPAERT

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

Achouffe 19 - 6666 Wibrin (Houffalize) Wij zijn vlamingen Tel.: 061 28 81 82

www.lespine.be

‘Waar tafelen een hoffelijke bezigheid wordt’ Huwelijken - Recepties - Banketten - Seminaries

Fruithoflaan 15 - 2530 Boechout - 03/455 07 67 www.kasteelfruithof.com

Binnenland

31 DECEMBER 2020

5

ECONOMISCHE ZAKEN

Coronapuin ruimen.

Zeker in Europa

Meer nog dan het jaar van het economisch herstel wordt 2021 het jaar van het economisch puin ruimen, zeker in Europa dat ten vroegste in 2022 naar een pre-crisisniveau terugkeert. Positief is wel dat het puin ruimen minder pijnlijk zal zijn dan na de Grote Depressie, de oliecrisissen en de financiële crisis.

Verenigde Staten Bij de eerste economie, die van de Verenigde Staten, liggen de cijfers anders.

Daar was er wel degelijk een duidelijk verlies aan groei en welvaart en komt men pas eind 2021, begin 2022 boven de 100 of het pre-coronawelvaartsniveau uit. In Europa is het vooruitzicht nog minder rooskleurig met een sterkere krimp en eind 2022 een welvaartsniveau dat op 100, of dat van 2019 uitkomt. Dus anders gezegd: over twee jaar zitten we in de EU nog altijd waar we voor de crisis stonden.

Deze cijfers tonen aan dat er uiteraard sprake is van een economisch herstel in

2021, maar dat er ook nog puin zal moeten worden geruimd. Het puin van de verloren welvaart. En dat zal in de EU een grotere inspanning vergen. Om verschillende redenen. Ten eerste zal er in de loop van 2021 een einde komen aan de vele steunmaatregelen die het voorbije jaar werden toegekend om een golf van faillissementen te vermijden. Die falingen zitten er wellicht vanaf de lente van 2021 aan te komen. Met jobverlies als gevolg. Weliswaar minder zwaar dan gedacht: 100.000 banen minder in plaats van 200.000.

Onderwijs Puin ruimen betekent ook inzetten op het wegwerken van de onderwijsachterstand ten gevolge van de sluiting van de scholen. Een extra uitdaging gezien het dalende onderwijsniveau. De grijze hersencellen zijn de weinige grondstoffen die we op het oude continent hebben. Onderzoek wijst uit dat slechter onderwijs op termijn weegt op de groei. Europees herstel verloopt altijd via vrijhandel, leert de geschiedenis. Dit valt nu wel tegen, want ondanks het Brexit-handelsakkoord is de economische invloed van de Europese Unie aangetast. Een interne markt die van 500 miljoen naar 450 miljoen inwoners gaat, dat zal pijn doen. Dat de EU vermeden heeft dat Londen een fiscaal

2021

paradijs wordt, is een schamele troost.

Ook hier moet de EU puin ruimen.

Grote Depressie Betekent dit dat het Europees herstel even moeilijk en zelfs even dramatisch zal verlopen zoals bij de Grote Depressie na de crash van 1929? Of zoals na de oliecrisissen van 1973 en 1980-81? Om de financiële crisis van 2008-2009 niet te vergeten? Geenszins, en dat is een opluchting.

In de jaren ’30 maakten de overheden de fout niet te kiezen voor een expansief financieel beleid waarbij de geldkranen werden opengezet om de economie de nodige impulsen te geven. Dat is nu wel gebeurd. Zoals na de financiële crisis van goed tien jaar geleden. Het lage rentebeleid van de centrale banken heeft erger voorkomen. Er zal dus nu minder puin liggen dan in die periodes.

Idem na de oliecrisis. Toen deed zich

het nieuwe fenomeen voor van stagflatie: inflatie, sterke prijsstijgingen en dus aantasting van de welvaart van de sparende middenklasse plus oplopende werkloosheid. Dit scenario zal zich niet herhalen omdat de inflatie laag blijft, zelfs wanneer de economie weer aantrekt en er massaal zou worden geconsumeerd. Het verschil is dat de westerse samenlevingen er anders uit zien. In de jaren ’70 en ‘80 van vorige eeuw was de Europese bevolking veel jonger, kwamen de babyboomers op de arbeidsmarkt en lag de consumptie, onder andere van de dure olieproducten, hoger. Nu zijn we minder afhankelijk van de olie en met een vergrijzende bevolking wordt er meer gespaard. Een inflatoir herstel zit er niet aan te komen .

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Het jaar van de virocratie

Kerstmis 2019. Mijn kleindochtertje schoot vol toen ik op kerstavond beweerde dat het einde der tijden door de klimaatopwarming nog niet nabij was. Een macrobiotische schoolmeester had haar klasje wijsgemaakt dat de aardbol tegen 2050 zou overstromen als we niet stante pede ons konijnenvelletje zouden omgorden en met sandalen van espenbladeren gingen wokken in het achterland. Het hummeltje, al maanden opgenaaid door een klimaatgoeroe, een gemankeerde puber uit Scandinavië, lag te rillen van angst in haar Ikea-kribbetje. Nochtans woont niet elke Zweed in Villa Kakelbont met een schimmel in de tuin. 2019 was immers het jaar van de kinderkruistochten om onze blauwe planeet te redden. De gele hesjes tegen de groene jasjes. Het was het jaar van de ecopopulisten, van de kortgeknipte rugzakvrouwtjes, de bibberende sneuneuzen en de schichtige idioten die scheel stonden te stotteren over het einde der tijden. Ze zijn ondertussen niet verdronken in het smeltijs van de oceanen. Integendeel. Ze zijn even ‘on hold’ gezet door de vleugelslag van een vleermuis uit het verre Wuhan. De klimaatreligie werd vervangen door de viroreligie.

Kerstmis 2020. Mijn Pipi Langkous moest verstek geven op 24 december.

Pépé is 68 en moest opgehokt blijven onder de kerstboom met amper één knuffelcontact: met oma onder het fleece-dekentje om de huidhonger te stillen, wachtend op het verlossende spuitje. De keuze tussen mijn

kleinkinderen wilde ik niet maken.

Het recht van de eerstgeborene is immers pure discriminatie (vraag het maar aan prins Laurent). Mijn oogappel wordt nu verontrust door een stoet van kletsmajoors met smetvrees. Lui die dagelijks aan de deugtafel van de treurbuis de lof van zichzelf komen zingen en de verkettering van de co-

Van een junta van partijvoorzitters en pandemici, en van een regering van losers die weggestemd werden door de kiezer, maar zichzelf op het schild gehesen hebben.

Maar Vlamingen zijn een leibandvolkje. We worstelen ons zuchtend van angst door de dagen heen en

“Door het beleid van onze politici zijn we wereldkampioen in het aantal coronaoverlijdens per 100.000 inwoners, maar toch worden ze op het schild gehesen, omdat het Covid-19-debacle een collectieve verantwoordelijkheid is, een mondmaskerade van een falende overheid” ronazondaars komen prediken. Kritiekloos, want onze regimepers is een applausmachine die ons moet sussen en verdoven voor de uitwassen van de lockdown. Door het beleid van onze politici zijn we wereldkampioen in het aantal coronaoverlijdens per 100.000 inwoners, maar toch worden ze op het schild gehesen, omdat het Covid-19-debacle een collectieve verantwoordelijkheid is, een mondmaskerade van een falende overheid.

huilen onze economie op de schop.

We worden murw geklopt door statistieken. Maatregelen worden opgedreund als koranverzen of als aktes uit een catechismus. Een overheid die haar burgers niet vertrouwt is zelf onbetrouwbaar. We mogen naar de hoeren, maar niet naar de barbier, en als de kappers weer de deuren mogen openen, zullen ze scharen te kort komen om verklikkers kaal te knippen.

We worden immers opgehokt door

JEAN-MARIE DEDECKER burgemeester van Middelkerke en Kamerlid

een avondklok en achtervolgd door koddebeiers die de wisselbeker van een dolende gouverneur krijgen voor het uitdelen van coronaboetes, behalve in getto’s waar respect voor onze rechtstaat door bepaalde etnische- en geloofsgemeenschappen al decennialang gedoogd wordt door bleekwaterpolitici met identiteitsschaamte.

Ik moet het bekennen, ik krijg stilaan last van ons chronisch democratisch deficit en van een etterende coronadepressie. Ik word stilaan een witte oudere vrijheidslievende heteroman, de meest beschamende en schuldige identiteit die je er volgens sommige warhoofden tegenwoordig op na kan houden. Voor 2021 wens ik daarom iedereen de goede raad van André Hazes toe: “Leef, alsof het je laatste dag is. Leef, alsof de morgen niet bestaat. Leef, alsof het nooit echt af is. Leef, pak alles wat je kan!”

Doen. Anders loopt de overheid met je weg. 2020 is geen verloren jaar, maar een leerrijk jaar. Het heeft ons geleerd dat je wakker kan worden in een dictatuur of in een politiestaat als je indommelt in een democratie, al is het onder de mom van de we t e n s c h a p.

Wie angst en emoties kan sturen, krijgt immers absolute macht;

JEAN-MARIE DEDECKER

Even wat statistieken die over meer gaan dan de coronabesmettingen, ziekenhuisopnames of overlijdens. Het Internationaal Monetair Fonds maakte een aantal berekeningen over het economisch herstel na de coronacrisis. Daarbij wordt vertrokken van de economie 2019 die de waarde honderd (100) krijgt en wordt nagegaan wanneer dat cijfer na de pandemie en de economische krimp opnieuw wordt gehaald. Voor China is het simpel: er was amper sprake van een economische krimp. Tegen 2022 zit China aan factor 118 in plaats van de eerst voorspelde 119. Corona zal de tweede grootste economie ter wereld weinig schade hebben berokkend.

6

Politiek

31 DECEMBER 2020

Liberalen verkneukelen zich om miserie aan Britse grens

Honderden vrachtwagens zaten vast op de luchthaven van Manston.

Na de ontdekking van een nieuwe, besmettelijkere variant van Covid-19 sloot een groot deel van de Europese Unie – waaronder ook België - de grenzen voor reizigers van en naar het Verenigd Koninkrijk. Vooral de Franse grenssluiting had ronduit desastreuze gevolgen. De as Calais-Dover vormt een van de belangrijkste verkeersen handelsaders in Europa en een blokkering daarvan treft bijgevolg het hele continent.

Het resultaat was chaos en onzekerheid, niet in het minst voor de duizenden truckers – waaronder ook tal van niet-Britten en Belgen – die nu gestrand waren op de Britse eilanden.

Hoewel de grenzen vorige week woensdag weer geopend werden, moesten de vrachtwagenchauffeurs nog altijd een coronatest laten afnemen en een negatief resultaat kunnen voorleggen alvorens door te mogen reizen naar Frankrijk. Naast de coronatest zagen de Belgische truckers dus ook de kerst met hun familie door hun neus geboord.

Toeval of niet, de feiten vonden enkele dagen voor het verstrijken van de Brexit-deadline plaats. Het is maar de vraag of de grens-

sluitingen niet meer te maken hadden met druk uitoefenen op de Britten om een akkoord te bereiken, dan met coronagevaar. Die nieuwe coronavariant werd overigens simpelweg in het Verenigd Koninkrijk ontdekt, maar bevond zich al ruim voor die ontdekking op het Europese vasteland.

Verhofstadt: “Ze zullen nu gaan begrijpen wat het werkelijk betekent om de EU te verlaten.”

Wie in de chaos aan de Britse grens alvast een uitgelezen kans zagen om de Britten te waarschuwen voor de gevolgen van Brexit,

2021

Stilaan loopt het wel heel bijzondere jaar 2020 ten einde.

Een jaar om nooit meer te vergeten en allicht een keerpunt in historisch perspectief. Het coronavirus zorgde voor veel

waren de EU-parlementsleden van Open Vld, met oud-premier Guy Verhofstadt op kop.

“We zijn vergeten hoe de grenzen eruitzien”, schreef Verhofstadt over de beelden van honderden vrachtwagens die op een luchthaven moesten parkeren. “Sommigen dachten dat ze open zouden blijven met of zonder de EU. Ze zullen nu gaan begrijpen wat het werkelijk betekent om de EU te verlaten.”

Enkele dagen later, na het bereiken van een Brexit-akkoord, liet Verhofstadt in De Morgen een gelijkaardig geluid horen: “Ik denk dat iedereen nu zegt: wat is het voordeel van vertrekken?” Tegelijkertijd liet hij optekenen dat hij denkt dat de Britten ooit terugkeren naar de Europese Unie.

Ook zijn collega Hilde Vautmans erkende zonder schroom het nut van de chaos als drukkingsmiddel. “We moeten tot een akkoord komen. Men zal aan de overkant van het Kanaal moeten beginnen beseffen welke taferelen ze zullen krijgen met een harde Brexit”, zei Vautmans in De Ochtend op Radio 1.

“Open Vld is alle schaamte voorbij.”

De houding van de liberalen schoot bij verschillende oppositiepolitici in het verkeerde keelgat. “Die zelfgenoegzaamheid, dat plezier om te vernederen”, schreef N-VA-Kamerlid Theo Francken op Twitter. “Zonder de militaire en politieke steun van de Britten zou hier van liberale waarden als vrijheid en democratie niet veel in huis gekomen zijn.

Misplaatst voor een liberale partij. Op welke planeet leven die eurocraten eigenlijk?”

“Vld is alle schaamte voorbij”, schreef Gerolf Annemans, EU-parlementslid voor het Vlaams Belang. “Ze laten de maskers vallen.

Niet corona, maar de Britten een lesje leren is de enige bedoeling. Pestkoppen. Strafexpeditie. De blok er op. De desastreuze gevolgen van deze onmenselijkheid nemen ze er cynisch lachend bij. Gevaarlijke partij.”

PIETER VAN BERKEL

leed, menselijke drama’s, maar ook economische en sociale schade. Laat ons hopen dat we in de loop van 2021 terug volop van het familiale en culturele leven kunnen genieten.

Bij het begin van een nieuw jaar wensen we elkaar steevast een ‘goede gezondheid’ toe. Een eeuwenoud en banaal cliché als het ware, vaak een automatisme, maar vandaag is dat allicht veel minder het geval. Onze gezondheidswensen zullen voor 2021 méér dan ooit oprecht en doordacht uitgewisseld worden.

eens herhaal, want er zijn nog tal van Vlaamse bewegers en lezers van ’t Pallieterke - uit gewoonte of gemakzucht - aangesloten bij een unitair ziekenfonds. Misschien is deze meer ‘rustige’ kerstperiode in de eigen bubbel het ideale moment om deze eenvoudige - maar belangrijke - stap te zetten.

Het Aktiekomitee Vlaamse Sociale Zekerheid (AK-VSZ) vierde in 2020 zijn 25ste verjaardag met enkele opiniestukken in de Artsenkrant, De Tijd en Knack. Maar onze boodschap van 50 jaar transfers van noord naar zuid en wie de sociale zekerheid in de toekomst zal betalen, werd door de

Want gezondheid is voor velen de

belangrijkste bekommernis geworden. Al mag ons dat niet verblinden voor de federale recuperatie. Onderschat de belgicisten zeker niet, want deze gezondheidscrisis wordt met een ‘tricolore mantel van 11 miljoen’ én de steun van politiek correcte pers vlot misbruikt voor de Belgische agenda.

Daarom moet de Vlaamse Bewe-

ging de rangen sluiten en dient elke Vlaming zich te focussen op de echte tegenstander in plaats van eigen medestanders die er toevallig een iets andere mening op na houden wat strategie of maatschappelijke visie betreft.

Als directeur van het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds (VNZ) zal het de lezer allicht niet verbazen dat ik onze oproep “Splits zelf de sociale zekerheid. Word lid van het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds!” nog maar

“Onderschat de belgicisten zeker niet, want deze gezondheidscrisis wordt met een ‘tricolore mantel van 11 miljoen’ én de steun van politiek-correcte pers vlot misbruikt voor de Belgische agenda” Vijf minuten persoonlijke moed en één telefoontje of bericht volstaan. En zo wordt meteen al het eerste goede voornemen voor het nieuwe jaar gerealiseerd! Weet dat iedereen bij het VNZ welkom is, ongeacht zijn of haar overtuiging, en dat we er zelfs in dit coronajaar met meer dan 3.000 leden of 3,65 procent op vooruit zijn gegaan.

massamedia alweer niet opgepikt. De Vlaming zal wellicht herder, schaap, os en ezel tegelijk moeten zijn om de schulden van dit land te dragen. Waar blijven toch die drie wijzen?

Bij de vorming van de regering heeft de splitsing van de gezondheidszorg nochtans even op tafel gelegen, maar

dat is door Vivaldi snel weggeveegd.

Sommigen blijven dus blind voor de verschillen in dit land en misbruiken het woord ‘solidariteit’. Die naïeve solidariteit zorgt ervoor dat de middelen binnen de gemeenschap om solidair te zijn met zwakkeren in Vlaanderen compleet ontoereikend zijn.

Onze virusvrije wens voor 2021 is er een van begrensde solidariteit. En die grens ligt bij respect. Niet bij het gebrek aan menselijkheid - waarvan sommigen ons onterecht beschuldigen. Vlamingen zijn immers gastvrij, open, menselijk, gevoelig en ook solidair. Dus verdienen we op zijn minst respect voor onze taal en identiteit.

Wat wij ook verdienen is een efficiënte Vlaamse staat met een performante ziekte- en invaliditeitsverzekering waarbij het coronavirus eindelijk uitgeschakeld wordt en een doordachte, transparante en kansenscheppende sociale zekerheid. Als dat er is, openen we met plezier een extra fles champagne.

JÜRGEN CONSTANDT Algemeen directeur Vlaams & Neutraal Ziekenfonds, voorzitter Aktiekomitee Vlaamse Sociale Zekerheid

JURGEN CONSTANDT

Pleidooi voor begrensde solidariteit

Politiek

31 DECEMBER 2020

7

CITAAT VAN DE WEEK

Paul Magnette

“Ik zal het toegeven: ik was graag premier geweest.”

PS-voorzitter Paul Magnette gaf in een interview met De Zondag toe dat hij graag premier was geworden. Waarom werd hij het dan niet? “Dat was een rationele overweging”, zegt hij. “De regering heeft geen meerderheid in Vlaanderen. Het akkoord is eerder centrumlinks, terwijl Vlaanderen eerder centrumrechts is. De drie vorige premiers waren ook al Franstaligen. Opnieuw een Waalse premier, een linkse socialist dan nog, zou te veel van het goede zijn. Ik wou geen makkelijke munitie geven aan N-VA en Vlaams Belang.”

IN DE KIJKER

Annelies Verlinden

Ooit was ze wel eens verkozen geweest en had ze een tijdlang in de gemeenteraad van Schoten gezeteld. Maar daar vertrok ze om zich volledig op haar loopbaan als advocate te storten. Een job die ze naar verluidt met verve en als vakvrouw uitoefende.

En dan was daar in het vroege najaar van 2020 plotseling een Vivaldiregering die in haar orkest ook muzikanten opnam die onervaren en ook niet verkozen waren. Joachim Coens wilde af van zijn oude garde die te veel onder druk had gestaan van de oppositie en de publieke opinie, denken we maar aan Justitieminister Koen Geens en Binnenlandminister Pieter De Crem, die beiden wel stoere taal verkochten, maar deze niet konden omzetten in daden. Hij zocht dus nieuw bloed. Hij leek dat vreemd genoeg niet te vinden in zijn politiek personeel in de assemblees, ook al had zomaar bijvoorbeeld het ervaren Kamerlid Nathalie Muylle een vrij kort, maar behoorlijk parcours gereden als minister van Werk. Bovendien kon hij zo ontsnappen aan de traditionele evenwichtsoefeningen in de christendemocratische krabbenmand. Achter een nieuw iemand konden immers ook de verliezers wel gaan staan, liever dan achter een concullega. Bij de Vlaamse partijen werd het overigens een trend om mensen uit de ‘buitencirkels’ te gaan zoeken om op zijn minst de indruk te wekken bij de publieke opinie dat men het ‘anders’ wilde voortaan.

NIEUWS UIT DE WETSTRAAT Actieve democratie nog niet voor morgen In haar voorwoord in het nieuwe magazine van de Kamer van volksvertegenwoordigers stelt de nieuwe Kamervoorzitster Eliane Tillieux zich voor. Opvallend is haar uitspraak: “Het Parlement moet op een nieuwe leest geschoeid en gemoderniseerd worden, om een plaats van actieve democratie te worden, open en participatief. We moeten openstaan voor burgers die, samen met ons, willen debatteren over de grote maatschappelijke vragen en wetgevende initiatieven willen lanceren. Zo bouwen we samen aan de toekomst. Hoe kunnen we die openheid realiseren? Hoe kunnen we de jongeren en de minder jongeren tegemoet gaan? Daarover moeten we nadenken. Want de dynamiek en de kwaliteit van ons werk zullen ook worden

afgemeten aan onze luisterbereidheid.”Het klinkt allemaal mooi en het is ook allemaal al zo vaak gezegd. Hoewel ze zegt dat er over alles nog moet nagedacht worden, fronsen vele Kamerleden zich bij dit soort van leuke ‘quotes’ de wenkbrauwen, zeker als ze uit de mond van een PS’er komen. Als je immers vaststelt hoe vastgeroest en gebeiteld de gewoonten en werkwijzen van het parlement zijn, dan lijkt het wel alsof er eerst een revolutie moet uitbarsten alvorens daaraan kan tegemoet gekomen worden. Ja, het petitierecht van de burgers is een nieuw stokpaardje, maar het valt af te wachten hoe men met bepaalde door de burgers aangebrachte ideeën gaat omspringen. De vrees voor loodzware procedures is niet onterecht.

Onverkozen En zo stond daar Annelies Verlinden (42) plots als minister van Binnenlandse Zaken in het Paleis der Natie. Ook kreeg ze daarbij nog de bevoegdheden Institutionele Hervormingen en Democratische Vernieuwing. Een nobele onbekende, behalve in Schoten en bij de lokale jeugdbeweging, waar ze ooit groepsleidster was. Zoals de Vivaldi-verliezersregering geen enkele rekening had gehouden met de wil van de Vlaamse kiezer op 26 mei 2019, zo was het klaarblijkelijk ook niet nodig om een verkozen burger op ministerposten te plaatsen.

Ze werd meteen voor de leeuwen gegooid door de coronacrisis en het maatregelenbeleid dat daarbij komt kijken, maar ook met de weinig benijdenswaardige positie waarin haar politiemensen verkeren door de gewelddadige confrontaties met ‘moeilijk bereikbare groepen’, vooral in Brussel en andere grotere steden. Nu, na drie maanden, is ze nog niet ten volle op dreef, want in een kerstinterview zei ze: “Ik moet nog wennen aan mijn nieuwe rol, maar ik blijf in de eerste plaats Annelies.” Dat is allemaal wel goed mogelijk, maar van een minister van Binnenlandse Zaken, die verantwoordelijk is voor de openbare orde, mag toch wel iets meer veracht worden. Met zacht gekookte eitjes geraken we niet ver, ook al is het allemaal wel goed bedoeld. Dat bleek ook uit haar kerstboodschap die ze via de sociale media verspreidde. Niet alleen stond de autocue te hoog, zodat ze niemand in de ogen keek, maar ook de lagere-schoolstijl waarmee ze haar nieuwjaarswensen aflas en de kille onpersoonlijke robot-toon waarin ze sprak, waren tenenkrullend. Mocht het ergens in Vlaanderen een politica van het zevende knoopsgat geweest zijn die daarop dagenlang had geoefend, we zouden er nog enig meelijwekkend begrip voor kunnen opbrengen.

Iron Lady Het is duidelijk dat Annelies nog wel wat tandjes zal moeten bijsteken om enig respect af te dwingen en de nodige daadkracht te tonen. Haar aaibaarheidsfactor is gewoonweg nog te groot. Dat is allemaal mooi in zoetgevooisde kersttijden, maar zij die het niet goed voorhebben met onze samenleving krijgen mede daardoor vrij spel. Mocht haar overkomen wat Jan Jambon na de terroristische aanslagen en zijn opvolger Pieter De Crem na de zware rellen in Brussel meemaakten als beleidsvoerders, maar ook als schietschijven van de oppositie, dan zouden we haar nog wel eens bezig willen zien. Het valt te hopen dat ze dan niet publiek in tranen uitbarst, maar dat ze in afwachting toch wat haar op de tanden gaat kweken, want de politieke en maatschappelijke leeuwenkuilen zijn vandaag niet meer te onderschatten. Zalven en paaien zullen geen zoden aan de dijk brengen. De burgers verwachten daadkracht en een halt aan wie onze samenleving en hun vertrouwde omgeving en gewoonten ondergraaft en bedreigt. Ja, het land heeft misschien wel eens nood aan een ‘Iron Lady’. Zo een met de ijzeren hand in een fluwelen handschoen.

Luisterbereidheid tussen doven Er was de voorbije weken in de Kamer heel wat te doen over de beleidsbrieven van de nieuwe excellenties. Vele werden te laat ingediend en meestal werden ze kurkdroog ‘besproken’. Dat ‘besproken’ is rekbaar, want niet echt een toonbeeld van democratische vernieuwing. De minister geeft een toelichting, de oppositie kraakt het document af en de minister repliceert nog eens om het grote gelijk te onderstrepen. De dag moet nog komen dat een minister aan een oppositielid zal toegeven dat sommige van diens inzichten inderdaad beter zijn en navolging verdienen. Het loont de moeite om eens op de webstek van de Kamer door de beleidsnota’s te struinen om de vaak bewogen woordenvloeden te lezen en je dan af te vragen hoe dat nu allemaal in concreet beleid kan omgezet worden. Als de luisterbereidheid naar medeverkozenen al niets te betekenen heeft en louter een verplicht nummertje is, dan geeft het te denken wat het moet worden als de burger met ideeën gaat langskomen in de Wetstraat.

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

8

Interview

31 DECEMBER 2020

JOREN V

“Migratie heeft verregaande gevolgen economisch, cultureel, maar ook ecologisch” Joren Vermeersch is een man met een mening. Een conservatieve mening. En dat hij die graag deelt, wordt hem niet altijd in dank afgenomen. In Vlaanderen loop je nu eenmaal altijd risico door je hoofd boven het maaiveld uit te steken. Maar hij ziet het als een noodzaak, een beetje zoals Henry De Montherlant het ooit omschreef: “Decadentie krijgt men als men het beest niet meer met zijn eigen naam durft te noemen.”

Migratie is zijn expertise, maar ook thema's als het milieu of het onderwijs liggen hem nauw aan het hart. Meer dan voldoende stof voor een gesprek.

G

Geen partijpolitiek,” was de afspraak, “voor de rest zijn er geen taboes”. Uiteraard. Ons draait het immers om de man, niet de functie. En vooral: de man zijn visie, zoals hij die op zowel de sociale media als in zijn tweewekelijks column in De Standaard ventileert. Toch kunnen we het niet laten. Vraag: Jean-Marie Dedecker heeft aangekondigd zijn termijn als parlementslid niet uit te zitten, wat zou betekenen dat u als eerste opvolger in zijn voetsporen treedt en Kamerlid wordt, maar is er al een timing bekend? Antwoord: “Ik heb te veel respect voor Jean-Marie om hem die vraag te stellen.” Of hoe iemand met de nodige ideologische ‘franc-parler’ toch ook wat diplomatieke vaardigheden in huis kan hebben.

Migratie is uw expertisedomein. U adviseerde voormalig staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken op zijn kabinet en schreef samen met hem “Continent zonder Grens”. Vanwaar die interesse?

“Ik heb in drie verschillende landen gewoond; het gaf me al een idee van hoe complex het moet zijn om in een ander land een heel bestaan op te bouwen. Maar het is vooral tijdens mijn eerste professionele stappen als jurist bij de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen dat mijn ogen opengingen. Daar kreeg ik een duidelijk beeld van de werkelijke omvang en herkomst van de migratie naar ons land, wat je niet in de media hoort. Er is een impact op tal van domeinen, gaande van economisch over cultureel tot zelfs ecologisch. Te vaak worden bijvoorbeeld de sociale gevolgen onderschat; denk aan de als maar duurdere woningkost.

Ik stond versteld van de laksheid die België daarbij aan de dag legt.”

En toen volgde de stap naar de politiek?

“Ik raakte met Jean-Marie Dedecker aan de praat over migratie. Hij was zowat de eer-

ste die aandacht had voor de socio-economische gevolgen van migratie; dat was een gedeelde zienswijze. In de politiek kan je mee aan de boom schudden, argumenteerde hij (lacht). En dus ging ik bij hem in dienst, al was dat maar voor enkele maanden. Door de eclatante overwinning van N-VA in 2010 raakte LDD zijn fractie kwijt. Toen nam Theo Francken mij onder de arm. Samen met hem en Sander Loones vormde ik het migratieteam van N-VA. We hebben toen belangrijke stenen verlegd in de rivier. De gezinshereniging en de nationaliteitswetgeving werden voor het eerst strikter, met een Zweedse coalitie avant la lettre. Toch stond mijn kompas toen nog niet op de politiek. Toen ik in 2011 voor het eerst vader werd, begon in mij een oude droom opnieuw te leven: voluit gaan voor een carrière als academisch historicus. Ik schreef me in als werkstudent aan de UGent en behaalde in 2015 mijn master als primus in de jaargang met applaus van de jury. Mijn promotor Jan Dumolyn, een goede vriend die een erg linkse politieke voorkeur combineert met een grote openheid van geest, stelde me voor om bij hem te doctoreren. Dat had ik zeker gedaan, ware het niet dat Theo me toen opbelde met een aanbod dat ik echt niet kon weigeren. Hij stelde me voor om op zijn kabinet te komen werken en samen een boek te schrijven over migratie.

Het kabinetsleven was een unieke gelegenheid om mee gestalte te kunnen geven aan een strikter migratiebeleid. Uiteindelijk werd het dan toch de Wetstraat in plaats van de Blandijn (glimlacht). Al blijft het knagen.

Vorig jaar bracht ik het boek “1349” uit over de Zwarte Dood in Vlaanderen, dat intussen in achtste druk is. Momenteel ben ik druk bezig met een nieuw boek over de veertiende eeuw van Vlaanderen. De liefde voor geschiedenis kruipt waar ze niet gaan kan.”

U bent als jurist én historicus,

“Leerkrachten leveren schitterend werk. Als de resultaten vandaag nog altijd goed zijn, dan is het dankzij hun passie en metier en ondanks de pedagogische experimenten van bovenaf” ongetwijfeld de geknipte persoon om de stelling voor de voeten te werpen: Europeanen hebben onvoldoende historisch besef…

“Correctie: West-Europeanen. Als rechtenstudent studeerde ik aan de universiteit van Vilnius in Litouwen en Wroclaw in Polen, het voormalige Pruisische Breslau. De volkeren uit Midden-Europa blikken terug op een heel andere geschiedenis. Zij hebben decennia moeten strijden om hun cultuur te bewaren tegen een staatsgeleide modernistische pletwals: het communisme.”

“In Sovjet-tijden werd in Litouwen bijvoorbeeld Sinterklaas verboden. Kinderen kregen op de schoolbanken een atheïstisch alternatief aangeboden: ‘vadertje vorst’.

Dat creëert logischerwijs een sterke cultureel zelfbesef, dat er bij hen nog altijd in zit. Daartegenover staat dan West-Europa, dat voorzien is van een links-liberale bovenlaag. De elite daar beschouwt het eigen atheïstische individualisme als het logische eindpunt van de geschiedenis, waar onvermijdelijk de rest van de mensheid ook naartoe zal evolueren. ‘Stijgt de welvaart, dan worden de mensen minder religieus en meer individualistisch’, zo gaat de redene-

ring. Dat verklaart waarom links-liberalen geen probleem maken van migratie. Het is haast een marxistische kijk op de dingen, waarbij de economische onderbouw de culturele bovenbouw stuurt en zelfs stuwt.

Zo'n denken zit erg diep verankerd in progressieve partijen als de Open Vld en sp.a, die niet toevallig zelf verankerd zijn in de vrijmetselarij, de motor van die modernistische gedachte. Tijdens die buitenlandse studieperiode studeerde ik samen met hindoes en moslims, intelligent en van goede komaf, maar ze hadden een ander cultureel DNA. En als ze migreren, nemen ze dat mee.”

De cijfers zijn gekend en wie rondkijkt, krijgt bevestiging van de sociologische veranderingen die Vlaanderen ondergaat.

Kan het tij nog gekeerd worden? Is de cruciale vraag niet of er überhaupt een verstrenging mogelijk is?

“Er is zeker nog marge tot verstrenging, ook binnen het lakse Europese kader.

Het enige wat ontbreekt is politieke wil.

Neem nu de gezinshereniging, veruit het belangrijkste migratiekanaal. Het is juridisch perfect mogelijk om de inkomensgrens daarvoor fors op te trekken, wat de totale niet-Europese migratie enorm zou afremmen. Het kan dus, maar toch gebeurt het niet, hoewel gezinsmigratie samen met asielmigratie dé grote motor zijn van de import van armoede naar ons land. En dan zijn er de culturele aspecten. Het probleem van de importbruiden is gekend: veel moslimmannen huwen liever niet een meisje dat in het Vlaams onderwijs gezeten heeft en naar hun oordeel wat te veel van de emancipatie geproefd heeft.

Landen als Nederland en Zweden scherpten hun wetgeving reeds aan. Oostenrijk deed het met de vorige regering ook. Wij

Interview

31 DECEMBER 2020

VERMEERSCH Historicus, jurist en auteur

n:

Geboren: 1981 Burgerlijke staat: Gehuwd Vader van: Leon (°2011), Emile (°2013), Olivia (°2020) Woonplaats: Brugge Beroep / mandaten: adviseur Kamerfractie N-VA, eerste opvolger voor de Kamerlijst N-VA West-Vlaanderen Studies: Rechten en Geschiedenis Hobby's: schaak, literatuur Favoriete citaat: Men hoeft niet te hopen om iets te ondernemen, noch te slagen om te volharden (Willem Van Oranje).

Bekwaamste politicus: Churchill, wegens zijn onvermoeid strijden tegen de idee van een door de overheid maakbare samenleving.

nastreven. Cognitieve testen als instrument voor studieadvies zijn nog altijd taboe. Dat moet stoppen. Die testen kun je overigens op een aculturele manier organiseren. Zo kan je vermijden dat kinderen verkeerde richtingen kiezen en zet je hen op het niveau waar ze de meeste leerwinst kunnen boeken, waarmee het onderwijs zijn emanciperende taak ten volle vervult.”

de universiteiten te gaan financieren op basis van het aantal geslaagde studenten. Grotesk, want zo organiseer je zelf een ‘race to the bottom’. Bovenop die groenlinkse waanzin kwam dan nog een sociologische evolutie die niet benoemd mag worden: migratie.

Nochtans is dat de olifant in de kamer. Het draait om meer dan taalachterstand, maar evengoed om socio-economische en culturele factoren, zoals de mogelijkheid te kunnen studeren, ongeïnteresseerde ouders, enzovoort. Onderwijsachterstand wijt men klassiek aan taalachterstand, maar er speelt meer mee dan dat, anders kun je de verschillen tussen de allochtone gemeenschappen onderling niet verklaren. Ook culturele factoren spelen een rol, maar dat mag niet worden gezegd, laat staan ernstig onderzocht. Politieke correctheid weegt als een loden deken over heel het onderwijsdebat.”

Ecologie zonder dogma's

Hoe krijg je deze situatie rechtgetrokken?

niet. Wij blijven opendeurdag houden. We hebben het met N-VA geprobeerd, maar binnen de Zweedse regering lag CD&V telkens dwars toen wij met een voorstel tot verstrenging afkwamen. Officieel ging het hen om de gezinswaarden waar zij beweerden voor te staan. In werkelijkheid was CD&V toen bezig met operatie ‘etnische stem’. Die strategie is op een sisser uitgelopen, wat de omvang van de gemiste kans enkel groter maakt. Met de huidige paarsgroene regering is elke kans op verstrenging nu weer voor jaren verkeken. Los daarvan blijft ook de vaststelling overeind dat je als land in een onwerkbaar Europese migratiekeurslijf gewrongen zit, zeker wat asielmigratie betreft. Denemarken heeft het beste migratiebeleid van Europa, net omdat ze niet gebonden zijn door de Europese migratierichtlijnen. Zij kregen een ‘opt-out’ bij hun toetreding tot het Verdrag van Maastricht. Zo’n opt-out hebben wij ook dringend nodig.”

Gelijke onderwijskansen Nog maar enkele dagen geleden kwamen weer wat cijfers over de internationale positie van ons Vlaams onderwijs naar buiten. Het bevestigt de achteruitgang die ook bleek uit het PISA-onderzoek. Hoe analyseert u die trend?

“De pretpedagogie die al enkele decennia door ons onderwijsveld waart, heeft heel veel schade aangericht. Prestatievergelijkingen mochten niet meer, de focus op kennis moest weg, welbevinden werd de nieuwe mantra, een sociale mix in de klas werd een doel op zich… Het hoger onderwijs is in hetzelfde bedje ziek overigens.

Daar heeft de vergiftigde erfenis van Frank Vandenbroucke veel mee te maken. In een niet zo lucide moment besloot men toen om

“Zolang je de migratie-wetgeving niet drastisch aanscherpt en tegelijk niet terugkeert naar de pedagogische succesrecepten van vroeger, gaan de onderwijsresultaten onvermijdelijk achteruit boeren. Het onderwijsveld moet terugkeren naar de essentie. Wat is haar kerntaak? Kinderen doen uitblinken op hun eigen niveau. Niets meer, niets minder. Het streven naar een zo breed mogelijke eerste graad, naar domeinscholen, naar een sociale mix in de klas, dat rigoureus wordt nagestreefd door mensen als Lieven Boeve van de katholieke koepel, staat daar haaks op. Men wil mordicus sterkere en mindere sterkere leerlingen samen in de klas. Niet vanuit een doordachte pedagogische visie, maar vooral als opvoedkundig signaal: men wil bij de leerlingen een egalitair sociaal bewustzijn creëren. Op pedagogisch vlak is dat een ramp. Minder sterke kinderen worden elke dag opnieuw met de neus op het feit gedrukt dat anderen sterker zijn dan hen. Dat levert een slecht zelfbeeld op, tot op het punt dat sommigen helemaal afhaken. Sterkere leerlingen halen maar een fractie van de leerwinst die mogelijk is omdat het tempo voor hen veel te laag ligt. Alleen met coherente klasgroepen kan je de kerntaak van het onderwijs ernstig

Waar plaatst u de leerkrachten in dit verhaal?

“Ze doen schitterend werk. Als de resultaten vandaag nog altijd goed zijn, dan is het dankzij hun passie en metier en ondanks de pedagogische experimenten van bovenaf.

Wel merken we een toenemend personeelsprobleem. De onderwijsopleidingen slagen er niet langer in om de beste kandidaten aan te trekken. In de opleiding voor leraar lager onderwijs bijvoorbeeld is de instroom van jongeren met ASO-diploma vrijwel gestokt.

Dat is zeer problematisch op lange termijn.

De oorzaken zijn divers: er is de werkonzekerheid de eerste jaren, maar ook het salaris blijkt een probleem.

Een tijdje geleden schreef u een column in De Standaard waarin u ernstige twijfels plaatste bij de wildgroei aan windmolens om esthetische redenen.

Het deed wat denken aan de betreurde Britse conservatieve denker Roger Scruton die vaak hamerde op het belang van schoonheid. Is dit een vergeten aspect van het ecologisch debat?

“Esthetiek krijgt niet de plaats die het verdient. De essentie van het probleem is dat deze discussie te eng gevoerd wordt en bovendien gekaapt is door politiek links, met name partijen als Groen of Ecolo. Anders dan zich obsessioneel te focussen op CO2, moet je de dingen globaler benaderen. Om met windmolens enig betekenisvol resultaat te bereiken, heb je behoorlijke aantallen nodig, wat betekent dat die mastodonten op tal van plaatsen in het gezichtsveld komen te staan. Dan zwijg ik nog over de bijkomende hoogspanningsleidingen die nodig zijn om windenergie te vervoeren. Hele landschappen worden momenteel om zeep geholpen voor die politieke fetisj, die dan nog eens vervuilend is ook. Die molens hebben een levensduur van slechts twintig jaar. Omwille van hun samenstelling kunnen de reusachtige wieken niet eens gerecycleerd worden.

We moeten af van de mythe dat er zoiets bestaat als 'propere energie'. De keuzes die gemaakt worden op energetisch vlak moeten een afweging zijn van alle relevante factoren, waaronder dus ook de esthetiek. Hoe meer gelokaliseerd je energie kan opwekken, hoe minder zichtvervuiling je hebt. Dan kom je onvermijdelijk uit bij kernenergie.

Bovendien staan de centrales van Doel en Thiange er al. Deze sites kunnen perfect verder gebruikt worden voor een nieuwe generatie reactoren. De hoogspanningslijnen, koeltorens, generatoren,… staan er al.”

En net dit laatste komt neer op vloeken in de kerk. Al jarenlang zit kernenergie in de hoek waar de (morele) klappen vallen.

“Dit dossier is een van vele voorbeelden van wat men de 'moral high ground' van links noemt. Zij meten zichzelf morele superioriteit aan. Een andere mening is voor

“Multiculturele tocht door Polen” “Toen ik in Polen studeerde, keerde ik tijdens de kerstperiode niet terug naar Vlaanderen. Ik was de enige westerse student die er overbleef, de enige christen ook (lacht). We besloten onze tijd nuttig te besteden met een rondreis door Polen: ikzelf, samen met een moslim, een Chinees en een hindoe. Haast een parabel (lacht). Nog altijd zijn we trouwens goed bevriend.

Eigenlijk heb ik toen pas ingezien hoe bepalend cultuur, en dus religie, zijn voor het denken van een mens. Europeanen denken iets te makkelijk dat iedereen denkt zoals zij dat doen. Niet dus.

De manier waarop ik aankeek tegen bijvoorbeeld man-vrouwrelaties was helemaal anders dan die van mijn reisgenoten. Geen enkel van hen die er trouwens aan dacht om zijn eigen blik daarop fundamenteel te veranderen, ook al kwamen zij uit de welvarende elite in hun thuisland. Hun culturele DNA, waar ze ontzettend trots op waren, bleek immuun voor de ervaringen die ze opdeden in Europa.”

9

hen niet louter verschillend, ze staat ethisch gesproken op een lager niveau. Dat manifesteert zich soms in het gekste gedrag. Toen ik hier voor het eerst in de Kamer aan de slag ging, deelden we de gang met de groene fractie. Verschillende van die medewerkers weigerden ostentatief om me te begroeten omdat ik voor de 'verkeerde' fractie werkte.

In werkelijkheid kan links zijn verhaal maar hard maken door op een dogmatische manier bepaalde elementen uit het debat te

Windmolens hebben een levensduur van slechts 20 jaar en die reusachtige wieken kunnen niet eens gerecycleerd worden.

We moeten af van de mythe dat er zoiets bestaat als propere energie” weren.”

“We hadden het al over de visueel-esthetische gevolgen van windenergie, maar waarom wordt in het ecologische debat nooit over migratie gesproken? In 2019 kende Vlaanderen een bevolkingsgroei van 45.000 mensen, allemaal op conto van migratie. Dat is een stad van de omvang van Vilvoorde of Dendermonde die er op amper één jaar bijkomt. Lees: een grotere globale energiebehoefte, meer afvalproductie, een grotere druk op het wegennet, en ga zo maar door. We stevenen met een rotvaart af op een Vlaanderen van zeven miljoen mensen.

Als het migratieroer niet omgegooid wordt, gaan onze kinderen de kaap van 10 miljoen ook nog meemaken, want het gaat alsmaar sneller. Daardoor zullen de ecologische uitdagingen nog groter worden dan ze al zijn.

En toch mag er niet over gepraat worden.

Wat ik progressieven verwijt, is net dit: selectief, dogmatisch denken. Tal van ethische taboes maken een heldere blik onmogelijk.

Dat is een gevaar voor de toekomst.”

MICHAËL VANDAMME

“Wij zijn lid geworden van het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds omdat dit het enige ziekenfonds is dat zonder complexen Vlaams is. Als Vlaamse bewegers was dat voor ons belangrijk. We hebben ons dat drie kinderen later niet beklaagd. Het was ook financieel een heel goede keuze.”

Pieter Bauwens, hoofdredacteur Doorbraak

Bel 015 28 90 90 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be Voor een Vlaamse sociale zekerheid!

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen

Word lid van het VNZ

10 Buitenland

31 DECEMBER 2020

2021

GROOT-BRITTANNIË

Handelsakkoord als tijdelijke oplossing?

Zonder twijfel leef ik, zoals veel mensen, in een toestand van emotionele tegenspraak: aan de ene kant ben ik diep pessimistisch over de toestand van de wereld, aan de andere kant vind ik mijn eigen leven (zelfs tijdens de recente zeer moeilijke periode) tamelijk plezierig en in veel opzichten bevredigend.

Ik verveel me nooit, ik heb geen grote behoeften en tot nu toe is mijn gezondheid voor mijn leeftijd tenminste niet slecht. Dat kan natuurlijk allemaal in een minuut veranderen, want het leven hangt altijd aan een zijden draadje. Maar persoonlijk heb ik niet te klagen, ook al breng ik een groot deel van mijn leven door met klagen, vaak in het openbaar. Het vreemde is dat klagen, zelfs wanneer je persoonlijk niets ernstigs hebt om over te klagen, aanzienlijk bijdraagt aan de levensvreugde. Zonder dit zouden de meeste van onze gesprekken veel korter zijn dan ze zijn.

Wat Kerstmis betreft, ik heb er een sluipende voorliefde voor, wat ik niet durf toe te geven aan mijn vrienden die allemaal zeggen dat ze er een hekel aan hebben, omdat de afkeer voor Kerstmis het kenmerk is van een echte intellectueel.

Ik moet toegeven dat er iets verfoeilijks is aan de moderne kerst. Het kan zelfs niet meer echt een heidens festival worden genoemd, zo duidelijk, flagrant en langdurig is de commercialiteit ervan. Het is het ergst in Groot-Brittannië, waar kerstversieringen twee of zelfs drie maanden meegaan, in een vaak betreurenswaardige poging om mensen ertoe aan te zetten zichzelf in de schulden te steken om te kopen wat ze niet hebben nodig, laat staan lang zullen gebruiken of zelfs leuk vinden. Ouders die het zich niet kunnen veroorloven, doen er alles aan om hun liefde voor hun kinderen te bewijzen door extravagante en nutteloze aankopen, waarbij de kracht van hun liefde strikt wordt afgemeten aan hoeveel ze uitgeven.

Dan is er natuurlijk de vreselijke overmaat

aan eten en drinken, die mensen consumeren totdat ze nauwelijks meer kunnen bewegen, zoals die Nieuw-Guinese inwoners die last hebben van een ‘pigbel’ na het eten van enorme hoeveelheden besmet varkensvlees tijdens hun feesten. We zijn al te zwaar en eten alsof we al maanden geen voedsel meer hebben gezien, of we verwachten het de komende maanden niet meer te zien. Het is allemaal nogal vreemd, als je erover nadenkt.

Mijn buurman is een hypotheekmakelaar en zijn beste periode van het jaar is direct na Kerstmis, wanneer stellen uit elkaar gaan, hun huis verkopen en twee aparte huizen moeten kopen.

Met Kerstmis ontdekken ze hoeveel ze een hekel aan elkaar hebben. Dan bloeit zijn bedrijf!

Maar de spoeddiensten van ziekenhuizen zijn leeg met Kerstmis. Die afdelingen die de rest van het jaar op de rand van chaos en crisis leven, worden plotseling ingehaald door een bijna kloosterlijke rust. Ik weet niet zeker wat

dit medisch gezien betekent of bewijst, maar het fenomeen van oude mensen die wachten tot na eerste kerstdag om te sterven is algemeen bekend. Wat de reden ook is, het effect zou niet merkbaar zijn als er bijvoorbeeld tien kerstdagen per jaar waren. Kerstdag is nog steeds bijzonder, zelfs waar, zoals in Groot-Brittannië, het unieke karakter ervan is verwaterd door maanden van anticiperende kitsch.

“Ouders die het zich niet kunnen veroorloven, doen er alles aan om hun liefde voor hun kinderen te bewijzen door extravagante en nutteloze aankopen, waarbij de kracht van hun liefde strikt wordt afgemeten aan hoeveel ze uitgeven”

In de Verenigde Staten wordt echter de traditionele Engelstalige kerstgroet ‘Merry Christmas’ bijna geheel vervangen, althans in eigengereide kringen, door de weerzinwekkend saaie ‘Happy holidays’, alsof de minste vermelding van de religieuze connotatie van het feest, de moslims, militante atheïsten, taoïsten of animisten van de Verenigde Staten ernstig zou beledigen. In naam van tolerantie is alle tolerantie gedoofd.

Hoewel ik geen enkele religieuze overtuiging heb, vind ik Kerstmis toch een plezierige dag van vrolijkheid, goede wil en zelfs overdreven toegeeflijkheid wanneer de normale zaken van het leven worden opgeschort.

Ook al word ik niet meer vroeg wakker, zoals ik als kind deed, om erachter te komen wat de kerstman me heeft gebracht.

Maar ik zou nooit durven toegeven tegenover een intellectueel dat ik van Kerstmis kan genieten.

THEODORE DALRYMPLE is een Brits schrijver, arts en polemist.

BOSNIË-HERZEGOVINA

Succesvolle uitzetting van illegale Pakistanen In de voorbije tweeëneenhalf jaar werden in Bosnië-Herzegovina (BiH) ongeveer 60.000 illegale migranten geregistreerd. Een vierde tot een derde daarvan was afkomstig uit de republiek Pakistan, een land waar geen oorlog woedt.

Omdat de illegale migratie een “bijzonder grote veiligheids- en humanitaire uitdaging” is voor BiH heeft het ministerie van Binnenlandse Veiligheid een verdrag met Pakistan gesloten over de terugname van illegale migranten. De overeenkomst voorziet en regelt de terugname “van haar eigen burgers, burgers van derde staten en staatlozen” die zich op een onregelma-

tige manier op het grondgebied van een van de beide verdragsstaten bevinden.

Garanties Het Servische lid van het BiH-bestuur, Milorad Dodik, toonde zich achteraf heel tevreden met dit verdrag: “Velen van hen (illegale migranten uit Pakistan) beseffen nu dat ze zullen

worden uitgezet, van het moment dat ze ons grondgebied, dat van BiH, betreden. In dat geval komen ze dus ofwel het land niet eens binnen of als ze toch binnenkomen, weten ze dat ze ons grondgebied snel terug zullen verlaten.”

Waarom lukt bij ons niet wat bij Bosnië-Herzegovina wel lukt? En waarom staan vooral Noord-Afrikaanse herkomstlanden toch zo weigerachtig om hun eigen burgers terug te nemen?

PIET VAN NIEUWVLIET

THEODORE DALRYMPLE

Genieten van Kerstmis

Op de valreep bereikten het Verenigd Koninkrijk en de EU een akkoord over de toekomstige handelsrelaties. Nemen de Britten terug het heft in eigen handen, zoals Boris Johnson als Prime Minister lang heeft beweerd?

Op 24 december presenteerden Ursula Von der Leyen (voorzitter van de Europese Commissie) en Boris Johnson (Britse premier) hun kerstekind. Een fonkelend handelsakkoord, van meer dan 1.200 pagina’s, was geboren. Een ‘no deal-scenario’, waarbij de Britten per 1 januari alle regels van de Europese binnenmarkt naast zich neer zouden leggen, is op die manier afgewend.

Eurosceptici zijn tevreden Toen de witte rook uit de schoorsteen kwam, was het wachten op reacties aan de andere kant van het Kanaal. Opvallend: de eurosceptici van de harde lijn blijken erg tevreden met het akkoord dat Boris Johnson uit de brand heeft gesleept.

Jacob Rees-Mogg, het Conservatieve parlementslid dat mee het verzet aanvoerde tegen het akkoord dat zijn partijgenote Theresa May destijds onderhandelde, stelt dat het Verenigd Koninkrijk opnieuw “een soeverein land is geworden”. Ook Nigel Farage (Brexit Party), die steeds de luis in de pels was van de Britse Conservatieven, is positief gestemd: “De oorlog is voorbij en wij hebben gewonnen. Het akkoord is niet perfect, maar wel goed. Boris Johnson heeft gedaan wat hij altijd beloofd heeft.”

Vanwaar deze tamelijk euforische stemming? Vanaf 1 januari zal er handel gedreven worden aan nul procent invoerheffingen. Ook zijn er voor de Britten geen importquota richting de EU-lidstaten. Dit wordt voor veel eurosceptici gezien als een overwinning voor Johnson. De EU van zijn kant plaatst hier tegenover dat aan deze vrijhandel wel voorwaarden gekoppeld worden. Voorwaarden die resoneren met de door Brussel gevoerde ‘green deal’. Zo moeten de Britse producten die ingevoerd worden voldoen aan allerlei ecologische standaarden en moet het Verenigd Koninkrijk zich mee inzetten voor de strijd tegen klimaatverandering.

Visserij en Noord-Ierland Wat met een heet hangijzer als de visserij? Hier speelt voor de Britten veel symboliek. Ooit waren zij heersers over de zeeën en in die nostalgische geest willen zij baas zijn over de eigen visgronden (hoewel de visserij voor de Britten slechts een erg kleine rol speelt binnen de totale economie). 75 procent van de Europese rechten op visserij blijven behouden, terwijl het overige kwart in de komende 5,5 jaar wordt teruggeschroefd. De Europese vissers behouden dus in grote mate het recht om in de Britse wateren actief te zijn.

En dan was er nog de grens met Noord-Ierland. Doordat er vanaf volgend jaar geen handelstarieven meer gelden, kunnen vrachtwagens vlot van het Britse vasteland naar Noord-Ierland en de Ierse Republiek. De ‘grens in zee’ waar vroeger wel eens over gesproken werd, is afgewend. Voor de unionisten in Noord-Ierland was het altijd van belang dat de deelstaat samen met de rest van het Verenigd-Koninkrijk de EU zou verlaten. Toch onttrekken de Noord-Ieren zich niet helemaal aan de huidige wetgeving van de Europese Unie.

Om het economisch vrachtverkeer tussen de Ierse Republiek (onderdeel van de EU) en Noord-Ierland vlot te laten verlopen, zullen de Noord-Ieren toch nog gebonden blijven aan bepaalde regels van de Europese binnenmarkt. De bluts met de buil dus. Het ziet er naar uit dat de Noord-Ierse unionisten van de DUP uiteindelijk niet tegen het handelsakkoord zullen stemmen.

Zijn met dit handelsverdrag alle problemen van de baan?

Zo eenvoudig ligt het niet. Over heel wat onderwerpen zijn louter ‘politieke verklaringen’ opgesteld. Deze verklaringen moeten in de komende tijd nog concreter worden uitgewerkt.

Het gaat dan onder andere over de financiële sector en het belasten van bedrijven. Aan Europese zijde leeft immers de vrees dat de Britten, door talloze belastingvoordelen, de eerlijke concurrentie verstoren en een soort ‘Singapore aan de Noordzee’ zullen worden.

Schotten geven niet op Op woensdag 30 december komt het Britse Lagerhuis bij elkaar om over het akkoord te stemmen. Verwacht wordt dat een meerderheid zich achter het nieuwe handelsverdrag zal scharen. Toch is niet iedereen tevreden. Zo zien de Schotse nationalisten vanaf de zijlijn hoe Groot-Brittannië iets meer wegdrijft van het Europese continent. De Schotse eerste minister Nicola Sturgeon maakt zich geen illusies, want het Britse parlement zal volgens haar het akkoord goedkeuren en de zorgen van de Schotten straal negeren. Sturgeon zal vanuit het Schotse deelstaatparlement een motie laten stemmen waarin formeel afstand wordt genomen van de gehele Brexit. De nationalisten van SNP trekken zich op aan peilingen waaruit blijkt dat een meerderheid van de Schotten onafhankelijkheid (en EU-lidmaatschap) wil. Wie dacht dat de rust in het Verenigd Koninkrijk per 1 januari zal terugkeren, is er dus LVS aan voor de moeite.

Buitenland

31 DECEMBER 2020

11

DIPLOMATIEKE VALIES GROOT-BRITTANNIË

Paradox van schuld en boete

Het bereikte handelsakkoord is eerder dan een oplossing voor het geschil het begin van een nieuwe fase in de Brexit-saga.

Het zopas bereikte handelsakkoord stuurt het doemscenario van een harde Brexit bij. Onontbeerlijk om de rommeligheid op korte termijn te vermijden, maar ook op langere termijn zou deze deal de basis van een evenwichtige samenwerking kunnen vormen. En ergens druist dit in tegen de logica van de EU-kringen voor wie vertrekt ook boeten moet, alleen wil dit zeggen: zelf ook delen in de klappen.

Het is een paradox waarin Euro-Brussel zichzelf gekneld heeft.

In meer dan één opzicht is dit handelsakkoord uniek. Doorgaans is het vertrekpunt de realiteit van twee landen (of een economisch blok zoals in het geval van de EU) die handel drijven onder de paraplu en volgens de regels van de Wereldhandelsorganisatie (WTO). Ze groeien naar elkaar toe en halen tarieven en barrières naar omlaag. CETA, het handelsakkoord dat de EU na jarenlange onderhandelingen met Canada sloot, is hier een recent voorbeeld van. Of MERCOSUR, aangegaan met enkele Latijns-Amerikaanse landen waaronder Brazilië en Argentinië. Tussenoplossingen zijn echter mogelijk. Met de VS is geen dergelijk akkoord, maar tussen beide bestaan wel een twintigtal deelakkoorden rond specifieke sectoren, van wijn tot bananen. Idem voor Australië trouwens.

59ste akkoord Maar de Britse ‘case’ is apart, al was het maar door haar verwevenheid met de Unie: goed voor 43 procent van de import en een afzetmarkt voor 51 procent van de volledige Britse uitvoer.

Met enig cynisme werd opgemerkt dat het handelsakkoord met de EU precies het 59ste is dat Londen de afgelopen

Een terugblik op 2020 Ook Zuid-Afrika kende een coronajaar waarbij sommige maatregelen op weerstand stuitten. Intussen lijkt president Ramaphosa definitief de strijd met zijn rivalen te zijn begonnen. En terwijl de rassenpolarisatie nooit geheel is weggeweest, hadden de Afrikaners het voorbije jaar meer dan een reden om misnoegd te zijn.

Einde machtsstrijd uitgebroken?

Over de positie van de president blijven de meningen verdeeld. Lang aarzelde hij om de eenheid van de partij te bewaren.

Met de val van Zuma in 2018 was de strijd niet gewonnen. Voornaamste tegenstan-

der werd Ace Magashule, ex-premier van de Vrijstaat, sinds 2017 secretaris-generaal van de partij en behorend tot de topzes. Een man waarrond steeds een geur van louche praktijken heeft gehangen.

Weliswaar moest de Zondocommissie alle onregelmatigheden onderzoeken, maar dit vorderde traag. Pas in augustus dit jaar deed het Nationaal Uitvoerend Comité (NUK) van het ANC een oproep aan alle partijleden om een stap opzij te zetten wanneer men van wanbeleid werd verdacht. Ook werd een integriteitscommissie opgericht waarvoor men zich eventueel moest verantwoorden. Het was dan ook voor deze commissie dat Magashule, na door het hof in Bloemfontein te zijn gedagvaard, moest verschijnen. En alhoewel uit het (uitgelekte) verslag achteraf bleek dat gepleit werd voor het tijdelijk terugtreden van de betrokkene, weigerde deze.

De zaak zou nu eind januari haar beslag moeten krijgen, al kan worden betwijfeld of de knoop dan zal worden doorgehakt.

Intussen blijven de geruchten aanhouden dat de Magashule-clan op een speciale vergadering zou pogen de president af te zetten. Al zijn de kansen daarop klein, de vraag blijft of Ramaphosa zeker kan zijn van een tweede ambtstermijn.

Nieuwe fase Wie vertrekt, zal hier de gevolgen van voelen; revanchisme was de voorbije jaren onprettig aanwezig binnen de EU-instellingen. Alleen zouden die gevolgen door iedereen gevoeld worden, want dat was de paradox waarin Euro-Brussel zich genesteld had. Stel dat dit akkoord tot een evenwichtige en – wie weet – voor de Britten zelfs gunstige samenwerking leidt, dan roept dat vragen op over de meerwaarde van het EU-lidmaatschap pur sang. Waarom dan niet gaan voor een relatie sui generis waarbij wat lasten overboord kunnen worden gegooid?

Dit akkoord is slechts het begin van een nieuwe fase in de Brexit-saga.

MICHAËL VANDAMME

het ANC wel af, maar de oppositie profiteert er niet van. Meer en meer mensen blijven gewoon tijdens verkiezingen thuis. Zo haalde de regeringspartij bij de laatste nationale verkiezingen in 2019 wel 57 procent van de stemmen, maar dit betekende maar 37 procent van de kiesgerechtigden .

ZUID-AFRIKA

Volgens onafhankelijk waarnemer dr.

Theuns Eloff, heeft de ANC-regering het coronajaar niet slecht aangepakt en leerde men uit de situatie. Vanzelfsprekend lag het dodental (26.700) veel hoger dan in de buurlanden en was het moeilijk de inperkingsmaatregelen met de economie te verzoenen. Tevens was er heel wat te doen over een aantal maatregelen zoals het tijdelijk verbod op sterke dranken en tabak, of de huidige herrie rond het sluiten van stranden in volle zomer. Maar er was meer. Zeker op gemeentelijk vlak liet de overheid het dikwijls afweten. Het leger dat ingezet werd om de inperking af te dwingen, trad soms brutaal op. Met Collins Khosa had Zuid-Afrika haar eigen George Floyd, al kreeg dit geen mondiale belangstelling. Maar vooral flagrant was de grootscheepse diefstal van overheidsgeld dat voor armen en werklozen was bestemd.

11 maanden sloot, maar daar zaten dan ook landen als Costa Rica of de Faeröer-eilanden tussen. Pascal Lamy, voormalig hoofd van de WTO, merkte fijntjes op dat dit het eerste handelsakkoord is waarbij de vertrekpositie bestaat uit... een interne markt. Wat met andere woorden als een finaal streefdoel zou kunnen worden gezien, is nu iets waar men zich aan wil onttrekken.

Rassenpolarisatie

President Cyril Ramaphosa

Partijen in perspectief Maar dat het ANC zelf nog stevig in het zadel zit, werd nog eens bevestigd door een pak tussentijdse verkiezingen op 11 november. Terwijl de partij erop vooruit ging, betaalde de grootste oppositiepartij, de Democratische Alliantie (DA), de prijs voor haar interne vetes en haar onenigheid over de keuze van haar politieke lijn: wil men een echte niet-raciale liberale partij zijn dan wel een “ANClight”. Ook het EFF, de Economische Vrijheidsvechters van Julius Malema, brak geen potten. Haar extreme standpunten en het uitbuiten van raciale conflicten zijn geen pluspunten, evenmin als de betrokkenheid van enkele topleiders, w.o. Malema zelf, bij een bankschandaal.

Het rechtse Vrijheidsfront Plus tenslotte blijft aan de DA knagen, maar heeft maar beperkte uitbreidingsmogelijkheden. Eigenlijk neemt de populariteit van

Ook aan de rassenpolarisatie kwam geen eind. De ‘plaasmoorde’ bleven voortduren met als brutaal hoogtepunt de moord in oktober op een jonge blanke voorman nabij Senekal in de Vrijstaat.

Ei zo na was het nadien tot een botsing tussen blanke boeren (en sympathisanten) en EFF’ers gekomen. Botsing ook bij de Brackenfellschool in Kaapstad waarbij het EFF onterecht aanklaagde dat niet-blanken van een viering waren uitgesloten. En dan was er het plan van cultuurminister Mthethwa om alle ‘koloniale en apartheidsstandbeelden’ in themaparken onder te brengen dat kwaad bloed zette. Terwijl op de universiteiten – met uitzondering van de campus Potchefstroom van de ‘Noordwesuniversiteit’ – het Afrikaans verbannen bleef. Toppunt was het bericht over het internaat van het Tijgerberghospitaal (Kaapstad) waar zelfs op de eigen studentenkamer Afrikaans uitgesloten is.

Reden: een toevallige voorbijganger zou zich ‘uitgesloten’ kunnen voelen. In het Zuid-Afrika van vandaag blijven de minderheden op zichzelf aangewezen.

JAN VAN AERSCHOT

12 Kerst

31 DECEMBER 2020

Ik kom uit een gezin van zes kinderen. Mijn kleinste zusje is twintig jaar jonger dan ik. Ik herinner mij hoe zij als peuter naar een kerstboom keek die naast de schoorsteen in de woonkamer stond. De boom was nog niet versierd of verlicht. Maar het kind keek ernaar alsof het een wonderlijk levend wezen was. Een boom in het huis! Een boom waarin alle geheimen en duisternis en geuren van het woud nog voelbaar waren. Een sprookjesboom. En ’s avonds, voor ze naar bed gebracht werd, liep ze naar de boom en zegde: “Dag boom!” Een onvergetelijk moment.

Een moment ook dat ik bijzonder pijnlijk aanvoelde hoeveel er verloren was gegaan bij de onttovering van de wereld. Ja, wij hebben grote intellectuele en wetenschappelijke overwinningen behaald dankzij ons vermogen tot rationeel denken. Maar wij hebben daar een verschrikkelijke prijs voor betaald. De wereld werd begrijpelijker, maar ook grauwer. Dieren, wouden, de sterrenhemel, zeeën en bergen leken ontzield te worden. Geen wezens meer, maar dingen.

Onze redacteur keert terug naar zijn jeugd en vertelt over het kerstfeest vroeger en vandaag

WAT KERSTMIS VOOR MIJ BETEKENT (deel 2)

M

aar met Kerstmis kunnen – of konden? – ook volwassenen nog even terugkeren naar de rijkdom van hun magische kindertijd. In Dickens’ beroemde “A Christmas Carol” nemen de geesten de harteloze oude vrek Scrooge, die Kerstmis en alle mensen haat, eerst mee naar het verleden, naar de kerstfeesten uit zijn kindertijd en zijn jeugd. Ze houden geen zedenpreek over rechtvaardigheid of naastenliefde, ze verwijten hem zijn gierigheid en de uitbuiting van zijn ondergeschikten niet, of toch niet rechtstreeks, maar ze laten hem zichzelf zien toen hij nog een gelukkig kind was met Kerstmis. De geesten leren hem weer voelen. Ze leren hem weer zien met het hart.

Uit Dickens’ verhaal blijkt ook dat de gewone mensen, rijken en armen, bedelaars en burgers, met Kerstmis anders dachten en anders voelden, en hun hart openstelden voor iets dat in het gewone werkjaar altijd opgesloten en onderdrukt bleef. In alle christelijke landen waren toen in de familiale sfeer én op collectief niveau nog rituelen – kerstversieringen, liederen, gezamenlij-

ke feestmaaltijden, het uitwisselen van kerstwensen over de grenzen van rangen en standen heen – die een sfeer creëerden waarin andere gedachten en gevoelens konden opbloeien, al was het maar voor enkele dagen. Eeuwenlang was de kersttijd in de christelijke wereld een wapenstilstand in de bittere strijd om het bestaan, een korte, vredevolle pauze te midden van het onrecht en het lijden die er altijd waren.

Voetbal in niemandsland Zit er ook oppervlakkige sentimentaliteit in de kerstsfeer? Ja, soms wel. Soms zelfs valse sentimentaliteit. Maar het is ook niet alléén dat. Zelfs tijdens de Eerste Wereldoorlog was de geest van Kerstmis nog sterk genoeg om tot verschillende informele kerstbestanden te leiden.

Tijdens zo’n gevechtspauze in de kerstdagen van 1914 speelden Duitse en Britse soldaten in het niemandsland een vriendschappelijk partijtje voetbal, terwijl hun officieren toekeken en een beschaafd gesprek voerden.

Gentlemen onder elkaar. En er zijn nog vele andere zulke officieuze kerstbestanden geweest. Iets dat zo’n waanzinnige slachtpartij kon laten stoppen, al is het maar eventjes, al is het maar één dag, kan nooit alleen maar valse sentimentaliteit zijn geweest.

Het moet veel dieper zijn geweest.

Die diepgang blijkt ook uit de vele prachtige kerstverhalen die de christelijke culturen hebben voortgebracht.

Dickens zijn “Christmas Carol” is niet het enige. Bij ons schreven Ernest Claes, Stijn Streuvels en Felix Timmermans aangrijpende kerstverhalen. Alleen een echte Scrooge zou niet diep getroffen worden door de grootmoedigheid van de drie sukkelaars Suskewiet, Pietjevogel en Schrobberbeek uit “En waar de sterre bleef stille staan”. In andere taalgebieden vinden we literaire kerstpareltjes, onder andere van Mark Twain, Leo Tolstoj, Pearl Buck, Bradbury, Tsjechov, Longfellow, Anne Brontë, Chesterton en nog vele, vele anderen. Valse sentimentaliteit brengt op zijn best schlagers en reclamespotjes voort, nooit grote literatuur. En dan hebben we het nog niet over andere cultuuruitingen. Haal de kerstvoorstellingen weg uit de westerse beeldende kunsten en je krijgt een verschrikkelijke kaalslag. En hetzelfde geldt voor de muziek van bijna álle klassieke componisten.

De dondergoden

Een tekening uit 't Pallieterke van 21 december 1961.

Een zuiver Godsbegrip in de joods-christelijke betekenis van het woord mag niet beperkt blijven tot ontzag voor de machtige God die mensen, oceanen en melkwegstelsels heeft geschapen. Vreeswekkende macht was een aspect dat mensen al sinds de oud-

ste tijden aan God of de goden hadden toegeschreven. Maar Kerstmis herinnert ons aan het volmaakte tegendeel van die voorstelling van met bliksems slingerende machtsgoden. Met Kerstmis worden we eraan herinnerd dat God ook een hulpeloos kind is geweest. Het thema van God die als een weerloos kind wordt geboren, vinden we ook in het hindoeïsme, al heeft het daar nooit zo’n centrale plaats gekregen als in h e t christendom. Ook de god Krishna wordt als een arm mensenkind geboren, niet eens in een stal, maar in een gevangenis.

En ook daar is er een wrede koning, een Indische Herodes, die probeert het goddelijke kind te laten doden. Ook in het hindoeïsme is men tot het inzicht gekomen dat macht niet het ultieme attribuut van een godheid is. Er is nog iets diepers, iets essentiëlers, dat alleen in een kind kan worden belichaamd.

Goddelijk begrip Niet alleen wij zijn door de komst van het goddelijke Kind veranderd. Ook God zelf is nader tot ons gekomen. Naast de macht zijn er ook wijsheid en liefde gekomen, erbarmen en begrip. Hij is niet meer alleen een schepper en een heerser. Hij is ook een kind geweest. Het is de ultieme bekroning van een gedachte die al in het oudtestamentisch verhaal wordt verwoord, als Jahwe tot de profeet Elia spreekt op de berg Horeb: Jahweh was niet in de storm, niet in het laaiende vuur, niet in de aardbeving, maar in “het suizen van een zachte bries”. (1 Koningen, 19, 11-13) Daarom is het kerstverhaal voor mij meer nog dan het Verrijzenisverhaal een baken van verlossing en hoop. God is een kind geweest in de winter. Hij is een mens geweest zoals wij. Hij heeft blootgestaan aan dezelfde verleidingen, dezelfde honger, dezelfde angst, hetzelfde lijden. Hij heeft de wanhoop gekend van de mens die uitschreeuwt naar de hemel: “Mijn God, waarom hebt ge mij verlaten?” Als Hij ons moet beoordelen, zal Hij veel begrijpen. Hij zal weten wat lijden en zwakheid en angst en twijfel zijn. Het zal niet alleen het theoretische weten zijn van boekenwijsheid. Niet het theoretische schijnweten van de rijke koning die wel ziet dat zijn onderdanen honger lijden, maar die de verschrikkelijke diepte van dat lijden niet echt begrijpt, omdat hij nooit zelfs maar een uur echt honger heeft gehad.

God is niet meer dezelfde die de arme Job nutteloos liet kwellen – het verschrikkelijkste verhaal van metafysische gru-

wel in heel het Oude Testament. God is niet zoals die dwaze koningin Marie-Antoinette die op de opmerking dat er geen brood meer was voor de armen het legendarisch domme antwoord gaf: "Dan kunnen zij toch brioches eten?"

Was zij zo harteloos? Misschien niet.

Maar zij was een verwend rijk nest dat zelfs in de verste verte niet besefte wat armoede betekende. Zo zijn koninginnen. Zo zijn generaals die zelf nooit aan het front zijn geweest. Zo zijn goden die nooit tot de mens zijn afgedaald. Zij zijn nooit een kind geweest. Zij hebben nooit een moeder gehad. Hoe zouden zij ons begrijpen?

“Eeuwenlang was de kersttijd in de christelijke wereld een wapenstilstand in de bittere strijd om het bestaan, een korte, vredevolle pauze te midden van het onrecht en het lijden die er altijd waren” De christelijke God is niet meer zo. Hij zal weten. Hij zal begrijpen. En Hij zal veel vergeven. Na de dood zal Hij het onrecht herstellen dat ons hier is aangedaan en de vernederingen en de pijn zullen verdwijnen, zoals een nachtmerrie verdwijnt bij het ontwaken. De macht van het kwaad is niet voorgoed gebroken met de geboorte van Jezus. Dat is een gevaarlijke illusie. Het kwaad is er nog altijd en zijn macht op aarde is nog altijd verschrikkelijk. Maar God zal nooit meer door zijn influisteringen verleid worden, zoals in die duistere episode met Job. Hij weet nu wat lijden is, verraad en verloochening. Hij weet uit bittere ervaring wat het is een mens te zijn. Hij is een kind geweest. Hij is bang geweest in het donker en hij heeft gehuild om zijn moeder.

Hij heeft aan het kruis de wanhoop en de verlatenheid van Job en van ons allemaal gevoeld. Hij zal begrijpen.

Hij zal vergeven. Dat is het nieuwe verbond. Het ultieme antwoord op de wanhoop van Job, en van heel de mensheid.

PAUL BÄUMER

Actueel

31 DECEMBER 2020

13

Vlaamse regering pompt 4 miljoen euro in buitenlandse projecten en linkse lobby's De Vlaamse regering pompt meer dan 4 miljoen euro in buitenlandse projecten en verenigingen die de multicultuur promoten. Vlaams parlementslid Sam Van Rooy (VB) pluisde het subsidiedossier uit en stelde vast dat de Vlaming dit jaar ook mag meebetalen aan een Zuid-Afrikaans 'weerskanaal' en aan een project in Mozambique.

Vorige week werd in het Vlaams Parlement de begroting besproken en goedgekeurd. Vlaams Belang-parlementslid Sam Van Rooy gaf in zijn tussenkomst een bloemlezing van diverse projecten en investeringen waarvoor de Vlaamse regering geld vrijmaakt. Volgens Van Rooy staan er op dat lijstje nogal vaak “dezelfde soort organisaties”. “Het gaat ofwel om investeringen die naar het buitenland vloeien, via een of ander vehikel zoals Oxfam, ofwel gaat het om belastinggeld dat weliswaar in Vlaanderen blijft, maar dat gaat naar bijvoorbeeld de Federatie van Marokkaanse Verenigingen en naar de Unie van Turkse Verenigingen”, zegt Van Rooy. “Er gaan ook honderdduizenden euro’s naar typisch linkse multikulorganisaties zoals Kif-Kif, Vluchtelingenwerk Vlaanderen en de Vereniging voor Ontwikkeling en Emancipatie van Moslims (VOEM), waar

ook figuren inzitten die lobbyen voor het dragen van een hoofddoek.”

Die subsidies bestaan natuurlijk al langer, maar Van Rooy viseert vooral de N-VA van minister-president Jan Jambon.

Die partij levert dan wel de minister van Cultuur, maar is er volgens hem nooit in geslaagd de subsidiestroom een halt toe te roepen. “N-VA heeft dit soort subsidies en geldstromen nooit afgeschaft”, luidt de kritiek. “En daar gaat het mij vooral om. Maar mijn kritiek is natuurlijk gericht op de hele Vlaamse regering. Het is schandalig dat zoveel geld van de Vlaamse belastingbetaler wordt verspild aan het buitenland, aan multikulorganisaties en aan de islam. Zeker in een tijd waarin elke euro dient te worden omgedraaid en veel gehandicapten bijvoorbeeld niet eens de zorg krijgen die ze verdienen én waar ze recht op hebben, zijn zulke belastinggeldstromen een grove schande.”

De toekenning van subsidies in Vlaanderen, zowel voor wat betreft het Kunstendecreet als het sociaal-cultureel volwassenenwerk, ligt in handen van een aantal beoordelingscommissies die autonoom beslissen welke organisaties er in aan-

merking komen om subsidies te blijven ontvangen. Voor het sociaal-cultureel volwassenenwerk zijn er in totaal zo’n zeven commissies (van A tot G), telkens met een tiental juryleden. Beoordelingscommissie G is die welke die de duim omhoog of omlaag houdt voor de aanvragen van nieuwe subsidies.

Van Rooy maakte een eerste selectie van veertien verenigingen die volgens zijn onderzoek kunnen rekenen op een royale subsidie van de Vlaamse overheid en die politiek-activistisch in de linkse hoek te situeren

zijn. Overigens is zijn kritiek algemeen.

“Principieel vind ik ook niet dat rechtse organisaties gesubsidieerd zouden moeten worden, louter voor politiek activisme. Maar vandaag is er wel een grote scheeftrekking in de subsidieverdeling.

Ik stel vast dat vooral linkse organisaties aan het subsidie-infuus van de Vlaamse regering hangen.”

“Het wordt ook tijd dat er eens gekeken wordt naar wie er allemaal in die beoordelingscommissies zit”, vervolgt Van Rooy. “Op dit moment wijst alles erop dat het een zeer eenzijdig en vooral links onderonsje is. En dat dus met een regering die zogenaamd centrumrechts zou zijn.”

Tijdens de tussenkomst van Van Rooy vroeg Vlaams parlementsvoorzitter Liesbeth Homans zich af of hij werkelijk die hele lijst aan subsidies ging opsommen. “Ze gaf zo eigenlijk toe dat de lijst wel heel lang is. Hoewel ik slechts een bloemlezing van een twintigtal dossiers maakte, van telkens honderdduizenden euro’s. Als je die allemaal optelt, dan kom je aan een bedrag van ettelijke miljoenen euro’s. Tijdens mijn betoog zat iedereen eigenlijk wat met het schaamrood op de wangen. Er is ook geen enkel parlementslid dat een repliek gaf.”

KRISTOF LUYPAERT

Sam Van Rooy

2021 De coronacrisis trof tot op heden veel mensen ongemeen hard.

Mensen worden ziek en sterven, verliezen hun inkomen, bedrijven gaan failliet. Productielijnen draaien op verminderde capaciteit of worden noodgedwongen stilgelegd, winkels moeten de deuren sluiten en contacten met klanten en leveranciers

worden bemoeilijkt. Toch geloof ik dat deze crisis ook opportuniteiten biedt. De kerstperiode is een ideaal moment om even stil te staan, terug te blikken, maar vooral zo ver mogelijk vooruit te kijken.

We vinden dat wat Covid-19 ons brengt onrechtvaardig is. We vinden de inperking van onze vrijheden onrechtvaardig. En we zijn verontwaardigd over hoe onze leiders Covid-19 als excuus gebruiken voor wanbestuur.

Ook Job vond dat hij onrechtvaardig behandeld werd. Hij was rechtschapen en onberispelijk, hij had ontzag voor God en meed het kwaad [Job 1,1]. Door een weddenschap tussen God en de satan verloor Job zijn veestapel en al zijn kinderen. Ondanks deze zware verliezen hield hij toch vast aan zijn geloof. Waarom werd hij zo op de proef gesteld? En waarom bleef hij toch geloven in zijn God? Wanneer kwaad de mensen treft, zijn er veel verschillende antwoorden op de vraag naar het waarom van dit lijden. De Anuna's van deze wereld orakelen dat we Covid-19 ‘verdiend’ hebben. Overconsumptie en gebrek aan respect voor de planeet zouden de ideale voedingsbodem zijn voor het virus. God straft ons en het virus is de eerste van tien plagen die Hij over de wereld afroept. Anderen zien in het virus een uitgelezen kans voor een machtsgreep die in ‘vredestijd’ democratisch onmogelijk zou zijn. Nog anderen zien opportuniteiten om vanuit hun donker, verborgen labo een ‘moment de gloire’ mee te pikken. Voor hen kan deze plaag wellicht niet lang genoeg duren, ze kijken al uit naar ‘golf nummer 8’.

Ik ben het daar niet mee eens. Co-

vid-19 is geen complot of straf van God. Corona is gewoon een virus.

Weliswaar ietsje hardnekkiger dan de griep en door onze globale verbondenheid meteen mondiaal. Het is niet makkelijk om in positieve bewoordingen over corona te spreken. Mensen

“Covid-19 is geen complot of straf van God. Corona is gewoon een virus. Weliswaar ietsje hardnekkiger dan de griep en door onze globale verbondenheid meteen mondiaal”

worden ziek en sterven. Toch moeten we, net zoals Job die ondanks alles zijn geloof behield, in deze crisis continu blijven zoeken naar nieuwe kansen en mogelijkheden.

Straks is Corona gewoon terug verdwenen. Net zoals elke andere crisis.

Er zal sowieso geen pre- of post-corona zijn. Corona zal niets veranderd hebben maar houdt ons wel een vergrootglas voor. Voor bepaalde zaken

brengt deze pandemie de toekomst 10 tot 15 jaar naar voren. Voor andere zaken lijken we terug naar het verleden gekatapulteerd. Onze veerkracht en wendbaarheid zal bepalen of we iets aanvangen met die uitvergrootte inzichten.

Bij ons familiebedrijf gebruiken we de vrijgekomen tijd om extra te focussen op onze klanten. We luisteren meer en beter naar hun vragen en hun zorgen. We bouwen heel bewust aan de langetermijnrelatie. We leren aan snel tempo bij op vlak van organisatie en communicatie. De Vynckeneers - zo noemen we onze medewerkers hebben ondertussen een dankzij-corona-lijst met ‘good practices’ die we sowieso zullen meenemen naar de toekomst.

Corona heeft ook een vergrootglas gezet op onze mobiliteit. We beseffen nu dat we onnodig veel consumeren.

Waar Vynckeneers vóór corona zeven keer de wereld rondvlogen om één contract af te sluiten, merken we nu dat zoiets ook kan met drie reizen.

De vier andere trips kan je makkelijk ondervangen met digitale middelen.

Ons bedrijf haalde recent een groot order binnen in Singapore. Normaal zouden we voor die deal heen en weer gevlogen zijn. Nu bereikten we via een WhatsApp-videocall, en zonder jetlag, een overeenkomst.

Idem voor het lokale verkeer. Waarom staan we in godsnaam elke morgen allemaal aan te schuiven naar Brussel? Als alle bedrijven in Brussel

zouden overschakelen op een gespreid regime van drie dagen op kantoor en twee dagen ‘remote’, hebben we 40 procent minder auto’s op de weg. Weg file, 40 procent minder kosten van woon-werkverkeer, 40 procent minder fossiele brandstoffen, 40 procent minder sleet van de infrastructuur en al. Maar ook twee keer twee uur om langer te slapen, te sporten, te lezen… Zowat alles is nuttiger dan aan te schuiven in de file. Onze mobiliteit was sowieso problematisch, corona verandert daar niets aan. We zouden uiteindelijk zelf wel tot die conclusies gekomen zijn. Covid-19 bespoedigt gewoon de toekomst.

Tot slot heeft deze pandemie in de feiten en tot mijn groot jolijt aangetoond dat het instituut België niet werkt. Ook dat was al heel lang zo.

Maar misschien zal ook hier het coronavergrootglas het onvermijdelijke einde bespoedigen.

Maar laat ons nu allen eerst vegen voor eigen deur en lessen trekken, elk binnen de eigen context. Het is te gemakkelijk om steeds te zeggen dat alles de schuld is van de sossen.

Laat je overdonderen, blijf je verwonderen en zie in het dagelijkse, het bijzondere!

Geniet van ‘de dagen’, gelukkig Nieuwjaar en tot volgend jaar.

PETER VYNCKE Bedrijfleider bij Vyncke nv, wereldwijd actief in de sector van industriële groene energiecentrales.

PETER VYNCKE

De crisis houdt ons een vergootglas voor

14 Cultuur

31 DECEMBER 2020

CULTUUR

FILM

The Expanse ‘The Expanse’ is een bejubelde, intelligente en realistische sciencefictionreeks en een van de beste series van de laatste jaren. Het vijfde seizoen verschijnt deze maand op Amazon Prime.

The Expanse is gebaseerd op de boekenreeks van James S. A. Corey, de pennaam van het duo Daniel Abraham en Ty Franck. De reeks verschilt van andere sciencefictionreeksen als Star Trek in het feit dat ze bij aanvang meer gegrond is in de werkelijkheid: geen gereis sneller dan het licht, geen buitenaardse wezens, geen ruimteschepen die sterieler zijn dan de Covid-afdeling in het plaatselijke ziekenhuis… Hoewel The Expanse zich enkele honderden jaren in de toekomst situeert, speelt de actie zich voornamelijk af in het eigen zonnestelsel, dat met grote moeite gekoloniseerd werd door de mensheid.

Koude oorlog Ons zonnestelsel wordt beheerst door twee grootmachten. Allereerst zijn er de Verenigde Naties van Aarde en Luna, een representatieve democratie die met meer dan 30 miljard zielen het gros van de bevolking van het zonnestelsel omvat. Meer dan de helft van die bevolking is afhankelijk van een uitkering, een basisinkomen, om te overleven.

Daarnaast is de Martiaanse Congresrepubliek, een militaristische republiek die zich afscheurde van de Aarde. Hoewel Mars minder inwoners telt dan de Aarde, hoeft de planeet militair niet onder te doen voor hun vroegere overheersers, dankzij meer geavanceerde technologie en de Spartaanse attitude van de Martiaanse burgers.

Tot slot is er ‘The Belt’, een losse verzameling van mensen die verspreid over asteroïden, manen en ruimtestations doorheen het zonnestelsel wonen.

De ‘Belters’ worden gemarginaliseerd of zelfs onderdrukt door Aarde en Mars. Ook hun lichaamsbouw is anders dan die van de planeetbewoners.

Doordat ze veelal geboren werden en opgroeiden in lage zwaartekracht zijn ze magerder en hebben ze langere ledematen. Onder leiding van de Outer Planets Alliance (OPA) – vrijheidsstrijders volgens de Belters, terroristen volgens Aarde en Mars – ijveren zij voor hun onafhankelijkheid.

Bij de aanvang van de reeks heerst een fragiel evenwicht tussen de verschillende grootmachten, een koude oorlog die elk moment warm kan worden. Willens nillens geraakt James Holden, kapitein van een ruimteschip op de vlucht, verwikkeld in een intrige die de intriges tussen Aarde, Mars en OPA overstijgt en het voortbestaan van de hele mensheid in het zonnestelsel bedreigt.

Realisme Zoals reeds aangehaald is The Expanse realistischer dan de meeste sciencefictionreeksen. De wetenschappelijke aspecten van de serie werden bejubeld door fysici. Het vacuüm van de ruimte is er doodstil en pikzwart, zoals het hoort. Er zijn weinig ‘dogfights’ of gevechten met flitsende lasers tussen de ruimteschepen, maar de militaire confrontaties worden er veelal op tienduizenden kilometers afstand beslecht met stealth-technologie en één enkel welgeraakt schot. De actie lijkt dus meer op die van Das Boot dan die van Star Wars.

Ook de maatschappij in The Expanse lijkt in de verste verte niet op de utopie van Star Trek. Ons zonnestelsel kent in deze reeks nog altijd maatschappelijke en economische problemen en een flinke dosis politiek extremisme. Het koloniseren van het zonnestelsel kost zweet, tranen en een flinke dosis bloed. De schrijvers van de reeks kennen hun geschiedenis en benaderen de vele maatschappelijke problemen genuanceerd en intelligent. The Expanse is niet zwart-wit, maar veeleer grijs in dit opzicht.

PIETER VAN BERKEL

STAM in het nieuw Tien jaar geleden opende op de Gentse Bijlokesite het stadsmuseum STAM. Nu is de vaste tentoonstelling helemaal vernieuwd, al blijft het museum de geschiedenis van de Arteveldestad in een chronologisch verhaal vertellen.

Gedurende meer dan 750 jaar was de Gentse Bijlokesite een centrum van ziekenzorg. Op deze plek met een lang en rijk verleden is sinds 2010 het stadsmuseum STAM gevestigd.

Het is de ideale locatie om de geschiedenis van Gent te illustreren.

Met de helemaal hertekende vaste tentoonstelling komt het historische gebouw nog beter tot zijn recht. Er is dan wel een kwart meer objecten samengebracht, maar die zijn compact en in clusters opgesteld zodat de zalen kunnen ademen. Er is bovendien gekozen voor transparante vitrines waardoor de wanden zichtbaar blijven. Een schitterend voorbeeld van deze nieuwe aanpak is de veertiende-eeuwse refter, de mooiste ruimte in het oude abdijgebouw. In deze grote gotische ruimte dragen zeven spitsbogen een houten spitstongewelf. Zoals in de middeleeuwen gebruikelijk was, werden de muren afgewerkt met kalk-, pleister- en verflagen.

Op de oostwand van de zaal is een Laatste Avondmaal geschilderd, met daarboven de Zegening van Maria. Aan de overkant zijn de Heilige Christoffel en Johannes de Doper afgebeeld. Deze originele muurschilderingen uit de veertiende eeuw zijn erkend als Topstuk van de Vlaamse Gemeenschap. Het STAM beschouwt de refter terecht niet als een decor, maar als een presentatie op zich, die geen toevoegingen behoeft. Er is enkel een animatie in de haard die de bezoeker naar binnen lokt.

Vierkante kilometer Een bezoek aan het STAM begint nog altijd met een gigantische lucht-

foto van Gent. Na tien jaar was die aan vervanging toe, want sindsdien is er heel wat veranderd in de stad. Er kwamen onder andere een Stadshal bij,

Een andere opvallende nieuwigheid zijn de maquettes. Zo zijn er de open stalen silhouetten van het Gravensteen en de Sint-Janskerk, en verder de zeventiende-eeuwse torenspits die ooit op de Sint-Michielskerk had moeten komen en een voelmaquette van het Rabot. Het STAM laat inderdaad de materialen waarmee de stad destijds is opgebouwd voelen: hout, Doornikse steen, gietijzer…

Voor de vernieuwde opstelling gaf het museum aan Michiel Hendryckx de opdracht Gent vandaag in beeld te brengen. Zijn foto’s hangen aan de wanden van de Bijlokeabdij.

Verhaal in vierhonderd objecten

twee Parkbosbruggen, de Ghelamco Arena, de Krook en de uitgegraven Reep. Dit geografische Gent komt terug in de laatste zaal, waar gefocust wordt op één vierkante kilometer van het stadsplan. Het is de bedoeling om diverse wijken van de stad aan bod te laten komen. De bewoners doen hun verhaal en er wordt gezocht naar wat er zo typisch is voor die buurt. Bijten de spits af: het Neuseplein, dat talloze keren van gedaante is veranderd, en de Brugse Poort, waar ontelbaar veel garageboxen achter de huizenrijen te zien zijn.

Het STAM presenteert de geschiedenis van Gent nog steeds in een chronologisch verhaal, van de elfde eeuw tot vandaag. Het doet dit met ruim vierhonderd objecten, merkelijk meer dan in de vorige opstelling. Prachtige stukken zijn er nog steeds in overvloed, zoals luxueuze handschriften uit de SintBaafs- en Sint-Pietersabdij, oorkonden en charters, merkwaardige steensculpturen uit de twaalfde eeuw, het panoramisch zicht op Gent uit 1534 en de befaamde Carolijnse Concessie.

Uitgebreide tekstpanelen bij de tentoongestelde stukken zijn er niet, wel digitale objectlabels. Het STAM zet helemaal in op multimedia en digitale interactie. Voor de kinderen is er een speels doe-parcours uitgestippeld en er zijn rustpunten voorzien met originele zitbanken in elke zaal.

STAM, stadsmuseum Gent, www.stamgent.be

MMMV

BOEK

Eenheid in verdeeldheid, welvaart in vrijheid Een halve eeuw geleden verscheen op de BBC de serie “Civilisation”.

Kunsthistoricus Kenneth Clark schetste in dertien afleveringen een overzicht van de westerse kunst. Twee jaar geleden vond de Britse omroep het overigens nodig om een nieuwe, ‘modernere’ reeks in te blikken. Helaas was de kwaliteit omgekeerd evenredig met de politieke correctheid. Terug naar Kenneth Clark, die ergens laat vallen dat alle beschavingen zich kenmerken door de kracht, de energie en de vitaliteit die ze uitstralen. Dit geldt zeker voor Nederlands Gouden Eeuw.

Klein, maar ondernemend en dapper Maarten Prak toont als hoogleraar middeleeuwse geschiedenis (Universiteit Utrecht) de dynamiek van de jonge staat op meerdere vlakken.

Dankzij immigratie van hooggeschoolden uit de Zuidelijke Nederlanden tikte het bevolkingscijfer behoorlijk aan. Een stad als Amsterdam bijvoorbeeld diende meermaals haar grondgebied uit te breiden. Ondernemende Vlamingen en Brabanders namen niet alleen hun hebben en houden mee. Dankzij hun vaardigheden en adressenboekje nam Amsterdam gauw de economische fakkel over van Antwerpen.

De Hollandse en Zeeuwse vloten begonnen aan hun commerciële en militaire expansie. De handel met Azië via de VOC is bekend. Maar de auteur besteedt ook aandacht aan de historisch ondergesneeuwde band met de Oostzee en de kortstondige aanwezigheid in Brazilië. Het hoeft niet te verbazen dat de diplomaat Hugo De Groot pleitte voor vrijhandel op zee. De Republiek speelde boven haar gewicht op het internationale toneel en zou snel met Frankrijk en Engeland tegelijk in oorlog raken. Het genie van admiraal Michiel De Ruijter kon de aanval ter zee afweren. Op het land wist Willem III het gevaar te weren tot hij een alliantie kon smeden met Engeland.

De burgerij als motor Het zwaartepunt van de Gouden Eeuw kwam te liggen bij de burgerij die vooral in Holland woonde. Zij bemande de gilden en schutterijen (zie Rembrandts “Nachtwacht”). De gefortuneerde burger was sterk geïnteresseerd in het verzamelen van kunst, maar wilde zichzelf afgebeeld zien en geen Bijbelse taferelen. Tegelijk beleefden de wetenschap-

pen een bloei met uitvindingen als de tele- en microscoop. Vooral Van Leeuwenhoek zou gebruik maken van de Hollandse lenzenslijpers om de natuur te verkennen. De vele uitgeverijen maakten nieuwe ideeën toegankelijk. Bovendien zorgde de Brugse Simon Stevin ervoor dat het Nederlands een volwaardige wetenschappelijke taal werd.

Het is bijna niet te geloven dat een land dat zoveel kracht uitstraalde op militair, economisch en cultureel vlak toch zo politiek en religieus verdeeld was. Voor- versus tegenstanders van Oranje, katholieken versus allerhande protestantse Kerken stonden elkaar naar het leven.

Van de klassieke natiestaat was overigens nog geen sprake, gezien de macht van de gewesten en de steden.

Hoe is de Gouden Eeuw tot zijn einde kunnen komen? Prak zoekt vooral een economische verklaring, maar het land heeft zijn welvaart nog lang kunnen behouden. De vraag is eerder waar de nieuwe generaties Willem van Oranje, Rembrandt, Vermeer, Huygens, Grotius en Van Leeuwenhoek daarna zijn gebleven. Let trouwens op met de term ‘Gouden Eeuw’ in poco-land. In september 2019 stopte het Amsterdam Museum met het gebruik van de term “omdat deze metafoor de vele negatieve kanten van de zeventiende eeuw als armoede, oorlog, dwangarbeid en mensenhandel zou negeren”. Le ridicule ne tue pas…

PIETER VANDERMOERE Maarten Prak; “Nederlands Gouden Eeuw - vrijheid en geldingsdrang”; uitgeverij Prometheus, 2020; 366 bladzijden; prijs: 27,50 euro.

IBAN: 978 9044645 57 6.

Brieven

31 DECEMBER 2020

GESCHIEDENIS

LEZERSBRIEVEN

Miklos Horthy

FOUTE INFORMATIE

Horthy met Hitler in 1938.

Media en politiek kunnen het niet laten de huidige Hongaarse premier Viktor Orban te vergelijken met de regent Miklos Horthy die in Hongarije regeerde tussen 1920 en 1944. Meestal eindigt dat met het besluit dat de appel niet ver van de boom valt.

“Neen, nooit” U moet eens in een historische atlas of op het internet een kaart bekijken van Hongarije tussen 1867 en 1919. Geen enkele verliezer van de Eerste Wereldoorlog is zo gestraft door de geallieerden.

Het koninkrijk (waar de keizer van Oostenrijk koning was) verloor twee derde van zijn grondgebied.

Kroatië, Slovakije, de helft van Roemenië en Servië plus nog het uiteinde van Oekraïne werden bij andere staten ingelijfd en die waren daar meestal niet rouwig om.

Anders lagen de zaken voor de Hongaren die in sommige nieuwe grensstreken ver in de meerderheid waren en die toch aan een andere staat werden toegewezen: een vuile streek van de Franse overwinnaars. Een derde van de Hongaren werd van meerderheid minderheid. Geen wonder dat de slogan van de Hongaarse politiek “Neen, nooit” luidde na de amputatie. De verliezen goedmaken werd de leidraad in het leven van Miklos Horthy.

Het koninkrijk zonder koning Miklos Horthy was een zoon uit een adellijke calvinistische familie grootgrondbezitters. De Hongaar werd officier bij de Keizerlijke en Koninklijke marine van Oostenrijk-Hongarije. De voertaal was Duits en hij hield er altijd een Duits accent aan over. De Trentino en de Veneto in het huidige Italië en heel Slovenië en Kroatië hoorden bij de dubbelmonarchie.

Belangrijke havens waren Trieste en Fiume (nu Rjeka). Horthy’s loopbaan ging crescendo toen hij een tijd vleugeladjudant was van keizer Franz-Joseph. In de Eerste Wereldoorlog viel hij op door zijn stoutmoedigheid en als admiraal van een Oostenrijks-Hongaars eskader versloeg hij een Brits-Frans-Italiaanse vloot. Hij werd zwaargewond, maar overleefde. De nieuwe keizer Karl (grootvader van de Belgische prins Lorenz) stelde Horthy aan als opperbevelhebber van de hele vloot maar beval hem einde 1918 al zijn schepen over te geven aan het nieuw gevormde Joegoslavië. De admiraal zonder vloot vertrok naar huis; naar een land dat niet langer meer aan een zee grensde. Hij kwam terecht in de chaos van een ontredderd en verarmd land. De communist Bela Kun pleegde met zijn partijgenoten een staatsgreep. Drie maanden lang heerste de rode terreur.

Een tegenregering vroeg Horthy een nationaal leger te leiden en dankzij Roemeense hulp stortte het communistisch regime in elkaar. Vervolgens begon een even harde witte terreur die niet alleen communisten, maar ook veel Joden trof. Kun was een Jood en de Joden waren oververtegenwoordigd in zijn partij. Antisemieten profiteerden ervan door ook rijke Joden te liquideren. Horthy nam de macht over en werd regent van het gekrompen land. Keizer Karl probeerde twee keer tevergeefs zijn koningskroon op te eisen, maar werd aan de deur gezet want een Habsburger was uitgesloten voor Frankrijk en Italië. Hongarije werd een koninkrijk zonder koning. Franco kopieerde later dat kunstje in Spanje. Horthy moeide zich zelden met de dagelijkse politiek. Dat liet hij over aan een eerste minister en de regering, maar hij waakte erover dat de belangen van de grootgrondbezitters gerespecteerd werden en dat niemand het waagde communistische sympathieën te tonen. Hij verbood wel een Hongaarse nazipartij.

De onwillige bondgenoot Horthy moest na de ‘Anschluss’ van Oostenrijk in 1938 met buurman Hitler leven. Het werd een moeilijke relatie, want als admiraal bewonderde hij de Britten en hun vloot en hij geloofde niet echt in een Duitse zege in een oorlog.

Maar als nationalistische Hongaar kon en wilde hij Hitlers geschenken niet weigeren. Dank zij de Duitse agressie kreeg Hongarije 70.000 vierkante kilometers cadeau met delen van Slovakije (85 procent Hongaren), Roemenië en Servië (ongeveer 40 procent Hongaren). De Duitse factuur was hoog. Het parlement keurde in 1938 anti-Joodse wetten goed die altijd draconischer werden. Horthy weigerde wel de uitlevering van Hongaarse Joden. Maar hij moest Hitler steunen bij de Duitse invasie van de Sovjetunie. 200.000 slecht bewapende Hongaren en 40.000 Joodse dwangarbeiders trokken naar het oostfront.

Horthy betaalde persoonlijk een hoge prijs, want zijn oudste zoon en opvolger stierf er in een vliegtuigongeval. Heel de oorlog onderhield hij discrete contacten met de geallieerden. In maart 1944 was Hitler de onwillige bondgenoot beu, liet hem opdraven, eiste trouw en de uitlevering van ongeveer 100.000 Joden. Horthy ging akkoord en ontdekte bij zijn terugkeer dat de Wehrmacht

15

Hongarije was binnengevallen en dat Adolf Eichmann aan zijn Jodenjacht begon. Dagelijks werden minstens 12.000 mensen naar Auschwitz gestuurd waar de SS het beruchte perron met spoorlijn speciaal liet bouwen voor de Hongaarse Joden. Tenslotte kon Horthy de gruwel stoppen nadat 400.000 mensen gedeporteerd waren. Hij beweerde later dat hij pas in augustus 1944 hun lot vernam, iets waar de meeste historici zeer sterk aan twijfelen.

Estoril De Sovjets kwamen steeds dichter en in oktober 1944 bood Horthy hen de overgave aan. De Duitsers ontvoerden hem en zijn andere zoon en lieten hem kiezen: zijn ontslag aanbieden of zijn zoon voor zijn ogen zien fusilleren. Hij tekende en in Hongarije nam een collaborateursregering zijn plaats in zodat nog eens 200.000 Joden opgepakt werden. In mei 1945 werd Horthy door de Amerikanen bevrijd en verhoord. Wegens zijn anticommunisme had hij machtige beschermers, maar zelfs Stalin vond het niet de moeite hem te vervolgen. Horthy mocht in ballingschap gaan in Estoril; Het Zoute van Portugal. Hoopvol keek hij naar de Hongaarse opstand van 1956 tot die door de Sovjets werd neergeslagen. Hij stierf het volgende jaar en bepaalde dat zijn stoffelijke resten in Hongarije moesten begraven worden “na het vertrek van de laatste Rus”. In 1993 vervulde de Hongaarse regering zijn wens.

Horthy was geen fascist, maar een conservatieve, autoritaire nationalist die geen echte dictatuur wilde. Hij was zeker zoals veel van zijn tijdgenoten een antisemiet, maar verafschuwde de Duitse ‘Endlösung’. De vergelijking met Orban klopt niet erg. De man is ook calvinist, conservatief en autoritair en moeit zich graag met de Hongaarse minderheden in Slovakije en Roemenië. Maar er zijn nog altijd vrije verkiezingen in Hongarije en zijn politieke tegenstanders zitten niet in de gevangenis zoals in Spanje. De West-Europese elites haten Orban omdat hij in 2015 niet zoals zij geloofde in het vluchtelingensprookje en ongecontroleerde migratie weigerde.

Zijn boeman is de Amerikaanse maar geboren Joods-Hongaarse financier Soros. Die stopt jaarlijks veel dollars in acties voor meer democratie en migratie, maar werd miljardair door manipulaties van financiële markten waardoor miljoenen mensen verarmden. De “Horthyaanse antisemiet” Orban geniet de steun van… Israël.

JAN NECKERS

Pallieterke, Met grote verbazing las ik het artikel (auteur LVS) waarin verschillende feitelijke onjuistheden staan. Dhr. Borger (de Corman-Drosten paper) heeft beweerd dat een positieve PCRtest niet kan duiden of iemand nog besmettelijk is. Dat is inderdaad juist. De termen ‘positieve test’ en ‘besmettelijkheid’ worden in de media namelijk vaak door elkaar gehaald. Op basis van ‘evidence’ (en virusculturen) wordt een bepaalde hoeveelheid virale lading bij de PCR-test nog als besmettelijk beschouwd. De term vals positief is hier m.a.w. niet op zijn plaats. Verder werd de stunt van een Oostenrijks parlementslid nog vermeld, eraan toevoegend dat dit een PCR-test betrof (?).

PCR-testen kunnen enkel bepaald worden in een gespecialiseerd labo en helemaal niet in een parlement. Het betrof hier een sneltest die werd uitgevoerd en dus helemaal geen PCR-test.

Alle analyses of testen moeten steeds in hun context gebruikt worden en het zure cola kan bij sneltesten een fout resultaat geven. Het heeft geen nut om dit op deze manier in de verf te zetten.

L. Vandevenne - Schilde

KLIMAATDOELSTELLINGEN? Pallieterke, Volledig akkoord met Jean Meeus in zijn lezersbrief (Klimaatdoelstellingen?). De menselijke uitstoot speelt inderdaad een zeer ondergeschikte rol in het hele CO2-gedoe. Eigenaardig genoeg heeft corona hier, naar mijn mening, een sterk argument geleverd. Het is namelijk zo dat gedurende de wereldwijde lockdown de menselijke CO2-uitstoot aanzienlijk was verminderd. De gepubliceerde cijfers verschillen nogal van mekaar, maar men mag toch aannemen dat er over 2020 minstens 10 procent minder CO2 is uitgestoten dan vorig jaar en in de eerste 6 maanden zelfs 30 procent.

Maar als de uitstoot zo sterk is verminderd, dan hadden we dit toch moeten merken in de concentratie van dit gas in de lucht?

Niets is minder waar, want de CO2-concentratie in de atmosfeer is in 2020 met 1 procent gestegen en gedurende de eerste 6 maanden zelfs met 1.5 procent t.o.v. 31 december 2019 (bron: metingen op Manua Loa, officiële bron van de klimaatkerk...). Waarden te vergelijken met de gemiddelde jaarlijkse aangroei van 0,5 procent de jongste 60 jaar.

Moeder natuur trekt zich dus duidelijk geen moer aan van de menselijke CO2-uitstoot en verhoogt onverstoord de CO2-concentratie in de lucht. Als dus een uitstootvermindering van 30 procent over 6 maanden gepaard kan gaan met een sterke concentratieverhoging, dan is er een goede kans dat een vermindering van, pakweg, 50 procent via Europa’s “Green Deal” geen merkbaar resultaat zal geven.

Honderden miljarden euro’s en oeverloze industriële en andere

ellende zullen tot niets hebben geleid, zeker omdat de zware toekomstige uitstootbeperkingen vooral een Europese aangelegenheid zijn!

Raf Verschueren - Wilrijk

NIEUWJAAR 2021 We durven wel eens dromen dat alles goed zal komen en rekenen daarvoor waar alweer op ’t nieuwe jaar!

Het blijft al eeuwen duren dat in de toekomst turen met vrede voor alleman, wat helemaal niet kan, omdat lang geleden toen in de Hof van Eden, wat iedereen wel weet, Eva in de appel beet!

E. Derpoorter – Assebroek

HET VERLIES VAN N-VA (1) Pallieterke, Volgens bepaalde peilingen zou N-VA zwaar verlies lijden. Indien deze peilingen correct verlopen zijn, wat ik erg betwijfel, is dit niet verwonderlijk, want de partij heeft haar kans om met een andere Vlaamse familie in zee te gaan verkwanseld. N-VA-stemmer geweest zijnde, ben ik nu overgegaan naar een betere Vlaamse vertegenwoordiging en dat is zeker geen partij van de huidige ongewenste regering die zich profileert als een dictatoriaal instituut met vooral zelfhaat. Haat aan al wat blank is.

Het interesseert me niet welke kleur mijn medemens heeft, zolang hij of zij zich maar normaal menselijk gedraagt. Ze mogen hun eigen religie belijden, maar met respect voor ons, wij die hen opvangen. Ik ben het meer dan beu, dat wij, gewone Vlamingen, als racisten worden afgeschilderd.

Veel mensen ontvluchten hun land omdat er onvrijheid heerst.

In dit land geldt wel vrijheid maar veel nieuwkomers willen dat opnieuw veranderen in een land met onvrijheid. Sorry, maar dat kan ik niet begrijpen. En of je nu zwart, geel, rood of blank bent, laat ons alstublieft de zaken benoemen zoals ze zijn, zonder die overdreven lange tenen.

Ik weiger om mezelf te haten omdat ik toevallig blank ben. Ik weiger om die politieke klojo's te volgen die ons allen in hokjes willen duwen. Ik ben een mens.

Lee - Bornem

HET VERLIES VAN N-VA (1) Pallieterke, Mag ik u gelukwensen met de schitterende bijdrage van Jurgen Ceder in uw kersteditie?

Jurgen beschrijft tot in de puntjes hoe ik me nu voel als oud-blokker, sinds enkele jaren lid van de N-VA. Misschien geeft het licht, dat herboren wordt met Kerstmis, terug een epifanie aan ‘onze grote leider’.

Laat ons hopen.

Maar het wantrouwen groeit en het vertrouwen zinkt. Het voelt meer en meer aan als een gemiste kans.

Wim Peeters – Turnhout

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

16 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

31 DECEMBER 2020

De tirade van George Kessler Het einde van de coronamiserie is verre van in zicht. Dit weekeinde was Beerschot het kind van de rekening. Losada had met moeite een elftal kunnen bijeenrapen voor de verplaatsing naar Brussel. voor gezorgd dat er nog gevoetbald wordt in ons land, weliswaar zonder publiek, maar dat komt nog wel. Hoop ik.

Ben was duidelijk, dit moet stoppen!

Natuurlijk waren er vroeger ook pittige feestjes. In 1982 werd ik hulptrainer van George Kessler bij Club Brugge. Er waaide een nieuwe wind door het toenmalige Olympia. Maar vrij vlug was er al een aanvaring tussen de Duitser en de spelersgroep. Na een vriendschappelijke wedstrijd in Keulen mochten we van Kessler het hotel niet uit. De spelers lapten dat verbod aan hun laars, lieten de taxi komen en doken de stad in. Sir George was het te weten gekomen en was de volgende dag woedend! Tijdens de terugreis in de bus stak hij een tirade af. Niemand durfde een kik te geven.

Toen we aankwamen in Brugge ging hij onmiddellijk zijn ontslag aanbieden bij Michel Van Maele, toen de grote baas van Club, want hij wilde niet langer met zo’n ongedisciplineerd zootje werken.

Van Maele heeft alles uit de kast moeten halen om Kessler te overtuigen in Brugge te blijven. Hij eiste excuses van Jan Ceulemans, de kapitein en de ganse spelersgroep, die hij dan ook kreeg.

De hele week kon er geen veldtraining gegeven worden, ze waren amper met twaalf. Zelfs Kompany vond het moedig dat de Antwerpenaars wilden spelen. Wat was er gebeurd als de betwiste penalty in het voordeel van Anderlecht niet werd gefloten? Losada was in ieder geval fier op zijn ploeg!

Hij is alleen een beetje ongerust in het programma dat volgt, dat is moordend.

De trainer van Beerschot nam zelfs het woord 'gevaarlijk' in de mond. Volgens hem heeft men niet genoeg recuperatie tussen twee wedstrijden. De vedette van het Kiel, de Oostenrijker Holzhauser, heeft zondag in alle geval genoeg zwarte sneeuw gezien...

Lockdownfeestje Alweer een lockdownfeestje met voetballers. Deze keer met Kanouté, Musaba en Marcelin in de hoofdrollen.

De organisator van het verjaardagsfeest was Kanouté. Er waren 22 gasten die hun voeten veegden aan de coronaregels. Schijnbaar waren ze vergeten een arbiter uit te nodigen...

De rest van de bevolking ergert zich ook aan het gedrag van sommige 'sjotters'.

Ben Weyts, Vlaams minister Van Sport, is ook op zijn gevoelige tenen getrapt.

Men zou voor minder! Hij heeft er zelf

De minister die een kip imiteerde in een veel te goedkope kersttrui De vaccins, daar zal u nog even op moeten wachten. Misschien krijgt u alvast een halfje. Maar als het op nieuwjaarstoespraken van politici aankomt, zal het de Vlaming aan niets ontberen. Ja, als het goed is zeggen we het ook. Iedere hond met een hoedje die ooit op een lijst heeft gestaan, trok zijn beste pak aan en richtte zich tot de Vlaming om te besluiten dat corona toch niet zo’n heel goede zaak was en dat we volgend jaar eens iets anders gaan doen. Gelukkig maar. Daar had u natuurlijk niet zelf op kunnen komen.

F

De tijd dat de koning de enige was die een woordje kwam placeren bij de kerstboom is definitief voorbij. Let wel, als het op nietszeggend gezwets aankomt blijft hij absoluut - zeg maar - de koning, maar toch… er zijn kapers op de kust. En sommige van die kapers hadden zelfs de euvele moed om voor de koning te spreken. Vlaams-minister president Jambon bijvoorbeeld. De Standaard was er volledig door van slag en schreeuwde moord en brand.

“Jambon kaapt VRT voor kersttoespraak”, kopte de krant. Hoe haalde die Vlaamse minister-president het in zijn hoofd zeg? Zomaar op de Vlaamse omroep, gefinancierd door de Vlaamse overheid met Vlaams belastinggeld de bevolking toespreken over zaken die Vlamingen aanbelangen? Volledig conform een Vlaams decreet van 2009. Het lef! Het is dat ze er bij De Standaard zo lelijk over deden of een mens zou denken dat dit eigenlijk een volstrekt normale gang van zaken is. Niet dus.

In een echte democratie spreekt de koning eerst, volledig conform een stupiditeit van 1830. De Standaard is een progressieve krant.

G

Licht uit

H

Ze allemaal opsommen zou ons veel te ver leiden, maar enkele nieuwjaarsboodschappen verdienen toch wel een eervolle vermelding in ons laatste nummer van het jaar. En dan denken we toch in de eerste plaats aan de jongens en meisjes van Groen die met een mooi filmpje inspeelden op het hele lichtjes-gebeuren dat ons land in zijn greep heeft. Het begint met Petra De Sutter die een lucifer aansteekt, Calvo die er een theelichtje mee aansteekt om Rzoska daar een smalle kaars mee te laten aansteken om nog een paar politici later uiteindelijk te eindigen met een dikke, half opgebrande kaarsstomp die bij Meyrem Almaci op de vensterbank mag. Was ik Almaci, ik zou de marketingman ontslaan voor zoveel overduidelijk symbolische verwijzingen

GILLE VAN BINST VOORMALIG TOPVOETBALLER

1245

1

2

3

4

5

6

7

8

9 10 11 12

A B C D E

I J K L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. Bekvechtend B. Rond bewegen - Platina C. Kruisopschrift - Nederlandse provincie D. Arbeidsruimte - Oersted E. Borrelhapjes - Opnieuw F. Sultanaat - Totale waarde van de verkopen G. Duitse torpedo uit de Tweede Wereldoorlog - Oosters bordspel Daar - Griekse letter H. Danskleppers I. Verorberden - Volgens de morale regels J. Burchten K. Verenigde Naties - Bekeuring Eenheid van tijd L. Dringende vraag om iets te doen Peddelt

1. Fractieleider in de Kamer 2. Atoom met minder of extra elektronen - Jongensnaam Neptunium 3. Buitensporigheden 4. Eiwitrijk vegetarisch product Internetlandcode voor Tunesië Buitengewoon onderwijs 5. Erbium - Loofboom - Bevel - Special Operations Executive 6. Brutale wreedaard - Deel van een paardentuig 7. Heel vertrouwelijk - Vrucht 8. Muzieknoot - Levend wezen op de bodem van de oceaan 9. Piepjonge roofvogel 10. Enz. - Buitenaards wezen Karakteristieke kleding 11. Vragend vnw. - Voorzetsel - Bolgewas 12. Rafelt uit

Oplossing 1244 1244 1236

11 22 33 44 55 66 77 88 99 10 10 11 11 12 12

A L A A B B OF C C TR

U I S D E R LO C O T A A R Z HU D D TE R IU EC SI T IP GI EE E E EK SA EC NH E AL M EE RN FF KE I S TC A AR G AO NT P G G ON EA O FM LI A TP T EF H H P I P B OP RK DK U US RA

L I D E N D UR E I IE TL AI N E U

II J

ET G E O N DL A RE E A U SI

K L

A A VA EI

G E R N M O EA RL A NB AZ

EN E RK CG RA UL KE GR YN OA GR

H D LR

A AZ E M M UA T IG SE EN M RA AA RN E RD A I AL AE O EE FS E NE

naar haar politieke carrière maar er zit nog een veel belangrijkere boodschap in dit filmpje. Eigenlijk is de nieuwjaarsboodschap van Groen: steun ons beleid en straks is een kaars de enige manier om uw huis te verwarmen en licht te maken. En u kan daarna niet beweren dat u niet was gewaarschuwd.

Wie wel was gewaarschuwd maar er duidelijk geen twee mannen van geworden is, is Egbert Lachaert. Ook hij had een belangrijke boodschap die hij via zijn sociale kanalen wenste te verspreiden. Dat Egbert zijn programma ritueel verbrandde om Vivaldi in het zadel te kunnen helpen, is geen nieuws meer. Maar helemaal uitverkocht is hij nog steeds niet. Onder de hoofding ‘Liberalisme is er voor iedereen’ benadrukte hij dat er nog altijd een paar liberale waarden zijn waar niemand zijn achterwerk mee aan het afvegen is. En dat hij in 2021 dus nog gerust een paar toegevingen wil doen mocht er ergens nog een regering nodig zijn waar hij voor spek en bonen kan bijzitten.

Maar veruit de meest vreemde boodschap kwam wel van de CD&V waar minister Crevits voorstelde om met uw knuffelcontact rond de kerstboom te kruipen. Ik zou dat persoonlijk niet doen, dat kan prikken. Haar grootste concurrent, minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden, herhaalde haar richtlijnen over wie uw toilet mag gebruiken niet. Ze zette wel een zeer verdienstelijke imitatie neer van een kip in een voor haar veel te goedkope kersttrui. Onze mol bij CD&V vertelde ons dat het overigens op de laatste partijraad voor 95 procent is gegaan over de garderobe van Verlinden. De overige 5 procent werd verdeeld over boerenbondwensen (4 procent) en vaccinaties (1 procent). Misschien was het wel daarom dat minister Beke in het filmpje nogal weifelend voorstelt om van 2021 het jaar van de vaccinaties te maken. Gezien zijn eerdere werkijver in coronadossiers en inzichten in de materie? Ik zou nog een paar maanden binnen blijven.

Slimme Vlamingen kiezen Reisfamilie

I

KL A T B EI A O RO E N G O R N H E

I N G G G E

Luikersteenweg 62 • 3800 Sint-Truiden 011 705 500 • info@deblauwevogel.be

www.deblauwevogel.be